logo

Alisher Navoiy ijodida Husayn Boyqaro timsoli

Загружено в:

16.08.2023

Скачано:

0

Размер:

1562.7509765625 KB
Alisher Navoiy ijodida Husayn 
Boyqaro timsoli          M U N D A R I J A
Kirish. ……………………………………………………………….5 
I bob. Tarixiy manbalarda Alisher Navoiy va Husayn Boyqaro 
munosabati………………………………………………………………10
Navoiy davri tarixnavisligida Navoiy va Husayn Boyqaro munosabatlarining 
yoritilishi…………………………………………..11
XX asr o‘zbek navoiyshunosligida Navoiy va Husayn Boyqaro 
munosabatlarining o‘rganilishi………………………………………...21
II bob.   Navoiy she’riyatida Husayn Boyqaro timsolining badiiy 
ifodasi………………………………………………..……………….…35
2.1.     Navoiyning lirik janrdagi asarlarida shoh madhi va Husayn Boyqaro 
shaxsiyati …..............................................................................................…35
2.2.     Navoiy qasidalarida Husayn Boyqaro shaxsiyatiga ta’rif..................48
III bob.   Navoiy dostonlari va nasriy asarlarida Husayn Boyqaro 
shaxsiyatining badiiy ko‘rinishi......………………………… ………..55
3. 1.     Dostonlarida shoh va shoir munosabatining badiiy talqini….………55
3. 2.       Navoiy va Husayn Boyqaro ijodiy hamkorligi tasviri………….…..67
Umumiy xulosa  …………………………………………………….…..78
Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati ……………………………………80       Husayn  Boyqaro  haqida  Navoiyning  bir 
qancha  asarlarida,  jumladan,  “Xamsa” 
dostonlari  tarkibida  ,  “Tarixi  mulki 
ajam”,  “Majolis  un-  nafois”,  “Hiloliya”, 
“Vaqfiya”  kabi  asarlarida  ma’lumot 
beriladi.  Shuningdek,  Alisher  Navoiy  va 
Sulton  Husayn  Boyqaro  o‘rtasidagi 
munosabatlardan  darak  beruvchi  eng 
ishonchli  manbalar  bu  o‘sha  davrda 
yaratilgan  tarixiy  asarlardir: 
Mirxondning  “Ravzat  us-safo”, 
Xondamirning    “Makorim  ul-axloq”, 
“Habib  us-siyar”,  Zayniddin  Vosifiyning 
“Badoye  ul-vaqoe”,  Boburning 
“Boburnoma”  asarlaridir.  Bu  asarlarda 
Husayn  Boyqaroning  taxtga  chiqishi, 
undan  keyingi  faoliyati,  Alisher 
Navoiyning  o‘ziga  xos  sifatlari,  ularning 
do‘stona  munosabatlarida  bir-birini 
tinglay  olishi  yoki  sulton  Husayn 
Boyqaro bilan Yodgor Muhammad mirzo 
(Shohrux  nevarasi  Sulton 
Muhammadning  o‘g‘li)  o‘rtasida  toj-u 
taxt  uchun  davom  etgan  qonli  kurash 
mobaynida  g‘alabaga  erishish  uchun 
mashvaratlarda  Navoiyning  fikrlariga 
alohida  e’tibor  qaratishida  ko‘rishimiz 
mumkin. Sulton Husayn va Alisherning ijod suhbati      MAMLAKAT  OBODCHILIGI  YO‘LIDA  NAVOIYNING  HISSASI 
BEHAD  KATTA.  ROBOTLAR,  XONAQOH,  MASJID  VA 
MADRASALAR  QURILISHIDA  HAM  AYNAN  HUSAYN  BOYQARO 
BILAN  BAMASLAHAT  FIKR  YURGIZIB,  KO‘PDAN  KO‘P 
QURILISHLAR  PULINI  O‘Z  YONIDAN  TO‘LAYDI.  U  TAMOM 
HIMMATINI  VA  MO‘TABAR  ISHTIYOQINI  OXIRAT  ISHLARIGA 
SARF  QILDI,  O‘Z  MULKINI  XAYR-EHSON  QILDI  VA  XAYRLI 
ISHLARGA  KETQAZDI.  DAVLATSHOH  SAMARQANDIYNING 
E’TIROF  ETISHICHA,  O‘SHA  JOYLARGA  QILGAN  VAQFLARI 
MUOMALADA  YURGAN  PUL  HISOBIDA  TAXMINAN  500  TUMAN 
KEPAKIYNI  TASHKIL  ETADI. Mirxondning  “Ravzat  us-safo”  asarida  va  XX  asr  yozuvchisi  Oybek 
