logo

ФОЛКЛОРИ МАРОСИМИ МАВСИМӢ

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

111.17578125 KB
Ф ОЛК ЛОРИ МА РОСИМИ МАВСИМ Ӣ
На қ ш а:
1. Маросим ҳ ои   мавсим ӣ  ва тарзи и ҷ рои он ҳ о .
2. На қ ши   ҳ одиса ҳ ои   табиат   дар   пайдоиши   суруд ҳ ои
мавсим ӣ . 
3. Ҷ араёни   ташаккули   маросими   мавсим ӣ ,   суруду
тарона ҳ о   бахшида   ба  маросим ҳ ои   гуногуни   мавсим ӣ .
4. Назми мавсим ӣ  ва мавзўъ ҳ ои   он . 
5. Тарона   ва   суруд ҳ о   дар   мавзўи   сада,   наврўз,
гулгардон ӣ , суманак, сустхотун, киштукор, хирманкўб ӣ ,
ме ҳ ргон ,  барф ӣ . 
6. Мундари ҷ а ва шакл ҳ ои   шеърии   он ҳ о .   Маросим ҳ ои   хал қ ие ,  ки   то   замони   мо   расидаанд ,  ба   се   гурў ҳ
ҷ удо   мешаванд:   маросим ҳ ои   мавсим ӣ ,   маросими   тўй   ва
маросими мотам .  Дар заминаи ин маросим ҳ о   намуд ҳ ои   гуногуни
э ҷ одиёти   бадеии   хал қ   ба   ву ҷ уд   омаданд,   ки   он ҳ оро   дар   илми
фолклоршинос ӣ  фолклори маросим ӣ  меноманд.
Ф олк лори   м ароси м ҳ ои   м авси м ӣ .   Маросим ҳ ои   мавсимие ,
ки   дар   байни   то ҷ икон  маъмулу  маш ҳ ур   будаанд ,   аз   ин ҳ о  ибора -
танд:   маросими   ҷ ашни   Наврўз   (ё   сари   сол),   маросими
пешвозгирии   ба ҳ ор :   гулгардон ӣ   (бойчечак),   сайри   гули   лола,
сайри   гули   сурх,   Сусхотун,   ма росими   пешвозгирии   айёми
киштукор   ( ҷ уфтбаророн,   суманак),   маросими   ҳ осил ғ ундор ӣ ,
(дарав, хирманкўбй) ва барф ӣ .
Ҳ амаи   ин   маросим ҳ о   дар   фасл ҳ ои   гуногуни   сол ,   мо ҳ ,
ҳ афтаву   рўз ҳ ои   ҷ удогона   вобаста   бо   фаъолияти   кишоварзии
де ҳқ онон   гузаронида   мешудаанд ,   ки   сабаби   маросим ҳ ои
мавсим ӣ  ном гирифтани он ҳ о   ҳ ам   ма ҳ з   дар   ҳ амин   аст .
Дар рўз ҳ ои   мо   ин   маросим ҳ о   чун   дар   замон ҳ ои   пешина   дар
байни   мардуми   то ҷ ик   мав қ еъ   надоранд .   Ба   сабаби   дигаргун
шудани   ҳ аё ти сиёс ӣ , и қ тисод ӣ   ва маънавии хал қ   аксарияти   он ҳ о
аз   байн   рафта ,  а ҳ амияти   пештараи   худро   гум   кардаанд .
Гу лгардон ӣ .   Гулгардон ӣ   яке   аз   маросим ҳ ои   пешазнаврўз ӣ
мебошад, ки ба муносибати шукуфтани гул ҳ ои   нахустини   ба ҳ ор ӣ
баргузор мегардад. Доир   ба   ин   маросим   дар   фолклоршиносии   то ҷ ик   аввалин
му ҳ а ққ и қ е ,   ки   маълумот   додааст   Н . Маъсум ӣ   мебошад.   Ў   дар
бораи   маросими   мавсимии   гулгардонии   «Бойчечак»,   «Сиё ҳ гўш»
ва   «Гули   наврўз ӣ »   тава ққ уф   намуда ,   баъзе   порча ҳ ои   тарона ҳ ои
он ҳ оро   намуна   оварда ,   аз   ниго ҳ и   мазмуну   мундари ҷ аи   ғ ояв ӣ
та ҳ лил   кардааст .
Ин маросим асосан аз тарафи писарбачагон и ҷ ро мегардад.
Он ҳ о   дар   аввали   фасли   ба ҳ ор   ба   кў ҳ у   са ҳ ро   баромада   гули
бойчечакро   ҷ амъ менамоянд. Бего ҳ ирўз ӣ   як  ҷ ои ани қ ро   интихоб
намуда ,   ҷ амъ   омада,   ба   ҳ ар   як   дари   ҳ авлии   одамон   рафта ,
су руди   бойчечакро   мехонанд.   Бойчечакхон ҳ о   одатан   Бобои
Де ҳқ онро   хотирнишон   сохта ,  аз   номи   вай   аз   со ҳ ибони   хона   талаб
мекунанд ,   ки   инъоме   ди ҳ анд .     Чор   пан ҷ   сарбайтхон ҳ о   ба
сурудани   таронаи   бойчечак   о ғ оз   менамоянд ,   дигарон   баробар
бо   овози   баланд   ду   маротиба   к алимаи   «Бойчечак»-ро   такрор
мекунанд:
Сарбай тх он ҳ о :
Бойчечака аслаш гул,
Гул дар макони булбул.
Ҳ ам а :
Бойчечак бойчечак.
Сарбай тх он ҳ о :
Чй алам дор ӣ  дар дил, Дар са ҳ ро ҳ о   нишаст ӣ ?
Ҳ ам а :
Бойчечак бойчечак.
Со ҳ ибони   ҳ авл ӣ ,   бештар   кадбонувон,   баъди   поён   ёфтани
суруд   барои   гулгардон ҳ о   аз   рўи   ҳ иммат   ва   имконоти   моли
оилав ӣ   гандум,   нахўд,   наск,   меваи   хушк   ва   нону   пул   инъом
менамуданд.   Со ҳ ибони   хона   гулро   аз   дасти   сарбайтхон   гирифта
«Ба   солу   мо ҳ и   нав   расем ,   гул   барин   бе ғ ам   шавем ,   шукри   Олло ҳ ,
ки   ба   ба ҳ ор   расидем»   б арин   суханони   анъанав ӣ   мегуфтанд   ва
гул ҳ оро   ба   чашму   абрўвони   худ   себор ӣ   молида,   бўй   намуда,
сипас   ба   гулгардон ҳ о   бармегардониданд .   Маросими
«Гулгардон ӣ » то соат ҳ ои  10-11  шаб   давом   мекард .
Фолклоршинос   Р.А ҳ мадов   иброз   медорад ,   ки   «ин   маросим
(Маросими   Гулгардон ӣ   А.Ш.)   қ ариб   дар   тамоми   гўшаву   канори
Осиёи   Марказ ӣ , ки то ҷ икон сукунат доштанд, бо баъзе тафовут ҳ о
анъанав ӣ  баргузор мегардид 1
.  
Дар   суруд ҳ ои   бойчечак   аввалин   гули   ба ҳ ор   будани   он
ифода   меёбад .   Суруд ҳ ои   бойчечак   бештар   ба   вазъи   ҳ оли   ҳ амон
хонадон   ра вона   карда   мешавад.   Бойчечакхон ҳ о   орзў   мекунанд ,
ки     хонадони   он ҳ о   бартараф   аз   камбуди ҳ ову   норасои ҳ о   гардаду
дар   ба ҳ ори   нав   орзу ҳ ои   и ҷ ронагаштаи   он ҳ о   амал ӣ   гардад   ва
хўшнуди ҳ оро   исти қ бол   гиранд .
Аслан   ин   маросим   вобаста   ба   ма ҳ ал   ва   ҷ ой   истило ҳ и   хоси
худро   доштааст,  ки  дар ин  бора Р.А ҳ мадов   мукаммал   маълумот
1
 Аҳмадов Р. Фолклори маросими мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе, 2007, саҳ.157 ҷ ӣ меди ҳ ад .   Ў   иброз   медорад ,   ки   “То ҷ икони   водии   Қ аш қ адарё ,
Самар қ анд ,   Зарафшон ,   Фар ғ она   ва   ғ айра   ҳ ангоми   гулгардон ӣ
гули   бойчечак  ( гули   ба ҳ ман )- ро   мегардониданд   ва   маросимашро
“Бойчечак”   ё   “Бойчечакгў ӣ ”   ме номиданд” 2
.   Мо   ҳ ам   ҳ ангоми
тад қ и қ   намудани   ин   бахши   суруд ҳ о   ҳ амин   истило ҳ ро   ба   кор
мебарем .
Дар байни суруд ҳ ои   ба ҳ ор ӣ   суруди   «Ба ҳ ор   омад»   мав қ еи   хос
дошта ,   дар   фолклори   тамоми   минта қ а ҳ ои   то ҷ икнишин   ба
мушо ҳ ида   мерасад .   Аз   ҷ умла   Р . А ҳ мадов   таъкид   менамояд ,   к и
таронаи   “Ба ҳ ор   омад” - и   то ҷ икони   Аф ғ онистон   аз   52   мисраъ
иборат   аст .   “Гулгардон ӣ ” - и   то ҷ икони   То ҷ икистон   ва   Ўзбекистон ,
ки   он   ҳ ам   “Ба ҳ ори   нав   муборак   бод”   унвон   дорад   ва   онро
фолклоршиносон   дар   асоси   163   вариант   бо   равия ҳ ои   синопсис
нусхаи   аслиашро   бар қ аро р   намудаанд,   аз   100   мисраъ   иборат
аст” 3
.     Суруди   мазкур   дар   маросими   “Гулгардон ӣ ” - и   то ҷ икони
Аф ғ онистон   низ   и ҷ ро   мегардидааст ,   ки   “Таронаи   ба ҳ ор”   унвон
доштааст   ва   фолклоршинос   Д . Обидов   ро ҷ еъ   ба   ин   суруд   фикр ҳ ои
ҷ олиб   баён   намудааст .   Аз   ҷ умла   ў   доир   ба   вар иантнокии  суруди
мазкур   чунин   иброз   медорад:   «чанде   аз   вариант ҳ ои   суруди
«Таронаи   ба ҳ ор»   аз   тамоми   гўшаву   канори   Ўзбекистону
То ҷ икистон   ва   Аф ғ онистон   низ   ба   даст   даромадаанд ,   ки   баъзе   аз
он ҳ о   тавассути   асар ҳ ои   илм ӣ - тад қ и қ отии   оид   ба   шинохти
адабиёти   шифо ҳӣ   таълифгардидаи   фолклоршиносони   то ҷ ик   ва
2
 Ҳамон китоб, саҳ. 129
3
 Аҳмадов Р. Фолклори маросимҳои мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе: Дониш, 2007, саҳ. 145	
ҷ ӣ ма ҷ мўа ҳ ои   фолклор ӣ   чоп   шудаанд .   Агар   ҳ амаи   вариант ҳ о   ва
нусха ҳ ои   он   як   ҷ о   карда   шавад ,   аз   он ҳ о   як   суруди   мукаммал   ба
ву ҷ уд   хо ҳ ад   омад   ва   арму ғ они   пурарзиши   фар ҳ анг ӣ   буда
метавонад» 4
. 
Суруди мазкур хусусияти  табрик ӣ   дошта, мардум бо воситаи
ин суруд дархост ва орзў ҳ ои   худро   ба   якдигар   маълум   мекунанд
ва   аз   ҳ олу   а ҳ воли   ҳ амдигар   хабардор   мешаванд .  Та ғ йир   ёфтан   ва
вариант   пайдо   кардани   суруд   ҳ ам   қ исман   ба   ҳ амин   хусусияти   он
вобастаг ӣ   дорад .
Чунончи:
Ба ҳ орон   шуд ,  ба ҳ орон  шуд,
Ба рўи сабза борон шуд.
Ҳ ама  гул ҳ о   намоён   шуд ,
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод .
Ба ҳ ор   омад   ба   ме ҳ мон ӣ
Ту  қ адрашро   ч ӣ   медон ӣ ?
Агар дон ӣ   намехон ӣ ?
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод !
Гули харгўши лабгардон,
Миёни  ҳ авлияш   майдон .
Ки боз ӣ   мекунад   башкон ,
Ба ҳ ори   нав   муборак  бод!
4
 Обидов Д. Таҳқиқи сурудҳои мавсимии то икони Афғонистон. Душанбе: Илм, 2009, саҳ.86ҷ Қ исми   зиёди   то ҷ икони   водии   Қ ар қ адарё ,   ки   дар   кў ҳ у   дара
зиндаг ӣ   мекунанд   бо   кишоварз ӣ   маш ғ ул   мебошанд .   Во қ еан   ҳ ам ,
бо   омад - омади   ба ҳ ор   кишоварзон   синаи   заминро   омодаи   кишт
мегардонанд   ва   бо   дастони   нерўманди   худ   ба   замин   дона   кишт
мекунанд   ва   дар   дил   барои бе ҳ рўз ӣ   ва   зиндагии   навине   ба   кори
самарабахш   умеде   мепарваранд .   Бойчечакг ӯ й ҳ о   ба   Бобои
Де ҳқ он   ишора   карда   чунин   месароянд :
Ба ҳ ор   омад ,  ба ҳ ор   омад ,
Ба ҳ ори   лолазор   омад .
Ба де ҳқ он   кишту  кор омад,
Ба чўпон тўли мол омад.
Ҳ ама  гул ҳ о   қ атор   омад ,
Гули савсан савор омад.
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод ! 5
Одатан   бойчечакг ӯ й ҳ о   Бобои   Де ҳқ онро   ба   хотир   оварда ,   аз
номи   ӯ   аз   со ҳ ибони   хона   ҳ адяе   мепурсиданд .   Агар   имр ӯ з ҳ о
Бобои   Де ҳқ он   нисбати   кишоварзон   истифода   шавад ,  дар   гузашта
кишоварзон   бобои   Де ҳқ онро   ҳ омии   ғ алла   тасав вур  мекардаанд.
Мардуми ин вод ӣ   ҳ ангоми   дуою   фоти ҳ а   намудан   низ   номи   Бобои
Де ҳқ онро   гирифта ,   аз   ӯ   баракоти   хонадон ,   ҳ осили   фаровонро
талаб   менамоянд   ва ,  албатта ,  ҳ ангоми   о ғ оз   намудани   кишоварз ӣ
ба   ин   шахси   асотир ӣ   муро ҷ иат   намуда ,   аз   ӯ   мадад   мепурсанд .
Дар   назари   мардум   Бобои   Де ҳқ он   пири   ҳ амаи   кишоварзон
5
 Қодиров Р. Фолклори маросими тореволютсионии то икони водии Қашқадарё. –Душанбе: 1963, саҳ. 105-ҷ
106 ҳ исобида   мешавад .   Аз   ҳ амин   сабаб   ҳ ам   аз   ӯ   мадад   пурсида
“Бобои   Де ҳқ он   қӯ лла   кунад ,   Бобои   Де ҳқ он   мададкор   шавад”
мег ӯ янд .   Этнограф   Г . П . Снесарев   дар   ин   бора   гуво ҳ	
ӣ   меди ҳ ад ,   ки
де ҳқ онони   Осиёи   Миёна   ҳ ангоми   шу дгор,   кишоварз ӣ ,
ғ алладарав ӣ   номи   Бобои   Де ҳқ онро   ба   забон   мегирифтанд 6
.
