logo

Ko‘p ho‘jayralilar (Metazoa). Plastinkasimonlar (Placozoa) tiplari

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

38 KB
Mavzu: Ko‘p ho‘jayralilar (Metazoa).
Plastinkasimonlar (Placozoa) tip lar i
Re ja:
1. Ko‘p ho‘jayralilar (Metazoa)  
2.  Ko‘p hujayralilar kelib chiqishi va evolyutsiyasi
3.   Plastinkasimonlar   (Placozoa)   tip i ga   umumiy
tavsif. Ko‘p ho‘jay ralilar  (Me t azoa).
  Met azoa   –   bu   ko‘p   ho‘jayrali   organizmlar
bo‘lib   hayvonlar   terminini   ishlatish   ham
shulardan   boshlangan.   Oldin   Prat ozoa   ham
Met azoa   ham   hayvonlar   deb   yuritilib,   Met azoa
(ikkilamchi   hayvonlar)   deb   atalishi   ( Prat ozoa   -
birlamchi) bir ho‘jayralilardan keyin paydo bo‘lgan
va kelib chiqqan degan ma’noni bildiradi. Bundan
tashqari   hozirgi   vaqtda   ko‘p   ho‘jayrali     hayvonlar
latincha –  Animalia  deb ham ataladi. 
Prat ozoa   -   evolyutsiyasidan   ma’lumki   bir
ho‘jayrali   eukariot   organizmlar   ayrim   holatlarda
ko‘p ho‘jayrali koloniyalar (volvokslar) hosil qilgan.
Bu   hodisa   hozirgi   ko‘p   ho‘jayrali   o‘simliklar   va
hayvonlar   evolyutsiyasi   uchun   dastlabki   qadam
edi.   Bir     ho‘jayrali     eukariot   organizmlar
koloniyasining   paydo   bo‘lishi   hayvonot   olami
evolyutsiyasi   eshigini   ochdi.   Natijada   har   xil manbalarda,   hisoblarda   bularni   31   ta   taksonga
(tip)   tegishli   1   mlndan   30   mlngacha   turi   haqida
ma’lumotlar uchraydi. 
Met azoa larni  bunday  muv off aqiy at  bilan
riv ojlanishi  v a t araqqiy  et ishiga nimalar sabab
bo‘ldi.
1.   Met azoa   –   ko‘p   ho‘jayrali,   harakatchan
geteratrof eukariot organizmlar.
2.   Ular   gavdasi   aniq   qutblashgan   –   gavda
tugaydigan   oldingi   va   ketingi   qismlardan
tuzilgan.
3.   Bu   gavdaning   boshidan   oxiriga   qarab
markaziy   o‘q   o‘tkazish   mumkin,   bu   o‘qning
yo‘nalishi   organizmning   harakat   yo‘nalishi
“ lok omot or o‘q”  bilan mos tushgan.
4.   Protozoa   –   lardan   eng   katta   farqi,   ular
ko‘zga ko‘rinadigan yirik organizmlardir.  Bular:
1.   Ho‘jay ra   –   gavdasi   turli   xil   vazifalarni
bajarishga ixtisoslashgan ho‘jayralardan tuzilgan.
2.   To‘qima   -     2   xil   epitelial   va   biriktiruvchi
to‘qimalar.   Epitelial   to‘qima   ham   epiteliy,
epidermis,   kutikula   kabi   tiplarga   bo‘linadi.
Epit elial   ho‘jay ralarda   odatda   xivchin   va
kipriklar   birikkan   bo‘ladi.   Biriktiruvchi   to‘qima   –
bular   ho‘jayralari   bir-biriga   jips   birikmagan   bo‘lib
g‘ovak   joylashgan   bo‘ladi.   Orasida   ho‘jayralararo
suyuqlik bo‘ladi.
