logo

Areal lingvistikaning o’zbek tilshunosligidagi o’rni

Yuklangan vaqt:

16.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

101.005859375 KB
Mavzu:  Areal lingvistikaning 
o’zbek tilshunosligidagi             
       o’rni              
                        Reja:
1.Areal lingvistika haqida umumiy ma’lumot.                
2.Areal lingvistika fanining maqsadi, vazifalar.
3.Fanning boshqa sohalar bilan aloqasi.
4.Xulosa
5.Adabiyotlar                 1.  Areal lingvistika haqida hali ko’plar hech qanday 
ma’lumotga ega bo’lmagan bir vaqtda   a real lingvistika 
atamasi ni  tilshunoslikka M.J.Bartoli va J.Viddassi 
tomonidan 1943 yili olib kirildi. Uning asosiy tamoyillari 
1925 yiliyoq M.Bartoli tomonidan olg’a surilgan.
Areal lingvistika qanday fan?  Areal lotincha agea – 
«maydon», «kenglik»  so’zidan olingan. Areal lingvistika 
tilshunoslikning bir bo’limi bo’lib, lingvistik hodisalarning 
muayyan kenglikda tarqalishini va tillararo 
(dialektlararo) munosabatni lingvistik geografiya 
metodlari asosida o’rganadi.                 Areal linvgistikaning asosiy vazifasi til 
xususiyatlarining hududiy bo’linishini tavsiflash va 
izogolossalarni talqin qilishdan iboratdir. Natijada 
dialektlar, tillar va areal jamoalar (til ittifoqlari) 
o’rtasida o’zaro ta’sir maydonlari (areallari) 
aniqlanadi.                 Areal lingvistika lingvistik geografiya va 
dialektologiya bilan chambarchas bog’liq.
Uning markaziy tushunchasi til yoki dialekt 
arealidir. Boshqacha aytganda, ayrim lingvistik 
hodisalarning tarqalish chegarasi va ularning 
yig’indisi. Shuningdek, areal atamasi ayrim 
tillar va tillar guruhining tarqalish chegarasini 
ifodalash uchun ham qo’llaniladi. Masalan, 
turkiy areal, hind-ovrupo areali va h.k.              Areal lingvistikaning yana bir markaziy tushunchasi izoglossadir.
Tilning barcha sathlari uchun mazkur tushuncha xarakterli bo’lib, 
sathlararo yana konkretroq atamalar bilan farqlanadi: fonetik 
izoglossalar uchun izofonlar, leksik izoglossalar uchun izolekslar, 
semantik taraqqiyot uchun izosemlar va h.k.
Izoglossalar bog’liq va konvergent izoglossalarga bo’linadi. 
Bularning birinchisi bir genetik umumiylikka ega bo’lgan tillarda 
rivojlanadi va ularni tiklash uchun qiyosiy-genetik tadqiqotlar 
usulidan foydalaniladi.
Konvertgent izoglossalar esa uzoq davrlar bir hududda yaqin 
aloqada bo’lish natijasida areal umumiylikning vujudga kelishi 
asosida hosil bo’ladi. Bunday izoglossalar tipologik tahlil usullari 
asosida aniqlanadi.                 Boshqa sohalarda bo’lgani kabi areal lingvistikaning 
ham o’z metodlari mavjud bular
                                                        
