XIX ASR OXIRI – XX ASR BOSHLARIDA TURKISTON
![MAVZU : XIX ASR OXIRI – XX ASR BOSHLARIDA TURKISTON
Mundarija
I.Kirish……………………………………………………………………3
II. Asosiy qism……………………………………………………………6
I BOB. ROSSIYA IMPERIYASINING TURKISTONDAGI
MUSTAMLAKACHILIK SIYOSATI
I.1 Buxoro amirligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining
o‘rnatilishi…………………………………………………………………6
I.2. Xiva xonligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi
…………………………..…………………………………………………12
I.3. Qo‘qon xonligining bosib olinishi……………………………….……16
II BOB. XIX ASR OXIRIDA TURKISTONDAGI MILLIY-OZODLIK
HARAKATLARI
II.1. Turkistonda milliy-ozodlik harakatlarining boshlanishi va uning
sabablari. Toshkentda “Vabo isyoni” ……………………….……………20
II.2. Andijon qo‘zg‘oloni………………………………………………….25
III.BOB. XX ASR BOSHLARIDA TURKISTONDAGI QUROLLI
HARAKATLAR
III.1. Turkistonda 1916-yilgi qo‘zg‘olonning boshlanishi…………..……30
III.2.Jizzax qo‘zg‘oloni……………………………………….…………...32
III.3.Turkistonda 1916-yilgi voqealarning oqibatlari va ahamiyati ………35
III. XULOSA………………………….……………………………… ….38
IV. FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR……………………………….
1](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_1.png)
![KIRISH.
Mavzuning dolzarbligi. Vatan – biz tug‘ilib o‘sgan zamin, kindik qonimiz
to‘kilgan tuproq, bobolarimiz izlari qolgan tuproq, ajdodlarimiz merosi
avlodlarimizga qoladigan maskandir. Biz o‘rganayotgan ushbu davr (XIX asr oxiri
– XX asr boshlari) Vatanimiz tarixidagi eng ziddiyatli davrlaridan biri hisoblanadi.
XIX asr ikkinchi yarmi – XX asr boshlarida Rossiya imperiyasi hukmronligi
davrida O‘rta Osiyoda mavjud mustaqil o‘zbek xonliklari davlatchiligi tizimlariga
chek qo‘yildi. Xonliklar imperiya vassallariga aylantirildi. Ularning ustidan
“harbiy-ma’muriy boshqaruv” deb nomlangan mustqamlakachilikka xos
zo‘ravonlik tartiboti o‘rnatildi. Oqibatda aholi ikki tomonlama ya’ni, mahallaiy va
mustamlakachi hukmdorlar jabr-zulmi girdobiga tortildi. Barcha oG‘irlik mahalliy
aholi gardaniga tushdi. Bunga qarshi keng qamrovli ozodlik harakatlari avj oldi.
Rossiya esa O‘rta Osiyoni xomashyo bazasiga aylantirishni ustuvor davlat siyosati
qatoriga qo‘ydi. Turkistonning hayoti ham ana shu maqsad uchun bo‘ysundirildi.
O‘lka xalqlarining erk va hurriyat uchun kurashi milliy-ozodlik harakatlari
mazmun-mohiyatida o‘z aksini topgan bo‘lsa, milliy taraqqiyparvar kuchlarning
harakati jadidchilika o‘z aksini topdi.
Turkiston o‘lkasi uzoq o‘tmishga ega bo‘lib, hozirgacha bo‘lgan davr ichida
ko‘plab “qora kunlar” ni boshdan kechirdi. Shunday qora kunlar dan biri bu
shundoq ham chor Rossiyasi ta’sirida aziyat chekayotgan Turkistonning sho‘rolar
tomonidan istibdod etilishi edi. El-yurtimiz o‘zining ko‘p asrlik tarixi davomida
bunday mah’sum xatarlarni necha bor ko‘rgan, ularning jabrini tortgan. Shunday
asoratlar tu-fayli tilimiz, dinimiz va ma’naviyatimiz bir paytlar qanday xavf ostida
qolganini barchamiz yaxshi bilamiz. Ana shu fojiali o‘tmish, bosib o‘tgan
mashaqqatli yo‘limiz barchamizga saboq bo‘lishi, bugungi voqelikni teran taxlil
qilib, mavjud tahdidlarga nisbatan doimo ogoh bo‘lib yashashga da’vat etishi
lozim 1
.
1
Karimov I. A. “Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch” Toshkent “Ma’naviyat” 2008-yil. 4-bet
2](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_2.png)
![Hozirgi vaqtda sodir bo'layotgan tarixiy rivojlanish nuqtai nazaridan
Mustaqil O'zbekistonda vaqt o'zini oqladi Jamoatchilikning tarixga qiziqishi ortib
bormoqda. 20-asr boshlarida Turkistonda ilgari surilgan vatanparvar kuchlar
tomonidan mustamlakachilikka qarshi g'oyalar va shiorlar, milliy istiqlol, islohot
demokratiya tamoyillariga asoslangan ijtimoiy tuzumva milliy qadriyatlar, keng
milliy vakillarini qamrab olgan ozodlik harakati barcha ijtimoiy tabaqalar, barcha
mahalliy xalqlar nomiga jon bergan yuz minglab hududlar vatan ozodligi uchun
kurashdan dalolatdir. Bu davrda rus mustamlakachiligi o‘z yovuz qo‘llarini bizning
yurtimizga ham cho‘zdi.Mazkur davrda yurtimiz ham tarqoq holatda bo‘lib,
Buxoro amirligi,Xiva xonligi va Qo‘qon xonligida davlat tuzumi zaiflashayotgan
davrlar edi. Rossiya bilan bir qatorda yurtimizga Angliya ham ko‘z olaytira
boshladi. Ular Vatanimiz haqida, tuproG‘imiz boyligi haqida turli yo‘llar bilan
ma’lumotlar to‘play boshladi. XIX asrning oxiridan boshlab ruslarning O‘rta
Osiyoda olib borgan siyosati butun Rossiya jamoatchiligining e’tiborini o‘ziga jalb
qila boshladi. Rossiyada chiqadigan gazeta va jurnallarda e’lon qilingan ijtimoiy-
iqtisodiy tahliliy materiallarda, maqola va taqrizlarda faol muhokama mavzusiga
aylandi. Ularda O‘rta Osiyo xonliklarini bosib olish, ularni mustamlakaga
aylantirish chora-tadbirlari, Turkiston ma’muriyatining xalq ommasi noroziliklarini
zo‘ravonlik bilan bostirish siyosati muhokama qilinar, Rossiya davlatchiligi
asoslarini Turkiston jamiyatiga faol joriy etishning to‘G‘riligi yuzasidan
munozaralar olib borilgan.
Darhaqiqat, chor mustamlakachiligi o‘zining behad zulmkorligi,
qabohati bilan yurtimiz, uning jafokash odamlari tanasida o‘chmas dog‘-hasrat
qoldirdi. U ajdodlarimizni ma’nan va ruhan qo‘llab-quvvatlab kelgan asl ma’naviy
qadriyatlarni zavol toptira borib, ularning jismi-jonida avj urib kelgan milliy
istiqlol va erk tuyg‘ularini asta-sekin so‘ndirishga urinib keldi. Yurtimiz tuprog‘ini
qonga belagan chor zobitlaridan biri, qonxo‘r general Skobelevning: “Millatni yo‘q
qilish uchun uni qirish shart emas, uning madaniyatini, san’atini, tilini, dinini yo‘q
3](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_3.png)
![qilsang bas, tez orada o‘zi tanazzulga uchraydi 2
”, deb aytgan bebaho so‘zlari
bekorga aytilmagan, albatta.
O‘lka jadidlarining rahnamosi M.Behbudiyning “Haq olinur, berilmas!”
shiorida ozodlik uchun kurash g‘oyasining muqarrarligi o‘z yorqin ifodasini topgan
edi. Butun Turkistonni larzaga keltirgan hamda chor mustamlakachilarini
sarosimaga solgan o‘lka xalqlarining 1916-yilgi milliy-ozodlik harakati ham yurt
ozodligi yo‘liga bag‘ishlangan edi. Muxtasar qilib aytganda, Vatan ozodligini,
davlat mustaqilligini qo‘lga kiritish Turkiston xalqlarining asriy orzusi edi 3
.
Kurs ishining maqsadi . Mazkur davr O‘zbekiston tarixing eng murakkab
davrlaridan biri hisoblanadi. Kurs ishida mazkur davrning (XIX asr oxiri – XX asr
boshlari) o‘ziga xos va ochilmagan ayrim jihatlarini ko‘rsatib berish maqsad qilib
olinib, tarixiy jarayonlarning amalga oshishida alohida bir shaxsning va butun bir
xalqning o‘rni qanday bo‘lishini, yangi tuzum o‘rnatilishida mustabid
hukumatning va shu hukumatga nisbatan oddiy tub yerli aholining pozitsiyasi,
reaksiyasi qanday bo‘lganligini ko‘rsatib berish vazifa etib belgilandi.
Kurs ishining tuzilishi : Ushbu k urs ishi kirish qismi, 3 bob 7 ta mavzu,
xulosa va foydalanilgan adabiyotlar bilan iborat bo‘lib, jami 40 betdan iborat
2
Shamsutdinov R. Karimov Sh. “Vatan tarixi” Toshkent “Sharq” nashriyoti, 2010-yil, 11-bet
3
Shamsutdinov R. Karimov Sh. “Vatan tarixi” Toshkent “Sharq” nashriyoti, 2010-yil, 12-bet
4](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_4.png)
![I BOB. ROSSIYA IMPERIYASINING TURKISTONDAGI
MUSTAMLAKACHILIK SIYOSATI
I.1 Buxoro amirligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi
Harakatning boshlanishi. Toshkent istilosidan so‘ng podsho hukumatining
kelgusidagi rejasi xonliklarni navbat bilan bosib olish edi. Shu voqeadan so‘ng
Buxoro-Rossiya munosabatlari keskinlashadi. 1865-yil sentabr oyining boshlarida
rus qo‘shinlari Pistolkors boshchiligidagi 4 ta rota piyoda, 100 ta kazak va 4 ta
yengil zambarak bilan Chirchiq daryosidan o‘tib, muhim aholi punktlari bo‘lgan
Piskent va To‘ytepa atrofidagi yerlarni egallaydi. Chirchiq orti yerlaridagi yangi
tayinlangan amir Rustambek to‘qnashuvdan so‘ng chekinishga majbur bo‘ldi. Shu
yili sentabrda Orenburg general-gubernatori N.Krijanovskiy shaharni “mustaqil
mulk” deb e’lon qiladi va bu bilan na Qo‘qon xonligi,na Buxoro amirligi va na
Toshkentga tegishli da’vosi bo‘lishi mumkin emasligini namoyish etmoqchi bo‘ldi.
Turkiston viloyatining harbiy gubernatori Chernyayev Toshkent olinganidan
so‘ng 9 kun o‘tib, o‘lkadagi barcha buxorolik savdogarlarni hibsga olgan edi. Iyul
oyida esa gubernator Chernyayev talabiga ko‘ra N.Krijanovskiy Orenburg va
boshqa shaharlarda buxorolik savdogarlarni hibsga oldi. Sankt-Peterburg yo‘lidagi
buxoroliklar esa N.Krijanovskiy buyrug‘iga ko‘ra, Kazalinskda to‘xtatildi 4
.
Rossiya imperiyasi bu harakatlari orqali buxoro amirligi bilan munosabatlarni
atayin keskinlashtirmoqchi va harbiy mojaro keltirib chiqarmoqchi edi. Aslida
1865-yildayoq Buxoroga qarshi harbiy harakatlar jarayoni boshlangan edi. Shu
maqsadda, eng avvalo, xonliklarning birlashmasligiga qaratilgan siyosat olib
borildi. Ya’ni o‘zlarining asosiy qoidasi – “Bo‘lib tashla, hukmronlik qil” shioriga
amal qilishga kirishishdi 5
.
Amir Muzaffar bu voqealardan bexabar bo‘lib, Xudoyorxonni qayta Qo‘qon
taxtiga o‘tqazadi. Yo‘l-yo‘lakay Xo‘jandni egallab, imperiya qo‘shini
Chirchiqortiga o‘tmasligini so‘rab Chernyayevdan iltimos qildi. 1865-yil Buxoro
4
Murtazayeva R.H, Ermetov A.A, Odilov A.A,Saipova K.D - O‘zbekiston tarixi, - T.: “DONISHMAND
ZIYOSI” 2020-yil, 445-bet
5
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 29-bet
5](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_5.png)
![amiri Najmiddinxo‘ja boshchiligida elchilarni Sankt-Peterburgga jo‘natdi. Uni
ushlab olinganligini amir bilgach, yashirin tarzda Mulla Faxriddinni ham
poytaxtga elchi qilib jo‘natadi. Lekin bu elchilik guruhlari joylarga yetib
borolmaydi. Diplomatik amaldor Struve 1865-yil oktabrda Buxoroga Chernyayev
tomonidan elchi qilib jo‘natildi. Buxoro amiri bilan Chernyayev o‘rtasidagi
yozishmalarda amir Toshkentni imperiya qo‘shini bo‘shatishini va asl maqsadlarini
bayon qilishni talab qildi 6
.
Amir Chernyayev bilan yozishmalarida imperiya generalidan o‘z
elchilarining ushlab qolinishidan noroziligini bildiradi. O‘z navbatida u ham
Buxoroga kelgan rus elchilarini ushlab qolishga buyruq berdi. Ushbu elchilik
a’zolarini orqaga qaytarish to‘G‘risidagi Chernyayevning takliflari zoye ketdi.
Amirning imperiya bosqiniga qarshi kurash olib bormayotganligi va
ikkiyoqlama siyosati haqli ravishda aholining noroziligiga uchradi. Poytaxtda
yiG‘ilgan aholi amir saroyini qurshab olib, toshbo‘ron qildi. Hukmdor faoliyatidan
norozilik shu qadar kuchayib ketdiki, amir cho‘chib, bir qancha qal’a va
istehkomlarni mustahkamlashga majbur bo‘ldi. Jumladan Amir Muzaffar amirlik
sarhadlaridagi muhim qal’a hisoblangan Jizzax istehkomini mustahkamlash uchun
100 ming tangadan ortiq pul ajratdi. Istehkomning balandligi 11 gaz va eni 8 gaz 7
keladigan devor barpo etildi. Qal’a atrofi xandaq suv bilan to‘ldirildi 8
.
Erjar jangi. Chernyayev 1866-yil 21-yanvarda Chinozda kuch to‘plab,
Jizzax ustiga yurish uchun tayyorgarlik ko‘ra boshladi. 28-yanvarda e’lon
qilinmagan tarzda urush boshladi. Polkovnik Pistolkors boshchiligida 14 ta rota,
600 nafar kazak va 16 to‘pdan iborat qo‘shin Sirdaryodan o‘tib, Jizzaxning
Uchtepa degan joyiga chiqdi. 1866-yil 1-fevralda Chernyayevning Jizzaxga qilgan
maG‘lubiyatli harbiy yurishi oliy darajadagi imperiya ma’murlarini ham
tashvishga solib qo‘ydi.1866-yil 11-fevralda Chernyayev Toshkentga chekinishga
majbur bo‘ldi. Shu boisdan uning o‘rniga 1866-yil 27-martda harbiy gubernator
6
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 44-bet.
