logo

QON AYLANISH FIZIOLOGIYASI

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

466.7392578125 KB
QON AYLANISH FIZIOLOGIYASI
Reja:
1.   Qon   aylanishning   fiziolgik   ahamiyati.   Qon   aylanishning   katta   va   kichik
doiralari,   ularning   funksiyasi.   YUrakning   funksiyasi.   YUrakning   sistolik   va
diastolik hajmi. YUrakda qo‘zg‘alishning kelib chiqishi.
2. YUrakning o‘tkazuvchi tizimi. YUrak avtomatiyasi. Elektrografiya (EKG).
YUrak   tonlari   (tovushlari).   YUrakning   urish   tezligi.   Adashgan   va   simpatik
asablarning   yurak   faoliyatiga   ta’siri.   YUrak   faoliyatining   gumoral   (qon   orqali)
boshqarilishi.
3. Qon tomirlari fiziologiyasi. Gemodinamika. Qon ta’mirlarining tasnifi. Qon
tomirlar tizimining turli bo‘limlarida bosimning o‘zgarishi. Tomir uriti (puls). 
4. Ishchi giperemiya. Jismoniy mehnatning qon aylanishi ta’siri. Tashqi muhit
omillarining   qon   aylanishiga   ta’siri.   Jismoniy   tarbiyaning   yurak   –   qon   tomirlari
faoliyatiga ta’siri.
5. Limfa va uning aylanishi. 1. Qon aylanishning fiziologik ahamiyati
Qon aylanish tizimiga yurak, arteriya, vena, kapillyarlar va limfa tizimi kiradi.
Yurak va tomirlar faoliyati tufayli odam  organizmida qon to’xtovsiz harakatlanib
turadi va turli-tuman tashilish funksiyalarini bajaradi. 
Yurak   qon   tomirlar   tizimining   markaziy   a’zosi   bo’lib,   asab   va   gormonlar
boshqaruvining ta’sirida doimo bir maromda qisqarib va kengayib turadi. Buning
natijasida organizmdagi qon suyuqligi har xil kattalikdagi qon tomirlari yordamida
hujayralarga   va   to’qimalarga   oziq   moddalarni   olib   boradi   va   turli   qon   tomirlar
orqali   yurakka   qaytib   keladi.   Shuning   uchun   barcha   qon   tomirlar   ikki   turga
bo’linadi:
1) markaziy a’zo bo’lmish yurakdan chiqib, butun tanaga tarqaladigan hamma
qon   tomirlariga   (ichidagi   oqayotgan   qonning   qandayligidan   qat’i   nazar)   arteriya
qon tomirlari deyiladi; 2) hujayralardan, to’qimalardan markaziy a’zo hisoblangan
yurakka qon olib keladigan tomirlarni esa vena qon tomirlari deb yuritiladi.
Yurakdan   chiqadigan   arteriya   qon   tomirlari     (aorta,   o’pka   arteriyalari)
markazdan uzoqlashgan sari  tolalar, tarmoqchalar  chiqarib, asta-sekin kichiklasha
boradi.   Nihoyat,   a’zolar   devorida   mikroskop   ostida   ko’rinadigan   juda   ham
ingichka   arteriya   tolalari   –   arteriolalar   kapillyar   soch   tolasiga   o’xshagan   qil
tomirlardir, ularning uzunligi o’rta hisobda 0,5 mm, kengligi 3-3,5 mk, ya’ni odam
tukining   diametridan   50   marta   kichik   va   devori   juda   yupqa   bo’ladi.   Shu   sababli
ularda   qon   sekin   oqadi,   natijada   hujayralar,   to’qimalar   va   oraliq   moddalarning
yashashi   va   ishlashiga   zarur   kislorod   hamda   boshqa   moddalarning   qondan
to’qimalarga diffuziya yo’li bilan o’tishiga imkoniyat yaratiladi. To’qimalarga esa
karbonat   angidridni   va   modda   almashinuvi   natijasida   vujudga   kelgan   boshqa
moddalarni kapillyarlarga beradi. 
Shunday   qilib,   arterial   qon   kapillyarlar   orqali   venoz   qonga   aylanadi.   Venoz
kapillyar   tomirlar   esa   asta-sekin   yiriklashib,   oxirida   ikkita   (yuqorigi   va   pastki)
kavak vena qon tomirni tashkil qiladi va yurakning o’ng bo’lmachasiga qo’yiladi.
Qon o’ng bo’lmachadan o’ng qorinchaga, undan o’pka arteriyalari orqali o’pkaga boradi.   O’pka   arteriyasining   tarmoqlari   pirovardida   kapillyarlarga   aylanadi   va
nafas   alveolalari   (pufakchalar)ni   o’rab   oladi.   Kapillyarlar   esa   nafas   jarayonida
karbonat   angridni   chiqaradi   va   kislorodga   boyiydi.   Kislorodga   boy   bo’lgan   qon
o’pka   venalari   orqali   yurakning   chap   bo’lmachasiga   quyiladi.   Undan   chap
qorinchaga o’tib, aorta orqali butun organizm bo’ylab tarqaladi. 
2. Qon aylanishning katta va kichik doiralari
Qon organizmga harakatlanar ekan, qon aylanishining katta va kichik doirasi
kabi   murakkab   yo’lni   bosib   o’tadi.   Katta   qon   doirasi   yurakning     chap
qorinchasidan   boshlanib,   aorta,   undan   chiqqan   arteriyalarni,   ularning   barcha
tarmoqlarini,  butun   gavdadagi   arteriolalar,  kapillyarlar,  venalarni   o’z   ichiga  oladi
va   yurakning   o’ng   bo’lmasida   tugaydi.   Qon   aylanishining   kichik   (o’pka)   doirasi
yurakning   o’ng   qorinchasidan   boshlanib,   o’pka   arteriyasi   va   uning   barcha
tarmoqlarini,   o’pka   arteriolalari,   kapillyarlar,   venalarni   o’z   ichiga   oladi   va
yurakning chap bo’lmasiga quyiladigan o’pka venalari bilan tugaydi. 
Qon   aylanishning   kichik   (o‘pka)   doirasi   yuraknin   o‘ng   qorinchasidan
boshlanib,   o‘pka   arteriyasi   va   uning   barcha   tarmoqlarini,   o‘pka   arteriolalari,
kapillyarlar, venalarni o‘z ichiga oladi va yurakning chap bo‘lmasiga quyiladigan
o‘pka venalari bilan tugaydi.
Odam   yuragining   o’rtacha   og’irligi   erkaklarda   300   g,   ayollarda   esa   bir   oz
kamroq   –   200-250   g   bo’ladi.   Yangi   tug’ilgan   chaqaloq   yuragi   yumaloq   shaklda
bo’lib,   birmuncha   yuqori   joylashgan,   og’irligi   23-27   g,   sakkiz   oyli   bolalarda
yurakning   og’irligi   ikki  barovar, 2-3 yashar  bolalarda  uch barovar  va  16 yoshda
o’n bir marta ortadi. O’rta yoshdagi odamlarda yurakning uzunligi 13-14,5 sm eng
serbar qismi (ko’ndalangiga) 9-10,5 sm, oldingi sathi bilan orqa sathining uzunligi
6-7   sm   ga   teng.   Yurak   og’irligi   butun   tana   og’irligiga   1:200   yoki   1:75   nisbatda
bo’ladi.
Yurak   qon   aylanish   tizimining   markaziy   qismi   bo’lib,   mushaklardan   tashkil
topgan   g’ovak   a’zodir.   Har   bir   odam   yuragining   hajmi   mushtiga   yaqin   bo’ladi. Jismoniy   tarbiya   va   sport   bilan   shug’ullanuvchi   kishilarda   yurakning   mushaklari
yaxshi   rivojlanib,   uning   hajmi   boshqalar   yuragining   hajmiga   nisbatan   kattaroq
bo’ladi (3.2.1-rasm).
2.1-rasm. Jismoniy tarbiya bilan shug’ullanadigan (I) va shug’ullanmaydigan (II)
odamlarning yuragi.
Yurak   devori  uch  qavatdan:   ichki-endokard,  o’rta-mushak,   ya’ni  miokard  va
tashqi   epikarddan   iborat.   Tashqi   pardasi-perikard   ikki   qavat   bo’lib,   ichki   qavati
yurak   mushagiga   yopishib   turadi,   tashqi   qavati   esa   xalta   sifatida   yurakni   o’rab
turadi. Ikkala qavat o’rtasidagi bo’shliq  va suyuqlik bo’lib, yurakning qisqarish va
kengayish harakatlariga qulaylik tug’diradi.
Yurakning   asosiy   ishi   nasos   singari   vena   qon   tomirlaridagi   qonni   so’rib,
arteriya qon tomirlariga o’tkazishdan iborat. Yurakning bu ishi uning bo’lmacha va
qorinchalari   devoridagi   mushaklarning   ritmik   ravishda   qisqarishi   (sistolasi)   va
kengayishi   (diastolasi)   orqali   amalga   oshadi.   Yurakning   bo’lmacha   va
qorinchalarining   bir   marta   qisqarib-bo’shashishi   yurakning   bir   ish   sikli   (davri)
deyiladi.   Ularning   har   bir   ish   sikliga   0,8   soniya   sarflanadi.   Jumladan,
bo’lmachalarning   qisqarishiga   -   0,1   soniya,   kengayishiga   0,7   soniya,
qorinchalarning   qisqarishiga   0,3   soniya,   kengayishiga   0,5   soniya   sarflanadi.
Qorinchalar   diastolasining   oxirida,   uning   tamom   bo’lishiga   0,1   soniya   qolganda
(kompensator   pauza)   bo’lmalarning   yangi   sistolasi   ro’y   beradi   va   yurakning   ish
sikli yangidan boshlanadi.
Bo’lmalar   va   qorinchalar   qisqarishining   o’zaro   bog’liqligi   va   izchilligi
qo’zg’alish yurakning qayerida paydo bo’lishiga va qanday tarqalishiga bog’liq. 3. Yurakning sistolik va daqiqalik hajmi.
Yurak   qorinchalari   har   bir   qisqarganida   60-70   ml   qonni   arteriya   tomirlariga
haydaydi.   Bunga   yurakning   sistolik   hajmi   deyiladi.   Tinch   turgan   holatda   katta
odamning   yuragi   bir   daqiqada   70-72   marta   qisqarib   –   kengayadi.   Har   bir
qisqarganida   undan,   haydalgan   qon   miqdori   uning   bir   daqiqada   qisqarib-
kengayishi soniga ko’paytirilsa, yurakning daqiqalik hajmi kelib chiqadi. Masalan:
bir  marta qisqarganda o’rtacha 70 ml qon haydalsa, uni bir  daqiqadagi  qisqarib –
kengayish   soniga,   ya’ni   70   ga   ko’paytirilsa,   yurakning   daqiqalik   hajmi   kelib
chiqadi.   U   4,9   litrga   teng   bo’ladi.   (70   ml   x   70   marta   =   4,9   l).Bir   kechayu   –
kunduzda yurak o’rtacha 100 ming  marta qisqarib – kengayadi va 10 tonna qonni
arteriya tomirlariga haydaydi. 
