logo

Hindiston falsafiy merosining hind milliy taraqqiyotiga taʻsiri

Yuklangan vaqt:

23.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

52.0322265625 KB
KURS ISHI
Mavzu:   Hindiston falsafiy merosining hind milliy
taraqqiyotiga ta siriʻ   
№ MUNDARIJA
Kirish ………………………………………………………….. 3
I Bob.
O rta asr hind falsafasi..............................................................	
ʻ 4
1.1.
Hinduizm asoslari...................................................................... 5
II  Bob.
Hindustonda tasavvuf falsafasining rivoji............................... 10
2.1
Hindustonda milliy ozodlik harakati va mustaqillik 
falsafasi........................................................................................ 15
2.2.
Mahatma Gandhining falsafasi................................................. 17
2.3. Hozirgi zamon hind falsafasi. .................................................... 24
XULOSA………………………………………………………. 29
Foydalanilgan adabiyotlar ……………………………………. 30
1 Kirish
Hind   falsafasi   buyuk   Bharata   Varsha   -   Qadimgi   Hindistonning   ko plabʻ
xalqlarining   boy   madaniy   an analari   asosida   vujudga   keladi.   Eng   oddiy   hisob-	
ʻ
kitoblarga   ko ra,   hind   sivilizatsiyasi   miloddan   avvalgi   bir   necha   ming   yillar	
ʻ
davomida   paydo   bo lgan.   Teosofik   tarixshunoslikka   xayrixoh   bo lgan   ba zi	
ʻ ʻ ʻ
tadqiqotchilar bu vaqt chegaralarini sezilarli darajada kengaytirishga moyildirlar -
o nlab   va   hatto   yuz   minglab   yillargacha.   Ko plab   afsonalar,   epik   she rlar,   diniy	
ʻ ʻ ʻ
ta limotlar va astsetik yoga amaliyotlari bilan ifodalangan Hindistonning ma naviy
ʻ ʻ
madaniyatining   kelib   chiqishi   cheksiz   tarixiy   chuqurliklarga   kiradi.   Vedik
adabiyotining   muqaddas   matnlari   va   ular   bilan   bog liq   bo lgan   Hindiston	
ʻ ʻ
xalqlarining   qadimgi   dini   Qadimgi   Hindistonning   ko plab   falsafiy   tizimlarining	
ʻ
bevosita   asosi   edi.   Braxminizm   (oliy   xudo   nomidan   -   Brahma   yoki   Brahman).
Hozirgi   vaqtda   fan   to rttasini   biladi   Vedalar   –   Rig   Veda,   Samaveda,   Yajurveda,	
ʻ
Atharvaveda. Ularning shakllanish davri tarixchilar tomonidan juda qarama-qarshi
baholangan:   ming   yildan   o n   ming   yillargacha.   Shunga   qaramay,   Vedalar   inson	
ʻ
tafakkurining   eng   qadimgi   yozma   yodgorliklaridan   biri   ekanligini   aniq   aytish
mumkin.   Hindistondagi   Vedalar   Muqaddas   Yozuv   yoki   Vahiy   deb   hisoblanadi.
(Giruti),   qadimgi   ruhiy   donishmandlar   tomonidan   qayd   etilgan   (rigiya).   Vedalar
matnlari   so zlar,   diniy   madhiyalar,   qurbonlik   qo shiqlari   va   afsunlar   to plamidir.	
ʻ ʻ ʻ
Ularning   muammosi   juda   keng.   Ayrim   madhiyalar   ko tarilgan   masalalar   ko lami	
ʻ ʻ
va   ularni   hal   etish   usullari   jihatidan   allaqachon   falsafiy   xususiyatga   ega.   Har   bir
Veda matniga bir nechta boshqa matnlar - keyinchalik yozilgan turli mualliflarning
to plangan   asarlari   qo shiladi.   Birinchidan,   bular   diniy   kitoblar   deb   ataladi	
ʻ ʻ
Brahmanlar.   Ular   sharhlar   va   marosim   matnlari   to plamidir.   Ikkinchidan,   bu	
ʻ
Aranyaki   (so zma-so z   “o rmon   kitoblari”),   ular   o rmon   hermitlari   va   asketlari	
ʻ ʻ ʻ ʻ
uchun ko rsatmalar sifatida yaratilgan. Uchinchidan, bu Upayshadalar(so zma-so z	
ʻ ʻ ʻ
“ustozning oyoqlariga o tirish”) - falsafiy asarlar Vedalar matnlarining eng yuqori	
ʻ
maxfiy tushuntirishlari sifatida qabul qilinadi. 
2 I Bob  O rta asr hind falsafasiʻ
Shu   davrdan   Hindistonda   Braxmanizm   va   buddizm   dinlarining   o rniga	
ʻ
hinduizm   dini   jamiyatning   yetakchi   mafkurasi   sifatida   mustahkam   o rin   ola	
ʻ
boshladi.   Hinduizmga   qadimgi   hind   falsafiy   maktablari   o z   ta sirini   ko rsata	
ʻ ʼ ʻ
boshladi.   IV–X   asrlar   Hindiston   falsafasi   qadimgi   hind   falsafiy   maktablari
ta limotlariga   (sutralarga)   sharhlar   yozish   bilan   chegaralangan   edi.   Adabiyotlarda	
ʼ
bu davrni  sharhlash davri  deb atalgan edi.
Eramizning V asrida faylasuf olim   Vatsyayana   Nyaya va Vaysheshika  falsafiy
maktablarining   ta limotlarini   sharhlagan   bo lsa,   VI   asrda   esa   faylasuf  	
ʼ ʻ Purandara
Charvaka–Lo kayata   falsafiy   maktabining   ta limotlarini   sharhlagan   edi.   Mazkur	
ʻ ʼ
falsafiy   ta limot   VI   asrda  	
ʼ Parashastapada   tomonidan,   X   asrda   esa   faylasuf   olim
Udayana   tomonidan  sharhlangan   edi.   Sankxya  falsafiy   maktabi   ta limoti  	
ʼ Ishvara
Krishna   tomonidan   sharhlangan.   Falsafiy   maktablarning   sharhlari   o sha   davrning
ʻ
mafkuraviy   ruhiga   mos   holda   sharhlangan.   Qadimgi   hind   falsafiy   maktablari
ta limotida idealistik tomonlari ko proq bo rttirib yuborilgan edi. 	
ʼ ʻ ʻ
Shu   davrda   buddizm   ta limotining   turli   oqimlari   yuzaga   kela   boshladi.	
ʼ
Jumladan,   vaybxashika,   sautrantikalarda   materialistik   g oyalar   yotgan   bo lsa,	
ʻ ʻ
shunyavada, yo gachariyalarning	
ʻ   ta limotlarida asosan idealistik g oyalar yotgan.	ʼ ʻ
Mazkur   falsafiy   oqimlarning   vakillari   Nagarjuna   va   Shantideva lar   inson
bilimining   nisbiyligi   va   o zgaruvchanligidan   moddiy   olam,   shuningdek   ongning	
ʻ
ham   real   emasligini   isbotlashga   harakat   qilib,   borliq   faqat   bo shliq   (	
ʻ shunya ) dan
iborat   deganlar.   Bu   davrga   kelib,   Hindistonda   Buddizmning   mavqeyi   pasayib
ketgan   bo lsa,   Xitoy,   Birma,   Yaponiya,   Tibet,   Markaziy   Osiyoda   keng   tarqalgan	
ʻ
edi.
1.1 Hinduizm asoslari
3 Qadimiy va O rta asrlarda hinduizm Hindistonda hukmron diniy tizim bo lgan.ʻ ʻ
U   asosan   ikki   yo nalishda:
ʻ   vishnuizm   va   shivaizm   yo nalishlarida   shakllangan	ʻ
bo lib,   bu   davr   diniy-falsafiy   qarashlari   ham   asosan   mana   shu   ikki   yo nalish	
ʻ ʻ
qarashlariga   asoslangandir.   Bu   qarashlar   vishnuizm   va   shivaizm   maktablari
asoschilari bo lmish diniy-faylasuflar tomonidan yaratilgan va mana shu maktablar	
ʻ
faoliyati   orqali   xalq   orasida   targ ibot   qilingan.   Ushbu   maktablar   faoliyatini   hatto	
ʻ
bugungi Hindistonda ham kuzatish mumkin. Bu ma naviy-madaniy merosni to g ri	
ʼ ʻ ʻ
talqin etish masalasi nafaqat nazariy jihatdan, balki boshqa muammolarni hal etishda
ham katta ahamiyat kasb etadi.
Hind   madaniyatining   shakllanishida   hinduizm   ahamiyatini   bo rttirish   oxir	
ʻ
oqibat   uni   ideallashtirishga   olib   kelgan.   Bunday   holatlarni   bir   qancha
mualliflarning   asarlarida   ko rish   mumkin.   Ular   o z   asarlarida   hinduizm   asosiy	
ʻ ʻ
tamoyillarining   ildizini   vedalarning   eng   qadimiysi   hisoblanmish   Rigveda   bilan
bog lab ko rsatishga harakat qilganlar. Ko pchilik tadqiqotchilar inkor qilsalar-da,	
ʻ ʻ ʻ
bunday holatni fanda bugungi kunda ham uchratish mumkin. Hinduizm ko pincha	
ʻ
qadimda   puxta   shakllanib   yaratilgan   va   hech   qanday   zamonaviylashtirish
kiritilmagan yaxlit bir diniy nazariya sifatida tushuniladi. Bunda shimoliy (oriylar)
va   janubiy   (dravidlar)   o rtasida   Hindiston   xalqlari   qarashlaridagi   farqlar   haqida	
ʻ
bahslar   bo lib   turadi.   Bu   bahslar,   mutaxassislarning   fikriga   ko ra,   ko pincha	
ʻ ʻ ʻ
bugungi kundagi turli siyosiy muammolar natijasida kelib chiqmoqda.
Shu   bilan   bir   qatorda   aynan   hozirgi   zamon   hind   ilmi   hinduizm   kelib
chiqishining   asosiy   ildizlari   va   ularning   rivojlanish   tarixini   xronologik   o rganish	
ʻ
uchun keng imkoniyat yaratib berdi.
Hinduizmni o rganishning eng dastlabki manbalaridan biri 	
ʻ Puranlar  bo lib, ular	ʻ
turli   rasm-rusumlar   va   mifologik   syujetlar   kiritilgan   asardir.   Puranlarning
shakllanish  davri   eramizning  III–IV  asrlarida boshlanib  butun  o rta asr  davomida	
ʻ
yanada   takomillashib   borgan.   Puranlarda   hinduizm   shakllanishining   turli
bosqichlarini ajratish mumkin. Puranlarning eng qadimiy to plamlarida o sha davr	
ʻ ʻ
4 turli   diniy   yo nalishlarining   qarashlarini   hamda   keyingi   davr   Puranlarida   esaʻ
alohida   olingan   sektalarning   qarashlari   ifoda   etilganini   kuzatish   mumkin.
Jumladan,   ularda   shivaizm,   vishnuizm,   shaktizm   va   boshqa   bir   qancha   mayda
diniy yo nalishlar va ularning sektalari qarashlarini qiyosiy o rganilganini kuzatish	
ʻ ʻ
mumkin. Bugungi  hinduizmning asosiy  holatlari  o sha  qadimiy va o rta asr  davri	
ʻ ʻ
shivaizmi   va   vishnuizmi   bilan   bir   qatorda   faoliyat   ko rsatib   kelgan   bir   qancha	
ʻ
mayda   sektalar   qarashlari,   ularning   o zaro   to qnashuvi   va   kurashuvi   jarayonida	
ʻ ʻ
shakllanib   pishib   yetgan.   Shu   sabab   hinduizmni   o rganishda   uning   shakllanish	
ʻ
jarayoni bo lgan qadimiy davr qarashlarini o rganish muhim ahamiyat kasb etadi.	
