logo

O‘zbekistonda ma’muriy buyruqbozlik boshqaruvi tizimining shakllanishi

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

27.05078125 KB
O‘zbekistonda ma’muriy buyruqbozlik boshqaruvi tizimining
shakllanishi
Reja
1. O‘zbekiston SSR da sovet siyosiy tuzumining mustahkamlanishi
2. O‘zbekiston SSR da sovet siyosiy tuzumining ziddiyatli jihatlari
3. Sovet siyosiy tuzumida totalitar xususiyatning kuchayishi O‘zbekiston SSR 1925 yil fevralda tashkil etilgach, Markaz o‘zining yangi
sovet   siyosiy   tizimi   institutlarini   mustahkamlashni   boshladi.   Bu   tizimda
asosiy o‘rin respublikadagi siyosiy hokimiyat institutlariga berildi va birinchi
navbatda, shunday tashkilotlardan biri RKP(b) MKning respublikadagi filiali
O‘zbekiston Kommunistik partiyasi bo‘lishi kerak edi.
O‘ zbekiston   SSRdagi   sovet   mustabid   tuzumining   asosiy   tayanchi
O‘ zbekiston   Kommunistik   partiyasi   edi.   O‘ zbekiston   SSR   tashkil   qilingach,
RKP (b) MK Siyosiy byurosining 1924 yil 12 iyundagi Turkiston, Buxoro va
Xorazm sovet respublikalaridagi kompartiyalarni   qayta   tashkil   qilish   va ular
asosida   O‘ zbekiston,   Turkmaniston   va   oblast   partiya   tashkilotlarini   tuzish
haqidagi   qarori   qabul   qilindi.   O‘zbekiston   Kompartiyasini   tuzishga   amaliy
rahbarlik bevosita RKP (b) MK O‘rta Osiyo byurosi tashkilotiga yuklandi.
Mazkur   davrda   O‘zbekiston   partiya   tashkilotlarida   RKP(b)ning   8   359
a’zosi va  8  012 nafar a’zolikka nomzodlari mavjud edi, ularning 6 883 nafari
o‘zbek, 6 666 nafari rus, 964 nafari tojik, 744 nafari qozoq, 384 nafari tatar
va   qolganlari   boshqa   millatlarga   mansub   bo‘lgan.   Ta’kidlash   joizki,
kommunistlarning asosiy qismi savodsiz va chalasavod edilar. 1924 yilning 1
dekabridagi   ma’lumotlarga   asosan   16   000   nafar   kommunistdan   6   000
nafardan ko‘prog‘i umuman savodsiz bo‘lgan. SHuningdek, mazkur tashkilot
sinfiy asosda tuzilgan bo‘lib, uning katta qismini, ya’ni 36,1 foizini ishchilar,
38 ,1 foizini dehqonlar tashkil qilgan.
Xususan,   bolsheviklarning   geosiyosiy   manfaatlaridan   kelib   chiqib   amalga
oshirilgan milliy chegaralanishdan so‘ng, RKP(b) MK O‘zbekistonda milliy
kompartiyani va sovet organlarini tashkil etish va mustahkamlashga kirishdi.
1925   yilning   fevral   oyi   boshlarida   Markaz   milliy   sovet   respub likalaridagi
sovet   hokimiyati   siyosiy   institutlarining   yaratilishiga   «bevosita   yordam
berish»   maqsadida   respublikaga   bolshevistik   partiya   va   sovet   davlati
rahbarlaridan biri M.I. Kalininni jo‘natdi. 1925   yil   6-12   fevralda   Buxoro   shahrida   O‘zbekiston   Kommunistik
(bolsheviklar)   partiyasining   I   s’ezdi   bo‘lib   o‘tdi   va   unda   RKP(b)ning
«tarkibiy   va   ajralmas   qismi»   bo‘lgan   O‘zbekiston   Kommunistik   partiyasi
tashkil   topib,   u   Turkiston,   Buxoro   va   Xorazm   kommunistik   tashkilotlarini
birlashtirdi.   Vladimir   Ivanov   va   Akmal   Ikromov   O‘zbekiston   Kompartiyasi
Markaziy   Komiteti   sekretarlari   qilib   saylandilar.   S’edda   M.   Kalinin   nutq
so‘zladi   va   u   o‘zining   nutqida,   birinchi   navbatda,   Markazning   siyosiy
manfaatlarini   ilgari   surib,   barcha   sovet   respublikalari   o‘rtasidagi   ittifoqni
kuchaytirish va shu orqali sovet tuzumini mustahkamlashga chaqirdi.
O‘zbekiston   Kompartiyasi   Markazning   qat’iy   ko‘rsatmalari   va   uning
mintaqadagi   siyosiy   tashkiloti   bo‘lgan   O‘rta   Osiyo   byurosining   amaliy
rahbarligi   asosida   tashkil   qilindi.   YUqorida   e’tirof   qilinganidek,   uning
a’zolarining   aksariyat   qismi   umuman   savodsiz   yoki   chalasavod   bo‘lgan,
chunki   bunday   kishilarni   boshqarish   va   ular   orasida   bolshevistik   g‘oyalarni
singdirish oson edi.
Bolsheviklar   O‘zbekiston   Kompartiyasining   «g‘oyaviy   ko‘makchilari»
bo‘lgan   boshqa   siyosiy   va   ijtimoiy   tashkilotlarni   ham   respublikada   tashkil
qilishga   e’tibor   qaratishgan.   CHunki   bunday   tashkilotlarning   tuzilishi,
bolshevistik   rahbariyatning   fikriga   ko‘ra,   respublika   mehnatkashlarini
«sotsialistik qurilishga keng jalb qilish» imkoniyatini berar edi.
