logo

XX asr ikkinchi yarmida Yaponiyaning iqtisodiy va siyosiy ahvoli

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

98.75390625 KB
Mavzu: XX asr ikkinchi yarmida Yaponiyaning iqtisodiy va siyosiy ahvoli
Reja:
Kirish
  1-bob.40-yillarning   2-yarmi   va   50-yillarda   Yaponiyaning   ijtimoiy,
iqtisodiy va siyosiy ahvoli.
1.1. AQSH okkupatsiya tartiboti davrida Yaponiya (1945 1952).
1.2. San-fransisko tinchlik shartnomasi.
1.3. ,,Dzimmu davri" (1954-1957)
2- bob. Yaponiya „iqtisodiyot mo'jizasi" yillarida(1960-1970)
2.1. Iqtisodiy mo'jizasi sabablari, amalga oshirilishi va natijalari.
2.2. Ishchi va demokratik harakatlar.
3- bob. Yaponiya XX asrning 80-90yilarida. Iqtisodiyoti va tashqi
siyosati
3.1. 1980-1990   yillarida   Yaponiya   iqtisodiyotdagi   rivojlanishi   darajalari
(Yutuqlar va yo'qotishlar)
3.2. Mamlakatning siyosiy tuzilishi va undagi muammolar. Tashqi 
siyosat.
Xulosa
Foydalanilgan adabiyotlar ro'yxati va bibliografiyasi.
                                                  
                                                       KIRISH
Bitiruv malakaviy ishi mavzusining asoslanishi va uning dolzarbligi . 
Mustaqillik tufayli demokratiya yo’lidan rivojlanayotgan yurtimizda tarixiy 
manbalarga tayangan holda, tarixiy voqeilikni bo’yab ko’rsatmasdan,o’z 
ko’rinishida yoritish,uni xolis  tadqiq etishga sharoit yaratildi.  Shu munosabat 
bilan yurtimizda  tarix faniga alohida e’tibor qaratilib,nafaqat Vatan 
tarixi,shuningdek, Jahon tarixini o’rganish alohida ahamiyat kasb etmoqda. 
Chunki, jahon tarixida ro’y bergan va  ro’y berayotgan siyosiy , iqtisodiy-ijtimoiy 
o’zgarishlar, globallashuv  sharoitida O’zbekistonga o’z ta’sirini o’tkazmay  qolmaydi. Zero, O’zbekiston tarixi Jahon tarixining ajralmas qismidir. Ikkinchi 
Jahon urushi yakunlanganda Yaponiyaning ahvoli juda ayanchli edi. Bularning 
barchasiga urushning yana bir qancha salbiy natijalari qo’shildi. Yaponiya 
o’zining  barcha mustamlakalaridan , xomashyo bazasidan , mahsulotlar 
bozoridan , chet ellardagi , o’z boyliklaridan  mahrum bo’ldi.Ichki bozorning  
hukumat harbiy buyurtmalari bilan bog’liq bo’lgan katta qismi boy berildi.
Bitiruv malakaviy  ishining obyekti va predmeti . Yaponiyaning 1945-yildan 
1990- yilgacha bo’lgan  tarixini ilmiy jihatdan yoritib berish mavzuning obyekti 
hisoblanadi. Yaponiyaning iqtisodiy, siyosiy va tashqi  siyosatdagi faol 
harakatlarini o’rganish  mavzuning predmeti  hisoblanadi.
  Bitiruv malakaviy ishining maqsad va vazifalari .  Yaponiyaning  ishchi va 
demokratlar harakatlari ,yaponiya mo’jizasi,yaponiya okkupatsiya davri, 
Dzimmu davri, San-Fransisko shartnomasi  kabilarni o’ziga xos jihatlarini  ilmiy  
tomondan ochib berish  va asosiy  tendentsiyalarni tadqiq etishdan iborat. Ular 
quyidagilardir:
*Yaponiyaning iqtisodiyotining rivojlanish omillarini o’rganish;
*Yaponiya iqtisodiyotining tezda rivojlanishdagi  ichki va tashqi ta’sirlarini tahlil 
qilish;
*Yaponiyaning AQSH bilan munosabatlarini tahlil qilish;
*Dzimmu davri.
Mavzu bo’yicha adabiyotlar tahlili . Yaponiyani o’rganishda asosan  o’zbek, rus 
va ingliz tilida yozilgan asarlar, ommaviy axborot  vositalari va internet  
ma’lumotlariga murojaat qilingan. 
Sh.Ergashev 1
,Kirkvud 2
,G.Patrisiya 3
,Drujinin 4
,Latishev 5
,Rodriges 6
,F.M.Assamba ,Kri
llina M.Abdurazzoqova 7
 kabi tadqiqotchilar bir qancha ma’lumotlar keltirib 
o’tganlar.Shuningdek internetdagi  rasmiy web saytlaridan  yaponiyaga oid 
ma’lumotlardan ham foydalanildi.
Bitiruv malakaviy ishi  mavzusining davriy va  xronologik chegaralari.
 Bitiruv malakaviy ishi mavzusining  davriy va xronologik chegarasi  1945-yildan 
1990-yilgacha Yaponiyaning siyosiy,iqtisodiy va tashqi aloqalarini o’z ichiga oladi.
Bitiruv malakaviy ishida qo’llanilgan uslublarning qisqach tavsifi.
 Mazkur mavzuni o’rganishda avvalo,  O’zbekiston respublikasiPrezidenti 
Shavkat Mirziyoyevning  milliy davlatchilik tarixi, mamlakat taraqqiyotining 
asosiy yo’nalishlari,milliy ma’naviyatni yuksaltirishga qaratilgan tashqi siyosat 
masalalari keng va har tomonlama  yoritib berilgan asarlariga va xalqaro 
tashkilotlar doirasida  O’zbekiston yondashuvi yuzasidan so’zlagan nutqlariga 
tayanildi. Prezidentning tarixni o’rganishda  aniq va real voqealarga tayanish 
1
 Shuxrat Ergashev “Jahon tarixi” 4-qism T;2014
2
 Kirkvud K.”Yaponiya uyg’onish davri”M;1988
3
 Patrisiya.” 1960-yildagi talbalar noroziligi”T;1999
4
 Drujinin N.I. “Yaponiya iqtisodiy mo’jiza” Sankt-Peterburg 2006
5
 Latishev “Yaponiya iqtisodiy mo’jizasi”M;1970
6
 Rodriges.A.M.”               ” M;2004Новейшая историа стран Азии и Африки ХХ век
7
 M.Abdurazzoqova “XX asr ikkinchi yarmi jahon tarixi”T;2000 kerak, degan fikrlari asosida mavzu metodologik  me’yorlar doirasida yoritishga 
harakat qilingan.  Bu borada O’zbekiston Respublikasi Prezidenti  Shavkat 
Mirziyoyevning asarlaridagi nazariy yondashuvlar ishning metodologik asosi 
qilib olindi.Xususan, “Buyuk kelajagimizni mard va oliyjanob xalqimiz bilan 
birga quramiz” kabi asarlarida , bundan tashqari O’zbekistonda mustaqillik 
yillarida chop erilgan ilmiy asarlar hamda davriy matbuot nashrlaridan keng 
foydalanildi.
Bitiruv malakaviy ishi mavzusi natijalarining nazariy va amaliy 
ahamiyati .
Mazkur Bitiruv malakaviy ishi Yaponiyaning iqtisodiy, siyosiy, va tashqi 
aloqalari nafaqat tarix,siyosatshunoslik, xalqaro munosabatlar,va diplomatiya, 
balki iqtisodiyot, madaniyat yo’nalishida taxsil olayotgan talabalar, shuningdek 
Markaziy Osiyoning  mustaqillik davri bo’yicha izlanish olib borayotgan 
talabalar va boshqa o’z tarixiga befarq bo’lmagan barcha odamlar uchun ilmiy- 
amaliy qo’llanma sifatida tavsiya etiladi.
Bitiruv malakaviy ishi  tarkibining qisqacha tavsifi .
Bitiruv malakaviy ishi  Kirish, uch bob, xulosa va  foydalanilgan adabiyotlar 
ruyxatidan iborat.
Birinchi bobda, 40-yillarning ikkinchi yarmi  va 50-yillarda Yaponiyaning 
ijtimoiy,iqtisodiy va siyosiy ahvoli haqida ma’lumotlar keltirib o’tilgan.Har 
qanday iqtisodiy jarayonlar ustidan qat’iy nazorat Yaponiya uchun har doim 
harakterli jihat edi.
Ikkinchi bobda, Yaponiya iqtisodiyot mo’jizasi 1960-1970-yillarda ,iqtisodiy 
mo’jiza sabablari, amalga oshirilishi va natijalari,tashqi savdoning o’sishi, 
konchilik sanoatining qisqarishi, transport sanoati va shu kabilar hqida 
ma’lumotlar keltirib o’tilgan.
Uchinchi bobda, Yaponiya XX asrning 80-90- yillarida , iqtisodiyot va tashqi 
aloqalari ,1980-1990- yillarda  Yaponiya iqtisodiyotidagi rivojlanish  darajalari 
haqida ma’lumotlar keltirib o’tilgan.
I BOB. 40-yillarning 2-yarmi va 50-yillarda Yaponiyaning ijtimoiy, 
iqtisodiy va siyosiy ahvoli. 1.1 AQSH okkupatsiya tartiboti davrida 
Yaponiya (1945-1952) .
      Ikkinchi jahon urushi yakunlanganda Yaponiyaning ahvoli juda ayanchli edi.
Urushda 6,5 mln yapon halok bo'ldi, yana 1,5 mln kishi bedarak yo'qoldi. Urush
oxiridagi   ommaviy   bombardimonlar   katta   talofatlarga   olib   keldi.   Tokio,
lokogama   va   boshqa   yirik   shaharlarda   binolarning   yarmidan   ko'prog'i,   200   ta
yirik aholi  punktlaridan 80 tasi vayron qilindi. Ishlab chiqarish uskunalarining
katta   qismi   yaroqsiz   holga   keltirildi.   Bularning   barchasiga   urushning   yana   bir
qancha salbiy natijalari qo'shildi: Yaponiya o'zining barcha mustamlakalaridan,
xomashyo   bazasidan,   mahsulotlar   bozoridan,   chet   ellardagi,   o'z   boylikla   ridan mahrum bo'ldi. Mamlakat 1910-yili Yaponiya tarkibiga kirgan Koreyadan,  1894 -
1895   yillardagi   yapon-xitoy   urushidan   keyin   Yaponiyaga   o'tgan   Tayvan   va
Peskador   orollaridan,   1904-1905   yillardagi   rus-yapon   urushidan   keyin
Yaponiyaga   o'tgan   Janubiy   Sakalin   va   Kuril   orollaridan,   shuningdek,   AQSh
tomonidan   bosib   olingan   Ryukyu   orolidan   ayrildi.   Ichki   bozorning   hukumat
harbiy   buyurtmalari   bilan   bog'liq   bo'lgan   katta   qismi   boy   berildi.   Urushdan
keyingi   ommaviy   ishsizlikka   Yaponiyaga   Koreya,   Tayvan   va   boshqa   Osiyo
mamalakatlaridan ko'chib kelgan yana 10 mlndan ziyod kishi hamda armiya va
flotdan   demobilizatsiya   qilingan   10-15   mln   kishi   qo'shilib,   ahvolni   yanada
murakkablashtirdi.   Ko'chib   kelgan   aholini   tarixiy   vatanida   uy-joy,   ish,   yashash
sharoiti   bilan   ta'minlash   lozimligini   va   Yaponiya   zimmasiga   yuklatilgan   juda
katta   reparatsiya   to'lovlarini   ham   hisobga   olsak,   mamlakat   halokat   yoqasida
turardi.   Ammo   urushning   eng   og'ir   natijasi   axloqiy-psixologik   jarohat   bo'ldi.
Urushdagi   mag'lubiyat,   omma   tomonidan   qo'llab-   quvvatlangan   kokutay
(yaponlarning   o'ziga   xosligini   bildiruvchi   mafkura)   g'oyasini   Yaponiyaning
buyuk   tarixiy   miyasiga   deb   qabul   qilgan   totalitar   rejimning   ag'darilishi,
mamalakatning   chet   el   qo'shinlari   tomonidan   bosib   olinishi,   butun   Yaponiya
tarixi   uning   nomi   bilan   bog'langan   imperator   taqdirining   noma'lumligi
jamiyatda qo'rqinch va tushkunlik hissini uyg'otdi. Odamlar Yaponiya tarixi o'z
intihosiga   yetdi,   deb   o'yladilar.   1945   yil   14   avgustda   imperator   Yaponiyaning
taslim bo'lishi tog'risdagi aktni imzolagandan so'ng minglab mutaassib yaponlar
qadimgi samuraylar odatiga ko'ra o'zini o'zi o'ldirdi.
Yaponiyada   yuz   yillar   davomida   urug'lar   o'rtasida   bo'lgan   urushlar
jarayonida mag'lub tomon xulq-atvorining o'ziga xos an'analari shakllangan edi:
ular   o'zini   to'liq   g'olib   tomon   ixtiyoriga   topshirar,   ularning   irodasiga   to'liq
bo'ysunardi.   1945-yil   ham   yaponlar   qandaydir   qarshilik   haqida   yoki   hatto
g'oliblarga   bo'ysunmaslik   haqida   o'ylab   ham   o'tirmasdan,   okkupatsion
hukumatning har qanday buyrug'ini bajarishga tayyor edi. 8
AQShning   Yaponiyaga   nisbatan   maqsadlari   nimadan   iborat   edi?
Amerikaliklarni  o'ylantirayotgan masala: Yaponiyaning dushmanga  aylanishiga
yo'l   qo'ymaslik   uchun   nima   qilish   kerak?   Buning   uchun,   avvalo,   Yaponiyada
shunday  iqtisodiy  tizimni  yaratishga  ko'maklashish  kerakki,   u tashqi   tajovuzga
ehtiyoj   qoldirmasdan   rivojlanish   imkonini   bersin.   Bunday   tizim   faqat   bozor
iqtisodiyoti   bo'lishi   mumkin   edi.   Ammo   uni   yaratish   uchun   Yaponiyada
an'anaviy   hisoblangan   iqtisodiyot   va   davlat   o'rtasidagi   aloqani   uzish   lozim
bo'lardi.   Ijtimoiy   tizimni   ham   o'zgartirish   zarur:   faqat   samuraylar   emas,
aholining   barcha   qatlamlariga   imkoniyat   berish   lozim.   Davlatning   o'z
fuqarolariga ijtimoiy g'amxo'rlik qilishdan voz kechishi an'analarining buzilishi
edi,  ammo iqtisodiy rivojlanishni  boshqacha rag'batlantirish  mumkin emas edi.
Siyosiy   tizimning   xarakterini   ham   o'zgartirish,   Yaponiyada   ham   parlament
demokratiyasi   ko'nikmalari   hosil   qilish   lozim   edi.   Yaponlarda   G'arb
8
Родригес А. М. Новейшая история стран Азии и Африки ХХ век. 1945-2000. М.: 2004. 94-97 tushunchasidagi demokratik an'analar mutlaqo mavjud emasligini hisobga olsak,
bu   oson   ish   emas   edi.   Yaponiyada   azaldan   har   bir   kishi   xoh   hunarmandchilik
yoki   qishloq   xo'jaligida,   urush   yoki   boshqaruv   sohasida   bo'lsin   o'z   ishi   bilan
shug'ullanishi   lozim   deb   hisoblangan.   Oddiy   insonning   davlatni   boshqarishda
ishtirok  etishi  - xayolga ham kelmaydigan ish  edi. Masalan, Yaponiyada siyosiy
partiyalar   tizimi   va   inson   huquqlarining   konstitutsiyaviy   kafolatlariga   juda
qiyinchilik   bilan  ko'nikishdi.  Yapon  an'analarida  har  doim  shaxsning  huquqiga
emas   majburiyatiga   e'tibor   qaratilar,   ijtimoiy   hayotning   xarakterli   jihati
jamoaviy   hamkorlik   bo'lib,   individualizm   har   doim   qoralandi.   Yaponiyada
demokratik   jarayonlarni   boshlagan   amerikaliklar   ikkita   maqsadni:   birinchidan
Yaponiyaning   demokratik   davlatga   aylanishi   va   hech   qachon   boshqalarga   xavf
solmasligini;   ikkinchidan,   yaponlarda   o'zining   ming   yillik   jangchilik
an'analariga   ega   bo'lgan   jangovarlik   ruhini   sindirish   ko'zlangan   edilar.
Jangovarlik   ruhini   va   militarizmni   yo'q   qilish   uchun   jamiyatning   barcha
jabhalarida   faoliyat   yuritgan   amaldorlarning   keng   qatlami   orasida   tozalash
o'tkazishga to'g'ri keldi. 660 ming kishi shu jarayonga tortildi, ulardan eski rejim
bilan   chambarchas   bog'liq   bo'lgan   200   ming   amaldor   ishdan   haydaldi.   Ular
asosan harbiylar edi. Harbiy jinoyatchilar uchun Tokio xalqlari harbiy tribunali
tashkil qilindi.
Yaponiyani   tor-mor   qilishda   AQSHning   hissasi   shunchalik   katta   ediki,   u
urushdan   keyin   ittifoqchilari   bilan   hisoblashib   ham   o'tirmadi.   Stalin   maqsad
qilgan   Xokkaydo   orolini   sovetlar   tomonidan   okkupatsiya   qilinishiga   qarshilik
qilgan AQSH rasman Yaponiya masalasini hal qilish vakolatiga ega bo'lgan ikkita
hokimiyat organini tuzdi.
Birinchisi   -   AQSH,   SSSR   va   Xitoy,   shuningdek,   Buyik   Britaniya   va   Tinch   okeani
mamlakatlari   Hamdo'stligi   vakillari   ishtirokidagi   Ittifoq   kengashi   Tokioda
joylashdi.
Ikkinchisi   -   Uzoq   sharq   komissiyasi   -   Vashingtonda   joylashdi   va   11   nafar
a'zolardan   iborat   bo'ldi.   Ammo   amalda   Yaponiyada   hokimiyat   J.   Makartur
boshchiligidagi AQSH okkupatsion qo'shinlari shtabiga tegishli edi.
AQSH   okkupatsiya   ma'muriyati   Yaponiya   rasman   kapitulyatsiya   bo'lgan
1945   yil   2-sentabrdan   so'ng   darhol   tuzilgan   edi.   Amalda   J.   Makartur
Yaponiyaning   oliy   hukmdoriga   aylanadi.   U   nafsoniyatli   va   avtoritar   odatlarga
moyilligi   kuchli   inson   bo'lib,   uning   xarakteridagi   bu   jihatlar   dastlabki   paytda
ijobiy   rol   o'ynadi.   Boshlanib   ketgan   "sovuq   urush"   sharoitida   Yaponiyadagi
ittifoqchi   organlar   faoliyati   deyarli   to'xtatilib,   amerikaliklar   to'liq   harakat
erkinligiga   ega   bo'ldi.   Ammo   ular   faoliyati   cheklangan   edi.   Yaponiyada
amerikalik   harbiylarning   bevosita   boshqaruvini   o'rnatish   mumkin   emas   edi.
Buning uchun AQSHda yapon tilini biladigan kishilar soni yetarli emas edi. Shu
sababli   Yaponiyani   faqat   yapon   ma'murlariga   tayangan   holda   boshqarish
mumkin   edi.   Davlat   apparatida   tozalash   o'tkazilgandan   so'ng   (yuqorida
aytilgandek,   200   ming   amaldor   lavozimidan   bo'shatildi)   amerikaliklar   bunday boshqaruv uchun yaroqli tizimni yaratdi. Yaponiya hukumatining faoliyati 1952
yilgacha   J.   Makartur   shtabi   tomonidan   nazorat   qilindi,   mamlakatni
modernizatsiya   qilish   bo'yicha   reja   va   tashabbuslar   ham   shtabga   tegishli   edi.
Yaponiyada   bozor   iqtisodiyotiga   o'tish.  Har   qanday   iqtisodiy   jarayonlar   ustidan
qat'iy   nazorat   Yaponiya   uchun   har   doim   xarakterli   jihat   edi.   Ammo   davlat
iqtisodiyotda   yetakchi   rol   o'ynagan   paytda   bu   takomillashishga,   mahsulot
sifatini   oshirishga   bo'lgan   rag'batni   so'ndiradi. 9
  Aynan   shu   sababga   ko'ra   hali
XIX   asr   oxiridan   boshlab   yapon   tovarlari   jahon   bozorida   raqobatbardosh   emas
degan nom taratgan edi.
Rivojlanish uchun ichki resurslarning yetishmasligini Yaponiyada ko'plab tashqi
siyosatdagi tajovuzkorlikni oqlash uchun asos deb hisoblardi. Yaponiya urushda
mag'lubiyatga   uchraguncha   Nazorat   assotsiatsiyalari   deb   atalgan   tashkilotlar
iqtisodning   butun   boshli   sohalarini   boshqarardi.   Ular   dzaybatsu   -   yapon
korporatsiyalari   bilan   chambarchas   bog'langan   bo'lib,   ular   o'rtasida   xomashyo
va kamyob materiallarni bo'lish bilan shug'ullanardi. Bu tizim endi buzilishi va
qayta qurilishi lozim edi.
Agrar islohot (1946-1950).
Agrar   islohot   ikki   maqsadni   ko'zladi:   siyosiy   va   iqtisodiy.   Siyosiy   maqsad   yirik
yer   egalari   kichik   ijarachilar   ustidan   hokimiyatga   ega   bo'lgan   yapon
qishlog'ining tuzilishini  o'zgartirish  edi. Urushdan oldingi  Yaponiyada yirik yer
egalari  kichik ijarachilar hosilining yarmiga yaqinini olardi, ular barcha fermer
xo'jaliklarining   uchdan   bir   qismini   tashkil   etdi.   Yirik   er   egalari   soniga
ruhoniylar,   savdogarlar,   amaldorlar,   shifokorlarni   kiritish   mumkin.   Mamlakat
yer   fondining   deyarli   yarmi   ularning   qo'lida   to'plangan   edi.   Iqtisodiy   maqsad
mamlakatda oziq-ovqat mahsulotlarini ko'paytirish edi. Agrar islohot dunyodagi
eng ulug'vor islohotlardan biri hisoblanadi, chunki u yuqori inflatsiya sharoitida
amalga   oshirildi,   natijada   u   iqtisodiy   va   siyosiy   jihatdan   davlatga   foydali   ta'sir
ko'rsatadi.   Eski   mulkdorlik   tizimi   sobiq   imperiya   tuzumining   asosi,   militarizm
ustuni   hisoblanadi.   Shu   sababli   bosqinchi   hokimiyat   Yaponiyada
imperializmning   yangidan   shakl   olishidan   xavfsirab,   yer   tizimini   isloh   qilishga
qaror   qildi.   "Manchester   Guardian"   gazetasi   islohotning   siyosiy   va   iqtisodiy
manfaatlari   g'oyasini   yaxshi   ifoda   etgan   edi.   "Agrar   islohot   Yaponiyani   qayta
qurish   yo'lidagi   birinchi   qadam   bo'ladi   va   dehqonlarning   turmush   darajasini
oshirishga   yordam   beradi   va   bu   burilish   sanoatning   xom-ashyodan   mahrum
bo'lishiga   olib   keladi.Arzon   ishchi   kuchi   va   Yaponiya   armiyasining   safarbarlik
imkoniyatlarini kamaytirishi, shu bilan birga, agrar islohot dehqonlarning xarid
qobiliyatining   oshishini   ta'minlaydi   va   ichki   talabning   oshishiga   olib   keladi.
Oqibatda   bosqinchilikka   intilish,   tashqi   bozorga   tovar   olib   chiqish   istagi
susayadi.   Agrar   islohotga   qadar   qishloq   xo'jaligiga   yaroqli   yerlarning   45,9%i
ijaraga   berilgan   edi.   Urushdan   oldingi   renta   milliy   daromadning   5%ini   tashkil
9
  Latishev.”yaponiya iqtisodiy mo’jizasi” M-1970.56-bet etdi.  Aholi  tez-tez  yuqori  ijara  haqini  bekor   qilish   shiorlari  bilan chiqardi. Jami
6000   ta   chiqishlar   amalga   oshirildi.   Ijara   haqini   oshirish   to'g'risidagi   qaror
urushdan   oldingi   yillarda   Iqtisodiyot   vazirligi   tomonidan   qishloq,   o'rmon
yerlariga egalik muammosini hal qilish maqsadida qabul qilingan edi. 1945-yil 11-
oktabrda J.Makartur Yaponiyada agrar islohotlarni o'tkazish to'g'risida direktiva
chiqardi.   O'z   yer   mulkida   yashamaydigan   yirik   yer   mulk   egalari   shu   mulkka
egalik   qilish   huquqidan   mahrum   qilindi,   yer   unda   ishlaydiganlarga   berildi.
Aholining   asosiy   qatlami   fermerlar   bo'lib   qoldi.   Agrar   islohot   keyingi   iqtisodiy
rivojlanish uc hun juda katta ahamiyatga ega bo'ldi. Hayotning yangi  fermerlik
ukladi  dehqonlarda  ko'plab  sanoat  mahsulotlariga  ehtiyojni  paydo  qildi,  bu  esa
aholining   xarid   qobiliyatini   o'sganligini,   mamlakatda   oziq-ovqat   va   xomashyo
ishlab   chiqarish   chiqarishi   keskin   o'sganligini   bildirdi.   Fermerlik   xo'jaliklarini
tashkil   qilish   iqtisodiy   tiklanishning   doimiy   omiliga   aylandi.   1945   yil   oxirida
qishloq xo'jaligi yerlarini tartibga solish to'g'risidagi qonun qayta ko'rib chiqilib,
ularning   doirasini   cheklab   qo'ydi.1946-   yil   1-fevralda   Yaponiya   hukumati
tomonidan   ishlab   chiqilgan   yangi   islohot   boshlandi.   Lekin   u   yetarlicha   radikal
bo'lmagani uchun keyinroq yana yangi dastur tayyorlandi. Shu munosabat bilan
1946-yil   21-   oktyabrda   "Mustaqil   dehqonlarni   tashkil   etish   to'g'risida"gi   qonun
qabul qilindi.Qonunga ko'ra, dehqonchilik bilan shug'ullanuvchi  yer egalariga 3
gektarga   yaqin   (Xokaydoda   12   gektar)   yer   ajratilgan,   qishloq   xo'jaligi   bilan
shug'ullanmaganlar   esa   1   gektar   (Xokkaydoda   4   gektar)   yerga   egalik   qilish
huquqiga ega bo'lgan. Hukumat ortiqcha yerni qaytarib oldi va uni mahalliy yer
komissiyalariga majburan qayta taqsimladi, ular o'z navbatida yerni ishlashdan
manfaatdor bo'lgan har bir kishiga sotdi. Inflatsiya tufayli ham sotib olish, ham
ishtirokchilarning   sotish   narxlari   juda   tez   tushib   ketdi   (1949   yilda   7500   yen
xarajatlarning   1/5   qismiga   to'g'ri   keldi)."O'tloqlar,   dashtlar,   yaylovlar,   qishloq
xo'jaligiga   yaroqsiz   yerlar   sotib   olinmagan".   Yerning   real   bahosi   inflyatsiya
natijasida   keskin   tushib   ketganligi   sababli   yer   islohotini   amalga   oshirish
musodara qilish bilan barobar edi.Yer islohoti jarayonida 1916 million gektar yoki
qishloq xo'jaligi yerlarining 37,5 foizi o'zgardi. 3,749 milliondan ortiq yer egalari
yerlarni   hukumatga   topshirishga   majbur   bo'ldi.   Natijada   qishloq   xo'jaligiga
mo'ljallangan yerlarning atigi 10 foizi ijaraga berildi. Ijara arzon edi. Endi qishloq
xo'jaligi narxlarni ushlab turuvchi va infratuzilmaga sarmoya kiritgan hukumat
yordamida rivojlandi. Ikkinchi jahon urushidan keyin qishloqda aholining katta
oqimi  tufayli  paydo bo'lgan "qishloq  xo'jaligidagi  to'qchilik" yo'qoldi.  1950-yilga
kelib   yer   egalari   soni   ikki   barobardan   ko'proq   (21,6%   dan   61,8%   gacha)   va
ijarachilar   soni   uch   barobardan   ko'proq   (19,6%   dan   67,1%   gacha)   ko'paygan.
Oziq-ovqat   inqirozi   bartaraf   etildi.   1952-yilda   "Qishloq   xo'jaligi   yerlari
to'g'risidagi"   qonun   qabul   qilindi.   U   yer-mulk   atrofida   tuzilgan   bitimlar
erkinligini keskin cheklab qo'ydi, chunki endi bitimlar faqat mahalliy hokimiyat
ruxsati   bilan   amalga   oshirilishi   mumkin   edi.   "Natijada   yerga   egalik
konsentratsiyasi   bloklandi.   Yaponiya   qishloq   xo'jaligining   tarmoq   tuzilishi   ko'p
yillar davomida tushunarsiz bo'lib chiqdi. Shunga qaramay, bu islohot dunyodagi eng   muvaffaqiyatli   agrar   islohotlardan   biri   sanaladi".   Egalik   qilish   mumkin
bo'lgan yer maydoni 9 ga bilan cheklandi, chayqovchilik maqsadida yerni qayta
sotish   taqiqlandi.   Bo'sh   yerlar   davlat   ixtiyoriga   o'tib,   keyin   minimal   narxlarda
dehqonlarga   berildi.   1945   yil   noyabrda   J.   Makartur   direktivasi   bilan   dzaybatsu
tarqatib yuborildi va to'liq iqtisodiy erkinlik e'lon qilindi. Bu yapon an'analariga
zid   bo'lib,   odamlar   ming   yillar   davomida   hamma   narsada,   iqtisodiy   faoliyatda
ham   davlatga   suyanishga   ko'nikib   qolgan   edilar.   Kishilar   o'zlarini   ma'naviy
qashshoqlashgan deb his qilishdi va to'liq loqaydlikni namoyon etishdi.
Doimiy   davlat   subsidiyalariga   o'rgatib   qo'yilgan   korxonalar   urushdan
keyingi   dastlabki   yillarda   byudjetning   bir   qismini   "yeb   yuborar"   edi.   Bundan
tashqari,   reparatsiya   to'lovlarining   yoki   korporatsiyalar   zimmasiga   tushganligi
uchun ular ishlab chiqarishni tiklashdan manfaatdor emas edi.  10
Monopoliyaga qarshi islohot (1946-1950).
Monopoliyaga   qarshi   islohot   Zaibatsuni   yo'q   qilish   edi.   AQSH   hukumati   agrar
islohotni   o'tkazishni   boshlagani   sababli   ham   bundan   manfaatdor   edi.   Zaibatsu
yapon   militarizatsiyasi   va   tajovuzkorligining   aybdorlari,   Tinch   okeanidagi
urushni   qo'zg'atuvchilari   deb   taxmin   qilingan.   Ular   yapon   imperialistik
armiyasini   qurol   bilan   ta'minlaganlikda   gumon   qilingan.   Bundan   tashqari,
kapitalning   konsentratsiyasi   antidemokratik   harakatdir.   Shuning   uchun   ham
bozor   raqobatini   himoya   qilish,   dehqon   mulkdorlari   institutini,   erkin
tadbirkorlar   institutini,   mas'ul   menejerlarni   yaratish   asosiy   vazifalar   deb
hisoblangan.   1945-   yil   oktyabr   oyida   hukumat   asosiy   Zaibatsu   konsernini
tugatishga qaror qildi va
1946- yilda ushbu   kompaniyalarni   qayta   tashkil   etish   bo'yicha   qo'mita
tuzildi.
1947- yil iyun   oyiga   kelib   yana   83   ta   kichik   xolding   birlashmalari   qayta
tashkil etildi. Ulardan 28 tasi oilaviy xolding sifatida qayta tashkil etilgan, 55 tasi
esa   ishlab   chiqarish   kompaniyalari   sifatida   qolishiga   ruxsat   berildi.   Ammo
qimmatli   qog'ozlar   bilan   bog'liq   ko'plab   operatsiyalarni   nazorat   qilishning   iloji
yo'q edi.
Qimmatli   qog'ozlarni   sotish   taqiqlangan   bo'lsa-da,   endigina   tashkil   etilgan
kompaniyalar, hukumat zarbasi ostida qolgan konsernlarning 53 ta aksiyalarini
sotdi. Keyingi yilning dekabr oyida Yaponiya parlamenti "O'z faoliyatini tugatish
to'g'risida" qonunni qabul qildi. " Haddan tashqari iqtisodiy konsentratsiya", bu
har   qanday   monopolistik   kompaniyani   tarqatib   yuborishni   nazarda   tutgan.
