logo
  1. Главная страница
  2. Дипломные работы
  3. Общий
  4. BORLIQNING ASOSIY TURLARI

BORLIQNING ASOSIY TURLARI

Загружено в:

12.08.2023

Скачано:

0

Размер:

2202.2138671875 KB
Скачать
BORLIQNING ASOSIY TURLARI REJA: KIRISH: 1. Borliq tushunchasining tahlili. 2.Borliqning asosiy turlari. 3. Borliq va uning mavjudlik shakllari. Xulosa: Foydalanilgan adabiyotlar. KIRISH: 1. Borliq tushunchasining tahlili. Borliq shakllarining tasnifi. Falsafa fanining borliq haqidagi masalalarni o‘rganuvchi qismi ontologiya deb ataladi. Ontologiya so‘zi yunoncha ontos (mavjudlik) va logos (ta’limot) so‘zlarining birikmasidan tashkil topgan bo‘lib, « mavjudlik haqidagi ta’limot », ya’ni borliq haqidagi fan ma’nosini ifodalaydi. Biz dunyo, materiya tuzilishi, makon, vaqt, harakat, hayot, ong va shu kabilar haqida tasavvur hosil qilish uchun asosan fizika, astronomiya va biologiya kabi tabiatshunoslik fanlariga murojaat etamiz. Lekin bu falsafada borliq muammolari o‘rganilmaydi, degan ma’noni anglatmaydi. Bugungi kunda olimlar notirik, tirik dunyo va ijtimoiy dunyo nima, degan savollarga javob topishda jiddiy yutuqlarga erishganlar. Ammo, dunyoning mohiyati haqidagi ko‘pgina muhim savollarga hozir ham aniq va uzil-kesil javoblar mavjud emas. Masalan, nafaqat makon yoki vaqt tushunchalariga, balki nisbatan soddaroq hodisa bo‘lmish gravitatsiya tushunchasiga ham dunyoda biron-bir fizik bugungi kunda ham aniq (ayni paytda tajribada tasdiqlanadigan) ta’rif bera olmaydi. Inson aqlli jonzot sifatida shakllanish jarayonining ilk bosqichlaridayoq o‘z dunyoqarashining negizini tashkil etadigan muhim savollarga javob topish zaruriyati bilan to‘qnash keladi: 1. «Men kimman?» 2. «Meni qurshagan borliqning mohiyati nimada?» 3. «Borliq qanday va qaerdan paydo bo‘lgan?» 4. «Dunyoni nima yoki kim harakatlantiradi?» 5. «Dunyoning rivojlanishida biron-bir maqsad, maqsadga muvofiqlik, mo‘ljal bormi?» Borliq masalasi insonning dunyoni oqilona anglash yo‘lidagi ilk urinishlaridayoq duch kelgan barcha masalalarning negizi hisoblanadi. Muayyan narsalar mavjudligi yoki mavjud emasligi masalasi inson falsafiy mulohaza yurita boshlagani zahotiyoq uning diqqat markazidan o‘rin oldi. Borliq tushunchasiga qarama-qarshi tushuncha - bu yo‘qlikdir. Agar borliq tushunchasi nimaningdir mavjudligini ifodalasa, yo‘qlik tushunchasi esa o‘sha joyda nimaningdir mavjud emasli gini anglatib, « nima» ning aksi bo‘lgan « hech nima» ni aks ettiradi, absolyut (mutlaq) yo‘qlikning o‘zi yo‘qdir. Yo‘qlik shu ma’noda nisbiy mazmun kasb etadi. An’anaviy falsafiy qarashlarda borliqning uchta sohasi: tabiat borlig‘i, jamiyat borlig‘i, ong borlig‘i kiradi. Bular uchun eng umumiy belgi, ularning mavjudligidir. Tabiat borlig‘i odatda tabiatdagi narsalar (jismlar), jarayonlar, holatlar borlig‘i sifatida tushuniladi. U ikkiga bo‘linadi: azaliy tabiat borlig‘i (yoki tabiiy tabiat borlig‘i, u insondan ilgari va uning ishtirokisiz ham mavjud bo‘lgan) va odam mehnati bilan ishlab chiqarilgan narsalar borlig‘i («ikkinchi tabiat» borlig‘i, ya’ni madaniyat). Ikkinchi tabiat borlig‘i esa, o‘z navbatida, quyidagi ko‘rinishlarda uchraydi: - inson borlig‘i (insonning narsalar olamidagi borlig‘i va odamning o‘ziga xos bo‘lgan insoniy borlig‘i); - ma’naviy borliq (individuallashgan va ob’ektivlashgan ma’naviy borliq); - sotsial borliq (ayrim odamning tarixiy jarayondagi borlig‘i va jamiyat borlig‘i), u ijtimoiy borliq ham deb ataladi. Borliqning moddiy shakli materiya o‘ziga barcha jismlarni, hodisalarni, jarayonlarni va ularning xususiyatlarini qamrab oladi. Bundan tashqari u tafakkurni ham, olamda mavjud bo‘lgan barcha aloqadorliklarni va munosabatlarni ham qamrab oluvchi umumiy falsafiy tushunchadir. Borliqning moddiy shakliga xos umumiylikni axtarishning bir yo‘nalishi moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni axtarish yo‘li bo‘lib, yuqorida qayd etganimizdek, substansiyani aniqlash yo‘lidir. Ikkinchi yo‘l esa — moddiy olamning asosiy tarkibiga kiruvchi «qurilish elementlarini»- substratni axtarish yo‘li. Uchinchi yo‘l — hamma narsaning vujudga keltiruvchi bosh sababchisini, ota moddani, ya’ni pramateriyani axtarish yo‘li. Moddiy va g‘oyaviy borliq. Atrofimizni o‘rab turgan dunyo ikki xil reallikdan tashkil topgandir. Ob’ektiv reallik va sub’ektiv reallik. Ongimizdan tashqarida va unga bog‘liq bo‘lmagan holda mavjud bo‘lgan reallik ob’ektiv reallik deyiladi. Bu tushunchani materialistlar materiya tushunchasi bilan aynan bir ma’noda ishlatishadi. Reallikning inson ongi bilan bog‘liq bo‘lgan va ongning mahsuli hisoblangan qismi sub’ektiv reallik deyiladi. Ob’ektiv reallik moddiy borliq tushunchasiga mos kelsa, sub’ektiv reallik esa borliqning g‘oyaviy shakliga muvofiq keladi. Materializm vakillari borliqning g‘oyaviy shakli moddiy shaklining maxsuli, deb hisoblashadi. Idealizm vakillari esa moddiylik g‘oyaviylikning ijodi yoki g‘oyaviylikning namoyon bo‘lish shaklidir. Aktual va potensial borliq. Aktual borliq borliqning ayni paytda va shu joydagi voqelikda namoyon bo‘lib turgan va shu voqelik bilan aloqadorlikdagi qismi. Bu ob’ektiv reallik tushunchasiga mos keladi, chunki ob’ektiv reallik borliqning shu joyda berilgan va shu onda amal qilayotgan qismidir. Dunyoning hamma tomoni birdan berilgan emas. Biz borliqning hozirgi zamonga tegishli qismi bilangina aloqadamiz. Bu qismi o‘tmishga aylanib, uning o‘rnini kelajakdagi qismi egallaydi. Hozirgi zamonda kelgusi voqelikning kurtaklari mujassamlashgan bo‘ladi. Aktual borliqning hali voqelikka aylanmagan va kelgusida voqelikka aylanadigan murtak holidagi qismi potensial borliq deyiladi. Potensial borliq hali voqelikka aylanishga ulgurmagan, salohiyotdagi aktual borliqdir. Real va virtual borliq. Borliqning biz uchun mavjud qismi real borliq deyiladi. Real borliqni naqd borliq ham deyish mumkin. Ammo borliqning shunday qismi ham borki, uning bo‘lishi ham, bo‘lmasligi ham mumkin. Borliqning bunday qismi ehtimoliy mazmunga ega. U hali reallikdan uzoqda. Mana shunday mazmundagi borliq virtual (lot. virtuales - ehtimol) borliq deyiladi. Bizni qurshagan dunyo mazmuni, borliqning umumiy xossasi bo‘lgan borliq haqida so‘z yuritar ekanmiz, makon va vaqt tushunchalarini chetlab o‘tishimiz mumkin emas. Zero, har qanday jism, narsa, hodisa doim borliqning boshqa predmetlari va hodisalari bilan yonma-yon keladi, ko‘lamlilik xususiyatiga ega bo‘ladi. SHuningdek ular o‘z ichki va tashqi holatlarini bir-biriga nisbatan o‘zgartiradi va bu turli hollarda har xil tezlik, marom, sur’at va davomlilik bilan yuz beradi. Alohida holda ayrim yagona deb qaraladigan bu ko‘rsatkichlar majmui bizga vaqt haqida tasavvur beradi. Makon va vaqt o‘z rang-barangligida cheksiz borliqning shakllari sifatida amal qiladi. Umuman, Siz olam deganda nimani tushunasiz? Olam, eng avvalo, tor ma`noda bu odam yashaydigan joy. Aslida odamzod va hayvonot olami, o’simlik va hasharotlar dunyosi, jismoniy, ruhiy, ma`naviy olam va boshqa shu singari ko’plab tushunchalar bor. Ular dunyoda mavjud bo’lgan narsa va hodisalar nomi bilan ataladi. Masalan, odamning ruhiy olami uning bilim, tajriba va hayolotini o’z ichiga oluvchi o’ta keng qamrovli tushunchadir. Bunda biz olam odam yashaydigan joy, degan ma`noga qaraganda yanada kengroq mazmunga ega bo’lamiz. Nimaiki mavjud bo’lsa, ularning hammasi birgalikda siz bilan biz mansub bo’lgan dunyoni ifodalaydi. Ammo tabiat, jamiyat va inson tafakkurining asosida yotuvchi va ularni birlashtiruvchi shunday bir umumlashtiruvchi tushuncha ham borki, u ob`yektiv olamning mazmunini ifoda etadi. Bunday tushuncha haqidagi tasavvurlar butun fan tarixi mobaynida rivojlanib kelgan. Dastlab, bu umumlashtiruvchi tushuncha, narsalarning asosida nima yotadi, degan nuqtai nazardan kelib chiqib, substansiya (lotincha, substantia — nimaningdir asosida yotuvchi mohiyat degan ma`noni beradi) deb ataldi. Substansiya deganda nimani tushunasiz? Substansiya – muayyan narsalar, hodisalar, voqealar va jarayonlarning hilma-hil ko’rinishlari ichki birligini ifoda etuvchi va ular orqali namoyon bo’luvchi mohiyatdir. Olamning asosida bitta mohiyat — substansiya yotadi, deb hisoblovchi ta`limotni monizm deb atashadi. Faylasuflar substansiya sifatida biror jismni, hodisani, materiyani, G’oyani yoki ruhni olishgan. Substansiya sifatida moddiy jismlarni, materiyani oluvchilar — materialistik monizm tarafdorlari. G’oyani, ruhni oluvchilar esa – idealistik monizm tarafdorlari hisoblanadilar. Shuningdek, olamning asosida ham moddiy jism yoki materiya, ham G’oya yoki ruh yotadi deb hisoblovchi faylasuflar dualistlar (dualizm lotincha, dualis — ikkilangan degan tushunchani anglatadi) deb hisoblanadi. Arastu, Moniy, R. Dekart va boshqalar dualistlardir. Olamning asosida ko’p substansiyalar yotadi deb hisoblovchilarni esa plyuralizm (lotincha pluralis — ko’pchilik so’zidan olingan) tarafdorlari deb atashadi. Olamning asosida yotuvchi mohiyatni ahtarish tarixi ham fanning uzoq o’tmishiga borib taqaladi. Masalan, Qadimgi Hindiston va Hitoyda, Misr va Bobilda, Qadimgi O’rta Osiyo va Yunonistonda ba`zi faylasuflar olamning asosida qandaydir modda yoki muayyan unsur yotadi, deb hisoblashgan. Ularning ba`zilari bu unsurni olov, boshqalari suv yoki havo, ayrimlari esa — tuproqdan iborat deb hisoblashgan. Ba`zi bir falsafiy ta`limotlarda esa, olamning asosida — olov, havo, suv va tuproq yotadi, barcha narsalar ana shu to’rtta unsurning birikishidan hosil bo’lgan, deyilgan. Olamning asosida yotuvchi substansiyani ahtarishning yana bir yo’li narsalarning tarkibidagi bo’linmas eng kichik unsurni, ya`ni narsalarning tarkibidagi umumiy substrat (lotincha substratum — asos ma`nosini anglatadi) ni ahtarishdir. Bunday yo’nalishga mansub oqimlardan biri atomistik oqim hisoblanadi. Masalan, Qadimgi Yunon faylasuflari Levkipp, Epikur, Demokrit va Lukresiylar narsalarning va butun olamning asosida eng kichik bo’linmas unsurlar atomlar yotadi, ular o’zlarining shakli, harakatlanishi va vaznlari bilan bir-birlaridan farq qiladi, deb hisoblashgan. Olamni anglash tug’risida turlicha, hatto bir-biriga qarama-qarshi qarashlar mavjud. Bunday qarashlar odamlarning olamga o’z o’lchovlari bilan qarashlari oqibatida paydo bo’ladi. Birov uchun olam yahshi va yomon, oppoq va qora ranglardan tashkil topgan, boshqa ranglarning bo’lishini u tasavvuriga ham siQdira olmasligi mumkin. Boshqalar esa, olamni hilma-hil rangda, qirralarda ko’radi. Ular oq bilan qora oralig’ida oqimtirroq yoki qoraroq ranglar ham bo’lishi mumkinligiga e`tibor qilishadi. Olam tushunchasi keng qamrovli va keng yo’nalishli tushuncha bo’lib, ma`lum ma`noda voqelikka tizimli, ya`ni sistemali yondoshishni talab qiladi. Masalan, elementar zarrachalar olami tushunchasi odamga ma`lum bo’lgan va hali ma`lum bo’lmagan barcha elementar zarrachalarni qamrab oladi. Agar biz yashayotgan butun koinotni elementar zarrachalardan tashkil topgan deb hisoblasak, bu tushuncha butun koinotni ham aks ettirishi mumkin. Yoki o’simliklar olami tushunchasini olaylik. Bu tushunchaga faqatgina o’simliklar kiradi, hayvonlar va odamlar bu olamdan chetda qoladi. Shu nuqtai nazardan olam tushunchasi nisbiy mohiyatga ega. Ba`zi kishilar olam deganda barcha narsalarni, jismlarni, hodisalarni qamrab oluvchi universal sistemani tushunadi. Bu ma`noda olam kosmologik koinot tushunchasiga mos keladi. Ayrimlar uni cheksiz va chegarasiz, boshqalar esa koinot ma`nosidagi olamni cheklangan ob`ekt sifatida talqin etadi. Cheksizlik va chegarasizlik tushunchalari nisbiy ma`noga ega, bir sistemada cheksiz hisoblangan ob`ekt boshqa sistemada chekli bo’lishi mumkin va aksincha. Diniy-kosmologik qarashlarda olam ilohiy qudrat kuchi bilan yaratilgan deb talqin etiladi. Bu olamning vaqtda boshlanishi borligiga, ya`ni uning chekli ekanligiga ishoradir. Islom dinidagi kosmologik qarashlarda o’n sakkiz ming olam haqida gapiriladi va mazkur qarash bo’yicha biz yashayotgan moddiy olamdan tashqari, undan mustaqil bo’lgan ko’plab boshqa olamlar ham mavjuddir, deyiladi. Hozirgi zamon kosmologiyasida ham fanga asoslangan bir qancha konsepsiyalarda olam o’tkinchi, tabiiy ravishda paydo bo’lgan, degan G’oya ilgari suriladi. Bu nuqtai nazarlarda olamning paydo bo’lishidan oldingi