logo

Suverenitet va majburmaslik

Загружено в:

09.12.2024

Скачано:

0

Размер:

90 KB
MAVZU: Suverenitet va majburmaslik
Mundarija:
1. Kirish…………………………………………………………………………….3
2. Suverenitet tushunchasi va uning turlari………………………………………...5
3. Majburmaslik tushunchasi va uning turlari……………………………………...6
4. Suverenitet va majburmaslikni chegaralash……………………………………10
5. Suverenitet va majburmaslik o‘rtasidagi muammolar………………………….13
6. Xulosa…………………………………………………………………………..18
7. Foydalanilgan adabiyotlar……………………………………………………...20
1 Kirish
            XXI asrda xalqaro huquq va siyosat sohalarida suverenitet va majburmaslik
tamoyillari   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Har   bir   davlat   o‘z   ichki   ishlarini
boshqarish,  o‘z  hududida  hukmronlik  qilish   va  tashqi   siyosatni  mustaqil   ravishda
belgilash huquqiga ega bo‘lishi kerak. Suverenitetning asosi  sifatida davlatlarning
suveren   huquqlari   tan   olinadi.   Bu   tamoyil   xalqaro   huquqning   eng   muhim
poydevorlaridan   biri   hisoblanadi.   Biroq,   ba’zi   holatlarda   bu   tamoyilga   qarshi
chiqqan   aralashuvlar   ham   mavjud   bo‘lishi   mumkin,   masalan,   inson   huquqlari
buzilganda yoki global xavf-xatarlarga qarshi kurashishda.
                        Majburmaslik,   yoki   boshqa   davlatlarning   ichki   ishlariga   aralashmaslik
tamoyili, xalqaro munosabatlar tizimida barqarorlik va tinchlikni saqlashda asosiy
prinsiplardan   biri   hisoblanadi.   Bu   tamoyil,   bir   tomondan,   davlatlarning   o‘zaro
hurmatini ta’minlaydi, boshqa tomondan esa, har qanday davlat o‘z suverenitetini
saqlash   huquqiga   ega   bo‘lishini   nazarda   tutadi.   Majburmaslik   tamoyilining   kelib
chiqishi   ko‘plab   xalqaro   shartnomalarda   va   xalqaro   huquq   amaliyotida
mustahkamlanadi.
                        Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillari   o‘rtasida   ba’zan   muvozanatni
saqlash   qiyin   bo‘ladi.   Chunki   ba’zi   holatlarda,   masalan,   insoniyatga   qarshi
jinoyatlar,   genotsid   yoki   ommaviy   qirg‘inlar   sodir   bo‘lishi   mumkin,   bunday
holatlarda   xalqaro   jamoatning   aralashuvi   zarur   bo‘ladi.   BMT,   xalqaro   sudlar   va
2 boshqa xalqaro tashkilotlar bu tamoyillarni amalga oshirishda asosiy rol o‘ynaydi,
biroq ba’zan bu tamoyillar o‘rtasida qarama-qarshiliklar yuzaga keladi.
                        Suverenitet   va   majburmaslik   -   XXI   asrning   geosiyosiy   va   huquqiy
jarayonlarida dolzarb ahamiyatga ega bo‘lgan tushunchalardir. Suverenitet, asosan,
davlatlarning   o‘z   hududida   yuqori   hokimiyatga   ega   bo‘lishini,   ichki   va   tashqi
ishlariga   aralashilmasligini   anglatadi.   Majburmaslik   esa,   davlatlarning   bir-biriga
hurmat   bilan   qarashlari   va   boshqa   davlatlarning   ichki   ishlariga   aralashmaslikka
majbur   ekanliklarini   bildiradi.   Ushbu   ikki   tushuncha   xalqaro   huquqda,   ayniqsa,
davlatlararo   munosabatlar   va   inson   huquqlarini   himoya   qilishda   asosiy
tamoyillardan biridir.
                       Shu bilan birga, suverenitet va majburmaslik tamoyillarining cheklanishi
masalalari   ko‘plab   xalqaro   munosabatlar   va   siyosatlarni   o‘rganishda   muhim
ahamiyatga   ega.   Ushbu   tamoyillarni   tahlil   qilish,   shuningdek,   ularning   xalqaro
huquq   va   diplomatiya   amaliyotidagi   o‘rni,   global   tinchlikni   ta’minlashda,
shuningdek,   davlatlararo   aloqalarni   rivojlantirishda   qanday   muhim   rol   o‘ynashini
tushunishga yordam beradi.
Asosiy maqsad:
 Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillarining   xalqaro   huquqdagi   o‘rni   va
ahamiyatini aniqlash.
 Bu   tamoyillarning   cheklanishi,   o‘zaro   bog‘liqligi   va   amaliyotdagi
misollarini ko‘rib chiqish.
 Xalqaro jamiyatda ushbu tamoyillar o‘rtasidagi muvozanatni qanday saqlash
mumkinligini tahlil qilish.
Suverenitet va majburmaslik tamoyillarini tahlil qilish, ularning tarixiy rivojlanishi
va   xalqaro   huquqdagi   o‘rni,   shuningdek,   ularning   bir-biriga   qarshi   kelishi
holatlariga e'tibor qaratishdir.
3         2. Suverenitet tushunchasi va uning turlari.
    Suverenitet - bu davlatning eng yuqori hokimiyatga ega bo‘lishi, o‘z qonunlarini
o‘zi   yaratishi   va   amalga   oshirishi,   o‘z   hududida   ichki   va   tashqi   siyosatini   o‘zi
belgilashi huquqidir. 
                        Suverenitet   -   davlatning   ichki   va   tashqi   mustaqilligini   ta’minlaydigan,
uning davlat hududida yuqori hokimiyatga ega bo‘lish huquqidir. Suverenitetning
rivojlanish tarixiga qarasak, u XVIII asrda Yevropada eng ko‘p muhokama qilina
boshlandi, ayniqsa, Vestfaliya shartnomasi  (1648) suverenitet tamoyilining asosiy
huquqiy   poydevoriga   aylandi.   Bu   shartnoma,   asosan,   davlatlarning   bir-birining
ichki ishlariga aralashmaslik va o‘zaro hurmat qilish asosida xalqaro munosabatlar
tizimini shakllantirdi.
