logo

Belgi bildiruvchi so‘zlar uslubiyati

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

81.8271484375 KB
Mavzu:Belgi bildiruvchi so‘zlar uslubiyati
Reja
Kirish 
Asosiy qism  
1.1.  Belgi bildiruvchi so‘z sifat   uslubiyati va  uning  o‘rganilishi 
1.2.   Belgi   bildiruvchi   so‘z   badiiy     matnda       rang   –tus           sifatlarining       uslubiy
voqelanishi 
1.3.   Belgi   bildiruvchi   so‘z   badiiy       matnda       maza   –   ta’m         sifatlariga         xos
konnotativ    ma’nolar 
Xulosa
Foydalanilgan adabiyot
                                                   
                                                             
 
 
2  
  Kirish
  Inson –Yaratganning eng buyuk mo‘jizasi. Uning buyukligi shundaki, Olloh
unga teran fikr, aql –idrok, shuningdek, odob –axloq kabi bebaho boyliklarni in’om
etgan. Ular orasida, ayniqsa, so‘zlashish qobiliyati, tillashish –dillashish imkoniyati
insonning  eng  katta  baxtidir.  Har   jabhada  kishining  mushkullarini  oson   qilguvchi
va yaxshiliklarga yo‘llovchi vosita ham, shubhasiz, tildir. 
Til  – millat  ko‘zgusi,  madaniyat  beshigi,  aloqa –munosabat  vositasi.  O‘z tili
va   millatini   asray   olmagan   xalq   eng   g‘arib,   eng   qashshoq   xalqqa   aylanadi.   Tilga
muhabbat ham insonga ona suti orqali qon – qoniga singiguvchi tilsim tuyg‘udir. 
Ulug‘   qirg‘iz   yozuvchisi   Chingiz   Aytmatov   e’tirof   etganidek,   “Har   birimiz   bizni
voyaga   yetkazgan,   bizga   eng   bebaho   boyligini   –tilini   hadya   etgan   onalar   oldida
qarzdormiz.   Tilimizning   sofligi   uchun,   boyishi   uchun   jon   kuydirsak   farzandlik
burchimizni ado etgan bo‘lamiz”. 1
 
Darhaqiqat, dunyoda nimaiki mavjud mo‘jizalar bor,bari – barisi parvarishga,
asrab   –avaylanishga   muhtoj.   Bevosita   til   ham.   Bunda   eng   katta   mas’uliyat
tilshunoslar zimmasiga yuklanishi, tabiiy. Prezidentimiz Islom Karimov ham aynan
shuni   nazarda   tutib,   o‘zlarining   “Yuksakma’naviyat   –yengilmas   kuch”   asarlarida
quyidagi   dono   fikrlarni   keltirib   o‘tganlar:   “Biz   ajdodlardan   avlodlarga   o‘tib
kelayotgan bebaho boylikning vorislari sifatida ona tilimizni asrab– avaylashimiz,
uni   boyitish,     nufuzini   yanada   oshirish   ustida   doimiy   ishlashimiz   zarur.   Ayniqsa,
fundamental fanlar, zamonaviy kommunikatsiya va axborot texnologiyalari, bank –
moliya   tizimi   kabi   o‘ta   muhim   sohalarda   ona   tilimizning   qo‘llanish   doirasini
kengaytirish,   etimologik   va  qiyosiy   lug‘atlar   nashr   etish,   zarur   atama   va  iboralar,
tushuncha   va   kategoriyalarni   ishlab   chiqish,   bir   so‘z  bilan   aytganda,   o‘zbek   tilini
ilmiy   asosda   har   tomonlama   rivojlantirish   va   milliy   o‘zlikni,   vatan   tuyg‘usini
anglashda   ezgu   maqsadlarga   xizmat   qilishi,   shubhasiz.” 2
  O‘zbekiston   o‘z
mustaqilligining yigirma uchinchi dovonidan mislsiz muvaffaqqiyatlar bilan o‘tdi.
1  Aytmatov  Chingiz, Shoxonov  Muxtor.  Cho‘qqida    qolgan   ovchining    oh-u  zori.      Toshkent --   2009.    28-bet.
2
 Karimov   I.    Yuksak   ma’naviyat – yengilmas   kuch.  Toshkent:  Ma’naviyat -  2008.  87-bet. 
3  
  Bu   muvaffaqqiyatlarning   zalvorli   salmog‘i,   hech   bir   istisnosiz,   hayotimizning
barcha   sohalarida   -iqtisodiyotda   ham,   ijtimoiyotda   ham,   ma’rifat–u   ma’naviyatda
ham tarozi pallasini ro‘yirost bosib turibdi. Ana shunday muvaffaqqiyatlarning eng
muhtashamlaridan biri, shubhasiz, shuki, xalqimizning aqliy va ruhiy dunyosining
oynasi,   dunyolarga   bermaydigan   bebaho   boyligi   bo‘lgan,   ammo   asrlar   davomida
qizil va yana qancha ranglardagi istibdod iskanjasida  to‘lg‘onsa –da, badiiyatning
betakror   bo‘stonini   bunyod   etmoqqa   tuganmas   kuch   topgan   tilimiz–o‘zbek   tili
o‘zining   erkin   taraqqiyot   o‘zaniga   tushib   olib,   bu   oydin   yo‘ldan   hadiksiz   va
hormay odimlamoqda. Tilimiz qorong‘i kechadan kunduzga ko‘chdi. 
Istiqlol tufayli, uning jasur me’mori bo‘lmish Yurtboshimiz tufayli o‘zbek tili
o‘z   nufuzi   va   obro‘yini   tikladi.   Ammo   xolisanlillo   aytish   joizki,   bunga   erishish
osonlikcha   bo‘lgani   yo‘q.   Ma’lumki,   o‘zbek   tiliga   davlat   tili   maqomini   bergan
hujjat   –“Davlat   tili   haqida”gi   Qonun   1989   –yilda,   hali   “markaz”ning   qattol
quyushqonidan chiqish tahlikali bo‘lga bir davrda qabul qilingan. Respublikaning
o‘sha   davrdagi   rahbarlari   ikki   tilga–o‘zbek   va   rus   tillariga   davlat   tili   maqomini
berish   g‘oyasini   zo‘r   berib   targ‘ib   qilganlar,   hatto   ana   shunday   g‘oya   asosidagi
qonun loyihasi ham e’lon qilingan. Xayriyatki, 1989–yilning iyun oyida muhtaram
Islom   Karimov   respublikaning   birinchi   rahbari   sifatida   ish   boshladi.   U   kishining
bevosita  tashabbusi   va  jasorati   bilan  mazkur   ikki   tillilik  g‘oyasi  butunlay  barham
topdi,   o‘zbek   tilining   qonuniy   huquqi   qonunlashtirildi.   Prezidentimiz   alohida
ta’kidlaganlaridek, “Bu Vatanimiz tarixida tom ma’nodagi buyuk voqea edi”. 2
 
Ayni paytda Prezidentimiz iftixor bilan shunday yozadilar: “1992 –yil 7– dekabrda
qabul qilingan O‘zbekiston Respublikasi  Konstitutsiyasida davlat tilining maqomi
huquqiy   jihatdan   aniq   belgilanib,   mustahkamlab   qo‘yildi.   Shu   tariqa   o‘zbek   tili
mustaqil   davlatimizning   bayrog‘i,   gerbi,   madhiyasi,   Konstitutsiyasi   qatorida
turadigan,   qonun   yo‘li   bilan   himoya   qilinadigan   muqaddas   timsollaridan   biriga
aylandi” 3
 .  
2  Islom    Karimov.   Yuksak   ma’naviyat – yengilmas    kuch.   Toshkent:  Ma’naviyat,     2008,     85-bet. 
3  Islom    Karimov.  Ko‘rsatilgan    asar.   85 – bet. 
4  
  Bugun O‘zbekistonda Yurtboshimiz rahnamoligida benihoya xolis va odil til
siyosati   shakllangan,   bu   siyosatni   hayotga   joriy   qilish   borasida   ishlab   chiqilgan
aniq   chora   -tadbirlar   muntazam   amalga   oshirilmoqda.   Qisqa   vaqt   ichida   o‘zbek
alifbosi  va  imlosi   isloh qilindi,  o‘zbek  tilini  ilmiy tadqiq  qilish  va o‘qitish  ishlari
mustaqillik   davri   talablariga   javob   beradigan   darajaga   keltirildi.   Endilikda   mana
shu   tarixiy   o‘zgarishlarni,   bu   boradagi   yutuq   va   tajribalarni   umumlashtirmoq
hamda   galdagi   ustuvor   vazifalarni   bajarmoqqa   yeng   shimarib   kirishmoq,   jadal
harakat qilmoq lozimdir. 
Jahondagi rang–barang tillar dunyosining tirikchilik tarixi shuni ko‘rsatadiki,
tilning   taraqqiyoti   barcha   davrlarda   siyosiy   tuzumning   milliy   tilga   qanday
munosabatda   bo‘lishiga   bog‘liq   bo‘lgan.   Bordi   –yu,   tilga   davlatning   munosabati
ijobiy   bo‘lsa,   tilning   rivoji   tezlashgan,   u   boyib   borgan,   bordi   –yu,   davlat   tilga
nopisand   munosabatda   bo‘lsa,   til   rivoji   sekinlashgan   yoki   deyarli   to‘xtagan,
muloqot   va   hissiyot   quroli   sifatidagi   vazifasi   barham   topgan,   hatto   o‘lik   tilga
aylangan. 
Til   odamga   tabiat   in’om   qilgan   bebaho   ne’mat,   uni   maxluqot   to‘dasidan
insoniyat   rutbasidagi   oliy   sinf   o‘laroq   ayirgan   qudratdir.   Bu   oliy   sinfning   aql   va
ko‘ngil mulki ayni shu tilga ko‘ra munavvardir.Bashariyatning necha ming yilliklar
mobaynida to‘plangan butun aqliy va hissiy tajribalari ayni shu tilga ko‘ra salomat
saqlanib   keladi.Til   faqatgina   muloqot   quroli   emas,u   inson   ma’naviy   –ruhiy
dunyosining   bekir   va   betakror   tirgagidir.   Shuning   uchun   ham   tilsiz   muhabbat,
sadoqat, e’tiqod kabi bir qator cho‘ng tushunchalar tirgaksiz qoladi, shuning uchun
ham   tilga   muhabbatsiz   Vatan,   el   muhabbati   muallaqlashadi.   Buni   ulug‘
bobokalonimiz Alisher Navoiy ko‘p va xo‘p ta’kidlagan,uning “Tilga ixtiyorsiz –
elga   e’tiborsiz”   degan   hikmatli     so‘zi   ayni   shu   fikrlarning   qaymog‘idir.   Fransuz
olimi   M.Bellin   1861-yilda   yozgan   bir   kitobida   shunday   yozgan:   “Alisher   Navoiy
o‘z   milliy   tilining   afzaliyatlarini   inkor   etib   bo‘lmaydigan   dalillar   bilan   isbot
etganligi   –o‘z   xalqi   orasida   vatanparvarlikni   boshlab   berganligidan   dalolatdir”. 4
4  Pirimqul    Qodirov.   Til     va     el.    Toshkent:    Ma’naviyat,   2010.   3 – bet. 
5  
  Alisher Navoiyning teran tafakkuri va bepoyon badiiy taxayyuli mahsuli bo‘lmish
benazir   so‘z   durdonalari   tilimizning   butun   salohiyatini   namoyon   etuvchi   ulkan
qomusdir. Shuning uchun ham, Prezidentimiz aytganlaridek, “Ona tiliga muhabbat,
uni   ulug‘lash,   beqiyos   boyligi   va   buyukligini   anglash   tuyg‘usi   ham   bizning   ong–
tafakkurimizga,   yuragimizga,   avvalo,   Navoiy   asarlari   bilan   kirib   kelgan”. 5
  Ayni
paytda biz Navoiyning izdoshlari sifatida o‘z tilimizga chuqur hurmat va muhabbat
bilan   yondashishimiz,   uni   yot   unsurlardan,   har   xil   begona   illatlardan   asrab–
avaylamog‘imiz   darkor   bo‘ladi.   Buning   uchun   esa,   o‘z   tilimizni   har   tomonlama
mukammal   bilmog‘imiz   va   uning   kamol   topishi   uchun   o‘z   hissamizni
qo‘shmog‘imiz darkor. 
 
