logo
  1. Bosh sahifa
  2. Diplom ishlar
  3. Umumiy
  4. Arab xalifaligi tarixi g`arb tarixchilari tadqiqotlarida

Arab xalifaligi tarixi g`arb tarixchilari tadqiqotlarida

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

34.564453125 KB
Ko'chirib olish
Arab xalifaligi tarixi g`arb tarixchilari tadqiqotlarida Reja: Kirish I.bob.Arab davlati (xalifaligi)ning tashkil topishi va rivojlanish tarixi 1.1. 7-asr boshlarida Arabiston. 1.2. Arabiston yarim orolidan tashqaridagi arablar II.bob.VII asr boshlarida arab madaniyati. 2.1. Din 2.2. Arabistondagi ijtimoiy-iqtisodiy inqiroz III.bob.Arab davlatini tashkil etishning zaruriy shartlari 3.1. Ilk islom mafkurasi asoslari 3.2. Arab davlatining ilk qadamlari va arab istilolari 3.3. Arab xalifaligi islom davlati Xulosa Foydalanilgan adabiyotlar Kirish Butun o rta asrlarda O rta yer dengizida eng gullab-yashnagan davlat Vizantiyaʻ ʻ bilan birga Arab xalifaligiga aylandi.Arabistondagi arablar etnik qabilalarga bo lingan. Arabiston yarim oroli savdo uchun juda qulay joyda joylashgan bo lib, ʻ ʻ bu yerda dengizdan tranzit va tranzit bo lmagan savdo tufayli Makka, Madina, ʻ Marib, Sana, Nejron, Mayn kabi shaharlar jadal rivojlana boshladi. Arablar orasida islom dini paydo bo'lgunga qadar u ko'p xudolik bilan ifodalangan, arablar tabiiy, shuningdek, astral (yulduz) xudolarga ishonishgan. Taxminan yasalgan xudolarning tasvirlari (ularga qoramollar qurbon qilingan) va ziyoratgohlar, ayniqsa Makkadagi Ka'ba ibodatxonasi hurmatga sazovor bo'lgan, bu turli qabilalar tomonidan hurmat qilinadigan xudolar panteoni edi. Olloh (arabcha al- ilah, suriya alaha - "xudo") deb atalgan oliy xudo haqidagi g'oya ham mavjud edi. Payg'ambar Muhammad (Mogomed) Arabistonni birlashtirgandan so'ng, barcha arablar islomni qabul qildilar. Arablar orasida davlatchilik paydo bo'lishining o'ziga xos xususiyati bu jarayonning diniy ranglanishi bo'lib, u yangi jahon dini - islomning shakllanishi bilan birga keldi. Muhammad payg‘ambar vafotidan keyin arablar yangi yerlarni egallab, yangi dinni tarqata boshladilar. Shunday qilib, ular deyarli butun Shimoliy Afrika, Fors va O'rta Osiyoni qo'lga kiritdilar. Arab xalifaligining o‘sha paytdagi hududi Iskandar Zulqarnaynnikidan kam emas edi. Arablar gullab-yashnagan. Madrasalar ochilib, u yerda astronomiya, matematika, falsafa kabi ilmlarni o‘rganadi. O‘sha paytda buyuk allomalar dunyoga kelgan. Ammo bunday buyuk davlatni nima yo'q qilishi mumkin? I.bob.Arab davlati (xalifaligi)ning tashkil topishi va rivojlanish tarixi 1.1. 7-asr boshlarida Arabiston. Arabiston yarim orolida yashagan arab qabilalari etnik kelib chiqishiga ko raʻ janubiy arab, yaman va shimoliy arablarga bo lingan. 7-asr boshlariga kelib ʻ arablarning aksariyati ko'chmanchi bo'lib qoldi (badaviylar deb ataladigan - "dasht"). Deyarli hamma joyda voha xarakteriga ega bo'lgan dehqonchilikka qaraganda, Arabistonda chorvachilik ko'chmanchiligi uchun imkoniyatlar ancha ko'p edi. Ko chmanchi yaylov xo jaligida ishlab chiqarish vositalari yozgi va ʻ ʻ qishki yaylovga yaroqli yerlar, chorva mollari bo lgan. Badaviylar asosan ʻ tuyalarni, shuningdek, mayda chorva mollarini, asosan echkilarni, kamroq qo'ylarni boqishgan. Arab dehqonlari xurmo, arpa, uzum va mevali daraxtlar yetishtirdilar.Arabistonning turli mintaqalarining ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishi bir xil emas edi. Yamanda miloddan avvalgi 1-ming yillikda. e. mo l-ko l suv ʻ ʻ resurslarining mavjudligi bilan bog liq rivojlangan dehqonchilik madaniyati ʻ rivojlangan. Yamandagi oxirgi quldorlik davlati miloddan avvalgi 2-asrda vujudga kelgan Himyarlar podsholigi bo lgan. Miloddan avvalgi e., faqat VI asrning ʻ birinchi choragi oxirida mavjud bo'lishni to'xtatdi. Suriya va yunon manbalarida 6- 7-asr boshlarida Yaman aholisining bir qancha ijtimoiy qatlamlari qayd etilgan. n. e .: olijanob (bilaman), savdogarlar, erkin dehqonlar, erkin hunarmandlar, qullar. Erkin fermerlar jamoalarga birlashgan, birgalikda kanallar va boshqa sug'orish inshootlariga egalik qilishgan. O troq zodagonlar asosan shaharlarda yashagan, ʻ ammo qishloq okrugida ekin maydonlari, bog lar, uzumzorlar va xurmozorlar bor ʻ edi. Ladin, aloe, turli xil xushbo'y va achchiq o'simliklar kabi ekinlar ham etishtirilgan. Dvoryanlarga tegishli dala va bog larni yetishtirish, ularning ʻ chorvasini parvarish qilish qullar zimmasida edi. Qullar sug'orish ishlarida, qisman hunarmandchilikda ham ishlagan.Yaman zodagonlari orasidan Kabirlar ajralib turardi, ularning vazifalari suv quvurlari va to g onlarni ta mirlash, sug orish ʻ ʻ ʼ ʻ kanallaridan suv taqsimlash, qurilish ishlarini tashkil etish bilan shug ullanishdan ʻ iborat edi. Dvoryanlarning bir qismi savdo-sotiqda - mahalliy, xorijiy va tranzitda faol qatnashgan. Yamanda qadimiy savdo shaharlari - Marib, Sana, Nejran, Mayn va boshqalar bo'lgan. VII asrdan ancha oldin rivojlangan shaharlardagi tartiblar ko'p jihatdan o'sha davrning davlat-shahar (polis) tuzilishiga o'xshardi. klassik Gretsiya. Shahar oqsoqollar (misvodlar) kengashlari zodagon oilalar vakillaridan iborat edi.Arabistonning qolgan qismiga nisbatan Yamanning oldingi rivojlanishiga qisman uning Misr, Falastin va Suriya, so ngra (eramizning IIʻ asridan boshlab) butun O rta er dengizi, Efiopiya (Habashiston) bilan savdosida ʻ o ynagan vositachilik roli sabab bo lgan. Hindiston. Yamanda Hindistondan ʻ ʻ dengiz orqali olib kelingan tovarlar tuyalarga ortib, karvon yo'li bo'ylab Falastin va Suriya chegaralariga qadar davom etdi. Yaman Fors ko'rfazi qirg'oqlari va Furot va Dajla daryolarining og'zidagi Obolla porti bilan ham vositachilik savdosini amalga oshirgan. Yamandan Vizantiya hududlariga mahalliy mahsulotlar eksport qilindi: isiriq, mirra, aloe, ravon, kassiya va boshqalar.Arabistonning g'arbiy qismida, Hijoz mintaqasida Makka - Yamandan Suriyaga boradigan karvon yo'lidagi yuk tashish punkti joylashgan bo'lib, u Vizantiya mintaqalarining (Suriya, Falastin va Misr) Yaman bilan tranzit savdosi tufayli rivojlandi. ikkinchisi Efiopiya va Hindiston bilan. Makka kureysh qabilasining alohida urug lari yashaydigan ʻ kvartallardan iborat bo lgan, ammo bu yerda endi patriarxal-jamoa munosabatlari ʻ hukmron bo lmagan. Klanlar ichida boylar - quldor savdogarlar va kambag'allar ʻ bor edi. Boylarning qo‘ylarini boqib, yaqin atrofdagi vohalarda yerlarini dehqonchilik bilan shug‘ullanuvchi yoki hunarmandchilik bilan shug‘ullanadigan ko‘plab qullari bo‘lgan. Savdogarlar sudxo rlik bilan ham shug ullanib, ssuda ʻ ʻ foizlari 100 ga (“dinor boshiga”) yetgan. Tranzit karvonlar Makka orqali o'tgan, ammo Makka savdogarlarining o'zlari yiliga bir necha marta Falastin va Suriyaga boradigan karvonlarni tashkil qilganlar.Bu karvonlar tomonidan olib kelingan mahalliy tovarlarning eng mashhurlari teri, Toif vohasining Arabistondan tashqarida baholangan mayizlari, Arabiston konlaridan olingan xurmo, oltin chang va kumush quyma, Yaman tutatqilari, dorivor o simliklar (ravon va boshqalar) edi. ʻ .). Hindistondan tranzit ob'ektlar sifatida doljin, ziravorlar va aromatik moddalar, Xitoy ipaklari, Afrikadan esa oltin, fil suyagi va qullar keldi. Makkalik savdogarlar Suriyadan Arabistonga Vizantiya to qimachilik buyumlari, shisha idishlar, metallʻ buyumlar, shu jumladan qurol-yarog , shuningdek, don va o simlik moylarini ʻ ʻ eksport qilganlar.Makka markazida maydonda kubikli ibodatxona - Ka'ba ("kub") bor edi. Makkaliklar fetishni - Ka'ba devoriga o'rnatilgan "qora tosh" (meteorit) ni hurmat qilishgan. Ka'bada ko'plab arab qabilalarining xudolarining suratlari ham bor edi. Ka'ba Arabistonning katta qismi aholisi uchun ehtirom va ziyorat ob'ekti edi. Makka hududi va