Yuqorida   aytib   o’tganimizdek,   yurak   ritmik   ravishda   uzluksiz   ish   bajaradi.
Uning bir kecha – kunduzda bajargan ish massasi 64 kg yukni 300 m balandlikka
ko’tarishga teng. Odamning o’rtacha umr ko’rishi 70 – 80 yil deb olinsa, shu davr
ichida yurak aorta tomiriga chiqargan qon miqdori hisoblansa, u 5 km uzunlikdagi
kanalni to’ldirib, unda paroxod yurishi mumkin bo’ladi.
Jismoniy mehnat, sport mashqlari bajarganda yurakning qisqarib – kengayish
soni mashg’ulotning sekin yoki tez bajarilishiga ko’ra bir daqiqada 100 martadan
200   martagacha   ko’payishi   mumkin.   Demak,   uning   daqiqali   hajmi   ham,   tinch
holatdagiga   nisbatan   1,5-3   marta   ortishi   mumkin.   Jismoniy   mehnatda   chiniqqan
sportchilarda mashq bajargan vaqtda yurakning sistolik hajmi 65 – 70 ml o’rniga
100-150 ml  gacha  ortadi  va bir  daqiqada yurakning qisqarib-kengayish soni  100-
200 martaga yetadi, ya’ni ularda yurakning daqiqalik hajmi 15-30 l. gacha ortishi
mumkin. Chang’i sportida 8 soat davomida 100 km masofani o’tgan sportchining
yuragi 35 tonna qonni arteriya tomirlariga haydaydi.
4. Yurakda qo’zg’alishning kelib chiqishi. Yurakning mushak tolalari tuzilishi va vazifasiga ko’ra ikki turga bo’linadi: 1.
bo’lmalar   va   qorinchalarning   ishchi   tolalari,   ular   yurak   mushakning   asosiy
massasini   tashkil   qilib,   yurakning   qon   haydash   faoliyatini   amalga   oshiradi;   2.
qo’zg’alish   jarayonini   o’tkazishda   ritm   yetakchisi   vazifasini   va   o’tkazish   tizimini
tashkil   qiluvchi   atipik   tolalar.   Bu   tolalar   qo’zg’alishni   ro’yobga   chiqaradi   va   uni
miokardning ishchi tolalariga yetkazadi. 
Yurak   mushagi   (miokard)   qo’zg’aluvchanlik,   o’tkazuvchanlik,
qisqaruvchanlik, avtomatiya xossalariga ega .
Miokardning   skelet   mushaklaridan   farqi   shuki,   u   funksioanl   birlik
(sinsitiyadan)   iborat.   Qo’zg’alish   miokardning   qaysi   bir   nuqtasida   vujudga
kelmasin,   butun   miokardga   tarqalib,   tolalarni   hammasini   qo’zg’atadi.   Buning
sababi   shundaki,   miokardning   ishchi   tolalari   oraliq   disklar-neksuslar   yordamida
o’zaro bog’langan.
Neksuslarning   elektr   oqimiga   ko’rsatadigan   qarshiligi   juda   kam.   Ular   orqali
qo’zg’alish  qarshilikka  uchramay, tez  tarqaladi. Shuning  uchun ham   yurak  yakka
tola   singari   «bor   yoki   yo’q»   qonuniga   bo’ysunadi.   Bu   qonunga   ko’ra,   yurak
ta’sirlanuvchi  omillarga o’zining butun ishchi  mushak  tolalari  bilan javob beradi,
yoki ta’sirot bo’sag’asi past bo’lgan holda bejavob qoladi (3.4.1-rasm).
Yurakning   o’tkazuvchi   tizimida   o’tkazadigan   tolalar   to’p-to’p   bo’lib   turadi
va asosan uchta tugun hosil qiladi (3.4.2-rasm).
Birinchi tugun yurakning o’ng bo’lmasida, yuqori va paski qavak venalarning
(1,2) quyiladigan joylari oralig’ida bo’lib, sinoatrial yoki  Keyt-Flek tuguni (3) deb
ataladi.   Ikkinchi   tugun   ham   o’ng   bo’lmada,   ammo   atrioventrikulyar   to’siqning
oldida   bo’ladi.   Bu   tugun   Ashoff-Tovar   tuguni,   yoki   atrioventrikulyar   tuguni   (4)
deb   yurtiladi.   Ashoff-Tovar   tugunidan   bitta   tutam   boshlanadi,   bu   tutam,
atrioventrikulyar   to’siqdan   o’tib,   o’ng   qorincha   bilan   chap   qorincha   o’rtasidagi
to’siq   orqali   qorinchalarga   tushadi.   Bu   tugun   Giss   tuguni   (5)   deb   ataladi.   Giss
tuguni atrioventrikulyar to’siq orqali o’tar ekan, ikki tarmoqqa bo’linadi, biri o’ng
qorinchaga,   ikkinchisi   chap   qorinchaga   boradi.   Shuning   uchun   ham   bu   tarmoqlar
Giss tugunining o’ng va chap tarmoqlari yoki oyoqlari deb ataladi (6).  4.1-rasm. Yurak mushagining qisqarish xususiyati (A) va skelet mushaklari (B)
1-qisqarish balandligi; II-ta’sirlovchi kuch («bor yoki yo’q» qonuni).
 
Yurak   ritmini   boshqaruvchi   tugun   sinoatrial   tugunidir   (3).   U   yurak
qisqarishini   vujudga   keltiruvchi   va   yurak   ritmining   birlamchi   (bosh)   peysmekeri
hisoblanadi,   ya’ni   qo’zg’alish   birinchi   marta   sinoatrial   tugunda   paydo   bo’ladi.
Undan qo’zg’alish  jarayoni  o’ng va chap  bo’lmalarning mushak tolalariga o’tadi.
Qo’zg’alish   bo’lmalar   mushaklari   bo’ylab   tarqalib,   yurakning   o’tkazuvchi
tizimidan   bir   qismi   bo’lgan   atrioventrikulyar   tuguniga   boradi.   Yurakning
o’tkazuvchi   tizimi   qo’zg’alishni   bo’lmalardan   qorinchalar   miokardiga   o’tkazish
vazifasini o’taydi. 4.2- rasm .  Yurakning   o ’ tkazuvchi   tizimi .
Qo’zg’alish   Keyt-flek   tugunidan   tarqalib,   Ashoff-Tovar   yoki   atrioventkulyar
tugunga   o’tadi   va   so’ngra   Giss   tutamining   o’ng   va   chap   oyoqchalari   orqali
yurakning   o’ng   va   chap   qorinchalariga   o’tadi.   Atrioventrikulyar   tugun   yurak
ritmining ikkilamchi peysmekeri hisoblandi.
O’tkazuvchi   tizimning   oxirgi   tarmoqlari   Purkine   tolalarining   to’ridan   iborat.
Bu   tolalar   endokard   ostida   joylashgan   bo’ladi.   Purkine   tolalari   miokardning
mushak   tolalari   bilan   anastomoza   (birikish)   hosil   qiladi.   Qo’zg’alish   o’tkazuvchi
tizimning tarmoqlari bo’ylab yurak mushagining hammasiga yetib boradi va uning
qisqarishiga sabab bo’ladi. 
Shunday qilib, yurakni qisqartiruvchi impuls sinoatrial tugunda paydo bo’lib,
o’ng   va   chap   bo’lmalarning   qisqaruvchi   miokardi   bo’ylab   tarqaladi   va
atrioventrikulyar tugunga beriladi. Impulslar bu tugundan Giss tutami bo’ylab o’ng
va   chap   qorinchalarga   o’tadi,   ularning   sistolasiga   sabab   bo’ladi.   Impulslarning
retrograd (teskarisiga) o’tkazilishi mumkin emas.
5. Yurak avtomatiyasi Yurak   mushaklariga   xos   bo’lgan   yana   bir   xususiyat   –   ularning
avtomatiyasidir.   Agar   baqa   yoki   boshqa   biror   hayvonning   yuragini   ajratib   olib,
fiziologik   eritmaga   solib   qo’yilsa,   u   tanadan   va   asab   tizimidan   ajartilganligiga
qaramay,  ma’lum  vaqt  davomida   qisqarib-kengayib  ishlab   turadi.   Yurakning  o’z-
o’zidan   bunday   ishlash   xususiyati   yurak   avtomatiyasi   deyiladi.   Odam   tanasidagi
boshqa a’zolarning birortasi bunday xususiyatga ega emas.
6. Elektrokardiografiya (EKG)
Odam   organizmining   boshqa   hujayra   va   to’qimalari   kabi   yurak   mushaklari
ishlab   turgan   vaqtda   ham   biotoklar   (elektr   hodisalari)   paydo   bo’ladi.   Yurakning
qo’zg’algan   va   qo’zg’almagan   qismlari   o’rtasida   potensiallarining   tafovuti   (farqi)
paydo   bo’lganda   elektr   hodisasi   butun   tana   bo’ylab   tarqaladi.   Yuqorida   aytib
o’tganimizdek,   qo’zg’aluvchan   to’qimalarning   hammasi   tinch   turganda   ular
musbat   elektr   zaryadiga   ega   bo’ladi;   qo’zg’alish   paydo   bo’lganda   qo’zg’algan
joyning   zaryadi   manfiy   bo’lib   qoladi.   Yurak   ham   bu   qonunga   bo’ysunadi.
Qo’zg’alish   paydo   bo’lganda,   ya’ni   manfiy   elektr   zaryadi   hosil   bo’lganda
qo’zg’algan   joy   o’rtasida   potensiallar   farqi   hosil   bo’ladi.   Qo’zg’alish   jarayoni
tarqalgan sayin ko’proq joylar manfiy zaryadli bo’lib qoladi. Shu bois, yangidan-
yangi   joylarda   potensiallar   farqi   vujudga   kelaveradi,   lekin   qo’zg’alish   impulslari
o’tib ketgan joylarda yana musbat zaryadlar tiklanaveradi. 
Yurakda   potensiallar   farqini   yurak   maydonlarining   ikki   nuqtasidan   yozib
olingan chiziq elektrokardiogramma (EKG) deb ataladi (3.6.1-rasm). Buni ilk bor
1887   yilda   A.D.Uoller   o’rganib   chiqqan   bo’lsa,   elektrokardiogrammani   yozib
oladigan   asbobni   1903   yilda   V.Eyntxoven   kashf   etgan.   Elektrokardiografiya
nazariyasini ishlab chiqishda va bu usulni klinika hayotida joriy etishda rus olimi
A.F.Samoylovning ham xizmati juda katta.
Odam   yuragidagi   biopotensiallarni   yozib   olish   uchun
elektrokardiografiyaning xizmati juda katta. To’qimalardagi bioelektrik hodisalarni yozib   olish   uchun   ishlatiladigan   torli   galvanomltr   bilan   ossillograf   qanday
prinsipda tuzilgan bo’lsa, elektrokardiograf ham shunday prinsipda tuzilgan. 