1924   yil   dekabrda   O‘zbekiston   kasaba   uyushmasining   Tashkiliy   byurosi
tarkibi   tasdiqlandi.   Mehnatkashlarning   eng   ommaviy   hisoblangan   ushbu
tashkiloti bolshevistik partiya yo‘riqlari asosida tashkil qilingan bo‘lib,   1925
yil boshlarida u  90  mingdan ortiq kishini birlashtirgan edi. Mamlakatda qaror
topgan   ma’muriy-buyruqbozlik   tizimi   va   uning   rahbar   o‘zagi   hisoblangan
kommunistik   partiya   kasaba   uyushmalarini   qadam-baqadam   o‘z   maqsadlari
va   vazifalariga   bo‘ysundirib   bordi.   Partiya   hukmronligi   mustahkamlanib
borgan   sari   kasaba   uyushmalari   yollanma   ishchilar   va   xizmatchilarning hayotiy   manfaatlarini   ta’minlashdan   iborat   o‘zlarining   funksiyalarini
bajarishdan, ularning ijtimoiy muhofazalanishiga yordam berishdan   mahrum
bo‘lib   bordilar.   Oxir-oqibatda,   ular   mutlaq   hukmron   bo‘lgan   Kommunistik
partiyaning «dastyori»  ga  aylanib qoldilar.
Bolsheviklarning siyosiy manfaatlariga sodiq xizmat qilgan tashkilotlardan
biri,   bu   Butunittifoq   leninchi   kommunistik   yoshlar   ittifoqi   (komso mol)   edi.
Sovet   hokimiyati   yosh   avlodni   kommunistik   ruhda   tarbiyalab   borishga
muntazam e’tibor qaratgan va shu maqsadda 1924 yil dekabrda O‘zbekiston
leninchi   kommunistik   yoshlar   soyuzining   Tashkiliy   va   Ijroiya   byurolari
tashkil qilindi.
1925   yil   5-8   aprelda   poytaxt   Samarqand   shahrida   O‘zbekiston
komsomolining   birinchi   ta’sis   s’ezdi   o‘tkazildi.   Unda   O‘zbekiston   leninchi
kommunistik   yoshlar   soyuzi   (UzLKSM)   tuzildi.   U   Butunittifoq   leninchi
kommu nistik yoshlar soyuzi (VLKSM)ning tarkibiy qismi bo‘lgan.
YOshlarni   ongiga   bolshevistik   mafkurani   singdirish,   ularni   kommunistik
jamiyat   soldatlariga   aylantirishda   kommunistik   yoshlar   ittifoqi   asosiy   rol
o‘ynadi.   Komsomol   partiya   va   uning   tashkilotlariga   yanada   ko‘proq
bo‘ysundirilgan   edi.   Bolsheviklar   partiyasi   uni   o‘zining   yordamchisi   va
«jangovar   rezervi»   deb   hisoblardi.   Bolshevistik   partiya   komsomol ii   «sinfiy
dushman»ga   qarshi   kurashda,   «Hujum»   kampaniyasi   hamda   qishlok
xo‘jaligini   jamoalashtirish   va   xalqqa   son-sanoqsiz   ofatlar   keltirgan   sovet
hokimiyatining   boshqa   «sotsialistik   tajribalari»ni   ma’muriy-buyruqbozlik
usullari bilan amalga oshirishda o‘zining zarbdor mushtiga aylantirdi.
O‘zbekiston   Kommunistik   partiyasi   RKP(b)ning   tarkibiy   qismi   sifatida
uning   nizom   va   direktivalari   asosida   tashkil   kilindi.   Jumladan,   Markazdan
yuborilgan   direktivaga   ko‘ra,   O‘ zbekiston   Kompartiyasi   Tashkiliy   byurosi
plenumi Ijroiya byuro zimmasiga: a)   o‘zining   kelgusidagi  ishida   O‘zbekiston   SSRning  bir   qadar   chekkadagi
viloyatlariga   ko‘proq   e’tibor   qaratishni,   u   erlarda   kuyi   sovet   apparatini   va
ancha faol  bo‘lgan  partiya tashkilotlarini vujudga keltirishni;
b)   O‘zbekiston   Kompartiyasi   o‘zining   barcha   tashkilotlariga   RKP(b)
Ustavi  hamda  partiyaning XII va XIII s’ezdlari  qarorlarida  belgilangan yangi
a’zolar va nomzodlarni  qabul qilish  shartlarini  tarqatishni  yukladi.
SHuningdek,   O‘ zbekiston   Kompartiyasi   barcha   tashkilotlarida   RKP(b)
Markaziy   Komitet i   belgilagan   yagona   namunadagi   partiya   va   nomzodlik
biletlari joriy etildi.
O‘ zbekiston   Kompartiyasi   oldiga   respublikada   sovet   boshqaruv   tizimini
shakllantirish   vazifasi   qo‘yildi.   Uning   oldida,   birinchi   navbatda,
hokimiyatning   qonun   chiqaruvchi   va   ijroiya   organlari   bo‘lgan   sovetlarni
hamda   ijroiy   qo‘mitalarni,   shuningdek,   ijtimoiy   tashkilotlar   kasaba
uyushmalari   va   kommunistik   yoshlar   tashkiloti,   «milliy   armiya»,
respublikaning sud, prokuratura, militsiya kabi organlarini tuzish va ularning
faoliyatini yo‘lga qo‘yish vazifasi topshirildi.
