logo

UMUMIY PSIXOLOGIYANING PREDMETI

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

113.9248046875 KB
MAVZU:  UMUMIY PSIXOLOGIYANING PREDMETI
Reja:
1. Psixologiya haqida tushuncha
2. Psixologiyaning fan sifatida shakllanishi
3. Miya va psixika
4. Ong haqida tushuncha 1. Psixologiya haqida tushuncha
Inson   mavjud   ekan,   u   o’z   hayotiy   tajribaciga   asoslanib,   u   yoki   bu   holda
idrok   etish,   olamni   anglash,   narsa   va   hodisalarni   ajratish   kabi   xususiyatlarga   ega
ekanligi haqida o’ziga o’zi  hisob beradi.
Biz   kunda   qushlarning   sho’x   navosini,   musiqa   asboblarining   xonishini,
inson   nutqini,   uchib   o’tayotgan   samolyot   shovqinini   eshitamiz,   atrofimizni   o’rab
turgan narsa, daraxt, hayvonlar, mashinalarni ko’ramiz. Ularning rangi va hajmini
ajrata   olamiz.   Mazkur   jarayonlar   insondagi   aks   ettirish   xususiyati   bilan
chambarchas bog’liq.
Psixologiya fanining predmetini tahlil qilishda asosiy e'tiborni quyidagilarga
qaratish lozim. Jumladan, shaxs haqida fikr yurituvchi fanlar sirasiga   psixologiya
va pedagogika fanlarini kiritish mumkin. Shunga ko’ra pedagogika shaxsni ta'lim-
tarbiya   jarayonida   kamol   topishini   tadqiq   qilsa,   psixologiya   shaxsda   kechadigan
ruhiy   jarayonlarni   o’rganadi.   Shundan   xulosa   qilishimiz   mumkinki,   psixologiya
fanining predmetini - shaxsning psixikasi va  uning psixologik xususiyatlari tashkil
qiladi.
Psixologiya   so’zining   lug’aviy   ma'nosi   grekcha   psyuxe   -   jon,   ruh,   logos   -
fan,   ta'limot   degan   ma'noni   anglatadi.   Psixologiya   fan   sifatida   psixik   faktlar,
ularning qonuniyatlari va mexanizmlarini o’rganadi. 
Psixologiya   asosan   psixikani   keng   doirada   tadqiq   qiladi.   Shunga   ko’ra
psixikaning yuzga keltiruvchi asosiy psixik faoliyatlari ko’rsatilgan. Aynan psixik
faoliyatlar quyidagi jarayonlarni o’z ichiga oladi:
-  bilish faoliyatlari : diqqat, nutq, faoliyat;
-  bilish jarayonlari : sezgi, idrok, xotira, xayol, tafakkur;
-  shaxsning, hissiy , irodaviy sohasi: - hissiyot, iroda;
-   shaxsning   individual   psixologik   xususiyatlari :   temperament,   xarakter,
qobiliyat.
Psixikaning   paydo   bo’lishining   asosiy   shakllari   M.Gamezo   va
Domashenkolarning   "Atlas   po   psixologii"   nomli   qo’llanmasida   quyidagicha
ifodalanadi:  Shunga muvofiq bir qator olimlar tomonidan psixikaga ta'riflar berilib, uning
mazmun   mohiyati   ochib   berilgan.   Jumladan,   professor   M.G.Davletshin   fikricha,
psixika  deganda - oliy darajadagi materiyaning (miyaning) xususiyati tushunilib, u
ob'ektiv   borliqni   aks   ettirilishida   namoyon   bo’ladi,   sub'ekt   faoliyatini   ma'lum
maqsad   asosida   yo’naltiradi   hamda   xulq-atvor   negizida   shakllanadi,   professor
V.M.Karimova   fikricha   psixika   -   inson   ruhiyatining   shunday   holatiki,   u   tashqi
olamni   (ichki   ruhiy   olamni)   ongli   tarzda   aks   ettirishimizni,   ya'ni   bilishimiz,
anglashimizni ta'minlaydi. 
Psixika bu aks ettirishdir. Jonli va jonsiz tabiatda aks ettirishning o’ziga xos
usullari mavjud. Aks ettirish jarayonini quyidagicha ifodalash mumkin.  Yo ’nalganlik
Temperament  
Xarakter 
Qobiliyat Qiziqish 
Kayfiyat  
Ishonuvchanlik 
Shubhalnuvchanlik
Apatiya 
Tu shkunlik  
va boshqalar  Sezgi  
Idrok  
Xotira 
Xayol  
Tafakkur 
Nutq 
Diqqat 
Hissiy-irodaviy Psixikaning paydo bo’lishining asosiy  shakllari va ularning o’zaro 
bog’liqligi.
Bilish  Jarayonlar 
Shaxs xususiyatlari 
  Holatlar 
Iroda  
Hissiyot  Jonsiz   materiya   uchun   aks   ettirishning   mexanik,   kimyoviy   va   fizik   turlari
xosdir.   Masalan,   ko’zguning   aks   ettirishi,   suvdagi   ta'sir   va   boshqalar.   Jonli
materiya uchun aks ettirishning fiziologik, psixik aks ettirish turlari xos bo’lib, ong
va   o’zini-o’zi   anglash   uning   eng   yuqori   bosqichidir.   Psixik   aks   ettirish   quyidagi
xususiyatlarga ega:
1) ob'ektiv borliqni to’g’ri aks ettirish imkoniyatini beradi;
2) shaxsning faoliyati davomida mukammallikka erishib boradi;
3) doimo rivojlanib va takomillashib boradi.
4) Shaxsning individualligi orqali namoyon bo’ladi.
2. Psixologiyaning fan sifatida shakllanishi
Insonda  jismoniy tanadan tashqari  undan farqlanuvchi  yana nimadir borligi
haqidagi   tasavvurlar   qadimdanoq   mavjud   bo’lgan.   Eng   qadimgi   davrlardayoq
inson tush ko’rish hodisasi orqali ayrim odamlarning noyob qobiliyatlari (masalan,
ovdagi   muvaffaqiyatlar)   o’lim   va   boshqa   hodisalarning   sabablarini   tushuntirishga
intilgan.   Ammo   dastlabki   qarashlar   mifologik   xarakterda  edi.   Ular   fikrlash   orqali
emas,   ko’r-ko’rona   ishonch   vositasida   egallanardi.   Ruh   haqidagi   qarashlar
ko’pincha   nafas   bilan   bog’lanardi,   ruhni   esa   uchar   mahluq   sifatida   tasavvur
etardilar. Psixikaning asosiy 
funktsiyalari
Aks ettirish  Xulq va faoliyat nazorati  Psixologiya   haqidagi   fikrlar   qadim   zamonlardan   beri   mavjuddir.   Ilk
davrlarda   psixologik   xususiyatlarni   jonning   ishi   deb   tushuntirilgan.   Jonning   o’zi
esa   odam   tanasidagi   maxsus   ikkilamchi   jism   deb   qaralgan.   Bunday   tasavvurlar
"animizm"  deb ataladi.  Animizm  so’zi -anima "jon" degan ma'noni anglatadi. Jon
o’z   mohiyatiga   ko’ra   olovsimon   uchqundan   iborat   ekanligi   Geraklit   tomonidan,
yoki olovsimon atomdan iboratligi  Demokrit  tomonidan ta'kidlangan.
