logo

Sirojiddin Sayyid she`riyatida talqin va Vatan tushunchasi

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

165 KB
“Sirojiddin Sayyid she`riyatida talqin va Vatan
tushunchasi” mavzusidagi
KURS ISHI MAVZU:   Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va
zamonaviylik
I.KIRISH
  Mavzuning maqsad va vazifalari
II.ASOSIY QISM
1. Istiqlol davri adabiyotida Ulug'bek Hamdam ijodi
2.Ulug'bek Hamdam nasriy asarlarining janriy xususiyatlari
3.“Muvozanat” romanida mavzu va badiiyat
4. U.Hamdamning “Muvozanat” romanida realistik tasvir
5. “Muvozanat” romanida zamonaviylik
III.XULOSA                                                 KIRISH. 
  
O'zbek  adabiyoti, shu  jumladan, nasri  bugungi  kunda  yozuvchilarimizning 
ijodiy     izlanishlari     natijasida     yangi     pog'onaga     ko'tarilmoqda.     Ulug'bek
Hamdam   kabi     bugungi     o'zbek     nasrining     iste'dodli     namoyandalari     asarlarini
tahlil     qilish   orqali   o'zbek   romanlarini   o'ziga   xos   xususiyatlarinini   tadqiq   qilish
mumkin.   Shu   nuqtai   nazardan   qaraydigan   bo'lsak,   yozuvchi   Ulug'bek     Hamdam
hozirgi     o'zbek     nasrida     samarali     izlanishlar     olib     borayotgan   ijodkorlardan
biridir.     Ulug'bek     Hamdam     asarlari     qahramonlarining     o'ziga     xos   ma'naviy
olami  qanday  talqin  etilganligi,  yozuvchi  asarlarida  hayotning  qaysi jihatlarini
tasvirlashga     moyillik     mavjudligi     hamda     qahramonlarining   umuminsoniy,
milliy-ma'naviy     qadriyatlarni     o'quvchi     shuuriga     ko'chirishning   badiiy
mezonlarini     oydinlashtirganligini     aniqlash     masalasi     mazkur     ishimizning
dolzarbligini belgilashga yordam beradi.
Ulug'bek     Hamdamovning     shu     kungacha     bir     qator       badiiy     asarlari     nashr
etilgan.     Shulardan     «Yolg'izlik».     Qissa     va     hikoyalar     (1998),     «Tangriga
eltuvchi isyon»  she‘rlar  (2001),  «Isyon  va  itoat»  roman  (2003),  «Muvozanat»
roman (2004),   «Atirgul»       she‘rlar   (2005),   «Seni   kutdim»   (2007),   «Sabo   va
Samandar»   Roman     (2009),     «Uzoqdagi     Dilnura»     Qissa,     hikoya     va     she‘rlar
(2010),  ―Vatan haqida qo'shiq (2014) kabi kitoblarini sanab o'tishimiz mumkin.
Ulug'bekning   asarlari   uning   tuyg'ulari,   o'ylari,   iztiroblari   manzaralaridir.   Bu
manzaralar     esa     yolg'izlik,     muvozanat,     isyon     va     itoat     atalmish     ruhiyat
manzillarida yorqinroq namoyon bo'ladi.
Biz  odamning  asl  qiyofasi  uning  xatti-harakatlarida  yaqqol  ko'rinadi  degan
to'xtamni     haqiqat     deb     hisoblashga     o'rganganmiz.     Aslida,     odamning     asl
qiyofasi harakat  qilayotgan,  faoliyat  ko'rsatayotganda  emas,  balki  o'zi,  ko'ngli,
xayollari  bilan   yolg'iz   qolganda   yorqinroq   ko'rinadi.   Lekin   bu   qiyofa   sirtni
ifoda   etmaganidek,     sirtda     namoyon     bo'lmaydi     ham.     Uni     bilmoq     uchun
odamning   botinini     tuymoq     lozim     bo'ladi.     har     bir     odamda     botinga     yetib
bormoq,   uni  tuymoqning   birgina    yo’li    bor:    o’z-o’zini    ayovsiz    taftish   etish.
Uning  bitganlarida o’zi  va  o’zligi  bo’lishini  astoydil  istaydigan  hamda  shunga
chin   dildan intilayotgan kishi siyrati yorqin aks etadi.Suygan   va   kuygan   odam
uchun     ayriliqda     ham     visol     imkoni     bo’laveradi.   Ko’nglidan     joy     olgan
odamning     yo’qligiga     ko’nikkan,     lekin     har     bir     yaxshi     onida   uni     eslaydigan
murakkab  tuyg’uli  kishining  yuqoridagiday  dil  izhori  samimiy  va ta'sirli.
Ko’ngil  kishisi  bir  umr  yolg’izlik  istab,  unga  intilib,  uni  qo’msab  va  undan
qo’rqib  yashaydi.  Tuyg’u  kishisining  dilini    anglash  va  ovlash  odamga  qiyin yumush.  Binobarin,  bunday  kinshda  atrofdagilardan  yozg’irish  imkon hamisha
bo’laveradi.     Lekin     Ulug’bekning     asarlarida     tuyg’ulari     ezgu     va     teran
kishiningyoniq   ruhiy   holati   ifoda   etiladi:Odam     ham,     olam     ham     muvozanatsiz
yashay   olmaydi.   Muvozanatning buzilishi  tanazzulga   qarab   qo’yilgan  birinchi
qadamdir.   Shuning   uchun   ham   asl matlabi   kishini   ruhiy   va   fikriy   muvoza-
natdan     chiqarish     bo’lgan     she‘riyatda     ham   ma‘naviy   qadriyatlar   mu-vozanati
saqlanishiga   jiddiy   e‘tibor   beriladi.   Lekin   estetik   muvozanat       miqdoriy
ko’rsatkichlar  bilan  o’rnatilmaydi.  Unda  ruhiy  quvvatlarning energiyasi  muhim
hisoblanadi.   Ulug’bek   Hamdamning   asarlari   orasida   inson sezimlaridagi   ezgu
va  yoqimsiz  sifatlarga  bardoshliroq  qarash,  yoqmagan ma‘naviy  xususiyatlarni
inkor  etibgina  qolmay,  ularni  tadqiq  qilish  va  tushunishga urinish aks etganlari
ham anchagina.
Inson   tug’ilishdan   oldin   ilohiy   visolga   noil   edi,   u   bir   tomchidan   yaralgan,
jinsi  va  taqdiri  belgilangan  edi.  Bu  foniy  dunyoga  kelmasdan  avval  begunoh,
beg’ubor  edi.  Foniy  dunyo  visoliga  erishish  bilan  hijron  boshlandi.  Shu  bois
endigina     dunyoga     kelgan     chaqaloq     chinqirib     yig’laydi,     to     tana     tirik     ekan
davom etadigan  bu  uzoq  ayriliqni  istamay,  isyon  qiladi.  Shuning  uchun  ham
ko’ngil   odami     betartib     tartiblarni     buzaroq,     Allohga     yetkazguvchi     yo’lni
izlaydi.  Izlagani sayin faqat Ugina chin ekanligini anglab boradi: 
Dunyo   –   Yaratganning   jilvasigina,   xolos.   Undagi   hech   narsa   haqiqiy   emas,
oynadagi     aksni     ushlab     bo’lmaganidek,     bu     dunyoda     ham     aslga     yetib
bo’lmaydi.   Inson     tug’ilish     bilan     fanoga     tegishli     bo’ldi,     uning     jismi     ko’ra,
eshita,  nafas  ola boshladi.  Oynada  aks  etgan  jismsiz  borliq  ro’yo  ekaniga  ruh
ko’zlarini     jism   qorachiqlari     berkitgani     sababdir.     Ko’rinadiki,     ko’rishi     kerak
bo’lgan     narsa   ko’rmaslikka     sabab     bo’ladi.     Shoirni     Yaratgandan     boshqasi
yolg’on  ekani junbushga  keltiradi,  uning  ruhi  tiyiqsiz  bir  ishtiyoq  bilan  isyon
ko’taradiki,  bu  uni tangri sari eltishi mumkin bo’ladi.
Ulug’bek   Hamdamning   "Muvozanat"   hamda   "Isyon   va   itoat"   romanlari   esa
adabiyotimizdagi     ulkan     bir     kemtiklikni     to’ldirdi.     Ungacha     milliy
romanlarimizda   inson,   asosan,     mehnat   va     faoliyat   bag’rida   ko’rsatilardi.   Yosh
yozuvchi   adabiyotda   murakkab     va     chigal     o’ylar     og’ushidagi     o’zbekni
tasvirlashni  boshlab  berdi. Natijada,  adabiyotimizda  o’zi,  umri,  odam  va  olam
haqida     teran     falsafiy     o’ylar   suradigan     millat     vakillari     qiyofasi     yaratildi.
Ulardagi  sevgi  va  sadoqat  tuyg’ulari ham o’ziga xos tarzda ifoda etilgan.
Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat romani uning ijodida muhim ahamiyat kasb
etadi.   Ulug’bek   Hamdamning   ―Muvozanat    asari   shu   kungacha   to’rt   marta
qayta   nashr   etildi.   Roman   badiiyati,     g’oyasi,   o’tish   davri   qahramonlarining
iztiroblari,     taqdiri     xususida     katta-kichik     olimlar,     yosh     tadqiqotchilar
fikrmulohazalarini     bildirishdi.     Hatto     ―Muvozanat     haqidagi     talqinlar     uzoq
Amerika adabiy jarayonida ham aks sado berdi. ―Muvozanat  romanida  ellikka  yaqin  qahramonlar  ishtirok  etadi.  Amerika
Yozuvchisi  Artur  Xeylining  ―Oqshom  xabarlari  romanida  bosh  qahramon  va
ikkinchi  darajali  obrazlar  degan  qoliplar  ko’zga  tashlanmaydi.  Qahramonlar
o’zlarining  ruhiy  dunyosi,  xatti-harakati,  shaxsiy  muammolari  bilan  baravar
ravishda    ishtirok    etadi.    Har     birining    ehtiyojlari     atroflicha    qalamga     olinadi.
Artur Xeyli bilan U.Hamdam romanlarida aynan shunday holat ko’zga tashalanadi.
Iqtisod  fanida  ―ehtiyojlar  cheksizligi  degan  atama  bor.  Mundoq  do’ppini
boshdan  olib,  o’ylab  ko’radigan  bo’lsak,  inson  ehtiyoji  shu  darajada  kengki, 
unga  nafaqat  moddiy,  balki  ma‘naviy,  ruhiy  ehtiyojlar  ham  kiradi.  Sevish  va
sevilish,  do’stlashish  yoki  eng  oddiy  misol,  suvga  tashnalik  ham  bitta  ehtiyoj
sanaladi.  Qaysiki,  birining  talabi  qondirilmas  ekan,  o’sha  jarayon  insonning
botini     yoki     zohirini     inqirozga     olib     keladi.     ―Muvozanat     asaridagi     Yusuf,
Said,   Mirazim,     Zahro,     Amir     singari     qahramonlar     jamiyatda,     o’z     shaxsiy
hayotida,   botiniy   va   zohiriy   olamida     o’zi   bilan   o’zi   kurashadi.     Qaysidir   biri
idellashmagan sevgisi  uchun,  ba‘zisi  ma‘naviy-ruhiy  ehtiyoj  uchun  kurashadi.
Yozuvchining   o’zi     ta‘kidlaganidek,     hayotda     ma‘lum     bir     vaznni     saqlab
qolishga     qaratilgan   inson     ruhiyati     muvozanatni     saqlab     qololmay,     qarsillab
sinadi.     Hatto     asarning   eng     iqtidorli,     aqlli,     hayotga,     jamiyatga,     atrofdagi
insonlarga  xolis  nazar  bilan qarovchi Yusufda ham xuddi shu holat yuz beradi.
