logo

Hujayra organoidlari va protoplazmaning tuzilishi, funksiyasi

Загружено в:

17.12.2024

Скачано:

0

Размер:

448.6259765625 KB
Hujayra organoidlari va protoplazma ning tuzilishi,  funksiyasi
REJA:
1. Protoplazma va uning fizik – kimyoviy xossalari.
2. Hujayra organoidlarining tuzilishi va funksiyalari.
3. O‘simlik hujayrasining kimyoviy tarkibi. 
4. Membranalar orqali moddalar tashiluvi. Biologik membranalarning 
tuzilishi, xossalari.  Protoplazma   va   uning   fizik   –   kimyoviy   xossalari.   Protoplazma   hujayra
ichidagi   sitoplazma   va   organoidlar   bilan   bir   butunni   tashkil   qiladi   va   unda
moddalar almashinuvining reaksiyalari sodir bo‘ladi. Sitoplazma protoplazmaning
asosiy   qismini   tashkil   etuvchi   suyuqlikdir.   Boshqa   organoidlar   asosan   sitoplazma
ichida   joylashadi.   Ularning   hosil   bo‘lishi,   rivojlanishi   va   o‘zlarining   funksional
vazifalarini bajarishlari uchun faqat sitoplazma ichidagina optimal sharoit bo‘ladi.
o‘simlik hujayrasini to‘ldirib turgan sitoplazma uch qavatdan iboratdir.  
1. Sirt   tomondan   hujayra   devoriga   yopishib   turuvchi   qavati   –   plazmolemma ,
ya’ni tashqi membrana deyiladi. 
2. Ichki   qavati   vakuoladan   chegaralanib   turadi   va   u   tonoplast   yoki   ichki
membranani tashkil etadi. Sitoplazmaning o‘rta qavati  mezoplazma  deyiladi. 
3. Hujayralarning   metabolitik   jarayonida   ishtirok   etuvchi   barcha   organoidlar
sitoplazmaning mezoplazma qavatida joylashgan bo‘ladi.
Sitoplazma   shilimshiq,   rangsiz,   tiniq   va   yarim   suyuq   holatdagi   modda.
Solishtirma og‘irligi birdan yuqori bo‘lib, 1,025-1,055 ga teng bo‘ladi. Yorug‘likni
singdirish qobiliyati ham suvdan yuqoridir. U maxsus strukturaviy tuzilishga, ya’ni
qovushqoqlik va elastiklik xususiyatlarga ham ega.
Protoplazmaning kimyoviy  tarkibi.   Protoplazmaning kimyoviy  tarkibi   juda
murakkab bo‘lib, organik va anorganik birikmalardan iborat. Ular kolloid va erigan
holda bo‘ladi. 
Masalan,  karam  bargi   protoplazmasining   kimyoviy  tarkibida,  oqsillar-60%,
yog‘lar-20%,   uglevodlar-10%   va   mineral   moddalar-6%   atrofida   bo‘ladi.   Tirik
protoplazmada   80%   gacha   suv   uchrasa,   urug‘lardagi   suv   miqdori   10%   atrofida
bo‘ladi.   Umuman   protoplazmaning   ko‘pchilik   qismi   suv,   qolgan   qismini   quruq
moddalar   tashkil   etadi.   Quruq   moddalarning   esa   asosiy   qismini   oqsillar   tashkil
etadi.
Protoplazmaning   harakati.   Sitoplazma   yosh   hujayralarda   aylanma   va
oqimsimon   harakatda   bo‘ladi.   Undagi   organoidlar   ham   birga   qo‘shilib   passiv
harakatlanadi.   Plazmolemma   va   tonoplast   tinch   turadi.   Protoplazmaning   aylanma
(rotatsion)   harakati   ham   kuzatiladi.   Bunda   protoplazma   hujayra   po‘stiga   yaqin joylashadi.   Protoplazmaning   harakati   bir   tomonga   qarab   yo‘nalgan   bo‘ladi.   Buni
suv o‘ti elodeyada yaqqol kuzatish mumkin.
Oqimsimon   (sirkulyatsion)   harakatda   protoplazma   ingichka   oqimlar   holida
har   tomonga   yo‘naladi.   Ma’lum   vaqtdan   keyin   oqim   o‘z   yo‘nalishini   teskari
tomonga o‘zgartirishi mumkin. Bunday harakatlanishni oshqovoq poyasi tuklarida
kuzatish mumkin.
Protoplazmaning   harakati   birlamchi   va   ikkilamchi   bo‘lishi   mumkin.
Birlamchi   harakat   normal   sharoitdagi   tabiiy   harakat   hisoblanadi.   Ikkilamchi
harakat   deganda   tinch   turgan   protoplazmaga   tashqi   omillarning   ta’siri   natijasida
uning harakatining tezlashishi tushiniladi. Bunday harakatlar natijasida organoidlar
o‘zlarining funksiyalarini bajaradilar.
Protoplazmaning   qovushqoqligi   va   elastikligi   uning   tuzilishidagi   asosiy
xususiyatlardan biridir.
Qovushqoqlik   -   hujayraning   eng   muhim   xususiyati   bo‘lib   uning   faolligini
ko‘rsatadi.   Qovushqoqlik   deganda,   eritmaning   ushbu   eritmadagi   zarrachalarning
o‘zaro   aralashishiga   to‘sqinlik   qilish   qobiliyatiga   aytiladi.   Qovushqoqlik
sitoplazmani   tuzilishini   va   kolloid   zarrachalarning   tortishuv   kuchini   belgilaydi.
Qovushqoqlik   darajasi   o‘simlik   turiga,   naviga   qarab   o‘zgaradi.   Ekologik   omillar
qovushqoqlikka   bevosita   ta’sir   etadi.   Masalan,   qurg‘oqchilikka   chidamli
o‘simliklar   qovushqoqligi,   mezofitlarga   nisbatan   yuqori   bo‘lsa,   suv   o‘tlari
hujayralarida buning teskarisi, ya’ni past bo‘ladi.
Elastiklik   -   protoplazmaning   eng   muhim   xususiyatlaridan   biri   hisoblanadi.
Tirik   protoplazmaning   mexanik   ta’sir   natijasida   o‘zgarishi,   so‘ngra   o‘zining
avvalgi holatiga qaytish xususiyati elastiklik deb ataladi. Protoplazmaning ma’lum
bir   tuzilma   tarkibi   uning   elastikligiga   sabab   bo‘ladi.   Protoplazmaning   suv   bilan
aralashmasligi sababli uni toza suyuqlik deb bo‘lmaydi.
Hujayra   organoidlarining   tuzilishi   va   funksiyalari.   Hujayralar   hajmi,
shakli   va   bajaradigan   funksiyalariga   qarab   har   xil   bo‘lsalar   ham   asosan   umumiy
tuzilishga ega bo‘lib, har bir voyaga yetgan hujayrada: po‘st, sitoplazma, vakuola, yadro,   plastidalar,   mitoxondriyalar,   ribosomalar,   peroksisomalar,   endoplazmatik
to‘r, membranalar va boshqalar bo‘ladi.
Endoplazmatik   retikulum   (ER).   Mazkur   atamani   1945   yilda   Porter   joriy
qilgan.   Ular kanalcha, pufakcha sisternachalardan, konus va yarim shar shaklidagi
tutashgan   tanachalardan   iborat   bo‘lgan,   tutashgan   to‘r   sistemasini   hosil   qiladi.   U
juda keng tarqalgan membrana tuzilmasidir. Membranasi 5-7 nm qalinlikda, ichki
diametri esa 30-50 nm. Ichki qismi suyuqlik bilan to‘lgan.
