logo

Ona tili darsliklaridagi tilga oid terminlarning tahlili

Загружено в:

12.08.2023

Скачано:

0

Размер:

481.5 KB
Ona tili darsliklaridagi tilga oid terminlarning tahlili
MUNDARIJA
 Ishning umumiy tavsifi ……………………………………………………....……….....3
 I BOB. TERMIN VA TILSHUNOSLIK TERMINLARI MASALALARIGA DOIR   
QARASHLARI
1.1. Termin, lug‘at, terminologiya atamalarning sharhi……………………………….....6
1.2. Fonetik, orfografik va orfoepik terminlarining darslik va izohli lug‘at (“O‘TIL” va 
“TTIL”)dagi talqini……………………………………………………………………….18
1.3. Leksikolok va frazeologik terminlarining darslik va izohli lug‘atlarda berilishi…....34
II BOB.  GRAMMATIK TERMINLARNING MAKTAB DARSLIKLARI VA 
IZOHLI LUG‘ATLARDA BERILISHI
2.1. Morfologik terminlarining darslik va izohli leksikografik manbalardagi talqini……..42
2.2. Mustaqil so‘z turkumlari qiyosi……………………………………………………….43
2.3.  Sintaktik terminlarining qiyosiy-tipologik  tahlili……………………………………68
III BOB.TARJIBA - SINOVISHLARINATIJALARI
3.1. Ona tili darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining  genetik tarkibi…………………..79
Xulosa lar …...…………………………………………..……...... ......................................85
Adabiyotlar  ro‘yxati ……………………………………………………………………..87 ISHNING UMUMIY TAVSIFI
  Mavzusining     dolzarbligi.   Maktab   o‘quvchilarining   til   sohasi   bo‘yicha
nazariy   bilimlarining   poydevori   bo‘lgan   umumta’lim   maktablaridagi   ona   tili
darsligi,   tilimizning   bebaho   xazinalarini   o‘zida   jamlagan   izohli   lug‘at   hamda
tilshunoslik   ilmiy-nazariy   natijalarini   o‘zida   jamlagan   manbalardagi   tilshunoslik
terminlarining tipologik tasnifi, qiyosi, genezesi va etimologiyasini maktab ona tili
darsliklari asosida o‘rganish tadqiqotning muhim ahamiyati sanaladi. 
Ma’lumki,   “Ona   tili”   o‘quv   predmeti   o‘quvchilarni   adabiy   nutq   me’yorlari
bilan   qurollantiradi,   ularning   so‘z   boyligini   oshirib,   so‘z   qo‘llash   malakasini
shakllantiradi   va   yuksaltiradi.   Ona   tili   darsliklari   xalqimizning   kelajagi   bo‘lgan
yoshlarni   milliy   faxr   bo‘lgan   til   olamining   jozibasi   va   til   hodisalarini   nazariy
o‘rgatishga   poydevor   vazifasini   bajarmoqda.   Shu   bois   darsliklaridagi   til
hodisalarini   lisoniy   tadqiq   etish,   undagi   terminlarining   terminografik
xususiyatlarini o‘rganish,  zamonaviy ilm-fan talablarga mos holda talqin qilish va
sharhlab o‘qitish ta’lim samaradorligini oshiradi.
Maktab   ona   tili     darslarida   reja   asosida   o‘quvchiga   tanishtiriladigan   til
hodisalari   va  ularni   qamrab   oladigan   terminlarining    bir-biriga  o‘xshash  va  farqli
tomonlari   o‘rganish,   ularni   qiyosiy   sharhlash   bilan   bir   qatorda   bu   terminlarni
leksikografik   va   terminografik   manbalardagi   terminlar   bilan   qiyoslash,
manbalarning   tipologik   xususiyatlarini   yaqindan   o‘rganilishiga   zamin   yaratadi.
Shu   jihatdan   olganda   tilshunoslikka   oid   terminlarini   qiyosiy-tipologik   sharhlash
masalasini   o‘rganish,   til   hodisalarini   aks   ettiruvchi   tilshunoslik   terminlarini
o‘qitish   samaradorligini   oshirish   ishimizning   dolzarbligini   belgilovchi   omil
sanaladi. 
Tadqiqotning obyekti  sifatida, asosan, so‘nggi yillarda  makrab o‘quvchilari
uchun   tavsiya   etilgan   ona   tili   darsliklarining   oxirgi   nashri,   shuningdek,
tilshunoslik   terminlari   lug‘ati   hamda   o‘zbek   tilining   5   tomli   izohli   lug‘atlarga
e’tibor qaratildi. 
2 Tadqiqotning predmeti ni tilshunoslikka oid terminlarning   qiyosi va o‘zaro
munosabati, ona tili darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining nazariy o‘rganilishi,
iyerarxik va sintagmatik jihatdan o‘zaro ta’siri, terminlarning darsliklarda berilish
metodikasi tahlil qilinishi tashkil etadi. 
Tadqiqotning   maqsad   va   vazifalari.   Biz   o‘z   tadqiqotimizda   umumta’lim
maktablarining   ona   tili   darsiliklarida   berilgan   tilshunoslikka   oid   terminlarini
qiyosiy   o‘rganish   va   atamalarning   nazariy,   metodologik   jihatdan   qo‘llanilishini
tadqiq   qilishni   o‘z   oldimizga   maqsad   qilib   qo‘ydik.   Binobarin,   ishda   quyidagi
masalalarga alohida e’tibor qaratiladi:
– darslik   va   lug‘atlarda   berilgan   terminlarning     tipologik   ahamiyatini   ko‘rsatib
berish;
– termin o‘qitilishidagi g‘oyaviy o‘ziga xoslikni misollar asosida sharhlash; 
– manbalarda   berilgan   tilshunoslik   terminlarini   qiyosiy   tahlil   qilish   va   ularning
o‘ziga xosligini ko‘rsatib berish; 
– darsliklar,   shu   bilan   birgalikda,   leksikografik   manbalarda   berilgan
terminlarining farqli jihatlarini tahlilga tortish;
– tilshunosliklikka oid terminlarning o‘ziga xos qiyosiy usullarini yoritish;
– maktabda   tilshunoslik   terminlarining   o‘qitishda   ta’lim   samaradorligini
oshiruvchi usullarni joriy qilish va tahliliy xuloslar chiqarish.
Tadqiqotning ilmiy yangiligi  quyidagilardan iborat: 
 maktab darsliklaridagi   tilshunoslik   terminlarining o‘zaro va   leksikografik
manbalardagi terminlar bilan qiyosiy o‘rganish, tartibga solish amaliy ahamiyatga
ega   muhim   masala   bo‘lsa-da,   maktab   darsliklarida   berilgan   tilshunoslik
terminlarining  qiyosi  mazkur tadqiqot ishimizda birinchi marta o‘rganilmoqda; 
 darsliklarda til  sathlariga oid tilshunoslik  terminlari  tipologik usul  nuqtayi
nazardan tahlil qilingan; 
 maktab o‘quvchilari uchun mo‘ljallangan ona tili darsliklarida tilshunoslik
terminlarining   berilishi,   terminologiyaga   oid   nazariy   ma’lumotlar   mavzusini
yoritishda izchil tahlillarga asoslanilgan;
3  tadqiqotda  tilshunoslik   terminlari   bilan   bog‘liq  o‘xshash   va  farqli   jihatlar,
tarixiy   va   madaniy   taraqqiyot   natijasida   ro‘y   bergan   o‘zgarishlar,   tilshunoslik
sathlariga xos bo‘lgan tushunchalarning mazmun-mohiyati aniqlangan.
Tadqiqot   manbalari.   Dissertatsiya   ishimizga   O‘zbekistonda   umumta’lim
maktab o‘quvchilari uchun mo‘ljallangan ona tili (5-9 sinflar) darsliklarini hamda
o‘zbek tilining izohli lug‘ati hamda   tilshunoslik   terminlarining izohli lug‘atlarini
manba qilib oldik.
Bitiruv   –   malaka     ishining   nazariy   va   amaliy   ahamiyati.   Terminlarning
etimologiyasi va ularning darslik va leksikografik manbalarda berilishining o‘ziga
xos   usullari,   tabiatini   yoritish   asnosida   chiqarilgan   nazariy   umumlashmalar   bu
manbalarda berilgan terminlarni qiyosiy-tipologik jihatdan tadqiq etish uchun asos
bo‘ladi.   Darslikda   mavjud   bo‘lgan   tilshunoslik   bo‘limlarga   oid   atamalar,   ular
haqida maktab darsliklarida yuritilgan nazariy fikr mulohazalarning tahlil qilinishi,
atamalarni   tipologik   qiyoslash   asosida   aniqlangan,   jamlangan.   Ma’lumotlarning
ilmiy,   metodologik   ahamiyatining   yoritilishi,   tadqiqod   davomida   nashr   etilgan
maqolalar ham uning nazariy qimmatini belgilaydi.  
Tadqiqot natijalarining amaliy ahamiyati shundan iboratki, tilshunoslikka oid
terminlar   qiyosiy-tipologiyasi   bilan   bog‘liq   materiallardan   oliy   o‘quv   yurtlari,
litsey hamda kollejlarda o‘tiladigan nazariy tilshunoslik, tilshunoslikka kirish, ona
tili   o‘qitish   metodikasi   darslarida,   seminarlar   tayyorlashda,   talabalar   uchun
darsliklar,   o‘quv-uslubiy,   metodik   qo‘llanmalar   yozish,   turli   bosqichdagi   ta’lim
tizimida   til   hodisalarini   o‘rganishda   terminlarning   nazariy   va   amaliy   jihatdan
o‘rnini ko‘rsatishda foydalanish mumkin. 
Ish   tuzilmasining   tavsifi.   Mazkur   dissertatsiya   ishimiz   uch   bob,   xulosa,
foydalanilgan   adabiyotlar   ro‘yxati   va   ilovalardan   tashkil   topgan   bo‘lib,   umumiy
hajmi 91 sahifadan iborat. 
4 I BOB.  TERMIN VA TILSHUNOSLIK TERMINLARI MASALALARIGA
DOIR QARASHLAR
1.1. Termin, lug‘at, terminologiya atamalarning sharhi.
Tilshunoslikning   terminologiya   sohasida   olib   borilgan   qator   tadqiqotlarga
qaramay   “termin”ni   ta’riflash   muammosi   tilshunoslik   va   terminologiyaning   eng
dolzarb   masalalaridan   biri   bo‘lib   qolmoqda.   Terminning   o‘ziga   xos   jihatlarini
o‘rganishga   bag‘ishlangan   ko‘p   sonli   tadqiqotlar   olib   borilgan,   ammo
tilshunoslikda hali ham terminni aniqlashnining universal va oson usullarini ishlab
chiqishga erishilmagan. 
Termin   zamonaviy   tadqiqotlarda   ma’lum   ilm-fan   sohasiga   doir   tushunchani
aniq   ifodalaydigan   so‘z   yoki   so‘z   birikmasi   sifatida   ta’riflanadi.   Har   bir   fan,
texnika,  san’at  va  madaniyatga   oid  bo‘lgan  terminlar   birlashib   terminologiya  deb
ataladi.   [23,   106]   V.A.Tatarinov   terminni   maxsus   tushuncha,   holat   yoki   pretmet
bilan   bog‘liq   bo‘lgan   til   birligi   (so‘z,   so‘z   birikmasi)   sifatida   ta’riflaydi.   Bu
normativ   yondashuvda   asoslangan   ta’rifda   termin   umumadabiy   tildagi   so‘zlardan
farqlanuvchi   maxsus   semantik-grammatik   sturukturaga   ega   bo‘lgan   ma’lum
turdagi   leksik   birlikdir.   [37.   11]   Deskriptiv   yondashuv   vakillarining   fikricha,
“termin”   yakka,   alohida,   mustaqil   nomlash   birligi   bo‘lib,   maxsus   lisoniy   belgi
xususiyatiga ega so‘z yoki so‘z birikmasi orqali ifodalanishidan qat’iy nazar, bitta
tushunchaga   mos   keluvchi   bir   belgini   ifodalaydi.   Deskriptiv   yondashuvda   termin
maxsus vazifa bajaruvchi so‘z sifatida ta’riflanib, asosan, terminoligik birliklarning
vazifalariga   e’tibor   qaratilgan.   D.S.Lotte   terminni   ma’lum   ilm-fan   sohasi
tizimidagi tovush belgisi  va unga aloqador  tushuncha birligi  deya baholaydi. [37,
11]   Ushbu   ta’riflardan   terminning   asosiy   xususiyati   va   belgilari   aks   etishi   va
izohning aniq va ixcham bo‘lishi kerakligi inobatga olingan. 
Deskriptiv   yo‘nalishdagi   yana   bir   yondashuvga,   asosan,   terminologiya
zamonaviy   adabiy   til   leksikasining   muhim   tarkibiy   qismi   bo‘lganligi   sababli
termin   va   so‘z   orasida   aloqa   mavjud   (Masalan,   olmosh   so‘z   turkumi   Mahmud
Qoshqariyning   “DLT”   asarida   “almash”   deb   nomlangan,   so‘zning   ma’nosi   uning
almashib qo‘llanilishiga ishora qiladi). Biroq bu ta’rif ham termin mohiyatini to‘liq
5 ochib   berolmaydi,   bunga   sabab:   termin   faqat   texnik   tushunchalarni   emas,   balki
ma’naviy   hayotning  barcha   ilm,  mehnat   va  ma’naviy-ma’rifiy  sohalari   bilan  ham
bog‘liq. 
Ma’lumki,   terminning   muhim   xususiyati   o‘zi   anglatgan   tushuncha   bilan
o‘zaro   a’loqada   bo‘lishi.   Termin   muayyan   tushuncha   ifodalab,   u   tushunchani
shakllantirishda   ishtirok   etadi.   Demak   termin   o‘ta   murakkab   va   e’tibor   qilinishi
kerak bo‘lgan lingvistik hodisadir. Shu sababli dunyo tilshunosligida uni ta’riflash,
vazifalarini   aniqlashga   alohida   e’tibor   qaratiladi.   U   ham   boshqa   lisoniy   hodisalar
singari   turlicha   ta’rif   va   izohga   ega.   Bu   ta’rif   va   tavsiflar   aksar   holda   ilmiy   va
leksikografik manbalarda aksar holda bir xil berilganligini kuzatamiz:
1.   “Termin   (rim.   lat)   –   fan,   texnika,   kasb-hunarning   biror   sohasiga   xos
muayyan   bir   tushunchaning   aniq   va   barqaror   ifodasi   bo‘lgan   so‘z   yoki   so‘z
birikmasi; atama”. [49, 165]
2. “Termin [lot. Terminus – chek, chegara] Fan, texnika, kasb-hunarning biror
sohasiga   xos   muayyan   bir   tushunchaning   aniq   va   barqaror   ifodasi   bo‘lgan   so‘z
yoki so‘z birikmasi; atama.   Botanika terminlari. Zargarlik terminlari. Paxtachilik
terminlari ”. [52, 73]
3.   “Termin   (lot.   Terminus   –   chek,   chegara,   chegara   belgisi)   fan-texnika   va
boshqa sohaga oid narsa haqida tushunchani  aniq ifodalaydigan,   ishlatish doirasi
shu   sohalar   bilan   chegaralangan   so‘z   yoki   so‘z   birikmasi;   atama.   Terminlar   bir
ma’noli   bo‘lishi   ekspressivlik   va   emotsionallikka   ega   bo‘lmasligi   kabi   belgilari
bilan   ham   umumiste’moldagi   so‘zlardan   farqlanadi.   Mas.,   linvistik   termilar:   gap,
ega, ot, son, tovush.. ; geometriyaga oid terminlar:   aylana, uchburchak. ..; fizikaga
oid terminlar:   jism, bosim, harakat, maydon;   kimyoga oid terminlar:   suv, kumush,
ishqor, tuzlar v.b. “[54, 104]. 
R.   Sayfullayeva   “Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tili”   darsligida   terminni   shunday
izohlaydi:   “Fan-texnika,   qishloq   xo‘jaligi,   san’at   va   madaniyat   sohalariga   xos
leksika   birlik   va   so‘z   birikmasi   termin   deyiladi...   Terminolok   leksikani   ikkiga
ajratish mumkin:
1. Adabiy tilga oid terminologik leksika;
6 2. Dialektal terminologik leksika.
Ketirilgan   lingvistik   va   leksikografik   manbalarda   termin   deganda,   muayyan
bir tushunchani aniq ifodalab nomlovchi, asosan, bir ma’noda qo‘llaniladigan, fan,
texnika va ijtimoiy sohalarda 155 oid so‘z va so‘z birikmasi tushunilgan. Fransuz
va   o‘zbek   tillari   yuridik   terminologiyasini   qiyosiy   tadqiq   qilgan   P.   Nishonov
terminni quyidagicha izohlaydi: “Terminlar semantik jihatdan maxsus soha doirasi
bilan   chegaralanadi   va   shu   sohaga   oid   tushunchani   ifodalovchi   leksik   birlikdir”
[16, 17].
Terminlarning   eng   muhim   xususiyatlaridan   biri   kontekstsiz   ham
tushunilishidir.
Terminlarining   tilda   paydo   bo‘lishi   ichki   va   tashqi   manbalar   imkoniyati
asosida   amalga   oshiriladi,   ya’ni   boshqa   tillardan   tayyor   terminlar   qabul   qilinadi
yoki   tilning   grammatik   qoidalari   asosida   yasaladi[37,   16].   Bulardan   eng
xarakterlisi   terminologizatsiya   (uning   asosini   ko‘pincha   metafora   tashkil   etadi.
Mas.,   til,   ildiz,   aviatsiya )   bilan   bir   qatorda   reterminalogizatsiya   (boshqa   sohadan
tayyor   terminlarni   o‘zlashtirish)dir.   Mas.,   tekislik   geografiya   va   matematikada,
morfologiya   tilshunoslik   va   biologiyada   qo‘llanadi.   Aslida   bunday   holatga   yo‘l
qo‘ymagan ma’qul [19, 48].
Termin hosil qilishning yana bir yo‘li bu – eponimdir. Eponim A. Hojiyevnig
“Tilshunoslik   terminlarining   izohli   lug‘ati”da   shunday   izohlangan:   “Eponin   (yun.
Eponymos   –   oz   ismini   beruvchi).   Ismi   (familiya)   xalq,   joy   va   boshqalarga
qo‘yilgan, ularning atamasiga aylangan shaxs.  Kolumb (Kolumbiya ), Jambul ”.
Bunday terminlarining ba’zilari ko‘pincha ular ifodalaydigan tushuncha yoki
jismning nomi bilan butunlay bog‘lanmaydi: gagarinit, pravdit. [23, 107] 
Terminlar   aslida   leksik-semantik   jihatdan   umumadabiy   qolibga   ega   bo‘lib,
ular umumxalq tiliga muayyan terminologik tizim orqali o‘tadi. Zero, terminlar va
umumiste’moldagi so‘zlar bir-birini to‘ldiradigan leksik birliklardir [5, 19].
Ma’lumki,   terminlarni   o‘rganadigan   tilshunoslik   bo‘limi   terminologiya,
terminlar lug‘atini tuzuvchi tilshunoslikning amaliy bo‘limi esa terminografiyadir.
Bilamizki, lug‘at kishi ma’naviy va madaniy hayotida muhim rol o‘ynadi, chunki
7 unda   insoniyat   to‘plagan   bilim   va   tajriba   o‘z   aksini   topadi.   Insonning   ma’lum
sohalaridagi   nazariy   ilmiy   savodxonligini   esa   uning   shu   soha   terminlarini   qay
darajada   bilishga   qarab   belgilanadi.   Fanlarga   oid   terminlarni   mukammal   bilib,
uning   mazmun   mohiyatini   ilmiy   tushingan,   uni   amaliyotda   qo‘lay   oladigan   kadr
o‘z   kasbining   ustasi   bo‘libgina   qolmay,   fanning   mohiyatini   ham   tushunadi.
Shuningdek,   tilshunoslik   terminlarini   o‘rganish   inson   lisoniy   savodxonligining
oshishi va nutqning madaniylashiga olib keladi, nutqning to‘g‘ri tuzishining omili
sanaladi.   Ilmiy   manbalarda   termin   nomen,   ilktermin,   kvazitermin,   terminoit,
prototermin   kabi   tushunchalar   haqida   ma’lumot   beriladi.   Ularning   ayrimlariga
munosabat   bildirishga   harakat   qilamiz.   Nomen   kamdan-kam   uchraydigan
tushunchalarning   hamda   ma’lum   andoza   ommaviy   tarzda   ishlab   chiqiladigan
mahsulotning nomidir. Uning termindan farqi shundaki, “nomen” alohida olingan
tushunchani ifodalasa, “termin” umumiy tushunchani ifodalaydi[37, 14]. Ilk termin
– yangi shaklanayotgan tushunchalarni ifodalashga xizmat qiladigan, ammo termin
oldiga qo‘yiladigan talablarga javob bera olmaydigan maxsus so‘zlardir. Ilk termin
sifatida   odatda   murakkab   nominativ   so‘z   birikmasi   (ism   birdiruvchi   so‘zlar   -
ismlar), teng so‘z birikmasi, sifatdoshli yoki ravishdoshli so‘z birikmasi qo‘llanadi.
Ilk   terminlar   tegishli   tushunchalarni   mos   ravishda   ifodalay   oladigan   tushunchalar
yaratilgunga qadar qo‘llanilib, ular shaklan qisqa emaslik va tushunarlilik talabiga
javob bermasligi bilan farqlanib turadi. Mos termin topilmaganda, u termin sifatida
qo‘llanishi mumkin. Bunday termin kvazitermin deyiladi [37, 15].
Lingvistik   manbalarda   terminga   berilgan   ta’riflardan   uning   xususiyati
namoyon   bo‘ladi.   Bular:   1)   tizimlilik;   1)   ta’rifni   mavjudligi;   3)   terminologik
doirada   monosemiyaga   moyillik;   4)   semantik   jihatdan   a’loqadorlik;   5)   uslubiy
o‘ziga   xoslik.   Har   qanday   termin   o‘zida   shu   xususiyatni   mujassam   etishi   shart.
Terminlarning   biror   sohada   paydo   bo‘lishi   ham   o‘ziga   xos.   O‘zbek
terminologiyasining   o‘z   so‘z   boyliklari   hisobidan   taraqqiy   etishi   ikki   yo‘l   bilan
voqelanadi:   a)   tilda   mavjud,   tayyor   so‘zlarni   yangi   narsa,   predmet   va
tushunchalarni   ifodalashda   foydalanish;   b)   o‘zbek   adabiy   tili   so‘z   yasash
imkoniyatlari   ishtirokida   yangi   terminlar   yaratish[7,   24];   tayyor   lekin
8 ishlatilmaydigan   so‘zlarni   semantik   jihatdan   a’loqador   tushunchani   ifodalashda
qo‘llash (olmosh, jo‘nalish).
T.   Xolmatova   keyingi   paytlarda   “termin”   so‘zining   “atama”   so‘zi   bilan
sinonim   sifatida   qo‘llanishi   haqida   o‘z   tadqiqotida   shunday   fikrlarni   keltiradi:
“Keyingi   paytlarda   termin   so‘zi   o‘rnida   atama,   istiloh   so‘zlarini   ishlatish   hollari
uchrab   turadi,   ammo   bu   to‘g‘ri   emas.   Atama   termin   so‘ziga   nisbatan   tor
tushunchani   ifodalaydi.   Istiloh   so‘zi   esa   arabchadir.   Uni   xalq   tushunmaydi   va
me’yorga   aylangan   emas.   Terminalogiya   masalalari   hamisha   tilshunoslikning
dolzab   masalalaridan   biri   bo‘lib   kelgan.   Chunki   terminlarning   sohalar   lug‘aviy
qatlamlaridagi   o‘rni   va   vazifalarini   belgilash   tushunchani   mazmun   mohiyatini
to‘g‘ri   anglash   imkonini   beradi”   [36,   13].   “O‘zbek   tiliga   Davlat   tili   maqomi
berilgunga   qadar   va   u   amal   qila   boshlagandan   keyin   qator-qator   matbuot
xodimlari,  ayrim   tilshunoslar  Davlat  tili  qonunini   to‘liq  joriy  etish  o‘rniga,  uning
ayrim bandlariga deyarli e’tibor bermay ko‘pdan buyon qo‘llanib kelinayotgan va
omma   nutqiga   singib   ketgan   ko‘plab   terminlarni,   ularni   ichki   mazmunini
o‘rganmay   turib,   yangidan   noto‘g‘ri   hosil   qilingan   leksemalar   bilan   almashtira
boshladi.   Hatto,   “termin”,   “terminologiya”   kabilar   “atama”,   "atamashunoslik”
leksemalari   bilan   qo‘llaniladigan   bo‘ldi.   Binobarin,   “atama”,   ”atamashunoslik”
kabi tushunchalar umumharakterda bo‘lganligi e’tiborga olinmadi. Chinki mutlaqo
a’loqasi   bo‘lmagan   onomastika   (toponimiya,   antroponimiya,   oykonimiya
kabilar)ga   a’loqador   leksik   birliklar   ham   tushuniladi”[35,   13].   D.   Xodjayeva
termin   va   atama   so‘zining   lug‘atlarda   bir   ma’noda   qo‘llanishini   bahsli   ekanligini
ta’kidlab,   buni   shunday   izohlaydi:   “Termin”   so‘zi   ma’lum   bir   sohada   qo‘llansa,
“atama”   so‘zining   ma’nosi   “termin”   so‘zining   ma’nosidan   kengroq   bo‘lib,   u
barcha  narsalar   va   hodisalarning  nomi   sifatida  tushuniladi.   Shuni   ham   qayd   etish
kerakki,   pretmet   va   hodisalarning   nomi   bo‘lgan   so‘zning   atash   ma’nosini   atama
tarzida   qo‘llash,   aynan,   “termin”   so‘zining   sinonimi   bo‘lgan   atama   emas,   balki
so‘zning atash ma’nosiga ishoradir.
“Termin”   va   “atama”   so‘zlari   bir-biriga   yaqin   tushuncha   ifodalashiga
qaramay,   ular   aynan   bir   xil   so‘zlar   emas   [37,   18].   Termin   maktab   darsliklarida
9 asosan   atama   shaklida   beriladi:   “Ma’lum   bir   fan   kasb-hunar   doirasida   aniq   bir
ma’noni   ifodalash   uchun   qo‘llangan   so‘zlarga   atama   deyiladi.   Atamalar
qo‘llanishiga ko‘ra ilmiy atamalar va kasbiy atamalarga bo‘linadi.
Ma’lum bir fan doirasida qo‘llaniladigan atamalar ilmiy atamalar hisoblanadi.
Atamalar ikki yo‘l bilan hosil bo‘ladi:
1.   Umumxalq   tilidagi   so‘zlardan   ma’nosini   maxsuslashtirish   orqali   hosil
qilinadi.   Natijada   bunday   so‘zlar   umumxalq   tilida   bir   ma’noni,   fan   tilida   esa
boshqa ma’noni bildiradi. Mas.:  ot, ildiz, hol, fe’l.
2. Boshqa tillardan ilmiy tushuncha uchun atama olish orqali. Bular faqat shu
fan   sohasidagina   ishlatilib,   umumxalq   tilida   ishlatilmaydi.   Mas.:   kasr,   musbat,
manfiy ”[40, 192-193]. “Atama.   esk. ayn. termin” [48,61];  “Atama 1. ayn. termin.
2. Umuman, nom. Lekin shamanni har bir xalq o‘z tilidagi nom atama bilan yuritib
kelgan.   Respublikamizning   o‘zidagina   400   dan   ortiq   turli-tuman   qovun   atamalari
mavjud ekan”[50, 113].
Keyingi manbalarda keltirilishicha, “atama” so‘zi “termin” so‘zi bilan aynan
bir   ekanligi   ko‘rsatilgan   bizning   fikrimizcha   bunday   qarash   bahslidir.   “Termin”
so‘zi ma’lum  bir sohada qo‘llansa,  “atama” so‘zining ma’nosi  “termin” so‘zining
ma’nosidan   kengroq   bo‘lib,   u   barcha   narsalar   va   hodisalarning   nomi   sifatida
tushuniladi.   “Termin”   va   “atama”   so‘zlari   bir-biriga   yaqin   tushunchani
ifodalashiga qaramay, ular aynan bir xil so‘zlar emas va ularni almashtirib qo‘llab
bo‘lmaydi. Shu nuqtayi nazardan kelib chiqib, biz termin so‘zini qo‘llashni ma’qul
topdik[37, 18]. 
Terminologiya   sohasida   qilingan   qator   ilmiy   tadqiqotlarga   qaramasdan
terminlar   bilan   bog‘liq   kamchiliklar   mavjud.   Buni   rus   tilshunosi   D.   S.   Lotte
terminologiyaga   bag‘ishlangan   asarlarida   barcha   sohaviy   terminologiya   uchun
umumiy bo‘lgan quyidagi kamchiliklarni ko‘rsatadi: 
1) terminlarnig ko‘p ma’noligi; 2) terminlar sinonimiyasi (termin – sinonim –
dublet);   3)   terminning   o‘zi   anglatgan   tushuncha   bilan   semantik   aloqada
bo‘lmasligi,   nomutanosibligi;   4)   terminlarning   bir   necha   komponentdan   iborat
bo‘lishi   (bunda   ellipsis   holati   kuzatiladi:   ismlarning   munosabat   shakllari   –
10 munosab   shakllari);   5)   termin   talaffuzining   noqulayligi.   Bunda   a)   derivativlik
imkoniyatlari   yertarlicha   inobatga   olinmaydi;   b)   terminlar   o‘zlashtirishda   jiddiy
e’tibor   qaratilmaydi;   6)   xorijiy   terminlarning   ko‘p   miqdorda   qo‘llanilishi;   7)
terminning   amaldagi   so‘zlardan   bo‘masligi.   Mas.:   qaralmish,   jo‘nalish;   8)
terminning   o‘zi   anglatishi   lozim   bo‘lgan   tushuncha   bilan   sistemalilik
(batartiblik)ka ega emasligi [47, 111].
Hozirgi   paytda   terminologiyada   ilmiy   tatqiqotlarning   bir   necha   mustaqil
yo‘nalishi   yuzaga   kelgan,   bular   maxsus   lekisika,   jumladan,   termin   taraqqiyoti   va
qo‘llanilishi   qonunyatlarini   o‘rganadigan   nazariy   terminalogiya;   termin   va
terminalogiyadagi xato va kamchiliklarni bartaraf etish, termin va terminalogiyani
tavsiflash,   baholash,   tahrir   qilish,   tartibga   solish,   terminlar   yaratish,   terminologik
lug‘atlar   yaratish,   qo‘llash   va   tarjima   qilish   bo‘yicha   tamoyil   va   tavsiyalar   ishlab
chiqaruvchi amaliy terminalogiya.
Terminalogiya   bilan   terminagrofiya   –   sohaviy   terminlar   lug‘atini   yaratish
haqidagi   fan   o‘zaro   uzviy   bog‘langan.   Mutaxassislar   terminografiyani
terminologiyaning   alohgida   bo‘limi   sifatida   qaraydilar.   Chunki   terminshunoslar
o‘rganadigan muammo: maxsus lug‘at tuzish va terminlar yaratishda yuzaga keldi.
Ikkinchidan,   terminlarni   aniqlash,   o‘rganish   va   tartibga   solish   masalalari   oxir
oqibat   ularning   lug‘atlarini   tuzishga   sabab   bo‘ladi.   Ushbu   tasniflovchi   ta’rif
tegishli bo‘lsagina, u terminalogik tizimning bir qismi bo‘la oladi. Tilshunoslikda
terminalogiya tarixining rivojlanishi, nafaqat, til haqidagi qarashlarning o‘zgarishi
va   tilshunoslik   maktablari   yo‘nalishda   til   qo‘llanilishini   ifodalaydi,   balki   turli
milliy tilshunoslik an’analarini ham aks ettiradi.
Lingvistik   terminalogiya   ratsional   ravishda   tashkil   etilmagan,   semiotik
jihatdan   mukmmal   tizim   bo‘lmaganligi   sababli   tilshunoslikda   doimiy   ravishda
terminalogiyani   tartibga   solish   muammosi   mavjud,   ba’zi   tadqiqotchilarning
fikricha,   lingvistik   terminologiyada   uchiraydigan   belgi   qonunlarining   buzilishi
bartaraf   etilib,   uni   sof   ratsional   ravishda   qurish   kerak   bo‘lsa,   boshqa
tadqiqotchilarga   ko‘ra,   yangi   terminalogiya   yaratilayotgan   davirda   ilm-fan
11 rivojlanishini to‘xtatib bo‘lmasligi sababli soxalar terminalogiyasini tartibga solish
lingvistik terminalogiya oldiga quydagi vazifalarni qo‘yadi: 
- maxsus lingvistik so‘zlarining qo‘llanilishini o‘rganishda; 
- terminlarni tanlash va uni terminografiyalarda aks ettirishga;
- milliy   terminalogik   tizimni   ikki   va   ko‘p   tilli   terminologik   lug‘atlarda
qiyoslashga olib keladi.