holati «hech nima» va «yo’qlik» tushunchalari bilan izohlanadi. Angliyalik olim Stiven Loking «Olam vujudga kelmasdan ilgari nima bo’lgan?» degan savolning mantiqsizligini, vaqtning faqatgina kelajakka yo’nalgan oqimini ifodalovchi modeli vositasida asoslashga harakat qilgan. Uning fikricha, bu shimoliy qutb nuqtasidan turib qaraganda, hamma nuqtalar faqat janubga olib boradigan holatni eslatadi. Bunday holat olamning boshlanQich holatidir. Vaqtning kelajakka olib boruvchi yo’nalishigina mavjud bo’lgan holati olamning boshlanishidir. Bu holatda o’tmish yo’q, faqat kelajak mavjud. Olam haqidagi diniy tasavvurlar uning kelajagi, yaratilishi yoki o’tmishiga oid murakkab masalalarni, asosan, ilohiy qudratning hosilasi sifatida talqin etadi. Dinda olamni «bu dunyo» — o’tkinchi olam va «narigi dunyo» — abadiy olamga ajratib tushuntirishadi. Bu dunyodagi mashaqqatlari evaziga odam narigi dunyoda rohat-farog’atga muyassar bo’ladi, degan G’oyaga asoslaniladi. Fan olam tug’risida o’ziga hos fikr yuritadi. Unda olamga oid murakkab masalalarni amaliy tajribalardan kelib chiquvchi mantiqiy dalillar asosida isbotlashga uriniladi. Mavjud ilmiy mantiq doirasidan chetga chiquvchi hodisalar esa izohlanmaydi. Ayrim ajoyibot hodisalarining fan tadqiqot ob`ektiga kiritilmaganining sababi ana shunda. Falsafa olamni izohlashda fanning, dinning, san`at va adabiyotning, hullas, fan bilan birgalikda boshqa hilma-hil bilimlarga tayanib, umumlashgan hulosalar chiqaradi. Demak, falsafadagi olam tushunchasi kosmologiyadagi, dindagi va boshqa bilim sohalaridagi olam tushunchalariga nisbatan boyroq, sermazmunroq va kengroqdir. Olamning namoyon bo’lish shakllari hilma hildir. Faqat moddiy jismlarnigina o’ziga qamrab oluvchi olamni moddiy olam deyishadi. Ayrim kishilar uni jismoniy, ya`ni fizik olam deb atashadi. Odamning ma`naviy, ruhiy dunyosini qamrab oluvchi olamni ma`naviy olam deyishadi. Aynan shu paytda biz bilan birgalikda mavjud bo’lgan olam aktual olam deyiladi. Kelajakda mavjud bo’lish imkoniyati bor va bo’lishi mumkin bo’lgan olam potensial olam deyiladi. Masalan, sizning bugungi kundagi talabaligingiz aktual olamga mansub bo’lsa, kelajakda mutahassis bo’lib etishishingiz esa potensial olamga mansubdir. Olamning mavjudligi shubhasiz bo’lgan va barcha e`tirof etadigan qismi real olam deyiladi. Kelajakda mavjud bo’lishi ehtimoli bo’lgan olam virtual olam deb ataladi (virtual so’zi lotincha virtualis — ehtimoldagi degan ma`noni beradi). Aniq ma`lum bo’lgan olam konkret olam deyiladi, hayoldagi, tasavvurdagi, idealdagi olam obrazi abstrakt olam deyiladi. Odamning kundalik hayotidagi hammaga ma`lum bo’lgan, tan olingan hayoti real olamga mansub bo’lsa, uning hayoliy rejalari virtual olamga, uning o’zi va atrofidagilar konkret olamga, kelajakka yo’nalgan orzu-umidlari esa abstrakt olamga mansubdir. Odam o’z rejalarini real olamga asoslanib tuzsa, potensial olamining konkret reallikka aylanish ehtimolligi oshadi. Odam olamda boshqalardan ajralib, yakkayu yagona bo’lib emas, balki ijtimoiy hayot kechiradi va jamoa bo’lib yashaydi. Odamlar jamoasi jamiyatni tashkil etadi. Odamlar jamiyatdagi o’zaro munosabatlari, faoliyatlari, o’y- hayollari, ideallari, maqsad va maslaklari bilan birgalikda ijtimoiy olamni tashkil etishadi. Odamning jamiyatdagi boshqalar bilan birgalikdagi ijtimoiy faoliyati, ularning har biriga hos bo’lgan takrorlanmas individual olamlariga bog’liqdir. Individual olam, ayni paytda tashqi olamni ham, ijtimoiy olamni ham aks ettiradi, o’zida ifodalaydi. Bular bir-birlari bilan chambarchas bog’liqdir. Hullas, olam haqidagi hilma-hil tasavvurlar mavjudlikning eng umumiy falsafiy tushunchasi shakllanishiga asos bo’lib keldi. Bunday tushuncha borliq haqidagi tushunchadir. Borliq tushunchasini Siz qanday tushunasiz? Faylasuflar qadim zamonlardan buyon «borliq» va «yo’qlik» haqida bahs yuritishgan. Ular borliqning vujudga kelishi, mohiyati, hususiyatlari va shakllari haqida ko’plab asarlar yozishgan. Ho’sh, borliq nima? Bu savol bir qarashda juda oddiy ko’ringani bilan unga shu choqqacha barcha kishilarni birday qanoatlantiradigan javob topilgani yo’q. Bu holat borliqqa turlicha nuqtai nazarlardan qarashlarning mavjudligi bilan izohlanadi. Masalan, ayrim faylasuflar borliqni moddiylik, moddiy jismlar bilan bog’lab tushuntirishadi. Ularning nuqtai nazarlaricha, borliq – ob`yektiv realliknigina qamrab oluvchi tushunchadir. U holda fikr, inson tafakkuri, o’y-hayollarimiz borliq tushunchasidan chetda qolar ekanda, degan savolga ular, bunday tushunchalar ob`yektiv reallikning hosilasidir, deb javob berishadi. Falsafaning borliq haqidagi ta`limotni izohlaydigan qismi — ontologiya deb ataladi. (Bu tushunchani falsafada birinchi bor H. Volf qo’llagan). Olam va borliq masalalarini falsafaning ana shu sohasi o’rganadi. Yo’qlik hech nima demakdir. Hamma narsani hech narsaga aylantiruvchi, hamma narsaning ibtidosi ham, intihosi ham yo’qlikdir. Bu ma`noda yo’qlik cheksizlik, nihoyasizlik va mangulik bilan birdir. Yo’qlik chekingan joyda borliq paydo bo’ladi. Demak, borliqning bunyodkori ham, kushandasi ham yo’qlikdir. Borliq yo’qlikdan yo’qlikkacha bo’lgan mavjudlikdir. Yo’qlikni hech narsa bilan qiyoslab bo’lmaydi. Fanda yo’qlik nima, degan savolga javob yo’q. Borliq haqidagi konsepsiyalar. Tarihdan ma`lumki, faylasuflar borliq haqida turlicha G’oyalarni ilgari surishgan. Markaziy Osiyo tuprog’ida vujudga kelgan zardo’shtiylik ta`limotida borliq quyosh va olovning hosilasidir, alangalanib turgan olov borliqning asosiy mohiyatini tashkil etadi, deb hisoblangan. Chunki bu G’oya bo’yicha, har qanday o’zgarish va harakatning asosida olov yotadi va u borliqqa mavjudlik bahsh etadi. Qadimgi yunon faylasufi Suqrot borliqni bilim bilan qiyoslaydi va uningcha, biror narsa, biz uni bilsakkina bor bo’ladi, insonning bilimi qancha keng bo’lsa, u shuncha keng borliqni qamrab oladi, deb hisoblaydi. Qadimgi dunyoning atomist olimi Demokrit borliq atomlar majmuasidan iborat deb tushuntirgan. Uning fikricha, borliqning mohiyati uning mavjudligidadir. Mavjud bo’lmagan narsa yo’qlikdir. Islom ta`limotida esa borliq bu ilohiy voqelikdir. Ya`ni u Olloh yaratgan mavjudlikdir. Bu borada vahdati vujud va vahdati mavjud ta`limotlari bo’lgan. Islom diniga mansub mutafakkirlar borliq haqidagi ta`limotni har taraflama rivojlantirganlar. Masalan, Forobiy fikricha, ilk borliq azaliy Ollohning o’zidir. Beruniy fikricha, borliq shunday umumiylikki, u hamma narsaning asosida yotadi, demak, borliq hamma narsaning asosidir. Yevropada o’tgan olimlar David Yum va Jorj Berkli borliqni sezgilarimiz majmuasi deb talqin etishgan. Hegel esa borliqni mavhumlik, mutlaq ruhning namoyon bo’lishi, deb ta`riflaydi. Ko’pgina naturfalsafiy qarashlarda borliqni hozirgi zamon bilan, ya`ni shu aktual olamga bog’lab tushuntirdilar. Aslida, borliq keng falsafiy tushuncha bo’lib o’ziga butun mavjudlikni, uning o’tmishi, hozir va kelajagini ham qamrab oladi. Faylasuflar borliqni tushuntirish uchun yo’qlik tushunchasini unga antipod qilib olishgan va shu asosda borliqning zaruriy mohiyatini ochishga intilganlar. Materialistik adabiyotlarda borliqni ob`yektiv reallik bilan, materiya bilan aynanlashtirib tushuntirishadi. Borliq o’ziga ob`yektiv va sub`yektiv reallikni, mavjud bo’lgan va mavjud bo’ladigan olamlarni, moddiylik va ma`naviylikni, o’tmish va kelajakni, o’limni va hayotni, ruh va jismni qamrab oluvchi umumiy tushunchadir. Borliq va mavjudlik. Atrofimizdagi odam, olam, tabiat, jamiyat, tafakkur, G’oyalar, o’y-hayollarimiz barchasi birday mavjuddir, ular turli tarzda va shakllarda namoyon bo’lib, hammasi mavjudlik belgisi ostida umumlashib, borliq tushunchasiga kiradi. Materialistik mazmundagi borliq tushunchasi ta`rifiga faqat ob`yektiv real olam, ongdan tashqaridagi, unga bog’liq bo’lmagan jismoniy mohiyatga ega bo’lgan narsalargina kiritiladi. Borliqning ideal, virtual, potensial, abstrakt, ma`naviy shakllari bu ta`rifdan tashqarida qoladi. Aslida esa, borliq kategoriyasi umumiy abstraksiya bo’lib, mavjudlik belgisi bilan barcha narsa va hodisalarni o’ziga qamrab oluvchi o’ta keng tushunchadir. U o’ziga nafaqat ob`yektiv reallikni, balki sub`yektiv reallikni ham qamrab oladi. Borliq mavjudlik va reallik tushunchalariga qaraganda ham kengroq tushunchadir. Mavjudlik — borliqning hozirgi paytda namoyon bo’lib turgan qismi bo’lib, o’tgan va mavjud bo’ladigan narsa va hodisalar ham borliq tushunchasiga kiradi. Reallik esa, mavjudlikning hammaga ayon bo’lgan, ular tomonidan tan olingan qismi. Borliq o’ziga reallikni ham, mavjudlikni ham qamrab oladi. An`anaviy falsafiy qarashlarda borliqning uchta sohasi ajratib ko’rsatiladi. Ularga: tabiat borlig’i, jamiyat borlig’i, ong borlig’i kiradi. Bular uchun eng umumiy belgi, ularning mavjudligidir. Shuningdek, falsafiy adabiyotlarda tabiat borlig’i va jamiyat borliQining quyidagi shakllari ham farqlanadi. Tabiat borlig’i odatda tabiatdagi narsalar (jismlar), jarayonlar, holatlar borlig’i sifatida tushuniladi. U ikkiga bo’linadi: azaliy tabiat borlig’i (yoki tabiiy tabiat borliQi, u insondan ilgari va uning ishtirokisiz ham mavjud bo’lgan) va odam mehnati bilan ishlab chiqarilgan narsalar borlig’i («ikkinchi tabiat» borliQi, ya`ni madaniyat). Ikkinchi tabiat borlig’i esa, o’z navbatida, quyidagi ko’rinishlarda uchraydi: - inson borlig’i (insonning narsalar olamidagi borlig’i va odamning o’ziga hos bo’lgan insoniy borlig’i); - ma`naviy borliq (individuallashgan va ob`ektivlashgan ma`naviy borliq); - sosial borliq (ayrim odamning tarixiy jarayondagi borlig’i va jamiyat borlig’i), u ijtimoiy borliq ham deb ataladi. Borliqning moddiy shakli materiya o’ziga barcha jismlarni, hodisalarni, jarayonlarni va ularning hususiyatlarini qamrab oladi. Bundan tashqari u tafakkurni ham, olamda mavjud bo’lgan barcha aloqadorliklarni va munosabatlarni ham qamrab oluvchi umumiy falsafiy tushunchadir. Borliqning moddiy shakliga hos umumiylikni ahtarishning bir yo’nalishi moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni ahtarish yo’li bo’lib, yuqorida qayd etganimizdek, substansiyani aniqlash yo’lidir. Ikkinchi yo’l esa — moddiy olamning asosiy tarkibiga kiruvchi «qurilish elementlarini»- substratni ahtarish yo’li. Uchinchi yo’l — hamma narsaning vujudga keltiruvchi bosh sababchisini, ota moddani, ya`ni pramateriyani ahtarish yo’li. Mana shu yo’l haqida mahsus to’htab o’taylik. Olamning substansiyasini ahtarishning bu usuli go’yoki meva iste`mol qilayotgan kishi, uning kelib chiqishini ahtarib, dastlab darahtga, so’ngra uning guliga, bargiga, ko’chatiga va urug’iga nazar solganidek, atrofimizdagi moddiy olamning o’zagida dastlabki yaratuvchi modda sifatida nima yotishini, ya`ni ilk materiyani, azaliy materiyaning «bobokolonini», «pramateriyani» ahtarish usulidir. Moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni ahtarish falsafada materiya haqidagi tasavvurlarning maydonga kelishiga va rivojlanishiga sababchi bo’ldi. Materiya tushunchasi moddiy unsurga nisbatan ham, atomga nisbatan ham, pramateriyaga nisbatan ham umumiyroq bo’lgan tushunchadir. Materiya olamdagi barcha moddiy ob`ektlarni, butun ob`yektiv reallikni ifoda etuvchi eng umumiy tushunchadir. Faylasuflar «Tom ma`nodagi materiya faqat fikrning mahsuli va abstraksiyasidir» deb yozishadi. Faylasuflar barcha moddiy ob`ektlarga hos hususiyatlarni umumiy tarzda ifodalash uchun qo’llaydigan tushuncha materiya deb ataladi. Demak, materiya moddiy ob`ektlarga hos eng umumiy tushuncha, falsafiy kategoriyadir. Albatta, bu ta`riflarni bir yoqlama mutlaqlashtirib tushunmaslik lozim. Bu ta`riflarda ko’proq sezgi a`zolarimizga bevosita ta`sir etishi mumkin bo’lgan reallik nazarda tutilgan. XX asrning o’rtalariga kelib, kvant mehanikasi, nisbiylik nazariyasi va hozirgi zamon kosmologiyasi sohalaridagi ilmiy yutuqlar kishilarning ob`yektiv olam hakidagi tasavvurlarini tubdan o’zgartirib yubordi. Natijada, tabiatshunos olimlar sezgilarimizga bevosita ta`sir etishining imkoni bo’lmaydigan realliklar haqida ham tadqiqotlar olib bora boshladi. Olamning klassik mehanika nuqtai nazaridan kelib chiqib, nisbatan kichik tezlikda harakatlanuvchi sistemalar haqidagi ilmiy manzarasi o’rnini yangicha