                                                        
Areal lingvistikaning xarakterli belgilaridan biri 
hisoblangan irradatsiya hodisasidir. Bu hodisa mos 
hodisalarning tarqalish tushunchasidir. 1. sharhlash
2.qayd qilish
3.tahlil qilish                 Masalan,qaratqich kelishigi qo’shimchasi – ning 
Samarqand, Buxoro,Qashqadaryo shevalarida har 
xil holatda kelishi mumkin, masalan -n-, -di, 
ba’zan –ti. O’rin payt kelishigi – da qo’shimchasi 
Samarqand, Buxoro, Qashqadaryo shahar tip 
shevalarida adabiy til ta’sirida to’siqlarga 
uchramasdan kirib borish yo’li bilan tarqalgan.                  Til hodisalarini o’rganishda yondosh tillar ularning 
shevalarini o’rganadi. Demak, qo’shni tillar va 
shevalardagi masofaning yaqinligi bilan xarakterlanadi. 
Lekin til va dialektlarning tarixiy taraqqiyotini o’rganishda 
ayrim hodisalarni izohlayotganda shevalar har doim ham 
bir-biriga o’tavermaydi.
Masalan: vodiy tomonlardagi viloyatlarda “r” tovushi ko’p 
ishlatilmaydi.Masalan: boddi- bordi, choshaammi- 
chorshanba, tussun- tursun. Aynan shu kabi hodisalar 
Qashqadaryodagi shahar va shahar tip shevalarida mavjud.                  Bu hodisalarning asosiy markazi qaysi ekanligi va uning 
irrodatsiyasi noma’lumdir.Adabiy til va tayanch shahar 
shevalarining kundalik ta’siri o’zbek xalq shevalarida til 
asoslarining aralashuvi va tekislashib borish jarayonini 
tezlashtiradi.
Masalan, tillarda yaqin hududlar orasida o’tish zonalari 
paydo bo’ladi.Bu o’tish zonalarining ta’siri ikki til 
doirasida fonetik,leksik, morfologik, asintaktik 
o’zgarishlarga olib keladi.Masalan, O’zbekiston, 
Qozog’iston, Turkmaniston va boshqa hududlarda unlilar 
cho’ziq aytilsa, ular xaritada berilishi kerak.                  Hozirgi Xorazm shevalarida “Avesto” tilining 
substratlarini uchratish mumkin. Mana shunday holatda 
o’zbek shevalarining, dialektlarining atlasi tuzilganda 
ko’pgina muammolar hal bo’lgan bo’lar edi. O’zbek 
shevalarining atlasini ishlab chiqishda ko’pgina 
olimlarimiz harakat qilmoqdalar.
Bular Sh. Shoabdurahmonov, A . G’ulomov, M.Mirzayev, A. 
Aliyev, A. Shermatov, N. Rajabovlar va ularning 
shogirdlaridir.Mana shunday atlaslar yaratiladigan bo’lsa, 
lingvogeografiya va areal tadqiqotlar uchun manba 
yaratilgan bo’lardi.                 2.Lingvistik geografiya (lingvo-geografiya) 
tilshunoslikning bir bo‘limi bo‘lib, u ma’lum 
territoriyada tarqalgan til hodisalari (tovushlar, 
grammatik formalar, so‘zlar) ni aniqlaydi, ularni 
o‘sha joy (makon) ga bo‘lgan munosabatini 
ko‘rsatadi, territorial til xususiyatlarini xalq tarixi, 
til tarixi  bilan   aloqador   holda   qiyoslab , tushuntirib, 
kartalar orqali ifodalaydi.                   Lingvistik geografiya ham territorial dialektlarni o‘rganadi. Uning 
eng muhim hususiyatlaridan biri ko‘rgazmaliligi bo‘lib, unda ma’lum 
til hodisalarining o‘rni va tarqalish chegarasi kartalar yoki atlas 
vositasida aniq belgilab beriladi. Karta ham, atlas ham lingvistik 
geografiyaning ifoda vositasi bo‘lib, uning asosiy maqsadi tilning 
taraqqiyot qonuniyatlari va yo‘llarini, aniq dialektlarning paydo 
bo‘lishi va hozir mavjudligining sabablarini,  shuningdek , dialekt 
hususiyatlarining milliy tilga bo‘lgan munosabati va o‘zaro aloqasi 
masalalarini tushuntirib berishdir. Nihoyat lingvistik geografiya bir 
qator umumlingvistik problemalarni, ya’ni tilda lahja, dialekt, 
shevalar mavjud bo‘lsa, ularning hususiyatlari va bu hususiyatlar 
nimalari bilan chegaralanishi, dialektlarning umummilliy tilga 
bo‘lgan munosabati va shu kabi masalalarni hal qilmog‘i kerak.                   Lingvistik geografiya XIX asrning o‘rtalarida, dialektologik 
kuzatishlar   rivojlangan , dialektologlar dialektlar va 
ularning xususiyatlari to‘g‘risida yetarli faktik materiallar 
to‘plagan joylarda paydo bo‘ladi.Lingvistik geografiya 
yuzasidan olib borilgan birinchi tajribalar – tilni bu yangi 
metod orqali o‘rganish qanchalik natijali ekanini 
ko‘rsatadi. Lingvistik geografiya tilshunos olimlarga yangi 