Ularning   yuzasi   silliq   yoki   donador   bo‘ladi.   Agarda   ER   yuzasida
ribosomalar   saqlasa   ular   donador,   saqlamasa   silliq   ER   deyiladi.   Silliq   ER
membranasida   asosan   uglevodlar,   lipidlar   va   terpenoidlar   hosil   bo‘lsa,   donador
membranalarda   oqsil,   fermentlar   sintezlanadi.   Shuningdek   donador   ER
membranalarida   membrana   qismlari   hamda   fermentlar   sintezlanib   ular   o‘z
navbatida   hujayra   qobig‘i   polisaxaridlarining   sintezlanishida   ham   qatnashadi.   ER
membranalaraning   yuzasi   boshqa   organoidlar   yuzasidan   katta   bo‘lib   uning   o‘zi
hujayraning   16%   hajmini   egallaydi.   Ularning   yuzasida   ribosomalar   joylashab
oqsillar sintezini ta’minlaydi. 
Uning   membranasi   yadro   membranasi   va   ichki   muhitdagi   moddalar
almashinuvini   boshqaradi.   Endoplazmatik   to‘rlar   bir-birlari   bilan   plazmodesma
iplari   bilan   tutashib   umumiy   hujayralararo   va   organoidlararo   moddalar
almashinuvini ro‘yobga chiqaradi. 
Goldji   apparati   (GA).   Ular   7-8   nm   qalinlikdagi   membrana   bilan   o‘ralgan
diktiosomalar, vezikulalar va sistemalar to‘plamidan iboratdir. Ular endoplazmatik
to‘rdan pufakchalar holda ajralib disk tayoqchalar ko‘rinishida to‘planadi. O‘simlik
hujayralarida   bir   nechtadan   bir   necha   yuztagacha   GA   uchrashi   mumkin.   GA   ni
membranasi   endoplazmatik   to‘r   va   plazmolemmi   membranasi   bilan   tutashgan
bo‘ladi.   GA   plazmolemmi   va   hujayra   kobig‘ini   shakllanishida   ishtirok   etadi.
Shuningdek   GA,   vezakulalari   tufayli   hujayralarda   sekretorlik   ya’ni
shilimshiqsimon-suyuq   moddalarni   chiqarib   tashlashda   ham   qatnashdi.   Golji
apparatining diktiosomalarida gliko- proteinlar va gliko-lipidlar shakllanadi.  GA membranalarida hujayra devorining sintezi uchun zarur ayrim moddalar
ham   yig‘iladi.   GA   vezikulalari   yordamida   uglevodlar   komponentlari
plazmolemmaga   o‘tadi.   Shuningdek   GA   membranalari   plazmolemma   va   ER
membranalari o‘rtasida bog‘lovchi bo‘lib xizmat qiladi.
Ribosomalar.   Bular   ribonukleoproteidli   zarrachalar   bo‘lib,   membranasi
bo‘lmaydi,   RNK   va   oqsillardan   tashkil   topgan.   Har   bir   hujayrada   bir   necha   o‘n
minglab   ribosoma   uchraydi.   Ribosomalarning   har   biri   ikkita   nukleoproteiddan
iborat   bo‘lib   diametri   20-30   nm.   Ular   katta   va   kichik   bo‘lakchalardan   tuzilgan,
bo‘lib kattasining diametri odatda 12-15 nm, kichigi esa 8-12 nm atrofida bo‘ladi.
U yadrochada sintezlanadi  va sitoplazmaga tushib mRNK molekulasida yig‘iladi.
Ular   sitoplazmada   erkin   holatda   yoki   endoplazmatik   to‘r   membranasiga   ayrim
hollarda   yadro   membranasiga   yopishgan   holatda   hamda   polisomalar   holatida
bo‘lishi mumkin.
Ribosomada   rRNK,   oqsil   va   oz   miqdorda   lipidlar   uchraydi.   Ribosomalar
yadroda, xloroplastlar va mitoxondriyalarda uchrab ularda faqat oqsil sintezlanadi.
Sitoplazmadagi   ribosoma   80S   bo‘lib   u   40S   va   60S   bo‘laklardan   iborat.   Ushbu
nukleoproteidlar   bir   biridan   o‘zlaridagi   rRNK   va   oqsil   miqdorlari   bilan   ham
farqlanadilar.   Masalan,   sitoplazma   ribosomasining   40S   bo‘lakchasi   1   molekula
rRNK va 30 molekula oqsil tutsa, 60S 3 molekula rRNK va 45-50 molekula oqsil
tutadi. 
Mitoxondriya   ribosomasi   esa   70   S   bo‘lib   u   50S   (2   mol.   rRNK)   va   30S   (1
mol.   rRNK)   bo‘lakchalardan   tashkil   topgan.   O‘simliklarning   muxtor   organoidi
xloroplastlar ribosomasi ham 70S bo‘lib o‘zida 3 mol. rRNK tutgan 50S va 1 mol.
rRNK tutgan 30S hamda 46% oqsildan iboratdir. Ribosomalarda boradigan oqsillar
sintezida har xil komponentlar qatnashadi.
Mitoxondriyalar.   Mitoxondriyalar   ham   xuddi   xloroplastlarga   o‘xshash
yadro   membranalaridan   uzilib   chiqqan   pufakcha-initsial   tanalardan   hosil   bo‘ladi.
Mitoxondriyalar ham qo‘sh membranali organoiddir.
Ularda   aerob   nafas   olish,   oksidlanishli   fosforirlanish   sistemasi   mavjudligi
sababli   hujayradagi   asosiy   energetik   jarayonlar   va   ATF   sintezi   shu   organoidda boradi.   O‘simlik   hujayrasi   mitoxondriyalarining   uzunligi   1-5   mkm,   diametri   0,4-
0,5   mkm   bo‘lib   shakli   dumaloq,   gantelsimon   ko‘rinishdadir.   Bitta   hujayrada   50-
2000   atrofida   mitoxondriyalar   bo‘lishi   mumkin.   Bu   hujayraning   ontogenezda
bajaradigan   ishiga   bog‘liq.   Mitoxondriyalar   ham   tashqi   va   ichki   membrana   bilan
o‘ralgandir. Ichki membrana kristlar deb ataluvchi har xil qatlamlarni hosil  qiladi.
Mitoxondriyaning ichki muhiti matriks deyiladi.   Matriksda ribosomalar, RNK va
xalqa shaklida joylashgan mitoxondrial DNK bo‘lganligi uchun mitoxondriyadagi
oqsilning   bir   qismining   sintezi   uchun   javob   beradi.   Ammo,hamma   o‘simliklarda
ham mitoxondriyaning tuzilishi, ko‘rinishi bir xilda emas. Biz bunga misol sifatida
Ismaloq barglari xloroplastlari mitoxondriyalarini keltirishimiz mumkin. 
Mitoxondriyalarning   o‘z   genetik   sistemasi   va   replikasiyalanuvchi   DNK
molekulasi   mavjudligi   ularga   mustaqil   bo‘linish   xususiyatini   beradi.   1961   yilda
Grin aniqlashicha o‘simlik  hujayrasida mitoxondriyalar har 5-10 kunda yangilanib
turadi.   Ammo   mitoxondriyalarning   tashqi   membranasi   ichkisiga   nisbatan   tez
yangilanadi. Mitoxondriyalarning ichki membranasida ATF sintezi bilan boradigan
elektronlar   va   protonlar   tashiluvini   amalga   oshiruvchi   ATF   sintetaza   va   elektron
tashuvchi   zanjir   komponentlari   joylashgandir.   Shuningdek   matriksda   ikki-   va
uchkarbon   kislotalar   oksidlanishni,   lipidlar,   aminokislotalar   va   boshqa   organik
moddalar sintezi sistemalarining fermentlari joylashgandir.