Bu yo‘nalishdagi birinchi qadamlar 1926 yil boshlarida, ya’ni O‘zbekiston
Kompartiyasi   tashkil   qilingandan   keyin   ko‘p   o‘tmay   yo‘lga   qo‘yildi.
O‘zbekiston   SSRning,   hokimiyat   davlat   organlarining   tashkil   qilinganligini
qonunlashtirish   maqsadida   1925   yil   13-17   fevralda   Buxoroda   O‘zbekiston
SSR Sovetlarining I s’ezdi bo‘lib o‘tdi va unda sovet apparatini kuchaytirish
vazifasi   ilgari   surildi.   SHuningdek,   quyi   sovet   apparatini   mustahkamlash
masalasida   ham   ba’zi   bir   qarorlar   qabul   qilindi.   Unga   ko‘ra   Surxondaryo,
Qashqadaryo   va   Xorazm   viloyatlarida   revkomlar   o‘rniga   «saylab
qo‘yiladigan»   sovet   organlari,   ba’zi   bir   viloyatlar   (Xorazm   va   Buxoro)dagi
amin   va   oqsoqollik   mahalliy   boshqaruv   organlari   o‘rniga   esa   qishloq
sovetlarini tashkil qilish haqidagi qaror ham qabul qilindi. Markaz   O‘zbekiston   SSR   «ishchi-mehnatkashlar   davlati»   ekanini   ro‘kach
qilib,   respublikaning   hokimiyat   organlarida   ishlash   uchun   mahalliy   aholi
orasida   obro‘-e’tiborga   ega   bo‘lmagan,   savodsiz,   irodasiz   va   qat’iyatli
bo‘lmagan   shaxslarni   yuqori   rahbarlik   lavozimlariga   tayinlash   amaliyotini
keng   qo‘lladi.   Sovet   hokimiyatining   faol   opponenta   Mustafo   CHo‘qayning
1925   yildagi   ta’biri   bilan   aytganda,   rus   bolsheviklari   mas’uliyatli,   yuqori
lavozimlarga   ularni   o‘z   qishlog‘idan   tashqarida   hech   kim   bilmaydigan
Yo‘ldosh   Oxunboboev   kabi   «kambag‘al-batraklarni»   tayinlashmoыda,
chunki «rus kolonizatorlari uchun ularni aldash oson bo‘ladi».
O‘zbekiston   Kompartiyasi   keng   mehnatkashlar   ommasini   o‘z   ta’siriga
olish   uchun   saflarini   «ilg‘or»   ishchilar,   qishloq   yo‘qsillari   va   yarim
yo‘qsillar,   shuningdek,   xizmatchilar   hisobiga   muttasil   kengaytirib   bordi.
Agar   O‘zbekiston   Kompartiyasi   tashkil   qilingan   paytda   (1925   yil   fevral)
unda   16   570   nafar   partiya   a’zosi   va   nomzodi   bo‘lsa,   1941   yil   1   yanvarga
kelib ularning soni 72068 kishiga etdi.
O‘zbekiston   Kompartiyasi   iloji   boricha   ko‘proq   korxonalar   va
tashkilotlarni   o‘zining   bevosita   ta’siri   bilan   qamrab   olishga,   ularda   partiya
yacheykalari   va   tashkilotlarini   joriy   etishga,   shu   yo‘l   bilan   ularni   bevosita
boshqarishga intildi. Natijada 1941 yil boshlarida O‘zbekiston Kompartiyasi
tarkibida 4132 ta partiya tashkiloti mavjud edi. B
U   vaqtga kelib 6 ta   viloyat
komiteti, 1 ta okrug komiteti, 10 ta shahar, 9 ta shahar ichidagi tuman partiya
komitetlari   va   116   ta   tuman   partiya   komitetlari   orqali   hududiy   par tiya
tuzilmalarining keng tarmog‘i tashkil etildi.
Kolxozlashtirish   jarayoni   bilan   bir   paytda   qishlokda   «partiya   ishini
qaytadan   tashkil   qilish»   vazifasi   qo‘yildi   va   yangi   tuzilgan   kolxozlarda
bolsheviklarning   ta’sirini   kuchaytirish   maqsadida   partiya   tashkilotlarini
tashkil   qilishga   kirishildi.   Faqat   1931   yilning   o‘zida   O‘zbekistonda   300   ta boshlang‘ich   partiya   tashkilotlarini   birlashtirgan   74   ta   partiya   komitetla ri
tuzildi.
Bu tendensiya keyinchalik yana kuchayib bordi.  O‘zbekiston  Kompartiyasi
partiya tashkilotlarini   «mustahkamlash» maqsadida   1937-1941 yillarda 2242
ta   yangi   boshlang‘ich   partiya   tashkilotlari,   25   ta   partiya-komsomol
guru hl arini   tashkil   qildi.   Ayniqsa,   kolxozlarda   boshlang‘ich   partiya
tashkilotlarining   soni   keskin   o‘sib   bordi.   Demak,   agar   1937   yilda
boshlang‘ich   partiya   tashkilotlari   kolxozlarning   10   foizida   mavjud   bo‘lsa,
1941   yilning   1   yanvariga   kelib   esa   bunday   tashkilotlar   kolxozlarning   27
foizida faoliyat yuritgan, ya’ni ularning soni qariyb uch baravar o‘sgan.
