Sovet davlati
![MAVZU: SOVET DAVLATI](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_1.png)
![REJA :
Bolsheviklarning kommunistik jamiyati.
Fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi.
Frontdagi o’zgarishlar.
Sovet Polsha urushi. Chet el intervensiyasi va
fuqarolar urushining tugashi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_2.png)
![
Turkiston xalqlari milliy ozodlik
harakatining tor mor etilishi.
Yangi iqtisodiy siyosat.
SSSRning tashkil etilishi.
Industrlashtirish.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_3.png)
![
Qishloq xo’jaligining
kolleltivlashtirish.
Madaniy inqilob.
20 30-yillarda SSSRning tashqi
siyosati.
Kollektiv xavfsizlik tizimini vujudga
keltirish muammosi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_4.png)
![1. BOLSHEVIKLARNING
KOMMUNISTIK JAMIYATI.
Bolsheviklar o’zlari qurmoqchi bo’lgan
yangi jamiyatni kommunistik jamiyat
deb ataganlar. Ularning fikricha: bu
jamiyat o’z taraqqiyotida ikki bosqichni
bosib o’tishi kerak edi. Birinchi
bosqichni sotsializm , ikkinchi bosqichni
esa
kommunizm deb ataganlar.
Sotsializm – kommunistik
jamiyatning
quyi bosqichi , kommunizm esa yuqori
bosqichi edi. U sotsializmning yuksak
tarixiy taraqqiyoti natijasida vujudga
kelar edi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_5.png)
![1917 – YILNING 14 – NOYABRIDA
SOVET HUKUMATI XUSUSIY
ZAVOD VA FABRIKALARDA ISHCHI
NAZORATINI O’RNATISH
TO’G’RISIDA QAROR CHIQARDI.
NOYABR OXIRIDA YIRIK SANOATI
MILLIYLASHTIRISH BOSHLANDI.
14-DEKABRDA ESA XUSUSIY
BANKLARNI, TEMIRYO’L
TRANSPORTINI
MILLIYLASHTIRISH, TASHQI
SAVDOGA DAVLAT
MONOPOLIYASINI O’RNATISH,
ICHKI VA TASHQI QARZLARNI
BEKOR QILISH HAQIDA DEKRET
QABUL QILDI.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_6.png)
![
Shu tariqa 1918-yil bahoriga kelib yirik
xususiy sanoatning talaygina qismi:
ko’mir, metallurgiya, neft, kimyo,
mashinasozlik, to’qimachilik va qand
sanoati, transport, savdo floti va tashqi
savdo ham milliylashtirildi va Sovet
davlati xalq xo’jaligining yetakchi
tarmoqlarini o’z qo’liga oldi.
Bu tadbirlar shunday shiddatkorlik va
murosasizlik, terror yo’li bilan amalga
oshirildiki, bolsheviklar rahbari V. I.
Lenin bu hodisani “ kapitalga qizil
gvardiyachasiga hujum qilish”, deb
mag’rurona baholagan edi. Mulkdorlar
jon saqlash uchun chet ellarga qochib
ketdilar.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_7.png)
![
1918 – yilning bahoridan boshlab “Yer
to’g’risida”gi dekretni amalga oshirish
boshlandi. Barcha yer davlat mulki deb e`lon
qilindi. Pomeshchik yer egaligi tugatildi.
Yerni dehqonlarga taqsimlab berish
boshlandi. Yerga ishlov berishda yollanma
mehnatdan foydalanish taqiqlandi.
Bu esa o’rta hol (o’ziga to’q) va boy
dehqonlar (quloqlar – yerga ishlov berishda
yollanma mehnatdan foydalanuvchilar) ning
keskin noroziligiga sabab bo’ldi.
Sovet hukumati siyosatdan norozi bo’lgan
quloqlar o’z g’allalarini davlat belgilagan
narxda davlatga sotishdan bosh tortdilar.
Natijada , mamlakatda oziq – ovqat tanqisligi
ro’y berdi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_8.png)
![
Xalq xo’jaligi davlat sektorini boshqarish maqsadida 1917 – yilning 1 – dekabrida Xalq
xo’jaligi Oliy kengashi tuzildi. Bu Kengashga juda katta vakoltlar berildi. Jumladan, u istagan
korxonani musodara qila olar , egallab olar, shuningdek yopib qo’yar edi.
1918 – yilning bahoridan boshlab “Yer to’g’risida”gi dekretni amalga oshirish boshlandi.
Barcha yer davlat mulki deb e`lon qilindi. Pomeshchik yer egaligi tugatildi. Yerni dehqonlarga
taqsimlab berish boshlandi. Yerga ishlov berishda yollanma mehnatdan foydalanish taqiqlandi.
Yerni taqsimlab berish jarayonida Sovet hokimiyati faqat kambag’al dehqonlar manfaatini
ko’zlab ish tutdi. Bu esa o’rtahol va boy dehqonlarning keskin noroziligiga sabab bo’ldi.
Bolsheviklar quloqlarni qishloq burjuaziyasi, deb ham atashardi. Tovar g’allaning asosiy qismi
quloq xo’jaliklarida yetishtirilardi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_9.png)
![
Sovet hukumati siyosatidan norozi bo’lgan quloqlar o’z g’allalarini davlat belgilagan narxda
davlatga sotishdan bosh tortdilar. Natijada, mamlakatda oziq-ovqat tanqisligi ro’y berdi. Barcha
markaziy sanoat gubernalarida ochlik boshlandi. Petrograd va Moskvada ishchilarga 50
grammdan non beriladigan bo’ldi.
Shunday sharoitda Sovet hukumati g’alla yetishtiruvchi asosiy tabaqa quloqlar bilan sog’lom
aql nuqtayi nazaridan til topishish o’rniga zo’ravonlik siyosatini qo’llashga o’tdi. 1918-yilning
mayidan boshlab mamlakatda oziq-ovqat diktaturasi o’rnatildi. Oziq-ovqat komissarligiga
(vazirligiga) favqulodda vakolatlar berildi. Mamlakatda don bilan erkin savdo qilish taqiqlandi.
Donga qat’iy baho belgilandi. Dehqonlar o’zlariga iste’mol va urug’ uchun belgilangan
normada g’alla qoldira olar, qolganini esa davlatga topshirishga majbur edilar. G’allani
yashirganlar “xalq dushmani” deb e’lon qilinardi va ularni 10 yillik ozodlikdan mahrum etish
hamda mol-mulkini musodara qilish jazosi kutardi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_10.png)
![
1918 yilning o’zidayoq quloqlardan 13
mln. pud don va 50 mln. gektar yer tortib
olindi. Davlat, ayni paytda, dehqonlarga
bo’lib berilganidan ortibqolgan yerda
sovet xo’jaligi (sovxoz), yani sovet
davlatining qishloq xo’jalik korxonasini
tuza boshladi. Sovxozda ishlovchilar
qishloq xo’jaligi ishchilari xisoblanardi.
1918 – yilning oxiriga kelganda
sovxozlar soni 3 mingdan ortiq b o’lib ,
ularning yer maydoni 2 mln. Desyatinga
yaqin edi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_11.png)
![
Sovxozlardan tashqari, dastlabki jamoa xo’jaligi
yerni birgalashib ishlovchi shirkatlar ham tuzila
boshlandi. Bu shirkatlarga asosan hech narsasi
yo’q dehqonlar va batraklar birlashgan edilar.