Suverenitetning bir necha turlari mavjud:
1. Ichki   suverenitet   -   Davlatning   o‘z   hududidagi   siyosiy   hokimiyatni   amalga
oshirish   huquqi.   Ichki   suverenitet   davlatning   ichki   qonunlarini   yaratish   va
amalga oshirishga imkon beradi.
2. Tashqi suverenitet - Davlatning xalqaro aloqalar, tashqi siyosatni yuritish va
xalqaro   huquq   bilan   belgilangan   huquqlarga   ega   bo‘lish   huquqi.   Bu,
4 masalan,   diplomatik   aloqalar   o‘rnatish   yoki   xalqaro   shartnomalar   tuzish
imkoniyatlarini o‘z ichiga oladi.
3. Suverenitetning   amaldagi   (de-fakto)   shakli   -   Ba’zi   davlatlar   suverenitetga
ega bo‘lsa ham, amalda uning o‘rnatilishi qiyin bo‘lgan holatlarni anglatadi.
Masalan, ichki urushlar yoki mutlaq diktatorlik hukmron bo‘lgan davlatlarda
suverenitetning ishlashida muammolar yuzaga kelishi mumkin.
4. Juridik   suverenitet   -   Bu   xalqaro   huquq   va   normalar   asosida   davlatning
o‘zligini tan olish va hurmat qilish.
Suverenitetning quyidagi asosiy turlari mavjud:
 Ichki   suverenitet:   Davlatning   o‘z   hududida   barcha   siyosiy   va   ijtimoiy
tizimlarni boshqarish huquqi.
 Tashqi suverenitet: Davlatning xalqaro aloqalar va tashqi siyosatni mustaqil
ravishda yuritish huquqi.
 Juridik   suverenitet:   Davlatning   xalqaro   huquq   bilan   mustahkamlangan
huquqlari va erkinliklari.
 De   fakto   suverenitet:   Agar   davlat   ichki   yoki   tashqi   siyosiy   muammolar
tufayli o‘z hokimiyatini amalda amalga oshirolmasa.
3. Majburmaslik tushunchasi va uning turlari.
            Majburmaslik, yoki aralashmaslik tamoyili, xalqaro huquqda davlatlarning
bir-birining   ichki   ishlariga   aralashmasligi,   boshqa   davlatlarning   suverenitetiga
hurmat   ko‘rsatishni   anglatadi.   BMT   (Birlashgan   Millatlar   Tashkiloti)   Ustavi
5 hamda   boshqa   xalqaro   huquqiy   normativ   hujjatlar   majburmaslik   tamoyilini
mustahkamlashga qaratilgan.
            Majburmaslik tamoyilining asosiy mohiyati quyidagilarni o‘z ichiga oladi:
Ichki  ishlarga aralashmaslik:  Bir davlat  boshqa davlatning ichki siyosatiga,  uning
konstitutsiyasiga, iqtisodiy va madaniy faoliyatiga aralashmasligi kerak.
Tinchlikni   saqlash:   Yalpi   maqsad   —   xalqaro   tinchlikni   ta’minlash   va   davlatlar
o‘rtasida   urushlar,   ziddiyatlarning   oldini   olish.   BMTning   xavfsizlik   kengashi
bunga qarshi chora-tadbirlar ko‘rishi mumkin.
            Majburmaslik (Non-Intervention) xalqaro huquqning asosiy tamoyillaridan
biridir. Ushbu  tamoyil   davlatlarning  ichki  ishlariga  aralashmaslikni,  davlatlarning
suvereniteti   va   hududiy   yaxlitligini   hurmat   qilishni   ta’minlaydi.   Majburmaslik
tamoyili   xalqaro  munosabatlarda   barqarorlik   va  tinchlikni   saqlashga,   shuningdek,
davlatlar   o‘rtasida   hurmatga   asoslangan   aloqalarni   rivojlantirishga   xizmat   qiladi.
Quyida   bu   tamoyilning   asosiy   mohiyati,   uning   huquqiy   asoslari,   muammolari   va
tarixiy misollarini keltiraman.
                        Majburmaslik   —   bu   davlatlarning   boshqa   davlatlarning   ichki   ishlariga
aralashmaslik,   ularning   suverenitetini   va   hududiy   yaxlitligini   hurmat   qilish
tamoyilidir.   Bu   tamoyil   xalqaro   huquqning   markaziy   prinsipi   bo‘lib,   davlatlar
o‘rtasidagi   tinchlikni,   barqarorlikni   va   hurmatni   ta’minlashga   qaratilgan.
Majburmaslik quyidagi asosiy nuqtalarda ifodalanadi:
1.   Ichki   siyosatga   aralashmaslik:   Har   bir   davlat   o‘z   ichki   ishlarini,   siyosatini   va
qonunlarini   mustaqil   ravishda   belgilash   huquqiga   ega.   Xalqaro   jamiyat   boshqa
davlatlarning   ichki   ishlariga,   hukumat   shakllariga,   qonunlarga   va   siyosatga
aralashmasligi kerak.
2. Tashqi siyosatni hurmat qilish: Davlatlar bir-birining tashqi siyosatini va xalqaro
aloqalarini, shuningdek, xalqaro shartnomalar va bitimlarni hurmat qilishlari kerak.
6 3.   Suverenitet   va   hududiy   yaxlitlikni   saqlash:   Suverenitet   va   hududiy   yaxlitlik
tamoyilini hurmat qilish — davlatning o‘z hududida o‘z hukumati va hokimiyatini
o‘rnatish huquqi. Majburmaslik tamoyili shu huquqni saqlashni ta’minlaydi.
             Majburmaslik tamoyilining tarixiy rivojlanishi Yevropa tarixidagi muhim
voqealar   bilan  bog‘liq.  Masalan,   Vestfaliya  shartnomasi   (1648)   davlatlarning  bir-
birining ichki ishlariga aralashmaslik va suverenitetga hurmat ko‘rsatish tamoyilini
mustahkamladi.   Ushbu   shartnoma,   ayniqsa,   Yevropadagi   urushlardan   so‘ng
davlatlarning o‘zaro aloqalarini tartibga solishga qaratilgan edi.
