logo

USMON AZIM IJODIDA TIL BIRLIKLARINING QO‘LLANISHI

Загружено в:

20.11.2024

Скачано:

0

Размер:

108.12890625 KB
MUNDARIJA
KIRISH  ……………………………………………………………… ... …3
I   BOB.   USMON   AZIM   IJODIDA   TIL   BIRLIKLARINING
QO‘LLANISHI ................................................................................................... 7
1 .1.  O‘zbek tilshunoshligida badiiy asar tili tadqiqi xususida …... ........... 7
1.2.   Usmon   Azim   asarlarida   til   vositalarining   semantik-   stilistik
xususiyatlari ............................................................................................................  14
II   BOB.   USMON   AZIM   BALLADALARINING   TIL
XUSUSIYATLARI ............................................................................................... 28
2. 1.   O‘xshatish   –   Usmon   Azim   balladalarida   individuallikni   ta’minlovchi
vosita sifatida …………………………………………………… ...................... …28
  2. 2.  Usmon Azim balladalarida uslubiy figuralarning qo‘llanishi....... .... .. .. 37
Xulosa .......................................................................... ......................... .. ..... 60
Foydalanilgan   adabiyotlar   ro‘yxati  ……………… ................................. 62
                                               
2 KIRISH
Mavzuning   dolzarbligi .   Til   insonlar   o rtasida   aloqa   vositasi   ekanligiʻ
barobarida ular uchun tafakkur quroli bo lishdek murakkab vazifani ham ado etadi.	
ʻ
Mantiqiy   tafakkur   doirasida   yuksak   estetik   idealning,   umuminsoniy   va   milliy
ma naviy-axloqiy   qarashlarning   vujudga   kelishida   badiiy   mushohada   g oyatda	
ʼ ʻ
muhim   o rin   egallaydi,   inson   ruhiy   olamini   kashf   etishning   muhim   quroliga	
ʻ
aylanadi. Bu mushohada jarayonida faol ishtirok etadigan til vositalari esa o zining	
ʻ
ta sir   ko rsatishdek   oliy   maqomiga   erishadi.	
ʼ ʻ   Dunyo   tamadduniga   o nlab	ʻ
buyuklarni bergan o zbek milliy va badiiy-estetik tafakkuri hamisha rivojlanishda	
ʻ
bo lib kelgan. Ularning har birining badiiy-estetik olamini til va nutq dilektikasi, til	
ʻ
va   uslub   pozitsiyasida   turib   tahlil   etish   o zbek   tilining   nihoyatda   boy   tasviriy	
ʻ
vositalarini   yanada  yorqinroq  anglashimiz  va  o zlashtirishimizga  sharoit   yaratadi.	
ʻ
Zero,   “Turkiy   tillarning   katta   oilasiga   mansub   bo lgan   o zbek   tilining   tarixi	
ʻ ʻ
xalqimizning   ko p   asrlik   kechmishi,   uning   orzu-intilishlari,   dardu   armonlari,	
ʻ
zafarlari   va   g alabalari   bilan   chambarchas   bog liqdir.   Ajdodlarimiz,   ota-
ʻ ʻ
bobolarimiz aynan ona tilimiz orqali jahonga o z so zini aytib kelganlar. Shu tilda	
ʻ ʻ
buyuk   madaniyat   namunalarini,   ulkan   ilmiy   kashfiyotlar,   badiiy   durdonalar
yaratganlar” 1
.   Ta kidlash joizki, bugungi kunda o zining ijodi bilan xalqimizning	
ʼ ʻ
ma naviy   dunyoqarashini   shakllantirishga   munosib   hissa   qo shayotgan   ijodkorlar	
ʼ ʻ
ko pchilikni   tashkil   qiladi.   Shu   ma noda   o zbek   she riyatining   yorqin
ʻ ʼ ʻ ʼ
namoyandalaridan   biri,   O zbekiston   xalq   shoiri   Usmon   Azim   ijodi   namunalarini	
ʻ
lingvistik   nuqtai   nazardan   tahlil   etish   misolida   poetik   individuallikning   badiiy
mushohada   jarayoniga   ko rsatadigan   ta siri   va   ona   tilimizni   boyitish   yo llarini
ʻ ʼ ʻ
tadqiq etish hamda bu betakror shoirning xalqimiz badiiy-estetik tafakkuri rivojiga
qo shgan munosib hissasini aniqlash imkonini beradi. Ayni paytda, ta lim tizimida	
ʻ ʼ
badiiy    matnlarning lingvistik tahlilini amalga oshirishda ishonchli material bo lib	
ʻ
xizmat qiladi.
Usmon   Azim   ijodi   keyingi   yillarda   adabiyotshunoslik   yo nalishida   ham,	
ʻ
tilshunoslik yo nalishida ham o rganib kelinmoqda. Ammo shoir balladalarining til	
ʻ ʻ
1
  Президент   Шавкат   Мирзиёевнинг   ўзбек   тилига   давлат   тили   мақоми   берилганининг   ўттиз   йиллигига
бағишланган тантанали маросимдаги нутқи // “Халқ сўзи”, 2019 йил, 22 октябрь.
3 xususiyatlari   ilk   marta   tahlil   etilayotgani   tanlangan   mavzuning   dolzarbligini
belgilaydi.  
Mavzuning   o rganilganlik   darajasiʻ .   Mustaqillik   yillarida   o zbek	ʻ
tilshunosligida badiiy asar tilini har taraflama o rganish hamda tavsiflash bo yicha	
ʻ ʻ
ko plab   tadqiqotlar   amalga   oshirildi.   Tadqiqotlarda   yozuvchi   va   shoirlarning	
ʻ
individual   mahorati,   badiiy   tafakkurdagi,   tilimizning   lisoniy   imkoniyatlarini
anglashdagi salohiyati namoyon bo lgan. Badiiy so z ustalarining mahorati ana shu	
ʻ ʻ
lisoniy   imkoniyatdan   qay   darajada   foydalanishi   va   o z   imkoniyatlarni   namoyon	
ʻ
etishi bilan belgilanadi.  
O zbek   tilshunosligida   o tgan   asrning   yarmidan   boshlab,   ijodkorlarning	
ʻ ʻ
tildan   foydalanish   bo yicha   individual   mahoratini   ko rsatishga   bag ishlangan	
ʻ ʻ ʻ
ko plab   tadqiqotlar   yaratilgan.   Badiiy   asar   tili   borasida   X.Doniyorov,	
ʻ
R.Qo ng urov, E.Begmatov, B.Yo ldoshev, N.Shukurov, S.Mirzayev, Q.Samadov,	
ʻ ʻ ʻ
I.Qo chqortoyev,   X.Abduraxmonov,   I.Mirzayev,   N.Mahmudov,   Y.Solijonov,
ʻ
B.Umurqulov,   M.Yoqubbekova,   S.Karimov,   T.Qurbonov,   I.Toshaliyev,
Sh.Abdurahmonov,   G.Imomova,   G.Keldiyorova,   G.Qobuljonova,   R.Normurodov,
F.Abdurahmonov,   G.Imomova,   M.Yo ldoshev,   S.Boymirzayeva,	
ʻ
G.Muhammadjonova   va   boshqalarning   ishlarida   badiiy   asar   tilini   o rganish   bilan	
ʻ
bog liq ilmiy-nazariy muammolar to g risida so z yuritilgan.	
ʻ ʻ ʻ ʻ   2
2
  Дониёров   Х .,   Мирзаев   С .   Сўз   санъати . –   Тошкент :   Ўзадабийнашр , 1962. – 316   б .;    Дониёров   Х .   Навоий   ва
ўзбек   адабий   тили .   -   Тошкент :   Ўқитувчи ,   1972;   Шукуров   Н .   Бадиий   услуб   ва   бадиий   тил   //   Ўзбек   тили   ва
адабиёти . –   Тошкент , 1972. –№ 4. – Б .4-9;   Қўнғуров   Р .   Ўзбек   тили   стилистикасидан   очерклар . –   Самарқанд :
СамДУ , 1975. – 82  б .;   Қўчқортоев   И .  Бадиий   нутқ   стилистикаси . –  Тошкент :   Фан , 1975. – 96  б .;   Бегматов   Э .
Ўзбек   тили   лексикасининг   ижтимоий   тарихий   асослари  //  Ўзбек   тили   лексикологияси ,  Тошкент :  Фан , 1981. –
Б .41-152;   Абдураҳмонов   Х .,   Маҳмудов   Н .   Сўз   эстетикаси .   –   Тошкент :   Фан ,   1981.   –   59   б .;   Самадов   Қ .
Ойбекнинг   тил   маҳорати . –   Тошкент :   Фан , 1981. – 154   б .;   Умурқулов   Б .   Бадиий   адабиётда   сўз . –   Тошкент :
Фан ,   1981.   –   134   б .;   Бафоев   Б .   Навоий   асарлари   лексикаси .   –   Тошкент :   Фан ,   1983;   Абдураҳмонов   Ғ .,
Рустамов   А .   Навоий   тилининг   грамматик   хусусиятлари .  –   Тошкент :   Фан ,  1984;   Дониёров   Х .,   Йўлдошев   Б .
Адабий   тил   ва   бадиий   стиль .   –   Тошкент :   Фан ,   1988.   –   79   б .;   Мирзаев   И .   Проблемы   лингвопоэтической
интерпретации   стихотворного   текста  ( на   материале   современной   узбекской   поэзии ):  Дисс …  док . филол . наук .
–   Ташкент , 1992. – 146   б .;   Имомова   Г .   Типик   миллий   характерлар   яратишда   бадиий   нутқнинг   роли :   Филол .
фан .  номз .  дисс … автореф . –  Тошкент , 1993. – Б .7-21;  Каримов   С .  Ўзбек   тилининг   бадиий   услуби :  Филол . фан .
д - ри .  дисс . –  Тошкент , 1994. – 292  б .  Ҳамидов   З .  Навоий   бадиий   санъатлари . –  Тошкент :  Университет , 2001;
Йўлдошев   Б .  ва   б .  Бадиий   асар   тили   масалалари . –  Навоий :  Навоий   ДПИ   нашри , 2001. – Б .5-8;  Солижонов   Й .
ХХ   асрнинг   80-90- йиллари   ўзбек   насрида   бадиий   нутқ   поэтикаси :   Филол .   Фан .   д - ри .   дисс … автореф .-
Тошкент ,   2002.   -38   б .;   Муҳаммаджонова   Г .   80- йиллар   охири   90- йиллар   бошлари   ўзбек   шеъриятининг
лингвопоэтик   тадқиқи :   Филол .   фан .   номз .   дисс … автореф .   –   Тошкент ,   2004.   – Б .7-17;   Ёқуббекова   М .   Ўзбек
халқ   қўшиқларининг   лингвопоэтик   хусусиятлари :  Филол .  фан .  д - ри .  дисс … автореф . –  Тошкент , 2005. – 27  б .;
Каримов   С .   Зулфия   асарлари   лингвостилистикаси .   –   Самарқанд :   СамДУ ,   2006.   –   120   б .;   Йўлдошев   М .
Бадиий   матннинг   лингвопоэтик   тадқиқи :   Филол . фан . д - ри …   дисс .   –   Тошкент ,   2008.   –   313   б .   Боймирзаева
С . Ў .   Ўзбек   тилида   матннинг   коммуникатив - прагматик   мазмунини   шакллантирувчи   категориялар :   филол .
4 Tadqiqotning   maqsadi   hozirgi   zamon   o zbek   adabiyotining   yirikʻ
namoyandasi   Usmon   Azim   balladalari   tilini   lingvistik   tahlil   etish   orqali   uning
individual ijodiy manerasiga xos xususiyatlarni aniqlashdan iborat.  
Tadqiqotning   obyekti   badiiy   matnda   muayyan   lingvopoetik   maqsadni
ko zda tutib qo llangan lingvistik birliklardan iborat.	
ʻ ʻ  
Tadqiqotning   predmeti   sifatida   Usmon   Azim   balladalarining   muayyan
qismni   qamrab   olgan   “Saylanma”   (1995)   va   “Fonus”   (2007),   to plamlaridagi   til	
ʻ
birliklari tanlangan.  
Tadqiqotning usullari . Tadqiqot mavzusini yoritishda tasniflash, tavsiflash,
kontekstual   tahlil,   semantik-stilistik,   lingvopoetik   va   pragmalingvistik   tahlil
metodlaridan foydalanilgan.
Tadqiqotning   ilmiy   yangiligi.   Tadqiqotda   birinchi   marta   Usmon   Azim
balladalarining   til   xususiyatlari   tahlil   etilayotgani   ishning   ilmiy   yangiligi
hisoblanadi.
Tadqiqotning vazifalari :
badiiy asar tilining o‘zbek tilshunosligida o‘rganilishi haqida qisqacha  tavsif
berish;
           badiiy adabiyot  tilining  leksik jihatdan o‘ziga xosligini aniqlash; 
leksik   vositalarning   Usmon   Azim   balladalarida   qo‘llanilish   darajasini
o‘rganish; 
Usmon   Azim   balladalarida   qo‘llanilgan   leksik   vositalarni   funksional-
semantik xususiyatlarini ochib berish;
Usmon   Azim   balladalarida   ifoda   tasvir   vositalarining   qo‘llanish
xususiyatlarini ochib berish.
Malakaviy   bitiruv   ishining   nazariy   va   amaliy   ahamiyati .   Malakaviy
bitiruv ishinig ahamiyati quyidagilarda namoyon bo‘ladi: 
Tadqiqotda   erishilgan   natijalardan   oliy   o‘quv   yurtlarida   Usmon   Azim
asarlari   tilini   o‘rganish   bo‘yicha   ilmiy   tadqiqotlar   olib   borishda   foydalanish
mumkin.   Tadqiqotda   to‘plangan   materiallardan   badiiy   asar   tili   bo‘yicha,
фан .  д - ри   дисс .  автореф . –  Тошкент , 2010. -26  б .
5 leksikologiya,   semasiologiya,   stilistika,   pragmatika   bo‘yicha   magistrlik
dissertatsiyalari   va   bakalavrlik   bo‘yicha   malakaviy   bitiruv   ishlari   yozishda
foydalanish mumkin. Ishda to‘plangan misollar  o‘zbek tili uslubshunosligi va nutq
madaniyati, badiiy asar tili, lingvopoetika bo‘yicha amaliy dars soatlarini o‘tishda
material vazifasini o‘taydi. Usmon Azim ijodi, uning asarlari tili bo‘yicha turli xil
davra   suhbatlari,   ilmiy   anjumanlar   o‘tkazishda   ishda   to‘plangan   materiallardan
foydalanish mumkin. 
Malakaviy bitiruv ishining tuzulishi va hajmi. Malakaviy   bitiruv   ishi
kirish,   ikki   asosiy   bob,   xulosa   va   foydalanilgan   adabiyotlar   ro‘yxatidan   iborat.
Malakaviy bitiruv ishining umumiy hajmi 65 sahifani tashkil etadi.
6 I BOB. USMON AZIM IJODIDA TIL BIRLIKLARINING
QO‘LLANISHI
1.1. O zbek tilshunosligida badiiy asar tili tadqiqi xususidaʻ
Badiiy   asar   tili   o‘ziga   xos   xususiyatlarga   ega   bo‘lgan   ifodaning   alohida
turidir.   Badiiy   ifodaning   muhim   xususiyatlarini   vujudga   kelishi   so‘z   va   uning
ma’no   noziklari   bilan   bog‘liqdir.   Badiiy   asardagi   har   bir   so‘z   o‘quvchiga   estetik
zavq beradi. Har bir ijodkor o‘z navbatida so‘z yaratuvchi ham hisoblanadi. Garchi
u   umumxalq   tili   boyliklaridan   foydalansa-da,   o‘rni   bilan   yangi   so‘zlar   topadi,
mavjud so‘zlarga libos kiygizadi, butun jilosini ko‘rsatadi, inson tabiati va ongiga
ma’naviy   ozuqa   beruvchi,   yangi   ma’no   kasb   etuvchi   so‘zlarni   ishlatadi.   Shu
sababdan   har   bir   so‘zning   o‘nlab   sinonimlari   bor.   Yozuvchi   o‘z   ona   tilini   butun
ranglari bilan, ohanglari bilan noz-u nazokatlari bilan bilishi kerak. 
O zbek tilining shakllanishi, taraqqiy etishi va boyishida badiiy adabiyot eng	
ʻ
boy   manba   bo lib   xizmat   qiladi.   Bir   necha   asrlar   davomida   shoirlarimiz,	
ʻ
adiblarimiz o zbek adabiy tilining sayqallashishishi uchun, badiiy mukammallikka	
ʻ
erishishi   uchun   mashaqqatli   mehnat   qilishgan.   Ushbu   ijodkorlarning   samarali
mehnati   natijalarini   bugungi     avlod   vakillari   avaylab   asramog i   va   qadrlamog i	
ʻ ʻ
lozim. Shu nuqtai nazardan, ajdodlarimiz tomonidan yaratilgan har bir nodir badiiy
asarning   tili   va   uslubini   lingvistik   jihatdan   tadqiq   qilish   bugungi   kunda   muhim
ahamiyat   kasb   etadi.   Bu   o zbek   tilining   mukammalashtirilishi   uchun   zahmat	
ʻ
chekishni maqsad qilgan yosh tilshunos tadqiqotchilar zimmasiga ulkan mas uliyat	
ʼ
yuklaydi.  
Mustaqillikka   erishganimizdan   keyin   inson   omili   va   manfaatlari   har
qachongidan   ham   yuksak   pog onaga   ko tarilgani   bois   bu   tadqiqotlarda	
ʻ ʻ
antropotsentrik, kognitiv va lingvokulturologik tamoyillar asosida olib boriladigan
bo ldi.   O zbek   badiiy   matni   muammolariga,   xususan   uning   lingvopoetikasi	
ʻ ʻ
masalalariga   bag ishlangan   bir   necha   dissertatsiyalar   himoya   qilindi,	
ʻ
monografiyalar nashr etildi.  
7 I.Mirzayevning   “She riy   matnni   lingvopoetik   talqin   qilish   muammolari”,ʼ
S.Karimovning   “O zbek   tilining   badiiy   uslubi”,   M.Yoqubbekovaning   “O zbek	
ʻ ʻ
xalq   qo shiqlarining   lingvopoetik   xususiyatlari”,   M.Yo ldoshevning   “Badiiy	
ʻ ʻ
matnning   lingvopoetik   tadqiqi”   nomli   doktorlik   dissertatsiyalari,
M.Yo ldoshevning   “Cho lponning   badiiy   til   mahorati”,   G.Muhammadjonovaning	
ʻ ʻ
“80-yillar   oxiri   90-yillar   boshlari   o zbek   she riyatining   lingvopoetik   tadqiqi”,	
ʻ ʼ
D.Shodiyevaning   “Muhammad   Yusuf   she riyati   lingvopoetikasi”,	
ʼ
Sh.Haydarovning   “Badiiy   matnda   parsellyativ   konstruksiyalarning   qo llanilishi”,	
ʻ
D.Jamolidinovaning “Badiiy nutqda parantez birliklarning semantik-grammatik va
lingvopoetik   xususiyatlari”,   F.Ibragimovaning   “Badiiy   matnda   ellipsis   va
antiellipsis” nomli nomzodlik dissertatsiyalari shular jumlasidandir. 3
O zbek   xalqining   tarixiy   yutug i   bo lgan   o z   mustaqilligini   qo lga   kiritishi	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
bu xalqning tilini o rganishda ham inqilob yasadi. Jumladan, o zbek tili stilistikasi	
ʻ ʻ
yuzasidan   olib   borilgan   keng   ko lamli   kuzatishlar   badiiy   matnlarni   tadqiq   etishni	
ʻ
yangi   pog onaga   olib   chiqdi.   Endi   badiiy   matn   tahlili   jahon   tilshunoslik   va	
ʻ
adabiyotshunoslik   ilmi   andozalariga   mos   keladigan   talablar   asosida   olib
boriladigan   bo ldi.   Ilmiy   kuzatishlarning   bu   bosqichida   lingvopoetik   tadqiqotlar	
ʻ
badiiy matn bilan shug ullanuvchi olimlarning diqqat markaziga ko chdi.	
ʻ ʻ
Badiiy asar tili turli usullarda o rganilib, bu borada ko plab ilmiy tadqiqotlar	
ʻ ʻ
yaratilgan   bo lsa-da,   mavzu   bugungi   kunda   ham   o zining   dolzarblik   va   yangilik	
ʻ ʻ
bo yog ini   yo qotgan   emas.   Toki   badiiy   asarlar   yaratilaverar   ekan,   ularning   tilini	
ʻ ʻ ʻ
va   ijodkor   poetik   mahoratini   tadqiq   etish   davom   etaveradi.   Nega   deganda,
yozuvchining individual uslubi, avvalo, uning tilida aks etadi . 
3
  Мирзаев   И.К.   Пролемы   лингвопоэтической   интерпретации   стихотворного   текста:   Автореф.дис.   …д-ра
филол.наук.     –   Ташкент,   1992;   Каримов   С.А.   Ўзбек   тилининг   бадиий   услуби:   Филол.фан.д-ри....дисс.   –
Тошкент,   1994.   –Б.292;     Ёқуббекова   М.   Ўзбек   халқ   қўшиқларининг   лингвопоэтик   хусусиятлари:
Филол.фан.д-ри.   ...дисс.автореф.   –   Тошкент,   2005.   Б.27.;   Йўлдошев   М.   Бадиий   матннинг   лингвопоэтик
тадқиқи: Филол.фан.д-ри....дисс. – Тошкент, 2008. -Б.313.;  Йўлдошев М. Чўлпоннинг бадиий тил маҳорати:
Филол.фан.номз.   ...дисс.автореф.   –   Тошкент,   2000.   -Б.26.;   Муҳаммаджонова   Г.   80-йиллар   охири   90-йиллар
бошлари   ўзбек   шеъриятининг   лингвопоэтик   тадқиқи:   Филол.фан.номз.   ...дисс.автореф.   –   Тошкент,   2004.
Б.25.;   Шадиева   Д.Ш.     Муҳаммад   Юсуф   шеърияти   лингвопоэтикаси:   Филол.фан.номз.   ...дисс.автореф.   –
Тошкент,   2007.   -Б.26;   Ибрагимова   Ф.   Бадиий   матнда   эллипсис   ва   антиэллипсис.
Филол.фан.номз.   ...дисс.автореф.   –   Тошкент,   2011;   Жамолиддинова   Д.   Бадиий   нутқда   парантез
бирликларнинг   семантик-грамматик   ва   лингвопоэтик   хусусиятлари:   Филол.фан.номз.   ...дисс.автореф.   –
Тошкент, 2009;
8 Bu haqida mashhur  rus yozuvchisi K.Fedinning quyidagi fikrlarini keltirish
o rinlidir:   “Yozuvchining   mahorati   haqidagi   gapni   tildan   boshlash   kerak.   Tilʻ
hamma   vaqt   asarning   asosiy   materiali   bo lib   qoladi.   Badiiy   adabiyot   bu   til	
ʻ
san atidir”	
ʼ 4
.  
Tilshunos   M.Yo ldoshev   badiiy   matn   ko rsatkichlaridan   biri   sifatida	
ʻ ʻ
individuallikni   yozuvchining   o ziga   xos   uslubiy   mahoratini   tadqiq   etishda   bosh	
ʻ
mezon   hisoblanishini   alohida   ta kidlaydi.	
ʼ 5
  Ya ni,   V.V.Vinogradov   ta biri   bilan	ʼ ʼ
aytganda,   “individual   uslub”   tushunchasi   badiiy   matn   tadqiqining   tan   olingan
asosiy   kategoriyalaridan   biridir”   6
.   Darhaqiqat,   ijodkorning   individualligi   uning
so z tanlash mahorati bilan belgilanadi. Asar yaratish jarayonida esa yozuvchining	
ʻ
badiiy tafakkuri va lisoniy layoqati namoyon bo ladi.	
ʻ  
N.Mahmudov   ta biri   bilan   aytganda,   “Estetik   vazifa   tilning   asosiy	
ʼ
kommunikativ   vazifasini   qulaylashtiradi,   uning   imkoniyatlarini   boyitadi.   Til   va
nutq   ayni   shu   estetik   vazifasi   bilan   ifodalilik,   ta sir   quvvatini   namoyon   qiladi”.	
ʼ
Shuning uchun asar  tilini  o rganishdagi	
ʻ   vazifalardan  biri  tilning xuddi  shu estetik
qiymatini   tadqiq   etishga   qaratilgan   bo ladi	
ʻ 7
.   Soha   tadqiqotchilarining   yuqorida
aytilgan   fikrlaridan   shu   narsa   ma lum   bo ladiki,   lingvopoetikaning   asosiy	
ʼ ʻ
o rganish   obyekti   –   badiiy   matn   bo lib,   matnni   tahlil   qilish   orqali   ijodkorning	
ʻ ʻ
badiiy   mahorati,   o ziga   xos   uslubi,   til   boyliklaridan   foydalanishi,   yozuvchining	
ʻ
umumxalq tiliga munosabati o rganiladi.	