Shuni aytib o‘tish kerakki, o‘simlik mitoxondriyalari membranalarida ionlar
va moddalarning tashiluvi o‘ziga xos tarzda kechadi. 
Mitoxondriyaning tuzilishi . Lizosomalar   -   membranalar   bilan   chegaralangan   organoidlardir.   Ular
endoplazmatik to‘r yoki Golji apparatidan hosil bo‘ladi. Ichki qismi enximma bilan
to‘lgan   bo‘lib   ularda   asosan   gidrolitik   fermentlar   joylashadi.   Ular   asosan   nordon
fermentlar bo‘lib, ribonukleaza, dezoksirabonukleaza, katepsin va boshqalar kiradi.
Ushbu fermentlar hujayradagi moddalarni suv yordamida parchalashi tufayli ularga
lizosomalar   nomi   berilgan.   Lizosomalar   barcha   tirik   hujayralarga   xos
organoidlardir.
Ayrim   hollarda   ikkilamchi   lizosomalar   ham   farqlanadi.   Ammo   ularning
vazifalari deyarli o‘xshashdir.
Peroksisoma   va   glioksisomalar.   Protoplazmadagi   so‘nggi   yillarda
aniqlangan juda kichik organoidlardan biri peroksisomalardir. Peroksisoma termini
birinchi   marta   1965   yilda   hayvon   hujayrasini   o‘rganish   natijasida   De-Dyuv
tomonidan   taklif   etilgan   edi.   Bularning   o‘simlik   hujayrasida   ham   borligi   1968
yilda Tolbert tomonidan aniqlangan. 
O‘simlik hujayralarida dumaloq shakldagi, diametri 0,2-1,5 mkm bo‘lgan va
elementar membrana bilan o‘ralgan granulyar matriksli organoidlar uchraydi. Ular
mikrotellar   deb   ham   ataladi.   Mikrotellarning   soni   hujayradagi   mitoxondriyalar
miqdoriga   yaqin   bo‘ladi.   Har   xil   fiziologik   funksiyalarni   bajaruvchi   ikki   tipdagi
mikrotellar mavjud. 
Peroksisomalar.   Keyingi   yillarda   ochilgan   organoidlardan   biri   bo‘lib
birinchi   bor   1968   yilda   Tolbert   tomonidan   aniqlangan.   Ular   mayda   membrana
bilan   o‘ralgan   pufakchalardir.   Peroksisomalar   barglarda   ko‘p   bo‘lib   xloroplastlar
bilan uzviy bog‘liqdir. Ularda fotosintez jarayonida xloroplastlarda sintezlanuvchi
glikolat   kislotasi   oksidlanadi   va   glitsin   aminokislotasiga   aylanadi.   Bu   esa
mitoxondriyalarda   serin   aminokislotasiga   aylanadi.   Yuksak   o‘simliklar   barglari
peroksisomalarida   yorug‘likda   nafas   olish   fermentlari   hamda   katalaza,
glikolatoksidazalar ham uchraydi. 
Glioksisomalar.   Glioksisomalar   urug‘larning   unish   davrida   ko‘plab   hosil
bo‘lib   ularda   yog‘lar   to‘planadi.   Glioksisomalar   tarkibida   yog‘larni   parchalab
qandlarga aylantiruvchi fermentlar ham bor. Peroksisomalar   va   glioksisomalar   fermentlarining   faoliyati   tufayli   hosil
bo‘lgan   H
2 O
2   ularda   mavjud   bo‘lgan   katalaza   fermentining   faoliyati   tufayli
parchalanib zararsiz holga o‘tkaziladi.
Sferosomalar.   Bu   organoidlarni   1880   yilda   Ganshteyn   ochib,   unga
“mikrosoma”  deb nom bergan. Keyinchalik Shakliga qarab,  sferosoma  deb yuritila
boshlandi.   Dumaloq,   yorug‘likni   sindirish   qobiliyatiga   ega.   Ular   endoplazmatik
to‘rdan   hosil   bo‘ladi   va   o‘ziga   lipidlarni   ko‘p   to‘playdi,   ko‘pincha   ularni   lipidli
tomchilar   ham   deb   ataladi.   Ularda   fermentlardan   lipiza,   esteraza,   proteaza,   RNK
aza,   DNK   azalar   uchraydi.   Bu   organoidda   ko‘proq   yog‘larni   sintezlanishi   va
to‘planishi kuzatiladi
Mikronaychalar.   Sitoplazmaning   tashqi   qatlamida   naychasimon   organoid
uchraydi. Uzunligi 20-30 nm, qalinligi 5-14 nm. Mikronaychalar bir-biriga parallel
joylashgan   bo‘lib   hujayra   o‘qiga   nisbatan   esa   perpendakulyardir.   Ular   globulyar
oqsil,   tubilinning   α   va-β   monomerlaridan   tashkil   topgan,   membranasi   yo‘q.
Mikronaycha   tubulinning   13   dona   subbirligidan   tashkil   topgan.   Sitoplazmaning
mikronaycha   subbirliklari   bir-biridan  ajralib  va   yig‘ilib   turishi   mumkin.  Ularning
yig‘ilishi uchun muhit pH ko‘rsatkichi nordon bo‘lib, GTF, ATF va Mg
2 + bo‘lishi
zarur.   Ammo   past   harorat   va   Ca
2 +   ionlari   miqdorining   ortishi   mikronaychalar
subbirliklarini  tarqalishiga olib keladi. Mikronaychalar  yordamida sitoplazmaning
harakati sodir bo‘ladi.
O‘simlik   hujayrasining   sitoplazmasida   aktindan   tashkil   topgan   filament
tuzilmalar   ham   mavjuddir.   Aktin   qisqaruvchi   oqsil   bo‘lib   aminokislotalar   tarkibi
va   molekulyar   massasi   bo‘yicha   muskul   oqsillariga   yaqindir.   U   monomer-
globulyar oqsil G-aktin holida yoki qushaloq polimer zanjir fibrillyar oqsil F-aktin
holatida   bo‘lishi   mumkin.   Aktin   mikrofilamentlari   mikronaychalar   va
plazmalemma bilan o‘zaro ta’sirda bo‘lishi mumkin.
Mikronaychalar   sitoplazmaning   eruvchan   qismidagi   metabolik
jarayonlarning   faol   ishtirokchisi   bo‘lib   sitoplazma   harakatlantiruvchi   kuchining
asosini tashkil qiladi.         Plastidalar.   Ular dumaloq yoki oval shaklida bo‘lib, ikki qavatli membrana
bilan  o‘ralgan  bo‘lib  rangsiz   (proplastidlar,  leykoplastlar,  etioplastlar)  yoki  rangli
(xloroplastlar, xromoplastlar) organoiddir. Yuksak o‘simlik barg hujayrasida 20-50
dona plastida bo‘ladilar meristema to‘qimalari hujayralarida ko‘proq uchraydi.
Leykoplastlar.   Leykoplastlarni  1854 yilda Kryuger topgan. Ular qo‘shqavat
membrana   bilan   o‘ralgan.   Pigmensiz   organoid   (grekcha   “leykos” -oq   so‘zidan
olingan),   shakli   deyarli   dumaloq   va   unda   zahira   moddalari   ya’ni   oqsil,   kraxmal,
lipid   donachalari   bo‘ladi.   Agarda   leykoplastlar   kraxmal   tutsa   -   amiloplastlar,
yog‘larni   tutsa   -   elayoplastlar,   oqsillarni   tutsa- proteinoplastlar   deyiladi.