Elektrokardiografa   yurakning   qisqarishini   emas,   balki   qo’zg’alishini   qayd
qiladi.       Buni   yozib   olish   uchun   potensiallar   qo’l   –   oyoqlardan   va   ko’krak
qafasining   ma’lum   nuqtalaridan   olinadi.   Ko’pincha   elektrodlar   badanga   uchta
standart   usul   bo’yicha   ulanadi:   1-usul;   -   o’ng   qo’l   bilan  chap   qo’l;   2-usul   –  o’ng
qo’l   bilan chap  oyoq  va 3-usul   – chap  qo’l  bilan  chap oyoq.  Zaruriyat  bo’lganda
elektrokardiogramma   ko’krak   qafasining   boshqa   nuqtalaridan   ham   yozib   olinadi.
(21 va 22-rasmlar.)
Sog’lom   odamlarning   hammasida   elektrokardiogramma   hamisha   bir   xilda
bo’lib, beshta tishdan iborat va P, Q, R, S, T harflari bilan belgilanadi.
R-tishi   bo’lmalarning   qo’zg’alishini,   Q,   R,   S,   T   tishlari   esa   qorinchalarning
qo’zg’alishini   aks   etadi.   Uch   katta   tishlari-   P,   R,   T   yuqoriga   ikki   kichik   tishlar
pastga   qaratilgan   bo’ladi.   R-tishi   chap   va   o’ng   bo’lmachalarda   hosil   bo’ladigan
potensiallar   majmuasini   aks   ettiradi,   uning   vaqti   0,1   s   ga   teng.   PQ   sigmenti
qo’zg’alishning   bo’lma-qorinchalar   tugunidan   o’tishiga   mos   keladi,   uning   vaqti
0,12 – 0,18 soniyaga teng. 
QRST   kompleksi   qo’zg’alishni   qorinchalar   miokardida   hosil   bo’lishi   va
tarqalinishini   aks   ettiradi,   shu   sababli   u   qorinchalar   kompleksi   deyiladi.
Qorinchalar qo’zg’alishi qorinchalararo to’siqning depolyarizasiyasidan boshlanadi
va shu bois Q tishi pastga qaratilgan bo’ladi.
EKG   –   da   R   tishi   eng   baland   bo’lib   qo’zg’alishni   qorinchalar   asosida
tarqalishini   aks   ettiradi,   S   tishi   esa   qo’zg’alishni   butunlay   qorinchalarda
tarqalinishi va yurakda kelib chiqayotgan potensiallarning farqini aks ettiradi. QRS
kompleksi   bo’lmalarning   repolyarizasiyasiga   mos   keladi,   uning   vaqti   0,06-0,09   s
ga teng. T tishi miokard hujayralari membranasida potensialning tiklanishini, ya’ni
miokardning   repolyarizasiyasini   aks   ettiradi.   Miokardning   turli   tolalarida
repolyarizasiyaning bir vaqtda o’tmasligi sababli T tishi eng o’zgaruvchan bo’ladi.
TP sigmenti yurakning tinch holati umumiy pauza va diastolaga mos keladi.  Jismoniy   mashqlar   va   sport   bilan   shug’ullanadigan   kishilar
elektrokardiogrammasida   tishlar   yirikroq   bo’ladi   va   bu   yurak   mushaklarining
qisqarish   kuchini   ko’rsatadi.   Aksincha,   jismoniy   chiniqmagan   kishilarda   tishlar
mayda   bo’ladi.   Bundan   tashqari,   yurak   kasalliklarida   ham   elektrokardiogramma
tishlarining   hajmi,   shakli   va   ular   orasidagi   masofa   kasallikning   turiga   va   yurak
mushaklarining   qaysi   qismi   zararlanganligiga   qarab   turlicha   o’zgaradi.   Agar
bo’lmacha mushaklari zararlangan bo’lsa, R tish o’zgaradi, qorinchalar mushaklari
zararlangan   bo’lsa,   QRST   tishlar   o’zgaradi.   Shunga   qarab   kasallik   aniqlanadi   va
shifokorlar tomonidan davolanadi.
6.1.-rasm. Ikiknchi usuldagi odam elektrokardiogrammasining tasviri. P.Q.R.S.T. tishlar:
chiziqlar orasidagi vaqt 1 mm ni tashkil etadi (bu erda kattalashtirib ko‘rsatilgan)
QRST  kompleksining umumiy vaqti (davomligi) 0,36 s ga teng. 
Yurakning   bir   ish   siklida   uning   turli   bo’limlarida   depolyarizasiya   va
repolyarizasiya   jarayonlari   bir   vaqtda   o’tmaydi,   shu   sababli   ular   orasida
potensiallar   farqi   o’zgarib   turadi.   EKGning   ikki   nuqtalarida   eng   kuchli potensiallarning   farqini   bog’lovchi   shartli   chiziq   yurakning   elektrik   o’qi   deb
ataladi.
7. Yurak tonlari (tovushlari).
Yurak   miokardining   qo’zg’alishi   elektr   potensiallarini   hosil   qilsa,   uning
qisqarishi yurakda va qon tomirlarida qon bosimining o’zgarishi yurak klapanlarini
harakatga   soladi.   Buning   natijasida   yurak   ishlab   turganda   o’ziga   xos   tovushlar
eshitiladi,   bu   tovushlar   yurak   tonlari   deb   ataladi.   Ko’krak   qafasining     yurak
sohasiga   quloq   tutilsa   yoki   stetoskop   qo’yilsa,   yurak   tonlarini   eshitish   mumkin.
Bunda   ikki   ton   eshitiladi:   birinchi   ton-qorinchalar   sistolasi   vaqtida
eshitilganligidan   sistolik   ton   deb   ataladi.   Bu   ton   cho’ziqroq   va   past   bo’ladi.
Birinchi ton tabaqali klapanlar va qorinchadagi mushaklarning qisqarishidan kelib
chiqadi.  Ikkinchi ton-qorinchalar diastolasiga  mos keladi, shu bois  diastolik   ton
deb ataladi. Bu ton kalta va baland ton bo’lib, yarimoy klapanlarining yopilishidan
kelib   chiqadi.   Sistoladan   keyin   qorinchalardagi   qon   bosimi   juda   ham   pasayib
ketadi. Aorta bilan o’pka arteriyasidagi bosim bir vaqtda bir muncha ortiq bo’ladi,
qon tomirlardan bosim  kamroq tomonga ya’ni  qorinchalarga qaytib kiradi  va shu
qonning bosimi bilan yarim oy klapanlar yopiladi.
Yurak tonlarini   fonokardiograf   degan maxsus asbob bilan magnit tasmasiga
yozib olish mumkin. Fonokardiografiya – yurak tonlarini yozib olish usuli bo’lib,
yurak   tonlarini   yozib   olishga   va   uni   EKG   ga   va   yurak   faoliyatini   ta’riflab
beradigan boshqa ma’lumotlarga taqqoslab ko’rishga imkon beradi.
8. Yurakning urish tezligi.
Avval   qayd   qilib   o’tkanimizdek,   sog’lom   odam   yuragi   bir   daqiqaga   o’rta
hisobda   70-72   marta   qisqaradi   (uradi).   Uning   qanchalik   tez   urishi   ko’pgina
sabablarga   bog’liq   bo’lib,   hatto   kun   davomida   ham   o’zgarib   turadi.     Yurakning urish  tezligiga  tananing  vaziyati  ham   ta’sir  etadi:   odam  tikka  turganda  yuragi  tez
uradi, o’tirganda sekinroq uradi, yotganda yanada sekinroq qisqaradi.
Jismoniy ish bajarilgan vaqtda yurak juda ham tez uradi. Masalan sportchilar
yuragi musobaqa vaqtida bir daqiqada 250 martagacha uradi.
Yurakning   urish   tezligi   yoshga   ham   bog’liq.   Bolalar   bir   yoshga   to’lguncha
yuragi   bir   daqiqaga   100-140,   10   yoshda   –   90,   20   yoshida   va   undan   keyin   60-80
marta uradi, keksalarda yurak qisqarishi yana tezlashib daqiqasiga 90-95 ga yetadi.
Ba’zi  kishilarda yurakning qisqarishlari  ritmi  siyrak bo’lib, daqiqasiga 40-60
atrofida   bo’ladi.   Bunday   siyrakli   ritm   bradikardiya   deb   atalgan.   Bunday   holat
sportchilarning tinch holatida ko’proq kuzatiladi.
Yurakning   qisqarishlar   ritmi   tezroq   bo’lgan   kishilar   ham   uchraydi:   Bu   holat
taxikardiya  deb ataladi.  Ularning yuragi bir daqiqaga 90-110 marta uradi va 140-
150   ga   ham   yetishi   mumkin.   Odam   nafas   olganda   (havo   yutganda),   emosional
qo’zg’alish   (qo’rqish,   g’azablanish,   xursand   bo’lish   va   hokazo)   yurak   urishi
tezlashadi.
9. Adashgan asablarning yurakka ta’siri.
Adashgan asablarning yurakka ta’sir etishini nemis olimlari aka-uka Veberlar
1845   yilda   birinchi   marta  ko’rsatib   berishgan.   Ular   bu   asablarga  elektr   toki  bilan
ta’sir   etilganda   yurak   ishdan   butunlay   to’xtab   qolishgacha   tormozlanishini
aniqlashdi.     Umuman   organizmda   asablarning   tormozlovchi   ta’sir   ko’rsatishi
birinchi marta shu tariqa aniqlangan edi. 
Adashgan   asabni   qirqib,   periferik   (atrofiy)   uchiga   elektr   toki   bilan   ta’sir
etilganda,   yurak   qisqarishi   ta’sirot   kuchiga   bog’liqligi   ham   aniqlangan.   Ta’sirot
kuchi   past   bo’lsa,   yurak   qisqarishlari   sekinlashadi   (yurak   siyrakroq   uradi).   Bu
hodisa   manfiy   xronotrop   samara   deb   ataladi.   Yurakning   qisqarish
amplitudasining kamayashi  manfiy inotrop samara  deyiladi. (3.9.1-rasm)
Adashgan   asabga   elektr   toki   bilan   kuchli   ta’sir   berilsa,   yurak   faoliyati   qisqa
vaqt  davomida to’xtalib qoladi. Buning  sababi  adashgan  asabga  ta’sir  etilayotgan vaqtda yurak mushakining qo’zg’aluvchanligi pasayadi. Madomiki shunday ekan,
uni ko’zatish uchun ancha kuchli ta’sirotdan foydalanish kerak bo’ladi.
9.1-rasm. Yurakning umumiy innervasiyasi.
1-miyachaning ta’siri; 2-solitar yadrolar; 3-gipotalarnik ta’sir; 4-periferik mexano va
xemoreseptorlarning ta’siri; 5-adashgan asabning yadrosi; 6-adashgan asabning o’zi; 7-
yurak; 8- metasimpatik asab tizimi; 9-simpatik tugun; 10-orqa miya; 11-qon tomirlarini
harakatlantiruvchi markazining yadrosi; 12- miya stvolining yadrolari; 13-miya stvoli.