ʻ ʻ
Chunki   bu   diniy   yo nalishlar   har   bir   tarixiy   davr   talabiga   ko ra   o zgarib,	
ʻ ʻ ʻ
sayqallanib hamda rivojlanib borgan.
Upanishadlar hinduizm g oyalari bitilgan dastlabki yodgorliklardan hisoblanadi.	
ʻ
Upanishadlarda asosan vedalarga falsafiy talqin berilgan bo lsa-da, hinduizmga oid	
ʻ
qarashlar   ham   mavjuddir.   Chunki   hinduizmning   ko p   g oyalari   dastlab   vedalar	
ʻ ʻ
tarkibida shakllangan. 
Hinduizmning   ikki   bosh   yo nalishi   vishnuizm   va   shivanizm   vedalardan   ancha	
ʻ
keyin   shakllangan.   Lekin   ulardagi   ayrim   g oyalarni   veda   samxitalari   to plami	
ʻ ʻ
tarkibida uchratish mumkin. 
Hinduizmni   din   sifatida   o rganish   vishnuizm   shakllanishini   o rganish   bilan	
ʻ ʻ
boshlanadi.   Vishnuizm   shivaizmdan   oldinroq   shakllangan   bo lib,   hind   xalqi	
ʻ
orasida uning tarafdorlari juda ham ko pdir. Vishnuizm Vishnu ma budi nomidan	
ʻ ʼ
olingan.   Vishnu   ma budi   hind   diniy-falsafiy   qarashlaridagi   borliq   mavjudligining	
ʼ
uch   asosiy   xususiyatidan   kelib   chiquvchi   uch   ma budlardan   birining   nomidir.	
ʼ
Hinduizm   falsafasiga   ko ra,   borliq,   dunyo   va   umuman   har   bir   narsa   avval	
ʻ
yaratiladi, ma lum vaqt yashaydi, ya ni saqlanadi, keyin esa yakson bo ladi. Mana	
ʼ ʼ ʻ
shu   jarayon   hind   diniy-falsafiy   qarashlarida   uch   ma bud   nomi   bilan   ifodalangan:	
ʼ
Braxma  – yaratuvchi,  Vishnu  – saqlovchi hamda  Shiva  – yakson etuvchi ma budlar	
ʼ
nomi bilan ifodalangan.
5 Braxman   – hind jamiyatidagi mavjud to rt turdagi kasta (jamiyatni tabaqalargaʻ
bo linishi)   tizimiga   ko ra   eng   yuqori   kasta   vakillarning   nomi   hamda   yaratuvchi	
ʻ ʻ
ma budning nomi bilan bog liq bo lib braxmanizm dini sifatida vedalardan keyingi
ʼ ʻ ʻ
davrdan boshlab mavjuddir.
Vishnu   saqlovchi, himoyalovchi  ma buddir. Uning jamiki  faoliyati  himoyalash	
ʼ
va saqlash bilan bog liq. Shu bois hind diniy-falsafiy ta limotida u doim yer yuzida	
ʻ ʼ
yovuzlik   kuchayganida,   adolat   xavf   ostida   qolganida,   yaxshilikni   yovuzlikdan
himoyalash, adolatni o rnatish uchun turli xil qiyofalardagi 	
ʻ « avatara » si (tajassumi)
yer   yuziga   tushgani   haqida   bir   qancha   rivoyatlar   mavjuddir.   Diniy   kitoblarda
aytilishicha,   Vishnu   jami   28   marta   turli   jonzotlar   qiyofasida   (shu  jumladan   inson
qiyofasida   ham)   yer   yuziga   tushgan   ekan.   Lekin   Vishnuning   o zining   tarixiga	
ʻ
nazar tashlaydigan bo lsak, uning nomi birinchi  bor vedalarda uchraydi va undan	
ʻ
keyingi   turli   diniy   kitoblarda   ham   u   haqda   turli   fikrlar   bildirilgan.   Jumladan,
matnlarda   Vishnu   qurbonlik   jarayoni   bilan   bog liq   ma bud   sifatida   tasvirlangan,	
ʻ ʼ
ayniqsa   vedalarda   iqtisodiy   ravnaq   belgisi   sanalgan   moy   («Braxmanlar»da   moy
Vishnuning   yuragi   deb   ta rif   berilgan),   sut,   asal   («Rigveda»da   yozilishicha	
ʼ
Vishnuning   qadamidan   asal   oqib   turar   emish,   asal   esa   vedalarda   o simlik   va	
ʻ
hosildor yer  beradigan eng qimmatli  mahsulot  hisoblanadi) qurbonliklari jarayoni
Vishnu   nomi   bilan   bog liqdir.   Umuman   olganda,   Vishnuga   borliqdagi  	
ʻ jamiki
hayotning urug idir	
ʻ  deb ta rif berilgan.	ʼ
Vishnuning   ahamiyati   “Aytareya   braxman” da   yana   ham   oshib   borgan.
“Upanishad”larda   har   bir   ma bud   uning   xususiyatidan   kelib   chiqqan   holda   zarur	
ʼ
yerlarda  tilga olinadi.   Shu ma noda Vishnuning nomi “Upanishad”larda juda ko p
ʼ ʻ
marta tilga olinganligini ko rish mumkin, bu esa o z navbatida uning ommaviylashib	
ʻ ʻ
borayotganini   ko rsatuvchi   omildir.  	
ʻ “Maytri   Upanishad” da   dunyoni   saqlab
qoluvchi   ovqat,   ya ni   yemish   bo lsa,   bu   aynan   Vishnudir   deyiladi.  	
ʼ ʻ «Katxa
U panishad» da   ilgarigi   mifologik   obrazlarda   tasvirlanmagan   Vishnuning   yangi
xususiyati   –   haloskorlik   xususiyati   ochib   beriladi.   Bu   yerda   Vishnuning   dargohi
“oxirgi   yo l”	
ʻ   ekanligi   haqida   ham   so z   boradi.   Bu   yo l  	ʻ ʻ “ruhiy   ozodlik
6 («moksha”) ga   yetishish   yo lidir.   Taxminlarga   ko ra,   aynan   mana   shu   g oyaʻ ʻ ʻ
vishnuizmning   din   sifatida   shakllanishiga   asos   bo lgan   va   keyinchalik   borib   u	
ʻ
eposlar   davrida   ayniqsa,   « Maxabxarata »   orqali   nozil   bo lgan  	
ʻ “Bxavadgita” da
to liq   va   mustaqil   bir   nazariya   sifatida   shakllanib  	
ʻ vishnuizm   dini   sifatida   hind
jamiyatiga kirib kelgan.
Ko p   asrlar   davomida   bunyodga   kelgan   “Maxabxarata”   eposida   hinduizmning	
ʻ
bosh   yo nalishi   hisoblangan   vishnuizm   shakllanishining   murakkab   va   serqirra	
ʻ
jarayonini   kuzatish   mumkin.   Eposda   vishnuizmga   kiritilgan   asosiy   yangilik
shundan   iboratki,   unda   Vishnu   markaziy   ma bud	
ʼ   sifatida   xalq   orasida
ommaviylashib   boradi   va   eng   buyuk   ma bud   darajasiga   yetadi.   “Maxabxarata”	
ʼ
eposidan   keyin   butun   hind   xalqi   uchun   ibodat   obyekti   o rnini   vedalar   davridan	
ʻ
saqlanib   kelayotgan   ma bud  	
ʼ Indra   emas,   ma bud   Vishnu   (inson   qiyofasidagi	ʼ
Krishna   avval   janubiy   Hindistonda   ( Narayana   nomi   bilan)   va   keyinchalik   o rta	
ʻ
asrlarda shimoliy Hindistonda) egallagan.
Mahalliy   dinlarning   assimilyatsiyasi   ham   turli   xil   kechdi.   Bunda   avatara
g oyasi   katta   ahamiyat   kasb   etib   keyinchalik  	
ʻ bu   g oya   hinduizmning   yetakchi	ʻ
g oyalaridan   biriga   aylanib   ketdi.   Avataralar   Vishnu   kultini   e tiqod   darajasiga	
ʻ ʼ
ko tarishning   yagona   omili   emasdir.   Bu   davrda   Hindiston   shimolida   Vishnudan
ʻ
tashqari   yana   boshqa   ma budlar   bo lganki,   ular   ommaboplikda   braxmanizm	
ʼ ʻ
an analari bilan o zaro raqobatdosh bo lganlar. Bizga yetib kelgan ma lumotlarga	
ʼ ʻ ʻ ʼ
ko ra, o sha davr ma budlaridan biri 
ʻ ʻ ʼ Narayana  bo lgan.	ʻ
Vishnuizmga kiritilgan ikki markaziy ma budning (Vishnu va Narayana) o zaro	
ʼ ʻ
birlashib   ketish   jarayoni   vishnuizmning   vedik   bo lmagan   uchinchi   ma budi	
ʻ ʼ
Vasudevizm   bilan   o zaro   to qnashuvi   natijasidir.   Vasudeva   ommaviylashuviga	
ʻ ʻ
asosiy   sabablardan   biri,   Bxavadgitada   u   Yaratuvchining   yerdagi   bir   qiyofasi
sifatida   ta riflanadi.   Lekin   Vasudeva   Bxavadgita   shakllanishidan   avval   ham	
ʼ
mavjud bo lgan.
ʻ
7 Krishna   kultining   shakllanish   tarixida   esa   o zgacha   ta rif   mavjud.   U   hamʻ ʼ
vishnuizm diniga kirib kelgan, lekin o z shaxsiy xususiyatlarini yo qotmagan holda	
ʻ ʻ
kirib   kelgan.   Patanjalining   aytishicha,   Krishna   va   Janardan   Vasudeva   ismiga
sinonim   ismlardir.   Krishnaning   qahramonliklariga   bag ishlab   o sha   davrda   teatr	
ʻ ʻ
sahnalari   ham   qo yilgani   haqida   muallif   o z   asarida   yozib   o tgan.   Bunda	
ʻ ʻ ʻ
Krishnaning eng keng tarqalgan qahramonlik-laridan biri yovuzlik ramzi bo lmish	
ʻ
Kansa  bilan kurashi tasvirlangan.
Krishna  kulti o rta asr hinduizmida juda ommabopdir. “Rigveda”da Krishna	
ʻ
Indra   tomonidan   o ldirilgan   bir   katta   maxluqning   nomidir.   Krishna   nafaqat
ʻ
qadimda, balki bugungi kunda ham  hind xalqi  e tiqod qiladigan asosiy ma budga	
ʼ ʼ
aylanib ketganligi sababli hozirda hind tadqiqotchilarining fikri tarafdorlari albatta
ko paygan.   Ayniqsa,   Krishnaning   sevimli   ma bud   ekanligini   o rta   asr   adabiy	
ʻ ʼ ʻ
merosi sahifalaridan yaqqol ko rish mumkin, ya ni o rta asr adabiyotidan Krishna	
ʻ ʼ ʻ
bilan bog liq barcha syujetlarni  olib tashlasak,  bu davr  adabiy  merosida  arzigulik	
ʻ
deyarli hech narsa qolmaydi. Maxabxarata eposida esa Krishna ma budgina emas,	
ʼ
balki   mifologik   sikldagi   markaziy   obrazlardan   biridir.   Eposda   uning   bir   qancha
ismlari orasida “qora qahramon” degan taxallusi ham mavjud.
 
II BOB. Hindistonda tasavvuf falsafasining rivoji
XI–XII asrlarda musulmonlarning Hindistonga kirib kelishi, XI asrda Mahmud
G aznaviy,   keyinchalik   Chingizxonning   Hindistonga   qilgan   yurishlari   Hindiston	
ʻ
madaniyatiga va mafkurasiga o z ta sirini ko rsatmay qolmadi. 	
