logo

O’RTA ASRLARDA ISLOM DININING ERON AFG’ONISTON VA SHIMOLIY AFRIKAGA YOYILISHI.

Загружено в:

12.08.2023

Скачано:

0

Размер:

200.689453125 KB
O’RTA ASRLARDA ISLOM DININING ERON AFG’ONISTON VA SHIMOLIY
AFRIKAGA YOYILISHI.
            MUNDARIJA
   Kirish
    I BOB. ARABLARNING YURISHLARI
1.1Arablarning Eron hududiga yurishlari.
1.2 Islomning qabul qilinishiga to’siq va turtkilar
  II. BOB.   XALIFALIK YURISHLARI VA ISLOMNING YOYILISHI
2.1 Xalifalikning Shimoliy Afrika yurishlari
2.2 Misrda arablar siyosati
  III.BOB    “O’rta  asrlarda   islom   dinining  Eron  Afg’oniston  va  Shimoliy  Afrikada  yoyilishi”
mavzusida o’qitishda pedagogik texnologiyadan foydalanish.
3.1 (10+5 ) metodi
3.2  U kim? Bu nima? Metodi.
 Xulosa
Glossariy
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati                                                      KIRISH.
ISLOM  –  arabchadan olingan bo’lib “islom” buysunish,itoat etish ma’nolarini anglatadi. bugungi
kunda butunjahon dinlaridan biri hisoblanadi. bu dinga e’tiqod qiluvchilar musulmonlar hisoblanadi.
islom dining muqaddas kitob qur’oni karib bo’lib arabchada “o’qish” degan ma’nolarni anglatadi.
Alloh   taolo   tomonidan   muhammad   sallollohu   alayhi   vassallamga   yigirma   uch   yil   damovomida
nozil bo’lib, 114 suradan iborat.
Islom dini arabiston yarim orolida vii asr boshlarida vujudga keldi.
Islom tarixchilari Muhammad s.a.v  ni 570 yilda muqaddas Makka shahrida dunyoga kelganliklari
haqida malumot berishadi.
Eron(bu   vaqtda   Fors)   shohi   Xusrav   I   tomonidan   savdo   shahri   hisoblangan   Yaman   shahrini   fath
etishi natijasida savdo yo’llari eron hududiga ko’chishi sabab buladi.
Bu   holatdan   so’ng   ommaviy   tarzda   yirik   savdo   shaharlari   va   unga   yaqin   hududlarda   iqtisodiy
inqirozga sabab bo’ladi
Bu   iqtisodiy   inqiroz   holati   ko’plab   arab   qabilalarining   birlashuviga   sabab   bo’ladi   shu   jarayon
keyinchalik arablarning keng miqyosidagi bosqinchilik yurishlarini boshlashlariga asos bo’ladi.
Milodiy 622 yildan bishlab Muhammad s.a.v ning boshchiligida arablarning birlashtirish bo’lib 
Taxminan 630 yilga kelib arabiston qabilalari birlashtirish asosan yakunlanadi deyiladi.
630 yilga kelib makka shahri asosiy shaharga aylanadi va ko’pchilik arablar islom dinini qabul qilib 
musulmon bo’lishadi.
   Islom dini 5 „asos“ yoki „ustun“ (arkon ad-din al-islomiy)ga ega:  1) Kalimayi shahodat    2)   Namoz o’qish  3)   Ro’za tutish  4)   Zakot bering  5) imkoniyat 
topilsa   haj qilish 
I BOB. ARABLARNING ERON HUDUDIGA YURISHLARI
1.1Arablarning Eron hududlariga yurish boshlanishi. 
Ardasher   III   ni   taxtga   o‘tqazishda   undan   maslahat   so‘ralmaganligi   bahonasi   bilan   Farruxxon
Shaxrvaraz   (Olam   to‘ng‘izi)   Ksetefonga   yurish   qildi.   Shaxrvarazning   kelib   chiqishi   harbiylar
tabaqasiga   borib   taqalgan.   Xusrav   II   ning   Vizantiya   bilan   urushlaridagi   mohir   sarkardalaridan   biri
bo‘lgan.  630-yil   bahorda  u  poytaxtga  yetib  keldi.  Yosh   shoh  Ardasher  III   poytaxt   egallamasdanoq
o‘zining qarindoshlaridan biri-Peruz tomonidan o‘ldirildi.
Farruxxon ham qirq yoki ellik kunlik hukmronligidan so‘ng Xusrav II ning saroy amaldorlaridan
biri   tomonidan   o‘ldirildi.   Taxtga   Xusrav   II   ning   qizi   Buron   (630-631)   o‘tqazildi.   U   malika
Burondoxt   (Burondoxt   so‘zi   paxlaviycha   “yomg‘ir   qizi”,   “osmon   yaratgan   qiz”   ma’nolarini
bildirgan) nomi bilan ham atalgan. Malika Buron mamlakatning sug‘orish tizimini tiklashga, qurilish
ishlarini yo‘lga qo‘yishga va xazinani to‘ldirishga xarakat qildi. Ammo malika 631-yil oktyabrda bir
haftalik   kasallikdan   so‘ng   vafot   etdi.   Peruz   II   ning   qisqa   hukmronligidan   so‘ng,   mamlakat   taxtiga
Xusrav   IIning   ikkinchi   qizi,   malika   Azarmedoxt   (paxlaviycha   “olov   qizi”   (631-632)   keldi.   Arab
xalifalik   muvaffaqiyatlarining   katta   qismi   ajoyib   qo'mondon   va   mashhur   strateg   Xolid     ibn
Muhammad al-Valid, u "Allohning qilichi" unvonini olgan edi, bu esa undan ham katta ahamiyatga
ega   bo'lgan   keyingi   janglarda   o'zining   munosib   ekanini   ko’rsatdi. 1
  Arabistondagi   qo'zg'olon
bostirilishi bilanoq, Abu Bakr o'zi bo'ysundirgan qabilalarni chegaradan tashqaridagi yerlarga urush
olib   borish   uchun   yubordi.     U   o'zining   ilk   muvaffaqiyatlarini   "Iroq"da   shu   hududning   chekkasida
1
  https://history.wikireading.ru/202724 yashovchi   qabilalari   jangovar   ruhidan   foydalangan   holda   qo'lga   kiritdi.  Abu     Bakr   keyinroq  Xolid
ibn   Muhammad   al-Validni   yubordi.   Muhammad   al-Valid   u   yerda   qo'mondonlikni   o'z   zimmasiga
olish   uchun,   bir   vaqtning   o'zida   Vizantiya   hududida   urush   olib   borish   uchun   boshqa   qo'shinlarni
yubordi.   Badaviy   qabilalari   asrlar   davomida   butun   yarim   orol   bo'ylab   bir-birlari   bilan   urushib
kelishgan,   faqat   charchoq   yoki   ba'zi   boshliqlarning   aralashuvi   bilan   to'xtatilishi   mumkin   bo'lgan
janjallarni   davom   ettirishgan   bo'lsalar,   endi   ular   Hijoziy   qo'mondonlarining   buyrug'iga   itoatkorlik
bilan o'zlarini qo'yib, chegaradan tashqariga chiqishdi. Shubhasiz, ilgari Iroq (al-Iroq) tufayli Dajla-
Firot   havzasining   janubiy   qismi   bo'lgan   va   shuning   uchun   hozirgi   Iroq   davlatiga   qaraganda   ancha
cheklangan darajada bo'lganligi shubhasiz ma'qullangan.
Eronning fathi Zagros tog'lari bir qator burmalar bo'lib tik ko'tarilib, tekis tepaliklardan yashil va
do'stona   bahorda,     va   Iroqning   boy   tekis   yerlarining   ketma-ket   hukmdorlari   ulardan   ba'zi   salqinlik   va
tekisliklarning issiqligidan qochish uchun foydalanganlar.
    Sosoniy   podshohlari   bu   yerda   o'z   saroylarini   yaxshi   ko'rishgan,   keyinchalik   VIII-IX   asrlarda
Abbosiylar sulolasi xalifalari bu yerga ov qilish uchun kelishni yaxshi ko'rishgan.    
Yuqori tog'lar ancha quruq va qishda qor bor, Iroq va Eron o'rtasidagi ko'p kirishni to'sib qo'yadi.  
Tog'larning   burmalari   ichida   unumdor   kichik   tekisliklar   bor,   lekin   yerning   katta   qismi   faqat   istilolar
davrida asosan kurd tilida so'zlashuvchi cho'ponlar qabilalari foydalanishi uchun yaroqli.  
 Ular Eronning shimoli-g'arbiy va Turkiya janubi-sharqiy tog'larida haligacha istiqomat qilayotgan
kurdlarning   ajdodlaridir.   Eron   imperiyasining   fathida   va   hech   bir   o'zini   hurmat   qiladigan   podshoh   uni
oddiygina   dushmanga   tashlab   qo'ya   olmasdi.     Yosh   Yazdgard   III,   endi   628   yilda   Xosro   II   vafotidan
keyin   sodir   bo'lgan   siyosiy   betartiblikdan   keyin   o'z   hokimiyatini   o'rnatish   niyatida,   Mesopotamiya
tekisliklarining   boy   yerlari   ustidan   nazoratni   tiklashga   qaror   qildi.   Eron   platosiga   etib   borishiga   yo'l
qo'ymaslik   uchun   qo'llab-quvvatlashni   yig'ishga   harakat   qila   boshladi.   G’arbiy   va   shimoliy   Eronning barcha viloyatlariga maktublar yuborildi va qo'shinlar asosiy Zagros shossesining yon tomonidagi kichik
