logo

Avstrayni anshlyus qilish va Chexoslovakiya masalasi

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

58.919921875 KB
Avstrayni anshlyus qilish va Chexoslovakiya masalasi  (1938)
Yevropada fashistik kuchlarning  faoliyati.
1938-yil   boshida   Yevropa   urush   yoqasida   ekanligi   aniq   edi.   Germaniya   butun
harbiy   kuchlarini   shay   holatga   keltirib   qo’ydi.   Nemis   armiyasi   rahbariyatidan   Gitler
tomonidan olib borilgan urush borasida norozi  yoki  shu pozitsiyada bo’lmagan barcha
shaxslar   chetlashtirildi.   Feldmarshal   fon   Blomberg   iste'foga   chiqishga   majbur   bo'ldi.
Uning o'rniga general Keytel tayinlandi. Gering feldmarshal darajasiga ko'tarildi. Gitler
o'zini Germaniya qurolli kuchlarining oliy bosh qo'mondoni deb e'lon qildi.
Barcha   mo'tadil   pozitsiyadagi   shaxslar   davlat   apparati   va   diplomatik   bo'limdan
chiqarildi.  Tashqi  ishlar   vaziri  Neyrat  o'z   o'rnini  Ribbentropga  berishga   majbur  bo'ldi.
Londonda   18   oy   davomida   elchi   bo'lib   ishlagan   bu   Gitlerning   xushyoqar   agenti
Angliyadagi   fashistik   tarafdorlarni   to'plab,   fashistlar   Germaniyasining   tajovuzkor
harakatlarini   yanada   rivojlantirish   uchun   zarur   bo'lgan   ma'lumotni   zahiralashga
muvaffaq   bo'ldi.   Gitlerning   ko'rsatmasi   bilan   Berlinga   qaytib,   Ribbentrop   nemis
diplomatiyasini fashistik ko’rinishga olib keldi.
Uzoq   Sharq,   AQSh   va   Lotin   Amerikasi,   Afrika,   O'rta   yer   dengizi,   Ispaniya   va
Markaziy Yevropada fashistik bosqinchilar o'z harbiy kuchlarini to'plashdilar. 1938-yil
yanvar   oyida   Italiya   va   Germaniya   samalyotlari   Ispaniyaning   himoyasiz   shaharlarini
shafqatsizlarcha   bombardimon   qildilar.   Germaniya   va   Italiyadan   Frankoga     yordamga
ko'plab   ko’ngilli   brigadalar   jo'natildi.   Fashistlar   respublika   armiyasiga   qarshi   hal
qiluvchi hujumni tayyorlamoqda edilar. 
G'arbning   demokratik   kuchlari   orasida   tobora   kuchayib   borayotgan   fashistik
tajovuzga qarshi bo'linish va chalkashliklar paydo bo’ldi.
Angliyada Iden fashist  bosqinchilariga qarshi  kurashni  tashkil  qilishni  talab qildi.
Biroq, Chemberlen bu taklifni rad etdi. Shundan so'ng darhol Italiya va Germaniyadagi
fashistik   matbuot   Angliya   vaziriga   qarshi   norozilik     kampaniyasini   boshladi.   Italiya
elchisi   Grandi   agar   Iden   Angliyaning   tashqi   siyosati uchun mas'ul   va tashqi ishlar vaziri   bo'lib   tursa,   Angliya-Italiya   kelishuvini   o'ylashdan   hech   ham   foyda   yo'qligini
Chemberlenga aytdi.
Fashistik   kuchlar   Angliya   tinchligining   isboti   sifatida   Idenning   iste'fosini   talab
qilishdi.   Angliyadagi   reaksion   matbuot   fashistlarning   Idenga   qarshi   harakatlarini
qo'llab-quvvatladi.   1938-yil   20-fevralda   Iden   iste'foga   chiqdi.   Ertasi   kuni   Jamoalar
palatasi   yig'ilishida   u   parlamentga   Britaniya   tashqi   siyosati   pozitsiyasi   bo'yicha
hukumat   boshlig'i   bilan   avvaldan   butkul   qarama-qarshi   bo'lganini   aytdi.   "Yaqinda
menga   aniq   bo’lgan   narsa   shu   ediki   men   va   Bosh   vazir   o'rtasida   jiddiy   qarama
qarshiliklar va fikrlar farqi mavjud ekan”-dedi Iden
Oppozitsiya   yetakchisi   Ettle,   Chemberlenning   siyosatini   qoralab,   u   fashist
hukumatlarining   ko'rsatmalariga   itoatkorlik   bilan   amal   qilyapti,   deb   g'azab   bilan
ta'kidladi. Chemberlen tushuntirish berishga majbur bo'ldi. O'z mavqeini oqlash uchun u
Britaniyada ishonadigan hech kim yo'qligiga ishora qildi. 
1938-yil   20-fevralda   Gitler   Reyxstagda   tahdidli   nutq   so'zladi.   U   "Yevropa
matbuotining   Germaniyaga   qarshi   keyingi   hujumlariga   toqat   qilolmaydi   ...   Germaniya
ikki qo'shni mamlakatda yashovchi 10 million nemis taqdiriga befarq qarab turolmaydi"
deb ta'kidladi. Bu Avstriya va Chexoslovakiya masalasi edi. Gitler Germaniya armiyasi
urushga tayyorligini va yaqin kelajakda uning kuchayib borishini aytib o’tdi.
Germaniyaning Avstriyani bosib olishi (1938 yil 18-mart).
Nemis   fashistik   matbuoti   yana   Avstriyani   Germaniyaga   qo'shilishi   talabini   ilgari
surdi. Avstriyani bosib olish fashistlar Germaniyasi hukmronligi ostida "o'rta Yevropa"
ni   yaratish   dasturini   amalga   oshirish   yo'lidagi   birinchi   qadamni   anglatar   edi.   Agar
nemislar Avstriyani qo'shib olsa Chexoslovakiya Janubi-Sharqiy Yevropa va Bolqonga
hujum qilish uchun strategik tayanch hududga ega bo’ladi.
Germaniya-fashistik   diplomatiyasi   bosimiga   bo'ysunib,   Italiya   davlati   ham
itoatkorlik   bilan   kuchli   nemis   sherigi   tomonida   bo’ldi.   1938-yil   12-yanvarda
Budapeshtda   chaqirilgan   Italiya-Avstriya-Vengriya   konferensiyasi   deklaratsiya   qabul
qildi   va   unda   "buyuk   do'st   davlatlar   -   Italiya   va   Germaniya   o'rtasida   o'rnatilgan   va
tinchlikning   yangi   va   muhim   kafolati   bo'lgan   samimiy   hamkorlikni   ma'qullash to'g'risida"   bayonot   qabul   qilindi.   Konferensiya   anti-Komintern   paktini   mamnuniyat
bilan   qabul   qildi   va   uning   ishtirokchilarining   kommunizmga   qarshi   shafqatsiz   kurash
olib borishga qaror qilganligini tasdiqladi.
Avstriyada Shushnig hukumati  fashistlar  Germaniyasiga  nisbatan  o'ta neytrallikni
namoyish etdi. Bu fashistlarni yanada g'azablantirdi.
Venadagi   "Nemis   klubi"   deb   nomlangan   guruh   Avstriyani   "Buyuk   Germaniya"
tarkibiga   kiritish   uchun   ochiq   kampaniya   olib   bordi.   Jasorat   paydo   bo’lgan   Shushnig
hukumati Venadagi milliy sotsialistik tashkilotni tarqatib yubordi va hattoki Gitlerning
Avstriyadagi norasmiy vakili bo'lgan yetakchisini hibsga oldi.
Shushnigning   ushbu   faoliyati   Gitlerning   juda   ham   jahlini   chiqardi.   Fon   Neyrat
Venaga   yuborildi.   Uchrashuv   vaqtida,   Avstriya   milliy   sotsialistlari   namoyish
uyushtirishdi.   Shushnig   jim     turmaslikka   qaror   qildi.   Neyratning   ketishi   bilan
Avstriyaning "vatanparvarlik fronti" ning ta’sirli namoyishi tashkil etildi. Shushnigning
jasurligi qisman Mussolinining qo'llab-quvvatlashiga ishonganligi bilan ham bog'liq edi.
Ammo   Avstriya   hukumati   rahbarining   duche   bilan   uchrashuvi   Shushnigda   nisbatan
umidsizlik   paydo   qildi.   Mussolini   Gitler   hech   qanday   "shoshilinch   choralar"
ko'rmasligiga   ishonch   bildirdi.   U   mehmoniga   Germaniya   bilan   kelishishni   maslahat
berdi.
1938-yil 11-fevralda Shushnig Berxtesgadendagi Gitler huzuriga chaqirildi. Ertasi
kuni   Avstriya   kanslerini   qabul   qilgan   Gitler   uni   bazmga   ham   taklif   qilmadi.   U
Shushnigga tahdidlar bilan ko’rsatma berib, uning shartlarini so'zsiz qabul qilishni talab
qildi. "Siz bu shartlarni muhokama qilmasligingiz kerak", deb buyruq berdi Gitler. «Siz
aytganimdek,   ularni   qabul   qilishingiz   kerak.   Agar   qarshilik   qilsangiz,   meni   butun
tizimingizni yo'q qilishga majburlagan bo’lasiz. "
Shushnig Gitlerning tahdidli so'zlari oqimini to'xtatmoqchi edi. Ammo bu Fyurerni
g'azablanishiga   sabab   bo’ldi.   “Siz   menga   ishonmaysizmi?   -   deb   baqirdi   u,   -   men   seni
ezib tashlayman! Men nemislar ko’rgan  kechirgan eng buyuk rahbarman va 80 million
aholisi   bo'lgan   Buyuk   Germaniya   imperiyasini   yaratish   mening   vazifam.   Men
allaqachon   aql   bovar   qilmaydigan   qiyinchiliklarni   yengib   chiqdim   va   siz   meni to'xtatishni   o'ylayapsiz.   Mening   armiyam,   samolyotlarim,   tanklarim   shunchaki   buyruq
kutmoqda   ".   Shushnigga   o’ziga   kelishga   imkon   bermasdan,   Gitler   general   Keytelni
chaqirib, undan darhol Avstriya chegarasida turgan va birinchi nabatda hujum qilishga
tayyor bo'lgan motorli brigadalar soni to'g'risida hisobot berishni talab qildi.
Kotib   Shushnigga   Gitlerning   oldindan   yozib   qo'ygan   talablarini   tutqazdi.
Kanslerdan   ushbu   "shartnoma"   loyihasini   yopiq   holda   ko'rib   chiqish   talab   qilindi.
Ammo   Shushnig   o'qishni   tugatmasdan,   u   yana   Gitler   yoniga     chaqirildi.   Yana   yangi
tahdidlar   bilan   unga   Italiya,   Fransiya   va   Buyuk   Britaniyaning   yordamiga   umid
bog'lamasligini   aytdi.   Shundan   so'ng,   Avstriya   kansleri   ozod   qilindi.   Xuddi   shu   kuni
kechqurun Ribbentrop va Avstriya tashqi  ishlar vaziri, fashist  rahbarlaridan biri Gvido
Shmidt Shushnigg bilan suhbatlashdilar. Ular Shushnigni quyidagi talablarga asoslanib
bitim   imzolashga   taklif   qilishdi:   1)   barcha   avstriyalik   sotsialistlar   uchun   to'liq
amnistiya;   2)   Gitlerning   himoyachisi   Zeyss-Inkvartning   jamoat   tartibini   saqlash   va
xavfsizlik  vaziri   etib    tayinlash;   3)   Avstriya  milliy   sotsialistlariga   qonuniy  yashash   va
erkin   faoliyat   yuritish   huquqini   berish.   Shushnigga   1938-yil   15   -fevral   kuni   soat
18.00ga   qadar   javob   berishni   buyurdilar.   Ammo   Avstriya   kansleri   qochib   qoldi.   U
Berxtesgadenni shartnomani imzolamasdan tark etdi.
Berxtesgadendagi   uchrashuv   darhol   ommaga   e'lon   qilindi.   Demokratik   kuchlar
doirasida   bu   noroziliklarga     sabab   bo'ldi.   Ammo   Angliya,   Fransiya   va   Italiyaning
diplomatik korpuslari jim edi. Avstriya kansleri bekorga ularning qo'llab-quvvatlashini
kutgan   edi.   U   o'zini   yolg'iz   his   qilishga   majbur   bo’ldi.   Buni   o'z   ko'zlari   bilan   ko'rgan
Shushnig Germaniya bilan kerakli shartnomani imzoladi.
28-fevralda   Chemberlen   shunday   holatda   o'zining   tinchlantirish   siyosatini   oqlash
uchun   jamoalar   palatasida   nutq   so'zlashi   kerak   edi.   Buyuk   Britaniya   hukumati
rahbarining   tushuntirishlari   Gitlerga   yanada   ilhom   baxsh   etdi.   Chemberlen   "12-fevral
kuni   Berxtesgadendagi   uchrashuvdan   so'ng   Avstriya   hukumatining   choralari,   Sen-
Jermen   shartnomasi   bo'yicha     zimmasiga   olgan   majburiyatlarga   zid   kelmasligini"
ta’kidlab o’tdi. Ayni   paytda,   Avstriyada   muhim   voqealar   bo'lib   o'tdi.   Natsistlardan   tashqari   -
jamoat xavfsizligi vaziri Zeyss-Inkvart  va  tashqi ishlar vaziri Gvido Shmidt, natsistlar
matbuot   bo'limi   rahbari   Vilgelm   Volf   kabi   shaxslar   zimmasiga   barcha   tashkiliy   ishlar
yuklandi.   Avstriyadagi   Milliy   sotsialistlarning   faoliyatini   kuchaytirish   uchun   Gitler
Germaniyadan   eng   tajribali   va   kuchli   tashkilotchilarni   yubordi.   Avstriyaning   barcha
provinsiyalariga   milliy   sotsialistik   komissarlar   tayinlandi.   Butun   mamlakat   bo'ylab
fashistik   paradlar   va   shovqinli   namoyishlar   boshlandi.   1938-yil   20-fevralda   Gitler
Reyxstagda   Avstriyada   "katta   muammoning   oldi   olindi"   degan   bayonot   bilan   chiqdi.
Ayni   paytda,   Avstriyaning   bir   qator   shaharlarida   Avstriya   milliy   mustaqilligi
tarafdorlari   va   Milliy   sotsialistlar   o'rtasida   qonli   to'qnashuvlar   yuz   berdi.   Keyin
Shushnig   so'nggi   chora-tadbirga   murojaat   qilishga   qaror   qildi.   13-mart   kuni
Avstriyaning   mustaqilligi   masalasida   plebitsey   tayinladi.   Ammo   darhol   Berlindan
kelgan   Avstriya   kansleriga   ikkita   ultimatum   talablari   qo'yildi.   Undan   zudlik   bilan
plebitseyni bekor qilish va  shoshilinch ravishda iste'foga chiqish to'g'risida ariza berish.
Shushnig javob berishga ikkilanib qoldi.
Berlin   o'z   buyrug'ini   uch   marta   takrorladi.   Va   nihoyat,   1938-yil   11-martda
Shushniga   rasmiy   ultimatum   topshirildi.   Agar   Germaniya   talablari   bajarilmasa,   o'sha
kuni   soat   19.30   da   200   ming   nemis   qo'shini   Avstriya   chegarasidan   o'tib   kirib   keladi.
Ultimatum   muddati   tugar   vaqt   bo'lganida,   Shushnig   radioda   gapirib,   Avstriya   xalqiga
iste’fosi     to'g'risida   xabar   berdi.   U   ortiqcha   qon   to'kilishiga   yo'l   qo'ymaslik   uchun
shunday qilayotganligini aytdi. Shushnig radio va Zeyss-Inkvart orqali aholiga murojaat
qilganidan   so'ng   darhol   u   Germaniya   qo'shinlari   Avstriyaga   kirgan   taqdirda   ularga
qarshilik   ko'rsatilmasligini   talab   qildi.   Zeyss-Inkvartning   o'zi   Avstriyaning   yangi
kansleri   etib   tayinlandi.   Xuddi   shu   kuni,   soat   18.00   atrofida   nemis   qo'shinlarining
birinchi   bo'linmalari   Avstriya   hududiga   kirib   keldi.   Avstriya   mustaqil   mamlakat
sifatidagi maqomini to'xtatdi.
