logo

Qadimgi Hindiston

Yuklangan vaqt:

28.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

141 KB
Mundarija:
Kirish ..........................................................................................................................3
I.bob. Qadimgi Hindistonning tabiati va aholisi ....................................................5
1.1. Miloddan avvalgi  XV–IV  asrlarda Hindiston......................................................5  
1.2. Shimoliy Hindistondagi dastlabki davlatlar..................................................... ...10
II.bob.Maurya, Kushonlar va Guptalar davrida Hindiston ...............................13
2.1 .Qadimgi Hindistonning ijtimoiy tuzumi va   madaniyati.....................................13
2.2. Qadimgi Hindistonda toifachilik tuzumi............................................................18
Xulosa ......................................................................................................................28
Foydalanilgan adabiyotlar .....................................................................................30
1 Kirish
Kurs ishi mavzusining dolzarbligi. Yurtboshimiz I. A. Karimov 1998-yil 14-
iyulda   bir   guruh   tarixchi   olimlar   va   yetakchi   jurnalistlar   bilan   bo‘lib   o‘tgan
uchrashuvda   tarix   fani,   uning   bugungi   ahvoli   va   istiqbolini   chuqur   tashkil   etish
haqidagi   o‘z   fikr   mulohazalarini   bildirib,   bu   yo‘nalishda   tarixchi   olimlar   oldiga
qator  vazifalarni  qo‘ydi. Prezidentimiz:  ”Muayyan  masalada  turli  fikrlarni  berish,
bahs   orqali   haqiqat   oydinlashuviga   erishish   lozim.   Tarixiy   voqealarni,   shaxslar
faoliyatini   izohlash   yo‘li   bilan  odamlarni   asl   haqiqatdan  ogoh   etishimiz   kerak”,  -
deb ta’kidladi.  Ushbu vazifalardan eng muhimi  - yangi  jamiyatimizni  isloh  qilish
va   yangilash   jarayonini   boshqaradigan   va   ta’minlaydigan,   hozirgi   davr   talabi
asosida   yangicha   fikrlaydigan   yoshlarni   tarbiyalash,   muhimi,   ular   ongiga   milliy
istiqlol,   Vatanga   sadoqat   va   vatanparvarlik   g‘oyalarini   yanada   chuqurroq,
singdirish va teran anglatishdan iboratdir.
Birinchi   Prezidentimiz   o‘zining   “Yuksak   ma’naviyat   –   yengilmas   kuch”
nomli asarida shunday yozadi:” O‘z tarixini bilmaydigan, kechagi kunini unutgan
millatning   kelajagi   yo‘q.   Bu   haqiqat   kishilik   tarixida   ko‘p   bora   o‘z   isbotini
topgan.”.   O‘zbekistan Respublikasi istiqlolga erishishi natijasida jamiyatimizning
barcha   sohalarda   tubdan   o‘zgarishlar   amalga   oshirilmoqda.   Xususan,   Vatanimiz
tarixida milliy vatanparvarlik nuqtai-nazaridan qiziqish ortmoqda. 
Hindiston   davlatining   shakllanish   tarixini   o'rganish   bizga   bu   davlatlarni
naqadar uzoq tarixga ega ekanligini ko'rsatadi. Bu davlatlar faoliyatini o‘rganish va
yutuqlarini o‘z davlatimiz an'analariga moslashtirgan holda joriy etish kelajagimiz
taraqqiyotini   belgilash   mumkin.Kurs   ishining   asosiy   maqsadlaridan   biri
Hindistonning   ilk   o‘rta   asrlarda   shakllangan   Gupta   va   Xarsha   davlatlarining
siyosiy tarixi, boshqaruv shaklini o‘rganish va ularni o‘z ma'naviyatimizdan kelib
chiqqan   holda   zamon   bilan   hamohang   holda   milliylashtirish   darajasiga   baho
berishdan   iborat.   Hozirgi   texnika   taraqqiy   etgan   davrda   o‘z   davlatimizning   jahon
hamjamiyatida   o‘z   so‘zi   bo‘lgan   davlat   bo‘lishini   istar   ekanmiz,   biz   bunday   o‘z
davrining   rivojlangan   davlatlari   faoliyatini   o‘rganishimiz   va   ularning   ijobiy
2 yutuqlarini o‘z davlatimizda joriy etishga intilmog‘imiz kerak, bular esa kurs ishi
mavzusining   dolzarbligini   ko'rsatadi.   "Ilk   o‘rta   asrlarda   Hindiston"   mavzusi
bo‘yicha,   bu   hududda   davlatlarning   vujudga   kelishi,   davlatlarning   tashkiliy
tuzilishi,   davlatlarda   savdo   va   shaharsozlik   an‘analarining   rivojlanishi,   Ilk   o‘rta
asrlar tarixida Hind davlatlarining tarix sahnasiga chiqishi va bu davlatlar vujudga
keltirgan  madaniyatning   jahon  sivilizatsiyasiga  qo'shgan  hissasi   kabi   masalalarini
yangi   manba   va   adabiyotlar   hamda   zamonaviy   komunikatsiya   vositalari   orqali
o‘rganish, tadqiq qilish mavzuni muhim jihati hisoblanadi
            Kurs ishining obyekti va predmeti.   Gupta va Xarsha davlatlarining vujudga
kelishi bu davlatlarning yangi hind madaniyati shakllanishida tutgan o‘rni, va bu
madaniyatning ilk  o‘rta  asr  davlatlari   siyosatiga,  ilim-fan  taraqqiyotiga,  madaniy
aloqalar   rivojiga   ko‘rsatgan   ta'sirini   manbalar   asosida   yoritib   berish.   Gupta
davlati,   shuningdek   Xarsha   davlatining   boshqaruv   tartiblarini   o‘rganish   va   bu
davlatlarning Hind davlatchiligi rivojidagi o‘rnini aniqlashdan iborat.
3 I.bob. Qadimgi Hindistonning tabiati va aholisi
1.1.Miloddan avvalgi  XV–IV  asrlarda Hindiston
Qadimgi   Hindistonning   tabiati   va   aholisi.   Hindiston   Osiyoning   janubida
joylashgan mamlakat. Uning shimol  tomoni Himolay tog`lari, qolgan uch tomoni
esa  Hind okeani, Eriteriya dengizi  va  Bengal ko`rfazi  suvlari bilan o`ralgan.
Mamlakatning markaziy qismini Dekan tog`lari egallab yotadi. Hindistondan
Hind, Gang, Jamna, Braxmaputra  va boshqa daryolar oqib o`tadi. Mamlakat iqlimi
shimolda mo`tadil, hatto tez-tez qorlar yog`ib turadi. Uning janubiga tushilgan sari
iqlim   issiqlashib,   chekka   janubda   hatto   qish   bo`lmaydi.   Yog`ingarchilik
mavsumlarida  Gang, Hind   va  Braxmaput ra   sohillarida jala quyib tez-tez toshqinlar
bo`lib   turadi.   Hindistonning   o`simlik   va   hayvonot   dunyosi   boy.   Hindiston
odamzodning  ilk  vatanlaridan  biri  hisoblanadi.   U  yerda   600–500  ming   yillardan
beri   aholi   yashab   keladi.   Qadim   zamonda   bu   mamlakatda   dravid,   bengal,   bihar,
gujarat,   assam   va   boshqa   qabilalar   yashaganlar.   Keyinchalik   bu   yerga   oriylar,
shaklar, xioniy, eftoliy  kabi O`rta Osiyo va Eron qabilalari kelib joylashganlar.
Eng Qadimgi Hindiston jamiyati va madaniyati.  Hindiston yarim orolining
shimoli-g`arbidan   Hind   daryosi   oqib   o`tadi.   Bu   daryo   sanskrit   tilida   Sindxu,
pushtu   tilida   esa   Abbasin   –   «daryolar   otasi»,   –   deyiladi.   Bu   daryoning   besh
irmog`i oqib o`tadigan joy  Panjob  –  Beshsuv  deyiladi. Hind daryosi, ayniqsa uning
yuqori qismi Panjobda ibtidoiy davrdan boshlab oadamlar yashab kelishgan.
1920–1922-yillarda   arxeologlar   Panjob   va   Maxenjo-Doro   yodgorligini
topganlar.   Tekshirishlardan   bu   yodgorlik   Hind   shaharlarining   xarobasi   bo`lib
chiqdi.  Moxenjo-Doro   Hind  daryosining   o`rta  qismida   joylashgan   bo`lib,  har   biri
ikki   yarim   kv.   km   joyni   egallab   yotar   edi.   Xarappa   va   Moxenjo-Doro   miloddan
avvalgi   III   mingyillik   va   II   mingyillikning   o`rtalarida   mavjud   bo`lgan
davlatlarning   markaziy   shaharlari   bo`lgan   ekan.   Bu   shaharlarda   aholi   zich
yashagan. Har ikki shahar xarobasini qazigan arxeologlar pishiq va xom g`ishtdan
4 qurilgan   1,2,3   qavatli   uy-joy,   ibodatxona,   hukmdorlar   saroyi,   omborxona   hamda
podsho   qarorgohlarining   qoldiqlarini   topganlar.   Bu   joylardan   g`isht   yotqizilgan
ko`chalar, pishiq g`ishtdan qurilgan quduq va hovuzlar ham topilgan. Shahar sopol
quvurlar   orqali   keladigan   suv   bilan   ta`minlangan.   Shaharda   iflos   suvlarni
tashqariga   chiqarib   yuboradigan   yer   osti   qurilma   inshootlari   bo`lgan.   Har   ikki
shaharda   zargarlik,   me`morchilik,   to`qimachilik,   kulolchilik,   qurolsozlik   va
hunarmandchilikning   boshqa   sohalari   rivojlangan   ekan.   Xarappa   va   moxenjo-
doroliklar   sol,   qayiq   va   kemalar   yasab,   daryo   va   dengizlarda   bemalol   suzganlar.
Har   ikki   shahar   ham   qal`alar,   qalin,   baland   minorali   mudofaa   devorlari   bilan
muhofaza   qilingan.   Xarappa   va   Moxenjo-Dorodan   iyeroglif   yozuvlari   va   tosh
tarozlari ham topilgan.
Miloddan   avvalgi   XVI–XIII   asrlar   orasida   Xarappa   va   Moxenjo-Doro
shaharlari   xarobazorga   aylanib   inqirozga   yuz   tutgan.   Xarappa   va   Moxenjo-Doro
shaharlari   shimoli-g`arbiy   Hindistondagi   qadimgi   davlatlarning   poytaxti   bo`lgan
bo`lsa kerak.
Eng   Qadimgi   Hindistonning   ijtimoiy   tuzumi   va   xo`jaligi.   Eng   Qadimgi
Hindiston   tabaqaviy   jamiyatga   asoslangan   quldorlik   davlati   edi.   Eng   Qadimgi
Hindistondagi   davlatlar   podsholar   tomonidan   boshqarilgan.   Podsholar   oqsoqollar
kengashi   va   qo`shinga   tayanib   ish   olib   borgan.   Qadimgi   aholi   boy-badavlat,
hunarmand, mayda savdogar, o`rtahol dehqdn va ziyolilardan iborat o`rta tabaqaga
hamda kambag`allar, qashshqqlar va qullarga bo`lingan.
