ISLOM QADRIYATLARI Reja: 1. Islom iloxiyoti, uning asosiy aqidalari. 2. Islom falsafasi olam va odamning yaratilishi, inson hayotining mazmuni, ezgulik va yovuzlik kurashi to‘g‘risida. 3. Kalom falsafasi. Imom Moturidiy ta'limoti. Abu Nasr Forobiy va Abu Ali ibn Sinoning falsafiy qarashlari. Abu Homid G‘azzoliy, Ibn Rushd falsafiy ta'limotlari. 4. Tasavvuf (sufizm) ta'limoti va tariqatlari. 5. O‘zbekiston allomalarining islom ta'limoti va dunyoviy fanlarni rivojlantirishdagi tarixiy xizmatlari.

1. Islom ilohiyoti, uning asosiy aqidalari. Islom ta'limoti bo‘yicha barcha payg‘ambarlar yagona Allohga imon keltirishga chaqirganlar va bu ularning eng asosiy vazifasi hisoblangan. Shu bilan birga ularning shariati turlichabo‘lgan. Musulmonlar islom ta'limotini Muhammad payg‘ambar (a.s.)dan o‘rganganlar. Vaqt o‘tishi bilan islom ta'limotini faqat Shu dinni yaxshi bilgan olimlar tuShuntira boshladilar. Bu ta'limotni tuShuntiruvchi fan paydo bo‘ldi. Mazkur fan turli davrlarda o‘ziga xos «al-fiqh al-akbar», «tavhid», «aqida», «kalom», «usul ad-din» kabi nomlar bilan ataldi. Uning nomlari turlicha bo‘lsada, bir mavzuni, ya'ni aqidani o‘rganishga qaratilgan. «Al-Fiqh al-akbar» atamasini birinchi bo‘lib imom Abu Hanifa ishlatgan va Shu nom bilan risola yozgan. CHunonchi fiqh so‘zi biror narsani o‘ta yaxshi, har tomonlama tuShunib, fahmlash ma'nosini bildiradi. Shuningdek, namoz, ro‘za, haj, nikoh va boshqa amaliy hukmlarni o‘rganuvchi ilmga ham fiqh deyiladi. Aqidaviy masalalarni o‘rganuvchi ilmni esa, «Al-Fiqh al-akbar», ya'ni «katta fiqh», amaliy fiqh esa, kichik fiqh hisoblanadi. Keyingi atama «usul ad-din» bo‘lib, unda shariat va dindan olingan e'tiqodiy hukmlarni o‘rganadi, ya'ni dindagi asl hukmlarni tadqiq etadi. Bir qator olimlar Shu nom bilan kitoblar ta'lif etganlar. «Tavhid» ham Allohning yagonaligini, uning sifatlarini o‘rganishga e'tibor qaratgan. Bunda Allohni yagona deb bilib, uning sifatlarini qilishga ko‘proq e'tibor qaratgan. Zero, inson uchun zarur aqidalarning eng avvali Allohning vahdoniyatiga, ya'ni yakkaligiga imon keltirish va uni o‘rganish hisoblanadi. Yana bir atama «kalom ilmi» deb yuritiladi. Islom manbalarda aqida ilmining eng mashhur nomlaridan biri ekani aytilgan. Ushbu atama aqidaga oid ishlarning mashhuri hisoblanadi. «Aqida» (ko‘p. Aqoid) bu nom boshqalaridan keyinroq, X (hijriy IV) asrda paydo bo‘lgan. «Aqida» bir narsani ikkinchisiga «mahkam bog‘lash» ma'nosini bildiradi. Islom aqidasi musulmon insonni muayyan tushunchalar bilan mustahkam bog‘lab turadigan e'tiqodlar yig‘indisi. YA'ni, biror narsaga e'tiqod qilish uchun uni hech qanday Shubha qoldirmaydigan

