logo

Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va zamonaviylik” mavzusidagi 28v

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

84.427734375 KB
“Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida
realistik tasvir va zamonaviylik” mavzusidagi
KURS ISHI
                                         
                                                MAVZU:   Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va
zamonaviylik
I.KIRISH
 Mavzuning maqsad va vazifalari
II.ASOSIY QISM
1. Istiqlol davri adabiyotida Ulug'bek Hamdam ijodi
2.Ulug'bek Hamdam nasriy asarlarining janriy xususiyatlari
3.“Muvozanat” romanida mavzu va badiiyat
4. U.Hamdamning “Muvozanat” romanida realistik tasvir
5. “Muvozanat” romanida zamonaviylik
III.XULOSA                                                KIRISH. 
  
O'zbek  adabiyoti, shu  jumladan, nasri  bugungi  kunda  yozuvchilarimizning 
ijodiy  izlanishlari  natijasida  yangi  pog'onaga  ko'tarilmoqda.  Ulug'bek  
Hamdam kabi  bugungi  o'zbek  nasrining  iste'dodli  namoyandalari  asarlarini  
tahlil  qilish orqali o'zbek romanlarini o'ziga xos xususiyatlarinini tadqiq qilish  
mumkin. Shu nuqtai nazardan qaraydigan bo'lsak, yozuvchi Ulug'bek  Hamdam  
hozirgi  o'zbek  nasrida  samarali  izlanishlar  olib  borayotgan ijodkorlardan  
biridir.  Ulug'bek  Hamdam  asarlari  qahramonlarining  o'ziga  xos ma'naviy  
olami  qanday  talqin  etilganligi,  yozuvchi  asarlarida  hayotning  qaysi jihatlarini 
tasvirlashga  moyillik  mavjudligi  hamda  qahramonlarining umuminsoniy,  
milliy-ma'naviy  qadriyatlarni  o'quvchi  shuuriga  ko'chirishning badiiy  
mezonlarini  oydinlashtirganligini  aniqlash  masalasi  mazkur  ishimizning 
dolzarbligini belgilashga yordam beradi.
Ulug'bek  Hamdamovning  shu  kungacha  bir  qator   badiiy  asarlari  nashr 
etilgan.  Shulardan  «Yolg'izlik».  Qissa  va  hikoyalar  (1998),  «Tangriga  
eltuvchi isyon»  she‘rlar  (2001),  «Isyon  va  itoat»  roman  (2003),  «Muvozanat» 
roman (2004),  «Atirgul»    she‘rlar  (2005),  «Seni  kutdim»  (2007),  «Sabo  va  
Samandar» Roman  (2009),  «Uzoqdagi  Dilnura»  Qissa,  hikoya  va  she‘rlar   
(2010),  ―Vatan haqida qo'shiq (2014) kabi kitoblarini sanab o'tishimiz mumkin.
Ulug'bekning  asarlari  uning  tuyg'ulari,  o'ylari,  iztiroblari  manzaralaridir.  Bu 
manzaralar  esa  yolg'izlik,  muvozanat,  isyon  va  itoat  atalmish  ruhiyat  
manzillarida yorqinroq namoyon bo'ladi.
Biz  odamning  asl  qiyofasi  uning  xatti-harakatlarida  yaqqol  ko'rinadi  degan
to'xtamni  haqiqat  deb  hisoblashga  o'rganganmiz.  Aslida,  odamning  asl  
qiyofasi harakat  qilayotgan,  faoliyat  ko'rsatayotganda  emas,  balki  o'zi,  ko'ngli, 
xayollari bilan  yolg'iz  qolganda  yorqinroq  ko'rinadi.  Lekin  bu  qiyofa  sirtni  
ifoda etmaganidek,  sirtda  namoyon  bo'lmaydi  ham.  Uni  bilmoq  uchun  
odamning botinini  tuymoq  lozim  bo'ladi.  har  bir  odamda  botinga  yetib  
bormoq,  uni tuymoqning  birgina  yo’li  bor:  o’z-o’zini  ayovsiz  taftish  etish.  
Uning  bitganlarida o’zi  va  o’zligi  bo’lishini  astoydil  istaydigan  hamda  shunga
chin  dildan intilayotgan kishi siyrati yorqin aks etadi.Suygan  va  kuygan  odam  
uchun  ayriliqda  ham  visol  imkoni  bo’laveradi. Ko’nglidan  joy  olgan  
odamning  yo’qligiga  ko’nikkan,  lekin  har  bir  yaxshi  onida uni  eslaydigan  
murakkab  tuyg’uli  kishining  yuqoridagiday  dil  izhori  samimiy  va ta'sirli.
Ko’ngil  kishisi  bir  umr  yolg’izlik  istab,  unga  intilib,  uni  qo’msab  va  undan 
qo’rqib  yashaydi.  Tuyg’u  kishisining  dilini    anglash  va  ovlash  odamga  qiyin 
yumush.  Binobarin,  bunday  kinshda  atrofdagilardan  yozg’irish  imkon hamisha  bo’laveradi.  Lekin  Ulug’bekning  asarlarida  tuyg’ulari  ezgu  va  teran  
kishiningyoniq ruhiy holati ifoda etiladi:Odam  ham,  olam  ham  muvozanatsiz  
yashay  olmaydi.  Muvozanatning buzilishi  tanazzulga  qarab  qo’yilgan  birinchi  
qadamdir.  Shuning  uchun  ham  asl matlabi  kishini  ruhiy  va  fikriy  muvoza-
natdan  chiqarish  bo’lgan  she‘riyatda  ham ma‘naviy qadriyatlar mu-vozanati 
saqlanishiga jiddiy e‘tibor beriladi. Lekin estetik muvozanat   miqdoriy  
ko’rsatkichlar  bilan  o’rnatilmaydi.  Unda  ruhiy  quvvatlarning energiyasi  muhim
hisoblanadi.  Ulug’bek  Hamdamning  asarlari  orasida  inson sezimlaridagi  ezgu  
va  yoqimsiz  sifatlarga  bardoshliroq  qarash,  yoqmagan ma‘naviy  xususiyatlarni 
inkor  etibgina  qolmay,  ularni  tadqiq  qilish  va  tushunishga urinish aks etganlari
ham anchagina.
Inson  tug’ilishdan  oldin  ilohiy  visolga  noil  edi,  u  bir  tomchidan  yaralgan, 
jinsi  va  taqdiri  belgilangan  edi.  Bu  foniy  dunyoga  kelmasdan  avval  begunoh,
beg’ubor  edi.  Foniy  dunyo  visoliga  erishish  bilan  hijron  boshlandi.  Shu  bois 
endigina  dunyoga  kelgan  chaqaloq  chinqirib  yig’laydi,  to  tana  tirik  ekan  
davom etadigan  bu  uzoq  ayriliqni  istamay,  isyon  qiladi.  Shuning  uchun  ham  
ko’ngil odami  betartib  tartiblarni  buzaroq,  Allohga  yetkazguvchi  yo’lni  
izlaydi.  Izlagani sayin faqat Ugina chin ekanligini anglab boradi: 
Dunyo  –  Yaratganning  jilvasigina,  xolos.  Undagi  hech  narsa  haqiqiy  emas, 
oynadagi  aksni  ushlab  bo’lmaganidek,  bu  dunyoda  ham  aslga  yetib 
bo’lmaydi. Inson  tug’ilish  bilan  fanoga  tegishli  bo’ldi,  uning  jismi  ko’ra,  
eshita,  nafas  ola boshladi.  Oynada  aks  etgan  jismsiz  borliq  ro’yo  ekaniga  ruh
ko’zlarini  jism qorachiqlari  berkitgani  sababdir.  Ko’rinadiki,  ko’rishi  kerak  
bo’lgan  narsa ko’rmaslikka  sabab  bo’ladi.  Shoirni  Yaratgandan  boshqasi  
yolg’on  ekani junbushga  keltiradi,  uning  ruhi  tiyiqsiz  bir  ishtiyoq  bilan  isyon 
ko’taradiki,  bu  uni tangri sari eltishi mumkin bo’ladi.
Ulug’bek  Hamdamning  "Muvozanat"  hamda  "Isyon  va  itoat"  romanlari  esa 
adabiyotimizdagi  ulkan  bir  kemtiklikni  to’ldirdi.  Ungacha  milliy  
romanlarimizda inson, asosan,  mehnat va  faoliyat bag’rida ko’rsatilardi. Yosh 
yozuvchi adabiyotda murakkab  va  chigal  o’ylar  og’ushidagi  o’zbekni  
tasvirlashni  boshlab  berdi. Natijada,  adabiyotimizda  o’zi,  umri,  odam  va  olam
haqida  teran  falsafiy  o’ylar suradigan  millat  vakillari  qiyofasi  yaratildi.  
Ulardagi  sevgi  va  sadoqat  tuyg’ulari ham o’ziga xos tarzda ifoda etilgan.
Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat romani uning ijodida muhim ahamiyat kasb 
etadi.  Ulug’bek  Hamdamning  ―Muvozanat  asari  shu  kungacha  to’rt  marta 
qayta  nashr  etildi.  Roman  badiiyati,   g’oyasi,  o’tish  davri  qahramonlarining 
iztiroblari,  taqdiri  xususida  katta-kichik  olimlar,  yosh  tadqiqotchilar  
fikrmulohazalarini  bildirishdi.  Hatto  ―Muvozanat  haqidagi  talqinlar  uzoq  
Amerika adabiy jarayonida ham aks sado berdi. ―Muvozanat  romanida  ellikka  yaqin  qahramonlar  ishtirok  etadi.  Amerika
Yozuvchisi  Artur  Xeylining  ―Oqshom  xabarlari  romanida  bosh  qahramon  va
ikkinchi  darajali  obrazlar  degan  qoliplar  ko’zga  tashlanmaydi.  Qahramonlar
o’zlarining  ruhiy  dunyosi,  xatti-harakati,  shaxsiy  muammolari  bilan  baravar
ravishda  ishtirok  etadi.  Har  birining  ehtiyojlari  atroflicha  qalamga  olinadi.  
Artur Xeyli bilan U.Hamdam romanlarida aynan shunday holat ko’zga tashalanadi.
Iqtisod  fanida  ―ehtiyojlar  cheksizligi  degan  atama  bor.  Mundoq  do’ppini
boshdan  olib,  o’ylab  ko’radigan  bo’lsak,  inson  ehtiyoji  shu  darajada  kengki, 
unga  nafaqat  moddiy,  balki  ma‘naviy,  ruhiy  ehtiyojlar  ham  kiradi.  Sevish  va
sevilish,  do’stlashish  yoki  eng  oddiy  misol,  suvga  tashnalik  ham  bitta  ehtiyoj
sanaladi.  Qaysiki,  birining  talabi  qondirilmas  ekan,  o’sha  jarayon  insonning
botini  yoki  zohirini  inqirozga  olib  keladi.  ―Muvozanat  asaridagi  Yusuf,  
Said, Mirazim,  Zahro,  Amir  singari  qahramonlar  jamiyatda,  o’z  shaxsiy  
hayotida, botiniy va zohiriy olamida  o’zi bilan o’zi kurashadi.  Qaysidir biri 
idellashmagan sevgisi  uchun,  ba‘zisi  ma‘naviy-ruhiy  ehtiyoj  uchun  kurashadi.  
Yozuvchining o’zi  ta‘kidlaganidek,  hayotda  ma‘lum  bir  vaznni  saqlab  
qolishga  qaratilgan inson  ruhiyati  muvozanatni  saqlab  qololmay,  qarsillab  
sinadi.  Hatto  asarning eng  iqtidorli,  aqlli,  hayotga,  jamiyatga,  atrofdagi  
insonlarga  xolis  nazar  bilan qarovchi Yusufda ham xuddi shu holat yuz beradi.