Qo ’ zg ’ aluvchanlikning   adashgan   asab   ( nelvus   vagus )   ta ’ sirida   shunday
pasayishi   manfiy   batmotrop   samara   deb   aytiladi .   Adashgan   asab   ta ’ sirlanganda
yurakning   o ’ tkaznuvchanligi   yomonlashadi  -  manfiy   dromotrop   samara   kuzatiladi .
Adashgan   asab   ta ’ sirlanganda   hujayra   membranasi   potensialining   ortishi
giperpolyarizatsiya   va   uning   kamayaishi   depolyarizatsiya   deyiladi
Simpatik   asabla rn ing  ( n .  Sympaticus )  yurak   faoliyati   bilan   aloqadar   ekanligini
ilk   bor   1867   yilda   I . F . Sion ,   keyinchalik   rus   olimi - akademik   I . P . Pavlov   ham o ’ rganishgan .   Ular   yurakka   boradigan   simpatik   asab   tolalariga   elektr   told   bilan
ta ’ sir   etib   yurak   faoliyatining   tezlashuvini   tajribada   isbot   qilib   berishdi .   Bu
tolalarni I.F.Sion  yurakning tezlashuvchi asablari  deb atagan.
1887 yilda I.P.Pavlov yurak faoliyatini  kuchaytiruvchi  asab tolalarini  (musbat
inotrop   samara)   ni   topdi.   Uning   fikricha,   kuchaytiruvchi   asab   tolalari   maxsus
trofik-  ya’ni  modda  almashinuvi   jarayonlarini   rag’batlantirish  yo’li   bilan  yurakka
ta’sir   qiluvchi   tolalardir.   Simpatik   asablar   tolalari   ta’sirlanganda   yurakda
qo’zg’alishning   o’tishini   vaxshilaydi   (musbat   dromotrop   samara)   va   uning
qo’zg’aluvchanligini oshiradi  (musbat batmotrop samara).
Shunday   qilib,   organizm   faoliyati   uchun   yurak   asablarining   ahamiyati   juda
katta.   Bu   ikkala   asab   yurak   ishini   muvozanatga   solib   turadi.   Jismoniy   mashqlar
vaqtida   yurakning   tezroq   urushi   ma’lum.   Buning   sababi,   shuki,   jismoniy   ish
vaqtida   adashgan   asab   markazining   tonusi   pasayadi,   simpatik   asab   markazining
tonusi esa oshadi, natijada yurakning qisqarish faoliyati oshadi.
Yurakning ishi shu ikkala asabning kelishib ishlashi (resiprok faoliyati) ga va
oprganizm hayotining me’yoriy sharoitida ulardan kelayotgan asab impulslarining
o’zaro ta’siriga ko’p jihatdan bog’liqdir.
10. Yurak faoliyatining gumoral (qon orqali) boshqarilishi .
Yurak faoliyati gumoral (qon orqali) yo’l bilan ham boshqariladi. Qo’zg’algan
asablar   oxirlarida   biologik   faol   moddalar   hosil   bo’lib,   ular   orqali   qo’zg’alish   bir
hujayradan ikkinchi hujayraga o’tadi. Bu moddalar «kimyoviy ko’prik» vazifasini
bajaradi   va   mediatorlar   deb   ataladi.   Kimyoviy   qo’zg’alish   yoki   tormozlanish
jarayonlarini   amalga   oshiradigan   moddalar   haqida   ilk   bor   1921   yilda   O.Levi
tadqiqotlar   o’tkazgan:   Uning   fikricha,   qondagi   gormonlar   va   tuzlar   yurakning
faoliyatiga   ta’sir   etadi.   Masalan,   buyrak   usti   bezining   mag’iz   qismida   ishlab
chiqariladigan   adrenalin   va   noradrenalin   gormonlar,   xuddi   simpatik   va   adashgan
asablarga   o’xshab,   yurak   faoliyatiga   ta’sir   etadi.   Adrenalin   yurak   ishini
tezlashtiradi va qisqarish kuchini oshiradi, shu sababli «simpatikusshtoff» deyiladi. Noradrenalin   esa,   aksincha   yurakning   qisqarish   kuchini   kamaytiradi,   uning   ishi
sekinlashadi «vagusshtoff» deyiladi. 
Adrenalin   hissiyot,   jismoniy   mashqlar   va   boshqa   holatlarda   qonga   o’tib,
kardiomiositlarning   beta-adrenoreseptorlariga   ta’sir   qiladi.   Natijada   hujayra
ichidagi   adenilatsiklaza   fermentini   faollashtiradi   va   siklik   adenozinmonofosfat
AMF - ning hosil bo’lishida ishtirok etadi. O’z navbatida cAMF fosforilaza degan
fermentni   faolsizlik   holatidan   faol   shakliga   aylantiradi,   chunki   faol   fosforilaza
yurak   miokardi   uchun   eng   asosiy   energiya   manbai   hisoblanadi.   Bundan   tashqari,
adrenalin hujayra membranasidan Ca2+ ionlarni o’tkazishda katta rol o’ynaydi.
Me’da   osti   bezining   gormoni-insulin   ham   katta   ahamiyatga   ega.   U   ta’sir
qilganda   yurak   musbat   inotrop   javob   beradi.   Qalqonsimon   bezining   gormoni-
tiroksin   yurak   qisqarish   tezligini   va   yurak   sezgirligini   simpatik   asab   va
«simpatikusshtoff»   moddalar   oshiradi.   Buyrak   usti   bezining   po’stloq   qavatida
kortikosteroidlar   degan   faol   biologik   polipeptid-angiotenizin   va   ichak
enteroxromaffin   hujayralar   gormoni-serotonin   miokardning   qisqarish   kuchini
oshiradi .
Yurakning   mu’tadil   hayot   faoliyatida   elektrolitlar   muhim   rol   o’ynaydi.
Qondagi   kaliy   va   kalsiy   tuzlari   konsentrasiyasining   o’zgarishi   yurak
avtomatiyasiga,   uning   qo’zg’alish   va   qisqarish   jarayonlariga   g’oyat   katta   ta’sir
ko’rsatadi.
Kaliy   (K+)   ionlarining   ko’p   bo’lishi   (giperkaliyemiya)   yurak   faoliyatining
hamma   tomonlarini   susaytiradi,   yurak   ritmiga   manfiy   xronotrop   ta’sir   etadi,
yurakning qisqarishlar amplitudasini kamaytiradi (manfiy inotrop ta’sir), yurak va
qo’zg’alishning   o’tishini   yomonlashtiradi   (manfiy   dromotrop   ta’sir),   yurak
mushakining   qo’zg’aluvchanligini   pasaytiradi   (manfiy   batmotrop   ta’sir).   Kaliy
ionlari  ko’p bo’lganda yurak diastola  fazasida to’xtab qoladi. Qonda kaliy ionlari
kamayganda (gipokaliyemiya) ham yurak faoliyati keskin darajada buziladi
Kalsiy   (Ca++)   ionlarining   ko’p   bo’lishi   aksincha:   musbat   xronotrop,
ionotrop,   dromotrop   va   batmotrop   ta’sir   ko’rsatadi.   Kalsiy   ionlari   ortiqcha bo’lganda yurak sistola fazasida to’xtab qoladi. Qonda kalsiy ionlari kamayganda
yurak qisqarishlari susayadi.
11. Qon tomirlar fizologiyasi. Gemodinamika.
Qonning qon tomirlari tizimi bo’ylab harakatlanishi  gemodinamika  qonuniga
asoslangan.   Shunga   ko’ra,   tomirlardagi   qonning   oqish   tezligi   ikkita   kuchga
bog’liq.   Ularning   birinchisi   qon   tomirlar   tizimining   boshlanish   qismidagi   va
oxiridagi   bosimning   har   xil   bo’lishi;   bu   kuch   qonning   harakatlanish   tezligini
ta’minlaydi.   Ikkinchisi   tomirlardagi   qarshilik   kuchi ,   ya’ni   qonning   quyuqligi,
yopishqoqligi   va   uning   tomirlar   devoriga   ishqalinishidir.   Bu   kuch   qonning
harakatlanish tezligiga qarshilik ko’rsatadi. 
Gemodinamika   qonuniga   ko’ra,   arteriya   qon   tomirlari   tizimining   yuqori
qismida,   ya’ni   yurakka   yaqin   tomonida   bosim   baland   va   qonning   oqish   tezligi
yuqori   bo’ladi;   quyi   qismida   esa   bosim   past   va   qonning   oqish   tezligi   ham   past
bo’ladi.   Bunga   sabab,   birinchidan,   yurakning   chap   qorinchasi   qisqargan   vaqtda
qon   katta   bosim   bilan   aortaga   chiqariladi,   ikkinchidan,   tomirlar   tizimining   quyi
qismida   aorta   va   arteriya   tomirlari   mayda   tarmoqlarga   (kichik   arteriolalar   va
kapillyarlarga)   bo’linishi   natijasida   qon   tomirlar   devorining   umumiy   kengligi
ortadi.   Bu   esa   ularda   bosimning   pasayishiga,   qon   tomirlari   devorining   qarshilik
kuchi ortishiga sabab bo’ladi, qonning oqish tezligini sekinlashtiradi, ya’ni arteriya
qon   tomirlari   tizimining   eng   tor   qismi   aorta   bo’lib   hisoblanadi.   Aorta   odam
tanasidagi   tomirlarning   eng   yirigi   bo’lsa   ham,   undan   tarmoqlangan   arteriya
tomirlari   kengligining   umumiy   yig’indisi   aorta   kengligidan   bir   necha   marta
ko’pdir.   Tanadagi   barcha   150   milliart   kapillyar   aortaning   quyi   qismi
tarmoqlanishidan   hosil   bo’ladi   va   ularning   umumiy   kenglishi   aortaning
kengligidan  600-800  marta   ko’pdir.  Shuning   uchun  aortada   bosim   baland  va   qon
oqish tezligi kapillyarlardagiga nisbatan yuqori bo’ladi. 
Shunday   qilib,   ma’lum   bo’ladiki,   yuqorida   ko’rsatilgan   kuchlarning
birinchisi- bosimlar   farqi ,   ya’ni   suyuqlik   harakatiga   yordam   beruvchi   kuch, ikkinchisi- qarshilik ,   ya’ni   suyuqlik   harakatiga   tusqinlik   qiladigan   kuch.
Gemodinamika   qonuni   –   gidrodinamikaning   quyidagi   tenglamasi   bilan
ifodalanadi:  Q=	
P1−P2	
R   bu   yerda   Q-suyuqlik   hajmi;   p
1 -p
2   suyuqlik   oqadigan
nayning boshi va oxiridagi bosimlar farqi; R-oqimga qarshilik. 