3.   Sk elet   –   funksiyasi   organizmni   himoya
qilish   va   tayanch,   muskullar   harakatini
yengillashtirish   bo‘lib,   2   ta   ekzoskelet   va
endoskeletdan iborat bo‘ladi.
Bundan   tashqari   ko‘p   ho‘jayralilarning
ko‘payishi   va   rivojlanishi.   Jinsiy   va   jinssiz
ko‘payish.   Germofroditizm   ( selfi ng ). Gonoxorizm.   Vegetativ,   kurtaklanish,
partenogenez,   gametogenez   ko‘payish.       Tana
o‘lchamlari   va   organizm   faoliyatini   xususiyatlari,
tana   qismlarini   ixtisoslashuvi,   satxi   va   xajmi
o‘lchamlari,   organizmda   moddalar   transporti,
metabolizm,   katta   o‘lchamlarni   avzalligi,
Ontogenez (tuxum qo‘yish, tirik tug‘ish, matrotrof
va   letsitotrof   oziqlanish,   embrion   rivojlanishi,
lichinka)   va   filogenez   borishi   kabi   jarayonlarni
shakllanishi   va   takomillashuvi   muhim   ahamiyat
kasb etadi.
Ko‘p hujay ralilar k elib chiqishi  v a
ev oly ut siy asi .
Ko’pgina mutaxassislarning e ’tirofifa ko’ra ko’p
hujayrali   hayvonlar   evolyusion   taraqqiyot
jarayonida   bir   ho’jayrali   hayvonlarning   koloniya
bo’lib yashovchi formalaridan kelib chiqqan. Lekin ko‘p   hujayralilar   kelib   chiqishi   va   evolyutsiyasida
hozirgi vaqtda  bir nechta nazariyalar mavjud. 
Ulardan asosan 2 t asi:
1.   Kolonial   nazariy a   -   E.   Gekkel   (1874),
I.I.Mechnikov   (1886);   Evolyusion   taraqqiyoti
jarayonida   bir   ho’jayralilar   orasida   oddiydan
murakkabga   qarab   takomillashib   borishi   ham
morfoanotomik   tuzilishiga   ko’ra   (ko’p   yadrolilik,
harakat   orgenellalari,   mionemalar   qisqaruvchi
vokuolalar   va   boshqalar),   ham   fiziologik   jihatdan
(yadrolar   o’rtasidagi   funksiyalarning
taqsimlanishi,   ho’jayra   protoplazmasining
tabaqalanishi   va   boshqalar)   kuriladi.   Ba’zi   bir
ho’jayralilarda,   masalan:   Volvox   va
Myxosporidialarda,   hatto   ko’p   ho’jayralilik
ko’rinishlari   kuzatiladi.   (Vol’vokslar   koloniyasida
somatik va jinssiy ho’jayralar mavjud).  I.   Mechnikov   nazariyasi   (1886)   ga   ko’ra
entoderma,   eng   tuban   metazoa   da   blastulaning
blastosil  bo’shlig’iga otilib chiqqan  ho’jayralardan
paydo   bo’lgan,   ya’ni   ikki   qavatlilik   stadiyasi   eng
avvalo   invaginasiya   emas,   balki   immigrasiya
(qaynab   chiqish)   yo’li   bilan.   Mechnikov   o’z
nazariyasini   «Fagosetella»   deb   atadi   (blastoselga
chiqqan   ho’jayralarni   Mechinkov   fagositoblastlar
deb   atagan).   Ho’jayra   ichida   ovqatning   hazm
bo’lishi fagositoz deyiladi.