ʻ  
O zbek   filologiyasi   ilmida   ushbu   muammo   bilan   shug ullanish   o zining	
ʻ ʻ ʻ
tarixiy   ildizlariga   ega.   Masalan,   o zbek   adabiy   tilining   tasviriy   imkoniyatlari   va	
ʻ
uning poetika uchun ahamiyati naqadar muhim ekanligini Alisher Navoiy o zining	
ʻ
“Muhokamat   ul-lug atayn”   va   boshqa   asarlarida   bundan   olti   asr   muqaddam   ham	
ʻ
nazariy, ham amaliy jihatdan isbotlab bergan edi 8
.  
4
  Федин   К.   Маҳорат   ҳақида.   Бадиий   ижод   ҳақида.   Ёзувчиларнинг   нутқ     ва   мақолалар   тўплами.   –Тошкент,
1960. -Б.133-134.
5
 Юлдашев М. Кўрсатилган докторлик диссертацияси автореферати. – Б. 26-27.
6
 http://sigla.rsl.ru/Маниева Н.С. Прилагательные-эпитеты в поэтическом дискурсе второй половины XX века:
Дисс… канд.филол.наук. – Махачкала, 2007.
7
 Маҳмудов Н. Нутқ маданияти ва тилнинг эстетик вазифаси // Филология масалалари. – Тошкент, 2006, - №2
(11), -Б.47-51.
8
 Алишер Навоий. Муҳокамат ул-луғатайн. Асарлар. Ўн беш томлик.14-том. – Тошкент, 1967. -Б.103-132.
9 Darhaqiqat,   inson   tirikligi   va   mavjudligining   muhim   belgisi   bo lgan   tilʻ
insoniyat   jamoa   bo lib   yashay   boshlagan   paytlaridan   to   hozirgacha   o zining	
ʻ ʻ
ijtimoiy vazifasini mukammal darajada ado etib kelmoqdaki, bu holatni dunyodagi
har bir rivojlangan til, jumladan, o zbek tili misolida ham kuzatishimiz mumkin.	
ʻ
O zbek   tilining   shakllanishi,   turkiy   xalqlar   va   millatimiz   tarixiy	
ʻ
taraqqiyotida   tutgan   o rni   keyingi   asrlarda   ilm   ahli   tomonidan   chuqur   o rganib	
ʻ ʻ
kelinmoqda   va   bu   tadqiqotlar   til   iste molda   bo lishining   oliy   namunasi   bo lgan	
ʼ ʻ ʻ
badiiy til muammolarini ham qamrab olgan.  
Badiiy asar tili jamiyat hayotini aks ettirishda asriy tajribalarga ega bo‘lgan
badiiy adabiyot bilan uzviy bog‘liq. Shu sababdan,badiiy adabiyot tilini o‘rganish
va tahlil qilish badiiy asarning   butun ichki va tashqi  bog‘lanishini, yozuvchining
dunyoaqarashi,  unda  adabiy   va  noadabiy  vositalarning    qo‘llanishi  jihatdan  to‘la-
to‘kis   his   etishni   talab   qiladi.   Badiiy   asarni,   uning   ichki   va   tashqi   bog‘lanishini,
badiiy matn ma’nosini his etish badiiy asar tilining muhim xususiyatlarini ochishga
yordam beradi.
  Badiiy   asar   tili   umumxalq   tilida   mavjud   bo‘lgan   lug‘aviy   vositalarni
ifodavorlik ko‘lamini ko‘rsatuvchi, uni rivojlantirish yo‘llarini belgilovchi muhim
manbadir.   Shu   sababdan,   badiiy   asar   tili   tilning   boshqa   shaklllaridan   alohida
farqlanadi.
  Badiiy asar tili adabiy tilga keng   ta’sir etuvchi, uni boyitib boruvchi tildir.
Chunki   jamiyat   hayotida   yuz     beradigan   voqea-hodisalar,   til   xususiyatlari   va
undagi o‘zgarishlar dastlab badiiy adabiyotda o‘z aksini topadi.
Badiiy asar tili badiiy obrazli, ta’sirchan, emotsional-ekspressiv tildir. Badiiy
obrazlilik,   ifoda   vositalariga   boylik,   so‘zlardagi   emotsional   bo‘yoqdorlik
darajasining   kuchliligi   badiiy   nutqning   asosiy   vazifasi   bo‘lgan     estetik
ta’sirchanlikni   kuchaytiruvchi   vositalardan     hisoblanadi.   Estetik   ta’sirchanlik
tilning   boshqa   shakllarida   ham   mavjud.   Masalan,   umumxalq   tilida,   xalq
maqollarida,   qo‘shiqlarida   estetik   ta’sir chanlik   bor.   Biroq,   bunday   vositalarning
barchasini badiiy adabiyot tili o‘zida qamrab oladi va bu vositalarning ta’sir  kuchi
yanada oshadi.
10 Badiiy   nutqda   metafora,   metonimiya,   sinekdoxa,   o‘xshatish,   sifatlash,
jonlantirish,     xilma-xil   takrorlarning   mavjudligi   va   ularning     ma’lum   qismida
badiiy   ifodaning   boshqa   nutq   turlariga   nisbatan   kuchliligi,   bu   vositalardan   bir
qismining   ijodkorning   individual   uslubiga   xosligi   trop   va   figuralarni   badiiy   asar
tilining muhim xususiyatlaridan biri sifatida ajratishni taqozo etadi.
Xalqona   soddalik,   oddiylik,   tushunarlilik,   erkinlik   kabi   jihatlar   ham   badiiy
nutqning   asosiy   xususiyatlaridan   biri   sanaladi.   Bu   xususiyatlar   badiiy   asarning
jonliligini ta’minlovchi kuchdir.
Badiiy   asar   tili   ana   shunday   murakkab   va   o‘ziga   xos   hodisa.   Badiiy   asar
tilini   o‘rganish   ham   muhim   va   zaruriy   yo‘nalish   bo‘lib,   uning   ildizi   qadimiydir.
Badiiy   asar   va   uning   tiliga   oid   nazariy   masalalarni   yoritgan   dastlabki   asar
Aristotelning   “Poetika”   asaridir.   O‘zbek   filologiyasining   bir   necha   asrlik   behad
boy tarixida ham badiiy til masalasiga bo‘lgan e’tibor susaygan emas.
Ma’lumki,  har   qanday  badiiy  asar  tili   muayyan  umumxalq  tilini   o‘zida   aks
ettiradi.   Tildagi   o‘zgarish,   rivojlanishlarning   o‘ziga   xos   aksi   badiiy   adabiyotdir.
Tahlilga tortiladigan material manbai ham asarlardir. Tilning holati, undagi xilma-
xil   hodisalar,   qonun-qoidalarni   tavsiflovchi   darslik   va   boshqa   o‘quv
qo‘llanmalarida   ham   asosiy   faktik   material   badiiy   asarlardan   olinadi.   Tilning
muayyan   tarixiy   davridagi   holati,   ayni   holatga   xos   bo‘lgan   xususiyatlar,   leksik,
fonetik va grammatik o‘zgachaliklar, tilning hozirgi holati bilan umumiy va farqli
jihatlarini ilmiy tadqiq etish maqsadida o‘sha davrga oid adabiy-badiiy asarlarning
tili o‘rganiladi. Til tarixini tasvirlash va tadqiq etishda ham bu yo‘l, ya’ni tegishli
davr   yozma   yodgorliklari   tiliga   asoslanish   eng   qadimgi   va   mustahkam   lingvistik
an’ana   sifatida   yashab   kelmoqda.   Bunday   yo‘nalishdagi   tadqiqot l arda   asosiy
maqsad davr tilining o‘ziga xosliklarini belgilash, umumxalq tili d agi u yoki bu til
hodisasining   ayni   davrda,   xususan,   muayyan   asar   tilida   namoyon   bo‘lishini
kuzatish   va   shu   asosida   tildagi   o‘zgarishlar   bilan   bog‘liq   qonuniyatlarini
belgilashdan iborat bo‘ladi.
O zbek tilshunoslik ilmi ham jamiyat ma naviyatini, ilm-u ma rifatini olg aʻ ʼ ʼ ʻ
boshlovchi lokomotiv bo lishi, tilimizning barcha sohalarida ilmiy kuzatishlar olib	
ʻ
11 borib, ijtimoiy hayotning barcha sohalari uchun tildan foydalanishning mukammal
savodlilikka   asoslangan   eng   qulay   va   tushunarli   yo llari   va   vositalarini   tavsiyaʻ
etishlari   lozim.   Buning   uchun   esa   til   ilmini   mukammal   egallash   va   tinim   bilmay
ommalashtirish lozim bo ladi. Usmon Azim badiiyatining til xususiyatlarini tadqiq	
ʻ
etish ham ana shu yo ldagi sa y-harakatlardan biri hisoblanadi.	
ʻ ʼ
Tadqiqotimiz   obyekti   bo lgan   adibning   hayoti   va   ijodi   haqida   ayrim	
ʻ
ma lumotlarni berib o tishni joiz deb bildik:	
ʼ ʻ   Usmon Azim – Usmon Azimov 1950-
yilning   13-avgustida   O zbekiston   Respublikasining   Boysun   tumanida   tug ilgan,	
ʻ ʻ
O zbekiston   xalq   shoiri   (2000),   dramaturg.   Toshkent   Davlat   universitetining	
ʻ
jurnalistika fakultetida tahsil olgan (1967-72). Respublika radiosida muharrir, katta
muharrir   va   bosh   muharrir   o rinbosari   (1976-89),   O zbekiston   Yozuvchilar	
ʻ ʻ
uyushmasi   Toshkent   viloyat   bo ʻ limida   mas ul   kotib   (1989-90),   O zbekiston	
ʼ ʻ
Respublikasi Prezidenti devonida sektor mudiri, yetakchi konsultant, Prezidentning
Davlat   maslahatchisi   (1991-94)   lavozimlarida   faoliyat   olib   borgan.   2003-yildan
O zbek milliy akademik drama teatrida adabiy emakdosh bo lib ishlaydi.	
ʻ ʻ
Usmon   Azimning   “Insonni   tushunish”   (1979),   “Holat”   (1979),   “Oqibat”
(1980),   “Ko zgu”   (1983),   “Surat   parchalari”   (1985),   “Dars”   (1985),   “Ikkinchi	
ʻ
aprel”   (1987),   “Baxshiyona”   (1989),   “G aroyib   ajdarho”   (1990),   “Uyg onish	
ʻ ʻ
azobi”   (1991),   “G ussa”   (1994),   “Uzun   tun”   (1994),   “Bor   ekanda   yo q   ekan”	
ʻ ʻ
(1995),   “Saylanma”   (1995),   “Kuz”   (2001),   “Fonus”   (2007),   “Yurak”   (2009)   va
hozircha   o ttiz   tomdan   iborat   “Tanlangan   asarlar”i   va   “Jodu”(2003)   nasriy	
ʻ
to plami,   shuningdek,   “Adibning   umri”   (2011),   “Baxtli   bo laylik”,   “Hujjatli   film	
ʻ ʻ
uchun   syujet”,   “Bahodir   va   Malika”   singari   radiopyessalari,   “Bir   qadam   yo l”,	
ʻ
“Kunduzsiz kechalar”, “Bozor” (1997), “Alpomishning qaytishi” (1998), “Jazava”
(20000, “Baxt qushi” (2002), “Otgan zamon hangomalari” (2003) singari dramatic
asarlari   nashr   etilgan.   Usmon   Azim   “Alisher   Navoiy”   kinoqissasi   (1990),
“Alpomish”   kinodostoni   (1997),   “Sevgi”   (1998)   va   “Alpomish”   (2000)
kinofilmlarning ssenariy muallifi.
Usmon   Azim   Pol   Elyuar,   V.Vatsiyetis,   H.Dog larja,   A.Voznesenskiy,	
ʻ
Yu.Marsinkyavichyus   va   boshqa   shoirlarning   asarlarini   o zbek   tiliga   tarjima	
ʻ
12 qilgan. She rlari ingliz, fransuz, nemis, polyak, makedon, turk, rus, gruzin, eston,ʼ
litva,   tojik,   qozoq   va   qirg iz   tillarida   nashr   etilgan.   Ko plab   she rlariga   musiqa	
ʻ ʻ ʼ
bastalangan.  
Usmon  Azim  xalqlar   do stligi   va  vatanparvarlik  g oyalari  bilan  yo g rilgan	
ʻ ʻ ʻ ʻ
she rlari   uchun   Gruziyaning   Mayakovskiy   nomidagi   Davlat   mukofotiga   sazovor	
ʼ
bo lgan   (1982).   “Do stlik”   (1998)   va   “El-yurt   hurmati”   (2020)   ordenlari   bilan
ʻ ʻ
mukofotlangan.  
Darhaqiqat, adib insonni ma naviy o zgartirishga qodir bo lgan, uning ruhiy	
ʼ ʻ ʻ
dunyosiga ta sir ko rsata oladigan she riy asarlar muallifidir.	
ʼ ʻ ʼ
Usmon   Azim   ikki   davr   –   mustabid   sho rolar   davri   va   mustaqillik   davrida	
ʻ
samarali   ijod   qilgan   ijodkordir.   Shuning   uchun   uning   asarlarini   g oyaviylik	
ʻ
pozitsiyasida,   davr   ijtimoiy-siyosiy,   madaniy-maishiy   kontekstida   o rganish   va
ʻ
poetikasiga   davrning   ijtimoiy-madaniy   shart-sharoitlaridan   kelib   chiqib   baho
berish maqsadga muvofiq bo lar. Ammo biz bu yo ldan bormaymiz. Bizni, birinchi	
ʻ ʻ
navbatda,   bu   ulkan   so z   san atkorining   ona   tilimiz   boyliklaridan   foydalanishdagi	
ʻ ʼ
mahorati va individualligi, badiiyat sohasidagi izlanishlarida ko maklashgan ifoda	
ʻ
usullari qiziqtiradi.
To g ri,   g oyasiz   badiiy   asarning   o zi   yo q.   Unda   xoh   kichik,   xoh   katta	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
bo lsin,   muayyan   ma naviy-ma rifiy   fikr,   his-tuyg u   bayon   etiladi.   Biz   uchun	
ʻ ʼ ʼ ʻ
ularni   ifodalayotgan   til   vositalarining   tanlanishi,   ifoda   jarayonida   tovlanishlari,
matn strukturasida joylashuvidan yuzaga keladigan ma no ottenkalari, estetik ta sir	
ʼ ʼ
ko rsatishga yo naltirilgan shakliy o zgarishlar muhimdir. Chunki aynan mana shu	
ʻ ʻ ʻ
holatlardagina ijodkorning poetik individualligi,   badiiy tafakkurdagi, ona tilining
siru sinoatlarini anglashdagi salohiyati namoyon bo ladi.	
ʻ
Usmon   Azim   ijodini   jahon   adabiyoti   kontekstida   olib   o rganish,   ularga	
ʻ
insoniyat   asrlar   davomida   jamlagan   oliy   tafakkur   yig indisi,   ayni   paytda,   Usmon	
ʻ
Azimgagina   ifoda   uslubiga   xos   bo lgan   favquloddalik   va   kutilmaganlik   mahsuli	
ʻ
deb qarash muhimdir.
Usmon   Azim   she riyatining   badiiy   jihatlarini   stilistik   va   lingvopoetik	
ʼ
aspektda  yaxlit  tadqiq etish uning o zbek milliy va badiiy tafakkuri  taraqqiyotida	
ʻ
13 tutgan   o rni   haqida   mulohaza   yuritishga   ko mak   beradi.   Zero,   uning   she riyʻ ʻ ʼ
asarlari matnini lingvistik tahlil etishda biz ham ana shu maqsadlarni ko zladik.	
ʻ
1.2. Usmon Azim asarlarida til vositalarining semantik-stilistik
xususiyatlari
Istiqlolga erishuvimiz tufayli  tilshunoslik va adabiyotshunoslik qatorida
badiiy   adabiyotga   ham,   uni   tahlil   qilish   metodlari   va   usullariga,   uni
o‘rganishga ham talablar ham butunlay o‘zgardi. Bugungi kunda esa shoir va
yozuvchilar   tomonidan   yaratilayotgan   asarlarning   badiiy-estetik
imkoniyatlarini tadqiq etish asosiy vazifa ekanligi e’tirof etilmoqda. 
“O‘zbek   tilshunosligida   esa   keyingi   o‘n   yilliklarda   muayyan   bir
ijodkorning   tildan   foydalanish   mahorati,   yozuvchining   u   yoki   bu   til   sathi
birliklarini   qo‘llashdagi   o‘ziga   xosliklarini   mufassal   ko‘rsatishga
bag‘ishlangan   juda   ko‘plab   tadqiqotlar   yuzaga   kelganligi   quvonarli   holdir,
albatta.   Shuni   ishonch   bilan   ayta   olamizki,   badiiy   tilni   o‘rganishda   ko‘proq
leksik   birliklarga   e’tibor   qilinganligi   ko‘zga   tashlanadi.   Bu   borada   tilshunos
L.Abdullayeva   o‘zining   monografiyasida   o‘zbek   badiiy   adabiyoti   tilining
leksik stilistikasi muammolari haqida fikr yuritgan bo‘lsa, E.Qilichev “Badiiy
tasvirning   leksik   vositalari”   deb   nomlangan   kitobida   badiiy   tasvirda   ishtirok
etadigan   leksik   vositalar   va   ularning   ifoda   imkoniyatlari   bilan   bog‘liq
masalalar ustida to‘xtalgan. Yana bir tilshunosimiz B.Umurqulovning “Poetik
nutq   leksikasi”   nomli   monografiyasida   hozirgi   o‘zbek   she’riyati   tilining
leksik manbalari, poetik leksika,  so‘z variantlari  va  ularning estetik  qimmati
kabi   masalalar   tadqiqiga   bag‘ishlangan.   Ko‘rib   o‘tganimizdek,   o‘zbek
tilshunosligida   badiiy   asar   tilining   poetikasi   bo‘yicha   ancha-muncha   ishlar
qilingan.   Lekin   bu   yo‘nalishdagi   tadqiqotlar   doirasi   ancha     katta   bo‘lishiga
qaramasdan,   ular   adabiyotimiz   tarixida   alohida   o‘rin   tutadigan   jiddiy
asarlarning   barchasini   qamrab   olgan   deb   bo‘lmaydi”.   Usmon   Azim
ruhiyatidagi kuchli toshqinni zilollantirib, she’riyatiga ko‘chirib turgan kuch,
avvalo,   folklor.   Shoir   uslubida   folklordan   ta’sirlanish   yaqqol   sezilib   turadi.
14 Usmon   Azim   –   folklorga   xos   motiv,   obraz,   ifoda   usulidan   foydalana   bilgan
shoir.   U   xalq   og‘zaki   ijodi   ta’siri   sabab   baxshiyonalar   yaratgan   edi.   Ayni
damda,   uning   “Balladalar”   nomi   ostidagi   voqeaband   she’rlari   xalq   og‘zaki
ijodidan oziqlanib, yuzaga kelgan. She’rlar ballada janrida yozilmagan. Shoir
lirik qahramonlari ruhiyatidagi ma’naviy jangu jadal bois she’rlarini “ballada”
degan   bo‘lsa,   ehtimol.   Ammo   balladachilik   jangoh   va   u   bilan   bog‘liq
voqealarni   aks   ettirishga   asoslangani   sabab   Usmon   Azimning   bu   asarlarini
dramatik  she’rlar   deyish   maqsadga  muvofiq,  bizningcha.  Ularda  muallifning
ishtiroki   yo‘q,   ayni   damda,   syujet   kichik   bir   voqea   asosida   yuzaga   kelgan.
Har bir “ballada” (shoir “ballada”  degan, ammo ballada janrida yozilmagani
sabab qo‘shtirnoqqa olishni ma’qul bildim) alohida syujetga egaligi bois “O‘n
besh ballada” – o‘n besh dramatik she’r bo‘lib, bir obraz, bir maqsad atrofida
birlasha   olgani   sabab   ularni   turkum   deyish   mumkin.   Dramatik   she’rlarni
folklorga xos motiv va obrazlar  ishtirokida ilgari  surilgan g‘oya – erkinlikni
qo‘msash   tuyg‘usi   birlashtirib   turibdi.   Dastlabki   uch   dramatik   she’rda,
shuningdek   “sakkizinchi   ballada”,   o‘ninchi   ballada”   deb   nomlangan
she’rlarda   ham   Kenja   botir   yetakchi   qahramon   sifatida   shoir   g‘oyalarini
tashishda xizmat qilgan.
Kenja botir
Ketolmayman yov yengilguncha – 
Men elimga kerakman, pari...  (173-bet)
“Birinchi   ballada”   ikki   qismdan   iborat   bo‘lib,   To‘ng‘ich   va   O‘rtancha
botir bilan Kenja botir diologi asosida yaratilgan.
Kenja botir
Akalar, men qaytdim! 
O‘rtancha botir 
Qani, qaydasan? 
To‘ng‘ich botir 
O‘zingni yo‘llarda qiynading bekor, 
Biz senga aytdik-ku – bir kun qaytasan.  (164-bet)
15 Xalq   ertaklaridagi   To‘ng‘ich   va   O‘rtancha   botirlar   Kenja   botirdan
omadsizroq,   aqlsizroq,   kuchsizroq   bo‘lsalar-da,   o‘zlari   buni   u   qadar   tan
olmaydilar.   Ammo   olg‘a   intilgan   Kenja   botirni   oshkora   yo‘ldan   urmaydilar.
Ba’zi   xalq   ertaklarida   akalar   ham   botir,   ammo   Kenja   botir   favqulodda
xususiyatlarga egaligi bilan ulardan ustun. Dramatik she’rda esa shoir ikki aka
orqali to‘xtab qolgan jamiyat illatlarini fosh qilib, Kenja orqali yosh avlodga
yuksaklikka   intilish,   olg‘a   yurish   lozimligini   uqtiradi.   Dramatik   she’rdagi
To‘ng‘ich   va   O‘rtancha   botirlarda   salbiylik   ertaklardagidan   kuchli.
Yuksaklikka   intilgan   Kenja   botirni   To‘ng‘ich   botir   “Chiranma   ukajon,
yashayvergin jim” – deb, O‘rtancha botir “Daraxtga qaragin, bir joyda o‘sar”,
– deya yo‘ldan uradi. Kenja botir yuksakka ko‘tarilganda esa To‘ng‘ich botir
“Pastga   tush,   tezroq”,   –   deb   koyisa,   O‘rtancha   botir   “Bizni   tuproq   bilma   –
yoshimiz   ulug‘”,   –   deb   o‘git   bergan   bo‘ladi.   Shoir   O‘rtancha   botir   nutqida
donishmandona   fikrlarni   ifoda   etar   ekan,   aqlli   fikr   aytganlarning   bari   ham
nekbin   bo‘lavermasligini   ta’kidlaydi.   Usmon   Azim   jamiyatdagi   turg‘unlikni
Kenja   botir   nutqi   ko‘magida   fosh   qiladi.   Ikki   aka   Kenja   botir   erishgan
yuksaklikka intilishni emas, uni o‘zlari turgan botqoqqa botirishni o‘ylaydilar.
Oqibat   ukalarini   o‘q   otib,   yerga   qulatadilar.   Shoir   taraqqiyot   sari
odimlayotgan   avlodni   qabul   qilolmay   turgan   ayrim   kattalarni   keskin   tanqid
ostiga   oladi.   Dramatik   she’r   ertaklardan   farqli   o‘laroq   fojiali   yakun   topadi.
Shoir   hammani   ushbu   fojiadan   ogohlantiradi.   Kenja   botirning   qo‘li   band,
qo‘lini   cho‘qiyotgan   ikki   kalxatni   hayday   olmay   akalaridan   yordam
so‘ramoqda.   Shoir   mubolag‘adan   foydalanib,   Kenja   botirni   folklordagi   kabi
g‘ayritabiiy   kuchga   ega   qahramon   sifatida   tasvirlaydi.   Ko‘zlarini   ikki   kalxat
kun-tun   cho‘qiyotgan   bir   paytda   qulayotgan   osmonni   ikki   qo‘llab   ushlab
turgan   Kenja   botir   yillar   davomida   og‘riqqa   chidaydi,   azobdan,   alamdan
yig‘laydi. Ammo Kenjani og‘am degan botirlar buni sezmaydi:
Men sizga hech qachon zorlanganmidim?
Jonimdan to‘ydirdi
Kalxatlar rosa...
16 Qarang, shom shafag‘i – qip-qizil – betim,
Ko‘zlarim qon to‘la ikkita kosa.
Botir akalarim, qiling hamiyat,
Qo‘l siltang!
Qochishar – kalxatlar qo‘rqoq.