qalamiga mansub “Navoiy” romanida Majididdin Muhammad boshliq ba’zi 
saroy a’yonlari o‘z manfaatlarini  o‘ylab, Navoiydek xalq dardini o‘ylovchi 
va  xalq  ichida  rivojlanish,  to‘kin-sochinlik  bo‘lsagina  podsho  taxti 
muqarrar  bo‘lishini  anglovchi  shaxsni  podshodan  uzoqlashtirishga 
uringanliklari  va  bu  borada  hech  narsadan  qaydmasligini  ularning 
amallarida  ham  ko‘rishimiz  mumkin.  Hattoki  bu  o‘rinda  Majididdindan 
so‘ng bosh vazirlik maqomini qo‘lga kiritgan Nizomulmulkni ham keltirish 
mumkin.        
Ikki do‘st keksayganda ham doim birga bo‘lib, ortda ancha yillarni 
bosib o‘tishda bir qancha sinov, mashaqqat va ziddiyatlarga duch 
kelinganda ham qiyin bo‘lsa-da, bu rishtalarni uzmadilar. Navoiy 
Sulton Husayndan marhamat ham ko‘rdi va kezi kelganda undan 
boshiga tushgan kulfatlardan aziyat ham chekdi. Mamlakatda siyosiy 
tanglik yuz berganida davlat butunligi , birligini saqlash va Husayn 
Boyqaroga bunda ko‘maklashish mushkul ham edi(atrofini yaxshi 
kishilardan tashqari o‘z manfaatini ko‘zlovchilar ham borligi nuqtayi 
nazaridan olib qaraganda). Ikkinchi tomonda esa fitna va 
fasodchilarning ta’siri sezilarli darajada ham edi. Bu o‘rtada esa 
avvalgidek sadoqat va samimiyat, ishonch bir qadar pasaygan ham edi.        Navoiy o‘ziga qarata otilgan fitna-fasodlarga e’tibor qilmasdan xalq 
manfaatini o‘ylab, o‘zining orzu-maqsadlaridan chekinmadi va podshohni ham 
mamlakat va xalq ishiga qarashga da’vat etdi:
Mulku kishvor eliga dod ayla,
Adl ilan ikkisin obod ayla.
Ozod Sharafiddinovning 1971-yilda nashr etilgan kitobida Navoiyning saroy 
muhitini yoqtirmaganligi asoslab berilgan: Alisherning dushmanlari uni 
obro‘sizlantirish, saroydan haydash va yumshoq iroda egasi bo‘lgan Husayn 
Boyqaronio‘z ta’sirlariga olib, mamlakatning xo‘jayini bo‘lib olish niyatida 
edilar.  Shuning uchun turli bo‘htonlar to‘qib, podshohga yetkazadilar va uni 
do‘sti Alisherdan sovuta boshlaydilar. Davlatshoh Samarqandiyning “Tazkirat 
ush-shuaro” asarida aytiladiki, Navoiy bir vaqtda podshohning undan 
aynaganini sezadi va vazirlikdan chetga qochdi, Husayn Boyqaroning 
Navoiyga qarshi uyushtirilgan yolg‘on-yashiqlar, ig‘volar ta’siriga tushganini 
juda ochiq bayon qilganki, shuning natijasida Husayn Boyqaro Alisherning 
fikriga, istaklariga e’tiborsizlik bilan qaray boshladi. 1476-yilda vazirlikdan 
iste’foga chiqqani bilan mamlakat aholisini shunday tashlab qo‘ymadi: 
mamlakatning siyosiy, ijtimoiy ishlarida jiddiy qatnashdi.   Олим 
Шарафиддинов. Алишер Навоий. – Тошкент: Ғафур Ғулом номидаги 
бадиий адабиёт нашриёти, 1971. 64-б.   
, Navoiy Husayn Boyqaro taxtga 
o‘tirganidan boshlab umrining 
oxirigacha deyarli hamma 
asarlarida, tuzgan hamma 
devonlarida uni adolatli, insof-
diyonatli, raiyatparvar shoh, 
ma’rifatga oshno, ilm ahliga homiy 
sifatida madh etadi: “…Shukrkim, bu 
banda nazm vasilasiyu she’r vositasi 
bila tamom umrumni ul hazratning 
madhi bila kechurdim va barcha 
hayotimni aning duosi bila 
o‘tkardim.”

