logo

ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBURNING “BOBURNOMA” ASARIDA HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI VA TALQINI

Загружено в:

12.08.2023

Скачано:

0

Размер:

138.5341796875 KB
ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBURNING “BOBURNOMA” ASARIDA
HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI VA TALQINI
MUNDARIJA
KIRISH (ISHNING UMUMIY TAVSIFI) …………………………………….. 6
I.   BOB. «BOBURNOMA»DA BOBUR XARAKTERI VA HUKMDOR 
SHAXSLAR OBRAZI  TASVIRI …………………………………………….. 11
1.1. “Boburnoma” asarining o‘rganilishi ...................................................... 11
1.2. Hukmdor shaxs va uning xarakteri masalasi ………………………….. 21
I I . BOB.  BOBUR HUKMDOR S H AXSNING TIPIK VAKILI VA
UNING O‘ZIGA XOS XARAKTERI  ………………………………………... 35
2.1. Temuriylar davrida davlatchilik va yurt boshchiligi mavqei …………. 35
2.2. Shohlik maslagi va Bobur xarakterining shakllanishi ……...…………. 45
III.   BOB.   HUKMDOR SHAXS VA IRFONIY G‘OYA …………………..… 61
3.1. Hukmdorlik va irfoniy g‘oya ……………………...………………….. 61
3.2. Ijtimoiy voqea va hissiy kechinma …………………….……………… 68
XULOSA   ……………………………………………...…………………………
80
Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati ……………………………………...…… 83
1 ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBURNING “BOBURNOMA”ASARIDA
HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI VA TALQINI
MAVZUSIDAGI MAGISTRLIK DISSERTATSIYA 
ANNOTATSIYASI
Ushbu   magistrlik   dissertatsiyasida   XV-XVI   asrlarda   yashagan   o zbekʻ
mumtoz adabiyotining yirik vakili, shoir, tarixchi, geograf, davlat arbobi, iste dodli
ʼ
sarkarda,   boburiylar   sulolasi   asoschisi,   temuriy   shahzoda,   o z   davrining   buyuk	
ʻ
shaxslaridan   biri   Zahiriddin   Muhammad   Boburning   Movarounnahr,   Xuroson   va
Hindiston o‘lkalari haqida batafsil va qimmatli ma’lumot beradigan qomusiy asari
“Boburnoma”   asarida   keltirilgan   hukmdor   shaxslar,   xususan,   Husayn   Boyqaro,
Shayboniyxon,   Xisravshoh,   Sulton   Ahmad   va   boshqa   hukmdorlarga   bergan
ob’ektiv bahosi misolida ularning xarakteri ochib beriladi. “Boburnoma” misolida
Boburning   har   bir   temuriyzoda   va   hukmdor   shaxslarga   bergan   bahosi   tahlil
qilinadi.
2 ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBUR'S MASTER'S DISSERTATION
ON THE DESCRIPTION AND INTERPRETATION OF THE IMAGE
OF RULING PERSONS IN "BOBURNOMA"
ANNOTATION
In   this   master's   dissertation,   Zahiriddin   Muhammad   Babur,   a   great
representative   of   Uzbek   classical   literature   of   the   XV-XVI   centuries,   poet,
historian,   geographer,   statesman,   talented   commander,   founder   of   the   Baburid
dynasty, one of the great figures of his time, wrote about Movarounnahr, Khorasan
and India. Their character is revealed in the example of an objective assessment of
the   rulers,   in   particular,   Hussein   Boykaro,   Shaibanikhan,   Khisravshah,   Sultan
Ahmad and other rulers, mentioned in the encyclopedic work "Boburnoma", which
provides   detailed   and   valuable   information.   The   example   of   "Boburnoma"
analyzes Bobur's assessment of each Temurid and the ruler.
3 KIRISH (ISHNING UMUMIY TAVSIFI)
Dissertatsiya   mavzusining   dolzarbligi   va   zarurati.   Jahon
adabiyotshunosligida   mumtoz   turkiy   adabiyot   qiziqish   bilan   o‘rganilib   kelinadi.
Mumtoz   adabiyotda   badiiyat   masalasi,   adabiy   muhit   va   adabiy   tanqidning   o‘rni
haqidagi tekshirishlarni amalga oshirish dolzarb vazifalarni keltirib chiqarishi bilan
birga tadqiqotlarning ko‘lamini kengaytirish zaruratini ham ko‘rsatmoqda.
Dunyo   adabiyotshunosligida   «Boburnoma»   asarining   AQS H ,   Yevropa
mamlakatlari, Yaponiya, Turkiya va Markaziy Osiyo davlatlari olimlari tomonidan
tarjima va tabdili bilan bog‘liq nashr ishlarini qizg‘in davom ettirayotganlari hamda
filologik   tadqiqotlarni   amalga  oshirayotganlari   tadqiqotning  dolzarbligini   bildiradi.
“Boburnoma”   asarini   adabiyotshunoslik   aspektida   alohida   o‘rganilishi   dunyo
adabiyotshunosligida keyingi tadqiqotlar rivojiga turtki beradi.
Mamlakatimizda   ilm-fan   sohasida   istiqlol   yillarida   amalga   oshirilayotgan
islohotlar   zamirida   “o‘zbek   mumtoz   va   zamonaviy   adabiyotini   xalqaro   miqyosda
o‘rganish   va   targ‘ib   qilish,   ko‘p   qirrali   bu   mavzuni   bugungi   kunda   dunyo   adabiy
makonida   yuz   berayotgan   eng   muhim   jarayonlar   bilan   uzviy   bog‘liq   holda   tahlil
etib,  zarur  ilmiy-amaliy  xulosalar   chiqarish  katta  ahamiyatga   ega” 1
  bo‘lib,  mazkur
ilmiy   jarayonlar   natijasida   “Boburnoma”   asarida   badiiy   ijod   masalalarini
monografik planda o‘rganish adabiyotshunosligimizni yangi tahlil va qarashlar bilan
boyitishga   xizmat   qiladi.   O‘zbekiston   Respublikasi   Prezidentining   2016   -   yil   13   -
maydagi PF   4797-son “Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o‘zbek tili va adabiyoti
universitetini   tashkil   etish   to‘g‘risida”gi,   O‘zbekiston   Respublikasi   Vazirlar
Mahkamasining 2018 - yil 16 - fevraldagi 124-F   sonli “O‘zbek mumtoz va zamonaviy
adabiyotini   xalqaro   miqyosda   o‘rganish   va   targ‘ib   qilishning   dolzarb   masalalari”
mavzusidagi   xalqaro   konferensiyani   o‘tkazish   to‘g‘risidagi   farmoyishi   hamda   boshqa
1
 Ўзбекистон Республикаси Президенти Ш.М.Мирзиёевнинг «Ўзбек мумтоз ва замонавий адабиётини
халқаро   миқёсда   ўрганиш   ва   тарғиб   қилишнинг   долзарб   масалалари»   мавзусидаги   халқаро   конференция
иштирокчиларига йўллаган табриги // Халқ сўзи. 2018 йил 8 август. 
4 me’yoriy-huquqiy   hujjatlarda   belgilangan   vazifalarni   amalga   oshirishda   ushbu
dissertatsiya tadqiqoti ma’lum darajada xizmat qiladi. 
Tadqiqotning  respublika  fan  va  texnologiyalari   rivojlanishining  ustuvor
yo‘nalishlariga   mosligi.   Mazkur   tadqiqot   ishi   respublika   fan   va   texnologiyalari
rivojlanishining   “ Axborotlashgan   jamiyat   va   demokratik   davlatni   ijtimoiy,
iqtisodiy,   madaniy,   ma’naviy-ma’rifiy   rivojlantirishda   innovatsion   g‘oyalar
tizimini   shakllantirish   va   ularni   amalga   oshirish   yo‘llari ”   ustuvor   yo‘nalishida
ko‘rsatilgan vazifalarga muvofiq keladi.
M uammo ning   o‘rganil ganlik   darajasi.   O‘zbek   adabiyotshunosligida
“Boburnoma” asarining o‘rganilish darajasi asosan XX asrning ikkinchi yarmidagi
tadqiqotlarda   chuqurlashib   bordi.   Zahiriddin  Muhammad   Boburning   adabiy-ilmiy
merosiga bo‘lgan munosabat tubdan o‘zgarganligi bois uning asarlarini, jumladan,
“Boburnoma”ning tanqidiy matnini yaratish bilan bog‘liq izlanishlarni ham ushbu
sohaning   yutuqlari   sirasidan   baholash   kerak   bo‘ladi.   Shuningdek,   “Boburnoma”
yuzasidan   bajarilgan   dissertatsiyalar,   o‘zbek   davriy   matbuotida   e’lon   qilingan   bir
5 qator   ilmiy   va   publitsistik   maqolalar   va   ilmiy   to‘plamlarda 2
  ushbu   mavzuga   doir
kuzatishlar o‘z aksini topgan. 
Tadqiqotning maqsadi.   “Boburnoma” asarida adabiyotshunoslik masalalari,
adabiy   uslub,   adabiy   muhit,   adabiy   tanqidni   jihatdan   o‘rganish   tadqiqotimizning
bosh maqsadi sanaladi. 
Tadqiqotning vazifalari .  Tadqiqot oldiga qo‘yilgan vazifalar quyidagilardan
iborat:
“ Boburnoma ”  asarida  muallifrning  uslubini tadqiq etish va  tahlilga tortish; 
“Boburnoma”da   tasvirlangan   adabiy   muhit   va   adabiy   tanqidga     xos
xususiyatlarni  tekshirish;  
Ushbu   asar   tarkibidagi     hukmdor   tarixiy   shaxslarning   adabiy   portretlarini
o‘rganish vositasida  o‘zi ga xos belgilar i ni aniqlash;
Mutasavvif   adiblar   siymosiga   nisbatan   Bobur ning   irfoniy   munosabatlar ini
o‘rganish . 
2
  Жамолов   С.   Бобурноманинг   бадиий   хусусиятлари.   –   Т.:   Фан   1960.210   б;   Қудратуллаев   Ҳ.
«Бобурноманинг   тарихий-адабий   ва   услубий   таҳлили   (Навоий,   Бобур,   Хондамир   ва   Восифий   насрининг
қиёсий таҳлили асосида)»  филол. фан. док... дисс. – Т., 1998. – 348 б;  Қудратуллаев  Ҳ. Бобирнинг адабий-
эстетик   қарашлари.   –   Т.:   Фан.   1983.   –   62   б;   Қудратуллаев   Ҳ.   Бобурнинг   адабий   эстетик   олами.   –   Т.:
Маънавият,   2018.   –   271   б;   Абдуллаева   M.   Тарихий   насрий   асарлар   бадииятининг   қиёсий   таҳлили
(«Бобурнома»   ва   «Шажараи   турк»   мисолида)»   фил.   фан.   номз...   дисс.   –   Т.,   2008.   –   155   б;   Собиров   М.
«Бобурнома»нинг   инглизча   таржималарида   муаллиф   услуби   ва   бадииятини   қайта   тиклаш   муаммолари
(Лейден Эрскин, Бевериж ва Текстон таржималарининг қиёсий таҳлили асосида). Филол. фан. номз... дисс. –
Т., 2002. – 160 б; Отажонов Н. «Бобурнома» жаҳон адабий жараёнида. филол. фан. док... дисс. – Т., 1994. –
290 б;   Абдуғафуров  А.  Навоий  ва  Бобур.  Буюк  бешлик  сабоқлари.  – Т.:   Адабиёт  ва  санъат,  1955. –  184 б;
Маллаев   Н.   Ўзбек   адабиёти   тарихи.   1-китоб.   –   Т.:   Ўқитувчи.   1976.   –   664   б;   Навоий   ижодининг   халқчил
негизи. – Т.: Ўқитувчи, 1980. – 174 б; Жиянова Н. «Бобурнома»даги нумеративларнинг маъно хусусиятлари.
филол.   фан.   номз...   дисс.   –   Т.,   2000.   –   135   б;   Ҳошимова   Д.   «Бобурнома»   асарининг   танқидий   матнини
яратиш   муаммолари.   (Ўзбек,   инглиз   ҳамда   «Бобурнома»   танқидий   матнининг   япон   нашрлари   мисолида).
филол.  фан.  докт....  дисс.  –   220  б;  Каримов   Р.  «Бобурнома»да   шеърлар  хорижий  таржималарининг  қиёсий
таҳлили:   филол.   фан.   номз…   дисс.   –   Т.,   2003.   –   120   б;   Шарипов   Х.   Теоретические   вопросы   прози   в
таджикско-персидских политнеках классического периода. Афтореферат док. дисс.. – Душанбе. 1987. С-45;
Ҳ.Ҳомидий.   «Асримизгача   насримиз».   Ўзбекистон   адабиёти   ва   санъати.   1997.№   4;   Бобир.   Заҳириддин
Муҳаммад.   Бобирнома.   –   Т.:   Ўз.дав.   нашр.1-   қисм.1948.     –Б.252;Я.   Ғуломов.   Р.Набиев.2-   қисм.1949.   Б-
312.Ўз.   СЭ.   2-том.   –Б.295.   (Ҳайитметов   А   мақоласи);   Бабурнаме.   М.Салье.Главная   ред.   Энц.1993.19.
А.Раҳимов.Ўзбек   романи   поэтикаси.   ф.ф.д.   дисс...   Автореферат.   Т.:1993.-Б.52;   Адабиёт   назарияси.1-
том. T .: Фан.1978.-Б.278.2-том.1979.   –Б.206;   Бобур   тадқиқотлар   ойнасида.Ўзбекистон     адабиёти   ва
санъати.1983.   №5;   Бобуршоҳ   Фитрат   талқинида.Ўзбекистон     адабиёти   ва   санъати.   1993.№9;Валижўжаев
Б.Заҳириддин Муҳаммад Бобур адабий-танқидий қарашларига доир // Ўзбек шеърияти ва адабиётшунослик
тарихидан. Самарқанд. 1964. –Б.138.; Госкин Б. Бобур ва унинг авлодлари// Ёшлик.1983. №5 73-77; Губоева
С.С.   «Бабур   и   топонимия,   этнография.   -М.:1971.-   С.180;   Валихўжаев   Б.   Бобурнома   улкан   наср   намунаси//
Ўзбек насри тарихи. – Т.:1992.-Б.197; Раҳмонов В. Бобирнинг Навоийга мактуби// Фан ва турмуш- 1978. №-
2.8-9б. Шайхзода М. Заҳириддин   Бобур// -Гулистон.:1940.№1.28-20б.Шайхзода М.Бобур ва Навоий//Қизил
Ўзбекистон.1940.26 декабр; Қаюмов А.Заҳириддин Муҳаммад   Бобир// Фан ва турмуш. 1958. № 2; Қаюмов
А.Заҳириддин Муҳаммад  Бобир// Шарқ юлдузи.1983.№3.159-168 ; Халлиева Г. XX  аср рус шарқшунослигида
ўзбек   мумтоз   адабиёти   тадқиқи.филол.   фан.   док...   дисс..   –   Т.:   2016.   Б-220;   Тешабоева   З.   Инглизча
«Бобурнома»лар.   Жаҳон   адабиёти.   2014.   №2.-Б.139;   Хорижда   Бобуршунослик.   Тадқиқот   ,   талқин   ва
мақолалар. Нашрга тайёрловчи Ҳ.Болтабоев. – Т.:Мумтоз сўз. 2009;
6 Tadqiqot   ob y ekti.   Zahiriddin   Muhammad   Boburning   “ Boburnoma ”   asar i
dissertatsiyaning ob’ekti qilib belgilangan. 
Tadqiqotning   predmeti.   “ Boburnoma”   asarida   aks   etgan   adabiyotshunoslik
masalalari,   adabiy   muhit   va   tanqid   munosabati,   ijodkor   shaxs   va   mutasavv i f
adiblar   haqidagi   mualliflarning   qarashlari   dissertatsiyaning   predmetini   tashkil
etadi. 
Tadqiqotning   usullari.   I shni   tadqiq   etishda   t arixiy-qiyosiy,   b iog ra fik -
psixologik usullardan foydalanildi.
Tadqiqotning ilmiy yangiligi  quyidagilardan iborat:  
              “ Boburnoma ”   asarida   muallifning   uslubi tadqiq etildi hamda muallif obrazi
bajargan vazifalar tasniflandi;
“Boburnoma”   asari da tasvirlangan adabiy muhitga   xos xususiyatlar, ularning
asardagi ahamiyati , mumtoz adabiy tanqidchilikning belgilari tadqiq etilgan;
Adabiy-tarixiy   asarlar tarkibida tasvirlangan adabiy portretlarning   o‘ziga xos
belgilari aniqlangan.
Boburning mutasavv u f adiblar siymosiga bo‘lgan munosabati tadqiq etilgan. 
Tadqiqotning amaliy natijal ari.   Zahiriddin Muhammad Boburning adabiy-
estetik   qarashlari   bilan   birga   uning   adabiy   uslublari,   asar   tarkibida   kechadigan
janrlar   qorishuvi   jarayonlarining   asar   mazmuni   va   tarkibiga   ta’siri   masalasi
o‘rganilgan. 
Movarounnahr va Xuroson adabiy muhitida shakllangan adabiy an’analar va
ijodiy   tamoyillarni   o‘rganishda   “Boburnoma”   asari   muhim   manbalardan   ekanligi
asoslangan.
Bobur asarlari matnida bir necha sohalarga oid ilmiy qarashlar bilan birga sof
filologik qarashlarning ustuvorlik qilishi tahlil qilingan. 
Tadqiqot   natijalarining ishonchliligi .   Dissertatsiyada muammolarning aniq
q o‘yilgani,   ilmiy-nazariy   xulosalarda   tarixiy-qiyosiy,   biografik,   analitik -este tik
tahlil   usullaridan   foydalanilgani,   ishonchli   adab iy -tarixiy   manbalardan,
internetning   xalqaro   ilmiy   bazalar   ma’lumotlaridan   foydalangani   bilan   ham
izohlanadi .
7 Tadqiqot   natijalarining   nazariy   va   amaliy   ahamiyati .   Boburning   adabiy
qarashlari va ilmiy mulohazalari, uning adabiyotshunos sifatidagi qiyofasi ilk bora
chuqurroq tekshirilgani bois ishning xulosalari ilmiy-nazariy manbalarni muayyan
darajada to‘ldirish vazifasini bajarishi mumkin.
Tarixan shakllangan adabiyotshunoslik janrlarining ushbu yirik asar tarkibida
o‘ziga   xos   tarzda   namoyon   bo‘lishi   asoslangan   bo‘lib,   bu   kuzatish   natijalaridan
o‘zbek   adabiy   tanqidchiligi   tarixi   fanining   o‘quv   darsliklari   va   qo‘llanmalarini
yaratishda ham foydalanish mumkin.
XV-XVI asr adabiy muhiti, undagi badiiyat va uslub muammosi, roviylik va
adabiy   maslak   kabi   masalalarni   yorituvchi   ilmiy   fundamental   tadqiqotlar   uchun
qo‘shimcha manba bo‘lib xizmat qilishi ham ko‘zda tutilgan.
Natijalarning e’lon qilin ganl i g i .   Dissertatsiya mavzusi bo‘yicha    3   ta ilmiy
ish,   jumladan,   2   ta   Respublika   konferensiya   to‘plamlarida ,   1   ta   xorijiy
konferensiya to‘plamida  nashr etilgan.
Dissertatsiyaning   tuzilishi   va   hajmi.   Kirish   va   uch   asosiy   bob,   xulosa
hamda   foydalanilgan   ad a biyotlar   ro‘yxatidan   iborat.   U mumiy   hajmi   92   sahifani
tashkil etadi .
I BOB   “ BOBURNOMA ” DA BOBUR XARAKTERI VA HUKMDOR
SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI
1.1. “ Boburnoma ” ning o‘rganilishi
  Yurtimizning   boy   o‘tmishi   o‘zining   yuksak   qadriyat   va   an’analari   bilan
qadrlidir.   Ma’naviy   hayotimizning   bir   bo‘lagi   sanalgan   adabiyotimiz   tarixi   ham
uzoq   asrlarga   tutash   bo‘lgan   unutilmas   voqelik   va   hodisalarni   o‘zida
mujassamlashtirgan.   Bizgacha   yetib   kelgan   ko‘plab   adabiy-badiiy   asarlar   orqali
milliy   ma’naviyatimiz   ildizlari   oziqlangan   qadimiy   madaniyatning   mohiyatini
anglash   imkoniga   ega   bo‘lamiz.   Mumtoz   adabiyotimiz   tarixida   nasriy   asarlar
salmog‘i   u   qadar   katta   emas.   Turkiy   xalqlar   va   umuman   qadim   Turon   zaminda
keyinchalik   O‘rta   asrlar   Movarounnahr   va   Xurosonda   umumiy   adabiy   an’analar
ta’sirida   uzoq   davrlargacha   she’riyatning   ravnaq   topgani,   bu   adabiy   turdagi
janrlarning   xilma-xil   shakl   va   navlari   keng   tarqalgani   adabiyot   ahliga   ma’lum.
8 Biroq kam sonli bo‘lsa-da, bizgacha yetib kelgan, XI asrda turkiy tilda yaratilgan
“Qissas   ul-Rabg‘uziy”   nomli   yirik   badiiy   asar,   shuningdek,   XV   asrda   yozilgan
Amiriyning   “Bang   va   Chog‘ir”,   Yaqiniyning   “O‘q   va   yoy”   kabi   nasriy   yo‘lda
yozilgan asarlari qatorida Zahiriddin Muhammad Boburning “Boburnoma”si  ham
o‘zining munosib o‘rniga ega. Aynan mana shu zaminda ijtimoiy va adabiy muhit
ta’sirida   fors   tilida   ham   bir   qator   nasriy   asarlar   yaratildi.   Jumladan,   Zayniddin
Vosifiyning   “Badoyi’   ul-vaqoe”,   Xondamirning   “Makorim   ul-axloq”   asarlarini
shular   qatorida   sanash   mumkin.   “Boburnoma”   asarini   tadqiq   etish   bo‘yicha   xorij
va   o‘zbek   adabiyotshunosligida   qator   ilmiy   izlanishlar   olib   borilgan.   Har   bir
tadqiqotchining   o‘ziga   xos   kuzatishlar   va   o‘rganishlar   hosilasi   ilmda   ma’lum
darajada iz qoldirgan. 
“Boburnoma”ning   fanga   ma’lum   bo‘lishi   va   tadqiq   etilishi   g‘arb   ilm   ahli
orasida   o‘ziga   xos   tarzda   kechdi.   G‘arb   ilmiy   jamoatchiligiga   Bobur   nomini
birinchi   bo‘lib,   fransuz   olimi   D.   Derbelo   “Sharq   kutubxonasi   yoxud   sharq
fuqarosining   bilimiga   doir   qomuslar”   nomli   lug‘atga   “Bobur   yoki   Babar”   nomli
maqolasini kiritish orqali ma’lum qilgan edi. Biroq Yevropada  Boburning shuhrati
yoyilish   davri   XIX   asrning   birinchi   yarmidan   boshlangan.   Ular   “Boburnoma”ni
tarjima   etish   bilan   birga   Bobur   shaxsiyatini   ham   qizg‘in   o‘rganganlar.   Ingliz
sharqshunoslaridan Leyden va Erskinning tarjimasi orqali “Boburnoma” Londonda
1826 yilda ingliz tilida nashr qilingan. 3
  Ushbu nashrdan so‘ng Yevropa va boshqa
xorij   davlatlarida   “Boburnoma”ning   tarjima   etilishi   va   uning   shaxsiyatiga   va
qoldirgan ma’naviy adabiy merosiga qaratilgan tadqiqotlar 4
. ko‘payib bordi 
Annetta   Syusanna   Beverij   tarjimasidan   keyin   Amerika   Qo‘shma   Shtatlari
Harvard   universiteti   professori   Viller   Tekston   “Boburnoma”ning   yana   bir   to‘liq
3
  Leyden John . Memoirs of Zehir-Ed-Din Muhammed Baber: Babur Empero r of Hindustan . –  London ., 1826.
–   Р .432 .
4
  Бобур   З.М.   Бобурнома.   Инглизчадан   А.Кайзер   таржимаси.   Лейпциг-1828.   Паве   Де   Куртейл.
Бобурнинг эсталиклари. Париж-1871. Бобурнома. Ҳиндистон императори Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг
ўз   қўли   билан   чиғатой   ва   туркий     тилда   ёзган   хотиралари.Ж.Лейден   ва   В.Эрскинлар   таржима   қилган.
Дублин университетида араб ва форс тиллари факультетининг профессори ҳинд тарихи мутахассиси жаноб
Дьюкас Уайт Кинг шарҳлаган ва тўлдирган.  Beveridge, Anette Susannah. The Babur-nama in English. Emperor
of   Hindustan   Babur.   –   London,   1921.   –   880   р.   Калдекот   Р . М .   Бобур   ҳаёти   ( Ҳиндистон   императори ).
Қисқартирилган   таржима.   Лондон.   1845.   (инглиз   тилида);   Талбот   Ф.Ж.   Ҳиндистон   императори   Бобурнинг
эсдаликлари. Қисқартирилган таржима. Лондон. 1879. (инглиз тилида).   Бобуршоҳ, Заҳириддин Муҳаммад.
«Вақойиъ» 1-нашр. –Ал-Қоҳира.:  тарж. Магда   Малфу . « Дорул   офоқ   ул -  арабийа ». 2013. – Б . 747.
9 tarjimasini 5
  amalga   oshiradi.   Ushbu   tarjima   mutaxassislar   tomonidan
muvaffaqiyatli deb baholangan. Tarjimonning “Boburnoma”ga badiiy asar sifatida
yondashgani   tufayli   hamda   asarga   700   ga   yaqin   izohning   berilgani   tarjimaning
ommalashishini   ta’minlagan.   “Boburnoma”ning   ingliz   tiliga   takror   tarjimalaridan
so‘ng   ushbu   asar   tadqiqiga   oid   kuzatishlar   bir   necha   sohalarni   qamrab   oldi.   Ular
tarix,   siyosat,   sotsiologiya,   harbiy   strategiya,   lingvistika,   tabobat,   geografiya,
shaharsozlik kabilar bilan bog‘liq edi. Lekin bunday tadqiqotlar orasida Boburning
shoirlik   iqtidori   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   tadqiqotlar   ko‘p   emas.   Amerika   Qo‘shma
Shtatlari   Ohayyo   universiteti   professori   Stepen   Deyl   o‘zining     “S akkiz   jannat
bog‘i.   Markaziy   Osiyo,   Afg‘oniston   va   Hindistonda   Bobur   va   boburiylar
saltanatining   madaniyati ”     nomli   monografiyasida   Boburning   imperatorlik
salohiyati,   tarix   sahnasidagi   ahamiyati   haqida   so‘z   yuritish   barobarida   undagi
shoirlik   iste’dodini   alohida   o‘rgangan 6
.   Stepen   Deyl   “Boburnoma"   tarkibida
muallif   tomonidan   kiritilgan   nazmiy   parchalar   va   uning   o‘zi   tomonidan   yozilgan
she’rlarni   sinchiklab   tahlil   qiladi.   Boburning   ham   she’r   yoza   olish   va   boshqa
shoirlarga   nisbatan   xolis   baho   bera   olish   salohiyatini   e’tirof   etadi.   Uning   aruzni
to‘g‘ri idrok etishi, mumtoz adabiyot an’nalari asosida ruboiy, g‘azal namunalarini
yozishga   bo‘lgan   qiziqishini   asar   voqealariga,   tarjimai   holiga   bog‘lagan   holda
tadqiq etgan. Monografiyada Boburning shoir sifatidagi qiyofasi o‘rganilgan. 
Shuningdek, Turkiya, Ozarboyjon, Hindiston, Fransiya, Misr kabi davlatlarda
ham   ushbu   asarning   tarjimasi   hamda   u   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   tadqiqotlar   olib
borildi. 7
  Turkiya   Ataturk   universiteti   Adabiyot   fakulteti   doktoranti   Husayn
Baydemir   “Boburnoma”ning   folklor   va   etnografiya   sohasiga   oid   muhim
ma’lumotlarini   tekshirgan   holda   doktorlik  tadqiqini   amalga   oshirgan  bo‘lib,  unda
asarda folklorga oid unsurlar va etnografik holatlarni chuqur o‘rganib chiqqan. 8
5
  The Baburnoma. Memories of Babur. Prince and Emperor. Translated, edieted and annotated by Wheller M.
Thackston.  - Нью   Йорк .:  Оксфорд .   1996.  P  432.
6
    Dale, S.F., The Garden of the Eight Paradises. B о bur and the Culture of Empire in Central Asia, Afghanistan and 
India (1483-1530). 2004.ISBN 90 04 13707 6. 
7
  Zahiruddin Muxammad Babur. Vekayi. Babur’in hatiroti. Cild I-II. –Ankara.: 1944-1946. Mirza Nasriddin
Ko‘ragoniy.   Tarjimayi   tuzuki   Baburiy.   -Karaci.:   1962.   Rashid   Axtar   Nadviy.   Tarjimayi   tuzuki   Boburiy.-   Lahur.:
1965.  Бобурнома . – Деҳли .: 1974. ( ҳиндий   тилда )
8
  Қаранг :   Ҳайитов   Ш . Хорижда   Бобуршунослик .   ўзбекча - туркча   манбалар   қиёсий     таҳлили .   –   Т .:
«BAYOZ»,   2021.   –   144   б .   Husay ın   Baydemır.   «Babürname» д e   fol ’klor ızm   ve   etnografıc   unsürler»,   Atatürk
10 “Boburnoma”ning   jahon   bo‘ylab   shuhratini   ta’minlashda   yaponiyalik   olim
Eyje   Manoning   ham   xizmatlari   alohida   e’tirofga   loyiq.   Eyje   Mano   o‘ttiz   yil
mobaynida “Boburnoma”ning jahon muzeylaridagi asosiy ishonchli qo‘lyozmalari
(Haydarobod,   Qozon,   Edenburg,   London,   Dehli,   Parij   nusxalari)dan   foydalangan
holda   ushbu   mo‘tabar   manbaning   ilmiy-tanqidiy   matnini 9
  tayyorlashga   muvaffaq
bo‘ldi. 
“Boburnoma”ning jahon bo‘ylab ko‘p tillarga takror-takror tarjima etilishida,
albatta,   asardagi   turli   fan   va   sohalarga   oid   bilimlarning   serqatlam   ekanligi,   shu
bilan   birga   muallif   shaxsiyatidagi   samimiyat   va   mardonalik   kabi   sifatlar   muhim
omil bo‘lgan. “Hozirda “Boburnoma” va uning tarjimasiga tegishli bo‘lgan tarixiy
hujjatlar   dunyoning   23   kutubxonasining   mulkiga   aylangani   asar   salohiyatining
naqadar yuqori ekanligini ko‘rsatadi”. 10
 
