logo

Mustaqillik yillarida memorchilik obidalarining restavratsiya qilinishi

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

27.5458984375 KB
Mustaqillik yillarida memorchilik obidalarining restavratsiya qilinishi
Reja:
1. Me’morchilik obidalarining restavratsiya qilinishi
2. Milliy qadriyatlarning tiklanishi
3. Muqaddas qadamjolarning ziyoratgohlarga aylantirilishi
  Respublikamiz   mustaqilligi   dastlabki   yillaridan   O‘zbek   modeli   asosida
amalga   oshirilayotgan   tub   siyosiy   va   ijtimoiy-iqtisodiy   islohotlar   tizimida
madaniy-ma’rifiy   sohada   ro‘y   bergan   o‘zgarishlar   ham   alohida   ahamiyat   kasb
etmoqda.   Ishlab   chiqilgan   islohotlar   konsepsiyasida   iqtisodiyotga   mo‘ljallangan
transformatsion   jarayonlar   bilan   bir   qatorda   ijtimoiy-madaniy   sohada   ham
o‘zgarish,   islohotlar   nazarda   tutilgan.   Qiyin   bo‘lishiga   qaramay,   islohotlarning
aynan   shu   yo‘ldan   borishi   O‘zbek   modelining  o‘ziga  xosligi   boshqa   modellardan
ajratib   turuvchi   bosh   tamoyillaridan   biri   hisoblanadi.   Ya’ni,   boshqa   mamlakatlar
tajribasiga   qiyoslaganda,   O‘zbekistonda   ijtimoiy   soha,   shu   jumladan,   madaniy-
ma’rifiy   sohalar   davlat   siyosatidan   chetda   qolmadi,   balki   izchil   rivojlanib   bordi.
Binobarin, O‘zbekistonda keng qamrovli islohotlar olib borishi uchun mamlakatda
tinchlik, barqarorlik va fuqarolar hamjihatliligi ta’minlandi. Bu esa, o‘z navbatida,
respublikada   yuz   bergan   o‘zgarishlar   jarayoniga   jumladan,   siyosiy,   ijtimoiy-
iqtisodiy   va   ma’naviy-ma’rifiy   hayotidagi   tub   islohotlar   muvaffaqiyatiga   kafolat
bo‘lib xizmat qildi.
Albatta   xalqning   madaniyati   deganda   asrlarosha   yaratilgan   madaniy   me’ros
ob’ektlari   ham   tushuniladi.   O‘zbekiston   mustaqillikka   erishganidan   so‘ng
mamlakatda   madaniy   meros   ob’ektlarini   ta’mirlash,   konservatsiyalash   va   ularni
qaytadan   qurish   masalalari   davlat   siyosati   darajasiga   ko‘tarildi.   Istiqloning   ilk
yillaridan,   xususan,   o‘tish   davri   muammolari   va   qiyinchiliklariga   qaramasdan,
o‘zbek xalqining noyob qadriyatlarini xalqa qaytarish, nomlari tahqirlangan ulug‘
ajdodlarning   nomlarini   abadiylashtirish,   xususan,   ulardan   meros   bo‘lib   qolgan
tarixiy va madaniy ahamiyatga ega bo‘lgan me’moriy obidalar, ulkan inshootlarni
ta’mirlash,   konservatsiyalash   va   qayta   tiklash   sohasida   keng   ko‘lamli   ishlarni
amalga oshirishga kirishildi va muhim natijalarga erishildi. Xullas istiqlol yillarida
mamlakatda olib borilgan qurilish-ta’mirlash ishlari avvalo, O‘zbekistonliklarning
o‘z qadriyatlarini asrab-avaylash va kelajak avlodga yetkazish kabi ehtiyojiga, bu
borada   davlatning   tashabbuskorligi   va   har   tomonlama   qo‘llab-quvvatlanishiga
tayanilganligi alohida e’tiborga loyiq. Vaqt   masofasidan   qaraganda,   1991-2011   yillarda   O‘zbekiston,   xususan
Zarafshon vohasi misolida mavjud madaniy meros ob’ektlarini saqlash, ta’mirlash,
konservatsiyalash   va   qayta   tiklash   borasida   bajarilgan   ishlarning   ko‘lami   va
xususiyatlarini   inbatga   olib,   o‘rganish   ham   mantiqan   ham   mazmunan   maqsadga
muvofiq   bo‘ladi,   deb   hisoblaymiz.   Bunday   tarixiy   davrlarga   o‘linishning   sababi,
o‘rganilayotgan   sohadagi   o‘zgarishlarning   tamal   toshi   aynan   1990-yillarda
qo‘yilganligi   bilan   belgilanadi.   Mustaqillikka   qadar   yetib   kelgan   va   ayanchli
holatda   bo‘lgan   ko‘plab   madaniy   meros   ob’ektlari   ta’mirlash   va
konservatsiyalashga   qaratilgan   dastlabki   ishlar   aynan   shu   1-davr   yillarga   to‘g‘ri
keldi.   Ular,   avvalo   xalqaro   va   respublika   ahamiyatiga   ega   bo‘lgan   bir   qator
dastlabki   tadbirlar   doirasida   amalga   oshirilib,   Zarafshon   vohasida   qator   tarixiy-
me’moriy   inshootlar   ta’mirlash,   qaytadan   tiklash   jarayoni   bevosita   davlat   va
jamoatchilik   yordamida   olib   borildi.   Shu   bilan   birga,   dastlabki   bosqichda   asosan
sovet   davrida   qabul   qilingan   qonunchilik   bazasi   asosida   ish   yuritilishi   hamda
iqtisodiy   muammolarning   sohada   keng   qamrovli   ta’mir   ishlarini   yo‘lga
qo‘yilishiga   salbiy   ta’sir   qilganini   bu   davrning   o‘zig   xos   xususiyati   sifatida
ko‘rsatib o‘tish mumkin.
Ikkinchi   bosqich   xalqaro   standartlar   talablariga   javob   beruvchi   2001   yil   30
avgustda   “Madaniy   meros   ob’ektlarini   muhofaza   qilish   va   ulardan   foydalanish
to‘g‘risida”gi hukumat qonunning qabul qilinishidan boshlandi. Milliy qonunchilik
tizimidagi   ushbu   ijobiy   o‘zgarish   sohada   jadal   sur’atlar   bilan   ish   yuritish   va
respublikada   mavjud   madaniy   meros   ob’ektlarini   hisobga   olish,   ularning   texnik
xolatidan kelib chiqqan holda barcha imkoniyatlarni ishga solib qurilish-ta’mirlash
va   bunyodkorlikni   amalga   oshirishga   keng   imkoniyatlar   yaratdi.   Ushbu
bosqichning   asosiy   ijobiy   natijalarini   Zarafshon   vohasidagi   madaniy   meros
ob’ektlariga yangi hayot baxsh etilganida ham kuzatish mumkin.