Гарчанде номи Бобои Де ҳқ он   дар   суруди   боло   ба   забон   гирифта
нашуда   бошад   ҳ ам   ба   ӯ   ишора   шудааст .    
Азбаски   мардум   ба   хонадони   а ҳ ли   пай ғ амбар ,   аз   ҷ умла   ба
Аливу   Фотима   ва   фарзандонаш он   - Ҳ асану   Ҳ усайн   му ҳ аббати
беандоза   доштанду   доранд ,   дар   суруди   мазкур   низ   аз   он ҳ о
талме ҳ ан   хотир   карда   шудаааст : 
Эрў лангар, урў лангар,
Ал ӣ   домоди   пай ғ амбар ,
Ба кофар мезанад хан ҷ ар
Ба ҳ оринав   муборакбод !
Дар порчаи поён беба қ о   будани   умр   хотирнишон   гар дида, аз
падару модар ёд карда шудааст:
Ку падару ку модар?
Ҳ ама  рафтанд ба хоки тар,
Гузар карданд аз ин манзар,
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод !
Масъалаи   дигари   ҷ олибе ,   ки   дар   суруди   мазкур   ба   назар
мерасад ,   тасвир   гардидани   образи   Му ғ улдухтар   мебошад .
6
 Снесарев Г.П. Реликт ы домусульманских верований и обрядов у узбеков Хорезма. Москва: Наука, 1969, 
стр. 219 Ҳ ангоми   ма росими “Бойчечак” и ҷ ро   гардидани   суруди   мазкурро
фолклоршинос   Р.А ҳ мадов   таъкид   намуда ,   менависад ,   ки
“ Ҳ ангоми   суруду   таронасароии   бача ҳ о   дар   маросими
“Гулгардон ӣ ”   дар   баъзе   нусха ҳ ои   таронаи   мазкур   бо   ма қ сади
таъсирбахш   будани   тарона   ва   тава ҳҷҷӯ и   мардумро   б ештар   ҷ алб
намудан   сурудеро   месароянд ,   ки   дар   он   сухан   аз   васфи
Му ғ улдухтар   меравад .   Фолклоршиносон   ҳ ангоми
экспедитсия ҳ ои   илм ӣ   аз   ма ҳ ал ҳ ои   мухталифи   Ҷ ум ҳ урии
То ҷ икистон   ва   Ӯ збекистон   қ арина ҳ ои   суруди   “Му ғ улдухтар” - ро
сабт   намудаанд ,   ки   баъзе   нусха ҳ ои   он   ч ун таронаи муста қ ил   дар
байни   мардум   низ   па ҳ н   шудааст ,   ки   асосан   онро   ҳ ангоми
маросими   “Гулгардон ӣ ”   қ ироат   менамоянд” 7
. 
Аз   р ӯ и   мушо ҳ ида ҳ о   чунин   ба   назар   расид ,   ки   суруди   мазкур
ҳ ам   дар   маросими   “Бойчечак”   ва   ҳ ам   т ӯ й   и ҷ ро   мешудааст .   Аз
ҷ умла   мардуми   водии   Қ аш қ адарё   низ   ҳ ангоми   бойчечакхон ӣ   ба
ин   суруд   р ӯ й   оварда   тантанавор   месароянд .  Дар   суруди   мавриди
назар   барои   ди ққ ати   мардумро   ҷ алб   намудан   банд ҳ оеро
мушо ҳ ида   менамоем ,   ки   сухан   аз   ҳ усну   ҷ амол   ва   зебоги ҳ ои
Му ғ улдухтар   меравад : 
Му ғ улдухтар   ҳ ино   кардас
Кафи  поша бино кардас.
Му ғ улдухтари   ар қ анд ӣ
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод !
7
 Аҳмадов Р. Фолклори маросимҳои мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе: Дониш, 2007, саҳ. 148	
ҷ ӣ Му ғ улдухтари   адраспўш ,
Маро бозор бибар бифрўш.
Бигир хал қ абизан   баргўш ,
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод !
Ба даст себи самар қ анд ӣ ,
Ба як бўса ч ӣ   меланг ӣ .
Ба ҳ ори   гули   дилран ҷӣ
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод !
Дар   суруди   мазкур   Му ғ улдухтар   объекти   тасвири
бойчечакг ӯ й ҳ о   қ арор   ёфта ,   го ҳ о   шона   намудани   мўй ,   го ҳ   ҳ ино
кардани   пой ,   инчунин   дар   бар   либоси   адрас   тасвир   гардида ,
из ҳ ори   иш қ у   му ҳ аббат   ифода   ёфтааст .
Наврў з. Ҷ ашни   Наврўз   як   бахши   ни ҳ оят   қ адимаи   фар ҳ анги
то ҷ икон   мебошад.   Ин   ҷ ашн   бузургтарин   анъана   ва   иди
солинавии   мардум   аз   даврони   кў ҳ ан   то   рўзгори   мо   бо   як
силсила   маросим ҳ ои   солинав ӣ   бо шукў ҳ у   ҳ ашамат   ва   зебои ҳ ову
дилрабои ҳ ои   ба ҳ орона   баргузор   мегардад .   Ҷ ашни   Наврўзро
мардумони мо дар масири таърихи дуру дароз  бо як  ҷ а ҳ он   орзу
ва   таманниёт   барои   бе ҳ будии   рўзгор   та ҷ лил   менамоянд.   Ин
ҷ ашн   “паёмовари   фасли   ба ҳ ор ,   навшавии   сол ,   омадани   фасли
гармову   марги   сард ӣ   –   зимистон   ва   бозоии   табиат   ва   замони
хурў ҷ и   инсон   аз   олами   хамудаг ӣ   ва   пайвастан   бо   табиат   ва
шурўи  ҳ аёти   и ҷ тимоии дубора дар  ҷ омеа ва кори даст ҷ амъ ӣ  дар берун аз хона ва дар марзаъву бо ғ у   бўстон   аст ” 8
. Аз ин рў, Наврўз
рўзи   фархундаву   мубораке   мебошад,   ки   о ғ ози   бедории   табиат
ва   фасли   рўишу   шукуфоии   гул ҳ оро   навид   дода ,   намоише   аз
ҷ овидонагии   офаринишу   хил қ ати   такрори   табиат   мебошад .
Гарчанде   пайдоиши   Наврўзро   сарчашма ҳ ои   бостон ӣ  рангу бори
асотир ӣ   меди ҳ анд ,   вале   зу ҳ ури   он   марбут   ба   дигаргуншав ӣ   ва
гардиши фасл ҳ ои   сол   иртибот   дорад . 
Дар   бораи   таърихи   пайдоиши   Наврўз   дар   осори   олимон   ва
шоирони   замон ҳ ои   гузашта,   аз   ҷ умла   дар   «Осор   ул-бо қ ия»-и
Абўрай ҳ они   Берун ӣ ,   «Таърихи   Бухоро»-и   Наршах ӣ ,
«Наврўзнома»-и Хайём, «Шо ҳ нома»-и Фирдавс ӣ   ва осори бадеии
шифо ҳ иву хатт ӣ  маълумот ҳ ои судбахше мав ҷ уданд. 
Дар ривоят ҳ ои бисёре давраи пайдоиши   ҷ ашни Наврўзро ба
шо ҳ они   Пешдод ӣ   нисбат   меди ҳ анд   ва   гўё   Ҷ амшед   ча ҳ орумин
шо ҳ и   пешдод ӣ   бунёдгузори   ҷ ашни   Наврўз   мебошад.   Аз   ҷ умла
олим   ва   файласуфи   бузург   Абўрай ҳ они   Берун ӣ   бунёди
ҷ ашнгирии Наврўзро ба   Ҷ амшед нисбат дода, чунин менависад:
«Чун   Ҷ амшед барои худ тахт бисохт, дар ин рўз ба он савор шуд
ва   ҷ ин   ва   шаётин   онро   ҳ амл   карданд   ва   ба   як   рўз   ба   кў ҳ и
Дамованд   ва   Бобул   омад   ва   мардум   барои   дидани   ин   амр     дар
шигифт шуданд ва ин рўзро ид гирифтанд» 9
. 
Абул қ осим   Фирдавс ӣ   дар   достони   «Падид   омадани   Наврўз»
ёдовар   шудааст,   ки   ҳ ангом е   Ҷ амшед   аз   кор ҳ ои   давлатдор ӣ
8
Ҳамон китоб, саҳ. 162
9
 Берун  А. Осор-ул-боқия. –Душанбе, 1990, саҳ. 332ӣ биёсуд, бар тахти каён ӣ   биншаст ва тамоми бузургони кишвар ӣ
ва лашкар ӣ   бар атрофи тахти ў давра нишастанд ва бар ў гу ҳ ар
пошиданд .   Ш o ҳ   Ҷ амшед он рўзро, ки нахустин рўзи Фарвардин
ва о ғ ози   сол   буд ,  «Наврўз»   номид   ва   ҷ ашн баргузор кард:
Ба  Ҷ амшед бар гу ҳ ар   афшонданд . 
Map  он рўзро Рўзи Нав хонданд. 
Сари Соли Нав  Ҳ урмузи   Фарвардин , 
Бар осуда аз ран ҷ  тан, дил зи кин. 
Бузургон ба шод ӣ  биёростанд, 
Маю  ҷ ому ромишгарон хостанд. 
Чунин рўзи фаррух аз он рўзгор, 
Бимонда аз он хусравон ёдгор 10
.
Аз   рўи   на қ ли   Ибни   Балх ӣ   ривоят   ва   ё   афсонаи   бар   тахт
нишастани  Ҷ амшед дар фасли ба ҳ ор   ва   Наврўз   номидани   он   рўз
чунин   аст :   «ба   фармони   Ҷ амшед   ҳ амаи   бузургон   ба   ша ҳ ри
Истахр ,   ки   дар   наздикии   Тахти   Ҷ амшед   во қ еъ   буд ,   гирд
омадаанд   ва   дар   соате ,   ки   «Шамс   ба   дара ҷ аи   эътидоли   рабе ӣ
расид,  ва қ ти   соли   гардиш ,   дар   он   сарой   бар   тахт   нишаст   ва   то ҷ
бар   cap   ни ҳ од   ва   он   рўз   ҷ ашн   сохт   ва   Наврўз   ном   ни ҳ од .   Ва   он
сол   боз   Наврўз   оин   шуд .   Ва   он   рўз   Ҳ урмуз   аз   мо ҳ и   Фарвардин
буд   ва   дар   он   рўз   бисёр   хайрот   фармуд   ва   я к  ҳ афта   мутавотир   ба
нишот   ва   хуррам ӣ  маш ғ ул   буданд» 11
.
10
  Абулқосим Фирдавс . Шоҳнома.–Душанбе: Ирфон, 1964, саҳ. 25-26ӣ
11
  « Форснома»-и Ибн-ал-Балх . Ба чоп тайёркунандагон: Ҳ.Рауфов ва М. алилова. Душанбе: Дониш, 1989,	
ӣ Ҷ
саҳ. 27 Ро ҷ еъ   ба   Ҷ амшед   ва   бо   корнамоиву   фаъолияти   ў   таъсис
ёфтани   ҷ ашни   Наврўз   қ ариб   дар   аксари   сарчашма ҳ ои   адабиву
таърих ӣ   бидуни   баъзе   тафовут ҳ ои   ҷ узъ ӣ   иттилоот   шабе ҳ и
ҳ амдигаранд .   Аз   ин   рў ,   чунин   хулоса   ба ровардан мумкин аст, ки
он ҳ о   аз   як   манбаи   таърихии   махсусияти   устурав ӣ   дошта ибтидо
гирифтаанд.
То   ҳ ол   Наврўзро   қ ариб   дар   тамоми   гўшаву   канор ҳ ои   Осиёи
Марказ ӣ ,   ҷ ашн   мегиранд.   Рўзи   дохилшавии   Наврўз   ба   ҳ исоби
солшумории   Шамс ӣ   (де ҳқ он ӣ )   якуми   мо ҳ и   Ҳ амал   ва   б а   ҳ исоби
мелод ӣ   21-22-   юми   мо ҳ и   март ,   ба   ҳ исоби   Сосон ӣ   1-уми
Фарвардин мебошад.
Мардум   бо   ма қ сади   сазовор   пешвоз   гирифтани   ин   ҷ ашн
пешак ӣ   тайёр ӣ   медиданд.   Барои   пешвоз   гирифтани   Наврўз   бо
хоки   сафед   (о ҳ ак )   хона ҳ ои   худро   сафед   мекарданд ,   дар   девори
он   ҳ ар   г уна   гулу   на қ шу   нигор ҳ о   мекашиданд .   Ду   ҳ афта   пешт ap
гандум,   ҷ ав   ва   ё   ягон   зироати   дигарро   дар   зарфе
месабзониданд.   Аз   як   қ исми   он   суманак   мепухтанд ,   қ исми
дигарашро   ба   ягон   зарфе   бардошта ,   дар   хони   наврўз ӣ
мегузоштанд. 
Дар   Мовароунна ҳ р   мардум   кўшиш   мекарда нд,   ки   пеш   аз
Наврўз ба   ҳ амдигар   чизе   ҳ адя   намоянд .   Ду   соат   пеш   аз   та ҳ вили
Соли   Нав   мизи   наврўзиро   тартиб   медоданд ,   ки   онро   «Суфраи
ҳ афтсин»   меномиданд .   Мардумони   доро   барои   тартиб   додани
хони   наврўз ӣ   бо   ҳ ам   мусоби қ а   мекарданд .   Ин   як   ро ҳ и намоишди ҳ ии   шукў ҳ ,   ғ ановат   ва   тавоно ӣ   дар   назди   дигар
давлатмандон   буд.   Аз   ин   ҷ и ҳ ат   рўи   мизи   наврўзии   он ҳ оро
шамъ ҳ ои   ранга ,   оина ,   ғ улунгоб ,   нон ҳ ои   қ уббадор ,   самбўса ,
мураббо ҳ ои   гуногун ,   суманак ,   сабзаи   гандум ,   гулоб ,   оши   палав
ва   ғ айра   зинат   медоданд .   Қ адбонувон   дар   рўзи   Н аврўз   дег ҳ оро
то   гушакаш   пур   карда   таом   мепухтанд .   Камба ғ алон   кўшиш
мекарданд ,   ки   а қ алан   дар   Наврўз   таом ҳ ои   дўстдоштаи
хонаводаро   омода   созанд .   Наршах ӣ   иброз   медорад,   ки   « ҳ ануз
дар   асри   X   кишоварзон   ҳ ар   сол   дар   Соли   Нав   то   фурў   рафтани
Офтоб   дар   назди   қ абр и   Сиёвуш   якто ӣ   хурус   оварда
мекуштанд» 12
.   Э ҳ тимол   дорад ,   гўшти   парранда ,   алалхусус   мур ғ
барои   тайёр   кардани   таоми   маросим ӣ   дар   Наврўз   ни ҳ оят   аз
замон ҳ ои   кадим   бо қӣ   монда бошад. Дар охир ҳ ои   асри   X I X   дар
бозор ҳ ои   Самар қ анд ,   Бухоро   ва   дигар   ша ҳ р ҳ ои   марказии   Ос иёи
Миёна   дар   арафаи   Наврўз   гўшт ҳ ои   мур ғ ,   кабк ,   бедона ,   мо ҳ ии
зинда   ва   ғ айраро   мефурўхтаанд .