Demak, xulosa qilib aytish mumkinki, tomirlar tizimida qon haqidagi ta’limot
gemodinamika   deb   ataladi,   bu   qonun   gidrodinamika   qonuniga   asoslangan   bo’lib,
katta va kichik qon aylanishida uchraydigan umumiy periferik qarshilikni  hisoblab
chiqarish uchun mumkin bo’ladi. 	
R=	
P1−P2	
Q  tenglamasiga asoslanib, qon tomirlari
tizimida   bosim   farqi   va   yurak   qorinchalaridan   tomirlar   tizimiga   chiqib,
bo’lmalarga qaytib kelgan qon hajmini ham bilish mumkin.
Qon   yurakdan   uzluksiz   ravishda   chiqmay,   balki   otilib-otilib   chiqqani   uchun
arteriyalardagi   qon   oqimi   uzlukli   tabiatda   bo’ladi.   Arteriola,   kapillyar   va
venalardagi qon oqimi uzluksiz, doimiydir. 
12. Qon tomirlarining tasnifi.
Umuman   katta   va   kichik   qon   aylanishida   ishtirok   etuvchi   qon   tomirlari
quyidagi tiplardan iborat: amortizasiyalovchi (elastik tipdagi qon tomirlar), rezistiv
(qarshilik   ko’rsatuvchi   qon   tomirlar),   sfinkter   (jumrak)   qon   tomirlar,   almashinuv
qon tomirlari; hajmli qon tomirlar, shuntlovchi (ulovchi) qon tomirlar (6-jadval).
Elastik   tipdagi   qon   tomirlarga   aorta,   o’pka   arteriyasi   va   ularga   yaqin
joylashgan   katta   tomirlar   qismlari   kiradi.   Ularning   o’rta   qavatlarida   elastik
(qayishqoq) elementlar ko’proq uchrab, ular tufayli sistola fazasida qon bosimining
keskin ko’tarilib ketishiga yo’l qo’ymaydi.
Rezistiv tipdagi qon tomirlariga    arteriyalarning oxirgi qismi va arteriolalar
kiradi.   Ularning   devorlarida   silliq   mushak   qavati   yaxshi   rivojlangan,   shu   sababli
qon   oqimiga   ko’proq   qarshilik   ko’rsatadi.   Silliq   mushaklar   qisqarish   va
bo’shashishi   tufayli   tomirlar   ko’ndalang   kesimi   o’zgarib,   qon   bosimini o’zgartiradi.   Bu   jarayon   turli   a’zolarda   qon   aylanishining   asosiy   mexanizmi
hisoblanadi. 
Sfinkter   tipdagi   qon   tomirlariga   -   kapillyarlardan   oldinroq   joylashgan
arteriolalarning oxirgi qismlari kiradi. Ular, rezistiv qon tomirlari singari o’zining
ichki diametrini o’zgartira oladi. 
Almashinuv   qon   tomirlariga   qon   kapillyarlari   kiradi,   ya’ni   modda
almashinuvida   ishtirok   etadigan   kapillyar   tomirlar   kiradi.   Diffuziya   va   filtrlanish
jarayonlari   kapillyarning   bir   qavatli   epitemiya   va   yulduzsimon   hujayralari   orqali
amalga   oshiriladi.   Ular   qisqarish   qobiliyatiga   ega   emas,   ammo   ularning   diametri
pre-va   postkapillyar   bosim   o’zgarishi   bilan   sfinkter   tomirlarning   holatiga   qarab
o’zgaradi.
Hajmli   qon   tomirlarga   venalar   tizimi   kiradi.   Ular   juda   cho’ziluvchan
bo’lganidek   ko’p   miqdordagi   qonni   o’ziga   sig’dirib,   saqlab   turishi   va   qon
aylanishiga   qayta   chiqarishi   mumkin.   Ba’zi   venalar   qon   zahirasi   sifatida   ancha
ko’p hajmiga ega. Bularga jigar venalari, qorin bo’shlig’i, yirik teri venalari kiradi.
Bu   venalardagi   mavjud   qon   miqdori   1   litr   chamasida   ko’payib-kamayib   turishi
mumkin. 
Shuntlovchi   (o’lovchi)   qon   tomirlar   arteriovenoz   anastomozlardan   iborat
bo’lib,   tananing   ba’zi   qismlarida   joylashgan   (quloqning   terisi,   burun   va   hokazo).
Bu tomirlar ochiq vaqtida kapillyarlar orqali qon oqishi kamayadi, ba’zan butulay
to’xtab qolishi ham mumkin.
13. Qon tomirlar tizimining turli bo’limlarida  bosimning o’zgarishi.
Odam qon bosimi  (mm simob ustuni  hisobida)  qon tomirlari  tizimining turli
bo’limlarida   turlicha   bo’lib,   arterial   tizimida   qon   bosimi   venoz   tizimiga   nisbatan
balandroq. Bu tafovutni  3.13.1- jadvalda kuzatish mumkin. 3.13.1.-jadval.
Qon 
tomirlari Bosim
kPa mm simob ustuni
Aorta 13,3 100
Arteriya 12,0 90
Arteriolalar 7,3 55
Kapillyarlar 3,33 25
Venulalar  1,6 12
Venalar 0,66 5
Kovak venalar 0,4 3
Qon bosimi  - qon tomirlari devorlariga ta’sir etuvchi qon bosimi paskal bilan
ifodalandi (1 Pa=1 H/m 2
) Qon bosimi orqali organizmda qon harakatlanib, a’zolar
va to’qimalar faoliyati uchun foydalanadi, kapillyarlarda to’qimalararo suyuqliklar
hosil qilinadi hamda organizmda sekresiya va eksekresiya amalga oshiriladi.
Qon bosimi darajasi quyidagi asosiy uch omilga bog’liq: yurak qisqarishining
tezligi   va   kuchi,   umumiy   periferik   qarshilik,   ya’ni   tomirlar   devorlarining   tonusi;
aylanishda bo’lgan umumiy qon hajmi.
Odam   arterial   qon   bosimining   me’yorga   nisbatan   ortishi   -   gipertoniya,
pasayishi   gipotoniya   deyiladi.   Odamning   qon   bosimi   arteriyalar,   venalar   va
kapillyarlarda   o’lchanadi.   Yelka   arteriyasidagi   maksimal   bosim   110-120   mm,
minimal   bosim   esa   60-80   mm   simob   ustuniga   teng.   Buni   Riva-rochi
sfigmomonometri yoki tonometr asboblari yordamida N. S.Korotkov usulida yelka
arteriyasida o’lchanadi.
Agar odam hayajonlansa, achchiqlansa, qo’rqsa maksimal arterial bosim 200-
250 mm gacha ko’tariladi, minimal arterial bosim esa keskin pasayadi. Yurakning
ish faoliyati kuchsizlangan odam yuqoridagi kabi jismoniy mashqlarni bajarganda,
arterial   bosimining   o’zgarishi   5-10   daqiqada   o’z   me’yoriga   qaytmaydi   va   yuragi
tez urishi, nafas qisishi, rangining oqarishi kabi noxush belgilar yuzaga keladi. 14. Tomir urishi (puls)
Qon tomirlari devorining ritmik ravishda to’lqinlanib turishiga   tomir urishi ,
ya’ni  puls  deyiladi.
Arteriya   qon   tomirlari   devorining   to’lqinlanishi   arterial   puls ,   vena   qon
tomirlari devorining to’lqinlanishi  vena pulsi  deyiladi.
Arterial   puls   -   bu   yurakning   chap   qorinchasi   qisqarganda   undagi   qonning
aortaga va undan esa arteriya tomirlariga yuqori bosim ostida chiqarilishi natijasida
ular   devorining   tebranishidan   hosil   bo’ladi.   Yurak   daqiqasiga   necha   marta
qisqarsa, arteriya impulsining soni ham shuncha bo’ladi. Tinch holatda katta odam
pulsining soni bir daqiqada 70-72 marta bo’ladi. Bolalarda yurakning qisqarishi va
pulsning soni kattalarnikiga nisbatan ko’proq bo’ladi. Bir yoshlik bolada puls soni
bir   daqiqada   110   ta,   5   yoshda-90   ta,   10   yoshda-80   ta,   16   yoshda   kattalarnikiga
tenglashadi.
15. Qon depolari
Fiziologik   tinch   holat   sharoitlarida   qon   tomirlarda   60-70%   qon   mavjud.   Bu
qon miqdori  sirkulyasiya (aylanib yuradigan)  qoni deb ataladi. 
Qolgan   30-40%   qon   miqdori   maxsus   qon   depolarida   qon   zahirasi   sifatida
saqlanib   qoladi   va   shu   sababli   uni   zaxiraviy   qon   deb   atashadi.   Shunday   qilib,
aylanib   yuruvchi-sirkulyator   qon   miqdori   qon   depolaridan   umumiy   qon
aynalishiga chiqadigan qon hisobidan oshishi mumkin bo’ladi.
Qon depolariga taloq, jigar, teri ostidagi tomirlar va o’pka kiradi. Taloqda 500
ml   qon   bor,   u   sirkulyasiyaga   deyarlik   butunlay   qatnashmasligi   mumkin.   Jigar
tomirlarida   va   teri   ostidagi   tomirlar   chigalida   (odamning   shunday   chigalida   1
litrgacha qon bo’lishi  mumkin)  qon boshqa tomirlardagiga nisbatan ancha (10-20
barovar)  sekin  aylanadi.  Shuning  uchun bu  a’zolarda  qon ushlanib  qoladi   va  ular
go’yo qon rezervuarlari, boshqacha aytganda,  qon depolari  hisoblandi. Taloqdagi   qonda   eritrositlar   tomirlarda   aylanib   yurgan   qondagiga   nisbatan
ko’proq   va   gemoglobini   ham   15%   ortiq   bo’lgani   uchun   taloqdagi   qon   umumiy
sirkulyasiyaga qo’shilishi bilan kislorod ham ko’proq tashiladi. 
Qondagi   kislorod  miqdori  kamayganda   taloq  refleks   yo’li  bilan  qisqaradi  va
o’zidan   qo’shimcha   miqdorda   qon   siqib   chiqaradi.   Shuning   uchun:   1)   qon
yo’qotilganda,   2)   atmosfera   bosimi   yoki   qondagi   kislorodning   parsial   bosimi
pasayganda,   3)   is   gazidan   zaharlanishda,   4)   xloroform   yoki   efir   narkozida,   5)
jismoniy ish bajarishda va shunga o’xshash holatlarda taloq qisqaradi.
Organizm tinch turganda taloq kengaygan, ko’proq qonga to’lgan, shu tufayli
sirkulyasiyada qon miqdori kamaygan bo’ladi.
Taloq va jigarning qonga to’lishi, binobarin, qon depolari sifatidagi funksiyasi
refleks   yo’li   bilan   boshqariladi.   Simpatik   asab   tizimi   quzg’olganda   taloqning
qisqarishi   yuzaga   chiqadi   va   qon   tomirlarga   o’tadi.   Adashgan   asab   quzg’olganda
esa, aksincha taloq qon bilan to’yiladi.