                       XVI-XVII  asrlarda  davlatlararo urushlar  va hududiy bahslar  ko‘paygan
davrda   majburmaslik   tamoyili   muhim   rol   o‘ynay   boshladi.   Boshqa   davlatlarning
ichki   ishlariga   aralashmaslik   va   suverenitetni   hurmat   qilish   xalqaro
munosabatlarning asosiy printsipi sifatida tan olinadi.
                       XX asrda esa Birlashgan Millatlar Tashkiloti (BMT) va boshqa xalqaro
tashkilotlar majburmaslik tamoyilini yanada rivojlantirishga harakat qilishdi. BMT
Ustavi   va   boshqa   xalqaro   huquq   hujjatlari   bu   tamoyilni   kuchaytirib,   davlatlararo
munosabatlarda tinchlikni saqlashni ta’minlashga intilishdi.
Xalqaro huquqda majburmaslik tamoyilining asoslari
                       Majburmaslik tamoyili xalqaro huquqda quyidagi asosiy hujjatlarda o‘z
ifodasini topadi:
BMT   Ustavi   (1945):   BMTning   asosiy   hujjati   bo‘lgan   Ustavning   2-moddasida
majburmaslik   tamoyili   aniq   ko‘rsatilgan.   Ustunning   7-moddasi,   2-bandi   shunday
deydi: "BMTga a'zo bo‘lgan davlatlar bir-birining ichki ishlariga aralashmaslik va
suverenitetni hurmat qilishga majburdir."
Xalqaro   huquq   shartnomalari   va   bitimlar:   Xalqaro   huquqda   davlatlarning   bir-
birining   ichki   ishlariga   aralashmasligi   zarurligi   ko‘plab   shartnomalarda
mustahkamlangan.   Masalan,   Inson   huquqlari   to‘g‘risidagi   xalqaro   paktlar   va
7 boshqa   inson   huquqlari   himoyasi   bilan   bog‘liq   shartnomalar   majburmaslik
tamoyilini asoslaydi.
Xalqaro   nizolarni   hal   qilishda   majburmaslik:   Xalqaro   huquqdagi   asosiy
printsiplardan   biri   davlatlarning   bir-birining   ichki   ishlariga   aralashmasligi   va
suverenitetini   hurmat   qilishdir.   BMT,   xalqaro   sudiya   va   boshqa   tashkilotlar   bu
tamoyilni buzilishiga yo‘l qo‘ymaslikka harakat qilishadi.
Majburmaslik tamoyilining cheklanishi
            Biroq, majburmaslik tamoyili ba'zi holatlarda cheklanadi. Xalqaro huquqda
ba'zi istisnolar mavjud, ularning eng asosiylari quyidagilar:
1.   Insoniyatga   qarshi   jinoyatlar:   Agar   bir   davlatda   jiddiy   inson   huquqlari
buzilishlari   yoki   genotsid,   urush   jinoyatlari   va   jinoyatlar   sodir   bo‘lsa,   xalqaro
jamiyat aralashishga majbur bo‘ladi. Misol uchun, Bosniya va Hersegovina urushi
yoki Ruanda genotsidida xalqaro aralashuvlar majburiy bo‘ldi.
2. BMTning xavfsizlik kengashining qarorlari: BMTning Xavfsizlik kengashi, agar
xalqaro   tinchlikka   va   xavfsizlikka   tahdid   solayotgan   holatlar   yuzaga   kelsa,
davlatlarning   ichki   ishlariga   aralashuvga   ruxsat   berishi   mumkin.   BMTning
aralashuvi "tincharosti" (peacekeeping) va "xavfsizlik operatsiyalari" orqali amalga
oshiriladi.
3. Harbiy aralashuvlar: Ayrim holatlarda, masalan, ba'zi davlatlarda kuchli urushlar
yoki   tinchlikka   tahdid   soluvchi   vaziyatlarda,   xalqaro   huquq   majburiy   ravishda
aralashishni   talab   qiladi.   Bu,   masalan,   Kosovo   (1999)   yoki   Suriya   inqirozi   kabi
holatlarda yuzaga keldi.
4. Ekologik va ijtimoiy xavflar: Yig‘ilishlar va xalqaro jamoat ekologik va global
ijtimoiy  xavflarga  qarshi   kurashishda   hamkorlik  qilishga  chaqirmoqda. Bu  ba'zan
majburmaslik tamoyilining cheklanishini  talab qiladi, chunki ba'zi hollarda global
xavfsizlik va barqarorlik uchun barcha davlatlar o‘rtasida hamkorlik zarur.
8 Misollar
1.   Kosovo   (1999):   NATOning   Kosovo   urushida   aralashuvi   majburmaslik
tamoyilining   istisnosi   sifatida   ko‘riladi.   NATO   harbiy   aralashuvini   milliy
suverenitetni   cheklab,   ehtimoliy   jinoyatlardan   va   inson   huquqlari   buzilishidan
himoya qilish maqsadida amalga oshirdi.
2.   Yugoslaviya   urushi:   Yugoslaviya   federatsiyasining   parchalanishi   davomida
Xalqaro  jamoat   ko‘plab  davlatlarning  ichki  ishlariga  aralashdi.   Xalqaro  sudlar   va
BMT tinchlikni tiklash va urush jinoyatlariga qarshi kurashishda faol ishtirok etdi.
4. Suverenitet va majburmaslikni chegaralash
                        Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillari   xalqaro   huquqda   mustahkam
poydevor bo‘lsa-da, ba’zi holatlarda ularni cheklash yoki chegaralash zaruriyatlari
yuzaga keladi. Xalqaro huquq, asosan, davlatlarning ichki ishlariga aralashmaslikni
ta’minlasa-da, ba’zi   hollarda  bu tamoyillarning buzilishi  yoki   cheklanmasi   global
tinchlikni   saqlash,   inson   huquqlarini   himoya   qilish   yoki   ekologik   xavf-xatarlarni
bartaraf etish kabi  global  manfaatlarga javob berishi  mumkin. Quyida suverenitet
va majburmaslikni chegaralash holatlari va buning xalqaro huquqdagi asosi ko‘rib
chiqiladi.