O‘zbekistonda   davlat   boshqaruv   organlariga   asosan   partiya   a’zolarini
tayinlash amaliyoti yildan-yilga keng qo‘llanila boshlandi. 1938 yilning iyul
oyi   va   1940   yilning   mart   oyi   orasida   respublika,   viloyat,   shahar   va
tumanlarning partiya, sovet va xo‘jalik organlari rahbarligiga 5000 dan ortiq
kommunist tayinlandi.
SHunday qilib O‘zbekiston Kompartiyasi bamisoli «o‘rgimchak uya» kabi
o‘zining   rahbarlik   ta’siri   bilan   butun   respublika   hududini,   undagi   barcha
korxonalar, muassasalar va tashkilotlarni qamrab ola boshladi.
O‘zbekiston   Kompartiyasi   saflarining   «g‘oyaviy   sofligini»   saqlab   qolish,
shuningdek,   uning   ichida   muxolifatchilikka   yo‘l   qo‘ymaslik   partiya   uchun
asosiy   masalalardan   biri   bo‘lib,   u   tashkil   qilingan   zahoti   bu   muammo   kun
tartibiga qo‘yildi.  Bu masalada partiya  rahbariyati  ikkita mavjud  og‘machilik
bilan   kurashish   lozimligini   uqtiradi.   Birinchi   og‘machilik   partiya   saflarini,
uning   apparatini   milliylashtirish   va   mahalliy   xalq   vakillarini   rahbarlik
lavozimlariga tayinlashga qarshi bo‘lib, ularni faqat texnik ishlarga jalb etish
bilan   cheklanishni   talab   qilib   chiqayotgan   kolonizatorlik   tendensiyasi   bo‘lib
(u   Rossiyaning   o‘lkada   olib   borgan   mustamlakachilik   siyo satining   mahsuli
edi),   bu   «g‘oya»ning   vakillari   Rossiyadan   kelgan   va   mahalliy   rus   millatiga mansub   bo‘lgan   shaxslar   edi.   RKP   (b)   MK   mahalliy   xalq   vakillarini
sotsializm qurilishiga jalb qilmasdan respublikada sovet ta’sirini kuchaytirib
bo‘lmasligini  yaxshi  tushunardi.  SHuning  uchun  bolsheviklar  rahbariyati  bu
tendensiyaga qarshi kurashishga majbur edi.
Bolsheviklarning   mintaqada   olib   borayotgan   jamiyatni   sovetlashtirish
siyosatiga faol qarshi chiqqan hamda proletar diktaturasini mustamlakachilik
siyosati   bilan   tenglashtirgan   mahalliy   xalq   namoyandalari   go‘yoki   ikkinchi
og‘machilik   sifatida   qaralib,   ularga   «millatchi-shovinistlar»   tamg‘asi
qo‘yilib,   «milliy   burjuaziyaning   ta’sirini»   kuchaytirishga   harakat   qilayotgan
kuch   sifatida   baho   berilgan   va   RKP(b)   MK   va   uning   O‘rta   Osiyo   byurosi
ko‘rsatmalari asosida O‘zbekiston Kompartiyasi unga qarshi «keskin kurash»
olib borgan.
Bolsheviklar   tomonidan   O‘zbekistondagi   mahalliy   muxolifatga   «o‘n
sakkizlar   guruhi»,   «inog‘omovchilik»,   «qosimovchilik»,
«najmiddinovchilik»,   «kalonovchilik»   guruhlari   degan   turli   yorliqlar
yopishtirilib, ular keyinchalik asossiz ravishda qatag‘on qilindi.
Umuman,   bolsheviklar   tasarrufidagi   sovet   hokimiyati   o‘zining   siyosiy
amaliyotida   keng   qo‘llagan   kampaniyachilik   bu   masalada   ham   o‘z   aksini
topdi.   Sovet   hokimiyatiga   nisbatan   muxolifatda   turganlarga   qarshi   kurash,
milliy elitaning qatag‘on qilinishi 1925-1939 yillardagi O‘zbekiston ijtimoiy-
siyosiy tarixining asosiy tendensiyalaridan biri edi.
Bunday   kampaniyachilik   harakati   O‘zbekiston   Kompartiyasi   saflarining
«g‘oyaviy   sofligi»ni   saqlashda,   partiya   va   sovet   organlaridagi   xodimlar ning
ijtimoiy   mansubligini   nazorat   qilishda   ham   namoyon   bo‘ldi.   Sovet
hokimiyati   o‘zining   qatag‘on   qilish   siyosatiga   sodiq   qolib,   partiya   va   sovet
organlarida   tez-tez   «tozalash»lar   o‘tkazib   turardi.   1933   yil   28   aprelda   VKP
(b) MK va MKKning  «Partiyani  tozalash haqida»  gi  qarori  qabul qilindi va
keyingi yilda partiya saflarini «ijtimoiy yot unsurlar»dan tozalash boshlandi. Partiya   organlari   bu   masalada   xuddi   xo‘jalik   rejalarini   bajarganlari   kabi
yuqori partiya tashkilotlariga tozalash ko‘lami va soni bo‘yicha hisobot berib
turdi.   O‘zbekiston   Kompartiyasi   MKning   sentyabr   oyida   (1936   yil)   bo‘lib
o‘tgan   plenumida   tozalashlar   natijasi   ko‘rib   chiqildi   va   uning   qarorlarida
O‘zbekiston   bo‘yicha   partiyadan   440   nafar   partiya   a’zosi   va   589   nafar
a’zolikka nomzodlar o‘chirilgani qayd qilingan.
