Aniq integral yordamida egri chiziqlar yoyi uzunligini hisoblash

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

1

Размер:

77.5 KB
Aniq integral   yordamida
egri chiziqlar yoyi
uzunligini hisoblash
 
Reja:
1 . Ilk o’rta asrlar falsafasining mohiyati va o’ziga xos xususiyatlari. 
2. Islom dini va falsafasi. Tasavvuf va uning oqimlari. 
3. Dunyoviy bilimlar rivoji va falsafiy tafakkur. 
4. Ilk o’rta asrlar falsafasining o’ziga xos ahamiyati. 
  Mazkur mavzuga asos bo’lgan davr falsafasi arab istilosi va mamlakatimizda islom
dinining   taraqqiy   etishi   bilan   uzviy   bog’liqdir.   Bu   falsafa,   ba’zi   chet   ellik
mutaxassislar   aytgani   kabi,   faqat   arablar   madaniyatining   bir   qismi   emas.   Balki
bizning   Vatanimiz   farzandlari   ulug’   bobokalonlarimizning   islom   diniga,   islom
falsafasiga,   butun   arab   dunyosi   va   jahon   tsivilizatsiyasiga   katta   ta’sir   ko’rsatgan
ta’limotlari   dunyoga   kelgan   davr   falsafasi   hamdir.   Shu   bilan   birga,   bu
ajdodlarimizning bosqinchilarga qarshi kurashini aks ettirgan, xalqimiz madaniyati
va   ma’naviyati   nihoyat   darajada   rivojlanganini   butun   jahonga   yaqqol   namoyon
qilgan   davr   falsafasidir.   Bu   Muqanna   kabi   milliy   qahramonlarimiz   keng   xalq
ommasiga bosh bo’lib ozodlik kurashi olib borgan paytlarda elning ruhini ko’tarib,
ilhomlantiruvchi ezgu g’oyalar shakllangan davr falsafasidir. Bu Amu va Sirdaryo
bo’ylarida yashagan xalqning dahosi eng yuksak darajaga ko’tarilgan, uning atoqli
namoyandalari   jahon   madaniyati   sahifalariga   o’zlarining   o’chmas   nomlarini
muhrlab   ketgan   davr   falsafasidir.   Bu   falsafaning   xususiyatlari   o’sha   davrda
kechgan   ijtimoiy-siyosiy   jarayonlarning   o’ziga   xosligi   bilan   belgilanadi.   Mazkur
mavzuni   o’rganishdan   maqsad,   Prezidentimiz   Islom   Karimov   ta’biri   bilan
aytganda,   yosh   avlod   qalbida   mafkuraviy   immunitetni   shakllantrish,
«Yoshlarimizning   iymon-e’tiqodini   mustahkamlash,   irodasini   baquvvat   qilish,
ularni o’z mustaqil fikriga ega bo’lgan barkamol insonlar etib tarbiyalash. Ularning
tafakkurida   o’zligini   unutmaslik,   ota-bobolarning   muqaddas   qadriyatlarini   asab-
avaylash  va hurmat  qilish  fazilatini  qaror  toptirish»dan  iborat13. Arab bosqini  va
islom dini. Movarounnahr arablar tomonidan zabt etilishi arafasida Turk qog’onoti
tizimiga   kirar   edi.   U   mayda   amirliklardan   iborat   bo’lib,   ular   o’rtasida   tinimsiz
to’qnashuvlar ro’y berib turar edi. Ayniqsa, Turk qog’onoti bilan sosoniylar Eroni
o’rtasidagi   to’qnashuvlar   o’ta   shiddatli   tusda   yuz   berar   edi.   XII   asrning   oxiri   va
XIII   asrning   boshlarida   bu   hudud   arab   xalifaligi   tomonidan   bosib   olindi.   Bunga Movarounnahr   hududida   yashovchi   halqlar,   ijtimoiy   kuchlar   orasida   siyosiy
hamjihatlikning   yo’qligi,   o’zaro   qirg’in-barotlarning   avj   olishi   sabab   bo’ldi.
Movarounnahrga arablar bosqini bilan birga islom dini ham kirib keldi. Islom so’zi
arabcha   tangriga   o’zini   topshirish,   itoat,   bo’ysunish,   tinchlik   kabi   ma’nolarni
anglatadi.   Islom   dini   bayrog’i   ostida   keng   hududda   arab   qabilalari   birlashgan,
mavjud   tarqoqlikka   chek   qo’yilgan,   yagona   markazlashgan   arab   xalifaligi   tashkil
topgan. Qur’on va hadislarda islomiy ta’limotning asosi bayon qilingan. Qur’on —
muqaddas kitob. Unda islom qonun-qoidalari, iymon-e’tiqod talablari, huquqiy va
axloqiy me’yorlar o’z ifodasini  topgan. U 114 sura va ular tarkibidagi  oyatlardan
tashkil topgan. «Sunna» esa hadislar majmui bo’lib, Qur’ondan keyin turadi va uni
to’ldiradi.  Unda   Muhammad   payg’ambarning  so’zlari,   xatti-harakatlari   naqllar   va
hadis   shaklida   jamlangan.   Qur’on   va   sunnadan   keyingi   muhim   manba   —
shariatdir. Shariat (to’g’ri yo’l, ilohiy yo’l demakdir) — islomda 
huquqiy, axloqiy me’yor va amaliy talablar tizimidir. Islomdagi asosiy yo’nalishlar
—   sunniylik,   shialik   va   xorijiylik.   Ular   diniy   ta’limot,   marosimchilik,   axloqiy-
huquqiy me’yorlarga oid masalalarda o’zaro farqlanib turadi. Xorijiylar yo’nalishi
o’rta   asrlar   davrida   ko’pgina   oqimlarga   bo’linib,   keyinchalik   yo’qolib   ketgan.