1. Suverenitetni chegaralash:
             Suverenitet — har bir davlatning ichki ishlariga mutlaq hukmronlik qilish
huquqi   bo‘lsa-da,   ba’zi   holatlarda   suverenitet   cheklanishi   mumkin.   Bu,   odatda,
xalqaro   xavfsizlik,   inson   huquqlari,   genotsid   yoki   urush   jinoyatlari   kabi   global
9 masalalar   yuzaga   kelganida   bo‘ladi.   Suverenitetni   chegaralashning   asosiy
sabablarini quyidagicha ko‘rsatish mumkin:
Xalqaro huquqiy shartnomalar:
                        Suverenitetni   chegaralashning   asosiy   shakllaridan   biri   xalqaro
shartnomalarga   qo‘shilishdir.   Davlatlar   xalqaro   huquq   normalari   va
majburiyatlariga   binoan   o‘z   suverenitetlarini   qisqartirishi   mumkin.   Masalan,
davlatlar   xalqaro   inson   huquqlari   shartnomalariga   qo‘shilish   orqali   o‘z   ichki
qonunlarida   ma'lum   cheklovlarni   joriy   qilishi   mumkin.   BMT   Ustavi,   Xalqaro
Inson   Huquqlari   Paktlari,   ekologik   shartnomalar   va   boshqa   xalqaro   kelishuvlar
suverenitetni cheklashni nazarda tutadi.
Insoniyatga qarshi jinoyatlar:
                        Bir   nechta   davlatlar   tomonidan   tasdiqlangan   Xalqaro   Jinoyat   Sudi
(XJS)ning tashkil etilishi suverenitetni cheklashning yana bir misolidir. XJS urush
jinoyatlari,   genotsid,   insoniyatga   qarshi   jinoyatlar   kabi   jiddiy   jinoyatlar   sodir
etilgan davlatlarga qarshi huquqiy chora-tadbirlarni ko‘rish huquqiga ega. Bu, o‘z
navbatida,   suverenitetning   cheklanishini   talab   qiladi,   chunki   davlatlarning   ichki
ishlariga aralashish zarurati tug‘iladi.
Xalqaro xavfsizlikni ta'minlash:
             BMT Xavfsizlik Kengashi o‘zining 7-moddasi orqali xalqaro xavfsizlikni
ta’minlash uchun davlatlarning suverenitetiga aralashish huquqini berishi mumkin.
Masalan, agar davlatda katta miqdordagi qurolli mojarolar yoki urush bo‘lsa, BMT
Xavfsizlik   Kengashi   o‘sha   davlatga   qarshi   iqtisodiy   sanksiyalar   qo‘llash,   harbiy
aralashuvni   amalga   oshirish   yoki   tinchlikni   saqlash   uchun   boshqa   vositalarni
qo‘llash   imkoniyatiga   ega.   Bu   holda,   suverenitetning   cheklanishi   xalqaro
xavfsizlikni ta'minlash maqsadida amalga oshiriladi.
Ekologik va tabiiy ofatlar:
10             Global ekologik muammolar, masalan, global isish, iqlim o‘zgarishi, suv va
boshqa   resurslar   taqchilligi   kabi   holatlar,   ba’zan   davlatlarning   suverenitetiga
cheklovlar   kiritishga   olib   keladi.   Davlatlar   ekologik   muammolarni   bartaraf   etish
uchun   xalqaro   shartnomalar   va   tashabbuslarni   amalga   oshirishga   majbur   bo‘lishi
mumkin, bu esa o‘z suverenitetlarini cheklashga sabab bo‘ladi.
2. Majburmaslikni chegaralash:
            Majburmaslik tamoyili (Non-intervention) har bir davlatning ichki ishlariga
aralashmaslikni   ta’minlasa-da,   ba’zi   hollarda   bu   tamoyilga   qarshi   chiqish   zarur
bo‘lishi   mumkin.   Majburmaslikni   chegaralashning   asosiy   sabablari   ham   xalqaro
xavfsizlik, inson huquqlari, yoki global masalalarni hal qilish bilan bog‘liqdir. 
Quyidagi holatlarda majburmaslik tamoyilini cheklash mumkin:
Inson huquqlarining jiddiy buzilishi:
                       Majburmaslik tamoyilining eng ko‘p cheklangan holati inson huquqlari
buzilganida yuzaga keladi. Agar bir davlatda genotsid, etnik tozalash, xotin-qizlar
va   bolalar   huquqlari   kabi   jiddiy   huquqiy   buzilishlar   sodir   bo‘lsa,   xalqaro
jamiyatning   aralashuvi   zarur   bo‘ladi.   Xalqaro   huquq,   ayniqsa,   BMT   Ustavi,   shu
kabi   holatlarda,   davlatlarning   ichki   ishlariga   aralashishni   va   xalqaro   xavfsizlikni
ta'minlash   uchun   harakat   qilishni   imkoniyat   sifatida   ko‘rsatadi.   Misol   uchun,
Kosovo urushi (1999) yoki Ruanda genotsidida xalqaro jamiyat aralashgan.
BMT Xavfsizlik Kengashining qarorlari:
            BMT Xavfsizlik Kengashi, 7-modda orqali, xalqaro xavfsizlikni ta'minlash
maqsadida davlatlarning ichki ishlariga aralashish huquqiga ega. Agar bir davlatda
xalqaro   xavfsizlikka   tahdid   soluvchi   vaziyatlar   yuzaga   kelsa,   masalan,   urushlar
yoki   ommaviy   qirg‘inlar,   BMT   Xavfsizlik   Kengashi   o‘sha   davlatga   aralashish
huquqini   tan   oladi.   Bu   holatda,   majburmaslik   tamoyili   cheklanadi   va   xalqaro
jamoat davlat ichki ishlariga aralashadi.
11 Gumanitar aralashuvlar:
                        Gumanitar  yordam  ko‘rsatish   yoki  gumanitar  sabablar  bilan  davlatning
ichki   ishlariga   aralashish   ham   majburmaslik   tamoyilining   istisnosidir.   Agar   bir
davlatda   tabiiy   ofatlar,   ommaviy   ocharchilik,   kasalliklar   yoki   boshqa   gumanitar
inqirozlar   yuzaga   kelsa,   xalqaro   tashkilotlar   va   davlatlar   bu   holatlarda   yordam
ko‘rsatishga   majbur   bo‘ladi.   Masalan,   Suriya   fuqarolar   urushi   yoki   Filippindagi
tabiiy   ofatlarda   xalqaro   yordam   tashkilotlari   va   davlatlar   gumanitar   aralashuvlar
amalga oshirishgan.