Natijada 18 ta yirik kompaniya tarqatib yuborilgan. Yapon po'lat korporatsiyasi
ikkiga   bo'lingan.Yamata   va   Fuji   po'lat   kompaniyalari,   Mitsubishi   og'ir   sanoat
birlashmasi - Sharqiy Yaponiya og'ir sanoati, Markaziy Yaponiya og'ir sanoati va
10
Shuhrat Ergashev. Jahon tarixi 4-qism. T.; 2013. 133-139 G'arbiy Yaponiya og'ir sanoat korxonalarini; Tokyo Shibaura Electrik o'zining 43
ta zavodidan 27 tasini o'z-o'zidan yo'q qildi; Hitachi ishlab chiqarish birlashmasi
o'zining 35 ta zavodidan 19 tasini yo'q qildi. Yuqorida aytib o'tilgan kompaniyalar
tugatilishi   natijasida   po'lat,   temir,   kemasozlik,   pivo,   qog'oz   ishlab   chiqarish   va
boshqa sohalarda konsentratsiya darajasi kamaydi. Zaibatsuning sobiq egalari oz
miqdorda   tovon   oldilar.   Yirik   korporatsiyalar   faqat   oilaviy   mulk   bo'lishni
to'xtatdi,   yangi   mulkdorlar   paydo   bo'ldi.   Bosqindan   keyin   tarqatib   yuborilgan
yoki   parchalangan   ayrim   yirik   korxonalar   qayta   tiklandi.   Misol   uchun,
Mitsubishi   va   Mitsui   savdo   kompaniyalari   1954   va   1959-yillarda   mos   ravishda
qayta   tiklandi;   Mitsubisi   og'ir   sanoatida   -   1964   yilda;   yangi   Yaponiya   po'lat
korporatsiyasida   -   1970   yilda   Zaybatsu   bosh   ofislari   yo'q   bo'lib   ketgan   bo'lishi
mumkin,   ammo   o'zaro   moliyalashtirish   tufayli   korxonalar   keyresu   guruhiga
to'planishdi.   Tanqidchilar   buni   ko'pincha   "zaybatsuning   qayta   tug'ilishi"   deb
atashadi.Urushdan   oldin   zaybatsu   bilan   aloqasi   bo'lmagan   sanoat   firmalari
bozorga   xavfsiz   kirish   imkoniyatining   paydo   bo'lishi   tufayli   yirik   korxonalarga
aylandi.   Bunday   kompaniyalarga   Toyota,   Hitachi   va   Yangi   Yaponiya   po'lat
korporatsiyasi   kiradi.   Raqobat   yanada   jonli   tus   oldi.   Kawasaki   po'lat   va
Sumitomo   po'lat   kompaniyalari   paydo   bo'ldi.   Honda   avtomobilsozlik   sanoatini
boshladi.   Sony   va   Matsushita   yuksalishi   bilan   umumiy   Yaponiya   sanoati
raqobatbardosh   bozor   modelining   xususiyatlarini   oldi.   Bularning   barchasi
zaybatsuni   tarqatib   yuborish   siyosati   natijasida   sodir   bo'ldi.   Bank   sektori
masalasi   hal   qilinayotganda,   MakArtur   boshchiligidagi   ishg'ol   hukumati
monopoliyaga   qarshi   kurash   va   moliyaning   ikki   bo'linmasi   o'rtasida   ziddiyatni
boshdan   kechirdi.   Monopoliyaga   qarshi   departamentga   ko'ra,   banklarni
qismlarga   ajratish,   keyin   esa   filiallar   yaratmasdan,   mahalliy   banklar   yaratish
bilan   cheklanish   kerak   edi.   Aksincha,   moliya   bo'limi   xodimlarni   qisqartirishga
qarshi edi. Yirik banklar kelajakdagi moliyaviy bozorlar uchun asos bo'lib xizmat
qilishi kerak edi. Bu keyinchalik Yaponiya iqtisodiyotini saqlab qoldi.
Mehnat islohoti.
Mehnat islohoti 3 ta mehnat qonuniga asoslandi:
1) Amerikaning   Vagner   qonuni   namunasi   asosida   bo'lib,   1945-yil   dekabrda
e'lon   qilingan   "Ittifoqlar   mehnati   to'g'risida"gi   qonun.   Bu   qonun
ishchilarning jamoa muzokaralarini chaqirish huquqini ta'minladi, kasaba
uyushmalarini fuqarolik qonunchiligidan ozod qildi;
2) 1946-yil sentabr oyida qabul qilingan "Mehnat munosabatlari to'g'risida"gi
qonun ishlab chiqarish nizolarini hal qilish tartiblarini belgilab berdi, ish
tashlashlar ehtimolini kamaytiradi;
3) "Mehnat me'yorlari  to'g'risidagi qonun" 1947-yil aprel oyida qabul qilinib
mehnat sharoitlarini yaxshilashga qaratildi. Unda majburiy mehnatga yo'l
qo'ymaslik,   ishlab   chiqarishdagi   jarohatlar   bo'yicha   tovon   to'lash,   sakkiz soatlik ish kunini joriy etish ko'zda tutilgan.
Ushbu   uchta   qonun   urushdan   keyingi   yillarda   tez   sur'atlar   bilan   kengayib
borayotgan kasaba uyushmalarini qo'llab-quvvatladi. Ishlab chiqarishda nizolar
ko'p   bo'lib,   natijada   kasaba   uyushmalari   nazoratni   o'z   qo'liga   ola   boshladi,
boshqacha   aytganda,   sifat   nazorati   ishchilar   zimmasiga   tushdi.   Aholining
o'sishiga mehnat islohoti yordam berdi. Umumiy aholi soni 78,101 million kishini
tashkil etdi.Bu 1940-yilga nisbatan sezilarli o'sishdir. (71,933 mln.) va 1944 yildan
beri (74,433 mln.). 1947 yilda mamlakat iqtisodiy tanazzulga yuz tutdi, ish bilan
bandlar   soni   biroz   oshdi.   Aytish   mumkinki,   AQSh   tomonidan   bosib   olinishi   va
undan keyingi o'n yilliklar Yaponiyaning iqtisodiy tiklanishida ko'p afzalliklarni
keltirdi.
Birinchidan,  Amerikaning  yadroviy  soyabon  himoyasi  ostida  yaponlar   mudofaa
uchun   katta   mablag'   sarflashlari   shart   emas   edi   va   shu   tariqa   kapital,   ishchi
kuchi va energiya kerakli yo'nalishga yo'naltirilishi mumkin edi.
Ikkinchidan, Yaponiya okkupatsiya ostida bo'lgan vaqtlarida Amerika turmush 
darajasi va boshqaruvning samarali usullari ta'siri ostida qoldi.
Uchinchidan,   bosib   olish   Yaponiyaning   hukmron   doiralari   tuzilmasida
o'zgarishlarga   olib   keldi.   Siyosat   va   biznesdagi   yangi   rahbarlar   bor   kuchlarini
iqtisodiyotni tiklashga qaratdilar.
Urush  yillarida ittifoqchi  davlatlarning  harakatlari  tufayli  dengiz orqali  tashish
to'sib   qo'yildi,   shu   sababli   mamlakatga   xomashyo   olib   kirish   nihoyatda
qiyinlashdi. Ikkinchi jahon urushi tugagandan so'ng, Amerika bosqinchi kuchlari
xalqaro   savdoga   cheklovlar   qo'ydi   va   shu   bilan   taqiqni   uzaytirdi.   Ijtimoiy
iqtisodiy   muammolar   tufayli   vaziyat   yomonlashdi.   Natijada   aholi   jon   boshiga
yalpi   ichki   mahsulot   1934-36-yillardagi   darajasidan   1946-yilda   55   foizga
kamaydi.1953-yilga   kelibgina   u   tiklandi.   Tiklanish   tugagach,   Yaponiya   o'n   besh
yildan ortiq o'sish sur'atini saqlab qoldi.
1946- yili   Tiklanishni   moliyalashtirish   davlat   banki   tashkil   qilindi,   ammo
uning kreditlari subsidiyalar tarzida to'landi.
Tiklanish   juda   sekin   yuz   berdi.   Bu   yillari   AQSh   iqtisodiy   yordamini
to'xtovsiz   oshirib   bordi:   Yaponiyaga   yordam   sifatida   Amerikadan   oziq-ovqat,
dori-darmon,   keng   iste'mol   tovarlari  yetkazib   berildi.   Ularni   sotishdan   tushgan
mablag'   iqtisodni   maxsus   hisobiga   o'tkazildi.   1946-yil   Iqtisodiy   tashkilotlar
federatsiyasi   (Key-denren)   tashkil   qilindi   va   u   siyosatda   yapon   biznesi
manfaatlarini   himoya   qila   boshladi.   1946-yil   21-noyabrda   kasaba   uyushmalari
to'g'risida   qonun   qabul   qilindi.   Unga   muvofiq   kasaba   uyushmalari   jamoa
shartnomalarini   tuzish,   o'z   talablarini   qo'llash   uchun   ish   tashlashlar   o'tkazish
huquqini oldi. Ammo Yaponiyadagi Amerika ma'muriyati kasaba uyushmalarini
nazorat ostida ushlab, ularning ish haqi va mehnat sharoitlari to'g'risida haddan
ziyod talablarni ilgari surishiga yo'l qo'ymas edi. Osiyocha tafakkur va mehnat an'analariga ega bo'lgan yaponlarni g'arbcha
mehnat   usullariga   ko'niktirish   oson   kechmadi.   Amerikaliklar   yaponlarni   eng
zamonaviy   biznes   usullari   bilan   tanishtirib   bordi.   1947-yili   Yaponiyada
buxgalteriya   hisobining   amerikacha   usullari   joriy   qilindi,   1949-yili   diplomli
buxgalterlar to'g'risida qonun qabul qilindi, korxonalarni moliyaviy taftish qilish
usullari   tartibga   keltirildi.   1950-yildan   kadrlar   tayyorlashning   amerikacha
standartlari joriy qilindi. Yapon mahsulotlarining sifatini oshirishga katta e'tibor
qaratildi.   11
E.   Deming   va   boshqa   amerikalik   mashhur   iqtisodchilar   ma'ruzalar
bilan   chiqdi.   E.   Deming   ma'ruzalaridagi   mahsulot   sifatini   nazorat   qilishning
ilg'or   usullari   yaponlarni   hayratga   soldi.   Yaponlarning   yangiliklarga   intilishi,
barcha   ilg'or   usullarni   tez   ilg'ab   va   o'zlashtirib   olishga   moyilligi   ham   katta   rol
o'ynadi.   1951-yili   E.   Deming   nomidagi   mukofot   ta'sis   etilib,   u   har   yili   sifatni
boshqarishning   yangi   usullarini   joriy   qilishda   erishgan   muvaffaqiyatlar   uchun
korxonalarga   berib   borildi.   Tez   orada   "Made   in   Japan"   degan   belgi   yuqori
sifatning   sinonimi   bo'lib   qoldi.   Shunga   qaramasdan,   iqtisodning   tiklanishi   juda
sekin bordi, 1950-yili sanoat ishlab chiqarishining hajmi zo'rg'a urushdan oldingi
ko'rsatkichning   yarmiga   yetdi.   Bunday   sharoitda   odatdagi   inflatsiyaga   qarshi
usullar qo'llanildi va ular kuchsiz korxonalarning xonavayron bo'lishiga hamda
ishsizlikning   oshishiga   olib   keldi.   1949-yildan,   ko'plar   uchun   kutilmaganda,
amerikaliklar   AQShning   bosh   iqtisodiy   maslahatchisi   J.   Dodj   tavsiyasiga   ko'ra
Yaponiyadan   reparatsiya   to'lovlarini   olishni   to'xtatdi.   Iqtisodiyotning   tiklanishi
Dodj   chizig'i   bilan   boshlandi.   Detroyt   banki   gubernatori   Jozef   Dodj   avvalroq
valyuta   islohotlarini   nazorat   qilgan.   Prezident   Truman   tomonidan   okkupatsion
Germaniyadan Yaponiyaga Amerika vakili sifatida yuborildi. Uning islohot rejasi
1949- yil   20-aprelda   parlament   tomonidan   ma'qullangan   va   qabul   qilingan.
1949-   yil   7-martda   bo'lib   o'tgan   konferensiyada   Dodj   islohotning   mazmun-
mohiyatini   shunday   bayon   qildi:   "Hukumat   inflyatsiyani   ochadimi,   hukumat
ularni   yopishga   ham   majburdir"   dedi.   Hukumat   xarajatlarini   -   subsidiyalarni,
sarmoyalarni va hokazolarni qisqartirishi qiyin edi. Biroq,  bu qiyin qarorlardan
qochmasdan   amalga   oshirilishi   kerak.   Davlat   xarajatlari   faqat   soliq   yig'imlari
hisobidan qoplanishi kerak. Hukumat oddiy odamlarni o'z misolidagina tejashga
majbur  qila oladi. Amerika yordami  amerikalik  soliq to'lovchining pulidir.  Ular
Yaponiyaga vaqtincha o'rnini  bosuvchi va Yaponiya o'zi ishlab chiqarishi  kerak
bo'lgan   narsaga   qo'shimcha   sifatida   berildi.   Sizning   ishlab   chiqarishingiz
allaqachon o'sib bormoqda va subsidiyalar bilan qo'llab-quvvatlanmaydi. Ishlab
chiqarishni   ko'paytirish   orqali   siz   subsidiyalarni   oshirasiz.   Hozir   Yaponiya
iqtisodiyoti   ikki   ustunda   turibdi:   biri   Amerika   yordami,   ikkinchisi   byudjet
subsidiyalari. Bu ustunlar juda baland, siz ulardan yiqilib tushishingiz mumkin.
Shunday qilib, "Dodj chizig'i" ning asosiy nuqtalari quyidagilardan iborat eedi
1) Inflyatsiya bosimini ta'minlash maqsadida konsolidatsiyalangan milliy 
budjetni muvozanatlashtirish;
11
  Patritsiya “1960-yildagi talabalar noroziligi” T-1999.97-99-betlar 2) Qayta qurish moliya banki faoliyatini to'xtatib turishni qisqartirish;
3) Davlatning iqtisodiyotga aralashuvi darajasini pasaytirish (ayniqsa, 
subsidiyalar, narxlarni nazorat qilish);
4) 1 dollarga 360 iyenadan iborat yagona qat'iy belgilangan kursni joriy etish;
5   )   xalqaro   savdoga   davlat   savdo   idoralari   orqali   emas,   balki   xususiy   kanallar
orqali   qaytish"   Dodj   daromadlar   va   xarajatlarni   taqsimlangan   balanslash
tamoyilidan   foydalangan.   Shuningdek,   davlat   hokimiyati   va   boshqaruvi
organlarining   markaziy   idoralarida   xodimlarning   qat'iy   soni   belgilab   qo'yildi.   1
dollar   uchun  360   iyena  kursi  juda  yuqori,   chunki   Yaponiyada  xarajatlar  yuqori
darajada   edi.   Shu   sababdan   ko'pgina   tovarlar   jahon   bozorida   raqobatbardosh
bo'lmagan   (to'qimachilik   tovarlaridan   tashqari)   bo'lib   chiqdi.   1949-yilda
"Valyuta   nazorati   va   tashqi   savdo   qonuni",   1950   yilda   -   "Chet   el   investitsiyasi
to'g'risida"gi   qonun,   1953   yilda   -   "Kartellar   to'g'risida"gi   qonun   qabul   qilindi.
Bundan tashqari, 1949-yilda nazorat apparati yaratildi
Chet   el   valyutasi   bilan   operatsiyalar   faqat   maxsus   ruxsatnoma   bilan   amalga
oshirilishi mumkin edi. Barcha operatsiyalar banklar orqali o'tdi, lekin faqat bir
nechta banklar ushbu operatsiyalarni  amalga oshirish huquqiga ega edi. Ushbu
qonunning   ma'nosi   pul   tizimining   barqarorligini   mustahkamlash,   to'lov
balansini   qo'llab-quvvatlash   edi.   Asta-sekin   valyuta   nazorati   yumshab   bordi.
Dodj   islohoti   Koreya   urushi   boshlanishidan   oldin   ikki   yarim   yil   davom   etdi.
Islohotlar   natijasida   mutanosib   budjet   tamoyillari   yaratildi.   15   yil   davomida
(1950-1965- yillarda) mamlakatda profitsit  bilan barqaror  budjet  saqlanib qoldi.
1950-yili   Koreya   urushi   boshlangandan   so'ng,   yaponlar   AQSh   va   BMT
ekspeditsion qo'shinlari uchun buyurtmalarni bajarishga kirishdi va 1951-yiliyoq
sanoat   ishlab   chiqarishining   urushdan   oldingi   darajasiga   yetdi.   AQSh   kechagi
dushmanini   o'z   hamkoriga   aylantirish   kursini   tanladi:   tashqi   savdodagi
cheklashlar bekor qilindi; okkupatsiya rejimini tugatish ishlari jadal olib borildi.
1952-yilga kelib
Yaponiya   iqtisodini   boshqarish   davlat   tizimi   yaratildi.   Quyidagilar   uning   asosiy
tarkibiy qismlari bo'ldi;
- Moliya vazirligi;
- Tashqi savdo va sanoat vazirligi;
- Yaponiya banki;
- Iqtisodiy rejalashtirish boshqarmasi.
Davlat   ana   shu   to'rtta   "ustun"   ga   tayanib,   iqtisodga   hal   qiluvchi   ta'sir
o'tkazishga erishdi va bu tadbirlar 1950-1960-yillari Yaponiyaning to'liq iqtisodiy
tiklanishiga olib keldi.  12
Yaponiyada demokratiyaning shakllanishi.
12
Ацамба Ф. М. ,Кириллина С. А. , Луцкий В. Б. История стран Азии и Африки новейшие время часть 2. М.:
1991. 110-121 Ayni paytda demokratik islohotlar ham olib borildi. 1945-yil oktabrda siyosiy va
diniy   erkinliklar   to'g'risidag'   direktiva   qabul   qilindi.   Matbuotda   senzura   bekor
qilindi,   barcha   siyosiy   mahbuslar   ozod   etildi,   ilgarigi   militaristik   jamoat
tashkilotlari tarqatib yuborildi. 1945-yil kuzga kelib Yaponiya Liberal, Progressiv,
Sotsial-demokratik va Kommunistik partiyalari tuzildi, unda ilk bor ayollar ham
qatnashdi. Saylov natijalariga ko'ra Liberal partiya - 140 ta, Progressiv partiya -
94   ta,   Sotsialistik   partiya   -   92   ta   va   Kommunistik   partiya   -   5   ta   o'rin   egalladi.
Liberal   partiya   asosida   hukumat   faqat   J.   Makartur   shtabi   topshirig'ini   bajarar
edi. Amerikaliklar yaponlarni demokratiya sharoitida yashashga o'rgatdi.
1945-yil   dekabrda   ta'lim   tizimini   demokratlashtirish   to'g'risida   direktiva
qabul   qilindi.   Maktablarda   harbiy   ta'lim   va   militarizatsiyalashgan   jismoniy
tarbiya   bekor   qilindi,   kokutay   g'oyasining   shovinistik   tashviqoti   to'xtatildi,   9
yillik   majburiy   ta'lim   joriy   qilindi,   oliy   o'quv   yurtlarining   avtonomiyasi
tasdiqlandi.   Ayni   paytda   general   Makartur   shtabi   tomonidan   yangi
konstitutsiyani   ishlab   chiqish   boshlandi.   Ammo   bu   ish   juda   murakkab
kechdi.General   Kanoe   chet   el   g'oyalarining   yaponlarga   majburiy   singdirilishiga
qarshi   norozilik   ramzi   sifatida   o'zini   o'zi   o'ldirdi.   Eng   murakkab   masalalardan
biri   monarxiya   muammosi   edi.   Amerikaliklar   1945-yil   dekabrda   direktiva
chiqarib,   sinto   dinining   davlatdan   ajratilganini   e'lon   qildi.   1946-yil   imperator
Xiroxito   xalqqa   qilgan   yangi   yil   murojaatida   o'zining   "ilohiy   kelib   chiqishidan"
voz   kechdi.   Urushdan   keyin   faqat   5   %   yaponlar,   asosan   kommunistlar,
monarxiyani   bekor   qilish   tarafdori   edi.   Monarxiyaning   bekor   qilinishini
AQShning ittifoqchilari bo'lgan SSSR, Xitoy va Avstraliya ham talab qildi. Ammo
okkupatsiya hukumati davlat marosimlarini o'tkazish uchun bu institutni saqlab
qolishga   qaror   qildi.   O'tkazilgan   so'rov   natijalariga   ko'ra,   1946-yil   mayda
Konstitutsiya loyihasi e'lon qilingandan so'ng 85 % aholi "ramziy monarxiya"ni
qo'llab-quvvatlashini   bildirgan.   1946-yil   sentabrda   Yaponiyaning   yangi
Konstitutsiyasi   parlament   tomonidan   tasdiqlandi   va   1947-yil   3-maydan   kuchga
kirdi.   Mamlakatda   amalda   parlament   demokratiyasi   o'rnatildi.   Konstitutsiya
tabaqalarni   bekor   qildi,   fuqarolik   huquqlari   va   barchaning,   jumladan,   turli
jinslarning   tengligini   e'lon   qildi,   bolalar   mehnatini   qat'iy   taqiqladi.
Konstitutsiyaning   to'qqizinchi   moddasiga   binoan   Yaponiya   qurolli   kuchlardan
va uni  qo'llash  bilan qo'rqitishdan voz kechdi. Hokimiyatning bo'linish  prinsipi
o'rnatildi.
Hukumat   parlament   saylovlarida   ko'pchilik   ovoz   olgan   partiya   tomonidan
shakllantirildi.   Dastlabki   yillarda   yaponlarni   demokratiya   sharoitida   faoliyat
yuritishiga   o'rgatish   uchun   saylovlar   har   yili   o'tkazildi.   1948   yili   Yaponiyada
Liberal va Demokratik partiyalar vakillaridan iborat koalitsion hukumat tuzilib,
unga   tajribali   siyosatchi   Sigeru   Yosida   boshchilik   qildi.   Yaponiyada   parlament
ikki   palatadan   tashkil   topgan.   Quyi   -   Vakillar   palatasi,   unga   saylovlar   har   to'rt
yilda   bir   marta   o'tkaziladi.   Yuqori   -   Maslahatchilar   palatasi,   Yaponiya
prefekturalari vakillaridan tashkil topadi va u 6 yil muddatga saylanadi. Yuqori palata   quyi   palata   qarorlarini   rad   etish   huquqiga   ega,   ayni   paytda   quyi   palata
ham   bu   to'siqni   deputatlarning   2/3   qism   ovozi   va   undan   ko'proq   ovoz   bilan
yengib o'tish huquqiga ega. Har qanday vazirlar jumladan, bosh vazir ham avval
parlament   deputati   etib   saylanishi   lozim.   Yaponiyada   faqat   jamiyatda   tanilgan
kishilargina vazirlik vazifasini bajarishga haqli deb hisoblanadi. 1951 yil 1 mayda
general J. Makartur o'z lavozimidan ketdi, Yaponiyadagi okkupatsion qo'shinlar
qo'mondoni   lavozimini   general   Metyu   Riduey   egalladi.   U   tinchlik   shartnomasi
imzolanishi   jarayonini   tezlashtirdi.   1951-yil   8-sentabrda   52   mamlakat   vakillari
ishtirokidagi   San-Fransisko   tinchlik   konferensiyasida   Yaponiya   bilan   tinchlik
shartnomalari   imzolandi.   Shartnomani   SSSR,   XXP,   Hindiston,   Birma,   Polsha,
Mo'g'iliston,   Chexoslavakiya,   Yugoslaviya,   imzolamadi.   Shartnomaga   ko'ra
Yaponiya   o'zining   Koreya,   Tayvan   va   Peskador   orollari,   Mikroneziyaga
da'vosidan,   Xitoy   va   Antarktidadagi   barcha   da'volaridan,   shuningdek,   Janubiy
Saxalin   va   Kuril   orollaridan   voz   kechganini   ta'kidladi.   Janubiy   Saxalin   va  Kuril
orollarining maqomi noaniqligicha qoldi, chunki Kuril orollarini 1945-yil egallab,
1947- yil   Saxalin   hududini   tarkibiga   qo'shgan   SSSR   shartnomani   imzolash
jarayonida   qatnashmadi.   Shartnoma   bo'yicha   Yaponiyadan   olib   qo'yilgan
Ryukyu   orollarini   AQSH   1968-1972   yillarda   qaytarib   berdi.   Yaponiya   bilan
imzolangan   tinchlik   shartnomasi   AQSH   va   Yaponiya   o'rtasida   ikki   tomonlama
xavfsizlik   shartnomasi   imzolangandan   so'ng   kuchga   kirishi   belgilab   qo'yilgan
edi.  Shunday  shartnoma  1952-yil  fevralda  imzolandi. AQSH   Yaponiya   xavfsizligi
uchun   javobgarlikni   o'z   zimmasiga   oldi   va   uning   hududida   o'z   qo'shinlarini
joylashtirish   huquqiga   ega   bo'ldi.   1952-yil   apreldan   okkupatsiya   rejimi   bekor
qilinib, Yaponiya to'liq mustaqil davlatga aylandi.  13
1.2. San-fransisko tinchlik shartnomasi.
Amerikaning hukmron doiralari Yaponiya bilan tinchlik shartnomasini tuzishdi
va   bu   davlatning   AQSHga   qaramligini   ta'minladilar.   Ular   tinchlik   shartnomasi
bilan bir qatorda Yaponiyada Qo'shma Shtatlarga harbiy bazalarga ega bo'lish va
o'z   qo'shinlarini   Yaponiya   tuprog'ida   saqlash   huquqini   beruvchi   "xavfsizlik
pakti"ni   imzolashni   t   alab   qilishdi.   "Xavfsizlik   pakti"   1945-yildagi   Potsdam
deklaratsiyasiga   zid   edi.   Tinchlik   shartnoma   loyihasi   urushda   ishtirok   etuvchi
boshqa   buyuk   davlatlarning   ishtirokisiz   AQSH   va   Angliya   hukumatlari
tomonidan tayyorlangan. Shartnomani muhokama qilish uchun San-Fransiskoda
konferensiya   chaqirildi,   unga   Osiyo   xalq   demokratik   davlatlari   taklif  qilinmadi.
Hindiston   va   Birma   esa   konferensiyada   ishtirok   etishdan   bosh   tortdi.
Konferentsiyada   Sovet   Ittifoqi,   Polsha   va   Chexoslovakiya   Yaponiyaning
mustahkam   tinchligi,   xavfsizligi   va   demokratik   rivojlanishini   ta'minlashga
qaratilgan   shartnomaga   qo'shimcha   va   o'zgartirishlar   kiritishga   intildi.
Konferensiyaga   raislik   qilgan   Qo'shma   shtatlar   vakili   sovet   Ittifoqi   takliflarini
muhokama   qilishdan   bosh   tortdi.   San-Fransisko   tinchlik   shartnomasi   joriy   ish
masalalari   bo'yicha   eng   muhim   xalqaro   majburiyatlarini   qo'pol   ravishda
13
Shuhrat Ergashev. Jahon tarixi 4-qism. T.; 2013. 116-121 buzganligini hisobga olib, SSSR, Polsha va Chexoslovakiya uni imzolashdan bosh
tortdi.   Shartnomada   Yaponiyaning   Koreya   mustaqilligini   tan   olishi,
Yaponiyaning   Tayvan,   Penxuledao   (Peskador   orollari),   Kuril   orollari   va
Saxalinning   janubiy   qismi   huquqlarini   rad   etishi   nazarda   tutilgan   edi.
Shartnomaga   ko'ra,   Yaponiya   Ryukyu   orollari   (Okinava)   va   boshqa   bir   qator
orollar   ustidan   AQSh   vasiyligi   (ma'muriyati)   o'rnatishga   rozi   bo'ldi.   Yaponiya
boshqa   davlatlar   bilan   munosabatlarida   kuch   ishlatish   tahdididan   voz   kechish
majburiyatini o'z zimmasiga oldi.
1951- yil 8-sentabrda   Yaponiya   bilan   alohida   tinchlik   shartnomasi
imzolandi,   keyin   esa   Yaponiya-Amerika   "xavfsizlik   pakti"   imzolandi,   bu   esa
AQShga   Yaponiyada   quruqlik,   havo   va   dengiz   kuchlarini   joylashtirish   huquqini
berdi.   1952   yil   28   aprelda   San-Fransisko   tinchlik   shartnomasi   kuchga   kirdi.   Bu
hujjatlarning   imzolanishi   ommaviy   norozilik   bilan   kutib   olindi.   Parlamentda
deputatlarning   katta   guruhi   qarshi   ovoz   berdi.   Demokratik   kuchlar   San-
Fransisko shartnomasini Yaponiyani Amerika imperializmining Uzoq Sharqdagi
tajovuzkor   tizimiga   jalb   qilish   vositasi   deb   hisobladilar.   Urush   xavfiga   va
Amerika   imperialistlarining   hukmronligiga   qarshi   harakatni   bostirish
maqsadida qo'poruvchilik faoliyatining oldini olish to'g'risidagi qonun loyihasini
ishlab chiqdilar. Shartnomaga qarshi kurash jarayonida
1952- yil mart oyida siyosiy ish tashlash bo'lib o'tdi, unda 10 millionga
yaqin   odam   qatnashdi.   Sotsialistlar   urushga   qarshi   ommaviy   harakatda   faol
ishtirok etdilar, ularning asosiy talablari AQSH bilan tuzilgan harbiy shartnoma
va   bitimlarni   bekor   qilish,   Yaponiyadagi   Amerika   harbiy   bazalarini   tugatish,
shartnomadan bosh tortish edi.
San-Fransisko   tinchlik   shartnomasi   (1952-1960-yillarda)   bir   qator   bitimlar   va
shartnomalar bilan to'ldirildi. Xususan 1952 yilgi ma'muriy bitim, 1953 yil savdo
va   navigatsiya   shartnomasi,   1954   yildagi   o'zaro   mudofaa   yordami   to'g'risidagi
shartnoma   va   boshqalar.   Amerika   ishg'oli   rasman   tugatildi,   Yaponiya   suveren
davlat   deb   e'lon   qilindi,   lekin   aslida   San-Fransisko   shartnomalari   tizimi
Yaponiyada   Amerika   qo'shinlarining   bo'lishini,   ulardan   ommaning   noroziligini
bostirish   uchun   jandarmeriya   maqsadlarida   foydalanishni   qonuniy   ravishda
ta'minladi.   Amerika   qo'shinlarini   saqlash   xarajatlari   Yaponiya   davlat
byudjetidan qoplandi. Yaponiya-Amerika shartnomasining ratifikatsiya qilinishi
1952   yil   1   mayda   katta   norozilik   namoyishiga   sabab   bo'ldi,   bu   tarixga   "qonli   1-
may" nomi bilan kirdi. Rasmiylar namoyishchilarni  tarqatish uchun politsiyani
yubordi.   To'qnashuvda   2   askar   halok   bo'ldi,   2300   kishi   yaralandi,   1232   kishi
hibsga olindi.
Sovet Ittifoqining ushbu shartnomaga qarshi chiqishi.
Sovet   Ittifoqi   San-Frantsisko   konferentsiyasida   ishtirok   etdi   va   Sovet
delegatsiyasiga   Sovet   tashqi   ishlar   vazirining   o'rinbosari   Andrey   Gromiko
rahbarlik   qildi.   Konferensiya   boshlanganidan   boshlab   Sovet   Ittifoqi   AQSh   va Buyuk   Britaniya   tomonidan   tayyorlangan   shartnoma   matni   loyihasiga   keskin
qarshi   chiqdilar.   Sovet   delegatsiyasi   jarayonni   to'xtatish   uchun   bir   nechta
muvaffaqiyatsiz   protsessual   urinishlarni   amalga   oshirdi.   Sovet   Ittifoqining
e'tirozlari 1951 yil 8-sentyabrda Gromikoning bayonotida batafsil bayon qilingan.
Bayonotda Sovet
Ittifoqining   bir   qator   da'volari   mavjud   edi.   Shartnoma   bo'yicha   hech   qanday
kafolat   berilmagan;   Yaponiya   militarizmi,   Yaponiya   agressiyasining   asosiy
qurbonlaridan   biri   bo'lishiga   qaramay,   Xitoy   ishtirok   etishga   taklif
qilinmaganligi;   shartnoma   tayyorlanayotganda   Sovet   Ittifoqi   bilan
maslahatlashilmaganligi;   bu   shartnoma   Yaponiyani   Amerikaning   harbiy   bazasi
sifatida   tashkillashtirishi;   shartnoma   amalda   alohida   tinchlik   shartnomasi
bo'lganligi;   shartnoma   loyihasi   Xitoyning   Tayvan   va   boshqa   bir   qator   orollarga
bo'lgan huquqlarini buzganligi va boshqa e'tirozlar bor edi. Faqatgina 1956-yil 19-
oktyabrda   Yaponiya   va   Sovet   Ittifoqi   tomonidan   imzolangan   qo'shma
deklaratsiya   urushni   tugatish   va   diplomatik   munosabatlarni   tiklashga   xizmat
qildi. 14
San-Fransisko shartnomasi VII BOB , 27 moddadan iborat.