Axir, quzg‘unlarga yem bo‘lsam – uyat,
Qo‘limda osmonni ko‘targanim chog‘.  (165-bet)
“Men   sizga   hech   qachon   zorlanganmidim?”   satrida   so‘roq   olmoshi
qo‘llanib turib, fe’lning bo‘lishlilik shaklida kelishi uslubiy g‘alizlikni paydo
qilgani   zakiy   she’rxonga   sezilishi   tabiiy.   Ammo   shoir   qolgan   satrlar
ko‘magida davr fojiasini ifodalay olgan. Ikki kalxat, avvalo, asirlik azobining
metafora   ko‘magida   obrazlantirilgani.   Xalq   yukini   ko‘tarib   turgan   insonlar
sanoqli,   ularning   joni   qiynalib   ketgan   pallada   qolganlar   arzimas   mayda-
chuydalarga   o‘ralashgani   yetmaganday,   shu   bilan   o‘zlarini   oqlab   ham
yurishibdi. She’r syujetidagi yechim yanada og‘riqli:
Mening tashvishi ko‘p bechoralarim,
Axir, yashayapman sizga baxt tilab.
Axir, Men osmonni qanday tashlayin,
Osmon boshingizga tushar-ku qulab  (165-bet)
“Uchinchi   ballada”da   shoir   Malikaning   Ko‘hi   Qofdan   olib   qochib
kelinishi   motivini   qayta   ishlab,   boshqa   ertaklar   motivlarini   sintezlashtirgan
holda   o‘z   fikrini   ifodalaydi.   Devlardan   qochayotgan   Kenja   botirning   oti
sohibi va Malikani ko‘tarib ketayotgani sabab “terdan qoraydi”. Shoir nafaqat
o‘zbek, balki dunyo ertaklariga xos bo‘lgan uch sehrli narsadan foydalanadi:
sehrli   taroq,   sehrli   ko‘zgu,   sehrli   qayroq.   Odatda   yalmog‘iz   kampirdan
qochayotgan   Malika   sehrli   taroqni   tashlasa,   changalzor;   ko‘zguni   tashlasa,
ko‘l;  qayroq tashlasa,  tog‘  hosil  bo‘ladi. Shu taxlit malika ancha payt  yovuz
kuchlardan   himoyalanadi.   Bunday   motivni   folklorshunos   olim   K.Imomov
“Tilsimni   izohlovchi   formulalar”   deb   hisoblaydi   va   shunday   yozadi:
“Tilsimni   izohlovchi   formulalar:   “Mana   bu   oynani   azim   daryo   bo‘l,   deb
17 orqangga   tashla,   mana   bu   taroqni   changalzor   bo‘l,   deb   tashla,   mana   bu
ignalarni   ikkita   azamat   daraxt   bo‘l...   deb   tashlagin”.   Bular   ertaklarga   xos
tabiat,   sirlilikni   bo‘rttiradi   va   uning   ta’sirchan   qudratini   orttiradi 9
.   E’tibor
beringki, xalq evrilishni kuchli mantiqqa tayanib, ifodalaydi. Taroq daraxtdan
bunyod   bo‘lgani   sabab   uni   tashlashsa,   changalzor   paydo   bo‘ladi,   ko‘zguda
suvning   tiniqligi,   jilokorligi   bor.   Shu   uyqashlik   sabab   xalq   daryo   paydo
bo‘lishi   uchun   ko‘zguni   tashlashni   ma’qul   hisoblagan.   Ayni   shu
o‘xshashlikdan   kelib   chiqqan   yana   bir   holat   bor.   Xalq   tushini   suvga   yoki
oynaga   aytgan.   Tushning   birinchi   ta’birchisi   aytgan   gap   amalga   oshishiga
ishongani   bois   ilk   tinglovchisi   beg‘ubor   bo‘lishini,   tushning   ta’biri
yorug‘likka   yo‘yilishini   xohlab,   oyna   va   suvni   tanlagan.   Qayroq   –   tosh,
tog‘ning   bo‘lagi.   Sehrli   qayroq   evrilib   tog‘   hosil   bo‘lishi   motivi   taroq   va
ko‘zgu   bilan   bog‘liq   motivlar   singari   keng   tarqalmagan.   Shoir   esa   sevgi
qudratini alohida ta’kidlash istagida bunday sehrli buyumlardan foydalangan:
Kenja botir
Malikam, tulporim terdan qoraydi,
Ko‘hi Qof tarafdan qo‘zg‘aldi to‘fon.
Quyosh qochib ketdi, olam toraydi...
Devlar ortimizdan kelar begumon!
Malika
Botirim, devlardan qo‘rqmog‘im ordir,
Sevging –qo‘rqinchlarni aylaydi bekor.
Mening bir sehrli tarog‘im bordir,
Tashlasam, yo‘llarni tutgay changalzor
To‘fon devlarning kelayotganini  ifodalovchi  vositadir. Shoir  voqeaband
she’rida tugun, voqealar rivoji, kulminatsion nuqtani yuzaga keltirib, dramatik
she’rning   yechimini   she’rxonga   havola   qilib   qo‘ya   qoladi.   Malika   va   Kenja
botirni   “Bulutlarga   tegib   tog‘dek   boshlari,   mash’allar   yoqib”   devlar   quvib
kelyapti.   Devlarning   portretiga   xos   bunday   tasvir   xalq   ertak   va   dostonlarida
9
  Imomov   K.   O‘zbek   xalq   ertaklari   .Kitobda:   O‘zbek   folklorining   epik   janrlari.   O‘zbek   xalq   ijodi   bo‘yicha
tadqiqotlar  
18 uchraydi.   Shoir   dramatizmni   kuchaytirish   uchun   “Changalzorlar   o‘tday
o‘rildi”,   “Sho‘rlik   ko‘l   quridi   –   buruqsib,   bug‘lanib”,   “tog‘imiz   suv   bo‘lib
oqdi”   –   deya   folklorga   xos   ifoda   usulidan   foydalanadi.   Demakki,   taroq   va
oynaning   sehrli   qudrati   tez   mahv   etildi.   Mubolag‘aning   g‘uluvv   ko‘rinishi
sabab   shoir   maqsadi   aniqroq   ifoda   etilgan.   Usmon   Azim   hayotda   ertaklarda
ifoda   etilgan   muhabbatdan   ham   qudratli   muhabbat   borligini   ifodalash   uchun
sehrli   vositalarning   kuchidan   foydalanishni   inkor   qiladi.   Kenja   botir   va
Malikani   devlar   quvib   kelmoqda,   ammo   ularda   sevgidan   o‘zga   ko‘makchi
yo‘q, ular shu bilan qudratli:
Malika
Botirim, devlardan qo‘rqmog‘im ordir!
Sevging – mening uchun behadik dunyo,
Na qayroq, na taroq, na ko‘zgum bordir–
Endi mening uchun sen borsan tanho.
“Sakkizinchi ballada” da shoir ezgulik deb yurgan insonlarni ikki toifaga
bo‘ladi. Yurtga yov oralaganda o‘z joni  va yaqinlari  umrini  qutqarish uchun
yurtni   tashlab   tinch   maskan   izlab   ketadiganlar,   demakki   soxta
ezgulikparvarlar. Ular  – To‘ng‘ich botir  va O‘rtancha botirlar. Ikkinchi  toifa
insonlar ezgulik yurt va xalq himoyasi  uchun zarur deb hisoblaydigan va bu
yo‘lda umrini tikadiganlar bo‘lib, shoir nazdida ular – Kenja botirlar.  O‘zbek
xalq   og‘zaki   ijodi   xalqimiz   ma’naviy   hayotining   qanday   bo‘lishini   belgilab
beruvchi   manbalardan   biri   bo‘lib,   Usmon   Azim   ijodiga   ham   samarali   ta’sir
ko‘rsatgan.O‘zbek   xalq   og‘zaki   ijodida   qo‘llanuvchi   tilning   poetik   vositalar
turli   tuman   bo‘lib,   ular   Usmon   Azim   she’riyatida   yangidan   yangi   badiiy
tasvirlar, ruhiy holatlar ifodasining yuzaga kelishiga zamin hozirlaydi.   Poetik
matnda   ishtirok   etgan   kishilar   tomonidan   sodir   etilgan   xatti-harakat   matn
tabiatini   belgilab   beradi.   Muloqot   ishtirokchilarining   turli   xil   his-
tuyg‘ularning,   ichki   kechinmalarning   yuzaga   kelishiga   zamin   hozirlaydi.
Shuning   uchun   Usmon   Azim   o‘zi   tasvirlayotgan   qahramonlarning   nutq
19 jarayonidagi  ruhiy ahvolidan kelib chiqib, ularning holatiga mos keluvchi  til
birliklaridan, turli ifoda-tasvir vositalaridan foydalanadi .
Shoir   ertaklarda,   xalq   dostonlarida   mavjud   pari   obrazidan   nega
foydalandi?! Chunki dunyoda “osoyish yurt”, “tinch maskan” – Bog‘i Eram.
O‘zbek   folklorida   ifodalanishicha,   Qof   tog‘i,   Eram   bog‘i,   afsonaviy   tog‘,
afsonaviy   bog‘   bo‘lib,   unda   parilar   yashaydi.   Odatda,   parilarni   devlar
qo‘riqlaydi.   Bu   tog‘   va   bog‘   tinch   –   osuda   maskan,   sehr-jodu,   tilsimlar
maskani.   O‘rta   va   Yaqin   Sharq   xalqlari,   jumladan,   o‘zbek   xalqining
mifologik   qarashlaricha,   parilar   inson   qadami   yeta   olmaydigan   uzoq   bir
yurtda   (bu   yurt   xalq   ertak   va   dostonlarida   Ko‘hi   Qof   deb   yuritiladi)
yashaydilar.   Usmon   Azim   bu   qarashlardan   foydalanib,   To‘ng‘ich   va
O‘rtancha   botirni   qutqarish   niyatida   kelgan   parini   Bosh   pari   deb   nomlaydi.
Folklorshunos   O.Qayumov   fikricha,   parilarning   nomlanishi
antraponimlardan,   yashash   joyi   nomidan,   o‘simliklar,   samoviy   jismlar,
jonivorlar va shu kabilar nomidan kelib chiqqan. Shoir botirlarni qutqarishga
parilarning   yetakchisi   kelganini   ifodalaydi,   bu   hol   botirlar   mavqeyini
yuksaltiradi.   Ammo   Bosh   pari   ham   aynan   Kenja   botir   bilan   muloqot
qilmoqda. Bu hol yurt egasi Kenja botir ekanligini anglatadi. Kenja botir yov
bilan kurash uzoq davom etishini, yovning qudrati borligini anglaydi.
Usmon   Azim   yurtga   botir   kerak   demaydi,   balki   qayta-qayta   “yurt   ham
botirga   kerak”,   “Yurt   ham   kerak   botirga”   deb   ta’kidlaydi.   Bu   aksariyat
shoirlarda   uchramaydigan   o‘ziga   xos   xulosadir.   Tahlil   shu   taxlit   davom
ettirilsa,   shoir   ijodida   folklordan   foydalanish,   folklorizmning   turli
ko‘rinishlarini   yuzaga   keltirish   ijodkor   uslubining   bir   qirrasiga   aylanganiga
guvoh   bo‘lish   mumkin.   Muhimi,   shoir   folklordan   ta’sirlanish   bilan
chegaralanmaydi,   shunchaki   folklor   motivlaridan   foydalanuvchi   bo‘lib
qolmaydi, balki xalq og‘zaki  poetik ijodi yutuqlari yordamida o‘z maqsadini
ravshanroq   ifodalashga   erishadi.   Ilgari   surgan   g‘oyasining   she’rxonga
chuqurroq   singishini   ta’minlashga   harakat   qiladi   va   bunga   erishadi   ham.
Folklor   ta’sirida   she’rlarda   milliylik,   xalqchillik   kuchaygani,   badiiyat
20 yuksalgani   e’tirofga   loyiq.   Usmon   Azim   asarlari   shoirning   juda   ko‘p   yillik
mehnati   hamda   xalq   hayotini,   insoniy   go‘zal   munosabatlarni   va   tabiatning
betakror   manzaralarini   kuzatish   natijasi   desak   mubolag‘a   bo‘lmaydi.
Baxshiyona   ruh,   xalqona   ohanglar   Usmon   Azim   ijodida   bosh   mavzularidan
biri   desak   bo‘ladi.   Uning   asarlarida   milliylik   bor,   asarlari   quruq   oldi-qochdi
so‘zlardan   emas,balki   balandparvozlikdan   yiroq   oddiy,   soda,   samimiy,
og‘zaki   ijodda   yetakchi   bo‘lgan   bunday   xususiyatlar   baxshiyona   ruhning
asoslaridandir.   Usmon   Azim   ijodiga   ta’sir   sifatida   bolalikdagi   ko‘rganlarini,
baxshilarning bellashuvini, ko‘pkari, kurashlar  va boshqa urf-odatlar, bolalik
xotiralari   ijodkor   sifatida   dunyoqarashini   shakllantirgan.   Usmon   Azim
balladalarini   kuzatadigan   bo‘lsak,   eng   avvalo,   tildagi   poetik   vositalarning
qahramon   ruhiyatidagi   o‘zgarishlarni   va   insoniy   mehrga   tashnalik   holatini,
do‘stlikni,   ona   yurtga   muhabbat   tuyg‘ularini   ulug‘lashga   xizmat   qilganligini
ko‘rishimiz   mumkin.   Usmon   Azim   balladalarida   “baxshi”,   “do‘mbira”,
“chavandoz”,   “uloq”,   “o‘tov”,   “jayron”,   “ohu”,   “kiyik”,   “qaldirg‘och”,
“tulpor”,   “dasht”,   “kapalak”,   “lolaqizg‘aldoq”,   “yalpiz”,   “boychechak”,
“yulduz”   ,   “pari”,   “dev”,   “kabutar”,   “do‘st”   va   “g‘anim”   kabi   o‘ziga   xos
bo‘lgan   obrazlar   borki,   ular   asardan   asarga   o‘tish   jarayonida   tobora
mukammallashib, yangidan yangi qirralarini namoyon etib boraveradi.
Har bahor dovdirab Boysun boraman, 
Boysunga dashtini tashlab kelgani... 
Qaytaman. Ammo dasht sezib ulgurar... 
Dosh berib tezlikning shamollariga.  (34-bet) 
Bu kabi bir qator misralarni keltirishimiz mumkin.Bu misralarda o‘zbek
xalqining   milliyligi,   samimiyligini   ko‘rsatib   beruvchi   xalqona   ohang   kasb
etuvchi so‘zlardan foydalanib kelganligini ko‘rishimiz mumkin.
Ko‘kda uchar qirqta kabutar, 
Bir o‘spirin yugurar yerda. 
Qushlar bilan manzillar o‘tar, 
O‘tib borar daladan, qirdan. 
21 Qirq kabutar falakda uchar, 
Bir o‘spirin yugurar yerda.  (102-bet)
Yuqoridagi   jumlada   ifodalangan   kabutarlar   ham   tinchlik,   osoyishtalik
ramzi   sifatida   ko‘rsatilganligini   payqash   qiyin   emas.   Usmon   Azim   ijodida
xalqchillikka yo‘g‘rilgan bunga oxshash misollarni juda ko‘plab keltirishimiz
mumkin.   Ammo   shuni   alohida   qayd   etish   lozimki,   Usmon   Azim   tomonidan
tanlangan,   xalq   og‘zaki   ijodi   namunalari   tiliga   xos   bo‘lgan,   uning   she’riy
asarlarida   obraz   darajasigacha   ko‘tarilgan   detallar   har   gal   o‘zlarining
yangidan-yangi   nozik   qirralari   shu   bilan   birgalikda,   fikr   ifodalash
imkoniyatlari   bilan   namoyon   bo‘ladi.   Shoir   baxshiyona   ruhda   asar   yaratar
ekan,   so‘z  tanlashga   alohida  e’tiborini   qaratadi.  Quyidagi   parchada   milliylik
ruhi   aks   etishida   baxshi,   ertak,   yoriltosh,   g‘amin,     kabi   leksemalar   muhim
ahamiyat kasb etgan.
Elbek baxshi
Yoriltosh, Yoriltosh! 
Yolg‘iz qoldi g‘arib bosh. 
Yoril, bag‘ringga kiray –
Toshlikka bo‘lay yo‘ldosh. 
Ko‘zlar yig‘lab ko‘r bo‘ldi, 
Artmoqlikka qo‘l qayda?  (174-bet)
Yuqorida keltirilgan balladada baxshi tilidan aytilgan fikrlar “Yoriltosh”
ertagini   ta’sirida   aytilgan   desak   bo‘ladi.   Asarda   ham   ertakdagi   holat   tosh
yoniga kelib, lirik qahramonning yig‘lab dardlarini aytish holati tasvirlanadi.
Bu   balladada   insonlarning   oqibatsizlik   holatini   jonlantirish,   metaforik
jumlalar bilan ifodalab bergan. Aynan hozirgi hayotimizga o‘rnak darajadagi
ballada   desak   mubolaga   bolmaydi.Hozirgi   kunda   ham   insonlar   ortasidagi
mehrsizlik,   hammani   bir-biriga   xuddi   o‘gaylardek   yashayotgan   holati   aynan
xalq og‘zaki ijodiga yaqin uslubda bayon qilingan. Ijodkor bu gaplarni oddiy,
samimiy   holatda   obrazli,   ta’sirchan   qilib   o‘z   kitobxoniga   yetkaza   olgan.
Usmon   Azim   balladalarida   shoir   obrazli   tafakkurining   nihoyatda   keng
22 qamrovli   ekanligini,   kutilmagan   holatlar,   hamma   ham   birday   idrok
qilavermaydigan, faqatgina o‘tkir aql va mushohada egasi ko‘ra oladigan eng
nozik   lavhalar   o‘z   badiiy   qiyofasiga   ega   bo‘ladi.   Shoir   boshqalar   nazarida
oddiygina   tuyulgan   holatlardan   badiiy   ko‘rinishlarni   o‘z   nozik   didi   bilan
ilg‘ay   oladi   va   ularni   turli   vositalar   orqali   misralarga   soladi.   Shoir   asarlari
tahlili   jarayonida   Usmon   Azimning   til   mahorati   va   uslubiga   ham   alohida
e’tibor   qaratishi,   asar   tiliga   xos   bo‘lgan   hodisalarni   va   leksik   xususiyatlarni
hozirgi   o‘zbek   adabiy   til   me’yorlari   bilan   chog‘ishtirib,   ularni   atroflicha
izohlashiga   imkoniyat   yaratadi. Shoirning   asarlarida   qo‘llanilgan   til   birliklari
badiiy   asarning,   yoki   ijodkor   ruhiyatining   o‘ziga   xos   badiiy   manzarasidir,
emotsional yoki insoniy qiyofasini aks ettiruvchi vositalardandir. Haqiqatdan,
Usmon   Azim   asarlarida   ifodalangan   o‘zbekona   yoki   mahalliy   kaloritni
ifodalovchi g‘oyala, tushunchalar shoir ichki dunyosining o‘ziga xos bo‘lgan
nozik   qirralarini   aks   ettiradi.   Asarda   ifodalangan   g‘oyaviy   mazmunga   va
shoirning   kitobxonga   aytish   uchun   mo‘ljallagan   fikrlarini   qo‘shimcha
ma’nolar orqali boyitadi hamda poetik ta’sirchanlikni oshiradi. Usmon Azim
ijodidagi   milliy   qadriyatlar   va   urf-odatlarni   ifodalovchi   so‘zlar   yoki
tushunchalar,   xalqning   ijtimoiy   hayotida   sodir   bo‘lgan   turli   xil   voqealar,
xalqimizning   asrlar   davomida   shakllangan   bo‘lib,   ajdoddan   avlodga   o‘tib
kelayotgan   milliy   xususiyatlarini   to‘laligicha   o‘zida   jamlagan.   Shoirning
baxshiyona   ruhda   yaratilgan   she’rlarida,   balladalarida   milliy   ruh   aniq   va
obrazli,   shu   bilan   birgalikda   ortiqcha   tasvir   va   bezaklarsiz   o‘z   badiiy
qiyofasiga   ega   bo‘ladi.   Bu   individuallikning   namoyon   bo‘lishida   esa
shoirning   o‘z   xalqini,   milliy   urf-odatlarini   yaxshi   bilishi   va   xalq   hayotida
sodir   bo‘layotgan   o‘zgarishlar   markazida   turishi,   bu   esa   uning   o‘ziga   xos
bo‘lgan  dunyoqarashi, ongi hamda tafakkuri, go‘zallikni idrok etishi-yu dard
sifatida   qog‘ozga   tushishining   guvohi   bo‘lamiz.   Usmon   Azim   ijodiga   xos
xususiyatlardan   yana   biri   shuki,   shoir   milliy-ma’naviy   qadriyatlarni
ifodalovchi   so‘zlarni  qo‘llaganda,  shu  millatga  mansub  bo‘lgan har   bir   kishi
ruhiyatiga   ta’sir   etuvchi   jumlalardan   foydalanadi.   Bu   jumlalar   esa   shoirning
23 ichki olamini yoritib beradi. Shoir buning uchun esa xalq og‘zaki ijodida faol
holatda   qo‘llanuvchi   tushunchalarni   ifodalovchi   maqol,   matal   va   aforizmlar
kabi   turlituman   vositalarga   murojaat   qiladi.   Usmon   Azim   ijodida   uchrovchi
bunday   holatdagi   tasvirlarda   tilimizda   ifoda-tasvir   vositalari   deb   ataluvchi
epitet,   metafora,   metonimiya,   sinekdoxa,   o‘xshatish,   antiteza,   parallelizm,
kinoya,   piching   va   jonlantirish   kabi   vositalar   faolligi   bilan   ajralib   turadi.
Usmon Azim she’riyatida bu kabi vositalarning  har birini  o‘ziga xos o‘rni bor.
Masalan,   Usmon   Azimning   baxshiyona   ruhda   yozilgan   she’rlarida   ko ‘ proq
milliy   qadriyatlar,   urf-odatlar imiz ni   ifodalovchi   so‘z   va   iboralarning
qo‘llanganini   va   ma’lum   bir   ijtimoiy   voqea-hodisalar,   xalq   ruhiyatida   sodir
bo‘layotgan o‘zgarishlar, shuningdek, asar qahramoni yoki   bo ‘ lmasa   mualllif
ongida   kechuvchi   holatlarni   ifodalashda   bunday   birliklarning   to‘g‘ri
tanlanganligini  va   o‘z o‘rnida ishlatilganligini ko‘rish mumki n.
Osmon – uzoq emas, 
Yer – qattiq emas. 
O‘zga bosh ostida qalb qolmasin xor –
Menga o‘z boshimni   (169-bet)
Shoir   “Beshinchi   ballada”sida   “Osmon   yiroq,   yer   qattiq”   maqolini
ishlatish bilan qahramon ruhiy holatini yaqqol tasvirlashga erishgan.
Bundan tashqari Usmon Azim ijodining o‘ziga xos xususiyatlaridan biri
milliylikni   ifodalovchi   antroponimlarni   badiiy   matnga   olib   kirdi.   Usmon
Azim   balladalarida   Alpomish   obrazi   yetakchilik   qiladi.   Bu   obraz   orqali
mardlik, jasurlik, or-nomusli  yigitlarni  tasviri  sifatida ko‘rsatib beriladi.Yoki
Qorajon   obrazi   ham   sadoqat,   do‘stlik   tuyg‘usini   ulug‘lagan   obraz   sifatida
keltirib berilganligini ko‘rib o‘tamiz.
Bandalikda chohga tushsang, 
Chiqolmaysan, Qorajon –
Chunki sening peshonangda 
Boychiborday oting yo‘q. 
B e kligingda oq o‘tovni 
24 Tikolmassan, Qorajon –
Chunki sening taqdiringda 
Barchinoyday xotin yo‘q. 
Lashkar tortib, s u v ustiga
  Yurolmaysan, Qorajon –
Chukki senga qismat dushman — 
Omad yo‘qdir, burding yo‘q. 
Boshingda toj – shohlik gashtin 
Surolmaysan, Qorajon – 
Chunki sening madadkoring – 
Qo‘ng‘irotday yurting yo‘q. 
“Do‘stim” deysan, “oh” urasan –
To‘lg‘onasan, Qorajon, 
O, do‘stlikda sening kabi 
Mohir yo‘qdir, sohir yo‘q. 