ʻ ʼ ʻ
Bu davrda Hindistonda so fiy ta limotining  	
ʻ ʼ Kubraviya,   Suxravardiya, Chishtiya
va  Naqshbandiya  oqimlari keng tarqalgan edi. 
Tasavvuf  ta limoti   shu  davr  adabiyotida  ayniqsa  kuchli   aks  etgan.  XII  asrning	
ʼ
o rtalariga   kelib   Hindistonda   forsiyzabon   adabiyot   asosan   Loho r,   Deli,   Multon,	
ʻ ʻ
Peshovor,   Siyolkut   shaharlarida   tarqalgan   edi.   XIII   asrga   kelib.   Hindistonda
8 tasavvuf   ta limotining   yoyilishi  ʼ Amir   Xusrav   Dehlaviy   nomi   bilan   bog liqdir.   U	ʻ
tasavvuf   ta limoti   Chishtiya   tariqatining   tarafdori   bo lgan   va   uni   rivojlantirgan.	
ʼ ʻ
Amir   Xusrav   Dehlaviy   Chishtiya   tariqatiga   asos   solganlardan   biri   Nizomiddin
Avliyo ga shogird, hamfikr va maslakdosh bo lgan.	
ʻ
Amir Xusrav Dehlaviy  butun umr saroy shoiri bo lgani uchun saroy ahli hayoti,	
ʻ
shohlar   siyosati,   ularning   dunyoqarashi   bilan   juda   yaqindan   tanish   bo lgan.	
ʻ
Shohliklar   o rtasidagi   kelishmovchiliklar,   taxt   talashishlar,   davlat   to ntarilishlari	
ʻ ʻ
tinkasini quritgach hamda uning ko ngliga yaqin yagona maslakdoshi, suhbatdoshi	
ʻ
va   sevimli   ustozi   Nizomiddin   Avliyo   vafot   etgach   u   o zini   uzil-kesil   tasavvuf	
ʻ
ta limotini targ ib qilishga bag ishladi. 	
ʼ ʻ ʻ
Hindistonda   forsiyzabon   adabiyotning   gullagan   davri   XVI   asrning   birinchi
yarimiga   to g ri   keladi.   Bu   davrga   kelib   O rta   osiyolik   buyuk   sarkarda,   davlat	
ʻ ʻ ʻ
arbobi,   mohir   shoir   Zahiriddin   Muhammad   Bobur   Hindistonga   kirib   kelib,   bu
yerda   o zining   yirik   bir   saltanatini   yaratdi   va   Shimoliy   Hindistonda  	
ʻ Boburiylar
sulolasi  hukmronlik qila boshladi. Bu davrda Hindiston iqtisodiy, siyosiy va harbiy
jihatdan   holdan   toygani   sababli   ko p   sohalar   rivojlanishdan   to xtab   qolgan   edi.	
ʻ ʻ
Adabiyot, san at va madaniyat rivojlanishga muhtoj edi.	
ʼ
Bobur Hindistonda tinchlik, adolat o rnatish, mamlakatni obodonlashtirish bilan	
ʻ
birga   ilm-fan,   madaniyatni   rivojlantirishga   ham   astoyidil   kirishdi.   Bobur   davrida
musulmon   madaniyati   ayniqsa   so fiy   ta limotining   turli   tariqatlari   Boburiylar	
ʻ ʼ
saltanatida   keng   quloch   yoza   boshladi.   Tasavvuf   ta limotining   Hindistonda   barq	
ʼ
urib gullashida Zahiriddin Boburning xizmatlari kattadir.
XVI   asr   oxiri   –   XVII   asr   birinchi   yarmida   Hindistonda   so fiy   adabiyotning	
ʻ
rivojiga   buyuk   forsiyzabon   shoir   va   mutafakkirlardan   Abul   Fayz   Fayziy   va
Abdulqodir   Bedil larning   hissalari   ulkan   bo lgan.   Ular   o z   asarlarida   so fiy	
ʻ ʻ ʻ
ta limotining  	
ʼ Chishtiya ,   Suxravardiya   tariqatlarini   keng   yoritishgan.   Bedil   va
G oliblarning  
ʻ “Vaxdati vujud”, “Vaxdati mavjud”   ta limotlarini sharhlashda shak-	ʼ
9 shubhasiz   Ibn   Arabi,   Shayx   Ahma d   Sirhindiy larning   tasavvuf   ta limotlaridanʼ
foydalanishgan.
XVIII–XIX   asrlarda   Hindistonda   tasavvuf   ta limotini   keng   yoyilishida  	
ʼ Said
Ahmadxon,   Shibli   No moniy,   Altaf   Xusayn   Xoliy   va   Muhammad   Iqbol	
ʻ larning   roli
juda   katta   bo lgan.   Ular   o zlarining   tasavvuf   ta limotlari   bilan   Hindistonda	
ʻ ʻ ʼ
mustamlakachilikka barham berib milliy ozodlikka erishish yo lida foydalandilar. 	
ʻ
Xususan,   M.   Iqbolning   « Islomdagi   diniy   fikrlarni   isloh   qilish »   asaridagi
quyidagi   so zlarni   eslash   mumkin:  	
ʻ “Ego”ning   oxir-oqibat   maqsadi   biron   bir
narsani   ko rish,   kuzatish   emas   balki   biron   bir   narsani   aniqlashdan   iborat.   Oxirgi	
ʻ
akt intellekt emas, balki “Ego”ning borlig ini mustahkamlovchi faktdir va irodani	
ʻ
chiniqtirishdir». U o z fikrini davom ettirib, miskinlik insonning ijodiy erkinligini	
ʻ
ezadi   va   shuning   uchun   O rta   asrning   miskinlik   texnikasi   endi   haqiqatni   bilish	
ʻ
uslubiga xizmat qila olmaydi, deb hisoblaydi.
Shuni   ta kidlamoq   lozimki,   hozirgi   kunda   ham   Hindistonda  	
ʼ Shayx   Bahouddin
Naqshband   ilgari surgan shior « Dil ba yoru dast ba kor », ya ni «	
ʼ Q albing xudoda
qo ling ishda	
ʻ   bo lsin»	ʻ  degan ijtimoiy-axloqiy shiori hayotda muhim ahamiyat kasb
etmoqda. Hindistonda so fiy ta limotining qanchalik yoyilgani va uning ahamiyati	
ʻ ʼ
to g risida 	
ʻ ʻ Abbos Rizqiyning  Hindistonda « Tasavvuf tarixi »  asarida bayon etilgan.
Shoh   Valiulloh   (1703–1762)   Hindistonda   o rta   asr   davrida   forsiyzabon	
ʻ
adabiyoti, so fiy falsafasining rivojiga o zining munosib hissasini qo shgan buyuk	
ʻ ʻ ʻ
adib va mutafakkirdir. O rta asr davrida Hindistonda  	
ʻ islomni isloh   qilishda va uni
keng   targ ib   qilishda   Shoh   Valilullohning   xizmati   buyukdir.   Shoh   Valilulloh	
ʻ
dunyoga   kelganida   Boburiylar   sulolasining   quyoshi   1717-yili   botayotgan   edi.
Ingliz   mustamlakachilari   Hindistonga   bostirib   kirgach,   Boburiylar   tomonidan
musulmonlar   keng   imtiyozlar   ola   boshladilar.   XVIII   asrda   boshlangan   antifeodal
harakatlar   Boburiylar  sulolasiga   qarshi  ko tarilgan  harakatga  aylandi. Qishloqlarda	
ʻ
boshlangan bunday harakatlar shahardagi savdogar va hunarmandlarning chiqishlari
bilan qo shilib ketdi.	
ʻ
10 Musulmon hukmronlarining o rtasida ham o sha davrda qarama-qarshi guruhlarʻ ʻ
paydo   bo lgandi.   Musulmon   boylari   o rtasidagi   ichki   nizolar   tashqaridan	
ʻ ʻ
bo layotgan   qarshiliklarga   bardosh   bera   olmay   qoldi.   1738–1739-yillari  	
ʻ Eron
podshohi   Nodirshohning   yurishlari,   Afg oniston   podshohi   Durroniyning	
ʻ   yurishi
Boburiylar sulolasini inqirozga olib keldi.
Shoh   Valiulloh   falsafa   va   ilohiyot   haqida   50   dan   ortiq   asarlar   yozdi.
Asarlarining   har   birida   muhim   ijtimoiy   muammolarni   tahlil   qiladi.   Islomni   qayta
tiklashda   Shoh   Valiulloh   dastlab   jamiyatni   qayta   tarbiyalash   zarur   deb   hisobladi.
Buning   uchun   Islomni   har   qanday   yolg on   yashiqdan   va   turli   xatoliklardan	
ʻ
tozalash kerak deydi. 
Shoh   Valiullohning   qarashlari   uning   « Hujjatulloh   al-balig a	
ʻ »   asarida   o z	ʻ
ifodasini   topgan.   Asar   ikki   qismdan   iborat.   Birinchi   qismida   Ollohning   ilohiy
mohiyati   va   inson   tabiati   tahlil   qilinadi.   Shuningdek   gunoh,   yaxshilik,   shariat
asoslari hamda musulmon fiqhi tasvirlanadi. Ikkinchi qismi esa musulmon axloqiga
bag ishlangan. Inson o z-o zini tarbiyalashi, uning jamiyatda tutgan o rni, axloqi va	
ʻ ʻ ʻ ʻ
tarbiyasiga bag ishlangan.	
ʻ
Asarda,   shuningdek,   davlatni   qanday   boshqarish   to g risida,   turli   ijtimoiy	
ʻ ʻ
guruhlarning   ahvollari   haqida   fikr   yuritiladi.   Shuningdek   urushlar   va   davlatni
qanday himoya qilish to g risidagi fikrlari keltiriladi.	
ʻ ʻ
Shoh   Valiulloh   din   to g risida   o z   fikrini   davom   ettirib,  	
ʻ ʻ ʻ dinning   mohiyati
barcha xalqlar uchun birdir , deydi.
Monoteistik dinlar yagona asosga egadir,   e tiqod barchada bir, farqi esa faqat	
ʼ
qabul   qilingan   diniy   qonunlarda   va   rasm   rusmlardadir 1
.   Dinning   mohiyati
olamning   mohiyati   bilan   aynandir.   Falsafaning   vazifasi   ana   shu   mohiyatni
ochishdan iboratdir. 
1
  Ќ arang:   L.R.   Gordon-Polonskaya.   Musulmanskiye   techeniya   v   ob щ yestvennoy   m ы sli   Indii   i   Pakistana.   M.,
1963 str. 46.
11 Valiulloh   jamiyat   a zolarini   qayta   tarbiyalash   kerak   deydi.  ʼ Bu   quyidagicha
amalga oshiriladi.
1. Dehqonchilikni va hunarmandchilikni rivojlantirish.
2. O rtacha soliqni joriy etish.	
ʻ
3. Davlat ihtiyoridagi yerni ko paytirish.	
ʻ
4. Jogirdorlarga yerlarni ijaraga berishni yo q qilish.	
ʻ
5. Davlat   qonuniga   bo ysunmagan   jogirdorlarni   mulkdan,   ya ni   yerdan	
ʻ ʼ
mahrum qilish.
6. Harbiy qo shinlarni kuchaytirish.	
ʻ
7. Halol kishilarni qozilikka saylash.
8. Hokimni xalq tomonidan saylash.
Hokim albatta bo lishi kerak, bo lmasa jamoalar o rtasida urushlar bo laveradi,	
ʻ ʻ ʻ ʻ
-   deydi   Shoh   Valiulloh.   Davlat   siyosati   uning   fikricha,   ijtimoiy   mas uliyat   va	
ʼ
iqtisodiy   tenglikka   asoslanishi   kerak.   Shoh   Valiulloh   hukmron   sinfning   ayrim
nomoyondalarining imtiyozlarini cheklashga intilgan. 