ilmiy manzaralar egallay boshladi. Bu esa materiya haqidagi tasavvurlarning yanada rivojlanishiga sharoit tug’dirdi. Bu o’zgarishlarni hisobga olib, marksist- faylasuflar bu ta`rifga sezgilarimizga bevosita yoki bilvosita (ya`ni turli asboblar; qurilmalar vositasida) ta`sir etuvchi, degan qo’shimcha kiritishdi. Shunday qilib, bu ta`rif go’yo materiyaning moddaviy va nomoddaviy shakllarini, ya`ni modda va antimodda ko’rinishlarini qamrab oluvchi ta`rifga aylandi. Materialistlar materiyani ob`yektiv reallik, deb ta`riflashadi. Ob`yektiv reallik inson sezgilariga bog’liq bo’lmagan holda, undan tashqarida mavjud bo’lgan voqelikdir. Bu butun mavjudlikning sub`yektiv reallikdan tashqaridagi qismi hisoblanadi. Ob`yektiv reallikning mavjudligi qanday namoyon bo’ladi? Bu savolga javob topishda, borliqning ajralmas hususiyatlarini o’rganishga tug’ri keladi. Har qanday jismning ajralmas hususiyati lotincha «atribut» so’zi bilan ataladi. Borliqning atributlari. Muayyan jismning aynan shu jism ekanligini belgilovchi hususiyatlari uning atributlari bo’ladi. Borliqning ham bir qancha atributlari mavjuddir. «ular: harakat, fazo, vaqt, in`ikos, ong va boshqalar. Borliq o’zining hossalari, hususiyatlari orqali namoyon bo’ladi. Endi borliqning atributlari, ya`ni ajralmas tub hususiyatlari haqida to’htab o’taylik. Harakat. Borliqning atributlari ichida uning asosiy mavjudlik usulini ifoda etuvchi hususiyati harakat hisoblanadi. Chunki borliq harakatsiz o’zining strukturaviy yahlitligini saqlay olmaydi. Buni moddiy borliq misolida qarab chiqaylik. Faraz qiling, qarshimizda biror jism turibdi. Agar harakat bo’lmaganida edi, yoruQlik nurlari shu jismga urilib bizga qaytmagan bo’lar edi, ya`ni biz uni ko’rmagan bo’lar edik. Shuningdek, bu jismning yahlitligini saqlab turgan molekulalar, atomlar, elementar zarrachalar o’rtasidagi o’zaro ta`sirlar ham bo’lmasdi. Natijada bu jismning strukturaviy birligiga putur etgan bo’lar edi. Tevarak-atrofimizdagi predmetlar va hodisalar harakat tufayli o’zining muayyan tartibini va birligini saqlab turadi, shu tufayli, o’sish, ulg’ayish, ravnaq topish, rivojlanish mavjuddir. Harakat, bir tomondan, moddiy jismlar o’rtasidagi va ularni tashkil etuvchi elementlar o’rtasidagi aloqadorliklarning natijasi, boshqa tomondan esa, ulardagi o’zgarishlar sifatida sodir bo’ladi. Shu nuqtai nazardan ham falsafaning harakat bu umuman har qanday o’zgarishdir, deyilgan ta`rifi juda o’rinlidir. Harakatning manbai haqida gap ketganda, ana shu o’zgarishlarning asosida yotuvchi o’zaro ta`sirlar va ular orasidagi munosabatlar nazarda tutiladi. Demak, har qanday harakatning manbai shu sistemadagi ichki o’zaro ta`sirlar ekan, har qanday jismning mavjudligini, eng avvalo, uning ichki aloqadorliklari ta`minlaydi. Harakatning turlari haqidagi mulohaza, asosan, o’zgarishlarning hususiyatiga asoslangan. O’zgarishlar oddiy fazoviy siljishdan tortib, murakkab ijtimoiy o’zgarishlargacha takomillashib borgan. Shu tufayli harakatga faqatgina fazoviy siljish, deb qaramaslik lozim. Bunday qarash olamdagi barcha jarayonlarga mehanik harakat nuqtai nazaridan yondashishni vujudga keltiradi. Aslida olamda o’zgarishning hilma-hil ko’rinishlari mavjud bo’lib, ular bir- biridan sifatiy farq qiladi. Mehanik, himiyaviy, biologik, fizik o’zgarishlar bilan ijtimoiy o’zgarishlarni aslo taqqoslab bo’lmaydi. Tug’ri, bu o’zgarishlar uchun umumiy bo’lgan fazoviy siljishlar harakat shakllarining hammasida ham, u yoki bu ko’rinishda namoyon bo’lishi mumkin. Lekin hamma o’zgarishni ham, faqatgina fazoviy siljishdan iborat, deb bo’lmaydi. Masalan, Erning Quyosh atrofidagi, Oyning Er atrofidagi harakatini fazoviy siljishning yaqqol ko’rinishi deyishimiz mumkin. Lekin Yer bag’rida ro’y berayotgan murakkab geologik jarayonlarni, Er sirtidagi biosferaning yashash usulini birgina mehanik siljish bilan izohlab bo’lmaydi. Harakatning shakli qanchalik murakkab bo’lsa, u bilan bog’liq bo’lgan o’zgarishlar ham shu qadar murakkab bo’ladi. Materiyaning tashkiliy struktura darajasi qanchalik yuqori darajada bo’lsa, unda fazoviy siljish ham shu qadar kam seziladi. Ilk ratsionalist o laroqʻ Parmenidni (mil. avv. 480) ko rish mumkin; u fikrlash ʻ haqiqatdan ham ro y berishiga shubha qilish mumkin emasligini aytadi. Lekin ʻ fikrlash obyektsiz bo la olmaydi, demak fikrlashdan ʻ tashqarida darhaqiqat biror narsa mavjud. Parmenid mavjud bo lgan narsa muayyan sifatlarga ega bo lishi ʻ ʻ kerak, degan xulosaga keladi; hali paydo bo lmagan yoki yo qolib bitgan narsa ʻ ʻ ham vaqtdan tashqarida mavjud bo la oladi, deydi. ʻ Zeno Elea (mil. avv. 489 tug .) Parmenid shogirdi edi va u harakat ilojsiz ekanligi haqidagi tezisga uning ʻ mavjudligi haqidagi fikrning o zi mavjud ekanligi, demak harakat ilojlidir, degan ʻ qarshi ta kid keltirgan. ʼ Aflotun (mil. avv. 427–347) ham Parmenid ishlaridan ta sirlangan, biroq u ʼ ratsionalizmni realizm bilan bog lagan. Aflotun mavjud narsalarning sifati ʻ universal (olamshumul) dir, deydi. Masalan, bir odam, bir uchburchak, bir daraxt sifatlari barcha odamlar, barcha uchburchaklar, barcha daraxtlar uchun ham o rinlidir. Aflotun sifatlar ongdan tashqari shakllar emas, deb fikrlaydi, o ylash ʻ ʻ jarayonida yolg iz ongga ishonib, hissiyotlarga chalg ish kerak emasligini ʻ ʻ uqtiradi. Zamonaviy ratsionalizm Descartes ishlaridan boshlangan. Hissiy kechinmalar tabiati va fiziologiya hamda optikadagi ilmiy kashfiyotlar Descartes (shuningdek, Locke ) ni biz obyektlardan emas, ular haqidagi fikrlardan boxabar ekanligimiz, haqidagi g oyaga olib keldi. ʻ Bu qarash quyidagi savollarni tug dirdi: ʻ 1. Fikr u tasnif etayotgan real narsaning haqiqiy nusxasimi? Hissiyot obyekt va bizning tanamiz orasidagi to g ridanto g ri aloqa emas, balki uni ʻ ʻ ʻ ʻ tasniflovchi fiziologik jarayondir (masalan, ko z pardasidagi tasvir). Locke ʻ rang kabi ikkilamchi sifatlar hissiyotning obyekt haqidagi haqiqiy tasnifga aloqador emas, faqatgina birlamchi sifatlar (shakl, hajm kabi) haqiqiydir, deydi. 2. Stul-stol kabi fizik obyektlar, yoki hatto ularni tasnif etayotgan miya jarayonlari bunday jismlarning ruhiy tasnifiga aylanadi? Bu savol xayol- tana muammosi sifatida mashhurdir. 3. Agar hammamiz biror fikrdan boxabar bo lsak, bu fikrni tug dirgan ʻ ʻ narsaning darhaqiqat mavjud ekanligini qanday qilib bilish mumkin? Descartes so nggi muammoni ong orqali hal qilishga urindi. U Parmenidning ʻ " Fikrlayapman , demak mavjudman " ( lot. Cogito ergo sum ) tezisini rad etib bo lmaydi, degan fikrga keldi. Bu tezisdan Descartes butun bilim tizimini ʻ qurishda foydalanish kerakligini uqtiradi (bunday tizimda, masalan xudo mavjudligi bahsida ontologik argumentdan foydalanish mumkin). Uning ongning yolg iz o zi voqe likni o rgana olishi mumkinligi, g oyasi zamonaviy ʻ ʻ ʼ ʻ ʻ ratsionalistlarga ta sir ko rsatdi (masalan, ʼ ʻ Baruch Spinoza , Gottfried Leibniz va Christian Wolff ); biroq empiritsist faylasuflar bu g oyani tanqid ʻ qilishdi. Empiritsizm , ratsionalizmdan farqli o laroq, olamni tanishda ongning ʻ ahamiyatini kamligini, bilimni asosan hissiyotlardan olish mumkinligini ta kidlashadi. John Locke o zining ʼ ʻ An Essay Concerning Human Understanding ( Odam Tushunishi Haqida Esse , 1689 ) asarida klassik empiritsistik qarashlarini yoritadi hamda naturalizm va empiritsizmni qat iy ʼ ilmiy (o sha paytda Newton'iy) prinsiplar asosida qurish kerakligini uqtiradi. ʻ Bu davrda diniy g oyalar dunyoviy falsafaga kirishga intildi. ʻ Yepiskop Berkeley 'ning Isaac Newton g oyalarining asosiy prinsiplarini rad etuvchi ʻ idealizmi bunga misol bo lishi mumkin. Diniy mutafakkirlar qatoriga ʻ shuningdek Blaise Pascal , Joseph Butler va Jonathan Edwards kabi faylasuflarni misol qilib keltirish mumkin. Qolgan faylasuflar, masalan Jean-Jacques Rousseau va Edmund Burke , boshqacha yo ldan borishni afzal bilishdi. Ushbu ʻ davrning farqli falsafiy qarashlari 20-asr falsafasining turli sohalarga bo linishi ʻ va akademik fanlar kabi qat iylashishiga turtki bo ldi. ʼ ʻ Skeptitsizm [ tahrir | manbasini tahrirlash ] Asosiy maqola: Skeptitsizm Skeptitsizm har qanday bilim ilojli ekanligini savol ostiga qo yuvchi falsafiy ʻ qarashdir. U ilk bor Pirron tomonidan o rtaga qo yilgan; Pirron ʻ ʻ shamoyil dan boshqa hamma narsa shubha ostidadir, deb fikrlagan. Sextus Empiricus ( I asr ) skeptitsizmni "qanday qilib bo lsa-da, shakl va qarorlarga qarshi chiqib, [...] ʻ ruhiy xotirjamlikka ega bo lishdir", ʻ [7] deb ta riflagan. Ya ni skeptitsizm quruq ʼ ʼ shubhalanish emas, balki shubhalanish orqali xotirjamlikkar erishishdir, deb ko rilgan. Skeptitsizm o zini ʻ ʻ dogmatizmga qarshi, deb biladi. [8] Sextus biror axborotning ishonchliligi savol tug diradi, chunki bu uni qabul ʻ qiluvchiga bog liqdir, deydi. Biror narsaning ko rinishi turli vaziyatlarda ʻ ʻ turlichadir: masalan, echki shoxining bo lagi oq bo lib ko rinsa, butun shox qora ʻ ʻ ʻ bo lishi mumkin. Qalam yonidan qaralganda cho p, deb qabul qilinadi; biroq ʻ ʻ unga bir uchidan qaralsa, u doira bo lib ko rinadi. ʻ ʻ Skeptitsizm keyinchalik Michel de Montaigne va Blaise Pascal zamonasida qayta tug ildi. Ayniqsa ʻ David Hume ishlarida skeptiklik yaqqol seziladi. Hume fikrlashning faqat ikki: ehtimoliy va namoyishli turlari borligini ta kidlaydi ʼ (qarang, Hume sanchqisi ). Bulardan birontasi ham bizni tashqi olamning haqiqatdan mavjudligini uzil-kesil isbotlay olmaydi. Namoyishli fikrlash namoyishning (ya ni, aniq tezislardan ʼ deduktiv xulosa chiqarishning) yakka o zi ʻ tabiat uniformalligini (masalan, fan ko rsatgan tabiat qonunlari uning barcha ʻ qismlari uchun taalluqli ekanligini) isbotlay olmasligi tufayli olam ongimizdan tashqarida mavjud ekanligi shubhalidir. Bunday ong yolg iz o zi kelajak va ʻ ʻ o tmish orasidagi aloqani topa olmaydi. Biz olam haqidagi qandaydir ʻ ishonchlarga ega bo lishimiz mumkin (masalan, ertaga quyosh chiqib, tong ʻ otishiga ishonch), lekin bu ishonchlar odat va an analar natijasidir ʼ va albatta shunday bo lishiga qat iy mantiqiy isbotga bog liq emas. Umumiydan ʻ ʼ ʻ xusuiyga keltiruvchi ehtimoliy ( induktiv ) fikrlash ham yordam bermaydi: u ham tabiat uniformalligiga bog liqdir, bu uniformallik esa isbotsizdir. Ikkala ʻ fikrlash turining eng yaxshi natijasi nisbiy haqiqat bo lishi mumkin: ʻ agar tayinli ta kidlar rost bo lsa, ʼ ʻ u holda tayinli xulosalar kelib chiqadi. shuning uchun olam haqida hech qanday bilim uzil-kesil qabul qilina olmaydi. Hume skeptik argumentga uni nazarga ilmaslikdan boshqa yechim yo qligini aytadi. ʻ [9] Agar hatto shu muammolar har bir hol uchun hal qilinsa-da, biz bu yechimni isbotlash muammosiga duch kelamiz va shunday qilib cheksiz regressga duch kelamiz ( regress skeptitsizm atamasi shunga bog liq). ʻ [10] [11] Ko p faylasuflar shunday skeptik argumentlar ahamiyati ustida bahslar olib ʻ borishgan. Tashqi olam haqida bilim olamizmi, yo qmi, bu bizning bilimni ʻ qanday belgilashimiz, qay darajada aniqlik istashimizga bog liqdir. Agar biz ʻ mutlaq aniqlik istasak, ruhiy kechinmalardan tashqariga chiqa olmay qolamiz. Bunda biz hatto "Men" tushunchasining kogerent yoki davomiyligini ham hal qila olmaymiz, tashqi olam haqidagi axborotlarga esa butkul ishonmay qo yamiz. Biroq, boshqa tomondan, agar biz o rnatgan aniqlik darajasi juda past ʻ ʻ bo lsa, u holda turli illuziya va fokuslarga aldanib qolishimiz mumkin. ʻ Skeptitsizmga qarshi bunday argument faylasuf solipsizmdan tashqari chiqishi kerakligini, bilimning aniqlik darajasi baland bo lishi, lekin mutlaq aniq ʻ bo lmasligi mumkinligini bildiradi. ʻ O’zgarishlarning shunday bir shakli borki, uni falsafada rivojlanish deb ataladi. Rivojlanish bu — muayyan sistemaning muayyan vaqt va fazodagi yahlit, kompleks, orqaga qaytmaydigan, ilgarilanma yo’nalishga ega bo’lgan, miqdoriy va sifatiy o’zgarishidir. Shu jihatdan harakatning ikki hil turi bir-biridan farq qilinadi. Harakatning birinchi turi jismda uning sifati va turg’unligini saqlagan holda ro’y beradigan ichki o’zgarishlarni o’z ichiga oladi. Ya`ni har qanday jismda beto’htov ichki o’zgarishlar ro’y berib turadi, lekin bu o’zgarishlar shu jismning tashqi sifatiga jiddiy ta`sir ko’rsatmaydi. Atrofimizni qurshab turgan har bir jism molekulalardan, molekulalar esa atomlar