darajada juda yaxshi bilishdir. Ma'lum bir fikr insonning fikriga aylanib, his- tuyg‘ularini yo‘llaydigan va harakatlarini boshqaradigan holga etganda, aqidaga aylangan bo‘ladi. Aqida ilmga asoslangani uchun aqida ilmi to‘g‘ri, sog‘lom e'tiqodda bo‘lishni ta'minlaydi. Dindagi ayrim shar'iy hukmlar o‘zgarishi mumkin. Ammo sof e'tiqod o‘zgarmaydi, hukmi ham o‘chmaydi. CHunonchi Allohning yagonaligi, farishtalar, jannat va do‘zaxga imon keltirish kabi e'tiqodga oid qarashlar o‘zgarmaydi. «Kalom» so‘zi arabcha bo‘lib, lug‘atda gap, suhbat, til, so‘zlaShuv, nutq, bayon ma'nolarini anglatadi. Istilohiy ma'nonda esa, musulmonning e'tiqodi, aqidasi, dunyoqarashini ko‘rsatib beruvchi ta'limotga aytiladi. Boshqacha aytganda balog‘atga etgan musulmon kishining e'tiqod qilishi, imon keltirishi, islom dinining zaruratlari shaklida tasdiq qilishi, qalbiga mahkam bog‘lab olib undan ajralishi mumkin bo‘lmagan shar'iy e'tiqodiy hukmlardir. Tarix jarayonida olimlar uShub nomlarga oid kitoblar yozib qoldirganlar. Masalan, imom Abu Hanifa «al- Fiqh al-akbar», Abul Hasan Ash'ariy «al-Ibona an usul ad-diyona», Abul Muin Nasafiy «Tabsirat al-adilla fi usul ad-din», Moturidiy «Kitob at-Tavhid», Abu Hafs Nasafiy «Aqoid» nomli va boshqa olimlarning asarlarini keltirish mumkin. Islom ta'limotiga ko‘ra insonning ikki dunyodagi saodati aynan aqidasiga bog‘liq. Agar musulmonning aqidasi pok bo‘lsa, yo‘li to‘g‘ri bo‘ladi, qilgan barcha amallari qabul bo‘ladi va bandalik bilan sodir etgan ba'zi gunohlari afv etiladi. Biroq kishi aqidasi sof bo‘lmasa, buzuq bo‘lsa, yo‘li noto‘g‘ri bo‘ladi, qilgan amallari behuda ketadi va oxiratda jahannam ahlidan bo‘ladi deb hisoblanadi. Aqida masalasi o‘ta muhim bo‘lganidan eng birinchi payg‘ambardan boshlab, oxirgi Muhammad payg‘ambar (a.s.)gacha bu masalani Allohning o‘zi ko‘rsatib bergan. Shuning uchun aqidaviy qarashlarning asosi Qur'onda berilgan va hadislardagi ko‘rsatmalar negizida ishlab chiqilib, tartibga solingan. Sahobalar tiriklik paytidayoq aqidaviy qarama-qarshilik paydo bo‘lgan. Islomda aqidaviy ixtiloflar to‘rtinchi xalifa sahoba Alining qo‘shinidagi askarlari ichidan ajrab chiqqan, aqiyda masalasida bir necha Shubhali savollar chiqargan xorijiylar toifasi bilan Ali va u kishining Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhuga o‘xshash yaqin

safdoshlari orasida bo‘lib o‘tdi. Sahobalar davri tugab tobeinlar vaqtida vaziyat yanada o‘zgardi. CHunki bu davrga kelib din ilmlarini, ayniqsa aqidani biluvchi kishilar kamaydi va ular alohida shaxs sifatida ajralib chiqdilar. Bu davrda sof aqidaviy qarashlarga qarshi turli g‘oyalarni ilgari surgan firqa va toifalarning tarqalishi kengayib ketgan edi. Ular o‘zlarining buzuq, islomga oid bo‘lmagan fikr va qarashlarini, e'tiqodlarini tarqatib, islomning aqidasini buzishga harakat qilganlar. Shuningdek, fath etilgan erlardagi xalqlarning eski qarashlari, falsafalari, dinlari haqidagi o‘z tushuncha va tafakkurlari mavjud bo‘lgan. Shuning sababidan ular islom ta'limotini tuShunib olishlari qiyin kechgan. Qur'on oyatlari va hadislarni o‘zlarining eski qarashlari asosida tushunishlari ham bo‘lgan. Bunga bir necha sabablar bor: fath ishlari sababli islom erlarikengaydi. Islom dushmanlari esa, islom nomidan turli g‘oyalarni tarqatishga uringanlar; fath etilgan erlardagi joylik aholi o‘zining eski dinlari aqidasiga mos tarzda oyat va hadislarni tushunishi natijasida