Metazoaning   eng   dastlabki   avlodlarida   ikki
qavatning paydo bo’lishi bilan ulardagi ho’jayralar
evolyusiya   davomida   har   xil   yo’nalishlar   bo’yicha
mutaxasislashib   borgan.   Masalan:   tashqi
tomondagi   ho’jayralar   harakat   qilish,   sezish,
ta’sirlanish   vazifalarini,   ichki   tomondagi
ho’jayralar   esa   ovqatni   hazm   qilish   va   jinsiy
vazifalarni bajarishga differensiyallashgan.  2.   Sint sit ial   nazariy a   -   I.   Xodji   (1943)   va
boshka olimlar nazariyalari; Kо‘p hо‘jayralilar kо‘p
yadroli   lekin   bir   plazmodiyli,   kiprikli   sodda
hayvonlarga (tufelka) о‘xshash bir hо‘jayralilardan
kelib   chiqqan   ya’ni   qutblanishni   kelib   chiqishi   va
xo‘jayralar   ixtisoslashuvi;   evolyutsiya   jarayonida
tuzilishni murakkablashuvi va hokоzalar. 
Iering   Xodja   (Yugoslav   zoologi)   Metazoalar
eng   yuqori   darajada   tuzilgan   sodda
hayvonlarning   ko’p   yadroli   infuzoriyalardan   kelib
chiqqan   deb   hisoblanadi.   Masalan:   tufelka
(protaplazma   ekto   va   entodan   iborat,   ikki   xil
yadro   bor,   teri   qoplama   murakkab   (mionema,
trixosist)),   qisqaruv   «teshigi»   bor,   konyugasiya
yo’li orqali ko’p ho’jayralilar kelib chiqqan.
Ammo embriologik eksperimentlar va boshqa
dalillar Xodja nazariyasini tasdiqlamaydi.   A.   A.   Zahvatkin   (1949)   nazariyasiga   ko’ra   ko’p
ho’jayralilar   koloniya   bo’lib   yashovchi   bir
ho’jayralilarning   jinssiz   bo’lishidan   paydo   bo’lgan
Metazoaning   kelib   chiqishi   gastreya   va
fagosetella   bilan   bo’gliq   emas   deb   hisoblaydi.
Yuqoridagi   gastreya   va   fagosetella   Metaoaning
erkin   holda   yashovchi   lichinkalari   bo’lib,   ular
faqat   turning   geografik   tarqalishini   ta’minlaydi
deb   hisoblaydi.   Metazoa   Zaxvatkinning   fikricha
o’troq   holdagi   koloniyali   organizmlar   xuddi
hozirgi   zamon   bulutlari   va   gidroid   poliplariga
uxshash.
Ayni   vaqtda   ko’p   ho’jayralilarning   kelib
chiqishi   bo’yicha   Gekkel’   va   Mechnikov
nazariyalari   eng   ishonchli   ta’limot   bo’lib
qolmoqda.   Bu   sohadagi   bahslar   hali   oxiriga
etgani yo’q. G‘ovaktanlilar – tuzilishi va embrion rivojlanishi
bilan   boshqa   ko‘p   metazoalardan   keskin
farqlanadigan   eng   qadimgi   va   sodda   ko‘p
ho‘jayrali hayvonlardir. Ularning qadimgi qazilma
avlodlari   Paleozoy     erasi   (Kembriy   davri)dan
ilgarigi   qavatlardan   ham   ma’lum.   G‘ovaktanlilar
ko‘p   ho‘jayralilarning   sodda   va   o‘ziga   xos   avlodi-
“ shoxchasi”   bo‘lganligidan   ulardan   boshqa
formalar rivojlanmagan.
Plast ink asimonlar (Placozoa) t ip i ga
umumiy  t av sif.
1883   yilda   Avstraliyadagi   dengiz
akvariumlaridan   birida   kichkinagina   ko‘p
ho‘jayrali   mavjudot   topiladi.   Bu   organizmni
t rixoplak s   (Trichoplax)   deb   atashadi.   Shundan
buyon   bunday   organizmlar   bir   necha   bor
dengizlardan   topilgan   va   akvariumlarda
ko‘paytirilgan. Trixoplaksning   yassi,   yapoloq   gavdasining
diametri   2-3   mm,   qalinligi   esa   25   mkm.