Sovet   siesiy   tuzumida   totalitar   xususiyatning   kuchayishi   bolsheviklar
partiyasi   ta’sirining   ortishi   hamda   uning   nazorati   jamiyat   hayotining   barcha
jabhalarini   keng   qamrab   olishi   bilan   birga   kechdi.   Hokimiyatning   siyosiy
organi   hisoblangan   Sovetlar   faoliyatini   ham   bolsheviklashtirish   masalasi
O‘zbekiston Kompartiyasi Markaziy Komitetining bosh maqsadi edi.
1926-1927   yillardagi   Sovetlarga   saylovlar   SSSR   MIK   Prezidiumining
yangi   instruksiyasi   bo‘yicha   tashkil   qilinib,   unda   Sovetlar   tarkibida
«proletariat   va   kambag‘allar   ommasining   vakilligini   ko‘paytirish»   masalasi
ilgari   surildi,   shuningdek,   saylov   huquqidan   mahrum   qilingan   ijtimoiy
shaxslar   doirasi   ham   belgilab   qo‘yildi.   Bu   masalaga   saylovlarda   «katta
ahamiyat»   berildi.   1926   yil   13   dekabrda   O‘zbekistan   SSRda   qishloq
sovetlariga qayta saylovlar bo‘lib o‘tdi. Saylovda 1144 ta qishloq sovetlariga
rais va a’zolar saylandi. Demak, agar 1925-1926 yillardagi Sovetlarga saylov
kampaniyasida O‘zbekiston SSRda saylov huquqidan 23 ming kishi mahrum
qilingan   bo‘lsa,   1926-1927   yillarda   esa   67,1   ming   odam   mahrum   qilingan.
Ularning 1,2 minggi, ya’ni 1,8 foizi o‘zlarining korxonalariga ega bo‘lganlar,
8,4   mingi,   ya’ni   12,5   foizi   mehnatsiz   daromad   hisobiga   yashovchilar,   26,9
mingi, ya’ni 40,0 foizi savdogarlar, 13,3 mingi, ya’ni 19,6 foizi dindorlar va
boshqa ijtimoiy guruhlar hamda kishilar edi.
Bolsheviklar   Sovetlar   faoliyatini   o‘zlarining   nazorati   ostiga   olish
maqsadida   turli   bo‘limdagi   Sovetlar   (qishloq,   tuman   va   okrug   Sovetlari)   ga
saylovlarda   ham   deputatlikka   nomzodlar   orasida   «sinfiy   yot   unsurlar» bo‘lmasligini,   saylov   yig‘ilishlarida   va   deputatlar   sifatida   aholining   faqat
«mehnatkash»   qatlamlari   ishtirok   etishlarini   kuzatib   borardi.   Ana   shu
maqsadlarda 1925-1927 yillarda har yili Sovetlarga qayta saylovlar o‘tkazilib
turildi,   bular   natijasida   Sovetlar   «sinfiy   yot   unsurlar»dan   «tozalandi»,
deputatlar   korpusi   kommunistik   rejimga   sodiq   ishchilar,   mehnatkash
dehqonlar, xizmatchilar vakillari, eng avvalo, kommunistlar hisobiga to‘ldirib
borildi.   O‘zbekiston   aholisining   1   foizdan   ko‘prog‘ini   tashkil   etuvchi
kommunistlar Sovetlarda aksariyat ko‘pchilikni  egallar edi.  Rahbar organlar
esa   barcha   darajadagi   partiya   komitetlarining   ko‘rsatmasi   va   rahbarligida
odatda faqat kommunistlardan tashkil topardi.
SHuningdek,   qishloq   sovetlari   faoliyatini   «qayta   qurish   va
mustahkamlash»   maqsadida   1929   yilda   mavjud   bo‘lgan   1679   ta   qishloq
soveta   qisqartirilib,   ularning   o‘rniga   bolsheviklar   talabiga   javob   beradigan
1163   ta   qishloq   soveti   qaytadan   tashkil   qilindi.   Natijada   1932   yilda   qishloq
sovetlari   raislari   orasidagi   kommunist   va   komsomollar   soni   540   nafarni
tashkil   etdi,   bu   esa,   albatta,   partiyaning   qishloq   sovetlaridagi   ta’sirini
kuchaytirishga olib keldi.
O‘zbekistonda   turli   bo‘g‘inlardagi   Sovetlarga   saylovlar   butun   SSSRdagi
kabi,   yuqoridan,   yayani   kommunistik   partiya   tomonidan   belgilab   berildi   va
muqobilliksiz   nomzodlarni saylash asosida tashkil qilina boshlandi.
1936   yilda   qabul   qilingan   SSSR   Konstitutsiyasi   va   1937   yildagi
O‘zbekiston   SSR   Konstitutsiyasida   VKP   (b)   «hamma   davlat   va   jamiyat
tashkilotlarining rahbarlik qiluvchi yadrosi» sifatida belgilab qo‘yildi. Bu esa
kommunistik   partiyaning   siyosiy   hokimiyatdagi   monopoliyasini
qonunlashtirib berdi.
