logo

AQSH da Fuqarolar urushi va Yevropa diplomatiyasi

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

26.7021484375 KB
Mavzu: AQSH da Fuq a rolar urushi va Yevropa diplomatiyasi.
Reja:
1. AQShda fuqarolar urushining boshlanishi
2. AQShdagi fuqarolar urushiga Angliyaning munosabati
3. Fuqarolar urushiga Fransiya, Gollandiya, Ispaniya va Rossiya munosabati
4. Fuqarolar urushining tarixiy ahamiyati Shimol   va   Janub   o’rtasidagi   kuchlar   nisbati   teng   emasdi   Janubning   kuchi   bir
muncha kam edi. Shimolda 23 ta shtat bo’lib, uning 22 mln axolisi bor edi, Janubda esa
11  shtat  bor  edi,  unda  9  mln   axoli  yashardi.  Bulardan  4  mln  negr-qullar  edi.  Janubning
maqsadi qulchilikni saqlab qolish edi. A.Linkolinni AQShning prezidenti qilib saylanishi
Janub   quldor-plantatorlarning   qo’zg’olon   ko’tarishiga   sabab   bo’ldi.   1860   yilning   20
dekabrida   Janubi     Karolina   Ittifoq   tarkibidan   chiqdi.     1861   yil     yanvari   davomida   yana
beshta qulchilik shtati: Messisipi. Florida, Alabama, Georgiya va Luiziana. I fevralda esa
Texas chiqdi.
4   fevralda   quldorlik   shtatlarinnng   vakillari   Montgomer   (Alabama.sht.)   shaxrida
Kongressga to’planib. "Amerika shtatlarining Konfederatsiyasi" degan nom bilan alohida
davlat   tuzdilar.   Kongress   muvaqqat       konstitutsiya       qabul       qildi.       Unda       shunday
deyiladi:     Ittifoq Shtatlari yangi "hududlar" orttirishi mumkin. Kongress qonunlar qabul
qilishi,   yangi   xukumat   tuzishi   mumkin   va   x.k.   Hududlarni   to’xtovsiz   kengaytirish,   eski
chegaradan tashqari bo’lgan joylarda qulchilikni to’xtovsiz ko’paytirish Ittifoq quldorlik
shtatlarining hayot qonuni edi.
  Janubdagi   chiqariladigan   mahsulotlar   -   paxta,   tamaki,   shakar   va   shu   kabilarni
qullar   ishlab   chiqarardi,   bu   mahsulotlarni   ko’proq   tayyorlash   uchun   katta   guruh   qullar,
ommaviy ravishda keng ko’lamdagi serhosil yerlarda qul mehnatiga asoslangan holda ter
to’kib   ishlashi   kerak   bo’lardi.   XIX   asrning   birinchi   yarmida   plantatsiya   xo’jaligi   zo’r
berib   rivojlandi,   qullar   soni   ko’paydi,   asr   boshida   Janub   shtatlarida   1   mln   qul   bo’lgan
bo’lsa, 1860 yillarga kelib, ularning soni 3,5 mlnga yetdi. Plantatsiyalar borgan sari yangi
yerlarga   yoyilib   bordi.   Asosiy   maxsulot   paxta,   o’nga   talab   juda   katta   edi,   xaridorlar
Yevropa va Shimol shtatlarining korxonalari paxtaga ko’z tikib turardilar. 
1860 yilda 20 mln. 1840 yilda 100 mln va 1860 yilda 1.5 mlr. funt paxta xorijga
chiqarilgan edi. Janub bilan Shimol o’rtasidagi kurash, bu ikki ijtimoiy tuzum -qulchilik
tizimi   va   erkin   mehnat   tizimidir.   Bu   ikki   tuzum   bir-biri   bilan   yonma-yon   turib,   yashab
olmasdi, urush kelib chiqishi muqarrar edi. Shimo l  rivojlangan sanoatga ega edi. Janubda
esa  bu   narsa  umuman   boshqa  edi.  Shimolda   keng  rivojlangan  temir  yo’l   izlari,   kemalar
suzadigan kanallarining borligi, bu katta kuch edi. 
Agarda   urush   uzoq   chuzilsa.   janubning   g’alaba   qilishi   uchun   biror-bir   ishonchi
yo’q edi. Janubliklar urushni boshlar ekan, g’alaba qilishga ishonar edilar, ularning xisob-
kitobi   kuyidagicha:   birinchidan   uncha   katta   bo’lmagan   Federal   qo’shinlarning qumondonligi   plantator-quldorlarning   qo’lida   ekanligi,   ularning   taxminicha   qurolli
muntazam kuchlarni olg’a surib, ularga otliq militsiya to’dalarini qushib, yashin tezligida
xujum   bilan   Ittifoqning   poytaxtini   egallash   edi,   xamla   Angliya   a   Fransiya   qurolli
kuchlarining   hukumini   kutayotgan   edilar,   ularning   taxminicha   bu   intervensiya   yoki
qurolli   hujum   muqarrar   edi.   Ingliz   burjuaziyasi   Amerikadagi   xavfli   raqibi   bo’lgan
sanoatchi shimoliy-sharq va g’arbiy shtatlarni yo’qotishga xarakat kilardi. Agarda Janub
Qo’shma   Shtatlarning   shimoli   ustidan   g’alaba   qozonsa,   shtatlarning   xammasi   yana
Angliyaning mustamlakasiga aylanar edi.
  Fransiya ham o’ziga Amerika hududidan mustamlaka orttirishga intilayotgan edi.
Shunday   qilib,   janubchilarning   xisobi.   o’z   kuchlari   bilan   g’alaba   qilish   emas,   balki
Angliya va Fransiyaning qurolli bosqinchilik xarakati va ularning yordamiga tayanar edi.