Hindistonda   yashagan   aholi   tirikchiligining   asosini   dehqonchilik   tashkil
etgan.   Dehqonlar   vohadagi   unumdor   yerlarni   o`zlashtiiv   ganlar.   O`zlashtirilgan
tekis   yerlarga   suv   kanal   va   ariqlar   orqali   kelgan.   Balandroq   yerlarga   esa
charxparraklar   orqali  suv   chiqarilgan.  Dehqqnlar   datalarga  bug`doy,  arpa,  no`xat,
sholi, shakarqamish va g`o`za ekkanlar. Hindiston g`o`za – paxtaning ilk vatanidir.
Ular banan, anjir, anor, qovun, o`rik, olma ekib polizchilik va bog`dorchilik bilan
ham   shug`uilanganlar.   Dalalarda   har   turli   sabzavotlar   ham   yetishtirilgan.
5 Dehqonchilikda   tosh,   mis   va   jezdan   qilingan   qurollardan   foydalanganlar.   Hind
vohasida, ayniqsa Panjobda sero`t yaylovlar ko`p bo`lgan. Shu bois aholi qoramol,
qo`tos,   zubr,   qo`y,   echki,   cho`chqa   va   eshak   boqib,   chorvachilik   bilan   shu-
g`ullangan.   Qadimgi   hindlar   yovvoyi   fillarni   qo`lga   o`rgatib,   ulardan   xo`jalik   va
harbiy   maqsadlarda   foydalanganlar.   Dehqonchilik   va   chorva   mahsulotlari   aholini
oziq-ovqat, jun, teri kabi xomashyo bilan ta`minlagan.
Eng   Qadimgi   Hindistonda   hunarmandchilik   ham   rivoj   topgan   edi.   Hind
ustalari   tosh,   mis,   jez,   kumush,   oltin   va   qimmatbaho   toshlardan   mehnat   va
jangovar   qurollar,   muhrlar,   uy-ro`zg`or,   zargarlik   buyumlari   va   turli   jihozlar
tayyorlaganlar.   U   yerda   to`qimachilik,   kulolchilik,   qayiqsozlik,   hatto   kemasozlik
ham ancha rivoj topgan edi.
Arxeologlar Hind vohasi va Panjobning ko`p joylaridan savdo omborxonalari
va do`konlarining qoldiqlarini topganlar. U yerlardan qadoq toshlar ham topilgan.
Bu,   Hindistonda   ichki   va   tashqi   savdoning   rivojlanganligidan   dalolat   beradi.
Savdogarlar Eron, Turon, Xitoy, Mesopotamiya, Arabiston va boshqa mamlakatlar
bilan suv va quruqlik yo`llari orqali savdo-sotiq ishlarini olib borganlar.
Dehqonchilik,   chorvachilik,   hunarmandchilik   va   savdo-sotiq   rivojlanishi,
shuningdek talonchilik urushlari natijasida ayrim kishilar ixtiyorida ortiqcha boylik
yig`ilgan. Bu hol mulkiy tengsizlik va tabaqalanishni yanada tezlashtirgan.
Eng   Qadimgi   Hindiston   madaniyati.   Eng   Qadimgi   Hindiston
madaniyatining   vujudga   kelishi   ibtidoiy   jamoa   tuzumi   davriga   borib   taqaladi.
Qadimgi Hind madaniyati ularning xo`jaligi bilan chambarchas bog`liq bo`lgan.
Hind   va   Panjob   viloyati   eng   qadimgi   hind   madaniyatining   beshigi
hisoblanadi.   Yozuv   eng   qadimgi   hind   madaniyatining   ajralmas   qismi   bo`lgan.
Arxeologlar   Xarappa,   Moxenjo-Doro   va   boshqa   joylardagi   yodgorliklardan   sopol
parchalari,   muhrlar   sathi   va   toshlarga   bitilgan   g`alati   yozuvlar   topishgan.   Bu
yozuvlar   ba`zi   jihatlari   bilan   misr   va   shumeriylarning   iyerogliflariga   o`xshab
6 ketadi.   Qadimgi   hind   alifbosining   700   ga   yaqin   rasm-belgilardan   iborat   ekanligi
aniqlangan.   Tekshiruvchilar   bu   yozuvni   o`qishga   urinib   ko`rganlar.   Lekin   bu
urinish hozircha yaxshi natija bergani yo`q. Qadimgi Hindistonda haykaltaroshlik
ham rivoj topgan. Bu jihatdan Xarappa va Moxenjo-Dorodan topilgan erkak kishi,
raqqosa   ayol   va   boshqa   haykallar   diqqatga   loyiqdir.   Eng   qadimgi   Hindistonda
rassomchilik   ham   rivoj   topgan   ekan.   Hind   vohasi   va   Panjobdagi   eng   qadimgi-
yodgorliklardan,  hatto  uzoq  Mesopotamiyadan   odam,  odam   qiyofasidagi   xudolar,
zubr,   karkidon,   buqa,   fil,   qo`tos,   shuningdek   eng   qadimgi   rasm-belgili   yozuv
tushirilgan tosh muhrlar topilgan. Sopol va tosh muhrdagi qabartma rasm tasvirlar
o`sha   qadimiy,   ko`hna   davrdagi   rassomchilikning   qay   darajada   rivojlanganligini
ko`rsatadi.
Miloddan   avvalgi   III–II   mingyilliklarda   Hind   vohasida   hisob-sananing
o`nlik   tizimi   mavjud   ekan.   Bir,   ikki,   uch,   besh,   to`qqiz   va   boshqa   katta-kichik
sonlarga   yonma-yon   qo`yiladigan   nol   (0)ni,   shuningdek   birdan   to`qqizgacha
bo`lgan   sonlar   va   ularning   belgisini   hindlar   kashf   etishgan.   Bu   raqamlar
keyinchalik   vatandoshimiz   ulug`   al-Xorazmiy   tomonidan   biroz   isloh   qilingach,
arablar   dunyosiga   o`tgan.   Bu   ikki   xalq   ma-daniyati   mevasining   yorqin
namunasidir.
Eng Qadimgi Hindistonda me`morchilik ham rivoj topgan edi. Qadimgi hind
ustalari   zargarlik,   naqqoshlik   va   tasviriy   san`atning   boshqa   sohalarida   ham   katta
yutuqlarga   erishganlar.   Eng   qadimgi   Hindistonda   alifbo,   hisobning   o`nlik   tizimi
mavjud bo`lgan. Demak u yerda matematika, geometriya, astronomiya, tabobat va
boshqa ilmiy-amaliy bilimlar rivoj topgan.
Eng   qadimgi   hindlar   o`zlariga   xos   madaniyat   yaratib,   bu   bilan   jahon
madaniyati xazinasiga o`zlarining barakali hissalarini qo`shganlar.
Miloddan avvalgi  XV–IV  asrlarda Hindiston
7 Oriylar va ularning Hindistonga kirib kelishi.   Oriylar Eron va Turon hududida
yashagan   qadimgi   qabilalar   edi.   Ularning   bir   qismi   daryo   bo`ylaridagi   unumdor
yerlarda yashab dehqonchilik bilan shug`ullanganlar. Oriylarning boshqa qismi esa
dasht   va   tog`   yaylovlarida   yashab   qoramol,   qo`y,   echki,   ot   va   tuya   boqib   chor-
vachilik   bilan   shug`ullanganlar.   Ular   Sharqdan   Qadimgi   Hindiston   bilan
chegaradosh bo`lishgan, ular bilan qo`shnichilik qilishgan. Qadimgi hindlar ularni
«oriy»,   «oriya»,   eroniylar   esa   «oyriya»,   «oyraj»   deb   nomlaganlar.   Oriy
atamasining o`zbekcha tarjimasi olijanob, ulug`vor, yaxshi oiladan va aslzoda kabi
ma`nolarni anglatadi.
Miloddan   avvalgi   II   mingyillikning   o`rtalarida   oriylarning   bir   qismi
Sulaymon,   Hindikush   va   Janubiy   Badaxshondan   oshib   o`tib,   Panjob   viloyatini
bosib olganlar. Oriylar bilan mahalliy aholi o`rtasida shiddatli janglar bo`lgan. Bu
janglar   haqida   « M axabxarata»   va   « R amayana »   dostonlarida   mukammal
ma`lumot beriladi. Panjobga o`rnashib olgan oriylar qoramol – sigir, buqa, ho`kiz,
buzoq, qo`y, echki, ot va tuyalar boqib, asosan chorvachilik bilan shug`ullanganlar.
Keyinchalik   ular   Gang   va   Jamna   daryosi   bo`yidagi   unumdor   yerlar,   hamda   tog`
yaylovlarini   bosib   olganlar.   Oriylar   kelgunicha   Hindistonda   ot   bo`lmagan.   Ular
Hindistonga   o`zlari   bilan   ot,   tuya   va   qoramollarning   alohida   zotlarini   olib
kelganlar.
Oriylar   Hindistonning   shimoli-g`arbiy   va   shimoliy   viloyatlarini   bosib   olib,
asta-sekinlik   bilan   mahalliy   hind   qabilalari   bilan   aralashib   ketganlar.   Mahalliy
aholi   oriylardan   temirchilik   va   temir   qurollardan   foydalanishni   o`rganganlar.
Temirdan   bolta,   belkurak,   omoch   tishlari,   qurol-yarog`,   aslaha   va   har   turli
buyumlar yasaganlar. Temir tishli omoch va boshqa temir qurollardan foydalanish
dehqonchilik   va   hunarmandchilikning   yanada   rivojlanishiga,   xo`jalikdagi   boshqa
tarmoqlarning ravnaq topishiga juda katta turtki bergan.
Hindistonda tabaqalanishning kuchayishi.  Dehqonchilik, hunarmandchilik,
savdo-sotiq   va   chorvachilikning   rivojlanishi   natijasida   tabaqalanish   yanada
8 kuchaygan.   Aholi   orasidagi   mehnatkashlarning   mehnati   evaziga   boyib   ketgan
jamoa   oqsoqollari   –   rojalar,   ruhoniylar   va   sarkardalar   ajralib   chiqqanlar.
Dehqonlar,   hunarmandlar,   oddiy   chorvador   va   savdogarlar   aholining   o`rta
tabaqasini tashkil etganlar. Aholi orasida kambag`allar ham ko`p bo`lgan. Urushda
asir   tushgan   begonalar   va   boylardan   qarzdor   bo`lib   qolgan   hindlar   qullarga
aylantirilgan.   Ular   qullarni   «begona»,   «dushman»,   deb   atashar   edi.   Rojalar,
lashkarboshilar   va   ruhoniylar   oddiy   kishilar   va   qullarni   uylari,   dalalari,
ustaxonalarida ishlatib, chorvalarini boqtirganlar. Oddiy kishilar va qullar mehnati
evaziga   boyib   olgan   oqsoqollar,   lashkarboshilar   va   ruhoniylar   asta-sekin
quldorlarga aylana borganlar. Qullar va oddiy kishilami itoatda saqlash uchun roja,
lashkarboshi   va   ruhoniylar   ixtiyorida   qurollangan   jangchilar,   nazoratchilar,   soliq
yig`uvchilar,   soqchilar   va   xizmatchilari   bo`lgan.   Aslzodalar   tomonidan   gunohkor
deb   hisoblangan   oddiy   kishilar   va   qullar   shafqatsiz   sudya   –   qozilar   tomonidan
qattiq jazolangan.