5   Islom       Karimov.     Xavfsizlik         va     tinchlik       uchun         kurashmoq           kerak.     10 – t.   Toshkent:       O‘zbekiston,
2002.   20 – bet. 
6  
  1.1.  Belgi bildiruvchi so‘z sifat   uslubiyati va  uning  o‘rganilishi 
   Sifat so‘zlar ustida olib borilgan tadqiqotlar orasida morfologik uslubiyat
doirasida, xususan, sifat uslubiyati xususida ham salmoqli ishlar amalga oshirilgan.
Mazkur faslda sifat uslubiyatiga oid tadqiqotlarga to‘xtalmoqchimiz.  
Taniqli   tilshunos   olim   prof.   A.   G‘ulomov   morfologik   uslubiyat
muammolarining   ilk   tadqiqotchilaridan   biridir.   U   9–   sinf   o‘quvchilari   uchun
mo‘ljallangan “O‘zbek tili darsligi”(1977) “Stilistika” qismining muallifi sanaladi. 6
Bu qismda morfologik uslubiyat, jumladan, sifatlarning uslubiy jihatdan qo‘llanish
xususiyatlarini yoritishga ham alohida ahamiyat berilgan. 
Prof.A.G‘ulomov sifatlarning nutq jarayonida qo‘llanilishida quyidagi ikki
holatni   alohida   qayd   etadi:   a)   otning   aniqlovchisi   bo‘lib   kelish   holati:   oq   qayin,
quvnoq qiz, sho‘x bola, tini osmon  kabi; b)kesim bo‘lib kelish holati:  Osmon ko‘m 
–   ko‘k.   Suvlar   tiniq.   Bol   yosh   kabi.   Sifat   bu   ikki   qo‘llanish   holatida   ham
predmetning   belgisini   bildiradi,   lekin   bu   belgining   tasvirlanish   xususiyati   bir   xil
emas. Kesim vazifasida kelgan sifat predmetning belgisini yo tasdiqlaydi, yo inkor
qiladi.   Aniqlovchi   vazifasida   kelgan   sifat   esa   otdan   anglashilgan   ma’noni   ba’zan
toraytiradi : oq lenta  (lentaning  bir  turi), ba’zan ma’no hajmiga ta’sir qilmaydi:  oq
sut   (sutning   rangiga   ko‘ra   turi   yo‘q),   ba’zan   ko‘chma   ma’nodagi   sifatlovchi
aniqlovchi   uslubiy   vazifa   bajaradi:   oppoqqina   chaqaloq   kabi.   Olim   o‘zining
sifatlarning   uslubiy   xususiyatlari,   sifat   darajalari   va   boshqa   forma   yasalish
imkoniyatlari   haqidagi   ilmiy   –   nazariy   qarashlarini   “Sifat   haqida   mulohazalar”
nomli  maqolasida yanada  aniqlashtirdi  va to‘ldirdi. 30
 
Prof.   R.Qo‘ng‘urov   (1933–1994)   haqli   ravishda   o‘zbek   tilshunosligida
morfologik   uslubiyat   muammolarining   dastlabki   yirik   tadqiqotchilaridan     biri
sanaladi.   Olimning  ilmiy  merosida  sifat  so‘z   turkumining  uslubiy  imkoniyatlarini
tadqiq etish ham alohida o‘rin tutadi. 
6  G‘ulomov  A.   Stilistika //   G‘ulomov   A.,    Shoabdurahmonov    Sh.,      Asqarova    M.   O‘zbek    tili    darsligi,    9
– sinf     uchun.    – Toshkent:    O‘qituvchi,   1977,    28 – 79 – betlar.  30
 Ko‘rsatilgan     asar.    39 – bet. 
7  
  R.Qo‘ng‘urov   dastlab   ilmiy   to‘plamlardan   birida   “Sifat   stilistikasi”   nomli
ko‘lamdor   maqolasi   bilan   ishtirok   etdi. 7
  Bu   maqola   sifatning   asosiy   semantik   va
grammatik   xususiyatini   ta’kidlovchi   quyidagi   ta’rif   bilan   boshlangan:   “Sifat
ma’lum bir belgini ko‘rsatuvchi so‘zlar gruppasi tarzida mustaqil, ammo funksiyasi
jihatidan   boshqa   so‘z   turkum   (ot   va   otlashgan   so‘z)larining   ma’lum   xususiyatini
aniqlashtiruvchi,   uning   ma’nosiga   aniqlik   kiritishga   yordam   beruvchi   so‘zlar
hisoblanadi”. 32
  Shundan keyin olim   magazindan olma sotib oldim   va   magazindan
qizil   olma   sotib   oldim   gaplarini   o‘zaro   muqoyasa   qilib,   keyingi   gapda   qizil   sifat
leksemasi   sotib   olinayotgan   –   narsaning   rangi   haqidagi   tasavvurni
oydinlashtirishga, aniqlashtirishga xizmat qilishini uqtirgan. 
Sifat   turkumiga  oid so‘zlar   badiiy va  publitsistik   uslubda  epitet  (sifatlash)
sifatida faol qo‘llanish xususiyatiga ega ekanligi, sifatlarda ma’nodoshlik hodisasi
keng tarqalgani ham olim e’tiboridan chetda qolmagan. Ana shundan kelib chiqib,
maqolada   sifatlarning   stilistik   kategoriya   sifatida   talqin   qilish   mumkin,   degan
xulosaga kelingan. 
Prof. R.Qo‘ng‘urov sifatlarda biri ikkinchisini qo‘llash imkoniyatini tadqiq
etish uchun bir necha ma’nodosh sifat leksemalar guruhini tahlilga tortgan: a)  oriq,
ozg‘in,   qiltiriq,   dirdov,   ipiltiriq,   ramaqijon,   log‘ar;     b)   katta,   ulug‘,   buyuk,   zo‘r,
ulkan,   bahaybat,   haybatli,   yirik,   gigant;   d)   chiroyli,   go‘zal,   husndor,   husnli,
xushro‘y,  ko‘hlik, ko‘rkam,  barno,  suluv,   zebo,  latofatli,  sohibjamol   kabi.  Shunisi
muhimki,   keltirilgan   bunday   sinonimik   qatorlarning   har   biriga   xos   sifat
leksemalarning   vazifaviy  uslublarda   qo‘llanilish   doirasi,   ijobiy  yoki   salbiy   ma’no
bo‘yog‘iga egaligi, qaysi o‘rinlarda ularni o‘zaro biri o‘rnida ikkinchisini qo‘llash
mumkin   emasligi   tadqiqotchi   tomonidan   aniq   ko‘rsatilgan,   hamda   sifat
leksemalarning   ma’nodoshlik   xususiyati   faqat   leksikologiyada   emas,
grammatikada,   aniqrog‘i,morfologiyada   ham   o‘rganilishi   lozimligi   alohida
ta’kidlangan.  
7  Qo‘ng‘urov   R.    Sifat    stilistikasi // O‘zbek    tili   stilistikasi     va    nutq    madaniyati    masalalari   ( ilmiy
maqolalar    to‘plami ),    Samarqand:    SamDU     nashri,    1982,     3-10- betlar.  32
 Ko‘rsatilgan    asar.    8 –
bet. 
8  
  R.Qo‘ng‘urovning   mazkur   maqolasida   sifat   shakllarini   hosil   qiluvchi
morfemalar sinonimiyasi tahliliga ham e’tibor qaratilgan. Dastlab olim daraja hosil
qiluvchi   - roq,   -mtir   (-imtir,-imtil),-ish   kabi   affiksal   morfemalar   sinonimiyasi
haqida so‘z yuritadi, shu masalaga oid xarakterli misollar keltiradi.Olim o‘zining 
“Hozirgi   o‘zbek   tilida   o‘zgarmaydigan   so‘zlar”   (1978)   nomli   ishida   bunday
grammatik shakllarni   “grammatik   ma’no bilan bog‘langan   bo‘lib,   yangi leksik
ma’noli,yangi   so‘z   yasamaydigan,   balki   so‘zlarni   turli   xil   modifikatsiya
qiladigan…   modal   forma   yasovchi   affikslar”   deb   hisoblagan,   modallikni
so‘zlovchining   aytilayotgan     fikr     mazmuniga   fikr   mazmunining   borliqqa
munosabatini   anglatishi   nuqtayi   –nazaridan   kelib   chiqib,   “modal   forma”
birikmasini   keng  ma’noda   qo‘llagan  edi. 8 9
    R.Qo‘ng‘urov  morfologik  uslubiyatga
doir ishlarini predmet belgisining ortiqligini ko‘rsatishga xizmat qiluvchi  eng   so‘zi
o‘rni  bilan  juda, g‘oyat, nihoyat, behad, cheksiz, g‘oyatda, nihoyatda  kabi so‘zlar
bilanvazifadoshlik   qilish   imkoniyatiga   ega   ekanligini   izchil   ochib   berishga
intilgan. 10
  
Maqola   oxirida   olim   sifat   yasovchi    -li, ba-, -dor, -siz, no-, -lik, -mand,
simon,   -gi,   -qi,-ki,-g‘on,   -gir,   -kir     -qir,   -g‘ir   singari   affikslar   sinonimiyasi
masalasini asosli tahlil qilgan. Olimning ana shunday nozik ilmiy kuzatishlari o‘z–
o‘zidan morfologik uslubiyat, jumladan, sifat so‘z  turkumi uslubiyati masalalarini
tadqiq   etishga   keng   yo‘l   ochganligini   ta’kidlash   o‘rinlidir.   Prof.   R.   Qo‘ng‘urov
keyinchalik   o‘zining   sifat   so‘z   turkumi   uslubiyatiga   doir   ana   shu   izlanishlarini
yanada izchil davom ettirib, o‘ mulohazalarini hamkorlikda yaratilgan “O‘zbek tili
stilistikasi”   asariga   kiritgan   edi. 35
  Shu   asnoda   professor   R.Qo‘ng‘urovni   biz   sifat
so‘z turkumining uslubiyatini maxsus o‘rganishni boshlab bergan zahmatkash olim
deyishga har jihatdan haqlimiz. 
8  Qo‘ng‘urov   R.  Hozirgi    o‘zbek    tilida    o‘zgarmaydigan    so‘zlar, 1-qism.   Samarqand: SamDU   nashri,    1978.
9  – bet. 
10   Qo‘ng‘urov         R.       Sifat         stilistikasi   //   O‘zbek           tili         stilistikasi         va           nutq           madaniyati
masalalari.   Samarqand:    SamDU     nashri,    1982.   3 – 10 – betlar.  35
 Ko‘rsatilgan   asar.   6 – bet. 
9  
  Prof.   B.Yo‘ldoshev   statistik   metod   asosida   kuzatish   olib   borib   Said
Ahmadning birgina “Ufq” trilogiyasi tilida rang –tus sifatlari ishtirok etgan yuzdan
ortiq   so‘z   bog‘lanmasi   mavjudligini   aniqlagan,   bunday   sifatlar   ko‘pincha   epitet,
o‘xshatish,   metaforik   birikma   tarkibida   keladi,   qizil,   ko‘k   va   yashil   sifatlari
uchragan   so‘z   bog‘lanmalari   eng   ko‘pchilikni   (52,4%   ni)   tashkil   etishini
aniqlaganligini qayd etadi. 11
 
A.Abdurahmonov   qizil,   oq   va   qora   so‘zlarining   Oybek   she’riyatida
ko‘chma ma’noda qo‘llanish xususiyatlarini, ya’ni simvolik ma’nolarini aniqlashga
intiladi.   Maqolada   ta’kidlanishicha,   Oybek   she’rlarida   qizil   to‘lqin,   qizil   bayroq,
qizil   nur     qizil   qo‘shin,   qizil   askar,   oppoq   dastor,   qora   yer,   qora   quyun,   qora
bo‘yoq,   qora   dud   kabi   birikmalar   ijtimoiy   –siyosiy   hayotning   turli   qirralarini
obrazli poetiklashtirishga vosita bo‘lgan. 37
  