Platonning   "ideyalar   tug’ma   bo’ladi"   degan   g’oyalari   psixologik   fikr
taraqqiyotiga juda katta hissa qo’shdi.  Platon  ta'limotiga ko’ra "ideyalar" mohiyati
abadiy va o’zgarmas, ularning tabiiy olamdan tashqarida oliy olam mavjud bo’lib,
ularni odam ko’zi bilan ko’ra olmaydi.
Platon  psixologiyada  "dualizm"  oqimining asoschisi hisoblanadi.  Dualizm
so’zi   ikki   yoqlamalik   yoki   ikki   mustaqil   fikr   degan   ma'noni   anglatadi.   Dualizm
ta'limoti   mohiyati   moddiy   va   ruhiy   olam   tana   va   psixikaning   bir-biriga   bog’liq
bo’lmagan holda mavjud bo’lib, azaldan qarama-qarshi narsalar deb tushuntiradi.
Platonning   dualizm   shogirdi   Arastu   (Aristotel   eramizdan   oldingi   IV   asr
384-322  yillar)  tomonidan  birmuncha  muvaffaqiyatli  bartaraf   etildi.  Aristotelning
"Jon   haqida"   asari   o’sha   davrdayoq   psixologiya   maxsus   fan   sifatida   maydonga
kela   boshlaganidan   dalolat   beradi.   Ana   shu   tufayli   psixologiya   jon   haqidagi   fan
sifatida   maydonga   kelgan   va   hozirgi   kunda   psixologiya   fani   o’z   mazmunini
batamom o’zgartirgan.
Arastu   kishilik   tafakkuri   tarixida   birinchi   bo’lib   ruh   va   jonli   tananing
ajralmasligini   isbotlab   berdi.   Unga   ko’ra,   jon   qismlarga   bo’linmaydi,   lekin   u
faoliyatimiz   davomida   oziqlanishi,   his   etishi   va   harakatga   kelishi,   aql-idrok   kabi
turlarga   oid   qobiliyatlarda   namoyon   bo’lishi   mumkin.   Birinchi   qobiliyatlar
o’simlik   uchun,   ikkinchisi   va   uchinchisi   hayvonlarga,   to’rtinchisi   esa   insonlar
uchun   xosdir.   O’simliklar,   hayvonlar   ruhi   va   aql   idrok   odam   ruhi   ta'limoti   bilan
Arastu   oliy   qobiliyatlar   va   ularning   negizida   paydo   bo’lishini   bildiradigan
rivojlanish   tamoyilini   joriy   etdi.   Arastu   organizmning   tabiatdan   olgan
qobiliyatlarni faqat o’zining xususiy faolligi orqali ruyobga chiqarishga asoslangan
holda xarakterning faoliyatda shakllanishi to’g’risidagi nazariyani ilgari surdi.  Psixologiyaning fan sifatida yuzaga kelish bosqichlari quyidagi jadvalda o’z
aksini topgan. 
Geraklit,   Demokrit,   Aflotun,   Arastularning   ta'limotlari   keyingi   asrlarda
psixologik g’oyalarni rivojlanishida tayanch nuqta bo’lib hisoblanadi.
Mazkur   davrlarda   Sharqda   ham   ilk   psixologik   qarashlar   yuzaga   keldi.
Sharqda   psixologik   qarashlarning   paydo   bo’lishida   buyuk   Sharq
mutafakkirlarining roli katta bo’lgan. Ular orasida Al-Xorazmiy, Al-Forobiy, Abu
Rayhon   Beruniy,   Abu   Ali   ibn   Sino,   Mirzo   Ulug’bek   kabilar   o’zlarining   inson
psixikasi   va   yosh   avlodni   tarbiyalashga   doir   boy   fikrlar   va   qarashlarini   meros
sifatida   qoldirganlar.   Ular   orasida   ayniqsa   Abu   Ali   ibn   Sinoning   mantiq,
metafizika,   tabiiy   fanlar,   ayniqsa,   tibbiyot   haqidagi   fikrlari   o’sha   davr   ilmiy
taraqqiyotiga   katta   hissa   qo’shdi.   U   maxsus   psixologik   muammolar   bilan
shug’ullangan olimlardan biridir. Uning ruh, asab tizimi haqidagi  qarashlari katta
ahamiyatga   ega.   Ayniqsa,   Abu   Ali   ibn   Sinoning   temperament   xususiyatlariga
qarab   yondashish   zarurligi   haqidagi   fikrlari   ming   yildan   so’ng   ham   zamonaviy2 bosqich 3 bosqich Psixologiya  xulq-atvor haqidagi 
fan  
Psixologiya ong  haqidagi fan 
sifatida   
1 bosqich Psixologiya jon haqidagi fan 4  bosqich Psixologiya, psixikaning 
mexanizmlari, qonuniyatlari va 
faktlarini o’rganuvchi fan sifatida  Dunyoga materialistic nuqtai-nazardan qarash 
shakllangan. Rossiya psixologiyasining asosida aks 
ettirish nazariyasi asosiy qonuniyat sifatida ko’rsatiladi. 
XIX asrdan boshlanadi. Psixologiyaning vazifasi 
ko’rgan narsalarni bevosita kuzatish , aniqrog’iinson 
hulq-atvorini faoliyatini reaktsiyasini kuzatish deb 
hisoblangan. Bunda motivlarning o’rni hisobga 
olinmagan.
XVII asrda tabiiy fanlar rivojlanishi bilan boshlanadi. 
Fikrlash, xoxlash, his qilish,  qobiliyatini ong deb 
atashgan. O’z-o’ini kuzatish asosiy metod hisoblangan. 
Bu yo’nalish psixologiyada bundan 2500 yil oldin 
paydo bo’lgan. Inson hayotidagi barcha narsalar 
tushunchalarni, tushunarsiz hodisalarni jon ruh bilan 
tushuntirishga harakat qilganlar.  psixologiyada   o’z   qimmatini   yo’qotmagan.   Abu   Ali   ibn   Sino   dunyoda   birinchi
bo’lib psixoterapevtik usullarni qo’llab ko’rgan olimlardan biridir. 
Asta-sekin   ruh   haqidagi   tushuncha   hayotning   barcha   ko’rinishlariga   emas,
faqat   hozir   biz   psixika   deb   atalgan   darajaga   nisbatan   qo’llana   boshlandi.   Psixika
kategoriyasining   negizida   idrok   va   tafakkurdan   tashqari   ong   tushunchasi   yuzaga
keldi,   buning   natijasida   ixtiyoriy   harakatlar   va   ularni   nazorat   qilish   imkoniyati
tug’ildi.   Masalan,   Galen   (eramizdan   oldingi   II   asr)   fiziologiya   va   tibbiyot
yutuqlarini   umumlashtirib,   psixikaning   fiziologik   asoslari   to’g’risidagi
tasavvurlarini   yanada   boyitdi.   Uning   ilgari   surgan   g’oyalari   "ong"   tushunchasi
talqiniga muayyan darajada yaqinlashadi.
XVII   asr   biologiya   va   psixologiya   fanlari   uchun   muhim   davr   bo’lib
hisoblanadi.   Jumladan   fransiya   olimi   Dekart   (1596-1650)   tomonidan   xulq-
atvorning   reflektor   (g’ayriixtiyoriy)   tabiatga   ega   ekanligini   kashf   etilishi,
yurakdagi   mushaklarning   ishlashi   (faoliyati)   qon   aylanishning   ichki   mexanizmi
bilan   boshqarilayotganligini   tushuntirilishi   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Ayniqsa,
refleks   (lotincha   reflexus   aks   ettirish)   organizmning   tashqi   ta'sirga   qonuniy
ravishdagi javob reaksiyasi sifatida talqin qilinib, asab-mushak faoliyatini ob'ektiv
tarzda   bilish   vositasiga   aylandi.   Sezgi,   assotsiatsiya,   ehtiros   yuzaga   kelishini
izohlashga imkon yaratildi.