Ertasi   kuni,   1938-yil   12-martda   Gitlerning   o'zi   Avstriyaga   keldi.   U   o'z   vatani   -
Braunauga   tashrif     buyurdi.   Gitler     Linzda   bo'lganida   u   yangi   kansler   Zeyss-Inkvart
bilan   uchrashdi.   Venada   Gitler   fashistlar   paradini   o'tkazdi   va   Avstriyada   plebitsey
o'tkazilishini e'lon qildi. Xuddi shu kuni Vena shahriga plebitsey tayyorlash va o'tkazish uchun Gitlerning uchta komissari keldi. Gestapo boshlig'I Gimmler, uning yordamchisi
Geydrix   va   general   Dalyuge.   Avstriya   SS   tomonidan   bosib   olindi.   Avstriyaning
mustaqilligi uchun ovoz berganlarni fashistik terror choralari kutayotgani aniq edi. 13-
mart   kuni   Zeyss-Inkvart   hukumati   rasmiy   qonun   chiqarib,   Avstriyani   "Germaniya
davlati"   deb   e'lon   qildi.   Shu   bilan   birga,   Berlinda   xuddi   shu   qonunchilik   akti   bilan
Avstriyaning Germaniya imperiyasiga qo'shilishi tasdiqlandi.
1938-yil 18-martda Gitler Reyxstag yig'ilishida plebitsey nafaqat Avstriyada, balki
"uchinchi   imperiya"   ning   butun   hududida   o'tkazilishini   aytdi.   Gitlerning   hisob-kitobi
juda aniq edi. Nemis fashizmi "buyuk Germaniya" ni yaratish yo'lidagi yangi qadamdan
mamnun   bo'lgan   nemislarning   kayfiyati   chog’   edi.   Shu   bilan   birga,   u   har   qanday
oppozitsiyani shafqatsiz repressiyalar tahdidlari bilan bostirilishiga amin edi.
Avstriyadagi   voqealar   Yevropa   mamlakatlarida   javob   harakatlarini   keltirib
chiqarishi mumkin emas edi. Italiyada Mussolini istamaygina Anshlyusga iqror bo’lishi
kerak   edi.   Avvalo,   u   "Italiya   Avstriyaning   ichki   ishlariga   aralashishdan   tiyiladi"   deb
e'lon qilishga shoshildi. Avstriya-Italiya chegarasida, Brennerda nemis qo'shinlari paydo
bo'lganida,   Mussolini   buni   ...   Italiya-Germaniya   ittifoqining   kuchliligini   namoyish
qilish sifatida izohlashga urindi. Gitler sherigining mehnatsevarligini yuqori baholadi. U
Mussoliniga   telegramma     yubordi:   "Men   11-martda   qilgan   ishlaringizni   hech   qachon
unutmayman". Mussolini "Mening pozitsiyam esa ikki mamlakat mustahkam do'stligiga
asoslanadi"-  deb javob berdi. Shundan so'ng, 1938-yil 16-martda Deputatlar palatasida
so'zga chiqqan Mussolini hech qachon Avstriyaning mustaqilligini "yozma yoki og'zaki,
to'g'ridan-to'g'ri yoki bilvosita" qo'llab-quvvatlashga va'da bermaganligini aytdi.
14-mart kuni Buyuk Britaniyaning jamoatlar palatasida Avstriyaning Germaniyaga
qo'shilishi   masalasi   muhokama   qilindi.   Chemberlen   parlamentga   Buyuk   Britaniya   va
Fransiya elchilari Germaniya hukumatiga Avstriyadagi zo'ravonlik harakatlariga qarshi
norozilik   xatini   taqdim   etganligi   to'g'risida   aytib   o’tdi.   Germaniya   tashqi   ishlar   vaziri
norozilikni   qabul   qilishdan   bosh   tortdi,   u   Germaniya   va   Avstriya   o'rtasidagi
munosabatlar   nemis   xalqining   ichki   ishi   va   uchinchi   davlatlarning   bu   ish   bilan   hech
qanday   aloqasi   yo'q   deb   javob   berdi.   Chemberlen   parlamentga   siyosiy ikkiyuzlamachilikning   asl   namunasini   ko’rsatdi.   Uning   so'zlariga   ko'ra   u
Germaniyaning harakatlari "jiddiy qoralashga loyiq ekan". Biroz vaqt o'tgach, 1938 yil
2-aprelda   Chemberlen   hukumati   Avstriyani   Germaniya   tomonidan   bosib   olinganligini
rasman tan oldi.
Avstriyani   egallab   olish   Fransiyada   hukumatning   yana   bir   inqirozini   boshdan
kechirayotganligiga  munosib tanbeh berolmadi. 11-mart kuni Fransiyada yana hukumat
yo'q   edi.   Ikki   kundan   keyin   sotsialistlar,   radikal   sotsialistlar   va   "respublika   ittifoqi"
vakillaridan   tashkil   topgan   Blyumning   yangi   hukumati   o'zini   "milliy   birlashish"
hukumati   deb   e'lon   qildi.   Unda   Xalq   frontining   barcha   kuchlari   -   "Torezdan
Reynogacha",   ya'ni   kommunistlardan   mo'tadil   radikallarga   qadar   birlashishga   qaror
qilingan   edi.   Ammo   kommunistlarning   ta'kidlashicha,   bu   hukumat   "mamlakat
kutganidek   emas"   edi.   Moliyaviy   doiralar   bilan   bog'liq   bo'lgan   radikallar   Xalq   fronti
dasturini   amalga   oshirishga   qiziqish   bildirmadi.   Blyum   hukumati   ichki   va   tashqi
siyosatning   biron   bir   masalasida   tashabbuskorlik   va   qat'iyatlilik   ko'rsatmadi.   Xalqaro
vaziyatni   o'zgartirishga   qodir   emas   edi,     faqat   u   Anshlyus   natijasida   Chexoslovakiya
oldidagi majburiyatlarini bajara olaman degan kafolatlar bilan cheklanib qoldi. Shunday
qilib, Avstriyani Germaniya tomonidan bosib olinishi 1938 yilda G'arbning demokratik
kuchlari   fashistik   tig’ni   qaytarishga   avvalgidan   ham   kamroq   e’tibor   berilganligini
ko'rsatdi. Ushb  dahshatli  haqiqatni 1938 yil 21-sentabrda SSSR delegatsiyasi  Millatlar
Ligasi   plenumida   qayd   etdi.   "Avstriya   davlatining   yo'q   bo'lib   ketishi   Millatlar   Ligasi
uchun ahamiyatsiz bo'lib qoldi"- dedi delegat. Endi navbat   Chexoslovakiyaga   dedi u.
Shu   sababli,   u   tegishli   jamoaviy   choralarni   ko'rish   uchun   bu   muammolarni   darhol
muhokama qilish taklifi bilan rasmiy ravishda boshqa buyuk kuchlarga murojaat qildi.
"Afsuski,   bu   taklif,   -   ta'kidladi   Sovet   vakili   Millatlar   Ligasi   plenumidagi   nutqida,"
yetarlicha  baholanmadi. "
Angliya-Italiya shartnomasi (1938 yil 16-aprel).
Angliyadagi   Chemberlen   hukumati   fashist   bosqinchilari   bilan   til   biriktirish
siyosatini   olib   bordi.   Avstriyani   Germaniya   bosib   olganligi   haqiqiy   e'tirof   etilgandan
so'ng, Britaniya diplomatiyasi Italiya bilan muzokaralarni yakunlashga shoshildi. Italiya hukumati ham bundan manfaatdor edi, chunki Angliyadan kelgusi harbiy to’qnashuvlar
uchun zarur bo'lgan kreditlarni olishga umid qildi.
Maxsus   eslatmada   Italiya   qo'shinlarini   Ispaniyadan   evakuatsiya   qilish   shartlari
ko'rsatilgan edi. Italiya hukumati Buyuk Britaniya hukumatining Ispaniyadan chet ellik
ko'ngillilarni   evakuatsiya   qilish   bo'yicha   kelishuvga   to'liq   amal   qilganligini   tasdiqladi.
Ushbu   shartnoma   ingliz   jamoatchilik   fikri   uchun   ustun   edi.   Chemberlen   bu   masalada
1938 yil 22-fevralda Jamoalar palatasida Italiya bilan kelishuvga erishishning dastlabki
sharti "muhojirlar" ning Ispaniyadan chiqib ketishiga Italiyaning roziligi degan bayonoti
bilan   bog'liq   edi.   To'g'ri,   Italiya   hukumati   faqat   "chet   ellik   muhojirlarni   Ispaniyadan
mutanosib   ravishda   evakuatsiya   qilish"   ga   rozilik   bildirgan.   Bu   "muhojirlar"   olib
chiqish majburiyatini kechiktirish yoki to'liq bajarmaslik uchun yo’l edi.
Shu   bilan   birga,   Angliya-Italiya   shartnomasi   Italiyaning   Ispaniyaga   nisbatan
majburiyatlarini   bajargandan   keyingina   kuchga   kirishi   to'g'risida   qaror   qabul   qilindi.
Biroq, buni amalga oshirish sanasi aniqlanmadi. 
Barcha   bahsli   masalalar   olti   hafta   ichida   hal   qilindi.   1938   yil   16   aprelda   Pert   va
Siano   Rimda   Angliya-Italiya   shartnomasini   imzoladilar.   Bu   turli   xil   bahsli   masalalar
bo'yicha   ilgari   erishilgan   barcha   eski   deklaratsiyalar   va   kelishuvlarni   tasdiqladi:   1937
yil   2-yanvarda   O'rta   yer   dengizi   to'g'risidagi   deklaratsiya,   Yaqin   Sharqdagi   ba'zi
hududlarga   oid   kelishuv,   targ'ibot   to'g'risidagi   deklaratsiya,   Tai   ko'li   nizomi,   harbiy
xizmatga chaqirish, Suvaysh kanali to'g'risidagi deklaratsiyasi va boshqalar edi.
Yangi   shartnomaga   binoan   Angliya   va   Italiya   o'zaro   "yaxshi   qo'shnichilik
munosabatlari"   o'rnatishga   va'da   berishdi.   Angliya   Habashistonni   Italiya   tomonidan
bosib   olinishini   tan   oldi.   Italiya   harbiy   kontingentini   Liviyada   tinchlik   chegaralariga
qadar qisqartirishga va'da berdi. 
Angliya-Italiya bitimiga qonuniy ko'rinish berish uchun Italiyaning Habashistonga
bo'lgan   huquqlarini   tan   olish   masalasi   Liga   Kengashiga   qo'yildi.   1938   yil   12-mayda
Galifaks   Ligaga   "faktlar   bilan   hisoblashishni"   taklif   qildi.   "Agar   faktlarga   e'tibor
berilmasa,   hech   narsani   yutib   bo'lmaydi   va   ko'p   narsani   yo'qotish   mumkin",   -   dedi
Buyuk   Britaniya   tashqi   ishlar   vaziri   Millatlar   Ligasiga.   "Millatlar   Ligasi   qanchalik buyuk  bo'lsa   ham,  uning   xizmat   qilishi   kerak  bo'lgan   maqsadlar   yanada   muhimroq   va
bu   maqsadlarning   eng   kattasi   tinchlikdir."   Kengashning   ushbu   yig'ilishida   qatnashgan
Negus, Ligada tinchlikni saqlashning turli xil yo'llari borligini eslatishga urindi
Londonning   aralashmaslik   qo'mitasi   aslida   isyonchilarga   to'liq   harakat   erkinligini
berdi. Isyonchilar qo'shinlari O'rta dengizga yetib borib, Ispaniya respublikasi hududini
ikkiga   bo'lishga   muvaffaq   bo'lishdi.   Ispaniya   hukumati   rahbari   Xuan   Negrin   Parijga
uchib   ketdi   va   u   yerda   Fransiya   hukumatidan   yordam   so'rab   murojaat   qildi.   Ammo
Blyumning   ikkinchi   hukumati,   birinchi   hukumat   singari,   fashistik   kuchlar   bilan
janjallashishdan qo'rqardi va Angliya bilan sovuq munosabatdan qo'rqardi. 1938 yil 10-
aprelda   yangi   hukumat   hokimiyat   tepasiga   keldi,   unga   Eduar   Dalade   boshchilik   qildi.
Jorj   Bonne   Fransiyaning   moliyaviy   doiralari   va   ayniqsa   Aka-uka   Lazerlar   banki   bilan
chambarchas   bog'liq   bo'lgan   tashqi   ishlar   vaziri   etib   tayinlandi.   Daladye-Bonne
hukumati   fransuz   moliyaviy   oligarxiyasi   va   fashistlar   bilan   kelishuvga   erishmoqchi
bo'lgan reaksion doiralar rahbarligiga ergashdi. Aprel oyining oxirida Dalade va Bonne
Londonga   yetib   kelishdi.   Chemberlen   va   Galifaks   bilan   olib   borgan   muzokaralarining
natijasi  Ispaniyani  fashistlarga qurbon qilish to'g'risidagi  qaror edi. Ushbu xiyonatning
yakuniy   harakati   1938-yil   may   oyida   Millatlar   Ligasi   Kengashining   sessiyasida   bo'lib
o'tdi.
Ispaniya   Respublikasi   nomidan   Ispaniya   tashqi   ishlar   vaziri   Alvares   del   Vayo
Kengash   yig'ilishida   so'zga   chiqdi.   U   Millatlar   Ligasi   ustavining   Liga   a'zolari
tomonidan   tajovuzkorga   qarshi   jamoaviy   harakatlarni   nazarda   tutgan   16-moddasini
qo'llashni talab qildi.
Ushbu   dramatik   uchrashuvning   guvohi   Ispaniya   delegatsiyasi   Kompromiserlar
bilan   uch   kun   davomida   olib   borgan   kurashini   tasvirlaydi.   "Bu   tomosha   bo'ldi,"   deb
yozadi u, - pafos va fojialarga to'la edi. Nihoyat, Senor del Vayo tomonidan Kengashga
taklif   qilingan   qaror   ovozga   qo'yildi.   Lord   Galifaks   va   Jorj   Bonne   tomonidan   o'lik
sukunat o'rtasida aytilgan "Yo'q" so’zi yuzga tarsaki singari eshitildi. Zaldagi keskinlik
toqat   qilib   bo'lmaydigan   bo'lib   qoldi.   Faqat   bitta   Sovet   vakili   Ispaniyani   qo'llab-
quvvatladi. Yonimda Shveytsariya gazetasi muxbirining yig'layotganini eshitdim. Senor del   Vayo   va   uning   hamrohi   yig'ilishni   boshlarini   baland   ko'targan   holda   tark   etishdi.
Mehmonxonaga   kirishda,   shubhasiz,   xijolat   chekkan   Bonne,   uni   o'rab   olgan
jurnalistlarga u boshqacha yo'l tutishi mumkin emasligini tushuntirishga urindi: "Ammo
Fransiya   Ispaniyani   bosqinchilar   qurboniga   aylanishiga   yo'l   qo'ymaydi!"   Kimdir   xitob
qildi: "Siz Ispaniyani o'ldirdingiz!" Pale Bonne shoshilib orqaga chekindi. "
Chexoslovakiyaning mustaqilligiga tahdid .
1938 yil 20-fevralda Gitlerning Reyxstagdagi tahdidli nutqidan bir oz vaqt o'tgach,
Fyurer   "chegaraning   narigi   tomonida   yashovchi   10   million   nemislarni"   birlashtirish
niyati   borligini   e'lon   qildi.   Chexoslovakiya   armiyasi   shtabi   boshlig'i   general   Kreychi
Chexoslovakiya hukumati tomonidan ko'rilgan mudofaa choralari to'g'risida hisobotida.
"Biz   respublikamizga   rasmiy   ravishda   urush   e'lon   qilmasdan   hujum   qilish   ehtimoli
haqida bilamiz va bizning armiyamiz bunday urush bizni hayratda qoldirmasligi uchun
to'liq   tayyor",   dedi.   Chexoslovakiya   hukumati   Shkoda   harbiy   zavodlarini   quruqlikka
ko'chirishni,   uning   sakkizta   aviatsiya   zavodida  tunu-kun  ishlashni   joriy   etishni,   sanoat
va   oziq-ovqat   resurslarini   safarbar   qilish   rejalarini   bajarishni   buyurdi.   Chexoslovakiya
o'z mustaqilligi uchun kurashda oxirigacha qarshilik ko'rsatishga qat'iy qaror qildi.
Ammo Chexoslovakiyaning taqdiri ushbu respublikani o'zaro yordam shartnomasi
bilan   bog'lab   turgan   Fransiyaga   bog'liq   edi.   Chexoslovakiya   ittifoqchisi   uchun   katta
harbiy va siyosiy ahamiyatga ega edi. Uning ilg'or harbiy texnika va mukammal kadrlar
bilan   ta'minlangan   armiyasi   Yevropadagi   eng   yaxshi   qo'shinlardan   biri   edi.
Chexoslovakiyada   qudratli   harbiy   sanoat   mavjud   bo'lib,   uning   texnik   darajasi   juda
muhim   darajaga   ko'tarildi.   Respublikaning   Germaniyaga   yaqin   atrofidagi   geografik
pozitsiyasining   o'zi   fransuz   ittifoqchisiga   uni   Fransiya   va   nemislar   o'rtasida   qurolli
to'qnashuv   yuz   bergan   taqdirda   nemis   tajovuzkorining   orqasiga   zarba   berish   uchun
kuchli musht sifatida ishlatish imkoniyatini berdi.
