logo

Shayboniylar davri epigrafik yodgorliklari

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

215.908203125 KB
M	avzu:	Shayboniylar	 	 davri	  epigrafik	 	 yodgorliklari	 	
Reja:	 	
1.	 Epigrafik	 	 yodgorliklari	 	
2.	 Vorux qoyasidagi bitiklar	 	
3.	 SHoshi Zinda me`moriy majmuasi	 	
Xulosa	 	
   
 
Oradan  ming  yilga  yaqin  vaqt  itganiga  qaramay  IX	-XII  asrda  yaratilgan 	
epigrafik  yodgorliklar  bizga  meros  bo’lib  qolgan.  Ularning  asosiylari 
quyidagilardan  iborat:	 	
 
1.  Ismoil  Somoniy  madrasasi.  U  Bu	xoroda  IX	-X  asrda  yaratilgan  yirik 	
yodgorliklardan  biridir. 	Bu  maqbaraga  somoniylar  davlatining  asoschisi  Ismoil 	
Somoniy  va  uning  yaqin  qarindoshlari  Dafn  etilgan.  Maqbara  kub  shaklida 
qurilgan  bo’lib,  uzunligi  10,  80  m.,  eni  10,  70  m.  U  892	-943  yillar  ora	lig’ida 	
qurilgan.  (aniq  qurilgan  vaqti  shaqida  ma`lumot  saqlanmagan).  Maqbara 
ustidagi  yozuvlarda  ham  bu  tig’rida  shech  narsa  deyilmagan.  Maqbara  tepasida 
gumbaz  mavjud.  Uning  4  burchagida  binoning  yuqori  qismida  4  ta  minora  bor. 
Maqbara  devorining  qalinli	gi  1,  80  m.  Maqbaranin  gichki  qismida  bir  necha 	
peshtoq  mavjud.  1  burchakdagi  4  ta  peshtoq  va  devor  ustida  yana  4  peshtoq 
barpo  etilgan.  Maqbaraning  tirt  tomoniga  4  ta  bir  xil  eshik  irnatilgan.  Bu  bino 
qurilishida  23  sm.,  23  sm.,  3  sm.  shajmdagi  g’ishtlar 	ishlatilgan.  Bu  g’ishtlar 	
yordamida  devorlarda  turli  naqshlar  shosil  qilingan  va  bu  naqshlar  orasida 
asosan  kufiy  yozuvida  bitilgan  yozuvlar  mavjud.  Bu  yozuvlar  ichidan 
basmalani,  Qur`oni  karimdan  olingan  bir  necha  oyati  karimalarni  uchratishimiz 
mumkin.	 	
 
2.  Minorayi  kalon  minorasi  (Katta  minora).  Bu  minora  Buxoroning  irtasida 
joylashgan  va  u  Arslonxon  Muhammad  ibn  Sulaymon  shukmronlik  qilgan 
paytda  ya`ni  1127  yilda  Bako  ismli  muxandis	-me`mor  rashbarligida  qurilgan. 	
Minoraning  poydevori  toshdan  ishlangan  va	 	uning  diametri  9  metrdir. 	
Minoraning  balandligi  50  metr.  Minoraning  ichki  qismidada  spiralsimon  zina 
mavjud.  Minoraning  yuqori  qismida  gumbaz  bor.  Gumbaz  ostida  16  ta  bir  xil 
derazasimon  ochiqlik  bor.  Bular  orqali  butun  shasharni  kizdan  kechirish 
mumkin. 	Minora  qurilishida  27x27x4  shajmdagi  g’ishtlar  ishlatilgan  va  bu  g’ishtlar  yordamida  devorning  tashqi  qismiga  turli  naqshlar  ishlangan.  Turli 
geometrik  shaklga  ega  bilgan  bu  naqshlar  orasida  kufiy  yozuvida  bitilgan 
bitiklar  mavjud.  Bu  bitiklar  asosan  diniy	 va  tarixiy  ahamiyatga  ega  bilgan 	
matnlardan  iborat.  Ruslar  bostirib  kelgach.  Bu  minoraga  «ilim  minorasi»  deb 
nom  berganlar.	 	
 
3.  Jarqirg’on  minorasi.  U  Surxondaryo  viloyati  Jarqirg’on  rayoni  Minor 
qishlog’ida  joylashgan.  Bu  minora  Xuroson  me`morchilik  an`a	nasi  asosida 	
barpo  etilgan.  Minora  8  qirrali  poydevor  ustiga  qurilgan.  Bu  minora  tsolindr 
shaklida  emas,  balki  16  qirrali  kirinishga  ega  va  shar  bir  qirra  yarim  doira 
shakliga  ega.  Minoraning  20  metrlik  yuqori  qismida  kufiy  xati  bilan  bitilgan 
yozuv  mavjud	.  Bu  yozuvning  tepasidan  yana  yarim  doiralar  davom  etadi. 	
Minora  qurilishi  oxiriga  etkazilmagan,  uning  shozirgi  balandligi  21,60  m. 
Minora  quyi  qismining  diametri  5,4  m. YUqori  qismidagi  yozuvda  bu  minorani 
qurgan  ustaning  nomi  va  u  qurilgan  yil  shaqida  si	z  boradi.  Bu  yozuvda 	
yozilishicha,  u  Saraxs  shashrida  tug’ilib  isgan  (Xurosonda)  Ali  ibn  Muhammad 
ismli  me`mor  boshchiligida  1108	-1109  yillarda  qurilgan.	 	
 
4.  Vorux  qoyasidagi  bitiklar.  Tojikistonning  Isfara  rayoni  Vorux  qishlog’i 
(Farg’ona  vodiysi)dan  4  km	.  uzoqlikdagi  qoyagaiyib  yozilgan.  Bu  yozuvlar 	
1894  yilda  Andreev  nomli  rus  olimi  tomonidan  kashf  etilgan.  Bu  qoyada  ikkita 
yozuv  mavjud.  Bu  yozuvlarning  balandligi  2  m.,  uzunligi  15  m.  SHimol 
tomondagi birinchi yozuvni birinchi bo’lib akademik Bartol’d 19	04 yilda iqigan. 	
Bu  yozuv  qoraxoniylar  sulolasiga  mansub  Isfara  shukmroni  Abul  Fazl  Abbos 
Arslon  Taginning  nomi  va  shajarasini  ifodalaydi.  Janub  tomondagi  yozuvda 
islomiy taqvim amaldagi forsiy taqvim va grek taqvimi biyicha sana ifodalangan 
va u 29 dekabr	’ 1041 yilga tig’ri keladi. Matnning oxirgi qismi uyg’ur yozuvida 	
bitilgan  va  shozo’rgacha  u  iqiy  olingan  emas.  Bu  bitiklar  qoraxoniylar  sulolasi 
shaqidagi  ma`lumotimizni  yanada  boyitadigan  tarixiy  faktlardan  iboratdir.	 	
  5.  Mashxadi  misriyon  yoki  mashxadi 	mistariyon  masjidi.  Bu  masjid 	
Turkmanistonning  Krasnovodsk  oblastida  joylashgan  CHikishlar  qishlog’i 
yaqinida  qachonlardir  katta  shasharlardan  biri  bilgan  shasharning  xarobazorlari 
orasida  joylashgan.  Bu  jome  masjidining  ing  tomonidagi  yozuvlar  Qur`oni 
kar	im  oyatlaridan  iborat.  CHap  tomondagi  yozuvlar  ichida  quyidagi  qism 	
saqlanib  qolgan:	 	
 
Uning  tarjimasi:  …dunyo  va  dinning  a`losi,  islom  dini  va  musulmonlarning 
shimoyachisi,  Olloshning  bu  dunyodagi  soyasi,  Sulton  Tekeshning  ig’li, 
amirulmu`mininning  isboti 	Sulton  Muhammad.	 	
 
Demak,  bu  masjid  Sulton  Tekeshning  ig’li  Xorazmshosh  Sulton  Muhammad 
tomonidan  qurilgan.  Bu  shoshning  poytaxti  va  boshqa  shududdagi  CHingizxon 
boshchiligidagi  mig’ullar  tomonidan  vayron  qilingan.	 	
 
Bu masjiddan bir oz nariroqda 2 ta minora	 mavjud. Ularning birida quyidagicha 	
arabcha  yozuv  bor:	 	
 
Tarjimasi:  Bismilloshir  rashmonir  rashim  Olloshning  barakasi  bilsin.  Bu 
imoratni qurilishi mazkur chegara isteshkomi boshlig’i Abu	-Agarrning ig’li Abu 	
Ja`far  Ashmad,  Ollosh  uni  yanada  baquvvat  qilsin	. 	
 
 
XI asrdan boshlab feodal davlat bilgan Qadimiy SHoshning poytaxti CHoch deb 
atala  boshlandi.  Bu  shashar  SHarqda  o’zining  sopol  idishlari  bilan  mashshur 
bilgan  edi.  Bu  idishlar  izidagi  naqshlarning  gizalligi  bilan,  u  naqshlar  orasida 
kufiy  yozuvida  biti	lgan  bitiklarning  aniqligi  bilan  boshqa  sopol  idishlardan  farq 	
qilar edi.	 	
 