Psixologiya   fanining   ilmiy   asosga   qurilishida   ingliz   olimi   Gobbs   (1588-
1679)   ruhni   mutlaqo   rad   etib,   mexanik   harakatni   yagona   voqelik   deb   tan   olib,
uning qonuniyatlari psixologiyaning ham qonuniyatlari ekanligini ta'kidladi. Uning
negizida - epifenomalizm  (yunoncha eri - o’ta, rhainominon –g’ayritabiiy hodisa)
vujudga   keldi,   ya'ni   psixologiya   tanadagi   jarayon-larning   soyasi   singari   ruy
beradigan ruhiy hodisalar to’g’risidagi ta'limotga aylandi.
Niderlandiyalik   olim   Spinoza   (1632-1677)   ongni   katta   ko’lamga   ega
materiyadan   sira   qolishmaydigan   voqelik,   ya'ni   yaqqol   narsa   deb,   tushuntirdi.   U
determinizm   (lotincha   demmerminara   -   belgilayman)   tamoyilining,   ya'ni   tabiat,
jamiyat   hodisalarining,   shu   jumladan   psixik   hodisalarning   ob'ektiv   sabablar   bilan
belgilanligi haqidagi ta'limot targ’ibotchisi edi. XVII   asrdagi   yirik   nemis   mutafakkiri   Leybnis   (1646-1716)   ning   ta'limoti
matematika, jumladan, integral va differensial hisoblar  kashf etilishiga ta'sir etgan
edi.   Psixika   hayot   manzarasi   arifmetik   yig’indi   tariqasida   emas,   balki   integral
tarzda   namoyon   bo’ladi.   Leybnis   tasavvurlarning   uzluksiz   chegaralanishi
g’oyasiga   tayangan   holda   persepsiya   (bevosita   ongsiz   idrok)ni   appersepsiyalar   di
qqat   va   xotirani   o’z   ichiga   olgan   anglangan   idroklardan   farqlagan   edi.   Leybnis
psixologiyaga   psixikaning   faolligi   tabiati   va   uzluksiz   rivojlanishi   hamda
psixikaning   onglilik   va   ongsizlik   ko’rinishlari   o’rtasidagi   murakkab   nisbat
haqidagi g’oyani olib kirdi.
XVII   asrda   emperizm   va   sensualizmni   tajriba   va   his   etiladigan   bilimning
"sof" aql-idrokdan afzalligi haqidagi ta'limotning, ya'ni aqlda hech qanday tug’ma
g’oyalar   va   tamoyillar   bo’lishi   mumkin   emasligi   haqidagi   ta'limotning   oldingi
marraga   ko’tarilishiga   olib   keldi.   Bu   ta'limotni   ingliz   faylasufi   va   pedagogi   Jon
Lokk  (1632-1704) astoydil himoya qilib chiqqan edi. Uni empirik psixologiyaning
asoschisi   deb,   hisoblash   qabul   qilingan.   Barcha   bilimlarning   tajribadan   kelib
chiqishi   haqidagi   ta'limoti   psixologiya   uchun   muhim   ahamiyatga   ega   bo’lgan.
Chunki   u  ruhiy  hayotning   aniq  faktlari   oddiy  hodisalardan   murakkab   hodisalarga
o’tish   yo’llari   puxta   o’rganilishini   taqazo   etadi.   J.   Lokkning   fikricha,   tajribaning
ikkita manbai mavjud bo’lib, biri tashqi sezgi a'zolarining faoliyati (tashqi tajriba)
va  ikkinchisi   o’zining  xususiy   miyani   idrok  etuvchi   aqlning  ichki   faoliyati   (ichki
tajriba)   dir.   Kishi   hech   qanday   g’oyalarga   ega   bo’lmagan   holda   dunyoga   keladi.
Uning ruhi - "toza taxta" bo’lib, keyinchalik unga tajriba yozuvlari bitiladi. Tajriba
oddiy va murakkab g’oyalardan tarkib topadi. Bu g’oyalar yo sezgilardan, yo ichki
idrok (refleksiya) lardan hosil  bo’ladi. Ikkinchi  holatda ong real narsalarga emas,
balki o’z xususiy mahsuliga yo’naltirilib, o’zi bilan o’zi bo’lib qoladi. J.Lokkning
refleksiya ta'limoti kishi psixologik faktlarni interospektiv tarzda bilib oladi degan
taxminga   asoslangan   edi.   Bu   bilan   yana   dualizm   ta'limoti   ilgari   suriladi.   Ong   va
tashqi   olamni   prinsipial   jihatdan   turlicha   usullar   yordamida   bilish   mumkinligi
jihatidan ham ular bir-biriga qarama-qarshi qo’yilar edi.  J.Lokkning   tashqi   va   ichki   tajriba   to’g’risidagi   ta'limoti   ikki   xil   xarakterga
ega   ekanligi   ham   materialistik   ham   idealistik   ta'limotlarning   taraqqiyotiga   turtki
bo’ldi.   Materialistlar   Gartli   (1705-1784)   bosh   bo’lgan   fransuz,   A.N.Radishchev
(1749-1802) boshchiligidagi rus materialistlari olamni bilishda tashqi tajribani asos
qilib,   olib   inson   psixikasining   ichki   mazmuni   asosida   odam   atrof-muhit   bilan
o’zaro munosabati yotadi degan edilar.
XVIII asrga kelib nerv sistemasini tadqiq qilishda ulkan yutuqlarga erishildi
( Galler,   Proxazka ).   Buning   natijasida   psixika   miya   funksiyasi   ekanligi   haqidagi
ta'limot   vujudga   keldi.   Ingliz   tadqiqotchisi   Charlz   Bell   va   fransuz   Fransua
Majandi   tomonidan   yoyiluvchi   va   harakat   nervlari   o’rtasidagi   tafovut   ochib
berildi.   Uning   negizida   psixologiya   fanida   reflektor   yoyi   degan   yangi   tushuncha
paydo bo’ldi. Bularning natijasida ixtiyoriy (ongli) va ixtiyorsiz (ongsiz) reflektor
turlari kashf qilindi. 
Yuqoridagi   ilmiy   kashfiyotlar   ta'sirida   rus   olimi   I.M.Sechenovning   (1896-
1934)  reflektor  nazariyasi  ruyobga chiqdi va ushbu nazariya psixologiya fanining
fiziologik   asoslari,   mexanizmlari   bosh   miya   reflekslarining   o’ziga   xos
xususiyatlari tabiatini ochib berish imkoniyatini yaratadi. 
Aytish   kerakki,   psixologiya   fani   borasidagi   tadqiqotlar,   kashfiyotlar   shu
bilan   tugab   qolmasdan,   balki   bu   boradagi   ishlar   yanada   kuchaytirilib   samarali
natijalarga erishilmoqda. 
3. Miya va psixika
Psixika  yuksak darajada tashkil topgan materiyaning alohida xossasi bo’lib,
u   ob'ektiv   olamni   alohida   bir   tarzda   aks   ettiradi.   Yuksak   darajada   tashkil   topgan
materiya deganda biz miyani tushunamiz. Demak inson va hayvonlar psixikasining
moddiy asosini markaziy nerv sistemasining eng yuksak qismi bo’lmish bosh miya
tashkil   etadi.   Ammo   insonlar   miyasi   hayvonlar   miyasiga   qaraganda   qancha
murakkabroq   tuzilgan   bo’ladi.   Odam   miyasi   hajmi   jihatidan   ham   katta.   Agar
maymun   miyasining   og’irligi   400-500   g   bo’lsa,   odam   miyasining   og’irligi   o’rta
hisobda 1400 g dir.  Miya   funksiyasi   organizm   hayotida   shunchalik   murakkabki,   buni   biz   miya
butun   gavda   og’irligining   2   foizini   tashkil   qilishidan   va   organizmga   kiradigan
kislorodning   18   foizidan   ortiqrog’ini   ishlashidan   ham   ko’rishimiz   mumkin.