va elementar zarrachalardan tashkil topgan ekan, bu jismlarning molekulyar va atom tuzilish darajasida ham beto’htov o’zgarishlar ro’y berib turadi. Shuningdek, har bir jism o’zining atrofidagi boshqa jismlarning va ulardan tarqalayotgan nurlanishlarning ta`siriga ham uchrab turadi. Bunday tashqi ta`sirlarni o’zida in`ikos ettirish jarayonida ro’y beradigan o’zgarishlar ham bu jismning sifatiy o’zgarib ketishiga olib kelmasligi, uning turg’unligi va asosiy sifati saqlanib qolishi mumkinligi haqida hulosa chiqarish mumkin. Biz yuqorida qayd etgan ichki va tashqi ta`sirlar oqibatida ro’y beruvchi o’zgarishlar asta-sekin to’planib, keyinchalik jismda keskin sifatiy o’zgarishning vujudga kelishiga ham sabab bo’lishi mumkin. Mana shunday o’zgarish, ya`ni jismning sifatini o’zgartiruvchi harakat ikkinchi turdagi harakatga kiradi va u rivojlanish deb ataladi. Rivojlanish jarayoni ham ikki turda bo’ladi. Birinchi turdagi rivojlanish bo’yicha, jismda har qanday sifatiy o’zgarish ro’y berishiga qaramasdan, uni tashkil etgan materiyaning sifatiy tuzilish darajasi o’zgarmasdan qolaveradi. Masalan, notirik tabiatga mansub bo’lgan Quyoshdagi ravojlanishni olib qaraylik. Olimlarning tahminlariga ko’ra, hozir sirtida 6 ming, ichida esa bir necha mln. darajali haroratga ega bo’lgan Quyosh borib-borib soviydi va qizil gigantga aylanadi, ya`ni Quyoshning markazidagi termoyadro energiyasi so’ngach, ichki zichligi pasayadi va markazdagi tortishish quvvati susayadi. Oqibatda Quyosh shisha boshlaydi va Er orbitasini ham o’z ichiga olgan ulkan qizil yulduz vujudga keladi, u asta-sekin sovib, qizil karlikka, so’ngra esa «qora karlikka», keyin bo’lsa neytron yulduzga aylanadi. Bunday o’zgarishlar natijasida borliqning tashkiliy struktura darajasi o’zgarmaydi, ya`ni jonsiz tabiat shaklidagi darajasi saqlanadi. Jonli tabiatning vujudga kelishi, o’simliklar va hayvonot olamining paydo bo’lishi, odamning shakllanishi, jamiyatning vujudga kelishi singari sifatiy o’zgarishlar esa, rivojlanishning ikkinchi turiga kiradi. Falsafa fanida harakatning bir-biridan sifatiy farq qiluvchi bir qancha boshqa shakllari ham o’rganiladi. Materalist bo’lgan faylasuflar harakat shakllarini turkumlaganida, quyidagi mulohazalarga tayanib ish yuritadilar: 1) harakat shakllari bir-birlari bilan sifat jihatidan farq qilib, ularning har biri materiyaning tashkiliy tuzilishi darajalarining muayyan bosqichida namoyon bo’ladi; 2) materiyaning harakat shakllari bir-biri bilan genetik jihatidan, kelib chiqishi jihatdan ketma-ket bog’langan, ya`ni harakatning murakkabroq shakllari uning nisbatan soddaroq shakllaridan kelib chiqqandir; 3) harakatning yuqori shakllari tarkibidagi quyi shakllari uning yuqori shakllariga ham mansubdir, ammo harakatning yuqori shakli o’zidan quyi shakldagi harakatga mansub emasdir. Shu mulohazalarga tayangan holda, harakatning beshta shaklini ajratib olish mumkin. Ular — mehanik, fizik, himiyaviy, biologik va ijtimoiy harakatlardir. Falsafada harakat shakllarini turkumlashning bir qancha boshqa ko’rinishlari ham bor. Ayrim olimlar harakat shakllarini har bir fanning nomi bilan bog’lash kerak, deb hisoblashadi. Bunday qarashning hatoligi shundaki, fanlarning ko’pchiligi harakat shaklini emas, balki miqdoriy munosabatlar va holatlarni aks ettiradi. Masalan geodeziya yoki geometriya, trigonometriya yoki topografiya, chiziqli algebra qanday harakat shaklini o’rganadi? Kibernetika esa ham tabiatda, ham jamiyatda amal qiluvchi boshqarish jarayonlarini o’rganadi, ya`ni bu fan bitta emas, balki bir qancha harakat shakllarini qamrab oladi. Harakat shakllarini turlash bo’yicha quyidagi tabiiy-ilmiy konsepsiya ham diqqatga sazovordir. Mazkur konsepsiya bo’yicha harakat shakllari quyidagicha turlanadi: fizik harakat (elementar zarrachalar, maydon va atomlarning harakati), himiyaviy harakat (atomlar va molekulalarning harakati) va bunda harakatning rivojlanishi ikki yo’nalishga ajraladi, 1) harakat rivojlanishining yuqori yo’nalishida biologik harakat shakllanadi; 2) harakat rivojlanishining quyi yo’nalishida esa geologik harakat shakllanadi, biologik harakatning taraqqiyoti ijtimoiy harakatga olib boradi. Yana bir boshqa konsepsiyada esa harakat borliqning tashkiliy tuzilish darajalariga mos ravishda turlangan. Bu konsepsiyada harakat shakllari uchta sinfga ajratiladi: notirik tabiatda — elementar zarrachalar va maydon harakati, tirik tabiatda – hayotning namoyon bo’lishi, jamiyatda – odamning faoliyati. Ijtimoiy harakat bizga ma`lum bo’lgan harakat shakllari ichida eng murakkabi bo’lib, unda insonning ongli faoliyati, inson tafakkuri, ijtimoiy guruhlarning faoliyati, o’zaro munosabatlari, jamiyat miqyosidagi ijtimoiy fikr birgalikda harakatga keladi. Bu harakatni chiziqli, batartib harakatlar bilan mutlaqo taqqoslab bo’lmaydi. Uning kelajagini bashorat qilish ham o’ta murakkabdir. Borliqning asosiy yashash shakllariga fazo va vaqt kiradi. Fazo narsalarning ko’lamini, hajmini, o’zaro joylashish tartibini, uzlukli yoki uzluksizligini ifodalasa, vaqt hodisalarning ketma-ketligi, jarayonlarning davomiyligini ifodalaydi. Ma`lumki, har qanday moddiy jism joyga, ko’lamga, hajmga ega. Fazo — vaqtning muayyan lahzasida olamni tashkil etgan nuqtalarning o’zaro joylashish tartibini aks ettirsa, vaqt esa fazoning muayyan nuqtasida ro’y beruvchi hodisalar ketma-ketligi tartibini ifodalaydi. Fazo va vaqt tushunchalari, ko’p hollarda, forsiy til ta`sirida yozilgan adabiyotlarda makon va zamon deb ham ataladi. Bu tushunchalar fazo va vaqtning tashqi, nisbiy hususiyatlarinigina aks ettiradi, holos. Fazo narsalar joylashadigan joy ma`nosida, vaqt esa hodisalar bo’lib o’tadigan muddat ma`nosida ishlatiladi. Fazo va vaqtni tushunish bo’yicha substansial va relyasion yondashishlar mavjud. Substansial konsepsiya tarafdorlari fazoni narsalar joylashadigan idish, bo’shliq deb bilishadi. Ularning fikricha, hamma narsa fazo ichiga joylashtirilgan. Fazo o’ziga narsalarni siqdiruvchi substansiya. Hech narsasi yo’q, ya`ni narsalar solinmagan fazo ham bo’lishi mumkin, deyiladi. Relyasion konsepsiya tarafdorlari esa, narsalar fazoviy o’lchamga ega, deyishadi. Hech narsasiz fazoning bo’lishi mumkin emas. Bu farqni relyativistik fizika asoschisi Albert Eynshteyn shunday tushuntirgan edi. Faraz qilib, bir kazarma soldatlarni ko’z oldingizga keltiring. Ilgarigi, Nyuton fizikasiga ko’ra, soldatlar chiqib ketishi bilan kazarma bo’sh qoladi, ana shu substansial konsepsiyadagi fazodir. Yangi fizikaga ko’ra, soldatlar chiqib ketishi bilan kazarma ham yo’qoladi. Bu relyacion koncepciyadagi fazodir. Fazo va vaqtning hususiyatlari. Fazo va vaqt borliq miqdoriy va sifatiy jihatlarni ifodalashiga qarab, metrik va topologik hususiyatlarga ega. Fazo va vaqtning metrik hususiyatlari borliqning miqdoriy munosabatlarini aks ettirib, o’lchanadigan, ko’zga tashlanadigan va nisbiy tabiatli hususiyatlaridir. Ularga ko’lam, bir jinslilik, izotroplik (anizotroplik) kabi hususiyatlar kiradi. Fazo va vaqtning topologik hususiyatlari esa, borliqning tub sifatiy jihatlarini ifodalaydi. Bunday hususiyatlarga uzuksizlik, bog’langanlik, o’lchamlilik, kompaktlik, tartiblanganlik singari hususiyatlar kiradi. Vaqtning topologik hususiyatlariga orqaga qaytmaslik, bir o’lchamlilik kabi hususiyatlar qo’shiladi. Fazo (vaqt) ning metrik o’zgarishlari borliq strukturasini jiddiy o’zgartira olmaydi, topologik o’zgarishlar esa borliqning sifatiy o’zgarishiga sababchi bo’ladi. Masalan, bir bog’langan sistemaning ko’p bog’langan sistemaga o’tishi fazo topologiyasini tubdan o’zgartiradi, ya`ni fazoning ikki nuqtasini tutashtiruvchi turlicha yo’llar paydo bo’ladi. Bunday fazoda katta idishning ichiga kichik idishni sig’dirish mumkin bo’ladi. O’lcham darajasi ko’p bo’lgan sistema o’lchov darajasi kam bo’lgan sistemaga nisbatan ko’rinmas va murakkab bo’ladi. Shuningdek, fazo va vaqtning metrik hususiyatlarini kuchli o’zgarishi topologik hususiyatlarining o’zgarishiga olib kelishi mumkin. Masalan, fazoning egrilik darajasi kuchli o’zgarsa, bir bog’langan fazo ko’p bog’langan fazoga aylanishi mumkin. X.Volf (1679 -1754)ning falsafaga oid darsligida qo‘llanilgan bo‘lsada, ulardan ilgari qadimgi yunon faylasuflari ham ontologiyaning mazmunini ifodalovchi turli fikrlarni ilgari surishgan. Ular ontologiyani «haqiqiy borliqni nohaqiqiy borliqdan ajratib oluvchi borliq haqidagi ta'limotdir» deb hisoblashgan. Eley maktabi namoyondalari esa ontologiyani mangu, o‘zgarmas, yagona, sof borliq haqidagi ta'limot deb hisoblashgan. Milet va Ioniya maktabi vakillari esa dastlabki borliqning sifatiy talqini haqida bosh qotirishgan. Ulardan borliqning boshlanishida yotuvchi bunday asosni Empedokl «stixiya», Demokrit «atomlar», Anaksimandr «apeyron», Anak sagor «urug‘» deb atagan. Aflotun esa g‘oyalar ontologiyasini yaratgan. G‘oyalar ontologiyasi aql bilan erishiladigan mohiyatlar ierarxiyasini tashkil etib, uning yuqori nuqtasida Farovonlik g‘oyasi, undan keyin beto‘xtov oquvchi xilma-xil hissiy dunyoni aks ettiruvchi ideal namunalar, sonlar, geometrik shakllar yotadi. Arastu fikricha umumiylik ayrim holda yakka narsalardan chetda mavjud emas. Biz olamda ayrim narsalarga duch kelamiz va ulardagi bir-biriga o‘xshash jihatlarni umumlashtirib, abstrakt va ideal obraz hosil qilamiz. Shu tariqa Arastu empirizm ontologtyasini yaratdi. Markaziy Osiyo Yaqin va O‘rta sharqida IX-X asrlarda ijod qilgan Al-Kindiy, Zakariyo Roziy, Forobiy, Ibn Sino singari mutafakkirlar yunon faylasuflaridan farqli ravishda ontologik ta'limotni butunlay yangicha bosqichga ko‘tarishdi. Masalan, Forobiy ontologiyaga yagona borliqning mohiyatini ochib beruvchi ta'limot sifatida yondashgan. O‘rta asrlar g‘arb falsafasida esa ontologiya teologiya bilan chambarchas bog‘lab tushuntiriladi. Bu davrda absolyut borliq xudo bilan, «sof» mohiyatlar ierarxiyasi bilan, «yaratilgan» borliq esa moddiy tabiat bilan aynanlashtirib talqin etilgan. Sxolastik falsafa da ontologiya substansial va aksidensial, aktual va potensial, zaruriy va tasodifiy, ehtimoldagi va imkoniyatdagi borliq darajalarini ifodalovchi ta'limot sifatida qaralgan. Bu davrda borliq konsepsiyalari nominalizm, realizm va konseptualizm namoyondalarining universaliylarning ontologik mohiyatiga munosabati tarzida namoyon bo‘ladi. Sharq falsafasida ontologiya ko‘proq ilohiy borliqning mohiyatini , xudoning mohiyatini aks ettiruvchi ta'limot tarzida, sharq panteistik falsafasida esa vahdatu mavjud va vahdatu vujud ko‘rinishidagi ta'limotlar shaklida vujudga kelgan. Xullas, borliq haqidagi muammo falsafada tarixan markaziy o‘rin egallaydi. Falsafa o‘rganadigan qaysi bir masalani olmaylik, u borliq muammosi bilan bog‘liq ekanligini ko‘ramiz. Haqiqatdan ham, borliq, unga munosabat masalasi falsafiy qarashlarda muhim ahamiyatga egadir, chunki, borliq muammosi falsafadagi har qanday dunyoqarash gnoseologik va metodologik muammolarning asosi hisoblanadi. Borliqning_mazmuni'> Borliqning mazmuni Borliqning o‘zi nima? Bu savolga javob berish uchun borliqning inson va insonlar hayoti bilan bog‘liq ildizlariga nazar tashlashga to‘g‘ri keladi. Kishilar qadimdan o‘zlarini qurshab turgan tabiat va jamiyat, inson va insoniyat haqida o‘ylar ekan, atrofida sodir bo‘lib turgan narsalar va hodisalarni, o‘zgarishlarni kuzatishgan. Ba'zi narsalar hozir mavjud, keyinchalik esa yo‘qolib ketadi, kecha yo‘q bo‘lgan ba'zi narsalar esa bugun paydo bo‘ladi. Shular asosida kishilarda mavjudlik va yo‘qlik haqida tasavvurlar, qarashlar vujudga kelgan. Kishilar o‘zlarining ham dunyoga kelishi (tug‘ilishi), yashashi va nihoyat vafot etishi (o‘lishi), «yo‘qlikka aylanishi» haqida o‘ylay boshlashadi. Shu asosda kishilarning «bu dunyo» va «u dunyo» (narigi dunyo), ya'ni odamning vafotidan so‘ng uning ruhi ko‘chib o‘tadigan «dunyolar» haqidagi tasavvurlari paydo bo‘lgan. Kishilar o‘zlarining kundalik tajribalari asosida atrofidagi dunyoning hozir mavjudligi, o‘zlari tug‘ilmasdan ilgari ham mavjud bo‘lganligiga va keyinchalik ham mavjud bo‘lib qolishiga ishonishgan. Shu tarzda ularda «borliq» va «yo‘qlik» haqida tasavvurlar shakllangan. Borliqning ta'riflanishi Borliq turli konsepsiyalarda turlicha talqin etiladi. Ayrim tadqiqotchilar uni