Faqat ibodiylar (abodiylar) oqimi saqlanib qolgan. Sunniylik va shialik hokimiyat
masalasida   (sunniylik   xalifalik   hokimiyati,   shialik   esa   imomat   hokimiyati
tarafdori),   ayrim   diniy   marosim   va   an’analarda   bir-biridan   farq   qiladi.   Islomdagi
oqimlar   aqidaviy   ta’limot   va   marosimchilik   masalalarida   bir-biridan   ajralib
turadigan   diniy   guruhlardir.   Shialikdan   qarmatlar,   ismoiliylar,   zaydiylar,
nusayriylar,   aliilohiylar   va   boshqalar   ajralib   chiqqan.   Sunniylikdan   ravshaniylar,
ahmadiya,   jangari   vahhobiylar,   mahdiylar   ajralib   chiqqan.   Mazhabchilik   ilohiyot
masalalari   bo’yicha   yuzaga   kelgan   o’zaro   kelishmovchiliklar   natijasidir.
13   Ислом   Каримов .   « Донишманд   халқимизнинг   мустаҳкам   иродасига
ишонаман ».   –   « Фидокор »   газетаси ,   2000   йил   8   июн .         Islomda   hanafiylik,
ash’ariylar,   jabariylar,   qadariylar,   sifatiylar,   murji’iylar,   mu’taziliylar   kabi
mazhablar   mavjud.   Qadariylar   inson   iroda   erkinligini   yoqlab   chiqib,   uni   tan
olmagan jabariylarga qarshi chiqqan. Mutakallimlar aristotelchilik falsafasi usul va vositalaridan   foydalanib,   islomning   diniy-aqidaviy   ta’limotini   asoslab   berishga
uringan.   Abu   Mansur   Moturidiy   (melodiy   944   yilda   vafot   etgan)   kalom   ilmining
aql   maqomiga   alohida   e’tibor   qaratgan   Samarqandda   Moturidiya   maktabini
yaratgan.   Mu’taziliylar   (ajralib   chiqqanlar)   yakka   xudolikning   adolatli   ekanini,
Qur’onning   tangri   tomonidan   yaratilganligini,   iroda   erkinligini   yoqlab   chiqqan.
Uning   asoschisi   Vosil   ibn   Atodir   (699-748   yillar).   Uning   oxirgi   vakillaridan   bii
Zamahshariydir.   Kalom   islom   ilohiyotining   o’ziga   xos   falsafiy   ta’limotidir.   U
diniy   aqidalarni   asoslab   berishga   uringan.   U   Qur’onga   tayanib,   jannat   va
do’zaxning   azaliy   ekanligini,   insonda   iroda   erkinligining   yo’qligini,   lekin
insonning   Olloh   oldida   o’z   qilmishlari   uchun   mas’ul   ekanligini   asoslab   berishga
xarakat   qilgan.   Bunday   ma’naviy   jarayonlar   bilan   yonma-yon   islomda
mashshoiyunlar   va   tabbiiyunlarning   (Arastu   falsafasi   va   tabiatni   o’rganishga   ahd
qilganlarning)   falsafiy   qarashlari   shakllana   borgan.   Bu   islomiy   ma’naviyatning
dunyoviy   va   diniy   masalalarda,   jahon   falsafiy   tafakkurida   ro’y   berayotgan
jarayonlarga   nisbatan   tashabbuskor   bir   kuch   ekanini   ko’rsatib   turibdi.   Qadimgi
Yunon falsafasi  an’analarida siyosiy  faoliyat va donishmandlik ko’p hollarda bir-
biriga qarama-qarshi qo’yilgan bo’lsa, islom falsafasida siyosatga, aksincha, inson
faoliyatining yuksak bir shakli sifatida qaraladi. Islomda davlatni boshqarish — bu
san’at, ammo u ijtimoiy adolat taomiliga amal qilmog’i  zarur, ijtimoiy adolat  esa
teng huquqiylikka amal qilish tufayli barqaror bo’la oladi, deb hisoblanadi. Islom
falsafasiga   ko’ra,   insoniyat   istiqboli   komil   insonni   shakllantirish   orqali   yuzaga
keladi, axloq-odob esa inson 
tafakkurining   ajralmas   tarkibiy   qismidir.   Musulmon   Sharqi   mutafakkirlarini   aql
maqomi, mantiq ilmi avvaldan qiziqtirib keladi, chunki mantiqqa tayanmagan xar
qanday   bilim   ishonchli   va   samarali   bo’la   olmaydi.   Bu   masala   ham   islom
falsafasida  o’z o’rniga ega. Tasavvuf  va uning tariqatlari. Tasavvuf falsafiy oqim
va diniy-ma’naviy hodisa sifatida islom dini doirasida (ko’pgina ichki sabablar va
ba’zi tashqi unsurlar — buddaviylik va hindiylikning ilk diniy tasavvurlari, sharqiy
xristian   tarkidunyochiligi,   neoplatonizm   kabilarning   ta’siri   ostida)   paydo   bo’ldi.
Tasavvuf uchun vahdoniyat — Ollohning birligi, Olloh va olamning porlab turishi, fano   bo’lish,   orif   shaxsining   tangri   taolo   bilan   ruhan   birlashib   ketishi   kabi
mushohadalar   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Bu   oqim   namoyandalari   va
tarafdorlarini so’fiylar, deb ataganlar va «so’fizm» atamasi shundan paydo bo’lgan.
Ilk   so’fiylar   aholining   kambag’al   toifasi   orasida   shakllangan.   Ularning   qarashlari
istilochilar zulmi, adolatsizlik, ijtimoiy tengsizlikka qarshi norozilik belgisi sifatida
ham   yuzaga   kelgan.   Tasavvufning   muhim   jihatlari   yirik   musulmon   ilohiyotchisi
Abu   Homid   Muhammad   ibn   Muhammad   al-G’azzoliyning   (1059-1111)   «Diniy
ilmlarning   tiriltirilishi»   asarida   bayon   etilgan.   Ul   zot   dunyo   qonuniyatlarini   aql
orqali   bilishni   e’tirof   etgan,   lekin   Ollohni   aql   bilan   anglash   mumkin   emasligini
ta’kidlaganlar. U faqat qalb, maxsus ruhiy harakatlar — iltijo-ibodatlar ko’magida
bilib   boriladi.   Mantiq,   tabiatni   bilish   Ollohni   tanishga   xalal   bermasa,   ular
ahamiyatlidir, agar aksincha bo’lsa, ularning maqomi chegaralanadi. 