Hayvon   taraqqiyotining   qanchalik   yuqoriroq   bosqichida   tursa,   uning   tanasiga
nisbatan miyasi shunchalik og’irroq bo’lib boraveradi. 
Miyaning tanaga bo’lgan nisbati: Kit miyasining tanasiga nisbati 1	
20000 , fil
miyasining   tanasiga   nisbati  	
1
400 ,   maymun   miyasining   tanasiga   nisbati  	
1
100 ,
Odam miyasining tanasiga nisbati 	
1
46 . 
Ayniqsa,   bosh   miya   katta   yarim   sharlari   kishi   organizmi   hayotida   muhim
ahamiyatga   ega.   Odamda   o’rtacha   14-15   milliard   neyrondan   iborat.   Eng   muhim
rolni   miya   po’stining   peshona   qismi   o’ynaydi.   hayvon   taraqqiyotining   yuqoriroq
bosqichiga   qanchalik   ko’tarilsa,   miya   yarim   sharlari   po’stining   peshona   qismi
shunchalik kattaroq bo’ladi. 
Inson bosh miyasi, hayvon miyasidan ancha og’irdir. 
Odam miyasi - 1400 g.
Ot miyasi - 650 g.
Gorilla miyasi - 400 g.
Ho’kiz miyasi - 500 g.
Kit miyasi - 2800 g.
Fil miyasi - 4000 g.
Individning psixik hayotida miyaning og’irligi alohida ahamiyat kasb etadi.
Ammo   miyaning   tuzilishi   juda   muhim   ahamiyatga   ega.   Shuning   uchun   kishining
aqli haqida miyaning og’irligiga qarab hukm chiqarish to’g’ri emas. Ba'zi kishilar
miyasining   vazni   o’rtacha   vazniga   qaraganda   ancha   og’ir   bo’lgani   shuningdek,
ba'zi kishilarning miya vazni o’rtacha darajadan kamroq ham bo’lgani ma'lum.  Masalan:   I.S.Turgenevning   miyasi   2012   g,   V.M.Bexterevning   miyasi   1720
g,   I.P.Pavlovning   miyasi   1653   g,   D.I.Mendeleevning   miyasi   1751   g,   Anatol
Fransisning miyasi 1017 g bo’lgan.
Odamning   bosh   miyasi   kishi   psixikasining   o’ziga   xos   takrorlanmas,
murakkab   organi   hisoblanib,   u   katta   yarim   sharlar,   miyacha,   oraliq   miya,   o’rta
miya va uzunchoq miyadan iborat. 
Bosh   miya   orqa   miya   bilan   markaziy   nerv   tuzilmasini   tashkil   qilib,   odam
organizmidagi   barcha   organlarning   o’zaro   faoliyati   va   bir-biri   bilan   bog’lanishini
hamda   uning   tashqi   muhit   bilan   bo’ladigan   aloqasini   ta'minlaydi.   Psixik
faoliyatlarning   ko’pgina   qismi   bir   necha   qator   bo’lib,   joylashgan   nihoyatda   ko’p
nerv   hujayralaridan   (15   milliarddan   ko’p)   tashkil   topgan,   kulrang   modda
qatlamidan   iborat   bo’lgan   bosh   miya   katta   yarim   sharlari   qobiq   ining   faoliyati
bilan bog’liqdir. 
Nerv   tizimi   nerv   to’qimasidan   tashkil   topgan   bo’lib,   u   o’z   navbatida   nerv
hujayralaridan iborat.
Har bir nerv hujayrasi, ya'ni neyron yadrosi bo’lgan juda ko’p tarmoqlangan
kalta o’simtalar -   dendritlar   va bitta uzun o’simta -   aksondan   iborat  hujayradan
tashkil topgan. 
Turli nerv hujayralarining tutashgan joyi  sinaps  deyiladi va u bir neyrondan
boshqasiga impulslarni o’tkazish (to’xtatish yoki ushlab qolish)ni ta'minlaydi.
  Nerv   hujayralari   to’plami   miyaning   kulrang   moddasini,   nerv   tolalarining
to’plami   esa   miyaning   oq   moddasini   tashkil   etadi.   Nerv   to’qimasi   o’ziga   xos
xususiyatlarga   ega   bo’lib,   ular   qo’zg’aluvchanlik   va   o’tkazuvchanlik   asosiy
xususiyatlar hisoblanadi.
Markaziy   nerv   tizimi   bosh   va   orqa   miyadan   iborat.   Orqa   miya   umurtqa
pog’onasining   kanalida   joylashgan   bo’lib,   nerv   to’qimasidan   iborat.   Orqa   miya
ikkita yarim, ya'ni o’ng va chap qismlardan iborat bo’lib, ularni uzunasiga ketgan
oldingi va orqa kesiklar ajratib turadi.  Orqa miyada nerv tolalarining tutamlari joylashgan bo’lib, sklet muskullari,
nerv   va   shilliq   qavatidagi   periferik   nerv   uchlaridan   qo’zg’alish   nerv   impulslari
ko’rinishida, ular orqali miyaga u yerdan esa periferiyaga yetkaziladi. 
Orqa   miyada   ongsiz   reflektor   harakatlarning   gavda   va   qo’l-oyoqlar
muskullarning,   shuningdek   bir   qator   fiziologik   jarayonlarning   tomirlarni
harakatlantiruvchi, teri ajratuvchi va boshqa markazlar joylashgan. 
Bosh   miya   qutida   joylashgan   bo’lib,   orqa   miyaning   ustida   joylashganga
o’xshaydi.   Bosh   miyada   uzunchoq   miya,   orqa   miya,   o’rta   miya,   oraliq   miya   va
oldingi miya farqlanadi.
Orqa   miya,   Varoliy   ko’prigi   va   miyachadan   iborat   bo’lib,   uzunchoq   miya
bilan   birgalikda   miya   sopini   tashkil   qiladi.   Miya   sopi   orqa   miyani   davomidek
tutashgan.Uzunchoq miya orqali orqa miyadan bosh miyaning yuqori bo’limlariga
impulslar o’tadi va orqaga qaytadi.
  Uzunchoq   miyaning   yadrolari   murakkab   refleks   aktlarida   ishtirok   etadi;
so’rish, chaynash, so’lak ajratish va hokazo. 
Miyacha   tana   harakatlarini   muvofiqlashtirishda   ishtirok   etadi.   O’rta   miya-
to’rt   tepalik   qizil   yadro   muskul   tonusining   me'yoriy   taqsimlanishini,   tovush   va
yorug’lik   qo’zg’atuvchilarini   hamda   og’irlik   kuchiga   nisbatan   tananing   to’g’ri
joylashishini idora etadi.
Oraliq   miyada   sezuvchanlikning   oraliq   markazlari   mujassamlashgan.
Oldingi miya va uni qoplab turgan po’stloq bosh miyaning oliy qismlarini tashkil
etadi.  Oldingi   miya   bosh   miyaning   eng   katta   qismini   deyarli   80   foizini   tashkil
qiladi va peshona sohasidan ensagacha cho’zilgan yoriq bilan ajrashgan ikkita o’ng
va chap yarim sharlardan bir-biri bilan qadoqsimon tana yordamida birikadi.