muayyan moddiy jism, moddiy borliq sifatida tushuntirishadi, boshqalar esa uni g‘oyaviy, ma'naviy, ruhiy, ilohiy mohiyat shaklida tushunishadi. Abu Nasr Forobiy yagona borliqni 6 bosqichdan iborat deb hisoblagan: 1-ilk sabab (sababi-avval) - xudo; 2-sabab - (sababi- soniy) - samoviy jismlar borlig‘i; 3-sabab - faol aql (al-aql al-faol); 4-sabab - jon (an- nafs); 5-sabab - shakl (assurat); 6-sabab - modda (al-modda)293. Bu bosqichlar bir-biri bilan sababiy bog‘langan bo‘lib, ular barcha mavjudlikning boshlang‘ichi hisoblanadi. Borliq tushunchasi atrofida faylasuflar har doim keskin munozaralar, tortishuvlar, bahslar olib borishgan va bu bahslar haligacha davom etmoqda. Xullas, «borliq» falsafadagi eng umumiy tushunchadir. Borliqqa aksil tushuncha sifatida « yo‘qlik » tushunchasini ishlatishadi. Yo‘qlik hyech nimani, ya'ni nazarda tutilgan joyda hyech nima mavjud emasligini anglatadi. Borliq ilgari mavjud bo‘lgan, hozir mavjud va kelajakda mavjud bo‘ladigan ob'ektiv hamda sub'ektiv reallik ni ham o‘ziga qamrab oladi. Ya'ni tabiat, inson, fikrlar, g‘oyalar, jamiyat hammasi turli shakllarda mavjuddir. Ularning barchasi mavjud bo‘lganligi uchun ham yaxlit yagona borliqni tashkil etadi. Ko‘pincha borliqni inson ongidan tashqarida va unga bog‘liq bo‘lmagan holda mavjud bo‘lgan reallikni ifodalovchi falsafiy kategoriya sifatida ta'riflashadi. Bunday ta'rifning kamchiligi shundaki, bu ta'rifda borliq ob'ektiv reallik tushunchasi bilan aynanlashib qolgan. Aslida esa borliq kategoriyasi umumiylashgan abstraksiya bo‘lib mavjudlik belgisi bo‘yicha turli xil hodisalar, predmetlar va jarayonlarni o‘zida birlashtiradi. Tabiiy ob'ektlar, ularning xossalari, aloqadorliklari va munosabatlari, kishilar jamoasi va ayrim odamlar, ijtimoiy tashkilotlar, inson ongining holati va boshqalar ham borliq tushunchasiga kiradi. Borliq nafaqat predmetlarni, jismlarni, ob'ektiv reallikni, balki, ma'naviy hodisalarni, ruhiyatni, ong va tasavvurni, sub'ektiv reallikni ham o‘ziga qamrab oladi. Borliqning asosiy sohalariga tabiat, jamiyat va ong kiradi. Bu sohalar uchun umumiy jihat - ularning mavjudligidadir. A.G.Spirkin shunday yozadi «Barcha mavjud narsalar borliqqa mansubdir. Ularga moddiy jismlar ham, barcha (fizik, ximik, geologik, biologik , ijtimoiy, psixologik, ma'naviy) jarayonlar ham, ularning xossalari, aloqalari va munosabatlari ham kiradi. U chyqur hayolotning mevasi bo‘lgan ertak va afsonalar, hatto bemorning xayolidagi alahsirashlar ham, borliqning qismi bo‘lgan ma'naviy reallik sifatida mavjuddir»294. Shunday qilib «ruh va materiya, hyech bo‘lmaganda mavjudlik sifatida umumiylikka egadir» (I.Ditsgen). Shubhasiz, ular bir-birlaridan farq ham qilishadi. Agar moddiylik va ma'naviylikni bir-biriga taqqoslasak, moddiylik sub'ektdan mustaqil ravishda, ma'naviylik esa unga bog‘liq ravishda mavjud bo‘ladi. Shunday qilib, borliq mohiyat jihatidan moddiy borliq va ma'naviy borliqqa bo‘linadi. Substansiya va substrat Falsafaga oid bir darslikda haqli ravishda shunday deb yozilgan: «Borliq - bu tushunishni talab qiladigan va tushunish asosida yuzaga chiqadigan, shakllanadigan narsa. Borliq - bu predmetlarning ko‘rinishi yoki shakllaridan biri emas, predmetlar sinfining umumiy tushunchasi ham emas, borliq - bu mavjudlikning borlig‘idir. Borliq - bu borliqni anglashda nima kutilayotgan va tushunilayotgan bo‘lsa, o‘shanig o‘zidir»295. Bu ta'rifdan, borliqqa qaysi jihatdan yondashsak - u o‘sha xususiyatni o‘zida mujassamlashtiradi , nimaiki voqiy bo‘lsa, borliq ularning hammasini o‘ziga qamrab oladi, degan ma'no kelib chiqadi. Shu jihatdan tadqiqotchilar borliqni turli shakllarga bo‘lib o‘rganishadi. Borliqni shakllarga ajratishda uning asosida, mohiyatida nimalar yotishiga e'tibor qaratish lozim. Shu tariqa falsafada substansiya kategoriyasi shakllangan. Substansiya (lotin. substantia - mohiyat, asosida yotuvchi nimadir) muayyan narsalar, voqyealar, hodisalar va jarayonlar xilma-xilligining ichki birligida namoyon bo‘luvchi mohiyat. Substansiya deyilganda falsafada dastlabki paytlarda borliq, tabiat, jamiyat, inson va dunyodagi barcha narsa va hodisalarning asosida yotuvchi moddiy yoki ruhiy mohiyat anglangan. O‘rta asr Sharq falsafasi namoyandalari al-Kindiy, Zakariyo Roziy, Forobiy, Ibn Sino, Ibn Rushd asarlarida substansiya deb hamma narsaning moddiy yoki ma'naviy asosi, mohiyati tushunilgan. Substansiyaga qarama-qarshi tushuncha « aksidensiya » deb atalgan. Aksidensiya (lot. accidentia - o‘tkinchi, tasodifiy) narsa va hodisalarning o‘tkinchi sifatlarini ifodalaydi. Forobiyning yozishicha, «olamda substansiya va aksidensiya hamda ularni yaratuvchi marhamatli ijodkordan boshqa hyech narsa yo‘qdir»296; «Aksidensiyani sezgilar oqrali his etish mumkin, substansiyani esa faqat aql anglab yetadi»297; «Masalan, olma - substansiya bo‘lsa, uning qizilligi esa aksidensiyadir»298. Substansiyani talqin etishda falsafada ikki xil - ontologik va gnoseologik yo‘nalish bor. Ontologik yo‘nalish bo‘yicha F.Bekon substansiya borliqning eng tub asosida yotadi deb hisoblagan va substansiyani muayyan narsalarning shakli bilan aynanlashtirgan. R.Dekart borliqning asosida ikki xil mustaqil substansiya: moddiy va ma'naviy substansiya yotadi deydi. Moddiy substansiya borliqning ko‘lami bilan, ma'naviy substansiya esa tafakkur bilan belgilanadi. B.Spinoza esa tafakkur va ko‘lam - ikki xil mustaqil substansiya emas, balki yagona substansiyaning ikki xil atributidir (atribut - ajralmas xususiyati degani). G.Leybnitsning fikricha, olamning asosida ko‘plab mustaqil substansiyalar (monadalar) yotadi. Gnoseologik yo‘nalish bo‘yicha, substansiya olamning asosida yotuvchi shartli g‘oyalardan iboratdir (J.Lokk). J.Berkli esa ham moddiy, ham ma'naviy substansiyaning mavjudligini inkor etgan va u substansiya deb dunyoni idrok qilishning gipotetik assotsiatsiyasini anglagan. I.Kantning nuqtai nazaricha , «u shunday bir doimiy narsaki, faqat unga nisbatangina hamma vaqtinchalik, o‘tkinchi hodisalarni aniqlash mumkin». Xegel «absolyut g‘oya», «absolyut ruh»ni substansiya deb qarab, uni narsalarning muhim, o‘zgaruvchan, rivojlanuvchi tomonlarining yaxlitligidir, deb hisoblaydi. Ba'zi bir hozirgi zamon falsafiy konsepsiyalarida substansiya kategoriyasiga nisbatan salbiy munosabatlarni kuzatish mumkin. Masalan, neopozitivistlar substansiya odamlarning dunyo to‘g‘risidagi tasavvurlarini qo‘pollashtiradi, deb hisoblashadi. Ularning fikricha, bu kategoriya borliqning mohiyatini sodda va jaydari ko‘rinishda tushunish natijasida paydo bo‘lgan. Olamning tuzilishini tushunish yana bir tushuncha «substrat» kategoriyasi bilan ham bog‘langandir. Substrat (lot. substratun - asos, to‘shama, taglik) narsa va hodisalarning umumiy moddiy asosi; nisbatan oddiy va sifat jihatdan elementar bo‘lgan moddiy yoki g‘oyaviy tuzilmalar majmuasi. Ayrim falsafiy konsepsiyalarda substrat deb dunyoni tashkil etuvchi mutlaq elementar va bo‘linmas asoslar tushunilgan. Masalan, qadimgi Hind falsafasida olamning asosida to‘rtta bo‘linmas unsur - suv, havo, tuproq va olov yotadi deb ta'lim beriladi. Bunday qarash Markaziy Osiyoda yaratilgan «Avesto» da ham uchraydi. Qadimgi Yunon falsafasida Levkipp, Demokrit, Epikur, Lukretsiy fikricha, dunyo atomlar va bo‘shliqdan tashkil topgan, Anaksimandr - apeyrondan, Aflotun - g‘oya, ruhdan, Fales - suvdan, Geraklit - olovdan iborat deb ta'lim bergan. Forobiyning yozishicha, qadimgi yunon faylasuflari har qanday narsa qandaydir bir substratdan tashkil topganligini uqtirish bilan bir qatorda, uning absolyut va o‘zgarmasligini ta'kidlashgan. Xullas, har qanday ob'ektning nimalardan tashkil topganligi , sistemaning asosida shu sistemani tashkil etuvchi asosni axtarish - substratni axtarishdir. Masalan, RNK, DNK va oqsillar biologik organizmlar uchun substrat bo‘lsa, EHMlarning asosida axborotlar almashuvi jarayoni substrat bo‘lib keladi. Borliqning asosida yotuvchi birlamchi mohiyatni axtarish - substansial yondashuv bo‘lsa, har qanday sistemaning, umuman borliqning nimalardan bunyod qilinganligini, tarkib topganligini, tashkil topganligini, «qurilganligini» axtarish substrakt yondashuvdir. Har ikkala yondashuvda ham birmuncha biryoqlamalik, voqyelikni substansiya yoki substratga bog‘lab qo‘yish, uning murakkabligi va xilma-xilligini e'tibordan chetlashtirish ko‘zga tashlanadi. Aslida borliqqa yanada kengroq, umumiyroq nuqtai nazardan yondashish maqsadga muvofiqdir. Bunday yondashish borliqni yo‘qlik, ya'ni «hyech nima» orqali ifodalash bilan bog‘langandir. Borliq va yo‘qlik Borliq tushunchasiga qarama-qarshi tushuncha - bu yo‘qlik dir. Agar borliq tushunchasi nimaningdir mavjudligini ifodalasa, yo‘qlik tushunchasi esa o‘sha joyda nimaningdir mavjud emasligini anglatib, « nima» ning aksi bo‘lgan « hyech nima» ni aks ettiradi. Borliq, yuqorida qayd etganimizdek, absolyut mazmunga ega bo‘lib, muayyan (konkret) narsalar shaklida va nisbatan muayyan sifatiy holda mavjud bo‘lgan yaxlit ob'ektiv va sub'ektiv reallikni o‘ziga qamrab oladi. Yo‘qlik esa nisbiy mazmundagi tushuncha bo‘lib, qaerdadir yoki nimadadir, nimaningdir ayni paytda mavjud emasligini ifodalaydi. Masalan, yo‘qlik deb o‘tmishdagi va kelajakdagi hodisalarning hozirgi zamonda (ayni shu vaqtda) yo‘qligini aytishadi. Bugungi hodisa kecha hali yo‘q edi, ammo potensial (imkoniyatdagi) borliq sifatida mavjud edi. Ertangi hodisa ham hozircha yo‘qlik, ammo potensial borliqdir. Biz o‘tmishni bugungi kunda qoldirgan iziga qarab, kelajakni esa bugungi hodisalardagi o‘zgarish sur'ati (tempi) va tendensiyalariga qarab baholaymiz. Bugungi voqyelik ertaga yo‘qlikka aylanadi , ko‘pgina tirik jonivorlar ertaga o‘lik bo‘ladi, ya'ni hayot o‘limga aylanadi. O‘lim - bu hayotning yo‘qligidir. Olingan individning hayotiy borlig‘i u o‘lgach, yo‘qlikka aylanadi. Ammo, uning qoldiqlari, tanasi birdan yo‘qolmasligi mumkin. Ular ham yo‘qolgach, odamlar xotirasida uning siymosi qolishi mumkin. Xullas, absolyut (mutlaq) yo‘qlikning o‘zi yo‘qdir. Yo‘qlik shu ma'noda nisbiy mazmun kasb etadi. Yo‘qlik(hyech nima)ni gnoseologik ma'noda ham tushunish mumkin. Biz yo‘q deb hisoblagan ob'ektlar hozircha bizning fikr doiramizdan (bilish chegarasidan) chetda qolgan bo‘lishi ham mumkin. Voqyelikning muayyan joyida ma'lum bir sinfga mansub ob'ektlar, ularning munosabat va aloqadorliklarining uchramasligini ham yo‘qlik deyish mumkin. Masalan, fizik vakuumda bizga ma'lum bo‘lgan biror fizik ob'ekt uchramaydi. Aslida, u joyda ham biz hali bilmaydigan shakldagi gipotetik olamlar va ularning o‘ziga xos bo‘lgan xususiyatlari, qonuniyatlari mavjuddir. O‘tgan asrlarda elektromagnit maydoni, ko‘pgina elementar zarrachalarning mavjudligi haqidagi tasavvurlar yo‘q edi. Aniqrog‘i, biz ularning mavjudligini bilmas edik. Ular biz uchun «yo‘qlik» hisoblanar edi. Mana shunga «borliq va yo‘qlikni gnoseologik tushunish» deyiladi. Borliq, mavjudlik va reallik Borliq voqyelikning eng umumiy, ichki va tashqi, mohiyati va mazmuniga aloqador barcha jihatlarini aks ettirsa, mavjudlik esa voqyelikning tashqi, ko‘zga tashlanadigan, shakliga aloqador va tajriba vositasida bilib olinadigan tomonini ifodalaydi. Borliq esa voqyelikning chuqur mohiyatini ham qamrab olib, aql vositasidagina bilib olinadi, deyiladi. Mavjudlik so‘zi lotinchada ex(s)istentia deb atalib, bu so‘z lotincha - ex(s)isto dan olingan bo‘lib - mavjudman degan ma'noni anglatadi. Ekzistensializm – mavjudlik falsafasi shu so‘zdan olingan. Reallik esa borliqning muayyan ob'ektda mavjud bo‘lgan mujassamlashgan qismini ifodalaydi. Reallik borliqning ayni paytdagi mavjud qismidir. Moddiy va g‘oyaviy borliq. Atrofimizni o‘rab turgan dunyo ikki xil reallikdan tashkil topgandir. Ob'ektiv reallik va sub'ektiv reallik. Ongimizdan tashqarida va unga bog‘liq bo‘lmagan holda mavjud bo‘lgan reallik ob'ektiv reallik deyiladi. Bu tushunchani materialistlar materiya tushunchasi bilan aynan bir ma'noda ishlatishadi. Reallikning inson ongi bilan bog‘liq bo‘lgan va ongning mahsuli hisoblangan qismi sub'ektiv reallik deyiladi. Ob'ektiv reallik moddiy borliq tushunchasiga mos kelsa , sub'ektiv reallik esa borliqning g‘oyaviy shakliga muvofiq keladi. Materializm vakillari borliqning g‘oyaviy shakli moddiy shaklining