Darhaqiqat,   birinchi   bosqich   dastlabki   tadbirlari   vohada   joylashgan   mavjud
me’moriy obidalarni ta’mirlash ishlari asosan turli yubileylar, ya’ni tarixiy shaxslar
yoki qadimiy shaharlarning yubiley tantanalari bilan bog‘liq tayyorgarlik doirasida amalga   oshirildi.   Jumladan,   1990-yillar   boshlarida   birin-ketin   o‘tkazilgan   ulug‘
alloma Boxouddin Naqshbandiy  675 yillik, buyuk mutafakkir olim, davlat arbobi
Mirzo   Ulug‘bekning   600   yillik   va   davlat   arbobi,   buyuk   sarkarda   Amir   Temur
tavalludining   660   yillik   hamda   hadis   ilmining   Sultoni   –   Imom   al-Buxoriy
tavalludining   1225   yillik   yubileylari   tantanalari   shular   jumlasidandir.   Keng
miqyosda   nishonlangan   ushbu   tadbirlardan   qo‘yilgan   bosh   maqsad,   birinchidan,
uzoq   yillar   davomida   tahqirlanib   kelgan   tariximizga   nisbatan   munosabatni
o‘zgartirish hamda yubiley tantanalari xalqimizning o‘z madaniy merosi  va ulug‘
ajdodlariga   bo‘lgan   beqiyos   xurmati   ramzi   bo‘ldi;   ikkinchidan,   tarixiy   obidalar
targ‘ibot-tashviqoti   orqali   yosh   avlodni   ota-bobolar   merosi   bilan   yaqindan
tanishishga,   umuman,   ularni   milliy   o‘zlikni   anglash,   iftixor   ruhida   tarbiyalashga
xizmat qilishga qaratildi; uchinchidan, jahon hamjamiyatining teng huquqli a’zosi
bo‘lgan   O‘zbekistonning   boy   madaniy   merosini   jahonga   tanitish,   o‘zbek   halqi
madaniyati,   ma’naviyati,   ma’rifati   va   tarixining   jahon   halqalari   sivilizatsiyasi
tizimida tutgan munosib o‘rnini yaqqol ko‘rsatish edi.
Ushbu   tadbirlar   doirasidagi   ishlarni   amalga   oshirish   maqsadida   Zarafshon
vohasi   viloyatlarida   madaniy   meros   ob’ektlarini   ta’mirlash   ustaxonalarining
faoliyati   zamon   talabi   darajasiga   javob   beradigan   tarzdar   tashkil   etildi.   Navoiy
viloyatida   Madaniyat   ishlari   vazirligi   Madaniy   yodgorliklarni   saqlash   Bosh
boshqarmasi   tasarrufida   1992   yil   24   dekabrda   viloyat   “Xo‘jalik   hisobidagi
madaniy   yodgorliklarni   ta’mirlash   ustaxonasi”   tashkil   etildi.   Madaniyat   ishlari
vazirligi   tarkibiga   kiruvchi   bir   qator   mutasaddi   tashkilotlar   tomonidan
ustaxonalarning   bosh   vazifasi   sifatida   ularga   madaniy   meros   ob’ektlarini   asl
qiyofasi,   ya’ni   memorchilikning   asrlar   mobaynida   shakllangan   qadimiy
an’analarga   to‘la   rioya   qilgan   holda   tiklash   vazifasi   yuklatilgan   edi.   To‘liq
ta’mirlash–tiklash yodgorlikning bosh rejasini  va loyihasini  ishlab chiqishda  ular,
birinchi   navbatda,   tarixiy   hujjatlar,   arxiv   materiallari,   fotosuratlarga   tayanib   ish
ko‘rishlari belgilandi. Shu   bilan   birga,   mustaqilligimizing   dastlabki   yillarida   diniy   ahamiyatga   ega
bo‘lgan   ko‘plab   me’moriy   yodgorliklar   ta’mirlanib,   qayta   tiklanib   xalqimiz
hayotiga   taqdim   etildi.   Bundan   qo‘yilgan   asosiy   maqsadda   sobiq   Ittifoq   davrida
ma’naviy-ruhiy sohada yo‘l qo‘yilgan kamchiliklarga barham  berish, shuningdek,
o‘zbek   xalqining   qadriyatlarini   qayta   tiklash   va   rivojlantirishga   xizmat   qilishi
nazarda tutilgan edi. Binobarin, davlat tomonidan o‘tkazilgan tashkiliy-tuzilmaviy
o‘zgarishlar   mavjud   me’moriy   yodgorliklarini   saqlash   va   ta’mirlash   ishiga   keng
jamoatchilikni jalb etish imkoniyatini berdi.
Buxoro   viloyati   bo‘yicha   mustaqilligimiz   dastlabki   yillarida     bu   borada
muhim   ishlar   amalga   oshirildi.   Ulug‘   alloma   Boxouddin   Naqshbandiy   675   yillik
yubeliyi tantanalari  (1993 yil)  tayyorgarlik bilan bog‘liq ta’mir ishlarini  ko‘rsatib
o‘tish   mumkin.   Olib   borilgan   keng   ko‘lamli   ishlar   natijasida   Boxouddin
Naqshbandiy   majmuasidagi   yodgorliklar   va   Qasri   Orifon   masjidi   ta’mirlanib
davlat komissiyasiga topshirildi.
Vazirlar   Mahkamasining   19   aprel   1993   yil   182-sonli   “Muhammad   Tarag‘ay
Ulug‘bek tavalludining 600 yilligini nishonlash to‘g‘risida”gi qaroriga asosan 1994
yilda   ushbu   yubeleyini   o‘tkazilishi   munosabati   bilan   Samarqand,   Shahrisabz,
Buxoro   va   G‘ijduvon   shaharlarida   arxitektura   yodgorliklari   bo‘yicha   asosan
konservatsion-ta’mirlash  tadbirlari   amalga  oshirildi. Jumladan,  birgina Buxoro  va
G‘ijduvon shaharlarida, yuqorida qayd etilgan ishlar  bilan bir qatorda yana ikkita
yodgorlik viloyat va shahar hokimliklari yordami bilan to‘la ta’mirlandi.
