logo

Somoniylar tangasi noyob husnixat namunasidir

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

95.5 KB
Mavzu:Somoniylar tangasi noyob husnixat namunasidir
Reja:
1. Xalifalikni dastlabki davrida muomalada bo`lgan tangalar.
2. Arab xalifaligi tomonidan zarb qilingan tangalar.
3. Somoniylar davri tangalari.
Xulosa. Ettinchi   asrdan  boshlangan  arablar   istilosi   Turkistonni   xam  o`z  domiga     tortdi.
Bu   ijtimoiy   xayotning   xamma   soxalariga   ta`sir   ko`rsatish   bilan   bir     qatorda
tangasozlik   soxasida     xam     muxim   bosqich   bo`ldi.   Arablar     xalifaligi   barpo
qilingan   dastlabki   yillarda   Vizantiya   va   Somoniylar     davrida     zarb     qilingan
tangalar  savdo muomalasida    ishlatilgan. SHundan    so`ng   xalifalik o`sha davr
tangalarini chiqarishni davom ettirgan. Lekin tangalardagi Vizan tiya imperatori
yoki Somoniylar xukmdorining tasviri arab yozuvi bilan zarb qilingan.
Ettinchi asrning  so`ngida  Abdumalik  Umaviy  pul isloxoti o`tkazib, musulmon
tangasini   zarb   qilishga   asos   soldi.SHundan     e`tiboran   tangalar     sof   epigrafik,
ya`ni   ularda   faqat   yozuvlar   joylashtiriladigan   bo`ldi.   Bu   davrda   zarb   etilgan
yangi   tangalar     xar   ikki   tomonida     xam   tasvirlarni   yo`qligi   bilan   oldingi
tangalardan ajralib turar edi. Asta-sekin yozuvlar  bir  tartibda  yozila boshlandi.
Tanganing   old   tomoniga   "Lo   iloxa   illollox",   orqa   tomoniga   esa   "Muxammad
olloxning     rasuli"     degan     yozuvlar   bitilgan.   Aylanma   yozuvlar     ko`proq
suralaridan   iborat. SHunisi  muximki. tanganing old tomonida tanganing nomi,
zarbxona nomi  xijriy xisob bo`yicha tanganing zarb etilgan yili keltirilgan.
Xalifalikda   oltindan.   kumushdan.   misdan   tangalar   zarb   qilingan   ularning
nomlanishi     metalga   bog`liq   edi.   Oltin   tangalar   –   dinor,   kumush   tangalar   –
dirxam, mis tangalar - ful`s deb atalgan.
Ilk musulmon   tangalari ismsiz bo`lgan. Keyinroq xalifalarning, noiblarning va
xokazolarning   ismlari   paydo     bo`ladi.   Musulmon   tangalardagi   yozuvlar   ko`fiy
usulida   yozilganligidan   VIII   -   IX   asrlardagi   tangalar   ko`pincha   kufiy   tangalar
deb yuritilgan. Dinor va dirxamlarni faqat   dastlabki vaqtlarda xalifalikkina zarb
qilish xukukiga ega bo`lgan. Mis  tangani  esa  vorislar, amirlar tanga chetiga  uz
nomlarini     yozdirib     zarb     qilishlari     mumkin   edi.   Oltin   tanga     tashki   savdo
uchun   zarb   qilingan   edi.   Xalifalik   savdosida   kumush     tangalar   dirxamlar     pul
muomalasini     asosini   tashkil   etgan.   Ular   xalifalik   va   uning   xalqaro   savdosini
etarli darajada ta`minlaganlar.
Movorounnaxrda arablar   istilosidan     keyingi   dastlabki  vaqtlarda umumxalifa
tangalari   bilan   bir   qatorda   maxalliy   eski   tangalar   xam   muomalada   bo`lgan   va arablar   uz   noiblarining     nomlari   bilan   arab   yozuvida   shunday   tangalarni   zarb
qilganlar.
Asta-sekin   bu     erlarda       xam     umumxalifalik     tangalari   dirxam,   ful`slar   zarb
qilina   boshlagan.   VIII-IX   asrlarda   Buxoro.   Samarqand,   SHoshda   SHunday
tangalar   zarb     qilingan.   Bundan     tashqari   vaqti   -   vaqti   bilan       tangalar       zarb
qiladigan     shaxarlar     xam   bo`lgan.   Mas,:   Muaskar   ash-shosh(SHosh   kal`asi),
usha davrdagi Farg`ona poytaxti Axsikent shunday shaxarlardan xisoblanadi.
Movorounnaxr   xalifalikdan   ajralib   chiqqandan     keyin     Xirot   viloyatidan   kelib
chikkan   Toxir   ibn   Xusayn   (821-873)   Xuroson   noibi   etib   tayinlanadi   va   u
Toxiriylar sulolasiga  asos  soladi. U Bag`dod xalifaligiga   tobe   bo`lib   ichki
siyosatda     mustaqil   edi.   Toxiriylarga   tobe   bo`lgankeltirilgan   qisqagina
ma'lumotga   qaraganda,   uning   to‘liq   ismi   Abu   Bakr   Muhammad   ibn   Ja'far   ibn
Zakiriyo ibn Xattob ibn Sharik bo‘lgan. Naslu nasabi Buxoro ahlidan, 899 yilda
shahar   yaqinidagi   Narshax   qishlog‘ida   duyoga   kelgan.   959   yilda   60   yoshida
vafot   etgan.   “Buxoro   tarixi”   asarini   u   943-944   mobaynida   arab   tilida   yozadi.