maxsuli, deb hisoblashadi. Idealizm vakillari esa moddiylik g‘oyaviylikning ijodi yoki g‘oyaviylikning namoyon bo‘lish shaklidir. Aktual va potensial borliq. Aktual borliq borliqning ayni paytda va shu joydagi voqyelikda namoyon bo‘lib turgan va shu voqyelik bilan aloqadorlikdagi qismi. Bu ob'ektiv reallik tushunchasiga mos keladi, chunki ob'ektiv reallik borliqning shu joyda berilgan va shu onda amal qilayotgan qismidir. Dunyoning hamma tomoni birdan berilgan emas. Biz borliqning hozirgi zamonga tegishli qismi bilangina aloqadamiz. Bu qismi o‘tmishga aylanib, uning o‘rnini kelajakdagi qismi egallaydi. Hozirgi zamonda kelgusi voqyelikning kurtaklari mujassamlashgan bo‘ladi. Aktual borliqning hali voqyelikka aylanmagan va kelgusida voqyelikka aylanadigan murtak holidagi qismi potensial borliq deyiladi. Potensial borliq hali voqyelikka aylanishga ulgurmagan, salohiyotdagi aktual borliqdir. Real va virtual borliq. Borliqning biz uchun mavjud qismi real borliq deyiladi. Real borliqni naqd borliq ham deyish mumkin. Ammo borliqning shunday qismi ham borki, uning bo‘lishi ham, bo‘lmasligi ham mumkin. Borliqning bunday qismi ehtimoliy mazmunga ega. U hali reallikdan uzoqda. Mana shunday mazmundagi borliq virtual (lot. virtuales - ehtimol) borliq deyiladi. Tabiiy va ijtimoiy borliq. Tabiiy borliq deganda odatda atrofimizdagi jismoniy narsalar (jismlar), jarayonlar, tabiatning holatlari nazarda tutiladi. Tabiiy borliq ikki qismga ajraladi: birinchisi - azaliy tabiiy borliq, ya'ni tabiatning tabiiy borlig‘i. U insondan ilgari insonning ishtirokisiz mavjud bo‘lgan. Buni birlamchi tabiat deb ham atashadi; ikkinchisi - inson ishtiroki bilan vujudga kelgan narsalar (jismlar), hodisa va jarayonlarni o‘z ichiga oluvchi xosilaviy tabiiy borliq. Uni ikkilamchi tabiat deb ham atash mumkin. Ikkilamchi tabiat doirasida borliqning quyidagi ko‘rinishlarini kuzatish mumkin: - inson borlig‘i - insonning narsalar dunyosidagi borlig‘i va maxsus insoniy borliqdan iborat; - ma'naviy borliq - individuallashgan va ob'ektivlashgan (individuallikdan tashqaridagi) ma'naviy borliqdan iborat; - sotsial borliq - ayrim odamning jamiyatdagi va tarix jarayonidagi borlig‘i hamda jamiyatning borlig‘i - ijtimoiy borliq. Olamda nimaiki mavjud bo‘lsa, ularning hammasi birgalikda keng ma'noda « yaxlit dunyo» ni tashkil etadi va uni ba'zan «haqiqiy borliq» deb ham atashadi. Forobiy barcha mavjud narsalarning yig‘indisi dunyoni tashkil qiladi, «hamma narsaning umumiy jinsi olamdir»299 va «olamdan tashqarida hyech nima yo‘qdir»300 deb hisoblagan. Yaxlit holda butun dunyoning asosida nima yotadi? Bu savolga javob berishda faylasuflar turli xil konsepsiyalarda fikr yuritishadi. Bu joyda asosan uch xil muhim konsepsiyani ko‘rsatish mumkin. Ularga monistik, dualistik va plyuralistik konsepsiyalar kiradi. Borliqqa yondashuvning asosiy konsepsiyalari Monizm (yunon. monos - bitta) konsepsiyasi vakillari dunyoning asosida bitta manba (bitta substansiya) yotadi deb hisoblashadi. Materialistik monizm tarafdorlari bu manba moddiy manbadir deb aytishsa, idealistik monizm tarafdorlari dunyoning asosida bitta g‘oyaviy negiz, g‘oyaviy, ma'naviy, ilohiy substansiya yotadi deyishadi. Dualizm (lot. dualis - ikkilangan) vakillarining fikricha, dunyoning asosida ikkita mustaqil negiz: ham moddiy, ham g‘oyaviy (ma'naviy, ilohiy) negiz yotadi, deb hisoblashadi. Arastu dualist bo‘lgan, uning fikricha , dunyoning asosida materiya va shakl yotadi, materiya passiv va inert negiz bo‘lsa, shakl esa faol, aktiv, yaratuvchan negizdir. Plyuralizm (lot. pluralis - ko‘pchilik) vakillarining aytishicha, borliqning asosida ko‘plab, bir-biridan mustaqil moddiy va g‘oyaviy negizlar yotadi. Ayrim plyuralistlar moddiy negizlarga urg‘u berishadi. Ularni materialistik plyuralizm vakillari deyish mumkin. Masalan, qadimgi xitoy, qadimgi hind, qadimgi yunon materialistlari borliq olov, suv, havo va tuproqdan tashkil topgan deyishgan. Boshqa yo‘nalishdagi plyuralistlar esa ma'naviy, g‘oyaviy substansiyalarga ustuvorlik berishgan (ularni idealistik plyuralizm vakillari deyishadi). Masalan, Max va Avenarius dunyoning asosida yotuvchi elementlar turli shakldagi sezgilardan iboratdir, deb hisoblaydi. Shuningdek, dunyoning asosida ko‘plab ham moddiy, ham ma'naviy (bir xil darajada) elementlar yotadi (Demokritda bu elementlar atomlar, Leybnitsda g‘oyaviy monadalar) deb hisoblovchi plyuralistlar ham bor. Borliq tushunchasi va uning turlari. 2. Materiya va uning mavjudlik shakllari 3. fazo va vaqtning xususiyatlari Borliq tushunchasi. Faylasuflar qadim zamonlardan buyon «borliq» va «yo`qlik» haqida baxs yuritishgan. Ular borliqning vujudga kelishi, mohiyati, xususiyatlari va shakllari haqida ko`plab asarlar yozishgan. Х ush, borliq nima? Bu savol bir qarashda juda oddiy ko`ringani bilan unga shu chokkacha barcha kishilarni birday kanoatlantiradigan javob topilgani yo`q. Bu holat borliqka turlicha nuqtai nazarlardan qarashlarning mavjudligi bilan izohlanadi. Masalan, ayrim faylasuflar borliqni moddiylik, moddiy jismlar bilan bog`lab tushuntirishadi. Ularning nuqtai nazarlaricha, borliq – ob’ektiv realliknigina qamrab oluvchi tushunchadir. U holda fikr, inson tafakkuri , uy-xayollarimiz borliq tushunchasidan chetda qolar ekanda, degan savolga ular, bunday tushunchalar ob’ektiv reallikning xosilasidir, deb javob berishadi. Falsafaning borliq haqidagi ta’limotni izohlaydigan qismi — ontologiya deb ataladi. (Bu tushunchani falsafada birinchi bor Х . Volf qullagan). Olam va borliq masalalarini falsafaning ana shu soxasi o`rganadi. Yo`qlik xech nima demakdir. Х amma narsani xech narsaga aylantiruvchi, hamma narsaning ibtidosi ham, intixosi ham yo`qlikdir. Bu ma’noda yo`qlik cheksizlik, nixoyasizlik va mangulik bilan birdir. Yo`qlik chekingan joyda borliq paydo bo`ladi. Demak, borliqning bunyodkori ham, qo`shandasi ham yo`qlikdir. Borliq yo`qlikdan yo`qlikkacha bo`lgan mavjudlikdir. Yo`qlikni xech narsa bilan kiyoslab bo`lmaydi. Fanda yo`qlik nima, degan savolga javob yo`q. Borliq haqidagi konsepsiyalar. Т arixdan ma’lumki, faylasuflar borliq haqida turlicha G`oyalarni ilgari surishgan. Markaziy Osiyo to`proKida vujudga kelgan zardushtiylik ta’limotida borliq kuyosh va olovning xosilasidir, alangalanib to`rgan olov borliqning asosiy mohiyatini tashkil etadi, deb xisoblangan. Chunki bu G`oya buyicha, har qanday o`zgarish va harakatning asosida olov yotadi va u borliqka mavjudlik baxsh etadi. Qadimgi yunon faylasufi Suqrot borliqni bilim bilan kiyoslaydi va uningcha , biror narsa, biz uni bilsakkina bor bo`ladi, insonning bilimi kancha keng bo`lsa, u shuncha keng borliqni qamrab oladi, deb xisoblaydi. Qadimgi dunyoning atomist olimi Demokrit borliq atomlar majmuasidan iborat deb tushuntirgan. Uning fikricha, borliqning mohiyati uning mavjudligidadir. Mavjud bo`lmagan narsa yo`qlikdir. Islom ta’limotida esa borliq bu iloxiy vokelikdir. Ya’ni u Ollox yaratgan mavjudlikdir. Bu borada vaxdati vujud va vaxdati mavjud ta’limotlari bo`lgan. Islom diniga mansub mutafakkirlar borliq haqidagi ta’limotni har taraflama rivojlantirganlar. Masalan, Forobiy fikricha, ilk borliq azaliy Olloxning o`zidir. Beruniy fikricha, borliq shunday umumiylikki, u hamma narsaning asosida yotadi, demak, borliq hamma narsaning asosidir. Yevropada o`tgan olimlar David Yum va Jorj Berkli borliqni sezgilarimiz majmuasi deb talqin etishgan. Х egel esa borliqni mavxumlik, mutloq ruxning namoyon bo`lishi, deb ta’riflaydi. Ko`pgina naturfalsafiy qarashlarda borliqni hozirgi zamon bilan, ya’ni shu aktual olamga bog`lab tushuntirdilar. Aslida, borliq keng falsafiy tushuncha bo`lib o`ziga butun mavjudlikni, uning utmishi, hozir va kelajagini ham qamrab oladi. Faylasuflar borliqni tushuntirish uchun yo`qlik tushunchasini unga antipod qilib olishgan va shu asosda borliqning zaruriy mohiyatini ochishga intilganlar. Materialistik adabiyotlarda borliqni ob’ektiv reallik bilan, materiya bilan aynanlashtirib tushuntirishadi. Borliq o`ziga ob’ektiv va sub’ektiv reallikni, mavjud bo`lgan va mavjud bo`ladigan olamlarni, moddiylik va ma’naviylikni, utmish va kelajakni, o`limni va hayotni, rux va jismni qamrab oluvchi umumiy tushunchadir. Borliq va mavjudlik. Atrofimizdagi odam , olam, tabiat, jamiyat, tafakkur, G`oyalar, uy-xayollarimiz barchasi birday mavjuddir, ular turli tarzda va shakllarda namoyon bo`lib, hammasi mavjudlik belgisi ostida umumlashib, borliq tushunchasiga kiradi. Materialistik mazmundagi borliq tushunchasi ta’rifiga faqat ob’ektiv real olam, ongdan tashqaridagi, unga bog`liq bo`lmagan jismoniy mohiyatga ega bo`lgan narsalargina kiritiladi. Borliqning ideal, virtual, potensial, abstrakt, ma’naviy shakllari bu ta’rifdan tashqarida qoladi. Aslida esa, borliq kategoriyasi umumiy abstraksiya bo`lib, mavjudlik belgisi bilan barcha narsa va hodisalarni o`ziga qamrab oluvchi uta keng tushunchadir. U o`ziga nafaqat ob’ektiv reallikni, balki sub’ektiv reallikni ham qamrab oladi. Borliq mavjudlik va reallik tushunchalariga qaraganda ham kengrok tushunchadir. Mavjudlik — borliqning hozirgi paytda namoyon bo`lib to`rgan qismi bo`lib, o`tgan va mavjud bo`ladigan narsa va hodisalar ham borliq tushunchasiga kiradi. Reallik esa, mavjudlikning hammaga ayon bo`lgan, ular tomonidan tan olingan qismi. Borliq o`ziga reallikni ham, mavjudlikni ham qamrab oladi. An’anaviy falsafiy qarashlarda borliqning uchta soxasi ajratib ko`rsatiladi. Ularga: tabiat borliqi, jamiyat borliqi, ong borliqi kiradi. Bo`lar uchun eng umumiy belgi, ularning mavjudligidir. Shuningdek, falsafiy adabiyotlarda tabiat borliqi va jamiyat borliqining quyidagi shakllari ham farqlanadi. Т abiat borliqi odatda tabiatdagi narsalar (jismlar), jarayonlar, holatlar borliqi sifatida tushuniladi. U ikkiga bo`linadi: azaliy tabiat borliqi (yoki tabiiy tabiat borliqi, u insondan ilgari va uning ishtirokisiz ham mavjud bo`lgan) va odam mehnati bilan ishlab chiqarilgan narsalar borliqi («ikkinchi tabiat» borliqi, ya’ni madaniyat). Ikkinchi tabiat borliqi esa , o`z navbatida, quyidagi ko`rinishlarda uchraydi: - inson borliqi (insonning narsalar olamidagi borliqi va odamning o`ziga xos bo`lgan insoniy borliqi); - ma’naviy borliq (individuallashgan va ob’ektivlashgan ma’naviy borliq); - sotsial borliq (ayrim odamning tarixiy jarayondagi borliqi va jamiyat borliqi), u ijtimoiy borliq ham deb ataladi. Borliqning moddiy shakli materiya o`ziga barcha jismlarni, hodisalarni, jarayonlarni va ularning xususiyatlarini qamrab oladi. Bundan tashqari u tafakko`rni ham, olamda mavjud bo`lgan barcha aloqadorliklarni va munosabatlarni ham qamrab oluvchi umumiy falsafiy tushunchadir. Borliqning moddiy shakliga xos umumiylikni axtarishning bir yo`nalishi moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni axtarish yo`li bo`lib, yuqorida kayd etganimizdek, substansiyani aniqlash yo`lidir. Ikkinchi yo`l esa — moddiy olamning asosiy targ`ibiga kiruvchi «kurilish elementlarini»- substratni axtarish yo`li. Uchinchi yo`l — hamma narsaning vujudga keltiruvchi bosh sababchisini, ota moddani, ya’ni pramateriyani axtarish yo`li. Mana shu yo`l haqida maxsus to`xtab utaylik. Olamning substansiyasini axtarishning bu usuli guyoki meva iste’mol qilayotgan kishi, uning kelib chiqishini axtarib, dastlab daraxtga, sungra uning guliga, bargiga, kuchatiga va uruKiga nazar solganidek, atrofimizdagi moddiy olamning o`zagida dastlabki yaratuvchi modda sifatida nima yotishini, ya’ni ilk materiyani, azaliy materiyaning «boboqolonini», «pramateriyani» axtarish usulidir. Moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni axtarish falsafada materiya haqidagi tasavvurlarning maydonga kelishiga va rivojlanishiga sababchi bo`ldi. Materiya tushunchasi moddiy unsurga nisbatan ham, atomga nisbatan ham, pramateriyaga nisbatan ham umumiyroq bo`lgan tushunchadir. Materiya olamdagi barcha moddiy ob’ektlarni, butun ob’ektiv reallikni ifoda etuvchi eng umumiy tushunchadir. Faylasuflar « Т om ma’nodagi materiya faqat fikrning maxsuli va abstraksiyasidir» deb yozishadi. Faylasuflar barcha moddiy ob’ektlarga xos xususiyatlarni umumiy tarzda ifodalash uchun qullaydigan tushuncha materiya deb ataladi. Demak, materiya moddiy ob’ektlarga xos eng