1858  yilning  4   martida   Janubning   siyosiy   arboblaridan   biri,  janubni  Karolinalik   senator
Djon Gammond  shunday degandi: «Zambarakdan bitta  ham  o’q  uzmasdan, qilichimizni
qinidan   sug’irmasdan   jahonni   tiz   chuktirishimiz   mumkin,   bizga   qarshi   hech   kim   urush
boshlay   olmadi.   Agar   biz   uch   yil   paxta   bermasak,   nimalar   bo’lishi   mumkin?   Angliya
albatta  Janubni  himoya  qilish  uchun  butun  jahonni  safarbar  qilishi  mumkin,  paxta  bilan
xech kim urusha va o’ynasha olmaydi. 
                   Yer yuzida paxta bilan urushadigan xokim yo’q. Paxta jahonni boshqaradi». Ana
shunday fikr-mulohazalar bilan janubliklar urushning strategik rejasi bilan qizikmasdan,
balki, Angliya va Fransiyaning Janubni tan olishi va ularning xarbiy yordami va qullab-
quvvatlashi   bilan   qiziqar   edilar.   Fuqarolar   urushi   bir   davlatning   ikki   qismi   o’rtasida
bo’lganligi  uchun  ham  u boshqa urushlardan rasman  farq  qiladi,  urush  e’lon qilish  ham
umuman qoidaga to’g’ri kelmaydi.Janubliklar Semter fortini olgandan   so’ng   Lin’kolin
hamma   shtatlardan   75   ming   volonterni militsiyaga chaqirib, 1861 yilning 15 aprelida
janubliklarning   g’alayonini   bostirishga   buyruq   berdi.   Ittifoqqa   qarshi   fitna   uyushtirgan
shaxslarga   20   kun   muxlat   berib,   ularning   tarqalishi   va   tinch   hayotga   qaytishlarini   talab
qildi.    
               1861 yilning 17 aprelida yirik quldor, Konfederasiya prezidenti Djefferson Devis
Qo’shma Shtatlarning savdo va harbiy dengiz flotiga qarshi kurash uchun murojaatnoma
e’lon qilib, buning " uchun kerakli xujjat talab " qildi. Ikki kundan so’ng Linkoln janubni
qamal   deb   e’lon   qildi   va   janubliklar   harakatini   qaroqchilik   deb   qoraladi.   Shunday   qilib urush   haqiqatda   boshlangan   edi,   endilikda   Shimol   janubga   qarshi,   Janub   esa   shimolga
qarshi urush e’lon qilishdi.
Xarbiy xarakatlarning boshlanishidan ikki xafta o’tgach, 1861 yilning 28 fevralida
Yevropa   davlatlarining   intervensiya   (qurolli   hujum)   boshlashi   xaqida   xabar   keldi.
Birinchi   bo’lib   Ispaniya   yurish   qilgan   edi.   Ispaniyaning   tayanchi   Kuba   edi.   Avval
ispanlarning   mustamlakasi   bo’lgan   San-Domingo-orolning   sharqiy   qismini   tortib
olmoqchi   bo’ldilar.   Qo’shma-Shtatlarning   negrlar   respublikasi   San-Domingo   bilan
rasmiy   aloqasi   bo’lmasada   AQShning   shtat-sekretari   (tashki   ishlar   vaziri)   Syuard
Ispaniyaning   Vashingtondagi   elchisiga   1861   yilning   2   aprelida   xat   bilan   murojaat   qilib.
Ispaniyasning   zo’rovonlik   bilan     kirganiga   qarshilik   ko’rsatdi.   1861   yilning   1   iyunida
ispan elchisi Syuardga Neflar respublikasini bosib olish haqidagi xabarni yetkazdi. O’sha
davrda   Qo’shma   Shtatlarning   ahvoli   ancha   og’ir   bo’lganligi   uchun   bu   masalada   qulay
payt kelishini kutishga to’g’ri keldi.
Yevropa   davlatlari   intervensiyasining   navbatdagi   bosqichi,   bu   Angliyaning
Janubiy   urushuvchi   davlat   sifatida   tan   olishidir.   1861   yilning   3   mayida   janub
qo’zg’olonchilarning   emissarlari   (bir   davlatning   ikknichi   bir   davlatga   norasmiy
yuboradigan vakili) Yansi va Rost   Angliya    tashqi   ishlar   vaziri   Rossel   tomonidan
Bosh       vazir   Palmerston   kabinetida   qabul   qilindilar.   Qo’shma   Shtatlarning   Londondagi
elchisi Dallasning talabiga ko’ra, ular norasmiy xolatda qabul qilingan.
Fuqarolar   urushi   bilan   bog’liq   bo’lgan   hamma   masalalar   Qo’shma   Shtatlarning
yangi   elchisi   Charlz-Frensis   Adam   kelgandan   so’ng   hal   qilamiz   deb   Rossel   Dallasga
va’da   berdi.   Adam   Londonga   kelgunga   qadar,   6   may   kuni   Rossel   Angliyaning
Vashingtondagi   elchisi   Layonsga   instruksiya   (yuriq)   yuborib,   Hukumatning   janubni
urushuvchi davlat deb tan olganligini ma’lum qiladi. Adams 13 may kuni Londonga yetib
keladi   va   u   qabul   qilinguncha   inglizlar   deklaraitsiya   qabul   qilib,   o’zlarini   betaraf   deb
e’lon   qilishdilir.   Bu   deklaratsiyaga   muvofiq   Janub   qo’zgolonchi   shtat   emas,   balki
urushuvchi davlat deb ataldi.