Nihovand   shahrida   to'planishlari   aytildi.     Nihovandning   o'zi   za'faron   ishlab   chiqarish   va   parfyumeriya
ishlab   chiqarish   bilan   mashhur   bo'lgan   kichik,   ammo   qadimiy   qishloq   edi.     Ehtimol,   bu   joy   ochiq
tekisliklar ko'p sonli qo'shinlarni yig'ish uchun qulay joyga aylantirgani uchun tanlangan.   Eron hududiga
yurishlar   haqidagi   ma'lumotlar   xalifa   Umarning   Kufa   va   Basraga   qo'shinlar   yig'ilishini   buyurgan   bir
qator   maktublari   bilan   boshlanadi.   Kufadagi   eng   g'ayratli   askarlar   Arabiston   yarim   orolidan   yaqinda
kelgan va oldingi janglarda ajralib turish yoki o'lja olish imkoniga ega bo'lmaganlar edi. Bu yangi yurish
ularga   yo'qotilgan   vaqtning   o'rnini   to'ldirish   imkoniyatini   beradi.   Yazdigerd   III   taxtga   o‘tirmasdanoq
ham,   aqidaparastlik   va   foyda   uchun   ochko‘zlikka   berilib   ketgan   musulmon   arablar   o‘z   cho‘llari   bilan
chegaradosh boy mamlakatlarga hujum qila boshladilar.  636 yilda ular Vizantiyaning Suriya viloyatini
vayron qildilar va ko'p o'tmay Mesopotamiyaga  ko'chib o'tdilar. 637 yilda Qodisiyada sosoniylar  Eron
qo'shinlari bilan to'qnashdilar  O'jar jang bir necha kun davomida turli muvaffaqiyatlar bilan davom etdi,
ammo   oxir-oqibat   arablar   g'alaba   qozondi.   638   yili   Quddus   yonida   Yormiq   daryosi   bo’yida   shiddatli
jang   bo’lib   o’tdi   va   bu   jangda   ham   arab   qo’shinlari   g’alabaga   erishdi.   642   yilda   Nevaxan   shahri
egallandi.   Arab   qo’shinlari   g’alabadan   so’ng     Sosoniy   poytaxti   Ktesifonni   egallab   olishdi.     Yana   ikki
shiddatli   jang   arablarga   Eron   platosiga   yo‘l   ochdi   va   Sosoniylar   imperiyasining   qarshiligini   tor-mor
qildi.   Yazdigerd   III   bir   necha   yillardan   buyon   sekin   olg‘a   siljib   kelayotgan   arab   qo‘shinlarining
ta’qibidan   qochib,   uzoqroqqa   qochib   ketdi.   Alohida   viloyat   va   shaharlar   arablarga   qarshilik
ko‘rsatdilar;bo‘ysundilar; qo‘zg‘olon ko‘tardilar; yana battarroq bo‘ysundilar va nihoyat taslim bo‘ldilar.
652 yilda Yazdigerd III uzoq shimoli-sharqda, Marvda o'ldirilgani haqida malumot beriladi. Bu vaqtda
arablar   Eronning   ko'p   qismini   egallab   olishgan,   garchi   janglar   VIII   asr   boshlarigacha   uzoqroq
hududlarda davom etgan bo'lsa ham.         Arablar   Eronni   umuman   Iskandar   Zulqarnayn   singari   emas,   balki   Qur’onning   quyidagi
oyatlariga   muvofiq   zabt   etdilar:   “Allohga   va   oxirat   kuniga   iymon   keltirmaydiganlar   bilan   jang
qiling     allox   va   oxirat   kuniga   iymon   keltirmaydiganlarga,   Alloh   va   uning   Rasuli   xarom   qilgan
narsalarni   xarom  deb   bilmaydigan   va  haq  dinga  yurmaydigan  kitob  berilganlarga  qarshi,  to  ular
buysungan   hollarida   o'z   qo'llari   bilan   "jizya"   bermagunlarigacha   jang   qiling”   (Qur’on   IX,   29).
Shunday qilib, fath kofirlarni dinga qaytarish uchun emas, balki ularni bo'ysundirish va Islomning
ta'sir doirasini kengaytirish uchun qilingan.
         “Ahli kitob”, ya’ni “Ahd ahli” yoki zimmiy deganda Muhammad arablar orasida tarafdorlari
bo‘lgan   yahudiylar,   nasroniylar   va   sobiylarni[58]   nazarda   tutgan,   deb   ishoniladi.     Musulmon
qo'shinlari  ularga  uch  xil   tanlovni   qo'yishdi  -   o'lim,  Islom   yoki   soliq  to'lash.     Boshqa   kofirlarga
nazariy jihatdan faqat ikkita tanlov taklif qilindi - o'lim yoki Islomni qabul qilish.   Fath qilingan
zardushtiylar sonining ko‘pligini hisobga olib, ularga zimmiylardek munosabatda bo‘lishga to‘g‘ri
keldi   (asrlar   davomida   hukmron   bo‘lgan   “Ahli   kitob”   ekanligiga   shubhalarga   qaramay).     Uning
o‘ldirilishi,   qul   qilinishi,   talon-taroj   qilinishi   va   vayron   bo‘lishi   bilan   bosqinchilik   tugagach,
yerlarda   quyidagi   kelishuv   kabi   bitimlar   tuzildi:   «[Arab   yetakchisiga]   Ray   va   Kumis   aholisidan
500   000   dirham   to‘lash   sharti   bilan   berildi.   U   ularni   o'ldiradigan   yoki   qul   qiladigan   hech   kim
bo'lmaydi, ularning olovli ibodatxonalarini vayron qilmaydi, ular soliq bo'yicha Nexavend aholisi
bilan tenglashtiriladi.
 Arablar yer solig’i va so’rov (arablar jizya deb ataladi) soliqlari bilan Sosoniy soliq tizimini qabul
qildilar.   Ikkinchisi     kofirlarga   maxsus   soliq   va   ularni   xor   qilish   vositasiga   aylantirildi.     “Davlat
xizmatchisining vazifalari qo llanmasida so rov solig ini undirish bo yicha quyidagi ko rsatmalarʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
berilgan...  Zimmi...  soliq  to lash  vaqtida  turishi  shart,  uni  oluvchi   mansabdor   shaxs  esa   o tiradi.
ʻ ʻ
Zimmiyga   soliq   to‘lashda   o‘zini   pastroq   mavqega   ega   ekanligini   his   qilish   kerak...   Ma’lum   bir kuni   u   so‘rov   solig‘ini   undirish   uchun   tayinlangan   amir   huzuriga   shaxsan   boradi.     Amir   baland
taxtda   o‘tiradi. 2
    Uning   oldida   zimmi   paydo   bo'lib,   so'rovnomani   kaftiga   uzatdi.     Amir   soliqni
shunday   oladiki,   uning   qo‘li   tepada,   zimmiyning   qo‘li   pastda   bo‘lsin.     Shunda   amir   uning
bo‘yniga uradi, amirning yonida turgan esa zimmiylarni qo‘pollik bilan haydab yuboradi... Xalqqa
bu tomoshaga ruxsat berilgan.
     Zimmiylarning hayotini tartibga solish va ularning tubdan past mavqeini ta'kidlash uchun asta-
sekin qonunlar va cheklovlar ishlab chiqildi. Hali birinchi arab xalifalari davrida, agar zimmiylar
soliq   to'lab,   qonunlarga   rioya   qilsalar,   ular   ko'pincha   o'z   holiga   qo'yilgan.     Shunda   Xalifa   Abu
Bakr buyurdilar: “Agar viloyat yoki xalq sizni tan olsa, ular bilan ahd tuzing va va’dangizga vafo
qiling.     Ular   o'zlarining   qonunlari   va   o'rnatilgan   odatlariga   amal   qilsinlar,   ular   bilan   qanday
ahdlashgan   bo’lsangiz   shunday,   ulardan   soliq   yig'inglar.     Ularga   dinini   va   yurtini   qoldiring”.
Faqihlar bundan keyin faqat musulmonlar to‘la axloqli bo‘lishi mumkin, kofirlar esa, albatta, o‘z
xo‘jayinlarini bezovta qilmasa, o‘z nohaqliklarida qolib ketishlari mumkinligini ta’kidladilar.  Har
bir qaramlikdan jamiyat musulmon amaldorlari muomala qila oladigan vakilni saylashi kerak edi
va Erondek keng mamlakatda bunday mahalliy rahbarlar ko'p bo'lsa kerak.  Eron zardushtiylariga
kelsak,   sosoniylar   o z   vazifalarini   yaxshi   bajargan   ko rinadi   va   arablar   istilosidan   keyin   Parsdaʻ ʻ
joylashgan   oliy   boshli   uyushgan   jamoa   saqlanib   qolgan.     Keyingi   xalifalar   davrida   Xudinan
peshobay   unvoni   -   “[odamlilar]   boshlig'i”   -   arablar   uchun,   ehtimol,   oddiygina   “Magiylar
boshlig'i”   yoki   (ko'proq   nafratlangan   holda)   “Gebrlar   boshlig'i”   deb   tasdiqlangan.     (Gebr   so’zi,
ehtimol “kofir” ma nosini bildirsa, Eronda zardushtiylar uchun maxsus qo llanila boshlandi).
ʼ ʻ
  