 Yarim sharlarning barcha yuzasi (qariyb 2200 sm) miya po’stlog’i deyiladi.
Miya   po’stlog’i   kulrang   moddadan   tashkil   topgan.  Uning   qalinligi   turlicha   bo’lib
4-5 mm.gacha boradi. 
Bosh   miya   katta   yarim   sharlari   qobiqining   yuzasi   odamda   katta   sohaga
ajratiladi,   peshona   (eng   katta),   tepa,   ensa   va   chakkadan   iborat.   Bir   xildagi hujayralar   qatlamidan   iborat   qismlar   (qobiq   shakli   va   faoliyatining   vazifalari
turlicha bo’lgan oltita qatlam hujayralaridan tashkil topgan) qavatlardan (maydon) 
iborat. Odamda  hammasi  bo’lib 52 ta maydon mavjud. Bosh  miyaning po’stlog’i
ostida yotgan qismlarini qobiq osti sohasi deyiladi. qobiq osti sohasi va qobiq osti
tutamlari   umumiy   sezuvchanlikning   differensiyalashgan   markazlari   hisoblanadi.
Bu soha bizning emosiyalarimiz va instinktlarimiz bilan bog’langan. 
Periferik   nerv   tizim   markaziy   nerv   tizimi   bilan   ajralmas   yaxlitlikni   tashkil
etadi. Periferik nerv tizimi markaziy nerv tizimidan chiqib, tarmoqlanib, shu bilan
birga   butun   organizmni   markaziy   nerv   tizimi   bilan   bog’lovchi   nervlardan   tashkil
topadi.
Bosh   miyadan   12   juft,   orqa   miyadan   esa   31   juft   nervlar   chiqadi.   Periferik
nervlarning ikki turi: sezuvchi va harakat nervlari farqlanadi. Sezuvchi nervlar nerv
uchlaridagi   tuzilmalarda   ta'sirlovchilar   tufayli   hosil   bo’lgan   qo’zg’alishni
markazga,   ya'ni   orqa   miya   va   bosh   miyaga   yetkazib   beradi.   Ushbu   nervlar
boshqacha   qilib   aytganda,   qo’zg’alishni   qabul   qiluvchi   markazga   intiluvchi   yoki
afferent   nervlar   deyiladi.Harkatlantiruvchi   (motor)   nervlar   markazdan   kelayotgan
impulslarni muskullarga va bezlarga yetkazadi. Bu nervlarni markazdan qochuvchi
yoki efferent nervlar deb ham ataladi.
Vegetativ nerv tizimi - orqa miya bo’ylab va undan chetda joylashgan nerv
tizimlari   alohida tutamlar  va  nerv tugunlarining chigallaridan  iboratdir. Vegetativ
nerv tizimining alohida tutamlari ovqat hazm   qilish, qon aylanish, nafas olish va
boshqa organlarida joylashgan bo’lib, ichki organlarning faoliyatini idora qiladi.
  Vegetativ   nerv   tizimidan   (uning   markazlari   gipotalamusda   orqa   miyaning
kurak   va   yuqori   bel   segmentlarida   joylashgan)   va   parasimpatik   nerv   tizimidan
(uning   markazlari   o’rta   miyadagi   turli   tepalikda   Varoliy   ko’prigida,   uzunchoq
miyada va orqa miyaning dumg’aza qismida joylashgan) iborat.
Simpatik va parasimpatik nerv tizimi  ichki  a'zolar  faoliyatini  idora qilishda
o’ziga   xos   "antagonistlar"   qarama-qarshi   bo’lib,   bir   organ   faoliyatini   qarama-
qarshi holatga keltiradi.  Masalan, simpatik tizim yurak faoliyatini tezlashtirsa, parasimpatik tizim esa
bu   faoliyatni   susaytiradi.   Organizmning   me'yordagi   faoliyati   simpatik   va
parasimpatik   vegetativ   nerv   tizimining   ma'lum   bir   "muvozanatida"   saqlanadi.
Vegetativ nerv tizimi emosional kechinmalarda katta rol o’ynaydi. 
Odamning ko’pincha psixik jarayonlarini, xususiyatlarini va holatlarini idora
etishda   retikulyar   formasiya   alohida   rol   o’ynaydi.   Retikulyar   formasiya   orqali
miyada uzunchoq va keyingi miyada joylashgan nerv tolalari tarmoqi bilan o’zaro
birikkan   to’rsimon   tuzilmadir.   U   bosh   miyaning   elektrik   faoliyatiga,   bosh   miya
qobig’ining   funksional   holatiga,   qobiqosti   markazlariga,   miyachaga   va   orqa
miyaga ta'sir qiladi. 
Ilmiy   psixologiyada   miya   psixikaning   organi   sifatidagi   o’rganish   tarixi
ikkita yo’nalishda borgan organizm va muhit munosabatlarini idrok etish asoslarini
o’rganish   va   miyaning   alohida   tuzilmalarini   morfologiyasi   va   funksiyasini
ochishdan iborat. 
R.Dekart   tomonidan   XVII   asrda   refleks   tushunchasini   fanga   kiritilishi
organizm   va   muhit   ta'siri   asoslari   ochilishi   borasidagi   muhim   nazariyalardan   biri
sifatida rol o’ynaydi.
Refleks   -   organizmning   tashqi   va   ichki   ta'sirotlarga   markaziy   nerv   tizimi
orqali   bergan   javob   reaksiyasidir.   I.M.Sechenov   (1829-1905)   tomonidan   amalga
oshirilgan   bu   tushunchaning   rivojlantirilishi   va   bu   mexanizimning   barcha   psixik
jarayonlarga   tegishli   ekanligi   shunga   olib   keladi-ki,   ilmiy   psixologiyada
determenizm tamoyili uzil-kesil o’z tasdig’ini topdi.
Inson   hayotida   reflekslarni   yuqori   baholab,   I.M.Sechenov   tomonidan
quyidagicha  ta'rif   beriladi:  "Ongli  va  ongsiz   hayotning  barcha  aktlari   (harakatlar)
kelib chiqishi usuliga (mohiyatiga) ko’ra reflekslardir".
Reflektor   aktda   I.M.Sechenov   uchta   bo’g’imni   ajratadi;   1.   Birinchi
bo’g’imda   sezayotgan   "to’pning"   ta'sirlanishi   nerv   qo’zg’alishiga   aylanadi.   2
qo’zg’alish   va   tormozlanish   jarayonlari   asosida   o’ziga   xos   ravishda   axborotni
qayta   ishlash   va   qaror   qabul   qilish   ro’y   beradi.   3.buyruqni   amalga   oshiruvchi
organlarga (muskullarga va bezlar va hokazo) uzatish.  I.P.Pavlov   (1849-1936)   I.M.Sechenovning   miya   reflektor   faoliyatini
o’rganish borasidagi g’oyasini   rivojlantirib, refleks tushunchasiga yangi mazmun
kiritdi  hamda shartli  reflekslarning hosil  bo’lish asoslarini  yaratdi. Reflekslarning
ikki turi farqlanadi: shartsiz va shartli reflekslar. 
Shartsiz   reflekslar   tug’ma   bo’lib,   hayotning   dastlabki   kunlaridan   va
keyinchalik hech qanday tajribasiz (malakasiz) namoyon bo’la boshlaydi. Masalan,
igna   sanchilganda   qo’lni   tortib   olinishi,   ovqatning   og’iz   bo’shlig’ida   tushgandagi
so’lakning ajralishi. 