Kitobni   Samoniylar   davlatning   hukmdori   Abu   Muhammad   Nuh   ibn   Nasr   ibn
Ahmad ibn Ismoil as-Somoniy (943-954 yy.) ga bag‘ishlaydi. Afsuski, “Buxoro
tarixi”ning arab tilidagi asl nusxasi bizgacha yetib kelmagan. Uning faqat ancha-
muncha qisqartirilib, fors-tojik tiliga ag‘darilgan tarjimasigina yetib kelgan8.
“Buxoro   tirixi”   kitobida   yozishda   Muhammad   Narshaxiy   o‘z   kuzatishlari,
mahaliy   aholidan   eshitgan   va   bilganlari   bizgacha   yetib   kelmagan   tarixiy
hujjatlarga   asoslanish   bilan   birga   ko‘pchilik   tadqiqotchilar   nazari   tushmagan
arabnavis mualliflarning asarlaridan ham keng foydalangan. Kitobda Madoiniy,
Balazuriy   va   Tabariy   asarlariga   bo‘lgan   havolalar   buning   yorqin   dalilidir.
Bulardan   tashqari,   Muhammad   Narshaxiy   o‘z   asarida   islomiyatga   qadarli
Buxoro tarixi  va  arablar  bosqini   bilan bog‘liq bir  qancha  rivoyatlarni   keltiradi.
“Siyovush marsiyasi” va “Poykand fojiyasi” kabi axborotlar mana shunday xalq
og‘zaki   rivoyatlari   namunalaridandir.   Buxoro   va   Poykandning   islomiyaga
qadarli   bo‘lgan   hokimlari,   Poykand   ravotlari,   arablarning   Buxoroga   tomon
dastlabki yurishlari, shuningdek Muqanna to‘g‘risidagi axborotlarning bir qismi Muhammad Narshaxiyga mansub bo‘lib, ular ma'lum darajada yozma manbalar
hamda og‘zaki rivoyatlar asosida bayon etilgan.
Sharg‘ va Iskijkat bozorning ta'rifi; Ismoil Somoniy tomonidan Sharg‘ qishlog‘i
yerlarining   xaridi;   yiliga   ikki   marta   Buxoroda   bo‘ladigan   mohrshz   iyd   bozori;
Ko‘shki   Mug‘on   yerlarining   X   asrdagi   bahosi;   shahar   atrofi   ko‘shklarining
o‘ymakor  sanamlar  bilan  bezatilgan   eshiklari;   “kashkashon”-  savdogarlar  bilan
arablar o‘rtasida bo‘lib o‘tgan mojaralar; nihoyat,“oqkiyimliklar”ning rahnamosi
- Muqannaning fojiali qismati to‘g‘risida cho‘rilaridan birining nabirasi og‘zidan
eshitgan   hikoyasi   ayniqsa   antiqa   axborotlardan   hisoblanadi.   Abu   Nasr   Ahmad
Quboviyning yozishicha,   Muhammad  Narshaxiy  o‘z  kitobini  Nuh  ibn Nasr   as-
Samoniy davrigacha bo‘lgan Samoniylar sulolasining hukmronligi  to‘g‘risidagi
axborotlar bilan tugatadi.
“Buxoro   tarixi”ning   fors   tiliga   tarjimasi   1128   yilda   Abu   Nasr   Ahmad   ibn
Muhammad ibn Nasr al-Quboviy tomonidan amalga oshirilgan. Asar matnining
tahlili shuni ko‘rsatadiki, Abu Nasr Ahmad Quboviy asarni tarjima qilishda uni
faqat qisqartiribgina qolmay, balki IX asr mualliflaridan Abu Ja'far Muhammad
ibn   Jarir   at-Tabariyning   “Tarixi   Tabari”,   Abulhasan   Abdurahmon   ibn
Muxammad Nishopuriyning “Xazoinul-ulum” hamda Abu isxoq Ibrohim ibn al-
Abbos   as-Suliyning   “Ahbori   Muqanna”   nomli   asarlaridan   olingan   qimmatli
ma'lumotlar   bilan   to‘ldiradi.   “Buxoro   tarixi”da   keltirilgan   xadislardan   ma'lum
bo‘lishicha,   Abu   Nasr   Ahmad   Quboviy   hadis   ilmining   ulomalaridan   biri
mashhur   muxaddis   Muhammad   Shamsudin   Abu   Bakr   Zaranjariying   biz   uchun
noma'lum   bo‘lgan   asaridan   ham   foydalangan.   Masalan,   Buxoro   shahrining
paydo   bo‘lishi,   “Bozoro   moh”,   Arkning   barpo   etilishi,   “Kampirok   devor”,
Buxoro   va   unga   tobi   joylarning   dehqonchilik   xo‘jaligi   tafsilotlari   hamda
shaharning   tarixiy   topografiyasi   (shahristondan   tashqari)   bayoniga
bag‘ishlangan   sahifalar   Abu   Nasr   Ahmad   Quboviyning   Abulhasan   Nishopuriy
nomidan “Buxoro tarixiga” kiritgan qo‘shimchalaridan hisoblanadi9.
Shu   bilan   birga   “Buxoro   tarixi”ning   tarjimoni   va   muharriri   Narshaxiydek
mahalliy   mualliflardan   bo‘lgani   uchun   asarni   o‘z   kuzatishlaridan   to‘plagan hamda   bilgan   va   eshitgan   axborotlar   bilan   ham   to‘ldirgan.   Mana   shunday
ma'lumot   va   axborotlar   asosida   asarga   bir   butun   sahifalar,   ayrim   hollarda   esa
butunlay   yangi   qism   yoki   boblar   kiritilgan.   Masalan,   “Buxoro
tarixi”ning“Shamsobodning   bino   etilishi”   va   “Iyd   nomozgohi”   kabi   boblaming
xotima sahifalari va boshqalar Abu Nasr Ahmad Quboviy qalamiga mansubdir.