Rasmiyatchilik,   aqidachilikni   tasavvuf   ahli   qabul   qilmagan.   Ularning   fikricha,
iymon-e’tiqodning   mohiyati   Ollohdan   boshqa   narsaga   muhtoj   bo’lmaslik,   hech
qanday mulkning quliga aylanmaslik, boriga sabr-qanoat qilib yashashdir. Ollohga
etishish uchun qalbni poklash, nafs balosidan ozod bo’lish darkor. Ana shundagina
inson   dili   nur   bilan   to’ladi,   nuqsonlarni   boshqalardan   emas,   o’zidan   izlaydigan
darajaga   ko’tariladi,   Haq   sari   yaqinlashadi,   bema’ni   qarash   va   tushunchalarning
qullik   kishanidan   o’zini   ozod   qiladi,   chunki   inson   qalbi   hurdir.   Tasavvufda
kubraviya,   yassaviya,   naqshbandiya   tariqat-suluklari   keng   tarqalgan.   Kubraviya
tariqatining asoschisi Najmiddin Kubrodir (114-1226). Xevada tug’ilgan, yozgan
asarlari   orasida   «Sharhus-sunna   val-masolih",   «Usuli   ashara»,   «Favoihul-jamol»
kabilar   mashhurdir.   Kubraviya   tariqatining   mohiyati   o’nta   usulda
mujassamlashgan. Bular — tangriga o’z xohishi bilan yuzlashish, zuhd fi dunyo —
har   qanday   lazzatdan   o’zini   tiyish,   tavakkul   —   Ollohga   e’tiqodi   pokligi   uchun
barcha narsalardan voz kechish, qanoat, uzlat — xilvatni ixtiyor qilish, mulozamat
az-zikr   —   uzluksiz   zikr,   tavajjuh   —   Haqqa   muhabbat   qo’yish,   sabr   —   nafs
balosidan   ozod   bo’lish,   muroqaba   —   tafakkurga   g’arq   bo’lish,   rizo   —   tangri
xushnudligini   qozonishdan   iborat.   Kubro   mo’g’ullar   bilan   bo’lgan   janglarda
jasorat ko’rsatgan va shahid bo’lgan. Mo’g’ullar Kubroning nomi  ulug’ligi,   obro’si   balandligini   hisobga   olib,   unga   ozod   bo’lishi,   omon   qolishi
mumkinligini,   buning   uchun   esa   qamal   qilingan   qal’adan   chiqib   ketishi   kifoya
ekanini   bildirgan.   Ammo   Kubro   bunday   jon   saqlagandan   ko’ra,   o’z   xalqi   bilan
birga yurt himoyasi yo’lida jon berishni afzal ko’rgan. Rivoyat qilishlaricha, ul zot
qartayib   qolganiga   qaramay,   jangchilarga   faol   ko’mak   bergan.   Buni   ko’rgan
shogirdlaridan   biri   «Ustoz,   anchadan   beri   bayroq   ko’tarib   charchadingiz,   uni
menga   bering»,   deganida,   u   «Agar   kuchim   bo’lganida   qilich   yoki   kamon   olgan
bo’lar   edim.   Bayroqni   bizga   qo’yingda,   siz   yo   qilich   yoki   nayza   bilan   yog’iyga
qarshi   kurashing»,  degan  ekan.   U  bayroqni   shunchalik  mahkam  ushlagan  ekanki,
xalok   bo’lganidan   keyin   qo’lidan   bayroqni   olishning   iloji   bo’lmaganidan,   bir
mo’g’ul   Kubroning   qo’lini   kesib   olgan   ekan.         Yassaviya   tariqatining   asoschisi
Xoja   Ahmad   Yassaviydir   (1166   yilda   vafot   etgan).   U   Turkistonning   Sayram
muzofotida   tug’ilgan,   mashhur   mutasavvif   Yusuf   Hamadoniyning   (1140   yilda
vafot etgan) ta’lim-tarbiyasi bilan voyaga etgan, orif maqomiga erishgan. Yassaviy
ustozining vafotidan keyin muayyan bir muddat uning maqomida turgan, so’ng esa
bu   maqomni   Abduxoliq   G’ijduvoniyga   qoldirib,   Yassi   —   Turkiston   shahriga
qaytadi   va   o’z   tariqati,   yo’l-yo’riqlarini   tashviq   etish   bilan   mashg’ul   bo’ladi.
Yassaviyning   oddiy   xalq   tushunadigan   uslubda   yozilgan,   tasavvufiy   qarashlarini
aks ettirgan hikmatlari devonida o’z aksini topgan. Unda ilohiy ishq, Haq vasliga
etishish, uning ishqida parvona bo’lish, undan boshqa narsaga ko’ngil qo’ymaslik
haqida   fikr   yuritilgan.   Yassaviy   riyozat,   chilla,   zikrga   alohida   ahamiyat   berib,
hayotining aksariyatini chillaxonada o’tkazgan. Yassaviy tariqati Turkiston o’lkasi,
Ozarboyjon,   Turkiya,   Shimolda   —   Qozongacha,   G’arbda   —   Bolqongacha   keng
tarqalgan.   Bahouddin   Naqshband   (1318-1389   yillar)   naqshbandiya   tariqatining
asoschisidir.   Bu   ta’limotning   mohiyati   «Dil   —   ba   yoru   dast   —   ba   kor»   shiorida
yaqqol   ifodasini   topgan.   Inson   Olloh   inoyati   natijasi   bo’lib,   bu   dunyoni   unutib
qo’ymasligi   lozim,   uning   qalbi   doimo   Ollohda,   qo’li   esa   mehnatda   bo’lmog’i
lozim. U tasavvufning barcha tariqatlari singari shariat, tariqat, ma’rifat va haqiqat
maqomlarini   e’tirof   etadi.   Naqshbandning   ta’kidlashicha,   shariat   —   ahdga   vafo,
islomning beshta asosiy talabiga rioya qilish, dil va til birligi. Tariqat esa, o’zidan kechish,   fano   bo’lishdir.   Haqiqat   —   behuda   ishlardan   uzoqlashish,   haq   ishlarga
bog’lanish.   Demak,   shariat   —   qonun,   tariqat   —   yo’l.   Qonun   vujud   va   qalbni
tarbiyalaydi. Yo’l esa ko’ngilni poklab, ruhni ilohiy quvvatdan bahramand qiladi.