Shartsiz reflekslarning markazlari turlichadir - shartsiz reflekslar yoylarning
tutashuvchi   orqa   miyadan   va   bosh   miyaning   o’sishidan   ro’y   beradi.   Shartli
reflekslarning   hosil   bo’lish   sohasi   bosh   miya   po’stloqidir.   Shartli   ta'sirlagich
organizmning   hayoti   uchun   muhim   bo’lgan   qandaydir   hodisalarning   mavjudligi
haqida, masalan ovqatning mavjudligi, xavf- xatarning paydo bo’lishi haqida xabar
beradi.Shuning uchun I.P.Pavlov bosh miya qobig’i faoliyatini signal faoliyati deb
nomladi. I.P.Pavlov shartli reflekslar metodidan foydalanib, shuni aniqladiki, bosh
miya   katta   yarim   sharlari   faoliyati   organizmning   ichki   muhitidan   va   tashqi
muhitdan   nerv   tizimiga   kelayotgan   ko’pgina   ta'sirlovchilarning   analiz   va   sintez
jarayonlaridan iborat ekan. Analiz va sintez I.P.Pavlov tomonidan analizatorlar deb
nomlangan o’ziga xos nerv tizimlari yordamida amalga oshiriladi.
Analizatorlar   -   bu   nerv   fiziologik   apparat   bo’lib,   periferiyadagi   nerv
uchidan  (reseptor)  sezuvchi   nervdan(   o’tkazish  yo’li)   va miya  qobiqining tegishli
qo’zg’atuvchini qabul qiluvchi sohasidan iboratdir.
I.P.Pavlovning   birinchi   va   ikkinchi   signal   tizimlari   to’g’risidagi   ta'limoti
ilmiy psixologiya uchun katta ahamiyatga egadir.
Hayvonlar   uchun   borliq   katta   yarim   sharlaridagi   ta'sirlagichlar   va   ularning
izlari bilan signallashib ular organizmning ko’rish, eshitish reseptorlariga bevosita
kelib turadi. Bu birinchi signallar tizimi bo’lib, odam va hayvonlarda umumiydir.
So’zlar   ikkinchi,   maxsus   insoniy   signal   tizimini   tashkil   etadi.   So’zlar   narsa   va
hodisalardan   kelayotgan   signallarning   o’rnini   egallagani   uchun   I.P.Pavlov
tomonidan "signallar signali" deb nomlangan. Ikkinchi signal tizimining faoliyati  birinchi signal tizimidan ajralmagan holda bevosita bog’liq tarzda boradi. Ikkinchi
signallar tizimi tafakkur va nutqning fiziologik asosi hisoblanadi.  Refleksning   klassik   tushunchasi   yordamida   psixik   faoliyat   asoslarini
tushuntirishdagi   muhim   kamchilik   shundan   iboratki,   refleks   tizimi   inson
psixikasining   idora   etuvchi   va   o’zgartiruvchi   rolini   tushuntirib   bermaydi.
I.P.Pavlovning   shogirdlari   va   izdoshlari   bu   kamchilikni   reflektor   organik   tizimi
tushunchasini   reflektor   halqasi   tizimi   tushunchasiga   o’zgartirish   yo’li   bilan
yechishga intildilar.
Nerv tizimining reflektorlik faoliyati borasida qator ishlar amalga oshirilgan
bo’lib,   ular   tomonidan   turli   sxemalar   ishlab   chiqilgan.   Jumladan,   Bernshteyn
bo’yicha reflektor aylanasi quyidagi ko’rinishga ega.  4
1
6-7 6
72 3
5
Reflektorlik  faoliyatini anatomic fiziologik  mехаnizmi: 
Аnаlizаtоrning sxtmasi. (1,2,3) Reflektorlikfaoliyati. (1,2,3,4,5) 
vareflektorlik  аylаnаsi (1,2,3,4,5,6,7). 1-retseptor, 2-
аffеrеntnervyo’li, 3-markaziybug’in, 4-efferentnerv, 5-effektor, 
6-7- qaytishkanali. 
Ob'ektning ishchi nuqtasiRegulyator Qayta shifrlash
Vazifani 
beruvchi asbob Solishtiruvchi 
asbob
ReseptorDastur
Effektor
Berhshteyn bo’yicha reflektor aylanasining tuzilishi Psixikaning   fiziologik   asoslarini   ochish   muammolariga   hayotining   ko’p
yillarini   bag’ishlagan   rus   fiziologi   P.K.Anoxin   (1898-1974)   qaytarma
afferentasiya   tizimlarini   aniqladi,   natijada   harakat   akseptori   deb   nomlangan
harakatini   rejalashtiruvchi   va   idora   etuvchi   o’ziga   xos   funksional   organlarga
ajratildi. 
Fanda   ilmiy   soha   sifatida   frenologiyaning   asoschisi   F.Gall   XIX   asrning
boshlarida odamning turli qobiliyatlari, hatto kalla suyagining yuza qavatdagi turli
nerv to’qimalari uchrab turadigan joyning kuchliroq rivojlanishi bilan bog’liq deb
isbot qilishga harakat qilgan. Alohida psixik funksiyalarning bosh miyasini ma'lum
bir   qismlariga   tegishli   ekanini,   uning   lokal   (joylashish)   jarohatlanganligida
kuzatishgan.   Shu   yo’l   bilan   chap   yarim   sharining   uchinchi   peshona   burilishida
nutq 
artikulyatsiyasini   (talaffuzini)   amalga   oshiradigan   Broka   markazi   (uni   aniqlagan
fransuz   anatomi   P.Broka   nomi   bilan   atalgan)   so’ngra   esa   o’sha   chap   yarim
sharining   yuqori   chakka   burmasining   orqa   qismida   "nutqni   tushunishini   idora
qiladigan"   Vernike   markazi   (uni   ochgan   nemis   psixiatri   K.Vernike   nomi   bilan
atalgan)   ajratilgan.   Mashhur   neyropsixolog   A.R.Luriyaning   fikricha,   aynan
shuning   uchun   miyaning   cheklangan   sohalaridagi   psixik   funksiyalarni
"lokalizasiyalash"   vazifasi   "ushbu   funksional   tizimni   amalga   oshiradigan
birgalikda   ishlovchi   miya   zonalarining   o’sha   tizimini   tahlili,   boshqacha   aytganda
qanday   qilib   funksional   tizim   bosh   miya   apparatlari   bo’ylab,   tegishli   tizimlar
bo’ylab, joylashganligini tahlili" vazifasi bilan almashtirilishi lozim. 
Inson   miyasining   funksional   tuzilishini   A.R.Luriya   3   ta   blokka   ajratadi:   1-
blok   -   energetik   blok,   u   miya   po’stloq   qismining   normal   ishlash   tonusini
ta'minlaydi. Miya po’stining yuqoridagi qismida joylashgan. 2-blok - axborotlarni
qabul qilish, qayta ishlash va saqlash bloki (ikkala yarim sharlarning orqa qismiga
tepa chakka va ensa qismlariga joylashgan).
3-blok - faoliyatni dasturlashtirish, boshqarish va nazorat qilishni ta'minlaydi
(peshona qismida joylashgan). Odam   va   hayvonlar   miyasining   funksional   tizimida   muhim   farqlar
kuzatiladi.   hayvonlarning   ikkala   yarim   sharlari   bir   xil   qiymatga   ega   bo’lgan   bir
vaqtda   odamning   chap   yarim   shari   odamda   dominanta   (hukmron)   bo’lib,   o’ng
miya yarim shari  esa unga bo’ysungandir va bu o’ng qo’lning yetakchi  roli bilan
bog’langan   (chapaqaylarda   bunday   dominantlik   yoki   o’chib   ketadi,   yoki   o’ng
yarim sharga o’tadi).