Leykoplastlar   ko‘pchilik   hosil   qiluvchi   to‘qimalar   tarkibida,   er   ostki   organlari
(ildizpoyalar)   va   urug‘da   ko‘p   uchraydi.   Ular   qo‘sh   membranalardir.   Yorug‘lik
ta’sirida ulardan xloroplastlar hosil bo‘lishi mumkin.  
Etioplastlar   o‘simliklarni   qorong‘ulikda   o‘stirganda   shakllanadi.   Yorug‘lik
ta’sirida esa xloroplastlarga aylanadi.
Xloroplastlar.   Ularning   rangi   yashil   (grekcha   “xloros” - yashil   so‘zidan
olingan),   uzunligi   5-10   mkm,   diametri   2-3   mkm   atrofida   bo‘lib   bargning   bitta
hujayrasida  15-20 dona yoki undan ko‘proq miqdorda bo‘lishi  mumkin. Ularning
tarkibida xlorofill va karotanoid pigmentlari bo‘lib fotosintezda faol ishtirok etadi.
Boshqa   plastidalar   kabi   xloroplastlar   ham   tashqi   va   ichki   membranalar   bilan
o‘ralgandir. Xloroplastning ichki gomogen muhiti stroma deyiladi. Xloroplastning
ichki   membranasi   tilakoidlarni   hosil   qiladi.   Agarda   tilakoidlar   bir   necha   qavat
bo‘lib   joylashsa,   gran   tilakoidlari   deyiladi.   Granlarni   bir-biri   bilan   tutashtiruvchi
talakoidlar stromalar talakoidlari deyiladi.
Tilakoidlar   membranasida
yashil   (xlorofill),   sariq   va   qizil
(karotinoidlar)   pigmentlar   va   boshqa
yorug‘lik   energiyasini   yutilishini   va
foydalanilishini   ta’minlovchi
komponentlar   (redoks   zanjirli   N+-
nasoslari)   joylashgandir. Uglevodlarning biokimyoviy sintezi va o‘zlashtirilishi stromada ro‘y beradi hamda
ularda kraxmal yig‘iladi. 
Xromoplastlar   -   (grekcha   “xroma” -rang   so‘zidan   olingan)   sariq,   qizil   va
qo‘ng‘ir   rangda   bo‘lib,   o‘simlikning   turli   xil   organoidlarida   xususan   guli   va
mevalarida   ko‘p   uchraydi.   Masalan,
pomidor   va   boshqa   ko‘pchilik
mevalarning   rangi   xromoplastlar   tarkibidagi   karotanoidlarga   bog‘liq.   Ularda
karotin-C
40 H
56 ,   lyutein   –   C
40 H
56 O
2,   violaksantin   -   C
40 H
56 O
4   pigmentlari   bo‘ladi.
Ularni   shakli   xilma-xildir   (dumaloq,   uchburchak,   ignasimon   va   h.k.).
Xromoplastlar   tufayli   gullarning   turli   xil   rangi   hasharotlarni   jalb   qilishda   va
chetdan changlanishda katta ahamiyatga ega.
Hujayraning   o‘sishi   davomida   xloro-   va   xromoplastlar   bo‘linib   ko‘payadi.
Ayrim   hollarda   bo‘rtib   ko‘payishi   ham   mumkin.   Ularning   bo‘linishi   har   6-20
soatda   ro‘y   berishi   mumkin   va   ushbu   jarayon   nurlarning   tarkibiga   ham   bog‘liq.
Masalan, qizil nurlar (660 nm), bo‘linishni kuchaytirsa, uzun qizil nurlar (730 nm)
va past harorat ushbu jarayonni sekinlashtirish va to‘xtatishi mumkin.
Vakuolalar.   O‘simlik   hujayrasi   uchun   eng   xarakterli   bo‘lgan   organoiddir.
O‘simlik hujayrasida suv ko‘p miqdorda bo‘lgani uchun vakuola sistemasi  yaxshi
rivojlangan.   Yosh   hujayralarni   endoplazmatik   to‘rida   ko‘p   mayda   pufakchalar
bo‘lib, ular o‘zaro qo‘shilib kattalashadi va endoplazmatik to‘rdan ajrab chiqadi va
yagona   yirik   vakuolaga   aylanadi.   Vakuolaning   membranasini   tonoplast   deyiladi,
ichidagi suyuqlik hujayra shirasidan iborat. Vakuola shirasining tarkibi murakkab
bo‘lib   o‘z   ichiga   organik   moddalar,   mineral   tuzlarni   oladi   hamda   96-98%   suv
tutadi. 
Vakuolada   moddalar   almashinuvida   ikkilamchi   foydalanilishi   mumkin
bo‘lgan   aminokislotalar,   uglevodlar,   oqsillar   va   organik   kislotalardan   tashqari,
fenollar, alkaloidlar, taninlar, antotsianlar kabi sitoplazmada moddalar almashinuvi
natijasida hosil bo‘lgan moddalar ham bor bo‘lib, unda organik kislotalar, oqsillar,
aminokislotalar,   uglevodlar,   glikozid   va   alkaloidlar,   tuzlar,   oshlovchi   moddalar,
pigmentlar bo‘ladi. Vakuolalar shirasi ko‘pincha nordon reaksiyaga ega. Xromoplastning tuzilishi Vakuolalarning muhit pHi ko‘pchilik hollarda pH 5-5,6 atrofida bo‘ladi. Bu
esa   vakuolalarni   ikkilamchi   lizosomalar   sifatida   qarashga   imkon   beradi.
Vakuolalarning   shirasi   yanada   nordon   bo‘lishi   mumkin.   Masalan,   ushbu
ko‘rsatkich   limonda-2,   begona   o‘simligida-1   bo‘lishi   mumkin.   Ayrim   poliz
ekinlarida   masalan,   bodring,   qovun   va   boshqa   birqancha   o‘simliklar
vakuolalarining   pH   muhiti,   kuchsiz   ishqoriy   holatga   ham   ega   bo‘lishi   mumkin.
Vakuolalar   hujayraning   osmotik   xususiyatini   belgilaydi,   bu   esa   o‘z   navbatida
hujayrani   so‘rish   kuchi,  turgor   bosimi   va  suv   rejimini   belgilaydi.   Ayrim   chiqindi
mahsulotlar,   masalan,   alkaloid   yoki   polifenollar   vakuolada   to‘planadi,   zahira
holida uglevod va oqsillar ham to‘planadi. 
Moddalarning vakuolaga kirishi har xil yo‘llar bilan, masalan, tonoplastdiga
ATF   ga   bog‘liq   H+-pompalarining   ishi   tufayli   bo‘ladi.   ATF   ga   bog‘liq   H+-
pompalarining   faoliyati   tufayli   H+   ionlari   sitoplazmadan     vakuolaga   ko‘chirilib
turadi.   Shuningdek   ushbu   nasosning   ishi   tufayli   vakuolaga   organik   kislotalar,
qandlar,   aminokislotalar,   anionlarning   kirishi   hamda   K+   ionlarining   kirishi   va
chiqishi   boshqarilib turadi. Ayrim hollarda vakuolada hujayra uchun zarur ammo
sitoplazmaga tushsa  hujayraga zaharli  ta’sir  ko‘rsatuvchi  moddalar ham  yig‘iladi.
Masalan,   ayrim   o‘simliklar   hujayra   vakuolalarida   to‘planuvchi   afyun   va   kauchuk
moddalari. 