Kubraviya,   yassaviya   va   naqshbandiya   ta’limotlari   ma’naviyatimiz   tarixida   juda
katta o’rin tutgan. Ular ma’naviy taraqqiyotda muhim ahamiyatga molik bo’lib, o’z
ta’sirini haligacha yo’qotmagan. Vatanimiz tsivilizatsiyasining sharq xalqlari, arab
madaniyati   va   islom   falsafasi   rivojiga   ta’siri   nihoyatda   katta   bo’lgan.   Uning
hududida   arab   xalifaligidan   nisbiy   mustaqillikka   erishgan   davlatlarning   tashkil
topishi,   xalqimizning   bag’rikengligi   tufayli   yangi   marralarga   erishildi.   Dunyoviy
va   diniy   sohalardagi   madaniy-ma’naviy   yuksalish   mazkur   uyg’onish   davrining
yorqin timsolidir. «Avesto» an’analari, tabiatni  o’rganishdagi  yutuqlar, gumanitar
sohadagi   ijobiy   siljishlar,   Sharq   xalqlari,   arab   madaniyati   va   islom   falsafasi
rivojiga   samarali   ta’sir   ko’rsatdi.   O’sha   davrda   jahon   miqyosida   Vatanimizning
ma’naviy-intellektual   nufuzi   ortib   bordi.   U   jahondagi   yirik   madaniyat   va   ilm-fan
markaziga aylandi. Diniy bag’rikenglik va dunyoviy bilimlar takomili. Musulmon
Sharqi,   jumladan   islom   joriy   etilganidan   keyin   Vatanimiz   hududidan   etishib
chiqqan buyuk mutafakkirlar  ijodida Olloh, inson va tabiat  masalalari  ilohiyot  va
dunyoviy   falsafaning   muhim   muammolaridan   biri   bo’lib   kelgan.   Birona   buyuk
alloma va mutafakkir islomiy qadriyatlar mavzuini chetlab o’tmagan. Diniy ilmlar
sohalarida imom Buxoriy, imom Termiziy, imom Abu Hanifa, imom Moturidiy va
imom   Burhoniddin   Marg’inoniylar   peshqadamlik   qilganlar.   Imom   Buxoriy   (810-
870yillar)   yirik   ilohiyotchi,   muhaddis   sifatida   60   mingga   yaqin   hadis   to’plagan,
ulardan   ishonchli   deb   topganlirini   maxsus   to’plam   holiga   keltirgan.   Bu   to’plam
«Sahihi   Buxoriy»   nomi   bilan   mashhurdir.   Imom   iso   Termiziydan   (824-892)
«Payg’ambarning   alohida   fazilatlari»,   «Hadislardagi   ixtilof   va   bahslar   haqida
risola», «Tarix» va boshqa asarlar meros bo’lib qolgan. Imom Termiziy hadislarni
muntazam   ravishda   to’plab,   muayyan   tartibga   solgan   va   yaxlit   bir   kitob   shakliga
keltirgan.   Abu   Hanifa   an-Nu’mon   hanafiya   mazhabiga   asos   solgan,   barcha   islom
tarqalgan   hududlarda   o’z   mavqeiga   ega   bo’lgan.   Bu   mazhabning   muhim   jihatlari
kalom   va   ilohiyot   sohalarining   piri   Abu   Mansur   Moturidiy   (vafoti   944   y.)   ning «Tavhid»   va   «Ta’vilot»   asarlarida   va   Burhoniddin   al-Marg’inoniy   (1123-1197)
ning «Hidoya» to’plamida o’zining yorqin ifodasini topgan. Ularning asarlarida aql
mqomi   va   mantiq   ilmiga,   ilm   va   dalilga   keng   o’rin   berilgan.   Muhammad   al-
Xorazmiy   (783-850)   va   Ahmad   al-Farg’oniy   (taxm.   797-865)   butun   musulmon
Sharqi   va   jahonda   tabiiy   va   aniq   fanlar   rivojiga   salmoqli   hissa   qo’shgan   buyuk
allomalardir.   Muhammad   al-Xorazmiy   arab   xalifaligining   poytaxti   Bag’dodda
«Donishmandlik   maskani»   («Bayt   ul-hikma»)   ga   rahbarlik   qilgan.   Uning
«Astronomiya jadvali», «Hind hisobi to’g’risida risola», «Quyosh soati to’g’risida
risola», «Musiqa haqida risola», «Tiklash va qarshi qo’yish hisobiga oid muxtasar
kitob» kabi asarlarida algebra sohasiga asos solindi Sharq xalqlari orasida «Buyuk
matematik»   unvoniga   sazovor   bo’lgan   Ahmad   al-Farg’oniy   (taxm.   798   y.   da
Quvada   tug’ilgan)   astronomiya   va   matematika   sohalarida   nom   taratdi.   Uning
«Samoviy   jismlar   harakati   va   yulduzlar   fanining   majmuasi   haqida   kitob»,
«Astronomiya asoslari», asarlarida koinot xaritasi tuzildi. Er va fazoviy sayyoralar
hajmi,   iqlimlar,   jo’g’rofiy   kengliklar   to’g’risida   kuzatuvchilar   orqali   asoslangan
yangi   ma’lumotlar   berilgan,   ilm-fanning   yangi   yo’nalishlariga   asos   solingan.