Xulosa  qilib  aytish  mumkinki,  IX	-XII  asr  epigrafik  yodgorliklari  isha  davr  tarixi  XII	-XIV  asrda  O’rta  Osiyodagi  ijtimoiy  shayot  ilgarigi  davrdan  ma`lum  darajada  farq  qiladi.  Buning	 iziga  xos  tarixiy 	
sabablari  bor.  Bu  davrdagi  epigrafik  yodgorliklar  o’zining  soddaligi,  ixchamligi  bilan  ajralib  turadi. 
Mig’ullarning  O’rta  Osiyoga  bostirib  kelishi  natijasida  XII	-XIV  asrda  ijtimoiy	-iqtisodiy  taraqqiyot 	
orqaga  ketgan  edi.  Bu  erda  iqtisod	iy  vaziyatning  yomonlashuvi  natijasida  ulkan  yodgorliklar  deyarli 	
barpo  etilmagan  va  bu  davr  epigrafik  yodgorliklari  asosan  qabrlar  ustiga  irnatilgan  qayroq 
toshlardangina  iborat  edi.  Bu  qayroq  toshlar  ham  kipchilikni  tashkil  etmaydi.  Lekin  qayroqlar  ichid	a 	
……  ham  bor  edi.  Ulardagi  matnlarni  o’rganish  ona  tariximiz  uchun  qiziqarli  ma`lumotlarni  beradi. 
SHunday  qilib,  XII	-XIV  davomida  me`moriy  yodgorliklardan  bittagina  Bayonqulixon  maqbarasi 	
yaratilgan. Bu maqbara Buxoroda XIV asr irtalarida Sayfiddin Boxarz	iyning qabri yonida barpo etilgan. 	
Bu maqbaraning iziga xosligiki, u O’rta Osiyoda shakllanib kelayotgan me`morchilikning yangi uslubini 
dastlabki namunasi shisoblanadi. Maqbaraning binosi unchalik katta emas. Lekin unda juda kip naqsh 
va  bezaklar  mavjud. 	Xumuman,  maqbaraning  oldingi  qismi  nozik  qilib  ishlangan  mayda  naqshlarga 	
tilg’azib  yuborilgan.  Maqbarada  ziyoratchilar  uchun  aloshida  xona  mavjud  va  bu  xona  yonida 
Bayonoqulixonning  qabri  joylashgan.  Bu  maqbarada  ishlatilgan  naqsh  va  bezaklar  keynchalik 
Samarqandda  qad  kitargan  SHoshi  Zinda  me`moriy  majmuasida  keng  qillanilgan.	 	
 
YUqorida  aytganimizdek,  biz  o’rganayotgan  davr  yodgorliklarining  asosiy  qismini  yoki  shech 
bilmaganda  bir  tomoni  tekis  qilib  silliqlangan,  turli  shakl  va  shajmdagi,  doirasimon  yoki	 chiziqroq 	
kirinishga  ega  bilgan,  qayta  ishlov  berilmagan,  tabiiy,  soy  yoki  daryodan  olingan  xarsangtoshdan 
iboratdir.  Uning  silliq,  tekis  tarafiga  uyib  matn  bitilganva  qabr  ustiga  qiyilgan  qayroqtoshlarning  biyi 
30	-60  sm.,  eni  esa  20	-45  sm.  bilgan.  Ayrim 	katta  qayroqlarning  biyi  1  metrgacha  borgan. 	
Qayroqlarning  deyarli  hammasi  XII	-XIV  asrlarga  mansub.  Bu  muddatdan  oldin  yoki  keyin  irnatilgan 	
qayroq  toshlar  shozo’rgacha  uchratilgan  emas.	 	
 
Qabrlar  ustiga  qiyilgan  qayroqlarning  eng  katta  qismi  Ish  viloyatida	gi  qabristonlarda,  YAngi  Navkat 	
qishlog’i qabristonida, Guliston qishlog’idagi SHosh Fozil mozorida, Izgandagi maqbaralarda uchraydi. 
Qirg’izistonning  turli  joylaridan  topilgan  bir  necha  qayroq  shozir  Bishkek,  Ish,  Farg’ona  muzeylarida 
saqlanmoqda.	 	
 
Qayroq	toshlar ustidagi yozuvlar asosan arab tilida bitilgan. 20 ga yaqin qayroqtosh bundan mustasno, 	
ulardagi  matnlar  fors  tilida  yozilgan.  Turkiy  tilda  yozilgan  qayroqtosh  shozo’rgacha  1  ta  topilgan.  Bu 
qayroq Buron shasharchasidan topilgan. Undagi matn arab yo	zuvida  turkiy tilda bitilgan bo’lib, unda 	
«Imakchi  (ya`ni  novvoy)  Alining  ig’li  Umar»  degan  yozuv  bor  va  unga  603  xijriy  sana  iyib  bitilgan. 
SHuningdek,  bu  qayroqda  muchal  yili  ham  kirsatilgan  (bichin  ya`ni  maymun  yili).	 	
 
Qayroqtoshlardagi  yozuvlar  bir  xil	 emas.  Matnlar  ham  xajm  va  mazmun  jishatidan  turlicha  bo’lib,  ayrimlarida  maqtovlar,  marshumning  shayotdagi  qilgan  ishlari  kiklarga  kitarib  maqtalgan,  bunday 
qayroqlardagi  yozuv  chiroyli  va  yirik  sharflar  bilan  bitilgan  va  ular  kipincha  rushoniylar  maqbara	siga 	
mansub  shaxslar  yoki  shukmronlar  qabri  ustiga  irnatilgan.	 	
 
Qayroqlardagi  yozuvlarning  shajmi  ham  turlicha.  eng  kata  matn  18	-20  qatorga  joylashtirilgan.  Lekin 	
Izgan,  Safidbilol,  Ishdan  topilgan  qayroqlarning  kipchiligida  yozuvlar  irtacha  shajmda  bo’lib	,  avval 	
basmala,  kalimayi  shashodat,  Qur`ondan  olingan  oyati  karimalar  va  undan  keyin  «bu  qabr  imomi 
fozil,  shayx  falonchinikidir»  kabi  yozuvlar  bilan  tugaydi.  Kipchilik  yozuvlar  oxirida  sana  mavjud  va 
unda  yil,  oy,  kun  va  shatto  shaftaning  qaysi  kuni  ekan	ligi  ham  kirsatilgan.	 	
 
Sana  abjad  tshisobi  asosida  kirsatilgan  qabrtoshlar  tarix  uchun  aloshida  ahamiyat  kasb  etadi. 
SHunday  yodgorliklardan  ikkitasi  shozir  ma`lum:  Bittasi  Safidbilol  qabristonida  uchratilgan  XIII  asrga 
mansub  qayroq  bo’lib,  undagi  sana  fo	rsiy  she`r  ichiga  yashirilgan.  Ikkinchisi  Ashmad  YAssaviy 	
maqbarasi  ichidagi  qabrtoshlardan  biri  bo’lib,  925  (1520  yil  sanasi  arabiy  she`r  ichiga  abjad  shisobi 
bilan  kiritilgan).	 	
 
Qayroqdagi  kip  matnlarda  marshumning  ismi  nisbasi  bilan  bo’rga  bitilgan.  Bu 	esa  marshumning 	
qaerda  tug’ilgani,  qaerda  yashagani  shaqida  ma`lumot  beradi.	 	
 
Qabr  ustidagi  qayroqlarni  xronologik  o’rganish  shunday  xulosaga  olib  keladiki,  miqdor  va  sifat 
jishatidan turli davrda turlicha bilgan. eng qadimgi qayroqtoshlar XIII asrning bir	inchi yarmiga mansub 	
bilsa, qoraxoniylar sulolasining singgi davrlarida qayroqlar soni bir oz kipaygan. Bu davr esa, ijtimoiy	-	
iqtisodiy  vaziyatning  bir  oz  yaxshilanganligi  va  shashar  shayotida  madaniyatning  isganligi  bilan 
xarakterlanadi.	 	
 
Mig’ullar  bosqin	idan  keyin  va  xususan  mig’ullar  shukmronligining  birinchi  in  yilligidan  qolgan 	
qayroqlar  soni  juda  oz.  XIII  asrning  20	-60  yillaridagi  qayroqlar  esa,  barmoq  bilan  sanarlidir.	 	
 
XIII  asrning  singgi  choragi	-XIV  asrning  boshlarida  ya`ni  CHig’atoylar  sulolasiga 	mansub  Baroqxon  va 	
uning vorislari davriga kelib, shasharlarda xijalik va madaniy faoliyatning rivojlanishi kizga tashlanadi. 
Bunda  odamlardagi  ma`naviyat  yuksala  boshlagan.  Bu  davrdan  boshlab  Temuriylar  davlatining 
vujudga kelgenicha bilgan vaqt mobaynida	 ustiga bitiklar yozilgan qayroqlar, qabrtoshlar  soni kipaya 	
borgan.	 	
 
Xulosa  qilib  shuni  aytish  mumkinki,  qayroqlar  ham  tarixiy  ma`lumotlarni  iziga  xos  ravishda  izida 
mujassamlanto’rgan  va  ularni  o’rganish  tarixni  o’rganish  uchun  kata  manba  bo’lib  xizmat  q	iladi.	   
 
Hokimiyat  tepasiga  Amir  Temur  kelgach,  asholining  iqtisodiy  va  madaniy  darajasi  kitarila  boshladi. 
Masjid,  madrasa,  maqbara  kabi  inshootlar  qad  kitardi.  Amir  Temurning  izi  ulkan  binolar  qurilishga 
katta  e`tibor  nazari  bilan  qarar  edi.  «Kim  biznin	g  mashobatimizga  shubsha  qilsa,  biz  qurgan 	
imoratlarga qarasin» der edi u. Temuriylar davridan qolgan me`moriy yodgorliklar chindan ham ulkan 
va  beshisobdir.  Biz  quyida  ularning  eng  aossiylari  bilan  tanishib  itamiz:	 	
 
1.  SHoshi  Zinda  me`moriy  majmuasi.  Bu  m	ajmua  Samarqanddagi  Afrosiyob  tepaligining  janub 	
tomonidagi  qabriston  yonida  barpo  etilgan  va  asosan  maqbaralardan  iboratdir.  Bular  ichida  eng 
qadimiysi  payg’ambarimiz  Muhammad  S.A.V.ning  amakivachchalari  bilgan  Kusam  ibn  Abbos  qabri 
ustiga qg’urilgan maqb	aradir. Kusam 676 yilda Arab xalifaligi qishinlari tarkibida Samarqandga islomni 	
targ’ib  qilish  maqsadida  kelgan  va  shu  erda  vafot  etgan.  Keyinchalik  uning  qabri  atrofiga 
Samarqandning eng obrili kishilari dafn etila boshlagan. Mig’ullar bosqini davrida Af	rosiyob butunlay 	
vayronaga aylangan va asholi bu joylarni tashlab ketib qolgan. Amir Temur davri va nevarasi Ulug’bek 
davriga  kelib  binokorlik  ishlariga  e`tibor  berila  boshlagan  va  asholi  iz  yurtiga  qaytib  kela  boshlagan. 
SHoshi  Zinda  majmuasidagi  kipchili	k  binolar  XIV  asrda  qurilgan.  SHoshi  Zindaning  5  ta  darvozasi 	
bilgan.  Darvoza  yonidagi  bino  (darvozaxona)lar  1434	-35  yillarda  Ulug’bek  tomonidan  qurdirilgan. 	
Majmuaga  kitariladigan  katta  zinapoya  yonidagi  ikki  gumbazli  maqbara  Temurning  yaqin 
qarindoshlari	dan  bilgan  Iljaoyim  qabri  ustiga  qurilgan.  Uning  yonida  Temurning  singlisi  SHirinbeka 	
og’a  maqbarasi  joylashgan.  Uning  qarshi  tomonida  Temurning  opasi  Turkon  og’a  sharafiga  qurilgan 
maqbara  qad  kitargan.  Majmuada  maqbaralardan  tashqari  20  ga  yaqin  boshqa  b	inolar  ham  mavjud. 	
Ular masjid, minora kabi binolar bo’lib, epigrafik yodgorliklar ham bor.  Ularning kipchiligi 1360	-1435 	
yillar  oralig’ida  qurilgan.	 	
 