I BOB. Tinchlik.
1-modda
• Yaponiya va Ittifoqdosh davlatlarning har biri o'rtasidagi urush holati 23-
moddada   ko'rsatilganidek,   Yaponiya   va   tegishli   Ittifoqchi   davlatlar
o'rtasida ushbu Shartnoma kuchga kirgan kundan boshlab tugatiladi.
• Ittifoqdosh   davlatlar   Yaponiya   xalqining   Yaponiya   va   uning   hududiy
suvlari ustidan to'liq suverenitetini tan oladilar.
II- BOB. HUDUD.
2-3-4-moddalar.
• Yaponiya   Koreyaning   mustaqilligini   tan   oldi.   Koreyaga   bo'lgan   barcha
huquqlar, unvonlar va da'volardan voz kechdi.
• Yaponiya   Formosa   va   Peskador   hamda   Kuril   orollariga,   Saxalin   va   unga
tutash   orollarga   bo'lgan   barcha   huquqlar,   huquqlar   va   da'volardan   voz
kechadi.
III- BOB. XAVFSIZLIK
14
Стрелцова Д. В. История Япония. М.: "Аспект пресс" 2018. 572-574 5-6-modda.
• Yaponiya   Birlashgan   Millatlar   Tashkiloti   Nizomining   2-moddasida
belgilangan majburiyatlarni qabul qildi.Xalqaro nizolarni xalqaro tinchlik,
xavfsizlik   va   adolatga   xavf   tug'dirmaydigan   tarzda   tinch   yo'l   bilan   hal
qilish;
• Xalqaro   munosabatlarida   har   qanday   davlatning   hududiy   yaxlitligi   yoki
siyosiy   mustaqilligiga   qarshi   yoki   Birlashgan   Millatlar   Tashkilotining
maqsadlariga   to'g'ri   kelmaydigan   boshqa   usullar   bilan   tahdid   qilish   yoki
kuch ishlatishdan tiyilish;
• Birlashgan Millatlar Tashkilotiga Ustavga muvofiq amalga oshiradigan har
qanday  harakatda  har   tomonlama   yordam  berish   va  Birlashgan  Millatlar
Tashkiloti   oldini   olish   yoki   majburlash   choralarini   ko'rishi   mumkin
bo'lgan har qanday davlatga yordam berishdan bosh tortish.
• Ittifoqdosh   kuchlar,   o'z   navbatida,   Yaponiya   suveren   davlat   sifatida
Birlashgan   Millatlar   Tashkiloti   Nizomining   51-moddasida   ko'rsatilgan
individual yoki jamoaviy o'zini o'zi himoya qilish huquqiga ega ekanligini
va   Yaponiya   ixtiyoriy   ravishda   jamoaviy   xavfsizlik   kelishuvlariga   kirishi
mumkinligini tan oladi.
IV BOB. SIYOSIY VA IQTISODIY MODDALAR.
7- 13-moddalar.
• Ittifoqchi   davlatlarning   har   biri   o'zi   bilan   Yaponiya   o'rtasida   ushbu
Shartnoma   kuchga   kirgandan   keyin   bir   yil   ichida   Yaponiya   bilan
urushdan   oldingi   har   qanday   ikki   tomonlama   shartnomalar   yoki
konventsiyalar o'z kuchini saqlab qolish yoki qayta tiklashni xohlayotgani
va har qanday shartnomalar haqida Yaponiyani xabardor qiladi.
• Yaponiya   1939-yil   1-sentabrda   boshlangan   urush   holatini   tugatish
to'g'risida   Ittifoqchi   davlatlar   tomonidan   hozir   yoki   bundan   keyin
tuziladigan   barcha   shartnomalarning,   shuningdek,   Ittifoqchi   Davlatlar
tomonidan imzolangan kelishuvlarning to'liq kuchini tan oladi.
• Yaponiya   Uzoq   Sharq   bo'yicha   Xalqaro   Harbiy   Tribunal   va   boshqa
Ittifoqchilarning   urush   jinoyatlari   bo'yicha   Yaponiya   ichidagi   va   undan
tashqaridagi sudlarining hukmlarini qabul qiladi va Yaponiyada qamoqqa
olingan yapon fuqarolariga nisbatan chiqarilgan hukmlarni bajaradi.
• Yaponiya   Ittifoqchi   Davlatlarning   har   biri   bilan   savdo,   dengiz   va   boshqa
tijorat   munosabatlarini   barqaror   va   do'stona   asosda   o'rnatish   bo'yicha
shartnomalar   yoki   bitimlar   tuzish   bo'yicha   muzokaralarga   zudlik   bilan
kirishishga tayyorligini e'lon qiladi.
• Yaponiya   xalqaro   fuqaro   aviatsiyasi   to'g'risidagi   konventsiyaning   93- moddasiga   muvofiq   a'zo   bo'lgunga   qadar   ushbu   konvensiyaning   havo
kemalarining xalqaro navigatsiyasiga nisbatan qo'llaniladigan qoidalarini
amalga oshiradi hamda standartlar vaamaliyotlarni amalga oshiradi.
V BOB. DAVOLAR VA MULK.
14-21-moddalar
• Yaponiya   ittifoqchi   davlatlarga   urush   paytida   yetkazilgan   zarar   va   azob-
uqubatlar   uchun   tovon   to'lashi   kerakligi   e'tirof   etildi.   Yaponiya   hozirgi
hududlari   yapon   kuchlari   tomonidan   bosib   olingan   va   Yaponiya
tomonidan   shikastlangan   Ittifoqdosh   davlatlar   bilan   xizmatlarni   taqdim
etish   orqali   yetkazilgan   zararni   qoplash   xarajatlarini   qoplashga   yordam
berish maqsadida zudlik bilan muzokaralar olib boradi.
• Kichik band qoidalarini hisobga olgan holda, Ittifoqdosh Davlatlarning har
biri   o'zining   barcha   mulki,   huquq   va   manfaatlarini   musodara   qilish,
saqlab qolish, tugatish yoki boshqacha tarzda tasarruf etish huquqiga ega.
• Yaponiya   va   tegishli   Ittifoqchi   Davlat   o'rtasidagi   ushbu   Shartnoma   kuchga
kirgan   kundan   boshlab   to'qqiz   oy   ichida   berilgan   arizaga   ko'ra,   Yaponiya
bunday   ariza   berilgan   kundan   boshlab   olti   oy   ichida   moddiy   va   nomoddiy
mulkni va barcha huquqlarni qaytarib beradi.
• Urush   paytida   buzilgan   sanoat   mulki   huquqlariga   kelsak,   Yaponiya
Ittifoqdosh   davlatlar   va   ularning   fuqarolariga   Vazirlar   Mahkamasining   1949
yil 1 sentyabrdagi 309-sonli, yanvar oyidan kuchga kirgan 12-sonli farmoyishi
bilan ilgari berilgan imtiyozlardan kam bo'lmagan imtiyozlar berishda davom
etadi.
• Yaponiya 1941-yil 6-dekabrda Ittifoqdosh davlatlar va ularning fuqarolarining
nashr   etilgan   va   nashr   etilmagan   asarlariga   nisbatan   Yaponiyada   mavjud
bo'lgan adabiy va badiiy mulk huquqi shu kundan boshlab amalda ekanligini
tan oladi.
• Har   qanday   Ittifoqchi   Davlatlarning   iltimosiga   binoan,   Yaponiya   hukumati
ushbu   Ittifoqchi   Davlat   fuqarolarining   mulk   huquqi   bilan   bog'liq   ishlar
bo'yicha   Yaponiya   sudlarining   har   qanday   qarori   yoki   qarorlarini   xalqaro
huquqqa muvofiq qayta ko'rib chiqadi.
• Yaponiya   Yaponiya   davlatining   urushdan   oldingi   tashqi   qarzlari   va
keyinchalik Yaponiya davlatining majburiyatlari deb e'lon qilingan korporativ
tashkilotlarning qarzlari bo'yicha o'z javobgarligini tasdiqlaydi va kreditorlari
bilan   qisqa   muddatda   muzokaralar   olib   borish   niyatini   bildiradi.   Ushbu
qarzlar bo'yicha
to'lovlarni   qayta   tiklash;   urushdan   oldingi   boshqa   da'volar   va
majburiyatlar   bo'yicha   muzokaralarni   rag'batlantirish;   va   shunga   mos ravishda summalarni o'tkazishni osonlashtirish.
VI BOB. Nizolarni hal qilish.
22- modda
• Agar   ushbu   Shartnomada   har   qanday   tomonning   fikriga   ko'ra,
Shartnomani talqin qilish yoki ijro etish bo'yicha maxsus da'volar bo'yicha
sudga murojaat qilish yoki boshqa kelishilgan vositalar bilan hal etilmagan
nizo   yuzaga   kelgan   bo'lsa,   nizo   ushbu   shartnomaning   iltimosiga   binoan
hal   qilinadi.   Har   qanday   tomon   qaror   qabul   qilish   uchun   Xalqaro   Sudga
yuboriladi.   Yaponiya   va   Xalqaro   Sud   Statusining   ishtirokchisi   bo'lmagan
Ittifoqdosh   davlatlar   ushbu   Shartnomani   tegishli   ratifikatsiya   qilish
vaqtida   va   Birlashgan   Millatlar   Tashkiloti   rezolyutsiyasiga   muvofiq   Sud
registratoriga saqlashga topshiradilar. Xavfsizlik Kengashining 1946 yil 15
oktyabrdagi   umumiy   deklaratsiyasi   ushbu   moddada   ko'rsatilgan
xarakterdagi   barcha   nizolar   bo'yicha   sudning   yurisdiksiyasini   maxsus
kelishuvsiz qabul qiladi.
VII-BOB. Yakuniy qism.
23- 27-moddalar
• Ushbu   Shartnoma   uni   imzolagan   davlatlar,   shu   jumladan   Yaponiya
tomonidan   ratifikatsiya   qilinadi   va   ratifikatsiya   yorliqlari   Yaponiya
tomonidan   saqlash   uchun   topshirilgandan   so'ng   va   ko'pchilik,   shu
jumladan, uni ratifikatsiya qilgan barcha davlatlar uchun kuchga kiradi.
• Ushbu   Shartnoma  Amerika  Qo'shma  Shtatlari   Hukumati   arxiviga   saqlash
uchun   topshiriladi,   u   har   bir   imzolagan   davlatga   uning   tasdiqlangan
nusxasini taqdim etadi.  15
1.3. "Dzimmu davri" (1954-1957).
1950- yil   iyun   oyida   Qo'shma   Shtatlar   tomonidan   boshlangan   Koreyadagi
urush  dengiz transportining ko'payishiga, Yavoniya iqtisodiyoti, qurol-yarog' va
harbiy   materiallar   va   harbiy   texnikani   ta'mirlash   uchun   Koreyadagi   urushga
bo'lgan   talabning   sezilarli   darajada   oshishiga   olib   keldi.   Amerika   harbiy
buyurtmalari   dollar   oqimini   oshirdi.   Uch   yil   ichida   (1950-1952)   maxsus
buyurtmalar   bo'yicha   daromadlar   5,4   baravardan   ko'proq   (151   dan   824   million
dollargacha) o'sdi, buning natijasida Yaponiyaning valyuta zaxirasini 3,7 baravar
ko'payishiga,   1952-   yil   oxirida   1   milliard   dollardan   oshib   ketishiga   olib   keldi.   U
asosiy   kapitalni   yangilash,   eskirgan   asbob-uskunalar   va   xomashyoni
15
"История войны на Тихом океане", т.5, М. 1958 г. 2-11 almashtirish imkonini berdi, bu esa sanoat ishlab chiqarishining o'sishiga ta'sir
ko'rsatdi.   1953-yilda   Koreya   urushi   tugashi   bilan   AQSH   harbiy   buyurtmalari
qisqardi,   ammo   bu   pasayish   Yaponiya   hukumati   tomonidan   harbiy
buyurtmalarning   ko'payishi   (1953-1956-   yillarda   53%   dan   ortiq)   va   chet   el
kapitalining kirib kelishi bilan qisman qoplandi. Oxirgi hodisa urushdan keyingi
Yaponiyada investitsiya qilingan kapitalning yuqori rentabelligi bilan izohlanadi,
bu   12%   ga   etdi.   Boshqa   kapitalistik   mamlakatlarda   esa   odatdagidek   3-4%   edi.
Yuqori foyda yaponiyaliklarning kam ish haqi olishi bilan belgilandi, bu Amerika
darajasidan   sezilarli   ravishda   past   edi.   Xuddi   shu   sabab   Yaponiyaga   xorijiy
kreditlar berilishini belgilab berdi. Ularning asosiy ulushi  (77%) AQShga to'g'ri
keldi. Uzoq muddatli kreditlar ikkita moliya instituti tomonidan taqdim etilgan:
AQSh Eksport-import banki va Xalqaro (aslida Amerika) tiklanish va taraqqiyot
banki   (XTTB).   1953-1959-yillarda   bu   ikki   bank   Yaponiyaga   maqsadli   kreditlar
berib, uning 90%i Yaponiya iqtisodiyotining asosiy tarmoqlarini rivojlantirishga
yo'naltirildi.   Iqtisodiyotning   o'sishi   moliya   sohasida   ham   o'z   ifodasini   topdi.
Oktyabr oyidan elektroenergetika va qora metallurgiya sohalari rivojlandi. 1953-
yil   defliyatsiya   sodir   bo'ldi,   muomaladagi   qog'oz   pullar   soni   kamaydi,   bu   esa
ichki bozorda CSIning pasayishiga o lib keldi va Yaponiya kapitalining eksportini
kengaytirishga olib keldi. Bularning barchasi yapon monopol kapitaliga nafaqat
o'zining iqtisodiy qudratini tiklash, balki iqtisodiyotni tezlashtirilgan sur'atlarda
rivojlantirish   imkonini   berdi.   1951-yilda   barcha   sohalarda   sanoat   ishlab
chiqarishining   urushdan   oldingi   darajasiga   erishildi   va   1957-yilda   Yaponiya
kemasozlikda   kapitalistik   dunyoda   birinchi   o'rinni   egalladi.   1960-yillarga   kelib,
Yaponiya sanoatining yillik o'sishi taxminan 20% ni tashkil etdi. Monopolistlar
iqtisodiy   o'sishdan   foyda   olardi,   mehnatkash   ommaning   ahvoli   esa   og'irligicha
qoldi. Ijtimoiy norozilik urushga qarshi harakat bilan to'ldirildi va kuchaydi, bu
birinchi   navbatda   Amerika   harbiy   bazalariga   qarshi   kurashda   namoyon   bo'ldi.
Bu   kurash   Amerika   poligoni   qurilgan   g'arbiy   sohildagi   Utinada   qishlog'i
hududida   boshlandi.   Doimiy   otishma   tufayli   baliqlar   qirg'oqqa   chiqib   qola
boshladi,   dehqonlar   esa   asosiy   oziq-ovqat   mahsulotidan   mahrum   bo'lishdi.
Otishma maydonchasida qolgan mahalliy aholiga yordam uchun butun Yaponiya
aholisi ko'tarildi: qo'shni hududlardan kelgan dehqonlar, talabalar, hatto buddist
rohiblar   ularni   qo'llab-quvvatladi.   Oxir-oqibat,   bosqinchilar   poligonni   tark
etishga   majbur   bo'ldi.   Amerika   harbiy   bazalariga   qarshi   shunga   o'xshash
norozilik namoyishlari boshqa joylarda ham bo'lib o'tdi va 1955-yil noyabr oyida
harbiy   bazalar   qurilishiga   qarshi,   urushga   qarshi   Yaponiya   norozilik
konferensiyasi   bo'lib   o'tdi.   Urushga   qarshi   harakatning   ikkinchi   bosqichi   1954-
yilda   boshlandi.   1954-yil   1-martda   Qo'shma   Shtatlar   Bikini   atolli   hududida
vodorod   bombasini   portlatdi   va   yapon   baliqchi   qayig'i   zarar   ko'rdi.
Baliqchilarning   aksariyati   kemani   qoplagan   radioaktiv   kuldan   nobud   bo'lgan.
Aprel   va   may   oylarida   Yaponiya   hududiga   radioaktiv   yomg'ir   yog'di,   buning
natijasida   bir   qator   joylarda   barglar   qurib,   gullar   so'lib   qoldi.   Yaponiyaning
sharqiy   qirg'oqlariga   radioaktiv   chiqindilar   bilan   ifloslangan   baliqlar   oqib   kela boshladi.   Baliqchilarning   qayiqlarida   ovlangan   baliqlar   yo'q   qilindi.   Chunki
ularda   Inson   hayotiga   bevosita   tahdid   bor   edi.   Xirosima   va   Nagasakidan   atom
bombasi   portlashlari,   radiatsiya   ta'siriga   uchragan   ota-   onalardan   nogiron
bolalar tug'ilishi, portlash qurbonlarining o'limi haqida tobora ko'proq xabarlar
kelishda davom etdi. Atom va vodorod qurollarini  taqiqlash  chaqirig'ini  50 mln
inson   imzoladi   .   1-mart   (Bikani   kuni)   ommaviy   qirg'in   qurollarini   taqiqlash
bo'yicha birgalikdagi harakatlar kuni deb e'lon qilindi. 1955-yildan boshlab, har
yili   6   avgust   kuni   Xirosima   atom   bombasining   portlatilgani   munosabati   bilan
atom va vodorod qurollarini taqiqlash bo'yicha xalqaro konferensiya o'tkaziladi.
1958-yildan   boshlab   Xirosima   va   Nagasakidan   Tokiogacha   tinchlik   marshlari
uyushtirildi. Unda millionlab odamlar ishtirok etdi.
1948- yildan   beri   olib   borilgan   Yaponiyani   remilitarizatsiya   qilish   yo'li,
ishchilar   sinfining   og'ir   moliyaviy   ahvoli,   hukmron   doiralar   tomonidan
monopolist   kapital   manfaatlari   yo'lida   AQSh   bilan   tuzilgan   harbiy   ittifoq   -
bularning   barchasi   ishchilar   harakatining   o'sishiga   turtki   bo'ldi.1952-yili
okkupatsiya   rejimi   bekor   qilingandan   so'ng   hokimiyat   to'liq   S.   Yosida   boshliq
yapon   hukumatiga   o'tdi.   S.   Yosida   ashaddiy   amerikaparast   edi.   U   1954   yili
martda   <<Fukuru   maru>>   (<<   Baxtli   ajdaho>>)   kemasida   yuz   bergan   baxtsiz
hodisadan   so'ng   (   kema   komandasi   nurlanish   kasaliga   chalindi)   iste'foga
chiqishga   majbur   bo'ldi.   16
  Hukumatga   1954-   yildan   Itiro   Xatoyama   boshchilik
qildi.   U   tashqi   ishlar   vaziri   Mamoru   Sigemitsu   ta'siri   ostida   SSSR   va   XXR   bilan
munosabatlarni   yaxshilash   tarafdori   bo'lib   chiqdi.   1955-yil   iyun   oyida
muzokaralar   boshlandi   va   1956-yil   oktyabr   oyida   Xatoyama   Moskvaga   keldi,   u
yerda   urush   holatini   tugatish   va   SSSR-   Yaponiya   o'rtasidagi   diplomatik
munosabatlarni   tiklash   to'g'risida   deklaratsiya   imzolandi,   Sovet   Ittifoqi
Yaponiyaning   Birlashgan   Millatlar   Tashkilotiga   qabul   qilinishi   haqidagi
iltimosini   qo'llab-quvvatlashga   rozi   bo'ldi.   Yaponiya   1956-yil   dekabrda   BMTga
qabul   qilindi.   SSSRda   sudlangan   barcha   yapon   fuqarolari   ozod   qilindi   va
Yaponiyaga   qaytarildi.   Sovet   Ittifoqi   Yaponiyaga   tovon   to'lash   da'volaridan   voz
kechdi.   Deklaratsiya   bilan   bir   vaqtda   okeanning   shimoli-g'arbiy   qismida   ochiq
dengizda   baliq   ovlash   to'g'risidagi   konvensiya   va   dengizda   halokatga   uchragan
odamlarga   yordam   ko'rsatish   to'g'risidagi   bitim   kuchga   kirdi.   Diplomatik
munosabatlarning tiklanishi savdo aloqalarini rivojlantirish uchun qulay sharoit
yaratdi.   1957-yil   dekabrda   Sovet-Yapon   shartnomasi   imzolandi.   Ushbu
shartnoma   hamda   savdo   va   to'lovlar   to'g'risidagi   bitimlar   bojxona   to'lovlari,
import-   eksport   bilan   bog'liq   boshqa   qoidalarga   nisbatan   ko'proq   qulaylik
rejimini ta'minladi. Sovet Ittifoqi va Yaponiya o'rtasidagi savdo tenglik va o'zaro
manfaatlar asosida rivojlana boshladi. Yaponiya SSSRga kemalar, suzib yuruvchi
seld   tagliklari,   shtapel   tolasi,   xalq   iste'moli   mollari,   plyonkalar   sota   boshladi.
Sovet Ittifoqi esa neft, yog'och, ko'mir, marganes va xrom rudalari, kaliy tuzlari,
to'qimachilik   xomashyosi,   metall   sotishni   boshladi.   1957-yil   fevralda   I.
Xotayamaning o'rniga Nubusuki Kisi hukumat boshlig'i bo'ldi. Uning Yaponiyani
16
Родригес А. М. Новейшая история стран Азии и Африки ХХ век. 1945-2000. М.; 2004. 97-101 "sovuq urush" ga tortish siyosati yapon jamiyatida tanqidga uchradi. 1960-yil 1-
mayda   AQSHning   "U-2"   samolyoti   SSSRda   urib   tushirilishi   ortidan   boshlangan
mojaro tufayli N. Kisi shu yil oxirida istefoga chiqishga majbur bo'ldi. Bu davrda
Yaponiya iqtisodiyotida ijobiy siljishlar ham yuz berdi. Yapon korporatsiyalarida
moliyaviy   resurslar   jamladi.   Rekonversiya   -   sanoatni   harbiy   bo'lmagan
mahsulotlarni   ishlab   chiqarishga   o'tkazish   jarayoni   yakunlandi.   1952   yil
apreldan
Yaponiya to'liq mustaqil davlat huquqini olgandan so'ng boj siyosatini mustaqil
hal   qildi,   chet   el   tovarlariga   o'rnatilgan   yuqori   boj   solig'i   orqali   o'z   ishlab
chiqarishini   rivojlantirishini   ta'minladi.   1952-yili   Yaponiya   hukumati   huzurida
Iqtisodiy   masalalari   bo'yicha   kengash   -   mavjud   davlat   institutlari   orqali   butun
iqtisodiy   siyosatni   muvofiqlashtiruvchi   organ   tashkil   qilindi   va   sanoat
texnologiyalari   boshqarmasi   tuzildi.   Uning   huzurida   ilmiy   tadqiqot   institutlari,
laboratoriyalar, maslahat punktlarining butun boshli tizimi faoliyat yuritib, ular
xususiy   sektorga   turli   xizmatlar   ko'rsatdi.   Hukumatning   Ilmiy-texnik   markazi
to'g'risida  axborot   yig'ilib,  tahlil qilindi. Murojaat  qilgan  tadbirkorlarga   nimani
qanday   joriy   qilish,   texnologik   liniyani   qanday   yangilash,   zarur   uskunalarni
qayerdan   olish   va   shu   kabi   ko'plab   maslahat   yordamlari   berildi.   Shuningdek,
Yaponiyada   xususiy,   nodavlat   tashkilotlarining   tarmog'i   shakllantirilib,   ular
yapon   tovarlari   sifatini,   mehnat   unumdorligini   oshirishga   ko'maklashdi.
Masalan,   1955-yil   martda   Mehnat   unumdorligi   nodavlat   tashkiloti   tuzilib,   u
Yaponiyaga   ma'ruzalar   o'qish   uchun   chet   el   mutaxassislarini   taklif   qilish   va
yapon   muhandislarini   o'qish   va   ilg'or   tajribalarni   egallash   uchun   chet   ellarga
jo'natish   bilan   shug'ullandi.Maxsus   nashrlar   paydo   bo'lib,   ularda   yapon
tovarlarining   texnik   xarakteristikasi   va   sifati   to'g'risida   haqqoniy   axborotlar
berildi   va   bu   so'zsiz   ular   sifatining   yaxshilanilishiga   xizmat   qildi.   Patentlangan
yangiliklarni   joriy   qilishda   Patent   axborot   markazi   katta   rol   o'ynadi.   Yapon
biznesi ijtimoiy sharoitlar bilan hisoblashishga majbur bo'ldi. Yaponiyada kasaba
uyushmalari   tashkil   qilinib,   ular   ishchilar   manfaatlarini   himoya   qila   boshladi.
Yangi   mehnat   qonunlari   qabul   qilindi,   8   soatlik   ish   kuni,   minimal   ish   haqi
o'rnatildi. Amalga oshirilgan tadbirlar natijasida Koreya urushi yakunlangandan
so'ng   Yaponiyada   iqtisodiy   o'sish   sur'atlari   sezilarli   darajada   jadallashdi.
"Dzimmu   gullab-yashnashi>>   deb   atalgan   jarayon   boshlandi   (1954-1957).   1950-
yillar o'rtalariga kelib Yaponiyada bozor iqtisodiyoti infratuzilmasi shakllandi va
iste'molchilar ehtiyojiga ziyraklik bilan e'tibor qaratdi. Bu esa milliy daromadda
jamg'armalarning katta foizini inobatga olganda,  kuchli rag'batlantiruvchi omil
bo'ldi.1960-yillarda   iqtisodiy   rivojlanishda   erishilgan   yutuqlar   Yaponiyada
siyosiy rejimining barqarorlashuviga olib keldi. Yaponiyada siyosiy demokratiya
borgan   sari   g'arbcha   ko'rinishga   ega   bo'lib   bordi.   Siyosiy   partiyalar   tizimi
shakllandi.   Ularni   shartli   ravishda   G'arbdagi   singari   so'l   partiyalar,   o'ng
partiyalar   va   markazchi   partiyalarga   ajratish   mumkin.   Kommunistlar   va
sotsialistlar   so'l   partiyalarini   tashkil   qildi.   Yaponiya   Sotsialistik   partiyasi   (YSP)
1960-yillar boshlaridagi saylovlarda 30 %, keyin esa 20-25 % ovoz oldi. Yaponiya Kommunistik   partiyasi   (YKP)  ham shu  davrda  10 %  atrofida  ovozga  ega  bo'ldi.
Demokratik   sotsializm   partiyasi   (DSP)   va   "Soka   gakkay"   budda   sektasi   asosida
tuzilgan   "Komeyto"   partiyasi   markazchilar   bo'lib,   ular   1950-1960-   yillardagi
saylovlarda 6-7 % ovoz oldi. Yaponiya siyosatidagi o'ng kuchlar vakili  eng yirik
partiya   -   Liberal   -   demokratik   partiya   (LDP)   edi.   U   1955   yili   Demokratik   va
Liberal   partiyalarining   qo'shilishidan   tashkil   topgandi.   Mohiyatiga   ko'ra
konservativ   bo'lgan   LDP   avval   boshdanoq   hokimiyat   tepasida   bo'lib,
iqtisodiyotda   davlat   boshqaruvini   keng   joriy   qilish,   davlat   sektoriga   tayanish
siyosatini olib bordi.  17
II BOB. "Yaponiya iqtisodiyot mojizasi" yillarda (1960-1970)
2.1. Iqtisodiy mo'jiza sabablari, amalga oshirilishi va natijalari
Yaponiya Iqtisodiy mo''jiza" ning sabablari:
1. Qayta konvertatsiya  qilish  jarayonini  yakunlash  (mamlakat  iqtisodiyotini
tinch mahsulotlar ishlab chiqarishga, "tinch yo'lda" o'tkazish) va mashina
sanoatini modernizatsiya qilish;
2. Yangi ijtimoiy sharoitlar: kasaba uyushmalari va mehnat qonunchiligining
paydo bo'lishi;
3. Konfutsiyning mehnat axloqi (umr bo'yi bandlik tizimi), ya'ni. Yaponiyada
ish   o'rinlarini   o'zgartirish   odatiy   hol   emas   va   ma'lum   vaqt   oralig'idan
keyin ko'tarilishlar aniq amalga oshiriladi.
4. Harbiy xarajatlarning kamligi;
5. Xorijiy   texnologiyalardan   foydalanish.   Yaponiya   rahbariyati   patentlarni
faol ravishda sotib oldi. 1950 yildan 1980 yilgacha chet el firmalari bilan 36
000   dan   ortiq   texnologiya   importi   shartnomalarini   tuzdilar   (shuningdek,
SSSRdan patentlar ham faol sotib olindi);
6. Mehnat   ekspluatatsiyasining   yuqori   darajasi.   Yaponiyada   real   ish   haqi
Amerikanikidan 4 baravar past. Ish kunlarining soni va ta'til davomiyligi
bo'yicha Yaponiya ham AQShdan o'zib ketdi.
7. Moslashuvchan davlat siyosati. Davlat tomonidan tartibga solish, xususan,
tabaqalashtirilgan   va   progressiv   soliqqa   tortish,   qulay   valyuta   kurslari,
tashqi savdoni qattiq nazorat qilish, davlat subsidiyalarini rag'batlantirish
maqsadli edi.
8. Bir qator tarmoqlarning eksportga yo'naltirilganligi.
9. Aholining umumiy savodxonligi. 18
Yaponiyaning   iqtisodiy   rivojlanishida   yuqori   sur'atlarda   o'sish   davri   alohida
o'rin   tutadi.   O'sha   yillarda   erishgan   yutuqlari   juda   ham   ko'pligi   sababli,   dunyo
Yaponiyaning   "iqtisodiy   mo'jizasi"   haqida   gapira   boshladi.   1958-yildan   1973-
yilgacha   bo'lgan   15   yil   davomida   Yaponiyaning   yalpi   milliy   mahsuloti   6,5
baravarga,   sanoat   ishlab   chiqarish   hajmi   esa   10   baravarga   oshdi.   60-yillarning
17
M. Abdurazzoqova XX asr ikkinchi yarmi jahon tarixi. T.;2000. 161-165
18
https://el-in.ru/uz/million/prichiny-ekonomicheskogo-chuda-v-yaponii-yaponskoe-ekonomicheskoe.html oxirlarida   Fransiya,   Italiya,   Kanada,   Buyuk   Britaniya   va   Germaniya   Federativ
Respublikasini   ortda   qoldirib,   Yaponiya   kapitalistik   dunyoda   sanoat   ishlab
chiqarish   hajmi   bo'yicha   2-o'ringa,   70-yillarning   boshlarida   esa   yalpi   milliy
mahsulot   hajmi   bo'yicha   2-o'ringa   chiqib   oldi.   O'sha   davrda   Yapon
iqtisodiyotining o'sish sur'atlari rivojlangan kapitalistik mamlakatlar orasida eng
yuqori  bo'lgan va yiliga taxminan 11  % ni  tashkil etgan. Yaponiyaning iqtisodiy
yutuqlari   birinchi   navbatda,   asosiy   kapitalni   kengaytirish   va   yangilashga
qaratilgan   ulkan   sarmoyalar   hisobiga   jadal   rivojlanishi   bilan   bog'liq   edi.   Ishlab
chiqarish   sanoatining   rivojlanishi   davrida   mamlakat   yalpi   ichki   mahsulotining
qariyb   30%   i   jamg'arishga   sarflandi   va   ushbu   mablag'larning   taxminan   2/3
qismi sanoatni rivojlantirishga yo'naltirildi.
1957-yilda   sanoatda   qayta   tiklash   jarayonlari   tugagandan   so'ng,   tubdan   qayta
qurilmasdan   uni   yanada   rivojlantirish   mumkin   emasligi   a'yon   bo'ldi.   1950-
yillarning   ikkinchi   yarmida   Yaponiya   eski   sanoat   tarmoqlarida   (qora
metallurgiya,   neftni   qayta   ishlash,   elektr   mashinasozligi,   kemasozlik,
to'qimachilik   va   oziq-ovqat   sanoati,   kimyo   sanoati)   asosiy   kapitalni
yangilashning   intensive   jarayoni   boshlandi.   Shu   bilan   bir   vaqtda
radioelektronika,  neft  kimyosi,  plastmassa,   sintetik   kauchuk,  sintetik   tolalar  va
boshqa yangi sanoat korxonalarining jadal qurilishi boshlandi.
