logo

5.Shayboniylar davri epigrafik yodgorliklari

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

99.5 KB
Mavzu:Shayboniylar  davri  epigrafik  yodgorliklari
Reja:
1. Epigrafik  yodgorliklari
2. Vorux qoyasidagi bitiklar
3. SHoshi Zinda me`moriy majmuasi
Xulosa Oradan   ming   yilga   yaqin   vaqt   itganiga   qaramay   IX-XII   asrda   yaratilgan
epigrafik   yodgorliklar   bizga   meros   bo’lib   qolgan.   Ularning   asosiylari
quyidagilardan   iborat:
1.   Ismoil   Somoniy   madrasasi.   U   Buxoroda   IX-X   asrda   yaratilgan   yirik
yodgorliklardan   biridir.   Bu   maqbaraga   somoniylar   davlatining   asoschisi   Ismoil
Somoniy   va   uning   yaqin   qarindoshlari   Dafn   etilgan.   Maqbara   kub   shaklida
qurilgan   bo’lib,   uzunligi   10,   80   m.,   eni   10,   70   m.   U   892-943   yillar   oralig’ida
qurilgan.   (aniq   qurilgan   vaqti   shaqida   ma`lumot   saqlanmagan).   Maqbara
ustidagi yozuvlarda ham bu tig’rida shech narsa deyilmagan. Maqbara tepasida
gumbaz mavjud. Uning 4 burchagida binoning yuqori qismida 4 ta minora bor.
Maqbara   devorining   qalinligi   1,   80   m.   Maqbaranin   gichki   qismida   bir   necha
peshtoq   mavjud.   1   burchakdagi   4   ta   peshtoq   va   devor   ustida   yana   4   peshtoq
barpo  etilgan.   Maqbaraning   tirt   tomoniga   4  ta   bir   xil   eshik   irnatilgan.  Bu   bino
qurilishida   23   sm.,   23   sm.,   3   sm.   shajmdagi   g’ishtlar   ishlatilgan.   Bu   g’ishtlar
yordamida   devorlarda   turli   naqshlar   shosil   qilingan   va   bu   naqshlar   orasida
asosan   kufiy   yozuvida   bitilgan   yozuvlar   mavjud.   Bu   yozuvlar   ichidan
basmalani, Qur`oni karimdan olingan bir necha oyati karimalarni uchratishimiz
mumkin.
2.   Minorayi   kalon   minorasi   (Katta   minora).   Bu   minora   Buxoroning   irtasida
joylashgan   va   u   Arslonxon   Muhammad   ibn   Sulaymon   shukmronlik   qilgan
paytda   ya`ni   1127   yilda   Bako   ismli   muxandis-me`mor   rashbarligida   qurilgan.
Minoraning   poydevori   toshdan   ishlangan   va   uning   diametri   9   metrdir.
Minoraning   balandligi   50   metr.   Minoraning   ichki   qismidada   spiralsimon   zina
mavjud.   Minoraning   yuqori   qismida   gumbaz   bor.   Gumbaz   ostida   16   ta   bir   xil
derazasimon   ochiqlik   bor.   Bular   orqali   butun   shasharni   kizdan   kechirish
mumkin.   Minora   qurilishida   27x27x4   shajmdagi   g’ishtlar   ishlatilgan   va   bu g’ishtlar   yordamida   devorning   tashqi   qismiga   turli   naqshlar   ishlangan.   Turli
geometrik   shaklga   ega   bilgan   bu   naqshlar   orasida   kufiy   yozuvida   bitilgan
bitiklar   mavjud.   Bu   bitiklar   asosan   diniy   va   tarixiy   ahamiyatga   ega   bilgan
matnlardan   iborat.   Ruslar   bostirib   kelgach.   Bu   minoraga   «ilim   minorasi»   deb
nom   berganlar.
3.   Jarqirg’on   minorasi.   U   Surxondaryo   viloyati   Jarqirg’on   rayoni   Minor
qishlog’ida   joylashgan.   Bu   minora   Xuroson   me`morchilik   an`anasi   asosida
barpo   etilgan.   Minora   8   qirrali   poydevor   ustiga   qurilgan.   Bu   minora   tsolindr
shaklida   emas,   balki   16   qirrali   kirinishga   ega   va   shar   bir   qirra   yarim   doira
shakliga   ega.   Minoraning   20   metrlik   yuqori   qismida   kufiy   xati   bilan   bitilgan
yozuv   mavjud.   Bu   yozuvning   tepasidan   yana   yarim   doiralar   davom   etadi.
Minora   qurilishi   oxiriga   etkazilmagan,   uning   shozirgi   balandligi   21,60   m.
Minora quyi qismining diametri 5,4 m. YUqori qismidagi yozuvda bu minorani
qurgan   ustaning   nomi   va   u   qurilgan   yil   shaqida   siz   boradi.   Bu   yozuvda
yozilishicha, u Saraxs shashrida tug’ilib isgan (Xurosonda) Ali ibn Muhammad
ismli   me`mor   boshchiligida   1108-1109   yillarda   qurilgan.
4.   Vorux   qoyasidagi   bitiklar.   Tojikistonning   Isfara   rayoni   Vorux   qishlog’i
(Farg’ona   vodiysi)dan   4   km.   uzoqlikdagi   qoyagaiyib   yozilgan.   Bu   yozuvlar
1894 yilda Andreev nomli rus olimi tomonidan kashf etilgan. Bu qoyada ikkita
yozuv   mavjud.   Bu   yozuvlarning   balandligi   2   m.,   uzunligi   15   m.   SHimol
tomondagi birinchi yozuvni birinchi bo’lib akademik Bartol’d 1904 yilda iqigan.
Bu   yozuv   qoraxoniylar   sulolasiga   mansub   Isfara   shukmroni   Abul   Fazl   Abbos
Arslon   Taginning   nomi   va   shajarasini   ifodalaydi.   Janub   tomondagi   yozuvda
islomiy taqvim amaldagi forsiy taqvim va grek taqvimi biyicha sana ifodalangan
va u 29 dekabr’ 1041 yilga tig’ri keladi. Matnning oxirgi qismi uyg’ur yozuvida
bitilgan va shozo’rgacha u iqiy olingan emas. Bu bitiklar qoraxoniylar  sulolasi
shaqidagi   ma`lumotimizni   yanada   boyitadigan   tarixiy   faktlardan   iboratdir. 5.   Mashxadi   misriyon   yoki   mashxadi   mistariyon   masjidi.   Bu   masjid
Turkmanistonning   Krasnovodsk   oblastida   joylashgan   CHikishlar   qishlog’i
yaqinida qachonlardir  katta  shasharlardan biri  bilgan shasharning  xarobazorlari
orasida   joylashgan.   Bu   jome   masjidining   ing   tomonidagi   yozuvlar   Qur`oni
karim   oyatlaridan   iborat.   CHap   tomondagi   yozuvlar   ichida   quyidagi   qism
saqlanib   qolgan:
Uning   tarjimasi:   …dunyo   va   dinning   a`losi,   islom   dini   va   musulmonlarning
shimoyachisi,   Olloshning   bu   dunyodagi   soyasi,   Sulton   Tekeshning   ig’li,
amirulmu`mininning   isboti   Sulton   Muhammad.
Demak,   bu   masjid   Sulton   Tekeshning   ig’li   Xorazmshosh   Sulton   Muhammad
tomonidan qurilgan. Bu shoshning poytaxti va boshqa shududdagi  CHingizxon
boshchiligidagi   mig’ullar   tomonidan   vayron   qilingan.
Bu masjiddan bir oz nariroqda 2 ta minora mavjud. Ularning birida quyidagicha
arabcha   yozuv   bor:
Tarjimasi:   Bismilloshir   rashmonir   rashim   Olloshning   barakasi   bilsin.   Bu
imoratni qurilishi mazkur chegara isteshkomi boshlig’i Abu-Agarrning ig’li Abu
Ja`far   Ashmad,   Ollosh   uni   yanada   baquvvat   qilsin.
XI asrdan boshlab feodal davlat bilgan Qadimiy SHoshning poytaxti CHoch deb
atala   boshlandi.   Bu   shashar   SHarqda   o’zining   sopol   idishlari   bilan   mashshur
bilgan   edi.   Bu   idishlar   izidagi   naqshlarning   gizalligi   bilan,   u   naqshlar   orasida
kufiy yozuvida bitilgan bitiklarning aniqligi bilan boshqa sopol idishlardan farq
qilar edi.
Xulosa   qilib   aytish   mumkinki,   IX-XII   asr   epigrafik   yodgorliklari   isha   davr   tarixi   XII-XIV   asrda   O’rta Osiyodagi   ijtimoiy   shayot   ilgarigi   davrdan   ma`lum   darajada   farq   qiladi.   Buning   iziga   xos   tarixiy
sabablari   bor.   Bu   davrdagi   epigrafik   yodgorliklar   o’zining   soddaligi,   ixchamligi   bilan   ajralib   turadi.
Mig’ullarning O’rta Osiyoga bostirib kelishi natijasida XII-XIV asrda ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyot orqaga
ketgan   edi.   Bu   erda   iqtisodiy   vaziyatning   yomonlashuvi   natijasida   ulkan   yodgorliklar   deyarli   barpo
etilmagan   va   bu   davr   epigrafik   yodgorliklari   asosan   qabrlar   ustiga   irnatilgan   qayroq   toshlardangina
iborat edi. Bu qayroq toshlar ham kipchilikni tashkil etmaydi. Lekin qayroqlar ichida …… ham bor edi.