Tilshunos olim S. Karimov esa shoira Zulfiya poeziyasida  go‘zal, oq, ko‘k,
aziz   kabi sifatlarning epitet vazifasida kelishi, bunda shoiraning individual uslubi,
poetik   mahorati   haqida   muhim   fikr   –   mulohazalar   bildiradi.   Olimning   fikricha,
shoira   Zulfiya   ijod   jarayonida   so‘zga   bo‘lgan   talabini   kuchaytira     bordi,   ulardagi
yangi ma’nolarni kashf qilishga intildi. Keyingi yillarda yaratilgan “dilparast she’r”
(   “   Harorat”   ),   “   ishqparast   qalb”   (   “O‘rik   gullaganda”   ),   “baxmal   to‘sh   dara”
(   “Qayinzorda”   ),   “   sulhparvar   ellar”,   “tinchlik   qo‘rg‘oni”,   (   “Salom   sizga,
erkparvar  ellar”),  “mayin  qat’iyat”   (  “Ko‘kchatog‘”),  “jasur   qalam”  (“Mushoira”)
kabi qator original epitetli birikmalar shoira tinimsiz ijodiy izlanishlarining, badiiy
tafakkur   kamolotining   mevasidir. 12
Tadqiqotchi   o‘zining   epitetlarga   doir   bunday
nozik kuzatishlarini keyingi ishlarida ham izchil davom ettirdi. 39
   
11   Yo‘ldoshev        B.     Said       Ahmad         asarlari          tilida          rang        bildiruvchi          sifatlar         va        ularning        stilistik
funksiyalari         haqida // O‘zbek       tili       grammatikasi,     dialektologiyasi       va       leksikologiyasi         masalalari   ( ilmiy
maqolalar       to‘plami ),       yangi       seriya,         319 –chiqishi,       Samarqand:       SamDU         nashri,       1977.       76 – 81 –
betlar.    37
   Abdurahmonov   A.    Qizil,   oq       va      qora       so‘zlarining      leksik – semantik    xususiyatlari // O‘zbek
tili    stilistikasi    va    nutq    madaniyati     masalalari    (ilmiy    maqolalar     to‘plami ),    SamDU    asarlari,    yangi
seriya,     346 – chiqishi,    Samarqand:   1978.   27 – 31 – betlar. 
12  Zulfiya     poeziyasi     tilida    epitetlar // O‘zbek    tili    stilistikasi   va    nutq     madaniyati    masalalari  ( ilmiy
maqolalar       to‘plami ),     SamDU     asarlari,         yangi       seriya,       346 – chiqishi,     Samarqand:       1978,         58 – 66 –
betlar.  39
Karimov    S.  O‘zbek    tilining      badiiy     uslubi. – Samarqand:    Zarafshon,     1992.    – 140 – bet.  
10  
  Yana   bir   tilshunos   olim   B.   Yoriyev   qizil,   qip   –qizil,   oppoq,   qora   kabi
sifatlarning   xilma–xil   uslubiy   ma’nolarni   ifodalashga   xizmat   qilishini,   ular
she’rning   badiiy   ta’sirchanligini   oshirish   vositasi   ekanligini   Maqsud   Shayxzoda
poeziyasi   misolida   yoritishga   intilgan.   Eng   muhimi   ishda   sifatlarning   okkazional
ko‘rinishlari ( aqlli qo‘limiz, aqlli  qo‘lmiz, otuvchi  qalam, yozar  miltiq   kabi)  bilan
bog‘liq uslubiy xususiyatlar tahliliga e’tibor qaratilgan. 13
 
K. Yusupovning kuzatishlari  esa publitsistik uslub nuqtai – nazaridan olib
borilganligi   ko‘zga   tashlanadi.   U   XX   asrning   birinchi   yarmi   vaqtli   matbuot
materiallari asosida so‘z ma’nosida yuz beradigan o‘zgarishlarni o‘rganadi, bunda
olim   qizil   va  qora   so‘zlarining bosh ma’nosidan tarkib topgan yondosh ma’nolar (
qizil   choyxona,   qizil   adliyachi,   qizil   matbuot,   qizil   bayram,   qizil   kun,   qizil
ketmonchi; qora xat, qora yolg‘on, qora o‘tmish  kabilar)ni tahlil qilishga intiladi. 
Olim sifatlarning boshqa so‘zlar bilan aloqaga kirishuvi va sintaktik birikma hosil
qilishini kolligatsiya hamda kollokatsiya  atamalari bilan yuritish tarafdori sifatida
ko‘rinadi.   Monografiyada   ta’kidlanishicha,   kolligatsiya   grammatik   ma’nolarga
asoslangan   umumiy   hodisa   sanalsa,   kollokatsiya   kolligatsiyaning   nutqiy   talabga
ko‘ra yuzaga chiqishidir. 14
 
Prof. B.O‘rinboyev o‘zbek tilida so‘zlashuv nutqi uslubi, uning o‘ziga xos
fonetik,   grammatik   va   uslubiy   xususiyatlarini   tadqiq   etish   sohasida   qator   ishlarni
amalga   oshirdi. 15
Jumladan,   olim   o‘zining   keyingi   ishida   sifat   leksemalarning
so‘zlashuv   nutqi   uslubida   epitetlar   hosil   qilishda   keng   qo‘llanilishini   ta’kidlaydi,
hamda   sifatlarning   ozaytirma,   orttirma   darajalarini   hosil   qiluvchi   tum   –   tumaloq,
bus   –   butun,   bo‘m   –   bo‘sh,   pak   –   pakana,   to‘g‘ridan-   to‘g‘ri,   yaxshi   –   yaxshi,
sarxil   –   sarxil,   tim   qora,   yanada   chiroyli,   undan   ham   yaxshiroq,   qoramtir,
13  Yoriyev  B.   Sifatlarning    stilistik     xususiyatlari   ( Maqsud    Shayxzoda     she’riyati     misolida ) // O‘zbek    tili
stilistikasi         va       nutq          madaniyati       masalalari       ( ilmiy       maqolalar         to‘plami ),       Samarqand:       SamDU
nashri,    1980.   – 56 – 59 – betlar. 
14  Yusupov   K.   O‘zbek    adabiy   tilining    leksik – semantik    va    stilistik     xususiyatlari  ( XX asrning    birinchi
yarmi    vaqtli    matbuoti    materiallari    asosida ).  – Toshkent:   Fan,    1986.    124 – bet. 
15  O‘rinboyev B.,  O‘rinboyeva   D.   Hozirgi    o‘zbek    tilining     so‘zlashuv    uslubi.   – Toshkent:   Fan,    1991,     -
160 bet. 
11  
  ko‘kimtir,   oppoq   kabi   shakllarning   uslubiy   imkoniyatlarini   yorituvchi   xarakterli
dalillar keltiradi. 
Akademik   litsey   talabalari   uchun   yaratilgan   “   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tili”
darsligida “ Sifat va uning uslubiyati”, “Sifat darajalarining uslubiy xususiyatlari”,
“Sifat   yasovchi   qo‘shimchalarning   uslubiy   xususiyatlari”   kabi   mavzularni
o‘rganishga   alohida   o‘rin   berilgan. 16
  Bu   darslikda   to‘g‘ri   ta’kidlanganidek,   “sifat
yasovchi   -li   qo‘shimchasi   -   dor,   -   kor   qo‘shimchalari   va     ba-   old   qo‘shimchasi
bilan   sinonimik   munosabatda   bo‘ladi,   shuning   uchun   ularni   birining   o‘rnida
ikkinchisini qo‘llash mumkin.   Masalan,   go‘shtli – go‘shtdor, gunohli – gunohkor,
mazali – bamaza  kabi; lekin doimo ham ularni bir – biri bilan almashtirish mumkin
emas.   Masalan,   yurakli,   kuchli   so‘zlarini   bayurak,   yurakdor,   yurakkor,   kuchdor,
bakuch,   kuchkor   deb   bo‘lmaydi   Shunga   ko‘ra   sifat   yasovchi   qo‘shimchalardan
o‘rinli foydalanish katta ahamiyatga ega”. 17
 
O‘zbek tilida sifatlarning semantik – uslubiy xususiyatlari borasida qilingan
eng yaxshi tadqiqotlardan biri tilshunos olim Zafar Pardayevning “O‘zbek tilida 
1.2. Belgi bildiruvchi so‘z badiiy  matnda   rang –tus     sifatlarining   uslubiy
voqelanishi 
O‘zbek   tilida   sifat   leksemalarning,   xususan,   rang   –   tus   bildiruvchi   sifat
leksemalarning uslubiy vosita sifatida poetik nutqda qo‘llanish imkoniyatlari, turli
ma’no   nozikliklarini   ifodalash   uchun   xizmat   qilishi,   qo‘llanish   darajasi,   semantik
strukturasi   hozirga   qadar   tilshunoslikda   maxsus   o‘rganilgan   emas.   Uslubiyat
bo‘yicha   yaratilgan   darslik   va   o‘quv   qo‘llanmalarida   ham   bu   haqda   aniq
ma’lumotlarni  uchratmaymiz. 18
 