13   maydagi   deklaratsiya   Konfederasiyani   tan   olishda   birinchi   qadam   bo’lib.
Angliyaning   Ittifoqqa   qarshi   urushga   kirishi   uchun   tayyorgarlik   edi.   Deklaratsiya   e’lon
qilingandan so’ng Angliya hukumati Amerika suvlariga o’zining harbiy flotini yuboradi.
Yevropa davlatlarining Amerkada bosqinchilik   zo’rovonlik harakatining yangi bosqichi
1861 yil 31 oktyabrda Londonda imzolangan Buyuk Britaniya Fransiya va Ispaniyaning Meksikaga qarshi intervensiya uyushtirish haqidagi kelishuv bilan boshlanadi. Dekabrga
kelib, ispan qo’shinlari Vera-Krusga kelib tushdi. 1862 yilning yanvarida bularga Angliya
va Fransiya qo’shinlari birlashdi. Qo’shma shtatlar intervensiyaga qarshi turdilar. Ammo
intervensiya qo’shinlari shu yerda edi, ularni hududdan chiqarish, fuqarolar urushi tamom
bo’lgandan   keyingina   mumkin   edi.   Ingliz   va   ispan   qo’shinlari   ancha   oldin   chaqirib
olingan edi. Meksikaga uch davlat qurolli hujumi boshlangandan so’ng, tezda Bosh vazir
Palmerston   tashabbusi  bilan  Qo’shma  Shtatlarga  qarshi  Angliyaning        qurolli        hujum
xavfi        tug’ildi.       Ittifoq      tomonidan Konfederatsiyani qo’rshov deb e’lon qilinganligi
uchun   amerika   paxtasini     chetga   chiqarish   iloji   bo’lmadi,   bu   asa   Yevropada   katta
shovshuvga olib keldi. 1861 yil 26 martda inglizlarning Amerikadaga elchisi lord Dayons
Styuard   bilan   bo’lgan   uchrashuvda   shunday   degandi:   "Qo’shma   Shtatlar   zo’rlik   bilan
shtatlarda yetishtirilgan, Buyuk britaniya uchun muhim bo’lgan paxta savdosini to’xtatsa,
nima bo’lishini aytolmayman va men unga javobgar emasman"  
.
1861 yil  8 noyabr  kuni quldorlarning  emissarlari  (Lazon va  Slaydel  inglizlarning
savdo   kemasi   "Trent"dan   Qo’shma   Shtatlarning   "San-djasinto"   harbiy   kemasining
kapitani Uilks tomonidan tushurib olingan edi. Asirlar Boston portiga olib kelingan edi.
Angliya va Fransiyaning o’ta millatchi matbuoti bu voqeadan foydalanib, katta shov-shuv
ko’tardilar va Ittifoq bilan jang qilish talabini qo’ydilar. Kapitan Uilksga qilingan yagona
ta’na, bu elchilarni olib kelgani, nima uchun kemaning o’zini olib kelmaganligidir. Lord
Rossel   Mezon   va   Slarshelnn   7   kun   muxlat   ichida   qaytarib   berishni   talab   kildi.   Angliya
qo’shinlari   Kanadaga   yuborilgan   edi.   Ingliz   kemasozlari   kechayu-kunduz   ter   to’kib
ishlayotgan edilar, bu zo’r berib qurollanish edi.
"Palmerston   urushni   xoxlayapti.   Ingliz   xalqi   undan   (urushdan)   bezor,   Bo’lajak
voqea   kimning   bu   kurashda   yuqori   ekanligini,   Palmerstonmi   yoki   xalqmi   ko’rsating.
Voqealar shuni ko’rsatadiki, xalq ko’tarildi, birgina Angliyada emas, balki butun Yevropa
va   Amerikada   xam   xalq   qo’zg’aldi,   agar   Angliya   qurolli   xujumini   to’xtatmasa,
Angliyaning o’zida ham fuqarolar urushi kelib chiqishi muqarrar bo’lib qoldi.
Xalqaro   ahvolning   ana   shunday   murakkab   davrida   Shimolning   hukumati   yon   berish
mavqeini  qo’llab,  janubning  emissarlarini   ozod  qildi,  bu  bilan    Yevropadan    bo’ladigan
qurolli     xujumga   tusiq   qo’ydi.   Quldorlarning       ingliz       burjuaziyasi       qurolli       xujum
boshlaydi,   degan umidlari chippakka chiqdi, ular xato qildilar. Janubning   yana   bir   hatosi   shu   ediki,   ular   xorijga   paxta   chiqarishni   man   qilgan
edilar,   bu   o’zlariga   katta   zarar   keltirdi,   pulga   bo’lgan   muxtojligi,   ularni   paxta   sotishga
majbur   qildi,   bu   yo’l   bilan   ular   qo’rshovni   yorib   o’tmoqchi   edilar.   Bundan   tashqari
Yevropadaga   1861   yilga   ochlik   paxtaga   nisbatan   g’allani   qadrlashga   olib   keldi,   g’alla
yetishmay   qoldi.   Ittifoq   esa   xududida   fuqarolar   urushi   bo’layotganiga   qaramasdan
Qit’aga ko’plab g’alla chiqarayotgan edi. Ingliz va fransuz hukumatlari Janub bilan birga
urushga   qatnashamiz   degan   niyatlaridan   qaytdilar.   Palmerston   va   Napoleon   III   sodir
bo’layotgan   xorij   voqealarini   kutib,   janub   Shimolga   qaqshatqich   zarba   bergach,   sekin
aralashamiz degandilar.