Ulardagi matnlarni o’rganish ona tariximiz uchun qiziqarli ma`lumotlarni beradi. SHunday qilib, XII-XIV
davomida   me`moriy   yodgorliklardan   bittagina   Bayonqulixon   maqbarasi   yaratilgan.   Bu   maqbara
Buxoroda XIV asr irtalarida Sayfiddin Boxarziyning qabri yonida barpo etilgan. Bu maqbaraning iziga
xosligiki,  u   O’rta   Osiyoda   shakllanib   kelayotgan   me`morchilikning   yangi  uslubini   dastlabki  namunasi
shisoblanadi. Maqbaraning binosi unchalik katta emas. Lekin unda juda kip naqsh va bezaklar mavjud.
Xumuman,   maqbaraning   oldingi   qismi   nozik   qilib   ishlangan   mayda   naqshlarga   tilg’azib   yuborilgan.
Maqbarada   ziyoratchilar   uchun   aloshida   xona   mavjud   va   bu   xona   yonida   Bayonoqulixonning   qabri
joylashgan. Bu maqbarada ishlatilgan naqsh va bezaklar keynchalik Samarqandda qad kitargan SHoshi
Zinda   me`moriy   majmuasida   keng   qillanilgan.
YUqorida   aytganimizdek,   biz   o’rganayotgan   davr   yodgorliklarining   asosiy   qismini   yoki   shech
bilmaganda   bir   tomoni   tekis   qilib   silliqlangan,   turli   shakl   va   shajmdagi,   doirasimon   yoki   chiziqroq
kirinishga   ega   bilgan,   qayta   ishlov   berilmagan,   tabiiy,   soy   yoki   daryodan   olingan   xarsangtoshdan
iboratdir. Uning silliq, tekis tarafiga uyib matn bitilganva qabr ustiga qiyilgan qayroqtoshlarning biyi
30-60   sm.,   eni   esa   20-45   sm.   bilgan.   Ayrim   katta   qayroqlarning   biyi   1   metrgacha   borgan.
Qayroqlarning   deyarli   hammasi   XII-XIV   asrlarga   mansub.   Bu   muddatdan   oldin   yoki   keyin   irnatilgan
qayroq   toshlar   shozo’rgacha   uchratilgan   emas.
Qabrlar   ustiga   qiyilgan   qayroqlarning   eng   katta   qismi   Ish   viloyatidagi   qabristonlarda,   YAngi   Navkat
qishlog’i qabristonida, Guliston qishlog’idagi SHosh Fozil mozorida, Izgandagi maqbaralarda uchraydi.
Qirg’izistonning   turli   joylaridan   topilgan   bir   necha   qayroq   shozir   Bishkek,   Ish,  Farg’ona   muzeylarida
saqlanmoqda.
Qayroqtoshlar ustidagi yozuvlar asosan arab tilida bitilgan. 20 ga yaqin qayroqtosh bundan mustasno,
ulardagi matnlar fors tilida yozilgan. Turkiy tilda yozilgan qayroqtosh shozo’rgacha 1 ta topilgan. Bu
qayroq Buron shasharchasidan topilgan. Undagi matn arab yozuvida turkiy tilda bitilgan bo’lib, unda
«Imakchi   (ya`ni   novvoy)   Alining   ig’li   Umar»   degan   yozuv   bor   va   unga   603   xijriy   sana   iyib   bitilgan.
SHuningdek,   bu   qayroqda   muchal   yili   ham   kirsatilgan   (bichin   ya`ni   maymun   yili).
Qayroqtoshlardagi   yozuvlar   bir   xil   emas.   Matnlar   ham   xajm   va   mazmun   jishatidan   turlicha   bo’lib, ayrimlarida   maqtovlar,   marshumning   shayotdagi   qilgan   ishlari   kiklarga   kitarib   maqtalgan,   bunday
qayroqlardagi yozuv chiroyli  va yirik  sharflar  bilan bitilgan va  ular kipincha  rushoniylar  maqbarasiga
mansub   shaxslar   yoki   shukmronlar   qabri   ustiga   irnatilgan.
Qayroqlardagi yozuvlarning shajmi  ham turlicha. eng  kata matn  18-20  qatorga joylashtirilgan. Lekin
Izgan,   Safidbilol,   Ishdan   topilgan   qayroqlarning   kipchiligida   yozuvlar   irtacha   shajmda   bo’lib,   avval
basmala,   kalimayi   shashodat,   Qur`ondan   olingan   oyati   karimalar   va   undan   keyin   «bu   qabr   imomi
fozil,   shayx   falonchinikidir»   kabi   yozuvlar   bilan   tugaydi.   Kipchilik   yozuvlar   oxirida   sana   mavjud   va
unda   yil,   oy,   kun   va   shatto   shaftaning   qaysi   kuni   ekanligi   ham   kirsatilgan.
Sana abjad tshisobi asosida kirsatilgan qabrtoshlar tarix uchun aloshida ahamiyat kasb etadi. SHunday
yodgorliklardan   ikkitasi   shozir   ma`lum:   Bittasi   Safidbilol   qabristonida   uchratilgan   XIII   asrga   mansub
qayroq   bo’lib,   undagi   sana   forsiy   she`r   ichiga   yashirilgan.   Ikkinchisi   Ashmad   YAssaviy   maqbarasi
ichidagi   qabrtoshlardan   biri   bo’lib,   925   (1520   yil   sanasi   arabiy   she`r   ichiga   abjad   shisobi   bilan
kiritilgan).
Qayroqdagi   kip   matnlarda   marshumning   ismi   nisbasi   bilan   bo’rga   bitilgan.   Bu   esa   marshumning
qaerda   tug’ilgani,   qaerda   yashagani   shaqida   ma`lumot   beradi.
Qabr   ustidagi   qayroqlarni   xronologik   o’rganish   shunday   xulosaga   olib   keladiki,   miqdor   va   sifat
jishatidan turli davrda turlicha bilgan. eng qadimgi qayroqtoshlar XIII asrning birinchi yarmiga mansub
bilsa, qoraxoniylar sulolasining singgi davrlarida qayroqlar soni bir oz kipaygan. Bu davr esa, ijtimoiy-
iqtisodiy   vaziyatning   bir   oz   yaxshilanganligi   va   shashar   shayotida   madaniyatning   isganligi   bilan
xarakterlanadi.
Mig’ullar   bosqinidan   keyin   va   xususan   mig’ullar   shukmronligining   birinchi   in   yilligidan   qolgan
qayroqlar   soni   juda   oz.   XIII   asrning   20-60   yillaridagi   qayroqlar   esa,   barmoq   bilan   sanarlidir.
XIII   asrning   singgi   choragi-XIV   asrning   boshlarida   ya`ni   CHig’atoylar   sulolasiga   mansub   Baroqxon   va
uning vorislari davriga kelib, shasharlarda xijalik va madaniy faoliyatning rivojlanishi kizga tashlanadi.
Bunda   odamlardagi   ma`naviyat   yuksala   boshlagan.   Bu   davrdan   boshlab   Temuriylar   davlatining
vujudga kelgenicha bilgan vaqt mobaynida ustiga bitiklar yozilgan qayroqlar, qabrtoshlar soni kipaya
borgan.
Xulosa   qilib   shuni   aytish   mumkinki,   qayroqlar   ham   tarixiy   ma`lumotlarni   iziga   xos   ravishda   izida
mujassamlanto’rgan   va   ularni   o’rganish   tarixni   o’rganish   uchun   kata   manba   bo’lib   xizmat   qiladi. Hokimiyat   tepasiga   Amir   Temur   kelgach,   asholining   iqtisodiy   va   madaniy   darajasi   kitarila   boshladi.
Masjid,   madrasa,   maqbara   kabi   inshootlar   qad   kitardi.   Amir   Temurning   izi   ulkan   binolar   qurilishga
katta   e`tibor   nazari   bilan   qarar   edi.   «Kim   bizning   mashobatimizga   shubsha   qilsa,   biz   qurgan
imoratlarga qarasin» der edi u. Temuriylar davridan qolgan me`moriy yodgorliklar chindan ham ulkan
va   beshisobdir.   Biz   quyida   ularning   eng   aossiylari   bilan   tanishib   itamiz:
1.   SHoshi   Zinda   me`moriy   majmuasi.   Bu   majmua   Samarqanddagi   Afrosiyob   tepaligining   janub
tomonidagi   qabriston   yonida   barpo   etilgan   va   asosan   maqbaralardan   iboratdir.   Bular   ichida   eng
qadimiysi   payg’ambarimiz   Muhammad   S.A.V.ning   amakivachchalari   bilgan   Kusam   ibn   Abbos   qabri
ustiga qg’urilgan maqbaradir. Kusam 676 yilda Arab xalifaligi qishinlari tarkibida Samarqandga islomni
targ’ib   qilish   maqsadida   kelgan   va   shu   erda   vafot   etgan.   Keyinchalik   uning   qabri   atrofiga
Samarqandning eng obrili kishilari dafn etila boshlagan. Mig’ullar bosqini davrida Afrosiyob butunlay
vayronaga aylangan va asholi bu joylarni tashlab ketib qolgan. Amir Temur davri va nevarasi Ulug’bek
davriga  kelib   binokorlik   ishlariga  e`tibor   berila   boshlagan  va  asholi   iz  yurtiga  qaytib   kela   boshlagan.
SHoshi   Zinda   majmuasidagi   kipchilik   binolar   XIV   asrda   qurilgan.   SHoshi   Zindaning   5   ta   darvozasi
bilgan.   Darvoza   yonidagi   bino   (darvozaxona)lar   1434-35   yillarda   Ulug’bek   tomonidan   qurdirilgan.