Rojalar,   lashkarboshilar,   ruhoniylarga   xizmat   qiluvchi   soqchi,   nazoratchi,
qurolli   jangchi,   soliq   yig`uvchi,   qamoqxona,   sudya   –   qozilar   jamiyatni
boshqaruvchi tashkilot  –  davlat tizimi edi.
Rojalar  saylab   qo`yilgan  qabila oqsoqollari,  rahbarlaridan  asta-sekinlik  bilan
hokimlar   va   podsholarga   aylana   borganlar.   Endilikda   ular   faqat   o`z   mol-
mulklarinigina emas, balki hokimiyatni, podsholikni ham bolalari va aka-ukalariga
meros qilib qoldiradigan bo`lganlar.
Shunday   qilib,   miloddan   avvalgi   I   mingyillik   boshlarida   Hindistonda
podsho boshqaradigan davlatlar qaytadan tashkil topgan.
Shimoliy Hindistondagi dastlabki davlatlar.
Miloddan   avvalgi   IX–VI   asrlarda   Gang   vohasi   va   Shimoliy   Hindistonda
xo`jalik   asta-sekinlik   bilan   rivojlana   borgan.   Xo`jalikni   boshqarish,   aholi   orasida
tartib-qoidalarni   saqlash   va   u   yoki   bu   viloyatni   tashqi   dushmanlar   hujumlaridan
9 saqlash   uchun   davlat   zarur   edi.   Bugina   emas   boy - badavlat   kishilar   uchun   ham
podsholik,   ham   davlat   zarur   edi.   Ular:   «Agar   podsho,   davlat   himoya   qilmasa,
badavlat kishilar o`lim va quvg`inlikka mahkum bo`ladilar»,   –  der edilar.
Miloddan   avvalgi   VI   asrga   kelib   Gang   –   Jamna   vohasi   va   Shimoliy
Hindistonda 20 dan ortiq katta-kichik davlatlar bo`lib, ularning yiriklari Kambodja,
Koshala, Kashi, Magadxa, Anga, Shakya Gandxar, Malla va boshqalar edi.
Miloddan   avvalgi   VI–V   asrlarda   Shimoliy   Hindistonda   hukmronlikni
qo`lga   olish   uchun   yuqoridagi   davlatlar   o`rtasida   shiddatli   janglar   bo`lib   o`tgan.
Podsho   Bimbasara   (543–491)   davrida   Ma-gadxa   kuchayib,   uning   qo`shinlari
Gang vohasidan Bengal qo`1-tig`igacha bo`lgan yerlarni bosib olganlar. Bimbasara
vorislaridan Ajatashtru davrida butun Gang vohasi va Markaziy Hindistonda yirik
davlat tashkil topadi.
Miloddan   avvalgi   345-yili   aholining   quyi   tabaqasiga   mansub   bo`lgan
Ugrasen   Nand   Magadxa   podshosini   yengib   taxtni   egallaydi.   U   qudratli   Nand
podsholigiga   asos   soladi.   Ugrasen   davrida   Shimoliy,   Markaziy   va   hatto   Janubiy
Hindistonning   katta   qismi   Nandlar   davlati   tarkibiga   qo`shib   olinadi.   Nand
Hindistondagi   qudratli   davlatga   aylanib   bu   davrda   xo`jalik   va   madaniyat   har
tomonlama rivoj topadi.
Miloddan   avvalgi   VI–IV   asrlarda   Hind   vodiysi   va   Panjob   viloyatida   ham
ko`pgina   mayda   davlatlar   bo`lgan.   Bu   davlatlarning   aksariyati   Doro   I   davrida
Eronga tobe bo`lib, ko`p miqdorda xiroj toiab turganlar.
Iskandarning Hindistondagi istilolari.  Miloddan avvalgi 329–327-yillarda
Makedoniya   podshosi   Iskandar   Zulqarnayn   Turondagi   istilolardan   so`ng,   120
ming  kishilik qo`shin bilan Hindikush va Sulaymon tog`laridan oshib o`tib, Panjob
viloyatiga   bostirib   kiradi.   Panjobdagi   mayda   davlatlarning   ko`pchiligi   Iskandarga
itoat   etadilar.   Ammo   Panjobdagi   eng   kuchli   podsholardan   biri   Por   Iskandarga
qarshi kurashga otlanadi. Por ixtiyorida  30 ming  piyoda,   4 ming  otliq askar,  3000
10 jang   arava   va   200   jangovar   fil   mingan   jangchilar   bor   edi.   Ikki   shoh   askarlari
o`rtasida   shiddatli   jang   boshlanadi.   Porning   o`zi   jangovar   fili   ustida   dushmanlar
bilan qahramonlarcha kurashib  9 joyidan  yarador bo`ladi. Janglarning birida uning
ikki   o`g`li   halok   bo`ladi.   Ammo   u   shunga   qaramay   urush   maydonini,   askarlarini
tark   etmay,   jangni   davom   ettiradi.   Urush   Iskandar   qo`shinlarining   g`alabasi   bilan
tugaydi.   Por   bilan   bo`lgan   urushlarda   Iskandar   ko`p   askarlaridan   ayrildi.
Iskandarning   sevimli   jangovar   oti   Butsefal   janglarning   birida   tig`   tegib   halok
bo`lgan.   Iskandar   halok   bo`lgan   oti   sharafiga   Hind   daryosi   bo`yida   Butsefaliya
shahrini qurdirgan. Iskandar Porning jangdagi qahramonligi va irodasiga tan berib,
uni   o`z   saltanati   podshosi   qilib   qoldiradi.   Iskandarning   Gang   vohasiga   bostirib
kirish niyati ham bor edi. Xuddi shu davrda Iskandar qo`shinlari o`rtasida kasallik
tarqalib, uning sarkardalari Gang tomon yurishdan bosh tortadilar.
Ikkinchidan   Gang   daryosining   chap   sohilida   qudratli   Nand   davlatining   200
ming   piyoda,   80 ming   otliq,   8 ming   jang aravali  va   6 ming   jangovar  fil  mingan
suvoriydan   iborat   katta   qo`shini   turardh   Iskandar   Nandlarning   qudratli   qo`shinini
yengishga ko`zi yetmay Gang tomon yurishni qoldirishga majbur boiadi. Iskandar
Hind va Panjobda ozroq qo`shin qoldirib,   miloddan avvalgi 325-yili   Hindistonni
tark   etib,   Bobilga   qaytadi.   U   Bobilni   o`z   saltanatining   markaziga   aylantiradi.
Ammo u   12 yil   kurashib, jang qilib qo`lga kiritgan ulkan saltanatini   2–2,5 yilgina
boshqaradi-yu,  miloddan avvalgi 323-yilda  og`ir betoblik va zaharlanishdan vafot
etadi. U endigina  34 yoshga  qadam qo`ygan edi.
11 II.bob. Maurya, Kushonlar va Guptalar davrida Hindiston
2.1. Qadimgi Hindistonning ijtimoiy tuzumi va   madaniyati
Maurya davlatining tashkil topishi va kuchayishi.  Miloddan avvalgi 325-
yilda  Iskandar Hind vohasida uncha katta bo`lmagan qo`shin qoldirib, Hindistonni
tark etdi. Iskandar ketgach, ko`p o`tmay, hind qabilalari yunon-makedon asoratiga
qarshi ozodlik urushini boshlab yubordilar. Bu harakatga mashhur hind sarkardasi
Chandragupta   boshchilik   qiladi.   Miloddan   avvalgi   317-yili   yunon-makedon
qo`shinlari Hind vohasidan butunlay quvib chiqariladi.
Rivoyatlarga qaraganda Chandragupta aslzodalardan bolmay, eng past shudra
yoki kshatriyalardan kelib chiqqan ekan. U yoshligida Nand sulolasi podsholariga
xizmat   qilgan   ekan.   U   podsho   bilan   chiqisha   olmay   Panjobga,   Iskandar   huzuriga
kelib   unga   xizmat   qilgan.   Chandragupta   lskandarni   Nandlar   shohi   ustiga   qo`shin
tortishga undagan.
Yunon-makedonlar   Panjobdan   quvilgach,   Chandragupta   katta   qo`shin   bilan
Magadxaga   qaytib,   Nand   shohi   qo`shinlarini   yengib,   taxtni   egallaydi.   U   Maurya
podsholigiga   asos   solib,   miloddan   avvalgi   317–298-yillarda   hokimiyatni
boshqaradi.   Chandragupta   Patalaputra   shahrini   davlat   poytaxtiga   aylantiradi.   U
butun   Shimoliy   Hindistonni   birlashtirib   Maurya   saltanatini   kuchaytiradi.
Miloddan avvalgi 305-yili  Chandragupta bilan Salavka qo`shinlari o`rtasida qattiq
jang   bo`lib,   salavkiylar   qo`shini   mag`lubiyatga   uchraydi.   Chandragupta   bilan
Salavka o`rtasida sulh tuzilib, Sharqiy Eron va Belujiston Maurya davlati tarkibiga
qo`shib   olinadi.   Chandragupta   Salavkaga   500   jangovar   fil   in`om   qiladi   va   uning
qiziga uylanadi.
Chandraguptaning vorislari  Bindusara  (miloddan avvalgi 293– 268-yillar) va
Ashoka   (miloddan   avvalgi   268–231-yillar)   davrlarida   Maurya   davlatining
chegaralari kengayib, qudratli davlatga aylanadi. Ashoka davlatni boshqarish, din,
12 madaniyat   va   xo`jalik   sohalarida   islohotlar   o`tkazadi.   Ashoka   davrida   Maurya
davlati o`z kuch-qudratining cho`qqisiga ko`tariladi.
Maurya   davlatining   qulashi   va   Hindistonning   mayda   dav-latlarga
bo`linib   ketishi.   Ashoka   vafotidan   so`ng   mamlakatda   toj-taxt   uchun   sulolaviy
janglar   ayj   oladi.  Shimoli-g`arbdan  Panjobga  Yunon-Baqtriya  qo`shinlari   bostirib
kiradilar.   Miloddan   avvalgi   180-yilda   Maurya   sulolasining   so`nggi   podshosi
taxtdan   ag`darib   tashlanadi   va   o`ldiriladi.   Shu   yili   taxtni   shunglar   sulolasiga
mansub   kishilar   egallaydilar.   Bu   davrda   Maurya   davlatining   chegaralari   Gang
vohasi   bilan   kifoyalangan   edi.   Shunglar   davlati   uzoq   yillar   davomida   Yunon-
Baqtriya   va   mayda   Hind   davlatchalari   bilan   urushlar   olib   borganlar.   Shu   davrda
Panjobda Yunon-Hind podsholigi tashkil topgan.