Ulug   shoir   qoldirgan   boy   ilmiy-adabiy   meros   nafaqat   Hindiston   va   Pokiston	
ʻ
xalqlarining merosi, balki butun musulmon dunyosida, qolaversa Markaziy Osiyo
xalqlari tarixida o chmas iz qoldirgan. 	
ʻ
O rta Osiyo xalqlari shoirning g azal va ruboiylari bilan XIX asrning oxiri XX	
ʻ ʻ
asr boshlarida keng tanishish imkoniyatiga ega bo ldilar.	
ʻ
Taniqli   hindshunos   olim   marhum   Rahmonberdi   Muhammadjonov   1965-yili
“G afur  G ulom”  nomli  badiiy adabiyot  nashriyotida Mirzo G olibning tanlangan	
ʻ ʻ ʻ
g azallar   to plamini   «
ʻ ʻ Shaydo »   nomida   o zb	ʻ yek   tiliga   o girib,   chop   etdirgan.	ʻ
Shuningdek,   shoirning   hayoti   va   ijodiga   bag ishlangan   bir   qator   ilmiy   ommabop	
ʻ
risola va maqolalar turli yillarda o zbek tilida chop etilgan.  	
ʻ Uning o lmas bebaho	ʻ
asarlari bugungi kunda ham she riyat muxlislari qalbidan mustahkam joy olgan. 	
ʼ
12 2.1  Hindistonda milliy ozodlik harakati va mustaqillik falsafasi
Nazariy-g oyaviy   jihatdan   qaraganda,   hind   milliy   ozodlik   harakatiga   xosʻ
ta limotning   ko zga   tashlanadigan   tomonlaridan   biri,   uning   diniy-aqidaviy	
ʼ ʻ
mazmunidir.   Buning   sababi   shundaki,   diniylik   bu   mustamlakaga   qarshi
qo zg algan   hind   xalqining   ijtimoiy   ruhiyatidagi   yetakchi   elementlardan   biridir.
ʻ ʻ
Shuning uchun ushbu harakat rahbarlari siyosiy va nazariy jihatdan, diniy omilga
Hind millatchiligining  ham nazariy tayanchi va uning tamoyillarini ijtimoiy ongga
yetkazish   vositasi   sifatida   o z   fikrlari   va   ishlarida   muttasil   rioya   qilib   kelganlar.	
ʻ
J.   Neru   bu   haqda   bunday   degan   edi:   «Yangi   millatchilik   butun   Sharqdagidek
Hindistonda ham diniy tusda namoyon bo lishga mahkum edi»	
ʻ 1
. 
Hind   milliy   ozodlik   harakati   jarayonida   diniy -falsafiy   ta limotlarni   dolzarb	
ʼ
siyosiy   muammolarga   moslashtirish   maqsadida   ularni   zamonaviylashtirish   va
ushbu   harakat   talablariga   muvofiqlashtirish,   ayniqsa,   o ta   dolzarb   vazifa   bo lib	
ʻ ʻ
yuzaga   kelgan   edi.   Jumladan,   an anaviy   diniy-mistik   g oyalar,   ularning   mavhum	
ʼ ʻ
shakllarini   vatanparvarlik   va   hatto   mustamlakaga   qarshi   ruhda   sug orishga	
ʻ
qaratilgan faoliyatlar xususan faollashadi.
1 1
 Neru J. Avtobiografiya. –   M., 1955. –   S. 33.
13 Barcha   qadimgi   hind   falsafiy   maktablardan   Vedanta   maktabi   o zining   turg unʻ ʻ
va   keng   qamrovli   xususiyatlari   tufayli   hozirgacha   butun   g oyaviy-mafkuraviy	
ʻ
jarayonga nihoyatda kuchli ta sir o tkazib kelmoqda. 	
ʼ ʻ
Shu   bilan   birga,   S.   Radxakrishnan   kabi   hind   faylasuflari   horijiy   g oyaviy	
ʻ
oqimlar bilan milliy ma naviy merosni uyg unlashtirish yo lida “sintez” shaklidan	
ʼ ʻ ʻ
unumli   foydalanishga   harakat   qilgan   hind   faylasuflarining   da vatlari   J.	
ʼ   Neruga
o xshagan atoqli davlat arboblari tomonidan ham qo llab-quvvatlanib kelindi.	
ʻ ʻ
O z   milliy   an analari   bilan   yonma-yon   turgan   hozirgi   hind   falsafasining	
ʻ ʼ
rivojlanishiga   G arb   ijtimoiy-falsafiy   tafakkurining   ta siri   nihoyatda   salmoqlidir.	
ʻ ʼ
Bu   esa   insoniyat   hayotining   moddiy,   siyosiy   va   ma naviy   jabhalarini	
ʼ
baynalmilallashtirishda   bevosita   samarali   hisoblanadi.   Ammo   buning
jadallashuviga,   shubhasiz,   eng   ko p   salmoqli   ta sirini   o tkazgan   omil   –   bu	
ʻ ʼ ʻ
Hindistonning   mustamlakaga   aylantirilishi   bo lgan   edi,   chunki   bu   jarayonda   u	
ʻ
nafaqat   umuman   G arb   madaniyati   bilan,   balki   xususan   Ovrupacha   ijtimoiy-	
ʻ
falsafiy qarashlar bilan aloqador bo lishga majbur bo lgan edi. 	
ʻ ʻ
Shunisi ham  muhimki, g oyaviy va ko pincha tashkiliy jihatdan yondashganda	
ʻ ʻ
ba zi   “dunyoviy-falsafiy”   tizimlar   diniy-falsafiy   ta limotlarga   yaqin   turadilar.	
ʼ ʼ
Chunki   ularga   xos   tushunchalar   hinduizm   ruhi   bilan   sug orilgan   milliy   ma naviy	
ʻ ʼ
an analardan   ilhom   oladi.   Jumladan,   ularning   asoschilari,   masalan,   Aurobindo	
ʼ
Ghosh tuzgan Ashramlarning boshlig i ham 	
ʻ bo lgan. Ikkinchi tomondan qaraganda	ʻ
diniy   arbob   bo lmagan   ba zi   faylasuflar   (masalan,   M.	
ʻ ʼ   Iqbol)   o z   diniy-idealistik	ʻ
tizimlarini   islohlashtirish   tamoyillariga   tayangan   holda   tuzganlar.   Shuning   uchun
“dunyoviy   tizimlar   va   diniy-falsafiy   ta limotlar”   orasidagi   chegara   shartli   va	
ʼ
ko chma xarakterga egadir.	
ʻ  
14 2.2 Mahatma Gandining falsafasi
Hind   milliy   ozodlik   harakatining   mafkurasida   yetakchi   oqim   sifatida
gandiychilik   ta limoti   tashkil   topa   boshladi.   Ushbu   mafkuraviy   tizim   tubdanʼ
murakkab,   ziddiyatli   va  ijtimoiy  jihatdan   kompleks   xarakterga   ega   bo lgan   holda	
ʻ
uzoq va ko p qirrali evolyutsiyaga yuz tutdi.	
ʻ
M.   Gandi   (1869–1948)   falsafiy   qarashlari   gandiychilik   mafkurasi   bilan   birga
Hindistonning   XIX   asr   oxiri   va   XX   asr   birinchi   choragidagi   tarixiy   sharoitlar
samarasi   bo ldi.   O sha   davr   Hindistonning   ma naviy   va   ijtimoiy-siyosiy   hayotida
ʻ ʻ ʼ
eng umumiy va o ziga xos tomoni 	
ʻ diniy omil  bo lib, bu omil nafaqat xalqning keng	ʻ
ommasi ongida asosiy hodisa bo libgina qolmay, balki ommaning milliy va ijtimoiy	
ʻ
jipslashuvi bo lib mustamlakaga qarshi kurashda ta sirchan vosita deb hisoblandi.	
ʻ ʼ
Ammo   Gandi   ta limotida   obyektiv   ravishda   diniy   omilning   roli   ikkilamchi	
ʼ
bo lib   qoldi,   chunki   asosiy   maqsad   milliy   ozodlikka   erishish   omili   edi.   Gandi	
ʻ
naqadar   diniy   e tiqodi   kuchli   shaxs   bo lmasin   hamda   hinduizmga   qanchalik	
ʼ ʻ
fidokor va sadoqatli bo lmasin hamda sanatana-hindu, ya ni sof hinduizm muhlisi	
ʻ ʼ
bo lishga   intilishiga   qaramasdan   uning   dunyoqarashi   va   faoliyati   shuni	
ʻ
ko rsatadiki,  
ʻ diniy e tiqod	ʼ   garchi uning tafakkurining asosini tashkil etsa-da,   aniq
siyosiy maqsad va vazifalar sari yo naltirilgan edi	
ʻ . Gandi aynan diniy aqidalardan
ilhomlanib,   o z   siyosiy   dasturini   ifodalovchi   shakllar   va   vositalarni   o sha	
ʻ ʻ
manbalardan   o zlashtirib   olar   ekan,   uning   ushbu   dasturi   Hindistonning   keng
ʻ
ommasi ongiga tez yetib bordi va hind xalqi ko ngliga 	
ʻ yul topa oldi. Diniy aqidalar
va ularning tamoyillaridan Gandiy mustaqillikka erishish dasturini amalga oshirish
yo lida  foydalandi  va  bunga  keng   xalq  ommasini  safarbar   qildi.  U  shunday  degan	
ʻ
edi:   “Amaliy   ishlarni   nazarga   ilmasdan   ularni   hal   qilish   uchun   qo l   kelmaydigan	
ʻ
15 aqida   bu   aqida   emas” 1
.   Ushbu   tushunchaga   tayangan   holda   u   o zini  ʻ “amaldagi
idealist”   deb   e lon   qilib,   turli   falsafiy   muammolarga   nisbatan   o zining	
ʼ ʻ
yondashuvida aqidani boshlang ich nuqta, oliy mezon va nazariy tuzilmalar uchun	
ʻ
doimiy asos deb hisobladi .
Gandiyning   falsafiy g oyalaridagi	
ʻ   dastlabki tamoyili   Xudoni   obyektiv ravishda
inson irodasi va ongidan tashqarida mavjud birlamchi voqelik deb tan olishdir. 
Gandiyning   tasavvurida   Xudo   bu   shaklsiz   absolyut ,   dunyoning   asosi,   butun
dunyoning   sababi   va   sarchashmasidir.   “Xudo   bu   odam   emas,   u   o ziga   xos   kuch-	
ʻ
qudrat. U hayotning sirasi. U pok va beg ubor ongdir. U mangudir”  	
ʻ - deb aytadi
Gandiy 2
. Yana o z fikrini davom ettirib: 	
ʻ “Mening uchun xudo bu haqiqat va sevgi;
axloq va odob; xudo bu dovyuraklik. Xudo nur va hayot manbai va ayni paytda u
bularning barchasidan ham tashqaridadir…” 3
 degan fikrlarni ham bayon etadi.
Ushbu tarzdagi Xudoning mohiyatini birlamchi reallik deb baholashining boisi
shuki, uning bayonlari holis e tiqodga asoslanadi. Gandiy, to g ridan-to g ri  	
ʼ ʻ ʻ ʻ ʻ “Men
Xudo   deb   aytganim   sababli,   men   unga   ishonaman…   Idrok   uni   anglab   olishga
ojizdir… Mening mantiqimda turli-tuman taxminlar paydo bo lib, rad etilishi ham	
ʻ
mumkin.   Mubohasada   balki   meni   ateist   yengib   chiqishi   ham   mumkin.   Ammo
mening  e tiqodim   ongimdan   ancha   kuchliroqki,   men  butun   dunyoga  o z   da voim	
ʼ ʻ ʼ
bilan murojaat qilish va “Xudo bor va u mangu” deb aytishim mumkin” 1
. 