Aniqlangan   dublet   (sinonim,   termin-sinonim),   triplet   va   hokazolarni
chog‘ishtirishda ma’lum termin orqali ifodalangan tushunchani mos ravishda aniq
izohlaydigan   va   u   orqali   ifodalangan   holatning   mohiyatini   ochib   beradigan   so‘z
yoki   so‘z   birkmalarini   ajratishga   e’tibor   qaratish   kerak.   Diskriptorlarni   aniqlash,
mas., (frazeologik birlik) ushbu termin bilan muqobil qo‘llaniladigan dublet, triplet
va   boshqa   mos   so‘zlarga   nisbatan   (ibora,   turg‘un   birikma,   frazeologik   butunlik)
aniq terminalogik tizimda o‘z-o‘zidan normalashtiruvchi rol o‘ynaydi. Terminning
dubleti   va   sinonimi   mavjud   bo‘lgan   hollarda   obe’ktning   turli   jihatlarini
terminalogik   aks   ettirish   maqsadida   bularni   ajiratish   ehtiyoji   tug‘iladi:   (masalan,
ega – sub’yekt) tushunchasining farqi ko‘rinib turganidek, terminologik tizimning
barqarorligi birinchi navbatda, uning tartibga solinishi, ifoda va mazmun planining
mosligi bilan belgilanadi. Shu talablarga javob beradigan terminalogik tizim, ilmiy
yo‘nalish   va   undan   kelib   chiqadigan   yangi   yo‘nalishlarni   ayni   holatda   diskreptiv
tilshinostlik   yengib   o‘tishi   va   muayyan   ilm-fanning   zamonaviy   tizimiga   kirishi
mumkin.   Shuni   alohida   qayt   etish   lozimki,   terminalogiyada   birgina   tushunchani
ifodalashda qo‘llaniladigan turli terminlarni qanday atash masalasida munozaralar
ham   mavjud.   Chunonchi   ba’zi   tilshunoslar   terminologiyada   neyitralik   bo‘lishini
hisobga olib  bir tushunchani anglatuvchi turlicha ifodalarni “dublet terminlar” deb
atashsa,   boshqa   bir   qator   olimlar   esa   uni   sinonim   deb   ham   atash   mumkinligini
qayd   etganlar,   ba’zi   olimlar   esa   terminologiyadagi   sinonimlik   umum   adabiy
tildagidan   bir   muncha   farq   qilishini   va   shu   boisdan   ham   ularni   “dublet”   deb
atayotganliklarini qayd etganlar.
12 Umuman,   nafaqat   termionalogiyada,   hatto   tilshunoslikda   ham   “sinonim”
“dublet”   va   “variantlilik”   kabi   tushunchalarning   o‘ziga   xos   xususiyatlari   aniq
belgilanmagan hamda ularni farqlash masalasi hali to‘liq hal etilmagan [48, 107]. 
Sanalgan   ishning   maqsad   va   vasifalari   lug‘at   bilan   ishlashga   borib   taqaladi.
Shu   bois   lug‘at   turlari,   takibiy   qismlari   haqida   fikr   yuritamiz.   Ma’lumki,   lug‘at
inson ma’naviy va madaniy hayotida muhim rol o‘ynaydi. Chunki unda insoniyat
to‘plagan bilim va tajriba, donolik o‘z aksini topadi. Shu bilan birga, lug‘at axborot
yetkazish   va   normativ   vazifani   ham   bajaradi.   Uning   axborot   beruvchi   vazifasi
insonyatning   to‘plagan   boy   bilim   va   hayotiy   tajribalari   haqida   ma’lumot   berish
bo‘lsa,   kommunukativ   vasifasi   o‘quvchiga   o‘z   ona   tilining   betakror   jozibasi,
ma’nolar   ummoni   va   xorijiy   tillar   haqida   ma’lumot   beradi.   Uning   me’yorlovchi
vasifasi   aloqa   vositasi   bo‘lgan   tilning   birliklari   ma’nosi   va   qo‘llanilishini   qayd
etadi   hamda   ularning   takomillashuviga   yordam   beradi.   Lug‘atning   turli   tiplari
mavjud,   ulardan   izohli   lug‘at   turli   belgilari,   maqsad-vazifalari   bilan   ajiralib,
farqlanib turishi  lozim. Ma’lumki  lug‘atning:  1)  ensklopedik  lug‘at  – mazmuniga
ko‘ra;   2)   so‘zlikni   tanlash   usiliga   ko‘ra   tezauris   va   xususiy;   ayrim   mavzuga
bag‘ishlangan   va   uslubiy   tomonlarni   aks   ettiruvchi   lug‘at   kabi   turlari   mavjud.
Lug‘atlarning   ikkinchi   tipiga   terminlar   lug‘ati   argo,   jargo,   ayrim   yozuvchilarning
tili   lug‘ati;   neologizm,   arxaizm,   qisqartma,   atoqli   ot   va   xorijiy   so‘zlar   lug‘ati
kabilar   kiradi;   3)   tavsiflash   usuliga   ko‘ra:   so‘zlarning   ayrim   tomoni   va   shu
tomonlar   aro   munosabatlarni   ochib   beruvchi   maxsus   lug‘at   kiradi.   Bularga
etimalogik,   morfemik,   orfografik,   orfoepik,   sinonimik,   antonimik,   omonimik,
paronimik,   so‘z   birikmalari   lug‘ati   chastotali   (so‘zlarning   qo‘lanish   miqdorini
o‘rganuvchi),   qofiya   va   boshqa   birliklarni   aks   ettiruvchi   lug‘at   kiradi;   4)
leksikografik   tavsiflash   birligiga   ko‘ra   morfologik   birliklar   lug‘ati   (o‘zak   va
mofemalar  lug‘ati) va so‘zidan katta birliklar  lug‘ati  (so‘z birikmasi) frazeologik,
iqtibos   (sitata)   lug‘ati;   5)   so‘zlikning   joylashtirilishiga   ko‘ra   lug‘at   idiografik,
analogik (bunda so‘zlar alifbo tartibida emas, balki ma’noviy munosabatiga ko‘ra
joylashadi),   teskari   lug‘atlarga   bo‘linadi.   Lug‘atning   keyingi   turi   (teskari   lug‘at)
so‘zlarning   oxirgi   harflariga   ko‘ra   joylashtiriladi;   6)   so‘zlarning   qo‘llangan
13 davriga   ko‘ra   tarixiy   lug‘at   tuziladi;   7)   adresatga   mo‘ljallanganligiga   qarab
tuzilgan  lug‘at   xatolar   lug‘ati,   qiyinchiliklar   lug‘ati,   o‘quv   lug‘ati   va  boshqalarga
bo‘linadi; 8)   tillarning soniga ko‘ra   ko‘p tilli va ikki tilli lug‘atga bo‘linadi [137,
462].   Lug‘atning   keyingi   turlari,   ya’ni   o‘quv   lug‘atining   aktiv   lug‘at   va   passiv
lug‘atga   bo‘lin ishi ni   ham   unutmaslik   kerak.   Aktiv   lug‘atda   ona   tili   so‘zlari   chap
tomonda, passiv lug‘atda esa o‘ng tomonda beriladi. O‘zbekcha – inglizcha lug‘at
aktiv, inglizcha-o‘zbekcha lug‘at esa passiv lug‘atlar sirasiga kiradi.
Lug‘at   ishora   ishlatish   amaliyoti   nuqtayi   nazaridan   katta   ahamiyatga   ega.
Lug‘atlarda ishora berishning ikki turini ko‘p qo‘llaniladi. Birinchi turida fanning
umumiy   nomini   bildiruvchi   ishora   qo‘yilib,   uning   sohalari   nomi   ko‘rsatilmaydi.
Mazkur  holat  o‘zbek tilining izohli lug‘atlarida ham  uchraydi. Bizningcha, bunga
qo‘ shi l ish   qiyin.   Chunki   unda   umumiylik   bilan   xususiylik   orasidagi   farq
sezilmaydi, ya’ni lingvistika va uning sohalari sinonim, degan fikr yuzaga keladi.
Shuning   uchun   undagi   ishora   yo   fanning   umumiy   nomini   bildirishi,   yo   muayyan
sohalarini ifodalashi kerak.
Lug‘at so‘zligini tushunishda uning mohiyatini ifodalovchi misollarning o‘rni
juda   katta,   chunki   ular   tilda   so‘z   yoki   uning   ma’nosi   mavjudligini   asoslaydi,
matndagi   ma’noni   izohlaydi,   so‘zning   tildan   nutqqa,   nutqdan   tilga   ko‘chish
holatlarini ko‘rsatadi, uslubiy bo‘yoqdor yoki neytralligini aniqlaydi, eng muhimi,
lug‘atning amaliy ahamiyatini oshiradi. Misollar shaklan gap, so‘z birikmasi yoki
butun   boshli   abzas   shaklida   bo‘lishi   mumkin.   Lug‘atlardagi   misollar   muayyan
matndan olingan, lug‘atshunos tomonidan tuzilgan va iqtibos shaklida olingan ham
bo‘ l   ishi      mumkin   [37,   23].   E’tibor   berilsa,   lug‘atlarda   so‘zlikka   doir   asosiy   va
qo‘shimcha   ma’lumot,   uning   etimologiyasi,   grammatik   tavsifi   nutq   me’yoriga
mosligi haqida ham qimmatli ma’lumotlar beriladi. Olimlarning fikricha, izohli va
qisman   tarjima   lug‘atlarini   tuzishda   quyidagi   uch   vazifani   hal   qil ish   muhim
ahamiyat kasb etadi: a) sinxroniya va diaxroniyaning o‘zaro mosligi; b) til va nutq
talablariga   amal   kil ish ;   v)   lingvistik   va   ekstralingvistik     axborot     nisbatiga   amal
qilish   [37,   23].   Bu   xususiyatlar   lug‘atning   mukammal   bo‘lishini,   davr   talabiga
mosligini, g‘oyaviy barqaror bo‘l ishi ni ta’minlaydi.
14 Lug‘at   tuzish   jarayonida   leksikograf   olim   M.   E.   Umarxo‘jayev
ta’kidlaganidek,   eng   avvalo,   leksikograflar   lug‘atning   maqsadi   va   adresatini
aniqlashi   lozim   bo‘ladi   [28,   15].   Shuningdek,   lug‘at   tuzish   masalalariga   oid
muammolarni   yechish   hamda   lug‘at   yaratish   uchun   lisoniy   material   to‘plash
maqsadida,   turli   lug‘atlardagi   so‘zliklarni   qiyosiy   tahlil   etish,   tarjima   qilingan   va
turli   manbalardan   olingan   illyustrativ   matnlarni   qiyosiy   tahlil   etish,   informantlar
orasida   so‘rovnoma   o‘tkazish,   olingan   so‘rovnoma   natijalari   hamda   to‘plangan
kartotekalarni   statistik   tahlil   etish   kabi   usullarni   qo‘llash   muhim   ahamiyatga   ega.
Ayniqsa,   frazeologik   lug‘at   yaratish   misolida   olimning   ilk   bor   e’tirof   etgan   fikri,
ya’ni   ko‘p   tilli   lug‘atlarni   yaratishda   mazkur   tillar   frazeologik   lug‘atlari
tipologiyasini  obdan ishlab  chiqish birinchi  darajali  vazifa ekani  ham  bejiz emas,
chunki   bu   masalada   induktiv   metod   qo‘l   kelishi   tabiiy   [28,   5.   17].   Professor
M.E.Umarxo‘jayev   tomonidan   ishlab   chiqilgan   frazeologik   lug‘atlar   tipologiyasi
sharq lug‘atshunosligida o‘z ahamiyati bilan e’tiborga molikdir.
I.   Yo‘ldoshev   va   O.   Sharipova   o‘zining   “Tilshinostlik   asoslari”   kitobida
leksikografiyaning vazifasiga quydagilarni kiritadi:
– lug‘at tuzish prinsiplari va metodikasini ishlab chiqish;
– lug‘atlari tiplari va turlarini aniqlash; 
– lug‘atshunoslarning ishini tashkil qilish; 
– lug‘at tuzish uchun asos bo‘ladigan kartoteka fondini yaratish;
– lug‘atchilik tarixini o‘rganish;
– lug‘at tuzish bilan shug‘ullanish.
Endi   lingvistik   terminlar   lug‘ati   va   uning   tuzilishi   masalalariga   munosabat
bildirishga harakat qilamiz. Terminologik lugatlarning o‘ziga xos turi bo‘lgan LTL
(Lingvistik terminlarning lug‘ati) sof lug‘atlarga – terminlarni alifbo yoki mavzuiy
joylashish   tartibiga   ko‘ra   tuzilgan   lug‘atlar   hamda   terminlar   orasidagi   semantik
munosabatni   qayd   etuvchi   tezaurusga   bo‘linadi.   Bunday   lug‘at   olimlarning   qayd
etishicha, umumiy va xususiy lug‘atlarga bo‘linadi. Umumiy terminologik lug‘atda
tilshunoslikning   barcha   terminlarini   imkon   boricha   to‘liqroq   qamrab   olishga
harakat   qilinadi.   Bu   lug‘atning   ekstensiv   turiga   kiradi.   Maxsus   LTL   muayyan
15 tilshunoslik maktabi  yoki  til  haqidagi  fanning biror  qismi  asosida  tuziladi  va ular
lingvistik   leksikografiyada   yetakchi   o‘rinni   egallaydi.   Axborot   uzatish   darajasiga
ko‘ra   LTL   izoulovchi,   nomenklatur   va   glossariyga   bo‘linadi.   Nomenklatur   LTL
so‘zliklarida terminga izoh berilmaydi [37, 16].
Biz   tadqiqotimiz   materiali   sifatida   maktab   darsliklaridagi   5-9   sinflar   ona   tili
kitoblari hamda o‘zbek tilining quyidagi izohli lug‘atlarini tanladik: 2006-yillarda
chop   etilgan   “O‘zbek   tilining   izohli   lug‘ati’’   (keyingi   urinlarda   “O‘TIL”   tarzida
qo‘llaymiz) tanlandi. 
A. Madvaliyev taxriri ostida chiqqan 5 jildli izohli lug‘atning umumiy hajmi
3234 (1-jild 679 bet, 2-jild 671 bet, 3-jild 687 bet, 4-jild 606 bet va 5-jild 591 bet)
betni ta shk il etadi. 
Azim   Hojiyevning   “Tilshunoslik   terminlarinig   izohli   lug‘ati”   lug‘atning
umumiy hajmi 168 bet.
Umumta’lim   maktablarining   ona   tili   darsliklari:   5-sinf   –   (Mahmudov   N.,
Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Qodirov   V.   Ona   tili.   5-sinfi   uchun   darslik   –   T.:
“Ma’naviyat”, 2015. – 224 b);
6-sinf   –   (Mahmudov   N.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Nabiev   D.   Ona   tili.   6-
sinfi uchun darslik – T.: “Tasvir” nashriyot uyi, 2017. – 208 b);
7-sinf – (Mahmudov N., Nurmonov A., Sobirov A., Nabiyeva D. Ona tili. 7-
sinfi uchun darslik – T.: “Ma’naviyat”, 2017. – 160 b);
9-sinf   –   (Mahmudov   N.   M.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.   Sh.   Ona   tili.   9-sinfi
uchun darslik – T.: “Tasvir” nashriyot uyi, 2019. – 228 b);
8-sinf   –   (Qodirov   M.,   Ne’matov   H.,   Abduraimova   M.,   Sayfullayeva   R.,
Mengliyev B. Ona tili. 8-sinf uchun darslik – T.: Cho‘lpon nomidagi NMIU, 2019.
–144 b.) darsliklar olindi.
Biz   ushbu   manbalardagi   tilshunoslik   terminlarini   qiyosiy-tipologik   tahlil
qilamiz va bu manbalarni tadqiqot ob’yekti sifatida tanlab olganimizni quyidagicha
asoslaymiz:
16 – darsliklardagi tilshunoslik terminlar tilshunoslikning muhim tushunchalarini
anglatadi, shuningdek, izohli lug‘at keng omma uchun mo‘ljallangan bo‘lib, ularda
berilgan tilshunoslik terminlari ommabop terminlar hisoblanadi;
–   qayd   etilgan   manbalar   insonning   lisoniy   savodxonligini   oshirishga
qaratilgan, ayniqsa, maktab dasliklari o‘quvchi lisoniy savodxonligining poydevori
hisoblanadi;
–   yukorida   qayd   etilgan   (darslik   va   “O‘TIL”)   manbalar   uchun   “TTIL”ning
terminlarga   bergan   izohi   asos   bo‘lib   xizmat   qiladi   va   tilshunosligimizning   asosiy
yo‘nalishini boshlab berishda muhim omil hisoblanadi.
1.2.  Fonet ik , orfografi k  v a orfoepik  t erminlarining darslik  v a izohli
lug‘at  (“ O‘TIL”  v a “ TTIL” ) dagi t alqini .
Maktab   darsliklaridan  olingan   bilim   va   ko‘nikmalar   kishi   ilmiy  bilmlarining
poydevori   hisoblanadi,   ayniqsa,   insonning   nutqiy   savodxonligi   ko‘p   jihatdan
maktab   darsliklarida   o‘qitiladigan   fonetika   –   tilning   tovush   tizmini   o‘rganuvchi
tilshunoslik bo‘limi bilan bog‘liq. Bu o‘quvchining nutq tovushlarni aniq farqlash,
to‘g‘ri   yozish,   adabiy   nutq   tuzish   va   yozma   savodxonligi   uchun   asosiy   omil
hisoblanadi.   Bu   bo‘limga   doir   ma’lumotlar   boshlang‘ich   sinflardan   o‘tila
boshlanadi   hamda   chuquroq   bilimlar   5-sinf   ona   tili   darsligida   beriladi.   Maktab
fonetika bo‘limining mazmuni va uni o‘qitish talaffuz va imlo, nutq tovushlari va
harflar,   tovush   va   harflarning   imlosi   qo‘shimchalarning   talaffuzi   va   imlosi,
bo‘g‘in,   urg‘u   singari   mavzularni   o‘z   ichida   qamrab   oladi.   Bu   mavzularni
o‘rganishda   asosiy   e’tibor   nutq   tovishlarining   ma’no   farqlashdagi   ahamiyatiga
qaratiladi   o‘quvchilarga   berilgan   so‘z   juftlari,   ularni   bir-biridan   yozuv   va
talaffuzda   nima   farqlayotganligini   aniqlash,   bu   haqda   tegishli   xulosa   chiqarish
so‘zlarning o‘qib ularni ma’nolarini izohlash, ikki undosh orasidagi  turli unlilarni
qo‘yib   o‘qish   va   so‘z   ma’nosini   o‘zgarishini   tushuntirish   kabi   ilmiy-amailiy
topshiriqlarni   bajarishni   topshirish   asosida   nutqiy   savodxonlik   mustahkamlanadi.
Maktab ona tili  darsliklarining aosiy vazifasi  ham  o‘quvchilarni nutqiy va yozma
17 va savodxonligini oshirishga qaratiladi. Qadimdan fonetika bo‘limining o‘qitishga
katta   e’tibor   berilgan   hamda   savtiyot   atamasi   bilan   nomlangan:   SAVTIYOT   esk.
ayn.   Fonetika   [54,   356].   Asosan,   bu   bo‘limda   tajvid   qoidalarini   o‘rganishlishi,
tartil   –   tovushlarning   maxraji   kabi   tushunchalar   sohaning   nechog‘lik   ahamyatli
ekanligini ko‘rsatadi. Shu o‘rinda manbalarda fonetika terminiga berilgan izohlarni
keltiramiz:   “FONETIKA.   [yun.   phonetike,   phonetikos   –   tovushga   oid]   tlsh.   1.
Tilshunoslikning nutq tovushlarining hosil bo‘lish usullari, akustik xususiyatlari va
tarkibini   o‘rganadigan   bo‘limi.   Umumiy   fonetika.   Tarixiy   fonetika.   Poetik
fonetikada tekshirilayotgan badiiy usullardan biri aletiratsiya . 2. Muayyan tilning
tovush   tarkibi,   tovushlarning   akustik   va   artikulyatsion   xususiyatlari.   O‘zbek
tilining fonetikasi  [54, 356].
“TTIL”da fonetikaning fonetik hodisalarni  o‘rganuvchi  tilshunoslik  bo‘limi
ekanligi   ham   keltirilgan:   “FONETIKA   (yun.   phonetike   –   tovushga   oid;   phone   –
tovush).   Tilshunoslikning   til   tovushlarining   hosil   bo‘lish   usullarini   va   leksik
xususiyatlarini; bo‘g‘in, nutqning pauza bilan ajraluvchi qismlari va shu kabilarni
o‘rganuvchi   bo‘limi,   tilning   tovush   tarkibini   o‘rganishda   oldiga   qo‘ygan
maqsadiga   ko‘ra   quydagi   turlari   farqlanadi:   1)   umumiy   fonetika;   2)   tarixiy
fonetika;   3)   qiyosiy   fonetika;   4)   ekspremental   fonetika.   2.   Ma’lum   tilga   xos
tovushlarning artikulyatsion (fizialogik) va akustik xususiyatlari, muayyan tilning
fonetik tuzulishi:   O‘zbek tilining fonetikasi. Rus tili fonetikasi   [56, 120]. Fonetika
termini   N.   Mahkamov   I.   Ermatovalarning   maktab   darsliklari   asosida   yaratilgan
“TTIL”   kitobida   quyidagicha   izohlangan:   “FONETIKA   (yun.   phonetike   –
tovushga   oid;   phone   –   tovush).   Tilshunoslikning   nutq   tovushlarini   o‘rganadigan
bo‘limi”[57,   36].   5-sinf   ona   tili   darsligi   (OT-5)da:   “Og‘zaki   nutqning   tovush
tizimini   o‘rganuvchi   tilshunoslik   bo‘limi   fonetika   deyiladi”   [40,   119]   ta’rifi
keltirilgan.   Berilgan   izohlardagi   asosiy   farq   fonetikaning   o‘rganish   askpekti
sifatida   “O‘TIL”da   nutq   tovushlari,   “TTIL”da   til   tovushlari,   tovushlarning   leksik
xususiyatlari, pauza bilan ajiraluvchi  qismlari, “OT-5”da og‘zaki    nutq tovushlari
ko‘rsatilishidadir.   Bu   –   til   va   nutq   hamda   og‘zaki   nutq   va   yozma   nutqning
farqlanishiga e’tibor qaratilmay berilgan izohdir.
18 Fonetika   faqat   og‘zaki   nutq   tovushini   o‘rganuvchi   bo‘limi   bo‘lganda   tarixiy
fonetika,   nazariy   fonetika,   qiyosiy   fonetika,   umumiy   fonetika   kabi   turlari   ham
bo‘lmas va faqat amaliy fonetika bilan chegaralanar edi. Fonetikaga berilgan ushbu
ta’rif   tovushning   ham   til   ham   nutq   birliligi   deb   qarash   oqibati   o‘laro   yuzaga
kelgan:   “…   til   birligi   deb   (nutqiy   birlik   deb   ham)   tovushning   o‘zinni   ko‘rsatish
lozim. Harf – til birligini yozib ifodalash uchun o‘ylab topilgan shartli, ikkilamchi
vosita; harfni til birliklari qatoriga kiritish xato [20, 464]. Bu holat og‘zaki nutq va
yozma nutq qarshiligini keltirib chiqaradi hamda tildagi hodisalarda aksini topadi.
Bizningcha   qoida   quydagicha   o‘zgartirilsa,   ziddiyatlar   bartaraf   bo‘ladi:
“FONETIKA   –   tilshunoslikning   nutq   tovushlarini   o‘rganuvchi   bo‘limi   bo‘lib,
ma’lum tilning tovush tizimini, nutq tovushlarini o‘rganadi”. 
“O‘TIL”da   tilshunoslikning   fonetika   bo‘limiga   oid   90   ta   termin   berilgan
bo‘lib, darslik va “TTIL”dagi izoh va ta’riflardan ayrim farqlar mavjud.
Darslikda fonetikaga doir quyidagi terminlarga ta’rif berilgan hamda misol va
mashqlar   asosida   o‘rganishga   harakat   qilingan:   fonetika,   nutq,   og‘zaki     nutq,
yozma   nutq,   nutq   tovushlari,   unli   tovushlar,   undosh   tovushlar   jarangli,   jarangsiz,
nutq tovushlari, til tovushlari, lab tovushlari, til oldi undoshlari, til o‘rta undoshlari,
til orqa undoshlari, chuqur til orqa undoshlari, burun tovushlari, bo‘g‘iz tovushlari,
talaffuz me’yorlari, qo‘sh undosh, qator undosh, tovush tushishi, tovush orttirilishi,
tovush   almashishi   kabilar.   Bu   terminlardan   ayrimlariga   berilgan   ta’riflarni
qiyoslaymiz:   Manbalarda   unli   terminiga   shunday   ta’rif   berilgan:   "O‘TIL"da:
“UNLI.   Unli   tovush   tlsh.   Og‘iz   va   bo‘g‘iz   bo‘shlig‘ida   hech   qanday   to‘siqqa
uchuramay   hosil   bo‘ladigan,   tarkibi   ovozdan   iborat   (shovqin   deyarli   ishtirok
etmaydigan)   tovush.   Mas.,   a,   u,   o   tovushlari   [53,   133].   “TTIL”a:   “UNLI
TOVUSH.   Og‘iz   bo‘shlig‘ida   hech   qanday   to‘siqqa   uchramay   hosil   bo‘ladigan,
tarkibi   ovozdan   iborat   (shovqin   deyarli   ishtirok   etmaydigan   tovush.)   undoshlar
dastlab   tilning   harakati   va   labning   holati   (ishtiroki)   nuqtayi   nazaridan   turlarga
ajiratiladi.   Tilning   harakatida   ikki   hodisa   farqlanadi:   1)   tilning   yotiq   (yoyilma)
harakati;   2)   tilning   tik   harakati.   Tilning   yotiq   (yoyilma)   harakatida   hosil   bo‘lish
19 o‘rniga   ko‘ra   unlilar   ikki   turga   bo‘linadi:   1)   til   oldi   yoki   old   qator   unlilari;   2)   til
orqa yoki orqa qator unlilari.
Tilning  tik  harakatiga ko‘ra unlilar  uch  turga  bo‘linadi:  1)  yuqori  ko‘tarilish
unlilari; 2) o‘rta ko‘tarilish unlilari; 3) quyi (keng) ko‘tarilish unlilari.
Labning   holati   (ishtiroki)   ga   ko‘ra   unlilar   ikkiga   bo‘linadi:   1)   lablangan
unlilar; 2) lablanmagan unlilar.
Hosil   bo‘lishida   og‘iz   bo‘shlig‘ining   keng   yoki   tor   bo‘lishiga   qarab   unlilar
uch turga bo‘linadi: 1) keng unli; 2) o‘rta (o‘rta-keng) unlilar; 3) tor unlilar.
Tovushning hosil bo‘lishida ketadigan vaqtining miqdoriga ko‘ra unlilar ikki
turga   bo‘linadi:   1)   cho‘ziq   unli;   2)   qisqa   unli   [56,   116.]   Darstlikda   bu   terminga
shunday   ta’rif   berilgan:   “O‘pkadan   chiqayotgan   havo   og‘iz   boshlig‘ida   hech
qanday   to‘siqqa   uchuramay   chiqishi   natijasida   hosil   bo‘ladigan   tovushlraga   unli
tovush   deyiladi”[40,   122].   Bir   qarashda,   bu   izohlar   va   ta’rifning   barchasi   to‘g‘ri,
ayniqsa,   “TTIL”da   berilgan   izohlar   keng   yoritilganligi   bilan   ajiralib   turadi,   lekin
termin   uchun   e’tiborli   jihat   izohning   ko‘pligi   emas,   uning   aniqligi,   to‘g‘riligi   va
o‘zi   ifodalayotgan   tushuncha   mohiyatini   ochib   berish   asosiy   masaladir.   Talaffuz
jarayonda   e’tibor   bersak,   bo‘g‘izda   to‘siqqa   uchiragan   havo   natijasida   h   undoshi
hosil   bo‘ladi;   “havoning   o‘pkadan   hech   qanday   to‘siqqa   uchuramay   chiqishi”
natijasida   nafas   hosil   bo‘ladi,   ya’ni   hech   qanday   tovush   hosil   bo‘lmaydi.   Bu
ta’rifni   quyidagi   tarzda   berish   to‘g‘ri   bo‘lar   edi:   “Talaffuz   jarayonida   un
paychalarida   hosil   bo‘lgan   tovushning   og‘iz   va   bo‘g‘iz   bo‘shlig‘ida   hech   qanday
to‘siqqa uchuramay chiqishi”.
“TTIL”da   berilgan   unli   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   tilning   tik   harakatiga   ko‘ra   va
hosil   bo‘lishda   og‘iz   bo‘shlig‘ining   keng   yoki   tor   bo‘lishiga   qarab   shaklida
ajiratish   semalar   maktab   darsligida   o‘z   aksini   topmagan   yoki   bir   xilda
tushuntirilgan.   Bundan   tashqari,   tilshunoslik   manbalarida   o‘zbek   tili   unlilarining
uzun   va   qisqa   shaklida   farqlanishi   ham   deyarli   kuzatilmaydi,   shuning   uchun   bu
tasnif ham maktab darslida berilmagan.
“O‘TIL”da   undosh   shunday   izohlangan:   “UNDOSH:   undosh   tovush.   Tlsh.
og‘iz   va   bo‘g‘iz   bo‘shlig‘ida   turli   to‘siqqa   uchrab   hosil   bo‘ladigan   tarkibi   faqat
20 shovqindan yoki ovoz va shovqindan iborat tovush. Mas.,   b, v, d   tovushlari” [53,
284]; “TTIL”da: "UNDOSH TOVUSH. Og‘iz bo‘shlig‘ida turli to‘siqlarga uchrab
paydo bo‘ladigan, tarkibi faqat shovqindan yoki ovoz va shovqindan iborat tovush.
Ularning talaffuzida havo oqimi sirg‘alib yoki portlab chiqadi. Bu havo oqimi un
paychalarini titratib yoki titratmay o‘tadi va h. Ana shular natijasida turli jihatdan
bir-biridan   farqli   undosh   tovushlar   hosil   bo‘ladi.   Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tilida
undoshlar 25 ta:  b, v, g, d, j, dj, z, y, k, l, m, n, ng, p, r, s, t, ts, x, ch, sh, q, g‘, h.
Undosh   fonemalar   quydagi   nuqtayi   nazarlardan   tasnif   qilinadi:   1)   ovoz   va
shovqinning   ishtirokida   ko‘ra;   2)   hosil   bo‘lish   o‘rniga   (nutq   a’zolarining
ishtirokiga)   ko‘ra;   3)   hosil  bo‘lish  usuliga  ko‘ra;   4)   palatalizatsiyaga  ko‘ra. Ovoz
va shovqining ishtirokiga ko‘ra undosh ikki asosiy turga bo‘linadi: 1) sonorlar; 2)
shovqinlilar.
Hosil   bo‘lish   o‘rniga   ko‘ra   undoshlar   to‘rtga   bo‘linadi   1)   portlovchilar;   2)
sirg‘aluvchilar;   3)   titroq   tovush;   4)   afrikata”[37,   116].   Izohda   h   tovushining
bo‘g‘izda   to‘siqqa   uchrashi   haqidagi   qoida   e’tibordan   chetda   qolgan,   izoh   termin
mohiyatini to‘lig‘icha qamrab olmagan.
Deyarli barcha lingvistik manbalarda undoshlar tasnifi bir-biridan farqlanadi.
Musol   uchun,   Shavkat   Rahmatullayevning   “Hozirgi   o‘zbek   tili”   kitobida
undoshlar:   tarkibiga   ko‘ra:   soxta   va   qorishiq;   hosil   bo‘lish   usuliga   ko‘ra;
portlovchi, sirg‘aluvchi va qorishiq; ovoz va shovqining ishtirokiga ko‘ra: shovqin,
ovozli   va   ovozdor   tovush;   hosil   bo‘lish   o‘rniga   ko‘ra:   lab   tovushlari,   og‘iz
tovushlari,   og‘iz-bo‘g‘iz   tovushlari   kabi   turlarga   bo‘lingan   [20,   20].   Shunga
o‘xshash   farqli   jihatlarni   deyarli   barcha   ilmiy   manbalarda   kuzatishimiz   mumkin.
Bu   undosh   tovushning   turli   tomonlariga   e’tibor   qaratish   natijasida   kelib   chiqqan
hodisadir.
“OT-5”da:   “O‘pkadan   chiqayotgan   havo   og‘iz   bo‘shlig‘ining   ma’lum   bir
joyida   yoki   bo‘g‘izda   to‘siqqa   uchrashidan   hosil   bo‘lgan   tovushlar   undosh
tovushlar   sanaladi".   Maktab   darsligida   undoshlar   soni   24   ta   deb   berilgan
“Tilimizda 24 ta undosh tovush bor:  b, v, g, d, z, j, dj, y, k, l, m, n, p, s, t, f, x, ch,
sh, q, g‘, h, ng  [40, 124]  dj  va  j  harflari orasidagi farq ham qorishiq va sirg‘aluvchi
21 ekanligida   emas,   balki   portolovchi   va   sirg‘aluvchiligida   deb   berilgan:   “J,   j   harfi
jo‘ra, jajji   kabi so‘zlarda til oldi, portlovchi, jarangli tovushni ifodalaydi.   Jurnal,
jrafa     kabi   so‘zlarda   esa   til   oldi,   sirg‘aluvchi   jarangli   tovushni   ifodalash   uchun
qo‘llaniladi”   [40,   147].   Shuningdek,   makdab   darsligida   undosh   tovushlar   tasnifi
ham   hosil   bo‘lish   o‘rniga   ko‘ra,   hosil   bo‘lish   usuliga   ko‘ra   va   ovoz   shovqinning
ishtirokiga   ko‘ra   farqlangan.   Buni   j   va   dj   harflariga   berilgan   ta’rifdan   bilish
mumkin”.
Ushbu manbalarda jarangli termini shunday izohlangan:
“O‘TIL”da “TTIL”da “OT – 5 ”da
Jarangli 1) ayin. Jarangdor…
2) tlsh.tovush paychalarining
ishtiroki bilan hosil 
bo‘ladigan, obozli. Jarangli 
undosh [51, 73] J arangli undosh. Shovqinga 
ovoz qo‘shilgan undoshlar. 
Mas.:  b, v, g, z  undoshlari 
qiyos. jarangsiz undoshlar.  
[56, 39] Izoh berilmagan.
Va   quyidagicha   ajiratib   chiqilgan:   maktab   darsligida   jarangli   va   jarangsiz
undoshlarga   ta’rif   berilmagan,   topshiriq   shaklida   qiyoslangan:   “1-topshiriq.