Xorijda     Bobur   shaxsi   va   faoliyatiga   bo‘lgan   qiziqish   yo‘nalishlarini
adabiyotshunos   Hamidulla   Boltaboyev   quyidagicha   tasniflaydi:   “Xorij
olimlarining   Boburga   munosabati,   asosan,   to‘rt   yo‘nalishda   namoyon   bo‘lgani
kuzatiladi:   1)   Boburning   davlat   arbobi   sifatidagi   siyosiy   faoliyati;   2)
“Boburnoma”ni   qomusiy   ma’lumotlar   to‘plami   sifatida   istifoda   etib,   uning
muallifiga tarixchi sifatida qarash; 3) Boburni buyuk shoir va adib sifatida e’tirof
etish; 4) Boburga o‘ziga xos buyuk tarixiy shaxs sifatida qarash. So‘nggi yo‘nalish,
asosan,   Bobur   siymosi   va   hayratomuz   taqdiridan   ta’sirlanib   yozilgan   badiiy   va
publitsistik   asarlarda   aks   etgan”. 11
  Darhaqiqat,   xorijlik   tadqiqotchilar   tomonidan
Boburning   faoliyatini   o‘rganishda   “Boburnoma”   asarining   o‘zi   asosiy   tayanch
manba vazifasini bajargan.
üniversitesi, 2010.
9
    Zahir  Ad-din  Muhammad Babur.  Babur-nama.(Vaqayi)Critical   edition  based  on four   chagatay   text   woth
introduction and notes by Eiji Mano. Kyoto. Syakoda. 1995-1998. Prinited by Nakanishi Prining Co., LTD Kyoto.
Japan.
10
  Тешабоева   З .   « Бобурнома » нинг   инглизча   таржималаридаги   фразеологик   бирликлар   ва   уларнинг
миллий -  маданий   хусусиятлари   фил . фан .  фалс . док .  дисс …  иши  – Т.: 2017. – Б .20.
11
  Бобур  энциклопедияси  Шарқ НМАК. – Т.:  2017. – Б. 622.
11 Bugungi  kunda  ham  “Boburnoma”   asari  yuzasidan  internet   manbalari,  ilmiy
tadqiqot   sahifalarida  hamda  xalqaro  elektron  ilmiy  bazalarda   ham   bir  qator   ilmiy
maqola va tadqiqotlar 12
 e’lon qilinib kelinmoqda. 
Rus   sharqshunosligida   ham   “Boburnoma”ni   rus   tiliga   o‘girish   bo‘yicha
sezilarli   ishlar   amalga   oshirilgan.   “Boburnoma”ning   ayrim   parchalari,   xususan,
Farg‘ona   va   Samarqand   tasvirlari   N.I.Pantusov,   S.I.Polyakov,   V.V.Vyatkinlar
tomonidan   rus   tiliga   o‘girilgan   bo‘lib, 13
  ba’zi   xrestomatiyalarga   esa,   asliyatdan
parchalar   kiritilgan.   1948-1949-yillarda   ikki   jilddan   iborat   rus   tiliga   o‘girilgan
“Boburnoma”   nashr   etiladi.   Keyinchalik   1959   va   1993   yillarda   asar   to‘ldirilgan
holda nashr etildi. 
Ozarbayjonda o‘zbek adabiyotiga, xususan, “Boburnoma”ga bo‘lgan qiziqish
keyingi   yillarda   oshib   bormoqda.   Adabiyotshunos   Almaz   Ulvi   tomonidan   nashr
etilgan   “Ozarbayjon   –   O‘zbek   adabiy   aloqalari” 14
  monografiyasida   “Boburnoma”
haqida   alohida   maqola   kiritilgan   bo‘lib,   unda   olima   Boburni   dunyo   klassiklari
qatorida baholaydi. Shuningdek, Almaz Ulvi ushbu tadqiqotida “Boburnoma”ning
adabiy   xususiyatlarini   o‘rgangan   holda   lirik   poeziya   namunalari   va   yaxshi
xotirotdan   iborat   asar,   deya   xulosa   chiqaradi.   Ozar   turkolog   olimlaridan   Ramiz
Askar   2011  -   yilda   “Boburnoma”ni   to‘liq  ozar   tiliga   tarjima  qilib 15
,  qardosh   ozar
xalqiga  ushbu  nodir   manba  bilan  o‘z  ona  tilida  tanishish   imkonini   berdi.  Mazkur
tarjima   Ramiz   Askar   “Boburnoma”   matnini   shartli   ravishda   mazmunan   kichik
qismlarga   bo‘lgan   holda,   sarlavhalar   qo‘yib   nashr   ettirgani   bilan   xarakterlidir.
12
  Fatih   Bayram .   Garip   bir   memleket,   garip     bir     sultan:   Baburname ’   deki   Hindistan.   Araştırmalar   sy.   17
Devon.     (2004/2),   s.169-191;   Borders   Itineraries   on   the   Edges   of   Iran   edited   by   Stefano   Pello   Kashmir   and   the
Mughal   Fad   of   Persian   Pastoral   Poetry   Sunil   Sharma   (Boston   University,   USA ).   Borders,   pp.   183-202;   Evrim
Binbaş   University   of   Bonn.   Condominial   Sovereignty   and   Condominial   Messianism   in   the   Timurid   Empire:
Historiographical   and   Numismatic   Evidence.   JESHO   61   (2018)   172-202;
https://digital.kenyon.edu/summerscholarsprogram.   Henry D. Brill,  Nurten Kilic-Schubel,Vernon Schubel, Reading
Babur's Dreams:   Religiosity and Kingship in Sixteenth Century South and Central Asia;   Stephanie Honchell   The
Story of a Drunken Mughal: Islam, alcohol, and imperial ambition.  Social History of Alcohol and Drugs , Volume 29
(2015). :   4-28;   https://baike.baidu.com/item/Babur/1185836?fr=aladdin   .   Mayisguli   Wusuyin.   School   of   Uygur
Language and Culture Northwest Minzu University  Lanzhou, China.An Analysis on Risale-I Aruz of Babur.
13
  Пантусов Н.И.  Фергана  по запискам  Султана Бабура.  «Записка русс.геогр.  общ-ва», 1880;Поляков
С.И.   Выдержки   из   описаний   Ферганы.   Ежедневник   Ферганский   области.   Т.Вып.   1904;Вяткин   В.В.
Самарканд и его окрестности в прошлом, по запискам Султана Бабур-Мирза. Справочная книга. С. 30-37.
14
  Ulve A. Azarbayjan-O‘zbak (chigatay) adabi eloqalari. (Do‘vrlar, similar, janrlar, temayillar). Baki-Qartal-
2008.
15
  Zehiraddin Mahammad Babur. Baburname. Baki-2011. BXQR. 432.  
12 Shuningdek,    “Boburnoma”   ikkinchi   marta  ozarbayjon   tiliga   taniqli   olim   Fuzuliy
tomonidan   ham   tarjima   etilgan   bo‘lib,   bu   tarjimaning   afzal   tomonlaridan   biri,
tarjimon   asarning   aynan   qo‘lyozma   nusxalaridan   to‘g‘ridan-to‘g‘ri   foydalangan
hamda asliyatning ozar tilida qayta tiklanishiga alohida ahamiyat qaratgan. 
Yurtimizda   “Boburnoma”   bilan   bilan   bog‘liq   ilmiy   tadqiqotlar   nisbatan
kechroq boshlandi. Lekin jadid adabiyotining vakili, professor Abdurauf Fitratning
“Adabiyot  qoidalari”  darsligi,    “Fors   shoiri   Umar   Hayyom ”,     “Navoiyning  forsiy
shoirlig‘i”,   “Chig‘atoy adabiyoti”, “Muhammad Solih” 16
  kabi ilmiy maqolalarida
yoritilgan   masalalar     bahsida   Boburning   she’riyatidan   unumli   foydalangani
ma’lum bo‘ladi 17
. 
“Boburnoma”   kirill   alifbosida   bir   necha   marta   chop   etilgan.   Bu   nashrlar
orasida O‘zFA nashriyotining Porso Shamsiyev va Sodiq   Mirzayevlar tomonidan
tayyorlangan   nusxasi 18
  o‘zining   ilmiy   saviyasi   bilan   xalqimiz   uchun   sevimli
nashrlardan   biri   bo‘lib     u     Qozon 19
  va   Haydarobod   qo‘lyozmalari   asosida
tayyorlangan.   Ushbu   nashr   “Boburnoma”ning   o‘zbek   tilidagi   ilmiy-tanqidiy
matnini   tayyorlashdagi   muvaffaqiyatli   urinishlardan   bo‘lgan.   Matnshunos
mualliflar   ta’kidlaganidek,   asar   nashrida   joy   nomlari,   kishi   ismlari,   yillar   ifodasi
bilan   bog‘liq   bo‘lgan   ayrim   imloviy   nuqsonlarning   uchrashi,   “Boburnoma”ning
tanqidiy   matnini   yaratishga   bo‘lgan   navbatdagi   izlanishlarni   taqozo   etardi.   Biroq
asarning  to‘ldirilgan  va  qisqartirilgan  shakllari   hamda  maktab  o‘quvchilari   uchun
mo‘ljallangan   nashrlari 20
  xalqimiz   tomonidan   yaqin-yaqingacha   suyib   mutolaa
qilinib   kelingan.   Uzoq   yillik   ilmiy   izlanishlardan   so‘ng   o‘zbek   xalqi   va   ilmiy
jamoatchilik   ehtiyojlaridan   kelib   chiqqan   holda   adabiyotshunos   olim   Saidbek
Hasanov   2002   -   yilda   “Boburnoma”ning   Porso   Shamsiyev,   Sodiq   Mirzayev   va
Eyje   Mano   nashrlari   asosida   ilmiy   tanqidiy   matnini 21
  chop   ettirdi.   Ushbu   nashr
16
Фитрат   А .    «Форс шоири Умар Ҳайём». –Т.: 1929. – Б. 78-79. Фитрат А.Танланган асарлар.   II  жилд .Илмий
асарлар. -Т.:. Маънавият. 2000 208 б .
17
 Фитрат А. Ўзбек адабиёти намуналари. 1 қисм. Нашрга тайёрловчи.  О.Ҳамроева.. –Т.: МУМТОЗ СЎЗ, 
2013.-Б. 188   -192 .
18
 З.М. Бобир. Бобирнома. Нашрга тайёрловчи П.Шамсиев ва С.Мирзаев. 1960..280 б.
19
  Бабурнома.   Цензорь   Инспекторь   Казанской     Духовной   Академии   Архимандрить   Осодорь.   Печатать
дозвол.12 декабря 1856го года.
20
 Заҳириддин Муҳаммад Бобур. -Т.;1991.   Юлдузча.- 368.
21
 Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Бобурнома. Шарқ НМАК.Т.: -2002. –Б.336+32 зарварақ..
13 keyingi   yillardagi   boburshunoslik   va   umuman,   O‘rta   asrlar   tarixi,   mumtoz
adabiyot,   madaniyatshunoslik,   etnografiya,   pedagogika   kabi   yirik   sohalardagi
chuqur ilmiy tadqiqotlar uchun asosiy tayanch obyekt vazifasini bajarib kelmoqda. 
O‘zbek   adabiyotshunosligida   “Boburnoma”ning   chuqur   o‘rganilish   darajasi
asosan   XX   asrning   ikkinchi   yarmidagi   ilmiy   tadqiqotlarda   ko‘zga   tashlanadi.
Xususan, “Boburnoma” haqidagi ilk ilmiy tadqiqotlardan sanalgan adabiyotshunos
olim   Salohiddin   Jamolovning   “Boburnoma”ning   badiiy   xususiyatlari 22
  nomli
dissertatsiyasida ushbu asarning badiiy qimmati haqida asosli misollarga murojaat
qilingan.   Ushbu   tadqiqotning   o‘zbek   adabiyotshunosligida   “Boburnoma”ning
badiiyat va san’atda tutgan mavqeyi haqida yozilgan dastlabki yirik ilmiy tadqiqot
sifatida   ahamiyati   kattadir.   Lekin   bu   tadqiqotda   Boburning   adabiyotshunos
sifatidagi   qarashlariga   bevosita   to‘xtab   o‘tilmagan,   boisi   dissertatsiya   obyektiga
mavzudan   kelib   chiqqan   holda   “Boburnoma”ning   badiiy   jihatlarini   tadqiq   etish
nazarda tutilgan edi. 
XX   asr   o‘zbek   boburshunosligi   sohasida   yirik   tadqiqotni   amalga   oshirgan
adabiyotshunos   olim   Hasan   Qudratullayevning   doktorlik   dissertatsiyasida 23
“Boburnoma”ning   tarixiy   va   adabiy   uslubiga   oid   qimmatli   ilmiy   kuzatishlar   olib
borilgan.   Tadqiqotda   “Boburnoma”ning   zamondosh   muarrixlar   asarlari   bilan
qiyoslanishi   orqali   uning   tarixiy- badiiy   ahamiyatiga   doir   nozik   qirralari   mufassal
ochib   berilgan   va   xolisona   fikr   bildirilgan.     Xususan,   “Boburnoma”dagi   obrazlar
tizimiga   nazar   tashlash   orqali   Navoiy,   Shayboniyxon,   Muhammad   Solih   kabi
ijodkor   tarixiy   shaxslar   va   bir   qancha   temuriy   hukmdorlar   portretiga   doir
ma’lumotlar   tahlilida   Boburning   nosirlik   iqtidori   to‘g‘ri   baholangan   hamda
Xondamirning   “Makorim   ul-axloq”   va   Zayniddin   Vosifiyning   “Badoe   ul-vaqoe”
asarlarini kuzatishlar asosida taqqoslangan va Boburning o‘ziga xos badiiy poetik
mahorati ochib berilgan. Bu tadqiqotda mavzu ob’yektidagi fasllar asosan asarning
tarixiy va badiiy jihatlarini yoritishga yo‘naltirilgani bilan xarakterlidir. 
22
  Жамолов. C . Бобурноманинг бадиий хусусиятлари. – Т.:1960 210 б.
23
  Қудратуллаев   Ҳ.   «Бобурноманинг   тарихий-адабий   ва   услубий   таҳлили   (Навоий,   Бобур,   Хонламир   ва
Восифий насрининг қиёсий таҳлили асосида)» 10-01.03- Ўзбек адабиёти ф.ф.д. дисс…– Т.:1998. –Б.348.
14 Hasan   Qudratullayevning   galdagi   “Boburning   adabiy-estetik   olami” 24
  nomli
monografiyasida   Boburning   adabiyotshunos,   nosir,   bunyodkor   shoh     sifatidagi
qiyofasiga   nazar   tashlangan   bo‘lib,   olimning   1983   -   yilda   e’lon   qilingan
“Boburning   adabiy-estetik   qarashlari”   risolasi   va   doktorlik   dissertatsiyasini
to‘ldiruvchi manba sifatida ahamiyatlidir. Bu galgi ilmiy monografiyada olimning
qarashlari   qamrovi   kengayib,   asardagi   Navoiy   va   Husayniy   portretiga   doir
mulohazalari   yangi   ilmiy   dalillar   bilan   boyitilgan   hamda   tadqiqotning   salmog‘i
yanada   ortgan.   Xususan,   monografiyaning   “Bobur   va   adabiy   janr   masalasi”,
“Boburning   portret   yaratish   mahorati”   nomli   fasllarida   olimning   kuzatishlari
Boburning   adabiyotshunoslik   mahorati   bilan   bog‘langan   holda   namoyon   bo‘ladi.
Boburning   portret   yaratish   mahorati   o‘rganilar   ekan,   asosan   asardagi   tarixiy
shaxslarning   badiiy   portretiga   xos   belgilar   va   muallifning   badiiy   mahoratiga
chuqur   nazar   solingan.   Jumladan,   Alisher   Navoiy   va   Husayn   Boyqarolarning
tarixiy-badiiy   portretini   tahlil   qilishda   muarrixlar   Xondamir   va   Zayniddin
Vosifiylarning   qarashlari   bilan   taqqoslangan   holda   o‘z   xulosalarini   berib   o‘tadi.
Shuningdek,   olim   Boburning   ijodkor   siyrati   va   ijodi   bahosini   berishda   o‘zining
shohlik   mavqei   ta’sirida   tanqidiy   ruhning   kuchayganini   ham   ta’kidlab   o‘tgan.
Adabiy janr haqidagi fikrlarda esa Bobur, Zayniddin Vosifiylarning hajvga bo‘lgan
munosabati tahlil qilingan bo‘lib, olim o‘z qarashlarida satirani janr sifatida qabul
qiladi.   Shu   bilan   birga   bu   monografiyada   ham   olimning   doktorlik   ishida
kuzatilgani   kabi   “Boburnoma”ning   badiiy,   tarixiy   qimmati   haqidagi   tahlillar   soni
ustuvorlik   qiladi.   Vaholanki,   monografiya   “Boburning   adabiy-estetik”   olami   deb
nomlansa-da,   unda   Boburning   bog‘   yaratishga   va   ovchilik   mashg‘ulotlariga   doir
yondashuvlar ham kiritib o‘tilganki, bu tadqiqotning maqsadi umumiyroq holatda
kengayganini anglatadi. 
O‘zbek   adabiyotshunosligida   olima   Marg‘uba   Abdullaevaning   “Tarixiy-
nasriy   asarlar   badiiyatining   qiyosiy   tahlili   (“Boburnoma”   va   “Shajarai   turk”
misolida) 25  
mavzusidagi   tadqiqoti   ham   «Boburnoma»   yuzasidan   bajarilgan   ilmiy
24
  Қудратуллаев Ҳ. Бобурнинг адабий-эстетик олами. – Т.: Маънавият.2018.-Б.271.
25
Абдуллаева   М.Тарихий   насрий   асарлар   бадииятининг   қиёсий   таҳлили.(«Бобурнома»   ва   «Шажараи
турк» мисолида)».10.01.03-Ўзбек адабиёти тарихи. ф.ф.ном.дисс...– Т.: 2008. –Б.155.
15 tadqiqotlar   orasida   o‘zining   salmoqli   o‘rniga   ega.   Tadqiqotda   “Boburnoma”   va
“Shajarai turk” asarlari asosiy obyekt sifatida olingan hamda Bobur va Abdulg‘ozi
Bahodirxoning   muarrixlik   faoliyati   va   asarlarining   badiiyati   anchayin   keng
qiyoslangan.   Dissertantning   qiyosiy   tahlillarida   har   ikki   muallifning   badiiy
mahoratini   ochishga   ko‘proq   harakat   qilingan.   Dissertatsiyada   “Boburnoma”   va
“Shajarai   turk”   asarlarining   yaratilishida   mualliflarning   badiiy   mahorati
qiyoslanishi   asosida   adabiy   ta’sir   va   badiiy   uslub   kabi   jihatlarga   ham   e’tibor
qaratilgani ahamiyatlidir. 
Adabiyotshunos   olim   Mahamadismoil   Sobirovning   “Boburnoma”ning
inglizcha   tarjimalarida   muallif   uslubi   va   badiiyatini   qayta   tiklash   muammolari 26
nomli   dissertatsiyasida   Boburning   badiiy   mahorati   va   tarixnavislik,   ijodkorlik
qirralarining   inglizcha   tarjimalaridagi   ifodasi   yoritilgan.   Tadqiqotda   Boburning
adiblik salohiyati va ingliz tarjimalaridagi muallif uslubining ifodasi bilan bog‘liq
masalalar talaygina asosli lavhalar vositasida o‘rganilgan. Olimning kuzatishlarida
ilmiy   xolislik   va   lo‘nda   fikrlash   ustuvorlik   qilib,   bu   jihat   tadqiqotning
muvaffaqiyatli   chiqishini   ta’minlagan.   Dissertatsiyada   Boburning
adabiyotshunoslikka   oid   qarashlari   to‘g‘ridan-to‘g‘ri   tahlilga   tortilmasa-da,   uning
adabiy mahorati borasida asosli fikrlar bildirilganligi e’tiborga loyiq jihatdir. 
Shuningdek,   professor   Ne’matilla   Otajonov   “Boburnoma”   jahon   adabiy
jarayonida” 27
  nomli   dissertatsiyasida   “Boburnoma”ning   olamshumul   shuhratiga
sabab   bo‘lgan   omillar,   asarning   inglizcha   tarjimasidagi   yutuqlar   va   bahsli
holatlarga   batafsil   to‘xtalgan   holda,   muhim   ilmiy   xulosalar   chiqaradi.
Monografiyada   olim   Boburning   so‘z   qo‘llash   mahorati,   “Boburnoma”   matnidagi
ayrim   chalkashliklarning   tarjimalardagi   ifodasi   haqida   puxta   tekshirishlar   olib
boradiki,  natijada  Bobur  uslubidagi  qisqalik  va  aniqlik kabi   belgilarni   his  etishda
ko‘mak beradigan samarali ilmiy tahlillar jamoatchilik e’tiborini tortdi. 
26
  Собиров   М.«Бобурнома»   нинг   инглизча   таржималарида   муаллиф   услуби   ва   бадииятини   қайта
тиклаш   муаммолари   (Лейден   Эрскин,   Бевериж   ва   Текстон   таржималарининг   қиёсий   таҳлили   асосида)».
ф.ф.ном.дисс…– Т.: 2002. –Б.160.
27
 Отажонов  Н. «Бобурнома» жаҳон адабий жараёнида. Фан. – Т.:1994. –Б.290.
16 Mumtoz   badiiy   adabiyotni   tadqiq   etishda   adabiyotshunos   Najmiddin
Nizomiddinovning   “XVI-XVII   asrlarda   Hindistondagi   turkiygo‘y   shoirlarning
adabiy   merosi”   nomli   dissertatsiyasining   ham   o‘z   o‘rni   bor.   Xususan,   tadqiqotda
Bobur   ta’siridagi   adabiy   muhit,   Boburdan   keyingi   –   uning   sulolasi   davridagi
turkiygo‘y   shoirlar   ijodi   haqida   qimmatli   ma’lumotlar   beriladi.   Tadqiqotda
ijodkorlarning   badiiy   mahorati   turkiy   tildagi   nazmiy   parchalar   tahlili   asosida
ochilgan,   shu   sababli   ushbu   dissertatsiyaning   Bobur   davri   adabiy   muhitini
o‘rganishda o‘ziga xos ulushi aniq ko‘zga tashlanadi.
Akademik   Botirxon   Valixo‘jayevning   “O‘zbek   adabiyotshunosligi   tarixi”
monografiyasida “Boburnoma”asarining adabiyotshunoslik tarixidagi o‘rniga ba’zi
bir ilmiy maqolalar vositasida munosabat bildirilgan bo‘lib, olim asosan Boburning
hajviyotga bo‘lgan fikrlariga e’tibor qaratadi.
Demak,   “ Boburnoma ”   asari   yuzasidan   jahon   miqyosida   va   mahalliy   ilmiy
jamoatchiligida   olib   borilgan   tadqiqotlar   va   ilmiy   bahslarni   kuzatish   orqali
quyidagi jihatlar aniq bo‘ldi:
“Boburnoma”   asarining   Yevropada   o‘rganilishi   XIX   asrning   ikkinchi
yarmidan   boshlandi   hamda   dastlabki   o‘rganishlar   bu   asarlarni   Yevropa   tillariga
tarjima qilish tarzida amalga oshgan edi. Keyingi bosqichda esa bu asar tarkibidagi
ma’lumotlarni tekshirish va ilmiy maqsadda foydalanish ko‘rinishidagi tadqiqotlar
yuzaga keldi.
“Boburnoma”   asarining   yigirmaga   yaqin   tillarga   tarjima   qilinishi   bu   nodir
manbaning   olamshumul   shuhratini   ta’minladi   hamda   unga   bo‘lgan   ilmiy
qiziqishlar ko‘lamini kengaytirdi. 
G‘arb   ilmiy   jamoatchiligida,   xususan,   sharqshunoslarning   kuzatishlarida
“Boburnoma”   asarini   tarix,   madaniyat,   sotsiologiya,   siyosat,   tabobat,   nabotot,
tabiat,   etika,   islomshunolik,   tilshunoslik,   tasavvuf   manbalari   nuqtai   nazaridan
o‘rganishlar ustuvorlik qiladi. Adabiyotshunoslik aspektida olib borilgan bir necha
tadqiqotlar esa O‘zbekistondagi mahalliy olimlar faoliyatidagina kuzatiladi.
Bugunga   kelib,   “Boburnoma”   asarining   adabiy   manba   sifatidagi   ahamiyati,
xususan,   sahifalar   qatidagi   mumtoz   adabiyot   tarixi   adabiy   tanqid   va   adabiyot
17 nazariyasiga   oid   sohalarning   tadqiqiga   doir   alohida   kuzatishlar   olib   borishga
yanada ko‘proq ehtiyoj va ilmiy zarurat seziladi.
1.2. Hukmdor shaxs va uning xarakteri masalasi
  Zahiriddin   Muhammad   Boburning   “Boburnoma”   asari   Movarounnahr,
Xuroson   va   Hindiston   o‘lkalari   haqida   batafsil   va   qimmatli   ma’lumot   beradigan
yagona qomusiy asar hisoblanadi. “Vaqoe”da yuqorida keltirilgan hududlarning tili
va   adabiyoti,   tabiati   va   nabotot   olami,   madaniyati   va   san’ati   haqida   ma’lumotlar
keltirilgan.   Shu   tufayli   “Boburnoma”   sharqda   fan   va   adabiyotning   eng   kamyob,
nodir   asarlar   sirasiga   kiradi.   G‘arb   tarixchi   olimlaridan   Elfinston   Boburning   bu
asari   haqida   shunday   yozgan   edi:   “Bu   memuarlarda   buyuk   turk   podshosining
hayoti   batafsil   tasvirlangan,   uning   shaxsiy   his-tuyg‘ulari   har   qanday
18 mubolag‘adan,   pardadan   holi.   Uning   uslubi   oddiy   va   mardona,   shuningdek,   jonli
va   obrazli.   O‘z   zamondoshlarining   biografiyalarini,   ularning   qiyofalarini,   urf-
odatlarini,   intilishlarini,   xarakterlarini   oynadek   tasvirlaydi.   Bu   jihatdan
“Boburnoma” osiyoda yagona, chinakam tarixiy tasvir namunasidir. Bobur har bir
odamning   tashqi   ko‘rinishini,   kiyimini,   ta’bini   ifoda   qiladi   va   mamlakatlarning
peysajini, san’at va hunarmandchilik asarlarini tasvirlab beradi. Ammo muallifning
o‘z xarakteri eng ko‘p joziba bag‘ishlaydi...” 28
 