Shu   davrlarda   Panjobga   yunon,   sak   va   parfiya   qo`shinlari   tez-tez   hujumlar
qilib turishgan. Shunglar sulolasi mamlakatni   miloddan avvalgi 180-yil   bilan   68-
yillar   orasida   boshqarganlar.   Miloddan   avvalgi   68-yili   Magadxada   navbatdagi
davlat to`ntarishi bo`lib, taxtni  Kanva  sulolasiga mansub kishilar egallaydilar. Ular
Magadxa   qo` l   ostidagi   mamlakatni   45   yil   boshqaradilar.   O `zaro   urush-janjallar
tufayli   bu   davlat   ham   yemiriladi.   Hindiston   yana   mayda   davlatlarga   bo`linib
ketadi.
Hindistonning   Kushonlar   davlatiga   qo`shib   olinishi.   Hindistonda   o`zaro
urushlar avjiga chiqib, mayda davlatlarga bo`linib ketayotgan bir davrda, shimoli-
g`arbdan kushon podsholarining istilolari boshlanadi.
Miloddan avvalgi II asr o`rtalarilda  Baqtriyaga o`tib joylashgan Yuechjilar
shu   yerda   Kushon   davlatiga   asos   soladilar.   Kushonlar   davlatining   asoschilaridan
biri   Kudzula   Kadfiz   I   Kashmir   va   Janubiy   Baqtriyani   bosib   oladi.   Uning   o`g`li
Vima   Kadfiz   II   esa   Hindistondagi   o`zaro   urush-janjallardan   foydalanib   Panjob
viloyati,   Quyi   Hind   bo`ylari,   Bengaliya   va   Hindiston   yarim   orolining   markaziy
qismlarini   ham   bosib   oladi.   Kadfiz   II   vafotidan   keyin   Kushonlar   taxtiga   uning
o`g`li   Kanishka   I   o`tiradi.   Kanishka   I   (milodiy   78–100–123-yil)   davrida
13 Hindistonning   janubiy   viloyatlari   ham   Kushonlar   saltanati   tarkibiga   qo`shib
olinadi.   Kanishka   davrida   Kushonlar   saltanatining   poytaxti   Baqtrdan   Peshovarga
ko`chiriladi.   Kanishka   I   va   Xuvishka   podsholik   qilgan   davrlaridan   keyin   Kushon
davlati   kuchsizlanadi.   Milodiy   III   asr   oxirlarida   ichki   kurashlar   va   g`arbdan
sosoniy   qo`shinlarining   bergan   qaqshatqich   zarbalari   ostida   Kushon   saltanati
yemirilib, uning o`rnida katta-kichik davlatlar tashkil topadi.
Guptalar   davrida   Hindiston.   Kushonlar   saltanati   barham   topgach,
Hindistonda   bir   qancha   davlatlar   tashkil   topadi.   Milodning   IV   asridan   boshlab
Gang vohasidagi Magadxa davlati yana kuchayadi. Bu davlatning asoschisi Gupta
bo`lib,   sulola   ham   shu   nom   bilan   atalgan.   Magadxa   davlati   Guptaning   nabirasi
Chandragupta   I   (milodiy   320–335)   va   uning   o`g`li   Samudragupta   (milodiy
335–380)   davrida   ancha   kuchayib,   ular   Himolay   tog`laridan   Madras   shahri
oralig`idagi yerlarni bosib oldilar. Guptalar sulolasi saltanatining gullab-yashnagan
davri   Chandragupta   II   podsholik   qilgan   380–415-yillarga   to`g`ri   keladi.
Chandragupta   II   davrida   Hindistonning   yerlari   Panjob,   Hind   vohasi   hisobiga
kengayadi.   Bu   davrda   Hindistonda   dehqonchilik,   chorvachilik,   hunarmandchilik,
ayniqsa savdo-sotiq nihoyat darajada rivoj topadi.
Chandragupta podsholik qilgan yillar Hindiston tarixida   «Guptalarning oltin
asri»  deb madh etilgan.
Chandragupta   II   vafotidan   keyin   Hindistonga   O`rta   Osiyo   tomondan
kidariylar,   eftaliylar   va   boshqa   qabilalarning   hujumi   boshlanib,   ular   Panjob   va
Hind   vodiysida o`rnashib qoladilar.
Kidariylar   va   eftaliylar   bilan   olib   bonlgan   urushlar   natyasida   juda   ko`p
kishilar halok bo`ladi, xo`jalikning hamma tarmoqlari izdan chiqadi.
Guptalar mamlakatda markazlashgan davlatlar tuzishga ko`p harakat qiladilar.
Lekin bu harakatlar yaxshi natija bermaydi. Shu bilan Hindistonning qadimgi tarixi
ham o`z nihoyasiga yetadi.
14 Miloddan   avvalgi   VI   va   milodiy   V   asrlarda   Hindistonning   xo`jaligi.
Miloddan   avvalgi   I   mingyillik   o`rtalariga   kelib,   dehqonchilik   Gang   vodiysi
xo`jaligining asosiy tarmog`iga aylangan. Ekinlarni sug`orishda sun`iy kanal, ariq
va charxparraklardan foydalanganlar.
Yer haydashda ho`kiz qo`shilgan omoch va so`qalardan foydalanilgan. So`qa
va omochlarga qo`tos, eshak, xachir va otlarni ham qo`shgan bo`lishlari mumkin.
Hind   dehqonlari   zarang   yerlarni   6–12   ho`kiz   qo`shilgan   qo`shaloq   qo`shlar   bilan
haydaganlar.
Qullar   sonining   orta   borishi   munosabati   bilan   yerga   ishlov   berishda   omoch,
so`qa,   tirma   va   molalarni   qullar   ham   tortganlar.   Dehqonlar   bug`doy,   arpa,   tariq,
zig`ir, sholi, suli, dukkakli o`simliklar, paxta, shakarqamish  va  choy  ekkanlar.
Qadimgi   hind   aholisi   xo`jaligining   asosiy   tarmoqlaridan   biri   chorvachilik
bo`lgan. Hindistonda yirik shoxli qoramol – sigir, buqa, ho`kiz, qo`tos va buzoqlar
boqishga katta e`tibor berganlar.
Otlar   Hindistonda   yuqori   baholangan.   Ot   asosan   Panjob   viloyati   va   Hind
daryosining Tar cho`liga tutash bo`lgan joylarda boqib parvarish qilingan. Otlardan
asosan   minib   yurish,   jang   aravalariga   qo`shish   va   otliq   qo`shin   uchun
foydalanilgan.
Hindistonda   Nand,   Maurya,   Kushon   va   Guptalar   saltanatining   qaror   topishi
munosabati bilan dehqonchilik, chorvachilik, hunarmandchilik yanada rivojlanadi.
Miloddan avvalgi   VI   asrdan milodiy   V   asrgacha bo`lgan davrda   ichki va
tashqi savdo ham muttasil rivojlanib borgan.
Miloddan   avvalgi   VI   asrning   oxiri   –   V   asr   boshlarida n   b o shlab   kumush
tangalar   ham   zarb   etilgan.   Qadimgi   Hindiston   tarixining   hamma   davrlarida
savdogarlar va hunarmandlar badavlat bo`lishgan.
15 Miloddan   avvalgi   VI–IV   asrlarda   Hindistondagi   davlatlar   va   savdogarlar
suv va quruqlik yo`li orqali Janubi-Sharqiy Osiyo, Seylon, Arabiston, Afrika, Eron
va Turon o`lkalari bilan qizg`in savdo ishlarini olib borganlar. Kushonlar davrida
esa   Hindiston,   yuqorida   nomlari   aytilgan   mamlakatlardan   tashqari   Rim,
Mesopotamiya va Xitoy bilan ham savdo-sotiq ishlarini olib borganlar.
Bu   jihatdan   miloddan   avvalgi   II   asrda   « Buyuk   ipak   yo`li»   ning   ochilishi
alohida ahamiyatga ega bo`lgan. Hikoya qilishlaricha Hindiston janubidagi Kerala,
Chola va Pandya kabi davlatlarga Rim savdo kemalari kelishgan ekan.  Milodiy  I–
IV   asrlarda   Kushon   podsholari   turli   ma`danlardan   tanga   pul   chiqarganlar.   Oltin
tangalar zarb qilish ham kushonlar davriga to`g`ri keladi. Savdo-sotiq Hindistonda
hukm   surgan   hamma   davlatlar   davrida   rivojlangan.   Chunki   savdogarlar
hunarmandlar singari davlatga juda katta foyda keltirganlar.
Shunday   qilib,   dehqonchilik,   chorvachilik   va   hunarmandchilik   aholini   oziq-
ovqat   bilan   ta`minlashda,   hunarmandchilik   uchun   turli   xomashyo   yetkazib
berishda   muhim   ahamiyat   kasb   etgan.   Uzoqni   ko`zlagan,   siyosatdon   podsho   va
amaldorlar xalqaro savdoni rivojiga homiylik qilganlar.
Hindistondagi davlatlarning ijtimoiy tuzumi.  Ma`lumki,  miloddan avvalgi
III ming yillikning ikkinchi yarmida  Qadimgi Panjob va Hind daryosi vodiysida
tepasida podsho turgan davlatlar vujudga kelgan.
O`sha vaqtdayoq aholi orasidan podsho boshliq oliy mansabdagi boy-badavlat
aslzodalar   ajralib   chiqqanlar.   Hunarmandlar,   mayda   savdogarlar,   kichik   yerli
dehqonlar   aholining   o`rta   tabaqasini   tashkil   etga n .   Endrgina   paydo   bo`layotgan
qullar   va   qashshoq   kishilar   aholining   quyi   tabaqasini   tashkil   etgan.   Podsho
mamlakatning   mutlaq   hokimi   bo`lib,   u   qarigan   va   o`lgan   taqdirda   uning   taxti,
mamlakat va uning mol-mulki o`g`illari va aka-ukalariga meros bo`lib qolgan.
Miloddan   avvalgi   I   mingyillik   o`rtalariga   kelib   Shimoliy   Hindistonda   20
dan   ortiq   katta-kichik   davlatlar   tashkil   topadi.   Shimoliy   Hindistondagi   Magadxa,
16 Koshala,   Nand,   Maurya,   Kushon   kabi   yirik   davlatlar   podsho   boshqaradigan
davlatlar bo`lgan. Bunday davlatni  monarxiya  deyilgan.
Shimoliy   Hindistonda   Vridji   va   Malla   kabi   davlatlar   ham   bor   ediki,   bu
davlatni   oqsuyak-zodagonlar   kengashi   va   xalq   yig`ini   tomonidan   saylab
qo`yiladigan hokimlar boshqarganlar. Bunday davlatni  respublika  deyilgan.
Qadimgi Hindistonda toifachilik tuzumi.
Hindistonning   qadimgi   solnomalari   Veda   kabi   diniy   to`plamlarida   aholi   bir-
biridan   farq   qiladigan   turli   toifa   –   varna-kastalarga   bo`linganligi   ta`kidlanadi.
Shulardan   birinchisi   oliy   varna-kastaga   mansub   bo`lgan   braxmanlar   bo`lgan.