1862   yilga   kelib   ham   Linkoln   xukumati   qullarni   ozod   qilish   masalasini   xal
qilmadi. Shimol ketma-ket yengilayotgan edi. Intervensiya tarafdorlari yana bosh ko’tara
boshladilar. 1862 yilning aprelida Napoleon III bilan suxbatlardan birida, janub emissari
Slaydel   Fransiya   Konfederatsiyani   tan   olishni   talab   qildi.   Napoleon   III,   qoida   bo’yicha
tan   olishni   aytgan   bo’lsada,   u   shunday   degandi:   "Angliyadan   bo’lak.   biror-bir   davlat
yetarli katta flotga ega emaski, u Fransiyaga okeanda jang qilish uchun yordam bersa…”.
Bu   bilan   imperator   shunga   sha’ma   qildiki,   agar   Angliya   Konfederatsiyani   tan   olsa,
Napoleon  III ham shunday  qilmoqchi  ekanligini  ma’lum  qildi.  Unga javoban Slaydel
Qo’shma shtatlarga qarshi Ispaniya, Avstriya, Prussiya, Belgiya, Gollandiya, Shvesiya va
Daniyalar   bilan   birgalikda   hujum   kilishini   aytgandi.   Napoleon   III   ni   ishontirib,   agar
Fransiya Konsbederatsiyani tan olsa, u vaqtda Qo’shma Shtatlar janubga hujum qilmaydi,
chunki   ularning   urushlari   bilan   qullari   band,   degandi   Slandel   Slaydelning   g’alati
va’dalariga  qaramasdan,   imperiya   Konfederatsiyani   tanishdan   bosh   tortdi   va   harbiy
kemalar   qurish   uchun   yashirincha   yordam   berishga   va’da   qildi.   Shuning   bilan   ularning
suxbatlari tugadi. Ammo, 1862 yilning iyulida, shimolliklarning janggoxda katta zarbaga
uchragan   bir   vaqtda,   Napoleon   III   Fransuz   elchisi   Tuvenelga   quyidagi   mazmunda
telegramma   yuboradi:   "Angliya   xukumatidan   birinchi,   Janubni   tan   olish   davri   kelib
yetmadimikin?". Ammo, Palmerstonning intervensiyani boshlash haqidagi taklifi umumiy
palataning   qarshiligiga   uchradi.   Angliya   hukumati   harbiy   harakatlarning   oxiri   nima
bo’larkan deb kuta boshladi va Janubliklarga yordam bera boshladi.
1862   yilning   29   iyulida   Konfederatsiya   uchun   Diverpulning   Layyardda   qurilgan
Kreyser   (xarbiy   kema)   Qo’shma   Shtatlar   elchisi   Adamsning   karshiligiga   qaramasdan
ingliz  xukumati   topshirig’i   bilan   Angliyadan   chiqarib  yuborildi.   "Alabama"  deb  atalgan bu kreyser dengiz va okeanlarda suzib, 1864 yilning iyunigacha u 65 ta Qo’shma Shtatlar
kemasini   suvga   cho’ktirdi   va   5   mln   dollar   qiymatga   ega   bo’lgan   mulklarni   yo’q   qildi.
1864   yilning   19   iyunida   "Alabama"   QShlar   kreyseri   "Kirsadj"   bilan   to’qnashib,   kuchli
zarbadan   so’ng   "Alabama"   suvga   cho’ktirildi.   "Alabama"dan   tashqari   shunga   o’xshash
yo’llar   bilan   Konfederatlar   uchun   Angliyada   "Florida",   "Georgiya",   "Shenandao"   kabi
kaperlar qurilgan edi.
1862 yilning 14 sentyabrida Palmerston oxirgi  qarorga   kelib,   Rosselga   xat
yozib,   Konfederatsiyani   tan   olishni   tayinladi.   Rossel   javob   qilib,   bu   masalani   xal   qilish
uchun 23 yoki 30 sentyabrda mahkama kengashini chaqiramiz degandi" Bu vaqtga kelib
ahvol   birdaniga   o’zgardi.   Palmerston   xati   bilan   ingliz   mahkamasi   chaqirilayotgan
kengash oralig’i vaktida Qo’shma Shtatlarda qullarni ozod kilish haqida taxminiy qonun
loyihasi e’lon qilindi.
Hukumatning  shu choqqacha sustkashligi  xalq ommasini g’azablantirdi. Ularning
talabiga ko’ra hamma vositalar urushni boshqaroq olib borishga, negrlarni qullikdan ozod
qilish   va   ularni   jangovar   harakatlarga   qatnashishiga   safarbar   qilinishi   kerak.   Minglab
ishchilar ozodlik bayrog’i ostida o’z erki bilan turib, hukumatning daxlsizligi va qonuniy
davlatni   parchalashiga   yo’l   qo’ymaslik   uchun   kurashdilar.   Xalq   ommasining   tazyiqi
ostida   Linkoln   hukumati   inqilobiy   choralar   (qo’zg’olonchilarning   mol-mulklarini
musodara qilishi, yangi hududlarda qulchilikni man qilish, aksilin  
inqilobchilarni qamash)
ni amalga oshirdi. Xal qiluvchi masala bu gomsted haqidagi qonun va qullarni ozod qilish
haqidagi qarorlar edi.
Ittifoq   urushni  "inqilobiy   yo’l"  bilan  olib  bordi.  Xal  qiluvchi  odim,  bu  mamlakat
ichidagi   xalq   kutarinkiligi   va   Ittifoqqa   nisbatan   chetdan   bo’lgan,   ayniqsa   butun
Yevropadan bo’lgan yaqinlashuv va qullab-quvvatlash amalga oshgan edi.