Umuman olganda, istiqlolni dastlabki yillarida O‘zbekiston Madaniyat ishlari
vazirligi   Madaniyat   yodgorliklari   Bosh   ilmiy-ishlab   chiqarish   boshqarmasi
tomonidan   ishlab   chiqilgan   qoidasi   bo‘yicha   ta’mirlash   metodikasi   quyidagi
tartibda amalga oshirilishi yo‘lga qo‘yilgan edi:
- dastlab, ta’mirtalab har bir yodgorlik bo‘yicha kompleks ilmiy izlanishlar va
loyiha-tadqiqotlari amalga oshiriladi; -   tayyorlangan   loyiha   “Ta’mirshunoslik”   instituti   ilmiy-texnik   kengashida
ko‘rib chiqilib, Bosh ilmiy ishlab-chiqarish boshqarmasi tomonidan tasdiqlanadi;
-   o‘ta   murakkab   ishlarni   talab   qiluvchi   loyihalar   ilmiy-metodik   Kengash
muhokamasida ko‘rib chiqiladi va tasdiqlangandan so‘ng amaliyotga topshiriladi;
-   ta’mirlash   jarayoni   doimiy   texnik   nazoratga   olinadi   va   mualliflik   nazorati
olib boriladi;
- ta’mirlash ishlari bo‘yicha hisob-kitobni amalga oshirish uchun bosqichma-
bosqich   avval   boshqarma   qoshidagi   mahalliy   inspeksiyalar   ma’lumotlarni
nazoratdan o‘tkazish uchun boshqarmaga topshiradi;
-   ta’mirdan   chiqarilgan   yoki   qayta   tiklangan   ob’ektlar   boshqarma   tuzgan
davlat ekspert komissiyasi tomonidan qabul qilinadi.
Sobiq Ittifoqning parchalanishi va o‘zaro aloqlarning uzilishi oqibatida 1990-
yillar o‘rtalariga qadar mamlakatda xukm surgan iqtisodiy tanazzul muammolariga
qaramasdan   respublika   rahbariyati   madaniyat   sohasini   o‘z   holiga   tashlab
qo‘ymadi. Bor kuch imkoniyatdan kelib chiqib, qadimiy shaharlarda bunyodkorlik
ishlarini yo‘lga qo‘yish, tarixiy obidalar bo‘yicha ta’mir ishlarini olib borish uchun
zarur mablag‘lar topildi.
Xususan,   Vazirlar   Mahkamasining   29   dekabr   1994   yil   670-sonli   “Amir
Temur   tavalludining   660   yilligini   nishonlash   to‘g‘risida”   qarori   bilan   1995-2000
yillarga   mo‘ljallangan   maxsus   tayyorgarlik   dasturi   ishlab   chiqildi.   Ushbu   dastur
doirasidagi   tadbirlarni   ikki   bosqichda:   birinchi   bosqich   1995-96   yillari,   ikkinchi
bosqich esa 1997-2000 yillarda amalga oshirish rejalashtirilgan edi.
Dasturda belgilangan vazifalarga binoan 1-bosqichda ilmiy-ta’mirlash ishlari
o‘tkaziladigan   (qarorga   ilova   qilingan)   ob’ektlarning   ro‘yxati   tuzilib,   1995   yilda
99,33   mln   so‘m,   1996   yilda   132,77   mln   so‘m   va   2000   yilga   qadar   287,06   mln.
So‘mlik   mablag‘   ishlar   hajmi   (1995   yil   1   yanvar   holatidagi   narxlarda)
rejalashtirildi. Belgilangan muddatlarda ishlarni yakunlashni hisobga olib, Madaniyat ishlari
vazirligi tomonidan ro‘yxatga olingan har bir tarixiy obida bo‘yicha alohida ta’mir
ishi   dasturlari   ishlab   chiqildi.   Xususan,   Samarqand   shahridagi   Ulug‘bek
madrasasida   dastlab   1993   yildagi   qarorga   asosan   vaqt   tasirida   buzilib   ketgan
shimoliy   galereyaning   ikkinchi   qavati   rekonstruksiyasi,   shuningdek,   ushbu
majmua   tarkibiga   kiruvchi   Ulug‘bek   masjidi   qisman   ta’mirlanishi   va
konservatsiyalanishi lozim edi. Belgilangan ishlar o‘z vaqtida bajarilib, ular uchun
6,79 mln. so‘m sarflandi. Qolgan ishlar esa, ya’ni 4 ta hovli portallari va timpanlar,
fasadlar, xujralarga kirish joylari ta’mirlanishi, tashqi fasad qismidagi (mayolik va
mozaik)   ishlari   keyingi   yillarga   qoldirildi.   Ko‘rsatib   o‘tilgan   ta’mir   ishlari   uchun
1994  yildagi   qaror   bilan   mablag‘   ajratilishi   natijasida   amalga   oshirildi.   Shu  bilan
birga,   rejada   nazarda   tutilmagan   ishlar   ham   bajarildi.   Jumladan,   direktiv
organlarning   og‘zaki   ko‘rsatmasiga   binoan   horijiy   va   mahalliy   mehmonlar   kutib
olish uchun madrasaning hovli qismi obodonlashtirildi.
Umuman   olganda,   keng   hajmdagi   ta’mirlash   va   konservatsiyalash   ishlari
Registon   maydoni   va   uning   tarkibiga   kiruvchi   Tilla   Qori   madrasasidan   boshqa,
obidalarda   olib   borildi.   Jumladan,   Sherdor   madrasasi   devori   atrofining   pastki
qalinroq   qismi,   kirish   portalidagi   arxitektura   bezaklari   ta’mirlandi,   shuningdek,
ichki   hovli   qismidagi   bezaklar   konservatsiyalandi.   Qo‘shimcha   ravishda   burchak
minoralari,   shimoliy   va   janubiy   fasadlaridagi   arxitektura   bezaklari   ta’mirdan
chiqarildi.   Faqatgina   Tilla-Qori   madrasida   asosan   kosmetik   ta’mir   ishlari   olib
borildi.