Sovet davlati o’zining74-yillik umrining eng
gullab-yashnagan davrida ham aholisini chet
eldan g’alla sotib olib ta’minlashga majbur
bo’lgan edi. Buning ildizi 1918- yilga borib
taqaladi Chunki xuddi shu yildan boshlab g’alla
yetishtiruvchi asosiy qatlam boy dehqonlar
yo’qotila boshlangan edi. Bu boy dehqonlar,
aslida, bugungi rivojlangan davlatlardagi
ishbilarmon, tadbirkor fermerlar kabi edi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_12.png)
![
Umumiy ko’lamdagi fuqarolar urushi 1918 –
yilning yozidan boshlandi va 1920 – yilning
oxirigacha davom etdi. Ayni shu yillar
davomida Antanta davlatlari bosqinchilik
yurishlari ham uyushtirildi. Shuning uchun.
1918 – yilning yozidan 1920 – yilning
oxirigacha bo’lgan davr Sovet davlati tarixiga
fuqarolar urushi va chet el interferensiyasi
davri sifatida kirdi.
1918 – yilning yanvar oyida Ruminiya Sovet
hokimiyatining og’rir ahvolidan foydalanib ,
Bessarabiyani bosib oldi. Mart – aprel
oylarida Buyuk Britaniya, Fransiya va
AQSH Murmansk va Arxangelskka ,
Yaponiya, AQSH, Buyuk Britaniya Uzoq
sharqqa qo’shin tashladi. Turkiya esa
Armanistonni va Ozarbayjonni katta qismini
bosib oldi. 2. Fuqarolar urushi va chet el
intervensiyasi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_13.png)
![
Antanta rahbarlari birinchi jahon urushi yillarida Avstriya — Vengriyaning asir olingan
Rossiyadagi chex va slovak millatiga mansub askarlaridan foydalanishga ham qaror qildilar.
Antanta Muvaqqat hukumat bilan kelishgan holda ulardan alohida chexoslovak korpusi deb
atalgan korpus tuzdi va qurollantirildi. 45 ming kishilik bu korpus Antanta qo‘mondonligiga
bo‘ysunar edi.
Biroq sovet hukumati urushdan chiqqach, bu harbiy korpusning urush harakatlarida
qatnashishiga yo‘l qo‘ymadi va bu korpusni mamlakat hududidan chiqarib yuborishni istadi
hamda uning Vladivostok orqali Fransiyaga jo‘nab ketishiga ruxsat berdi. Korpusning
eshelonlari Volgadan to butun Transsibir temir yo‘l magistrali bo‘ylab cho‘zilib ketgan edi.
1918yilning may oyi oxirida korpus Sovet hokimiyatiga qarshi isyon ko‘tardi. Aslida bu sovet
davlatiga qarshi Antanta uyushtirgan ochiq harbiy hujum edi. Ularga Sovet hokimiyatining
barcha ichki dushmanlari qo‘shildi. Isyonchilar qisqa vaqt ichida Volgabo‘yi, Ural, Sibir va
Uzoq Sharqni egalladilar va u yerlarda Sovet hokimiyatini ag‘darib tashladilar.
Shu tariqa Sovet Rossiyasi tarixida fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi davri boshlandi.
Bolsheviklar armiyasi qizil armiya deb, ularning ichki dushmanlari armiyasi esa oq
gvardiyachilar, deb atala boshlandi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_14.png)
![
1918- yilning yozi oxiriga kelganda Sovet
hokimiyati ahvoli nihoyatda og‘irlashdi. Ana
shunday sharoitda Sovet hokimiyati o‘zini
saqlab qolish uchun qator qat’iy va favqulodda
choralar ko‘rdi. Qizil armiyada mustahkam
tartib o‘rnatdi. 1918-yil oxiriga kelib qizil
armiya soni 1 mln kishiga yetkazildi. Sobiq
podsho Rossiyasining 75000 general va zobitini
o‘z tomoniga tortishga erishdi. Ularsiz
zamonaviy muntazam armiyani tuzib bo‘lmas
edi. Armiyadan qochganlar uchun eng og‘ir
jazo belgilandi. Bundan tashqari, Sovet
hukumati Sovet davlatini «yagona harbiy lager»
deb e’lon qildi.
1918- yilning sentabr oyida V. I. Leninga
uyushtirilgan suiqasddan so‘ng mamlakatda
qizil terror tartibi joriy etildi. 80 mingdan ortiq
kishi konsentratsion lagerlarga tashlandi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_15.png)
![
Ayni paytda Sovet hukumati 1919 – yildan
boshlab mamlakatda “harbiy kommunizm”
siyosatini joriy etdi. Uning mazmunini oziq –
ovqat razvyorstkast deb atalgan tartib joriy
etilganligi tashkil etdi. Oziq – ovqat razvyorstkasi
– bu dehqonlarning o’zlaridan ortiqcha qishloq
xo’jalik mahsulotlarining hammasini davlatga
majburiy tartibda topshirishdir. Davlatga g’alla
och qolayotgan shahar aholisini (Sovet
hokimiyatining asosiy tayanchi bo’lgan
ishchilarni) va qizil armiyani non bilan ta`minlash
uchun zarur edi .](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_16.png)
![
Bundan tashqari, «harbiy kommunizm» — bu xususiy savdoning batamom taqiqlanishi,
pulning bekor qilinishi, oziq-ovqat mahsulotlarini tenglik tamoyili asosida taqsimlash, faqat
yirik va o‘rta sanoatgina emas, hatto mayda sanoatni ham milliylashtirish, boshqaruvning o‘ta
markazlashtirilishi ham edi.
Xo‘sh, nega bu siyosat «harbiy kommunizm» siyosati deb atalgan?
Bu iboradagi «harbiy» so‘zi — bu siyosatning fuqarolar urushi va harbiy intervensiya davrida
qo‘llanilganligini anglatadi.
«Kommunizm» so‘zi esa 1919—1921-yillarda Sovet Rossiyasida marksizm-leninizm ta’limoti
tasavvuridagi kommunizmga xos quyidagi xususiyatlar amal qilganligini anglatadi: savdoning
tugatilganligi; pulning bekor qilinganligi, binobarin, mehnat uchun pul to‘lanmasligi; aholiga
iste’mol mollarini taqsimlab berishning amal qilishi; barcha xizmat turlarining tekinligi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_17.png)
![3. FRONTDAGI
O’ZGARISHLAR
To‘rtlar ittifoqining yengilishi Antantaga
Sovet Rossiyasi hududiga kiritilgan
qo‘shinlarining sonini ko‘paytirishga imkon
berdi. Chunonchi, 1919yilning fevral oyida
Antantaning Rossiya janubiy hududiga
tashlangan qo‘shinining soni 130 ming, Uzoq
Sharq va Sibirdagi qo‘shini esa 20 ming
kishiga yetkazildi. Ayni paytda, Antanta oq
gvardiyachilarni qo‘llabquvvatlay boshladi.
1918- yilning 18-noyabrida Sibirda
hokimiyat oq gvardiyachi admiral A. V.
Kolchak qo‘liga o‘tdi. U o‘zini Rossiyaning
Oliy hukmdori deb e’lon qildi. 1919-yilning
yanvarida Shimolda general Ye. K. Miller,
shimoli-g‘arbda general N. N. Yudenich,
janubida A. I. Denikin diktaturasi o‘rnatildi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_18.png)
![
Biroq Antanta o‘z niyatiga erisha olmadi. Uning qo‘shinlari mahalliy aholi, qizil armiya
qismlarining qattiq qarshiligiga duch keldi. Bundan tashqari, ularga bolsheviklarning tinimsiz
tashviqotlari ham qattiq ta’sir ko‘rsatdi. Natijada ular Sovet hokimiyatiga qarshi kurashdan
bosh torta boshladilar. Ish hatto ularning o‘z hukumatlari intervensiya siyosatiga qarshi isyon
ko‘tarishlarigacha borib yetdi. Isyonning eng yirigi Odessa va Sevastopol shaharlari portlarida
turgan fransuz harbiy kemalarida yuz berdi. Jangchilarning to‘la bolsheviklashuvidan xavfsirab
qolgan Antanta Oliy kengashi 1919- yilning aprelidan boshlab o‘z qo‘shinlarini Sovet
Rossiyasi hududidan olib chiqib ketdi.