Biroq,   1938   yil   28-30   aprel   kunlari   Londonda   Dalade-Bonne   va   Chemberlen-
Galifaks   o'rtasida   bo'lib   o'tgan   muzokaralardan   so'ng,   Fransiya   hukumati   mustaqil
tashqi siyosat haqida hatto o'ylab ham ko’rmadi. Bu Gitler hukumati bilan to'qnashuvni
oldini olish va Chexoslovakiya  va Gitler  Germaniyasi  o'rtasidagi  munosabatlarni  tinch yo'l   bilan   hal   qilish   uchun   barcha   sa'y-harakatlarni   amalga   oshirish   uchun   har   qanday
sharoitda Britaniya diplomatiyasining talabiga qo'shildi.
Nemis   fashistik   matbuoti   azaldan   Chexoslovakiyaning   Sudet   viloyatida
nemislarning   talablarini   qondirishni   talab   qilib   keladi.   Ushbu   nemislar   orasida
Germaniyaga   qo'shilish   tarafdori   bo'lgan   faol   targ'ibot   Genlen   boshchiligidagi   "Sudet-
partiyasi"   tomonidan   olib   borilgan.   Germaniya   Avstriyani   qo'lga   kiritgandan   so'ng,
Genlenliklar   Parlamentda   Chexoslovakiya   uchun   ham   hal   qiluvchi   soat
yaqinlashayotganini  e'lon qilishdi. Genlen partiyasi  Sudet uchun "hududiy muxtoriyat"
talab   qildi.   Glinkaning   reaksion   Slovakiya   partiyasi   Slovakiya   uchun   ham   xuddi   shu
avtonomiyani izladi.
Gitler   Germaniyasining   diplomatiyasi   Chexoslovakiya   hududiga   hech   qanday
da'volari   yo'qligiga   bir   necha   bor   ishontirdi.   1938   yil   11-mart   oqshomida,   Avstriyani
bosib olish arafasida, Gering Mastniyni Chexoslovakiya vakilini o'z saroyiga taklif qilib
suhbat   o'tkazdi.   Gering   Mastniyga   "Germaniya   Chexoslovakiyaga   nisbatan   yomon
niyatlari   yo'qligi"   va   shuning   uchun   Chexoslovakiya   va   uning   taqdiridan   qo'rqadigan
hech   narsa   yo'qligiga   ishontirdi.   Gering   o'zining   va'dalarining   samimiyligi   uchun
"sharaf   so'zi   bilan"   va'da   berganini   aytdi.   Va   bularning   barchasi,   Chexoslovakiyaning
o'zi,   Germaniya   va   Avstriya   o'rtasida   murakkabliklar   yuzaga   kelganda,   butunlay
xotirjam   bo'lib   qoladi   va   o'z   armiyasini   safarbar   qilishdan   tiyiladi   degan   umidni
ifodalash bilan yakunlandi. O'sha kuni kechqurun Mastniy o'z missiyasidan Praga bilan
telefon   orqali   bog'lanib,   hukumatiga   Geringning   kafolatlari   to'g'risida   xabar   berdi.
Elchiga darhol Gering yoniga qaytib, unga Chexoslovakiya hech qachon harbiy qo’shin
safarbar qilimasligini yetkazish topshirildi. Ertasi kuni ertalab Gering Mastniyga telefon
qilib,   nemis   qo'shinlariga   Chexoslovakiya   chegarasidan   15   kilometr   uzoqlikda
to'xtashga buyruq berilganligini aytdi. Kunning ikkinchi yarmida Gering emas, Gratlar
nomidan   Neyrat   Natsional   Sotsialistik   hukumatning   Mastniyga   bergan   ishonchini
tasdiqladi.
Chexoslovakiya   tashqi   ishlar   vaziri   Kroft   darhol   Fransiya   elchisi   Delakruga
Germaniya   hukumatining   bayonotlari   to'g'risida   xabar   berdi.   Kroft   Avstriyani   bosib olish   "Chexoslovakiya   uchun   o'ta   jiddiy   tahlika"   tug'dirishini   tan   oldi,   ammo
respublikaga   hozircha   zudlik   bilan   xavf   yo'qdek   deb   tushindi.   Bundan   tashqari,
Germaniya   hukumatining   o'zi   Chexoslovakiyaga   yalpi   urush   olib   borish   uchun   hujum
qilishidan   qo'rqadi.   1938   yil   12-martda   Chexoslovakiyaning   Londondagi   vakili
Massarik   Germaniya   hukumatidan   Geringning   barcha   bergan   kafolatlarini   tasdiqlash
uchun   iltimos   bilan   Lord   Galifaksga   murojaat   qildi.   Shu   munosabat   bilan   Buyuk
Britaniyaning   Berlindagi   elchisi   Genderson   Geringga   iltimos   bilan   murojaat   qildi.
Germaniya hukumati "Germaniya-Chexiya munosabatlarini yaxshilashga qaratilgan eng
jiddiy   xohishga   berilib   ketganini"   mamnuniyat   bilan   tasdiqladi.   Demokratik   davlatlar
diplomatiyasida Gitler hukumati odatda o'zining tajovuzkor rejalarini eng tinch va'dalar
bilan   yashirganiga   ishonch   hosil   qilish   uchun   yetarlicha   holatlar   bo'lgan   ko'rinadi.
Ammo   bu   diplomatiya   Gitlerni   tinchlantirish   va   uning   keyingi   hujumini   Sharqqa
yo'naltirish uchun eng zaif mamlakatlarni qurbon qilishga oldindan tayyor edi.
SSSRni ajratib qo’yishga urinishlar.
1938   yil   23-martda   Devis   o'zining   kundaligida   faqat   Sovet   diplomatiyasi
Chexoslovakiya   pozitsiyasini   to'g'ri   baholaganini   ta'kidladi.   Darhaqiqat,   SSSR
diplomatiyasi   fashistlar   Germaniyasidan   Yevropaning   kichik   davlatlariga   tahdid
soluvchi    xavfni   bilar   edi.  Sovet   Ittifoqi  deyarli  yolg'iz  qolgan  holda   demokratiyaning
xalqaro   manfaatlarini   himoya   qildi.   Xususan,   uning   diplomatiyasi   Millatlar   Ligasi
nizomini   himoya   qilishni   o'z   zimmasiga   oldi,   bu   hanuzgacha   tajovuzkorlarga   qarshi
jamoaviy   kurash   uchun   ishlatilishi   mumkin   edi.   Ayni   paytda   Millatlar   Ligasini   sobiq
rahbarlari deyarli qolmadi. Ular avvalgi pozitsiyalardan voz kechib, sovet diplomatiyasi
istehzo   bilan   ta'kidlaganidek,   "tajovuzkorlar   xayrixohlari   ligasi"   yoki   "tajovuzni
rag'batlantirish uchun jamiyat" tashkil etishdi.
Millatlar   Ligasi   Kengashi   tushunmovchiliklarning   achinarli   manzarasini   taqdim
etdi.   Chili   hukumati   Millatlar   Ligasidan   chiqishini   e'lon   qildi.   Shveytsariya   Liga
a'zosining   majburiyatlarini   bajarishdan   bosh   tortdi.   Ispaniya   va   Habashiston   aslida
Millatlar   Ligasidan   tashqarida   edi.   Fashistik   tajovuzkorlarning   sheriklari   Gitler   bilan hamkorlikdagi   so'nggi   to'siqlarni   olib   tashlash   uchun   Ligani   isloh   qilishni   qat'iy   talab
qildilar.
"Deutschland   -   England"   birinchi   marta   Neyratning   Buyuk   Britaniyaning
Berlindagi   elchisi   Genderson   bilan   suhbatining   stenogrammasini   nashr   etdi.   Bu   ingliz
diplomatiyasi   yon   berib   borganligi   va   nemis   diplomatiyasining   pozitsiyasi   naqadar
bemalol   bo'lganligini   ko'rsatadi.   "Bugun   menga   Buyuk   Britaniyaning   elchisi   tashrif
buyurdi, - deb yozgan Neyrat 1938 yil 26-yanvarda, - va menga hukumat uni Londonga
Galifaks   bilan   suhbati   asosida   qanday   qadamlar   qo'yish   kerakligini   aytishga
chaqirayotgani   to'g'risida   xabar   berdi   ...   Genderson   Germaniya   Millatlar   Ligasiga
qaytgani   va   yana   isloh   qilingan   Millatlar   Ligasiga   yangitdan   kirish   masalasini
muhokama qilishimiz mumkinligiga ishonch hosil qilishni xohladi. Biroq, men unga bu
masala   to'g'risida   umuman   gapirishni   istamasligimni   aytdim.   Men   o'zimni   Millatlar
Ligasiga   nisbatan   pozitsiyamiz   to'g'risida   yetarlicha   aniqlik   bilan   aytdim.   Ammo,
hozirgi Jenevadagi muzokaralardan Angliya endi Millatlar Ligasini isloh qilish bo'yicha
munozarani davom ettirish uchun yetarli jasorat ko'rsatmayotganini ko'ryapman ".
Suhbat Jenevada Liga ustavining 16-moddasi bo'yicha munozara olib borilayotgan
paytda bo'lgan. Uni  bekor  qilishni  Millatlar  Ligasining bir qator  a'zolari  talab qilishdi,
ular   yuzaga   kelishi   mumkin   bo'lgan   xalqaro   mojarolar   va   harbiy   to’qnashuvlarda
qo'llarini   yechishni   xohlashdi.   Polshaliklar   ayniqsa   g'ayratli   edilar,   Polshani   Millatlar
Ligasi   doirasidagi   "beshinchi   ustun"   ga   aylantirdilar.   Millatlar   Ligasi   ustavini   isloh
qilish bo'yicha  takliflar  va loyihalar  28-qo'mita deb nomlangan  yig'ilishida muhokama
qilindi.   1938   yil   1   fevralda   SSSR   vakili   ushbu   qo'mita   bilan   gaplashdi.   Uning
ta'kidlashicha,   Millatlar   Ligasi   ustavining   16-moddasini   bekor   qilish   yoki
kuchsizlantirishga   urinishlar   kollektiv   xavfsizlik   g'oyasi   muxoliflarining   tazyiqi
natijasidir. "16-moddaning ma'nosi bo’yicha jamoaviy xavfsizlik mavjud emas, hamma
o'zi uchun, Xudo hamma uchun" degan xulosaga kelganlar bilan bahslashish befoyda ",
- dedi Sovet vakili. Sovet   delegatsiyasining   ushbu   qat'iy   pozitsiyasi   tajovuzkorlar   bilan   kelishuv
tarafdorlarining   Millatlar   Ligasida   16-moddani   bekor   qilish   to'g'risida   qaror   qabul
qilishiga to'sqinlik qildi.
Sovet   diplomatiyasi   tomonidan   Polshaning   Litvani   egallashga   bo'lgan
urinishlariga,   fashistik   Germaniya   bilan   Avstriya   kabi   qat'iy   javob   qaytarilmadi.
Avstriyaning   Germaniyaga   qo'shilishidan   ikki   kun   o'tgach,   Polshada   Litvaga   qarshi
namoyishlar boshlandi. Polsha qo'shinlari Polsha-Litva chegarasida to'plangan edi. 1938
yil   17-martda   Polsha   hukumati   Tallindagi   diplomatik   vakili   orqali   Litva   hukumatiga
ultimatum   qo'ydi.   Unda   Litvadagi   "Polsha   ozchiliklari"   huquqlarini   kafolatlovchi
konvensiya   tuzilishi,   shuningdek,   Vilnoni   Litva   poytaxti   deb   e'lon   qilgan   Litva
konstitutsiyasining bandi bekor qilinishi talab qilindi. Agar ultimatum rad etilsa, Polsha
harbiylari   "Kaunasga   yurish"   qilish   va   24   soat   ichida   Litvani   bosib   olish   bilan   tahdid
qilishgan.
Polsha-Litva mojarosi Sharqiy Yevropada urushga aylanib ketish xavfini tug'dirdi.
Buyuk   Britaniya  va   Fransiyaning   diplomatik   vakillari   Polsha   va  Litvaning  zo'ravonlik
harakatlaridan   voz   kechish   kerak   degan   chaqiriqlari   bilan   cheklandilar.   Faqat   Sovet
hukumati   Polsha-Litva   mojarosini   tinch   yo'l   bilan   hal   qilishga   faol   yordam   ko'rsatdi.
Sovet   hukumati   Polshaga   Litvaning   erkinligi   va   mustaqilligiga   tajovuz   qilmaslikni
tavsiya qildi. Sovet diplomatiyasining ushbu aralashuvi tufayli Polsha va Litva o'rtasida
qurolli   to'qnashuv   xavfining   oldi   olindi.   Polyaklar   Litvaga   bo'lgan   talablarini   bir
nuqtada   -   diplomatik   aloqalarni   o'rnatish   bilan   chekladilar   va   Litvaning   qurolli
bosqinidan voz kechdilar.
SSSR   hukumati   Litvaning   diplomatik   himoyasi   bilan   cheklanib   qolmadi.
Chexoslovakiya   va   Fransiyaga,   agar   xohlasa,   yordam   berishga   tayyorligini   bildirdi.
Biroq   Devis   1938   yil   23-martda   Davlat   departamentiga   yozgan,   "Yevropa
demokratiyalari   o'z   pozitsiyalarini   mustahkamlashni   xohlamaydilar,   bu   yerda
(Moskvada)   mavjud   bo'lgan   kuchdan   real   foydalanish   ,   Mussolini   va   Gitlerga   qarshi
birlashgan   frontning   bir   qismi   sifatida   Angliya   va   Fransiya   kerak,   ammo   bu   davlatlar
tomonidan qasddan aksi qilinayapti, go’yoki fashistlar bilan   harakat qilingandek. Ular tez   orada   shunday   vaziyatni   vujudga   keltirishadiki,   Sovet   Ittifoqi   o'zini   butunlay
yakkalab   qo'yadi   yoki   hattoki   Fransiyaga   nisbatan   befarq   pozitsiyada   Angliyaga   esa
nisbatan   dushmanlik   pozitsiyasini   oladi.     Ayni   paytda,   "bu   yerda   ishchi   kuchining
zahiralari   juda   katta.   Mamlakat   shunday   manbalarga   egaki,   u   muqarrar   ravishda
Yevropadagi va butun dunyodagi   o'sib borayotgan barcha sohalarda ulkan ta'sirga ega
bo'ladi.     Angliya   va   Fransiya   hukumatlari   Sovet   Ittifoqidan   qochib,   uni   yolg'izlikka
mahkum   etishga   intilayotganlarini   ko'rib,   fashistik   tajovuzkorlar   bloki   g'alaba
qozonadi”.- dedi
Bunday   siyosat   Gitler   va   Mussolinining   rejalari   uchun   qulayroq   bo'lishi   mumkin
emas   edi.   To'liq   ishonch   bilan   harakat   qilish   uchun   natsistlar   o'zlarini   orqa   tomondan
ta'minlashlari   kerak   edi.   Buning   uchun   Sovet   Ittifoqi   e'tiborini   va   kuchlarini   Uzoq
Sharqqa   yo'naltirish,   unga   Yaponiyadan   xavf   tug'dirish   yaxshiroq   edi.   Gitler
diplomatiyasi   bu   yo'nalishda   astoydil   ishlay   boshladi.   Yaponiya   harbiylari   nemis
ittifoqchisining   rejalarini   bilish   uchun   bordi.   Uning   matbuoti   SSSRga   qarshi   urushni
targ'ib   qildi.   Sovet-Manchuriya   chegarasida   uni   Yaponiya-Manchuriya   qo'shinlari   va
samolyotlari   tomonidan  chegara  buzish   hollari  tez-tez  uchrab  qoldi.  Oxir-oqibat,  1938
yilning   yozida   bu   jiddiy   qurolli   to'qnashuvga   olib   keldi.   Xasan   ko'li   yaqinidagi
janglarda   Qizil   Armiya   yapon   tajovuzkorlariga   qattiq   zarba   berdi.   U   butun   dunyoga
Sovet hukumatining tinchlikparvar siyosati Sovet Ittifoqi qurolli kuchlarining dahshatli
qudrati   qanday   ekanligini   ko'rsatdi.   Bunday   saboqni   olgan   Yaponiya   hukumati   Sovet
hududidagi   harbiy   reydlarni   to'xtatishga   majbur   bo'ldi.   Sovet-Manchuriya   chegarasini
aniqlashtirish uchun SSSR va Yaponiya o'rtasida rasmiy muzokaralar boshlandi.
Chexoslovakiyadagi may inqirozi.
Uzoq   Sharqdagi   bo’lgan   voqealar   Sovet   Ittifoqining   Yevropa   ishlariga
aralashishiga   to'sqinlik   qilishiga   ishongan   fashistik   diplomatiya   Chexoslovakiyaga
qarshi   rejalarini   amalga   oshirishga   shoshildi.   1938   yil   15-mayda   Londondagi   ‘New
York Herald Tribune’ gazetasi xabariga ko'ra na Fransiya va na SSSR Chexoslovakiya
uchun   urushga   kirishmaydi;   slavyan   respublikasini   himoya   qilish   uchun   urush   qilish
Angliya   uchun   ahamiyatsiz.   Chexoslovakiya   o'zining   barcha   imkoniyatlari   bilan xabardor bo'lsin; unga Sudet nemislari masalasini tinch yo'l bilan hal qilishning yagona
yo'li bo'lishi kerak.