Braxmanlar toifasiga yirik yer  egalari, ruhoniy-kohinlar, amaldorlar  va aslzodalar
a`zo   bo`lishgan.   Ular   oliy   xudo   Braxmaning   og`zidan   yaratilgan   ekan.   Ikkinchi
varna-kasta  kshatriyalar  bo`lib, ular xudo Braxmaning yelkasidan  vujudga kelgan
ekanlar. Kshatriyalar toifasiga harbiy sarkardalar va jangchilar kirganlar.
Aholining eng  ko`p  qismini   tashkil  etgan  hunarmandlar, mayda  savdogarlar,
dehqon va dehqon jamoalari uchinchi toifa –   varni-vayshilarni   tashkil etgan. Ular
xudo Braxmaning qovurg`asidan paydo bo`lgan ekanlar.
Hindiston aholisining eng quyi tabaqasi   shudralar   bo ` lgan.   Ular Braxmaning
tovonidan paydo bo`lgan ekan. Shudralar ajnabiyyot o`lkaning odamlari, o`z urug`-
qabilalaridan   ajralib   ko`chib   kelganlar   hisobiga   to`ldirib   turilgan.   Ular   zoti   past
kishilar   hisoblanib,   chang-tuproqqa   belanib   yashashga   mahkum   etilgan   ekanlar.
Ular jamoalarga aralashtirilmagan, biron-bir xizmat va vazifaga tayin etilmagan.
Hindistonda   to`rt   varna-toifaning   birortasiga   kirmagan   kishilar   ham
boiishgan. Ular  «chandallar»  –  toza suvni harom qiluvchilar  edilar. Ulardan hazar
qilinib,   ular   jamoat   binolariga,   ibodatxonalarga   hatto   quduqlar   yoniga   ham
yaqinlashtirilmaganlar.   Chandallar,   ya`ni   hazar   qilinganlar   eng   og`ir   va   iflos
ishlarni   –  axlatlarni   olish,   iflos   joylarni  tozalash,  o`lgan  hayvonlar   terisini   shilish
kabi ishlarni bajarganlar.
17 Vedada   aytilishicha,   odam   qaysi   toifadan   bo`yi   o`sha   toifada   qolar   ekan.
Hindistonda  qadim  zamonlardayoq  adolatparvar  kishilar  ham  yetishib   chiqqanlar.
Ular   o`sha   vaqtda   ijtimoiy   tuzumga,   diniy   e`tiqodlarga   va   odamlarni   toifalarga
bo`linishiga qarshi chiqqanlar.
Yozuv va adabiyot.  Hind vohasi va Panjobda yashagan hind xalqlarining eng
qadimgi   ajdodlari   o`z   yozuvlariga   ega   bo`lganlar.   Arxeologlar   Xarappa   va
Moxendjo-Dorodan   hayvon   va   qandaydir   rasm-belgilar   tushirilgan   muhrlar   va
sopol   idishlarning   parchalarini   topganlar.   Tilshunos   olimlar   Hind   vohasidagi
yozuvlarni tekshirib ko`rganlar. Ba`zi tilshunoslar hind yozuvi 400 belgi-rasmdan
iborat   desalar,   boshqalari   250   va   yana   o`zgalari   300   belgi-rasmdan   iborat   deb
o`ylaydilar. Ammo hanuzgacha qadimgi hind yozuvlari to`liq o`rganilmagan. Ba`zi
olimlar hind yozuvini shumerlarnikiga, boshqa olimlar esa xett yozuviga o`xshash
deydilar.
Lekin   miloddan avvalgi V asrdan boshlab   Hindistonda   braxmi, kxaroshtxi,
aramey,  gupta   va boshqa  yozuvlardan  foydalanganlar. Qadimgi  Hindistonda  xalq
og`zaki ijodi va uning davomi hisoblangan yozma adabiyot ham erta rivoj topgan.
Ular   maqol,   matal,   ertak,   hikoya,   doston,   qo   `shiqlar   va   ajoyib   afsonalar
yaratganlar.
Vedalar   –   jinlar,   qo`shiqlar,   afsunkor   va   diniy   duolardan   iborat   katta
to`plamdir.
Qadimgi   Hind   adabiyotining   eng   nodir   asarlari   qatoriga   «Maxabxarata»,
«Ramayana»,   «Pancha   tatra»,   «Kalila   va   Dimna»   kabi   asarlarni   kiritish
mumkin.
«Ramayana»   dostonida   o`gay   onasining   bergan   azoblariga   chiday   olmagan
shahzoda Ramaning o`z shahri Ayodxiyani tashlab ketib, o`zga yurtlarda boshidan
kechirgan   sarguzashtlari   haqida   hikoya   qilinadi.   Hikoya   qilinishicha   Seylonda
devlar   Ramaning   xotini   Sitani   o`g`irlab   ketadilar.   Rama   ayiq   ya   maymunlardan
18 qo`shin   tuzib,   devlarni   tor-mor   etib,   xotinini   ozod   qiladi.   Nihoyat   Rama   o`z
vataniga qaytib, otasi taxtini egallaydi.
«Maxabxarata» dostonida Bxarata podsho urug`ining ikki avlodi – Kauravlar
va Pandavlarning toj-taxt, boylik talashib olib borgan kurashlari hikoya qilinadi.
V   asrda   yashagan   Kalidasa   ajoyib   drama   asarlari   yozgan   mashhur   adib.   U
yozgan drama asarlaridan eng mashhuri «Shakuntala» dir.
  Hindistonda   ilmiy   bilimlarning   rivojlanishi.   Hindistonda   aniq   fanlaiga
ham   katta   e`tibor   berganlar.   Hindistonda   geografiya,   tarix,   astranomiya,
matematika fanlari ham rivoj topgan edi. Hind faylasuflari Charvak degan ta`limot
yaratganlar. Bu ta`limotga ko`ra ilmning bosh manbai – tajribadir deyiladi.
Hindiston   shaxmat   o`yinining   ham   vatanidir.   Hind   astronomlari   va
matematiklari   bir   yilni   360   kunga,   uni   12   oyga   bo`lib,   5   kunini   bayram
hisoblaganlar.   Ularning   hisobida   bir   yil   365   kunga   teng   bo`lgan.   Ular   quyosh   va
suv soatlarini kashf etib, ulardan foydalanganlar.
Astronom   Aryabxata   V   asrdayoq   Yerni   sharsimon   ekanligini   va   yerning
o`ziga tortish qonunini, ayni paytda u o`z o`qi atrofida aylanishini ham aytgan.
Hindistonda   tabobat   ilmi   ham   ancha   rivoj   topgan   edi.   Tabiblar   tomir
harakatiga   qarab   kasalliklarni   aniqlaganlar.   Bemorlarni   shifobaxsh   o`simlik,   ho`l
meva,   hayvon   a`zolari   va   boshqa   narsalardan   tayyorlangan   sodda   va   murakkab
dorilar bilan davolaganlar.
Me`morchilik   va   tasviriy   san`at.   Hindistonda   me`morchilik   erta   rivoj
topgan.   Ustalar   me`morchilikda   loy,   xom,   pishirilgan   g`isht,   tosh,   maxsus
qotishma   va   yog`ochlardan   foydalanganlar.   Ular   shoh   saroylari,   ibodatxonalar   va
ma`muriy   binolar   qurishda   katta   yutuqlarga   erishganlar.   Hindistonda
haykaltaroshlik ham rivoj topgan. Haykaltaroshlar podsho, budda, sher, arslon, fil,
karkidon va boshqa narsalarning haykal va rasmlarini ishlaganlar.
19 Bu   jihatdan   muhr   va   tangalar   sirtiga   tushirilgan   Tosh   darvoza   rasmlari
Ashoka   davrida   tosh   ustun   ustiga   o`rnatilgan   4   sher   haykali   kishini   hayratga
soladi.   Gumbazli   binolar   va   tog`   qoyalarini   o`yib   ishlangan   binolar   o`zining
go`zalligi bilan ajralib turadi. Hindistonda mustaqillik o`rnatilishi va e`lon qilinishi
munosabati bilan tosh ustun ustiga o`rnatilgan qadimgi to`rt sher haykali, bugungi
kunda bizdagi  Xumo qushi  kabi Hindistonning davlat ramziga aylantirilgan.
Diniy   e`tiqod.   Qadimgi   Hindistonda   juda   ko`p   urug`,   qabila   va   elatlar
yashaganlar.   Ularning   xo`jaligi,   turmush   tarzi   har   xil   bo`lganligi   uchun   diniy
e`tiqodlari ham turlicha bo`lgan. Hindistonda yashagan aholi ko`p zamonlar tabiat
hodisalariga,   ajdodlari   ruhiga   tog`-toshlarga,   hayvonlarga,   suv   va   daraxtlarga
sig`inish uzoq davom etgan. Ularda oy, quyosh va olovga sig`inish keng tarqalgan
edi. Hindlarda   Agni   olov,   Indra   momaqaldiroq,   Aditinani   esa hosildorlik xudosi
deb bilganlar.
Hindistonda   diniy   e`tiqodlarning   kelib   chiqishi   ham   boshqa   xalqlar   kabi
ularning turmush tarzi va xo`jaligi bilan bog`liq ekan.
Davlatlar   vujudga   kelishi   munosabati   bilan   Hindistonning   ko`p   joylarida
Braxman   dini   keng   yoyilgan.   Bu   din   miloddan   avvalgi   IX–VIII   asrda   vujudga
kelib, uning xudosi Braxma bo`lgan. Bu dinning ruhoniylari  braxmanlar  deyilgan.
Ularning   ta`limoti   bo`yicha   Braxma   olam   va   odamni   yaratuvchisi   hisoblangan.
Aditinani   «hammaning   onasi»,   «hamma   narsaning   mohiyati»,   «abadiyat»,
«yaratilgan   va   yaratuvchi»   kabi   nomlar   bilan   ulug`laganlar.   Dastlab
momaqaldiroq, hosildorlik xudosi hisoblangan  Indra  keyinchalik hokim, hukmdor
va   podsholar   homiysiga   aylangan.   Keyinchalik   Indra   so`zining   o`zi   ham   podsho,
hokim, hukmdor kabi ma`noni anglata boshlagan.
Hindistondagi   diniy   e`tiqodlardan   yana   biri   buddizm   bo`lgan.   Bu   din
mi l oddan   avvalgi   VII– VI   asrlarda   vujudga   kelgan.   Uning   asoschisi   shahzoda
Siddhartha   Gautama   bo`lgan.   U   Budda–   «Ma`rifatparvar»   laqabi   bilan   o`z
ta`limotini   mamlakat   bo`ylab   40   yil   targ`ib   qilgan.   U   braxmanlikdagi   kasta-
20 tabaqalarga   bo`linishni   qoralab,   jamiyatdagi   barcha   kishilar   xudo   oldida   teng
huquqqa egadirlar, deb ta`lim bergan. Keyinchalik buddiylik davlat dini darajasiga
ko`tarilib,   avval   Turonning   janubiy   hududlari,   keyin   Xitoy   va   Markaziy   Osiyoga
yoyiladi.