“ Vaqfiya”da Sulton Husaynni 
Sulaymon payg‘ambarga qiyos 
qiladi Bu devu pari uzra sulton 
malak, Ne sultonki, alhaq, 
Sulaymon malak.

Азиз Қаюмов. Дилкушо такрорлар 
ва руҳафзо ашъорлар. – Тошкент, 
2014. 68- б.

  Husayn Boyqaroning adolatparvar shoh ekanligi tarixiy kitoblarda 
ham  yozilgan.  Abdurazzoq  Samarqandiyning  “Matlai  sa’dayn  va 
majmai  bahrayn”  asarida  Husayn  Boyqaroni  Xuroson 
mamlakatining  oliy  sha’n  sulton,  yuksak  makon,  podshohlik 
osmonining  quyoshi,  shahanshohlik  ayvonining  Jamshidi,  -  misra 
–  mashriq  yerlari sultoniyu  mag‘rib  yerlari shahanshohi,  saltanatu 
dunyo  va  dinni  ulug‘lovchi  Abu-l-G‘oziy  mirzo  Sulton  Husaynga 
azaldan  inoyat  qilib,  qazodek  o‘tkir  farmonini  u  mamlakatda  imzo 
va  joriy  etgan,  deya  keltiriladi.  Shu  bilan  birga  uning  taxtga 
o‘tirishi  bilan  el-u  yurtda  emin-erkinlik  va  xalq,  hatto  hayvonlar 
ham halovat va orom topa boshlaganligi haqida ta’kidlanadi:
Vaxshiy  hayvonlaru  qushlar  eminlik  quchog‘ida  orom 
topdi,  
Insu jonlar adolat soyasida osudalik kasb etdi.

Abdurazzoq Samarqandiy. Matlai sa’dayn va majmai bahrayn. –
Toshkent, 2008. 621-b.
     Xalq dardini tinglamagan, uning joniga oro bo‘lmagan shoh taxti bardavom 
bo‘lolmasligi haqida ko‘p bora podshohga ta’kidlaganligi, shu qatorda 
o‘g‘illarini ham insofga chaqirishda tarixda padarkushlikning oqibati 
yaxshilikka olib kelmaganligi, to‘g‘ri yo‘lga o‘tishlari kerakligini 
uqtirishga urinadi. Bu yo‘lda o‘zini ayamaydi:
Taollohu zihi har pokdin pok, 
Ki, ne shah, ne gadodin bor anga bok,
Gadoni shoh etardin yo‘q xaroson, 
Anga shohni gado qilmoq ham oson.
Yuqorida keltirilgan fikrlarini dalillashda Navoiyning “bir soatlik adolat 
yuz kunlik toat-ibodatdan afzalroq” jumlasini keltirish asoslidir. Quyidagi 
masnaviy ham ushbu fikrlarimizga isbotdir:
Agar yuz qatla bulbul cheksun afg‘on.
Bahor o‘lmay gul ochilmoq na imkon,
 
Agar olamni tutsun shomi dayjur,
Tong otmay kun chiqarmoq kimga maqdur?