Buning boisi shundaki, Tilla-Qori madrasasining (ayniqsa uning g‘arbiy qismi
yer   osti   suvlarning   ko‘tarilishi   sababli)   yaroqsiz   holatida   bo‘lganligi   sababli   uni
qisqa   muddat   davomida   ta’mirlab   bo‘lmas   edi.   Buni   1990-yillar   boshlarida
o‘tkazilgan   bir   qancha   tekshiruv   natijalari   isbotladi.   Xususan,   bu   xolatni1993   yil
boshida   ushbu   madrasaning   holatini   aniqlash   va   tegishli   chora-tadbirlar   ishlab
chiqishga   qaratilgan   maxsus   hukumat   komissiyasi   va   mutaxassislar   xulosalari
tasdiqladi.   Yuzaga   kelgan   holat   har   tomonlama   chuqurroq   ilmiy   va   amaliy yondoshuvni talab etardi. Natijada, bu jarayonga xalqaro ekspertlar, mutaxassislar
ham   jalb   etilib,   Tilla-Kori   majmuasini   ta’mirlash   yoki   konservatsiyalash   bilan
bog‘liq   tadbirlarni   amalga   oshirish   maqsadida   shunga   ehtiyoji   bo‘lgan   me’moriy
yodgorlikning   texnik   holatini   aniqlashga   qaratilgan   tadqiqotlarni   o‘tkazish   uchun
kompleks tadbirlar belgilab olindi. Jumladan, arxiv materiallarini o‘rganish orqali
avvalroq   o‘tkazilgan   tadqiqotlar   tahlil   etildi   va   umumlashtirildi;   gidrogeologik
tadqiqotlar   olib   borildi;   shurf   va   quduq   (er   qatlamlarini   o‘rganish   ishlari   uchun
qazilgan   quduqsimon   chuqurlik)   bilan   bog‘liq   muhandis-geologik   ishlari   tashkil
etildi; bino parametri bo‘yicha geofizik xarakterdagi   tadqiqotlar olib borildi; bino
asosidagi   devorlarni   ko‘tarib   turuvchi   tuproq   asosining   fizik-mexanik
xususiyatlarini o‘rganishga qaratilgan labarator tadbirlar belgilab olindi vahokazo.
Olingan xulosalar asosida Tilla-Qori madarasasi va umuman Registon majmuasida
keng   obodonlashtirish   ishlari   o‘tkazilishi   nazarda   tutilardi.   Birinchi   navbatda,
majmua   atrofida   Sobiq   Ittifoq   davrida   qurilgan   bir   qancha   inshootlar   ko‘chirishi
zarurligi aniqlandi 
Bu   yillarda   Samarqand   shahrining   boshqa   tarixiy   obidalarini   ta’mirlash   va
konservatsiyalashga   qaratilgan   kompleks   chora-tadbirlar   ishlab   chiqilib,   amalga
oshirilgan   edi.   Ular   qatorida   Go‘ri   Amir   maqbarasi   ham     ta’minlanishi   alohida
o‘ringa ega. Avvalo, Mirzo Ulug‘bek yubileyi munosabati bilan 1,45 mln. so‘mlik
qisman   tadbirlarni   nazarda   tutgan   konservatsiyalash   va   kosmetik   ta’mir   ishlari
rejalashtirilgan bo‘lsa, Amir Temur yubeliyi o‘tkazilishi sababli ishlar ko‘lami bir
necha   bor   ortdi.   Avval   intererdagi   badiiy   naqshlarni   konservatsiyalash   vazifasi
qo‘yilgan   bo‘lsa,   ularga   tilla   suvi   yurtildi,   maqbara   intereridagi   poli   qaytadan
yotqizildi,   yo‘q   bo‘lib   ketgan   oniksli   panellar   tiklandi.   Shuningdek,   tashkiliy
qo‘mita taklifiga asosan maqbara ichidagi Ulug‘bek va yana bir temuriyzoda qabr
toshi   g‘ishtli   qoplamasi   o‘rniga   oniksdan   to‘shaldi,   maqbaraning   hovlisidagi
g‘ishtli   qoplama   ham   marmardan   qayta   ishlandi.   Maqbaraning   ikki   yon   minorasi
va   butun   ansamblning   tarixiy   me’moriy   tarkibi   qayta   tiklandi,   portal   guruhi   va
kirish   portalining   arxitektura   bezaklari   to‘la   ta’mirdan   chiqarildi.   Rejalashtirilgan
ishlar hajmining ortib ketishi uning moliyalashtirilishiga ham ta’sir etdi va natijada ushbu   maqbaraning   ta’mirlanishiga   27,2   mln.   so‘m   o‘rniga   81,47   mln.   so‘m
mablag‘ sarflandi.
Aynan   shunday   holat   Oq-Saroy   va   Ishratxona   maqbaralari,   Ruh-Obod   va
Shohi-Zinda   majmualari   hamda   Bibi–Xonim   masjidini   1994-1996   yillarda
konservatsiyalash   va   ta’mirlash   jarayonlarida   ham   kuzatildi.   Ushbu   me’moriy
yodgorliklar   bo‘yicha   dastlab   ajratilgan   mablag‘lar   va   yakuniy   ko‘rsatkichlari
o‘rtasida   quyidagi   nomutanosiblik   holatlar   kuzatildi:   tegishli   ravishda,   1,1   mln.
so‘m va 2,96 mln. so‘m; 1,0 mln. so‘m va 8,23 mln. so‘m; 7,0 mln. so‘m va 68,16
mln.   so‘m;   4,0   mln.   so‘m   va   12,28   mln.   so‘m;   12,0   mln.   so‘m   va   101,53   mln.
so‘m.
Yuqorida   qayd   etilgan   ko‘rsatkichlar   o‘rtasida   ayniqsa   Ruh-Obod   majmuasi
va   Bibi–Xonim   masjidi   bo‘yicha   mablag‘larning   sarflanishi   bo‘yicha   deyarli   10
barobar ortib ketganligi ko‘zga tashlanadi. Bu o‘zgarishlarning o‘ziga xos sabablar
bor.   Xususan,   Ruh-Obod   majmuasining   Go‘ri-Amir   ansambliga   yaqin
joylashganligi   va   qadimda   ularni   bog‘lab   turgan   “Shoh-Ruh”   yo‘lining   bo‘yida
joylashganligini hisobga olib, mutasaddi rahbar tashkilotlarning qarori bilan avval
rejalashtirilgan   majmuaning   yog‘och   konstruksiyalarini   konservatsiyalash   va
ta’mirlash,   xonaqo   va   ayvonning   tomi,   majmuaga   kirish   portali   ta’mirtalab   edi,
hamda   galereyalarning   janubiy-sharqiy     qismini   konservatsiyalash   lozim   bo‘lgan.
Sohibqiron   Amir   Temur   yubileyi   tantanalari   munosabati   bilan   majmuani   to‘la
ta’mirdan   chiqarish   imkoni   yuzaga   keldi.   Shu   bois   Ruh-Obod   maqbarasida   to‘liq
ta’mirlash   ishlari   amalga   oshirildi.   Yodgorlikka   sarflangan   mablag‘ning   hajmi
1995 yili 10,88 mln so‘m, 1996 yilda esa 57,28 mln so‘mni tashkil  etib, umumiy
mablag‘ miqdori esa 68,16 mln. so‘mga teng bo‘ldi.
Amir Temur davri me’moriy obidalarini Bibi–Xonim masjidisiz tasavvur etib
bo‘lmaydi. Shu bois, ushbu yodgorlik muhim yubiley ob’ektlaridan biriga aylandi.