Majmuaga   kitariladigan   katta   zinapoya   yonidagi   ikki   gumbazli   maqbara   Temurning   yaqin
qarindoshlaridan   bilgan   Iljaoyim   qabri   ustiga   qurilgan.   Uning   yonida   Temurning   singlisi   SHirinbeka
og’a  maqbarasi  joylashgan.   Uning  qarshi  tomonida  Temurning  opasi  Turkon  og’a  sharafiga  qurilgan
maqbara qad kitargan. Majmuada maqbaralardan tashqari 20 ga yaqin boshqa binolar ham mavjud.
Ular masjid, minora kabi binolar bo’lib, epigrafik yodgorliklar ham bor. Ularning kipchiligi 1360-1435
yillar   oralig’ida   qurilgan.
2.   Ashmad   YAssaviy   maqbarasi.  Ashmad  YAssaviy  1169-70  yilda   YAssi  (shozirgi   Turkiston)   shashrida
vafot etgan. Maqbara esa XIV asr oxiri XV asr boshlarida Temurning farmoniga binoan barpo etilgan.
Ma ҳ baraning   o`ajmi:   65,5   m.x   41,5   m.   yilaklar   yordamida   8   qismga   bilinadi.   Binoning   irtadagi
xonasiga   bronzadan   ishlangan   ulkan   qozon   irnatilgan.   U   «qozonli   xona»   deb   atalgan.   Bu   xonaning
shimol  tomonida  A.  YAssaviyning  qabri  joylashgan.  Qabrli   xonaning ikki   tarafida  kutubxona,  masjid,
oshxona   va   quduq   bor.   Maqbaradagi   ayrim   xonalar   isha   erdagi   shayxlar   va   ziyoratchilarga
miljallangan.   Bu   maqbaraning   yuqori   qismida   arab   yozuvida   bitilgan   juda   kip   yozuvlar   bor.   Bu
maqbara   1951-57   yillarda   yaxshilab   o’rganilgan   va   ta`mirdan   chiqarilgan.   Bu   maqbara   temuriylar
davridan qolgan ashyoviy yodgorliklar saqlanib qolgan yagona binodir. Bu yodgorliklar eronlik moshir
ustalar   tomonidan   ishlangan   va   birtib   chiqqan   naqshlari   bor,   qizil   mis   va   kumumsh   bilaklar   qadab
ishlangan   ulkan   hamdonlardir. 3. Bibixonim masjidi. Bu masjid 1399-1404 yillar mobaynida Amir Temurning SHindistonga yurishi va
uning zafar bilan qaytishi sharafiga qurilgan. Tarixnavislarning yozishlaricha, 801 yil ramazon oyining
4-kunida   (1399   yil   10   may)   bu   masjid   binosi   uchun   joy   tanlangan.   Bino   qurilishida   qatnashgan
me`morlarning nomlari saqlanib qolmagan. Masjid binosi juda ulkan maydonni iz ichiga oladi (76,0m.
x 63,8m.) va u O’rta Osiyoda eng katta bino shisoblangan. Masjid maydoni qishimcha binolarni ham
qishib   shisoblaganda   167   m.ga   109   m.lik   maydonni   iz   ichiga   oladi.   Bu   masjid   keyinchalik   zilzila
oqibatida qulab tushgan va shozir undan bir-biriga ulanmagan 6 ta qism saqlanib qolgan. Bu masjid
shovlisining irtasida marmardan ishlangan ulkan lavsha (Qur`on iqishga miljallangan qurilma) mavjud.
Dastlab   bu   lavsha   bino   ichida   Bibixonim   qabri   yonida   bilgan.   1875   yilda   ulkan   gumbazning   qulab
tushish   xavfi   paydo   bilganidan   keyin   u   shovliga   chiqarib   qiyilgan.Bu   lavsha   XV   asr   boshlarida
Ulug’bekning farmoni bilan qurib irnatilgan. Unda quyidagi yozuvni iqishimiz mumkin: «Sultoni azim,
oliy   shimmatli   shoqon,   din-diyonat   shomiysi,   xanafiya   mazshabining   posboni,   aslzoda   sulton
amirulmu`minin   Ulug’bek   Kiragoniy».   Masjidga   kiraverishda   ulkan   peshtoq   mavjud   bilgan.   Uning
yuqori   qismi   1897   yildagi   zilzila   oqibatida   qulab   tushgan.   Bu   peshtoqni   ichki   qismida   gumbazning
ichiga   tepaga   yirik   chiroyli   arab   sharflari   bilan   Temurning   shajarasi   bitilgan   edi.   Bu   masjad
qachonlardir O’rta Osiyoda o’zining gizalligi bilan eng ulug’vor va eng bezakka boy bino shisoblangan.
SHozirgi   kunda   uning   xarobalarigina   qolgan.   Lekin   bu   xarobalarning   izi   ham   uning   itmishda   eng
salobatli   va   eng   ulkan   bino   bilganidan   dalolat   berib   turadi.   Undagi   moviy   gumbazning   qoldig’i
quyoshli   kunlarda   shozir   ham   ajoyib   tovlanib   turadi.
4. Giri Amir maqbarasi. Bu maqbara Samarqandda XIV asr oxiri XV asr boshlarida qurilgan. 1403 yilda
Temurning   nabirasi   Muhammad   Sultonning   fojeali   vafoti   bu   maqbara   qurilishiga   turki   bilgan.
Maqbaraning tashqi qismida bezaklar orasida bu binoni qurishga boshchilik qilgan me`morning ismi
sharifi   saqlanib   qolgan.   U   Muhammad   ibn   Mashmud   Isfashoniydir.   Maqbaraning   tashqi   tomoni   8
qirrali   prizma   shaklida   qurilgan.   Prizma   ustiga   ulkan   tsilindrsimon   qism   irnatilgan.   Bu   tsilindr   ulkan
gumbazning   asosi   shisoblanadi.   Gumbaz   pastki   qismining   diametri   15   m.,   balandligi   12,5   m.   64   ta
qabariq   shakli   va   turli   rangdagi   koshinlari   bor   bilgan   bu   gumbaz   shozo’rgacha   ham   o’zining
ulug’vorligi   bilan   odamlarni   shayratga   solib   kelmoqda.   TSilindrning   ustki   qismidaturli   yozuvlarda
Qur`ondan   olingan   oyati   karimalar   bitilgan.   Maqbara   ichki   qismining   pastidagi   qabrtoshlarda
temuriylar shaqidagi bitiklar mavjud. Bu maqbarada Amir Temurning o’zining,uning ikki ig’li SHoshrux
va   Mironshoshning,   ikki   nevarasi   Muhammad   Sulton   va   Ulug’beklarning   jasadlari   abadiy   makon
topgan.
5.   Oqsaroy   maqbarasi.   Samarqand   shashrida   joylashgan   bu   yodgorlik   maqbara   sifatida   1449-59
yillarda   Abu   Said   Mirzo   shukmronlik   qilgan   davrda   va   1489-94   yillarda   Ashmad   mirzo   shukmronlik qilgan   davrlarda   qurilgan.   Uning   barpo   etilishiga   sabab   Temuriyzodalar   jasadlarining   Giri   Amir   va
Ishratxona   maqbaralariga   sig’may   qolganligidir.   Oqsaroy  g’ishtdan   qurilgan.   Unda   asosiy   katta   xona
mavjud (Miyonsaroy)  va  bir-biriga qarama-qarshi  turgan  bir necha shujralar  bor. Miyonsaroy ostida
temuriyzoda   oqsuyaklarning   qabrlari   joylashgan.
Oqsaroy   maqbarasi   qurilishida   isha   davr   me`morchiligining   eng   ilg’or   uslublari   qillanilgan.
Oqsaroyning ichki qismi nuqsonsiz qurib bitkazilgan va did bilan bezatilgan. Bir joyda ishlatilgan naqsh
yoki bezak boshqa irinda takrorlangan emas. Lekin binoning tashqi arxitekturasi oxiriga etkazilmagan.
Miyonsaroy   irtasidagi   gumbazning   bezaklari   va   8   qirrali   prizmaning   tashqi   bezaklari   nishoyasiga
etkazilmagan.
6.   Gumbazi   sayyidon   maqbarasi.   Bu   maqbara   1435   yilda   SHashrisabzda   Ulug’bek   tomonidan
qurdirilgan va uning kelajakdagi avlodlariga atalgan. Gumbazi Sayyidon janub tomondan SHamsiddin
Kulol  maqbarasi  bilan tutash. Gumbazi  Sayyidonning  poydevori  kvadrat  shaklida qurilgan. Poydevor
ustiga 8 qirrali prizma va uning ustiga tsilindrsimon qism irnatilgan. Bu maqbara peshtoqi zangor, kik
va   oq   rangdagi   gullar   bilan   bezatilgan.   TSilindrning   tashqi   qismida   kufiy   yozuvida   bitilgan   xatlar
mavjud.   Maqbara   ichida   4   ta   qabrtosh   mavjud.   Ularning   uchtasi   shu   qabrtoshdagi   yozuvlarda
yozilishicha, amir Abdulmaoniy, Muhammad Sayyid va Abdulmaoniyning ig’li Ma`rufxonga tegishlidir.
4-qabrtosh   ustida   shech   qanday   yozuv   yiqligi   sababli   uning   kimga   tegishli   ekani   aniqlangan   emas.