7
Gaz – uzunlik o’lchov birligi. 1 gaz – 50 sm
8
?
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 45-bet.
6](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_6.png)
![etib, “Russkiy invalid” jurnali bosh muharriri general-mayor D. Romanovskiy
tayinlandi 9
. Chernayevning maG‘lubiyatiga sabab esa, qattiq sovuq, oziq-ovqat va
yem-xashakning yetishmasligi edi. Bu uning qo‘shinini oG‘ir ahvolga solib
qo‘ydi.U Jizzax begidan oziq-ovqat va yem-xashak so‘rab murojaat qildi. Ammo
Jizzax begi amir buyruG‘i bilan ish tutishini ma’lum qiladi. Buxoro amirligiga
qarshi urush boshladi.
Amirlikda bahorning oxirlariga kelib, ijtimoiy-siyosiy vaziyat keskinlashib
bordi. Amirning sustkashligi,vatan kuchlarini o‘z atrofiga jalb qila olmayotganligi
birinchi navbatda ziyolilar, ruhoniylar, madrasa ulamo va toliblarining noroziligiga
uchradi. Ikkala tomon uchun ham yaqin orada urush bo‘lishi ayon bo‘lib qolgan
edi. Natijada amirlikda vatanparvar, ozodlik kuchlari harakati avj ola boshladi. 60
mingdan ziyod ozodlik kurashi tarafdorlari yiG‘ildi. Rus qo‘shinlarining soni 4
ming kishini tashkil qilar edi. Amir boshchiligida yiG‘ilgan qo‘shin Chinoz va
Xo‘jand oraliG‘idagi Oqjar mavzeidagi Erjarga yetib keldi 10
.Amir Muzaffar jang
maydonidan bir farsah 11
naridagi qarorgohiga kelib joylashdi.1866-yil 8-may kuni
Buxoro amiri Muzaffar qo‘shini bilan rus qo‘shini o‘rtasida Jizzax bilan O‘ratepani
birlashtiruvchi Erjar tepaligi yonida jang bo‘lib, shaxsiy xusumatlar ustunligi, ichki
parokandalik, jang qilish uslubining qoloqligi, qurol-yaroG‘ bilan yomon
ta’minlanganlik natijasida amir qo‘shinlari mag‘lubiyatga uchraydi. Romanovskiy
Buxoro qo‘shinini ta’qib qilishni to‘xtatib, avval Qo‘on xonligi bilan Buxoro
amirligi o‘rtasida joylashgan – Toshkent, Qo‘qon, Balx va Buxoro bilan
boG‘lovchi Xo‘jandga qarab harakat qila boshladi. Turkiston viloyati harbiy
gubernatori qo‘shinlari tomonidan Xo‘jand qal’asi qamal qilinib, 20 ta to‘odan
o‘qqa tutildi. Ertasi tonggacha qamal davom etib, hujum boshlandi.Birinchi hujum
qaytarilganidan so‘ng shahar yana qayta o‘qqa tutildi. Hujum ikki kun davom
etdi 12
. Bu jang Rossiya imperiyasi foydasiga hal bo‘ladi. Mahalliy mualliflar Erjar
9
Murtazayeva R.H, Ermetov A.A, Odilov A.A,Saipova K.D - O‘zbekiston tarixi, - T.: “DONISHMAND
ZIYOSI” 2020-yil, 456-bet
10
Murtazayeva R.H, Ermetov A.A, Odilov A.A,Saipova K.D - O‘zbekiston tarixi, - T.: “DONISHMAND
ZIYOSI” 2020-yil, 456-bet
11
Farsah – uzunlik o’lchov birligi. 1 farsah - 6-8 kilometr
12
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 30-bet
7](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_7.png)
![bo‘yidagi jangni “MaydalulG‘un” yoki “MaydayulG‘un” jangi deb ham ataydi.
Tarixchi Mirza Abdulazim Somiy “MaydayulG‘un voqealari” deb nomlagan
bo‘lsa, Muhammad Attor Ho‘qandiy bu jangni “MaydalulG‘un mavzeyidagi jang”
deb ataydi. Ahmad Donish “Sassiqko‘l jangi” deb boshqacha nomlaydi. Bu
g‘alabadan ruhlangan ruslar 17-may kuni Xo‘jand ostonalarida paydo bo‘ladi.
Xo‘jandni 19-maydan boshlab qamal qilish boshlandi. 24-mayda esa Xo‘jand
bosib olinganligi e’lon qilindi. Shahar mudofaasida 5 ming kishi shahid bo‘ldi 13
.
Istilochilar Buxoro amirligiga qarshi urush harakatlarini ikki harbiy
mavsumda - 1866 va 1868-yillarda o'tkazdilar 14
.
Jizzax va O‘ratepaning olinishi. Rossiya imperiyasining O‘rta Osiyodagi
rejasiga ko‘ra, Qo‘qon xonligining taqdiri 1866-yildayoq hal qilinib, Xo‘jandda
hamma narsa Qo‘qonga qarshi tayyor holatga keltirilgan edi. Qo‘qonga qarshi
yurish uchun N.Krijanovskiyning o‘zi keldi. U Buxoro amirining vakili bilan sulh
masalasi bo‘yicha uchrashib, 10 kun mobaynida 100 ming rubl tovon to‘lashni
talab qildi. Belgilangan muddat o‘tgach, N.Krijanovskiy Buxor amiri talablarni
bajarmaganligini bahona qilib, o‘z qo‘shinlariga Buxoroga qashi hujum boshlashga
buyruq berdi.
1866-yilning kuzida 6 ming piyoda askar, 500 kazak, 28 ta to‘p, 600 arava
va 800 ta kerakli tuyadan iborat harbiy qo‘shin O‘ratepaga qarshi harakat boshladi.
Bu harakatga Qo‘qonga qarshi tayyorlab qo‘yilgan kuchlar ham jalb etildi.
F.Romanovskiyning kuchlari O‘ratepaga yetib borgach, shahar 3 kun to‘pdan
o‘qqa tutildi. Ertasi kuni tongda hujumga o‘tiladi. Hujum natijasida 2 ming
nafardan oritq aholi halok bo‘ladi 15
.
1866-yil 2-oktyabr kuni rus askarlari O‘ratepa qal‘asini qamal qilishga
kirishdi va qattiq janglardan so‘ng ertalab soat 7 da qal‘a markazi qo‘lga kiritildi.
O‘ratepa qo‘lga kiritilgandan so‘ng rus qo‘shinlari Buxoro amirligining ichkarisiga
qarab harbiy harakatlarni davom ettirdi va yo‘l-yo‘lakay Zomin qal‘asini urushsiz
qo‘lga kiritib, Jizzaxga tahdid sola boshladi.
13
Ergashev Q.,Hamidov H., O’zbekiston tarixi, - T.: G’afur G’ulom NMIU,2015-yil, 283-bet
14
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 269-bet
15
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 31-bet
8](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_8.png)
![Rus harbiy qo‘shini 1866-yil 12-oktyabr kuni Jizzaxga yetib keldi. Jizzax
himoyachilarining soni 10.000 kishidan iborat edi. Ularning qo‘lida 53 ta to‘p
mavjud edi. 16-18 - oktyabr kunlaridagi qattiq janglardan keyin himoyachilar
maG‘lubiyatga uchradi. 6 mingdan ortiq kishi halok bo‘ldi. Bu shahar himoyasiga
Buxorodan yordamga chiqqan kuchlar kechikib yetib keldi. Jizzaxda 3 ming askar,
3000 kazak va 12 to‘pdan iborat harbiy kuchlar qoldirildi.
1866-yilda Turkiston viloyati tarkibida Erjar va Zomin bo‘limlari, O‘ratepa
va Jizzax rayonlari tashkil qilindi 16
.
Samarqand uchun jang. Turkiston general-gubernatori fon Kaufman O‘rta
Osiyoni bosib olishni Buxoro amirligini qo‘lga kiritish bilan davom ettirishga
qaror qiladi.Fon Kaufman Buxoro amirligi chegaralarini puxta o‘rganib chiqib,
Amir Muzaffarga chegaraning Rossiya foydasiga o‘zgartirilgan yangi loyihasini
tasdiqlashni taklif qiladi. Lekin amir bu taklifni rad etadi. Kaufman esa amirni
general-gubernatorlik chegaralariga bostirib kirishga tayyorgarlik ko‘rishda ayblab,
4 mingdan ziyod harbiy otryad to‘plab, 1868-yilning aprel oyida Samarqandni
bosib olishga kirishdi.
1868-yil 1-may kuni Buxoro amiri qo'shinlari bilan chorizm qo'shinlari
o'rtasida Cho'ponota tepaligida jang bo'ldi, Bu hujumga Turkiston
general-gubernatori fon Kaufmanning shaxsan o'zi boshchilik qildi. 2-may kuni
Samarqand egallandi 17
.18-mayda Kattaqo‘rG‘on ham taslim bo‘ldi. Amir o‘z
qo‘shinlarini to‘plab dushmanni da fetish uchun Samarqand tomon yurdi. Fon
Kaufman bu xabarni eshitib Buxoro tomon yurdi. Ikki tomon qo‘shinlari
Zirabuloqda 1868-yil 2-iyunda to‘qnashdi. 2-3 – iyun kunlari bo‘lga jangda amir
qo‘shinlari tor-mor etildi. Amir esa Qizilqum tarafga qochib ketdi 18
. Fon Kaufman
amir bilan Zirabuloqda urushayotgan bir paytda Qarshi, Shahrisabz va Kitob
bekliklaridan kuchlar kelib, Samarqandda 1-iyun kuni amirning o‘G‘li Abdumalik
To‘ra (Katta To‘ra), Kitob hokimi Jo‘rabek, Shahrisabz hokimi Bobobek va
boshqa o‘zbek, tojik, qoraqalpoq, Turkman, qozoq qavmlari uyushtirgan qo'zg'olon
16
Xoliqova R.E, O’zbekiston tarixi o’quv qo’llanma, T.: 2019-yil, 186-bet
17
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 270-bet
18
Shamsutdinov R.,Mo’minov H. O’zbekiston tarixi, - T.: 2013-yil, 344-bet
9](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_9.png)
![boshlandi. Bu qo‘zG‘olon 8-iyunga qadar davom etdi. Kaufman zudlik bilan
Samarqandga qaytib, qo'zg'olonni bostirish bahonasida minglab mahalliy aholini
qirishga, yoppasiga o‘qqa tutishga buyruq berdi, hamda qimmatbaho boyliklar
talandi.9-iyunda Samarqandda qirG‘in boshlandi va u 3 kun davom etadi.
Qanchalik qarshilik ko‘rsatmasin, amir qo‘shini yana maG‘lubiyatga uchradi va
podsho qo‘shini Samarqandga jangsiz kirib bordi. Yakunlarga ko‘ra, boshliqlardan
19 kishi o‘limga va 19 kishi Sibirga umrbod surgunga hukm qilinadi. 500 kishidan
iborat dushman kuchlaridan 275 kishi o‘ldirildi.
Fon Kaufman 1868-yil 23-iyunda amir Said Muzaffar bilan Buxoro
amirligini Rossiya imperiyasi protektoratiga aylantirgan shartnomani imzoladi.
Unda amir urush boshlanishida aybdor ekanligi,abadiy do‘stlik belgisi sifatida
Rossiya qo‘shini harbiy xarajatlari uchun 500 ming rubl to‘lanishi e’tirof etildi.
Toshkentdan Samarqandgacha bo‘lgan hududlar – Xo‘jand, O‘ratepa, Jizzax,
Samarqand, Panjikent, Kattaqo‘ rG‘on Rossiya ixtiyoriga o‘tdi. Bu shartnoma
amirlikni tahqirlagan, huquqsizlikka va qashshoqlikka mahkum etgan sharmandali
shartnoma bo‘ldi.
Buxoro bilan Rossiya imperiyasi 1873-yil 28-sentabrda amirlikka o‘z
vakilini tayinlash huquqini beruvchi ikkinchi yangi shartnomani imzoladi. Bu
vakilning roziligisiz amirlik biror-bir ichki hamda tashqi siyosiy masalani hal qila
olmaydigan bo‘ldi. P. Lessar Rossiya imperiyasining Buxoro amirligidagi birinchi
vakili etib tayinlandi. Vakilni Buxoroning amaldagi norasmiy gubernatori deb
hisoblash mumkin edi. U Buxorodan 15 km uzoqda joylashgan Kogon shahrini
qarorgoh qildi. Bu bilan podsho hukumati Buxoroni to‘liq imperiya tarkibiga
qo‘shib olmasdan, mamlakatni amir va uning amaldorlari orqali boshqarishni afzal
ko‘rdi. Natijada podsho hukumati Buxoro amirini o‘z ta’sir doirasiga kiritib, undan
o‘z manfaatlari yo‘lida foydalandi. Amirlik yerlarining 1/3 qismi Rossiya
imperiyasi ixtiyoriga o‘tdi. Xo‘jand, O‘ratepa, Jizzax, Samarqand, Panjikent,
Kattaqo‘ rG‘on dan tortib, Zirabuloqqacha bo‘lga yerlar, Sharqiy Buxoroda
ShuG‘non,Vohon, Ro‘shon viloyatlari, ayniqsa, Zarafshonning yuqori havzasi
amirlikdan tortib olindi.
10](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_10.png)
![1869–1870-yillarda Rossiya imperiyasi Tashqi ishlar vazirligi Angliya bilan
Afg‘oniston va O‘rta Osiyodagi chegaralarni belgilash to‘g‘risida muzokaralar olib
bordi.Amudaryoning chap sohilidagi yerlar – Balx, Mozori Sharif, ShibirG‘on,
Qunduz kabi shaharlar Rossiya va Buyuk Britaniya talabi bilan AfG‘onistonga
berildi 19
. Chegaralar Amudaryo bo‘ylab Panj tumanidan o‘tkazilishiga kelishildi.
Buxoro amirligi va Eron o‘rtasidagi chegara 1881-yil 10-dekabrda Eron shohi
bilan Tehrondagi Rossiya elchisi imzolagan maxfiy shartnomada belgilandi. 1885–
1887-yillardagi muzokaralar natijasida chegaralarni belgilash bo‘yicha ingliz-rus
komissiyasi Rossiya imperiyasining O‘rta Osiyodagi Buxoro amirligi yerlari bilan
Afg‘oniston o‘rtasidagi chegara chizig‘ini belgilashni nihoyasiga yetkazdi 20
.
I.2. Xiva xonligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi
Xonlikka qarshi harbiy harakatning boshlanishi. Imperiya hukmron
doiralari xotirasidan 1717-yilgi Bekovich-Cherkasskiyning halokati va 1839-yilgi
Perovskiy yurishining barbod bo‘lganligi hali ko‘tarilmagan edi. Rossiya
imperiyasi tomonidan O‘rta Osiyo istilo qilinishining uchinchi bosqichi (1873–
1879-yillar) davomida Xiva xonligining istilo etilishi ham amalga oshirildi. 1872-
yil oxirlarida harbiy vazir boshchiligida Peterburgda Turkiston, Orenburg general-
gubernatorlari va Kavkazdagi podsho noiblari ishtirokidagi maxfiy kengashda
Xiva xonligini bosib olishga qaror qilindi 21
. Urush uchun bahonaOrol bo‘yida
turkmanlar va qozoqlar tomonidan qo‘lga tushirilgan 21 ta
rus fuqarolarining Xiva xoni Muhammad Rahimxon II tomonidan ozod qilib
yuborilmaganligi bo‘ldi 22
. Hujum g‘arbda Mang‘ishloq, shimolda Orenburg,
sharqda Turkiston va janubda Krasnovodsk kabi to‘rt harbiy okrugdan olib borildi.