O‘simlik   hujayrasining   kimyoviy   tarkibi.   O‘simlik   hujayrasi   ham   xuddi
hayvon   hujayrasi   kabi   organik   va   anorganik   moddalardan   iborat.   Suv   va   boshqa
anorganik   moddalar   hujayraning   asosiy   qismini   tashkil   qiladi.   Organik
moddalardan oqsillar, uglevodlar  o‘simlik hayotida o‘ta muhim  vazifani  bajaradi.
Organik moddalar  tarkibida uglerod, kislorod, vodorod va azot  ko‘proq uchraydi,
shuning   uchun   ularni   organogenlar   deyiladi.   Uglerod-45%,   kislorod-42%,
vodorod-6,5% va azot-1,5%.
O‘simlik   qoldiqlari   kuydirilganda   kul   tarkibida   bir   qator   elementlarning
oksidlari   qoladi.   Bularni   barchasi   o‘simlik   quruq   massasini   besh   foizini   tashkil
qilishi mumkin. Bundan   tashqari   kul   tarkibida   juda   oz   miqdorda   bo‘lsada,   mis,   molibden,
rux, marganes kabi elementlar uchraydi. Ularni mikroelementlar deb ataladi. 
O‘simlikdagi   zahira   moddalar.   Ular   asosan   ikki   xil   bo‘ladi.   Birinchisi-
azotsiz   birikmalar   bo‘lib   ularga   uglevodlar   va   yog‘lar   kiradi.   Ikkinchisi   oqsil
birikmalaridir.   Uglevodlar   C,   H,   O   dan   tashkil   topadi   va   ularning   eng   ko‘p
tarqalgan formasi-kraxmal - (C
6 H
10 О
5 )
н . U o‘simliklarda fotosintez jarayonida hosil
bo‘ladi   va   kraxmal   donachalari   ko‘rinishida   to‘planadi.   Sholida-80%,   bug‘doyda
60-70%, amarantda-60-65%, kartoshkada-20% kraxmal uchraydi. 
Kraxmal   suvda erimaydi, ammo kolloid eritma hosil qiladi. Kraxmalga yod
bilan sifatli reaksiya qilinganida uning ko‘k rangga bo‘yalishi kuzatiladi. Kraxmal
hujayralardagi   amilaza   fermentlari   ta’sirida   dekstran   va   maltozagacha
parchalanadi.
amilaza
(C
6 H
10 О
5 )
n  + H
2 О                          C
12 H
22 О
11
Polisaxaridlarga   kraxmaldan   tashqari   sellyuloza   ham   kiradi.   U   o‘simlik
hujayra   po‘stining   asosini   tashkil   qiladi.   Bargning   15-25%,   yog‘ochning-50%,
paxta tolasining-90% sellyulozadan iborat. Sellyuloza suvda erimaydi.
Gemisellyuloza   ham   hujayra   po‘stining   asosiga   kiradi,   suvda   erimaydi,
ishqorlarda yaxshi eriydi. U o‘simliklarning yog‘ochlik qismida ko‘p uchraydi.
Pektin   moddasi ham polisaxaridlardir. Ular mevalarda, poyalarda uchraydi.
Hujayralarni o‘zaro biriktirishda ishtirok etadi. 
Zahira   moddalarga   anulin   ham   kiradi.   U   hujayra   shirasida   erigan   holda
uchraydi. Anulinning monomeri fruktoza hisoblanadi va anulaza fermenti ta’sirida
hosil bo‘ladi:
amilaza
(C
6 H
10 О
5 )
n +nH
2 О                       nC
6 H
12 О
6
fruktoza
Anulin ko‘pincha o‘simliklarning ildiz va tuganaklarida uchraydi. Masalan,
murakkabguldoshlar   oilasiga   mansub   bo‘lgan   o‘simliklardan   topanamburning
ildizmevasida ko‘p uchraydi. Saxaroza  esa disaxaridlarga mansub bo‘lib, qand lavlagi va shakarqamishda
zahira holda to‘planadi. 
  Glyukoza   tabiatda   monosaxaridlarning   eng   ko‘p   uchrovchi   vakili   bo‘lib,
uzumda 18% qand holida yig‘ilishi mumkin.
Lipidlar.   Ularga   yog‘   va  yog‘simon   moddalar   kiradi.  Ular   suvda   erimaydi,
asosan  organik erituvchilarda (efir, aseton,  benzol  va h.k.)  yaxshi  eriydi. Lipidlar
yog‘lar, mumlar, fosfatidlar, glyukolipidlarga bo‘linadi. 
Yog‘lar   o‘simlikda ko‘proq zaharli modda sifatida uchraydi. Chigitda-23%,
kungaboqarda-25-40%,   kunjutda-55%,   bug‘doyda-2%,   amarantda-7%   bo‘ladi.
Yog‘larning faqatgina 1% tuzilma xarakterga ega.
Yog‘lar   uglevodlar   va   oqsillarga   nisbatan   yuqori   kaloriyali   hisoblanadi.
Shuning   uchun   nafas   olish   jarayonidagi   oksidlanishda   ko‘proq   energiya   ajratadi.
Masalan, 1 g yog‘da 37,5 kJ energiya bo‘ladi.
Yog‘lar lipaza fermenti ta’sirida o‘zlarining tarkibiy qismi bo‘lgan glitserin
va   yog‘   kislotalariga   parchalanadi.   Yog‘   kislotalari   to‘yingan   va   to‘yinmagan
kislotadan   iborat.   To‘yinmagan   yog‘   kislotalariga   oleat   (C
18 H
34 О
2 ),   linolat
(C
18 H
32 О
2 ),   linoleat   (C
18 H
30 О
2 )   kirsa,   to‘yingan   yog‘   kislotalariga   palmitat
(C
18 H
24 О
2 ) kiradi. O‘simlik tarkibidagi  yog‘larning 98%  uchglitseridlardan iborat.
Bir   va   ikki   glitseridlar   juda   kam   uchraydi.   Yog‘larning   qolgan   1-2%   erkin   yog‘
kislotalari, karotanoidlar va vitaminlardan iborat.  
Mumlar.   O‘simliklarning   bargi,   mevasi   va   yosh   novdalarida   juda   oz
miqdorida   bo‘lib   neytral   lipidlarga   talluqlidir.   Mevalarni   saqlash   davomida
buzilishini kamayishi aynan mumlarga bog‘liq. Mumlar bir atomli spirtlar va yog‘
kislotalarining   efiri   bo‘lib,   rangi   har   xil   hamda   qattiq   moddadir.   Mumlar
o‘simliklarni suvsizlanishdan, namlanishdan va mikroblar ta’siridan himoya qiladi.
Fosfatidlar.   Ular   yog‘simon   moddalar   bo‘lib,   oqsillar   bilan   birikib
lipoproteinli   membranalar   hosil   qiladi.   Moyli   o‘simliklarda   ko‘p   uchraydi.
Masalan chigitda-18% bo‘lsa, bug‘doyda-0,4% bo‘ladi. Glikolipidlar -murakkab   modda   bo‘lib,   lipidlarning   uglevodlar   bilan   hosil
qilgan birikmasidan iborat. Uglevodlar tarkibidan galaktoza uchraydi. Glikolipidlar
barglarda ko‘p bo‘lib, zahira moddasi holida ham to‘planishi mumkin.
Oqsillar.   Ular   azot   tutuvchi   murakkab   birikmalar   bo‘lib,   zahiraga   aleyron
ko‘rinishida   yig‘iladi.   Ma’lumki,   aleyron   donachalari   bu   qurib   qolgan
vakuolalardir,   ular   ko‘pincha   urug‘larda   uchraydi.   Oqsillar   proteolatik   fermentlar
ta’sirida parchalanib erkin aminokislotalarga parchalanadi. Oqsillar bug‘doyda 13-
15%,   chigitda-35-40%,   amarantda-19-21%   bo‘lsa,   asosan   dukkakli   o‘simliklar
donida ko‘p miqdorda uchraydi.