―Muvozanat  talabalik  yillarida  bir-biriga  yaqin  bo’lib  qolgan  uch  do’st 
(Yusuf, Said, Mirazim)ning sarguzashtlari haqida hikoya etadi, shunga ko’ra asar 
an‘anaviy ―Uchlik badiiy formula asosiga qurilganini, qayd etish joiz. Zero, 
necha ming yillik folklor, zamonaviy o’zbek va jahon adabiyot namunalarida bu 
badiiy formula juda  ko’p bora mahorat bilan istifoda etilib kelinadi. Shu o’rinda, 
―Uchlik badiiy formulaga misol tariqasida o’zbek xalq ertaklaridagi uch aka-uka, 
uch opasingil,  uch  do’st  motivlarini  eslash  kifoya.  
Ulug’bek  Hamdam   ―Muvozanat  badiiy  kompozitsiyasida  o’zbek  va  jahon 
adabiy  tajribalarida  mavjud  bo’lgan  va  juda  ko’p  bora  sinalgan   ―uchlik  
badiiy formuladan  unumli  foydalanadi.  Asarda  uch  do’stning  kechinmalari,  
hayoti, taqdiri  yotgan  bo’lsa-da,  unda  keng  ma‘noda  o’zbek  millatining  sho’ro
davri tuzumidan  bozor  iqtisodiyotiga  o’tish  davridagi  butun  murakkabliklar i  
haqqoniy, shafqatsiz  real  tasvirlarda  mahorat  bilan  ochib  beriladi.  Roman  
boshdan -oyoq, kontrast  tasvirlar  ―shahar-qishloq,  ―ma‘naviyat-iqtisodiyot,  
―ma‘rifat-jaholat, 
―qashshoqlik-boylik,   ―kibru-havo-kamtarlik,  
―sof  sevgi-majburiy  sevgi, 
―namoz-benamozlik,  
―zohidlik-jamiyatdagi  faollik
―baxtiyorlik-baxtsizlik, 
―inson  mehnatining  qadrlanishi-qadrsizlanishi, 
 ―halol-harom  singari  qaramaqarshi, ikki qutbni tashkil etuvchi tasvirlar bilan 
boyitilgan. Roman sahifalari osha 
―Bolalik va Kattalik tasvirlari (asarning bosh qahramoni  Yusuf  nigohi va hayoti 
misolida)  o’rni-o’rni,  vaqti-vaqti  bilan   almashinib  boraveradi.  Ammo  bu taxlit
badiiy  kompozitsiya  kitobxon  uchun  murakkablik  tug’dirmaydi.  Voqealar, 
qahramonlar hayoti, qismati, ruhiy holatlari, kayfiyatlari haqida tugal, izchil fikr, 
xulosa-hukm  batafsil  mantiqiy  mulohaza  uchun   ―Bolalik-Kattalik  badiiy 
kompozitsion qurilmasi mustahkam va pishiq poydevor bo’lgan. Asarda ―Bolalik 
Kattalik  formulasi  muayyan  badiiy  zamon  va  makon  doirasida  purijina  misoli
harakatlanadi.  Ya‘ni,  kattalik  –  Yusufning  bugungi  kuni,   ahvoli-ruhiyasidan, 
shahar  hayotidan  hikoya  etsa,  bolalik  –  Yusufning  kechagi  kunidan,  bolalik 
xotiralaridan,  qishloq  hayotidan  hikoya  etadi.  Har  ikki  syujet  chizig’i  
birlashib, Yusufning  (tor  ma‘noda)  qismatidan,  keng  ma‘noda  esa  o’zbek  
ziyolisining kechagi  va  bugungi  hayotidan,  jamiyat  va  jamiyat  fuqarosi  
hisoblangan  shaxs tiynatidagi  ruhiy-ijtimoiy  muvozanat  haqida   bahs  etadi.  
Muallif  kitobga  yozgan so’zboshisida  e‘tirof  etganidek:  ―Tabiiyki,  Yusuf  
ham  bu  kurashlarda  qurbonlar berdi:  do’stlaridan,  ishidan,  oilasidan,  ko’zining
oqu-qorasi  –  farzandidan  judo bo’ldi.  Lekin  u  o’zining  asosiy  e‘tiqodiga  
xiyonat  qilmadi,  unga  sodiq  qoldi:  u hayotida,  atrofida  nimalar  yuz  bergan  
va  berishi  mumkin  bo’lgan  bo’lmasin, baribir,  insonni  tutib  turgan  oliy  
qadriyat  –  Muvozanatdan,  unga  ergashish mashaqqatidan yuz o’girmaydi. 
Ammo bu shunchaki muvozanat emas edi. Ushbu muvozanatning  bir  ildizi  
insonning  o’zidan  boshlansa,  ikkinchisi  muhaqqaq ravishda  u  yashayotgan  
jamiyatning  bag’ridan  suv  ichadi.
 Yozuvchi  ta‘kidlab ko’rsatganidek,  romanda  insonning  ham  ruhiy-ijtimoiy  
muvozanatidan,  uni  tuta bilgan va tuta bilmagan o’tish davri odamlari haqida 
badiiy yozg’iradi. 
Asarda  90-yillardan  keyingi  o’zbek  millatining  chekka-chekka qishloqlaridagi,  shuningdek,  tig’iz  va  sershovqin  shahar  hayoti,  bu  ikki  xil
olamda  kechayotgan  insonning  iztiroblari,  dard-u  alami  qalamga  olinadi. 
Ayniqsa,  nochorlik,  qo’li  kaltalik,  insonni  naqadar  mayib-majruh,  zabunsiz
qilib  qo’yishi  yorqin  va  jonli  lavhalarda  ishonarli  hikoya  qilingan.  Asarda
ikkita  qahramonning  ruhiy  fojeasi,  shu  fojiaga  eltgan  sabablar,  voqealar
tizimining  dramatizmi  yuqori  pafos  bilan  ifodalangan.  Birinchisi,  Yusufning
hayoti,  ayniqsa,  o’g’lining  o’limi  kitobxonni  larzaga  soladi.  Ikkinchisi, 
Amirning  hayoti.  Uning  rafiqasi  Gulshodaning  o’limi  oldidan  o’g’liga  qilgan
nasihatlari  nihoyatda  ta‘sirli  chiqqan.  Hayotning  beshafqat  ko’chalarida
yurakda  nafrat  va  shafqatsizlik,  sovuqqonlik  urug’larining  unib-o’sishi
"Muvozanat"  romanining  qahramonlari  ruhiyati  tadqiqi  misolida  yana  bir  bor
tahlildan o’tadi. Muallif asarda biz eng oliy tuyg’ular deb inongan, gohida unga
sajdalar  qilgan,  eng  yuksak  Muhabbat,  Do’stlik,  Birgalik  kabi  tuyg’ular  ham
naqadar  omonat  ekanligi  fosh  etiladi.  Xususan,  bu  Yusuf,  Mirazim,  Saidning
o’zaro  do’stona  munosabatlarida  isbotlanadi.  Asarda  xatto  do’stlik  ham  vaqt
o’tishi  bilan  o’z  samimiyatini  yo’qotadi,  degan  falsafa  ilgari  suriladi. 
Chunonchi,  asar  qahramoni  Yusuf  o’z  do’stlariga  ishongan  edi.  Ammo
do’stlari  unga  vafo  qilishmaydi.  Rafiqasi  bilan  ne  umidlarda  bir  yostiqqa  
bosh
qo’ygan  edi,  lekin  maqsadlar,  intilishlar,  ehtiyojlar  boshqa-boshqa  bo’lgani
uchun  ular  ajralishadi.  Natijada  Yusuf  ikkinchi  bor  muvozanatini  yo’qotadi.  
U
o’zining  fanini,  kasbini  sevar  edi.  Biroq  zamona  zayli,  moddiy  qiyinchiliklar
tufayli  o’z  ishini  tashlab,  firmaga  ishga  kiradi.  Biroq  asar  oxirida  yana
auditoriyaga  qaytadi.  Uning  maqsadi,  ota-  onasi,  akasiga  yordam  berish  edi. 
Akasi  Amirning  zamonga  moslashishiga  ko’maklashmoq  istaydi.  Lekin  bu
uning  qo’lidan  kelmaydi.  Yusuf    tirishib-tirmashib  o’z  muvozanatini  
saqlashga
harakat  qiladi.  Ammo  akasi  Amir  jamiyat  bilan  hamnafas  yashay  olmaydi. 
Yusuf    favqulodda  saqlab  turgan  muvozanat  asar  oxirida  sinadi:  "Yusufning ichida  nimadir  qarsillab  sindi",  -  deydi.  Demak,  Yusufning  ichida  qarsillab
singan narsa ramziy ma‘noda inson botinidagi, uni hayotda tutib turgan irodasi, 
muvozanati edi.
Yozuvchi  zamonaviy  o’zbek  obrazini  ideallashtirishga  harakat  qilgan. 
Uning  Mirazim,  Said  singari  "qo’li  uzun"  qahramonlari  Amerika,  Fransiya
davlatlariga  sayohat  qiladilar.  Ayniqsa,  fransiyalik  Matilda  bilan  bog’liq
voqealar  zo’rma-zo’raki  kiritilganligi  sezilib  qolgan.  Shu  o’rinda  Yozuvchi
zamonaviy o’zbekning imkoniyatlarini ko’rsatishga harakat qilgan.
Asarda  oilaviy  fojialar  ko’zga  tashlanadi.  Yusuf  bilan  Oygul,  Mirazim  bilan
Zahro,  Said  bilan  Manzura,  Amir  bilan  Gulshodalarning,  epizodik  obrazlar
Ergash  bilan  Latofatlarning  oilaviy,  shaxsiy  fojealari  ko’rsatiladi.  O’ylab
ko’rilsa,  ularning  har  biri  o’zicha  baxtsiz.  Er-xotin  o’rtasidagi  munosabatlar
ich-ichidan  yemirilib  ketgan.  Oila  –  jamiyatning  muhim  bo’lagi.  U  baxtsiz, 
sarson-sargardon  ekan,  azob-u  uqubatlari  adoqsiz  ekan,  bunga  kim  aybdor
degan  haqli  savol  tug’iladi.  To’g’ri,  odatda,  sabablar  va  oqibatlar  mavjud
jamiyatdan  izlanadi.  Bu  mantiqan  to’g’ri  ham.  Asarda  mustabid  tuzumning
ayanchli oqibatlari qurboni bo’lgan oilalar fojiasi ko’rsatiladi. 
Yusufning orzu, intilishlari bilan tog’ ramziy  mohiyat kasb etadi. Chunki, 
uning  ko’zlari  doimo  Ulug’tog’g’a  qadalgan.  Asarda  fojiaviy  taqdirlardan
tashqari  tabiat  tasvirlari  ham  qahramonlar  ruhiyatiga  mutanosib  ravishda  aks
ettirilga.
Romandagi  barcha  voqealarni  harakatga  keltiruvchi  obrazning  Yusuf  deb
atalishi  ham  bejiz  emas,  albatta.  Chunki  Sharq  adabiyotida  Yoqubning  
husnda  va aql-u kamolotda etuk ettinchi o’g’li Yusuf. Adib bu qadim an‘anani 
nazarda tutgan holda o’z qahramoniga Yusuf deb nom beradi.
Badiiy  makon  nuqtai  nazaridan  voqealar  shahar  (Toshkent)  va  qishloq 
(Andijon  –  Marhamat  rayoni)  sharoitida  tasvirlanadi.  Xususan,  Andijon  milliy
koloroti,  andijonliklar  tabiatiga  xos  so’zamollik,  qoni  qaynoqlik,  qaysarlik, 
mehnatkashlik,  sabrlilik;  ommaviy  kulgi  sahnalari,  latifago’ylik  manzaralari;  Ulug’tog’, qalin qor yoqqan kun, lola  sayli  kabi peyzaj  tasvirlari hissiy  yoziladi. 
