logo

Qadimgi Turkiy manbalar

Yuklangan vaqt:

09.12.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

794.86328125 KB
Qadimgi 
Turkiy 
manbalar Uning hukmdori xoqon Istemi o sha davrdagi ʻ
“dunyo xo jayinlari” – Vizantiya, Eron va 	
ʻ
Shimoliy Xitoy qirolliklari bilan teng huquqli 
siyosiy va savdo aloqalarini o rnatgan. Dunyo 	
ʻ
taqdirining yangi qonun chiqaruvchisining 
o‘zagi “turk” – Oltoy tog‘lari qa’rida 
shakllangan xalq edi.552 yilda O rta Osiyoda ulkan ko chmanchilar imperiyasi – 	
ʻ ʻ
Birinchi Turk xoqonligi vujudga keldi. Turkiy davlatning 
sharqda Xuanxe daryosi qirg oqlaridan Shimoliy Kavkaz va 	
ʻ
g arbda Kerch bo g ozigacha cho zilgan chegaralari bilan 	
ʻ ʻ ʻ ʻ
nufuzli kuchga aylanishi uchun yigirma yil yetarli edi.  Afsonaga ko'ra, qadimgi 
turklar o'g'il boladan - 
"Xiongnu uyining alohida 
tarmog'i" avlodidan kelib 
chiqqan. Uning barcha 
qarindoshlarini qo‘shni qabila 
jangchilari o‘ldirganda, qo‘l-
oyoqlari kesilgan bola o‘lim 
uchun botqoqqa tashlandi. Bu 
yerda cho‘loqni bo‘ri topib 
boqdi.
Voyaga etgan bola va bo'rining bolalaridan biri Ashina edi - 
"katta qobiliyatli odam". Uning avlodi Asyan-shad Oltoyga 
ko'chib o'tdi. Yangi joyda yangi kelganlar mahalliy aholi 
bilan aralashib, yangi xalq - turkiylar, hukmron urug'i 
Ashina bo'lgan. Asyan-shod Buminning avlodi bo lib, ʻ
Birinchi Turk xoqonligiga asos solgan. Katun vodiysi turklarning vatani 
hisoblanadi. Xitoy shoiri Bo Juyi 
panjarali uyni 
shunday tasvirlagan: Sohil tollarining dumaloq 
ramkasi
Bardoshli, yangi, qulay va 
chiroyli.
Dovul uyni silkita olmaydi.
Yomg'ir uning ko'kragini 
qattiqlashtiradi.
Unda zindonlar yoki burchaklar 
yo'q.
Lekin ichkari shinam va issiq...
Ayoz - devorga qarshi his 
qilingan.
Qor pardasi ham dahshatli 
emas. Bir paytlar qo'llarida idish bo'lgan 
mo'ylovli kishilarning bunday tosh 
haykallari Oltoy, Tuva, 
Mo'g'uliston va Semirechyaning 
tog' dashtlarini bezatgan. Qoida 
tariqasida, ularning bellari ularga 
osilgan qurollar bilan belbog'lar 
bilan qoplangan. Ular kichik tosh 
to'siqlar yaqinida joylashtirilgan. 
Ko'pincha ularning yonida vertikal 
ravishda qazilgan tosh zanjirlari - 
balballar bo'lgan. Bu haykallar 
turkiy xalqlarning homiy ajdodlari 
tasviri ekanligiga ishoniladi. 
Turkiy haykallarda chap qo'l 
kamarga bosilgan - Sibir va O'rta 
Osiyoning ko'plab xalqlari orasida 
keng tarqalgan hurmat belgisi. Turkiy 
"ayol". Xoqolikning  butun  tarixi  urushlar  va  ichki  nizolarga 
boy. Davlat oyoqqa turolmasligi uchun uning hududi 
juda  katta  va  aholisi  juda  xilma-xil  edi.  581  yilda 
buyuk  davlat  ikki  urushayotgan  va  beqaror 
birlashmaga  -  G'arbiy  va  Sharqiy  Turk 
xoqonliklariga  bo'linib,  Xitoy  qo'shinlari  tomonidan 
mag'lubiyatga  uchradi.  To‘g‘ri,  “Samoviy  imperiya” 
sarhadlarida  osoyishtalik  uzoqqa  cho‘zilmadi. 
Cheksiz  tartibsizliklar  va  qo'zg'olonlar  qirq  yildan 
so'ng  yana  bir  qudratli  davlat  tuzilishi  -  hukmdor 
Ilteres  boshchiligidagi  Ikkinchi  Turk  xoqonligining 
paydo  bo'lishiga  olib  keldi,  barchasi  bir  xil  Ashina 
urug'idan.  Ko p  o tmay  xoqonlik  o z  hokimiyatini ʻ ʻ ʻ
Zabaykaliya,  Semirechye  va  Manchuriya  yerlariga 
ham  kengaytirdi.  Oltoy  va  Tyva  hududlari  endi 
uning faqat shimoliy chekkalarini tashkil etdi. Bilge-kogon (716-734) davrida 
davlat eng yuqori cho'qqiga 
chiqdi. Turklar dastlab Xitoy 
ittifoqchilarini, keyin esa Xitoyni 
mag'lub etishdi, shundan so'ng u 
kuchli g'olib bilan sulhga rozi 
bo'lishga va unga soliq to'lashga 
majbur bo'ldi, ammo Bilge 
vafotidan keyin uning 
merosxo'rlari o'rtasida taxt uchun 
kurash boshlandi. 744-yilda 
O zmish xoqonligining so nggi ʻ ʻ
hukmdori o ldirildi va Ikkinchi 	
ʻ
Turk xoqonligi o z faoliyatini 	
ʻ
to xtatdi. Uning o rnida Uyg ur 	
ʻ ʻ ʻ
xoqonligi (745—840) vujudga 
keldi. Og ir qurollangan ʻ
barcha turkiy 
jangchilarda uzoq 
masofaga jang qilish 
uchun o qlari bo lgan 	
ʻ ʻ
bir nechta kamon va 
qalpoqlar, yaqin 
tarkibda hujum qilish 
uchun uzun nayzalar, 
yaqindan jang qilish 
uchun qilich, keng 
qilich, qilich va bolta, 
lassolar bo lgan. 	
ʻ
