logo

Sosoniylar_tomonidan_qabul_qilingan_tanga_qiymatlari_va_vazn_sistemalari

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

89 KB
Mavzu:Sosoniylar tomonidan qabul qilingan
tanga qiymatlari va vazn sistemalari.
Reja:
1. Sosoniylar davlati.
2. Yunon-Baqtriya  podsholigi.
3. Kushon podsholigi.
Xulosa   Qadimgi   dunyoning   so’nggi   eng   ulkan   va   zabardast   davlatlari   -   Kushon   va
Parfiya   inqirozga   yuz   tutdi,   ularning   sobiq         yerlari   yangi,   qudratli   Sosoniylar
davlatiga   qo’shilib   ketdi.   Sosoniy   davlati   eramizning   birinchi   asri   va   VII   asrning
o’rtalarigacha  davom  etgan  bu Sosoniy  davlati.  Eramizning V  asr   o’rtalaridan bu
yerda Sosoniy sulolasiga mansub shox Varahman U tangalarga o’xshatib kumush
drahmalari   (   Buxorxudotlarning   tangalari)   zarb   etish   yo’lga   qo’yildi.         Ularning
ungida   boshida   hukmdor   toji,   sosoniylar   shahonshohlarining   yon   tomondan
olingan   ta’sviri,   tersida   e`sa   mukaddas   olov   quriqchilari   mobedlarning   tasviri
tushirilgan. 
Tangalard a gi   yo zuv   sug ’ d   x atining   Buhoro   shakli   bulib,"   Buhoro   sho hi"
ma ’n osini anglatadi. Hozirgi  Sh imoliy Afg ’ oniston,  O’ zbekisto n  va Ta j ik i stonning
j anubi y  rayonlarida  j o y lashgan bu ilk urta asr ulkasida tangalar , hususan,   k u m u sh
tangalar zarb  q ilish Sosoniilarning kuchli ta ’ siri ost i ada edi. Bu erda Sosoniilarning
turli   -tuma n   tangalari   tar q alishi   P eroz   (F eruz )   va   Husravlar   Ashushirvanlarning
mahalliy   tangalari   paydo   b o’ lishiga   olib   keldi.   Bu   hil   tangalarda   q is q a- q is q a
baktriya,   ba ’ zan   sug ’ d   yo zuvlaridan   iborat   nadche-kachlar   -   tavki   (   ya'ni   tamga
ramzi,   ra q amlar   va   har f lar )   h il ma   -   hil   bosh   kiyimi   ki y gan   hu kmdor larning   yo n
tomonidan   olingan   miniatyura   suratlari,   hatto   hayavonlar   tasvirlari   di qq atga
sazovordir. Tahminan shu davrning   o’ zi d a CHag ’niy onga   qo’ shni b o’ lgan   T er miz
shohlarining   chog ’ ro q   saltanatida   g ’ aroyib   shaklli   tangalar   zarb   q ilina   boshlagan.
Ularning   ba ’ zi   birlari   o’ ta   si f atli   b o’ lib,   yo ng ’ o q     puchog ’ i   shaklida   b o lib,
bosh q alari   yassiro q ,   o’ ngida   kano t li   chambar   kiygan   hukmdor   si y mosi,   t e rsida
tamg ’ a tas v iri,  yo zuvlari y o’q  tangalar edi. Bu tangalar Soson iy lar davlati tarkibiga
kir gan.   O’ rta   Osi yo ning   garbi-janubida   jo y lashgan   Margi yo na   v a   Sh imoliy
Hurosonda bu da v rda hali tangalar zarb etilmagan edi. Marg ’ i yo n a ning bosh shahri
Marvda Sosoni y lar ta n galariga ta q lidan zarb etilgan tangalar chi q arishardi.
Mana   sh unday   q ilib   Soson iy lar   sulolasi   tomonidan   chi q arilgan   olt in   ta n ga   -
d i nor, kumu sh   tanga - drahma m is  tanga -" tetradrahmadir.  S o so nilar tangalaridagi
Arda she r   I,   S h opur   I,     S h opur   II ,   V rahran   II ,   F eruz   tangalari   misol   b o’ ladi.
Ard asher   I   tangasi   e ramiz ni ng   227-243   yil larini   o’ z   ichiga   oladi. Varah ran     II tangalari   eramizning   2 75-2 96   y illari n i   o’ z   ichiga   oladi.   S h opur   I I   tangalari   esa
e r ami zning 3 09 -379 yillarni uz ichiga oladi.   F eruz tangalari esa eram i zning   V-asr
ohiri   va   VI- asr   boshlarida   zarb   etilgan   v a   mu o mila g a   yurgan.   B undan   ta shq ari
Soson iyla r sulolasiga mansub H israv  I   An ushervon nning tangasi bu eramizning  VI
asrining   ikkinchi   yarmida   k umu sh   tangasini   zarb   q ildir gan.   E ramizning   III
asrlarida   E ronda   Sosoni y lar   sulolasi   o’ z   hukmronligini   o’ rnatgan   ed il alar.   Ular
o’ sha   pa y tlarda   zarb   e tgan   ku m ush   tang a lari   SH ar q iy   Turkistonda   tez-tez   topilib
turi g an.   E r o n   tangal a rining   bu   j o y lardan   to p i li shi   Sh ar q iy   Turkiston   halklarining
O’ rta Osi yo  va Eron bilan  o’ zaro sa v do madani y  alo q alar n ing kuchli b o’ lganligini
kursatuvchi   j o n li   f akt   hisobl an adi .   Sosoni y lar   pullarini   X itoy   sh aharlarida   ham
k o’ plab   t opili sh i   E ron   p ullarining   b u   davrda   X itoy   m is   pullariga   ni s batan   obru
e tiborining   kuchli   b o’ lganlididan   dalolat   berib   turadi.   E ramizning   IV-VI
asrlarining  birinchi   ya rmida   Osi yo da   v a   sh ar q iy  Turkistonning   bir   qi smini   o’ ziga
birla shtir gan   Ef talitlar   da v lati   ham   o’ z   pullarini   E ro n   S osoniy l ar   sulolasi n ing
pullariga ta q lid  q ilib, zarb  q ila bo shla ganlar.
Qadimgi   Parfiyaning   geografik   o`rni,   tabiati   va   aholisi.   Parfiya   ham
janubi-g`arbiy Osiyodagi  qadimgi  davlatlardan biri bo`lib Sharqning eng katta va
kuchli   davlatiga   aylangan   paytda   Mesopotamiyadan   Hindiston   chegaralarigacha
bo`lgan yerlarni o`z ichiga olar edi.
Parfiyaning yer  usti  tuzilishi  asosan  tog`lik, yassitog`lik va qisman  sho`rxok
tekisliklardan iborat bo`lgan. Uning hududidan Frot, Dajla, Atrok, Tajan, Murg`ob
kabi   katta-kichik   daryolar   oqib   o`tgan.   Parfiya   hududida   bir   necha   yuz   ming
yillardan   beri   aholi   yashab   keladi.   Uning   tub   aholisi   parnlar,   daxlar,   saklar,
girkanlar   va boshqa qabilalar bo`lgan. Parfiya kuchayib atrofdagi o`lkalarni istilo
qilgach,   aholisi   tarkibiga   yunon-makedonlar,   eroniylar,   midiyaliklar,
mesopotamiyalik  va boshqa xalqlar ham kirgan.
2. Parfiya davlatining tashkil topishi.  Miloddan avvalgi VII– VI asrlarda
Kaspiy dengizdan janubi-sharqiy hududlarda   parn-parfiya   qabilalari yashar edilar.
Miloddan   avvalgi   VII–VI   asrlarda   Parfiya   goh   Midiya,   goh   Eron,   goh   Yunon-
Makedon, goh Salavkalar davlati tarkibida bo`lgan. Miloddan   avvalgi   III   asr   o`rtalarida   Salavkalar   davlati   kuch-sizlanib
qolgan   edi.   Shu   davrda   Turkman-Xuroson   tog`lari   va   uning   shimoliy   hamda
janubiy   etaklarida   Parfiya   satrapligi   bo`lib,   unga   Stagnor   degan   kishi   noiblik
qilardi.   Miloddan   avvalgi   250-yili   salavkiylarning   Parfiyadagi   noibi   Andragor
o`zini   Parfiya   podshosi   deb   e`lon   qildi.   Lekin   Andragorning   podsholigi   uzoqqa
bormadi.
Miloddan   avvalgi   247-yili   ko`chmanchi   sak   qavmlarining   parn-dax
qabilalari   Parfiyani   bosib   oladilar.   Ularning   sardori   Arshak   Parfiya   davlatining
podshosi   deb   e`lon   qilinadi.   Rim   tarixchisi   Pompey   Trog   ma`lumotlariga   ko`ra
Arshakning kelib ghiqishi saklardan bo`lib, o`ta jasur va mard odam bo`lgan ekan.