2.  Ashmad  YAssaviy  maqbarasi.  Ashmad  YAssaviy  1169	-70  yilda  YAssi  (shozirgi  Turkiston)  shashrida 	
vafot et	gan. Maqbara  esa XIV asr oxiri XV asr boshlarida Temurning farmoniga binoan barpo etilgan. 	
Ma	ҳbaraning  o`ajmi:  65,5  m.x  41,5  m.  yilaklar  yordamida  8  qismga  bilinadi.  Binoning  irtadagi 	
xonasiga  bronzadan  ishlangan  ulkan  qozon  irnatilgan.  U  «qozonli  xona»  de	b  atalgan.  Bu  xonaning 	
shimol  tomonida  A.  YAssaviyning  qabri  joylashgan.  Qabrli  xonaning  ikki  tarafida  kutubxona,  masjid, 
oshxona  va  quduq  bor.  Maqbaradagi  ayrim  xonalar  isha  erdagi  shayxlar  va  ziyoratchilarga 
miljallangan.  Bu  maqbaraning  yuqori  qismida  ar	ab  yozuvida  bitilgan  juda  kip  yozuvlar  bor.  Bu 	
maqbara  1951	-57  yillarda  yaxshilab  o’rganilgan  va  ta`mirdan  chiqarilgan.  Bu  maqbara  temuriylar 	
davridan qolgan ashyoviy yodgorliklar saqlanib qolgan yagona binodir. Bu yodgorliklar eronlik moshir 
ustalar  tomon	idan  ishlangan  va  birtib  chiqqan  naqshlari  bor,  qizil  mis  va  kumumsh  bilaklar  qadab 	
ishlangan  ulkan  hamdonlardir.	   
3. Bibixonim masjidi. Bu masjid 1399	-1404 yillar mobaynida Amir Temurning SHindistonga yurishi va 	
uning  zafar  bilan  qaytishi  sharafiga  qurilg	an.  Tarixnavislarning  yozishlaricha,  801  yil  ramazon  oyining 	
4-kunida  (1399  yil  10  may)  bu  masjid  binosi  uchun  joy  tanlangan.  Bino  qurilishida  qatnashgan 
me`morlarning nomlari saqlanib qolmagan. Masjid binosi juda ulkan maydonni iz ichiga oladi (76,0m. 
x  6	3,8m.)  va  u  O’rta  Osiyoda  eng  katta  bino  shisoblangan.  Masjid  maydoni  qishimcha  binolarni  ham 	
qishib  shisoblaganda  167  m.ga  109  m.lik  maydonni  iz  ichiga  oladi.  Bu  masjid  keyinchalik  zilzila 
oqibatida  qulab  tushgan  va  shozir  undan  bir	-biriga  ulanmagan  6  ta 	qism  saqlanib  qolgan.  Bu  masjid 	
shovlisining irtasida marmardan ishlangan ulkan lavsha (Qur`on iqishga miljallangan qurilma) mavjud. 
Dastlab  bu  lavsha  bino  ichida  Bibixonim  qabri  yonida  bilgan.  1875  yilda  ulkan  gumbazning  qulab 
tushish  xavfi  paydo  bilganid	an  keyin  u  shovliga  chiqarib  qiyilgan.Bu  lavsha  XV  asr  boshlarida 	
Ulug’bekning farmoni bilan qurib irnatilgan. Unda quyidagi yozuvni iqishimiz mumkin: «Sultoni azim, 
oliy  shimmatli  shoqon,  din	-diyonat  shomiysi,  xanafiya  mazshabining  posboni,  aslzoda  sulton	 	
amirulmu`minin  Ulug’bek  Kiragoniy».  Masjidga  kiraverishda  ulkan  peshtoq  mavjud  bilgan.  Uning 
yuqori  qismi  1897  yildagi  zilzila  oqibatida  qulab  tushgan.  Bu  peshtoqni  ichki  qismida  gumbazning 
ichiga  tepaga  yirik  chiroyli  arab  sharflari  bilan  Temurning  shaja	rasi  bitilgan  edi.  Bu  masjad 	
qachonlardir O’rta Osiyoda o’zining gizalligi bilan eng ulug’vor va eng bezakka boy bino shisoblangan. 
SHozirgi  kunda  uning  xarobalarigina  qolgan.  Lekin  bu  xarobalarning  izi  ham  uning  itmishda  eng 
salobatli  va  eng  ulkan  bino  bi	lganidan  dalolat  berib  turadi.  Undagi  moviy  gumbazning  qoldig’i 	
quyoshli  kunlarda  shozir  ham  ajoyib  tovlanib  turadi.	 	
 
4. Giri Amir maqbarasi. Bu maqbara Samarqandda XIV asr oxiri XV asr boshlarida qurilgan. 1403 yilda 
Temurning  nabirasi  Muhammad  Sultonning	 fojeali  vafoti  bu  maqbara  qurilishiga  turki  bilgan. 	
Maqbaraning  tashqi  qismida  bezaklar  orasida  bu  binoni  qurishga  boshchilik  qilgan  me`morning  ismi 
sharifi  saqlanib  qolgan.  U  Muhammad  ibn  Mashmud  Isfashoniydir.  Maqbaraning  tashqi  tomoni  8 
qirrali  prizma 	shaklida  qurilgan.  Prizma  ustiga  ulkan  tsilindrsimon  qism  irnatilgan.  Bu  tsilindr  ulkan 	
gumbazning  asosi  shisoblanadi.  Gumbaz  pastki  qismining  diametri  15  m.,  balandligi  12,5  m.  64  ta 
qabariq  shakli  va  turli  rangdagi  koshinlari  bor  bilgan  bu  gumbaz  shozo’r	gacha  ham  o’zining 	
ulug’vorligi  bilan  odamlarni  shayratga  solib  kelmoqda.  TSilindrning  ustki  qismidaturli  yozuvlarda 
Qur`ondan  olingan  oyati  karimalar  bitilgan.  Maqbara  ichki  qismining  pastidagi  qabrtoshlarda 
temuriylar shaqidagi bitiklar mavjud. Bu maqbar	ada Amir Temurning o’zining,uning ikki ig’li SHoshrux 	
va  Mironshoshning,  ikki  nevarasi  Muhammad  Sulton  va  Ulug’beklarning  jasadlari  abadiy  makon 
topgan.	 	
 
5.  Oqsaroy  maqbarasi.  Samarqand  shashrida  joylashgan  bu  yodgorlik  maqbara  sifatida  1449	-59 	
yillarda  Ab	u  Said  Mirzo  shukmronlik  qilgan  davrda  va  1489	-94  yillarda  Ashmad  mirzo  shukmronlik  qilgan  davrlarda  qurilgan.  Uning  barpo  etilishiga  sabab  Temuriyzodalar  jasadlarining  Giri  Amir  va 
Ishratxona  maqbaralariga  sig’may  qolganligidir.  Oqsaroy  g’ishtdan  qurilgan	.  Unda  asosiy  katta  xona 	
mavjud  (Miyonsaroy)  va  bir	-biriga  qarama	-qarshi  turgan  bir  necha  shujralar  bor.  Miyonsaroy  ostida 	
temuriyzoda  oqsuyaklarning  qabrlari  joylashgan.	 	
 
Oqsaroy  maqbarasi  qurilishida  isha  davr  me`morchiligining  eng  ilg’or  uslublari  qilla	nilgan. 	
Oqsaroyning ichki qismi nuqsonsiz qurib bitkazilgan va did bilan bezatilgan. Bir joyda ishlatilgan naqsh 
yoki bezak boshqa irinda takrorlangan emas. Lekin binoning tashqi arxitekturasi oxiriga etkazilmagan. 
Miyonsaroy  irtasidagi  gumbazning  bezaklar	i  va  8  qirrali  prizmaning  tashqi  bezaklari  nishoyasiga 	
etkazilmagan.	 	
 
6.  Gumbazi  sayyidon  maqbarasi.  Bu  maqbara  1435  yilda  SHashrisabzda  Ulug’bek  tomonidan 
qurdirilgan va uning kelajakdagi avlodlariga atalgan. Gumbazi Sayyidon janub tomondan SHamsiddin 
Kul	ol  maqbarasi  bilan  tutash.  Gumbazi  Sayyidonning  poydevori  kvadrat  shaklida  qurilgan.  Poydevor 	
ustiga 8 qirrali prizma va uning ustiga tsilindrsimon qism irnatilgan. Bu maqbara peshtoqi zangor, kik 
va  oq  rangdagi  gullar  bilan  bezatilgan.  TSilindrning  tashqi	 qismida  kufiy  yozuvida  bitilgan  xatlar 	
mavjud.  Maqbara  ichida  4  ta  qabrtosh  mavjud.  Ularning  uchtasi  shu  qabrtoshdagi  yozuvlarda 
yozilishicha, amir Abdulmaoniy, Muhammad Sayyid va Abdulmaoniyning ig’li Ma`rufxonga tegishlidir. 
4-qabrtosh  ustida  shech  qand	ay  yozuv  yiqligi  sababli  uning  kimga  tegishli  ekani  aniqlangan  emas. 	
TSilindr bilan prizma irtasidagi belbog’ shaklidagi qismga bitilgan yozuv tarixiy ahamiyatga ega. Unda 
aytilishicha,  mazkur  maqbara  sultonlar  sultoni,  misli  yiq  olim,  ulug’  inson  Ulug’bek	 Kiragoniyning 	
avlodlariga  atab  841  yilda  (milodiy  1437	-38  y.)  qurib  bitkazilgan.  Keyinchalik  XV	-XVII  asrlarda 	
maqbara  ichiga  qishni  qabristondan  bir  necha  qabr  kichirib  itkazilgan  va  u  «Gumbazi  Sayyidon»  deb 
atala  boshlagan.	 	
 