Дар   ша ҳ р ҳ ои   марказ ӣ   аввали   сол   ҳ амаи   хона ҳ оро   бо   ша -
мъ ҳ ои   ранга   фурўзон   мекарданд .   Дар ва қ ти   афрўхтани   шамъ   ба
кабуд ӣ   (сабза,  оина,   ба   рўи  зебо  ва  ба  асп   ниго ҳ   мек арданд,   ки
ин одат аз давраи Сосониён бо қ	
ӣ   мондааст. Дар болои «хонча»,
ки он дар байни дастурхон гузошта мешуд,   си    панд    ,   себ ,   сан    ҷ   ид    ,
сумо    қ   ,   сир ,   сирко ,   ва   су    манак      (саману)-ро   низ   мегузоштанд.
Инчунин гузоштани шири тоза ва тухм ҳ ои   рангаро   низ   фаромўш
наме карданд. 
12
 Муҳаммад Наршах . Таърихи Бухоро. –Душанбе, 1990, саҳ. 14	
ӣ Мардум   чунин   маросим ҳ оро   гузаронида ,   орзу   мекарданд ,   ки
Наврўзро   бедарду   ран ҷ  пешвоз гиранд, то Наврўзи оянда си ҳ ату
саломат   бошанд .   Мувофи қ и   а қ идаи   онва қ та   агар   шахсе   дар
арафаи   Соли   Нав   гирифтори   касал ӣ   ё   ғ аму   кулфат   бошад ,   то
соли   оянда   аз   он   ра ҳ о ӣ   намеёфтааст.   Бинобар   ин   бо   созмон
додани   чунин   маросим ҳ о   одамон   худро   аз   ҳ ар   гуна   нохуш ӣ   ва
бадбахти ҳ о   эмин   ниго ҳ   доштан   мехостанд .
Дар   ша ҳ р ҳ ои   марказии   Осиёи   Миёна   дар   арафа   ва   рўз ҳ ои
наврўз ӣ   сайр ҳ ои   гуногуни   хал қӣ   барпо   мегардид.   Устод   С.Айн ӣ
ва  Ҷ .Икром ӣ  ин гуна сайру гашт ҳ ои   мардумони   ша ҳ ри   Бухоро   ва
гирду   атрофи   онро   дар   асар ҳ ои   худ   хеле   бар ҷ аста   тасвир
намудаанд.   Устод   С.Айн ӣ   дар   қ исм ҳ ои   дуюм   ва   чоруми
«Ёддошт ҳ о»   се   бор   гаштаю   баргашта   дар   бораи   Наврўз   ва   сайри
гул   тава ққ уф   намуда ,   хал қ	
ӣ   будани   онро   махсус   қ айд   кардааст .
Дар   рўз ҳ ои   наврўз ӣ   сайрго ҳ и   расм ӣ -давлат ӣ   Ширбадан   ном   ҷ ое
буд.   Дар   идго ҳ   ҳ аргуна   мусоби қ а ҳ ои   хал қ	
ӣ   баргузор   мегардид.
Па ҳ лавонон   бо   санъат ҳ ои   дастпеч ӣ ,   қ алмо қ
ӣ ,   қ о қ ма ,   сари   сурунг
ва   ғ айра   гирифта   ра қ ибони   худро   маглуб   мегардонид анд.
Идго ҳ и   асосии   мардумони   Самар қ анд   Афросиёб   ном   ҷ ое буд.
Дар   ин   ҷ о   ба   муносибати   Наврўз   дукон ҳ ои   гуногуни
шираворфурўш ӣ , чойхонаю ошхона барпо мекарданд. Дорбоз ҳ о
дор   мебастанд .   Бози ҳ ои   гуногун ,   аз   ҷ умла   намоиш ҳ ои   аспак   ва
чархифалакбоз ӣ   ташкил   меёфт.   Навозандагону   ҳ офизони
маш ҳ ур   дар   ҷ ой ҳ ои   махсус   маскан   ги рифта ,   аз   суруду   тарона   ва о ҳ анг ҳ ои   дўстдоштаи   хал қӣ   Савту   Ша ҳ ноз ,   Наврўзй   А ҷ ам,
Наврўзи   Хоро,   Ушшо қ   ва   ғ айра ҳ оро   и ҷ ро   мекарданд.   Гўшт ӣ ,
бузкаш ӣ ,   пойга ҳ ,   ча ҳ ча ҳ боз ӣ ,   давдавакбоз ӣ   барин   бози ҳ ои
оммав ӣ   барпо мегардид, ки дар он ҳ о   ҷ авонони чолоку далер ва
пурзўру   тавоно   қ увваозмо ӣ   карда,   тамошобинонро   шод
мегардониданд.   Ҷ ашни   Наврўз   дар   Самарданд   як   ҳ афта   давом
мекард .
Ҳ амин   тавр ,   мардуми   мо   чунин   маросим ҳ оро   ба   ҷ о   оварда,
орзу   мекарданд,   ки   дар   Соли   Нав   ҳ ама   шоду   масрур   бошанд .
Пою   қ адами   Наврўз   мисли   орд   сафед   бошад ,   ран ҷ у   кулфат   ва
ғ аму   андў ҳ   ба   хонадонашон   ро ҳ   наёбад ,   ҳ осили   кишти
де ҳқ ониашон   фаровон   шавад .
Ҷ ашни фархунда ва   ҳ у ҷ астапаи Наврўз барои мардумони мо,
хосатан   барои   то ҷ икон   рамз ҳ ои   зиёдеро   ифода   мекунад.   Ин
ҷ ашн,   пеш   аз   ҳ ама ,   рамзи   бедории   табиат ,   шукуфо ӣ   ва
ифодагари   ҷ авонии   Оламу   Одам   аст.   Наврўз   дар   назди
мардумони   мо   пирўзии   нур   бар   торик ӣ ,   гарм ӣ   бар   сард ӣ ,   хуб ӣ
бар   бад ӣ ,   ҷ авон ӣ   бар   пир ӣ ,   покиву   назофат   бар   касиф ӣ ,
маърифат бар   ҷ а ҳ олат , доно ӣ   бар нодон ӣ , шарофат бар разолат
ва   дасткўто ҳ	
ӣ   бар   хайру   саховат   ма ҳ суб   мешавад .   Инчунин
Наврўз   ҷ ашни   омад   омади   ба ҳ ор ,   иди   такопўи   Замин   ва
ҷ унбиши   зебои ҳ ои   зиндагист ,   зоиш   ва   рўиши   такрори   табиат
мебошад .   Ягон   иду   маросим ҳ ои   мардум ӣ   чун   Наврўз   ба   дилу
дида ҳ ои   мардум   наздик   намебошанд .   Аз   ин   рў ,  мардуми  мо   ин мероси гаронмояи ниёкони бофар ҳ ангии   худро ,   ки   се   ҳ азор   сол
қ абл   аз   зу ҳ ури   оини   зардушт ӣ   пайдо   шуда   буд,   дар   масири
таърихи   тўлонии   фар ҳ анги   хеш   бо   рангу   бў   ва   таровату
нигориши   дилчасп   ҳ ар   сол   т а ҷ лил   менамоянд.   Имрўз ҳ о   бо
шарофати   исти қ лолияти   Ўзбекистон   Наврўз   бо   як   шукў ҳ   дар
ҳ ама   ҷ ои   мамлакат   баргузор   мегардад.   Рўзи   Наврўз   сайл ҳ ои
гуногун ,   мусоби қ а ҳ о   баргузор   мегардад ,   таом ҳ ои   гуногун   пухта
мешавад   ва   тамоми   мардуми   мамлакат   истиро ҳ ат   менамоянд .
Наврўз дар имрўз ба  ҷ ашни умумхал қӣ  мубаддал гаштааст. 
Суруд ҳ ои   ба ҳ ор ӣ   баёнгари онанд, ки дар   ҳ ар   ҳ олате   ба ҳ орро
гиром ӣ   доштаанд   ва   ба   а қ идаи   фолклоршинос   Додо ҷ он   Обидов
«ба ҳ ор   фасле   аст ,   ки   аз   о ғ ози   соли   нав ,   зиндагии   нав ,   аз
талош ҳ ои   тоза   ва   пурсамар   ва   махсусан   аз   о ғ ози   кору
фаъолият ҳ ои   нав   ва   ҷ унбиш ҳ ои   нав   навиде   меоварад   ва
мардумро   ба   сўи   корнамои ҳ ои   нав   ва   комёбии   нав   ҳ идоят
менамояд» 13
. 
Мардум,   ҳ амеша   ба ҳ ор   ва   Наврўзро   гиром ӣ   доштаанд   ва
фаро   расидани   ин   арўси   солро   бо   шодию   хушнуд ӣ   пешвоз
гирифтаанд   ва   таровату   зебогии   ба ҳ орро   дар   суруду   тарона ҳ ои
худ   бо   самимият   ифода   намудаанд :
Фасли Наврўз омаду са ҳ ро   ҳ ама   шуд   лолазор ,
Шодмон ӣ  дар дили пиру  ҷ авон шуд бар қ арор .
То шавад ро ҳ ат   муяссар   мардуми   бечораро ,
Бо каланду  ҷ уфт де ҳқ он   мешавад   маш ғ ули   кор . 
13
 Обидов Д. Таҳқиқи сурудҳои мавсимии то икони Афғонистон. –Душанбе, 2009, саҳ. 20	
ҷ Дар     ба ҳ ор   замин   қ олини   сабзро   ба   бар   карда ,   табиатро
ҳ усни   дилангезу   ботаровате   мебахшад ,  гул ҳ ои   зарду   сафед ,  сурху
нилгуни   ба ҳ ор ӣ   шукуфон   шуда,   табиатро   боз   ҳ ам   рангинтару
зеботар ,  оламро   дилработар   менамояд .  
Устод   Садриддин   Айн ӣ   дар   бораи   баргузории   ҷ ашни   Наврўз
дар Бухоро менависад: «...Ба сабаби дар аввали ба ҳ ор   дар   ва қ ти
ба   ҳ аракат   даромадани   рустани ҳ о   рост   омадани   ин   ид   ( Иди
Наврўз   А . Ш .),  табиати   инсон   ҳ ам   ба   ҳ аракат   меояд .  Аз   ин   ҷ ост, ки
то ҷ икон   мегўянд:   “   Ҳ амал -   ҳ ама   чиз   дар   амал» .   Дар   ҳ а қ и қ ат
Наврўз   ҷ ашни   растохези   олами   хуфта,   бедории   табиат,   о ғ ози
кор ҳ ои   кишоварз ӣ   ва   пайванди   ногусастании   инсон   бо   замин
мебошад:
Ба ҳ ор   омад ,  ба ҳ ор   омад ,
Ба ҳ ори   лолазор   омад .
Ба де ҳқ он   ва қ ти   кор   омад ,
Ба чўпон тўли мол омад.
Ҳ ама  гул ҳ о   қ атор   омад ,
Гули савсан савор омад.
Ба ҳ ори   нав   муборак   бод ! 
Во қ еан   ҳ ам ,   бо   омад - омади   ба ҳ ор   марди   де ҳқ он   синаи
заминро   омодаи   кишт   мегардонад   ва   бо   дастони   нерўманди   худ
ба   замин   дона   кишт   мекунад   ва   дар   дил   барои   бе ҳ рўз ӣ   ва
зиндагии   навине   ба   кори   самарабахш   умеде   мепарварад. Бинобар   ин   ў   омадани   ба ҳ ор   ва   Наврўзро   бесаброна   интизор
мешавад . 
Дар   суруд ҳ ои   наврўр ӣ   ва   ба ҳ ория ҳ о   масъалаи   тараннуми
ба ҳ ор   ва   тасвири   хислат ҳ ои   он   мав қ еи   асосиро   иш ғ ол
менамоянд .   Масалан ,   дар   суруд ҳ ои   поён   баъзе   аз   ҷ и ҳ ат ҳ ои
умдаи   табиат   аз   қ абили   тозаю   тар  гардидани димо ғ и   андалебон ,
сабзу   муаттар   шудан   ва   либоси   арўс ӣ   пўшидани   табиат,   бо
омадани   Наврўз   дигар   шудани   оламу   аз   хок   берун   баромадани
гиё ҳҳ о   инъикос   ёфтааст :
Ба ҳ ор   омад ,  димо ғ и   андалебон   тозаю   тар   шуд , 
Либоси наварўсони чаман сабзу муаттар шуд.
Ё ин ки: 
Иди наврўз омаду олам дигаргун мешавад,
Ҳ ар  гиё ҳ е ,  ки   бувад ,  аз   хок   берун   мешавад .
Дар   суруд ҳ ои   боло   низ   сухан ,   асосан ,   аз   хусуси   таърифу
тавсифи   хушгувори ҳ ои   ба ҳ ор   ва   фаро   расидани   он   рафтааст .  Дар
ин   суруд   зимни   шодмонии   мардум   аз   фаро   расидани   ба ҳ ор ,
дамидани   сабзаву   аз   хок   берун   шудани   гиё ҳҳ ои   «бешумор»   аз
бўи   ба ҳ ор   «тоза»   шудани   димо ғ и   андалебон   таъкид   гардидааст .
Ба   ифодаи   дигар ,   дар   байт ҳ ои   боло ӣ   масъалаи   э ҳ ёгари   во қ еии
табиат   будани   ба ҳ ор ,   бо   омад - омади   худ   ба   олами   ҳ аст ӣ   ҷ они
тоза ато кардан васеътар ифода ёфтааст.
Суруду тарона ҳ ои   ба   ҷ ашни наврўз ва айёми ба ҳ ор   бахшидаи
хал қӣ ,   асосан,     мазмун   ва   мундари ҷ аи   тавсиф ӣ   доранд.   Ин   гуна шеъру   суруд ҳ о   табиати   зебо   ва   манзараи   сабзу   хуррами
ба ҳ ориро   васф   мекунанд .  Инчунин ,  тарона ҳ ои   ба ҳ ор ӣ  ва наврўз ӣ
тасаввури   мардумро   дар   хусуси   табиат,   рўидани   сабзаву
шукуфтани гул ифода менамоянд: 
Себарга бигуфт: «Дар замин сабза манам»,
Бунафша бигуфт: « Ҷ авони пур ғ амза   манам» .
Садбарг бигуфт: «Лофи бе ҳ уда   мазан ,
Дар кокули оши қ они   пур ғ амза   манам» .
Дар   як   қ исми   суруд ҳ о   бо   шодию   нишот   пазиро ӣ   кардани
мардум  Наврўзро,   ғ анимат   донистани   ла ҳ за ҳ ои   хуше ,   ки   Наврўз
ба   арму ғ он   овардааст ,  бозтоб   гардидааст :
Наврўз фаро омада бо ахтари фирўз,
Бо ахтари фирўз фаро омада Наврўз.
Мутриб, биё сози дигар боз ба по кун,
Бошад, ки  ҳ ар   ла ҳ за   ғ анимат   дар   ин   рўз .
Суруд ҳ ои   ба ҳ ор ӣ   ва   наврўз ӣ   ба   кас   рў ҳ ияи   тоза ,   қ увват   ва
умед   мебахшанд ,   дил ҳ оро   ба   ҷ ўш   меоваранд   ва   саршор   аз
шодмон ӣ  ва фара ҳ   месозанд .    Дар   он ҳ о   на   фа қ ат   ибрози   табрику
таманниёт ,   самимият   ва   э ҳ тироми   мардум   нисбат   ба   якд игар,
балки рў ҳ ияи   хушбин ӣ , шав қ у   зав қ   ва   э ҳ соси   дўстдор ӣ   нисбат ба
табиат доштаи он ҳ о   васф   шудаанд .