Arshak ismi   shak botiri, pahlavoni,   degan ma`noni bildirgan. Arshak` Kaspiyning
janubidagi Girkaniyani bosib olib, podsholik yerlarini kengaytiradi.  U  arshakiylar
sulolasiga   asos   soladi.   Arshak   Yunon-Baqtriya   podshosi   Deodot   I   bilan   harbiy
ittifoq tuzib, salavkiylar qo`shinini tor-mor etadi.
Salavka   podsholaridan   Antiox   III   miloddan   avvalgi   209-yili   Parfiya   ustiga
qo`shin   tortadi.   Bu   jangda   Parfiya   qo`shinlari   yengiladi,   ammo   Parfiya   o`z
mustaqilligini saqlab qoladi.
3. Parfiya podsholigining kuchayishi.  Antiox  III  vafotidan so`ng Salavkalar
davlati   kuchsizlanib   qoladi.   Bu   vaziyatdan   foydalangan   Parfiya   shohi   Mitridat   I
miloddan   avvalgi   (171–138)   Midiya   bilan   Bobilni   bosib   olib   miloddan   avvalgi
141-yilda  o`zini  «Bobil podshosi»  deb e`lon qiladi.
Miloddan avvalgi 140–120-yillarda  shimoldan saklarning xujumi boshlanib,
Yunon-Baqtriya   davlati   ag`darib   tashlanadi.   Saklarning   jangovar   qismlari   Parfiya
qo`shinlari bilan ham to`qnashadilar. Bu janglarda ikki Parfiya shohi halok bo`ladi.
Saklar   Erimander,   Xerirud   daryolari   oralig`idagi   viloyatga   borib   joylashadilar.
Shundan boshlab bu viloyatni  Sakiston  deb ataydigan bo`ldilar.
Mitridat   II   (miloddan   avvalgi   123–87)   davrida   Parfiya   qo`shinlari   salavkiy
qo`shinlarini yengib, Eron va Mesopotamiyani ishg`ol qiladilar. Mitridat II  « ulug` shahanshoh»   degan   unvonga   ega   bo`ladi.   Parfiya   qo`shinlari   Kichik   Osiyo   va
O`rtayer   dengizining   sharqiy   sohili   chegaralarida   rimliklar   bilan   to`qnashadilar.
Miloddan avvalgi 53-yilda  mashhur sarkarda Krass boshliq Rim qo`shinlari bilan
Parfiya   podshosi   Orod   (miloddan   avvalgi   55–37)   qo`shinlari   o`rtasida   janglar
boshlanib   ketadi.   Shu   yili   Karri   shahri   yaqinidagi   dahshatli   jangda   rimliklar
yengilib,   sarkarda   Krass   halok   bo`ladi.   Bu   g`a l abadan   so`ng   parfiyonlar   katta
o`ljaga   ega   bo`lib,   juda   ko`p   rim   askarlari   asirga   tushadi.   Asirlar   Marg`iyonaga
haydab ketilib o`sha yerga joylashtiriladi.
Bu   g`alabadan   keyin   Parfiya   poytaxti   Gekatompildan   Mesopotamiyadagi
Ktesifonga   ko`chiriladi.   Bu   davrda   Parfiya   o`z   kuch-qudratining   eng   baland
cho`qqisiga   ko`tariladi.   Parfiya   qo`shinlari   Sharqda   Hind   daryosigacha,   g`arbda
esa O`rtayer dengizi va Kichik Osiyo chegarasigacha bo`lgan yerlarni egallaydilar.
4.   Parfiya   podsholigining   tushkunlikka   uchrashi.   Miloddan   avvalgi   40-
yillardan   boshlab   rimliklar   O`rtayer   dengizining   sharqiy   sohilidagi
mamlakatlarda   va   Kichik   Osiyoda   o`z   mavqeini   qayta   tiklab   oladilar.   Rim
qo`shinlari   Parfiya   qo`shinlarini   Frot   daryosi   chap   sohiliga   surib   chiqarishga
muvaffaq   bo`ladilar.   Ammo   rimliklarning   miloddan   avvalgi   38-yilda   Midiyaga
qilgan yurishlari mag`lubiyat bilan tugaydi.   Miloddan avvalgi I   va   milodning I–
II   asriaridagi   ichki   nizolar   va   to`xtovsiz   urushlar   Parfiyani   kuchsizlantirib
qo`yadi. Bu davrlarda Parfiyaga shimoldan alanlar bostirib kiradilar.  Milodning II
asrining   birinchi   yarmida   rimliklar   Mesopotamiyaga   ikki   bor   bostirib   kirib
poytaxt   Ktesifonni   talab   vayron   qiladilar.   Shundan   keyin   Rim   bilan   Parfiya
o`rtasidagi   kurash   200   yilcha   davom   etadi.   Bu   davr   ichida   Rim   va   Parfiya
davlatlari   kuchsizlanib   parchalanishga   yuz   tutadi.   Parfiya   esa   mayda   davlatga
bo`linib ketadi.
Milodiy III asrdan boshlab   podsholikning janubi-g`arbidagi Parsua viloyati
yuksalib Sosoniy sulolasi asos solgan davlat tashkil topadi.
Milodiy   224-yilda   sosoniy   hukmdorlari   Parfiya   poytaxti   Ktesifonni   egallab,
kuchsizlanib qolgan Parfiya podsholaridan taxtni tortib oladilar. Shunday   qilib,   500   yilcha   umr   ko`rgan   Parfiya   podsholigi   ag`darilib,   uning
o`rnida Sosoniylar davlati tashkil topadi,
5.   Parfiyaning   ijtimoiy   tuzumi,   xo`jaligi   va   madaniyati.   Parfiya   janubi-
g`arbiy   Osiyodagi   yirik   quldorlik   davlatiaridan   biri   bo`lgan.   Davlat   tepasida
arshakiylar sulolasidan bo`lgar shoh o`tirgan. Shoh huzurida qabila aslzodalari va
ruhoniylardan   Iborat   ikki   alohida   kengash   bo`lgan.   o`lgan   shohning   o`rniga   aka-
uka   va   o`g`illaridan   biri   taxtga   o`tqizilgan.   Shoh   davlat   ahamiyatiga   ega   bo`lgan
masalalarni   aslzoda   va   ruhoniylar   kengashi   bilan   maslahatlashib   hal   etgan.
Mamlakat   aholisining   asosiy   qismini   ozod   dehqonlar,   hunarmandlar,   savdogarlar
va   ziyolilar   tashkil   etgan,   Parfiyada   qulchilik   ancha   sust   rivoj   topgan   edi.
Solnomalarda   qulning   bolasi   ham   qul   bo`lib   qolishi   ta`kidlangan.   Qullar
mehnatidan   xo`jalikning   hamma   tarmoqlarida   foydalanilgan.   Parfiya   aholisi   to`rt
tabaqadan   iborat   bo`lgan.   Ular:   1.   Zodagon   jangchilar.   2.   Yengil   qurollangan
suvoriylar.   3.   Erkin   jamoachi   dehqonlar.   4.   Qullar.   Parfiya   shohlarining   asosiy
kuchi qo`shin bo`lgan. Parfiya qo`shinining asosiy qismini qullar tashkil etgan.
Rim   tarixchisi   Pompey   Trog:   «Ularning   qo`shinlari   qullardan   tashkil
topgan,   qullar   olomoni   ko`payib   bormoqda,   chunki   hech   kim   ularni   ozod
etolmaydi, hammasi qullar bo`lib tug`iladi. Ular shu qullarni o`z farzandlaridek
ko`rib tarbiyalaydilar, ot minishga va o`q-yoy otishga o`rgatadilar» ,– deb yozgan
ekan.
Parfiyonlar   Rim   sarkardasi   Antoniyga   qarshi   50   000   suvoriy   tayyorlaganlar,
shulardan  400  suvoriy erkin kishilardan, qolgani esa qullardan bo`lgan.
Parfiya xo`jaligining asosini   dehqonchilik, chorvachilik,   hunarmandchilik   va
savdo-sotiq   tashkil   etgan.   Parfiya   aholisi   Murg`ob,   Tajan,   Atrok,   Karun,   Kerxa
kabi   daryo   va   soy   bo`ylaridagi   unumdor   yerlarga   sholi,   sabzi,   turp,   sholg`om,
qovun, tarvuz, qovoq   ekib parvarish qilganlar. Ular   olma, anor, anjir, o`rik, uzum
va   boshqa   mevali   daraxtlar   ekib.   bog`dorchilik   bilan   shug`ullanganlar.