1863   Yilga   kelib   xisoblaganda   Janubning   qo’shinlari   1,2   mln   askardan   tashkil
topgan   bo’lsa,   Shimolniki   -   2.8   mln   kishini   o’z   tarkibiga   olgan   edi.   Qullikni   bekor
qilingach, qo’shinlarga 186 ming negr-askar kelib qo’shildi. Bulardan tashqari 250 ming
negrlar   harbiy   buyurtmalarni   bajaradigan   joylarda   band   edilar.   Birinchi   janglardayoq
negr-askarlar   o’zlarini   mohir   jangchilar   sifatida   ko’rsatdilar.   Inqilobiy   uslubga   o’tish
harbiy   harakatlarni   tub   burilishiga   olib   keldi.   Ko’shma   Shtatlarda   qullikni   bekor   qilish
xaqida   qaror   xabari   Angliyaga   kelib   yetganda.   Janubni   tan   olish   haqidagi   masala maxkama majlisi kun tartibidan olib tashlandi. Ammo Fransiya hukumati janub tarafida
turishga yana urinib ko’rdi.
1862   yil   20   mayda   xukumat   qonun   chiqarib,   unga   ko’ra   AQSh   ning   xar   bir
fuqarosi yer ulushi olib, uni olish 11yil davomida ishlab tursa, keyinchalik bu yer uning
xususiy   mulkiga   aylanar   edi.     31   oktyabrga   kelib   Angliya   bilan   Rossiya   diplomatik
vakillari Fransiya hukumatidan uch davlat, ya’ni Angliya, Rossiya va Fransiya birgalikda
urushga   kirish   haqidagi   loyixani   oldilar.   Unda   6   oy   muddatda   yarash   bitimi   tuzish,
qo’rshovni   bekor   qilib,   Yevropa   savdosi   uchun   amerika   portlarini   ochish   masalalari
aytilgandi.  Rossiya   bu  taklifni   rad  qildi.   Ingliz  hukumati   ham   Rossiyani  o’rtaga  qo’yib,
rad javobini berdi.
Qulchilik      bekor      qilingach,     Konfederatsiyaning  ichki      va   tashqi  ahvoli        shuncha
yomonlashdiki,         Konfederatsiyaning       kichik-prezidenti,   qulchilikning
mafkurachilaridan   biri   Aleksandr   Stifens   Shimol ustidan  g’alaba  qilishning  birdan-
bir    chorasi,    ulardan    ibrat    olib,  Janubda        ham        qullikni        bekor        qilish        kerak
degandi.    Richmonda chaqirilgan kongress bu masalani xal qilolmadi, xal qilmasdi ham.
1863   yilning   iyulida   shimolliklarning   Getisburg   va   Vjsburg   ostonalaridagi
g’alabasi   va   xarbiy   xarakatlarda   yasalgan   katta   burilish,   Angliya   va   Fransiya   qurolli
hujumini muqarrar qilib qo’ydi.
1863   yilda   Qo’shma   Shtatlarni   kutilmagan   Rossiya   bilan   ancha   yaqinlashdi.     Bu
yaqinlashishga Rossiyaning Angliya va Fransiya bilan munosabatlarining zidligi ayniqsa
uni 1863 yilga kelib keskinlashuvi sabab bo’ldi. Bu davrga kelib Palmerston va Napoleon
III Polsha masalasida Rossiya bilan urushish haqida o’ylamagan edilar. Rossiyada esa bu
masalaga katta e’tibor berib, uning bo’lishini har on kutayotgan edilar.
Sodir   bo’lgan   voqea   va   vaziyatga   qarab,   Amerikaga   ikkita   Rus   eskadrasini
yuborish haqida qaror qildilar. Rus eskadrasini okean ortiga yuborish rejasi Aleksandr II
tomonidan   tasdiqlanib,   1863   yilning   iyulida   dengiz   vazirligining   boshqaruvchisi   kontr-
admiral Lesrvskiyga maxfiy yo’l-yo’riq topshirildi.
Atlantika   va   Tinch   okeanlarga   Rus   eskadralarini   yuborish   bu   pishiq   uylanib,
Angliya va Fransiya bilan bo’ladigan urush jangohlarida  xujum qilishga qodir ekanligiga
ishonib   yuborilgan   edi.   1863   yilning   sentyabrida   ikkita   rus   eskadrasi   -   biri   admiral
Lesovskiy qumondonligi, ikkinchisi - admiral Popov qumondonligida yetib keldi: birinchi
eskadra   Nyu-York   portiga,   ikkinchisi   -   San-Fransisko   portiga   keldi.   Eskadraning yuborishdan asosiy maqsad Angliyaning jahon savdo yo’liga g’ov bo’lib xavf tug’dirish
va   Polsha   masalasida   inglizlar   mavqeiga   ta’sir   etish   edi.   Dengiz   vazirligi
boshqaruvchisining   Aleksandr   II   nomiga   yozgan   axborotida   eskadralarni   amerikaning
qaysi   portida   kutib   olish   aniqlanganligini   ma’lum   qildi.   Bundan   tashqari   Krabbe   Ittifoq
flotining   kaperlari   katta   kuchga   ega,   dushmanga   bas   kela   oladi   deb   ta’kidlagan   edi.
Dengaz   vazirlignning   rejasiga   qarshi   tashqi   ishlar   vazirligida   eskadralarni   Amerikaga
yuborish siyosiy samara berishdan qurqdilar.. Kichik-kansler, tashqi ishlar vaziri, knyaz
Gorchakov va Qo’shma Shtatlarga yuborilgan vakil, baron Stekl eskadraning jahon savdo
yo’liga chiqqanligi va ular olib borayotgan ishlar yaxshi samara berganligini ancha vaqt
o’tkazib,   undan   murod   xosil   qilganliklarini   ma’lum   qilgan   edilar.   Angliyadagi   rus
elchisi,"Rus dnplomatiyasining otaxon" keksa baron Brunnov bu xabarni barini eshitgach,
xayratda qolgandi.