Katta yoshdagi odamlarning   o’pka va jigaridagi   qon tomirlarida ma’lum bir
miqdor qon ushlanib qoladi. Jigarning tomir tizimida 0,6 l gacha qon zahira bo’lib
tursa, o’pkaning qon tomirlarida uning miqdori 0,5 dan 1,2 l gacha yetadi. 
Jigar   qon   deposi   sifatida   katta   ahamiyatga   ega.   Jigar   venalarining   yirik
tarmoqlari devorida mushak to’tamlari bor, ulardan sfinkterlar (xalqasimon qisqich
klapanlar)   paydo   bo’ladi,   bular   qisqarganda   quyiladigan   joyi   torayib   jigardan
qonning oqib chiqib ketishi qiyinlashadi. Shu tariqa, jigarda qon ushlanib qoladi va
bu a’zo qonga ko’proq to’lishadi. Jigardagi qon umumiy sirkulyasiyadan taloqdagi
qon kabi chetda qolmaydi, biroq jigar venalaridagi sfinkterlar qisqargan bo’lsa qon
yurishi susayadi. 
Teri ostidagi qon tomirlarida 1 l gacha qon zaxira bo’lib turadi. Uning asosiy
miqdori   qorin   bo’shligida   joylashgan   turli   a’zolar   venalarida   saqlanib,   vegetativ
asab   tizimi   orqali   boshqariladi,   taloq,   jigar   va   qon   tomirlari   singari   o’z
funksiyalarini bajarib boradi.
16. Ishchi giperemiya Ishlayotgan   organizm   va   a’zolarda   qon   oqishining   kuchayishi   va   qon
tomirlarining   kengayishi   funksional   yoki   ishchi   gipermiya   deb   ataladi.   Bu
hodisani   ilk   bor   1875   yilda   nemis   olimi   Zadler   va   1877   yilda   Gaskell   o’rganib
chiqqan.   Ammo   1927   yilda   A.Krog   tomonidan   ishchi   giperemiya   o’tkazilgan   bir
qator   eksperiment   ishlar   natijasida   aniqlik   kiritilgan.   Uning   fikricha,
mikrosirkulyator   tizimiga   qon   oqib   kelishi   kuchayishi   tufayli   periferik   tomirlar
tizimining   biron   qismida   qon   to’liqligi   oshadi,   qizaradi.   Faoliyat   ko’rsatib   turgan
a’zoda   qon   tomirlari   gumoral   yo’l   bilan   kengayadi.   Biroq,   turli   izlanishlarga
qaramasdan   hozirgi   vaqtgacha   giperemiyaning   asab   va   gumoral   mexanizmlari
oxirigacha   aniqlanmagan.   Ba’zi   bir   qarashlarga   ko’ra,   giperemiyani   amalga
oshirishda sut kislotasi, gistamin, karbonat kislotasi, ATF, kaliy ionlari va boshqa
moddalar ishtirok etadi. Ammo hozirgi vaqtda giperemiyaning ro’yobga chiqarishi
uchun   lozim   bo’lgan   bu   moddalarning   ahamiyati   oxirigacha   o’z   tasdiqini
topmagan.   Masalan,   shuni   alohida   e’tirof   qilish   kerakki,   ishlayotgan   mushaklar
qon   tomirlarining   kengayishi   ularda   hali   sut   kislotasi   hosil   bo’lguncha   amalga
oshiriladi,   yoki   ishchi   giperemiya   gistaminning   ta’sirini   tormozlovchi   moddalar
yuborilgandan keyin ham kuzatiladi.
17. Tashqi muhit omillarining qon aynalishiga ta’siri
Tashqi   muhit   harorati   odam   organizmiga   muntazam   ta’sir   ko’rsatib   turadi.
Odam   o’zi   yashaydigan   muhit   haroratiga   moslashib   turadi.   Buning   natijasida
organizmda   moddalar   almashinuvi   natijasida   hosil   bo’ladigan   energiyaning
tashqariga ajratiladigan qismining miqdori tashqi muhit haroratiga qarab o’zgaradi.
Shu bilan organizm issiq va sovuq sharoitda tana haroratini doimiy ravishda saqlab
turadi.
Issiq vaqtda yurak faoliyati kuchayadi. Bu sharoitda tana harorati 37,3-37,6 0
S
ko’tarilsa,   yurakning   bir   daqiqali   urishi   20   martaga   ortadi.   Bu   isib   ketishning
birinchi   darajasi   deyiladi .   Organizm   isishi   davom   etib,   harorat   37,3-38,4 0
S   ga yetsa,   yurak   urishi   tezligi   bir   daqiqada   120   tani   tashkil   qiladi.   Bu   isib   ketishning
ikkinchi darajasi deyiladi .
Tana harorati 38,6-40,6 0
S ko’tarilsa, yurak urishi bir daqiqada 160 chamasida
bo’ladi, bu isib ketishning uchinchi darajasi deyiladi.
Issiqlikning   birinchi   darajasi   arterial   qon   bosimiga   ta’sir   qilmaydi,   ikkinchi
darajada   sistolik   bosim   ko’tarilishi   mumkin,   uchinchi   daraja   esa   arterial   bosimni
keskin   pasaytirib   yuboradi.   Bu   holat   issiq   urushining   asosiy   belgisidir.   Arterial
bosimning   pasayishi   qon   tomirlarning   asosan   teri   tomirlarining   kengayishiga
bog’liq.
Mu’tadil   haroratda   teridan   bir   daqiqada   oqib   o’tgan   qonning   umumiy   hajmi
200-500 ml bo’lsa, issiqda 2,5-3 l, juda yuqori haroratda 8 l ga yetadi va yurakdan
chiqqan qonning 50-70% ini tashkil qiladi.
Ma’lumki, teri tomirlari kengaygan bir vaqtda ichki a’zolar tomirlari torayadi.
Bu o’zgarishlarni reflektor, mahalliy va gumoral boshqarish mexanizmlari yuzaga
chiqaradi.
Sovuq   vaqtda   tananing   tashqi   yuzasidagi   qon   tomirlari   torayadi   va
organizmdan tashqi muhitga issiqlik ajralishi kamayadi. Bunday vaqtda odamning
terisi,   ayniqsa   yuzlari   oqaradi,   biroz   qaltiraydi   va   sovuq   sezadi.   Lekin   organizm
haroratining   doimiyligi   saqlanib   qoladi.   Yurak-qon   tizimi   kasalliklari   bilan
xastalangan odamlar uchun sovqotish ancha xavflik, chunki sovuq sharoitda tanada
qon   aylanishini   ta’minlash   uchun   yurak   me’yorga   nisbatan   ko’p   ish   bajarishga
majbur bo’ladi va u zo’riqadi.
Tashqi muhit omillarining noqulay o’zgarishlari yurak-tomir faoliyatiga ta’sir
etadi.   Atmosfera   bosimi   ortganda   tashqi   muhit   havosining   bosimi   va   odam
tanasining   ichki   bo’shliqlaridagi   bosim   o’rtasida   tofovut   paydo   bo’lishi   tabiiy
holatdir. Bunday vaqtda ayniqsa gipertoniya, bod va yurakning boshqa kasalliklari
bilan xastalangan   odamlarda bosh  og’rig’i, bo’g’imlarda,  yurakda  og’riq  seziladi.
Arterial qon bosimi ko’tariladi. Ayniqsa, qon bosimi ko’tarilgan keksa odamlarda
miyaning   mayda   qon   tomirlari   yorilishi   tufayli   miyaga   qon   quyilishi   mumkin. Buning   natijasida   qo’l-oyoqlar   shol   bo’lib,   qolishi,   odam   gapirish   qobiliyatini
yo’qotishi mumkin. 
Balandlikka   ko’tarilganda   atmosfera   bosimi   pasayadi .   Bunday   vaqtda
odam   tanasining   bo’shliqlaridagi   gazlar   kengayadi.   Shuning   uchun   baland   tog’
sharoitida   chiniqmagan   odamlarda   «tog’   kasalligi»   deb   ataluvchi   holat   yuzaga
keladi. Bu kasallik quyidagi belgilar bilan xarakterlanadi: odamning boshi aylanadi
va   og’riydi,   kungli   ayniydi,   yuragi   tez   uradi,   tana   harorati   ko’tariladi.   Ayrim
hollarda burundan, o’pkadan, oshqozon va ichaklardan qon kelishi mumkin.
Atmosferaning   namligi   odam   organizmiga   sezilarli   ta’sir   ko’rsatadi.
Odamning yashashi va ish faoliyati uchun havoning namligi va harorati ma’lum bir
muvozanatda   bo’lishi   muhim   ahamiyatga   ega.   Havoning   nisbiy   namligi   40-45%,
harorati +18-20 0
 bo’lishi odam organizmi uchun eng qulay sharoit hisoblanadi.
Havo quruq bo’lsa , arterial qon bosimi ortadi. Shuning uchun qon bosimi bor
odamlar   bunday   sharoitda   o’zini   yomon   his   qiladi.   Havo   namligi   ortganda   bod
kasalligi   xuruj   qiladi,   kasal   odamning   bo’g’imlari,   boshi   og’riydi,   uyqu   bosadi,
kayfiyati pasayadi, oyoq-qullarida og’riq paydo bo’ladi, yurak urishi tezlashadi.
18. Limfa va uning aylanishi
Odam   organizmida   qon   aylanish   tizimi   bilan   bir   qatorda   limfa   ham   mavjud.
Limfa   tizimi   mikrosirkulyator   tizimining   bir   qismi   bo’lib   kapillyarlardan,
tomirlardan   va   limfatik   to’gunlardan   tashkil   topgan.   Limfa   kapillyarlari   limfa
tomirlariga quyiladi, bularning ichidagi suyuqliq -  limfa  ikkita yirik limfa yo’liga -
bo’yin  va  ko’krak  limfa  yo’llariga   oqib  boradi,  bu  yo’llar  o’mrov  osti   venalariga
quyiladi (3.18.1 va 3.18.2 rasmlar). 18.1.-rasm. Odamning limfa tizimi. 1-o’pka; 2-limfa tizimi; 3-vena tizimi; 4-arterial tizim; 5-
to’qimalar
To’qimalardan qaytib ketayotgan limfa venalarga borib turib biologik filtrlar –
limfa   tugunlari   orqali   o’tishi   g’oyat   muhim,   chunki   organizmga   kirgan   ba’zi   yot
narsalar   masalan,   bakteriyalar,   chang   zarrachalari   va   h.k.   limfa   tugunlarida
ushlanib   qoladi   va   qonga   o’tmaydi.   Limfa   kapillyarlarining   devori   qon   tomir
kapillyarlarining   devoriga   nisbatan   ko’proq   o’tkazuvchan   bo’lgani   uchun,
organizmga yot zarralar qon tomir kapillyarlariga emas, balki limfa kapillyarlariga
o’tadi.
Katta yoshdagi odamlarda nisbatan tinch holatda bir daqiqa davomida ko’krak
limfa   yo’llaridan   o’mrov   osti   venaga   1,10 -3
  l   limfa   (1   ml),   bir   kecha   kunduz
davomida esa 1,2 l dan 1,6 l gacha oqib o’tadi.