16  Nurmonov  A.,   Sobirov  A.,  Yusupova   Sh.   Hozirgi    o‘zbek   adabiy   tili. – Toshkent:    Sharq,     2002.   – 352  
bet. 
17  Ko‘rsatilgan    asar.     128 – bet.   
18  Qo‘ng‘urov   R.   Sifat    stilistikasi // Shomaqsudov   A.,   Rasulov  I.,  Qo‘ng‘urov  R.,  Rustamov  H.   O‘zbek    tili
stilistikasi.  – Toshkent:    O‘qituvchi,    1983,   109 – 113 – betlar; 
Qilichev   E.   O‘zbek    tilining    amaliy      stilistikasi   ( grammatika ).  – Toshkent:    O‘qituvchi,    1992.  – 160 bet. 
12  
  Ma’lumki, o‘zbek tilida  oq, qora, qizil, sariq, zangori, ko‘k,  yashil  kabi bir
qator   sifat   leksemalar   predmetning   rang   –   tusini   ifodalaydi.   Ot   turkumiga   oid
so‘zlar o‘z tabiatiga ko‘ra bir qator belgi–xususiyatlarni o‘zida mujassamlashtiradi,
boshqacha   qilib   aytganda,   belgi   –xususiyat   otlarning   doimiy   yo‘ldoshi   bo‘lib,
ulardan  ajrala  olmaydi. Rang  bildiruvchi  sifatlarning har  biri  o‘ziga xos  semantik
strukturasi   va   uslubiy   xususiyatlari   bilan   ajralib   turadi.   Ularning   uslubiy
imkoniyatlari,   okkazional   semalarni   ifodalash   xususiyati   nutq   jarayonida   yuzaga
chiqadi. 
Bitiruv   malakaviy   ishimizning   mazkur   faslida   aynan   rang   –   tus   sifat
leksemalarning   uslubiy   ma’no   qirralari   haqida   so‘z   boradi.   Bunda   bir   qancha
o‘zbek   va   jahon   adabiyoti   ijodkorlari   asarlaridan   (ko‘proq   she’riy   asarlardan)
misollar keltirib, fikrlarimizni asoslashga harakat qildik. 
Dastavval, rang – tus sifatlari orasida badiiy ijodda eng faol leksemalardan
bo‘lmish,   oq   va   qora   sifat   leksemalari   xususida   to‘xtalmoqchimiz.   Qora   sifat
leksemasi   nutqda   faqat   predmetning   rangini   ko‘rsatish   maqsadida   qo‘llanganda,
emotsional   –   ekspressivlikdan   xoli   bo‘ladi,   uning   vazifasi   rang   to‘g‘risida   xabar,
ma’lumot   berish   bilangina   cheklanadi.   Nafaqat   qora   sifat   leksemasi,   balki   barcha
rang – tus sifatlariga ham xuddi  shu  fikrni  aytish mumkin.  Masalan,  qora qalam,
oq daftar,  moviy  osmon,  ko‘k ruchka,   qizil    qon   va hokazo.     Bu  birikmalarda  biz
hech   qanday   uslubiy   ma’no   xususiyatlariga   duch   kelmaymiz.   Chunki   bunday
birikmalar   uslubiy   bo‘yoqdorlikdan   xoli   hisoblanadi.   Biroq   bu   sifat   leksemali
birikmalarning   hokim   bo‘lagi   o‘zgarsa,   sifat   leksemalarning   ma’no   qirralari   ham
o‘zgarishga yuz tutishi, yana ham aniqrog‘i uslubiy ma’no kasb etishi mumkin. 
Masalan,  qora o‘tmish, oq  ko‘ngil, moviy havo, qizil dunyo  kabi. 
Qora  leksemasi so‘zlovchi yoki  yozuvchining o‘z nutqi qaratilgan shaxsga
bo‘lgan   munosabati     nuqtai   –   nazaridan   matnga   bog‘liq   holda   ijobiy   yoki   salbiy
ekspressivlikni   ifodalashi   mumkin.   Bu   leksema   inson   organizmining   yuqori
qismida joylashgan a’zolar (soch, qosh, ko‘z)ni tasvirlash maqsadida qo‘llanganda
13  
  rang   ma’nosiga   ijobiylik   semasini   ham   kiritadi:   Qaro   qoshing,   qalam   qoshing.
Qiyiq qayrilma qoshing qiz // Qilur qatlimga qasd qayrab, Qilich qotil qaroshing
qiz.   (E. Vohidov).   Qoshi yosinmu deyin, ko‘zi   qaro sinmu deyin // Ko‘ngluma   har
birining dard-u balosinmu deyin.  (Alisher Navoiy). 
Keltirilgan   misollarda   mualliflarning   o‘zlari   tasvirlayotgan   kishilarga
bo‘lgan   ijobiy     munosabati   ularga   tegishli   bo‘lgan   a’zolarning   belgilarini
sifatlashlar yordamida keltirish orqali ifodalanmoqda. Demak,   qora   leksemasi  bu
o‘rinda     rang   –   tusni   bildirishdan     tashqari   muallifning   kayfiyatini,   mehr   –
muhabbatini  ham    ma’lum  darajada  bildirib  kelayotir.  Umuman,   qosh,  ko‘z,  soch
kabi   a’zolarga   nisbatan   qora     leksemasi   epitet   sifatida   qo‘llanganda   ijobiy
munosabat   semasi   ma’lum   darajada   aks   etadi.   Quyidagi   misolda   esa   boshqacha
holat   ko‘zga   tashlanadi:   O‘tmishsiz,   kechmishsiz,   manglayi     qaro,   //   Yoqavayron
bo‘lgan   odamlar   aro.   (Shavkat     Hasan).   Lekin   yomon     yurardi   //   Xo‘p   qora     edi
ichi   (H. Olimjon). 
Muallifning o‘zi tasvirlayotgan kishi xarakteridagi odob–axloq normalariga
mos   kelmaydigan   jihatlar   –   munofiqlik,   g‘alamislik,   g‘iybatchilik,   ochko‘zlik,
berahmlik   singari   sifatlarni   ko‘rsatishga   intilishi   uning   qora   leksemasini   salbiy
semada qo‘llashga asos bo‘lgan.  Qora   leksemasi bu  o‘rinda yuqorida qayd etilgan
salbiy   belgilarni   o‘zida         mujassamlashtirgan         va       matnga         bog‘liq         holda
ma’no    anglatish    doirasini    kengaytirgan.   Umuman,     qora      leksemasi   ana
shu    xususiyatiga     ko‘ra   ich    so‘zi    bilan    birikib,    tilimizda    “yomon    
niyatli,  boshqalarga    yaxshilikni    ravo    ko‘rmaydigan”    ma’nosini    
ifodalovchi      ichi   qora     frazemasi      sifatida    qat’iylashib    qolgan. 19
     Zafar
Pardayevning           “O‘zbek         tilida         sifatlarning           semantik   –   uslubiy
xususiyatlari”    nomli      ilmiy     monografiyasida     qora     leksemasining   yana
tilimizda       quyidagi     okkazional     semalarni       ifodalashi       mumkinligi     e’tirof
19  Rahmatullayev   Sh.    O‘zbek   tilining    izohli    frazeologik     lug‘ati. – Toshkent:    O‘qituvchi,   1978.   – 408 b.
48
  Pardayev   Z.   O‘zbek   tilida    sifatlarning    semantik – uslubiy    xususiyatlari.  – Samarqand:   SamDU    nashri,
2007.   36 – 44 – betlar. 
14  
  etilgan:       motam,       qayg‘u,         kun,         kunning         ma’lum         vaqti,       yorug‘lik   –
qorong‘ulik       darajasi         kabi.         Tadqiqotda         olim         qora         leksemasining
yigirmaga    yaqin    semasi    xususida   fikr    bildirib   o‘tgan. 48
 
A. N.   Kononov        qora        sifat     leksemasining            ma’nolarini        tadqiq
etib,       bu       leksema         bilan         “katta”,       “yirik”,         “muhtasham”,       “ulug‘”,
“qudratli”,       “kuchli”,       “pokiza”,       “musaffo”,     “quruqlik”,       “yer”,       “zulmat
ko‘ki”,         “shimol”         kabi         semalar         ifodalanganligini           ko‘plab       misollar
yordamida         izohlab         bergan         edi.     Ilmiy         tadqiqotlarning         guvohlik
berishicha,       turkiy         xalqlarda         bir           zamonlar         qora         rangli         bayroqlar
bo‘lgan.    Jumladan,    adabiyotshunos    olim     I.  Haqqul       Ergash    
Jumanbulbul     kuylagan      “Dalli”    dostonidagi    bir    baytda      shunga   ishora
borligiga       asoslanib,     “Qorabosh       tug‘”     ( qora     rangli       bayroq ) – boshini
o‘limga    tikkan    mard,   jasur     jangchilar    bayrog‘ini    bildirib,    bu   o‘rinda
eroniylarning           bayrog‘iga         qarshi         tiklangan         turkiy         tug‘dir”,         degan
xulosani    bayon   etgan.   20        
Umuman,     Ibrohim    Haqqulning         qora    rang
talqiniga   doir    kuzatishlari     shundan    dalolat    beradiki,     “ turkiy    qavmlar
islomgacha    va     islomdan      keyin      ham       qora       rangdan     salbiy      ma’no,
holat    va   hodisalarni    xarakterlashda     nechog‘lik     keng     foydalanishgan
bo‘lmasin,     haq       ahli,       ma’no       va       ishq       sohiblaridan     hech       bir       kishi
mohiyati             ilohiyotda           qora         rangning         muqaddasligiga         sira         shubha
qilmagan.    Hatto     Sharq    she’riyatida    takror – takror    ishlatilgan      
“ qora    ko‘z”     ( chashmi    siyoh ),    “qora    zulf”    ( zulfi   siyoh ),     “ qora
xol” ,    “qora    balo”     singari    o‘nlab    istioraviy      ibora    va     tashbehlar
irfoniy       haqiqatlar       ifodasi       uchun       ham       xizmat       ettirilgan.” 21
       Ibrohim
Haqqulning    mazkur    fikrini   asoslash    uchun   Hofiz     Sheroziyning     butun
turk       dunyosiga       mashhur       quyidagi       misralarini       keltirish       kifoya,     deb
o‘ylayman:      Agar         ko‘nglimni       shod     etsa,     o‘shal       Sherozning       jononi, //
20  Ibrohim   Haqqul.  Qora    rang – muborak    rang // Ibrohim    Haqqul.    Zanjirband     sher   qoshida   ( Navoiy
saboqlari ).  – Toshkent:     Yulduzcha,    1989,    36 – 45 – betlar. 
21  Ko‘rsatilgan    asar.    43 – bet. 
15  
  Qaro       xoliga       baxsh       etgum        Samarqand –u         Buxoroni.      Yoki      Halima
Xudoyberdiyevaning    quyidagi     misralarini    aytish    mumkin:     Siz    desam,
bar       tutqazmay,       sochilgan       o‘ylarimday, //     Bu       tong         qaro         sochlarim
mayda – maydadir,    begim. 
Z. Pardayev    e’tirof    etganidek,     qora     sifat    leksemasining   uslubiy
ma’no         qirralari           benihoya         ko‘p.         Shuningdek,       tilimizda         bu       so‘z
ifodalagan    simvolik   ma’noni     boshqa    sifat    leksemalar   ham    ifodalashi
mumkin.     Masalan,      o‘zbek     tilida      faqat        qora    sifat    leksemasigina
emas,    balki      ko‘k      sifat    leksemasi    ham      ramziy     motam     ma’nosini
anglatgan.    Bunga    misol    qilib,    Usmon    Azimning    quyidagi    misralarini
keltirishimiz    mumkin:     Sevgimiz    o‘ldimi? – libosingiz     ko‘k ,  //  Ko‘nglingiz
- begulxan,     ko‘zingiz – becho‘g‘.      
Shuningdek,        qora          sifat          leksemasi             she’riyatda               oq      sifat
leksemasi         bilan         qarshilantirilgan          holda,         keng         uslubiy         ma’nolarda
qo‘llaniladi.       Bunga           Azim         Suyunning         “Oq       va       Qora”,         Usmon
Azimning    “Grafika”       she’rlarini    yaqqol     misol    keltirish    mumkin: 
Har       ikkala         she’rda         ham       oq         va         qora           sifat         leksemalari
uslubiy    ma’no   tashimoqda.    Ikkalasida   ham     oq     sifat     leksemasi    ijobiy
semani,     qora       sifat    leksemasi   esa    salbiy    semani    ifodalashga    xizmat
qilgan.     Ko‘rinadiki,        oq        va        qora              rang – tus       sifatlarining           poetik
nutqda    uslubiy    vazifa     bajarish    ko‘lami     nihoyatda    keng.   She’riyatda
har    bir    shoir      oq      va      qora         leksemalarini    qo‘llashda    ma’lum    bir
ma’no       nozikliklarini,       okkazional       semalarni     ifodalashni       ko‘zda       tutadi.
Shunisi     xarakterliki,       poetik     matnlarda    insoniy    munosabatlar   rang –
tus         bildiruvchi         sifat       leksemalar       vositasida       aniq,     lo‘nda     va     obrazli
tarzda         ifodalanadi.               Oq         va         qora           sifat         leksemalari       insoniy
munosabatlar,    xarakterlar   tasvirining   ikki    qutbi – antonimi    sanaladi. 22
     
22  Rahmatullayev   Sh.,   Mamatov   N.,   Shukurov   R.    O‘zbek   tili    antonimlarining     izohli     lug‘ati.  – 
Toshkent:     O’qituvchi,    1980.   – 232 bet. 
16  
  Oq        leksemasini         qo‘llashda            insonga         xos      bo‘lgan        barcha          ijobiy
jihatlar        nazarda       tutilsa,        qora          leksemasini        qo‘llashda        esa        buning
tamomila       aksi       tushuniladi.     Ularni       poetik       nutqda,       hatto       bir       she’r
doirasida    qarama – qarshi    qo‘llash    esa    fikrni   aniq    ifodalash,    mazmunni
kuchaytirish,     ta’sirchanlikni    oshirish    imkonini    yaratadi. 
Yuqorida    Azim     Suyunning    “Oq   va   Qora”    she’rida      shoir      oq
va        qora              leksemalarini        buloq,       daryo,     tog‘,     dunyo,     shom        so‘zlari
bilan    birga    qo‘llab,    antiteza    usuli 52
dan    o‘rinli    foydalangan.       She’rda
fikrlarning    bir    necha       obrazlar    vositasida    berilishi    ham   o‘ziga    xoslik
kasb       etgan.       Darhaqiqat,         “poetik       nutqda           fikr       ba’zan       bitta       gap
bilan,     ba’zan   esa    butun    tekst    bilan    ham    ifodalanadi.    Butun     tekst
bilan        bir            fikr        bayon         etilganda         qator  –  qator        obrazli         ifodalarni
qo‘llash         fikrning              obrazliligini        kuchaytirib,            uning        ta’sirchanligini
yanada    oshiradi.” 53
 