Sug`orilmaydigan lalmikor kam suvli yerlarga   bug`doy, arpa, tariq, no`xat, mosh
kabi dukkakli ekinlar ekkanlar. Qishloq xo`jalik ishlarida qullar mehnatidan foydalanganlar. Ozod dehqonlar
olingan   hosildan   davlatga   soliq   to`laganlar.   Dehqonlar   yerni   haydash   va   unga
ishlov berishda   omoch, belkurak, ketmon, tesha, o `roq, so `qa, mola   kabi mehnat
qurollaridan foydalanganlar. Qishloq xo`jalik ishlarida ot, eshak, xachir, ho`kiz va
tuyalardan   foydalanilgan.   Dehqonlar   ham   kam   miqdorda   qoramol,   qo`y,   echki,
eshak, ot va tuya asraganlar. Parfiyaning tog`, tog` oldi, yassitog`lik va dashtlarida
sero`t yaylovlar ko`p bo`lgan. Bu yaylovlarda qo`y, echki, qoramol, eshak, tuya va
xachirlar boqilgan.
Parfiyaliklar   yilqichilikka   katta   e`tibor   berganlar.   Parfiyaning   quruq   iqlimli
yaylovlari va tog` yonbag`irlarida asl zotli otlar parvarish qilingan.
Hikoya   qilishlaricha   Iskandar   Zulqarnayn   Parfiya   bo`ylab   o`tayotganda,
mamlakatning   dasht   va   tog`   yaylovlarida   yuz   minglab   ayg`ir,   biya   va   qulunlarni
o`tlab yurganini ko`rgan ekan.
Qadimgi solnomachilarning hikoya qilishlaricha, parfiyonlar otga qattiq mehr
qo`yganlar. Ular bir umr ot ustidan tushmay urushganlar, bazm qurganlar, barcha
jamoat va siyosiy ishlarni ot ustidan tushmay bajarganlar, savdo qilganlar va dam
olganlar.
Qadimgi   tarixchi   Tasit   « P arfiyalikla rn ing   birdan-bir   kuchi   ularning
suvoriylaridir»   deb, yozgan edi.
Parflyaliklar   tuyachilikka   ham   katta   e`tibor   berganlar.   Mamlakatning
qurg`oqchil,   quruq   iqlimli   dashtlarida   ko`plab   tuyalar   boqilgan.   Ular   ot   bilan   bir
qatorda   tuyalarni   minib   yu r ganlar,   ularda   yuk   tashiganlar.   Ular   ichki   va   tashqi
savdoda   juda   katta   ahamiyatga   ega   bo`lgan.   Tuyalardan   harbiy   maqsadlarda
foydalanilgan. Parfiya jangchilari tuya minib urushga kirganlar.
Xitoyliklar Parfiyani An`si deb ataganlar. Xitoy sayyohlarining yozishlaricha
«An`sida   yuzga   yaqin   katta-kichik   shaharlar   bor».   Ularning   eng   mashhurlari
Zadrakarta,   Gekatompil,   Ekbatan,   Niso   va   boshqalardir.   Bu   shaharlarda to`qimachilik,   qurolsozlik,   kulolchilik,   zargarlik,   ko`nchilik,   me   `morchilik
birmuncha rivoj topgan edi.
Parfiyada   savdo-sotiq   ancha   rivoj   topgan   bo`lib.   savdogarlar   Turon,   Xitoy,
Hindiston, Kavkaz,  Misr  Kichik Csiyodagi  mamlakatlar  bilan qizg`in savdo-sotiq
ishlanm   olib   borganlar.   Parfiya   savdogarlari   g`arb   mamlakatlari   bilan   Xitoy
o`rtasidagi savdo ishlarida vositachilik qilishgan.
Parfiya   ham   o`zining   qadimiy   madaniyatiga   ega   bo`lgan.   Ular   aramey
yozuvidan   foydalanib,   xalq   og`zaki   ijodiyoti   asosida   ko`plab   asarlar   yaratganlar.
Adabiyotda Qadimgi Eron an`analarining ta`siri kuchli bo`lgan.
U yerda  me`morchilik, haykaltaroshlik, rassomchilik, bo`rtma rasmlar ishlash
ancha   rivoj   topgan   bo`lgan.   Parfiya   me`morchiligi   va   haykaltaroshligida
yunonlarning   ta`siri   kuchli   bo` l gan.   Shoh   saroylarining   devorlari   xilma-xil
mazmundagi   rasmlar   bilan   bezatilgan.   Suyakdan   yasalgan   haykallar,   shoxdan
yasalgan qadahlar, ritonlar va boshqa idishlar kishini hayratga soladi.  O `sha davrda
chiqqan   oltin   pullarning   sathi   podsho,   malika   va   jangchilarning   tasvirlari   bilan
bezatilgan.
Parfiyada ibtidoiy din shakllari, hayvonlarga tog`-toshlar, daraxtlar va suvga
sig`inish   bilan   bog`liq   e`tiqodlar   saqlangan.   Lekin   ular   zardushtiylikka   ko`proq
e`tiqod   qilib,   suv,   havo,   yer   va   olovni   ulug`laganlar.   Axuramazdani   ulug`lab,
Axrimonga nafrat bilan qaraganlar. Chunki Axrimon yomonlik timsoli edi.
Parfiyaliklar   qo`shni   xalqlar   madaniyatidan   bahra   olib   o`zlariga   xos
madaniyat yaratganlar.
Sosoniylar davlati
1. Sosoniylar davlatining tashkil topishi.   II asr oxiri – III asr boshlariga
kelib   ichki   o`zaro  urushlar  Parfiya  davlatining  kuch-sizlanib   qolishiga  olib  keldi.
208-yilda  parfiylar davlati ikki qismga bo`linadi. Keyinchalik esa Parfiya yana bir necha   mayda   davlatlaiga   ajralib   ketadi.   Bundan   Eronning   janubi-g`arbida
joylashgan pors qabilalari foydalanib, Staxr shahrida hokimiyatni egallab oladilar.
Bu   jang-u   jadallar   tepasida   porslarning   soson   urug`idan   bo`lgan   Bobak   turardi.
Bobak   vafotidan   so`ng   Pors   viloyati   taxtiga   uning   o`g`illaridan   biri   Ardasher   I
(224–239)   o`tiradi.   224-yilda   bo`lib   o`tgan   jangda   u   Parfiya   shohi   Artabon   V
qo`shinlarini   yengadi.   226-yilda   Ardasher   I   poytaxtni   Staxr   shahridan   Dajla
daryosi   bo`yidagi   Ktesifon ga   ko`chiradi.   Ktesifonda   Ardasher   I   Sosoniy   davlati
taxtiga   chiqish   marosimini   o`tkazgach,   Sosoniylar   davlatining   chegaralarini
kengaytirishga   harakat   qiladi.   230-yilda   u   o`z   qo`shinlari   bilan   Suriya   va   Kichik
Osiyoga   bostirib   boradi.   Bu   joylar   Rim   saltanatiga   qaram   edi.   232-yili   Rim
imperatori   Aleksandr   Sever   katta   qo`shin   bilan   Shimoliy   Mesopotamiyaga   kelib
tushadi.   Ardasher   I   qo`shinlari   Rim   legionlari   bilan   uzoq   vaqt   mobaynida   qonli
urushlar olib boradi.
2. Sosoniylar davlatining kuchayishi.  Ardasher  I  vafotidan keyin Sosoniylar
davlati taxtiga   Shopur   I   (243–273) chiqadi. Shu vaqtdan boshlab sosoniy taxtiga
chiqqan sulola vakillari  «shahanshoh»  unvoniga ega bo`ladilar. Sosoniylar davlati
esa   Eronshahr   –   oriylar   podsholigi   yoki   eroniylar   shohligi   deb   nomlangan.
Shopur   I   davrida Eron qo`shinlari  Rim  qo`shinlari  bilan janglar olib borib, ularni
bir  necha  bor  mag`lubiyatga uchratganlar. Bu urushlarning birida Rim  imperatori
Gordian  halok bo`lib, juda ko`p rimlik aslzodalar va askarlar asir tushganlar. Ular
Eron shohiga 500 ming dinor aqcha to`lashga majbur bo`lganlar.
244–251-yillar   orasida   bo`lib   o`tgan   urushlar   natijasida   sosoniy   qo`shinlari
Janubiy   Armaniston   va   Qadimgi   Ossuriyani   bosib   olganlar.   Shopur   I   qo`shinlari
Suriyada   Rim   qo`shinlari   bilan   to`qnashib,   ularni   tor-mor   etadi.   Shimoliy
Mesopotamiyaning   Xarran   va   Edessa   shaharlari   yonida   bo`lgan   jangda   ham
sosoniy qo`shinlari rimliklar ustidan g`alaba qiladilar. Edess yonidagi jangda Rim
imperatori   Valerian ,   ko`pgina   senatorlar   va   aslzodalar   asirga   tushadi.   Rim   bilan
olib   borilgan   janglar   natijasida   Shopur   I   qo`shinlari   Suriya   va   Frot   daryosining yuqori oqimidagi 36 qal`a va shaharni ishg`ol qiladi. Rim imperiyasi hech qachon
bunday katta mag`lubiyatni ko`rmagan edi.
IV   asrning   60–70-yillarida   sosoniy   qo`shinlari   rimliklar   bilan   yana
to`qnashib, Armaniston va Shimoliy Mesopotamiyaning   ko`p joylarini bosib oladi.