Demak,   “Boburnoma”da   qator   obrazlarni   ham   ko‘ra   olamiz.   Hatto   ular
belgili   bir   qahramon   obrazi   –   Boburning   o‘z   obrazi   tevaragida   to‘planadilar.
Asarning   ruhi   bo‘lgan   Bobur   obrazi   barcha   voqealarni   qizil   ip   bilan   bir-biriga
tizadi. Boshqa obrazlar ko‘pincha epizodik obrazda beriladilar va biron va’j bilan
asosoiy   obrazga   bog‘lanadilar.   Bu   esa   asarning   kompozitsiyasini
mukammallashtiradi.
Bobur   go‘zal   qalami   bilan   epizodik   shaxslar   xarakterini   ham   chizadi   va
ularni   o‘ziga   xos   manera   bilan   qiyofasini,   portretini   mohir   rassomday   chizib
beradi,  ma’naviy-ruhiy  xislatlarini,   yaxshi-yomon  qiliqlarini   ochadi,   xulq-odatlari
va   ish-amallarini   ko‘rsatadi.   Boburning   otasi   Umarshayx,   amakisi   Sulton   Ahmad
va   Sulton   Mahmud   mirzolar,   Xuroson   podshosi   Husayn   Boyqaro,   Boburning
amakivachchalari   va   boshqa   talay   siyosiy   arboblar,   fan   va   san’atning   mashhur
kishilari, amirlari va hokazolarning epizodik obrazlari shu jumlaga kiradilar. Bobur
bu   shaxslarning   takrorlanmas,   individual   xususiyatlarini   bo‘rttirib,   ularning   bir-
birlaridan   farqini   ko‘rsatadi.   Ular   bilan   tanishtirishda   o‘ziga   xos   yo‘l   tutadi.   U
avval   ularni   bironta   amaliy   ishi,   faoliyati   bilan   ko‘rsatib,   keyin   ularning   o‘limi
munosabati   bilan   nasli-nasabi,   shakli-shamoyili,   xulq-atvori,   ma’naviy   xislatlari,
urushlari,   xotin   va   bola-chaqalari   bilan   tanishtiradi   va   ko‘z   o‘ngimizda   yaqqol
gavdalantiradi.
Bobur portret chizishning mohir ustasi ekanligini ham ko‘rsatadi. Bu sohada
ham   Bobur   predmetning   tub   mohiyatini   ochishga   intiladi   va   yaxlitlikka   erishish
metodini qo‘llaydi.
28
  Н.К.Сингха, А.У.Банержи.  “ История индии ” , М., стр. 214.
19   “Boburnoma” syujetida asosiy e’tibor hukmdor shaxslarga qaratilgan bo‘lib,
Sulton   Husayn   Boyqaro   o‘ziga   xosligi   bilan   xarakterlanadi.   Asarda   Husayn
Mirzoning   tashqi   ko‘rinishi   portret   janrida   tasvirlab   berilgan,   agarda   Kamoliddin
Behzod   tomonidan   chizilgan   rasmga   qaralsa,   Boburning   portret   janri   ustasi
ekanligi va nuktadonligiga guvoh bo‘lamiz.  
Shakl   va   shamoyili:   q i yiq   ko‘zlu q ,   sher   andom   b o‘yluq   kishi   e di.   Beli d in
q uyi inchka e d i. Bovujudkim, ulug‘ yosh yashab, oq soqolliq b o‘ lub edi, xushrang,
qizil   yashil  abrishimni  kiyar   e d i.  Qora   qo‘zi  bo‘rk  kiyar  e d i   yo  qalpoq.  Ahyonan
iydlarda   kichik   sepech   dastorni   yap-yassi   yomon   chirmon   chirmab,   qarqaro
o‘tag‘asi sanchib, namozg‘a borur edi. 29
  Matn tabdili: q iyiq ko‘zli, sherkelbat kishi
edi.   Belidan   pasti   i n gichka   edi.   Ulug‘   yoshga   yetib,   soqoli   oqargan   bo‘lsada,
xushrang, qizil-yashil ipak matolardan kiyim kiyardi. Qora qo‘zi terisidan qilingan
bo‘rk yo qalpoq kiyardi. Ahyon-ahyon iydlarda kichik uch o‘rama sallani yap-yassi
chirmab, qarqara patini sanchib, namozga borardi.
“Boburnoma”da Husayn Boyqaroning xulqi va fel-atvori haqida ham xolisona
va real ma’lumotlarni uchratamiz. “ Taxtga o‘tirgan payti o‘n ikki imomni xutbada
o‘qitish niyatida bo‘lgan ekan. Alisherbek va ba’zilar man qilibdilar. Ammo keyin
barcha   ishlari   va   xatti-harakatlari   sunnat   va   jamoat   mazhabi   bilan   muvofiq
bo‘lgandi.   Mafosil   (revmatizm)   xastaligi   tufayli   namoz   o‘qiy   olmas,   ro‘za   ham
tutmasdi. So‘zamol va xushxulq kishi edi. Xulqi biroz tezroq, so‘zi ham xulqidek
o‘tkir   edi.   Ba’zi   yumushlarda  shariatga   ko‘p  rioya   qilardi.   Bir   safar   bir   o‘g‘li   bir
kishini   o‘ldirgani   uchun   xuntalablarga   topshirib,   qozixonaga   yubordi.   Dastlab
taxtni   olgan   paytlari   olti-yetti   yil   ichmadi.   Undan   keyin   ichkilikka   berildi:   qirq
yilga   yaqin   Xurosonda   podshohlik   qilgan   bo‘lsa,   biror   kun   yo‘q   ediki,   peshin
namozidan so‘ng ichmagan b o‘ lsin. Lekin hech qachon tongda xumorbosdi qilgan
emas. O‘g‘illari, barcha sipohisi va shahar eli ichkilikka berilgan edi. Ays h- ishrat
va axloqsizlikni  haddan oshirar  edilar.   Shijoatli, mard kishi  edi. Jangda  bir necha
martaba   o‘zi   yovga   qilich   urgan,   balki   har   jang   maydonida   ko‘p   martalab   qilich
urgan   edi.   Temurbek   naslidan   hech   kimning   Sulton   Husayn   mirzochalik   qilich
29
 Заҳириддин Муҳаммад Бобир. Бобирнома. Ўзбекистон ССР Фанлар академияси нашриёти
Тошкент — 1960 . 222-б.
20 chopgani ma’lum emas. Ham yosh, ham saltanatda ulug‘ podshoh edi, kichiklardek
qo‘chqor saqlab, kabutar saqlab, kabutarbozlik qilardi, xo‘roz ham urushtirardi”. 30
Zahiriddin   Muhammad   Boburning   yuqoridagi   mulohazalarida   ikki   nuqta   alohida
e’tiborli:   birinchisi,   Husayn   Boyqaroning   shariatga   amal   qilishi;   ikkinchisi,
shariatga xilof ish qilishi. Shariatpanoh Bobur Husayn Boyqaroning shariatga xilof
ishlarini   birma   bir   sanagach,   nihoyat,   shar’iy   hukm   ham   ijro   qilinganini
“ Boburnoma ” da   shunday   qayd   etadi:   “ Ushbularning   kasofatidan   ediki,   shunday
xonadondan   yetti-sakkiz   yilda   bir   Muhammad   Zamon   mirzodan   o‘zga   nomu
nishon   qolmadi ” .   Ayniqsa,   temuriylar   saltanatining   tanazzuli   yillaridagi   tarixiy
jang   jadallar,   inqiroz   sabablari,   Husayn   Boyqarodek   buyuk   podshohning,   Bobur
iborasi   bilan   aytganda,   “ Temurbek   o‘rnida   bo‘lgan ”   Husayn   Boyqaroning
sustkashligi,   Shayboniyxonni   qaqshatqich   hujum   bilan   yengish   o‘rniga   mudofaa
bilan cheklanganligi, Husayn Boyqaro farzandlarining bazmu sozda mohiru, jangu
jadalda yaroqsizligi Bobur tomonidan tahlil etib berilgan.  
“Boburnoma”da   Husayn   Boyqaroning   she’rshunoslik   ilmida   ham   o‘ziga   xos
iqtidor egasi ekanligi bayon etilgan. “Tab’i nazmi bor edi. Devon ham tartib qilib
edi. Turkiy aytur edi. Taxallusi “Husayniy” edi Ba’zi baytlari yomon emastur, vale
mirzoning   devoni   bir   vazndadur” 31
  Bobur   nazdidagi   shoirlar   e’tirofida   ularning
iste’dod   quvvati,   qo‘llagan   taxallusi,   devon   tuza   olish   darajasiga   erishganligi,
she’riyatidagi   rang-barang   badiiy   san’atlarning   o‘rniga   qaratilgan   bo‘ladi.   U
Husayn   Boyqaroning   tab’i   nazmi   haqida   gapirganda   ham   taxallusiga   va   devoni
hamda g‘azaliyotining vazni masalalariga diqqat  qilgan edi.   Aynan Boburning bu
o‘rindagi   asosiy   tanqidiy   mulohazasi   mirzoning   g‘azallari   “tamom   bir   vaznda
ekanligidadir”.   Mana   shu   tanqidiy   qarashi   uning   aruzshunos   olim   va   Sharq
g‘azaliyoti   qonun-qoidalarini   chuqur   o‘zlashtirgan   nazariyotchi   olim   sifatida
talabchan   qiyofasini   ko‘z   oldimizga   keltirmoqda.   She’riyatda   vazn   qo‘llashda
xilma-xillikka   erishish   shoir   iqtidorining   toblanishiga   va   she’riyatining   turfa
ohangdorligini   oshirishga   xizmat   qilar   edi.   Ana   shu   boisdan   ham   Bobur   shoir
Husayniyning faqat bir vazn doirasida cheklanib ijod qilganligini tanqidiy ruhdagi
30
  Заҳириддин Муҳаммад Бобур .  Бобурнома .  –   Тошкент :   “O‘qituvchi”.  –   2008. 128-б.
31
  Заҳириддин Муҳаммад Бобур .  Бобурнома .  –   Тошкент :   “ Юлдузча ”.  –  1989 . 148-б.
21 jumla bilan yoritgan edi. Biroq adabiyotshunoslikda so‘nggi yillarda olib borilgan
ilmiy tadqiqotlar natijasida Husayniy devonining poetik xususiyatlari tadqiq etildi.
Jumladan,   adabiyotshunos   H.Jo‘raeva   o‘zining   “Husayniy   adabiy   merosi
manbalari va matniy tadqiqi” 32
 nomli tadqiqotida uning bir qancha g‘azallari hazaji
musaddasi mahzuf bahrida ham yaratilganini aniqlagan. 
Agar   “Vaqoe”   yozilma ganid a, bizning Husayn Boyqaro hayoti, faoliyati va
ijodi,   xususan,   shaxs iyat i   haqidagi   tasavvurlarimiz   ancha   yuzaki   bo‘lib   qolgan
bo‘lardi.   Zahiriddin   Muhammad   Bobur   XV   asrning   ikkinchi   yarmidagi   Xuroson
haqida   gapirar   ekan   “Sulton   H usayn   mirzoning   zamoni   ajab   zamo na   edi.. ”   deya
ta’riflaydi.   Ikki   tomonlama   ulug   “karim   ut-tarafayn”   bo lganʻ ʻ   Husayn   Boyqaro
shaxsining   yetuk   podshoh   bo‘lganligi,   mamlakatda   tinchlik   va   osoyishtalikning
hukmronligi,   qonun   ustuvorligi,   ilm-fan,   adabiyot   va   san’atning   rivojlanganini
ko‘ramiz.   Husayn   Boyqaroning   sifatlari   faqatgina   “Boburnoma”   asarida   batafsil
yoritilgan,   unda   keltirilgan   ma’lumotlar   haqqoniyligi   bilan   ham   boshqa
manbalardan ajralib turadi.
Bobur o‘z otasi  Umarshayxni xarakterlashda yana uning o‘ziga xos bo‘lgan
individual   xislatlarini   chizishga   urinadi.   Uning   qiyofasida   aysh-ishratlardan   uzoq
turgan, betakalluf hukmdor shaxsning xarakterli chizgilarini payqab olish mumkin.
Masalan, muallifning tasviri bo‘yicha, uning otasi Umarshayx Mirzo shunday kishi
bo‘lgan:   “ P ast   bo‘yluq,   tegirma   soqolliq,   qo‘ba   yuzluk,   tanbal   kishi   edi.   To‘nni
bisyor   tor   kiyar   edi,   andog‘kim,   bog‘   bog‘laturda   qornini   ichiga   tortib   bog‘latur
e d i,   bog‘   bog‘lag‘ondin   so‘ng   o‘zini   qo‘ya   bersa,   bisyor   bo‘lur   edikim,   bog‘lari
uzulur edi. Kiymoqta va yemokta betakalluf edi, dastorni dastorpech chirmar edi.
Ul   zamonda   dastorlar   tamom   chorpech   edi,   bechin   chirmab,   aloqa   qo‘yar   edilar.
Yo zlar g‘ayri devonda aksar mo‘g‘uliy bo‘rk kiyar e di ”. 33
Ushbu   tasvirda   qahramonlarning   asosiy   va   xarakterli   tomonlari,   uning
fiziologik ko‘rinishini ham, kiyimlari ham, bu kiyimlarni kiyish xususiyatlari ham
qamrab   olingan.   Bu   detallar   shunday   birikmada   keltirilganki,   ular   mazkur
32
  Джураева   Х.   Ҳусайний   адабий   мероси   манбалари   ва   матний   тадқиқи.   фил.фан.б ўйича   фалс.phd.   Дисс.
Автореферати .  – Т.: -Б.19.
33
  Заҳириддин Муҳаммад Бобир. Бобирнома. Ўзбекистон ССР Фанлар академияси нашриёти
Тошкент — 1960 .  64 -б.
22 shaxsning   xarakterini   va   ichki   dunyosini   bilib   olishga   katta   yengillik   tug‘diradi.
Quyida Umarshayx Mirzoning fe’l atvori haqida ham ma’lumotlar keltiramiz. 
“Xanafiy   mazhabliq,   pokiza   e’tiqodliq   kishi   edi,   besh   vaqt   namozni   tark
qilmas edi, umriy qazolarini  tamom  qilib edi, aksar  tilovat  qilur  edi. Hazrat Xoja
Ubaydullog‘a   irodati   bor   erdi,   suhbatlarig‘a   bisyor   musharraf   bo‘lub   edi   Hazrat
Xoja   ham   farzand   deb   erdilar.   Ravon   savodi   bor   edi   “Xamsatayn”   va   masnaviy
kitoblarni   va  tarixlarni   o‘qub  edi.   Aksar   “Shohnoma”   o‘qur   edi.   Tab’i   nazmi   bor
edi,   vale   she’rg‘a   parvo   qilmas   edi.   Adolati   bu   martabada   ediki,   Xitoy   korvoni
keladurganda   Andijonning   sharqiy   tarafidag‘i   tog‘larning   tubida   ming   o‘yluk
korvonni andog‘ qor bostikim, ikki kishi qutuldi. Xabar topib muhassillar yiborib,
korvonning jami’ jihotini zabt qildi. Har chandikim vorisi hozir yo‘q erdi, bovujudi
ehtiyoj   saxlab,   bir-ikki   yildin   so‘ngra   Samarqand   va   Xurosondin   vorislarini   tilab
kelturub,   mollarini   solim   topshurdi.   Bisyor   saxovati   bor   erdi.   Xulqi   dag‘i
saxovaticha bor erdi, xushxulq va harrof va fasih va shirin zabon kishi erdi, shujo
va   mardona   kishi   edi.   Ikki   martaba   o‘zi   jami   yigitlardin   o‘zub   qilich   tepurdi:   bir
martaba Axsi eshigida, yana bir martaba Shohruxiya eshigida. O‘qni o‘rta chorliq
otar   edi,   bisyor   zarb   mushti   bor   edi,   aning   mushtidin   yigit   yiqilmog‘on   yo‘qtur.
Mulkgirlik dag‘dag‘asi jihatidin xili yarashlar urushqa va do‘stluqlar dushmanliqqa
mubaddal   bo‘lur   edi.   Burunlar   ko‘p   ichar   edi,   so‘ngralar   haftada   bir-ikki   qatla
suhbat tutar edi, xushsuhbat kishi edi. Taqrib bila xo‘b abyot o‘qur edi. So‘ngralar
ma’jun ko‘prok ixtiyor qilur edi. Ma’juniylikda kalla xushk bo‘lur edi, yetim shior
edi, la’bi  dag‘i   bisyor  edi,  hamisha  nard o‘ynar   edi,  gohi   qimor   ham  qilur  edi.” 34
Matn  tabdili:  “Hanafiy  mazhabida,   pokiza  e’tiqodli  kishi   edi.  Besh   vaqt   namozni
tark   qilmasdi.   Umriy   namoz   qazolarini   butunlay   tamomlagan   edi.   Aksar   tilovat
qilar   edi.   Hazrat   Xoja   Ubaydullohga   murid   edi.   Suhbatlariga   ko‘p   musharraf
bo‘lgan,   Xoja   ham   uni   farzand   der   edilar.   Yaxshi   savodi   bor   edi.   “Xamsatayn”
(Nizomiy Ganjaviy va Amir Xisrav Dehlaviy “Xamsa”lari), dostonlar va tarixlarni
o‘qir   edi.   Ko‘pincha   “Shohnoma”   o‘qir   edi.   She’riy   iste’dodi   bor,   biroq   she’r
yozishga qunt qilmasdi. Adolati shu darajada ediki, Andijonning sharqiy tarafidagi
34
  Заҳириддин Муҳаммад Бобур .  Бобурнома .  –   Тошкент :   “ Юлдузча ”.  –  1989 . 1 0 -б.
23 tog‘larning   pastida   Xitoydan   kelayotgan   ming   qoramollik   karvonni   shunday   qor
bosdiki,   ikki   kishi   qutulib   qoldi,   xolos.   Xabar   topib,   odamlarini   yuborib
karvonning   hamma   narsalarini   yig‘dirdi.   O‘sha   paytda   vorislari   bo‘lmaganidan,
ehtiyot   yuzasidan   saqlab,   bir-ikki   yildan   so‘ng   Samarqand   va   Xurosondan
vorislarini   surishtirib,   toptirib   keltirib,   mollarni   eson-omon   topshirdi.   G‘oyat
saxovatli edi. Xulqi ham saxovaticha bor edi. Xushxulq, hazilkash, gapga chechan
va  shirinso‘z  kishi  edi.   Shijoatli  va  mardona  kishi  edi.   Ikki  marotaba  jangda  o‘zi
barcha   yigitlaridan   o‘zib   qilich   chopti:   bir   marotaba   Axsi   darvozasida,   yana   bir
marotaba   Shohruxiya   darvozasida.   O‘qni   o‘rtacha   chog‘liq   otar   edi.   Mushti   juda
qattiq edi, uning mushtidan yiqilmagan yigit yo‘qdir. Yurt olish dag‘dag‘asi tufayli
ancha   yarashlar   urushga   va   do‘stliklar   dushmanlikka   aylanardi.   Avvallari   ko‘p
ichardi, keyinchalik haftada bir yoki ikki marta ichadigan bo‘ldi; xushsuhbat kishi
edi.   Biror   bahona   bilan   xo‘b   she’rlar   o‘qirdi.   Keyingi   paytlari   ko‘proq   ma’jun
iste’mol   qilardi.   Ma’juniylikda   qaltis   harakatlarga   yo‘l   qo‘yar,   hazil-sho‘xlikka
o‘ch, hamisha nard o‘ynar, goho qimor ham o‘ynardi” 35
Xulosa qilib aytganda, “Boburnoma”da keltirilgan Umarshayx Mirzo tasviri
o‘zining   aniqligi   va   xolisligi   bilan   xarakterlanadi.   Bobur   biron   kishiga   baho
berganda unga obyektiv yondashishga harakat qilgan. Yuqorida keltirilgan tasvirlar
ham,   Umarshayx   Mirzoning   hayotdagi   o‘zginasi   bo‘lib,   uning   siymosini
gavdalantirishga xizmat qilgan.
Mana   Temur   avlodlaridan   ikki   podshoh.   Ulardan   biri   Husayn   Boyqaro
Xurosonda   hukmdorlik   qiladi,   Hirotday   obod   shaharda,   koshona   saroylarda,
hashamatli   binolarda,   kayf-safo   ichida,   saroy   “bilimdonlari”,   saroy   shoirlari   va
olimlari   bilan   qurshalgan   holda   yashaydi.   U   tabiati   nozik   shoir.   Ikkinchisi,
Farg‘ona viloyatining hukmdori Umarshayx mirzo Axsi yoki Axsiks shaharchasida
chekka o‘lkada yashaydi. Bu kichik shaharda ko‘rkam, ziynatli saroylar, dabdabali
qasrlar,   shohona   imoratlar   yo‘q   darajada.   Axsi   qo‘rg‘onining   fuqarosi,   hatto
hukmdori ham tabiatga yaqinroq turadi. Uning eli sodda, anoyi tabiatli. Baland jar
ustiga   qurilgan   qo‘rg‘on   tabiiy   xandaqlar   bilan   o‘ralgan.   Bu   sharoitda   umr
35
  Заҳириддин Муҳаммад Бобур .  Бобурнома .  –   Тошкент :   “O‘qituvchi”.  –   2008.  32 -б.
24 kechiruvchi hukmdorning odatlari, aloqalarida hali soddalik, samimiylik yo‘qolgan
emas.   Umarshayx   obrazida   chekka   o‘lkadagi   hukmdor   tipi   gavdalanadi.   U   tor
kiyim, mo‘g‘ili bo‘rk kiyadi. Uning hazili, ko‘ngil ochishi qo‘pol. U qornini ichiga
tortib turib kamar bog‘laydi va keyin qornini erkin qo‘yib, uni uzib yuboradi. Unda
“imon   kuchli”,   e’tiqodchilik   zo‘r:   U   pirga   qo‘l   bergan.   U   nazm   aytishga   qobil
bo‘lishiga   qaramasdan,   she’r   yozishga   hafsala   qilmaydi.   U   qor   ostida   qolgan
karvonlarning   mol-dunyosini   asrab,   merosxo‘rlarini   izlab   toptirib,   ularga
topshirishni eng katta, mislsiz adolat deb tushunadi.
U   qahramonlikni   ko‘proq   o‘z   shaxsiy   jismoniy   kuchi   bilan   ko‘rsatadi.   U
o‘zini yigitlarga qarshi qo‘ymaydi. Ichkilik, bazm, kayf-safolarni emas, balki ovni,
o‘yinlarni   yaxshi   ko‘radi.   Uning   sodda   kiyinishi,   anoyiligi,   bevosita   tabiatga
yaqinligi turmush sharoitidan kelib chiqqan.
Husayn   Boyqaro   ma’lum   darajada   unga   qarshi   qo‘yiladi.   U   tom   ma’nosi
bilan   shahar-saroy   hayotiga   berilgan.   U   egniga   xush   rang,   qizil,   yashil,   ipak
kiyimlar,   boshiga   qora   bo‘rk   kiyadi.   Diniy   mazhab   qoidalariga   rioya   qilmaydi.
Arzimas   bahonalar   bilan   namoz,   ro‘zani   qazo   etadi.   Uning   kayf-safodan   boshi
chiqmaydi.   U   podsholik   rasmiyatlariga   amal   qilib,   ba’zilarni   o‘ldirtiradi.   U
zo‘ravonlikni   qo‘pol   kuch,   qo‘pol   hunar   bilan   emas,   nozik   qilichbozlik   san’ati
bilan ko‘rsatadi.
U   she’r   yozishni,   devon   tuzishni   sevadi.   Bular   noziklashgan   shahar-saroy
muhitida yashagan podshoh hayoti uchun xarakterlidir.
Shu   ravishda,   bu   epizodik   obrazlarda   ularning   takrorlanmas   obrazlarini
hayotiy   sharoitdan   chiqarishga,   umumlashtirishga,   jonlantirishga   urinish   ko‘rinib
turadi.   Bu   misollar   Boburning   jonli   odamlar   tasviriga   qanchalik   hayotiy   ravishda
yondoshganini ko‘rsatadi.
Biz   yuqorida   aytganimizdek,   “Boburnoma”   asosida   bunday   epizodik
shaxslar emas, balki Boburning o‘z obrazi yotadi. Boburning o‘z xarakteri boshqa
shaxslarni ko‘rsatgandagi yo‘l bilan ochilmaydi. U o‘zining shakl-shamoyili, xulq-
atvorini,   o‘ziga   qarashli   amirlarni   birma-bir   tasvir   qilmaydi,   balki   o‘z   xarakterini
o‘zining   butun   hayotiy   yo‘li,   boshidan   kechirgan   voqealari,   ish-a’mollari,   turli
25 hodisalarga   qarashi,   odamlarga   munosabati   orqali   ochadi.   “Boburnoma”ni
o‘qiganda kitobxonning ko‘z oldida o‘sha davrning ulkan bir shaxsi, siyosiy arbobi
obrazi   gavdalanadi.   Unda   Bobur   jonli   odamday,   o‘zining   g‘alaba   va
mag‘lubiyatlari, kurash va farog‘atlari, siljish va chekinishlari, shodlik va alamlari,
zulm va marhamatlari, quvnoqlik va umidsizligi va boshqa kishilik xislatlari bilan
birga   ravshan   ko‘rinadi.   Uning   sarguzashtlari,   boshidan   kechirgan   qiyinchilik   va
yutuqlari o‘z davrining fonida beriladi. 1495-1504-yillar mobaynida O‘rta Osiyoda
ro‘y   bergan   qizgin   hodisalar,   temuriy   shahzodalarning   o‘zaro   urushlari,
Afg‘oniston   janglari,   qabilalar   ustiga   qilingan   bosqinchilik,   chopqin   va   talovlar,
kayf-safo majlislari  fonida Boburning o‘z obrazi, bu “tartibsizliklar  ichida, nisbiy
tartib   joriy   qilish”ga   intiluvchi   siymo   yorqin   tajassum   etadi.   O‘z   podshohlik
manfaatlarini qilich va qon bilan himoya qiluvchi hukmdor, payt-paytida qo‘shini,
yigitlariga   va   navkarlariga   g‘amxo‘rlik   qiluvchi,   jang   planlarini   ustalik   bilan
tuzuvchi   sarkarda,   ilojsiz   holatlarda   o‘zini   yo‘qotmaydigan   lashkarboshi,   ba’zan
yaqinlari   va   itoatkorlarining   ko‘ngli   uchun   o‘z   rohatini   fido   qiluvchi   inson,
hokimiyatini o‘rnatish va mustahkamlash yo‘lida qiyinchiliklardan qo‘rqib orqaga
tisarilmaydigan   iroda   egasi,   xato   va   yanglishlarini   halol   bo‘yniga   oluvchi   mard,
tabiat va hayot oshig‘i, ishining chappasiga ketishi va orzularining chil-chil sinishi
bilan   buni   chuqur   his   qiluvchi,   iztirob   va   alamlar   bilan   yashovchi   dardmand,
o‘zbek   va   fors   klassik   adabiyotini   o‘zlashtirgan   talantli   shoir,   davridagi   shoirlar
ijodiyotiga   keskin   baho   beradigan   bilimdon   tanqidchi,   temuriylar   o‘rtasidagi
saltanat   talashlarini   ko‘rsatishdan   cho‘chimaydigan   odil   tarixchi,   o‘zbek   adabiy
tilini   xalq   tili   qolipiga   solishga   astoydil   uringan   ziyrak   adib,   turli   xalqlarning
turmushi,   tirikchiligi,   odat   va   xulqlari,   o‘lkalarning   iqlimi,   hayvonlari,
o‘simliklarini   xolis   mushohada   qiluvchi   olim;   zamonasidagi   fan   va   san’at
ahllaridan   foydalana   biluvchi   ma’rifatparvar;   kezi   kelganda   do‘stlik,   vafodorlik,
to‘g‘ri   so‘zlikning   qadriga   yetadigan   donishmand,   qo‘lga   tushgan   yovlarga   goh
rahm-shafqat   qila   oluvchi,   goh   qattiq   jazoga   tortuvchi   ishbilarmon,   faqatgina
istilochi emas, obrazi  yirik tarixiy voqealar ichidan o‘sib chiqadi. Lekin shu ko‘p
qirrali shaxsning bir xususiyati asosiy halqaday yetakchi rolni o‘ynaydi va boshqa
26 xususiyatlarni   o‘ziga   bo‘ysundiradi   bu   esa,   qanchalik   qurbon   berilmasin,   baribir
hokimiyatni  temuriylar   qo‘lida  saqlash   va ularning bir  mahalgi   qudratlarini   qayta
tiklash, siyosiy jihatdan baquvvat markazlashgan davlat tuzishga intilishdan iborat
edi.   Uning   Samarqandni   mudofaa   qilishda   ko‘rsatgan   mardligi,   har   qanday
qiyinchiliklarga chidashi, to so‘nggi imkoniyatigacha kurashda sabotli bo‘lishi shu
intilishining yaqqol ko‘rinishlaridan edi.
Bobur   ziddiyatli   shaxs   edi.   Bu   ziddiyat   shoir   Bobur   bilan   podsho   Bobur
o‘rtasidagi   qarama-qarshiliklardan   kelib   chiqdi.   Ziyoli   shoir   Bobur   odamlarga
rahm-shafqat   mehri   bilan   to‘lgan   edi,   u   birovga   ozor   berishni   istamaydi,   beva-
bechoralar   qalbining   yaralanishini,   dilining   ranjishini   xohlamaydi   Xisravshoh
singari   zulm-sitamni   haddan   ziyoda   oshirib   yuborgan   beklarga   nafrat   bildiradi.
Xisrav va uning navkarlari aysh-ishratga berilib ketib, elning tinchligini buzadilar,
bolalar   va   qiz-juvonlarning   nomuslarini   o‘z   ehtiroslari   uchun   barbod   beradilar.
“Nechukkim,   o‘zi   zolim   va   fosiq   edi,   bek   va   bekatlar,   navkar   va   savdari   tamom
zolim va fosiq edilar”. Hatto Xisravshoh navkarlaridan birisi bir kishining xotinini
olib   qochib   ketadi.   Xotinning   eri   Xisravshohga   arzdodga   kelsa,   u:   “Necha   yil   bu
xotin   sening   bila   edi,   necha   kun   aning   bila   bo‘lsin”   —   deydi.   Xisravshohning
bunday   fisqu-fujurona   harakatidan   Bobur   mirzo   g‘azablanadi.   Xalqqa   ozor
berishiga qarshi chiqib, bu norozilikni forscha shu misralar bilan ifoda qiladi. 
«Hazar kunzi dardi darunxoi resh, 
Ki reshi darun oqibat sar kunad.
Baham bar mazan to tavoni dile,
Ki ohe jahony baham barzanad.
(Ichki yaralar dardidan hazar qil! Negaki, ichki yara axir pirovardida yuzaga
chiqadi. Qo‘ldan kelgancha hech bir dilga ozor berma! Chunki dildan chiqqan bir
oh butun bir olamni barbod qila oladi).
Lekin   podshoh   Bobur   xalqqa   berilgan   ozorni   faqat   ma’naviy   ozor,   dilning
yaralanishi,   vijdonning   azoblanishi   deb   tushunadi.   Podshoh   sifatida   uning
odamparvarligi chekli, abstrakt mohiyatda qoladi.
27 U   o‘z   davlati,   hokimiyatini   ta’minlash   maqsadida   siyosiy   tadbirlar   sifatida
zulm   qilishga   tik   boraveradi.   Butun   boshli   qabilalarni,   ayniqsa,   talovchilik,
bosqinchilik   qiluvchi   qabilalarni   qattiq   jazolashga   buyruq   beradi,   ularning   mol-
mulkiga tajovuz qilish bilan cheklanmay, ko‘plab jazolarga duchor etadi. “Hazora
molidin men ham bir pora qo‘y yig‘ishturdum. Yorak tag‘oyiga topshurub o‘zum
ilgari   o‘tub,   qirlar   bila,   ko‘llar   bila   yurub,   qazoralarning   ot   va   qo‘ylarini   surub,
Temurbek   langariga   kelturub   tushtuk.   Turkman   hazorasidin   o‘n   to‘rt,   o‘n   besh
sarkashi   va   rahzan   ulug‘laridin   ilikka   tushub   edi,   xayolimda   bu   edikim,   tushgan
yurtga   turluk-turluk   azob   va   uqubat   bila   o‘lturgaylarkim,   jami’   rahzan   va
sarkashlarga ibrat bo‘lg‘ay”. “Afg‘onlar bir lahza turmay, biror o‘q ham ota bilmay
qochtilar   va   afg‘onlarni   ilgari   surub   toqqa   chiqtim.   Bir   afg‘on   quyiroq   qochib
boradur, aning yag‘rinini o‘q bilan urdim. O‘shal o‘q yegan afg‘on necha afg‘onni
olib kelturdi, ba’zini siyosat uchun six uruldi”.
Ko‘pchilik boshqa hukmdorlar yoki taxtning vorislari singari harbiy san’atni
egallash,   lashkarboshlik   qilish   Boburning   birdan-bir   maqsadi   bo‘lgan   emas.   Bu
narsa, Boburning dastlab o‘sha zamonning muayyan sharoitida ilg‘or qarashlari va
maqsadlari   natijasida,   ya’ni   mamlakatni   siyosiy   markazlashtirish   kabi   intilishlari
natijasida,   mamlakatni   mayda  feodal   hokimliklarga   parchalab   tashlashga,   mazkur
hukmdorlarning   siyosiy-iqtisodiy   mavqelarini   mustahkamlashga,   binobarin,
mamlakat   va   uning   aholisini   mutlaqo   halokatga   sudrovchi,   halokatli,   bema’ni
o‘zaro   urushlarni   kuchaytirishga   harakat   qiluvchi   kuchlarni   jilovlashga   intilishi
natijasida vujudga kelgan, shunga bo‘ysundirilgan.
Bobur bolaligidan boshlab harbiy san’atni o‘rgangan. Buning ustiga u doim
saroyda bo‘lib, bu paytda harbiy ish va harakatlarni ko‘rgan, ular haqida eshitgan.
Juda   ham   farosatli,   uquvli   Bobur   bolaligidanoq   qo‘lga   qilich   olishga   majbur
bo‘lgan.  Nihoyat,   shuni   ham  qayd  qilish  lozimki,  u  tabiatan   qo‘rquv  va  sarosima
nimaligini bilmagan. Ingliz olimlaridan biri (Eduard Xolden, XIX asr) Boburning
eng jasoratli odam ekanini ko‘rsatib, “Bobur insonlar ichida eng botiridir”, deydi.
Boshqa   bir   (XIX   asrdagi)   rus   olimi,   Peterburg   universitetining   professori   N.   I.
Veselovskiy   shunday   deydi:   “Aytish   mumkinki,   Bobur   botirligining   cheki
28 bo‘lmagan: uning butun hayoti jasorat namunalari bilan to‘lib-toshib yotibdi. Faqat
ugina o‘zining ikki yuz kishilik otryadi yordamida Shayboniy o‘zining 15 minglik
askari   bilan   mustahkamlanib   olgan   Samarqandga   hujum   qilishga   jur’at   eta   oladi.
Faqat jur’at etibgina qolmadi, balki Shayboniyni qal’adan haydab yuboradi. Uning
imperiyasining   asoslanishini   olaylik-chi!   Bobur   Ibrohim   Lo‘diy   qo‘lidan   qudratli
Hindistonni hech narsaga arzimaydigan qurol yordamida tortib olgan”.
Bobir o‘zining bunday botirligi va qo‘rqmasligi  bilan o‘z atrofidagi boshqa
kishilarga ham namuna ko‘rsatdi.
Bir necha ibratli misol.
Bir harbiy yurish paytida qattiq sovuq edi. Sovuq shunday zo‘r ediki, hatto
Bobir   armiyasidan   bir   necha   kishi   sovqotib   o‘ladi.   Shunda   Bobur   anhorning
muzini sindirib 16 marta sho‘ng‘iydi...
“Muhammad Ali Mubashshirbek, deydi Bobur, mening yangi rioyat qilg‘on
beklarimdin   edi,   xili   mardona   ma   qobili   rioyat,   yaxshi   yigit   edi,   jibasi   yo‘q,
ilgariroq   shox   solg‘on   yo‘lg‘a   mutavajjih   bo‘ldi,   biqinig‘a   o‘qladilar.   O‘shul
zamon jon taslim  qildi. Ildam kelilib edi. Aksarining jibasi  yo‘q edi. Bir-ikki o‘q
o‘tub-o‘tub   tushti.   Ahmad   Yusufbek   iztiroblar   qilib,   har   zamon   aytadurkim,
yalang‘och   mundoq   kirib   borasiz,   ikki-uch   o‘qni   ko‘rdimkim,   boshingizdan   o‘tti.
Men dedimkim, siz mardona bo‘lung, mening boshimdin mundoqlar xili o‘tubtur”
Bobur   o‘zining   ikki-uch   odami   bilan   dushmanning   bir   to‘dasiga   qarshi
jangga kirib g‘alaba qozongan paytlar ko‘p bo‘lgan.
Bobur   mohir   lashkarboshiligini   boshqa   jihatdan   ham   namoyon   qilgan.   U
urush   harakatlari   olib   borishdagi   ba’zi   usullarini   takomillashtirgan   yoxud   yangi
usullar yaratgan. Bu jihatdan olganda ayniqsa “To‘lg‘ama” (yon tomondan aylanib
o‘tish) usuli ajralib turadi. Boburning o‘zi bu usulni jangda erkin san’at deb ataydi.
G‘arblik   olimlardan   birining   aytishicha,   Bobur   o‘sha   vaqtda   xarakterli
bo‘lgan   ayrim   harbiy   yoki   umuman   qurolli   guruhlarning   betayin,   tuturuqsiz,
betartib   hamlalari   o‘rniga   turli   harbiy   qismlarning   kelishib   harakat   qilishi   usulini
harbiy san’atga kiritgan lashkarboshilardan biridir.