uning atrofidagi hududlar ziyorat davomida himoyalangan va muqaddas hisoblangan, u erda urug'lar o'rtasidagi janjal va qurolli to'qnashuvlar odatda taqiqlangan. Katta yarmarka ziyorat vaqtiga to'g'ri keldi va har yili qish oylarida Makka yaqinida bo'lib o'tdi. Ka'ba yaqinida bir maydon bor edi, u erda quraysh qabilasining oqsoqollari maslahatlashadigan uy bor edi. Oqsoqollar kengashining faoliyatini yozilmagan qadimgi odatlar belgilagan.Arabistonning yana bir yirik shahri — Madina aholisi islom dini paydo bo lgunga qadar Yasrib ʻ nomi bilan ma lum bo lgan ( ʼ ʻ “Madina” so zi arabchada “shahar” degan ma noni ʻ ʼ bildiradi. Madina shahar markaziga aylanganidan keyin Yasrib (Iatripp) deb atala boshlandi. Arabistonning siyosiy birlashuvi ). Madina qishloq xo jaligi vohasining ʻ markazi bo lib, unda bir qancha savdogarlar va hunarmandlar ham ʻ bo lgan.Arablarning islom dini kirib kelishigacha bo lgan ijtimoiy tarixi hali ham ʻ ʻ kam o rganilgan. Shimoliy arab jamiyatida ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanish ʻ jarayoni haligacha atroflicha yoritilgan emas. VII asr boshlariga kelib Arabistonning ijtimoiy taraqqiyoti muammosini hal qilish. manbalarda ma'lumotlar yo'qligi to'sqinlik qilmoqda. Bu yerda sinfiy jamiyatning shakllanishi masalasida sovet olimlari orasida ikkita asosiy tushuncha mavjud.Ushbu bob mualliflari tomonidan baham ko'rilgan birinchi kontseptsiyaga ko'ra, Yamanda allaqachon mavjud bo'lgan quldorlik jamiyati bilan bir qatorda, 6-7-asr boshlarida. Makka va Madina hududlarida quldorlik yo'li jadal sur'atlarda buklangan edi. Arabistonning qolgan qismida ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanish jarayoni ancha sekinroq kechdi. Lekin bu yerda ham karvon savdosida tez-tez qatnashgan qabila zodagonlari, boylar, ekin yerlari egalari, yirik podalar va qullar alohida ajralib turardi. Dvoryanlarning alohida vakillari jamoa yaylovlarini o'zlashtirishga harakat qildilar. Ishlab chiqarish vositalaridan mahrum bo'lgan kambag'allar ham bor edi.Belgilangan kontseptsiyaga ko'ra, quldorlik munosabatlarining boshlanishi Arabistonning aksariyat qismida paydo bo'lgan, ammo VII asr boshlarida. quldorlik tuzilmasi hali hukmron ishlab chiqarish usuliga aylanmagan edi (yamanda ilgari sodir bo'lgan va 7-asr boshlarida Makka va Madinada bo'lgani kabi). Kelajakda, VII asrdagi keng qamrovli istilolardan so'ng, Arabiston va ayniqsa uning chegaralaridan chiqib ketgan arablar sobiq Vizantiya provinsiyalarida - Misr, Falastin, Suriyada sodir bo'lgan umumiy feodallashuv jarayoniga jalb qilindi. , shuningdek, Zaqafqaziya mamlakatlarida, Eron va Markaziy Osiyoda. Demak, bu kontseptsiyaga ko’ra arab jamiyatining feodallashuv jarayoni VII asrning birinchi yarmidagi yirik istilolardan keyin boshlangan davrni nazarda tutsa, o’shanda arablar orasida quldorlik faqat turmush tarzi ko’rinishida saqlanib qolgan. .Ikkinchi kontseptsiyaga ko'ra, Yamanning quldorlik jamiyati allaqachon VI asrda. inqirozni boshdan kechirdi. Arabistonning ibtidoiy jamoa tuzumi tez yemirilayotgan markaziy va shimoliy rayonlarida ilk feodal munosabatlari shakllana boshladi, bu munosabatlar 7-asrdagi buyuk istilolargacha ham hukmron bo lgan. Arab istilolari feodal munosabatlarningʻ yanada jadal rivojlanishiga, ibtidoiy jamoa va quldorlik tuzumining sobiq qoldiqlarini yo‘q qilishga yo‘l ochdi.Har holda, 7-asrning boshlariga kelib. Arabistonning markaziy va shimoliy hududlarida arablar bilan urug va qabila ʻ o rtasidagi aloqa hali ham ancha mustahkam bo lsa-da, patriarxal tizimning ʻ ʻ yemirilish jarayoni allaqachon sodir bo lgan. Har bir arab o'z oilasi uchun o'z ʻ jonini qurbon qilishi kerak edi va butun oila har qanday qarindoshini himoya qilishga majbur edi. Agar qarindoshlaridan biri o'ldirilgan bo'lsa, qotilning oilasi oldidagi qonli adovat burchi, u tovon to'lagunga qadar butun urug'ning zimmasiga tushadi. Badaviylarning o troq hayotga o tishiga dehqonchilik uchun qulay ʻ ʻ yerlarning yo qligi to sqinlik qilgan. ʻ ʻ 1.2.Arabiston yarim orolidan tashqaridagi arablar Bizning eramizdan oldin ham arablarning alohida guruhlari Arabiston yarim orolidan tashqariga chiqarib yuborilgan. 5-asr oxiriga kelib Falastin va Suriya cho'li chegarasida (Transjordaniyada). Vizantiyaga vassal qaramlikda bo'lgan G'asoniylar arab podsholigi tuzildi. Ko'pgina arablar Falastin va Suriyaga ko'chib o'tdilar, bu erda qisman yerga joylashdilar; u yerda, hatto Vizantiya hukmronligi davrida ham arab etnik elementi muhim edi.IV asrga kelib Mesopotamiya va Suriya cho'li chegarasida. 7-asr boshlarigacha sosoniylar Eronining vassali sifatida mavjud bo lgan lahmilar sulolasi, lahmilar sulolasi boshchiligida arab podsholigiʻ tuzildi. Bu saltanatning (shuningdek, G‘asoniylar saltanatining) ijtimoiy tuzilishi masalasiga hali oydinlik kiritilmagan. Eron hukumati Laxmidlar podsholigining harbiy qudrati oshishidan qo rqib, 602-yilda uni vayron qiladi.Lekin buning ʻ natijasida Eronning g arbiy chegarasi ochiq bo ladi va arab badaviylari ʻ ʻ Mesopotamiyaga bostirib kirishadi.Mesopotamiyaning o'zida ham arab ko'chmanchilari bizning eramizdan oldin paydo bo'lgan. Ular Misrda ham bo'lgan: allaqachon 1-asrda. Miloddan avvalgi e. Yuqori Misrdagi Kopt shahri yarmida arablar yashagan. Misr, Falastin, Suriya va Mesopotamiyada arab etnik elementining mavjudligi 7-asrdan ancha oldin. arablar tomonidan bosib olingandan keyin bu mamlakatlarning arablashuviga yordam berdi. II.bob.VII asr boshlarida arab madaniyati. 2.1.Din VI - VII asr boshlarida. Shimoliy Arabiston qabilalari shimoliy arab tilining turli lahjalarida gaplashgan. Yaman, Hadramaut va Mahrda janubiy arab tilida so‘zlashgan. Har ikki qarindosh arab tili semit tillari tizimiga mansub edi. Janubiy arab tilidagi eng qadimiy yozuvlar, maxsus (sababi deb ataladigan) alifboda miloddan avvalgi 800 yilga to'g'ri keladi. e. O shandan beri janubiy arab tilidaʻ yozuv miloddan avvalgi VI asrgacha to xtovsiz rivojlanib bordi. n. e. Ammo ʻ Yamandan VI asrning o'rtalaridan boshlab. tanazzulga yuz tutdi, Makka jadal rivojlandi, o rta asr adabiy arab tili keyinchalik janubiy arab tili emas, shimoliy ʻ arab tili asosida rivojlandi.Arabiston yarim orolidan tashqarida joylashgan shimoliy arablar yozma til sifatida azaldan semit tillaridan biri, arab tiliga o xshash ʻ oromiy tilidan foydalanganlar. Arab alifbosida ma lum bo lgan eng qadimgi ʼ ʻ Shimoliy arab yozuvi milodiy 328-yilga tegishli. e. (Suriyadagi Xauran tog'laridagi Nemara yozuvi). 5—6-asrlarga oid bir qancha shimoliy arab yozuvlari ham saqlanib qolgan. AD Shimoliy arab tilida boy she’riyat mavjud edi. Og zaki bo lib, ʻ ʻ faqat keyinroq (8—9-asrlarda) asarlari yozib olindi va tahrir qilindi.Og'zaki she'riyatni she'r yod olgan rapsodistlar, hikoyachilar tarqatgan. VI-VII asrlardagi Shimoliy arab shoirlari orasida muallak (“torli she’rlar”, ya’ni she’rlar) deb ataladigan asarlar mualliflari eng yiriklari Imru-l-Kais bo‘lib, u qonun- qoidalarning yaratuvchisi hisoblangan. arab ko'rsatkichlari; Antara - sobiq qul; Nabig‘a yarmarkalarda o‘tkaziladigan she’rlar tanlovida hakamlik qiladi va hokazo... Ular she’rlarida mardlik, vafo, do‘stlik, muhabbatni tarannum etganlar.Islomgacha bo lgan arab dini tabiatga sig inishda, xususan, oddiy astral ʻ ʻ (yulduz) xudolar va alohida qabila xudolarini ulug lashda, tosh va buloqlarga ʻ sig inishda ifodalangan. Makkada, boshqa Arabistonda bo'lgani kabi, Lat, Uzza va ʻ Manat deb nomlangan ayol astral xudolar alohida hurmatga sazovor bo'lgan. Taxminan yasalgan xudolarning tasvirlari (ularga qoramollar qurbon qilingan) va ziyoratgohlar, ayniqsa Makkadagi Ka'ba ibodatxonasi hurmatga sazovor bo'lgan, bu turli qabilalar tomonidan hurmat qilinadigan xudolar panteoni edi. Olloh (arabcha al-ilah, suriya alaha - "xudo") deb atalgan oliy xudo haqidagi g'oya ham mavjud edi .Ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanishi va sinfiy shakllanish jarayoni eski diniy mafkuraning tanazzulga uchrashiga olib keldi. Arablarning qo'shni davlatlar bilan savdo aloqalari Arabistonga nasroniylikning kirib kelishiga yordam berdi. (Xristianlik IV asrda vujudga kelgan Suriya va Efiopiyadan) va yahudiylik. Xristianlikni birinchi bo'lib g'asoniy arablar qabul qilgan. VI asrda. Arabistonda haniflar ta'limoti rivojlanib, yagona xudoni tan olgan va bu ikki din uchun umumiy bo'lgan ba'zi e'tiqodlarni nasroniylik va yahudiylikdan olgan. 2.2.Arabistondagi ijtimoiy-iqtisodiy inqiroz 6-asrdan boshlab nafaqat Yaman, balki G'arbiy Arabiston ham Vizantiya va Sosoniy Eron o'rtasidagi kurash ob'ektiga aylandi. Bu imperiyalarning kurashidan maqsad O rta yer dengizi bo yidagi mamlakatlardan Hindiston va Xitoygaʻ ʻ boradigan karvon yo llarini, xususan, Yamandan Hijoz orqali Suriyaga boradigan ʻ yo lni egallab olish edi. Vizantiya ham, Eron ham Yamanda mahalliy ʻ zodagonlardan foydalangan holda o'zlarini qo'llab-quvvatlashga harakat qilishdi, ular orasida VI asr boshlarida. ikki siyosiy guruh paydo bo'ldi - Vizantiya va Eronparast. Bu guruhlarning kurashi dinning mafkuraviy qobig'i ostida o'tdi: xristian savdogarlari Vizantiya tarafdorlari sifatida harakat qildilar, yahudiy savdogarlar Eron bilan ittifoq tuzishga intildilar.Yamandagi diniy kurash Vizantiyaga uning ichki ishlariga aralashish uchun bahona berdi. Vizantiya u bilan siyosiy ittifoqda bo'lgan Efiopiyaga yordam so'rab murojaat qildi. Oldin qo‘shinlari Yamanga bostirib kirgan va hatto bir paytlar uni Efiopiya qirolining hokimiyatiga bo‘ysundirgan Efiopiya (IV asrning III choragida) Yamanga harbiy yurish olib borib, bu yerda Efiopiya hukmronligi o‘rnatilishi bilan yakunlandi. (525). Yaman hokimi Abraha boshchiligidagi Efiopiya armiyasi Makkaga qarshi yurish boshladi. Biroq, armiyada avj olgan chechak epidemiyasi tufayli kampaniya muvaffaqiyatsiz yakunlandi. Vizantiyaning Efiopiyaliklar yordamida G'arbiy Arabistonda o'z hukmronligini o'rnatishga urinishi Yamanga Fors dengizi ekspeditsiyasini keltirib chiqardi. Efiopiyaliklar Yamandan quvib chiqarilib, ma lum vaqt o tgach, u yerda Eron hukmronligi o rnatildi (572—628). Sosoniylarʼ ʻ ʻ ma'murlari hind tovarlarining Vizantiyaga tranzitini faqat Eron orqali yo'naltirishga va Yaman orqali tranzitning oldini olishga harakat qilishdi, natijada ular parchalanib ketdi. Irrigatsiya tizimlari birin-ketin buzilib, shaharlar xarobaga uchradi.Qizil dengizdan Fors ko'rfaziga savdo yo'llarining harakati Arabiston iqtisodiyotiga qattiq ta'sir ko'rsatdi. Makka savdosi ham izdan chiqdi. Ilgari karvon savdosidan daromad olib, tuya haydovchilari va karvon qorovullari bilan ta’minlangan ko‘plab qabilalar hozir qashshoqlashgan. Makkalik zodagonlar o'zlarining savdo operatsiyalarini qisqartirishga majbur bo'lib, intensiv ravishda sudxo'rlik bilan shug'ullanishdi va ko'plab qashshoq qabilalar Makka boylaridan qarzdor bo'lib qolishdi.Qabilalar jamoasining parchalanishi va yerga xususiy mulkchilikning rivojlanishi sharoitida bir tomondan, zodagonlar va qabilalarning oddiy a’zolari, ikkinchi tomondan, quldorlar va quldorlar o‘rtasidagi qarama- qarshiliklar tobora chuqurlashib, keskinlashib bordi. qullar, Arabistonda ijtimoiy- iqtisodiy inqirozga olib keldi. Bu inqirozdan chiqish yo‘lini izlashda arab zodagonlari, xususan, makkaliklar o‘rtasida yangi yerlar, qullar va boshqa harbiy o‘ljalarni tortib olish orqali boyib ketish uchun keng imkoniyatlar ochishi mumkin bo‘lgan bosqinchilik urushlariga intilish vujudga keldi. Bularning barchasi Arabistonda butun Arabiston yarim oroli miqyosida davlat shakllanishi uchun zarur shart-sharoitlarni yaratdi. Islomning yuksalishiYangi ijtimoiy munosabatlarning vujudga kelishi yangi din – islom shaklidagi yangi mafkuraning vujudga kelishiga olib keldi. Islom (so'zma-so'z - "bo'ysunish") yoki boshqa ma'noda islom dini yahudiylik, nasroniylik elementlari, haniflar ta'limoti va musulmongacha bo'lgan eski arab tabiat kultlarining marosim qoldiqlari birikmasidan shakllangan. Islomning asoschisi Quraysh qabilasiga mansub Hoshimiylardan bo'lgan Makkalik savdogar Muhammad edi. Musulmonlar er yuzida payg‘ambar va “Allohning elchisi” deb hisoblaydigan Muhammadning nomi keyinchalik har xil rivoyatlar bilan o‘ralgan. Makkada islomning qat'iy tavhidni targ'ib qilish va butparastlikka qarshi kurash dastlab juda kam tarafdorlarni topdi. Abu Sufyon boshchiligidagi Makka zodagonlari bu xutba o‘z xudolari bilan Ka’ba ziyoratgohiga sig‘inishning qulashiga olib kelishidan qo‘rqishdi va Ka’baga egalik qilish Makkaning arablar bilan siyosiy ta’siri va savdo aloqalarini ancha mustahkamladi. qabilalar. Shuning uchun yangi din tarafdorlari ta'qibga uchradilar. Bu ularni Muhammad boshchiligida 622 yilda Madinaga ko'chib o'tishga majbur qildi. Bu hijrat (hijrat) sodir bo'lgan yilning boshi keyinchalik qamariy yillarga asoslangan yangi musulmon xronologiyasining boshlanish sanasi sifatida qabul qilingan. Madinada musulmonlar jamoasi vujudga keldi, ularning asosiy rahbarlari Muhammad bilan birga savdogarlar Abu Bekr va Umar edilar. Musulmonlarni Madinaga arab qabilalarining Avs va Xazrajning yuqori qismi chaqirgan, ular Makkaning boy zodagonlaridan nafratlangan, ko'plab Madinaliklar qarzga botgan. Makkadan Madinaga hijrat qilgan musulmonlar keyinchalik sharafga aylangan muhojirlar (ko chmanchilar) nomini, qisman nasroniyʻ mazhablari orasidan islomni qabul qilgan Madina aholisi esa ansor (yordamchi) nomini oldilar. Keyinchalik muhojirlar, ansorlar va ularning avlodlari payg'ambarning o'z avlodlari bilan birgalikda musulmonlar jamoatining imtiyozli tepasini tashkil etdilar. Madinada mustahkam o‘rnashib olgan muhojirlar Avs va Xazraj qabilalari bilan birgalikda Makkaga qarshi qurolli kurash olib borib, Makka karvonlariga mol-mulk bilan hujum qilishdi. Bu kurashda Makkalik sudxo‘r va savdogarlarga dushman bo‘lgan Arabistonning ko‘plab qabilalari musulmonlar bilan ittifoq tuzdilar. III.bob.Arab davlatini tashkil etishning zaruriy shartlari 3.1.Ilk islom mafkurasi asoslari Arabistonning siyosiy birlashuvining asosiy sharti sinfiy shakllanish jarayoni va qabilalar ichidagi ijtimoiy qarama-qarshiliklarning kuchayishi edi. Islom dini o zining qattiq tavhidi va qabilaviy bo linishidan qat i nazar, barchaʻ ʻ ʼ musulmonlarning “birodarlik”ini targ ib qilishi bilan Arabistonni birlashtirish ʻ uchun juda mos mafkuraviy vosita bo lib chiqdi. Shuning uchun islom tezda ʻ siyosiy kuchga aylandi: musulmon jamoasi Arabistonning siyosiy birlashuvining o‘zagiga aylandi. Lekin ziddiyatlar darhol musulmon jamiyatining o'zida paydo bo'ldi. Dehqonlar va ko'chmanchilar ommasi barcha musulmonlarning "birodarligi" haqidagi ta'limotni ijtimoiy tenglikni o'rnatish dasturi sifatida qabul qildilar va uni sudxo'rlar va savdogarlar uyasi deb bilgan ijtimoiy quyi tabaqalar tomonidan nafratlangan Makkaga qarshi yurishni talab qildilar. Musulmon jamoasining olijanob elitasi, aksincha, boy Makka savdogarlari bilan murosa qilishga intildi.Ayni paytda Makka zodagonlari ularning rahbarligida shakllanayotgan Arabistonning siyosiy birlashuvidan Makka manfaatlari yo‘lida foydalanish mumkinligini ko‘rib, musulmonlarga bo‘lgan munosabatini asta-sekin o‘zgartirdi. Musulmonlar yetakchilari bilan Makka Quraysh boshlig‘i, Umayya urug‘idan bo‘lgan eng boy qul egasi va savdogar Abu Sufyon o‘rtasida yashirin muzokaralar boshlandi. Nihoyat, kelishuvga erishildi (630), bu kelishuvga ko‘ra, Makkaliklar Muhammadni payg‘ambar va Arabistonning siyosiy rahbari sifatida tan olishdi va islomni qabul qilishga rozi bo‘lishdi. Shu bilan birga, sobiq Quraysh elitasi o'z ta'sirini saqlab qoldi. Ka'ba asosiy musulmonlar ibodatxonasiga aylantirildi va qabila xudolarining butlaridan tozalandi. Biroq, bosh farishta Jabroil tomonidan yerga olib kelingan "Xudoning in'omi" deb e'lon qilingan asosiy ziyoratgoh - "qora tosh" tashlab ketildi. Shunday qilib, Makka iqtisodiy ahamiyatini saqlab qolgan holda ziyoratgoh bo‘lib qoldi. 