Quboviy   tarjimasidan   rosa   yarim   asr   o‘tgach,   1178-1179   yillar   mobaynida
Buxoro   hukmdori   sadr   Abdulaziz   ibn   Burxonuddin   uchun   “Buxoro   tarixi”ning
fors-tojik   matni   ham   yangitan   tahrir   qilinib,   Mhammad   ibn   Zufar   ibn   Umar
tomonidan   ikkinchi   marta   qisqartirilib.qayta   bayon   etiladi.   O.I.   Smirovning
fikricha,   ayrim   qo‘shimchalar   bilan   bir   qatorda   “Buxoro   tarixi”ni   nomma-nom
boblarga ajratish asarning mana shu ikkinchi muharriri qalamiga mansubdir.
XIII   asrdan   boshlab   “Buxoro   tarixi”   noma'lum   ko‘chiruvchi   muharrirlari
tomonidan muttasil to‘ldirib borilgan. Jumladan, “Buxoro arkining bino etilishi
haqida” va “Buxoro shahrining devori” kabi boblarda Xorazmshoh Muhammad
ibn   Sulton   Takash   (1200-1220   yy.)   farmoni   bilan   Buxoro   arki   devorining
tiklanishi,   1165   yilda   qurilgan   shahar   tashqi   devorining   ta'mir   etilib,   uning
sirtidan   Buxoroning   ikkinchi   qatordan   tashqi   devor   bilan   o‘rab   olinishi,
shuningdek   1220   yilda   Chingizxon   boshliq   mo‘g‘il   lashkarlarining   Buxoroga
bostirib   kirib,   o‘n   ikki   kun   davomida   arkni   qamal   qilib,   olib   borilgan   jang
oqibatida   qal'a   va   shahar   devorlari   vayron   etilib,   Buxoroning   bosqinchilar
tomonidan   olinishga   bag‘ishlagan   sahifalar   XIII   asrning   20-yillaridan   keyin
“Buxoro   tarixi”ga   kiritilgan   muhim   qo‘shimchalardir.   Bu   qo‘shimchalar
asarning   tarjimoni   Abu   Nasr   Ahmad   Quboviy   yoki   uning   ikkinchi   muharriri
Muhammad   ibn   Zufarlarga   tegishli   bo‘lmay,   balki   yana   bir   noma'lum   muharir
qalamiga mansubdir10.
Yuqorida qayd etilgan juz'iy qo‘shimchalar nazarda tutiladigan bo‘lsa, bizgacha
yetib   kelgan   “Buxoro   tarixi”ning   fors-tojik   tilidagi   nusxasi   bir   necha   bor
qisqartirilib,   tahrir   etilgan   va   aslidan   tubdan   farq   qiladigan   tarjimasidan   ko‘ra
uning   arabcha   matni   asosida   ko‘plab   qo‘shimchalar   kiritilgan   yana   bir   yangi
asarga aylangan, deb tushinish mumkin. U vaqtda “Buxoro tarixi”ning tarjimoni   va   asosiy   muhariri   Abu   Nasr   Ahmad   Quboviyni   Narshaxiyning   ham
muallifi  yoki  asarning  ommabop  yangi  variantini  yaratgan  o‘z  davrining  o‘tkir
muarrixi deb hisoblashga to‘g‘ri keladi.
Somoniylar   o‘z   davlatida   juda   yaxshi   yulga   quyilgan   hukmronlik   tizimini
urnatdilar.   Turk   g‘ulomining   xizmat   pog‘onasidan   ko‘tarilish   jarayoni   muarrix
va   davlat   arbobi   Nizomulmulk   (1018—   1092)   ning   mashhur   «Siyosatnoma»
(Siyar ul-muluk) asarida bayon etilgan11.
Manbalarda   o‘zlaridan   keyin   o‘lmas   noyob   asarlar   qoldirgan   ko‘plab   yetuk
olimu   fozillarning   muborak   ismu   shariflari   saqlanib   qolgan.   Chunonchi,
keyinchalik   Gardiziy,   ibn   al-Asir   hamda   Juvayniy   kitoblariga   manba   bo‘lgan
«Kitob fi-axbor vuloti Xuroson» asarining muallifi Abu Ali Husaya ibn Ahmad
as-Salomiy,   shuningdek,   «Tarixi   Buxoro»ning   muallifi   Abu   Abdulloy
Muxammad   ibn   Ahmad   ibn   Sulaymon   al-Buxoriy   (924   yilda   vafot   qilgan)
hamda yuqorida nomi zikr etilgan Abu Bakr Muxammad ibn Ja'far al-Narshaxiy
(959 yilda vafot etgan), Samarkand shazfi tarixiga oid «Kitob al-ikmal li ma'rifat
ar-rijol»   kitobining   muallifi   Abu   Said   ibn   Abdurahmon   ibn   Muxammad   al-
Idrisiy   (1014   yilda   vafot   etgan),   sakkiz   jildlik   biografik   asar   «Kitob   ahvoli
Nishopur»ning   muallifi   Abu   Abdulloy   Muxammad   ibn   Abdul   loy   al-Bayyi   al-
hakim an-Naysaburiy (1014 yilda vafot etgan), «Kitob al - mufoxarat ahli Kesh
va-n-Nasaf»ning   muallifi   Abulxaris   Asad   ibn   Xamduyi   al-Versiy   (927   yilda
vafot   etgan),   va   nihoyat,   «Tavarixi   Xorazm   minxa   al-kofi»   nomli   Xorazmning
qadimiy tarixi to‘g‘risidagi kitob muallifi Abu Ahmad ibn Muxammad ibn Sa'd
ibn al-Kofiy (957 yilda vafot etgan) shular jumlasidan. Shu o‘rinda Tabariyning
mashhur   asari   «Tarix   ar-rasul   va-l-muluk   va-l-xulafo»ning   amir   Abdulmalik   I
(954—961) va Mansur I (961 —976) ning vaziri Abu Ali Muxammad Bal'amiy
tomonidan   974   yili   amalga   oshirilgan   forscha   tarjimasiniko‘rsatish   mumkin.