Shubha   yo'qki,   Chexoslovakiyaga   yuborilgan   bu   ogohlantirish   hali   ham   Gitler
bilan kelishuvga erishishga  intilayotgan Chemberlen diplomatiyasi  tomonidan belgilab
qo'yilgan.   Ta'kidlash   joizki,   yuqorida   aytib   o'tilgan   Londondagi   xabarning   Amerika
gazetasida chop etilishidan ikki kun oldin, Gitlerning agenti Genleyn Pragadan Angliya
poytaxtiga kelgan. U 13 va 14-may kunlari Londonda ikki kun bo'ldi. Shu vaqt ichida u
Britaniya   parlamentining   bir   qator   a'zolari   va   hatto   muxolifat   vakillari   bilan
uchrashishga   muvaffaq   bo'ldi.   Ushbu   rahbarlarning   barchasi   bilan   Genleyn
Chexoslovakiyadagi   vaziyat   haqida   gaplashar   ekan,   ushbu   respublikaning   kelajakdagi
taqdiri   to'g'risidagi   savolga   yagona   to'g'ri   yechim   uning   parchalanishi   bo'lishini
ta'kidladi.   Genleynning   harakatlari   o'z   samarasini   berdi.   1938   yil   14-mayda
Amerikaning   "Nyu-York   Times"   gazetasida   taniqli   ingliz   publitsisti   Avgurning
maqolasi   paydo   bo'ldi.   Ushbu   maqola   ostida   Rossiyaning   yirik   moliyaviy
ishbilarmonlari Lazar Polyakovning o'g'li, Aleksandr III va Nikolay II davrida xususiy
maslahatchi   unvoniga   ega   bo'lgan   rus   muhojiri   Vladimir   Polyakov   temir   yo'l
shartnomalari   va   bank   firibgarliklari   qilganligi   ochiqlandi.   Angliyaga   ko'chib   kelgan
Vladimir  Polyakov o'zining beparvo qalamini  Britaniya moliya egalari  va Konservativ
partiyaning hukmron doiralari xizmatiga bag’ishlagan jurnalist sifatida shuhrat qozondi.
Avgur   ushbu   gazetada   chop   etilgan   maqolasida   Chemberlen   mustamlakachilik
imtiyozlari va Chexoslovakiyani bo’lish evaziga Gitlerdan yevropada urush qilmaslikni
sotib olishga qarshi emasligini ma’lum qildi.
Tez   orada   ingliz   diplomatiyasi   matbuotga   ta'sir   o'tkazishdan   Chexoslovakiya
hukumatiga   to'g'ridan-to'g'ri   bosim   o'tkazishga   o'tdi.   Genderson   Berlindan   Londonga
telegraf orqali nemis qo'shinlari Chexoslovakiya chegarasi tomon harakatlanayotganini
aytdi. Shundan so'ng, Chexoslovakiya hukumati Gitlerning harbiy yurishiga zudlik bilan
safarbarlik   bilan   javob   bergani   haqida   xabar   berildi.   Chexoslovakiya   armiyasi   to'liq
jangovar  tayyorgarlikda,  fashistlar   hujumiga hal   qiluvchi  javob  qaytarish  uchun signal
kutib, chegaraga yaqinlashdi. London xavotirga tushdi. Chexoslovakiya vakili Massarik bilan suhbatda Galifaks
uni   Sudet   nemislarining   talablarini   qondirish   orqali   urushning   oldini   olish   zarurligiga
qat'iyat   bilan   ishontirdi.   Shunga   qaramay,   hukumat   Gendersonga   Germaniya
hukumatidan   Chexoslovakiya   chegarasiga   nemis   qo'shinlarini   olib   borish   qanday
maqsadda   amalga   oshirilganligini   so'rashni   buyurdi.   Ribbentrop   odatdagi   beparvoligi
bilan   Buyuk   Britaniya   elchisiga   Londonni   tashvishga   soladigan   hech   narsa   yo'q   deb
javob berdi: odatdagi "mahalliy xarakterdagi harakatlar" bo'lib o'tdi.
Chexoslovakiya   chegarasida   ikki   nemisning   o'limini   eslatib,   darhol   Ribbentrop
Chexoslovakiyaga qarshi tahdidlarga o’tdi. Shunga qaramay, Britaniya hukumati nemis
qo'shinlarini Chexoslovakiya chegarasida yanada ko'proq to'planishi muqarrar ravishda
fransuz   qurolli   kuchlarining   safarbarligini   keltirib   chiqarishi   haqida   nemislarni
ogohlantirishni   zarur   deb   bildi.   Shunda   Buyuk   Britaniya   chetda   qola   olmaydi.   Buni
eshitgan Ribbentrop nihoyat o'zini yo'qotdi. U Gendersonga g'azab bilan javob qaytardi,
agar   urush   bo'lsa,   u   umumiy   xarakterga   ega   bo'lsa,   unda   Fransiya   aybdor   bo'ladi.
Germaniyaga kelsak, 1914 yildagi kabi, u ham qiyinchiliklarga duch keladi.
Ribbentropning   g'azabi   tasodifiy   portlash   emas   edi.   Germaniya   hukumati
Germaniyaning   Chexoslovakiyaga   qarshi   harbiy   choralaridan   qo'rqqan   Fransiya   o'z
ittifoqchisi va Germaniya o'rtasida qurolli to'qnashuv yuz berganda Angliyadan yordam
so'ramoqchi   ekanligini   bilar   edi.   Daladye   hukumati   vahima   kayfiyatida   edi.   Bir
tomondan Germaniya va Italiya Fransiyaga qarshi Ispaniyadan zarba berishlari mumkin
edi, chunki bu yerda ularning yordami bilan fashizm g'alaba qozondi; boshqa tomondan,
o'sha   Germaniya   agar   Fransiya   Chexoslovakiyaga   yordamga   kelsa   Fransiya   sharqiy
chegarasiga   hujum   qilish   bilan   tahdid   qilgan.   Daladye   diplomatiyasi   o'zini   ispan
xavfidan sug'urta qilish uchun hamma narsani qilishga harakat qildi. Fransiya hukumati
yana   Ispaniya   chegarasini   yopib   qo’ydi.   Ispaniyada   fashizmni   qo'llab-quvvatlashni
Pireneyda tinchlik va chegara xavfsizligini ta'minlash bayrog'i ostida amalga oshirdi. Bu
respublika   Ispaniyasining   to'liq   blokirovkasini   anglatardi.   Fransiyaning   hukmron
doiralari, o'zlarining sinfiy hukmronligini saqlab qolish uchun, Ispaniya xalqi huquqidan
ko'ra,   fashistlarga   yordam   berishni   afzal   ko'rishdi.   Palatada   yirik   biznes   manfaatlarini himoya   qilgan   respublika   Ittifoqi   demokratiyasi   guruhining   yetakchisi   Flandinning:
"Frankoga qarshi siyosat Fransiya manfaatlariga zid keladi", deb aytishi bejiz emas edi.
Chemberlen   hukumati   Daladyening   fransuz   burjuaziyasining   hukmron
guruhlarining   mo'tadilligi   va   ehtiyotkorligini   isbotlashga   qaratilgan   sa'y-harakatlarini
qadrlamasligi   mumkin   emas   edi.   Angliya   diplomatiyasi   fransuz   sinfdoshiga   qatiy
ishongan   edi.   U   Gitler   Germaniyani   Chexoslovakiya   va   Sovet   Ittifoqi   tomonidan
qo'llab-quvvatlanadigan Angliya-Fransiya koalitsiyasi  oldida o'zini bunday urush xavfi
ostiga   qo'ymasligiga   umid   qildi.   Darhaqiqat,   o'zining   harbiy   ustunligiga   hali
ishonmagan   Gitler   Chexoslovakiyaga   ochiqchasiga   hujum   qilishga   jur'at   etmadi.   U
Chemberlen   sheriklarining   dunyoni   Chexoslovakiyani   parchalash   evaziga   sotib   olish
istagidan foydalanib, boshqa yo'lni tanladi.
Genlenyning   Sudet   partiyasiga   tegishli   mandat   berildi.   1938   yil   26-mayda   u
Sudetning   "milliy   nizomini"   asos   qilib   olib,   Chexoslovakiya   hukumati   bilan
muzokaralarni   davom   ettirdi.   Shu   tarzda,   Gitler   uchun   inglizlar   va   fransuzlar   bilan
yakuniy kelishuv uchun vaqt kerak bo'ldi.
Rensimenaning   missiyasi   va   Angliya-Fransiya   diplomatiyasining
Chexoslovakiyaga bosimi.
1938   yil   iyul   o'rtalarida   "Kliveden   klikasi"   ning   taniqli   vakillaridan   biri
Londonderri   Markizi   yana   Gitler,   Gering   va   Ribbentrop   bilan   uchrashish   uchun
Berlinga   bordi.   Ushbu   muzokaralarning   samarasi   Gitlerning   Chemberlenga   "shaxsiy
xabarlari" edi. Bu xabarlar 18-iyul kuni Londonga olib kelingan va Gitlerning adyutanti
kapitan Videmann tomonidan Galifaksga topshirilgan.
Gitlerning   takliflari   Parijda   muhokama   qilindi,   u   yerda   Galifaks   19-iyul   kuni
Angliya   qirollik   vakillari   bilan   keldi.   Uchrashuvlarda   Daladye   va   Bonne   ishtirok   etdi.
Angliya-Fransiya   muzokaralari   eng   katta   maxfiylik   ostida   bo'lib   o'tdi.   Keyinchalik
ma'lum   bo'lishicha,   Gitlerning   takliflari   maqbul   deb   topilgan.   Parijda   tez   orada   razil
Myunxen kelishuvi uchun asos bo'lgan qarorlar qabul qilindi.
1938   yil   22-iyulda   Angliya   Chexoslovakiyadan   "Yevropani   tinchlantirish"   uchun
qat'iy   choralar   ko'rishni   talab   qildi.   Chexoslovakiya   hukumati   Genlenyning   "Karlsbad punktlari"   ni,   ya'ni   Sudet   nemislari   partiyasi   tomonidan   ishlab   chiqilgan   Sudetenland
hududiy avtonomiyasining dasturini ko'rib chiqishga tayyor ekanliklarini aytdi. Ammo
ma'lum   bo'lishicha,   Genleyn   va   uning   sheriklari   avvalgi   talablaridan   mamnun
emasdilar. 1938 yil 29-iyulda Genlayn Breslovda ommaviy deklaratsiya e'lon qildi va u
yerda   Gitler   pan-germanizm   tamoyillarini   e'lon   qildi:   har   qanday   mamlakatda   barcha
nemislar "faqat Germaniya hukumati, Germaniya qonunlari va nemis qonining ovoziga"
itoat qilishlari kerak edi.
Britaniya diplomatiyasi Chexoslovakiya hukumatiga eng kuchli bosim o'tkazishga
qaror   qildi.   3-avgustda   Chemberlenning   komissari,   London   shahrining   magnatlaridan
biri  Rensimen  Pragaga yetib keldi. Unga tomonlar  o'rtasida "xolis  vositachi"  bo'lishga
va ularni iloji boricha tezroq kelishuvga erishishga ko'rsatma berildi. Berlin Rensieman
topshirig'ining   asl   maqsadini   yaxshi   bilar   edi.   Fashistik   Germaniya   hukumati
muvaffaqiyat   qozonish   uchun   namoyishkorona   qo'rqituvchi   pozitsiyani   qabul   qildi.
Germaniyaning   g'arbiy   chegaralarida   yangi   istehkomlar     qurildi.   Armiya   ehtiyojlari
uchun   rekvizitsiyalar   amalga   oshirildi.   Nemis   samolyotlari   Chexoslovakiya   hududi
bo'ylab   doimiy   ravishda   uchib   yurdi.   Germaniyada   hukumat   ta'tillari   bekor   qilindi.
Shifokorlar   va   hamshiralarning   ro'yxatga   olinishi   e'lon   qilindi.   Gdansk   va   Polsha
koridoridan uncha uzoq bo'lmagan joyda harbiy manyovrlar tashkil etildi. Ularda hatto
Gitlerning o'zi qatnashgan. 22-avgust kuni Germaniyaga kelgan Vengriya regenti Xorti
bilan Gitler Kilga yo'l oldi. Germaniyaning yangi dengiz floti tekshiruvi bo'lib o'tdi. U
yerdan Gitler va uning mehmoni dahshatli dengiz qal'asiga aylangan Geligolandga yo'l
oldilar.   Xorijiy   harbiy   attashega   Gitler   Germaniyasining   jangovar   flotining   kuchi
ko'rsatildi. 110 zamonaviy harbiy kemalar, 37 ta suvosti  kemalari, yangi  "Gnayzenau"
harbiy   kemasi   taklif   etilgan   mehmonlar   oldida   manyovrlar   qildi.   Quruqlikda   chet
elliklarga   tanklar,   zirhli   texnika,   moto   piyoda   askarlar   ko'rsatildi.   Jangovar
aviatsiyaning   kuchli   otryadlari   havoga   ko'tarildi.   Hamma   narsa   nemis   urush
mashinasining buzilmas kuchi taassurotini berish uchun hisoblab chiqilgan edi.
Fashistlar   Germaniyasining   harbiy   qudratining   dahshatli   namoyishi   Rensimenom
tomonidan   Chexoslovakiya   hukumatini   qo'rqitish   va   uni   yanada   tezroq   bosib   olish
uchun   xizmat   qilishi   kerak   edi.   1938   yil   1-sentyabrda   Gitler   Genleynni   o'sha   paytda Gering,   Gess   va   Gebbels   bo'lgan   Berxtesgadenga   chaqirdi.   Bu   yerda   Genleynga
Rensimenning barcha murosali takliflarini rad etish va Sudet orolini nemislarga zudlik
bilan topshirishni talab qilish buyurilgan.
1938   yil   7-sentabrda   London   Times   gazetasida   maqola   e'lon   qilindi,   unda
chexlardan   Sudet   orolini   Germaniyaga   ortiqcha   gap-so’zlarsiz   topshirishni   so'rashgan.
Maqola   Angliya   va   Yevropadagi   demokratik   doiralarning   g'azabiga   sabab   bo'ldi.
Angliya va  Fransiyadagi   Gitler   tarafdorlari,  Chexoslovakiyaning   qaysarligi  Yevropada
umumiy   urushga   sabab   bo'lishi   mumkinligi   haqida   ochiq   gapira   boshlashdi.   Ushbu
falokatni oldini olish uchun Chexoslovakiyani Germaniyaning barcha talablarini so'zsiz
qondirishga majbur qilish kerak edi.
1938   yil   12-sentyabrda   u   Nyurnbergda     nutq   so'zladi.     Bu   nutqida   Gitler   nemis
armiyasi va aviatsiyasining qudratini har tomonlama oshirish va Germaniyaning g'arbiy
chegarasida "Gigant istehkomlar" ni qurish uchun 28-may kuni buyruq berganini e'lon
qildi.
Shu kunlarda Yevropadagi keskin vaziyatni Cherchill o'zining "Yevropa inqirozi"
maqolasida   keskin   aks   ettirgan.   "Germaniya   safarbarlikni   keng   yo'lga   qo'ydi,   -   deb
yozgan   u,   -   harbiy   flot   safarbar   qilindi,   havo   kuchlari   hushyor   holatda,   armiyaning
uchdan   ikki   qismi   urush   holatida   ...   Markaziy   Germaniyadan   qo'shinlarning   harakati
Reyn   chegarasida   harakatda,   Chexoslovakiya   atrofida   va   yangi   qo'lga   kiritilgan
Avstriya   hududlarida   ulkan   qurolli   kuchlar   birlashtirilmoqda   ...   Gitler   tomonidan
belgilangan   paytda   qonli   voqea   yoki   qo'zg'olon   yetishmayapti,   shunda   hujum   uchun
vaqt kelgan bo’ladi ».
Yevropaning   tinchligiga   tahdid   soluvchi   falokatning   oldini   olish   mumkinmi?   ..
"Agar   Buyuk   Britaniya,   Fransiya   va   Rossiya   birgalikda   Gitlerga   nota   bilan   murojaat
qilsalar, - deb davom etdi Cherchill, - Chexoslovakiyaga  qarshi hujum ularning zudlik
bilan  birgalikdagi  harakatlarini   talab  qiladi   va  buni  Gitlerga  yetkazish   kerak;  agar  shu
bilan birga Ruzvelt ham ushbu nota AQSh tomonidan ma'naviy qo'llab-quvvatlanishini
e'lon qilsa ... unda hali ham umid qilish mumkin ... sivilizatsiyalashgan dunyo falokatga
uchramasligiga ... " Ammo   Cherchill   Fransiyadan   behuda   umidvor   edi.   Uning   hukumati   fashistlar
Germaniyasiga   qarshi   kurashga   eng   kam   moyil   hukumat   edi.   1938   yil   12-sentyabrda
Fransiya   tashqi   ishlar   vaziri   Jorj   Bonne   hukumatga   general   Gamelinning   Fransiya
qurolli kuchlari holati to'g'risidagi hisobotini taqdim etdi. Ushbu hisobotdan Bonnetning
fikriga ko'ra, Fransiya Germaniya bilan qurolli to'qnashuv xavfini yenga oladi.