Хулоса,   суруд ҳ ои   ба   наврўз   ва   ба ҳ ор   бахшидаи   хал қӣ
суруд ҳ ои   нишотоваранд .   Он ҳ о   ба   инсон ҳ о   қ уввату   тавоно ӣ
мебахшанд,   ғ аму   андў ҳ ро   аз   дил ҳ о   дур   мекунанд ,   ум ед ва шав қ у зав қ и   одамонро   нисбат   ба   зиндаг ӣ   ва   ме ҳ нат   афзун
мегардонанд .   Ин   гуна   суруд ҳ о   шукў ҳ и   ҷ ашни   Наврўзро
меафзоянд, онро ба базми тарабу сурур табдил мегардонанд ва
умри ин  ҷ ашни пуршукў ҳ ро   бардавом   месозанд . 
Наврўз шуду лолаи хушранг баромад,
Булбул ба тамошои дафу чанг баромад.
Мур ғ они   ҳ аво   ҷ умла бикарданд парвоз,
Мур ғ и   дили   ман   аз   қ афаси   танг   баромад .
Наврўз расиду шоду хуррам гаштем,
Аз рафтани дай  ҷ умла бе ғ ам   гаштем ,
Дидему чашидем ба сад ме ҳ нату   ғ ам ,
Охир ба гули ба ҳ ор   ҳ амдам   гаштем .
Наврўз шуду омад ба таманно гули раъно,
Пўшида ба бар хилъати зебо гули раъно.
Дар мавсими гул бодаи рангин чй хуш омад,
Дар со ғ ари   зар   рехт   ба   са ҳ бо   гули   раъно .
Ҷ у ф тбаророн.   Маросими   мавсимии   дигар   Ҷ уфтбаророн
буда,   қ адим ӣ   мебошад   ва   дар   аввали   ба ҳ ор   гузаронида
меш авад .   Доир   ба   ин   маросим   фолклоршиносон   фикру
муло ҳ иза ҳ ои   ҷ олиби   худро   баён   намудаанд .   Аз   ҷ умла
фолклоршинос   Р.   Қ одиров   қ айд   мекунад ,   ки   «дар   водии
Қ ашдадарё   ва қ ти   шудгори   заминро   мўйсафедони   пурта ҷ риба ва саркорони  де ҳ а   муайян   мекардаанд .  Ба   маросими   Ҷ уфтбаророн
ҳ амаи   а ҳ ли   де ҳ а-зану   мард   тайёр ӣ   медидаанд.   Ҳ ар   оила   аз   рўи
будааш   таом   мепухтааст .  Мардон   ме ҳ монхона   ё   мас чидро рўфта
тоза   мекардаанд   ва   аз   мардуми   де ҳ а   палос   ҷ амъ   карда,   ҷ ои
нишаст меоростаанд. Паго ҳ ии   рўзи   Ҷ уфтбаророн ба он  ҷ о  ҳ ар   кас
ҳ ар   ч ӣ  аз таом ҳ ои   пухтагиаш   меовардааст » 14
. 
Де ҳқ онон   пеш   аз   баровардани   ҷ уфти   гов   таоми   маросим ӣ   ва
нони   фатири   қ аймо қ ин ,  чалпаку   самб ӯ са   пухта   якчанд   де ҳқ онони
ку ҳ ансол   ва   мулло ҳ оро   барои   хондани   пора   аз   қ уръон   таклиф
менамоянд .   Паго ҳ ии   рўзи   Ҷ уфтбаророн   мардон   таом ҳ оро   ба
дастархон ҳ о   печонда ,   ба   ҷ ои   муайянгардида   меоваранд .   Ба
маросим   зану   мард ,  хурду   калон   ҷ амъ   мешаванд . 
Баъди   сарфи   таом   аз   ҷ ониби   мулло ҳ о   «Нурнома»   ва
«Рисолаи   де ҳқ он ӣ »   хонда   мешавад .   Савобу   самараи   оят ҳ ои
қ уръонро   ба   гузаштагон ,   азизону   авлиё ҳ о   ва   пири   де ҳқ онон
ҳ азрати   Бобои   Одам ,   яъне   Бобои   де ҳқ он   бахшида ,   ба   ҷ уфти
имсола   барори   кор   металабанд .  Баъди   хондани   рисола   «Ба   касбу
коратон   барака   тияд ,   Бобои   де ҳқ он   ёру   мададгоратон     шаванд”
гўён   аз   холи қ и   рис қ ди ҳ анда   баракоти   кишту   кор ,   ҳ осили   бисёр
хо ҳ иш   мекунанд .   Ба   давлату   Ватан   тин ҷ ию   амон ӣ ,   аз   подшо ҳ он
адолату   аз   Худо   нури   ра ҳ мати   ўро   таманно   карда ,   омин
мекунанд .   Сипас   ду   барзаговро   баста   яке   аз   де ҳқ онони   ку ҳ ансол
як   ё   ду   рах   замин   шудгор   мекунад . 
14
 Қодиров Р. Фолклори маросимии то икони водии ҷ Қ ашқадарё. Душанбе, 1963, саҳ. 41 Су м анак .   Маросими дигаре, ки дар байни мардуми то ҷ ик ва
ўзбек   бошукў ҳ   гузаронида   мешавад   «Суманак»   ба   ҳ исоб
меравад.   Аз   замон ҳ ои   қ адим   мардуми   мо,   аз   ҷ умла   занон   ва
духтарон ин маросимро ба ў ҳ да медоранд. 
Истило ҳ и «Суманак» дар фар ҳ анг ҳ о ва лу ғ атнома ҳ о ба шакли
«Саманў»   омадааст,   ки   ба   маънои   ҳ алвоитар,   ки   аз   шираи
гандуми   сабзшуда   та ҳ ия   мешавад,   эзо ҳ   ёфтааст.   Масалан   дар
«Фар ҳ анги   Муин»   оварда   шудааст:   «Саманў»   монанди   ҳ алво
чизест,  ки  аз гандуми  сабз пазанд  ва  дар  Хуросон  мутаориф  аст
ва гирдакон (чорма ғ з) ва бодом ва писта дар он кунанд, дар урф
«Суманак» гўянд 15
Ҳ амчунин   дар   «Бур ҳ они   қ отеъ»   омадааст:   «Саманў»   чизест
монанди   ҳ алвои   тар   ва   онро   аз   шираи   гандуми   сабзшуда
пазанд 16
. 
Истило ҳ и   «Саманў»   дар   байни   мардум   ба   шакли   «Сумалак»,
«Суманак»   талаффуз   мешавад.   Суманак   ба   а қ идаи   мардум
ҷ умлаи   таом ҳ ои   табаррук   буда,   пухтан   ва   и ҷ рои   маросими
марбути   онро   амри   савоб,   фоли   нек   ва   хушбахт ӣ   мепиндоранд.
Аз   ҳ амин   сабаб   аст,   ки   суманакро   дар   дастурхони   Наврўз ӣ   бо
номи   «Саманў»   дар   ҷ умлаи   себ,   сир,   сан ҷ ид,   сирко,   само қ   ва
сабз ӣ   қ арор меди ҳ анд ва ба гунаи таоми мутабаррук мехўранд ва
агар   як   оила   пухта   бошад   ба   ҳ амсоя ҳ о   ва   наздикони   худ
мефиристонанд. 
15
 Луғатномаи Деҳхудо,  . 8, 1373 ҳ., с. 123ҷ
16
 Дар ҳамон  о.	
ҷ Дар бораи пайдоиши суманак дар байни хал қ  чунин ривояте
мав ҷ уд мебошад, ки мазмуни он ба тарзи зайл аст: дар замон ҳ ои
қ адим   занаке   будааст,   он   якчанд   фарзанд   доштааст.   Он ҳ о   дар
хона   барои   хўрдан   чизе   надоштаанд,   дар   гуруснаг ӣ   ба   танг
омадаанд.   Модар   ба   ма қ сади   тасаллии   хотири   он ҳ о   дегеро   рўи
оташдон   гузошта,   ба   даруни   он   як   ми қ дор   сабза   ва   чанд   дона
санг   андохта   асту   сипас   ба   зери   дег   оташ   афрўхтааст.   Замоне
занак   вориди   хона   шуда   дидааст,   ки   с ӣ   малоика   (фаришта ҳ о)
гирди   дегро   и ҳ ота   кардаанд,   ҳ алвои   дохили   дегро   бо   қ удрати
худованд   омода   гардида   буд,   «сималак»   ё   «сермалак»   ном
гузоштааст.   Сипас   малоика ҳ о   тартиби   пухтани   суманакро   ба
занак   ёд   додаанд.   Ин   истило ҳ   бо   мурури   замон   дар   талаффузи
мардум   ба   «Суманак»   табдил   ёфтааст.   Аз   ҳ амон   ва қ т   то   имрўз
суманак   гўё   ба   ҳ айси   як   ғ изои   табаррук   шинохта   шуда   ва
маросими пухтани он  ҳ амчун  ҷ ашни о ғ ози ба ҳ ор аз тарафи занон
гузаронида мешавад.
Пухтани   суманак   имрўз   яке   аз   суннат ҳ ои   пурифтихор   ва
писандидаи   мардуми   мо   буда,   низ   дар   Наврўз   ва   ё   дар   о ғ ози
ба ҳ ор   созмон   дода   мешавад   ва   сол ҳ ост,   ки   ҳ амчун   анъанаи
дўст ӣ ,   ҳ амкор ӣ   ва   дилхушии   занону   духтарон   гардидааст.   Дар
гузашта   бештар   суманакпазиро   бо   ҳ амкор ӣ   мепухтанд.
Хонаводае,   ки   пухтани   суманакро   пеш   мегирад   як   ми қ дор
гандуми   пурма ғ з   ва   сафеду   покро   ҷ амъ   карда,   онро   мешўяд   ва
сипас   ба   зарфе,   ки   он   дар   шакли   лаганд,   карсон   бошад меандозад   ва   андаке   об   мезанад.   Баъдан   болои   онро   бо   дока
мепўшонад ва   ҳ амарўза ба он об мепошад. Ни ҳ оят, дар давоми
та қ рибан  як   ҳ афта-да ҳ   рўз  о ҳ иста-о ҳ иста  месабзад.     Ҳ ангоме,  ки
сабзаи   гандум   ба   ми қ дори   10-15   см   нумў   кард,   замони
гирифтани   шираи   он   фаро   мерасад.   Хонаводае,   ки   маросими
пухтани   суманакро   ташкил   кардааст,   занони   ҳ амсоя   ва   хешу
табори   худро   ба   хонааш   даъват   мекунад   ва   ба   омадани
ме ҳ монон   мар ҳ илаи   суманаккуб ӣ   ва   гирифтани   шираи   гандум
о ғ оз   меёбад.     Гандуми   дар   зарф   сабзидаро   ба  миён   мегузоранд
ва   бо   корд   реза   мекунанд   ва   булакча ҳ оро   ба   пеши   зан ҳ ои   дар
гирди   дастархон   ҷ амъшуда   мегузоранд.   Сабза ҳ ои   гандумро
зан ҳ о   ба   у ғ урча ҳ о   андохта   мекубанд.   Чанд   нафар   аз   занони
дигар   порча ҳ ои   куфташудаи   гандумро   дар   элак   гирифта   дар
зарфи   бузург   бо   дастони   худ   фишурда,   шираи   онро   берун
меоранд.   Кўбидан   ва   фушурдани   сабзаи   гандум   чанд   навбат
и ҷ ро   мегардад   ва   ҳ ар   дафъа   шираи   он   гирифта   мешавад.   Дар
дохили   шираи   гандум   ба   ми қ дори   муайян   орди   сифатнок
андохта мешавад ва баъди ин ба таги дег оташ афрўхта,  қ исме аз
занону   духтарон   ба   кори   пухтани   суманак   банд   мешаванд,
бо қ имонда   занон   ва   духтарон   ра қ су   боз ӣ   намуда   суруд ҳ он ӣ   ва
доиранавоз ӣ   мекунанд.   Суманакпаз ӣ   аз   шаб   то   суб ҳ   давом
мекунад.   Наздики ҳ ои   суб ҳ   оби   дег   тамоман   мепазад   ва   занону
духтарон   бо   ният ҳ ои   нек   ба   дохили   суманак   чорма ғ з,   пиставу
бодом мепартоянд ва ният ҳ ои худро дар дил мегўянд.  Дар   маросими   «Суманак»   суруд ҳ ои   гуногун   хонда   мешавад.
Аммо  дар  ин  маросим  суруди  «Суманак» мав қ еи асосиро  иш ғ ол
мекунад: 
Суманак дар  ҷ ўш, мо кафча занем,
Дигарон дар хоб, мо дафча занем.
Метавон   гуфт,   ки   суруди   мазкур   ба   ин   маросим   равобити
ногусастание   дорад   ва   аз   му ҳ имтарин   ҷ узъ ҳ ои   ин   маросим   ба
ҳ исоб меравад. Ин суруд аз аввал то охири маросими «Суманак»
ҳ амро ҳ  ва  ҳ амнафас мебошад. 
Маросимои   дигари   ба ҳ ор ӣ ,   монанди :   сайри   гули   лола,   сайри
гули   сурх,   сайри   гули   би ҳӣ   ва   ғ айра   хусусияти   ма ҳ алл ӣ   дошта,
дар   ин   ё   он   ма ҳ ал   ба   таври   анъана   гуза ронида   мешудаанд.   Ба
муносибати   фаро   расидани   мар ҳ ила ҳ ои   ба ҳ ор ,   яъне   шукуфтани
ин   ё   он   гул   созмон   ёфтани   ҳ ар   гуна   ҷ ашну   дилхуш ӣ   ва   ҷ ашну
маросим ҳ о   яке   аз   одат ҳ ои   деринаи   мардумони   Осиёи   Марказ ӣ
мебошад.   Масалан,   дар   Бухоро   «Сайри   Ширбадан»,   «Сайри
Ба ҳ оваддин» ,   «Сайри   чашмаи   Айюб»   ва   «Сайри   гули   сурх» ,   дар
Самар қ анд   «Сайри   оби   ра ҳ мат» ,   «Сайри   гули   би ҳ	
ӣ »,  дар  Нурато,
Пан ҷ акент,   Тошканд   «Сайри   гули   сурх»   дар   ша ҳ ри   Ҷ алолободи
Аф ғ онистон   «Сайри   гули   норин ҷ », ва дар ша ҳ ри   Мазори   Шарифи
ин   кишвар   «Сайр и мазор» ва «Сайри гули сурх», дар   Қ аш қ адарё
«Сайри   қ ўшчинор» ,  «Сайри   лаби   дарё» ,  «Сайри   гули   бе ҳ	
ӣ » барпо
мегарданд.  Зан ҳ о   низ   ҷ ой ҳ ои   махсусро   сайр   мекарданд .   Дар   бисёр
ма ҳ ал ҳ о   идго ҳҳ ои   занона   буд .   Дар   Бухоро   зан ҳ о   дар   ҷ ашни
Наврўз  сайри  Чашмаи   Айюб   мекарданд 17
.  Занони  Самар қ анд   ба
Оби   Ра ҳ мат   мерафтанд .   Занони   де ҳ аи   Ғ аз ғ они   но ҳ ияи   Нуратои
вилояти   Наво ӣ   ҷ ашни   Наврўзро   дар   кў ҳ и   Чилдухтарон
мегузарониданд .   Ба   сайрго ҳ и   «Чилдухтарон» ,   асосан ,   духтару
занон   ва   инчунин   бача ҳ ои   ба   бало ғ ат   ва   воя   норасида   низ
мерафт анд.   Баъзе   модароне,   ки   барои   писаронашон   арўс
интихоб   кардаанд,   ба   арўс   «Сари   кў ҳӣ »   гўён   ту ҳ фа ҳ о   ҳ адя
менамуданд .   Ҳ ангоми   ра қ си   духтарони   номзадшуда   тарафи
домод   ту ҳ фа ҳ оро   ба   сару   китфи   арўсонашон   мегузоштанд .