umumiy tushuncha, falsafiy kategoriyadir. Albatta bu ta’riflarni bir yoklama mutloqlashtirib tushunmaslik lozim. Bu ta’riflarda ko`proqsezgi a’zolarimizga bevosita ta’sir etishi mumkin bo`lgan reallik nazarda tutilgan. XX asrning o`rtalariga kelib, kvant mexanikasi , nisbiylik nazariyasi va hozirgi zamon kosmologiyasi soxalaridagi ilmiy yutuqlar kishilarning ob’ektiv olam haqidagi tasavvurlarini tubdan o`zgartirib yubordi. Natijada, tabiatshunos olimlar sezgilarimizga bevosita ta’sir etishining imkoni bo`lmaydigan realliklar haqida ham tadqiqotlar olib bora boshladi. Olamning klassik mexanika nuqtai nazaridan kelib chiqib, nisbatan kichik tezlikda haraqatlanuvchi sistemalar haqidagi ilmiy manzarasi o`rnini yangicha ilmiy manzaralar egallay boshladi. Bu esa materiya haqidagi tasavvurlarning yanada rivojlanishiga sharoit tuKdirdi. Bu o`zgarishlarni xisobga olib, marksist- faylasuflar bu ta’rifga sezgilarimizga bevosita yoki bilvosita (ya’ni turli asboblar; kurilmalar vositasida) ta’sir etuvchi, degan qo`shimcha kiritishdi. Shunday qilib, bu ta’rif guyo materiyaning moddaviy va nomoddaviy shakllarini, ya’ni modda va antimodda ko`rinishlarini qamrab oluvchi ta’rifga aylandi. Materialistlar materiyani ob’ektiv reallik, deb ta’riflashadi. Ob’ektiv reallik inson sezgilariga bog`liq bo`lmagan holda, undan tashqarida mavjud bo`lgan vokelikdir. Bu butun mavjudlikning sub’ektiv reallikdan tashqaridagi qismi xisoblanadi. Ob’ektiv reallikning mavjudligi qanday namoyon bo`ladi? Bu savolga javob topishda, borliqning ajralmas xususiyatlarini o`rganishga to`g`ri keladi. Har qanday jismning ajralmas xususiyati lotincha «atribut» so`zi bilan ataladi. Borliqning atributlari. Muayyan jismning aynan shu jism ekanligini belgilovchi xususiyatlari uning atributlari bo`ladi. Borliqning ham bir kancha atributlari mavjuddir. «lar: harakat, fazo, vaqt, in’ikos, ong va boshqalar. Borliq o`zining xossalari, xususiyatlari orqali namoyon bo`ladi. Endi borliqning atributlari, ya’ni ajralmas tub xususiyatlari haqida to`xtab utaylik. Harakat. Borliqning atributlari ichida uning asosiy mavjudlik usulini ifoda etuvchi xususiyati harakat xisoblanadi. Chunki borliq harakatsiz o`zining strukturaviy yaxlitligini saqlay olmaydi. Buni moddiy borliq misolida qarab chiqaylik. Faraz qiling, qarshimizda biror jism turibdi. Agar harakat bo`lmaganida edi, yoro`g`lik nurlari shu jismga urilib bizga kaytmagan bo`lar edi, ya’ni biz uni kurmagan bo`lar edik. Shuningdek, bu jismning yaxlitligini saqlab to`rgan molequlalar, atomlar, elementar zarrachalar o`rtasidagi o`zaro ta’sirlar ham bo`lmasdi. Natijada bu jismning strukturaviy birligiga putur yetgan bo`lar edi. Т evarak-atrofimizdagi predmetlar va hodisalar harakat tufayli o`zining muayyan tartibini va birligini saqlab turadi, shu tufayli, usish, ulg`ayish, ravnak topish, rivojlanish mavjuddir. Harakat, bir tomondan, moddiy jismlar o`rtasidagi va ularni tashkil etuvchi elementlar o`rtasidagi aloqadorliklarning natijasi , boshqa tomondan esa, ulardagi o`zgarishlar sifatida sodir bo`ladi. Shu nuqtai nazardan ham falsafaning harakat bu umuman har qanday o`zgarishdir, deyilgan ta’rifi juda o`rinlidir. Harakatning manbai haqida gap ketganda, ana shu o`zgarishlarning asosida yotuvchi o`zaro ta’sirlar va ular orasidagi munosabatlar nazarda tutiladi. Demak, har qanday harakatning manbai shu sistemadagi ichki o`zaro ta’sirlar ekan, har qanday jismning mavjudligini, eng avvalo, uning ichki aloqadorliklari ta’minlaydi. Harakatning turlari haqidagi muloxaza, asosan, o`zgarishlarning xususiyatiga asoslangan. O`zgarishlar oddiy fazoviy siljishdan tortib, murakkab ijtimoiy o`zgarishlargacha takomillashib borgan. Shu tufayli harakatga faqatgina fazoviy siljish, deb qaramaslik lozim. Bunday qarash olamdagi barcha jarayonlarga mexanik harakat nuqtai nazaridan yondashishni vujudga keltiradi. Aslida olamda o`zgarishning xilma-xil ko`rinishlari mavjud bo`lib, ular bir-biridan sifatiy farq qiladi. Mexanik, ximiyaviy, biologik, fizik o`zgarishlar bilan ijtimoiy o`zgarishlarni aslo takkoslab bo`lmaydi. Т uKri, bu o`zgarishlar uchun umumiy bo`lgan fazoviy siljishlar harakat shakllarining hammasida ham, u yoki bu ko`rinishda namoyon bo`lishi mumkin. Lekin hamma o`zgarishni ham, faqatgina fazoviy siljishdan iborat, deb bo`lmaydi. Masalan, Yerning Ј uyosh atrofidagi, Oyning Yer atrofidagi harakatini fazoviy siljishning yaqqol ko`rinishi deyishimiz mumkin. Lekin Yer Bag`rida ro`y berayotgan murakkab geologik jarayonlarni, Yer sirtidagi biosferaning yashash usulini birgina mexanik siljish bilan izohlab bo`lmaydi. Harakatning shakli kanchalik murakkab bo`lsa, u bilan bog`liq bo`lgan o`zgarishlar ham shu qadar murakkab bo`ladi. Materiyaning tashkiliy struktura darajasi kanchalik yuqori darajada bo`lsa, unda fazoviy siljish ham shu qadar kam seziladi. O`zgarishlarning shunday bir shakli borki, uni falsafada rivojlanish deb ataladi. Rivojlanish bu — muayyan sistemaning muayyan vaqt va fazodagi yaxlit, kompleks, orqaga Qaytmaydigan , ilgarilanma yo`nalishga ega bo`lgan, miqdoriy va sifatiy o`zgarishidir. Shu jixatdan harakatning ikki xil turi bir-biridan farq qilinadi. Harakatning birinchi turi jismda uning sifati va turg`unligini saqlagan holda ro`y beradigan ichki o`zgarishlarni o`z ichiga oladi. Ya’ni har qanday jismda betuxtov ichki o`zgarishlar ro`y berib turadi, lekin bu o`zgarishlar shu jismning tashqi sifatiga jiddiy ta’sir ko`rsatmaydi. Atrofimizni kurshab to`rgan har bir jism molequlalardan, molequlalar esa atomlar va elementar zarrachalardan tashkil topgan ekan, bu jismlarning molequlyar va atom to`zilish darajasida ham betuxtov o`zgarishlar ro`y berib turadi. Shuningdek, har bir jism o`zining atrofidagi boshqa jismlarning va ulardan tarqalayotgan nurlanishlarning ta’siriga ham uchrab turadi. Bunday tashqi ta’sirlarni o`zida in’ikos ettirish jarayonida ro`y beradigan o`zgarishlar ham bu jismning sifatiy o`zgarib ketishiga olib kelmasligi, uning turg`unligi va asosiy sifati saqlanib qolishi mumkinligi haqida xulosa chiqarish mumkin. Biz yuqorida kayd etgan ichki va tashqi ta’sirlar oqibatida ro`y beruvchi o`zgarishlar asta-sekin to`planib, keyinchalik jismda keskin sifatiy o`zgarishning vujudga kelishiga ham sabab bo`lishi mumkin. Mana shunday o`zgarish, ya’ni jismning sifatini o`zgartiruvchi harakat ikkinchi turdagi harakatga kiradi va u rivojlanish deb ataladi. Rivojlanish jarayoni ham ikki turda bo`ladi. Birinchi turdagi rivojlanish buyicha, jismda har qanday sifatiy o`zgarish ro`y berishiga qaramasdan, uni tashkil etgan materiyaning sifatiy to`zilish darajasi o`zgarmasdan qolaveradi. Masalan, notirik tabiatga mansub bo`lgan Ј uyoshdagi ravojlanishni olib qaraylik. Olimlarning taxminlariga ko`ra, hozir sirtida 6 ming, ichida esa bir necha mln. darajali haroratga ega bo`lgan Ј uyosh borib-borib soviydi va kizil gigantga aylanadi, ya’ni Ј uyoshning markazidagi termoyadro energiyasi sungach, ichki zichligi pasayadi va markazdagi tortishish kuvvati susayadi. Oqibatda Ј uyosh shisha boshlaydi va Yer orbitasini ham o`z ichiga olgan o`lkan kizil yo`ldo`z vujudga keladi, u asta-sekin sovib, kizil karlikka, sungra esa «qora karlikka», keyin bo`lsa neytron yo`ldo`zga aylanadi. Bunday o`zgarishlar natijasida borliqning tashkiliy struktura darajasi o`zgarmaydi, ya’ni jonsiz tabiat shaklidagi darajasi saqlanadi. Jonli tabiatning vujudga kelishi, o`simliklar va xayvonot olamining paydo bo`lishi, odamning shakllanishi, jamiyatning vujudga kelishi singari sifatiy o`zgarishlar esa, rivojlanishning ikkinchi turiga kiradi. Falsafa fanida harakatning bir-biridan sifatiy farq qiluvchi bir kancha boshqa shakllari ham o`rganiladi. Materalist bo`lgan faylasuflar harakat shakllarini turkumlaganida, quyidagi muloxazalarga tayanib ish yuritadilar: 1) harakat shakllari bir-birlari bilan sifat jixatidan farq qilib, ularning har biri materiyaning tashkiliy to`zilishi darajalarining muayyan bosqichida namoyon bo`ladi; 2) materiyaning harakat shakllari bir-biri bilan genetik jixatidan , kelib chiqishi jaxatdan ketma-ket bog`langan, ya’ni harakatning murakkabrok shakllari uning nisbatan soddarok shakllaridan kelib chiqqandir; 3) harakatning yuqori shakllari targ`ibidagi quyi shakllari uning yuqori shakllariga ham mansubdir, ammo harakatning yuqori shakli o`zidan quyi shakldagi harakatga mansub emasdir. Shu muloxazalarga tayangan holda, harakatning beshta shaklini ajratib olish mumkin. Ular — mexanik, fizik, ximiyaviy, biologik va ijtimoiy haraqatlardir. Falsafada harakat shakllarini turkumlashning bir kancha boshqa ko`rinishlari ham bor. Ayrim olimlar harakat shakllarini har bir fanning nomi bilan bog`lash kerak, deb xisoblashadi. Bunday qarashning xatoligi shundaki, fanlarning ko`pchiligi harakat shaklini emas, balki miqdoriy munosabatlar va holatlarni aks ettiradi. Masalan geodeziya yoki geometriya, trigonometriya yoki topografiya, chizikli algebra qanday harakat shaklini o`rganadi? Kibernetika esa ham tabiatda, ham jamiyatda amal qiluvchi boshqarish jarayonlarini o`rganadi, ya’ni bu fan bitta emas, balki bir kancha harakat shakllarini qamrab oladi. Harakat shakllarini turlash buyicha quyidagi tabiiy-ilmiy konsepsiya ham dikkatga sazovordir. Mazkur konsepsiya buyicha harakat shakllari quyidagicha turlanadi: fizik harakat (elementar zarrachalar, maydon va atomlarning harakati), ximiyaviy harakat (atomlar va molequlalarning harakati) va bunda harakatning rivojlanishi ikki yo`nalishga ajraladi, 1) harakat rivojlanishining yuqori yo`nalishida biologik harakat shakllanadi; 2) harakat rivojlanishining quyi yo`nalishida esa geologik harakat shakllanadi, biologik harakatning taraqqiyoti ijtimoiy harakatga olib boradi. Yana bir boshqa konsepsiyada esa harakat borliqning tashkiliy to`zilish darajalariga mos ravishda turlangan. Bu konsepsiyada harakat shakllari uchta sinfga ajratiladi: notirik tabiatda — elementar zarrachalar va maydon harakati, tirik tabiatda – hayotning namoyon bo`lishi, jamiyatda – odamning faoliyati. Ijtimoiy harakat bizga ma’lum bo`lgan harakat shakllari ichida eng murakkabi bo`lib, unda insonning ongli faoliyati, inson tafakkuri, ijtimoiy guruhlarning faoliyati, o`zaro munosabatlari, jamiyat mikyosidagi ijtimoiy fikr birgalikda harakatga keladi. Bu harakatni chizikli, batartib haraqatlar bilan mutloqo takkoslab bo`lmaydi. Uning kelajagini bashorat qilish ham uta murakkabdir. Borliqning asosiy yashash shakllariga fazo va vaqt kiradi. Fazo narsalarning qulamini, xajmini, o`zaro joylashish tartibini, o`zlo`g`li yoki o`zluksizligini ifodalasa, vaqt hodisalarning ketma-ketligi, jarayonlarning davomiyligini ifodalaydi. Ma’lumki, har qanday moddiy jism joyga, qulamga, xajmga ega. Fazo — vaqtning muayyan laxzasida olamni tashkil etgan nuqtalarning o`zaro joylashish tartibini aks ettirsa, vaqt esa fazoning muayyan nuqtasida ro`y beruvchi hodisalar ketma-ketligi tartibini ifodalaydi. Fazo va vaqt tushunchalari, ko`p hollarda, forsiy til ta’sirida yozilgan adabiyotlarda makon va zamon deb ham ataladi. Bu tushunchalar fazo va vaqtning tashqi, nisbiy xususiyatlarinigina aks ettiradi, holos. Fazo narsalar joylashadigan joy ma’nosida, vaqt esa hodisalar bo`lib utadigan muddat ma’nosida ishlatiladi. Fazo va vaqtni tushunish buyicha substansial va relyatsion yondashishlar mavjud. Substansial konsepsiya tarafdorlari fazoni narsalar joylashadigan idish, bo`shliq deb bilishadi. Ularning fikricha, hamma narsa fazo ichiga joylashtirilgan. Fazo o`ziga narsalarni sig`diruvchi substansiya. Х ech narsasi yo`q, ya’ni narsalar solinmagan fazo ham bo`lishi mumkin, deyiladi. Relyatsion konsepsiya tarafdorlari esa, narsalar fazoviy ulchamga ega , deyishadi. Х ech narsasiz fazoning bo`lishi mumkin emas. Bu farqni relyativistik fizika asoschisi Albert Eynshteyn shunday tushuntirgan edi. Faraz qilib, bir kazarma soldatlarni ko`z oldingizga keltiring. Ilgarigi, Nyuton fizikasiga ko`ra, soldatlar chiqib ketishi bilan kazarma bush qoladi, ana shu substansial konsepsiyadagi fazodir. Yangi fizikaga ko`ra, soldatlar chiqib ketishi bilan kazarma ham yuqoladi. Bu relyatsion konsepsiyadagi fazodir. Fazo va vaqtning xususiyatlari. Fazo va vaqt borliq miqdoriy va sifatiy