Qo’lga   kiritilgan   ma’lumotlarni   umumlashtirish,   tadqiqotda   hissiy   va   aqliy
mushohada   mushtarakligi   allomaga   xos   xususiyatlar   sifatida   dunyoqarashni
shakllantirishning muhim omillari bo’lib keldi va undan keyin yashagan ilm ahliga
ta’siri sezilib turdi.    Falsafa, tabiatshunoslik va tibbiyot tarixini Forobiy, Beruniy
va Ibn Sinosiz tasavvur qilib bo’lmaydi. Abu Nasr Forobiy  (873-950) – musulmon
Sharqida   Arastudan   keyin   «ikkinchi   ustoz»   unvoniga   muyassar   bo’lgan   yirik
mutafakkir   va   alloma.   Uning   qalamiga   160   dan   ziyod   asar   mansub   bo’lib,   ular
asosan   qadimgi   yunon   olimlari   asarlaridagi   tabiiy-ilmiy   va   falsafiy   muammolar
sharhlash hamda bu sohalarning dolzarb masalalarini tahlil qilishga bag’ishlangan.
Mutafakkir olamni  ikki  ko’rinishda:  «Vujudu vojib» (olloh) va «vujudi mumkin»
(barcha   moddiy   va   ruhiy   narsalar)   misolida   talqin   qiladi,   barcha   narsalar   «vujudi
vojib»   tufayli   yashash   huquqiga   ega   bo’ladi.   Ular   o’zaro   bir-biri   bilan   sababiy
tarzda bog’lanadi. Sababsiz oqibat bo’lmaganidek, oqibatsiz sabab ham bo’lmaydi,
deydi   Forobiy.   Olam   sifat,   miqdor,   javhar,   aktsidentsiya   (muhim   bo’lmagan xossa), imkoniyat, zaruriyat va tasodifiyat, makon va zamon, harakat va rivojlanish
kabi tushunchalarda ifodalanadi. Ular fazoviy jismlar, aqlli mahluq (inson), aqlsiz
jonivorlar,   o’simliklar,   minerallar   va   to’rtta   unsur-suv,   olov,   havo   va   tuproq   kabi
oltita   ko’rinishda   namoyon   bo’ladi.   Bilish   jarayoni   aql   va   sezgilar   orqali   yuzaga
keladi.  Bilishda   aql   va   mantiq  ilmining   maqomi   beqiyosdir.   Aql   vositasida   inson
ilm-fanni   yaratadi.   Fan   tufayli   hodisalar   mohiyati   ochib   beriladi.   Har   bir   fan
insonning   muayyan   ehtiyojlarini   qondirishga   xizmat   qiladi.   Mutafakkir   o’z
asarlarida   komil   inson,   fozil   fuqaro,   odil   hukmdor,   baxt-saodat,   unga   erishish
yo’llari,   davlatning   xususiyatlari,   ahloqiy   va   aqliy   tarbiya,   ijtimoiy   istiqbol
to’g’risida   ilg’or   g’oyalarni   ilgari   surgan.   Forobiyning   Sharq   xalqlari   falsafiy
tafakkuri   rivojiga   bo’lgan   ta’siri   sezilarli   bo’lgan.   Abu   Rayhon   Beruniy   (973   —
1048) deyarli barcha fan sohalarida ijod etgan buyuk qomusiy alloma va mashhur
mutafakkirdir.   U   yaratgan   152   ta   asardan   28   tasi   bizgacha   etib   kelgan.   Uning
tabiatni   o’rganishdagi   xizmati   kattadir.   Alloma   jismlarning   o’zaro   tortishuvi,
Quyosh   va   Oyning   tutilishi,   zarra,   inertsiya   va   sun’iy   tanlanish,   rivojlanish
anomaliyasi,   Er   qa’rida   ro’y   beradigan   geotektonik   siljishlar,   Er   qiyofasining
tadrijiy tarzda o’zgarib turishi, xilma — xil olamlar to’g’risida ilmiy bashoratlarni
ilgari surgan. Uning falsafiy qarashlari tabiiy-ilmiy qarashlari ta’sirida shakllandi.
U   modda   va   zamon,   qonuniyat,   zaruriyat   va   tasodifiyat,   harakat   va   rivojlanish,
ziddiyat,   sabab   va   oqibat   kabi   falsafiy   muammolarga   katta   e’tibor   bergan.
Beruniyning asarlarida bilish masalalari muhim maqomga egadir. Bilishga bo’lgan
qiziqishning   ikkita   sababi   bor.   Birinchidan,   bu   o’ziga   xos   lazzatdir.   Ikkinchidan,
bilishdan maqsad odamlar ehtiyojlarini qondirishdir. Bilish sezgilar etkazib bergan
ma’lumotlardan   boshlanadi.   Ular   bilishning   yuqori   bosqichi   aqliy   bilish   uchun
o’ziga xos ko’makchi va asos bo’lib xizmat qiladi. Bilimning chinligi kuzatuv va
sinov — tajriba orqali belgilanadi. Ular tufayli ashyolarning 
muhim   jihatlari   o’rganiladi,   ularning   miqdoriy   tomonlari   aniqlanadi,   bilish
jarayonining   samaradorligi   oshib   boradi.   Beruniyga   ko’ra,   inson   qiyofasi   tabiat
ta’sirining   natijasidir.   Uning   ichki   qiyofasiga   kelsak,   uni   inson   cheksiz   sa’y-
harakatlar oqibatida tubdan o’zgartirishi mumkin. Har bir kishi o’z xulq-atvorining sohibidir.   Jamiyat   tadrijiy   o’zgarishlar   orqali   rivojlanib   boradi.   Adolat,   fuqaro
uchun   g’amxo’rlik,   zulmni   bartaraf   etish,   jamiyatni   aql   va   adolat   tug’i   ostida
boshqarish mutafakkirning idealidir. Abu Ali ibn Sino (980-1037) buyuk alloma va
mutafakkir. U Buxoro yaqinidagi Afshona qishlog’ida tug’ilib, Hamadon shahrida
vafot   etgan.   Ibn   Sinodan   qolgan   ma’naviy   me’ros   taxminan   280   nomdan
ziyodroqdir.   Ular   tibbiyot,   falsafa,   mantiq,   psixologiya,   axloq,   musiqa,
farmakologiya   va  boshqa   sohalarga   bag’ishlangan.   Olimning   «Shifo   kitobi»   «Tib
qonunlari»,   «Bilimlar   kitobi»,   «Tabiat   durdonasi»   kabi   asarlari   mashhurdir.