Organik kislotalar.  Ularga atsetit, olma, uzum, oksalat va limon kislotalarini
misol   qilish   mumkin.   Organik   kislotalar   o‘simliklarda   moddalar   almashinuvida,
xususan   nafas   olishda   muhim   rol   o‘ynaydi.   Ularning   hujayra   shirasida   ko‘proq
to‘planishi nordon ta’mni beradi.
Oshlovchi   moddalar.   Murakkab   birikmalar   bo‘lib,   asosan   oqsillar   bilan
bog‘langan   bo‘ladi.   Oshlovchi   moddalar   fermentativ   parchalanganda   qand
moddalari   hosil   bo‘ladi.   Oshlovchi   moddalar   asosan   mikroblardan   himoya
vazifasini bajaradi shuningdek, nafas olish jarayonidagi oksidlanish reaksiyalarida
ishtirok etadi.
Pigmentlar.   Hujayra   shirasida   ko‘pincha   erigan   holda   bo‘yovchi   moddalar
pigmentlar   uchraydi.   Bulardan   anchagina   keng   tarqalgani   antosian   hisoblanadi.
Antosian   kislotali   muhitda   qizil   rangda   bo‘lsa,   ishqoriy   muhitda   ko‘k   rangda
bo‘ladi.   O‘simliklarning   gullash   davrida   gullarning   o‘z   rangini   o‘zgartirishi
antotsian moddasining miqdoriga bog‘liq.
Alkaloidlar.   Ular   azot   tutuvchi   zaharli   moddalarga   kiradi.   Alkaloidlarga
moddalar   almashinuvining   mahsulotlari   deb   qaraladi.   Bularga   morfin,   atropin,
gossipol va boshqalar kiradi.
Fitonsidlar.   O‘simliklarda   hosil   bo‘luvchi   organik   moddalar   bo‘lib
bakteritsidlik   xususiyatiga   ega.   Fitonsidlar   -   tabiiy   antibiotiklardir.   O‘simliklarni
mikroorganizmlardan,   hasharotlardan,   zamburug‘   va   sodda   hayvonlardan   himoya
qiladi.   Kimyoviy   tabiatiga   ko‘ra   fitonsidlar   efir   moylari,   organik   kislotalar, aminokislota   va   alkaloidlar   bo‘lishi   mumkin.   Ular   suyuq   va   gazsimon   bo‘ladi.
Piyozdan allitsin antibiotigi ajratib olingan, suvda yomon eriydi. Fitonsidlar odam
va hayvonlarda kasallik tarqatuvchi patogenlarga ham ta’sir etadi.
Fitoaleksinlar.   Ular   patogen   makroorganizmlar   ta’sirida   hosil   bo‘luvchi,
mikroblar   faoliyatini   to‘xtatuvchi   kichik   molekulali   moddalardir.   Fitoaleksanlar
kimyoviy   jihatdan   izoflavonoid,   seskviterpenlar   polipeptidlar   hosilalari
hisoblanadi. Shu vaqtgacha 20-ga yaqin fitoaleksanlar o‘rganilgan.
Kristallar.   O‘simlik   barglarida   hosil   bo‘ladi,   bularga   kalsiy   oksalat,   kalsiy
karbonat   va   boshqalar   kiradi   va   ular   vakuolalarda   uchraydi.   Asosiy   vazifasi
o‘simliklardagi   ortiqcha   kalsiyni   neytrallashdan   iborat.   Chunki,   ortiqcha   kalsiy
ionlari   ta’sirida   sitoplazma   qovushqoqligi   ortib   zichlashadi   va   moddalar
almashinuvi pasayadi.
Membranalar   orqali   moddalar   tashiluvi.   Biologik   membranalarning
tuzilishi,   xossalari.   Hujayra   va   uning   tarkibiga   kiruvchi   barcha   organoidlar
membrana   bilan   chegaralangandir.   Membranalar   hujayralarni   ayrim
kompartmentlarga ajratadi. Membranalarda o‘ta hayotiy muhim bo‘lgan jarayonlar
sodir   bo‘ladi,   ya’ni   to‘siqlik,   tashiluv,   osmotik,   energetik,   BIOSintetik   va
boshqalar.
Biologik   membranalarning   tuzilishi.   Membranalar   asosan   lipoproteidli
tuzilmalar   bo‘lib   60%   oqsil   moddalardan,   40%   esa   lipidlardan,   xususan
fosfolipidlardan   iborat.   Ularning   qalinligi   6-10   nm.   Membrana   shakllanishida
gidrofob bog‘larga asosiy o‘rin beriladi: lipid-lipid, lipid-oqsil, oqsil-oqsil. Bundan
tashqari,   membrana   tarkibiga   yana   har   xil   funksiyani   bajaruvchi   oqsillar   ham
kiradi.  (tashuvchi,   ion  kanali   va  nasos  vazifalarini   bajaruvchi).  Keyingi  vaqtlarda
membranalarda   qandlar   va   amanokislotalarni   tashuvchi   oqsillar   ham   topilgan.
Shuningdek   membranada   polisaxaridlar,   nuklein   kislotalar,   sezuvchi   sistemalar
(retseptorlar)   ham   joylashgan.   Bundan   kelib   chiqadiki,   membranalar   hujayraning
boshqa   kompartmentlaridan   metabolitik   funksiyalarni   bajarishi   bilan   ham   ajralib
turadi.   Biologik   membranalarning   tuzilishida   hozirgi   vaqtda   ko‘proq   suyuqlik-
mozaikali tuzilishga e’tibor beriladi. Bu gipotezaga asosan membrananing asosini o‘zida qisman boshqa lipidlarni (galaktolipidlar, stearinlar, yog‘ kislotalari) tutgan
ikki   qavatli   fosfolipidlar   tutadi.   Fiziologik   haroratlarda   to‘yinmagan   yog‘
kislotalari tufayli ayrim suyuq g‘ovakchalar vujudga keladi. Ushbu holga stearinlar
ham yordam beradi.
Biologik membranalar lipid tuzilishi bo‘yicha assimetrikdir. Chunki ularning
ikki   tomoni   har   xil   gidrofil   muhitlarga   qaralgandir.   Tashqi   qavatda   ko‘proq
stearinlar   va   glikolipidlar   mavjud.   Membrana   tarkibiga   kiruvchi   lipidlar   o‘rin
almashish xususiyatiga egadir. Bu o‘rin almashishi ikki tipda ya’ni o‘zining yakka
qavati   doirasida   (literal   diffuziya)   va   bir-biriga   qarama-qarshi   qavatlarda   ikkita
lipid molekulalarining o‘rin almashishi (flip-flop)  tipida bo‘ladi. Yakka qavatdagi
lipidlar   diffuziyasida   1   soniya   davomida   millionlab   lipidlar   o‘rin   almashishi
mumkin. Bu hodisaning tezligi esa 5-10 mkm/s atrofida bo‘ladi.