2
 THE ARAB CONQUESTS. How the spread of Islam  Changed the World we live in.
Copyright 2007 by Hugh Kennedy. B-176  Sosoniylarning oxirgi shohi Yazdgard III (632-651-yillar)bu kumush zarhal lavhada tasvirlangan.
Yustiniandan   farqli   o'laroq,   u   o'z   o'ljasini   chopayotgan   otda   ta'qib   qilayotgan   kuchli   ovchi   va
jangchi sifatida tasvirlangan.
  1.2 ISLOMNING QABUL QILISH UCHUN TO’SIQ VA TURTKILAR.
        Eron hududi 637,638 va 642 yillardagi  mag’lubiyatlar eronning arablarning qo’l  ostiga berib
qo’ydi.
      Ko'pgina   zardushtiylar   bo'ysundirilib,   xo'rlanib,   eski   e'tiqodni   avvalgidek   davom   ettirishlari
mumkin   edi.     Bosqinchilik   daxshatlari   ortda   qolib   ketdi,   ammo   islom   bilan   to'qnashuvdagi
qadimgi   dinning   taqdiri   allaqachon   hal   bo'lgan   edi.     Qudrat   va   dunyoviy   imtiyozlar   endi
Allohning   g'olib   bandalariga   tegishli   edi   va   aftidan,   yangi   e'tiqodga   o'z   ixtiyori   bilan,   ba'zan
zo'rlik   bilan   doimiy   ravishda   kirib   kelganlar   oqimi   qo'shildi.   Chunki   kofirlarga   nisbatan   befarq
nafratlanishning   rasmiy   siyosati   mavjud   bo'lgan.   Dinni   qabul   qilishga   intilgan   va   buning   uchun
har   qanday   vositadan   foydalanishga   tayyor   edilar.   Islomni   qabul   qilishning   ko'pchiligi   shaxsiy
manfaatlar   bilan   majburlagan   yoki   majburlangan   bo'lsa-da,   yangi   qabul   qilinganlarning
farzandlari   allaqachon   yangi   e'tiqod   bag'rida   o'sib   ulg'aygan.   Bolalikdan   avesto   namozi   o'rniga
arabcha   ibodat   qilishni   o'rgangan   va   har   bir   avlod   eroniylarning   soni   ortib   borgan.   Islomdan
boshqa dinni bilmaganlar ko'paydi.
    Yangi qabul qilinganlar orasida, o'z navbatida, ko'proq odamlarning qo'llab-quvvatlashini olish
uchun   yoki   shunchaki   missionerlik   g'ayrati   tufayli   yangi   dinning   ashaddiy   targ'ibotchilariga
aylanganlar   ham   bor   edi.   Chunki   islomni   qabul   qilganlarning   hammasi   ham   shunday   qilmagan.
Xudbin   sabablarga   ko'ra   yoki   majburlash   uchun   ba'zilar   musulmon   qurollarining   g'alabasi
musulmon   ta'limotlarining   to'g'riligini   isbotlashiga   amin   bo'lishsa,   boshqalari   diniy   fikrli
arablarning   ishontirishlariga   berilib   ketishdi.     Ilk   islom   ta'limoti   o'zining   soddaligi   bilan   o'ziga
tortdi   va   ba'zi   eng   muhim   g'oyalar,   masalan,   do'zax   va   jannatga,   dunyoning   oxiri   va   qiyomat
kuniga ishonish zardushtiylikdan olingan va shuning uchun hammaga ma'lum. Shuningdek, ba'zi musulmon  urf-odatlari:  besh  vaqt  namoz  (zardushtiylikdan  ham  olingan),  tasvirlarni   inkor  etish,
sadaqa berish majburiyati.
 Bularning barchasi ruhoniylarga muhtoj bo'lmagan hayratlanarli darajada oddiy diniy hayot bilan
birga   edi.     Zardushtiy   islom   dinini   qabul   qilib,   uni   beshikdan   qabrgacha   ruhoniylarga   bog‘lab
turadigan   ko‘plab   marosim   va   majburiyatlardan   bir   vaqtning   o‘zida   ozod   bo‘ldi.   Tafakkur
qiluvchi   kishilar   uchun   joziba   shundaki,   islom   yangi   din   bo'lganligi   sababli   hali   o'zining   qattiq
sxolastik dogmasini ishlab chiqishga ulgurmagan va shuning uchun u mustaqil fikrlashga unchalik
to'sqinlik qilmas edi.   Ayollar  ham, yangi  e'tiqodning afzalliklarini  darhol his qildilar. Bu ularni
kundalik hayotda juda qattiq cheklab qo'ygan poklanish qonunlariga rioya qilishdan ozod qildi.
      Shunga   qaramay,   ko'p   narsa   eronliklarning   islom   dinini   qabul   qilishlariga   to'sqinlik   qildi.
Yuzaki   nuqtai   nazardan,   bular   odat   va   odatlar,   ota-bobolarining   diniga   sodiqlik   bo'lib,   ular   o'z
ta'limoti   va   axloqiy   ahamiyatiga   ko'ra,   ulug'vorligi   bilan   yangi   e'tiqoddan   hech   qanday   kam
bo'lmagan.     Islom   begona   bo'lib,   qo'pol   bosqinchilar   tomonidan   o'rnatilgan,   chet   tilida   bitiklar
bilan ta'limot.   U eronliklarga odatlanmagan odatlarni: sunnat, toza va harom go‘sht to‘g‘risidagi
qonunlar, sharobdan o‘zini tiyish, olisdagi muqaddas tosh – Ka’baga sig‘inishni olib kelgan.
    Chuqurroq   bo lsa,   diniy   ta lim,   xatti-harakati   mutlaqo   adolatli   va   tushunarli   bo lganʻ ʼ ʻ
donishmandga   sig inadigan   dualistik   dindan   tushunib   bo lmaydigan,   hamma   narsaga   qodir
ʻ ʻ
xudoga   itoat   qilishni   talab   qiluvchi   e tiqodga   o tishni   anglatardi.   Uning   farmonlari   va   niyatlari	
ʼ ʻ
insonlar aqliga sig maydi.   Musulmon va zardushtiylik ilohiyoti o rtasidagi ana shunday tub farq	
ʻ ʻ
namoz   o qish   uslubida   namoyon   bo ladi.   Agar   zardushtiy   rahmdil   Rabbiy   huzurida   tik   tursa,	
ʻ ʻ
musulmon kishi peshonasi bilan yerga tegib, Alloh huzurida tiz cho kadi.	
ʻ        Islomni qabul qilishning odatiy motivlaridan biri musulmon bo'lgan qulga erkinlik berish edi
(va ko'plab forslar arablar tomonidan qul bo'lgan).  Boshqalar esa, soliq yig'uvchilarning g'azabini
qo'zg'atgan soliq yig'ishning kamsitilishi tufayli eski e'tiqoddan voz kechishga undadilar.
  Arab xalifaligining yaqin va o’rta sharqga shuningdek Shimoliy Afrika yurishi II. BOB XALIFALIKNING YURISHLARI
2.1 Arab xalifaligining shimoliy Afrika hududlari yurishlari 
Suriya va Iroqni bosib olishi tabiiy ravishda u erda ham o'troq va ko'chmanchi arablar bo'lib, yo 
musulmon qo'shinlari tarkibiga qo'shilgan yoki bo'ysundirilgan edi.  Musulmon qo'shinlari kabi 
hududdagi arab bo'lmagan xalqlarni bosib olish uchun u erdan harakat qilish mantiqiy, hatto 
muqarrar edi.  Zamonaviy dunyoda biz Misrni arab davlati, ko'p jihatdan arab dunyosining siyosiy 
va madaniy markazi deb hisoblaymiz.  VII asrning boshlarida esa, bu umuman bo'lmagan.  Ko'rinib
turibdiki, hech qanday arab aholi punkti bo'lmagan, arab qabilalari cho'llarda aylanib yurmagan va 
bir nechta arab savdogarlari shaharlarda savdo qilishgan.  Ilk musulmonlar bu haqda bilishgan, 
lekin  u yerda juda kam aloqa qilganga o'xshaydi.  Fath tarixi arab manbalarida juda ko'p chalkash 
tafsilotlar bilan ishlab chiqilgan. 639 yilda Misr chegarasini arab qo’shinlari kesib o’tganligi 
aytiladi.          VIII-IX asrlarda Misr o'zining tarix yozuvchiligi maktabini yaratdi. Bu maktab Iroq 
an'analaridan butunlay ajralib chiqdi, va bu maktab arablar tomonidan Eronni bosib olish tarixiga 
bog'liq edi.  Suriya, Iroq va Eronning fathlari haqidagi hikoyalarni to'plashga yuzlab sahifalarni 
bag'ishlagan Bag'dodlik buyuk tarixchi Tabariy Misrning yigirma yildan kamroq vaqt ichida bosib 
olinishini rad etadi.  Biroq kuchli mahalliy tarix yozuvi an'anasi Misrda erta rivojlangan.  
Musulmonlarning mamlakatni bosib olishi haqidagi hikoyatlar IX asr o'rtalarida Ibn Abdulhakam 
(taxminan 805-71) ismli tarixchi tomonidan to'plangan va yozib olingan.  U ota-bobolari fath bilan 
kelgan arab oilasidan bo'lib, o'sha davrning buyuk ishlarini yozib, xotirasini saqlab qolishga 
intilgan. 3
  U Misrning eski arab zodagonlari hukmron elita sifatida sharqdan olib kelingan turk 
askarlari tomonidan almashtirilgan bir paytda yozgan va uning hikoyalari uning oilasi yashagan 
kunlar uchun sog'inch bilan bo'yalgan. Ular kabi oilalar yerni boshqargan edi.  U o'z ma'lumotlarini
Misrda sakkizinchi va IX asr boshlarida yaratilgan va ehtimol o'zlari mahalliy og'zaki an'analarga 
3
  http://nnre.ru/istorija/zoroastriicy_verovanija_i_obychai/p13.php asoslangan va fathlar haqidagi haqiqiy erta islom ijtimoiy xotirasini aks ettirgan turli xil asarlardan 
olgan.  Bu matnlarni alohida adabiyotlar to'plami sifatida ko'rib chiqish foydali bo'ladi va biz bu 
materialni Misr-arab yozuvi deb nomlaymiz.  Shu bilan birga, musulmonlar istilosi Deltaning 
g'arbiy chekkasida joylashgan kichik shahar Nikia yepiskopi Jon tomonidan yozilgan vaqtinchalik 
nasroniy yilnomasida qayd etilgan. 4
 