Eski   sanoat   tarmoqlarini   qayta   qurish   ham,   yangilarini   yaratish   ham   asosan,
chet   el   uskunalari   va   texnologiyalari   importiga   asoslangan   edi.   Shunday   qilib,
Yaponiya 1950-1971-yillar uchun 15 mingdan ortiq xorijiy patent va litzensiyalar
sotib oldi, ularning 60% dan ortig'i AQSh ga tegishli edi. Texnik rekonstruksiya
qilish   va   rivojlangan   tarmoq   tuzilmasini   yaratishning   asosini   korxonalarning
mashinalar,   uskunalar,   qurilish   materiallari   va   boshqa   investitsiya   tovarlariga
bo'lgan   ulkan   talabi   tashkil   etdi.   Bu   investitsiya   tovarlari   bozorga   og'ir   sanoat
korxonalarida   investitsiyalar   va   ishlab   chiqarish   konsentratsiyasining   oshishi
bilan   birga   keldi.   Shu   bilan   birga   mashinasozlik   sanoati   eng   yuqori   sur'atlarda
rivojlandi.   Natijada,   60-yillarning   oxiri   va   70-   yillarning   boshlarida   Yaponiya
sanoati   tubdan   o'zgardi.   Birinchidan,   uning   tarkibidagi   og'ir   sanoatning   ulushi
sezilarli   darajada   oshdi:   1956-   1973-yillarda   51,7%   dan   67,8   %   gacha   (shu
jumladan   mashinasozlik   sanoatining   ulushi   -   17,9%   dan   35,3%   gacha).
Ikkinchidan,   60- yillarning  oxiriga kelib,  Yaponiya sanoat  ishlab chiqarishining
deyarli   universal   tarmoq   tuzilishini   yaratdi,   unda   zamonaviy   ishlab
chiqarishning   barcha   turlari,   shu   jumladan,   eng   so'nggila   ri   u   yoki   bu
ko'rinishda   namoyish   etildi.   Uchinchidan,   Yaponiya   sanoatining   barcha   eski
tarmoqlari   yangi   ishlab   chiqarish   texnologiyalariga   o'tdilar   va   zamonaviy
mahsulotlar   ishlab   chiqarishni   boshladilar.   Shunday   qilib,   qora   metallurgiyada
po'latni   eritish   usuli   bilan   kislorod   konverteriga   hal   qiluvchi   burilish   amalga
oshirildi;   kema   qurilishida   ulkan   tankerlar   va   quruq   yuk   kemalarini   qurish
uchun yangi texnologiya joriy etildi; kimyo sanoatida ammiak, sun'iy o'g'itlar va
boshqalarni ishlab chiqarish uchun yanada samarali uskunalar o'rnatildi. 1960- yillarning oxiri va 70-yillarning boshlarida Yaponiya sanoatining texnik darajasi
allaqachon   dunyodagi   eng   yuqori   ko'rsatkichlardan   birini   egallab   turar   edi.   3
yillik   mashinalar   va   uskunalarning   ulushi   70-yillarning   boshlarida   asosiy
vositalar   qiymatining   deyarli   yarmini   tashkil   etdi   va   uskunalarning   quvvati   va
unumdorligi   bo'yicha   qator   yetakchi   tarmoqlarda   Yaponiya   nafaqat   Yevropa
davlatlarini,   balki   Qo'shma   Shtatlar   (birinchi   navbatda   qora   metallurgiya,   neft
kimyosi,   kemasozlik)   ni   ham   ortda   qoldirishga   muvaffaq   bo'ldi.   Yaponiyaning
jahon   ishlab   chiqarishidagi   o'rni   va   roli   tubdan   o'zgardi.   60-yillarning   oxiriga
kelib, u og'ir sanoat mahsulotlarining ko'plab muhim turlari bo'yicha dunyodagi
eng   yirik   ishlab   chiqaruvchiga   aylandi,   kemalar,   kino   va   fotografik   uskunalar,
kimyoviy tolalar ishlab chiqarish bo'yicha dunyoda birinchi o'rinni;
Po'lat,   elektr   jihozlar,   mashinalar,   tikuv   mashinalari   va   boshqalarni   ishlab
chiqarish bo'yicha AQShdan keyin ikkinchi, Bu yuk  Britaniya va Germaniyadan
oldingi o'rinni egalladi.
Tashqi savdoning o'sishi
O'zining  tobora  o'sib  borayotgan  sanoat  qudratiga  tayanib,  Yaponiya  asta-sekin
dunyodagi   eng   yirik   sanoat   mahsulotlarini   eksport   qiluvchi   mamlakatlardan
biriga aylandi. 1957-1973 yillarda Yaponiya eksportining hajmi deyarli 10 baravar
oshdi.   50-yillarning   oxiridagi   eksport   qiymatining   20-25   foizini   tashkil   etgan
to'qimachilik   elektr   jihozlari,   tikuv   mashinalari,   kameralar,   televizorlar   va
boshqa   mahsulotlarning   eksporti   orqada   qolib,   po'lat,   kemalar,   avtoulovlar,
radiolar,   optik   qurilmalar   kabi   ko'plab   og'ir   sanoat   mahsulotlariga   yo'l   ochib
berdi.   1973-yilda   to'qimachilik   mahsulotlari   eksport   qiymatining   9   foizini,
mashina   va   uskunalar   -   55   foizini,   metall   va   metall   buyumlar   -   18,5   foizini,
kimyoviy mahsulotlar - taxminan 6 foizini tashkil etdi. 19
Bundan   tashqari,   agar   ilgari   jahon   bozorlarida   Yaponiya   asosan   nisbatan   past
sifatli   va   murakkabligi   past   bo'lgan   tovarlarning   savdosi   bilan   shug'ullangan
bo'lsa,   60-yillarning   oxiriga   kelib   Yaponiya   yuqori   sifatli,   texnik   jihatdan
murakkab mahsulotlar yetkazib beruvchi davlat sifatida obro'ga ega edi. Asosiy
tabiiy   boyliklarning   har   qanday   zaxiralaridan   mahrum   bo'lgan   Yaponiya
sanoatning jadal rivojlanishini ta'minlash uchun xomashyo va yoqilg'i importini
yildan-yilga ko'paytirishi kerak edi. Jahon bozorlarida ushbu tovarlarning narxi
uzoq vaqt barqaror bo'lganligi va hatto pasayganligidan foydalanib, Yaponiya o'z
hududida qayta ishlashning to'liq tsiklini tashkil etib, xomashyo importini afzal
ko'rdi. 1957-1973 yillar uchun import hajmi qariyb 7 baravar oshdi, davr oxirida
xomashyo uning qiymatining uchdan bir qismini, mineral yoqilg'i  esa qariyb 22
foizni   tashkil   etdi   (shu   jumladan,   neft   16   foiz).   Avvalgidek,   import   ulushining
15%   dan   ortig'i   oziq-ovqat   mahsulotlariga   to'g'ri   keldi.   50-yillarning   oxiridan
boshlab   Yaponiya   aholisining   asosiy   oziq-ovqat   mahsuloti   -   guruchga   bo'lgan
ehtiyojini   mahalliy   ishlab   chiqarish   hisobiga   qondira   olgan   bo'lsa-da,   aholi
19
  Kirkvud.K. “Yaponiya uyg’onish davri” M-1998.124-bet turmush darajasining ortishi har xil turdagi oziq-ovqat importini kengaytirishni
talab qildi (birinchi navbatda, chorvachilik mahsulotlari va mevalar).
Mashina   va   uskunalarga   kelsak,   Yaponiyaning   G'arbiy   mamlakatlarning
yetkazib   berishiga   bo'lgan   qaramligi   sezilarli   darajada   kamaydi   (hali   ishlab
chiqarishga qodir bo'lmagan, ilm-fan talab qiladigan texnologiyaning eng kichik
guruhidan tashqari) va 70- yillarning boshlarida ushbu tovarlarning importdagi
ulushi 10% dan kam bo'lgan. Jahon bozorlariga yapon tovarlarining hujumi shu
qad   ar   kuchli   ediki,   importning   o'sishiga   qaramay,   60-yillarning   ikkinchi
yarmidan   boshlab   Yaponiyaning   savdo   muvozanati   balansi   doimiy   ravishda
pasayishni boshladi, bu esa unga sezilarli  valyuta zaxiralarini  to'plashga imkon
berdi va kapitalni faol ravishda eksport qilishni boshladi. 1951-1970 yillarda chet
elda   Yaponiyaning   sarmoyalari   taxminan   2,7   milliard   dollarni   tashkil   etdi,
shundan   1,88   milliard   dollar   yoki   70   foizga   yaqini   1960-yillarning   ikkinchi
yarmida   kiritilgan   sarmoya   hisoblanadi.   O'sha   davrda   ishlab   chiqarish   sanoati,
albatta, mamlakat iqtisodiy o'sishining lokomotivi rolini o'ynadi. Iqtisodiyotning
boshqa sohalariga kelsak, ularning taqdiri boshqacha edi.
Konchilik sanoatining qisqarishi
Jahon   bozorlarida   arzon   va   sifatli   xom   ashyoning   ko'pligi   o'zining   qazib   olish
sanoatining   amalda   qisqarishiga   olib   keldi.   1957-1970-yillarda   qazib   olish
sanoatida   ishlab   chiqarish   hajmi   atigi   11   foizga   o'sdi   va   ularning   sanoat
mahsuloti   umumiy   hajmidagi   ulushi   5,1   foizdan   2,1   foizgacha   kamaydi.   60-
yillarning   oxirida   qazib   olish   sanoatida   atigi   500   ming   kishi   yoki   sanoatda
ishlayotganlar   umumiy   sonining   1   foizigina   ishlagan.   Bunday   dinamika   uchun
eng   kichik   sanoat   -   ko'mir   qazib   olishda   ishlab   chiqarishni   qisqartirishi   hal
qiluvchi ahamiyatga ega edi. 20
Ko'mir   qazib   olishning   maksimal   darajasiga   1961-yilda   erishildi   (54,5   million
tonna), keyin u juda tez pasayishni boshladi va 70-yillarning boshlarida atigi 33
million tonnani tashkil etdi. Shu bilan birga, Yaponiyaning ko'p yillar davomida
ko'mir   importiga   qaramligi   36   foizdan   56   foizgacha   oshdi.   Boshqa   turdagi
minerallarga   kelsak,   yuqori   o'sish   sur'atlari   davrining   oxiriga   kelib,   faqat
qo'rg'oshin   va   rux   rudalarini,   shuningdek   marganets   va   mis   rudalarini   qazib
olish   Yaponiya   sanoati   uchun   hamon   o'z   ahamiyatini   saqlab   qoldi   (talabning
qariyb   yarmi   qo'rg'oshin   va   rux   rudalari,   mis   rudasida   taxminan   20%,
marganets   rudasida   taxminan   30%).   Boshqa   barcha   turdagi   xomashyo   va
yoqilg'ilarni qazib olish juda ahamiyatsiz (ko'pincha ramziy) bo'lib qoldi.
Transport sanoati
Yuqori   o'sish   sur'atlari   davrida   transport   juda   tez   rivojlandi:   1960-   1973-yillar
yuk va yo'lovchi tashish hajmi deyarli uch baravarga oshdi. Avtomobil transporti
20
  SH.Ergashev.Jahon tarixi”4-qism.T-2014.156-bet sezilarli   darajada   rivojlandi.   70-yillarning   boshlarida   u   yo'lovchilar   tashishning
deyarli yarmini va yuk tashishning 40% ini tashkil etdi. Dengiz transporti ichki
yuklarning   40   foizidan   ortig'ini   va   tashqi   yuklarning   butun   hajmini,   temir   yo'l
transporti   yuklarining   qariyb   20   foizini,   yo'lovchilar   tashishning   30   foizini
tashkil   etdi.   30-yillarning   o'rtalaridan   boshlab   Yaponiyaning   temir   yo'llari
uzunligi  deyarli  oshmagan,  ammo 1960-yillarda ushbu sohada bir qator muhim
texnik yangiliklar amalga oshirildi. 70- yillarning boshlarida taxminan 27 ming
km   (shundan   21,3   ming   km   davlat   temir   yo'llari)   temir   yo'l   bo'lgan.
Yaponiyaning   barcha   yirik   shaharlarini   birlashtirishi   kerak   bo'lgan
"Shinkansen"   tezyurar   temir   yo'l   tarmoqlari   birin-ketin   foydalanishga
topshirildi.   Ushbu   yo'nalish   bo'yicha   poyezdlarning   o'rtacha   tezligi   160   km   /   s
dan oshdi. 60- yillarning oxirida Xonsyu va Xokkaydo orollari o'rtasida temir yo'l
tunnelining qurilishi boshlandi. (umumiy uzunligi 36,4 km va suv osti qismining
uzunligi   22   km)   va   birozdan   keyin   Osaka-Kobe   hududini   Shikoku   oroli   bilan
bog'lashi   kerak   bo'lgan   ikkita   eng   katta   temiryo'l   ko'priklaridan   biri   qurilishi
boshlandi.   Nihoyat,   60-yillarning   ikkinchi   yarmida   issiqlik   va   elektr   tortish
kuchlariga   to'liq   o'tish   amalga   oshirildi   va   bug'   lokomotivlarini   faqat   eksport
uchun   ishlab   chiqarishda   davom   etdi.   70-yillarning   boshlarida   Yaponiya
dunyodagi   eng   yirik   avtomobil   kuchlaridan   biriga   aylandi.   1971-yilda
mamlakatda   allaqachon   12   milliondan   ortiq   mashina   bo'lgan   va   bu   ko'rsatkich
bo'yicha dunyoda
2- o'rinni   (AQShdan   keyin)   egallagan.   60-yillar   intensiv   yo'l   qurilishi
davri edi. Xususan, 1969-yilda 536 km uzunlikdagi Tokio-Nagoya-Kobe avtomobil
yo'li foydalanishga topshirildi, bu aholining qariyb yarmi istiqomat qiladigan va
sanoat   mahsulotlarining   2/3   qismidan   ko'prog'i   joylashgan   hududlarni
birlashtirgan.   Yo'llarning   qurilishi   juda   ko'p   pulni   o'zlashtirdi   va   uni
moliyalashtirish   bilan   bog'liq   vaziyatni   yumshatish   uchun   1968-yildan   qonun
qabul   qilindi:   unga   ko'ra   yangi   mashina   sotib   olayotganda   har   bir   xaridor   yo'l
qurilishi   uchun   o'z   qiymatining   3%   miqdorida   soliq   to'lashi   kerak   edi.   70-
yillarning  boshlarida  Yaponiya  magistral  yo'llarning  uzunligi  bo'yicha  dunyoda
uchinchi   o'rinni   (AQSh   va   Fransiyadan   keyin)   egallagan   bo'lsa-da,   yo'llar
tarmog'i   sifat   jihatidan   hali   ham   ko'plab   rivojlangan   mamlakatlardan   sezilarli
darajada   farq   qiladi,   masalan:   150   ming   km   yo'llardan   faqat   45   foizga   yaqini
qattiq yuzaga ega bo'lgan.
Yaponiya   dengiz   flotining   rivojlanishida   yuqori   o'sish   sur'atlari   davri   hal
qiluvchi   bo'ldi.   Faqatgina   1950-yillarning   oxiriga   kelib,   u   urush   natijasida   juda
katta   zarar   ko'rgan   dengiz   flotining   (6,1   million   tonna)   urushgacha   bo'lgan
maksimal   darajasini   tiklashga   muvaffaq   bo'ldi.   Biroq,   keyingi   yillarda   flot   juda
tez   sur'atlar   bilan   to'ldirildi,   chunki   1971-yilda   uning   umumiy   tonnasi   bo'yicha
Yaponiya   dunyoda   ikkinchi   o'rinni   egalladi   (30   million   tonnadan   ortiq).   70- yillarning   boshlarida   Yaponiya   kemalari   kapitalistik   mamlakatlarning   barcha
dengiz yuklarini tashish hajmining taxminan 20 foizini, shu jumladan Yaponiya
eksportining taxminan 40 foizini va Yaponiya importining 45 foizini tashkil etdi.
Texnik   darajasi   bo'yicha   Yaponiya   floti   dunyodagi   eng   ilg'orlardan   biri   edi:   u
ulkan tankerlardan, kuchli quruq yuklardan, konteyner kemalaridan iborat edi. 
Yaponiya qishloqlaridagi o'zgarishlar
Ushbu   davrda   Yaponiya   qishloqlarida   ham   muhim   o'zgarishlar   yuz   berdi.   50-
yillarning   o'rtalariga   kelib   qishloq   aholisining   shaharlarga   tez   sur'atda   chiqib
ketishi   boshlandi.   1955-1973-yillarda   11,5   milliondan   ortiq   kishi   qishloqni   tark
etdi   va   1973-yilga   kelib   qishloq   aholisi   24,7   million   kishiga   kamaydi   (Umumiy
aholining 23% i).
Dehqon   xo'jaliklarining   umumiy   soni   ham   taxminan   900   mingga   kamaydi   va
1973-yilga   kelib   taxminan   5   mln   160   mingtani   tashkil   etdi.   Fermer   xo'jaliklari
sonining   qisqarishiga   asosan   kichik   toifalar   (1   gektargacha   bo'lgan   maydonlar)
sabab   bo'lgan   bo'lsa   -da,   1973-yilda   hali   ham   Yaponiyada   qishloq   xo'jaligining
asosini   tashkil   etgan   3,5   milliondan   ortiq   kishi   yoki   uy   xo'jaliklarining   uchdan
ikki qismi bor edi.
Agrar islohotning oqibatlari yer ijarasi ko'lamining sezilarli darajada pasayishida
aniq   namoyon   bo'ldi.   70-yillarning   boshlariga   kelib   qishloqda   deyarli   yersiz
dehqon-ijarachilar   qolmadi   va   ijaraga   beriladigan   fermer   xo'jaliklari   soni
taxminan   1   millionga   kamaydi   (1950-yilda   ularning   soni   2   milliondan   oshgan).
Qishloq   xo'jaligi   mahsulotlarining   umumiy   hajmi   bu   davrda   1,5   baravar   oshdi.
1970-   yillarning   boshlarida   garchi   ustunlik   mavqeini   hali   ham   qishloq   xo'jaligi
egallagan   bo'lsa   ham   (ishlab   chiqarish   hajmining   to'rtdan   uch   qismi)   uning
qiymatining 20% dan ortig'i chorvachilik mahsulotlariga to'g'ri keldi. Endi ekin
maydonlarining   yarmidan   kamrog'i   sholi   uchun   ajratilgan,   qolgan   yerlarda
boshqa   ekinlar,   sabzavotlar,   mevali   daraxtlar,   texnik   ekinlar   va   boshqalar
yetishtirilgan.   60-yillarda   qishloq   xo'jaligi   texnikasi   (mini   traktorlar,   yig'im-
terim   mashinalari)   qishloqlarda   nisbatan   keng   tarqaldi,   ammo   qishloq
xo'jaligining   aksariyat   ishlari   hali   ham   qo'lda   yoki   elektr   quvvati   yordamida
amalga   oshirildi.   Umuman   olganda,   qishloq   xo'jaligi   ishlab   chiqarishini
mexanizatsiyalash darajasi bo'yicha Yaponiya bu yillarda G'arb mamlakatlaridan
ancha   past   edi.   Shu   bilan   birga,   60-yillarning   oxiriga   kelib,   kimyoviy   o'g'itlarni
iste'mol   qilish   bo'yicha   dunyoda   birinchi   o'rinlardan   birini   egalladi.   O'g'itlar,
pestitsidlardan   intensiv   foydalanish,   shuningdek   agrotexnik   ishlab   chiqarish
usullarini   takomillashtirish   tufayli   yapon   fermerlari   hosildorlikni   sezilarli
darajada   oshirishga   muvaffaq   bo'lishdi   va   60-yillarning   oxirida   guruch,   shirin
kartoshka, piyozning o'rtacha hosildorligi bo'yicha Yaponiya dunyodagi birinchi
o'rinlardan birini egalladi. Dehqonlarning moddiy ahvoli ham yaxshilandi. 1957-
1973-yillarda   dehqonlar   oilasining   o'rtacha   umumiy   daromadi   deyarli   7
baravarga oshdi, shu bil an birga, undagi qishloq xo'jaligining ulushi 1957-yildagi 56,6%   dan   1973-yilda   32,1%   gacha  kamaydi   va  yon  daromadlarning   ulushi   mos
ravishda   43,4%   dan   67,9%   gacha   o'sdi.   70-yillarning   boshlariga   kelib,   uy
xo'jaliklarining   atigi   15   foizi   dehqonchilikdan   o   lingan   daromad   bilan   ishlagan,
85   foizi   u   yoki   bu   tarzda   yon   daromadga   (yollanma   ishdan   o'z   biznesini
boshlashgacha) murojaat qilgan. Umuman olganda, yapon qishlog'ining qiyofasi
juda   o'zgardi.   Dehqonlar   hayotiga   sovutgichlar,   changyutgichlar,   kir   yuvish
mashinalari,   televizor   va   radiolar   kirib   bordi,   ko'plab   oilalar   hatto   mashinalar
sotib   olish   imkoniyatiga   ega   bo'lishdi.   O'sha   davrda   davlat   Yaponiya
iqtisodiyotining   sanoat,   qishloq   xo'jaligi   va   boshqa   sohalarini   rivojlantirishda
nihoyatda muhim rol o'ynadi. Davlat sektori hajmi sezilarli  darajada kamaygan
bo'lsa-   da,   hukumat   iqtisodiy   rivojlanish   strategiyasini   belgilashda   yetakchi   rol
o'ynadi.
Iqtisodiyotni davlat tomonidan tartibga solish.
Yaponiyada yuqori o'sish sur'atlari davrida hukumat dasturlari sezilarli darajada
rivojlandi.   Ushbu   yillarda   tuzilgan   rejalarning   eng   mashhurilari   bu   maqsadga
1961-1970-yillarda   erishishni   ta'minlagan   ''Milliy   daromadni   ikki   baravar
oshirish'' va Yaponiya bilan G'arbning yetakchi davlatlari o'rtasidagi iqtisodiy va
texnologik   tafovutni   bartaraf   etish   rejalari   edi.   Hukumat   rejalari   va   dasturlari
xususiy biznes uchun muhim yo'nalish bo'lib xizmat qildi, chunki ular hukumat
tomonidan   e'tibor   va   qo'llab-quvvatlanadigan   sohalar   edi.   Bundan   tashqari,
davlat   xususiy   sektorni   berilgan   yo'nalishlarda   rivojlanishini   rag'batlantirish
uchun   keng   ko'lamli   qarz   berish   va   moliyaviy   vositalardan   foydalangan   va   bu
yetarli   bo'lmaganda,   ma'muriy   usullardan   foydalangan   holda   majburlashga
o'tilgan.   60-yillarda   hukumatning   asosiy   tashvishi   qora   metallurgiya,   neftni
qayta   ishlash,   kimyo   sanoati   shuningdek,   bir   qator   mashinasozlik   sanoati   edi.
21
Qishloq   xo'jaligiga   kelsak,   davlatning   asosiy   sa'y-harakatlari   mahsulotlarning
ayrim   turlarini   (birinchi   navbatda,   sholi)   ishlab   chiqarishni   subsidiyalashga,
kooperativlarga   moliyaviy   yordam   ko'rsatishga,   protektsionistik   tashqi   savdo
siyosatini   olib   borishga,   ilmiy   tadqiqotlarni   tashkil   etishga   va   ularning   amalga
oshirilishini   rag'batlantirishga   qaratilgan   edi.   Natijada   ishlab   chiqarishda
tezlashtirilgan iqtisodiy o'sish bir qator juda salbiy oqibatlarga olib keldi.
Tezlashtirilgan iqtisodiy o'sishning salbiy oqibatlari
Yaponiya   orollarining   tabiati   jiddiy   tahdid   ostida   edi.   Bu   nafaqat   uning   yo'q
qilinishi,   balki   Yaponiyada   ilgari   tibbiyot   uchun   noma'lum   bo'lgan
kasalliklarning   paydo   bo'lishi   ham   edi.   Yaponiyalik   "itay-itay"   (ya'ni,
''og'riyapti!''),  Minamata va boshqa bir qator nomlarni olgan ushbu kasalliklar,
atrof-muhitning   ifloslanishi,   ya'ni   dengiz   mahsulotlarida   simob   va   og'ir
metallarning   to'planishi   natijasida   yuzaga   kelgan.   Xususan,   Nigata
21
  M.Abdurazzoqovna”XX asr ikkinchi yarmi jahon tarixi”T-2000.136-bet prefekturasidagi Minamata qishlog'ining bir nechta aholisi (kasallik nomi kelib
chiqqan)   Showa   Denko   zavodidan   oqava   suvlarni   muntazam   ravishda   chiqarib
yuborilishi oqibatida uzoq va og'riqli kasallik tufayli vafot etdi. Yaponiyada atrof-
muhitni   muhofaza   qilish   va   aholining   sog'lig'ini   muhofaza   qilishning
qonunchilik   bazasi   iqtisodiy   o'sishdan   sezilarli   darajada   orqada   qoldi.   Atrof
muhitni   ifloslantiruvchi   kompaniyalarga   qarshi   ish   bir   necha   yilga   cho'zilib
ketgan.   Faqat   1970-yil   may   oyida   atrof-muhitni   ifloslanishiga   qarshi   kurash
bo'yicha   markaziy   shtab   tashkil   etildi   va   keyingi   yilning   noyabr   oyida
parlamentda atrof-muhitni muhofaza qilish to'g'risidagi qonunlar to'plami qabul
qilindi.   Urushdan   keyingi   yillarda   ish   bilan   ta'minlash   tarkibida   keskin
o'zgarishlar   yuz   berdi.   70-yillarning   boshlariga   kelib   iqtisodiyotning   birlamchi
tarmoqlarida - qishloq, o'rmon va baliq ovlarida band bo'lganlar soni ikki yarim
baravar: 1950- yildagi 48,3 foizdan 1970-yilda 19,4 foizgacha, qazib olish sanoatida
- 1,7% dan 0,4% gacha kamaydi. Iqtisodiyotning boshqa tarmoqlarida, qurilish va
ishlab   chiqarishda,   ayniqsa   xizmat   ko'rsatish   sohasida,   chakana   va   ulgurji
savdoda, energetika va gaz ta'minotida ishchilar soni keskin o'sdi.  22
1970-yillarning   boshlarida   Yaponiya   iqtisodiyoti   inqirozga   yuz   tutdi.   Yaponiya
iqtisodiyotini inqiroziga 2 ta sabab bor edi.
1. AQSH prezidenti Nikson 1971-yilda dollarni devalvatsiya (milliy pul birligi
kursini chet el valyutasiga nisbatan pasaytirish) qildi va Yaponiyadan olib
kelinayotgan   tovarlarga   10%   boj   joriy   etdi.   Yapon   iyeni   va   iqtisodiy
o'sishning sekinla shishiga olib keldi;
2. 1973-yildagi   arab-isroil   urushi,   bu   "neft   shoki"ga   olib   keldi   -   neft   qazib
olishning qisqarishi va neft narxining keskin sakrashi yuz berdi (4 marta).
Aynan mana shu sabablar Yaponiya iqtisodiy mo'jizasiga yakun yasab berdi.  23
2.2.  Ishchi va demokratlar harakati. 60-
yillardagi ijtimoiy o'zgarishlar.
Yaponiyada   xodimlar   nisbati   o'sishi   hisobiga   ijtimoiy   tuzilma   ham   o'zgargan.
1960-yilda o'z biznesiga ega bo'lgan yaponlar va u yerda hayot kechirganlar soni
22,7% ni tashkil etgan, 1970-yilga kelib ularning soni 17,2% gacha kamaydi. Shu
bilan birga, shu davrda yollangan ishchilar soni 53,4 dan 65% gacha o'sdi. Istisno
tariqasida,   1964-yilda   inflyatsiya   juda   katta   muammoga   aylanib,   ko'plab   eng
zarur   narsalar   va   ta'lim   narxlarini   ko'tarib   yubordi.   O'quv   to'lovlari
ko'tarilishiga   qarshi   talabalar   noroziligi   to'lqini   butun   mamlakat   bo'ylab
tarqaldi. Ammo allaqachon 1965-yildan ''Izanagi boom'' deb nomlangan tiklanish
guruhi norozilik harakati boshlab, 1973-yilgacha davom etgan. Iqtisodiy yutuqlar
aholining   ijtimoiy   ahvolida   sezilarli   o'zgarishlarga,   siyosiy   barqarorlikni   va
iqtisodiy rivojlanishning  keyingi   sharoitlarini  ta'minlashga  imkon  berdi. Aynan
60-yillar ko'pchilik yaponlarning turmush darajasi va sifatidagi burilish nuqtasi
22
Latishev I. A. Yaponiya iqtisodiy mo'jizasi yuzi va noto'g'ri tomoni. -M. 1970. 41-48
23
https://el-in.ru/uz/million/prichiny-ekonomicheskogo-chuda-v-yaponii-yaponskoe-ekonomicheskoe.html bo'ldi. Urbanizatsiya jarayoni ham tez sur'atlar bilan rivojlanib bordi. 1955 - yilga
kelib   aholining   uchdan   bir   qismi,   asosan   dehqonlar   uylarini   tashlab,
Yaponiyaning Tinch okean sohillariga ko'chib o'tdilar, u yerd a sanoat aholisi tez
sur'atlar bilan o'sib bordi, zavod va fabrikalar soni ortdi.
Ikeda kabinetini shakllantirish
Yaponiya   iqtisodiyotining   jadal   rivojlanishi   va   AQSh-Yaponiya   ''xavfsizlik
shartnomasi''   ga   qarshi   oppozitsiya   ayovsiz   kurashining   barbod   bo'lishi
Yaponiya jamiyatida siyosiy kuchlar tuzilmasining o'zgarishiga ta'sir ko'rsatgan
eng   muhim   omillardan   biri   bo'ldi.   Uning   asosiy   mazmuni   radikal
tendentsiyalarning susayishi va chap muxolifat va kasaba uyushma harakatining
asta-sekin markazga burilishidan iborat edi. Yaponiyada yangi o'n yil 1960-yil 19-
iyulda   Ikeda   Xayato   hukumatining   hokimiyat   tepasiga   kelishi   bilan   boshlandi.
Pochta   ishchisining   ajoyib   oilasidan   chiqqan   Ikeda,   Yaponiyaning   boshqa
ko'pgina   rahbarlaridan   farqli   o'laroq,   obro'li   Tokio   universitetini   emas,   balki
Kioto   universitetini   bitirgan.   1925-yilda   u   Moliya   vazirligiga   qo'shildi   va   1929-
yilda Utsunomiya soliq ma'muriyatining direktori bo'ldi. Yaponiya samolyotlari
Perl-Harborni   bombardimon   qilgan   kuni   Ikeda   G'aznachilik   departamentining
soliq   boshqarmasi   boshlig'i   lavozimini   egalladi.   Urushdan   so'ng,   1947-yil   fevral
oyida   moliya   vazirining   o'rinbosari   Ishibashi   Tandzan   bo'ldi.   Ikeda   siyosiy
karyerasini   shakllantirish   uchun   juda   ko'p   ish   qildi   va   garchi   u   Ishibashining
siyosiy raqibi Yoshida davrasida bo'lgan bo'lsa ham, buni hech qachon unutmadi.
Ikeda,   shubhasiz,   omadli   edi.   1949-yil   fevral   oyida   o'zining   uchinchi   kabinetini
tuzgan Yoshida darhol Xirosima prefekturasidagi o'z tumanidan yangi saylangan
professional moliyachiga e'tibor qaratdi va ikkilanmasdan uni moliya vaziri etib
tayinladi.   Ushbu   lavozimda   Ikeda   eng   qiyin   sinovga   -   Dodge   rejasini   amalga
oshirishga,   ya'ni   juda   mashhur   bo'lmagan   byudjet   cheklovlari   siyosatiga,
subsidiyalarni   bekor   qilishga   va   narxlarni   tartibga   solishga   va   inflyatsiyani
bostirishiga   to'g'ri   keldi.   Ikeda   belgilangan   yo'nalishni   halol   va   izchil   davom
ettirdi,   ammo   qat'iy   choralar   natijasida   Yaponiya   iqtisodiyoti   o'ta   og'ir   ahvolda
edi.   Biroq,   an'anaviy   ta'limni   moliyalashtiruvchi   Ikeda   uchun   bu   juda   yaxshi
iqtisodiy maktab bo'lib chiqdi.
Saylovlarda LDP muvaffaqiyati
Ikeda hokimiyat tepasiga kelganidan beri davlat siyosati tezlashtirilgan iqtisodiy
o'sish muammosini hal qilishga yo'naltirildi. LDP parlamentdagi noyabr oyidagi
umumiy saylovlarda g'alaba qozonishi uchun Ikeda majburlashi mumkin bo'lgan
dastur va shiorlarni ishlab chiqishi kerak edi. Xalqning konservatorlarga bo'lgan
singan ishonchini tiklash kerak edi.