Yo‘qlik ichra bir kun nochor 
Uyg‘onasan, Qorajon –
Chunki sening elatingda –
Menday ulug‘ shoir yo‘q.  (276-bet)
Yuqoridagi   misralarda   shoir   ham   antroponimlarni   qo‘llagan   holatni,
milliylik   ko‘rsatuvchi   do‘stlik,   ahdga   vafodorlik   kabi   tuygularni   ko‘rsatib
o‘tgan.   Usmon   Azim   asarlarida   o‘zbek   xalqining   asrlar   davomida
shakllangan,   turli   xildagi     ma’no   nozikliklarini   ifodalash   imkoniyatiga   ega
bo‘lgan   tiliga   xos   hikmatli   ifodalar   va   jozibador   iboralar,   hazil   va   tag
ma’nolarning   muallifning     kommunikativ   maqsadiga   mos   holda   o‘z   o‘rnida
ishlatilishi ularning o‘zbek xalqiga xos bo‘lgan ruhi va yuksak badiiy estetik
ta’sirchanligini   ta’minlagan.   Xalq   og‘zaki   ijodiga   xos   xususiyatlar   va   xalq
tilida   mavjud   bo‘lgan   fikr   ifodalashda   qulaylik   tug‘diruvchi   sifatida
frazeologik   birliklar   va   shu   bilan   birgalikda,   badiiy   adabiyotda   qo‘llanishi
odat tusiga kirib qolgan badiiy san’atlar, ayniqsa, fikr ifodalash bilan bog‘liq
25 bo‘lgan   ma’no   ko‘chish   hodisalari   va   ularda   har   xil   ma’no   nozikliklari
ifodalanishi   natijasida   go‘zal   poetik   manzaralar   hosil   qilinadi.   Usmon   Azim
mustaqilligimizning   ilohiy   ne’mat   ekanligi   va     tabiatning   beqiyos   go‘zalligi
sifatida   xalqimizning   tinchlikka,   do‘stlikka,   milliy   urf-odatlarimizga,   inson
omiliga   bo‘lgan   munosabatini   milliy   ma’naviyat   ifodasi   bo‘lgan   poetik
vositalarga singdiradi. 
Bob yuzasidan xulosa
1. Usmon Azim ijodi bizning millatimizga xos bo‘lgan an’analarimiz va
qadriyatlarimizni   ifodalashda,   tasvirlanayotgan   voqea-hodisalarga   yangicha
nuqtai   nazardan   yondashuviga   ko‘ra   boshqa   ijodkorlaridan   ma’lum   darajada
ajralib   turadi.   Shoir   ijodining   o‘ziga   xos   jihatlaridan   biri   voqea-hodisalar
mohiyatini   ochib   berishda   til   vositalardan   mohirona   foydalanishida   ham
yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   Shoir   xalqimiz   urf-odatlarini   va   marosimlarini
tasvirlashda   tilimizda   mavjud   bo‘lgan   leksik,   frazeologik   birliklar   qatori
tilning poetik vositalarga ham murojaat qiladi. Shoir tomonidan tanlangan til
birliklari   har   qanday   holatda   ham   milliy   urf-odatlarni   tasvirlashdan   tashqari
kitobxongaestetik ta’sir etish vazifasini ham bajaradi. Usmon Azim individual
uslubidagi   o‘ziga   xos   xususiyatlardan   yana   biri   shuki,   unda   ko‘pchilik
hollarda   tasvirlangan   voqea-hodisalar   muallifning   o‘zi   tomonidan   hikoya
qilinmaydi, balki bu vazifani Elbek baxshi tilidan berib boriladi.  Bu bilan asar
qahramonlari tilining jonli va tabiiy, ishonchli bo‘lishi ta’minlangan. 
3.   Usmon   Azim   ijod ida   insonning   eng   nozik   his-tuyg‘ulari,   turli   xil
insoniy   munosabatlar   mahorat   bilan   tasvirlan adi .   O‘zaro   suhbatga   kirishgan
odamlar  orasidagi   suhbatlar   kishilar   bilan   munosabatlarning  turlicha  bo‘lishi
va   ularning   ifodalanish   usullari   ham   har   xil   bo‘lishidan   dalolat   berib   turadi.
Til   vositalar i   yordamida o‘z badiiy qiyofasiga ega bo‘lgan matn asosida nutq
qaratilgan   shaxs ning   faoliyati,   uning     xatti-harakati   va   gap-so‘zlaridan
muallifning   qoniqish   yoki   qoniqmasligi   ma’nolarini   ifodalovchi   shaxsiy
munosabat yotadi. 
26 4.   Til   vositalar i   ishtirok   etgan   dialogik   muloqotlarda   to‘satdan   yuzaga
kelgan   keskin   nutqiy   vaziyat,   muloqotchilar da   asabiy   holat ni   yangi   nutqiy
vaziyatlarning   yuzaga   kelishiga   zamin   yaratadi.   Bu   esa   o‘z   navbatida   o‘sha
mat nning   shoir   tomonidan   ma’lum   bir   leksemalarga   ma’no   kuchaytirish   va
ta’kid kabi qo‘shimcha ma’nolar yuklanishiga sabab bo‘ladi .
27 II BOB. USMON AZIM BALLADALARINING TIL
XUSUSIYATLARI
2. 1.  O‘xshatish – Usmon Azim balladalarida individuallikni
ta’minlovchi vosita sifatida
Badiiy   asar   tilini   o‘rganish   keng   qamrovli   jarayon   bo‘lib,   nafaqat
adabiyotshunoslikka   oid   badiiy   g‘oya,   fikr,   umumiy   obrazlilik,   individuallik,
badiiy   mahorat,   shuningdek,   tilshunoslikka   oid   semiotika,   konnotatsiya,
pragmatika   kabi   tushunchalarni   umumlashtiradi,   kognitiv   fan   sohalari   bilan   ham
bog‘lanib,   o‘zining   tahlil   doirasini   bilish,   tushunish,   idrok   etish,   tahlil   qilish,
lisoniy   tafakkur,   lisoniy   ong,   lisoniy   faoliyat,   lisoniy   shaxsiyat   kabi   tushunchalar
bilan   ham   kengaytirib   boradi.   Ishga   mana   shu   tarzda   kompleks   yondashish
lingvopoetika uchun kutilgan natijalarni beradi” 10
.  
Shoir   qalbi   dashtdek   keng,   tog‘dek   yuksak,   daryodek   toshqin   bo‘ladi.
Faqatgina shoirlar inson ruhining oniy iztiroblari-yu quvonchlarini satrlar qatiga jo
eta   oladi.   Adabiy   turlarning   eng   nozigi   lirikaning   qay   bir   janrida   qalam
tebratilmasin,   inson   ko‘nglida   mavj   uradigan   inja   tuyg‘ular   tarannum   etiladi.
Jumladan,   syujetliligi   bilan   ajralib   turadigan   balladalar   haqida   ham   shunday   fikr
aytish mumkin.
Ballada   (gr.balare   so‘zidan   fr.baler   so‘zi   kelib   chiqqan,   ma’nosi:   1)
“tovushga   taqlid   qilish,   masalan,   ma’rash”;   2)   “raqsga   tushish”)   janrdagi   bosh
xislat   –   kutilmagan   syujet   (voqea)ning   kutilmagan   xotima   bilan   tugashiga,
qahramon   qalb   kechinmalari   va   ruhiyatining   dramatik   izhoriga   bag‘ishlangan
asardir 11
;   to‘g‘rirog‘i,   undagi   epik   va   lirik   holat   –   davr   va   qalb   dramasi   kashfi
birlashib,   qalb   faryodi   izhoriga   aylanganda   ballada   tug‘iladi.   Ballada   mavzusida
gapirilar   ekan,   O‘zbekiston   xalq   shoiri   Usmon   Azimni   tilga   olmaslikning   iloji
yo‘q.   Shoir   inson   iztiroblarini   tasvirlashda   buyum   va   jihozlardan   ramz-timsol
sifatida   ustalik   bilan   foydalanadi.   Usmon   Azim   balladalaridagi   tabiat   tasviri
betakrorligi bilan e’tiborga molik bo‘lsa, tasvirlayotgan voqea-hodisaning nazarda
10
  Ҳасанов   А.А.   Абдулла   Қаҳҳор   ҳикоялари   тилининг   бадииятини   таъминловчи   лексик-стилистик
воситалар.Филол.фанлари номз...дисс.автореф. -Тошкент, 2010, 7-бет.
11
 Умуров Ҳ. Адабиётшунослик назарияси. – Тошкент, 2004
28 tutilgan tomoniga o‘quvchining diqqatini tortish, uni bo‘rttiribroq ko‘rsatish uchun
yoki   ma’lum   narsalarni   sanab   ko‘rsatish   niyatida   til   vositalaridan   foydalangan.
Bunday holat esa hech bir o‘quvchining diqqatidan chetda qolmaydi. Usmon Azim
ham   o‘z   balladalarida   o‘xshatishlardan   juda   unumli   holatda   foydalangan
ijodkorlardan biri hisoblanadi
Badiiy   asar   matnlarda   muallifning   ma’lum   bir   voqea-hodisa   va   narsalarni
kitobxon   ko‘z   o‘ngida   aniq,   ravshan   gavdalantirish   uchun   o‘xshatishdan
foydalanishida   aniq   bir   maqsad   ko‘zda   tutiladi   bu   esa   kitobxonga   badiiy-estetik
ta’sir etishlilikdir.  Nutqiy vaziyat uchun mos keladigan o‘xshatish ni   hosil qiluvchi
til   birligining   to‘g‘ri   tanlanishi   va   uni   emotsional-ekspressiv   vositaga   aylantiradi.
Muomala   jarayonida   esa   so‘zlovchi   qo‘llanilgan   o‘xshatishlar   vositasida     o ‘ sha
xalqning   milliy-ma’naviy   xususiyatlari,   ijtimoiy   turmush   tarzi   va   dunyoqarashi ,
e’tiqodi  shuningdek,  an’analari va urfodatlari bilan bog‘liq  holatlari  ham aks etadi.
Bundan   tashqari   asarda   tasvirlanayotgan   shaxsning   ruhiy   holati,   uning   orzu-
umidlari, o‘y-kechinmalarini berishda ham oziga xos bo‘lgan  o‘xshatishlar muhim
vosita   hisoblanadi.   O‘xshatishda   ikki   narsa   yoki   voqeahodisa   o‘rtasidagi
o‘xshashlikka   asoslanadi,   ularning   biri   orqali   ikkinchisining   belgisini   uning
mohiyatini   to‘laroq,   bo‘rttiribroq   ifodalash   tushuniladi.   Ko‘rib   o‘tganimizdek,
o‘xshatishlar   eng   qadimiy   til   vositalardan   biri   sifatida   yozma     hamda   og‘zaki
nutqimizni,   ayniqsa,     inson   nozik   his-tuyg‘ulari   tasvirlab   berish   vositasi   bo‘lgan
badiiy matnlarning ta’sirchanligini   oshirishda,   ijodkor   maqsadiga  xizmat  qiluvchi
obrazlilikning yuzaga kelishida muhim  ahamiyat  kasb  etadi. Usmon Azim ijodini
kuzatar   ekanmiz,   shoirning   balladalarida   turli   holatlar,   hodisalar   va     narsalar
mohiyatini   anglashda   takrorlanmas,   o‘ziga   xos   o‘xshatishlani   hosil   qilganligining
guvohi bo‘lamiz.
“Shoir   “Beshafqat   ballada”   she rida   raqqosaning   nozi   olovga,   ko zlariʼ ʻ
muzgaqiyoslanadi:   Raqqosa!   Davrada   ildam-ildam   suz!..   Nega   nozing   –   olov,
ko zlaring – naq muz!	
ʻ
Ushbu she rda qalamga olingan raqqosa bizning tasavvurimizdagi san atkor	
ʼ ʼ
emas.  To yyu tomoshalarda  tirikchilik ilinjida o yinga  tushishni  o ziga kasb  qilib	
ʻ ʻ ʻ
29 olgan kimsa. Odamlarning diqqatini tortish, ko proq pul ishlash uchun  u jon-jahdiʻ
bilan   noz-karashma   qiladi.   Unga   boshqa   narsaning   qizig i   yo q.   Shuning   uchun	
ʻ ʻ
uning   qarashlarida   odamlarga   mehr,   samimiylik   hissi   sezilmaydi.
Ta kidlaganimizdek,   raqqosa   nozining   olovga,   ko zlarining   muzga   taqqoslanishi	
ʼ ʻ
sababi   ham   shu.   Ularning   bir   misra   tarkibida   kelishi   esa   uning   tashqi   va   ichki
qiyofasidagi   ziddiyatlarning   aksi   sifatida   ifodani   yuqori   poetik   maqomga   olib
chiqqan.
“Asardagi   obrazlilikni   shu   ikki   so z   zimmasiga   yuklab   qo yish   ham   to g ri	
ʻ ʻ ʻ ʻ
emas,   albatta.  Ammo   matnda   bu   vazifa   muqom   va   maqom,     pul   va   or-nomus,
nodon bazm  so zlariga ham taqsimlangan. Shuningdek,kechasi bilan raqs tushish,	
ʻ
kunduzlari   uxlash,   o zini   anglab   yetganida   yig lashi,   yig lash   hissidan   mahrum	
ʻ ʻ ʻ
bo lish esa dahshatli ekanligi haqidagi bayonlar majmuida olov-muz zidlanuvi ham	
ʻ
kuchli   tasviriy   vosita   sifatida   obrazli   ifoda   yukining   bir   qismini   «o z   yelkasida	
ʻ
ko tarib turadi.	
ʻ
She r   bayonidagi   barcha   til   vositalari   raqqosa   qismatiga   bo lgan   achinish	
ʼ ʻ
tuyg usini   badiiy   tarzda   ifodalashga   bo ysundirilgan.   Bu   achinish   hissi   she r	
ʻ ʻ ʼ
yakunida kulminatsiyasiga yetadi: 
Ha, hayot – beshafqat! Tugadi ertak! 
“To xta!..” deb qichqirmas biror-bir erkak	
ʻ !” 12
Usmon   Azim   “Beshafqat   ballada”sida   to‘yma-to‘y   yuruvchi   raqqosa
tasvirini   beradi   va   unga   o‘zining   munosabatini   ifodalash   uchun   o‘xshatishga
murojaat   qiladi.Shu   bilan   birgalikda   ijodkor     kitobxon   ko‘z   o‘ngida   raqqosa
obrazini gavdalantiradi:
Ishva bozori bu! Stollar – rasta! 
Torning g‘ilofida pul dasta-dasta…  
Raqqosa! Davrada ildam, ildam suz!..
Nega nozing – olov, ko‘zlaring – naq muz!  (15-bet)
12
 Умирова С. Ўзбек шеъриятида лингвистик воситалар ва поэтик индивидуаллик. Филол. фан. д-ри…дисс.-
Самарқанд, 2019. – Б.107
30 Bu   misralarda   raqqosaning   nozlarini   olovga,   ko ‘ zlarini   sovuq   muzga
o ‘ xshatgan.Bu   balladada   raqqosani   holati   va   hayoti   o ‘ xshatishlar   misolida   ochib
berilganligini ko ‘ ramiz.
Keyingi   “Eng   so‘nggi   ohu   haqida”   balladasida   esa   ohuning   holati,   ya’ni
odamzoddan   qochish   holati,   o‘z   zaminini   tashlab   ketish   vaqtida   bolasini   o‘ziga
yo‘lboshchi   sifatida   o‘xshatish   orqali   ko‘rsatib   o‘tilganligini   ko‘ramiz.   Alvido ,
zaminda beparvo kezgan , 
Temirga sigangan buyuk odamzod ! 
Ohu uchib borar zaminni tashlab , 
Yonida bolasi  -  chiroy sarvari .  (22-bet)
Bu   misralarda   ohuni   bolasi   “chiroy   sarvari”   deb   o ‘ xshatilish   bilan
berilayapti.   Bu misrada “sarvar” so ‘ zi “yo ‘ lboshi, rahnamo, yetakchi, ilg ‘ or” kabi
ma’nolarda kelgan.
Usmon   Azimning   “Qush   haqida   ballada”sida   ham   o ‘ xshatishlardan   unumli
foydalanilganini ko ‘ rib o ‘ tishimiz mumkin.
Ucharkan zulmatga tumshug‘in tirab , 
Ye rda yurmoqlikni qilardi havas . 
Falakda nima bor   –   hammasi aniq : 
Bu dunyodan nari   –   aksuldunyo bor . 
Cheksizliqda nari yana cheksizlik  — 
Faqat biri   –   muzkor ,  biri   –   olovkor . 
Bu   balladada   qush   fazodan   tashqari   yerda   yurishni   orzu   qiladi.Fazodagi
holatdan   chiqib   yerga   kelishni   xohlaganligi   va   dunyoning   cheksizlik   holatini   biri
muzkor, biri olovkor deb o ‘ xshatib ko ‘ rsatib o ‘ tilgan.
Yana   bir   “Ilk   she’rning   yozilishi”   balladasida   esa   ham   “qirq   parini   -
tonglarday   xushro ‘y”   deydi,   yani   parilarning   chiroyliligi   tongning   chiroyiga
o‘xshatilgan.Bilamizki, zulmatdan keyingi otib kelyotgan tong butun yer yuzidagi
barcha narsalarni juda ham chiroyli holatda ko‘rsatib o‘tadi.Yer yuzidagi maysalar
ustidagi shabnamlar ham yoqutdek o‘zgachalik kasb etadi va o‘zining go‘zalligini
31 ko‘rsatadi.   Parilar   chiroyi   ham   xuddi   tong   go‘zalligiday   sof,   samimiyligi   aytib
o‘tilgan.
Termuladi ularga shaydo . 
E shitilar qandaydir bir kuy , 
Sho‘x yangraydi tanburmi ,  chiltor . 
Qirqta pari  –  tonglarday xushro‘y  –   (102-bet)
Aynan   shu   balladada   yana   parilarni   ruhga   va   yigitni   esa   vujudga
o ‘ xshatilgan   holat   ham   bor   bunda,   vujud   ruhsiz   mukammal   emasligini   ko ‘ rsatib
o ‘ tganligini ko ‘ ramiz.
Pari unga boqar beorom , 
Allaqanday titrab ,  o‘ksinib : 
–   Biz tushganmiz ertak mahriga , 
Parilar   –   ruh ,  yigit ,  siz   –   vujud .  (102-bet)
Shu kunga qadar amalga oshirilgan qator ishlarda o‘xshatishlarning tarkibiy
komponentlari   va   qo‘llanish   uslubi,   obraz   yaratish   funksiyalari   haqida   qator
qimmatli fikrlar maydonga kelgan, albatta. Biroq o‘xshatishlardagi xususiylikning
umumiylikka   tomon   siljishi,   ya’ni   bu   so‘zlovchining   ichki   maqsadi   aks   etgan
xususiy   yashirin   mazmun   ko‘rinishlari   asarning   umumiy   g‘oyasiga   nechog‘lik
bog‘liqligi   masalasi   shu   kungacha   o‘zining   yechimini   topganicha   yo‘q.
Т adqiqotimizda o‘xshatish qurilmalarining an’anaviy va individual turlari ko‘rsatib
o‘tilgan holda o‘xshatishlar turli grammatik vositalar bilan yuzaga chiqishiga ko‘ra
tasniflangan. “Badiiy  matnda boshqa  uslub matnlarida bo‘lganidek qat’iy mantiq,
soddalik,   tushunarlilik,   normativlik   kabi   qonuniyatlarga   to‘la-to‘kis   amal
qilinavermaydi.   Unda   badiiy   tasvir   vositalaridan   unumli   foydalaniladi.
Ta’sirchanlik   birinchi   planga   ko‘tariladi.   Ohangdor,   jozibador   so‘zlar   ko‘p
qo‘llaniladi.   Tasvirlanayotgan   voqelikda   uyg‘un   bir   musiqa,   ichki   bir   garmoniya
sezilib turadi. Insonni ruhan to‘lqinlantirish, yig‘latish, kuldirish, xayolot olamiga
yetaklash, o‘yga cho‘mdirish, estetik tafakkurini shakllantirish, voqea-hodisalarga
teran, boshqacha nazar bilan boqishga o‘rgatish kabi ko‘plab imkoniyatlarni o‘zida
mujassam  qilgan. Badiiy matn, ma’lumki ,   badiiy uslub talablari, qoliplari asosida
32 shakllantiriladi,   shuning   uchun   unda   poetik,   romantik,   tantanavor   ifoda
shakllaridan keng foydalaniladi” 13
 
Shoir   o‘xshatish   vositasida   kutilmagan   bo‘lgan     fikrlarni   ifodalaydiki,
kitobxon  beixtiyor   tasvirlangan   bu    obyekt   haqida  o‘ylay  boshlaydi,   uning   shakli
va   holati,   mohiyatiga   shoir   ko‘zi   bilan   nazar   tashlaydi.   Quyida   balladada   “Dasht
haqida ballada”sida dasht obrazini matnga olib kirgan holada uni junjikkan, egasiz
itga   o‘xshatadi   bu   esa   kitobxonda   dashtning   ko‘rinishi   haqida   muayyan   tasavvur
uyg‘otishga erishadi: 
Mana, tong chog‘ida ishga ketayapman. 
Yurak, azobdasan  –  qanday dard ezar? 
Junjikib, egasiz it kabi g‘amgin
 Vokzal maydonida yolg‘iz dasht kezar .  ( 55-bet)
Bizga   m a’lumki,   tilimizda   o‘xshatish   hosil   qiluvchi   leksik   va   grammatik
vositalar   ham   bor. Leksik vositalar imiz ga kabi, singari, qadar, yanglig‘, bamisoli,
bamisli,   misoli,   misli,   monand,   xuddi,   naq,   go‘yo,   teng,   o‘xshatmoq,   eslatmoq,
demoq,   bo‘lmoq,   bir,   aynan,   o‘zi,   tus,   ibrat,   holatda,   chu,   andoqki   va   boshqalar
kir adi.   G rammatik vositalarga  -day (-dek) ,  -dak -(tak) -dag‘ (-dog‘) -dayin, -dan, -
dir,   -namo,   -simon,-   ona,   -omuz,   -li,   -cha,   (-larcha,   -chalik,   -chasiga)   va   shu
kabilar kiradi.   Quyidagi balladada Usmon Azim leksik va grammatik vositalardan
mohirona foydalanish bilan oziga xos bo‘lgan tasvirni yuzaga keltirgan.
Qizil ,  yashil nurlar aro tongday oqarib , 
Oq ko‘ylakda oqqush kabi o‘tdi bir malak .
Birdan  ( yana  " birdan "  deyman ,  meni kechiring , 
Tuyg‘ularning eng buyugi tug‘ilgan nogoh , 
O‘lchab - kesib o‘tirmoqqa fursat topilmas )  ( 45-bet)
Usmon Azim bu ballada ham grammatik vosita bo ‘lgan -day va leksik vosita
hisoblangan   kabi   o‘xshatishlari   orqali   qiz   tavsirini   beryapti.   Bunda   qiz   tongning
holatiga   va   oqqushga   o‘xshatilyapti.   Zero   zulmatdan   keyingi   otgan   tong   ham
13
  Йўлдошев М. Бадиий матннинг лингвопоэтик таҳлили. -Тошкент, 2007, 3 6 - бет
33 go‘zal va o‘zining oppoqligi bilan oqqush ham go‘zaldir. Farishta singari bir qizni
ham aynan shu pok go ‘ zallikka o ‘ xshatish juda go ‘ zal tasvirdir.
Boshqa   bir   balladada   esa   “Bulbulga   aylangan   odam   haqida   ballada”sida
odamning   azaliy   istagi   ko‘rsatiladi   va   u   xuddi   bulbuldek   sayrab   ketgan   holati.
Insonning   ichki   kechinmalari   yerdagi   hayoti   va   bulbulga   aylangan   holati   tasviri
berilgan.Insonning   bulbulga   aylanib   qolgandan   keyingi   hayoti   tasvirini   ham
o‘xshatishlar   orqali   berar   ekan,   unda   qo‘llanilgan   kabi   ko‘makchisi   va   xuddi
leksemasi yoki -day qo‘shimchasi ham o‘xshatishning o‘zgacha holatini berganini
ko‘rishimiz mumkin.
Gullarni quchoqlab oladi bir dam  – 
Xuddi sevgilisin topgani kabi . 
Gullarga odamning quchogi to‘lar
Gandiraklab tashqari qadam tashlaydi , 
Qayrilib nimadir demoqchi bo‘lar , 
Va   nogoh ...  bulbulday sayray boshlaydi .   (106-bet) 
Inson   bulbulga   aylangandan   keyingi   holati   va   yaqin   insonini   ko ‘ rgandagi
quvonchini, uni ko ‘ rganda sog ‘ inchdan bag ‘ riga bosish holatini ko ‘ rsatib, gullarni
sevgan   insoniga   o ‘ xshatib,   bag ‘ riga   bosish   holati     va   quvonchdan   beixtiyor
bulbuldek sayrash holatini ko ‘ rsatib o ‘ tgan. Aynan bu yangicha uslubdagi ballada
modern yo ‘ nalishida yozilgandir. Bunda insonning hayoliga kelmagan holat ya’ni
bir   mavjudotga   aylanish   holati   hayotda   umuman   uchramagan   holatlardan   biri
bo ‘ lib,   lekin   balladada   bu   holat   yuz   berganligini   ko ‘ ramiz   va   bu   holatni   inson
ruhiyatiga   qanday   ta’sir   etganligini   o ‘xshatishlar   misolida   ochib   bergan.
O ‘ xshatishlar   insonning   o ‘ z   istagiga   erishgan   holatini   juda   chiroyli   ochib
berganligini ko ‘ rib o ‘ tdik.