Yuqoridagi     she’rda    shoir        oq      leksemasi       vositasida      
O‘zbekistonning      mustaqillikdan     keyingi    davrini     ta’riflash     uchun    uni
buloq,    daryo,     tog‘      va      dunyoga     qiyoslaydi,     ya’ni     oq    buloq,    oq
daryo,     oq     tog‘    va      nihoyat      oq     dunyo      deyilganda        beixtiyor    o‘z
mavqeini         tiklab         olayotgan         respublikamiz,           ajoyib           xalqimiz,
yangicha     tuzumimiz      ko‘z    o‘ngimizda    gavdalanadi.     Qora   buloq,    qora
daryo,         qora         tog‘         va         nihoyat         qora         dunyo         deyilganda       esa
respublikamizning     yetmish    yillik       totalitar     tuzum    davridagi    hayoti,
xalqimizning      nochor    turmushi,    eski   ma’muriy     buyruqbozlik     tuzumi
haqidagi         obrazli         tasavvur         ko‘z           oldimizga         keladi.           Oxirgi         to‘rt
misrada     oq     va     qora      leksemalari    dunyo     va     shom     so‘zlariga    birikib,
ikki   xil    majoziy    ma’no    ifodalagan:   a)     oq    dunyo      deyilganda    shoir
kunduz    kunga    nisbatan    bu     so‘zni     ko‘chma    ma’noda    qo‘llagan;   b)
17  
  bu       leksemalarning       obrazi,       okkazional         semalarni         ifodalashi       o‘tmish
davri     va    hozirgi     davrni      qiyoslash    uchun    ham      xizmat    qilgan.     
Bu    o‘rinda    yana    bir        holatni    ta’kidlash    o‘rinlidir:      oq       leksemasi
buloq,    tog‘,    daryo,     dunyo        so‘zlariga    birikib   kelganida     ijobiy    
                                                           
52
  Hojiyev       A.       Tilshunoslik         terminlarining         izohli         lug‘ati.     –   Toshkent:         “O‘zbekiston       milliy
ensiklopediyasi”       nashriyoti,       2002.     16 –bet;     Qo‘ng‘urov       R.     O‘zbek         tilining       tasviriy       vositalari. –
Toshkent:    Fan,   1977.   
111 – bet;     Karimov    S.   O‘zbek   tilining    badiiy    uslubi. – Samarqand :    Zarafshon,    1992. – 140
bet.  53
 Umurqulov   B.   Poetik    nutq    leksikasi.     – Toshkent:   Fan,    1990.    56 – 57 – betlar. 
emotsional    semani    ifodalagan    bo‘lsa,          shom     so‘zi     bilan     birikkanda
salbiy     emotsional    sema    ifodalaydi.  
Oq      sifat    leksemasi    badiiyatda     beg‘uborlik,    musaffolik,    tinchlik
ramzi       sifatida     keng     qo‘llanadi.    Uning       kuchaytirma      shakli     ayniqsa,
kuchli    uslubiy    bo‘yoqdorlikka    ega   bo‘lib,    she’riyatda     ijobiy    kayfiyat,
toza       ruhni       uyg‘otish       uchun         faol       ahamiyat       kasb       etadi.       Masalan,
Hamid         Olimjonning         “O‘rik         gullaganda”         she’ri         fikrimizga         yaqqol
misol       bo‘la       oladi.          Derazamning       oldida       bir     tup     //     O‘rik       oppoq
bo‘lib    gulladi.      Mazkur    she’rda    muallif       oq      sifat    leksemasini    ham
qo‘llashi    mumkin    edi.    Chunki    tabiatshunoslikdan     barchamizga    yaxshi
ma’lum    bo‘lganidek,    erta    bahorda    barcha   o‘rik    shoxlari    oq    bo‘lib
gullaydi.       Biroq         mazkur         misralarda             muallif         aynan         oppoq           sifat
leksemasini    tanlaganida    ham   bir   hikmat    bor.    Ya’ni     oppoq     so‘zi    bu
yerda        nafaqat,       o‘rik         gullarining        rangini,         balki,         sof         lirik        tabiat
manzarasini,         insonning         eng       intim,       ichkin         ruhiyati         bilan         bog‘liq
manzaralarni         tasvirlashda           ham             oq         sifat         leksemasiga         qaraganda
samaraliroq       leksema       hisoblanadi.       Shu       bois       ham       muallif         she’rda
aynan     oq     yoki     pushti      emas,     oppoq     sifat     leksemasini    tanlagan.  
18  
  Rang   –tus         sifatlarining         takrori         ham       she’riyatda           uslubiy
bo‘yoqdorlikni           ta’minlab         beruvchi         eng         yaxshi         vositalardan         biri
hisoblanadi.       Masalan,       Yog‘ib       chiqsin     shu     tun       xonangga,   // Ko‘nglim
kabi       oq   –   oppoq         qorlar.         (   Guljamol         Asqarova   ).       Bugungi         kun
she’riyatida   o‘ziga   xos   ovozga    ega    bo‘lgan    shoiralardan    biri    Guljamol
Asqarova         ijodida       rang – tus         sifatlari     eng     ko‘p       qo‘llaniluvchi       sifat
leksemalar     tarkibiga     kiradi.       Misol       uchun     uning     quyidagi       misralarini
diqqat         bilan      ko‘zdan         kechiraylik:       Yuragimda         bo‘y        ko‘rsatmoqda,   //
Mehringizning    oppoq    gullari.    Menga     qaro    qoshlaringizda,  //  
Salanglating         o‘n         sakkizta           dor.       Qo‘llarimga       olaman       sekin,//     Alvon
rangli     qizil       dastakni.     Ammo     tushun,     qo‘llarimga     men,   //     Ololmayman
qizil       yurakni.     Bir         yor     topsak     edik       jondan       kechgulik//   Eng     go‘zal,
eng   oppoq    tongdan    kechgulik.   Bizdan   o‘tdi,   bariga   uzr!    Hajringizda
to‘ldi         qarog‘im.   //   Men       yashil       ishq       kutgandim       sizdan,       Xayr     endi
sariq    yaprog‘im!   …O‘lganimda    sariq    gullarmas,    Qizil   gullar    keltiring
menga.    …Uchrashamiz    tashlab    ketilgan,    Sariq     gullar   mamlakatida. 
Yuqorida    keltirilgan    misollarda    rang – tus      sifatlarining     
dennotativ    ma’nosidan    tashqari    konnotativ    ma’nosi    ham     yaqqol    bo‘y
ko‘rsatib    turibdi.    Chunonchi,     yashil     sifat   leksemasi    tiriklikni,    hayotni
ramziy       tasvirlasa      (“ yashil      ishq” ),         sariq          sifat     leksemasi,       bil’aks,
ayriliqning,    firoqning   ramziy    belgisi    sifatida    yuzaga     chiqmoqda .
( “sariq   yaproq”,    “sariq    gullar” kabi ).          
Badiiy    adabiyotda     boshqa     rang – tus     sifatlari     ham    keng    
uslubiy           ma’noda         qo‘llaniladi.          Chunonchi,           qizil           sifat         leksemasi
xususida    ham    shuni    aytish    mumkin.      Bu    leksema     xuddi     qora      va
oq      sifat    leksemalari    kabi     juda   ko‘p    ramziy    ma’nolarda   qo‘llanilgan.
Qizil         sifat       leksemasi          she’riyatda       go‘zallik,       husn       timsoli        sifatida
keng     qo‘llaniladi.   Masalan,      Ulda    aytadir:  bir    qizil    yanoqqa, // 
19  
  Uchradim    tushimda    ko‘milgan    oqqa   //   Oqqa     ko‘milganda    shunchalar
go‘zal,    Mendan-da     go‘zaldir,    kundan-da    go‘zal      ( Cho‘lpon )     
misralarida     qizil       sifat    leksemasi    aynan     biz     yuqorida     tilga     olgan
vazifada      qo‘llanilmoqda.  Unga      ma’nodoshlik       vazifasini      bajaruvchi       ol
sifat      leksemasi, 23
       ayniqsa,        she’riyatda      eng     ko‘p       qo‘llanuvchi          sifat
leksemalardan         biri         hisoblanadi.   Masalan,         Degaylarki,         charos   –u,       ol
gilos       olmish       labingdan       rang, // Labing         teksa       hasad     qilgum,       gilos
birlan    uzumdan    ham.             ( Erkin    Vohidov ).     Ol     leksemasida      qizil
sifat       leksemasiga           nisbatan           badiiylik,       poetik         ta’sirchanlik           kuchli
bo‘lib,       poetik      tilning       jozibadorligini        ta’minlashda      bu      leksemaning
ahamiyati         katta.         Poetik         nutqda               ol           leksemasi           qizil           sifat
leksemasiga         nisbatan         kam           qo‘llanadi.             Qizil         rangni         bildirishda
qo‘llaniladigan             sifat     leksemalardan       yana        qirmizi,       alvon      kabi       sifat
leksemalar         ham         kuchli         badiiyatni         ifodalovchi         sifat         leksemalar
tarkibiga    kiradi.    Shuningdek,    she’riyatda      bu   rangni   ya’ni   qizil    rangni
ifodalash    uchun    bir    qancha    predmet    nomlaridan     ham    foydalanishlik
kabi    holatlar    uchraydi.    
Masalan,     anor,    gilos,    yoqut,    shafaq     va    boshqa    tabiat     ne’matlaridan
qizil    rangni    ramziy    ifodalsh   uchun     foydalanish    mumkin.      Sochilgan
sochingday    sochilsa    siring, //    Anor    yuzlaringni    kimga    tutasan?!             
( Cho‘lpon ).    
Keltirilgan    misolda      anor     leksemasining     belgi       ma’nosida    
qo‘llanilishi    inson    yuzi    va    anorning      rangi    o‘rtasidagi    o‘xshashlikka
asoslanadi.         Shuningdek,         bu       misolda               anor         leksemasi         “rang”
semasidan    tashqari    “go‘zal,    suluv”    semalarini    ham    anglatadi.   Lekin
negadir     “O‘zbek    tilining    izohli   lug‘ati”    ( 1981 ) da        anor    
23  Hojiyev   A.   O‘zbek   tili    sinonimlarining    izohli    lug‘ati. – Toshkent:   O‘qituvchi,    1974.    – 252 bet. 
20  
  leksemasining     ana    shunday    okkazional      semalarga    ega    bo‘lishi    qayd
etilmagan. 24
 