Ikeda   eng  to'g'ri   tashviqot   harakatini   topdi   -   u   ''Milliy   daromadni   ikki   baravar
oshirish   rejasi''   ni   ishlab   chiqdi,   bu   tadbirkorlar   va   o'sib   borayotgan   o'rta   sinf vakillari   o'rtasida   va   keng   omma   tomonidan   qo'llab-quvvatlanadigan   aniq
pozitsiya   edi.   LDP   parlament   saylovlarida   muvaffaqiyatsizlikka   uchraganligi   va
''xavfsizlik   shartnomasi''ga   qarshi   ommaviy   norozilik   namoyishlaridan   so'ng
g'alaba   qozonishga   umidini   uzganligiga   qaramay   g'alaba   qozondi.   Ushbu
muvaffaqiyat   tarixiy   nuqtai   nazardan   juda   muhim   edi.   Albatta,   1960-yil
noyabrdagi   saylov   natijalari   nafaqat   Ikeda   hukumatining   to'g'ri   qurilgan
tashviqot   kompaniyasiga   balki,   boshqa   omillarga   ham,   birinchi   navbatda,
mamlakatni   boshqarish   tajribasiga   ega   bo'lganlarni   afzal   ko'rgan   ommaning
sog'lom   konservatizmiga   ham   ta'sir   qildi.   Bundan   tashqari,   1960-yil   yozidagi
voqealar paradoksal ravishda nafaqat chap harakatni birlashtira olmadilar, balki
uni   yanada   parchalab   tashladilar.   Kechagi   ko'plab   sheriklar   va   quroldoshlar
dushmanga   aylanishdi.   50-yillarning   o'rtalaridan   boshlab   muhandislik-texnik
ishchilar, davlat xizmatchilari va bepul kasb egalari qatlami Yaponiya jamiyatida
asta-sekin o'sib bordi. 1960-yillarda tez iqtisodiy o'sish fonida doimiy ishchilar va
xizmatchilarning   ish   haqi   sezilarli   darajada   oshdi.   Bu   chap   kuchlar
mafkurasining   tarqalishi   uchun   qo'shimcha   qiyinchiliklar   tug'dirdi.   Ushbu
davrda mehnat va kapital o'rtasidagi sheriklik munosabatlari shakllanib boradi.
Ish   tashlashlar   asosan   iqtisodiy   xarakterga   ega   bo'ldi,   bu   eng   ko'p   Chapga
qarashli   kasaba   uyushmalari,   eng   avvalo,   davlat   sektori   kasaba   uyushmalarini
birlashtirgan   Yaponiya   kasaba   uyushmalari   Bosh   Kengashi   (Sokhyo)   ga   katta
ta'sir   ko'rsatdi.   Ishchilarning   ''bahorgi''   va   ''kuzgi   tajovuzlari''   odatiy   holga
aylandi, bu hol ba'zida o'ta keskin kurashga aylanib, yopiq muzokaralar paytida
kelishib   olindi.   Bundan   tashqari,   Yaponiya   sanoatining   jadal   rivojlanishi
shaharlarda   ishchi   kuchining   sezilarli   oqimini   keltirib   chiqardi.   Bu   Yaponiya
shaharlari   aholisining   ijtimoiy   va   siyosiy   tarkibida   ma'lum   o'zgarishlarga   olib
keldi   va   oppozitsiyaning   potentsial   yordamini   kengaytirdi.   Natijada   yangi
ijtimoiy   qatlamlar   va   shahar   aholisiga   asoslangan   markazchi   partiyalar   paydo
bo'ldi.  24
Markaziy partiyalarning siyosiy maydonga chiqishi
Bunday   birinchi   partiya   Yaponiya-Amerika   ''xavfsizlik   shartnomasi''   ni   qayta
ko'rib   chiqishga   qarshi   kurash   paytida   YSP   tarkibidan   chiqqan   o'ng   qanot
sotsialistlari   tomonidan   yaratilgan   Sotsial   Demokratik   partiyasi   edi.   Yapon
sotsialistlarining   o'ng   va   chap   qanotlari   o'rtasidagi   jiddiy   mafkuraviy
kelishmovchiliklari   natijasida   bo'linishlar   ilgari   ham   ro'y   bergan,   ammo
sotsialistik   tarkibda   o'ng   qanot   kuchlarining   mustaqil   ijtimoiy   bazasi   zaifligi
tufayli   ular   qisqa   muddatli   harakat   bo'lib   chiqdi.   Bu   safargi   bo'linish   butunlay
mustaqil   sotsialistik   partiyaning   shakllanishiga   olib   keldi.   Ushbu   doimiy
chegarani belgilash uchun Yaponiya kasaba uyushmalari harakatining bo'linishi
asos bo'ldi. Ikki umumdavlat kasaba uyushmalari - Soxyo va Domei o'ng va chap
qanot   sotsialistlariga   mos   ravishda   siyosiy   yordam   ko'rsatdilar.   Yana   bir   yangi
24
Kirkvud K. Yaponiyada uyg'onish davri.-  М.,  1988 125-130 siyosiy  partiya 1964-yil noyabrda tashkil etilgan Sof Siyosat  Partiyasi  (Komeito)
edi.   Aslida   bu   partiya   1950-   yillarning   oxiridan   beri   siyosiy   maydonda   faol
harakat qilib kelayotgan Soka Gakkai diniy jamiyatining siyosiy tashkiloti edi. U
o'z   a'z   olarini   asosan   o'zlarining   mavqeidan   noroziligidan   foydalanib,   asosan,
qishloqda tug'ilgan aholini jalb qildi.
60-yillarda Yaponiyada mafkuraviy va siyosiy vaziyat
SDP   va   Komeito   Yaponiya   siyosatida   siyosiy   markazni   tashkil   etishdi   va
Yaponiyada   ''o'rta   yo'l   partiyalari''   deb   nomlanishdi.   Ko'p   yillar   davomida
ularning faoliyati siyosiy sahnada muhim o'zgarishlarga olib keldi. 60-yillarning
oxiriga   kelib   markaz   partiyalari   ma'lum   siyosiy   ta'sirga   erishdilar.   1969-yilgi
Vakillar   palatasidagi   saylovlarda   Komeito   47   o'rinni   egallab,   parlamentdagi
ikkinchi   muhim   muxolif   kuchga   aylandi.   SDP   pozitsiyasi   unchalik   ishonchli
bo'lmagan,   ammo   baribir   ancha   barqaror   edi   (31-o'rinni   egalladi).   Markaz
pozitsiyasining   mustahkamlanishi   yetakchi   siyosiy   partiyalar   -   LDP   va   YSP
tomonidan   ma'lum   miqdorda   ovozlarning   chiqib   ketishi   bilan   bog'liq   edi.   Agar
1958-yilda   liberal   demokratlar   va   sotsialistlar   birgalikda   quyi   palatadagi   98%
o'rinlarni   egallagan   bo'lsa   (LDP   -   62%,   YSP-   36%),   parlamentdagi   masalalarni
boshqa siyosiy kuchlarning fikrlarini hisobga olmasdan hal qilishi mumkin edi.
1960-yilgi saylovlardan so'ng ularning umumiy ulushi 94% gacha, 1969 yilda 78%
gacha   kamaydi.   Markaziy   partiyalarning   siyosiy   maydonga   kirishi   Liberal-
demokratlar   (1960   -   57,6%,   1963   -   54,7%,   1967   -   48,8%,   1969   -   47,   6%)   sifatida
ovoz bergan saylovchilar ulushining pasayishiga olib keldi.
1960-yillarning   o'rtalariga   kelib,   hukmron   Liberal-Demokratik   partiya   qiyin
ahvolda   edi.   Tezkor   sanoatlashtirish   jarayoni   kichik   shahar   va   qishloqlarda
qishloq   aholisi   sonining   keskin   pasayishiga   olib   keldi.   Biroq,   Yaponiya   saylov
tizimi   tufayli,   vakillik   darajasi   qishloqlarda   yuqori   va   shahar   okruglarida   past
bo'lganida,   saylovchilarni   qo'llab-   quvvatlashning   pasayishi   LDP   ning
parlamentdagi   vakilligiga   YSPga   qaraganda   kamroq   ta'sir   ko'rsatdi.   Haqiqat
shundaki,   markazchi   partiyalar   faoliyatining   asosiy   maydoni   (YSP   singari)
shahar   okruglari   bo'lib,   an'anaviy   ravishda   LDPga   ovoz   bergan   qishloq
saylovchilarining xatti-harakatlari faqat Komeito va SDP ning tarkibiga kirishiga
ta'sir   qildi.   Shunday   qilib,   1969-yilgi   saylovlarda   LDP   parlamentining   quyi
palatasidagi   vakolatlari   277   dan   288   o'ringa   ko'paytirildi,   YSP   uch   un   esa
ovozlarning   yo'qolishi   oldingi   saylovlarda   140   o'ringa   emas,   90   o'rin-   eng   qiyin
mag'lubiyat bo'ldi. 60-yillarda markaziy partiyalarning siyosiy maydonda paydo
bo'lishi LDP uchun foydali bo'ldi.
Shu   bilan   birga,   liberal-demokratlar   tomonidan   parlamentdagi   ustun
mavqeining saqlanib qolishi   markaziy  partiyaning  taktik   chap harakatiga  hissa
qo'shdi.   Mamlakatning   oliy   qonun   chiqaruvchi   organida   mutlaq   ko'pchilik
o'ringa ega bo'lgan Yaponiya konservatorlari bu bosqichda deyarli hech qanday koalitsiya   tuzishdan   manfaatdor   emas   edilar.   Shu   sababli,   markazning
partiyalari YSPning katta potentsial sherigi sifatida ko'rib chiqildi.
Keyinchalik   Yaponiyaning   siyosiy   spektri   shunday   ko'rinishga   ega   edi.   O'ng
tomonda   Liberal   Demokratik   partiya   edi,   chap   tomonda   Demokratik   sotsializm
partiyasi   bor   edi,   undan   keyin   markazga   yaqinroq   Komeito.   Markazning   chap
tomonida   Yaponiyaning   Sotsialistik   partiyasi   joylashgan   bo'lib,   u   o'zi   uch
guruhga bo'lingan: o'ng, markazchilar va chap qanotga bo'lingan. Hali ham chap
tomonda   Yaponiya   Kommunistik   partiyasi   bor   edi,   u   o'sha   paytgacha   KPOSni
tanqid   ostiga   olgan   edi.   Shunday   qilib,   siyosiy   sahnada   allaqachon   LDP
hukumatiga qarshi bo'lgan 4 partiya bor edi. Xarakterli tomoni shundaki, 1960-
yilgi   notinch   voqealardan   so'ng,   ''xavfsizlik   shartnomasi''   ni,   neytrallikni   va
Amerika   imperializmiga   qarshi   kurashni   olib   tashlash   shiorlari   ommaviy
jamoatchilik fikriga katta ta'sir ko'rsatdi. Ushbu shiorlarga rozi bo'lish yoki rozi
bo'lmaslik   ''progressiv''   yoki   ''konservativ''   lagerga   mansublikning   o'ziga   xos
mezonidir.   Yangi   partiyalar,   avvalambor,   Liberal-demokratlarning   siyosatidan
norozi  bo'lgan, ma'lum sabablarga ko'ra aholining qo'llab - quvvatlashiga umid
qilganligi   sababli,   ular   ushbu   shiorlarni   ma'lum   darajada   qo'llab-quvvatlashga
majbur bo'ldilar.
Mafkuraviy jihatdan hukmron LDP liberallardan millatchilargacha bo'lgan juda
xilma-xil   kuchlarni   o'z   ichiga   oldi.   Shunga   qaramay,   hukumat   amalda   davlat
hokimiyatini   kuchaytirish   bilan   bog'liq   bo'lgan   ba'zi   mafkuraviy   elementlarni
tatbiq   etishga,   ko'pchilikni   vatanparvarlik   ruhida   tarbiyalashga   intildi.   Har   yili
11-fevralda   ''davlatning   asos   solingan   kuni''   (kigonssetsu)   bayrami   joriy   qilindi
va Meijining 100 yilligi ajoyib tarzda nishonlandi.
Partiyada   konstitutsiyani   qayta   ko'rib   chiqishni   qo'llab-quvvatlaganlar   katta
ta'sirga ega bo'lishdi. Biroq, mamlakat jamoatchilik fikri ushbu g'oyaga nisbatan
sezgir bo'lib qolaverdi. Shuning uchun to'g'ridan- to'g'ri va demokratik saylovlar
orqali   hokimiyat   tepasiga   kelgan   siyosiy   elita   nafaqat   bunday   hissiyotlarni
e'tiborsiz   qoldiribgina   qolmay,   balki   vaqti-vaqti   bilan   o'zlarining   tinchliksevar
intilishlarini   namoyish   etishlari   kerak   edi.   Shu   ma'noda,   Yaponiya
konservatorlarining   yadro   masalasida   pozitsiyasi   xarakterli   edi.   60-yillar
yadroga   qarshi   zo'ravonlik   harakati,   yadroviy   sinovlarga   qarshi   ommaviy
norozilik namoyishi boshlandi. Ikeda hukumati ikkilangan siyosat olib bordi. Bir
tomondan, ittifoqchilik munosabatlariga sodiq bo'lib, bu masalada Amerikaning
pozitsiyasini   to'liq   qo'llab-quvvatladi,   boshqa   tomondan,   jamiyatda   hukm
surayotgan   kayfiyatni   hisobga   olib,   tinchlikparvar   va   yadroviy   qurolga   qarshi
kurashuvchi rolini  o'ynashga harakat qildi. Shuning uchun Ikeda hukumati bir
necha   bor   Moskva   va   Vashingtonni   yadro   sinovlarini   to'xtatishga   chaqirdi.
Muxolifat lageri mafkuraviy jihatdan ikkiga bo'lingan edi. Uning siyosiy palitrasi
ikki qutbni o'z ichiga olgan - SDP va YKP , mos ravishda o'ng va chap qanotlarda
joylashgan. Ushbu ikki partiyani bitta muxolifat harakatda birlashtirish mumkin
emas edi. Ularning g'oyaviy va siyosiy dushmanligi, hatto YKP va LDP o'rtasidagi dushmanlikdan   ham   oshib   ketdi.   1967-yilning   kuzida   to'rtta   oppozitsiya
partiyalari (SDP, YKP, Komeito va YSP) bosh kotiblarining Okinava va Ogasavara
orollarini   qaytarish   bo'yicha   uchrashuvi   bo'lib   o'tdi.   Bu   masalada   SDP   va   YKP
murosaga   kela   olmadi,   natijada   qo'shma   harakatlar   amalga   oshmadi.   YSP   raisi
Sasaki   Kodzo   hattoki   SDP   ikkinchi   konservativ   partiyaga   aylanganini   aytdi.   Bu
SDP   rahbari   Nisio   Suexironing   noroziligiga   sabab   bo'ldi.   Matbuotda   yapon
sotsial-demokratiyasining ikki oqimi vakillari o'rtasida ommaviy nizo boshlandi.
Mafkuraviy   platformalarning   o'xshashligiga   qaramay,   sotsialistik   va
kommunistik partiyalar o'rtasidagi munosabatlar uzoq vaqt sherik bo'la olmadi.
Bunga ma'lum darajada siyosiy raqobat sabab bo'ldi, chunki ikkalasi ham bir xil
ijtimoiy   pozitsiyani   egallab   turardi.   Xuddi   shu   davrda   KPSS   Yaponiya
sotsialistlariga murojaat qildi va kommunistlar bilan munosabatlar sovuqlashdi.
1964-yil   may   oyida   Yaponiya   parlamentida   Sinovlarni   qisman   taqiqlash
to'g'risidagi   shartnomaning   ratifikatsiya   qilinishi   -   o'sha   paytda   xitoyparast
pozitsiyalarni egallab turgan Yaponiya Kommunistik partiyasida inqirozga sabab
bo'ldi.   YKP   shartnoma   bo'yicha   Xitoyning   pozitsiyasini   qo'llab-quvvatladi   va
1964-yil   oktyabr   oyi   o'rtalarida   Xitoyda   o'tkazilgan   birinchi   yadro   sinovini
mamnuniyat   bilan   kutib   olgan   Yaponiyadagi   yagona   siyosiy   partiya   edi.   Shiga
Yoshio   va   Suzuki   Ichizo,   partiyaning   yo'nalishiga   qarshi   borishga   jur'at   etgan
kommunist deputatlar edi. O'sha yilning iyul oyida ular Kommunistik partiyaga
alternativ   bilan   ''Yaponiya   ovozi''   nomli   siyosiy   guruhni   tuzdilar.   Dastlab   uni
KPSS   qo'llab-quvvatladi.   Ammo   keyinchalik,   ushbu   guruhda   muvaffaqiyatga
erishish   imkoniyati   yo'qligi   aniqlangandan   so'ng,   Sovet   kommunistlari   undan
ajralib, YKP bilan hamkorlik qilishga qaytishdi.  25
1968-yilda YKP va KPSS o'rtasida rasmiy yarashish bo'lib o'tdi. Yanvar oyi oxirida
Tokioga   M.A.   Suslov   boshchiligidagi   KPSS   delegatsiyasi   tashrif   buyurdi.
Delegatsiya   darajasi   ham,   muzokaralarning   o'zi   ham   misli   ko'rilmagan   edi.
Shunga qaramay, ikki tomon o'rtasidagi  munosabatlar ancha sovuq bo'lib qoldi
va   o'sha   yilning   avgust   oyida   Sovet   qo'shinlari   Pragaga   kirib   kelganidan   keyin
munosabatlar   yanada   yomonlashdi.   1960-yillarning   ikkinchi   yarmida   YKP,
xitoylik kommunistlar bilan ham kelisha olmadi, ular faol antisovet yo'nalishini
tanlab,   uni   qattiq   himoya   qilishga   harakat   qildilar.   Bu   bo'shliq   1966-   yil   mart
oyining   oxirida   Pekindagi   Mao   Tszedun   va   YKPsi   raisi   Miyamoto   Kenji
o'rtasidagi   uchrashuvdan   so'ng   yuzaga   keldi.   Keyinchalik,   Yaponiya
Kommunistik   partiyasi   qat'iy   ravishda   mustaqil   pozitsiyani   egallab,   Moskvani
ham, Pekinni ham keskin tanqid qildi.
YKP va Komeito o'rtasidagi farqlar va raqobatga qaramay, ular vaqti- vaqti bilan
birgalikda harakatlarni amalga oshirdilar. 1968-yil yanvar oyida ular hukumatga
Amerika   samolyot   tashuvchisi   Sasebo   portiga   kirishga   qarshi   norozilik   bildirib
murojaat qilishdi. Xuddi shu partiyalar parlamentda Yaponiyani yadro qurolidan
xoli   mamlakat   deb   e'lon   qilish   to'g'risidagi   qo'shma   qaror   loyihasi   bilan
25
Shuhrat Ergashev. Jahon tarixi 4-qism. T.; 2013. 108-115 chiqishdi.   Yaponiyadagi   barcha   chap   va   markaziy   partiyalar   Chexoslovakiyaga
Varshava   shartnomasi   qo'shinlarining   kiritilishiga   qarshi   norozilik   bildirdilar.
Biroq, bu hamkorlik tizimli bo'lib qolmadi.
Vetnam urushi urushdan keyingi Yaponiyaning eng qudratli g'oyaviy va siyosiy
oqimlaridan   biri   bo'lgan   pasifizmga   yangi   hayot   berdi.   YSP   tashqi   xavfsizlik
konseptsiyasini   ilgari   surdi,   u   ''xavfsizlik   shartnomasi''   ni   bekor   qilishni   va
Yaponiyaning   doimiy,   qurolsiz   betarafligini   e'lon   qilishni   talab   qildi.   Yapon
sotsialistlari   ushbu   g'oya   Yaponiya   konstitutsiyasidan   kelib   chiqqan   deb
ta'kidladilar,   unda   qurolsiz   betaraflik   tashqi   siyosatning   asosi   sifatida   aniq
belgilab qo'yilgan edi. Ular mamlakat xavfsizligi faqat diplomatik vositalar bilan
ta'minlanishi kerak deb hisobladilar. Tegishli qoidalar YSP ning rasmiy dasturiy
hujjatlariga   kiritilgan   (''Yaponiyaning   sotsializm   yo'li'',   1965   va   boshqalar).
Komeito ham ushbu konseptsiyaga qo'shildi. 1968-yil aprelda uning VI kongressi
bo'lib   o'tdi,   unda   tashqi   siyosiy   yo'nalish   tasdiqlandi,   uning   asosiy   bo'g'ini
Yaponiyaning to'liq betaraflikka erishish g'oyasi edi. Hamma partiyalar ham bir
xil   qarashda   emas   edi.   Yaponiya   Kommunistik   partiyasi   qurolsiz   betaraflik
g'oyasiga   qarshi   chiqdi.   1968-yil   7-yanvarda   chiqarilgan   YKP   Milliy   xavfsizlik
bayonotida  Yaponiya  o'z  suvereniteti  va mustaqilligini  himoya qilish  uchun  o'z
huquqiga   ega   ekanligi   ta'kidlangan.   Sotsial-demokratik   partiyaning   pozitsiyasi
ham alohida edi. SDP boshidanoq Sharq va G'arb o'rtasida muvozanatni saqlash
asosida   xalqaro   vaziyatni   va   harbiy   siyosatni   tahlil   qilishga   harakat   qildi.   Bu
shuni anglatadiki, u xalqaro va harbiy masalalarda boshqa muxolif partiyalarga
qaraganda   tubdan   farqli   qarashlarga   ega   bo'lgan.   Ikkinchidan,   ularni   ichki
siyosiy xarakterdagi muhim masalalar (hukumatning mudofaa sohasidagi ayrim
huquqlarining konstitutsiyaga muvofiqligi va boshqalar) nuqtai nazaridan ko'rib
chiqdi. SDP esa ushbu fundamental masalalardan iloji boricha qochib, mudofaa
siyosatini   amalga   oshirishning   aniq   masalalari   bo'yicha   polemika   o'tkazdi.   Shu
ma'noda   SDP   boshidanoq   LDP   bilan   bir   xil   tilda   gaplashdi.   1960-yillarning
ikkinchi   yarmida   talabalar   harakatida   yangi   faoliyat   yuz   berdi.   Va   bu   nafaqat
Vetnamdagi   urushga   qarshi   norozilik   harakati   bilan   bog'liq   edi,   balki,   o'sha
davrdagi   ma'naviy   inqiroz,   ijtimoiy   tuzilishdagi   tub   o'zgarishlar,   o'rta   sinf,
''iste'molchilar   jamiyati''   ning   shakllanishi,   eski   ideallarning   yo'q   qilinishi   va
yangi   qadriyatlar   tizimining   tug'ilishi,   muammolarning   kuchayishi   bilan   ham
bog'liq   edi.   Bularning   barchasi   muqarrar   ravishda   ziyolilar,   ayniqsa,   yoshlar
ongidagi   keskin   tebranishlarga   ta'sir   ko'rsatdi.   Ularning   bir   qismi   paydo
bo'layotgan   ''muassasa''   ga   qo'shilib,   o'zgarishlarni   kutib   oldi,   boshqalari   esa
aksincha,   unga   qarshi   chiqdi.   Bu   shunchaki   yaponcha   hodisa   emas   edi.   Xuddi
shunday   jarayonlar   Yevropada   ham   sodir   bo'lgan.   Nigilizm,   eski   qadriyatlarni
inkor   etish,   yangi   ma'naviyat   izlash   G'arb   yoshlariga   xos   bo'lib   qoldi.   U   yerda
ham,   Yaponiyada   ham   talabalar   jamoasi   asosan   ekstremistik   guruhlar   ta'sirida
bo'lgan.   Bu   ilmiy-texnik   taraqqiyot   to'lqinida   tug'ilgan   yangi   sivilizatsiyaga
moslashish   uchun   davolanishi   kerak   bo'lgan   bir   xil   ijtimoiy   kasallik   edi. Talabalar   harakatida   Butun   Yaponiya   talabalar   ittifoqidan   (Zengakuren)   uchta
guruh ajralib chiqdi:
Kakumaruha (inqilobiy marksistlar guruhi),
Chukakuha (xitoy inqilobchilari guruhi).
Kayxoxa (ozodlik uchun kurash guruhi).
Ularning barchasi oxir-oqibat partiyadan chiqarib yuborilgan sobiq YKP a'zolari
ta'siriga   tushib   qolishdi,   shuning   uchun   nafaqat   hukmron   siyosiy   elita,   balki
Yaponiya   Kommunistik   partiyasi   ham   ularning   o'ta   bo'ronli   va   ekstremistik
chiqishlarining markaziga aylandi.
1960-yillarning   ikkinchi   yarmi   dunyoda   maoizmga   bo'lgan   qiziqishning
kuchayishi   bilan   ajralib   turadi.   Boshqa   Osiyo   mamlakatlaridan   farqli   o'laroq,
maoizm   nafaqat   Yaponiya   tuprog'ida   ildiz   otmadi,   balki   (o'ta   chap   talabalar
guruhlari   bundan   mustasno)   jonli   tarafdorlari   ham   bo'lmagan.   Dastlab   unga
ma'lum   bir   qiziqish   bildirgan   Yaponiya   Kommunistik   partiyasi   oxir-oqibat
undan   voz   kechdi.   Maoning   g'oyalariga   sherik   bo'lgan   chap   intellektuallar
''madaniy   inqilob''   ning   haddan   tashqari   hadiklaridan   qo'rqib,   ulardan
chekinishdi.   Rivojlanayotgan   Iqtisodiyot   Institutidagi   yaponiyalik   bir   necha
olimlargina   uning   ''yutuqlarini''   himoya   qilishdi.   Shunga   qaramay,
mamlakatning eng yirik nashrlari sahifalarida Maoning g'oyalari asosida qizg'in
bahs-munozaralar yuzaga keldi. Sato   Eysakuning   hokimiyatga   kelishi   1964-yilning   kuzida   Bosh   vazir   Ikeda
kasal ekanligi ma'lum bo'ldi. Oktyabr oyida erta nafaqaga chiqmoqchi ekanligini
e'lon   qildi   va   1964-   yil   noyabr   oyida   Sato   Eysaku   bosh   vazir   bo'ldi.   1964-yil
noyabridan   1972-yil   iyuligacha   yetti   yarim   yildan   ko'proq   vaqt   davomida
Yaponiya   hukumatining   rahbari   sifatida   urushdan   keyingi   Yaponiya   tarixida
sezilarli   iz   qoldirdi.   Yangi   bosh   vazirning   faoliyati   transport   vazirligidan
boshlangan.   Uning   siyosatdagi   otasi   xudojo'y   Yoshida   Shigeru   edi.   U   1948-yilda
47   yoshli   Satoni   o'z   kabinetining   bosh   kotibi   qildi.   Dastlab   Yoshida   Satoni   o'zi
transport   vaziri   etib   tayinlamoqchi   edi,   ammo   amerikaliklar   bunga   qarshi
chiqishdi.   Sato   harbiy   jinoyatchilar   ro'yxatida   bo'lgan   va   o'sha   paytda   nufuzli
byurokratik   muassasalarda   qamalgan   Kishi   Nobusukening   ukasi   edi.   Yoshida
boshchiligida   Sato   mukammal   siyosiy   maktabda   o'qidi.   Shaxs   sifatida   u
ehtiyotkorlikni,   maqsadlariga   erishishda   qat'iylik   bilan   harakat   qilishni   va
nafaqat do'stlari, balki raqiblari bilan ham qanday munosabatda bo'lishni bilgan.
Sato   boshchiligidagi   Liberal   Demokratik   Partiya   tashabbusni   chap   tomondan
qo'lga   kiritishga   intildi   va   ushbu   davrda   mamlakatning   iqtisodiy   yutuqlariga
asoslanib   ''ijtimoiy   rivojlanish''   shiorini   e'lon   qildi.   1965-yilda   LDP   huzurida
Ijtimoiy   rivojlanish   muammolari   bo'yicha   kengash   tuzildi.   Shunday   qilib,
hukumatning asosiy vazifasi sanoatlashtirishning jadal sur'atlarini ta'minlash va
ilg'or   G'arb   davlatlaridan   orqada   qolishni   bartaraf   etish   bo'lgan   oldingi   besh
yillik siyosatdagi nomutanosibliklarni tuzatishga harakat qildi.  26
3. BOB. Yaponiya XX asrning 80-90-yillarida. Iqtisodiyoti  va tashqi
aloqalari.
3.1. 1980-1990- yillarda Yaponiya iqtisodiyotidagi rivojlanish darajalari
(Yutuqlar va yo'qotishlar).
70-yillarning o'rtalarida Yaponiya iqtisodiyotining yuqori energiya va xomashyo
zaifligini ochib bergan iqtisodiy inqirozning  chuqurligi  ko'rinib qoldi. 1975-1987
yillar   Xom-ashyo   va   materiallar   iste'moli   70   foizdan   ortiqroqqa,   energiya
iste'moli   bor-yo'g'i   16   foizga   o'sdi,   ish   bilan   ta'minlanganlar   soni   5   foizga
kamaydi, real kapital jamg'arish sur'ati keskin kamaydi. Bundan kelib chiqadiki,
1973-1974   yillardagi   "neft   zarbasi"   dan   keyin   o'sishning   asosiy   omili   Yaponiya
sanoati   ilmiy   -   texnikaviy   taraqqiyotga   aylandi,   boshqa   omillarning   ahamiyati
esa nisbatan kamaydi. O'sish omillari nisbatidagi bunday o'zgarishlar 1973 yildan
keyin   Yaponiya   sanoatining   rivojlanishi   birinchi   navbatda   intensiv   o'sish
omillariga   asoslanadi,   degan   xulosaga   kelishga   imkon   beradi.   Yaponiya
firmalarining   asbob-uskunalardan   foydalanish   samaradorligini   oshirishga
qaratilgan   sa'y-harakatlari   birinchi   navbatda   sanoatning   sanoat   apparatining
26
Patrisiya G. 1960-yillarda talabalar noroziligi. -T., 1999. 13-19 texnik   darajasini   yanada   oshirishga   qaratilgan   edi.   70-yillar   va   80-yillarning
boshlarida   u   ishlab   chiqarishni   elektronlashtirishga   asoslangan   edi.   Bu   davrda
deyarli   barcha   turdagi   sanoat   uskunalari   avtomatik   boshqaruvda   edi.   "Neft
zarbasi" ishlab chiqarishning ham pasayishiga olib keldi. Ishsizlik darajasi oshdi
(1970   yildagi   1,1%   dan   1975   yil   1,9%   gacha),   ishsizlarning   real   soni   1   million
kishidan   oshdi.   Biroq,   Yaponiyada   ishsizlik   darajasi   rivojlangan
mamlakatlardagidan   past   edi.   Buning   sababi,   yuqorida   ta'kidlanganidek,
Yaponiya   korxonalarida   ishga   yollashni   ta'minlash   eng   ustuvor   vazifa
hisoblangan.   Yaponiya   ishchi   kuchi   kapitalistik   dunyoda   eng   yuqori   ta'lim
darajasiga ega. 80- yillarning boshlariga kelib yangi ishchi kuchining qariyb 40%
kollejga   bordi   va   faqat   6%   o'rta   maktab   darajasida   o'qishni   tugatdi.   Yaponiya
"umr   davomida   bandlik"   tizimi   bilan   tavsiflanadi.   Umrbod   bandlik   tamoyil
sifatida   mavjud,   ammo   amaliyot   sifatida   emas.   Bu   yirik   korporatsiyalarning
ishchilari va xodimlariga va faqat erkaklarga tegishlidir. Doimiy ishchilar ishchi
kuchining   20-30%   ni   tashkil   qiladi.   Xodimning   umrbod   mehnati   55-60   yoshga
to'lganda   tugaydi.   Bu   xodim   korxonani   tark   etishi   kerak   degani   emas:   u   yana
o'sha   tadbirkor   tomonidan   ishga   olinishi   mumkin,   lekin   bu   safar   vaqtinchalik.