O‘xshatish   hosil   qilishda   kutilmaganlik,   kitobxonni   hayratga   solish   uslubi
Usmon   Azimga   xos   xususiyatlardan   biridir.   Adib   biz   uchun   oddiygina   ko ‘ ringan
tabiat   tasviridan   ham   qahramonning   tashqi   qiyofasini   o ‘ xshatishlar   vositasida
yarata   olish   mahoratini   “Ikkinchi   ballada”   misolida   ko ‘ rsatib   berganligiga   guvoh
bo ‘ lamiz.
34 Jonimdan to‘ydirdi 
Kalxatlar rosa ... 
Qarang ,  shom shafag‘i  –  qip - qizil  – betim , 
Ko‘zlarim qon to‘la ikkita kosa .   (165-bet)
Bu   misralarda   orqali   balladada   berilgan   lirik   qahramonning   atrofdagi
kalxatlardan   jahli   chiqqanligi   va   yuzining   qizilligini   botayotgan   quyoshning
holatiga, ya’ni  quyosh botayotganida shafaqda qizillik paydo bo ‘ lishidagi  holatga
o ‘ xshatilayotganligini,   ko ‘ zlaridagi   kuchli   holatdagi   jahlni   ko ‘ rsatish   uchun   esa
qon   to ‘ ldirilgan   ikki   kosaga   o ‘ xshatilganligini   ko ‘ rishimiz   mumkin.   Ijodkor
shunchaki   “jahli   chiqyapti”   deb   oddiygina   ta’rif   bermasdan,   o ‘ ziga   xos   bo ‘ lgan
o ‘ xshatishlardan   foydalanib,   kitobxon   uchun   kutilmagan   yangi   poetik   tasvirni
yaratib   beryotganini   guvohi   bo ‘ lamiz.   Usmon   Azim   o‘xshatish   hosil   qilishda
tasvirlanayotgan   obyekt   va   shu   bilan   bir   qatorda   o‘xshatilgan   narsa   o‘rtasidagi
ichki bog‘liqlikni saqlab qolishga intiladi.
She’riyat   bu   shoir   ruhining,   ichki   kechinmalarining   o‘ziga   xos   bo‘lgan
tasvirini   beruvchi   muhim   omildir.   She’riyatda   har   bir   shoir   ijodida   o‘xshatishlar
o‘ziga   xos   holatda   qo‘llanilsa-da,   nimani   tasvirlashga   xizmat   qilishi   va   nimaga
o‘xshatilayotganligi,   unda   qanday   o‘xshatish   hosil   qiluvchi   vositalarning
ishtirokiga   ko‘ra   farqlanib   turadi.   Chunki   o‘xshatishda   ikki   narsa   yoki   voqea-
hodisa   o‘rtasidagi   o‘xshashlik   asos   qilib   olinadi   va     ularning   biri   orqali
ikkinchisining   belgisi,   mohiyati   to‘laroq   va   bo‘rttiribroq   ko‘rsatib   beriladi.   Bu
borada   Usmon   Azimning   poetik   mahorati   shundan   iboratki,   u   bir   she’riy
parchaning   o‘zida   bir   emas,   bir   necha   xil   bo‘lgan   til   vositalardan   birdaniga
foydalanadi, ammo bu til   vositalari bir vazifaga, ya’ni shoir maqsadining ro‘yobi
uchun xizmat qiladi.
Daryo toshqin  –  oshar sohildan , 
Bir tomchisi senga muqarrar . 
Faqat bergin , 
Bu ko‘zingni ham ... 
Ko‘zing  –  gavhar , 
35 E ng asl gavhar . 
Gulpari 
Qora qilding  go ‘ yo  yorug‘ olamni , 
Yana nechun qiynaysan ,  axir !  (167-bet)
Yuqorida   keltirilgan   parchadan   shuni   ko‘rishimiz   mumkinki,   o‘xshatishni
hosil   qiluvchi   komponentlar   haqida   fikr   yuritilganda   o‘zbek   tili   ifoda-tasvir
vositalari   bo‘yicha   o‘zining   kuzatishlarini   olib   borgan   R.   Qo‘ng‘urovning
o‘xshatishlarni   hosil   qiluvchi   to‘rt   komponent   mavjud   bo‘lishi   haqidagi   fikrlarini
yodda saqlashimiz kerak. Olim bu komponentlar haqida misollarni keltirib o‘tgan:
“shoirning qo‘shiqlaridan ilhomlangan o‘zbek yigitlari frontga borib, sherday jang
qildilar.     Keltirilgan   misollar da   o‘xshatilgan   predmet   yigitlar   (1),   o‘xshatiladigan
predmet sher (2), jang o‘xshatish asosi (belgi) (3),   va   -day esa o‘xshatish vositasi
(4)   hisoblanadi.   Usmon   Azimning   “To‘rtinchi   ballada”sida   esa   o‘xshatilgan
predmet   (1)   ko‘z,   o‘xshatiladigan   predmet   (2)   gavhar,   asos   (3)   yorug‘   olam   va
o‘xshatish   vositasi   (4)   esa   go‘yodir.O‘xshatishni   unga   yaqin   va   aloqador   boshqa
tasviriy vositalardan (xususan, metafora, epitet, jonlantirish kabi) farqlashda mana
shu a’zolarning bo‘lishini hisobga olish katta ahamiyatga ega” 14
 .
O‘xshatish   hosil   qiluvchi   komponentlar   ishtirokini   quyidagi   parchada
misolida ham  ko‘rishimiz mumkin:
Aldamchi yo‘l   –   bebaxt yo‘lidir . 
Mard yigitdir o‘rtancha akam , 
Taxtni qalbga ko‘rmas munosib . 
Qaytib kelar sovuq dunyodan , 
Shon - shavkatni xas kabi bosib .  (176-bet)
Bu   misolda   ham   o ‘ xshatilgan   predmet   aldamchi   yo ‘ l,   o ‘ xshatiladigan
predmet esa bebaxt yo ‘ l, asos xas va o ‘ xshatish vositasi sifatida kabi ko ‘ makchisi
qo ‘ llanganligini   ko ‘ rib   o ‘ tishimiz   mumkin.O ‘ xshatish   hosil   qilishda   leksik
vositalar   bilan   bir   qatorda   grammatik   vositalar   ham   qo ‘ llanilishini   ko ‘ rib   o ‘ tidik.
O ‘ xshatish hosil qilishda -day grammatik vositasining eng unumdor holatda keladi.
14
  Қўнғуров Р. Танланган асарлар. -Самарқанд: СамДУ, 2008, 3 47 -бет
36 Bu   grammatik   vosita   takror   holatda   kelgan   bo ‘ lsa,   poetik   tasvirni   yanada
kuchtirgan hisoblanadi.
Bir  " oh "  ursam sherday to‘lg‘onib   –  
Zanjirlari ipday uzilgay . 
Usmon   Azimning   “Uch   drammatik   ballada”sidan   olingan   misolda   -day
grammatik   vositasini   misralarda   takror   qo ‘ llanganligini   ko ‘ ramiz.   Bunda   birinchi
misrada   lirik   qahramonning   iztirobli   holatini   ko‘rsatish   uchun   qo‘llangan   bo‘lsa,
keyingi   misrada   uning   oqibatidan   hosil   bo‘lgan   natija   ko‘rsatilib   o‘tilgan.   Lirik
qahramon   sherga   o‘xshab   “oh”   ursa,   zanjirlarni   ham   ipday   uzib   tashlashga   qodir
holati   berilgan.   O‘xshatish   hosil   qiluvchi     -day   grammatik   vosita s i   bu   ma’noni
yanada   aniqlashtiradi.   Usmon   Azimning   poetik   mahorati   shundaki,   oddiy
so ‘ zlardan   obrazli   holatdagi   tasvirlarni   hosil   qila   olishidir.   Usmon   Azim   ijodida
boshqa ijodkorlarga o ‘xshamaydigan holatlardan biri sifatida o‘ziga xos o‘xshatish
vositalaridan   foydalanganligini   va   bu   o‘xshatishlar   kitobxonni   hayratga
solganligini,   kitobxonda   bu   qo‘llanilgan   badiiy   tasvir   vostalari   orqali   asarni   ko‘z
oldiga keltira olish holatini ko‘ramiz.
2.2.Usmon Azim balladalarida uslubiy figuralarning qo ‘ llanishi
Usmon   Azim   balladalarida   metafora ning   o ‘ rni.   Usmon   Azim
balladalarida faol tarzda   qo‘llanuvchi   til   vositalardan biri   metaforadir.   M etafora ga
ta’rif berilganda,  narsa-buyum  va  voqea - hodisalar o‘rtasidagi o‘zaro o‘xshashlikka
asoslangan   ma’no   ko‘chishi   tushuniladi.   O ‘ z   o ‘ rnida   shuni   aytishimiz   kerakki,
m a’no   ko‘chishining   bu   turi ni   adabiyotshunoslikda   istiora   deb   yuritiladi.
Metaforaning   paydo   bo‘lishi ga   e’tibor   berilsa,   bir   qator   jihatla ri   boriligini
ko ‘ rishimiz   mumkin.   Dastlab ,   metafora   nutq   jarayonida   hosil   bo‘ladi.
Metaforaning   shakllanishi da   insonning   fikrlash   doirasi   va   tafakkur   qamrovi   bilan
bog‘liq.   Inson   faoliyati   juda   ham     serqirra   holatda   bo‘l adi.   U   tabiat   va   jamiyatda
bo‘layotgan   har   bir   o‘zgarishni   kuzatib   boradi .   Voqea-hodisalar,   narsalar   va
shaxslar   haqidagi   bilim,   ko‘nikmalarini   tinimsiz   ravishda   boyitib   boradi,   ular
haqida   esa   o‘z   tasavvurlarini   ma’lum   bir   obrazlar   sifatida   ongida   muhrlaydi.
37 Bu nday   falsafiy   xulosalar   o‘rni   kelganda   ko‘chma   ma’no   kasb   et adi   va   nutqqa
ko‘chadi. 
Barcha   so‘z   san’atkorlari   va   ijodkorlar   qatorida   Usmon   Azim   ham   o‘z
she’rlarida   va   balladalarida   tilimizdagi   poetik   ta’sirchan   va   obrazli   so‘zlarni
metaforik   ma’noda   qo‘llash   bilan   o‘z   asarlari   tilining   shirali,   ifodali,   obrazli   va
go‘zal bo‘lishiga muvaffaq bo‘lgan ijodkorlardan biri hisoblanadi.
Dashtimni quchoqlab tunlar yig‘ladim . 
Bahorda ko‘karib ,  kuzda sarg‘ayib , 
Sukunatu qorga o‘ranib qishda , 
G‘o‘ra she’rlarimga boqdi mung‘ayib   (34-bet)
“Dasht   haqida   balladasi”dan   olingan   bu   misralarda   jonlantirish   bilan
birgalikda metaforani ham qo ‘ llab o ‘ tganini ko ‘ rishimiz mumkin. Lirik qahramon
qalbiga   kutilmagan   holatda   kirgan   muhabbat,   u   bu   muhabbat   ortidan   alamli
bo‘lgan so‘zlarni tinglash holati, bu so‘zlardan keyin lirik qahramonning qalbidagi
o‘zgarish   bo‘lganligini   ko‘rsatib   bergan.   Bu   misradagi   “g‘o‘ra   she’r”   jumlasida
hali   mukammal   holatga   keltirilmagan   she’rni   nazarda   tutib,   to‘liq   pishib
yetilmagan   mevaga   o‘xshatilganligini   ko‘rishimiz   mumkin.   Usmon   Azim   ijodida
o‘ziga xos bo‘lgan metaforalarni uchratishimiz mumkin.Bu metaforalar misralarga
o‘zgacha bo‘lgan jozibadorlik bag‘ishlaydi. Yuqoridagi misrada ijodkor shunchaki
tugallanmagan she’r deb aytib o‘tsa bo‘lardi, bunday holatda mirsada jozibadorlik
bo‘lmas   edi.   Mukammal   bo‘lmagan   she’rni   hali   pishib   yetilmagan   mevaga
o‘xshatish kitobxonni o‘sha holatni ko‘z oldida davdalantirishga yordam beradi.Bu
holat   ham   ijodkorni   boshqa   ijodkorlarga   o‘xshamaydigan   iste’dod   egasi
ekanligidan dalolat beradi desak mubolag‘a bo‘lmaydi.  
Usmon   Azimning   “Chiroq   haqida   ballada”sida   ham   o ‘ zgacha   bo ‘ lgan
metaforani kuzatishimiz mumkin.
Bo‘g‘zimda uzildi torlar . 
Izg‘ib tunning tig‘izligida
Kichiraydi ,  ezildi yurak . 
Kir to‘fonlar to‘ng‘izligidan 
38 Toldim .  Menga boshpana kerak  (207-bet)
Berilgan   misrada   yerning   o ‘ ziga   boshpana   izlash   holati   berib   o ‘ tilgan.
Bilamizki,   to ‘ fon     bo ‘ lganda   butun   tabiatda   o ‘ zgarish   bo ‘ lib   ketadi.   Bu   holatni
ijodkor   narsalarning   kir   holatiga   qiyoslab,   “kir   to ‘ fon”   deb   ta’riflaydi.   Buni
oddiygina  qilib,   changli   to‘fon   deb  ifodalasa   ham   bo‘ladi,   lekin   shoir   uni   yanada
kitobxon   ko‘z   oldida   obrazli   holatda   gavdalantirish   uchun   shu   metaforani
qo‘llaydi.
Berilgan   misolda  ishtirok  etgan  “kir”  so‘zining  ma’nosini  metaforik  ma’no
deyish   mumkin,   chunki   u   mazkur   misolda   metafora   kir   va   to‘fonning   tashqi
jihatdan   o‘xshashligi,   asosida   hosil   bo‘lgan.   Lekin   shuni   ham   aytib   o‘tishimiz
kerakki,   kir   so‘zining   yuqorida   keltirilgan   ma’nosi   adabiy   tilimizda   doimiy
metaforaga   aylanib   ulgurmagan.   Shuni   hisobga   olgan   holda   yuqoridagi   misolda
keltirilgan   kir   metaforasi   mazkur   matndan   tashqarida   olib   qaralganda   nutqning
ifodaliligi nuqtai nazaridan ma’lum bir uslubiy qimmat kasb etmaydi. Ko‘rinadiki,
metafora   sifatida   tanlangan   til   birligining   bu   hodisa   mohiyatan   qanchalik   mos
kelishi,   qanchalik   yangi   ekanligi   va   poetik   ta’sirchanligi   matnning   mazmunan
boyligi, ifodali bo‘lishini ta’minlaydi.
Men g‘azallar qilgum tilovat . 
So‘zlar endi ko‘nglimga cho‘ri , 
Kun ko‘raman qalbimni yozib . 
Chiroq ...  Jonim ...  Bu nima ko‘rim   (207-bet)
Bu   misralarda   lirik   qahramonning   iztirobli   holatini   aks   ettirishganini   ifoda
etib,   o‘ziga   taskin   bergan   holat   faqat   o‘qigan   g‘azallarining   so‘zlari   sifatida
ko‘rsatilgan. Misralarda ko‘ngliga taskin bergan o‘sha so‘zni “ko‘nglimga cho‘ri”
deb   metaforik   tarzda   ifodalaydi.   Bilamizki,   o‘tgan   asrlarda   badavlat   insonlarga
qarash   uchun   xizmatchi,   ya’ni   cho‘rilari   bo‘lgan.   Ular   nafaqat   xizmatlari   bilan,
balki   o‘sha   insonlariga   dardkash,   ham   suhbat   ham   bo‘lishgan,   kezi   kelganda
ko‘ngliga   taskin   beruvchi   insonlaridan   biri   sifatida   bo‘lgan.   Ijodkor   ham   bu
misradagi   g‘azalning   so‘zlarini   ko‘ngliga   taskin   beruvchi     cho‘ri   deb   ta’rif
39 beryapti, o‘sha cho‘risi (so‘zi) yordamida qalbidagi barcha g‘am, alamlarini yozib,
kuni o‘tyotgani ko‘rsatib o‘tganiga guvoh bo‘lamiz . 
Usmon   Azim   ijodida   qo‘llanilgan   metaforalar   esa   birgina   shoirning
ifodalamoqchi   bo‘lgan   fikrlarini   pardozi   sifatida   ko‘rinmaydi,   balki   shoirning
ruhiyati,   uning   ichki   kechinmalari   va   his-tuyg‘ularining   obrazliligi   bilan   yaxlit
holda o‘z kitobxoniga yetkaziladi. 
Qaydasan ,  uzoqdan keldim sog‘inib , 
Sog‘indim tanimda qolmadi darmon . 
Men orzu - umidning g‘amgin yolqini , 
Men  –  Armon !  Ko‘yingda qovrulgan Armon !.   (192-bet)
Usmon   Azimning   “Armon   haqida   ballada”sida   ham   oddatdagidek
metaforadan emas, balki umuman boshqa ijodkorlarga o ‘ xshamaydigan uslubdagi
so ‘ zlardan   foydalanganini   ko ‘ rishimiz   mumkin.   Bu   balladada   oshiqning   yorini
kutish   holati   tasviri   beriladi.   Shunchalik   sevgan   insonini   kutadi.   U   inson   yillar
davomida kelmaganligini misralardan ko ‘ rsa bo ‘ ladi. Nihoyat, u inson yillar o ‘ tib
tun   og ‘ ushida   kelganligini   guvohi   bo ‘ lamiz.   Umr   bo ‘ yi   kutgan   insoniga   bo ‘ lgan
sog ‘ inchi, o ‘ sha inson bilan uchrashish armoni ushalgan holatni misralarda ko ‘ rib
o ‘ tamiz.   Har   tun   sog‘inchli   armon     qahramonni   bezovta   qiladi.   Lirik   qahramon
savoliga armonning javobini obrazli tarzda  ijodkor - “qovurilgan armon” deb ta’rif
beradi. Bizga ma’lumki, uzoq biron narsani pishirish holatini qovurish jarayoni deb
bilamiz.   Lirik   qahramon   ham   yorini   ko‘rishga   bo‘lgan   ehtiyoji   armonga   aylanib
ketganini   va   ancha   vaqt   davom   etgaini   ijodkor   shunday   metafora   bilan   ko‘rsatib
beryapti. Bu misralarni oddiy uzundan-uzun so‘zlar bilan ifodalasa bo‘lar edi, lekin
ijodkor so‘z tejamkorligi va uni obrazli,ta’sirchan qilib bifodalash uchun shunday
metaforalardan   foydalanganki,   o‘qigan   kitobxon   bir   lahza   bo‘lsa   ham,   o‘sha
jumlalaridan nigohini uza olmaydi.
Gandiraklab ,  qaltirab ,  oriqlab qolar , 
Deraza ichiga bo‘lguncha g‘oyib . 
Shu kuni bir odam ishga boradi , 
Hammaga tabassum qiladi shirin .  (192-bet)
40 Yuqorida   berilgan   jumlada   “shirin   tabassum”   metaforasining
qo ‘llanganligini guvohi bo‘lamiz.Bunda ham maza-ta’m holatidagi o‘xshahslikdan
foydalanganligini ko‘ramiz. Ijodkor shunchaki “chiroyli tabassum qildi” demasdan
bu   jumlalarni   yanada   ta’sirchanligi   oshirish   uchun   shu   metaforadan
foydalanganligini   ko‘rishimiz   mumkin.   Bo‘yoqdorlik   va   ta’sirchanlik   asosida
metaforik   ma’no   hosil   qilish   badiiy   matnlarda   qo‘llanuvchi   til   vositalarga   xos
xususiyat   hisoblanadi.   Usmon   Azim   ijodida   esa   qo‘llanilgan   metaforalarda
shoirning   salbiy   va   ijobiy   munosabatda   bo‘lishi,   shoirning   she’rda   kimga   qarata
murojaat   qilayotgani,   uni   qanday   baholashi   va   qanday   birliklar   vositasida   unga
munosabat   bildirishi   bilan   bog‘liq   bo‘ladi.   Shoir   quyidagi   balladasi da   boshqa
shoirlar ijodida uchramaydigan metaforani qo‘llagan:
Ketgim kelayapti ,  akalar ,  ketgim , 
Jodugar uf q lar tortar aqlimni .   (164-bet)
Bu   balladada   “jodugar   ufq”   metaforasini   qo ‘ llaganini   guvohi   bo ‘ lamiz.
Ertaklardan ma’lumki, jodugarlar sehr-jodu bilan shug‘ullanib kelishgan. Shu bilan
insonlarni o‘zlariga bo‘ysindirgan holat ham  bo‘lgan. Aynan shu holatga bog‘ligi
bilan   ijodkor   shu   metaforani   qo‘llab   o‘tgan,   buni   “ufq   meni   o‘ziga   chorlayapti”
yoki shunga o‘xshash jumlalardan foydalansa bo‘lar edi, lekin ijodkor boshqalarga
o‘xshamaydigan   metaforalardan   foydalanib,   bu   so‘zni   ta’sir   kuchini   yanada
oshirganligini   guvohi   bo‘lamiz.   Metaforalarning   o‘ziga   xos   asosiy   xususiyatlari
badiiy   matn   doirasida   qaraluvchi   she’riy   asarlarda   bo‘rtib   turadi.   Shuning   uchun
ham   Usmon   Azim   ijodida   qo‘llanilgan   metaforalarning   o‘ziga   xos   jihatlarini
aniqlashda ularning shoirning ijodida tutgan o‘rniga alohida e’tibor qaratish lozim.
She’riy matnlarda Usmon Azim boshqa til vositalar qatorida metaforalarni qanday
maqsadda   qo‘llashiga   qarab   bu   vositaning   bajaradigan   vazifasi   va   shu   bilan   bir
qatorda   badiiy   estetik   qimmatini   belgilash   mumkin.   Usmon   Azim   o‘z   asarlarida
metaforani   qo‘llashda   shu   vositaning   estetik   vazifasini   ta’minlashga   har   doim
harakat   qiladi.   Uning   she’rlarida   metafora   o‘zi   bog‘liq   bo‘lgan   matnda
yetakchilik ni   o ‘ z   qo ‘ liga   oladi .   Shuni   ham   alohida   ta’kidla b   o ‘ tishimiz
lozimki,Usmon   Azim   ijodida   tilning   boshqa   ifoda-tasvir   vositalari   qatori da
41 metaforaning   ham   o‘ziga   xos   estetik   vazifasi   boshqa   matnlarga   nisbatan   yaqqol
namoyon   bo‘ladi.   Usmon   Azim   tomonidan   tanlangan   va   she’riy   asarlar   tilida
mahorat   bilan   qo‘llanilgan   metafora lar   asarlari da   aniqlik   va   ta’sirchanlik,
jozibadorli k,   ohangdorlik   kabi   xususiyatlarini   ko‘rsatadi.   Ayniqsa,   ijodkor
tomonidan yor i ga nisbatan qo‘llanilgan metaforalar  ham  shoir  ijodi  bilan tanishgan
kitobxonni   turli   ichki   kechinmalarga   va   ruhiy   holatlarga   soladi,   kitobxon ni
shoirning xayolot  olamiga tomon yetaklaydi   va   uning estetik tafakkuri qamrovini
sezilarli   darajada   kengaytiradi.   Shoir   balladalari da   qo‘llanilgan   til   vositalar   bilan
tanishgan kitobxon metaforalarni anglash jarayonida ulardan ta’sirlanadi ,shu bilan
birgalikda,   Usmon   Azim   asarlari   quvvatini   ham   his   etadi.   Shoirning   o‘ziga   xos
uslubi   shundan   dalolat   beradiki,   u   o‘z   qahramoni   ichki   kechinmalarini   anglagan
holda   uning   g‘am-qayg‘ulariga   sherik   bo‘lgan   hol atda   hayotiy   voqea-hodisalarga
obrazlilik   nuqtai   nazaridan   yondashadi   va   shunga   xos   bo ‘ lgan   metaforalarni
tanlaydi.
Gulpari  
Jonim ,  ochman , 
Jonim ,  holim tang ...   (166-bet)
Yuqoridagi misralarda lirik qahramon sevgan insonini o ‘ zining ruhiga kuch
berguvchi   sifatida   “jonim”   metaforasini   qo ‘llaydi.   Balladada   ko‘p   bora   takror
kelgan bu metafora har bir takrorida murojaat shaklida uchragan.
Tilimiz so‘z, iboralarga va turli xil vositalarga qay darajada boy bo‘lmasin,
kishilar   fikrlarini   har   doim   ham   o‘zlari   ko‘zlanganidek   ifodalay   olmaydilar.
Bizning   tilimiz   lug‘at   tarkibidagi   ma’lumot,   xabar   yetkazishga   xizmat   qiluvchi
vositalar hamda leksik birliklar kishiga o‘z subyektiv-emotsional munosabatini o‘z
istagi   darajasida   aniq   va   ta’sirchan,   yorqin   shu   bilan   birgalikda   obrazli   qilib
ifodalashga,   baholashga   har   doim   ham   imkon   beravermaydi.   Bu   esa   ijodkorlarga
tilimiz lug‘at tarkibidan joy olgan o‘z kommunikativ maqsadiga mos keluvchi so‘z
va iboralarni metaforik qo‘llashiga zamin hozirlaydi.   Mana bu balladada esa ma’no
ko‘chishi,   ya’ni   metafora   (oppoq   qo‘lcha)   va   jonlantirishning   o‘zaro   uyg‘unlik
hosil qilganligi seziladi: 
42 Men ko‘cha kezaman. Yog‘a boshlar qor, 
Oppoq qo‘lchalarni yelkamga tashlab. 