Bu   ataylab   aldash   edi.   Keyinchalik,   Pertinaks   va   Jeneveva   Tabui   kabi   bilimdon
fransuz   jurnalistlari   u   haqida   o'z   xotiralarida   batafsil   gapirdilar.   Myunxen   mojorosi
davrida   fashistlar   Fransiyani   chulg'ab   olgan   dahshatli   yolg'on   haqida   gapirib,   shunday
yozadi:
«12 sentyabr kuni Bonne safarbarlik masalasida vazirlarga murojaat qilganida, eng
katta   yolg’on   sodir   bo'ldi.   Tashqi   ishlar   vaziri   Gamelinning   armiya   holati   to'g'risidagi
hisobotidan   mohirlik   bilan   uning   siyosati   uchun   foydali   deb   hisoblagan   narsalarning
barchasini   chiqarib   tashladi   va   qolganlarini   qoldirdi.   U   bizning   harbiy   texnikamizda
bo'shliqlar   bo'lganligi   haqida   xabar   berdi,   ammo   hisobotning   yanada   tinchlantiruvchi
bo'limlari   haqida,   xususan,   oxirgi   xatboshisi   haqida   so'z   yuritmadi.   Pertinaksning
aytishicha,   ma'ruza   muallifi   general   Gamelin   London   va   Parijda   o'z   nuqtai   nazarining
pessimistik Bonn memorandumidagi buzilishiga qarshi norozilik bildirgan.
1938-yil   aprel   oyida   Londonga   safari   oldidan   Daladye   va   Bonnega   yozgan
maktubida   Gamelin   Chexoslovakiyani   himoya   qilish   mumkin   va   himoya   qilish   kerak
deb   ta'kidladi.   U   Chexoslovakiyadan   strategik   chegaralarini   mustahkam   chiziq   va
Moraviya   yo'lagi   bilan   saqlab   qolishlarini   talab   qildi.   U   shu   daqiqada   nemis   armiyasi
fransuzlar va chexoslovaklarga qaraganda kuchsizroq ekanligini, ayniqsa tanklar soni va
sifati   jihatidan   zaifligini   hisobga   oldi.   General   Gamelin   Fransiyadagi   "Gitler   bilan
tinchlik Voroshilov bilan birga unga qarshi urush qilishdan yaxshiroq" deb hisoblagan
reaksion   harbiy   doiralarga   rioya   qilmadi.   Aksincha,   u   Bartuning   Fransiya-Sovet
munosabatlarini   mustahkamlashga   qaratilgan   siyosatini   faol   qo'llab-quvvatladi   va
Lavalemning   Fransiya-Sovet   shartnomasini   Fransiya   xavfsizligi   uchun   dahshatli
oqibatlarga   olib   keladigan   halokatli   manyovr   deb   hisobladi.   Gamelin   Polshaning antisovet   pozitsiyasini   qoraladi   va   SSSR   va   Chexoslovakiya   o'rtasidagi   yaqinlashishni
olqishladi. 
Buyuk   Britaniya   hukumati   Fransiya   xabariga   e'tibor   qaratdi.   Biroq,   baribir
nemislarga   ta'sir   o'tkazishga   umid   qilib,   Fransiya   hukumatining   bir   qator   safarbarlik
choralarini   ko'rishiga   qarshi   chiqmadi.   Mustamlaka   qo'shinlari   Afrikadan   Fransiyaga
yetib kelishdi. O'z navbatida, Britaniya qo'mondonligi flotni ogohlantirishga buyurdi.
Gitler orqaga chekinmaslikka qaror qildi. U yana Nyurnbergda Germaniya o'zining
harbiy   tayyorgarligini   yakunlaganligini   e'lon   qildi;   u   eng   jiddiy   sinovlarga   dosh
berishga tayyor, bundan tashqari u har qanday iqtisodiy blokadaga dosh berishga imkon
beradigan mo'l hosil yig'di.
Germaniyaning   italiyalik   ittifoqchisi   o'sha   kunlarda   jangovarlikni   ancha
kamaytirdi.  Popolo d  'Italia  gazetasida   ochiq xat   e'lon  qilindi,  uning muallifi, ehtimol,
Mussolinining   o'zi   edi.   Ushbu   maktubning   ohanglari   ancha   murosaga   keltirilgan   edi:
fashistik Italiya Chexoslovakiya ustidan Angliya va Fransiya kabi kuchlar bilan qurolli
to'qnashuvga   kirishi   ehtimoli   borligi   sezildi.   Qanday   bo'lmasin,   gazeta   Rensimen   va
Beneshga   Chexoslovakiyada   ushbu   respublikaning   kelajagi   taqdiri   masalasini   hal
qiladigan plebitseyni o'tkazishni taklif qildi. 
1938   yil   15   sentabrda   Chemberlenning   Berxtesgadendagi   Gitler   bilan
uchrashuvi.
Ammo   London   baribir   murosaga   umid   qilmoqda   di.   14-sentyabr   kuni   kechqurun
hukumat Yevropadagi xavfli inqirozni bartaraf etishga qaror qildi va Bosh vazirni Gitler
bilan shaxsiy uchrashuvga Germaniyaga yubordi. Ushbu qaror darhol Berlin va Parijga
yetkazildi.   Berlin   fyurer   Buyuk   Britaniya   bosh   vaziri   bilan   uchrashishdan   xursand
bo'ladi   ..."   deb   dadillik   bilan   javob   qaytardi   ...   Daladye   hukumati   Chemberlenning
"dadil" qarorini iliqlik bilan ma'qulladi.
1938   yil   15-sentyabrda   70   yoshli   Buyuk   Britaniyaning   bosh   vaziri   hayotida
birinchi   marotaba   samimiy   samolyotga   o’tirib,   o'zining   "hurmatsiz"   hamkasbining
oldiga   tashrifni   amalga   oshirishga   kirishdi.     Xuddi   shu   kuni,   Chemberlen   va   uning
sheriklari   Vilson   va   Streng   Gitler   tomonidan   Berxtesgadenda   qabul   qilindi.   Bu   yerda ingliz   mehmonlari   va   mezbon   o'rtasida   uch   soatlik   suhbat   bo'lib   o'tdi.   Gitler   Sudet
nemislarining yakuniy va to'liq "o'z taqdirini  o'zi  belgilashini" talab qildi. Chemberlen
ushbu   talabga   javob   berishni   kechiktirishni   so'radi.   u   Angliya   hukumati   tomonidan
Fransiya   va   Chexoslovakiya   bilan   kelishilgan   qarorni   qabul   qilish   uchun   Londonga
qaytish   zarurligiga   ishora   qildi.   Xuddi   shu   kuni   Gering   Buyuk   Britaniya   elchisi
Genderson   bilan   suhbat   o'tkazdi.   Gering,   beparvolik   bilan   emas,   Buyuk   Britaniya
vakiliga:   "Germaniya   bu   ikkinchi   va   oxirgi   uchrashuvni   kutadi   (Chemberlen   bilan),
lekin   u   bundan   buyon   kutmoqchi   emas   ...   Agar   Angliya   Germaniyaga   qarshi   urush
boshlasa, u urush natijalarini tasavvur qilish qiyin. Bitta narsa aniq, - deya qo'shimcha
qildi Gering tahdid bilan, - urush oxirigacha ko'p chexlar omon qolmaydi.
  Londonga   qaytib   kelgandan   so'ng,   Chemberlen   Daladye   va   Bonnni   u   yerdagi
uchrashuvga   taklif   qildi.   18-sentyabr   kuni   ertalab   ular   samolyotda   Londonga   yetib
kelishdi. Aerodromda ularni katta olomon kutib turardi. U fransuzlarni hayqiriqlar bilan
kutib   oldi:   “Gitlerga   hech   qanday   imtiyozlar   yo'q!   Chexlarni   qo'llab-quvvatlang!   ..   ".
Biroq, fashistik kuchlarga qarshi qat'iy qarorni qo'llab-quvvatlovchilar umidsizlikda edi.
Chemberlen   ham,   uning   fransuz   mehmonlari   ham   Gitler   Germaniyasi   bilan   kelishish
uchun   Chexoslovakiyani   qurbon   qilishga   qaror   qilishdi.   16-sentyabr   kuni   Pragadan
jo'nab   ketgan   Chemberlenning   komissari   Rensiman   xuddi   shunday   xulosaga   keldi.
Buyuk   Britaniya   bosh   vaziriga   taqdim   etilgan   memorandumda   u   nemis   aholisi   ko'p
bo'lgan   Chexoslovakiyaning   chegara   hududlarini   zudlik   bilan   Germaniyaga   o'tkazish
tarafdori   edi.   Shu   bilan   birga,   Rensimen   Chexoslovakiyada   qo'shnilariga   qarshi   olib
borilayotgan   tashviqotlarga   chek   qo'yishni,   Chexoslovakiya   hukumatidan   unga   ruxsat
berishini tavsiya qildi! qo'shnilarini hech qanday sharoitda ularga hujum qilmasliklariga
va ularga qarshi boshqa davlatlar oldidagi majburiyatlardan kelib chiqadigan tajovuzkor
harakatlarni   boshlamasligiga   ishontirish   va   nihoyat,   Chexoslovakiyaga   imtiyozlar
asosida   Germaniya   bilan   savdo   bitimini   tuzishni   taklif   qildi.   Chexiya   vatanparvarlari
jim   turishlari   kerak   edi.   Chexoslovakiya   tomonidan   Fransiya   va   SSSR   bilan   tuzilgan
o'zaro   yordam   shartnomalarini   bekor   qilish   taklif   qilindi;   Chexoslovakiyaga   qarshi
Germaniya bilan tobelik shartnomasi  tuzildi. Chexoslovakiya  hukumati  19-sentabrdagi
nota   bilan   Yevropa   urushining   oldini   olish   uchun   Sudet   orolini   darhol   Germaniyaga topshirishi   kerakligi   to'g'risida   xabar   oldi.   Aslida,   ittifoqchilar   Chexoslovakiyaga   eng
qattiq   ultimatumni   taqdim   etishdi:   ular   undan   o'z   joniga   qasd   qilishni   talab   qilishdi.
Daladye va Bonne Parijga qaytib kelishdi. Fransiya vazirlar mahkamasi ko'pchilik ovoz
bilan   ularning   pozitsiyasini   ma'qulladi.   Hukumat   yig'ilishidan   so'ng   Bonne
Chexoslovakiyaning   elchisi   Osusskiyni   taklif   qildi   va   unga   qarorini   e'lon   qildi.
Bonetning   ofisidan   chiqib,   Osusskiy   uni   o'rab   olgan   jurnalistlarga   shunday   dedi:
"Mening mamlakatim hatto tinglanmasdan ham hukm qilindi".
20-sentyabr   kuni   soat   19:30   da   Angliya   va   Fransiya   elchilari   Chexoslovakiyadan
javob oldilar. Chexoslovakiya  hukumati  Angliya va Fransiyaning qarorini qayta ko'rib
chiqishni   va   1925   yilgi   Germaniya-Chexoslovakiya   shartnomasiga   muvofiq   masalani
hakamlik   sudiga   yuborishni   so'radi.   Chemberlen   qaysar   chexoslovakiyaliklar   bilan
boshqa   tilda   gaplashishga   qaror   qildi.   Xuddi   shu   kuni   kechqurun   London   nomidan
ingliz   elchisi   Nyuton   Chexiya   hukumatiga   "agar   u   yana   davom   etsa,   Buyuk   Britaniya
hukumati   uning   taqdiri   bilan   qiziqishni   to'xtatadi"   deb   xabar   berdi.   Fransuz   elchisi
Delakruo ingliz hamkasbidan qolishmadi, o'z navbatida, uning tahdidli ogohlantirishini
qo'llab-quvvatladi.
21-sentyabr   kuni   tungi   soat   ikkida   Prezident   Benes   ikkala   elchining   kelishi   bilan
uyqudan uyg’ondi. Bu ularning bir kun ichida beshinchi tashrifi edi.
Kecha  mehmonlari   Beneshga   ultimatum  topshirdilar, uning mazmuni  keyinchalik
Chexoslovakiya   targ'ibot   vaziri   Gugo   Vavrechka   tomonidan   e'lon   qilindi.   Vakillar   o'z
hukumatlari nomidan Chexoslovakiyaning zudlik bilan va so'zsiz taslim bo'lishini talab
qildilar.   Chexoslovakiya   hukumati   "agar   u   Angliya-Fransiya   rejasini   qabul   qilmasa,   u
holda   butun   dunyo   Chexoslovakiyani   muqarrar   urushda   yagona   aybdor   deb   bilishini"
tushunishi kerak edi. Chexoslovakiya rad etish bilan Angliya-Fransiya birdamligini ham
buzadi,   axir   Fransiya   Chexoslovakiyaga   yordamga   kelsa   ham   Angliya   urushga
kirmaydi.
"Agar chexlar ruslar bilan birlashsalar, - deya qo'shimcha qilishdi elchilar, - urush
bolsheviklarga   qarshi   salib   yurishi   xarakterini   olishi   mumkin.   Shunda   Angliya   va
Fransiya   hukumatlari   uchun   chetda   qolish   juda   qiyin   bo'ladi.   "   Benesh   elchilarni   o'z talablarini   yozma   ravishda   bayon   etishga   taklif   qildi.   U   Fransiyaning   ittifoq
shartnomasini buzganligi rasmiy hujjatda qayd etilishini xohlardi. Aftidan Benesh ham
vaqtdan   yutib olishga umid qilgan, u hali  ham  Fransiya vazirlar mahkamasining ba'zi
a'zolarini qo'llab-quvvatlashiga umid qildi.
Chexoslovakiyadagi   xalq   va   armiya   taslim   bo'lishni   qat'iyan   rad   etdi.   Bosh   vazir
Goja   boshchiligidagi   Chexiya   nufuzli   agrar   partiyasigina   Angliya   va   Fransiya
hukumatlari  tomonidan qo'llab-quvvatlanadigan Gitler  talablariga yon berishni  qo'llab-
quvvatladi.   Praga   Vazirlar   Mahkamasi   majlisida   Ittifoqchilarning   ultimatum   masalasi
muhokama   qilindi.   21-sentyabrda   taslim   bo'lish   to'g'risida   qaror   qabul   qilindi   ...   "Biz
do'stlarimizning   yordamiga   bog'liq   edik,   -   deb   o'qidi   bu   haqda   e'lon   qilingan   rasmiy
e'lon,   -   lekin   ular   bizni   kuch   bilan   tahdid   qila   boshlaganlarida,   inqiroz   jiddiyligi   aniq
bo’ldi. Shuning uchun do'stlarimiz bizga qurbonliklar orqali erkinlik va tinchlikni sotib
olishni maslahat berishdi, chunki ular o'zlari bizga yordam bera olmadilar ... Respublika
Prezidenti   va   hukumatimiz   boshqa   hech   narsa   qila   olmadilar,   chunki   biz   o'zimizni
yolg'iz  qoldirdik. "  Shu kuni   targ'ibot  vaziri  Vavrechka  Chexoslovakiya   hukumatining
boshqa   iloji   yo'qligini   radio   orqali   e'lon   qildi.   "Do'stlarimiz   va   ittifoqchilarimiz   bizni
shartlarni qabul qilishga majbur qilishdi, - dedi vazir," Bizni  qalbimizni toraytiradigan
qarorni   qabul   qilishga   jur'at   yetishmasligi   sabab   bo'lmadi   ...   Keling,   falokat   paytida
bizni tark etganlarni qoralamaylik, tarix shu kunlarda o'z hukmini e'lon qiladi. "
Chemberlen Godesburgda.
Bu   orada   Chemberlen   yana   Germaniyaga   yo'l   olgan   edi.   Uning   Gitler   bilan
ikkinchi   uchrashuvi   22-sentabr   kuni   Godesburgda   bo'lib   o'tdi.   Angliya   Bosh   vaziri
Gitlerga   Sudet   nemislari   haqidagi   muammo   Angliya   va   Fransiya   hukumatlari
tomonidan Germaniyaning xohishlariga qat'iy muvofiq ravishda hal qilinganligini aytdi.