Endi ularning asosiy umidi oq gvardiyachilar edi. Antanta davlatlari ularga har tomonlama
yordam ko‘rsatdilar. 1919-yilning mart oyida A.V.Kolchak qo‘mondonligidagi yaxshi
qurollangan 300 ming kishilik armiya hujumga o‘tdi. S. S. Kamenev va M. V. Frunze
qo‘mondonligidagi sovet armiyasi 1920-yil boshida A.V. Kolchak armiyasini tor-mor etdi.
Uning o‘zi asir olindi va otib tashlandi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_19.png)
![
1919- yilning yozida Janubiy frontda hal
qiluvchi janglar boshlandi. 3-iyul kuni general
A. I. Denikin armiyasi hujum boshladi. Biroq
u ham maqsadiga erisha olmadi. A. I. Yegorov
qo‘mondonligidagi Janubiy front qo‘shinlari
oktabr oyida A. I. Denikin armiyasining asosiy
qismini tor-mor etdi. Uning qolgan qismiga
qo‘mondonlik qilish 1920-yilning aprel oyida
general P. N. Vrangel qo‘liga o‘tdi va ular
Qrimda mustahkamlanib oldilar. 1920-yilning
iyun oyida P.N. Vrangel armiyasi hujumga
o‘tdi. Biroq M. V. Frunze qo‘mondonligidagi
Janubiy front qo‘shinlari uning hujumini
to‘xtatdi. 28-oktabrda esa qarshi hujumga
o‘tib, Qrimni to‘la egalladi. Oq
gvardiyachilarning qolgan-qutganlari va ularga
tarafdor fuqaro qochoqlar kemalarda chet
ellarga jo‘nab ketdilar.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_20.png)
![4. SOVET POLSHA URUSHI.
CHET EL INTERVENSIYASI
VA FUQAROLAR
URUSHINING TUGASHI.
Fransiyaning mablag‘iga qurollantirilgan
Polsha armiyasi 1920-yilning 25-aprelida
Sovet Ukrainasiga hujum qildi va 6-mayda
Kiyev shahrini bosib oldi. Polsha hukmron
doiralarining maqsadi Boltiq dengizidan Qora
dengizgacha cho‘zi-
ladigan Buyuk Polsha davlatini vujudga
keltirish edi. Biroq bu maqsad amalga oshgani
yo‘q. 1920-yil 14-may kuni M. N.
Tuxachevskiy qo‘mondonligidagi G‘arbiy
front va A. I. Yegorov qo‘mondonligidagi
Janubi-G‘arbiy front qo‘shinlari qarshi
hujumga o‘tdilar. Iyul oyida Polsha armiyasi
mamlakat hududidan surib chiqarildi.
Shunday bo‘lsa-da, Sovet davlati rahbariyati
urush harakatlarini to‘xtatmadi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_21.png)
![
Hukumat Qizil Armiya oldiga hujumni davom ettirish, Polsha poytaxtini egallash va Polshada
sovet hokimiyatini e’lon qilish uchun barcha zarur harbiy-siyosiy sharoit yaratish vazifasini
qo‘ydi. Hujum davom etayotgan bir sharoitda hatto F. E. Dzerjinskiy (Butunrossiya favqulodda
komissiyasi raisi) boshchiligida bo‘lajak Sovet Polshasi hukumati tuzildi. Biroq barcha zarur
ta’minotdan ajralib qolgan sovet davlatining G‘arbiy front qo‘shinlari Varshava shahri
ostonalarida mag‘lubiyatga uchradi va, shu tariqa, Polshani sovetlashtirish siyosati barbod
bo‘ldi. 1920-yilning oktabr oyida Polsha— Rossiya yarash bitimi, 1921-yilning mart oyida esa
tinchlik shartnomasi imzolandi. Unga ko‘ra, Ukraina va Belorussiyaning g‘arbiy qismlari
Polshaga o‘tdi.
Polshani «sovetlashtirish» siyosati barbod bo‘lgan bo‘lsa-da, Sovet hukumati bu siyosatni
boshqa chekka o‘lkalardagi xalqlarning milliy-ozodlik harakatini qonga botirish orqali amalga
oshirdi. Chunonchi, 1920-yilning aprel oyida Ozarbayjonda, noyabr oyida esa Armanistonda,
1920-yilning fevral-mart oylarida Gruziyada shunday qilindi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_22.png)
![
O‘rta Osiyoni sovetlashtirish maqsadida Turkiston ASSR tuzildi. Buxoro amirligi va Xiva
xonligi o‘rnida 1920-yilning fevralida Xorazm, oktabr oyida esa Buxoro Xalq Respublikalari
tuzilganligi e’lon qilindi.
A. B. Kolchak armiyasi tor-mor etilgach, Qizil Armiya 1920-yilning bahorida Uzoq Sharq
tomon yurish boshladi. Uzoq Sharqni bu davrda Yaponiya egallab olgan edi. 1922-yilda Qizil
Armiya Vladivostok shahrini egalladi va Uzoq Sharq oq gvardiyachilar hamda interventlardan
to‘la tozalandi.
Shu tariqa fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi bolsheviklar g‘alabasi bilan tugadi.
Bolsheviklar g‘alabasining asosiy sababi — ularning mamlakat aholisi asosiy qismi bo‘lgan
mayda va o‘rtahol dehqonlar tomonidan qo‘llabquvvatlanishiga erishganliklari edi. Ayni paytda
milliy chekka o‘lkalarda ham ularni qo‘llab-quvvatlovchi kuchlar bo‘lgan edi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_23.png)
![
Oq gvardiyachi hukumatlar esa Rossiya
hududining bo’linmasligi va davlatning
yagonaligini e’lon qilganlar. Bu esa, tabiiyki,
ularning milliy chekka o’lkalarda qo’llab-
quvvatlashmasligiga sabab bo’lgan
1919- yildan Sovet hokimiyati o‘rtahol
dehqonlarga nisbatan siyosatni o‘zgartirdi.
Agar avvalgi yillarda u o‘rtahol dehqonlarni
betaraf qoldirish siyosatini yuritgan bo‘lsa,
endi uni o‘z tomoniga og‘dirish siyosatini
yurita boshladi. Ayni paytda Sovet davlati
Antanta davlatlari o‘rtasidagi ziddiyatlardan
ustalik bilan foydalana oldi. Chunonchi,
o‘ziga qo‘shni davlatlar — Finlandiya,
Estoniya, Latviya va Litva bilan tinchlik
shartnomalari, Shvetsiya va Daniya bilan
o‘zaro manfaatli savdo shartnomalari imzolay
oldi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_24.png)
![5. T URKISTON XALQLARI MILLIY
OZODLIK HARAKATINING TOR MOT
ETILISHI.
Bolsheviklar ilgari surgan kommunistik mafkura Turkiston xalqlari uchun mutlaq yot tushuncha edi.
Shuning uchun ham mahalliy aholi bu mafkurani avval boshdanoq o‘ziga singdira olmadi.