Су сх оту н.   Маросими   мавсимии   дигаре,   ки   ба   кор ҳ ои
кишоварз ӣ   ало қ аманд   мебошад   ва   вобаста   ба   э ҳ тиё ҷ оти
де ҳқ онон   баргузор   мегардад ,   маросими   Сусхотун   аст .   Яъне
ҳ ангоми   наборидани   борон   ва   зери   хатар   мондани   кишту   кори
де ҳқ он ӣ   маросими «Сус хотун» гузаронида мешудааст. Мувофи қ и
бовари мардум маросими Сусхотун борон меовардааст.
Аз   ҷ умла   фолклоршинос   Р . Қ одиров   таъкид   менамояд ,   ки
“ Ҳ ангоме   ки   дар   сари   ва қ т   борон   намеборид   ва   киштукор   дар
зери   хатар   мемонд ,   тамоми   ди ққ ат   ва   фикру   хаёли   де ҳқ онон   ба
он   во қ еаи   ғ амангез   нигаронида   мешуд .  Одамон   ро ҳ и   “ ҷ е ғ   задан” -
и боронро  ҷ уста ,  маросими   Сусхотунро   ба   ҷ о   меоварданд” 18
. 
17
  Икром   . Дувоздаҳ дарвозаи Бухоро. – Душанбе: Ирфон, 1969, саҳ. 449-451	
ӣ Ҷ
18
  Қодиров Р. Фолклори маросими тореволютсионии то икони водии Қашқадарё. –Душанбе: 1963, саҳ. 44	
ҷ Дар   илми   фолклоршиносии   рус,   то ҷ ик ,   ўзбек   доир   ба
моросими   Сусхотон   маълумот ҳ ои   судманд   оварда   шудааст .   Аз
ҷ умла   Р . А ҳ мадов   дар   китоби   “Фолклори   маросим ҳ ои   мавсимии
то ҷ икони   Осиёи   Марказ ӣ ”   доир   ба   та рзи   баргузор   гардидани
маросими мазкур дар Мовароунна ҳ ру   Хуросон   тава ққ уф   намуда ,
ба   хулосае   омадааст ,   ки   ин   маросим   “аз   қ адимулайём   дар   байни
то ҷ икон   ва   дигар   хал қҳ ои   эронитабор   баргузор   мегардид ,   ки
пайдоиш   ва   густариши   он   бо   рўзгор   ва   касби   кишоварзиву
молдор ӣ   ва   косибиву   касабакории   мардумон   вобаста   мебошад” .
Инчунин   маросими   Сусхотуни   То ҷ икистону   Эрон   ва   ма ҳ ал ҳ ои
то ҷ икнишини   Ўзбекистонро   ба   тарзи   қ иёс ӣ   баррас ӣ   намуда ,
хусусият ҳ ои   ба   худ   хоси   ин   маросимро   таъкид   менамояд   ва
мав қ еи   ҷ удогона   доштани   суруд и   Сусхотунро   дар   ин   маросим
нишон меди ҳ ад 19
. 
  Фолклоршинос   Б.Саримсо қ ов   доир   ба   фолклори   маросими
ўзбек   тад қ и қ от   бурда ,  дар   бораи   маросими   Сусхотун   ва   суруди   он
фикр ҳ ои   ҷ олиб   баён   намудааст .   Аз   ҷ умла   ў   иброз   медорад ,   ки
“Ин   маросим   дар   байни   як   қ атор   хал қҳ ои Осиёи Миёна, аз  ҷ умла ,
дар   туркман ҳ о   бо   номи   “Сюйт - газан” ,   “Сюйт   хатун” ,   то ҷ икон   “Суст
момо” ,  “Сусхотун” ,  “Аша ғ лон” ,  номгузор ӣ   мешавад” 20
.  
Мардум   азбаски   дар   гузашта   ба   мо ҳ ияти   ҳ одиса ҳ ои   табиат
сарфа ҳ м   намерафтанд ,   онро   ба   қ увва ҳ ои   яздон ӣ   ва   фав қ уттаби ӣ
марбут   медонистанд.   Аз   ин   рў,   мехостанд,   ба   воситаи   сухан   ва
19
 Аҳмадов Р. Фолклори маросимҳои мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе: Дониш, 2007, саҳ. 202-ҷ ӣ
238
20
 Саримсоқов Б.  збек маросим фолклори. –Тошкент: Фан, 1986, саҳ. 66	
Ӯ тавассути се ҳ ру   ҷ оду   ва   ба   ҷ о   овардани   баъзе   маросим ҳ о   онро   ба
манфиати   худ   истифода   намоянд .   Аз   ҷ умла   маросими
Сусхотунро   созмон   дода ,   дар   он   сурудеро   бо   номи   Сусхотун
мехонданд .   Мардум   бо   вос итаи   суруди   мазкур   аз   номи
кишоварзон,   бечорагон,   ҳ айвонот ,   наботот   ба   худои   об ,   яъне
Сусхотун   илти ҷ о   менамуданд ,   ки   ба   ҳ оли   мардуми   бечора   ра ҳ м
намояду ,  ба   он ҳ о   борон   фиристонад : 
  Ҳ ама :
Сусхотуне, сусхотун!
Сарбайтхон:
Борон борад зебанда,
Алаф шавад бузонда!
Ҳ ама :
Сусхотуне, сусхотун!
Сарбайтхон:
Бузон хўран шир тиян
Шира ба кампир тиян!
Ё ин ки:
Аллаф ҳ оя   хонеш   сўзад ,  сусхотун !
Де ҳқ оноя   хонеш   пур   шавад ,  сусхотун !
Етимако гушна мондан, сусхотун!
Гун ҷ ишкако   ташна   мондан ,  сусхотун !
Ҳ айвонако  гушна мондан, сусхотун!
Экинако ташна мондан, сусхотун! Етимакоя шикамаш сер шавад, сусхотун!
Алафако кавут шавад, сусхотун
Дар   суруди   Сусхотун   образи   анимистии   об   мушо ҳ ида   карда
мешавад .   Об   култи   ҳ осилдор ӣ   ба   ҳ исоб   меравад .   Сусхотун   номи
та ғ йирёфтаи   худои   об   ва   ободон ӣ   Ано ҳ ито   мебошад .   Ин   номи
р ӯ д   ва   фариштаи   об   аст .   Ро ҷ еъ   ба   ин   р ӯ д   дар   китоби   “Авесто”   ин
тавр   оварда   шудааст :   “Ин   р ӯ д   он   қ адар   бузург   аст ,   ки   тамоми
об ҳ ои   р ӯ и   замин ,   ки   аз   баландии   к ҳӯ   ба   ба ҳ ри   “Фаро ҳ   карт”
мерезад ,   у қ ёнусро   ба   ҷӯ шу   хур ӯ ш   меорад .   Он   р ӯ д   р ӯ д ест,   ки
тамоми зимистону тобистон як хел равон аст. Аз вай  ҳ азор   р ӯ д   ва
дарё ҳ о   шохоб ҳ о   мегиранд .   Як   ба ҳ ри   он   қ одир   аст ,   ки   саросари
ҳ афт   кишварро   сероб   кунад” 21
. 
Олими   адабиётшинос   Х.Мирзозода   таъкид   менамояд,   ки
“Ано ҳ ита   бо   фармони   парвардигор   аз   баландии   осмон   борон,
барф,   жола   ва   шабнам   меборононад.   Вай   бо   таъсири   дуои
порсоён ва пар ҳ езгорон   аз   фалаки   ситоразор   ва   аз   баландтарин
қ уллаи   к ҳҳ	
ӯ о   ба   нишеб ӣ   мешитобад ,   нуфтаи   мардон   ва   занонро
пок   мегардонад ,   таваллуд   кардани   занонро   осон   мекунад ,
ширро   соф   мен амояд,  галаву рамаро зиёд мекунад, сар то  сари
кишвар   аз   партави   ӯ   –   хуш ӣ ,   неъмат   ва   сарват   ба ҳ равар
мегардад” 22
. 
Маросими  Сусхотунро   занон  ташкил  медодаанд.   Мувофи қ и
маълумоти   фолклоршинос   Р.   Қ одиров   дар   водии   Қ аш қ адарё
21
 Авесто. Тар имаи  алил Д стхоҳ. Душанбе, 2001, саҳ. 254
ҷ Ҷ ӯ
22
 Мирзозода Х.Таърихи адабиёти то ик. –Душанбе: Маориф, 1987, саҳ. 48-49	
ҷ ҳ ангоми   хушксол ӣ   занон   ҷ амъ   шуда   ва   бо   масли ҳ ат   як   нафар
пиразани   аз   падару   модар   яккаву   ягонаро   ёфта ,   ўро   роз ӣ
мекунонидаанд,   ки   Сусхотун   шавад   ва   ба   мардум   кори   хайре
кунад.   Баъд   як   гурў ҳ   занон   ба   сари   пиразан   рўймол   партофта ,
ўро   сурудхонон   кўча   ба   кўча   ва   дар   ба   дар   давр   мезанонидаанд .
Як   нафар   аз   зан ҳ о ,   ки   унвони   «Сарбайтхон» - ро   доштааст ,   бо
овози   баланд   банд ҳ ои   суруди   «Сусхотун» - ро   мехондааст ,
дигарон   баъди   ҳ ар   як   банди   суруд   «Сусхотун - а ,   сусхотун»
мегуфтаанд 23
.
Суруд ҳ ои   Сусхотун   низ   дар   назми   мавсим ӣ  мав қ еи   хос   дорад .
Образи   асосии     ин   суруд ҳ о   абру   борон ,   замин   ва   кишти   де ҳқ он ӣ
мебошад.   Аз   ҳ амин   сабаб   доир   ба   абр ,   борон ,   барф   ва   дигар
ҳ одиса ҳ ои   табиат   суру ҳ ои   зиёде   ба   ву ҷ уд   омадааст ,   ки   қ адим ӣ
буда ,   а қ ида ҳ ои   одамонро   доир   ба   табиат   ва   ҳ одиса ҳ ои   зиндаг ӣ
ифода   менамояд .   Дар   ин   гуна   суруд ҳ о   а қ ида ҳ ои   тотемистию
анимист ӣ   ифода   меёбад   ва   решаи   таърихии   он ҳ о   асос ҳ ои
асотир ӣ   дорад . 
Сарбай тх он ҳ о :
Борон борад зебонда,
Алаф шавад бузонда!
Ҳ ам а :
Сусхотун а сусхотун!
Сарбай тх он ҳ о :
Бузон хуран шир тиян,
23
 Қодиров Р. Фолклори маросимии то икони водии Қашқадарё. Душанбе, 1963, саҳ. 45ҷ Шира ба кампир тиян!
Ҳ ам а :
Сусхотун а сусхотун!
Ва қ те   ки   суруди   Сусхотун   ба   охир   расид   ҳ ама   ба
сусхотунхон ҳ о   об   мепошиданд ,   ба   он ҳ о   як   ми қ дор   хуроквор ӣ :
чав, гандум, нон медоданд.
Дар суруд ҳ ои   Сусхотун   мазмуни   шикоят   аз   зиндаг ӣ , замона,
ғ ариб ӣ ,   қ а ҳ т ӣ   ва   марг   низ   ифода   ёфтааст.   Одамон   маросими
Сусхотунро   қ айд   намуда   бевосита   аз   зиндагии   худ   фикр
мекарданд .   Азбаски   савдогарон   ғ алла ҳ оро   мавриди   арзониаш
харида   дар   анбор ҳ о   захира   мемонданд   ва   он ҳ оро   дар   ва қ ти
хушкию   қ а ҳ т ӣ   ба   нархи   гарон   мефурўхтанд,   Сусхотун ҳ о   ба   ин ҳ о
нафрат   мехонданд :
Сусхотун а сусхотун!
Хони анбордор сўзад!
Хони де ҳқ он   пур   шавад
Сусхотун а сусхотун.
Мардум   борони   ба ҳ орро   «борони   найсон»   меномиданд .
Борони   найсон   барои   де ҳқ онон   оварандаи   дурру   гав ҳ ар   аст ,
дашту   са ҳ роро   файзбор   гардонида   ғ алладон ҳ оро   фаровон
мекунад :
Эй абри найсон,
Борон фиристон.
Ҳ осили  моро Фаровон гардон…
Маросими   Сусхотун   дар   ҳ ар   ҷ о   ҳ ар   хел   гузаронида
мешудааст .   Фолклоршинос   Р .   А ҳ мадов   накл   мекунад ,   ки   дар
водии   Сурхондарё   Қ аш қ адарё   яке   аз   иштироккунандагони
маросим   либоси   ҷ анда пўшида ва хўсае ба даст гирифта, ба зери
тарнов мерафтааст, дигарон:
Сустохотун, сусхотун,
Алафакон ташна монданд,
Кампиракон гушна монданд...
гўён   суруд   хонда   ба   сари   он   зан   об   мерехтаанд,   Дар   Кулоб
ва   Ғ арм   ин   маросимро   «Ашаглон»   мегуфтаанд   ва   ҳ ангоми
гузаронидани   он   суруди   зеринро   мехондаанд :
Ашаглони ростина,
Аста би ҷ унбон остина,
Ғ аллаи  савзум  қ о қ ,  шид ,
Як бор бирез боруна.
Дар   баъзе   ҷ ой ҳ о   бо   сурудхон ӣ   зани   сусхотуншавандаро   ба
лаби   дарё   бурда,   ба   об   пахш   мекардаанд,   Сусхотун   кўшиш
мекардааст,   ки   аз   дасти   зан ҳ о   халос   шавад ,   вале   ўро   то   гиря
накунад, аз об берун намекардаанд. Гўё   ҳ ар   қ адаре ,   ки   Сусхотун
бисёртар   гиря   карда,   ашк   резад,   ҳ амон   қ адар   борон   зиёдтар
меборидааст .   Агар   баъди   гузаштани   маросим   борон   борад ,   ба
зани   сусхотуншуда   пул   ва   ҳ ар   ч ӣ   ҷ амъ   карда   медодаанд.   Дар
ҷ ой ҳ ои   дигар   одате   ни з будааст, ки мувофи қ и   он   одамон   чиз ҳ ои пур қ имати   бой ҳ ои   хасисро   дар   дарё   пин ҳ он   карда ,   он ҳ оро   ба
хашму   ғ азаб   меовардаанд   ва   он   чиз ҳ оро   тан ҳ о   баъди   боридани
борон   ба     со ҳ ибонашон   бармегардонидаанд .   Дар   баъзе   ҷ ой ҳ o
дар     рўзи     маросим     зан ҳ о   дар   лаби   дарё   ча мъ   омада,  « ҳ алиса»
( « ҳ ариса» )    мепухтаанд   ва   онро   «оши   борон»   меномидаанд .