63-yildagi   jangda   yana   bir   Rim   imperatori   Yulian   halok   bo`ladi.   Sosoniy
qo`shinlari   Sharq   tomonda   ham   katta   urush   olib   borib,   Xuroson,   Seyiston,
Girkaniya va Tajan, Murg`ob vohasigacha bo`lgan yerlarni ishg`ol qiladi. Sosoniy
shahanshohlari   Sharqda   Kushonlar   podsholigi   bilan   ham   shiddatli   janglar   olib
borganlar.   Kushon   podsholigi   tugatilib,   u   yerda   eroniylar   Kushoni   davlati   barpo
etiladi.   Uni   Eron   shahzodalari   boshqargan.   V   asrning   ikkinchi   yarmida   eron
qo`shinlari xioniylar, kidaritlar va eftalitlar bilan ham qattiq urush olib borganlar.
Shunday   qilib,   III   asrning   ikkinchi   yarmi   va   IV   asrda   sosoniylar   Eroni
Sharqdagi   eng   qudratli   davlatga   aylangan.   Ammo   V   asr   o`rtalaridan   boshlab   bu
davlat   eftalitlar   va   kidaritlarning   bergan   zarbalari   natijasida   asta-sekin
kuchsizlanib,   hatto   eftalitlarga   o`lpon   ham   to`lagan.   III–V   asrlar   sosoniylar
saltanatining   dastlabki   davri   bo`lib,   u   Sharq   xalqlari   tarixida   alohida   o`rinni
egallaydi.
3.   Dastlabki   sosoniylar   davrida   xo`jalik   va   madaniyat.   Dastlabkl
sosoniylar   Eronni   birlashtirish   borasida   juda   ko`p   harakat   qilganlar.   Eronning   bir
davlat   qilib   birlashtirilishi   xo`jalikning   rivojlanishi   uchun   katta   imkoniyatlar
yaratadi.   Eron   davlatiga   qarashli   Frot,   Dajla,   Kerxa,   Korun,   Tajan,   Murg`ob,
Erimander   kabi   daryo   bo`ylaridagi   joylar   ekinbop   yerlar   edi.   U   yerlarda
bog`dorchilikka   ham   katta   e`tibor   bilan   qaralgan.   Asosan   olma,   o`rik,   nok,   anjir,
xurmo ekilgan.
Eronning   katta   qismi   dasht,   yassi   tog`lik   va   tog`liklardan   iborat   bo`lib,
yaylovlar   ko`p   bo`lgan.   Eron   chorvadorlarining   qo`y,   echki,   ot,   tuya   va   qoramol
podalari,   shu   yaylovlarda   o`tlab   yurgan.   Sosoniylar   saltanatining   shahar   va
qishloqlarida   temirchilik,   qurolsozlik,   zargarlik,   to`qimachilik,   me`morchilik,
ko`nchilik,   kulolchilik,   toshtaroshlik,   gilam   to`qish,   namat,   sholcha   bosish   ancha rivoj   topgan   edi.   Eron   shahar   va   qishloqlarini   bir-biri   bilan   birlashtirib   turuvchi
karvon yo`llari   sertarmoq  bo`lgan.  Ularda  doimo  savdo  karvonlari   qatnab  turgan.
Eron   savdogarlari   va   shohlari   Misr,   Suriya,   Kichik   Osiyo,   Kavkaz,   Turon   va
Hindiston bilan qizg`in savdo-sotiq ishlarini olib borganlar.
4.   Sosoniylar   davri   madaniyati.   Sosoniylar   davrida   madaniyat   ancha   rivoj
topgan.   Bu   madaniyatning   ravnaqida   Qadimgi   Eron,   Parfiya,   Bobil,   Ellin   va
boshqa xalqlar madaniyatining ta`siri kuchli bo`lgan. Sosoniylar davlati kuchaygan
davrda   me`morchilik   va   bo`rtma   naqshli   rasm-tasvirlar   ishlash   birmuncha
rivojlangan.   Ustalar   sosoniy   shohlari,   nufuzli   kishilar,   sarkardalar   uchun   ajoyib
saroylar,   muhtasham   binolar   qurganlar.   Sosoniylar   davrida   zardushtiylik
ibodatxonalari   qurilishiga   ham   katta   e`tibor   berilgan,   chunki   zardushtiylik   davlat
dini sifatida qabul qilingan edi.
Sosoniylar   davrida   xalq   og`zaki   ijodiyoti   va   badiiy   adabiyot   ancha   rivoj
topgan.   Bu   jihatdan   Abulqosim   Firdavsiyning   «Shohnoma»   asari   diqqatga
sazovordir. Doston Qadimgi Eron afsonalari, ertaklari va tarixiy voqealari asosida
yaratilgan.   Unda   Eron   va   Turon   xalqlarining   to`rt-besh   mingyillik   tarixi   haqida
hikoya   qilinadi.   Dostonning   juda   katta   qismi   bevosita   sosoniylar   davri   tarixiga
bag`ishlanib,   ularning   taxtga   chiqishidan   Yazdigird   podsholigigacha   bo`lgan
tarixiy voqealar she`riy yo`l bilan juda qiziqarli ravishda ifoda etilgan.
«Avesto»   ham   o`sha   davrning   eng   nodir   asarlaridan   biri   hisoblanadi.   U
zardushtiylik   dinining   muqaddas   kitobidir.   «Avesto»   faqat   muqaddas   diniy   kitob
bo`libgina qolmay, tarixiy kitob hamdir. Bu kitobda O`rta Osiyo, Eron va qo`shni
mamlakatlarning   tabiati,   aholisi,   geografiyasi,   tarixi   va   madaniyati   haqida   ko`p
ma`lumotlar bor. «Avesto»da sosoniylar hukmronlik qilgan davrda yashagan turli
qabilalarning diniy e`tiqodi haqida ham qiziqarli ma`lumotlar berilgan.
«Avesto»da   bayon   qilinishicha,   Mitra   Quyosh   xudosi   bo`lgan.   U   bitmas-
tuganmas kuchga ega bo`lib, o`tda kuymaydi, suvda cho`kmaydi va o`q o`tmaydi.
U   odamlarga   hamisha   yaxshilik   qilib,   ularga   nur,   issiqlik   va   baxt-saodat   in`om
etadi. Axuramazda esa Mitraning yordamchilaridan biridir. U yaxshilik va ezgulik ma`budasi   bo`lib,   doimo   xalq   manfaati   uchun   xizmat   qildi.   Axrimon   yomonlik
fna`budi hisoblangan. U xalqqa ofat, ocharchilik va kasalliklar keltiradi. Axrimon
bilan   Axuramazda   o`rtasida   ayovsiz   kurash   bo`lib,   bu   kurash   Axuramazdaning
g`alabasi bilan tugaydi.
Zardushtiylikda   olov   kishilarni   gunohlardan   tozalovchi   sehrli   kuch   deb
qaralgan.   Shuning   uchun   bu   din   otashparastlik   dini,   uning   muxlislari   esa
otashparastlar  deb atalgan.
Bu   davrda   asoschisi   Moniy   ibn   Fatak   (216–276)   bo`lgan   moniylik   oqimi
ham   tarqaladi.   Bu   oqim   namoyandalari   mehnatkash   xalq   ommasining
manfaatlarini ko`zlab targ`ibot olib borganlar.
V–VI   asrlarda   mazdakchilar   oqimi   ham   vujudga   kelgan.   Uning   asoschisi
Mazdak   ibn   Hamadoniy   (470–529)   edi.   Bu   oqim   negizida   ezgulik   va   yorag`lik
bilan qorong`ilik o`rtasidagi kurash yotadi. Mazdakchilar barcha odamlarni mulkiy
jihatdan teng bo`lishga chaqiradilar.
Navro`z   bahor   bayrami,   Mehrjon   esa   kuzgi   bayram;   Bu   bayramlarning   har
ikkalasi   ham   Sosoniylar   podsholigi   davrida   keng   ko`lamda   o`tkazilgan.   Bayram
kunlari   urushlar   to`xtatilgan,   turli   o`yinlar,   sayllar   tashkil   qilingan.   Odamlar   bir-
birlarini tabriklab, har  xil in`omlar, taomlar  ulashganlar. Bayram kunlari  tabarruk
kishilarni ziyorat qilganlar.
Shunday   qilib,   sosoniylar   davri   madaniyati   ham   o`ziga   xos   bo`lib,   Yaqin
Sharq mamlakatlari madaniyatiga katta ta`sir o`tkazgan.