7. Kik gumbaz masjidi. Bu mas	jid Ulug’bek tomonidan otasi SHoshrux mirzo davrida qurib bitkazilgan, 	
Masjidga  kiraverishdagi  peshtoqning  pastki  qismida  saqlanib  qolgan  yozuv  shundan  dalolat  beradi. 
SHozir  bu  yozuvning  oxirgi  qismigina  saqlanib  qolgan.  Bu  yozuvda  Temurning  ig’li  SHoshru	x  sulton, 	
sultonning ig’li Ulug’bek Kiragon nomlarini iqish va 839 shijriy yilni (1434	-35y.) kirish mumkin. SHozir 	
bu masjiddan shashar kichasiga orqasini igirib turgan asosiy bino saqlanib qolgan. Masjidning umumiy 
kirinishi  kubni  eslatadi.  Kvadrat  shakli	dagi  zal  ustiga  gumbaz  irnatilgan.  4  burchakda  qalin  devorlar 	
orasida  yuqori  qavatga  chiqiladigan  4  ta  spiralsimon  zina  yashiringan.	 	
 
Masjidning tashqi qismi 4 qirrali binodan, uning ustidagi uncha baland bilmagan tsilindrdan va uning 
usti  gumbazdan  iborat	.  Masjidning  me`moriy  jishati  Ulug’bek  davri  me`morchiligi  uchun  tipik 	
shisoblanadi.  Gumbaz  bilan  tsilindr  irtasida  Qur`ondan  olingan  oyati  karimalarsuls  yozuvida  bitilgan.	   
8.  SHazrati  imom  maqbarasi.  Bu  maqbara  bilan  undan  taxminan  40  m.  narida  joylashga	n  er  osti 	
sag’anani  bir	-biriga  bog’lash  qiyin.  Lekin  u  qurib  bitkazilgan  kezlarda  «Dorus	-saltanat»  deb  atalgan 	
ulkan  me`moriy  butunlikning  qismlaridan iborat  bilishgan.  «Dorus	-saltanat»  Temur  o’zining  avlodlari 	
jasadlari  Dafn  qilinishi  uchun  miljallab  qurd	o’rgan  me`moriy  majmuadir.	 	
 
SHarofiddin  Ali  YAzdiy  «Zafarnoma»Sida  xabar  berishicha,  Temur  SHashrisabzda  ig’li  Jashongir  mirzo 
va  uning  avlodlari  dafnii  uchun  miljallab  ulkan  maqbara  qurishga  farmon  bergan.	 	
 
Temurning  ting’ich  ig’li  Jashongir  mirzo  1376  yi	lda  vafot  etgan.  Saroy  ashlining  an`anaviy  motami 	
tugagach, uning jasadi SHashrisabzga jinatilgan. Oradan bir necha yil itgach, xorazmlik usta me`morlar 
mana  shu  baland  imorat	-maqbarani  unga  atab  qurganlar.  Reja  biyicha  yuu  ulkan  bino  temuriylar 	
sulolasiga	 mansub  oqsuyaklarning  barchasi  jasadlariga  atab  qurilgan.  SHu  jumladan  Temurning  izi 	
ham  shu  bino  ichidan  joy  olishi  kerak  edi.  Lekin  u  reja  amalga  oshmagan.  «Dorussaltanat»ning  ichki 
qismlarini  bu  binoning  shozir  vayronaga  aylangan  xarobasidan  ham  tasavv	ur  qilish  qiyin  emas.  Xudi 	
shu  binoga  ixshash  maqbara  butunligicha  Turkistonda  qad  kitarib  turibdi.  U  ham  bilsa,  Ashmad 
YAssaviyning  maqbarasidir.  SHazrati  imom  maqbarasi  XIV  asrning  2	-yarmida  Abdulloxon	-II  ning 	
bosqinlaridan  biri  vaqtida  vayron  bilgan.	 	
 
Bu  maqbarani  «SHazrati  imom»  deb  atalishiga  sabab  shuki,  «Dorussaltanat»  majmuasi  yonida 
Muhammad  SHayboniy  nomi  bilan  ataladigan  qabriston  joylashgan.  Muhammad  SHayboniy  VIII  asr 
oxirlarida yashagan yirik faqish olim bilgan va u 804 yilda Ray shashrida vaf	ot etgan va isha erga dafn 	
etilgan.  Amir  Temur  1384  yilda  Rayni  qilga  kiritgandan  keyin  bu  olimning  shokini  SHashrisabzga 
kichirib  olib  kelgan  va  shu  majmuaga  dafn  etto’rgan  edi.  SHuning  uchun  u  «SHazrati  imom»  nomini 
olgan.	 	
 
 
Oqsaroy  qasri.  Bu  qasr  XIV  as	rda  Temur  tomonidan  qurilgan.  1380  yilda 	
SHashrisabzning shimoliy	-sharqiy qismida bu qasrning qurilishi boshlangan. Bu 	
bino  Temurning  Xorazmdan  zafar  bilan  qaytgani  voqeasi  bilan  bog’liqdir. 
Xorazmni ishg’ol qilar  ekan, Temur ishga  yaroqli barcha erkaklarn	i Xorazmdan 	
kichirib,  Movarounnashrga  olib  kelgan  va  Keshga  joylashto’rgan.  Bu  mashshur 
qasrni Xorazmdan kelgan ustalar barpo etganlar. Bu ulkan binodan shozir atigi 2 
ta bir	-biridan uzilishib qolgan qism saqlanib qolgan. Ular qachonlardir juda kata  peshto	qning  ikki  yoni  bilgan  edi.  Bundan  200  yil  muqaddam  qulab  tushgan  bu 	
peshtoq  chindan  ham  O’rta  Osiyoda  eng  ulkan  edi.  Bu  peshtoqning  uzunligi 
22,5  m.dir.  Qiyos  uchun  shuni  aytish  kifoyaki,  XIV  asrning  eng  ulkan 
binolaridan  Ashmad  YAssaviy  maqbarasi  peshtoq	i  uzunligi  va  Samarqanddagi 	
Bibixonim  masjidi  peshtoqining  uzunligi  ham  18,5  m.dan  oshmas  edi.  Ustki 
qismi qulaganidan keyingi shozirgi balandligi 38 m. ni tashkil etadi. Demak isha 
davrda bu binoning balandligi 50 m.dan ziyoda bilgan. Bu shozirgi 18	-20 qa	vatli 	
imorat  bilan  tengdir.  Binoning  ustki  qismida  kufiy,  suls,  yozuvlarida  bitilgan 
turli  mazmundagi  yozuvlar  mavjud  bilgan.  Isimliklar  dunyosi  shaklidagi 
naqshlar,  bezaklar  bu  binoga  aloshida  shusn  baxsh  etganlar.  Qasrni  «Oqsaroy» 
deyilishiga  sabab  yalti	roq  biyoqlarning  oydin  kechalarda  oy  shulasida  oqish 	
kirinishidandir.  YOzuvlar  ichida  798  x.y.  (1395	-96)  sanasi  saqlanib  qolgan. 	
1404 yilda Ispaniya elchisi Ryun Gonzales de Klavixo SHashrisabzga kelganida 
bu qasr qurib bitkazilmagan edi. Bu qasr qurilishi	 20 yil davom etgan. Isha davr 	
mualliflarining  shoshidlik  berishicha,  bu  qasr  ulkan  turar  joy  va  ma`muriy 
qismlardan  iborat  bilgan.  Bobur  yozishicha  qasrning  irtasi  gumbazli  zal  bilgan. 
Bu  erda  devon  (davlat  yig’ini)ning  majlislari  itkazilgan.  Uning  2  yoni	da 	
devonbegilar  va  tavojibegilar  yig’ini  itkaziladigan  zal  qurilgan.  SHoshning  dam 
olish bilimi va sharamxonasi aloshida e`tibor bilan bezatilgan.	 	
 
Qasr  mi`jizalaridan  biri  uning  tomiga  qurilgan  shovuz  bilgan.  Bu  shovuzga  suv 
qirg’oshin  tarnov  vositasida 	taxta  qoracha  dovonidan  oqib  kelib  turgan.  gaplar 	
ham  borki,  saroyni  Temur  shayotligi  davrida  bitkazila  olmagan  va  uni 
Temurning  ig’li  SHoshrux  nishoyasiga  etkazgan.  YAna  shunday  gaplar  ham 
mavjudki,  qasrning  buzilishida  ham  Temurning  qili  bilgan.  Isyonchi	lar  gurushi 	
bu  qasr  ichiga  kirib  olgach,  Temurni  izi  binoni  vayron  qilishga  farmon  bergan 
emish. Qasrning buzilishida Abdullaxon	-IIni ham ayblaydilar. U SHashrisabzga 	
qilgan yurishlaridan birida uzoqdan saroyning peshtoqini kirib qoladi va shashar 
yaqin  qo	ldi  deb  iylab,  bir  tez  yuruvchini  iziga  hamrosh  qilib  yilga  tushgan. 	
Lekin  uning  hamroshi  kip  yurganidan  yarim  yildayoq  ilib  qolgan.  Izi  bir  iloj  qilib qasr yoniga etib kelishi bilan oti ham qulab tushgan. SHunda u aldanishiga 
saba  bilgan  bu  baland  peshtoq	ni  buzishga  farmon  bergan.	 	
 
Xullas,  temuriylar  davri  epigrafik  yodgorliklari  o’zining  mashobati  bilan  nozik 
bezak  va  naqshlari  bilan,  me`moriy  echimi  bilan  izbek  xalqi  tarixida  ulkan  iz 
qoldirdi.	 	
 