Quyida   berilgan   undoshlarning   jarangli-jarangsizlik   juftligiga   e’tibor   bering.
Qaysilarining jufti yo‘qligini ayting.
Jarangli:   b  v  z  g  d  j   g‘ dj  y  l  m  n  ng  p 
Jarangsiz: p  f  s   k  t  sh x  ch - - - - - - - q va h” [40, 143].
Topshiriqda   g‘   jarangli   undoshining   jarangsiz   jufti   sifatida   x   undoshi
ko‘rsatilgan,   bu   bir   qarashda   o‘rinli,   hatto   maqsad   –   maxsad,   maqtov   –   maxtov,
taqsim   –   taxsim   kabi   so‘zlar   bilan   isbotlash   –   dalilash   ham   mumkin.   Lekin   bu
o‘rinli   emas.   Bu   jihat   o‘quvchilar   e’tiborini   tortishi   uchun   tutilgan   yo‘l.
Darslikdagi   403-mashqida  berilgan  qaynoq, taroq, qishloq,  sanoq,  taqdir, qiziq,  u
yoq   –   bu   yoq,   o‘rtoq   kabi   so‘zlar   hamda   q   undoshi   va   g‘   undoshi   bilan   tugagan
so‘zlarga jo‘nalish kelishigining qo‘shilishi natijasida sodir bo‘ladigan o‘zgarishni
inobatga   olsak,   berilgan   ma’lumotning   qisman   to‘g‘ri   ekanligiga   amin   bo‘lamiz,
22 lekin   bu   ta’rif   tarzida   qoidalashtirishga   asos   bola   olmaydi.   Bizningcha,   q
undoshining jarangli jufti  g‘  undoshi kabi berilsa, maqsadga muofiq bo‘lar edi.
Bu kabi tushunmovchilik vaziyatlarga sabab bo‘ladigan qoida va mashqlar til
hodisalarini endigina tushunayotgan, e’tibor  bera boshlayotgan o‘smirlarga salbiy
ta’sir etadi.
Izohli lug‘atlarda berilgan izohlar ham ayrim tushunarsizlikni, bahsni keltirib
chiqarishi   mumkin,   ya’ni   tovushlarni   jarangli   va   jarangsizga   bo‘lish   ikki   belgi
asosida   kechishi:   “un   paychalaring   ishtiroki   hamda   ovoz   va   shovqinning
ishtiriokiga   ko‘ra”   chiqarilgan   xulosa   deb   qarashni   yuzaga   keltiradi.   Aslida
jaranglilik un paychalari ishtiroki natijasida hosil bo‘ladigan ovoz va shovqinning
ishtirokiga   ko‘ra   yuzaga   chiqadigan   jarayondir:   “JARANGLILIK.   Un   (tovush)
paychalarining tebranishidan yuzaga keluvchi ton, qiyos. Jarangsizlik” [56, 36].
Darsliklarda   “Talaffuz   va   imlo   me’yorlari”   mavzusini   o‘rganishda   asosiy
e’tibor   nutq   tovushlarining   ma’no   farqlashdagi   ahamiyati   va   so‘z   ”tovush”larni
to‘g‘ri talaffuz qilish va imlo me’yorlarini o‘rgatishga qaratiladi. Shuningdek, imlo
(orfografik) me’yorlar asosan 5-7 sinflar hamda 8-sinfgacha muntazam takrorlanib
turadi. Bundan tashqari ona tili va adabiyot darslarida asosiy e’tibor o‘quvchining
nutqiy   savodxonligiga   qaratiladi.   Bu   nutq   “Nutq   tovushlari   va   harf”,   "Unli
tovushlarning   tovushlari   va   imlosi”,   “ng   tovushining   talaffuzi   va   imlosi”,   “Nutq
tovushlarining ma’no farqlash vazifasi”,  “U va i  unlilarining talaffuzi  va imlosi”,
“O   va   a   unlilaring   talaffuzi   va   imlosi”,   “Qator   kelgan   unlilarning   talaffuzi   va
imlosi”;   “Ayrim   undoshlarning   talaffuzi   va   imlosi”,   “Jarangli   va   jarangsiz
undoshlarning   talaffuzi   va   imlosi”,   “G-k,   f-v   undoshlari,   q   va   g‘   unoshlari   bilan
tugagan   so‘zlarga   qo‘shimchalarning   qo‘shilishi   va   ularning   imlosi”,   “B,   m
undoshlaridan   oldin   kelgan   n   undoshining   talaffuzi   va   imlosi”,   “Ayrim   harflar
izohi”,  “J   harfi   va  dj   tovushlari,  x  va  h  harflari,  q  va  g‘   undoshining  talaffuzi   va
imlosi”, “Ng harflar birikmasi va ularning vazifalari”, “Sh va ch harflar birikmalari
hamda   ularning   vazifalari”,   “Qo‘sh   undoshlar   talaffuzi   va   imlosi”,   “Qator
undoshlarning talfuzi va imlosi”, “Bo‘g‘in ko‘chirish imlolari”, “Tutuq belgisining
ishlatilishi”, “Urg‘u va uning turlari”, “Tovushlarning ortirilishi” va tushib qolishi,
23 shakldosh so‘zlar, paronimlar, shevaga xos so‘zlar kabi mavzular orfoepik (adabiy
talaffuz)   va   orfografik   (to‘g‘ri   yozuv)   savodxonlikni   oshirishga   qaratilgan.
Fonetika   bo‘limining   o‘rganish   obyekti   bo‘lgan   til   va   nutq   tovushlarini
o‘rganishdan   ham   ko‘zlangan   maqsad   orfografik,   orfoepik   hamda   nutqiy
savodxonlikni oshirishdan iborat.
Unli   va   undosh   tovushlarni   o‘rganishda   asosiy   e’tibor   o‘quvchilarning
imloviy   savodxonligini   yaxshilash,   ularning   so‘z   boyligini   oshirish   so‘z
ma’nolarini   farqlash   (tovushlarni   cho‘zish,   ikkilantirish,   urg‘u   vositasida   so‘z
ma’nolarini   farqlash   (bizga   tegishli),   ulardan   to‘g‘ri   va   o‘rinli   foydalanish)
malakalarini   kebgaytirish,   talaffuz   meyorlarini   shakllantirish   ustida   ishlashga
qaratilgan[58,129].   Demak,   talaffuz   (adabiy   talaffuz)   va   imlo   (orfoepiya   va
orfografiya)   o‘qitilishida   maktab   darsliklarida   jiddiy   e’tibor   beriladi   orfografiya
terminiga qiyoslanayotgan manbalarda shunday izoh berilgan:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da
ORFOEPIYA  [ orfo . + 
yun .  epos  –  nutq ,  talaffuz ]
1.  So‘zlarni to‘g‘ri 
talaffuz qilish haqidagi 
qoidalar; to‘g‘ri talaffuz.
2. Tilshunoslikning 
shunday qoidalar tizimini 
ishlab chiqadigan bo‘limi.
[53, 143] ORFOEPIYA (yun. 
orthos – to‘g‘ri; epos – 
nutq; 1. Tilshunoslikning 
meyoriy adabiy talaffuzini
o‘rganuvchi bo‘limi. 
2. Biror tilda qabul 
qilingan talaffuz 
meyorlarida most holda 
bir xil talaffuzni 
belgilovchi qoidalar 
tizimi. [56, 77] O‘g‘zaki nutqning bir 
necha xil talaffuz 
qilinuvchi tovush, 
qo‘shimcha va so‘zlardan 
adabiy tilga qabul 
qilingan bittasi to‘g‘ri 
talaffuz meyori sanaladi;
To‘g‘ri talaffuz 
meyorlarini o‘rganuvchi 
tilshunoslik bo‘limiga 
orfoepiya (orfo – 
“to‘g‘ri”, epos – 
“so‘zlamoq” “nutq” 
deyiladi). [40, 134]
24 Ko‘rinadiki, darslikda bu termin “to‘g‘ri talaffuz me’yori” va “orfoepiya” deb
berilgan.
Bu   tushunchalarni   mohiyatini   to‘laroq   tushunish   uchun   talaffuz   atamasining
izohini ko‘ramiz. Bu atamaga shunday izoh berilgan:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da
TALAFFUZ [ar. so‘zlash, aytish 
aytish] tovush yoki so‘zning aytilishi, 
aytilish hususiyati. Unli tovushlarning 
talaffuzi so‘zni to‘g‘ri talaffuz qilish. 
“ Oling, olin” emas, “oling-oling”  –  
"berite, kushayte” degan so‘z,  –  dedi 
Elmurod. – Ha, talaffuzi qiyin ekan. 
Mayli, o‘rganish mumkin. Ish qilib, 
menga o‘zbekcha o‘rgatasiz,  –  dedi 
Mexaylov.  P. Tursun, O‘qituvchi.  Kishi
ismlari imlosiga xos bo‘lgan yana bir 
xususiyat shundaki, ba’zi so‘zlar 
ismiga ko‘chgach, so‘zning talaffuzida 
ham ayrim o‘zgarishlar yuz beradi . 
E. Begmatov, Kishi ismlari imlosi [53, 
649]. TALAFFUZ. 1. 
Nutq tovushlari-
ning aytilishi 
2. To‘g‘ri talaffuz 
adabiy talaffuz [46,
102]. Darslikda 
berilma g an
Darslikda talaffuz va imlo me’yorlari mavzusida, orfoepiyaga ta’rif berilgan.
Lug‘atlardan   ma’lumki,   talaffuz,   so‘z   qo‘shimlarning   aytilishi   ekan,   lekin
talaffuzni   so‘zlash   va   aytishga   tenglashtirish   ham   noto‘g‘ri,   negaki,   so‘zlash   va
aytish   jarayon,   talaffuz   esa   shu   jarayoning   usulidir.   Shuningdek,   talaffuz   termini
uchun   lug‘atlarda   berilgan   misollar   ham   o‘zini   oqlamaydi.   “O‘TIL”   har   ikkala
nashrida   ham   bu   so‘zning   tilshunoslikka   oid   atama   ekanligini   bildiruvchi   ishora
(tlsh.)   berilmagan.   Ushbu   terminni   quydagicha   izohlash   to‘g‘riroq   bo‘lardi:
25 “Talaffuz   [a.   so‘zlash]   tlsh.   nutq   birliklari   tovushlarining   aytish   usuli.   Ayrim
undoshlarning talaffuzi”.
Demak keltirilgan izohlardan ma’lumki, orfoepiya terminida ham to‘ldirilishi
zarur  bo‘lgan o‘rinlar  mavjud “O‘TIL” va darslikdagi  “to‘g‘ri  talaffuz” birikmasi
o‘rniga   “adabiy   talaffuz”   qo‘llansa,   terminning   mohiyati   to‘g‘ri   yoritiladi.     Bu
“TTIL”da   xuddi   shu   tarzda   berilgan,   lekin   “biror   tilda   qabul   qilingan   talaffuz
me’yorlariga mos holda bir xil talaffuzni belgilovchi qoidalar tizimi” izohini “har
bir   tilda   qabul   qilingan   adabiy   talaffuz   me’yorlarida   mos   talaffuzni   belgilovchi
qoidalar   tizimi”   deyilsa,   mohiyatan   to‘g‘ri   bo‘ladi.   Negaki,   hatto   tilimizda   bir
so‘zning   ikki   (kaftar,   kaptar,   kptar),   uch   xil   yozish   ham   to‘g‘ri   bo‘lishi   mumkin:
podsho – podshoh, imon – iymon, naqorat  – naqarot, yoki  maraz – kasallik so‘zi
arabcha   “marodz”   (maraz),   forscha   “mariz”   o‘zbek   tilida   “maraz”   shaklida
adabiylashgan.   Shuning   uchun   “bir   xil   talaffuz”   birikmasini   “adabiy   talaffuz
me’yorlariga mos holda talaffuz” deb o‘zgartirish maqul.
Orfografiya   ham   orfoepiya   kabi   tilshunoslikning   fonetika   bo‘limi   bilan
bog‘liq ham amaliy, ham nazariy sohasi hisoblanadi. Amaliy soha ekanligi to‘g‘ri
yozish   amaliyotida   qo‘llanilishi   va   imlo   lug‘atlarini   tuzish   bo‘lsa,   nazariy   soha
ekanligi,   orfografiyaning   tog‘ri   yozish   qoidalarini   ishlab   chiquvchi   tilshunoslik
termini ekanligidan ma’lum.
Har   qanday   tasnif   kabi   terminlar     tasnifi   ham   nisbiy.   Chunki   ularda   biridan
ikkinchisiga o‘tib turish holatlari kuzatiladi, ammo aynan bir hodisa emas. Buni   b
va  m  undoshlaridan oldin kelgan  m  undoshining talaffuzi va imlosida kuzatishimiz
mumkin. Misol uchun, yakshamma – yakshanba, dushamma – dushanba; memmi –
menmi,   sumbula   –   sunbula   shaklida   talaffuz   qilish   adabiy   me’yor   (hatto   istakan,
sirk, kitop, turpog‘  ham), ammo imloviy (orfografik) me’yor emas. Albatta, yozuv
og‘zaki     nutqni   aks   ettira   olmaydi.   Buni   ham   inobatga   olish   zarur,   lekin   eng
e’tiborli   jihati   yozuv   so‘zlar   talaffuzining   juda   katta   tafovutga   uchrashining   ham
oldini oladi.
Orfografiya   yunoncha   so‘z   bo‘lib,   “orthos”   (to‘g‘ri)   va   “grapho”   (yozaman)
so‘zlarining   birikishidan   hosil   bo‘lgan   va   tilshunoslikninmg   to‘g‘ri   yozish
26 qoidalari   tizimini   qamrab   olgan   sohasidir.   Orfografiya   tilshunoslikning,   asosan,
tovush,   so‘z,   tushuncha   (ideografik,   piktografik   yozuvlarda   va   iyeroglif)   ning
yozilishi;   so‘zlarni   qo‘shib,   ajratib,   chiziqcha   bilan   yozish,   ishoraviy   belgilarni
to‘g‘ri   qo‘llash;   harflarning   yozilishi   va   qo‘llanishi   (bosh   harf   va   kichik   harf);
bo‘g‘in   ko‘chirish   qoidalari   tizimi   va   tilshunoslikning   shu   qoidalarni   (to‘g‘ri
yozish)ni o‘rganadigan va ishlab chiqadigan bo‘limidir.
Deyarli   barcha   tillar   orfografiyasi   uchun   morfologik   va   fonetik   tamoyillar
ustuvor   tamoyil   hisobnlanadi.   Arab   alifbosi   asosida   paydo   bo‘lgan   yozuvlarda
shakliy   yozuv   ustuvorlik   kasb   etadi.   O‘zbek   tili   orfografiyasining   besh   tamoyili
mavjud   bo‘lib,   ulardan   fonetik,   morfologik   va   shakliy   yozuv   tamoyillari   asosiy
o‘rinda   turadi.   Ayrim   so‘zlarning   yozilishida   an’anaviy   (traditsion)   tamoyiliga
amal   qilinadi   va   badiiy   uslubda   ko‘proq   qo‘llaniladi.   Davlat   tili   siyosatida
orfografiya   alohida   o‘rin   tutadi,   chunki   u   fonetika,   fonologiya,   orfoepiya,   nutq
madaniyati, derivatsiya, grammatika va stilistika bilan bevosita bog‘liqdir, bu esa
lingvistik   va   leksikografik   manbalarning   nechog‘lik   muhim   ekanligini   ko‘rsatadi.
Ma’lumki, hatto izohli lug‘atlarda so‘zning ma’nosiga qanchalik e’tibor  qaratilsa,
uning   yozilishiga   ham   shunchalik   e’tibor   beriladi.   Darslikda   orfografiyaga   oid
quydagi   terminlar   berilgan:   alifbo,   orfografiya,   harf,   grafika,   imlo   me’yorlari,
harflar   birikmasi,   tutuq   belgisi,   bo‘g‘in   ko‘chirish,   shuningdek,   boshqa   ko‘pgina
mavzular imlo me’yorlarini o‘zlashtirishga qaratilgan: “Bosh va kichik harflarning
qo‘llanilishi”,   “Gap”,   “Ko‘chirma   gapli   qo‘shma   gap”,   “Turdosh   va   atoqli   otlar”
(“OT-5”);   “Joy   nomlari   va   ularning   imlosi”,   “Korxona,   tashkilot,   muassasa
nomlari”, “Tarixiy sana va bayram nomlari”, “Suv havzalari va inshoot nomlari”,
“Ravishdosh   yasovchi   qo‘shimchalar   talaffuzi   va   imlosi”,   “Hozirgi   zamon
qo‘shimchalarining talaffuzi va imlosi”, “Qo‘shma, juft va takror otlar talaffuzi va
imlosi”, “Shaxs, narsa oti yasovchi qo‘shimchalar va ularning imlosi”, shuningdek,
mavhum   ot   sifat   yasovchi   qo‘shimchalarning   talaffuzi   va   imlosi,   juft   va   takroriy
sifatlar va ularning imlosi kasir sonlar yasalishi va imlosi (“OT-6”); imlo bo‘yicha
o‘tilganlarni   takrorlash,   qo‘shimcha   va   ular   bo‘yicha   o‘tilganlarni   takrorlash,
ko‘rsatish   olmoshlarining   talaffuzi   va   imlosi,   sodda   va   qo‘shma,   juft   va   takroriy
27 olmoshlarning imlosi, egalik shakli va egalik qo‘shimchalizohli so‘zlarning imlosi,
jo‘nalish kelishigi qo‘shimchasining talaffuzi va imlosi, taqlid so‘zlarning talaffuzi
va   imlosi   (“OT-7”);   adabiy   nutq   me’yorlari   (“OT-8”);   -u,   (-yu),   -da
yuklamalarining   imlosini   izohlang   (“OT-9”)   yuqoridagilarda   ma’lumki,   5-6-7-
sinflar   ona   tili   darsliklarida   orfografik   bilimlarni   oshirishga   8-9-sinf   darsliklarida
esa   punktatsion   va   gramatsion   savodxonlikni   oshirishga   10-sinifda   esa   nutq
uslublarini   o‘rganishda   ko‘proq   e’tibor   qaratilgan   orfografik   terminlar   darslik   va
lug‘atlar misolida qiyosiy jihatdan o‘rganib chiqishga harakat qilamiz: manbalarda
orfografik terminiga shunday izoh va ta’rif berilgan:
«O‘TIL»da «TTIL»da “OT-5” da.
ORFOGRAFIYA [orfo: +
yun. grapho – yozaman] 
So‘zlarni to‘g‘ri yozish 
haqidagi qoidalar; imlo. 
O‘zbek orfografiyasi. 
Orfografiya qoidalari[53, 
142]. ORFOGRAFIYA (yun. 
orthos – to‘g‘ri + grapho 
– yozaman) ayn. imlo [56,
77]. To‘g‘ri yozish 
me’yorlarini o‘rganuvchi 
tilshunoslik bo‘limiga 
orfografiya (yunoncha: 
orfo – “to‘g‘ri” + grapho 
– “chizmoq” deyiladi[40, 
134].
Ko‘rinib   turganidek,   termin   bir-biridan   farqli   izohlangan.   Izoh   haqida   fikr
bildirishdan oldin imlo atamasinining izohini qiyoslaymiz:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da
IMLO [a. – yozish, aytib 
yozdirish; to‘g‘ri yozish] 1. 
Yozuv. eski imlo. Yangi 
imlo lotin alifbosiga 
asoslangan imlo. Gapga 
chechan, eski imloda… har 
qanday xat ishlarini 
boshqaradigan: bu kishini  IMLO. So‘z va uning 
ma’noli qismlarini yozish 
(qo‘shib yozish; ajiratib 
yozish, chiziqcha bilan 
yozish), bosh va kichik 
harflarni ishlatish, 
shuningdek, bo‘g‘in 
ko‘chirish qoidalari tizimi.  Yozma nutqda bir 
necha xil yozuluvchi 
tovush, qo‘shimcha 
va so‘zlardan adabiy 
tilga qabul qilingan 
bittasi imlo me’yori 
sanaladi.  [40,   134]
28 odamlar ancha hurmat bilan 
“mulla Alimqul” deb atardi. 
P.Tursun, O‘qituvchi.
2. To‘g‘ri yozuv. Imlo 
qoidalari.
3. Yozuvga to‘g‘ri yozuvga 
oid; imloviy. Imlo xatolari. 
Redaksiyaga material 
to‘plashdan oldin, juda 
bo‘lmasa, imlo xatosiz 
yozishni o‘rganib oling 
F.Musajonov, Hikmat [52, 
202]. So‘z va ularning ma’noli 
qismlarining yozilishi bir 
necha prinsip asosida 
qoidalashtiriladi. Imloning 
morfologik prinsipi. 
Imloning fonetik prinsipi. 
Imloning an’anaviy prinsipi
[56, 43].
Keltirilgan   qiyoslar   shuni   ko‘rsatadiki,   orfografiya   termini   qisman
izohlangan.   “O‘TIL”   da   berilgan   misollarning   o‘zi   izohning   yetarli   emasligini
ko‘rsatadi.  “TTIL”da ham orfografiyaning aynan imlo ekanligi ta’kitlanib, “imlo”
termini   izohlanganda   uning   “yozish   qoidalari   tizimi”   ekanligiga   urg‘u   berilgan
darslikda   esa   orfografiyaning   tilshunoslikning   to‘g‘ri   yozish   me’yorlarini
o‘rganuvchi bo‘lim ekanligi ko‘rsatilgan, lekin “so‘zlarning to‘g‘ri yozish qoidalari
tizimi” ekanligi haqida ma’lumot berilgan. Shuni ham ta’kidlash lozimki, darslikda
imlo   termini   imlo   me’yorlariga   aloqador   holda   berilgan   (alohida   berilmagan).
“O‘TIL”da   imlo   terminiga   tlsh.   ishorasi   yo‘q.   Darslikda   keltirilgan   ta’rif   ham
bahsli,   chunki   yozma   nutqda   bir   necha   xil   yoziladigan   tovush   yo‘q,   bu   yerda
tovush so‘zi ortiqcha, ammo og‘zaki nutqda bir necha xil talaffuz qilinadiga tovush
mavjud. Bu termini “Og‘zaki nutqda har xil talaffuz qilinuvchi tovush, qo‘shimcha
va   so‘zlarning   adabiy   yozma   nutq   uchun   qabul   qilingan   to‘g‘ri   shakli”   deb
o‘zgartirsak   termin   mohiyati   to‘g‘ri   ko‘rsatilgan   bo‘ladi.   Negaki,   “imlo”   atamasi
ayrim lug‘atlarda boshqacha ta’riflangan: Imlo. 1. So‘zlarni to‘g‘ri yozish qoidalari
o‘rganiladigan   tilshunoslik   fanining   bo‘limi.   ayn.   Orfografiya.   2.   So‘zlarning
29 yozilishidagi   barqarorlik,   qat’iylik.   So‘z   va   uning   ma’noli   qismlarini   yozish
(qo‘shib   yozish,   ajiratib   yozish,   chiziqcha   bilan   yozish)   bosh   va   kichik   harflarni
ishlatish,   shuningdek,   bo‘g‘in   ko‘chirish   qoidalari   tizimi.   So‘z   va   uning   ma’noli
qismlarining   yozilishi   bir   necha   tamoyil   asosida   qoidalashtiriladi.   Imloning
morfologik tamoyili, imloning fonetik tamoyili, imloning an’anaviy tamoyili.
Harf termini shunday izohlangan:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da.
HARF  [ a . –  tovushning  
yozuvdagi   shakli ;  undosh
tovush ;  so ‘ z ]  tovush  
( fonema ) ning   yozma  
nutq   uchun   qabul  
qilingan   shakliy   belgisi . 
Har bir tovush (fonema), 
odatda, bir belgi bilan 
ifodalanadi. Mas., a, b, k,
u harflari. Bazi 
fonemalargina, ma’lum 
ta’lab sababga ko‘ra, 
birdan ortiq belgi bilan 
ifodalanadi[55, 512]. HARF. Nutq tovushlarini 
(fonemalarni) yozuvda 
ifodalash uchun xizmat qiluvchi
shakllar. Har bir harf, asosan, 
bir tovush “fonemani” 
ifodalaydi. Ba’zi harflar ikki 
tovushni ifodalashi mumkin:  я , 
ю ,  е  kabi. Shuningdek, bir 
tovush (fonema) birdan ortiq 
harf bilan ifodalanishi mumkin.
Mas., o‘zbek alifbosidagi ng 
harflari bilan bitta bug‘un 
tovushi ko‘rsatiladi. Harflar 
ikki xil bo‘ladi: 1) bosh harf; 2)
kichi harf [56, 144]. Tovushning 
yozuvdagi ifodasiga 
harf deyiladi.
Bir tovush bir harf 
bilan ham, ikki harf 
bilan ham 
ifodalanishi mumkin:
B, a, o, h harflari bir 
tovushni ifodalasa, 
sh, ch, ng, 
singarilarda ikki harf 
bir tovushni 
ifodalaydi [40, 121].
“O‘TIL”da   ishora   berilmagan   bo‘lsa   ham   izohdan   aynan   tilshunoslikga   oid
o‘rinlarni  bilib  olish   mumkin.  Bu   termin  darslikda  ancha   sodda   ta’riflanganligiga
qaramay berilgan izohlar bir-biriga yaqin.
Keying paytlarda til bilan nutqni farqlash kuzatiladi. Ayrim adabiyotlarda til
bilan nutq o‘zaro dixotomya, opozitsiya hosil etuvchi hosilalar deb qaralib til  
nutq   tarzda   baholanadi.   Aslida   til   bilan   nutq   dixotomyasi   haqida,   opozitsiyasi
haqida gapirish to‘g‘ri emas (dixotomya yunoncha dicha – “ikki qismga” + tome –
30 “ajiratish”; opozitsiya lot. Oppositio – “qarama qarshi holatda bo‘lish”), chunki til
bilan   nutq   –   butun   bilan   qism   munosabatidagi   hodisadir.   Nutqqa   “muqobil”   deb
ajiratilgan   hodisa   “til”   deb   emas   balki,   “lison”   deb   ta’kitlanishi   lozim.   Bu
munosabat shunday chizmada ko‘rsatilagan: 
TIL
Lison Nutq [20, 4]
Maktab   darsliklarida   “lison”   termini   kiritilmagan,   “nutq”   esa   shunday
izohlangan:
“OT-5”da “OT-8”da
Fikrimizni   boshqalarga   tovushlar  
vositasida   so ‘ zlash   va   harflar   vositasida  
yozish   orqali   bayon   qilamiz .  So‘zlash va
yozish orqali ma’lum fikr bayon 
qilishimiz nutq hisoblanadi. Nutq ikki 
yo‘l bilan amalga oshiriladi: tovushlar 
ketma-ketligida bayon qilingan nutq 
ovuzaki nutq, harflar ketma-ketligi 
asosida bayon qilingan nutq esa yozma 
nutq sanaladi [40, 120]. Til – fikrni bayon etish va o‘zgalar 
fikrini tushunishning eng asosiy 
vositasi. U o‘z vazifasini og‘zaki  va 
yozma shaklda bajaradi. Til (aslida 
nutq) ikki ko‘rinishda namoyon bo‘ladi: 
og‘zaki  adabiy nutq va sheva nutqi. 
Faqat adabiy nutq yozma shaklga ega 
[43, 8].
“OT-7”da   dastlabki   mavzu   “Til   va   nutq”qa   bag‘ishlangan   bo‘lib,   ikkala
termin ham izohlanmagan. Topshiriqlar  bilan kifoyalangan. (OT-8)  da til  va nutq
dastlab   bir   ma’noda   keltirilib,   so‘ngra   tilning   voqelanishi,   namoyon   bo‘lishi   deb
berilgan. 
Izohlardan ma’lumki, maktab darsligida til va nutq tilshunosiktermini sifatida
deyarli farqlanmagan. Bu atamaga izohli lug‘atlarda shunday ta’rif berilgan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
NUTQ [a – so‘zlash, nutq; gapirish 
qobilyati] 1. Tilning fikr ifodalash va  NUTQ. 1. Tilning amaliyot shakli; 
so‘zlovchining til vositalaridan 
31 almashish jarayonida amal qilishi; 
so‘zlovchining til vositalaridan 
foydalanish jarayoni va shu jarayonning 
hosilasi. N utqi yomon. Bolaning nutqini 
o‘stirmoq. Ochilning nutqi… yaxshi edi .
P. Qodirov, Uch ildiz;
3. Tilning aloqa aralashuv maqsadi va 
sharoitiga qarab lisoniy vositalardan 
muvofig‘ini tanlab ishlatish bilan 
farqlanuvchi turi, uslub.  Poetik nutq. 
Badiiynutq. Og‘zaki  nutq [53, 67]. foydalanish jarayoni va shunday jarayon
natijasida yuzaga keladigan hodisalar.
2. Nutqning kommunikatsiya maqsadi 
va sharoitiga qarab leksik va grammatik 
vositalardan muofig‘ini saylab ishlatish 
bilan harakterlanuvchi turi: Rasmiy 
nutq. So‘zlashuv nutqi. Qiyos. Til.
3. Sintaktik ifodaning turi:  Muallif 
nutqi. O‘zga nutqi  [56].
“O‘TIL”da     nutqning   termin   ekanligiga   ishora   berilmagan   bo‘lsa   ham,
so‘zning   atash   ma’nosi,   uning   termin   ma’nosi   bilan   mushtarak   ekanligi   seziladi.
Bu terminning semantik yo‘l bilan hosil qilinganligiga dalolatdir.
Xullas, orfografiya va orfoepiya fonetika bo‘limiga, fonetika bo‘limining esa
tilshunostlikning   barcha   bo‘limlari   bilan   chambarchas   bog‘liq   hisoblanadi,   shu
sababli   bu   bo‘limlarga   xos   terminlar   bir-birini   taqozo   etib   turadi.   Nutq   o‘z
navbatida   umumiy   tilshunoslik,   uslubshunostlik   va   sintaksis   bo‘limiga   ham
aloqador,   biroq   uning   orfoepiya   –   adabiy   talaffuzini,   orfografiya   to‘g‘ri   yozish
qoidalari,   fonetika  tovush   va   talaffuz   tomonini,   morfologiya   shakllarini,  sintaksiz
esa   nutq   qurishdagi   o‘rnini,   uslubshunoslik   uslubiy   jihatlarini   (til   vositalarini
to‘g‘ri tanlash), punktuatsiya nutqning ohanglariga mos tinish belgilar ishlatilishini
o‘rganadi. Bu tilning tizimlilik xususiyatidan kelib chiqqan holatdir.
Qiyoslar  davomida  ayrim  terminlarga  mushtaraklik,  ayrimlarida qisman  farq
seziladi.   Ammo   hech   bir   izoh   mukammal   bo‘lmasligini   tushunchaning   biror
tomoni   qolib   ketishini   hisobga   olsak   maktab   darsligi   va   izohli   lig‘atlar   ham
tilshunoslik   fani   va   til   tizimini   o‘rganish   uchun   muhim   manba   ekanligi   ma’lum
bo‘ladi.
32 1.3. Leksikografik, farazeologik terminlarning darstlik va izohli lug‘atlarda
berilishi
Ma’lumki,   leksikografika   bop’limi   nazariy   jihatdan   5-sinf   onatili   darsligida
o‘rganiladi.   Bu   bo‘limni   o‘rganishda   so‘zning   o‘z   va   ko‘chma   ma’nolarini
izohlash;   ma’nodosh   so‘zlar   orasidagi   farqlarni   sharqlash,   keng   istemoldagi
so‘zlarni   badiiy   hususiyatga   ega   bo‘lgan   so‘zlarga   (katta   –   ulkan,   buyuk,   ulug‘;
qiziq   –   ajib,   ajoyib,   g‘aroyib;   devona-majnunn,   junun,   bexud,   kirdi-chiqdi)
almashtirish;   uyadosh   so‘zlarni   toppish   (ot   –   qulun,   duna,   g‘unon,   toy,   ayg‘ir,
qirchang‘i);   so‘zlarni   ma’no   va   qo‘llanilishi   ustida   ishlash,   zid   ma’noli   so‘zlar
ma’nolarini izohlash, shakldosh so‘zlarni topish, paronimlar farqini topish; umum
xalq   ko‘p   ishlatadigan   va   kam   ishlatadigan   sizlarni   guruhlash;   o‘quvchiga   turli
kasb hunarga oid so‘zlarni va ularning xususiyatlarini o‘rgatish va turli fanlarning
o‘z   atamalar   tizimi   mavjud   ekanligini   tushuntirish;   so‘zlarning   o‘zaro   va   ibora,
tasviriy   ifoda   hamda   evfemik   ma’nodoshligini   o‘rgatish,   nomlarni   o‘rgatish,
lug‘atlar  bilan ishlashni  o‘rgatishga e’tibor qaratiladi. Bu esa o‘quvchining leksik
savodxonligini oshirish va so‘zdan o‘rinli foydalanishiga sabab bo‘ladi.
Darslikdagi   leksikologik   terminlar   5-6   sinf   darsligida   berilgan   bo‘lib
quydagilardan iborat: atash ma’no, asosdosh so‘zlar, atama, atoqli otlar, bosh so‘z,
eskirgan   so‘zlar,   izohli   lug‘at,   ilmiy   atama,   imlo   lug‘ati,   kasbiy   atama,   ko‘p
ma’noli   so‘z,   ko‘chma   ma’no,   leksikologiya,   lug‘atshunostlik,   leksikograviya,
ma’nodoshlik   qatori,   ma’nodosh   so‘zlar,   olinma   so‘z,   paronim,   so‘zning   atash
ma’nosi,   turdosh   otlar,   tasviriy   ifoda,   uyadosh   so‘zlar,   yangi   so‘zlar,   zid   ma’noli
so‘zlar,   o‘z   ma’no,   shevaga   xos   so‘zlar,   tarjima   lug‘at   tarixiy   so‘zlar,   arxaik
so‘zlar.   So‘z   tartibi,   so‘z   tarkibi,   asos,   qo‘shimcha   joy   nomlari,   shaxs   nomlari.