   “Yuhanno o zi tasvirlagan voqealarning yaqin zamondoshi bo lgan, shuning uchun uning hikoyasiʻ ʻ
o sha   davrdagi   munosabatni   aks   ettiradi.  Shuningdek,   u  bizga   arab  rivoyatlaridagi   chalkashliklarni	
ʻ
xronologik doirada aniqlashga yordam beradigan aniq sanalarni taqdim etadi.  Kopt tilidagi asl nusxa
ko'p vaqtdan beri yo'qolgan va faqat XII asrda Ge'ez (Efiopiya cherkovining qadimiy va liturgik tili)
tiliga tarjima qilingan yagona qo'lyozma tarjimasida saqlanib qolgan.   joylarda aniq chalkashlik va
uning asl nusxasini qanchalik to'g'ri aks ettirishini bilish qiyin. Bobil qal'asining taslim bo'lishi kabi
hal qiluvchi nuqtalarda ham bo'shliqlar mavjud. Jon shunday bo'lsa-da, oqilona izchil hikoya qiladi
va foydali tekshirishni ta'minlaydi.   Misr-arab an'analari haqida. Hozirgi davrda Misrni  bosib olish
tarixi Alfred Butlerning "Arablarning Misrni zabt etishi va Rim hukmronligining so'nggi o'ttiz yili"
asarida   yoritilgan.     .     Butler   o'zining   keng   “Viktoriya”   asarida   dramatik,   ammo   chalkash
voqealarning   unutilmas   rasmini   taqdim   etadi.     Butler   bu   borada   katta   ishtiyoqmand   edi   va   o'z
dushmanlari   va   zamonaviy   tarixchilar   juda   istamaydigan   tarzda   ularga   qarama-qarshilik
qilayotganlar   haqida   chuqur   axloqiy   hukmlar   chiqarishga   qodir   edi.     U   ham   buyuk   olim   bo'lgan,
lekin   u   Ibn   Abdulhakamning   asl   matni   tayyor   bo'lishidan   oldin   yozgan   bo'lsa-da,   uning   ko'plab
tushunchalari   va   xulosalari   vaqt   sinovidan   o'tgan.       Misr   fir'avnlar   mamlakati   bo'lgan,   ularning
yodgorliklari va ibodatxonalari landshaftning ko'p qismini egallagan, ularning piramidalari bugungi
kunda   biz   uchun   bo'lgani   kabi   o'rta   asr   musulmonlari   uchun   ham   hayratlanarli   va   sirli   edi
4
  THE ARAB CONQUESTS. How the spread of Islam  Changed the World we live in.
Copyright 2007 by Hugh Kennedy. B-182. musulmonlarning Misrni bosib olishlari boshlangan.  Kir harakat qilganidek, oz muvaffaqiyat bilan,
Misr,   musulmon   fathlar   o'z   irodasini   yuklash   uchun   Suriyada   jadal   sur'atlar   bilan   ketayotgan   edi.
636   yilga   kelib,   G'azo   va   qirg'oqning   ko'p   qismi   Falastin   ularning   qo'lida   edi.   Iskandariyadagi
hukumatlar
 jiddiy tashvishga tushdilar.  Ushbu yangi tahdidga munosabat bildirildi. Kir evaziga musulmonlarga
soliq berishga tayyor  edi. Tajovuz qilmaslik to'g'risidagi  shartnoma uchun va hatto nikoh ittifoqini
taklif   qildi.   Imperatorning   qizi   Eudokia   va   Amir   b   o'rtasida   amalga   oshirilishi   kerak.   Amir   al-As
janubiy   Falastindagi   musulmon   kuchlari   qo'mondoni,   shundan   keyin,   Vizantiya   tarixidagi   boshqa
ko'plab   vahshiylar   kabi   bo'lar   edi,   ular   suvga   cho'kib   halok   bo’ldi.   Chunki   Amr   va   uning   qo'shini
Kirga  ishonishdi.
  Suriyaning yo'qolishi  va musulmonlarning Misrga bostirib kirishi  o'rtasida 639 yilda yoki ehtimol
640   Gerakliyning   siyosati   o'zgargan.     U   tuzilgan   shartnomani   qoraladi.   Kir   tomonidan   va
patriarx/gubernatorni harbiy kishi bilan almashtirgandan so’ng yanada mustahkam mudofaa tashkil
etish   bo‘yicha   ko‘rsatmalar   berildi.     Kir   bundan   so’ng   Kipr   va   Konstantinopolga   surgunga
jo‘natilgan.
  Arablar   savdo   solig'i   bilan   tinchlikda   qolishgan.     Bu   o'lpon   to'lashning   darxol   to’xtatilishi
musulmonlarni bosqini boshlanishiga sabab bo’ladi.
  Musulmonlar Misr haqida Qur'onda aytilgan, to'g'rirog'i, sharhlangan Yusuf qissasidan bilishgan va
ular uchun piramidalar Yusufning don omborlari edi.  Ammo musulmon qo'shinlari Misr chegarasini
birinchi   bo'lib   kesib   o'tganlarida,   so'nggi   fir'avnlar   Makedoniyalik   Iskandar   tomonidan   taxtdan
ag'darilgan.   O'rtadagi   davrda   mamlakatni   Iskandarning   vorislari   Ptolemeylar   boshqargan   va
keyinchalik   Rim   imperiyasining   boy   va   qimmatli   viloyatiga   aylangan   va   poytaxt   uchun   g'allaning
katta qismini ta'minlagan. Rim davrida esa, ehtimol, bu hududda 5 milliondan ortiq odam yashagan. To'g'ri boshqarilsa, boy yerlar  daryo bo'yida, sug'oriladigan va yillik suv toshqini bilan o'g'itlangan,
muntazam   ortiqcha   ishlab   chiqarish   mumkin.     Bu   begonalar   manfaatlariga   bo'ysunishga   qaramay,
Misrda   ko'p   narsalar   o'zgarishsiz   qoldi.     Ilohiylashtirilgan   imperatorlar   qadimgi   Misr   panteoniga
osongina joylashtirildi va haqiqatan ham Misr makkajo'xori bilan birga Rimga eksport qildi
      Buning   tafsilotlariga   juda   shubha   bilan   qarashimiz   to'g'ri   bo'lardi.   Musulmonlarning   ilk   harbiy
boshliqlari   Misr   va   Misr   haqida   biror   narsa   bilishgan     bergan   imkoniyatlar.     U   xalifa   Umar   bilan
maslahatlashgan ko'rinadi  shaxsan, ehtimol u Suriyaga tashrifi bilan Jaziraga kelganida,
 Misrni bosib olish rejasi haqida Xalifa Umar loyihaga roziligini bergandir.  Garchi uning bu borada