―Muvozanat  talabalik  yillarida  bir-biriga  yaqin  bo’lib  qolgan  uch  do’st 
(Yusuf, Said, Mirazim)ning sarguzashtlari haqida hikoya etadi, shunga ko’ra asar 
an‘anaviy   ―Uchlik   badiiy   formula   asosiga   qurilganini,   qayd   etish   joiz.   Zero,
necha   ming   yillik   folklor,   zamonaviy   o’zbek   va   jahon   adabiyot   namunalarida   bu
badiiy formula juda   ko’p bora mahorat bilan istifoda etilib kelinadi. Shu o’rinda,
―Uchlik badiiy formulaga misol tariqasida o’zbek xalq ertaklaridagi uch aka-uka,
uch opasingil,  uch  do’st  motivlarini  eslash  kifoya.  
Ulug’bek  Hamdam   ―Muvozanat  badiiy  kompozitsiyasida  o’zbek  va  jahon 
adabiy   tajribalarida   mavjud   bo’lgan   va   juda   ko’p    bora    sinalgan      ―uchlik
badiiy   formuladan     unumli     foydalanadi.     Asarda     uch     do’stning     kechinmalari,
hayoti, taqdiri  yotgan  bo’lsa-da,  unda  keng  ma‘noda  o’zbek  millatining  sho’ro
davri tuzumidan   bozor   iqtisodiyotiga   o’tish   davridagi   butun   murakkabliklar i
haqqoniy,   shafqatsiz     real     tasvirlarda     mahorat     bilan     ochib     beriladi.     Roman
boshdan   -oyoq,   kontrast     tasvirlar     ―shahar-qishloq,     ―ma‘naviyat-iqtisodiyot,
―ma‘rifat-jaholat, 
―qashshoqlik-boylik,    ―kibru-havo-kamtarlik,  
―sof  sevgi-majburiy  sevgi, 
―namoz-benamozlik,  
―zohidlik-jamiyatdagi  faollik
―baxtiyorlik-baxtsizlik, 
―inson  mehnatining  qadrlanishi-qadrsizlanishi, 
  ―halol-harom     singari     qaramaqarshi,   ikki   qutbni   tashkil   etuvchi   tasvirlar   bilan
boyitilgan. Roman sahifalari osha 
―Bolalik va Kattalik tasvirlari (asarning bosh qahramoni  Yusuf  nigohi va hayoti 
misolida)  o’rni-o’rni,  vaqti-vaqti  bilan   almashinib  boraveradi.  Ammo  bu taxlit
badiiy  kompozitsiya  kitobxon  uchun  murakkablik  tug’dirmaydi.  Voqealar, 
qahramonlar hayoti, qismati, ruhiy holatlari, kayfiyatlari haqida tugal, izchil fikr, 
xulosa-hukm  batafsil  mantiqiy  mulohaza  uchun   ―Bolalik-Kattalik  badiiy 
kompozitsion qurilmasi mustahkam va pishiq poydevor bo’lgan. Asarda ―Bolalik
Kattalik  formulasi  muayyan  badiiy  zamon  va  makon  doirasida  purijina  misoli
harakatlanadi.  Ya‘ni,  kattalik  –  Yusufning  bugungi  kuni,   ahvoli-ruhiyasidan, 
shahar  hayotidan  hikoya  etsa,  bolalik  –  Yusufning  kechagi  kunidan,  bolalik 
xotiralaridan,     qishloq     hayotidan     hikoya     etadi.     Har     ikki     syujet     chizig’i
birlashib,   Yusufning     (tor     ma‘noda)     qismatidan,     keng     ma‘noda     esa     o’zbek
ziyolisining   kechagi     va     bugungi     hayotidan,     jamiyat     va     jamiyat     fuqarosi
hisoblangan     shaxs   tiynatidagi     ruhiy-ijtimoiy     muvozanat     haqida       bahs     etadi.
Muallif     kitobga     yozgan   so’zboshisida     e‘tirof     etganidek:     ―Tabiiyki,     Yusuf
ham  bu  kurashlarda  qurbonlar berdi:  do’stlaridan,  ishidan,  oilasidan,  ko’zining
oqu-qorasi     –     farzandidan     judo   bo’ldi.     Lekin     u     o’zining     asosiy     e‘tiqodiga
xiyonat   qilmadi,   unga   sodiq   qoldi:   u hayotida,   atrofida   nimalar   yuz   bergan
va     berishi     mumkin     bo’lgan     bo’lmasin,   baribir,     insonni     tutib     turgan     oliy
qadriyat     –     Muvozanatdan,     unga     ergashish   mashaqqatidan   yuz   o’girmaydi.
Ammo   bu   shunchaki   muvozanat   emas   edi.   Ushbu   muvozanatning     bir     ildizi
insonning     o’zidan     boshlansa,     ikkinchisi     muhaqqaq   ravishda     u     yashayotgan
jamiyatning  bag’ridan  suv  ichadi.
  Yozuvchi     ta‘kidlab   ko’rsatganidek,     romanda     insonning     ham     ruhiy-ijtimoiy
muvozanatidan,     uni     tuta   bilgan   va   tuta   bilmagan   o’tish   davri   odamlari   haqida
badiiy yozg’iradi. 
Asarda  90-yillardan  keyingi  o’zbek  millatining  chekka-chekka qishloqlaridagi,  shuningdek,  tig’iz  va  sershovqin  shahar  hayoti,  bu  ikki  xil
olamda  kechayotgan  insonning  iztiroblari,  dard-u  alami  qalamga  olinadi. 
Ayniqsa,  nochorlik,  qo’li  kaltalik,  insonni  naqadar  mayib-majruh,  zabunsiz
qilib  qo’yishi  yorqin  va  jonli  lavhalarda  ishonarli  hikoya  qilingan.  Asarda
ikkita  qahramonning  ruhiy  fojeasi,  shu  fojiaga  eltgan  sabablar,  voqealar
tizimining  dramatizmi  yuqori  pafos  bilan  ifodalangan.  Birinchisi,  Yusufning
hayoti,  ayniqsa,  o’g’lining  o’limi  kitobxonni  larzaga  soladi.  Ikkinchisi, 
Amirning  hayoti.  Uning  rafiqasi  Gulshodaning  o’limi  oldidan  o’g’liga  qilgan
nasihatlari  nihoyatda  ta‘sirli  chiqqan.  Hayotning  beshafqat  ko’chalarida
yurakda  nafrat  va  shafqatsizlik,  sovuqqonlik  urug’larining  unib-o’sishi
"Muvozanat"  romanining  qahramonlari  ruhiyati  tadqiqi  misolida  yana  bir  bor
tahlildan o’tadi. Muallif asarda biz eng oliy tuyg’ular deb inongan, gohida unga
sajdalar  qilgan,  eng  yuksak  Muhabbat,  Do’stlik,  Birgalik  kabi  tuyg’ular  ham
naqadar  omonat  ekanligi  fosh  etiladi.  Xususan,  bu  Yusuf,  Mirazim,  Saidning
o’zaro  do’stona  munosabatlarida  isbotlanadi.  Asarda  xatto  do’stlik  ham  vaqt
o’tishi  bilan  o’z  samimiyatini  yo’qotadi,  degan  falsafa  ilgari  suriladi. 
Chunonchi,  asar  qahramoni  Yusuf  o’z  do’stlariga  ishongan  edi.  Ammo
do’stlari     unga     vafo     qilishmaydi.     Rafiqasi     bilan     ne     umidlarda     bir     yostiqqa
bosh
qo’ygan  edi,  lekin  maqsadlar,  intilishlar,  ehtiyojlar  boshqa-boshqa  bo’lgani
uchun   ular   ajralishadi.   Natijada   Yusuf   ikkinchi   bor   muvozanatini   yo’qotadi.
U
o’zining  fanini,  kasbini  sevar  edi.  Biroq  zamona  zayli,  moddiy  qiyinchiliklar
tufayli  o’z  ishini  tashlab,  firmaga  ishga  kiradi.  Biroq  asar  oxirida  yana
auditoriyaga  qaytadi.  Uning  maqsadi,  ota-  onasi,  akasiga  yordam  berish  edi. 
Akasi  Amirning  zamonga  moslashishiga  ko’maklashmoq  istaydi.  Lekin  bu
uning     qo’lidan     kelmaydi.     Yusuf         tirishib-tirmashib     o’z     muvozanatini
saqlashga
harakat  qiladi.  Ammo  akasi  Amir  jamiyat  bilan  hamnafas  yashay  olmaydi. 
Yusuf    favqulodda  saqlab  turgan  muvozanat  asar  oxirida  sinadi:  "Yusufning ichida  nimadir  qarsillab  sindi",  -  deydi.  Demak,  Yusufning  ichida  qarsillab
singan narsa ramziy ma‘noda inson botinidagi, uni hayotda tutib turgan irodasi, 
muvozanati edi.
Yozuvchi  zamonaviy  o’zbek  obrazini  ideallashtirishga  harakat  qilgan. 
Uning  Mirazim,  Said  singari  "qo’li  uzun"  qahramonlari  Amerika,  Fransiya
davlatlariga  sayohat  qiladilar.  Ayniqsa,  fransiyalik  Matilda  bilan  bog’liq
voqealar  zo’rma-zo’raki  kiritilganligi  sezilib  qolgan.  Shu  o’rinda  Yozuvchi
zamonaviy o’zbekning imkoniyatlarini ko’rsatishga harakat qilgan.
Asarda  oilaviy  fojialar  ko’zga  tashlanadi.  Yusuf  bilan  Oygul,  Mirazim  bilan
Zahro,  Said  bilan  Manzura,  Amir  bilan  Gulshodalarning,  epizodik  obrazlar
Ergash  bilan  Latofatlarning  oilaviy,  shaxsiy  fojealari  ko’rsatiladi.  O’ylab
ko’rilsa,  ularning  har  biri  o’zicha  baxtsiz.  Er-xotin  o’rtasidagi  munosabatlar
ich-ichidan  yemirilib  ketgan.  Oila  –  jamiyatning  muhim  bo’lagi.  U  baxtsiz, 
sarson-sargardon  ekan,  azob-u  uqubatlari  adoqsiz  ekan,  bunga  kim  aybdor
degan  haqli  savol  tug’iladi.  To’g’ri,  odatda,  sabablar  va  oqibatlar  mavjud
jamiyatdan  izlanadi.  Bu  mantiqan  to’g’ri  ham.  Asarda  mustabid  tuzumning
ayanchli oqibatlari qurboni bo’lgan oilalar fojiasi ko’rsatiladi. 
Yusufning orzu, intilishlari bilan tog’ ramziy  mohiyat kasb etadi. Chunki, 
uning  ko’zlari  doimo  Ulug’tog’g’a  qadalgan.  Asarda  fojiaviy  taqdirlardan
tashqari  tabiat  tasvirlari  ham  qahramonlar  ruhiyatiga  mutanosib  ravishda  aks
ettirilga.
Romandagi  barcha  voqealarni  harakatga  keltiruvchi  obrazning  Yusuf  deb
atalishi     ham     bejiz     emas,     albatta.     Chunki     Sharq     adabiyotida     Yoqubning
husnda     va   aql-u   kamolotda   etuk   ettinchi   o’g’li   Yusuf.   Adib   bu   qadim   an‘anani
nazarda tutgan holda o’z qahramoniga Yusuf deb nom beradi.
Badiiy  makon  nuqtai  nazaridan  voqealar  shahar  (Toshkent)  va  qishloq 
(Andijon  –  Marhamat  rayoni)  sharoitida  tasvirlanadi.  Xususan,  Andijon  milliy
koloroti,  andijonliklar  tabiatiga  xos  so’zamollik,  qoni  qaynoqlik,  qaysarlik, 
mehnatkashlik,  sabrlilik;  ommaviy  kulgi  sahnalari,  latifago’ylik  manzaralari;  Ulug’tog’, qalin qor yoqqan kun, lola  sayli  kabi peyzaj  tasvirlari hissiy  yoziladi. 