Ayrim manbalarda juft, takror, tub so‘zlar, qo‘shimcha, ot qo‘shimcha, affiksham
leksikologik   terminlar   qatoriga   kiritilgan   (37-adabiyotda),   biz   esa
leksikologiyaning   asosan   so‘zning   ma’nolari   o‘rganishi   sababali   bu   terminlarni
morfologik terminlar qatorida qiyoslaymiz
Leksikologiya terminini izohini lug‘atlar asosida ko‘ramiz:
33 “ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
LEKSIKOLOGIYA  [ yun .  lexikos  – 
lug ‘ atga   oid  +  logos   ta ’ limot ] 
tilshunoslikning   lug ‘ at   tarkibini  
( leksikani )  o ‘ rganuvchi   bo ‘ lim ;  so ‘ z  
shunostlik .  O‘zbek tilining 
leksikologiyasi [52, 495]. LEKSIKOLOGIYA (yun. lexikos – 
so‘zga, so‘zga oid, lug‘at haqidagi;  
logos – ta’limot ) Tilshunoslikning 
tilning lug‘at tarkibini o‘rganuvchi 
bo‘limi [56, 65].
Darslikda leksikologiya terminiga quydagicha ta’rif berilgan:
“OT-5”da:
“OT-6”da:
Leksikologiya yunoncha lexikos – 
“lug‘at”, logos – “ta’limot” so‘zidan 
olingan bo‘lib, so‘z haqidagi to‘g‘rirog‘i
so‘z haqidagi ta’limotdir.
Leksikologiya – so‘z va uning 
xususiyatlarini o‘rganuvchi tilshunoslik 
bo‘limi [40, 168, 216]. Leksikologiya so‘zining atash 
ma’nosini, morfologiya esa uning 
grammatik ma’nosini va bu ma’nolarni 
ifodalovchi vositalarni o‘rganadi[41, 
20].
Demak leksikologiya so‘zining shakl va ma’no munosabatini ham o‘rganadi:
so‘zning   shakl   va   ma’no   munosabatlariga   omonim,   paronim;   ma’nodosh   so‘z
(sinonim), zid ma’no so‘z (antonim), uyadosh  so‘zlar, ko‘p ma’nolik (polisemiya),
monosemya,   ko‘chma   ma’no   kabilar   kiradi.   Paronim   terminiga   shunday   izoh
berilgan:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da
PARONIMLAR  [ para  + 
va   yun .  onyma  –  nom , 
ism ]  talaffuzi   eshitilishi  
va   morfem   tarkibi  
o ‘ xshash   leksik   ma ’ nolari  
boshqa - boshqa   yoki   PARONIMLAR (yun. 
para – yonida + onima – 
nom). Fonetik tarkibi 
boshqa-boshqa, 
talaffuzidagina o‘xshash, 
yaqin bo‘lib qoladigan  Talaffuzi va yozilishi bir-
biriga juda yaqin lekin 
ma’nolari, bir-biridan 
butunlay farq qiladigan 
so‘zlarga paronimlar 
deyiladi[40, 176].
34 qisman   yaqin   bo ‘ lgan  
so ‘ zlar :  sharaf  –  sharof , 
tambur  –  tanbur ,  afzal  – 
abzal ,  amr  –  amir   kabi [52,
227]. so‘zlar: fakt – pakt, afzal 
– abzal, amr – amir [56, 
80].
Darslik,   ayniqsa,   “O‘TIL”dagi   izohlar   termin   hususiyatiga   juda   mos   keladi,
negaki paronimlar ko‘p holatda ma’no jihatdan ham yaqin bo‘lishi mumkin: amr-
amir,   urush-urish,   kitob-kotib.   Biz   qiyoslaydigan   ma’nbalarda   lug‘at   atamsi
shunday ta’riflanga n:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da.
LUG‘AT  [a. – til; sheva, 
so‘z, ibora] 1. Biror 
tildagi so‘zlarni ma’lum 
tartibda (odatda, alifbo 
tartibida) jamlab, izohlab 
yoki boshqa tilga tarjima 
qilib berilgan kitob izohli 
lug‘at.  O‘zbekcha-ruscha 
lug‘at imlo lug‘ati. 
2. So‘z; tildagi barcha 
so‘zlar majmuyi so‘z 
birligi.  Shu go‘zal, shu 
qutluq, yangiyil kuni, 
Qalbim hayajonga 
sevincha to‘lib, Lug‘at 
bisotidan rosa axtardim, 
Bir og‘iz shirin so‘z 
aytmoqchi bo‘lib.  Uyg‘un 
[52, 512]. LUG‘AT. 1. ayn. leksika.
2. Lug‘aviy birliklar 
alifbo tartibini 
joylashtirilgan, turlicha 
izohlar berilib, kitob 
shakliga keltirilgan 
to‘plam. Lug‘atlar turli 
maqsadlarda tuziladi, 
shunga ko‘ra ularning 
turlari ham ko‘p, avvalo 
lug‘atlar ikki asosiy turga 
bo‘linadi: 1) lingvistik 
lug‘at; 2) qomusiy lug‘at 
[56, 59]. Tilimizdagi so‘zlarning 
alifbo tartibida 
joylashtirilishiga lug‘at 
deyiladi. Lug‘at tuzish 
qoidalarini o‘rganuvchi 
tilshunoslik bo‘limiga 
lug‘atshunostlik 
(leksikografiya) deyiladi 
[40, 198].
35 Berilgan ta’rif  shuni  ko‘rsatadiki,  darslikda bu termin, leksika – tilning jami
so‘zlar   ma’nosida   qo‘llanmagan.   Shuni   ham   alohida   qayd   etish   kerakki,
lug‘atshunostlik   qadimdan   jiddiy   e’tibor   berilgan   soha   hisoblanadi.   Kishilar   tilni
ummonga   qiyoslagani   sabab   lug‘at,   kitoblarining   asosiy   qismi,   shu   so‘z   bilan
bog‘liqdir.   Misol   uchun   qomus   va   lug‘at   so‘zlarining   asil   ma’nosi   dengizdir.
Hazrat   Alisher   Navoiyning   lug‘atshunoslik   va   arab   tiladigi   ayrim   so‘zlar   izohiga
bag‘ishlangan   lug‘at   kitobi   ham   “Sab’ti   abhur”   deb   nomlangan   bo‘lib,   “Yetti
dengiz” degan ma’noni anglatadi. Xullas, darslikda berilgan terminlar o‘quvchiga
leksik   hodisalarni   tushunish   va   so‘zga   oshnolik   hissini   uyg‘otishga   zamin
hozirlaydi.   Tilimiz   ummonining   bebaho   gavharlaridan   bahramand   bo‘lishga
qiziqish   uyg‘otadi   hamda   lug‘atlardan   foydalanib   so‘z   boyligini   oshirish   va   nutq
jarayonida so‘zlardan o‘rinli foydalanishga undaydi.
Birinchi bob bo‘yicha xulosalar
Darslik   va   izohli   lug‘atlarda   tilshunoslik   terminlari   ommabob   qisqa   va
mantiqan   ischil   izohlangan   tariflar   kuzatiladi.   Bu   -   terminalogiya   bo‘limimining
xususiyatidan   kelib   chiqqan   holdir.   Termin   qaysi   sohada   aloqador   bo‘lishidan
qa’tiy nazar qisqalik va mazmunan aniqlikka asoslanadi.  Unga berilgan izoh ham
aniqlik va ilmiylikni ta’lab qiladi.
Terminlarni   yaratishda   soddalashtirish   yo‘lini   tutish,   uni   fanda   barqaror
qolishida asosiy omildir (unli, undosh) kabi. Darslikda arslikda ayrim qoidalarning
hech   bir   termin   bilan   nomlanmagan   holatlari   mavjud:   nutq   tovushlarining   ma’no
farqlash   vazifasi :   nutq   tovushlarining   asosiy   vazifasi   so‘zlarning   ma’noliy
ma’nolarini farqlashdir) [40, 131].
Ayrim   hollarda   bir   terminni   mahalliy   ikki   yoki   uch   termin   bilan   nomlash
(asosan “O‘TIL” va “TTIL”)da kuzatiladi: jarangli. ayn. jarangdor; ovozli.
Kuzatishlarimiz   shuni   ko‘rsatadiki,   fonetika   terminlari   ot   va   sifat   so‘z
turkumlariga mansub   (jarangli, portlovchi, bosh  harf, og‘zaki     nutq;  harf, tovush,
nutq).
36 Maktab   darslikdagi   fonetik   terminlar   boshlang‘ich   sinflar   va,   asosan,   5-sinf
ona tili  darsligida berilgan, shuning uchun ayrim terminlar izohlanmagan (bosh va
kichik harflar, jarangli harf birikmalari jarangli va jarangsiz kabi). Darslikda juda
ko‘p qo‘llanilgan terminlarga ham izoh berilmagan hollari mavjud (imlo).
Maktab   darsiklarining   boshlang‘ich   va   quyi   sinflarida   fonetik,   orfografik   va
orfoepik   bilimlarni   mustahkamlashga   jiddiy   e’tibor   berilgan.   Nazorat   ishlaridan
tashqai   5-sinifda   52   soat   (fonetika)   18   soat,   6-sinfda   18   soat   7-sinfda   10   soat   8-
sinifda   2   soat   dars   fonetik,   orfografik   va   orfo   epik   bilimlar   berishga   ajiratilgan.
Bundan   tashqari,   ona   tili   va   adabiyot   darsliklaridagi   har   bir   dars   o‘quvchining
nutqiy   savodxonligini,   nutqini   hamda   imloviy   savodxonligini   o‘stirishga
qaratilgan.
Ma’lumki,   leksikologiya   ham   o‘zining   tarkibiy   qismi   bo‘lgan   leksikografiya
onamastika   va   frazeologiya   bilan   qanchalik   aloqador   bo‘lsa   morfologiya
(gramatika   bilan   shunchalik   aloqador.   Darslik   va   lug‘atlarda   berilgan   terminlar
leksikologiya   bo‘limida   ayrim   farqli   jihatlarga   ega,     jumladan,   darslikdagi   ayrim
terminlar “O‘TIL”da berilmagan (o‘z ma’no, atash ma’no bosh ma’no olinma so‘z)
yoki o‘zlashma terminlar bilan berilgan (ma’nodosh so‘z – sinonim, eskirgan so‘z
– arxaizim,  shevaga  xos  so‘zlar   – dealaktizm,  kasbiy  atamalar  –  profesionalizm).
Bu   holatni   ko‘chma   ma’no,   tasviriy   ifoda,   bosh   so‘z,   tarixiy   so‘z,   joy   nomlari,
ma’nodoshlik   qatorida   ham   ko‘rish   mumkin.   Bu   ushbu   terminlarining   to‘liq
terminlashmagani   yoki   lug‘atning   mukammal   emasligi   oqibatidir.   Lekin
terminlarning mahalliylashuvi ijobiy hodisa, negaki, so‘zning atash ma’nosi uning
termin   sifatidagi   hosila   ma’nosiga   juda   yaqin.   Bu   atamalarning   maktab
o‘quvchilari tomonidan o‘zlashtirishni osonlashtiradi
Frazeologik   terminlarni   ba’zi   olimlar(Sharl   Balli)ning   fikricha   sitilistikaning
obyektidir.   Biz   esa   frazeologik   terminlarining   ma’nosi,   asosan,   so‘zga   teng
ekanligi   va   undan   uslubiy   –   ifoda   jihatdan   farqlanishi   hamda   darslikda
leksikologiya   bo‘limi   tarkibida   berilganligini   inobatga   olib   ushbu   terminlarni
leksikologiya   tarkibida   qiyosladik.   Aslida   frezialogik   terminlar   paremialogiya
bo‘limning o‘rganish ob’yektidir.
37 Shuni   ham   qayd   etish   keraki,   “O‘TIL”da   bu   bo‘limdagi   ayrim   terminlarga
ishora belgisi qo‘yilmagan darslikda arxaik, lug‘at va paronim terminlarining qaysi
tildan   olinganligini   ko‘rsatuvchi   ishora   belgisi   berilmagan.   Leksikalogiyaga   oid
bilimlar   5-sinfga   30   soat   6-7   sinfda   so‘z   turkumlarining   ma’no   turlari   mavzusida
nazariy jihatdan, 8-9 sinflarga matin va lug‘atlar bilan ishlash mavzularida amaliy
jihatdan   berilib   boriladi.   Shuningdek,   har   bir   dars   o‘quvchining   so‘z   boyligini
oshirishda   qaratilgan,   ayniqsa,   nazorat   ishlarida   o‘quvchining   nutqiy
savodxonligiga hamda so‘z boyligiga jiddiy e’tibor qaratilgan.
38 II BOB. GRAMATIK TERMINLARNING MAKTAB DARSLIKLARIDA
BERILISHI VA IZOHLI LUG‘ATLAR (“O‘TIL” VA “TTIL”) BILAN
QIYOSIY-TIPOLOGIK TAHLILI
Grammatika   til   shunostlikning   tarkibiy   qismi   bo‘lib,   uning   tilshunoslikning
boshqa   sohalari   bilan   aloqasi   ko‘p   qirrali   va   murakabdir   grammatikaning   taqdiri
umumiy tilshunoslikning tarixi bilan ham chambarchast bog‘liq.
O‘tmishda   grammatika   to‘g‘ri   yozish   va   gapirishga   yordam   beruvchi   qonun
va   qoidalarni   o‘rgatadi   deb   tushinilgan   [19,   135].   Binobarin,   grammatikaning
asosiy   obyekti   masalasi   munozarali.   F.   F.   Fortunatov   maktabi   talqiniga   ko‘ra
grammatikaning   asosiy   birligi   so‘z   birikmasi   hisoblangan.   Unda   gap
kengaytirilgan   so‘z   birikmasi   tarzida   talqin   qilingan   [37,   82].   Grammatikaning
obyekti   sifatiga   deyarli   barcha   tilshunoslik   bo‘limi   kiritilgan,     bu   holatni   XIX
asrgacha va, hatto, XX asrning o‘rtalarida yaratilgan lug‘atlarda tilshunoslikda oid
atama   ekanligini   bildiruvchi   ishora   o‘rnida   gramatika(gr.)ning   berilishida   ham
kuzatish   mumkin.  Keyinchalik   tilshunoslik   fanining  pretmeti   kengayib   va   taraqiy
etib borishi natijasida grammatikaning pretmeti doirasi ham kengayib bordi.
Grammatika deyilganda, birinchidan, tilning gramatik qurulishi, ikkinchidan,
tilning   grammatik   qurulishi   haqidagi   fan   tushuniladi   [38,   135].   Tilshunoslikka
bag‘ishlangan   ko‘pgina   kitoplarda   grammatika   ikki   qism:   morfologiya   va
sintaksisdan   iborat   ekanligi   aytiladi.   Demak,   morfologiya   va   sintaksisning
o‘rganish   obyektidan   kelib   chiqib   fikr   bildirsak,   garammatikaga   so‘z   shakli,
gramatik   shakl,   garammatik   kategoriya   va   uning   kategoryalari   tushunchalari
markaziy   o‘rinni   egallaydi.   Tilda   o‘zining   doimiy   ifodalanuvchisiga   ega   bo‘lgan,
so‘z shakllari va gapga xos ma’no – grammatik ma’no sanaladi. 
Grammatika   terminini   lug‘at   va   lingvistik   manbalar   asosida   qiyoslaymiz.
Grammatika   termini   “O‘TIL”da:   “Grammatika   [yun.   gramatike   –   harf   o‘qish   va
yozish san’ati; garamma – yozuv, harf, chiziq] tilshunoslikning so‘z shakllari so‘z
birikmalarining   turlari,   gap   turlari   haqidagi   bo‘limi.   Qiyosiy   grammatika.   Tarixiy
grammatika. Tarixiy grammatika.
39 2. So‘z shakllari, ularning so‘z birikmasi va gapda o‘zaro bog‘lanishi haqidagi
qoidalar va shu qoidalar bayon etilgan o‘quv kitobi, darslik.  Maktab grammatikasi.
O‘zbek   tili   grammatikasi.   O‘zbek   tili   grammatikasiga   oid   ishlada   ba’zi   so‘z
formalari “modal forma” yoki “subyektiv baho formasi” nomi bilan ... ta’riflanib
kelmoqda.   “O‘TA”   [50,   511];   “TTIL”da:   “GRAMMATIKA   (yun.   garamatike   –
harf  o‘qish  va  yozish   san’ati)   1.  Tilshunoslikning   so‘z  shakllari  (shakl  yasalishi),
so‘z   birikmalarining   turlari,   gap   turlari   (tilning   gramatik   qurulishi)   haqidagi
bo‘limi.   O‘rganish   manbayi,   materiali   va   vazifasi   nuqtayi   nazaridan
grammatikaning   bir   necha   turi   farqlanadi:   1)   tarixiy   grammatika;   2)   tasviriy
grammatika. O‘zaro qardosh yoki qardosh bo‘lmagan tillar grammatik qurulishini
solishtirib o‘rganishga ko‘ra grammatikaning ikki turi farqlanadi: 1) chog‘ishtirma
grammatika; 2) qiyosiy grammatika. 
2. ayn. grammatik qurulish: o‘zbek tilining fonetika va grammatikasi.
3.   So‘z   shakllari,   ularning   so‘z   birikmasi   va   gapdagi   o‘zaro   bog‘lanishi
haqidagi qoidalar majmuyi: O‘zbek tilining grammatikasini o‘rganish[56, 31].
“TTIL”da grammatik qurulish, “O‘TIL”da “shu qoidalar bayon etilgan o‘quv
kitobi, darslik” izohlarini aytmaganda deyarli bir xil izoh berilgan. Biroq bu ta’rif
termin   mohiyatini   to‘liq   qamrab   ololmaydi.   Negaki,   grammatikaning   ob’yekti,
bo‘limlari aniq bayon qilinmagan. Bizningcha ushbu ta’rifda tushuncha miohiyati
to‘laroq   aks   etgan:   “ GRAMMATIKA   […]   tilshunoslikning   gap   (fikr)   hosil
quluvchi   so‘z   o‘zgarishi   va   birikishi   qonunlarini   o‘rganadigan   bo‘limi.
Grammatika   so‘z   shakllari   haqidagi   bo‘lim   –   morfologiya   va   so‘zning   gapda
birikishi   haqidagi   bo‘lim   sintaksisga   bo‘linadi.   Grammatika   uch   xil   ma’noda
qo‘llaniladi:   1)   tilning   grammatika   qurulishi;   2)   tilning   grammatik   qurilishi
haqidagi   fan;   3)   tilning   grammatik   qoidalari   yozilgan   kitob   [38,   170].   “Maktab
darsligida   grammatika   termini   berilmagan,   ammo   grammatikaning   qismlari
bo‘lgan   morfologiya   so‘zlarining   grammatik   ma’nosini   o‘rganishi   haqida   fikr
keltirilgan   “so‘zlar   atash   ma’nosi   bilan   birga   ma’lum   grammatik   ma’no   va   uni
ifodalovchi  shaklga  ham  ega   bo‘ladi.  Masalan,   olmalarni  so‘zi  “mevali   daraxt  va
olma daraxti  mevasi” ma’nolari  bilan  birga “ko‘plik”, “kelishik”  ma’nolari  va bu
40 ma’nolarni ifodalovchi ko‘plik shakli (-lar) hamda kelishik shakli (-ni) ga ham ega.
“Mevali   daraxt”   va   “olma   daraxti   mevasi”   bu   so‘zning   atash   ma’nosi,   qolgan
ma’nolari esa grammatik ma’nolari sanaladi.
Har   qanday   grammatik   ma’no   ma’lum   grammatik   shakl   orqali   ifodalanadi.
grammatik   ma’noni   ifodalovchi   vositalar   grammatik   shakl   hisoblanadi.   So‘zning
grammatik   ma’nolari   va   ularni   ifodalovchi   grammatik   shakllarini   o‘rganuvchi
tilshunoslik bo‘limi morfologiya sanaladi. Morfologiya yunoncha morhe – “shakl”,
logos   –   “so‘z”,   “ta’limot”   so‘zlaridan   olingan   bo‘lib,   so‘z   shakllaridagi   ta’limot
demakdir”   [41,   26].   Ushbu   ta’riflaradan   ham   ma’lumki,   grammatik   terminlarni
ikkiga morfologik va sintaktik terminlarga bo‘lib o‘rganish ma’qul.
2.1. Morfologik terminlarning darsliklar va izohli lug‘atda berilishi.
Har  bir  tilning taraqqiyot  natijasida  shaklangan  grammatik qurulishi  bo‘ladi.
Tilning   grammatikasini   o‘rganuvchi   fan   shu   tilda   so‘zlashuvchilar   uchun   juda
muhim fandir.
Ba’zi   so‘zlar   leksik   jihatdan   o‘zaro   keskin   farqlansalar,   grammatik   jihatdan
bir-birlari bilan bog‘liq bo‘ladilar. Masalan, daftar, bino, bog‘, xona, hovli, pichoq
kabi   so‘zlar   leksik   ma’nosiga   ko‘ra   hech   bir   umumiylikka   ega   emas,   ammo
grammatik   jihatdan   ular   ot   turkumiga   kiruvchi   so‘zlar   sifatida   birlashadilar,
shuning uchun leksik ma’no xususilik, grammatik ma’no umumiylik xususiyatiga
ega   [48,   129].   Ana   shu   grammatik   shakllar   morfologiya   terminining   asosiy
tushunchalarini ifodalaydi. 
Morfologiya termini biz o‘rgangan manbalarda quydagicha izohlangan:
“ O‘TIL ” da “ TTIL ” da “OT-5” da
MORFOLOGIYA [yun. morhe – 
shakl + logo – ta’limot] 2. tlsh. 
Til tizimining bir so‘z doirasida 
grammatik ma’nolarni ifodalash 
vositalarini, qamrab oluvchi  MORFOLOGIYA (yun.
morhe – shakl + logo –
ta’limot) 1. So‘z 
shakllari haqidagi 
grammatik ta’limot.  Morfologiya so‘z 
turkumlari va 
ularning 
xususiyatlarini 
o‘rganuvchi 
41 qismi. 
3. tlsh. Grammatikaning so‘z 
tuzulishi(tarkibi)ni, so‘z 
o‘zgartiruvchi shakllarni, 
shuningdek, so‘zlarning so‘z 
turkumlari bo‘yicha 
guruhlanishini o‘rganuvchi 
bo‘limi; so‘z shakllari haqida 
ta’limot. O‘zbek tili 
morfologiyasi fil morfologiyasi 
[52, 616]. Morfologiya sintaksiz 
bilan birga 
grammatikani tashkil 
etadi: O‘zbek tili 
lekisiyasi va 
morfologiyasi. 
2. Tilning morfologik 
qurulishi: O‘zbek tili 
lekisiyasi va 
morfologiyasi [56, 66]. tilshunoslik bo‘limi 
[40, 216].
“OT-6”da   ushbu   terming   so‘zlarning   garammatik   ma’nolarini   o‘rganuvchi
tilshunoslik bo‘limi deb ta’rif berilgan [41, 26]. Ko‘rinadiki, morfologiya izohida
mukammalik   yetishmaydi.   Darslikda,     ayniqsa   “OT-6”da   to‘laroq   izohlashga
harakat qilingan, darsliklarda morfologiya bo‘limini o‘qitishga katta o‘rin berilgan.
Morfologik terminlar soni nisbatan ko‘proq.
2.2. Mustaqil so‘z turkumlari qiyosi.
So‘zlarni turkumlarga ajratish masalasi eng qadimgi davrlardan buyon olimlar
diqqatini   tortib   keladi.   Tilshunoslikni   fan   sifatida   shakllantirgan   qadimgi   hindlar
so‘zlarni   otlar,   fe’llar,   yordamchilarga   ajratgan   edilar.   Hindlarning   tilshunoslik
g‘oyalari  bilan oziqlangan arablar  so‘zlarni uchga:  ismlar, fe’llar, yordamchilarga
bo‘ladilar. Hind tilshunoslari fikrlari asosida yunon olimlari, xususan, Arastu ham
so‘zlarni   ana   shunday   uchga   ajratadi.   Keyinchalik   faqat   yunonlar   ismlar   ichidan
sifatlarni, sonlarni va olmoshlarni chiqaradilar. G‘arb tilshunosligida yunonlarning
keyingi   tasnifi   keng   tarqaldi.   Rus   tilshunoslari   ham   ana   shu   an’anaga   amal   qilib,
mustaqil   so‘zlarni   ot,   sifat,   son,   olmosh,   ravish   va   fe’lga   ajratadilar.   Aslida,
dastlabki   to‘rtta   so‘z   turkumining   barchasi   nomlar   sanaladi:   narsaning   nomi   (ot),
belgining nomi (sifat), miqdorning nomi (son), nomlar o‘rnida almashinib keluvchi
42 so‘zlar   (olmosh).   Rus   tilshunoslari   shuning   uchun   ularni   bir   umumiy   nom   ostida
ism   bildiruvchi   so‘zlar   nomi   bilan   birlashtiradilar   [42,   43].   Bu   so‘zlarni
turkumlarga bo‘lishning ne chog‘lik murakkab masala ekanligini ko‘rsatadi.
So‘z turkumlari maktab darsliklarida boshlang‘ich sinflardan boshlab o‘tiladi.
Yuqori   sinflarda   5-,   asosan,   6-7-sinflari   so‘z   turkumlarga   bag‘ishlangan.   So‘z
turkumalari atamasi izohida ham mushtarak va farqli jihatlar kuzatiladi.  Bu termin
quydagicha izohlanadi:
“O‘TIL”da: “TTIL”da:
TURKUM.  So‘z 
turkumlari. tlsh. 
So‘zlarning leksik-
senamtik, grammatik 
guruhlari. Fe’l turkumi. 
Sifat turkumi. So‘zlarni 
turkumlarga ajiratmoq 
[53, 196]. SO‘Z TURKUMLARI. So‘zlarning leksik grammatik 
xususiyatiga ko‘ra bo‘linishi. Mas., ot turkumi, fe’l 
turkumi va b. so‘z turkumlari, avvalo, ikki asosiy 
guruhga bo‘linadi: 1) mustaqil so‘z turkumlari; 2) 
mustaqil bo‘lmagan so‘z turkumlari. Birinchi guruhga
mustaqil so‘zlar ikkinchi guruhga yordamchi so‘zlar, 
undov, taqlid so‘zlar va modal so‘zlar kiradi. q. 
Mustaqil so‘zlar. Yordamchi so‘zlar. Undov. Taqlid 
so‘z. Modal so‘z [56, 98].
“OT-6”da: “OT-7”da:
So‘zlarning so‘rog‘i va qanday umumlashgan ma’no 
ifodalashiga ko‘ra quydagi guruhlarga bo‘linadi: 
1. Mustaqil so‘zlar (fel, ot, sifat, son, olmosh, ravish).
2. Yordamchi so‘zlar (komakchi, bog‘lovchi, 
yuklama).
3. Alohida olingan so‘zlar (undov so‘zlar, taqlid 
so‘zlar, modal so‘zlar). [41, 55] So‘z ma’lum so‘roqqa 
javob bo‘lishi yoki 
bo‘lmasligi, atash 
ma’nosining mavjudligi 
yoki mavjud emasligiga, 
gapda ma’lum gap bo‘lagi
vazifasiga kelish-
kelmasligiga ko‘ra 
mustaqil yoki yordamchi 
so‘zlarga bo‘linadi. [42, 7]
43 Izohlardan   ma’lumki,   so‘z   turkumlariga   bo‘lishining,   hatto,   maktab
darsliklarining o‘zida ham farqli tomonlari mavjud.
Mustaqil so‘zlar termini izohida quydagicha holatni kuzatamiz:
“O‘TIL” “TTIL”
MUSTAQIL  [ a .  erkin ,  ozod ;  tobe  
bo ‘ lmagan ,  alohida ]  Mustaqil   so ‘ z  
lug ; aviy   ma ’ noga ,  nomlash   vazifasiga  
ega ,  yani   pretmet ,  belgi ,  harakat  
kabilarni   nomlaydigan   yoki   unga   ishora  
qiladigan   va   gapning   mustaqil   bo ‘ lagi  
vazifasida   kela   oladigan   so ‘ zlar   mas ., 
gul ,  chiroyli ,  sayramoq ,  besh ,  bu , 
qachon ,  so ‘ zlari   mustaqil   so ‘ zlardir . [52,
652] MUSTAQIL .  Lug ‘ aviy   ma ’ noga   ega , 
nominativ   vazifa   bajaradigan ,  ya ’ ni  
pretmet ,  belgi ,  hodisa ,  harakat   kabilarni  
ataydigan   yoki   unga   ishora   qiladigan   va  
gapning   mustaqil   bo ‘ lagi   vazifasiga   kela
oladigan   so ‘ zlar .  Mas.: ot, sifat, til kabi 
turkumlarga oid odam, daraxt, suv; 
yaxshi, keng, ochiq; yozmoq, so‘ramoq, 
ko‘rmoq kabi so‘zlar mustaqil 
so‘zlardir. [56, 68]
Usbu   termin   maktab   darsliklarida   ta’rif   berilgan   bo‘lib,   nihoyatta   sodda   va
tushuncha mohiyatini qisman tushunishga sabab bo‘ladi:
“OT-5” “OT-6” “OT-7”
Biror   so ‘ roqqa   javob  
bo ‘ lib ,  ko ‘ pincha   atash  
ma ’ nosini   bildiruvchi  
gapda   ma ’ lum   bir   gap  
bo ‘ lagi   yoki   undalma  
vazifasida   kelaadigan  
so ‘ zlar [40, 72]. Ma’lum bir so‘roqqa 
javob bo‘lib, biror gap 
bo‘lagi vazifasida 
keladigan so‘zlar 
mustaqilso‘zlar sanaladi: 
fe’l, ot, sifat, son, olmosh 
va ravishlar mustaqil 
so‘zlardir [41, 36]. Atash ma’nosiga ega 
bo‘lgan so‘zlar yoki ular 
o‘rniga qo‘llanib, ma’lum 
so‘roqlarga javob 
bo‘luvchi va gapda 
ma’lum gap bo‘lagi 
vazifasiga keluvchi 
so‘zlar mustaqil so‘zlar 
hisoblanadi [42, 72].
Darsliklardagi berilgan izoh va misoldan ma’lumki, mustaqil so‘zlar turkumi 
termini o‘rnida qo‘llangan. Ma’lumki, mustaqil so‘z turkumi orasida olmosh 
o‘ziga hos xususiyatga ega ushbu atama quydagicha izohlangan.
44 “O‘TIL” “TTIL”
OLMOSH. tlsh. Ot, sifat, son o‘rnida 
qo‘llaniladigan so‘z turkumi [53, 115]. OLMOSH. Ot, sifat, son kabi so‘zlar 
o‘rnida qo‘llanuvchi, predmet, belgi, 
mioqdorga ishora qiluvchi so‘zlar 
turkumi. O‘zbek tili olmoshlarining 
quyidagi turlari bor: 1) kishilik 
olmoshlari; 2) ko‘rsatish olmoshlari; 
3) so‘roq olmoshlari; 4) o‘zlik olmoshi; 
5) bo‘lishsizlik olmoshlari; 6) gumon 
olmoshlari; 7) belgilash olmoshlari[56, 
75].
“OT-5” “OT-6”
Ot, sifat, son va boshqa so‘zlar o‘rnida 
qo‘llanib, ularga ishora qiluvchi so‘zlar 
olmosh hisoblanadi. Olmoshlar qaysi 
so‘z o‘rnida qo‘llanilsa, o‘sha so‘zning 
so‘rog‘iga javob bo‘ladi. [40, 90] Barcha mustaqil so‘z turkumlari, so‘z 
birikmasi va gap o‘rnida almashib 
qo‘llanuvchi ularga ishora qiluvchi yoki 
so‘roq bildiruvchi so‘zlar olmosh 
hisoblanadi. Masalan: kitobni ko‘p 
o‘qisangiz undan ko‘p hikmat topasiz. 
Istagim shuki, doimo tinchlik bo‘lsin… 
Olmoshlarning aniq atash ma'nosi 
bo‘lmaydi. Uning qaysi ma'noda 
kelayotganini matinda qaysi so‘z yoki 
gap o‘rnida almashib kelishiga qarab 
belgilanadi. [42, 18]
Ko‘rinadiki, “OT-5” da berilgan ta’rif juda sodda bo‘lib, bu bolaning yosh va
psixologok   jihati   e’tiborga   olingan.   Ta’riflar   orasida   “OT-7”dagi   ta’rif
boshqalariga   nisbatan   mukammalroq,   negaki,   olmosh   barcha   mustaqil   so‘z,   so‘z
birikmasi,   gap,   hatto,   matn   o‘rnida   ham   qo‘llanishi,   so‘roq   berishi   mumkin.
45 Olmoshning   ma’no   turilari   barcha   manbalarda   bir   xil   ko‘rsatilgan   va   bu
tushunchalarni nomlashda ham xil termin qo‘llangan.
“O‘TIL”da berilgan izohni to‘ldirish va olmosh so‘zining yana bir ma’nosini
kiritish   mumkin:   OLMOSH   s.t.   2.   Predmet,   belgi   yoki   tushunchaning   nomi
bo‘lmay,   ularning   mavjudligini   bildiradigan   so‘zlar   jami.   Nima   borku,   nimajon!
Nimani nima qilding? – yaxshiyam olmoshlar bor, amaki.