29 Bobur armiyada ma’lum tartib va intizom joriy qiladi va mustahkamlaydi. U
maqsadi   birgina   o‘ldirish,   chopish,   talash,   vayron   qilishdan   iborat   bo‘lgan
armiyalarga   qarama-qarshi   o‘laroq   o‘z   armiyasida   ba’zi   onglilik   elementlarini
barpo qilishga intiladi.
U o‘zining asosiy yurishlarini o‘sha zamon sharoiti uchun ma’lum bir ijobiy
xarakterda bo‘lishiga harakat qilgan.
Quyidagi   hodisa   bunga   misol   bo‘ladi:   uning   odamlari   o‘z   yurishlaridan
birida   bir   joyning   aholisidan   hech   qanday   asosga   ega   bo‘lmay   ko‘p   o‘lja   oladi.
Bobur   buni   bilib   qolib,   o‘ljalarni   o‘z   egalariga   darhol   yetkazib   berishga   o‘z
odamlarini   majbur   qiladi.   Armiyada   intizom   ana   shunday   edi,   hech   narsa
qoldirmay hammasi qaytarib beriladi, ertasi kuni egasiga qaytarilmagan bir bo‘lak
ip-u, siniq igna ham qolmadi, deydi Bobur.
Harbiy san’at   jihatidan Boburni   g‘arblik sharqshunos  olimlardan biri  Yuliy
sezar   bilan   taqqoslaydi,   hatto   uni   Yuliy   sezardan   yuqori   qo‘yib,   XIX   asrgacha
lashkarboshilik san’atining mo‘jizasi deb hisoblaydi.
Mazkur   “ Boburnoma ”   asari   mualli f ining   adabiy   uslubi   va   undagi   badiiyat
masalalarini o‘rgangan holda birinchi bob yuzasidan quyidagi xulosalarga kelindi:
1. “Boburnoma”ni ilmiy tadqiq etish jarayonida asosiy e’tibor uning ijtimoiy,
siyosiy,   falsafiy,   tarixiy   jihatlariga   qaratilgan   bo‘lib,   uning   adabiyotshunoslik
sohasidagi   o‘rni   va   mavqei   haqidagi   tadqiqotlar   siyrak   ko‘rinishda   uchraydi.
Oqibatda   mazkur   asarning   yana   muhim   tomonlaridan   biri   uning   mumtoz   turkiy
adabiyot   tarixida   tutgan   o‘rni   haqidagi   bahslar   salmog‘i   uncha   ko‘p   emas.   Aslan
olinganda   bu   asarning   adabiyot   nazariyasi,   adabiy   tanqidchilik,   adabiyot   tarixi,
qiyosiy   adabiyotshunoslik   kabi   sohalar   doirasida   o‘rganilishi   uning   yana   boshqa
ko‘plab belgilarini kashf etishimizga turtki bo‘ladi. 
2.   Ma’lum   hukmdor   yoki   sulolaning   salohiyati   va   shavkatini   vasf   etadigan
tarixiy   asarlar   an’anaga   muvofiq   shoh   atrofida   yurgan   qissaxon   yoki   boshqa   bir
muarrixlar   tomonidan   buyurtmaga   ko‘ra   yozilar   edi.   Biroq   “Boburnoma”ning
yaratilishi   hech   qanday   shohona   buyurtma   asosida   emas,   shoh-muallifning   o‘z
ixtiyori doirasida yuzaga keldi. Ushbu asar Boburning yuksak mahorati natijasida
30 tarix ilmining, an’anaviy ilmiy, falsafiy asarlarning qobig‘ini yorib chiqqan holda
bo‘y   ko‘rsatdi.   Bugunga   kelib,   bu   asarning   yigirmadan   ortiq   sohalarga   daxldor
ekanligi   ko‘plab   ilmiy   tadqiqotlarda   chuqur   o‘rganilgan   holda   o‘z   isbotini   topib
kelmoqda. Lekin asarning adabiyotshunoslik nuqtai nazaridan mavqeini, xususan,
uning janrini belgilash borasidagi bahslar o‘z yakuniga yetgani yo‘q. Ushbu asarda
qaysi   janrga   oid   unsurlar   ko‘p   uchrashiga   qarab,   uning   janrini   aniq   belgilash
haqidagi   kuzatishlarimizdan   kelib   chiqqan   holda,   “Boburnoma”ni   adabiy-tarixiy
asarlar   sirasidan   deya   baholadik.   Zero   yetuk   shoir   va   nosirning   adabiy   mahorati
tarixni   yozish   maqsad   qilingan   ushbu   asarning   badiiy   jozibasini   yanada   boyitdi.
Shu   sababdan   mazkur   asarga   nisbatan   umumiy   ma’noda,   avvalo,   adabiy   iste’dod
mahsuli so‘ngra tarixiy tafsilotlar manbasi sifatida qarash lozim. 
3. “Boburnoma” asarida muallifning bajargan vazifalari o‘ziga xos maqomni
hosil qilib, Bobur uslubida dastlab  ishtirokchi-qahramon  maqomi, ikkinchi o‘rinda
tahlilchi olim,  uchinchi o‘rinda  tarixnavislik  maqomi aks etgani ma’lum bo‘ldi.
Bir i nchi   bobning   ik ki nchi   qismi   “ Hukmdor   shaxs   va   uning   xarakteri
masalasi ”   deb nomlan ib,   Boburning Husayn Boyqaro, Shayboniyxon, Hisravshoh,
Sulton Axmad va boshqa hukmdorlarga bergan bahosi misolida ularning xarakteri
ochil gan .   “Boburnoma”   misolida   Boburning   har   bir   temuriyzoda   va   hukmdor
shaxslarga   bergan   bahosi   tahlil   qilin gan ,   shaxsiy   manfaatdan   ko‘ra   saltanat
yaxlitligi   ustun   turganligi,   hukmdor   xususiyatida   bag‘rikenglik,   o‘ziga   munosib
voris tayinlashga intilish, saltanat faqat boylik va shon-shuhrat ramzi bo‘lmasdan,
bir yoqadan bosh chiqarish, birlashish, umumiy dushmanga qarshi yakdillik bilan
kurash   olib   borish   ekanligini   Boburning   betakror,   yuksak   badiiy   tasvirlari   orqali
ochib   ber il gan.   Albatta,   bularning   zaminida   Boburning   yuksak   san’atkor   adib
sifatidagi o‘rni orqali yoritishga harakat qilin gan .
31 I I . BOB. BOBUR HUKMDOR S H AXSNING TIPIK VAKILI
VA UNING O‘ZIGA XOS XARAKTERI
2.1 .  Temuriylar davrida davlatchilik va yurt   boshchiligi mavqei
«Boburnoma» muallifi nima uchun mamlakatlarni zabt etishga intilar edi? U
temuriylar   panohida   birlashgan   davlat   tuzish   to‘g‘risida   qayg‘urar   va   shu   yo‘lda
kurashar  edi. U o‘zining davlat  haqidagi  mulohazalarini  mufassal  ravishda  bayon
qilmay,   balki   imo-ishoralar   bilan   aytib   o‘tadi.   Temur   qilib   ketgan   ishlarga   uning
havasi   keladi.   Temur   qurdirgan   imoratlar   va   inshootlarni   maqtaydi,   Temurning
fath-zafarlarini, ulug‘ podshohligini tan oladi va o‘zining ham o‘shanday  qudratli
32 bo‘lgisi   keladi:   Samarqandni   “Temurbek   poytaxt   qilib   edi.   Temurbekdin   burun
Temurbekdek   ulug‘   podshoh   Samarqandni   poytaxt   qilg‘on   emastur”.
“...Temurbekning   va   Ulug‘bek   Mirzoning   imoroti   va   bog‘oti   Samarqand
mahallotida   ko‘ptur.   Samarqand   arkida   Temurbek   bir   ulug‘   ko‘shk   solibtur:   to‘rt
oshyonliq,   “Ko‘k   saroy”ga   mavsum   va   mashhur   va   bisyor   oliy   imorattur.   Yana
“Ohanin”   darvozasig‘a   yovuq   qal’aning   ichida   bir   masjidi   jum’a   solibtur,   sangin
askar   Hindustondin  eltgan sangtaroshlar  anda  ish  qilibturlar. Masjidning   peshtoqi
kitobasida bu oyatni “Va iz yarfau Ibrohimal qavoida (ilo — oxirisi)” andoq ulug‘
xat   bilan   bitibturlarkim,   bir   kurux   va   ikki   kurux   yovuq   yerdin   o‘qusa   bo‘lur.   Bu
ham   bisyor   oliy   imorattur.   Samarqandning   sharqida   ikki   bog‘   solibtur:   birikim,
yiroqroqtur,   Bog‘i   Bo‘ldudur,   yovuqrog‘i   Bog‘i   Dilkushodur.   Andin   “Firuza”
darvozasig‘acha   xiyobon   qilib,   ikki   tarafida   terak   yig‘ochlari   ekturibtur.
Dilkushoda   ham   ulug‘   ko‘shk   solduribtur,   ul   ko‘shkta   Temurbekning   Hindiston
urushini  tasvir qilibturlar. Yana Pushta Ko‘xakning domanasida Konigilning qora
suyining ustidakim, bu suvni Obi rahmat derlar, bir bog‘ solibtur, naqshi jahong‘a
mavsum.   Men   ko‘rgan   mahalda   bu   bog‘   buzulub   erdi,   oti   besh   qolmaydur   edi.
Yana   Samarqandning   janubida   Bog‘i   Chinordur,   qal’ag‘a   yovuqtur.   Yana
Samarqandning quyi yonida Bog‘i Shamol va Bog‘i Bihishttur”. 
Bobirning   yakka   hukmdorlik   to‘g‘risida   fors   shoiri   Shayx   Sa’diydan
keltirgan   hikmatli   so‘zlari   ham   maroqlidir:   “Bir   viloyatga   ikki   podshoh   va   bir
cherikka   ikki   miri   sipoh   mavjub   tafarruqa   va   vayronliq   va   sababi   fitna   va
parishonliqdur, nechukkim debturlar:
Dah darvesh dar gileme bixusband,
Va du podshoh dar ihlime nagunjand.
(O‘n   darvesh   bir   gilamga   sig‘ib   uxlaydi,   ammo   ikki   podshoh   bir   iqlimga
sig‘maydi.)”
Bobur nuqtai nazaridan ham podsholik tamomila yakka hukmdorlikka qarab
borishi kerak. Bunday davlat esa savdo yo‘llarini xavf-xatarsiz qilish, lozim edi.
Bobur   aysh-ishrat   bilan   mashg‘ul   bo‘lib,   yerni   kengaytirishga,   podshohlik
xonadoni   quvvatini   oshirishga   beparvo   qaragan   podshohlarni   qoraladi.   Shu
33 jumladan,   zamonidagi   temuriy   hukmdorlarning   kuchlisi   hisoblangan   Husayn
Boyqaroning O‘rta Osiyoni Shayboniyxon tajovuzidan saqlash uchun faoliyatsizlik
ko‘rsatishidan o‘pkalanadi va shayboniylarga qarshi uzil-kesil hujum qilish o‘rniga
mudofaa choralarini ko‘rish bilan cheklanish siyosatini koyiydi. Chunonchi, Bobur
1503-yil   (909-hijriy)   voqealarini   hikoya   qilganda,   Husayn   Boyqarodan   o‘g‘li
Badiuzzamon  mirzoga, Bobur   va  Xisravshohga  xat   kelganini  so‘zlaydi.  Bu  joyda
Husayn   Boyqaro   muhim   qo‘rg‘on   va   mavzelarni   mustahkamlab,   mudofaa
choralarini   ko‘rishni   so‘raydi.   Bobur   bu   tadbirlarning   kuchsizligidan   ranjiydi.   U
temuriylar   davlatining   yakkaligini   saqlab   qolish   Uchun   kattaroq,   qat’iyroq   ishlar
qilish zarurligini biladi. Lekin u, temuriylar saltanati yemirilayotganini va temuriy
hukmdorlarning   Movarounnahrda   “yoshin   yashab,   oshin   oshab”   bo‘lganligini
sezadi  va buni  g‘amginlik bilan ifodalab, Husayn  Boyqarodan nolishga  kirishadi:
“Sulton   Husayn   mirzoning   bu   xatlari   mujibi   noumidlik   bo‘ldi.   Ne   uchunkim.
Temurbekning yurtida  bu tarixda andin ulug‘roq podshoh ham  yosh,  ham  viloyat
va   ham   cherik   bila   yo‘q   edi.   Andoq   ko‘z   tutulur   edikim,   payo-pay   elchilar   va
tavochilar jald va qadog‘a bila kelib, mundoq hukmlar kelturgay edikim: Tirmiz va
Kilif va Karki guzarlarida kema muncha yasang, ko‘pruk asbobi bu miqdor tayyor
qiling,   yuqqori   To‘qquz   o‘lum   guzarlarini   yaxshi   ihtiyot   qiling,   to   bu   necha   yil
o‘zbak   tafriqasidin   dilshikasta   bo‘lgan   ellarning   ko‘ngli   qaviy   bo‘lub,   umidvor
bo‘lg‘aylar edi.
Sulton   Husayn   mirzodek   Temurbek   o‘rnig‘a   o‘lturg‘on   ulug‘   podshoh
g‘animning   ustiga   yurumakni   demay,   yer   berkitmakni   desa,   el   va   ulusqa   ne
umidvorliq qolg‘ay?”
Bobur shayboniylarga saltanatni topshirmaslik uchun Husayn Boyqaro bilan
hamkorlik qilishga, uning buyruqlariga bo‘ysunishga, ishqilib, temuriylar birligini
saqlashga tayyor edi. “Sulton Husayn mirzodek Temurbek o‘rniga o‘lturg‘on ulug‘
podshoh   yig‘noq   qilib,   atrof   va   javonibdin   o‘g‘lonlarini   va   beklarini   tilatib,
Shayboniyxondek   dushmanning   ustiga   azim   bo‘lg‘onda,   el   oyoq   bila   borg‘anda,
birgina   bosh   bila   borg‘aymiz,   el   tayoq   bila   borg‘anda,   birgina   tosh   bila
borg‘aymiz”.
34 Zahiriddin   Muhammad   Bobur   tarix   maydonida   paydo   bo‘lgan   davr   juda
katta   murakkab   va   ziddiyatli   hodisalarga   to‘la   edi.   Boburning   ilmiy   va   adabiy
faoliyati   ana  shu  hodisalarga  bog‘liq  bo‘lib, uning  taqdirida  o‘sha  hodisalar   katta
rol   o‘ynagan.   XV   asrning   oxirlarida   hali   balog‘atga   yetmagan   Bobur
temuriylarning taxtiga chiqqan paytda, bir vaqtlar qudratli bo‘lgan, endi esa siyosiy
sabablarga   ko‘ra   ichdan   yemirila   boshlagan   temuriylar   davlati   o‘zining   oxirgi
umrini kechirmoqda edi. 
Jamiyatdagi   ilg‘or   kishilar   temuriylar   sulolasining   inqirozini   oldindan
ko‘rgan   edilar.   Bobur   ham   xalq   ommasining   qashshoqligini,   mamlakatning
iqtisodiy va siyosiy ahvolini o‘ziga xos dalillar bilan ochib bergan. 
Shaharlar  talangan edi. Buning natijasida Farg‘ona va Samarqandda ozgina
askarni ham boqib bo‘lmasdi. U shunday yozadi: “Muncha talon va toroj tortg‘on
viloyatlardin   nima   olmoq   xud   nechuk   muyassar   bo‘lg‘ay.   Cherik   elining   o‘lchasi
tugadi.   Samarqandni   olg‘onda     Samarqand   andoq   xarob   edikim,   madad   va   tuxm
taqovig‘a   ehtiyoj   bor   edi.   Chi   joyi   ulkim,   kishi   andin   nima   ola   olg‘ay.   Bu
jihatlardin   cherik   eli   ko‘p   tanqisliq   torttilar.   Biz   ham   elga   nima   yetkura
olmaduk” 36
.
Temuriylarning XV asrning 70-80 yillaridagi qudratli Xuroson davlati  ham
ichki urushlar natijasida birmuncha zaiflashib qolgan edi. Mulkdorlarning iqtisodiy
jihatdan   mustahkamlanib   olishlariga   sharoit   yaratib   bergan   va   suyurg‘olga
asoslangan   amaldorlik   sistemasining   hukmronligi   oqibatda   markaziy   davlatning
iqtisodiy asoslariga putur  yetkazdi, mulkdorlar, mahalliy hokimlar, beklar, Sulton
Husaynning   o‘g‘illari   o‘rtasida   o‘zaro   urushlarni   juda   kuchaytirib   yuborganidek,
mayda   hokimlar   bilan   markaziy   hokimiyat   o‘rtasida   ham   urushlar   keltirib
chiqarishga sababchi bo‘ladi. Agar bunga Sulton Husayn saroyida, ayniqsa so‘nggi
yillarda   keng   quloch   yozgan   yaramas   ahvollarni   hisobga   olinsa,   bu   paytda
davlatning mamlakatga tashqaridan bo‘ladigan qurolli hujumini to‘xtatib qolishga
qodir emasligi yaqqol ko‘rinadi.
36
  Заҳириддин   Муҳаммад   Бобир.   Бобирнома.   Ў збекистон   ССР   Ф анлар   академияси   нашриёти.   Тошкент   —
1960 .  110 -б .
35 Boburning   fojiasi   shundaki,   u   xuddi   shunday   halokatli,   og‘ir   va   murakkab
tarixiy   sharoitda   o‘n   ikki   yoshlik   bola   ekan,   Farg‘onaning   hokimi   sifatida   tarix
maydonida   paydo   bo‘ladi.   Tabiiyki,   u   qanchalik   qobiliyatli,   aqlli,   tadbirli
bo‘lmasin,   qancha   mashaqqat   chekmasin   sodir   bo‘lgan   ahvolni   o‘zgartira   olmas,
temuriylar sulolasini muqarrar halokatdan asrab qololmas edi. Shuning uchun ham
Boburning   mamlakat   uchun,   uning   qudratining   birligi   uchun,   mayda-mayda
parchalarga   bo‘linib   ketgan   mamlakatni,   ayniqsa   chetdan   bo‘ladigan   hujumni
qaytarish maqsadida birlashtirish uchun Movarounnahr va Xurosonning hokimlari
bilan ba’zan muzokara, ba’zan qurol kuchi vositasida qilgan uzoq urinishlari ijobiy
natijalar bermaydi.
Ayniqsa,   Shayboniyxonning   ko‘chmanchilardan   iborat   katta   armiyasi   va
bosqinchilikda   Shayboniydan   qolishmaydigan   Eron   shohi   Ismoilning   hujumi
paytida mamlakatdagi ahvol, nihoyatda, jiddiy tus oladi.
Yuqorida   keltirilgan   sabablarga   ko‘ra,   Bobur   harbiy   harakatlarni
Afg‘oniston  va   Hindiston   hududiga  ko‘chirishga   majbur  bo‘ladi,  u  yerda  qudratli
davlat barpo qilish, bu davlatning kuchiga, boyligiga suyangan holda joylarga o‘z
odamlaridan   qo‘yib,   O‘rta   Osiyoni   birlashtirish   maqsadini   ham   ko‘zlaydi.   Bu
haqda Boburning o‘zi ham bir necha bor qayd qilgan edi.
Bobur   katta   harbiy   qobiliyatga   ega   bo‘lib,   tadbirli,   ehtiyotkor   va   epchil
lashkarboshi   bo‘lgan.   U   har   ehtimolga   qarshi   oldindan   chora   ko‘rib   qo‘yish,
konkret   sharoitga   qarab   ish   ko‘rish,   ularning   nimaga   qodir-u,   nimadan   ojizligini
hisobga   olishni   biladigan   oqil   odam   edi.   Shu   bilan   birga   u   uzoq   yillar   davomida
boy harbiy tajriba orttirgan, ko‘pni ko‘rgan, siyosiy tajribasi zo‘r kishi edi. U urush
olib borishning Hindiston uchun noma’lum bo‘lgan ba’zi  bir usullarini  qo‘llagan,
masalan, to‘lg‘ama.
Buning   ustiga   Boburda   zambaraklar   bo‘lib,   ulardan   ustalik   bilan
foydalangan. Bunday qurol dushmanda bo‘lmagan.
Ammo   yuqorida   aytilganlar   Boburning   g‘alaba   qozonishiga   olib   borgan
asosiy   hamda   hal   qiluvchi   narsalar   emas.   Uning   muvaffaqiyatini   ta’min   qilgan
36 asosiy va hal qiluvchi  narsa Hindiston, to‘g‘rirog‘i, Shimoliy Hindistondagi ichki
ijtimoiy sharoit va faktorlar bo‘lgan.
To‘g‘ri, Janubiy Hindistonda XV asr va XVI asrning boshlarida ekonomika
va   madaniyat   ma’lum   darajada   rivoj   topgan   edi.   Boshqa   knyazliklar   orasida
Vidtayanagar   eng   qudratlisi   bo‘lgan.   Bu   yerlarga   kelgan   portugaliyalik   Paes
“Vidtayanagar   jahonda   eng   ta’minlangan   shahardir...”   bu   yerda   “hamma   narsa
hamma   uchun   mo‘l-ko‘l”,   bo‘lgan   deydi.   Abdurazzoq   Samarqandiy   buni
tasdiqlaydi   va   bu   shahar   “yer   yuzida   hech   kim   ko‘rmagan,   hech   kim   eshitmagan
go‘zal shahardir” 37
 deb yozadi.
Mamlakatning   har   ikkala   qismi   o‘rtasida   ba’zi   masalalarda   umumiylik
bo‘lishiga qaramay, Shimoliy Hindistonda ahvol boshqacharoq edi.
XIV   asrning   oxirlarida   chet   el   bosqini   natijasida   Shimoliy   Hindistonning
ekonomikasi, xususan  madaniyati tushkunlikka uchraydi. Bu hol  uzoq vaqt, hatto
Bobur  bu yerga kelgunga qadar  ham  davom  etadi. Siyosiy va  ihtisodiy  tarqohlik,
o‘zoq   yillar   davomida   o‘z   aro   urushning   borishi,   siyosiy   beqarorlik   —   bularning
hammasi   ishlab   chiharish   kuchlari   va   madaniyatni   rivojlantirish   uchun   imkoniyat
bermaygina qolmaydi, balki ularni vayron qiladi.
Neruning   ta’kidlashicha,   “ahvol   yana   shu   bilan   yomonlashgan   ediki,   qotib
qolgan   diniy   e’tiqod   va   ijtimoiy   tartib   ijtimoiy   turmushning   asosini   tashkil   qilib,
taraqqiyotni to‘xtatib qo‘ygan” 38
.
Mamlakat aholisi ko‘p hollarda tashqi dunyodan, boshqa mamlakat, boshqa
madaniyatdan ajratib qo‘yilgan edi.
Boburning muvaffaqiyatlarini ta’minlagan asosiy sabab va faktorlar ana shu
yuqoridagilardan   iborat   bo‘lgan.   Bobur   kelgunga   qadar   Shimoliy   Hindistondagi
iqtisodiy va siyosiy sharoit ana shunday edi.
Boburning   Hindistonda   davlat   va   siyosiy   arbob   sifatidagi   asosiy   xizmati
shundan   iboratki,   u   ba’zi   bir   ijobiy   o‘zgarishlarga   imkon   berdi,   Hindistonning
taraqqiyoti   uchun   zarur   bo‘lgan   siyosiy   birlikni   ko‘p   hollarda   amalga   oshirdi,
37
  Джавахарлал Неру.  “ Открытие Индии ” . Из-до иностр. Лит-ры, М., 1955 стр. 251.
38
  Заҳириддин   Муҳаммад   Бобир.   Бобирнома.   Ў збекистон   ССР   Ф анлар   академияси   нашриёти.   Тошкент   —
1960 .  271 -б .
37 savdoni   rivojlantirdi   va   hokazo.   Bu   ulug‘   mamlakatning   ko‘p   asrlik   tarixida   eng
muhim etaplardan biri bo‘lgan, Javoharlal Neruning ta’kidlashi bo‘yicha, o‘zining
ikki yuz yillik umri davomida Hindistonning davlat mustaqilligi hisoblangan, hind
milliy   hodisasiga   aylanib   ketgan   va   o‘sha   davr   sharoitida   mamlakatdagi   ijtimoiy
hayotning deyarli hamma sohasining rivojlanishida ijobiy rol o‘ynagan imperiyaga
asos   soldi,   shunday   imperiyani   boshlab   berdi.   Bu   imperiya   Bobur   nabirasi
Akbarning ellik yillik podshohligi davrida, ayniqsa o‘z taraqqiyotining eng yuksak
bosqichiga chiqqan.
Nihoyat,   Javoharlal   Neru   Bobur   va   uning   nabirasi   Akbar   haqida   o‘zining
“Hindistonning kashf  etilishi” kitobida quyidagi bahoni bekordan-bekorga bergan
emas: “Bobur dilbar shaxs, uyg‘onish davrining tipik hukmdori, mard va tadbirkor
odam   bo‘lgan.   U   san’atni,   adabiyotni   sevardi,   hayotdan   huzur   qilishni   yaxshi
ko‘rardi. Uning nabirasi Akbar yana ham dilbarroq va ko‘p yaxshi fazilatlarga ega
bo‘lgan.   Mard,   jasur,   talantli   lashkarboshi,   rahmdil,   shafqatli,   idealist   va
xayolparast,   bular   bilan   bir   vaqtda   u   harakatchan,   o‘z   ishini   davom
ettiruvchilarning ijtimoiy sadoqatiga sazovor bo‘lish uchun harakat qiluvchi odam
bo‘lgan”.
Sarkarda sifatida u Hindistonning keng hududini o‘ziga bo‘ysundirgan, lekin
u   bu   yutuqlaridan   ham   mustahkamroq   g‘alabani   qo‘lga   kiritishni,   ya’ni
odamlarning   aqlini   va   qalbini   zabt   qilishni   o‘ylar   edi.   Akbar,   saroyda   bo‘lgan
portugaliyalik iyezuitlarning aytishlariga qaraganda, uning boqishi  jozibali bo‘lib,
“ko‘zlari   quyosh   tushib   yorigan   dengizday   chaqnab   turar   edi...”   Akbar   qadim
zamonlardan   beri   xayol   qilib   kelayotgan   bir   davlatga   faqat   siyosiy   jihatdan
birlashgan bir butun Hindistonni emas, balki bir xalqqa organik qo‘shilgan yagona
Hindiston haqidagi ko‘hna orzuni qayta tikladi... 
Shunday qilib, Bobur va u barpo qilgan imperiya Hindistonni O‘rta Osiyo va
Rossiya bilan bog‘laydigan vositalardan biri bo‘lib qoldi
Boburning   fikr   doirasi,   nihoyatda,   keng,   uning   eruditsiyasi   juda   chuqur,
xotirasi esa “Boburnoma”da ko‘zga tashlanishicha g‘oyatda kuchli, haqiqatan ham
kishini  hayratda  qoldiradigan   darajada   bo‘lgan.   Uni   koinotdagi,  tabiatdagi   barcha
38 narsalar   qiziqtirgani   singari,   ijtimoiy   hayotdagi   barcha   hodisa   va   sohalar   ham
qiziqtirgan va u haqiqatan ham hamma narsa bilan shug‘ullangan. Bunda u hamma
vaqt kamolotga va yangilikka intilgan.
“Temurbek   Samarqandning   hukumatini   Jahongir   mirzog‘a   berib   edi,
Jahongir   mirzoning   favtidin   so‘ng   ulug‘   o‘g‘li   Muhammad   Sultoni   Jahongirga
berdi.   Shohrux   mirzo   jami’   Movarounnahr   viloyatini   ulug‘   o‘g‘li   Ulug‘bek
mirzog‘a berib edi. Ulug‘bek mirzodin o‘g‘li Abdullatif mirzo oldi. Bu besh kunlik
o‘tar dunyo uchun andoq donishmand va qari otasini shahid qildi. Ulug‘bek mirzo
favtining tarixi tavre voqe’ bo‘lubtur. 
Nazm:
Ulug‘bek bahri ulumu xirad,
Ki dunyovu dinro azo bud pusht,
Zi Abbos shahdi shahodat chashid,
Shudash harfi tarix Abbos kusht 39
Agarchi   o‘zi   ham   besh-olti   oy   besh   saltanat   qilmadi,   bu   bayt
mashhurdurkim:
Padarkush podshohiro nashoyad,
Agar shoyad ba shash mohash napoyad 40
.    
Yuqorida   keltirilgan   misollardan   ko‘rinib   turibdiki,   Bobur   Ulug‘bekka
yuksak   baho   berar   ekan,   uni   podshoh   sifatida   emas,   balki   fan   va   aql-idrokning
ulug‘   kishisi   sifatida   nazarda   tutadi.   Ulug‘bekning   vahshiylarcha   qatl   etilishidan
Boburning chiqargan xulosasi muhim ahamiyatga ega. U bu haqda shunday deydi:
padarkushning   o‘zi,   shunday   kishi   (Ulug‘bek)ning   qotili,   o‘z   yovuzligining
qurboni bo‘lishi muqarrardir.
Shu tufayli ham Bobur buzilgan Husayn Boyqaro va uning o‘g‘illarini qahr
bilan   tilga   oladi   va   ularning   halokatli   tugashini   shunday   ta’riflaydi:   “Sulton
Husayn mirzodek ulug‘ podshoh Hiridek islom shahrining podshohi bu ajabturkim,
bu o‘n to‘rt o‘g‘lidin uchi valaduzzino emas edi. Fisq va fujur o‘zida, o‘g‘lonlarida
39
 Aql va ilmlarning dengizi bo‘lgan Ulug‘bek dunyo va dinning tayanchi edi, Abbos qo‘lidan shahidlik bolini tatidi.
Uning o‘lim tarixi “Abbos kusht” bo‘ldi (bu jumlani tashkil etgan harflarni “abjad” hisobi bilan raqamga aylantirsa,
uning o‘limi tarixini ko‘rsatadigan 853 hijriy (1449-1450) chiqadi.
40
 Otasini o‘ldiruvchiga podshohlik munosib etmas, podshoh bo‘lib qolganda ham olti oydan nariga o‘tmas.
39 va   el   ulusida   asru   shoyi’   edi.   Ushbularning   shomatidin   edikim,   mundoq
xonvodadin   yetti-sakkiz   yilda   bir   Muhammad   Zamon   mirzodin   o‘zga   osor   va
alomat qolmadi”.
Ko‘rinib   turibdiki,   Bobur   biron   odamga   baho   berganda   unga   obyektiv
yondashishga, uning ijobiy va salbiy tomonlarini qamrab olib baholashga urinadi.
Bu ayniqsa, quyidagi misolda juda yaqqol ko‘rinib turadi:
“Yana   Xoja   Abdullo   Marvoriy   edi.   Burun   sadr   edi,   so‘ngra   ichki   va
muqarrab   bek   bo‘lub   edi.   Purfazoyil   kishi   edi,   qonunni   oncha   kishi   chalmaydur,
qonunda girift  qilmoq muning ixtiroidur. Xututni  xo‘b bitir, ta’liqni  xo‘broq bitir
edi,   inshoni   xo‘b   qilur   edi,   xushsuhbat   kishi   edi,   she’r   aytur   edi.   “Bayoniy”
taxallus   qilur   edi.   She’ri   o‘zga   haysiyotg‘a   boqa   ko‘p   furudtar   edi,   vale   she’rni
xo‘b   tanir   edi.   Fosiq   va   bebok   edi,   fisqning   shomatidin   obila   marazig‘a   giriftor
bo‘lib,   ilik-oyog‘idin   qolib,   necha   yil   turluk-turluk   azob   va   mashaqqatlar   tortib,
ushbu baliyya bila o‘q olamdin naql qildi”. 
Shunday   qilib,   o‘z   dunyoqarashi   va   faoliyatidagi   chuqur   ziddiyatlardan
qat’iy   nazar   Bobur   muhim   ijtimoiy   masalalarda   o‘z   zamonasining   ilg‘or   kishisi
sifatida   maydonga   chiqadi.   Bir   tomondan,   Bobur   o‘z   armiyasiga   zarur   bo‘lgan
ashyolarni   odamlardan   zo‘rlik   bilan   tortib   olgan   bo‘lsa   ham,   biz   yuqorida   ko‘rib
o‘tganimizdek,   ikkinchi   tomondan,   o‘g‘irlik,   talash   va   o‘ta   zolimlik   bilan
shug‘ullangan   kishilarni   qattiq   qoralagan,   Boburning   fikricha,   unday   kishilar
qasosga,   jazoga   duchor   bo‘lib   halok   bo‘ladilar.   Ular   la’natga   sazovordirlar.
Bunday yaramas qiliqlarni o‘z odamlari ichidan kimda kim sodir qilsa, Bobur uni
ba’zan nihoyatda qattiq jazolar edi. Afg‘onistondagi bir qishloqda katta ajoyib bir
bog‘   bo‘lgan.   Bobur   o‘sha   qishloqni   qo‘lga   olgandan   so‘ng   mazkur   bog‘ning
egasiga   bog‘ining   bahosini   to‘lab,   uni   rozi   qilgan   va   shundan   keyingina   bog‘ni
olgan:   «Bu   kentta   Bog‘i   Kalon   otliq   Ulug‘bek   mirzoning   bir   mag‘sub   bog‘i   bor
edi. Men egalarig‘a baho berib oldim”.
Ana   shu   qishloqda   Boburning   navkarlaridan   biri   birovning   bir   xumcha
yog‘ini   o‘g‘irlaydi,   bu   xabar   Boburga   yetadi.   Bobur   jangchini   kaltaklashga
40 buyuradi.   Uni   shunday   savalaydilarki,   oqibatda   u   o‘ladi.   Bobur   uning   o‘limi
boshqalarga ibrat bo‘lsin, deydi:
“Bu   yurttin   ko‘chub,   Qorabog‘   yonidag‘i   Oqsaroy   o‘langiga   tushuldi.
Xisravshohning   el   kuni   zulm   va   besarliqqa   o‘rgangan   el,   elga   zulm   qila
boshladilar. Oxir Sayidim Ali Darbonning bir o‘bdon navkari birovning bir ko‘za
yog‘ini   tortib   olg‘an   uchun   eshikka   kelturub   tayoqlattim,   tayoq   ostida   o‘q   joni
chiqti. El bu siyosattin tamom bosildilar”.
Uchinchi bir misolni keltiramiz.
“Uch   ko‘ch   Sind   yoqasi   bila   o‘q   kelduk.   Uch   ko‘chtin   so‘ng   Pir   Konu
mazori   to‘g‘risidin   Sind   daryosidin   ayrilib   Pir   Konu   mazorig‘a   kelib   tushtuk.
Cherik   elidin   ba’zi   mazorning   mujovirlarig‘a   muzohim   bo‘lg‘on   uchun   birini
siyosat   uchun   pora-pora   qildurdim.   Bu   mazor   Hindistonda   bisyor   mo‘tabar
mazordur”.
Bobur   mamlakatni   barbod   va   aholini   tamomila   talon-toroj   qilishdan   iborat
bo‘lgan   soliqlarni   qoralaydi.   Masalan,   Bobur   o‘zining   1525   (932   hijriy)   yildagi
maxsus   buyrug‘i   bilan   kishilardan,   shaharlardan,   qishloqlardan,   ko‘cha   va
guzarlardan   olinadigan   tamg‘a   pulini   bekor   qiladi.   O‘zining   she’r   bilan   yozilgan
risolasi   “Mubayyin”da   esa,   Bobur   hukmdor   sifatida   davlatmand   kishilarga
boyliklaridan   kambag‘allarga   muntazam   ravishda   berib   turishlarini   (Bobur   uning
miqdorini ham aniq belgilaydi) qat’iyan amr qiladi. Shu bilan birga Bobur mazkur
buyruqqa qonun tusini beradi.
Yuqorida   keltirilgan   misollardan   Boburning   quyidagi   so‘zlari   bekordan-
bekorga aytilmaganligi ma’lum bo‘ladi.
Bobur shunday deydi:
Ey ko‘ngul, chin yaxshidin ko‘rdung yomonliq asru ko‘p,
Emdi ko‘z tutmoq ne ya’ni har yomondin yaxshilig‘.
Bori elga yaxshilig‘ qilg‘ilki, mundin yaxshi yo‘q 
Kim, degaylar dahr aro qoldi falondin yaxshilig‘.
Yaxshiliq ahli jahonda istama Bobur kibi,
Kim ko‘rubdur, ey ko‘ngul, ahli jahondin yaxshilig‘.
41 Shuni ham aytib o‘tish zarurki, Bobur, nihoyat darajada o‘zboshimcha, johil
shohlardan farqli o‘laroq davlatni, mamlakatni idora etishda davlat boshliqlarining
atrofdagi   bilimdon   va   tajribakor   kishilar   bilan   ish   olib   borishi   zarurligini   qayta-
qayta   uqdiradi.   U   o‘z   o‘g‘liga   yozgan   maktubida   aytadi:   “Agar   mening   rizomni
tilarsen,   xilvatnishinliqni   va   el   bila   kam   ixtilotliqni   bartaraf   qilg‘il.   Kunda   ikki
navbat   iningni   va   beklarni,   ixtiyorlariga   qo‘ymay,   qoshingg‘a   charlab,   har
maslahat bo‘lsa kengashib, bu davlatxohlarning ittifoqi bila har so‘z — unga qaror
bergaysen”.
Bobur   mamlakatda   birlik   o‘rnatishga,   siyosiy   markaz   o‘rnatishga,   davlatni
parchalab   yubormaslikka   juda   katta   e’tibor   va   ahamiyat   bergan.   U   o‘zining   Xoja
Kalon   degan   bir   shaxsga   yozgan   maktubida   aytadi:   “Kobulning   nomarbutlig‘ini
bitilib   edi,   ul   bobta   andisha   qilib,   oxir   xotir   munga   qaror   toptikim,   yetti-sakkiz
hokim bir viloyatda bo‘lsa, na tavr marbut va mazbut bo‘lg‘usudur...”.
Yuqoridagilarga   yakun   tarzida   aytish   mumkinki,   mamlakatdagi   o‘ta   og‘ir
ahvolni,   davlat   ishlarini   bir   darajada   bo‘lsa-da,   ma’lum   tartibga   solish   va