Shu o‘rinda 1980 yilgacha ham yodgorlikda ta’mirlash va qayta tiklash ishlari olib
borilganligi   qayd   eish   lozim.   (yodgorlikning   asosiy   kirish   portali   bo‘yicha).
Ammo,  mutaxassislar   fikricha  1979  yilda  ishlab   chiqilgan  texnik  loyiha  bo‘yicha olib   borilgan   ishlarda   xato   kamchiliklar   bo‘lgan.   Xususan   akademik   G.A.
Pugachenkova   ushbu   binoning   asl   qiyofasini   qayta   tiklashda   to‘g‘ri   uslub
mavjudligiga to‘liq ishonch bo‘lmasa bu ishdan voz kechib, uni konservatsiyalash
kerak   degan   fikrini   bildirgan.   Soxa   mutaxassislar   fikrlarini   hisobga   olgan   holda,
1980-1997   yillar   mobaynida   AOOT   “Ta’mirshunoslik”   tashkilotining   bir   guruh
xodimlari   tomonidan   Bibi-Xonim   masjidi   bo‘yicha   ilmiy   tadqiqot   ishlari   amalga
oshirildi   va   ularning   izlanishlar   natijalari   asosida   butun   majmuani   ta’mirlash
bo‘yicha   loyiha   rejalari   ishlab   chiqildi.   Bu   eskiz   loyihada   binoning   nisbatan
ko‘proq   shakastlangan   asosiy   kirish   portalini   zamonaviy   uslublar   asosida
ta’mirlashga   e’tibor   qaratilgan   edi.   1990   yillar   boshlariga   kelib,   qaytadan   ishlab
chiqilgan   loyiha   bo‘yicha   butun   kompleks   bo‘yilab   ta’mirlash   va   qayta   tiklash
ishlari   olib   borildi.   Xususan,   bosh   masjid,   janubiy   va   shimoliy   masjidlar   to‘liq
ta’mirdan chiqarildi.
Umuman aytganda, o‘z davrida butun Sharqning qo‘li gul ustalari Zarafshon
vohasida   bunyodkorlik   ishlarini   amalga   oshirgan   bo‘lsa,   mustaqillikning   ilk
yillarida   ta’mirlash   jarayoniga   O‘zbekistoning   barcha   hududlaridan   yetuk
mutaxassislar   jalb   etildi.   Xususan,   1990-yillar   o‘rtalarida,   birgina   Samarqand
shahridagi   qurilish   ta’mirlash   ishlarida   Samarqanddagi   5-qurilish   tresti   hamda
“Samarqandkimyoqurilish”   hissadorlik   jamiyat   bunyodkorlari   kabi   mahalliy
tashkilotlar bilan birga, Namangan va Navoiy viloyatlarining quruvchilari montaj,
pardozlash   va   temir-beton   ishlarini   amalga   oshiridilar.   Shu   bilan   birga,   bir   qator
ta’mirchi ustalar: Mirumar va Mirsaid Asadovlar o‘z farzandlari bilan, “Qadriyat”
qurilish-ta’mirlash   korxonasi   ustalari   –   Matlub   Mahmudov,   Quli   Toirov   va
Toshpo‘lat Atoevlar xizmatlarini alohida ko‘satib o‘tish lozim.
Bundan   tashqari,   mustaqillik   yillarida   tarixiy   obidalarni   ta’mirlashda   o‘tgan
asrning   birinchi   yarmida   ya’ni,   1930-yillarda   usto   Shirin   Murodov,   usto   Xasto
Abduraximov,   usto   Djabbar   Ochildiev,   usto   Aminjon   Salomov   va   boshqalar
tomonidan   Buxorodagi   Kalon   masjidida   ta’mirlash   sohasida   asos   solingan
an’analar   davom   ettirildi.   Xususan,   1987   suvoqava   quvurlarining   yorilib   ketishi binoning  qisman   cho‘kishiga,   olib  keldi   uning  konstruksiyasiga   zarar   yetdi.  1997
yilga   kelib   AOOT   "Ta’mirshunoslik"   arxitektorlari   A.   Yax’yaev   B.M.   Usmanov
loyiha-texnik xujjatlari asosida Buxoro viloyati ta’mirlash ustaxonasining yetakchi
ta’mirchi-ustalari   Ibod   Maxmudov,   Ashod   Boymuradov   Akbar   Abddinov,   Isox
Abddinov, Bektillo Marupov, Gaybullo Muxamedov, Sharif Raximov kabilar bino
gumbazlariga   zarar   yetkizmasdan   uning   37   ustunlarini   to‘g‘rilab,   asl   holatiga
keltirishdi.
Shu   bilan   birga,   ayrim   viloyatlardagi   tarixiy   ob’ektlarni   ta’mirlash   uchun
rejalashtirilganidan   ham   kam   mablag‘   ajratildi.   Jumladan,   Buxoro   viloyati
yodgorliklarni   ta’mirlash   bo‘limi   Amir   Temur   tavalludining   660   yillik   yubiley
tantanalari munosabati bilan viloyat uchun 20 mln so‘mlik mablag‘ so‘raganligiga
qaramasdan,   davlat   byudjetidan   Buxoro   viloyati   yodgorliklarini   ta’mirlash   uchun
atigi 4,5 mln so‘m ajratilganligi ta’kidlandi. Lekin yetishmayotgan mablag‘larning
qolgan   qismini   shahar   hokimiligi   yordami   bilan   hal   etish   imkoniyati   topildi   va
mablag‘ning umumiy hajmi 20 mln. so‘mga yetkazildi. Natijada, Madaniyat ishlari
vaziriligi   rejasiga   kiritilgan   14   ta   yodgorlikni   ta’mirdan   chiqarishga   imkon
yaratildi.   Ular   qatorida   Ark,   Moxi   –Xosa,   Qiz   Bibi,   Chor   Minor,   Boxouddin
Naqshbandiy,   Turki   Ojandi   va   Zindon   majmualari,   Sarffon   va   Bozori   Kord
hammomlari, Kalon masjidi hamda Mir Arab madrasasini ko‘rsatib o‘tish mumkin.