630 yil oxiriga kelib Arabistonning katta qismi Muhammadning hokimiyatini tan oldi. Bu arab davlatining boshlanishi bo'lib, unda Makka va Madinaning quldorlari, “payg'ambarning sahobalari”, shuningdek, islomni qabul qilgan arab qabilalarining zodagonlari hukmron elitaga aylandi. Kelajakda o troq va ko chmanchi arabʻ ʻ qabilalarining yagona millatga birlashishi uchun ba zi shartlar mavjud edi: VII ʼ asrdan boshlab. arablar - ko'chmanchi va o'troq - yagona hududga ega bo'lgan va yaIslom musulmon dindorlarga beshta vazifani ("Islomning besh rukni") yuklagan: tavhid aqidasiga e'tirof etish va "Allohdan (Alloh) va Muhammaddan o'zga iloh yo'q" formulasida ifodalangan Muhammadning payg'ambarlik vazifasini tan olish. Allohning elchisidir” (Muhammaddan tashqari Islom boshqa payg‘ambarlarni, jumladan Odam Ato, Nuh, Ibrohim, Muso va Iso Masihni ham tan olgan ). ko'chmas mulkdan olingan daromad ulushi, podalar va savdo foyda) rasman kambag'allar foydasiga, aslida, lekin arab-musulmon davlati ixtiyorida, Ramazon oyida ro'za tutish va Makkaga (Haj) ziyorat qilish, farz, ammo , faqat buni qila olganlar uchun. Islom dinining farishtalar haqida, qiyomat haqida, yaxshilik va yomonlik uchun keyingi hayot jazosi, shayton va do‘zax haqidagi ta’limotlari nasroniylarniki bilan bir xil edi . Musulmonlar jannatida mo'minlarga har xil lazzatlar va'da qilingan.Islom musulmonlarga “kofirlar” bilan muqaddas urush (jihod)da qatnashishni buyurgan. E'tiqod uchun urush haqidagi ta'limot va unda ishtirok etishning imonlilarning ruhi uchun qutqaruvchi ahamiyati fath jarayonida asta-sekin rivojlandi. Yahudiylar va nasroniylarga (keyinroq zardushtiylarga) nisbatan diniy bag rikenglikka yo l qo yildi, ammo ular itoat qilish sharti bilan ʻ ʻ ʻ musulmon (ya ni arab) davlatiga bo ysunadilar va ular uchun belgilangan ʼ ʻ soliqlarni to laydilar.Musulmonlarning muqaddas kitobi - Qur'on ("O'qish"), islom ʻ ta'limotiga ko'ra, azaldan mavjud bo'lgan va Xudo tomonidan Muhammadga vahiy sifatida etkazilgan. Muhammadning "Xudodan kelgan vahiylar" sifatida taqdim etgan nutqlari, afsonaga ko'ra, uning izdoshlari tomonidan yozib olingan. Bu yozuvlar, shubhasiz, keyinchalik qayta ishlangan. Qur'on shuningdek, ko'plab Injil hikoyalarini o'z ichiga oladi. Qur'on Muhammad vafotidan so'ng, xalifa Usmon (644-656) davrida bitta kitobga jamlangan, tahrir qilingan va 114 bobga (suralar) bo'lingan. Makkalik quldorlar va savdogarlarning ta'siri Qur'on tillarida ham, g'oyalarida ham o'z aksini topdi. "O'lchov", "kredit", "qarz", "foiz" va shunga o'xshash so'zlar Qur'onda bir necha marta uchraydi. Bu qullik institutini oqlaydi. Asosan, Qur’on mafkurasi ibtidoiy jamoa tuzumining ijtimoiy institutlari – qabilalararo kurash, qon adovati va boshqalarga, shuningdek, shirk va butparastlikka qarshi qaratilgan.Qur'onda arab jangchisining yurishga borish istagini uyg'otgan maxsus "Ishlab chiqarish" bobi mavjud: harbiy o'ljaning 1/5 qismi payg'ambarga, uning oilasiga, beva va etimlarga, shuningdek. 4/5 qismi armiyaga ajratilgan: bir ulush piyoda askar va uch ulush chavandozga. Urush o'ljalari oltin, kumush, asir qullar, barcha ko'char mulk va chorva mollaridan iborat edi. Fath qilingan yerlar bo linishga tobe bo lmagan va musulmonlar jamoasiningʻ ʻ mulkiga o tishi kerak edi. Urushda halok bo'lganlar - "iymon uchun shahidlar" ʻ Islom jannat saodatini va'da qilgan. Faqat imonsizlar qul bo'lishi mumkin, deb ishonilgan. Biroq, allaqachon qullikka aylangan odamlarning islom dinini qabul qilishlari ularni ham, ularning avlodlarini ham qullikdan ozod qilmadi. Otalari tomonidan tan olingan qullardan xo'jayinlarning bolalari ozod hisoblangan. Islom musulmonga bir vaqtning o'zida 4 tagacha qonuniy xotin va xohlagancha kanizak olishiga ruxsat bergan.Ilk islom uchun ruhoniylar bilan dindorlar, musulmonlar jamoasi bilan davlat tashkiloti, din va qonun o‘rtasida farq yo‘q edi. 7—9-asrlarda asta-sekin tashkil topgan. Musulmon huquqi dastlab Qur'onga asoslangan edi. 7-asr oxiridan boshlab huquqning ushbu asosiy manbaiga. yana biri ham qo'shildi - hadislardan, ya'ni Muhammad hayotidan hikoyalardan iborat an'ana (sunnat). Bu hadislarning ko‘pchiligi “payg‘ambarning sahobalari” – muhojirlar va ansorlar hamda ularning shogirdlari orasida tuzilgan. Arab jamiyati rivojlanib, hayoti tobora murakkablashib borar ekan, Qur’on va Hadis ko‘p savollarga javob bermaganligi ma’lum bo‘ldi. Keyin islom huquqining yana ikkita manbasi paydo bo'ldi: ijmo - nufuzli ilohiyot va huquqshunoslarning kelishilgan fikri va qiyos - qiyosiy hukm.Sovet tarixchilari ilk islomning ijtimoiy asoslarini turlicha izohlaydilar. Yuqorida tilga olingan birinchi tushunchaga ko‘ra, ilk islomda Shimoliy arab jamiyatida ibtidoiy jamoa tuzumining yemirilishi va quldorlik tuzilmasining shakllanishi jarayoni aks etgan. Faqat keyinroq arab jamiyatining feodallashuvi munosabati bilan islom asta-sekin feodal jamiyat diniga aylandi. Ikkinchi kontseptsiyaga ko‘ra, islom dini ilk feodal jamiyatining mafkurasi bo‘lgan, garchi uning ijtimoiy mohiyati keyinroq, arab istilolaridan keyin yanada yaqqolroq oydinlashgan. 3.2.Arab davlatining ilk qadamlari va arab istilolari Muhammad Madinada vafot etgach (632 yil yozi) muhojirlar va ansorlar o‘rtasidagi uzoq davom etgan tortishuvlar natijasida Muhammadning savdogar, eski do‘sti, qaynotasi va hamrohi Abu Bekr xalifa (noib) etib saylandi. payg'ambarning. Arabistonni birlashtirish hali tugallanmagan bir paytda xalifa hokimiyati Abu Bekrga (632-634) o‘tdi. Muhammad vafotidan so'ng darhol ko'plab arab qabilalari qo'zg'olon ko'tardilar. Abu Bekr bu isyonlarning barchasini shafqatsizlarcha bosdi. Uning vafotidan keyin Muhammadning yana bir sherigi Umar (634—644) xalifa bo ladi.Birinchi xalifaning davridayoq arab istilo harakatiʻ boshlandi, bu O'rta er dengizi, G'arbiy va Markaziy Osiyo mamlakatlari tarixida katta rol o'ynadi. Arab istilolarining muvaffaqiyati va islom dinining yoyilishi uchun xalqaro vaziyat juda qulay edi. O‘sha davrning ikki buyuk davlati – Vizantiya va Eron o‘rtasida 602—628-yillarda davom etgan uzoq davom etgan urush ularning kuchini tugatdi. Arab istilolariga qisman Vizantiya va uning sharqiy viloyatlari o rtasidagi iqtisodiy aloqalarning uzoq vaqtdan beri zaiflashishi, ʻ shuningdek, Vizantiyaning sharqiy hududlarida olib borgan diniy siyosati (monofizitlarni ta qib qilish va boshqalar) qisman yordam berdi.Abu Bekr davrida ʼ Vizantiya va Eron bilan urush boshlandi. Unda Omeya urug'i boshchiligidagi "payg'ambarning sahobalari", qabila va Makka zodagonlari faol ishtirok etishdi. Boyish istiqboliga ega bo'lgan tashqi istilo urushi Arabistonning zodagon elitasi uchun arab badaviylarining keng qatlamlarini yurishlarga jalb qilish orqali mamlakatdagi ichki qarama-qarshiliklarni yumshatishning eng yaxshi usuli edi. 640 yilga kelib arablar deyarli butun Falastin va Suriyani bosib oldilar. Ko'plab tinch aholi qullikka olingan. Ammo ko'pgina shaharlar (Antioxiya, Damashq va boshqalar) faqat arab-musulmon davlati hokimiyatini tan olish va soliq to'lash sharti bilan nasroniylar va yahudiylarga ibodat qilish va shaxsiy erkinliklarni kafolatlaydigan kelishuvlar asosida bosqinchilarga taslim bo'ldilar . Bo'ysunuvchi nasroniylar va yahudiylar, keyinchalik zardushtiylar ham arab davlatida shaxsan erkin, lekin siyosiy jihatdan past aholining alohida toifasini, ya'ni zimmiylar deb atalgan. 