Boisi adib his etgan, ko’nglidan, boshidan kechirgan tuyg’ular va voqealar haqida, 
o’zi  tug’ilib-o’sgan  oilaviy  muhit,  qarindosh-urug’lari,  qishloqdoshlari  haqida 
yozadi.  SHu  jihatdan  qaralganda,  Ulug’bek  Hamdam  ijodidagi  ilk  roman 
―Muvozanatda  avtobiografizm  elementlari  keng  va  atroflicha  aks  etganini  
qayd 
etish joiz. Har holda ilk roman yozish tajribasida avtobiografizmning o’rni haqida 
mashhur  adiblarimiz,  adabiyotshunoslarimiz  juda  ko’p  dono  gaplarni  
aytishgan. 
Aytishlaricha,  avtobiografizmdan  keng  foydlanilgani  uchun  ham  ilk  asarning 
badiiy cho’g’i o’chmas bo’lishi, yosh ijodkordagi biografik material tugab qolgach
esa, keyingi yozilgan asarlar ―bo’sh bo’lib chiqishi ham chin haqiqat. Ulug’bek 
Hamdam ijodida ―Muvozanat romani, keyingi yillarda yaratilgan ―Isyon va 
itoat,Sabo  va  Samandar,  Na‘matak  romanlaridan  ayni  shu  jihati  bilan  farq  
etadi. 
―Muvozanatning  mustahkam  badiiy  poydevori  yozuvchining  shaxsiy  tarjimai 
holi,  boshdan  kechirilgan  shahar  hayotidagi  qiyinchiliklar,  sarguzashtlarning 
realligi bilan bog’liq. Roman qahramonlari: Odil aka va Halima aya, ularning besh 
o’g’li  (Amir,  Yusuf,  Obid,  Olim,  Elbek),  Yusufning  tog’asi  Muhammadjon  
aka, Yusufning  akasi  Amir,  uning  turmush  o’rtog’i  Gulshoda,  Yusufning  
rafiqasi Oygul,  ularning  olamdan  bevaqt  ketgan  chaqalog’i  (Muhammadjon),  
fransuz magazini  singari  obrazlar  va  joylar  Yozuvchining  o’zi  va  u  tug’ilib  
o’sgan  oila: ota-ona, aka-ukalar, qarindoshlari bevosita aloqador. 
Bizningcha,  bir  oila  a‘zolarining  Amir,  Yusuf,  Obid,  Olim,  Elbek  deb 
atalishida  badiiy-mantiqiy-ramziy  ma‘nolar  kuzatiladi.  ―Amir  Ollohning  
amrini faqatgina toat-ibodatda, ro’za tutish, ehson qilish, chillada o’tirishda, xullas 
islom dinining qonun-qoidalariga qat‘iy rioya etishda deb biladi. U jamiyat va 
oilasidan uziladi.  Shu  yo’lda  halok  bo’ladi.  Demakki,  Amir  ruhiy-ijtimoiy  
muvozanatni to’g’ri  ushlay  bilmadi.  Azaldan  Sharq  folklori  va  mumtoz  
adabiyotida  mavjud bo’lgan diniy-mifologik obraz Yusuf – Ollohning nazari 
tushgan ham zohiran, ham ruhan go’zal yigit. ―Muvozanat asarining bosh 
qahramoni ―Yusuf deb atalishida ana shu ming yillik milliy, diniy-mifologik, 
mumtoz an‘analarning yuksak badiiyestetik  idealini  ko’ramiz.  Inson  hayoti  
mehnat  va  ilmni  o’rganish   bilan  toatibodatda  kechadi.  Shu  ma‘noda,   uchinchi  o’g’ilning  ―Obid  deb  atalishidagi tagma‘no anglashiladi. Romanda 
olim va ilm ahlining  hayoti asos markazda turadi. 
Shu bois oiladagi to’rtinchi o’g’ilning ismi Olim deb atalishi ham tasodif emas. 
Xuddi  shuningdek,  o’zbek  eli,  xalqi  haqida  keng  planda  ijtimoiy-falsafiy  
roman yaratish  mohitiyatiga  ko’ra  kenja  o’g’ilning  ―Elbek  deb  atalishida  
yana  bir tagma‘no kuzatiladi. 
Roman Yusufning bolalik davri voqealari: ota-bola suhbati bilan boshlanadi. 
Suhbatda asosiy mavzu ham bevosita ―Olam muvozanati bilan bog’lanadi. 
Asarda Muvonazat  so’zining  badiiy-falsafiy  ma‘no  qatlamlari;  ―Olam  
muvozanati (Olloh–yer  sayyorasi–inson);  ―jamiyat  va  shaxs  muvozanati,  
―Ruhiy-ijtimoiy muvozanat,  ―Ma‘naviy-moddiy  muvozanat,  ―do’stlik  
muvozanati,  ―oila muvozanati, ―qon-qarindoshlik muvozanati, ―muhabbat 
muvozanati kabi kattakichik  mavzular  doirasida  parodaksal  mulohazalar  fonida 
kechadi.  Bu  roman janrini  ―paradokslardan  iborat  falsafiy  badiiy  nasr  deb  
ta‘riflash  mumkin.
―Muvozanat  romani  ham  xilma-xil  paradokslarga  boy.  Bundan  tashqari,  asar
sahifalari osha hayotiy tasvirlar, ruhiy holatlarga ishora beruvchi ramziy, timsolli 
shartli  badiiy  tasvirlarga  keng  o’rin  ajratilgan
 Masalan:  qor  bilan  qoplangan yo’llarga  ilk  bor  iz  tashlab  so’qmoq  yo’l  
ochgan  bola  Yusuf  –  kelajakda  yangi yo’llar, yangi izlanishlar qilishga qodir 
insonning ramziy obrazi. Bahaybat avtobus 
–  vakuum holatiga tushib qolgan ijtimoiy tuzum, avtobus tilimlab tashlagan yo’l, 
jamiyatning  insonga  yetkazgan  zulmi  va  zug’umlari  ramzi.  Avtobus  -
multfilmlardagi temirtan maxluq singari bola Yusuf qalbini larzaga soladi.
Muhammadjon  aka  –  obrazining  ham  real  asosi  bor.  Bu  Yozuvchining 
so’zamol,  gapga  usta  notiq  tog’asi.  Romanda  aks  ettirilgan  Muhammadjon  
aka 
obrazi  ilm-fanning  qadrini  chuqur  anglagan;  ammo  jamiyatda  ―begona  
odamga 
aylanib  qolgan  odam  obrazi.  U  yolg’iz  yashaydi.  Uning  sevgan  mashg’uloti  
–
qushlariga  mehribonlik  qilish.  Muhammadjon  akaning  qushlar   bilan  bog’lanib
qolishi  muallif    bayonida  shunday  beriladi:  ―Aylanib-aylanib  axiyri  zo’rg’a
rayondagi ―qushlar maktabiga ishga kirdi. Har tugul, qamalgan odam mafkuraviy  ta‘sir  o’tkaza  olmaydigan  qushlar  bor  ekan...  
U  odamlar  orasidan  topmagan mehr va g’amxo’rlikni qushlardan topadi. Uning 
do’stlari  –  odamlar emas, qushlar bo’ladi. Muhammadjon aka – davri o’tgan 
odam obrazi hamdir. U o’zining yolg’on asosga  qurilgan  hayotini  tushunib  
yetadi.  Shuning  uchun  ko’zi  ochiq  ketadi. 
Qushlarning  qafasdan  chiqarib  yuborilishi,  ramziy  ma‘noda  inson  erkiga  
timsolli ishoralar  beradi.  Muhammadjon  aka  o’zi  sevgan  qushlarini  ozodlikka  
qo’yib yuborar  ekan:  ―Bu  yerda  bog’lar  ham  qolmadi,  tog’lar  ham.  
Hammasini  yakson qilib, bag’rini tilib, paxtazorga aylantirishdi bular!.. Bor, 
qushim, uch, endi, uch! 
Lekin,  bilib  qo’y,  oson  bo’lmaydi.  Oson  bo’lmaydi-yu,  baribir  ozodlikka  
nima yetsin? Bor, bora qol, erkin havolarda uch endi, uch, uch, uch!..
. Qahramonning mazkur  monologida  chuqur  ijtimoiy  umuminsoniy,  ayni  
paytda  milliy  dard  bor. Qushlarning  ozodlikka  qo’yilishi,  ramziy  ma‘noda  
o’zbek  xalqining  sovet 
mafkurasi tushovlaridan qutilishidir. Paxta plantatsiyasiga aylantirilgan mamlakat, 
bog’i ham, tog’i ham vayron etilgan yurt, bu – O’zbekiston edi. Muhammadjon 
aka 
Yusufning  umr  yo’lini,  e‘tiqod-a‘molini  qat‘iy  belgilab  olishga  yordam  
bergan, 
o’z shaxsiy yo’lini topishga shamchiroq bo’lgan odam obrazidir.
Yusufning  bolaligidan  xayollarini  o’g’irlagan  afsonaviy  tog’  –  Ulug’tog’ 
ham ramziy simvolik obraz. Ulug’tog’ – o’z nomi bilan millatning yuksak orzulari,
ideallari,  milliy  mustaqillik  kabi  ijtimoiy  ramzlar  ifodasi.  Yusufning  ko’zlari 
qadalgan Ulug’tog’ – uning optimal kayfiyati ramzi. 
Qiyshayib  qolgan,  tirgak  bilan  tutib  turilgan  eski  devorning  qulashi  –  eski 
dunyoqarashning  (sho’ro  mafkurasining)  kuni  bitganiga  ramziy  ishoralar  
beradi. 
Ikkinchi yana bir tagma‘no, eski devorning qulab tushishi qizil imperiyaning umri 
tugaganiga  ramziy ishora qiladi. Sodiq  –  Yusufning bolalikdagi sinfdosh do’sti. 
U 
qaysi  tuzum,  qaysi  kunning  a‘lo  ekanligini  tushuna  olmay  garang  yurgan 
arosatdagi  odam  obrazidir.  U  ―Mustaqil  jamiyat  afzal  demoqchi  bo’lsa,  qashshoqlik,  moddiy  qiyinchilik  uning  suyak-suyagidan  o’tib  ketgan.  Shuning 
uchun har holda bir navi bo’lsa-da, kuni bir maromda  kechib turgan kechagi kunni
(Sho’ro davri) ―yaxshiroq edi, degan xayollarga boradi. Fikrlarini oydinlashtirib 
olmoq uchun Yusufni so’roqqa tutadi. Yusuf  esa fikrda yakdil, u chin dildan 
millat 
mustaqilligini, milliy ozodlikni o’zining shaxsiy oilaviy baxtidan, xotirjamligidan 
ham  ustun  qo’yadi.  Shu  ma‘noda  Yusuf  obrazi  –  millatparvar,  vatanparvar, 
ko’tarinki ruhiyatga ega optimist inson. 