Rossiya imperiyasi o‘z tasarrufidagi qozoqlarni ozodlik kurashiga
raG‘batlantiruvchi kuch Xiva xonligi ekanligini yaxshi bilardi. Qozoqlarning
19
Shamsutdinov R.,Mo’minov H. O’zbekiston tarixi, - T.: 2013-yil, 345-bet
20
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 35-bet
21
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 81-bet.
22
Ergashev Q.,Hamidov H., O’zbekiston tarixi, - T.: G’afur G’ulom NMIU,2015-yil, 285-bet
11](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_11.png)
![milliy-ozodlik kurashiga rahbarlik qiluvchi Kenesari Qosimov Xivadan doimo
madad olib, 10 yil davomida Rossiyani bezovta qilishayotganini ham esdan
chiqarmadilar. Siyosiy sabablardan tashqari, imperiya Turkiston hududida barcha
tijorat ishlarini o‘z qo‘liga olmoqchi edi. Kaspiy dengizining sharqiy sohilidan
Turkiston shaharlariga olib boruvchi barcha yo‘llar Xiva hududidan o‘tardi. Bu
yo‘llarni egallashni asosiy maqsadi sifatida qo‘ydi.
Imperator Aleksandr II Xiva yurishiga jiddiy e’tibor beradi. Hattoki,
imperator oilasi a’zolari – Nikolay, Konstantin, Yevgeniy Romanovlar va Gersog
Leytenbergskiylar ham turli harbiy qismlarga boshchilik qilishdi. Bu ham
imperatorning Xiva yurishiga katta e’tibor berganligini ko‘rsatadi. Imperiya
qo‘shinlari soni 12 mingdan ortiq askar, 4600 ot va 20 ming tuyadan iborat edi..
Bu qo‘shinga K. P. Kaufman boshchilik qildi. Mazkur ko‘p sonli harbiy qo‘shin
1873-yil fevralda o‘zlari o‘rnashgan joylari – Toshkent, Orenburg, Mang‘ishloq va
Krasnovodskdan deyarli bir vaqtda yo‘lga chiqdi.
Turkiston qo‘shinlarida general Kaufman boshchiligida 22 rota, 1800 kazak va
18 ta to‘p;
Orenburg otryadida general Veryovkin boshchiligida 15 rota, 600 kazak, 8 ta
to‘p;
ManG‘ishloq otryadida polkovnik Lomakin boshchiligida 12 rota,800 kazak, 8
ta to‘p bor edi.
Xiva xonligiga olib boruvchi yo‘llarning yomonligi, dastlab 25 daraja sovuqda,
keyin 40 darajadan yuqori haroratda yo‘l yurish juda qiyin kechdi. Bundan tashqari
cho‘llarda 60 darajagacha jazirama bo‘lishi, suvsiz dashtlardagi yo‘llar tufayli
harbiy qo‘shin manzilga yetmasdanoq saflari siyraklashib bordi. Uning katta qismi
yo‘lda kasalga chalindi, bir qismi halok bo‘ldi va bir qismi orqaga qaytib ketdi 23
.
Xivaga 7,5 ming kishigina yetib bordi. Krasnovodsk va Mang‘ishloqdan Xiva
tomon yurgan qo‘shinlar jazirama issiq va suv yetishmasligidan aziyat chekkanligi,
holdan toyganligi sababli yo‘lning yarmidan ortga qaytishga majbur bo‘ldi.
23
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 36-bet
12](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_12.png)
![Faqatgina Toshkent, Orenburg yo‘nalishidan yo‘lga chiqqan qo‘shinlar 1873-yil
may oyida Xiva xonligi chegaralariga yetib keldi. Yo‘l qiyinchiliklaridan tashqari
ularga yo‘lda kichik guruhlar hujum qilib, tinkasini quritgan. Rossiya imperiyasi
qo‘shinlari bilan Xiva xonligi qo‘shinlari o‘rtasida may oyida Hazorasp qal’asi,
Qo‘ng‘irot, Xo‘jayli, Mang‘it shaharlari va Xiva shahri yaqinida janglar bo‘lib
o‘tdi. Tomonlarning kuchlari teng emasligi, katta talafotlarga qaramasdan,
xivaliklarga nisbatan podsho hukumati qo‘shinlari yaxshi qurollangani bois xonlik
himoyachilari mag‘lubiyatga uchradi.
Xonlik qo‘shinida hammasi bo‘lib, 27 ta eski zambarak, 2 ming otliq askar,
4 ming navkar bor edi. Ular asosan, poytaxtda jamlangan edi. Xiva xoni
Muhammad Rahimxon II ning masalani tinch yo‘l bilan hal etishga urinishlar
behuda ketdi. Shundan keyin mudofaa rejasi tuzila boshlandi.
Mudofaaga Matmurod devonbegi, Mahmud yasovulboshi,Yoqubbek
qalmoq, Eltuzar inoq va Bobo mehtar rahbarligida o‘zbek va Turkman yigitlari 2
gurhga bo‘linib, yo‘lga tushishdi. Mudofaa juda qiyinchilik bilan olib borildi.
Imperiya qo‘shini yo‘lda uchragan har bir shahar va qishloqni talab, qirG‘in-barot
uyushtirdi. Ularning ketidan faqat kultepa va jasadlar qoldi. Jangovar Turkman
uruG‘lari – yovmutlar, imralilar, chovdirlar va ko‘kalanglarga mansub navkarlar
dushman ketidan izma-iz borib, ularga talofotlar yetkazishdi.Lekin baribir kuchlar
teng emas edi.
Muhammad Rahimxon Xivani himoya qila olmasligiga ko‘zi yetgach,
Izmiqsho‘rdagi turkman ovuliga borib yashirindi. Xonning yashiringanidan
foydalangan Otajon To‘ra o‘zini xon deb e’lon qildi va Fon Kaufmandan Xiva
shahrini vayron etmaslikni so‘radi. Gubernator uni nazar-pisand qilmay
Muhammad Rahimxonni topishni talab qildi va muzokaralami faqat u bilan olib
borish mumkinligini bildirdi. Bosqinchilar saroydagi noyob boyliklarni talab,
kumushdan qilingan xon taxtini, turli-tuman qimmatli matolar va nodir qo‘lyozma
asarlarni Peterburgga yubordilar. Muhammad Rahimxon II Xivaga qaytib
kelguncha bosqinchilar saroyni talab, barcha qimmatbaho buyumlarni, 300 ta
13](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_13.png)
![qo‘lyozma asarni Peterburgga jo‘natdilar 24
. Shu tariqa 1873-yil 29-may kuni Xiva
shahri ham egallandi.Shaharga G‘olibona kirib kelgan Turkiston, Orenburg,
Kavkaz qo‘shinlari talon-tarojga kirishdilar.
1873-yil 12-avgustda Gandimiyon qishloG‘ida fon Kaufman sulh
shartnomalarini Muhammad Rahimxon II ning diqqatiga havola qildi. Unga ko‘ra,
Xiva xonligiga qarashli Amudaryoning o‘ng sohili, unga qo‘shni yerlarning
barchasi, bu joylarda yashaydigan o‘troq va chorvador aholisi bilan xon
tasarrufidan chiqdi. Amudaryo bo‘ylab erkin harakatlanishi uchun Rossiya
kemalariga keng huquq berildi. Rossiyalik savdogarlar hamda ularning mollari
uchun xon va mahalliy hokimlar javobgar bo‘ladigan bo‘ldi. Ular xonlikda erkin
yurish, boj to‘lovlarisiz savdo qilish huquqini qo‘lga kiritdilar.
Gandimiyon shartnomasida: «Amudaryoning chap qirg‘og‘idagi ruslar
uchun zarur va qulay bo‘lgan yerga ular o‘zlarining pristanlarini 25
qurish huquqiga
ega. Xonlik ushbu pristanlarning saqlanishi va xavfsizligi uchun javobgar. Ular
uchun joyning tanlanishi, O‘rta Osiyodagi rus oliy hokimiyatining tasdiqlashiga
bog‘liq», – deb ko‘rsatib qo‘yildi. Shartnomaga binoan Xiva xonligi 2 million 200
ming rubl miqdoridagi tovonni 20 yil davomida to‘lashi belgilandi. Xonlik
xazinasida yetarli darajada pul bo‘lmaganligi uchun bu tovon aholidan yig‘ib
olinadigan bo‘ldi. Gandimiyon shartnomasi Xiva xonligining Rossiya imperiyasiga
tobeligini, xonning davlat boshlig‘i darajasida boshqa davlatga bo‘ysunganligini
ko‘rsatuvchi hujjat bo‘ldi. Shartnoma shu bilan birga xonlik aholisini juda og‘ir
ahvolga solib qo‘ydi. Tovon bilan birga yangi soliq va majburiyatlarni to‘lash
xalqning zimmasiga tushdi. Qolaversa, xonlik hududining uch baravar qisqarishi
xonlikning davlat sifatida nomigagina mavjudligini, aslida mustaqilligini
yo‘qotgan protektoratga aylanganligini ko‘rsatardi.
I.3. Qo‘qon xonligining bosib olinishi
24
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 85-bet.
25
Pristan – (ruscha – kelib to’xtamoq) daryolar sohilida qayiqlar, kemalar to’xtaydigan maxsus joy, ya’ni
bandargoh
14](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_14.png)
![Harakatning boshlanishi. Rossiya imperiyasi XIX asrning 50–60-yillarida
harbiy istilochilik yo‘li bilan Qo‘qon xonligi hududining bir qismini bosib oldi. K.
P. Kaufman xonlikda o‘z ta’sirini kuchaytirish maqsadida 1868-yil 13-fevralda
Xudoyorxon bilan sharmandali shartnoma tuzdi 26
. Unga ko‘ra, xonlikda Rossiya
savdogarlariga katta imkoniyatlar berildi. Bu davrda xonlik yerlari ancha qisqarib,
xazinaga tushadigan daromadlar kamaydi. Urush natijasida ko‘rilgan zararlar xalq
ommasi zimmasiga tushdi, soliq va majburiyatlar ko‘paydi. Buning oqibatida
xonlikda ichki nizolar, xalq noroziligi kuchaydi. Xonning imzolagan bu
shartnomasi Qo‘qon xonligini Rossiyaga qaram qilib qo‘ydi. Xudoyorxon esa bu
holatga e’tibor ham bermadi. Imperiya hukumati xonning bu itoatkorligini
“munosib” taqdirlab, unga “Aslzoda” degan faxriy unvon berdi.
Zamonaviy adabiyotlarda ham Xudoyorxonning rus mustamlakachilariga
xayrixoh bo‘lganligi haqida ma’lumotlar keltiriladi. Masalan, Is’hoqxon Ibrat
Xudoyorxon haqida ushbu fikrlarni yozib qoldirgan: “Rossiyadan xotirjam bo‘lib,
vaqtini o‘yin-kulgi bilan o‘tkazib, ulamo va fuzalolarning nasihatlariga amal
qilmay, jabr-u zulm tarafiga o‘tib turganida, raiyat-u xalq undan yuz o‘girdi” 27
.
Ahmad Zaki Validiy o‘zining bir asarida shunday yozadi: “Xudoyorxon
ko‘p badavlat bo‘lib, xotinlarni ko‘paytirishga xirs qo‘ygan. Kayf-u safoni, rohat
va tinchlikni yaxshi ko‘rgan. Xalqning foydasiga ish ko‘rmagan...masxaraboz va
hofizlar hamda ma’nosiz o‘yinlar bilan vaqt o‘tkazgan”.
XIX asrning 70-yillarida Qo‘qon xonligida ko‘plab qo‘zg‘olonlar bo‘lib
o‘tdi. Ulardan biri 1875-yil bahorida avj olib, unga Mulla Is’hoq Mullo Hasan
o‘g‘li “Po‘latxon” nomi bilan rahbarlik qildi. Qo‘qon hukmdori Xudoyorxon
qo‘zg‘olonni bostirish uchun Abdurahmon Oftobachi, Iso Avliyolar boshchiligida
qo‘shin yubordi. Lekin ular 17-iyulda qo‘zg‘olonchilar tomoniga o‘tib ketdi.
Xudoyorxonning o‘g‘li Nasriddinbek ham qo‘zg‘olonchilarga qo‘shilgandan so‘ng,
20-iyulda Xudoyorxon fon Kaufmandan yordam so‘rashga majbur bo‘ldi. Uning
26
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 36-bet.
27
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 36-bet.
15](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_15.png)
![ukasi va ikkinchi o‘g‘li ham qo‘zg‘olonchilar tomoniga o‘tib ketgach, xon
generalgubernatordan panoh izlab Toshkentga ketdi. fon Kaufman uni Orenburgga
jo‘natdi. Xudoyorxon Orenburgdan Hindiston orqali Makkaga boradi va u yerdan
qaytib kelayotganda kasalga chalinib, 1882-yilda Afg‘onistonda vafot etdi.
Xudoyorxondan so‘ng taxtga Nasriddinbek o‘tirdi. Taxtni egallashga harakat
qilgan Po‘latxon Nasriddinbek va Abdurahmon Oftobachiga qarshi bo‘lib qoldi.
Qo‘qon xonligida siyosiy vaziyat keskinlashib, qo‘zg‘olon butun vodiyni qamrab
oldi. Mustamlakachi hukumat qo‘zg‘olonchilarga qarshi katta harbiy kuchlarini
yuborgan. Janglar keskin davom etayotgan vaqtda Nasriddinbek mag‘lubiyatdan
qo‘rqib, 1875-yil 22-sentabrda taslim bo‘ldi va fon Kaufman bilan shartnoma
imzoladi. Unda o‘zini imperatorning “sodiq quli” deb tan olishi, tashqi siyosatda
hech qanday bitimlar tuza olmasligi, ikki million rubl tovon to‘lashi, Sirdaryoning
o‘ng sohilidagi yerlar – Namangan va Chust Rossiya ixtiyoriga o‘tganligi
belgilangan edi. Bu yerlarda tashkil qilingan Namangan bo‘limiga general
M. Skobelev boshliq etib tayinlanadi. Nasriddinbek imzolagan shartnomadan
norozi bo‘lgan aholi yana qo‘zg‘olon ko‘tardi. Po‘latxonning tarafdorlari soni
oshdi va buning natijasida u Nasriddinbekni siqib chiqarib, hokimiyatni o‘z qo‘liga
oldi.
Andijon uyushtirilgan hujum. Po‘latxon qo‘zg‘olonining kuchayib
ketishidan xavotirga tushgan mustamlakachi hukumat ularni tormor qilish uchun
Andijonga hujum qildi. Chunki qo‘zg‘olonchilarning asosiy kuchlari shu yerda
joylashgan edi. General M. Skobelev boshchiligidagi hujum 1875-yil oktabr oyi
boshida boshlandi. Shahar kun davomida to‘plardan o‘qqa tutildi. Andijon aholisi
mudofaa janglarida shaharning har bir qarich yeri uchun jon-jahdi bilan kurashdi.