SHayboniylar  davrida  ham  temuriylar  davrida  shakllangan  me`	morchilik 	
an`analari  davom  etgan.  Yirik  inshootlar  qurilib,  shasharlarning  kirkiga  kirk 
qishilgan.  SHu  bilan  bo’rga  bu  davrda  me`morchilik  san`ati  yanada  rivojlanib, 
yangidan	-yangi  uslublar  ishlab  chiqilgan  va  arxitektura  yanada  rivojlangan.  Bu 	
davrda  quri	lgan  epigrafik  yodgorliklarning  asosiylari  quyidagilardan  iborat:	 	
 
1.  Dashmayi  shoshon  va  Bashouddin  dashmasi.  Buxorodagi  shayx  Bashouddin 
qabristoni  yoniga  joylashgna  bu  me`moriy  majmua  Buxoroning  shukmdori 
Abdulazizxon  farmoniga  binoan  tartibga  keltirilg	an  va  1544	-45  yillarda  u  erda 	
kata masjid qurilgan. Bu majmuaga Dashmayi shoshon, Bashouddin dashmasi, 1 
ta  maqbara,  2  ta  masjid  va  Abdulloxon  nomiga  qurilgan  jome  masjidlar  kiradi. 
Majmua  uncha  kata  bilmagan  gumbazli  darvozaxonadan  boshlanadi.  Ing 
tomonda	 kichikna  masjid,  chap  tomonda  ziyoratchilar  uchun  qurilgan  turli 	
binolar  mavjud.  Yildan  yurar  ekansiz,  chap  tomonda  Dashmayi  shoshon  ya`ni 
SHoshlar  dashmasi  qad  kitargan.  Dashmayi  shoshon  nozik  naqshlar  va  bezaklar 
bilan  bezatilgan  va  bu  naqshlar  ichida  d	iniy  va  tarixiy  ma`lumotlarni  iz  ichida 	
yasho’rgan  yozuvlar  mavjud.	 	
 
2.  Abdulloxon  madrasasi.  Bu  madrasa  «Qish  madrasa»  nomi  bilan  ataladigan 
me`moriy  majmuaning  shimoliy  qismiga  joylashgan.  Madrasani  qurgan 
me`morning  ismi  noma`lum.  U  1588  yilda  shayboniy	lar  sulolasi  vakillaridan 	
bilgan  Abdulloxon  farmoni  bilan  Buxoroda  bunyod  etilgan  va  1590  yilda  qurib 
bitkazilgan.  Madrasa  o’zining  loyishasi  (tarxi)  bilan  boshqa  binolardan  ajralib  turadi.  Madrasa  yonida  shovli  mavjud  va  u  shujralar  bilan  irab  olingan. 
Ma	drasaning  shar  ikki  tomonida  ham  peshtoqlar  bor  va  bu  peshtoqlar  orqali 	
xonaqoshga  ham,  shujraga  ham  kirish  mumkin.  Bu  madrasani  bezashga  ita 
murakkab  geometrik  naqshlardan  foydlanilgan.	 	
 
3.  Madrasayi  modarixon.  Bu  madrasa  1565	-67  yillarda  Buxoroda  bunyod 	
etilgan.  U  Abdulloxon  madrasasi  qarshisiga  joylashgan  va  «Qishmadrasa» 
me`moriy  majmuasi  tarkibiga  kiradi.  Bu  madrasa  Abdulloxonning  onasi 
sharafiga  qurilgan.  («modar»  fors  tilida  ona  ma`nosini  anglatadi).  Madrasa 
trapetsiya  shaklida  qurilgan.  Binoning  aso	siy  qismi  peshtoqdan,  ikki  qavatli 	
ayvondan  va  minoralardan  iboratdir.  Peshtoq  va  burchaklarga  irnatilgan 
minoralar  turli  rangdagi  g’ishtlar  bilan  bezatilgan.  Madrasa  irtasida  tig’ri 
tirtburchak  shaklida  shovli  mavjud.  SHovli  atrofi  ayvonlar  va  shujralar  b	ilan 	
iralgan.  Bu madrasaning burchak qismlarida iquv  mashg’ulotlariga miljallangan 
darsxonalar  qurilgan.  Bu  madrasa  XVI  asr  Buxoro  arxitekturasi  asosida  barpo 
etilgan.	 	
 
4.  Tillakori  madrasasi.  Bu  madrasa  Samarqandda  qurilgan  va  u  Registon 
majmuasini tashki	l  etuvchi binolarning  eng singgisidir. Bu madrasa irnida ilgari 	
Mirzoyi  karvonsaroyi  deb  atalgan  karvonsaroy  mavjud  bilgan.  Bu  karvonsaroy 
Ulug’bek  davrida  qurilgan  edi.  Madrasa  1646	-47  yillarda  Samarqand  shokimi 	
YAlangtishbiy  Bashodir  Otaliq  shukmronligi 	davrida  madrasa  va  jome  masjid 	
sifatida  qurilgan.  Jome  masjud  shovlining  g’arbiy  qismida  joylashgan,  unga 
g’arbiy  tomondagi ark orqali kirilgan. Masjidda marmar naqshli meshrob va ing 
tomonda  marmar  Zina  bilan  kitariladigan  minbar  mavjud  bilgan.  Masjidning	 	
ichki  qismi  isha  davrda  oltin  suvi  yuritilgan  naqshlar  bilan  bezatilgan  edi. 
Dastlab  bu  madrasa  «Kichik  madrasa»  deb  atalgan.  Lekin  uning  ichida  oltin 
naqshlarning  kip  ishlatilgani  bois  uni  «Tillakori  madrasasi»  deb  atay 
boshlaganlar.  Madrasaning  asosiy  p	eshtoqi  XIX  asr  boshlaridagi  zilzila  paytida 	
qulab  tushgan.  1885  yilda  u  qayta  ta`mirlangan  va  undagi  ilgari  oltin  suvi  yuritilgan  naqshlarning  kipchiligi  oddiy  biyoqlar  bilan  almashtirilgan.  Natijada 
madrasa  o’zining  ilgarigi  jozibasini  yiqotgan.  1930	- yi	lda  madrasa  ichida 	
laboratoriya  tashkil  etilgan  va  u  ilgarigi  biyoqlarning  tarkibini  o’rganish  bilan 
shug’ullangan.  Ikkinchi  jashon  urushidan  keyin  bu  madrasa  yana  qaytadan 
ta`mirlangan  va  bunda  bezaklaridagi  oltin  naqshlar  qayta  tiklangan.	 	
 
5.  SHerdor  mad	rasasi.  Bu  madrasa  Registon  me`moriy  majmuasi  tarkibiga 	
kiradi va Ulug’bek jome masjidi irnida 1619	-36 yillar davomida Samarqandning 	
isha  davrdagi  shokimi  YAlangtish  Bashodir  Otaliqning  farmoni  bilan  bunyod 
etilgan.  U  Ulug’bek  madrasasi  qarshisida  joylashg	an  va  O’rta  Osiyoda  isha 	
davrda  mavjud  bilgan  «qish»  me`moriy  uslubda  qurilgan.  Madrasa  ikki  qavatli 
bo’lib, tig’ri tirtburchak shaklga ega. Madrasa irtasida shovli mavjud va atrofida 
shujralar qurilgan. Madrasaning toldingi qismida katta peshtoq bor. Pesh	toqning 	
oldingi  qismida  yuqorida  tomshabinning  diqqatini  tortadigan  surat  ishlangan: 
qizg’ish  rangdagi  sher  oq  kiyikni  quvlamoqda.  SHer  orqasidan  quyosh  kirinib 
turibdi va u odamning yuzi shaklida tasvirlangan. Bu badiiy kompozitsiya yashil 
fonda  ishlangan	 	va  oq  gullar  ham  barglar  bilan  bezatilgan.	 	
 
Asosiy  peshtoqning  uzunligi  12,5  m.  SHar  ikki  tomonda  minora  mavjud  va 
ularning  balandligi  31  m.  Madrasaning  peshtoqi  ichki  qismida  YAlangtish 
Bashodirning  sha`niga  atalgan  she`r  joy  olgan.  Undan  uzoqroqda  qora 	fonga  oq 	
rangdagi  sharflar  bilan  me`morning  ismi  sharifi  yozilgan  «me`mor 
Abdujabbor».  Bu  madrasa  1925  yilda  qayta  ta`mirlangan.	 	
 