Shu bilan birga ajratilgan mablag‘ kamligi qayd etilgan. Nomozgoh masjidi, Xo‘ja
Porso   majmuasi,   Rugangaron,   Oybinoq,   Lyabi   Xavzi   Kozi   Kalon   va   boshqa
yodgorliklar   ham   ta’mir   talab   holatda   edi.   Umuman   olganda,   1991-1994   yillar
ichida   Buxorodagi   bir   qator   madaniy   yodgorliklar   to‘la   ta’mirdan   chiqarilib
ijarachilarga   berildi.   Jumladan,   Ulug‘bek   madrasasi,   Xazrati   Imom   majmuasi,
Toki-Telpakfuroshon   hamda   Toki-Zargaron   yodgorliklari   to‘la   ta’mirdan
chiqarildi,   milliy   hammomlarni   qayta   tiklash   jarayoni   boshlandi.   Shuningdek,
1990-yillar   boshlarida   Buxoro   shahrida   bu   sohadagi   holatni   kuzatadigan   bo‘lsak,
moliyaviy taqchillikka qaramasdan   yodgorliklar muxofazasiga ajratilgan mablag‘
yildan yilga ortib borgani ko‘zga tashlanadi. Faktlarga murojaat etsak, 1991 yildan
1995   yil   o‘rtalariga   qadar   bo‘lgan   muddat   mablag‘larini   taqqoslaydigan   bo‘sak quyidagi   holatning   guvohi   bo‘lamiz:   1991   yil   rejasi   1649   ming   so‘m   bo‘lib,
bajarilayotgan   ish   hajmi   1143   ming   so‘mni   tashkil   qildi;   1992   yilda   tegishli
ravishda 1709 ming so‘m va 3063 ming so‘m; 1993 yilda 27 mln 734 ming so‘m-
kupon va 85 mln 284 ming so‘m-kupon; 1994 yilda esa bu ko‘rsatkich 3884 ming
so‘m va 4859 ming so‘mni tashkil qildi.
O‘zbekiston Respublikasi  Vazirlar Mahkamasining "Buxoro shahrining 2500
yilligi   yubileyiga   tayergarlik   kurish   va   uni   o‘tkazish   to‘g‘risida"   1996   yil   3
yanvardagi   6-son   karori   Buxoro   shahri   va   viloyatidagi   me’moriy   yodgorliklarni
ta’mirlash   va   konservatsiyalash   ishlari   ko‘lamini   yanada   kengayishiga   sabab
bo‘ldi.   Qarorga   muvofik   Buxoro   viloyati   xokimligi,   O‘zbekiston   Respublikasi
Madaniyat   ishlari   vazirligi   va   O‘zbekiston   musulmonlari   idorasiga   qo‘shimcha
vazifa   sifatida   Kalon   masjidini   ta’mirlash   ishlarini   tashkil   etish   va   uni   yakunlash
yuklatildi.   Ta’mirlash   ishlarini   mablag   bilan   ta’minlashda   O‘zbekiston
musulmonlari   idorasi   -   20   mln   so‘m,   Madaniyat   ishlari   vazirligi   -   40   mln   so‘m,
Buxoro viloyati   xokimligi,  korxonalari,  muassasalari,   tashkilotlari   hamda  xususiy
shaxslar   -   46   mln   so‘m   mikdordagi   o‘z   ulushlarini   qo‘shib   katnashishlari
belgilandi. Kalon masjidini ta’mirlash tugallangandan keyin masjidni O‘zbekiston
Respublikasi   Madaniyat   ishlari   vazirligi   balansidan   O‘zbekiston   musulmonlari
idorasi   balansiga   o‘tkazish   to‘g‘risida   kelishib   olindi.   Xullas,   Buxoro   shahrining
2500 yilligiga tayyorgarlik jarayonida Poyi Kalon me’moriy majmua, Ark qal’asi
somoniylar   maqbarasi   Bolohavuz   masjidi   va   boshqa   ko‘plab   obidalar   ta’mirlandi
va atrof xududlari obodonlashtirildi.
Buxoro shahrining 2500 yilig yubileyi  o‘tqazish munosabat bilan shahardagi
52   tarixiy   obida   tamirlandi.   Jumladan   Registon   maydoni   qaytadan
obodonlashtirildi.   Poyi   kalon   Memoriy   malmuasi,   Toki   Sarrafon,   Toqi   Telpak
fro‘shon, Toqi Zargaron, savdo va hunarmandchilikkga mo‘ljallangan toqlar qayta
tamirlangan.
Navoiy viloyatida 1990-yillar  o‘rtalariga kelib o‘sha davrda ma’lum  bo‘lgan
jami   arxitektura   yodgorliklari   (1995   yilga   qadar   viloyatda   434   ta   tarixiy   va madaniy   yodgorliklar   mavjud   bo‘lgan)   davlat   muhofazasiga   olindi.   Ularni
o‘rganish,   muhofaza   qilish   va   ta’mirlash   borasida   ishlar   yo‘lga   qo‘yildi.   Mavjud
bo‘lgan   434   ta   tarixiy   va   madaniy   yodgorliklardan   55   tasi   arxitektura   yodgorligi
hisoblanib,   shundan   11   tasi   respublika   ahamiyatiga   molik   bo‘lgan.   Monumental
hamda   san’at   asarlari   jami   152   ta   bo‘lib,   shundan   60   tasi   o‘rganib   chiqildi   va
hisobga olindi.
Aynan   shu   yillarda   Nurotadagi   “Chashma   me’moriy-tarixiy   kompleksi”ga
Davlat   maqomi   berildi   va   xo‘jalik   hisobiga   o‘tkazildi.   Biroq,  arxiv  manbalarning
ma’lumot   berishicha,   Navoiy   viloyatida   tashkil   etilgan   “Xo‘jalik   hisobidagi
madaniy   yodgorliklarni   ta’mirlash   ustaxonasi”   tomonidan   1992-1995   yillar
mobaynida   faqatgina   Nurota   shahridagi   “Chashma   me’moriy-tarixiy   kompleksi”,
Mirzo   Chorbog‘   hamda   Karmanadagi   Qosim   Shayx   ansamblida   bir   qator   ta’mir
ishlari   amalga   oshirilganligi,   viloyatining   qolgan   ta’mirga   muhtoj   me’moriy
yodgorliklari   esa   e’tiborsiz   qolganligi   qayd   etilgan.   Jumladan,   ularning   chegarasi
belgilanmagan,   yodgorliklardan   foydalanish   va   uldar   muhofazasida   ham
kamchiliklarga   yo‘l   qo‘yilgan,   eng   achinarlisi   shundaki,   respublika   va   viloyat
byudjetidan   ajratilgan   mamblag‘lar   yodgorliklarni   ta’mirlashga   emas   boshqa
maqsadlar uchun sarflanganligi qayd etilgan.