Yunon-Baqtriya podsholigi
1.   Yunon-Baqtriya   podsholigining   geografik   o`rni,   tabiiy   sharoitlari   va
aholisi.  Yunon-Baqtriya Qadimgi Sharqda qisqagina umr ko`rgan davlatlardan biri
bo`lgan. U kuchaygan davrda unga O`rta Osiyoning janubiy, janubi-sharqiy qismi,
hozirgi Afg`oniston va Hindistonning shimoli-g`arbiy hududlari kirgan. Yer yuzasi tog`lik va tekisliklardan iborat bo`lib katta qismini Oloy, Pomir va
Hindikush tog`lari egallab yotadi. Yunon-Baqtriya suv manbalariga boy, mamlakat
hududidan   Oks-Amudaryo   va   uning   hamma   irmoqlari   oqib   o`tadi.   U   o`simlik   va
hayvonot   dunyosiga   ham   boy   bo`lgan.   Yunon-Baqtriya   oltin,   kumush,   mis,   temir
va qimmatbaho toshlari  bilan qadimdan mashhur.
Yunon-Baqtriya   insoniyat   madaniyatining   beshiklaridan   biri   hisoblanadi.   Bu
o`lkada sakkiz yuz – bir million yildan beri odamlar yashab keladilar. Keyinchalik
bu yerda  baqtriyaliklar, so`g`diylar, eroniylar, yunon-makedonlar, hindilar, sak  va
tohar   qabilalari   yashaganlar.   Bu   o`lkaning   qulay   tabiiy   sharoiti   atrofda   yashagan
qabilalar e`tiborini hamisha o`ziga tortib kelgan.
2. Yunon-Baqtriya podsholigining tashkil topishi va kuchayishi.   Iskandar
vafotidan   so`ng   u   tuzgan   saltanat   bir   necha   katta-kichik   davlatlarga   bo`linib
ketgan.   Ularning   biri   Salavkiylar   davlati   edi.   Bu   davlatning   hukmdori   Salavka   I
Nikator  bo`lgan. O`rtayer dengizining sharqiy sohilidan O`rta Osiyo va Hindiston
chega-ralarigacha bo`lgan yerlar  Salavka  davlati tarkibida edi.
Salavka   vafot   etgach,   uning   vorislari   davrida   sharqiy   viloyatlarda
qo`zg`olonlar boshlanadi. Bundan salavkiylarning Baqtriyadagi noibi   Diodot   ham
foydalanadi. U mahalliy zodagonlarning xayrixohligiga tayanib  miloddan avvalgi
250-yilda  o`zini Baqtriya podshosi deb e`lon qiladi.
Davlat ishlariga yunonlar va mahalliy baqtriyalik zodagonlar jalb qilinganligi
uchun   bu   davlat   Yunon-Baqtriya   podsholigi   deb   ataldi.   Bu   davlatning   asosi
dastlabki   Baqtriya   bo`lgan,   uning   poytaxti   Zariasp   edi.   Keyinchalik   bu   shahar
Baqtr nomi bilan mashhur bo`lib ketdi.
Diodot   I   va Diodot   II   lar  davrida Yunon-Baqtriya So`g`diyona, Marg`iyona,
Choch,   Davon,   Sharqiy   Eron   hisobiga   kengayadi.   Miloddan   avvalgi   230-yili
So`g`diyona noibi   Evtidem   I  qo`shinlari   Diodot   II   qo`shinlarini   yengib Baqtriya
taxtini egallaydi. Miloddan   avvalgi   208–206-yillarda   Salavka   podshosi   Antiox   III   bilan
Evtidem   I   o`rtasidagi   ikki   yilga   cho`zilgan   urush,   sulh   bilan   tugaydi.   Antiox   III
Evtidemning   shohligini   tan   olishga   majbur   boladi.   Chunki   shu   davrda   shimoldan
ko`chmanchi   qabilalar   xavf   solib   turgan   edi.  Evtidem   I   va   uning  o`g`li   Demetriy
davrida   Yunon-Baqtriya   kuchayib   Seyistondan   Hind   daryosigacha   bo`lgan   yerlar
Yunon-Baqtriya podsholigiga qo`shib olinadi.
3.   Yunon-Baqtriya   podsholigining   parchalanishi   va   qulashi.   Miloddan
avvalgi   175-yilda   podsho   Demetriy   Hindistonda   jang   olib   borayotgan   edi.   Shu
davrda   uning   sarkardasi   Yevkradit   qo`zg`olon   ko`tarib   Yunon-Baqtriya   taxtini
egallaydi. Demetriy esa janglarning birida halok bo`ladi. Shundan keyin podsholik
ikkiga bo`linib ketadi. Birinchisi  Yevkradit  va uning vorislari boshqargan  Yunon-
Baqtriya,  ikkinchisi Demetriy va vorislari boshqargan Yunon-Hind davlatlaridir.
Miloddan avvalgi 162-yili  Yevkradit Panjobga qo`shin tortib uni bosib oladi.
Lekin ko`p o`tmay Yunon-Hind shohi Menandr qo`shinlari Yevkradit qo`shinlarini
Panjobdan uloqtirib tashlaydi.
Shu   davrda   Parfiya   podshosi   Mitridat   I   Yunon-Baqtriyaning   g`arbiy
viloyatlarini bosib oladi.  Miloddan avvalgi 160-yili  Yevkradit bilan o`g`li Geleokl
o`rtasida   janjal   chiqadi.   Yevkradit   o`z   o`g`li   Geleokl   tomonidan   o`ldiriladi.
Geleokl   davrida   Yunon-Baqtriya   davlati   kuchsizlanib,   uning   ixtiyorida
Baqtriyagina   qoladi.   Miloddan   avvalgi   140–130-yillar   orasida   shimoli-sharq   va
shimol tomondan   sak   va   yuechji   qabilalarining shiddatli hujumlari boshlanadi. Bu
hujumlar natijasida Yunon-Baqtriya davlati ag`darib tashlanadi. Shu bilan   120 yil
davr surgan Yunon-Baqtriya davlati ham barham topadi.
4.   Yunon-Baqtriya   podsholigining   ijtimoiy   tuzumi,   xo`jaligi   va
madaniyati.   Yunon-Baqtriya   o`sha   zamonning   quldorlik   davlatlaridan   biri
bo`lgan.   Yunon-Baqtriya   davlati   tepasida   podsho   turgan.   Podsholik   taxti   otadan
o`g`ilga   meros   bo`lib   o`tgan.   Podsholikmulklari   viloyatlargabo`linib,   uni   viloyat
hokimlari   –   gipparxlar   boshqarganlar.   Gipparxlar   esa   to`g`ridan-to`g`ri
podshohlarga itoat etganlar. Podsholikning   Yunon-Baqtriya   qismida   urug`i   Hindistondan   keltirilgan
paxtaham ekilgan. Ehtimol ipak qurti ham boqilgandir.
Podsholikda   qo`y,   echki,   qoramol,   ot,   tuya,   qo`tos,   o`rgatilgan   fil,   it   va
parranda boqqanlar. Yunon-Baqtriya otlari va tuyalari juda mashhur bo`lgan.
Boshqa   joylarga   qaraganda   Yunon-Baqtriyada   shaharlar   ko`p   bo`lgan.
Shuning   uchun   qadimgi   tarixchilar   Pompey   va   Apolloderlar   Yunon-Baqtriyani
«ming   shaharlar   mamlakati»,   deb   bejiz   aytishmagan.   Eng   yirik   shaharlar   Baqtra,
Termiz,   Yevkratideya,   Demetriya,   Aleksandriya   va   boshqalar   bo`lgan.   Bu
shaharlarlarda hunarmandchilik va savdo-sotiq rivoj topgan.
  Yunon-Baqtriyada   savdo-sotiq   ham   juda   rivojlangan   edi.   Yunon-Baqtriya
slpmoldan   janubga,   sharqdan   g`arbga   o`tadigan   karvon   yo`lining   qoq   o`rtasida
joylashgani   savdo-sotiqning   rivojlanishiga   imkon   bergan.   Yunbn-Baqtriya
savdogarlari   va   podsholari   Hindiston,   Xitoy,   Parfiya   davlatlari,   Oks   va   Yaksart
bo`yi   xalqlari   bilan   savdo,   iqtisodiy   va   madaniy   aloqalar   olib   borganlar.   Yunon-
Baqtriya   podsholari   savdoda   qo`llaniladigan   oltin   va   kumush   tangalar
chiqarganlar.   Yunon-Baqtriya   madaniyatining   ildizlari   uzoq   o`tmishga   borib
taqaladi.   Buni   biz   miloddan   avvalgi   X–V   mingyilliklarga   mansub   Zarautsoy
suratlari misolida ko`ramiz.
Yunon-Baqtriyada   yunon   va   mahalliy   baqtr   madaniyatining   aralashuvi
natijasida   ellin   madaniyati   vujudga   kelgan.   Haykaltaroshlik,   rassomchilik,
naqqoshlik   kabi   tasviriy   san`at   ham   rivoj   topgan.   Yunon-Baqtriyada   hindlarning
buddizm, zardushtiylik va yunonlarning ko`p xudolik dinlari aralashib ketgan edi.
Yunon-Baqtriya davlati   130–140 yil  yashadi. Lekin u yerda yashagan xalqlar
yuksak madaniyat yaratib qo`shni xalqlar madaniyatiga barakali ta`sir ko`rsatgan.