Boisi adib his etgan, ko’nglidan, boshidan kechirgan tuyg’ular va voqealar haqida, 
o’zi  tug’ilib-o’sgan  oilaviy  muhit,  qarindosh-urug’lari,  qishloqdoshlari  haqida 
yozadi.  SHu  jihatdan  qaralganda,  Ulug’bek  Hamdam  ijodidagi  ilk  roman 
―Muvozanatda     avtobiografizm     elementlari     keng     va     atroflicha     aks     etganini
qayd 
etish joiz. Har holda ilk roman yozish tajribasida avtobiografizmning o’rni haqida 
mashhur     adiblarimiz,     adabiyotshunoslarimiz     juda     ko’p     dono     gaplarni
aytishgan. 
Aytishlaricha,  avtobiografizmdan  keng  foydlanilgani  uchun  ham  ilk  asarning 
badiiy cho’g’i o’chmas bo’lishi, yosh ijodkordagi biografik material tugab qolgach
esa, keyingi yozilgan asarlar ―bo’sh bo’lib chiqishi ham chin haqiqat. Ulug’bek 
Hamdam   ijodida   ―Muvozanat   romani,   keyingi   yillarda   yaratilgan   ―Isyon   va
itoat,Sabo   va   Samandar,   Na‘matak   romanlaridan   ayni   shu   jihati   bilan   farq
etadi. 
―Muvozanatning  mustahkam  badiiy  poydevori  yozuvchining  shaxsiy  tarjimai 
holi,  boshdan  kechirilgan  shahar  hayotidagi  qiyinchiliklar,  sarguzashtlarning 
realligi bilan bog’liq. Roman qahramonlari: Odil aka va Halima aya, ularning besh 
o’g’li   (Amir,   Yusuf,   Obid,   Olim,   Elbek),   Yusufning   tog’asi   Muhammadjon
aka,   Yusufning     akasi     Amir,     uning     turmush     o’rtog’i     Gulshoda,     Yusufning
rafiqasi Oygul,   ularning   olamdan   bevaqt   ketgan   chaqalog’i   (Muhammadjon),
fransuz magazini   singari   obrazlar   va   joylar   Yozuvchining   o’zi   va   u   tug’ilib
o’sgan  oila: ota-ona, aka-ukalar, qarindoshlari bevosita aloqador. 
Bizningcha,  bir  oila  a‘zolarining  Amir,  Yusuf,  Obid,  Olim,  Elbek  deb 
atalishida     badiiy-mantiqiy-ramziy     ma‘nolar     kuzatiladi.     ―Amir     Ollohning
amrini faqatgina toat-ibodatda, ro’za tutish, ehson qilish, chillada o’tirishda, xullas
islom   dinining   qonun-qoidalariga   qat‘iy   rioya   etishda   deb   biladi.   U   jamiyat   va
oilasidan   uziladi.     Shu     yo’lda     halok     bo’ladi.     Demakki,     Amir     ruhiy-ijtimoiy
muvozanatni   to’g’ri     ushlay     bilmadi.     Azaldan     Sharq     folklori     va     mumtoz
adabiyotida     mavjud   bo’lgan   diniy-mifologik   obraz   Yusuf   –   Ollohning   nazari
tushgan   ham   zohiran,   ham   ruhan   go’zal   yigit.   ―Muvozanat   asarining   bosh
qahramoni   ―Yusuf   deb   atalishida   ana   shu   ming   yillik   milliy,   diniy-mifologik,
mumtoz   an‘analarning   yuksak   badiiyestetik     idealini     ko’ramiz.     Inson     hayoti
mehnat     va     ilmni     o’rganish       bilan     toatibodatda     kechadi.     Shu     ma‘noda, uchinchi     o’g’ilning     ―Obid     deb     atalishidagi   tagma‘no   anglashiladi.   Romanda
olim va ilm ahlining  hayoti asos markazda turadi. 
Shu bois oiladagi to’rtinchi o’g’ilning ismi Olim deb atalishi ham tasodif emas. 
Xuddi     shuningdek,     o’zbek     eli,     xalqi     haqida     keng     planda     ijtimoiy-falsafiy
roman   yaratish     mohitiyatiga     ko’ra     kenja     o’g’ilning     ―Elbek     deb     atalishida
yana  bir tagma‘no kuzatiladi. 
Roman Yusufning bolalik davri voqealari: ota-bola suhbati bilan boshlanadi. 
Suhbatda   asosiy   mavzu   ham   bevosita   ―Olam   muvozanati   bilan   bog’lanadi.
Asarda   Muvonazat     so’zining     badiiy-falsafiy     ma‘no     qatlamlari;     ―Olam
muvozanati   (Olloh–yer     sayyorasi–inson);     ―jamiyat     va     shaxs     muvozanati,
―Ruhiy-ijtimoiy   muvozanat,     ―Ma‘naviy-moddiy     muvozanat,     ―do’stlik
muvozanati,     ―oila   muvozanati,   ―qon-qarindoshlik   muvozanati,   ―muhabbat
muvozanati kabi kattakichik  mavzular  doirasida  parodaksal  mulohazalar  fonida
kechadi.   Bu   roman janrini   ―paradokslardan   iborat   falsafiy   badiiy   nasr   deb
ta‘riflash  mumkin.
―Muvozanat  romani  ham  xilma-xil  paradokslarga  boy.  Bundan  tashqari,  asar
sahifalari  osha  hayotiy  tasvirlar, ruhiy holatlarga ishora  beruvchi  ramziy,  timsolli
shartli  badiiy  tasvirlarga  keng  o’rin  ajratilgan
  Masalan:     qor     bilan     qoplangan   yo’llarga     ilk     bor     iz     tashlab     so’qmoq     yo’l
ochgan   bola   Yusuf    –   kelajakda   yangi yo’llar, yangi  izlanishlar qilishga qodir
insonning ramziy obrazi. Bahaybat avtobus 
–    vakuum holatiga tushib qolgan ijtimoiy tuzum, avtobus tilimlab tashlagan yo’l, 
jamiyatning     insonga     yetkazgan     zulmi     va     zug’umlari     ramzi.     Avtobus     -
multfilmlardagi temirtan maxluq singari bola Yusuf qalbini larzaga soladi.
Muhammadjon  aka  –  obrazining  ham  real  asosi  bor.  Bu  Yozuvchining 
so’zamol,   gapga   usta   notiq   tog’asi.   Romanda   aks   ettirilgan   Muhammadjon
aka 
obrazi     ilm-fanning     qadrini     chuqur     anglagan;     ammo     jamiyatda     ―begona
odamga 
aylanib  qolgan  odam  obrazi.  U  yolg’iz  yashaydi.  Uning  sevgan  mashg’uloti
–
qushlariga  mehribonlik  qilish.  Muhammadjon  akaning  qushlar   bilan  bog’lanib
qolishi  muallif    bayonida  shunday  beriladi:  ―Aylanib-aylanib  axiyri  zo’rg’a
rayondagi ―qushlar maktabiga ishga kirdi. Har tugul, qamalgan odam mafkuraviy  ta‘sir  o’tkaza  olmaydigan  qushlar  bor  ekan...  
U   odamlar   orasidan   topmagan mehr va g’amxo’rlikni qushlardan topadi. Uning
do’stlari     –     odamlar   emas,   qushlar   bo’ladi.   Muhammadjon   aka   –   davri   o’tgan
odam   obrazi   hamdir.   U   o’zining   yolg’on   asosga     qurilgan     hayotini     tushunib
yetadi.  Shuning  uchun  ko’zi  ochiq  ketadi. 
Qushlarning     qafasdan     chiqarib     yuborilishi,     ramziy     ma‘noda     inson     erkiga
timsolli ishoralar  beradi.  Muhammadjon  aka  o’zi  sevgan  qushlarini  ozodlikka
qo’yib   yuborar     ekan:     ―Bu     yerda     bog’lar     ham     qolmadi,     tog’lar     ham.
Hammasini     yakson   qilib,   bag’rini   tilib,   paxtazorga   aylantirishdi   bular!..   Bor,
qushim, uch, endi, uch! 
Lekin,     bilib     qo’y,     oson     bo’lmaydi.     Oson     bo’lmaydi-yu,     baribir     ozodlikka
nima yetsin? Bor, bora qol, erkin havolarda uch endi, uch, uch, uch!..
.   Qahramonning   mazkur     monologida     chuqur     ijtimoiy     umuminsoniy,     ayni
paytda     milliy     dard     bor.   Qushlarning     ozodlikka     qo’yilishi,     ramziy     ma‘noda
o’zbek  xalqining  sovet 
mafkurasi tushovlaridan qutilishidir. Paxta plantatsiyasiga aylantirilgan mamlakat, 
bog’i   ham,   tog’i   ham   vayron   etilgan   yurt,   bu   –   O’zbekiston   edi.   Muhammadjon
aka 
Yusufning     umr     yo’lini,     e‘tiqod-a‘molini     qat‘iy     belgilab     olishga     yordam
bergan, 
o’z shaxsiy yo’lini topishga shamchiroq bo’lgan odam obrazidir.
Yusufning  bolaligidan  xayollarini  o’g’irlagan  afsonaviy  tog’  –  Ulug’tog’ 
ham ramziy simvolik obraz. Ulug’tog’ – o’z nomi bilan millatning yuksak orzulari,
ideallari,  milliy  mustaqillik  kabi  ijtimoiy  ramzlar  ifodasi.  Yusufning  ko’zlari 
qadalgan Ulug’tog’ – uning optimal kayfiyati ramzi. 
Qiyshayib  qolgan,  tirgak  bilan  tutib  turilgan  eski  devorning  qulashi  –  eski 
dunyoqarashning     (sho’ro     mafkurasining)     kuni     bitganiga     ramziy     ishoralar
beradi. 
Ikkinchi yana bir tagma‘no, eski devorning qulab tushishi qizil imperiyaning umri 
tugaganiga   ramziy ishora qiladi. Sodiq   –   Yusufning bolalikdagi sinfdosh do’sti.
U 
qaysi  tuzum,  qaysi  kunning  a‘lo  ekanligini  tushuna  olmay  garang  yurgan 
arosatdagi  odam  obrazidir.  U  ―Mustaqil  jamiyat  afzal  demoqchi  bo’lsa,  qashshoqlik,  moddiy  qiyinchilik  uning  suyak-suyagidan  o’tib  ketgan.  Shuning 
uchun har holda bir navi bo’lsa-da, kuni bir maromda  kechib turgan kechagi kunni
(Sho’ro davri) ―yaxshiroq edi, degan xayollarga boradi. Fikrlarini oydinlashtirib 
olmoq   uchun   Yusufni   so’roqqa   tutadi.   Yusuf     esa   fikrda   yakdil,   u   chin   dildan
millat 
mustaqilligini, milliy ozodlikni o’zining shaxsiy oilaviy baxtidan, xotirjamligidan 
ham  ustun  qo’yadi.  Shu  ma‘noda  Yusuf  obrazi  –  millatparvar,  vatanparvar, 
ko’tarinki ruhiyatga ega optimist inson. 