Borliqni   talqin   etishda   Ibn   Sino   Forobiy   izidan   borib,   uni   «vujudi   vojib»   va
«vujudi   mumkin»dan   iborat,   deb   e’tirof   etadi.   «Vujudi   vojib»   birinchi   sabab
vazifasini   bajaradi.   «Vujudi   mumkin»   esa   uning   oqibatidir.   Yaratilishi   doimiy
bo’lganligi   uchun   yaratilgan   «vujudi   mumkin»   ham   abadiydir.   Olimning
sababiyatga   oid   mulohazalari   e’tiborga   molikdir.   Unga   ko’ra,   sabablar   moddiy
(muayyan holatni keltirib chiqaruvchi sabab), faol (muayyan holatni o’zgartiruvchi
sabab), shakliy (turli xil quvvatlar bilan bog’langan sabab) va tugallovchi (barcha
sabablarning pirovard maqsadi) sabablardan iboratdir. Ibn Sino Zakariyo ar-Roziy
va Beruniy kabi  jahon falsafiy tafakkuri  tarixida birinchilardan bo’lib kuzatuv va
tajribaga muhim e’tibor qaratdi. Masalan, alloma ular ko’magida xastaning holati,
kelajakda   kutilayotgan   kayfiyati,   dori-darmonlar   tarkibi,   inson   va   atrof-muhit
o’zaro   munosabati   muammolarini   hal   etishga   urinadi.   Mutafakkir   o’z   asarlarida
ilm   va   axloq-odob   uyg’unligi,   inson   kamoloti,   baxt-saodat,   ijtimoiy   adolat,
kishilarning o’zaro hamkorligi, hukmdorning burchi to’g’risida qiziqarli g’oyalarni
ilgari   surgan.   Uning   ta’kidlashicha,   barchani   bir   xil   ijtimoiy   mavqega   erishtirib
bo’lmaydi. Aslida ular uchun muayyan sharoit  yaratib bermoq lozim. Barchaning
boy   va   mansabdor   bo’lishi   yoki   hammaning   qashshoq   bo’lishi   jamiyatning
tanazzuli va inqirozidir. Lekin inson o’zgalarga mehr-oqibatli, g’amxo’r bo’lmog’i,
kerak vaqtda saxovat va muruvvat qo’lini nochorlarga uzatishi zarurdir. Markaziy
Osiyoda ilk o’rta asrlar davrida keng tarqalgan tasavvuf ta’limotidagi komil inson
maqomi, nafsni  tiyish, bag’rikenglik, diniy donishmandlik,  Muso  al-Xorazmiy va
Ahmad   al-Farg’oniy   tadqiqotlarida   ilgari   surilgan   tabiiy-ilmiy   g’oyalar,   Forobiy, Beruniy   va   Ibn   Sinoning   tabiiy-ilmiy   va   falsafiy   qarashlari,   fandagi   yangi
yo’nalishlar   birinchi   galda   musulmon   Sharqi,   qolaversa,   butun   jahon   tabiiy-ilmiy
va   falsafiy   tafakkurining   ravnaqiga   hayotbaxsh   ta’sir   o’tkazib   keldi.   XIV   asrning
oxiri-XV   asrning   boshlarida   Amir   Temur   amalga   oshirgan   harbiy   yurishlar
natijasida   o’lka   mustaqilligi   qo’lga   kiritildi.   Temur   va   temuriylar   davrida
uyg’onish   davrining   ikkinchi   bosqichi   boshlandi.   Bu   ilm-fan   va   madaniyatning
gullab-yashnash   bosqichi  bo’ldi.  Ma’naviyatga  homiylik  harakati   avj   oldi.  Bunga
Samarqandda Ulug’bek    astronomiya maktabining vujudga kelishi, rasadxonaning
qurilishi,   mashhur   olimlar   Qozizoda   Rumiy,   al-Koshiy,   Ali   Qushchi   va
boshqalarning   fandagi   jonbozligi   yaqqol   misoldir.   Bu   masala   keyingi   ma’ruza
uchun mavzu bo’lib hisoblanadi. Afsuski, bu madaniy uyg’onish mo’g’ul bosqini
tufayli   tanazzulga   yuz   tutdi.   Amir   va   sultonlar   o’rtasidagi   o’zaro   ixtiloflar,
noahillik   Chingizxon   bosqiniga   qo’l   keldi.   Bu   bosqin   mo’g’ularning   1218   yilda
O’tror shahrini bosib olishi, uning hokimi, Xorazmshohning qaynog’asi, Inolchiqni
bandi   qilishi   va   qulog’iga   qaynab   turgan   kumushni   quyib   yuborishdek
xunrezlikdan   boshlandi.   Mo’g’ullarning   hukmronligi   davrida   ana   shunday
qonxo’rlik tinimsiz davom etdi. Ko’rkam shahar va qishloqlar vayronaga aylandi,
iqtisodiyot   tanazzulga   yuz   tutdi.   Ilm-fan,   madaniyat,   jumladan   falsafa   ilmi   ham
inqirozga   uchradi.   Xalqimiz   mo’g’ul   bosqinini   qattiq   qarshilik   bilan   kutib   oldi.
Garchand   uquvsiz   hukmdor   Muhammad   Xorazmshoh   saltanatni   saqlab   qola
olmagan bo’lsa-da, xalqimizning bosqinchilrga qarshi kurashi aslo to’xtagani yo’q.