Rossiya   xukumatinig   mexri   janubliklarga   edi.   Ammo   Angliya   va   Fransiya   bilan
qarama-qarshilik   podshoni   Shimol   bilan   yaqinlashishga   olib   keldi.   Rossiya   bilan
Qo’shma   Shtatlar   o’rtasidaga   ittifoq   norasmiy   degan   mish   mishlar   o’rinsiz   edi.
Urushuvchi   davlat   portiga   eskadralarni   yuborish,   o’z-o’zidan   yaqin   va   xaqiqatdagi
ittifoqqa   olib   kelardi.   Rus   eskadradasi   Amerikada   bo’lgan   vaqtda   janubning   xarbiy
kemalariga to’ppadan-to’g’ri xavf tugdirib, xarbiy harakatlariga ta’sir ko’rsatgan edi.
Rossiyaning   Qo’shma   Shtatlarda   fuqarolar   urushi   davrida   Rossiya   egallagan
mavqei   Qo’shma   Shtatlarga   katta   yordam   ko’rsatdi   va   umumiy   xalqaro   vaziyatda   katta
o’rin tutdi. Aabiyotlar 
1. Black Jeremy. A History of Diplomacy . London, Reaktion Books Ltd, 2010 
2. Xolliev A. Xalqaro munosabatlar va diplomatiya tarixi. –  Т ., 2014. 
3. Богатуров А.Д., Аверков В.В. История международных отношений. 1945- 
2008. М., 2010. 
4. История международных отношений. Основные этапы с древности до 
наших дней. – М., Логос, 2007. / под ред. Г.В.Каменской, О.А.Колобова, 
Э.Г.Соловьева. 
5. Системная история международных отношений. 1918-2003. В четырех 
томах. Отв. Ред. А.Д.Богатуров. М.,2003. Qo’shimcha adabiyotlar: 
6. Мирзиёев Ш.М. Буюк келажагимизни мард ва олижаноб халқимиз бfан 
бирга қурамиз. – Тошкент: “Ўзбекистон” НМИУ, 2017. – 488 б. 
7. Бажанов Е.П., Бажанова Н.Е. Многополюсный мир. М., 2010. 
8. Бережков В.М. Страницы дипломатической истори. 4-ое издание. М., 
1987. 
9. Буданова В.П. Готы в эпоху великого переселения народов. М., 1990. 
10.Дулина Н.А. Османская империя в международных отношениях (30-40- 
годы XIX века). М.,1980. 
11.3агорский А.В. Хельсинский процесс: Переговоры в рамках Совещания по
безопасности и сотрудничеству в Европе 1972-1991 гг. М., 2005. 
12.Ивонин Ю.Е. У истоков Европейской дипломати нового времени. 
Минск,1984. 
13.История дипломати. М.,1959-1963 гг. T.I; II. 14.Лебедева М.М. Мировая 
политика М., 2003.

Mavzu: AQSH da Fuq a rolar urushi va Yevropa diplomatiyasi. Reja: 1. AQShda fuqarolar urushining boshlanishi 2. AQShdagi fuqarolar urushiga Angliyaning munosabati 3. Fuqarolar urushiga Fransiya, Gollandiya, Ispaniya va Rossiya munosabati 4. Fuqarolar urushining tarixiy ahamiyati

Shimol va Janub o’rtasidagi kuchlar nisbati teng emasdi Janubning kuchi bir muncha kam edi. Shimolda 23 ta shtat bo’lib, uning 22 mln axolisi bor edi, Janubda esa 11 shtat bor edi, unda 9 mln axoli yashardi. Bulardan 4 mln negr-qullar edi. Janubning maqsadi qulchilikni saqlab qolish edi. A.Linkolinni AQShning prezidenti qilib saylanishi Janub quldor-plantatorlarning qo’zg’olon ko’tarishiga sabab bo’ldi. 1860 yilning 20 dekabrida Janubi Karolina Ittifoq tarkibidan chiqdi. 1861 yil yanvari davomida yana beshta qulchilik shtati: Messisipi. Florida, Alabama, Georgiya va Luiziana. I fevralda esa Texas chiqdi. 4 fevralda quldorlik shtatlarinnng vakillari Montgomer (Alabama.sht.) shaxrida Kongressga to’planib. "Amerika shtatlarining Konfederatsiyasi" degan nom bilan alohida davlat tuzdilar. Kongress muvaqqat konstitutsiya qabul qildi. Unda shunday deyiladi: Ittifoq Shtatlari yangi "hududlar" orttirishi mumkin. Kongress qonunlar qabul qilishi, yangi xukumat tuzishi mumkin va x.k. Hududlarni to’xtovsiz kengaytirish, eski chegaradan tashqari bo’lgan joylarda qulchilikni to’xtovsiz ko’paytirish Ittifoq quldorlik shtatlarining hayot qonuni edi. Janubdagi chiqariladigan mahsulotlar - paxta, tamaki, shakar va shu kabilarni qullar ishlab chiqarardi, bu mahsulotlarni ko’proq tayyorlash uchun katta guruh qullar, ommaviy ravishda keng ko’lamdagi serhosil yerlarda qul mehnatiga asoslangan holda ter to’kib ishlashi kerak bo’lardi. XIX asrning birinchi yarmida plantatsiya xo’jaligi zo’r berib rivojlandi, qullar soni ko’paydi, asr boshida Janub shtatlarida 1 mln qul bo’lgan bo’lsa, 1860 yillarga kelib, ularning soni 3,5 mlnga yetdi. Plantatsiyalar borgan sari yangi yerlarga yoyilib bordi. Asosiy maxsulot paxta, o’nga talab juda katta edi, xaridorlar Yevropa va Shimol shtatlarining korxonalari paxtaga ko’z tikib turardilar. 