Xulosa  sifatida  shuni  aytish  kifoyaki,  shayboniylar  davriga  kelib,  temuriylar 
davridagi kabi ulkan binolar qurilmagan bilsa ha	m, me`morchilikda yangi	-yangi 	
uslublar  shakllangan  va  me`morchilikdagi  juda  kip  muammolar  iz  echimini 
topgan.	 Bizga  ma`lumki,  lotin  Yozuvi  dunyodagi  eng  qadimgi  Yozuvlardan 	
biridir  va  mil.  avv.  VII 	– VI  asrlarda  to`liq  shakllana  boshladi.  Qadimgi  dunyo 	
tarixidan  ma`lumki,  dastlabki  davrlarda  qog`ozning  etishmasligi  tufayli  asosan  sopol,  taxtacha,  toshlarga  va  metallar  sirtiga  yozganlar.  SHu  jumladan,  lotin 
Yozuvlari  ham  paydo  bo`lganidan  to  uzoq  vaqtlargacha  qattiq  buyumlarga 
yozilgandir.	 	
Ana Shunday loti	n epigrafik Yozuvlari, yodgorliklari hozirgi kunda juda ko`plab 	
topilgan.  Bunday  epigrafik  yodgorliklar  asosan  muzeylarda,  bibliotekalarda  va 
xususiy kollektsiyalarda saqlanadi.	 	
Eng  ko`p  lotin  epigrafik  Yozuvlari,  yodgorliklari  Italiyada  saqlangan.  Italiya	da, 	
Vatikandagi  K`yaramonte  muzeyi  o`zining  lotin  epigrafik  yodgorliklariga 
bog`liqligi bilan ajralib turadi. Muzeyning lapidariya galereyasida 5000 Yozuvli 
yodgorlik saqlanadi.	 	
Lotin  epigrafik  yodgorliklari  kollektsiyasini  boyligi  jixatidan  ikkinchi  o`rin	da 	
Rimdagi  Kapitoliy  muzeyi  turadi.  Kapitoliy  muzeyining  lapidariya  galereyasida 
2000 dan ortiq lotin Yozuvli yodgorlik mavjud.	 	
Bulardan  tashqari,  lotin  epigrafik  yodgorliklari  papa  YUliy  III  (1550 	– 1555) 	
asos  solgan  uy  muzeyida,  Neapol,  Florentsiya,  Vene	tsiya,  Verona,  Paluy  kabi 	
shaharlaridagi  muzeylarida  saqlanmoqda.  Lotin  epigrafik  yodgorliklari  Rim 
imperiyasiga  kirmagan  mamlakatlar:	 Vengriya	,  Ruminiya,  Bolgariya,  Turkiya, 	
YA	qin SHarq va SHimoliy Afrika mamlakatlarida saqlanmoqda.	 	
Rossiyada  ham  lotin  Yozuv  namunalari  mavjud  bo`lib,  bu  yodgorliklar  XVIII 	– 	
XIX  asrlarda  keltirilgan.  Bu  yodgorliklar  asosan  marmar  toshi  ustiga  yozilgan 
bo`lib, asosan Sankt 	– Peterburgdagi Ermitaj 	va Pavlov muzeylarida saqlanadi.	 	
Endi  biz  lotin  epigrafik  yodgorliklari  o`qilish  uslubi  va  mazmunlari  bilan 
tanishib chiqamiz.	 	
Lotin  epigrafikasida  ismni  to`g`ri  o`qiy  olish  katta  ahamiyatga  ega,  chunki  ism 
yodgorliklarda  juda  ko`p  uchraydi.  Eng  ko`p  uchra	yraydigan  ismlar 	
qisqartirilgan shaklda berilgan.	  ERKAKLAR  ISMINING  YOZILISHI:  Rimda  erkaklar  ismi  Yozuvda  ikki 
qismdan iborat bo`lgan: shaxsni ismi (praenumen) va urug`ning nomi (numen).	 	
Yozuvlarda erkaklarning shaxsiy ismlari qisqartirilgan shaklda berilgan.	 	
Masalan:  A.Avl 	- 	bu  so`z  `lus  ismining  arxaik  shaklidir.`lus  ismi  esa 	
yodgorliklarda qisqartirilib, «O» tarzida yozilgandir.	 	
Gaius,  Gnacus,  Decimus,  Marcus,  Publins  va  xokazo  ismlar  h	am  qisqartirib 	
berilgan. Umuman Rimliklarda ko`proq uchraydigan ismlar qisqartirib yozilgan. 
Qolgan  ismlar,  ya`ni  kam  uchraydigan  ismlar  yodgorliklarda  to`laligicha 
yozilgan. Masalan: Annius, Apuns, Atta, Cussus,Denter va xokazo.	 	
YOdgorliklarda  o`g`illar  k	o`proq  otasining  ismi  bilan  yozilgan.  Mil.  avv.  230 	
yili  bunday  an`ana  senat  qarori  bilan  ta`qiqlandi.  Endi  otaning  ismi  faqat  katta 
o`g`ilga nisbatan ishlatiladigan bo`ldi.	 	
Urug` nomi Rim epigrafik yodgorliklarida quyidagicha yozilgan:	 	
Klassik  Rim  davrida	 urug`  nomiga 	– “ius”  qo`shimchasi  qo`shilgan  (Caecilius); 	
pespublika davridagi urug` nomiga esa 	– is va 	- i qo`shimchalari qo`shilgan.	 	
(caecilis, caecili).	 	
Rimlik bo`lamgan urug`lar nomiga quyidagi qo`shimchalar qo`shilgan:	 	
Sabin 	– Osk urug`iga 	- enus 	– A	lfenus, Varenus	 	
Umbr urug`iga 	- as 	- Maenas	 	
 
 
 