Sokin shivirlaydi: «Nima gaping bor?»– 
Qadamim tovshidan uyg‘ongan uylar.  ( 75- bet)
Xulosa   qilish   mumkinki,   ma’no   ko ‘ chish   vositalardan   biri   bo‘lgan
metaforalar   Usmon   Azim   balladalar ida   faol   qo‘llanil gan   bo ‘ lib,   asarlar   tilining
o‘ziga   xosligini   ta’minlashga   xizmat   qiladi,   hamda   shoirning   hayotiy   voqea-
hodisalarga  va  insoniy munosabatlarga  nisbatan  ijodiy yondashuviga bog‘liq holda
hosil bo‘ladi.   Metaforalar poetik matnlarda obrazlilini hosil qiluvchi til xususiyati
sifatida Usmon Azimning badiiy-estetik tafakkuri hosilasi bo‘lib, uning o‘ziga xos
bo‘lgan   individual   uslubini   belgilab   beradi   va   ular   she’riy   matnlarda   kutilmagan
obrazlilikni     hosil   qiladi.   Usmon   Azimga   fikr   ifodalashda   bu   vositalar   ancha
qulaylik yaratadi.
Usmon   Azim   balladalarida   metonimiyalarning   qo‘llanishi.   Metonimiya
ham nom ko‘chishiga asoslanishiga ko‘ra xuddi   metaforaga o‘xshab ketadi.  Usmon
Azim ijodidan olingan   “Buyumlar haqida ballada” ham metonimiyani ko ‘ rishimiz
mumkin.
Ye rga kirgizay deb bosadi javon . 
Tanishlar o‘tmoqda  —  berishib salom , 
Siz ham bosh silkiting ,  jilmaying mayin ... 
–   Ko‘zim tiniyapti . Ye lkamda javon .  (5-bet)
Bu   misralarda   tanishlar   so ‘zi   misolida   metonimiya   qo‘llanganligini   guvohi
bo‘lamiz.   Bu   misrani   “tanish   insonlarim”   deb   tiklasa   bo‘ladi.   Metonimiyada
aloqadorlik asosida qayta nomlangan holat bo‘lyapti. Bu ballada buyumlar haqida
bo‘lib,   ularning   tor   xonaga   zich   joylashuvidan   hattoki,   buyumlarni   tashuv
jarayonida   tanish   insonlarining   ham   salom   beryotganiga   qahramonning   buyum
ko‘targan   holatda   ularga   hattoki   salomiga   alik   ololmay   qolgan   ilojsiz   holatini
ko‘rsatib o‘tilgan.
43 Shoirning   “Ilk   she’rning   yozilishi   haqida   ballada”   sida   qo‘llanilgan
metonimiya insonning tafakkuri va xayolotida mavjud bo‘lgan o‘ziga xos bo‘lgan
olamni, undagi obrazlarni qamrab oladi: 
Osmon bilan o‘ynashmang  –  qo‘rqing, 
Ko‘z yosh to‘kmang, ishqdan urmang lof. 
Hali-zamon qudratli qo‘shin  –  
Qo‘zg‘oladi butun Ko‘hi Qof.   (1 0 2-bet) 
Usmon   Azimning   “Chiroq   haqida   ballada”sida   ham   metonimiya
ifodalanganini tahlil qilib o ‘ tamiz.
Aylanadi tomdan narida 
Alam ichra qorong‘u ofat . 
Navoiyning uzun bahrida 
Men g‘azallar qilgum tilovat .  (207-bet)
Lirik qahramon Navoiyning asarlarini dengizga qiyoslab, g ‘azllarlarni butun
uzun tun mobaynida mutolaa qilib chiqqanligini nazarda tutib, “Navoiyning uzun
bahrida”   deb   metonimiya   qo‘llaganini   ko‘rib   o‘tdik.   Bu   misralarda   metafora   va
metonimiyaning uyg ‘ un holda kelganligiga guvoh bo ‘ lamiz.
Usmon   Azim   ijodida   bu   kabi   boshqa   shoirlar   ijodida   uchramaydigan
metonimiyalarni   ko‘plab   uchratish   mumkin.   Ular   o‘zlarining   poetik   ta’sirchanligi
bilan   kitobxon   ruhiyatiga   ta’sir   etgan   holda,   turli   his-tuyg‘ularni   uyg‘ota   olishi
bilan boshqa ma’no ko‘chish turlaridan farqlanib turadi. 
Sinekdoxaning   Usmon   Azim   ijodida   tutgan   o‘rni.   Usmon   Azim   ijodida
faol qo‘llanuvchi yana bir obrazli til xususiyatlaridan  biri bu sinekdoxadir.  Usmon
Azim quyidagi parchada sinekdoxaning qism orqali butun ifodalangan ko‘rinishini
qo‘llagan:
Salom ,  chiroq !  Azizim ,  chiroq . 
Men yashayman endi sen bilan 
Bu eshikdan ketmayman yiroq . 
Cho‘chimayman falak qahridan  (207-bet)
44 Usmon   Azimning   “Chiroq   haqida   ballada”sidan   olingan   parchada   aynan
sinekdoxa   qo‘llanganiga   guvoh   bo‘lamiz.Bu   misrada   qo‘llangan   “bu   eshikdan
ketmayman   yiroq”   jumlasida   eshik   uy   ma’nosida   qo‘llanganligini
ko‘ramiz.Yuqorida   keltirilgan   qoidaga   muvofiq   holatda   bu   misrada   qism   orqali
butunni tushunish holati bor. Bu jumlada lirik qahramon “bu uyingdan ketmayman
“demoqchi, chunki uyning bir qismi eshik hisoblanadi. Lirik qahramon bu ballada
uzoq izlagan makonini topganligi va endi uydagi yagona buyum chiroq bilan birga
yashash holati tasvirini berib o‘tgan.
Yoriltosh ,  Yoriltosh ! 
Yolg‘iz qoldi g‘arib bosh . 
Yoril ,  bag‘ringga kiray  
Toshlikka bo‘lay yo‘ldosh . 
Ko‘zlar yig‘lab ko‘r bo‘ldi , 
Artmoqlikka qo‘l qayda ? 
Faqat shayton zo‘r bo‘ldi.  (179-bet)
Keltirilgan   misra   “O‘n   uchinchi   ballada”dan   olingan   bo‘lib,   xalq   og‘zaki
ijodining   ta’sirini   sezish   qiyin   emas.Bu   balladada   qo‘llangan   “bosh”,   “ko‘z”   va
“qo‘l”   leksemalari   sinekdoxa   sifatida   qo‘llangan.   Bunda   lirik   qahramon
yoriltoshga   iltijosi   sifatida   berilganligini   ko ‘ rishimiz   mumkin.   Bunda   kelgan
“bosh”,   “ko‘z”   va   “qo‘l”   leksemalari   orqali   inson   nazarda   tutilyotganini
ko‘rishimiz mumkin, ya’ni qahramon yolg‘iz qolganligini aytmoqchi o‘ziga mehr
beradigan   insoni   yo‘qligini,   ayriliqdagi   holatini   tasvirlab   berayotganligini   guvohi
bo‘lamiz. Bu misralarda ham qism orqali butunni ifodalash holati bor.
Bu to‘rt devor aylagay asir 
Qayda bo‘lsa bir to ‘ lim ziyo . 
Umidvorsan yonishdan ,  axir , 
Bir lahza ham bunda qolma ,  oh !  (207-bet) 
Berilgan   misralar   “Chiroq   haqida   ballada”dan   olingan   bo ‘ lib,   bunda   ham
sinekdoxani   ifodalanganini   ko ‘ rib   o ‘ t ishimiz   mumkin.   Bunda   ifodalangan   “to ‘ rt
devor” jumlasi  qism orqali butunni berish, ya’ni uyni nazarda tutib ifodalanyapti.
45 Misralarda   chiroqning   holati   ko ‘rsatib   o‘tilgan.Uy   chiroqni   qul   qilgani,   Lekin
shunday   bo‘lsa   ham   yonishdan   umidini   uzmagan   holatda   berilgan.Bunda   chiroq
yolg‘izlikka mahkum bo‘lsa ham, kelajakda umidi katta holatda tavsirlab berilgan.
Usmon Azim ijodida jonlantirishlar uslubiy vosita.    Usmon Azim ijodini
tilning  poetik  vositalarsiz,  xususan,  jonlantirishlarsiz  tasavvur   etib  bo‘lmaydi  deb
hisoblayman. Jonlantirish haqida gapirilganda  R. Qo‘ng‘urovning  fikrlarini keltirib
o ‘ tamiz.   “ Jonlantirish   metaforaning   maxsus   bir   turi   sifatida   og‘zaki   nutqda   ham,
badiiy nutqda ham, o‘xshatishlar kabi juda qadimdan ishlatilib keladi.  Bu shunday
priyomki,   unda   kishilarning   harakatlari,   his-tuyg‘ular;   so‘zlash   va   fikrlashlari
jonsiz   predmetlarga   ko‘chiriladi.   Boshqacha   qilib   aytganda.   jonsiz   predmetlarni
insonlar   kabi   harakat   qiladigan,   fikrlaydigan,   so‘zlaydigan   qilib   tasvirlash
jonlantirish  deyiladi” 15
. 
O‘z o‘rnida shuni aytib o‘tishimiz joiz, jonlantirish shoirga fikr ifodalashda
qulaylik   tug‘diradi,   she’rdagi   poetik   ta’sirchanlikni   kuchaytiradi.   Quyida   shoir
jonlantirish vositasida kutilmagan tasvir yaratadi:
Tog‘lar kichiraydi .  Pasaydi osmon . 
Yashab bo‘lmaydi - ku ,  axir engashib , 
Jo‘nadim balandroq osmonlar tomon –
Ortimdan Boysunning dashti ergashdi ...
Meni ishonmadi ufqlarga u , 
Dosh berib tezlikning shamollariga 
Ortimdan yugurdi ,  yugurdi ohu .    (34-bet)
Berilgan   “Dasht   haqida   ballada”da   lirik   qahramonning   ortidan   Boysunning
dashtini xuddi insonlar singari jonlantirgan. Boysun dashtini jonlantirish bilan lirik
qahramon   o ‘ ziga   go ‘ yo   hamroh   topganday   holatda   ko ‘ rsatilganligini   balladani
o ‘ qish   jarayonida   kuzatib   boramiz.   Boysunning   dashti   lirik   qahramonni   hech
qanday narsaga ishonmasligi va hatoki, shamollarga ham dosh berishi va tezlikda
xuddi   ohulardek   yugurish   holatini   jonli   tarzda   ko ‘ rsatib   o ‘ tganligiga   guvoh
15
  Қўнғуров Р. Танланган асарлар. – Самарқанд: СамДУ, 2008, 37 9 -бет.
46 bo ‘ lamiz.   Bu   misralarda   metafora   va   jonlantirishni   uyg ‘ un   holatda   ko ‘ ramiz.   Bu
esa   misralarga   o ‘ zgacha   joziba   baxsh   etgan.   Yana   tog ‘ larning   kichrayishi   va
osmonning pasayish holatlarini ham jonli tarzda ifodalab ko ‘ rsatib o ‘ tadi. Bunday
holat   kitobxon ni   hayratga   soladi   va   o‘z   ta’siriga  oladi.   Shoir  o‘z  ijodiga  nisbatan
jonlantirishni   qo‘llashida,   o‘z   balladasini   satrlarini   xuddi   jonli   narsadek
tasvirlashida ham ko‘rinadi:
Har bahor dovdirab Boysun boraman , 
Boys u nga dashtini tashlab kelgani ... 
Qaytaman .  Ammo dasht sezib ulgurar ... 
Dosh berib tezlikning shamollariga , 
Ortimdan halloslab ,  shoshib yugurar , 
Qoqilib temir yo‘l shpallariga . 
Uyimga gezarib kirib kelaman , 
Meni asra endi ,  inglizcha qulf ! 
Shundoq ostonada dasht qolar garang . (34-bet)
Yuqoridagi misralar davomida ham shoir dashtni xuddi insondek jonli tarzda
tasvirlab   beradi.   Dasht   lirik   qahramon   bilan   birgalikda   yurishni   xohlaydi.U
qayerga   borsa   boradi,   yugursa   yuguradi,   yosh   boladek   qoqilib   bo ‘ lsa   ham   lirik
qahramon   ortidan   qolmaydi.Faqatgina   u   uyiga   kirgan   paytda   ostonada   uni   kutib
qolaveradi. Bu satrlarni o ‘ qigan kitobxon dashtni jonli holatda ko ‘ rib, ko ‘ z oldiga
keltirib,   obrazli   holatda   asarni   qiziqish   bilan   mutolaa   qilishga   kirishadi.
Jonlantirishning   asosida   insonga   xos     bo ‘ lgan   xususiyatlarni   jonsiz   narsalarga
ko‘chirilishi   yotadi.   Masalan,   insonga   xos   salbiy   bo ‘ yoqdorlikka   ega   bo ‘ lgan
“ garang ”   so‘zi   so ‘ zlarni   aniq   holatda   eshitmaslik   uchun   qo ‘ llanadi   yoki   biror
narsadan,   kutilmagan   holatdan   ajablanish,   hayratlanish   ma’nolarini   ifodalaydi.
Usmon   Azim   mana   shu   so‘zni   jonsiz   –   dashtga   nisbatan   qo‘llab   jonlantirishning
o‘ziga xos ko‘rinishini yuzaga keltirgan .
Jonlantirishning   eng   yaxshi   namunasini   Usmon   Azimning   “Sevgi   haqida
umidbaxsh ballada”sida ham ko‘rib o‘tishimiz mumkin.
Menga nima kerak tashvishli olam ! 
47 Meni sudrab borar musiqa  –  g‘ovur , 
Meni quchog‘iga olar restoran ,
O‘lgan odamlarga senmisan tirak .    (75-bet)
Bu satrlarda lirik qahramonni xuddi yaqinidek restoran o ‘ z quchog ‘ iga olishi
jonlantirish bilan ko ‘ rsatib o ‘ tilgan. Restoranning xuddi insonlar singari quchoqqa
egaligini ko ‘ rsatib bergan.
Usmon   Azimning   ko ‘ plab   balladalarida   jonlantirish   yetakchi   o ‘ rinni
egallaydi.   Shoirning   yana   bir   gozal   balladasi   hisoblanmish   “Bulbulga   aylangan
odam haqida ballada”sida ham  jonlantirishlarni uchratishimiz mumkin.
Devorlar qulagay gullar yig‘lasa , 
Deraza suv bo‘lgay bulbul ursa to‘sh ...   (106-bet)
Bu ballada ham boshqa asarlaridagi kabi jonsiz narsalarni, xuddi insonlarga
xos   bo ‘lgan   fazilatlar   bilan  korsatib   bergan.Gullar   ham   insonlar   singari   tushunlik
holatidan yig‘lash holati obrazli holatda ko‘rsatib o‘tilgan.
Gullar titrab - qaqshab nochor pichirlar ; 
– Bizsiz ne bo‘ladi bechora odam ?    (106-bet)
Gullarning   inson   singari   tilga   kirishi   va   insonning   tushkunlik   holatiga
achinishi   va   insonni   tashlab   ketsa   uning   holi   qanday   kechadi   deb   unga   nisbatan
achinish hissini tuyushi hammasi jonlantirish bilan berilganligini guvohi bo ‘ lamiz.
Bunday   tasvirlar   bilan   shoir   kitobxonga   asarni   ko ‘ z   oldiga   keltirib,   jonsiz
narsalarni   ham   jonli   tarzda   ifodalab   ularni   ham   his-tuygularini   his   qilib   ko ‘ rish
imkonini bergan. Bu balladada insonning ichki kechinmalari azaliy orzusi berilgan
bo ‘ lsa-da, o ‘ sha kechinmalarga sherik sifatida jonli holatda gullarni ham tasvirlab
o ‘ tgan.   Dunyoda   hamma   narsa   o‘tkinchi,   inson   umri   juda   qisqa   ekanligi,   tabiat
bilan uygun holatda tasvirlab berganligiga guvoh bo‘lamiz, balladaningning asosiy
g‘oyasi modern ruhda, ya’ni inson o‘zi orzu qilgan bulbulga aylanib, u his qilgan
narsalarni his qilish orzusi amalga oshish holati tasvirlangan va bu orzularga sherik
sifatida   gullar   ko‘rsatilgan.   Bu   g‘oya   esa   so‘zsiz   jonlantirish   vositasida   yuzaga
chiqqan.   Jonlantirishlar   lirik   qahramon   ruhiyatini   ochib   berishning   eng   qulay
bo‘lgan vositalaridan biridir. Insoniy munosabatlar so‘zlovchining nutq qaratilgan
48 shaxsga   nisbatan   munosabati   qanday   ekanligiga   qarab   ijobiy   yoki   salbiy
tushunchalarni ifodalaydi.  Usmon Azim o‘z  balladasi da buni to‘g‘ridan to‘g‘ri aks
ettirmaydi,   aksincha   ana   shu   tushunchalar   doirasida   qaraluvchi   mavhum   otlarni
jonlantiradi.   Shoir   ularni   harakat ga   keltirib ,   so‘zlat ib   va   shu   orqali   ularga   o‘z
munosabatini,   bahosini   ifoda   etadi.   “Armon   haqida   ballada”da   ham   xonaning
holati insonning ruhiyatini ochib bergan vosita sanaladi:
Bosib kela boshlar shom qorong‘usi , 
Uylarda chiroqlar charaqlar sho‘x - sha’n . 
Bu xona kechani kutib olgusi , 
Xo‘mrayib ,  badqavoq bir nazar bilan . 
Teleekranida olam aylanar , 
Tubsiz ko‘zi bilan boqadi falak . 
Kino ko‘rmoqlikka xona shaylanar , 
Ammo derazaga boqar jonhalak . 
Qahraton ayozning tosh og‘ushida , 
Chirsillab sinadi bog‘larning beli . 
Xona ajraladi aqlu hushidan   (192-bet)
Yuqorida keltirilgan misralarda xonaning insonlarga xos bolgan xulq-atvori
tasviri   berilgan,   ya’ni   xonada   chiroqlar   yasangan,   kechani   kutib   olishga   tayyor,
ammo xona insonlarga xos xo ‘ mraygan, badqovoqlik bilan, hattoki insonlarga xos
holatda kino ham ko ‘ rishga tayyorligi, insonlardek aqlu hushidan ajralish holatida
tasvirlaydi. Balladada insonga sherik dardkash sifatida xona tasviri beriladi. Lirik
qahramon dilidagi armoni bo ‘ l gan yorini ko ‘ rish istagi berilgan. Har tun xonasini
bezatiligan   holatda   yorini   kutadi,   lekin   u   kelmagan   vaziyatda   xonananing   ham
insonlarga xos bo ‘ lgan sifatlarini jonlantirish orqali tasvirlab bergan. Xona tasviri
dardkash holatda keltirib o ‘tilgan.
Jonlantirish o‘z tabiatiga ko‘ra turli-tuman ko‘rinishga ega bo‘lishi mumkin.
Uning   nimaga   nisbatan   qo‘llanishi   bu   ijodkorning   badiiy   mahoratiga,   tilimizning
yashirin,   nozik   ma’no   ifodalash   imkoniyatlaridan   qay   darajada   xabardorligiga
bog‘liqdir.   Usmon   Azim   ijodida   qo‘llanilgan   jonlantirishlardan   ko‘pchiligi     aniq
49 predmetlarni emas, balki mavhum tushunchani bildiruvchi otlar xuddi insonlardek
harakat   qiladi,   so‘zlaydi   va   fikrlaydi.   Masalan,   mavhum   ot   hisoblangan   armon
quyidagicha jonlantirilgan:
– Qaydasan ,  uzoqdan keldim sog‘inib , 
Sog‘indim tanimda qolmadi darmon . 
Men orzu - umidning g‘amgin yolqini , 
Men  –  Armon !  Ko‘yingda qovrulgan Armon !.   (192-bet)
Jonlantirishni   hosil   qilishda   Usmon   Azim   faqat   jonsiz   predmetlarni   xuddi
insonlardek harakatlantirish bilan cheklanmaydi, aksincha ulardan lirik qahramon 
ruhiyati, ichki kechinmalarini ochib berishda yordamchi vosita lardan biri  sifatida 
foydalangan.
Qo‘ng‘iroq chalmagin. Ochmaydi hech kim, 
Eshik na jilmayar, na u so‘z bilsin. 
Azizlik taxtidan tushgan, azizim, 
Paltongni sukunat qoziqqa ilsin. 
O‘t jonidan o‘tar – bo‘zlaydi choynak, 
Deraza yig‘laydi –tashqari tuman. 
Teleekranining og‘zini poylab, 
Endi qahva ichgin yolg‘izlik bilan  (111-bet). 
Parchada eshikning jonlantirilishi lirik qahramon holati ni , iztirob chekishiga
loqaydlik   ma’nosini   ifodal agan ,   sukunatning   jonlantiri lib   berilganligi   esa
mehribonlikni   anglatadi.   Choynakning   qaynagandagi   ovoz   chiqarishi   insonning
bo‘zlashin i   anglatsa,   deraza   oynasini   yomg‘ir   yuvish   holati   yoki   oyna   terlaganda
unda   tomchilarning   paydo   bo‘lishi   esa   insonning   yig‘lashini   eslatadi.   Bu
holatlarning   hammasi   bir   qilib   umumlash tiri ib,   jonlantirishning   yuqoridagi
ko‘rinishlarini   yuzaga   keltir adi .   Bu nday   tarzda   jonlantirish   hosil   qilishni   faqat   va
faqat  Usmon Azim uslubiga xos xususiyat de sak mubolag ‘ a bo ‘ lmaydi.
Shoir   ba’z i   holatlarda   jonlantirishning   tabiiy   chiqishi   uchun   dialogik
nutqdan   ham   foydalanadi.   Bunda y   vaqtda     mavhum   tushunchalar   va   jonsiz
predmetlar xuddi insonlardek so‘zlaydilar  va   turli holatlarga tushadilar:
50 Ikki nochor vujud  –  ikkita Armon . 
– Sovuq qotmadingmi ? 
Yo‘q ,  yonib ketdim ! 
– Birov ko‘rib qolsa ... 
– Menga baribir ! 
– Taqdirga ming shukur ,  visolga yetdim ! 
– Aytdim - ku ,  men seni sevaman ,  axir !   (192-bet)
Usmon Azim ijodida  bunday  jonlantirishlarni ko‘plab uchratish mumkin. 
Jonlantirishlar har   qanday   holatda ham shoir maqsadining amalga oshishida
muhim ahamiyat kasb etadi.
Usmon   Azim   ijodida   antitezaning   o‘rni.   Usmon   Azim   asarlarining   til
xususiyatlarini o ‘ rganish davomida ijodida  antitezadan ham foydalan ganiga guvoh
bo ‘ lamiz.   Antiteza   grekcha   so‘z   bo‘lib,   qarama-qarshi   qo‘yish   degan   ma’noni
bildiradi   va   bu   haqida   t ilshunos   R.Qo‘ng‘urov   antiteza   haqida   fikr   yuritar   ekan,
“Antiteza   poetik   sintaksisning   bir   ko‘rinishi   hisoblanadi,   u   nutqda   ifodalilikni
kuchaytirish   uchun   logik   jihatdan   qarama-qarshi   tushunchalarni,   fikr   obraz,
predmetlarni   va   shaxslar   xarakterlarini   qiyoslash   yoki   birgina   predmet   yoki
hodisalarning   daraja   jihatidan   qarama-qarshi   holatini   tasvirlashdir”-   deb   yozadi.
Olimning   fikricha,   “Antiteza   orqali   ifodalangan   ma’noni   tushunishda   bir-biriga
keskin qarama-qarshi hodisalarga nisbatan bizning reaksiyamizning ham ahamiyati
bor. Masalan,  issiq-sovuq, baland-past, ulug‘ va pastkash, jasur va qo‘rqoq, saxiy
va xasis, haqiqat va yolg‘on, tun va kun, yorug‘ va qorong‘i kabi antonimik so‘zlar
har   biri   o‘ziga   xos   reaksiya   uyg‘otadi.   Ma’lum   hodisa   yoki   hodisalar
tasvirlanayotganda   ularni   ana   shu   kabi   antonim   so‘zlar   vositasida   birini
ikkinchisiga   qarama-qarshi   qo‘yib   qiyoslanadi   va   shoir   ularga   nisbatan   o‘zining
munosabatini   bildiradi   yoki   bir   hodisani   turli   tomondan   tasvirlash   orqali
o‘quvchida unga ijobiy yoki salbiy munosabat uyg‘otadi” 16
Kunduzlari bedardlik yomon , 
16
  Қўнғуров Р. Танланган асарлар. – Самарқанд: СамДУ, 2008, 38 8 -бет
51 Kechalari beomon og‘riq . 
E shikni och ,  turibman vayron 
Derazada sollangan yorug‘ .  (207-bet)
Balladadagi   fikrlar   o‘zaro   zidlik   asosiga   qurilgan   bo‘lsa   ham,   unda
muallifning nutq qaratilgan shaxsga bo‘lgan ijobiy munosabati yashirin tarzda aks
etgan.   Ballada da   muallif   o‘zini   holatini   shu   ravishlar   vositasida     nutqi   qaratilgan
shaxsga  xabari beryapti.