shubhalari borligiga ishoralar mavjud.   Amr   orasidan tanlab olingan 3500 dan 4000 gacha bo'lgan
qo'shin bilan yo'lga chiqdi.  Qabilalar, xususan, a'zolari Yamanda yashagan Akk qabilasi,
  Qizil   dengiz   qirg'oqlari   bo'ylab   Tihama   tekisligidagi   qishloqlarda.     Bular   arab   va   suriyaliklarning
chodirda   yashovchi   ko'chmanchilar   emas   edi.   Ular   odatda   badaviylarga   qaraganda   jismonan
kichikroq va engilroq edi. Dashtliklar  lekin xuddi qattiq va bardoshli edi.  Ular ham uchun o'rganib
qolgan edi
  O’troq   hayot,   agar   shaharlarda   bo'lmasa,   hech   bo'lmaganda   qishloqlarda   bo'lmasdi.   Yaylovga
muhtoj bo'lgan qo'ylarni ham olib keldilar.  Ko'p jihatlari mavjud delta va Nil vodiysidagi shahar va
qishloqlarni topdilar, tanish muhit, garchi ularning vatanlarida hech narsa yuq edi.
       Arabistonda  aholining tez o'sishi,  Suriya, Falastin va Iroqqa arablarning doimiy kirib borishi
kuzatildi.     Bu   yerda   ular   mahalliy   semit   millatiga   mansub   aholini   qisman   assimilyatsiya   qilishgan,
shuning   uchun  ham   ular   musta'riba,   o'z-o'ziga   xos   arablar   deb   atalgan.     Bunday   odamlar,  garchi   kelib
chiqishi aralash bo'lsalar ham, albatta, o'zlarini til va urf-odatlari bilan "sof arablar" bilan bog'langan deb
his   qilganlar   va   yo   hukmdorlarini   yomon   ko'rganlari   uchun   yoki   g'alaba   qozongan   o'ljalarni   baham
ko'rish umidida bo'lganlari uchun, albatta, ular olgan   bosqinchilar  ishtiyoq bilan, keyin esa kuchlarini o'z  kontingentlari   bilan  kuchaytirdilar.    Bosqinchilar   muvaffaqiyatining  yana  bir   omili,  badaviylarning
o'troq   xalqlar   mulkiga   qo'l   qo'yishga   tug'ma   moyilligi   edi   -   bu   tendentsiya   o'sha   paytda,   birinchi
bosqichda hech qanday samarali qarshilik ko'rsatilmaganligi sababli keng qamrovga ega
          Musulmonlarning   shimolga     yurishi   Livan   shimolidagi   Omonus   tog'i   tomonidan   to'xtatildi.
Ammo   Jazirada   sharqqa   qarab   davom   etdi   (463-yillar).     )   va   u   yerdan   janubi-g arbga   esa   Misrʻ
tomon. Amr ibn al-Osh Misrga yurish qildi. Umarning ruxsati bilan yoki ruxsatisiz to'g'ridan-to'g'ri
poytaxt   Iskandariyaga   bormadi,   balki   sahro   orqali   Fayyum   tomon   yurdi.     Bu   hududni   vayron
qilgandan so'ng, u Heliopolis yaqinida (19 Rajab / iyul 640) to'plangan Bobil qal'asidan (Bäbilyun)
mohirlik bilan tortib olgan Vizantiya qo'shinlariga duch keldi.  
U ularni mag'lub etdi;   va davlatning fuqarolik gubernatori ham bo'lgan Patriarx Kir vaziyatning
keskinlashib   borayotganini   ko'rib,   tinchlik   uchun   muzokaralarni   boshladi   va   keyin   uning   xatti-
harakatining roziligini olish uchun Vizantiyaga ketdi.   Imperator Geriklius esa, bu pozitsiya juda jiddiy
ekanligiga ishonishdan bosh tortdi va Kirga xoin sifatida qaradi.   Faqat imperatorning o'limidan so'ng,
641 yil   11 fevralda,  Kir  tinchlik  o'rnatishga   muvaffaq  bo'ldi. Bobil   taslim   bo'lganidan  keyin (Rabi'  21
20/9 aprel 641) va Vizantiya yordam yubora olmadi. Chunki   ichki muammolar va bir qancha urushlar
sabab bo’ldi. Bu boy viloyatni tark etishga majbur bo'lgan Vizantiyaliklar uchun tinchlik sharoitlari og'ir
edi.   Lekin   nasroniy   va   yahudiy   aholi   ahli   kitobga   muntazam   ravishda   berilgan   odatiy   yumshoq
muomalaga ega bo'ldilar.
    Vizantiyaliklar   jo'nab   ketishdi   va   ular   palatadan   ko'p   o'tmay   yana   Iskandariyaga   qaytdilar.
Grekofil  aholisi  tomonidan iliq kutib olinsalar  ham, ularning muvaffaqiyati  qisqa vaqt ichida bo'ldi  va
tez   orada   Amr   tomonidan   bu   safar   butunlay   haydab   yuborildi.   Shimoliy   Afrika   qirg'oqlari   bo'ylab
reydlar   Misr   poytaxti   birinchi   marta   bosib   olingandan   keyin   boshlangan   edi.     Pentapolis   (Cyrenaica,
arablar tomonidan Barqa deb ataladi) ko'p yoki kamroq bosib olindi, lekin 647 yilga qadar kuchli armiya ega bo’lib turdi. Bundan so’ng esa Sufetula'da (zamonaviy Sbeitla, Tunisda) Patrisiya Gregori kuchlarini
yo'q qildi.   Hatto bu g'alaba musulmonlarga Vizantiya Afrikasi ustidan to'liq nazoratni bermadi va ular
qarshi hujumdan qo'rqib, chekindilar.  Ular Ifriqiyaga (zamonaviy Tunis va Jazoirning bir qismiga to'g'ri
keladi)  qaytishdi.   634 yilda vafotidan oldin Abu Bakr  sahobalarni  Umarni  o'z o'rniga valiy saylashga
undagan va ular uning ko'plab kishilar yuksalishi va hukmronligi fazilatlari, jumladan, uning g'ayrati va
tashkilotchilik qobiliyati ham bor edi, ular bu maslahatga amal qilishdi.
    Ularning   umidlari   puchga   chiqmadi,   chunki   arab   tarixidagi   islom   kabi   alohida   bir   voqea
payg'ambar  vafotidan  oldin  sodir   bo'lgan  bo'lsa,   jahon  miqyosidagi  muhim   voqeaga  aylanib,   fuqarolar
urushlari   davom   etuvchi   musulmonlar   imperiyasining   poydevori   qo'yilgan   bo'lsa.     birdamlik   yo'qligi,
xorijdan hujumlar larzaga kelishi mumkin, lekin yo'q qila olmagani uchun bu ishlarga Umarning siyosiy
sovg'alari sabab bo'lishi kerak.  
                                       