yordamchi qurol 
sifatida xizmat qilgan 
jangovar pichoqlar va 
og'ir qamchilar.Otlar va chavandozlar ko'p 
turdagi, yorqin rangli 
qobiqlar bilan himoyalangan 
bo'lib, ular alohida metall 
yoki charm plitalardan kamar 
bilan bog'langan va qattiq 
charm lentalardan to'qilgan. Pichoq etarlicha uzun va engil bo'lishi 
kerak, chunki otliq askar o'zidan 
maksimal masofada dushmanga etib 
borishi mumkin. To'g'ri tayoq bilan ta'sir 
qilishning optimal nuqtasi tutqichdan 
uzunligining uchdan ikki qismidir. Aynan 
shunday zarba bilan qo'l eng kam 
qaytishni boshdan kechiradi. Noto'g'ri 
zarba bilan, orqaga qaytish kuchi 
shunchalik kuchayadiki, qurol qo'llardan 
uchib ketadi. Shuning uchun, yaqin 
vaqtgacha, hatto ratsional ravishda 
ishlab chiqilgan pichoqlar ham bog'ichlar 
(tutqichdagi halqalar) bilan 
ta'minlangan. Bundan ham samaraliroq kavisli 
pichoq edi. Pichoqning ishchi 
yuzasining egriligi zarbaning ikkala 
bosqichini - mag'lubiyat va 
ekstraktsiyani bir bosqichda amalga 
oshirishga imkon berdi. Endi hatto 
to'g'ridan-to'g'ri zarba ham toymasin 
zarbaga aylandi va katta sirtni 
egalladi. 
Kesuvchi pichoqli qurollar yaqin 
jangning eng ilg'or vositasi sifatida 
ko'p jihatdan harbiy texnikaning 
rivojlanish darajasining 
ko'rsatkichiga aylandi.
Afsuski, bunday qurollar qadimgi turkiy davr 
yodgorliklarida juda kam uchraydi, ammo tosh 
haykallarda "ayollar" deb ataladigan, kavisli pichoqlar 
pichoq va xanjarlar bilan birga jangchining umumiy 
atributidir. Ko'p asrlar o'tib shashka 
uchun xos bo'lgan 
kesilgan tomoni yuqoriga 
qarab kiyish usuli, 
pichoqni olib tashlash 
orqali uni tezda jangovar 
holatga keltirish imkonini 
berdi. Tirnoqli pichoqning 
qirrasi va kavisli pichog'i 
bor edi.Yog'och plitalar tutqich 
miliga perchinlangan, uning 
yuqori uchi shpal bilan 
siqilgan. Pommelning pastki 
uchiga metall qopqoq 
solingan. Yog'och g'ilof 
metall armatura va qavslar 
bilan birga tortildi. Yassi uchlari bo'lgan o'qlar har doim 
patli bo'lib, ular uchlari pastga qarab 
qalqonlarda saqlangan. Quvvat uchun 
o'q o'qlari qayin po'stlog'i halqalari 
bilan uchi ostiga yopishtirilgan. Va 
qarama-qarshi tomonda, kamonning 
ko'zogi yonida, ular qora va qizil kamar 
bilan bo'yalgan. Ba'zi hollarda, bu 
egalik belgilari, boshqalarida - uchi 
turining ko'rsatkichlari.
Uch pichoqli uchlarining keng temir tekisliklari turkiy 
o'qlarning parvozining barqarorligi va barqarorligini 
ta'minladi. Plumage endi kerak emas edi. Tirnoqlardagi 
bunday o'qlar har doim yuqoriga qarab saqlangan - bu 
holatda, ulardan ko'pi kirardi. Va jangchiga kerakli turdagi 
nuqtani topish osonroq edi. Kamonlar juda mashhur bo'lib, 
ularda ushlash joyi ikki 
tomondan shoxli plitalar bilan 
mustahkamlangan va uchlarida 
kamon uchun kesilgan uzun 
vergul shaklida uzun astarlar 
joylashtirilgan. Ko'pincha o'rta 
yon plitalari bo'lgan kamon bor 
edi - ular allaqachon uchlarida 
shox detallari yo'q edi. Yana bir 
turdagi kamon bor edi - uchta 
mustahkamlovchi o'rta qism 
bilan.
Armatura qismlari shox va suyakdan yasalgan bo'lib, milga 
qaragan tomondan yog'ochga yaxshiroq yopishish uchun 
chuqur tirnalgan panjara bilan qoplangan. Tendonlar 
kibitning tashqi tomoniga yopishtirilgan. Tendonlarga 
qo'shimcha ravishda, kamonlarning elastikligi yirik va 
mayda qoramollarning shox qopqoqlaridan kesilgan plitalar 
yordamida oshirildi. O'ttiz o'qgacha sig'imga ega bo'lgan 
turkiy qalqonlar qayin po'stlog'ining 
bir necha qatlamidan bir-biriga 
yopishtirilgan. Ular ikki xil edi - 
yopiq va ochiq. O'sha va boshqalar 
yog'och tagliklar va bo'yinlarda 
halqalar bilan ta'minlangan.
Ochiq turdagi qalqonlar uchun orqa 
tomonda valf o'rnatilgan bo'lib, u 
otishmani o'tkir uchlari chiqib 
ketishidan himoya qiladi. Yopiq 
turdagi qalqonlar uchun og'iz 
yuqoridan kamar halqasi bo'lgan 
yog'och qopqoq bilan tiqilib qolgan. 
Yon tomonlardagi tirgaklar ichida bir 
nechta yog'och panjaralar bor edi. 
Ularga tasma tanasidagi maxsus 
teshiklar orqali bog'lab qo'yilgan, 
buning yordamida qalqon kamarda 
ushlab turilgan. Qirralarning tashqi 
yuzasi bezaklar bilan bezatilgan.