Quyidagi   ballada da   tun   va   kun   tushunchalari   o‘zaro   zidlikda   tasvirlanadi.
Kun  va tun tushunchalari uzluksiz sodir bo ‘ lgan harakatlarni  salbiy deb hisoblagan
tasavvurlari mujassamlashgan:
Ikkita qaroqush  –  ikkita kalxat
Ikkita ko‘zimni cho‘qidi kun - tun . 
  Yillar sezmadingiz  –  quladi osmon .
 Ikkita qo‘limni ko‘tardimu dast.  (165-bet)
Usmon   Azim   “Oltinchi   ballada”   deb   nomlangan   balladasida
qahramonlarning   nomlarini   qarama-qarshi   qo‘llab,   poetik   tasvir   yaratgan.   Bunda
xalq   ogzaki   ijodining   ta’sirini   sezish   qiyin   emas,   albatta.   Qahramon   hisoblangan
Qorabotirni   salbiy   obraz   sifatida   undagi   illatlarni   nomiga   mos   tarzda   salbiy
bo‘yoqlarda   tasvirlagan   bolsa,   Oqbotirni   ijobiy   tarzda   Qorabotirni   yomon
illatlardan qaytaruvchi obraz sifatida tasvirlab o‘tganligiga guvoh bo‘lamiz.
Q orabotir  
Axir ,  men kirmagan yo‘l qolgani yo‘q , 
Ne o‘jar yo‘llarni qilmadim taslim ... 
Aytgin ,  qaysi yo‘lga borolmaydi o‘q , 
Qay joyda isyondan kulaman vazmin ? 
O q botir  
Ajal qarshisida titranma ,  botir , 
Insonga azaldan bir yo‘l bor  -  imon . 
Ana ,  u qarshingda qiynalib yotur , 
Bu qiynoq ichida yurmog‘ing gumon ...   (172-bet)
52 Tilimizda   so‘zlarning   o‘zaro   lug‘aviy   jihatdan   anglatgan   ma’nosiga
asoslangan holda yoz va qish faslini zidlik munosabatiga kiritish poetik matnlarda
ko‘p kuzatiladi. Usmon Azim esa bu holat biroz boshqacharoq tarzda bo‘lib, bahor
va   kuz   faslini   antiteza   sifatida   qo‘llab   tasvirning   o‘ziga   xos   ko‘rinishini   yuzaga
keltirgan: 
Bahorda ko‘karib, kuzda sarg‘ayib, 
Sukunatu qorga o‘ranib qishda, 
G‘o‘ra she’rlarimga boqdi mung‘ayib... 
Xullas, sodiq bo‘ldi har ezgu ishda!  ( 34-bet ) 
Balladada   tasvirlangan   bahorni   hayotning   va   ijodning   boshlanishi,   kuzni
bo‘lsa buning aksi sifatida tushunishimiz mumkin.   So‘zlarning o‘zaro zidlik hosil
qilishi  bu  bevosita matn bilan bog‘liq.
Usmon   Azim   balladalarida   deyksislarning   noodatiy   turlari.   Keyingi
yillarda   qilingan   tadqiqotlarda   til   birliklarining   ifoda   imkoniyatlarini   ochib
berishda va ularning mazmuniy tuzilishini belgilashda nutqiy vaziyat, kontekst shu
bilan   birgalikda   til   egalarining   nutq   obyekti   haqidagi   umumiy   bilimlari,   til
ko‘nikmalari kabi omillar ham muhim ahamiyatga ega ekanligiga e’tibor qaratildi.
Bu   tilshunoslikda   yangidan-yangi   yo‘nalishlarning   yuzaga   kelishiga   va   yangicha
qarashlarning   paydo   bo‘lishida   ham   o‘z   tasdig‘ini   topib   turibdi.   Tilda   aks   etgan
voqelik   har   doim   ham   hamma   axborotni   ifodalayvermaydi.   Unda   s o‘zlovchi
o‘zining  pragmatik  maqsadiga   muvofiq  tarzda  ba’zi  axborotlarni  yashirin   holatda
ifodalaydi.   “Nutqda   so‘zlovchining   maqsadidan   kelib   chiqqan   holda   til   birliklari
o‘rtasidagi   mazmuniy   aloqani   topish,   kontekstga   murojaat   qilish   va   u  orqali   nutq
ishtirokchilariga   ma’lum   bo‘lgan   axborotni   tiklash   kabilar   deyksis   hodisasini
tadqiq   etish   zaruratini   yuzaga   keltirdi” 17
.   Hozirga   qadar   amalga   oshirilgan
tadqiqotlarda   deyksislarning   shaxs,   predmet,   belgi,   miqdor,   zamon,   makon,
ijtimoiy   va     emotsional   kabi   turlari   o‘rganilgan.   Usmon   Azim   she’rlarida   esa
qo‘llanilgan   deyktik   birliklarni   tahlil   qilganimizda,   deyksisning   yuqorida
17
  Давлатова Р. Ўзбек тилининг дейктик бирликлари. Филол.фан.док.( DSc ) дисс. – Тошкент, 2020.
53 keltirilgan   turlariga   mos   kelmaydigan   ishora   birliklarini   uchratamiz.   Bunday
deyksislarni   Allohga   va   oxiratga   ishora   qiluvchi   deyksislar   deyishimiz   mumkin.
Shoir   she’riyatida   yaratganga,   iltijo   va   unga   murojaat   qilish,   Allohga   nisbatan
ishoralar o‘ziga xos tarzda namoyon bo‘ladi. 
Kecha - kunduz jim yolvoraman , 
Madad ber ,  deb oyoqlarimga . 
Axir ,  men ham o‘sib tolaman  –
Ye m bo‘lib yel tirnoqlariga . 
Yiqitmagin ,  qodir xudoyim !   (276-bet)
Bu misralarda lirik qahramon antiteza va deyksisni birgalikda kelgan holatni
uchratamiz.   Bu   ham   misralarda   boshqalarga   o ‘ xshamagan   holatni   yuzaga   keltirib
bergan.   Shoir   Usmon   Azim   balladalarida   murojaat   birliklarining   sodda   shaklda
ifodalanishini   holatini   guvohi   bo‘lamiz   she’rlarining   xalqchilligiva     xalq   tiliga
yaqinligi bilan izohlash mumkin. Shoir she’rlarida Allohga, oxiratga ishora qilish
orqali qahramon ruhiy holatini va ayni damdagi iztiroblarini ta’sirchan ifodalashga
erishgan.   Xulosa   qilib   aytganda,   deyktik   birliklarning   qo‘llanilishiga   oid   ilmiy
manbalarda   deyksisning   turli   yondashuvlar   asosida   tasnif   etilishi   kuzatiladi.
Deyksisning yuqorida qayd etilgan barcha turlari ham uning qaysidir jihatini ochib
berishga xizmat qiladi. Shuningdek, biz tahlil qilgan deyktik birlik boshqa deyksis
turlaridan ishora qilish imkoniyatlari jihatidan ajralib turadi.
Takror – personaj ruhiyatini ifodalash vositasi.   Usmon Azim balladalari
shoirning   ko‘p   yillik   mehnati,   unda   xalq   hayotini,   insoniy   munosabatlar   va
tabiatning   betakror   manzaralarini   kuzatishi   natijasidir.   Filologiya   ilmiga   oid
manbalarda esa badiiy takrorning bir necha turlari, jumladan, alliteratsiya, epifora,
rifma,   anafora,   assonans,   konsonans,   monorim,   pleonazm,   taftologiya   va   naqorat
kabi turli xil ko‘rinishlari mavjudligi qayd etiladi. 
Bu   haqidan   tilshunos   R.Qo‘ng‘urovning   ko‘rsatishicha,   “Shoir   va
yozuvchilar   tasvirlayotgan   voqea-hodisaning   nazarda   tutilgan   tomoniga
o‘quvchining   diqqatini   tortish,   uni   bo‘rttiribroq   ko‘rsatish   uchun   yoki   ma’lum
narsalarni sanab ko‘rsatish niyatida ko‘proq she’riy asarlarda, ba’zan prozada ham
54 ayrim   tovush   yoki   tovushlar   birikmasi,   so‘z   yoki   so‘zlar   birikmasiga,   gaplarga
ataylab   alohida   urg‘u   beradi,   takrorlaydi” 18
.   Usmon   Azim   o‘z   ijodi   bilan   badiiy
adabiyotda   munosib   o‘rniga   ega   bo‘lgan   va   poetik   vositalardan,   jumladan,
takrordan   o‘ziga   xos   tarzda   foydalana   olgan   shoirlardan   hisoblanadi.   Uning
she’rlarida   tabiatning   turli   fasllariga   xos   jonli   tasvirlar,   shu   bilan   bir   qatorda,
insonlar   o‘rtasidagi   munosabatlar   chigalligi,   turmush   tashvishlari   va
ziddiyatlaridan ozor chekuvchi inson obrazi doimo birinchi o‘rinni egallab turadi.
Quyidagi   parchada   ham   jumlani   takror   keltirish   holati   uchraydi.   Bu   holatda
antiteza   bilan   uygunlik   kasb   etganini   guvohi   bo ‘ lamiz.   Yigitning   harakatlari
kabutarning   harakatlariga   qarama-qarshi   holatda   takrorlar   orqali   ifodalab
ko ‘ rsatilgan.
Ko‘kda uchar qirqta kabutar , 
Bir o‘spirin yugurar yerda . 
Qushlar bilan manzillar o‘tar , 
O‘tib borar daladan ,  qirdan . 
Qirq kabutar falakda uchar , 
Bir o‘spirin yugurar yerda . 
Osmon bilan yer farqi o‘char   (102-bet)
Usmon   Azim   balladalarida   shoir   obrazli   tafakkurining   nihoyatda   keng
qamrovli   ekanligi,   kutilmagan   holatlar   va   hamma   birday   idrok   qilavermaydigan,
faqatgina   o‘tkir   aql   va   mushohada   egasi   ko‘ra   oladigan   eng   nozik   lavhalar   o‘z
badiiy   qiyofasiga   ega   bo‘ladi.   Shoir   boshqalar   nazarida   oddiy   bo‘lib   tuyulgan
holatlardan   badiiy   ko‘rinishlarni   o‘z   nozik   didi   bilan   ilg‘ay   oladi   va   ularni   turli
poetik   vositalar   orqali   misralarga   soladi.     Bizga   ma’lumki,   alohida   olingan   shoir
yoki yozuvchilar badiiy asarlarini tahlil qilishda poetik nutqning fikr ifodalashdagi
imkoniyatlarini   shu   asar   misolida   o‘rganib   chiqiladi.   Usmon   Azim   ona   tilining
keng   bo‘lgan   imkoniyatlaridan   foydalanib,   xalq   tilida   qo‘llanilib   kelayotgan   va
ma’lum   darajada   milliylik   ufurib   turgan   so‘z,   iboralarning   ma’nosini   matnga
18
  Қўнғуров Р. Танланган асарлар. – Самарқанд: СамДУ, 2008, 39 8 -бет
55 bog‘liq   holda   kengaytirishga   harakat   qiladi.Bunda   milliy-ma’naviy   qadriyatlarni,
asrlar davomida shakllanib kelayotgan urf-odatlarni o‘zida aks ettirgan ona tilimiz
lug‘at boyligini shoirona tafakkur bilan ilg‘ay olgan shoir o‘zining har bir asarida
so‘z   tanlashda   ana   shu   mezonlarga   tayanadi   va   tanlangan   birliklarni   o‘z   tafakkur
chig‘irig‘idan o‘tkazadi.
Botirim ,  devlardan qo‘rqmog‘im ordir , 
Sevging  –  qo‘rqinchlarni ayladi bekor . 
Botirim ,  devlardan qo‘rqmog‘im ordir , 
Sevging  –  qo‘rqinchlardan ayladi ozod . 
Botirim ,  devlardan qo‘rqmog‘im ordir , 
Sevging  –  mening uchun tasalli ziyo .   (166-bet)
Bu   misralarda   o ‘ zbek   yigitlari   uchun   qo ‘ rqoqlik   eng   uyatli   sifat   shaklida
jumlani takrorlash bilan ko ‘ rsatib o ‘ tilgan.Azal-azaldan yigitlarimiz mard va jasur
holatda   tasvirlangan.   Berilgan   misrada   malika   botirim   deb   murojaat   qilishi   ham
lirik   qahramonni   mardligini,   jasurligini   ko ‘ rsatib   bergan.   Malika   uni   yanada
qo ‘ llab-quvvatlash   uchun   uchragan   devni   yengishga   va   qo ‘ rqoqlik   yigit   kishi
uchun or deb ko ‘ rsatib o ‘ tganligini guvohi bo ‘ lamiz.
Shoir   tomonidan   favqulodda   hosil   qilingan   noyob,   obrazli   ifodalar
kitobxonni   o‘ziga   jalb   etmay   qolmaydi   va   tanlangan   ifodalarda   baxshiyona   ruh,
badiiy tafakkur, asosli va mantiqiy xulosalar aks etadi. Shunisi xarakterliki, Usmon
Azim   o‘zbek   tilining   boy,   go‘zal,   ifoda   imkoniyatlari   cheksizligini   o‘z   asarlari
orqali to‘la namoyon eta olgan ijodkorlardan biridir.
Quyidagi   balladada   “sensiz   ketdim”   so‘zini   misra   boshida   takror   keltirish
bilan   lirik   qahramon   yoridan   ayrilgan   holatdagi   iztiroblari,   nimalarga   duch
kelganligi asoslar bilan ko‘rsatib o‘tilgan.
Sensiz ketdim  –  topmadim murod , 
Sensiz ketdim  –  chalkashdi yo‘lim . 
Sensiz ketdim  —  tugadi hayot , 
Sensiz kirdi ruhimga o‘lim .   (174-bet) 
56 Shoir asarlari tahlili jarayonida Usmon Azimning til mahorati, uslubiga ham
alohida   e’tibor   qaratishi   va   asar   tiliga   xos   bo‘lgan   til   hodisalarni,   leksik
xususiyatlarni   hozirgi   o‘zbek   adabiy   til   me’yorlari   bilan   chog‘ishtirishi   ularni
atroflicha   izohlashiga   imkoniyat   yaratadi.   Usmon   Azim   asarlaridagi   bosh
qahramon aslida yakka shaxsning emas, aksincha shu millatga xos bo‘lgan, orzu-
umidlari,   tashvish   va   quvonchlari   bir-biriga   hamohang   bo‘lgan   kishilarning
umumlashma   obrazi   sifatida   namoyon   bo‘ladi.   Usmon   Azim   ijodida   til   vositalari
muhim o‘rin egallaydi. Shoir asarlari tilini poetik jihatdan tadqiq etish jarayonida
uning  badiiy   tasvirning  usul,   vositalarini   yaxshi   bilishi   va   o‘z  she’rlarida  ulardan
mohirona   foydalana   olishining   guvohi   bo‘lamiz.   Tahlil   jarayonida   esa   shoir
asarlarida poetik vositalarning keng qamrovli ekanligi  va ularning xalqona ohang
hosil   qilishdagi   o‘rni   takrorlanmas   badiiy   obrazlar   yaratishda   hamda   boshqa
shoirlar   ijodida   uchramaydigan   turli   xil   ma’no   nozikliklarini   poetik   tasvirlashda
eng muhim vositalardan biri ekanligi tobora oydinlasha boradi.
Bob yuzasidan xulosa
1.   Insonning   jamiyatda   tutgan   o‘rni   va   ma’naviy   qiyofasi,   jamiyatdagi
bo‘layotgan har bir o‘zgarishni qay darajada idrok qilishi, eng avvalo, uning nozik
histuyg‘ulari   ifodasi   bo‘lgan   badiiy   matnlarda   namoyon   bo‘ladi.   Badiiy   matnlar
esa   xalqimizning   asrlar   mobaynida   shakllanib   kelayotgan   va   san’at   darajasiga
ko‘tarilgan   badiiy   ijodi   mahsuli   bo‘lib,   u   ajdoddan   –   avlodga   o‘tib   kelayotgan
ruhiyat hodisasi hisoblanadi. U   tildagi badiiy vosita ,   usullar yordamida o‘z badiiy
qiyofasiga ega bo‘ladi. Badiiy ijod  ijodkorlarning  nafosat, go‘zallikni idrok etis hda
o‘ziga   xos   usuli   ham   bo‘lib,   unda   xalqimizning   ijtimoiy   hayot   tarzi ni,   uning
kechasi   va   buguni,   ertasi,   ma’naviy   qadriyatlari   shu   bilan   birgalikda   e’tiqodi
kabi larni     qamrab   olganini   ko ‘ ramiz .   Bularning   barchasi   badiiy   ijod   vositasida
namoyon bo‘ladi.
2 . Ona tilimizda  tovushdan tortib butun boshli gapgacha bo‘lgan lingvistik 
birliklar   she’riy   asarlar   tilida   kitobxonga   matn   mazmuni   haqida   ma’lumot
yetkazish   bilan   chegaralanib   qolmaydi.   Ular   matnlarda   qo‘llanilgan   birliklar
vositasida kitobxonga ta’sir etish ni  ko‘z da  tutiladi.  Shunga ko‘ra  badiiy matnlarda
57 qo‘llanilgan birliklarning badiiy-estetik vazifalarini  o‘rganish, badiiy matnning til
xuysusiyatlari   bilan   shug‘ullanish   lingvopoetikani   tashkil   qiladi.   Bu
tilshunoslikning   alohida   bir   bo‘limi   sifatida   qaraladi   va   badiiy   matnlarni   tadqiq
etadi .   Bunda   shoir   va   yozuvchilar   individual   uslubi,   til   birliklarining   badiiy
matnlardagi o‘rni va vazifasi haqida ma’lumotlar beradi. 
3. Usmon Azim asarlar i  tilining badiiy jihatdan obrazli va bo‘yoqdor, ifodali
va   ta’sirchan   bo‘lishini   ta’minlovchi   til   vositalardan   biri   o‘xshatish   hisoblanadi.
Usmon   Azim   poetik   matnlarida   jamiyat   hayoti   bilan   bog‘liq   holatda   va
kishilarning kundalik turmushida yuz beradigan turli voqea-hodisalar va narsalarni
kitobxon   ko‘z   o‘ngida   aniqroq   gavdalantirish   uchun   o‘xshatishdan   mahorat   bilan
foydalanadi.   Bunda   o‘xshatish   kitobxonga   badiiy   estetik   ta’sir   etish   vazifasini
o‘taydi.   Usmon   Azimning   poetik   matnlar   mazmuniga   mos   keladigan   o‘xshatish
hosil   qiluvchi   til   birliklarini   to‘g‘ri   tanlanishi   tilimizdagi   so‘z   va   iboralarni
emotsional-ekspressiv vositaga aylanishiga zamin hozirlaydi. 
4.   Usmon   Azim   tilimiz   qoidalariga   amal   qilgani   holda   ulardan   o‘rni   bilan
o‘ziga   xos   bo‘lgan     betakror   poetik   manzaralar   va     ruhiy   holatlar   tasvirlarini
yaratadi.   Ana   shunday   vositalardan   biri   sifatida   esa   metafora ni   k o‘ rsatib   o ‘ tadi.
S hoir   ijodida   poetik   tasvirni   berish   jarayonida   metaforalar   hosil   bo‘ladi.   Usmon
Azim   esa   ijodida metaforaning vujudga  kelishi   to‘g‘ridan  to‘g‘ri   shoirning idroki
va  tafakkuri qamrovi bilan bog‘liq holda namoyon bo‘ladi. 
5.   Usmon   Azim   ijodida   individuallik   u   tomonidan   qo‘llanilgan   til
vositalarining   o ‘ rinli   qo ‘ llangan   holatida   yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   Uning
ballada lar   tilida   boshqa   shoirlar   ijodida   uchramaydigan   metonimiyalarni   ham
ko‘plab   uchratish   mumkin.   Usmon   Azim   tomonidan   to‘g‘ri   tanlangan   va   o‘rinli
ishlatilgan   metonimiyalar   asarlarining   ta’sirchanligi   va   matn   mazmuniga
bog‘liqligi,   shu   bilan   birgalikda   kitobxon   ruhiyatiga   ta’sir   etib,   unda   turli   his-
tuyg‘ularni uyg‘ota olishi bilan boshqa  ma’no ko ‘ chish turlaridan  farqlanib turadi
6. Usmon  Azim   she’riyatida qo‘llanilgan sinekdoxalar   esa   tropning  bir   turi
bo‘lib,     ular   predmetlarga   nisbatan   qo‘llanadigan   son   bilan   bog‘langan,   ya’ni
Predmet ni   son   jihatdan   olganda   birining   (qismi,   to‘la)   ma’nosi   ikkinchisiga
58 ko‘chiriladi.   Shoir  o‘z ijodida sinekdoxalardan mahorat  bilan qism  orqali  butunni
(yoxud, aksincha) yoki birlik o‘rnida ko‘plik (yoki aksincha) qo‘llash orqali badiiy
tasvirda o‘ziga xos ifodalar yarata olgan. 
7.   Usmon Azim ijodida j onlantirish   usulidan   mahorat bilan foydalanganligi
seziladi. Shoir tomonidan tanla b olingan   jonlantirishlarda kishilarning harakatlari,
his-tuyg‘ulari ,   hattoki   so‘zlash   va   fikrlashlari   jonsiz   predmetlarga   ko‘chiriladi.
Shoir   ijodini   kuza tish   davomida ,   jonlantirishlar   lirik   qahramon   ruhiyatini   ochib
berishning qulay vositalaridan biri ekanligi ma’lum bo‘ladi. 
8.   Usmon   Azim   ijodi da   ma’lum   hodisa   yoki   hodisalar   tasvirlanayotganda
ularni   ana   shu   kabi   antonim   so‘zlar   vositasida   birini   ikkinchisiga   qarama-qarshi
qo‘ yish bilan   qiyoslanadi va shoir ularga nisbatan o‘zining munosabatini bildiradi
Shoir tomonidan  kutilmagan da hosil qilingan noyob va obrazli ifodalar kitobxonni
o‘ziga   jalb   et may   qolmaydi   va   tanlangan   ifodalarda   Usmon   Azimga   xos   badiiy
tafakkur, asosli xulosalar aks etadi.  Shuni aytishimiz kerakki, Usmon Azim o‘zbek
tilining boy va  go‘zal  ifoda imkoniyatlari  cheksiz  ekanligini  o‘z ijodi  orqali  to‘la
namoyon eta olgan ijodkorlardan biri hisoblanadi.
59 XULOSA
1. Til vositalari badiiy matnning asosiy mazmunini kitobxonga badiiy tarzda
yetkazishning   muhim   vositalari   hisoblanadi.   Badiiy   matnlar   matnning   boshqa
turlaridan   til   birliklarining   qo‘llanishi,   leksik-frazeologik   birliklar,   lingvopoetik
vositalarga boyligi bilan ajralib turadi. Badiiy matn xalqimizning asrlar mobaynida
shakllangan   va   san’at   darajasiga   ko‘tarilgan   badiiy   ijodi   mahsuli   bo‘lib,   u
xalqimizning   og‘zaki   ijodi   bilan   chambarchas   bog‘liqdir.   Xalqimizning   milliy
qiyofasini aks ettiruvchi urf-odatlar, marosimlar,an’analar badiiy matnlarda turli til
vositalari orqali o‘quvchiga yetkazib beriladi .  Badiiy ijod nafosat, go‘zallikni idrok
etishning   o‘ziga   xos   usuli   ham   bo‘lib,   unda   xalqimizning   ijtimoiy   hayot   tarzi,
kechasi   va   buguni,   ertasi,   ma’naviy   qadriyatlari,   e’tiqodi   kabilar   o‘z   aksini
topadi.Bularning barchasi badiiy ijod vositasida namoyon bo‘ladi.Badiiy matnda til
bajaradigan   eng   muhim   ijtimoiy   vazifalardan   biri   –   ta’sir   etish   doimo   birinchi
o‘rinda turadi. 
2.   Badiiy   matnlarni   o‘rganish   o‘zbek   ijodkorlarining   muallif   nutqi   va
personaj   nutqini   individuallashtirish,   portret,   turli   tabiat   manzaralari   va   poetik
obraz yaratishda ifoda-tasvir, til vositalaridan, leksik-frazeologik resurslar,xalq tili
birliklaridan   unumli   foydalanish   mahorati,   ularning   o‘zbek   adabiy   tili   xazinasini
boyitishga   qo‘shgan   munosib   hissalarini   aniqlashda   muhim   ahamiyat   kasb
etadi.Usmon   Azim   ijodida   qo‘llanilgan   tovushdan   tortib   butun   boshli   gapgacha
bo‘lgan   lingvistik   birliklar   she’riy   asarlar   tilida   kitobxonga   matn   mazmuni
to‘g‘risida   ma’lumot   yetkazish   bilan   chegaralanib   qolmaydi .   Ularni   qo‘llashda
Usmon Azim kitobxonga ta’sir etish maqsadini ham ko‘zlagan.