642 yil oxiriga kelib arablar Misrning eng muhim port shahri Iskandariyani egallab oldilar, 637 yilda Eron poytaxti - Ktesifonni egallab, vayron qildilar va 651 yilga kelib Eron aholisining o'jar qarshiliklariga qaramay, uni zabt etishni yakunladilar. . 3.3.Arab xalifaligi islom davlati Bosqinchiliklar natijasida vujudga kelgan ulkan arab davlati – xalifalik o‘zining dastlabki yillarida vujudga kelgan arab davlatidan keskin farq qilar edi. Murakkab davlat apparatini boshqarish tajribasiga ega bo‘lmagan arab harbiy boshliqlari o‘shanda faqat yer va harbiy o‘ljalarni tortib olish, shuningdek, bosib olingan aholidan o‘lpon olishdan manfaatdor edilar. 8-asr boshlarigacha bosqinchilar mahalliy tartibni va bosib olingan hududlarda sobiq Vizantiya va Eron amaldorlarini saqlab qoldi. Shuning uchun, dastlab, Suriya va Falastinda barcha ish yuritish yunoncha, Misrda - yunon va kopt tillarida, Eron va Iroqda - o'rta fors tilida olib borildi. 7-asr oxirigacha sobiq Vizantiya viloyatlarida Vizantiya oltin dinorlari, Eron va Iroqda esa kumush sosoniy dirhamlari muomalada bo lgan.ʻ Xalifa o'z qo'lida dunyoviy (amirlik) va ma'naviy (imomat) hokimiyatni birlashtirdi. Islom asta-sekin tarqaldi. Xalifalar yangi qabul qilinganlarga turli imtiyozlar bergan, ammo 9-asrning o'rtalariga qadar. xalifalikda nasroniylar, yahudiylar va zardushtiylarga nisbatan keng diniy bag'rikenglik saqlanib qolgan.Vizantiya viloyatlari va Eronning arablar tomonidan bosib olinishi yer fondining qayta taqsimlanishi bilan birga kechdi. “Xusrolar yerlari”, ya’ni Sosoniy podshohlari, janglarda halok bo‘lgan Eron dehqonlarining yerlari bosqinchilarga o‘tgan. Ammo arablarga bo'ysungan ba'zi Eron va Vizantiya yer egalari o'z mulklarini saqlab qolishgan. Iroq, Suriya va Misrdagi yerlarning katta qismi davlat mulki deb e’lon qilinib, bu yerlarda yashagan dehqonlar yer solig‘i to‘lanadigan merosxo‘r ijarachilarga aylandi. Qolgan yerlar arab zodagonlari tomonidan asta- sekin o'zlashtirildi. Shunday qilib, Muhammadning kuyovi Alining oilasi Iroqdagi sosoniy podshohlarning mulklarini qo'lga kiritdi. Xalifalarning o g illari Abu Bakrʻ ʻ va Umar ham Iroqdagi eng yirik yer egalari bo ldilar, Makka Umaviylar esa ʻ Suriyada ulkan mulklarga ega bo ldilar.O zlashtirilgan yerlarda arab yer egalari ʻ ʻ arablar kelishidan oldin mavjud bo lgan mahalliy dehqonlarning feodal ʻ ekspluatatsiyasi tizimini saqlab qoldilar. Ammo ko'plab "payg'ambar sahobalari" er egalari bo'lib, urushlar paytida qo'lga olingan minglab asir qullarni qishloq xo'jaligida ham, hunarmandchilikda ham ekspluatatsiya qilishdi. Bu borada arab mualliflari Ibn Sad, Yakubiy, Ibn Asakir, Ibn al-Asir va boshqalar tomonidan juda qiziq ma'lumotlar keltirilgan. Keyinchalik xalifa bo‘lgan Muoviya ibn Abu Sufyon birgina Hijozdagi dala va bog‘larida 4000 qulni ekspluatatsiya qilgan; Basra hokimi Mug‘ir ibn Shuba Madina va boshqa joylarda o‘rnashib olgan hunarmand qullaridan har kuni 2 dirham so‘rar edi. Mug‘iraning qullaridan biri, duradgor va toshbo‘ronchi bo‘lgan fors nasroniy Abu Lulua bir kuni xalifa Umarga xo‘jayini va uning chidab bo‘lmas talablaridan shikoyat qiladi. Umar Abu Luluaga hech qanday yordam bermadi va u umidsizlikka tushib, ertasi kuni xalifani masjidda xanjar bilan o'ldirdi (644 yilda). Xalifa Umarning asir qul qo‘lida o‘limi arab xalifaligida qullar va qul egalari o‘rtasida mavjud bo‘lgan qarama-qarshiliklarning yaqqol dalilidir.Shunday qilib, 7—8-asrlar xalifaligida quldorlik munosabatlari. hali juda kuchli edi va bu jamiyatning keyingi feodal rivojlanishi jarayoni sekin sur'atlar bilan rivojlandi. Bu, shuningdek, sobiq Vizantiya va Sosoniy viloyatlarining ilk feodal jamiyatida arablar istilosigacha quldorlik turmush tarzi saqlanib qolganligi bilan ham izohlangan. Arab istilosi ko plab asirlarning qullarga aylanishi bilan ʻ birga feodal jamiyatida bu turmush tarzining mavjudligini uzaytirdi.Bosqinchilik davrida arablarning katta qismi yangi yerlarga ko‘chib o‘tdi. Shu bilan birga, arablarning bir qismi keyinchalik o'troq hayotga o'tdi, boshqa arablar esa yangi joylarda ko'chmanchi turmush tarzini davom ettirdilar. Fath qilingan hududlarda arablar harbiy lagerlar qurib, keyinchalik shaharlarga aylangan: Misrda Fustat, Falastinda Ramla, Iroqda Kufa va Basra, Eronda Sheroz. Iroq va Suriyaning arablashuvi, bu yerda asosiy aholisi - suriyaliklar (aramiylar) semit tizimidagi arab tilida so'zlashadilar va bosib olishdan oldin ham sezilarli arab aholisi bo'lgan. Misr va Shimoliy Afrikaning arablashuvi ancha sekinroq davom etdi va Zaqafqaziya, Eron va Markaziy Osiyo mamlakatlari hech qachon arablashtirilmagan. Aksincha, bu mamlakatlarga o rnashib olgan arablar keyinchalik mahalliy aholi bilanʻ assimilyatsiya bo lib, uning madaniyatini o zlashtirdilar.Birinchi ikki xalifalar - ʻ ʻ Abu Bakr va Umar hukmronligi davrida ham arab jamiyatining quyi tabaqalari - oddiy ko'chmanchilar, dehqonlar va hunarmandlar tomonidan intilgan barcha musulmonlarning tengligi haqidagi uydirmani saqlab qolish istagi bor edi. Bu xalifalar shaxsiy hayotlarida arablar ommasidan hech qanday holatda ajralib turmaslikka harakat qilganlar. Abu Bekr va Umar ham Qur'onning urush o'ljalari haqidagi surasiga amal qilishga harakat qildilar, unga ko'ra har bir jangchi bo'linishda o'ljadan o'z ulushini oladi. Biroq, badavlat Makkalik Omeya oilasidan chiqqan uchinchi xalifa Usmon (644-656) hukmronligi allaqachon aristokratik xarakterga ega edi. Usmon barcha oliy fuqarolik hokimiyatini o'z qarindoshlari va ularning qullari qo'liga, harbiylarni esa ular bilan bog'langan qabila boshliqlari qo'liga topshirdi. Uning davrida Suriya, Misr va boshqa bosib olingan mamlakatlardagi keng yerlarni egallab olish har tomonlama rag'batlantirildi.Ijtimoiy tengsizlikning kuchayishi arab jamiyati ommasi orasida eng kuchli norozilikni keltirib chiqardi. Boshqa bir arab shoiri xalifa Umarga: “Biz ham xuddi shunday yurishlarda qatnashamiz va ulardan qaytamiz; nega bular (ya’ni bilganlar) mo‘l-ko‘l yashab, biz esa qashshoqlikda qolamiz?Usmonning siyosati arab badaviylari va dehqonlarining qo‘zg‘olonlariga sabab bo‘ldi. Xalqning noroziligidan Ali (Muhammadning kuyovi) tarafdorlari, shia deb atalmish (arabcha “shia”, “guruh”, “partiya” degan ma noni anglatadi) tarafdorlari ʼ o z maqsadlari uchun foydalandilar. boshqa, Usmonga dushman, zodagonlarning ʻ bir qismini ifodalaydi. Ayniqsa, Iroqda shialarning tarafdorlari ko'p edi. Dastlab faqat siyosiy oqimni ifodalagan shialik keyinchalik islomda alohida oqimga aylandi. Shialikning asosiy qoidalaridan biri shundan iborat ediki, musulmonlar jamoatining qonuniy rahbari, ruhiy (imomi) va siyosiy (amiri) faqat payg'ambarning kuyovi - Ali va undan keyin - Alida, ya'ni, bo'lishi mumkin. uning avlodlari va Muhammadning qizi Fotima.Norozi uch guruh - Kufa, Basra va Misrdan ziyoratchilar niqobi ostida Madinaga etib kelishdi va madinaliklar bilan birlashib, Usmondan o'zi tayinlagan hokimlarni almashtirishni talab qilishdi. Usmon ularning talablarini qondirishga va'da berdi. Biroq, Usmonning jiyani va xalifalikning amalda hukmdori Umaviy Mervon qo‘zg‘olonchilar boshliqlarini qo‘lga olish uchun yashirin buyruq yozadi. Ammo bu maktub isyonchilar tomonidan ushlandi. Ular xalifaning uyini qamal qilib, o‘ldirishdi (656).Ali (656- 661) to‘rtinchi xalifa etib saylandi, ammo Quraysh zodagonlari hokimiyatni yo‘qotish bilan kelisha olmadilar. Umayya qabilasidan bo‘lgan Suriya hokimi Muoviya ibn Abu Sufyon Alini tanimay, u bilan urush boshlaydi. Nafaqat