Biologik   membranalarning   vazifasi.   Membranalar   labil   tuzilishga   ega
bo‘lganligi   sababli   har-xil   vazifalarni:   xususan   to‘siqlik,   tashuvchi,   osmotik,
tuzilma, energetik, BIOSintetik, sekretorlik va boshqa vazifalarni bajaradi. Ammo
membranalarning   birlamchi   vazifasi   ichki   muhitni   tashqi   muhitdan   ajratib   turish
bo‘lgan.   Keyinchalik   evolyutsiya   jarayoni   mobaynida   bir   qancha   hujayra   ichki
kompartmentlari vujudga kelganki, buning natijasida hujayra va organoidlar kichik
hajmda   kerakli   fermentlar   va   metabolitlarni   ushlab   turish,   geterogen   fizik-
kimyoviy   makromuhitni   vujudga   keltirish   hamda   membranalarning   har   xil
tomonlarida   turli   reaksiyalarni   (biokimyoviy),   ayrim   hollarda   bir-biriga   qarama-
qarshi biokimyoviy jarayonlarni amalga oshirish imkoniyati yuzaga kelgan.
Tirik hujayralar membranalari orqali ikki xil tashiluvni kuzatish mumkin.
1. Moddalarning kimyoviy va elektrik gradient bo‘yicha passiv tashiluvi.
2. Moddalarning   elektrokimyoviy   gradientga   qarama-qarshi   ravishda,   energiya
sarflanishi bilan boradigan faol tashiluvi.
Moddalarning passiv tashiluvi quyidagicha amalga oshiriladi:
a)   fosfolipidli   qatlam   orqali.   Ushbu   tashiluv   modda   lipidda   erisagina   amalga
oshishi mumkin.
b) lipidlar orasida vujudga kelishi mumkin bo‘lgan g‘ovaklar orqali. v) lipoprotein tashuvchilarning faoliyati tufayli.
g)   lipoprotein   komplekslar,   xususan   natriyli,   kalsiyli,   va   boshqa   komplekslar
tufayli vujudga kelgan kanalchalar orqali. Adabiyotlar: 
1. Ivanov P I. Zufarova M E. Umumiy psixologiya. – T.: 2018. 
2. Mirashirova.N A. Umumiy psixologiya. – T.: 2016. 
3. Davletshin M.G., T о ‘ychiyeva SM. Umumiy psixologiya. - T.: TDPU, 2002.-
202  б . 
4. Karimova V.M. Psixologiya. - T.: Sharq, 2000. 
5. G’oziyev E. Umumiy psixologiya. -T.: Faylasuflar.  2010. 
6. Салаева М.С., Ахмедова М. Психологик диагностика ва амалиёт. Ўқув 
қўлланма 5140900 – Касб таълими йўналишлари бакалаврлари учун. -Т.: 
Мухаррир, 2010. -118 б. 
7. Салаева М.С., Ахмедова М. Психологик диагностика ва амалиёт. Ўқув 
қўлланма. 5811100 – Корхоналар сервизи (корхоналар турлари бўйича) 
таълими йўналишлари талабалари учун. –Т.: Фан ва технологz. 2010, - 248 
8. Салаева М.С., Халилова Ш.Т. Ўспиринларда креатив фикрлашни 
ривожлантиришнинг психологик жaатлари / “Психологzни ўқитишда 
замонавий инновацион ёндашув: психологлар фаолzтини ташкил этишда 
илғор технологzлар” номли Республика илмий-амалий анжумани мақолалар
тўплами. Низомий номидаги ТДПУ “Психологz” ўқув-илмий маркази. 2019 
йил 24 декабрь. – Б.13-16. 
9. Салаева М.С. О личностном характере проблемы профессионального 
сознанz / «Узлуксиз таълим тизимида маънавий-касбий баркамол шахс 
тарбzси» Республика илмий-назарий конференцz, ГулДУ.  2007  йил  16-17-
ноябрь . – Б . 208-209. 
10. Salayeva, M. S., & Abduhakimova, M. (2023). Psixodiagnostik tadqiqotlarni 
amalga oshirish jarayonidagi muammolar // Results of National Scientific 
Research International Journal, 2(1), 69–79. Retrieved from 
https://academicsresearch.com/index.php/rnsr/article/view/1470

Hujayra organoidlari va protoplazma ning tuzilishi, funksiyasi REJA: 1. Protoplazma va uning fizik – kimyoviy xossalari. 2. Hujayra organoidlarining tuzilishi va funksiyalari. 3. O‘simlik hujayrasining kimyoviy tarkibi. 4. Membranalar orqali moddalar tashiluvi. Biologik membranalarning tuzilishi, xossalari.

Protoplazma va uning fizik – kimyoviy xossalari. Protoplazma hujayra ichidagi sitoplazma va organoidlar bilan bir butunni tashkil qiladi va unda moddalar almashinuvining reaksiyalari sodir bo‘ladi. Sitoplazma protoplazmaning asosiy qismini tashkil etuvchi suyuqlikdir. Boshqa organoidlar asosan sitoplazma ichida joylashadi. Ularning hosil bo‘lishi, rivojlanishi va o‘zlarining funksional vazifalarini bajarishlari uchun faqat sitoplazma ichidagina optimal sharoit bo‘ladi. o‘simlik hujayrasini to‘ldirib turgan sitoplazma uch qavatdan iboratdir. 1. Sirt tomondan hujayra devoriga yopishib turuvchi qavati – plazmolemma , ya’ni tashqi membrana deyiladi. 2. Ichki qavati vakuoladan chegaralanib turadi va u tonoplast yoki ichki membranani tashkil etadi. Sitoplazmaning o‘rta qavati mezoplazma deyiladi. 3. Hujayralarning metabolitik jarayonida ishtirok etuvchi barcha organoidlar sitoplazmaning mezoplazma qavatida joylashgan bo‘ladi. Sitoplazma shilimshiq, rangsiz, tiniq va yarim suyuq holatdagi modda. Solishtirma og‘irligi birdan yuqori bo‘lib, 1,025-1,055 ga teng bo‘ladi. Yorug‘likni singdirish qobiliyati ham suvdan yuqoridir. U maxsus strukturaviy tuzilishga, ya’ni qovushqoqlik va elastiklik xususiyatlarga ham ega. Protoplazmaning kimyoviy tarkibi. Protoplazmaning kimyoviy tarkibi juda murakkab bo‘lib, organik va anorganik birikmalardan iborat. Ular kolloid va erigan holda bo‘ladi. Masalan, karam bargi protoplazmasining kimyoviy tarkibida, oqsillar-60%, yog‘lar-20%, uglevodlar-10% va mineral moddalar-6% atrofida bo‘ladi. Tirik protoplazmada 80% gacha suv uchrasa, urug‘lardagi suv miqdori 10% atrofida bo‘ladi. Umuman protoplazmaning ko‘pchilik qismi suv, qolgan qismini quruq moddalar tashkil etadi. Quruq moddalarning esa asosiy qismini oqsillar tashkil etadi. Protoplazmaning harakati. Sitoplazma yosh hujayralarda aylanma va oqimsimon harakatda bo‘ladi. Undagi organoidlar ham birga qo‘shilib passiv harakatlanadi. Plazmolemma va tonoplast tinch turadi. Protoplazmaning aylanma (rotatsion) harakati ham kuzatiladi. Bunda protoplazma hujayra po‘stiga yaqin