Umuman    olganda,    tilimizda   rang –tus     bildiruvchi      sifat    
leksemalar     har    xil    so‘zlar     bilan    birikib,     epitet    vazifasida    kelishi
va    turli    uslubiy    maqsadlarda    qo‘llanilishi    keng    tarqalgan.    Yuqorida
biz         tilimizda             faol       qo‘llaniluvchi           rang   –tus         ifodalashga         xizmat
qiladigan           qora,       oq,       qizil,         sariq,         yashil               sifat       leksemalarning
semantik       strukturasi     va     uslubiy       xususiyatlari       haqida       fikr       yuritishga
harakat      qildik.       Kelgusida       rang – tus       bildiruvchi          sifat        leksemalarni
yaxlit         holda           uzviy         tahlil         usulida           tadqiq       etish       o‘zbek         tili
semasiologiyasi,         leksikologiyasi         va         uslubiyatining           ko‘plab         dolzarb
muammolarini    hal    etishiga    xizmat     qiladi. 
1.3. Belgi  bildiruvchi so‘z badiiy     matnda     maza – ta’m       sifatlariga       xos
konnotativ    ma’nolar 
Ma’lumki,    o‘zbek    tilida   sifat    asosan   predmetning     belgisini     
bildiruvchi      so‘zlar    guruhidir.      Sifatlar    semantik    jihatdan   shakl,    holat,
xususiyat,    maza – ta’m,    hid     bildiruvchi     guruhlarga    tasniflanadi.    
Sifatlarning    mazkur    guruhlari   ularning    denotativ   ma’nosiga    asoslanadi.
Biroq               nutqiy         qo‘llanishda             mazkur           guruhga         kiruvchi         sifatlar
o‘zlarining     turli    ma’no    qirralari    bilan    so‘zlovchiga    keng    imkoniyat
beradi.           Buni         asosan         matn         tahlilida         kuzatish         mumkin.           Ilmiy
manbalarda         so‘zning       bunday         semantik           imkoniyatlari               konnotativ
ma’no         sifatida         qayd         etiladi.         “Konnotatsiya”     -   leksema           tarkibidagi
uslubiy       ma’no       qirralaridir.     Ular       leksemalarni        atashdan,       nomlashdan
tashqari,         shaxsiy         munosabatlarni         ifodalashga           yoxud         shu
leksemalarning     qo‘llanilishi    doirasini      belgilashga    xizmat    qiladi.    
Biz    quyida     maza – ta’m     bildiruvchi     sifatlarning    konnotativ    
24  O‘zbek    tilining    izohli    lug‘ati.,    ikki    tomlik,    I tom,    M.:    1981.   1- 48 – betlar. 
21  
  ma’nolari    to‘g‘risida    so‘z    yuritmoqchimiz. 
Maza – ta’m      bildiruvchi    sifatlar      shaxsning     tashqi    ko‘rinishiga
nisbatan       qo‘llanilib,       o‘zining         maza – ta’m          ma’nosidan       uzoqlashadi.
Masalan:        Uyimizga             shiringina         bir       qiz       kirib       keldi.          ( So‘zlashuv
nutqidan  ). 
Ushbu    gapdagi     shirin     sifati     shaxsning     tashqi     ko‘rinishiga   
nisbatan       qo‘llanilib,        chiroyli,       yoqimtoy          kabi         so‘zlarning         sinonimi
sifatida     anglashiladi.     
Ba’zan         maza   –   ta’m         sifatlari           so‘zlovchining           ruhiy         holatiga
tavsif     beruvchi      belgi    ma’nosida    qo‘llaniladi:     Achchiq     xotiralar     uni
tinch       yashashga       qo‘ymas       edi.       Shirin       orzular       og‘ushida           qanday
uxlab    qolganini     o‘zi    ham    bilmay    qoldi. 
Ushbu     gapdagi       achchiq     va     shirin      sifatlari     o‘zlari    bog‘lanib
kelgan         xotiralar       va       orzular         so‘zlarini    sifatlab    kelgan.      Mazkur
holda       so‘zning           maza – ta’m       ma’nosi         ikkilamchi          o‘ringa       tushib,
asosiy    birlamchi    ma’nosi     ruhiy    holat    ifodasiga     ixtisoslashadi. 
Ijtimoiy         jarayondagi           mavhum         tushunchalar         bilan         birga
qo‘llanilib,     yaxshi    va     yomon      ma’nolarini    ifodalaydi.    Masalan:     
Haqiqat           shu       qadar     shirinki,       totib       ko‘rging     keladi.           Shu       qadar
achchiqki,     tilingni    kuydiradi.    (  O‘tkir    Hoshimov    “Daftar    hoshiyasidagi
bitiklar” ). 
Maza   –   ta’m         bildiruvchi         achchiq         sifati         predmetning         hidini
ifodalab,         konnotativ         xususiyatini         namoyon         qiladi:       Nim         qorong‘u
xonasidan    chaqaloq    cho‘qintiriladigan    jomda    oqava    suvining    achchiq
hidi    anqidi.   (  G. G. Markes ). 
22  
  Quyida        berilgan        matnda        esa       shirin         so‘zining        salbiy       baho
munosabatini         ifodalashga       xizmat       qilishini       kuzatish       mumkin.        Shirin
so‘zi       lug‘aviy       ma’nosiga       ko‘ra       maza – ta’mning       lazzatli       ekanligini
bildiruvchi    so‘z.    Biroq    matnda     so‘zlovchi    talabi    bilan   u   maza – ta’m
ma’nosidan    butkul    uzoqlashadi,    boshqa    ma’noni    ifodalay     boshlaydi. 
  –   Toshbolta         unga         ham       ikki         og‘iz         “shirin”           gaplaridan
aytmoqchi    edi,    qizining    ko‘zlariga      ko‘zi    tushib,    shashtidan    qaytdi . 
Bu       o‘rinda          shirin         so‘zi          kesatiq        ma’nosida          qo‘llanganligi
sababli         salbiy         baho         munosabatini         shakllantirgan.         Buni           matn
qurshovida    yanada    aniqroq    his    etish     mumkin:   -  Nima    deding,    voy
enag‘ar!  - Sen! – Toshbolta    unga    ham    ikki   og‘iz     “shirin”    gaplaridan
aytmoqchi    edi,     qizining     ko‘zlariga    ko‘zi     tushib,    shashtidan    qaytdi.
(   Tohir   Malik   “Murdalar      gapirmaydilar” ). 
Shunisi     xarakterliki,    so‘zlashuv     nutqida    maza – ta’m    bildiruvchi
sifat   leksemalar       asosan     iste’mol    qilinadigan    predmetlar    ( suv,    choy,
kofe,       taom,             shirinliklar          kabi  ) ga         nisbatan         qo‘llanilsa,         poetik
nutqda     bu    holat    juda     kam     uchraydi.      Poetik     matnlarda    maza –
ta’m           bildiruvchi             sifat             leksemalar           asosan           ko‘chma         ma’noda
qo‘llaniladi,    hamda     quyidagi     okkazional     ma’nolarni    ifodalaydi: 
a) havoning       sovuqlik       darajasini       ifodalaydi:        Izg‘irin       tunlarda
achchiq       qahraton,     /   Odamlar         bu       yerda           yalang       to‘shlarin,       Fashist
tanklariga    qilganlar   qalqon    (  Erkin    Vohidov );     Ufqlarda    esa     achchiq
bir    tuman /  Mening    ko‘zlarimga    quyardi    zahar      ( Abdulla    Oripov ).  
b) “yoqimli”    semasini    ifodalaydi:      Tevarakni,    borliqni   ma’yus /
Shirin    mudroq    yotarkan    bosib …( M.  Ali );     Ertak    degani    bu  -  bolaga
ermak,   Ertak    degani    bu    shirin  -  aqida   ( Abdulla    Oripov ). 
d)  shirin    leksemasi   insonga    nisbatan    qo‘llanilganda   ham    
23  
  “yoqimli”     semasini        ifodalashga           xizmat       qiladi:        U     chevar     qiz,       u
shirin    qiz,  / Buni    hamma    biladi     ( Erkin    Vohidov ). 
Umuman     olganda,    maza – ta’m    bildiruvchi    sifat     leksemalarning
har         biri         o‘ziga         xos         xususiyatlarga         ega.       Masalan,         to‘plangan
materiallar             tahlili           shuni         ko‘rsatadiki,       leksik   –   semantik         guruhga
mansub         birgina        shirin          leksemasi        ko‘chma       ma’nolarni,       okkazional
semalarni         ifodalashda               keng         imkoniyatlarga         egadir.           Ayniqsa,
she’riyatda        shirin        sifat         leksemasining         uslubiy         ma’no       imkoniyatlari
yaqqolroq    o‘z     aksini     topadi.  
Demak,   yuqoridagi     misollarda    mualliflar   o‘z    subyektiv    
munosabatlaridan,    so‘zdan    foydalanish    mahoratidan    kelib    chiqib,    shirin
leksemasini     uslubiy    vosita    sifatida    qo‘llaganlar   va    shu    bilan    she’riy
matnlarning        ta’sirchanligini    ta’minlaganlar.   Shirin    leksemasi    ko‘chma,
okkazional       ma’noda       qo‘llanilgan       har     bir     o‘rinda       “yoqimli,       sevimli,
ardoqli”         semalari         bo‘rtib         turadi.       Bu           leksemaning           bir         o‘rinda
yonma – yon     takror    qo‘llanilishi    ma’noni     kuchaytirish,    ekspressivlikni
oshirish    uchun     xizmat    qiladi:     Goh     Fuzuliydan    g‘azallar    o‘qir /   
Gohi      shirin   - shirin      qilar      askiya      ( Erkin      Vohidov );        Shirin – shirin
o‘ylarin       o‘ylab,       O‘ltirardi           chashma         qoshida         (   Erkin       Vohidov   );
Mendan         so‘rab         ko‘ring         yashash         g‘ururin:     /   Yashamoq         shirindir,
yashamoq    shirin     ( G‘afur    G‘ulom ). 
Achchiq         leksemasi        haqida       ham            xuddi        shu        fikrni        aytish
mumkin.         Bu         leksema         ham         matnga         bog‘liq         holda         turli         xil
okkazional    ma’nolarni    ifodalashi    mumkin: 
a) “qayg‘uli,    alamli”    semalarini   ifodalaydi:      O‘tar     uning   ko‘z
oldidan  /   Elning    achchiq     turmushi…    ( Erkin    Vohidov  );    Bu     tarix,
ayniqsa,      shunchalar     achchiq / O‘lik    vohalarda    sho‘rob    tuziday             (
24  
  G‘afur   G‘ulom );    Cho‘g‘dek    yonib    turibdi     hamon  /  O‘sha     achchiq,
o‘sha    qora    g‘am!    ( Xurshid    Davron ). 
b) “kishi       kayfiyatiga       yomon       ta’sir       qiluvchi,       ozor       beruvchi”
semalarini           ifoda       etadi:         Quyoshga          qilguday          achchiq         ta’nalar…
Do‘stim         yer         tagidan        iymanib        boqdi          (  Ramz       Bobojon );       Kimga
tegar    yulduz    ko‘zdan    otilgan  /  Achchiq    gina,   la’natlar-u    qarg‘ishlar?
(  Cho‘lpon ). 
d) “   ayanchli,         kishining           rahmini         keltiruvchi”         semasini
ifodalaydi:         Zim   –   ziyo         tun         emish:         achchiq         noladay     /     Giryona
kezarmish     mezon    shamoli    ( M.   Ali ). 
e) “ hid ”      semasini         ham         bildiradi :      Murg ‘ ak           aqlim         yetmasdi
aslo ….    Achchiq    tutun    tegdi    nafasga… ( Erkin    Vohidov ). 
f) ma’noni    kuchaytirish    uchun    xizmat   qiladi:    Yig‘layman    
ko‘zimga    kelmaydi    namlar /   Murg‘ak    vujudimda    faqat    zo‘r     titroq, /
Bo‘g‘zimda    alamlar,    achchiq    alamlar…     (  Erkin      Vohidov  ). 
Insoniy      his  –  tuyg‘ularni ,      holatlarni     kuchli       tarzda      ifodalash     
maqsadida             ba ’ zan             shirin         va         achchiq             leksemalari             bir         misra
tarkibida             yonma   –   yon         qo ‘ llanadi :           Shundan         tunlariga           hamdam
ro ‘ yolar   /     Shirin      muloqotlar ,     achchiq        nidolar …   (   Muhammad     Ali  ). 
Biz         yuqorida             she ’ riy         matnlarda             shirin         va         achchiq
leksemalarining         eng        mahsuldor         uslubiy         vositalardan        biri         ekanligini
ko ‘ zdan           kechirdik .        Poetik         asarlarda         maza   –   ta ’ m           bildiruvchi           sho ‘ r ,
taxir       sifat         leksemalari         ham           kam         miqdorda             bo ‘ lsa - da ,         uslubiy
vosita               sifatida         qo ‘ llaniladi :         Qismat         mayin         ichdim   –   achchiq         va
taxir     /       Tuydim         ehtirosning         samoviy           kuchin           (   Abdulla         Oripov   );
Ozodlik   /  
25  
  Uyqusiz       ko‘zingga         to‘lgan   /     Terday         achchiq           qonli         va         sho‘r
yoshlardan  /   Kim    yuz    o‘girar…    (  Xurshid    Davron ). 
Sho‘r     leksemasi    tilimizda     ayrim      frazemalar    tarkibida    ham    
uchraydi:     Sho‘rlik       boyvachchalar,    toleingiz     sho‘r  /   Afsuski,    tarixdan
tonib    bo‘lmasa!   …     (  G‘afur   G‘ulom  ). 
Tilimizda           tolei       sho‘r               frazemasining               sho‘r         peshona,
peshonasi       sho‘r       kabi       variantlari       ham             mavjud         bo‘lib,       ular     ham
poetik    matnlarda     uslubiy     maqsadlar     uchun     qo‘llanadi. 
Ma’lumki,    so‘zlashuv     nutqida      maza – ta’mni     ifodalash   uchun     
novvot,   asal    kabi    ot    turkumiga      oid    so‘zlardan    ham    foydalaniladi.
Bunda           tasvirlanayotgan       predmetlar     (   shakar,       novvot,       asal         kabilar )
ning     shirinlik,    achchiqlik    ( zahar,    kakra    kabi  ),     sho‘rlik     ( namakob
kabi )       xususiyatiga        ega       ekanligiga         asoslaniladi.        Poetik         matnlarda
ham    xuddi    shunday      holat    kuzatiladi.    Masalan:     Qantak    o‘rik     otim
bor       //       Ko‘p         mazali         totim         bor.           (   Erkin         Vohidov   ).           Tarozibon
amakisi   /   Olar    ekan    paxtani /   Chevar    qiz    deb,   shirin    qiz    deb / Asal
qiz   deb    maqtadi.    ( Erkin    Vohidov );    Kuy,    shakar   labdin    ayurma,   Sen
meni    yig‘latmagil    ( Erkin     Vohidov ). 
Keltirilgan    misollarda     ishtirok     etgan    qantak,   asal,    shaker    
so‘zlari           “shirin”           ma’nosining         turli         darajalarini           ifodalash         uchun
qo‘llangan.           Ulardan       dastlabki       misoldagi       qantak       so‘zi       predmetning
belgisini    ko‘rsatayotgan    bo‘lsa,   keyingi     misoldagi    asal    so‘zida             “
yoqimli”    semasi     bo‘rtib    turadi,     oxirgi     misolda     esa    shakar     so‘zi
insonga         nisbatan       qo‘llanilib,           “shirin,       totli”       semasini           ifodalashga
xizmat    qilmoqda. 
Xulosa    qilib     aytganda,     predmetning     maza – ta’mini     ifodalash
uchun           xizmat           qiladigan           sifat           leksemalar             poetik           nutqda
26  
  o‘zlarining             ko‘proq     ko‘chma           ma’noda         qo‘llanilishi,         okkazional
semalarni           ifodalashi,           muhim           uslubiy           vosita           ekanligi             bilan
xarakterlanadi. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Xulosa
Belgi bildiruvchi     so‘z       turkumi       doirasidagi       ishlar       orasida       sifat
so‘zlarning          semantik   –   uslubiy         xususiyatlarini         tadqiq        etuvchi         ishlar
alohida    ahamiyat    kasb   etadi.   A. G‘ulomov,   R.  Qo‘ng‘urov    kabi   olimlar
o‘zbek   tilida    morfologik    uslubiyat     masalasiga    oid  ilk    dolzarb    ishlarni
amalga         oshirdilar.       Bunda         olimlarning           sifat         so‘zlarning         uslubiy
xususiyatlari     borasidagi   qarashlari    keyinchalik    bu     mavzuning    o‘zbek
tilshunoslik   ilmida    chuqur   tomir     otib    rivojlanishiga     turtki    bo‘ldi.       
B.  Yo‘ldoshev,    A.   Abdurahmonov,    S.   Karimov,    B.   Yoriyev,             
27  
  M.     Mamatov,       K.     Yusupov,       B.       O‘rinboyev,     Z.   Pardayev         kabi
tilshunoslarning             aynan       shu         mavzudagi           tadqiqotlari       yuqoridagi
fikrimizning     yaqqol    dalilidir.   Poetik      matnlarda     sifat     leksemalar     har
xil     so‘zlar     bilan     
birikib,      epitet      vazifasida     keladi.      Moviy     ufq,     moviy      shamol,   yam
– yashil          olam,             yashil        fazo,       moviy         xayol,         moviy           yuksaklik,
yashil     do‘st,      yashil     is,      yashil     libos,     moviy     qo‘shiq,      majruh
ko‘ngil,     murga’ak    dil,     gulgun     chehra,     makkor   ko‘z,     shirin      xayol,
pok       tuyg‘u           kabi       birikmalarda          sifatlar       muhim     tasviriy       vosita
bo‘lib    qolmasdan,    balki    poetik     tafakkur    elementiga,     estetik     hodisaga
aylanib       ketadi,       hamda         nutqni         bezash         doirasidan              chiqib,         his –
tuyg‘uni,     fikrni     obrazli     ifodalash       vositasi     darajasiga     ko‘tariladi.
Poetik           nutqda           rang           bildiruvchi           sifat             leksemalarning         uslubiy
maqsadlarda         qo‘llanilishi         ma’lum         darajada       muallif         yashab       turgan
davrda     qaysi     tuzumning     hukmron    bo‘lganligi,    uning     dunyoqarashi,
qaysi      siyosat       tarafdorligi       ekanligi     bilan    ham      bog‘liq. 
Sifatlar     tadqiqotchilar     tomonidan       semantik     jihatdan    4 – 9    
guruhga     ajratib    o‘rganilmoqda.   Olimlarning     bunday     tasniflari     orasida
taniqli     o‘zbek     olimasi    M.   Sodiqova      tomonidan     ishlab     chiqilgan
tasnif         e’tiborga         molik.     Bu         tasnifga           binoan         sifatlar         semantik
jihatdan     to‘qqiz     guruhga     ajratiladi.    Har     bir     guruhga    oid     sifatlar
ham    o‘z      navbatida     ichki     leksik – semantik     guruhlarga      bo‘linadi.
Jumladan,   holat      bildiruvchi     sifat     leksemalar     tabiiy    holat     belgilarini
ifodalovchi    LSG,    nuqsoniy     belgilarni    ifodalovchi     LSG,      ruhiy     holat
ifodalovchi     LSG,     kishining           hayotiy         holatini         ifodalovchi         LSG lari
singari         o‘nga         yaqin       kichik – kichik             guruhlarga         bo‘linadi.       Rang
bildiruvchi     sifat    leksemalarni     oq,     qora,    ko‘k,    qizil,    sariq,     zangori,
yashil,    bo‘z,     malla,     moviy,   pushti,     pistoqi,    qirmizi,    qo‘ng‘ir      kabi
28  
  asosiy     ( axromatik )      rang     bildiruvchi    leksemalardan     tashqari      saman,
jiyron,     to‘riq,     chavkar,     chipor,     targ‘il       singari      hayvon     tuslarini
ifodalovchi     LSG lar       qatoriga     ajratish     mumkin. O‘zbek    tilida      yana
sifat    leksemalar     orasida     maza – ta’m     
ma’nosini     ifodalovchi     sifat     leksemalar     ham     mavjudki,    ular     badiy
matnda         keng         uslubiy         imkoniyatlarini         namoyish       qiladi.       Ayniqsa,
shirin,     achchiq,     sho‘r,     talx       kabi     maza – ta’m     sifat     leksemalari
badiiy      matnda       eng      ko‘p       qo‘llaniluvchi     uslubiy       sifat       leksemalari
hisoblanadi. O‘zbek     tilida     ko‘lam   me’yorni       ifodalovchi       sifat     leksemalar
qatoriga      keng,    tor,    qalin,   yupqa,    chuqur,    sayoz,    uzoq,    yaqin    kabi
sifat   so‘zlarni   kiritish   mumkin.   Bu   leksemalar   badiiy   matn   poetikasiga
uslubiy   ma’nolarni    yuklashda   eng   sermahsul   sifat    so‘zlardan   hisoblanadi.
Jumladan,     bu     so‘zlar       mavhum     otlar     bilan     qo‘shilib     kelganda     ma’noni
kuchaytirish     uchun     xizmat     qiladi. Umuman       olganda,     sifat     leksemalardan
nutq           jarayonida,       jumladan       badiiy       matnlarda         o‘rinli       va       oqilona
foydalanish       uslubiy       ta’sirchanlikni       oshirish,     ma’noni       kuchaytirishning
muhim   vositalaridan   biri   sanaladi.  
Davrlar       o‘tishi     bilan   til     vositalarining       nutqda       qo‘llanish     imkoniyatlari
kengayib     borganidek,     sifat     leksemalar      ham      yangi     okkazional     semalari
bilan    nutqiy   ta’sirchanlik   doirasini    oshiradi. 
 