Romanda  eng  tragik,  ta‘sirchan  obraz  –  Amir.  U  mutasavvuf  odam  obrazi 
bo’lib, ehtimolki, u XXI asr kishisini do’zax azobi va qiyomatdan ogoh etadi. U 
bugungi     kun     kishisining     naqadar     ma‘naviy-ruhiy     najotga     muhtoj     ekanini
chuqur 
anglaydi. Anglagani, bilgani uchun ham jamiyat bilan kelisha olmaydi. Romanda 
Amirning   hayoti   fojeaviy   yakun   (qahramon   aqldan   ozadi)   topgan   bo’lsa-da,
bu   obraz     yelkasiga   katta   badiiy-estetik   yuk   ortilgan.   Amir   ruhi   va   tani   sog’
bo’lishiga 
qaramasdan,  jinnixonaga  tashlanadi.  Bu  sahna  menga  beixtiyor  E.A‘zamning 
―Navoiyni  o’qigan  bolalar  hikoyasi  qahramoni  Janob  Janob  tushib  qolgan 
vaziyatni  eslatdi.  Amir  sog’lom  bo’la  turib,  o’zini  jinnilikka  solishga  majbur 
bo’ladi. Jinnilar qo’lida pati yulib tashlangan musicha holatida ramziy ma‘noda u 
o’zini ko’radi.  Yozuvchi  jinnixonadagi bemorlar aslida, davlat va jamiyatni aldab,
ko’zbo’yamachilik  qilib,  shu  erda  yotib,  o’zlarining    jinoyatlarini  yengillatish 
uchun  yotganlarni  ham  tanqid  ostiga  oladi.  Umuman,  romanda  jiddiy  ijtimoiy
muammolar:     aldov,   ko’zbo’yamachilik,     qashshoqlik,     inson     va     inson
mehnatining 
qadrsizlanishi,     ayniqsa     ziyoli     ahlining     jamiyatda     qadrsizlanishi       kabilar
ko’rsatib berilgan. 
Amir obrazining prototipi Yozuvchining akasi – Oybek Hamdamovdir. Zero, 
adib     asarda     Oybek     Hamdamovning     qalandarona     va     tasavvufona     ruhda
yozilgan   uch   she‘ridan   foydalangan.   Roman   qahramoni   Amir   hayotda   o’z
sevgisiga erisha olmagan.   Qolaversa,    jismoniy   va   ruhiy-aqliy   kuchini    to’g’ri
yo’naltira   olmagan shaxsdir.   Amir   obraziga   tegishli   syujetni   Yozuvchi   akasi Oybek     Hamdamovning   hayotidan   oladi.   Ammo   hayotiy   haqiqat   bilan   badiiy
haqiqat   o’rtasida   farqlar   bor,   albatta.     Adib     real     voqelikni     badiiy     haqiqatga
aylantirish  jarayonida  anchagina o’zgartirishlar,  to’qimalar  qiladi.  Ya‘ni  Oybek
Hamdamovning     kasalmand     ayoli   hayotda   o’z   joniga   qasd   qilmaydi.   Biroq   adib
asarda   Gulshodani   o’limga   mahkum   etadi.   Ammo   hayotda   ularning   qismati
boshqacharoq   kechgan.   Hayotda   Ami   rning   prototipi     Oybek     Hamdamov–o’z
hayotiga     qasd     qiladi.     Yozuvchi     hayotiy   voqealarni   biroz   o’zgartirib,   badiiy
haqiqat o’laroq kitobxonga taqdim etadi. 
Asarda  Amirni  nohaq  jazolagan  cho’pon  ota  uning  qarg’ishiga  uchraydi. 
Uning    navqiron   ikki    o’g’li    Amir     qarg’aganidek,     ―ikki    ko’zi    suvga     to’lib
selda oqib   ketadi.   Bu   badiiy   yechim   ming       yillik     xalqona       inonch-e‘tiqod
―qarg’ish   olish   bilan   bevosita   bog’liq.   Romandagi   epizodik   obrazlardan   biri     –
Ergash aka. 
Aslida     u     ziyoli     shaxs     bo’lgan,     ammo     moddiy     qiyinchiliklar,     oiladagi
notinchlik sabab   ichkilikka   berilib,   xarob   ahvolga   kelgan.   U.Hamdam   roman
ichida     Yusufkabi   ziyolilar   qismatini   keng   planda   ochish   maqsadida   Ergash   aka
qismatini ham 
qistirma  epizodik  voqea  sifatida  asarga  olib  kiradi.  Yusuf  ziyoli  qatlamidan 
bo’lgan Ergash hayotini kuzata turib, ana shunday abgor ahvolga tushib qolmaslik 
uchun  ham  aqlini  ishga  soladi,  ruhiy-ijtimoiy  ahvolini  birdek  ushlab  turishga 
harakat qiladi. ―Ergash aka qismati romanda ―hikoya ichida hikoya qilish badiiy
vositasi o’laroq zohir bo’lgan. 
Asarda  ommaviy  kulgi  sahnalari  vodiylik  kishilarga  xos  latifago’ylik, 
askiyabozlik  singari  xalq  badiiy  san‘ati  orqali  ochib  beriladi.  Binobarin,  bu 
―Abdurahmon aka va Abdug’afur buva haqidagi xalq hangomalarini illyustratsiya
qilish orqali ommaviy kulgi hosil qilinishida ko’rinadi. Xalq latifalariga xos yumor
va  satira  elementlari  bilyardxonadagi  qishloqdoshlar  Rashid,  Erkin  aka 
(bilyardxona  egasi),  Esonali  vag’vag’  xatti-harakatlari,  gap-so’zlarida  yanada 
yorqin  ifodalanadi.  Qahramon  ismiga  ―vag’vag’  laqabining  tirkalishi  esa 
qahramonni yanada xalqchil qilgan. 
Roman  qahramonlarining  qay  biri  ma‘naviy  ehtiyojga  (Zahro)  tashna 
bo’lsa, yana boshqasi moddiy ehtiyojga muhtoj (Yusuf  va uning qishloqdoshlari).  Asarda     har     ikki     holat     ham     insonning     ulkan     fojiasi     sifatida     badiiy     talqin
etiladi. 
O’zbekning  yangi  ―Mirzakarimboylari  topgan  davlatini  qayerga  va  qanday 
sarflashini bilolmayotganlari  Yozuvchining ziyrak nigohi bilan  yengilgina kinoya
qilinadi.     Xususan,     bu     Mirazimning     fransuz     aktrisasini     qanchadan-qancha
pullar 
sarflab Toshkentga olib kelish lavhalari bilan bog’liq. Ammo  sohibjamol fransuz 
Matilda  Sorel  ham  tantiboyvachchaning  ikki  kun  o’tar-o’tmas  badiga  uradi. 
Yozuvchi ayyorona, bilinar-bilinmas kinoya va istehzo bilan o’zbekning qo’li uzun
yangi ―boylarini mana shu tarzda peshanasiga chertib qo’yadi. Uch do’st – Yusuf,
Said,  Mirazim  roman  finishida  uch  xil  holatda  qoladi.  Yusuf  –  oilasi,  ishi,
qonqarindoshlari,   eng   muhimi   ruhoniyatida   anchagina   yo’qotishlar   qilgan   esa-da,
yana 
qayta  kurashga  chog’lanadi.  Said  esa  bor-budidan  ayrilib,  ayyor  xotini 
Manzuraning     izmida     qoladi.     Endi     uning     ixtiyori     o’zida     emas,     o’zganing
qo’lida. 
Mirazim     ham     sahroga     tashlangandek,     yolg’izlik     girdobiga     otiladi.     Uch
do’stning uch   xil   qismati,   uch   xil   dunyoqarashi   haqida   zamonaviy   mavzuda
roman 
yaratilgan.
Romanda tizimli ravishda ramziy timsollarga ishoralar kuzatiladi. Xususan, 
soyada     qolgan     tok     tanasining     qayrilishi,     bu     jarayonda     tokning     qarsillab
yorilishi   manzarasi   ham   matndagi   yashirin   ma‘nolardan   so’zlaydi.     Mustamlaka
sharotidagi vatanning ozodlikka chiqishi, uning mustaqil odimi, yashab keta olish
yoki yashab 
keta  olmasligi  haqida  gap-so’zlar  soyada  qolgan  tok  –  dunyoga  tanilmay 
qolayotgan  O’zbekiston  va  O’zbeklar,  tanasi  qayrilishida  qarsillab  yorilishi  –
qiyinchiliklar  mashaqqati,  tokning  quyoshga  qaratib  qo’yilishi  –  O’zbekning 
dunyoga  chiqishi  haqidagi  ramzlardan  hikoyat  etadi.  Tosh  –  ramzi  qahramon 
ruhiyatida  alamzadalik, odamlarga nisbatan  kuchli nafrat ramzi  o’laroq namoyon 
bo’ladi. 
―Muvozanat    jami bir yuz o’n qismdan iborat bo’lib, unda oltmishga yaqin  faol  va  nofaol  bo’lgan  qahramonlar  ishtirok  etadi.  Roman  uslubida  ko’proq 
ijtimoiy-falsafiy  mazmun  yetakchilik  qilsa-da,  voqealar  maishiy  fonda  olib 
boriladi.  Adib  ba‘zi  o’rinlarda  ko’pso’zlilikka  beriladi.  Jumladan,  romandagi 
sakson  yetti, to’qson to’rtinchi qismlar tushirilib qoldirilganida ham matnga hech 
qanday  putur  yetmaydi.  Ba‘zan  roman  tilida  siyosiy-publitsistik  ruh  kuchayib 
ketadi.  Vaholanki,  badiiy  asar  badiiyligicha  qolishi  kerak.  Ammo  asarning 
mazmun     nuqtayi     nazaridan     ijtimoiy-falsafiy     roman     turi     ekanligini     hisobga
olsak, bunday yo’l o’zini oqlaydi. 
Roman  yechimi  qahramonning  “Turishi  kerak  edi!  Turishi  kerak...  Tur... 
degan  ichki  da‘vati  bilan  yakunlanar  ekan,  Yusufning  irodali  shaxsligidan, 
kurashuvchanligidan,  yengilmasligidan  dalolat  beradi.  Romanda  qahramon 
ruhiyatiga  xos  ichki  rag’batlantiruvchi  kuch  kitobxonni  qoniqtiradi.  Beixtiyor 
kitobxon  ruhiyatida  ham  qahramon  hayotida  va  atrofida  nimalar  yuz  bergan 
bo’lmasin, uni turishga, yana kurashib yashashga da‘vat kayfiyati, chaqirig’i paydo
bo’ladi. Amirning qish kunida yalangoyoq, ich kiyimda xoxolab kulib, avtobusni 
tepishi  esa  ―o’tish  davri  qurbonining  adolatsiz  ijtimoiy  tuzumga  isyoni  kabi 
taassurot  uyg’otadi.  Garchi  bu  tentak  odamning  achinarli  qilig’i  bo’lsa  ham. 
Asarda   tig’iz   dramatizm,   tragizm   bilan   birga   xalqona   yumor   (askiya,   latifa
janri 
elementlari)  omuxta  ifodalangan.  Iztirob  oldida  kulgi,  dard  yonida  quvonch, 
baxtsizlik   qarshisida    ulkan   masrurlik   kabi   qarshilantirish   tasvirlari   beixtiyor
xalq og’zaki ijodiga xos hayotbaxsh tasvirlarni yodga soladi. 
Yozuvchining badiiy-estetik ideali kitobxonni to’lqinlantiradi. Adibning har 
bir  o’zbekni  to’kin,  baxtli  mehnat  va  oila  qo’ynida  ko’rish  istagi  romanning
ilk   sahifasidan   so’nggi   nuqtasigacha   aks   etgan.   Mana   shu     ezgu   istak   romanning
butun 
badiiyatini, Yozuvchi dunyoqarashini o’zida to’la ma‘noda aks ettirgan. 
Xulosa  shuki,  Ulug’bek  Hamdamning  ―Muvozanat  romani  nafaqat  adib 
ijodida,   qolaversa,     istiqlol     davri   o’zbek   adabiyotining   eng   sara   durdonalaridan
biri 
bo’lib  qoladi.  Chunki,  adib  bu  davr  mashaqqatlarini  bir  roman  doirasida  turli rakurslarda  turib,  mahorat  bilan  (xususan,  psixologik  ramzlar,  ramziy  ishorali 
detallar vositasida) aks ettirgan.