M. Skobelev boshchiligidagi qo‘shinning dastlabki urinishlari jiddiy qarshilikka
uchradi. Shundan so‘ng podsho hukumati qo‘shinlari barcha imorat va
xonadonlarga o‘t qo‘yib, shaharni yong‘in ichida qoldirdi. Shahar to‘xtovsiz
ravishda artilleriyadan o‘qqa tutib turildi. Bu shahar himoyachilarini og‘ir ahvolga
solib qo‘ydi. Uch soat davom etgan betinim o‘qqa tutishdan so‘ng kechqurun
podsho hukumati qo‘shinlari yana hujumga o‘tdi. Lekin bu hujum ham natija
16](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_16.png)
![bermadi. Erta tongdan boshlab yana to‘plardan kun bo‘yi o‘q yog‘dirildi. Biroq
shahar himoyachilarining qarshi hujumga o‘tishi podsho qo‘shinlarini chekinishga
majbur qildi. Shahar 1876-yil yanvarda uyushtirilgan ikkinchi hujum natijasida
qiyinchilik bilan egallandi.
Namanganning bosib olinishi. Rossiya imperiyasining general M.
Skobelev boshchiligidagi qo‘shinlari 1875-yil 18-oktabrda Namanganga joylashib
fon Kaufman qo‘mondonligi ostidagi harbiy kuchlarga qo‘shildi. Mustamlakachi
qo‘shinlarga qarshilik harakatlari Namanganda bir oy davom etdi. Shaharni ozod
etish uchunatrofdagi qishloqlardan qo‘shimcha kuchlar keldi. Shunga qaramasdan,
podsho qo‘shinlari tomonidan shaharning yarmi qo‘lga kiritildi. Podsho hukumati
harbiy qo‘shini uch kun davomida shahar qal’asida turdi. Ikki tomon o‘rtasida
janglar 1876-yil yanvar oyi oxirigacha davom etdi. General M. Skobelev
boshchiligidagi qo‘shin fevral oyiga kelibgina harbiy qurol ustunligi bilan
g‘alabaga erishdi. Po‘latxon va uning tarafdorlari qatl qilindi. 1876-yil 19-fevralda
podsho hukumatining Qo‘qon xonligining tugatilganligi to‘g‘risidagi farmoni e’lon
qilindi. Shu tariqa Qo‘qon xonligi hududi o‘rnida Turkiston general-gubernatorligi
tarkibiga kiruvchi Farg‘ona viloyati tashkil qilindi. Viloyatga Qo‘qon xonligini
bosib olishdagi harbiy yurishlarga rahbarlik qilgan general M. Skobelev harbiy
gubernator etib tayinlandi. XIX asrning ikkinchi yarmida Rossiya imperiyasining
O‘rta Osiyoda olib borgan istilochilik yurishlari natijasida Qo‘qon xonligi Buxoro
va Xiva davlatlaridan farqli ravishda davlat sifatida butunlay tugatildi. Uning
o‘rnida mahalliy aholining asrlar davomida shakllangan an’anaviy turmush tarziga
mos ma’muriy boshqaruv tizimi va hududiy birliklari tugatilib, imperiya
manfaatlariga mos keladigan, ayni paytda mahalliy aholini boshqarishi uchun
mustamlaka ma’muriyatga qulay bo‘lgan yangi boshqaruv tizimi qaror topdi.
Farg‘ona vodiysining bo‘ysundirilishi bilan Rossiya imperiyasining O‘rta Osiyoga
istilochilik yurishining uchinchi bosqichi (1873–1879) nihoyasiga yetdi.
MaG‘lubiyat sabablari. XIX asrning ikkinchi yarmida O‘rta Osiyo xalqlari
Rossiya imperiyasining harbiy yurishlariga qarshi mardonavor kurash olib bordi.
Keng xalq ommasi vatan mustaqilligi va ozodligini mustamlakachilardan himoya
17](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_17.png)
![qilish uchun qahramonlarcha jang qildi. Lekin bu davrdagi ichki nizolar, o‘zaro
urushlar, hukmdorlarning uzoqni ko‘zlab ish olib bormaganligi oxir-oqibat
yurtning mustaqilligi yo‘qotilib, o‘zgalarga tobe bo‘lishga olib keldi. O‘rta
Osiyoning Rossiya imperiyasi tomonidan bosib olinishiga, Qo‘qon va Xiva
xonliklari hamda Buxoro amirligining mag‘lubiyatga uchrashiga quyidagilar sabab
bo‘ldi: Birinchidan, Buxoro amirligi, Xiva va Qo‘qon xonliklari Rossiya
imperiyasiga nisbatan harbiy va iqtisodiy rivojlanish sohasida ancha orqada edi.
Ayniqsa, ularning harbiy sohadagi ahvoli o‘sha davrda jahon miqyosidagi
taraqqiyot darajasidan past bo‘lgan. Xonliklarning tashqi siyosatda odilona siyosat
olib bormaganliklari oqibatida ularning o‘zlari tashqi dunyodan ajralib qolgan edi.
Ikkinchidan, uchta davlat o‘rtasida o‘zaro do‘stona munosabatlar, hamkorlik va
birdamlik yo‘q edi. Ulardagi siyosiy tizim, davlat boshqaruvi zamonaviy
boshqaruvdan uzoq bo‘lib, o‘rta asrlarga xos yakkahokimiyatchilikka,
zo‘ravonlikka asoslangan edi. Buning oqibatida ichki ziddiyatlar ko‘payib, nizolar
kuchaydi. O‘zaro urushlar, taxt uchun kurashlar avj oldi. Uchinchidan, urush
harakatlari vaqtida xonlar biri ikkinchisiga yordam ko‘rsatmadi va o‘z tinchligini
o‘ylab befarq qarab turdi. Bu esa har bir xonlikning alohida tor-mor etilishini
yengillashtirdi. Shularning barchasi Rossiya imperiyasi hukumatiga qo‘l keldi va
vaziyatdan foydalanib mamlakatni mustamlakaga aylantirdi.
18](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_18.png)
![II BOB. XIX ASR OXIRIDA TURKISTONDAGI MILLIY-OZODLIK
HARAKATLARI
II.1. Turkistonda milliy-ozodlik harakatlarining boshlanishi va uning
sabablari. Toshkentda “Vabo isyoni”
Milliy-ozodlik harakati boshlanishi va uning sabablari. Rossiya
imperiyasi Turkiston o‘lkasini bosib olgach, mahalliy aholining milliy davlatchilik,
ozodlik tuyg‘ularini so‘ndirishni asosiy vazifa deb hisoblagan.
Bu vazifani amalga oshirmay turib, o‘z hukmronligini osongina saqlab
bo‘lmasligini podsho hukumati yaxshi bilar edi. Har qanday mustamlakachi davlat
harbiy va bosqinchilik yo‘li bilan bosib olgan hududning boyliklaridan o‘z
manfaati yo‘lida foydalanishga harakat qiladi. Turkistonda ham xuddi shu taxlitda
ish yuritilib, o‘lkani Rossiya imperiyasining asosiy xomashyo bazasiga
aylantirishga kirishildi. Yer-mulkning boylar va yirik savdogarlar qo‘lida to‘plana
borishi kam yerli dehqonlarning, chorakorlarning ko‘payishiga sabab bo‘ldi.
Sudxo‘rlik mislsiz darajada avj oldi. Qarz beruvchi kassa mablag‘laridan faqat
ayrim vositachilar – boylar, sudxo‘rlar, savdogarlar va shunga o‘xshash yulg‘ichlar
foydalanib, uni o‘zlari xohlaganlaricha tasarruf qilardilar. Paxtani sotib oluvchilar
dehqonning nihoyat darajada muhtoj bo‘lib qolganligidan foydalanib, kelasi yil
hosiliga juda past narx belgilab, qarz berardi. Turkistonning mustamlakaga
aylantirilishi nafaqat dehqonlarning, balki minglab oilalarning tirikchiligini
tebratib turgan hunarmand-kosiblarning
ham ahvolini og‘irlashtirdi. Rossiya sanoati tomonidan ishlab chiqarilgan uy-
ro‘zg‘or buyumlari, ayniqsa, to‘qimachilik mahsulotlari bilan O‘rta Osiyo
bozorlarining to‘ldirilishi natijasida hunarmandchilikning ko‘plab turlari inqirozga
uchradi. Bu vaqtga kelib iqtisodiy qiyinchiliklar, yashash sharoitining yomonligi,
soliqlarning ko‘pligi, mehnat majburiyatlarining
19](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_19.png)
![og‘irligidan mahalliy aholining ahvoli yomonlashib ketdi. Bunday holat
kambag‘allar safining yanada ko‘payishiga olib keldi. Bularning barchasi o‘lka
xalqlarining siyosiy mustamlaka zulmiga tushishi, milliy davlatchilikning
yo‘qotilishi va hukmron ma’muriyat tomonidan har tomonlama kamsitilishiga
sabab bo‘ldi. Shu kabi voqealar milliy ozodlik harakatlari boshlanishiga turtki
bo‘ldi.
XIX asr oxirida iqtisodiy qiyinchiliklar va xalqning ma’naviy jihatdan
kamsitilishi, mahalliy urfodatlarga zid bo‘lgan qarorlarning qabul qilinishi
natijasida Turkiston Rossiya imperiyasining milliyozodlik harakatlari avj olgan
markazlaridan biriga aylandi. (O‘lkaning turli joylarida ko‘tarilib kelayotgan bu
qo‘zg‘olonlarning harakatlantiruvchi kuchi, asosan, dehqonlar, shahar hunarmand-
kosiblardan iborat aholining kambag‘al qismi bo‘ldi. Bu harakatlarda vatanparvar
ruhoniylar, milliy g‘ururini yo‘qotmagan mulkdorlar, savdogarlar ham ishtirok
etdilar.) Mustamlakachilikka qarshi o‘lkaning turli joylarida norozilik chiqishlari
bo‘lib turdi. Hozirgi O‘zbekiston va QirG‘iziston Respublikalarining toG‘li
hududlarida “Oloy malikasi” nomi bilan mashhur bo‘lgan Qurbonjon dodxoh
1876-yil oxirigacha bosqinchilarga qarshi kurashib kelgan.Unga qarshi Skobelev
boshchiligida yuborilgan qo‘shin yengilgani sabab, sulh tuzishga majbur bo‘lgan
edi 28
. 1878-yili Mingtepada (hozirgi Marhamat tumani) mustamlakachilarning
siyosiy va iqtisodiy zulmiga qarshi Yetimxon boshchiligida qo‘zg‘olon ko‘tarildi.
Bu isyondan so‘ng FarG‘ona viloyati general-gubernatori viloyatdagi mahalliy
aholidan G‘ayriqonuniy soliq yiG‘uvchilarni ishdan olishga majbur bo‘lgan 29
. Uni
mustamlakachi hukumat kuch bilan bostirdi. 1879-yilning kuzida mahalliy aholi
Farg‘ona viloyat boshqarmasi binosi oldiga ochiqchasiga norozilik bildirib yig‘ildi.
Ular Marg‘ilon uyezdida soliq to‘plash noqonuniy tusga kirganligiga qarshi chiqib,
soliqlarning kamaytirilishini qat’iy talab qildilar. Qo‘zg‘olon kuchayib ketishi
ehtimolini sezgan podsho hukumati komissiya tuzib, vaziyatni o‘rganishga
kirishdi. Komissiya viloyatda paxta ekishning keng ko‘lamda avj oldirilishi,
28
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 140-bet.
29
O’sha asar, 140-bet
20](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_20.png)
![natijada boshqa muhim ekinlar keskin kamayganligi bunga sabab bo‘lganini
ma’lum qilgan.
1880-yilning noyabrida aholi hamma soliqlarni to‘laganligiga qaramay,
Xo‘jand uyezdining boshlig‘i Xo‘jand va O‘ratepa tumanlaridagi aholidan
qo‘shimcha yer solig‘i olinishini e’lon qildi. Buning oqibatida sabr kosasi to‘lgan
aholi Rahmonqulihoji, Mirkarimboylar boshchiligida odamlar uyezd boshlig‘ining
mahkamasiga borib, adolatsiz soliqni bekor qilishni talab qildi. Bunga javoban
boshliq mirshablarga namoyish rahbarlarini hibsga olishni buyurdi. Talonchilik,
soliqlar va jabr-zulm avjiga chiqqanligi sababli 1882-yilning boshlarida Namangan
aholisi ma’murlarga qarshi bosh ko‘tarib chiqdi. Bu safar ular uyezd boshlig‘ining
uyini o‘rab oldilar. Uyezd ma’murlari harbiy bo‘linmani yordamga chaqirib,
namoyishchilarni qattiq jazoladi. 1885-yilning yozida Farg‘ona vodiysida xalq
qo‘zgolonlari qaytadan avj olib, Andijonda Darvishxon boshchiligida qo‘zg‘olon
ko‘tarildi. Endi qo‘zg‘olonchilar kurash usullarini o‘zgartirib, boylar va volost
boshliqlarining qarorgohlariga hujum uyushtirdilar. Shu yillarda qo‘zg‘olon
birinketin butun viloyatga yoyildi.
Toshkent “Vabo isyoni”. 1892-yil “Vabo isyoni” nomini olgan Toshkent
qo'zg‘oloni XIX asr oxiridagi muhim voqealardan biri bo'ldi. Uning yana bir nomi
voqealar jarayoni bilan boG‘liq holda “Toshotar voqeasi” deb ham hisoblanadi.
1892-yilgi qo'zg'olon ko'plab tarixiy adabiyotlarda imperiya ma’murlarining
o'lkada vabo kasali tarqalishining oldini olish uchun bo'lgan harakat deb
ta’riflangan bo'lsada, aslida bu qo'zg‘olon Rossiya imperiyasining o'lkadagi yillar
davomida olib borgan mustamlaka siyosatiga qarshi qaratilgan harakatlardan biri
edi 30
. 1892-yilgi vabo kasali tarqalish miqyosi jihatidan 1872-yildagiga nisbatan
kuchli bo'lmasa-da, mustamlaka Turkistonda iqtisodiy- ijtimoiy vaziyat ancha
keskinlashgan davrda yuz berdi. 1892-yilda Afg‘onistonda tarqagan vabo kasali
o'sha yili O'rta Osiyoga ham tarqaldi. 1892-yil 7-iyunda Toshkentning yangi
shahar – ruslar yashaydiga qismida 417 kishi, eski shaharda esa 1462 kishi vabo
30
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 141-bet.
21](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_21.png)
![bilan oG‘rigan. 417 kishidan 200 tasi soG‘aygan, 1462 mahalliy xalqdan esa 22
kishi(!) soG‘aygan 31
. 1-iyunga kelib, Jizzaxda ham Rossiyadan ko'chib
kelganlardan bir nechtasi vabo bilan kasallanganligi haqidagi xabar tarqaldi.
Imperiya ma’murlari vabo kasali tarqab ketmasligi uchun chora-tadbirlar ko'rdilar.