O‘zbekiston   SSR   tashkil   qilinmasidan   ilgari   mintaqada   sovet   totalitar
tuzumini shakllantirish hamda «sotsializm asoslari»ni yaratish uchun Markaz
tomonidan   RKP   (b)   MKning   Turkiston   byurosi   O‘rta   Osiyo   byurosiga aylantirilgan   edi.   Mazkur   tashkilot   O‘zbekiston   Kompartiyasi   va
respublikadagi   boshka   sovet   tashkilotlarini   tashkil   qilish   ishlarida   bevosita
Markazning ko‘rsatmalari asosida ish olib bordi.
O‘rta Osiyoda o‘tkazilgan milliy-hududiy chegaralanish, zo‘ravonlik bilan
amalga   oshirilgan   jamoalashtirish,   O‘zbekistonni   xomashyo   bazasiga
aylantirish,   mulkdorlarni   sinf   sifatida   tugatish   mazkur   byuroning   bevosita
ishtirokida, uning g‘oyaviy hamda amaliy rahbarligi ostida amalga oshirildi.
Buning ustiga O‘rta Osiyoga, jumladan, O‘zbekistonta VKP (b) MK mas’ul
xodimlari,   tashviqot   guruhlari   va   boshqalar   muttasil   kelib   turdi.   Mintaqa   va
respublikaning   rivojlanishidagi   ba’zi   bir   «muhim»   masalalarni,   masalan,   er-
suv   islohotini   amalga   oshirish   jarayonida   VKP   (b)   MK   qoshida   maxsus
komissiyalar tuzildi.
Markaz O‘zbekistondagi siyosiy-ijtimoiy vaziyatni nazorat qilib turishi va
respublikani   sotsializm   qurilishi   tendensiyasini   u   belgilab   bergan   yo‘nalish
bo‘yicha   borishini   kuzatish   uchun   maxsus   siyosiy   institutlar   tashkil   qildi;
SHunday institutlardan biri, bu O‘zbekiston Kompartiyasi Markaziy Komiteti
hamda   viloyat,   shahar   partiya   qo‘mitalarining   ikkinchi   sekretari   lavozimi
bo‘lib,   bu   lavozimga,   asosan,   rus   yoki   slavyan   millatiga   mansub   shaxs
Markaz   tomonidan   tayinlanardi.   Amalda   ikkinchi   sekretar   respublikadagi
muhim siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy masalalar bo‘yicha qaror qabul qilishda
deyarli   hal   qiluvchi   ovozga   ega   bo‘lib,   u   doim   Markazning   manfaatlarini
birinchi o‘ringa qo‘yar edi.
Ta’kidlash   joizki,   ijtimoiy-siyosiy   hayotda   bolsheviklar   partiyasi   yakka
hukmronligining   o‘rnatilishi,   uning   ta’sir   doirasi   jamiyatning   barcha
jabhalariga   keng   tarqalishi,   sovet   rejimiga   qarshi   muxolifatning   badnom
qilinishi,   milliy   siyosiy   elitaning   qatag‘on   etilishi,   davlat   boshqaruvida
demokratik tamoyillarning bo‘lmaganligi va bolsheviklar partiyasida mavjud
bo‘lgan   partiya   «dohiylari»ni   ulug‘lash   amaliyotining   kuchayishi,   bu fenomen,   ayniqsa ,   XX   asr   30-yillarida   avjiga   chiqdi   va   oxir-oqibatda   sovet
siyosiy   tuzumida   totalitar   xususiyatning   kuchayishiga,   shuningdek,   shaxsga
sig‘inishning   q aror   topishiga   olib   keldi.   Sovet   siyosiy   tuzumida   totalitar
xususiyatning kuchayishi esa, o‘z navbatida, kommunistik partiya tomonidan
reepublikadagi davlat organlari - Sovetlar va ijroiya ko‘mitalar, shuning dek,
ijtimoiy   tashkilotlar   -   kasaba   uyushmalari,   komsomol,   sud,   prokuratura   va
boshqa   organlar   faoliyatini   nazorat   qilib   borishga,   umuman,   jamiyatning
siyosiy-ijtimoiy,   iqtisodiy   hayoti   ustidan   partiyaning   to‘liq   nazorati
o‘rnatilishida   juda katta rol o‘ynadi. Adabiyotlar
1.
Karimov   I.A. O’zbekiston – bozor munosabatlariga o’tishning o’ziga xos yo’li. Toshkent.
«O’zbekiston», 1993.
2.
Karimov   I.A. O’zbekistonning o’z istiqlol va taraqqiyot yo’li. Asarlar. 1 jild. Toshkent. 
«O’zbekiston», 1996.
3.
Karimov   I.A. O’zbekiston XXI asr bo’sag’asida...  Toshkent. «O’zbekiston», 1997.
4.
Karimov   I.A. Tarixiy xotirasiz kelajak yo’q. Toshkent. «O’zbekiston», 1998.
5.
Karimov   I.A. Barkamol avlod orzusi.  Toshkent. «O’zbekiston», 1999.
6.
Karimov   I.A. O’zbekiston XXI asrga intilmoqda.  Toshkent. «O’zbekiston», 1999.
7.
Karimov   I.A. O’zbekiston demokratik islohotlarni chuqurlashtirish yo’lida. O’z R 1 
chaqiriq Oliy Kengashining VI-sessiyasida so’zlagan ma’ruzasi. T., 1996.
8.
O’zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi. Toshkent. «O’zbekiston», 1992.
9.
N.   Jo’rayev. Prezident Vatan va millat timsoli.  «Muloqot», 1-son 2000 yil.
10.
Vatan tuyg’usi. Toshkent. «O’zbekiston», 1996.
11.