Shuni   alohida   ta’kidlash   kerakki,   shunga   o‘xshash   va   boshqa   turdagi
kamchilik   va   muammolar   o‘tish   davri   qiyinchiliklari   bilan   bog‘liq   bo‘lib,
mustaqillikning dastlabki yillarida Zarafshon vohasida amalga oshirilgan qurilish-
ta’mirlash, qayta tiklash va konservatsiyalash jarayonini murakkablashtirdi. Adabiyotlar:
1. Axmedov M.Q «O'rta Osiyo me'morchilik tarixi» T. 1995. 
2.   Бердимуродов А Гури Амир макбараси  C -1996  .
3 .   Ғаффоров Ш.С., Юнусов М.А.,Саидов М.М.,Шарипов С.И. Ўзбекистон 
архитектура  ёдгорликлари тарихи.Самарқанд.2008.
4.   Бердимуродов А Гури Амир макбараси C-1996   й.  
4. Kattayev  К . Go'ri Amir maqbarasi. Meros gazetasi, 1992-yil fevral
5. Kattayev K. Nefrit toshi qayta tiklandi. Zarafshon gazetasi, maxsus son 1996-
yil 25-oktabr
6. Katteyev K. Go'ri Amir maqbarasi qabr toshlari. Samarqand gazetasi, 1992-
yil 5-son
7. Клавихо   Руи   Гонзалес.   Дневник   путишествие   в   Самарканд   по   двору
Тимура (1403-1406). М.,1970.
8. Маньковская   Л.   Ю.   Архитектурные   памятники   Кашкадарьи.   Т.,
«Узбекистан», 1979.
9. Маньковская   Л.   Ю.   Неизвестные   памятники   Х X —Х I Х   вв.   в
Кашкадарьинской   области.   «Строительство   и   архитектура
Узбекистана», 1969,№ П.

Mustaqillik yillarida memorchilik obidalarining restavratsiya qilinishi Reja: 1. Me’morchilik obidalarining restavratsiya qilinishi 2. Milliy qadriyatlarning tiklanishi 3. Muqaddas qadamjolarning ziyoratgohlarga aylantirilishi

Respublikamiz mustaqilligi dastlabki yillaridan O‘zbek modeli asosida amalga oshirilayotgan tub siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy islohotlar tizimida madaniy-ma’rifiy sohada ro‘y bergan o‘zgarishlar ham alohida ahamiyat kasb etmoqda. Ishlab chiqilgan islohotlar konsepsiyasida iqtisodiyotga mo‘ljallangan transformatsion jarayonlar bilan bir qatorda ijtimoiy-madaniy sohada ham o‘zgarish, islohotlar nazarda tutilgan. Qiyin bo‘lishiga qaramay, islohotlarning aynan shu yo‘ldan borishi O‘zbek modelining o‘ziga xosligi boshqa modellardan ajratib turuvchi bosh tamoyillaridan biri hisoblanadi. Ya’ni, boshqa mamlakatlar tajribasiga qiyoslaganda, O‘zbekistonda ijtimoiy soha, shu jumladan, madaniy- ma’rifiy sohalar davlat siyosatidan chetda qolmadi, balki izchil rivojlanib bordi. Binobarin, O‘zbekistonda keng qamrovli islohotlar olib borishi uchun mamlakatda tinchlik, barqarorlik va fuqarolar hamjihatliligi ta’minlandi. Bu esa, o‘z navbatida, respublikada yuz bergan o‘zgarishlar jarayoniga jumladan, siyosiy, ijtimoiy- iqtisodiy va ma’naviy-ma’rifiy hayotidagi tub islohotlar muvaffaqiyatiga kafolat bo‘lib xizmat qildi. Albatta xalqning madaniyati deganda asrlarosha yaratilgan madaniy me’ros ob’ektlari ham tushuniladi. O‘zbekiston mustaqillikka erishganidan so‘ng mamlakatda madaniy meros ob’ektlarini ta’mirlash, konservatsiyalash va ularni qaytadan qurish masalalari davlat siyosati darajasiga ko‘tarildi. Istiqloning ilk yillaridan, xususan, o‘tish davri muammolari va qiyinchiliklariga qaramasdan, o‘zbek xalqining noyob qadriyatlarini xalqa qaytarish, nomlari tahqirlangan ulug‘ ajdodlarning nomlarini abadiylashtirish, xususan, ulardan meros bo‘lib qolgan tarixiy va madaniy ahamiyatga ega bo‘lgan me’moriy obidalar, ulkan inshootlarni ta’mirlash, konservatsiyalash va qayta tiklash sohasida keng ko‘lamli ishlarni amalga oshirishga kirishildi va muhim natijalarga erishildi. Xullas istiqlol yillarida mamlakatda olib borilgan qurilish-ta’mirlash ishlari avvalo, O‘zbekistonliklarning o‘z qadriyatlarini asrab-avaylash va kelajak avlodga yetkazish kabi ehtiyojiga, bu borada davlatning tashabbuskorligi va har tomonlama qo‘llab-quvvatlanishiga tayanilganligi alohida e’tiborga loyiq.