TSilindr bilan prizma irtasidagi belbog’ shaklidagi qismga bitilgan yozuv tarixiy ahamiyatga ega. Unda
aytilishicha,   mazkur   maqbara   sultonlar   sultoni,   misli   yiq   olim,   ulug’   inson   Ulug’bek   Kiragoniyning
avlodlariga   atab   841   yilda   (milodiy   1437-38   y.)   qurib   bitkazilgan.   Keyinchalik   XV-XVII   asrlarda
maqbara ichiga qishni qabristondan bir necha qabr kichirib itkazilgan va u «Gumbazi Sayyidon» deb
atala   boshlagan.
7. Kik gumbaz masjidi. Bu masjid Ulug’bek tomonidan otasi SHoshrux mirzo davrida qurib bitkazilgan,
Masjidga   kiraverishdagi   peshtoqning   pastki   qismida   saqlanib   qolgan   yozuv   shundan   dalolat   beradi.
SHozir   bu   yozuvning   oxirgi   qismigina   saqlanib   qolgan.   Bu   yozuvda   Temurning   ig’li   SHoshrux   sulton,
sultonning ig’li Ulug’bek Kiragon nomlarini iqish va 839 shijriy yilni (1434-35y.) kirish mumkin. SHozir
bu masjiddan shashar kichasiga orqasini igirib turgan asosiy bino saqlanib qolgan. Masjidning umumiy
kirinishi   kubni   eslatadi.   Kvadrat   shaklidagi   zal   ustiga   gumbaz   irnatilgan.   4   burchakda   qalin   devorlar
orasida   yuqori   qavatga   chiqiladigan   4   ta   spiralsimon   zina   yashiringan.
Masjidning tashqi qismi 4 qirrali binodan, uning ustidagi uncha baland bilmagan tsilindrdan va uning
usti   gumbazdan   iborat.   Masjidning   me`moriy   jishati   Ulug’bek   davri   me`morchiligi   uchun   tipik
shisoblanadi. Gumbaz bilan tsilindr irtasida Qur`ondan olingan oyati karimalarsuls yozuvida bitilgan. 8.   SHazrati   imom   maqbarasi.   Bu   maqbara   bilan   undan   taxminan   40   m.   narida   joylashgan   er   osti
sag’anani   bir-biriga   bog’lash   qiyin.   Lekin   u   qurib   bitkazilgan   kezlarda   «Dorus-saltanat»   deb   atalgan
ulkan me`moriy butunlikning qismlaridan iborat bilishgan. «Dorus-saltanat» Temur o’zining avlodlari
jasadlari   Dafn   qilinishi   uchun   miljallab   qurdo’rgan   me`moriy   majmuadir.
SHarofiddin Ali YAzdiy «Zafarnoma»Sida xabar berishicha, Temur SHashrisabzda ig’li Jashongir mirzo
va   uning   avlodlari   dafnii   uchun   miljallab   ulkan   maqbara   qurishga   farmon   bergan.
Temurning   ting’ich   ig’li   Jashongir   mirzo   1376   yilda   vafot   etgan.   Saroy   ashlining   an`anaviy   motami
tugagach, uning jasadi SHashrisabzga jinatilgan. Oradan bir necha yil itgach, xorazmlik usta me`morlar
mana   shu   baland   imorat-maqbarani   unga   atab   qurganlar.   Reja   biyicha   yuu   ulkan   bino   temuriylar
sulolasiga   mansub   oqsuyaklarning   barchasi   jasadlariga   atab   qurilgan.   SHu   jumladan   Temurning   izi
ham shu bino ichidan joy olishi kerak edi. Lekin u reja amalga oshmagan. «Dorussaltanat»ning ichki
qismlarini bu binoning shozir  vayronaga aylangan xarobasidan ham tasavvur  qilish  qiyin  emas. Xudi
shu   binoga   ixshash   maqbara   butunligicha   Turkistonda   qad   kitarib   turibdi.   U   ham   bilsa,   Ashmad
YAssaviyning   maqbarasidir.   SHazrati   imom   maqbarasi   XIV   asrning   2-yarmida   Abdulloxon-II   ning
bosqinlaridan   biri   vaqtida   vayron   bilgan.
Bu   maqbarani   «SHazrati   imom»   deb   atalishiga   sabab   shuki,   «Dorussaltanat»   majmuasi   yonida
Muhammad   SHayboniy   nomi   bilan   ataladigan   qabriston   joylashgan.   Muhammad   SHayboniy   VIII   asr
oxirlarida yashagan yirik faqish olim bilgan va u 804 yilda Ray shashrida vafot etgan va isha erga dafn
etilgan.   Amir   Temur   1384   yilda   Rayni   qilga   kiritgandan   keyin   bu   olimning   shokini   SHashrisabzga
kichirib  olib kelgan va shu majmuaga dafn etto’rgan edi. SHuning uchun u «SHazrati imom» nomini
olgan.
Oqsaroy   qasri.   Bu   qasr   XIV   asrda   Temur   tomonidan   qurilgan.   1380   yilda
SHashrisabzning shimoliy-sharqiy qismida bu qasrning qurilishi boshlangan. Bu
bino   Temurning   Xorazmdan   zafar   bilan   qaytgani   voqeasi   bilan   bog’liqdir.
Xorazmni ishg’ol qilar ekan, Temur ishga yaroqli barcha erkaklarni Xorazmdan
kichirib, Movarounnashrga olib kelgan va Keshga joylashto’rgan. Bu mashshur
qasrni Xorazmdan kelgan ustalar barpo etganlar. Bu ulkan binodan shozir atigi 2
ta bir-biridan uzilishib qolgan qism saqlanib qolgan. Ular qachonlardir juda kata peshtoqning ikki yoni bilgan edi. Bundan 200 yil muqaddam  qulab tushgan bu
peshtoq   chindan   ham   O’rta   Osiyoda   eng   ulkan   edi.   Bu   peshtoqning   uzunligi
22,5   m.dir.   Qiyos   uchun   shuni   aytish   kifoyaki,   XIV   asrning   eng   ulkan
binolaridan   Ashmad   YAssaviy   maqbarasi   peshtoqi   uzunligi   va   Samarqanddagi
Bibixonim   masjidi   peshtoqining   uzunligi   ham   18,5   m.dan   oshmas   edi.   Ustki
qismi qulaganidan keyingi shozirgi balandligi 38 m. ni tashkil etadi. Demak isha
davrda bu binoning balandligi 50 m.dan ziyoda bilgan. Bu shozirgi 18-20 qavatli
imorat   bilan   tengdir.   Binoning   ustki   qismida   kufiy,   suls,   yozuvlarida   bitilgan
turli   mazmundagi   yozuvlar   mavjud   bilgan.   Isimliklar   dunyosi   shaklidagi
naqshlar,  bezaklar  bu  binoga aloshida   shusn  baxsh  etganlar.  Qasrni  «Oqsaroy»
deyilishiga   sabab   yaltiroq   biyoqlarning   oydin   kechalarda   oy   shulasida   oqish
kirinishidandir.   YOzuvlar   ichida   798   x.y.   (1395-96)   sanasi   saqlanib   qolgan.
1404 yilda Ispaniya elchisi Ryun Gonzales de Klavixo SHashrisabzga kelganida
bu qasr qurib bitkazilmagan edi. Bu qasr qurilishi 20 yil davom etgan. Isha davr
mualliflarining   shoshidlik   berishicha,   bu   qasr   ulkan   turar   joy   va   ma`muriy
qismlardan iborat bilgan. Bobur yozishicha qasrning irtasi gumbazli zal bilgan.
Bu   erda   devon   (davlat   yig’ini)ning   majlislari   itkazilgan.   Uning   2   yonida
devonbegilar va tavojibegilar yig’ini itkaziladigan zal qurilgan. SHoshning dam
olish bilimi va sharamxonasi aloshida e`tibor bilan bezatilgan.
Qasr mi`jizalaridan biri uning tomiga qurilgan shovuz bilgan. Bu shovuzga suv
qirg’oshin   tarnov   vositasida   taxta   qoracha   dovonidan   oqib   kelib   turgan.   gaplar
ham   borki,   saroyni   Temur   shayotligi   davrida   bitkazila   olmagan   va   uni
Temurning   ig’li   SHoshrux   nishoyasiga   etkazgan.   YAna   shunday   gaplar   ham
mavjudki, qasrning buzilishida ham Temurning qili bilgan. Isyonchilar gurushi
bu  qasr  ichiga  kirib  olgach,  Temurni   izi   binoni   vayron  qilishga   farmon  bergan
emish. Qasrning buzilishida Abdullaxon-IIni ham ayblaydilar. U SHashrisabzga
qilgan yurishlaridan birida uzoqdan saroyning peshtoqini kirib qoladi va shashar
yaqin   qoldi   deb   iylab,   bir   tez   yuruvchini   iziga   hamrosh   qilib   yilga   tushgan.
Lekin   uning   hamroshi   kip   yurganidan   yarim   yildayoq   ilib   qolgan.   Izi   bir   iloj qilib qasr yoniga etib kelishi bilan oti ham qulab tushgan. SHunda u aldanishiga
saba   bilgan   bu   baland   peshtoqni   buzishga   farmon   bergan.
Xullas, temuriylar  davri  epigrafik yodgorliklari  o’zining mashobati  bilan nozik
bezak   va   naqshlari   bilan,   me`moriy   echimi   bilan   izbek   xalqi   tarixida   ulkan   iz
qoldirdi.