1860 yilda 20 mln. 1840 yilda 100 mln va 1860 yilda 1.5 mlr. funt paxta xorijga chiqarilgan edi. Janub bilan Shimol o’rtasidagi kurash, bu ikki ijtimoiy tuzum -qulchilik tizimi va erkin mehnat tizimidir. Bu ikki tuzum bir-biri bilan yonma-yon turib, yashab olmasdi, urush kelib chiqishi muqarrar edi. Shimo l rivojlangan sanoatga ega edi. Janubda esa bu narsa umuman boshqa edi. Shimolda keng rivojlangan temir yo’l izlari, kemalar suzadigan kanallarining borligi, bu katta kuch edi. Agarda urush uzoq chuzilsa. janubning g’alaba qilishi uchun biror-bir ishonchi yo’q edi. Janubliklar urushni boshlar ekan, g’alaba qilishga ishonar edilar, ularning xisob- kitobi kuyidagicha: birinchidan uncha katta bo’lmagan Federal qo’shinlarning

qumondonligi plantator-quldorlarning qo’lida ekanligi, ularning taxminicha qurolli muntazam kuchlarni olg’a surib, ularga otliq militsiya to’dalarini qushib, yashin tezligida xujum bilan Ittifoqning poytaxtini egallash edi, xamla Angliya a Fransiya qurolli kuchlarining hukumini kutayotgan edilar, ularning taxminicha bu intervensiya yoki qurolli hujum muqarrar edi. Ingliz burjuaziyasi Amerikadagi xavfli raqibi bo’lgan sanoatchi shimoliy-sharq va g’arbiy shtatlarni yo’qotishga xarakat kilardi. Agarda Janub Qo’shma Shtatlarning shimoli ustidan g’alaba qozonsa, shtatlarning xammasi yana Angliyaning mustamlakasiga aylanar edi. Fransiya ham o’ziga Amerika hududidan mustamlaka orttirishga intilayotgan edi. Shunday qilib, janubchilarning xisobi. o’z kuchlari bilan g’alaba qilish emas, balki Angliya va Fransiyaning qurolli bosqinchilik xarakati va ularning yordamiga tayanar edi. 1858 yilning 4 martida Janubning siyosiy arboblaridan biri, janubni Karolinalik senator Djon Gammond shunday degandi: «Zambarakdan bitta ham o’q uzmasdan, qilichimizni qinidan sug’irmasdan jahonni tiz chuktirishimiz mumkin, bizga qarshi hech kim urush boshlay olmadi. Agar biz uch yil paxta bermasak, nimalar bo’lishi mumkin? Angliya albatta Janubni himoya qilish uchun butun jahonni safarbar qilishi mumkin, paxta bilan xech kim urusha va o’ynasha olmaydi. Yer yuzida paxta bilan urushadigan xokim yo’q. Paxta jahonni boshqaradi». Ana shunday fikr-mulohazalar bilan janubliklar urushning strategik rejasi bilan qizikmasdan, balki, Angliya va Fransiyaning Janubni tan olishi va ularning xarbiy yordami va qullab- quvvatlashi bilan qiziqar edilar. Fuqarolar urushi bir davlatning ikki qismi o’rtasida bo’lganligi uchun ham u boshqa urushlardan rasman farq qiladi, urush e’lon qilish ham umuman qoidaga to’g’ri kelmaydi.Janubliklar Semter fortini olgandan so’ng Lin’kolin hamma shtatlardan 75 ming volonterni militsiyaga chaqirib, 1861 yilning 15 aprelida janubliklarning g’alayonini bostirishga buyruq berdi. Ittifoqqa qarshi fitna uyushtirgan shaxslarga 20 kun muxlat berib, ularning tarqalishi va tinch hayotga qaytishlarini talab qildi. 1861 yilning 17 aprelida yirik quldor, Konfederasiya prezidenti Djefferson Devis Qo’shma Shtatlarning savdo va harbiy dengiz flotiga qarshi kurash uchun murojaatnoma e’lon qilib, buning " uchun kerakli xujjat talab " qildi. Ikki kundan so’ng Linkoln janubni qamal deb e’lon qildi va janubliklar harakatini qaroqchilik deb qoraladi. Shunday qilib

urush haqiqatda boshlangan edi, endilikda Shimol janubga qarshi, Janub esa shimolga qarshi urush e’lon qilishdi. Xarbiy xarakatlarning boshlanishidan ikki xafta o’tgach, 1861 yilning 28 fevralida Yevropa davlatlarining intervensiya (qurolli hujum) boshlashi xaqida xabar keldi. Birinchi bo’lib Ispaniya yurish qilgan edi. Ispaniyaning tayanchi Kuba edi. Avval ispanlarning mustamlakasi bo’lgan San-Domingo-orolning sharqiy qismini tortib olmoqchi bo’ldilar. Qo’shma-Shtatlarning negrlar respublikasi San-Domingo bilan rasmiy aloqasi bo’lmasada AQShning shtat-sekretari (tashki ishlar vaziri) Syuard Ispaniyaning Vashingtondagi elchisiga 1861 yilning 2 aprelida xat bilan murojaat qilib. Ispaniyasning zo’rovonlik bilan kirganiga qarshilik ko’rsatdi. 