Davlat, jamiyat, oila va yoshlar tarbiyasi muammolari.  Toshkent. «O’zbekiston», 1997.

O‘zbekistonda ma’muriy buyruqbozlik boshqaruvi tizimining shakllanishi Reja 1. O‘zbekiston SSR da sovet siyosiy tuzumining mustahkamlanishi 2. O‘zbekiston SSR da sovet siyosiy tuzumining ziddiyatli jihatlari 3. Sovet siyosiy tuzumida totalitar xususiyatning kuchayishi

O‘zbekiston SSR 1925 yil fevralda tashkil etilgach, Markaz o‘zining yangi sovet siyosiy tizimi institutlarini mustahkamlashni boshladi. Bu tizimda asosiy o‘rin respublikadagi siyosiy hokimiyat institutlariga berildi va birinchi navbatda, shunday tashkilotlardan biri RKP(b) MKning respublikadagi filiali O‘zbekiston Kommunistik partiyasi bo‘lishi kerak edi. O‘ zbekiston SSRdagi sovet mustabid tuzumining asosiy tayanchi O‘ zbekiston Kommunistik partiyasi edi. O‘ zbekiston SSR tashkil qilingach, RKP (b) MK Siyosiy byurosining 1924 yil 12 iyundagi Turkiston, Buxoro va Xorazm sovet respublikalaridagi kompartiyalarni qayta tashkil qilish va ular asosida O‘ zbekiston, Turkmaniston va oblast partiya tashkilotlarini tuzish haqidagi qarori qabul qilindi. O‘zbekiston Kompartiyasini tuzishga amaliy rahbarlik bevosita RKP (b) MK O‘rta Osiyo byurosi tashkilotiga yuklandi. Mazkur davrda O‘zbekiston partiya tashkilotlarida RKP(b)ning 8 359 a’zosi va 8 012 nafar a’zolikka nomzodlari mavjud edi, ularning 6 883 nafari o‘zbek, 6 666 nafari rus, 964 nafari tojik, 744 nafari qozoq, 384 nafari tatar va qolganlari boshqa millatlarga mansub bo‘lgan. Ta’kidlash joizki, kommunistlarning asosiy qismi savodsiz va chalasavod edilar. 1924 yilning 1 dekabridagi ma’lumotlarga asosan 16 000 nafar kommunistdan 6 000 nafardan ko‘prog‘i umuman savodsiz bo‘lgan. SHuningdek, mazkur tashkilot sinfiy asosda tuzilgan bo‘lib, uning katta qismini, ya’ni 36,1 foizini ishchilar, 38 ,1 foizini dehqonlar tashkil qilgan. Xususan, bolsheviklarning geosiyosiy manfaatlaridan kelib chiqib amalga oshirilgan milliy chegaralanishdan so‘ng, RKP(b) MK O‘zbekistonda milliy kompartiyani va sovet organlarini tashkil etish va mustahkamlashga kirishdi. 1925 yilning fevral oyi boshlarida Markaz milliy sovet respub likalaridagi sovet hokimiyati siyosiy institutlarining yaratilishiga «bevosita yordam berish» maqsadida respublikaga bolshevistik partiya va sovet davlati rahbarlaridan biri M.I. Kalininni jo‘natdi.

1925 yil 6-12 fevralda Buxoro shahrida O‘zbekiston Kommunistik (bolsheviklar) partiyasining I s’ezdi bo‘lib o‘tdi va unda RKP(b)ning «tarkibiy va ajralmas qismi» bo‘lgan O‘zbekiston Kommunistik partiyasi tashkil topib, u Turkiston, Buxoro va Xorazm kommunistik tashkilotlarini birlashtirdi. Vladimir Ivanov va Akmal Ikromov O‘zbekiston Kompartiyasi Markaziy Komiteti sekretarlari qilib saylandilar. S’edda M. Kalinin nutq so‘zladi va u o‘zining nutqida, birinchi navbatda, Markazning siyosiy manfaatlarini ilgari surib, barcha sovet respublikalari o‘rtasidagi ittifoqni kuchaytirish va shu orqali sovet tuzumini mustahkamlashga chaqirdi. O‘zbekiston Kompartiyasi Markazning qat’iy ko‘rsatmalari va uning mintaqadagi siyosiy tashkiloti bo‘lgan O‘rta Osiyo byurosining amaliy rahbarligi asosida tashkil qilindi. YUqorida e’tirof qilinganidek, uning a’zolarining aksariyat qismi umuman savodsiz yoki chalasavod bo‘lgan, chunki bunday kishilarni boshqarish va ular orasida bolshevistik g‘oyalarni singdirish oson edi. Bolsheviklar O‘zbekiston Kompartiyasining «g‘oyaviy ko‘makchilari» bo‘lgan boshqa siyosiy va ijtimoiy tashkilotlarni ham respublikada tashkil qilishga e’tibor qaratishgan. CHunki bunday tashkilotlarning tuzilishi, bolshevistik rahbariyatning fikriga ko‘ra, respublika mehnatkashlarini «sotsialistik qurilishga keng jalb qilish» imkoniyatini berar edi. 1924 yil dekabrda O‘zbekiston kasaba uyushmasining Tashkiliy byurosi tarkibi tasdiqlandi. Mehnatkashlarning eng ommaviy hisoblangan ushbu tashkiloti bolshevistik partiya yo‘riqlari asosida tashkil qilingan bo‘lib, 1925 yil boshlarida u 90 mingdan ortiq kishini birlashtirgan edi. Mamlakatda qaror topgan ma’muriy-buyruqbozlik tizimi va uning rahbar o‘zagi hisoblangan kommunistik partiya kasaba uyushmalarini qadam-baqadam o‘z maqsadlari va vazifalariga bo‘ysundirib bordi. Partiya hukmronligi mustahkamlanib borgan sari kasaba uyushmalari yollanma ishchilar va xizmatchilarning