Gavdasining yuqori (dorsal) tomoni yassi epitelial
ho‘jayralar   bilan   qoplangan.   Ostki   (ventral)
tomoni   pastga   (substrat)   qapishgan   bo‘lib,   u
mikrovorsinkali   kiprikli   ho‘jayralardan   tuzilgan
bo‘ladi.   Mikrovorsinkalar   bilan   oziqlansa,   kiprikli
ho‘jayralar   “lokamotor”   vazifani   bajaradi.
Trixoplaks   substratga   sirpanib   harakatlanadi.
Dorsal va ventral  qatlamlar oralig‘idagi bo‘shliqni
biriktiruvchi   to‘qima   ishg‘ol   qilgan.   Trixoplaks
harakati,   gavdasi   shakli   amyobani   eslatsada,
uning   gavdasi   o‘zgarmaydi.   Trixoplaksni   doimiy
bosh   va   ketingi   qismlari   mavjud   emas.   Qaysi
tomonga   tomonga   harakat   qilsa   o‘sha   tomoni
boshi   hisoblanadi.   Bu   gilamcha   ustida
harakatlanayotgan   komp’ter   sichqonchasini
eslatadi.  Oziqlanish   paytida   trixoplaks   orqa   tomoni
markazi yuqoriga ko‘tarilib, qorin tomoni markazi
ichkariga   bukiladi.   Natijada   gavdasi   “yopiq
cho‘ntak”   shakliga   kiradi.   Cho‘ntak   ichida   qolgan
oziq zarrachalari vorsinkali ho‘jayralar tomonidan
o‘zlashtiriladi. Bu oddiy diffuziyani eslatadi. 
Trixoplaks asosan jinssiz yo‘l bilan kurtaklanib
ko‘payadi.   Dorsal   tomonida   bir   nechta   kichkina-
kichkina xivchinli kurtakchalar hosil bo‘ladi va ular
gavdadan   ajralgandan   so‘ng   suvda   erkin   suzib
yurib  keyinchalik suv tubiga tushadi. 
Trixoplaks   jinsiy   yo‘l   bilan   ko‘payadi   degan
qarashlar   ham   bor,   chunki   ayrim   hollarda
(akvariumda   kuzatilgan)   ventral   tomondagi
to‘qimalardan qobiqqa o‘ralgan tuxum ho‘jayralar
hosil bo‘lgan va undan xivchinli lichinkalar chiqib,
suvda   bir   necha   muddat   erkin   suzib   yurib, so‘ngra   suv   tubiga   tushgan.   Spermatozoidlar
qanday hosil bo‘lishi noma’lum qolmoqda. A dabiy оt lar:
1. G.G.Abrikosov va boshqalar. «Zoologiya» 1 - 2 jilt. 
T: 1966.
2. V.F.Natali «Umurtqasiz hayvonlar zoologiyasi». T: 
1966.
3. S.P. Naimov. «Umrtqali hayvonlar zoologiyasi» 
1995 y.
4. O Mavlonov .Sh.Xurramov «Umirqasizlar 
zoologiyasi» T. 1988 y. 
5. E.I.Lukin «Zoologiya» Moskva 1989

Mavzu: Ko‘p ho‘jayralilar (Metazoa). Plastinkasimonlar (Placozoa) tip lar i Re ja: 1. Ko‘p ho‘jayralilar (Metazoa) 2. Ko‘p hujayralilar kelib chiqishi va evolyutsiyasi 3. Plastinkasimonlar (Placozoa) tip i ga umumiy tavsif.