2.2 Misrda arablar siyosati .
Benyamin Misr qulagandan keyin deyarli yigirma yil davomida tirik qoldi.
 Muqaddas Makarius monastirida Benyaminni jasadi dafn qilingan. U yerda uning jasadi hali ham
hurmatga sazovor avliyo sifatida qaraladi.
  Amr  Benyamindan   yana uch  yil  omon  qoldi, lekin  Misr   hokimi   sifatida  doimiy  tura  olmadi  va
xalifa   Usmon   tomonidan     645   yil   bo’shatilgan.   Hukumatini   markazlashtirishga   harakat   qilgan   xalifa
Usmon   uning   o'rniga   Abdulloh     ibn   Sad   ibn   al-Sarh   tayinlandi.   Madinaga   ko'proq   daromad   jo'natish
uchun ishonishdi.   Ammo Amr unday emas edi.   U o'zining uzoqdagi maslahatchisi sifatida muhim rol
o'ynadi. Umaviylarning birinchi xalifasi Abu Sufyon  Usmon vafotidan keyin hokimiyat uchun kurashga
kirishdi. 658-yilda Muqaviyani   Misrni tarafdorlardan tortib olish uchun uni qo shinga boshchilik qilibʻ
tayinladi. Uning raqibi Ali edi.  Fustat yaqinidagi shiddatli jangda  658 yilning yozida u Alining tarafdorlarini mag'lub etdi va poytaxtga kirdi.
  U qariyb yetmish yoshida tabiiy sabablarga ko'ra vafot etguniga qadar gubernator bo'lib qoldi.
 Fustatdan sharqda ko tarilgan Muqattam tepaliklari etaklari, lekinʻ
 Dastlabki musulmonlar o'zlarining dafn etilgan joylarini belgilashga unchalik harakat qilmaganlar
 o'lgan va uning qabri joylashgan joy hech qachon aniqlanmagan.
  Tarixiy manbalar Amrga   yaxshi obro' beradi.   Uning harbiy qo'mondon va siyosatchi sifatidagi
qobiliyatlari haqida hech shubxa bo'lishi mumkin emas edi. Misr-arab an'analarida u
    nafaqat   zabt   etuvchi,   balki   manfaatlarni   himoya   qiluvchi   inson   sifatida   ham   hurmatga   sazovor   edi.
Xalifalikda markazga qarshi bosqinchi armiyaning askarlari va oilalari
 Madina yoki Damashqdagi hukumat qo’lida edi. Payg'ambarimiz o'zlari shaxsan maqtagan inson
edi. Manbalarida ham yaxshi obrazga ega.  Amrning qahramoni bilan munosabatlari bor edi.
Musulmon tarixchilari Amr haqida shunday deydi: “U zot belgilangan soliqlarni undirdi
 ustiga, lekin u jamoatlarning hech bir mulkini olmagan va u
 hech qanday talonchilik qilmagan va ularni saqlab qolgan”
  Musulmonlarning barcha ilk istilolari ichida Misr eng tez va to’liq bosib olingani edi. Ikki yil 
 butunlay arablar hukmronligi ostiga o’tdi. Bundan ham ajablanarlisi shundaki, u saqlanib qolgan
beri musulmonlar hukmronligi ostida bo’lgan. Tarixda kamdan-kam hollarda bunday
 Mamlakat arab-musulmonlar hukmronligi ostida bo'lgan bo'lsa-da, unday emas edi
    Misr   arab   yoki   musulmon   yurtiga   aylanish   bosqichi   bo’ldi.   Asrlar   davomida   arab   tilida
so'zlashuvchilar va musulmonlar ozchilikni tashkil qilgan, dastlab juda kichik ozchilik
 juda sekin o'sdi. Ular dastlab chidab bo'lmas bosim o'tkazmadilar   resurslar   va   ular   mahalliy   aholini   o'z   yerlaridan   mahrum   qilmadilar.   Uylar   va   ular   soliqdan
tushgan   daromadlar   hisobiga   yashab,   yashash   uchun   yangi   shahar   qurishdi.   Shuningdek,   ma'muriyat
asosan xristian an’analariga qarshilik qilmadi. Lekin bu vaqtinchalik siyisat bo’lib chiqqan.
II   BOB.   “O’rta   asrlarda   islom   dinining   Eron   Afg’oniston   va   Shimoliy   Afrikada   yoyilishi”
nomli mavzuni o’qitish bo’yicha pedagogik moted.
3.1 . (10+5) metodi.
O'quvchilarda o'tilayotgan mavzu to'g'risida tasavvur uyg'onishi  uchun ko pincha "Aqliy hujum"
metodidan foydalaniladi. Bugungi kunda ana shu metodning muqobil variantlarini ishlab chiqish zarurati
paydo bo'lmoqda,  bu  tadbirdan  ko'zlangan  maqsad  dars  mashg'ulotlarida  rang-baranglikka  erishilishini
ta'minlashdan   iboratdir.   "10+5"   metodi   aynan   mana   shu   maqsadni   amalga   oshirishga   xizmat   qiladi.
Mazkur   metodni   qo'llash   shartlari   juda   oddiy:   mashg'ulotni   boshlagach,   o'quvchilarga   yangi   mavzu
matni 10 daqiqa o’qib chiqish taklif etiladi ( o’quvchilar o’z imkoniyatlari darajasida matnni bir necha
marta o’qib chiqishlari mumkin bo’ladi.)
So’ngra har bir o’quvchiga mavzu yuzasidan ikkitadan savol tuzish topshirig’i beriladi va buning
uchun 5 daqiqa vaqt ajratiladi. Shundan   so’ng   o’quvchilar   3   ta   guruhga   bo’linib   1   guruh   o’zi   tuzgan   savolini   ikkinchi   guruh
a’zolariga,   ikkinchi   guruh   uchinchi   guruh   a’zolariga,   uchinchi   guruh   a’zolari   esa   birinchi   guruh
a’zolariga savollarini beradilar. Savol javoblar uzog’i bilan 5 daqiqa vaqt ajratiladi. 
Ushbu   metod     yordamida   o’quvchilarning   faolligi   darajasini   aniqlash,   “Tengdosh-tengdoshga”
tamoyili   asosida   o’quvchilarning   o’quv   predmeti   bo’yicha   bilim   va   ko’nikmalarini   oshirishga   erishish
mumkin.
3.2. U kim ?  Bu nima ?  metodi.
  Ushbu   metod   tarixiy   shaxslar,   atamalar,   toponomik   atamalarni   qanchalik   o’zlashtirganliklarini   va
mavjud   bilimlarni   mustahkamlash   uchun   qo’llaniladi.   Buning   uchun   bir   o’quvchi   doskaga   taklif
qilinadi   va   undan   o’zi   istagan   shaxs,   atama,   toponomik   tushunchaning   ma’lum   bir   xususiyatlari
sanash so’raladi.
Qolgan o’quvchilar u sanayotgan xususiyatlarga asoslanib tarixiy shaxs yoki atama nomini topishi
kerak bo’ladi.
Masalan,   o’quvchi     Xalifa   Umarning   ismini   aytmagan   holda   u   xalifalik   taxtida   o’tirgan   vaqtda
bosib olingan yoki hujum qilingan joylar sanashi mumkin.
Qolgan o’quvchilar berilgan ma’lumotlarga suyanib javobni topishlari kerak.                                               XULOSA
    Xulosa   qilib   aytganimizda   arab   istilolari   shiddatli   tarzda   kechdi.   O’z   davri   uchun   buyuk
hisoblangan   Eron(bu   o’rinda   Fors   )   Sosoniylari   hududida   deyarli   arab   qo’shinlari   qarshiliksiz   zabt
etganini manbalar guvohlik beradi.
Bu davrdaga kelganda arablarning yirik qo’shni davlatlarida ichki ziddiyatlar va nizolar avj olgan
davrga   to’g’ri   kelib   qolishi   ko’plab   g’alabalarining   sabablaruda   biri   hisoblanadi.   Bundan   tashqari
qo’shin erkin kishilardan tuzilganligi ham bir tomondan g’alabasini  taminlagan sabablardan biridir.
          Urushda   olingan   o'ljaning   ko'p   qismi   inson   asirlari   shaklida   bo'lganligi   yana   odamlarning
yuqori darajada bo'lganidan dalolat beradi.  Forslar 540 yilda Antioxiyani yoki 573 yilda Apame'yi zabt
etganda, ular Sosoniy imperiyasida yangi yoki kengayib borayotgan shaharlarni joylashtirish uchun ko'p sonli fuqarolarni deportatsiya qilishdi. Bu siyosat faqat aholi taqchilligi mavjud bo'lganda mantiqiy edi.
Shimoliy Afrikada olib ketilgan va Yaqin Sharqqa olib kelingan ko'p sonli qullar, odamlarning qimmatli
va, ehtimol, kam manba ekanligini ko'rsatadi. Islom dinini erkin aholi o’rtasida   keng yoyili ham mana
shu   siyosatning   qisman   o’zgartirilishi   bilan   bog’liqdir.   Biz   bilamizki,   arab   bisqini   vaqtida   asr   tushgan
kishilar qul qilingan bu kishilar esa o’z xoxishiga ko’ra islom dini qabul qilsa ozod etilgan. Qadimgi va
shon-shuhratga ega bo'lgan shaharlar, aftidan, hech qanday jiddiy qarshiliksiz qo'lga kiritilgan. Karfagen
698   yilda   musulmonlar   tomonidan   bosib   olinganida,   asosan,   aholi   yashamagan   ko'rinadi.   Toledo,
Visgotlar   poytaxti   va   uning   ajoyib   tabiiy   istehkomlari   sifatida   o'z   mavqeiga   qaramay,   demografik
pasayish   dalili   har   qanday   uzunligi   uchun   musulmon   qo'shinlari   kechiktirish   uchun   muvaffaqiyatsiz
bo'ldi.   Bu   pasayish,   albatta,   arab   istilolariga   sabab   bo'lmadi,   lekin   bu   qarshilik   unchalik   shiddatli
bo'lmaganini,   arab   qo'shinlarining   yo'lini   aholisi   devorlarni   o'rab   turgan,   qarshilik   ko'rsatishga   qaror
qilgan ko'p sonli aholi punktlari tomonidan to'sqinlik qilmasligini anglatardi.
Glossariy. 
 FATH -bosib olish, ma’lum bir hududga bo’lgan yurishda g’alaba qozonish.
 SEMIT -ya’ni arablarning islomdan oldingi sahroi xalqlari sifatida 
nomlanishidir.
 XALIFALIK – bu payg’ambarimiz Muhammad s.a.v ning vafotidan so’ng vujudga  kelgan    islom bayrog’i ostida birlashtirilgan davlatning nomlanishi.
               