Biroq belgilangan chora-tadbirlarda mahalliy aholining diniy va milliy an’analari
mutlaqo e’tiborga olinmadi. Kasallik tarqalishi munosabi bilan shaharga kirish va
shahardan chiqish ta’qiqlandi. 1892-yil 18-iyunda “Harbiy holatda deb e’lon
qilingan joylar haqida Qoida” kuchga kirdi. Bu aholi orasida sarosimalik va
norozilik keltirib chiqardi 32
. Shahardagi 12 ta eski qabriston yopilib, va’da qilingan
4 ta qabriston o‘rniga faqat bittasi ochib berildi. Epidemiya stansiyasi ruxsatisiz
dafn etilgan musulmon mayyitlar qabrlaridan qazib olinib, boshqa joyga tashib
ketilgan. Vafot etganlar dafn etilishi bilan boG‘liq bo'lgan tadbirlar haqida
oqsoqollar, mullalar, mirshablar, cherkov xizmatchilarini ogohlantirib qo'yish
lozimligi, ayniqsa, har bir vafot etgan kishi vrach ruxsatidan keyingina dafn etilishi
mumkinligi haqidagi buyruqlarda mahalliy aholining diniy e’tiqodlari mutlaqo
hisobga olinmadi. Shahar murdalarga to‘lib ketganligidan ruxsat olish uchun 3-4
kunlab kutish kerak edi, chunki bittagina stansiya ishlar, u ham shahar bo‘ylab
kezib yurardi 33
. Noiloj qolgan aholi vafot etganlami shahar ichidagi berkitilgan
qabristonlarga yashirincha olib borib ko'ma boshladilar. Bundan xabar topgan
politsiya pristavi “gunohkor” marhumlar qarindoshlarini topib, hibsga ola boshladi.
Qabrlarni ochib, o‘lganlarning ruhi haqorat qilindi. Bularning barchasi
mustamlakachi ma’murlaming zo'ravonlikka asoslangan siyosatining ko'rinishi edi.
Mustamlakachi ma’murlarining bu tadbirlaridan norozi bo'lgan shahar aholisi 20-
iyun kuni shaharning Xonaqo masjidi yonida to'plandi. Shikoyat xati yozib, uni
shahar hokimiyatiga yetkazish uchun uch kishidan iborat vakil saylandi. Biroq 23-
iyun kuni shaharda tarqalgan turli mish-mishlar shahardagi vaziyatni og‘irlashtirib,
ommaviy g‘alayonlar boshlanishi ayon bo'lib qoldi. 24-iyun kuni mingga yaqin
olomon eshonlardan Azizyor, Abulqosim, bozor oqsoqoli Ziyo Muhammad va
31
Ergashev Q.,Hamidov H., O’zbekiston tarixi, - T.: G’afur G’ulom NMIU,2015-yil, 294-bet
32
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 65-bet
33
Shamsutdinov R.,Mo’minov H. O’zbekiston tarixi, - T.: 2013-yil, 374-bet
22](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_22.png)
![boshqa taniqli kishilar rahbarligida 2 ko'cha bo'ylab shahar boshlig'ining uyi tomon
yura boshladi. Buni eshitgan Putinsev olomon bilan uchrashish uchun eski shahar
tomon yo'l oldi va Voronsov xiyobonida qo'zg'olonchilar bilan uchrashdi.
Olomondagilar shahar oqsoqoli Muhammad "qub ustidan shikoyat qilishga
kelayotganliklarini aytdilar. Putinsev bilan kelgan eski shahar oqsoqoli olomonga
qarab do'q urib, qamchi bilan qo'rqitib orqaga qaytarmoqchi bo'ldi. Kishilar uni
toshbo'ron qila boshladilar. Shu vaqt boshqarma oldiga Sirdaryo viloyati harbiy
gubernatori N.I.Grodekov boshchiligida askarlar kelishi tufayli aholi o'zini himoya
qilishga intilmasdan asta tarqala boshladi. Ular hatto yerda yotgan yog'ochni olib,
o'zlarini himoya qilishga ham intilmadilar. Shundan so'ng qo'zg‘olonchilardan
qattiq o'ch olish boshlanib ketdi. Qo'zg'olon mustamlaka hukumati qo'shinlari
tomonidan shafqatsizlarcha bostirilib, 8 kishi dorga osib o'ldirilishiga, 15 kishini 2
yil muddat bilan mahbuslar rotasiga yuborishga, 2 kishini olti oyga qamoq jazosi
bilan jazolashga hukm qilindi, yuzga yaqin qo‘zg‘olonchi anhor suviga
cho‘ktirildi. Lekin, mustamlakachi ma’murlari dunyo jamoatchiligi oldida bu
jazolaming shov-shuvga sabab bo'lishidan cho'chib, o'lim jazosini umrbod surgun
bilan almashtirdilar. Garchi, qo'zg'olon Toshkent shahrining o'zida yuz bergan
bo'lsa-da, uning ta’siri butun Turkiston o'lkasi bo'ylab yoyildi. Chunki bu ozodlik
harakati mustamlakachilik zulmi ostida yotgan xalqlar tuyg'usini ifoda etar edi 34
.
N.I.Grodekov 1892-yil 1-iyulda general-gubernatorga yo‘llagan axborotida
qo‘zG‘olonning tasodifiy bo‘lganini ta’kidlab, uning asosiy tashkilotchilari sifatida
Toshkentning eski shahar oqsoqoli In’omxoja Umarxo‘jayev va uning eng yaqin
kishilari – yuzboshi Ahmadxo‘ja Abdurashidxo‘jayev, qudasi Usmonxo‘ja, Shayx
Xovandtohur dahasi qozisi Sharifxo‘ja Poshshoxo‘jayevlarni ko‘rsatadi 35
.
1896-yilda Namangan uyezdining Oqsuv–Shahrixon volostidagi
Naymanchi, Ko‘hna mozor, Langarbob qishloqlarida aholining mingboshilar
saylovlaridagi noroziligi oshkora qo‘zg‘olonga aylanib ketdi. Turkistonda podsho
hukumatining hukmronligi, amalga oshirayotgan mustamlakachilik siyosatiga
34
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 281-bet
35
Shamsutdinov R.,Mo’minov H. O’zbekiston tarixi, - T.: 2013-yil, 374-bet
23](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_23.png)
![qarshi o‘lkaning har bir joyida mahalliy aholi tomonidan turli ko‘rinishdagi
norozilik harakatlari olib borildi.
II.2. Andijon qo‘zg‘oloni
Qo‘zg‘olon uchun sabab bo‘lgan omillar. Turkiston o‘lkasida XIX
asrning oxirlarida bo‘lib o‘tgan qo‘zg‘olonlardan biri bu – 1898-yildagi mahalliy
xalqlarning qarshi qaratilgan Andijon qo‘zg‘oloni hisoblanadi. Bu qo‘zg‘olonga
poytug‘lik Eshon Sultonxon To‘raning muridi Dukchi eshon nomini olgan 42
yoshli Muhammad Ali (1846–1898) rahbarlik qildi. U Farg‘onadan 25 chaqirim
janubi-g‘arbdagi Chimyon qishlog‘ida dehqon va hunarmand Muhammad Sobir
oilasida tug‘ilgan. Uning ajdodlari asli qashqarlik edi.
Dukchi eshon mutaassib dindorlardan edi. U oddiy fizikaviy holatlardan
foydalanib sodda xalq o‘rtasida mo‘jizalar ko‘rsatgan. Uni «avliyo» deb
hisoblagan aholi qo‘zg‘olonga boshchilik qilishga undagan. 1898-yilning bahor
faslida vodiyning turli joylarida Muhammad Ali boshchiligida qo‘zg‘olon bo‘lishi
haqida gaplar tarqaladi. Bu voqea va Dukchi eshon to‘g‘risidagi ma’lumotlardan
mustamlakachi ma’murlar ham xabardor bo‘lgan. Mahalliy aholining
mustamlakachilik jabr-zulmlariga qarshi norozilik harakatlarining oshkora
qo‘zg‘olon ko‘rinishida boshlanib ketishiga 1898-yil 17-may kuni Muhammad Ali
o‘z odamlari orqali atrofdagi qishloqlarga xabar tarqatib, qo‘zg‘olon boshlash vaqti
kelganligini e’lon qilishi sabab bo‘ldi. Shu kuni tunda qo‘zg‘olonchilar tomonidan
Tojikqishloqdagi telegraf simlarining qirqib tashlanishi bilan qo‘zg‘olon boshlanib
ketdi. Xalq ommasi Andijon shahriga qarab yura boshlashdi. Ular shaharga yetib
kelishganda saflari kengayib, 2 ming kishiga yetdi. Ular yo‘lda uchragan Asaka
pristavini o‘ldirdilar. Dukchi eshon boshchiligidagi qo‘zg‘olonchilar ikkiga
bo‘linib, ularning biriga Ziyovuddin maxsum boshchilik qildi. Qo‘zg‘olonchilar
Qutchi qishlog‘iga yetib borganlarida ularning safiga yana 200 kishi, Qo‘yli
qishlog‘iga borganlarida esa mingboshi G‘oyibnazar o‘z odamlari bilan qo‘shildi.
Shundan keyin qo‘zg‘olonchilar Andijondagi harbiy kazarmaga hujum qildilar. 23
ta soldat o‘ldirildi, 24 ta soldat yaralandi. Soldatlar ham darhol qurollanib, 12 ta
24](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_24.png)
![qo‘zG‘olonchilarni o‘ldirishdi 36
. Qo‘zg‘olonchilar bilan mustamlakachi
ma’muriyat harbiy kuchlari o‘rtasida ro‘y bergan to‘qnashuvdan keyin kuchlar va
harbiy qurol-aslahalar teng bo‘lmaganligi bois qo‘zg‘olonchilar chekinishga
majbur bo‘ldilar. Bu to‘qnashuvda harbiy kazarma jangchilaridan 22 tasi o‘ldirildi,
22 tasi yarador bo‘ldi. Qo‘zg‘olonchilardan 11 tasi halok bo‘ldi, 8 tasi yaralandi.
Bu qo‘zG‘olon ta’sirida Jizzax,Kattaqo‘rg‘on,Buxoro,Samarqand shaharlarida xalq
g‘alayonlari ko‘tarildi 37
. FarG‘onaning o‘zida Asaka, Quva, Shahrixon, O‘sh,
Marg‘ilon kabi shahar va qishloqlarida norozilik harakatlari keng avj oldi 38
.
Shaharda harbiylar bilan qo‘zg‘olonchilar o‘rtasida ro‘y bergan ayovsiz otishmalar
natijasida nafaqat qo‘zg‘olonchilar, balki ko‘plab tinch aholi vakillari ham halok
bo‘ldi. Qo‘zg‘olon boshlanganligi to‘g‘risidagi xabar olinishi bilan podsho
hukumati zudlik bilan chora ko‘rishga va uni bostirishga harakat qildi. Qo‘zg‘olon
Andijonda, ayniqsa, ruslar yashaydigan Yangi shaharda vahima uyg‘otdi.
Mustamlakachi amaldorlardan tortib to oddiy fuqarolargacha sarosimaga tushib,
uylariga berkinib oldilar. Hatto tumanboshi polkovnik Konshevskiy ham ko‘chaga
chiqmay, o‘z uyidan telefon orqali harbiy kuchlarni chaqirdi. Harbiy kuchlar uch
soat ichida Andijonga yetib kelib, Yangi shaharda duch kelgan mahalliy aholini
o‘qqa tutdilar. Buning natijasida umuman qo‘zg‘olonga aloqasi bo‘lmagan yuzlab
odamlar mustamlakachilar o‘qidan nobud bo‘ldi.
Andijondagi 1898-yil qo‘zg‘olonidan keyin podsho Nikolay II Turkiston
general-gubernatori general-leytenant A. Vrevskiyni lavozimidan chetlatib, uning
vazifasini vaqtinchalik Sirdaryo viloyati harbiy gubernatori N. Korolkov
zimmasiga yukladi. U mustamlakachilik siyosatini o‘ta qattiqqo‘llik bilan amalga
oshirish borasida nafaqat o‘lkada, balki imperiya hukmron doiralari orasida ham
tanilgan edi. Uning zimmasiga qo‘zg‘olonchilarni batamom yo‘q qilishga
qaratilgan jazo ekspeditsiyasiga shaxsan rahbarlik qilish ham topshirildi.
N.Korolkov 1898-yil 20-may kuni qo‘zg‘olon ko‘tarilishining oldi olinmaganligi
36
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 282-bet
37
Ergashev Q.,Hamidov H., O’zbekiston tarixi, - T.: G’afur G’ulom NMIU,2015-yil, 294-bet
38
Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D. O‘zbekiston tarixi 2, - T.:
“VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 141-bet
25](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_25.png)
![uchun Farg‘ona viloyat harbiy gubernatori va bir qancha amaldorlarni lavozimidan
bo‘shatdi. Mustamlakachi hukumat qo‘zg‘olonni batamom bostirish uchun unda
ishtirok etganlarni shafqatsiz jazoladi. Qo‘zg‘olon bostirilgach, ikki ming kishi
hibsga olindi. Xalq ko‘z o‘ngida qo‘zg‘olonchilar namoyishkorona jazolandi.
Podsho Nikolay II qo‘zg‘olonchilarga namuna bo‘ladigan darajada qattiq jazolash
uchun ko‘rsatma beradi. Shu ko‘rsatma asosida sud jarayoni 3 oy davom etadi.
Dastlab 447 kishi sud qilinadi va 800 kishi guvohlikka chaqiriladi. 8 mingga yaqin
aholi vakillari ko‘z o‘ngida Dukchi eshon va uning yaqin 5 ta safdoshlari 1898-yil
12-iyunda Arslonbob qishloG‘ida qo‘lga olinib, butun xalq oldida osib o‘ldirildi.
Manbalarga ko‘ra jami 380 kishi o‘lim jazosiga mahkum qilindi.351 kishi turli
muddatga qamalib, 15 kishi oilaasi bilan Sibirga surgun qilindi 39
.
Qo'zg‘olon markazi deb topilgan Mingtepa, Tojik va Qashqar qishloqlari
imperator Nikolay II ko'rsatmasiga ko'ra, Dukchi eshon yurgan yo‘li degan bahona
bilan uch kun to'pdan o'qqa tutilib, yer bilan barobar tekislandi. Mingtepa qishlog‘i
o'rnida 450 xonadonga mo'ljallangan yevropacha yangi uytar qurildi eshon
yashagan xonadon o'rnida rus cherkovi qurish rejalashtirildi. Xo'jand qishlog‘iga
Duxovskiy nomi berildi 40
.
Ammo xalqning yanada g‘azablanishidan xavfsiragan imperiya ma’muriyati
xususan, harbiy vazir A. N. Kuropatkin yangi tayinlangan Turkiston general-
gubernatori S. M. Duxovskoyga o‘lim jazosini ko‘paytirmaslik haqida telegramma
jo‘natdi. Unda o‘lim jazosini katorga va qamoq jazosiga almashtirish to‘g‘risida
ko‘rsatma beriladi, lekin 22 kishiga berilgan o‘lim jazosi o‘z kuchida qoldi.