Tilning   asosiy   nomlovchi   birligi   bo‘lgan,   ot   manbalarda   quyidagicha
izohlangan: 
“O‘TIL”da: “TTIL”
OT 8 tlsh. Predmetni bildirib, “kim?” 
yoki “nima?” so‘rog‘iga javob 
bo‘ladigan so‘z[53,151]. OT. Predmetlik ma’nosini bildiruvchi 
so‘zlar turkumi va shu turkumga oid 
muayyan so‘z. Predmetlik 
grammatikada juda keng tushuncha 
bo‘lib, kishi (odam, inson), narsa (paxta,
suv), hodisa (to‘polon, kurash), va shu 
kabilarni o‘zichga oladi. Otlar ma’no 
jihatdan va ifodalaydigan tushunchaning
xususiyatiga ko‘ra atoqli va turdosh ot; 
aniq ot va mavhum ot; yakka ot va 
jamlovchi ot kabi turlarga bo‘linadi [56, 
77].
“ OT-5 ” “ OT-6 ”
Shaxs, narsa-buyum, joy nomlarini 
bildirib, kim? nima? qayer? so‘roqlariga
javob bo‘luvchi mustaqil so‘zga ot 
deyiladi. Otlar son, egalik va kelishik 
qo‘shimchalari bilan qo‘llanadi. Gapda 
otlar bosh va ikkinchi darajali bo‘lak, 
shuningdek, undalma vazifasida keladi.  Ot nom bildiruvchi so‘z turkumi bo‘lib,
shaxs,   narsa,   joy   ma’nolarini   anglatadi
va   kim?   nima?   qayer?   so‘roqlariga
javob   bo‘ladi.   Kim?   so‘rog‘i   shaxsni
bildiruvchi   so‘zlarga,   nima?   so‘rog‘i
narsa,   faoliyat-jarayonni   bildiruvchi
so‘zlarga,   qayer?   so‘rog‘i   joy   nomini
46 Otlar birlik va ko‘plik sonda qo‘llanadi. 
Ko‘plik otlarga -lar qo‘shimchasini 
qo‘shish bilan hosil bo‘ladi.  Masalan: 
bola – birlik sonda, bolalar – ko‘plik 
sonda [40, 79]. bildiruvchi   so‘zlarga   beriladi.   Shunga
ko‘ra   otlar   shaxs   otlari,   narsa   otlari,
faoliyatjarayon   otlari,   o‘rin-joy   otlariga
bo‘linadi [42, 104-105].
“O‘TIL”da ot terming aloqador atoqli ot, turdosh ot, mavhum ot, jamlovchi ot
kabi turlari ham yetarli darajada yoritilmagan.
Atoqlo otga shunday izoh berilgan:
“O‘TIL”da: “TTIL”
Atoqli ot. Bir shaxs va predmetga xos 
nom [51, 115]. Bir turdagi predmetdan birini 
bildiruvchi, ayrin shaxs yoki narsaning 
nomi bo‘lib xizmat qiluvchi ot: Sodiq, 
Samarqand, Orol va b. qiyos. Turdosh ot
[56, 19].
“OT-5” “OT-6”
Ayrim shaxs yoki narsa-buyumga atab 
qo‘yilgan nomlar atoqli ot deyiladi. 
Kishilarning ism, familiyasi, joy hamda 
hayvonlarga atab qo‘yilgan nomlar, 
gazeta, jurnal, kitob, tarixiy voqea 
kabilarning nomlari atoqli otlardir. 
Masalan: Toshloq tumani, Mustaqillik 
kuni, “Gulxan” jurnali, Olapar. Atoqli 
otlar doimo bosh harf bilan yoziladi[40, 
80]. Biror shaxs, narsa yoki joyga atab 
qo‘yilgan nomlar atoqli otlar sanaladi. 
Atoqli otlar nimani atab kelishiga ko‘ra 
shaxs nomlari, joy nomlari va narsa 
nomlariga bo‘linadi. Kishilarning ismi, 
otasining ismi, familiyasi, taxallusini 
bildiruvchi otlar shaxs nomlari sanaladi.
 Familiyalar shaxs ismidan so‘ng 
otasining ismini qoldirish (Usmon 
Nosir), otasining ismiga -ov(a), -yev(a) 
qo‘shimchasini qo‘shish (Erkin 
Vohidov) bilan ifodalanadi[41, 110].
Darslikdagi   terminlar   va   mashqlar   ot   so‘z   turkumi   borasida   tushuncha   hosil
qilish va uning morfologogik xusususiyatlarini o‘rganishga zamin yaratadi. 
47 Darsliklarda   berilgan   tariflar   ham   turlicha,   ya’ni   aynan   bir-birini
takrorlamaydi.  Buni kelishiklar izohida ko‘ramiz: 
“OT-5” “OT-6” “OT-7”
Otlarga   qo ‘ shilib ,  ularni  
o ‘ zidan   keyin   kelgan  
boshqa   so ‘ zlarga  
tobelashtirib   bog ‘ lab  
keladigan   qo ‘ shimchalarga  
kelishik   qo ‘ shimchalari  
deyiladi .
Tilimizda 6 ta kelishik 
mavjud bo‘lib, ulardan 
beshtasining qo‘shimchasi 
bor: 1) bosh kelishik (–); 
2) qaratqich kelishigi (-
ning); 3) tushum kelishigi 
(-ni); 4) jo‘nalish kelishigi 
(-ga, -ka, -qa); 5) o‘rin-payt
kelishigi (-da); 6) chiqish 
kelishigi (-dan) [40, 82]. Kelishik shakli – ot va 
otlashgan so‘zlarning 
boshqa so‘zlar bilan 
sintaktik munosabatini 
ko‘rsatuvchi shakl [41, 
201]. Ot, olmosh va otlashgan 
so‘zlarga qo‘shilib, ularni 
boshqa so‘zlarga bog‘lash
uchun xizmat qiluvchi 
grammatik shakllar tizimi 
kelishik shakllari 
sanaladi. Kelishik 
shakllari doimo tobe 
so‘zga qo‘shiladi.
O‘zbek tilida oltita 
kelishik mavjud bo‘lib, 
ularning har qaysisining 
o‘z nomi va shakli bor[42,
54].
Keltirilgan izohlardan ham  ma’lumki, ushbu termini  nomlashda ham  tafovut
mavjud:   “OT-5”da   –   kelishik   qo‘shimchalari,   “OT-6”da   –   kelishik   shakli,   “OT-
5”da   –   kelishik   shakllari.   Bu   ham   bahsli   masala.   Bu   holatni   alohida   olingan
kelishikalarda   ham   kuzatishimiz   ham   mumkin:   129-mashq.   Nuqtalar   o‘rniga
qaratqich yoki tushum kelishiklari qo‘shimchalaridan birini qo‘ying. Qaysi vaqtda
qaratqich,   qaysi   vaqtda   tushum   kelishigi   ishlatilishini   tushuntirib   bering.
Ma’lumki, qaratqich va tushum kelishigining bittadan qo‘shimchasi mavjud (ushbu
kelishiklarning   sheva   yoki   eskirgan   varianti   so‘ralmayapti).   Bu   berilgan   mashq
matnida ham sezilib turibdi: 
48 Derazam... oldi, gul... hidladi, qalam... rangi, qalam... berdi, ertak... davomi,
ertak...   aytdi,   farzand...   burchi,   kitob...   o‘qidi   [42,   62].   Bizningcha,   gapni   bu
shaklda   yozgan   ma’qul:   Nuqtalar   o‘rniga   qaratqich   yoki   tushum   kelishigi
qo‘shimchasini qo‘ying.
Izohli lug‘arlarda kelishik termini quydagicha berilgan:
“O‘TIL” “TTIL”
KELISHIK :   kelishik   kategoriyasi   tlsh . 
Ot   va   otlashga   so ‘ zlarning   boshqa   gap  
bo ‘ laklariga   munosabatini   ko ‘ rsatuvchi  
shakllari   va   shu   shakllarga   garamatik  
ma ’ nolar   birligi  ( tizimi ). Bosh 
kelishik.qaratqich kelishigi. Tushum 
kelishigi[52, 347] . KELISHIK.  q. kelishik kategoriyasi. Ot
yoki otlashgan so‘zning fe’lga, otga 
yoki boshqa bir turkum so‘ziga 
munosabatini ifidalab, tobeligini 
ko‘rsatuvchi shakllar tizimi. O‘zbek 
tilida kelishikning olti turi bor: 1) bosh 
kelishik; 2) qaratqich kelishigi; 
3) tushum kelishigi; 4) jo‘nalish 
kelishigi; 5) o‘rin-payt kelishigi; 
6) chiqish kelishgi[56, 48].
Kelishik   termining   “O‘TIL”da   bir   ma’noda   qo‘llangan   va   ekaligiga   ishora
berilgan.   Shundan   kelib   chiqib   atamani   “Kelishik   shakli”,   “Kelishik   shakllari”,
“Kelishik   qo‘shimchalari”   kabi   nomlanishi   ortiqcha.   Yuqoridagi   terminlar
“TTIL”da ham berilmaganligi buning isbotidir. 
Buning   ustiga,   kelishik   kategoriyasi   o‘zbek   tili   turli   gramatikalarida   turlicha
ta’rif   berilgan.   Kelishik   kategoriyasi   ot   va   otlashgan   so‘zlarning   boshqa   so‘zlar
bilan   gramatik   aloqasini   ko‘rsatadi,   shu   so‘zlarning   gapdagi   vazifasini
belgilaydi[46,   90;   21,   124].   Biror   negizga   son   kategoriyasi   formasidan   keyin
qatnashsa,   (egalik   afikisida   hurmat   formasidan   ham   keyin),   ammo   tuslovchidan
oldin[23,190].   Lug‘at   va   lingvistik   manbalarda   tayangan   holda   terminni
quydagicha   izohlash   mumkin:   “ KELISHIK   tlsh.   Ot   va   otlashgan   so‘zlarning
boshqa   so‘zlarga   nisbatan   tobe   sintaktik   munosabatini   ko‘rsatuvchi   (belgilovchi)
turlovchi gramatik kategoriya va gramatik shallar”.
49 Qiyoslanayotgan manbalardan darslik   va “TTIL”da kelishikning barchasiga,
“O‘TIL”da   quydagi   turlariga   (qaratqich   kelishigi;   tushum   kelishigi;   jo‘nalish
kelishigi; o‘rin kelishigi; chiqish kelishgi) qisqa va tushunarli ta’rif berilgan. 
Sifat so‘z turkumiga doir ma’lumotlar sifat, daraja, ortirma daraja (“O‘TIL”),
darslik   OT-5:   sifat   darajalari,   oddiy   daraja,   ortirma   daraja,   ozaytirma   daraja,
qiyosiy daraja;  OT-6 da: sifat, sifat darajalari, asliy sifat, nisbiy sifat; OT-5: sifat
darajalari,   oddiy   daraja   shakli,   ortirma   daraja   shakli,   ozaytirma   daraja   shakli,
qiyosiy   daraja   shakli,   tub   sifatlar,   yasama   sifatlar,   soda   sifatlar,   qo‘shma   sifatlar,
juft   sifatlar,   takroriy   sifatlar,   rang   tus   sifatlari,   maza   ta’m   sifatlari,   nakon-zamon
sifatlari, hajm o‘lchov sifatlari, hid sifatlari kabi terminlar berilgan. 
Sifat terminiga shunday izoh berilgan:
“O‘TIL” “TTIL”
SIFAT  [ a . –  xossa ,  xususiyat ,  xislat , 
xarakter ] 5  tlsh .  Predmetning belgisini 
bildiruvchi so‘zlar turkumi.  Nisbiy 
sifat.Tub sifat. Sifat darajalari [53, 55]. SIFAT [a. – xossa, xususiyat, xislat, 
xarakter] 5. tlsh. Predmetning belgisini 
bildiruvchi so‘zlar turkumi.  Nisbiy sifat. 
Tub sifat. Sifat darajalari . 
Grammatikada belgi so‘zi keng 
tushunchali bo‘lib, u rang, maza-ta’m, 
hajm, xususiyat va shu kabilarni 
bildiradi:  qizil, shirin, keng, sevimli, 
qudratli  va b[56, 91].
“OT-5” “OT-6”
Qanday? qanaqa? so‘roqlariga javob 
bo‘lib, narsa-buyumning belgisini 
bildirgan so‘zlarga sifat deyiladi. Belgi 
deganda, rang-tus, maza-ta’m, shakl-
hajm, xil-xususiyat kabilar tushuniladi. 
Sifat gapda aniqlovchi, hol yoki kesim  Sifat – otga bog‘lanib, uning belgisini 
bildiradigan, qanday? va qanaqa? 
so‘roqlariga javob bo‘luvchi so‘zlar 
turkumi [41, 133, 201].
50 bo‘lib keladi [40, 85].
Izohlar haqida fikr bildirganda shuni aytish joizki, “O‘TIL”da berilgan misol
sifat   termini  haqida   to‘liq  tushunchaga   ega  bo‘lish  uchun  yetarli   emas.   Sifat  so‘z
turkumida   oid   so‘zlar   berilmagan.   “OT-6”dagi   izoh   sifat   so‘z   turkumi
mohiyatining   bir   qismini   o‘z   ichiga   oladi,   alohida   qo‘llanganda   ham   uning   sifat
ekanligi sezilib turadi, yoki predmetning belgisi deyilganda ham shu jihatga urg‘u
berilgan. Qiyoslang: predmetning belgisi – yaxshi bola (sifat); harakatning belgisi
–   yaxshi   (ravish)   –   gapiradi.   Sifat   ushbu   jihati   (predmetning   belgisini   bildirishi)
bilan ravishdan farq qiladi. 
Darslikda   son   so‘z   turkumiga   oid   so‘zlar   quydagicha   berilgan:   son,   miqdor
son,   tartib   son,   “OT-5”;   son,   tartib   sonlar,   miqdor   sonlar,   sanoq   son,   dona   son,
chama son, taqsim son, kasr son, hisob so‘zlar. 
Son so‘z turkumi manbalarda shunday izohlangan:
“O‘TIL”da: “TTIL”da:
SON.   5.   tlsh.   Predmetlarning   miqdorini
son   –   sanog‘ni   va   sanoq   jihatdan
tartibini bildiruvchi so‘z turkumi. Sanoq
sonlar. Tartib sonlar. Chama sonlar [53,
552]. SON. Predmatning miqdorining sanoq 
jihatdan tartibini bildiruvchi so‘zlar 
turkumi: besh, yigirma, oltita, o‘ninchi 
kabi. Sonlar ma’no xususiyatiga ko‘ra 
avvalo ikki asosiy turga bo‘linadi: 
1) miqdor sonlar; 2) tartib sonlar. 
Tuzulishiga ko‘ra to‘rt turga bo‘linadi: 
1) sodda sonlar; 2) murakkab sonlar; 
3) juft sonlar; 4) takroriy sonlar;
Komponentlarning   birikish   usuli   va
bildirgan   ma’nosiga   ko‘ra   sonning   irri
nuri   bor:   1)   ko‘payta   son;   2)   qo‘shilma
son [56, 92].
“ OT-5 ” da: “ OT-6 ” da:
Qancha? necha? nechanchi?  Narsalarning son-sanog‘i va 
51 so‘roqlariga javob bo‘lib, narsalarning 
son-sanog‘i va tartibini bildirgan 
so‘zlarga son deyiladi. Sonlar ikkiga 
bo‘linadi: 1) miqdor sonlar; 2) tartib 
sonlar. Qancha? necha? so‘roqlariga 
javob bo‘lgan sonlar miqdor sonlar, 
nechanchi? so‘rog‘iga javob bo‘lgan 
sonlar tartib sonlar hisoblanadi. Son 
gapda otga bog‘lansa, aniqlovchi, fe’lga 
bog‘lansa hol, gapning oxirida kelsa, 
kesim vazifasini bajaradi. Masalan: 
Sinfimizda yigirma besh o‘quvchi bor. 
U olmadan beshta oldi. O‘nning yarmi –
besh [40, 87]. tartibinibildirib, qancha? necha? 
nechanchi? so‘roqlariga javob 
bo‘ladigan so‘zlar son deyiladi. Sonlar 
narsalar, belgi-xususiyatlar, harakat-
holatlarining miqdori yoki tartibini 
bildiradi. Shunga ko‘ra sonlar ikki 
guruhga bo‘linadi: 1) miqdor sonlar; 
2) tartib sonlar. Miqdor sonlar qanday 
miqdorni bildirishiga ko‘ra sanoq, dona,
chama, taqsim, jamlovchi,kasr sonlarga 
bo‘linadi [41, 160].
Berilgan   izohlarning   barchasi   sodda   va   murakkabligi   jihatdan   farq   qiladi.
Shuni ham qayd etish kerakki, “OTIL”da predmetlarning so‘zi o‘rinsiz qo‘llangan:
Predmetlik   grammatikada   juda   keng   tushuncha   bo‘lib,   kishi   (odam,   inson),   narsa
(paxta,   suv),   hodisa   (to‘polon,  kurash),   va  shu   kabilarni   o‘z   ichga  oladi   [56,  77].
Shu   sababli   ko‘plik   saklisiz   qo‘llagan   maqul.   Fe’l   so‘z   turkumiga   oid
ma’lumotlarni   qiyoslashga   harakat   qilamiz.   Darslikda   fe’l   so‘z   turkumining
o‘tilishiga   boshqa   so‘z   turkumiga   nisbatan   ko‘proq   vaqt   ajtatilgan.   Bu   fe’lning
gapda   ko‘pincha   grammatik   markaz   –   kesim   bo‘lib   kelishi,   zamon,   shaxs-son,
mayl shakllari bilan qo‘llanishi hamda fikr ifodalash uchun eng qulay so‘z turkumi
ekanligi   bilan   bog‘liq.   Fe’l   so‘z   turkumiga   oid   terminlar:   fe’l,   fe’l   zamonlari,
o‘tgan  zamon,   hozirgi  zamon,   kelasi  zamon,  saxs   son  qo‘shimchalari   –  OT-5  da:
fe’l   harakar   fe’llari,   holat   fe’llari,   o‘timli   fe’llari,   o‘timsiz   fe’llari,   fe’l   nisbatlari,
aniq   nisbat,   o‘zlik   nisbat,   ortirma   nisbat,   birgalik   nisbat,   fe’lning   vazifa   shallari
(keying   vaqtlarda   bu   atama   o‘zgaruvchi   shakllar   deb   yuritilib,   harakat   nomi
sifatdosh,   ravishdoshning   umumiy   atamasini   bildiradi.   Vazifa   shallari   sof   fe’lni
52 ham   o‘z   ichiga   oladi)   harakat   nomi,   sifatdosh,   ravishdosh,   ko‘makchi   fe’llar,
fe’lning yasalishi, qo‘shma fe’l, juft fe’llar, takroriy fe’llar, nutquy faoliyat fe’llari,
aqliy   faoliyat   fe’llari,   jismoniy   faoliyat   fe’llari,   holat   fe’llari,   fe’lning   munosabat
shakllari (tuslovchi shakllar), fe’lning noaniq shakli, zamon shallari, o‘tgan zamon
shallari, hozirgi zamon shallari, kelasi zamon shallari, mayl zamon shallari, xabar
mayli,   buyruq-istak   mayli,   shart   mayli,   saxs   son   shakllari   [OT-6]   kabilalardan
iborat bo‘lib, fe’l so‘z turkumi haqida tayanch ma’lumotlarni o‘z ichiga oladi. Fe’l
manbalarda quyidagicha izohlangan:
“O‘TIL”da: “TTIL”da:
Fe’l II [a. ish, harakat] tlsh. Harakat 
shuningdek, holat va hodisaning 
bildiradigan so‘zlar turkumi va shu 
turkumga oid so‘z. Fe’l zamonlari. 
Kelasi zamon fe’li. O‘tgan zamon fe’li. 
O‘timli fe’l. O‘timsiz fe’l [53, 341]. Harakat bildiruvchi so‘z turkumi. 
Garammatikada juda keng ega bo‘lib, u 
yugur sakra, uxla, yig‘la, sev, o‘yla, 
tinchi, ko‘pay, quri, sovi kabi fe’llar 
bildirganharakat hodisalarni nazarda 
tutadi [56, 120].
“OT-5”da: “OT-6”da:
Nima   qilmoq ?  nima   bo ‘ lmoq ? 
so ‘ roqlariga   javob   bo ‘ lib ,  harakat -
holatni   bildiruvchi   so ‘ zlarga   fe ’ l  
deyiladi .
Fe’llar zamon, shaxs-son, bo‘lishli – 
bo‘lishsizlik ma’nolari
va bu ma’nolarni ifodalovchi 
qo‘shimchalarga ega bo‘ladi. 
Masalan: yozmadim so‘zida -ma 
qo‘shimchasi bo‘lishsizlik, -di 
qo‘shimchasi zamon, -m qo‘shimchasi 
esa shaxs-son ma’nolarini bildiradi [40, 
93]. Nima qilmoq? nima bo‘lmoq? 
so‘roqlariga javob bo‘lib, shaxs yoki 
narsalarning harakat, holatini ifodalagan
so‘z turkumi fe’l deyiladi. Fe’llardan 
anglashilgan harakat va holat ma’lum 
shaxs yoki narsa tomonidan bajariladi. 
Ana shu shaxs yoki narsa harakatning 
bajaruvchisi sanaladi [41, 37].
53 Fe’l   kategoriyalari   nafaqat   turli   tillarda,   ko‘pincha,   bir   til   doirasida   ham   har
xil   ko‘rsatiladi.   Ulardan   eng   ko‘p   e’tirof   etilganlari   –   zamon,   shaxs-son,   mayl
nisbar   kabi   morfologik   xususiyatlar.   Fe’lning   kesim   vazifasini   bajarishi   uning
birlamchi funksiyasidir. Mayl kategoriyasining izohini manbalardan qiyoslaymiz.
“O‘TIL”da : “TTIL”da:
Mayl tlsh harakatning voqelikka bo‘lgan
mumosabatini so‘zlovchi belgilaydigan 
gramatik kategoriya.  Shart mayli. 
Buyruq mayli. Fe’l mayllari  [52,   529] . Mayl kategoriyasi. Harakatning 
voqelikka munosabatini so‘zlovchi 
nuqtayi nazarida belgilaydigan gramatik
kategoriya. O‘zbek tilida maylning 
quydagi turlari bor: 1) buyruq istak 
mayli; 2) shart mayli; 3) shartli mayl; 
4) maqsad mayli [56, 60].
“OT 6”da: “TTIL -2”da:
Fe’l ifodalagan harakat-holat 
haqidagiabar, buyruq-istak, shart 
ma’nolarini ifodalovchhi fe’l shakllari 
mayl shakllari sanaladi. Fe’llarning 
uchtamayl shakli mavjud: 1) xabar 
mayli; 2) buyruq-istak mayli; 3) shart 
mayli [41, 95]. Mayl kategoriyasi. So‘zlovchining 
anglashilgan harakat holatga 
munosabatin bildirgan fe’l shakllari 
tizimi; 
Mayl shakllari. Fe’l ifodalagan harakat 
holat haqidagi xabar, buyruq istak, shart
ma’nolarini ifidalovchi fe’l shakllari. 
Fe’lnining uchta mayl shakli mavjud: 
1) xabar mayli; 2) buyruq istak mayli; 
3) shart mayli [57, 70].
Keltirilgan   izohlardan   oxirgi   ikkitasi   aynan   bir   xil.   Adabiyotlarda   mayl
kategoriyasi  harakatning voqelikda munosabatini  ko‘rsatuvchi  kategoriya, harakat
bilan   sube’ykt   orasidagi   (bajaruvchi   bilan   harakat   orasidagi)   aloqaning   voqelikka
munosabatini ifodalovchi grammatik kategoriya deb ta’riflanadi.
54 Harakatning   voqelikka   munosabati   juda   keng   tushuncha   bo‘lib,   bo‘lishli
bo‘lishsizlikni   ham,   zamonni   ham,   qamrab   oladi;   demak,   bu   tushunchani
toraytirish   lozim.   “Sub’yekt   (bajaruvchi)   bilan   harakat   orasidagi   aloqa”   deganda
odatda fe’l leksemaning shaxslar bilan tuslanishi  tushuniladi; demak, bu izohning
maylga aloqasi yo‘q.
Ta’rifdagi   bajaruvchi   bilan   “harakat   aloqaning   voqelikka   munosabati”
tushunchasi   “shaxslar   bo‘yicha   tushunchaning   vaqelikka   munosabati”   deyishga
teng   bo‘lib   chiqadi.   Ko‘rinadiki,   bunday   izohda   ham   modallik   o‘z   ifodasini
topmaydi. Bundan qat’i nazar, “harakat bilan sub’ekt orasidagi aloqa”, “bajaruvchi
bilan harakat  orasidagi  aloqa” tarzda birikma tuzish mantiqan to‘g‘ti  emas (aloqa
leksemasi bu yerda noo‘rin ishlatilgan) [20].
Ayrim   adabiyotlarda   ta’kidlanganidek,   fe’l   mayllari   harakat   bilan   voqelik
orasidagi  aloqaga  so‘zlovchining   munosabatini  ifodalaydi   deyish  to‘g‘riroq,  lekin
bu   yerda   ham   aniqlik   yetishmaydi:   nazarda   tutilgan   munosabat   sezilmay   qoladi.
Ma’lumki,   mayl   deb   harakatni   buyurish,   istash,   shart   qo‘yish   yo‘sinida   amalga
oshuvini   tushuniladi.   Ta’rifni   ana   shu   tushunchalardan   foydalanib,   “Harakatning
buyurish,   istash,   maqsad,   shart   qo‘yish   yo‘sinida   amalga   oshuvini   ifodalaydigan
modal   ma’nolar   mayl   deyiladi”   deb   ta’riflash   ma’qul.   Adabiyotlarda   fe’lning
zamon   yasalishi   tizimi   aniqlik   mayli   deb   talqin   qilinadi:   “Harakat   va   holatning
bajarilishi   yoki   bajarmasligi   haqidagi   xabar,   darakni   bildiruvchi   fe’l   shakli   xabar
mayli shakli hisoblanadi. Xabar mayli shakli maxsus qo‘shimchaga ega emas (shu
jihatni   e’tiborga   olmoq   lozimki,   grammatik   shakllarsiz   ifodalanadigan   yoki
ma’nosi   boshqa   grammatik   shaklga   yuklatiladigan   va   ikkilamchi   ma’no   bo‘lib
ifodalanadigan   grammatik   kategoriyalarni   ifodalash   uchun   “shakl”   so‘zining
qo‘llanishi   mantiqan   to‘g‘ri   emas:   bosh   kelishik   shakli,   xabar   (aniqlik)   mayli
shakli   kabi).   Zamon   va   shaxs-son   qo‘shimchalarini   qabul   qilgan   fe’llar   xabar
maylidagi   fe’llar   sanaladi   [41,   96].   (Ba’zi   adabiyotlarda   bu   hodisa   aniqlik   mayli,
xabar mayli, ijro mayli deb ham yuritiladi). Ayrim zamon shakllarida harakatning
taxminan,   gumon   yoki   qat’iyan   amalga   oshuvini   ifodalaydigan   ma’no   qirralari
mavjud, lekin  bu ma’no qirrasi   odatda asosiy   ma’no-zamon  manosiga  tobe  holda
55 qatnashadi;   bu   ma’nolar   mayl   ma’nolaridan   farq   qiladi   [20,   189].   Bu   holatni
quyidagi   izohda   ham   ko‘rishimiz   mumkin:   “Shart   maylidi,   edi,   ekan   to‘liqsiz
fe’llari bilan kelganda, orzu-istak ma’nosini bildiradi.   -sa edi   shakli ba’zan -saydi
tarzida  talaffuz qilinadi   va shunday  yoziladi.  Shart   mayli  shakli   kerak   so‘zi  bilan
kelganda,   taxmin-gumon   ma’nosini   bildiradi”   [41,   101].   Aytilgan   mulohazalarni
inobatga   olib,   fe’l   zamonlari   paradigmasini   mayldan   tashqarida   turuvchi   hodisa
deb   baholagan   ma’qul.   Negaki,   buning   natijasida   ayrim   manbalarda   (ona   tili
darsliklarida   ham)   maqsad   mayliga   kelasi   zamon   shaklida   qaralmoqda:   yozdim   –
o‘tgan zamon, yozmoqchiman – kelasi zamon.
Fe’l mayllarining izohi qiyoslanayotgan manbalarda quyidagicha berilgan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da: “ OT-6 ” da:
Buyruq   mayli .  tlsh . 
Harakatning   bajarish -
bajarmaslik   haqida  
buyurish ,  undash , 
istak   kabi   ma ' nolarni  
ifodalovchi   fe ' l  
shakli .  Buyruq 
maylidagi fe'llar, 
tinglovchi tomonidan
bajarilishi zarur 
bo‘lgan ish-harakatni
anglatadi [51, 361]. Buyruq-istak mayli. 
Harakatning bajarish 
bajarmaslik haqida buyurish, 
undash, istak kabi ma’nolarni 
ifodalovchi mayl:  ayt, aytsin, 
aytgin, ayting  kabi shakllar: 
Siz saroydan qora yo‘rg‘ani 
minib shu topdayoq,yaylovga 
jo‘nang  (H. G‘ulom).  Siz 
shiyponga borib bir zum dam 
oling  (S. Zunnunova) 
Agrotexnikani mahkam 
ushlagan.  (H. G‘ulom) [56, 
20]. Harakat va holatni 
bajarish yoki bajarmaslik 
haqidagi buyruq, istak, 
iltimos, maslahat 
ma’nolarini bildirgan fe’l 
shakli buyruq-istak mayli 
shakli sanaladi.
Buyruq-istak mayli 
shakllari fe’l asoslariga 
quyidagi qo‘shimchalarni 
qo‘shish yo‘li bilan hosil 
qilinadi:  -(a)y, -(a)yin, -
gin (-kin, -qin), -(i)ng, -
sin, -(a)ylik, -(i)nglar [41, 
98].
Darsliklarida   ushbu   termin   mohiyatini   ochib   berish   uchun   “Fe’lning   zamon,
shaxs-son   qo‘shimchalarisiz   qismi   II   shaxs   buyruq-istak   maylini   ifodalaydi.   Bu
qismga   buyruq-istak   ma’nosini   kuchaytirish   uchun   -gin   qo‘shimchasini   qo‘shish
56 ham mumkin, shuning uchun bu ikki shakl ma’nodosh sanaladi” kabi izohlar ham
berilgan   bo‘lib,   bu   tushuncha   mohiyatini   tushunarli   tarzda   yoritilishiga   sabab
bo‘lgan.   “O‘TIL”da   buyruq-istak   mayli   “buyrq   mayli”   tarzida   berilgan,   shundan
ham   sezish   mumkinki,   bu   buyruq   va   istak   maylining   alohida   mayllar   deb
tushunishga olib keladi.
Berilgan   izohlardan,   darslikda   berilgan   ta’rif   sodda   va   tushunarliligi   bilan
ham xarakterlidir.
Shart maylining manbalardagi izohi:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da: “ OT-6 ” da:
SART. I. [a. – tartib, 
holat, vaziyat; tarkib-
qoida] Shart mayli tlsh. 
Biror ish-harakat uchun 
bajarilishi shart bo‘lgan 
boshqa ish-harakat yoki 
holatni anglatuvchi fe’l 
shakli va shu shaklga 
mos ma'no.
Shart ergash gaptlsh. 
Bosh gapdan 
anglashilgan voqea-
hodisalar, belgi-
xususiyatlarning ro‘y 
berish shartini 
annglatuvchi ergash gap 
[54, 550]. SHART MAYLI. 
Boshqa biror harakat 
bajarilishi uchun bu 
harakatning 
bajarilishi shart 
ekanini bildiruvchi 
mayl. Bu mayl shakli 
-sa affiksi yordamida 
yasaladi: kelsa, 
so‘rasa, yoqtirsa kabi.
Shart malidagi fe'l 
ergash gapning 
kesimi bo‘lib keladi: 
Mehnat qilsang, 
baxting ochiladi. 
Agar rozilik berilsa, 
g‘o‘zapoyalarni yular
edik (S. Ahmad). Boshqa bir harakat va 
holatning bajarilishi yoki 
bajarilmasligi uchun shart 
bo‘lgan harakat va holatni, 
shuningdek, istak-xohishni 
bildirgan fe’l shaklishart mayli 
shakli sanaladi, u -sa 
qo‘shimchasi 
yordamidayasaladi.
Shart mayli edi, ekan to‘liqsiz 
fe’llari bilan kelganda, orzu-
istak ma’nosini bildiradi. -sa 
edi shakli ba’zan -saydi tarzida 
talaffuz qilinadi va shunday 
yoziladi. Shart mayli shakli 
kerak so‘zi bilan kelganda, 
taxmin-gumon ma’nosini 
bildiradi [41, 101].
57 Lingvistik manbalardagi ma’lumotlardan ma’lumki, shart mayli shakli ergash
gapning   kesimi   tarkibida   keladi.   Bu   uning   turli   xil   ma’no   tomonlarining   paydo
bo‘lishiga sabab bo‘ladi. 
“TTIL”da   “shart”   termini   bilan   bog‘liq   sart   shakli,   shart   fe’li,   shart   ergash
gap,   shartli   mayl   kabi   terminlar   berilgan   bo‘lib,   shartli   maylga   shunday   izoh
berilgan:   “SHARTLI   MAYL.   Bajarilishi   shart   ergash   gapdan   anglashilgan
harakatning   bajarilishiga   bog‘liq   bo‘lgan   harakatni   bildiruvchi   mayl.   Bu   mayl
shakli o‘zbek tilida   -a(r) edi, -mas edi   yordamida yasaladi va bu shakllardagi fe’l
bosh  gapning kesimi  bo‘lib keladi:   Kun  oqqandan so‘ng  jo‘nasang,  bir  manzilga
yetib   olarding   (G‘ayratiy)”.   Shartli   mayl   aslida   shart   mayli   bilan   bog‘liq.   Bu
munosabatni   aniqlovchi   va   aniqlanmish,   qaratuvchi   va   qaralmish   shakliga
qiyoslash mumkin. Demak, shartli maylni mayl kategoriyasining tarkibiga kiritish
noo‘rin. Negaki, mayl kategoriyasida ayrim ma’no qirralarining farqi sezilib turadi
va   bu   ma’nolar   asosida   mayl   shakllarini   ajratsak,   xabar   mayli,   bo‘lishli   va
bo‘lishsiz xabar mayli, buyruq mayli, orzu-istak mayli, shart mayli, maqsad mayli,
taxmin-gumon mayli kabi ko‘plab mayl turlarini farqlashimiz kerak bo‘lardi. Buni
darslikda   berilgan   ma’lumotlardan   bilib   olishimiz   mumkin.Natijada   bu   holatdan
tilshunoslik   terminlarining   haddan   tashqari   ko‘p   bo‘lishi   va   til   hodisalarini
tushunishning murakkablashuvi kelib chiqadi.