      Foydalanilgan adabiyotlar
1) THE ARAB CONQUESTS. How the spread of Islam  Changed the World we live in.
Copyright 2007 by Hugh Kennedy. 2)THE   CAMBRIDGE     HISTORY   OF   ISLAM.   Volume   1A   THE   CENTRAL   ISLAMIC
LANDS FROM PRE-ISLAMIC TIMES TO THE FIRST WORLD WAR.
Cambridge University Press 1970
3) https://history.wikireading.ru/202724
4) http://nnre.ru/istorija/zoroastriicy_verovanija_i_obychai/p13.php

O’RTA ASRLARDA ISLOM DININING ERON AFG’ONISTON VA SHIMOLIY AFRIKAGA YOYILISHI. MUNDARIJA Kirish I BOB. ARABLARNING YURISHLARI 1.1Arablarning Eron hududiga yurishlari. 1.2 Islomning qabul qilinishiga to’siq va turtkilar II. BOB. XALIFALIK YURISHLARI VA ISLOMNING YOYILISHI 2.1 Xalifalikning Shimoliy Afrika yurishlari 2.2 Misrda arablar siyosati III.BOB “O’rta asrlarda islom dinining Eron Afg’oniston va Shimoliy Afrikada yoyilishi” mavzusida o’qitishda pedagogik texnologiyadan foydalanish. 3.1 (10+5 ) metodi 3.2 U kim? Bu nima? Metodi. Xulosa Glossariy Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati

KIRISH. ISLOM – arabchadan olingan bo’lib “islom” buysunish,itoat etish ma’nolarini anglatadi. bugungi kunda butunjahon dinlaridan biri hisoblanadi. bu dinga e’tiqod qiluvchilar musulmonlar hisoblanadi. islom dining muqaddas kitob qur’oni karib bo’lib arabchada “o’qish” degan ma’nolarni anglatadi. Alloh taolo tomonidan muhammad sallollohu alayhi vassallamga yigirma uch yil damovomida nozil bo’lib, 114 suradan iborat. Islom dini arabiston yarim orolida vii asr boshlarida vujudga keldi. Islom tarixchilari Muhammad s.a.v ni 570 yilda muqaddas Makka shahrida dunyoga kelganliklari haqida malumot berishadi. Eron(bu vaqtda Fors) shohi Xusrav I tomonidan savdo shahri hisoblangan Yaman shahrini fath etishi natijasida savdo yo’llari eron hududiga ko’chishi sabab buladi. Bu holatdan so’ng ommaviy tarzda yirik savdo shaharlari va unga yaqin hududlarda iqtisodiy inqirozga sabab bo’ladi Bu iqtisodiy inqiroz holati ko’plab arab qabilalarining birlashuviga sabab bo’ladi shu jarayon keyinchalik arablarning keng miqyosidagi bosqinchilik yurishlarini boshlashlariga asos bo’ladi. Milodiy 622 yildan bishlab Muhammad s.a.v ning boshchiligida arablarning birlashtirish bo’lib Taxminan 630 yilga kelib arabiston qabilalari birlashtirish asosan yakunlanadi deyiladi. 630 yilga kelib makka shahri asosiy shaharga aylanadi va ko’pchilik arablar islom dinini qabul qilib musulmon bo’lishadi. Islom dini 5 „asos“ yoki „ustun“ (arkon ad-din al-islomiy)ga ega:

 1) Kalimayi shahodat 2) Namoz o’qish 3) Ro’za tutish 4) Zakot bering 5) imkoniyat topilsa haj qilish I BOB. ARABLARNING ERON HUDUDIGA YURISHLARI 1.1Arablarning Eron hududlariga yurish boshlanishi. Ardasher III ni taxtga o‘tqazishda undan maslahat so‘ralmaganligi bahonasi bilan Farruxxon Shaxrvaraz (Olam to‘ng‘izi) Ksetefonga yurish qildi. Shaxrvarazning kelib chiqishi harbiylar tabaqasiga borib taqalgan. Xusrav II ning Vizantiya bilan urushlaridagi mohir sarkardalaridan biri bo‘lgan. 630-yil bahorda u poytaxtga yetib keldi. Yosh shoh Ardasher III poytaxt egallamasdanoq o‘zining qarindoshlaridan biri-Peruz tomonidan o‘ldirildi. Farruxxon ham qirq yoki ellik kunlik hukmronligidan so‘ng Xusrav II ning saroy amaldorlaridan biri tomonidan o‘ldirildi. Taxtga Xusrav II ning qizi Buron (630-631) o‘tqazildi. U malika Burondoxt (Burondoxt so‘zi paxlaviycha “yomg‘ir qizi”, “osmon yaratgan qiz” ma’nolarini bildirgan) nomi bilan ham atalgan. Malika Buron mamlakatning sug‘orish tizimini tiklashga, qurilish ishlarini yo‘lga qo‘yishga va xazinani to‘ldirishga xarakat qildi. Ammo malika 631-yil oktyabrda bir haftalik kasallikdan so‘ng vafot etdi. Peruz II ning qisqa hukmronligidan so‘ng, mamlakat taxtiga Xusrav IIning ikkinchi qizi, malika Azarmedoxt (paxlaviycha “olov qizi” (631-632) keldi. Arab xalifalik muvaffaqiyatlarining katta qismi ajoyib qo'mondon va mashhur strateg Xolid ibn Muhammad al-Valid, u "Allohning qilichi" unvonini olgan edi, bu esa undan ham katta ahamiyatga ega bo'lgan keyingi janglarda o'zining munosib ekanini ko’rsatdi. 1 Arabistondagi qo'zg'olon bostirilishi bilanoq, Abu Bakr o'zi bo'ysundirgan qabilalarni chegaradan tashqaridagi yerlarga urush olib borish uchun yubordi. U o'zining ilk muvaffaqiyatlarini "Iroq"da shu hududning chekkasida 1 https://history.wikireading.ru/202724

yashovchi qabilalari jangovar ruhidan foydalangan holda qo'lga kiritdi. Abu Bakr keyinroq Xolid ibn Muhammad al-Validni yubordi. Muhammad al-Valid u yerda qo'mondonlikni o'z zimmasiga olish uchun, bir vaqtning o'zida Vizantiya hududida urush olib borish uchun boshqa qo'shinlarni yubordi. Badaviy qabilalari asrlar davomida butun yarim orol bo'ylab bir-birlari bilan urushib kelishgan, faqat charchoq yoki ba'zi boshliqlarning aralashuvi bilan to'xtatilishi mumkin bo'lgan janjallarni davom ettirishgan bo'lsalar, endi ular Hijoziy qo'mondonlarining buyrug'iga itoatkorlik bilan o'zlarini qo'yib, chegaradan tashqariga chiqishdi. Shubhasiz, ilgari Iroq (al-Iroq) tufayli Dajla- Firot havzasining janubiy qismi bo'lgan va shuning uchun hozirgi Iroq davlatiga qaraganda ancha cheklangan darajada bo'lganligi shubhasiz ma'qullangan. Eronning fathi Zagros tog'lari bir qator burmalar bo'lib tik ko'tarilib, tekis tepaliklardan yashil va do'stona bahorda, va Iroqning boy tekis yerlarining ketma-ket hukmdorlari ulardan ba'zi salqinlik va tekisliklarning issiqligidan qochish uchun foydalanganlar. Sosoniy podshohlari bu yerda o'z saroylarini yaxshi ko'rishgan, keyinchalik VIII-IX asrlarda Abbosiylar sulolasi xalifalari bu yerga ov qilish uchun kelishni yaxshi ko'rishgan. Yuqori tog'lar ancha quruq va qishda qor bor, Iroq va Eron o'rtasidagi ko'p kirishni to'sib qo'yadi. Tog'larning burmalari ichida unumdor kichik tekisliklar bor, lekin yerning katta qismi faqat istilolar davrida asosan kurd tilida so'zlashuvchi cho'ponlar qabilalari foydalanishi uchun yaroqli. Ular Eronning shimoli-g'arbiy va Turkiya janubi-sharqiy tog'larida haligacha istiqomat qilayotgan kurdlarning ajdodlaridir. Eron imperiyasining fathida va hech bir o'zini hurmat qiladigan podshoh uni oddiygina dushmanga tashlab qo'ya olmasdi. Yosh Yazdgard III, endi 628 yilda Xosro II vafotidan keyin sodir bo'lgan siyosiy betartiblikdan keyin o'z hokimiyatini o'rnatish niyatida, Mesopotamiya tekisliklarining boy yerlari ustidan nazoratni tiklashga qaror qildi. Eron platosiga etib borishiga yo'l qo'ymaslik uchun qo'llab-quvvatlashni yig'ishga harakat qila boshladi. G’arbiy va shimoliy Eronning

barcha viloyatlariga maktublar yuborildi va qo'shinlar asosiy Zagros shossesining yon tomonidagi kichik Nihovand shahrida to'planishlari aytildi. Nihovandning o'zi za'faron ishlab chiqarish va parfyumeriya ishlab chiqarish bilan mashhur bo'lgan kichik, ammo qadimiy qishloq edi. Ehtimol, bu joy ochiq tekisliklar ko'p sonli qo'shinlarni yig'ish uchun qulay joyga aylantirgani uchun tanlangan. Eron hududiga yurishlar haqidagi ma'lumotlar xalifa Umarning Kufa va Basraga qo'shinlar yig'ilishini buyurgan bir qator maktublari bilan boshlanadi. Kufadagi eng g'ayratli askarlar Arabiston yarim orolidan yaqinda kelgan va oldingi janglarda ajralib turish yoki o'lja olish imkoniga ega bo'lmaganlar edi. Bu yangi yurish ularga yo'qotilgan vaqtning o'rnini to'ldirish imkoniyatini beradi. Yazdigerd III taxtga o‘tirmasdanoq ham, aqidaparastlik va foyda uchun ochko‘zlikka berilib ketgan musulmon arablar o‘z cho‘llari bilan chegaradosh boy mamlakatlarga hujum qila boshladilar. 636 yilda ular Vizantiyaning Suriya viloyatini vayron qildilar va ko'p o'tmay Mesopotamiyaga ko'chib o'tdilar. 637 yilda Qodisiyada sosoniylar Eron qo'shinlari bilan to'qnashdilar O'jar jang bir necha kun davomida turli muvaffaqiyatlar bilan davom etdi, ammo oxir-oqibat arablar g'alaba qozondi. 638 yili Quddus yonida Yormiq daryosi bo’yida shiddatli jang bo’lib o’tdi va bu jangda ham arab qo’shinlari g’alabaga erishdi. 642 yilda Nevaxan shahri egallandi. Arab qo’shinlari g’alabadan so’ng Sosoniy poytaxti Ktesifonni egallab olishdi. Yana ikki shiddatli jang arablarga Eron platosiga yo‘l ochdi va Sosoniylar imperiyasining qarshiligini tor-mor qildi. Yazdigerd III bir necha yillardan buyon sekin olg‘a siljib kelayotgan arab qo‘shinlarining ta’qibidan qochib, uzoqroqqa qochib ketdi. Alohida viloyat va shaharlar arablarga qarshilik ko‘rsatdilar;bo‘ysundilar; qo‘zg‘olon ko‘tardilar; yana battarroq bo‘ysundilar va nihoyat taslim bo‘ldilar. 652 yilda Yazdigerd III uzoq shimoli-sharqda, Marvda o'ldirilgani haqida malumot beriladi. Bu vaqtda arablar Eronning ko'p qismini egallab olishgan, garchi janglar VIII asr boshlarigacha uzoqroq hududlarda davom etgan bo'lsa ham.