Romanda  eng  tragik,  ta‘sirchan  obraz  –  Amir.  U  mutasavvuf  odam  obrazi 
bo’lib, ehtimolki, u XXI asr kishisini do’zax azobi va qiyomatdan ogoh etadi. U 
bugungi  kun  kishisining  naqadar  ma‘naviy-ruhiy  najotga  muhtoj  ekanini  
chuqur 
anglaydi. Anglagani, bilgani uchun ham jamiyat bilan kelisha olmaydi. Romanda 
Amirning  hayoti  fojeaviy  yakun  (qahramon  aqldan  ozadi)  topgan  bo’lsa-da,  
bu obraz  yelkasiga katta badiiy-estetik yuk ortilgan. Amir ruhi va tani sog’ 
bo’lishiga 
qaramasdan,  jinnixonaga  tashlanadi.  Bu  sahna  menga  beixtiyor  E.A‘zamning 
―Navoiyni  o’qigan  bolalar  hikoyasi  qahramoni  Janob  Janob  tushib  qolgan 
vaziyatni  eslatdi.  Amir  sog’lom  bo’la  turib,  o’zini  jinnilikka  solishga  majbur 
bo’ladi. Jinnilar qo’lida pati yulib tashlangan musicha holatida ramziy ma‘noda u 
o’zini ko’radi.  Yozuvchi  jinnixonadagi bemorlar aslida, davlat va jamiyatni aldab,
ko’zbo’yamachilik  qilib,  shu  erda  yotib,  o’zlarining    jinoyatlarini  yengillatish 
uchun  yotganlarni  ham  tanqid  ostiga  oladi.  Umuman,  romanda  jiddiy  ijtimoiy
muammolar:  aldov, ko’zbo’yamachilik,  qashshoqlik,  inson  va  inson  
mehnatining 
qadrsizlanishi,  ayniqsa  ziyoli  ahlining  jamiyatda  qadrsizlanishi   kabilar  
ko’rsatib berilgan. 
Amir obrazining prototipi Yozuvchining akasi – Oybek Hamdamovdir. Zero, 
adib  asarda  Oybek  Hamdamovning  qalandarona  va  tasavvufona  ruhda  
yozilgan uch she‘ridan foydalangan. Roman qahramoni Amir hayotda o’z 
sevgisiga erisha olmagan.  Qolaversa,  jismoniy  va  ruhiy-aqliy  kuchini  to’g’ri   yo’naltira  olmagan shaxsdir.  Amir  obraziga  tegishli  syujetni  Yozuvchi  akasi  
Oybek  Hamdamovning hayotidan oladi. Ammo hayotiy haqiqat bilan badiiy 
haqiqat o’rtasida farqlar bor, albatta.  Adib  real  voqelikni  badiiy  haqiqatga  
aylantirish  jarayonida  anchagina o’zgartirishlar,  to’qimalar  qiladi.  Ya‘ni  Oybek
Hamdamovning  kasalmand  ayoli hayotda o’z joniga qasd qilmaydi. Biroq adib 
asarda Gulshodani o’limga mahkum etadi. Ammo hayotda ularning qismati 
boshqacharoq kechgan. Hayotda Ami rning prototipi  Oybek  Hamdamov–o’z  
hayotiga  qasd  qiladi.  Yozuvchi  hayotiy voqealarni biroz o’zgartirib, badiiy 
haqiqat o’laroq kitobxonga taqdim etadi. 
Asarda  Amirni  nohaq  jazolagan  cho’pon  ota  uning  qarg’ishiga  uchraydi. 
Uning  navqiron  ikki  o’g’li  Amir  qarg’aganidek,  ―ikki  ko’zi  suvga  to’lib  
selda oqib  ketadi.  Bu  badiiy  yechim  ming    yillik   xalqona    inonch-e‘tiqod  
―qarg’ish olish bilan bevosita bog’liq. Romandagi epizodik obrazlardan biri  –  
Ergash aka. 
Aslida  u  ziyoli  shaxs  bo’lgan,  ammo  moddiy  qiyinchiliklar,  oiladagi  
notinchlik sabab  ichkilikka  berilib,  xarob  ahvolga  kelgan.  U.Hamdam  roman  
ichida  Yusufkabi ziyolilar qismatini keng planda ochish maqsadida Ergash aka 
qismatini ham 
qistirma  epizodik  voqea  sifatida  asarga  olib  kiradi.  Yusuf  ziyoli  qatlamidan 
bo’lgan Ergash hayotini kuzata turib, ana shunday abgor ahvolga tushib qolmaslik 
uchun  ham  aqlini  ishga  soladi,  ruhiy-ijtimoiy  ahvolini  birdek  ushlab  turishga 
harakat qiladi. ―Ergash aka qismati romanda ―hikoya ichida hikoya qilish badiiy
vositasi o’laroq zohir bo’lgan. 
Asarda  ommaviy  kulgi  sahnalari  vodiylik  kishilarga  xos  latifago’ylik, 
askiyabozlik  singari  xalq  badiiy  san‘ati  orqali  ochib  beriladi.  Binobarin,  bu 
―Abdurahmon aka va Abdug’afur buva haqidagi xalq hangomalarini illyustratsiya
qilish orqali ommaviy kulgi hosil qilinishida ko’rinadi. Xalq latifalariga xos yumor
va  satira  elementlari  bilyardxonadagi  qishloqdoshlar  Rashid,  Erkin  aka 
(bilyardxona  egasi),  Esonali  vag’vag’  xatti-harakatlari,  gap-so’zlarida  yanada 
yorqin  ifodalanadi.  Qahramon  ismiga  ―vag’vag’  laqabining  tirkalishi  esa 
qahramonni yanada xalqchil qilgan. 
Roman  qahramonlarining  qay  biri  ma‘naviy  ehtiyojga  (Zahro)  tashna 
bo’lsa, yana boshqasi moddiy ehtiyojga muhtoj (Yusuf  va uning qishloqdoshlari).  Asarda  har  ikki  holat  ham  insonning  ulkan  fojiasi  sifatida  badiiy  talqin  
etiladi. 
O’zbekning  yangi  ―Mirzakarimboylari  topgan  davlatini  qayerga  va  qanday 
sarflashini bilolmayotganlari  Yozuvchining ziyrak nigohi bilan  yengilgina kinoya
qilinadi.  Xususan,  bu  Mirazimning  fransuz  aktrisasini  qanchadan-qancha  
pullar 
sarflab Toshkentga olib kelish lavhalari bilan bog’liq. Ammo  sohibjamol fransuz 
Matilda  Sorel  ham  tantiboyvachchaning  ikki  kun  o’tar-o’tmas  badiga  uradi. 
Yozuvchi ayyorona, bilinar-bilinmas kinoya va istehzo bilan o’zbekning qo’li uzun
yangi ―boylarini mana shu tarzda peshanasiga chertib qo’yadi. Uch do’st – Yusuf,
Said,  Mirazim  roman  finishida  uch  xil  holatda  qoladi.  Yusuf  –  oilasi,  ishi,  
qonqarindoshlari, eng muhimi ruhoniyatida anchagina yo’qotishlar qilgan esa-da, 
yana 
qayta  kurashga  chog’lanadi.  Said  esa  bor-budidan  ayrilib,  ayyor  xotini 
Manzuraning  izmida  qoladi.  Endi  uning  ixtiyori  o’zida  emas,  o’zganing  
qo’lida. 
Mirazim  ham  sahroga  tashlangandek,  yolg’izlik  girdobiga  otiladi.  Uch  
do’stning uch  xil  qismati,  uch  xil  dunyoqarashi  haqida  zamonaviy  mavzuda  
roman 
yaratilgan.
Romanda tizimli ravishda ramziy timsollarga ishoralar kuzatiladi. Xususan, 
soyada  qolgan  tok  tanasining  qayrilishi,  bu  jarayonda  tokning  qarsillab  
yorilishi manzarasi ham matndagi yashirin ma‘nolardan so’zlaydi.  Mustamlaka 
sharotidagi vatanning ozodlikka chiqishi, uning mustaqil odimi, yashab keta olish 
yoki yashab 
keta  olmasligi  haqida  gap-so’zlar  soyada  qolgan  tok  –  dunyoga  tanilmay 
qolayotgan  O’zbekiston  va  O’zbeklar,  tanasi  qayrilishida  qarsillab  yorilishi  –
qiyinchiliklar  mashaqqati,  tokning  quyoshga  qaratib  qo’yilishi  –  O’zbekning 
dunyoga  chiqishi  haqidagi  ramzlardan  hikoyat  etadi.  Tosh  –  ramzi  qahramon 
ruhiyatida  alamzadalik, odamlarga nisbatan  kuchli nafrat ramzi  o’laroq namoyon 
bo’ladi. 
―Muvozanat    jami bir yuz o’n qismdan iborat bo’lib, unda oltmishga yaqin  faol  va  nofaol  bo’lgan  qahramonlar  ishtirok  etadi.  Roman  uslubida  ko’proq 
ijtimoiy-falsafiy  mazmun  yetakchilik  qilsa-da,  voqealar  maishiy  fonda  olib 
boriladi.  Adib  ba‘zi  o’rinlarda  ko’pso’zlilikka  beriladi.  Jumladan,  romandagi 
sakson  yetti, to’qson to’rtinchi qismlar tushirilib qoldirilganida ham matnga hech 
qanday  putur  yetmaydi.  Ba‘zan  roman  tilida  siyosiy-publitsistik  ruh  kuchayib 
ketadi.  Vaholanki,  badiiy  asar  badiiyligicha  qolishi  kerak.  Ammo  asarning 
mazmun  nuqtayi  nazaridan  ijtimoiy-falsafiy  roman  turi  ekanligini  hisobga  
olsak, bunday yo’l o’zini oqlaydi. 
Roman  yechimi  qahramonning  “Turishi  kerak  edi!  Turishi  kerak...  Tur... 
degan  ichki  da‘vati  bilan  yakunlanar  ekan,  Yusufning  irodali  shaxsligidan, 
kurashuvchanligidan,  yengilmasligidan  dalolat  beradi.  Romanda  qahramon 
ruhiyatiga  xos  ichki  rag’batlantiruvchi  kuch  kitobxonni  qoniqtiradi.  Beixtiyor 
kitobxon  ruhiyatida  ham  qahramon  hayotida  va  atrofida  nimalar  yuz  bergan 
bo’lmasin, uni turishga, yana kurashib yashashga da‘vat kayfiyati, chaqirig’i paydo
bo’ladi. Amirning qish kunida yalangoyoq, ich kiyimda xoxolab kulib, avtobusni 
tepishi  esa  ―o’tish  davri  qurbonining  adolatsiz  ijtimoiy  tuzumga  isyoni  kabi 
taassurot  uyg’otadi.  Garchi  bu  tentak  odamning  achinarli  qilig’i  bo’lsa  ham. 
Asarda  tig’iz  dramatizm,  tragizm  bilan  birga  xalqona  yumor  (askiya,  latifa  
janri 
elementlari)  omuxta  ifodalangan.  Iztirob  oldida  kulgi,  dard  yonida  quvonch, 
baxtsizlik  qarshisida  ulkan  masrurlik  kabi  qarshilantirish  tasvirlari  beixtiyor  
xalq og’zaki ijodiga xos hayotbaxsh tasvirlarni yodga soladi. 
Yozuvchining badiiy-estetik ideali kitobxonni to’lqinlantiradi. Adibning har 
bir  o’zbekni  to’kin,  baxtli  mehnat  va  oila  qo’ynida  ko’rish  istagi  romanning  
ilk sahifasidan so’nggi nuqtasigacha aks etgan. Mana shu  ezgu istak romanning 
butun 
badiiyatini, Yozuvchi dunyoqarashini o’zida to’la ma‘noda aks ettirgan. 
Xulosa  shuki,  Ulug’bek  Hamdamning  ―Muvozanat  romani  nafaqat  adib 
ijodida, qolaversa,  istiqlol  davri o’zbek adabiyotining eng sara durdonalaridan 
biri  bo’lib  qoladi.  Chunki,  adib  bu  davr  mashaqqatlarini  bir  roman  doirasida  turli
rakurslarda  turib,  mahorat  bilan  (xususan,  psixologik  ramzlar,  ramziy  ishorali 
detallar vositasida) aks ettirgan.