Manbalarda mayl turlarining berilishi:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da: “ OT ” da: “ HAO‘T ” da:
Buyruq mayli Buyruq-istak mayli Buyruq-istak mayli Buyruq mayli
Istak mayli
Shartli mayl
Shart mayli Shartmayli Shart mayli Shart mayli
Ijro mayli Xabar mayli Aniqlik mayli
Maqsad mayli Maqsad mayli 
[20,   188] .
58 Ko‘rinib  turgandek,   mayl   kategoriyasi  turlarining  soni  va   nomlanishida  ham
farqlar   mavjud.   Mayl   kategoriyasi   xususiyatlaridan   biri   so‘zlovchining   voqelikka
munosabati, ya’ni so‘zlovchi  munosabati  haqida xabar berishdan iborat. Shu bois
xabar mayli atamasini ijro mayli shaklida berilishi maqsadga muvofiq.
Zamon   kategoriyasi   ham   fe’lga   xos-belgilovchi   kategoriya   hisoblanadi.   Bu
terminga quyidagicha izoh berilgan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
ZAMON. tlsh. Maxsus 
shakllar yordamida 
harakatning nutq paytiga 
munosabatini bildiruvchi 
fe'l kategoriyasi.  O‘tgan 
zamon. Hozirgi-kelasi 
zamon. Kelasi zamon 
sifatdoshi  [52,   129] . ZAMON. q. Zamon kategoriyasi. Harakatning nutq 
paytiga munosabatini bildiruvchi grammatik 
kategoriya. Harakatning nutq paytiga bo‘lgan 
munosabatiga ko‘ra fe'llarning uch zamon turi bor: 
1) o‘tgan zamon; 2) hozirgi zamon; 3) kelasi zamon. 
Harakatning nutq paytiga munosabatini bevosita 
yoki bavosita ifodalashiga ko‘ra zamonning ikki turi 
farqlanadi: 1) mutlaq zamon; 2) nisbiy zamon [56, 
40].
“ OT-6 ” da: “ OT-5 ” da:
Fe’l asosida ifodalangan 
harakat holatning uch 
zamondan birida sodir 
bo‘lishini bildiruvchi 
shakllar zamon shakllari 
sanaladi. Fe’l uchta zamon 
shakllariga ega: o‘tgan 
zamon, hozirgi zamon, 
kelasi zamon [41,86]. Fe’ldan anglashilgan harakat-holatning nutq 
so‘zlanib turgan paytga munosabati fe’l zamonlari, 
shunday ma’noni ifodalovchi qo‘shimchalar esa 
zamon qo‘shimchalari deyiladi.
Fe’llarda uchta zamon bor: 1)o‘tgan zamon; 2) hozir 
gizamon; 3) kelasi zamon. Bu uch xil ma’no maxsus 
qo‘shimchalar yordamida ifodalanadi va ular zamon 
qo‘shimchalari hisoblanadi [40, 95-94].
Darslik va lingvistik manbalarda zamon fe’l so‘z turkumi bilan bog‘liq holda
o‘qitiladi.   Bu   “O‘TIL-1”da   ham   o‘z   ifodasini   topgan:   “ZAMON   gram .   Fe’ldan
anglashilgan   ish-harakatning   nutq   momentiga   munosabatini   ifodalovchi   shakl.
59 Hozirgi zamon. O‘tgan zamon. Kelasi  zamon ” [48, 129]. Ingliz, rus va o‘zbek tili
izohli   lug‘atlaridagi   tilshunoslik   terminlarini   qiyosiy   tahlil   qilgan   D.   Xodjayeva
shu   manbalarda   berilgan   terminlarining   izohiga   tayanib   zamon   terminini
quyidagicha   izohlaydi:   “ZAMON.   lingv.harakatning   nutq   paytiga   va   boshqa
harakatga   munosabatini   ifodalaydigan   so‘z   shaklini   o‘zgartiruvchi   kategoriya.
Hozirgi zamon. O‘tgan zamon. Kelasi zamon” [37, 98].
Zamon   kategoriyasining   “harakatning   nutq   paytiga   munosabatini   bevosita
yoki   bavosita   ifodalashiga   ko‘ra”   mutlaq   va   nisbiy   turlarining   mavjudligi   va
Sh.Rahmatullayevning “tuslovchining zamon yasovchiga hech qanday daxli yo‘q”
[20,183].   kabi   qarashlarini   e’tiborga   olsak,   keltirilgan   ta’rif   termin   mohiyatini
to‘lig‘icha qamragan.
Ko‘rinadiki, darsliklaridagi terminlar “O‘TIL” va “TTIL”dagi terminlar bilan
deyarli bir xil izohlangan. Darslikda terminlarga izoh berishda sodda va tushunarli
yo‘l   tutilgan.   Bu   maktab   yoshidagi   bolalarning   bilim   va   psixologik   jihatlarimi
inobatga olinganligi oqibatidir.
 Mustaqil bo‘lmagan so‘z turkumlari
Har   bir   tilda   so‘zlarni   turkumlarga   ajratish   masalasida   turli   prinsiplarga
asoslanadi va so‘z turkumlarining soni turlicha. Jumladan, rus tilida 10 ta, o‘zbek
tilida   12   ta,   ingliz   tilida   9   ta,   uyg‘ur   tilida   8   ta.   O‘zbek   tilida   ham   so‘z
turkumlarining,   ayniqsa,   yordamchi   so‘z   turkumlari   va   ularning   soni   haqida   har
turli   xil   qarash   mavjud.  Keyingiyillarda   substansional   tilshunoslik   vakillari   taqlid
so‘zlarni   mustaqil   so‘zturkumi   qatriga   qo‘shganlar.   Masalan,   “TTIL”da   mustaqil
so‘z   turkumi   6   ta,   mustaqil   bo‘lmagan   so‘z   turkumlari   4   ta   deb   berilgan:
yordamchi so‘zlar (ko‘makchi, bog‘lovchi, yuklama), undov so‘zlar, modal so‘zlar,
taqlid   so‘zlar.   [56,   98]   Keyingi   yillarda   substansional   tilshunoslik   vakillari   taqlid
so‘zlarni   mustaqil   so‘z   turkumi   qatoriga   kiritganlar.   Maktab   darsligida   so‘z
turkumlari quyidagicha ajratilgan: 1. Mustaqil  so‘zlar (fe’l, ot, sifat, son, olmosh,
ravish).   2.   Yordamchi   so‘zlar   (ko‘makchi,   bog‘lovchi,   yuklama).   3.   Alohida
olingan   so‘zlar   (undov   so‘zlar,   taqlid   so‘zlar,   modal   so‘zlar).   Darslikdan   boshqa
manbalarda   alohida   olingan   so‘zlar   terminini   uchramaydi.   Shu   bois   yordamchi
60 so‘zlar   (ko‘makchi,   bog‘lovchi,   yuklama),   undov   so‘zlar,   modal   so‘zlar,   taqlid
so‘zlarni   “mustaqil   bo‘lmagan   so‘zlar   turkumlari”   mavzusi   ostifa   birlashtirib
qiyoslaymiz. Manbalarda yordamchi so‘zlar shunday izohlangan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
Yordamchi so‘z. tlsh. Mustaqil 
ma'noga ega bo‘lmagan, 
grammatik munosabatlarni 
bildiradigan so‘z [52, 44]. YORDAMCHI SO‘ZLAR. Mustaqil holda gap 
bo‘lagi vazifasida kela olmaydigan, turlicha 
yordamchi ma'no va vazifalarda qo‘llaniladigan
so‘zlar. O‘zbek tilida yordamchi so‘zlar ma’no 
va vazifasiga ko‘ra uch turga bo‘linadi: 
1) ko‘makchi; 2) bog‘lovchi; 3) yuklama [56, 
38].
“OT-5”da: “OT-7”da:
Biror   so ‘ roqqa   javob   bo ‘ lmay , 
gap   yoki   gap   bo ‘ laklarini   bir -
biriga   bog ‘ lash   yoki   ularga  
qo ‘ shimcha   ma ’ no   yuklash  
uchun   xizmat   qiladigan  
so ‘ zlarga   yordamchi   so ‘ zlar  
deyiladi . Bog‘lovchi, ko‘makchi 
va yuklamalar yordamchi 
so‘zlardir [40, 103]. Atash   ma ’ nosiga   ega   bo ‘ lmagan ,  ma ’ lum  
so ‘ roqqa   javob   bo ‘ lmaydigan ,  gap   bo ‘ lagi  
vazifasida   kelmaydigan   so ‘ zlar   yordamchi  
so ‘ zlar   hisoblanadi .  Yordamchi so‘zlar mustaqil
so‘zlarni yoki gaplarni bir-biriga bog‘lash, 
ularning ma’nolariga qo‘shimcha ma’no 
yuklash vazifalarini bajaradi. Yordamchi 
so‘zlarga ko‘makchi, bog‘lovchi va yuklamalar 
kiradi [42, 72].
Keltirilgan   izohlarda   ma’no   mushtarakligi   mavjud,   biroq   izoh   berish
jarayonida   “O‘TIL”da   yordamchi   so‘z   turkumining   semantik   va   grammatik
tomoniga,   “TTIL”   va   darslikda   semantik,   grammatik   va   funksional-sintaktik
jihatlariga e’tibor berilgan. Morfologik jihatiga esa e’tibor berilmagan, yuklama va
ayrim  bog‘lovchining qo‘shimcha  shaklida ekanligi haqida ma’lumot berilmagan.
Izohlardan   keyin   misolning   yo‘qligi   sababli   mazkur   matnni   o‘qigan   kishi
yordamchi so‘zlar haqida qat’iy xulosaga kela olmaydi.
Ko‘makchining darslik va lug‘atdagi izohlarini qiyoslaymiz:
61 “ O‘TIL ” da: “ O‘TIL ” da:
KO ‘ MAKCHI . 2.  tlsh .  Otlardan
keyin   kelib ,  ularning   boshqaruv
yo ‘ li   bilan   tobelanishini  
ko ‘ rsatuvchi ,  makon ,  zamon , 
sabab   kabi   ma ’ nolarni  
ifodalovchi   yordamchi   so ‘ zlar , 
mas ,  uchun ,  bilan ,  tomon  
so ‘ zlari  [52, 455]. KO ‘ MAKCHILAR .  Ot   yoki   otlashgan   so ‘ zlardan
keyin   kelib ,  vosita ,  maqsad ,  sabab ,  vaqt ,  makon  
kabi   munosabatlarni   bildiruvchi   yordamchi  
so ‘ zlar :  bilan ,  uchun ,  singari ,  sayin ,  qadar   va   b . 
O ‘ zbek   tilida   ko ‘ makchilar   uch   turga   bo ‘ linadi : 
1)  asl   ko ‘ makchilar ; 2)  ot   ko ‘ makchilar ; 3)  fe ' l  
ko ‘ makchilar  [56, 53].
“OT-5”da: “OT-7”da:
KO ‘ MAKCHI . 2.  tlsh .  Otlardan
keyin   kelib ,  ularning   boshqaruv
yo ‘ li   bilan   tobelanishini
ko ‘ rsatuvchi ,   makon ,   zamon ,
sabab   kabi   ma ' nolarni
ifodalovchi   yordamchi   so ‘ zlar ,
mas ,   uchun ,   bilan ,   tomon
so ‘ zlari  [52, 455]. Ot ,  olmosh ,  harakat   nomi   va   sifatdoshlardan  
keyin   kelib ,  ularni   hokim   so ‘ zga   bog ‘ lash   uchun  
xizmat   qiluvchi   bilan ,  uchun ,  kabi ,  singari , 
orqali ,  sayin   kabi   so ‘ zlar   ko ‘ makchi   hisoblanadi .
Sof ko‘makchilar bilan bir qatorda ayrim so‘zlar
ko‘makchi   vazifasida   qo‘llanadi   va   ular
vazifadosh ko‘makchilar sanaladi [42, 75].
“OT-7”da   ko‘makchi   termini   haqida   batafsilroq   fikr   bildirilib,   ko‘makchiga
xos   jihatlar:   urg‘u   olmasligi,   o‘zi   birikib   kelgan   so‘z   bilan   birga   gap   bo‘lagi
tarkibiga   kirishi,   ko‘makchi   vakelishik,   ko‘makchi   va   qo‘shimchalarning
ma’nodashligi, uning uslubiy xususiyatlari haqida ma’lumot berilgan.
Sundan   ham   ma’lumki,   ko‘makchi   haqidagi   umumlashtiruvchi   xususiyatga
ega bo‘lgan izoh “TTIL” va “OT-7”da berilgan.
Darsliklarda   bog‘lovchiga   aloqador   teng   bog‘lovchi,   ayiruv   bog‘lovchilari,
biriktiruv   bog‘lovchilari,   zidlov   bog‘lovchilari,   inkor   bog‘lovchisi;   ergashtiruvchi
bog‘lovchilari:   aniqlov   bog‘lovchisi,   sabab   bog‘lovchilari,   shart   bog‘lovchilari,
maqsad bog‘lovchilari, o‘xshatish-chog‘ishtiruv bog‘lovchilari, shuningdek, yakka
62 va   takror,   sof   va   vazifadosh   bog‘lovchi   kari   terminlarga   izohlar   berilgan   hamda
mashq   va   misollar   asosida   tushuntirilgan.   Bog‘lovchi   termini   quyidagicha
izohlangan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
BOG ‘ LOVCHI .  tlsh .  Gap  
bo ‘ laklarini   o ‘ zaro   bog ‘ lash  
uchun   xizmat   qiladigan  
yordamchi   so ‘ z .  Uyushiq  
bo ‘ laklar   orasida   vergul   yoki  
va ,  hamda ,  ham   singari  
bog ‘ lovchilardan   biri   qo ‘ yiladi  
[51, 335]. BOG ‘ LOVCHI .  Qo ‘ shma   gap   tarkibidagi  
gaplarni ,  shuningdek ,  uyushiq   bo ‘ laklar  
qismlarini   bir - biriga   bog ‘ lash   va   shu   yo ‘ l   bilan  
ular   orasidagi   turli   munosabatlarni   ifodalash  
uchun   xizmat   qiluvchi   yordamchi   so ‘ zlar :  va , 
hamda ,  bilan ,  ammo ,  chunki   va   b .  Bog ‘ lovchilar  
ma ’ no   va   vazifasiga   ko ‘ ra   ikki   asosiy   turga  
bo ‘ linadi : 1)  teng   bog ‘ lovchilar ; 
2) ergashtiruvchi bog‘lovchilar [56, 24].
“OT-5”da: “OT-7”da:
Uyushiq   bo ‘ laklarni   va  
qo ‘ shma   gap   tarkibidagi   sodda  
gaplarni   bir - biriga   bog ‘ lash  
uchun   xizmat   qiladigan  
yordamchi   so ‘ zlar   bog ‘ lovchi  
sanaladi .  Bog‘lovchi gap 
bo‘lagi vazifasida kelmaydi 
[40, 104]. Ikki va undan ortiq gap bo‘lagi yoki qo‘shma gap
tarkibidagi sodda gaplarni o‘zaro bog‘lashuchun 
xizmat qiluvchi yordamchi so‘zlarga bog‘lovchi 
deyiladi. Masalan: va, ammo, lekin, biroq, 
chunki, yo... yo, dam... dam, goh... goh 
singari.Vazifasiga ko‘ra bog‘lovchilar teng va 
ergashtiruvchi bog‘lovchilarga bo‘linadi [42, 86, 
88].
Yuklamaning manbalardagi izohi: 
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
YUKLAMA. tlsh. Mustaqil bo‘lak yoki 
gapga turli qo‘shimcha ma’no berish, 
shuningdek, turli grammatik 
munosabatlarni ifodalash uchun xizmat 
qiladigan yordamchi so‘z yoki  YUKLAMA .  Ayrim   gap   bo ‘ lagiga  
yoki   gapga   bir   butun   holda   qo ‘ shimcha
ma ’ no   ifodalash   uchun   xizmat  
qiladigan   yordamchi   so ‘ z .  O ‘ zbek  
tilida   yuklamalarning   quyidagi   ma ’ no  
63 qo‘shimcha, mas.,  nahotki, xolos, -chi, -
mi   [55, 80]. turlari   bor : 1)  so ‘ roq   yuklamalari ; 
2)  kuchaytiruv   va   ta ’ kid   yuklamalari ;  
3)  ayiruv  - chegaralov   yuklamalari ; 
4) aniqlov yuklamalari[56, 36].
“OT-5”da: “OT-7”da:
Ayrim   gap   bo ‘ lagi   yoki   butun   gapning  
mazmuniga   qo ‘ shimcha   ma ’ no   yuklash  
uchun   xizmat   qiluvchi   yordamchi  
so ‘zlarga yuklama deyiladi.Yuklamalar 
so‘z-yuklamalar va qo‘shimcha-
yuklamalarga bo‘linadi.  So‘z 
yuklamalar o‘zi qo‘shilayotgan so‘zdan 
doimo ajratib yoziladi. Qo‘shimcha 
yuklamalar esa o‘zi qo‘shilayotgan 
so‘zga qo‘shib yoki undan chiziqcha 
bilan ajratib yoziladi. -mi, -oq (-yoq), 
-gina (-kina, -qina)  yuklamalari o‘zi 
qo‘shilayotgan so‘zga qo‘shib yoziladi.  
Masalan:  Keldimi? Senmi? Keliboq, 
kelsayoq, sengina  kabi. -chi, -u (-yu), 
-a (-ya), -da   yuklamalari o‘zi 
qo‘shilayotgan so‘zdan chiziqcha bilan 
ajratib yoziladi.  Masalan:  Sen-chi? 
Ayt-chi? Keldi-yu, ketdi. Borgin-a?  [40,
106] So‘z yoki gaplarga so‘roq, ta’kid, 
ayirish-chegaralash, gumon, 
o‘xshatish, inkor kabi 
ma’nolarniyuklovchi so‘z va 
qo‘shimchalarga yuklamalar deyiladi. 
Yuklamalarga: 1) axir, hatto, faqat, 
ham, xuddi,go‘yo, go‘yoki, naq, hech, 
sira, nahotki, na ... na so‘zlari; 2) -mi, 
- chi, -gina (-kina, -qina), -dir, -u, -yu,
-da, -a  singari qo‘shimchalar kiradi. 
Ularning birinchi guruhi so‘z-
yuklamalar, ikkinchiguruhi esa 
qo‘shimcha-yuklamalar sanaladi[42, 
110].
“OT-7”da yuklamalarning quyidagi ma’no turlari haqida ma’lumot berilgan:
Yuklamalarning ma’no turlari  Yuklamalar
So‘roq-taa jjub yuklamalari  -mi, -chi, -a (-ya)
Kuchaytiruv-ta’kid yuklamalari  hatto, -ku, ham, nahotki, -u (-yu), -da, 
64 -oq (-yoq), axir, g‘irt
Ayiruv-chegaralov yuklamalari  faqat, -gina (-kina, -qina), atigi 
O‘xshatish-qiyoslash yuklamalari  go‘yo, go‘yoki, xuddi, naq
Gumon yuklamasi -dir
Inkor yuklamalari  hech, sira, na... na
“TTIL”   va   “OT-5”da   yuklamaga   berilgan   izoh   bir-biriga   yaqin   bo‘lib,
“O‘TIL” va “OT-7”da yuklamaning qo‘shimcha shaklida bo‘lishiga urg‘u berilgan
hamda   “OT-7”da   yuklamalarning   ma’no   turlari   haqida   ma’lumot   berilgan,   biroq
aniqlov   yuklamasi   (-ki,   -kim)   haqida   ma’lumot   berilmagan.   “OT-9”da   ham   bu
shakl   -ki   yuklamasi   tarzida   berilgan:     “ Bosh   gap   tarkibidagi   ko‘rsatish   olmoshi
ma’nosini   izohlash   uchun   qo‘llangan   ergash   gaplar   bosh   gapga   -ki   yuklamasi
yordamida   bog‘lanadi.   Bu   yuklama   bosh   gap   kesimi   tarkibida   bo‘ladi   va   ergash
gap   bosh   gapdan   vergul   bilan   ajratiladi.   Ba’zan   bu   bo‘lak   qo‘llanmasligi   ham
mumkin,   ammo   uning   o‘rni   bilinib   turadi”.   [43,   50]   Shundan   ham   ko‘rinadiki,
yuklamalarning ma’no turlari haqida to‘liq ma’lumot berilmagan hamda izohlarda
bir xillik mavjud emas [37, 104].
Undov so‘z quyidagicha berilgan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da:
UNDOV. Undov so‘z. tlsh. His-
hayajon, buyruq-xitob, haydash, 
chaqirish kabi ma’nolarni 
ifodalovchi so‘z. Mas.: tiss, chu, 
oh, voy UNDOV. His-hayajon, buyruq-xitob, 
haydash, chaqirish kabi ma’nolarni 
ifodalovchi, gap bo‘laklari bilan grammatik 
bog‘lanmaydigan so‘zlar turkumi va shu 
turkumga oid muayyan so‘z:  oh, voy, be, hay-
hay, ura, hay, beh-beh kabilar.  Undovlar 
asosiy xususiyatlariga ko‘ra ikki turga 
bo‘linadi: 1) emotsional undov; 2) buyruq-
xitob undovlari [56, 115].
“OT-5”da: “OT-7”da:
65 So‘zlovchining his-hayajonini, 
shuningdek, hayvon-parrandalarni 
biror harakatga undashni 
ifodalovchi so‘zlarga undov 
so‘zlar deyiladi. Inson, hayvon va 
narsalarning tovushlariga taqlid 
ifodalovchi so‘zlar taqlid so‘zlar 
hisoblanadi[40, 108]. His-hayajon, buyruq-xitob, haydash-
chaqirishni ifodalovchi so‘zlar undov so‘zlar 
sanaladi. Undovlar ma’nosiga ko‘ra ikki 
guruhga bo‘linadi: 1) his-hayajon undovlari; 
2) buyruq-xitob undovlari. Yozuvda undov 
so‘zlardan keyin vergul qo‘yiladi. 
Undalmalardan oldin kelganda esa undan 
keyin vergul qo‘yilmaydi[42, 121].
Ko‘rinadiki, bu atama uchun ham “TTIL” umumlashtiruvchi xususiyatga ega.
Manbalarda   terminlarining   nomlanishida   ham   farqlar   mavjud   bo‘lib,   bu
holatni   ko‘pgina   terminlarda   kuzatish   mumkin.   Tilshunoslikda   ellipsis   termini
bilan nomlangan bu holat tarkibli terminlarining ko‘pchiligida uchraydi. Masalan,
darslikda   modal   so‘zlar,   “O‘TIL”da   modal,   “TTIL”da   modal   va   modal   so‘z
shaklida   berilgan.   Izohlardan   ma’lumki,   mustaqil   bo‘lmagan   so‘z   turkumlarining
izohida   o‘xshash   va   farqli   tomonlari   mavjud.   Bu   darsliklarda   dars   jarayonida
o‘qituvchining   ishtiroki   va   mashqlar   asosida   mustahkamlash   imkoniyatining
mavjudligi natijasidir.
66 2.3. Sint ak t ik  t erminlarining qiy osiy -t ipologik  t ahlili.
Barcha   lingvistik   manbalarda   sintaksis   grammatikaning   muhim
tarkibiy   qismi   ekanligi   va   tillar   o‘zining   imkoniyatlarini   sintaksis
bo‘limida   namoyon   etishi   hamda   bu   bo‘limning   tilning   boshqa
tilshunoslikning   boshqa   sathlari   bilan   munosabati   haqida   keng
malumotlar   berilgan.   Sintaksis   termininig   manbalardai   izohlarini
qiyoslaymiz.   Bu   termin   “O‘TIL”da:   “SINTAKSIS   [yun.   syutaxis   –   tuzish,
biriktirish; tuzilma, tarkib, birikma] tlsh. 1. Biror tildagi so‘zlarning so‘z
birikmalariga va gaplarga birikish usullari, shuningdek, so‘z birikmalari
va   gaplarning   turlari   va   ma’nolari.   O‘zbek   tili   sintaksisi   gapning   zarur
belgilaridan   biri   bo‘lgan   intonatsiya   –   sintaksisning   fonetika   bilan,   tilning
fonetik   sistemasi   bilan   ham   bog‘lanishini   ko‘rsatadi.   “Hozirgi   o‘zbek
adabiy tili”.
2. Grammatikaning so‘zlarning so‘z birikmalari va gaplarga, sodda
gaplarning esa qo‘shma gaplarda birikish usullarini, so‘z birikmalari va
gaplarning   tuzilishi,   ma’nosi   va   vazifalarini   o‘rganadigan   bo‘limi.
Yuqorida  qayd etilgan fikrlardan shunday  xulosa  kelib  chiqadiki, sintaksis
so‘z birikmalari va gaplarni tekshiradi, uning asosi gap haqida ta’limotdir.
“Hozirgi   o‘zbek   adabiy   tili”:   “TTIL”da:   “SINTAKSIS.   (yun.   syutaxis   –
tuzish).   1.   Grammatikaning   o‘zaro   bog‘lanishli   nutq   qurilishini
o‘rganuvchi   bo‘limi.   Bu   bo‘lim   ikki   asosiy   qismdan   iborat:   1)   so‘z
birikmasi haqida ta’limot qismi (so‘z birikmasi sintaksis); 2) gap haqida
ta’limot qismi (gap sintaksisi).
2.   So‘z   turkumlarining   nutqdagi   vazifalari   haqida   ta’limot   (fe’l
sintaksisi)   [56,   89]:   “OT-5”da:   “gap   va   gapda   so‘zlarning   bog‘lanishi
67 sintaksis   bo‘limida   o‘rganiladi”.   Ma’lum   bir   fikrni   ifodalash   uchun
so‘zlarni   tilimizning   muayyan   qoidalari   asosida   bir-biriga   bog‘lab,   gap
tuzamiz.   So‘zlarning   bir-biriga   bog‘lanishi,   gap   va   uning   turlarini
o‘rgatadigan   tilshunoslik   bo‘limiga   sintaksis,   tinish   belgilari   va   ularni
yozma   nutqda   to‘g‘ri   qo‘llash   yo‘l-yo‘riqlarini   o‘rgatuvchi   tilshunoslik
bo‘limiga   esa   punktuatsiya   deyiladi   [40,18];   Sintaksis   –   so‘zlarning
bog‘lanishi,   gap   va   uning   turlarini   o‘rganuvchi   tilshunoslik   bo‘limi
[40,216];   “OT-8”da:   “Nutqimizda   gaplardan   foydalanamiz.   Gap
tarkibidagi   so‘zlar   o‘zaro   bog‘langan   bo‘ladi.   So‘zlar   bog‘lanishi   uchun:
1)   ular   mustaqil   so‘z   turkumlariga   mansub   bo‘ladi.   Masalan,     kitob
o‘qimoq,   maktabga   bormoq.     Lekin     ukam   uchun,   telefon   orqali
birikuvlari   ikkinchi   so‘zlari   mustaqil   so‘z   bo‘lmaganligi   uchun
so‘zlarning   bog‘lanishiga   misol   bo‘la   olmaydi;   2)   so‘zlarning   ma’nolari
o‘zaro   mos   bo‘lishi   lozim.   Masalan,   “oyna”   so‘zining   ma’nosi   sinmoq
so‘zining  ma’nosiga   mos.   Ammo   randalamoq,   uzilmoq    so‘zlariga   mos
emas.   Shuning   uchun   nutqda   ma’nosi   mos   bo‘lmagan   so‘zlarni
bog‘lash   xato   bo‘ladi;   3)   so‘zlarni   bog‘lovchi   qo‘shimchalar   ham   o‘z
o‘rnida   bo‘lishi   kerak.   Masalan,   Toshkentda     yashayman,   ukamning
daftari   birikmasida  qo‘shimchalar to‘g‘ri qo‘llangan.  Lekin  Toshkentga
yashayman,   ukamni   daftari   birikmasida   qo‘shimcha   noto‘g‘ri
qo‘llangan.   So‘zlarning   gapdagi   bog‘lanishi   sintaktik   aloqa,   sintaktik
aloqani   o‘rganuvchi   bo‘lim   sintaksis   deyiladi.   Tovushlardan   so‘z   va
qo‘shimchalar,   so‘z   va   qo‘shimchalardan   gap   hosil   bo‘ladi.   Gap   bitta
so‘zdan iborat bo‘lishi ham mumkin”[43, 32-33].
68 O‘zbek,   rus,   ingliz   tili   izohli   lug‘atlarini   qiyoslab   o‘rgangan   D.
Xodjayeva sintaksis terminining xususiyatlarini ochib berishga harakat
qilib, quyidagi so‘zlarni ta’kidlaydi: Birinchidan, yun.   sýntaxis –   tuzish,
biriktirish;   tuzilma,   tarkib,   birikma   sifatida   emas,   manbalarda
ko‘rsatilganidek,   qurilish,   tarkib   shaklida   berilishi   kerak.   Ikkinchidan,
lug‘atshunoslik   talabiga   ko‘ra   asliyatga   muvofiq   transkripsiya   qilinishi
kerak. Uchinchidan, berilgan ta’rif izohli lug‘atning ixchamlik, lo‘ndalik,
izchillik   talabiga   mos   bo‘lishi,   to‘rtinchidan,   takror   so‘zlarni   kamroq
qo‘llanib, fikr aniq bayon qilinishi, beshinchidan, sintaksisning fonetika
bilan   aloqasi   faqat   intonatsiya   bilan   belgilanmasligini   inobatga   olish
kerak.   Shundan   kelib   chiqib   sintaksis   quyidagicha   ta’riflangan:
“SINTAKSIS   [yun.   sýntaxis   -   qurilish,   tarkib]   tlsh.   Grammatikaning   soz
birikmasi   va   gap   qurilishi,   gaplarning   matnda   bog‘lanish
qonuniyatlarini   o‘rganadigan   bo‘limi   bo‘lib,   u   nutq   hosil   qilish
qonuniyatlarini   ishlab   chiqadi   va   o‘rganadi.   Sintaksisning   obyektlari
so‘z   birikmasi   va   gap.   Shunga   ko‘ra   u   so‘z   birikmasi   sintaksisi   va   gap
sintaksisiga   bo‘linadi"   Bizningcha   ushbu   ta’rif   termin   mohiyatini   ochib
berish uchun eng to‘g‘ri izohdir.
Darsliklarda   sintaksis   bo‘limiga   oid   ma’lumotlar   5-8-9   sinflarda
o‘rgatiladi.   5-sinfda   so‘zlarning   bog‘lanishli,   so‘z   birikmasi   va   gap
bo‘laklari,   gaplarning   turlari   haqida   kirish   xarakterida   bo‘lgan   qisqa
ma’lumotlar   berilgan.   8-   sinfda   so‘z   birikmasi   va   sodda   gap   sintaksisi
haqida   sharh   va   izohlar   berilgan   bo‘lib,   berilgan   terminlar   izohida
ilmiylikka   ko‘p   ham   etibor   berilmagan.   9-ona   tili   darsliklaridagi
69 mavzular asosan qo‘shma gap turlari   va ularni bog‘lovchi vositalariga
bag‘ishlangan. 
Shuni ham qayd etish kerakki, maktab darsligida sintaksis punktuatsiya bilan
chambarchas bog‘liq holda o‘qitiladi.
Bu terminga shunday ta’rif berilgan:
“ O‘TIL ” da: “ TTIL ” da: “ OT-5 ” da:
PUNKTUATSIYA [lot. punctio -
nuqta] tlsh. 1. Ma’lum bir til 
yozuvidagi tinish belgilari 
tizimi. 
2. Yozma matnni 
punktuatson 
rasmiylashtirishni tartibga 
soluvchi, har bir tilda tarixan 
shakllangan qoidalar, 
me’yorlar. 
3. Tinish belgilari tizimini 
tizimi qonun, shuningdek, 
tinish belgilarining qo‘llanish 
me’yorini o‘rganadigan 
tilshunoslik bo‘limi [53, 322]. PUNKTUATSIYA. ( lot. 
punctuation;  punktum
- nuqta). 1. Tinish 
belgilarini qo‘llash 
qoidalari to‘plami: 
O‘zbek punktuatsiyasi. 
Q. Tinish belgilari. 
2. Tekstda tinish 
belgilarining qo‘yilishi. 
Oybek asarlari 
punktuatsiyasining 
oziga xosligi  [56, 83]. Tinish belgilari 
va ularni 
yozma nutqda 
to‘g‘ri qo‘llash 
yo‘l-yo‘riqlarini 
o‘rgatuvchi 
tilshunoslik 
bo‘limiga esa 
punktuatsiya 
deyiladi[40, 
18].
“OT-9”da   punktuatsiya   amaliy   ahamiyati     haqida   quyidagi   ma’lumotlar
berlgan:   “Yozuv   madaniyatini   takomillashtirish   va   savodxonlikni   ta’minlashda
tinish   belgilari   alohida   ahamiyatga   ega.   Siz   bilasizki,   tinish   belgilari   va   ularni
yozma   nutqda   to‘g‘ri   qo‘llash   yo‘l-yo‘riqlarini   o‘rgatuvchi   tilshunoslik   bo‘limi
punktuatsiya deb nomlanadi. Tinish belgilari tilning sintaktik qurilishi bilan uzviy
bog‘liq   bo‘lib,   yozma   nutqni   to‘g‘ri,   ifodali,   aniq   bayon   qilishda,   uning   uslubiy
ravonligini, tez tushunilishini ta’minlashda benihoya zaruriy vositadir” [44, 99].