 
  Foydalanilgan   adabiyotlar  
1. Karimov   I.    Yuksak   ma’naviyat – yengilmas   kuch.    - Toshkent:  
Ma’naviyat,   2008. 
29  
  2. Karimov   I.   Xavfsizlik     va   tinchlik    uchun     kurashmoq      kerak.   10 –
t. - Toshkent:    O‘zbekiston,    2002. 
3. Abdullayev  A.  O‘zbek   tilida   ekspressivlik   ifodalashning    sintaktik   usuli.
– Toshkent:   Fan,    1987. 
4. Abdurahmonov   A.    Qizil,   oq      va      qora      so‘zlarining     leksik – semantik
xususiyatlari  //  O‘zbek   tili   stilistikasi   va   nutq   madaniyati   masalalari
( ilmiy   maqolalar  to‘plami ),   SamDU   asarlari,   yangi   seriya,   346 – chiqishi,
Samarqand:  1978.  
5. Abdurahmonov     X.,     Rafiyev     A.,     Shodmonqulova     D.   O‘zbek       tilining
amaliy   grammatikasi. – Toshkent:   O‘qituvchi,   1992. 
6. Abdurahmonov  I.   Baland    leksemasi  leksik   ma’nolarining   nutqda  
qo‘llanuvchanligi  //  O‘zbek  tili  stilistikasi   masalalari,  ToshDU  asarlari,  427 –
chiqishi,  Toshkent:   1972. 
7. Abdurahmonov     G‘.,       Mamajonov     S.       O‘zbek       tili     va     adabiyoti.   –
Toshkent:   
O‘zbekiston,   2002. 
8. Asqarova     M.,       Abdurahmonov     X.     O‘zbek       tili       grammatikasining
praktikumi. – Toshkent:   O‘qituvchi,  1981. 
9. .  Aytmatov  Chingiz,    Shoxonov  Muxtor.  Cho‘qqida    qolgan   ovchining
oh-u  zori.       Toshkent – 2009. 
10. Bafoyev  B.  Navoiy  asarlari   leksikasi. – Toshkent:   Fan, 1983.   
11. Bafoyev   B.   Navoiy       nazmi     tilida    qizil       sinonimlari,   sintagmalari   va
ulardagi   ma’nodoshlik //  O‘zbek  tili  va  adabiyoti,   1989,   2-son. 
12. Begmatov     E.     Hozirgi       o‘zbek     adabiy       tilining       leksik       qatlamlari.   –
Toshkent:  Fan,   1985. 
30  
  13. Bobojonov   Sh.   “Eski”     leksemasining    semantik      tavsifi  //    O‘zbek      tili
va  adabiyoti,   2003,   1 – son. 
14. Doniyorov   X.,   Yo‘ldoshev   B.     Adabiy   til   va     badiiy     stil. – Toshkent:
Fan,   1988. 
15. Yoriyev B.  Sifatlarning   stilistik   xususiyatlari   ( M.  Shayxzoda   she’riyati
misolida   )   //     O‘zbek     tili       stilistikasi     va       nutq       madaniyati       masalalari
( ilmiy   maqolalar   to‘plami ),  Samarqand:  SamDU   nashri,   1980. 
16. Ibrohim     Haqqul.     Qora     rang   –   muborak       rang   //     Ibrohim     Haqqul.
Zanjirband       sher       qoshida     (   Navoiy     saboqlari   ).     Toshkent:     Yulduzcha,
1989. 
17. Ibrohim       Haqqul.     Yana     qora       rang     talqini     haqida   //     O‘zbek       tili     va
adabiyoti,   2001,   3- son.   
18. Iskandarova     Sh.     Leksikani       mazmuniy       maydon     asosida     o‘rganish
muammolari. – Toshkent:   Fan,  1998. 
19. Iskandarova       Sh.     Sifat     //     Nurmonov   A.,       Shahobiddinova     Sh.,
Iskandarova 
Sh.,   Nabiyeva   D.   O‘zbek   tilining     nazariy     grammatikasi    ( morfologiya ). –
Toshkent:  Yangi  asr  avlodi,   2001. 
20. Yo‘ldoshev   B.   Said   Ahmad   asarlari   tilida   rang     bildiruvchi   sifatlar   va
ularning       stilistik     funksiyalari       haqida     //     O‘zbek     tili       grammatikasi,
dialektologiyasi  va  leksikologiyasi   masalalari  ( ilmiy   masalalar  to‘plami
),  yangi   seriya,    319 – chiqishi,  Samarqand:  SamDU   nashri,  1977. 
21. Yo‘ldoshev     B.     Badiiy       asar       tili     va     uslubini     o‘rganish   //   O‘zbek     tili
stilistikasi  va  nutq   madaniyati   masalalari  ( ilmiy   maqolalar  to‘plami ),
Samarqand:  SamDU   nashri,   1980. 
31