Алишер Навоий, МАТ.  14 -том. : Муншаот - Тошкент, 19 98 .  153- 156-  
б.
     Navoiyning  mashhur  qasidasi  bo‘lmish  “Hiloliya” 
boshidan  oxirigacha  Husayn  Boyqaroga 
bag‘ishlangan  bo‘lib,  90  baytdan  iborat,  unda 
Navoiy  Samarqanddan  Hirotga  qaytar  ekan,  do‘sti 
Husayn  Boyqaroni  hokimiyat  tepasiga  kelishi 
munosabati bilan “Hiloliya” qasidasini yozadi. Uni 
yangi oyga mengzaydi:
Chun nihon qildi turunji mehr raxshon tal’atin,
Oshkor etdi falak bir tavqi g‘abg‘ab hay’atin.
Bas xayoli ravshani erdi bale andoq daqiq
Kim, nazargoh anglar erdi gah yo‘q aning diqqatin.    Fors  tilida  yozilgan  “Sittai  zaruriya”  qasidasining  beshinchisi  “Tuhfat 
un-najot”  ham  Husayn  Boyqaroga  atab  yozilgan.  Buni  Navoiy  “Sittai 
zaruriya”  qasidasining  debochasida  aytib  o‘tadi,  debochada  Alisher 
Navoiy  Sulton  Husayn  Boyqaroni  quyidagicha  madh  va  duo  qilib 
o‘tadi: 
“Haq soyasi – Iskandar martaba quyosh – u ham oftob, ham soyadir. 
Uning  harakatidan  millatning  bilagi  kuchli,  uning  zamonida  din 
bayrog‘i  porladi.
Sulton  o‘g‘li  sulton,  saltanat  va  xilofotni  e’zoz  qiluvchi  –  Abulg‘ozi 
Sulton  Husayn  Bohodurxon  Alloh  taolo  uning  bayrog‘ini  Surayyoda 
abadiy  aylasin,  mag‘rib  va  mashriqda  uning  buyruq  va  hukmlarini 
nufuzli  (ta’sirli)  qilsin.”
Shu  bilan  birga  ikkisining  shoh  va  gadolik,  ustoz-shogirdlik 
munosabatlariga  ham  to‘xtalib  o‘tarkan,  uning  xizmatiga  hamisha 
tayyorligini  va  do‘sti  shoh  Husaynning  so‘z  qo‘llash  mahorati    va 
bunda barchani lol qiladigan aqli , zehniga maqtov bitib, she’r san’ati 
va  nazm  borasida  o‘quvchilik  va  shogirdlik  munosabati  borligi    va 
shuning  uchun  qaidalar  va  she’rlar  yozishga  buyurilganini  bayon 
qiladi.               “ Hayrat ul-abror” dostoniga tegishli umumiy muqaddimaning 16-bobi Sulton 
Husayn Boyqaro madhiga bag‘ishlangan va unda Sulton Husaynni  osmonni 
egallagan quyoshga mengzatadi, kuch-qudratda Firdavsiy qahramoni Rustamga 
va adolat, komillik borasida Jamshidga tenglashtiradi. U mingan ot yugursa 
yashindek tez va kishi anglab qolmas darajada shiddatli deb ta’riflarkan, uni 
Badpo deb atashlarini ham aytib o‘tadi. 
27-bobida Husayn Boyqroning adolatli ish tutgani va qaysiki 
podshoh bo‘lmasin xalqiga shunday adolat bilan javob qaytarishi lozimligi 
uqtiriladi: Shoh G‘oziy qahrining garmseli bir qaysar boshoqni barbod etgani, 
adolatining suvi esa o‘sha boshoq bitgan buzuq ekinzorni obod qilgani, ya’niki 
uning qo‘l ostidagi yigitlaridan biri jang vaqtida vafot etgan va shu yigitning 