Chap miya yarim sharida odamning xatti-harakati va faoliyatining murakkab
shakllarini idora etish bilan bog’liq bo’lgan nutq markazlari joylashgan.
Bu markazlarning buzilishi mantiqiy-grammatik operasiyalarning (semantik
afaziya) va tafakkurning ijodiy shaklarini buzilishiga olib kelsa, ayni shu damdagi
o’ng miya yarim shar xuddi shunday sohalarining buzilishi esa idrokning tasavvur
komponentlarini va emosional jarayonlarini buzadi. 
To’plangan   ilmiy   ma'lumot   asosida   shuni   ta'kidlash   mumkinki,   chap   miya
yarim sharining miya o’ng yarim sharining ishiga nisbatan differensiyalashganidir. 
Odam   bosh   miyasi,   miya   katta   yarim   sharlarining   ixtisoslashgan
funksiyalarining mavjudligi haqidagi ma'lumotlar quyidagi jadvalda keltirilgan.
№ Chap yarim shar O'ng yarim shar
1. Xronologik tarkib O'tayotgan vaqt
2. Xarita va chizmalarni o'qish Aniq makon
3. Nomlarni,   izlarni   belgilarni   yodda
saqlab qolish Tasavvurlar,   aniq     voqealarni   yodda
saqlab qolish
4. Nutq faoliyati mohiyatini his etish Emosional holatni idrok etish
5. Olamni   xursandchilikda   osoyishta
k o’ rish Olamni g'amgin holda ko'rish
6. Batafsil idrok qilish Yaxlit idrok qilish
Odamning har  bir  psixik jarayoni  holati  va xususiyati  butun markaziy nerv
tizimining faoliyati bilan bog’liqdir.
4. Ong haqida tushuncha Ong -psixikaning eng yuksak darajasi bo’lib u faqat insongagina xosdir. Ong
ijtimoiy tarixiy sharoitda odam mehnat faoliyatining tarkib topishida til yordamida
boshqa   kishilar   bilan   doimiy   munosabatda   bo’lish   natijasidir.   Bu   ma'noda   ong
mutafakkirlar ta'kidlab o’tganlaridek, ijtimoiy mahsulotdir. 
Ongning   birinchi   xossasi   -   bu   anglash   demakdir.   Inson   ongi   tevarak
atrofdagi   tashqi   olamga   doir   bilimlar   yig’indisidan   iboratdir.   Anglash   tashqi
olamdagi   narsalarni   tushunish   bo’lib,   uning   tarkibiga   muhim   bilish   jarayonlari
kiradi.
Ongning  ikkinchi  xossasiga   binoan,  ongda  ob'ekt  bilan  sub'ekt  o’rtasidagi
aniq   farq   o’z   ifodasini   topadi,   ya'ni   odam   "men"   degan   tushunchani   "men   emas"
tushunchasidan farqini ajratadi. Odam o’zini bilish qobiliyatiga ega bo’lgan, ya'ni
psixik faoliyatda o’z-o’zini tekshira oladigan yagona mavjudotdir.
Ongning uchinchi xossasiga  asosan ong yordami bilan odamning maqsadni
ko’zlash   faoliyati   ta'minlanadi.   Faoliyat   maqsadlarini   yaratish   ongning   vazifasiga
kiradi.   Bunday   faoliyat   motivlari   yuzaga   keladi   va   chamalab   ko’riladi,   irodaviy
qarorlar qabul qilinadi, harakatlarni bajarish yo’llari hisobga olinadi.
Ongning   to’rtinchi   xossasiga   asosan   turli   munosabatlardan   ongli   ravishda
turli his-tuyg’ular yuzaga keladi. Ong kishilar munosabatlarining yig’indisidir.
Ong   yuzaga   kelishining   asosiy   sharti,   vositasi   tildir.   Psixikaning   eng   quyi
darajasi   ongsizlikdir.   Ongsizlik   -   bu   shunday   psixik   jarayonlar   va   hodisalar
yig’indisiki, unda inson o’z xatti-harakatlariga javob bermaydi, anglamaydi. Bunga
tush   ko’rish,   ba'zi   patologik   hodisalar,   alaxlash,   gallyusinasiya   kabilar   kiradi.  
Xulosa   qilib   aytganda,   psixologiya   hayot   faoliyatining   o’ziga   xos   shakli
bo’lib,   psixik   rivojlanishning   qonuniyat   va   mexanizmlarini   o’rganuvchi   fandir.
Psixologiya   fanining   asosiy   vazifasi   psixik   hodisalarni   o’rganish   va   ilmiy
asoslashdir.   Psixik   hodisalar   ma'lum   qonuniyatlarga   bo’ysunadi.   Psixologiya
shunday  qonuniyatlarni   mohiyatini   ochishga,   ularni   tarkib   topishi   va
rivojlanishini   o’rganishga   qaratilgandir.   Ushbu   qonuniyatlarni   bilish,   ularni
boshqarish,   tashkil   etish,   ta'lim-tarbiya   jarayonini   to’g’ri   olib   borishga   yordam
beradi.  A dabiyotlar :
1. Ivanov I., Zufarova M. “ Umumiy psixologiya ” .  O‘z.FMJ., 2008.
2. Xaydarov   F.I.,   Xalilova   N.   “Umumiy   psixologiya”.   T.:   “ Fan   va
texnologiyalar ”  markazining bosmаxonasi  : 2009.
3. Рубинштейн С.Л. Основы общей психологии. – СПб :  Питер , 2007.
4. Ғозиев Э.Ғ.  “ Онтогенез психологияси ” . – T.: Ношир. 2010.
5. Ғозиев Э.Ғ.  “ Умумий психология ” . – T.: Ўқитувчи. 2012.
6. Дусмухамедова Ш.А.,  Нишонова З.Т., Жалилова  С.Х., Каримова  Ш.
К.,  Алимбаева Ш.Т. “Ёш ва педагогик психология”. – T.: TДПУ, 2013 .
7. Nishonova Z.T., Alimbaеva Sh.T., Sulaymonov M. “Psixologik xizmat”.
– T.: “Fan va texnologiyalar” nashriyoti 2014 y.