Gibrid tahdidlar va terrorizm:
                       Global xavfsizlikka tahdid soluvchi boshqa omillar, masalan, terrorizm,
gibrid tahdidlar, transmilliy jinoyatlar (kallik, narkotik savdosi,  odam savdosi)  va
boshqa   jinoyatlar   majburmaslik   tamoyilining   cheklanishiga   olib   kelishi   mumkin.
Bu holatlarda davlatlarning ichki ishlariga aralashish xavfsizlikni ta'minlash uchun
zarur bo‘ladi.
5. Suverenitet va majburmaslik o‘rtasidagi muammolar
                        Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillari   xalqaro   huquqning   asosiy
prinsiplari   hisoblanadi,   lekin   bu   ikki   tamoyil   o‘rtasida   muammolar   va   qarama-
qarshiliklar   yuzaga   kelishi   mumkin.   Suverenitet   tamoyili   davlatlarning
mustaqilligi,   hududiy   yaxlitligi   va   ichki   ishlariga   hukmronlik   qilish   huquqini
himoya qilsa, majburmaslik tamoyili  davlatlarning ichki  ishlariga aralashmaslikni
ta’minlaydi.   Shunga   qaramay,   ba’zan   bu   ikki   tamoyil   bir-biriga   qarshi   chiqadi,
chunki   ba’zi   hollarda   bir   davlatning   ichki   ishlariga   aralashish   global   xavfsizlik
yoki   inson   huquqlarini   himoya   qilish   uchun   zarur   bo‘lishi   mumkin.   Quyida
12 suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillari   o‘rtasidagi   asosiy   muammolarni   va
ularning xalqaro huquqdagi o‘rnini ko‘rib chiqamiz.
1. Inson huquqlarini himoya qilish va suverenitet:
                        Inson   huquqlari   bu   XXI   asrda   jahon   jamoatchiligi   uchun   eng   muhim
masalalardan   biriga   aylangan.   Suverenitet   tamoyili   davlatlarga   o‘z   ichki   ishlariga
aralashmaslikni kafolatlaydi, lekin agar davlat ichida jiddiy inson huquqlari buzilsa
(masalan, genotsid, etnik tozalash, qirg‘inlar yoki ommaviy repressiyalar), xalqaro
hamjamiyat bu davlatga aralashish huquqini iddao qiladi.
Misol:
            Ruanda genotsidi (1994): Ruandadagi etnik tozalashda yuzaga kelgan holat
xalqaro   jamiyatning   suverenitet   tamoyiliga   qarshi   aralashishini   ko‘rsatadi.
Suverenitetni   hurmat   qilish,   albatta,   Ruandaning   ichki   ishlariga   aralashmaslikni
talab   qiladi,   ammo   genotsid   va   insoniyatga   qarshi   jinoyatlar   yuzaga   kelganida
xalqaro huquq majburiyatini bajarish uchun aralashish zarur bo‘ldi.
            Kosovo (1999): NATOning aralashuvi suverenitet tamoyilini buzgan, lekin
inson   huquqlarini   himoya   qilish   va   etnik   tozalashni   to‘xtatish   maqsadida   amalga
oshirilgan.
                       Muammo:   Inson  huquqlarini  himoya qilish  zarurati  bilan suverenitetni
hurmat qilish o‘rtasidagi muvozanatni topish juda qiyin. Suverenitetning buzilishi
bir   davlatning   mustaqilligiga   xalaqit   berish,   o‘z   ichki   ishlariga   aralashishning
qiyinligi va yangi xalqaro konfliktlarning boshlanishiga olib kelishi mumkin.
2. Xalqaro xavfsizlikni ta'minlash va suverenitet:
            Xalqaro xavfsizlikni ta’minlash jarayonida BMT Xavfsizlik Kengashining
qarorlari   va   boshqa   xalqaro   tashkilotlarning   aralashuvi,   ba’zan,   davlatlarning
13 suverenitetini   cheklashga   olib   keladi.   Agar   bir   davlatning   ichki   inqirozi   xalqaro
xavfsizlikka   tahdid   solsa   yoki   qo‘shni   davlatlarga   tahdid   yuzaga   kelsa,   xalqaro
hamjamiyat aralashishga majbur bo‘ladi.
Misol:
            Suriya inqirozi (2011): Suriyada yuzaga kelgan fuqarolar urushi va Suriya
hukumatining   ommaviy   huquqbuzarliklari   xalqaro   xavfsizlikka   tahdid   solgan.
BMT   Xavfsizlik   Kengashi   tomonidan   aralashish   talablari   bo‘ldi,   lekin
suverenitetni   hurmat   qilish   tamoyili   va   majburmaslik   tamoyili   o‘rtasida   qarama-
qarshilik yuzaga keldi. Xavfsizlik Kengashining qarorlarida harbiy aralashuvlar va
iqtisodiy sanksiyalar kiritildi.
                        Muammo:   Suverenitet   va   xalqaro   xavfsizlikni   ta’minlash   o‘rtasidagi
muammo,   ba’zan,   davlatlarning   ichki   inqirozlariga   xalqaro   jamiyatning
aralashishini talab qiladi. Ammo, bu holatda, xalqaro xavfsizlikni ta’minlash uchun
harakat qilish va suverenitetni hurmat qilish o‘rtasidagi balansni topish zarur.
3. BMT va xalqaro aralashuv:
                        BMT   Ustavi   2-moddasiga   binoan,   barcha   davlatlar   o‘z   suverenitetini
hurmat   qilishlari   kerak   va   boshqa   davlatlarning   ichki   ishlariga   aralashmasliklari
lozim.   Ammo,   BMT   Xavfsizlik   Kengashining   qarorlari   ba’zan   davlatlar   ichki
ishlariga   aralashishni   talab   qiladi.   Suverenitetni   cheklashning   istisnolari,   odatda,
xavfsizlikka   tahdid   soladigan   vaziyatlar,   genotsidlar   yoki   boshqa   jiddiy   inson
huquqlari buzilishlarida yuzaga keladi.