1898-yilda bo‘lib o‘tgan qo‘zg‘olon mahalliy aholining o‘z jonlarini xavfga
qo‘yib, mustamlakachilik zulmiga qarshi kurash olib borishlari mumkinligini
ko‘rsatdi. Ular qo‘llariga qurol olib, toptalgan haqhuquqlari, orzu-umidlari uchun
jang qildilar. Qo‘zg‘olon izsiz ketmadi. U keng xalq ommasiga ozodlik uchun
kurash sari yo‘l ko‘rsatdi va minglab odamlarni mustamlakachilik jabr-zulmiga
qarshi faol kurashishga ilhomlantirdi. 1898-yilgi qo‘zg‘olon garchi tor-mor etilgan
39
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 282-bet
40
O’sha asar, 282-bet
26](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_26.png)
![bo‘lsa-da, mahalliy xalqlarning mustaqillik va ozodlik uchun kurashlarini to‘xtata
olmadi. O‘lkaning turli hududlarida norozilik harakatlari turli ko‘rinishlarda davom
etdi. Qo‘zg‘olon bo‘lib o‘tgandan keyin bir yil o‘tib, 1899-yil 20-iyunda Farg‘ona
vodiysida yana yangi qo‘zg‘olon boshlandi. Mustamlakachilikka qarshi
qo‘zg‘olonlar Turkiston o‘lkasining deyarli barcha hududlarida davom etdi.
Turkiston o‘lkasi Rossiya imperiyasi uchun eng notinch, to‘xtovsiz norozilik
harakatlari va qo‘zg‘olon bo‘lib turadigan hududga aylanib qoldi. 1898-yilda
Andijonda boshlangan qo‘zg‘olon ham o‘lkaning boshqa joylarida bo‘lib o‘tgan
qo‘zg‘olonlar singari mustamlakachi hukumatning harbiy kuchlari tomonidan
bostirildi. Qurolsiz qo‘zg‘olonchilar yaxshi qurollangan mustamlakachilarga qarshi
kurashlarda g‘alaba qilishi amrimahol edi. Bu qo‘zg‘olonni mag‘lubiyatga olib
kelgan sabablardan biri uning o‘lka bo‘ylab keng yoyilib ketmaganligi va mahalliy
aholining barcha tabaqalari unda ishtirok etmaganligi bo‘ldi. Qo‘zg‘olonchilar
mustamlakachilarga qarshi qaratilgan harakatlari bilan eng avvalo o‘lkadagi jabr-
zulmga chek qo‘yilishiga erishmoqchi bo‘lgan edilar. Qo‘zg‘olonni tashkil
qilishdan boshlab unga boshchilik qilishgacha qat’iy tartib va intizom yo‘qligi
qo‘zg‘olonchilar mag‘lubiyatiga yana bir sabab bo‘ldi.
Qo‘zg‘olon ko‘targanlarning tarqoqligi, aniq reja ishlab chiqilmaganligi,
hamma bir vaqtda ko‘tarilmaganligi ularga pand berdi. Xususan, Ketmontepa va
Ko‘gartdagi odamlarga boshchilik qilgan Chibil bo‘lisi Dukchi eshonga zudlik
bilan qo‘shilish o‘rniga atrofida joylashgan mustamlakachilarga qarshi kurash olib
borishga harakat qilib taktik xatoga yo‘l qo‘ydi. Aholining ayrim tabaqalari
qo‘zg‘olonga qo‘rqqanidan, ba’zilar qo‘zg‘olon g‘alaba qozonishiga ishonmagani
uchun qo‘shilmadi. Dukchi eshonning yetarli darajada tayyorlanmay, harbiy
sohadan bexabar, yaxshi qurollanmagan muridlari bilan ochiqchasiga qo‘zg‘olon
ko‘targanligi mustamlakachilarning qo‘zg‘olonni osonlik bilan bostirishiga imkon
berdi. O‘lkada hukmron bo‘lib olgan mustamlakachi hukumat qo‘zg‘olonni
bostirishga erishdi. Andijonda ko‘tarilgan qo‘zg‘olon nafaqat Turkiston o‘lkasi
ma’muriyatini, balki Rossiya imperiyasi hukumatini ham qattiq xavotirga solib
qo‘yadi. Qo‘zg‘olondan keyin o‘lkaning har bir hududida norozilik kayfiyatidagi
27](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_27.png)
![barcha aholini qattiq nazoratda ushlab turishga qaratilgan choralar ko‘rildi. Har
qanday norozilik ko‘rinishdagi harakatlarni ayovsiz bostirishga kirishildi 41
.
41
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 72-bet
28](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_28.png)
![III.BOB. XX ASR BOSHLARIDA TURKISTONDAGI QUROLLI
HARAKATLAR
III.1. Turkistonda 1916-yilgi qo‘zG‘olonning boshlanishi
Imperator Nikolay II front ortidagi xizmatlar uchun aholining mardikorlikka
olinishi to‘g‘risidagi farmoniga muvofiq Turkiston o‘lkasining Sirdaryo
viloyatidan 87 ming, Samarqanddan 38 ming, Farg‘onadan 50 ming kishini
mardikorlikka yuborish belgilandi. Erkaklardan 250 ming kishi front orqasiga
yuborilishi lozim edi 42
. Belgilangan miqdorlar viloyatlar bo‘yicha aholi o‘rtasida
taqsimlandi. Farg‘ona viloyatida belgilangan mardikorlarni to‘plash uchun
viloyatdagi xonadonlarning har beshtasidan bir kishini olishga to‘g‘ri kelgan. Xalq
bundan qattiq norozi bo‘lgan. Turkiston erkaklarining o‘z oilasini tashlab ketishi
ularni ochlikka mahkum etdi. Ayniqsa, qishloq aholisining safarbar qilinishi
qishloq xo‘jaligini inqirozga olib keldi. Mardikorlikka boradiganlarning ro‘yxatini
tuzishda Turkiston mahalliy ma’muriyati vakillari adolatsizliklarga yo‘l qo‘ydilar.
Hatto oilada bir nechta erkak bo‘lishiga qaramasdan badavlat xonadon vakillari
pora berib ro‘yxatga yozilmasdi. Lekin kambag‘al oilalarda garchi bitta erkak
bo‘lsa ham ro‘yxatga kiritilardi. Bunday nohaqliklar keng xalq ommasi
noroziligining kuchayishiga sabab bo‘ldi. Mahalliy aholi o‘rtasida mardikorlikka
olishga qarshi keng ommaviy chiqishlar boshlanib ketdi. 1916-yilda mardikorlikka
olinadiganlar ro‘yxatini tuzadigan mahalliy boshqaruv vakillari tomonidan aholini
zo‘rlash, tazyiq o‘tkazish kabi holatlar avj oldi.
Norozilik harakatlarida dehqonlar, hunarmandlar, mayda savdogarlar,
ishchilar va aholining boshqa ijtimoiy qatlamlari vakillari ishtirok etdi.
Mardikorlikka qarshi harakatlarning keng ommaviy tus olishidan mustamlaka
hukumati, o‘lka va viloyat ma’murlari xavotirga tushdi. Farg‘ona viloyati
gubernatori A. Gippius viloyatda norozilik kayfiyatidagi odamlarning ko‘pligi,
mardikorlikka safarbar etish jarayoni aholi orasida katta g‘alayonlar chiqishiga
42
Ergashev Q.,Hamidov H., O’zbekiston tarixi, - T.: G’afur G’ulom NMIU,2015-yil, 297-bet
29](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_29.png)
![sabab bo‘lishi mumkinligi haqida o‘lka va podsho ma’muriyatiga ma’lumot beradi.
Lekin markaziy hokimiyat viloyat gubernatori A. Gippiusning xavotiri va
g‘alayonlarning oldini olish to‘g‘risidagi ma’lumotlarini “podsho farmonlarini
bajarmaslik, kechiktirish, qarshi chiqish” deb hisoblab, uni viloyat gubernatori
lavozimidan ozod qiladi.
1916-yil 4-iyulda Xo‘jand shahrida norozilik bildirib ko‘p sonli aholi
yig‘ildi. Ular mardikorlikdan bosh tortdilar. 5-iyulda Samarqandning Urgut
qishlog‘ida, keyinchalik Siyob, Mahalla, Xo‘ja Ahror, Angorda, 7-iyulda
Dahbedda norozilik chiqishlari bo‘lib o‘tdi. Namoyishchilar mahalliy boshqaruv
vakillarini kaltaklab, ro‘yxatlarni yirtib tashladilar.
Qo‘zg‘olonning Turkiston bo‘ylab tarqalishi. Mardikorlikka qarshi
qaratilgan norozilik harakatlari bir necha kun ichida butun o‘lkaga yoyildi.
Qo‘zg‘olonchilar mustamlakachi hukumat tomonidan kuch bilan tarqatilib,
qarshilik qilganlar qattiq jazolandi. Toshkentda 11-iyulda ko‘p sonli aholi
Beshyog‘ochdagi politsiya mahkamasi oldiga to‘plandilar. Qo‘zg‘olon faollaridan
Rizvonbibi Ahmadjonova politsiyaga qarata: “Bizni o‘ldirsanglar ham
o‘g‘illarimizni sizlarga bermaymiz”, – deb xitob qilgan. Politsiyachilar esa o‘q
uzib, uni og‘ir yarador qilgan. Norozilik bildirganlarga qarshi miltiqlardan o‘q
otilgandan so‘ng xaloyiq mahkamaga bostirib kirdi. Bu vaqtda yordamga yetib
kelgan harbiy kuchlar namoyishchilarni o‘qqa tuta boshladi. Natijada 11 kishi otib
o‘ldirildi, 15 kishi yarador bo‘ldi. Qo‘zg‘olon harbiy kuchlar tomonidan
qiyinchilik bilan bostirildi. Shahar harbiy holatga tushib, har bir joyda qo‘riqchilar,
tun-u kun navbatchilik, nazorat va tekshiruvlar kuchaytirildi. Bu voqealardan keyin
norozilik harakatlari Toshkent shahri atrofidagi qishloqlarga yoyildi. U yerdan
Farg‘ona vodiysiga o‘tib, vodiyda bu harakat keng tus olib ketdi. U yerda ham
mahalliy aholi ma’muriyat vakillariga bo‘ysunmay qo‘yadi. Qo‘zg‘olon iyul
oyining o‘rtalarida Farg‘ona viloyatining Qo‘qon, Rishton, Marg‘ilon, Andijon,
Namangan uyezdlarida keskin tus oldi. Jumladan, 9-iyul kuni Andijonda podsho
farmoni o‘qib eshittirilgandan so‘ng tayoq, tosh, ketmon va boshqa narsalar bilan
30](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_30.png)
![qurollangan aholi mardikorlikdan bosh tortib namoyishga chiqdilar. Ularga
politsiya va harbiy kuchlar qarshi qo‘yildi. Qo‘zg‘olonchilarni tarqatish paytida
ulardan 3 kishi otib o‘ldirildi, 12 kishi yarador bo‘ldi. 10-iyulda Eski Marg‘ilonda
taxminan 25 ming kishi norozilik bildirib, bozor atrofiga yig‘ildi. Qo‘zg‘olonchilar
mardikorlikni bekor qilishni talab qilib mahalliy ma’muriyat idoralariga kirdilar.
Ular mustamlakachilarning xizmatida bo‘lgan mahalliy ma’muriyat vakillari
uylariga, ma’muriy binolarga o‘t qo‘ydilar, 2 ta mirshab o‘ldirildi va bir necha
kishi jarohatlandi. Qo‘zg‘olonning kuchayib ketganligidan xavotirga tushgan
viloyat ma’muriyati zudlik bilan ularga qarshi harbiy kuch yubordi. Ular
qo‘zg‘olonchilardan 63 kishini otib o‘ldirdi va ko‘pchilikni yarador qildi.
Shahrixonda ham qo‘zg‘olonchilardan 16 ta kishi o‘ldirildi, ko‘pchilik yarador
bo‘ldi. 11-iyulda Namanganda ko‘tarilgan qo‘zg‘olon ham jiddiy tus oldi.
Labbaytog‘a dahasida yig‘ilgan 1500 dan ortiq kishilarga qarshi kuchli qurollangan
rota tashlandi va qo‘zg‘olonchilar tarqatib yuborildi. Mustamlakachi hukumat
politsiyasi va harbiy kuchlari bilan qo‘zg‘olonchilar o‘rtasida ayovsiz janglar
natijasida qurolsiz namoyishchilardan ko‘pchiligi o‘ldirildi va yarador qilindi. Ular
orasida ayollar va bolalar ham bo‘lganligi mustamlakachilarning beshafqat
siyosatini yana bir bor fosh qildi.
III.2.Jizzax qo‘zg‘oloni
Rossiya imperiyasining 1916-yildagi mardikorlikka olish to‘g‘risidagi
farmoni Turkiston o‘lkasining barcha hududlariga yoyilib, unga qarshi chiqishlar
mahalliy aholining milliy-ozodlik harakatlariga aylanib ketdi. Jizzax xalqi bu
adolatsizlikka qarshi oiimga tik borib kurash olib bordi. Bu qo‘zg‘olon haqiqiy
ozodlik urushi boiib, unga Nazirxo‘ja eshon va Abdurahmon jivachilar rahbarlik
qildi. 11-12-iyulda Yom, Zomin, Yangiqo‘rg‘on qishloqlarida olomon bosh
ko‘tardi. Qo‘zg‘olon, ayniqsa, Jizzax shahrida kuchli tus oldi. Xalq qo‘liga nayza,
bolta, pichoq, qilich, qisman to‘pponchalar olib shahar va uning atrofidagi harbiy
qismlar va ma’muriy idoralarga hujum boshladi. Jizzaxda chor hukumati
31](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_31.png)
![qo‘zg‘olonchilarga qarshi 14 batalyon, 3300 qo‘shin, 42 to‘p va 68 ta pulemyot
yubordi. Natijada Jizzax qo‘zg‘oloni nihoyatda shafqatsiz ravishda bostirildi.
Qo‘zg‘olon qatnashchilari ustidan 148 ta jinoiy ish qo‘zg‘atildi. 3000 kishi sudga
tortildi. 22 kishi o‘limga, 104 kishi surgunga va 281 kishi qamoq jazosiga hukm
qilindi. Lekin, shunga qaramasdan, podsho farmonida ko‘rsatilgan 250 ming kishi
emas, sal kam uning yarmiga teng keladigan odamlar Turkistondan mardikorlikka
olib ketildi. Chor qo‘shinlari ko‘plab shahar va qishloqlarni yakson qildi. Shahar
aholisi jazirama cho‘lga haydaldi. Ayollar, bolalar va keksalar qattiq azob chekdi.
Jizzax qo‘zg‘olonining aks sadosi Rossiya imperatorligini ham dahshatga solib,
hatto Peterburgdagi Davlat Dumasida ham muhokama etildi.
Jizzax aholisi, asosan, don mahsulotlari yetishtirish bilan shug‘ullanib,
ularning yerlari imperiyaning markaziy hududlaridan ko‘chirib keltirilganlarga
berib yuborilishi, soliqlarning ko‘payib borishi ularning ahvoli yomonlashishiga
olib keldi. Aholining 19 yoshdan 43 yoshgacha bo‘lgan erkaklari front ortidagi
ishlarga safarbar qilinishi butun o‘lkadagi kabi Jizzaxda ham jabr-zulm,
adolatsizliklardan tobora keskinlashib borayotgan norozilik chiqishlari xalq
qo‘zg‘oloniga aylanishiga olib keldi. Mardikorlikka olinadiganlarning tuzilgan
ro‘yxatiga muvofiq Samarqand viloyatining Jizzax uyezdidan 11 ming kishi
belgilandi. 1916-yil 3-iyulda farmon e’lon qilinishi bilan xalq orasida norozilik
boshlanib ketdi. 5-iyulda dastlabki g‘alayonlar boshlandi. Bunda aholi farmonning
bekor qilinishini, ro‘yxat tuzishni to‘xtatishni talab qiladi. Jizzax qo‘zg‘oloniga
Nazirxo‘ja eshon va Abdurahmon jevachilar rahbarlik qilganlar.