Ikkinchidan, Sovet hukumati o‘rnatilgan
dastlabki kundanoq unga mahalliy aholi vakillari jalb etilmadi. Bu bilan bobolarimiz milliy g‘ururi
va haq-huquqi inkor qilindi. Shu tariqa, Turkistonda o‘rnatilgan sovet tuzumi podsho Rossiyasi
mustamlakachiligining yangi shakli ekanligi dastlabki kunlardanoq oshkor bo‘lib qolgan edi.
Uchinchidan, Sovet hokimiyati mahalliy xalqning asrlar davomida shakllangan urf-odatlari, milliy
qadriyatlarini toptagan, oyoqosti qilgan edi. Shuning uchun ham millatparvar, erksevar kuchlar
1917-yilda Turkiston Muxtoriyatini tuzdi. Biroq u Sovet hokimiyati tomonidan qonga botirilganligi
sizga avvalgi darslardan ma’lum.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_25.png)
![
Turkiston Muxtoriyatining tugatilishi bilan farg‘onaliklar Turkistonda birinchi bo‘lib
bolsheviklar hokimiyatiga qarshi qurolli kurashga otlandilar. Turkistonda milliy-ozodlik
harakati 1918-yilning fevral oyida boshlandi. Katta Ergash, Kichik Ergash, Madaminbek,
Shermuhammadbek, Islom pahlavon va Yormat Maxsum kabilar bu harakat yo‘lboshchilari
bo‘ldilar. Sovet hokimiyati Turkiston xalqlari milliy-ozodlik harakatini bosmachilik harakati,
deb tahqirladi.
«Bosmachi» deyilganda xalq o‘rtasida harbiy sohaga aloqasi bo‘lmagan jinoyatchi unsurlar,
o‘g‘rilar va bezorilar to‘dasi tushunilgan. Xo‘sh, Turkistondagi milliy-ozodlik harakatining
harakatlantiruvchi kuchlari ana shunday jinoyatchi to‘dalar edimi? Aslo unday emas. Ular
Turkistonni bosqinchi bolsheviklar armiyasidan tozalash, Sovet hokimiyatini tugatish, milliy
mustaqil davlatga ega bo‘lish uchun kurashganlar. Bu kurash 1935yilgacha davom etdi. Biroq
bu harakat Sovet hokimiyati tomonidan shafqatsizlarcha bostirildi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_26.png)
![6. Y ANGI IQTISODIY
SIYOSAT.
Fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi natijasida Sovet Rossiyasi katta talofat ko’rdi.
Chunonchi, xalq xo‘jaligiga yetkazilgan zarar 50 mlrd oltin so‘mni tashkil etdi. Sanoat ishlab
chiqarishi 1920-yilda 1913yilga nisbatan 7 baravar, qishloq xo‘jaligi mahsulotlarini ishlab
chiqarish esa 3 foizga kamaydi. Urush maydonlarida, shuningdek, ochlik va kasallik, oq va
qizil terror natijasida 8 mln kishi halok bo‘ldi. 2 mln kishi siyosiy boshpana izlab mamlakatdan
chiqib ketdi. Ularning 75 mingdan ortig‘i ilg‘or va talantli ziyolilar edi.
Ishchilarning soni 2 baravar kamaydi. Ularning ma’lum qismi sinfiy qiyofasini yo‘qotdi.
Ishsizlik kuchaydi, bu hol ularda afsuslanish, loqaydlik, tushkunlik kayfiyatini kuchaytirdi.
Ayni paytda, ishchilar orasida sovet hokimiyati siyosatidan norozilik ham kuchayib bordi.
Ishchilar madadidan ayrilish sovet hokimiyati uchun hayot-mamot masalasi edi. 1920-yilning
oxiriga kelganda dehqonlar oziq-ovqat razvyorstkasi siyosatiga ochiqdanochiq qarshi chiqa
boshladi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_27.png)
![
Bu tahdid sovet hokimiyati uchun qanday oqibatga olib kelishi mumkinigini
3,5 millionli Qizil Armiyaning 77 foizini dehqonlar tashkil etganligidan bilsa ham bo‘lar edi.
Ahvol shaharlarda ish tashlashga, qishloqlarda esa dehqonlarning isyoni kuchayishigacha borib
yetdi.
Norozilik armiyaga ham kirib bordi. Chunonchi, 1921-yilning fevral oyida Kronshtadt harbiy-
dengiz qal’asida isyon ko‘tarildi. Sovet hukumati isyonni kuch bilan bostirdi. Sovet hukumati
«harbiy kommunizm» siyosatini bekor qilishga, 1921-yil bahorida uning o‘rniga yangi
iqtisodiy siyosat (nep)ni joriy etish yo‘lini tutishga majbur bo‘ldi. Yangi iqtisodiy siyosatning
asosiy yo‘nalishlarini mashhur iqtisodchi M. A. Lorin ishlab chiqqan.
Xo‘sh, yangi iqtisodiy siyosat «harbiy kommunizm» siyosatidan qanday asosiy xususiyatlari
bilan farq qiladi?
Razvyorstka o‘rniga oziq-ovqat solig‘i joriy etildi. Bu soliq, birinchidan, razvyorstkadan 2
baravar kam edi. Ikkinchidan, u oldin e’lon qilib qo‘yildi. Ayni paytda, uning miqdori qat’iy va
o‘zgarmas edi. Bu hol, o‘z navbatida, dehqonga soliq uchun to‘langan miqdordan ortib qolgan
donni o‘ziga olishga imkon berardi. Endi, dehqon uni bozor narxida erkin sotish imkoniga ega
bo‘ldi. Yakka hol dehqonlar qishloq xo‘jalik mahsulotining 98,5 foizini ishlab chiqaradigan
bo‘ldi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_28.png)
![
Sovet hokimiyatining dastlabki yillarida milliylashtirilgan mayda va o‘rta korxonalar egalariga
qaytarib berildi. Xususiy shaxslarga bunday korxonalarni ochishga ruxsat etildi. Bundan
tashqari, ishlab chiqarish vositalari ijarasi joriy etildi.
Chet el kapitali kirib kelishiga ruxsat etildi. Ular Sovet davlati korxonalarini ijaraga ola
boshladilar. Ayni paytda qo‘shma korxonalar qurishga ruxsat etildi. 20-yillarning o‘rtalariga
kelganda, kapitalistik sektor sanoat mahsulotining 27 foizini ishlab chiqara boshladi. Chakana
savdoning 75 foizi, ulgurji savdoning esa 18 foizi xususiy soha qo‘lida to‘plandi.
Korxonalarning xo‘jalik hisobi asosida ishlashi joriy etildi. Bu esa, o‘z navbatida,
korxonalarning asta-sekin o‘z xarajatlarini o‘zi qoplash, o‘zini o‘zi pul bilan ta’minlash
imkonini berar edi.
Mehnatga qarab ish haqi to‘lash qayta tiklandi.
Yangi iqtisodiy siyosat tez orada o‘z samarasini ko‘rsata boshladi. Chunonchi, 1922-yilda
mahsulotlarni taqsimot asosida berish bekor qilindi. 1925- yilga kelib don yetishtirish 1909—
1913-yillar oralig‘idagi yillik ko‘rsatkich darajasidan oshdi. Chorvachilik mahsulotlari
yetishtirish bo‘yicha 1926- yilda 1913-yilgi ko‘rsatkichga erishildi. Sanoat mahsulotlarining
asosiy turlarini ishlab chiqarishda 1913-yil ko‘rsatkichiga 1926—1927-yillarda erishildi.