joylashadi. Protoplazmaning harakati bir tomonga qarab yo‘nalgan bo‘ladi. Buni suv o‘ti elodeyada yaqqol kuzatish mumkin. Oqimsimon (sirkulyatsion) harakatda protoplazma ingichka oqimlar holida har tomonga yo‘naladi. Ma’lum vaqtdan keyin oqim o‘z yo‘nalishini teskari tomonga o‘zgartirishi mumkin. Bunday harakatlanishni oshqovoq poyasi tuklarida kuzatish mumkin. Protoplazmaning harakati birlamchi va ikkilamchi bo‘lishi mumkin. Birlamchi harakat normal sharoitdagi tabiiy harakat hisoblanadi. Ikkilamchi harakat deganda tinch turgan protoplazmaga tashqi omillarning ta’siri natijasida uning harakatining tezlashishi tushiniladi. Bunday harakatlar natijasida organoidlar o‘zlarining funksiyalarini bajaradilar. Protoplazmaning qovushqoqligi va elastikligi uning tuzilishidagi asosiy xususiyatlardan biridir. Qovushqoqlik - hujayraning eng muhim xususiyati bo‘lib uning faolligini ko‘rsatadi. Qovushqoqlik deganda, eritmaning ushbu eritmadagi zarrachalarning o‘zaro aralashishiga to‘sqinlik qilish qobiliyatiga aytiladi. Qovushqoqlik sitoplazmani tuzilishini va kolloid zarrachalarning tortishuv kuchini belgilaydi. Qovushqoqlik darajasi o‘simlik turiga, naviga qarab o‘zgaradi. Ekologik omillar qovushqoqlikka bevosita ta’sir etadi. Masalan, qurg‘oqchilikka chidamli o‘simliklar qovushqoqligi, mezofitlarga nisbatan yuqori bo‘lsa, suv o‘tlari hujayralarida buning teskarisi, ya’ni past bo‘ladi. Elastiklik - protoplazmaning eng muhim xususiyatlaridan biri hisoblanadi. Tirik protoplazmaning mexanik ta’sir natijasida o‘zgarishi, so‘ngra o‘zining avvalgi holatiga qaytish xususiyati elastiklik deb ataladi. Protoplazmaning ma’lum bir tuzilma tarkibi uning elastikligiga sabab bo‘ladi. Protoplazmaning suv bilan aralashmasligi sababli uni toza suyuqlik deb bo‘lmaydi. Hujayra organoidlarining tuzilishi va funksiyalari. Hujayralar hajmi, shakli va bajaradigan funksiyalariga qarab har xil bo‘lsalar ham asosan umumiy tuzilishga ega bo‘lib, har bir voyaga yetgan hujayrada: po‘st, sitoplazma, vakuola,

yadro, plastidalar, mitoxondriyalar, ribosomalar, peroksisomalar, endoplazmatik to‘r, membranalar va boshqalar bo‘ladi. Endoplazmatik retikulum (ER). Mazkur atamani 1945 yilda Porter joriy qilgan. Ular kanalcha, pufakcha sisternachalardan, konus va yarim shar shaklidagi tutashgan tanachalardan iborat bo‘lgan, tutashgan to‘r sistemasini hosil qiladi. U juda keng tarqalgan membrana tuzilmasidir. Membranasi 5-7 nm qalinlikda, ichki diametri esa 30-50 nm. Ichki qismi suyuqlik bilan to‘lgan. Ularning yuzasi silliq yoki donador bo‘ladi. Agarda ER yuzasida ribosomalar saqlasa ular donador, saqlamasa silliq ER deyiladi. Silliq ER membranasida asosan uglevodlar, lipidlar va terpenoidlar hosil bo‘lsa, donador membranalarda oqsil, fermentlar sintezlanadi. Shuningdek donador ER membranalarida membrana qismlari hamda fermentlar sintezlanib ular o‘z navbatida hujayra qobig‘i polisaxaridlarining sintezlanishida ham qatnashadi. ER membranalaraning yuzasi boshqa organoidlar yuzasidan katta bo‘lib uning o‘zi hujayraning 16% hajmini egallaydi. Ularning yuzasida ribosomalar joylashab oqsillar sintezini ta’minlaydi. Uning membranasi yadro membranasi va ichki muhitdagi moddalar almashinuvini boshqaradi. Endoplazmatik to‘rlar bir-birlari bilan plazmodesma iplari bilan tutashib umumiy hujayralararo va organoidlararo moddalar almashinuvini ro‘yobga chiqaradi. Goldji apparati (GA). Ular 7-8 nm qalinlikdagi membrana bilan o‘ralgan diktiosomalar, vezikulalar va sistemalar to‘plamidan iboratdir. Ular endoplazmatik to‘rdan pufakchalar holda ajralib disk tayoqchalar ko‘rinishida to‘planadi. O‘simlik hujayralarida bir nechtadan bir necha yuztagacha GA uchrashi mumkin. GA ni membranasi endoplazmatik to‘r va plazmolemmi membranasi bilan tutashgan bo‘ladi. GA plazmolemmi va hujayra kobig‘ini shakllanishida ishtirok etadi. Shuningdek GA, vezakulalari tufayli hujayralarda sekretorlik ya’ni shilimshiqsimon-suyuq moddalarni chiqarib tashlashda ham qatnashdi. Golji apparatining diktiosomalarida gliko- proteinlar va gliko-lipidlar shakllanadi.

GA membranalarida hujayra devorining sintezi uchun zarur ayrim moddalar ham yig‘iladi. GA vezikulalari yordamida uglevodlar komponentlari plazmolemmaga o‘tadi. Shuningdek GA membranalari plazmolemma va ER membranalari o‘rtasida bog‘lovchi bo‘lib xizmat qiladi. Ribosomalar. Bular ribonukleoproteidli zarrachalar bo‘lib, membranasi bo‘lmaydi, RNK va oqsillardan tashkil topgan. Har bir hujayrada bir necha o‘n minglab ribosoma uchraydi. Ribosomalarning har biri ikkita nukleoproteiddan iborat bo‘lib diametri 20-30 nm. Ular katta va kichik bo‘lakchalardan tuzilgan, bo‘lib kattasining diametri odatda 12-15 nm, kichigi esa 8-12 nm atrofida bo‘ladi. U yadrochada sintezlanadi va sitoplazmaga tushib mRNK molekulasida yig‘iladi. Ular sitoplazmada erkin holatda yoki endoplazmatik to‘r membranasiga ayrim hollarda yadro membranasiga yopishgan holatda hamda polisomalar holatida bo‘lishi mumkin. Ribosomada rRNK, oqsil va oz miqdorda lipidlar uchraydi. Ribosomalar yadroda, xloroplastlar va mitoxondriyalarda uchrab ularda faqat oqsil sintezlanadi. Sitoplazmadagi ribosoma 80S bo‘lib u 40S va 60S bo‘laklardan iborat. Ushbu nukleoproteidlar bir biridan o‘zlaridagi rRNK va oqsil miqdorlari bilan ham farqlanadilar. Masalan, sitoplazma ribosomasining 40S bo‘lakchasi 1 molekula rRNK va 30 molekula oqsil tutsa, 60S 3 molekula rRNK va 45-50 molekula oqsil tutadi. Mitoxondriya ribosomasi esa 70 S bo‘lib u 50S (2 mol. rRNK) va 30S (1 mol. rRNK) bo‘lakchalardan tashkil topgan. O‘simliklarning muxtor organoidi xloroplastlar ribosomasi ham 70S bo‘lib o‘zida 3 mol. rRNK tutgan 50S va 1 mol. rRNK tutgan 30S hamda 46% oqsildan iboratdir. Ribosomalarda boradigan oqsillar sintezida har xil komponentlar qatnashadi. Mitoxondriyalar. Mitoxondriyalar ham xuddi xloroplastlarga o‘xshash yadro membranalaridan uzilib chiqqan pufakcha-initsial tanalardan hosil bo‘ladi. Mitoxondriyalar ham qo‘sh membranali organoiddir. Ularda aerob nafas olish, oksidlanishli fosforirlanish sistemasi mavjudligi sababli hujayradagi asosiy energetik jarayonlar va ATF sintezi shu organoidda