San‘at  asari  markazida  hamisha  badiiyat  turadi.  Mazmun-shakl  mohiyati 
san‘at va adabiyotda badiiyat ehtiyojidan kelib chiqadi. Emotsional bo’yoqdorlik 
estetik  munosabat  orqali  namoyon  bo’ladi.  Tasvir   va  ma‘nodagi  ko’chish 
voqelikka  ijodiy  yondashuv  samarasidir.  Binobarin,  badiiy  mushohada  asosini 
muallif nuqtai nazari va munosabat xarakteri belgilaydi. Demak, hissiy ehtiyojdan 
ibtido     olgan     estetik     idrok     voqelikning     yangilanib,     yanada     boyishidir.     Bu
estetik idrok muayyan tartibot va bog’lanishda yuzaga chiqadi. 
U.Hamdamning  romani  uchun  tanlangan  mavzu,  uslub  va  mazmun 
munosabatlari   ―tahlil   zalvorini   oshirish,   talqin   ta‘sirini   ta‘minlashda   muhim
rol   o’ynaydi.     Roman     qahramoni     Yusuf     shaxsiyatidagi     falsafiy-ijtimoiy
mohiyatni 
namoyon     etishda     asardagi     badiiy     komponentlar     munosabati     muhim     o’rin
tutadi. 
Adib  uning  ruhiy-ijtimoiy  maqsadlarini  ochishda  dramatizmni  keskinlashtirish 
yo’lidan     boradi.     Epik     maydon     kengayishi       asar     strukturasini
murakkablashtiradi. 
Epik  qatlam  syujet  qismlaridagi  shartlilikni    teranlashtirib,  tasvirdagi 
yaxlitlashuvni   yuzaga   keltiradi.   Tasvir   o’zida   talqinni   ham   jo   etgan   holda
ijtimoiypsixologik manzaralar ichiga olib kiradi. 
Bu  asar  kompozitsiyasidagi  o’ziga  xoslikni  etarlicha  anglamagan  kitobxon 
uchungina     shunday     tuyulishi     mumkin.     Asardagi     ijtimoiy-falsafiy     talqin
usulining 
qurilish  jihati  shundaki,  ruhiy  kechinma  tasviri  bot-bot  uzilib  tursa-da,  badiiy 
komponentlar  qatlamining  ishga  tushishi  natijasida  ular  yana  mantiqan  tiklana
boradi. Bu hol davr voqeligi va qahramon psixologiyasi to’qnashuviga yo’l ochib, 
kitobxon  tasavvurlarini  kengaytiradi.  Rivoya    qahramon  ruhiy  olamiga  olib 
kirishdan  tashqari  ijtimoiy  mohiyat  ―pardalarini  ko’taradi.  Tasvirda  ruhoniyat
butunligida   ko’rinayotgan   keskin  evrilishlar  (ma‘naviy  tanazzul  sabablari,  e‘tiqoddagi     ―sinishlar,     milliy     o’zlikni     anglash,     shaxs     kamoloti,     inson
irodasiga 
ishonch,  milliy  ma‘naviyat  ifodasiga  e‘tiqod)  kompozitsiyaga  aloqador 
komponentlarni     umumlashmalar     sari     yo’naltiradi.     SHu     tarzda,     asardagi
falsafiy-
38
publitsistik  ko’lam  jamiyat,  odam,  tabiat  uchligida  birlashib,  romanning 
kompozitsion yaxlitligini yuzaga chiqaradi.
Anglashiladiki,  roman  kompozitsiyasi   komponentlarni  uyushtirib,  tasvir 
predmeti     va     ifoda     usullarini     shakllantiruvchi     estetik     markaz     muallifning
badiiy 
tafakkuridir.  Binobarin,  mavzu,  shakl  va  uslub  nisbati  uyushib,  kompozitsion 
yaxlitlik  ta‘minlanishi  estetik  idrokka  bog’liqdir.  Bunda  badiiy  tafakkurning 
makon  va  zamon  sarhadlarini  kengaytirishdagi  o’rnini,  shakl  strukturasining 
mazmun     va     g’oya     atributlariga     ta‘sirining     ifoda     yo’sini     tarkibida     tasvir-
talqintahlil-tadqiq     xususiyatlari     uyg’unlashuvida     kompozitsiyaning     rolini
ochishga 
diqqat  qaratildi.  Badiiy  yaxlitlikni  yuzaga  chiqaruvchi  struktural  modifikatsiya
badiiy an‘ana va yangicha ijodiy izlanishlar  mushtarakligida izohlandi. Bu roman 
strukturasini majoziy-falsafiy talqin belgilashi aniqlandi. 
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida jamiyat ruhi va asar yaratilgan davr 
muammolari  kompozitsion  jihatdan  Yusuf  shaxsiyatida  markazlashtiriladi. 
Yozuvchi  davr  o’zgarishlarini  dunyoqarashdan  hayotiy  ziddiyatlarga,  ijtimoiy 
muammolardan ruhiy evrilishlarga qarata siljitar ekan, ularni asosan yagona nuqta 
–     inson   qalbida   fokuslashtiradi.     Yusuf         bamisoli   personajlararo   badiiy
katalizator. 
U  muallifning   g’oyaviy-estetik  niyatini  yaxlitlashtirib,  kompozitsiya 
komponentlarini bir-biriga ulovchi universal obrazdir. Ushbu romandagi Mirazim 
Said,  Amir  kabi  obrazlar  mohiyati,  ularning  roman  kompozitsion  yaxlitligini 
ta‘minlashdagi     roli     tahlil     etildi.     O’rni     bilan     Amir     obra   ziga     munosabat
bildirgan  U.Normatov,  D.Quronov,  S.Sodiq,  J.Eshonqul,  I.YOqubov  kabi  olimlar  bilan 
bahs-munozaraga kirishildi. 
Roman  qahramonlari  Yusuf,  Amir  ruhiyatidagi  iztirobli  holatlarni   dastlab 
murosaviy     yo’sinda     hal     etishga     kirishadi.     Muallif     qahramonlardagi
kechinmaiztiroblarga   hamdardlik   pozitsiyasida   turganligi   ko’rinadi.   Lekin
qahramon tasviri 
ham, hissiyotlar tahlili ham shunchaki bir chekkadan bayonni emas, muayyan tizim
va tartibdagi qurilishni talab etadi. Ayniqsa romandek epik janrda badiiy yaxlitlik 
va  kompozitsiya  tushunchalari  bir  qarashda   vazifa  nuqtai  nazaridan  o’zaro 
tengdek.  Lekin,  aslida,  unday  emas.  Badiiy  asar  kompozitsiyasi  shakl  hosil 
39
qiluvchi     unsur     bo’lish     bilan     bir     qatorda,     Yozuvchi     niyatini     ro’yobga
chiqarish, 
barcha  qism  va  vositalarni  garmonik  uyushtiruvchi  struktura,  mazmunning 
namoyon bo’lish shakli hamda yashash tarzidir. Demak, romaniy tafakkur tizimida
o’ziga  mos  badiiy  mushohada  yaxlitligini  taqozo  etadi.  Badiiy  kompozitsiya 
Yozuvchi  konsepsiyasining  namoyon  bo’lish  tarzini  markazlashtiradi.  Bunday 
belgi-xususiyatlariga ko’ra istiqlol davri romanchiligi XX asr o’zbek romanchiligi 
poetikasi tarixida o’ziga xos o’rin tutadi. 
Real voqelik inson fikri va ko’ngliga uzluksiz ta‘sir etadi. Shu bois inson aniq 
ruhiy     holat     va     vaziyatlarda     o’zgarib     turadi.     Inson     ruhiyatida     shakllangan
ta‘sir   tizimi     qahramon     psixologiyasini     anglash,     xarakter     ichki     olamidagi
ma‘naviy jihatlar  omilini  aniqlashga  imkon  beradi.  Badiiy  xarakter  turfa  ruhiy
holat   kechinmalar     tasviridagi     nisbatga     asoslangani     bois     qahramon     ruhiy-
psixologik   tadrijini     belgilash     va     mantiqiy     asoslash     qahramon     obrazini
yaratishning  muhim mezoni sanaladi. 
Roman  qahramon  tasvirida  zamon  va  makon  kengligi,  ulardagi  almashinuv 
jarayonlaridan tashqari ruhiy-falsafiy tahlil chuqurligini ham talab qiladi. Bu esa, 
o’z navbatida, kompozitsiyaning o’ziga xos qurilishisiz, kompozitsion yaxlitliksiz 
amalga oshuvi mumkin emas. Kompozitsiyadagi muvaffaqiyat bu masalada asarga 
dadil  yangiliklarni  olib  kirish  qatorida,  o’zbek  va  jahon  nasri  an‘analarining  o’zlashtirilishi     bilan     ham     bog’liqdir.     U.Hamdam     xarakter     yaratishda
ijtimoiyruhiy-ma‘naviy     mohiyatga     diqqat     qaratadi.     O’sha     uchlikning     milliy
an‘analardan 
oziqlanishi ijodiy yaxlitlikni ta‘minlashga jiddiy ta‘sir ko’rsatadi. Demak, shak liy 
mundarijadagi   o’ziga   xoslik   kompozitsion   yaxlitlikkka   putur   etkazmaydi,
aksincha, 
turli    badiiy   komponentlar   ishtirokida   ana   shu   yaxlitlikning   jonli   harakatiga
yo’l   ochadi.  Yozuvchi     dastavval  Yusufni   tevarak-atrofidagilarga  shunchaki  baho
berish fonida   ochsa,   keyinchalik   uni   o’z   ruhiy   dunyosiga   munosabat   fonida
ham   ocha boradi. Binobarin, qahramon qalbida o’ziga xos ―ruhiy portlash sodir
bo’ladi.   Bu   esa     qahramonga     o’zining     asl     mohiyatini     idrok     etish     imkonini
beradi. 
Qahramonning o’z ruhiyat dunyosi bilan to’qnashuvi esa o’ziga xos kompozitsion 
qurilish vositasida amalga oshiriladi. Demak, bunday holatlarda kompozitsiya asar 
shakli va mazmunigagina emas, uning g’oyasiga ham ta‘sir o’tkazadi.
Asardagi  Yozuvchi  tomonidan  tanlangan  epizodik  lavhalar,  tafsilot  va 
shtrixlardagi  mazmun  va  g’oya  qahramonlar  fitrati  va  harakatida   jonlanib, 
muayyan estetik qiymat kasb etadi. Romanda tasvirlangan hodisalarning bir necha 
o’lchamda  harakatlanishini  ta‘minlashda  asarga  tanlangan  badiiy 
komponentlarning o’zaro munosabatda joylashtirilishi kompozitsiyada muhim rol 
o’ynaydi. Chunki  yozuvchining asar zaminiga yashirgan asosiy maqsadlaridan biri
–     jamiyatdagi     norasoliklar,     inson     ruhiyatidagi     nobopliklar     ustidan     kulib,
xulosa 
chiqarishdir.     Adib       qahramon     tarixi     va     jamiyat     umumiy     manzaralarini
muayyan 
tizimga    jipslashtira   oladi.   Natijada,     qahramon   ruhiyati,    xususiyati,     umuman
davr 
mohiyati bilan tutashib ketadi. Demak, romanda zohiran uzuq-yuluqday ko’ringan 
sertarmoqlilik,  aslida,  ijtimoiy  hayot  tasviri  bilan  bog’liq  yagona   g’oyaning 
shoxobchalaridir.  Bu  uzviylikni,  badiiy  yaxlitlikni  ta‘minlagan  etakchi  badiiy 
komponent esa kompozitsiyadir. Anglashiladiki, mazmun maydoni va shakl tadriji 
kompozitsiyada  integrallashadi.  Chunki  ijodiy  mohiyat  belgidan  timsolga,  obrazdan ma‘noga o’tib, barcha komponentlarni butunlik sari yo’naltiradi. 