Misol:
                        Bosniya   va   Hersegovina   urushi   (1992-1995):   BMTning   xavfsizlikni
ta’minlashdagi   harbiy   operatsiyalari   va   diplomatik   aralashuvlari   suverenitet
tamoyilini   chekladi.   Biroq,   bu   aralashuvlar   insoniyatga   qarshi   jinoyatlar   va   etnik
tozalashni to‘xtatishga qaratilgan edi.
14                         Muammo:   BMT   Xavfsizlik   Kengashining   qarorlari   ko‘pincha   xalqaro
xavfsizlikni   ta’minlash   uchun   zarur   bo‘lsa-da,   ularning   amalga   oshirilishi
suverenitetni   cheklaydi   va   ba’zi   davlatlar   uchun   bu   qarorlar   notinchlikka   olib
kelishi mumkin. Buning natijasida xalqaro aralashuvlarning o‘rnini aniqlash va bu
aralashuvlarning qonuniyligini ta’minlash muammolari yuzaga keladi.
4. Gumanitar aralashuv va suverenitet:
             Gumanitar yordam ko‘rsatish yoki gumanitar sabablar bilan davlatlarning
ichki   ishlariga   aralashish   ham   majburmaslik   tamoyilining   cheklanishiga   olib
keladi.   Agar   bir   davlatda   tabiiy   ofatlar,   ocharchilik,   ommaviy   kasalliklar   yoki
boshqa   gumanitar   inqirozlar   yuzaga   kelsa,   xalqaro   tashkilotlar   yoki   boshqa
davlatlar bu holatlarda yordam ko‘rsatishga majbur bo‘ladi.
Misol:
                       Filippindagi tabiiy ofatlar: 2013-yilda Filippin orollarida yuzaga kelgan
Haiyan   do‘lati   (yoki   Yolanda)   kuchli   qasht   va   yomg‘irlar   tufayli   ommaviy
falokatga   olib   keldi.   Xalqaro   jamoat   gumanitar   yordamni   etkazib   berish   uchun
Filippinning suverenitetini chekladi.
                       Muammo:   Gumanitar aralashuvlar ba’zida suverenitetni cheklashga olib
keladi,   lekin   bunday   yordam   faqatgina   insoniyatning   yordami   sifatida   amalga
oshiriladi.   Biroq,   har   qanday   davlat   bu   aralashuvni   qabul   qilmasligi   mumkin,   bu
esa diplomatik ziddiyatlarga olib kelishi mumkin.
5. Suverenitet va global ekologik masalalar:
                        Global   ekologik   masalalar,   masalan,   iqlim   o‘zgarishi,   suv   resurslari
taqchilligi va ekologik xavf-xatarlar global hamkorlikni talab qiladi. Bu holatlarda
ba'zi   davlatlar   o‘z   suverenitetini   cheklashga   majbur   bo‘ladi,   chunki   ekologik
muammolar dunyo bo‘yicha harakat qilishni talab qiladi.
15 Misol:
                       Parij shartnomasi (2015): Iqlim o‘zgarishiga qarshi kurashishda davlatlar
o‘z   xalqaro   shartnomalariga   binoan   suverenitetni   cheklab,   global   ekologik
xavfsizlikni ta’minlashga majbur bo‘ladi. Bu suverenitetni cheklashning misolidir,
chunki ba’zi  davlatlar iqlim o‘zgarishiga qarshi  chora-tadbirlar  qo‘llashga majbur
bo‘ladi.
            Muammo:  Ekologik xavf-xatarlar global miqyosda yechim talab qilganda,
ba’zi davlatlar o‘z iqtisodiy va ekologik siyosatlarini o‘zgartirishga majbur bo‘ladi,
bu esa suverenitetni cheklashga olib keladi.
16 Xulosa
                        Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillari   xalqaro   huquqning   asosiy
prinsiplarini   tashkil   etadi.   Ularning   har   biri   davlatlarning   mustaqilligini,   hududiy
yaxlitligini   va   ichki   ishlariga   hukmronlik   qilish   huquqini   himoya   qilishga
qaratilgan bo‘lsa-da, ba’zi holatlarda bu tamoyillar o‘rtasida qarama-qarshiliklar va
muammolar yuzaga keladi.
                        Suverenitet   tamoyili   davlatlarga   ichki   ishlariga   aralashmaslikni
kafolatlaydi, lekin inson huquqlarining jiddiy buzilishi, genotsid, urush jinoyatlari
yoki   ekologik   xavf-xatarlar   kabi   holatlarda   xalqaro   jamiyatning   aralashishi   zarur
bo‘ladi.   Bu   holatlarda   suverenitetning   cheklanishi   xalqaro   xavfsizlik,   inson
huquqlari   va   global   manfaatlarni   himoya   qilish   uchun   talab   qilinadi.   Xalqaro
xavfsizlikni   ta’minlash,   inson   huquqlarini   himoya   qilish,   tabiiy   ofatlar   va   global
ekologik   muammolar   kabi   masalalarda   davlatlar   o‘z   suverenitetlarini   cheklashga
majbur bo‘ladi.
                       Biroq, suverenitetni cheklashning ko‘plab qiyinchiliklari va noaniqliklari
mavjud.   Masalan,   bir   davlatning   ichki   ishlariga   xalqaro   aralashuvning   qabul
qilinishi,   odatda,   davlatning   mustaqilligiga   tahdid   soladi.   Shu   bilan   birga,   bu
holatlar   ko‘pincha   diplomatik   ziddiyatlarga   va   global   mojaro   xavfini   keltirib
chiqarishi   mumkin.   Shuningdek,   majburmaslik   tamoyilining   cheklanishi   ba’zan
xalqaro gumanitar yordam, xavfsizlikni  ta'minlash yoki inson huquqlarini himoya
17 qilish uchun zarur bo‘ladi, lekin bu ham davlatlarning suverenitetiga tahdid solishi
mumkin.