yaxshilash uchun intilish, kurash Boburning ko‘pincha ongli va serqirrali faoliyati
asosida   yotadi.   Chindan   ham   Boburning   davlat   arbobi   va   lashkarboshi   sifatidagi,
fan,   madaniyat   arbobi   sifatidagi   fazilati   shundaki,   uning   bu   harakatlari   ijtimoiy
mohiyat kasb etuvchn ma’lum maqsadlar, vazifalarni ko‘zda tutgan.
2.2.   Shohlik maslagi va Bobur xarakterining shakllanishi
42 XV   asr   oxirlarida   Movarounnahr   (O‘rta   Osiyo)   mayda   hukmronliklarga
bo‘linib,   ular   o‘rtasida   doimiy   urush   va   janjallar   avj   olgan   edi.   Ushbu   nizolar
ko‘pincha podshohlar, ularning o‘g‘illari, qarindosh-urug‘lari, amir va beklar, hatto
hokimiyatga   intilgan   ota-bola,   aka-uka,   tog‘a-jiyanlar   o‘rtasidagi   urush   va
ixtiloflarda o‘zini ko‘rsatar edi.
1495-yilda Farg‘onada shunday voqea yuz berdi. Axsiy qo‘rg‘onida turuvchi
Farg‘ona viloyatining hukmdori, temuriylardan Umarshayx mirzo ustiga uning o‘z
ukasi,   Samarqand   podshohi   Ahmad   mirzo   va   Toshkent   hukmdori   Mahmudxon
(Umarshayxning   qaynag‘asi   va   Sulton   Ahmadning   kuyovi)   birgalashib   yurish
qildilar.   Xo‘jand   suvi   (Sirdaryo)ning   janub   tomonidan   Sulton   Ahmad   mirzo,
shimol   tomonidan   Mahmudxon   Umarshayx   mirzo   ustiga   askar   tortib   kelishdi.
Axsiy qo‘rg‘oni baland jar ustiga qurilgan, imoratlari esa jar yoqasiga solingan edi.
Shu kezlarda, ittifoqo Umarshayx o‘z kaptarlari va kaptarxonalari bilan birga jarga
qulab   ketib,   halok   bo‘ldi.   Qo‘rg‘onga   bostirib   kelayotgan   yovga   qarshi   tadbir
ko‘rish,   birinchi   navbatda   yangi   hukmdor   belgilash   lozim   edi.   Umarshayxning
merosxo‘rlari   yosh   bolalar   edilar.   Uning   uch   o‘g‘lidan   eng   kattasi   Zahiriddin
Muhammad Bobur endi 12 yoshga qadam qo‘ygan (1483-yil 14-fevralda tug‘ilgan)
edi.   U   o‘zini   eplaydigan   bo‘lishi   bilan   Umarshayx   mirzo   unga   Andijon
hokimiyatini   topshirgan   edi.   Bobur   otasining   o‘lim   xabarini   Andijonda   eshitadi.
Uni   Umarshayxning   ba’zi   bir   beklari   podshoh   qilib   ko‘tarishni   mo‘ljallaydilar.
Ammo   beklardan   amir   Sherim   tag‘oyi   Boburning   saroydan   chiqishi   mumkin
bo‘lgan   fitna-fasodlar   qurboni   bo‘lishidan   xavfsiraydi   va   yosh   Zahiriddinning
jonini   omon   saqlab   qolish   maqsadida,   uni   otga   mindirib,   O‘zgand   tog‘iga   olib
ketadi.   Lekin   Andijon   shayxulislomi   Mavlono   Qozi   maslahati   bilan   uning
orqasidan kishi yuborilib, Boburni shaharga qaytarib keltiradilar. Andijon ulug‘lari
uni otasining o‘rniga hokim qilib ko‘taradilar.
Yoshligidan   bilim   olishga   havas   va   muhabbat   qo‘ygan,   askarlik
ta’limotlarini o‘rganishga kirishgan Bobur taxtga o‘tirar-o‘tirmas, harbiy mahorati
bilan hammani hayratda qoldirdi. Uning yurtiga bostirib kelayotgan amakisi Sulton
Ahmad O‘ratepa, Xo‘jand, Marg‘ilonni olib qo‘ygan va Andijonga qadar to‘rt tosh
43 yo‘l qolgan edi. Dushmanni daf qilish, qo‘rg‘onni mudofaa qilish kerak edi. Yosh
Bobur   qo‘rg‘onni   mustahkam   qildirdi.   O‘z   sipohiylarini   yakdil   va   yakjihat   qilib
qaytadan   tuzdi,   intizomni   buzib   o‘rtaga   nifoq   soluvchilarga   o‘rnak   bo‘lsin   uchun
Darvishgov   singari   ishbuzarlarni   o‘ldirtirdi,   kam   qurbon   bilan   yovni   yengish
chorasini   ko‘rdi.   Turli   tadbirlar   bilan   dushmanni   katta   Qorasuv   ko‘prigidan
o‘tishga   majbur   etdi.   Dushman   askarlari   esa   Qorasuvdan   o‘tarda   qiynaldilar,
ko‘prik   buzilib   ketib,   talay   otlar   suvga   g‘arq   bo‘ldi.   Bobur   boshchiligida
dushmanga   qarshi   qattiq   urush   boshlanib,   natijada   dushman   batamom
kuchsizlantirildi.   Sulton   Ahmad   sulh   yasab,   Samarqandga   qaytishga   ko‘ndi.   Bu
bilan Andijon aholisining yosh Boburga ixlosi ortdi.
Axsiyda Umarshayxning viloyat davlatiga bo‘ysunishni xohlamagan beklari
uning   o‘rtancha   o‘g‘li,   Boburning   o‘gay   ukasi   Jahongir   mirzoning   yoshligi   va
kuchsizligidan   foydalanmoqchi,   uni   Bobur   mirzoga   qarshi   qo‘ymoqchi   bo‘ldilar.
Jahongir mirzoni orqa qilib davlatni  o‘z qo‘llarida tutishni  istadilar  va Jahongirni
nomiga   taxtga   o‘tqazib   unga   qulluq   qildilar.   Mahmudxon   esa   bular   ustiga   yurdi.
Ayrim   amirlar   Kosonni   Mahmudxonga   topshirdilar.   Mahmudxon   Axsiyga   qarshi
bir necha marta urush ochib ko‘rsada, uni olishning ilojini qila olmadi, o‘z joyiga
qaytdi.
Bobur   yoshligidanoq   ichki   nizolarning   zarbini   tatib   ko‘rdi.   Uning
Andijondagi   beklaridan   Hasan   Yoqub   fitna   qo‘zg‘atmoqchi,   Boburning   o‘rniga
Jahongir mirzoni keltirmoqchi bo‘ldi. Bobur  buni payqab qolib uning oldini oldi.
Biroq bu bilan fitnalar va o‘zaro urushlar tugamadi.
Samarqand   taxtiga   Boysung‘ur   mirzo   (Boburning   amakivachchasi)   o‘tirdi.
Saroydagi   amaldorlarning   bir   qismi   Boysung‘urga   uning   o‘z   ukasi   Sultonalini
qarshi   qo‘ydi.   Boysung‘ur   Buxoroga   Sultonali   ustiga   yurish   qilib   yengildi.
Sultonali   Samarqandga  yurdi.  Bular   o‘rtasidagi   talashlarga   xotima   berish   va   boy,
madaniy Samarqandni o‘ziga poytaxt qilishni orzu etgan Bobur ham Samarqandga
yurdi.   Biroq   unga   yordamlashmoqchi   bo‘lgan   bir   qancha   beklar   ayniganliklari
uchun   Samarqand   qamali   muvaffaqiyatli   chiqmadi.   U   noiloj   Andijonga   qaytib
ketdi.   Oradan   bir   yil   o‘tgach,   Samarqandni   olish   niyatida   tag‘in   Sultonali
44 Buxorodan,   Bobur   Andijondan   yo‘lga   chiqdilar.   Samarqand   qamal   qilindi.
Boysung‘ur ko‘chmanchi o‘zbeklar xoni Shayboniydan ko‘mak so‘radi. Boburniig
askarlari Samarqandga yaqin bir qishloqni qo‘rg‘onga aylantirib, unga joylashdilar.
Shayboniyxon   kelib   bu   qo‘rg‘onni   olishning   ilojini   qila   olmay   qaytib   ketdi.
Boysung‘ur esa yetti oy qamaldan keyin chidash bermay, shaharni tashlab chiqib,
Xisor tomoniga ketdi. Bobir 14 yoshda 1497-yilda Samarqandni oldi. Uzoq urush
va muhosara  natijasida  qiynalgan  va  ocharchilikka yo‘liqqan bu  shahar   xalqining
askarlarga hech narsa yetkazib berishga qurbi yetmas edi. Bobur Samarqand ahliga
ozor   yetkazmaslik,   ularni   talamaslik   to‘g‘risida   buyruq   chiqardi.   Lekin   o‘z
askarlarining   holi   og‘irlashdi,   oziq-ovqat   yetishmadi,   intizom   buzildi,   askarlar
ichidagi mo‘g‘ullar va ayrim beklar qochib keta boshladilar.
Buning   ustiga   Axsiydagi   Uzun   Hasan   Bobur   beklarini   aynitish   uchun
Samarqandga   maxfiy   ravishda   kishilar   yubordi   va   Samarqanddan   qochib   borgan
Ahmad Tanbal bilan birga Andijonga ko‘z olaytirdi. Paytdan foydalanib Andijonga
ham   Jahongir   mirzoni   xon   qilishni   mo‘ljallaydilar.   Axsiydan   Andijonga   lashkar
tortib   uni   muhosara   qiladilar.   Boburning   ularga   qarshi   yuborgan   kishisi
To‘linxo‘jani   va   uning   yigitlarini   ikki   suv   orasida   uyqu   paytida   bosadilar,
To‘linxo‘jani o‘ldiradilar, yigitlarining ko‘pini asir oladilar.
Shu kezlarda bir marta kasal bo‘lib tuzalgan Bobur yana uziladi. U tuzalar-
tuzalmas   Andijonni   saqlab   qolish   uchun   Samarqanddan   chiqdi.   U   Samarqandda
atigi   yuz   kun   podshohlik   qildi.   Bobur   Xo‘jandga   yetganda   Andijon   begi   Ali
tag‘oyining   uzoq   qamalga   tob   berolmay   shaharni   Uzun   Hasanga   topshirgani,
Jahongir   mirzoni   Andijon   taxtiga   o‘tirganini   eshitdi.   Andijonda   Boburga   ixlosli
kishilar   o‘ldirilib,   ularning   mol-mulklari   talon-toroj   qilingan   edi.   Bu   orada
Samarqandga Sultonali mirzo kirib oldi. “Boburnoma” muallifi  “ne uchunkim, to
podshoh   bo‘lub   edim,   bu   nav’   askarlardin   va   viloyatdin   ayrilmaydur   edim,   to
o‘zumni   bilib   edim,   bu   yo‘sunliq   ranj   va   mashaqqatni   bilmaydur   edim”   deydi.
Bobur   Samarqandga   otlansa-da,   Sherozda   Shayboniyxonning   kezib   yurganini
eshitib, askar va mablag‘i oz bo‘lganidan orqaga qaytdi. Tog‘asidan yordam olib,
Andijonga  yurish   xayoli   bilan  Toshkentga  keldi.  Yetti-sakkiz  yuz   kishidan  iborat
45 yordam  olib, bir necha bor Andijon va Samarqandga yurish qilib ko‘rsa ham, bir
ish   chiqara   olmadi.   O‘ratepaning   janub   taraflaridagi   yoyloqda   sargardon   bo‘lib
yurdi.   Goh   tig‘   zarbi   bilan,   goh   ayrim   beklarning   ixtiyoriy   taslim   bo‘lishi   tufayli
ba’zi   kichik   qal’alarni   qo‘lga   oldi.   Nihoyat,   Andijonni   Ahmad   Tanbal   va   Uzun
Hasanga   topshirgan   Marg‘ilon   begi   Ali   Do‘st   tag‘oyi   o‘z   gunohlarini   yuvish
maqsadida Boburni Marg‘ilonga chaqirib, shaharni unga topshirdi. Uzun Hasan va
Ahmad   Tanbal   askar   to‘plab,   Marg‘ilonga   qarshi   yurish   qildi.   Urushda   Bobir
yengib   chiqdi   va   to‘xtamay   Andijonga   borishga   shoshilishdi,   judolikka   ikki   yil
to‘lgandan   so‘ng   Andijonga   yetishga   muyassar   bo‘ldi.   1499-yilda   Samarqand
podshohi Sultonali mirzo bilan uning umarosi Muhammad Mazid tarxon o‘rtasida
ixtilof chiqdi. Chunki katta yer egasi, nufuzli Muhammad Mazid hukumatni butun
ixtiyori  va izmini  o‘z qo‘liga olib qo‘ygan edi. Sultonali  uning qasdiga tushdi  va
shahardan surib chiqarib yubormoqchi bo‘ldi. Buni sezgan Muhammad Mazid bir
qancha   beklar   va   yigitlar   bilan   shahardan   chiqdi.   Boburni   so‘rab   elchi   yubordi,
umrini  uning  xizmatiga  sarf  etishga   va’da   qildi.  Bobur  bunga   ko‘nib,  Samarqand
ustiga   askarlari   bilan   otlandi.   O‘ratepaga   yetganda   Shayboniyxonning   Dabbusiy
atrofida   Buxoro   begi   Muhammad   Baqir   tarxonga   shikast   yetkazib,   Buxoroga
otlangani   ma’lum   bo‘ldi.   Buni   eshitgan   Bobur   Muhammad   Mazid   tarxon   bilan
kengashib, Samarqanddagi Xo‘ja Yahyoga (Xo‘ja Ahrorning o‘g‘li) odam yuborib,
shaharning   ichidan   qal’a   darvozalarini   ochib   berishga   yordamlashishini   so‘radi.
Xo‘ja   Yahyo   bayroqni   shahar   tashqarisiga   tikishni   talab   etib,   darvozani   ochish
tadorigini   ko‘rishga   va’da   beradi.   Bobur   Darg‘amdan   Samarqandga   jo‘naydi.
Sulton  Mahmud  Bobur  qo‘shinidan  qochib,  voqeani  Sultonali  mirzoga  yetkazadi.
Shayboniyxon   Buxoroni   zabt   etadi.   Sultonali   o‘z   onasining   maslahati   bilan
Shayboniyxonni   chaqirtirib   Samarqandni   unga   berib   qo‘yadi.   Bobur   mirzo   buni
eshitib, Kechdan Xisorga jo‘naydi. Muhammad Mazid boshliq Samarqand beklari
undan ajralib ketadilar, Andijonni yana Ahmad Tanbal olib qo‘ygan edi. Bobur o‘z
yigitlari   bilan   tog‘larda   azob   chekib   umidsizlanib   yuradi.   Shayboniyxon
Samarqandda dorug‘alik mansabini  Jon Vafo mirzoga berib, besh-olti yuz kishini
qoldirib,   o‘zi   shahardan   ketib   qolgan   edi.   Bobur   ikki   yuz   yigiti   bilan   shaharni
46 kechasi yashirincha bosib olish payiga tushdi. Un to‘rt kungacha har kuni kechasi
ovora   bo‘lib,   axir   Samarqand   qo‘rg‘oni   ichiga   kirdi.   Shahar   xalqi   Boburga   o‘z
xayrixohliklarini   bildirdilar.   U   bilan   birgalashib   Shayboniyxon   qoldirib   ketgan
kishilarni   shahardan   quvib   chiqardilar.   Shunday   qilib,   Bobur   o‘n   yetti   yoshida
1500   yilda   ikkinchi   marta   Samarqandni   oldi.   Shayboniyxon   bu   xabarni   eshitib
askar   to‘pladi.   Dabbus   qal’asi   va   boshqa   bir   necha   qal’alarni   olib,   axiri
Samarqandni qamal qildi. Boburning odamlari ikki yuz kishidan ortiq bo‘lmagani
holda   Shayboniyxon   bayrog‘i   ostiga   besh-olti   ming   askar   to‘plagan   edi.   Shu
asnoda   Mahmudxon   taxminan   besh   yuz   chamasi   polvonni,   Jahongir   mirzo   ikki
yuzta   g‘ayratli   otliq   askarni   Boburga   yordamga   yuborishadi.   Bobur   askarlari
Samarqand   qal’asidan   chiqib,   shaharning   tashqarisida   bir   necha   marta
Shayboniyxon askari  bilan to‘qnashadilar. Goh u tomon, goh bu tomonning qo‘li
baland   bo‘lib   turadi.   Ammo   Sarpuldagi   katta   jangda   g‘alaba   Shayboniyxon
foydasiga hal bo‘ladi. Bobur sog‘ qolgan ozgina yigitlari bilan o‘zini qal’a ichiga
oladi.   Qo‘rg‘on   kuchli   suratda   mudofaa   qilindi.   Bobur   askarlari   dushmanning
shahar ichiga kirishiga qattiq qarshilik ko‘rsatdilar. Lekin shaharning qamali to‘rt
oy   cho‘zildi   va   elga   ko‘p   tanqisliklar   keltirdi,   qahatchilik   boshlandi.   Boburning
aytishicha,   faqir   va   miskinlar   it   etini,   eshak   etini   yeyishga   kirishdilar.   Otlarga
berishga   ovqat   topilmay   qoldi.   “Ba’zi   quruq   yog‘ochlarni   randa   qilib,   tarashasini
suvga   solib   otg‘a   berilar   edi”.   Mashhur   tarixchi   Xondamirning   yozishicha,   bu
qamal vaqtida xalq ichni yondiruvchi oftob kulchasidan boshqa kulchani ko‘rmadi,
uylarda na somon, na don bor adi, go‘sht, yog‘ anqoning urug‘iday bo‘lib qolgan
edi, odamlar it va eshak go‘shtini bemalol yeyar edi.
Shayboniyxon   to‘rt-besh   oy   qo‘rg‘on   atrofiga   kela   olmadi.   Bobur   atrofdan
yordam kutdi. Hech kimdan ko‘mak va madad bo‘lmadi. Qamal cho‘zildi. Sipohiy
va raiyat buzildi. Shayboniyxon yarash so‘zini o‘rtaga soldi. Yarash bahonasi bilan
Bobur va bir necha yigitlari qorong‘i kechada Samarqanddan chiqishib, Andijonga
jo‘nashdi.   Jahongir   mirzo   Ahmad   Tanbaldan   aynib,   akasi   Boburga   ko‘rinishga
keldi. Bobur uning qilmishlarini himmat bilan kechirdi. Ahmad Tanbalning isyoni
orqasida   Andijonga   kirishning   iloji   bo‘lmadi.   Nochor   u   O‘ratepaga,   Dixkatga,
47 undan Toshkentga, tog‘asi yoniga bordi. Bobur tog‘asi Mahmudxonning O‘ratepa
va   Ohangarongacha   bosib   kelgan   Ahmad   Tanbalga   qarshi   yurishlarida   ishtirok
etdi.   Xonning   yurishlari   befoyda   bo‘ldi,   qal’a   olinmadi.   Yov   bosilmadi.   Bobur
sarson bo‘ldi. Ko‘p qiyinchiliklar chekdi, og‘ir kunlar va tashvishli  kechirmalarni
boshdan kechirdi, o‘zini yakka va yolg‘iz his qildi. Hatto mamlakatlardagi ig‘vo va
fitnalardan   bezib,   har   qanday   davlatdan   voz   kechib,   Xitoy   tomoniga   bosh   olib
ketishni mo‘ljalladi. Umidsizlikka tushdi.
1502-yilda   Bobur   Toshkent   bilan   Sayram   orasida   Yag‘mon   degan   yerda
Kichikxon   dadasi   (tog‘asi)   bilan   uchrashdi.   O‘ttiz   ming   lashkar   bilan   Ahmad
Tanbal  ustiga  yurish  qildi.  O‘sh,  Marg‘ilon  va nihoyat   Andijon olindi. Andijonni
Kichikxonga   topshirdilar.   Samarqandni   olgandan   keyin   uni   Boburga   bermoqchi
bo‘ldilar. Bobir istar-istamas ko‘ndi.
1504-yilda   Shayboniyxon   Andijonni   oldi.   Boburning   orzu-umidlari
parchalandi.   O‘z   hukmronligida   mamlakatni   birlashtirish,   isyonchi   beklarni
uyushtirish,   temuriylar   saltanatini   yaxlit   qilib   tiklashga   ortiq   uning   ko‘zi   yetmay
qoldi.   Bir   tomondan,   Shayboniyxon   boshchiligidagi   ko‘chmanchi-chavandoz
o‘zbeklarning harbiy kuchini sindirish Bobur uchun qiyin edi, ular ham son, ham
salmoq   jihatidan   Bobur   askarlariga   nisbatan   kuchli   edilar.   Ikkinchidan,   temuriy
hukmdorlari   orasida   yakdillik   bilan   bahamjihat   ish   qilish   o‘rniga   nizo   va
tortishuvlar   avj   olgan   edi.   Hatto,   Boburning   aytishicha,   temuriy   podshohlari
orasida   eng   kuchli   va   eng   tajribali   hisoblangan   Xuroson   hukmdori   Husayn
Boyqaro   ham   temuriylarning   boshini   bir   joyga   qovushtirish   uchun   bironta   jiddiy
chora   ko‘rmadi,   itoatsiz   o‘g‘illarining   bebosh   chiqishlarini   bostirish   bilan   ovora
bo‘ldi.   Shu   jumladan,   Boburning   beklari   o‘rtasida   ham   nifoq,   kelishmovchilik,
sotqinlik   hukm   surar   edi.   Itoatdan   bosh   tortish   uchun   arzimagan   bahonalarni
topishga   orzumand   edilar.   Uchinchidan,   shayboniylardagi   singari,   temuriylar
hukumatining idora usuli, ichki janglarda xizmat ko‘rsatgan bek va shahzodalarga
yer   ulashish   tizimi   ko‘proq   davlat   mulkchiligiga   asoslangan   harbiy   formalari   —
birlashish   protsessiga   monelik   qilar   edi,   negaki,   jangda   ish   ko‘rsatgan   sultonlar,
beklar, qabila boshliqlariga yerlarni  “sovg‘a”  qilishi, “sovg‘a”ga  olingan yerlarda
48 hukmdor   (vassal)ning   ishlab   chiqarishga.   aralashmay   turib   cheksiz   ravishda
xalqdan   soliq   olish   huquqiga   ega   bo‘lishi,   bu   “sovg‘a”   evaziga   urush   vaqtida
podshohga   o‘z   tanidan   lashkar   bilan   yordam   berib   turishi,   shu   toifa   uchun
urushning   tirikchilik   o‘tkazish   vositasi   bo‘lib   qolishi   —   mamlakatning
birlashishiga   emas,   balki   bo‘linishiga,   maydalanishiga   olib   borar   edi.   Nihoyat,
o‘lkani   birlashtirishning   muhim   omillaridan   bo‘lgan   ulur   savdo   yo‘llarining
Janubiy Osiyoga ko‘chishi va Hindistonga gollandlar tomonidan yangi yo‘llarning
kashf etilishi ham birlashtirish ideyasining amalga oshirilishiga zarba berdi.
Bu   sharoitda   Bobur   ko‘zini   chor-nochor   janubga   tikdi,   o‘zining   sodiq
beklari, yigitlari, navkar va sardorlari bilan Afg‘onistonga – Kobulga yurish qildi.
Yo‘l   ustida   har-xil   qabilalarni   yengib   bordi.   Ba’zi   afg‘on   beklari   o‘z   navkarlari
bilan   unga   qo‘shilib   turar   edilar.   Kobulga   yetib   kelgach,   qo‘rg‘on   eli   Kobulni
urushsiz topshirishga qaror qildi. Bobur Kobulning yerli odamlariga ziyon-zahmat
yetkazmasdan   ularning   mol-mulklari   bilan   Yurttepaga   ko‘chirishni   buyurdi.
Xaloyiqqa ozor yetkazish tilagida bo‘lgan yigitlarni jazoga tortdilar.
Bobur   Afg‘onistonning   obod   joylaridan   Kobul,   G‘azna,   Qandahor
viloyatlarini   jangsiz   qo‘lga   kiritdi.   Afg‘onistonda   chorbog‘lar   soldirdi,   ariqlar
qazdirdi, sangkorliklar qildirdi, yo‘llar qurdirdi maktab va madrasalar bino qildirdi.
Diniy   qarashlarga   va   mahalliy   xalq   urf-odatlariga   erkinlik   berdi.   Yerli
amaldorlarga   yaxshi   qaradi.   U:   “...Mehmon   va   g‘arib   beklarni   va   yigitlarni
boyriylardan,   andijoniylardan   ortiqroq   va   yaxshiroq   ko‘rdim”,   deydi.   Lekin   u
davlat   boshlig‘i   bo‘lgach,   uning   hokimiyatiga   tajovuz   qilishni   istagan   qabilalarni
qonli   qilichi   bilan   omonsiz   bostirib   turishga   majbur   bo‘ldi.   Afg‘onistonni
olganidan keyin ham uzoq vaqtgacha ayrim afg‘on qabilalari bilan urushib turishga
to‘g‘ri   keldi.   Armiya   xarajatlari,   davlat   idorasi   apparatlarining   chiqimlari,
obodonlik   tadbirlarini   ta’minlash   uchun   el   va   ulusdan   to‘planadigan   soliqlar,   bek
va amirlarning “tortiq”lari goho yetishmay qoladi va afg‘on qabilalaridan ba’zilari
talanib, ularning chorva xo‘jaliklari talon-toroj ham qilinadi. 
1507   yilda   Shayboniyxon   Hirotni   oldi.   Uning   askarlari   endi   Qandahorni
olishga   tayyorlik   ko‘rdilar.   Bobur   o‘z   askarlarini   muntazam   ravishda   uyushtirib,
49 ularni   qochirdi   va   Qandahor   xazinasini   egallab,   bu   yerda   Nosir   mirzo   (kichik
ukasi)ni   qoldirib,   Kobulga   qaytadi,   keyin   yana   Shayboniyxonning   Qandahorni
olganligi   xabari   Boburning   qulog‘iga   yetadi.   U   beklari   bilan   maslahatlashib,
Shayboniyxonday   kuchli   dushman   bilan   urushishdan   ko‘ra   Hindistonga   yurishni
ma’qul   ko‘radi.   Hindiston   safariga   otlanadi.   Shayboniy   Qandahorni   olgan
bo‘lsada,   nima   uchundir,   Arkka   kirmay   qaytib   ketadi.   Bobur   ham   Hindiston
azimatidan qaytib yana Kobulga keladi.
Bobur   latofatli,   ko‘rkam   Kobulni   egallagan   bo‘lsada,   Amudaryoning
naryog‘idagi   tanish   qirg‘oqlarni   qo‘msar,   ulardan   umidini   uzmas   edi.   Uning
yuragida   doimo   o‘z   ona   yurtiga   nisbatan   muhabbat   yonar   edi.   1510-yilda
Shayboniyxon   eronlik   shoh   Ismoil   qo‘lida   mardona   va   fojiali   halok   bo‘lgandan
so‘ng,   Ismoil   Safaviy   bilan   ittifoq   tuzdi.   Uz   xonadoni   poytaxtini   qaytadan   fath
etish uchun yana bir urinib ko‘rishni istab, Ismoil Safaviydan yordam oladi. 1511-
yilda   o‘zbek   urug‘lari,   eroniylar   va   afg‘onlardan   tashkil   topgan   askarlari   bilan
shoshilinch ravishda Amudaryodan o‘tadi va qattiq qarshilikka uchramay uchinchi
marta Samarqandni zabt etadi. Lekin uning Samarqanddagi hukmdorligi olti oyga
yetar-yetmas,   shayboniylardan   Ubaydullaxon   (Shayboniyxon   ukasining   o‘g‘li)
harbiy   tayyorliklar   bilan   Amu   daryosining   chap   tomonidagi   cho‘l   bo‘yicha
Buxoroga   bostirib   kiradi.   Haydarobod   mavzeidagi   Malik   ko‘li   atrofida   Bobur
qo‘shini   bilan   to‘qnashadi.   Zafar   Ubaydullaxon   tarafida   bo‘ladi.   Boburning   o‘zi
jangda   qatnashib,   uning   hayoti   qattiq   tahlika   ostida   qoladi.   Askarlari   tor-mor
keltirilib, Ubaydullaxon bayrog‘i tiklangandagina o‘rtadan chiqib ketishga zo‘rg‘a
muvaffaq bo‘ladi. Bobur Samarqandga tezlik bilan kelib, uzoq hayallamay, go‘yo
bu jangning temuriylar xonadonining O‘rta Osiyoda hukmronlik qilish uchun olib
borgan   so‘nggi   jangi   ekanini   sezganday,   qolgan-qutgan   yigitlari   va   qarindosh-
urug‘lari bilan o‘zini Hisor qo‘rg‘oniga uradi.
Boburning   mag‘lubiyatidan   xabar   topgan   shoh   Ismoil   shayboniylar
tomonidan Xurosonga bo‘ladigan hujumning oldini olish uchun, Boburga yordam
berib   Movarounnahrga   bosib   kirishni   Xurosondagi   noyibi   Najim   Soniyga
topshiradi.   Eroniylar   armiyasi   Termiz   yonida   Boburga   qo‘shiladi   va   birgalashib
50 Qarshiga hujum yasab, uni qo‘lga kiritadilar. Najim Soniyning shiachilik taassubi
avj   olib,   Qarshi   mudofaachilarini   yoppasiga   qilich   damidan   o‘tkazadi.   Bu
insofsizlik,   vahshiyona   harakatdan   Boburning   vijdoni   azoblanadi.   U   o‘z   xalqini,
o‘z   vatandoshlarini   qirishda   sherik   bo‘lishni   istamaydi,   u   bunday   zolimning
yordami   bilan   ona   yurtida   saltanat   surishdan   ko‘ra,   butun   Movarounnahrdan   voz
kechishni afzal ko‘radi. Eroniylar bilan tuzgan ittifoqni buzib, yana Afg‘onistonga
jo‘naydi.
Zahiriddin   Muhammad   Bobur   Afg‘onistondagi   bir   talay   qabilalar   bilan
urusha-urusha Hindiston chegarasiga yaqinlashadi. Afg‘onistonda hammasi bo‘lib
21 yil hukmronlik qiladi.
1519-yildan boshlangan qator muhim yurishlardan so‘ng, nihoyat, 1525-26-
yilda   (932-hijriy)   katta   harbiy   tayyorgarlik   ko‘rib,   Hindistonga   safar   uyushtiradi.
Hindiston   beklaridan   G‘ozixon   va   Davlatxonlarni   tor-mor   keltiradi.   Kalonur,
Milvat   va   Gingutani   oladi.   Oxir   Hindiston   podshohi   Sulton   Ibrohim   Lo‘diy
(patonlar, ya’ni afg‘onlar ichidan, Lo‘diy sulolasidan chiqqan) ustiga yuradi. Dehli
atrofida   zamoni   uchun   juda   katta   bo‘ladigan   bir   urushga   hozirlik   ko‘radi.
Dahshatli,   g‘oyat   qonli   jangda   Bobur   yengib   chiqadi   va   qo‘shin   tortib   Dehliga
kiradi,   barcha   xazinalar   muhrlanadi.   Rojalar   (hind   beklari)ning   bir   qismi
jazolanadi, bir qismi ozod qilinadi, bir qismiga shafqat qilib sarpolar beriladi.
Bobir   Hindistonda   ustalik   bilan   siyosat   yurgizib,   bazan   qattiq   qo‘llik   bilan
davlat tashkilotini mustahkamlab, madaniy va qurilish ishlariga katta e’tibor qiladi:
imoratlar   va   madrasalar,   hammomlar,   yo‘llar,   karvon   saroylar   soldiradi.   Bog‘   va
bog‘chalar bunyod etadi. Hovuz, quduq va ariqlar qazdiradi. Ba’zi suvsiz yerlarga
suv   chiqaradi.   Boburning   Hindistondagi   imoratlarida   ishlovchi   sangtaroshlarning
soniyoq  u  qurdirgan  imoratlarning  ko‘lami  to‘g‘risida  tasavvur   bera  oladi)  “...Bir
Ograda,   deb   yozadi   u   “Boburnoma”da,   —   ushbu   Ograning   sangtaroshlaridan
mening   imoratlarimda   har   kunda   yuz   sakson   kishi   ish   qilur   edi.   Yana   Ogra   va
Sekri va Biyonada va Dulpurda va Guvalyorda, Ko‘lda ming to‘rt yuz to‘qson bir
sangtarosh har kunda mening imoratimda ish qilurlar edi”. Bu vaqtda Hindistonda
51 qurilgan imoratlar XVI asr boshida Yevropada solingan shu tarzdagi imoratlardan
sira qolishmas, balki ulardan mukammalroq va yaxshiroq ishlanar edi.
Bobur   o‘z   atrofiga   olim   va   shoirlarni   to‘pladi.   Hind   olimlaridan   Shayxoro
degan kishini  o‘ziga vazir  va kengashchi  qilib tayinladi. Mashhur  tarixchi  “Habi-
bus-siyar”,   “Xulosatul-axbor”,   “Dasturil-anvar”   va   «Makorimul-axloq»
kitoblarining   muallifi   Xondamir   ham   Husayn   Boyqaro   o‘limidan   keyin   Bobur
saroyida   yashadi.   Undan   tashqari,   o‘z   saroyiga   ko‘p   olim   va   shoirlarni   to‘plab
ularga homiylik qildi.
Bobur ko‘pincha kengashchilar va beklari bilan bamaslahat ish qilar edi. U:
“Turk va Hind umarosini “Xilvatxona”da “charlab kengashtuk”, “andin so‘ng Turk
va   Hind   umarolarini   charlatib,   chashni   berdik”,   deb   qayta-qayta   ta’kidlaydi.
O‘g‘liga   ham   kattalar   va   tajribakor   kishilar   bilan   kengashib   ish   qilish   to‘g‘risida
nasihat   qilardi.   O‘g‘li   Humoyunga   yozgan   xatlaridan   birida   shularni   uqtiradi:
“Podshohlik   bila   yolg‘uzlik   rost   kelmas...   Yana   uluq   ish   ustiga   borasen,   ish
ko‘rgan ray va tadbirlik beklar bilan kengashib, alarning so‘zi bila amal qilg‘aysen.
Agar mening rizomni tilar sen, xilvatnishinlikni va el bilan kam ixtilotlikni bartaraf
qilg‘il.   Kunda   ikki   navbat   iningni   na   beklarni   ixtiyorlariga   qo‘ymay,   qoshing‘a
charlab,   har   maslahat   bo‘lsa   kengashib,   bu   davlatgohlarning   ittifoqi   bila   har   so‘z
— unga qaror bergaysen”.
Bobur   Dehlini   olgandan   so‘ng   ham   ayrim   afg‘on   beklari   va   hind   rojalari
bilan   urushlar   olib   borib,   isyonlarni   bostirib   turdi.   Hatto   dushmanlari   unga   zahar
berishgacha   bordilar.   Sulton   Ibrohim   Lo‘diyning   onasi   o‘g‘li   uchun   o‘ch   olish
maqsadida   oshpazlar   orqali   Boburga   zahar   berishni   uyushtirdi.   Bu   tahlikali
voqeani  Boburning  o‘zi   shunday  ta’riflaydi:   “Chiyni  ustiga   yupqa  nonni   solur   va
non ustiga ul kog‘ozdagi zaharning ozroq yarmini separ, zaharning ustiga yog‘liq
qaliyani solur. Agar qaliya ustiga sepsa edi, yo qozonga solsa edi, yomon edi. Dast
pocha bo‘lub, zaharning ulug‘ yarmini o‘choqqa tashlar.
Odina   kuni   kech   namoz   digar   osh   torttilar.   Tovushqon   oshidin   hiyle   mayl
qildim. Qaliya zardak ham xile yedim. Bu Hindistoniy zaharliq oshning ustidin bir-
ikki   tikka   mayl   qildim,   qaliya   olib   yedim.   Hech   noxush   maza   ma’lum   bo‘lmadi.
52 Qoq   go‘shttin   bir-ikki   tikka   oldim.   Ko‘nglim   barham   urdi.   O‘tgan   kun   qoq
go‘shttin   yeganimda   bir   noxush   ma’za   anda   bor   edi.   Ko‘nglumning   barham
urg‘onini   andin   xayol   qildim.   Yana   bir   ko‘nglum   qo‘zg‘olib   keldi.   Dasturxon
ustida   ikki-uch   marta   ko‘nglum   barham   urib,   qusayozdim.   Oxir   ko‘rdumkim,
bo‘lmas. Qo‘ptum. Obxonag‘a borgancha, yo‘lda bir navbat qusayozdim, yana bir
qusayozdim. Obxonaga bordim, qalin qusdim. Hargiz oshdin so‘ng qusmas edim,
balki   ichganda   ham   qusmas   edim.   Ko‘nglumga   shubha   kechti...   Shanba   kui   bir
ayog‘ sut ichtim, yakshanba kuni bir ayog‘ sut ichdim, “gili maxtum”ni va “taryoqi
foruq”ni  ezib ichtim. Dushanba  kuni  sut  ichtim. Sut  ichimni  xile surdi. Seshanba
kuni  avvalgi kuni safroyi so‘xtadek qora-qora nimalar daf bo‘ldi. Shukr, xolo hech
qissa yo‘qtur. Jon mundoq aziz nima emish, muncha bilmas edim, ul misra borkim:
“Kim o‘lar holatqa yetsa, ul bilur jon qadrini”.
Har   qachon   bu   voqiai   hoila   xotirimg‘a   kelsa,   behost   qolim   mutag‘ayyir
bo‘lur”. Shu ravishda, obir fojiali o‘limdan omon qoldi.
Boburga   bir   qish   Hirotdan   katta   dovon   oshib,   Kobulga   borishga   to‘g‘ri
keladi.   Bir   necha   kun   davomida   qor   juda   qalin   yoqqan   edi.   Hatto   otning   oyog‘i
yerga   yetmas   edi.   Yo‘lda   adashib,   qorga   botib,   qor,   izg‘irin   va   bo‘ronning