onasi uning xunini talab qilib shoh huzuriga keladi va undan adolat talab qiladi, 
shunda shoh G‘oziy kampirning yoniga qopda oltin va bir yoniga tig‘ qo‘yib, 
agar pul dardida kelgan bo‘lsa,  qopdagi oltinlarni olishini, agarda xun talabi 
bo‘lsa boshini o‘sha tig‘ bilan olishi mumkinligini aytadi, kampir uning bu 
harakatidan ta’sirlanib, bu ishda yengilgani va da’vosidan kechganini aytadi. 
Saroy uning adolatidan yanada munavvar bo‘ladi.       
“ Navoiyga  armug‘on”  4-kitob  (81-82-betlar)da  ham  ayana  Huasayn 
Boyqaro tomonidan devon tartib berilishi hukmi haqida ma’lumot keltirib o‘tilgan: 
“  -  Ey  qadimiy  bandayi  xosu  ey  boyiriy  xodimi  zoviy  ul-ixtisos,  burung‘i  ikki 
devonkim, bizning hukmi xitobimiz bila murattab qilding. Andin so‘ngra yig‘ilg‘on 
ash’oringu nazm rishtasig‘a tortilg‘on durri shahvoring adadi burung‘i devonlardan 
ortqan  chog‘lig‘dur  va  bu  latofati  xo‘blar  va  malohati  simoti  mahbublar  bila  yana 
ikki  devon  tartib  bersa  bo‘lurdek  ma’lum  bo‘ladur.  Emdi avlo  budurkim,  bu  g‘arib 
ishga  ko‘ngul  keltirgaysen,  balki  hukm  erurkim,  bu  ajoyib  amrg‘a  xoma 
surgaysenu  tafakkur  xilvatgohida  xayol  sho‘xu  ra’nolar  bila  bazm  tuzgaysen  va  to 
falak  gardish  qilur  bashar  jinsini  xayoliga  kelmagan  a’jubani  elga  ko‘rguzgaysen”.
  Navoiy  bu  hukmni  eshitganidan  so‘ng  bu  xayoldan  voz  kecholmaganki, 
o‘tirsa  va  tursa  ham  shu  xayol  uni  butun  tanini  larzaga  solib,  bu  xayol  uni  shu 
fikrlar  tomon  qo‘zg‘atavergan.  Bu  vajdan  quyidagi  ruboiyni  keltiradi:
Dedimki  bu  ishdakim,  bo‘lurmen  ma’mur, 
Har  nechakim  tutmasam  o‘zumni  ma’zur,
Lek  ishtaki,  ajdahoga  kelturgay  zo‘r,
Zo‘r  etkay  o‘ziga,  istasa  qilmoq  mo‘r.
Алишер  Навоий,  МАТ.  3-том:  Хазойин  ул-маоний:  Ғаройиб  ус-сиғар.  –  
Тошкент:  Фан,  1988.  12-   б.       Navoiyning boy ijodiy merosidagi nafaqat yuqorida shohga qarata 
aytilgan pand, nasihat va madhiyalar  va boshqa nazariya – qarashlari 
chuqur didaktik ahamiyatga egaligi va o‘z g‘oyaviy mazmun va 
mundarijasiga ko‘ra umumbashariyligi bilan alohida ahamiyat kasb 
etadi. 
  Alisher Navoiy mashhur va taniqli, dunyoga tanilgan shoirgina bo‘lib 
qolmasdan o‘z davrining  (va hozirgi kunda ham) eng ma’lumotli 
kishisi, fan va san’atni yaxshi tushunadigan, balki chuqur egallagan 
olim va mutafakkir, tadbirli va e’tiborli, kelajakni ko‘ra oluvchi, 
mamlakat va xalq manfaatlarini ko‘zlovchi, istiqboli haqida qayg‘urgan 
siyosatchidir.       E’tiboringiz uchun rahmat