U.Hamdam  uslubi  roman  kompozitsiyasining   ijtimoiy-badiiy  asoslarini 
o’rganish yo’nalishida tadqiq etildi. Roman kompozitsiyasining badiiy yaxlitlikda 
tutgan  o’rni  turli  rakurslarda:  tizim  shak lida,  material  joylashishi  va  qurilishi
jihatidan,  shuningdek,  tugun,  syujet,  fabula,  epilog,  prolog,  echim  kabi  badiiy
komponentlarning  matndagi  mohiyati  o’zaro  vazifadoshlik  nuqtai  nazaridan 
kuzatildi.     Davr     ruhiyatini     aks     ettirgan     U.Hamdamning     ―Muvozanat
romanining   tasavvur-tafsilot-tushuncha-ifoda     kabi     jarayonlardagi     evrilishi
tahlilga  tortildi. 
Zotan,   romanda   adibning   lirik   chekinishlarga   boy   uslubi,   falsafiy   teranligi
milliydiniy     yo’nalishdagi     ma‘no     tovlanishlari     bilan     ajralib     turadi.     Adib
konsepsiya si 
bilan  mustahkam  aloqador  uslub  hayotiy  ziddiyatlarning  ijtimoiy-ruhiy 
teranliklarini  yoritishga  intilishga  moyilligidan,  shu  maqsadda,  ruhiy  tahlil 
vositalari     ranginligini     mo’l     ishga     solishdan     kelib     chiqadi.     SHu     ma‘noda,
muallif   falsafasi,     asarda     aksar     hollarda,     ijodning     teng     huquqli     sub‘ekti
darajasiga 
ko’tariladi. 
Badiiyat muayyan davrning ijtimoiy-ruhiy mohiyati bilan mustahkam aloqada 
bo’ladi.  Chunki  ijodiy  niyatning  badiiyatga  aylanajak  falsafiy-umumlashma 
qatlami  yozuvchi  tafakkurini  zamon  va  muhit  bilan  bog’lab  turadi.  Binobarin,
adabiy tafakkur miqyoslaridagi muntazam o’zgaruvchanlik g’oya va maqsaddagi 
semantik   vazifadoshlikni   saqlab   qolishning   o’ziga   xos   garovidir.   Asardagi
voqealar 
va qahramonlarning harakatdan holatga, holatdan harakatga muntazam o’tib turish 
zarurati  o’rni  bilan  ruhiy-tahlil  zaruratini  inkor  etmaydi,  balki  taqozo  qiladi.
Bu esa,    o’rni-o’rni   bilan,   yozuvchi    mahorati   tufayli    tasvir    shartliligini   ham
ta‘min etadi.  Demak,  badiiy  uslub  ham  shakliy  mundarija,  ham  kompozitson
maydon,   ham     estetik-g’oyaviy     maqsadni     uyg’unlashtiradigan     –
umumlashtiradigan  adabiy kategoriyadir. 
Adabiy asarning kompozitsion yaxlitligi ifoda shaklining o’zaro bog’lanishli 
taraqqiyotida  maromiga  eta  boradi.  Asarning  badiiy  komponentlariaro  munosabatdagi     muvozanat     uslubiy     yaxlitlikdan   tashqari,   kompozitsion
butunlikni   ham     ta‘minlaydigan     muhim     adabiy     atribut     hisoblanadi.
U.Hamdamning 
―Muvozanat     asari     shu     nuqtai     nazardan     kuzatilsa,     romanning       badiiy
to’qimalari 
falsafiy mushohadaning epik tasvir markaziga intilishidan oziqlanishi ayon bo’ladi.
Adib  poetik  uyg’unlikni  saqlashda  oddiy  nutqiy  bog’lamalar,  dialogik  va 
monologik   lavhalardan   tashqari,   ba‘zan   bayon   usuli   o’rnida   qahramonlararo
bahsmunozaradan   va   qahramonning   o’zini-o’zi   ruhiy   tahlil   etish   usullaridan
unumli 
foydalangan. 
Muallif  ichki  nutq,  xatti-harakat,  turli  situatsiyalar,  badiiy  shtrixlar,  hayotiy 
tafsilotlarni     asosiy     maqsad     tomon     yo’naltiradi.     Ayni     paytda,     voqea   -
hodisalarga 
turli     rakurslardan     yondashadiki,     bu     polifonik     mazmundorlikni     ham     ta‘min
laydi. 
Xarakter  mantig’i  va  qahramon  ruhiyatini  yoritish  orqali  ijtimoiy-badiiy 
umumlashmalarni  ifodalashda  epik  makon  kategoriyasi  talablariga  tayanib  ish 
ko’radi.  Tasvir  o’q  ildizini  ob‘ektiv  voqelikning  sub‘ektga,  ya‘ni  zamon 
evrilishlarini  o’zida  aks  ettirayotgan  shaxs  tafakkuri  va  qalbini  ko’rsatishga 
42
qaratadi.  Ushbu  faslda  romandagi  qahramon  tabiatini  belgilab,  davr  ruhiyatini
uyushtirib turuvchi estetik markazning kompozitsiya masalasiga kelib tutashuvchi 
semantik-struktural qurilishini o’rganishga alohida e‘tibor berildi. 
Ishda,  shuningdek,  Yusuf-Amir,  Yusuf-Mirazim,  Yusuf-Said  munosabatlari 
va   muloqotlari     Yusufning   ichki   monologlarini   tahlil   etish   orqali   ko’rsatildi.
Savoljavob,     monolog,     muhokama,     xayoliy-illyuziv     munozara,     dialog
ko’rinishlarining 
o’ziga  xos  vazifaviy  xususiyatlari,  ularning  mantiqiy-mazmuniy  asoslanishi, 
shuningdek, psixoanalitik teranligi masalalari tahlil etildi. ―Muvozanat romanida 
ko’p  qatlamli  muallif  va  qahramon  nutqlari,  dialogik  tafakkur  asarning  kompozitsion     nuqtai     nazardan     ijtimoiy-siyosiy,     ma‘naviy-ruhiy     va
madaniyma‘rifiy   uyg’unligini   hamda   badiiy   butunligini   maydonga   keltirishda
muhim  rol o’ynagan. 
―Muvozanat  romanida  goh  xarakterda  qayta  jonlangan  voqelik,  goh  ruhiy 
kechinmaning  tabiiy  oqimi  tasvirlari  o’rin  almashib  turadi.  Majoziy  talqinga 
alohida e‘tibor beriladi. Bu hol romanning o’ziga xos strukturaviy tizim shaklida 
namoyon  bo’lishini  ta‘minlaydi.  Muallif  kompozitsiya  komponentlaridagi 
vazifadoshlik masalasiga batafsil e‘tibor berishdan ongli ravishda chekinib, rivoya 
chegaralarini     erkin     ravishda     kengaytiradi.     Adib     goh     folklor     an‘analariga
tayansa, 
goh     yangicha     modern     tajribalarga     mayl     bildiradi.     Bu     izlanishlardagi     ifoda
tarzi 
maqsad  va  muammolarning  tarixiy  qamrovni  birmuncha  kengaytirish 
imkoniyatlarini yaratadi. 
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida ruhiy tahlilga moyillik ustuvor. Adib 
qahramon  ma‘naviy  dunyosi,  o’y-fikrlari,  zamonning  dolzarb  ijtimoiy 
muammolarini  analitik  munosabat  orqali  falsafiy  badiiy  mushohadakorlikning 
yangi-yangi imkoniyatlarini topishga erishgan. Badiiy asarda ba‘zan, muallif ovozi
bilan     ayrim     qahramonlarning     ichki     ruhiy     dunyosi     va     tovushi     maksimal
darajada 
bir-biriga  yaqinlashgandek  bo’ladi.  Binobarin,  U.Hamdam  aksar  hollarda,  o’z 
nuqtai  nazarini  qahramon  intellekti  tabiatiga  singdirib  yuboradi.  Ta‘kidlash 
o’rinliki,   hozirgi   o’zbek   nasrida   tarixiylik   va   zamonaviylik   unsurlari   o’zaro
faol 
munosabatga kirishmoqda. Shu ma‘noda, yaratilayotgan romanlarimizda majoziy-
43
ramziy  tahlil,  timsoliy  ifoda  va  hayotiy  aqida  sintezini  namoyon  etishd a 
kompozitsiyadagi     yangi-yangi     izlanishlar,     bu     masalada     badiiy     yaxlitlikka
erishuv 
muhim  rol  o’ynamoqda.  Bu  hol  zamonaviy  o’zbek  romanchiligida  shakliy 
mundarijaviy va kompozitsion izlanish uyg’unligi, umuman, hayotni badiiy idrok  etish tamoyilidagi muhim qirralardan biriga aylanayotganligini ko’rsatadi. 
Insonni  anglash  imkoniyatlarini  kengaytirish,  uning  ruhiyati  haqidagi 
tasavvurlarni  boyitish  bilan  bog’liq  ushbu  jarayon  zamonaviy  o’zbek 
romanchiligini  ham  chetlab  o’tmadi.  Shuningdek,  yaqin  o’tmish  jamiyatining 
inqirozi sabablarini anglagan o’zbek adiblari yaratgan romanlarda jamiyat va inson
munosabatlariga   nisbatan   norozilik   ruhi   yorqin   namoyon   bo’ldi.   Bu   esa
ijtimoiytanqidiy     pafosning     o’tkirlashuvi:     ijtimoiy     adolatsizlik,     shaxsning
toptalishi, 
shovinizm,     inson     erkining     bo’g’ilishi,     ma‘naviy     inqirozning     kuchayish
sabablari 
kabi  masalalarga  diqqat  qaratishning  ortishiga  olib  keldi.  Muhimi  shundaki, 
ekspressionizm  adabiy-madaniy  an‘analardan  butkul  uzilgan  hodisa  emas. 
Yangilangan obrazlar va ifoda tarzi inson tafakkuri va ko’nglida kechayotgan, davr
ruhiga     monand     nidolarni     aks     ettirdi.     Muallif     qalb,     uning     ichki     ―meni
ifodasini  ob‘ektiv    voqelikdan   ustuvorroq    deb    bildi.    Buning    natijasi    o’laroq,
ifodalash 
tasvirlashdan,  intuitsiya  mantiqdan  ustun  sanala  boshlandi.  Abstraksiyalash, 
majoziy obrazlar yaratish, ramziylik, fantastika, groteskning roli ortdi. Zamonaviy 
romanlarda murakkab hayotiy muammolardan ko’ra u tug’dirgan taassurot, iztirob,
alamlar o’z ifodasini topdi. 
Darhaqiqat,  romanchilik,  xususan  o’zbek  romanchiligi  ham  tinimsiz 
yangilanib  turadigan  tizim.  Janr  tabiatida  kuzatiluvchi  evrilishlar,  eng  avvalo, 
mohiyatan shaklda namoyon bo’ladi va uslubda yaxlitlashadi. Mazmun, shakl va 
uslub  mushtarakligida  namoyon  bo’ladigan  o’zgarish  asosan,  badiiy  tartibot, 
tuzilish va qurilishda zuhur topadi. Asar strukturasi ifodasidagi hayotga yaqinlik, 
undagi  mustaqillik  bilan  ko’povozlilik  garmoniyasi  tasvir  ruhiyatining  o’zaro 
qorishiq   holatini     talab   etuvchi   talqin   polifoniyasini   maydonga   keltiradi.   Bu
esa, 
o’z  navbatida,  tasavvur  miqyoslari  kengayishi,  mushohada  ko’pqirraligini 
shakllantiradi. Ohang hamda ong uyg’unligi nutqdan tafakkurga, undan tasavvurga
ko’chadi.  Ko’povozlilik  tasavvur  va  tasvir  yaxlitligi  zamirida  voqe  bo’ladi.  Ongning ma‘naviy daxlsizligi badiiy tafakkur yo’nalishlariga yo’l ochadi. Bu ko’p 
hollarda nutq darajalanishini ham keltirib chiqaradi. 