San‘at  asari  markazida  hamisha  badiiyat  turadi.  Mazmun-shakl  mohiyati 
san‘at va adabiyotda badiiyat ehtiyojidan kelib chiqadi. Emotsional bo’yoqdorlik 
estetik  munosabat  orqali  namoyon  bo’ladi.  Tasvir   va  ma‘nodagi  ko’chish 
voqelikka  ijodiy  yondashuv  samarasidir.  Binobarin,  badiiy  mushohada  asosini 
muallif nuqtai nazari va munosabat xarakteri belgilaydi. Demak, hissiy ehtiyojdan 
ibtido  olgan  estetik  idrok  voqelikning  yangilanib,  yanada  boyishidir.  Bu  
estetik idrok muayyan tartibot va bog’lanishda yuzaga chiqadi. 
U.Hamdamning  romani  uchun  tanlangan  mavzu,  uslub  va  mazmun 
munosabatlari  ―tahlil  zalvorini  oshirish,  talqin  ta‘sirini  ta‘minlashda  muhim  
rol o’ynaydi.  Roman  qahramoni  Yusuf  shaxsiyatidagi  falsafiy-ijtimoiy  
mohiyatni 
namoyon  etishda  asardagi  badiiy  komponentlar  munosabati  muhim  o’rin  
tutadi. 
Adib  uning  ruhiy-ijtimoiy  maqsadlarini  ochishda  dramatizmni  keskinlashtirish 
yo’lidan  boradi.  Epik  maydon  kengayishi   asar  strukturasini  
murakkablashtiradi. 
Epik  qatlam  syujet  qismlaridagi  shartlilikni    teranlashtirib,  tasvirdagi 
yaxlitlashuvni yuzaga keltiradi. Tasvir o’zida talqinni ham jo etgan holda 
ijtimoiypsixologik manzaralar ichiga olib kiradi. 
Bu  asar  kompozitsiyasidagi  o’ziga  xoslikni  etarlicha  anglamagan  kitobxon 
uchungina  shunday  tuyulishi  mumkin.  Asardagi  ijtimoiy-falsafiy  talqin  
usulining 
qurilish  jihati  shundaki,  ruhiy  kechinma  tasviri  bot-bot  uzilib  tursa-da,  badiiy 
komponentlar  qatlamining  ishga  tushishi  natijasida  ular  yana  mantiqan  tiklana
boradi. Bu hol davr voqeligi va qahramon psixologiyasi to’qnashuviga yo’l ochib, 
kitobxon  tasavvurlarini  kengaytiradi.  Rivoya    qahramon  ruhiy  olamiga  olib 
kirishdan  tashqari  ijtimoiy  mohiyat  ―pardalarini  ko’taradi.  Tasvirda  ruhoniyat
butunligida   ko’rinayotgan   keskin  evrilishlar  (ma‘naviy  tanazzul  sabablari,  e‘tiqoddagi  ―sinishlar,  milliy  o’zlikni  anglash,  shaxs  kamoloti,  inson  
irodasiga 
ishonch,  milliy  ma‘naviyat  ifodasiga  e‘tiqod)  kompozitsiyaga  aloqador 
komponentlarni  umumlashmalar  sari  yo’naltiradi.  SHu  tarzda,  asardagi  
falsafiy-
38
publitsistik  ko’lam  jamiyat,  odam,  tabiat  uchligida  birlashib,  romanning 
kompozitsion yaxlitligini yuzaga chiqaradi.
Anglashiladiki,  roman  kompozitsiyasi   komponentlarni  uyushtirib,  tasvir 
predmeti  va  ifoda  usullarini  shakllantiruvchi  estetik  markaz  muallifning  
badiiy 
tafakkuridir.  Binobarin,  mavzu,  shakl  va  uslub  nisbati  uyushib,  kompozitsion 
yaxlitlik  ta‘minlanishi  estetik  idrokka  bog’liqdir.  Bunda  badiiy  tafakkurning 
makon  va  zamon  sarhadlarini  kengaytirishdagi  o’rnini,  shakl  strukturasining 
mazmun  va  g’oya  atributlariga  ta‘sirining  ifoda  yo’sini  tarkibida  tasvir-
talqintahlil-tadqiq  xususiyatlari  uyg’unlashuvida  kompozitsiyaning  rolini  
ochishga 
diqqat  qaratildi.  Badiiy  yaxlitlikni  yuzaga  chiqaruvchi  struktural  modifikatsiya
badiiy an‘ana va yangicha ijodiy izlanishlar  mushtarakligida izohlandi. Bu roman 
strukturasini majoziy-falsafiy talqin belgilashi aniqlandi. 
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida jamiyat ruhi va asar yaratilgan davr 
muammolari  kompozitsion  jihatdan  Yusuf  shaxsiyatida  markazlashtiriladi. 
Yozuvchi  davr  o’zgarishlarini  dunyoqarashdan  hayotiy  ziddiyatlarga,  ijtimoiy 
muammolardan ruhiy evrilishlarga qarata siljitar ekan, ularni asosan yagona nuqta 
–  inson qalbida fokuslashtiradi.  Yusuf    bamisoli personajlararo badiiy 
katalizator. 
U  muallifning   g’oyaviy-estetik  niyatini  yaxlitlashtirib,  kompozitsiya 
komponentlarini bir-biriga ulovchi universal obrazdir. Ushbu romandagi Mirazim 
Said,  Amir  kabi  obrazlar  mohiyati,  ularning  roman  kompozitsion  yaxlitligini 
ta‘minlashdagi  roli  tahlil  etildi.  O’rni  bilan  Amir  obra ziga  munosabat  
bildirgan  U.Normatov,  D.Quronov,  S.Sodiq,  J.Eshonqul,  I.YOqubov  kabi  olimlar  bilan 
bahs-munozaraga kirishildi. 
Roman  qahramonlari  Yusuf,  Amir  ruhiyatidagi  iztirobli  holatlarni   dastlab 
murosaviy  yo’sinda  hal  etishga  kirishadi.  Muallif  qahramonlardagi  
kechinmaiztiroblarga hamdardlik pozitsiyasida turganligi ko’rinadi. Lekin 
qahramon tasviri 
ham, hissiyotlar tahlili ham shunchaki bir chekkadan bayonni emas, muayyan tizim
va tartibdagi qurilishni talab etadi. Ayniqsa romandek epik janrda badiiy yaxlitlik 
va  kompozitsiya  tushunchalari  bir  qarashda   vazifa  nuqtai  nazaridan  o’zaro 
tengdek.  Lekin,  aslida,  unday  emas.  Badiiy  asar  kompozitsiyasi  shakl  hosil 
39
qiluvchi  unsur  bo’lish  bilan  bir  qatorda,  Yozuvchi  niyatini  ro’yobga  
chiqarish, 
barcha  qism  va  vositalarni  garmonik  uyushtiruvchi  struktura,  mazmunning 
namoyon bo’lish shakli hamda yashash tarzidir. Demak, romaniy tafakkur tizimida
o’ziga  mos  badiiy  mushohada  yaxlitligini  taqozo  etadi.  Badiiy  kompozitsiya 
Yozuvchi  konsepsiyasining  namoyon  bo’lish  tarzini  markazlashtiradi.  Bunday 
belgi-xususiyatlariga ko’ra istiqlol davri romanchiligi XX asr o’zbek romanchiligi 
poetikasi tarixida o’ziga xos o’rin tutadi. 
Real voqelik inson fikri va ko’ngliga uzluksiz ta‘sir etadi. Shu bois inson aniq 
ruhiy  holat  va  vaziyatlarda  o’zgarib  turadi.  Inson  ruhiyatida  shakllangan  
ta‘sir tizimi  qahramon  psixologiyasini  anglash,  xarakter  ichki  olamidagi  
ma‘naviy jihatlar  omilini  aniqlashga  imkon  beradi.  Badiiy  xarakter  turfa  ruhiy
holat kechinmalar  tasviridagi  nisbatga  asoslangani  bois  qahramon  ruhiy-
psixologik tadrijini  belgilash  va  mantiqiy  asoslash  qahramon  obrazini  
yaratishning  muhim mezoni sanaladi. 
Roman  qahramon  tasvirida  zamon  va  makon  kengligi,  ulardagi  almashinuv 
jarayonlaridan tashqari ruhiy-falsafiy tahlil chuqurligini ham talab qiladi. Bu esa, 
o’z navbatida, kompozitsiyaning o’ziga xos qurilishisiz, kompozitsion yaxlitliksiz 
amalga oshuvi mumkin emas. Kompozitsiyadagi muvaffaqiyat bu masalada asarga 
dadil  yangiliklarni  olib  kirish  qatorida,  o’zbek  va  jahon  nasri  an‘analarining  o’zlashtirilishi  bilan  ham  bog’liqdir.  U.Hamdam  xarakter  yaratishda  
ijtimoiyruhiy-ma‘naviy  mohiyatga  diqqat  qaratadi.  O’sha  uchlikning  milliy  
an‘analardan 
oziqlanishi ijodiy yaxlitlikni ta‘minlashga jiddiy ta‘sir ko’rsatadi. Demak, shak liy 
mundarijadagi o’ziga xoslik kompozitsion yaxlitlikkka putur etkazmaydi, 
aksincha, 
turli  badiiy  komponentlar  ishtirokida  ana  shu  yaxlitlikning  jonli  harakatiga  
yo’l ochadi. Yozuvchi  dastavval Yusufni tevarak-atrofidagilarga shunchaki baho 
berish fonida  ochsa,  keyinchalik  uni  o’z  ruhiy  dunyosiga  munosabat  fonida  
ham  ocha boradi. Binobarin, qahramon qalbida o’ziga xos ―ruhiy portlash sodir 
bo’ladi. Bu esa  qahramonga  o’zining  asl  mohiyatini  idrok  etish  imkonini  
beradi. 
Qahramonning o’z ruhiyat dunyosi bilan to’qnashuvi esa o’ziga xos kompozitsion 
qurilish vositasida amalga oshiriladi. Demak, bunday holatlarda kompozitsiya asar 
shakli va mazmunigagina emas, uning g’oyasiga ham ta‘sir o’tkazadi.
Asardagi  Yozuvchi  tomonidan  tanlangan  epizodik  lavhalar,  tafsilot  va 
shtrixlardagi  mazmun  va  g’oya  qahramonlar  fitrati  va  harakatida   jonlanib, 
muayyan estetik qiymat kasb etadi. Romanda tasvirlangan hodisalarning bir necha 
o’lchamda  harakatlanishini  ta‘minlashda  asarga  tanlangan  badiiy 
komponentlarning o’zaro munosabatda joylashtirilishi kompozitsiyada muhim rol 
o’ynaydi. Chunki  yozuvchining asar zaminiga yashirgan asosiy maqsadlaridan biri
–  jamiyatdagi  norasoliklar,  inson  ruhiyatidagi  nobopliklar  ustidan  kulib,  
xulosa 
chiqarishdir.  Adib   qahramon  tarixi  va  jamiyat  umumiy  manzaralarini  
muayyan 
tizimga  jipslashtira  oladi.  Natijada,  qahramon  ruhiyati,  xususiyati,  umuman  
davr 
mohiyati bilan tutashib ketadi. Demak, romanda zohiran uzuq-yuluqday ko’ringan 
sertarmoqlilik,  aslida,  ijtimoiy  hayot  tasviri  bilan  bog’liq  yagona   g’oyaning 
shoxobchalaridir.  Bu  uzviylikni,  badiiy  yaxlitlikni  ta‘minlagan  etakchi  badiiy 
komponent esa kompozitsiyadir. Anglashiladiki, mazmun maydoni va shakl tadriji 
kompozitsiyada  integrallashadi.  Chunki  ijodiy  mohiyat  belgidan  timsolga,  obrazdan ma‘noga o’tib, barcha komponentlarni butunlik sari yo’naltiradi. 