Iste’mol buyumlari ishlab chiqarisda 1913-yil ko’rsatkichning 72 foizini tashkil etdi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_29.png)
![
7. SSSRning tashkil etilishi.
Bolsheviklar partiyasi har bir millatga o’z taqdirinio’zi belgilash huquqini berish haqidagi
va’dasidan tez orada voz kechdi.
Sovet davlati (RSFSR) rahbarlari sobiq Rossiya imperiyasi hududini mumkin qadar yana
avvalgi chegaralarda saqlab qolishga urindilar. Xo‘sh, nega shunday bo‘ldi? Bolsheviklar
fikricha, birinchidan, yagona imperiya saqlanmasa, Rossiya jahon inqilobi tayanchi va
harakatlantiruvchi kuchi bo‘lishdek strategik vazifaning uddasidan chiqa olmas edi.
Ikkinchidan, dunyoda faqatgina mehnatkashlar davlati bo‘lgan bolsheviklar davlati, ularning
o‘z so‘zlari bilan aytganda, kapitalistik qurshov siquviga bardosh bera olmaydi. Bolsheviklar
o‘zlarining bu maqsadlari yo‘lida hech narsadan qaytmadilar.
1922- yilning 30-dekabrida to‘rtta respublika yagona davlat — SSSRga — Sovet Sotsialistik
Respublikalari Ittifoqiga birlashdilar. Bular: RSFSR, Ukraina, Belorussiya va Zakavkaze Sovet
Federativ Sotsialistik Respublikasi Ozarbayjon, Armaniston va Gruziyani birlashtirgan edi.
Ularning vakolatli vakillari syezdi (SSSR sovetlarining I syezdi) 1922-yilning 30dekabrida
SSSR tuzilganligi haqida Deklaratsiya va Shartnoma qabul qildi. 1924- yilda esa bu yangi
davlatning Konstitutsiyasi qabul qilindi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_30.png)
![
Sobiq SSSRdan tashqari boshqa davlatlar tarixshunosligida bu davlat Qizil imperiya deb
ataladi. Sovet davlati qon to‘kish hisobiga vujudga kelganligi uchun ular o‘z bayroqlarini qizil
rangda tanlagan edilar. Qon rangi bolsheviklar tuzgan imperiyaga nisbatan ham ishlatilgan.
Bu imperiya 1940-yilgacha boshqa millatlar haq-huquqlarini poymol qilish hisobiga kengaya
bordi. Ular Turkistonni 5 ta «davlat»ga bo‘lib yubordilar. Bu yerda O‘zbekiston, Tojikiston,
Turkmaniston, Qirg‘iziston va Qozog‘istonni tuzdilar. 1925—1936-yillar oralig‘ida ular birin-
ketin «ixtiyoriy ravishda» qizil imperiya tarkibiga kiritildi. Bu imperiya 15 ta «mustaqil»,
«tenglar ichida teng» respublikalardan iborat edi. Aslida esa ular Rossiya tarkibidagi
mustamlakalar edi.
Bolsheviklar (kommunistlar) Qizil imperiya hududida yashayotgan millatlar o‘zligini
unutishlari uchun barcha yovuz ishlarni amalga oshirishdi. Biroq bu imperiya tarkibiga kiruvchi
hech bir millat, shu jumladan o‘zbek millati bolsheviklar o‘ylab topgan yangi birlik — sovet
xalqi bo‘lib shakllanmadi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_31.png)
![8. Industrlashtirish va qishloq
xo’jaligini kollektivlashtirish.•
Sobiq Sovet davri tarix kitoblarida bu reja
«sotsializm qurishning lenincha plani» deb
ataladi va uch qismdan, ya’ni mamlakatni
industrlashtirish, qishloq xo‘jaligini
kollektivlashtirish va madaniy inqilobni
amalga oshirishdan iborat edi.
•
Bolsheviklar (kommunistlar) partiyasining
1925-yilda bo‘lib o‘tgan XIV syezdi
industrlashtirish yo‘lini e’lon qildi.
Industrlashtirish, yirik mashinalashgan ishlab
chiqarishni yaratish jarayoni degani edi. Bu
jarayon, eng avvalo, og‘ir sanoatni
(energetika, metallurgiya, mashinasozlik,
neft kimyosi va boshqalar) rivojlantirishni
ko‘zda tutardi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_32.png)
![
Chunki, davlat rahbarlari fikricha, bu
sohalarni rivojlantirmay turib «kapitalistik
qurshov»ga qarshi turib bo‘lmas edi. Bu
maqsadga erishish yo‘lida yangi iqtisodiy
siyosatdan ham voz kechildi. Xo‘jalikni
boshqarish o‘ta markazlashtirildi.
Xalq xo‘jaligi «besh yillik planlar» deb
atalgan direktiv rejalar asosida faoliyat
ko‘rsatadigan bo‘ldi. Hukumat o‘z maqsadini
ro‘yobga chiqarishni qattiq repressiya
siyosati bilan qo‘shib olib bordi. Mamlakatda
amalda qullik mehnati joriy etildi. Bu
tadbirlar o‘z samarasini bermay qolmadi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_33.png)
![
1929—1937- yillar oralig‘ida jami 6 mingga
yaqin yirik sanoat korxonasi ( yiliga 600—
700) qurildi. 1937-yilga kelib Sovet davlati
sanoat mahsuloti ishlab chiqarish bo‘yicha
dunyoda AQSH dan so‘ng ikkinchi o‘ringa
chiqib oldi. Chetdan 100 turdan ortiq
mahsulot sotib olinmaydigan bo‘ldi va
texnikiqtisodiy jihatdan boshqa davlatlarga
qaramlikdan qutuldi.
Biroq shuni ham ta’kidlash adolatli bo‘ladiki,
Sovet davlati sanoat mahsuloti ishlab
chiqarish bo‘yicha dunyoda 2-o‘ringa
chiqqan bo‘lsa-da, aholi jon boshiga
mahsulot ishlab chiqarishda boshqa buyuk
davlatlardan ancha orqada qolgan edi. Qizil
imperiya o‘zining butun umri davomida ana
shu qoloqlikni bartaraf eta olmadi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_34.png)
![9. QISHLOQ XO’JALIGINI KOLLEKTIVLASHTIRISH.
Bolsheviklar partiyasining XV syezdi 1927-yilda qishloq xo’jaligini to’la kollektivlashtirish
to’g’risida qaror qabul qildi. Qishloq 30-yillarning oxi rigacha to‘la kollektivlashtirildi. Ular
o‘zlarining bu siyosatini qishloqni sotsialistik asosda qayta qurish, deb atadilar. Xo‘sh,
kollektivlashtirish nima edi?
Kollektivlashtirish natijasida qishloqda yakka tartibda faoliyat yurituvchi o‘rtahol dehqon
xo‘jaliklarini tugatib, ularning o‘rnida qishloq xo‘jaligi mahsulotlarini kollektiv (jamoa)
mehnat asosida yetishtiruvchi xo‘jalik ( kolxoz deb atalgan) vujudga keltirildi.
Jamoa xo‘jaligining yeri davlatniki edi. Davlat yerni kollektiv xo‘jaliklarga tekinga ijaraga
berdi. Jamoa xo‘jaligi xo‘jalik hisobi asosida faoliyat yuritdi. Davlat yeridan foydalanganligi
uchun hamda topgan daromadlari yuzasidan davlatga soliq to‘lagan. Aholi biror-bir
tabaqasining xususiy mulk shaklida yeri bo‘lmagan.