U   buni   “insonning   oxirgi   maqsadi   Xudoni   anglash   va   butun   faoliyatida   –   u
siyosiy,   ijtimoiy   yoki   diniy   bo lmasin   Xudoni   nazarda   tutish   oxirgi   maqsad	
ʻ
bo lishi kerak”	
ʻ 2
 -  deydi.
Ilohiy   substansional   g oya   Gandiy   dunyoqarashining   dastlabki   nuqtasi   bo lsa,	
ʻ ʻ
Xudoga   tenglashtirilgan   haqiqat   tushunchasi   uning   falsafiy   va   ijtimoiy-siyosiy
tushunchalarining   markaziy   nuqtasi   bo lib   gavdalanadi.  	
ʻ Haqiqat   muammosi   ayni
1 1
 Gandhi M.K. My religion. Ahmedabad, 1955, p.4.
2 2
  Pyarelal. Mahatma Gandhi. The Last Phase, vol. 1 ,  Ahmedabad ,  1956. –   P. 599.
3 3
  Gandhi M.K. All men are Brothers. Peris (UNESSO), 1958, p. 58.
1
  Gandhi M.K. Truth is God. Ahmedabad, 1957, p.11.
2
  Gandhi M.K. All men are Brothers, Ahmedabad, 1957, p. 11.
16 paytda mutafakkirning deyarli barcha asarlarini o z ichiga qamrab oladi. U haqiqatʻ
tushunchasini asosan diniy-etik kategoriya sifatida tushunadi.
Ilohiy   jins   yohud   absolyut   haqiqatni   ochib   unga   ega   bo lishning   birdan   bir	
ʻ
yakkayu-yagona   vositasi   bu   Gandiy   ta biricha  	
ʼ “sokin   ichki   tovushdir”.   “Xudo
elchisi”   maqolasida   Gandiy   ochiqdan-ochiq   e lon   qiladiki,   ilohiy   jins   kunda	
ʼ
insonga   ochilib   turadi,   vaholanki   buni   hamma   tushuna   olmasa   kerak,   chunki
buning   yakkayu-yagona   sababi   biz   «sokin   ichki   tovushni   tinglash   o rniga	
ʻ
quloqlarimizni   yopib   olamiz ».   Gandiy   ayni   paytda   «haqiqatni   o z   ichidan   izlab	
ʻ
topish, unga amal  qilish» da ushbu mo jizakor» “sokin ichki  tovush”ga  nihoyatda	
ʻ
muhim rol ajratadi.
O sha   “tovush”ni   tinglash   jarayoniga   olib   boruvchi   vositaga   esa,   Gandiy	
ʻ
taxminicha,   “kuch   ishlatmaslik”   umumiy   yo l   vazifasini   o taydi.   Ammo   boshqa	
ʻ ʻ
mulohazalarida, aftidan, Gandiy haqiqat va kuch ishlatmaslik  tushunchalarini  bir-
biriga   tenglashtiradi.   Masalan,   u   «haqiqat   va   kuch   ishlatmaslik   xudoning   boshqa
nomlaridir…» 3
, «barcha yumushlarning  negizi  haqiqatda bo lsa,  bu o z  navbatida	
ʻ ʻ
menga kuch ishlatmaslikdek tuyuladi» 4
 -  deydi. 
Gandiyning  axloq konsepsiyasida  markaziy va yetakchi g oya bu Jaynizm diniy
ʻ
aqidasi   va   falsafasining   ahimsa ,   ya ni   tirik   jonga   ozor   yetkazishdan   o zini   tiyish	
ʼ ʻ
asosiy   tamoyili   Gandiy   tomonidan   o ziga   xos   tarzda   talqin   qilinib,   betakror	
ʻ
tushunchaga   aylangan   holda   yuzaga   keldi.   “Aximsa”   Gandiy   qo llashida   siyosiy	
ʻ
g oyalarni   g oyaviy-ma naviy   isbotlash   va   asoslash   uchun   ifoda   etilib,   jiddiy	
ʻ ʻ ʼ
siyosiy kuch, deb e lon qilinadi.	
ʼ
Gandiyning falsafiy-etik konsepsiyasining eng muhim kategoriyasi sifatida esa
sevgi  olinib, bu kategoriya “aximsa”ning nihoyatda ahamiyatli xususiyati va uning
amalda hal  qiladigan ilhomlantiruvchi usuliga aylanadi.   “Sevgi”   va   «rahmdillik»,
Gandiy   fikricha,   barcha   insoniy   munosabatlarning   poydevori   bo lishi   kerak,	
ʻ
“nafrat”   hayotdan   butkul   olib   tashlanishi   lozim.   “Sevish”   tamoyiliga   tayangan
3
 Tendulkar D.G. Mahatma, vol. 4, p. 190.
4
 Oʻsha asar, vol. 8, p. 157. 
17 holda   Hindistonda   hindular   va   musulmonlar   orasidagi   aloqalar   barqaror   bo lishiʻ
kerak – deb ta kidlaydi Gandiy.	
ʼ
Aximsaning   ikkinchi   ajralmas   elementi   bu   “azob   chekish”   qonuniyatidir.   Shu
haqda   Gandiy   aytgan   so zlariga   binoan,   “aximsa”ga   faol   amal   qilish   jarayonida	
ʻ
istar-istamas   azoblar   paydo   bo lishi   muqarrarki,   “aximsa”   muxlisi   bularga   ongli	
ʻ
ravishda   tayyor   bo lishi   kerak.   Bordi-yu   odam   o z   dushmaniga   zarar	
ʻ ʻ
yetkazmaydigan   va   unga   kuch   ishlatmasdan,   “sevish”   va   “murosa”dan   kelib
chiqadigan   bo lsa,   shunda   u   dushman   tomonidan   kutiladigan   azoblarga   barham	
ʻ
berib,   “sevish”   kuch-qudrati   bilan  butunlay   yengilmaguncha   o z   o rnida   mahkam	
ʻ ʻ
turishi kerak. 
1920-yil   16-iyunda   e lon   qilgan  	
ʼ “Azob   chekish   qonuniyati”   maqolasining
boshida   “Bironta   mamlakat   azob   chekishining   poklovchi   o tidan”	
ʻ   o tmasdan   o z	ʻ ʻ
yo lini   topa   olmagandir   –   deb   bayon   qiladi.   Qanchalik   azob   chekish   pok	
ʻ
bo ladigan   bo lsa,   erishuv   ham   shunchalik   kuchli   bo ladi.   “Bunday   azob
ʻ ʻ ʻ
chekishsiz erkinlikka erishish mumkin bo lmaydi”	
ʻ 5
. 
Ma lumki, azob chekish qonuniyati, ya ni  	
ʼ ʼ “tapasya” ni bu qadar keng tushunib
qo llagan   Gandiy   o z   ijtimoiy-siyosiy   ta limotlarini   asoslash   va   tadbiq   etish	
ʻ ʻ ʼ
maqsadida   Hindistonning   ma naviy   hayotida   asrlar   osha   chuqur   ildiz   otib	
ʼ
rivojlangan   diniy-falsafiy   an analarga   tayanadi   va   shu   bois   uning   ilgari   surgan	
ʼ
g oyalari xalq ommasida ham keng yoyilib bordi. Bu haqda J.	
ʻ   Neru shunday deydi:
«Tapasya bu o z nafsini tiyish xususidagi bu fikr barcha hindlar tafakkuriga xosdir.	
ʻ
Ular  hoh  savodli   mutafakkir  bo ladimi  yoki   savodsiz  oddiy  fuqaro  bo ladimi.  Bu	
ʻ ʻ
fikr   xuddi   ming   yil   ilgaridek   xanuzgacha   ham   tirik,   shuning   uchun,   Hindistonni
larzaga   soluvchi   Gandiy   boshchiligidagi   ommaviy   harakatlar   zamirida   yotuvchi
ruhiyatni tushunish uchun unga to g ri baho berib, qadriga yetish kerak»
ʻ ʻ 1
.  
Taraqqiyotning   eng   umumiy   maqsadlaridan   biri,   Gandiy   ta biricha,   ma naviy-	
ʼ ʼ
ma rifiy   “kamolot”dir.   Ushbu   xususiyatga   ilohiy   tus   berib   u   ayni   paytda   unga	
ʼ
5
 Gandhi M.K. Satyagraha (Kuch ishlatmasdan  ќ arshilik koʻrsatish) Ahmedabad, 1958, p. 115.
1 1
 Neru Dj. Otkr ы tiye Indii. –   M., 1955. –   S. 95.
18 insonning   intilishi   ham   mumkin   ekanligini   va   hatto   amalda   bu   erishuvning   ham
ehtimolligini inkor etmaydi.
Bu   yo lda   u   birinchi   o rinda   me yor   va   tamoyil   sifatida  ʻ ʻ ʼ braxmachariya   deb
ataluvchi   Jaynizmning   diniy   va   falsafiy   tamoyilini   o zlashtirib   olgan   holda   ilgari	
ʻ
suradi.   Uning   mohiyati   ojiz-zaif   xatti-harakatlarga   yo l   qo yishdan   o zini   tiyish	
ʻ ʻ ʻ
hamda insonda o z fikru hayollari, so zlari va harakatlarini qat iyan idora etishidan	
ʻ ʻ ʼ
iborat bo ladi.	
ʻ
Yana bir  boshqa vositalardan  uning falsafiy-etik konsepsiyasiga  ko ra  	
ʻ jasorat,
dovyuraklik   muhim   hisoblanadi.   Mutafakkir   o git   nasihatiga   ko ra   aximsaga	
ʻ ʻ
erishish   va   haqiqatga   yetishish   uchun   insondagi   qo rqmaslikni   kasb   etish   kerak.	
ʻ
“Aximsa”da   “qo rquv”   so ziga   mutlaqo   o rin   yo q   -   deb   qayd   qiladi   Gandiy	
ʻ ʻ ʻ ʻ 2
.
Dovyuraklik va jasorat insonda bo lmasa barcha boshqa ezguliklardan foyda yo q,	
ʻ ʻ
degan   mulohazani   Gandiy   alohida   tilga   oladi.   Ammo   jasorat   kategoriyasi   o z	
ʻ
dushmanlariga va yovuzlikka qarshi chiqish emas, balki o zini qurbon qilib, azob-	
ʻ
uqubatlarni   ko ngilli   ravishda   o z   buyniga   olishdir.   Gandiy   shuni   takrorlaydiki,	
ʻ ʻ
chinakam,   jasur   odam   jismoniy   kuch   ishlatishga   muhtoj   emas,   chunki   u   o zini	
ʻ
“Haqiqat kuchi yoki idrok kuchi”  bilan himoya  qila turib har qanday havf-xatarga
tik qarab turishi mumkin. 
Ma naviy   taraqqiyotda   «	
ʼ haqiqatgo ylik	ʻ »   va   « adolat »   kategoriyalari   ham   tan
olinadi. Birinchisiga muvofiq ijtimoiy turmushdagi axloqiy intizom va me yorlarga	
ʼ
amal qilish talab qilinadi.
Shu   bilan   birga   ma naviy   tamoyillarni   amalga   oshirish   va   sinab   olish	
ʼ
jabhalarida odamlar aro mulkchilik munosabatlarining ahamiyati juda ham oshadi
deb   tushuntiradi   Gandiy.   Shuning   uchun   bu   yerda   u   jaynlar   ishlab   chiqqan
« aparigraxa », ya ni (baxil bo lmaslik) tamoyilini mezon qilib oladi. Boy-badavlat	
ʼ ʻ
bo lishdan   albatta   aysh-ishrat   va   bekorchilik   kelib   chiqadi   deb   tan   olib   u	
ʻ
ta kidlaydiki,  millionlab  xalq  hayot  kechirishga  eng  oddiy imkoniyatdan  mahrum
ʼ
2 2
 Tendulkar D.G. – Mahatma, vol. 5 .   – P. 38.