Bu   madaniyatning   rivojida   O`rta   Osiyo,   xususan   o`zbek   xalqi   bobokalonlarining
ham katta xizmati bor.
Kushon podsholigi 1. Kushon podsholigining tabiati  va aholisi.   Kushon podsholigi  Osiyodagi
eng yirik quldorlik davlatlaridan biri  bo`lgan. U ravnaq topgan vaqtda Turonning
sharqiy, janubi-sharqiy viloyatlari, g`arbiy Xitoy, Baqtriya va Hindistonning katta
qismini   egallagan   edi.   Podsholik   yerlarining   katta-katta   maydonlari   tog`lardan
iborat.   Hind,   Oks,   Gang,   Braxmaputra   va   Jamna   daryolarining   bo`ylari
tekisliklardan   iborat   bo`lgan.   Bu   o`lka   hayvonot,   o`simliklar,   yer   osti   va   usti
qazilma ashyolariga juda boy edi.
O `lkaning   boy   tabiiy   sharoiti   bu   yerda   qadimdan   odamlarning   yashashlari
uchun   imkon   bergan.   Bu   o`lkada   ilk   tosh   asridan   beri   aholi   yashab   keladi.
Podsholik   katta   maydonni   egallagani   uchun   unda   –   hind,   tohar,   sug`d,   baqtra,
yunon, usun  va boshqa qabila va elatlar yashaganlar.
2.   Kushon   podsholigining   tashkil   topishi.   Miloddan   avvalgi   IV–   III
asrlarda   shak qavmlariga mansub   yuechji   qabilalari  Markaziy Osiyoning g`arbiy
qismida   yashar   edilar.   Yuechjilardan   sharqdagi   bepoyon   dashtlarda   esa   xunn
qabilalari   yashar   edilar.  Uzoq  yillar  mobaynida   yuechjilar  o`tloq  talashib  xunnlar
bilan kurash olib borganlar. Bu janglarda goh xunnlar, goh yuechjilar g`olib chiqar
edilar.   Keyinchalik   xunnlar   kuchayib,   yuechjilarni   Markaziy   Osiyodan   g`arbga
chekinishga   majbur   qilganlar.   Ular   dastlab   Oloy   va   Dovonga   (Farg`ona   vodiysi)
ko`chib,   so`ng   So`g`diyona,   Shimoliy   Baqtriyaga,   undan   esa   Janubiy   Baqtriya
bo`ylab tarqalganlar. Yuechjilar   xyumi, shuanji, guyshan, xise  va  dumi   kabi bir-
biriga qarindosh qabilalardan iborat edilar.
Bir   tomondan   yuechji,   ikkinchi   tomondan   ko`chmanchi   saklarning   shiddatli
hujumlari   natijasida   Yunon-Baqtriya   davlati   ag`darib   tashlanadi.   Guyshan
qabilasining   sardori   Kudzula   Kadfiz   qolgan   4   qabilani   birlashtirib   Kushon
davlatiga asos solgan va o`zini  «S hohlar shohi»  deb   e`lon qilgan. Kudzula Kadfiz
janubiy   Baqtriya   va   Kashmir   viloyatini   bosib   oladi.   U   Kushon   davlatini   ancha
mustahkamlab  80 yoshlarida  dunyodan ko`z yumadi.
3.   Kushon   podsholigining   kuchayishi   va   yemirilishi.   Kudzula   Kadfiz
vafotidan   so`ng   podsholik   taxtiga   Vima   Kadfiz   II   o`tiradi.   U   30   yil   podsholik qilib,   Hindistonning   Panjob   va   Gang   vohalarini   bosib   oladi.   Kadfiz   II   o`z
nomidan   oltin   va   kumush   tangachalar   chiqaradi.   Kushon   podsholigi   Kanishka
(78–100–123)  davrida Osiyodagi eng kuchli davlatlardan biriga aylanadi. Kanishka
Hindistonning   katta   qismini   Kushon   davlati   tarkibiga   qo`shib   oladi.   U   Parfiya
bilan   zafarli   urushlar   olib   boradi.   Kanishka   davrida   Qashqar,   Yorkent   va   Xutan
ham   Kushon   saltanati   tarkibiga   kiradi.   Shu   davrda   Kushon   saltanatining   yerlari
Hindistondan Orol dengizigacha, Parfiyadan Xutongacha yoyilgan edi. Bu davrda
Kushonlaf saltanatining poytaxti  Baqtradan  Peshavarga ko`chirilgan.
Kanishkaning   vorislari   Xuvishka   va   Vesudevalar   davrida   ham   Kushon
davlati o`z kuch-qudratini saqlab qolgan.
Xitoy   tarixchilaridan   biri   «Kushon   podsholigi   100   ming   oila   va   100   ming
kishilik qo`shindan iborat bo`lganlar» , deb ta`kidlaydi.
Ammo   podsho   Xuvishka   vafotidan   so`ng   kushon   davlati   ikkiga   bo`linib,
birida   Vesudeva,   ikkinchisida   esa   Kanishka   III   podsholik   qilganlar.   Kushon
podsholigining ikkiga bo`linib ketishi uning kuch-qudratiga putur yetkazadi.
Xuddi shu davrda Eron sosoniylari kuchayib, Kushon podsholigining g`arbiy
viloyatlariga bostirib kiradi.   242–243-yillarda   bo`lgan shiddatli janglarda sosoniy
shohi   Shopur   I   (309–379)   qo`shinlari   kushon   qo`shinlari   ustidan   g`alaba
qozonadi.   Keyingi   janglarda   ham   kushonlar   sosoniylardan   yengilib   g`arbiy
viloyatlaridan ajradilar.
Uzoq   davom   etgan   ichki   nizolar,   g`arbdan   sosoniylar   va   shimoldan
ko`chmanchi qabilalarning shiddatli hujumlari tufayli  IV  asr oxiriga kelib  kushon
podsholigi yemirilib batamom barham topadi.
4.   Kushon   podsholigi   davrida   xo`jalik   va   madaniyat.   Kushon   podsholigi
davrida xo`jalikning hamma tartnoqlari rivoj topdi. Gang, Hind, Oks, Jamna kabi
katta-kichik   daryolarning   bo`ylaridagi   unumdor   yerlar   dehqonchilikning
markazlari   edi.   Kushonlar   davrida   suv   omborlari,   kanallar,   ariqlar   va   suv
inshootlari   qurilishiga   katta   e`tibor   berilgan.   Ziroatkorlar   bug`doy,   arpa,   sholi, g`o`za, tariq, kunjut, mosh, no`xat   kabi ekinlar ekib, ulardan mo`1 hosil olganlar.
Dehqonlar podsholikning O`rta Osiyo qismida qovoq, bodring, qovun, tarvuz ekib
polizchilik   bilan   shug`ullanganlar.   Podsholikning   ko`p   joylarida,   ayniqsa   tog`   va
tog`   oldi   yerlarida,   bog`bonlar   olma,   nok,   o`rik,   gilos,   shaftoli,   anor,   anjir   kabi
mevali   daraxtlarni   ekib   parvarish   qilganlar.   Kushonlar   pod-sholigi   davrida
chorvachilik ham ancha rivoj topadi.
Kushonlar   davrida   hunarmandchilik   ham   rivoj   topgan.   Podsholikda
temirchilik,   to   `qimachilik,   kulolchilik,   qurolsozlik,   me`morchilik,   zargarlik,
kemasozlik   ancha   rivoj   topgan   edi.   Hunarmandchilikning   yirik   markazlari   –
shaharlar va yirik qishloqlar bo`lgan.
Kushonlar   davrida   savdo-sotiq   ham   rivoj   topgan   edi.   Hind   savdogarlari
«Buyuk   Xitoy  yo`li»  va   boshqa   savdo   yo`llarining   tarmoqlari   orqali   Xitoy,   O`rta
Osiyo, Old Osiyo mamlakatlari bilan savdo qilganlar.
Kushon podsholigida juda ko`p xalqlar va elatlar yashaganlar. Shuning uchun
ularning   madaniyati   rang-barang   bo`lgan.   Bu   narsa   tasviriy   san`atda,   diniy
e`tiqodda ham o`z aksini topgan. Kushon podsholigidagi qabila va elatlar buddizm,
zardushtiylik va ibtidoiy din shakllariga e`tiqod qilganlar.
Kushon   davrida   ilmiy-amaliy   bilimlar   –   falsafa,   tarix,   geografiya,   tabobat,
matematika  kabi fanlar rivoj topgan edi. Kushon madaniyati Qadimgi Hindiston va
O`rta Osiyo xalqlarining mashaqqatli mehnati bilan yaratilgan.