MAVZU: UMUMIY PSIXOLOGIYANING PREDMETI Reja: 1. Psixologiya haqida tushuncha 2. Psixologiyaning fan sifatida shakllanishi 3. Miya va psixika 4. Ong haqida tushuncha

1. Psixologiya haqida tushuncha Inson mavjud ekan, u o’z hayotiy tajribaciga asoslanib, u yoki bu holda idrok etish, olamni anglash, narsa va hodisalarni ajratish kabi xususiyatlarga ega ekanligi haqida o’ziga o’zi hisob beradi. Biz kunda qushlarning sho’x navosini, musiqa asboblarining xonishini, inson nutqini, uchib o’tayotgan samolyot shovqinini eshitamiz, atrofimizni o’rab turgan narsa, daraxt, hayvonlar, mashinalarni ko’ramiz. Ularning rangi va hajmini ajrata olamiz. Mazkur jarayonlar insondagi aks ettirish xususiyati bilan chambarchas bog’liq. Psixologiya fanining predmetini tahlil qilishda asosiy e'tiborni quyidagilarga qaratish lozim. Jumladan, shaxs haqida fikr yurituvchi fanlar sirasiga psixologiya va pedagogika fanlarini kiritish mumkin. Shunga ko’ra pedagogika shaxsni ta'lim- tarbiya jarayonida kamol topishini tadqiq qilsa, psixologiya shaxsda kechadigan ruhiy jarayonlarni o’rganadi. Shundan xulosa qilishimiz mumkinki, psixologiya fanining predmetini - shaxsning psixikasi va uning psixologik xususiyatlari tashkil qiladi. Psixologiya so’zining lug’aviy ma'nosi grekcha psyuxe - jon, ruh, logos - fan, ta'limot degan ma'noni anglatadi. Psixologiya fan sifatida psixik faktlar, ularning qonuniyatlari va mexanizmlarini o’rganadi. Psixologiya asosan psixikani keng doirada tadqiq qiladi. Shunga ko’ra psixikaning yuzga keltiruvchi asosiy psixik faoliyatlari ko’rsatilgan. Aynan psixik faoliyatlar quyidagi jarayonlarni o’z ichiga oladi: - bilish faoliyatlari : diqqat, nutq, faoliyat; - bilish jarayonlari : sezgi, idrok, xotira, xayol, tafakkur; - shaxsning, hissiy , irodaviy sohasi: - hissiyot, iroda; - shaxsning individual psixologik xususiyatlari : temperament, xarakter, qobiliyat. Psixikaning paydo bo’lishining asosiy shakllari M.Gamezo va Domashenkolarning "Atlas po psixologii" nomli qo’llanmasida quyidagicha ifodalanadi:

Shunga muvofiq bir qator olimlar tomonidan psixikaga ta'riflar berilib, uning mazmun mohiyati ochib berilgan. Jumladan, professor M.G.Davletshin fikricha, psixika deganda - oliy darajadagi materiyaning (miyaning) xususiyati tushunilib, u ob'ektiv borliqni aks ettirilishida namoyon bo’ladi, sub'ekt faoliyatini ma'lum maqsad asosida yo’naltiradi hamda xulq-atvor negizida shakllanadi, professor V.M.Karimova fikricha psixika - inson ruhiyatining shunday holatiki, u tashqi olamni (ichki ruhiy olamni) ongli tarzda aks ettirishimizni, ya'ni bilishimiz, anglashimizni ta'minlaydi. Psixika bu aks ettirishdir. Jonli va jonsiz tabiatda aks ettirishning o’ziga xos usullari mavjud. Aks ettirish jarayonini quyidagicha ifodalash mumkin. Yo ’nalganlik Temperament Xarakter Qobiliyat Qiziqish Kayfiyat Ishonuvchanlik Shubhalnuvchanlik Apatiya Tu shkunlik va boshqalar Sezgi Idrok Xotira Xayol Tafakkur Nutq Diqqat Hissiy-irodaviy Psixikaning paydo bo’lishining asosiy shakllari va ularning o’zaro bog’liqligi. Bilish Jarayonlar Shaxs xususiyatlari Holatlar Iroda Hissiyot

Jonsiz materiya uchun aks ettirishning mexanik, kimyoviy va fizik turlari xosdir. Masalan, ko’zguning aks ettirishi, suvdagi ta'sir va boshqalar. Jonli materiya uchun aks ettirishning fiziologik, psixik aks ettirish turlari xos bo’lib, ong va o’zini-o’zi anglash uning eng yuqori bosqichidir. Psixik aks ettirish quyidagi xususiyatlarga ega: 1) ob'ektiv borliqni to’g’ri aks ettirish imkoniyatini beradi; 2) shaxsning faoliyati davomida mukammallikka erishib boradi; 3) doimo rivojlanib va takomillashib boradi. 4) Shaxsning individualligi orqali namoyon bo’ladi. 2. Psixologiyaning fan sifatida shakllanishi Insonda jismoniy tanadan tashqari undan farqlanuvchi yana nimadir borligi haqidagi tasavvurlar qadimdanoq mavjud bo’lgan. Eng qadimgi davrlardayoq inson tush ko’rish hodisasi orqali ayrim odamlarning noyob qobiliyatlari (masalan, ovdagi muvaffaqiyatlar) o’lim va boshqa hodisalarning sabablarini tushuntirishga intilgan. Ammo dastlabki qarashlar mifologik xarakterda edi. Ular fikrlash orqali emas, ko’r-ko’rona ishonch vositasida egallanardi. Ruh haqidagi qarashlar ko’pincha nafas bilan bog’lanardi, ruhni esa uchar mahluq sifatida tasavvur etardilar. Psixikaning asosiy funktsiyalari Aks ettirish Xulq va faoliyat nazorati

Psixologiya haqidagi fikrlar qadim zamonlardan beri mavjuddir. Ilk davrlarda psixologik xususiyatlarni jonning ishi deb tushuntirilgan. Jonning o’zi esa odam tanasidagi maxsus ikkilamchi jism deb qaralgan. Bunday tasavvurlar "animizm" deb ataladi. Animizm so’zi -anima "jon" degan ma'noni anglatadi. Jon o’z mohiyatiga ko’ra olovsimon uchqundan iborat ekanligi Geraklit tomonidan, yoki olovsimon atomdan iboratligi Demokrit tomonidan ta'kidlangan. Platonning "ideyalar tug’ma bo’ladi" degan g’oyalari psixologik fikr taraqqiyotiga juda katta hissa qo’shdi. Platon ta'limotiga ko’ra "ideyalar" mohiyati abadiy va o’zgarmas, ularning tabiiy olamdan tashqarida oliy olam mavjud bo’lib, ularni odam ko’zi bilan ko’ra olmaydi. Platon psixologiyada "dualizm" oqimining asoschisi hisoblanadi. Dualizm so’zi ikki yoqlamalik yoki ikki mustaqil fikr degan ma'noni anglatadi. Dualizm ta'limoti mohiyati moddiy va ruhiy olam tana va psixikaning bir-biriga bog’liq bo’lmagan holda mavjud bo’lib, azaldan qarama-qarshi narsalar deb tushuntiradi. Platonning dualizm shogirdi Arastu (Aristotel eramizdan oldingi IV asr 384-322 yillar) tomonidan birmuncha muvaffaqiyatli bartaraf etildi. Aristotelning "Jon haqida" asari o’sha davrdayoq psixologiya maxsus fan sifatida maydonga kela boshlaganidan dalolat beradi. Ana shu tufayli psixologiya jon haqidagi fan sifatida maydonga kelgan va hozirgi kunda psixologiya fani o’z mazmunini batamom o’zgartirgan. Arastu kishilik tafakkuri tarixida birinchi bo’lib ruh va jonli tananing ajralmasligini isbotlab berdi. Unga ko’ra, jon qismlarga bo’linmaydi, lekin u faoliyatimiz davomida oziqlanishi, his etishi va harakatga kelishi, aql-idrok kabi turlarga oid qobiliyatlarda namoyon bo’lishi mumkin. Birinchi qobiliyatlar o’simlik uchun, ikkinchisi va uchinchisi hayvonlarga, to’rtinchisi esa insonlar uchun xosdir. O’simliklar, hayvonlar ruhi va aql idrok odam ruhi ta'limoti bilan Arastu oliy qobiliyatlar va ularning negizida paydo bo’lishini bildiradigan rivojlanish tamoyilini joriy etdi. Arastu organizmning tabiatdan olgan qobiliyatlarni faqat o’zining xususiy faolligi orqali ruyobga chiqarishga asoslangan holda xarakterning faoliyatda shakllanishi to’g’risidagi nazariyani ilgari surdi.