U.Hamdam  uslubi  roman  kompozitsiyasining   ijtimoiy-badiiy  asoslarini 
o’rganish yo’nalishida tadqiq etildi. Roman kompozitsiyasining badiiy yaxlitlikda 
tutgan  o’rni  turli  rakurslarda:  tizim  shak lida,  material  joylashishi  va  qurilishi
jihatidan,  shuningdek,  tugun,  syujet,  fabula,  epilog,  prolog,  echim  kabi  badiiy
komponentlarning  matndagi  mohiyati  o’zaro  vazifadoshlik  nuqtai  nazaridan 
kuzatildi.  Davr  ruhiyatini  aks  ettirgan  U.Hamdamning  ―Muvozanat  
romanining tasavvur-tafsilot-tushuncha-ifoda  kabi  jarayonlardagi  evrilishi  
tahlilga  tortildi. 
Zotan, romanda adibning lirik chekinishlarga boy uslubi, falsafiy teranligi 
milliydiniy  yo’nalishdagi  ma‘no  tovlanishlari  bilan  ajralib  turadi.  Adib  
konsepsiya si 
bilan  mustahkam  aloqador  uslub  hayotiy  ziddiyatlarning  ijtimoiy-ruhiy 
teranliklarini  yoritishga  intilishga  moyilligidan,  shu  maqsadda,  ruhiy  tahlil 
vositalari  ranginligini  mo’l  ishga  solishdan  kelib  chiqadi.  SHu  ma‘noda,  
muallif falsafasi,  asarda  aksar  hollarda,  ijodning  teng  huquqli  sub‘ekti  
darajasiga 
ko’tariladi. 
Badiiyat muayyan davrning ijtimoiy-ruhiy mohiyati bilan mustahkam aloqada 
bo’ladi.  Chunki  ijodiy  niyatning  badiiyatga  aylanajak  falsafiy-umumlashma 
qatlami  yozuvchi  tafakkurini  zamon  va  muhit  bilan  bog’lab  turadi.  Binobarin,
adabiy tafakkur miqyoslaridagi muntazam o’zgaruvchanlik g’oya va maqsaddagi 
semantik vazifadoshlikni saqlab qolishning o’ziga xos garovidir. Asardagi 
voqealar 
va qahramonlarning harakatdan holatga, holatdan harakatga muntazam o’tib turish 
zarurati  o’rni  bilan  ruhiy-tahlil  zaruratini  inkor  etmaydi,  balki  taqozo  qiladi.  
Bu esa,  o’rni-o’rni  bilan,  yozuvchi  mahorati  tufayli  tasvir  shartliligini  ham  
ta‘min etadi.  Demak,  badiiy  uslub  ham  shakliy  mundarija,  ham  kompozitson  
maydon, ham  estetik-g’oyaviy  maqsadni  uyg’unlashtiradigan  –  
umumlashtiradigan  adabiy kategoriyadir. 
Adabiy asarning kompozitsion yaxlitligi ifoda shaklining o’zaro bog’lanishli 
taraqqiyotida  maromiga  eta  boradi.  Asarning  badiiy  komponentlariaro  munosabatdagi  muvozanat  uslubiy  yaxlitlikdan tashqari, kompozitsion  
butunlikni ham  ta‘minlaydigan  muhim  adabiy  atribut  hisoblanadi.  
U.Hamdamning 
―Muvozanat  asari  shu  nuqtai  nazardan  kuzatilsa,  romanning   badiiy  
to’qimalari 
falsafiy mushohadaning epik tasvir markaziga intilishidan oziqlanishi ayon bo’ladi.
Adib  poetik  uyg’unlikni  saqlashda  oddiy  nutqiy  bog’lamalar,  dialogik  va 
monologik lavhalardan tashqari, ba‘zan bayon usuli o’rnida qahramonlararo 
bahsmunozaradan  va  qahramonning  o’zini-o’zi  ruhiy  tahlil  etish  usullaridan  
unumli 
foydalangan. 
Muallif  ichki  nutq,  xatti-harakat,  turli  situatsiyalar,  badiiy  shtrixlar,  hayotiy 
tafsilotlarni  asosiy  maqsad  tomon  yo’naltiradi.  Ayni  paytda,  voqea -
hodisalarga 
turli  rakurslardan  yondashadiki,  bu  polifonik  mazmundorlikni  ham  ta‘min 
laydi. 
Xarakter  mantig’i  va  qahramon  ruhiyatini  yoritish  orqali  ijtimoiy-badiiy 
umumlashmalarni  ifodalashda  epik  makon  kategoriyasi  talablariga  tayanib  ish 
ko’radi.  Tasvir  o’q  ildizini  ob‘ektiv  voqelikning  sub‘ektga,  ya‘ni  zamon 
evrilishlarini  o’zida  aks  ettirayotgan  shaxs  tafakkuri  va  qalbini  ko’rsatishga 
42
qaratadi.  Ushbu  faslda  romandagi  qahramon  tabiatini  belgilab,  davr  ruhiyatini
uyushtirib turuvchi estetik markazning kompozitsiya masalasiga kelib tutashuvchi 
semantik-struktural qurilishini o’rganishga alohida e‘tibor berildi. 
Ishda,  shuningdek,  Yusuf-Amir,  Yusuf-Mirazim,  Yusuf-Said  munosabatlari 
va muloqotlari  Yusufning ichki monologlarini tahlil etish orqali ko’rsatildi. 
Savoljavob,  monolog,  muhokama,  xayoliy-illyuziv  munozara,  dialog  
ko’rinishlarining 
o’ziga  xos  vazifaviy  xususiyatlari,  ularning  mantiqiy-mazmuniy  asoslanishi, 
shuningdek, psixoanalitik teranligi masalalari tahlil etildi. ―Muvozanat romanida 
ko’p  qatlamli  muallif  va  qahramon  nutqlari,  dialogik  tafakkur  asarning  kompozitsion  nuqtai  nazardan  ijtimoiy-siyosiy,  ma‘naviy-ruhiy  va  
madaniyma‘rifiy  uyg’unligini  hamda  badiiy  butunligini  maydonga  keltirishda  
muhim  rol o’ynagan. 
―Muvozanat  romanida  goh  xarakterda  qayta  jonlangan  voqelik,  goh  ruhiy 
kechinmaning  tabiiy  oqimi  tasvirlari  o’rin  almashib  turadi.  Majoziy  talqinga 
alohida e‘tibor beriladi. Bu hol romanning o’ziga xos strukturaviy tizim shaklida 
namoyon  bo’lishini  ta‘minlaydi.  Muallif  kompozitsiya  komponentlaridagi 
vazifadoshlik masalasiga batafsil e‘tibor berishdan ongli ravishda chekinib, rivoya 
chegaralarini  erkin  ravishda  kengaytiradi.  Adib  goh  folklor  an‘analariga  
tayansa, 
goh  yangicha  modern  tajribalarga  mayl  bildiradi.  Bu  izlanishlardagi  ifoda  
tarzi 
maqsad  va  muammolarning  tarixiy  qamrovni  birmuncha  kengaytirish 
imkoniyatlarini yaratadi. 
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida ruhiy tahlilga moyillik ustuvor. Adib 
qahramon  ma‘naviy  dunyosi,  o’y-fikrlari,  zamonning  dolzarb  ijtimoiy 
muammolarini  analitik  munosabat  orqali  falsafiy  badiiy  mushohadakorlikning 
yangi-yangi imkoniyatlarini topishga erishgan. Badiiy asarda ba‘zan, muallif ovozi
bilan  ayrim  qahramonlarning  ichki  ruhiy  dunyosi  va  tovushi  maksimal  
darajada 
bir-biriga  yaqinlashgandek  bo’ladi.  Binobarin,  U.Hamdam  aksar  hollarda,  o’z 
nuqtai  nazarini  qahramon  intellekti  tabiatiga  singdirib  yuboradi.  Ta‘kidlash 
o’rinliki,  hozirgi  o’zbek  nasrida  tarixiylik  va  zamonaviylik  unsurlari  o’zaro  
faol 
munosabatga kirishmoqda. Shu ma‘noda, yaratilayotgan romanlarimizda majoziy-
43
ramziy  tahlil,  timsoliy  ifoda  va  hayotiy  aqida  sintezini  namoyon  etishd a 
kompozitsiyadagi  yangi-yangi  izlanishlar,  bu  masalada  badiiy  yaxlitlikka  
erishuv 
muhim  rol  o’ynamoqda.  Bu  hol  zamonaviy  o’zbek  romanchiligida  shakliy 
mundarijaviy va kompozitsion izlanish uyg’unligi, umuman, hayotni badiiy idrok  etish tamoyilidagi muhim qirralardan biriga aylanayotganligini ko’rsatadi. 
Insonni  anglash  imkoniyatlarini  kengaytirish,  uning  ruhiyati  haqidagi 
tasavvurlarni  boyitish  bilan  bog’liq  ushbu  jarayon  zamonaviy  o’zbek 
romanchiligini  ham  chetlab  o’tmadi.  Shuningdek,  yaqin  o’tmish  jamiyatining 
inqirozi sabablarini anglagan o’zbek adiblari yaratgan romanlarda jamiyat va inson
munosabatlariga nisbatan norozilik ruhi yorqin namoyon bo’ldi. Bu esa 
ijtimoiytanqidiy  pafosning  o’tkirlashuvi:  ijtimoiy  adolatsizlik,  shaxsning  
toptalishi, 
shovinizm,  inson  erkining  bo’g’ilishi,  ma‘naviy  inqirozning  kuchayish  
sabablari 
kabi  masalalarga  diqqat  qaratishning  ortishiga  olib  keldi.  Muhimi  shundaki, 
ekspressionizm  adabiy-madaniy  an‘analardan  butkul  uzilgan  hodisa  emas. 
Yangilangan obrazlar va ifoda tarzi inson tafakkuri va ko’nglida kechayotgan, davr
ruhiga  monand  nidolarni  aks  ettirdi.  Muallif  qalb,  uning  ichki  ―meni  
ifodasini ob‘ektiv  voqelikdan  ustuvorroq  deb  bildi.  Buning  natijasi  o’laroq,  
ifodalash 
tasvirlashdan,  intuitsiya  mantiqdan  ustun  sanala  boshlandi.  Abstraksiyalash, 
majoziy obrazlar yaratish, ramziylik, fantastika, groteskning roli ortdi. Zamonaviy 
romanlarda murakkab hayotiy muammolardan ko’ra u tug’dirgan taassurot, iztirob,
alamlar o’z ifodasini topdi. 
Darhaqiqat,  romanchilik,  xususan  o’zbek  romanchiligi  ham  tinimsiz 
yangilanib  turadigan  tizim.  Janr  tabiatida  kuzatiluvchi  evrilishlar,  eng  avvalo, 
mohiyatan shaklda namoyon bo’ladi va uslubda yaxlitlashadi. Mazmun, shakl va 
uslub  mushtarakligida  namoyon  bo’ladigan  o’zgarish  asosan,  badiiy  tartibot, 
tuzilish va qurilishda zuhur topadi. Asar strukturasi ifodasidagi hayotga yaqinlik, 
undagi  mustaqillik  bilan  ko’povozlilik  garmoniyasi  tasvir  ruhiyatining  o’zaro 
qorishiq  holatini   talab  etuvchi  talqin  polifoniyasini  maydonga  keltiradi.  Bu  
esa, 
o’z  navbatida,  tasavvur  miqyoslari  kengayishi,  mushohada  ko’pqirraligini 
shakllantiradi. Ohang hamda ong uyg’unligi nutqdan tafakkurga, undan tasavvurga ko’chadi.  Ko’povozlilik  tasavvur  va  tasvir  yaxlitligi  zamirida  voqe  bo’ladi. 
Ongning ma‘naviy daxlsizligi badiiy tafakkur yo’nalishlariga yo’l ochadi. Bu ko’p 
hollarda nutq darajalanishini ham keltirib chiqaradi. 