Mazkur   asar   va   uning   tarjimasi   bir   necha   marta   nashr   etilgan.   Rofiya
bilimdonlaridan   fors   klassik   jug‘rofiya   maktabining   asoschisi,   falakiyot   va
jug‘rofiyaga   oid   60   dan   ortiq   asarlar   muallifi   (bu   asarlardan   ikkitasining:
«Taqvim   al-buldon»   hamda   «Kitob   al-badi'   va-t-tarix»ning   nomi   saqlanib qolgan)   Abu   Zayd   Ahmad   ibn   Saxl   al-Balxiy   (850—934)   ni   aloxida   ta'kidlab
utish mumkin.
Somoniylar davridagi jug‘rofiyaga oid adabiyotlar ichida Abu Zayd Balxiyning
hozirgacha   topilmagan   asari   muhim   o‘rinni   egallashi   mumkin   edi.   Vazir
Jayhoiiy Buxoroga yuli tushgan ibn Fadlanni qizg‘in kutib olgani ham ma'lum.
Jayxoniy asari  o‘sha davrda odat bo‘lgan an'anaga ko‘ra «G‘aroyib ad-dunyo»,
«Ajoyib   al-buldon»   deb   atalgan   bo‘lishi   mumkin.   Mas'udiyning   tubandagi
so‘zlari fikrimizni tasdiqlaydi: «Al- Jayhoniy dunyoni tavsiflab hamda u haqda
hikoya qiluvchi, chunonchi, quidagi ajoyibotlar, shaharlar, poytaxtlar, dunyo va
dengizlar,   xalqlar   va   ularning   yashash   makonlari   va   boshqa   g‘aroyib   voqyea-
hodisalar to‘g‘ risida asar yaratdi»12.
Tarixchi manbashunos olimlar B.A.Ahmedov, A.A.Madrimov, D.Yu.Yusupova,
G.S.Fuzailovalarning   asarlariga   qaraganda13   Movarounnahrning   somoniylar
davridagi   tarixi   haqida   xorijiy   tarixchilardan   dastlab   Astaxoriy   (Ibrohim   ibn
Muhammad   al-Forsiy   al-Karxiy   al-Astaxoriy   Abu   Is’hoq.   U   geograf   olim
bo‘lgan.   Kelib   chiqishi   Eronning   Astaxor   vohasidan.   Ko‘plab   ilmiy   safarlar
qilgan.   Uning   “Suvar   al-aqolim   val   masolik   val   mamolik”   asari   o‘z   davrining
mashhur asarlaridan hisoblangan. 958 yili vafot etgan).
“Suvar   al-aqolim   val   masolik   val   mamolik”,   Ibn   Havqal   (Muhammad   ibn   Ali
ibn   Havqal   an-Nasibiy   al-Bag‘dodiy   al-Mavsiliy.   Bu   olim   ham   geograf
bo‘lganva   ko‘plab   safarlar   qilgan.   978   yil   atrofida   vafot   etgan)   “Surat   al-arz”,
Maqdisiy   (   Muhammad   ibn   Ahmad   ibn   Abu   Bakr   al-Banno   al-Maqdisiy   al-
Bashshor Shamsiddin Abu Abdulloh. Tarixchi va geograf olim bo‘lgan. 947 yili
Maqdisda   tug‘ilgan.   Tijorat   bilan   shug‘ullangan   va   ko‘p   shaharlarga   safar
qilgan.   1000   yili   vafot   etgan)   “Ahsan   at-taqosim”   nomli   asarlarida   batafsil
ma'lumot berib o‘tganlar.
Movarounnahr   o‘lkasi   Damashqdan   so‘ng   Ma'mun   davriga   qadar   Bag‘doddagi
xalifalikka   bog‘liq   bo‘lgan.   Ma'mun   xalifa   bo‘lgach,   As'ad   ibn   Somonning
farzandlarini   o‘ziga   yaqin   kishilardan   bilib,   Movarounnahrga   boshliq   qilib
tayinlagan. Shu bilan Movarounnahr somoniylar qo‘liga o‘tgan. Lekin 875 yilga qadar   ular   markaziy   xalifalikka   bo‘ysunar   edilar.   875   yildan   boshlab   ular
mustaqil imperiya sifatida somoniylar davlatini barpo qildilar14.
Mashhur tarixchi olim Ibn al-Asir: “Somoniylar davlati yer yuzida keng yoyilib,
ko‘p joylarni egallagan hamda siyrat va adolat jihatidan eng yaxshi davlatlardan
edi”, deb e'tirof etgan15.
Yana bir ensiklopedik olim Ibn Hallikon somoniylar davlati amirlarini shunday
sifatlagan:   “Somoniylar   podshohlari   Movarounnahr   va   Xuroson   sultonlarining
siyrat jihatidan eng yaxshilari edi. Ulardan kim podshohlikka o‘tirsa, “sultonlar
sultoni”, deb atalar va shu nom bilangina tanilar edi. Bu nom unga go‘yo belgi
bo‘lib qolar edi. Odatda ular adolatli, zakovatli va ilmli kishilar bo‘lganlar”16.