Ba’zi   tarixiy   manbalarga   ko’ra,   o’sha   davrda   nihoyatda   katta   hududdan   600
mingga yaqin qo’shin to’plash mumkin edi. Bu qo’shin to’planganida va tajribali
lashkarboshiga   topshirilganida   Chingizxon   saltanatni   bosib   olishi   gumon   edi.
Insoniyatning o’tmishini yaxshi biladigan ba’zi olim va mutaxassislarning fikricha,
agar   shoh   o’zining   yovqur   o’g’li   Jaloliddinni   avval   boshdanoq   taxt   vorisi   etib
tayinlaganida va qo’shinnining ixtiyorini unga topshirganida, nafaqat Osiyo tarixi,
balki jahon tarixi boshqacharoq yo’ldan ketishi mumkin edi. Afsuski, tarix «Agar
unday   bo’lmaganida   edi...»   qabilidagi   tamoyillarni   tan   olmaydi.   Chingiziylar
bosqini   Vatanimiz   madaniy   taraqqiyotini   bir   necha   asrlar   orqaga   surib   yubordi. O’sha   davrda   bosqinchilarga   qarshi   kurashning   eng   atoqli   vakili   Jaloliddin
Manguberdi   esa   millatimiz   o’z   ozodligi   uchun   olib   borgan   kurashning   timsoli
sifatida  tariximiz  sahifalarida   abadiy   qoldi.  Bu   milliy  qahramonimizning  tavallud
kuni   1999   yilda   keng   nishonlangani   uning   ruhini   shod   qilish   va   Jaloliddin
Manguberdini   kurashga   otlantirgan   ezgu   g’oyalar   bizning   kunlarimizda   amalga
oshganligining   ramzidir.   Ma’ruza   nihoyasida,   alohida   ta’kidlash   lozimki,
Prezidentimizning   «Olloh   qalbimizda,   yuragimizda»   tamoyili   o’rta   asrlar
falsafasini   o’rganishda   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Buyuk   ajdodlarimizning
bag’rik   engligi,   mazhabparastlikka   berilmaganligi,   ular   dunyoqarashida   dunyoviy
va   diniy   ilmlarning   mushtarakligi,   sabr-qanoatliligi   barchamizga   namuna   —
ibratdir.   Bu   boy   ma’naviy   xazina   yoshlar   ongiga   milliy   g’oya   va   istiqlol
mafkurasini   singdirishga   xizmat   qiladi,   ularni   mustaqil   fikrlash,   do’stni
dushmandan farq qilishga undaydi, yurtim deb, elim deb yashashga chorlaydi.

Aniq integral yordamida egri chiziqlar yoyi uzunligini hisoblash Reja: 1 . Ilk o’rta asrlar falsafasining mohiyati va o’ziga xos xususiyatlari. 2. Islom dini va falsafasi. Tasavvuf va uning oqimlari. 3. Dunyoviy bilimlar rivoji va falsafiy tafakkur. 4. Ilk o’rta asrlar falsafasining o’ziga xos ahamiyati.

Mazkur mavzuga asos bo’lgan davr falsafasi arab istilosi va mamlakatimizda islom dinining taraqqiy etishi bilan uzviy bog’liqdir. Bu falsafa, ba’zi chet ellik mutaxassislar aytgani kabi, faqat arablar madaniyatining bir qismi emas. Balki bizning Vatanimiz farzandlari ulug’ bobokalonlarimizning islom diniga, islom falsafasiga, butun arab dunyosi va jahon tsivilizatsiyasiga katta ta’sir ko’rsatgan ta’limotlari dunyoga kelgan davr falsafasi hamdir. Shu bilan birga, bu ajdodlarimizning bosqinchilarga qarshi kurashini aks ettirgan, xalqimiz madaniyati va ma’naviyati nihoyat darajada rivojlanganini butun jahonga yaqqol namoyon qilgan davr falsafasidir. Bu Muqanna kabi milliy qahramonlarimiz keng xalq ommasiga bosh bo’lib ozodlik kurashi olib borgan paytlarda elning ruhini ko’tarib, ilhomlantiruvchi ezgu g’oyalar shakllangan davr falsafasidir. Bu Amu va Sirdaryo bo’ylarida yashagan xalqning dahosi eng yuksak darajaga ko’tarilgan, uning atoqli namoyandalari jahon madaniyati sahifalariga o’zlarining o’chmas nomlarini muhrlab ketgan davr falsafasidir. Bu falsafaning xususiyatlari o’sha davrda kechgan ijtimoiy-siyosiy jarayonlarning o’ziga xosligi bilan belgilanadi. Mazkur mavzuni o’rganishdan maqsad, Prezidentimiz Islom Karimov ta’biri bilan aytganda, yosh avlod qalbida mafkuraviy immunitetni shakllantrish, «Yoshlarimizning iymon-e’tiqodini mustahkamlash, irodasini baquvvat qilish, ularni o’z mustaqil fikriga ega bo’lgan barkamol insonlar etib tarbiyalash. Ularning tafakkurida o’zligini unutmaslik, ota-bobolarning muqaddas qadriyatlarini asab- avaylash va hurmat qilish fazilatini qaror toptirish»dan iborat13. Arab bosqini va islom dini. Movarounnahr arablar tomonidan zabt etilishi arafasida Turk qog’onoti tizimiga kirar edi. U mayda amirliklardan iborat bo’lib, ular o’rtasida tinimsiz to’qnashuvlar ro’y berib turar edi. Ayniqsa, Turk qog’onoti bilan sosoniylar Eroni o’rtasidagi to’qnashuvlar o’ta shiddatli tusda yuz berar edi. XII asrning oxiri va XIII asrning boshlarida bu hudud arab xalifaligi tomonidan bosib olindi. Bunga