anas 	– Mabenas	 	
 
enas 	–Asprenas, Maecenas	   
inas 	– Carrinas,Fulginas	 	
 
Etrusk  urug`iga 	- 	arna 	- 	Mastrana	 	
 
 
erna 	– Perperna, Calesterna	 	
 
enna 	– Sisenna, Tapsenna	 	
 
ina 	– Caesina,Prastina	 	
 
inna 	– Spurrina	 	
 
YO	zma  yodgorliklarda  urug`  nomi  to`liq	 yozilgan	,  mashhur  urug`lar  nomi 	
qisqartma shaklda berilgan.	 	
Aelius 	– AEL Iulius	- I,IVL	 	
Ant`nius 	– ANT,ANT`N Pumpeius 	– P`MP	 	
Aurelius 	– AVR Valerius	 – VAL	 	
Claudius 	– CL,CLAVD Ulpius 	– ULP	 	
Flavius 	– FL,FLA	 	
Lotin  yozma  epigrafik  yodgorliklarida  o`g`il,  nevara  va  xokazolar  quyidagi 
ko`rinishda uchraydi:	 	
F,FIL 	– filius 	– o`g`il	 	
N,NEP 	– nepus 	–nevara	  PRU,PRUN,PRUNED 	– prunerus 	– chevara	 	
ABN,ABNEP 	– abnepus 	– evara	 	
ADN,ADNEP 	– adnepus 	– duvara	 	
Masalan: mil. avv. 42 yili konsulning ismi quyidagicha bo`lgan:	 	
«Lucius Munatius, Lucii f(ulius), l(ucii), n (epus), l(ucii), prun(epus),Plancus”	 	
«  Lutsiy  Munatsi	y  Plank,  Lutsiyning  o`g`li,  Lutsiyning  nevarasi,  Lutsiyning 	
chevarasi».	 	
AYOLAR  ISMINING  YOZILISHI:  So`nggi  respublika  davri  va  imperatorlik 
davrida  ayollarning  shaxsiy  ismi  yodgorliklarda  yozilmagan,  ayollar  nomini 
yozish  asosan 	– urug`  nomini  yozish  bilan	 eslatilgan  xolos.  Agar  ayollar  bir 	
uruqqa mansub bo`lsa, ularning nomi yoshidagi farq bilan yozilgan.	 	
Masalan: Luila Maiur 	– (katta), Luila Secunda (ikkinchi), Luila Tretia (uchinchi) 	
va Luila Min`r (kichik)	 	
Mashxur  ayollar  o`z  urug`i  nomidan  tashkari,  ay	ol  otasi  urug`ining  nomi  bilan 	
yozilgan.	 	
Yozuvlarda  ba`zan  ayolning  urug`i  nomi  yoniga  otasining  ismi  va  urug`inomi 
kushib yozilgan:	 	
“Caecilae, q(uinti) Cretici f(iliac), Metellae, Crassi (uhuri)”	 	
«TSevilni Metella, Kvint Kretik qizi, Krass xotini»	 	
QULLAR 	ISMINING  YOZILISHI:  Qadimgi  davrda  Rimda  qullar  o`z  shaxsiy 	
ismlariga  ega  bo`lmaganlar.  Qullar  o`z  xo`jayinining  bolalari  xisoblangan  va 
hech  qanday  huquqqa  ega  bo`lmaganlar.  Arxaik  davrda  qullar  ismiga,  o`z 
xujayinini ismiga “puer” (o`g`li) so`zi qo`shish	 bilan yozilgan.	 	
Keyinchalik  kulchilikning  rivojlanishi  bilan,  ahyon	-ahyonda  qullarning  shaxsiy 	
ismlari ham yoziladigan bo`lgan.	  YOdgorliklarda  qulni  qaerdan  kelganligiga  qarab,  “Dacus” 	– Daniyalik	, 	
“Curintus” 	– Korinflik deb yozganlar.	 	
Umuman tosh, metal, sopol idishlardagi qadimgi lotin Yozuvlari mil. avv. VII 	–	
VI asrlarga mansubdir. Lekin bunday Yozuvlar juda kam.	 	
1871  yili  Prenesda  uncha  katta  bo`lmagan	 tilla  fibula  (soch  to`g`nag`ichga 	
o`xshagan buyum) topilgan. Zargar bu buyumni taxminan mil. avv. VII asr oxiri 
VI  asr  boshlarida  yasagan.  Zargar  tilla  plastinkaga  xafsala  bilan  «Maniy  meni 
Numeziya  uchun  yasadi»  deb  o`yib  yozgan.  Harflar  o`ngdan  chapga  q	arab 	
yozilgan. Yozuvdagi ikki harf Yunon alifbosida yo`q. Lotin nutqidagi o`ziga xos 
ovozlarni  aks  ettirish  uchun  bu  harflar  etrusk  alifbosining  ilk  formasidan 
olingan.	 	
Rimdagi  forum  o`rnidan  emirilib,  harobi  chiqqan  tosh  ustun  topilgan.  Ustunga 
«qora  tosh	»  deb  nom  berishgan.  CHor  qirra  ustunning  hamma  tomoniga 	
Yozuvlar bitilgan. Olimlarning fikricha bu Yozuvlar mil. avv. VI asrga mansub. 
Yozuvdagi harflar yuqoridan pastga vertikal 	– bustrofeden usulida yozilgan.	 	
Harflarning yozilish yo`nalishi va ustunning	 emirilganligi Yozuvni o`qishni juda 	
qiyinlashtirgan.	 	
Diyonisning qurbonlik idishiga gir aylantirib yozilgan uchinchi Yozuvning qaysi 
asrga  mansubligi  to`g`risida  olimlar  hozirgacha  yagona  fikrga  kelgan  emaslar. 
Ba`zi  olimlar  buni  mil.  avv  VI  asrga  mansub 	desalar,  boshqalari  IV  asrga 	
mansub deb xisoblamokdalar.	 	
Qadimgi  Rimda  yuqorida  aytganimizdek  qullar  xech  qanday  huquqqa  ega 
bo`lmaganlar.  Qullar  savdo  shartnomalari  lavxalariga  bitilgan  qullarning 
ba`zilarini ko`rib chiqamiz:	 	
«Batonning  o`g`li  Maksim  Pass	iya  ismli  qizchani  sotib  oldi  yoki  bu  qizcha 	
qandaydir  bir  ism  bilan  atalmaydi.  Olti  yoshda,  shartnoma  tuzildi  va  sotib 
olindi.»	  «Evtik Avgust quli (imperator quli), Yozuvchi»	 	
«Erst, oshpaz Posiddin quli».	 	
Bizgacha  etib  kelgan  eng  ko`p  epigrafik  yodgorlikl	ar  bu  qabrtoshlardir. 	
Imperator  Avgust  sharafiga  yozilgan  Yozuv  ham  bizgacha  etib  kelgan.  Bu 
Yozuvlarni qo`rg`oshin yoki bronza lavxalarga yozish mumkin bo`lgan. Bunday 
materiallarga harf (belgi)lar o`tkir keskich bilan yozilgan.	 	
Rimda  kundalik  Yozuvlar  uc	hun  yuziga  mum  surtilgan  taxtachalardan 	
foydalanilgan.  Mum  qatlamiga  o`tkir  uchli  cho`p  «stil»  bilan  yozilgan.  Yozuv 
o`z  vazifasini  o`tab  bo`lgach,  «stil»  ning  to`mtoq  uchi  bilan  mum  qatlami 
tekislangan va zarur paytda yana yozilgan. Rimliklar bunday taxta	chalarni dasta	-	
dastasi  bilan  bellariga  bog`lab  yurishgan,  binobarin,  ularda  daftarcha  vazifasini 
o`tagan.  Harflarni  qamishdan  yasalgan  uchli  pero  bilan,  VI  asrdan  boshlab  esa 
qush  patidan  yasalgan  qalam  (pero)  bilan  tirnab  yozish  mumkin  bo`lgan.  Bu 
xildagi	 «pero»  (qalam)  dan  uzoq  vaqtgacha  foydalanilgan,  o`tgan  asrdagina 	
uning o`rnini metall pero egallagan.	 	
Qog`oz  ixtiro  qilingach,  ko`p  muammolar  hal  bo`lgan  va  kitob  yozish  ishlari 
yurishib ketgan. II asrdan qog`oz butun dunyoga tarqala boshlagan va XIV asr	da 	
pergament batamom iste`moldan chiqib qolgan.	 	
2. Antik lotin yozuvlarida fuqaro burchlarining aks ettirilishi.	 	
Rim  etnografik  yodgorliklarida,  ya`ni  lavxa  Yozuvlarida  ismdan  keyin  albatta 
o`sha  shaxsning  urug`i  nomi  va  vazifasi  ko`rsatilgan.  Ko`pgina  xollar  rimliklar 
mansablarni o`zlari tushunadigan xolda qisqartirib yozganlar. SHuning uchun bu 
tur Yozuvlarni  o`qis	h ancha qiyinchiliklarni tug`diradi. Yozuvlardagi mansablar 	
bizga  o`sha  shaxs  haqida  ,  shaxsning  qaysi  tabaqaga  oid  ekanligi  haqida 
to`liqroq  ma`lumot  beradi.  Umuman  lotin  epigrafikasining  vazifasi  lavhalardagi 
qisqartirilgan Yozuvlarni to`laligicha o`qish	dan iboratdir.	  Masalan,  respublika  davridagi  senatorning  ismi  va  mansabini  ko`rib  chiqamiz: 
«Gai  Mari,  Gaining  o`g`li,  ettinchi  bor  konsul  bo`ldi,  pretor,	 xalq  tribun	i, 	
kvestor, avgur, Harbiy tribun».	 	
Bu  Yozuvda  mashhur  sarkarda  Gai  Marii  haqida  so`z  boradi,  uning  ettinchi 
konsulligi  bor	-yo`g`i  bir  necha  kun  davom  etgan  xolos.  U  mil.  avv.  86  yil 	
yanvarda  vafot  etgan.  Imperator  davridagi  senator  ismi  va  unvonlari  haqida	 	
quyidagicha  Yozuv  mavjud:  «Lutsii  Dasumi  Tulli  Tusk,  Publiining  o`g`li, 
Stelatina voxasidan, Avgust maslaxatchisi, avgur, jamoat ishlari raxbari, YUqori 
Germaniya  va  YUqori  Pannoniya  pretori  xodimi,  davlat  xazinachisi  Afrika 
provintsiyasi  xukmdori  xuzurid	agi  xodim,  imperator  Antoni  Avgust  Pii 	
Kvestori. To`rtinchi  Flavii  legioni  Harbiy  tribuni, oltin, kumush  va mis tangalar 
zarb qildirgan.»	 	
Bu Yozuv 161 yili imperator Antoni Pii sharafiga yozilgan. Imperatorlar ismi va 
unvonlari  yozilgan  lavxalar  ham  qiziqa	rlidir.  Imperatorlar  ismlari  yozilganda 	
an`anaviy  ism  unvon  «Imperator  TSezar  Avgust»  qo`shib  yozilgan.  Lavxalarda 
ushbu imperator xalq tribuni va konsulligiga nechanchi marotaba	 	
saylanganligi  ko`rsatilgan.  Bunday  ma`lumotlar  imperator  unvonlarini  aniq 
bel	gilashga xizmat qiladi.	 	
Imperator  unvonini  yozishda  faxriy  «Vatan  otasi»  unvoni  qo`shib  yozilgan. 
Bunday  faxriy  unvonlar  asrdan 	– asrga  o`tib  kelgan.  YUliy  Klavdiy  oilasi 	
imperatorlari faqat Germaniya laqabi bilan yozilgan. Imperator Grayan (98	-117) 	
esa  Ge	rmancha, Daniyacha va Parfiyacha  laqablar bilan eslatilgan. Diokletianda 	
esa (	-284 	– 305) bunday laqablar o`nlab bo`lgan.	 	
Imperator  vafot  etgandan  keyin 	- divus  (iloiy)  unvonini  olganlar,  o`ldirilgan 	
imperatorlar  xurmat  va  extirom  bilan  tilga  olinganda,  il	oxiy  degan  unvon 	
berilmagan.	 	
Eng oddiy va qisqa unvon Oktavian Avgustda bo`lgan:	  «Imperator	 TSezar Avgust	, iloxiy o`g`il (YUliy TSezarning), 11 marta kons	ul, 8 	
marta	 imperator	, xalq tribuni 6753 yil»	 	
Bu  Yozuv  mil.  avv.  23  yili  imperator  Avgust  11  marta  konsulika  va  8	-marta 	
imperator  lavozimiga  saylanganda  1  iyul  kuni  1	-marta  xalq  tribuni  lavozimiga 	
sa	ylanganda yozilgan.	 	
Keyinchalik  «TSezar  Avgust»  imperatorlar  nomiga  qo`shib  yoziladigan  bo`ldi: 
Tiberiy  TSezar  Avgust  (14	-37  yillar),  Gai  TSezar  Avgust  Germanik  (Kaliguli 	
37	-41), Tiberiy TSezar Avgust Germanik (41	-54 yillar)	 	
Milodiy  II  asrdan  boshlab  imper	ator  titullari  uzundan  uzoq  yoziladigan  bo`ldi. 	
Masalan:  «Imperator  TSezar,  iloxiy  Mark  Antoniy  Pii  nevarasi,  iloxiy  Avrian 
chevarasi, iloxiy Trayan Parfiyalik evarasi, iloxiy Nerv duvarasi, Lutsii Septimiy 
Sever  Pii  Pertinaks  Avgust  Arabii,  Avianebskiy,  P	arfiyalik  buyuk,  buyuk 	
jangchi,  xalq  tribuni  lavozimiga  saylangan,  9	-marta  tribun,  11	-marta  imperator, 	
2-marta  konsullikka  saylangan,  Vatan  otasi,  konsul  oldi  va  imperator  TSezar 	
Lutsii  Septimiy,  Sever  Pii  Pertinaks  Avgust  Arabii,  Aviabenskiy,  Buyuk 
Parfiy	alik  o`g`li,  Iloxiy  Mark  Antoniy  Pii  Germanskiy,  Sarmatlik  nevarasi, 	
iloxiy  Avrian  chevarasi,  iloxiy  Trayan  Parfiyalik  va  Nerv  evarasi,  Mark  Avrelii 
Antoni Pii Bxatli Avgust to`rtinchi  marta xalq tribuni lavozimiga saylandi. Arki 
TSeliy voxasida joylashgan	.»	 	
Bu  lavxa  TSeliy  arkidan  topilgan,  bunda  imperator  Septimiy  Sever  va  o`g`li 
Karakalla  eslatiladi.Sever  xalq  tribuni  lavozimiga  9	-marta,  10  deqabr  200  yilda, 	
imperator unvonini 2	-marta 198 yozda, ikkinchi konsul lavozimiga 1 yanvar 194 	
yilda;  Karakalla  xa	lq  tribuni  4	-marta  10  deqabr  200  yil  olgan.  Bundan 	
ko`rinadiki, yuqoridagi lavxa 200	-yil oxiri yoki 201 yil	 boshida yozilgan.	  Foydalanilgan adabiyotlar:	 	
 
 	
1.	 E.V. Fyodorova «Vvyodenie v latinskuyu epigrafiyu»,	 	
 
MGU	-1982 g.	 	
 	