Alisher Navoiy ijodida Husayn Boyqaro timsoli

M U N D A R I J A Kirish. ……………………………………………………………….5 I bob. Tarixiy manbalarda Alisher Navoiy va Husayn Boyqaro munosabati………………………………………………………………10 Navoiy davri tarixnavisligida Navoiy va Husayn Boyqaro munosabatlarining yoritilishi…………………………………………..11 XX asr o‘zbek navoiyshunosligida Navoiy va Husayn Boyqaro munosabatlarining o‘rganilishi………………………………………...21 II bob. Navoiy she’riyatida Husayn Boyqaro timsolining badiiy ifodasi………………………………………………..……………….…35 2.1. Navoiyning lirik janrdagi asarlarida shoh madhi va Husayn Boyqaro shaxsiyati …..............................................................................................…35 2.2. Navoiy qasidalarida Husayn Boyqaro shaxsiyatiga ta’rif..................48 III bob. Navoiy dostonlari va nasriy asarlarida Husayn Boyqaro shaxsiyatining badiiy ko‘rinishi......………………………… ………..55 3. 1. Dostonlarida shoh va shoir munosabatining badiiy talqini….………55 3. 2. Navoiy va Husayn Boyqaro ijodiy hamkorligi tasviri………….…..67 Umumiy xulosa …………………………………………………….…..78 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati ……………………………………80

Husayn Boyqaro haqida Navoiyning bir qancha asarlarida, jumladan, “Xamsa” dostonlari tarkibida , “Tarixi mulki ajam”, “Majolis un- nafois”, “Hiloliya”, “Vaqfiya” kabi asarlarida ma’lumot beriladi. Shuningdek, Alisher Navoiy va Sulton Husayn Boyqaro o‘rtasidagi munosabatlardan darak beruvchi eng ishonchli manbalar bu o‘sha davrda yaratilgan tarixiy asarlardir: Mirxondning “Ravzat us-safo”, Xondamirning “Makorim ul-axloq”, “Habib us-siyar”, Zayniddin Vosifiyning “Badoye ul-vaqoe”, Boburning “Boburnoma” asarlaridir. Bu asarlarda Husayn Boyqaroning taxtga chiqishi, undan keyingi faoliyati, Alisher Navoiyning o‘ziga xos sifatlari, ularning do‘stona munosabatlarida bir-birini tinglay olishi yoki sulton Husayn Boyqaro bilan Yodgor Muhammad mirzo (Shohrux nevarasi Sulton Muhammadning o‘g‘li) o‘rtasida toj-u taxt uchun davom etgan qonli kurash mobaynida g‘alabaga erishish uchun mashvaratlarda Navoiyning fikrlariga alohida e’tibor qaratishida ko‘rishimiz mumkin. Sulton Husayn va Alisherning ijod suhbati

MAMLAKAT OBODCHILIGI YO‘LIDA NAVOIYNING HISSASI BEHAD KATTA. ROBOTLAR, XONAQOH, MASJID VA MADRASALAR QURILISHIDA HAM AYNAN HUSAYN BOYQARO BILAN BAMASLAHAT FIKR YURGIZIB, KO‘PDAN KO‘P QURILISHLAR PULINI O‘Z YONIDAN TO‘LAYDI. U TAMOM HIMMATINI VA MO‘TABAR ISHTIYOQINI OXIRAT ISHLARIGA SARF QILDI, O‘Z MULKINI XAYR-EHSON QILDI VA XAYRLI ISHLARGA KETQAZDI. DAVLATSHOH SAMARQANDIYNING E’TIROF ETISHICHA, O‘SHA JOYLARGA QILGAN VAQFLARI MUOMALADA YURGAN PUL HISOBIDA TAXMINAN 500 TUMAN KEPAKIYNI TASHKIL ETADI. Mirxondning “Ravzat us-safo” asarida va XX asr yozuvchisi Oybek qalamiga mansub “Navoiy” romanida Majididdin Muhammad boshliq ba’zi saroy a’yonlari o‘z manfaatlarini o‘ylab, Navoiydek xalq dardini o‘ylovchi va xalq ichida rivojlanish, to‘kin-sochinlik bo‘lsagina podsho taxti muqarrar bo‘lishini anglovchi shaxsni podshodan uzoqlashtirishga uringanliklari va bu borada hech narsadan qaydmasligini ularning amallarida ham ko‘rishimiz mumkin. Hattoki bu o‘rinda Majididdindan so‘ng bosh vazirlik maqomini qo‘lga kiritgan Nizomulmulkni ham keltirish mumkin.