Ibn   al-Asir   somoniylar   davlatining   sultonlaridan   Ahmad   ibn   Asadni   shunday
tariflagan: “Ahmad ibn Asad tama qilmaydigan, hamma yaxshi ko‘radigan kishi
bo‘lib,  uning odamlari  pora  olmas   edi”. Ushbu  sultonning  o‘g‘li   Ismoil   haqida
ham   shunday   fikrlarni   bildirgan:   “Ismoil   oqil,   adolatli,   xalqiga   yaxshi
munosabatda  bo‘ladigan, yumshoq  odam   edi”17.Somoniylar   podshohlari   ilmga
va   uning   ahliga   katta   e'tibor   bergan   edilar.   Buning   tasdig‘i   o‘laroq   o‘lkada
ko‘plab umumiy va xos kutubxonalar barpo etilgan edi. Ibn al-Asir somoniylar
podshohi Ismoil ibn Ahmad ibn Asad( Amir Abu Ibrohim Ismoil ibn Ahmad ibn
Asad   ibn   Somon   fozil,   olim,   mohir   chavandoz,   shijoatli,   ulamolarni   hurmat
qiladigan   podshoh   bo‘lgan.   Muhammad   ibn   Nasrdan   uning   barcha   kitoblarini
tinglagan.   Undan   Ibn   Xuzayma   va   boshqalar   dars   olgan.   U   908   yili   Buxoroda
vafot etgan)ni shunday tariflagan: “Ismoil yaxshi inson bo‘lib, ilm va din ahlini
yaxshi ko‘rar va ularni hurmat qilar edi”18.
Manbalarda   Ismoilning   o‘zi   haqida   shunday   rivoyat   qilinadi:   “Samarqandda
yashayotgan   edim.   Bir   kuni   zulm   bilan   olingan   narsalar   xususida   o‘ylanib
o‘tirgan edim. Shunda, Abu Abdulloh Muhammad ibn Nasr al-Faqih ash-Shofiiy
kirib qoldi. Men u zotning ilmi va dinini ulug‘lab darhol o‘rnimdan turdim”19.
O‘z   davrida   somoniy   sulton   huzurida   ilmiy   munozaralar   tashkil   qilinar   va
sultonning o‘zi turib biron bir masalani so‘rar edi. So‘ng hozir bo‘lgan ulamolar
bunga javob berar edilar. Sultonlikdagi har bir jome masjidda kutubxona mavjud bo‘lib,   eng   kattasi   Marv   shahrida   joylashgan   edi.   Mazkur   kutubxona   turli
lug‘atlardagi   nafis   kitoblarni   qamrab   olgan.   Shuningdek,   sultonning   maxsus
kutubxonasi ham bo‘lgan.
Somoniylar davrida Movarounnahr o‘lkasi hadis, fiqh, lug‘at va boshqa islomiy
ilmlar   bo‘yicha   yetuk   olimlarni   yetishtirib   chiqargan.   Ular   o‘zlarining   jiddu
jahdlari,   ilm   yo‘lidagi   qiyinchiliklarga   sabr   qilishlari   bilan   katta   matonat
ko‘rsatganlar.   Ular   har   qancha   uzoq   bo‘lmasin,   olis   shaharlarga   borib,
mashaqqat   bilan   ilm   olgan   edilar.   Bunday   olimlardan   mashhur   muhaddis
Muhammad ibn Hibbon va “Al-Ishrof” kitobining muallifi Abu Bakr ibn
Muhammad   ibn   al-Munzir   va   “At-Tahzib”   kitobining   muallifi   al-Azhariy   kabi
ulamolarni misol keltirish mumkin20.
Shuningdek,   somoniylar   davrida   Movarounnahr   va   Xuroson   o‘lkalarida   turli
islomiy   aqidaviy   oqimlar   bilan   bir   qatorda   g‘ayriislomiy   oqimlarni   ham
uchratish mumkin edi.
Maqdisiy   o‘sha   davrlarda   Movarounnahr   va   Xuroson   o‘lkalarida   o‘zi   shohid
bo‘lgan   turli   oqimlar   haqida   shunday   yozgan:   “Ushbu   o‘lkada   ko‘p   sonli
yahudiylar va oz sonli nasroniylar yashaydi. Bu o‘lka turli ilmlar, jumladan, fiqh
eng ko‘p  tarqalgan  maskandir.  Movarounnahr  va  Xurosonda  asosan   ahli  sunna
val   jamoa   mazhablari   faoliyat   olib   borgan.   Lekin   Sijiston   va   Xirot   kabi   ayrim
shaharlarda   xorijiylar,   Naysaburda   mu'taziliylar   ham   uchrab   turardi.
Shuningdek,   ayrim   hududlarda   shialar   va   karromiylarni   ham   uchratishimiz
mumkin edi. Lekin bu o‘lkada Abu Hanifa mazhabi asosiy mazhab hisoblangan.
Shosh,   Tus,   Naso   shaharlarida   shofiiy   mazhabiga   e'tiqod   qiluvchilar   ham   ko‘p
edi.   Ta'kidlash   joizki,   o‘lkada   shialar   bilan   karromiylar,   shofiiylar   bilan
hanafiylar   o‘rtasida   o‘zaro   bahslar   yuzaga   kelsa,   sultonning   o‘zi   aralashib,
ularning   orasini   isloh   qilishiga   to‘g‘ri   kelar   edi”21.   Demak,   somoniy
sultonlarning   o‘zlari   o‘lkada   e'tiqodiy   va   diny   bag‘rikenglikni   mustahkam
turgan holda o‘z nazoratlarida saqlaganlar.
Ibn   an-Nadim   somoniylar   davrida   manoniya   firqasi   a'zolaridan   besh   yuzga
yaqini   Samarqandda   yashaganini,   ularning   boshliqlari   bu   yerga   Bobildan ko‘chib   kelganini   ta'kidlab   o‘tgan.   Shuningdek,   olim   Movaro   unnahrda
sumaniya firqasi tarqalganini, yahudiy va nasroniylar ham ko‘pligini zikr qilgan.