Movarounnahr hududida yashovchi halqlar, ijtimoiy kuchlar orasida siyosiy hamjihatlikning yo’qligi, o’zaro qirg’in-barotlarning avj olishi sabab bo’ldi. Movarounnahrga arablar bosqini bilan birga islom dini ham kirib keldi. Islom so’zi arabcha tangriga o’zini topshirish, itoat, bo’ysunish, tinchlik kabi ma’nolarni anglatadi. Islom dini bayrog’i ostida keng hududda arab qabilalari birlashgan, mavjud tarqoqlikka chek qo’yilgan, yagona markazlashgan arab xalifaligi tashkil topgan. Qur’on va hadislarda islomiy ta’limotning asosi bayon qilingan. Qur’on — muqaddas kitob. Unda islom qonun-qoidalari, iymon-e’tiqod talablari, huquqiy va axloqiy me’yorlar o’z ifodasini topgan. U 114 sura va ular tarkibidagi oyatlardan tashkil topgan. «Sunna» esa hadislar majmui bo’lib, Qur’ondan keyin turadi va uni to’ldiradi. Unda Muhammad payg’ambarning so’zlari, xatti-harakatlari naqllar va hadis shaklida jamlangan. Qur’on va sunnadan keyingi muhim manba — shariatdir. Shariat (to’g’ri yo’l, ilohiy yo’l demakdir) — islomda huquqiy, axloqiy me’yor va amaliy talablar tizimidir. Islomdagi asosiy yo’nalishlar — sunniylik, shialik va xorijiylik. Ular diniy ta’limot, marosimchilik, axloqiy- huquqiy me’yorlarga oid masalalarda o’zaro farqlanib turadi. Xorijiylar yo’nalishi o’rta asrlar davrida ko’pgina oqimlarga bo’linib, keyinchalik yo’qolib ketgan. Faqat ibodiylar (abodiylar) oqimi saqlanib qolgan. Sunniylik va shialik hokimiyat masalasida (sunniylik xalifalik hokimiyati, shialik esa imomat hokimiyati tarafdori), ayrim diniy marosim va an’analarda bir-biridan farq qiladi. Islomdagi oqimlar aqidaviy ta’limot va marosimchilik masalalarida bir-biridan ajralib turadigan diniy guruhlardir. Shialikdan qarmatlar, ismoiliylar, zaydiylar, nusayriylar, aliilohiylar va boshqalar ajralib chiqqan. Sunniylikdan ravshaniylar, ahmadiya, jangari vahhobiylar, mahdiylar ajralib chiqqan. Mazhabchilik ilohiyot masalalari bo’yicha yuzaga kelgan o’zaro kelishmovchiliklar natijasidir. 13 Ислом Каримов . « Донишманд халқимизнинг мустаҳкам иродасига ишонаман ». – « Фидокор » газетаси , 2000 йил 8 июн . Islomda hanafiylik, ash’ariylar, jabariylar, qadariylar, sifatiylar, murji’iylar, mu’taziliylar kabi mazhablar mavjud. Qadariylar inson iroda erkinligini yoqlab chiqib, uni tan olmagan jabariylarga qarshi chiqqan. Mutakallimlar aristotelchilik falsafasi usul va

vositalaridan foydalanib, islomning diniy-aqidaviy ta’limotini asoslab berishga uringan. Abu Mansur Moturidiy (melodiy 944 yilda vafot etgan) kalom ilmining aql maqomiga alohida e’tibor qaratgan Samarqandda Moturidiya maktabini yaratgan. Mu’taziliylar (ajralib chiqqanlar) yakka xudolikning adolatli ekanini, Qur’onning tangri tomonidan yaratilganligini, iroda erkinligini yoqlab chiqqan. Uning asoschisi Vosil ibn Atodir (699-748 yillar). Uning oxirgi vakillaridan bii Zamahshariydir. Kalom islom ilohiyotining o’ziga xos falsafiy ta’limotidir. U diniy aqidalarni asoslab berishga uringan. U Qur’onga tayanib, jannat va do’zaxning azaliy ekanligini, insonda iroda erkinligining yo’qligini, lekin insonning Olloh oldida o’z qilmishlari uchun mas’ul ekanligini asoslab berishga xarakat qilgan. Bunday ma’naviy jarayonlar bilan yonma-yon islomda mashshoiyunlar va tabbiiyunlarning (Arastu falsafasi va tabiatni o’rganishga ahd qilganlarning) falsafiy qarashlari shakllana borgan. Bu islomiy ma’naviyatning dunyoviy va diniy masalalarda, jahon falsafiy tafakkurida ro’y berayotgan jarayonlarga nisbatan tashabbuskor bir kuch ekanini ko’rsatib turibdi. Qadimgi Yunon falsafasi an’analarida siyosiy faoliyat va donishmandlik ko’p hollarda bir- biriga qarama-qarshi qo’yilgan bo’lsa, islom falsafasida siyosatga, aksincha, inson faoliyatining yuksak bir shakli sifatida qaraladi. Islomda davlatni boshqarish — bu san’at, ammo u ijtimoiy adolat taomiliga amal qilmog’i zarur, ijtimoiy adolat esa teng huquqiylikka amal qilish tufayli barqaror bo’la oladi, deb hisoblanadi. Islom falsafasiga ko’ra, insoniyat istiqboli komil insonni shakllantirish orqali yuzaga keladi, axloq-odob esa inson tafakkurining ajralmas tarkibiy qismidir. Musulmon Sharqi mutafakkirlarini aql maqomi, mantiq ilmi avvaldan qiziqtirib keladi, chunki mantiqqa tayanmagan xar qanday bilim ishonchli va samarali bo’la olmaydi. Bu masala ham islom falsafasida o’z o’rniga ega. Tasavvuf va uning tariqatlari. Tasavvuf falsafiy oqim va diniy-ma’naviy hodisa sifatida islom dini doirasida (ko’pgina ichki sabablar va ba’zi tashqi unsurlar — buddaviylik va hindiylikning ilk diniy tasavvurlari, sharqiy xristian tarkidunyochiligi, neoplatonizm kabilarning ta’siri ostida) paydo bo’ldi. Tasavvuf uchun vahdoniyat — Ollohning birligi, Olloh va olamning porlab turishi,

Загрузите документ, чтобы увидеть его полностью.