Kolxoz o‘ziga berilgan yerda davlat rejasiga ko‘ra mahsulot yetishtirgan. Mahsulot davlat
tomonidan qat’iy belgilangan narxda sotib olingan. Soliq to‘lovidan hamda mahsulot
yetishtirish uchun yil davomida qilgan xarajatlaridan ortgan mablag‘ kolxozning mulki bo‘lgan.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_35.png)
![
Kolxoz o‘z ixtiyori bilan mahsulot yetishtira olmagan. O‘z ixtiyori bilan mahsulot sota olmagan.
Shuning uchun ham sobiq qizil imperiya o‘z aholisini sifatli, zarur qishloq xo‘jaligi mahsulotlari
bilan to‘la ta’minlay olmadi va chetdan sotib olishga majbur bo‘ldi. Kollektivlashtirish
shafqatsiz jazo qo‘llash yo‘li bilan olib borildi. Mulkdorlar o‘z mulklarini kolxozga topshirishni
istamaganliklari uchun ular qatag‘on qilindi. Mol-mulklari esa tortib olindi. Qishloq aholisi o‘z
chorva mollarini kolxozga topshirmaslik uchun ko‘plab miqdorda so‘yib yubordi. Bu esa
chorvachilikka o‘nglab bo‘lmas darajada ziyon yetkazdi. Dehqonlar majburan kolxozlarga
birlashtirila boshlandi. Bunga qarshi dehqonlarning 1930-yilda 1600 marta qurolli chiqishlari
bo‘lib o‘tdi. Kollektivlashtirish jarayonida jami 9 mln kishi quloq qilindi.
Xususan, O‘zbekistonda quloq qilinganlarning katta qismi Ukrainaning Xerson viloyatiga
surgun qilindi. U yerda ular paxta yetishtirishga majbur etildi. Qolgan dehqonlar jon saqlash
maqsadida kolxozlarga kirishga majbur bo‘ldilar.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_36.png)
![
Majburiy kollektivlashtirish oqibatida qishloq
xo‘jaligi mahsulotlari yetishtirish keskin ravishda
kamayib ketdi. Natijada 1932—1933-yillarda
ocharchilik bo‘ldi va 5 mln dan ortiq kishi
ochlikdan qirilib ketdi. Kollektivlashtirish
natijasida dehqonlar soni uchdan bir qismga
kamaydi, jami g‘alla yetishtirish amalda
ko‘paymagan bo‘lsa-da, davlatga g‘alla sotish
1937- yilga kelib 1928-yilga nisbatan 3 baravar
ko‘paydi. Bunga qishloq aholisini xonavayron
qilish hisobiga erishildi. O‘zbekistonda paxta
yetishtirishni ko‘paytirish hisobiga Sovet
davlatining paxta mustaqilligi ta’minlandi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_37.png)
![10.MADANIY INQILOB.
Madaniy inqilobning asosiy vazifasi eski tuzumdan meros qolgan madaniy qoloqlikni tugatish,
sotsialistik ziyolilarni shakllantirish, madaniyatni partiya siyosatiga bo‘ysundirish va jamiyatda
yagona mafkura — kommunistik mafkura hukmronligini qaror toptirishdan iborat bo‘ldi.
Bolsheviklar yangi sotsialistik madaniyat asosini marksistik mafkura tashkil etadi, deb
hisoblardilar. Binobarin, sotsialistik madaniyat proletariatning ( ishchilarning) sinfiy kurashi
vazifalariga xizmat qilishi zarur edi. Bolsheviklarning madaniyat sohasidagi siyosatiga ziyolilar
qarshi turdilar. Ular aholining 2,2 foizini tashkil etardi. 1917-yilda ziyolilarning 10 foizdan
kamrog‘i bolsheviklar partiyasi, bir qismi kadetlar va liberal sotsialistlar partiyalari safida
bo‘lsa, asosiy qismi esa betaraf pozitsiyada turdi. Sovet davlati o‘zining jazo organi BFK —
(Butunrossiya favqulodda komissiyasi) 1922- yildan DSB (Davlat siyosiy boshqarmasi), 1923-
yildan BDSB ( Birlashgan Davlat siyosiy boshqarmasi) yordamida ziyolilarni ta’qib etish
siyosatini yuritdi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_38.png)
![
NEPga o‘tish ziyolilarning bir qismi sovetlar tarafiga o‘tishiga sabab bo‘ldi. Ziyolilarning bir
guruhi Rossiyaning iqtisodiy va madaniy jihatdan qayta uyg‘onishi uchun Sovet hokimiyati
bilan hamkorlik qilishni afzal deb bilganlar. Ayni paytda, marksistik mafkuraga tarafdor
bo‘lmagan ziyolilar egallab turgan vazifalaridan ozod etilgan.
1922- yilda alohida senzura organi — Glavlit tashkil etildi. Uning ruxsatisiz gazeta, jurnal
chiqarish va kitoblar chop etish mumkin emas edi.
Bolsheviklar partiyasi hokimiyat tepasida mustahkamlanib olgach, sotsialistik ziyolilarni
shakllantirish siyosatini yurita boshladi. Bu ziyolilar yangi tuzumga sadoqat bilan xizmat
qilishga da’vat etildi. 1927-yilga kelib mamlakatda 148 ta institut va universitet ishlay boshladi
(1917-yilda ularning soni 95 ta bo‘lgan).
Mafkura kadrlarini tayyorlash uchun 1918-yilda kommunistik universitet; 1921- yilda esa K.
Marks va F. Engels instituti, Qizil professorlar instituti, Sharq mehnatkashlarining kommunistik
universiteti; 1923-yilda V. I. Lenin instituti ochildi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_39.png)
![
Madaniy inqilob siyosatida umumta’lim maktablarini qayta qurish masalasi alohida e’tiborda
turdi. O‘quv dasturlari va darsliklari, o‘tmish va hozirgi tarix sinfiylik va partiyaviylik nuqtayi
nazaridan qayta ko‘rib chiqildi. Madaniy inqilob natijasida, bolsheviklar so‘zi bilan aytganda,
«shaklan milliy, mazmunan sotsialistik» adabiyot shakllantirildi.
Ijodkorlar «sotsialistik realizm» ruhida asar bitishlari zarur edi. Bunday asarlar o‘zining
inqilobiy ruhi, asar qahramoni mafkurasini tubdan o‘zgartirib borish hamda mehnatkashlarni
sotsialistik ruhda tarbiyalashga xizmat qilish kabi xususiyatlari bilan ajralib turishi lozim edi.
Milliy adabiyotlarda proletar internatsionalizmi g‘oyalari ustun turishi zarur edi. Milliy o‘ziga
xoslikni saqlashga uringan ijodkorlar qatag‘on qilindilar. Chunonchi, O‘zbekistonda Abdulla
Qodiriy, Usmon Nosir, Abdulhamid Cho‘lpon, Munavvarqori Abdurashidxonov va boshqalar
qatl etildi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_40.png)
![
Bolsheviklar partiyasi tarixi bo‘yicha o‘quv darsligi va qo‘llanmalari o‘ziga xos «yo‘lchi
yulduz» vazifasini o‘tay boshladi. Tabiiy, aniq va texnika fanlarini ham imkoni boricha
kommunistik mafkuraga xizmat qildirishga harakat qilindi.
Sovet davlati 30-yillarning oxiriga kelib xalq xo‘jaligi uchun o‘zining sof mutaxassislarini
kerakli miqdorda tayyorlashga muvaffaq bo‘ldi va 1930yilda umumiy majburiy boshlang‘ich
ta’lim joriy etildi. 1932-yilda 8—11 yoshli bolalarning 98 foizi maktablarga qatnay boshladi.