Jamiyat   miqyosida   bu   rivojlangan   kapitalistik   mamlakatlar   orasida   eng   past
ishsizlik darajasida o'z aksini  topdi, bu 1988 yil oxirida 2,5% ni tashkil etdi. Bir
qator   g'arb   iqtisodchilarining   fikriga   ko'ra,   agar   bu   muammoga   an'anaviy
yondashuvi tufayli yapon firmalari tomonidan ushlab turilgan ortiqcha ishchilar
rasman   ro'yxatga   olingan   ishsizlar   qatoriga   kiritilgan   bo'lsa,   Yaponiyadagi
ishsizlik   ko'lamini   kamida   ikki   baravar   oshirish   mumkin   edi.   Davlat   ijtimoiy
barqarorlikni   saqlashdan   manfaatdor   bo'lgan   holda,   yapon   kompaniyalarining
ushbu yo'nalishini  faol qo'llab-quvvatlamoqda.  Bunday  kompensatsiyaga  misol:
80-yillarning ikkinchi yarmida amalga oshirilgan ish haqini saqlab qolgan holda
ishchilarni   vaqtincha   ishdan   bo'shatish,   kasbiy   qayta   tayyorlash   yoki   umumiy
ta'limni tashkil etish va 80-yillarning ikkinchi yarmida amalga oshirilgan keksa
ishchilarni   yollash   asos   bo'lishi   mumkin.   Ikki   yarim   oydan   besh   oygacha
(firmaning   hajmi   va   profiliga   qarab)   vaqtincha   ishdan   bo'shatilgan   ishchilarga
ish   haqini   to'lash   yoki   qayta   tayyorlashni   tashkil   etish   uchun   kompaniyalar
xarajatlarining yarmidan uchdan ikki qismigacha davlat qoplaydi. 45 yoshdan 54
yoshgacha bo'lgan xodimlarni ishga yollagan taqdirda korxonalarning uch oylik
mehnatiga   haq   to'lash   xarajatlarining   uchdan   ikki   qismigacha,   55   yoshdan   56
yoshgacha bo'lgan xodimlarni yollagan taqdirda esa ikki qismigacha subsidiyalar
to'lanadi. 1980- yillarning ikkinchi yarmida va 1990-yillarning birinchi  yarmida
Yaponiya   iqtisodiyoti   urushdan   keyingi   davrning   eng   katta   muammosiga   duch
keldi, chunki Yaponiya jahon iqtisodiyoti va Amerika bozori bilan chambarchas
bog'langan   edi.   1980-yillarning   boshlarida   Yaponiyada   sodir   bo'lgan   retsessiya
bir   vaqtning   o'zida   AQSh   va   Germaniyani   qamrab   olgan   va   1975-1985-yillarda
Yaponiyaning o'zida sodir bo'lgan tanazzulga qaraganda ancha kuchsiz edi. 1980-
1983 yillarda iqtisodiyotning sanoat va xususiy biznes sohalarida rentabellik neft
inqirozi   davrining   eng   yuqori   ko'rsatkichlari   (1978)   bilan   solishtirganda   mos ravishda 20% va 15% ga kamaydi. Ammo bu qisqarishlar, shuningdek, ularning
ta'siri   Yaponiyaning   1974-   1975-yillardagi   tajribasiga   yaqin   emas   edi.   Birinchi
neft zarbasi davrida yalpi ichki mahsulot va sanoat ishlab chiqarishida haqiqatda
bir oz pasayish kuzatilgan. 1980-1983-yillardagi siklik tanazzul davrida ham yalpi
ichki   mahsulot,   ham   sanoat   mahsuloti   juda   tez   o'sishda   davom   etdi   va   sanoat
investitsiyasi,   hech   bo'lmaganda   ijobiy   tendensiyani   saqlab   qoldi.   1982-1983
yillarda,   xuddi   1974-1975   yillarda   bo'lgani   kabi,   AQShning   rekord   darajadagi
byudjet   taqchilligi   va   o'sib   borayotgan   dollarning   kombinatsiyasi   Yaponiya
iqtisodiyotini   turg'unlikdan   chiqarib   yubordi.   1982-1996-yillar   oralig'ida   AQSh
savdo   va   joriy   hisob   taqchilligi   barcha   rekordlarni   yangilagan   bo'lsa   -da,
Yaponiyaning AQSh bozoriga eksporti har yili 23% darajada o'sdi. Faqatgina shu
to'rt   yil   ichida   Yaponiyaning   AQShga   eksporti   deyarli   yarim   barobarga   o'sdi,
ya'ni 26,4% dan 38,9% ga yetdi. Eksportning tiklanishiga qaramay, Yaponiyaning
siklik   tiklanishi   zaif   edi.   Eksportni   rag'batlantirish   va   1970-yillarning   oxirida
Yaponiya hukumatining Keynscha choralari paytida ko'tarilgan davlat qarzining
yana   o'sishidan   qo'rqib,   Yaponiya   hukumati   Qo'shma   Shtatlardagi   kursdan
to'g'ridan- to'g'ri farqli o'laroq, ichki qarzlarning o'sishini siqib chiqardi.
16
Xarajatlarni   qisqartirish   va   byudjetni   muvozanatlash   bo'yicha   keng   ko'lamli
chora-tadbirlar   yo'liga   kirishdi.   1980-1985-yillarda   Yaponiya   davlat   byudjeti
taqchilligini   YaIMga   nisbatan   5,2   foizdan   0,8   foizgacha   qisqartirdi.   1980-
yillarning   butun   birinchi   yarmida,   bor-yo'g'i   ikki   yil   davomida   -   1984   va   1985-
yillarda   Yaponiya   kapitalining   to'planish   sur'ati,   ayniqsa,   sanoatda   yuqori
darajada bo'ldi. Shunday q ilib, ushbu davrda erishilgan yalpi ichki mahsulot va
mehnat   unumdorligining   o'sish   sur'atlari   1970-yillarning   ikkinchi   yarmiga
nisbatan sezilarli darajada zaif edi. 1985 yilga kelib, yangi cho'qqisiga ko'tarilgan
Yaponiya   sanoat   rentabelligi   hali   ham   1978-yil   darajasidan   bir   oz   pastroq   edi.
Plaza   kelishuvidan   so'ng   dollar   qulab   tushdi   va   iyen   yuqoriga   ko'tarilib,
Yaponiya   iqtisodiyotini   misli   ko'rilmagan   bosim   ostida   qoldirdi.   1985   va   1988-
yillar oralig'ida iyen uchun savdo ayirboshlash kursi 56% ga va dollarga nisbatan
93%   ga   o'sdi,   bu   1971 1973   va   1975-1978-yillardagiga   qaraganda   ancha   kuchli
o'sish edi. 1985-yil mart oyida bir dollarga nisbatan 260 iyena bo'lgan iyen 1988-
yilga kelib 120  iyenaga ko'tarilgan  edi. 1990-yilga kelib,  iyenaning kursi  14%  ga
pasaydi   va   iyenaning   dollardagi   qiymati   1   dollar   uchun   145   ga   tushdi.   Biroq,
xalqaro   miqyosda   xarajatlarda   haqiqatan   ham   tub   o'zgarishlar   ro'y   berganligi
sababli, Yaponiya iqtisodiyoti endi eski shaklda rivojlanishda davom eta olmadi.
1986-yilga   kelib,   iyenaning   samarali   ayirboshlash   kursi   allaqachon   46%   ga
qadrsizlangan holda,
Yaponiya iqtisodiyoti uzoq davom etgan tiklanish tugaganidan beri potensial eng
yomon   inqirozga   duch   keldi.   O'sha   yilda   eksport   real   ko'rinishda   4,9   foizga
kamaydi, xususiy biznesning o'sishi 1,2 foizga tushdi va sanoat ishlab chiqarishi
pasaydi,   bularning   barchasi   oldinda   yana   bir   og'ir   tanazzulga   ishora   qilmoqda
edi. 1986-yilda hukumat foiz stavkasini  keskin ravishda 5 foizdan 3 foizga, 1987
yilda   esa   urushdan   keyingi   tarixdagi   eng   past   darajaga   -   2,5   foizga   keskin pasaytirib, o'ta yumshoq pul-kredit siyosatiga o'tdi. Ushbu chora-tadbirlar keng
ko'lamli   siklik   pasayishning   oldini   oldi   va   1990-1991-yillar   davomida   davom
etgan   yangi   yuksalishning   kuchayishiga   yordam   berdi.   Ammo   ular   o'zlarining
asosiy   muammolarini   hal   qilmadilar   va   Yaponiya   kapital   to'planishiga   yangi,
yanada mustahkam poydevor bera olmadi. Kutilmaganda,  Yaponiya iqtisodiyoti
o'z   rivojlanishining   o'ta   og'ir   bosqichiga   tushib   qoldi.   Yaponiyaning   urushdan
keyingi   rivojlanish   strukturasini   belgilab   bergan   institutsional   va   siyosiy
konfiguratsiya   boshidanoq   iste'mol,   ichki   talab   va   importning   ortishi   hisobiga
iqtisodiyotni   investitsiyalarni   ko'paytirish   yo'nalishiga   og'dirdi.   Shunday   qilib,
iqtisodiyot   oxir-oqibat   eksportga   bog'liq   bo'lib   qoldi   va   tashqi   profitsitlarni
yaratishga   moyil   edi,   bu   muqarrar   ravishda   iyenani   yuqori   darajaga   ko'tardi.
Joriy hisob balansini tenglashtirish tendensiyasi 1968-yilda boshlangan bo'lib, u
1971-1973-yillarda   iyena   kursining   yuqoriga   ko'tarilishi   ko'rinishida   o'zining
birinchi mevasini keltirdi va 1975-1976 va 1979-yillarda iyenaning keyingi qayta
baholanishi   bilan   davom   etdi.   Ammo   ishlab   chiqarish   tannarxini   bir   vaqtning
o'zida pasaytirish hisobiga muvozanatsiz ishlagani Yaponiyaning iqtisodiy o'sishi
uchun   tobora   qorong'u   kelajakni   anglatardi.   Pul-kredit   siyosati   rejimi   orqali
hukumat Yaponiyaning iqtisodiy evolyutsiyasi  jarayonida chuqur  o'zgarishlarni
amalga oshirishga umid qildi. Hukumat bir-birining ulkan ulush paketlariga ega
bo'lgan   Yaponiya   sanoat   korxonalari   aktivlarini,   shuningdek,   ulkan   yer
egaliklarini   keskin   kengaytirishga   intildi.   Banklar   o'sib   borayotgan   pulni
davlatdan   aksiyalar   va   yerlarni   faol   sotib   olishni   boshlaydigan   investorlarga
o'tkazish   mexanizmi   bo'lib,   bu   aktivlarning   narxi   ko'tarilishiga   va
korporatsiyalarni boyishiga olib keladi. Hukumat
1970- yillarning   boshlarida   inflyatsiya   yo'li   bilan   valyuta   kursini
pasaytirishga uringanidek, bu safar ham kutilgandek o'ta arzon pul siyosati keng
tarqalgan   chayqovchilikka   olib   keldi.   1986-yildan   1989-   yilgacha   er   narxlari
keskin oshdi va turar-joy va tijorat mulklari qiymati ikki baravar ko'tarildi. Shu
bilan   birga,   Tokio   fond   birjasidagi   qimmatli   qog'ozlar   narxi   1989-yil   oxirida
o'zining eng yuqori cho'qqisiga chiqd i. Shu sababli, ma'lum bir nuqtai nazardan,
arzon   pul   sohasidagi   hukumat   tajribalari   kutilgan   natijani   berdi,   chunki
iqtisodiyot   haqiqatan   ham   o'n   yillikning   oxirigacha   davom   etgan   yangi   kuchli
siklik   ko'tarilishni   boshladi.   1986-1990-yillarda   iqtisod   yuksalib,   bino   va
jihozlarga   xususiy   investitsiyalar   yillik   o'rtacha   10,5%   ga   oshdi,   yalpi   ichki
mahsulot esa yiliga 4,8% ga o'sdi. 1985-1991-yillarda Yaponiya asosiy kapitalning
o'rtacha yillik o'sish sur'atini 6,7% darajasida saqlab qolishga muvaffaq bo'ldilar.
O'sha   paytda   amerikalik   sanoat   ishlab   chiqaruvchilari   o'zlarining   asosiy
kapitalini   uch   barobar   sekinroq   ham   oshira   olmadilar.   Shu   bilan   birga,   yapon
sanoat   ishlab   chiqaruvchilari   1980-1985-yillarda   (1,75%   dan   taxminan   2,2%
gacha)   yalpi   ichki   mahsulotga   nisbatan   o'zlarining   ilmiy-tadqiqot   xarajatlarini
deyarli 1/3ga oshirdilar, AQSH ishlab chiqaruvchilari esa o'z xarajatlarini bir xil
miqdorda   qisqartirishdi.(   2,1   dan   1,75%   gacha).   Shu   yillar   davomida   Yaponiya sanoatida soatlik mehnat unumdorligining o'rtacha yillik o'sish sur'ati AQShdagi
2,2   foizga   nisbatan   taxminan   5,4   foizni   tashkil   etdi.   Rivojlanishda   bunday
sakrashni amalga oshirgan Yaponiya 1980- yillarning oxiriga kelib, sanoat ishlab
chiqarishidagi   yuqori   texnologiyali   kapitalni   talab   qiladigan   tovarlar   ulushini
taxminan   85%   ga   oshirishga   muvaffaq   bo'ldi   va   shu   tariqa   Yevropa   Ittifoqini
quvib   yetdi.   Yuqori   texnologiyali   va   yuqori   haq   to'lanadigan   sanoatga
ixtisoslashgan   davlatlar,   AQSH   bilan   taqqoslaganda,   Yaponiya   iqtisodiyoti   ish
haqi   va   texnologiyalari   past   bo'lgan   mahsulotlarga   kamroq   ixtisoslashgan.
Shunga qaramay, raqobatbardoshlikni  saqlab qolish  uchun yapon sanoat  ishlab
chiqaruvchilari   texnologiyani   takomillashtirish   va   mahsulotning   hayot
aylanishining   yuqori   bosqichlariga   o'tish   yo'lida   edilar.   1981-yildayoq   Reygan
ma'muriyati   Yaponiya   importi   oqimini   to'xtatish   uchun   bir   qator   yapon
tovarlariga,   xususan,   avtomobillarga   "ixtiyoriy   eksport   cheklovlari"   (VER)   deb
ataladigan   chora-tadbirlarni   qo'llagan   edi.   Binobarin,   Plaza   kelishuvidan   keyin
dollar   iyenaga   nisbatan   pasayganda,   yapon   ishlab   chiqaruvchilari   uchun
himoyalangan   bozorga   eksport   qilish   ancha   qiyinlashdi.   1985-yildan   1990-
yilgacha   Yaponiyaning   AQShga   eksporti   dollar   hisobida   atigi   37%   ga   o'sdi   va
natijada Yaponiyaning  AQShg a eksporti   umumiy  Yaponiya  eksportining ulushi
sifatida   1986-yildagi   40%   dan   1990-yilda   31   %   ha   tushdi.   Yapon   eksportchilari
1985-1990-   yillar   oralig'ida   Yevropaga   o'z   eksportini   dollar   hisobida   168%   ga
oshirishga   muvaffaq   bo'ldilar,   natijada   Yevropaning   Yaponiya   eksportidagi
ulushi 13% dan 22%gacha ko'paydi.  27
1970- yillarning boshigacha Yaponiyaning to'g'ridan-to'g'ri  xorijiy
investitsiyalar   hajmi   unchalik   katta   bo'lmagan   va   asosan   Shimoliy   Amerikada,
yapon savdo kompaniyalari o'z korxonalarini tashkil qilgan, shuningdek, Janubi-
Sharqiy   Osiyodagi   sanoat   tarmoqlari   uchun   xomashyo   yetkazib   beruvchi
mamlakat   bo'lgan.   Ammo   1969-yildan   keyin,   bir   qator   liberallashtirish   chora-
tadbirlaridan so'ng, ayniqsa
1971- 1973 va   1977-1978-yillarda   iyena   qayta   baholanganidan   so'ng,
Yaponiya   sanoat   ishlab   chiqaruvchilarining   o'zlarini   himoya   qilish   istagini   aks
ettiruvchi   to'g'ridan-to'g'ri   yapon   xorijiy   investitsiyalar   hajmining   o'sishi
kuzatildi.   Ammo   1973-1980-yillarda   Yaponiyada   to'plangan   to'g'ridan-to'g'ri
xorijiy investitsiyalar AQShning xorijiy investitsiyalarining yettidan bir qismidan
oshmadi. 1985-1989-yillarda Yaponiyaning to'g'ridan-to'g'ri xorijiy investitsiyalar
hajmi   iyenada   uch   barobar,   dollar   hisobida   esa   olti   barobar   oshdi.   Yaponiya
investitsiyalarining asosiy maqsadlaridan biri ishlab chiqarishni
Amerika   hududiga   ko'chirish   edi,   bu   import   to'siqlarini   chetlab   o'tib,   tobora
arzonlashib borayotgan Amerika ishchi kuchidan foydalanishga yordam beradi.
Yaponiya avtomobillarini AQShga eksport qilishning eng yuqori cho'qqisiga 1985
yilda   erishilgan   bo'lsa-da,   1980-yillarning   ikkinchi   yarmida   AQShda   ishlab
chiqarishning   o'sishi   tufayli   yapon   avtomobil   ishlab   chiqaruvchilarining
27
Жукова А. Е. История Япония. М.: Институт востокаведения РАН. 1998 654-659 Amerikadagi umumiy savdosi har yili 5% dan tezroq o'sishda davom etdi. Uzoq
muddatda   Sharqiy   Osiyoda   joylashgan   yapon   sanoat   ishlab   chiqaruvchilarining
kirib   kelishi   yanada   muhimroq   bo'lib,   ular   orqali   Yaponiya,   Sharqiy   Osiyo   va
AQSh o'rtasidagi yangi uchburchak savdo aloqalarini rivojlantirishdan maksimal
foyda   olishga   harakat   qilishdi.   Bunday   savdoning   rivojlanishi   yapon   sanoat
ishlab   chiqaruvchilariga   nafaqat   Amerika   bozoriga   bilvosita   kirish,   yapon
importiga   qo'yilgan   cheklovlardan   qochib,   arzonroq   Osiyo   ishchi   kuchidan
foydalanish,   balki   Sharqiy   Osiyo   iqtisodiyotining   kuchli   energiyasi   bilan
to'ldirish   imkonini   berdi.   Shunday   qilib,   yapon   sanoat   ishlab   chiqaruvchilari
Sharqiy   Osiyoning   to'rtta   davlatining   texnologik   jihatdan   rivojlangan
tarmoqlarini   tobora   takomillashgan   ishlab   chiqarish   vositalari   va   oraliq
mahsulotlar   bilan   ta'minladilar,   ulardan   to'qimachilik,   maishiy   elektronika   va
kompyuter xotirasi kabi yuqori texnologiyali mahsulotlar ishlab chiqarish uchun
foydalanilgan.   Shu   bilan   birga,   yapon   ishlab   chiqaruvchilari   Janubi-   Sharqiy
Osiyoda   -   Tailand,   Malayziya,   Filippin   va   Indoneziyada   ko'plab   korxonalarini
tashkil etishdi.
Yapon   ishlab   chiqaruvchilari   hali   ham   Shimoliy   Amerika   va   Yaponiya
bozorlarining   bir   qismini   nisbatan   arzon   ishchi   kuchi   bilan   to'qimachilik,
maishiy   texnika   va   maishiy   elektronika   sohasida   nisbatan   yuqori
texnologiyalarni   birlashtira   oladigan   raqobatbardosh   Sharqiy   Osiyo   ishlab
chiqaruvchilariga   berishlari   kerak   edi.   Shunga   ko'ra,   agar   1986-1991-   yillarda
Yaponiyaning   Amerika   importidagi   ulushi   22,2%   dan   18,3%   gacha   pasaygan
bo'lsa,   Sharqiy   Osiyo   ulushi   taxminan   bir   xil   miqdorda,   ya'ni   11,75   dan   15,3%
gacha   o'sdi.   Shu   bilan   birga,   Sharqiy   Osiyoning   Yaponiyaga   eksporti   AQShga
nisbatan   uch   barobar   tezroq   o'sdi.   Shunga   qaramay,   Yaponiya   sanoat   ishlab
chiqaruvchilari   Sharqiy   Osiyoga   eksportini   ko'paytirish   orqal   i   Sharqiy   Osiyo
ishlab   chiqaruvchilarining   AQSh   yoki   Yaponiyaning   o'zida   bir   vaqtlar   bozor
ulushlariga kirishi tufayli yo'qotganlaridan ko'ra ko'proq foyda oldilar. Yaponiya
eksportchilari   Sharqiy   Osiyo   ishlab   chiqaruvchilari   kapital   va   mehnatni   ko'p
iste'mol   tovarlarini   AQShga   va   ma'lum   darajada   Yaponiyaning   o'ziga   eksport
qilishlari   uchun   yuqori   texnologiyali   kapital   tovarlarni   etkazib   beruvchilar
qatoriga   faol   ravishda   kirib   bordilar.   Shunga   ko'ra,   Yaponiyaning   Sharqiy
Osiyoga   eksporti   1985-1990-yillar   oralig'ida   dollar   hisobida   148%   ga   o'sdi   va
Yaponiyaning   Sharqiy   Osiyoga   eksportining   umumiy   Yaponiya   eksportidagi
ulushi   yillar   davomida   ortdi.   Jumladan,   1985-1992-   yillarda   "To'rtlik"
mamlakatlariga   yapon   texnikasi   eksporti   to'rt   barobar,   ASEAN   mamlakatlariga
esa   5   barobar   oshdi.   Yaponiyaning   Sharqiy   Osiyodagi   o'sish   jarayonidagi
ustunligi   mintaqaning   barcha   yetakchi   iqtisodiyotlari   bilan   o'zaro   savdodagi
profitsitlarning   ortib   borayotganida   namoyon   bo'ldi.   Shunday   qilib,   Sharqiy
Osiyoning   savdo   va   sanoat   dinamikasi   Yaponiya   uchun   ichki   ishlab   chiqarish
holatini   yaxshilash   va   shu   bilan   yuqori   iyenaning   salbiy   ta'sirini   bartaraf
etishning   asosiy   sharti   ekanligini   isbotladi.   1985-1990-yillar   oralig'ida   samarali
savdo natijasida iyena o'rtacha yillik  6,9% ga qimmatlashdi. Yaponiyalik ishlab chiqaruvchilarning  javobi  ta'sirli  bo'ldi. Xuddi  shu  davrda  ular   iyenadagi  birlik
mehnat xarajatlarini yiliga o'rtacha 0,7% ga kamaytirdilar. Shunga qaramay, bu
sa'y-   harakatlar   ham   raqobatbardoshlikning   pasayishini   oldini   olmadi,   chunki
mehnat   birligi   xarajatlarining   o'rtacha   yillik   o'sish   sur'ati   2,6%   ga   etdi.   Yapon
ishlab   chiqaruvchilari,   shunga   ko'ra,   xalqaro   shartlarda   narxlarning   o'rtacha
yillik   o'sish   sur'atini   3,4   foizga   ta'minlash   uchun   iyenadagi   eksport   narxlarini
yiliga kamida 3,5 foizga pasaytirishga majbur bo'ldilar. Shunday qilib, 1985-1991
yillarda   Yaponiya   eksporti   yiliga   o'rtacha   3,95%   ga   o'sishi   mumkin   edi,   1980-
1985-yillarda   bu   ko'rsatkich   7,7%   bo'lgan.   1973-1979-yillarda   9,9%   ni   tashkil
etgan.   Va   agar   AQSh   byudjetining   katta   taqchilligi   tufayli   bu   o'sish   yanada
pastroq   bo'lar   edi.   Shu   bilan   birga,   importning   yillik   o'sishi   1980-1985   yillarda
0,8%   va   1973-1979-yillarda   4,1%   dan   11%   gacha   ko'tarildi.   Yaponiyaning   jahon
eksportidagi ulushi 1986-yildagi 10,3 % dan 1990- yilda 8,5 % ga tushdi. Eksport
narxlari juda past bo'lganligi sababli, sanoat eksportining rentabelligi muqarrar
ravishda   qisqardi.   Bu   yillarda   sanoat   sektori   mahsulotida   sanoat   eksportining
ulushi qariyb   45%   ga oshganligi sababli yapon ishlab chiqaruvchilari nimalarga
duch   kelganini   tasavvur   qilish   mumkin.   Bu   nima   uchun   1990-yilga   kelib
sanoatning   daromadlilik   darajasi   1985   va   1978-yillardagi   darajadan   oshib
ketmaganligini tushuntiradi. Haddan tashqari ishlab chiqarishning ko'payishi va
xalqaro   raqobatning   kuchayishi   bilan   bog'liq   sanoat   sektorining   qiyinchiliklari
tobora   kuchayib   bordi,   chunki   Yaponiya   davlatining   eng   jiddiy   sa'y-
harakatlariga   qaramay,   ishlab   chiqarishni   ichki   bozorga   yo'naltirish   orqali
ularni   yengib   o'tishning   iloji   yo'q   edi.   Yaponiya   eksporti   unumdorlikning   tez
o'sishi   uchun   salohiyat   mavjud   bo'lgan   tarmoqlarda   to'plangan.   Har   qanday
ma'lum miqdordagi investitsiyalar ushbu tarmoqlarda boshqa ko'plab sohalarga,
ayniqsa sanoatdan tashqariga qaraganda unumdorlikni sezilarli darajada tezroq
oshirishga   olib   keladi.   1986-1991-yillarda   hukumat   hohlaganidek,   nosanoat
sektoriga   qo'yilgan   investitsiyalar   sanoat   tarmog'iga   qaraganda   ancha   tez   o'sdi
va   undagi   asosiy   kapital   sanoatdagi   6,5   foizga   nisbatan   o'rtacha   yillik   8   foizga
o'sdi. Shunga  qaramay,  sanoatda band bo'lgan kishiga  to'g'ri  keladigan mehnat
unumdorligining   o'rtacha   yillik   o'sish   sur'ati   4,6   foizni   tashkil   etdi   va   undan
tashqaridagiga nisbatan hamon yuqori edi, u yerda 4,0 foizni tashkil etdi. Asosiy
kapitalning   bunday   kuchli   o'sishi   nosanoat   sektorida   mehnat   unumdorligini
oshirish   uchun   talab   qilinganligi   sababli   edi.   Sanoat   sektori   kabi   bu   sektor   o'z
rentabelligini   1980-yillar   oxiri   darajasidan   oshira   olmadi.   1990-1991-yillarga
kelib, umuman Yaponiya iqtisodiyotining xususiy biznes sektoridagi rentabellik
hali   ham   1985   va   1978-   yillardagi   siklik   o'sish   cho'qqilaridan   past   edi.   1989-yil
oxirida Yaponiya hukumati inqirozni jilovlash maqsadida foiz stavkalarini asta-
sekin oshira boshladi. 1990-yilning ikkinchi choragida Qo'shma Shtatlarda yana
bir siklik retsessiya boshlanganidan so'ng, Yaponiya iqtisodiyoti eng uzoq davom
etgan yangi turg'unlik davriga kirdi. 1991-1995 yillarda YaIM yiliga atigi 0,8% ga
o'sdi.   1991-yilda   Yaponiya   iqtisodiyoti   1986-yildagi   kabi   to'siqlarga   duch   keldi.
1991-   1995-yillar   iyena   kursining   navbatdagi   keskin   o'sishi   davri   bo'ldi.   1980- yillarning   ikkinchi   yarmida   o'z   hukumati   ko'magida   yapon   investorlari   misli
ko'rilmagan miqdorda Amerika aktivlarini sotib olib, dollar kursini pasayishdan
saqladilar. 1990-1995  yillarda iyenaning samarali almashuv kursi o'rtacha yillik
9,5% ga oshdi. Uning dollarga nisbatan qiymati jami 54% ga oshdi.  28
Klinton   ma'muriyati,   yuqorida   aytib   o'tilganidek,   defitsitni   moliyalashtirish
yordamida   AQShning   1990-1991   yillardagi   tanazzuldan   tiklanishini
tezlashtirmadi, bu esa AQSh bozorining nisbatan sekin o'sishiga olib keldi. Ichki
va   xalqaro   jabhalarda   bosim   ostida   qolgan   yapon   sanoat   ishlab   chiqaruvchilari
og'ir  inqirozga  duch  kelishdi. O'tgan yillardagi  ortiqcha investitsiyalar,  ortiqcha
ishlab   chiqarish   va   mehnat   konsentratsiyasini   bartaraf   etish   qiyin   bo'lganligi,
shuningdek,   kreditlashda   qiynalayotgan   korxonalar   va   banklar   zimmasiga
yuklangan qarz yuklari natijasida ichki talab pasayib ketdi.
1991-1995-yillarda yalpi ichki mahsulotga nisbatan investitsiyalar 20% dan 14%
gacha qisqardi, asosiy kapitalning o'rtacha yillik o'sish sur'ati 1985-1991 yillarga
nisbatan   uchdan   birdan   ko'proqqa   qisqardi.   1995-   yilga   kelib,   yapon   sanoat
ishlab  chiqaruvchilari  o'z  eksportining   texnologik   darajasini   bir  qadam   oldinga
ko'tarishga   muvaffaq   bo'lishdi.   Yuqori   texnologiyali   mahsulotlar,   shu   jumladan
ilg'or ishlab chiqarish tovarlari (masalan sanoat robotlari) displeylar va boshqa
kompyuter   va   telekommunikatsiya   qurilmalari   va   sanoat   oraliq
mahsulotlarining   (keramika   kabi)   eksportdagi   ulushi   80%   ga   oshdi.   Shu   bilan
birga,   yapon   sanoat   ishlab   chiqaruvchilari   ishlab   chiqarish   vositalarining
umumiy   eksportdagi   ulushini   48%   dan   62%   ga   ko'tardilar   va   shunga   mos
ravishda qo'shimcha qiymatlari past bo'lgan tovarlar ulushini kamaytirdilar. Shu
bilan   birga,   hukumat   ularga   ilmiy-   tadqiqot   subsidiyalarini   ko'paytirish   orqali
likvidlik bo'shliqlarini to'ldirishga yordam berdi. Biroq, 1985-1990-yillarda, iyena
kursining keskin o'sishiga qaramay, yapon sanoat ishlab chiqaruvchilari xalqaro
raqobatbardosh   mavqeini   deyarli   saqlab   qolishga   muvaffaq   bo'lgan   bo'lsalar,
1991-1995   yillarda,   aksincha,   ular   nisbiy   mehnat   birligi   xarajatlarining   tez
sur'atlarda   o'sishidan   qochib   qutula   olmadilar.   11%   ni   tashkil   etdi,   bu   hatto
samarali   ayirboshlash   kursining   mustahkamlanish   tezligidan   oshib   ketdi   va
Yaponiya   eksportining   raqobatbardoshligini   sezilarli   darajada   zaiflashtirdi.
Moliyaviy   bo'lmagan   korporativ   daromad   darajasi   1980-yildan   1995-yilgacha
bo'lgan   davr   oralig'ida   37%   ga   kamaydi   va   sanoat   darajasi   shubhasiz   yanada
pasaydi.   Yaponiya   ishlab   chiqaruvchilari   iyena   kursining   oshishiga   va
bozorlarning   sekinlashuviga   sanoat   investitsiyalarining   ortishi   bilan   munosib
javob   bera   olmaganligi   va   ishlab   chiqarish   unumdorligini   oshirish   orqali
nosanoat   rentabelligini   oshirish   resursi   juda   cheklanganligi   sababli   ular
eksportga yo'naltirilgan mavjud ishlab chiqarish tizimini saqlab qolishga harakat
qilishdi.   1990-yillarning   birinchi   yarmida   mahalliy   valyutalar   iyenaga   nisbatan
dollarga   teng   darajada   qadrsizlanishi   natijasida   nisbiy   xarajatlar   yanada   past
28
Ацамба Ф. М. ,Кириллина С. А. , Луцкий В. Б. История стран Азии и Африки новейшие время часть 2. 
М.;1991. 123-128 bo'lgan   Sharqiy   Osiyo   hududiga   kengaytirildi.   Albatta,   bu   jarayon   1980-
yillarning   ikkinchi   yarmidan   boshlab   jadal   davom   etdi.   Reja   nisbatan   arzon
Osiyo   ishchi   kuchidan   foydalanish   va   mehnatni   yanada   taqsimlash   orqali
samaradorlikni   oshirish   edi.   Ammo   buning   evaziga   ba'zi   osiyolik   ishlab
chiqaruvchilarning   mahsulotlari   Yaponiya   bozoriga   kiritilishi   kerak   edi,   ular
kutilganidek,   hatto   allaqachon   yetuk   ko'rinadigan   sanoatda   ham
texnologiyalarni   rivojlantirish   uchun   asos   sifatida   sanoat   ishlab   chiqarishiga
tayanishda davom etdilar. Yaponiya ko'pincha Osiyo-Tinch okeani integratsiyasi
deb ataladigan narsaning haqiqiy yadrosi emas. Yaponiyani Osiyo mamlakatlari
uchun   kuchli   tortishish   markazi,   texnologiya   va   kapital   manbai,   rivojlanish
modeli sifatida aytish mumkin. Yaponiya Osiyodagi eng dinamik davlatlar uchun
eng yirik bozorga aylandi. Aslida, bu faqat barqaror norasmiy savdo blokidir. Bu
yerda   kapitalning   Yevropa   chalkashligi   yo'q.   Yaponiyadan   mintaqaga   bir
tomonlama   kapital   oqimi   mavjud.   Mehnat   migratsiyasi   bir   tomonlama,   teskari
yo'nalishda:   "mehmon   ishchilar"   cheklovlarga   qaramay,   Yaponiyaga   boradilar
(Yaponiya xorijliklarga na qochoq maqomini, na fuqarolikni bermaydi). Yevropa
integratsiyasi   asos   bo'lgan   kapitalning   o'zaro   bog'lanishi   va   ishchi   kuchining
erkin   harakatlanishi   uchun   ob'yektiv   shart-sharoitlar   yo'q.   Eksportning   uzoq
davom   etishi   va   fuqarolar   omonatlarining   kirib   kelishi   tijorat   banklaridagi
depozitlarning   katta   o'sishiga   olib   keldi,   ularning   hajmi   1989-yilga   kelib
YaIMning   120%   ni   tashkil   etdi.   Banklarda   keng   tarqalgan   kredit   ekspansiyasi
boshlandi.  Ularning   likvid   mablag'lari   ishlab   chiqarish   ob'ektlariga   emas,   balki
sanoat,   tijorat   va   ko'chmas   mulk   kompaniyalarining   aksiyalari   va   ko'chmas
mulklari   bilan   investitsiya   qilingan.   Bunga   kreditning   arzonligi   yordam   berdi.