Дар   баъзе   ма ҳ ал ҳ о   маросими   Сусхотунро   мардон   ташкил
мекардаанд .  Ба   яке   аз   мардон   либоси   занона   пўшонда ,  ба   сараш
рафида   мегузоштаанд    ва   ин   сурудро   тараннум   мекардаанд :
Сусхотун, султон хотун,
Сина ҳ ош   майдон   хотун .
Ба сусхотун чй даркор?
Борони шарроси даркор!
Инчунин   сангпуштеро   ба   пояш   ресмон   баста,   ба   об
мепартофтаанду   дар   мех   ё   дарахт   баста   мемондаанд.   Тан ҳ о
баъди   боридани   борон   сангпуштро   ра ҳ о   медодаанд .   Гўё   бо
талаби   сангпушт  борон меборидааст.
Суруди   «Сусхотун»   вариант ҳ ои   гуногун   дорад ,   ки   матни
зерин   низ   аз   ҷ умлаи он ҳ ост :
Борон борон, сусхотун,
Борон равон, сусхотун,
Гандумако ташна мондай,
Гудакако гушна мондай,
Алафако сўзон шидай,
Буз ғ олако   ҳ айрон   шидай , Борон борон, сусхотун,
Борон равон, сусхотун.
Дар   суруди   мазкур   аз   забони   гиё ҳҳ о ,   растани ҳ о ,   ҳ айвон ҳ о ,
парранда ҳ о ,   ятиму   бечора ҳ о   ва   кишоварзон   ба   Сусхотун
муро ҷ иат   намуда ,   ҳ олати   вазнини   худро   нишон   дода ,   ра ҳ му
шав қ ати   ӯ ро   меоварданд .   
Суруд ҳ ои   мазкур   яке   аз   намуд ҳ ои   қ ад имтарини   фолклори
мавсим ӣ   буда ,   мав қ еи   он ҳ о   вобаста   ба   мазмуну   мо ҳ ият   ва
мундари ҷ аи   ғ оявиашон   мебошад .   Дар   ин   гуна   суруд ҳ о   бо
воситаи   таъсири   сухан   ба   табиат   ва   ҳ одиса ҳ ои   гирду   атроф
таъсире   расонидан   мебошад .   Суруд ҳ ое ,   ки   хусусияти   се ҳ р ӣ   ва
азоим ӣ   доранд  ба таври муро ҷ иат   –   илти ҷ оомез    суруда   шудаанд .
Ин   ҳ олатро   ҳ ам   дар   суруд ҳ ои   бойчечак ,  ба ҳ ор ӣ ,  навр ӯ з ,  Сусхотун
ва   ҳ ам   дар   дигар   намуду   жанр ҳ ои   фолклори   маросими   мавсим ӣ
мушо ҳ ида   карда   метавонем .   Аз   ҷ умла   бойчечакгардон ҳ о   бо
баробари   омадани   ба ҳ ор   ва   р ӯ идан и гул ҳ ои   нахустини   ба ҳ ор ӣ   ба
гули   бойчечак   муро ҷ иат   намуда ,   орзу   мекарданд ,   ки   ҳ амаро   ба
муроду   ма қ садашон   расонад .   Со ҳ ибзан ҳ о   гули   бойчечакро   се
маротиба   ба   чашму   абрувонашон   молида ,   аз   ӯ   хо ҳ иш
макарданд ,   ки   ту   барин   бе ғ ам   шавем ,   боз   то   ба ҳ ори   оянда
расем ,   хайру   баракоти   хонадони   моро   зиёда   гардон ӣ ,   моро
си ҳ ату   саломат   ба   ба ҳ ор ҳ ои   бисёре   бирасон ӣ   ва   ғ айра .   Инчунин
дар   суруд ҳ ои   ба ҳ ор ӣ   ва   Навр ӯ з   низ   ба   гулу   гиё ҳҳ о   ва   Бобои
де ҳқ он   р ӯ й   оварда   дуо   менамуданд ,   ки   Бобои   де ҳқ он   кишти де ҳқ онии   он ҳ оро   сер ҳ осил   гардо над,   ӯ   ба   кишоварзон   мададкор
шавад ,   аз   балову   қ азо   ниго ҳ   дорад .   Дар   бештари   суруд ҳ ои
ба ҳ ор ӣ   ва   Навр ӯ з ӣ   талме ҳ ан   ба   Бобои   Де ҳқ он   ишора ҳ о   меравад . 
Инчунин суруду тарона ҳ ои   зиёдеро   пайдо   карда   метавонем ,
ки   дар   он   ғ оя ҳ ои   анимистию   тотимист ӣ   ва   се ҳ ромез ӣ   ба   назар
мерасад. Аз  ҷ умла   як   қ атор   суруд ҳ ое ,  ки   доир   ба   парранда ҳ о :  зо ғ ,
фараштурук ,   лаклак ,   турна   ва   ҳ ашарот ҳ о   гуфта   шудаанд .
Масалан ,  доир   ба   турна   суруд ҳ ое   э ҷ од   шудаанд   ва   мардум   аз   р ӯ и
ҳ олати   парвози   турна ҳ о   фол   гирифта ,   сер ҳ осиливу   кам ҳ осилии
кишти   де ҳқ ониро муайян мекунанд. Агар турна ҳ о   оромона ,   паст
парвоз   кунанд   мардум   фоли   нек   гирифта   бовар ӣ   доштанд ,   ки
кишти   де ҳқ он ӣ   сер ҳ осил   мешавад   ва   хонадони   он ҳ о   пурфайзу
бобарокот   мегардад ,  борон   дар   сари   ва қ т   борида   боиси   сер ҳ осил
шудани   кишти   он ҳ о   мегардад . 
Мароси м и   дарав   ва   х и рм анк ў б ӣ .   Суруд ҳ ову   тарона ҳ о   ва
маросим ҳ ое ,   ки   ҳ ангоми   бардошти   ҳ осили   кишоварз ӣ   и ҷ ро
мегарданд ,   яке   аз   бахш ҳ ои   пурмў ҳ таво   ва   қ адимаи   э ҷ одиёти
шифо ҳ ии   хал қ   мебошад .   Ин   қ исми   фар ҳ анги   мардум ,   бештар
марбут   ба   кор ҳ ои   кишоварз ӣ ,   молдор ӣ ,   ко сибиву   ҳ унарманд ӣ   ва
бо   рўзгори   инсон ҳ ое ,   ки   бо   Замин   ва   киштукор   шу ғ л   меварзанд ,
иртибот   дорад .   Фолклоршинос   Рўз ӣ   А ҳ мадов   иброз   намудааст ,
ки   «Аз   он   рўзгороне ,   ки   инсон ҳ о   бо   кори   тавлид ӣ ,   хосатан ,
кишоварз ӣ   о ғ оз   намудаанд ,   дар   рафти   ме ҳ нат   бо   та қ озо   ва
за рурати   ҳ олати   рў ҳӣ   ва   равон ӣ   асар ҳ ои   фолклор ӣ ,   тарона ҳ оро э ҷ од   намудаанд .   Ва   сипас ,   мардум   он ҳ оро   боз   ҳ ам   сай қ ал   дода ,
аз   насл   ба   насл   барои   сабук   гардонидани   ме ҳ нати   сангину
маша ққ атбор   мавриди   истифода   қ арор  додаанд» 24
. 
Дар   гузашта   мардуми   то ҷ ик   низ   ҳ анг оми   ҷ амъовар ӣ
намудани   ғ алладона   ва   хирман   кардани   он   як   силсила   расму
оин ҳ оро   ба   ҷ о   оварда   суруду   тарона ҳ о   мехондаанд .   Масалан ,
ғ алладарав ӣ   барои   де ҳқ онони   яккадаст   кори   вазнин   буд   ва   он   аз
одамон   қ увваи   бисёре   талаб   мекард .   Барои   сабук   шудани   кори
дарав   де ҳқ онон   ҳ ашар   мекарданд   ва   дар   ва қ ти   кор   «баъзан
суруд   мехонданд ,   баъзан   аксиягў ӣ » 25
  мекарданд.   Одатан
аксиягў ӣ   ва   сурудхон ӣ   баъд   аз   кор ,   дар   ва қ ти   дамгирии   шабона
и ҷ ро   мегардид   ва   ба   ҳ ашарчи ҳ о   ҳ узур   мебахшид . 
Ҳ ашарчиён ,   аз   чор   тарафи   замин   саф   кашида,   ба
даравидани   ғ алла   сар   мекарданд .   Ва қ те   ки   ба   мобайни   замин
наздик   шудан   мегирифтанд ,     ҳ ашарчиён   бо   овози   баланд   « Ҳ а ,
будинеша   дор ,   ҳ а   будинеша   намон .   Будинеш   гурехт   намон ,   тез
шав» - гўён   суръати   корро   метезониданд . 
Кишоварзон   ҳ амин   ки   гандум   даравида   шуд ,   онро   банд
баста,   тавассути   хар   ба   хирман ҷ ой   меоварданд .   Ин   хел
хирман ҷ ой ҳ ои   калон   ҳ оло   ҳ ам   дар   де ҳ а   мав ҷ уд   аст .   Баъди   ба
хирман ҷ ой   кашонида   шудани   банд ҳ ои   гандум   мар ҳ илаи   дигари
кор   шурўъ   мешавад .  Де ҳқ он   поя ҳ ои   гандумро   аз   бандина ҳ о   ҷ удо
намуда ,   он ҳ оро   дар   шакли доира   ҳ амвор   менамояд   ва   ҳ амин   ки
24
  Аҳмадов Рўзӣ. Фолклори маросимҳои мавсимии тоҷикони Осиёи Марказӣ. –Душанбе, 
Дониш, саҳ. 278
25
  Қодиров Р. Фолклори маросимии тоҷикони води Қашқадарё. –Душанбе, 1963, саҳ. 50 ин   кор   поён   пазируфт ,   гов   ( дар   гузашта   барои   нарм   намудани
ғ алла   аз   барзагов ҳ о   истифода   менамудаанд .   Барои   бисёр
нахўрдани   гандум   да ҳ они   барзагов ҳ о   баста   мешудааст .   А . Ш .)   ё
харони   кориро   бо   ресмон   аз   гарданашон   рада   мебанданд, то ки
он ҳ о   ҳ ангоми   гандумкўб ӣ   муназзам   ҳ аракат   намояд   ва   низомро
гум   накунанд .   Аз   паси   барзагов   ё   хар ҳ о   шахсе   гашта ,   он ҳ оро
идора   карда ,   пеш   меронд .   Як   ва   ё   ду   нафар   гирди   хирманро
ҷ амъ   намуда ,   хўша ҳ ои   ғ алларо   ба   зери   пои   барзагов ҳ о
мепартофтаа нд. 
Яке   аз   асар ҳ ое ,   ки   дар   гузашта   ба   ин   муносибат   и ҷ ро   карда
мешавад ,   суруди   «Майда»   ба   ҳ исоб   меравад .   Майда   суруди
ме ҳ натиест ,   ки   аз   пушти   галагов   ҳ ангоми   кўфтани   гандуми
даравида   аз   ҷ ониби   хирманкўб   суруда   мешавад .   Чун   кори
хирман   сангин   аст ,   кишоварз   якмаром   аз   қ афои   говони   кор ӣ
ҳ аракат   мекунад ,  барои   хаста   нашудани   худ   ва   говони   кор ӣ   суруд
мехонад .   Нусха ҳ ои   ин   суруд   аз   ҷ ониби   фолклоршиносон   аз
но ҳ ияи   Де ҳқ онободи   вилояти   Қ аш қ адарё   навишта   гирифта
шудааст .   Аммо   дар   де ҳ аи   Ғ елон   ин   суруд   то   кадом   дара ҷ а   и ҷ ро
мегардид   ба   мо   маълум   нест.   Пиронсолони   де ҳ а   ба   ин
муносибат   тан ҳ о   и ҷ ро   гардидани   суруди   «Майда» - ро   медонанду
халос . 
  Аз   паси   барзагов ҳ о   шахсе   гашта ,   суруди   «Майда ,   майда ,
ҳ ўп» - ро   мехонд :
Галаговам, говронаме, майдае, майдае, Пан ҷ  рўз будай давронаме, майдае, майдае,
Майда-майда хирманаме, майдае, майдае,
Аз дилу  ҷ он  ҳ айвонаме ,  майдае ,  майдае ,
Тез-тез кўб, майда кўб, майдае, майдае,
О ҳ ,  хел - хел   кўб ,  майда   кўб ,  майдае ,  майдае ,
Дони хирман ба ман фойдае, майдае майдае,
Бобои де ҳқ он   бобомое ,  майдае ,  майда е,
Мана да кор фармудае, майдае, майдае.
Typo ба галагов фармудае, майдае, майдае,
Майда кун ӣ , гул барин куне, майдае, майда,
Ба шамол ҳ о   тайёр   куне ,  майдае ,  майдае ...
Дар   суруд ҳ ои   хирманкўбон   мазмун ҳ ои   ишк ӣ ,   шикоят   аз
бевафо ӣ ,   баёни   ҳ асби   ҳ ол   ва   монанди   ин ҳ о   ифода   ме ёфтаанд.
Одатан ин навъ суруд ҳ о   дар   асоси   ин   ё   он   жанри   лирикии   хал қӣ
(байт,   рубо ӣ ,   ғ азал   ва   ғ айра )   бо   илова   карда   шудани   суханони
хоси   анъанавии   хирманкўбон   «майда - майда   ҳ ўп»   шакл
мегиранд .   Масалан ,   асоси   суруди   зерин   рубоиест ,   ки   он   дар
шакли  аслии худ низ суруда мешавад:
Нигоро, аз дур дидию ханда кард ӣ -е
                                            майдае, майдае, майдае,
Ба сад нозу карашма банда кард ӣ -е,
                                          майдае, майдае, майдае,
Накард ӣ  аз таи дил ошног ӣ -е
                                          майдае, майдае, майдае, Миёни  ҷ ўра ҳ о   шарманда   кард ӣ -е,
                                          майдае, майдае, майдае,
Аммо   дар   суруди   зерин   рубо ӣ   ва   дубайти ҳ о   ба   таври
ало ҳ ида   истифода   шуда ,  байт ҳ ои   махсус  ва доимии хирманкўбон
ҳ амчун   на қ арот   баъди   ҳ ар   банд   бо   о ҳ анги   анъанавиашон
тараннум   мешаванд :
На қ арот :
Майдо, э майдо,
Майдо кард ӣ , майдо.
Майдо, э майдо,  ҷ онваронум, майдо!
Майдо, э майдо,  ҳ айвононум ,  майдо !
Рафтум ба саропушта, ба са ҳ рои   ҷ унун,
Дидум Лайло, нишаста дасто пури хун.
Гуфтум:-Лайло, ч ӣ  до ғ   дор ӣ  дар дил?
А ҳ воли   дили   Лайло   бидонад   Ма ҷ нун.
На қ арот :
Шави ма ҳ тов   ран ҷ ур ӣ  кашидум,
Чилими ну қ раг ӣ  хол ӣ  кашидум,
Чилими ну қ раг ӣ  дар дасти мо нест?
Магар зан ҷ ири ёр дар пои мо нест?...