SHayboniylar   davrida   ham   temuriylar   davrida   shakllangan   me`morchilik
an`analari   davom   etgan.   Yirik   inshootlar   qurilib,   shasharlarning   kirkiga   kirk
qishilgan.   SHu   bilan   bo’rga   bu   davrda   me`morchilik   san`ati   yanada   rivojlanib,
yangidan-yangi uslublar ishlab chiqilgan va arxitektura yanada rivojlangan. Bu
davrda   qurilgan   epigrafik   yodgorliklarning   asosiylari   quyidagilardan   iborat:
1. Dashmayi  shoshon va Bashouddin dashmasi.  Buxorodagi shayx  Bashouddin
qabristoni   yoniga   joylashgna   bu   me`moriy   majmua   Buxoroning   shukmdori
Abdulazizxon  farmoniga   binoan   tartibga  keltirilgan  va  1544-45  yillarda  u  erda
kata masjid qurilgan. Bu majmuaga Dashmayi shoshon, Bashouddin dashmasi, 1
ta maqbara, 2 ta masjid va Abdulloxon nomiga qurilgan jome masjidlar kiradi.
Majmua   uncha   kata   bilmagan   gumbazli   darvozaxonadan   boshlanadi.   Ing
tomonda   kichikna   masjid,   chap   tomonda   ziyoratchilar   uchun   qurilgan   turli
binolar   mavjud.   Yildan   yurar   ekansiz,   chap   tomonda   Dashmayi   shoshon   ya`ni
SHoshlar dashmasi qad kitargan. Dashmayi shoshon nozik naqshlar va bezaklar
bilan   bezatilgan   va   bu   naqshlar   ichida   diniy   va   tarixiy   ma`lumotlarni   iz   ichida
yasho’rgan   yozuvlar   mavjud.
2.   Abdulloxon   madrasasi.   Bu   madrasa   «Qish   madrasa»   nomi   bilan   ataladigan
me`moriy   majmuaning   shimoliy   qismiga   joylashgan.   Madrasani   qurgan
me`morning   ismi   noma`lum.   U   1588   yilda   shayboniylar   sulolasi   vakillaridan
bilgan Abdulloxon farmoni bilan Buxoroda bunyod etilgan va 1590 yilda qurib
bitkazilgan.   Madrasa   o’zining   loyishasi   (tarxi)   bilan   boshqa   binolardan   ajralib turadi.   Madrasa   yonida   shovli   mavjud   va   u   shujralar   bilan   irab   olingan.
Madrasaning   shar   ikki   tomonida   ham   peshtoqlar   bor   va   bu   peshtoqlar   orqali
xonaqoshga   ham,   shujraga   ham   kirish   mumkin.   Bu   madrasani   bezashga   ita
murakkab   geometrik   naqshlardan   foydlanilgan.
3.   Madrasayi   modarixon.   Bu   madrasa   1565-67   yillarda   Buxoroda   bunyod
etilgan.   U   Abdulloxon   madrasasi   qarshisiga   joylashgan   va   «Qishmadrasa»
me`moriy   majmuasi   tarkibiga   kiradi.   Bu   madrasa   Abdulloxonning   onasi
sharafiga   qurilgan.   («modar»   fors   tilida   ona   ma`nosini   anglatadi).   Madrasa
trapetsiya   shaklida   qurilgan.   Binoning   asosiy   qismi   peshtoqdan,   ikki   qavatli
ayvondan   va   minoralardan   iboratdir.   Peshtoq   va   burchaklarga   irnatilgan
minoralar   turli   rangdagi   g’ishtlar   bilan   bezatilgan.   Madrasa   irtasida   tig’ri
tirtburchak   shaklida   shovli   mavjud.   SHovli   atrofi   ayvonlar   va   shujralar   bilan
iralgan. Bu madrasaning burchak qismlarida iquv mashg’ulotlariga miljallangan
darsxonalar   qurilgan.   Bu   madrasa   XVI   asr   Buxoro   arxitekturasi   asosida   barpo
etilgan.
4.   Tillakori   madrasasi.   Bu   madrasa   Samarqandda   qurilgan   va   u   Registon
majmuasini tashkil etuvchi binolarning eng singgisidir. Bu madrasa irnida ilgari
Mirzoyi  karvonsaroyi  deb atalgan karvonsaroy mavjud bilgan. Bu  karvonsaroy
Ulug’bek   davrida   qurilgan   edi.   Madrasa   1646-47   yillarda   Samarqand   shokimi
YAlangtishbiy   Bashodir   Otaliq   shukmronligi   davrida   madrasa   va   jome   masjid
sifatida   qurilgan.   Jome   masjud   shovlining   g’arbiy   qismida   joylashgan,   unga
g’arbiy tomondagi ark orqali kirilgan. Masjidda marmar naqshli meshrob va ing
tomonda   marmar   Zina   bilan   kitariladigan   minbar   mavjud   bilgan.   Masjidning
ichki   qismi   isha   davrda   oltin   suvi   yuritilgan   naqshlar   bilan   bezatilgan   edi.
Dastlab   bu   madrasa   «Kichik   madrasa»   deb   atalgan.   Lekin   uning   ichida   oltin
naqshlarning   kip   ishlatilgani   bois   uni   «Tillakori   madrasasi»   deb   atay
boshlaganlar. Madrasaning asosiy peshtoqi XIX asr boshlaridagi zilzila paytida
qulab   tushgan.   1885   yilda   u   qayta   ta`mirlangan   va   undagi   ilgari   oltin   suvi yuritilgan   naqshlarning  kipchiligi   oddiy  biyoqlar   bilan   almashtirilgan.  Natijada
madrasa   o’zining   ilgarigi   jozibasini   yiqotgan.   1930-   yilda   madrasa   ichida
laboratoriya   tashkil   etilgan   va   u   ilgarigi   biyoqlarning   tarkibini   o’rganish   bilan
shug’ullangan.   Ikkinchi   jashon   urushidan   keyin   bu   madrasa   yana   qaytadan
ta`mirlangan   va   bunda   bezaklaridagi   oltin   naqshlar   qayta   tiklangan.
5.   SHerdor   madrasasi.   Bu   madrasa   Registon   me`moriy   majmuasi   tarkibiga
kiradi va Ulug’bek jome masjidi irnida 1619-36 yillar davomida Samarqandning
isha   davrdagi   shokimi   YAlangtish   Bashodir   Otaliqning   farmoni   bilan   bunyod
etilgan.   U   Ulug’bek   madrasasi   qarshisida   joylashgan   va   O’rta   Osiyoda   isha
davrda mavjud bilgan «qish» me`moriy uslubda  qurilgan. Madrasa  ikki  qavatli
bo’lib, tig’ri tirtburchak shaklga ega. Madrasa irtasida shovli mavjud va atrofida
shujralar qurilgan. Madrasaning toldingi qismida katta peshtoq bor. Peshtoqning
oldingi   qismida   yuqorida   tomshabinning   diqqatini   tortadigan   surat   ishlangan:
qizg’ish   rangdagi   sher   oq   kiyikni   quvlamoqda.   SHer   orqasidan   quyosh   kirinib
turibdi va u odamning yuzi shaklida tasvirlangan. Bu badiiy kompozitsiya yashil
fonda   ishlangan   va   oq   gullar   ham   barglar   bilan   bezatilgan.
Asosiy   peshtoqning   uzunligi   12,5   m.   SHar   ikki   tomonda   minora   mavjud   va
ularning   balandligi   31   m.   Madrasaning   peshtoqi   ichki   qismida   YAlangtish
Bashodirning sha`niga atalgan she`r joy olgan. Undan uzoqroqda qora fonga oq
rangdagi   sharflar   bilan   me`morning   ismi   sharifi   yozilgan   «me`mor
Abdujabbor».   Bu   madrasa   1925   yilda   qayta   ta`mirlangan.
Xulosa   sifatida   shuni   aytish   kifoyaki,   shayboniylar   davriga   kelib,   temuriylar
davridagi kabi ulkan binolar qurilmagan bilsa ham, me`morchilikda yangi-yangi
uslublar   shakllangan   va   me`morchilikdagi   juda   kip   muammolar   iz   echimini
topgan.   Bizga   ma`lumki,   lotin   Yozuvi   dunyodagi   eng   qadimgi   Yozuvlardan
biridir va mil. avv. VII – VI asrlarda to`liq shakllana boshladi. Qadimgi dunyo
tarixidan   ma`lumki,   dastlabki   davrlarda   qog`ozning   etishmasligi   tufayli   asosan sopol,   taxtacha,   toshlarga   va   metallar   sirtiga   yozganlar.   SHu   jumladan,   lotin
Yozuvlari   ham   paydo   bo`lganidan   to   uzoq   vaqtlargacha   qattiq   buyumlarga
yozilgandir.
Ana Shunday lotin epigrafik Yozuvlari, yodgorliklari hozirgi kunda juda ko`plab
topilgan.   Bunday   epigrafik   yodgorliklar   asosan   muzeylarda,   bibliotekalarda   va
xususiy kollektsiyalarda saqlanadi.
Eng ko`p lotin epigrafik Yozuvlari, yodgorliklari Italiyada saqlangan. Italiyada,
Vatikandagi   K`yaramonte   muzeyi   o`zining   lotin   epigrafik   yodgorliklariga
bog`liqligi bilan ajralib turadi. Muzeyning lapidariya galereyasida 5000 Yozuvli
yodgorlik saqlanadi.
Lotin   epigrafik   yodgorliklari   kollektsiyasini   boyligi   jixatidan   ikkinchi   o`rinda
Rimdagi Kapitoliy muzeyi turadi. Kapitoliy muzeyining lapidariya galereyasida
2000 dan ortiq lotin Yozuvli yodgorlik mavjud.