2.	 V. Dravchuk «Yozuvlar o`tmish sirlari shoxidi», Toshkent, O`zbekiston 	– 	
1980 yil.	 	
3.	 K.Konrad «Istoriya alfavita», Sankt 	– Peterburg, 1908 g.	 	
4.	 www.ziyonet.uz	 	
5.	 www.e	-tarix.uz

M avzu: Shayboniylar davri epigrafik yodgorliklari Reja: 1. Epigrafik yodgorliklari 2. Vorux qoyasidagi bitiklar 3. SHoshi Zinda me`moriy majmuasi Xulosa

Oradan ming yilga yaqin vaqt itganiga qaramay IX -XII asrda yaratilgan epigrafik yodgorliklar bizga meros bo’lib qolgan. Ularning asosiylari quyidagilardan iborat: 1. Ismoil Somoniy madrasasi. U Bu xoroda IX -X asrda yaratilgan yirik yodgorliklardan biridir. Bu maqbaraga somoniylar davlatining asoschisi Ismoil Somoniy va uning yaqin qarindoshlari Dafn etilgan. Maqbara kub shaklida qurilgan bo’lib, uzunligi 10, 80 m., eni 10, 70 m. U 892 -943 yillar ora lig’ida qurilgan. (aniq qurilgan vaqti shaqida ma`lumot saqlanmagan). Maqbara ustidagi yozuvlarda ham bu tig’rida shech narsa deyilmagan. Maqbara tepasida gumbaz mavjud. Uning 4 burchagida binoning yuqori qismida 4 ta minora bor. Maqbara devorining qalinli gi 1, 80 m. Maqbaranin gichki qismida bir necha peshtoq mavjud. 1 burchakdagi 4 ta peshtoq va devor ustida yana 4 peshtoq barpo etilgan. Maqbaraning tirt tomoniga 4 ta bir xil eshik irnatilgan. Bu bino qurilishida 23 sm., 23 sm., 3 sm. shajmdagi g’ishtlar ishlatilgan. Bu g’ishtlar yordamida devorlarda turli naqshlar shosil qilingan va bu naqshlar orasida asosan kufiy yozuvida bitilgan yozuvlar mavjud. Bu yozuvlar ichidan basmalani, Qur`oni karimdan olingan bir necha oyati karimalarni uchratishimiz mumkin. 2. Minorayi kalon minorasi (Katta minora). Bu minora Buxoroning irtasida joylashgan va u Arslonxon Muhammad ibn Sulaymon shukmronlik qilgan paytda ya`ni 1127 yilda Bako ismli muxandis -me`mor rashbarligida qurilgan. Minoraning poydevori toshdan ishlangan va uning diametri 9 metrdir. Minoraning balandligi 50 metr. Minoraning ichki qismidada spiralsimon zina mavjud. Minoraning yuqori qismida gumbaz bor. Gumbaz ostida 16 ta bir xil derazasimon ochiqlik bor. Bular orqali butun shasharni kizdan kechirish mumkin. Minora qurilishida 27x27x4 shajmdagi g’ishtlar ishlatilgan va bu

g’ishtlar yordamida devorning tashqi qismiga turli naqshlar ishlangan. Turli geometrik shaklga ega bilgan bu naqshlar orasida kufiy yozuvida bitilgan bitiklar mavjud. Bu bitiklar asosan diniy va tarixiy ahamiyatga ega bilgan matnlardan iborat. Ruslar bostirib kelgach. Bu minoraga «ilim minorasi» deb nom berganlar. 3. Jarqirg’on minorasi. U Surxondaryo viloyati Jarqirg’on rayoni Minor qishlog’ida joylashgan. Bu minora Xuroson me`morchilik an`a nasi asosida barpo etilgan. Minora 8 qirrali poydevor ustiga qurilgan. Bu minora tsolindr shaklida emas, balki 16 qirrali kirinishga ega va shar bir qirra yarim doira shakliga ega. Minoraning 20 metrlik yuqori qismida kufiy xati bilan bitilgan yozuv mavjud . Bu yozuvning tepasidan yana yarim doiralar davom etadi. Minora qurilishi oxiriga etkazilmagan, uning shozirgi balandligi 21,60 m. Minora quyi qismining diametri 5,4 m. YUqori qismidagi yozuvda bu minorani qurgan ustaning nomi va u qurilgan yil shaqida si z boradi. Bu yozuvda yozilishicha, u Saraxs shashrida tug’ilib isgan (Xurosonda) Ali ibn Muhammad ismli me`mor boshchiligida 1108 -1109 yillarda qurilgan. 4. Vorux qoyasidagi bitiklar. Tojikistonning Isfara rayoni Vorux qishlog’i (Farg’ona vodiysi)dan 4 km . uzoqlikdagi qoyagaiyib yozilgan. Bu yozuvlar 1894 yilda Andreev nomli rus olimi tomonidan kashf etilgan. Bu qoyada ikkita yozuv mavjud. Bu yozuvlarning balandligi 2 m., uzunligi 15 m. SHimol tomondagi birinchi yozuvni birinchi bo’lib akademik Bartol’d 19 04 yilda iqigan. Bu yozuv qoraxoniylar sulolasiga mansub Isfara shukmroni Abul Fazl Abbos Arslon Taginning nomi va shajarasini ifodalaydi. Janub tomondagi yozuvda islomiy taqvim amaldagi forsiy taqvim va grek taqvimi biyicha sana ifodalangan va u 29 dekabr ’ 1041 yilga tig’ri keladi. Matnning oxirgi qismi uyg’ur yozuvida bitilgan va shozo’rgacha u iqiy olingan emas. Bu bitiklar qoraxoniylar sulolasi shaqidagi ma`lumotimizni yanada boyitadigan tarixiy faktlardan iboratdir.

5. Mashxadi misriyon yoki mashxadi mistariyon masjidi. Bu masjid Turkmanistonning Krasnovodsk oblastida joylashgan CHikishlar qishlog’i yaqinida qachonlardir katta shasharlardan biri bilgan shasharning xarobazorlari orasida joylashgan. Bu jome masjidining ing tomonidagi yozuvlar Qur`oni kar im oyatlaridan iborat. CHap tomondagi yozuvlar ichida quyidagi qism saqlanib qolgan: Uning tarjimasi: …dunyo va dinning a`losi, islom dini va musulmonlarning shimoyachisi, Olloshning bu dunyodagi soyasi, Sulton Tekeshning ig’li, amirulmu`mininning isboti Sulton Muhammad. Demak, bu masjid Sulton Tekeshning ig’li Xorazmshosh Sulton Muhammad tomonidan qurilgan. Bu shoshning poytaxti va boshqa shududdagi CHingizxon boshchiligidagi mig’ullar tomonidan vayron qilingan. Bu masjiddan bir oz nariroqda 2 ta minora mavjud. Ularning birida quyidagicha arabcha yozuv bor: Tarjimasi: Bismilloshir rashmonir rashim Olloshning barakasi bilsin. Bu imoratni qurilishi mazkur chegara isteshkomi boshlig’i Abu -Agarrning ig’li Abu Ja`far Ashmad, Ollosh uni yanada baquvvat qilsin . XI asrdan boshlab feodal davlat bilgan Qadimiy SHoshning poytaxti CHoch deb atala boshlandi. Bu shashar SHarqda o’zining sopol idishlari bilan mashshur bilgan edi. Bu idishlar izidagi naqshlarning gizalligi bilan, u naqshlar orasida kufiy yozuvida biti lgan bitiklarning aniqligi bilan boshqa sopol idishlardan farq qilar edi. Xulosa qilib aytish mumkinki, IX -XII asr epigrafik yodgorliklari isha davr tarixi XII -XIV asrda O’rta

Osiyodagi ijtimoiy shayot ilgarigi davrdan ma`lum darajada farq qiladi. Buning iziga xos tarixiy sabablari bor. Bu davrdagi epigrafik yodgorliklar o’zining soddaligi, ixchamligi bilan ajralib turadi. Mig’ullarning O’rta Osiyoga bostirib kelishi natijasida XII -XIV asrda ijtimoiy -iqtisodiy taraqqiyot orqaga ketgan edi. Bu erda iqtisod iy vaziyatning yomonlashuvi natijasida ulkan yodgorliklar deyarli barpo etilmagan va bu davr epigrafik yodgorliklari asosan qabrlar ustiga irnatilgan qayroq toshlardangina iborat edi. Bu qayroq toshlar ham kipchilikni tashkil etmaydi. Lekin qayroqlar ichid a …… ham bor edi. Ulardagi matnlarni o’rganish ona tariximiz uchun qiziqarli ma`lumotlarni beradi. SHunday qilib, XII -XIV davomida me`moriy yodgorliklardan bittagina Bayonqulixon maqbarasi yaratilgan. Bu maqbara Buxoroda XIV asr irtalarida Sayfiddin Boxarz iyning qabri yonida barpo etilgan. Bu maqbaraning iziga xosligiki, u O’rta Osiyoda shakllanib kelayotgan me`morchilikning yangi uslubini dastlabki namunasi shisoblanadi. Maqbaraning binosi unchalik katta emas. Lekin unda juda kip naqsh va bezaklar mavjud. Xumuman, maqbaraning oldingi qismi nozik qilib ishlangan mayda naqshlarga tilg’azib yuborilgan. Maqbarada ziyoratchilar uchun aloshida xona mavjud va bu xona yonida Bayonoqulixonning qabri joylashgan. Bu maqbarada ishlatilgan naqsh va bezaklar keynchalik Samarqandda qad kitargan SHoshi Zinda me`moriy majmuasida keng qillanilgan. YUqorida aytganimizdek, biz o’rganayotgan davr yodgorliklarining asosiy qismini yoki shech bilmaganda bir tomoni tekis qilib silliqlangan, turli shakl va shajmdagi, doirasimon yoki chiziqroq kirinishga ega bilgan, qayta ishlov berilmagan, tabiiy, soy yoki daryodan olingan xarsangtoshdan iboratdir. Uning silliq, tekis tarafiga uyib matn bitilganva qabr ustiga qiyilgan qayroqtoshlarning biyi 30 -60 sm., eni esa 20 -45 sm. bilgan. Ayrim katta qayroqlarning biyi 1 metrgacha borgan. Qayroqlarning deyarli hammasi XII -XIV asrlarga mansub. Bu muddatdan oldin yoki keyin irnatilgan qayroq toshlar shozo’rgacha uchratilgan emas. Qabrlar ustiga qiyilgan qayroqlarning eng katta qismi Ish viloyatida gi qabristonlarda, YAngi Navkat qishlog’i qabristonida, Guliston qishlog’idagi SHosh Fozil mozorida, Izgandagi maqbaralarda uchraydi. Qirg’izistonning turli joylaridan topilgan bir necha qayroq shozir Bishkek, Ish, Farg’ona muzeylarida saqlanmoqda. Qayroq toshlar ustidagi yozuvlar asosan arab tilida bitilgan. 20 ga yaqin qayroqtosh bundan mustasno, ulardagi matnlar fors tilida yozilgan. Turkiy tilda yozilgan qayroqtosh shozo’rgacha 1 ta topilgan. Bu qayroq Buron shasharchasidan topilgan. Undagi matn arab yo zuvida turkiy tilda bitilgan bo’lib, unda «Imakchi (ya`ni novvoy) Alining ig’li Umar» degan yozuv bor va unga 603 xijriy sana iyib bitilgan. SHuningdek, bu qayroqda muchal yili ham kirsatilgan (bichin ya`ni maymun yili). Qayroqtoshlardagi yozuvlar bir xil emas. Matnlar ham xajm va mazmun jishatidan turlicha bo’lib,