faktlar berdi, o‘z davrida turg‘un bo‘lib qolgan (masalalar, 
dialektning mohiyati, shevalar orasidagi o‘zaro 
munosabatlarning xarakteri haqidagi) tushunchalarini 
yangicha baholashga, yangicha hal qilishga da’vat etdi.                 Tilshunoslik bilan geografiyaning ana shunday 
munosabatiga e’tib e’tibor qaratilishi natijasida 
lingvistik geografiya yoki lingvogeografiya va areal 
lingvistika maydoniga keldi. Lingvistik geografiya 
lingvistik hodisalarning tarqalish zonalarini 
o‘rganuvchi tilshunoslikning alohida bo‘limi 
sifatida XIX asrning oxirlarida dialektologiyadan 
o‘sib chiqdi.                 3.O‘zbek dialektologlari o‘z milliy tillari atlasini 
yaratish bilan bir qatorda qardosh dialektologlar 
bilan birga “Turkiy tillar atlasi” ni ham 
tuzmoqdalar. Bunday atlasni tuzish akademik 
V.M.Jirmunskiy tashabbusi bilan boshlangan 
edi.Umumturkiy lingvistik atlasini yaratilishi, 
shubhasiz , turkiy xalqlar tili haqida yangi 
ma’lumotlar beradi, qardosh tillarning taraqqiyoti 
haqidagi tasavvurimizni kenggaytiradi, unga ilmiy 
aniqliklar kiritiladi .                 O‘zbek tili turkiy tillar klassifikatsiyasiga ko‘ra turkiy 
tillarni uch gruppasiga kiritilgan. Sababi o‘zbek tili 
o‘zining  fonetik   strukturasi , grammatik qurilishi va 
lug‘at sostaviga ko‘ra turli turkiy tillar bilan umumiy 
xususiyatlarga va shuningdek, u tillardan farq 
qiladigan o‘ziga xos ba’zi xususiyatlarga ham 
egadir.O‘zbek tili sostavidagi  ayrim   lahjalar  
chunonchi , o‘g‘uz lahjasi o‘z xususiyatlariga ko‘ra 
turkiy tillarni janubiy – g‘arbiy gruppasiga kirsa, 
qipchoq   lahjasi   esa , shimoliy – g‘arbiy guruhga kiradi.                  Bu lahjalarning ham o‘zlari kiradigan gruppalari bilan 
o‘xshash va ayni vaqtda noo‘xshash tomonlari mavjud. 
O‘zbek tilining shaxar shevalarga asoslangan xozirgi 
zamon adabiy tili esa, janubiy – sharqiy gruppasiga kiradi. 
Hozirgi zamon o‘zbek adabiy tilida miqdor va sifat 
jihatidan farq qiladigan v unli tovush bor. Boshqa turkiy 
tillar esa to‘qqiz va undan ortiq unliga ega bo‘lishlari 
bilan o‘zbek adabiy tilidan farqlanadi.Shuningdek, bu 
tillar unlilarning uyg‘unlashishi yoki uyg‘unlashmasligi 
jihatidan ham o‘zaro farqlanadi.                 Ayrim kichik leksik noo‘xshashliklar turkiy tillarning 
o‘ziga xos leksik  xususiyatlaridan   kelib   chiqib , bu 
tillarning o‘zaro leksik jihatdan farqlaydi. 
Surxondaryo viloyatida yashovchilar, ya’ni qipchoq 
yoki sof o’zbek shevalari vakillari j – lovchi o’zbek 
shevalarini tashkil etadilar.Professor I.I.Zarubin 
o’zbek shevalarini birinchi marta umumlashtirish 
asosida   tasnif   qilar   ekan , negadir Surxondaryo 
o’zbek shevalarini hisobga olmagan va tasnifga 
kiritmagan.                                               Xulosa
Xulosa qilib shuni aytish kerakki Areal lingvistika bu adabiy ti 
va shevalarning turli hududlarda turlicha ishlatilishi haqida 
ma’lumot beradi. Xalqlarimizning turli tillar va turli 
shevalarda gapirishi bu o’z hududida ajralib turushini 
taminlaydi. Bu shevalar qadim qadimdan beri saqllanib 
sayqallanib kelmoqda. Jumladan o’zbek shevalarining atlasini 
ishlab chiqishda ko’pgina olimlarimiz harakat qilmoqdalar.
Bular Sh. Shoabdurahmonov, A . G’ulomov, M.Mirzayev, A. 
Aliyev, A. Shermatov, N. Rajabovlar va ularning shogirdlaridir. 
                                                 Adabiyotlar
1. A. Nurmonov  « Struktur tilshunoshlik ildizlari va yo’nalishlari. » , 
« Lingvistika »  yo’nalishidagi magistrlar uchun o’quv qo’llanma. 
Andijon 2006-yil .
2. Nurmonov A., Yo’ldoshev B. Tilshunoslik va tabiiy fanlar. – 
Toshkent: Sharq, 2002. 
3. N.A.Baskakov,A.S.Sodikov, A.A.Abduazizov. Umumiy 
tilshunoslik. Toshkent,  « O’qituvchi » 1979-yil
4. Nurmonov A.   O’zbek tilshunosligi tarixi. – Toshkent : 
O’zbekiston , 2002 .
5. Ziyo.net
6.@Navoiyshunoslik
7. Kitob.uz                             E'tiboringiz uchun raxmat!
                             Bajardi: Raximova S.
                                          Tekshirdi: Mahmadiyev SH.
                    