Bulardan   tashqari,   lotin   epigrafik   yodgorliklari   papa   YUliy   III   (1550   –   1555)
asos   solgan   uy   muzeyida,   Neapol,   Florentsiya,   Venetsiya,   Verona,   Paluy   kabi
shaharlaridagi   muzeylarida   saqlanmoqda.   Lotin   epigrafik   yodgorliklari   Rim
imperiyasiga   kirmagan   mamlakatlar:   Vengriya ,   Ruminiya,   Bolgariya,   Turkiya,
YAqin SHarq va SHimoliy Afrika mamlakatlarida saqlanmoqda.
Rossiyada ham lotin Yozuv namunalari mavjud bo`lib, bu yodgorliklar XVIII –
XIX   asrlarda   keltirilgan.   Bu   yodgorliklar   asosan   marmar   toshi   ustiga   yozilgan
bo`lib, asosan Sankt – Peterburgdagi Ermitaj va Pavlov muzeylarida saqlanadi.
Endi   biz   lotin   epigrafik   yodgorliklari   o`qilish   uslubi   va   mazmunlari   bilan
tanishib chiqamiz.
Lotin epigrafikasida ismni to`g`ri o`qiy olish katta ahamiyatga ega, chunki ism
yodgorliklarda   juda   ko`p   uchraydi.   Eng   ko`p   uchrayraydigan   ismlar
qisqartirilgan shaklda berilgan. ERKAKLAR   ISMINING   YOZILISHI:   Rimda   erkaklar   ismi   Yozuvda   ikki
qismdan iborat bo`lgan: shaxsni ismi (praenumen) va urug`ning nomi (numen).
Yozuvlarda erkaklarning shaxsiy ismlari qisqartirilgan shaklda berilgan.
Masalan:   A.Avl   -   bu   so`z   `lus   ismining   arxaik   shaklidir.`lus   ismi   esa
yodgorliklarda qisqartirilib, «O» tarzida yozilgandir.
Gaius,   Gnacus,   Decimus,   Marcus,   Publins   va   xokazo   ismlar   ham   qisqartirib
berilgan. Umuman Rimliklarda ko`proq uchraydigan ismlar qisqartirib yozilgan.
Qolgan   ismlar,   ya`ni   kam   uchraydigan   ismlar   yodgorliklarda   to`laligicha
yozilgan. Masalan: Annius, Apuns, Atta, Cussus,Denter va xokazo.
YOdgorliklarda   o`g`illar   ko`proq   otasining   ismi   bilan   yozilgan.   Mil.   avv.   230
yili  bunday an`ana  senat  qarori  bilan ta`qiqlandi. Endi  otaning ismi  faqat  katta
o`g`ilga nisbatan ishlatiladigan bo`ldi.
Urug` nomi Rim epigrafik yodgorliklarida quyidagicha yozilgan:
Klassik Rim davrida urug` nomiga – “ius” qo`shimchasi qo`shilgan (Caecilius);
pespublika davridagi urug` nomiga esa – is va - i qo`shimchalari qo`shilgan.
(caecilis, caecili).
Rimlik bo`lamgan urug`lar nomiga quyidagi qo`shimchalar qo`shilgan:
Sabin – Osk urug`iga - enus – Alfenus, Varenus
Umbr urug`iga - as - Maenas
anas – Mabenas
enas –Asprenas, Maecenas inas – Carrinas,Fulginas
Etrusk   urug`iga   -   arna   -   Mastrana
erna – Perperna, Calesterna
enna – Sisenna, Tapsenna
ina – Caesina,Prastina
inna – Spurrina
YOzma   yodgorliklarda   urug`   nomi   to`liq   yozilgan ,   mashhur   urug`lar   nomi
qisqartma shaklda berilgan.
Aelius – AEL Iulius- I,IVL
Ant`nius – ANT,ANT`N Pumpeius – P`MP
Aurelius – AVR Valerius – VAL
Claudius – CL,CLAVD Ulpius – ULP
Flavius – FL,FLA
Lotin   yozma   epigrafik   yodgorliklarida   o`g`il,   nevara   va   xokazolar   quyidagi
ko`rinishda uchraydi:
F,FIL – filius – o`g`il
N,NEP – nepus –nevara PRU,PRUN,PRUNED – prunerus – chevara
ABN,ABNEP – abnepus – evara
ADN,ADNEP – adnepus – duvara
Masalan: mil. avv. 42 yili konsulning ismi quyidagicha bo`lgan:
«Lucius Munatius, Lucii f(ulius), l(ucii), n (epus), l(ucii), prun(epus),Plancus”
«   Lutsiy   Munatsiy   Plank,   Lutsiyning   o`g`li,   Lutsiyning   nevarasi,   Lutsiyning
chevarasi».
AYOLAR   ISMINING   YOZILISHI:   So`nggi   respublika   davri   va   imperatorlik
davrida   ayollarning   shaxsiy   ismi   yodgorliklarda   yozilmagan,   ayollar   nomini
yozish   asosan   –   urug`   nomini   yozish   bilan   eslatilgan   xolos.   Agar   ayollar   bir
uruqqa mansub bo`lsa, ularning nomi yoshidagi farq bilan yozilgan.
Masalan: Luila Maiur – (katta), Luila Secunda (ikkinchi), Luila Tretia (uchinchi)
va Luila Min`r (kichik)
Mashxur  ayollar  o`z  urug`i  nomidan  tashkari, ayol   otasi   urug`ining nomi   bilan
yozilgan.
Yozuvlarda   ba`zan   ayolning   urug`i   nomi   yoniga   otasining   ismi   va   urug`inomi
kushib yozilgan:
“Caecilae, q(uinti) Cretici f(iliac), Metellae, Crassi (uhuri)”
«TSevilni Metella, Kvint Kretik qizi, Krass xotini»
QULLAR   ISMINING   YOZILISHI:   Qadimgi   davrda   Rimda   qullar   o`z   shaxsiy
ismlariga   ega   bo`lmaganlar.   Qullar   o`z   xo`jayinining   bolalari   xisoblangan   va
hech   qanday   huquqqa   ega   bo`lmaganlar.   Arxaik   davrda   qullar   ismiga,   o`z
xujayinini ismiga “puer” (o`g`li) so`zi qo`shish bilan yozilgan.
Keyinchalik kulchilikning rivojlanishi  bilan, ahyon-ahyonda qullarning shaxsiy
ismlari ham yoziladigan bo`lgan. YOdgorliklarda   qulni   qaerdan   kelganligiga   qarab,   “Dacus”   –   Daniyalik ,
“Curintus” – Korinflik deb yozganlar.
Umuman tosh, metal, sopol idishlardagi qadimgi lotin Yozuvlari mil. avv. VII –
VI asrlarga mansubdir. Lekin bunday Yozuvlar juda kam.
1871   yili   Prenesda   uncha   katta   bo`lmagan   tilla   fibula   (soch   to`g`nag`ichga
o`xshagan buyum) topilgan. Zargar bu buyumni taxminan mil. avv. VII asr oxiri
VI   asr   boshlarida   yasagan.   Zargar   tilla   plastinkaga   xafsala   bilan   «Maniy   meni
Numeziya   uchun   yasadi»   deb   o`yib   yozgan.   Harflar   o`ngdan   chapga   qarab
yozilgan. Yozuvdagi ikki harf Yunon alifbosida yo`q. Lotin nutqidagi o`ziga xos
ovozlarni   aks   ettirish   uchun   bu   harflar   etrusk   alifbosining   ilk   formasidan
olingan.
Rimdagi   forum   o`rnidan   emirilib,   harobi   chiqqan   tosh   ustun   topilgan.   Ustunga
«qora   tosh»   deb   nom   berishgan.   CHor   qirra   ustunning   hamma   tomoniga
Yozuvlar bitilgan. Olimlarning fikricha bu Yozuvlar mil. avv. VI asrga mansub.
Yozuvdagi harflar yuqoridan pastga vertikal – bustrofeden usulida yozilgan.
Harflarning yozilish yo`nalishi va ustunning emirilganligi Yozuvni o`qishni juda
qiyinlashtirgan.
Diyonisning qurbonlik idishiga gir aylantirib yozilgan uchinchi Yozuvning qaysi
asrga   mansubligi   to`g`risida   olimlar   hozirgacha   yagona   fikrga   kelgan   emaslar.
Ba`zi   olimlar   buni   mil.   avv   VI   asrga   mansub   desalar,   boshqalari   IV   asrga
mansub deb xisoblamokdalar.
Qadimgi   Rimda   yuqorida   aytganimizdek   qullar   xech   qanday   huquqqa   ega
bo`lmaganlar.   Qullar   savdo   shartnomalari   lavxalariga   bitilgan   qullarning
ba`zilarini ko`rib chiqamiz:
«Batonning   o`g`li   Maksim   Passiya   ismli   qizchani   sotib   oldi   yoki   bu   qizcha
qandaydir   bir   ism   bilan   atalmaydi.   Olti   yoshda,   shartnoma   tuzildi   va   sotib
olindi.» «Evtik Avgust quli (imperator quli), Yozuvchi»
«Erst, oshpaz Posiddin quli».
Bizgacha   etib   kelgan   eng   ko`p   epigrafik   yodgorliklar   bu   qabrtoshlardir.
Imperator   Avgust   sharafiga   yozilgan   Yozuv   ham   bizgacha   etib   kelgan.   Bu
Yozuvlarni qo`rg`oshin yoki bronza lavxalarga yozish mumkin bo`lgan. Bunday
materiallarga harf (belgi)lar o`tkir keskich bilan yozilgan.