19 bo lgan holda  ʻ axloqiy boylikni   haddan tashqari orttirish braxmachariya tamoyiliga
mosdir va bu baxil bo lmaslikdir	
ʻ 6
. 
Gandi   tomonidan   oldinga   surilgan   tamoyillar   “ro za   tutish   etikasi”   -	
ʻ   deb
nomlangan   tushunchada   o z   in ikosini   topadi.   Ro za   tutish   va   shunga   o xshash	
ʻ ʼ ʻ ʻ
ma navi	
ʼ y tadbirlarni u ham  etik, ham  siyosiy jihatdan joiz deb hisoblardi, chunki
bu nafaqat insonning aniq vaziyatdagi muomala me yori, balki siyosiy kurashning	
ʼ
qudratli   vositasidir.   « Satyagraxa »   harakatida   ro za   tutishning   roli   o ta   ahamiyatli	
ʻ ʻ
deb   bilib,   o zining   kundalik   faoliyatida   Gandiy   aniq   siyosiy   maqsadlarga	
ʻ
erishuvning hal qiluvchi usuli deb tushunardi. 
Gandiyning butun falsafiy-etik ta limoti tizimidagi eng asosiy tamoyil bu 	
ʼ “kuch
ishlatmaslik”   tamoyili   bo lib,   uning   aximsani   talqin   qilishidan   kelib   chiqib,	
ʻ
nafaqat   dunyoqarashi,   balki   ijtimoiy-siyosiy   faoliyati   uchun   yetakchi   tamoyil
vazifasini o tab keladi.	
ʻ
Ushbu ta limot – falsafiy va ijtimoiy-siyosiy tamoyillarning majmuasida bunga
ʼ
eng   keng   qamrovli   va   universal   xarakter   berilib   kelinadi,   vaholanki   uni   talqin
qilish   hanuzgacha   noaniq   bo lib   kelmoqda.   Jumladan,   Gandiy   buni   goho	
ʻ
“aximsa”,   goho   “sevish   kategoriyasi”   bilan   tenglashtiradi,   haqiqat   yo lini   esa	
ʻ
kuch ishlatmaslik  yo li deb ta riflaydi.	
ʻ ʼ
Ammo   umuman   olganda,   ushbu   tamoyil   gandiychilik   ko lamida   shaxs   va	
ʻ
jamiyatning   faoliyatida   mustaqil,   barchaga   tegishli   va   universal   tamoyil   bo lib	
ʻ
gavdalanadi.   Gandiyning   ta kidlashicha,   bu   tamoyil   odamzodga   majburan	
ʼ
allaqayerdan   tushirilmagan   va   aksincha   uning   tabiatiga   xos   immanent   (ichki)
hodisadir. Ya ni bu tushuncha odamzod qonuniyati bo lsa, zo ravonlik esa hayvon	
ʼ ʻ ʻ
zotining   qonuniyati.   Boz   ustiga,   kuch   ishlatmaslik   o shanday   qonuniyat   bo lgani	
ʻ ʻ
tufayli   ayrim   harakatlarda   qo llanmasdan  	
ʻ butun   borliqni   qamrab   oladi 1
.   Shunda
faylasuf   bu   hodisannig   faol   xarakteriga   alohida   urg u   berib,   uni   sustkashlik   va	
ʻ
bekorchilikka   qarshi   qo yadi.   U   e lon   qiladi:	
ʻ ʼ   “Kuch   ishlatmaslik   bu   odamzod
6
  Pyarelal, Mahatma Gandhi. The Last Phase, vol. 1. Ahmedabad, 1956, p.599.
1 1
  Gandhi M.K. All men are Brothers, Paris (UNESCO), 1958. –   P. 58. 
20 xizmatidagi   buyuk   kuchdirki,   odamzod   daholari   tomonidan   ixtiro   etilgan   eng
qudratli yemiruvchi qurol-yarog dan ham kuchliroqdir”ʻ 2
.  
2.3  Hozirgi zamon hind falsafasi
Hindistonning   mustaqillikka   erishishi   uning   siyosiy,   iqtisodiy   va   madaniy
taraqqiyotida   yangi   bosqichni   ochdi.   Yarim   asrdan   ortiq   o tgan   davr   keskin	
ʻ
g oyaviy   kurash,   milliy   ongning  o sishi   va   taraqqiyparvar   kuchlarning   farovonlik	
ʻ ʻ
yo lidagi muvaffaqiyatli sa i-harakatlari bilan yakunlandi. Ushbu jarayon madaniy
ʻ ʼ
va   ijtimoiy   hayotni,   va   shu   jumladan,   falsafiy   yo nalishlarni   ham   keng   qamrab	
ʻ
olgan edi. 
Shu davrning boshlarida paydo bo lgan ma naviy tanglik va aynan 	
ʻ ʼ “mafkuraviy
bo shliq”  	
ʻ –   ko p   milliy   arboblar   tomonidan   e tirof   etilgan   edi,   chunki   ular	ʻ ʼ
mafkuraviy xazinani yangilatish uchun an anaviy diniy-falsafiy tamoyillarni qayta	
ʼ
tiklash bilan birga milliy-ma naviy qadriyatlarga ijodiy ravishda asoslangan tubdan	
ʼ
yangi   ta sirchan   dunyoqarashni   ishlab   chiqish   zarurligini   anglagan   edilar.	
ʼ
Boshqacha   aytganda,   yo lchi   yulduz   bo ladigan   qandaydir  	
ʻ ʻ “hayot   falsafasini”
yaratish ehtiyoji yuzaga kelgan edi. 
2 2
 Oʻsha asar. –   R. 85.
21 Hind   falsafasining   hozirgi   ahvoli   va   istiqbollari   xususan   ilmiy   izlanishlardan
tashqari  falsafiy  anjumanlarning  kun  tartibida  ham  o z  o rnini  egallay  boshlagan.ʻ ʻ
Masalan,   1956-yil   o tkazilgan   hind   falsafiy   kongressining   31   sessiyasida   hind	
ʻ
falsafasining   yo nalishlarini   o zgartirib,   ularni   zamonaviy   talablarga   javob	
ʻ ʻ
beradigan shaklini ishlab chiqish yo llariga bog langan masala muhokama qilingan	
ʻ ʻ
edi. Garchi bu masala o z yechimini topmagan va ustiga ustak kongress tavsiyalari	
ʻ
ham   amalga   oshmagan   bo lsa-da,  	
ʻ hind   falsafasining   yo nalishlarini   o zgartirish	ʻ ʻ
hanuzgacha   dolzarb   muammolar   qatorida   o z   o rnini   yo qotmagan   edi.   Bunga	
ʻ ʻ ʻ
1982-yilda   birgalikda   tayyorlanib   nashr   etilgan   “Hind   falsafasi   o tmish   va	
ʻ
kelajakda”  nomli asar yorqin d alil bo la oladi. 	
ʻ
Ushbu   yangi   davr   mobaynida   hind   falsafasiga   ta sir   qiluvchi   milliy   ma naviy	
ʼ ʼ
an analar   asosida   hukmronlik   qiluvchi  	
ʼ advayta-vedanta   ta limotlarining   ustunligi	ʼ
saqlanib   turar   edi.   Shu   bilan   birga   ko pchilik   mutafakkirlar   mazkur   ta limotlarni	
ʻ ʼ
konkret tarixiy vaziyatga bog liq ekanligi va hozirgi sharoitga ularni ko r-ko rona	
ʻ ʻ ʻ
to g rilash butunlay ma nisiz ekanligini bilganlar.	
ʻ ʻ ʼ
Shu   asnoda   agar   mustaqil   Hindistondagi   falsafa   rivojidagi   an analarga	
ʼ
munosabat   turg un   holda   qolavergan   bo lsa,  	
ʻ ʻ g arbiy   falsafa   ta siriga	ʻ ʼ   munosabat
esa juda ham salmoqli o zgarishlarga yuz tutdi. Chunonchi, shu davrning dastlabki	
ʻ
paytlarida   bularning   barchasi   hind   “ma naviyatiga”   yot   utalitar-pragmatik   deb	
ʼ
talqin qilinardi. Ammo tez orada aksincha g arb falsafasiga erishish va o z milliy	
ʻ ʻ
ma naviy an analarini kamsitishga qaratilgan qarashlar kuchayib bordi. Boz ustiga,	
ʼ ʼ
borgan   sari   yosh   hind   faylasuflari   Ovrupo   va   Amerikadagi   turli   ijtimoiy-falsafiy
maktab va oqimlarga ochiqdan-ochiq taqlid qila boshladilar. Jumladan, 60-yillarda
Hindistonda   ekzistensionalizm   oqimi   juda   ham   ommaviy   bo lib   qolgan   edi.	
ʻ
Lingvistik   tahlil   falsafasi,   falsafiy   struktalizm   va   boshqa   oqimlar   ham   keng
yoyiladi.
Masalan,   Britaniya   modeliga   taqlid   qiluvchilardan   Dasta   Krishna,
N.K.   Devaraja,   R.   Gupta,   D.   Goyal   va   boshqalar   bo lsa,  	
ʻ Olmon   “modeli”
22 tarafdorlari   bo lib   J.L.ʻ   Mexta   hamda   Amerika   modeliga   ergashuvchilar   orasida
S.G.   Satxaye va D.   Matxurlar mavjud edi. 
Ammo,   umuman   olganda,   « g arbiy   namuna	
ʻ »lar   muxlislari   mustaqil   Hindiston
falsafasini  to liq aks etmaydilar. Ko pchilik olimlar  esa  tub hindcha an analardan	
ʻ ʻ ʼ
kelib chiqqan holda o z yo llarini qidirmoqdalar.	
ʻ ʻ
Vaholanki, aksariyat hind faylasuflarining  milliy ma naviy an analar va g arbiy	
ʼ ʼ ʻ
ta limotlar	
ʼ  ta siri masalasiga bo lgan shaxsiy munosabatga kelganda, bular orasida	ʼ ʻ
« sintez » va  «qiyosiy yondashuv » – tushunchalari ko pincha yuritilmoqda.	
ʻ
Ayni   paytda   mutaasiblikdan   voz   kechib,   hozirgi   davrda   ratsionalistik   va
gumanistik   qarashga   intilishlar   sezilarli   darajada   kuchayib   kelmoqda.   Bunda
falsafani  diniy aqidalardan alohida ajratib, aqlni bilishning birdan-bir  manbai  deb
hisoblovchi   hamda   falsafani   ilmu   fan   bilan   bog lagan   holda   aqlni   voqelikning
ʻ
bilish jarayonidagi  ta sirli  vositasi  ekanligini  yoqlovchi kuchlar  borgan sari  ustun	
ʼ
kelmoqda.   Jumladan,   1950   yil   Madrasda   «Hind   ratsionalistik   assotsiatsiyasi»
tuzilib,   1971   yildan   boshlab   «Erkin   fikr»   degan   oynomasi   nashr   etila   boshlandi.
1980 yilda esa butun Hindiston ratsionalistik anjumani ham o tkazilgan edi.	
ʻ
Ushbu qarashlarning rivojlanishi   «Ilmu-fan falsafasi»   deb nomlangan mustaqil
oqimning   tashkil   topishiga   olib   keldi.   Buning   qa rida   fikrlovchi   arboblarga	
ʼ
muvofiq, ilmu-fan ham o z navbatida falsafasiz bo lmay mulohazaga ko ra «ilmu	
ʻ ʻ ʻ
fan   onasi»   bo lgan   holda   konkret   ilmiy   sohalarga   umumiy   bilish   nazariyasini   va	
ʻ
tadqiqot olib borish yo riqnomalarini tayyorlab beradi	
ʻ 1
. 