Ko‘p ho‘jay ralilar (Me t azoa). Met azoa – bu ko‘p ho‘jayrali organizmlar bo‘lib hayvonlar terminini ishlatish ham shulardan boshlangan. Oldin Prat ozoa ham Met azoa ham hayvonlar deb yuritilib, Met azoa (ikkilamchi hayvonlar) deb atalishi ( Prat ozoa - birlamchi) bir ho‘jayralilardan keyin paydo bo‘lgan va kelib chiqqan degan ma’noni bildiradi. Bundan tashqari hozirgi vaqtda ko‘p ho‘jayrali hayvonlar latincha – Animalia deb ham ataladi. Prat ozoa - evolyutsiyasidan ma’lumki bir ho‘jayrali eukariot organizmlar ayrim holatlarda ko‘p ho‘jayrali koloniyalar (volvokslar) hosil qilgan. Bu hodisa hozirgi ko‘p ho‘jayrali o‘simliklar va hayvonlar evolyutsiyasi uchun dastlabki qadam edi. Bir ho‘jayrali eukariot organizmlar koloniyasining paydo bo‘lishi hayvonot olami evolyutsiyasi eshigini ochdi. Natijada har xil

manbalarda, hisoblarda bularni 31 ta taksonga (tip) tegishli 1 mlndan 30 mlngacha turi haqida ma’lumotlar uchraydi. Met azoa larni bunday muv off aqiy at bilan riv ojlanishi v a t araqqiy et ishiga nimalar sabab bo‘ldi. 1. Met azoa – ko‘p ho‘jayrali, harakatchan geteratrof eukariot organizmlar. 2. Ular gavdasi aniq qutblashgan – gavda tugaydigan oldingi va ketingi qismlardan tuzilgan. 3. Bu gavdaning boshidan oxiriga qarab markaziy o‘q o‘tkazish mumkin, bu o‘qning yo‘nalishi organizmning harakat yo‘nalishi “ lok omot or o‘q” bilan mos tushgan. 4. Protozoa – lardan eng katta farqi, ular ko‘zga ko‘rinadigan yirik organizmlardir.

Bular: 1. Ho‘jay ra – gavdasi turli xil vazifalarni bajarishga ixtisoslashgan ho‘jayralardan tuzilgan. 2. To‘qima - 2 xil epitelial va biriktiruvchi to‘qimalar. Epitelial to‘qima ham epiteliy, epidermis, kutikula kabi tiplarga bo‘linadi. Epit elial ho‘jay ralarda odatda xivchin va kipriklar birikkan bo‘ladi. Biriktiruvchi to‘qima – bular ho‘jayralari bir-biriga jips birikmagan bo‘lib g‘ovak joylashgan bo‘ladi. Orasida ho‘jayralararo suyuqlik bo‘ladi. 3. Sk elet – funksiyasi organizmni himoya qilish va tayanch, muskullar harakatini yengillashtirish bo‘lib, 2 ta ekzoskelet va endoskeletdan iborat bo‘ladi. Bundan tashqari ko‘p ho‘jayralilarning ko‘payishi va rivojlanishi. Jinsiy va jinssiz ko‘payish. Germofroditizm ( selfi ng ).

Gonoxorizm. Vegetativ, kurtaklanish, partenogenez, gametogenez ko‘payish. Tana o‘lchamlari va organizm faoliyatini xususiyatlari, tana qismlarini ixtisoslashuvi, satxi va xajmi o‘lchamlari, organizmda moddalar transporti, metabolizm, katta o‘lchamlarni avzalligi, Ontogenez (tuxum qo‘yish, tirik tug‘ish, matrotrof va letsitotrof oziqlanish, embrion rivojlanishi, lichinka) va filogenez borishi kabi jarayonlarni shakllanishi va takomillashuvi muhim ahamiyat kasb etadi. Ko‘p hujay ralilar k elib chiqishi v a ev oly ut siy asi . Ko’pgina mutaxassislarning e ’tirofifa ko’ra ko’p hujayrali hayvonlar evolyusion taraqqiyot jarayonida bir ho’jayrali hayvonlarning koloniya bo’lib yashovchi formalaridan kelib chiqqan. Lekin