Rimda   kundalik   Yozuvlar   uchun   yuziga   mum   surtilgan   taxtachalardan
foydalanilgan.   Mum   qatlamiga   o`tkir   uchli   cho`p   «stil»   bilan   yozilgan.   Yozuv
o`z   vazifasini   o`tab   bo`lgach,   «stil»   ning   to`mtoq   uchi   bilan   mum   qatlami
tekislangan va zarur paytda yana yozilgan. Rimliklar bunday taxtachalarni dasta-
dastasi  bilan bellariga bog`lab yurishgan, binobarin, ularda daftarcha vazifasini
o`tagan.   Harflarni   qamishdan  yasalgan  uchli  pero  bilan,  VI   asrdan  boshlab   esa
qush   patidan   yasalgan   qalam   (pero)   bilan   tirnab   yozish   mumkin   bo`lgan.   Bu
xildagi   «pero»   (qalam)   dan   uzoq   vaqtgacha   foydalanilgan,   o`tgan   asrdagina
uning o`rnini metall pero egallagan.
Qog`oz   ixtiro   qilingach,   ko`p   muammolar   hal   bo`lgan   va   kitob   yozish   ishlari
yurishib ketgan. II asrdan qog`oz butun dunyoga tarqala boshlagan va XIV asrda
pergament batamom iste`moldan chiqib qolgan.
2. Antik lotin yozuvlarida fuqaro burchlarining aks ettirilishi.
Rim   etnografik   yodgorliklarida,   ya`ni   lavxa   Yozuvlarida   ismdan   keyin   albatta
o`sha shaxsning urug`i nomi va vazifasi  ko`rsatilgan. Ko`pgina xollar rimliklar
mansablarni o`zlari tushunadigan xolda qisqartirib yozganlar. SHuning uchun bu
tur Yozuvlarni o`qish ancha qiyinchiliklarni tug`diradi. Yozuvlardagi mansablar
bizga   o`sha   shaxs   haqida   ,   shaxsning   qaysi   tabaqaga   oid   ekanligi   haqida
to`liqroq ma`lumot beradi. Umuman lotin epigrafikasining vazifasi lavhalardagi
qisqartirilgan Yozuvlarni to`laligicha o`qishdan iboratdir. Masalan,   respublika   davridagi   senatorning   ismi   va   mansabini   ko`rib   chiqamiz:
«Gai   Mari,   Gaining   o`g`li,   ettinchi   bor   konsul   bo`ldi,   pretor,   xalq   tribuni ,
kvestor, avgur, Harbiy tribun».
Bu   Yozuvda   mashhur   sarkarda   Gai   Marii   haqida   so`z   boradi,   uning   ettinchi
konsulligi   bor-yo`g`i   bir   necha   kun   davom   etgan   xolos.   U   mil.   avv.   86   yil
yanvarda   vafot   etgan.   Imperator   davridagi   senator   ismi   va   unvonlari   haqida
quyidagicha   Yozuv   mavjud:   «Lutsii   Dasumi   Tulli   Tusk,   Publiining   o`g`li,
Stelatina voxasidan, Avgust maslaxatchisi, avgur, jamoat ishlari raxbari, YUqori
Germaniya   va   YUqori   Pannoniya   pretori   xodimi,   davlat   xazinachisi   Afrika
provintsiyasi   xukmdori   xuzuridagi   xodim,   imperator   Antoni   Avgust   Pii
Kvestori. To`rtinchi Flavii legioni Harbiy tribuni, oltin, kumush va mis tangalar
zarb qildirgan.»
Bu Yozuv 161 yili imperator Antoni Pii sharafiga yozilgan. Imperatorlar ismi va
unvonlari   yozilgan   lavxalar   ham   qiziqarlidir.   Imperatorlar   ismlari   yozilganda
an`anaviy ism unvon «Imperator TSezar Avgust» qo`shib yozilgan. Lavxalarda
ushbu imperator xalq tribuni va konsulligiga nechanchi marotaba
saylanganligi   ko`rsatilgan.   Bunday   ma`lumotlar   imperator   unvonlarini   aniq
belgilashga xizmat qiladi.
Imperator   unvonini   yozishda   faxriy   «Vatan   otasi»   unvoni   qo`shib   yozilgan.
Bunday   faxriy   unvonlar   asrdan   –   asrga   o`tib   kelgan.   YUliy   Klavdiy   oilasi
imperatorlari faqat Germaniya laqabi bilan yozilgan. Imperator Grayan (98-117)
esa Germancha, Daniyacha va Parfiyacha laqablar bilan eslatilgan. Diokletianda
esa (-284 – 305) bunday laqablar o`nlab bo`lgan.
Imperator   vafot   etgandan   keyin   -   divus   (iloiy)   unvonini   olganlar,   o`ldirilgan
imperatorlar   xurmat   va   extirom   bilan   tilga   olinganda,   iloxiy   degan   unvon
berilmagan.
Eng oddiy va qisqa unvon Oktavian Avgustda bo`lgan: «Imperator   TSezar Avgust , iloxiy o`g`il (YUliy TSezarning), 11 marta konsul, 8
marta   imperator , xalq tribuni 6753 yil»
Bu   Yozuv   mil.   avv.   23   yili   imperator   Avgust   11   marta   konsulika   va   8-marta
imperator   lavozimiga   saylanganda   1   iyul   kuni   1-marta   xalq   tribuni   lavozimiga
saylanganda yozilgan.
Keyinchalik  «TSezar   Avgust»  imperatorlar   nomiga  qo`shib  yoziladigan  bo`ldi:
Tiberiy   TSezar   Avgust   (14-37   yillar),   Gai   TSezar   Avgust   Germanik   (Kaliguli
37-41), Tiberiy TSezar Avgust Germanik (41-54 yillar)
Milodiy   II   asrdan   boshlab   imperator   titullari   uzundan   uzoq   yoziladigan   bo`ldi.
Masalan:   «Imperator   TSezar,   iloxiy   Mark   Antoniy   Pii   nevarasi,   iloxiy   Avrian
chevarasi, iloxiy Trayan Parfiyalik evarasi, iloxiy Nerv duvarasi, Lutsii Septimiy
Sever   Pii   Pertinaks   Avgust   Arabii,   Avianebskiy,   Parfiyalik   buyuk,   buyuk
jangchi, xalq tribuni lavozimiga saylangan, 9-marta tribun, 11-marta imperator,
2-marta   konsullikka   saylangan,   Vatan   otasi,   konsul   oldi   va   imperator   TSezar
Lutsii   Septimiy,   Sever   Pii   Pertinaks   Avgust   Arabii,   Aviabenskiy,   Buyuk
Parfiyalik   o`g`li,   Iloxiy   Mark   Antoniy   Pii   Germanskiy,   Sarmatlik   nevarasi,
iloxiy Avrian chevarasi, iloxiy Trayan Parfiyalik va Nerv evarasi, Mark Avrelii
Antoni Pii Bxatli Avgust to`rtinchi marta xalq tribuni lavozimiga saylandi. Arki
TSeliy voxasida joylashgan.»
Bu   lavxa   TSeliy   arkidan   topilgan,   bunda   imperator   Septimiy   Sever   va   o`g`li
Karakalla eslatiladi.Sever xalq tribuni lavozimiga 9-marta, 10 deqabr 200 yilda,
imperator unvonini 2-marta 198 yozda, ikkinchi konsul lavozimiga 1 yanvar 194
yilda;   Karakalla   xalq   tribuni   4-marta   10   deqabr   200   yil   olgan.   Bundan
ko`rinadiki, yuqoridagi lavxa 200-yil oxiri yoki 201 yil   boshida yozilgan. Foydalanilgan adabiyotlar:
1. E.V. Fyodorova «Vvyodenie v latinskuyu epigrafiyu»,
MGU-1982 g.
2. V. Dravchuk «Yozuvlar o`tmish sirlari shoxidi», Toshkent, O`zbekiston –
1980 yil.