Ko’rinadiki,  polifonik  kompozitsion  tizim  badiiy  yaxlitlikni  ta‘minlaydigan 
shartlardan biri bo’lib, unda ham ong, ham nutqning ko’povozli jara yonlari o’zaro 
uyg’unlashadi.  Polifoniya  tushuncha,  tafsilot,  harakat  hamda  kechinma  
jipsligini tavsiflaydigan  atama  bo’lib,  unda  nutqiy  chegaralanish  (muallif  
munosabati, 
qahramon nutqi va ijtimoiy asos) muayyan darajada bartaraf etilib, kitobxon yoxud
idrok  etuvchining  taxayyul huquqlariga  erk beriladi. Kompozitsion  
aloqadorlikka 
ham daxldor bu erk badiiy asar imkoniyatlari va mohiyatini matn sathining o’zidan
ko’ra jiddiy ravishda kengaytiradi. 
Kuzatishlardan  ayon  bo’ladiki,  polifoniya  hodisasi  hatto  jahon  va  rus 
adabiyotshunosligida  ham  nazariy  aspektda  izchil  o’rganilgan  emas.  Ayrim 
romanlarda  namoyon  bo’luvchi  bu  hodisa  tadqiqiga  qator  izlanish,  maqolalar 
bag’ishlangan  bo’lsa-da,  aksar  tadqiqotlarda  uning  ko’povozlilik  fazilatigagina 
e‘tibor  beriladi.  Aslida  polifoniya  adabiy  tizimga  daxldor  tushuncha  bo’lib,  u 
polifonik    nutq,  qahramon  harakati  va  tabiatidagi  ko’pqirralilik  hamda   
ularning 
kompozitsiya  shakllanuvidagi  kelib  chiquvchi  joylanishini  ham  qamrab  oladi. 
Ishda  o’zbek  olimlarining  bu  masala  yuzasidan  ilgari  surgan  dastlabki  fikrlari
tahlilga tortildi. 
Muayyan  romanning  konseptual  mohiyati,  eng  avvalo,  bosh  va  etakchi 
qahramonlar  xarakteri  orqali  namoyon  bo’ladi.  Badiiy  xarakterda  ijodkor 
tomonidan  yaratilgan  yangi  mavjudlik  yotadi.  SHuning  u chun  ham  u,  bir 
tomondan,  badiiyat  hodisasiga,  ikkinchi  jihatdan,  konseptual  funksiyaga 
daxldordir.  Demak,  kompozitsion  yaxlitlikka  erishish  xususida  gap  ketar  
ekan, 
badiiy konsepsiya shakllanishi va ifodalanishi, voqelikni teran badiiy idrok etish,  g’oyaviy-hissiy  qadriyatlar  kompleksidan  iborat  jarayonlarni  chetlab  o’tish 
mumkin emas. 
Zamonaviy  romanchilikda,  xususan,  ―Muvozanatda  yaratilayotgan 
xarakterlar  turg’un  tip  emas.  Binobarin,  endi  asar  syujeti  qahramonlari  tipik 
belgilarga  moslashtirilmayapti.  Xarakter  davr  va  muhitning  mahsuli  bo’lish 
barobarida,  individuallik  salmog’i  alohida  o’rin  tutuvchi,  shaxslik  maqomini 
anglash  markazga qo’yilgan, tiynatiga ko’ra  harakatlanuvchi  inson sifatida  zuhur
topmoqda. Bu hol hayotni yanada teranroq va ko’lamlir oq idrok etishga 
intilishdan kelib chiqmoqda. Romannavislarimiz badiiy xarakterlarni 
shakllantirish, rivojlantirishda  ularning  ko’ngil  iqlimi,  hayotiy  amallari,  
kurashlari,  ruhiy  ehtiyojlarini 
tasvirlashga ko’proq ahamiyat bermoqdalar. 
Borliqni  idrok  qilish,  qahramon  obrazini  yaratishda  sintaktik  qatorning 
kompozitsion  yaxlitlikdagi  o’rniga  e‘tibor  kuchaymoqda
Xulosa
Istiqlol  davri  o’zbek  nasri  bugungi  kunda  yozuvchilarimizning  ijodiy 
izlanishlari  natijasida  yangi  pog’onaga  ko’tarilmoqda.  Ulug’bek  Hamdam  kabi
bugungi  o’zbek  nasrining  iste'dodli  namoyandalari  asarlarini  tahlil  qilish  
orqali 
o’zbek romanlarini  o’ziga xos xususiyatlarinini tadqiq qilish mumkin. Shu nuqtai 
nazardan qaraydigan bo’lsak  yozuvchi  Ulug’bek Hamdam hozirgi  o’zbek nasrida
samarali  izlanishlar  olib  borayotgan  ijodkorlardan  biridir.  Ulug’bek  Hamdam 
asarlari  qahramonlarining  o’ziga  xos  ma'naviy  olami  qanday  talqin  etilganligi,
yozuvchi  asarlarida  hayotning  qaysi  jihatlarini  tasvirlashga  moyillik  
mavjudligi 
hamda  qahramonlarining  umuminsoniy,  milliy-ma'naviy  qadriyatlarni  o’quvchi 
shuuriga ko’chirishning badiiy mezonlarini oydinlashtirganligini aniqlash masalasi
muhim o’rin tutadi.
Ulug’bek  Hamdamning  «Muvozanat»  romani  juda  katta  shov-shuvli
bahslarga  sababchi  bo’ldi.  Katta  adabiyotshunoslarimizdan  M.Qo’shjonov,  O.Sharafiddinov,  U.Normatov,  A.Rasulov,  S.Sodiq,  D.Quronov  va  yozuvchi
P.Qodirov, J.Abdullaxonovlar romanga ijobiy baho berishdi. SHuningdek roman
I.Yoqubov,  Z.Pardaeva,  Sh.Doniyorova,  M.Pirnazarova  kabi  olim  va
tadqiqotchilarimizning  ilmiy  monografiya,  dissertatsiya  ishlari  va  kichik
maqolalari  doirasida  tadqiq  etildi.  Shu  bilan  birga  asar  badiiy  saviyasining
kemtikligi,  xususan,  asar  tilining  nochorligi  haqida  M.Chorieva,  H.Karvonli
kabi yosh yozuvchi ijodkorlar tomonidan tanqid etildi.
―Muvozanat jami bir yuz o’n qismdan iborat bo’lib, unda oltmishga yaqin 
faol va nofaol bo’lgan qahramonlar ishtirok etadi. Roman uslubida ko’proq 
ijtimoiy-falsafiy mazmun etakchilik qilsa-da, voqealar maishiy fonda olib boriladi.
U.Hamdamning  ―Muvozanat  romanida  shaxs  va  jamiyat  muammolari 
falsafiy  muhokamaga  tortilar  ekan,  muhit  suvratidan  sizib  chiqadigan  ij 
timoiy mohiyat  estetik  ideal  bilan  chambarchas  aloqadorlikda  badiiy  tahlilga  
tortiladi. 
O’tmish, bugun,  kelajak;  jamiyat  va shaxs;  iymon va nafs;  ruhiyat va  reallik  
aro muvozanat  muammolari  asarning  g’oyaviy  va  konseptual  asosini  tashkil  
etadi. 
Muallif  insonning  ma‘naviy-moddiy  mutanosibligi  mezonlariga  urg’u  
berarkan, 
ruhiy yaxlitlik odamzod a‘molini belgilashini ta‘kidlaydi.
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida jamiyat ruhi va asar yaratilgan davr 
muammolari  kompozitsion  jihatdan  Yusuf  shaxsiyatida  markazlashtiriladi. 
yozuvchi  davr  o’zgarishlarini  dunyoqarashdan  hayotiy  ziddiyatlarga,  ijtimoiy 
muammolardan ruhiy evrilishlarga qarata siljitar ekan, ularni asosan yagona nuqta 
–  inson qalbida fokuslashtiradi.  Yusuf  bamisoli personajlararo badiiy katalizator. 
U  muallifning  g’oyaviy-estetik  niyatini  yaxlitlashtirib,  kompozitsiya 
komponentlarini bir-biriga ulovchi universal obrazdir. Ushbu romandagi Mirazim 
Said,  Amir  kabi  obrazlar  mohiyati,  ularning  roman  kompozitsion  yaxlitligini 
ta‘minlashdagi  roli  tahlil  etildi.  O’rni  bilan  Amir  obraziga  munosabat  
bildirgan  U.Normatov, D.Quronov, S.Sodiq, J.Eshonqul, I.Yoqubov kabi olimlar bilan 
bahsmunozaraga kirishildi. 
U.Hamdamning  romani  uchun  tanlangan  mavzu,  uslub  va  mazmun 
munosabatlari  ―tahlil  zalvorini  oshirish,  talqin  ta‘sirini  ta‘minlashda  muhim  
rol 
o’ynaydi.  Roman  qahramoni  Yusuf  shaxsiyatidagi  falsafiy-ijtimoiy  mohiyatni 
namoyon  etishda  asardagi  badiiy  komponentlar  munosabati  muhim  o’rin  
tutadi. 
Adib  uning  ruhiy-ijtimoiy  maqsadlarini  ochishda  dramatizmni  keskinlashtirish 
yo’lidan  boradi.  Epik  maydon  kengayishi   asar  strukturasini  
murakkablashtiradi. 
Epik  qatlam  syujet  qismlaridagi  shartlilikni    teranlashtirib,  tasvirdagi 
yaxlitlashuvni yuzaga keltiradi. Tasvir o’zida talqinni ham jo etgan holda 
ijtimoiypsixologik manzaralar ichiga olib kiradi.
Xullas  U.Hamdam  romanlarida  mavzu  va  g’oya  o’zaro  mutanosiblikda 
ifodalanadi. Mavzu tanlanishi va uni shu mavzuga muvofiq  g’oyaviy  akslantirish 
adib mahorati orqali romanlar kompozitsiyasini yo’naltiradi.
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR:
1.Adabiyot nazariyasi. 1-tom. Toshkent.: Fan. 1978. - B. 85.
2.Adabiyot nazariyasi. 2-tom. Toshkent.: Fan. 1979. - B. 155.
3.Normatov U. Bugungi nasrimiz tamoyillari // Jahon adabiyoti. 1997. 3 -son.  -B. 
152-167.
4.Normatov U. Yetuklik. -T.: Adabiyot va san'at nashriyoti. 1982.
5.Pirnazarova  M.  Hozirgi  o’zbek  romanlarida  uslubiy  izlanishlar.  (O.Muxtor, 
X.Do’stmuhammad,  U.Hamdam,  T.Rustam)  romanlari  asosida)  f.f.n.diss. 
Toshkent.: 2006. -B. 147. 6.Rasulov  A.  Hozirgi  o’zbek  tanqidchiligida  tahlil  va  talqin  muammosi.  (XX 
asrning 80-90-yillar materiallari asosidla). F.f.doktor.diss.avto. Toshkent.: 2002.  -
B. 44.
7.Sultonova M.  Yozuvchi  uslubiga doyr (Oybek, A.Qodiriy, A.Qahhor, S.Ahmad 
prozasi asosida). -Toshkent.: Fan, 1973. -B.116.
8.Shukurov N. Individual uslub va adabiy til //  O’zbek tili va adab. 1972. 304-
sonlar. -B. 3-9.
9.Shukurov  N.  Uslublar  va  janrlar.  -Toshkent.:  Adabiyot  va  san'at  nashriyoti. 
1973. -B. 170.
10.O’zbek adabiyotida janrlar tipologiyasi va uslublar rang-  barangligi. Toshkent.:
Fan. 1983. -B. 204.
11.Qo’shjonov M. Saylanma. Ikki jildlik. II jild. Toshkent.: 1983. -B. 137.
12.Qo’shjonov M. Qalb va qiyofa. Toshkent.: Adabiyot va san'at nashriyoti. 1978. 
-B. 142-155.