Qurayshga qarshi chiqqan arab xalqi, balki Iroqdan kelgan arab zodagonlari ham qo‘llab-quvvatlagan Ali ommadan qo‘rqib, Muoviya bilan murosa qilishga tayyor edi. Alining bu siyosati uning qarorgohida norozilik va bo'linishga sabab bo'ldi. Uning ko'p sonli sobiq tarafdorlari undan chiqib ketishdi, ular xorijiylar ("ketishdi", isyonchilar) nomini oldilar. Xorijiylar “asl islom”ga qaytish shiorini ilgari surdilar, bu shior bilan yerni musulmonlar jamoasining umumiy mulkiga berish va harbiy o‘ljalarni teng taqsimlash bilan barcha musulmonlarning ijtimoiy tengligi tizimini tushundilar. Xorijiylar xalifani faqat “payg‘ambar sahobalari” emas, balki barcha musulmonlar tanlashini talab qildilar. Keyinchalik, xorijiylar maxsus diniy oqimga aylandilar.661-yilda Ali Kufada xorijiy tomonidan o‘ldirilgan. Ali-Muoviyaning raqibi g‘olib bo‘ldi. Suriya va Misrning arab zodagonlari uni xalifa deb e’lon qildilar. Hokimiyatning Umaviylar sulolasi qo ligaʻ o tishi (661—750) arab zodagonlarining arab qabilalari ommasi ustidan to liq va ʻ ʻ ochiq siyosiy g alaba qozonishini anglatardi. Men Muoviya boy port shaharlari ʻ bilan Suriya iqtisodiy va siyosiy munosabatlarda qanday katta rol o‘ynashini yaxshi bilgan holda poytaxtni Damashqqa ko‘chirdim. Suriya haqiqatan ham O'rta er dengizi mamlakatlaridagi arablarning keyingi istilolari, Kichik Vizantiya va Kavkaz mamlakatlariga bosqinlar uchun qulay tramplin bo'ldi.Hokimiyatga erishgan Umaviylar butun arab zodagonlariga emas, balki o'z tarafdorlarining nisbatan tor guruhiga tayanishga intildilar. Damashqdagi xalifaning saroyi va uning Suriyadagi tarafdorlari eng imtiyozli lavozimga joylashtirildi. Shuning uchun xalifalikning boshqa hududlarida ham umaviylardan nafaqat xalq ommasi, balki mahalliy yer egalari ham norozi edilar. Arabistonda norozilikni badaviylarning eng keng qatlamlari, shuningdek, Muhammad alayhissalomning “sahobalari” va ularning Makka va Madinadagi qarindoshlari kabi arab zodagonlari guruhlari ko'rsatdi, ular ilgari katta siyosiy rol o'ynagan, ammo hozirda ulardan chetlatilgan. kuch.Muoviya I vafot etgan yili (680) shialar Iroqda Umaviylarga qarshi qo zg olon qilishga urindilar, biroq Karbaloda hokimiyatʻ ʻ uchun da vogar bo lgan otryadi, Alining o g li Imom Husayn mag lub bo ldi va ʼ ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ Husayn. o'zi o'ldirilgan. Ayni vaqtda Arabistonda (680-692) yangi qo zg olon ʻ ʻ bo lib, Muhammadning asosiy sahobalaridan biri bo lgan Zubayrning o g li xalifa ʻ ʻ ʻ ʻ deb e lon qilingan, Iroqda isyon ko targanlar uni ham xalifa deb tan olganlar. Bu ʼ ʻ qo zg olonda Arabistonning xalq ommasi, shuningdek, Madinalik va Makka ʻ ʻ zodagonlari qatnashdilar. Umaviylar xalifasi Abd-al-Melik (685-705) qo'mondoni Hajjoj 692 yilda qo'zg'olonni qiyinchilik bilan bostirishga va Makkani egallashga muvaffaq bo'ldi. U 697 yilda. Umaviylar “asl islom”ga xiyonat qilgani uchun ular bilan “iymon uchun urush” olib borish kerakligini e lon qilgan Iroqdagi ʼ xorijiylarning qo zg olonini dahshatli shafqatsizlik bilan bostirdi. Xorijiylar o z ʻ ʻ ʻ bayrog i ostida keng dehqonlar va badaviylarni birlashtirdilar.Umaviylar davrida ʻ agrar munosabatlar. Dehqonlarning pozitsiyasiXalifalikning asosiy hududlaridagi yer fondi va irrigatsiya inshootlarining eng katta qismi davlat mulki edi. Yer fondining kichikroq qismini xalifalar oilasi (savafiylar) va xususiy mulkdagi yerlar tashkil etgan. Bu yerlar (mulk) sotib olingan va sotilgan. G'arbiy allodga to'g'ri keladigan mulk instituti xalifa Muoviya I davrida huquqiy tan olingan. Umaviylar davrida, shu tariqa, hali yetarlicha rivojlanmagan feodal mulk shakllari hukmronlik qilgan - davlat va mulk erlari shaklida. Ammo bu sulola davrida shartli feodal yer egaligining boshlanishi ham paydo bo ldi: harbiylar xizmati uchun berilgan yerʻ uchastkalari (katiya) va ko chmanchi va dehqonchilik bilan shug ullanuvchi arab ʻ ʻ qabilalariga o tgan kengroq hududlar (hima).Erga asosan feodal ekspluatatsiyasiga ʻ uchragan dehqonlar shug ullangan, garchi arab yer egalarining bir qismi ʻ dehqonlarning feodal ekspluatatsiyasini qullar mehnatini ekspluatatsiya qilishda davom etgan bo lsa-da. Jamoat yerlarida kanallar va chuqurlarni qazish va davriy ʻ tozalashda qullar mehnatidan ham foydalaniladi. Umaviylar davrida er solig'i (xoraj) miqdori keskin oshdi. Davlat yerlaridan yig‘ilgan mablag‘larning bir qismi harbiy xizmatchilarga maosh, “payg‘ambar” va uning “sahobalari”ning oila a’zolariga nafaqa va subsidiyalar shaklida o‘tkazilar edi.Davlat yerlari va alohida feodallar yerlarida dehqonlarning ahvoli nihoyatda qiyin edi. Arab hukumati 7- asrda. dehqonlar tomonidan bo'yniga qo'rg'oshin teglarini ("muhr") majburiy taqish amaliyotini joriy qildi. Bu teglarda dehqonning yashash joyi uning ketib qolmasligi va soliq to'lashdan bo'yin tovlamasligi uchun yozib qo'yilgan. Xoraj natura shaklida, ulush shaklida yoki pul shaklida, hosilning kattaligidan qat'i nazar, ma'lum bir yer maydonidan doimiy to'lovlar shaklida yig'ilgan. Xorajning oxirgi turi ayniqsa dehqonlar uchun nafratlangan. Xarajning omma uchun qanchalik og'ir bo'lganini Iroq misolida ko'rish mumkin. Sosoniylar davrida (VI asrda) rivojlangan tovar ishlab chiqarishi, tranzit karvon yo llari va keng sug orish tarmog iga ega ʻ ʻ ʻ bo lgan ko plab shaharlarga ega bo lgan bu eng boy mintaqa har yili 214 million ʻ ʻ ʻ dirhamgacha soliq yig ib turgan. Bosqinchilar soliqlarni shunchalik ʻ ko'paytirdilarki, bu Iroqda qishloq xo'jaligining tanazzulga uchrashiga va dehqonlarning qashshoqlashishiga sabab bo'ldi. VIII asr boshidagi soliq to'lovlarining umumiy miqdori. VI asrga nisbatan. uch baravar kamaydi (70 mln.gacha), garchi soliqlar miqdori oshdi.Abu Muslimning yuksalishi va Umaviylarning qulashiUmaviylar katta istilolar siyosatini va quruqlik va dengiz orqali qo'shni mamlakatlarga doimiy yirtqich bosqinlarni davom ettirdilar, buning uchun Muoviya davrida Suriya portlarida flot qurildi. 8-asr boshlariga kelib Arab qo'shinlari Shimoliy Afrikani zabt etishni yakunladilar, bu erda qarshilik Vizantiya qo'shinlari emas, balki jangovar va erkinlikni sevuvchi ko'chmanchi Berber qabilalari edi. Mamlakat qattiq vayron bo'ldi. 711-714 yillarda. arablar Pireney yarim orolining katta qismini bosib oldilar va 715 yilga kelib ular Zaqafqaziya va O rta Osiyoni zabt etishni asosan yakunladilar.Fath qilingan mamlakatlardagi kengʻ xalq ommasining Umaviylar siyosatidan noroziligi juda katta edi. Faqat keng harakatni boshlash uchun bahona kerak edi. Shia va xorijiylar tarafdorlari norozilar boshida turgan, 8-asrning 20-yillarida. Abbosiylar nomini olgan yana bir siyosiy guruh paydo bo'ldi, chunki unga Iroqdagi boy er egalari, Muhammadning amakisi Abbosning avlodlari bo'lgan Abbosiylar rahbarlik qilgan. Bu guruh keng ommaning noroziligidan hokimiyatni qo‘lga olish uchun foydalanishga harakat qildi. Abbosiylar xalifa taxtiga da vo qilib, Umaviylar nafaqat payg ambarning ʼ ʻ qarindoshlari, balki Muhammadning eng ashaddiy dushmani Abu Sufyonning avlodlari ekanliklarini ta kidladilar. ʼ Norozilarning aksariyati xalifalikning sharqida, Marv vohasida edi. Bu erda qo'zg'olonni Abu Muslim, kelib chiqishi fors, Abbosiylar va ularning tarafdorlarida kuchli ittifoqchi ko'rgan sobiq qul tayyorlagan. Lekin Abu Muslim va Abbosiylarning maqsadlari birinchi bosqichdagina mos tushdi. Ular nomidan ish olib borgan Abu Muslim Umaviylar xalifaligini yo q qilishga, shu bilan birga ʻ xalqning ahvolini yengillashtirishga harakat qildi. Abu Muslimning xutbasi juda muvaffaqiyatli bo'ldi. Arab manbalarida dehqonlarning Xuroson va Movaronnahr qishloqlari va shaharlaridan (ya’ni “tumanlar”. otlar, qo‘lidan kelganicha qurollangan