            Shunday qilib, suverenitet va majburmaslik o‘rtasidagi muammolar xalqaro
huquqning   rivojlanishida,   xalqaro   diplomatiya   va   xalqaro   munosabatlarning
samarali ishlashida muhim rol o‘ynaydi. Bu ikki tamoyil o‘rtasidagi  muvozanatni
saqlash,   dunyo   bo‘ylab   tinchlik,   xavfsizlik   va   adolatni   ta'minlashda   jiddiy
ahamiyatga   ega.   Davlatlar   o‘rtasidagi   hamkorlik   va   global   masalalarni   hal   qilish
uchun bu tamoyillarga asoslangan aniq va samarali qoidalar ishlab chiqish zarurati
davom etmoqda.
            Xalqaro huquq, shuningdek, davlatlarning o‘z suverenitetini qanday saqlab
qolishi, shu bilan birga, global xavfsizlik va inson huquqlarini ta'minlashga qanday
hissa   qo‘shishlari   kerakligini   aniqlashda   muhim   vazifani   bajaradi.   Suverenitet   va
majburmaslik o‘rtasidagi  muammolarni  hal  qilish, xalqaro jamiyatning birlashgan
va hamjihatligini ta’minlashga xizmat qiladi.
18 Foydalanilgan adabiyotlar
1. Bohm, D. (1996). On Dialogue. Routledge.
Ushbu   asarda   muallif   konsensual   qadriyatlar   va  aqlli   jamiyat   haqida   mulohazalar
keltiradi.   Davlatlar   o‘rtasidagi   hamkorlik   va   gumanitar   yondashuvlar   bo‘yicha
fikrlar mavjud.
2. Finnis, J. (1980). Natural Law and Natural Rights. Clarendon Press.
Suverenitet va xalqaro huquqning asoslari haqida ilmiy yondashuvni taqdim etadi,
shuningdek majburmaslik tamoyilini tushuntiradi.
3. Klabbers, J. (2008). International Law. Oxford University Press.
Xalqaro   huquqning   asosiy   tamoyillari,   suverenitet   va   majburmaslik   o‘rtasidagi
ziddiyatlar haqida keng ma'lumotlar keltirilgan.
4.   Crawford,   J.   (2006).   The   Creation   of   States   in   International   Law.   Clarendon
Press.
Suverenitet   tamoyili   va   davlatlarning   xalqaro   huquqdagi   holati   haqida   keng
tahlillar mavjud.
5.   UN   General   Assembly   Resolution   2625   (XXV)   (1970).   Declaration   on
Principles   of   International   Law   concerning   Friendly   Relations   and   Cooperation
among States.
BMTning   bu   rezolyutsiyasi   suverenitet,   ichki   ishlariga   aralashmaslik   va   xalqaro
hamkorlik prinsiplari haqida muhim huquqiy asoslarni taqdim etadi.
19 6. Henkin, L. (1995). International Law: Politics and Values. Routledge.
Suverenitet   va   majburmaslik   tamoyillarining   xalqaro   huquqdagi   o‘rni,   ularning
qarama-qarshiliklari   va   xalqaro   qonunlar   bilan   bog‘liq   holatlar   haqida   batafsil
tahlil.
7. International Court of Justice (1986). Case concerning military and paramilitary
activities in and against Nicaragua. ICJ Reports 1986.
Bu   qaror   xalqaro   huquqda   suverenitet   va   majburmaslik   o‘rtasidagi   qarama-
qarshiliklarni o‘rganish uchun muhim manba bo‘lib xizmat qiladi.
8.   Tams,   C.   (2005).   The   War   on   Terror   and   International   Law.   Cambridge
University Press.
Xalqaro   huquqda   suverenitet   va   majburmaslikning   zamonaviy   sharoitda   qanday
ishlashini, xususan, global xavfsizlik va inson huquqlari kontekstida tahlil etadi.
9.  Brownlie,  I.  (2008).  Principles   of  Public  International  Law.  Oxford  University
Press.
Xalqaro huquqning asosiy prinsiplari va suverenitetning amaliy misollarini ko‘rib
chiqadi.
10.  UN   High  Commissioner   for   Human   Rights   (2006).  Report   on  Human   Rights
and the Protection of Humanitarian Law.
Inson   huquqlarini   himoya   qilish   va   davlat   suvereniteti   o‘rtasidagi   o‘zaro   ta’sirlar
haqida tavsiyalar beradi.
11.   Mowbray,   J.   (2014).   International   Human   Rights   Law.   Oxford   University
Press.
Inson huquqlari bilan bog‘liq xalqaro huquq va suverenitet masalalari haqida asosli
va chuqur tahlilni taklif etadi.
12. Schachter, O. (1991). International Law in Theory and Practice. Springer.
20 Suverenitet   va   xalqaro   huquqdagi   amaliy   tamoyillarni   o‘rganadi,   shu   jumladan
majburmaslik tamoyili bilan bog‘liq masalalarni ko‘rib chiqadi.