turli g‘oyalar yuzaga keldi va boshqa sabablar orqali musulmonlar orasida noto‘g‘ri, islomga mos bo‘lmagan qarashlar paydo bo‘ldi. Islom ta'limotini buzib talqin qilish natijasida ularga raddiya sifatida olimlar kalom, ya'ni aqida ilmiga asos qo‘ydilar. Bu musulmonlar uchun zarur sohaga aylandi. Har bir musulmon kishi buni bilishi shart bo‘lgan majburiy ilmga aylandi. CHunonchi Sa'duddin Taftazoniy «Maqosid at-tolibin» asarida: «Kalom ilmi diniy aqoid usullarini ishonchli dalillar asosida anglashni o‘rgatadigan ilmdir. U bilan shar'iy, nazariy, aqidaviy masalalar hal qilinadi. Uning natijasi imonga komil ishonch bilan ziynat berish, foydasi esa bu dunyoda intizomli hayot kechirish va oxiratda azob-uqubatdan xalos bo‘lishdir. Shunday ekan kalom ilmi eng sharafli ilmdir». Abu Homid Hazzoliy o‘zining «Ihyo ulum ad-din» nomli asarida: «...CHuqur bilimga ega bo‘lmagan oddiy musulmonlarning diniy e'tiqodlarini turli bid'at va noto‘g‘ri g‘oyalardan qo‘riqlash uchun kalom ilmini o‘rganish vojibdir», degan. YUqoridagilardan kelib chiqib aytish mumkinki, aqoid yoki kalom ilmining vazifasi: a) diniy e'tiqodlarni qat'iy dalillar bilan isbotlash va ular haqidagi Shubha

hamda gumonlarni rad qilish; b) insonni aqidada oddiy taqlidchi bo‘lishdan har bir e'tiqodga hujjat keltira olish darajasiga ko‘tarish; v) islomning sof e'tiqodlarini adashgan zalolat ahlining Shubha va gumonlaridan himoya qilish. Aqida (arab tilida “aqd” - bir narsani ikkinchisiga mahkam bog‘lash, bir-biriga bog‘lash ma'nosini anglatadi. Istilohda esa aqoid ilmining mashhur nomlaridan biri.) – balog‘atga etgan kishi e'tiqod qilishi, imon keltirishi, islom dinining zaruratlari shaklida tasdiq qilishi, qalbiga mahkam bog‘lab olib undan ajralishi mumkin bo‘lmagan shar'iy e'tiqodiy hukmlar. Insonning ikki dunyodagi saodati aynan aqidasiga bog‘liq. Agar aqidasi pok bo‘lsa, yo‘li to‘g‘ri bo‘ladi, qilgan barcha amallari qabul bo‘ladi va bandalik bilan sodir etgan ba'zi gunohlari afv etiladi. Agar aqidasi sof bo‘lmasa, buzuq bo‘lsa, yo‘li noto‘g‘ri bo‘ladi, qilgan amallari behuda ketadi va oxiratda jahannam ahlidan bo‘ladi. Aqida masalasi o‘ta muhim bo‘lganidan ham, Odamatodan boshlab, oxirgi payg‘ambar Muhammad (s.a.v)gacha bu masalani Alloh taoloning o‘zi ko‘rsatib bergan. Odamatodan tortib hozirgacha aqida masalasi bir xil bo‘lib kelgan. Islom aqidalarining asosi Qur'onda berilgan, hadislardagi ko‘rsatmalar negizida ishlab chiqilib, tartibga solingan. Islomning sunniylik yo‘nalishi ilohiyotda e'tirof etiladigan aqidalar yoki imon talablari 7 ta: 1 – Allohning yagonaligiga ishonish; 2 – Farishtalarga ishonish; 3 – Muqaddas kitoblarga ishonish; 4 – Payg‘ambarlarga ishonish; 5 – Oxiratga ishonish; 6 – Taqdirga ishonish; 7 – Qiyomat kuni barchaning qayta tirilishiga ishonish. SHialik yo‘nalishi ilohiyotida 5 ta aqida tan olinadi: 1 – Tavhid (Allohning yagonaligiga) ishonish; 2 – Nubuvvat (Payg‘ambarga) ishonish; 3 – Adl (ilohiy taqdirning adolatligiga) ishonish; 4 – Imomat (Imomlar hokimiyatini tanish) ishonish;