Kushon   madaniyati   jahon   va   Osiyo   xalqlari   madaniyatiga   o`zining   samarali
ta`sirini   o`tkazgan.   Movorounnaxr   xalifalikdan   ajralib   chiqqandan     keyin     Xirot
viloyatidan   kelib   chikkan   Toxir   ibn   Xusayn   (821-873)   Xuroson   noibi   etib
tayinlanadi va u Toxiriylar sulolasiga   asos   soladi. U Bag`dod xalifaligiga     tobe
bo`lib      ichki      siyosatda    mustaqil  edi.  Toxiriylarga  tobe  bo`lgan  Movorounnaxr
noibi   birinchisi     somoniylardan   edi.   Toxiriylar     taxtdan     tushganlaridan   keyin
Somoniylar mustaqillikka erishganlar. Toxiriylar   tangashunoslik   soxasida     dastlab   dirxam   va   mis   tangalar   zarb
qilganlar.   Abdulla   ibn   Toxir   xukmronligidan     boshlab   oltin     dinorlar     zarb
qilingan.   15     dan     ortik   zarbxonalar   bo`lib,   vaqti   -   vaqti   bilan       tangalar       zarb
qilingan.   Movorounnaxrning   Samarqand,   Buxoro,   SHosh,   Madinai   ash-SHosh
shaxarlarida, keyinchalik Xorazm zarbxonalarida tangalar zarb qilingan.
Umumiy   ko`rinishi       xusnixat     yozuvlarni     joylashishi     bo`yicha   Toxiriylar
davlatida zarb qilingan tangalar umumxalifalik tangalaridan farq kilardi.
Birinchi Somoniylar faqat kumush tanga zarb qilish xukukiga ega bo`lganlar.
Ular     zarb     qilgan   mis   tangalar   -   fel`slar   tashki   ko`rinishi   bo`yicha   yumaloqqa
yaqin xatlari xunuk bo`lgan.
Somoniylar  xukmronligi    o`rnatilgandan     keyin    Ismoil     ibn  Axmad  davrida
kumush tangalar ko`plab ishlab  chiqariladi. Keyinchalik oltin tangalar paydo bo`la
boshlaydi.  Oltin  tangalarga  nisbatan   a`lo  sifatli  kumushdan  ko`plab  zarb  qilingan
tangalar mamlakat tashqarisiga xam chiqib ketgan.
Somoniylar   tomonidan   zarb   qilingan     tangalardagi   yozuvlar   xuddi   xalifalik
davrida zarb qilingan tangalardek edi. Mis yoki kumush tangalarning bir tomonida
bir   yoki   ikki   qator   axyon-axyonda   uch   qator     yozuvlar     uchraydi.   Dirxamlarda
faqat   Somoniylar   noibining   ismi   yozilibgina   qolmay,   xalifalarni   ismlari   xam
yozilgan.
Somoniylar   davrida   zarb   qilingan   mis   tangalar   tashqi   ko`rinishi   bilan   xam
diqqatga   sazovordir.   Mis   tanga   ko`proq   tarqalgan.,   ko`p   muomalada   bo`lishiga
qaramay   u   dirxam   va   dinorlar   singari   puxta   ishlangan.   Ulardagi   yozuvlar   xam
chiroyli.   Ayrim   mis   tangalar,   ayniqsa   buxoroda   zarb   qilingan   mis   tangalar
shunchalik chiroyli va puxta ishlanganki kishini xayratga solgan. O`sha davrlarda
30dan ortiq zarbxonalar bo`lgan. Lekin ular vaqti – vaqti bilan qisqa muddat ishlab
keyinchalik yopilgan. Somoniy dinorlari nisbatan kichik ko`lamda  asosan  Turkistondan tashqarida
zarb qilingan, ko`plab Xuroson, ayniqsa Morvarounnaxrda Buxoro, Samarqand va
SHoshda zarb etilgan.
Mis   tangalar   deyarli   movarounnaxrda,   Buxoro   va   Samarqandda   ikki   xil
qiymatda – adli va pashiz tarzida chiqarildi.
Somoniylar davridagi tadqiqotlar shuni ko`rsatadiki. Tangashunoslik soxasida
xam   shu   davrlardan   boshlab   qalbakilashtirish   masalasi   bu   davrda   xam   tangalarni
xar   vaqt   qo`lbola   uskuna   shtampelda   zarb   etishavergan.   Zarbxona   uskunasi   ular
qo`liga   tushib   qolgan.Tangalarni   qalbakilashtirish   asrlar   davomida   mo`may
daromad keltirgan, shuning uchun ular o`limdan xam qo`rqmay faoliyatini davom
ettirganlar. Bu esa tanga chaqalarning qadri yuqori ekanligidan dalolat beradi.   Foydalanilgan a dabiyotlar .
1. Arxeologlar hikoya qiladi. To’plam. Toshkent, 1974.
2. Arsixovskiy A. Arxeologiya asoslari. Toshkent, 1970.
3. Askarov A, Alьbaum L.Poseleniye Kuchuktepa. Tashkent, 1970.
4.   Borisovskiy   A.I.   Drevneysheye   proshloye   chelovechestva.   Moskva.
Nauka, 1980.
5. Kabirov J, Sagdullayev A.O’rta Osiyo arxeologiyasi. Toshkent, 1990.
6. Muhammadjonov A. Qadimgi Buxoro. Toshkent, 1991.
7. Okladnikov A.P. Paleolit i mezolit Sredney Azii. Vkn. Srednyaya Aziya v
epoxu kamnya i bronzi. M. - L., 1966.
8. Tolstov S.P. Qadimgi Xorazm madaniyatini izlab. Toshkent, 1964.
9.   Taylor   E.B.   Pervobыtnaya   kul’tura.   Per.   s   angl.   D.   A.
Koropchevskogo.M., 1989.
10.   Cheboksarov   N.N.,   Cheboksarova   I.A.   Narodы,   rasы,   kulьturiы.   M.:
Nauka, 1985.
11.O’zbekiston   tarixi.   Sagdullayev   A.,   Eshov   B.   tahriri   ostida.
Toshkent.Universitet, 1997, 2-nashri, 1999.

Mavzu:Sosoniylar tomonidan qabul qilingan tanga qiymatlari va vazn sistemalari. Reja: 1. Sosoniylar davlati. 2. Yunon-Baqtriya podsholigi. 3. Kushon podsholigi. Xulosa

Qadimgi dunyoning so’nggi eng ulkan va zabardast davlatlari - Kushon va Parfiya inqirozga yuz tutdi, ularning sobiq yerlari yangi, qudratli Sosoniylar davlatiga qo’shilib ketdi. Sosoniy davlati eramizning birinchi asri va VII asrning o’rtalarigacha davom etgan bu Sosoniy davlati. Eramizning V asr o’rtalaridan bu yerda Sosoniy sulolasiga mansub shox Varahman U tangalarga o’xshatib kumush drahmalari ( Buxorxudotlarning tangalari) zarb etish yo’lga qo’yildi. Ularning ungida boshida hukmdor toji, sosoniylar shahonshohlarining yon tomondan olingan ta’sviri, tersida e`sa mukaddas olov quriqchilari mobedlarning tasviri tushirilgan. Tangalard a gi yo zuv sug ’ d x atining Buhoro shakli bulib," Buhoro sho hi" ma ’n osini anglatadi. Hozirgi Sh imoliy Afg ’ oniston, O’ zbekisto n va Ta j ik i stonning j anubi y rayonlarida j o y lashgan bu ilk urta asr ulkasida tangalar , hususan, k u m u sh tangalar zarb q ilish Sosoniilarning kuchli ta ’ siri ost i ada edi. Bu erda Sosoniilarning turli -tuma n tangalari tar q alishi P eroz (F eruz ) va Husravlar Ashushirvanlarning mahalliy tangalari paydo b o’ lishiga olib keldi. Bu hil tangalarda q is q a- q is q a baktriya, ba ’ zan sug ’ d yo zuvlaridan iborat nadche-kachlar - tavki ( ya'ni tamga ramzi, ra q amlar va har f lar ) h il ma - hil bosh kiyimi ki y gan hu kmdor larning yo n tomonidan olingan miniatyura suratlari, hatto hayavonlar tasvirlari di qq atga sazovordir. Tahminan shu davrning o’ zi d a CHag ’niy onga qo’ shni b o’ lgan T er miz shohlarining chog ’ ro q saltanatida g ’ aroyib shaklli tangalar zarb q ilina boshlagan. Ularning ba ’ zi birlari o’ ta si f atli b o’ lib, yo ng ’ o q puchog ’ i shaklida b o lib, bosh q alari yassiro q , o’ ngida kano t li chambar kiygan hukmdor si y mosi, t e rsida tamg ’ a tas v iri, yo zuvlari y o’q tangalar edi. Bu tangalar Soson iy lar davlati tarkibiga kir gan. O’ rta Osi yo ning garbi-janubida jo y lashgan Margi yo na v a Sh imoliy Hurosonda bu da v rda hali tangalar zarb etilmagan edi. Marg ’ i yo n a ning bosh shahri Marvda Sosoni y lar ta n galariga ta q lidan zarb etilgan tangalar chi q arishardi. Mana sh unday q ilib Soson iy lar sulolasi tomonidan chi q arilgan olt in ta n ga - d i nor, kumu sh tanga - drahma m is tanga -" tetradrahmadir. S o so nilar tangalaridagi Arda she r I, S h opur I, S h opur II , V rahran II , F eruz tangalari misol b o’ ladi. Ard asher I tangasi e ramiz ni ng 227-243 yil larini o’ z ichiga oladi. Varah ran II