3 . Usmon   Azim   ijodida   she’riy   asarlar   tilining   badiiy   jihatdan   obrazi   va
bo‘yoqdor,   ifodali   va   ta’sirchan   bo‘lishini   ta’minlovchi   lingvopoetik   vositalardan
o‘xshatish,   metafora   ,sinekdoxa,   metonimiya,   antiteza,   jonlantirish   kabilar   faol
ishtirok   etgan.   Usmon   Azim   poetik   matnlarda   jamiyat   hayotida,   kishilarning
kundalik   turmushida   yuz   berayotgan   turli   voqea-hodisa,   narsalarni   kitobxon   ko‘z
o‘ngida   aniq   gavdalantirish   uchun   o‘xshatish,   metafora,   metonimiya,   jonlantirish
kabi   vositalardan   mahorat   bilan   foydalanadi.   Bunda   ular   til   vosita   sifatida
60 kitobxonga   badiiy-estetik   ta’sir   etish   vazifasini   bajaradi.   Usmon   Azim   tilimiz
qonun-qoidalariga   amal   qilgan   holda   o‘rni   bilan   o‘ziga   xos   betakror   poetik
manzaralar,   ruhiy   holatlar   tasvirlarini   yaratadi.   Lingvopoetik   vositalar   shoir
asarlarida   tilga   olingan   tushunchalar,   fikr   va   tasavvurlarni   ma’lum   bir   obrazlar
sifatida   kitobxon   ongida   muhrlaydi   hamda   badiiy-estetik   vosita   sifatida   muhim
ahamiyat kasb etadi. 
4. Usmon Azim ijodida individuallik u tomonidan qo‘llanilgan  til  vositalarda
yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   Uning   she’riy   asarlari   tilida   boshqa   shoirlar   ijodida
uchramaydigan   metonimiyalarni,   sinekdoxalar   va   jonlantirishlarni   ko‘plab
uchratish mumkin. Usmon Azim tomonidan to‘g‘ri tanlangan va o‘rinli ishlatilgan
lingvopoetik   vositalar   o‘zlarining   poetik   ta’sirchanligi,matn   mazmuniga
bog‘liqligi, kitobxon ruhiyatiga ta’sir etib, unda turli his-tuyg‘ularni uyg‘ota olishi
bilan boshqa lisoniy vositalardan farqlanib turadi.Bu ham Usmon Azimning o‘ziga
xos so‘z san’atkori ekanligidan dalolat berib turadi. Shoir ijodida  til  vositalar i  lirik
qahramon   ruhiyatini   ochib   berishning   eng   qulay   vositalaridan   ekanligi   ma’lum
bo‘ladi.   Insoniy   munosabatlar   so‘zlovchining   nutq   qaratilgan   shaxsga   bo‘lgan
munosabati   qanday  ekanligiga qarab  ijobiy yoki   salbiy  tushunchalarni  ifodalaydi.
Lingvopoetik   vositalar   munosabat   ifodalovchi,   baholovchi   birlik   sifatida   Usmon
Azim ijodida muhim o‘rin tutadi.
5 .   Usmon   Azim   ijodida   yaqqol   bo‘rtib   turadigan   jihat   shuki,   unda   shoir
tilimizda   mavjud   bo‘lgan,   badiiy   ijodda   tez-tez   murojaat   qilinaverib   ma’lum
darajada   o‘z   badiiy-estetik   qimmatini   yo‘qotgan   vositalardan   foydalanilmaydi.
Balki   shoir   hayotni   teran   ko‘z   bilan   kuzatadi,   u   tabiat   va   jamiyat   hayotida
boshqalar   ko‘ra   olmagan   jihatlarni   ko‘ra   oladi   va   ularni   she’riyatga   ko‘chirish
bilan   o‘z   maqsadiga   erishadi.   Shuning   uchun   shoir   tomonidan   favqulodda   hosil
qilingan   noyob   va   obrazli   ifodalar   kitobxonni   o‘ziga   jalb   etadi,   tanlangan
ifodalarda   Usmon   Azimga   xos   badiiy   tafakkur,   asosli   va   mantiqiy   xulosalar   aks
etadi.   Bu   esa   Usmon   Azimning   mustaqilligimizning   noyob   kuychisi,   badiiy
ijodning mohir san’atkori ekanligidan dalolat beradi.
61 ADABIYOTLAR RO‘YXATI :
I. Ijtimoiy siyosiy adabiyotlar:
1.   Президент  Шавкат   Мирзиёевнинг  ўзбек   тилига   давлат  тили мақоми
берилганининг ўттиз йиллигига бағишланган тантанали маросимдаги нутқи //
“Халқ сўзи”, 2019 йил, 22 октябрь.
II. Ilmiy-nazariy adabiyotlar:
2.   Абдураҳмонов   Ғ .,   Рустамов   А .   Навоий   тилининг   грамматик
хусусиятлари . –  Тошкент :  Фан , 1984.
3.   Абдураҳмонов   Х.,   Маҳмудов   Н.   Сўз   эстетикаси.   –   Тошкент:   Фан,
1981. – 59 б. 
4.   Алишер   Навоий.   Муҳокамат   ул-луғатайн.   Асарлар.   Ўн   беш
томлик.14-том. – Тошкент, 1967. 
5. Бафоев Б. Навоий асарлари лексикаси. – Тошкент: Фан, 1983. 
6.   Бегматов   Э.   Ўзбек   тили   лексикасининг   ижтимоий   тарихий
асослари // Ўзбек тили лексикологияси. – Тошкент: Фан, 1981. 
7.   Боймирзаева   С.Ў.   Ўзбек   тилида   матннинг   коммуникатив-прагматик
мазмунини шакллантирувчи категориялар: филол. фан. д-ри дисс. автореф. –
Тошкент, 2010. – 26 б.
8.   Давлатова   Р.   Ўзбек   тилининг   дейктик   бирликлари.   Филол.фан.док.
( DSc ) дисс. – Тошкент, 2020.
9.   Дониёров   Х.   Навоий   ва   ўзбек   адабий   тили.   –   Тошкент:   Ўқитувчи,
1972. 
10. Дониёров Х., Йўлдошев Б. Адабий тил ва бадиий стиль. – Тошкент:
Фан, 1988. – 79 б.
11.   Дониёров   Х.,   Мирзаев   С.   Сўз   санъати.   –   Тошкент:   Ўзадабийнашр,
1962. – 316 б. 
12.   Ёқуббекова   М.   Ўзбек   халқ   қўшиқларининг   лингвопоэтик
хусусиятлари: Филол. фан. д-ри. дисс…автореф. – Тошкент, 2005. – 27 б. 
62 13.   Жамолиддинова   Д.   Бадиий   нутқда   парантез   бирликларнинг
семантик-грамматик   ва   лингвопоэтик   хусусиятлари:
Филол.фан.номз. ...дисс.автореф. – Тошкент, 2009.
14.   Ибрагимова   Ф.   Бадиий   матнда   эллипсис   ва   антиэллипсис.
Филол.фан.номз. ...дисс.автореф. – Тошкент, 2011.
15.   Imomov   K.   O‘zbek   xalq   ertaklari   .Kitobda:   O‘zbek   folklorining   epik
janrlari. O‘zbek xalq ijodi bo‘yicha tadqiqotlar.  
16.   Имомова   Г .   Типик   миллий   характерлар   яратишда   бадиий   нутқнинг
роли :  Филол .  фан .  номз .  дисс … автореф . –  Тошкент , 1993. 
17. Йўлдошев Б. ва б. Бадиий асар тили масалалари. – Навоий: Навоий
ДПИ нашри, 2001. 
18.   Йўлдошев   М.   Бадиий   матн   ва   унинг   лингвопоэтик   таҳлили
асослари. – Тошкент: Фан, 2007.
19.   Йўлдошев   М.   Бадиий   матннинг   лингвопоэтик   тадқиқи:
Филол.фан.д-ри....дисс. – Тошкент, 2008. 
20.   Йўлдошев   М.   Чўлпоннинг   бадиий   тил   маҳорати:
Филол.фан.номз. ...дисс.автореф. – Тошкент, 2000. – 26   б. 
21.   Каримов   С.   Зулфия   асарлари   лингвостилистикаси.   –   Самарқанд:
СамДУ, 2006. – 120 б. 
22. Каримов С. Ўзбек тилининг бадиий услуби: Филол.фан. д-ри. дисс.
– Тошкент, 1994. – 292 б. 
23.   Каримов   С.А.   Бадиий   услуб   ва   тилнинг   ифода   тасвир   воситалари.
Ўқув қўлланма. – Самарқанд: СамДУ, 1994 . 
24.   Маҳмудов   Н.   Нутқ   маданияти   ва   тилнинг   эстетик   вазифаси   //
Филология масалалари. – Тошкент, 2006, - №2 (11), -Б.47-51.
25.   Маҳмудов   Н.   Ўқитувчи   нутқининг   маданияти.   –   Тошкент,   2009,
17 0- бет
26.   Мирзаев   И.   Проблемы   лингвопоэтической   интерпретации
стихотворного текста (на материале современной узбекской поэзии): дисс…
док.филол.наук. – Ташкент, 1992. – 146 б.; 
63 27.   Муҳаммаджонова   Г.   80-йиллар   охири   90-йиллар   бошлари   ўзбек
шеъриятининг   лингвопоэтик   тадқиқи:   Филол.   фан.   номз.   дисс…автореф.   –
Тошкент, 2004. 
28. Самадов Қ. Ойбекнинг тил маҳорати. – Тошкент: Фан, 1981. – 154 б.
29.   Солижонов   Й.   ХХ   асрнинг   80-90-йиллари   ўзбек   насрида   бадиий
нутқ поэтикаси: Филол. Фан. д-ри. дисс…автореф. – Тошкент, 2002.  –  38 б.; 
30.   Умирова   С.   Ўзбек   шеъриятида   лингвистик   воситалар   ва   поэтик
индивидуаллик. Филол. фан.  Бўйича фалс. д-ри…дисс. – Самарқанд, 2019. 
31. Умурқулов Б. Бадиий адабиётда сўз. – Тошкент: Фан, 1981. – 134 б. 
32. Умуров Ҳ. Адабиётшунослик назарияси. – Тошкент, 2004.
33.   Федин   К.   Маҳорат   ҳақида.   Бадиий   ижод   ҳақида.   Ёзувчиларнинг
нутқ  ва мақолалар тўплами. – Тошкент, 1960. 
34.   Шадиева   Д.   Муҳаммад   Юсуф   шеърияти   лингвопоэтикаси:
Филол.фан.номз. ...дисс.автореф. – Тошкент, 2007. – 26 б. 
35.   Шомақсудов   А.,   Расулов   И.,   Қўнғуров   Р.,   Рустамов   Ҳ.Ўзбек   тили
стилистикаси. – Тошкент: Ўқитувчи, 1983.
36. Шукуров Н. Бадиий услуб ва  бадиий тил // Ўзбек тили ва адабиёти.
– Тошкент, 1972. –№ 4. –Б.4-9 .
37. Қўнғуров Р. Танланган асарлар. – Самарқанд: СамДУ, 2008 . 
38.   Қўнғуров   Р.   Ўзбек   тили   стилистикасидан   очерклар.   –   Самарқанд:
СамДУ, 1975. 
39. Қўчқортоев И. Бадиий нутқ стилистикаси. – Тошкент: Фан, 1975. –
96 б.; 
40.   Ҳамидов   З.   Навоий   бадиий   санъатлари.   –   Тошкент:   Университет,
2001 .  
41.   Ҳасанов   А.   Абдулла   Қаҳҳор   ҳикоялари   тилининг   бадииятини
таъминловчи   лексик-стилистик   воситалар.   Филол.фанлари
номз...дисс.автореф. – Тошкент, 2010. 
64 42.   http :// sigla . rsl . ru /Маниева   Н.С.   Прилагательные-эпитеты   в
поэтическом дискурсе второй половины   XX   века: дисс… канд.филол.наук. –
Махачкала, 2007.
Badiiy   adabiyot
43. Азим Усмон. Сайланма: Шеърлар.  –  Тошкент: Шарқ, 1995.
65

MUNDARIJA KIRISH ……………………………………………………………… ... …3 I BOB. USMON AZIM IJODIDA TIL BIRLIKLARINING QO‘LLANISHI ................................................................................................... 7 1 .1. O‘zbek tilshunoshligida badiiy asar tili tadqiqi xususida …... ........... 7 1.2. Usmon Azim asarlarida til vositalarining semantik- stilistik xususiyatlari ............................................................................................................ 14 II BOB. USMON AZIM BALLADALARINING TIL XUSUSIYATLARI ............................................................................................... 28 2. 1. O‘xshatish – Usmon Azim balladalarida individuallikni ta’minlovchi vosita sifatida …………………………………………………… ...................... …28 2. 2. Usmon Azim balladalarida uslubiy figuralarning qo‘llanishi....... .... .. .. 37 Xulosa .......................................................................... ......................... .. ..... 60 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati ……………… ................................. 62 2

KIRISH Mavzuning dolzarbligi . Til insonlar o rtasida aloqa vositasi ekanligiʻ barobarida ular uchun tafakkur quroli bo lishdek murakkab vazifani ham ado etadi. ʻ Mantiqiy tafakkur doirasida yuksak estetik idealning, umuminsoniy va milliy ma naviy-axloqiy qarashlarning vujudga kelishida badiiy mushohada g oyatda ʼ ʻ muhim o rin egallaydi, inson ruhiy olamini kashf etishning muhim quroliga ʻ aylanadi. Bu mushohada jarayonida faol ishtirok etadigan til vositalari esa o zining ʻ ta sir ko rsatishdek oliy maqomiga erishadi. ʼ ʻ Dunyo tamadduniga o nlab ʻ buyuklarni bergan o zbek milliy va badiiy-estetik tafakkuri hamisha rivojlanishda ʻ bo lib kelgan. Ularning har birining badiiy-estetik olamini til va nutq dilektikasi, til ʻ va uslub pozitsiyasida turib tahlil etish o zbek tilining nihoyatda boy tasviriy ʻ vositalarini yanada yorqinroq anglashimiz va o zlashtirishimizga sharoit yaratadi. ʻ Zero, “Turkiy tillarning katta oilasiga mansub bo lgan o zbek tilining tarixi ʻ ʻ xalqimizning ko p asrlik kechmishi, uning orzu-intilishlari, dardu armonlari, ʻ zafarlari va g alabalari bilan chambarchas bog liqdir. Ajdodlarimiz, ota- ʻ ʻ bobolarimiz aynan ona tilimiz orqali jahonga o z so zini aytib kelganlar. Shu tilda ʻ ʻ buyuk madaniyat namunalarini, ulkan ilmiy kashfiyotlar, badiiy durdonalar yaratganlar” 1 . Ta kidlash joizki, bugungi kunda o zining ijodi bilan xalqimizning ʼ ʻ ma naviy dunyoqarashini shakllantirishga munosib hissa qo shayotgan ijodkorlar ʼ ʻ ko pchilikni tashkil qiladi. Shu ma noda o zbek she riyatining yorqin ʻ ʼ ʻ ʼ namoyandalaridan biri, O zbekiston xalq shoiri Usmon Azim ijodi namunalarini ʻ lingvistik nuqtai nazardan tahlil etish misolida poetik individuallikning badiiy mushohada jarayoniga ko rsatadigan ta siri va ona tilimizni boyitish yo llarini ʻ ʼ ʻ tadqiq etish hamda bu betakror shoirning xalqimiz badiiy-estetik tafakkuri rivojiga qo shgan munosib hissasini aniqlash imkonini beradi. Ayni paytda, ta lim tizimida ʻ ʼ badiiy matnlarning lingvistik tahlilini amalga oshirishda ishonchli material bo lib ʻ xizmat qiladi. Usmon Azim ijodi keyingi yillarda adabiyotshunoslik yo nalishida ham, ʻ tilshunoslik yo nalishida ham o rganib kelinmoqda. Ammo shoir balladalarining til ʻ ʻ 1 Президент Шавкат Мирзиёевнинг ўзбек тилига давлат тили мақоми берилганининг ўттиз йиллигига бағишланган тантанали маросимдаги нутқи // “Халқ сўзи”, 2019 йил, 22 октябрь. 3

xususiyatlari ilk marta tahlil etilayotgani tanlangan mavzuning dolzarbligini belgilaydi. Mavzuning o rganilganlik darajasiʻ . Mustaqillik yillarida o zbek ʻ tilshunosligida badiiy asar tilini har taraflama o rganish hamda tavsiflash bo yicha ʻ ʻ ko plab tadqiqotlar amalga oshirildi. Tadqiqotlarda yozuvchi va shoirlarning ʻ individual mahorati, badiiy tafakkurdagi, tilimizning lisoniy imkoniyatlarini anglashdagi salohiyati namoyon bo lgan. Badiiy so z ustalarining mahorati ana shu ʻ ʻ lisoniy imkoniyatdan qay darajada foydalanishi va o z imkoniyatlarni namoyon ʻ etishi bilan belgilanadi. O zbek tilshunosligida o tgan asrning yarmidan boshlab, ijodkorlarning ʻ ʻ tildan foydalanish bo yicha individual mahoratini ko rsatishga bag ishlangan ʻ ʻ ʻ ko plab tadqiqotlar yaratilgan. Badiiy asar tili borasida X.Doniyorov, ʻ R.Qo ng urov, E.Begmatov, B.Yo ldoshev, N.Shukurov, S.Mirzayev, Q.Samadov, ʻ ʻ ʻ I.Qo chqortoyev, X.Abduraxmonov, I.Mirzayev, N.Mahmudov, Y.Solijonov, ʻ B.Umurqulov, M.Yoqubbekova, S.Karimov, T.Qurbonov, I.Toshaliyev, Sh.Abdurahmonov, G.Imomova, G.Keldiyorova, G.Qobuljonova, R.Normurodov, F.Abdurahmonov, G.Imomova, M.Yo ldoshev, S.Boymirzayeva, ʻ G.Muhammadjonova va boshqalarning ishlarida badiiy asar tilini o rganish bilan ʻ bog liq ilmiy-nazariy muammolar to g risida so z yuritilgan. ʻ ʻ ʻ ʻ 2 2 Дониёров Х ., Мирзаев С . Сўз санъати . – Тошкент : Ўзадабийнашр , 1962. – 316 б .; Дониёров Х . Навоий ва ўзбек адабий тили . - Тошкент : Ўқитувчи , 1972; Шукуров Н . Бадиий услуб ва бадиий тил // Ўзбек тили ва адабиёти . – Тошкент , 1972. –№ 4. – Б .4-9; Қўнғуров Р . Ўзбек тили стилистикасидан очерклар . – Самарқанд : СамДУ , 1975. – 82 б .; Қўчқортоев И . Бадиий нутқ стилистикаси . – Тошкент : Фан , 1975. – 96 б .; Бегматов Э . Ўзбек тили лексикасининг ижтимоий тарихий асослари // Ўзбек тили лексикологияси , Тошкент : Фан , 1981. – Б .41-152; Абдураҳмонов Х ., Маҳмудов Н . Сўз эстетикаси . – Тошкент : Фан , 1981. – 59 б .; Самадов Қ . Ойбекнинг тил маҳорати . – Тошкент : Фан , 1981. – 154 б .; Умурқулов Б . Бадиий адабиётда сўз . – Тошкент : Фан , 1981. – 134 б .; Бафоев Б . Навоий асарлари лексикаси . – Тошкент : Фан , 1983; Абдураҳмонов Ғ ., Рустамов А . Навоий тилининг грамматик хусусиятлари . – Тошкент : Фан , 1984; Дониёров Х ., Йўлдошев Б . Адабий тил ва бадиий стиль . – Тошкент : Фан , 1988. – 79 б .; Мирзаев И . Проблемы лингвопоэтической интерпретации стихотворного текста ( на материале современной узбекской поэзии ): Дисс … док . филол . наук . – Ташкент , 1992. – 146 б .; Имомова Г . Типик миллий характерлар яратишда бадиий нутқнинг роли : Филол . фан . номз . дисс … автореф . – Тошкент , 1993. – Б .7-21; Каримов С . Ўзбек тилининг бадиий услуби : Филол . фан . д - ри . дисс . – Тошкент , 1994. – 292 б . Ҳамидов З . Навоий бадиий санъатлари . – Тошкент : Университет , 2001; Йўлдошев Б . ва б . Бадиий асар тили масалалари . – Навоий : Навоий ДПИ нашри , 2001. – Б .5-8; Солижонов Й . ХХ асрнинг 80-90- йиллари ўзбек насрида бадиий нутқ поэтикаси : Филол . Фан . д - ри . дисс … автореф .- Тошкент , 2002. -38 б .; Муҳаммаджонова Г . 80- йиллар охири 90- йиллар бошлари ўзбек шеъриятининг лингвопоэтик тадқиқи : Филол . фан . номз . дисс … автореф . – Тошкент , 2004. – Б .7-17; Ёқуббекова М . Ўзбек халқ қўшиқларининг лингвопоэтик хусусиятлари : Филол . фан . д - ри . дисс … автореф . – Тошкент , 2005. – 27 б .; Каримов С . Зулфия асарлари лингвостилистикаси . – Самарқанд : СамДУ , 2006. – 120 б .; Йўлдошев М . Бадиий матннинг лингвопоэтик тадқиқи : Филол . фан . д - ри … дисс . – Тошкент , 2008. – 313 б . Боймирзаева С . Ў . Ўзбек тилида матннинг коммуникатив - прагматик мазмунини шакллантирувчи категориялар : филол . 4

Tadqiqotning maqsadi hozirgi zamon o zbek adabiyotining yirikʻ namoyandasi Usmon Azim balladalari tilini lingvistik tahlil etish orqali uning individual ijodiy manerasiga xos xususiyatlarni aniqlashdan iborat. Tadqiqotning obyekti badiiy matnda muayyan lingvopoetik maqsadni ko zda tutib qo llangan lingvistik birliklardan iborat. ʻ ʻ Tadqiqotning predmeti sifatida Usmon Azim balladalarining muayyan qismni qamrab olgan “Saylanma” (1995) va “Fonus” (2007), to plamlaridagi til ʻ birliklari tanlangan. Tadqiqotning usullari . Tadqiqot mavzusini yoritishda tasniflash, tavsiflash, kontekstual tahlil, semantik-stilistik, lingvopoetik va pragmalingvistik tahlil metodlaridan foydalanilgan. Tadqiqotning ilmiy yangiligi. Tadqiqotda birinchi marta Usmon Azim balladalarining til xususiyatlari tahlil etilayotgani ishning ilmiy yangiligi hisoblanadi. Tadqiqotning vazifalari : badiiy asar tilining o‘zbek tilshunosligida o‘rganilishi haqida qisqacha tavsif berish; badiiy adabiyot tilining leksik jihatdan o‘ziga xosligini aniqlash; leksik vositalarning Usmon Azim balladalarida qo‘llanilish darajasini o‘rganish; Usmon Azim balladalarida qo‘llanilgan leksik vositalarni funksional- semantik xususiyatlarini ochib berish; Usmon Azim balladalarida ifoda tasvir vositalarining qo‘llanish xususiyatlarini ochib berish. Malakaviy bitiruv ishining nazariy va amaliy ahamiyati . Malakaviy bitiruv ishinig ahamiyati quyidagilarda namoyon bo‘ladi: Tadqiqotda erishilgan natijalardan oliy o‘quv yurtlarida Usmon Azim asarlari tilini o‘rganish bo‘yicha ilmiy tadqiqotlar olib borishda foydalanish mumkin. Tadqiqotda to‘plangan materiallardan badiiy asar tili bo‘yicha, фан . д - ри дисс . автореф . – Тошкент , 2010. -26 б . 5

leksikologiya, semasiologiya, stilistika, pragmatika bo‘yicha magistrlik dissertatsiyalari va bakalavrlik bo‘yicha malakaviy bitiruv ishlari yozishda foydalanish mumkin. Ishda to‘plangan misollar o‘zbek tili uslubshunosligi va nutq madaniyati, badiiy asar tili, lingvopoetika bo‘yicha amaliy dars soatlarini o‘tishda material vazifasini o‘taydi. Usmon Azim ijodi, uning asarlari tili bo‘yicha turli xil davra suhbatlari, ilmiy anjumanlar o‘tkazishda ishda to‘plangan materiallardan foydalanish mumkin. Malakaviy bitiruv ishining tuzulishi va hajmi. Malakaviy bitiruv ishi kirish, ikki asosiy bob, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxatidan iborat. Malakaviy bitiruv ishining umumiy hajmi 65 sahifani tashkil etadi. 6