Somoniylar davrida Samarqand tarixidagi geografik va ijtimoiy-madaniy omillar
ta'lim   jarayonlari,   ayniqsa   hanafiylikning   mintaqada   taraqqiy   etishiga   turtki
bo‘ldi. Hanafiya olimi Abul Muin an-Nasafiy “Tabsirat al-adilla” asarida
ta'kidlashicha,   Movarounnahr   va   Xurosonning   Marv   va   Balx   kabi   shaharlarida
mu'taziliya   ta'limotini   qabul   qilganlardan   tashqari   Abu   Hanifa   izdoshlarining
asosiy   qismi   usul   va   furu'   mavzularida   islom   kirib   kelgan   davrning   dastlabki
kunlaridanoq   hanafiya   ta'limotini   qabul   qilgan   edilar.   Nasafiyning   mazkur
asaridagi   “Movarounnahrda   mu'taziliya   ta'limotini   qabul   qilmagan   hanafiylar”
degan iborasidan, bu o‘lkada hanafiya olimlari ikki  guruhga bo‘lingani ma'lum
bo‘ladi:   1.Hanafiy   mu'taziliylar.   2.Abu   Mansur   al-Moturidiy   tomonidan
rivojlantirilib   tizimga   solingan   va   mu'taziliya   fikrlarini   rad   qilgan   hanafiy
moturidiylar.Xulosa   o‘rnida   aytish   mumkinki,   somoniylar   davrida   faoliyat   olib
borgan   sultonlarning   barchasi   ilm-ma'rifatga   xayrixoh   bo‘lganlar.   Ular   o‘lkada
yashab ijod qilgan barcha ulamolarning ilmiy meroslariga befarq bo‘lmaganlar.
Shuningdek,   o‘lkada   islomiy   firqa   va   oqimlar   bilan   bir   qatorda   boshqa   din
vakillarining   ham   faoliyatlari   kuzatilgan.   Ayniqsa,   o‘lkada   nasroniylar   va
yahudiylarning   uchrab   turishi   ham   somoniylar   davrida   diniy   bag‘rikenglikka
katta e'tibor   berilganidan  dalolat   beradi.  Yuqoridagi  ma'lumotlar  hozirgi   kunda
ham   yurtimizda   boshqa   din   vakillariga   nisbatan   hurmat-ehtirom   bilan
muomalada bo‘lish, o‘zaro tinchlik ostida yashashga undashi tabiiy holdir.
Ibn   Xolliqon,   Istahriy,   ibn   Havqal   va   Muqaddasiy   keltirgan   ma'lumotlarga
qaraganda, Movarounnahrning asosiy viloyatlarida, ayniqsa Zarafshon, Farg‘ona
vodiylarida,   Ilaqda,   Xorazmda   qishloq   xujaligi   rivojlangan.   O‘rta   Osiyo
shaharlari   qadimdan   Yaqin   va   O‘rta   Sharq,   Volga   buyi   va   Xitoy   bilan   karvoi
yo‘llari   orqali   bog‘lanib   kelganlar.   Bu   haqda   ibn   Xurdodbeh,   ibn   Fadlan,
Gardiziy   asarlarida,   shuningdek   Xorazm   va   Volga   buyida   olib   borilgan
arxeologik qazilmalardan topilgan faktik materiallar mavjud. X—XII   asrlarda   Movarounnahrda   tarix   va   geografiyaga   qiziqish   ortib,   bu
ilmlarga   e'tibor   kuchayadi.   Chunki   bu   davrda   mahalliy   aholining   ma'naviy
hayotida o‘z ona tili va unda yozilgan tarixiy va adabiy asarlarga bo‘lgan ehtiyoj
ham   tobora   ortib   bormoqsa   edi.   Ayni   shu   davrda   Gardiziyning   «Zaynulaxbor»
(«Xabarlar   ko‘rki»),   Bayxaqiyning   30   jildlik   tarixiy   asari,   Majiduddin
Adnoniyning   «Tarixiy   mulki   Turkiston»,   Muhammad   Narshaxiyning   «Tarixi
Buxoro» kabi asarlari fors tiliga tarjima qilinadi.
I. 2. Mavorounnahr va Xurosonda Somoniylar hokimiyatining o‘rnatilishi
va siyosiy hayoti.
Movarounnahr   va   Xurosonda   arab   bosqinchüariga   qarshi   tinmay   davom   etgan
xalq   harakatlari   xalifalikning   qudratiga   katta   ta'sir   ko‘rsatdi.   Uning   siyosiy,
ma'naviy va iqtisodiy poydevorini ma'lum darajada zaiflashtirdi. O‘z navbatida
mahalliy   feodal   zodagonlarning   xalifalikni   idora   etishda   keng   ishtirok   etishi
uchun zamin tug‘ildi. Ma'lumki, xalifalar bu qo‘zg‘olonlarni bostirish davomida
bir necha bor mahalliy zodagonlardan yordam so‘raganlar. Ko‘rsatilgan yordam
evaziga   ularni   ma'lum   viloyat   va   o‘lkalarning   noiblari   qilib   tayinlaganlar.   Tez
orada   mahalliy   zodagonlar   faqatgina   Movarounnahr   va   Xurosonda   emas,   balki
xalifalik markazida ham yuqori lavozimlarni egallashga muvaffaq bo‘ldilar.