Chemberlen Gitler undan mamnunligini bildirishini kutgan. Ammo kutilmaganda u
umuman boshqacha gap eshitdi. "Kechirasiz, - dedi Gitler, - ammo endi bu bizga kerak
emas."   Gitler   darhol   nimani   xohlashini   tushuntirib   berdi.   Ma'lum   bo'lishicha,   u   bir
vaqtning   o'zida   Germaniyani   do'stona   munosabatlar   bilan   bog'lab   turgan   Vengriya   va
Polshaning hududiy qismlarini talab qilgan. Katta qiyinchilikda Chemberlen Gitlerning yangi   talablarini   muhokama   qilish   kerakligini   e'lon   qildi.   Bunda   uning   Gitler   bilan
suhbati to'xtadi. Kechasi, Chemberlen uni qamal qilgan jurnalistlarga: "Vaziyat umidsiz
deb   ayta   olmayman",   dedi.   Britaniya   bosh   vazirining   bu   so'zlari   umumiy   shov-shuvni
yanada  kuchaytirdi.  Muzokaralar  boshi   berk  ko'chaga  o'xshab  qoldi.  Shunga  qaramay,
Chemberlen   ularni   davom   ettirishga   qaror   qildi.   Vilson   va   Gendersonga   Ribbentrop
yoniga   ga   tashrif   buyurib,   nemis   takliflarini   yozma   ravishda   topshirishini   buyurdi.
Ribbentrop nemis memorandumi kechqurun tuziladi, deb javob berdi. 23-sentyabr kuni
soat   22:30   da   muzokaralar   qayta   boshlandi.   Nemis   memorandumi   chexlardan   Sudet
orolining eng muhim hududlarini qo’shib olishni bu ishni 26-sentyabr kuni ertalab soat
6 da boshlashni va uni 28-sentyabrdan kechiktirmay bajarishni talab qildi. Chemberlen
Gitlerga nemis memorandumi asosan ultimatumdan boshqa narsa emasligini ta'kidladi;
ammo,   u   ixtiyoriy   ravishda   murosaga   keltiradigan   va   urushda   mag'lubiyatga
uchramagan davlatga taqdim etildi. Uzoq tortishuv boshlandi. Oxir oqibat Gitler qo’shib
olishni 1 oktabrga qoldirishga rozi bo'ldi.
24-sentyabrda   Chemberlen   Londonga   uchib   ketdi.   U   yerga   yetib   borgach,   u
shoshilinch   ravishda   Vazirlar   Mahkamasini   chaqirdi.   Kechqurun   Galifaks
Chexoslovakiya vakiliga Gitler hukumatining memorandumini topshirdi.
Germaniya   memorandumining   mazmuni   Angliyadagi   siyosiy   doiralarga   ma'lum
bo'lganida,   bu   oppozitsiya   vakillarining   keskin   noroziligiga   sabab   bo'ldi.
Chemberlenning   yarashtiruvchi   siyosatining   murosasiz   raqibi   Uinston   Cherchill,
Reuters muxbiriga bergan intervyusida g'azabini yashirmadi. "Angliya-Fransiya bosimi
ostida   Chexoslovakiyaning   parchalanishi,   -   dedi   Cherchill,   -   fashistik   Germaniya
tomonidan   kuch   ishlatish   tahdidi   oldida   Yevropa   demokratiyasining   butunlay   yo’q
bo’lishini     anglatadi.   Ushbu   taslimchilik     falokat   xarakteriga   ega.   Buyuk   Britaniya   va
Fransiya     tinchlik  va  xavfsizlikni  ta'minlash   uchun  hech  narsa   qilmaydi.   Aksincha,  bu
ikkala mamlakatni ham oxir-oqibat qarshilik ko'rsatish uchun har qanday imkoniyatdan
mahrum bo'ladigan holatga olib kelishi muqarrar. " Cherchill Angliya va Fransiyaning
Chexoslovakiyani parchalashga roziligi 25-nemis diviziyasini ozod qilishini tushuntirdi.
Endi ular Fransiyaga tahdid qilishadi. Cherchill " bo'rilarga kichik bir mamlakat berish
orqali xavfsizlikni ta'minlash mumkin" degan xayoldan yiroq bo’lishni aytdi. Qarama-qarshilikni   yengish   uchun   Chemberlen   hukumati   Britaniya   jamoatchilik
fikriga qarshi "ruhiy hujum" uyushtirishga qaror qildi. Aholini mamlakat bo'ylab harbiy
xavf kuchayganiga va agar hukumat Gitler bilan Chexoslovakiya masalasida kelishuvga
erishmasa, tinch hayot kechirishi muqarrar emasligiga ishontirish kerak edi. 22-sentyabr
kuni   Londonda   14   ta   gaz   niqobini   tarqatish   punktlari   ochildi.   Havodan   mudofaani
tashkil etish boshlandi. London parklarida yoriqlar va xandaqlar qazilgan. Qum torbalar
jamoat binolari atrofida to'plangan. Poytaxt aholisiga qishloqqa yaqinlashib kelayotgan
evakuatsiyasi haqida mish-mishlar tarqaldi.
Fransiya   hukumati,   aftidan,   London   bilan   kelishgan   holda,   undan   o'rnak   oldi.
Yarim million kishi armiyaga chaqirildi. Eng gavjum ko'chalar va maydonlarda qo'llari
bilan   belkurak   olgan   odamlar   otryadlari   paydo   bo'ldi,   qiziquvchan   parijliklar   olomoni
shoshilinch   ravishda   bomba   joylari   va   xandaqlarni   qazishdi.   Ko'p   joylarda   zenit
batareyalari o'rnatildi.
25-sentabr,   yakshanba   kuni   Chexoslovakiya   vakili   Massarik   Chemberlenga
hukumatining Germaniya memorandumiga bergan fikrlarini yozma topshirdi. "Aslida, -
dedi javobda, - bu odatda mag'lub bo'lgan xalqqa qo'yiladigan ultimatum ... Biz milliy
mavjudligimizning   haqiqiy   asosidan   mahrum   bo'lmoqdamiz.   Biz   puxta   tayyorlangan
mudofaamizning   ko'p   qismini   nemislarga   topshirishimiz   va   nemis   armiyasini
mamlakatimiz   ichiga   qo'yib   yuborishimiz   kerak   ...   Milliy   va   iqtisodiy   mustaqilligimiz
Gitler   rejasi   qabul   qilinishi   bilan   avtomatik   ravishda   yo'q   bo'lib   ketadi.   "
Chexoslovakiya   hukumati   Germaniya   memorandumini   "mutlaqo   qabul   qilinishi
mumkin   emas"   deb   tan   olganligini   e'lon   qildi.   Massarik   o'z   hukumatining   javobini
Chemberlenga topshirar ekan, Chexiya xalqi "hech qachon qullar xalqi bo'lmaydi" deb
qo'shimcha   qildi.   Biroq,   Chemberlen   Chexoslovakiyaning   e'tirozlari   haqida   eshitishni
xohlamadi.   U   qaysarlik   bilan   Chexoslovakiya   hukumati   Germaniyaning   barcha
talablarini   kechiktirmasdan   qondirishga   rozi   bo'lishi   kerakligini   ta'kidladi.   26-
sentyabrda Massarik javob xat yozdi. "Chemberlen chin dildan hayratda, - dedi elchi, -
biz o'z qo'shinlarimizni chegara istehkomlaridan olib chiqmoqchi emasmiz. Kechagina
ushbu   istehkomlarni   Angliya   va   Fransiyaning   o'zlarining   maslahati   bilan   qo'shinlar
egallab   olishganini   va   bugun   biz   ularni   yana   tozalay   olmasligimizni   ta'kidladim.   Bu ahmoq,   johil,   ahamiyatsiz   kishining   Angliya   bosh   vaziri   ekanligi   shunchaki   achinarli.
Ammo men uning uzoq qolmasligiga aminman ”.
Ayni paytda, Angliya va Fransiyada vahima kuchayib borar edi, ularni Chemberlen
va   Daladye   hukumatlari   g'ayrat   bilan   g'azablantirdilar.   Ularning   ikkalasi   ham   o'z
mamlakatlarining jamoatchilik fikrini Gitler bilan til biriktirishga   Fransiya va Angliya
Chexoslovakiyaga nisbatan o'z zimmasiga olgan majburiyatlarga ochiq xiyonat qilishga
tayyorlash   uchun   bu   "urush   shantajiga"   muhtoj   edilar.   Chemberlen   va   Daladiye   bu
xiyonatni   jamoatchilik   fikri   oldida   tinchlikni   o'rnatish   vatanparvarligi   sifatida
tasvirlashga harakat qilishdi. Chemberlen eng g'ayratlisi bo’ldi. 27-sentabrda u Gitlerga
shaxsiy   maktub   yubordi.   Unda   u   Fyurer   "zarur   bo'lgan   barcha   narsalarni   urushsiz   va
kechiktirmasdan   olishlari   mumkin   ..."   deb   ta'kidlagan.   "Men     siz   va   Chexoslovakiya
hukumati   vakili   ,   shuningdek,   Fransiya   vakili   bilan   Sudetni   o'tkazish   shartlarini
muhokama qilish uchun zudlik bilan va Berlinga kelish uchun tayyorman dedi. 
Myunxen shartnomasi (1938 yil 29-30 sentyabr).
Gitler inglizlar va fransuzlar unga Chexoslovakiyani  qurbon qilishga to'liq tayyor
ekanligiga   ishonch   hosil   qildi.   Endi   u   uyatchan   bo'lishni   zarur   deb   hisoblamadi.   26-
sentyabr   kuni   kechqurun   u   Berlin   sport   saroyida   Chexoslovakiyaga   qarshi   yangi
tahdidlar   bilan   gapirdi.   "Agar   1-oktabrga   qadar,   -   dedi   Fyurer   g'azablanib,   -   Sudetni
Germaniyaga   o'tkazib   yubormasalar,   men,   Gitler,   o'zim   ham   birinchi   askar   qatorida
Chexoslovakiyaga   qarshi   boraman".   Chemberlen   go'yoki   "tinchlikni   saqlashga"
intilayotgan   g'ayratni   ma'qullagan   holda,   Gitler   har   safar   yangi   tajovuzkor   harakatga
tayyorgarlik   ko'rganida   va   xalqaro   hushyorlikni   susaytirishga   intilganida   qilgan
bayonotini   takrorladi.   "Sudet-nemis   masalasi   hal   qilingandan   so'ng,   -   dedi   u,   -   biz
Yevropada   boshqa   hududiy   da'volarga   ega   bo'lmaymiz   ...   Chexlar   bizga   kerak   emas".
Shunga   qaramay,   bir   necha   daqiqadan   so'ng   Gitler   yana   chexlarga   zug’um   qildi.
G'azablangan   tahdidlar   uning   nutqida   chexlarning   "vahshiyliklari"   haqida   va   Sudet
nemislariga qarshi chexlar tomonidan qilingan zulm haqida qichqiriqlar bilan aralashdi.
Notiqning g'azabi uning tinglovchilariga etkazildi. Gitler Chexoslovakiya Respublikasi
Prezidenti   Beneshning   ismini   aytganda,   Sport   Saroyining   ulkan   zali   aqldan   ozgan olomonning   vahshiy   sadolari   bilan   yangradi.   "Uni   osib   qo'ying!   Uni   osib   qo'ying!   "   -
fashistlar shovullashdi.
Gitlerning   cheksiz   nutqi   nihoyat   Yevropani   qo'rqitish   va   uning   rejalariga   qarshi
turishning   so'nggi   urinishlarini   yengish   uchun   aniq   yetarli   edi.   Keyinchalik,   ma'lum
bo'lishicha, 26-sentyabr kuni erta tongda AQSh prezidenti Ruzvelt Gitler va Beneshga
o'zlarining   kelishmovchiliklarini   tinch   yo'l   bilan   hal   qilish   uchun   murojaat   bilan
murojaat   qilgan.   Sport   saroyida   yig'ilish   ochilishidan   uch   soat   oldin,   Chemberlen,
shuningdek,   o'z   vakili   Uilsonni   Gitler   yoniga   samolyotda   yuborgan   va   u
Chexoslovakiya   masalasi   bo'yicha   yangi   kuchlar   konferensiyasini   chaqirishni   taklif
qilgan.   Sport   saroyidagi   nutq   Ruzvelt   va   Chemberlenning   murojaatiga   javob   bo'ldi.
Ushbu   nutqning   ertasi   kuni   Uilson   Gitler   yoniga   ikkinchi   bor   tashrif   buyurdi.   Ammo
uning pozitsiyasi o'zgarmasligini va nemislarning "harakati" ertaga boshlanishini aytdi.
Xuddi shu kuni, boshdan oyoq qurollangan doimiy askarlar ustunlari Berlin ko'chalarida
yurish qildilar.
27-sentabrda Genderson Londondan Gitler bilan yana uchrashish va unga Angliya
va   Fransiya   hukumatlari   Chexoslovakiyadan   Sudetni   Germaniyaga   o’tkazishni   darhol
boshlashni   talab   qilganligi   to'g'risida   xabar   berish   kerakligini   bildi.   O'sha   kuni   Gering
va   Neyrat   Gitler   bilan   birgalikda   Mussolinining   nemis   qo'shinlarini   umumiy
safarbarligini   24   soatga   qoldirish   haqidagi   taklifini   muhokama   qildilar.   Kechqurun
Gendersonni ishxonasiga chaqirib, Gitler unga iltifot bilan dedi: "Mening buyuk do'stim
va   ittifoqdoshim   Senor   Mussolinining   iltimosiga   binoan   safarbarlikni   bir   kunga
qoldiryapman".
O'sha kuni Italiyaning Berlindagi elchisi Gitler bilan to'rt marta gaplashdi va Rim
bilan   kamida   yigirma   marta   telefon   orqali   bog'landi.   Gitler   bilan   to'rtinchi   suhbatda
Italiya   elchisi   unga   Mussolini   Myunxenga   shaxsan   kelishga   rozi   bo'lganligi   to'g'risida
xabar berdi.
28-sentabr   kuni   Britaniya   jamoatlar   palatasining   favqulodda   yig'ilishi   bo'lib  o'tdi.
Chemberlen   ma'ruza   qildi.   Chexoslovakiya   masalasi   bo'yicha   Berxtesgadendagi   Gitler
bilan   muzokaralar   to'g'risida   parlamentga   hisobot   berar   ekan,   bosh   vazir   Germaniya hukumati rahbarining "uning talablarini qondirgandan keyin Germaniya endi Yevropada
hech qanday hududiy da'volarga ega bo'lmaydi" degan "o'ta jiddiy ishonchni" ta'kidladi.
Shu   payt   kurer   hukumat   qutisida   o'tirgan   lord   Galifaksga   Tashqi   ishlar
vazirligining   shoshilinch   konvertini   topshirdi.   Galifaks   darhol   konvertni   ochdi.   U
tarkibidagi  hujjatni  skanerdan o'tkazib, Bolduinga ko'rsatdi. Keyin minbarga ko'tarilib,
qog'ozni   bosh   vazirning   o'ziga   topshirdi.   Hujjatga   ko'z   yugurtirib,   Chemberlen   darhol
palataga   murojaat   qildi.   "Hali   hammasini   aytganim   yo'q,   -   dedi   u."   Men   Palataga
qo'shimcha xabar yuborishim kerak. Gitler uni ertaga ertalab Myunxenda kutib olishga
chiqishini aytdi .   Gitler bilan kelishuvni orzu qilgan parlament a'zolari bosh vazirning
bayonotini gulduros qarsaklar bilan kutib olishdi.
29-sentyabr   kuni   "charchamaydigan"   Chemberlen   Germaniyaga   jo'nab   ketish
uchun   uchinchi   marta   samolyotga   o'tirdi.   Myunxendagi   Braun   uyida   12   soat   45
daqiqada   Germaniya,   Buyuk   Britaniya,   Fransiya   va   Italiyaning   vakolatli   vakillarining
konferensiyasi ochildi. Germaniyani Gitler, Angliyani Chemberlen, Fransiyani Daladye,
Italiyani   Mussolini   himoya   qildi.   Muzokaralar   tunda   soat   ikkilarda   yakunlandi.
Godesberg memorandumining shartlari to'liq qabul qilindi.
Chexoslovakiyaga barcha chegara hududlarini Germaniyaga o'tkazish taklif qilindi.
Shunday   qilib,   gap   nafaqat   Sudet   orolida,   balki   sobiq   Avstriya   bilan   chegaradosh
hududlarda   ham   bo'lgan.   Chexoslovakiyaning   o'tkazib   yuborilgan   hududlari   1   dan   10
oktyabrgacha   tozalanishi   kerak   edi.   Ushbu   hududlarda   joylashgan   barcha   harbiy
inshootlar Germaniyaga o'tkazildi. Shuningdek, kelishuv Chexoslovakiyadagi polyak va
venger milliy ozchiliklari masalasini "hal qilish" zarurligini ko'rsatdi. Shunday qilib, bu
o'z   hududining   yana   bir   qismini   Chexoslovakiyadan   Polsha   va   Vengriya   foydasiga
berishni   anglatardi.   Ushbu   masala   "hal   etilgandan"   so'ng,   Chexoslovakiyaning   qolgan
qismiga   Angliya,   Fransiya,   Germaniya   va   Italiyaga   asossiz   tajovuzlarga   qarshi
kafolatlar berilishi kerak.