Limfa – rangsiz, tiniq suyuqlik bo’ladi. Limfada fibrinogen borligidan, u ivib,
g’ovak, sarg’ish laxta hosil qila oladi.
Limfatik tomirlarda limfaning harakat tezligi 0,4-0,5 m/s tashkil qiladi.
Limfaning kimyoviy tarkibi qon plazmasiga yaqin, biroq farqi shundaki, limfa
tarkibida   oqsil   moddalar   kamroq   uchraydi.   Uning   tarkibiga   oqsillardan- protrombin   va   fibrinogen   kiradi,   shu   bois   u   ivish   qobiliyatiga   ega,   lekin
limfaning bu qobiliyati qonga nisbatan pastroq bo’ladi.
Limfaning   1·10 -9
  m 3
  (1mm 3
)   tarkibida   2   dan   20000   gacha   limfositlar   borligi
aniqlangan bo’lib, katta yoshdagi kishilarda bir kechayu-kunduz davomida ko’krak
limfa   yo’llaridan   venoz   qon   tizimiga   35   mlrd.   ga   yaqin   limfositlar   limfa   oqimi
bilan o’tadi.
Hazm   vaqtda   limfada   oziq   moddalar   miqdori   oshadi,   shu   jumladan   yog’
miqdori   ham   oshib   ketadi.   Ovqat   yegandan   keyin   6   soat   davomida   yog’ning
limfadagi miqdori me’yorga nisbatan bir necha marta oshadi, shu sababli limfaning
tarkibi   a’zolar   va   to’qimalarda   o’tayotgan   moddalar   almashinuvi   jarayonini
ko’rsatib beradi. 
Ba’zi   bir   moddalarning   qondan   limfaga   o’tishi   uning   diffuzion   qobiliyatiga,
umumiy   tomirlarga   o’tish   tezligiga   va   qon   kapillyarlari   devorlarining   yarim
o’tkazuvchanlik qobiliyatlariga bog’liq. Limfaga zaharlar va bakteriyaviy toksinlar
zudlik bilan o’tadi.
Limfaning hosil bo’lishi.   Limfaning asosiy manbasi-to’qimalararo suyuqligi
hisoblanadi, shu bois limfa hosil bo’lishida turli ishtirok etuvchi omillarga alohida
e’tibor   berish   lozim   bo’ladi.   Ma’lumki,   to’qimalararo   suyuqlik   qondan   hosil
bo’ladi, u orqali hujayralar o’zlari uchun kerakli oziq moddalar va kislorodni qabul
qilib oladi,  ayni  holda, to’qimalararo suyuqliqga moddalar  almashinuvi  natijasida
parchalangan moddalar va CO
2  ni yetkazib beradi.
Hozirgi   kunda   to’qimalararo   suyuqlikning   hosil   bo’lish   mexanizmlarini
tushuntirib berish  uchun zarur  bo’lgan  qo’yidagi   ikki   nazariya  mavjud:   filtrasiya
va  sekretor  nazariyalari.
1.   Filtrasion   nazariya .   Limfa   hosil   bo’lish   mexanizmini   o’tgan   asrning   50-
yillarida K.Lyudvig birinchi  marta tushuntirib bergan. Uning fikricha, bu jarayon
suyuqlikning   kapillyarlar   devori   orqali   filtrlanishidan   kelib   chiqadi.   Qon   tomir
kapillyarlarining   ichidagi   va   sirtidagi   gidrostatik   bosimlar   farqi   filtrasiyaning
harakatlantiruvchi kuchi hisoblanadi. Hozirgi   tasavvurlarga   ko’ra   qon   tomir   kapillyarining   devori   yarim
o’tkazuvchan   membranadan   iborat.   Ana   shu   membranadagi   ultramikroskopik
teshiklar  orqali   filtrasiya   ro’y beradi.  Kapillyarlarda  gidrostatik  bosimning  ortishi
suyuqlikning tomirlardan to’qimalararo bo’shligiga filtr qilinishi uchun asos bo’la
oladi. Bu bosimning pasayishi-aksincha, suyuqlikning to’qimalararo bo’shlig’idan
tomirlarga   filtrasiya   bo’lishi   uchun   sabab   bo’ladi.   Kolloid-osmatik   bosim
filtrlanish   jarayoniga   to’siq   bo’ladi,   shu   sababli   to’qimalararo   suyuqlikning   hosil
qiladigan filtrasion bosimni aniqlash muhim ahamiyat kasb etadi.
18.2.-rasm. Mahalliy limfa tugunlarining joylashishi.
1-tirsak chuqurchasi; 2-bo’yin qismi; 3-qo’ltiq osti chuqurchasi; 4-chov sohasi;  5-taqim osti
chuqurchasi.
Nisbiy   fiziologik   tinch   holatda   a’zo   va   organizmda   to’qimalararo
suyuqlikning   filtrasiyasi   kapillyarlarning   arterial   qismida   o’tadi,   chunki   bu   yerda
gidrostatik   bosim   kolloid-osmotik   bosimiga   nisbatan   ancha   kuchliroq.   Shu
vaqtning   o’zida   kapillyarlarning   venoz   qismida   teskari   hodisa   ro’y   beradi,   ya’ni
suyuqlik   to’qimalar   bo’shlig’idan   kapillyarlarga   o’tadi,   chunki   bu   yerda   kolloid-
osmotik   bosimi   gidrostatik   bosimga   nisbatan   kuchliroq.   Organizmning   faollik
davrida   esa   gidrostatik   bosimining   ortib   ketishi   natijasida   to’qimalararo   suyuqlik kapillyarlarning   hamma   qismlarida   ham   hosil   bo’laveradi.   Bu   holatda
to’qimalararo suyuqlikning ko’p miqdori limfa tomirlariga o’tadi. 
2.   Sekretor   nazariya .   Bu   nazariyani   quvvatlaydigan   olimlarning   fikricha,
limfa   hosil   bo’lishi   kapillyarlar   devorini   tashkil   etgan   hujayralarning   zo’r   berib
sekret chiqarish natijasidir, masalan, me’da shirasi qanday hosil bo’lsa, limfa ham
ushanday   hosil   bo’ladi,   deb   hisoblaydilar.   So’ngi   yillarda   filtrasion   nazariya
tarafdorlari   ko’paymoqda,  lekin  bu bilan  birga  kapillyarlar   devorining  hujayralari
ba’zi   moddalarni   o’tkazib,   ba’zi   moddalarni   o’tkazmasdan   faol   rol   o’ynaydi,   deb
e’tirof qilinmoqda. 
Shish   turli   sabablar   bilan   paydo  bo’ladi:   limfa  tomirlari   bekilib  yoki   bosilib
qolib   limfaning   oqib   ketishi   qiyinlashadi;   venalar   teshigi   bekilib   qolib,   qon
yurishmay,   limfa   ko’proq   hosil   bo’lganda;   qondagi   oksillar   kamayganda;
ko’pincha   zaharli   hayvonlar   va   hasharotlarning   kishini   tishlashi   yoki   chaqishi
natijasida   kapillyarlarning   o’tkazuvchanligi   o’zgarganda,   badan   kuyganda   va
shunga o’xshash hollarda shish kelib chiqadi.
Limfaning   harakati .   Limfaning   limfatik   tomirlari   bo’ylab   harakat   qilishiga
bir   qator   omillar   ta’sir   qiladi.   Limfaning   harakat   doimiyligi   to’qimalararo
suyuqlikning   muntazam   ravishda   hosil   bo’lishi   uning   to’qimalararo   bo’shligiga
o’tishi,   hamda   uning   limfatik   tomirlarga   o’tishi   bilan   bog’liqdir.   Limfaning
harakati   uchun   a’zolarning   faolligi,   limfatik   tomirlarning   qisqarishi   alohida
ahamiyat kasb etadi.
Limfa   harakatini   amalga   chiqaruvchi   yordamchi   omillar   quyidagilar:
ko’ndalang targ’il va yordamchi mushaklarning qisqarish faoliyati, yirik venalarda
va ko’krak bo’shligida manfiy bosimning hosil bo’lishi, nafas olish paytda ko’krak
qafasining   kengayishi   va   shu   bilan   birga   limfatik   tomirlardan   limfaning
haydalanishi.
Limfaning   siljib   harakatlanishida   ba’zi   limfa   tomirlar   devorining   ritmik
qisqarishlari muayyan rol o’ynaydi. Bu qisqarishlar bir daqiqada 8-10 va hatto 22
marta ro’y beradi. Tuban   umurtqalilardan   ba’zilari,   masalan,   baqaning   limfa   tizimda   maxsus
a’zolar   -   limfatik   yuraklar   bor,   bular   limfaning   siljib   borishini   ta’minlovchi
nasoslar vazifasini o’taydi.
Odamda ko’krak yo’li orqali bir kecha kunduzda qariyb 1200-1600 ml limfa
qonga qaytib keladi.
Limfaning   oqish   tezligi   juda   kam:   masalan,   otning   bo’yin   limfa   tomirida
limfa bir daqiqaga 27-30 sm yo’l bosadi.
Limfatik  tugunlar.   Limfa   kapillyardan  markaziy   tomirlarga  va   undan   limfa
yo’llarga   muntazam   harakat   qilib,   bir   yoki   bir   necha   limfa   tugunlaridan   o’tib
ketadi. Katta yoshdagi  odamlarda 500-1000 limfa tugunlari mavjud va andozalari
turlicha bo’ladi. Limfa tugunlari organizmning turli qismlarida joylashib quyidagi
muhim   funksiyalarni   bajaradi:   gemopoetik,   immunopoetik,   filtrasion,   metabolik
hamda   rezervuar   (o’tkazuv).   Limfa   tizimi   umumiy   qilib   aytganda   to’qimlarda
limfa oqishini ta’minlaydi va uni tomirlarga yetkazib beradi. Adabiyot
1. Nuritdinov E.N. Odam fiziologiyasi. – Toshkent, «Aloqachi», 2005, 505 b.
2.   Txorevskiy   V.I.   Fiziologiya   cheloveka.   –   M.:   Fizkultura,   obrazovanie,
nauka. 2001, 490 s.
3. Solodkov A.S., Sologub E.B. Fiziologiya cheloveka. – M.: «Sport», 2015,
610 s.
4.   Hill   R.W.,   Wyse   Y.A.,   Andersson   M.   Animal   physiologu.   –   Sanderland,
Massachusetts, Sinauch Associates, Yns.Publishers. – 2004. – 707 p.
5. Tkachenko B.I. Osnov ы   fiziologii cheloveka, S. – P., 1994., v 2-x tomax,
576 s.
6. Fisher A.A., Shiene M.M. Anatomiya i fiziologiya cheloveka. M.: BINOM/
Laboratoriya znaniy, 2008, 355 s.