Агар   хирманкўб   рубо ӣ   ва   дубайтиро   ҳ ар   ч ӣ   қ адар   зиёд
донад,   мумкин   аст,   ки   суруд   хамон   қ адар   давомдор   ва   дароз
шавад . Ҷ аш ни   Ме ҳ ргон 26
.   Ме ҳ ргон   ( ناگرهم ) - яке аз   ҷ ашн ҳ ои   қ адимаи
ниёгони   мо   ба   ҳ исоб   меравад .   Калимаи   Ме ҳ ргон   маъно ҳ ои
«ме ҳ р ҳ о» ,   «со ҳ ибони   ме ҳ р» ,   «дорои   ме ҳ р» - ро   ифо да   намуда,   ба
манзил   ва   ҷ ойи   ме ҳ р   ( Митра ,   Офтоб )   ишора   мекунад .   Ме ҳ ргон
маънои   ме ҳ ру   му ҳ аббат   бастан ,   рамзи   д ӯ стию   рафо қ ат ,
бародарию   ҳ амдигарфа ҳ миро   низ   ифода   месозад .   Дар   истило ҳ
Ме ҳ ргон   номи   иди   таърих ӣ   ва   миллии   мардуми   мо   аст.
Пайдоиши   ҷ ашни   Ме ҳ ргон   бо   анъана ҳ ои   парастиши   Офтоб ,   нур
ва   гарм ӣ   робита   дорад.   Дар   замон ҳ ои   қ адим   Худои   нур   ва
Офтобро   Митро   мегуфтаанд   ва   пайдоиши   ин   ҷ ашн ро
таърихнигорони   қ адиму   нав   ва   мардумшиносону   го ҳ шиносон   ба
ин   ном   ало қ аманд   донистаанд . 
Ҷ ашни   Ме ҳ ргон   иди   ҷ амъбасти   тобис тону   тирамо ҳ ,   о ғ ози
фасли   зимистон ,   ҷ ашни   ҷ амъоварии   ҳ осил ,   муайян   намудани
ма ҳ сули   яксолаи   за ҳ мати   мардум ,   нати ҷ аи   даврони   хушкию
офтоб ӣ   ва   ҳ осилзамкунию   ҳ осил ғ ундор ӣ   будааст .   Дар   мо ҳ и   ме ҳ р
Офтоб   ба   бур ҷ и   Мизон   қ арор   мегирад .   Ба   бур ҷ и   Мизон
даромадан   ва   т о   аз   он   баромадани   Офтоб   1   мо ҳ ро   ( аз   23.09.   то
23.10.)   ташкил   меди ҳ ад .   Ме ҳ ргон   р ӯ зи   ме ҳ ри   мо ҳ и   ме ҳ р ,   дар
санаи   чорда ҳ и   мо ҳ и   ме ҳ р ,   мутоби қ   ба   8   октябри   та қ вими
маъмули   имр ӯ за   ҷ ашн   гирифта   мешавад .
Ҳ ан ӯ з   Аб ӯ рай ҳ они   Берун ӣ   ба   иди   умумихал қӣ   ва   миллии
гузаштаг они мо будани Ме ҳ ргон   ишора   карда   гуфта   будааст :  «Ин
ид   барои   умуми   мардум   аст» . 
26
  Ниг.:  https    ://    tg    .   m    .   wikipedia    .   org      “Дар   гузашта   оид   ба   тарзи   гузаронидани   иди   Ме ҳ ргон
анъана ҳ ои   гуногун   ву ҷ уд   доштааст .   Р ӯ зи   аввали   идро   “Ме ҳ ргони
омма”   меномидаанд   ва   ид   шаш   р ӯ з   давом   ёфта ,   р ӯ зи   охири
онро ,  к и   “Ромр ӯ з”   ном доштааст,   “Ме ҳ ргони   хосса”   мегуфтаанд” 27
.
Ҷ ашни   Ме ҳ ргонро   ботантана ,   бо   суруду   муси қӣ   ва   ра қ су
бози ҳ о   мегузаронидаанд .   Ҳ атто   шо ҳ они   даврони   Ҳ ахоманиш ӣ
тан ҳ о   дар   ҳ амин   р ӯ з   дар   ҷ ашнго ҳ   ҳ у қ у қ и   ра қ с   кардан   доштаанд
ва   метавонистанд   маст   шаванд .   Д ар   ин   р ӯ з   аз   шо ҳ   то   ғ улом
либоси   ар ғ увон ӣ   ( сурх )   меп ӯ шидаанд .   Аз   даврони   Фаридун
анъана   шуда   будааст ,   ки   мардум   ба   миён   р ӯ ймоли   махсуси
ар ғ увон ӣ   банданд   ва   суруд   замзама   кунанду   ва қ ти   таом   х ӯ рдан
сухан   наг ӯ янд .   Шо ҳ они   давр   ва   ҳ окимони   ва қ т   ба   ҳ амдигар   ба
м уносибати   иди   Ме ҳ ргон   ту ҳ фа ҳ о   мефиристодаанд .   Асосгузори
сулолаи   Сосониён   дар   ҳ амин   р ӯ з   то ҷ е ,   ки   дар   он   сурати   Офтоб
на қ ш   карда   буд ,   бар   сар   мени ҳ од   ва   ин   минбаъд   анъанаи
мулкдорони  А ҷ ам  мегардад.
“Мардум   бовар ӣ   доштанд ,   ки   агар   касе   дар   бомдоди
Ме ҳ ргон   ан ор   бих ӯ рад   ва   ё   гулоб   биб ӯ яд ,   офат ҳ ои   заминию
осмон ӣ   аз   ӯ   дур   мешудааст .   Шо ҳ ону   сарварон   дар   р ӯ зи   иди
Навр ӯ з   ба   сарбозон   либос ҳ ои   тобистона   медоданд ,   бо   фаро
расидани   иди   Ме ҳ ргон   сипо ҳ иёну   хидматгузорон   ба   сару   либос
ва   чизу   чора ҳ ои   зимистона   со ҳ иб   мегашта нд.   Давра ҳ ое   ҳ ам
будааст ,   ки   бо   амри   шо ҳ он   р ӯ з ҳ ои   байни   иди   Ме ҳ ргони   омма   ва
Ме ҳ ргони   хоссаро   бо   ҳ ам   пайваста   чанд   р ӯ з   ид   мекарданд .   Ин
27
  Ҳамон  о.	
ҷ навовар ӣ   дар   давраи   Ҳ урмуз   –   писари   Шопури   Сосон ӣ   ҷ ор ӣ
карда   шуда ,   баъдтар   ҳ атто   Ме ҳ ргонро   як   мо ҳ и   пурра   ид
мекардаанд . Анъанае низ рои ҷ   будааст ,  ки   чун   дар   маъракаи   иди
Навр ӯ з   ҳ ар   гуна   намоиш ҳ ои   идонаро ,   ки   рамзи   ба   худ   хоссе
доштанд ,   байни   дарбориён   ва   хал қ   меоростаанд .   Р ӯ зи   Ме ҳ ргон
дастархоне   аз   матои   сурх   ( ар ғ увон ӣ )   мегустурданд   ва   онро   бо
нон ҳ ои   аз   зироати   ҳ амон   сол   р ӯ йида оро медоданд” 28
.
Одамон   аз   ҳ афт   навъи   зироат   нон   мепухтанд :   аз   гандум ,
ҷ ав ,  арзан ,  ҷӯ вор ӣ ,  наск ,  бирин ҷ   ва   л ӯ биё . 
Инчунин   р ӯ йи   хон   мева ҳ ои   тару   тоза ,   шох ҳ ои   гулу   шакару
беду   зайтун ,   анору   муруд   ва   ко ҷ   ( навъе   аз   сарв )   мегузоштаанд .
Ҳ ар   маводу   х ӯ рокаи   б олои хон рамзи хосси худро дошт.
 Шакар – ширин гузаронидани умр,
 хурмо–сер ҳ осил ӣ   ва   лаззати   зиндаг ӣ ,   б ӯ йи   хуш ,
 гули нилуфар– ҳ атто   дар   об   реша   доштан ,
 норгил ё чорма ғ з–сахт   будани   тан   ва   серма ғ з ӣ ,
 ҷ авзи   ҳ инд ӣ –пурбор ӣ ,
 муруд–хушии зиндаг ӣ ,  пурто қ ат ӣ   ва   сербо р ӣ ,
 ҷ оми  тилло ӣ –ша ҳ омат ,  пок ӣ ,  баракат ,
 анор–серфарзанд ӣ ,
 рав ғ ани   зайтун–хушб ӯ й ӣ .
Дар атрофи   дастархон  суханони некро оид ба файзу баракат,
афзоишу   шодмон ӣ   ва   панду   андарз ҳ оро   менавиштаанд .   Ба
шо ҳ они   Сосон ӣ   р ӯ йи   лаълии   калони   заррин   шакар ,   ҷ авзи   ҳ инд ӣ ,
28
  https://tg.m.wikipedia.org .  ашни Меҳргон.Ҷ хур мои   тоза,   чорма ғ зи   ҳ инд ӣ   ё   норгил   ва   дар   ҷ ом ҳ ои   тилло ӣ
шири   навд ӯ шида   ва   машрубот   пешкаш   менамудаанд .   Анъанае
низ   будааст ,   ки   одамон   дар   р ӯ зи   Ме ҳ ргон   ба   тани   худ   рав ғ ани
бон   ( зайтун )   молида   ба   наздиконашон   гулоб   мепошидаанд ,   то
тамоми   сол ,  яъне   то   Ме ҳ ргони  нав си ҳ ату   саломат   ва   сарбаланду
зиндагиашон   чун   гулоб   пурнак ҳ ат   бошад . 
Дар   адабиёти   классикии   форсу   то ҷ ик   ба   тасвир   ва   сифати
таб иат бахшидан анъанаи маъруф буд. Аз   ҷ умла   шоирон  Р ӯ дак ӣ ,
Фаррух ӣ ,   Анвар ӣ ,   Масъуди   Саъди   Салмон ,   Мануче ҳ рии   Дом ғ он ӣ ,
Хо қ онии   Шервон ӣ   ва   бисёр   сухансароёни   дигар   Ме ҳ ргонро   васф
кардаанд   ва   бо   ин   восита   андеша ҳ ои   худро   баён   намудаанд .
Доир   ба   ҷ ашни   Ме ҳ ргон   инчунин   дар   сарчашма ҳ ои   хаттии
пешина   ва   осори   адибони   гузашта   маълумоти   фаровон
омадааст ,   ки   ҳ ар   кадом   бо   диду   андешаи   худ   аз   сифат ҳ ои   ин
ҷ ашну   оини   ку ҳ ан   хабар   додаанд   ва   онро   бе ҳ тарин   маросими
мардум ӣ   муарриф ӣ   намудаанд .   Навр ӯ з   ба   номи   Ҷ амшед   ва
Ме ҳ ргон   ба   номи   Фаридун   вобаста   аст .   Дар   ин   бора   дар
сарчашма ҳ о ,   аз   ҷ умла   « Шо ҳ нома » -и   Фирдавс ӣ   дар   ин   бора
гуфтааст: 
Фаридун чу шуд бар  ҷ а ҳ он   комгор ,
Надонист  ҷ уз   хештан   ша ҳ риёр .
Ба расми каён то ҷ у   тахти   ме ҳӣ ,
Биёрост бо кохи шо ҳ аншо ҳ	
ӣ .
Ба рўзи ху ҷ аста   сари   ме ҳ ру   мо ҳ , Ба сар барни ҳ од   он   каён ӣ   куло ҳ .
Замона беандў ҳ   гашт   аз   бад ӣ ,
Гирифтанд  ҳ ар   як   ра ҳ и   эзад ӣ .
Дил аз довари ҳ о   бипардохтанд ,
Ба оини кай  ҷ ашни   нав   сохтанд .
Нишастанд фарзонагон шодком,
Гирфтанд  ҳ ар   як   зи   ё қ ут   ҷ ом .
Маи равшану че ҳ раи   шо ҳ и   нав ,
Ҷ а ҳ он  гашт равшан сари мо ҳ и   нав .
Бифармуд, то оташ афрўхтанд,
Ҳ ама  анбару заъфарон сўхтанд.
Парастидани Ме ҳ ргон   дини   ўст ,
Таносониву хўрдан оини ўст.
Кунун ёдгор аст аз ў мо ҳ и   ме ҳ р ,
Бикўшу ба ран ҷ   эч   манмой   че ҳ р .
Варо буд  ҷ а ҳ он   солиён   понсад ,
Ки нафканд як рўз бунёди бад .
Дар   бораи   ба   Фаридун   ало қ аманд   будани   ҷ ашни   Ме ҳ ргон
Абурай ҳ он   Берун ӣ   чунин   иброз   намудааст:   «Мегўянд,   сабаби   ин
ки   ин   рўзро   эрониён   бузург   доштаанд,   он   аст,   ки   чун   мардум
шуниданд,   Фаридун   хуру ҷ   кардааст .   Пас   аз   он   ки   Кова   бар
За ҳҳ оки   Биюросб   хуру ҷ   намуда   буду   ўро   ма ғ лубу   нест   карда   буд .
Ва   мардумро   ба   Фаридун   хонд .   Кова   касест ,   ки   подшо ҳ они   Эрон
ба   раъияти   ў   нек ӣ   ме ҷ устанд .   Ва   байра қ и   ковиён ӣ   аз   пўсти   хирс буд .   Ва   баъзе   ҳ ам   гуфтаанд :   «Аз   пўсти   шер   буда   ва   он ҳ о
«дирафши   ковиён»   номиданд ,  ки   пас   аз   ў   ба   ҷ аво ҳ иру   тиллое   зеб
карданд» 29
Дар   замони   Сомониён   ба   ин   ҷ ашн   тава ҷҷ ӯ ҳ и   махсус   дода
мешудааст ,   ки   инро   метавон   аз   гуфта ҳ ои   та ърихнигорон   ва
суруда ҳ ои   шоирон ,  аз   ҷ умла   устод   Рудак ӣ   дарк намуд:
Малико,  ҷ ашни   ме ҳ ргон   омад !
Ҷ ашни  шо ҳ ону   хусравон   омад !
Ҳ аз  ба  ҷ ои   мул ҳ аму   хирго ҳ ,
Бадали бо ғ у   бўстон   омад .
Мўрд ба  ҷ ои   савсан   омад   боз ,
Май ба  ҷ ои   ар ғ увон   омад .
Ту  ҷ авонмарду   давлати   ту   ҷ а вон,
Май ба бахти ту нав ҷ авон   омад .
Гул дигар ра ҳ   ба   гулситон   омад ,
Вораи бо ғ у   бўстон   омад .
Вори озар гузашта шўълаи ў,
Шўълаи лоларо замон омад.   .
Дар осори адибони садаи 1Х-Х ва сада ҳ ои   баъд ӣ   дар   бораи
Ме ҳ ргон ,  ситоиши   он ,  ҷ ойго ҳ и   он   ишора ҳ ои   зиёде   мав ҷ у д аст. Аз
ин   ишорат ҳ о   маълум   мешавад ,   ки   Ме ҳ ргон   ҳ амеша   мавриди
тава ҷҷ у ҳ и   хосу   ом   будааст .   Ҳ оло   барои   намуна   чанд   порае   аз
сурудаи   шоирон   меорем ,  ки   ро ҷ еъ   ба   Ме ҳ ргон   ч ӣ   гуфтаанд :
29
 Берун  А. Осор-ул-боқия. –Душанбе, 1990ӣ . –С. 168 Ме ҳ ргон   ҷ ашни   Фаридун   мулки   фаррух   бод ,
Бар ту эй  ҳ амчу   Фаридун   мулк   фарухфол . (Фаррух ӣ ).