Shunday   qilib,   Qadimgi   Hindiston   xalqlari   o`zlariga   xos   boy   madaniyat
yaratganlar. Keyinchalik hind madaniyatidan jahon xalqlari bahra olganlar.
. Хindistоn   tаriхini   o`rgаnish   Хind-еvrоpа   til   gruppаsigа   kiruvchi   хаlqlаr
таriхini o`rgаnishgа bеvоsitа mаnbа бo`lib hizмаt qilishi ko`zda tutiladi, shu orqali
Xind xalqinig  jahon svilizatsiyada tutgan o`rnini yoritib berish.
Xind manbashunosligi.
Osiyo xalqlari va jaxon madaniyatida muxim o`rin tup an xind xalqi tarixini
urganib chikish maqsad qilib kuyildi.
Qadimgi Xindiston o`zining b е takror manbalari bilan jaxonni lol koldirgan bo`lib
bu o`lka turli davrlarda ko`p xalqlar va davlatlar ta`siri ostida bo`lganligi tarixdan
ma`lum. Chunonchi eramizdan avval 2 ming yillikda     xind- е vroia gil gruppasiga
oid qabilalardan bo`lgan ariylar 
k е lishi   ko`zatilgan.   K е yin   1   ming   yillikka   oid   k е lib   xindlarning   ayrim   o`lkalari
forslar tomonidan istilo kilindi va nixoyat eramizning boshlariga k е lib, butun xind
o`lkasi Kushonlar davlati    tarkibiga kirgan edi.
Shunday qilib, Xindiston tarixini kuyidagi tartibda bo`lib chikish mumkin.
Birinchisi,   Qadimgi   xind   sivilizatsiyasi   taxminan   23-18   asrlarni   o`z   ichiga   oladi
Ya`ni dastlabki davlatlar, ilk davlatlarni yuzaga k е lishi.
Ikkinchisi,   2   ming   yillikning   ikkinchi   yarmida   paydo   bo`lgan.   Xind- е vroia
qabilalari, jumladan ariylar. Hamda 2 ming yillikning oxiri hamda 7 asrlarda pand е
bo`lgan   mukaddas   adabiyot   mansabi   xisoblangan   v е da   tilga   olib   o`tish   lozim.
21 Vanixoyat   Shimoliy   Xindistonda   ariylarda   xind   vohasida   dastlabki   davlatlarni
yuzaga k е lishi bilan tugallanadi.
Uchinchidan,   U1-III   asrlarda   er.   avv.   Budda   dinini   paydo   bo`lishi   va   tarkalishi,
Shuning uchun bu davrni Budda davri d е ymiz.
Turtinchidan, er. avv. II asrdan to eramizning V asrini oralign klassik dlpg d е yiladi
pa   kasta   tuzumini   yoyilishi   boshlandi.   Qadimgi   Xindiston   manbashunoslarn
orasida   mukaddas   xinduizm   va   buddizm   kitoblari   aloxida   o`rin   tutadi.   L е kin
sanskrit manbalarini o`rganish juda kiyin k е chmokda. Eramizdan avval 5 asrga oid
Panin   garammatikasini   o`rganish   umuman   Xindiston   tarixini   sist е amlai   ravishda
o`rganish asosan 19 asrda boshlandi. . Bu o`lkani tarixini o`rganish 18 asr oxiridan
boshlandi.   ya`ni   Xindiston   zabt   etilishidan   sung   bu   o`lkani   ilmiy   uganish
boshlandi.   Osiyo   jamiyatining   raisi   xisoblangan   U.   Jons   xindshunos   olimlardan
biri   xisoblandai.   18   asrda   bir   gurux   olimlar   ingliz   tiliga   sanskrit   tilildagi
adabiyotlarni   jumladan   "Monu   konunlarini",   "Shakuntala"   dramasini   filosofik
"Bxogavad Gita " poemalariga tarjima kilingan. 19 asrning birinchi yarmnda ilmiy
ravishda  isbotlab   b е rildi.  F.  Botmon  raxbarligida,   ya`ni  sanskri   tili   Qadimgi   fors,
latin, gr е k-latin hamda asosiy , yangi   е vropa tillarini yakinligi haqidagi t е oriyami
mavjudligini   isbotlab   b е rdi   Qadimgi   xind   diniy   adaiyotlari   "v е dalar"   taxlil
kilinganda   asosan   Eron   "Av е syu"   Tom е r   poemasi,   Qadimgi   g е rman,   Qadimgi
slavyan ertaklari, dinlari, ur4)-odatlari bi.1an o`zviy bogliklik borligi isbotlandi. 19
asrni   o`rtalarida   xind   tarixini   urganipshIkatta   qul   urildi.   Ya`ni   Qadimgi   xind
adabiyoti   manbasi   xisoblangai   -   Qadimgi   v е dalar   tarjima   kilindi.   Xozirgi   muxim
manba bo`lib, kolayotgan "Murkni Mukaddas kigobn" nomli 50 tomli xolda Maks
Myull е r tomonidan gap etildi.         `
Buddizim tarixini o`rganishda sobik sov е t tarixchilarining xizmatini aloxida
ko`rsatib   o`tish   lozim,   jumladan   F.   Sh е rbatskoi,   S.   Old е nburg   ularni   xizmati
shundaki   budda   dmni   Markaziy   va   Sharkiy   Osiyoga   yoyilishi   haqida   va   ularni
umumiy   alokalarini   o`z   t е kslarida   ko`rsatib   b е rganlar?   Xind   tarixida   A.
22 Mak е donskiy   yurishi   davrining   umumiy   xolaglari   jumladan   poeziya,   t е atr
sohalarini   ochilishi   b е vosita   gr е klarni   kizikishi   oqibatida   yuz   b е rgan.   Umuman
Qadimgi   Xnndiston   tarixini   o`rganish   xozirgi   kunda   tarixchilar   tomonidan   k е ng
yulga kuyilmokda.Asrlarda Shimoliy Xindistonda paydo bo`lgan davlatlar.
Qadimgi Xind manbalari xisoblangan v е dalarni taxlil kilnb chikish ko`zda tutilgan.
Xindiston   tarixini   o`rganishda   Av е stoni   ahamiyatini   tushunib   е tadi.   Xind
v е dalarini davrlarga bo`linish jarayonlarini talaba anglab  е tadi.
Shimoliy   Xindiston   tarixini   o`rganishda   11-1   ming   yilliklarga   oid   bo`lgan
xindlarni diniy adabiyoti xisoblangan v е dalarni olishimiz mumkin manba sifatida.
Chunki   v е dalar   xind- е vropa   tiliga   oid   oilada   yaratilgan   bo`lib,   bu   o`z   navbatida
muxim   manbaki   Xindistonga   xind- е vropa   qabilalarini   darak   b е radi.   Gil   jixatida
diniy hamda mifologik jixatdan Eron Av е stosiga mo е  k е ladi. Chunki Qadimgi ariy
qabilalari   va   xind   juda   k е ng   xududda   o`zok   vakt   birga   yashagan   mumkin   ular
o`rtaspda   karindoshlik   ham   mavjud   bo`lishi   mumkin.   2ming   yillikning   ikkinchi
yarmida   ariylar   Shimoliy   Xindistonga   k е lib   joylashdilar.   Xind   v е dalaridan
xisoblangan "Rsh v е da" ma`lumotiga kura ariylar butun Xind-Gang vohasi bo`ylab
joylashdilar   ammo   mamlakatning   Sharkiy   tumanlarida   yashovchi   qabilalar
ariylarning   varvarlar   d е b   achab   k е lishdi.   "MaxabHarat"   poemasidagi
ma`lumotlarga kura Gang va Jamna daryolari oraligida kuru urug`lari yashaganligi
to`g`risida ma`lumot mavjud.
D е mak   ariy   qabilalaridan   tashkari   ko`plab   qabilalar   yashagan   u.|;|[);!i
hamkorligi boshlanib o`zaro hamda taxminan 1 ming yillikning oxirlarida sopolga
yozilgan   yozuvlar   pydo   bo`lgan.   V е dalardagi   ma`lumotlarga   kura   ariylar   dastlab
sinfiy   jamiyat   va   davlat   tuzumi   sharoitida   bulmagan   chunki   dastlab   ularni   asosiy
m е hnat   turi   chorvachilik   xisoblangan.   K е yinchalik   bronza   va   misni   ishlatilishi
tu4)ayli   asta-s е kin   imoratlar   l е kin   doimiy   yashash   joylari   emas.   Chunki   ariylar
o`zok   vakt   shaHar   so`zi   va   unda   yashashga   urganmaganlar.   Adabiyotlarda   jang
kurollari   va   jang   aravalpri   hamd;1   boshqa   turdagi   kurollar   haqida   so`z   boradi.
23 Shunday qilib ariy qabilalari dastlab P е njob viloyatiga joylashgan vaktda ham xali
qabila   shaklida   edi.   qabila   boshligi   Rosho   -   ya`ni   Harbiy   Roja   d е yilardi.   Va
nixoyat   xind   v е dalarida   qullar   to`g`risida   ham   ma`lumotlar   mavjud.   Dasa   so`zi
Qadimgi  xind  tilida  qul  so`zini  b е rgan  barcha  jonda bo`lgani  kabi   xindlarda  ham
qul   so`zini   ma`nosini   asir   tushgan   janglarga   nisbatan   ishlatilgan.   So`ngi   xind
v е dalarida   ma`lumotlarga   kura   Shimoliy   Xindiston   iktisodiyotida   siyosny
xayotida   ijtimoiy   tarakkiyotida   muxim   o`zgarnshlar   yu".   b е rganligi   to`g`risida
kimmatli   ma`lumotlar   uchraydi.Jumladan   t е mirni   ishlachishnn   doimiy   un-joylar,
sopol   idishlarni   rang-barangligi,   savdo-sotikni   o`sishi   diniy   karashlrarni
takomillashui   va   sinfiy   munosabatlarni   k е skinlashuvi   bo`larni   hamma   nimadan
darak   b е radi   avvalom   bor   xind   v е dvlaridagi   ma`lumotlarga   kura   xind   Gang
vohasida sinfiy munosabatlar  yuzaga k е ldi hamda ilk davlatlar paydo bo`ldi. Eng
asosiysi   ariy   qabilalari   hamda   maxalliy   xalqlarni   o`zaro   kuhiluvidan   o`zaro
hamkorligi       natijasida       bir       ming       yillikda     o`rtalarida       Qadimgi       xnnd
sivilizatsiyasining gyuyd е vori yuzaga k е ldi d е yish mumkin.