Mavzu:Belgi bildiruvchi so‘zlar uslubiyati Reja Kirish Asosiy qism 1.1. Belgi bildiruvchi so‘z sifat uslubiyati va uning o‘rganilishi 1.2. Belgi bildiruvchi so‘z badiiy matnda rang –tus sifatlarining uslubiy voqelanishi 1.3. Belgi bildiruvchi so‘z badiiy matnda maza – ta’m sifatlariga xos konnotativ ma’nolar Xulosa Foydalanilgan adabiyot 2

Kirish Inson –Yaratganning eng buyuk mo‘jizasi. Uning buyukligi shundaki, Olloh unga teran fikr, aql –idrok, shuningdek, odob –axloq kabi bebaho boyliklarni in’om etgan. Ular orasida, ayniqsa, so‘zlashish qobiliyati, tillashish –dillashish imkoniyati insonning eng katta baxtidir. Har jabhada kishining mushkullarini oson qilguvchi va yaxshiliklarga yo‘llovchi vosita ham, shubhasiz, tildir. Til – millat ko‘zgusi, madaniyat beshigi, aloqa –munosabat vositasi. O‘z tili va millatini asray olmagan xalq eng g‘arib, eng qashshoq xalqqa aylanadi. Tilga muhabbat ham insonga ona suti orqali qon – qoniga singiguvchi tilsim tuyg‘udir. Ulug‘ qirg‘iz yozuvchisi Chingiz Aytmatov e’tirof etganidek, “Har birimiz bizni voyaga yetkazgan, bizga eng bebaho boyligini –tilini hadya etgan onalar oldida qarzdormiz. Tilimizning sofligi uchun, boyishi uchun jon kuydirsak farzandlik burchimizni ado etgan bo‘lamiz”. 1 Darhaqiqat, dunyoda nimaiki mavjud mo‘jizalar bor,bari – barisi parvarishga, asrab –avaylanishga muhtoj. Bevosita til ham. Bunda eng katta mas’uliyat tilshunoslar zimmasiga yuklanishi, tabiiy. Prezidentimiz Islom Karimov ham aynan shuni nazarda tutib, o‘zlarining “Yuksakma’naviyat –yengilmas kuch” asarlarida quyidagi dono fikrlarni keltirib o‘tganlar: “Biz ajdodlardan avlodlarga o‘tib kelayotgan bebaho boylikning vorislari sifatida ona tilimizni asrab– avaylashimiz, uni boyitish, nufuzini yanada oshirish ustida doimiy ishlashimiz zarur. Ayniqsa, fundamental fanlar, zamonaviy kommunikatsiya va axborot texnologiyalari, bank – moliya tizimi kabi o‘ta muhim sohalarda ona tilimizning qo‘llanish doirasini kengaytirish, etimologik va qiyosiy lug‘atlar nashr etish, zarur atama va iboralar, tushuncha va kategoriyalarni ishlab chiqish, bir so‘z bilan aytganda, o‘zbek tilini ilmiy asosda har tomonlama rivojlantirish va milliy o‘zlikni, vatan tuyg‘usini anglashda ezgu maqsadlarga xizmat qilishi, shubhasiz.” 2 O‘zbekiston o‘z mustaqilligining yigirma uchinchi dovonidan mislsiz muvaffaqqiyatlar bilan o‘tdi. 1 Aytmatov Chingiz, Shoxonov Muxtor. Cho‘qqida qolgan ovchining oh-u zori. Toshkent -- 2009. 28-bet. 2 Karimov I. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. Toshkent: Ma’naviyat - 2008. 87-bet. 3

Bu muvaffaqqiyatlarning zalvorli salmog‘i, hech bir istisnosiz, hayotimizning barcha sohalarida -iqtisodiyotda ham, ijtimoiyotda ham, ma’rifat–u ma’naviyatda ham tarozi pallasini ro‘yirost bosib turibdi. Ana shunday muvaffaqqiyatlarning eng muhtashamlaridan biri, shubhasiz, shuki, xalqimizning aqliy va ruhiy dunyosining oynasi, dunyolarga bermaydigan bebaho boyligi bo‘lgan, ammo asrlar davomida qizil va yana qancha ranglardagi istibdod iskanjasida to‘lg‘onsa –da, badiiyatning betakror bo‘stonini bunyod etmoqqa tuganmas kuch topgan tilimiz–o‘zbek tili o‘zining erkin taraqqiyot o‘zaniga tushib olib, bu oydin yo‘ldan hadiksiz va hormay odimlamoqda. Tilimiz qorong‘i kechadan kunduzga ko‘chdi. Istiqlol tufayli, uning jasur me’mori bo‘lmish Yurtboshimiz tufayli o‘zbek tili o‘z nufuzi va obro‘yini tikladi. Ammo xolisanlillo aytish joizki, bunga erishish osonlikcha bo‘lgani yo‘q. Ma’lumki, o‘zbek tiliga davlat tili maqomini bergan hujjat –“Davlat tili haqida”gi Qonun 1989 –yilda, hali “markaz”ning qattol quyushqonidan chiqish tahlikali bo‘lga bir davrda qabul qilingan. Respublikaning o‘sha davrdagi rahbarlari ikki tilga–o‘zbek va rus tillariga davlat tili maqomini berish g‘oyasini zo‘r berib targ‘ib qilganlar, hatto ana shunday g‘oya asosidagi qonun loyihasi ham e’lon qilingan. Xayriyatki, 1989–yilning iyun oyida muhtaram Islom Karimov respublikaning birinchi rahbari sifatida ish boshladi. U kishining bevosita tashabbusi va jasorati bilan mazkur ikki tillilik g‘oyasi butunlay barham topdi, o‘zbek tilining qonuniy huquqi qonunlashtirildi. Prezidentimiz alohida ta’kidlaganlaridek, “Bu Vatanimiz tarixida tom ma’nodagi buyuk voqea edi”. 2 Ayni paytda Prezidentimiz iftixor bilan shunday yozadilar: “1992 –yil 7– dekabrda qabul qilingan O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida davlat tilining maqomi huquqiy jihatdan aniq belgilanib, mustahkamlab qo‘yildi. Shu tariqa o‘zbek tili mustaqil davlatimizning bayrog‘i, gerbi, madhiyasi, Konstitutsiyasi qatorida turadigan, qonun yo‘li bilan himoya qilinadigan muqaddas timsollaridan biriga aylandi” 3 . 2 Islom Karimov. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. Toshkent: Ma’naviyat, 2008, 85-bet. 3 Islom Karimov. Ko‘rsatilgan asar. 85 – bet. 4

Bugun O‘zbekistonda Yurtboshimiz rahnamoligida benihoya xolis va odil til siyosati shakllangan, bu siyosatni hayotga joriy qilish borasida ishlab chiqilgan aniq chora -tadbirlar muntazam amalga oshirilmoqda. Qisqa vaqt ichida o‘zbek alifbosi va imlosi isloh qilindi, o‘zbek tilini ilmiy tadqiq qilish va o‘qitish ishlari mustaqillik davri talablariga javob beradigan darajaga keltirildi. Endilikda mana shu tarixiy o‘zgarishlarni, bu boradagi yutuq va tajribalarni umumlashtirmoq hamda galdagi ustuvor vazifalarni bajarmoqqa yeng shimarib kirishmoq, jadal harakat qilmoq lozimdir. Jahondagi rang–barang tillar dunyosining tirikchilik tarixi shuni ko‘rsatadiki, tilning taraqqiyoti barcha davrlarda siyosiy tuzumning milliy tilga qanday munosabatda bo‘lishiga bog‘liq bo‘lgan. Bordi –yu, tilga davlatning munosabati ijobiy bo‘lsa, tilning rivoji tezlashgan, u boyib borgan, bordi –yu, davlat tilga nopisand munosabatda bo‘lsa, til rivoji sekinlashgan yoki deyarli to‘xtagan, muloqot va hissiyot quroli sifatidagi vazifasi barham topgan, hatto o‘lik tilga aylangan. Til odamga tabiat in’om qilgan bebaho ne’mat, uni maxluqot to‘dasidan insoniyat rutbasidagi oliy sinf o‘laroq ayirgan qudratdir. Bu oliy sinfning aql va ko‘ngil mulki ayni shu tilga ko‘ra munavvardir.Bashariyatning necha ming yilliklar mobaynida to‘plangan butun aqliy va hissiy tajribalari ayni shu tilga ko‘ra salomat saqlanib keladi.Til faqatgina muloqot quroli emas,u inson ma’naviy –ruhiy dunyosining bekir va betakror tirgagidir. Shuning uchun ham tilsiz muhabbat, sadoqat, e’tiqod kabi bir qator cho‘ng tushunchalar tirgaksiz qoladi, shuning uchun ham tilga muhabbatsiz Vatan, el muhabbati muallaqlashadi. Buni ulug‘ bobokalonimiz Alisher Navoiy ko‘p va xo‘p ta’kidlagan,uning “Tilga ixtiyorsiz – elga e’tiborsiz” degan hikmatli so‘zi ayni shu fikrlarning qaymog‘idir. Fransuz olimi M.Bellin 1861-yilda yozgan bir kitobida shunday yozgan: “Alisher Navoiy o‘z milliy tilining afzaliyatlarini inkor etib bo‘lmaydigan dalillar bilan isbot etganligi –o‘z xalqi orasida vatanparvarlikni boshlab berganligidan dalolatdir”. 4 4 Pirimqul Qodirov. Til va el. Toshkent: Ma’naviyat, 2010. 3 – bet. 5

Alisher Navoiyning teran tafakkuri va bepoyon badiiy taxayyuli mahsuli bo‘lmish benazir so‘z durdonalari tilimizning butun salohiyatini namoyon etuvchi ulkan qomusdir. Shuning uchun ham, Prezidentimiz aytganlaridek, “Ona tiliga muhabbat, uni ulug‘lash, beqiyos boyligi va buyukligini anglash tuyg‘usi ham bizning ong– tafakkurimizga, yuragimizga, avvalo, Navoiy asarlari bilan kirib kelgan”. 5 Ayni paytda biz Navoiyning izdoshlari sifatida o‘z tilimizga chuqur hurmat va muhabbat bilan yondashishimiz, uni yot unsurlardan, har xil begona illatlardan asrab– avaylamog‘imiz darkor bo‘ladi. Buning uchun esa, o‘z tilimizni har tomonlama mukammal bilmog‘imiz va uning kamol topishi uchun o‘z hissamizni qo‘shmog‘imiz darkor. 5 Islom Karimov. Xavfsizlik va tinchlik uchun kurashmoq kerak. 10 – t. Toshkent: O‘zbekiston, 2002. 20 – bet. 6