3. K.Konrad «Istoriya alfavita», Sankt – Peterburg, 1908 g.
4. www.ziyonet.uz   
5. www.e-tarix.uz

Mavzu:Shayboniylar davri epigrafik yodgorliklari Reja: 1. Epigrafik yodgorliklari 2. Vorux qoyasidagi bitiklar 3. SHoshi Zinda me`moriy majmuasi Xulosa

Oradan ming yilga yaqin vaqt itganiga qaramay IX-XII asrda yaratilgan epigrafik yodgorliklar bizga meros bo’lib qolgan. Ularning asosiylari quyidagilardan iborat: 1. Ismoil Somoniy madrasasi. U Buxoroda IX-X asrda yaratilgan yirik yodgorliklardan biridir. Bu maqbaraga somoniylar davlatining asoschisi Ismoil Somoniy va uning yaqin qarindoshlari Dafn etilgan. Maqbara kub shaklida qurilgan bo’lib, uzunligi 10, 80 m., eni 10, 70 m. U 892-943 yillar oralig’ida qurilgan. (aniq qurilgan vaqti shaqida ma`lumot saqlanmagan). Maqbara ustidagi yozuvlarda ham bu tig’rida shech narsa deyilmagan. Maqbara tepasida gumbaz mavjud. Uning 4 burchagida binoning yuqori qismida 4 ta minora bor. Maqbara devorining qalinligi 1, 80 m. Maqbaranin gichki qismida bir necha peshtoq mavjud. 1 burchakdagi 4 ta peshtoq va devor ustida yana 4 peshtoq barpo etilgan. Maqbaraning tirt tomoniga 4 ta bir xil eshik irnatilgan. Bu bino qurilishida 23 sm., 23 sm., 3 sm. shajmdagi g’ishtlar ishlatilgan. Bu g’ishtlar yordamida devorlarda turli naqshlar shosil qilingan va bu naqshlar orasida asosan kufiy yozuvida bitilgan yozuvlar mavjud. Bu yozuvlar ichidan basmalani, Qur`oni karimdan olingan bir necha oyati karimalarni uchratishimiz mumkin. 2. Minorayi kalon minorasi (Katta minora). Bu minora Buxoroning irtasida joylashgan va u Arslonxon Muhammad ibn Sulaymon shukmronlik qilgan paytda ya`ni 1127 yilda Bako ismli muxandis-me`mor rashbarligida qurilgan. Minoraning poydevori toshdan ishlangan va uning diametri 9 metrdir. Minoraning balandligi 50 metr. Minoraning ichki qismidada spiralsimon zina mavjud. Minoraning yuqori qismida gumbaz bor. Gumbaz ostida 16 ta bir xil derazasimon ochiqlik bor. Bular orqali butun shasharni kizdan kechirish mumkin. Minora qurilishida 27x27x4 shajmdagi g’ishtlar ishlatilgan va bu

g’ishtlar yordamida devorning tashqi qismiga turli naqshlar ishlangan. Turli geometrik shaklga ega bilgan bu naqshlar orasida kufiy yozuvida bitilgan bitiklar mavjud. Bu bitiklar asosan diniy va tarixiy ahamiyatga ega bilgan matnlardan iborat. Ruslar bostirib kelgach. Bu minoraga «ilim minorasi» deb nom berganlar. 3. Jarqirg’on minorasi. U Surxondaryo viloyati Jarqirg’on rayoni Minor qishlog’ida joylashgan. Bu minora Xuroson me`morchilik an`anasi asosida barpo etilgan. Minora 8 qirrali poydevor ustiga qurilgan. Bu minora tsolindr shaklida emas, balki 16 qirrali kirinishga ega va shar bir qirra yarim doira shakliga ega. Minoraning 20 metrlik yuqori qismida kufiy xati bilan bitilgan yozuv mavjud. Bu yozuvning tepasidan yana yarim doiralar davom etadi. Minora qurilishi oxiriga etkazilmagan, uning shozirgi balandligi 21,60 m. Minora quyi qismining diametri 5,4 m. YUqori qismidagi yozuvda bu minorani qurgan ustaning nomi va u qurilgan yil shaqida siz boradi. Bu yozuvda yozilishicha, u Saraxs shashrida tug’ilib isgan (Xurosonda) Ali ibn Muhammad ismli me`mor boshchiligida 1108-1109 yillarda qurilgan. 4. Vorux qoyasidagi bitiklar. Tojikistonning Isfara rayoni Vorux qishlog’i (Farg’ona vodiysi)dan 4 km. uzoqlikdagi qoyagaiyib yozilgan. Bu yozuvlar 1894 yilda Andreev nomli rus olimi tomonidan kashf etilgan. Bu qoyada ikkita yozuv mavjud. Bu yozuvlarning balandligi 2 m., uzunligi 15 m. SHimol tomondagi birinchi yozuvni birinchi bo’lib akademik Bartol’d 1904 yilda iqigan. Bu yozuv qoraxoniylar sulolasiga mansub Isfara shukmroni Abul Fazl Abbos Arslon Taginning nomi va shajarasini ifodalaydi. Janub tomondagi yozuvda islomiy taqvim amaldagi forsiy taqvim va grek taqvimi biyicha sana ifodalangan va u 29 dekabr’ 1041 yilga tig’ri keladi. Matnning oxirgi qismi uyg’ur yozuvida bitilgan va shozo’rgacha u iqiy olingan emas. Bu bitiklar qoraxoniylar sulolasi shaqidagi ma`lumotimizni yanada boyitadigan tarixiy faktlardan iboratdir.

5. Mashxadi misriyon yoki mashxadi mistariyon masjidi. Bu masjid Turkmanistonning Krasnovodsk oblastida joylashgan CHikishlar qishlog’i yaqinida qachonlardir katta shasharlardan biri bilgan shasharning xarobazorlari orasida joylashgan. Bu jome masjidining ing tomonidagi yozuvlar Qur`oni karim oyatlaridan iborat. CHap tomondagi yozuvlar ichida quyidagi qism saqlanib qolgan: Uning tarjimasi: …dunyo va dinning a`losi, islom dini va musulmonlarning shimoyachisi, Olloshning bu dunyodagi soyasi, Sulton Tekeshning ig’li, amirulmu`mininning isboti Sulton Muhammad. Demak, bu masjid Sulton Tekeshning ig’li Xorazmshosh Sulton Muhammad tomonidan qurilgan. Bu shoshning poytaxti va boshqa shududdagi CHingizxon boshchiligidagi mig’ullar tomonidan vayron qilingan. Bu masjiddan bir oz nariroqda 2 ta minora mavjud. Ularning birida quyidagicha arabcha yozuv bor: Tarjimasi: Bismilloshir rashmonir rashim Olloshning barakasi bilsin. Bu imoratni qurilishi mazkur chegara isteshkomi boshlig’i Abu-Agarrning ig’li Abu Ja`far Ashmad, Ollosh uni yanada baquvvat qilsin. XI asrdan boshlab feodal davlat bilgan Qadimiy SHoshning poytaxti CHoch deb atala boshlandi. Bu shashar SHarqda o’zining sopol idishlari bilan mashshur bilgan edi. Bu idishlar izidagi naqshlarning gizalligi bilan, u naqshlar orasida kufiy yozuvida bitilgan bitiklarning aniqligi bilan boshqa sopol idishlardan farq qilar edi. Xulosa qilib aytish mumkinki, IX-XII asr epigrafik yodgorliklari isha davr tarixi XII-XIV asrda O’rta

Osiyodagi ijtimoiy shayot ilgarigi davrdan ma`lum darajada farq qiladi. Buning iziga xos tarixiy sabablari bor. Bu davrdagi epigrafik yodgorliklar o’zining soddaligi, ixchamligi bilan ajralib turadi. Mig’ullarning O’rta Osiyoga bostirib kelishi natijasida XII-XIV asrda ijtimoiy-iqtisodiy taraqqiyot orqaga ketgan edi. Bu erda iqtisodiy vaziyatning yomonlashuvi natijasida ulkan yodgorliklar deyarli barpo etilmagan va bu davr epigrafik yodgorliklari asosan qabrlar ustiga irnatilgan qayroq toshlardangina iborat edi. Bu qayroq toshlar ham kipchilikni tashkil etmaydi. Lekin qayroqlar ichida …… ham bor edi. Ulardagi matnlarni o’rganish ona tariximiz uchun qiziqarli ma`lumotlarni beradi. SHunday qilib, XII-XIV davomida me`moriy yodgorliklardan bittagina Bayonqulixon maqbarasi yaratilgan. Bu maqbara Buxoroda XIV asr irtalarida Sayfiddin Boxarziyning qabri yonida barpo etilgan. Bu maqbaraning iziga xosligiki, u O’rta Osiyoda shakllanib kelayotgan me`morchilikning yangi uslubini dastlabki namunasi shisoblanadi. Maqbaraning binosi unchalik katta emas. Lekin unda juda kip naqsh va bezaklar mavjud. Xumuman, maqbaraning oldingi qismi nozik qilib ishlangan mayda naqshlarga tilg’azib yuborilgan. Maqbarada ziyoratchilar uchun aloshida xona mavjud va bu xona yonida Bayonoqulixonning qabri joylashgan. Bu maqbarada ishlatilgan naqsh va bezaklar keynchalik Samarqandda qad kitargan SHoshi Zinda me`moriy majmuasida keng qillanilgan. YUqorida aytganimizdek, biz o’rganayotgan davr yodgorliklarining asosiy qismini yoki shech bilmaganda bir tomoni tekis qilib silliqlangan, turli shakl va shajmdagi, doirasimon yoki chiziqroq kirinishga ega bilgan, qayta ishlov berilmagan, tabiiy, soy yoki daryodan olingan xarsangtoshdan iboratdir. Uning silliq, tekis tarafiga uyib matn bitilganva qabr ustiga qiyilgan qayroqtoshlarning biyi 30-60 sm., eni esa 20-45 sm. bilgan. Ayrim katta qayroqlarning biyi 1 metrgacha borgan. Qayroqlarning deyarli hammasi XII-XIV asrlarga mansub. Bu muddatdan oldin yoki keyin irnatilgan qayroq toshlar shozo’rgacha uchratilgan emas. Qabrlar ustiga qiyilgan qayroqlarning eng katta qismi Ish viloyatidagi qabristonlarda, YAngi Navkat qishlog’i qabristonida, Guliston qishlog’idagi SHosh Fozil mozorida, Izgandagi maqbaralarda uchraydi. Qirg’izistonning turli joylaridan topilgan bir necha qayroq shozir Bishkek, Ish, Farg’ona muzeylarida saqlanmoqda. Qayroqtoshlar ustidagi yozuvlar asosan arab tilida bitilgan. 20 ga yaqin qayroqtosh bundan mustasno, ulardagi matnlar fors tilida yozilgan. Turkiy tilda yozilgan qayroqtosh shozo’rgacha 1 ta topilgan. Bu qayroq Buron shasharchasidan topilgan. Undagi matn arab yozuvida turkiy tilda bitilgan bo’lib, unda «Imakchi (ya`ni novvoy) Alining ig’li Umar» degan yozuv bor va unga 603 xijriy sana iyib bitilgan. SHuningdek, bu qayroqda muchal yili ham kirsatilgan (bichin ya`ni maymun yili). Qayroqtoshlardagi yozuvlar bir xil emas. Matnlar ham xajm va mazmun jishatidan turlicha bo’lib,