13.  Hamdamov  U.  «Yolg’izlik».  Qissa  va  hikoyalar.  Toshkent:  
QatortolKamolat, 1998. 112 bet; 
14.  Hamdamov  U.  «Tangriga  eltuvchi  isyon».  She‘rlar.  Toshkent:  Yangi  asr
avlodi, 2001, 100 bet;
15.  Hamdamov  U. «Isyon va  itoat». Roman.  Toshkent:  Yangi  asr  avlodi, 2003,
140 bet;
16. Hamdamov U. «Muvozanat». Roman.  Toshkent: Minhoj, 2004, 200 bet;

“Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va zamonaviylik” mavzusidagi KURS ISHI

MAVZU: Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va zamonaviylik I.KIRISH Mavzuning maqsad va vazifalari II.ASOSIY QISM 1. Istiqlol davri adabiyotida Ulug'bek Hamdam ijodi 2.Ulug'bek Hamdam nasriy asarlarining janriy xususiyatlari 3.“Muvozanat” romanida mavzu va badiiyat 4. U.Hamdamning “Muvozanat” romanida realistik tasvir 5. “Muvozanat” romanida zamonaviylik III.XULOSA

KIRISH. O'zbek adabiyoti, shu jumladan, nasri bugungi kunda yozuvchilarimizning ijodiy izlanishlari natijasida yangi pog'onaga ko'tarilmoqda. Ulug'bek Hamdam kabi bugungi o'zbek nasrining iste'dodli namoyandalari asarlarini tahlil qilish orqali o'zbek romanlarini o'ziga xos xususiyatlarinini tadqiq qilish mumkin. Shu nuqtai nazardan qaraydigan bo'lsak, yozuvchi Ulug'bek Hamdam hozirgi o'zbek nasrida samarali izlanishlar olib borayotgan ijodkorlardan biridir. Ulug'bek Hamdam asarlari qahramonlarining o'ziga xos ma'naviy olami qanday talqin etilganligi, yozuvchi asarlarida hayotning qaysi jihatlarini tasvirlashga moyillik mavjudligi hamda qahramonlarining umuminsoniy, milliy-ma'naviy qadriyatlarni o'quvchi shuuriga ko'chirishning badiiy mezonlarini oydinlashtirganligini aniqlash masalasi mazkur ishimizning dolzarbligini belgilashga yordam beradi. Ulug'bek Hamdamovning shu kungacha bir qator badiiy asarlari nashr etilgan. Shulardan «Yolg'izlik». Qissa va hikoyalar (1998), «Tangriga eltuvchi isyon» she‘rlar (2001), «Isyon va itoat» roman (2003), «Muvozanat» roman (2004), «Atirgul» she‘rlar (2005), «Seni kutdim» (2007), «Sabo va Samandar» Roman (2009), «Uzoqdagi Dilnura» Qissa, hikoya va she‘rlar (2010), ―Vatan haqida qo'shiq (2014) kabi kitoblarini sanab o'tishimiz mumkin. Ulug'bekning asarlari uning tuyg'ulari, o'ylari, iztiroblari manzaralaridir. Bu manzaralar esa yolg'izlik, muvozanat, isyon va itoat atalmish ruhiyat manzillarida yorqinroq namoyon bo'ladi. Biz odamning asl qiyofasi uning xatti-harakatlarida yaqqol ko'rinadi degan to'xtamni haqiqat deb hisoblashga o'rganganmiz. Aslida, odamning asl qiyofasi harakat qilayotgan, faoliyat ko'rsatayotganda emas, balki o'zi, ko'ngli, xayollari bilan yolg'iz qolganda yorqinroq ko'rinadi. Lekin bu qiyofa sirtni ifoda etmaganidek, sirtda namoyon bo'lmaydi ham. Uni bilmoq uchun odamning botinini tuymoq lozim bo'ladi. har bir odamda botinga yetib bormoq, uni tuymoqning birgina yo’li bor: o’z-o’zini ayovsiz taftish etish. Uning bitganlarida o’zi va o’zligi bo’lishini astoydil istaydigan hamda shunga chin dildan intilayotgan kishi siyrati yorqin aks etadi.Suygan va kuygan odam uchun ayriliqda ham visol imkoni bo’laveradi. Ko’nglidan joy olgan odamning yo’qligiga ko’nikkan, lekin har bir yaxshi onida uni eslaydigan murakkab tuyg’uli kishining yuqoridagiday dil izhori samimiy va ta'sirli. Ko’ngil kishisi bir umr yolg’izlik istab, unga intilib, uni qo’msab va undan qo’rqib yashaydi. Tuyg’u kishisining dilini anglash va ovlash odamga qiyin yumush. Binobarin, bunday kinshda atrofdagilardan yozg’irish imkon hamisha

bo’laveradi. Lekin Ulug’bekning asarlarida tuyg’ulari ezgu va teran kishiningyoniq ruhiy holati ifoda etiladi:Odam ham, olam ham muvozanatsiz yashay olmaydi. Muvozanatning buzilishi tanazzulga qarab qo’yilgan birinchi qadamdir. Shuning uchun ham asl matlabi kishini ruhiy va fikriy muvoza- natdan chiqarish bo’lgan she‘riyatda ham ma‘naviy qadriyatlar mu-vozanati saqlanishiga jiddiy e‘tibor beriladi. Lekin estetik muvozanat miqdoriy ko’rsatkichlar bilan o’rnatilmaydi. Unda ruhiy quvvatlarning energiyasi muhim hisoblanadi. Ulug’bek Hamdamning asarlari orasida inson sezimlaridagi ezgu va yoqimsiz sifatlarga bardoshliroq qarash, yoqmagan ma‘naviy xususiyatlarni inkor etibgina qolmay, ularni tadqiq qilish va tushunishga urinish aks etganlari ham anchagina. Inson tug’ilishdan oldin ilohiy visolga noil edi, u bir tomchidan yaralgan, jinsi va taqdiri belgilangan edi. Bu foniy dunyoga kelmasdan avval begunoh, beg’ubor edi. Foniy dunyo visoliga erishish bilan hijron boshlandi. Shu bois endigina dunyoga kelgan chaqaloq chinqirib yig’laydi, to tana tirik ekan davom etadigan bu uzoq ayriliqni istamay, isyon qiladi. Shuning uchun ham ko’ngil odami betartib tartiblarni buzaroq, Allohga yetkazguvchi yo’lni izlaydi. Izlagani sayin faqat Ugina chin ekanligini anglab boradi: Dunyo – Yaratganning jilvasigina, xolos. Undagi hech narsa haqiqiy emas, oynadagi aksni ushlab bo’lmaganidek, bu dunyoda ham aslga yetib bo’lmaydi. Inson tug’ilish bilan fanoga tegishli bo’ldi, uning jismi ko’ra, eshita, nafas ola boshladi. Oynada aks etgan jismsiz borliq ro’yo ekaniga ruh ko’zlarini jism qorachiqlari berkitgani sababdir. Ko’rinadiki, ko’rishi kerak bo’lgan narsa ko’rmaslikka sabab bo’ladi. Shoirni Yaratgandan boshqasi yolg’on ekani junbushga keltiradi, uning ruhi tiyiqsiz bir ishtiyoq bilan isyon ko’taradiki, bu uni tangri sari eltishi mumkin bo’ladi. Ulug’bek Hamdamning "Muvozanat" hamda "Isyon va itoat" romanlari esa adabiyotimizdagi ulkan bir kemtiklikni to’ldirdi. Ungacha milliy romanlarimizda inson, asosan, mehnat va faoliyat bag’rida ko’rsatilardi. Yosh yozuvchi adabiyotda murakkab va chigal o’ylar og’ushidagi o’zbekni tasvirlashni boshlab berdi. Natijada, adabiyotimizda o’zi, umri, odam va olam haqida teran falsafiy o’ylar suradigan millat vakillari qiyofasi yaratildi. Ulardagi sevgi va sadoqat tuyg’ulari ham o’ziga xos tarzda ifoda etilgan. Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat romani uning ijodida muhim ahamiyat kasb etadi. Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat asari shu kungacha to’rt marta qayta nashr etildi. Roman badiiyati, g’oyasi, o’tish davri qahramonlarining iztiroblari, taqdiri xususida katta-kichik olimlar, yosh tadqiqotchilar fikrmulohazalarini bildirishdi. Hatto ―Muvozanat haqidagi talqinlar uzoq Amerika adabiy jarayonida ham aks sado berdi.

―Muvozanat romanida ellikka yaqin qahramonlar ishtirok etadi. Amerika Yozuvchisi Artur Xeylining ―Oqshom xabarlari romanida bosh qahramon va ikkinchi darajali obrazlar degan qoliplar ko’zga tashlanmaydi. Qahramonlar o’zlarining ruhiy dunyosi, xatti-harakati, shaxsiy muammolari bilan baravar ravishda ishtirok etadi. Har birining ehtiyojlari atroflicha qalamga olinadi. Artur Xeyli bilan U.Hamdam romanlarida aynan shunday holat ko’zga tashalanadi. Iqtisod fanida ―ehtiyojlar cheksizligi degan atama bor. Mundoq do’ppini boshdan olib, o’ylab ko’radigan bo’lsak, inson ehtiyoji shu darajada kengki, unga nafaqat moddiy, balki ma‘naviy, ruhiy ehtiyojlar ham kiradi. Sevish va sevilish, do’stlashish yoki eng oddiy misol, suvga tashnalik ham bitta ehtiyoj sanaladi. Qaysiki, birining talabi qondirilmas ekan, o’sha jarayon insonning botini yoki zohirini inqirozga olib keladi. ―Muvozanat asaridagi Yusuf, Said, Mirazim, Zahro, Amir singari qahramonlar jamiyatda, o’z shaxsiy hayotida, botiniy va zohiriy olamida o’zi bilan o’zi kurashadi. Qaysidir biri idellashmagan sevgisi uchun, ba‘zisi ma‘naviy-ruhiy ehtiyoj uchun kurashadi. Yozuvchining o’zi ta‘kidlaganidek, hayotda ma‘lum bir vaznni saqlab qolishga qaratilgan inson ruhiyati muvozanatni saqlab qololmay, qarsillab sinadi. Hatto asarning eng iqtidorli, aqlli, hayotga, jamiyatga, atrofdagi insonlarga xolis nazar bilan qarovchi Yusufda ham xuddi shu holat yuz beradi. ―Muvozanat talabalik yillarida bir-biriga yaqin bo’lib qolgan uch do’st (Yusuf, Said, Mirazim)ning sarguzashtlari haqida hikoya etadi, shunga ko’ra asar an‘anaviy ―Uchlik badiiy formula asosiga qurilganini, qayd etish joiz. Zero, necha ming yillik folklor, zamonaviy o’zbek va jahon adabiyot namunalarida bu badiiy formula juda ko’p bora mahorat bilan istifoda etilib kelinadi. Shu o’rinda, ―Uchlik badiiy formulaga misol tariqasida o’zbek xalq ertaklaridagi uch aka-uka, uch opasingil, uch do’st motivlarini eslash kifoya. Ulug’bek Hamdam ―Muvozanat badiiy kompozitsiyasida o’zbek va jahon adabiy tajribalarida mavjud bo’lgan va juda ko’p bora sinalgan ―uchlik badiiy formuladan unumli foydalanadi. Asarda uch do’stning kechinmalari, hayoti, taqdiri yotgan bo’lsa-da, unda keng ma‘noda o’zbek millatining sho’ro davri tuzumidan bozor iqtisodiyotiga o’tish davridagi butun murakkabliklar i haqqoniy, shafqatsiz real tasvirlarda mahorat bilan ochib beriladi. Roman boshdan -oyoq, kontrast tasvirlar ―shahar-qishloq, ―ma‘naviyat-iqtisodiyot, ―ma‘rifat-jaholat, ―qashshoqlik-boylik,