Janubiy   osiyo   bu   Xindiston   bo`lib,   bu   o`rta   M е sopatamiya   va   Misr   bilan
aloxnda   bo`lgan.   Xind   vohasi   yakinda   ochildi.   Bu   е rda   ham   bronza   davriga   oid
shaHarlar mavjud bo`lib sinfiy jamiyat va davlatlar 3 ming yilikka oid shaHarlarni
ochilishi   fanga   yangilik   edi.   Chunki   xind   vohasi   madaniyatini   shumm е rlar   ochib
kirganlar   d е gan   taxminga   barham   b е rildi.   Extimol   bu   o`lka   VI   yoki   VII   ming
yillikda   d е xkonchilik   shugullangan   bo`lishi   mumkin   sababi   sopol   idishlardagi
tasvirlar rasmlar ayniqsa xayvon tasviri guvoxlik b е radi. Xunlar Elam bilan doimiy
aloka   bo`lgan.   Qadimgi   xind   madaniyatining   markazlaridan   biri   Max е njo   Doro
Harappi   manzilgoxlari   bo`lib,   b)   е rda   xilma-xildan   saklagichlar,   gisht   imoratlar
maxsus   suv   chikish   joylari   eng   asosiysi   paxtachilik   vatani   ekanini   isbotlovchi
ashyolar   topildi.   Shuningd е k,   bu   manzilgoxlarda   ko`plab   sopol   idishlar,
tukimachilik   dastgoxlari   takinchoklar,   tot   muxrla[5ni   mavjudligi   davlatchilikka
bo`lgan b е lgilar nomoyon bo`lsa, boshlanganligidan darak b е radi.
24 Shimoliy   Xindiston   tarixida   shu   manbalardan   biri   bu   v е dalardir.   Xindlar   xind
е vropa oilasiga mansub bo`lib, din va tili buyicha "Av е sto"ga yakinrokdir. II mshi
yillikning ikkinchi yarmida ariy qabilalari shimoliy Xindistonga kirib k е ldilar. Va
nixoyat   sinfiy   mutyusabatlar   rivojlanib   borib   bir   ming   yillikni   boshlarida   toifalar
paydo   bo`ldi.   Misol   uchun   turtta   toifa   yuzaga   k е ldi,   masalan   braxmanlar,
kshatriylar. taypinlar va shudralar toifasidan iborat edi.
Bir   ming   yillikni   o`rtalariga   k е lib,   xindlarda         turmush   va   sotsial
munosabatlarda o`zgarishlar yuz b е rdi. Ayniqsa Gang daryosining  o`zlashgirilishi
tufayli urmonlarni ochish, t е mir kurollarni ishlatilishi, dambalar kurit xosildorlikni
oshirdi.   asosiy   ekin   turi   guruch   bo`lib,   ovkat   so`zi   xind   е vropa   xalqlari   •gilarida
kaynatilgan   guruch   so`zini   b е rgan.   Axoli   soni   ko`payib   bordi.   B е korga   "shtchk
tarixchi   G е rodot   ta`kidlab   o`tganid е k,   xind   xalqi   azaldan   ko`p   xalq   ekanligini   -
xlachib utadi.
Asta   s е kin   shaharlar   usdi,   savdo-sotik   ishlari   joglandi.   ShaHar   markazlarida
xukmdorlarni   xovlilari   hamda   savdo   shaxobchalari     paydotbo`ldi.     Tovar-pul
munosabatlari   o`zgardi.   Tangalar   zarb   etildi.Elchi   sifatida   tashrif   buyurgan   gr е k
Е gosf е n Mour dinastiyasi markazi Chandraguptaga k е ladi.
Doro 1 ga`siriga o`tgan edi, ya`ni  ikkita satrapliklari yu",aga k е ltiryupi. Bu esya.
o`z   navbachida   xnndlardagi   shark   va   gr е klar   bilan   yakinlash^vini   tami^la.G`.n.
Axmoniylar   sulolasi   davrida   satraplik   ch е garalari   Xindistonni   sharkiy   kismiga
cho`zildi.   U1-U   asrlarda   Avanti   davlatlari   o`rtasida   kurash   k е tdi.   IV   asrga   k е lib
Magadxa yirik xind imp е riyasini tashkil toptirdi. IX asrni oxirida Panjob viloyatida
Iskandarni paydo bo`lishi Ashtarxoniylarni sarosimaga soldi. Ayrim xipd qabilalari
iskandarga ixtiyoriy kushilaboshladilar. Ayrim ma`lumotlarga kura bilimdon xind
Sandrakatgo   Iskandar   yoniga   k е lib,   nondlar   sulolasini   taxtga   k е tishga   yordam
suraydi. Hamda Iskandar Magadxaliklar bilan jang ki^`iG> g`olib chikadi ham.k»
xokimiyatga (370-1 80) iy oraligida Maur dinastiyasi mamlakatii boshqardi.
Maurlar   dinastiyasi   raxbarlarian   bo`lgan   Ashaki   Maurlar   dinastiyasi   tarixini
25 o`rganishda Ataki davriga oid ediktlar yozuvlar muxim rol o`ynaydi.
26                                                            Xulosa
O’zbekiston     davlatchiligining     bugungi   kunda     o’ziga     xos     boshqaruv
sistemasi uzoq  mingyilliklar  mobaynida shakllanib, turli  bosqinchilik  yurishlari
natijasida   esa   sinovdan   o’tdi.   Bu   jarayonlarni   ilk   ildizlaridan     biri   bo’lib   Turk
xoqonligi     va   uning   bosqinchilik   yurishlari   va   ularning   o’lkamiz   hayotida
qoldirgan iqtisodiy, madaniy  jarayonlar bilan birga olib borgan boshqaruv siyosati
ham   ilk   boshqaruvning   namunalaridan   biri   hisoblanadi   desak   xato   bo’lmaydi.
Bunda   biz   o’tmishimiz   voqeliklarini   o’rganish   va   unga   haqqoniy   baho   bermoq
uchun, albatta tarixiy xotira kerak bo’ladi. Zero O’zbekiston Respublikasi birinchi
Prezidenti   I.   A   Karimov   ta’kidlaganlaridek:   “Tarixiy   xotira,   xalqning,   jonajon
o’lkaning,   davlatimiz     hududining     xolis   va   haqqoniy   tarixini   bayon   etish,   milliy
o’zlikni   anglash   ta’bir   joiz   bo’lsa,   milliy     iftixorni   tiklash   va   o’stirish   jarayonida
nihoyat muhim o’rin tutadi”.
Guptalar   davrida   Hindiston   iqtisodiy   va   madaniy   jihatdan   juda   yuksaldi.
Hozirgi   Hindistonda   eng   k е ng   tarqalgan   hinduizm   dinining   vujudga   k е lishi   ham
o’sha   davr   bilan   bog’langandir.Guptalar   davrida   Hindistonning   ijtimoiy   tuzumi.
Guptalar   davrida   Hindistonning   ijtimoiy   tuzumi   asosan   hali   quldorlik   xarakt е rini
saqlab qolgan edi. Qullar turli irrigatsiya va qurilish ishlarida, qishloq xo’jaligida
hamda ko’pdan-ko’p xizmatkor sifatida uy-ro’zg’or ishlarida k е ng foydalanilar edi.
Qullar bozori k е ng yo’lga qo’yilganicha davom etmoqda edi. Qullar Osiyodangina
emas,   hattoki   Afrikadan   ham   k е ltirilar   edi.   Hind   jamiyatida   quldorlikka   xos
alomatlarning   mavjudligi   aholining   kastalarga   (tabaqalarga)   qarab   bo’linishida
ham   namoyon   bo’lgan   edi,   bu   bo’linish   Guptalar   davrida   ham   saqlanib,   yanada
rivojlanmoqda   edi.   Qadimiy   kastalarning   to’rtta   asosiy   turi   –   brahmanlar
(kohinlar),   kshatriylar   (jangchilar),   vayshiylar   (d е hqonlar,hunarmandlar,
savdogarlar) va shudralar (sobiq qullarning va har toifadagi qaram kishilarning eng
past tabaqasi bo’lib, bular «kishi xazar qiladigan» ishlarni bajaruvchi kishilar edi)–
hali   juda   qadim   zamonlarda   tarkib   topgan   hind   jamiyati   sotsial   tarkibi   turli
bosqichlarini   ifoda   etadi.   Brahmanlar   va   kshatriylar   kohin   va   harbiy   tabaqalarga
27 aylanib   k е tdilar,   davlat   hokimiyati   ularning   qo’lida   edi,   shu   bilan   birga   ular   juda
ko’p   qullari   bo’lgan   eng   yirik   y е r   egalari   edilar.   Ikkinchi   bir   o’rtacha   va   past
darajadagi   kastalar   vaqt   o’tishi   bilan   maydalashib   bordilar.   Guptalar   davrida
kastalarning   miqdori   bir   n е cha   o’n   turdan   oshdi.   Jamiyatniing   shudraga   oid   eng
tuban   kastasi   ―xazarli   kishilar   d‖ е b   atalar   edi,   chunki   ular   oliy   kasta   vakillariga
yaqinlashsa,   bu   oliy   zotlarni   go’yo   qaram   qiladi   d е b   hisoblanardi.Eng   past
kastalarning   haq-huquqsizligi,   xo’rlanishi   quldorlik   tuzumining   mafkurasini   eng
yorqin ifodasi edi. 
Xarsha   vafotidan   k е yin   uning   davlati   parchalanib   k е tdi.   Uzoq   vaqtgacha
Hindiston   ch е t   el   bosqinchilariga   qarshilik   ko’rsata   olmaydigan   tarqoq   bir
mamlakat   bo’lib   k е ldi.   Kanauj   shahri   hali   VIII-X   asrlarda   ham   Shimoliy
Hindistonning  poytaxtlik  ahamiyatini  saqlab   qolgan edi,  ammo uning  maxarajlari
mana   shu   yuz   yilliklar   davomida   Hindistonga   doimiy   ravishda   hujum   qilib
k е layotgan   tashqi   dushmanlarning   shimolda   yashovchi   turli   xildagi   qabilalarning
bosqinini   qaytarish   o’rniga,   ko’proq   Hindistonning   ichidagi   o’z   raqobatchilariga
karshi   kurash   olib   borish   bilan   ovora   bo’ldilar.Hindistonga   arab   va   turklarning
kirib  k е lishi.  VII  asrning  oxirida  Eron  va Afg’onistonni  bosib  olganlaridan  k е yin
arablar   Hindistonga   b е vosita   qo’shni   bo’lib   qoldi.   Bundan   tashqari,   Hindistonga
arablar   d е ngiz   bilan,   ya'ni   Fors   qo'ltig’i   bilan   borib   Hind   ok е anidan   ham   hujum
qila   olar   edi.   712   yilda   Ummaviylarning   sarkardalaridan   biri   Muhammad   ibn
Qosim, Basradan suzib borib, Hindistondagi Sind mamlakatini bosib oldi.
28 Foydalanilgan a dabiyotlar .
1. Arxeologlar hikoya qiladi. To’plam. Toshkent, 1974.
2. Arsixovskiy A. Arxeologiya asoslari. Toshkent, 1970.
3. Askarov A, Alьbaum L.Poseleniye Kuchuktepa. Tashkent, 1970.
4. Borisovskiy A.I. Drevneysheye proshloye chelovechestva. Moskva. Nauka,
1980.
5. Kabirov J, Sagdullayev A.O’rta Osiyo arxeologiyasi. Toshkent, 1990.
6. Muhammadjonov A. Qadimgi Buxoro. Toshkent, 1991.
7. Okladnikov A.P. Paleolit i mezolit Sredney Azii. Vkn. Srednyaya Aziya v
epoxu kamnya i bronzi. M. - L., 1966.