Davlatni   idora   etishda   yuqori   pog‘onaga   erishgan   mahalliy   zodagonlar
sulolasidan biri barmakiylar bo‘lgan. Xalifa Xorun ar-Rashid (786—809 yillar)
barmakiylar   qudratini   oshib   borayotganidan   qo‘rqib,   bu   sulolaning   hammasini
o‘ldirib   yuborgan.   Dorun   ar-Rashid   o‘limidan   keyin   taxt   uchun   bo‘lgan
kurashda   yana   bir   mahalliy   zodagonlar   sulolasi   tarix   sahifasiga   kirib   keldi.   Bu
Tohiriylar sulolasidir. Sulola asoschisi Tohir ibn Husayn Xurosonning eng yirik
yer   egalaridan   bo‘lib   u   Xorun   ar-Rashidning   ug‘li   Ma'munni   taxtga   o‘tirishiga
yordam bergan. Ma'mun (813— 833 y.) xalifa bo‘lib olgach, Toxir ibn Xusayn
tez orada xalifalikning eng nufuzli kishilaridan biriga aylandi. U bir necha vaqt
xalifa   qo‘shinining   bosh   sarkardasi   lavozimida   ishladi.   821   yili   esa   xalifa   uni
Xuroson noibi qilib tayinladi. Tohir Xuroson noibligini poytaxti qilib Nishopur
shahrini   tanladi.   Xurosonga   qaytgach   u   o‘ziga   qarashli   noiblikni   mustaqil davlatga   aylantirish   rejalarini   tuza   boshladi.   Bir   yil   o‘tmasdanoq   Tohir   ibn
Husayn   xalifa   ismini   juma   namozidagi   xutbada   qayd   qilishni   man   qildi.   Bu
xalifaga nisbatan ochiq isyon edi. Lekin uning rejalari amalga oshmadi. U
to‘satdan   vafot   etdi. Taxmin qilinishicha,  uning  o‘limida xalifaning  odamlarini
qo‘li bo‘lgan22.
Xalifa   Ma'mun   Tohir   ibn   Husayn   Xuroson   noibi   qilib   uning   ug‘li   Talxni
tayinlaydi   (822—828   yillar).   Tohirning   ikkinchi   ug‘li   Abdullo   noiblik   qilgan
yillarida   (830—844   yillar)   Xuroson   xalifaga   vassal   Xisoblansa-da,   aslida
mustaqil   davlatga   aylandi.   Xalifa   Mutasim   (833—842   yillar),   bir   necha   bor
Abdulloni   bo‘ysundirishga   harakat   qildi.   Ammo   bunda   u   muvaffaqiyatsizlikka
uchradi.
Tohiriylar kuchli hokimiyat tuz ishga, qishloq xo‘jaligini tashkil etishga astoydil
harakat   qildilar.   Yangi   sug‘orish   inshootlarini   barpo   etdilar.   Mahalliy
amaldorlarni o‘z lavozimlarini suiste'mol qilmasliklarini nazorat kildilar. Albatta
bunda   ular   dehqonlar   manfaatini   emas,   balki   aholidan   olinadigan   soliqni
xazinaga izchil kelib tushishini nazarda tutganlar. Ular na devdondan olinadigan
soliq   miqdorini,   na   ular   o‘taydigan   majburiyatlarni   kamaytirmaganlar.   Soliqlar
miqdori   juda  katta   bo‘lgan.   Manbalarda   qayd   qilinishicha,   844  yil   aholidan  48
million dirham soliq yig‘ilgan; Soliqlarning ko‘pchiligi dehqonlarni qo‘zg‘olon
ko‘tarishiga   olib   kelgan.23   Tohiriylar   bu   qo‘zg‘olonlarni   shavqatsiz   bostirib
turganlar.
Tohiriylar islom dinini xalq orasida keng yoyish siyosatini davom ettirib, islom
ruhoniylarini   o‘z   rejalarini   amalga   oshirishda   tayanch   deb   bilganlar.   Talx   ibn
Tohir   noibligi   (842—864)   davrida   zardushtiylik   dini   saqlanib   kelgan
Ustrushonada ham islom dini qabul qildirilgan. Davlatni idora etishda tohiriylar
malakali,   bilimli   amaldorlarga   muhtoj   edilar.   Shuning   uchun   ular   bilimdon
odamlarga   homiylik   qilganlar.   Ma'lum   toifadagi   odamlarga   bilim   olish   uchun
keng   sharoitlar   tug‘dirib   berganlar.   Manbalarda   qayd   qilinishicha   Tohiriylar
juda bilimdon bo‘lganlar. Xususan, Tohir ibn Husayn va Abdullo ancha tanilgan
shoir bo‘lganlar. 22 Негматов Н. Государство Саманидов. -Душанбе, “Дониш”, 1997, -21-
б.
23
Сагдуллаев ва бош^алар. Узбекистан тарихи: давлат ва жамият таравдиёти.
- T.: Академия, 2000. -96б.
Abdullo vafotidan keyin Toxiriylar davlati asta-sekin inqirozga yuz tutdi va ko‘p
vaqt   o‘tmay   ularning   hokimiyati   butunlay   tugatildi.   Tohiriylar   sulolasining
so‘nggi   vakili   Muhammad   ibn   Tohir   (862—   873   yillar)   Yoqub   ibn   Lays   bilan
bo‘lgan jangda mag‘lub bo‘ldi.
IX   asrning   ikkinchi   yarmida   Markaziy   Osiyo   va   Eron   chegarasida   xalq
harakatlari   kuchayib   ketdi.   Bu   xalq   harakatlaridan   hunarmand   misgar   aka-uka
Yokub   va   Amr   ibn   Layslar   (safforiylar)   o‘z   niyatlarini   amalga   oshirishda
foydalandilar.   Avval   ular   qarokchilik   qildilar   va   so‘ngra   Seyistondagi   roziylar
—   «e'tiqod   uchun   kurashuvchilar»   qo‘shiniga   qo‘shildilar.   Lashkarboshilik
qobiliyatiga ega bo‘lgan Yoqub tez orada bu qo‘shinning boshlig‘i bo‘lib oldi va
861 yilda Seyistonning poytaxti Zaranj shahrini Tohiriylardan tortib oldi. Yoqub
10   yil   davomida   Tohiriylarga   qarashli   yerlarning   hammasini   bosib   oldi.   873
yilda   Yoqub   Muhammad   ibn   Tohir   qo‘shinini   tor-mor   qildi   va   Tohiriylar
poytaxti   Nishopurni   egalladi.   Xalifa   Xuroson   noibligini   Yoqubga   topshirishga
majbur   bo‘ldi.   876   yili   Yoqub   katta   qo‘shin   bilan   Bag‘dod   tomon   yo‘l   oldi.