"Moliyaviy   pufak"   1986-1990   yillarda   ko'tarildi.   Uning   Yaponiya   fond   bozorida
shakllanishi   nafaqat   likvid   mablag'larning   ko'pligi,   balki   uning   professional
ishtirokchilari   (brokerlik   kompaniyalari)   bozorining   oligopolistik   tuzilishi   va
korporatsiyalarning   o'z   aksiyalarining   birja   kotirovkasiga   qat'iy   tartibga
solinishi   bilan   bog'liq   edi.   Binobarin,   aksiyalar   bahosi   foyda   darajasidan   -
ularning   moliyaviy   manbasidan,   aksiyadorlik   jamiyatlarining   birja   bahosidan
esa   -   asosiy   kapitali   qiymatidan   ancha   yuqoriga   og'ib   ketdi.   1980-yillarda
Yaponiya   iqtisodiyotining   ichki   talabning   yetishmasligi   va   pul   resurslarining
haddan   tashqari   ko'p   kirib   kelishi   kabi   asosiy   zaif   tomonlari   aniq   namoyon
bo'ldi.   Bozorni   xorijiy   raqobatga   ochish   to'liq   bo'lmagan   va   bu   zaif   tomonlarni
yumshata   olmadi.   Yaponiya   iqtisodi   y   o'sish   uchun   ichki   talabni   ta'minlay
olmadi. Iqtisodiyotning tuzilishi muqobil bo'lib chiqdi. Shunday qilib, moliyaviy
inqiroz va uzoq davom etgan deflyatsiya uchun zarur shart-sharoitlar yaratildi -
90-yillarda   Yaponiya   boshiga   tushgan   iqtisodiy   muammolar   yuzaga   keldi.
Bundan   tashqari,   mamlakatning   jahon   kuch   markazlaridan   biri   sifatidagi
mavqei   kutilganidan   ham   zaifroq   bo'lib   chiqdi,   chunki   u   Osiyoda   o'z   mavqeini
mustahkamlay olmadi.  29
3.2. Mamlakatning   siyosiy   tuzilishi   va   undagi   muammolar.   Tashqi
29
Kirkvud K. Yaponiyada uyg'onish davri.-  М.,  1988 131-136 siyosati.
Yaponiyada   boshqaruv   shakli   parlament   monarxiyasi   bo'lib   uning   kiritilishi
dualistik   monarxiyaning   o'rniga   1947-yil   konstitutsiyasi   bilan   rasmiylashtirildi.
1889-yil   konstitutsiyasi   bilan   taqqoslaganda,   Yaponiyaning   yangi   asosiy   qonuni
demokratlashtirish   sari   muhim   qadam   bo'ldi.   Mamlakatning   siyosiy   tizimida,
imperator   vakolatlari   nafaqat   keskin   kamayibgina   qolmay,   balki   sof   nominal
darajaga   tushirildi:   "imperator   faqat   Konstitutsiyada   ko'zda   tutilgan   davlat
ishlari bilan bog'liq harakatlarni amalga oshiradi va unga davlat hokimiyatining
amalga   oshirishi   bilan   bog'liq  vakolatlar   berilmagan".  Ham  qonun   chiqaruvchi,
ham   ijro   etuvchi   sohalarda   Imperator   mustaqil   vakolatlardan   mahrum   bo'lgan
va   hech   qanday   holatda   Vazirlar   Mahkamasining   tasdig'isiz   harakat   qila
olmagan.   Yaponiya   konstitutsiyasi   shu   tariqa   monarxiya   boshqaruv   shaklini
saqlab   qolgan   holda,   imperatorni   faqat   asosiy   qonunning   o'zi   bilan   qattiq
cheklangan   tantanali   vakolatlarga   ega   bo'lgan   sof   ramziy   shaxsga   aylantirdi.
"Parlament   davlat   hokimiyatining   oliy   organi   va   davlatning   yagona   qonun
chiqaruvchi organidir". Mamlakatning eng yuqori ijro etuvchi organi - Yaponiya
hukumati,   "ijro   etuvchi   hokimiyatni   Vazirlar   Mahkamasi   amalga   oshiradi".
Hukumatning   vakolatlari   juda   keng.   U   qonunlarni   amalga   oshiradi,   davlat
ishlarini  va tashqi  siyosatini  boshqaradi. Vazirlar  Mahkamasi  parlament  oldida
jamoaviy   javob   beradi.   Shubhasiz   boshqaruv   shakli   hokimiyat   o'rtasidagi
munosabatlarga   katta   ta'sir   ko'rsatadi.   Ammo   tarixiy   jihatdan   shunday
bo'lganki, avval boshqaruv shakli paydo bo'ladi, so'ngra ushbu boshqaruv shakli
konstitutsiyani   tashkil   qiladi,   unda   birinchi   navbatda   u   o'zining   manfaatlarini
ifoda   etadi   va   konstitutsiyada   boshqaruv   shakl   o'ziga   xos   xususiyatlarga   ega
barcha oqibatlar bilan belgilanadi.
Yaponiya   unitar   davlat   shu   bilan   birga   unda   pirinsipial   institutlar   keng
rivojlangan.   Agar   davlat   o'zining   ichki   hududiy   tuzilishida   boshqa   davlatlarga
ega bo'lmasa va to'liq siyosiy birligi bilan ajralib tursa , davlat unitar hisoblanad
i.   U   ajralmas.   Muyyan   o'ziga   xosligi   bilan   ajralib   turadigan   alohida   mamuriy-
hududiy birliklari yoki hududlar o'zlarining qonunchiligiga maxsus sud tizimiga
ega emaslar(shu bilan birga tarkibida avtonomiyaga ega unitar davlatlar mavjud;
Italiya , Ispaniya, Xitoy va boshqalar). Yagona davlatning tarkibiy qisimlarining
har biri bir xil huquqlarga ega va davlat organlarida o'z vakilliklariga ega. Unitar
davlatning qadr-qimmati shundan iboratki, u sodda va oliy hokimiyatning to'liq
kuchiga ega.
Yaponiyaning   hududiy   tashkilotlari   mahalliy   muxtoriyat   tamoyiliga   asoslanadi
va   siyosiy   va   ma'muriy   xarakterga   ega.   Konstitutsiyaning   95-bandiga   binoan
faqat   bitta   mahalliy   davlat   hokimiyati   organiga   tegishli   bo'lgan   maxsus   qonun,
qonunchilikga   muvofiq,   parlament   tomonidan   tegishli   mahalliy   davlat
hokimiyati   organi   saylovchilarning   ko'pchiligining   roziligi   bilan   chiqarilishi
mumkin. Shubhasiz bunday rozilik faqat mahalliy referendum orqali aniqlanishi
mumkin.   Mahalliy   avtonomiya   bilan   bog'liq   konstitutsiyaviy   qoidalar   bir   qator qonunlarda   1947-yilgi   mahalliy   avtonomiya   to'g'risidagi   qonun,   moliyaviy
avtonomiya   to'g'risidagi   qonun,   mahalliy   soliq   to'g'risidagi   va   1950-yilda
mahalliy   soliqlarni   taqsimlash   to'g'risidagi   qonunlarda   batafsil   bayon   etilgan.
Mahalliy   avtonomiya   to'g'risidagi   qonun   mahalliy   hududiy   birliklarni   ikki
guruhga  ajratadi: boshqaruv  organlari   umumiy  vakolatlarga  ega bo'linmalar va
hududida   maxsus   yurisdiksiya   vakolatiga   ega   bo'linmalar.   Birinchisi,   o'z
navbatida   eng   yuqori   va   eng   past   darajadagi   siyosiy   va   ma'muriy   biriklarga
bo'linadi. Yuqori darajadagi bo'linmalarga to'rtta toifadagi 47 prefektura kiradi:
<<to>>   (Tokio),   <<do>>   (Xokkaydo),   <<fu>>   (Kyoto,   Osaka)   va   <<
ken>>(qolgan   43   tasi   prefektura).   Prefekturalarning   turli   toifalari   o'rtasidagi
huquqiy   maqomda   tegishli   hududlarni   tashkil   qilish   va   boshqarishda   ba'zi   bir
kichik   farqlar   mavjud.   "Fu"   Va   "Ken"   prefekturlari   o'rtasidagi   farqlarning   eng
kami,   asosan   tarixiy   an'analari   tufayli.   Masalan,   Kioto   Yaponiyaning   qadimgi
poytaxti sifatida bir oz alohida maqomga ega. Eng past darajadagi birliklar bu -
"si" shaharlari , "mati" posyolkalari va "mura" qishloq jamoalari. Hammasi bo'lib
eng past darajada 3437 birlik; shaharlar, posyolkalar va jamoalar mavjud. Davlat
poytaxti   Tokio   prefekturasi   o'zlarining   huquqiy   maqomlari   bo'yicha   "si"
shaharlariga   tenglashtirilgan   23   ta   mustaqil   "maxsus   tumanlarni"   va   bir   qator
shaharlarni, shahar atrofidagi aholi punktlari va jamoalarini birlashtiradi. Tokio
shahrida shahar miqyosida mahalliy hokimiyat  organlari  mavjud emas. Boshqa
prefekturalar   quyi   qismlarga   bo'linadi:   shaharlar,   shaharchalar   va   jamoalar.
Aholisi 1 milliondan ortiq bo'lgan shaharlarga ma'muriy-hududiy birlik bo'lgan
tumanlar   kiradi:   u   yerda   o'zini   o'zi   boshqarish   mavjud   emas,   hukumat   esa
shahar  meri  tomonidan tayinlanadigan  mansabdor  shaxslar  tomonidan  amalga
oshiriladi.   Quyi   darajasidagi   siyosiy-hududiy   birliklar   o'z   chegaralariga   nafaqat
aholining   yashash   joylarini,   balki   atrofdagi   ekin   maydonlarini,   o'rmonlarni   va
boshqalarni   ham   o'z   ichiga   oladi.   1995-yilda   "Mahalliy   o'zini   o'zj   boshqarish
to'g'risida"   gi   qonunga   o'zgartirishlar   kiritildi,   bu   shaharlarni,   shaharchalar   va
jamoalarni   birlashtirish   jarayonini   osonlashtirdi.   Ushbu   yangilik   bir   qator
mahalliy   muammolarni   hal   qilishga   yordam   berish   uchun   ishlab   chiqilgan,
ammo   birlashtirish   faqat   aholi   va   tegishli   vakillik   organlarning   roziligi   bilan
amalga oshiriladi. 30
Davlat boshlig'i
konstitutsiyasiga   ko'ra   imperator   davlat   boshlig'idir.   Yaponiya   imperatorlik
sulolasi dunyodagi eng qadimiy merosxo'r monarxiya hisoblanadi. Har bir yapon
imperatori birinchi imperatori birinchi Jimmu (Jimmu - tenno) ning avlodi deb
hisoblangan,   u   o'z   navbatida   quyosh   ma'budasi   Amaterasudan   (osmonning
xudosi)dan kelib chiqqan. Jimmu-tenno taxtiga kirish miloddan avvalgi 660-yilga
to'g'ri   keladi.   Hozirgi   imperator   ushbu   doimiy   qatorda   125-   o'rinni   egallaydi.
Demak,   Yaponiyada   hukmronlik   qilayotgan   oila   barcha   sulolalar   ichida   eng
30
Кунадзе Г., Острова без мостов: заметки о внешней политике Японии. Новое время.- 2002 г.,17-23 qadimiydir.   Ammo,   agar   Yaponiyada   mavjud   bo'lgan   ko'p   asrlik   odatlarni
hisobga   olsak,   bu   imperator   yoshligidanoq   taxtdan   voz   kechgan   bo'lsa,   bu
butunlay   to'g'ri   bo'lmagan.   Bunday   holda,   taxt   u   bilan   bog'liq   bo'lgan   shaxs
tomonidan   ko'pincha   faqat   asrab   olish   yo'li   bilan   meros   qilib   olingan.   Shuning
uchun barcha Yapon imperatorlari bir xil familiyaga tegishli ekanligini tan olish
mumkin   emas.   Har   bir   imperatorninng   hukmronligi   yangi   imperator   taxtiga
o'tirgan   kundan   boshlab   o'zgacha   davr   deb   e'lon   qilinadi.   (1989-yildan   Xeysey
davri   boshlangan   -   imperator   Akixito   hukmronligi   davri).   Yaponiyada   ayollar
taxtga merosxo'rlik tizimi  mavjud emas. Agar merosxor bo'lmasa u holda yangi
monarxni   saylash   huquqi   parlamentga   beriladi:   u   har   qanday   odamni   saylaydi
va   butunlay   yangi   sulolani   boshlaydi.   Yaponiyadagi   matbuotda   ayollar
imperatorlik   huquqiga   ega   bo'lishi   uchun   konstitutsiyani   o'zgartirish   haqida
munozaralar   ham   mavjud.   Konstitutsiya   imperator   maqomini   quyidagicha
belgilaydi: "imperator davlat va xalq birligining ramzidir, uning maqomi suveren
hokimiyatga egalik qiluvchi xalq irodasi bilan belgilanadi"(1-modda).
Qonunchilik palatasi
Konstitutsiyaga   binoan   Yaponiyada   yagona   qonun   chiqaruvchi   organ
parlamentdir.   U   ikki   palatadan   iborat:   Vakillar   Palatasi   (500   deputat)   va
Kengashlar   palatasi   (252   deputat).   Ikkala   palataga   ham   saylovlar   to'g'ridan   -
to'g'ri   bo'lib,   20   yoshga   to'lgan   barcha   fuqorolar   ovoz   berish   huquqiga   ega.
Vakillar   palatasiga   25   yoshda,   Kengashlar   palatasiga   esa   30   yoshda   saylanish
mumkin. Qonun loyihalarini qabul qilish tartibiga binoan Vakillar Palatasi quyi,
Kengashlar   esa   Yaponiya   parlamentidagi   yuqori   pog'onasidadir.   Parlamentni
shakllantirish   tartibi   mamlakat   konstitutsiyasi   bilan,   shuningdek   1950-yil   15-
apreldagi   davlat   amaldorlarini   saylash   to'g'risidagi   qonun   bilan   belgilanadi.
Vakillar   palatasi   har  4   yilda   qayta   saylanadi,   ammo   muddatidan   oldin   tarqatib
yuborilishi   mumkin.   Bunday   holda,   palataning   yangi   tarkibiga   saylovlar
tarqatilganidan   keyin   40   kundan   kechiktirmasdan   o'tkaziladi   va   parlament
saylovlardan keyin 30 kun ichida chaqiriladi. Saylovlar odatda vakolat muddati
tugashidan   30   kun   oldin   o'tkaziladi.   Yarim   asr   davomida   Vakillar   Palatasiga
saylovlar   ko'p   deputatli   130   ta   okrugda   bo'lib   o'tgan.   Biroq   1994-yil   bahorida
saylovning   yangi   tartibi   qabul   qilindi   va   1996-yil   oktyabr   oyida   yangi   saylovlar
bo'yicha   birinchi   saylovlar   o'tkazildi.   O'zgarishlarning   mohiyati   shundan
iboratki,  palata  deputatlari  soni   500  nafarga  qisqartirildi  (512 kishi   bo'lgan)  va
ularning   aksariyati   kichik   bir   saylov   okruglarida,   qolganlari   esa   proporsional
ravishda  partiya  ro'yxatlari  bo'yicha  saylanadi.  Eng   ko'p  ovoz  olgan  nomzodlar
saylangan   deb   hisoblanadi.   Ushbu   saylov   tartibi   yirik   partiyalar   manfaatlariga
mos keladi va unchalik kuchli bo'lmagan siyosiy guruhlar uchun parlamentdagi
vakillik   imkoniyatlarini   cheklaydi.   Deputatlikka   har   bir   nomzod   belgilangan
minimal   ovoz   to'play   olmasa,   davlat   mulkiga   aylanadi.   Kengashlar   palatasi   6
yilga   saylanadi,   ammo   har   3   yilda   uning   a'zolarining   yarmi   qayta   saylanadi.
Uning   shakllanishi   prinsipi   biroz   boshqacha.   150   deputat   prefekturadagi   ko'p deputatli  saylov okruglariga  (Yaponiyada 47 prefektura mavjud  )  yana 2 nafari
Okinava   orolidan   saylanadi   va   100   deputat   butun   mamlakat   bo'ylab   milliy
partiyalar   ro'yxatlari   bo'yicha   saylanadi.   Odatda,   milliy   saylov   okrugida   taniqli
siyosiy   va   davlat   arboblari   qatnashadi.   Saylovlar   yuqori   palataning   oldingi
tarkibidagi vakolat muddati tugashidan 30 kun oldin o'tkaziladi. Mahalliy saylov
komissiyalari   tomonidan   tayinlangan   maxsus   kuzatuvchilar   va   saylovchilar
orasidan   uchdan   beshta   guvoh,   bundan   tashqari,   har   bir   deputatlikka   nomzod
hisob-kitob komissiyasiga o'z vakillaridan birini yuborish huquqiga ega.
Parlamentning   asosiy   funksiyalari   va   vakolatlariga   quyidagilar   kiradi:
qonunchilik   faoliyati   -   qonun   loyihalarini   ko'rib   chiqish   va   qonunlarni   qabul
qilish;   moliyaviy   organ   -   har   yili   respublika   byudjetini   tasdiqlash;   bosh   vazirni
tayinlash, hukumatga ishonch masalasini ko'tarish, davlat boshqaruvi masalalari
bo'yicha Vazirlar  Mahkamasi  faoliyatini  tekshirish   uchun   maxsus  komissiyalar
tashkil etish, ijro etuvchi hokimiyat ustidan nazorat; ishdan bo'shatish to'g'risida
ishi   qozg'atilgan   sud   xodimlarining   ishlarini   ko'rib   chiqish   uchun   sudni
shakllantirish,   adliya   organlari   faoliyatini   nazorat   qilish;   tashqi   siyosat
sohasidagi   vakolatlar,   shu   jumladan   xalqaro   shartnomalarni   ko'ib   chiqish   va
tasdiqlash.   Qonunchilik   jarayonida   parlamentning   roli   asosan   vazirlar
mahkamasi   tomonidan   tayyorlangan   qonun   loyohalarini   tanlash,   o'zgartirish,
qabul qilish yoki rad etishdan iborat. Bundan tashqari u umumiy masalalar bilan
shug'ullanishi kerak.
Ijro etuvchi hokimiyat
Oliy   ijroiya   organi   hukumat   bo'lib,   u   Yaponiyada   Vazirlar   Mahkamasi   deb
ataladi. Uning  faoliyati   Konstitutsiya,   "Vazirlar  Mahkamasi  to'g'risida"gi   (1947)
va   "Davlat   boshqaruvini   tashkil   etish   to'g'risida"gi   qonunlar   (1948)   asosida
amalga oshiriladi.
Bosh   vazir   boshchiligidagi   kabinet   tarkibiga   Bosh   vazir   o'rinbosari   kiradi.
Vazirlar   (rahbarlari   alohida   vazirliklar)   va   hukumat   vazirlari   (portfelsiz
vazirlar),   vazirlar   mahkamasining   bosh   kotibi   va   qonunchilik   byurosining
boshlig'i.   Konstitutsiya   fuqarolik   kabinetining   prinsipini   belgilaydi,   unga   ko'ra
vazirlar   mahkamasi   a'zolari   fuqarolar   bo'lishi   kerak.   Ularning   vakolatlari
Vazirlar   Mahkamasi   amalda   Konstitutsiya   qoidalaridan   kelib   chiqadigan   ko'ra
ko'proq funksional avtonomiyaga ega. Rasmiy ravishda faqat bitta modda ijroiya
hokimiyati   vakolatiga   bag'ishlangan.   73-moddaga   muvofiq   Vazirlar   Mahkamasi
umumiy boshqaruv funksiyalari, quyidagi vazifalardir :
- qonunlarni vijdonan ijro etish, davlat ishlarini yuritish;
-Tashqi siyosatni boshqarish;
- yoki   talab   qilinadigan   shartnomalar   tuzish   ,   sharoitga   qarab   parlament tomonidan   keyinchalik   tasdiqlash.   Davlat   xizmatini   tashkil   etish   va   uni   qonun
hujjatlarida belgilangan normalar asosida boshqarish
-Byudjetni tuzish va uni parlamentga taqdim etish;
-Konstitutsiya   va   qonunlar   qoidalarini   amalga   oshirish   maqsadida   hukumat
qarorlari   chiqarish,   bundan   tashqari,   jinoiy   jazo   faqat   tegishli   qonun   ruxsati
bilan hukumat qarorlarida ko'zda tutilishi mumkin;
-Bu   borada   qarorlar   qabul   qilish;   umumiy   va   xususiy   amnistiyalar,   jazoni
engillashtirish va kechiktirish va huquqlarni tiklash (m. 73).Boshqa shtatlardan
farqli   o'laroq,   alohida   vazirlar   normalar   ishlab   chiqishda   muhim   vakolatlarga
ega.   Shunday   qilib,   San'atga   ko'ra.   Konstitutsiyaning   74-moddasiga   ko'ra,
hukumat qarorlari, xuddi qonunlar kabi, vakolatli hukumat vazirlari tomonidan
imzolanadi va Bosh vazir tomonidan imzolanadi.
Bundan   tashqari,   Bosh   vazir   vakili   bo'lgan   Vazirlar   Mahkamasi   qonunchilik
tashabbusi   huquqiga   ega.   Ko'pincha   hukumatning   qonunchilik   tashabbusi
yetakchi   siyosiy   partiyalarning   fraksiyaviy   tuzilmasi,   qonun   ijodkorligi
jarayonining   o'ziga   xos   xususiyatlari   va   boshqalar   tufayli   qonun   chiqaruvchi
organ   devorlari   ichida   jiddiy   e'tirozlarga   va   qonun   loyihalari   mazmunini
o'zgartirishga   faol   urinishlarga   duch   keladi.   .   Statistik   ma'lumotlarga   ko'ra,
Yaponiya   hukumati   tomonidan   kiritilgan   qonun   loyihalarining   atigi   83,6   foizi
so'zsiz qabul qilingan, aksariyat G'arb mamlakatlarida esa bu ko'rsatkich ancha
yuqori. Vazirlar Mahkamasi Bosh vazir va hukumat vazirlari (birinchi qism, 66-
modda).   Vazirlar   Mahkamasining   amaldagi   tarkibida   tegishli   vazirliklarga
rahbarlik qiluvchi 12 ta hukumat vazirlari va portfelsiz 8 ta vazirlar, asosan, Bosh
vazirning maslahatchilari bo'lib, ularga boshqa funksiyalar yuklanishi mumkin.
Konstitutsiyaga   ko'ra,   Vazirlar   Mahkamasining   barcha   a'zolari   fuqarolik   (66-
moddaning ikkinchi qismi) va vazirlarning ko'pchiligi parlament a'zolari bo'lishi
kerak   (68-moddaning   birinchi   qismi).   Darhaqiqat,   deputat   bo'lmagan   shaxslar
Vazirlar Mahkamasi tarkibiga juda kamdan-kam kiritiladi.
Sud hokimiyati
Umumiy   parlament   saylovlarida   6   dan   ortiq   sud   nomzodlari   odatda   xalq
tomonidan   qayta   ko'rib   chiqiladi.   Masalan,   1996-yil   20-oktabrda   bo'lib   o'tgan
parlament saylovlarida 1993-yilda bo'lib o'tgan umumiy parlament saylovlaridan
so'ng   lavozimga   tayinlangan   9   nafar   sudya   nazorat   tartibidan   o'tkazildi   va
umuman   olganda   1949-yildan   Oliy   sud   sudyalarini   tayinlash   bo'yicha   birinchi
umummilliy   ko'rib   chiqilgandan   buyon   115   nafar   Oliy   sudyalar   bu   o'ziga   xos
sinovdan   o'tishgan.   Biroq   ularning   birortasi   ham   saylovchilarning   xohish-
irodasiga   ko'ra   lavozimidan   ozod   etilmagan.   Ko'rinib   turibdiki,   parlament
saylovlarida   "qarshi"   ommaviy   ovoz   berish   imkoniyati   ko'pchilik   uchun
to'xtatuvchi vazifasini bajarishga qodir. Oliy   sud   a'zolarining   Konstitutsiya  va   Oliy   sud   qonunchiligida   nazarda   tutilgan
vakolatlarini   tugatishning   eng   keng   tarqalgan   usuli   bu   70   yoshga   to'lganidan
keyin iste'foga chiqishdir. Oliy sud a'zolarining ko'pchiligi tayinlanish vaqtida 60
yoshdan   oshganligi   sababli,   ularning   bu   lavozimdagi   faoliyati   kamdan-kam
hollarda o'n yildan oshadi. Sudyalarning oliy sud organiga tayinlangunga qadar
bo'lgan avvalgi tajribasini o'rganish shuni ko'rsatdiki, ularning uchdan bir qismi
(hozirgi   paytda   olti   nafar   sudya)   mansabdor   yoki   professional   deb   ataladigan
quyi   sudlar   sudyalari,   qolganlari   esa   (hozirda   to'rtta)   xususiy   amaliyotdagi
yuristlardir.   Qolgan   besh   sudyadan   ikkitasi   mansabdor   davlat   prokurori,   biri
elchi   darajasidagi   mansabdor   diplomat,   yana   bittasi   Vazirlar   Mahkamasi
qonunchilik  byurosida  bosh   direktor   lavozimida  ishlagan  va  oxirgisi  esa  huquq
professori   edi.   Oliy   sudning   vakolati   butun   mamlakat   hududiga   taalluqlidir   va
shartli ravishda uchta asosiy yo'nalishga bo'linishi mumkin: 1. Fuqarolik, jinoiy
va   ma'muriy   ishlarni   ko'rish;   2.   Sud   boshqaruvi;   3.   Konstitutsiyaviy   nazoratni
amalga   oshirish.   Yaponiyadagi   oliy   sud   organi   barcha   fuqarolik,   jinoiy   va
ma'muriy ishlarda oxirgi chora hisoblanadi. Sud ikkinchi instansiyada Davlatga
qarshi   jinoyatlar   to'g'risidagi   ishlari   bo'yicha   va   uchinchi   instansiyada   esa
qolgan jinoyat va fuqarolik ishlari bo'yicha yakuniy qaror qabul qiladi. Shu bilan
birga, oddiy ishlar uchta bo'limning istalgan a'zolari tomonidan ko'rib chiqiladi. 31
Tashqi siyosati
1980-yillarda   Yaponiya   keng   ko'lamli   yordam,   savdo   va   sarmoya   kiritish
strategiyasini amalga oshirib, mintaqaviy iqtisodiy yetakchi sifatida o'z mavqeini
mustahkamlashda ma'lum muvaffaqiyatlarga erishmoqda. ODA dasturlari  1980-
yillarning   boshlarida   inson   xavfsizligi   va   farovonligi   sohasidagi   davlat
siyosatining   iqtisodiy   va   ijtimoiy   jihatlarini   integratsiya   qilish   uchun   ishlab
chiqilgan   konsepsiya   "har   tomonlama   xavfsizlik"   nuqtai   nazaridan
shakllantirildi [5].
Bundan   tashqari,   1980-yillarning   o'rtalaridan   boshlab   Yaponiya   xalqaro
jarayonlarning faol ishtirokchisi sifatida "APR" atamasini xalqaro muloqot tiliga
faol   kiritmoqda,   bu   atama   orqali   u   nafaqat   geografik,   balki   siyosiy   va   iqtisodiy
mazmunni  ham  tushunadi.  Aynan   shu  qarash   1989   yilda   "hamma   uchun   ochiq
mintaqaviy hamkorlik" deb atash mumkin bo'lgan Osiyo-Tinch okeani iqtisodiy
hamjamiyatining   (APEC)   tuzilishiga   asos   bo'ldi.   Bunday   holda,   APEC   tashqi
savdo   va   investitsiyalarni,   shuningdek,   eng   keng   sohalarda   iqtisodiy   va
texnologik   hamkorlikni   liberallashtirish   va   normallashtirishga   hissa   qo'shdi   va
shu   bilan,   birinchi   navbatda,   Osiyo-Tinch   okeani   mintaqasi   iqtisodiy
rivojlanishining   yuqori   dinamikasini   saqlab   qoldi.   Shu   bois   Osiyo-Tinch   okeani
mintaqasidagi   hozirgi   vaziyatda   Yaponiya   mintaqada   xavfsizlik   barqarorligini
ta'minlash   vazifasi   doirasida   yuqori   faollik   ko'rsatib,   uchta   asosiy   yo'nalishda
harakat qildi:
31
https://enc.for.uz/wiki/Yaponiya - keskinlikni yumshatish va har tomonlama xavfsizlikni ta'minlash uchun shart
-   sharoit   yaratish   orqali   global   tinchlikni   qo'llab-quvvatlovchi   kuchlar   bilan
birgalikda jahon xalqaro hamkorligida qatnashgan;
- xavfsizlik masalalari bo'yicha muloqotni qo'llab-quvvatladi;
- ommaviy   qirg'in   qurollari   tarqalishining   oldini   olish   bo'yicha   xalqaro
inspeksiya va nazoratni amalga oshiruvchi xalqaro tashkilotlar va organlar bilan
hamkorlikni yo'lga qo'ydi [6].
Mintaqaviy   tashkilotlar   faoliyatida   faol   ishtirok   etishni   davom   ettirib,   tobora
ko'proq  turli  xil xalqaro munosabatlarning rivojlanishi  natijasida Yaponiyaning
roli   ortib   bordi.   Shunday   qilib,   1980-yillarning   oxiriga   kelib,   mamlakat   tashqi
siyosiy   strategiyasining   asosiy   vektorlari   aniqlandi.   Ularga   quyidagilar   kiradi:
AQSH bilan harbiy-siyosiy ittifoq; faol mintaqaviy diplomatiya (asosan iqtisodiy)
- o'zini   "G'arb   dunyosi"   yetakchilaridan   biri   sifatida   ko'rsatish   istagi,   bu   esa
Osiyoda   va   umuman   rivojlanayotgan   mamlakatlar   o'rtasida   o'z   nufuzini
oshirishga   urinish   edi.   Ushbu   vektorlarning   turli   yo'nalishlari   o'zini   aks
ettirmadi.   Sabab   Yaponiya   tashqi   siyosatining   nomuvofiqligi.   Uning   asoslari
deyarli o'zgarmadi [8] 1990-yillardan boshlab Yaponiya rasman BMTning doimiy
a'zosi   maqomini   olishga  intildi.  Biroq   bu   maqsadga  erishish  BMTni   isloh   qilish
va   tashkilot   nizomiga   o'zgartirishlar   kiritish   bilan   bevosita   bog'liq.   Keyingi
yillarda Yaponiyaning BMTning turli missiyalari doirasidagi faolligi tez sur'atlar
bilan   o'sa   boshladi.   Kambodjada   yapon   tinchlikparvar   kuchlari   harakat   qildi,
Mozambik   Yaqin   Sharq,   Afrika   va   boshqa   mintaqalardagi   mojarolarni   hal
qilishda   yordam   berdi.   Bu   davlat   insonparvarlik   yordamini   yetkazib   berish
bo'yicha   qator   operatsiyalarda,   jumladan   Iroq   uchun   ham   ishtirok   etgan.
Shuningdek,   u   qurollarni   nazorat   qilish   va   qurolsizlantirish,   rivojlanayotgan
mamlakatlarda   demokratiya   harakatini   targ'ib   qilish,   dunyo   miqyosida   atrof-
muhit   muammolari   kabi   sohalarda   ishtirok   etdi.   Yaponiya   siyosiy   elitasining
asosiy   ehtiyojlari   "siyosiy   maqom"ni   oshirish   kabi   muammolarni   hal   qilishga
qaratilgan   edi.   Yaponiya   o'zining   iqtisodiy   qudratiga   muvofiq   jahon   siyosatida,
shuningdek,   iqtisodiy   o'sishni   ta'minlash   va   ilmiy-texnikaviy   va   moliyaviy
ustunlik   asosida   Yaponiyaning   jahon   iqtisodiyotidagi   mavqeini   mustahkamlash
[9].   Shunday   qilib,   Tashqi   ishlar   vazirligining   1983-   yildagi   "Ko'k   kitob"ida
birinchi   marta   Yaponiya   o'zining   tashqi   siyosatini   siyosiy,   mudofaa,   iqtisodiy,
madaniy   sohalarda   global   nuqtai   nazardan   olib   borishi   ko'rsatilgan.