                      SAMARQAND-2022

Mavzu: Areal lingvistikaning o’zbek tilshunosligidagi o’rni Reja: 1.Areal lingvistika haqida umumiy ma’lumot. 2.Areal lingvistika fanining maqsadi, vazifalar. 3.Fanning boshqa sohalar bilan aloqasi. 4.Xulosa 5.Adabiyotlar

1. Areal lingvistika haqida hali ko’plar hech qanday ma’lumotga ega bo’lmagan bir vaqtda a real lingvistika atamasi ni tilshunoslikka M.J.Bartoli va J.Viddassi tomonidan 1943 yili olib kirildi. Uning asosiy tamoyillari 1925 yiliyoq M.Bartoli tomonidan olg’a surilgan. Areal lingvistika qanday fan? Areal lotincha agea – «maydon», «kenglik» so’zidan olingan. Areal lingvistika tilshunoslikning bir bo’limi bo’lib, lingvistik hodisalarning muayyan kenglikda tarqalishini va tillararo (dialektlararo) munosabatni lingvistik geografiya metodlari asosida o’rganadi.

Areal linvgistikaning asosiy vazifasi til xususiyatlarining hududiy bo’linishini tavsiflash va izogolossalarni talqin qilishdan iboratdir. Natijada dialektlar, tillar va areal jamoalar (til ittifoqlari) o’rtasida o’zaro ta’sir maydonlari (areallari) aniqlanadi.

Areal lingvistika lingvistik geografiya va dialektologiya bilan chambarchas bog’liq. Uning markaziy tushunchasi til yoki dialekt arealidir. Boshqacha aytganda, ayrim lingvistik hodisalarning tarqalish chegarasi va ularning yig’indisi. Shuningdek, areal atamasi ayrim tillar va tillar guruhining tarqalish chegarasini ifodalash uchun ham qo’llaniladi. Masalan, turkiy areal, hind-ovrupo areali va h.k.

Areal lingvistikaning yana bir markaziy tushunchasi izoglossadir. Tilning barcha sathlari uchun mazkur tushuncha xarakterli bo’lib, sathlararo yana konkretroq atamalar bilan farqlanadi: fonetik izoglossalar uchun izofonlar, leksik izoglossalar uchun izolekslar, semantik taraqqiyot uchun izosemlar va h.k. Izoglossalar bog’liq va konvergent izoglossalarga bo’linadi. Bularning birinchisi bir genetik umumiylikka ega bo’lgan tillarda rivojlanadi va ularni tiklash uchun qiyosiy-genetik tadqiqotlar usulidan foydalaniladi. Konvertgent izoglossalar esa uzoq davrlar bir hududda yaqin aloqada bo’lish natijasida areal umumiylikning vujudga kelishi asosida hosil bo’ladi. Bunday izoglossalar tipologik tahlil usullari asosida aniqlanadi.