dahshatidan g‘oyat qiynaldilar. 50 tacha kishidan 15-20 tachasi Bobur bilan birga
qor tepib, yo‘l ochib, ming azob bilan ilgari siljir edilar. Bir haftadan oshiqroq shu
zaylda   qor   tepib,   yo‘l   yurdilar.   Shu   mashaqqatlarga   Bobur   chidash   berib,   o‘z
yigitlariga   o‘rnak   bo‘ladi,   ulardan   o‘zini   baland   olmaslikka   harakat   qiladi.   Bu
qiyinchiliklarni   va   yigitlariga   bo‘lgan   g‘amxo‘rligini   Bobur   shunday   tasvirlaydi:
“Qor   tepar   kishi   men   edim,   o‘n-o‘n   besh   ichki   bila...   biz   o‘n,   o‘n   besh,   yigirma
kishi   o‘q   qor   teptuk.  Ushbu,   o‘n,  o‘n   besh,   yigirma   kishining  otlari   o‘q   ilgari   tor
tildi,   o‘zga   tamom   o‘bdon-o‘bdon   yigitlar   va   bek   otong‘onlar   otlaridin   ham
tushmay,   tayyor   tepilgan   va   bosilg‘on   yo‘lga   kirib,   boshlarini   quyi   solib   kelurlar
edi. Mahal ul emas edikim, kishig‘a taklif va zo‘re qililg‘ay, har kimning himmat
va jur’ati bo‘lsa, bundoq ishlarni o‘zi tilab qilur”.
Ushbu tariq bila qor tepib, yo‘l qilib, Injukon yerdin uch-to‘rt kunda ko‘tali
Zarrinning   tubiga   “Havoli   qutiy”   degan   havolg‘a   kelduk.   Ushbu   kun   g‘arib
53 chopqun   bila   qor   yog‘ar   edi.   Andoqkim,   borchag‘a   o‘lum   vahmi   bo‘ldi.   Ul   el
tog‘dagi g‘or va kovoklarni havol derlar. Bu havolg‘a yetkanda chopqun behad tez
bo‘ldi. Ushbu havol qoshida o‘q tushildi. Qor uluq, yo‘l yakraha, tepilgan-bosilgan
yo‘l   bila   ham   ot   ba   xiyla   boradur.   Kunlar   g‘oyat   qisqaliqqa   ilgarigi   kishi   yorug‘
choqta havol olig‘a keldilar. Namoz shom namoz xuftang‘acha el kela qoldi. Andin
so‘ngra  turg‘on yerga  o‘q tushdi.  Ko‘p el  ot  ustida  o‘q tong otturdi, havol  torroq
ko‘rundi.   Men   havolning   og‘zida   kurak   olib,   qor   kurab,   o‘zumg‘a   bir   takiya
miqdori   yer   yasadim,   qorni   ko‘kusgacha   qazdim,   hanuz   yerga   yetmaydir   edi.   Bir
nima yelga nanoh bo‘ldi, o‘shanda o‘q o‘lturdim. Har necha dedilarkim, havolg‘a
boring, bormadim. Ko‘ngulga kechtikim, borcha el qorda va chopqunda, men issiq
uyda va  istirohat   bila,  munda  borcha  ulus  tashvish  bila  mashaqqatta,  men  munda
uyqu bilan farog‘atda, muruvvattin yiroq va hamjihatlikdin qiroq ishdur. Men ham
har tashvish va mashaqqat bo‘lsa ko‘rayin, har nechuk el toqat qilib tursa, turayin.
Bir   forsiy   maqol   bor:   “Marg   bayoron   surast”.   Ushandoq   chopqunda   qazg‘on
yasag‘an   chuqurda   o‘lturdum,   namozi   xuftang‘acha   qor   oncha   chopqulab
yog‘dikim,   men   epgashib   o‘lturub   edim,   orqamg‘a   va   boshimg‘a   va
quloqlarimning ustiga to‘rt ellik qor bor edi.
Ushul   kecha   qulog‘imga   sovuq   ta’sir   qildi.  Namozi   xuftonda   g‘orni   yaxshi
mulohaza qilg‘onlar. Qichqirishtilarkim, havol asru keng qavoldur, bu elga tamom
yer   bor.   Munikim   eshittim,   ustimdagi   qor-borni   silkib,   havolg‘a   keldim.   Havol
navohisidagi   yigitlarni   ham   tiladim,   qirq-ellik   kishiga   farog‘at   bila   yer   paydo
bo‘ldi”.
Bu   keltirilgan   uzun   parcha   Boburdagi   odamgarchilik,   olijanoblik
tuyg‘ularini ko‘rsatadi. U askarlari va yigitlariga g‘amxo‘rlik qilish, ular uchun jon
kuydirish bilan “elga” odamga bo‘lgan muhabbatini ifodalaydi.
Yigit   va   beklariga   shunday   g‘amxo‘rligi,   g‘ayrati,   qo‘rqmasligi,
ishbilarmonligi   orqasida   12   yoshda   Farg‘ona   podsholigini   egallagan   tajribasiz,
mablag‘lari   oz,   askarlari   kam   bo‘lgan,   buning   ustiga   ochko‘z   qardoshlari   orasida
qolib,   ularning   qurboni   bo‘lishiga   sal   qolgan   Bobur   to‘siqlar   har   qancha   kuchli
bo‘lmasin,   ularni   sabot   va   qat’iyat,   kuchli   matonat   bilan   yengdi,   hukmronlik
54 vaziyatini   mustahkamladi.   Kichkina   viloyatning   kamtarin,   hech   kim
mensimaydigan   hukmdori   sherga   (Bobur   —   sher   demakdir)   aylandi,   butun
Afg‘onistonni   va   Hindistonning   shimoliy   viloyatlarini   to   Gagarga   qadar   (Gang
irmoqlaridan biri) qo‘lga kiritdi.
Boburning   temuriylar   saltanatini   birlashtirishning   afzalligini   e’tirof   etishi
boshqa o‘rinlardagi satrlar bilan ham tasdiqlanadi. Masalan, Bobur Hindistonning
o‘tmish   asrlarda   boshqa   chet   istilochilar   qo‘liga   tushib   qolishi,   har   kimlar
tomonidan   bosib   olinishiga   asosiy   va   muhim   sabablardan   biri   qilib   Hindistonda
siyosiy   va   davlat   birligi   bo‘lmaganini   ko‘rsatib   o‘tadi.   Hindistonni   olgan   uch
g‘oziyni   (biri   sulton   Mahmud,   ikkinchisi   sulton   Shahobiddin,   uchinchisi
Boburning   o‘zi)   eslatib,   sulton   Mahmud   va   sulton   Shahobiddinning   bu   ulug‘
mamlakatni olishlari sababini lashkarlarining ko‘pligida emas, balki Hindistonning
uyushmagan, parchalangan holida ko‘radi. “Sulton Mahmudning g‘animlari rojalar
edi.   Tamom   Hindiston   bir   podshohta   emas   edi,   har   roja   har   viloyatda   o‘zi
podshohlik   qilur   edi”...   “Muning   g‘animlari   ham   roy   va   rojalar   edi.   Tamom
Hinduston bir kishida emas edi”.
O‘zi   esa   u   sultonlarga   qaraganda   yana   oz   askar   bilan   Hindistonni   olganini
uqtirib   o‘tadi:   “Avval   navbatkim,   Behraga   kelduk,   ming   besh   yuz,   nihoyati   ikki
ming   kishi   bo‘lg‘ay   eduk.   Beshinchi   navbatkim   kelib,   sulton   Ibrohimni   bosib,
mamolikini   fath   qildim,   hech   qachon   Hinduston   yurushida   muncha   cherik   bila
kelilmaydur edi. Navkar va savdar va chokar jami’ cherik bila bo‘lg‘onlar o‘n ikki
ming kishi qalamg‘a keldi”.
Bobur Hindistonda talay qabilalarni yengib, ularni bir-biriga qovushtirishga
intiladi, bekliklar kuchini sindirib, katta feodal saltanati tuzishni o‘ylaydi va XIII-
XIV asrlardayoq o‘rta osiyoliklar tomonidan istilo qilina boshlagan Hindistonning
shimol   qismlarini   zabt   etib,   o‘ziga   qaratishga   muvaffaq   bo‘ladi.   Shuning   o‘ziyoq
birmuncha iqtisodiy-madaniy siljishlarga bois bo‘ldi. Ariqlar qazdirildi, imoratlar,
yo‘llar,   karvon   saroylar   qurildi.   Shimoliy   Hindistonda   gaplashuv   tili   hisoblangan
urdu tilining adabiy tilga aylanishiga, hind adabiy tilining vujudga kelishiga xiyla
yo‘l ochildi. Me’morchilikda belgili uslub paydo bo‘ldi.
55 Buyuk   sarkarda   va   keng   bilimli   o‘zbek   adibi   Boburga   rus   va   g‘arb
sharqshunoslari,   Bobur   asarlarining   tarjimonlari   va   noshirlari   katta   baho   berdilar.
Ular Boburni bir og‘izdan faqat katta jahongir sifatidagina emas, balki donishmand
davlat   arbobi,   o‘tkir   yozuvchi,   shoir   sifatida   ham   tanitdilar.   Akademik
V.V.Bartoldning   aytishicha,   “Boburnoma”   siyosiy   kurashlar   hujjatigina   bo‘lmay,
balki “haligacha turkcha prozaning eng yaxshi  asarlaridan biri” hisoblanadi 41
, o‘z
originalligi,   ta’rif   va   tavsif   qilingan   voqealarning   obyektivligi,   kompozitsiya   va
tilining soddaligi bilan ajralib turadi.
Ingliz tarixshunosi Elfinston “Hindiston tarixi” nomli kitobida “Boburnoma”
to‘g‘risida   shularni   qayd   qilib   o‘tadi:   “U,   Osiyoning   chinakam   tarixining   yagona
namunasi   deyishga   arziydigan   asar...   Bobur   gavdalantirgan   har   qaysi   shaxsning
ustki   qiyofasi,   kostyumi,   qilig‘i   va   zavqi   shunday   tafsiliy   va   realistik   ravishda
tasvirlanganki, uni o‘qiganda, biz ular o‘rtasida yashaganday bo‘lamiz va ularning
xarakterlarini   bilib   olganimizday,   aft-basharalarini   ham   bilamiz.   U   ko‘rgan
mamlakatlar,   tabiat   manzaralari,   ob-havo,   ishlab   chiqarish   va   san’at   asarlarining
ta’rif va tavsifi zamondosh sayyohnikiga qaraganda yana aniqroq va to‘laroqdir”.
Fransuz   olimi   Lane   Poole   Bobur   faoliyatini   quyidagicha   xarakterlaydi:
“Boburning   biografiya   va   adabiyot   borasida   tutgan   o‘rni   uning   dastlabki
hayotidagi   dadil   sarguzashtlari   va   faoliyati   bilan,   bularni   hikoya   qilgan   ajoyib
memuarlari   bilan   belgilanadi.   Bobur   o‘zi   jangchi   bo‘lishiga   qaramasdan,   nozik
adabiy zavqqa ega bo‘lgan, turmushni  tanqidiy ravishda idrok etgan kishi  edi. U,
madaniyat   tili   hisoblangan   fors   tilida   va   o‘z   ona   tilisi   turk   tilida   yozgan,
ma’lumotli shoir edi, turkcha yozganda xoh prozada, xoh poeziyada sof va sodda
uslub ustozi edi...
...Uning   memuarlari   bir   askarning   oddiy   kundalik   daftari   emas,   ularda   fors
tilini   va   adabiyotini   juda   yaxshi   bilgan   dunyoviy,   madaniy   odam,   nozik   uquvli
mushohadachi,   odamlarni   tez   o‘rganuvchi   bilimdon   va   tabiat   muhibining   shaxsiy
taassurotlari   va   o‘ylashlari   berilgan.   O‘z   portretini   chizishdagi   uning   samimiyligi
41
  В.В.Бартолд. Тарих. Мусулмон олами. Петербург. 1922-й. 45-б.
56 (fazilat   va   nuqsonlarini   ham   ko‘rsatishi),   ochiq   dilligi,   haqqoniyligi   va   halollik
tuyg‘usi uning go‘zal memuarlari e’tiborini yanada oshiradi” 42
.
Mashhur   venger   olimi,   sharqshunos   G.   Vamberi   Bobur   mirzoning   birinchi
marta   Samarqandga   yurishi   to‘g‘risida   gapirganda,   uning   faoliyatini   shunday
ta’riflaydi: “O‘sha   vaqtda   yosh   o‘spirin   bo‘lgan   Boburmirzo,   Umarshayxning
dohiy o‘g‘li, bobosi taxtiga da’vogar bo‘lib bosh ko‘tardiki, uni biz haqli ravishda,
sharq va g‘arbning eng ajoyib shahzodalaridan biri, deb e’tirof qila olamiz. Uning
memuarlari esa yangi zamonning olim sharqshunoslari tomonidan sharq sezarining
kommentariylari   deb   atalgandir...”.   “Hindistondagi   mo‘g‘ul   xonadonining
asoschisi, o‘zining boya eslatib o‘tilgan memuarlarida ko‘z o‘ngimizda ham shoir,
ham   siyosatdon,   ham   antik   dunyo   shaklidagi   va   ajoyib   ravishda   voyaga   yetgan
faylasuf bo‘lib chiqdi”. (G. Vamberi, “Buxoro yoki Transaksoniya tarixi”. IX bob.)
Haqiqatan   “Boburnoma”   singari   mazmuni   boy   bo‘lgan   va   go‘zal,   ravon,
sodda   til   bilan   yozilgan   shu   tipdagi   ikkinchi   bir   asar   na   o‘zbek   va   na   fors
adabiyotida   uchramaydi.   Uni   faqat   Vamberi   aytganiday,   sezarning
kommentariylari, ya’ni “Galliya urushlari haqidagi maktublar”i bilan tenglashtirish
va   “Boburnoma”   to‘g‘risida   ham   sezar   kitobi   haqida   qadimgi   Rimning   mashhur
notig‘i va adibi Sitseron aytgan shu so‘zlarni takrorlash mumkin:
“U to‘la-to‘kis taqdirlanishga loyiq bo‘lgan memuarlarni yozdi: ular ixcham,
ravshan, samimiy yozilganlar va har qanday uslub bezaklaridan xolidirlar. U tarix
yozishni   o‘ylab   yurgan   kishilar   uchun   material   berishni   istagan,   biroq   uning
asariga   qosh   qo‘yaman   deb   ko‘z   chiqaruvchi   johillargina   bu   ishni   qilishga
botinadilar,   aqli   raso   odamlarning   esa   bu   predmetni   qayta   yozishga   bo‘lgan
hafsalalari pir bo‘lib qoldi” 43
.
“Boburnoma”   ham   oddiy   material   bo‘lish   darajasidan   o‘zib   ketdi.   Uning
adabiy-badiiy   saviyasining   baland   bo‘lishi   butun   jahon   adabiyot   tarixi   xazinasiga
uni   tarixiy   va   badiiy   jihatdan   mislsiz   go‘zal   haykal,   o‘lmas   meros   qilib   qo‘shib
qo‘ydi.
42
  “Boburnoma”ning   inglizcha   tarjimasining   II   bosmasida   nashriyotchi   L.Uvayt   Kind   tomonidan   yozilgan
so‘zboshidan olindi.
43
  Sezarning “Galliya urushlari haqidagi maktublar”iga yozilgan so‘z boshidan.
57 Ushbu   bob   ikki   qismdan   tashkil   topgan   bo‘lib,   unda   quyidagi   masalalarga
e’tibor  berilgan:   Bobur yashagan davr va  “ Boburnoma ”  yaratilgan vaqtdagi tarixiy
sharoit,   ijtimoiy-siyosiy   hayot   haqida   fikr   yuritil gan .   Ana   shu   ijtimoiy-siyosiy
hayotda   Zahiriddin   Muhammad   Boburning   tutgan   o‘rni   hamda   mavqei
ko‘rsatil gan .   Yuqoridagilardan   kelib   chiqib   “Boburnoma”ning   yaratilish   sababi,
asarni   yaratishdan   Bobur   ko‘zda   tutgan   ijtimoiy   ideallar   ochib   beril gan .   Bobning
birinchi   qismi   “Temuriylar   davrida   davlatchilik   va   yurt   boshchiligi   mavqei”   deb
nomlanib,   unda   Amir   Temur   davridagi   davlatni   boshqarish   va   undan   keyingi
temuriyzodalar, shuningdek Boburning davlatchilik, harb ilmi, davlat siyosatidagi
o‘ziga   xos   xususiyatlari   “Boburnoma”   yuzasidan   to‘liq   tahlil   qilib   beril gan .
Shohlikka   bo‘lgan   munosabati   orqali   Boburning   jamiyat,   davlatchilik,   umuman,
hayotga   bo‘lgan   munosabati   ochib   beril gan .   Bobning   ikkinchi   qismi   “Shohlik
maslagi   va   Bobur   xarakterining   shakllanishi”   deb   nomlanib,   bunga   o‘sha   davr
voqea-hodisa,   ijtimoiy   voqealardan   kelib   chiqqan   holda   yondashilgan   va   Bobur
xarakterining   shakllanishi   ochib   berildi.   Yusuf   Xos   Hojibning   “Qutadg‘u   bilig”,
Alisher   Navoiyning   “Mahbub   ul-qulub”,   Abdurazzoq   Samarqandiyning   “Matlai
sa’dayn   va   majmai   bahrayn”,   Zayniddin   Vosifiyning   “Badoe’-ul-vaqoe”,
Xondamirning   “Habib   us-siyar”   asarlari   bilan   Bobur   qarashlari   dissertatsiyaning
barcha   bob   va   xulosasida   mavridi   kelganda   qisqa   qiyoslangan.   Bu   asarlarda
shohning jamiyatdagi mavqei qanday belgilanganligiga e’tibor qaratilgan, shuning
zaminida   “Boburnoma”da   muallif   xarakteri,   shohlik   fazilati   qanday   aks   etganligi
ko‘rsatib   beril gan.   Boburning   “Boburnoma”da   tasvirlangan   boshqa   shaxslardan
ajralib   turuvchi   xususiyatlari   kitobdagi   tasvirlar   asosida   ochib   berilgan.   Bobda
“Boburnoma”da   shaxs,   xarakter   va   muallif   shaxsiyati   o‘rganilganda   hozirgi   davr
adabiyotshunosligida   ushbu   nazariy   masalalar   yuzasidan   bildirilgan   umumlashma
fikrlarga tayanilgan.
58 III.   BOB. HUKMDOR SHAXS VA IRFONIY G‘OYA
3.1.   Hukmdorlik va irfoniy g‘oya 
XV-XVI   asr   badiiy,   tarixiy   asarlari   mazmunida   tasavvufiy   ilm   bilan,   bu
sohaning   ulug‘   namoyandalari   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   faol   munosabat   aks   etgan.
Albatta, bu holat o‘z davrida so‘fizmning taraqqiy etishi va tantanasi bilan bog‘liq
edi.   O‘z-o‘zidan   bu   diniy-falsafiy   ta’limotning   badiiy   adabiyotga   ta’sir   etishi,
adabiyot   vositasida   o‘z   g‘oyalarini   singdirishga   urinish   tabiiy   hol   edi.
“Boburnoma”     asar i da   ham   o‘z   davrining   yetuk   pir-u   valiylariga   oqilona
munosabat,   ularning   ma’naviy   tafakkur   darajasiga   ergashish   holatlari   namoyon
bo‘lgan.   Bu   holat   esa   mazkur   asarning   manoqib   janriga   xos   bo‘lgan   jihatlar i ni
o‘zida   mujassamlashtirganidan   dalolat   bermoqda.   “Manoqibning   o‘ziga   xos
xususiyati   shundaki,   ta’rif-tavsif   etilayotgan   kishining   yaxshi   fazilatlari   ayrim
o‘rinlarda   biroz   badiiylashtirilib,   bo‘rttirib   ko‘rsatilgan,   maqtalgan.   Lekin   tarixiy
haqiqatdan   uzoqlashilgan   emas.   Manoqib   tarkibida   muallif   o‘z   qahramonining
hayot   faoliyatida   sodir   bo‘lgan   voqea-hodisalarni   rivoyatlar,   hikoyatlar   shaklida
juda   qiziqarli   qilib   berib   borgan”. 44
  Boburning   yozishdan   maqsadi   o‘zi
ta’kidlaganidek,   tarixning   rostini   bitish   edi .   “Boburnoma”da   muallif   o‘z
dunyoqarashi   va   tasvirlash   mahorati   tufayli   asarning   markaziy   obrazi   darajasiga
ko‘tarilgan   edi.   Shu   tufayli   uning   tahlillarida   tasavvuf   ixlosmandlariga   bo‘lgan
ehtiromi podshohlarga xos bosiq tarzda ifodalanadi. 
Mumtoz   adabiyotning   ajralmas   bir   qismi   bo‘lgan   tasavvuf   sohasi   o‘zining
ibratli   ma’naviy   xususiyatlari   bilan   o‘qiguvchini   jalb   qiladi.   Boburning   pirlarga
bo‘lgan   xayrixohligi   va   ular   bilan   kezi   kelganda   g‘oyibona   tarzda   munosabatga
kirishishi   tarixiy   voqeliklar   bayonida   ketma-ket   tarzda   ayon   bo‘lgan   edi.   Ko‘p
44
  Ҳакимов М. Шарқ манбашунослиги луғати. – Т, 2013. – Б. 496 .
59 qirrali   va   xususiyatli   mazmunga   ega   “Boburnoma”ning   matnida   ma’lum   bir
valiyga bo‘lgan munosabat tarixiy voqelik zaruratidan kelib chiqqan holda ravshan
bo‘ladi.   Bobur   diqqat   qilgan   tasavvuf   allomalardan   biri   Xoja   Mavlono   Qozi
bo‘lgan.   Xoja   Mavlono   Qozining   Bobur   hayotiga   amaliy   ta’siri   nihoyatda   katta
bo‘lgan.   Yosh   Boburning   dastlab   taxtga   o‘tirish   jarayonidagi   qiyinchiliklardan
tortib, Andijondagi xiyonat mojarolarida ham o‘zining qat’iy sadoqatini ko‘rsatgan
arbob edi. Ma’lum bo‘lishicha, Xoja Mavlono Qozi Xoja Ubaydullohning muridi
bo‘lib,   uning   tarbiyatida   ma’naviy   kamolotga   erishgan.   Uning   valiylik   sifatiga
Bobur   ishonch   bilan   qaraydi:   “ Xoja   Qozining   vali y lig‘ida   mening   hech   shakkim
yo‘qtur...   Xoja   Qozi   ajab   kishi   edi.   Qo‘rqmoq   anda   aslo   yo‘q   edi.   Oncha   daler
kishi   ko‘rilgan   emas.   Bu   sifat   ham   valoyat   dalilidur.   Soyir   el   har   necha   bahodur
bo‘lsa,   andak   dag‘dag‘asi   va   tavahhumi   bo‘lur.   Xojada   aslo   dag‘dag‘a   va
tavahhum yo‘q edi ” 45
. Darhaqiqat, tasavvufiy-ilmiy tadqiqotlarda ta’kidlanganidek,
“Agar Alloh o‘zi tanlagan valiysiga o‘zini tanitsa unga muhabbatni ham qo‘rquvni
ham   sezmaydigan   qilib   qo‘ygan,   chunki   ular   uning   uchun   hech   bir   ma’noga   ega
bo‘lmagan”. 46
  Ahmad   Tanbal   va   Uzun   Hasanlar   tomonidan   uyushtirilgan   davlat
to‘ntarishi   natijasida   ushbu   xiyonatga   astoydil   qarshi   turgan   Xoja   Mavlono
Qozining   joniga   ham   su’iqasd   qilinadi:   “Andijonni   olg‘ondin   so‘ng   mening
Xo‘jand   kelganimni   eshitib,   Xoja   Mavlonoyi   Qozini   ark   darvozasida   osib   shahid
qildilar”. 47
  Lekin   tarixdagi   bu   kabi   xunrezliklar   o‘z   jazosini   olmay   qolmagan.
Ushbu   fitna   ishtirokchilarining   keyingi   taqdiri   haqida   Bobur   yozadi:   “Qaysi   ish
valoyatqa   mundin   yaxshiroq   dalildurkim,   alarg‘a   qasd   qilg‘onlardin   oz   fursatta
osor   va   alomat   qolmadi” 48
.   Demak,   Boburning   kelajakda   iqtidor   hosil   qilib,
murakkab   xatarli   sinovlardan   o‘tishi   uchun   unga   madadkor   bo‘lgan   valiy
zotlarning ishonchi va madadkor bo‘lishi muhim rol o‘ynagan ekan. “Boburnoma”
voqealaridan   ma’lumki,   Xoja   Ahror   valiy   Boburning   eng   qiyin   damlarida   uni
g‘oyibona   tarzda   ma’nan-ruhan   qo‘llab   quvvatlab   kelgan .   Bu   haqda   Bobur
45
 Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Бобурнома. Шарқ НМАК. – Т.:  2002. –Б.64.
46
  Исақова   З.   Тасаввуф   таълимотида   валийлик   тушунчасининг   диний   фалсафий   талқини   (Алишер
Навоийнинг «Насойим ул муҳаббат» асари асосида) фал.ф.ном. дис..иши. – Тошкент. 2007. – Б. 90.
47
 Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Бобурнома. Шарқ НМАК. – Т.:  2002. –Б.64.
48
 Ўша манба.
60 Samarqandni   ishg‘ol   qilish   jarayonlarini   tasvirlagan   paytlarida   ma’lum   qiladi.
Boburning   hikoya   qilishicha,   azim   Samarqandni   egallab,   sustlashgan   temuriylar
saltanatini   qayta   tiklashga   bo‘lgan   urinish   orzusi   uni   bir   dam   ham   tark   etmagan.
Shu bois ham uning Samarqandni qamal qilish jarayonlarida bu ishdan umidvorligi
katta   edi.   Ayni   shu   damlarda   uning   tushida   Xoja   Ahror   Valiy   siymosi   bo‘y
ko‘rsatgani   hikoya   qilingan.   Unda   aytilishicha,   Xoja   Ahror   V aliy   Boburning
huzuriga   kelib,   uning   qo‘lidan   ko‘targach,   Boburning   oyoqlari   yerdan   uziladi.
Bobur ushbu ilohiy tushning ta’birini yaxshilikka yo‘yadi. Maslahat  uchun, yaqin
sarkardalaridan   Samarqandning   qo‘lga   olinish   kunini   bashorat   qilinishlarini
so‘raganida   No‘yon   Ko‘kaldosh   bu   g‘alaba   o‘n   to‘rt   kunda   ro‘y   berishini   taxmin
qiladi. Darhaqiqat, roppa-rosa o‘n to‘rt kunda yosh Boburga poytaxt Samarqandni
egallash   sharafi   nasib   qiladi.   Zikr   etilgan   ilohiy   tushni   Bobur   ushbu   g‘alabaga
ishora   sifatida   qabul   qilgan   edi.   Xoja   Ahror   V aliyning   navbatdagi   madad   berish
holati   Karnon   qal’asida   bo‘lib   o‘tgan   edi.   Bobur   xiyonatkor   beklar-u,   navkarlar
qoshida   chorasiz   qolgan   damlarida   ajalga   bosh   egganini   tasvirlaydi:   “O‘zumda
betoqatlig‘e fahm qildim. Qo‘ptum, bog‘ go‘shasig‘a bordim. O‘zum bila andisha
qildim. Dedimkim, kishi agar yuz, agar ming yashasa, oxir o‘lmak kerak. 
Agar sad sol moni va-r yake ro‘z.
Biboyad raft az in koxi dilafro‘z .
Mazmuni:  Agar yuz yil va agar birgina kun yashasang ham, ko‘ngil ochuvchi
bu qasrdan ketish kerak bo‘lur  (P.Shamsiyev).
O‘zumni o‘lumga qaror berdim. O‘shal bog‘da bir suv oqib keladur edi, vuzu
qildim,   ikki   rak’at   namoz   o‘qudum,   boshimni   munojotqa   qo‘yub   tilak   tilaydur
edimkim,   ko‘zum   uyqug‘a   borubtur.   Ko‘radurmenkim,   Xoja   Ya’qub,   Xoja
Yahyoning   o‘g‘li   hazrati   Xoja   Ubaydullohning   o‘g‘li   Xoja   Ubaydulloning
nabiralari   ro‘baro‘yimg‘a   ablaq   ot   minib   ko‘p   jamoati   ablaqsuvor   bilan   keldilar.
Dedilarkim,   g‘am   yemangiz,   Xoja   Ahror   meni   sizga   yubordilar.   Dedilarkim,   biz
alarg‘a   istionat   tegurub,   podshohlik   masnadig‘a   o‘lturg‘uzubbiz.   Har   yerda
mushkul   ish   tushsa,   bizni   nazarig‘a   kelturub   yod   etsun,   biz   anda   hozir   bo‘lurbiz.
61 Holo ushbu soatda fath va nusrat sizning soridur. Bosh ko‘taring va uyg‘oning”. 49
Mazkur   ibratli   lavha   orqali   Boburning   haqiqatdan   ham   dushmanlar   qo‘lidan   bir
necha daqiqalarda xalos bo‘lishini so‘zlaydi. Aynan ushbu ilohiy tushni Boburning
sadoqatli beklaridan biri Qutluq Muhammad Barlos ham uch kun ilgari ko‘rgan va
uni qutqarishga chog‘langan edi. Biroq “Boburnoma”ni ingliz tiliga tarjima qilgan
Anetta   Susanna   Beverej   xonim   mazkur   lavhaga 50
  shubha   bilan   qarab   uni
“g‘ayrioddiy najot”deya ataydi. Beverej xonim o‘z iddaosida quyidagi e’tirozlarni
keltiradi:   Ushbu   lavha   asarning   qo‘lyozmasiga   boburiy   Jahongir   shoh   tomonidan
Haydarobod   nusxasiga   qo‘shib   qo‘yilgan   bo‘lishi   mumkin,   asarda   tilga   olingan
qutqaruvchi shaxslar asarning boshqa o‘rnida tilga olinmagan, lavhada roviy uslubi
asar uslubidan farq qilishi:   podshoh   so‘zi muallifning tiliga mos kelmasligi, va bu
paytda   lavhada   aytilganidek,   xonlar   Andijonda   bo‘lmagani   da’vo   qiladi.
Shuningdek, Beverej xonim e’tirozlarida Xoja Ahror valiyning aynan Xoja Ya’qub
ismli   nabirasi   borligi   noma’lumligi   va   bu   ma’lumotlar   tarixda   saqlanmaganini
shubha   ostiga   oladi.   Bizningcha,   Anetta   Beverej   xonimning   e’tirozlari   o‘zini
oqlamaydi. Birinchidan, Boburning roviy sifatida hikoya qilish uslubi  bu lavhada
hech   qanday   o‘zgarishga   uchramagan,   lavhaning   sintaktik   qurilmasi   matnning
boshqa joylaridan farq qilgani yo‘q, ikkinchidan, lavhadagi podshoh so‘zi asarning
dastlabki jumlasidayoq, Farg‘ona taxtiga o‘tirish voqealarida ham tilga olingan edi,
uchinchidan,   asarning   ishonchli   London,   Edinburg,   Kazan   qo‘lyozmalari   asosida
uning   ilmiy   tanqidiy   matnini   tayyorlagan   yapon   olimi   Eyje   Mano   hamda
adabiyotshunos   Saidbek   Hasanovlar   ham   ushbu   lavhani   nashrga   kiritganlar,
to‘rtinchidan,   Xoja   Ahror   Valiyning   keyingi   avlodlar   shajarasini   aniqlash
borasidagi tarixiy tadqiqotlar hali o‘z yakuniga yetgani yo‘q. Shu bilan birga ushbu
lavha   agar   asossiz   ravishda   kiritilgan   bo‘lganida   “Boburnoma”ning   mazmunida
ham   sun’iy   g‘alizlik   kelib   chiqishi   tabiiy   edi,   biz   esa   matnda   voqeliklar   ketma-
ketligida hech qanday uzilishni ko‘rmaymiz. Demak, bu lavha Boburning o‘z qo‘li
49
 Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Бобурнома. Шарқ НМАК. – Т.:  2002. –Б.100.
50
  Қаранг: DEMİR, C. (2016). Baburname’de Hoca Ubeydullah Ahrar.  Uluslararası Turkce Edebiyat Kultur
Eğitim Dergisi, 5 (2), 651-660.
62 bilan   yozilganiga   hech   qanday   shubha   yo‘q.   Asarda   tilga   olingan   qutqaruvchi
shaxslarning boshqa tilga olinmasligi ham shubha uyg‘otuvchi omil emas, chunki
“Boburnoma”ning yo‘qolgan sahifalari hamon topilgani yo‘q. Ushbu shaxslarning
nomlari   yo‘qolgan   sahifalarda   tilga   olingan   bo‘lishi   ham   mumkin.   Akademik
Botirxon Valixo‘jayev o‘zining “Buyuk ma’naviy murshid” nomli risolasida ushbu
lavhaga   quyidagicha   munosabat   bildiradi:   “Ehtimolki,   bunday   tasvirlar   Bobur
qo‘llagan badiiy tasvir usulidir, bu usul Alisher Navoiyda ham, Mavlono Lutfiyda
ham va boshqa shoirlarda ham uchraydi, bas shunday ekan, uni hayotiy va real deb
qabul qilish mumkinmi, deguvchilar ham bo‘lar.  Biz bunday fikrlarga to‘la-to‘kis
qo‘shilamiz. Shu bilan birga qaysi  shaklda bo‘lishidan qat’iy nazar  bu tasvirlarda
Boburning Xoja Ubaydullohga nisbatan bo‘lgan samimiy ixlosi  aks ettirilgan. Bu
esa   muhimdir.   Ana   shu   ixlos   tufayli   Bobur   o‘z   shaxsiy   hayoti   va   ijtimoiy
faoliyatida   Xoja   Ubaydulloh   fazilatlari   va   aytganlariga   amal   qilishga   harakat
qildi”. 51
  Bizningcha,   akademik   Botirxon   Valixo‘jayevning   bu   taxmini   Boburning
roviylik   uslubiga   mos   kelmaydi,   sababi,   muallif   sifatida   u   yolg‘ondan   hazar
qilishga,   faqat   rostini   bitimakka   odatlangan   edi,   bunday   o‘ylab   topilgan   badiiy
tasvirni   ( to‘qima tushni) shunday yirik asarga kiritishga yana Valiyning siymosini
ushbu yolg‘onga aralashtirishga Boburda hech qanday ma’naviy ehtiyoj yo‘q edi.
Ma’lumki,   Bobur   o‘zining   og‘ir   xastaligi   davrida   Xoja   Ahror   Valiyning   ruhidan
madad istab “Volidiya” asarini o‘zbek tilida she’riy tabdil qilgani, shundan so‘ng
butunlay sog‘ayib ketgani haqida ma’lumot bergan edi. Bu holat ham uning ushbu
pirga   bo‘lgan   g‘oyibona   ixlosi   hayotining   oxirigacha   davom   etganidan   darak
beradi. Shu bilan birga Boburning Hindistonni  zabt  etish damlarida ham yana bir
pir   Jaloliddin   Kosoniy   -   Maxdumi   A’zamga   g‘oyibona   ixlos   bilan   nazr-niyozlar
yuborib, undan duo iltimos qilgani haqida manbalarda ma’lumotlar keltirilgan. Rus
sharqshunosi   Bartold   “Miftoh   ut-tolibin”   asaridagi   bir   lavhani   o‘rganib,   unda
Boburning   Rano   Sanga   bilan   bo‘ladigan   urush   oldidan   uni   Xoja   Muxammad
51
  Valixo ‘ jayev B. Buyuk ma’naviy murshid. – T.: Fan, 2004.- В .65. 
63 Xabushoniy-Kuchoniy   g‘oyibona   tarzda   duo   qilgani,   hamda   Boburga   g‘oliblik
nasib qilgani to‘g‘risida ma’lumot beradi 52
.
Afsuski,   sobiq   Sho‘ro   tuzumi   davri   ilmiy   adabiyotlarida   Hoja   Ahror
Valiyning   temuriylar   saltanatida   tutgan   o‘rni   hamda   ta’sir   doirasi   haqida   noxolis
munosabatlar   bildirish   avj   olgan   edi.   Hoja   Ahror   valiy   siymosini   to‘liq
anglamaslik,   o‘rganishga   urinmaslik   natijasida   ushbu   tuhmat   ayblovi   boshqa
nashrlarda,   asarlarda   ham   avjiga   chiqqan   edi.   Biroq   Xoja   Ahror   valiyning   tom
ma’nodagi   siyratini   gavdalantiruvchi   tasavvufiy   asarlarda   (Muhammad   Qozining
“Silsilat   ul-orifin”,   Ali   Safiyning   “Rashahot”),   shuningdek,   akademik   Botirxon
Valixo‘jayevning   “Buyuk   ma’naviy   murshid” 53
  risolasida   bu   kabi   bo‘htonlarni
butkul inkor qiladigan ibratli tarixiy voqealar dalillar asosida tekshirilgan. Mazkur
qo‘lyozma va risolalardan ma’lum bo‘ladiki, uydirma va tuhmat ma’lumotlarning
aksariyati   Xoja   Ahror   Valiy   tirikligidayoq   tarqala   boshlagan.   Ushbu   noxolis
ma’lumotlar   Xoja   Ahror   Valiyning   mol-mulki   va   obro‘sini   ko‘rolmagan
dushmanlari   tomonidan   tarqatilgani   va   ular   hayotlik   paytidayoq   ushbu   razilligi
uchun jazo topganliklari o‘rganilgan. Shu bilan birga keyingi yillarda Xoja Ahror
Valiyning faoliyati va uning Movarounnahr, Xuroson tarixida tutgan o‘rni haqida
bir   qator   risola   va   qo‘llanmalar   nashr   qilinib,   ushbu   siymo   haqidagi   ko‘plab
chalkash ma’lumotlarga oydinlik kiritildi. 54
 