Qadimgi Turkiy manbalar

Uning hukmdori xoqon Istemi o sha davrdagi ʻ “dunyo xo jayinlari” – Vizantiya, Eron va ʻ Shimoliy Xitoy qirolliklari bilan teng huquqli siyosiy va savdo aloqalarini o rnatgan. Dunyo ʻ taqdirining yangi qonun chiqaruvchisining o‘zagi “turk” – Oltoy tog‘lari qa’rida shakllangan xalq edi.552 yilda O rta Osiyoda ulkan ko chmanchilar imperiyasi – ʻ ʻ Birinchi Turk xoqonligi vujudga keldi. Turkiy davlatning sharqda Xuanxe daryosi qirg oqlaridan Shimoliy Kavkaz va ʻ g arbda Kerch bo g ozigacha cho zilgan chegaralari bilan ʻ ʻ ʻ ʻ nufuzli kuchga aylanishi uchun yigirma yil yetarli edi.

Afsonaga ko'ra, qadimgi turklar o'g'il boladan - "Xiongnu uyining alohida tarmog'i" avlodidan kelib chiqqan. Uning barcha qarindoshlarini qo‘shni qabila jangchilari o‘ldirganda, qo‘l- oyoqlari kesilgan bola o‘lim uchun botqoqqa tashlandi. Bu yerda cho‘loqni bo‘ri topib boqdi. Voyaga etgan bola va bo'rining bolalaridan biri Ashina edi - "katta qobiliyatli odam". Uning avlodi Asyan-shad Oltoyga ko'chib o'tdi. Yangi joyda yangi kelganlar mahalliy aholi bilan aralashib, yangi xalq - turkiylar, hukmron urug'i Ashina bo'lgan. Asyan-shod Buminning avlodi bo lib, ʻ Birinchi Turk xoqonligiga asos solgan.

Katun vodiysi turklarning vatani hisoblanadi.

Xitoy shoiri Bo Juyi panjarali uyni shunday tasvirlagan: Sohil tollarining dumaloq ramkasi Bardoshli, yangi, qulay va chiroyli. Dovul uyni silkita olmaydi. Yomg'ir uning ko'kragini qattiqlashtiradi. Unda zindonlar yoki burchaklar yo'q. Lekin ichkari shinam va issiq... Ayoz - devorga qarshi his qilingan. Qor pardasi ham dahshatli emas.