QON AYLANISH FIZIOLOGIYASI Reja: 1. Qon aylanishning fiziolgik ahamiyati. Qon aylanishning katta va kichik doiralari, ularning funksiyasi. YUrakning funksiyasi. YUrakning sistolik va diastolik hajmi. YUrakda qo‘zg‘alishning kelib chiqishi. 2. YUrakning o‘tkazuvchi tizimi. YUrak avtomatiyasi. Elektrografiya (EKG). YUrak tonlari (tovushlari). YUrakning urish tezligi. Adashgan va simpatik asablarning yurak faoliyatiga ta’siri. YUrak faoliyatining gumoral (qon orqali) boshqarilishi. 3. Qon tomirlari fiziologiyasi. Gemodinamika. Qon ta’mirlarining tasnifi. Qon tomirlar tizimining turli bo‘limlarida bosimning o‘zgarishi. Tomir uriti (puls). 4. Ishchi giperemiya. Jismoniy mehnatning qon aylanishi ta’siri. Tashqi muhit omillarining qon aylanishiga ta’siri. Jismoniy tarbiyaning yurak – qon tomirlari faoliyatiga ta’siri. 5. Limfa va uning aylanishi.

1. Qon aylanishning fiziologik ahamiyati Qon aylanish tizimiga yurak, arteriya, vena, kapillyarlar va limfa tizimi kiradi. Yurak va tomirlar faoliyati tufayli odam organizmida qon to’xtovsiz harakatlanib turadi va turli-tuman tashilish funksiyalarini bajaradi. Yurak qon tomirlar tizimining markaziy a’zosi bo’lib, asab va gormonlar boshqaruvining ta’sirida doimo bir maromda qisqarib va kengayib turadi. Buning natijasida organizmdagi qon suyuqligi har xil kattalikdagi qon tomirlari yordamida hujayralarga va to’qimalarga oziq moddalarni olib boradi va turli qon tomirlar orqali yurakka qaytib keladi. Shuning uchun barcha qon tomirlar ikki turga bo’linadi: 1) markaziy a’zo bo’lmish yurakdan chiqib, butun tanaga tarqaladigan hamma qon tomirlariga (ichidagi oqayotgan qonning qandayligidan qat’i nazar) arteriya qon tomirlari deyiladi; 2) hujayralardan, to’qimalardan markaziy a’zo hisoblangan yurakka qon olib keladigan tomirlarni esa vena qon tomirlari deb yuritiladi. Yurakdan chiqadigan arteriya qon tomirlari (aorta, o’pka arteriyalari) markazdan uzoqlashgan sari tolalar, tarmoqchalar chiqarib, asta-sekin kichiklasha boradi. Nihoyat, a’zolar devorida mikroskop ostida ko’rinadigan juda ham ingichka arteriya tolalari – arteriolalar kapillyar soch tolasiga o’xshagan qil tomirlardir, ularning uzunligi o’rta hisobda 0,5 mm, kengligi 3-3,5 mk, ya’ni odam tukining diametridan 50 marta kichik va devori juda yupqa bo’ladi. Shu sababli ularda qon sekin oqadi, natijada hujayralar, to’qimalar va oraliq moddalarning yashashi va ishlashiga zarur kislorod hamda boshqa moddalarning qondan to’qimalarga diffuziya yo’li bilan o’tishiga imkoniyat yaratiladi. To’qimalarga esa karbonat angidridni va modda almashinuvi natijasida vujudga kelgan boshqa moddalarni kapillyarlarga beradi. Shunday qilib, arterial qon kapillyarlar orqali venoz qonga aylanadi. Venoz kapillyar tomirlar esa asta-sekin yiriklashib, oxirida ikkita (yuqorigi va pastki) kavak vena qon tomirni tashkil qiladi va yurakning o’ng bo’lmachasiga qo’yiladi. Qon o’ng bo’lmachadan o’ng qorinchaga, undan o’pka arteriyalari orqali o’pkaga

boradi. O’pka arteriyasining tarmoqlari pirovardida kapillyarlarga aylanadi va nafas alveolalari (pufakchalar)ni o’rab oladi. Kapillyarlar esa nafas jarayonida karbonat angridni chiqaradi va kislorodga boyiydi. Kislorodga boy bo’lgan qon o’pka venalari orqali yurakning chap bo’lmachasiga quyiladi. Undan chap qorinchaga o’tib, aorta orqali butun organizm bo’ylab tarqaladi. 2. Qon aylanishning katta va kichik doiralari Qon organizmga harakatlanar ekan, qon aylanishining katta va kichik doirasi kabi murakkab yo’lni bosib o’tadi. Katta qon doirasi yurakning chap qorinchasidan boshlanib, aorta, undan chiqqan arteriyalarni, ularning barcha tarmoqlarini, butun gavdadagi arteriolalar, kapillyarlar, venalarni o’z ichiga oladi va yurakning o’ng bo’lmasida tugaydi. Qon aylanishining kichik (o’pka) doirasi yurakning o’ng qorinchasidan boshlanib, o’pka arteriyasi va uning barcha tarmoqlarini, o’pka arteriolalari, kapillyarlar, venalarni o’z ichiga oladi va yurakning chap bo’lmasiga quyiladigan o’pka venalari bilan tugaydi. Qon aylanishning kichik (o‘pka) doirasi yuraknin o‘ng qorinchasidan boshlanib, o‘pka arteriyasi va uning barcha tarmoqlarini, o‘pka arteriolalari, kapillyarlar, venalarni o‘z ichiga oladi va yurakning chap bo‘lmasiga quyiladigan o‘pka venalari bilan tugaydi. Odam yuragining o’rtacha og’irligi erkaklarda 300 g, ayollarda esa bir oz kamroq – 200-250 g bo’ladi. Yangi tug’ilgan chaqaloq yuragi yumaloq shaklda bo’lib, birmuncha yuqori joylashgan, og’irligi 23-27 g, sakkiz oyli bolalarda yurakning og’irligi ikki barovar, 2-3 yashar bolalarda uch barovar va 16 yoshda o’n bir marta ortadi. O’rta yoshdagi odamlarda yurakning uzunligi 13-14,5 sm eng serbar qismi (ko’ndalangiga) 9-10,5 sm, oldingi sathi bilan orqa sathining uzunligi 6-7 sm ga teng. Yurak og’irligi butun tana og’irligiga 1:200 yoki 1:75 nisbatda bo’ladi. Yurak qon aylanish tizimining markaziy qismi bo’lib, mushaklardan tashkil topgan g’ovak a’zodir. Har bir odam yuragining hajmi mushtiga yaqin bo’ladi.

Jismoniy tarbiya va sport bilan shug’ullanuvchi kishilarda yurakning mushaklari yaxshi rivojlanib, uning hajmi boshqalar yuragining hajmiga nisbatan kattaroq bo’ladi (3.2.1-rasm). 2.1-rasm. Jismoniy tarbiya bilan shug’ullanadigan (I) va shug’ullanmaydigan (II) odamlarning yuragi. Yurak devori uch qavatdan: ichki-endokard, o’rta-mushak, ya’ni miokard va tashqi epikarddan iborat. Tashqi pardasi-perikard ikki qavat bo’lib, ichki qavati yurak mushagiga yopishib turadi, tashqi qavati esa xalta sifatida yurakni o’rab turadi. Ikkala qavat o’rtasidagi bo’shliq va suyuqlik bo’lib, yurakning qisqarish va kengayish harakatlariga qulaylik tug’diradi. Yurakning asosiy ishi nasos singari vena qon tomirlaridagi qonni so’rib, arteriya qon tomirlariga o’tkazishdan iborat. Yurakning bu ishi uning bo’lmacha va qorinchalari devoridagi mushaklarning ritmik ravishda qisqarishi (sistolasi) va kengayishi (diastolasi) orqali amalga oshadi. Yurakning bo’lmacha va qorinchalarining bir marta qisqarib-bo’shashishi yurakning bir ish sikli (davri) deyiladi. Ularning har bir ish sikliga 0,8 soniya sarflanadi. Jumladan, bo’lmachalarning qisqarishiga - 0,1 soniya, kengayishiga 0,7 soniya, qorinchalarning qisqarishiga 0,3 soniya, kengayishiga 0,5 soniya sarflanadi. Qorinchalar diastolasining oxirida, uning tamom bo’lishiga 0,1 soniya qolganda (kompensator pauza) bo’lmalarning yangi sistolasi ro’y beradi va yurakning ish sikli yangidan boshlanadi. Bo’lmalar va qorinchalar qisqarishining o’zaro bog’liqligi va izchilligi qo’zg’alish yurakning qayerida paydo bo’lishiga va qanday tarqalishiga bog’liq.

3. Yurakning sistolik va daqiqalik hajmi. Yurak qorinchalari har bir qisqarganida 60-70 ml qonni arteriya tomirlariga haydaydi. Bunga yurakning sistolik hajmi deyiladi. Tinch turgan holatda katta odamning yuragi bir daqiqada 70-72 marta qisqarib – kengayadi. Har bir qisqarganida undan, haydalgan qon miqdori uning bir daqiqada qisqarib- kengayishi soniga ko’paytirilsa, yurakning daqiqalik hajmi kelib chiqadi. Masalan: bir marta qisqarganda o’rtacha 70 ml qon haydalsa, uni bir daqiqadagi qisqarib – kengayish soniga, ya’ni 70 ga ko’paytirilsa, yurakning daqiqalik hajmi kelib chiqadi. U 4,9 litrga teng bo’ladi. (70 ml x 70 marta = 4,9 l).Bir kechayu – kunduzda yurak o’rtacha 100 ming marta qisqarib – kengayadi va 10 tonna qonni arteriya tomirlariga haydaydi. Yuqorida aytib o’tganimizdek, yurak ritmik ravishda uzluksiz ish bajaradi. Uning bir kecha – kunduzda bajargan ish massasi 64 kg yukni 300 m balandlikka ko’tarishga teng. Odamning o’rtacha umr ko’rishi 70 – 80 yil deb olinsa, shu davr ichida yurak aorta tomiriga chiqargan qon miqdori hisoblansa, u 5 km uzunlikdagi kanalni to’ldirib, unda paroxod yurishi mumkin bo’ladi. Jismoniy mehnat, sport mashqlari bajarganda yurakning qisqarib – kengayish soni mashg’ulotning sekin yoki tez bajarilishiga ko’ra bir daqiqada 100 martadan 200 martagacha ko’payishi mumkin. Demak, uning daqiqali hajmi ham, tinch holatdagiga nisbatan 1,5-3 marta ortishi mumkin. Jismoniy mehnatda chiniqqan sportchilarda mashq bajargan vaqtda yurakning sistolik hajmi 65 – 70 ml o’rniga 100-150 ml gacha ortadi va bir daqiqada yurakning qisqarib-kengayish soni 100- 200 martaga yetadi, ya’ni ularda yurakning daqiqalik hajmi 15-30 l. gacha ortishi mumkin. Chang’i sportida 8 soat davomida 100 km masofani o’tgan sportchining yuragi 35 tonna qonni arteriya tomirlariga haydaydi. 4. Yurakda qo’zg’alishning kelib chiqishi.