“Nasoyim   ul-muhabbat” 55
da   avliyolarga   xos   karomatlar   sifatida   ularning
ilohiy  tushlar   ko‘rishi,   voqealarni   oldindan   bashorat   qilishi,   uzoqdagi   odam   bilan
g‘oyibona   so‘zlashishga   erishishi,   ruhining   jismidan   ajrab   sayr   qilishi   va   yana
jismga   qaytib   kirishi,   o‘zgalarning   fikrini   uqiy   olishi,   o‘zgalarga   ta’sir   o‘tkazish,
nazar quvvati, nafas quvvati kabilar alohida belgilar 56
 sifatida sanalgan. Xoja Ahror
valiyda   ham   shunga   o‘xshash   hodisa   va   g‘aroyib   karomatlar   zohir   bo‘lgan   ediki,
52
  Бори   элға   яхшилик   қилғил .  Кенжа   Қ . – Т.: 2004. – Б . 78.
53
  Valixo‘jayev B. Buyuk ma’naviy murshid.-T.: «Fan» 2004.- В .86.
54
  Каримов   Э .   Хўжа   Аҳрор   ҳаёти   ва   фаолияти .   - Тошкент .:   Маънавият .   2003.   - Б .   24;   Ҳасаний   М .
Раззоқова   М .   Хўжа   Аҳрорга   бағишланган   рисола   ва   мақолалар . - Тошкент .:2004.- Б .27;   Табаррук   рисолалар .
Ҳасаний М,Умрзоқ Б,Амин Ҳ. 
-Тошкент.:2004. -Б.386.
55
  Алишер   Навоий.   МАТ.   20   жилдлик.   17   жилд.   Нашрга   тайёрловчилар.   С.   Ғаниева.
М.Мирзааҳмедова. Фан. – Т.: 2001.   – Б …
56
  Исоқова   З.   Тасаввуф   таълимотида   валийлик   тушунчасининг   диний   фалсафий   талқини(Алишер
Навоийнинг «Насойим ул муҳаббат» асари асосида) фал.ф.ном. дис..иши.Тошкент. 2007. –Б. 90. 
64 mazkur hodisalar ortidan muallif ularning kamolot hosil qilganiga iymon keltirgani
ayon   bo‘ladi.   Muallif   Xoja   Ahrorning   valiylikka   xos   belgilarini   o‘zga   shaxslar
hayotida   ro‘y   bergan   voqealar   vositasida   so‘zlaydi.   Masalan,   Mavlono
Muhammadning undan tahsil olgan chog‘ida sodir bo‘lgan karomatlari va boshqa
muridlar vositada hikoya qilingan karomat hodisalari manoqib janrida kuzatilgani
kabi batafsil hikoya qilinadi. 57
 - “Boburnoma”da muallif ma’naviy qiyofasi orqali atrofidagi tarixni yoritish
vazifasi   bajarilgan,   shu   sababdan   u   tasavvuf   vakillari   hayot   tarzini   to‘laqonli
qamrab olishga zarurat sezmagan;
-  U shbu davrdagi bironta tarixiy  manbalar da mutasavv u f allomalar haqida bu
qadar keng ma’lumot uchun lavha ajratilmagan, bu holat o‘z davrida Naqshbandiya
tariqatining tantanasi bilan,  muallifning ushbu tariqatga ixlosmandligi bilan bog‘liq
edi.
57
 Мирзо Муҳаммад Ҳайдар .Тарихи Рашидий. Ўзбекистон НМИУ. – Т.:2011. – Б. 475.
65 3.2. Ijtimoiy voqea va hissiy kechinma
“Boburnoma” Bobur hayoti,  kurash va amaliyotining yilnomasi bo‘lganiday,
uning   lirikasi   tuyg‘u   va   fikrlarining   yilnomasi   hisoblanishi   mumkin.   Bobur
lirikasiga qarab, uning o‘y va sezgilari, kayfiyati qaysi ahvolda va qayoqqa tomon
borayotganini   belgilash   mumkin.   Uning   lirikasida   shaxsiy   baxt,   shodlik,   ishq-
muhabbat, yor, diyor, hijron, hasrat mavzulari orqali shoirning qarashlari, o‘y-fikr
va   kechinmalari   ifodalanadi.   Bu   temalarni   ishlashda   dastavval   Boburning
odamlarga   rag‘bat   bilan   qarashi   ko‘zga   tashlanib   turadi.   Hatto   shoir   qayg‘u-
hasratga botganda ham, odamlarga nisbatan xayrixohlik va mehr bilan qaraydi. U
odamlardan   o‘zini   chetga   tortmaydi,   begonalashmaydi.   U   o‘zini   vafoli   do‘stsiz,
yorsiz,   diyorsiz,   odamlar   bilan   suhbatsiz   holda   ko‘rishni   istamaydi.   Shularsiz   na
turmush quvonchi, na baxt-saodat, na xursandlik, na ijodiyot va hayotning o‘zi bor:
Yoz fasli, yor vasli, do‘stlarning suhbati.
She’r bahsi, ishq dardi, bodaning kayfiyati.
Do‘stlarning suhbatida ne xush o‘lg‘ay bahs she’r.
To bilingay har kishining tab’i birla holati.
Boburning   bu   taxlitdagi   she’rlari   dunyoning   gashtini   surish   qo‘shiqlari
edilar.
Bahor ayyomidur, dog‘i yigitlikning ovonidur,
Ketur soqiy sharobi nobkim, ishrat zamonidur.
Bobur   xursandchilik   majlislarini   hayotiy   ravishda   tasvirlab,  vaqtni   qadrdon
do‘stlar   ichida,   foydali   muhokamalar,   shirin   suhbatlar   bilan   xush   o‘tkazishga,
66 xurofiy   e’tiqodlardan   qutulib,   dunyoga   bevosita   sog‘lom   qarashga,   undan
zavqlanishga, muhabbat, do‘stlik, xursandlik tuyg‘ularini pokizalashga chaqiradi:
Tunu kun birla butun majlis asru xush edi,
Majlis ahli bori dilxohu bori dilkash edi.
Borining so‘zi edi xubu latifu rangin.
Ne parishonu, ne bema’niyu, ne chirmash edi.
Yaxshi may yo‘q edi-yu, nash’aiy may yaxshi edi.
Noxush el yo‘q edi-yu, asru havoiy xush edi.
Bori ahbob edi hozir, bori asbob edi jam,
Sozu xonanda bila nuqli mayi beg‘ash edi.
Xushvaqtlik, sevgi, do‘stlik va dunyoning boshqa h zurini ko‘rish hayotning
haqiqiy   javharlarini   hayotbaxsh   ravishda   e’tirof   qilish   bilan   bog‘langan   edi.
Boburning   fikricha,   kishining   hayoti   tez   o‘tib   ketadi,   g‘aflatda   qolish,   oltin
yoshlikni   qo‘ldan   berish   kerak   emas,   imkon   boricha   hayot   zavqini   tuyib   qolish
lozim:
G‘ofil o‘lma, ey soqiy, gul chog‘in g‘animat tut.
Vaqt aysh erur boqi, el chog‘ir ketur bot tut.
Bu nasihatim angla, ne bo‘lur kishi yongla,
Ne bo‘lur ekan tongla, sen bu kun g‘animat tut.
Turmush   lazzatini   surib   qolish   shoirona   ilhomlar   bilan,   nafosatni
o‘zlashtirish   bilan,  aql  jo‘shqinligi   va  ilm   tashnaligini  qondirish   bilan  chirmashib
ketadi:
Kim yori ilm, tolibi ilm kerak,
O‘gangali ilm, tolibi ilm kerak.
Men tolibi ilm, tolibi ilm yo‘q,
67 Men bor, men ilm tolibi, ilm kerak.
Demak,   xursandchilikni   oddiy   ma’noda   emas,   balki   kishidagi   iste’dodlarni
ishlatish,   hayotni   tanish,   dunyoni   o‘rganish   uchun   hayotiylikni   oshiruvchi   vosita
ma’nosida ham anglash maroqlidir.
Bobur   insonning   baxtli,   tole’li   bo‘lishini   istaydi.   Baxtni   esa   kishining
jismoniy va  ma’naviy rohatidan  iborat   deb tushunadi.  Biroq  baxtga  erishish   hech
kimga na oddiy navkarga va pa podshoh Boburga muyassar bo‘lmaydi. Hayotdagi
mashaqqatlar   va   mag‘lubiyatlar   baxt   simvoli   shodlikni   emas,   balki   qayg‘u-hasrat
keltiradilar   va   shoir   ongidagi   baxt   ideali   tushunchasini   ostin-ustin   qilib
yuboradilar.   Quruq   quvnoqlik,   nuqul   xursandlik   qilish   bilan   kishi   baxtli
bo‘lavermaydi, demak, ular baxt ideali bilan bog‘lanmay qoladilar. Shuning uchun,
quvnoq qo‘shiqlar orasidan tobora kuchli ravishda umidsizlik, qayg‘u-hasrat, dard-
alam,   fig‘on   ovozlari   eshitila   boshlaydi.   Shodlik   qayg‘uga   aylanadi.   Baxtga   o‘ch
shoirning   qahrli   voqelik   bilan   to‘qnashishining   oqibati   shu   bo‘lib   chiqadi.   U
samimiy,   sof   yurak   bilan   shodlik,   sevinch   va   dilkashlikni   izlaydi,   ammo   qayg‘u-
g‘amga   yo‘liqadi.   Boshda   bu   qayg‘u   yor   hajrida   kuyunish,   chin   sevgiga   yetisha
olmaslik,   yor   vafosizligini   kuylash   tarzida   ko‘rinsa,   keyinroq   yor   sevgisi   doirasi
kengayadi,   mazmuni   quyuqlashib,   o‘zga   ranglar   bilan   boyiydi.   Nihoyat,   yor
boshqa shaxsiy baxt ideallari ob’yektlarini o‘z ichiga qo‘shib olib, allegorik ma’no
kasb etadi, «universal» obrazga aylanadi.
Shunday qilib, Bobur o‘z ideallarini, ayniqsa, baxt va vatanparvarlik idealini
yor   tarzida   tarannum   qiladi.   Baxtni   «yor»ni   jon-dilidan   sevadi.   Unga   «yor»ga
doimo   yetishmoq   istaydi,   hamisha   otashin,   samimiy   ishq   bilan   yonadi.   Ammo
uning tutqich bermasligidan xafalanadi, ranjiydi, qalbi timdalanadi va bu og‘riqqa
chidamay fig‘on qiladi, lekin baribir, undan ajralgusi kelmaydi:
Seni deb barcha olamdin kechibman,
Faqiru yor hamdamdin kechibman...
Meni avval o‘zingga hamdam etding,
68 Yana bilmam nega nomahram etding...
Ey yor, sening vaslingga yetmoq mushkul,
Farhanda hadisingni eshitmoq mushkul,
Ishqingni dog‘i bartaraf etmoq mushkul,
Boshni olibon bir sari ketmak mushkul.
Bobur lirikasida katta o‘rin tutgan vatan obrazi ham “yor” tarzida kuylanadi.
U vatanni ko‘pincha eng sevimli “yor” obraziday tasvirlaydi, sevgan yori makonini
hamisha  tug‘ilib  o‘sgan   yurti  qo‘ynida  tasavvur  va   xayol   qiladi.   Shoir   doimo  o‘z
yurtini   ko‘ngliga   yaqin   tutadi.   Afg‘onistondagi   shohlik,   saltanat,   dabdabali
turmush ham shoirni yupantirmaydi, vatan judoligini, g‘amini aritmaydi:
Ko‘nglum bu g‘ariblig‘da shod o‘lmadi, oh
G‘urbatda sevinmas emish albatta, kishi
Yurt boshiga tushgan kulfatlarni Bobur o‘z alamiday, yorining hasratiday his
qiladi.   Vatan   judoligi   va   sargardonligini   “yor”   firoqi   va   hijroniday   tanasiga
singdiradi.
Diyori yoridin Bobur jafolik jabri ko‘b ko‘rdi,
Xush ulkim yoridin qat’ aylabon tarki diyor etsa.
G‘urbat ichra ey ko‘ngul, eldin vafo istarni qo‘y,
Chun vafosin ko‘rmading hargiz diyoru yorning.
Shu   tarzda,   Bobur   traditsion   “yor”   obraziga   yangi   mavhum,   yangi   ma’no
qo‘ydi. Miyasini ishg‘ol qilgan o‘ylarni, yuragini qon qilgan judolik dardlarini yor
obrazida   poetiklashtirdi.   Yorni   sog‘inish   ma’lum   vaqtlarda   yurt-u   diyorini
sog‘inishning   ifodasi   bo‘lib   chiqdi.   Kishini   o‘ziga   tortuvchi,   maftun   qiluvchi,
69 chiroyli   yor   bilan   diyor   sinonim   bo‘lib,   ham   ma’nodosh,   ham   ohangdosh   bo‘lib
ketadi va ko‘pincha ketma-ket tiziladi:
Ko‘pdan berikim yoru diyorim yo‘qtur,
Bir lahzau bir nafas qarorim yo‘qtur.
O‘z sha xsiy manfaatidan ko‘ra, yurt va hokimiyat manfaatini baland qo‘yib,
temuriylar xonadoni obro‘si   uchun ot ustidan tushmagan Bobur yoru diyor uchun
xizmatini ayamadi, “elga podshoh” bo‘lgani holda unga “qul”  ekanini izhor qiladi :
Sen gulsen, men faqir bulbuldurmen,
Sen shu’lasen, ul shu’laga men kundurmen.
Nisbat yo‘qtur deb ijtinob aylamakim,
Shoh men elga vale senga quldurmen.
Umuman,   Bobur   she’rlarida   vatan   muhabbatining   vatan   dog‘iga,   yor
visolining   yor   firoqiga,   baxt   lazzatining   baxtsizlik   hasratiga,   do‘stlar   suhbatining
—   yolg‘izlik   balosiga,   rohat   va   farog‘atning   tashvishli   kunlarga,   vafodorlikning
bevafolikka,   do‘st   g‘amxo‘rligining   dushman   zarbasiga,   xursandchilikning   alamli
iztirobga   aylanishi   hayotda   Bobur   his   qilgan   qarama-qarshiliklardan   edi.
Sevinchning   alamga   aylanishidagi   qarama-qarshilik   jamiyatdagi   siyosiy
tartibsizliklarni hokim guruhlar o‘rtasida bo‘lgan nizo va talashlarni bartaraf etish
imkonsizligi   (ojizligi)   natijasi   edi.   Bu   esa   mavjud   ahvolning   norasoligini   his
qilishga,   undan   nolishga   olib   keladi.   Bobur   sotsial   konflikt   va   adolatsizliklarning
ildizlarini qidirib topmaydi; notinchliklar, totuvsizlik va insofizliklar Boburga o‘z
mohiyati   bilan   ko‘rinmasdan,   balki   shaxsiy   og‘riq,   alam   sifatida   uning   qalbiga
qadaladi.   Shuning   uchunoq   u   qattiq   umidsizlikka   tushadi,   tevaragini   qurshagan
tartibsizliklar,   ichki   urushlar   o‘rniga   birlik   joriy   qilishda   yolg‘izligini   his   qiladi,
jahondan, zamondan nolishga tushadi:
Kim ko‘rubdur, ay ko‘ngul, ahli jahondin yaxshilik,
70 Kim andinkim, yaxshi yo‘q, ko‘z tutma andin yaxshilik.
Gar zamonni naf’i qilsam, ayb qilma, ey rafiq,
Ko‘rmadim hargiz netaykim bu zamondin yaxshilik.
Charxning men ko‘rmagan jabru-jafosi qoldimu?
Xasta ko‘nglum chekmagan dardu-balosi qoldimu?
Meni xor etdi-yu, qildi muddaiyni parvarish
Dahr dunparvarning o‘zga iddaosi qoldimu?
Demak,   Bobur   lirikasida   hayotdagi   yutuqlar   shoirda   katta   quvonch
uyg‘otgani   holda,   mag‘lubiyat   va   xatolar   alamli   va   iztirobli   kechinmalar
qo‘zg‘atadi. U o‘z avhol-ruhiyasini, ruhiy qarama-qarshiliklarini kuchli samimiyat
bilan   kuylaydi.   Bu   esa   g‘alaba   va   mag‘lubiyat,   shodlik   va   g‘amginlik,   huzur   va
alamning yonma-yon kelishiga sabab bo‘ladi. Quyidagi ruboiy Bobur hayotida va
uning yuragida bir-biriga zid kechirmalar voqe bo‘lganini ravshan ko‘rsatadi:
Hijron g‘amidin zaif jonim so‘ldi,
G‘urbat alami birla ichim qon to‘ldi.
Yuz shukriki muncha yilgi g‘am birla alam,—
Rohat ila ishratga mubaddal bo‘ldi.
Qayg‘u-alam va g‘am-anduhlar xursandchilik, rohatga aylanmasa, hayotning
va   kishi   baxtining   ma’nosi   bo‘lmasligini   ifodalagan   bu   to‘rtlikning   tuzilishi   ham
orzuga   monand   bo‘lib   tushgan.   Uning   avvalgi   ikki   satri   hijron,   g‘am,   g‘urbatdan
shikoyatni   ifodalagani   holda,   keyingi   ikki   satri   hayotdan   minnatdorlikni   izhor
qiladi.   Har   ikki   qismni   bir-biriga   qarshi   qo‘yish   Boburning   boshidan   kechirgan
butun hayotiy yo‘lidan kelib chiqqan ruhiy kechirmalar qarama-qarshiligini yaqqol
ko‘rsatadi va hayotiy tus oladi.
71 Bobur   o‘z   siyosiy   idealini   “Boburnoma”da   ko‘rsatgani   kabi   lirikasida   ham
ta’sirli kuch bilan ifoda qiladi.
Bobur   shayboniylar   hujumiga   tob   berolmay,   Afg‘oniston   va   Hindiston
taraflariga yurish uyushtirdi va u yerlarda hukmdorlik qildi. Ammo vatan judoligi
butun umri bo‘yicha Boburning ko‘nglidan chiqmadi. Shoir o‘z yurtini eslaganda,
doimo qattiq ezilar, ona yurtidan ketib qolganiga afsus va nadomatlar qilib o‘kinar,
ma’yuslanar   edi.   Uning  ko‘ngil   dardlarini   ifodalagan  lirik  she’rlari   esa   mayin  bir
hazinlik kasb etar edi:
Tole’ yo‘q jonimg‘a baloliq bo‘ldi.
Har ishni ayladim xatoliq bo‘ldi.
O‘z yerni qo‘yib, Hind sori yuzlandim,
Yo rab netayin, na yuz qaroliq bo‘ldi.
U   qachon   bo‘lmasin   yurtiga   qaytishni   orzu   qildi,   uning   haqida   noto‘g‘ri
fikrda bo‘lmasliklarini o‘tindi:
Beqaydmenu xarob siym ermasmen,
Ham mol yig‘ishtirur laim ermasmen.
Kobulda iqomat etdi Bobur, dersiz,
Andog‘ demangizki, muqim ermasmen.
Mamlakatda ro‘y berib turgan, xalqning tinkasini quritgan janjal va talashlar
Boburning ham xiyla joniga tekkan edi. U o‘z yurtida raiyatning xohishi bilan ish
qiluvchi   adolatli,   yakka   hukmdor   bo‘lishni   umid   qilar   va   buni   feodal   muhiti
doirasida tiklashni istar edi. Bu narsa o‘z davri uchun ma’lum darajada progressiv
ahamiyatga ega edi:
Hukming o‘lmoq bori elga jori,
So‘zing o‘lmoq bori birday kori.
72 Tobiing mulki Xuroson o‘lmoq,
Hindu Chin olmog‘ing oson bo‘lmoq.
Qullug‘ing, xizmating etmoq yilu oy,
Nasli Juji va urugi Chig‘atoy.
Bobur   shu   maqsad   yo‘lida   faoliyat   ko‘rsatish,   bor   qobiliyatini   ishlatishni
istar va shu orzu bilan yonar edi:
Naylayin murshidu netay irshod,
Qobiliyat qani-yu iste’dod.
Mustaid bo‘l va qil o‘zni qobil,
Fayzlar to senga bo‘lsin vosil.
Biroq Boburning mamlakatni birlashtirish to‘g‘risidagi maqsadi parchalanib
ketar   edi   va   u   chor-nochor   umidsizlanar,   “falakning   teskariligi”dan   zorlanib
shikoyat qilar edi. Bu jihatdan Boburning Shayboniyxondan dakki yeb, yengilishi
munosabati bilan yaratgan masnaviysi katta umumlashma darajasiga ko‘tarildi. Bu
she’rda   baxtsizlikdan,   dunyoning   yaxshi   tuzilmaganidan   shikoyat   cho‘qqisiga
yetadi;   “noraso   dunyo”ning   eng   qobil,   ishchan,   ziyrak   odam   bolalari   boshiga
qanday og‘ir kulfatlar solgani o‘tkir va ko‘tarinki ifodalarda beriladi. Shoir “dahr”
va “taqdir”ning beburdligini, kishiga baxt-saodat keltirishga layoqatsizligini sezish
darajasiga   yetdi.   Uning   jahonning   adolatsizligidan,   qarama-qarshi   tasodiflardan
tashvishlanishi,   og‘ir   kechirmalar   kechirishi   o‘sha   zamondagi   tang   vaziyatga
qarshi bir chaqiriqday yangradi:
Bu nechuk zulmdir, nihoyati yo‘q,
Bu na yanglig‘ sitamki, g‘oyati yo‘q.
Dahrg‘a ne vafoduru, ne rahm.
73 Dahr ko‘p bevafoduru berahm.
Yo‘qturur mehr hech kishiga oning,
E’timod etma hech ishiga oning.
Goh kufr ahlini musallat etar,
Ahli dinning ishini munxat etar.
Goh bir qulni shod-shod qilur,
Shohni banda goh-goh qilur.
Goh johilni sarbaland aylar,
Goh oqilni poyiband aylar.
Jonu ko‘nglida juz jaholat yo‘q,
Hech ishida oning adolat yo‘q.
Ne vafo qilg‘onini bilsa bo‘lur.
Ne jafosiga sabr qilsa bo‘lur.
Ne qilay, ne kishidan istay dod.
Kimga dahr ilkidin qilay faryod,
Dahr dundin shikoyatim ko‘pdur,
Dahr elidin hikoyatim ko‘pdur.
“Kajraftor dunyo, teskari  va tasodifiy “taqdir” dastidan shodlikning alamga
aylanishi,   baxtning   parchalanishi,   bundan   shoir   qalbining   yaralanishi,   yurak-
bag‘rining qon bo‘lishi o‘sha jamiyatning yarasi ham jiddiy va tuzalmas ekanidan
dalolat   berib   turadi.   Ko‘r-ko‘rona   tasodiflar   changalida   o‘yinchoq   bo‘lgan
odamzod taqdirining beqarorligini bunday ravon ifodalarda berish uchun qarama-
qarshiliklarga   botgan   voqelikka   usta   san’atkor   ko‘zi   bilan   qarash   lozim   edi.   Bu
74 keltirilgan parcha kishining kishi tomonidan ekspluatatsiya qilishga asoslangan har
bir   jamiyatda   taqdirning   ko‘r-ko‘rona   o‘yinining   o‘ziga   xos   ravishda   badiiy
ifodasidir.
Bobur taqdir yaratuvchiga ishonadi, qanday bo‘lmasin, unga murojaat qiladi.
Lekin   ayni   chog‘da,   uning   yaratib   bergan   taqdiridan   ko‘ngli   to‘lmaydi,   o‘z
taqdiriga nisbatan  adolatsizlik, insofsizlik sodir  bo‘lganini e’tirof  qiladi. Turmush
hasratlarini   tatib   ko‘rgan,   qahramonlik   ishining   chappasiga   qarab   ketayotganini
sezgan   Bobur   taqdirning   ishidan   sira   qoniqmaydi.   “Taqdir”   kishining   dunyoviy
intilishlariga,   qahramonona   zafarlarni   amalga   oshirishiga   yordam   bermaydi,
kishilarni   o‘z   talant   va   mavqelariga   qarab   ko‘tarmaydi.   “Taqdir”,   “falak”   inson
ixtiyori bilan qilinadigan ishlarning keng quloch yoyishiga yo‘l qo‘ymaydi:
Maqdur boricha qilurman sa’yi visoling,
To tangrini bilmanki, na taqdiri qilibtur. 
Taqdiridur ul yonu bu yon solg‘uchi yo‘qsa,
Kimga havasi Sunbulu Tatyir qilibtur.
Bobur   o‘z   yurtida   ulug‘   davlat   tuzishni   istabdi,   taqdir   esa   uni   Hindistonga
haydabdi.   Taqdir   bilan   istak   o‘rtasidagi   bu   qarama-qarshilik   Boburni
xafagazaklikka olib boradi.
Ikkinchi   tomondan,   Bobur   hayotda   tashabbus,   g‘ayrat,   kuch   va   mardlik
ko‘rsatish orqasida taqdirni o‘zi yaratib turadi, “peshanaga go‘yo azaldan yozilgan
taqdir”ni o‘chirib tashlaydi, kishi qudrati bilan yaratilgan taqdir marjonlarini birin-
ketin  o‘z   hayoti   ipiga   tizadi.   Taqdir   sabab   emas,   natija   bo‘lib   chiqadi.   Bobur   o‘z
turmush tajribasi bilan “taqdirga tan berish” falsafasini kunpayakun qilib yuboradi.
Shu   tarzda,   uning   “taqdir”ga   ishonishi   o‘z   ahvoli   ruhiyasini   ifodalash   uchun   bir
parda   (vosita)   bo‘lib   qoladi   va   “falak”ka,   “taqdir”ga   murojaat   qilish   traditsion
poetik   usul   tusini   oladi.   Bu   esa   “falak”ning   ishiga   qarshi   norozilik   bilan   birga
hayotbaxshlikni   keltirib   chiqaradi.   Shuning   uchun   uning   umidsizligi   ham   dunyo-
dan butunlay bezish, uni tark etish mahsuli bo‘lgan qora xudbinlik emas edi. Uning
75 umidsizligi   zamonasining   yovvoyiligiga,   insofning   poymol   qilinishiga,   shaxsiy
baxt va hokimiyat orzusining yer bilan yakson qilinishiga qarshi  qaratilgan edi, u
o‘z nolishlariga qaramay, hayotga qattiq bog‘langan edi. U ilm orttirish, ma’naviy
“tozalik”   yo‘li   bilan   “yomonlik”ning   yo‘qolishiga,   “yaxshilik”ning   ustun   bo‘lib
chiqishiga inondi:
Dushmanniki, bu dahr zabardast qilur,
Naxvat mayidin bir necha kun mast qilur.
G‘am emaki, yetkuzsa boshini ko‘kka,—
Oxir yana bir kun ani past qilur...
Har kimki vafo qilsa, vafo topqusidur,
Har kimki jafo qilsa, jafo topqusidur,
Yaxshi kishi ko‘rmagay yomonlig‘ hargiz,
Har kimki yomon bo‘lsa, jazo topqusidur.
Xulqingni rost qilg‘il har yurtgaki borsang,
“Ahsanat” der bori el gar yaxshi ot chiqarsang... 
Davlatga yetib mehnat elin unutma,
Besh kun uchun o‘zingni asru tutma.
Bu misollarda Boburning odamlarni “yaxshilik”ka undashi, “yaxshilik”ning
“yovuzlik” ustidan oxir bir kun g‘alaba qozonishiga bo‘lgan ishonchi, mehnat eliga
(mashaqqat  tortuvchiga) bo‘lgan g‘amxo‘rligi eshitilib turadi. U, “yomon ot bilan
tirilgandin, yaxshi ot bilan o‘lgan yaxshiroq”, deb nasihat qiladi.
Uchinchi bob yuzasidan quyidagi xulosalarga kelindi:
76 Boburning   ijodkor   qiyofasini   yaratishdagi   asosiy   uslubiy   belgilari
quyidagilar: 
1.Ijodkorning tab’i nazmi iste’dodini asosiy mezon sifatida belgilashi ;  
2. Ijodkorning siyrati va adabiy merosini parallel tahlil qilishi ;  
3. Shoir ijodidagi o‘ziga xoslik aniq tavsiflashi ;  
4. Tahlilda tanqidiy ruhning kuchliligi.
Boburning adabiy portret yaratishdagi  o‘ziga xos xususiyatlari  quyidagilar: 
1.   Adabiy   muhit   va   uning   yetakchisini   ta’riflash   vositasida   ijodkorlarga
murojaat qilishi; 
2. Ijodkorlarni ma’lum guruhlarga ajratib tasniflashga erishish; 
3.   Shoirlar   tab’i   nazmining   quvvatini   baholashda   qiyoslangan   dalillarni
keltirishi ;
4.   “Boburnoma”   asarida   mualliflarning   irfoniy   masalalarga   munosabatini
o‘rganish   asnosida   ushbu   manbalarda   tasavvuf   adabiyotining   faol   janrlaridan
bo‘lgan manoqibga xos bo‘lgan xususiyatlari ko‘zga tashlanadi. Xususan, ma’lum
bir murshidning faoliyati, hasbu holi va sifatlarini yoritish man o qabiy asarlarning
vazifasi   bo‘lib,   mazkur   asarning   qirralari   boshqa   adabiy-tarixiy   asarlar   tarkibida
qorishiq   holda   kelgani   o‘z   davrining   an’analari   va   ma’naviy   jabhalari   ta’sirida
yuzaga kelgan edi.
5.   “Boburnoma”   asar i ning   tasavvuf   masalalariga   aloqador   jihatlari
tekshirilganda   Xoja   Ubaydulloh   Ahror   valiyning   siymosi   markaziy   fenomen
darajasida tasvirlangan.   Boburning e’tiqodi ma’naviy pir sifatida to‘g‘ridan-to‘g‘ri
Xoja Ahror valiyga qaratilgan .
Ushbu   bobda   “Hukmdorlik   va   irfoniy   g‘oya”   hamda   “Ijtimoiy   voqea   va
hissiy   kechinma”   fasllari   mavjud   bo‘lib,   mavzuimiz   doirasidagi   masalalar   ruhiy-
psixologik   jihatlar   bilan   birga   tahlil   obyektiga   aylandi.   Bunda   sulton   va
shahzodalar,   bek   va   sarkardalar   hamda   oddiy   jangchining   ruhiy   holati   davr
ijtimoiy-siyosiy   hayotiga   naqadar   ta’sir   etganligi   va   bunda   Boburning   mahorat
zohir etganligiga e’tibor qaratilgan. 
77 Ushbu   bobda   Bobur   “men”ining   ijtimoiy   voqeaga   munosabati   hamda   hosil
bo‘lgan hissiy kechinmalari quyidagicha tahlil etilagan:
a)   muallif   –   Boburning   hayotdagi   voqealardan   olgan   taassurotlari   hamda
hissiyoti masalasi;
b) muallifning hayotdagi voqealardan hayratlanishi masalasi;
v)  hissiy kechinmaning nasrga sig‘may qolishi, natijada ana shunday o‘rinda
muallif   kechinmani   she’riyatda   ifodalashi.   She’rlarning   hissiy   kechinmalar   bilan
bog‘liqligi masalasi tahlili .
“Boburnoma”da   Boburning   ruhiy   kechinmalari   natijasi   sifatida   yaratilgan
she’riy asarlari tahlil qilingan.
UMUMIY XULOSALAR
XV-XVI   asrlarda   Movarounnahr   va   Xuroson   ijtimoiy-siyosiy   muhitida
murakkab yangilanishlar, uzviy jarayonlar   sodir bo‘lib o‘tdiki, bu hol o‘z davrining
adabiy,   tarixiy   manbalari,   badiiy,   falsafiy   asarlari,   mumtoz   she’riyat   ohanglarida
o‘z   sadosini   berdi.   O‘tmishimizning   nafaqat   tarixiy   xronologik   voqeliklarni,
shuningdek, boy ma’naviy, ma’rifiy muhit haqida atroflicha ma’lumotlarni o‘zida
aks   ettirgan   “Boburnoma”   asari   ham   ana   shunday   tarixiy,   siyosiy   o‘zgarishlar
pallasida yaratilgan nodir manbalar sirasidandir. Ushbu manbaning bugungi kunga
kelib   ham   o‘zining   ma’rifiy,   ta’limiy   ahamiyati   bilan   tadqiqotchi   va   boshqa
ixlosmandlarni   o‘ziga   jalb   etib   kelayotgani   asar   matni   sahifalarining   serqatlam
mazmunga   egaligi   bilan   bog‘liqdir.   A dibning   bu   asarni   yaratish   jarayonida
muarrixlikni   asosiy   vazifa   deb   bilgani,   ammo   yozish   asnosida   bu   asarning   tarix
sohasidan   tashqarida   yana   yigirmadan   ortiq   sohalarga   daxldor   ma’lumotlar   bilan
to‘yintirilgani ushbu manbaning o‘qimishli va qiziqarli bo‘lishini ta’minlagan edi.
Ushbu   asarni   o‘rganish,   tarjima  qilish   va   targ‘ib   qilish   ishlari   o‘sha   paytlardayoq
boshlangan va bugungi kungacha davom etib kelmoqda.
78   Bugungacha   “Boburnoma”   filologik   tadqiqotlar   doirasida   o‘rganilish
jarayonida   uning   badiiy   xususiyatlari,   lingvistik   belgilari,   badiiy,   tarixiy   jihatlari
izchillik   bilan   o‘rganildi   va   bahslar   davom   etib   kelmoqda.   “Boburnoma”ning
adabiyotshunoslik   jihatidan   tadqiqi   xorijda   G‘arb   olimlari   va   O‘zbekistondagi
mahalliy olimlar  tomonidan hamon katta qiziqish bilan davom etmoqda. Mumtoz
o‘zbek adabiyotining nasr sohasidagi imkoniyatlarini o‘zida jamlagan ushbu ulkan
asarga   nisbatan   ilmiy   salmoqdor   tadqiqotlar   O‘zbekiston   adabiyotshunoslari
tomonidan   yaratildi.   Bular   sirasiga   akademiklar   V.Zohidov   va   B.Valixo‘ja y evlar,
adabiyotshunos   olimlar   M.Shayxzoda,   S.Jamolov,   H.Qudratulla y ev,   N.Otajonov,
D.Hoshimova,   M.Abdulla y eva   kabi   olim   va   olima larning   tadqiqot
monografiyalarini   keltirish   mumkin.   Xorijda   “Boburnoma”ning   badiiy,   adabiy
xususiyatlarini   chuqur   tahlil   qilgan   olimlardan   Stepen   Deyl,   V.Takston,   Anna
Marie   Shimmel,   Sabtelni,   Eyje   Mano   kabilarning   bajargan   tadqiqotlari
boburshunoslikka   sezilarli   yutuqlar   olib   kelgan.   Lekin   “Boburnoma”ning
adabiyotshunoslik,   adabiyot   nazariyasi,   adabiy   tanqidchilik   bilan   bog‘liq   sohalari
alohida aspektda monografik planda hali tadqiq etilmagani bois ushbu kichik ilmiy
kuzatishimizni amalga oshirishga muvaffaq bo‘ldik.   Ushbu kichik tadqiqotimizdan
mazkur   asarning   badiiy   ijodiyot   bilan   bog‘liq   masalalari,   adabiy   belgilaridan
quyidagi xulosalar olindi: 
Bobur ning     adabiy-estetik   qarashlari   o‘ziga   xos   xarakterlidir.   Muallif ning
munaqqidga   xos   nigohi   maxsus   adabiy   muhitga   ajratilmagan   sahifalarda   ham
yuzaga chiqadi, ayniqsa ma’lum bir shaxs tarixiy portretida ham o‘z aksini topadi. 
  Boburning  adabiy  muhit   tasvirida    badiiy  asar  mazmuni,  mahorat,  uslub   va
ijodkorning   hasbu   hol   masalalariga   oid   faol   munosabat   va   xulosalar   kuzatildi.
Shoirning   tab’i   nazmi   va   ahli   fazl   haqidagi   tahliliy   fikrlarda   Boburning   o‘ta
nuktadon olim sifatidagi keng dunyoqarashi namoyon bo‘ladi.
 Satirik va yumoristik tasvir jarayonida adibning hajviyotida o‘ziga xos ifoda
uslubi   ko‘zga   tashlanadi.   Bobur   tasvirlagan   talay   epizod   va   lavhalarda   yumor
uning badiiy uslubi belgisi sifatida yuzaga chiqadi hamda ko‘p hollarda yumoristik
kayfiyat nosirning o‘z-o‘zini taftish qilishi bilan bog‘liq holda kechadi. Ushbu davr
79 badiiy   adabiyotidan   satiraning   ko‘plab   lirik   janrlar:   ruboiy,   qit’a,   g‘azal,   bayt,
misralar   vositasida,   shu   bilan   birga   qisqa   hikoya,   badiiy   lavhalar   misolida
ifodalangani   ma’lumdir.   Demak,   mumtoz   adabiyotimiz   tarixida   satiraning   ifoda
maydoni keng va janr tanlamas holatda rivojlangani uchun uni ma’lum ijodkorning
g‘oyaviy   dunyosini   belgilab   beruvchi   badiiyat   belgisi   sifatida   talqin   qilishimiz
lozim.
Boburning   ijodkor   qiyofasini   yaratishdagi   asosiy   uslubiy   belgilari
quyidagilar:     ijodkorning   tab’i   nazmini   asosiy   mezon   sifatida   belgilashi;
ijodkorning siyrati va adabiy merosini parallel tahlil qilishi; shoir ijodidagi o‘ziga
xoslik aniq tavsiflashi; tahlilda tanqidiy ruhning kuchliligi.
Boburning   adabiy   portret   yaratishdagi   umumiy   jihatlari   quyidagilar:   adabiy
muhit   va   uning   yetakchisini   ta’riflash   vositasida   ijodkorlarga   murojaat   qilishi;
ijodkorlarni   ma’lum   guruhlarga   ajratib   tasniflashga   erishish;   shoirlar   tab’i
nazmining quvvatini baholashda qiyoslangan dalillarni keltirishi.
Boburning   tasavvuf   namoyandalariga   va   tasavvuf   adabiyotiga   bo‘lgan
munosabatida   komil   inson   tushunchasi   ideallashtirilgan.   Zero   hukmdorlik
masnadida bo‘lgan bu ijodkorlar uchun insoniyatning baxtu kamoli ustuvor masala
edi. Manbalarda kuzatilgani kabi har bir pirning ma’naviy dunyosi va kamoloti o‘z
davri   uchun   yuksak   qadriyatlar   darajasida   talqin   etilgan   bo‘lib,   bugungi   kun
ma’naviy hayotimizda, yosh avlodlar tarbiyasida ushbu masalalar muhim ahamiyat
kasb etadi.
80 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI
Ijtimoiy-siyosiy asarlar:
1. Адабиёт ва санъат, маданиятни ривожлантириш- халқимиз маънавий
оламини   юксалтиришнинг   мустаҳкам   пойдеворидир.   Ўзбекистон
Республикаси  Президентининг  мамлакатимиз  ижодкор  зиёлилари вакиллари
билан учрашувидаги маърузаси // «Жаҳон адабиёти» 2017. № 8 .  
2. Каримов   И.А.   Юксак   маънавият   –   енгилмас   куч.   –   Т.:   Маънавият,
2016. – 108 б.
3. Мирзиёев   Ш.   Буюк   келажагимизни   мард   ва   олижаноб   халқимиз
билан бирга қурамиз. – Тошкент: Ўзбекистон, 2017. – 486   б.
4. Мирзиёев   Ш.М.   Андижондаги   «Бобур   ва   жаҳон   маданияти»
музейига қилган ташрифидаги нутқи // www.uza.uz .  2017 йил, 2-июнь. 
5. Ўзбекистон   Республикаси   Президентининг   Шавкат   Мирзиёевнинг
Олий Мажлисга Мурожаати // Халқ сўзи. 2020 йил, 29 декабрь. 
Matn   va   manbalar  
81 6. Leyden   John .   Memoirs   of   Zehir-Ed-Din   Muhammed   Baber:   Babur
Empero r of Hindustan . –  London ,  1826.  –  432  р.
7. Beveridge,   Anette   Susannah.   The   Babur-nama   in   English.   Emperor   of
Hindustan Babur.   –   London, 1921.  –  880  р.
8. Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Бобурнома. – Т.: Шарқ, 2002. – 334 б.
9. Заҳириддин Муҳаммад Бобур. Девон. – Т.: Фан, 1994. – 80 б.
10.   Мирзо   Муҳаммад   Ҳайдар   Аёзий.   Тарихи   Рашидий   /   нашрга
тайёрловчи: О.Жалилов. – Т.: Ўзбекистон, 2011. – 716 б.
11.  Мирзо Муҳаммад Ҳайдар. Тарихи Рашидий. Урумчи-Шинжонг халқ
нашриёти. 2007. – 450 б. 
12.   Муҳаммад   Ҳайдар   Мирзо.   Тарихи   Рашидий.   /   Форс   тилидан
В.Раҳмонов ва Я.Эгамова таржимаси. – Т.: Шарқ, 2010. – 714 б.
13. The   Baburnoma.   Memories   of   Babur.   Prince   and   Emperor.   Translated,
edieted   and   annotated   by   Wheller   M.   Thackston.   –   New   York :   Oxford,   1996.   –
432p.
14. Mirza   Haydar   Duglat’s   Tarih-I   Rashidi.   A   History   of   the   Khans   of
Moghulistan (Persian Text) by W.M. Thachston, 1996. XII, 407 p. 
15.  The Tarikh-i-Rashidi of Mirza Muhammad Haidar, Dughlat. A History of
the   Moghuls   of   Central   Asia.   An   English   Version.   Edited   by   N.   Elias.   The
Translation by D . Ross, London, 1895. 446  р . 
16. Zahir   Ad-din   Muhammad   Babur.   Babur-nama.   (Vaqayi)Critical   edition
based   on   four   chagatay   text   woth   introduction   and   notes   by   Eiji   Mano.   Kyoto.
Syakoda. 1995-1998. Prinited by Nakanishi Prining Co., LTD Kyoto. Japan. 
17 Zehiraddin Mahammad Babur. Baburname. Baki-2011. BXQR. 432 
Ilmiy - nazariy adabiyotlar
1. Адабиёт   энциклопедияси.   (атамалар,   истилоҳлар,   сиймолар,   асар   ва
нашрлар). Болтабоев Ҳ. –Т.: МУМТОЗ СЎЗ. 2015. 222 б. 
2. Адабиётшунослик асослари. Бобоев Т.. –Т.: Ўзбекистон. 2002. 560 б.
3. Адабиётшунослик   назарияси.Улуғов   А.   Ғ.Ғулом   НМИУ.   –Т.:   2018.
308 б. 
82 4. Адабий тур ва жанрлар. Уч жилдлик.  2–  жилд . –  Т .:  Фан , 1992. 246  б .
5. Баллер Э.А, Исмоилов Ф.Ю. Ворислик нима? -Т.: Ўзбекистон.1978.
6. Бертельс. Е..Суфизм и суфийская литература-Москва: Наука. 1965. с
157.
7. Бишр   ибн   Муътамир.   Синоъат-ул-иншоъ.   Мумтоз   Шарқ   поэтикаси.
нашрга   тайёрловчи   Ҳ.   Болтабоев.   -Т.:   Ўзбекистон   миллий   энциклопедияси.
2008. 327 б.
8. Болтабоев   Ҳ.   Наср   ва   услуб.   Услуб   муаммосига   назарий   нигоҳ   ва
ҳозирги ўзбек насрида услубий изланишлар-Тошкент: ФАН. 1992. 105 б.
9. Болтабоев   Ҳ.   Жаҳон   адабиётшунослиги   тарихи.дарслик.1-китоб.-Т.:
2019. 367 б.
10.   Захириддин Мухаммад Бабур. Бабуриды. Библиография. – Москва.:
2016. с 156.
11. Зоҳидов   В.   Навоий   дунёқарашининг   асосий   манбалари//   Навоий   ва
адабий таъсир масалалари. -Тошкент. Фан.1968. 3-27 б .
12. Ибрагимов.А.XVI аср ўзбек адабиётининг асосий хусусиятлари.Фан.
–Т.: 1976. 280 б.
13. Каримов Х. Жанрми ёки услуб. -Т.1991. 156 б.
1. Қаюмов А.Заҳириддин Бобур ва унинг ижодиёти.   Бобир. Асарлар. 3
жилд. Т. 1965. 240.
14. Қудратуллаев   Ҳ.   Бобурнинг   адабий-эстетик   олами.   Манавият.   Т-
2018.169 б. 
  Қуронов Д. Мамажонов З. Шералиева М. Адабиётшунослик луғати. Т.:
Академик нашр. 2010.450 б.
15. Маллаев Н. Ўзбек адабиёти тарихи. 1- китоб. Т: Ўқитувчи. 1976. 270
б
16. Маллаев. Н.XV-XVI аср тазкираларининг тарихий адабий аҳамияти//
Ўзбек адабиёти масалалари.ЎЗССР давлат бадиий адабиёт нашри.-Т.: 280 б.
17. Муҳиддинов М. Адабий анъана ва ўзига хослик. -Т.:Ўқитувчи. 1990.
190 б.
83 18. Назарова   Х.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур   асарлари   учун   қисқача
луғат. Тошкент. 1972. 110 б.
19.   Носиров   Ў.   Ижодкор   шахс,   бадиий   услуб,   автор   образи.-   Т.:   Фан.
1981. 143 б.
20. Сирожиддинов   Ш.   Алишер   Навоий:   манбаларнинг   қиёсий–
типологик, текстологик таҳлили. – Т.: Akademnashr, 2011. 326 б.
21. Сирожиддинов   Ш.,   Юсупова   Д.,   Давлатов   О.   Навоийшунослик.
Дарслик. Т.:  Akademnashr , 2020. 576 б.  
22. Ўзбек   насри   тарихидан.   Коллектив.   Т.:   1982   Ўзбекистон   Миллий
энциклопедияси. 8-том.-Т. Ўзбекистон миллий энциклопедияси давлат илмий
нашриёти. 2005. 266 б.
23. Хондамир,   Ғиёсиддин   Бин   Ҳумомиддин.   Буюклик   хислати:
Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур   ҳаёти   ҳакидаги   боблар   /форс   тилидан   тарж.,
кириш сўзи ва изохлар муаллифи И.Бекжонов; Бобур жамоат фонди. «Шарқ»,
- Т.: 2011. 304 б.
24.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур   энциклопедияси   (қайта   ишланган
иккинчи   нашр)   /Таҳрир   ҳайъати:   А.Қаюмов   ва   бошқ.   Бош   муҳаррир:
А.Аъзамов.   –   Т.:   «Sharq»   НМАК   Бош   таҳририяти,   2017.   –   688   б.   (40   бет
иллюстрациялар).
25.   Хорижда   бобуршунослик.   Тадқиқот,   талқин   ва   мақолалар.   Нашрга
тайёрловчи Ҳ.Болтабоев. МУМТОЗ СЎЗ. -Т.:2009. 107 б.
26. Ҳайитметов   А.   Шарқ   адабиётининг   ижодий   методи   тарихидан.   - Т.
1970. 154  б
27. Ҳайитов   Ш.   Алишер   Навоий   насрида   комил   инсон   образи   (улуғ
шоир маноқиблари асосида). Филол.фан.док.дисс.автореф. – Фарғона, 2020. –
40 б.
28.   Ҳасанхожа Нисорий. Музаккири аҳбоб.Бекжонов И. 1993 –Т. 344 б.
29.   Шарқ   мумтоз   поэтикаси   Ҳ.Болтабоев..   Биринчи   китоб.   Манба   ва
талқинлар.Нашрга тайёрловчи. ЎМЭ.   - Т .:  2006.  4 08 б.
84 30. Шайхзода  М.  «  Тазкирачилик  тарихидан»  Асарлар. 4-жилд.-Т.:1996.
–Б.83-84 .
31.  Шукуров Н. Услублар ва жанрлар. -Т.: 1973. 160 б .
Jurnal, vaqtli matbuot va internet materiallari
1. Абдуллаев   В .   Алишер   Самарқандда .   ( Алишер   Навоийнинг   500
йиллик   юбилейига   бағишланади .)   Самарқанд.   А.Навоий   номли   Ўзбекистон
давлат университети нашриёти. 1948. 51б.
2. Аҳмедова   Д.   Тарихи   Рашидий   инглиз   тилида//.   Жаҳон   адабиёти.
2014.№ 8. 183 б.
3. Бобир. Заҳириддин Муҳаммад. Бобирнома. – Тошкент. Ўз.дав. нашр.
1- қисм. 1948. Б- 252. Я. Ғуломов. Р.Набиев. 2- қисм. 1949. 312 б.
4. Бобур тадқиқотлар ойнасида// Ўзбекистон адабиёти ва санъати. 1983.
№ 8.
5. Бобуршоҳ Фитрат талқинида//Ўзбекистон адабиёти ва санъати. 1993.
12 март.
6. Буробия   Ражабова.   Абдураҳмон   Жомий   ва   Ҳирот   адабий   муҳити//
Ўзбек тили ва адабиёти. 2020. №5 47 бет. 
7. К.   Мирзо.   Кўнгил   ганжинаси.   //Ўзбекистон   адабиёти   ва   санъати.
1992.30 октябрь.
8. Қаюмов А.Заҳириддин Муҳаммад Бобир// Фан ва турмуш. 1958. № 2.
9. Қаюмов А.Заҳириддин Муҳаммад Бобир// Шарқ юлдузи. 1983. №3. 
10. Қудратуллаев   Ҳ.   «Бобурнома»   ва   «Тарихи   Рашидий»да   Навоий
сиймоси// Ўзбекистон адабиёти ва санъати. 2011.№7. 
11. Марио   Варгас   Льоса.   Ёш   романнависга   мактублар//.   Жаҳон
адабиёти.- Тошкент. 2017. №1. 140 б.
12. Раҳмонова М. Маноқиб-ҳолот адабий жанр сифатида// Тил ва 
адабиёт таълими .2006.  №3. –Б.69-73.
13. Муҳаммад Ҳайдар Мирзонинг «Тарихи Рашидий » асарининг жаҳон
маданияти   тарихидаги   ўрни».   Халқаро   илмий   анжуман   материаллари.   -
Т.:2011. 120 б.
85 14. Раҳмонов   В.   Бобирнинг   Навоийга   мактуби//   Фан   ва   турмуш-   1978.
№-2.8-9б.
15. Тешабоева  З. Инглизча  «Бобурнома»лар.Жаҳон  адабиёти.  2014. №2.
139 б.
16. Ҳомидий   Ҳ.   «Асримизгача   насримиз»//   Ўзбекистон   адабиёти   ва
санъати. 1997. № 4. 31 январ.
17. Ҳошимова Д. Заҳириддин Муҳаммад Бобур: афсона ва ривоятлар// 
Тил ва адабиёт таълими. 2006 №4.  - Б. 50 54.
18.  Ҳакимов М. Шарқ манбашунослиги луғати тошкент.  2013 б 496.
19.  Ҳаққул И. Навоий ва Бобур. Тил ва адабиёт таълими. 2015. №1. 29б
20. Шайхзода М. Бобур ва Навоий// Қизил Ўзбекистон. 1940. 26 декабрь
21. Шайхзода М. Заҳириддин Бобур// Гулистон 1940. №1. 28-20 б.
22.  Раҳмонов В. Ўн етти ёшида достон қаҳрамони //.Тил ва адабиёт 
таълими. 2013.№7 30 б.
Dissertatsiya va avtoreferatlar
1. .   Халлиева   Г.   XX   аср   рус   шарқшунослигида   ўзбек   мумтоз   адабиёти
тадқиқи…ф.ф.док.дисс. Т.: 2016. 
2. Собиров   М.   "Бобурнома"нинг   инглизча   таржималарида   муаллиф
услуби   ва   бадииятини   қайта   тиклаш   муаммолари   (Лейден-Эрскин,   Бевериж
ва Текстон таржималарининг қиёсий таҳлили асосида). -2002
3. Тожибоева   М.   Жадид   адиблари   ижодида   мумтоз   адабиёт   анъалари
ф.ф.док. дисс… ( Doctor   of   science ) Т-2017.
4. Усмонов О.  XV  аср Ҳирот адабий муҳити ва хатак мумтоз шеърияти.
Ф.ф.док дисс… -Т. 1992.
5.  Холманова З.  "Бобурнома" лексикаси тадқиқи. –Т.: 2009  .
6.   Бобожонова   Ш.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобурнинг   ижтимоий-
ахлоқий қарашлари. -2002 .
7. Абдуллаева   М.   Тарихий   насрий   асарлар   бадииятининг   қиёсий
таҳлили («Бобурнома» ва «Шажараи турк» мисолида) 2008 .  T .:
86 8. Баҳромов   Л.   Бадиий   танқидчиликнинг   илмий   –рационал   жиҳатлари
ва унинг тасвирий санъатдаги инъикоси. ф.ф.док. ( Ph   D ) дисс. Т.: 2017. 
9. Болтабоев   Ҳ .   « XX   аср   бошлари   ўзбек   адабиётшунослиги   ва
Фитратнинг илмий мероси». ф.ф.док.   дисс… Т.:-1996. 
10.   Жамолов С. Бобурнома нинг бадиий хусусиятлари. Ўзбек  адабиёти
тарихи. ф.ф.н. дисс..-Т. 1966.
11.  Жиянова Н.  "Бобурнома"даги нумеративларнинг маъно хсусиятлари
- 2000
12.   Ибрагимов   А.   Бобур   асарлари   лексикасининг   лингвостатистик,
семантик   ва   генетик   тадқиқи   ("Девон",   "Мубаййин",   "Аруз")
-2008
13.  Иброҳимов А.  "Бобурнома" даги ҳиндча сўзлар тадқиқи. -2001 . 
14.   Исақова   З.   Тасаввуф   таълимотида   валийлик   тушунчасининг   диний
фалсафий   талқини(Алишер   Навоийнинг   «Насойим   ул   муҳаббат»   асари
асосида) фал.ф.ном. дис. иши.-Т.: 2007. 
15.   Каримов   Р   "Бобурнома"даги   шеърлар   хорижий   таржималарининг
қиёсий таҳлили. -2003
16.   Қораева   Б.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур   асарлари   асосида   юқори
синф   ўқувчиларида   ахлоқий   эътиқодни   тарбиялаш
-2000 .
17.   Қудратуллаев   Ҳ.   "Бобурнома"   нинг   тарихий-адабий   ва   услубий
таҳлили   (Навоий,Бобур,Хондамир   ва   Восифий   насрининг   қиёсий
таҳлилиасосида-1998 .
18.   Мухибова   У.   Бобурийлар   даври   Бҳакти   адабиёти
У.-2015
19.   Низомиддинов   Н.   XVI   -   XVIII асрларда   Ҳиндистондаги   туркийгўй
шоирларнинг адабий мероси. ф.ф.н. дисс…Т- 1993. 
20.   Отажонов   Н.   "Бобурнома"   жаҳон   адабий   жараёнида:   Қиёсий   -
топологик таҳлил. -1994 . 
87 21.   Ражабова   Д.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобур   маснавийлари   бадиияти
ва маърифий қиммати. -Т. 2005 .
22.  Расулзода Н.  Заҳириддин Муҳаммад Бобурнинг "Мубаййин асари ва
унинг тестологик тадкики.-1995 .
23.   Раҳимов  А.  Ўзбек  романи  поэтикаси.  ф.ф.д.  дисс.  Автореферат.  -Т:
1993. 
24.  Сайдалиев Т.  Бобур лирикаси бадииятининг русча таржималаридаги
талқини. Х. -2007 .
25. Сулоймонов   И   «Бобурнома»да   ғолиб   ва   мағлуб   шахс   руҳий
ҳолатининг   бадиий   тасвири.   Филология   фанлари   доктори   ( DS с)
диссертацияси автореферати. – Самарқанд.2020. –Б 17. 
26. Хошимова   Д   . "Бобурнома"   матнидаги   тасвирий   воситаларнинг
инглиз тилига таржималари тадқиқи  Т -2018
27. Хошимова   Д.   "Бобурнома"   асарининг   танқидий   матнини   яратиш
муаммолари   (ўзбек,   инглиз   ҳамда"Бобурнома"   танқидий   матнининг   япон
нашрлари мисолида). -2006 . 
28. Хусанбаев   О.   Заҳириддин   Муҳаммад   Бобурнинг   сиёсий   ва   ҳуқуқий
қарашлари. -2006  . 
29. Ҳайитов   Ш.   «Бобур   ижодининг   хорижда   ўрганилиши   (ўзбекча
туркча   манбалар   қиёсий   таҳлили).   Филол.   фан.   бўйича   фалсафа   доктори
(РhD) диссертацияси. – Т.: 2018.
30. Эркинов   А.   А.Навоий   «Хамса»си   талқинининг   XV - XVI   аср
манбалари. ф.ф.док. дисс… Т.: 998.
31. Юлдашев   Т.   Навоий   ва   Бобурнинг   ислом   фарзларига   бағишланган
асарларидаги шаръий атамаларнинг лисоний таҳлили. -2004 . 
32. Муҳаммадиева Д. Бобурнома» туркча таржимасидаги 
паремияларнинг қиёсий тадқиқи.фил фан. док… иши. -Т.: -Б.101.
Xorij tillardagi manbalar
1. 107. Almaz Ulvi Azarbayjan-O‘zbak (chigatay) adabi eloqalari. (Do‘vrlar,
similar, janrlar, temayillar). Baki-Qartal-2008. 
88 2. 108.   Das   bild   Nava’is   im   Babur-name.   C lausSschonig.W urzburg   2016
Ergon verlag wurzburgin kommission.
3. 109.   Grousset,   Rene   (1939),   L’empire   des   steppes:   Attila,   Gengis-Khan,
Tamerlan , Paris: Editions Payot. 
4. 113 .  The importance of the work «Tarixi rashidiy» in the study of the 
medieval history of  С entral  А sia .
5. 114. The Poetry and Autobiography of the Baburna-nama.Stephen Dale. 
The Journal of Asian Studies.Vol.55.(Aug.,1996), pp.635-666. 
6. 118. Fatih Bayram . Garip bir memleket, garip bir sultan:  Baburname ’ deki
Hindistan. Araştırmalar sy. 17 Devon. (2004/2), s.169-191; 
7. 119. Borders  Itineraries on the Edges of Iran edited by Stefano Pello 
Kashmir and the Mughal Fad of Persian Pastoral Poetry  Sunil Sharma (Boston 
University, USA).  Borders, pp. 183-202;  Evrim Binbaş  University of Bonn.  
Condominial Sovereignty and Condominial Messianism in the Timurid Empire: 
8.  Akun, Omer Faruk, «Babur», C. 4. Turkiya Diyanet Vakfi Yayini, Islam
Ansiklopediyasi,1991: B-399 
9. Dale, Stephen Fredric. «The Poetry and Autobiography of the Bâbur-
nâma.»  Journal of Asian Studies  55, no. 3 (August 1996): 635–664.
10. Hayoz, Thomas. «Hagiographic Tendencies in the  Tarikh-i Rashidi : Mirza
Haydar Dughlat’s Hagio-Historiographic Way of Writing History.» In 
Proceedings of the Ninth Conference of the European Society for Central Asian 
Studies , edited by Tomasz Gacek and Jadwiga Pstrusińska, 149–156.  Newcastle 
upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing, 2009.
11.  Islam Ansiklopediyasi, II cilt,Istanbul: 1961: 185-186 b
12.  Kupruli F. Cagatay Edebiyati, Cilt III, 1963.270-323 b
13. Mano, Eiji. «The  Baburnama  and the  Tarikh-i Rashidi : Their Mutual 
Relationship.» In  Timurid Art and Culture: Iran and Central Asia in the Fifteenth 
Century , edited by Lisa Golombek and Maria Subtelny, 44–47.  Leiden: Brill, 2014.
14.  Sibani Xan Divani Incelime –Metin. Yakup KARASAY. Gazi 
Universiteti. Sosyal bilimlar institutusi. .Konya-1989.
89 15.  Mahdi Farhange Manfurad. Mirror of Heritage Ayene –ye Miras. New 
Series Vol.3. Issue №3.4.(30-31). Fall 2005. Winter 2006.
Internet  m anbalari
1.  Historiographical and Numismatic Evidence.  JESHO 61 (2018) 172-202;
2. https://ziyouz.uz/ilm-va-fan/tarix/manaviyat-yulduzlari/mirzo-
muhammad-haydar-duglot-1499-1551/  
3. https://kitobxon.com/uz/kitob/jahonnoma  
4.   http://depts.washington.edu/silkroad/exhibit/mughals/essay.html
5.   http://kh-davron.uz/kutubxona/uzbek/mavlono-muhammad-qozi-
ogitlar.html#comment-25014 /  
6. http://www.indianjournals.com/ijor.aspx?
target=ijor:aca&volume=10&issue=5&article=066
7.   https://baike.baidu.com/item/Babur/1185836?fr=aladdin  
8.   https://digital.kenyon.edu/summerscholarsprogram . Henry D. Brill, 
Nurten Kilic-Schubel,Vernon Schubel, Reading Babur's Dreams: 
9.  Mayisguli Wusuyin. School of Uygur Language and Culture Northwest 
Minzu University Lanzhou, China.An Analysis on Risale-I Aruz of Babur.
10.  Religiosity and Kingship in Sixteenth Century South and Central Asia; 
Stephanie Honchell The Story of a Drunken Mughal: Islam, alcohol, and imperial 
ambition.  Social History of Alcohol and Drugs , Volume 29 (2015). :  4-28; 
11. www.book.uz  
12. www.google  scolar.com 
13. www.natlib.uz  
14. www.reserchget.com  
15. www.ziyouz.com  
16. www.tadqiqot.uz  
 