Бикшод Ме ҳ ргон   дар   и қ бол   бар   ҷ а ҳ он ,
Фархунда бод малики Шар қ   Ме ҳ ргон . ( Фаррух ӣ ).
Ме ҳ ргон   омад   гирифта   фолаш   аз   нек ӣ   мисол ,
Некрўзу нек ҷ ашну   неква қ ту   нек ҳ ол . ( Унсур ӣ ).
Омад ху ҷ аста   Ме ҳ ргон ,  ҷ ашни   бузурги   хусравон ,
Норин ҷ у   нору   ар ғ увон   овард  аз  ҳ ар   но ҳ ия . ( Мануче ҳ р ӣ ).
Барф ӣ .   Дар   байни   то ҷ икон   одате   буд,   ки   баробари
боридани   барф ӣ   нахустин   ёру   ҷ ўра ҳ о ,   оила ҳ о   ба   ҳ амдигар
мактуб - барф ӣ   фиристода,   орзўи   худро   ифода   мекарданд.
Супоридани   бар ф ӣ   қ оидаю   тартиби   муайяне   дошт .   Барфиро
шахсан   ба   касе   суп урдан   лозим   аст,   ки   он   ба   унвони   ў   навишта
шудааст.   Агар   шахси   супоранда   бо   барфии   овардааш   фош   ва
дастгир   нашавад,   дар   он   сурат   шарт ҳ ои   барф ӣ   и ҷ ро   карда
мешавад. Аммо дар акси  ҳ ол   нависандаи   барф ӣ  ё супорандаи он
қ арздор   шуда ,   шарт ҳ ои   барфиашро   бояд   худаш   и ҷ ро   кунад.   Ба
рўи шахси бо барф ӣ  дастгиршуда сиё ҳ ии   дег   мемолидаанд ,  ки   ин
исботи   ба   даст   афтодани   ў   будааст .   Барои   қ арздор   нашудан   ҳ ам
шахси   барфинавис   ва   ҳ ам   касе ,   ки   барф ӣ   ба   номи   ў   навишта
шудааст,   баъзан   асп ҳ ои   бидавро   низ   ба   кор   мебурдаанд . Барфиро   ҳ атто   аз   як   де ҳ а   ба   де ҳ аи   дигар ,   аз   як   ша ҳ р   ба   ша ҳ ри
дигар   низ   мефиристодаанд .
Матн ҳ ои   барф ӣ   хеле   гуногунанд   ва   он ҳ о   ба   ихтиёри
барфинавис   вобаста   аст .   Аммо   як   матни   хал қ ии   анъанавие   ҳ аст ,
ки   онро   қ ариб   дар   ҳ ама   ҷ о истифода мебурдаанд. Матни маз кур
қ арор и зайл аст:
Барф меборад басе хуш, дилрабо,
Барфи нав аз мову барфй аз Шумо.
                         * * *
Лахта-лахта барф меборад сафед,
Як зиёфат аз Шумо дорем умед:
Сандалиро гарм созед аз алав,
Ширбирин ҷ у шўлаву оши палав,
Нон ҳ ои   кун ҷ идини  қ уббадор ,
Себу ангуру дилафрўзу анор,
Ҳ офизи  хушхону танбуру дутор,
Наю  ғ ижжак ,  ҷ ўра ҳ ои   бе ғ убор ,
Рўставу лавзу мураббою набот,
Пистаю бодому  қ анду   қ андалот ,
Чорма ғ зу   тутмавизи   сояг ӣ
Ба ҳ ри мо тайёр бошад,  ҷ ўра ҷ он,
Бо салому э ҳ тироми  ҷ ўраг ӣ .
(Им зо). Аз   ин   матни   маш ҳ ур и   хал қӣ   одамони   босаводу   бесавод,
ҷ авонону   калонсолон   истифода   мебурдаанд   ва   дар   фасли
зимистон   –   дар   рўз ҳ ои   аввали   бориши   барф   барф ӣ   фиристодан
расму одати хал қ	
ӣ  будааст.
  А даби ёт:
1. Абул қ осим   Фирдавс ӣ .  Шо ҳ нома . –Душанбе: Ирфон, 1964.
2. Авесто. Тар ҷ имаи   Ҷ алил   Д ӯ стхо ҳ .  – Душанбе, 2001.
3. Амонов Р. Очерки э ҷ одиёти   да ҳ анакии   Кулоб .  – Душанбе, 1963
4. Асрор ӣ   В .,   Амонов   Р .   Э ҷ одиёти   да ҳ анакии   хал қ и   то ҷ ик .   –
Душанбе: Маориф, 1980.
5. А ҳ мадов   Р .   Фолклори   маросими   мавсимии   то ҷ икони   Осиёи
Марказ ӣ .  –Душанбе , 2007 .
6. Бертелс   Е.Э.   Праздник   джашни   сада   в   таджикской   поэзии   //
Сборник   статей   по   филологии   народов   Средней   Азии
посвященный   80-летию   со   дня   рождения   А.А.   Семёнова.
Сталинабад:   Издательство   Академия   наук   РСС   Таджикистан,
1953.
7. Берун ӣ   А .  Осор - ул - бо қ ия .  –Душанбе , 1990 .
8. Икром ӣ   Ҷ .  Дувозда ҳ   дарвозаи  Бухоро. – Душанбе: Ирфон, 1969 .
9. Қ одиров   Р .   Фолклори   маросими   тореволютсионии   то ҷ икони
водии  Қ аш қ адарё .  –Душанбе , 1963.
10. Лу ғ атномаи   Де ҳ худо .   Ҷ . 8, 1373  ҳ ., 
11. Маъсум ӣ   Н .  Фолклори   то ҷ ик .  Нашри   дуюм .  –   Душанбе , 2005
12. Мирзозода   Х.Таърихи   адабиёти   то ҷ ик .   –Душанбе :   Маориф,
1987.
13. Му ҳ аммад   Наршах ӣ .  Таърихи  Бухоро. –Душанбе, 1990 .
14. Обидов   Д.   Та ҳқ и қ и   суруд ҳ ои   мавсимии   то ҷ икони
Аф ғ онистон . –Душанбе: Илм, 2009. 15. Саримсо қ ов   Б .   Ӯ збек   маросим   фолкло ри.   –Тошкент:   Фан,
1986.
16. Снесарев   Г.П.   Реликт ы   домусульманских   верований   и
обрядов у узбеков Хорезма. –Москва: Наука, 1969 .

Ф ОЛК ЛОРИ МА РОСИМИ МАВСИМ Ӣ На қ ш а: 1. Маросим ҳ ои мавсим ӣ ва тарзи и ҷ рои он ҳ о . 2. На қ ши ҳ одиса ҳ ои табиат дар пайдоиши суруд ҳ ои мавсим ӣ . 3. Ҷ араёни ташаккули маросими мавсим ӣ , суруду тарона ҳ о бахшида ба маросим ҳ ои гуногуни мавсим ӣ . 4. Назми мавсим ӣ ва мавзўъ ҳ ои он . 5. Тарона ва суруд ҳ о дар мавзўи сада, наврўз, гулгардон ӣ , суманак, сустхотун, киштукор, хирманкўб ӣ , ме ҳ ргон , барф ӣ . 6. Мундари ҷ а ва шакл ҳ ои шеърии он ҳ о .

Маросим ҳ ои хал қ ие , ки то замони мо расидаанд , ба се гурў ҳ ҷ удо мешаванд: маросим ҳ ои мавсим ӣ , маросими тўй ва маросими мотам . Дар заминаи ин маросим ҳ о намуд ҳ ои гуногуни э ҷ одиёти бадеии хал қ ба ву ҷ уд омаданд, ки он ҳ оро дар илми фолклоршинос ӣ фолклори маросим ӣ меноманд. Ф олк лори м ароси м ҳ ои м авси м ӣ . Маросим ҳ ои мавсимие , ки дар байни то ҷ икон маъмулу маш ҳ ур будаанд , аз ин ҳ о ибора - танд: маросими ҷ ашни Наврўз (ё сари сол), маросими пешвозгирии ба ҳ ор : гулгардон ӣ (бойчечак), сайри гули лола, сайри гули сурх, Сусхотун, ма росими пешвозгирии айёми киштукор ( ҷ уфтбаророн, суманак), маросими ҳ осил ғ ундор ӣ , (дарав, хирманкўбй) ва барф ӣ . Ҳ амаи ин маросим ҳ о дар фасл ҳ ои гуногуни сол , мо ҳ , ҳ афтаву рўз ҳ ои ҷ удогона вобаста бо фаъолияти кишоварзии де ҳқ онон гузаронида мешудаанд , ки сабаби маросим ҳ ои мавсим ӣ ном гирифтани он ҳ о ҳ ам ма ҳ з дар ҳ амин аст . Дар рўз ҳ ои мо ин маросим ҳ о чун дар замон ҳ ои пешина дар байни мардуми то ҷ ик мав қ еъ надоранд . Ба сабаби дигаргун шудани ҳ аё ти сиёс ӣ , и қ тисод ӣ ва маънавии хал қ аксарияти он ҳ о аз байн рафта , а ҳ амияти пештараи худро гум кардаанд . Гу лгардон ӣ . Гулгардон ӣ яке аз маросим ҳ ои пешазнаврўз ӣ мебошад, ки ба муносибати шукуфтани гул ҳ ои нахустини ба ҳ ор ӣ баргузор мегардад.

Доир ба ин маросим дар фолклоршиносии то ҷ ик аввалин му ҳ а ққ и қ е , ки маълумот додааст Н . Маъсум ӣ мебошад. Ў дар бораи маросими мавсимии гулгардонии «Бойчечак», «Сиё ҳ гўш» ва «Гули наврўз ӣ » тава ққ уф намуда , баъзе порча ҳ ои тарона ҳ ои он ҳ оро намуна оварда , аз ниго ҳ и мазмуну мундари ҷ аи ғ ояв ӣ та ҳ лил кардааст . Ин маросим асосан аз тарафи писарбачагон и ҷ ро мегардад. Он ҳ о дар аввали фасли ба ҳ ор ба кў ҳ у са ҳ ро баромада гули бойчечакро ҷ амъ менамоянд. Бего ҳ ирўз ӣ як ҷ ои ани қ ро интихоб намуда , ҷ амъ омада, ба ҳ ар як дари ҳ авлии одамон рафта , су руди бойчечакро мехонанд. Бойчечакхон ҳ о одатан Бобои Де ҳқ онро хотирнишон сохта , аз номи вай аз со ҳ ибони хона талаб мекунанд , ки инъоме ди ҳ анд . Чор пан ҷ сарбайтхон ҳ о ба сурудани таронаи бойчечак о ғ оз менамоянд , дигарон баробар бо овози баланд ду маротиба к алимаи «Бойчечак»-ро такрор мекунанд: Сарбай тх он ҳ о : Бойчечака аслаш гул, Гул дар макони булбул. Ҳ ам а : Бойчечак бойчечак. Сарбай тх он ҳ о : Чй алам дор ӣ дар дил,

Дар са ҳ ро ҳ о нишаст ӣ ? Ҳ ам а : Бойчечак бойчечак. Со ҳ ибони ҳ авл ӣ , бештар кадбонувон, баъди поён ёфтани суруд барои гулгардон ҳ о аз рўи ҳ иммат ва имконоти моли оилав ӣ гандум, нахўд, наск, меваи хушк ва нону пул инъом менамуданд. Со ҳ ибони хона гулро аз дасти сарбайтхон гирифта «Ба солу мо ҳ и нав расем , гул барин бе ғ ам шавем , шукри Олло ҳ , ки ба ба ҳ ор расидем» б арин суханони анъанав ӣ мегуфтанд ва гул ҳ оро ба чашму абрўвони худ себор ӣ молида, бўй намуда, сипас ба гулгардон ҳ о бармегардониданд . Маросими «Гулгардон ӣ » то соат ҳ ои 10-11 шаб давом мекард . Фолклоршинос Р.А ҳ мадов иброз медорад , ки «ин маросим (Маросими Гулгардон ӣ А.Ш.) қ ариб дар тамоми гўшаву канори Осиёи Марказ ӣ , ки то ҷ икон сукунат доштанд, бо баъзе тафовут ҳ о анъанав ӣ баргузор мегардид 1 . Дар суруд ҳ ои бойчечак аввалин гули ба ҳ ор будани он ифода меёбад . Суруд ҳ ои бойчечак бештар ба вазъи ҳ оли ҳ амон хонадон ра вона карда мешавад. Бойчечакхон ҳ о орзў мекунанд , ки хонадони он ҳ о бартараф аз камбуди ҳ ову норасои ҳ о гардаду дар ба ҳ ори нав орзу ҳ ои и ҷ ронагаштаи он ҳ о амал ӣ гардад ва хўшнуди ҳ оро исти қ бол гиранд . Аслан ин маросим вобаста ба ма ҳ ал ва ҷ ой истило ҳ и хоси худро доштааст, ки дар ин бора Р.А ҳ мадов мукаммал маълумот 1 Аҳмадов Р. Фолклори маросими мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе, 2007, саҳ.157 ҷ ӣ

меди ҳ ад . Ў иброз медорад , ки “То ҷ икони водии Қ аш қ адарё , Самар қ анд , Зарафшон , Фар ғ она ва ғ айра ҳ ангоми гулгардон ӣ гули бойчечак ( гули ба ҳ ман )- ро мегардониданд ва маросимашро “Бойчечак” ё “Бойчечакгў ӣ ” ме номиданд” 2 . Мо ҳ ам ҳ ангоми тад қ и қ намудани ин бахши суруд ҳ о ҳ амин истило ҳ ро ба кор мебарем . Дар байни суруд ҳ ои ба ҳ ор ӣ суруди «Ба ҳ ор омад» мав қ еи хос дошта , дар фолклори тамоми минта қ а ҳ ои то ҷ икнишин ба мушо ҳ ида мерасад . Аз ҷ умла Р . А ҳ мадов таъкид менамояд , к и таронаи “Ба ҳ ор омад” - и то ҷ икони Аф ғ онистон аз 52 мисраъ иборат аст . “Гулгардон ӣ ” - и то ҷ икони То ҷ икистон ва Ўзбекистон , ки он ҳ ам “Ба ҳ ори нав муборак бод” унвон дорад ва онро фолклоршиносон дар асоси 163 вариант бо равия ҳ ои синопсис нусхаи аслиашро бар қ аро р намудаанд, аз 100 мисраъ иборат аст” 3 . Суруди мазкур дар маросими “Гулгардон ӣ ” - и то ҷ икони Аф ғ онистон низ и ҷ ро мегардидааст , ки “Таронаи ба ҳ ор” унвон доштааст ва фолклоршинос Д . Обидов ро ҷ еъ ба ин суруд фикр ҳ ои ҷ олиб баён намудааст . Аз ҷ умла ў доир ба вар иантнокии суруди мазкур чунин иброз медорад: «чанде аз вариант ҳ ои суруди «Таронаи ба ҳ ор» аз тамоми гўшаву канори Ўзбекистону То ҷ икистон ва Аф ғ онистон низ ба даст даромадаанд , ки баъзе аз он ҳ о тавассути асар ҳ ои илм ӣ - тад қ и қ отии оид ба шинохти адабиёти шифо ҳӣ таълифгардидаи фолклоршиносони то ҷ ик ва 2 Ҳамон китоб, саҳ. 129 3 Аҳмадов Р. Фолклори маросимҳои мавсимии то икони Осиёи Марказ . –Душанбе: Дониш, 2007, саҳ. 145 ҷ ӣ