holda ko‘chib kelishlari rang-barang tasvirlangan. Bir kunda Marv yaqinidagi 60 qishloqning dehqonlari bosh ko‘tardilar. Abu Muslim huzuriga hunarmandlar va savdogarlar ham bordilar, ko pgina mahalliy eron yer egalari ʻ (dehqonlari) uning Umaviylarga qarshi kurashiga hamdardlik bildirdilar. Abbosiylarning qora bayrog‘i ostidagi harakat bir muddat turli ijtimoiy qatlam va turli millat vakillarini birlashtirdi. Xulosa Birinchidan, bu hashamat. Abu Bakr, Umar haddan tashqari dabdabaga qarshi bo'lib, uning har bir ko'rinishini shafqatsiz qattiqqo'llik bilan kuzatib bordilar. Xalifalar o'zlari uchun hech qanday xazina ajratmaganlar. Ular oddiy xalq bilan teng sharoitda yashadilar. Usmon oddiy kiyimda edi, Osiyo xazinalari allaqachon qo'lida edi va uning qo'shinlari Misrni zabt etdi.Lekin Muvia (Umaviylar) o'z qarorgohini Damashqqa ko'chirgach, ular o'z kuchlarini yo'qota boshladilar va xalifalik o'zini xalqning markazida topdi. sharqona hashamat.Xazinaga tushayotgan xazinalar esa islom dinini yoyish va yangi istilolarga sarflanmadi.Abbosiylar davrida katta mablag lar qo shinni qurollantirish vaʻ ʻ ta minlashga emas, balki go zal saroylar va masjidlar qurishga sarflanar edi. ularni ʼ ʻ gilam va gazlamalar bilan bezash, zargarlik buyumlari va hashamatli shaxsiy qurollar yaratish, kitoblarni qayta yozish va ularni tasvirlash... Bularning barchasi tufayli Arab xalifaligi o'zining siyosiy ahamiyatini yo'qotdi, parchalanib ketdi va oxir-oqibat halok bo'ldi. Ikkinchidan, bu dinda bo'linish. Islomning o'zi barcha arablarni birlashtirdi, lekin dinning bo'linishi, aslida, davlatni bo'lib yubordi. Turli ma'naviy oqimlarning paydo bo'lishi, ularda e'tiqod borasida ixtilof bo'lgan.Har bir ma'naviy sektaning o'ziga xos marosimlari bo'lgan. Bularning barchasi davlatning asta-sekin parchalana boshlaganiga olib keldi. Uchinchidan , eng asosiy sabab yuqori soliq va sudxo'rlikdir. Ijtimoiy tengsizlikning kuchayishi arab jamiyati ommasi orasida eng kuchli norozilikni keltirib chiqardi. Boshqa bir arab shoiri xalifa Umarga: “Biz ham xuddi shunday yurishlarda qatnashamiz va ulardan qaytamiz; Nega ular (ya'ni, biladilar) to'qlikda yashaydilar, biz esa qashshoqlikda qolamiz? Umaviylar davrida er solig'i (xoraj) miqdori keskin oshdi. Davlat yerlaridan yig‘ilgan mablag‘larning bir qismi harbiy xizmatchilarga maosh, “payg‘ambar” va uning “sahobalari”ning oila a’zolariga nafaqa va subsidiyalar shaklida o‘tkazilar edi. Davlat yerlari va alohida feodallar yerlarida dehqonlarning ahvoli nihoyatda qiyin edi. Arab hukumati 7-asrda. dehqonlar tomonidan bo'yniga qo'rg'oshin teglarini ("muhr") majburiy taqish amaliyotini joriy qildi. Bu teglarda dehqonning yashash joyi uning ketib qolmasligi va soliq to'lashdan bo'yin tovlamasligi uchun yozib qo'yilgan. Xoraj natura shaklida, ulush shaklida yoki pul shaklida, hosilning kattaligidan qat'i nazar, ma'lum bir yer maydonidan doimiy to'lovlar shaklida yig'ilgan. Bosqinchilar soliqlarni shunchalik ko'paytirdilarki, bu qishloq xo'jaligining tanazzulga uchrashiga va dehqonlarning qashshoqlashishiga sabab bo'ldi. Fath qilingan mamlakatlardagi keng xalq ommasining umaviylar siyosatidan noroziligi juda katta edi. Faqat keng harakatni boshlash uchun bahona kerak edi.Bularning barchasi Arab xalifaligining o'z mavjudligini tugatishiga olib keldi. U bizga eng ajoyib, betakror san’at va madaniyat asarlarini meros qilib qoldirdi.Arab xalifaligining jahon madaniyati tarixidagi ahamiyati juda katta. Islom ilmni Alloh taoloning qudrat belgilaridan biri, san’atni esa ilmning bir turi deb bilgan. Bu yerda matematika (arab raqamlari), astronomiya, tibbiyot, navigatsiya (astrolyabiya ixtirosi) yuksak cho‘qqilarni zabt etgan. Yevropada yo qolgan yunon, lotin vaʻ vizantiya mualliflarining asarlari arab tiliga tarjima qilingan, saqlanib qolgan va ko paytirilgan. Ko'p o'tmay, ular Evropa tillariga tarjima qilindi va yana Evropa ʻ madaniyatining mulkiga aylandi.Arab bosqinchilari odatda boshqa dinlarga e'tiqod qiluvchi odamlarga nisbatan bag'rikenglik bilan munosabatda bo'lishdi va bosib olingan xalqlar madaniyatining ko'plab elementlarini tezda o'zlashtirdilar.Klassik islom, printsipial jihatdan, inson mavjudligining uchta maqomini tan olgan holda, milliy farqlarni yaratmaydi: haqiqiy mo'min (musulmon), himoyalangan (Islom olamida yahudiylar va nasroniylar, ular ham "ahli kitob. ” - ahli kitoblar, Muqaddas Kitob egalari, Islomga majburlanmaganlar) va mushrik sifatida, albatta, o'girilishi mumkin.Boy yagona arab madaniyati vujudga keldi. Qur'on tili - arab tili ko'plab xalqlarni birlashtiruvchi vositaga aylandi. Uning asosida fors, hind, qadimiy mifologiya syujetlarini jalb qilgan holda dunyoga mashhur arab ertaklarining ajoyib to‘plami – “Ming bir kecha” Foydalanilgan adabiyotlar 1.Qur'on. M., 1990 yil. 2.Badak A.N., Voynich I.E., Volchek N.M. Jahon tarixi: 24 jildda. T. 7.// Ilk o‘rta asrlar. M., 1999 yil. 3.O'rta asrlar tarixi bo'yicha kitobxonlar. 3 jildda // Ed. Skazkin. T.1. M., 1961 yil. 4.Tadqiqot: Alaev L.B., Ashrafyan K.Z. Sharq tarixi. T.2. // O'rta asrlarda Sharq. M., 1995 yil. 5.Al-Balazuri. Fathlar kitobi. M., 1996 yil. 6.Vasilev L.V. Sharq tarixi. 2 jildda, M., Oliy maktab., V.1., 2001. Ibn Ishoq. Arab istilolari. 7.Mednikov N.A. Arab manbalariga ko'ra, Falastin arablar tomonidan bosib olinishidan salib yurishlarigacha. SPb., 1897 yil. 8.Xachaturyan V.M. Jahon sivilizatsiyalari tarixi. // Qadim zamonlardan yigirmanchi asr oxirigacha. M., Bustard. 2001 yil.

Arab xalifaligi tarixi g`arb tarixchilari tadqiqotlarida Reja: Kirish I.bob.Arab davlati (xalifaligi)ning tashkil topishi va rivojlanish tarixi 1.1. 7-asr boshlarida Arabiston. 1.2. Arabiston yarim orolidan tashqaridagi arablar II.bob.VII asr boshlarida arab madaniyati. 2.1. Din 2.2. Arabistondagi ijtimoiy-iqtisodiy inqiroz III.bob.Arab davlatini tashkil etishning zaruriy shartlari 3.1. Ilk islom mafkurasi asoslari 3.2. Arab davlatining ilk qadamlari va arab istilolari 3.3. Arab xalifaligi islom davlati Xulosa Foydalanilgan adabiyotlar

Kirish Butun o rta asrlarda O rta yer dengizida eng gullab-yashnagan davlat Vizantiyaʻ ʻ bilan birga Arab xalifaligiga aylandi.Arabistondagi arablar etnik qabilalarga bo lingan. Arabiston yarim oroli savdo uchun juda qulay joyda joylashgan bo lib, ʻ ʻ bu yerda dengizdan tranzit va tranzit bo lmagan savdo tufayli Makka, Madina, ʻ Marib, Sana, Nejron, Mayn kabi shaharlar jadal rivojlana boshladi. Arablar orasida islom dini paydo bo'lgunga qadar u ko'p xudolik bilan ifodalangan, arablar tabiiy, shuningdek, astral (yulduz) xudolarga ishonishgan. Taxminan yasalgan xudolarning tasvirlari (ularga qoramollar qurbon qilingan) va ziyoratgohlar, ayniqsa Makkadagi Ka'ba ibodatxonasi hurmatga sazovor bo'lgan, bu turli qabilalar tomonidan hurmat qilinadigan xudolar panteoni edi. Olloh (arabcha al- ilah, suriya alaha - "xudo") deb atalgan oliy xudo haqidagi g'oya ham mavjud edi. Payg'ambar Muhammad (Mogomed) Arabistonni birlashtirgandan so'ng, barcha arablar islomni qabul qildilar. Arablar orasida davlatchilik paydo bo'lishining o'ziga xos xususiyati bu jarayonning diniy ranglanishi bo'lib, u yangi jahon dini - islomning shakllanishi bilan birga keldi. Muhammad payg‘ambar vafotidan keyin arablar yangi yerlarni egallab, yangi dinni tarqata boshladilar. Shunday qilib, ular deyarli butun Shimoliy Afrika, Fors va O'rta Osiyoni qo'lga kiritdilar. Arab xalifaligining o‘sha paytdagi hududi Iskandar Zulqarnaynnikidan kam emas edi. Arablar gullab-yashnagan. Madrasalar ochilib, u yerda astronomiya, matematika, falsafa kabi ilmlarni o‘rganadi. O‘sha paytda buyuk allomalar dunyoga kelgan. Ammo bunday buyuk davlatni nima yo'q qilishi mumkin?