Vaqt masofasidan qaraganda, 1991-2011 yillarda O‘zbekiston, xususan Zarafshon vohasi misolida mavjud madaniy meros ob’ektlarini saqlash, ta’mirlash, konservatsiyalash va qayta tiklash borasida bajarilgan ishlarning ko‘lami va xususiyatlarini inbatga olib, o‘rganish ham mantiqan ham mazmunan maqsadga muvofiq bo‘ladi, deb hisoblaymiz. Bunday tarixiy davrlarga o‘linishning sababi, o‘rganilayotgan sohadagi o‘zgarishlarning tamal toshi aynan 1990-yillarda qo‘yilganligi bilan belgilanadi. Mustaqillikka qadar yetib kelgan va ayanchli holatda bo‘lgan ko‘plab madaniy meros ob’ektlari ta’mirlash va konservatsiyalashga qaratilgan dastlabki ishlar aynan shu 1-davr yillarga to‘g‘ri keldi. Ular, avvalo xalqaro va respublika ahamiyatiga ega bo‘lgan bir qator dastlabki tadbirlar doirasida amalga oshirilib, Zarafshon vohasida qator tarixiy- me’moriy inshootlar ta’mirlash, qaytadan tiklash jarayoni bevosita davlat va jamoatchilik yordamida olib borildi. Shu bilan birga, dastlabki bosqichda asosan sovet davrida qabul qilingan qonunchilik bazasi asosida ish yuritilishi hamda iqtisodiy muammolarning sohada keng qamrovli ta’mir ishlarini yo‘lga qo‘yilishiga salbiy ta’sir qilganini bu davrning o‘zig xos xususiyati sifatida ko‘rsatib o‘tish mumkin. Ikkinchi bosqich xalqaro standartlar talablariga javob beruvchi 2001 yil 30 avgustda “Madaniy meros ob’ektlarini muhofaza qilish va ulardan foydalanish to‘g‘risida”gi hukumat qonunning qabul qilinishidan boshlandi. Milliy qonunchilik tizimidagi ushbu ijobiy o‘zgarish sohada jadal sur’atlar bilan ish yuritish va respublikada mavjud madaniy meros ob’ektlarini hisobga olish, ularning texnik xolatidan kelib chiqqan holda barcha imkoniyatlarni ishga solib qurilish-ta’mirlash va bunyodkorlikni amalga oshirishga keng imkoniyatlar yaratdi. Ushbu bosqichning asosiy ijobiy natijalarini Zarafshon vohasidagi madaniy meros ob’ektlariga yangi hayot baxsh etilganida ham kuzatish mumkin. Darhaqiqat, birinchi bosqich dastlabki tadbirlari vohada joylashgan mavjud me’moriy obidalarni ta’mirlash ishlari asosan turli yubileylar, ya’ni tarixiy shaxslar yoki qadimiy shaharlarning yubiley tantanalari bilan bog‘liq tayyorgarlik doirasida

amalga oshirildi. Jumladan, 1990-yillar boshlarida birin-ketin o‘tkazilgan ulug‘ alloma Boxouddin Naqshbandiy 675 yillik, buyuk mutafakkir olim, davlat arbobi Mirzo Ulug‘bekning 600 yillik va davlat arbobi, buyuk sarkarda Amir Temur tavalludining 660 yillik hamda hadis ilmining Sultoni – Imom al-Buxoriy tavalludining 1225 yillik yubileylari tantanalari shular jumlasidandir. Keng miqyosda nishonlangan ushbu tadbirlardan qo‘yilgan bosh maqsad, birinchidan, uzoq yillar davomida tahqirlanib kelgan tariximizga nisbatan munosabatni o‘zgartirish hamda yubiley tantanalari xalqimizning o‘z madaniy merosi va ulug‘ ajdodlariga bo‘lgan beqiyos xurmati ramzi bo‘ldi; ikkinchidan, tarixiy obidalar targ‘ibot-tashviqoti orqali yosh avlodni ota-bobolar merosi bilan yaqindan tanishishga, umuman, ularni milliy o‘zlikni anglash, iftixor ruhida tarbiyalashga xizmat qilishga qaratildi; uchinchidan, jahon hamjamiyatining teng huquqli a’zosi bo‘lgan O‘zbekistonning boy madaniy merosini jahonga tanitish, o‘zbek halqi madaniyati, ma’naviyati, ma’rifati va tarixining jahon halqalari sivilizatsiyasi tizimida tutgan munosib o‘rnini yaqqol ko‘rsatish edi. Ushbu tadbirlar doirasidagi ishlarni amalga oshirish maqsadida Zarafshon vohasi viloyatlarida madaniy meros ob’ektlarini ta’mirlash ustaxonalarining faoliyati zamon talabi darajasiga javob beradigan tarzdar tashkil etildi. Navoiy viloyatida Madaniyat ishlari vazirligi Madaniy yodgorliklarni saqlash Bosh boshqarmasi tasarrufida 1992 yil 24 dekabrda viloyat “Xo‘jalik hisobidagi madaniy yodgorliklarni ta’mirlash ustaxonasi” tashkil etildi. Madaniyat ishlari vazirligi tarkibiga kiruvchi bir qator mutasaddi tashkilotlar tomonidan ustaxonalarning bosh vazifasi sifatida ularga madaniy meros ob’ektlarini asl qiyofasi, ya’ni memorchilikning asrlar mobaynida shakllangan qadimiy an’analarga to‘la rioya qilgan holda tiklash vazifasi yuklatilgan edi. To‘liq ta’mirlash–tiklash yodgorlikning bosh rejasini va loyihasini ishlab chiqishda ular, birinchi navbatda, tarixiy hujjatlar, arxiv materiallari, fotosuratlarga tayanib ish ko‘rishlari belgilandi.

Shu bilan birga, mustaqilligimizing dastlabki yillarida diniy ahamiyatga ega bo‘lgan ko‘plab me’moriy yodgorliklar ta’mirlanib, qayta tiklanib xalqimiz hayotiga taqdim etildi. Bundan qo‘yilgan asosiy maqsadda sobiq Ittifoq davrida ma’naviy-ruhiy sohada yo‘l qo‘yilgan kamchiliklarga barham berish, shuningdek, o‘zbek xalqining qadriyatlarini qayta tiklash va rivojlantirishga xizmat qilishi nazarda tutilgan edi. Binobarin, davlat tomonidan o‘tkazilgan tashkiliy-tuzilmaviy o‘zgarishlar mavjud me’moriy yodgorliklarini saqlash va ta’mirlash ishiga keng jamoatchilikni jalb etish imkoniyatini berdi. Buxoro viloyati bo‘yicha mustaqilligimiz dastlabki yillarida bu borada muhim ishlar amalga oshirildi. Ulug‘ alloma Boxouddin Naqshbandiy 675 yillik yubeliyi tantanalari (1993 yil) tayyorgarlik bilan bog‘liq ta’mir ishlarini ko‘rsatib o‘tish mumkin. Olib borilgan keng ko‘lamli ishlar natijasida Boxouddin Naqshbandiy majmuasidagi yodgorliklar va Qasri Orifon masjidi ta’mirlanib davlat komissiyasiga topshirildi. Vazirlar Mahkamasining 19 aprel 1993 yil 182-sonli “Muhammad Tarag‘ay Ulug‘bek tavalludining 600 yilligini nishonlash to‘g‘risida”gi qaroriga asosan 1994 yilda ushbu yubeleyini o‘tkazilishi munosabati bilan Samarqand, Shahrisabz, Buxoro va G‘ijduvon shaharlarida arxitektura yodgorliklari bo‘yicha asosan konservatsion-ta’mirlash tadbirlari amalga oshirildi. Jumladan, birgina Buxoro va G‘ijduvon shaharlarida, yuqorida qayd etilgan ishlar bilan bir qatorda yana ikkita yodgorlik viloyat va shahar hokimliklari yordami bilan to‘la ta’mirlandi. Umuman olganda, istiqlolni dastlabki yillarida O‘zbekiston Madaniyat ishlari vazirligi Madaniyat yodgorliklari Bosh ilmiy-ishlab chiqarish boshqarmasi tomonidan ishlab chiqilgan qoidasi bo‘yicha ta’mirlash metodikasi quyidagi tartibda amalga oshirilishi yo‘lga qo‘yilgan edi: - dastlab, ta’mirtalab har bir yodgorlik bo‘yicha kompleks ilmiy izlanishlar va loyiha-tadqiqotlari amalga oshiriladi;