Jizzax aholisi mardikorlikka qarshi ommaviy qo‘zg‘olon ko‘tarish
maqsadida boshqa shaharlarga, jumladan, Toshkent, Samarqand va ko‘plab
atrofdagi qishloqlarga o‘z vakillarini yubordilar. 13-iyulda Jizzax shahrida Damin
kulol boshchiligida hunarmandlar mardikorlikka olish bo‘yicha ro‘yxatni talab
qilib qishloq oqsoqoli Mirzayor Xudoyorov oldiga bordilar. Undagi ro‘yxat,
asosan, kambag‘al oila vakillaridan tuzilgan bo‘lib chiqdi. Bundan norozi bo‘lgan
aholi ro‘yxatni berishni va uni qaytadan tuzishni talab qildilar. Mirzayor
Xudoyorov ro‘yxatni bermay, to‘plangan odamlarni haqorat qildi. Bu holat
32](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_32.png)
![aholining keskin noroziligini keltirib chiqardi. Shundan keyin ketmon, tayoqlar
bilan qurollangan qo‘zg‘olonchilar Jizzaxning yangi shahar qismiga yo‘l oladi.
Qo‘zg‘olonni bostirish uchun uyezd boshlig‘i o‘z yordamchilari bilan yetib keladi,
lekin ularni qaytara olmaydi. Qo‘zg‘olonchilar safiga shahar va uning atrofidan
ko‘plab kishilar qo‘shildi. Nazirxo‘ja eshon qo‘zg‘olonchilarga umumiy rahbar
bo‘ldi.
Jizzax qo‘zg‘oloni ishtirokchilari mustamlakachi ma’muriyatga tegishli
bo‘lgan harbiy, ma’muriy va boshqa joylarga hujum qildilar. Ular 13-iyul kuni
temiryo‘l stansiyalarini, aloqa simlarini uzib, temiryo‘l va ko‘priklarni buzib
tashladilar. 14-iyulda Abdurahmon jevachi o‘z uyida turli joylardan yuborilgan
vakillar bilan yig‘ilish o‘tkazdi va unda Jizzaxdan 12 chaqirim uzoqlikda
joylashgan Kuyaboshi degan joyda to‘planib, barcha birgalikda harakat qilishga
kelishildi. Bu xabarni atrofdagi joylarga yetkazish uchun vakillar yuboriladi.
Jizzaxdagi bu voqealardan xabar topgan podsho hukumati polkovnik Ivanov
boshchiligida harbiy kuchlarni u yerga yubordi. 18-iyul kuni Turkistonda harbiy
holat e’lon qilindi. Bu vaqtda mustamlakachi hukumat tomonidan qo‘zg‘olonni
bostirish va uning ishtirokchilarini jazolash chora-tadbirlari ishlab chiqildi.
Jizzaxga polkovnik Ivanov boshchiligida 13 ta rota soldat, 2 ta artilleriya qismi,
kazak otryadlari, jami ikki yarim ming kishilik harbiy kuchlar yuborildi. Ular
Jizzax shahrini to‘p va pulemyotlardan o‘qqa tutdilar. Mustamlakachilar qo‘shini
dastlab Jizzaxni, keyin Zominni egallab, so‘ng Sangzorga yurish qiladi. Qo‘shin
qurolsiz qo‘zg‘olonchilarni ayovsiz o‘qqa tutadi. Abdurahmon jevachi omon
qolgan 600 kishilik odamlari bilan 20–21-iyulda polkovnik Afanasyev
boshchiligidagi harbiy kuchlarga qarshi jang olib bordi. Ivanov boshchiligidagi
harbiy kuchlarning yordamga kelishi qo‘zg‘olonchilarning mag‘lubiyatga
uchrashini ta’minladi. Natijada qo‘zg‘olonchilar yengildi va chekinishga majbur
bo‘ldi. Qo‘zg‘olon rahbarlari va faol ishtirokchilaridan Abdurahmon jevachi,
Nazirxo‘ja eshon, aka-uka To‘raqul va Eshonqul To‘rabekovlar, Qosim hoji
eshonlar qo‘lga olinib, o‘lim jazosiga hukm etildi. Mustamlakachi hukumatning
jazo qo‘shini qo‘zg‘olonchilarni ayovsiz ravishda jazolashga kirishdi. Qo‘zg‘olon
33](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_33.png)
![ko‘tarilgan qishloqlarga o‘t qo‘yildi. Uylar yondirildi. Ularning oila a’zolari ham
jazoga tortildi.
Bu jazodan qariyalar, ayollar, hatto yosh bolalar ham chetda qolmadi.
Jizzaxga 26–27-iyulda yana qo‘shimcha jazo otryadlari yetib kelib, jazoni yanada
kuchaytirdi. Qo‘zg‘olonchilardan 3 ming kishi hibsga olindi. 151 kishining ishi
sudga berildi. Shulardan 84 kishi osib o'ldirishga hukm qilindi, biroq bu jazo ham
keyinroq “yumshatilib” boshqa jazolar berildi. 1916-yil qo'zg‘oloni o'lkada
mahalliy aholining mustamlaka siyostiga qarshi qaratilgan eng katta milliy ozodlik
va ommaviy xalq harakati edi 43
.
Bu qo‘zg‘olon jamiyatning barcha tabaqalarini harakatga keltirdi va o'z
domiga tortdi. Ularning boshliqlari o‘lim jazosiga, qolganlari qamoq va surgunga
hukm qilindi. Mahalliy aholining qo‘zg‘olonda ishtirok etganligi,
qo‘zg‘olonchilarga xayrixoh bo‘lganligi va ularni tutishda podsho hukumatiga
yordam bermaganligi uchun o‘z uylaridan cho‘lga
haydab yuborildi 44
.
III.3.Turkistonda 1916-yilgi voqealarning oqibatlari va ahamiyati
Qo‘zg‘olon xarakteriga ko‘ra milliy-ozodlik ko‘rinishida yuz berdi, chunki
bu qo‘zg‘olonning asosiy harakatlantiruvchi kuchi xalq ommasi edi. Ular
mustamlakachilik tartiblariga qarshi qo‘lga qurol olib toptalgan haq-huquqlari, din-
u diyonatlari uchun tengsiz kurash olib bordilar. Qo‘zg‘olonchilar Vatanning
haqiqiy fidoyi farzandlari ekanliklarini amalda isbotladilar. Mislsiz jasoratlari bilan
Vatan tarixi sahifalaridan munosib o‘rin egalladilar. Mazkur qo‘zg‘olonlarga rus
amaldorlaridan biri: “Urush frontlariga yangi bir Turkiston fronti qo‘shildi”, – deb
o‘lkadagi vaziyatga baho bergan edi. Qo‘zg‘olonchilar mustamlakachi hukumatga
qarshi oddiy ish qurollari bilan jang olib bordi. Bundan tashqari ularning aksariyati
dehqonlar, hunarmandlar bo‘lganligi va harbiy sohadan mutlaqo bexabar ekanligi
43
Murtazayeva R., O’zbekiston tarixi, - T.:2005-yil, 284-bet
44
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 107-bet
34](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_34.png)
![qo‘zg‘olonning mag‘lubiyatga uchrashiga sabab bo‘ldi. Ular Turkistonning turli
mintaqalarida mustamlakachilarga qarshilik ko‘rsatdilar. Shunday bo‘lsa-da,
qo‘zg‘olonchilarning taktik va strategik uquvsizligi, ahillikda va birdamlikda
harakat qilmasligi pand berdi. Qo‘zg‘olon xalq ommasi uchun juda katta
yo‘qotishlarni olib keldi.
Birinchidan, aholisi qo‘zg‘olonda qatnashgan Jizzax atrofidagi qishloqlar yondirib
yuborildi, natijada ko‘pchilik uy-joysiz qoldi. Ikkinchidan, qo‘zg‘olon yoz faslida
bo‘lib o‘tganligi bois ekinzorlar, qishloq xo‘jaligi mahsulotlari nobud bo‘ldi.
Buning natijasida Turkiston aholisi 1916–1917-yillar qish oylari uchun
g‘amlaydigan oziq-ovqat zaxirasining katta qismidan ayrildi. Uchinchidan,
qo‘zg‘olon natijasida aholi orasida ko‘plab qurbonlar bo‘ldi. Ushbu qo‘zg‘olon
Turkiston xalqiga juda katta talafotlarni olib keldi. Ayrim ma’lumotlarga
qaraganda, 1916-yilgi qo‘zg‘olon oqibatida Turkiston aholisidan 673 ming kishi
o‘ldirildi, 300 mingdan ziyod aholi xorijga chiqib ketdi. 100 minglab kishining
mol-mulki musodara qilinib, talon-toroj etildi. Rossiyaning Birinchi jahon urushida
ishtirok etishi, Turkiston o‘lkasidagi qo‘zg‘olonlar xalq turmushiga ham o‘zining
salbiy ta’sirini ko‘rsatdi. Podsho hukumati tomonidan Turkiston aholisining
mardikorlikka safarbar qilinishi mahalliy aholining katta qismini boquvchisiz
qoldirdi. Natijada bu davrda oziq-ovqat taqchilligi, narx-navoning ko‘tarilishi
tirikchilik qilishning qiyinlashishiga olib keldi. Shuning uchun ham mardikorlikka
qarshi olib borilgan 1916-yildagi qo‘zg‘olonlar mahalliy aholining
mustamlakachilarning jabr-zulmlarga asoslangan siyosati va urush oqibatlarining
salbiy ta’siri natijasida sodir bo‘ldi.
1916-yildagi qo‘zg‘olonlar podsho hukumati tomonidan ayovsiz ravishda
bostirildi. Qo‘zg‘olonchilar mustamlakachi hukumatning politsiya va harbiy
kuchlariga qarshi mardonavor kurashdilar. Garchi qo‘zg‘olon ishtirokchilari va
rahbarlari podsho hukumati tomonidan qattiq jazolanib, ko‘plab qo‘zg‘olonchilar
qurbon bo‘lishi va yarador bo‘lishiga qaramay, bu mardikorlikka qarshi qaratilgan
qo‘zg‘olonlar Turkiston aholisining bosqinchilarga qarshi milliy-ozodlik
35](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_35.png)
![xarakteridagi harakati hisoblanadi. Qolaversa, bu qo‘zg‘olonda o‘lka keng xalq
ommasining barcha tabaqalari, jumladan, qariyalar va ayollar ham ishtirok etdi.
1916-yilgi qo‘zg‘olonlar mustamlakachi hukumatni qattiq sarosimaga soldi.
Bu qo‘zg‘olon Turkiston xalqlarining o‘z huquqlarini poymol qilishlariga yo‘l
qo‘ymasligini ko‘rsatdi. Bu qo‘zg‘olon mustamlakachi hukumatga yana bir bor
mahalliy aholining ozodlik va mustaqillik uchun kurash tuyg‘ulari hali
so‘nmaganligini ko‘rsatdi. Podsho hukumati ba’zi choralar ko‘rishga, yengilliklar
yaratishga va aholi bilan murosa qilishga majbur bo‘ldi.
Xullas, 1916-yilgi qo‘zg‘olon butun mustamlakachilik davomida
Turkistondagi eng qudratli va uyushgan qo‘zg‘olon edi. Jizzax qo‘zg‘oloni tarixda
“Jizzax fojiasi” degan nom qoldirdi. U Fozil Yo‘ldosh o‘g‘lining “Jizzax
qo‘zg‘oloni” nomli dostonida o‘zining to‘liq aksini topgan 45
.
45
Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 110-bet
36](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_36.png)
![XULOSA
Ushbu kurs ishida XIX asr oxiri – XX asr boshlarida Turkistonga rus
bosqini, Buxoro amirligi, Qo‘qon va Xiva xonliklarining bosib olinishi hamda
Rossiya protektoratiga aylantirilishi, unga qarshi milliy ozodlik harakatlari,
mardikorlikka olinishga qarshi kurashlar, umuman Rossiya mustamlakachiligiga
qarshi qaratilgan harakatlar XX asr davomida qanday baholanganligi hamda
O‘zbekistonda mustaqillik davrida qanday yoritilayotganligi o'zaro qiyosiy asosda
tahlil etiladi. Bunda, eng avvalo, mazkur muammolar haqida har bir yo'nalishdagi
ilmiy qarashlar qay tariqa shakllanib borgani kuzatiladi, ularning manbaviy
asoslari tahlil etiladi, bu qarashlar qanday manbalarga asoslangani aniqlanadi,
ularning shakllanishiga hukmron tuzum, ijtimoiy-siyosiy vaziyat, mafkuraviy
muhit qanday ta’sir o'tkazgani o'rganiladi, nazariy, uslubiy asoslari tahlil etiladi.
Shuningdek, har bir yo'nalishdagi mazkur masalaga doyr mavhum va munozarali
qarashlar aniqlanadi.
Muammoga bunday yondoshuv ilmiy haqiqatni aniqlashga, tarixiy haqiqatni
tiklashga yordam beradi, murosasiz tortishuvlarga chek qo'yib, munozara
mavzulari va hamkorlik rejalarini belgilab olishga imkon beradi. Turkistondagi
sovet hokimiyatiga qarshi kurashlar nafaqat tarixshunoslik, balki manbashunoslik
nuqtai nazaridan ham tadqiq etiladi, mazkur muammolar tarixini aks ettiruvchi
manbalar atroflicha tahlil etiladi. Bunda manbashunoslikdagi an’anaviy usulga
ko‘ra aniq bir manba tahlili bilan cheklanilmaydi, balki mazkur tarixiy voqealar
haqida usha davr zamondoshlari tarafidan bildirilgan rasmiy va norasmiy qarashlar
(ya’ni usha davrning shu masalalarga doir ijtimoiy-siyosiy qarashlari) keng
o‘rganiladi. Ularga mazkur tarixiy jarayonlarni aniqlashtiruvchi muhim manba
sifatida qaraladi. Voqealar zamondoshlarining fikr-mulohazalari, ko'rsatmalari
o'sha davrdagi matbuotda, arxiv fondlaridagi hujjatlarda saqlanib qolgan bo'lib,
tadqiqotda ular ilk bor iste’molga kiritilgan.
Umuman, muammoning bu tarzda — ya’ni, tarixshunoslik va
manbashunoslik nuqtai nazaridan ilk bor kompleks asosda o'rganilishi mustaqillik
37](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_37.png)
![davrida vatan tarixshunosligida qaror topayotgan yangicha uslubiy, nazariy, ilmiy
yondoshuvlarning mahsulidir. Bunday yondoshuvlar ilmiy haqiqatni aniqlashga,
turli konseptual, nazariy, uslubiy yondoshuvlarni o'zaro qiyoslashga, tegishli
xulosalar qilishga imkon beradi. Tadqiqotda davriy matbuot materiallariga va
ayniqsa, milliy matbuotga, arxiv hujjatlariga, tarixiy, ilmiy, ommabop va badiiy
adabiyotlarga, memuarlar, xotiralarga keng e’tibor qaratish bilan birga ilk bor
xorijiy adabiyotlar ham jalb etilgan. Asosan ingliz, nemis, turk tillarida chop
etilgan adabiyotlarning ko'pchiligi ilmiy iste’molga ilk bor kiritilgan. Bundan
tashqari, mustaqillik davrida mazkur mavzuda uyushtirilgan davra suhbatlari
materiallari, chop etilgan ilmiy maqolalar, dissertatsiyalardan ham keng
foydalanilgan.