Chexoslovakiyaning taqdiri Myunxenda uning hech qanday ishtirokisiz hal qilindi.
Chexiya   elchisi   va   Chexoslovakiya   Tashqi   ishlar   vazirligi   vakili   Myunxenga   faqat "konferensiya natijalarini kutish" uchun kelgan. Birortasini ham, konferensiya xonasiga
kiritishmadi.
Myunxendan ketishdan oldin, Chemberlen Gitler oldiga tashrif buyurdi va u bilan
quyidagi   deklaratsiyani   imzoladi:   “Biz,   nemis   fyureri,   reyx   kansleri   va   Buyuk
Britaniyaning   bosh   vaziri   ...   Angliya-Germaniya   munosabatlari   masalasi   ikkala
mamlakat   uchun   ham   muhim   ahamiyatga   ega   ekanligi   to'g'risida   kelishib   oldik.   Biz
ishonamizki,   kecha   imzolangan   shartnoma,   shuningdek,   Angliya-Germaniya   dengiz
kuchlari   to'g'risidagi   bitim   har   ikki   xalqimizning   bir-birlariga   qarshi   hech   qachon
urushmaslik irodasini ramziy ma'noda belgilab turadi. "
O'sha kuni kechqurun Berlindagi tinchlikparvarlik ishining muvaffaqiyatidan juda
xursand   bo'lgan   Genderson,   Chemberlenga:   "Millionlab   onalar   o'z   o'g'illarini   urush
dahshatlaridan   qutqarganing   uchun   sening   nomingga   duo   o’qishadi",   deb   jo'shqinlik
bilan yozdi.
Chemberlen   va   Daladye   poytaxtlariga   g'olib   sifatida   kelishdi.   Aerodromda   ulkan
olomon Daladyeni hayqiriqlar bilan kutib oldi: “Yashasin Daladye! Yashasin dunyo! "
Bonn   o'zini   birinchi   tinchlikparvar   deb   hisobladi.   Maxfiy   politsiya   Daladyega
tashqi  ishlar  vazirini  fond birjasida chayqovchi  va qorong'u sxemalarning ishtirokchisi
sifatida   fosh   etgan   bir   qator   hujjatlarni   taqdim   etdi.   Fransiya   vazirlar   mahkamasining
ayrim   a'zolari   tashqi   ishlar   vazirining   bu   firibgarliklari   haqida   bilishgan   va   uning
iste'fosi   masalasini   ko'tarishgan.   Ammo   Daladye   va   respublika   prezidenti   Bonnet
faoliyatining ushbu tomoniga atayin ko'z yumishdi va uning Germaniya bilan kelishuv
siyosatining eng mohir dirijyori sifatida mehnatsevarligini qadrlashdi. Darvoqe, Bonne
hukumatga   Germaniya   qurolli   kuchlarining   ustunligi   to'g'risida   aniq   noto'g'ri
ma'lumotlarni   taqdim   etgani   ma'lum   bo'lgan.   Ushbu   hisobotdan   kelib   chiqqan   holda,
Fransiya, Rossiya va Chexoslovakiya qo'shinlari "Uchinchi reyx" ning harbiy qudratiga
dosh   berolmasdilar.   Ayni   paytda,   Fransiya   Bosh   shtabida   Germaniya   armiyasi   qurolli
kuchlarini   jangovar   shay   holatga   keltirish   uchun   kamida   yana   bir   yil   kerak   bo'lishi
to'g'risida ishonchli ma'lumotlar mavjud edi. Ammo xoinlar, nemislarning pora bergan
agentlari   va   Bonne   kabi   chayqovchilar   hukumatni   va   jamoatchilik   fikrini   Gitler Germaniyasiga qarshi har qanday yo'l bilan kurashishning iloji yo'qligiga ishontirishlari
kerak   edi.   Reutersning   28-sentyabrdagi   Germaniyaning   safarbarligi   va   Gitlerning
jangovar   diviziyalari   to'g'risidagi   hisoboti   fransuz   matbuotining   ushbu   bo'limi
tomonidan zararli uydirma sifatida kutib olindi. 29-sentyabr kuni Leon Daudet fashistik
aksiya "Franchise" gazetasida soxta mish-mishlar tarqatadigan "qonli pichan" ga qarshi
chiqish   qildi.   Gitlerning   Germaniya   armiyasini   safarbar   qilish   niyati   borligini   rasman
e'lon qilgan Chemberlenning nutqidan ikki kun o'tgach, fransuz matbuotida ushbu faktni
rad   etish   paydo   bo'ldi.   30-sentyabr   kuni   Liberte   gazetasi   Daladye   va   Maren   deputati
o'rtasida ushbu masala bo'yicha bo'lib o'tgan qisqa suhbatni takrorladi:
Maren: Ammo Germaniya safarbarligi haqidagi xabarmi to’g’rimi?
Daladiye: Yolg'on!
Maren:  Reiterning telegrammasichi?
Daladiyer: Yolg'on! "
Shu   kunlarda   Uinston   Cherchill   Fransiyaga   kelganida,   fransuz   matbuotining   bir
qismi   unga   qarshi   kampaniyani   boshlab,   ushbu   britaniyalik   siyosatchini   "Birinchi
raqamli iliq ishchi" deb e'lon qildi.
5-oktabr   kuni   Jamoalar   palatasida   so'zlagan   Cherchill   Angliya-Fransiya
diplomatiyasi   faoliyatiga   dahshatli   baho   berdi.   "Biz   Buyuk   Britaniya   va   Fransiya
boshiga   tushgan   birinchi   falokatlarni   boshdan   kechirmoqdamiz",   dedi   parlament
oppozitsiyasi   rahbari.   -   Keling,   bunga   ko'zimizni   yummaylik.   Yaqin   kelajakda
Markaziy   va   Sharqiy   Yevropaning   barcha   mamlakatlari   g'alaba   qozongan   fashistik
hukumat   bilan   kelishuvga   erishishini   kutishimiz   kerak.   Markaziy   Yevropada   Fransiya
o'z xavfsizligini ta'minlashga ishongan bir qator ittifoqchilar yo'q qilindi. "
Myunxendan qaytib kelgan Chemberlen jamoat oldida qilgan chiqishlaridan birida
"bundan   buyon   avlodlar   uchun   tinchlik   kafolatlanadi"   dedi.   Cherchill   Myunxen
natijalarini   butunlay   boshqacha   baholadi.   "Angliya,"   dedi   u   achchiq   va   g'azab   bilan,   -
urush   va   uyat   o'rtasida   tanlov   qilish   kerak   edi.   Vazirlar   urushni   keyinroq   olish   uchun
sharmandalikni tanladilar. " Bundan   oldin,   1937   yil   24-martda   Buyuk   Britaniya   parlamentida   nutq   so'zlagan
Cherchill   Chemberlen   hukumatining   kelishuv   siyosatining   halokatli   oqibatlarini
bashorat   qilgan   edi.   "Agar   ingliz   millati   va   Britaniya   imperiyasi   halokatli   falokatga
duchor bo'ladigan bo'lsa," deya ogohlantirdi Cherchill, - bo'lajak tarixchilar ming yildan
so'ng, bizning siyosatimiz sirlarini tushunishga behuda harakat qilishadi. G'oliblar nima
uchun   mag'lubiyatga   uchraganini   ular   tushunmaydilar   va   qurol   maydoniga   qurollarini
qo'yib, sulh uchun ibodat qilganlar endi dunyoda hukmronlik qilishadi ".
Chexoslovakiya mustaqilligini himoya qilishda sovet diplomatiyasi.
Myunxenda   Chexoslovakiya   masalasini   muhokama   qilayotganda,   Gitler   og'zidan
ko'pik   chiqarib,   Daladye   va   Chemberlenga   Chexoslovakiyani   "Yevropada
bolshevizmning   forposti"   deb   da'vo   qildi.   Chexoslovakiya   Respublikasi   Sovet   Ittifoqi
bilan o'zaro yordam shartnomasi  bilan bog'langan edi. SSSR hukumati uni  Germaniya
bilan   urushishga   undashga   urinib     ko’rdi.   Parij   va   Londondan   Pragaga   shoshilinch
ogohlantirishlar bo'lgan edi. Chexoslovakiya Sovet Ittifoqiga ishonmasligi kerak, u juda
uzoqda,   uning   Chexoslovakiya   bilan   umumiy   chegaralari   yo'q,   nihoyat,
Chexoslovakiyaga   yordam   berish   bo'yicha   shartnoma   majburiyatlariga   qaramay,   u
urushga   kirishni   xohlamadi.   Shunday   qilib,   Fransiya   va   Buyuk   Britaniya   hukumatlari
diplomatiyasi   Chexoslovakiya   xalqining   ruhini   zaiflashtirishga   va   butun   dunyo
demokratlari oldida Sovet Ittifoqini obro'sizlantirishga urindi.
Burjua diplomatiyasining yana bir sababi bor edi. Uning rahbarlari Gitlerga qarshi
Sovet   Ittifoqi   bilan   birgalikdagi   harakatlarni   o'ylab   ko’rdilar.   Chexoslovakiyadagi
Fransiya  harbiy missiyasining  sobiq rahbari  general  Fosh Pragadagi  ba'zi  siyosatchilar
bilan suhbatida bu kayfiyatni askarlarning samimiyligi bilan ifoda etdi.
Foshning ta'kidlashicha,  Fransiya Sovet  Ittifoqi  yordamida Gitlerni  mag'lubiyatga
uchratishi   kerak   emas.   Sababi   avvalo,   jahon   jamoatchilik   fikri   ushbu   g'alabaning
sharafini Qizil Armiya hisobiga bog'lashi mumkin edi. Bu Fransiyaning milliy sharafiga
alamli   tarzda   zarar   yetkazadi.   Ammo   yana   bir   narsa   bundan   ham   muhimroq.
Bolsheviklar   yordamida   Gitlerni   mag'lubiyatga   uchratish   Sovet   Ittifoqiga xayrixohlikning   keskin   ko'tarilishiga   sabab   bo'lar   edi.   Bu   inqilobiy   sotsialistik
harakatining   xavfli   o'sishiga   yordam   berardi.   Ushbu   istiqbol   hech   qachon   Fransiya
hukumatiga   yoqmadi   qilmaydi.   "Bir   so'z   bilan   aytganda,   -   deb   xulosa   qildi   general
Fosh,   -   biz   bolsheviklarni   ittifoqdosh   qilib,   Gitlerga   qarshi   turishni   istamaymiz".
Ma'lum   bo'lgan   faktlar   antisovet   diplomatiyasining   tuhmatli   uydirmalariga   zid   edi.
Sovet   hukumati   o'zining   shartnoma   majburiyatlarini   bajarishni   burch   deb   bilishini   va
gitlerchilarga   qarshi   demokratik   mamlakatlarning   jamoaviy   xavfsizligi   va   o'zaro
yordami uchun tinimsiz kurashayotganini butun dunyo bilar edi.
Sovet   Ittifoqi   Chexoslovakiya   oldidagi   xalqaro   majburiyatlariga   sodiq   qolgan
yagona   davlat   edi.   SSSR   vakili   1938-yil   21-sentabrda   Millatlar   Ligasi   plenumida,   -
Sovet   Ittifoqi   bundan   keyin   Chexoslovakiya   hukumatining   sudetliklar   bilan
muzokaralariga   har   qanday   aralashishdan   tiyiladi.   Bu   Chexoslovakiya   hukumatining
ichki ishi. Biz Chexoslovakiya hukumatiga bizni pakt bo'yicha o'z majburiyatlarimizni
bajarish   zarurligidan   xalos   qilish   uchun   nemislardan   davlat   manfaatlariga   zarar
yetkazadigan   tarzda   imtiyozlar   talab   qilishni   yo'l   qo'yib   bo'lmaydigan   deb   hisoblagan
har qanday maslahatlardan tiyildik. 
1938-yil   sentabr   oyining   boshlarida   Fransiya   hukumati   SSSR   hukumatidan
Chexoslovakiyaga   hujum   qilinsa,   uning   pozitsiyasi   qanday   bo'lishini   so'rab   ko’rdi.
Sovet   hukumatining   javobi   aniq   va   to'g'ridan-to'g'ri   edi   darhol   SSSR,   Angliya   va
Fransiya vakillarini chaqirish;  ushbu kuchlar nomidan Chexoslovakiyaga  nemislarning
so'zsiz   hujumi   paytida   yordam   berilishi   to'g'risida   ogohlantiruvchi   deklaratsiya   berish;
ushbu himoya vositalarini muhokama qilish uchun xuddi shu savolni Millatlar Ligasiga
yuborish;   nihoyat,   rejani   ishlab   chiqish   uchun   SSSR,   Fransiya   va   Chexoslovakiya
shtatlari   shtablari   vakillarining   texnik   maslahatini   tashkil   etish,   qo'shma   harbiy
harakatlar   qilish.   Bular   Sovet   hukumatining   takliflari   edi.   Shu   bilan   birga,   agar
Chexoslovakiya bilan tuzilgan shartnomada belgilab qo'yilganidek, Fransiyaning o'zini
himoya qilolsa, SSSR Chexoslovakiyaga  har  qanday  usulda va mavjud bo'lgan  barcha
yo'llar bilan yordam berishi ta'kidlandi. Sentabr   oyi   o'rtalarida   Chexoslovakiya   hukumatining   o'zi   SSSR   hukumatidan
Chexiya-Sovet   shartnomasiga   binoan,   agar   u   Fransiyadan   xuddi   shu   yordamni   olsa
Chexoslovakiyaga zudlik bilan va samarali yordam berishga tayyor tura olishini so'radi.
Sovet   hukumati   bu  savolga  darhol  rozilik  bilan   javob  berdi.  Ma'lumki,   Chexiya-Sovet
paktida   SSSR   Chexoslovakiyaga   Fransiya   ham   xuddi   shunday   yordam   bergan
taqdirdagina   yordam   berishini   nazarda   tutgan   edi.   Chexoslovakiyani   Germaniya-
Angliya-Fransiya   ultimatumini   qabul   qilishga   majburlash   bilan   Fransiya   aslida
Chexoslovakiyaga   yordam   berish   bo'yicha   Chexiya-Fransiya   shartnomasida   nazarda
tutilgan majburiyatlarini buzayotgani hammaga ayon edi.
Shunday   qilib,   Sovet   hukumati   Chexoslovakiyaga   yordam   ko'rsatish
majburiyatidan   rasmiy   ravishda   Chexiya-Sovet   shartnomasi   bilan   ozod   qilingan.
Chexiya-sovet   shartnomasi   bekor   qilindi.   SSSR,   avvalgidek,   agar   hukumati   xohlasa,
Chexoslovakiyani   qo'llab-quvvatlashga   tayyor   edi.   27-28-sentabr   kunlari   tanqidiy
kunlarda,   Amerika   Qo'shma   Shtatlari   Prezidenti   Germaniya-Chexiya   mojarosini   tinch
yo'l bilan hal qilish bo'yicha o'z vositachiligini taklif qilganda, Sovet Ittifoqidagi AQSh
vakili Kirk Sovet hukumati nomidan Chexoslovakiyaga jamoaviy yordam ko'rsatish va
tinchlikni   saqlash   uchun   zarur   bo'lgan   amaliy   choralarni   ko'rish   uchun   xalqaro
konferensiya chaqirish tarafdori edi.
Bu   yetarli   emas   edi.   Polsha   matbuoti   Polsha   qo'shinlarining   Chexoslovakiya
chegarasida   to'planishi   to'g'risida   xabar   tarqatganida,   Polsha   Respublikasining
Muvaqqat   ishlar   vakili   23-sentabr   kuni   kechqurun   Xalq   Komissarligiga   taklif   kiritdi.
Sovet   hukumati   nomidan   unga   Polsha   hukumati   rad   etmagan   ma'lumotlarga   ko'ra,
Polsha   qo'shinlari   Chexoslovakiya   chegarasida   to'planib   qolgan,   ular,   ehtimol,
Chexoslovakiya hududiga ko'chirilishi kerakligi aytilgan. Sovet Ittifoqi hukumati ushbu
xabarlarni darhol Polsha rad etadi deb umid qildi. Agar bu sodir bo'lmaganida va agar
Polsha qo'shinlari Chexoslovakiya  hududiga chindan ham bostirib kirgan bo'lsa, SSSR
hukumati buni so'zsiz tajovuz sifatida qabul qilgan bo'lar edi. Shu asosda, 1932 yil 25-
iyuldagi   Polsha-Sovet   hujum   qilmaslik   to'g'risidagi   shartnomani   denonsatsiya   qilishga
majbur bo'lar edi. Xuddi   shu   kuni   kechqurun   Polsha   hukumatidan   javob   bo'ldi.   Uning   ohanglari
odatdagidek   mag'rur   edi.   Biroq,   aslida,   Polsha   hukumati   bahona   qildi.   U   ba'zi   harbiy
tadbirlarni   faqat   mudofaa   maqsadida   amalga   oshirayotganini   tushuntirdi.   Ko'p   o'tmay,
xorijiy   matbuot   Polsha   qo'shinlarining   bir   qismi   Chexoslovakiya   chegarasidan   olib
chiqib   ketilgani   haqida   xabar   tarqatdi.   Shubhasiz,   Sovet   Ittifoqining   kuchli
ogohlantirishlari o'z ta'sirini ko'rsatdi.