I.bob.Arab davlati (xalifaligi)ning tashkil topishi va rivojlanish tarixi 1.1. 7-asr boshlarida Arabiston. Arabiston yarim orolida yashagan arab qabilalari etnik kelib chiqishiga ko raʻ janubiy arab, yaman va shimoliy arablarga bo lingan. 7-asr boshlariga kelib ʻ arablarning aksariyati ko'chmanchi bo'lib qoldi (badaviylar deb ataladigan - "dasht"). Deyarli hamma joyda voha xarakteriga ega bo'lgan dehqonchilikka qaraganda, Arabistonda chorvachilik ko'chmanchiligi uchun imkoniyatlar ancha ko'p edi. Ko chmanchi yaylov xo jaligida ishlab chiqarish vositalari yozgi va ʻ ʻ qishki yaylovga yaroqli yerlar, chorva mollari bo lgan. Badaviylar asosan ʻ tuyalarni, shuningdek, mayda chorva mollarini, asosan echkilarni, kamroq qo'ylarni boqishgan. Arab dehqonlari xurmo, arpa, uzum va mevali daraxtlar yetishtirdilar.Arabistonning turli mintaqalarining ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishi bir xil emas edi. Yamanda miloddan avvalgi 1-ming yillikda. e. mo l-ko l suv ʻ ʻ resurslarining mavjudligi bilan bog liq rivojlangan dehqonchilik madaniyati ʻ rivojlangan. Yamandagi oxirgi quldorlik davlati miloddan avvalgi 2-asrda vujudga kelgan Himyarlar podsholigi bo lgan. Miloddan avvalgi e., faqat VI asrning ʻ birinchi choragi oxirida mavjud bo'lishni to'xtatdi. Suriya va yunon manbalarida 6- 7-asr boshlarida Yaman aholisining bir qancha ijtimoiy qatlamlari qayd etilgan. n. e .: olijanob (bilaman), savdogarlar, erkin dehqonlar, erkin hunarmandlar, qullar. Erkin fermerlar jamoalarga birlashgan, birgalikda kanallar va boshqa sug'orish inshootlariga egalik qilishgan. O troq zodagonlar asosan shaharlarda yashagan, ʻ ammo qishloq okrugida ekin maydonlari, bog lar, uzumzorlar va xurmozorlar bor ʻ edi. Ladin, aloe, turli xil xushbo'y va achchiq o'simliklar kabi ekinlar ham etishtirilgan. Dvoryanlarga tegishli dala va bog larni yetishtirish, ularning ʻ chorvasini parvarish qilish qullar zimmasida edi. Qullar sug'orish ishlarida, qisman hunarmandchilikda ham ishlagan.Yaman zodagonlari orasidan Kabirlar ajralib turardi, ularning vazifalari suv quvurlari va to g onlarni ta mirlash, sug orish ʻ ʻ ʼ ʻ kanallaridan suv taqsimlash, qurilish ishlarini tashkil etish bilan shug ullanishdan ʻ

iborat edi. Dvoryanlarning bir qismi savdo-sotiqda - mahalliy, xorijiy va tranzitda faol qatnashgan. Yamanda qadimiy savdo shaharlari - Marib, Sana, Nejran, Mayn va boshqalar bo'lgan. VII asrdan ancha oldin rivojlangan shaharlardagi tartiblar ko'p jihatdan o'sha davrning davlat-shahar (polis) tuzilishiga o'xshardi. klassik Gretsiya. Shahar oqsoqollar (misvodlar) kengashlari zodagon oilalar vakillaridan iborat edi.Arabistonning qolgan qismiga nisbatan Yamanning oldingi rivojlanishiga qisman uning Misr, Falastin va Suriya, so ngra (eramizning IIʻ asridan boshlab) butun O rta er dengizi, Efiopiya (Habashiston) bilan savdosida ʻ o ynagan vositachilik roli sabab bo lgan. Hindiston. Yamanda Hindistondan ʻ ʻ dengiz orqali olib kelingan tovarlar tuyalarga ortib, karvon yo'li bo'ylab Falastin va Suriya chegaralariga qadar davom etdi. Yaman Fors ko'rfazi qirg'oqlari va Furot va Dajla daryolarining og'zidagi Obolla porti bilan ham vositachilik savdosini amalga oshirgan. Yamandan Vizantiya hududlariga mahalliy mahsulotlar eksport qilindi: isiriq, mirra, aloe, ravon, kassiya va boshqalar.Arabistonning g'arbiy qismida, Hijoz mintaqasida Makka - Yamandan Suriyaga boradigan karvon yo'lidagi yuk tashish punkti joylashgan bo'lib, u Vizantiya mintaqalarining (Suriya, Falastin va Misr) Yaman bilan tranzit savdosi tufayli rivojlandi. ikkinchisi Efiopiya va Hindiston bilan. Makka kureysh qabilasining alohida urug lari yashaydigan ʻ kvartallardan iborat bo lgan, ammo bu yerda endi patriarxal-jamoa munosabatlari ʻ hukmron bo lmagan. Klanlar ichida boylar - quldor savdogarlar va kambag'allar ʻ bor edi. Boylarning qo‘ylarini boqib, yaqin atrofdagi vohalarda yerlarini dehqonchilik bilan shug‘ullanuvchi yoki hunarmandchilik bilan shug‘ullanadigan ko‘plab qullari bo‘lgan. Savdogarlar sudxo rlik bilan ham shug ullanib, ssuda ʻ ʻ foizlari 100 ga (“dinor boshiga”) yetgan. Tranzit karvonlar Makka orqali o'tgan, ammo Makka savdogarlarining o'zlari yiliga bir necha marta Falastin va Suriyaga boradigan karvonlarni tashkil qilganlar.Bu karvonlar tomonidan olib kelingan mahalliy tovarlarning eng mashhurlari teri, Toif vohasining Arabistondan tashqarida baholangan mayizlari, Arabiston konlaridan olingan xurmo, oltin chang va kumush quyma, Yaman tutatqilari, dorivor o simliklar (ravon va boshqalar) edi. ʻ .). Hindistondan tranzit ob'ektlar sifatida doljin, ziravorlar va aromatik moddalar,

Xitoy ipaklari, Afrikadan esa oltin, fil suyagi va qullar keldi. Makkalik savdogarlar Suriyadan Arabistonga Vizantiya to qimachilik buyumlari, shisha idishlar, metallʻ buyumlar, shu jumladan qurol-yarog , shuningdek, don va o simlik moylarini ʻ ʻ eksport qilganlar.Makka markazida maydonda kubikli ibodatxona - Ka'ba ("kub") bor edi. Makkaliklar fetishni - Ka'ba devoriga o'rnatilgan "qora tosh" (meteorit) ni hurmat qilishgan. Ka'bada ko'plab arab qabilalarining xudolarining suratlari ham bor edi. Ka'ba Arabistonning katta qismi aholisi uchun ehtirom va ziyorat ob'ekti edi. Makka hududi va uning atrofidagi hududlar ziyorat davomida himoyalangan va muqaddas hisoblangan, u erda urug'lar o'rtasidagi janjal va qurolli to'qnashuvlar odatda taqiqlangan. Katta yarmarka ziyorat vaqtiga to'g'ri keldi va har yili qish oylarida Makka yaqinida bo'lib o'tdi. Ka'ba yaqinida bir maydon bor edi, u erda quraysh qabilasining oqsoqollari maslahatlashadigan uy bor edi. Oqsoqollar kengashining faoliyatini yozilmagan qadimgi odatlar belgilagan.Arabistonning yana bir yirik shahri — Madina aholisi islom dini paydo bo lgunga qadar Yasrib ʻ nomi bilan ma lum bo lgan ( ʼ ʻ “Madina” so zi arabchada “shahar” degan ma noni ʻ ʼ bildiradi. Madina shahar markaziga aylanganidan keyin Yasrib (Iatripp) deb atala boshlandi. Arabistonning siyosiy birlashuvi ). Madina qishloq xo jaligi vohasining ʻ markazi bo lib, unda bir qancha savdogarlar va hunarmandlar ham ʻ bo lgan.Arablarning islom dini kirib kelishigacha bo lgan ijtimoiy tarixi hali ham ʻ ʻ kam o rganilgan. Shimoliy arab jamiyatida ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanish ʻ jarayoni haligacha atroflicha yoritilgan emas. VII asr boshlariga kelib Arabistonning ijtimoiy taraqqiyoti muammosini hal qilish. manbalarda ma'lumotlar yo'qligi to'sqinlik qilmoqda. Bu yerda sinfiy jamiyatning shakllanishi masalasida sovet olimlari orasida ikkita asosiy tushuncha mavjud.Ushbu bob mualliflari tomonidan baham ko'rilgan birinchi kontseptsiyaga ko'ra, Yamanda allaqachon mavjud bo'lgan quldorlik jamiyati bilan bir qatorda, 6-7-asr boshlarida. Makka va Madina hududlarida quldorlik yo'li jadal sur'atlarda buklangan edi. Arabistonning qolgan qismida ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanish jarayoni ancha sekinroq kechdi. Lekin bu yerda ham karvon savdosida tez-tez qatnashgan qabila zodagonlari, boylar, ekin yerlari egalari, yirik podalar va qullar alohida ajralib

O'xshashlar

O`RTA ASR MOVAROUNNAHR TARIXSHUNOSLIGI
ARAB YOZUVIDAGI FORSIY MANBALAR
NEMIS TARIXSHUNOSLIGIDA TEMURIYLAR DAVRI TARIXI O’RGANILISHI
Islom sivilizatsiyasining vujudga kelish omillari va tarqqiyoti
O`zbekiston Respublikasi Oila to`g`risidagi qonunchilik