Mustaqillik uchun kurash yo'llari kabi bu kurashlar tarixini haqqoniy yoritish
ham nihoyatda og‘ir kechganini ko'rsatib beradi, haqiqat vaqgincha egilsa-da,
sinmasligi, hech qachon izsiz yo‘qolmasligi va alal-oqibat g‘alaba qilishini yana
bir karra namoyon etadi. Turkiston milliy ozodlik harakati tarixshunosligi hali ko‘p
izlanishlarni taqozo etadi.
38](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_38.png)
![FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR
1.Karimov I. A. “Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch” –Toshkent.: “Ma’naviyat”
2008-yil. 76 B
2.Shamsutdinov R. Karimov Sh. “Vatan tarixi” Toshkent “Sharq” nashriyoti,
2010-yil. 496 Bet
3. Tillaboyev S, Zamonov A., O‘zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.:
“Sharq”, 2019-yil 160 Bet
4. Ergashev Q.,Hamidov H., O‘zbekiston tarixi, - T.: G‘afur G‘ulom NMIU,2015-
yil
5. Murtazayeva R., O‘zbekiston tarixi, - T.:2005-yil
6.Murtazayeva R.H, Yunusova X.E, Eshov B.J, Odilov A.A,Saipova K.D.
O‘zbekiston tarixi 2, - T.: “VNESHINVESTPROM”, 2019-yil, 766 Bet
7. Xoliqova R.E, O‘zbekiston tarixi o‘quv qo‘llanma, T.: 2019-yil, 380 Bet
8. Shamsutdinov R.,Mo‘minov H. O‘zbekiston tarixi, - T.: 2013-yil, 674 bet
9.Xoliqulov R.,G‘aniyev K., Nasrullayev M. O‘zbekiston tarixi, - Samarqand.
2015-yil, 370 Bet
10. Rahimov M., Zamonov A. O‘zbekiston tarixi, -T.: “Sharq”, 2015-yil, 542 Bet
11.Jo‘rayev M.,Kamolov S., Rajabov Q. O‘zbekistonning yangi tarixi, -T.: “Fan”
2002-yil. 687 Bet
12. Eshov B.,Odilov A., O‘zbekiston tarixi 2-kitob, -T.: 2015-yil, 406 Bet
13. Shamsutdinov R. Karimov Sh. Vatan tarixi 3-kitob, -T.: “Sharq”, 2010-yil, 496
Bet
14.Ziyayeva D. “Turkiston tarixi masalalari (XIX asr oxiri – XX asr boshlarida)”//
“Sharq”, 2020-yil, 4-son
15.Ziyayeva D. “Turkiston milliy ozodlik harakati”, -T.: “G‘afur G‘ulom” NMIU,
2000-yil, 178 Bet
39](/data/documents/2c6f45cb-675a-4587-adfa-d75656182c35/page_39.png)
MAVZU : XIX ASR OXIRI – XX ASR BOSHLARIDA TURKISTON Mundarija I.Kirish……………………………………………………………………3 II. Asosiy qism……………………………………………………………6 I BOB. ROSSIYA IMPERIYASINING TURKISTONDAGI MUSTAMLAKACHILIK SIYOSATI I.1 Buxoro amirligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi…………………………………………………………………6 I.2. Xiva xonligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi …………………………..…………………………………………………12 I.3. Qo‘qon xonligining bosib olinishi……………………………….……16 II BOB. XIX ASR OXIRIDA TURKISTONDAGI MILLIY-OZODLIK HARAKATLARI II.1. Turkistonda milliy-ozodlik harakatlarining boshlanishi va uning sabablari. Toshkentda “Vabo isyoni” ……………………….……………20 II.2. Andijon qo‘zg‘oloni………………………………………………….25 III.BOB. XX ASR BOSHLARIDA TURKISTONDAGI QUROLLI HARAKATLAR III.1. Turkistonda 1916-yilgi qo‘zg‘olonning boshlanishi…………..……30 III.2.Jizzax qo‘zg‘oloni……………………………………….…………...32 III.3.Turkistonda 1916-yilgi voqealarning oqibatlari va ahamiyati ………35 III. XULOSA………………………….……………………………… ….38 IV. FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR………………………………. 1
KIRISH. Mavzuning dolzarbligi. Vatan – biz tug‘ilib o‘sgan zamin, kindik qonimiz to‘kilgan tuproq, bobolarimiz izlari qolgan tuproq, ajdodlarimiz merosi avlodlarimizga qoladigan maskandir. Biz o‘rganayotgan ushbu davr (XIX asr oxiri – XX asr boshlari) Vatanimiz tarixidagi eng ziddiyatli davrlaridan biri hisoblanadi. XIX asr ikkinchi yarmi – XX asr boshlarida Rossiya imperiyasi hukmronligi davrida O‘rta Osiyoda mavjud mustaqil o‘zbek xonliklari davlatchiligi tizimlariga chek qo‘yildi. Xonliklar imperiya vassallariga aylantirildi. Ularning ustidan “harbiy-ma’muriy boshqaruv” deb nomlangan mustqamlakachilikka xos zo‘ravonlik tartiboti o‘rnatildi. Oqibatda aholi ikki tomonlama ya’ni, mahallaiy va mustamlakachi hukmdorlar jabr-zulmi girdobiga tortildi. Barcha oG‘irlik mahalliy aholi gardaniga tushdi. Bunga qarshi keng qamrovli ozodlik harakatlari avj oldi. Rossiya esa O‘rta Osiyoni xomashyo bazasiga aylantirishni ustuvor davlat siyosati qatoriga qo‘ydi. Turkistonning hayoti ham ana shu maqsad uchun bo‘ysundirildi. O‘lka xalqlarining erk va hurriyat uchun kurashi milliy-ozodlik harakatlari mazmun-mohiyatida o‘z aksini topgan bo‘lsa, milliy taraqqiyparvar kuchlarning harakati jadidchilika o‘z aksini topdi. Turkiston o‘lkasi uzoq o‘tmishga ega bo‘lib, hozirgacha bo‘lgan davr ichida ko‘plab “qora kunlar” ni boshdan kechirdi. Shunday qora kunlar dan biri bu shundoq ham chor Rossiyasi ta’sirida aziyat chekayotgan Turkistonning sho‘rolar tomonidan istibdod etilishi edi. El-yurtimiz o‘zining ko‘p asrlik tarixi davomida bunday mah’sum xatarlarni necha bor ko‘rgan, ularning jabrini tortgan. Shunday asoratlar tu-fayli tilimiz, dinimiz va ma’naviyatimiz bir paytlar qanday xavf ostida qolganini barchamiz yaxshi bilamiz. Ana shu fojiali o‘tmish, bosib o‘tgan mashaqqatli yo‘limiz barchamizga saboq bo‘lishi, bugungi voqelikni teran taxlil qilib, mavjud tahdidlarga nisbatan doimo ogoh bo‘lib yashashga da’vat etishi lozim 1 . 1 Karimov I. A. “Yuksak ma’naviyat-yengilmas kuch” Toshkent “Ma’naviyat” 2008-yil. 4-bet 2
Hozirgi vaqtda sodir bo'layotgan tarixiy rivojlanish nuqtai nazaridan Mustaqil O'zbekistonda vaqt o'zini oqladi Jamoatchilikning tarixga qiziqishi ortib bormoqda. 20-asr boshlarida Turkistonda ilgari surilgan vatanparvar kuchlar tomonidan mustamlakachilikka qarshi g'oyalar va shiorlar, milliy istiqlol, islohot demokratiya tamoyillariga asoslangan ijtimoiy tuzumva milliy qadriyatlar, keng milliy vakillarini qamrab olgan ozodlik harakati barcha ijtimoiy tabaqalar, barcha mahalliy xalqlar nomiga jon bergan yuz minglab hududlar vatan ozodligi uchun kurashdan dalolatdir. Bu davrda rus mustamlakachiligi o‘z yovuz qo‘llarini bizning yurtimizga ham cho‘zdi.Mazkur davrda yurtimiz ham tarqoq holatda bo‘lib, Buxoro amirligi,Xiva xonligi va Qo‘qon xonligida davlat tuzumi zaiflashayotgan davrlar edi. Rossiya bilan bir qatorda yurtimizga Angliya ham ko‘z olaytira boshladi. Ular Vatanimiz haqida, tuproG‘imiz boyligi haqida turli yo‘llar bilan ma’lumotlar to‘play boshladi. XIX asrning oxiridan boshlab ruslarning O‘rta Osiyoda olib borgan siyosati butun Rossiya jamoatchiligining e’tiborini o‘ziga jalb qila boshladi. Rossiyada chiqadigan gazeta va jurnallarda e’lon qilingan ijtimoiy- iqtisodiy tahliliy materiallarda, maqola va taqrizlarda faol muhokama mavzusiga aylandi. Ularda O‘rta Osiyo xonliklarini bosib olish, ularni mustamlakaga aylantirish chora-tadbirlari, Turkiston ma’muriyatining xalq ommasi noroziliklarini zo‘ravonlik bilan bostirish siyosati muhokama qilinar, Rossiya davlatchiligi asoslarini Turkiston jamiyatiga faol joriy etishning to‘G‘riligi yuzasidan munozaralar olib borilgan. Darhaqiqat, chor mustamlakachiligi o‘zining behad zulmkorligi, qabohati bilan yurtimiz, uning jafokash odamlari tanasida o‘chmas dog‘-hasrat qoldirdi. U ajdodlarimizni ma’nan va ruhan qo‘llab-quvvatlab kelgan asl ma’naviy qadriyatlarni zavol toptira borib, ularning jismi-jonida avj urib kelgan milliy istiqlol va erk tuyg‘ularini asta-sekin so‘ndirishga urinib keldi. Yurtimiz tuprog‘ini qonga belagan chor zobitlaridan biri, qonxo‘r general Skobelevning: “Millatni yo‘q qilish uchun uni qirish shart emas, uning madaniyatini, san’atini, tilini, dinini yo‘q 3
qilsang bas, tez orada o‘zi tanazzulga uchraydi 2 ”, deb aytgan bebaho so‘zlari bekorga aytilmagan, albatta. O‘lka jadidlarining rahnamosi M.Behbudiyning “Haq olinur, berilmas!” shiorida ozodlik uchun kurash g‘oyasining muqarrarligi o‘z yorqin ifodasini topgan edi. Butun Turkistonni larzaga keltirgan hamda chor mustamlakachilarini sarosimaga solgan o‘lka xalqlarining 1916-yilgi milliy-ozodlik harakati ham yurt ozodligi yo‘liga bag‘ishlangan edi. Muxtasar qilib aytganda, Vatan ozodligini, davlat mustaqilligini qo‘lga kiritish Turkiston xalqlarining asriy orzusi edi 3 . Kurs ishining maqsadi . Mazkur davr O‘zbekiston tarixing eng murakkab davrlaridan biri hisoblanadi. Kurs ishida mazkur davrning (XIX asr oxiri – XX asr boshlari) o‘ziga xos va ochilmagan ayrim jihatlarini ko‘rsatib berish maqsad qilib olinib, tarixiy jarayonlarning amalga oshishida alohida bir shaxsning va butun bir xalqning o‘rni qanday bo‘lishini, yangi tuzum o‘rnatilishida mustabid hukumatning va shu hukumatga nisbatan oddiy tub yerli aholining pozitsiyasi, reaksiyasi qanday bo‘lganligini ko‘rsatib berish vazifa etib belgilandi. Kurs ishining tuzilishi : Ushbu k urs ishi kirish qismi, 3 bob 7 ta mavzu, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar bilan iborat bo‘lib, jami 40 betdan iborat 2 Shamsutdinov R. Karimov Sh. “Vatan tarixi” Toshkent “Sharq” nashriyoti, 2010-yil, 11-bet 3 Shamsutdinov R. Karimov Sh. “Vatan tarixi” Toshkent “Sharq” nashriyoti, 2010-yil, 12-bet 4
I BOB. ROSSIYA IMPERIYASINING TURKISTONDAGI MUSTAMLAKACHILIK SIYOSATI I.1 Buxoro amirligi ustidan Rossiya imperiyasi protektoratining o‘rnatilishi Harakatning boshlanishi. Toshkent istilosidan so‘ng podsho hukumatining kelgusidagi rejasi xonliklarni navbat bilan bosib olish edi. Shu voqeadan so‘ng Buxoro-Rossiya munosabatlari keskinlashadi. 1865-yil sentabr oyining boshlarida rus qo‘shinlari Pistolkors boshchiligidagi 4 ta rota piyoda, 100 ta kazak va 4 ta yengil zambarak bilan Chirchiq daryosidan o‘tib, muhim aholi punktlari bo‘lgan Piskent va To‘ytepa atrofidagi yerlarni egallaydi. Chirchiq orti yerlaridagi yangi tayinlangan amir Rustambek to‘qnashuvdan so‘ng chekinishga majbur bo‘ldi. Shu yili sentabrda Orenburg general-gubernatori N.Krijanovskiy shaharni “mustaqil mulk” deb e’lon qiladi va bu bilan na Qo‘qon xonligi,na Buxoro amirligi va na Toshkentga tegishli da’vosi bo‘lishi mumkin emasligini namoyish etmoqchi bo‘ldi. Turkiston viloyatining harbiy gubernatori Chernyayev Toshkent olinganidan so‘ng 9 kun o‘tib, o‘lkadagi barcha buxorolik savdogarlarni hibsga olgan edi. Iyul oyida esa gubernator Chernyayev talabiga ko‘ra N.Krijanovskiy Orenburg va boshqa shaharlarda buxorolik savdogarlarni hibsga oldi. Sankt-Peterburg yo‘lidagi buxoroliklar esa N.Krijanovskiy buyrug‘iga ko‘ra, Kazalinskda to‘xtatildi 4 . Rossiya imperiyasi bu harakatlari orqali buxoro amirligi bilan munosabatlarni atayin keskinlashtirmoqchi va harbiy mojaro keltirib chiqarmoqchi edi. Aslida 1865-yildayoq Buxoroga qarshi harbiy harakatlar jarayoni boshlangan edi. Shu maqsadda, eng avvalo, xonliklarning birlashmasligiga qaratilgan siyosat olib borildi. Ya’ni o‘zlarining asosiy qoidasi – “Bo‘lib tashla, hukmronlik qil” shioriga amal qilishga kirishishdi 5 . Amir Muzaffar bu voqealardan bexabar bo‘lib, Xudoyorxonni qayta Qo‘qon taxtiga o‘tqazadi. Yo‘l-yo‘lakay Xo‘jandni egallab, imperiya qo‘shini Chirchiqortiga o‘tmasligini so‘rab Chernyayevdan iltimos qildi. 1865-yil Buxoro 4 Murtazayeva R.H, Ermetov A.A, Odilov A.A,Saipova K.D - O‘zbekiston tarixi, - T.: “DONISHMAND ZIYOSI” 2020-yil, 445-bet 5 Tillaboyev S, Zamonov A., O’zbekiston tarixi 9-sinflar uchun darslik, -T.: “Sharq”, 2019-yil, 29-bet 5