90

ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBURNING “BOBURNOMA” ASARIDA HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI VA TALQINI MUNDARIJA KIRISH (ISHNING UMUMIY TAVSIFI) …………………………………….. 6 I. BOB. «BOBURNOMA»DA BOBUR XARAKTERI VA HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI …………………………………………….. 11 1.1. “Boburnoma” asarining o‘rganilishi ...................................................... 11 1.2. Hukmdor shaxs va uning xarakteri masalasi ………………………….. 21 I I . BOB. BOBUR HUKMDOR S H AXSNING TIPIK VAKILI VA UNING O‘ZIGA XOS XARAKTERI ………………………………………... 35 2.1. Temuriylar davrida davlatchilik va yurt boshchiligi mavqei …………. 35 2.2. Shohlik maslagi va Bobur xarakterining shakllanishi ……...…………. 45 III. BOB. HUKMDOR SHAXS VA IRFONIY G‘OYA …………………..… 61 3.1. Hukmdorlik va irfoniy g‘oya ……………………...………………….. 61 3.2. Ijtimoiy voqea va hissiy kechinma …………………….……………… 68 XULOSA ……………………………………………...………………………… 80 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati ……………………………………...…… 83 1

ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBURNING “BOBURNOMA”ASARIDA HUKMDOR SHAXSLAR OBRAZI TASVIRI VA TALQINI MAVZUSIDAGI MAGISTRLIK DISSERTATSIYA ANNOTATSIYASI Ushbu magistrlik dissertatsiyasida XV-XVI asrlarda yashagan o zbekʻ mumtoz adabiyotining yirik vakili, shoir, tarixchi, geograf, davlat arbobi, iste dodli ʼ sarkarda, boburiylar sulolasi asoschisi, temuriy shahzoda, o z davrining buyuk ʻ shaxslaridan biri Zahiriddin Muhammad Boburning Movarounnahr, Xuroson va Hindiston o‘lkalari haqida batafsil va qimmatli ma’lumot beradigan qomusiy asari “Boburnoma” asarida keltirilgan hukmdor shaxslar, xususan, Husayn Boyqaro, Shayboniyxon, Xisravshoh, Sulton Ahmad va boshqa hukmdorlarga bergan ob’ektiv bahosi misolida ularning xarakteri ochib beriladi. “Boburnoma” misolida Boburning har bir temuriyzoda va hukmdor shaxslarga bergan bahosi tahlil qilinadi. 2

ZAHIRIDDIN MUHAMMAD BOBUR'S MASTER'S DISSERTATION ON THE DESCRIPTION AND INTERPRETATION OF THE IMAGE OF RULING PERSONS IN "BOBURNOMA" ANNOTATION In this master's dissertation, Zahiriddin Muhammad Babur, a great representative of Uzbek classical literature of the XV-XVI centuries, poet, historian, geographer, statesman, talented commander, founder of the Baburid dynasty, one of the great figures of his time, wrote about Movarounnahr, Khorasan and India. Their character is revealed in the example of an objective assessment of the rulers, in particular, Hussein Boykaro, Shaibanikhan, Khisravshah, Sultan Ahmad and other rulers, mentioned in the encyclopedic work "Boburnoma", which provides detailed and valuable information. The example of "Boburnoma" analyzes Bobur's assessment of each Temurid and the ruler. 3

KIRISH (ISHNING UMUMIY TAVSIFI) Dissertatsiya mavzusining dolzarbligi va zarurati. Jahon adabiyotshunosligida mumtoz turkiy adabiyot qiziqish bilan o‘rganilib kelinadi. Mumtoz adabiyotda badiiyat masalasi, adabiy muhit va adabiy tanqidning o‘rni haqidagi tekshirishlarni amalga oshirish dolzarb vazifalarni keltirib chiqarishi bilan birga tadqiqotlarning ko‘lamini kengaytirish zaruratini ham ko‘rsatmoqda. Dunyo adabiyotshunosligida «Boburnoma» asarining AQS H , Yevropa mamlakatlari, Yaponiya, Turkiya va Markaziy Osiyo davlatlari olimlari tomonidan tarjima va tabdili bilan bog‘liq nashr ishlarini qizg‘in davom ettirayotganlari hamda filologik tadqiqotlarni amalga oshirayotganlari tadqiqotning dolzarbligini bildiradi. “Boburnoma” asarini adabiyotshunoslik aspektida alohida o‘rganilishi dunyo adabiyotshunosligida keyingi tadqiqotlar rivojiga turtki beradi. Mamlakatimizda ilm-fan sohasida istiqlol yillarida amalga oshirilayotgan islohotlar zamirida “o‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini xalqaro miqyosda o‘rganish va targ‘ib qilish, ko‘p qirrali bu mavzuni bugungi kunda dunyo adabiy makonida yuz berayotgan eng muhim jarayonlar bilan uzviy bog‘liq holda tahlil etib, zarur ilmiy-amaliy xulosalar chiqarish katta ahamiyatga ega” 1 bo‘lib, mazkur ilmiy jarayonlar natijasida “Boburnoma” asarida badiiy ijod masalalarini monografik planda o‘rganish adabiyotshunosligimizni yangi tahlil va qarashlar bilan boyitishga xizmat qiladi. O‘zbekiston Respublikasi Prezidentining 2016 - yil 13 - maydagi PF 4797-son “Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o‘zbek tili va adabiyoti universitetini tashkil etish to‘g‘risida”gi, O‘zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining 2018 - yil 16 - fevraldagi 124-F sonli “O‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini xalqaro miqyosda o‘rganish va targ‘ib qilishning dolzarb masalalari” mavzusidagi xalqaro konferensiyani o‘tkazish to‘g‘risidagi farmoyishi hamda boshqa 1 Ўзбекистон Республикаси Президенти Ш.М.Мирзиёевнинг «Ўзбек мумтоз ва замонавий адабиётини халқаро миқёсда ўрганиш ва тарғиб қилишнинг долзарб масалалари» мавзусидаги халқаро конференция иштирокчиларига йўллаган табриги // Халқ сўзи. 2018 йил 8 август. 4

me’yoriy-huquqiy hujjatlarda belgilangan vazifalarni amalga oshirishda ushbu dissertatsiya tadqiqoti ma’lum darajada xizmat qiladi. Tadqiqotning respublika fan va texnologiyalari rivojlanishining ustuvor yo‘nalishlariga mosligi. Mazkur tadqiqot ishi respublika fan va texnologiyalari rivojlanishining “ Axborotlashgan jamiyat va demokratik davlatni ijtimoiy, iqtisodiy, madaniy, ma’naviy-ma’rifiy rivojlantirishda innovatsion g‘oyalar tizimini shakllantirish va ularni amalga oshirish yo‘llari ” ustuvor yo‘nalishida ko‘rsatilgan vazifalarga muvofiq keladi. M uammo ning o‘rganil ganlik darajasi. O‘zbek adabiyotshunosligida “Boburnoma” asarining o‘rganilish darajasi asosan XX asrning ikkinchi yarmidagi tadqiqotlarda chuqurlashib bordi. Zahiriddin Muhammad Boburning adabiy-ilmiy merosiga bo‘lgan munosabat tubdan o‘zgarganligi bois uning asarlarini, jumladan, “Boburnoma”ning tanqidiy matnini yaratish bilan bog‘liq izlanishlarni ham ushbu sohaning yutuqlari sirasidan baholash kerak bo‘ladi. Shuningdek, “Boburnoma” yuzasidan bajarilgan dissertatsiyalar, o‘zbek davriy matbuotida e’lon qilingan bir 5