jixatlarni ifodalashiga qarab, metrik va topologik xususiyatlarga ega. Fazo va vaqtning metrik xususiyatlari borliqning miqdoriy munosabatlarini aks ettirib, ulchanadigan, ko`zga tashlanadigan va nisbiy tabiatli xususiyatlaridir. Ularga qulam, bir jinslilik, izotroplik (anizotroplik) kabi xususiyatlar kiradi. Fazo va vaqtning topologik xususiyatlari esa, borliqning tub sifatiy jixatlarini ifodalaydi. Bunday xususiyatlarga o`zuksizlik, bog`langanlik, ulchamlilik, kompaktlik, tartiblanganlik singari xususiyatlar kiradi. Vaqtning topologik xususiyatlariga orqaga kaytmaslik, bir ulchamlilik kabi xususiyatlar qo`shiladi. Fazo (vaqt) ning metrik o`zgarishlari borliq strukturasini jiddiy o`zgartira olmaydi, topologik o`zgarishlar esa borliqning sifatiy o`zgarishiga sababchi bo`ladi. Masalan, bir bog`langan sistemaning ko`p bog`langan sistemaga o`tishi fazo topologiyasini tubdan o`zgartiradi, ya’ni fazoning ikki nuqtasini tutashtiruvchi turlicha yo`llar paydo bo`ladi. Bunday fazoda katta idishning ichiga kichik idishni sig`dirish mumkin bo`ladi. Ulcham darajasi ko`p bo`lgan sistema ulchov darajasi kam bo`lgan sistemaga nisbatan ko`rinmas va murakkab bo`ladi. Shuningdek, fazo va vaqtning metrik xususiyatlarini kuchli o`zgarishi topologik xususiyatlarining o`zgarishiga olib kelishi mumkin. Masalan, fazoning egrilik darajasi kuchli o`zgarsa, bir bog`langan fazo ko`p bog`langan fazoga aylanishi mumkin. XULOSA: Borliq tushunchasi. Faylasuflar qadim zamonlardan buyon «borliq» va «yo`qlik» haqida baxs yuritishgan. Ular borliqning vujudga kelishi, mohiyati, xususiyatlari va shakllari haqida ko`plab asarlar yozishgan. Х ush, borliq nima? Bu savol bir qarashda juda oddiy ko`ringani bilan unga shu chokkacha barcha kishilarni birday kanoatlantiradigan javob topilgani yo`q. Bu holat borliqka turlicha nuqtai nazarlardan qarashlarning mavjudligi bilan izohlanadi. Masalan, ayrim faylasuflar borliqni moddiylik, moddiy jismlar bilan bog`lab tushuntirishadi. Ularning nuqtai nazarlaricha, borliq – ob’ektiv realliknigina qamrab oluvchi tushunchadir. U holda fikr, inson tafakkuri , uy-xayollarimiz borliq tushunchasidan chetda qolar ekanda, degan savolga ular, bunday tushunchalar ob’ektiv reallikning xosilasidir, deb javob berishadi. Falsafaning borliq haqidagi ta’limotni izohlaydigan qismi — ontologiya deb ataladi. (Bu tushunchani falsafada birinchi bor Х . Volf qullagan). Olam va borliq masalalarini falsafaning ana shu soxasi o`rganadi. Yo`qlik xech nima demakdir. Х amma narsani xech narsaga aylantiruvchi, hamma narsaning ibtidosi ham, intixosi ham yo`qlikdir. Bu ma’noda yo`qlik cheksizlik, nixoyasizlik va mangulik bilan birdir. Yo`qlik chekingan joyda borliq paydo bo`ladi. Demak, borliqning bunyodkori ham, qo`shandasi ham yo`qlikdir. Borliq yo`qlikdan yo`qlikkacha bo`lgan mavjudlikdir. Yo`qlikni xech narsa bilan kiyoslab bo`lmaydi. Fanda yo`qlik nima, degan savolga javob yo`q. Foydalanilgan adabiyotlar. 1. Shermuxamedova N. Falsafa ga kirish .-T.: Noshir , 20 13 . 2. Nazarov Q.N. Bilish falsafasi. – T.: Universitet, 2005. 3. Nazarov Q. G’oyalar falsafasi . – T.: Akademiya, 2011. 4. Soifnazarov I. Kurs leksiy po filosofii. – T.: 2004. 5. To’ychiyev B.T. Sosialnaya filosofiya. Albom sxema –T.: 2009. 6. Falsafa asoslari. Nazarov Q tahriri ostida. –T.: Sharq, 2005. 7. Falsafa. Mamashokirov S. Tahriri ostida. -T.: Sharq, 2005. 8. Falsafa. Axmedova M. tahriri ostida.-T.: UFMJ, 2006. 9. Xayitov Sh., Xayitova K., Ziyautdinova X. Falsafa asoslari. Albom sxema. – T.: Alisher Navoiy nomidagi O’zbekiston Milliy kutubxonasi, 2009. 10. Shermuxamedova N. Falsafa va fan metodologiyasi.-T.: Universitet, 2005. 11. Shermuxamedova N. Falsafa va fan metodologiyasi – T.: Axborot texnologiyalari, 2008. 12. Shermuxamedova N.A. Gnoseologiya – bilish falsafasi. -T.:“Noshir”, 2011. 13. Emirova Ye., Strelsova A. Vvedeniye v filosofiyu. – T.: Universitet, 2008 ELEKTRON SAYTLAR: 1. www.philosophy.ru . 2. http// www.intencia.ru . 3. http://www.anthropology.ru 4. http://www.ido.rudn.ru . 5. http://www.filosofia.ru . 6. http://www.falsafa.dc.uz . 7. http://www.phenomen.ru . 8. http://www.lib.ru/FILOSOF . 9. http://www.filam.ru/sait.phg . 10. www. Ziyo net.uz

BORLIQNING ASOSIY TURLARI REJA: KIRISH: 1. Borliq tushunchasining tahlili. 2.Borliqning asosiy turlari. 3. Borliq va uning mavjudlik shakllari. Xulosa: Foydalanilgan adabiyotlar.

KIRISH: 1. Borliq tushunchasining tahlili. Borliq shakllarining tasnifi. Falsafa fanining borliq haqidagi masalalarni o‘rganuvchi qismi ontologiya deb ataladi. Ontologiya so‘zi yunoncha ontos (mavjudlik) va logos (ta’limot) so‘zlarining birikmasidan tashkil topgan bo‘lib, « mavjudlik haqidagi ta’limot », ya’ni borliq haqidagi fan ma’nosini ifodalaydi. Biz dunyo, materiya tuzilishi, makon, vaqt, harakat, hayot, ong va shu kabilar haqida tasavvur hosil qilish uchun asosan fizika, astronomiya va biologiya kabi tabiatshunoslik fanlariga murojaat etamiz. Lekin bu falsafada borliq muammolari o‘rganilmaydi, degan ma’noni anglatmaydi. Bugungi kunda olimlar notirik, tirik dunyo va ijtimoiy dunyo nima, degan savollarga javob topishda jiddiy yutuqlarga erishganlar. Ammo, dunyoning mohiyati haqidagi ko‘pgina muhim savollarga hozir ham aniq va uzil-kesil javoblar mavjud emas. Masalan, nafaqat makon yoki vaqt tushunchalariga, balki nisbatan soddaroq hodisa bo‘lmish gravitatsiya tushunchasiga ham dunyoda biron-bir fizik bugungi kunda ham aniq (ayni paytda tajribada tasdiqlanadigan) ta’rif bera olmaydi. Inson aqlli jonzot sifatida shakllanish jarayonining ilk bosqichlaridayoq o‘z dunyoqarashining negizini tashkil etadigan muhim savollarga javob topish zaruriyati bilan to‘qnash keladi: 1. «Men kimman?» 2. «Meni qurshagan borliqning mohiyati nimada?» 3. «Borliq qanday va qaerdan paydo bo‘lgan?» 4. «Dunyoni nima yoki kim harakatlantiradi?» 5. «Dunyoning rivojlanishida biron-bir maqsad, maqsadga muvofiqlik, mo‘ljal bormi?» Borliq masalasi insonning dunyoni oqilona anglash yo‘lidagi ilk urinishlaridayoq duch kelgan barcha masalalarning negizi hisoblanadi. Muayyan narsalar mavjudligi yoki mavjud emasligi masalasi inson falsafiy mulohaza yurita boshlagani zahotiyoq uning diqqat markazidan o‘rin oldi. Borliq tushunchasiga qarama-qarshi tushuncha - bu yo‘qlikdir. Agar borliq tushunchasi nimaningdir mavjudligini ifodalasa, yo‘qlik tushunchasi esa o‘sha joyda nimaningdir mavjud emasli gini anglatib, « nima» ning aksi bo‘lgan « hech nima» ni aks ettiradi, absolyut (mutlaq) yo‘qlikning o‘zi yo‘qdir. Yo‘qlik shu ma’noda nisbiy mazmun kasb etadi.

An’anaviy falsafiy qarashlarda borliqning uchta sohasi: tabiat borlig‘i, jamiyat borlig‘i, ong borlig‘i kiradi. Bular uchun eng umumiy belgi, ularning mavjudligidir. Tabiat borlig‘i odatda tabiatdagi narsalar (jismlar), jarayonlar, holatlar borlig‘i sifatida tushuniladi. U ikkiga bo‘linadi: azaliy tabiat borlig‘i (yoki tabiiy tabiat borlig‘i, u insondan ilgari va uning ishtirokisiz ham mavjud bo‘lgan) va odam mehnati bilan ishlab chiqarilgan narsalar borlig‘i («ikkinchi tabiat» borlig‘i, ya’ni madaniyat). Ikkinchi tabiat borlig‘i esa, o‘z navbatida, quyidagi ko‘rinishlarda uchraydi: - inson borlig‘i (insonning narsalar olamidagi borlig‘i va odamning o‘ziga xos bo‘lgan insoniy borlig‘i); - ma’naviy borliq (individuallashgan va ob’ektivlashgan ma’naviy borliq); - sotsial borliq (ayrim odamning tarixiy jarayondagi borlig‘i va jamiyat borlig‘i), u ijtimoiy borliq ham deb ataladi. Borliqning moddiy shakli materiya o‘ziga barcha jismlarni, hodisalarni, jarayonlarni va ularning xususiyatlarini qamrab oladi. Bundan tashqari u

tafakkurni ham, olamda mavjud bo‘lgan barcha aloqadorliklarni va munosabatlarni ham qamrab oluvchi umumiy falsafiy tushunchadir. Borliqning moddiy shakliga xos umumiylikni axtarishning bir yo‘nalishi moddiy olamning asosida yotuvchi umumiy mohiyatni axtarish yo‘li bo‘lib, yuqorida qayd etganimizdek, substansiyani aniqlash yo‘lidir. Ikkinchi yo‘l esa — moddiy olamning asosiy tarkibiga kiruvchi «qurilish elementlarini»- substratni axtarish yo‘li. Uchinchi yo‘l — hamma narsaning vujudga keltiruvchi bosh sababchisini, ota moddani, ya’ni pramateriyani axtarish yo‘li. Moddiy va g‘oyaviy borliq. Atrofimizni o‘rab turgan dunyo ikki xil reallikdan tashkil topgandir. Ob’ektiv reallik va sub’ektiv reallik. Ongimizdan tashqarida va unga bog‘liq bo‘lmagan holda mavjud bo‘lgan reallik ob’ektiv reallik deyiladi. Bu tushunchani materialistlar materiya tushunchasi bilan aynan bir ma’noda ishlatishadi. Reallikning inson ongi bilan bog‘liq bo‘lgan va ongning mahsuli hisoblangan qismi sub’ektiv reallik deyiladi. Ob’ektiv reallik moddiy borliq tushunchasiga mos kelsa, sub’ektiv reallik esa borliqning g‘oyaviy shakliga muvofiq keladi. Materializm vakillari borliqning g‘oyaviy shakli moddiy shaklining maxsuli, deb hisoblashadi. Idealizm vakillari esa moddiylik g‘oyaviylikning ijodi yoki g‘oyaviylikning namoyon bo‘lish shaklidir. Aktual va potensial borliq. Aktual borliq borliqning ayni paytda va shu joydagi voqelikda namoyon bo‘lib turgan va shu voqelik bilan aloqadorlikdagi qismi. Bu ob’ektiv reallik tushunchasiga mos keladi, chunki ob’ektiv reallik borliqning shu joyda berilgan va shu onda amal qilayotgan qismidir. Dunyoning hamma tomoni birdan berilgan emas. Biz borliqning hozirgi zamonga tegishli qismi bilangina aloqadamiz. Bu qismi o‘tmishga aylanib, uning o‘rnini kelajakdagi qismi egallaydi. Hozirgi zamonda kelgusi voqelikning kurtaklari mujassamlashgan bo‘ladi. Aktual borliqning hali voqelikka aylanmagan va kelgusida voqelikka aylanadigan murtak holidagi qismi potensial borliq deyiladi. Potensial borliq hali voqelikka aylanishga ulgurmagan, salohiyotdagi aktual borliqdir. Real va virtual borliq. Borliqning biz uchun mavjud qismi real borliq deyiladi. Real borliqni naqd borliq ham deyish mumkin. Ammo borliqning shunday qismi ham borki, uning bo‘lishi ham, bo‘lmasligi ham mumkin. Borliqning bunday qismi ehtimoliy mazmunga ega. U hali reallikdan uzoqda. Mana shunday mazmundagi borliq virtual (lot. virtuales - ehtimol) borliq deyiladi. Bizni qurshagan dunyo mazmuni, borliqning umumiy xossasi bo‘lgan borliq haqida so‘z yuritar ekanmiz, makon va vaqt tushunchalarini chetlab o‘tishimiz mumkin emas. Zero, har qanday jism, narsa, hodisa doim borliqning boshqa predmetlari va hodisalari bilan yonma-yon keladi, ko‘lamlilik xususiyatiga ega bo‘ladi. SHuningdek ular o‘z ichki va tashqi holatlarini bir-biriga nisbatan o‘zgartiradi va bu turli hollarda har xil tezlik, marom, sur’at va davomlilik bilan yuz beradi. Alohida holda ayrim yagona deb qaraladigan bu ko‘rsatkichlar

majmui bizga vaqt haqida tasavvur beradi. Makon va vaqt o‘z rang-barangligida cheksiz borliqning shakllari sifatida amal qiladi. Umuman, Siz olam deganda nimani tushunasiz? Olam, eng avvalo, tor ma`noda bu odam yashaydigan joy. Aslida odamzod va hayvonot olami, o’simlik va hasharotlar dunyosi, jismoniy, ruhiy, ma`naviy olam va boshqa shu singari ko’plab tushunchalar bor. Ular dunyoda mavjud bo’lgan narsa va hodisalar nomi bilan ataladi. Masalan, odamning ruhiy olami uning bilim, tajriba va hayolotini o’z ichiga oluvchi o’ta keng qamrovli tushunchadir. Bunda biz olam odam yashaydigan joy, degan ma`noga qaraganda yanada kengroq mazmunga ega bo’lamiz. Nimaiki mavjud bo’lsa, ularning hammasi birgalikda siz bilan biz mansub bo’lgan dunyoni ifodalaydi. Ammo tabiat, jamiyat va inson tafakkurining asosida yotuvchi va ularni birlashtiruvchi shunday bir umumlashtiruvchi tushuncha ham borki, u ob`yektiv olamning mazmunini ifoda etadi. Bunday tushuncha haqidagi tasavvurlar butun fan tarixi mobaynida rivojlanib kelgan. Dastlab, bu umumlashtiruvchi tushuncha, narsalarning asosida nima yotadi, degan nuqtai nazardan kelib chiqib, substansiya (lotincha, substantia — nimaningdir asosida yotuvchi mohiyat degan ma`noni beradi) deb ataldi. Substansiya deganda nimani tushunasiz?

Похожие

Internet tarmog`ining asosiy tushunchalari va xizmat turlari. iSpring Suite dasturining “Interaktivnosti” bo`limi.
Geometrik masalalarning turlari
UNIVERSALIYALARNING AHAMIYATI, TURLARI
Konfliktning o’rganishning asosiy yo’nalishlari.
KONFLIKT TIPOLOGIYASINING ASOSIY YO’NALISHLARI