Ko’rinadiki,  polifonik  kompozitsion  tizim  badiiy  yaxlitlikni  ta‘minlaydigan 
shartlardan biri bo’lib, unda ham ong, ham nutqning ko’povozli jara yonlari o’zaro 
uyg’unlashadi.     Polifoniya     tushuncha,     tafsilot,     harakat     hamda     kechinma
jipsligini   tavsiflaydigan     atama     bo’lib,     unda     nutqiy     chegaralanish     (muallif
munosabati, 
qahramon nutqi va ijtimoiy asos) muayyan darajada bartaraf etilib, kitobxon yoxud
idrok     etuvchining     taxayyul   huquqlariga     erk   beriladi.   Kompozitsion
aloqadorlikka 
ham daxldor bu erk badiiy asar imkoniyatlari va mohiyatini matn sathining o’zidan
ko’ra jiddiy ravishda kengaytiradi. 
Kuzatishlardan  ayon  bo’ladiki,  polifoniya  hodisasi  hatto  jahon  va  rus 
adabiyotshunosligida  ham  nazariy  aspektda  izchil  o’rganilgan  emas.  Ayrim 
romanlarda  namoyon  bo’luvchi  bu  hodisa  tadqiqiga  qator  izlanish,  maqolalar 
bag’ishlangan  bo’lsa-da,  aksar  tadqiqotlarda  uning  ko’povozlilik  fazilatigagina 
e‘tibor  beriladi.  Aslida  polifoniya  adabiy  tizimga  daxldor  tushuncha  bo’lib,  u 
polifonik         nutq,     qahramon     harakati     va     tabiatidagi     ko’pqirralilik     hamda
ularning 
kompozitsiya  shakllanuvidagi  kelib  chiquvchi  joylanishini  ham  qamrab  oladi. 
Ishda  o’zbek  olimlarining  bu  masala  yuzasidan  ilgari  surgan  dastlabki  fikrlari
tahlilga tortildi. 
Muayyan  romanning  konseptual  mohiyati,  eng  avvalo,  bosh  va  etakchi 
qahramonlar  xarakteri  orqali  namoyon  bo’ladi.  Badiiy  xarakterda  ijodkor 
tomonidan  yaratilgan  yangi  mavjudlik  yotadi.  SHuning  u chun  ham  u,  bir 
tomondan,  badiiyat  hodisasiga,  ikkinchi  jihatdan,  konseptual  funksiyaga 
daxldordir.     Demak,     kompozitsion     yaxlitlikka     erishish     xususida     gap     ketar
ekan, 
badiiy konsepsiya shakllanishi va ifodalanishi, voqelikni teran badiiy idrok etish, 
g’oyaviy-hissiy  qadriyatlar  kompleksidan  iborat  jarayonlarni  chetlab  o’tish  mumkin emas. 
Zamonaviy  romanchilikda,  xususan,  ―Muvozanatda  yaratilayotgan 
xarakterlar  turg’un  tip  emas.  Binobarin,  endi  asar  syujeti  qahramonlari  tipik 
belgilarga  moslashtirilmayapti.  Xarakter  davr  va  muhitning  mahsuli  bo’lish 
barobarida,  individuallik  salmog’i  alohida  o’rin  tutuvchi,  shaxslik  maqomini 
anglash  markazga qo’yilgan, tiynatiga ko’ra  harakatlanuvchi  inson sifatida  zuhur
topmoqda.   Bu   hol   hayotni   yanada   teranroq   va   ko’lamlir   oq   idrok   etishga
intilishdan   kelib   chiqmoqda.   Romannavislarimiz   badiiy   xarakterlarni
shakllantirish,   rivojlantirishda     ularning     ko’ngil     iqlimi,     hayotiy     amallari,
kurashlari,  ruhiy  ehtiyojlarini 
tasvirlashga ko’proq ahamiyat bermoqdalar. 
Borliqni  idrok  qilish,  qahramon  obrazini  yaratishda  sintaktik  qatorning 
kompozitsion  yaxlitlikdagi  o’rniga  e‘tibor  kuchaymoqda
Xulosa
Istiqlol  davri  o’zbek  nasri  bugungi  kunda  yozuvchilarimizning  ijodiy 
izlanishlari  natijasida  yangi  pog’onaga  ko’tarilmoqda.  Ulug’bek  Hamdam  kabi
bugungi     o’zbek     nasrining     iste'dodli     namoyandalari     asarlarini     tahlil     qilish
orqali 
o’zbek romanlarini  o’ziga xos xususiyatlarinini tadqiq qilish mumkin. Shu nuqtai 
nazardan qaraydigan bo’lsak  yozuvchi  Ulug’bek Hamdam hozirgi  o’zbek nasrida
samarali  izlanishlar  olib  borayotgan  ijodkorlardan  biridir.  Ulug’bek  Hamdam 
asarlari  qahramonlarining  o’ziga  xos  ma'naviy  olami  qanday  talqin  etilganligi,
yozuvchi     asarlarida     hayotning     qaysi     jihatlarini     tasvirlashga     moyillik
mavjudligi 
hamda  qahramonlarining  umuminsoniy,  milliy-ma'naviy  qadriyatlarni  o’quvchi 
shuuriga ko’chirishning badiiy mezonlarini oydinlashtirganligini aniqlash masalasi
muhim o’rin tutadi.
Ulug’bek  Hamdamning  «Muvozanat»  romani  juda  katta  shov-shuvli
bahslarga  sababchi  bo’ldi.  Katta  adabiyotshunoslarimizdan  M.Qo’shjonov, 
O.Sharafiddinov,  U.Normatov,  A.Rasulov,  S.Sodiq,  D.Quronov  va  yozuvchi P.Qodirov, J.Abdullaxonovlar romanga ijobiy baho berishdi. SHuningdek roman
I.Yoqubov,  Z.Pardaeva,  Sh.Doniyorova,  M.Pirnazarova  kabi  olim  va
tadqiqotchilarimizning  ilmiy  monografiya,  dissertatsiya  ishlari  va  kichik
maqolalari  doirasida  tadqiq  etildi.  Shu  bilan  birga  asar  badiiy  saviyasining
kemtikligi,  xususan,  asar  tilining  nochorligi  haqida  M.Chorieva,  H.Karvonli
kabi yosh yozuvchi ijodkorlar tomonidan tanqid etildi.
―Muvozanat jami bir yuz o’n qismdan iborat bo’lib, unda oltmishga yaqin 
faol va nofaol bo’lgan qahramonlar ishtirok etadi. Roman uslubida ko’proq 
ijtimoiy-falsafiy mazmun etakchilik qilsa-da, voqealar maishiy fonda olib boriladi.
U.Hamdamning  ―Muvozanat  romanida  shaxs  va  jamiyat  muammolari 
falsafiy     muhokamaga     tortilar     ekan,     muhit     suvratidan     sizib     chiqadigan     ij
timoiy mohiyat   estetik   ideal   bilan   chambarchas   aloqadorlikda   badiiy   tahlilga
tortiladi. 
O’tmish, bugun,   kelajak;   jamiyat   va shaxs;    iymon va nafs;   ruhiyat va   reallik
aro muvozanat   muammolari   asarning   g’oyaviy   va   konseptual   asosini    tashkil
etadi. 
Muallif     insonning     ma‘naviy-moddiy     mutanosibligi     mezonlariga     urg’u
berarkan, 
ruhiy yaxlitlik odamzod a‘molini belgilashini ta‘kidlaydi.
U.Hamdamning ―Muvozanat romanida jamiyat ruhi va asar yaratilgan davr 
muammolari  kompozitsion  jihatdan  Yusuf  shaxsiyatida  markazlashtiriladi. 
yozuvchi  davr  o’zgarishlarini  dunyoqarashdan  hayotiy  ziddiyatlarga,  ijtimoiy 
muammolardan ruhiy evrilishlarga qarata siljitar ekan, ularni asosan yagona nuqta 
–    inson qalbida fokuslashtiradi.  Yusuf  bamisoli personajlararo badiiy katalizator. 
U  muallifning  g’oyaviy-estetik  niyatini  yaxlitlashtirib,  kompozitsiya 
komponentlarini bir-biriga ulovchi universal obrazdir. Ushbu romandagi Mirazim 
Said,  Amir  kabi  obrazlar  mohiyati,  ularning  roman  kompozitsion  yaxlitligini 
ta‘minlashdagi     roli     tahlil     etildi.     O’rni     bilan     Amir     obraziga     munosabat
bildirgan 
U.Normatov,   D.Quronov,   S.Sodiq,   J.Eshonqul,   I.Yoqubov   kabi   olimlar   bilan
bahsmunozaraga kirishildi.  U.Hamdamning  romani  uchun  tanlangan  mavzu,  uslub  va  mazmun 
munosabatlari   ―tahlil   zalvorini   oshirish,   talqin   ta‘sirini   ta‘minlashda   muhim
rol 
o’ynaydi.  Roman  qahramoni  Yusuf  shaxsiyatidagi  falsafiy-ijtimoiy  mohiyatni 
namoyon     etishda     asardagi     badiiy     komponentlar     munosabati     muhim     o’rin
tutadi. 
Adib  uning  ruhiy-ijtimoiy  maqsadlarini  ochishda  dramatizmni  keskinlashtirish 
yo’lidan     boradi.     Epik     maydon     kengayishi       asar     strukturasini
murakkablashtiradi. 
Epik  qatlam  syujet  qismlaridagi  shartlilikni    teranlashtirib,  tasvirdagi 
yaxlitlashuvni   yuzaga   keltiradi.   Tasvir   o’zida   talqinni   ham   jo   etgan   holda
ijtimoiypsixologik manzaralar ichiga olib kiradi.
Xullas  U.Hamdam  romanlarida  mavzu  va  g’oya  o’zaro  mutanosiblikda 
ifodalanadi. Mavzu tanlanishi va uni shu mavzuga muvofiq  g’oyaviy  akslantirish 
adib mahorati orqali romanlar kompozitsiyasini yo’naltiradi. FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR:
1.Adabiyot nazariyasi. 1-tom. Toshkent.: Fan. 1978. - B. 85.
2.Adabiyot nazariyasi. 2-tom. Toshkent.: Fan. 1979. - B. 155.
3.Normatov U. Bugungi nasrimiz tamoyillari // Jahon adabiyoti. 1997. 3 -son.  -B. 
152-167.
4.Normatov U. Yetuklik. -T.: Adabiyot va san'at nashriyoti. 1982.
5.Pirnazarova  M.  Hozirgi  o’zbek  romanlarida  uslubiy  izlanishlar.  (O.Muxtor, 
X.Do’stmuhammad,  U.Hamdam,  T.Rustam)  romanlari  asosida)  f.f.n.diss. 
Toshkent.: 2006. -B. 147.
6.Rasulov  A.  Hozirgi  o’zbek  tanqidchiligida  tahlil  va  talqin  muammosi.  (XX 
asrning 80-90-yillar materiallari asosidla). F.f.doktor.diss.avto. Toshkent.: 2002.  -
B. 44.
7.Sultonova M.  Yozuvchi  uslubiga doyr (Oybek, A.Qodiriy, A.Qahhor, S.Ahmad 
prozasi asosida). -Toshkent.: Fan, 1973. -B.116.
8.Shukurov   N.   Individual   uslub   va   adabiy   til   //     O’zbek   tili   va   adab.   1972.   304-
sonlar. -B. 3-9.
9.Shukurov  N.  Uslublar  va  janrlar.  -Toshkent.:  Adabiyot  va  san'at  nashriyoti. 
1973. -B. 170.
10.O’zbek adabiyotida janrlar tipologiyasi va uslublar rang-  barangligi. Toshkent.:
Fan. 1983. -B. 204.
11.Qo’shjonov M. Saylanma. Ikki jildlik. II jild. Toshkent.: 1983. -B. 137.
12.Qo’shjonov M. Qalb va qiyofa. Toshkent.: Adabiyot va san'at nashriyoti. 1978. 
-B. 142-155.