1934-yilda esa 10 yillik ta’lim joriy etildi. 1939-yilga kelib, SSSR aholisining 81,2 foizi
savodli edi.
Bolsheviklar partiyasi omma o‘rtasida ateistik targ‘ibot ishini zo‘r kuch bilan olib bordi.
Cherkov va masjidlar mol-mulkdan mahrum etildi. Dinning jamiyat hayotidagi ijobiy o‘rni
butunlay inkor etildi hamda din va dindorlarga qarshi kurash avj oldirildi. Ko‘plab din arboblari
qatag‘on qilindi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_41.png)
![
Sovet jamiyatining har bir a’zosi
mafkuralashtirilgan biror-bir tashkilotga jalb
etilgan edi. Masalan, eng ishonchli kishilar
kompartiya safiga (2 mln kishi), ongli yoshlar
komsomolga (9 mln kishi), bolalar — pioner
tashkilotiga, ishchi va xizmatchilar kasaba
uyushmalariga (22,5 mln kishi), adabiy va
badiiy ijodkorlar uyushmalariga
birlashtirilgan edi. Ular sovet davlatining
navbatdagi har qanday vazifalariga safarbar
etilishga tayyor edilar.
Xulosa qilib aytganda, 30-yillar oxiriga kelib
jamiyatda yagona mafkura — marksizm-
leninizm (kommunistik) mafkurasining to‘la
hukmronligi qaror toptirildi. Boshqa barcha
mafkuralar to‘la inkor etildi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_42.png)
![
1921-yilda sovet davlati o’zining janubiy qo’shnilari Turkiya, Eron va Afg’oniston bilan
diplomatik munosabatlar o‘rnatishga erishdi. 1922yilda Germaniya amalda sovet davlatini tan
oldi
va ikki davlat o‘rtasida savdo-iqtisodiy aloqalar rivojlana boshladi.
1924yilda Buyuk Britaniya Sovet davlatini tan oldi. Buyuk davlatlardan faqat AQSH qizil
imperiyani tan olishni paysalga sola boshladi. Sovet davlati o‘z tashqi siyosatining strategik
yo‘nalishini belgilashda o‘z xavfsizligiga sobiq Antanta davlatlari tahdid solishi mumkinligini
hisobga oldi va shuning uchun ham u g‘arb davlatlari, birinchi navbatda, Buyuk Britaniya va
Fransiya siyosatini diqqat bilan kuzatib bordi. Ayni paytda g‘arb davlatlari o‘rtasida
imzolangan Lokarno shartnomasiga qarshi chiqdi. Lokarno shartnomasi Buyuk Britaniya,
Fransiya, Italiya, Belgiya, Chexoslovakiya va Polsha o‘rtasida imzolangan va Germaniyani
Millatlar Ligasiga qabul qilishga kelishilgan edi. 1925—1927-yillarda Sovet hukumati
Turkiya, Litva, Eron va Afg‘oniston bilan betaraflik va bir-biriga hujum qilmaslik haqida
shartnomalarni imzolashga muvaffaq bo‘ldi. 11. 20 – 30 yillarda SSSRning tashqi siyosati.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_43.png)
![
1928- yilda buyuk davlatlar o‘rtasida «Siyosatda urushdan voz kechish va barcha
kelishmovchilik hamda nizolarni tinch vositalar yordamida hal etish to‘g‘risida» shartnoma
imzolandi. Sovet hukumatining qat’iy talabi bilan g‘arb davlatlari shartnomani uning ham
imzolashiga rozilik berishga majbur bo‘ldilar. 1932-yilda Sovet davlati Finlandiya, Estoniya,
Polsha va Fransiya bilan o‘zaro hujum qilmaslik to‘g‘risida shartnoma imzolanishiga muvaffaq
bo‘ldi.
1931- yilda Uzoq Sharqda Yaponiya harbiy harakatlarni boshlab yubordi. 1933- yilda
Germaniyada fashizmning hokimiyat tepasiga kelishi xalqaro ahvolga salbiy ta’sir ko‘rsatdi.
Endi, Sovet davlati Germaniya va Yaponiya bilan munosabatlarni ehtiyotkorlik, ehtiroslarga
berilmaslik tamoyili asosida qurish lozim, deb hisoblardi.
3 — Jahon tarixi
Sovet hukumati 1935-yilda Italiyaning Efiopiyaga qarshi agressiyasini qoraladi. General F.
Frankoning Ispaniyada fashistik diktaturasini o‘rnatishiga qarshi kurashayotgan kuchlarga
harbiy va moliyaviy yordam ko‘rsatdi. Ularga yordam uchun ko‘ngillilarni jo‘natdi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_44.png)
![12. KOLLEKTIV XAVFSIZLIK TIZIMINI VUJUDGA
KELTIRISH MUAMMOSI.
Fashizm xavfi kuchayib borayotgan bir davrda,
Fransiya kollektiv xavfsizlik tizimini vujudga
keltirish taklifi bilan chiqqan edi. Sovet davlati
1933yildan boshlaboq bu g‘oyaning faol taraf-
dorlaridan biriga aylandi. Chunki Germaniya
fashizmining antikommunistik tig‘i, uning
nemis kommunistlariga nisbatan tutayotgan
siyosati Sovet hukumatini befarq qoldirmadi.
Xavfsizlik tizimi uchun kurash Sovet davlati
xalqaro ahvolining yaxshilanishiga xizmat qildi.
Chunonchi, 1933-yilda AQSH Sovet davlatini
tan oldi va u bilan diplomatik aloqa o‘rnatdi.
1934-yilda esa Qizil imperiya Millatlar Ligasiga
qabul qilindi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_45.png)
![
Biroq, kollektiv xavfsizlik tizimini vujudga keltirish ishiga qo‘shilgan real hissa 1935-yilda Sovet
davlatining Fransiya va Chexoslovakiya bilan o‘zaro yordam to‘g‘risidagi shartnomani imzolashi bilan
cheklanib qolgan. Vaholanki, qudratli siyosiy doiralar bu shartnomalarning amalda bajarilishiga
ishonmas edilar. Fransiya Buyuk Britaniyaning Germaniyaga nisbatan qo‘llayotgan «tinchlantirish»
siyosatiga qo‘shildi (qarang 1—2-§). 1938yilda Myunxen shartnomasi imzolangach, Sovet davlati
kollektiv xavfsizlik tizimini yaratib bo‘lmasligiga qat’iy ishondi. Myunxen shartnomasi 1935yilda Sovet
davlatining Fransiya va Chexoslovakiya bilan imzolagan shartnomalarini amalda quruq qog‘ozga
aylantirib qo‘ydi. Buning ustiga, Fransiya tez orada Germaniya bilan shartnoma imzoladi. Moskvada
«imperialistik davlatlar» o‘zaro nizolarini Sovetlar hisobidan hal etmoqchi, degan qat’iy fikr paydo
bo‘ldi.
1938yilda Yaponiya bilan yuz bergan harbiy to‘qnashuv Sovet davlatining bu fikrini yanada
mustahkamladi. Moskva endi ikki frontda — G‘arbda Germaniya bilan, Sharqda esa Yaponiya bilan
urushga tortilishdan xavfsirab qoldi. Bu xavfsizlik Sovet davlati rahbariyatini o‘z tashqi siyosati
yo‘nalishini qayta ko‘rib chiqishga undadi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_46.png)
![
1939- yilda Yaponiyaning Mo‘g‘ulistonga
hujum qilishi Moskvaning Germaniya bilan
yaqinlashishga bo‘lgan moyilligini yanada
kuchaytirdi. Chunki Yaponiya bilan
to‘qnashish muqarrar edi. Holbuki, Moskva
ikki frontda urushga tortilishni aslo istamas
edi. Sovetlarning Germaniya bilan
yaqinlashuvi shu tariqa ro‘y berdi.