Tuhmatchilarning   hiyla-nayranglari   fosh   etildi.   Jenevada   Millatlar   Ligasi
Assambleyasida   Sovet   hukumatining   Fransiya   va   Chexoslovakiya   so'rovlariga   javobi
e'lon qilindi. Shu tariqa reaksionerlarning provokatsion fitnasi to'xtatildi. Ammo SSSR
dunyo oldida umumiy vahima, qochqinlik va xiyonat paytida butunlay xotirjam bo'lgan,
shartnoma   majburiyatlariga   cheksiz   sodiqligini   isbotlagan,   xalqaro   tinchlik   va
demokratiyani   gitlerchilarga   qarshi   himoya   qilishga   qat'iy   qaror   qilgan   yagona
mamlakat   sifatida   paydo   bo'ldi.   Tuhmatchilar   yangi   hiyla-nayrangga   o'tdilar.
Chexoslovakiya inqirozini hal qilishda Fransiya va Buyuk Britaniya hukumatlari Sovet
Ittifoqi   vakillari   bilan   maslahatlashdilar,   hattoki   Myunxen   qarorlari   SSSR   hukumati
bilan ilgari kelishib olinganligi haqida mish-mishlar tarqaldi. Buning isboti sifatida ular
Bonnening   Sovet   elchisi   bilan   Parijda,   Galifaks   va   Kadogan   bilan   Londonda   SSSR
vakili   bilan   uchrashganiga   ishora   qildilar.   Keyin   4-oktabr   kuni   TASS   agentligi   ushbu
versiya hech qanday asoslanmaganligi haqida xabar qildi. SSSR elchilari bilan suhbatda
Fransiya   va   Angliya   tashqi   ishlar   vazirlari   shunchaki   ularga   gazeta   ma'lumotlarini
yetkazish   bilan   cheklandilar.   Myunxen   konferensiyasi   va   uning   qarorlariga   kelsak,
SSSR hukumati ular bilan hech qanday aloqasi yo'q edi.

Avstrayni anshlyus qilish va Chexoslovakiya masalasi (1938) Yevropada fashistik kuchlarning faoliyati. 1938-yil boshida Yevropa urush yoqasida ekanligi aniq edi. Germaniya butun harbiy kuchlarini shay holatga keltirib qo’ydi. Nemis armiyasi rahbariyatidan Gitler tomonidan olib borilgan urush borasida norozi yoki shu pozitsiyada bo’lmagan barcha shaxslar chetlashtirildi. Feldmarshal fon Blomberg iste'foga chiqishga majbur bo'ldi. Uning o'rniga general Keytel tayinlandi. Gering feldmarshal darajasiga ko'tarildi. Gitler o'zini Germaniya qurolli kuchlarining oliy bosh qo'mondoni deb e'lon qildi. Barcha mo'tadil pozitsiyadagi shaxslar davlat apparati va diplomatik bo'limdan chiqarildi. Tashqi ishlar vaziri Neyrat o'z o'rnini Ribbentropga berishga majbur bo'ldi. Londonda 18 oy davomida elchi bo'lib ishlagan bu Gitlerning xushyoqar agenti Angliyadagi fashistik tarafdorlarni to'plab, fashistlar Germaniyasining tajovuzkor harakatlarini yanada rivojlantirish uchun zarur bo'lgan ma'lumotni zahiralashga muvaffaq bo'ldi. Gitlerning ko'rsatmasi bilan Berlinga qaytib, Ribbentrop nemis diplomatiyasini fashistik ko’rinishga olib keldi. Uzoq Sharq, AQSh va Lotin Amerikasi, Afrika, O'rta yer dengizi, Ispaniya va Markaziy Yevropada fashistik bosqinchilar o'z harbiy kuchlarini to'plashdilar. 1938-yil yanvar oyida Italiya va Germaniya samalyotlari Ispaniyaning himoyasiz shaharlarini shafqatsizlarcha bombardimon qildilar. Germaniya va Italiyadan Frankoga yordamga ko'plab ko’ngilli brigadalar jo'natildi. Fashistlar respublika armiyasiga qarshi hal qiluvchi hujumni tayyorlamoqda edilar. G'arbning demokratik kuchlari orasida tobora kuchayib borayotgan fashistik tajovuzga qarshi bo'linish va chalkashliklar paydo bo’ldi. Angliyada Iden fashist bosqinchilariga qarshi kurashni tashkil qilishni talab qildi. Biroq, Chemberlen bu taklifni rad etdi. Shundan so'ng darhol Italiya va Germaniyadagi fashistik matbuot Angliya vaziriga qarshi norozilik kampaniyasini boshladi. Italiya elchisi Grandi agar Iden Angliyaning tashqi siyosati uchun mas'ul va tashqi ishlar

vaziri bo'lib tursa, Angliya-Italiya kelishuvini o'ylashdan hech ham foyda yo'qligini Chemberlenga aytdi. Fashistik kuchlar Angliya tinchligining isboti sifatida Idenning iste'fosini talab qilishdi. Angliyadagi reaksion matbuot fashistlarning Idenga qarshi harakatlarini qo'llab-quvvatladi. 1938-yil 20-fevralda Iden iste'foga chiqdi. Ertasi kuni Jamoalar palatasi yig'ilishida u parlamentga Britaniya tashqi siyosati pozitsiyasi bo'yicha hukumat boshlig'i bilan avvaldan butkul qarama-qarshi bo'lganini aytdi. "Yaqinda menga aniq bo’lgan narsa shu ediki men va Bosh vazir o'rtasida jiddiy qarama qarshiliklar va fikrlar farqi mavjud ekan”-dedi Iden Oppozitsiya yetakchisi Ettle, Chemberlenning siyosatini qoralab, u fashist hukumatlarining ko'rsatmalariga itoatkorlik bilan amal qilyapti, deb g'azab bilan ta'kidladi. Chemberlen tushuntirish berishga majbur bo'ldi. O'z mavqeini oqlash uchun u Britaniyada ishonadigan hech kim yo'qligiga ishora qildi. 1938-yil 20-fevralda Gitler Reyxstagda tahdidli nutq so'zladi. U "Yevropa matbuotining Germaniyaga qarshi keyingi hujumlariga toqat qilolmaydi ... Germaniya ikki qo'shni mamlakatda yashovchi 10 million nemis taqdiriga befarq qarab turolmaydi" deb ta'kidladi. Bu Avstriya va Chexoslovakiya masalasi edi. Gitler Germaniya armiyasi urushga tayyorligini va yaqin kelajakda uning kuchayib borishini aytib o’tdi. Germaniyaning Avstriyani bosib olishi (1938 yil 18-mart). Nemis fashistik matbuoti yana Avstriyani Germaniyaga qo'shilishi talabini ilgari surdi. Avstriyani bosib olish fashistlar Germaniyasi hukmronligi ostida "o'rta Yevropa" ni yaratish dasturini amalga oshirish yo'lidagi birinchi qadamni anglatar edi. Agar nemislar Avstriyani qo'shib olsa Chexoslovakiya Janubi-Sharqiy Yevropa va Bolqonga hujum qilish uchun strategik tayanch hududga ega bo’ladi. Germaniya-fashistik diplomatiyasi bosimiga bo'ysunib, Italiya davlati ham itoatkorlik bilan kuchli nemis sherigi tomonida bo’ldi. 1938-yil 12-yanvarda Budapeshtda chaqirilgan Italiya-Avstriya-Vengriya konferensiyasi deklaratsiya qabul qildi va unda "buyuk do'st davlatlar - Italiya va Germaniya o'rtasida o'rnatilgan va tinchlikning yangi va muhim kafolati bo'lgan samimiy hamkorlikni ma'qullash

to'g'risida" bayonot qabul qilindi. Konferensiya anti-Komintern paktini mamnuniyat bilan qabul qildi va uning ishtirokchilarining kommunizmga qarshi shafqatsiz kurash olib borishga qaror qilganligini tasdiqladi. Avstriyada Shushnig hukumati fashistlar Germaniyasiga nisbatan o'ta neytrallikni namoyish etdi. Bu fashistlarni yanada g'azablantirdi. Venadagi "Nemis klubi" deb nomlangan guruh Avstriyani "Buyuk Germaniya" tarkibiga kiritish uchun ochiq kampaniya olib bordi. Jasorat paydo bo’lgan Shushnig hukumati Venadagi milliy sotsialistik tashkilotni tarqatib yubordi va hattoki Gitlerning Avstriyadagi norasmiy vakili bo'lgan yetakchisini hibsga oldi. Shushnigning ushbu faoliyati Gitlerning juda ham jahlini chiqardi. Fon Neyrat Venaga yuborildi. Uchrashuv vaqtida, Avstriya milliy sotsialistlari namoyish uyushtirishdi. Shushnig jim turmaslikka qaror qildi. Neyratning ketishi bilan Avstriyaning "vatanparvarlik fronti" ning ta’sirli namoyishi tashkil etildi. Shushnigning jasurligi qisman Mussolinining qo'llab-quvvatlashiga ishonganligi bilan ham bog'liq edi. Ammo Avstriya hukumati rahbarining duche bilan uchrashuvi Shushnigda nisbatan umidsizlik paydo qildi. Mussolini Gitler hech qanday "shoshilinch choralar" ko'rmasligiga ishonch bildirdi. U mehmoniga Germaniya bilan kelishishni maslahat berdi. 1938-yil 11-fevralda Shushnig Berxtesgadendagi Gitler huzuriga chaqirildi. Ertasi kuni Avstriya kanslerini qabul qilgan Gitler uni bazmga ham taklif qilmadi. U Shushnigga tahdidlar bilan ko’rsatma berib, uning shartlarini so'zsiz qabul qilishni talab qildi. "Siz bu shartlarni muhokama qilmasligingiz kerak", deb buyruq berdi Gitler. «Siz aytganimdek, ularni qabul qilishingiz kerak. Agar qarshilik qilsangiz, meni butun tizimingizni yo'q qilishga majburlagan bo’lasiz. " Shushnig Gitlerning tahdidli so'zlari oqimini to'xtatmoqchi edi. Ammo bu Fyurerni g'azablanishiga sabab bo’ldi. “Siz menga ishonmaysizmi? - deb baqirdi u, - men seni ezib tashlayman! Men nemislar ko’rgan kechirgan eng buyuk rahbarman va 80 million aholisi bo'lgan Buyuk Germaniya imperiyasini yaratish mening vazifam. Men allaqachon aql bovar qilmaydigan qiyinchiliklarni yengib chiqdim va siz meni

to'xtatishni o'ylayapsiz. Mening armiyam, samolyotlarim, tanklarim shunchaki buyruq kutmoqda ". Shushnigga o’ziga kelishga imkon bermasdan, Gitler general Keytelni chaqirib, undan darhol Avstriya chegarasida turgan va birinchi nabatda hujum qilishga tayyor bo'lgan motorli brigadalar soni to'g'risida hisobot berishni talab qildi. Kotib Shushnigga Gitlerning oldindan yozib qo'ygan talablarini tutqazdi. Kanslerdan ushbu "shartnoma" loyihasini yopiq holda ko'rib chiqish talab qilindi. Ammo Shushnig o'qishni tugatmasdan, u yana Gitler yoniga chaqirildi. Yana yangi tahdidlar bilan unga Italiya, Fransiya va Buyuk Britaniyaning yordamiga umid bog'lamasligini aytdi. Shundan so'ng, Avstriya kansleri ozod qilindi. Xuddi shu kuni kechqurun Ribbentrop va Avstriya tashqi ishlar vaziri, fashist rahbarlaridan biri Gvido Shmidt Shushnigg bilan suhbatlashdilar. Ular Shushnigni quyidagi talablarga asoslanib bitim imzolashga taklif qilishdi: 1) barcha avstriyalik sotsialistlar uchun to'liq amnistiya; 2) Gitlerning himoyachisi Zeyss-Inkvartning jamoat tartibini saqlash va xavfsizlik vaziri etib tayinlash; 3) Avstriya milliy sotsialistlariga qonuniy yashash va erkin faoliyat yuritish huquqini berish. Shushnigga 1938-yil 15 -fevral kuni soat 18.00ga qadar javob berishni buyurdilar. Ammo Avstriya kansleri qochib qoldi. U Berxtesgadenni shartnomani imzolamasdan tark etdi. Berxtesgadendagi uchrashuv darhol ommaga e'lon qilindi. Demokratik kuchlar doirasida bu noroziliklarga sabab bo'ldi. Ammo Angliya, Fransiya va Italiyaning diplomatik korpuslari jim edi. Avstriya kansleri bekorga ularning qo'llab-quvvatlashini kutgan edi. U o'zini yolg'iz his qilishga majbur bo’ldi. Buni o'z ko'zlari bilan ko'rgan Shushnig Germaniya bilan kerakli shartnomani imzoladi. 28-fevralda Chemberlen shunday holatda o'zining tinchlantirish siyosatini oqlash uchun jamoalar palatasida nutq so'zlashi kerak edi. Buyuk Britaniya hukumati rahbarining tushuntirishlari Gitlerga yanada ilhom baxsh etdi. Chemberlen "12-fevral kuni Berxtesgadendagi uchrashuvdan so'ng Avstriya hukumatining choralari, Sen- Jermen shartnomasi bo'yicha zimmasiga olgan majburiyatlarga zid kelmasligini" ta’kidlab o’tdi.

Ayni paytda, Avstriyada muhim voqealar bo'lib o'tdi. Natsistlardan tashqari - jamoat xavfsizligi vaziri Zeyss-Inkvart va tashqi ishlar vaziri Gvido Shmidt, natsistlar matbuot bo'limi rahbari Vilgelm Volf kabi shaxslar zimmasiga barcha tashkiliy ishlar yuklandi. Avstriyadagi Milliy sotsialistlarning faoliyatini kuchaytirish uchun Gitler Germaniyadan eng tajribali va kuchli tashkilotchilarni yubordi. Avstriyaning barcha provinsiyalariga milliy sotsialistik komissarlar tayinlandi. Butun mamlakat bo'ylab fashistik paradlar va shovqinli namoyishlar boshlandi. 1938-yil 20-fevralda Gitler Reyxstagda Avstriyada "katta muammoning oldi olindi" degan bayonot bilan chiqdi. Ayni paytda, Avstriyaning bir qator shaharlarida Avstriya milliy mustaqilligi tarafdorlari va Milliy sotsialistlar o'rtasida qonli to'qnashuvlar yuz berdi. Keyin Shushnig so'nggi chora-tadbirga murojaat qilishga qaror qildi. 13-mart kuni Avstriyaning mustaqilligi masalasida plebitsey tayinladi. Ammo darhol Berlindan kelgan Avstriya kansleriga ikkita ultimatum talablari qo'yildi. Undan zudlik bilan plebitseyni bekor qilish va shoshilinch ravishda iste'foga chiqish to'g'risida ariza berish. Shushnig javob berishga ikkilanib qoldi. Berlin o'z buyrug'ini uch marta takrorladi. Va nihoyat, 1938-yil 11-martda Shushniga rasmiy ultimatum topshirildi. Agar Germaniya talablari bajarilmasa, o'sha kuni soat 19.30 da 200 ming nemis qo'shini Avstriya chegarasidan o'tib kirib keladi. Ultimatum muddati tugar vaqt bo'lganida, Shushnig radioda gapirib, Avstriya xalqiga iste’fosi to'g'risida xabar berdi. U ortiqcha qon to'kilishiga yo'l qo'ymaslik uchun shunday qilayotganligini aytdi. Shushnig radio va Zeyss-Inkvart orqali aholiga murojaat qilganidan so'ng darhol u Germaniya qo'shinlari Avstriyaga kirgan taqdirda ularga qarshilik ko'rsatilmasligini talab qildi. Zeyss-Inkvartning o'zi Avstriyaning yangi kansleri etib tayinlandi. Xuddi shu kuni, soat 18.00 atrofida nemis qo'shinlarining birinchi bo'linmalari Avstriya hududiga kirib keldi. Avstriya mustaqil mamlakat sifatidagi maqomini to'xtatdi. Ertasi kuni, 1938-yil 12-martda Gitlerning o'zi Avstriyaga keldi. U o'z vatani - Braunauga tashrif buyurdi. Gitler Linzda bo'lganida u yangi kansler Zeyss-Inkvart bilan uchrashdi. Venada Gitler fashistlar paradini o'tkazdi va Avstriyada plebitsey o'tkazilishini e'lon qildi. Xuddi shu kuni Vena shahriga plebitsey tayyorlash va o'tkazish