13.     Hamdamov     U.     «Yolg’izlik».     Qissa     va     hikoyalar.     Toshkent:
QatortolKamolat, 1998. 112 bet; 
14.  Hamdamov  U.  «Tangriga  eltuvchi  isyon».  She‘rlar.  Toshkent:  Yangi  asr
avlodi, 2001, 100 bet;
15.  Hamdamov  U. «Isyon va  itoat». Roman.  Toshkent:  Yangi  asr  avlodi, 2003,
140 bet; 16. Hamdamov U. «Muvozanat». Roman.  Toshkent: Minhoj, 2004, 200 bet;

“Sirojiddin Sayyid she`riyatida talqin va Vatan tushunchasi” mavzusidagi KURS ISHI

MAVZU: Ulug’bek Hamdamning “Muvozanat”romanida realistik tasvir va zamonaviylik I.KIRISH Mavzuning maqsad va vazifalari II.ASOSIY QISM 1. Istiqlol davri adabiyotida Ulug'bek Hamdam ijodi 2.Ulug'bek Hamdam nasriy asarlarining janriy xususiyatlari 3.“Muvozanat” romanida mavzu va badiiyat 4. U.Hamdamning “Muvozanat” romanida realistik tasvir 5. “Muvozanat” romanida zamonaviylik III.XULOSA

KIRISH. O'zbek adabiyoti, shu jumladan, nasri bugungi kunda yozuvchilarimizning ijodiy izlanishlari natijasida yangi pog'onaga ko'tarilmoqda. Ulug'bek Hamdam kabi bugungi o'zbek nasrining iste'dodli namoyandalari asarlarini tahlil qilish orqali o'zbek romanlarini o'ziga xos xususiyatlarinini tadqiq qilish mumkin. Shu nuqtai nazardan qaraydigan bo'lsak, yozuvchi Ulug'bek Hamdam hozirgi o'zbek nasrida samarali izlanishlar olib borayotgan ijodkorlardan biridir. Ulug'bek Hamdam asarlari qahramonlarining o'ziga xos ma'naviy olami qanday talqin etilganligi, yozuvchi asarlarida hayotning qaysi jihatlarini tasvirlashga moyillik mavjudligi hamda qahramonlarining umuminsoniy, milliy-ma'naviy qadriyatlarni o'quvchi shuuriga ko'chirishning badiiy mezonlarini oydinlashtirganligini aniqlash masalasi mazkur ishimizning dolzarbligini belgilashga yordam beradi. Ulug'bek Hamdamovning shu kungacha bir qator badiiy asarlari nashr etilgan. Shulardan «Yolg'izlik». Qissa va hikoyalar (1998), «Tangriga eltuvchi isyon» she‘rlar (2001), «Isyon va itoat» roman (2003), «Muvozanat» roman (2004), «Atirgul» she‘rlar (2005), «Seni kutdim» (2007), «Sabo va Samandar» Roman (2009), «Uzoqdagi Dilnura» Qissa, hikoya va she‘rlar (2010), ―Vatan haqida qo'shiq (2014) kabi kitoblarini sanab o'tishimiz mumkin. Ulug'bekning asarlari uning tuyg'ulari, o'ylari, iztiroblari manzaralaridir. Bu manzaralar esa yolg'izlik, muvozanat, isyon va itoat atalmish ruhiyat manzillarida yorqinroq namoyon bo'ladi. Biz odamning asl qiyofasi uning xatti-harakatlarida yaqqol ko'rinadi degan to'xtamni haqiqat deb hisoblashga o'rganganmiz. Aslida, odamning asl qiyofasi harakat qilayotgan, faoliyat ko'rsatayotganda emas, balki o'zi, ko'ngli, xayollari bilan yolg'iz qolganda yorqinroq ko'rinadi. Lekin bu qiyofa sirtni ifoda etmaganidek, sirtda namoyon bo'lmaydi ham. Uni bilmoq uchun odamning botinini tuymoq lozim bo'ladi. har bir odamda botinga yetib bormoq, uni tuymoqning birgina yo’li bor: o’z-o’zini ayovsiz taftish etish. Uning bitganlarida o’zi va o’zligi bo’lishini astoydil istaydigan hamda shunga chin dildan intilayotgan kishi siyrati yorqin aks etadi.Suygan va kuygan odam uchun ayriliqda ham visol imkoni bo’laveradi. Ko’nglidan joy olgan odamning yo’qligiga ko’nikkan, lekin har bir yaxshi onida uni eslaydigan murakkab tuyg’uli kishining yuqoridagiday dil izhori samimiy va ta'sirli. Ko’ngil kishisi bir umr yolg’izlik istab, unga intilib, uni qo’msab va undan qo’rqib yashaydi. Tuyg’u kishisining dilini anglash va ovlash odamga qiyin

yumush. Binobarin, bunday kinshda atrofdagilardan yozg’irish imkon hamisha bo’laveradi. Lekin Ulug’bekning asarlarida tuyg’ulari ezgu va teran kishiningyoniq ruhiy holati ifoda etiladi:Odam ham, olam ham muvozanatsiz yashay olmaydi. Muvozanatning buzilishi tanazzulga qarab qo’yilgan birinchi qadamdir. Shuning uchun ham asl matlabi kishini ruhiy va fikriy muvoza- natdan chiqarish bo’lgan she‘riyatda ham ma‘naviy qadriyatlar mu-vozanati saqlanishiga jiddiy e‘tibor beriladi. Lekin estetik muvozanat miqdoriy ko’rsatkichlar bilan o’rnatilmaydi. Unda ruhiy quvvatlarning energiyasi muhim hisoblanadi. Ulug’bek Hamdamning asarlari orasida inson sezimlaridagi ezgu va yoqimsiz sifatlarga bardoshliroq qarash, yoqmagan ma‘naviy xususiyatlarni inkor etibgina qolmay, ularni tadqiq qilish va tushunishga urinish aks etganlari ham anchagina. Inson tug’ilishdan oldin ilohiy visolga noil edi, u bir tomchidan yaralgan, jinsi va taqdiri belgilangan edi. Bu foniy dunyoga kelmasdan avval begunoh, beg’ubor edi. Foniy dunyo visoliga erishish bilan hijron boshlandi. Shu bois endigina dunyoga kelgan chaqaloq chinqirib yig’laydi, to tana tirik ekan davom etadigan bu uzoq ayriliqni istamay, isyon qiladi. Shuning uchun ham ko’ngil odami betartib tartiblarni buzaroq, Allohga yetkazguvchi yo’lni izlaydi. Izlagani sayin faqat Ugina chin ekanligini anglab boradi: Dunyo – Yaratganning jilvasigina, xolos. Undagi hech narsa haqiqiy emas, oynadagi aksni ushlab bo’lmaganidek, bu dunyoda ham aslga yetib bo’lmaydi. Inson tug’ilish bilan fanoga tegishli bo’ldi, uning jismi ko’ra, eshita, nafas ola boshladi. Oynada aks etgan jismsiz borliq ro’yo ekaniga ruh ko’zlarini jism qorachiqlari berkitgani sababdir. Ko’rinadiki, ko’rishi kerak bo’lgan narsa ko’rmaslikka sabab bo’ladi. Shoirni Yaratgandan boshqasi yolg’on ekani junbushga keltiradi, uning ruhi tiyiqsiz bir ishtiyoq bilan isyon ko’taradiki, bu uni tangri sari eltishi mumkin bo’ladi. Ulug’bek Hamdamning "Muvozanat" hamda "Isyon va itoat" romanlari esa adabiyotimizdagi ulkan bir kemtiklikni to’ldirdi. Ungacha milliy romanlarimizda inson, asosan, mehnat va faoliyat bag’rida ko’rsatilardi. Yosh yozuvchi adabiyotda murakkab va chigal o’ylar og’ushidagi o’zbekni tasvirlashni boshlab berdi. Natijada, adabiyotimizda o’zi, umri, odam va olam haqida teran falsafiy o’ylar suradigan millat vakillari qiyofasi yaratildi. Ulardagi sevgi va sadoqat tuyg’ulari ham o’ziga xos tarzda ifoda etilgan. Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat romani uning ijodida muhim ahamiyat kasb etadi. Ulug’bek Hamdamning ―Muvozanat asari shu kungacha to’rt marta qayta nashr etildi. Roman badiiyati, g’oyasi, o’tish davri qahramonlarining iztiroblari, taqdiri xususida katta-kichik olimlar, yosh tadqiqotchilar fikrmulohazalarini bildirishdi. Hatto ―Muvozanat haqidagi talqinlar uzoq Amerika adabiy jarayonida ham aks sado berdi.

―Muvozanat romanida ellikka yaqin qahramonlar ishtirok etadi. Amerika Yozuvchisi Artur Xeylining ―Oqshom xabarlari romanida bosh qahramon va ikkinchi darajali obrazlar degan qoliplar ko’zga tashlanmaydi. Qahramonlar o’zlarining ruhiy dunyosi, xatti-harakati, shaxsiy muammolari bilan baravar ravishda ishtirok etadi. Har birining ehtiyojlari atroflicha qalamga olinadi. Artur Xeyli bilan U.Hamdam romanlarida aynan shunday holat ko’zga tashalanadi. Iqtisod fanida ―ehtiyojlar cheksizligi degan atama bor. Mundoq do’ppini boshdan olib, o’ylab ko’radigan bo’lsak, inson ehtiyoji shu darajada kengki, unga nafaqat moddiy, balki ma‘naviy, ruhiy ehtiyojlar ham kiradi. Sevish va sevilish, do’stlashish yoki eng oddiy misol, suvga tashnalik ham bitta ehtiyoj sanaladi. Qaysiki, birining talabi qondirilmas ekan, o’sha jarayon insonning botini yoki zohirini inqirozga olib keladi. ―Muvozanat asaridagi Yusuf, Said, Mirazim, Zahro, Amir singari qahramonlar jamiyatda, o’z shaxsiy hayotida, botiniy va zohiriy olamida o’zi bilan o’zi kurashadi. Qaysidir biri idellashmagan sevgisi uchun, ba‘zisi ma‘naviy-ruhiy ehtiyoj uchun kurashadi. Yozuvchining o’zi ta‘kidlaganidek, hayotda ma‘lum bir vaznni saqlab qolishga qaratilgan inson ruhiyati muvozanatni saqlab qololmay, qarsillab sinadi. Hatto asarning eng iqtidorli, aqlli, hayotga, jamiyatga, atrofdagi insonlarga xolis nazar bilan qarovchi Yusufda ham xuddi shu holat yuz beradi. ―Muvozanat talabalik yillarida bir-biriga yaqin bo’lib qolgan uch do’st (Yusuf, Said, Mirazim)ning sarguzashtlari haqida hikoya etadi, shunga ko’ra asar an‘anaviy ―Uchlik badiiy formula asosiga qurilganini, qayd etish joiz. Zero, necha ming yillik folklor, zamonaviy o’zbek va jahon adabiyot namunalarida bu badiiy formula juda ko’p bora mahorat bilan istifoda etilib kelinadi. Shu o’rinda, ―Uchlik badiiy formulaga misol tariqasida o’zbek xalq ertaklaridagi uch aka-uka, uch opasingil, uch do’st motivlarini eslash kifoya. Ulug’bek Hamdam ―Muvozanat badiiy kompozitsiyasida o’zbek va jahon adabiy tajribalarida mavjud bo’lgan va juda ko’p bora sinalgan ―uchlik badiiy formuladan unumli foydalanadi. Asarda uch do’stning kechinmalari, hayoti, taqdiri yotgan bo’lsa-da, unda keng ma‘noda o’zbek millatining sho’ro davri tuzumidan bozor iqtisodiyotiga o’tish davridagi butun murakkabliklar i haqqoniy, shafqatsiz real tasvirlarda mahorat bilan ochib beriladi. Roman boshdan -oyoq, kontrast tasvirlar ―shahar-qishloq, ―ma‘naviyat-iqtisodiyot, ―ma‘rifat-jaholat, ―qashshoqlik-boylik,