1939- yilning 23-avgustida Sovet davlati
bilan Germaniya o‘rtasida 10 yil muddatga
o‘zaro hujum qilmaslik to‘g‘risida shartnoma
imzolandi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_47.png)
![
Bu shartnoma Buyuk Britaniya va Fransiyaning
Sovetlar hisobiga Germaniya bilan kelishishdek
mash’um niyatlarini puchga chiqardi. Ayni
paytda bu shartnoma Germaniyaga urush
harakatlarini boshlashga yo‘l ochib berdi.
Shunday qilib, ikki jahon urushi oralig‘ida
Sovet davlati tashkil topdi, mustahkamlandi.
Bolsheviklar yangi jamiyat qurdilar. Lekin bu
jamiyat qilich va qon bilan qurildi. Dunyoda
inqilob qilmoqchi bo‘ldi. Qatag‘onlarni amalga
oshirdi. Ma’naviy tubanlikka ketib, fashizm
bilan til biriktirdi.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_48.png)
![SAVOL VA TOPSHIRIQLAR.
Bolsheviklar qurmoqchi bo’lgan jamiyatni ta’riflab bering. O’ylab ko’ring, ularning qaysi
g’oyalari umuminsoniy va milliy qadriyatlarga zid edi ?
Bolsheviklar “eng adolatli jamiyat” qurish ishini nimadan boshlaganlar?
Sovet hokimiyati masalasi qanday l etildi?
Rossiyada fuqarolar urushi va chet el intervensiyasining boshlanishiga nimalar sabab bo‘ldi?
«Harbiy kommunizm» siyosatining mazmunini ta’riflab bering.
Qanday sabablarga ko‘ra bolsheviklar fuqarolar urushida g‘alabaga erishdilar?
Sovet hukumati sobiq Rossiya imperiyasi milliy chekka o‘lkalarini sovetlashtirish siyosatini
qanday usullarda amalga oshirdi?
Turkiston xalqlari milliy-ozodlik harakati haqida nimalarni bilib oldingiz?
Sovet hukumati nega «harbiy kommunizm» siyosatini bekor qilishga majbur bo‘lgan?
Yangi iqtisodiy siyosatning mazmunini tushuntirib bering.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_49.png)
![
Sovet davlati nima uchun imperiya hisoblanadi?
SSSR tashkil topishining Turkiston xalqlari taqdirida o‘ynagan mash’um oqibatlari haqidagi
Sizning fikringiz?
Sotsializm qurishning lenincha rejasi haqida nimalarni bilasiz?
Industrlashtirish nima?
Qishloq xo‘jaligini kollektivlashtirishning fojiaviy oqibatlari haqida so‘zlab bering.
Madaniy inqilobdan ko‘zlangan asosiy maqsad nima edi?
Lokarno shartnomasida qanday masalalar ko‘rilgan edi?
Nima uchun Yevropada kollektiv xavfsizlik tizimini vujudga keltirib bo‘lmadi?
Nega Sovet davlati, Buyuk Britaniya va Fransiya Germaniya agressiyasi boshlanishining oldini
ololmadilar?
1939- yil 23-avgustda imzolangan sovet — german shartnomasi haqida nimalarni bilib
oldingiz?](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_50.png)
![FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR :
Karimov I. A. O‘zbekistonning o‘z istiqlol va taraqqiyot yo‘li. 1-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1996.
Karimov I. A. O‘zbekiston – ulkan imkoniyatlar mamlakati. 1-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1996.
Karimov I.A. Mintaqada xavfsizlik va hamkorlik uchun. 4-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1996.
Karimov I.A. O‘tmishsiz kelajak, hamkorliksiz taraqqiyot bo‘lmaydi. 4-jild. Ò., «O‘zbekiston»,
1996.
Karimov I.A. Yevropa Ittifoqi mamlakatlari davlat va hukumat boshliqlari kengashida
so‘zlagan nutq. 5-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1997.
Karimov I.A. Xavfsizlik va barqaror taraqqiyot yo‘lida. 6-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1998.
Karimov I. A. Yevropa–Kavkaz–Osiyo (ÒRASEKA) transport tarmog‘ini rivojlantirishga
bag‘ishlangan nutq. 7-jild. Ò., «O‘zbekiston», 1999.
Karimov I.A. Yevropada xavfsizlik va hamkorlik tashkilotining Istambul sammitida so‘zlangan
nutq. 8-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2000.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_51.png)
![
Karimov I.A. BMÒ Bosh Assambleyasida so‘zlangan nutq. 9-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2001.
Karimov I.A. Amerikalik ishbilarmonlar bilan bo‘lgan uchrashuvda so‘zlangan nutq. 10-jild.
Ò., «O‘zbekiston», 2002.
Karimov I.A. Yevroatlantika hamkorlik kengashi sammitida so‘zlangan nutq. 11jild. Ò.,
«O‘zbekiston», 2003.
Karimov I.A. O‘zbek xalqi hech qachon, hech kimga qaram bo‘lmaydi. 13-jild. Ò.,
«O‘zbekiston», 2005.
Karimov I.A. Mintaqada xavfsizlik va barqarorlik yo‘lida. 13-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2005.
Karimov I.A. O‘zbekiston va Rossiya ittifoqchi davlatlar. 14-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2006.
Karimov I. A. O‘zbek xalqining Islom madaniyati rivojiga qo‘shgan beqiyos hissasining
yuksak e’tirofi. 15-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2007
Karimov I.A. Shanxay hamkorlik tashkiloti davlat rahbarlari kengashining kengaytirilgan
tarkibdagi majlisida so‘zlangan nutq. 15-jild. Ò., «O‘zbekiston», 2007.](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_52.png)
![
E’TIBORINGIZ
UCHUN RAHMAT](/data/documents/9913e738-ecbc-4871-a8ca-e33863415431/page_53.png)
MAVZU: SOVET DAVLATI
REJA : Bolsheviklarning kommunistik jamiyati. Fuqarolar urushi va chet el intervensiyasi. Frontdagi o’zgarishlar. Sovet Polsha urushi. Chet el intervensiyasi va fuqarolar urushining tugashi.
Turkiston xalqlari milliy ozodlik harakatining tor mor etilishi. Yangi iqtisodiy siyosat. SSSRning tashkil etilishi. Industrlashtirish.
Qishloq xo’jaligining kolleltivlashtirish. Madaniy inqilob. 20 30-yillarda SSSRning tashqi siyosati. Kollektiv xavfsizlik tizimini vujudga keltirish muammosi.
1. BOLSHEVIKLARNING KOMMUNISTIK JAMIYATI. Bolsheviklar o’zlari qurmoqchi bo’lgan yangi jamiyatni kommunistik jamiyat deb ataganlar. Ularning fikricha: bu jamiyat o’z taraqqiyotida ikki bosqichni bosib o’tishi kerak edi. Birinchi bosqichni sotsializm , ikkinchi bosqichni esa kommunizm deb ataganlar. Sotsializm – kommunistik jamiyatning quyi bosqichi , kommunizm esa yuqori bosqichi edi. U sotsializmning yuksak tarixiy taraqqiyoti natijasida vujudga kelar edi.