Hozirgi   hind   falsafasining   yana   bir   muhim   qirrasi   bu   insonparvarlik
qarashlarining o sib borishidir. Masalan,  ushbu  	
ʻ yondashuv muhlislaridan B.K.   Lal
ta biricha,   hozirgi   barcha   hind   mutafakkirlari  	
ʼ «aniq   ma noda   insonparvarlar»	ʼ ,
ularga   xos   bo lgan  	
ʻ «insonparvarlik   hozirda   aniq   ahamiyat   kasb   etgan   ilmiy
insonparvarlik   bo lib   chiqmoqda»	
ʻ 2
.   Shu   o zanda   insonparvarlik   nuqtai   nazaridan	ʻ
1 1
  Sinha A.K. A Worldview and Philosophy. Through a Religion of Science. Calcutta, 1959, p. 3-4, 458. 
2 2
  Zal B.K. Contempotary Indian Philosophy, Delhi-Varanasi-Patna, 1978, p. 5, 11, 19.
23 kastalar tizimi va qo l tegizmaydigan tahqirlar (neprikasayemʻ ы ye)ning xo rlanishi	ʻ
qoralanadi. Ayni shunday masalalarni to g ri talqin qilish maqsadida o sha ijtimoiy	
ʻ ʻ ʻ
illatlarni   bartaraf   etish   uchun   «inson»   tushunchasini   nafaqat   faylasuflar,   balki
jamiyatshunoslar   va   jamoat   arboblari   tomonidan   izohlanishiga   murojaat   qilinadi.
Bu   jihatdan   J.   Neru   ishlab   chiqqan   kastachilikni   yo qotish   hamda   demokratik	
ʻ
islohotlar siyosatini asoslash alohida diqqatga sazovordir.
Mazkur   jarayonlarning   borishi   juda   ham   tekis   va   izchil   bo lmagan   holda,	
ʻ
faylasuflar   saflarida   borgan   sari   chegaralanish   chuqurlashib,   bir   tomondan,   hind
falsafasining   yo nalishini   o zgartirish,   ya ni  	
ʻ ʻ ʼ «reoriyentatsiya»   tarafdorlari   o z	ʻ
mavqelarini   mustahkamlab   borgan   bo lsa,   ikkinchi	
ʻ   tomondan,   ma naviy	ʼ
an anaviychilik	
ʼ   (traditsionalizm)   hamda   mutaassib   dunyoqarash   muhlislari   o z	ʻ
tamoyillarini oldinga sura borishdi. 
Ushbu   jarayon   rivojiga   o z   ulushini   salbiy   ravishda   o ng   tomondagi	
ʻ ʻ
mutaassibchilar   qo shishga   harakat   qilishar   ekan,   bular   o zlarining   g oyaviy-	
ʻ ʻ ʻ
nazariy   mavqelarini   belgilab   olishga   intilar   edilar.   Jumladan,   mustaqillikka
erishgandan so ng va qolaversa, 90-yillar oxirida XMK hukmronlikni yo qotgani-	
ʻ ʻ
dan   so ng   yuqorida   tilga   olingan   mutaassib   partiya   va   guruhlar   boshini   ko tarib	
ʻ ʻ
faollashadi.   Chunonchi,   «Hindu   mahasabha»   tomonidan   1948   yil   30   yanvarda
Mahatma   Gandiy   o ldirilgan   edi.   Hozirda   esa  	
ʻ «Rashtriya   Svayasevak   Singx»   va
«Shiv   sena»   kabi   harbiylashgan   tashkilotlar   ham   hinduchilar   jamoaparastligi
g oyalariga amal qiluvchi jiddiy kuchga aylandilar.	
ʻ
O z navbatida taraqqiyparvar oqimlar o zanida ham tafovutlar yuz berib, bular	
ʻ ʻ
«an anaviylik»  
ʼ va   «modernizm»   tushunchalariga   bo lak   yondashuv   bilan	ʻ
xarakterlanadilar.   Bu   tushunchalarga   timsol   bo lib,  	
ʻ «din»   va   «ilmu   fan»
gavdalanadi. Tafsilotlarga kelganda,   «an anaviylik»	
ʼ ning ashaddiy muxlislari dinni
ijtimoiy   hayotning   yetakchi   kuchi   deb   ko rsatsalar,   «modernizm»   ixlosmandlari	
ʻ
uni   shaxsning   «ichki   dunyosi   –   ko lamida   cheklashga   harakat   qilib,   ijtimoiy-	
ʻ
24 siyosiy   jihatdan   esa   sekulyarizm»,   ya ni  ʼ «dunyoviylik»   posbonlari   deb
baxolaydilar.
Endi   hind   falsafasining   hozirgi   o ta   mutaassib   qismi   bo lmish   oqimga   nazar	
ʻ ʻ
tashlasak,   bular   orasida   ham   uch   xil   yondashuv   namoyon   bo lmoqda,   jumladan,	
ʻ
birinchisiga   haddan   tashqari   qoloq   tasavvurlar ni   targ ib   etuvchi   diniy   arboblar	
ʻ
kiradi. Ikkinchisi esa  an anaviy diniy-falsafiy	
ʼ  g oyalarni hozirgi ilmiy taraqqiyotga	ʻ
va   jumladan,   mamlakatdagi   ijtimoiy   islohotlarga   moslashtirishga   urinadilar.
Masalan,   «Ilohiy   turmush   jamoasi»   asoschisi   Svami   Shivananda   (1887–1963)
hamda   Svami   Ranganatxananda   va   Svami   Jnanananda   kabi   arboblar   shular
jumlasidandir.
Uchinchi guruhga asosan dindan uzoqlashmasdan   dunyoviy faoliyatga o zlarini	
ʻ
bag ishlagan   diniy   arboblar	
ʻ   mansub   bo lib,   shaklan   ushbu   faoliyat   an anaviy	ʻ ʼ
diniy-idealistik   tamoyillarga   asoslanib,   mazmunan   ularning   sa i-harakatlari   katta	
ʼ
ijtimoiy   mohiyatga   qaratilgan   edi.   Bular   juda   ham   ko p   bo lmagan   holda,   ular	
ʻ ʻ
orasidagi   obro li   arboblardan  	
ʻ Svami   Yuktananda   nomini   aytish   mumkin.   Uzoq
vaqtgacha   u   Ramakrishna   missiyasining   faol   a zolaridan   bo l	
ʼ ʻ ib,   so ngra   undan	ʻ
chiqib,   Kalkuttada   1980   yil   «Muhitni   saqlash   masalalari   bo yicha   ma rifat   va	
ʻ ʼ
qadriyatlarga   yo naltirish   instituti»ni   ta sis   etgan   edi.   Bu   muassasa   rasman   tan	
ʻ ʼ
olingan   holda   uning   asosiy   maqsadi   atrof-muhitni   saqlash   yuzasidan   nazariy
tamoyillar   va   amaliy   tadbirlarni   tayyorlashdan   iborat   edi.   Shu   jumladan,
«Qadriyatni   yo naltirish»  
ʻ nomli   oynoma   bilan   birga   turli   ommaviy   adabiyotlarni
nashr qilish bilan ham shug ullanadi.	
ʻ
Mazkur   chegaralanish   shuni   yaqqol   ko rsatadiki,   hind   falsafasining   hozirgi	
ʻ
rivojlanish   jarayonida   falsafani   hayotning   amaliy   tomonlariga   yaqinlashtirishga
qaratilgan yo nalishlar borgan sari kuchayib bormoqda.	
ʻ
25 Xulosa.
O z navbatida, intuitiv “men” ning eng yuqori darajasida, subyekt va ʻ
obyekt birlashganda, atman brahman bilan birlashadi. Shunday qilib, bizning 
oldimizda dialektik tafakkur misoli, xususan, bayonot mavjud qarama-
qarshiliklarning o ziga xosligi: eng oliy obyektiv prinsip sifatida brahman va 	
ʻ
subyektiv ruhiy tamoyil sifatida atman. Brahman va atman, obyekt va subyekt, 
dunyo ruhi va individual ruhning o ziga xosligi haqidagi g oya ularning o zaro 	
ʻ ʻ ʻ
o tish imkoniyatini ham anglatadi. Brahman va atman ta limoti Upanishadlarning 	
ʻ ʻ
markaziy nuqtasi bo lib, u dunyoning umuminsoniy mohiyati bilan individual 	
ʻ
shaxsning mavjudligini tasdiqlaydi. Doktrinasi shu bilan bog liq samsara(hayot 	
ʻ
doirasi) va karma(qasos qonuni) Upanishadlarda. Samsara ta limotida inson hayoti 
ʻ
cheksiz qayta tug ilishning ma lum bir shakli sifatida tushuniladi. Va kelajakdagi 	
ʻ ʻ
shaxsning tug ilishi karma qonuni bilan belgilanadi. Insonning kelajagi - bu 	
ʻ
insonning oldingi hayotlarida qilgan ishlari va qilgan ishlarining natijasidir. Va 
faqat munosib hayot kechirgan kishi kelajakdagi hayotda eng yuqori varna (mulk) 
vakili sifatida tug ilishini kutishi mumkin: brahman (ruhoniy), kshatriya (jangchi 	
ʻ
yoki hokimiyat vakili) yoki vaishya (dehqon), hunarmand yoki savdogar). Nohaq 
hayot tarzini olib borganlar kelajakda pastki varna a zosi - shudra (umumiy) yoki 	
ʻ
undan ham yomoni taqdirga ega bo ladilar: uning atmanı hayvonning tanasiga 	
ʻ
kirishi mumkin.
26 Hindiston mad aniyati   etnik-lingvistik jihatdan xilma-xil   Hindistonda   paydo 
bo lgan yoki ular bilan bog liq bo lgan ijtimoiy me yorlar, axloqiy ʻ ʻ ʻ ʻ
qadriyatlar,   an'anaviy urf -odatlar, e tiqod tizimlari, siyosiy tizimlar, artefaktlar 	
ʻ
va   texnologiyalar   merosidir. Bu atama Hindistondan tashqari, tarixlari Hindiston 
bilan immigratsiya, mustamlakachilik yoki ta sir orqali, xususan,	
ʻ   Janubiy Osiyo   va
Janubi- Sharqiy Osiyoda   kuchli bog langan mamlakatlar va madaniyatlarga ham 	
ʻ
tegishli. Hindistonning tillari, dinlari, raqsi, musiqasi, arxitekturasi, taomlari va 
urf-odatlari mamlakat ichida ham farq qiladi.
Foydalanilgan adabiyotlar:
1. Ahmedova M.A.   “Yapon falsafasi”.
2. Xan V.S.   “Koreys falsafasi”.
3. Qodirov M.   “O rta asrlarda Yaqin va O rta Sharq falsafasi”.	
ʻ ʻ
4. Ahmedova M., Tursunov B.   “Xitoy falsafasi”.
5. Mansurov A.M., Babadjanov B., Kamilov M.  “Islom falsafasi”.
6. Komilov N., Xolmo minov J.	
ʻ   “Sufizm falsafiy-diniy ta limot sifatida”.	ʼ
7.   John Keay (2012),   India: A History , 2nd Ed – Revised and Updated, Grove 
Press / Harper Collins,   ISBN        978-0-8021-4558-1    , see Introduction and 
Chapters 3 through 11
8. ↑     Mohammada, Malika (2007),   The foundations of the composite culture in 
India , Aakar Books,   ISBN        81-89833-18-9   
9. ↑     Lévi, Sylvain .   Pre-Aryan and Pre-Dravidian in India   (en).  Asian Educational
Services, 1993.   ISBN        978-81-206-0772-9    .  