1861 yilning 1 iyunida ispan elchisi Syuardga Neflar respublikasini bosib olish haqidagi xabarni yetkazdi. O’sha davrda Qo’shma Shtatlarning ahvoli ancha og’ir bo’lganligi uchun bu masalada qulay payt kelishini kutishga to’g’ri keldi. Yevropa davlatlari intervensiyasining navbatdagi bosqichi, bu Angliyaning Janubiy urushuvchi davlat sifatida tan olishidir. 1861 yilning 3 mayida janub qo’zg’olonchilarning emissarlari (bir davlatning ikknichi bir davlatga norasmiy yuboradigan vakili) Yansi va Rost Angliya tashqi ishlar vaziri Rossel tomonidan Bosh vazir Palmerston kabinetida qabul qilindilar. Qo’shma Shtatlarning Londondagi elchisi Dallasning talabiga ko’ra, ular norasmiy xolatda qabul qilingan. Fuqarolar urushi bilan bog’liq bo’lgan hamma masalalar Qo’shma Shtatlarning yangi elchisi Charlz-Frensis Adam kelgandan so’ng hal qilamiz deb Rossel Dallasga va’da berdi. Adam Londonga kelgunga qadar, 6 may kuni Rossel Angliyaning Vashingtondagi elchisi Layonsga instruksiya (yuriq) yuborib, Hukumatning janubni urushuvchi davlat deb tan olganligini ma’lum qiladi. Adams 13 may kuni Londonga yetib keladi va u qabul qilinguncha inglizlar deklaraitsiya qabul qilib, o’zlarini betaraf deb e’lon qilishdilir. Bu deklaratsiyaga muvofiq Janub qo’zgolonchi shtat emas, balki urushuvchi davlat deb ataldi. 13 maydagi deklaratsiya Konfederasiyani tan olishda birinchi qadam bo’lib. Angliyaning Ittifoqqa qarshi urushga kirishi uchun tayyorgarlik edi. Deklaratsiya e’lon qilingandan so’ng Angliya hukumati Amerika suvlariga o’zining harbiy flotini yuboradi. Yevropa davlatlarining Amerkada bosqinchilik zo’rovonlik harakatining yangi bosqichi 1861 yil 31 oktyabrda Londonda imzolangan Buyuk Britaniya Fransiya va Ispaniyaning

Meksikaga qarshi intervensiya uyushtirish haqidagi kelishuv bilan boshlanadi. Dekabrga kelib, ispan qo’shinlari Vera-Krusga kelib tushdi. 1862 yilning yanvarida bularga Angliya va Fransiya qo’shinlari birlashdi. Qo’shma shtatlar intervensiyaga qarshi turdilar. Ammo intervensiya qo’shinlari shu yerda edi, ularni hududdan chiqarish, fuqarolar urushi tamom bo’lgandan keyingina mumkin edi. Ingliz va ispan qo’shinlari ancha oldin chaqirib olingan edi. Meksikaga uch davlat qurolli hujumi boshlangandan so’ng, tezda Bosh vazir Palmerston tashabbusi bilan Qo’shma Shtatlarga qarshi Angliyaning qurolli hujum xavfi tug’ildi. Ittifoq tomonidan Konfederatsiyani qo’rshov deb e’lon qilinganligi uchun amerika paxtasini chetga chiqarish iloji bo’lmadi, bu asa Yevropada katta shovshuvga olib keldi. 1861 yil 26 martda inglizlarning Amerikadaga elchisi lord Dayons Styuard bilan bo’lgan uchrashuvda shunday degandi: "Qo’shma Shtatlar zo’rlik bilan shtatlarda yetishtirilgan, Buyuk britaniya uchun muhim bo’lgan paxta savdosini to’xtatsa, nima bo’lishini aytolmayman va men unga javobgar emasman" . 1861 yil 8 noyabr kuni quldorlarning emissarlari (Lazon va Slaydel inglizlarning savdo kemasi "Trent"dan Qo’shma Shtatlarning "San-djasinto" harbiy kemasining kapitani Uilks tomonidan tushurib olingan edi. Asirlar Boston portiga olib kelingan edi. Angliya va Fransiyaning o’ta millatchi matbuoti bu voqeadan foydalanib, katta shov-shuv ko’tardilar va Ittifoq bilan jang qilish talabini qo’ydilar. Kapitan Uilksga qilingan yagona ta’na, bu elchilarni olib kelgani, nima uchun kemaning o’zini olib kelmaganligidir. Lord Rossel Mezon va Slarshelnn 7 kun muxlat ichida qaytarib berishni talab kildi. Angliya qo’shinlari Kanadaga yuborilgan edi. Ingliz kemasozlari kechayu-kunduz ter to’kib ishlayotgan edilar, bu zo’r berib qurollanish edi. "Palmerston urushni xoxlayapti. Ingliz xalqi undan (urushdan) bezor, Bo’lajak voqea kimning bu kurashda yuqori ekanligini, Palmerstonmi yoki xalqmi ko’rsating. Voqealar shuni ko’rsatadiki, xalq ko’tarildi, birgina Angliyada emas, balki butun Yevropa va Amerikada xam xalq qo’zg’aldi, agar Angliya qurolli xujumini to’xtatmasa, Angliyaning o’zida ham fuqarolar urushi kelib chiqishi muqarrar bo’lib qoldi. Xalqaro ahvolning ana shunday murakkab davrida Shimolning hukumati yon berish mavqeini qo’llab, janubning emissarlarini ozod qildi, bu bilan Yevropadan bo’ladigan qurolli xujumga tusiq qo’ydi. Quldorlarning ingliz burjuaziyasi qurolli xujum boshlaydi, degan umidlari chippakka chiqdi, ular xato qildilar.