70 Berilgan izohlarda punktuatsiya tinish belgilari termini bilan sinonim sifatida
qo‘llanilgan.   “O‘TIL”da   tinish   belgilariga   ilmiy   aniq   va   to‘g‘ri   ta’rif   berilgan:
“ Tinish   belgilari     Muayyan   tilda   yozma   nutqni   to‘g‘ri,   ifodali,   ma’noli   bayon
etish,   uni   ixchamlash,   yozma   nutq   bo‘laklarining   o‘zaro   mantiqiy-grammatik
munosabatlarni ko‘rsatish uchun xizmat qiladigan muhim grafik vositalar (vergul,
nuqta, tire va sh.k.)  To‘g‘ri, abzas boshqa tinish belgilari singari ayrim bir shaklga
ega emas. “ O‘TA”[53, 101].
Punktuatsiya   –   tinish   belgilari,   tinish   belgilarini   ishlatish   qoidalari,
tilshunoslikning   tinish   belgilarini   o‘ganadigan   bo‘limi.   Tinish   belgilari   terminini
bu   ma’nolarda   qo‘llab   bo‘lmaydi,   bu   tinish   belgilariga   berilgan   izohdan   ham
ma’lum.
So‘z   birikmasi   nazariy   tilshunoslikning   eng   munozarali   masalalaridan
sanaladi.   Ammo   nutq   tuzishdagi   amaliy   ahamiyati   ham   gap   bilan   barobardir.   Til
jamiyatning   eng   muhim   aloqa   vositasi   sifatida   fikrni   shakllantiradi,   ifodalaydi,
bayon qiladi. Fikr  – gap orqali  yuzaga chiqadi.  Gap haqida egallangan  bilimlarni
mustahkamlash,   kengaytirishda   so‘z   birikmasining   ahamiyati   beqiyos.   So‘z
birikmasi   –   gapda   aniq   bir   yo‘nalishga   ega   bo‘lish,   maqsadli   fikrlash,   qolaversa,
gapning badiiy bo‘yog‘ini quyuqlashtirish, uni qiziqarli hamda mukammal holatga
keltirish  vazifasini  bajaradigan  hodisa.  Shuning  uchun  so‘z birikmasidan  gapning
qurilish materiali sifatida foydalanish maqsadga muvofiqdir. Bu esa, o‘z navbatida,
o‘quvchilarning fikrlash qobiliyatini faollashtiradi, fikr ifodasini tezlashtiradi. Buni
aniq bir misol yordamida kuzatish mumkin:
So‘z birikmalari Gap
  Ertalabki quyosh, ko‘m-ko‘k 
barglar, nafis barglar, mayin 
shabbodada hilpirayotgan yam-
yashil barglar, quyosh nurida, 
to‘lin oy nurida, ming bir rangda
tovlanadi, jilvalanadi. 1. Barglar jilvalanadi.
2. Bahoming mayin shabbodasida raqs 
tushayotgan ko‘m-ko‘k barglar quyosh nurida 
jilvalanadi.
3. Bahorning mayin shabbodasida raqs 
tushayotgan ko‘m-ko‘k barglar ertalabki 
71 quyosh nurida erkalanib, ming bir rangda 
tovlanadi, jilvalanadi...
So‘z  birikmasi  –  hokim  va  tobe so‘zlardan  iborat  bo‘lib  predmet, belgi,  ish-
harakatni   yanada   aniqroq   tasavvur   qilishga,   gapni   aniq   bir   yo‘nalishda   maqsadli
rivojlantirishga   xizmat   qiladi.   So‘z   birikmasini   o‘qitishda   leksikologiya   bilan
bog‘lab o‘qitish, so‘zlarning ma’no nozikligiga ( qizil gul – jiyron ot qizil ot emas;
qari   sigir   –   qirchangi   ot   qari   emas)   e’tibor   berish   o‘quvchining   til   boyligini
oshirishga xizmat qiladi. 
“O‘TIL”da   so‘z   birikmasi   muayyan   grammatik   qonuniyatlar   asosida   o‘zaro
bog‘lanadigan ikki yoki undan ortiq so‘ z shaklida berilgan. Darslikda: 
“ OT-5 ” da: “ OT-8 ” da
So‘z birikmasi – ikki va undan 
ortiq so‘zlardan birining 
ikkinchisiga tobelanishi 
natijasida hosil bo‘lgan so‘zlar 
qo‘shilmasi [40, 216] // Ikki 
so‘zning biri tobe, ikkinchisi 
hokim tarzidagi bog‘lanishiga 
tobe bog‘lanish deyiladi.  Tobe 
bog‘lanishda doim ikkita qism: 
tobe va hokim so‘z bo‘ladi. 
Tobe so‘z hokim so‘zga 
bog‘lanadi. So‘roq hokim so‘zga
qarab beriladi. So‘roqqa javob 
bo‘luvchi so‘z tobe qism 
sanaladi[40,22]. Mustaqil so‘zlarning nutqda bog‘lanishidan 
so‘z birikmasi hosil bo‘ladi. So‘z birikmasi 
bo‘lish uchun:
1) kamida ikkita mustaqil so‘z bo‘lishi lozim;
2) bu so‘zlar ma’no jihatdan mos bo‘lishi 
kerak;
3) so‘zlarning biri ikkinchisiga ergashishi, ya’ni
tobelanishi zarur;
4) qo‘shimcha va yordamchi so‘zlar mustaqil 
so‘zlarni bog‘lashi kerak. So‘zlar bog‘lanishida 
oldin kelgan so‘z tobe so‘z, keyin kelgan so‘z 
hokim so‘z deyiladi. Tobe so‘z hokim so‘z 
ma’nosini izohlaydi, to‘ldiradi [43, 32-33].
Darsliklarda gap bo‘laklari quyidagicha izohlangan:
“ OT-5 ” da: “ OT-8 ” da
Shaxs-son ma’nolarini 
ifodalab, nima qil (-di, -yapti va
boshq.)?, nima bo‘l (-di, -yapti  Izoh berilmagan.
72 va boshq.)?, kimdir?, nimadir?, 
qayerdir? so‘roqlariga javob 
bo‘luvchi mustaqil so‘zlar 
gapda kesim vazifasini 
bajaradi.  Kesim gapning 
mazmuniy markazidir. U 
boshqa bo‘laklarsiz ham gap 
bo‘la oladi. M a s a l a n: 
Yaxshimisiz? Keldi. [40, 39]
Ega  –  kesimga   bog ‘ lanib ,  kim ? 
nima ?  qayer ?  so ‘ roqlariga  
javob   bo ‘ luvchi   bosh   bo ‘ lak  
[216] //  Kesim   bilan   bog ‘ lanib  
kim ?,  nima ?,  qayer ?  singari  
so ‘ roqlarga   javob   bo ‘ ladigan  
bo ‘ lak   ega   deyiladi  [40, 42]. Gap kesimidan anglashilib turgan 
harakatning bajaruvchisini, belgining 
sohibini bildirgan bo‘lak egadir. Ega, 
asosan, kim, nima, qayer so‘roqlariga 
javob bo‘ladi. Ega doimo bosh kelishik 
shaklida bo‘ladi [43, 64].
Hol  –  kesimga   bog ‘ lanib ,  uning
belgisini   bildiruvchi   bo ‘ lak  
[216] //  Fe ’ lga   bog ‘ lanib , 
qachon ?,  qayerda  (- ga , - dan )?, 
qanday  ( qilib )?,  nima   uchun ?, 
nima   maqsadda ?  singari  
so ‘ roqlarga   javob   bo ‘ luvchi  
gap   bo ‘ lagiga   hol   deyiladi .  Hol 
fe’ldan anglashilgan harakat-
holatning bajarilish yoki 
bajarilmaslik paytini, o‘rnini, 
tarzini, sababini, maqsadini 
bildiradi [40, 46]. Hol  ko‘proq kesimga bog‘lanib, undan
anglashilgan ish-harakatning o‘rnini, 
paytini, holatini, bajarilish sababini, 
maqsadini, daraja-miqdorini 
bildiradigan ikkinchi darajali bo‘lak. 
Hollar qanday, qanday qilib, qay 
tarzda, qayerda, qayerga, qayerdan, 
qachon, nega, nima uchun, qancha 
kabi so‘roqlarning biriga javob bo‘ladi.
Shunga ko‘ra, o‘rin holi, payt holi, 
ravish holi, daraja-miqdor holi, sabab 
holi va maqsad holi farqlanadi. Hol 
ravish, kelishik shaklidagi va 
ko‘makchili otlar, olmoshlar, sifat, son,
73 taqlid so‘z va fe’lning xoslangan 
shakllari bilan ifodalanishi mumkin. 
Bir mustaqil so‘z bilan ifodalangan hol
sodda, kengaygan birikma bilan 
ifodalangan hol murakkab hol 
sanaladi. [43, 80]
To ‘ ldiruvchi  –  hokim   bo ‘ lakka  
kelishik   qo ‘ shimchalari   yoki  
ko ‘ makchilar   orqali   bog ‘ langan
bo ‘ lak  [217] //  Fe ’ lga   bog ‘ lanib , 
kimga ?,  nimaga ?,  kimdan ?, 
nimadan ?,  kimni ?,  nimani ?, 
kim   bilan ?,  nima   bilan ?  singari  
so ‘ roqlarga   javob   bo ‘ luvchi  
bo ‘ laklarga   to ‘ ldiruvchi   deyiladi
[40, 47]. Gapning   fe ’ l   bilan   ifodalangan   biror  
bo ‘ lagiga   boshqaruv   yo ‘ li   bilan  
bog ‘ langan ,  kimni ,  nimani ,  qayerni , 
kimga ,  nimaga ,  kimda ,  nimada , 
kimdan ,  nimadan ,  kim   uchun ,  nima  
uchun ,  kim   haqida ,  nima   haqida ,  kim  
bilan ,  nima   bilan   kabi   so ‘ roqlarga  
javob   bo ‘ luvchi   ikkinchi   darajali  
bo ‘ lakka   t o ‘ ldiruv chi   deyiladi  [43, 83].
Aniqlovchi  –  hokim   bo ‘ lakdan  
anglashilgan   predmetning  
belgisini   yoki   uning   kimga  
qarashli   ekanini   bildiruvchi  
bo ‘ lak  [216] //  Hokim   bo ‘ lakdan
anglashilgan   narsaning  
qandayligi ,  kimga   yoki   nimaga  
qarashli   ekanini   bildirib , 
qanday ?,  qanaqa ?,  qaysi ?, 
qancha ?,  nechta ?,  kimning ?, 
nimaning ?  kabi   so ‘ roqlarga  
javob   bo ‘ luvchi   gap   bo ‘ lagiga  
aniqlovchi   deyiladi .
Aniqlovchilar ma’nosiga ko‘ra  Narsa-buyumning rang-tusi, mazasi, 
hajmi, kim yoki nimaga qarashliligini 
bildirib, gapning ot bilan ifodalangan 
bo‘lagini aniqlab kelgan ikkinchi 
darajali bo‘lak aniqlovchi deyiladi. U 
qanday, qaysi, nechanchi, qancha, 
nechta, kimning, nimaning, qayerning
so‘roqlaridan biriga javob bo‘ladi. 
Aniqlovchi aniqlagan (bog‘langan) 
bo‘lak aniqlanmish hisoblanadi [43, 
87] // Aniqlovchilarning bir xili narsa-
buyumning belgisi (rangi, miqdori, 
mazasi, hajmi)ni bildirsa, boshqa xili 
narsa-buyumning kimga yoki nimaga 
74 ikki xil bo‘ladi: 
1. Sifatlovchi aniqlovchi.
2. Qaratqich aniqlovchi [40, 
50]. qarashliligini bildiradi yoxud boshqa 
tomondan nomlaydi. Shunga ko‘ra, 
aniqlovchilar uchga bo‘linadi:
1) sifatlovchi aniqlovchi;
2) qaratqich aniqlovchi;
3) izohlovchi aniqlovchi [43, 88].
Gap   bo‘laklari   izohida   fe’l   va   kesimning   farqlanmaganligi   (hokim
bo‘lakka   bog‘lanib   –   fe’lga   bog‘lanib),   aniqlovchining   ma’no   turlarida
ham   farq   bor.   Aniqlovchi   ma’nosiga   ko‘ra   “OT-5”da     sifatlovchi
aniqlovchi,   qaratqich   aniqlovchi;   “OT-8”da   sifatlovchi   aniqlovchi,
qaratqich   aniqlovchi,   izohlovchi   aniqlovchi;   lug‘atlarda   sifatlovchi,
qaratuvchi,   izohlovchi   kabi   turlari   farqlangan.   Demak,   ayrim
terminlarning nomlanishida ham farqlar mavjud. 
Manbalarda gap termini shunday izohlangan:
“ OT-5 ” da: “ OT-8 ” da:
Gap – ohang va fikr tugalligiga ega
bo‘lib, kesimlik shakllari orqali 
ifodalanuvchi so‘z yoki so‘zlar 
qo‘shilmasi [40, 216].  Masalan: 
Vohid o‘rnidan turdi (O. 
Yoqubov).Yurtimiz qanday chiroyli!
Yozuvda gap oxiriga nuqta, so‘roq 
yoki undov belgilaridan biri 
qo‘yiladi va har bir gap bosh harf 
bilan boshlanadi [40, 20]. So‘z yoki so‘zlar vositasida 
anglashilgan fikr gap deyiladi.
Nutqimizda gaplar quyidagi 
maqsadlardan biri uchun 
ishlatiladi: 
1) xabar berish; 2) so‘rash, 
aniqlash; 
3) buyurish, undash; 4) istak, 
xohish bildirish. Shu sababli 
gapning ifoda maqsadiga ko‘ra 
darak gap, so‘roq gap, buyruq 
gap, istak gap turlari ajratiladi [43,
75 40-43].
Izohli   lug‘atlarda   ham   gapning   tugal   fikr   bildirishi   haqida   asossiz
gaplar   aytilgan,   chunki   har   qanday   matn,   hatto   romanda   ham
tugallanmay mavhum qolgan fikrlar mavjud. Shu bois, tugal fikr o‘rnida
fikr yoki nisbiy fikr ifodalash haqida gapirish mumkin.
Sodd gap
“ OT-5 ” da: “ OT-8 ” da: “ OT-9 ” da:
Faqat kesimdan yoki ega va 
kesimdan iborat bo‘lgan gap
yig‘iq gap hisoblanadi. 
Masalan: Qara. Men keldim.
Kesimning boshqa bo‘laklar 
bilan kengayishidan hosil 
bo‘lgan gap yoyiq gap 
deyiladi. Masalan: Men uni 
ko‘rdim [40, 44]. Bir xabarni 
ifodalovchi gap 
sodda gap 
hisoblanadi. Sodda 
gapda shakllangan 
(zamon, shaxs-son, 
mayl, tasdiq-inkor 
belgisiga ega 
bo‘lgan) kesim bitta 
bo‘ladi [43, 45].  Sodda gap – 
bitta kesimlik 
belgisiga, 
mazmuniy va 
ohang 
tugalligiga ega 
bo‘lgan gap [44, 
17].
Qo‘shma gap
Ikki va undan ortiq sodda 
gaplarning birikuvidan hosil 
bo‘lgan gap qo‘shma gap 
hisoblanadi.
Qo‘shma gapni tashkil etgan
sodda gaplar bir-biri bilan ... 
bog‘lovchilar hamda ohang 
yordamida bog‘lanadi. 
Yozuvda ammo, lekin, biroq, 
chunki, negaki 
bog‘lovchilaridan oldin  Birdan ortiq xabarni
yaxlitlashtirib 
ifodalaydigan gap 
qo‘shma gapdir. 
Sodda gapda 
shakllangan 
(zamon, shaxs-son, 
mayl, tasdiq-inkor 
belgisiga ega 
bo‘lgan) kesim bitta,
qo‘shma gapda  Qo‘shma gap – 
ikki yoki undan 
ortiq sodda 
gapning o‘zaro 
grammatik va 
mazmuniy 
munosabatidan 
tashkil topgan 
va ohang 
tugalligiga ega 
bo‘lgan butunlik 
76 vergul qo‘yiladi. Ohang 
yordamida bog‘langan 
sodda gaplar bir-biridan, 
asosan, vergul yoki tire bilan
ajratiladi. Masalan: Biz 
baxtiyormiz, chunki yurtimiz 
ozod. Yurt tinch – sen tinch 
[40, 64]. birdan ortiq bo‘ladi 
[40, 45]. [44, 121].
Ma’lumki, tilimizda ot kesimni ega bilan moslovchi maxsus shaklla
mavjud   bo‘lib,   ular   ismlarning   munosabat   shakllari   deyiladi.   Ana   shu
shakllarning   maxsus   bir   turi   bog‘lama   terminini   bilan   yuritiladi.
Bog‘lama “O‘TIL”da: “ Bog‘lama   tlsh. O‘z lug‘aviy ma’nosini qisman yoki
batamom yo‘qotgan, fe’l bo‘lmagan so‘zni fe’lga xos ma’no va vazifaga
moslovchi   yordamchi   fe’l”   [51,   351].   shaklida   termin   mohiyati   ochib
berilgan, lekin misol keltirilmagan. Darslikda bog‘lamaga shunday izoh
berilgan:
“ OT-7” da: “ OT-8” da:
Bog‘lamalar – ot kesimlarni ega bilan 
moslashtiruvchi vositalar // Kesim ega bilan 
shaxs va sonda moslashadi. Ism orqali 
ifodalangan kesimlar shaxs-sonni bildiruvchi 
maxsus - man, -miz, -san, -siz, -dir 
qo‘shimchalari, shuningdek,  bo‘lmoq, 
sanalmoq, hisoblanmoq; edi, ekan, emish, emas 
so‘zlari vositasida ega bilan moslashadi. Ot 
kesimlarni ega bilan moslashtiruvchi bunday 
vositalar bog‘lamalar hisoblanadi. Ot kesim tarkibida 
kelib, uni ega bilan 
bog‘lovchi so‘z 
bog‘lama deyiladi; edi, 
ekan, emish, bo‘lmoq, 
hisoblanmoq, 
sanalmoq, kerak, 
zarur, darkor, lozim 
kabi so‘zlar bog‘lama 
vazifasida qo‘llanadi.
77 Darslikda bog‘lamaga yordamchi fe’ldan tashqari -man, -miz, -san,
-siz,   -dir   kabi   shaxs-son   qo‘shimchalari   ham   kiritilgan.   Bu   bahsli
masala, lekin izohli lug‘atlarda ham shu kabi misollar keltirilgan. 
Maktab   darsliklarida   sintaksis   bo‘limini   o‘qish   jarayonida   amaliy
jihatlarga e’tibor qaratildi. Negaki, o‘quvchining bu bo‘limda egallagan
bilimlari   uni   amaliyotda   qo‘llash   jihati   bilan   uslubshunoslikka
daxldordir.
Darslikda uslubshunoslikka doir uslubiy xoslangan, ualubiy betaraf
so‘zlar,   ilmiy,   rasmiy,   publitsistik,   so‘zlashuv,   badiiy   uslub   kabi
qo‘shimchalar berilgan.
Ik k inchi bob bo‘y icha xulosalar
Grammatikaga   oid   terminlar   darslik   va   lug‘atlarda   bir-biridan
qisman   farqlar   bilan   izohlangan.   “TTIL”da,   asosan,   ilmiy   va   murakkab,
“O‘TIL”da   ommabop,darslikda   sodda   va   tushunarli   tarzda   berilgan.
Qolaversa,   “TTIL”da   boshqa   tillarga   xos   xususiyat   ham   inobatga
olingan.
So‘z   turkumlari   masalsi   asosiy   muammo   bolib,bu   so‘zlarning   bir-
biriga o‘tishi, o‘zaro munosabatlarida kuzatiladi.
So‘zlarni   turkumga   bo‘lishning   azaliy   muammosi,tillarda   so‘z
turkumlari sonining farqi ham bunga misol bo‘la oladi. 
Malumki,   davr   o‘tishi   bilan   teminlar   takomillashib,   milliylashib
(qaratuvchi – qaratqich, xabar – kesim, atribut – aniqlovchi) boradi.
  Umumiy   tilshunoslikka   doir   terminlar   darlikdagi   bo‘limlarga   mos
holda   fonetika,   orfografiya,   orfografiya,   grammatika,   morfologiya,
78 sintaksis, punktuatsiya, uslublar kabi berilgan. Darslikda ayrim matnlar
imloviy   jihatdan   biri-biridan   farqlanadi,   bu   esa   savodxonlikka   ta’sir
ko‘rsatadi:   “Fe’lga   bog‘lanib,   kimga?,   nimaga?,   kimdan?,   nimadan?,
kimni?,   nimani?,   kim   bilan?,   nima   bilan?   singari   so‘roqlarga   javob
bo‘luvchi   bo‘laklarga   to‘ldiruvchi   deyiladi”[40,   47].   Gapning   fe’l   bilan
ifodalangan   biror   bo‘lagiga   boshqaruv   yo‘li   bilan   bog‘langan,   kimni,
nimani, qayerni, kimga, nimaga, kimda, nimada, kimdan, nimadan, kim
uchun,   nima   uchun,   kim   haqida,   nima   haqida,   kim   bilan,   nima   bilan
kabi   so‘roqlarga   javob   bo‘luvchi   ikkinchi   darajali   bo‘lakka   t o‘ldiruv chi
deyiladi [43, 83].
Sintaksisga   doir   terminlarning   bir   necha   qismdan   iborat   ekanligi
terminning qisqalik talabiga javob bermaydi,  buning natijasida ellipsis
hodisasi   yuz   beradi:   ko‘chirma   gapli   qo‘shma   gap   –   ko‘chirma   gap;
uyushiq bo‘lak – uyushiq kabi. 
Terminlarning   darslikda   turlicha   berilishi,   uning   mohiyatini
tushunilmay   qolishiga   sabab   bo‘ladi.   Aslida,   har   qanday   izoh   ham
tushuncha   mohiyatini   to‘liq   qamrab   ololmasligini   hisobga   olsak,   bu
xato   yondashuv.   Shu   bilan   birga,   bu   o‘quvchiga   mantiqi   fikrlash,
taqqoslab   o‘rganish,   tanqidiy   yondashuvga   olib   keladigan   ijobiy
hodisadir.
   
79 III BOB.TARJIBA – SINOV ISHLARI NATIJALARI  
3.1. Ona tili darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining genetik tarkibi.
Terminlarning     taraqqiyoti     ham     so‘zlarning     grammatik     kurilishi     va
semantik   taraqqiyoti     kabi     til     qonunlariga     amal     qiladi.     Ular     umumiy
leksikadagi  so‘zlarning terminilogizmlanishi,  (tayyor  terminlarning  o‘zlashishi),
terminlarining     boshqa     tillardan   to‘ridan   to‘g‘ri   o‘zlashishi   yoki     boshqa     til
terminlarining  kalkalanishi  bilan  yaratiladi. Terminlarning  semantik  yasalishida
so‘z     ma’nosining     ayrim     jihati     asosiy     e’tiborga   olinib   shu     tomoniga     urg‘u
beriladi.     Buni     so‘zlarning     bosh,     yondosh     va     hosila     manosiga   qiyoslash
mumkin.   Masalan:   tilimizda    bemor   so‘zi   o‘rnida   ishlatiladigan   arabcha   kasal
so‘zi   mavjud,   aslida   bu   so‘z   dangasa   degan   ma’noni   anglatadi. Shunungdek,
bemor-kasallik     so   zining     sinonimi     bo‘lgan     marodz     so‘zi     ma’lum   tovush
o‘zgarishi   bilan   “yaramas,   zararli   nuqson   (odat),   illat;   sovuq,   jirkanj,   iflos”
kabi   haqorat     ma’nolarida     qo‘llaniladi.     Bemor     insonning     kamharakat     va
dangasa     (kasal)   bo‘lishi,     kasal     (bemor)     insonning     yuzidan     nur     ketish,
xunuklashishi     hech     kimga     sir     emas,   ya’ni     so‘zda     ma’noviy     bog‘giqlik
mavjud.     Bu     hodisani     semantik     yo‘l     bilan     hosil     qilingan   tilshunoslik
terminlarida  ham  kuzatishimiz  mumkin:  asos, gap, hol,  ravish.
Tilda  maxsus  leksema  yangi  ma’noda  ishlatiladi.  Buni   terminologik  ma’noli
leksema deb atash mumkin. Masalan, qo‘shimcha, gap, fe’l (ar. harakat) qo‘shma
gap. Misollardan ko‘rinadiki, terminologik ma’no kashf etish tub leksemaga ham,
yasama   leksemaga   ham   xos.   Termin   maxsus   yasaladi:   buni   termin   leksema   deb
atash   mumkin.   Masalan,   bosim   ko‘rsatgich   kelishik,   turlovchi-tuslovchi   kabilar
o‘zbek   tilida   yasalgan   termin   leksemalar.   Termin   leksema:   a)   o‘zgacha   muqobil
yasalishi   yo‘q;   urg‘u,   yuklama,   sifatdosh,   ravishdosh.   b)   o‘zgacha   muqobil
yasalishi   bor,   birlik,   kesim,   asos   [20].   Terminlar     boshqa     tillardan     to‘g‘ridan
to‘g‘ri     o‘zlashtirish     yo‘li     bilan     ham     hosil   qilinadi.     Demak,     kelib     chiqish
jihatidan   terminlar   har   bir   tilning   ichki   resurslariga   xos   va boshqa   tillardan
o‘zlashgan   bo‘lishi   mumkin [38, 107].   Bu   borada   ko‘plab   olimlarning fikrlari
80 bir-biriga   yaqin.       Ma’lumki,   so‘zlarning   kelib   chiqishi    tarixini    o‘rganuvchi
tilshunoslik     bo‘limi     etimologiya     deyiladi.     Maktab     ona     tili     darsliklaridagi
terminlarning   shu     tomonini     ko‘rib     chiqdik.       Bu     termin     leksikogirafik     va
lingvistik     manbalarda   shunday     izohlanadi:   “O‘TIL”da:   “ETIMOLOGIYA   (yun.
etymon – haqiqat,   haqiqiy   ma’no   +   logos – fan,   ta’limot). 1. Tilshunoslikning
so‘zlarning  kelib  chiqish  manbayini o‘rganadigan  bo‘limi. 
2. So‘zning  manbayi,  kelib  chiqishi.   Pul so‘zining  etimologiyasi   [51, 61];
“TTIL”da: “ETIMOLOGIYA (yun.  etymon – haqiqat,  haqiqiy  ma’no  +  logos –
fan,   ta’limot). 1.   Tilshunoslikning   so‘z va   morfemalarining   kelib   chiqishi   va
ta’rixini   o‘rganuvchi bo‘limi. 2.   So‘z   yoki   morfemalarning   kelib   chiqishi   va
tarixi:     Qishloq     so‘zining   etimologiyasi .     Keltirilgan     ta’riflardan     ma’lum
bo‘lishicha,  etimologiya  sozlarning  kelib chiqish  tarixi  va  manbayni  o‘rganadi,
demak  biror  so‘zning  qaysi  tildan  olinganligini ham  aniqlaydi. Bu  tushunchani
aynan  ifodalovchi  genealogik  tarkib  va    genezis  so‘zi  ham  mavjud bo‘lib,  bu
terminlar     “O‘TIL”da   shunday     izohlanadi:   “GENEALOGIK   –   Genelogiyaga,
shajaraga,     kelib     chiqishga     oid”;     “GENEZIS   [yun.     genesis   –   kelib     chiqish,
yuzaga     kalish]     Kelib     chiqish,   paydo     bo‘lish     tarixi.     Turkiy     tillarda   cho‘ziq
unlilarning     tabiati,     tarqalishi     va     genezisi     kabi     ko‘pdan   mutaxassislarning
diqqatini   jalb   qilib   keladi .   “OTA”   [51, 492].   5-9 sinf   ona   tili   darsliklarida
tilshunoslikga  doir  bir-birini  takrorlamagan  340  dan  ortiq termin  berilgan.  Bu
terminlarning  63  tasi  kamida  ikki  martadan  qo‘llangan  bo‘lib, o‘zbek  tilining
o‘z   imkoniyatlari   asosida   yaratilgan   terminlardandir:   ega,   kesim, bog‘lovchi,
ko‘makchi,  qo‘shma  gap  singari. Ma’lumki,  har  bir  fan  sohasi  terminlarining
ma’lum  qismini  o‘zlashgan  terminlar tashkil  etadi.  Jumladan,  maktab  darsligi
(5-9   sinf)dagi         terminlarining     34     tasi     (10%)   o‘zlashgan     so‘zlardir.     Bular:
alifbo,   asos,   dialog,   epigraf,   fe’l,   gap,   grafika,   harf,   hol, ibora,   ism,   insho,
fonetika,     leksikologiya,     lug‘at,     matn,     mayl,   mavzu,   modal,   morfologiya,
monolog, nuqta,   nutq,   nisbat,   orfografiya,   orfoepiya,   ravish,   sifat,   sintaksis,
tire,     vergul,     paronim,   qavs.     Bu     terminlarning     barchasi     o‘zlashgan     so‘z
bo‘lishiga   qaramay,   o‘zlashgan   termin emas.   Negaki,   hol,   sifat,   gap,   ravish
81 leksima   sifatida   tilda   o‘zlashib,   semantik   usul asosida termin   hosil   qilingan.
Masalan:   gap   fors-tojikcha   so‘z   bo‘lib,   tojik   tilida   bu   termin   o‘rnida   arab   tilidan
o‘zlashgan   jumla   so‘zi   qo‘llaniladi.   Demak,   bu   so‘larni   o‘zlashgan   terminlar   va
o‘zlashgan so‘zlar kabi ikki guruhga bo‘lish mumkin: 
O‘zlashgan terminlar O‘zlashgan so‘zlar
A lifbo, dialog,  epigraf,  fe’l,  grafika,  
harf, ibora,  ism, fonetika,  
leksikologiya,  lug‘at,  matn, modal, 
morfologiya,  monolog, nuqta, 
orfografiya,  orfoepiya,  sintaksis,  tire,  
vergul,  paronim, qavs. Asos, gap,  grafika,  harf,  hol, ibora,  
ism,  insho, mayl, mavzu, nutq,  nisbat, 
ravish,  sifat,
Ushbu     terminlardan     ayrimlarining     tahlilini     keltiramiz.   “O‘TIL”da:
“ALIFBO  [Arab  alifbosi  boshidagi  1- va  2-harf  (alif  va  bo)  nomidan].  Biror
til   yozuv     shaklarining     (harf     va     belgilarining)     ma’lum     tartibda     joylashgan
majmuyi.     Ozbek   alifbosi   [51,   71];   “ALIFBO   Yozuv   shakkilarining   (harf     va
belgilarining) majmuyi, ma’lum tartibda joylashgan holati:  o‘zbek alifbosi  [56, 12];
“OT-5”da:   "Harflarning     ma’lum     bir     tartibda     joylashuviga     alifbo     deyladi.
Alifbo   so‘zi  arab yozuvidagi    harflar   tartibining   birinchi    va   ikkinchi    harflari
alif     va     bo(be)     nomlarining   qoshiluvidan   hosil     bolgan”     [40,   132];     “TTIL”da
izoh   kengroq   berilgan   bo‘lib,   barcha   manbalar   bu   atamaning   arab   tilidan
o‘zlashganligini   ko‘rsatadi.   Tilshunoslikdagi   asos   terminiga   6-sinf   о na   tili
darsligida shunday ta’rif berilgan: “So‘zning   asosiy   ma’nosini ifodalab, mustaqil
qo‘llana  oladigan  qismi  asos  deyladi”  [41,23].  “TTIL”da  “asos” terniniga izoh
berilmagan: “Asos. q. So‘z yasalishi asosi [56, 18].  “OTIL”da tilshunoslik  termini
sifatida   izohlanmagan,   lekin   arabcha     so‘z   ekanligi   va   kimiyaga   oid   termin
ekanligi keltirilgan: “ASOS  (a. negiz,  manba)…  5. kim.  Kislotalar  bilan  o‘zaro
ta’sir  qilib,  tuz  hosil  etadigan  birikma” [51, 108].
Ibora     atamasining     izohida     bahsli     holatni     kuzatishimiz     mumkin.
“O‘TIL”da  bu atama  shunday  izohlangan:  “IBORA  [ar.  so‘z,  so‘z  birikmasi]
82 Biror   tushuncha   yoki   fikr ifodalovchi,   odatda,   so‘zlarning   turg‘un   birikmasi
(so‘z     birikmasi     yoki     gapga     teng   jumla);     ta’bir..     Ular     Suqrotning     “Avval
o‘zingni  angla,  shunda  dunyoni  anglaysan” degan  mashhur  iborasini  o‘zlariga
dasturulamal     qilib     olishgan.   “Sirli   olam”   [52,   170].   “TTIL”da   iboraning
frazeologik birlik, frazeologizm ekanligiga  urg‘u  berilgan,  maktab darsligida  esa
“Ma’nosi     bir     so‘zga     teng     keladigan   so‘zlar   birikmasi   yoki   gaplarga   ibora
deyladi”  [1, 187].  ta’rifi  keltirilgan  hamda  so‘z  birikmasi  va  qoshma  so‘zdan
qat’iy   farqlangan:   “Solishtiring     iboralar:     tepa     sochi     tikka     bo‘lmoq   –
achchiqlanmoq,   qovog‘idan     qor     yog‘moq   –   xafa     bo‘lmoq,     og‘zini     tanobi
qochmoq – sevinmoq .  So‘z birikmalari:   uzun  sochli,  qalin  qovoq,  uyga  ketmoq ;
qo‘shma     so‘zlar:     To‘ytepa,   Laylakqor,     Bodomqovoq     [40,   188].     Shuni     ham
e’tiborga   olish   kerakki,   “O‘TIL”da  iboraning   tilshunoslik     termini    ekanligiga
ishora   berilmagan, “turgun   ibora”   va   “frazeologik ibora”   kabi  birikma   holida
ko‘rsatilgan,     bu –  keltirilgan   misoldan   ham     sezilib   turibdi.  Keltirilgan     misol
“ Avval     o‘zigni     angla,     shunda     dunyoni     anglaysan ”   aforizm   bo’lib,   aforizmlar
nutqimizda     gap,     so‘z,     maqol,     ibora     shaklida     qo‘llanadi.     Ibora     tojik     tilida
“so‘z     birikmasi”     termini     o‘rnida   qo‘llanadi.       Shundan     ham     sezishimiz
mumkinki,   terminlarning   sinonimiyasi    (manbalarda dublet    terminlari,   termin-
sinonim     deb     ham     yuritiladi)   tushunmovchiliklarni     keltirib   chiqaradi.