tangalari eramizning 2 75-2 96 y illari n i o’ z ichiga oladi. S h opur I I tangalari esa e r ami zning 3 09 -379 yillarni uz ichiga oladi. F eruz tangalari esa eram i zning V-asr ohiri va VI- asr boshlarida zarb etilgan v a mu o mila g a yurgan. B undan ta shq ari Soson iyla r sulolasiga mansub H israv I An ushervon nning tangasi bu eramizning VI asrining ikkinchi yarmida k umu sh tangasini zarb q ildir gan. E ramizning III asrlarida E ronda Sosoni y lar sulolasi o’ z hukmronligini o’ rnatgan ed il alar. Ular o’ sha pa y tlarda zarb e tgan ku m ush tang a lari SH ar q iy Turkistonda tez-tez topilib turi g an. E r o n tangal a rining bu j o y lardan to p i li shi Sh ar q iy Turkiston halklarining O’ rta Osi yo va Eron bilan o’ zaro sa v do madani y alo q alar n ing kuchli b o’ lganligini kursatuvchi j o n li f akt hisobl an adi . Sosoni y lar pullarini X itoy sh aharlarida ham k o’ plab t opili sh i E ron p ullarining b u davrda X itoy m is pullariga ni s batan obru e tiborining kuchli b o’ lganlididan dalolat berib turadi. E ramizning IV-VI asrlarining birinchi ya rmida Osi yo da v a sh ar q iy Turkistonning bir qi smini o’ ziga birla shtir gan Ef talitlar da v lati ham o’ z pullarini E ro n S osoniy l ar sulolasi n ing pullariga ta q lid q ilib, zarb q ila bo shla ganlar. Qadimgi Parfiyaning geografik o`rni, tabiati va aholisi. Parfiya ham janubi-g`arbiy Osiyodagi qadimgi davlatlardan biri bo`lib Sharqning eng katta va kuchli davlatiga aylangan paytda Mesopotamiyadan Hindiston chegaralarigacha bo`lgan yerlarni o`z ichiga olar edi. Parfiyaning yer usti tuzilishi asosan tog`lik, yassitog`lik va qisman sho`rxok tekisliklardan iborat bo`lgan. Uning hududidan Frot, Dajla, Atrok, Tajan, Murg`ob kabi katta-kichik daryolar oqib o`tgan. Parfiya hududida bir necha yuz ming yillardan beri aholi yashab keladi. Uning tub aholisi parnlar, daxlar, saklar, girkanlar va boshqa qabilalar bo`lgan. Parfiya kuchayib atrofdagi o`lkalarni istilo qilgach, aholisi tarkibiga yunon-makedonlar, eroniylar, midiyaliklar, mesopotamiyalik va boshqa xalqlar ham kirgan. 2. Parfiya davlatining tashkil topishi. Miloddan avvalgi VII– VI asrlarda Kaspiy dengizdan janubi-sharqiy hududlarda parn-parfiya qabilalari yashar edilar. Miloddan avvalgi VII–VI asrlarda Parfiya goh Midiya, goh Eron, goh Yunon- Makedon, goh Salavkalar davlati tarkibida bo`lgan.

Miloddan avvalgi III asr o`rtalarida Salavkalar davlati kuch-sizlanib qolgan edi. Shu davrda Turkman-Xuroson tog`lari va uning shimoliy hamda janubiy etaklarida Parfiya satrapligi bo`lib, unga Stagnor degan kishi noiblik qilardi. Miloddan avvalgi 250-yili salavkiylarning Parfiyadagi noibi Andragor o`zini Parfiya podshosi deb e`lon qildi. Lekin Andragorning podsholigi uzoqqa bormadi. Miloddan avvalgi 247-yili ko`chmanchi sak qavmlarining parn-dax qabilalari Parfiyani bosib oladilar. Ularning sardori Arshak Parfiya davlatining podshosi deb e`lon qilinadi. Rim tarixchisi Pompey Trog ma`lumotlariga ko`ra Arshakning kelib ghiqishi saklardan bo`lib, o`ta jasur va mard odam bo`lgan ekan. Arshak ismi shak botiri, pahlavoni, degan ma`noni bildirgan. Arshak` Kaspiyning janubidagi Girkaniyani bosib olib, podsholik yerlarini kengaytiradi. U arshakiylar sulolasiga asos soladi. Arshak Yunon-Baqtriya podshosi Deodot I bilan harbiy ittifoq tuzib, salavkiylar qo`shinini tor-mor etadi. Salavka podsholaridan Antiox III miloddan avvalgi 209-yili Parfiya ustiga qo`shin tortadi. Bu jangda Parfiya qo`shinlari yengiladi, ammo Parfiya o`z mustaqilligini saqlab qoladi. 3. Parfiya podsholigining kuchayishi. Antiox III vafotidan so`ng Salavkalar davlati kuchsizlanib qoladi. Bu vaziyatdan foydalangan Parfiya shohi Mitridat I miloddan avvalgi (171–138) Midiya bilan Bobilni bosib olib miloddan avvalgi 141-yilda o`zini «Bobil podshosi» deb e`lon qiladi. Miloddan avvalgi 140–120-yillarda shimoldan saklarning xujumi boshlanib, Yunon-Baqtriya davlati ag`darib tashlanadi. Saklarning jangovar qismlari Parfiya qo`shinlari bilan ham to`qnashadilar. Bu janglarda ikki Parfiya shohi halok bo`ladi. Saklar Erimander, Xerirud daryolari oralig`idagi viloyatga borib joylashadilar. Shundan boshlab bu viloyatni Sakiston deb ataydigan bo`ldilar. Mitridat II (miloddan avvalgi 123–87) davrida Parfiya qo`shinlari salavkiy qo`shinlarini yengib, Eron va Mesopotamiyani ishg`ol qiladilar. Mitridat II « ulug`

shahanshoh» degan unvonga ega bo`ladi. Parfiya qo`shinlari Kichik Osiyo va O`rtayer dengizining sharqiy sohili chegaralarida rimliklar bilan to`qnashadilar. Miloddan avvalgi 53-yilda mashhur sarkarda Krass boshliq Rim qo`shinlari bilan Parfiya podshosi Orod (miloddan avvalgi 55–37) qo`shinlari o`rtasida janglar boshlanib ketadi. Shu yili Karri shahri yaqinidagi dahshatli jangda rimliklar yengilib, sarkarda Krass halok bo`ladi. Bu g`a l abadan so`ng parfiyonlar katta o`ljaga ega bo`lib, juda ko`p rim askarlari asirga tushadi. Asirlar Marg`iyonaga haydab ketilib o`sha yerga joylashtiriladi. Bu g`alabadan keyin Parfiya poytaxti Gekatompildan Mesopotamiyadagi Ktesifonga ko`chiriladi. Bu davrda Parfiya o`z kuch-qudratining eng baland cho`qqisiga ko`tariladi. Parfiya qo`shinlari Sharqda Hind daryosigacha, g`arbda esa O`rtayer dengizi va Kichik Osiyo chegarasigacha bo`lgan yerlarni egallaydilar. 4. Parfiya podsholigining tushkunlikka uchrashi. Miloddan avvalgi 40- yillardan boshlab rimliklar O`rtayer dengizining sharqiy sohilidagi mamlakatlarda va Kichik Osiyoda o`z mavqeini qayta tiklab oladilar. Rim qo`shinlari Parfiya qo`shinlarini Frot daryosi chap sohiliga surib chiqarishga muvaffaq bo`ladilar. Ammo rimliklarning miloddan avvalgi 38-yilda Midiyaga qilgan yurishlari mag`lubiyat bilan tugaydi. Miloddan avvalgi I va milodning I– II asriaridagi ichki nizolar va to`xtovsiz urushlar Parfiyani kuchsizlantirib qo`yadi. Bu davrlarda Parfiyaga shimoldan alanlar bostirib kiradilar. Milodning II asrining birinchi yarmida rimliklar Mesopotamiyaga ikki bor bostirib kirib poytaxt Ktesifonni talab vayron qiladilar. Shundan keyin Rim bilan Parfiya o`rtasidagi kurash 200 yilcha davom etadi. Bu davr ichida Rim va Parfiya davlatlari kuchsizlanib parchalanishga yuz tutadi. Parfiya esa mayda davlatga bo`linib ketadi. Milodiy III asrdan boshlab podsholikning janubi-g`arbidagi Parsua viloyati yuksalib Sosoniy sulolasi asos solgan davlat tashkil topadi. Milodiy 224-yilda sosoniy hukmdorlari Parfiya poytaxti Ktesifonni egallab, kuchsizlanib qolgan Parfiya podsholaridan taxtni tortib oladilar.