Yaponiyaning   mintaqaviy   siyosati   uzoq   vaqt   davomida   bir   necha   omillar   bilan
belgilab qo'yilgan: AQSh bilan Hind- Xitoydagi ittifoqchilik munosabatlari, AQSh-
Xitoy   munosabatlarining   normallashishi,   ASEAN   rolining   kuchayishi,   Yaponiya
diplomatiyasini o'z ifodasini topishga undadi. Osiyo-Tinch okeani mintaqasidagi
o'z siyosati[10]. Yaponiyaning urushdan keyingi davrdagi butun tashqi iqtisodiy
strategiyasi   ko'p   qirralilik   ustuvorligiga,   ya'ni.   Asosan   global   va   mintaqaviy
miqyosdagi   ko'p   tomonlama   iqtisodiy   va   siyosiy   tashkilotlarda   ishtirok   etish doktrinalari.   Aynan   shunday   tuzilmalarga   langar   qo'yish   orqali   Tokio   strategik
maqsadiga,   ya'ni   Yaponiyaning   jahon   hamjamiyatida   munosib   o'rin   egallashiga
izchil   erishdi.   Tashqi   siyosat,   tashqi   iqtisodiy   va   byudjetni   rejalashtirish
jarayonida   GATT   (Tariflar   va   savdo   bo'yicha   Bosh   kelishuv),   Xalqaro   valyuta
jamg'armasi kabi tashkilotlarga ustuvorlik berildi. Shuningdek, Yaponiya tashqi
siyosatining   asoslaridan   biri   sifatida   umuminsoniy   qadriyatlarni   keng   targ'ib
qilish   tamoyilini   ilgari   surish   masalasiga   ham   e'tibor   qaratilmoqda.   Yaponiya
ma'lum   qildi   xorijiy   davlatlarga   yordam   ko'rsatish   to'g'risida   qaror   qabul
qilishda   "demokratlashtirish   va   bozor   iqtisodiyotini   qo'llab-quvvatlashga
qaratilgan sa'y- harakatlarga, shuningdek, oluvchi mamlakatlardagi asosiy inson
huquqlari   va   erkinliklari   holatiga   jiddiy   e'tibor   qaratadi".   Jahon   tartibida   o'z
mavqeini mustahkamlash istagi Yaponiya siyosatining asosi bo'lib qoldi. 32
Xulosa
    Tarixiy o'tmish bilimlaridan foydalanish, bu holda xorijiy mamlakatlarning davlat va 
huquq tarixi, zamonaviy bilimlarda - turli xil rejimlar va qit’adagi mamlakatlarning o'ziga xos 
xususiyatlarini hisobga olgan holda huquqiy bilimlarni olishning muhim usuli mavjud. 
Masalan, Yaponiyada e'tiqod erkinligi - bu yaponlarning ajdodlariga sig'inish asosidagi 
Konfutsiy va buddizm g'oyalari uyg'unligi sifatida juda o'ziga xos mafkura - "din" bo'lgan 
sintoizmdir. 
Ayni paytda, ishda asosiy e'tibor nafaqat tarixga, balki Yaponiyaning 1947 yildagi so'nggi 
Konstitutsiyasiga ham qaratilgan, unga ko'ra bu mamlakat o'z parlamentiga ega, armiya va 
muntazam qurolli kuchlarni yaratishni rad etadi. Shu bilan birga, mamlakatda yaxshi 
jihozlangan va zahiradagi politsiya korpusi mavjud bo'lib, Yaponiya buning uchun xarajatlar 
bo'yicha dunyoda 7-o'rinni egallaydi. Yaponiyada parlament monarxiyasi mavjud (1947). Bu 
yilga qadar u dualistik monarxiya edi. Endi imperatorning vakolatlari minimal darajaga 
tushirildi. Bizning ishimizning muhim xulosasi shundan iboratki, boshqaruv shakli hokimiyat 
o'rtasidagi munosabatlarga katta ta'sir ko'rsatadi. Ammo tarixan shunday bo'ldiki, birinchi 
bo'lib boshqaruv shakli paydo bo'ldi. Boshqaruvning bu shakli o'zgargan boshqaruv shaklini 
tavsiflovchi yangi konstitutsiya qabul qilinganda rivojlanadi.
Yaponiya sulolasi (125-imperator) dunyodagi eng qadimgi hisoblanadi. Salik voris tizimi 
(imperatorlik tizimi) taxt vorisligi (imperator faqat erkak), inglizlardan farqli o'laroq, 
masalan, kastiliya vorislik tizimi mavjud (qirol taxtini ayol kishi egallashi mumkin).
Hozirda Yaponiya aholisining 80% monarxiya boshqaruv shaklini qo‘llab-quvvatlaydi. Bizning
fikrimizcha, Yaponiyadagi imperatorning figurasi ramziy ma'noga ega emas: uning shaxsiy 
hayoti va oilasi oshkoralikdan himoyalangan.
Yaponiyadagi saylov tizimi juda o'ziga xosdir. Parlamentning ijro hokimiyati ustidan nazorati 
masalasiga alohida e'tibor qaratilgan. Bu, bizning fikrimizcha, Ukraina siyosiy tizimidagi eng 
katta o'rin - qarorlar ijrosini nazorat qilish masalasi. Yaponiya parlamentining eng yuqori 
palatasi (maslahatchilar) ko'pincha quyi palatadan (vakillardan) nusxa ko'chiradi, bu esa 
kamchilikdir, aftidan, kelajakda faqat bitta palata bo'ladi.
Bizningcha, Yaponiya parlamenti deputatlari to‘g‘risidagi, xususan, deputatlar tomonidan 
tartib-intizomning buzilishi haqidagi qoida juda qiziq. Ular daxlsiz bo'lsa-da,  jazolanadi: 1) 
majlis zalida e'lon qilingan ogohlantirish; 2) uzr so'rash taklifi; 3) yig'ilishlarga qatnashishni 
to'xtatish; 4) palatadan chiqarib yuborish.
32
Mixaev V. Xitoy va Yaponiya jahon tendensiyalari fonida. 2007. 57-61 Agar Ukraina parlamenti bilan solishtiradigan bo'lsak, unda blokirovka qilish, haqorat qilish, 
bezorilik (tuxum otish, tutunli bomba) sabablari. - bu nafaqat Ukraina mentaliteti, balki 
birinchi navbatda parlament mas'uliyati va burchi to'g'risidagi qonun hujjatlarining yo'qligi.
Deputat bag‘rikenglik namunasi bo‘lishi, parlamentda intizomni buzmasligi, saylangan organ 
sha’niga putur yetkazmasligi kerak.
Bizning fikrimizcha, Yaponiya Konstitutsiyasining 73-moddasining ijro hokimiyati to'g'risidagi
bandi juda qiziq bo'lib, bu erda Yaponiya Vazirlar Mahkamasining asosiy vazifasi: qonunlarni 
ixtiyoriy ravishda qabul qilish,tashqi siyosat, davlat ishlarini yuritish va boshqarishdir. 
Ukraina korruptsiya bilan falaj bo'lib qoldi, buning sabablaridan biri qabul qilingan 
qonunlarning adolatsiz bajarilishi va hokazo. Shuni ta'kidlash kerakki, Yaponiyada ham bu 
masalalar amalda har doim ham yuqori darajada hal etilmayapti va bu mamlakatda huquqiy 
tizimni isloh qilish tayyorlanmoqda, chunki korrupsiya zamonaviy dunyoda global 
muammoga aylangan.
Vazirlar Kengashi huzuridagi Kadrlar (jinjin) bo yicha davlat xizmati sohasidagi qonun ʻ
hujjatlariga rioya etilishini nazorat qilish, kadrlar siyosati, davlat xizmatchilari, kadrlar 
ustidan shikoyatlar masalalari va boshqalar ustidan nazoratni amalga oshiruvchi organ 
sifatida faoliyat yuritadi. 
Yaponiyada mansabdor shaxslarning davlat xizmatining xarakterli xususiyati: a) bir 
tashkilotda uzoq muddatli (pensiyaga qadar) xizmatni o'z zimmasiga oladigan «umr bo'yi 
bandlik» tizimi. Buning uchun - uzluksiz ish tajribasidan ish haqi miqdorini oshirish, ya'ni. 
Mansabdor shaxslarning idoralararo harakati yo'q (faqat boshqarma doirasida); b) mansabdor
shaxsning an'anaviy hurmati, Yaponiyaning iqtisodiy sohadagi muvaffaqiyatining tarkibiy 
qismlaridan biri. Yapon mentaliteti katta ahamiyatga ega: mehnatsevarlik, kollektivizm, 
hokimiyatga bo’ysunish, shaxslararo munosabatlarni uyg'unlashtirish zarurati, o'z-o'zini 
takomillashtirish istagi va boshqalar. Amaldor bo'lish uchun siz tanlov imtihonidan o'tishingiz
kerak. Faqat "maxsus xizmat"da bo'lganlar imtihondan o'tmaydi.
SSSR parchalanganidan so'ng, Sovet va partiya nomenklaturasining ko'plab vakillari 
hokimiyatni mulkka o'zgartirdilar. Hokimiyatdan boyib ketish manfaatlari yo'lida 
foydalanishga to'sqinlik qiladigan qonunchilikning yo'qligi quyidagilarga olib keldi: 
xususiylashtirish aholining asosiy qismi uchun eng noqulay sxema bo'yicha olib borildi. Bu 
amaldorlar o‘z aloqalaridan foydalanib, xalqqa katta yo‘qotishlar keltirdilar. Mansabdor 
shaxslar va butun ijroiya hokimiyati lavozimlarni sotish va sotib olish, oilaviy aloqalar yoki 
shaxsiy sadoqat yo'li bilan shakllanadi.
Yaponiyada sud tizimiga kelsak, u an'anaviy konservatizm bilan ajralib turadi. 2010-yilda 
zamonaviy yapon adliyasi tavalludining 120 yilligi nishonlanadi. An'analarda asosiy narsa sud 
ishida axloqiy talablarning yuqori darajasidir.
Boshqa ko‘plab demokratik davlatlardan farqli o‘laroq, Yaponiyada uzoq vaqt davomida 
markaziy hukumat va mahalliy hokimiyat organlari o‘rtasida yaxshi aloqalar yo‘q edi. 
Markaziy hokimiyat mahalliy ishlarga samarali ta'sir ko'rsata olmadi va butun shtatda yagona
siyosat olib bordi. Bu davlatni, bir tomondan, hududlarni rivojlantirish uchun ijobiy natijalar 
berdi. Boshqa tomondan, davlat siyosatini muvofiqlashtirish yo'q edi. Endilikda bu masala 
gubernator va hokim tomonidan hal qilindi, ikki tomonlama maqom belgilandi.
Hududlarga ijodiy mustaqillik berish uchun mahalliy o'zini o'zi boshqarish tizimini isloh qilish
zarur, bu Yaponiya va boshqa davlatlar, xususan Fransiyada mavjud. Shunday qilib, kurs ishida keltirilgan material “Xorijiy davlatlarning davlat huquqi” fanidan 
bilimlarni chuqurlashtirish, Yaponiya fenomenini o‘ziga xos o‘ziga xosliklari bilan batafsil 
ko‘rib chiqish imkonini beradi.
Material qisman Ikkinchi jahon urushida halokatli mag‘lubiyatga uchragan Yaponiya 
urushdan keyingi tarixiy qisqa davrda qanday qilib iqtisodiyotni va umuman jamiyatni 
modernizatsiya qilishda ulkan muvaffaqiyatlarga erishganligi, shu bilan birga dunyoning 
yetakchi davlatlari qatoridan o‘z o‘rnini egallaganligi haqidagi savolga qisman javob beradi.
                                 Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati
1. Mixaev V. Xitoy va Yaponiya jahon tendensiyalari fonida. 2007.
2.   .,      :       Кунадз е Г Острова без м остов з ам етки о внешней
  .    .- 2002  .,
политике Японии Новое врем я г
3. Kirkvud K. Yaponiyada uyg'onish davri.-  ., 	
М 1988 131-136
4.   .  . ,   .  . ,    .  .   	
Ацам ба Ф М Кириллина С А Луцкий В Б История
             2. 
стран Аз ии и Аф рики новейшие врем я часть
.;1991. 
М
5.   .  .    .  .:   
Ж укова А Е История Япония М Институт
  . 1998 654-659
востокаведения РАН
6. Akiyama, Terukazu (1977). Yapon rassomligi. Nyu-York: Rizzoli 
xalqaro nashrlari.
7. Alchon, Suzanne Ostin (2003). Quruqlikdagi zararkunanda: 
global istiqbolda yangi dunyo epidemiyalari. Albukerke: Nyu-
Meksiko universiteti matbuoti.
8. Baten, Yorg (2016). Jahon iqtisodiyoti tarixi: 1500 yildan hozirgi 
kungacha. Kembrij: Kembrij universiteti matbuoti.
9. Beasley, WG (1962). "Yaponiya". Xinsli, FH (tahrir). Yangi Kembrij
zamonaviy tarixi 11-jild: moddiy taraqqiyot va 1870–1898 yillarda 
dunyo miqyosidagi muammolar. Kembrij: Kembrij universiteti  matbuoti.
10. Bix, Xebert P. (2000). Xirohito va zamonaviy Yaponiyaning 
yaratilishi. Nyu-York, Nyu-York: Harper Kollinz. ISBN   978-0-06-
186047-8.
11. Bolitho, Garold (2004). "Kitoblarni ko'rib chiqish: Yoshimasa va 
kumush pavilon," Osiyo tadqiqotlari jurnali ". Osiyo tadqiqotlari 
jurnali. 63 (3).
12. Karter, Uilyam R. (1983). "Asuka davri". Reischauerda Edvin va 
boshq. (tahr.). Kodansha Yaponiya Entsiklopediyasi 1-jild. Tokio: 
Kodansha.
13. Chayklin, Marta (2013). "Sakoku (1633–1854)". Peresda Lui G. 
(tahrir). Yaponiya urushda: Entsiklopediya. Santa Barbara, 
Kaliforniya: ABC-CLIO.
14. Collcutt, Martin C. (1983). "Bushidō". Reischauerda Edvin va 
boshq. (tahr.). Kodansha Yaponiya Entsiklopediyasi 1-jild. Tokio: 
Kodansha.
15. Kuk, Alvin (1988). "Tinch okeani urushi" Yaponiyaning Kembrij 
tarixi: 6-jild. Kembrij: Kembrij universiteti matbuoti.
16. Crihfield, Liza (1983). "Geysha". Reischauerda Edvin va boshq. 
(tahr.). Kodansha Yaponiya entsiklopediyasi 3-jild. Tokio: 
Kodansha.
17. Dalbi, Liza (2010). Geyshaning kichik qo'shiqlari. Nyu-York: 
Tuttle.
18. Bitim, Uilyam E (2006). O'rta asrlarda va zamonaviy Yaponiyada 
hayotga oid qo'llanma. Nyu-York: Fayldagi faktlar.
19. Bitim, Uilyam E va Ruppert, Brayan Duglas (2015). Yapon 
buddizmining madaniy tarixi. Chichester, G'arbiy Sasseks: Vili 
Blekvell.
20. Edstrom, Bert (2016). "Yaponiyaning tashqi siyosati va Yoshida  merosi qayta ko'rib chiqildi". Edstromda Bert (tahrir). Yaponiya 
tarixidagi burilish nuqtalari. London: Routledge.
21. Farris, Uilyam Ueyn (2009). 1600 yilgacha Yaponiya: Ijtimoiy va 
iqtisodiy tarix. Honolulu, XI: Gavayi universiteti matbuoti. 
ISBN   978-0-8248-3379-4.
22. Farris, Uilyam Ueyn (1995). Ilk Yaponiyada aholi, kasallik va er, 
645–900. Kembrij, Massachusets: Garvard universiteti Osiyo 
markazi. ISBN   978-0-674-69005-9.

Mavzu: XX asr ikkinchi yarmida Yaponiyaning iqtisodiy va siyosiy ahvoli Reja: Kirish 1-bob.40-yillarning 2-yarmi va 50-yillarda Yaponiyaning ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy ahvoli. 1.1. AQSH okkupatsiya tartiboti davrida Yaponiya (1945 1952). 1.2. San-fransisko tinchlik shartnomasi. 1.3. ,,Dzimmu davri" (1954-1957) 2- bob. Yaponiya „iqtisodiyot mo'jizasi" yillarida(1960-1970) 2.1. Iqtisodiy mo'jizasi sabablari, amalga oshirilishi va natijalari. 2.2. Ishchi va demokratik harakatlar. 3- bob. Yaponiya XX asrning 80-90yilarida. Iqtisodiyoti va tashqi siyosati 3.1. 1980-1990 yillarida Yaponiya iqtisodiyotdagi rivojlanishi darajalari (Yutuqlar va yo'qotishlar) 3.2. Mamlakatning siyosiy tuzilishi va undagi muammolar. Tashqi siyosat. Xulosa Foydalanilgan adabiyotlar ro'yxati va bibliografiyasi. KIRISH Bitiruv malakaviy ishi mavzusining asoslanishi va uning dolzarbligi . Mustaqillik tufayli demokratiya yo’lidan rivojlanayotgan yurtimizda tarixiy manbalarga tayangan holda, tarixiy voqeilikni bo’yab ko’rsatmasdan,o’z ko’rinishida yoritish,uni xolis tadqiq etishga sharoit yaratildi. Shu munosabat bilan yurtimizda tarix faniga alohida e’tibor qaratilib,nafaqat Vatan tarixi,shuningdek, Jahon tarixini o’rganish alohida ahamiyat kasb etmoqda. Chunki, jahon tarixida ro’y bergan va ro’y berayotgan siyosiy , iqtisodiy-ijtimoiy o’zgarishlar, globallashuv sharoitida O’zbekistonga o’z ta’sirini o’tkazmay

qolmaydi. Zero, O’zbekiston tarixi Jahon tarixining ajralmas qismidir. Ikkinchi Jahon urushi yakunlanganda Yaponiyaning ahvoli juda ayanchli edi. Bularning barchasiga urushning yana bir qancha salbiy natijalari qo’shildi. Yaponiya o’zining barcha mustamlakalaridan , xomashyo bazasidan , mahsulotlar bozoridan , chet ellardagi , o’z boyliklaridan mahrum bo’ldi.Ichki bozorning hukumat harbiy buyurtmalari bilan bog’liq bo’lgan katta qismi boy berildi. Bitiruv malakaviy ishining obyekti va predmeti . Yaponiyaning 1945-yildan 1990- yilgacha bo’lgan tarixini ilmiy jihatdan yoritib berish mavzuning obyekti hisoblanadi. Yaponiyaning iqtisodiy, siyosiy va tashqi siyosatdagi faol harakatlarini o’rganish mavzuning predmeti hisoblanadi. Bitiruv malakaviy ishining maqsad va vazifalari . Yaponiyaning ishchi va demokratlar harakatlari ,yaponiya mo’jizasi,yaponiya okkupatsiya davri, Dzimmu davri, San-Fransisko shartnomasi kabilarni o’ziga xos jihatlarini ilmiy tomondan ochib berish va asosiy tendentsiyalarni tadqiq etishdan iborat. Ular quyidagilardir: *Yaponiyaning iqtisodiyotining rivojlanish omillarini o’rganish; *Yaponiya iqtisodiyotining tezda rivojlanishdagi ichki va tashqi ta’sirlarini tahlil qilish; *Yaponiyaning AQSH bilan munosabatlarini tahlil qilish; *Dzimmu davri. Mavzu bo’yicha adabiyotlar tahlili . Yaponiyani o’rganishda asosan o’zbek, rus va ingliz tilida yozilgan asarlar, ommaviy axborot vositalari va internet ma’lumotlariga murojaat qilingan. Sh.Ergashev 1 ,Kirkvud 2 ,G.Patrisiya 3 ,Drujinin 4 ,Latishev 5 ,Rodriges 6 ,F.M.Assamba ,Kri llina M.Abdurazzoqova 7 kabi tadqiqotchilar bir qancha ma’lumotlar keltirib o’tganlar.Shuningdek internetdagi rasmiy web saytlaridan yaponiyaga oid ma’lumotlardan ham foydalanildi. Bitiruv malakaviy ishi mavzusining davriy va xronologik chegaralari. Bitiruv malakaviy ishi mavzusining davriy va xronologik chegarasi 1945-yildan 1990-yilgacha Yaponiyaning siyosiy,iqtisodiy va tashqi aloqalarini o’z ichiga oladi. Bitiruv malakaviy ishida qo’llanilgan uslublarning qisqach tavsifi. Mazkur mavzuni o’rganishda avvalo, O’zbekiston respublikasiPrezidenti Shavkat Mirziyoyevning milliy davlatchilik tarixi, mamlakat taraqqiyotining asosiy yo’nalishlari,milliy ma’naviyatni yuksaltirishga qaratilgan tashqi siyosat masalalari keng va har tomonlama yoritib berilgan asarlariga va xalqaro tashkilotlar doirasida O’zbekiston yondashuvi yuzasidan so’zlagan nutqlariga tayanildi. Prezidentning tarixni o’rganishda aniq va real voqealarga tayanish 1 Shuxrat Ergashev “Jahon tarixi” 4-qism T;2014 2 Kirkvud K.”Yaponiya uyg’onish davri”M;1988 3 Patrisiya.” 1960-yildagi talbalar noroziligi”T;1999 4 Drujinin N.I. “Yaponiya iqtisodiy mo’jiza” Sankt-Peterburg 2006 5 Latishev “Yaponiya iqtisodiy mo’jizasi”M;1970 6 Rodriges.A.M.” ” M;2004Новейшая историа стран Азии и Африки ХХ век 7 M.Abdurazzoqova “XX asr ikkinchi yarmi jahon tarixi”T;2000

kerak, degan fikrlari asosida mavzu metodologik me’yorlar doirasida yoritishga harakat qilingan. Bu borada O’zbekiston Respublikasi Prezidenti Shavkat Mirziyoyevning asarlaridagi nazariy yondashuvlar ishning metodologik asosi qilib olindi.Xususan, “Buyuk kelajagimizni mard va oliyjanob xalqimiz bilan birga quramiz” kabi asarlarida , bundan tashqari O’zbekistonda mustaqillik yillarida chop erilgan ilmiy asarlar hamda davriy matbuot nashrlaridan keng foydalanildi. Bitiruv malakaviy ishi mavzusi natijalarining nazariy va amaliy ahamiyati . Mazkur Bitiruv malakaviy ishi Yaponiyaning iqtisodiy, siyosiy, va tashqi aloqalari nafaqat tarix,siyosatshunoslik, xalqaro munosabatlar,va diplomatiya, balki iqtisodiyot, madaniyat yo’nalishida taxsil olayotgan talabalar, shuningdek Markaziy Osiyoning mustaqillik davri bo’yicha izlanish olib borayotgan talabalar va boshqa o’z tarixiga befarq bo’lmagan barcha odamlar uchun ilmiy- amaliy qo’llanma sifatida tavsiya etiladi. Bitiruv malakaviy ishi tarkibining qisqacha tavsifi . Bitiruv malakaviy ishi Kirish, uch bob, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar ruyxatidan iborat. Birinchi bobda, 40-yillarning ikkinchi yarmi va 50-yillarda Yaponiyaning ijtimoiy,iqtisodiy va siyosiy ahvoli haqida ma’lumotlar keltirib o’tilgan.Har qanday iqtisodiy jarayonlar ustidan qat’iy nazorat Yaponiya uchun har doim harakterli jihat edi. Ikkinchi bobda, Yaponiya iqtisodiyot mo’jizasi 1960-1970-yillarda ,iqtisodiy mo’jiza sabablari, amalga oshirilishi va natijalari,tashqi savdoning o’sishi, konchilik sanoatining qisqarishi, transport sanoati va shu kabilar hqida ma’lumotlar keltirib o’tilgan. Uchinchi bobda, Yaponiya XX asrning 80-90- yillarida , iqtisodiyot va tashqi aloqalari ,1980-1990- yillarda Yaponiya iqtisodiyotidagi rivojlanish darajalari haqida ma’lumotlar keltirib o’tilgan. I BOB. 40-yillarning 2-yarmi va 50-yillarda Yaponiyaning ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy ahvoli. 1.1 AQSH okkupatsiya tartiboti davrida Yaponiya (1945-1952) . Ikkinchi jahon urushi yakunlanganda Yaponiyaning ahvoli juda ayanchli edi. Urushda 6,5 mln yapon halok bo'ldi, yana 1,5 mln kishi bedarak yo'qoldi. Urush oxiridagi ommaviy bombardimonlar katta talofatlarga olib keldi. Tokio, lokogama va boshqa yirik shaharlarda binolarning yarmidan ko'prog'i, 200 ta yirik aholi punktlaridan 80 tasi vayron qilindi. Ishlab chiqarish uskunalarining katta qismi yaroqsiz holga keltirildi. Bularning barchasiga urushning yana bir qancha salbiy natijalari qo'shildi: Yaponiya o'zining barcha mustamlakalaridan, xomashyo bazasidan, mahsulotlar bozoridan, chet ellardagi, o'z boylikla ridan

mahrum bo'ldi. Mamlakat 1910-yili Yaponiya tarkibiga kirgan Koreyadan, 1894 - 1895 yillardagi yapon-xitoy urushidan keyin Yaponiyaga o'tgan Tayvan va Peskador orollaridan, 1904-1905 yillardagi rus-yapon urushidan keyin Yaponiyaga o'tgan Janubiy Sakalin va Kuril orollaridan, shuningdek, AQSh tomonidan bosib olingan Ryukyu orolidan ayrildi. Ichki bozorning hukumat harbiy buyurtmalari bilan bog'liq bo'lgan katta qismi boy berildi. Urushdan keyingi ommaviy ishsizlikka Yaponiyaga Koreya, Tayvan va boshqa Osiyo mamalakatlaridan ko'chib kelgan yana 10 mlndan ziyod kishi hamda armiya va flotdan demobilizatsiya qilingan 10-15 mln kishi qo'shilib, ahvolni yanada murakkablashtirdi. Ko'chib kelgan aholini tarixiy vatanida uy-joy, ish, yashash sharoiti bilan ta'minlash lozimligini va Yaponiya zimmasiga yuklatilgan juda katta reparatsiya to'lovlarini ham hisobga olsak, mamlakat halokat yoqasida turardi. Ammo urushning eng og'ir natijasi axloqiy-psixologik jarohat bo'ldi. Urushdagi mag'lubiyat, omma tomonidan qo'llab- quvvatlangan kokutay (yaponlarning o'ziga xosligini bildiruvchi mafkura) g'oyasini Yaponiyaning buyuk tarixiy miyasiga deb qabul qilgan totalitar rejimning ag'darilishi, mamalakatning chet el qo'shinlari tomonidan bosib olinishi, butun Yaponiya tarixi uning nomi bilan bog'langan imperator taqdirining noma'lumligi jamiyatda qo'rqinch va tushkunlik hissini uyg'otdi. Odamlar Yaponiya tarixi o'z intihosiga yetdi, deb o'yladilar. 1945 yil 14 avgustda imperator Yaponiyaning taslim bo'lishi tog'risdagi aktni imzolagandan so'ng minglab mutaassib yaponlar qadimgi samuraylar odatiga ko'ra o'zini o'zi o'ldirdi. Yaponiyada yuz yillar davomida urug'lar o'rtasida bo'lgan urushlar jarayonida mag'lub tomon xulq-atvorining o'ziga xos an'analari shakllangan edi: ular o'zini to'liq g'olib tomon ixtiyoriga topshirar, ularning irodasiga to'liq bo'ysunardi. 1945-yil ham yaponlar qandaydir qarshilik haqida yoki hatto g'oliblarga bo'ysunmaslik haqida o'ylab ham o'tirmasdan, okkupatsion hukumatning har qanday buyrug'ini bajarishga tayyor edi. 8 AQShning Yaponiyaga nisbatan maqsadlari nimadan iborat edi? Amerikaliklarni o'ylantirayotgan masala: Yaponiyaning dushmanga aylanishiga yo'l qo'ymaslik uchun nima qilish kerak? Buning uchun, avvalo, Yaponiyada shunday iqtisodiy tizimni yaratishga ko'maklashish kerakki, u tashqi tajovuzga ehtiyoj qoldirmasdan rivojlanish imkonini bersin. Bunday tizim faqat bozor iqtisodiyoti bo'lishi mumkin edi. Ammo uni yaratish uchun Yaponiyada an'anaviy hisoblangan iqtisodiyot va davlat o'rtasidagi aloqani uzish lozim bo'lardi. Ijtimoiy tizimni ham o'zgartirish zarur: faqat samuraylar emas, aholining barcha qatlamlariga imkoniyat berish lozim. Davlatning o'z fuqarolariga ijtimoiy g'amxo'rlik qilishdan voz kechishi an'analarining buzilishi edi, ammo iqtisodiy rivojlanishni boshqacha rag'batlantirish mumkin emas edi. Siyosiy tizimning xarakterini ham o'zgartirish, Yaponiyada ham parlament demokratiyasi ko'nikmalari hosil qilish lozim edi. Yaponlarda G'arb 8 Родригес А. М. Новейшая история стран Азии и Африки ХХ век. 1945-2000. М.: 2004. 94-97

tushunchasidagi demokratik an'analar mutlaqo mavjud emasligini hisobga olsak, bu oson ish emas edi. Yaponiyada azaldan har bir kishi xoh hunarmandchilik yoki qishloq xo'jaligida, urush yoki boshqaruv sohasida bo'lsin o'z ishi bilan shug'ullanishi lozim deb hisoblangan. Oddiy insonning davlatni boshqarishda ishtirok etishi - xayolga ham kelmaydigan ish edi. Masalan, Yaponiyada siyosiy partiyalar tizimi va inson huquqlarining konstitutsiyaviy kafolatlariga juda qiyinchilik bilan ko'nikishdi. Yapon an'analarida har doim shaxsning huquqiga emas majburiyatiga e'tibor qaratilar, ijtimoiy hayotning xarakterli jihati jamoaviy hamkorlik bo'lib, individualizm har doim qoralandi. Yaponiyada demokratik jarayonlarni boshlagan amerikaliklar ikkita maqsadni: birinchidan Yaponiyaning demokratik davlatga aylanishi va hech qachon boshqalarga xavf solmasligini; ikkinchidan, yaponlarda o'zining ming yillik jangchilik an'analariga ega bo'lgan jangovarlik ruhini sindirish ko'zlangan edilar. Jangovarlik ruhini va militarizmni yo'q qilish uchun jamiyatning barcha jabhalarida faoliyat yuritgan amaldorlarning keng qatlami orasida tozalash o'tkazishga to'g'ri keldi. 660 ming kishi shu jarayonga tortildi, ulardan eski rejim bilan chambarchas bog'liq bo'lgan 200 ming amaldor ishdan haydaldi. Ular asosan harbiylar edi. Harbiy jinoyatchilar uchun Tokio xalqlari harbiy tribunali tashkil qilindi. Yaponiyani tor-mor qilishda AQSHning hissasi shunchalik katta ediki, u urushdan keyin ittifoqchilari bilan hisoblashib ham o'tirmadi. Stalin maqsad qilgan Xokkaydo orolini sovetlar tomonidan okkupatsiya qilinishiga qarshilik qilgan AQSH rasman Yaponiya masalasini hal qilish vakolatiga ega bo'lgan ikkita hokimiyat organini tuzdi. Birinchisi - AQSH, SSSR va Xitoy, shuningdek, Buyik Britaniya va Tinch okeani mamlakatlari Hamdo'stligi vakillari ishtirokidagi Ittifoq kengashi Tokioda joylashdi. Ikkinchisi - Uzoq sharq komissiyasi - Vashingtonda joylashdi va 11 nafar a'zolardan iborat bo'ldi. Ammo amalda Yaponiyada hokimiyat J. Makartur boshchiligidagi AQSH okkupatsion qo'shinlari shtabiga tegishli edi. AQSH okkupatsiya ma'muriyati Yaponiya rasman kapitulyatsiya bo'lgan 1945 yil 2-sentabrdan so'ng darhol tuzilgan edi. Amalda J. Makartur Yaponiyaning oliy hukmdoriga aylanadi. U nafsoniyatli va avtoritar odatlarga moyilligi kuchli inson bo'lib, uning xarakteridagi bu jihatlar dastlabki paytda ijobiy rol o'ynadi. Boshlanib ketgan "sovuq urush" sharoitida Yaponiyadagi ittifoqchi organlar faoliyati deyarli to'xtatilib, amerikaliklar to'liq harakat erkinligiga ega bo'ldi. Ammo ular faoliyati cheklangan edi. Yaponiyada amerikalik harbiylarning bevosita boshqaruvini o'rnatish mumkin emas edi. Buning uchun AQSHda yapon tilini biladigan kishilar soni yetarli emas edi. Shu sababli Yaponiyani faqat yapon ma'murlariga tayangan holda boshqarish mumkin edi. Davlat apparatida tozalash o'tkazilgandan so'ng (yuqorida aytilgandek, 200 ming amaldor lavozimidan bo'shatildi) amerikaliklar bunday