Terminalogizasiyaga     kelsak,     bunda,     terminologik     ma’no     o‘zi     uchun     asos
bo‘lgan     leksik     ma’noga     nisbatan     ikkalamchi   –   hosila     ma’no     bo‘lishini
unutmaslik     kerak.   Frazeologizm     terminining     sinonimi     bo‘lgan     frazeologik
birlik     va     ibora     terminlaridan     biri   ortiqcha.     Ism     termini     “O‘TIL”da
tilshunoslikka     oid    arxaik    atama     sifatida    ismi    xos   –  turdosh     ot,    ismi     om   –
atoqli   ot   tarzida   birilgan,   ammo   ot   terminining     arxaik   muqobili   yoki   nom
bildiruvchi so‘zlar jami sifatida keltirilmagan [52, 232].   7-sinf ona tili darsligida
egalik, kelishik qo‘shimchalari bilan o‘zgarish   xususiyatiga ega bo‘lgan so‘zlarni
ismlar atamasi ostida birlashtirish zarur   ekanligi aytilgan. “Ajdodlarimiz ot, sifat,
son, olmoshlarni    birlashtirilgan   holda   ismlar    nomi    bilan    o‘rganib   kelganlar,
sifatdosh,     harakat   nomi     va     taqlid     so‘zlarni   ham   leksik     va     grammatik
83 xususiyatlaridan  kelib  chiqib  ismlar termini ostida  umumlashtirishimiz  mumkin
[42,   43].   “TTIL”da     bu     atama     haqida   hech     qanday   ma’lumot   berilmagan.   Ot
kesimni   ega   bilan   moslovchi   hamda   fe’l   bo‘lmagan   so‘zlarni   kesim   sifatida
shakllantiruvchi   shakllar   ismlarning   munosabat   shakllari   ekanligi   ta’kidlangan:
“Ismlarning   ko‘plik,   kichraytirish-erkalash,   qiyoslash,   belgining   darajasi   kabi
ma’nolarini   bildiruvchi   qo‘shim   chalarga   ega   bo‘lgan   shakli   lug‘aviy   shakl
sanaladi.
Egalik,   kelishik,   -man,   -miz,   -san,   -siz,   -dir   qo‘shimchalariga   ega   bo‘lgan
shakli esa munosabat shakllari hisoblanadi. Ism asoslariga qo‘shilib, ularni boshqa
so‘zlarga bog‘lab kelish va gap bo‘laklarini shakllantirishga xizmat qilgani uchun
egalik,   kelishik,   -man,   -miz,   -san,   -siz,   -dir   qo‘shimchalari   munosabat   shakllari
deyiladi.
Demak,  ismlarning munosabat shakllariga  quyidagilar kiradi:
1)   egalik   shakllari;   2)   kelishik   shakllari;   3)   ismlarni   kesim   sifatida
shakllantiruvchi va ega bilan munosabatini ifodalovchi   -man, -miz, -san, -siz, -dir
qo‘shimchalari,   bo‘lmoq,   sanalmoq,   hisoblanmoq   so‘zlari.   Uchinchi   turdagi
qo‘shimchalar   bog‘lamalar   deb   ham   yuritiladi   [42,   46].   Keltirilgan   izohdan
ma’lumki,   ism   tilshunoslik   termini   sifatida   o‘rganilishi   kerak.     “O‘TIL”da   ravish
termini   haqida   shunday   izoh   keltirilgan:   “RAVISH   [f.   yurish,     raftor,     harakat
tarzi;  usul,  uslub] til.  Ish-harakatning  belgisini, paytini,  o‘rnini,  holatini,  daraja
va miqdorini bildiradigan so‘z turkumi. O‘rin-payt ravishlari, holat ravishlari   [51,
333].   5-6   sinf     darsliklarida   bu   atamaga   ta’rif   berilgan   bo‘lib,   so‘roqlarini
keltirilganligi   bilan   “O‘TIL”   va   “TTIL”da   berilgan   izohlardan   farqlanadi:
“Qanday?, Qancha?, Qachon? singari so‘roqlarga javob bo‘lib, harakatning  holati,
o‘rin,  payt,  sabab,  daraja  miqdorini bildirgan  so‘zlar  ravish  sanaladi.
Ravish,   asosan,   fe’lga   bog‘lanadi   va   gapda   ko‘proq   hol   vazifasida   keladi”
[40,   101];     “Harakat-holatning   bajarish   tarzi,   payti,   o‘rni,   daraja-miqdori   kabi
belgilarini   bildiruvchi   va   “qanday?”,   “qachon?”,   “qayer(-ga,   -da,   dan)?”,
“qancha?”  singari  so‘roqlarga javob  bo‘luvchi  so‘zlar ravish  deyiladi”[41, 177].
84   Xulosa   qilib   aytganda,   maktab   darsliklaridagi   chet   tillardan   o‘zlashgan
terminlardan     ravish     va     gap     fors;     alifbo,     asos,     fe’l,     harf,     hol,     ibora,     ism,
insho,   lug‘at, matn,   mavzu,   nuqta,   nutq,   nisbat,   sifat   arab   tilidan,   fonetika,
grafika,  leksikologiya, morfologiya,  monolog,  orfografiya,  orfoepiya,  sintaksis,
paronim    yunoncha;    modal, tire   va vergul    faransuz    tilidan;   punktuatsiya lotin
tilidan     rus   tili   ta’sirida   o‘zlashgan   terminlardir.   Tilshunoslik   terminlari   -dosh
sifatdosh,   undosh;   -li   jarangli,   unli;   -ma   yuklama,   bog‘lama,   atama;   -chi
bog’lovchi,     ko‘makchi;   -uv   moslashuv,   birikuv   kabi   affiksatiya   usuli;   qo‘shma
so‘z,   jo‘nalish   kelishigi,   muallif   gapi;   ko‘chirma   gapli   qo‘shma   gap   kabilar
sintaktik   usul   bilan   hosil   qilingan. Ayrim   tushunchalarni   ifodalovchi   maxsus
so‘zlar  kiritilgan  yoki  qadimiy  atamalar  tiklangan,  buni  ko‘makchi,  kelishik,
jo‘nalish, olmosh (almash) kabi terminlarda kuzatishimiz   mumkin. Umuman, ona
tili terminlarining nuxta ishlanishi, tartibga solinishi darslik va qo‘llanmalar tuzish
hamda ona  tilida  dars  olib  borish  uchun  zarur bo‘lgan  hodisadir.
85 XULOSALAR
Barcha   fan   sohalarida   bo‘ganidek,   tilshunoslik   sohasining   rivojlanishi   ham
uning   nazariy   va   amaliy   jihatdan   o‘rganilishi   va   bu   bilimlarining   lingvistik,
didaktik   va   terminografik   manbalarda   aks   ettirilishi   bilan   belgilanadi.   Buni
tilshunoslik   terminlari   misolida   olganda   manbalarning   quyidagi   jihatlari   bilan
izohlash mumkin: 
-   maktab   ona   tili   darsliklardagi   tilshunoslik   terminlar   tilshunoslikning   muhim
tushunchalarini   anglatadi,   shuningdek,   izohli   lug‘at   keng   omma   uchun
mo‘ljallangan   bo‘lib,   ularda   berilgan   tilshunoslik   terminlari   ommabop   terminlar
hisoblanadi;
- qayd etilgan manbalar insonning lisoniy savodxonligini oshirishga qaratilgan,
ayniqsa,   maktab   dasliklari   o‘quvchi   lisoniy   savodxonligining   poydevori
hisoblanadi;
-   “OT”lar   insonning   til   sohasini   o‘rganishdagi   dastlabki   nazariy-ilmiy   manbasi
sanaladi; 
-   “TTIL”   lingvistik   manbalardagi   tilshunoslik   terminlariga   berilgan   ta’riflarni
birlashtiradi,   “O‘TIL”da   berilgan   so‘zlikning   terminologik   izohiga   asos   bo‘lib
bo‘lib xizmat qiladi hamda tilshunosligimizning barcha sohalarini qamrab oladi.
Darslikda terminlar o‘qitilishidagi asasiy usul induksiya va deduksiya bo‘lib,
deduktiv usuldan foydalanishga asosiy e’tibor qaratilgan. Buni til o‘qitish borasida
yaratilgan   metodik   manbalarda   ko‘rish   mumkin.   Buning   natijasida   juda   ko‘plab
o‘rganilgan xususiy bilimlar asosida umumiy xulosalar chiqariladi.
O‘qitishning   bu   usulida   o‘quvchi   tomonidan   ko‘plab   bilimlar   egallanishi
mumkin, ammo terminlarni sharhlab o‘qish o‘quvchining mantiqiy fikrlashi, o‘zida
mavjud   bilimlar   asosida   til   hodisalarini   tushunish,   ijodiy   va   tanqidiy   fikrlash,
o‘rgangan   bilimlarini   boshqa   manbalar   asosida   qiyoslab   o‘rganishga   olib   keladi.
O‘rganlgan   terminlar   asosida   til   hodisalarini   tushunish   teorema   va   formulalar
asosida matematik amallarni bajarish kabi mantiqiydir.
86 Tilshunoslik terminlarini adabiyot terminlari bilan bog‘lab o‘rgatish va badiiy
parchalardan misollar keltirish, ayniqsa, leksikolagiya bolimini o‘qitishda lug‘atlar
berib borish asosida mustahkamlash ijobiy ahamiyat kasb etadi.
Maktab   ona   tili   darsliklaridagi   tilshunoslik   terminlarining   quyidagi
xususiyatlari bilan xarakterlanishi kuzatildi:
1) terminlar tizimlilik va o‘zaro bog‘liqlikda berilgan;
2) terminlarga mazmun va mohiyati va o‘quvchining yoshi, bilim va hayotiy
tajribalariga mos holda qisqa, sodda va tushunarli ta’riflangan;
3) ayrim terminlarni  terminlardan farqlashga harakat qilinmagan;
4) til hodisalarini nomlashda milliylashtirishga, o‘zbek tilining imkoniyatlari
asosida hosil qilingan atamalar asosida berishga harakat qilingan; 
5) terminlar   mohiyatan   tushunish   uchun   mashqlar   asosida   mustahkam-
lanishga ehtiyoj sezgan;
6) ona tili darsliklarida berilgan tishunoslik terminlarning ta’rif va izohlarda
lug‘at va lingvistik manbalardadagi  izohlardan ayrim farqlar sezilgan;
7) “OT-8”dagi terminlarga berilgan izoh mulohaza shaklida aks ettirilgan.
Tahlil qilingan misollardan shu fikrga kelish mumkinki, ona tili darsliklarida
berilgan   terminlar   o‘quvchining   ilmiy-nazariy   va   lisoniy   bilimlari   asosi   sifatida
muhim vazifa bajargan.
87 FOYDALANGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI
I. NORMATIV-HUQUQIY HUJJATLAR VA METODOLOGIK
AHAMIYATGA MOLIK NASHRLAR
1.   Мирзиёев   Ш . М .   Буюк   келажакни   мард   ва   олижаноб   халқимиз   билан
бирга   қурамиз . –  Т .:  Ўзбекистон , 2017. – 488  б .
2.   Ўзбекистон   Республикаси   Президентининг   2017-2021   йилларда
“Ўзбекистон   Республикасини   янада   ривожлантириш   бўйича   Ҳаракатлар
стратегияси тўғрисида”ги Фармони // Халқ сўзи. – 2017. – 8 февраль.
3.   Ўзбекистон   Республикасининг   Таълим   тўғрисида   Қонуни   //   Баркамол
авлод  –  Ўзбекистон   пойдевори . –  Т .:  Шарқ , 1997.
II. MONOGRAFIYA, ILMIY MAQOLA, PATENT, ILMIY
TO‘PLAMLAR
4.   Ахатова   М.   С.   Ўзбек   тилининг   ёғочсозлик   терминологияси.   Филол.
фанлари номзоди... дис. автореф. –Т.: 2004. 24 б.
5.   Ахмедов.   О.С.   Инглиз   ва   ўзбек   тилларида   солиқ-божхона
терминларининг   лингвистик   таҳлили   ва   таржима   муаммолари.   Филол.
фанлари докт. дис... автореф. – Т.: 2016. 19 б.
6. Балли Ш. Француз стилистикаси  (сўзлашув  тил ва бетакаллуф  нутқ).
Француз   тилидан   Ибодулла   Мирзаев   таржимаси.   –   Т.:   Ўзбекистон   Миллий
Энциклопедияси давлат илмий нашриёти, 2009, 78 б.
7. Дадабоев  Х. Ҳозирги  ўзбек тили қурилишида ўзбек тилининг ўрни //
Тилшуносликнинг   долзарб   масалалари.   Республика   илмий-назарий
конференция материаллари. – Т.: 2015. 24 б.
8.   Дониёров   Р.   Ўзбек   тили   техник   терминологиясининг   айрим
масалалари. – Т.: Фан, 1977. 76-78 б.
9. Ирисқулов М. Т. Тилшуносликка кириш. – Т.: Ўқитувчи, 1992. 255 б.
88 10.   Исмаилов   Ғ.   М.   Ўзбек   тили   терминологик   тизимларида   семантик
усулда термин ҳосил бўлиши. Филол. фанлари номзоди ... дис. автореф. – Т.:
2011. 27 б.
11.   Кадирбекова   Д.   Х.   Инглизча-ўзбекча   ахборот-коммуникация
технологиялари   терминологияси   ва   унинг   лексикографик   хусусиятлари.
Фалсафа доктори. ... дис... автореф. – Т.: 2017. 44 б.
12.   Маматов   А.   Терминологик   системаларнинг   семантик   усул   билан
бойиши // Ўзбек тили ва адабиёти. – Т.: 1981, № 5. 21 б. 
13.   Мирахмедова   З.   Ўзбек   тилининг   анатомик   терминологияси.   Филол.
фанлари номзоди... дис. автореф. – Т.: 1994. 27 б.
14. М. М. Миртожиев. Ўзбек тили фонетикаси. – Т.: Университет, 1998.
88 б.
15. Мирзахмедова Ҳ. В. Форс тили транспорт терминларининг структур
қатламлари   ва   ясалиш   усуллари.   Фалсафа   доктори.   ...   дисс....   автореф.   –   Т.:
2017. 45 б.
16.   Мустафаева   С.   Т.   Хитой   тилшунослик   терминологияси.   Фалсафа
доктори. ... дис.... автореф. – Т.: 2017. 42 б.
17.   Нишонов   П.   П.   Француз   ва   ўзбек   тиллари   юридик
терминологиясининг   қиёсий-типологик   тадқиқи.   Филол.   фанлари   номзоди...
дис. автореф. – Т.: 2009. 25 б.
18.   Нуритдинова   Р.   С.   Ўзбек   ономастикаси   терминларининг   лисоний
таҳлили. Филол. фанлари номзоди... дис. автореф. – Т.: 2005. 28 б.
19.   Нурмонов   А.,   Маҳмудов   Н.   ва   б.   Ўзбек   тилининг   мазмуний
синтаксиси. – Т.: Фан, 1992. 
20. Раҳматуллаев Ш. Ҳозирги адабий ўзбек тили. – Т.: Ўзбекистон, 2006.
464 б. 
21. Сайфуллаева Р., Менглиев Б. ва б. Ҳозирги ўзбек тили. Синтаксис. –
Т.: ЎзМУ, 2007. 379 б.
22.  Сафаров Ш. С. Когнитив тилшунослик. – Ж.: Сангзор, 2006. 91 б.
23.  Сафаров Ш. Прагмалингвистика. – Т.: 2008. 154 б.
89 24.   Содиқов   А.,   Абдуазизов   А.   ва   б.   Тилшуносликка   кириш.   –Т.:
Ўқитувчи, 1981. 226 б.
25.   Турсунова   О.   Ўзбек   давлатчилиги   тарихида   қўлланган   ҳуқуқий
терминларнинг лисоний таҳлили. Филол. фанлари номзоди ... дис. автореф. –
Т.: 2007. 26 б.
26. Турсунов У., Мухторов Ж., Рахматуллаев Ш., Ҳозирги Ўзбек Адабий
тили. – Т.: Ўқитувчи, 1975. 260 б.
27. Турсунов У., Мухторов Ж., Рахматуллаев Ш., Ҳозирги Ўзбек Адабий
тили. Лексикология. Фонетика. Морфология.   II   нашри. – Т.: Ўқитувчи, 1975.
228 б.
28. Умархўжаев М. Э. К проблеме фразеографии // Тил илми уммонига
қўшилган томчи. Илмий мақолалар. – Т.: Академнашр, 2013. 255 б.
29. Юлдашев И. Ж. Ўзбек китобатчилик терминологияси: шаклланиши,
тараққиёти ва тартибга солиниши. Филол. фанлари докт. ... дис. автореф. –Т.:
2005. 46 б.
30. Ўзбек тили грамматикаси.  I  том. Морфология. – Т.: Фан, 1975. 610 б.
31. Ўзбек тили грамматикаси.  II  том. Синтаксис. – Т.: Фан, 1976. 560 б.
32.   Ўзбек   тили   терминологияси.   Маъруза   матнлари.   Нукус   давлат
педагогика институти.
33.   Ҳожиев А. Термин танлаш мезонлари. Ахборот 11-12 чиқарув. – Т.:
Фан, 1996. 45 б.
34. Ҳозирги ўзбек адабий тили. 2-қисм. Синтаксис. – Т.: ЎзФА, 1966. 598
б.
34.   Ҳусанов   Н.   “Иқтисодиётда   техник   ёзув"   фанидан   маъруза   матни.   –
Т.: 2011. 17 б.
36.   Холманова   Т.   Ш.   Нефт   ва   газ   соҳасига   оид   терминларнинг   инглиз
тилидан   ўзбек   тилига   таржима   қилиш   муаммолари.   Магистрлик   дис.   ...   –Т.:
2013. 82 б.
90 37. Ходжаева   Д. Тилшунослик терминларининг лексикографик таҳлили
(Инглиз,   рус,   ўзбек   тили   изоҳли   луғатлари   мисолида).   Фалсафа   доктори...
Дис... – Т.: 2018. 146 б.
38.  Abduazizov   A .  Tilshunoslik   nazariyasiga   kirish . –  T .:  Sharq , 2010. 176  b .
39.   Irisqulov   M . T .   Tilshunoslikka   kirish   ( ikkinchi   nashri ).   –   T .:   Yangi   asr
avlodi , 2009.  264 b.
40.   Mahmudov   N.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Qodirov   V.   Ona   tili.   5-sinfi
uchun darslik –  T.: Ma’naviyat,  2015. 224  b
41.   Mahmudov     N.,   Nurmonov   A.,   Sobirov   A.,   Nabiev   D.   Ona     tili.   6-sinfi
uchun darslik  –  T.: Tasvir,  2017.  208  b.
42. Mahmudov  N.,  Nurmonov A.,  Sobirov A.,  Nabiyeva  D.  Ona tili.  7-sinfi
uchun darslik  –  T.: Ma’naviyat, 2017.  160  b.
43. Qodirov M., Ne’matov H., Abduraimova M., Sayfullayeva R., Ona tili. 8-
sinf uchun darslik. – T.: 2019. 141 b.
44. Mahmudov N. M., Nurmonov A., Sobirov A. Sh. Ona tili. 9-sinfi   uchun
darslik –T.: Tasvir, 2019. 228 b.
45.   Omonturdiyev   A.   Abduraimova   Sh.   O‘zbek   nutqi   madaniyati   va
uslubiyati. – T.: 2016, 95 b.
46. To‘xliyev B. Samsiyeva M. Ziyodava T. O‘zbek tili o‘qitish metodikasi.
O‘quv   qo‘llanma.   O‘zbekiston   Yozuvchilar   uyushmasi   Adabiyot   jamg‘armasi
nashriyoti, – Т.: 2006. 192 b.
47. Xoliyorov. O‘. Tilshunoslik nazariyasi. – Ter.: 2013. 148 b.
48. Yo‘ldoshev I. Sharipova O‘. Tilshunoslik asoslari. – T.: 2007.
   
III. FOYDALINILGAN BOSHQA ADABIYOTLAR
49.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   1-жилд   //   З.   М.   Маъруфов   таҳрири
остида. – М.: Рус тили, 1981. 631 б.
50.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   2-жилд   //   З.   М.   Маъруфов   таҳрири
остида. – М.: Рус тили, 1981. 715 б.
91 51.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   1   жилд   //   А.   Мадвалиев   таҳрири
остида. – Т.: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2006. 679 б.
52.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   2   жилд   //   А.   Мадвалиев   таҳрири
остида. – Т.: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2006. 671 б.
53.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   3   жилд   //   А.   Мадвалиев   таҳрири
остида. – Т.: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2007. 687 б.
54.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   4   жилд   //   А.   Мадвалиев   таҳрири
остида. – Т.: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2008. 606 б.
55.   Ўзбек   тилининг   изоҳли   луғати.   5   жилд   //   А.   Мадвалиев   таҳрири
остида. – Т.: Ўзбекистон миллий энциклопедияси, 2008. 591 б.
56.   Ҳожиев   А.   Лингвистик   терминлар   изоҳли   луғати.   –   Т.:   Ўзбекистон
миллий энциклопедияси, 1998.  168  б .
57. Mahkamov N. Ermatov I. Tilshunoslik terminlarining izohli lug‘ati. – T.:
Fan, 2013. 144 b.
58. Mirzayev I. Ona tili o‘qitish metodikasi. O‘quv-uslubiy majmua. –Sam.:
2014. 208 b.
IV. INTERNET MATERIALLARI
59. http://www.ziyonet.uz/ 
60. http://www.dissecat.com/
  61. https://cyberleninka.ru/ 
  62. http://library.ziyonet.uz/uz/book/  
63. http://www.ta’lim.uz/  
64. http://www.search.re.uz/  
92

Ona tili darsliklaridagi tilga oid terminlarning tahlili MUNDARIJA Ishning umumiy tavsifi ……………………………………………………....……….....3 I BOB. TERMIN VA TILSHUNOSLIK TERMINLARI MASALALARIGA DOIR QARASHLARI 1.1. Termin, lug‘at, terminologiya atamalarning sharhi……………………………….....6 1.2. Fonetik, orfografik va orfoepik terminlarining darslik va izohli lug‘at (“O‘TIL” va “TTIL”)dagi talqini……………………………………………………………………….18 1.3. Leksikolok va frazeologik terminlarining darslik va izohli lug‘atlarda berilishi…....34 II BOB. GRAMMATIK TERMINLARNING MAKTAB DARSLIKLARI VA IZOHLI LUG‘ATLARDA BERILISHI 2.1. Morfologik terminlarining darslik va izohli leksikografik manbalardagi talqini……..42 2.2. Mustaqil so‘z turkumlari qiyosi……………………………………………………….43 2.3. Sintaktik terminlarining qiyosiy-tipologik tahlili……………………………………68 III BOB.TARJIBA - SINOVISHLARINATIJALARI 3.1. Ona tili darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining genetik tarkibi…………………..79 Xulosa lar …...…………………………………………..……...... ......................................85 Adabiyotlar ro‘yxati ……………………………………………………………………..87

ISHNING UMUMIY TAVSIFI Mavzusining dolzarbligi. Maktab o‘quvchilarining til sohasi bo‘yicha nazariy bilimlarining poydevori bo‘lgan umumta’lim maktablaridagi ona tili darsligi, tilimizning bebaho xazinalarini o‘zida jamlagan izohli lug‘at hamda tilshunoslik ilmiy-nazariy natijalarini o‘zida jamlagan manbalardagi tilshunoslik terminlarining tipologik tasnifi, qiyosi, genezesi va etimologiyasini maktab ona tili darsliklari asosida o‘rganish tadqiqotning muhim ahamiyati sanaladi. Ma’lumki, “Ona tili” o‘quv predmeti o‘quvchilarni adabiy nutq me’yorlari bilan qurollantiradi, ularning so‘z boyligini oshirib, so‘z qo‘llash malakasini shakllantiradi va yuksaltiradi. Ona tili darsliklari xalqimizning kelajagi bo‘lgan yoshlarni milliy faxr bo‘lgan til olamining jozibasi va til hodisalarini nazariy o‘rgatishga poydevor vazifasini bajarmoqda. Shu bois darsliklaridagi til hodisalarini lisoniy tadqiq etish, undagi terminlarining terminografik xususiyatlarini o‘rganish, zamonaviy ilm-fan talablarga mos holda talqin qilish va sharhlab o‘qitish ta’lim samaradorligini oshiradi. Maktab ona tili darslarida reja asosida o‘quvchiga tanishtiriladigan til hodisalari va ularni qamrab oladigan terminlarining bir-biriga o‘xshash va farqli tomonlari o‘rganish, ularni qiyosiy sharhlash bilan bir qatorda bu terminlarni leksikografik va terminografik manbalardagi terminlar bilan qiyoslash, manbalarning tipologik xususiyatlarini yaqindan o‘rganilishiga zamin yaratadi. Shu jihatdan olganda tilshunoslikka oid terminlarini qiyosiy-tipologik sharhlash masalasini o‘rganish, til hodisalarini aks ettiruvchi tilshunoslik terminlarini o‘qitish samaradorligini oshirish ishimizning dolzarbligini belgilovchi omil sanaladi. Tadqiqotning obyekti sifatida, asosan, so‘nggi yillarda makrab o‘quvchilari uchun tavsiya etilgan ona tili darsliklarining oxirgi nashri, shuningdek, tilshunoslik terminlari lug‘ati hamda o‘zbek tilining 5 tomli izohli lug‘atlarga e’tibor qaratildi. 2

Tadqiqotning predmeti ni tilshunoslikka oid terminlarning qiyosi va o‘zaro munosabati, ona tili darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining nazariy o‘rganilishi, iyerarxik va sintagmatik jihatdan o‘zaro ta’siri, terminlarning darsliklarda berilish metodikasi tahlil qilinishi tashkil etadi. Tadqiqotning maqsad va vazifalari. Biz o‘z tadqiqotimizda umumta’lim maktablarining ona tili darsiliklarida berilgan tilshunoslikka oid terminlarini qiyosiy o‘rganish va atamalarning nazariy, metodologik jihatdan qo‘llanilishini tadqiq qilishni o‘z oldimizga maqsad qilib qo‘ydik. Binobarin, ishda quyidagi masalalarga alohida e’tibor qaratiladi: – darslik va lug‘atlarda berilgan terminlarning tipologik ahamiyatini ko‘rsatib berish; – termin o‘qitilishidagi g‘oyaviy o‘ziga xoslikni misollar asosida sharhlash; – manbalarda berilgan tilshunoslik terminlarini qiyosiy tahlil qilish va ularning o‘ziga xosligini ko‘rsatib berish; – darsliklar, shu bilan birgalikda, leksikografik manbalarda berilgan terminlarining farqli jihatlarini tahlilga tortish; – tilshunosliklikka oid terminlarning o‘ziga xos qiyosiy usullarini yoritish; – maktabda tilshunoslik terminlarining o‘qitishda ta’lim samaradorligini oshiruvchi usullarni joriy qilish va tahliliy xuloslar chiqarish. Tadqiqotning ilmiy yangiligi quyidagilardan iborat:  maktab darsliklaridagi tilshunoslik terminlarining o‘zaro va leksikografik manbalardagi terminlar bilan qiyosiy o‘rganish, tartibga solish amaliy ahamiyatga ega muhim masala bo‘lsa-da, maktab darsliklarida berilgan tilshunoslik terminlarining qiyosi mazkur tadqiqot ishimizda birinchi marta o‘rganilmoqda;  darsliklarda til sathlariga oid tilshunoslik terminlari tipologik usul nuqtayi nazardan tahlil qilingan;  maktab o‘quvchilari uchun mo‘ljallangan ona tili darsliklarida tilshunoslik terminlarining berilishi, terminologiyaga oid nazariy ma’lumotlar mavzusini yoritishda izchil tahlillarga asoslanilgan; 3

 tadqiqotda tilshunoslik terminlari bilan bog‘liq o‘xshash va farqli jihatlar, tarixiy va madaniy taraqqiyot natijasida ro‘y bergan o‘zgarishlar, tilshunoslik sathlariga xos bo‘lgan tushunchalarning mazmun-mohiyati aniqlangan. Tadqiqot manbalari. Dissertatsiya ishimizga O‘zbekistonda umumta’lim maktab o‘quvchilari uchun mo‘ljallangan ona tili (5-9 sinflar) darsliklarini hamda o‘zbek tilining izohli lug‘ati hamda tilshunoslik terminlarining izohli lug‘atlarini manba qilib oldik. Bitiruv – malaka ishining nazariy va amaliy ahamiyati. Terminlarning etimologiyasi va ularning darslik va leksikografik manbalarda berilishining o‘ziga xos usullari, tabiatini yoritish asnosida chiqarilgan nazariy umumlashmalar bu manbalarda berilgan terminlarni qiyosiy-tipologik jihatdan tadqiq etish uchun asos bo‘ladi. Darslikda mavjud bo‘lgan tilshunoslik bo‘limlarga oid atamalar, ular haqida maktab darsliklarida yuritilgan nazariy fikr mulohazalarning tahlil qilinishi, atamalarni tipologik qiyoslash asosida aniqlangan, jamlangan. Ma’lumotlarning ilmiy, metodologik ahamiyatining yoritilishi, tadqiqod davomida nashr etilgan maqolalar ham uning nazariy qimmatini belgilaydi. Tadqiqot natijalarining amaliy ahamiyati shundan iboratki, tilshunoslikka oid terminlar qiyosiy-tipologiyasi bilan bog‘liq materiallardan oliy o‘quv yurtlari, litsey hamda kollejlarda o‘tiladigan nazariy tilshunoslik, tilshunoslikka kirish, ona tili o‘qitish metodikasi darslarida, seminarlar tayyorlashda, talabalar uchun darsliklar, o‘quv-uslubiy, metodik qo‘llanmalar yozish, turli bosqichdagi ta’lim tizimida til hodisalarini o‘rganishda terminlarning nazariy va amaliy jihatdan o‘rnini ko‘rsatishda foydalanish mumkin. Ish tuzilmasining tavsifi. Mazkur dissertatsiya ishimiz uch bob, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati va ilovalardan tashkil topgan bo‘lib, umumiy hajmi 91 sahifadan iborat. 4

I BOB. TERMIN VA TILSHUNOSLIK TERMINLARI MASALALARIGA DOIR QARASHLAR 1.1. Termin, lug‘at, terminologiya atamalarning sharhi. Tilshunoslikning terminologiya sohasida olib borilgan qator tadqiqotlarga qaramay “termin”ni ta’riflash muammosi tilshunoslik va terminologiyaning eng dolzarb masalalaridan biri bo‘lib qolmoqda. Terminning o‘ziga xos jihatlarini o‘rganishga bag‘ishlangan ko‘p sonli tadqiqotlar olib borilgan, ammo tilshunoslikda hali ham terminni aniqlashnining universal va oson usullarini ishlab chiqishga erishilmagan. Termin zamonaviy tadqiqotlarda ma’lum ilm-fan sohasiga doir tushunchani aniq ifodalaydigan so‘z yoki so‘z birikmasi sifatida ta’riflanadi. Har bir fan, texnika, san’at va madaniyatga oid bo‘lgan terminlar birlashib terminologiya deb ataladi. [23, 106] V.A.Tatarinov terminni maxsus tushuncha, holat yoki pretmet bilan bog‘liq bo‘lgan til birligi (so‘z, so‘z birikmasi) sifatida ta’riflaydi. Bu normativ yondashuvda asoslangan ta’rifda termin umumadabiy tildagi so‘zlardan farqlanuvchi maxsus semantik-grammatik sturukturaga ega bo‘lgan ma’lum turdagi leksik birlikdir. [37. 11] Deskriptiv yondashuv vakillarining fikricha, “termin” yakka, alohida, mustaqil nomlash birligi bo‘lib, maxsus lisoniy belgi xususiyatiga ega so‘z yoki so‘z birikmasi orqali ifodalanishidan qat’iy nazar, bitta tushunchaga mos keluvchi bir belgini ifodalaydi. Deskriptiv yondashuvda termin maxsus vazifa bajaruvchi so‘z sifatida ta’riflanib, asosan, terminoligik birliklarning vazifalariga e’tibor qaratilgan. D.S.Lotte terminni ma’lum ilm-fan sohasi tizimidagi tovush belgisi va unga aloqador tushuncha birligi deya baholaydi. [37, 11] Ushbu ta’riflardan terminning asosiy xususiyati va belgilari aks etishi va izohning aniq va ixcham bo‘lishi kerakligi inobatga olingan. Deskriptiv yo‘nalishdagi yana bir yondashuvga, asosan, terminologiya zamonaviy adabiy til leksikasining muhim tarkibiy qismi bo‘lganligi sababli termin va so‘z orasida aloqa mavjud (Masalan, olmosh so‘z turkumi Mahmud Qoshqariyning “DLT” asarida “almash” deb nomlangan, so‘zning ma’nosi uning almashib qo‘llanilishiga ishora qiladi). Biroq bu ta’rif ham termin mohiyatini to‘liq 5