hayotiy manfaatlarini ta’minlashdan iborat o‘zlarining funksiyalarini bajarishdan, ularning ijtimoiy muhofazalanishiga yordam berishdan mahrum bo‘lib bordilar. Oxir-oqibatda, ular mutlaq hukmron bo‘lgan Kommunistik partiyaning «dastyori» ga aylanib qoldilar. Bolsheviklarning siyosiy manfaatlariga sodiq xizmat qilgan tashkilotlardan biri, bu Butunittifoq leninchi kommunistik yoshlar ittifoqi (komso mol) edi. Sovet hokimiyati yosh avlodni kommunistik ruhda tarbiyalab borishga muntazam e’tibor qaratgan va shu maqsadda 1924 yil dekabrda O‘zbekiston leninchi kommunistik yoshlar soyuzining Tashkiliy va Ijroiya byurolari tashkil qilindi. 1925 yil 5-8 aprelda poytaxt Samarqand shahrida O‘zbekiston komsomolining birinchi ta’sis s’ezdi o‘tkazildi. Unda O‘zbekiston leninchi kommunistik yoshlar soyuzi (UzLKSM) tuzildi. U Butunittifoq leninchi kommu nistik yoshlar soyuzi (VLKSM)ning tarkibiy qismi bo‘lgan. YOshlarni ongiga bolshevistik mafkurani singdirish, ularni kommunistik jamiyat soldatlariga aylantirishda kommunistik yoshlar ittifoqi asosiy rol o‘ynadi. Komsomol partiya va uning tashkilotlariga yanada ko‘proq bo‘ysundirilgan edi. Bolsheviklar partiyasi uni o‘zining yordamchisi va «jangovar rezervi» deb hisoblardi. Bolshevistik partiya komsomol ii «sinfiy dushman»ga qarshi kurashda, «Hujum» kampaniyasi hamda qishlok xo‘jaligini jamoalashtirish va xalqqa son-sanoqsiz ofatlar keltirgan sovet hokimiyatining boshqa «sotsialistik tajribalari»ni ma’muriy-buyruqbozlik usullari bilan amalga oshirishda o‘zining zarbdor mushtiga aylantirdi. O‘zbekiston Kommunistik partiyasi RKP(b)ning tarkibiy qismi sifatida uning nizom va direktivalari asosida tashkil kilindi. Jumladan, Markazdan yuborilgan direktivaga ko‘ra, O‘ zbekiston Kompartiyasi Tashkiliy byurosi plenumi Ijroiya byuro zimmasiga:

a) o‘zining kelgusidagi ishida O‘zbekiston SSRning bir qadar chekkadagi viloyatlariga ko‘proq e’tibor qaratishni, u erlarda kuyi sovet apparatini va ancha faol bo‘lgan partiya tashkilotlarini vujudga keltirishni; b) O‘zbekiston Kompartiyasi o‘zining barcha tashkilotlariga RKP(b) Ustavi hamda partiyaning XII va XIII s’ezdlari qarorlarida belgilangan yangi a’zolar va nomzodlarni qabul qilish shartlarini tarqatishni yukladi. SHuningdek, O‘ zbekiston Kompartiyasi barcha tashkilotlarida RKP(b) Markaziy Komitet i belgilagan yagona namunadagi partiya va nomzodlik biletlari joriy etildi. O‘ zbekiston Kompartiyasi oldiga respublikada sovet boshqaruv tizimini shakllantirish vazifasi qo‘yildi. Uning oldida, birinchi navbatda, hokimiyatning qonun chiqaruvchi va ijroiya organlari bo‘lgan sovetlarni hamda ijroiy qo‘mitalarni, shuningdek, ijtimoiy tashkilotlar kasaba uyushmalari va kommunistik yoshlar tashkiloti, «milliy armiya», respublikaning sud, prokuratura, militsiya kabi organlarini tuzish va ularning faoliyatini yo‘lga qo‘yish vazifasi topshirildi. Bu yo‘nalishdagi birinchi qadamlar 1926 yil boshlarida, ya’ni O‘zbekiston Kompartiyasi tashkil qilingandan keyin ko‘p o‘tmay yo‘lga qo‘yildi. O‘zbekiston SSRning, hokimiyat davlat organlarining tashkil qilinganligini qonunlashtirish maqsadida 1925 yil 13-17 fevralda Buxoroda O‘zbekiston SSR Sovetlarining I s’ezdi bo‘lib o‘tdi va unda sovet apparatini kuchaytirish vazifasi ilgari surildi. SHuningdek, quyi sovet apparatini mustahkamlash masalasida ham ba’zi bir qarorlar qabul qilindi. Unga ko‘ra Surxondaryo, Qashqadaryo va Xorazm viloyatlarida revkomlar o‘rniga «saylab qo‘yiladigan» sovet organlari, ba’zi bir viloyatlar (Xorazm va Buxoro)dagi amin va oqsoqollik mahalliy boshqaruv organlari o‘rniga esa qishloq sovetlarini tashkil qilish haqidagi qaror ham qabul qilindi.