21

MAVZU: Suverenitet va majburmaslik Mundarija: 1. Kirish…………………………………………………………………………….3 2. Suverenitet tushunchasi va uning turlari………………………………………...5 3. Majburmaslik tushunchasi va uning turlari……………………………………...6 4. Suverenitet va majburmaslikni chegaralash……………………………………10 5. Suverenitet va majburmaslik o‘rtasidagi muammolar………………………….13 6. Xulosa…………………………………………………………………………..18 7. Foydalanilgan adabiyotlar……………………………………………………...20 1

Kirish XXI asrda xalqaro huquq va siyosat sohalarida suverenitet va majburmaslik tamoyillari muhim ahamiyat kasb etadi. Har bir davlat o‘z ichki ishlarini boshqarish, o‘z hududida hukmronlik qilish va tashqi siyosatni mustaqil ravishda belgilash huquqiga ega bo‘lishi kerak. Suverenitetning asosi sifatida davlatlarning suveren huquqlari tan olinadi. Bu tamoyil xalqaro huquqning eng muhim poydevorlaridan biri hisoblanadi. Biroq, ba’zi holatlarda bu tamoyilga qarshi chiqqan aralashuvlar ham mavjud bo‘lishi mumkin, masalan, inson huquqlari buzilganda yoki global xavf-xatarlarga qarshi kurashishda. Majburmaslik, yoki boshqa davlatlarning ichki ishlariga aralashmaslik tamoyili, xalqaro munosabatlar tizimida barqarorlik va tinchlikni saqlashda asosiy prinsiplardan biri hisoblanadi. Bu tamoyil, bir tomondan, davlatlarning o‘zaro hurmatini ta’minlaydi, boshqa tomondan esa, har qanday davlat o‘z suverenitetini saqlash huquqiga ega bo‘lishini nazarda tutadi. Majburmaslik tamoyilining kelib chiqishi ko‘plab xalqaro shartnomalarda va xalqaro huquq amaliyotida mustahkamlanadi. Suverenitet va majburmaslik tamoyillari o‘rtasida ba’zan muvozanatni saqlash qiyin bo‘ladi. Chunki ba’zi holatlarda, masalan, insoniyatga qarshi jinoyatlar, genotsid yoki ommaviy qirg‘inlar sodir bo‘lishi mumkin, bunday holatlarda xalqaro jamoatning aralashuvi zarur bo‘ladi. BMT, xalqaro sudlar va 2

boshqa xalqaro tashkilotlar bu tamoyillarni amalga oshirishda asosiy rol o‘ynaydi, biroq ba’zan bu tamoyillar o‘rtasida qarama-qarshiliklar yuzaga keladi. Suverenitet va majburmaslik - XXI asrning geosiyosiy va huquqiy jarayonlarida dolzarb ahamiyatga ega bo‘lgan tushunchalardir. Suverenitet, asosan, davlatlarning o‘z hududida yuqori hokimiyatga ega bo‘lishini, ichki va tashqi ishlariga aralashilmasligini anglatadi. Majburmaslik esa, davlatlarning bir-biriga hurmat bilan qarashlari va boshqa davlatlarning ichki ishlariga aralashmaslikka majbur ekanliklarini bildiradi. Ushbu ikki tushuncha xalqaro huquqda, ayniqsa, davlatlararo munosabatlar va inson huquqlarini himoya qilishda asosiy tamoyillardan biridir. Shu bilan birga, suverenitet va majburmaslik tamoyillarining cheklanishi masalalari ko‘plab xalqaro munosabatlar va siyosatlarni o‘rganishda muhim ahamiyatga ega. Ushbu tamoyillarni tahlil qilish, shuningdek, ularning xalqaro huquq va diplomatiya amaliyotidagi o‘rni, global tinchlikni ta’minlashda, shuningdek, davlatlararo aloqalarni rivojlantirishda qanday muhim rol o‘ynashini tushunishga yordam beradi. Asosiy maqsad:  Suverenitet va majburmaslik tamoyillarining xalqaro huquqdagi o‘rni va ahamiyatini aniqlash.  Bu tamoyillarning cheklanishi, o‘zaro bog‘liqligi va amaliyotdagi misollarini ko‘rib chiqish.  Xalqaro jamiyatda ushbu tamoyillar o‘rtasidagi muvozanatni qanday saqlash mumkinligini tahlil qilish. Suverenitet va majburmaslik tamoyillarini tahlil qilish, ularning tarixiy rivojlanishi va xalqaro huquqdagi o‘rni, shuningdek, ularning bir-biriga qarshi kelishi holatlariga e'tibor qaratishdir. 3

2. Suverenitet tushunchasi va uning turlari. Suverenitet - bu davlatning eng yuqori hokimiyatga ega bo‘lishi, o‘z qonunlarini o‘zi yaratishi va amalga oshirishi, o‘z hududida ichki va tashqi siyosatini o‘zi belgilashi huquqidir. Suverenitet - davlatning ichki va tashqi mustaqilligini ta’minlaydigan, uning davlat hududida yuqori hokimiyatga ega bo‘lish huquqidir. Suverenitetning rivojlanish tarixiga qarasak, u XVIII asrda Yevropada eng ko‘p muhokama qilina boshlandi, ayniqsa, Vestfaliya shartnomasi (1648) suverenitet tamoyilining asosiy huquqiy poydevoriga aylandi. Bu shartnoma, asosan, davlatlarning bir-birining ichki ishlariga aralashmaslik va o‘zaro hurmat qilish asosida xalqaro munosabatlar tizimini shakllantirdi. Suverenitetning bir necha turlari mavjud: 1. Ichki suverenitet - Davlatning o‘z hududidagi siyosiy hokimiyatni amalga oshirish huquqi. Ichki suverenitet davlatning ichki qonunlarini yaratish va amalga oshirishga imkon beradi. 2. Tashqi suverenitet - Davlatning xalqaro aloqalar, tashqi siyosatni yuritish va xalqaro huquq bilan belgilangan huquqlarga ega bo‘lish huquqi. Bu, 4

masalan, diplomatik aloqalar o‘rnatish yoki xalqaro shartnomalar tuzish imkoniyatlarini o‘z ichiga oladi. 3. Suverenitetning amaldagi (de-fakto) shakli - Ba’zi davlatlar suverenitetga ega bo‘lsa ham, amalda uning o‘rnatilishi qiyin bo‘lgan holatlarni anglatadi. Masalan, ichki urushlar yoki mutlaq diktatorlik hukmron bo‘lgan davlatlarda suverenitetning ishlashida muammolar yuzaga kelishi mumkin. 4. Juridik suverenitet - Bu xalqaro huquq va normalar asosida davlatning o‘zligini tan olish va hurmat qilish. Suverenitetning quyidagi asosiy turlari mavjud:  Ichki suverenitet: Davlatning o‘z hududida barcha siyosiy va ijtimoiy tizimlarni boshqarish huquqi.  Tashqi suverenitet: Davlatning xalqaro aloqalar va tashqi siyosatni mustaqil ravishda yuritish huquqi.  Juridik suverenitet: Davlatning xalqaro huquq bilan mustahkamlangan huquqlari va erkinliklari.  De fakto suverenitet: Agar davlat ichki yoki tashqi siyosiy muammolar tufayli o‘z hokimiyatini amalda amalga oshirolmasa. 3. Majburmaslik tushunchasi va uning turlari. Majburmaslik, yoki aralashmaslik tamoyili, xalqaro huquqda davlatlarning bir-birining ichki ishlariga aralashmasligi, boshqa davlatlarning suverenitetiga hurmat ko‘rsatishni anglatadi. BMT (Birlashgan Millatlar Tashkiloti) Ustavi 5