8. Tolstov S.P. Qadimgi Xorazm madaniyatini izlab. Toshkent, 1964.
9.   Taylor   E.B.   Pervobыtnaya   kul’tura.   Per.   s   angl.   D.   A.
Koropchevskogo.M., 1989.
10.   Cheboksarov   N.N.,   Cheboksarova   I.A.   Narodы,   rasы,   kulьturiы.   M.:
Nauka, 1985.
11.O’zbekiston   tarixi.   Sagdullayev   A.,   Eshov   B.   tahriri   ostida.
Toshkent.Universitet, 1997, 2-nashri, 1999.
29

Mundarija: Kirish ..........................................................................................................................3 I.bob. Qadimgi Hindistonning tabiati va aholisi ....................................................5 1.1. Miloddan avvalgi XV–IV asrlarda Hindiston......................................................5 1.2. Shimoliy Hindistondagi dastlabki davlatlar..................................................... ...10 II.bob.Maurya, Kushonlar va Guptalar davrida Hindiston ...............................13 2.1 .Qadimgi Hindistonning ijtimoiy tuzumi va madaniyati.....................................13 2.2. Qadimgi Hindistonda toifachilik tuzumi............................................................18 Xulosa ......................................................................................................................28 Foydalanilgan adabiyotlar .....................................................................................30 1

Kirish Kurs ishi mavzusining dolzarbligi. Yurtboshimiz I. A. Karimov 1998-yil 14- iyulda bir guruh tarixchi olimlar va yetakchi jurnalistlar bilan bo‘lib o‘tgan uchrashuvda tarix fani, uning bugungi ahvoli va istiqbolini chuqur tashkil etish haqidagi o‘z fikr mulohazalarini bildirib, bu yo‘nalishda tarixchi olimlar oldiga qator vazifalarni qo‘ydi. Prezidentimiz: ”Muayyan masalada turli fikrlarni berish, bahs orqali haqiqat oydinlashuviga erishish lozim. Tarixiy voqealarni, shaxslar faoliyatini izohlash yo‘li bilan odamlarni asl haqiqatdan ogoh etishimiz kerak”, - deb ta’kidladi. Ushbu vazifalardan eng muhimi - yangi jamiyatimizni isloh qilish va yangilash jarayonini boshqaradigan va ta’minlaydigan, hozirgi davr talabi asosida yangicha fikrlaydigan yoshlarni tarbiyalash, muhimi, ular ongiga milliy istiqlol, Vatanga sadoqat va vatanparvarlik g‘oyalarini yanada chuqurroq, singdirish va teran anglatishdan iboratdir. Birinchi Prezidentimiz o‘zining “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch” nomli asarida shunday yozadi:” O‘z tarixini bilmaydigan, kechagi kunini unutgan millatning kelajagi yo‘q. Bu haqiqat kishilik tarixida ko‘p bora o‘z isbotini topgan.”. O‘zbekistan Respublikasi istiqlolga erishishi natijasida jamiyatimizning barcha sohalarda tubdan o‘zgarishlar amalga oshirilmoqda. Xususan, Vatanimiz tarixida milliy vatanparvarlik nuqtai-nazaridan qiziqish ortmoqda. Hindiston davlatining shakllanish tarixini o'rganish bizga bu davlatlarni naqadar uzoq tarixga ega ekanligini ko'rsatadi. Bu davlatlar faoliyatini o‘rganish va yutuqlarini o‘z davlatimiz an'analariga moslashtirgan holda joriy etish kelajagimiz taraqqiyotini belgilash mumkin.Kurs ishining asosiy maqsadlaridan biri Hindistonning ilk o‘rta asrlarda shakllangan Gupta va Xarsha davlatlarining siyosiy tarixi, boshqaruv shaklini o‘rganish va ularni o‘z ma'naviyatimizdan kelib chiqqan holda zamon bilan hamohang holda milliylashtirish darajasiga baho berishdan iborat. Hozirgi texnika taraqqiy etgan davrda o‘z davlatimizning jahon hamjamiyatida o‘z so‘zi bo‘lgan davlat bo‘lishini istar ekanmiz, biz bunday o‘z davrining rivojlangan davlatlari faoliyatini o‘rganishimiz va ularning ijobiy 2

yutuqlarini o‘z davlatimizda joriy etishga intilmog‘imiz kerak, bular esa kurs ishi mavzusining dolzarbligini ko'rsatadi. "Ilk o‘rta asrlarda Hindiston" mavzusi bo‘yicha, bu hududda davlatlarning vujudga kelishi, davlatlarning tashkiliy tuzilishi, davlatlarda savdo va shaharsozlik an‘analarining rivojlanishi, Ilk o‘rta asrlar tarixida Hind davlatlarining tarix sahnasiga chiqishi va bu davlatlar vujudga keltirgan madaniyatning jahon sivilizatsiyasiga qo'shgan hissasi kabi masalalarini yangi manba va adabiyotlar hamda zamonaviy komunikatsiya vositalari orqali o‘rganish, tadqiq qilish mavzuni muhim jihati hisoblanadi Kurs ishining obyekti va predmeti. Gupta va Xarsha davlatlarining vujudga kelishi bu davlatlarning yangi hind madaniyati shakllanishida tutgan o‘rni, va bu madaniyatning ilk o‘rta asr davlatlari siyosatiga, ilim-fan taraqqiyotiga, madaniy aloqalar rivojiga ko‘rsatgan ta'sirini manbalar asosida yoritib berish. Gupta davlati, shuningdek Xarsha davlatining boshqaruv tartiblarini o‘rganish va bu davlatlarning Hind davlatchiligi rivojidagi o‘rnini aniqlashdan iborat. 3

I.bob. Qadimgi Hindistonning tabiati va aholisi 1.1.Miloddan avvalgi XV–IV asrlarda Hindiston Qadimgi Hindistonning tabiati va aholisi. Hindiston Osiyoning janubida joylashgan mamlakat. Uning shimol tomoni Himolay tog`lari, qolgan uch tomoni esa Hind okeani, Eriteriya dengizi va Bengal ko`rfazi suvlari bilan o`ralgan. Mamlakatning markaziy qismini Dekan tog`lari egallab yotadi. Hindistondan Hind, Gang, Jamna, Braxmaputra va boshqa daryolar oqib o`tadi. Mamlakat iqlimi shimolda mo`tadil, hatto tez-tez qorlar yog`ib turadi. Uning janubiga tushilgan sari iqlim issiqlashib, chekka janubda hatto qish bo`lmaydi. Yog`ingarchilik mavsumlarida Gang, Hind va Braxmaput ra sohillarida jala quyib tez-tez toshqinlar bo`lib turadi. Hindistonning o`simlik va hayvonot dunyosi boy. Hindiston odamzodning ilk vatanlaridan biri hisoblanadi. U yerda 600–500 ming yillardan beri aholi yashab keladi. Qadim zamonda bu mamlakatda dravid, bengal, bihar, gujarat, assam va boshqa qabilalar yashaganlar. Keyinchalik bu yerga oriylar, shaklar, xioniy, eftoliy kabi O`rta Osiyo va Eron qabilalari kelib joylashganlar. Eng Qadimgi Hindiston jamiyati va madaniyati. Hindiston yarim orolining shimoli-g`arbidan Hind daryosi oqib o`tadi. Bu daryo sanskrit tilida Sindxu, pushtu tilida esa Abbasin – «daryolar otasi», – deyiladi. Bu daryoning besh irmog`i oqib o`tadigan joy Panjob – Beshsuv deyiladi. Hind daryosi, ayniqsa uning yuqori qismi Panjobda ibtidoiy davrdan boshlab oadamlar yashab kelishgan. 1920–1922-yillarda arxeologlar Panjob va Maxenjo-Doro yodgorligini topganlar. Tekshirishlardan bu yodgorlik Hind shaharlarining xarobasi bo`lib chiqdi. Moxenjo-Doro Hind daryosining o`rta qismida joylashgan bo`lib, har biri ikki yarim kv. km joyni egallab yotar edi. Xarappa va Moxenjo-Doro miloddan avvalgi III mingyillik va II mingyillikning o`rtalarida mavjud bo`lgan davlatlarning markaziy shaharlari bo`lgan ekan. Bu shaharlarda aholi zich yashagan. Har ikki shahar xarobasini qazigan arxeologlar pishiq va xom g`ishtdan 4

qurilgan 1,2,3 qavatli uy-joy, ibodatxona, hukmdorlar saroyi, omborxona hamda podsho qarorgohlarining qoldiqlarini topganlar. Bu joylardan g`isht yotqizilgan ko`chalar, pishiq g`ishtdan qurilgan quduq va hovuzlar ham topilgan. Shahar sopol quvurlar orqali keladigan suv bilan ta`minlangan. Shaharda iflos suvlarni tashqariga chiqarib yuboradigan yer osti qurilma inshootlari bo`lgan. Har ikki shaharda zargarlik, me`morchilik, to`qimachilik, kulolchilik, qurolsozlik va hunarmandchilikning boshqa sohalari rivojlangan ekan. Xarappa va moxenjo- doroliklar sol, qayiq va kemalar yasab, daryo va dengizlarda bemalol suzganlar. Har ikki shahar ham qal`alar, qalin, baland minorali mudofaa devorlari bilan muhofaza qilingan. Xarappa va Moxenjo-Dorodan iyeroglif yozuvlari va tosh tarozlari ham topilgan. Miloddan avvalgi XVI–XIII asrlar orasida Xarappa va Moxenjo-Doro shaharlari xarobazorga aylanib inqirozga yuz tutgan. Xarappa va Moxenjo-Doro shaharlari shimoli-g`arbiy Hindistondagi qadimgi davlatlarning poytaxti bo`lgan bo`lsa kerak. Eng Qadimgi Hindistonning ijtimoiy tuzumi va xo`jaligi. Eng Qadimgi Hindiston tabaqaviy jamiyatga asoslangan quldorlik davlati edi. Eng Qadimgi Hindistondagi davlatlar podsholar tomonidan boshqarilgan. Podsholar oqsoqollar kengashi va qo`shinga tayanib ish olib borgan. Qadimgi aholi boy-badavlat, hunarmand, mayda savdogar, o`rtahol dehqdn va ziyolilardan iborat o`rta tabaqaga hamda kambag`allar, qashshqqlar va qullarga bo`lingan. Hindistonda yashagan aholi tirikchiligining asosini dehqonchilik tashkil etgan. Dehqonlar vohadagi unumdor yerlarni o`zlashtiiv ganlar. O`zlashtirilgan tekis yerlarga suv kanal va ariqlar orqali kelgan. Balandroq yerlarga esa charxparraklar orqali suv chiqarilgan. Dehqqnlar datalarga bug`doy, arpa, no`xat, sholi, shakarqamish va g`o`za ekkanlar. Hindiston g`o`za – paxtaning ilk vatanidir. Ular banan, anjir, anor, qovun, o`rik, olma ekib polizchilik va bog`dorchilik bilan ham shug`uilanganlar. Dalalarda har turli sabzavotlar ham yetishtirilgan. 5