10. ↑     Lévi, Sylvain .   Pre-Aryan and Pre-Dravidian in India   (en). Asian Educational
Services, 1993.   ISBN        978-81-206-0772-9    .   „It has been further proved that not 
only linguistic but also certain cultural and political facts of ancient India, can 
be explained by Austroasiatic (Mon-Khmer) elements.“  
27

KURS ISHI Mavzu: Hindiston falsafiy merosining hind milliy taraqqiyotiga ta siriʻ № MUNDARIJA Kirish ………………………………………………………….. 3 I Bob. O rta asr hind falsafasi.............................................................. ʻ 4 1.1. Hinduizm asoslari...................................................................... 5 II Bob. Hindustonda tasavvuf falsafasining rivoji............................... 10 2.1 Hindustonda milliy ozodlik harakati va mustaqillik falsafasi........................................................................................ 15 2.2. Mahatma Gandhining falsafasi................................................. 17 2.3. Hozirgi zamon hind falsafasi. .................................................... 24 XULOSA………………………………………………………. 29 Foydalanilgan adabiyotlar ……………………………………. 30 1

Kirish Hind falsafasi buyuk Bharata Varsha - Qadimgi Hindistonning ko plabʻ xalqlarining boy madaniy an analari asosida vujudga keladi. Eng oddiy hisob- ʻ kitoblarga ko ra, hind sivilizatsiyasi miloddan avvalgi bir necha ming yillar ʻ davomida paydo bo lgan. Teosofik tarixshunoslikka xayrixoh bo lgan ba zi ʻ ʻ ʻ tadqiqotchilar bu vaqt chegaralarini sezilarli darajada kengaytirishga moyildirlar - o nlab va hatto yuz minglab yillargacha. Ko plab afsonalar, epik she rlar, diniy ʻ ʻ ʻ ta limotlar va astsetik yoga amaliyotlari bilan ifodalangan Hindistonning ma naviy ʻ ʻ madaniyatining kelib chiqishi cheksiz tarixiy chuqurliklarga kiradi. Vedik adabiyotining muqaddas matnlari va ular bilan bog liq bo lgan Hindiston ʻ ʻ xalqlarining qadimgi dini Qadimgi Hindistonning ko plab falsafiy tizimlarining ʻ bevosita asosi edi. Braxminizm (oliy xudo nomidan - Brahma yoki Brahman). Hozirgi vaqtda fan to rttasini biladi Vedalar – Rig Veda, Samaveda, Yajurveda, ʻ Atharvaveda. Ularning shakllanish davri tarixchilar tomonidan juda qarama-qarshi baholangan: ming yildan o n ming yillargacha. Shunga qaramay, Vedalar inson ʻ tafakkurining eng qadimgi yozma yodgorliklaridan biri ekanligini aniq aytish mumkin. Hindistondagi Vedalar Muqaddas Yozuv yoki Vahiy deb hisoblanadi. (Giruti), qadimgi ruhiy donishmandlar tomonidan qayd etilgan (rigiya). Vedalar matnlari so zlar, diniy madhiyalar, qurbonlik qo shiqlari va afsunlar to plamidir. ʻ ʻ ʻ Ularning muammosi juda keng. Ayrim madhiyalar ko tarilgan masalalar ko lami ʻ ʻ va ularni hal etish usullari jihatidan allaqachon falsafiy xususiyatga ega. Har bir Veda matniga bir nechta boshqa matnlar - keyinchalik yozilgan turli mualliflarning to plangan asarlari qo shiladi. Birinchidan, bular diniy kitoblar deb ataladi ʻ ʻ Brahmanlar. Ular sharhlar va marosim matnlari to plamidir. Ikkinchidan, bu ʻ Aranyaki (so zma-so z “o rmon kitoblari”), ular o rmon hermitlari va asketlari ʻ ʻ ʻ ʻ uchun ko rsatmalar sifatida yaratilgan. Uchinchidan, bu Upayshadalar(so zma-so z ʻ ʻ ʻ “ustozning oyoqlariga o tirish”) - falsafiy asarlar Vedalar matnlarining eng yuqori ʻ maxfiy tushuntirishlari sifatida qabul qilinadi. 2

I Bob O rta asr hind falsafasiʻ Shu davrdan Hindistonda Braxmanizm va buddizm dinlarining o rniga ʻ hinduizm dini jamiyatning yetakchi mafkurasi sifatida mustahkam o rin ola ʻ boshladi. Hinduizmga qadimgi hind falsafiy maktablari o z ta sirini ko rsata ʻ ʼ ʻ boshladi. IV–X asrlar Hindiston falsafasi qadimgi hind falsafiy maktablari ta limotlariga (sutralarga) sharhlar yozish bilan chegaralangan edi. Adabiyotlarda ʼ bu davrni sharhlash davri deb atalgan edi. Eramizning V asrida faylasuf olim Vatsyayana Nyaya va Vaysheshika falsafiy maktablarining ta limotlarini sharhlagan bo lsa, VI asrda esa faylasuf ʼ ʻ Purandara Charvaka–Lo kayata falsafiy maktabining ta limotlarini sharhlagan edi. Mazkur ʻ ʼ falsafiy ta limot VI asrda ʼ Parashastapada tomonidan, X asrda esa faylasuf olim Udayana tomonidan sharhlangan edi. Sankxya falsafiy maktabi ta limoti ʼ Ishvara Krishna tomonidan sharhlangan. Falsafiy maktablarning sharhlari o sha davrning ʻ mafkuraviy ruhiga mos holda sharhlangan. Qadimgi hind falsafiy maktablari ta limotida idealistik tomonlari ko proq bo rttirib yuborilgan edi. ʼ ʻ ʻ Shu davrda buddizm ta limotining turli oqimlari yuzaga kela boshladi. ʼ Jumladan, vaybxashika, sautrantikalarda materialistik g oyalar yotgan bo lsa, ʻ ʻ shunyavada, yo gachariyalarning ʻ ta limotlarida asosan idealistik g oyalar yotgan. ʼ ʻ Mazkur falsafiy oqimlarning vakillari Nagarjuna va Shantideva lar inson bilimining nisbiyligi va o zgaruvchanligidan moddiy olam, shuningdek ongning ʻ ham real emasligini isbotlashga harakat qilib, borliq faqat bo shliq ( ʻ shunya ) dan iborat deganlar. Bu davrga kelib, Hindistonda Buddizmning mavqeyi pasayib ketgan bo lsa, Xitoy, Birma, Yaponiya, Tibet, Markaziy Osiyoda keng tarqalgan ʻ edi. 1.1 Hinduizm asoslari 3

Qadimiy va O rta asrlarda hinduizm Hindistonda hukmron diniy tizim bo lgan.ʻ ʻ U asosan ikki yo nalishda: ʻ vishnuizm va shivaizm yo nalishlarida shakllangan ʻ bo lib, bu davr diniy-falsafiy qarashlari ham asosan mana shu ikki yo nalish ʻ ʻ qarashlariga asoslangandir. Bu qarashlar vishnuizm va shivaizm maktablari asoschilari bo lmish diniy-faylasuflar tomonidan yaratilgan va mana shu maktablar ʻ faoliyati orqali xalq orasida targ ibot qilingan. Ushbu maktablar faoliyatini hatto ʻ bugungi Hindistonda ham kuzatish mumkin. Bu ma naviy-madaniy merosni to g ri ʼ ʻ ʻ talqin etish masalasi nafaqat nazariy jihatdan, balki boshqa muammolarni hal etishda ham katta ahamiyat kasb etadi. Hind madaniyatining shakllanishida hinduizm ahamiyatini bo rttirish oxir ʻ oqibat uni ideallashtirishga olib kelgan. Bunday holatlarni bir qancha mualliflarning asarlarida ko rish mumkin. Ular o z asarlarida hinduizm asosiy ʻ ʻ tamoyillarining ildizini vedalarning eng qadimiysi hisoblanmish Rigveda bilan bog lab ko rsatishga harakat qilganlar. Ko pchilik tadqiqotchilar inkor qilsalar-da, ʻ ʻ ʻ bunday holatni fanda bugungi kunda ham uchratish mumkin. Hinduizm ko pincha ʻ qadimda puxta shakllanib yaratilgan va hech qanday zamonaviylashtirish kiritilmagan yaxlit bir diniy nazariya sifatida tushuniladi. Bunda shimoliy (oriylar) va janubiy (dravidlar) o rtasida Hindiston xalqlari qarashlaridagi farqlar haqida ʻ bahslar bo lib turadi. Bu bahslar, mutaxassislarning fikriga ko ra, ko pincha ʻ ʻ ʻ bugungi kundagi turli siyosiy muammolar natijasida kelib chiqmoqda. Shu bilan bir qatorda aynan hozirgi zamon hind ilmi hinduizm kelib chiqishining asosiy ildizlari va ularning rivojlanish tarixini xronologik o rganish ʻ uchun keng imkoniyat yaratib berdi. Hinduizmni o rganishning eng dastlabki manbalaridan biri ʻ Puranlar bo lib, ular ʻ turli rasm-rusumlar va mifologik syujetlar kiritilgan asardir. Puranlarning shakllanish davri eramizning III–IV asrlarida boshlanib butun o rta asr davomida ʻ yanada takomillashib borgan. Puranlarda hinduizm shakllanishining turli bosqichlarini ajratish mumkin. Puranlarning eng qadimiy to plamlarida o sha davr ʻ ʻ 4

turli diniy yo nalishlarining qarashlarini hamda keyingi davr Puranlarida esaʻ alohida olingan sektalarning qarashlari ifoda etilganini kuzatish mumkin. Jumladan, ularda shivaizm, vishnuizm, shaktizm va boshqa bir qancha mayda diniy yo nalishlar va ularning sektalari qarashlarini qiyosiy o rganilganini kuzatish ʻ ʻ mumkin. Bugungi hinduizmning asosiy holatlari o sha qadimiy va o rta asr davri ʻ ʻ shivaizmi va vishnuizmi bilan bir qatorda faoliyat ko rsatib kelgan bir qancha ʻ mayda sektalar qarashlari, ularning o zaro to qnashuvi va kurashuvi jarayonida ʻ ʻ shakllanib pishib yetgan. Shu sabab hinduizmni o rganishda uning shakllanish ʻ jarayoni bo lgan qadimiy davr qarashlarini o rganish muhim ahamiyat kasb etadi. ʻ ʻ Chunki bu diniy yo nalishlar har bir tarixiy davr talabiga ko ra o zgarib, ʻ ʻ ʻ sayqallanib hamda rivojlanib borgan. Upanishadlar hinduizm g oyalari bitilgan dastlabki yodgorliklardan hisoblanadi. ʻ Upanishadlarda asosan vedalarga falsafiy talqin berilgan bo lsa-da, hinduizmga oid ʻ qarashlar ham mavjuddir. Chunki hinduizmning ko p g oyalari dastlab vedalar ʻ ʻ tarkibida shakllangan. Hinduizmning ikki bosh yo nalishi vishnuizm va shivanizm vedalardan ancha ʻ keyin shakllangan. Lekin ulardagi ayrim g oyalarni veda samxitalari to plami ʻ ʻ tarkibida uchratish mumkin. Hinduizmni din sifatida o rganish vishnuizm shakllanishini o rganish bilan ʻ ʻ boshlanadi. Vishnuizm shivaizmdan oldinroq shakllangan bo lib, hind xalqi ʻ orasida uning tarafdorlari juda ham ko pdir. Vishnuizm Vishnu ma budi nomidan ʻ ʼ olingan. Vishnu ma budi hind diniy-falsafiy qarashlaridagi borliq mavjudligining ʼ uch asosiy xususiyatidan kelib chiquvchi uch ma budlardan birining nomidir. ʼ Hinduizm falsafasiga ko ra, borliq, dunyo va umuman har bir narsa avval ʻ yaratiladi, ma lum vaqt yashaydi, ya ni saqlanadi, keyin esa yakson bo ladi. Mana ʼ ʼ ʻ shu jarayon hind diniy-falsafiy qarashlarida uch ma bud nomi bilan ifodalangan: ʼ Braxma – yaratuvchi, Vishnu – saqlovchi hamda Shiva – yakson etuvchi ma budlar ʼ nomi bilan ifodalangan. 5