Bag‘doddan   100   km   uzoqlikda   xalifa   va   Yoqub   qo‘shinlari   tuqnashdilar.   Bu
jangda   Yoqub   qo‘shini   mag‘lubiyatga   uchradi   va   u   orqaga   qaytdi.   879   yili
Yoqub ibn Lays vafot etdi. Taxtga Yoqubning ukasi Amr ibn Laysni o‘tkazishdi
(879—900   yillar).   Amr   ibn   Lays   xalifaga   o‘z   vassalligini   bildirdi.   Bunga
javoban   xalifa   Amr   ibn   Laysni   Xuroson   va   Eronning   noibi   ekanligini   qayd
qiluvchi yorliq yubordi24.
Safforiylar   xukmdorligi   davrida   xalqning   ahvoli   sezilarli   darajada
yaxshilanmadi.   Vaholanki,   ular   xalq   harakati   natijasida   hokimiyat   tepasiga
kelgandi.   Safforiylar   asosan   mayda   va   o‘rta   hol   yer   egalariga   suyangan   holda
davlatni idora qildilar. Ular xalqdan olinadigan soliq mikdorini o‘zgartirmadilar. Safforiylar   katta   e'tiborni   qo‘shin   tuzishga   qaratdilar.   Qo‘shinda   mustahkam
intizom o‘rnatdilar. Navro‘z kunlarida qo‘shinlar maxsus ko‘rikdan o‘tkazilgan.
Amirdan tortib oddiy lashkargacha ko‘rik paytida o‘z otlarini va qurol-
24   Негматов   Н.   rocygapcrao   CaMaHHgoB,   -flymaHÖe,:   “^QHHm”,   1997,-
226.
yaroqlarini   nazoratchiga   ko‘rsatgan.   Lashkarlar   har   uch   oyda   maosh   olganlar.
Qo‘shinning asosini ko‘ngillilar tashkil etgan. Bu qo‘shin turi asosan qochoq va
yersiz dehqonlardan iborat bo‘lgan. Ko‘ngillilardan ta^qari Safforiylar  qo‘shini
yer egalarining o‘g‘illilaridan va qullardan iborat bo‘lgan.
IX   asrning   ikkinchi   yarmida   Movarounnahrda   somoniylar   sulolasi   paydo
bo‘lgan.   Somoniylar   sulolasiga   asos   solgan   Somon   yirik   yer   egasi   bo‘lgan.
Manbalarning   birida   u   Balx   yaqinidan,   ikkinchisida   esa   Samarqand   atrofidan
yoki   Termizdan   bo‘lganligi   qayd   etilgan25.   Somon   Ma'mun   Xuroson   noibligi
paytida   unga   xizmatga   o‘tgan   va   tez   orada   uning   e'tiborini   qozongan,   Ma'mun
ta'siri  ostida xalq zardushtiylik dinidan voz kechib, islom diniga kirgan. Xuddi
shu   vaqtda   Somoniyning   o‘g‘li   Asad   ham   xalifa   Ma'mun   e'tiborriga   tushgan.
Asadning   to‘rtta   o‘g‘li   bo‘lgan   va   ular   Ma'mun   saroyida   xizmat   qilishgan.
Ma'munning   buyrug‘iga   binoan   Xuroson   noibi   Asadning   o‘g‘illarini   820   yilda
Movarounnahr o‘lkalariga noib qilib tayinlaydi. Xususan, Asadning katta o‘g‘li
Nuhni Samarqand, Ahmadni Farg‘ona, Yahyoni Shosh va Ustrushonani, Ilyosni
Xirot   noibi   qilib   tayinlaydi.   Tohir   ibn   Husayn   Asadning   o‘g‘illarini   yaxshi
bilgan va ularga kerakli vaqtda yordam qo‘lini cho‘zgan.
Bu   davrda   Movarounnahrning   Samarqand,   Farg‘ona,   Toshkent   va   Usrushona
viloyatlarida noiblik kilayotgan somoniylar xonadonining siyosiy hayotida ham
asta-sekin o‘zgarishlar yuz beradi. Movarounnahrga avval Nuh, so‘ngra Ahmad
boshchilik   qiladi.   Hatto   o‘z   nomlaridan   misdan   chaqalar   zarb   etadilar.   Ahmad
vafotidan   (865)   keyin   uning   o‘g‘li   Nasr   Samar-qandni   markazga   aylantiradi.
Buxoro   vohasi,   Naxshab   (Qashqadaryo),   Chag‘onrud   (Surxondaryo)
vodiylaridan   tashqa-ri   Movarounnahrning   barcha   viloyatlarini   birlashtirish   va
uni Xurosondan ajratib olish choralarini ko‘radi26. Tohiriylar   davlatining   barham   topishi   bilan   vaziyat   tubdan   o‘zgarib,   istiqlol
uchun   qulay   sharoit   paydo   bo‘ladi.   Chunki   safforiylar   Movarounnahrga
hukmronlik qilishning uddasidan chiqa olmaydilar. O‘z holiga tashlab qo‘yilgan
Buxoro ahli hatto safforiylarga
25 Наршахий. Бухоро тарихи, -132-б.; Бартольд В.В. Сочинения. -Т.: 1, -
267 с..
26 Сагдуллаев   А.С,   Эшов.Б.Ж.   Узбекистан   тарихи.   -Т.:
Университет:1997.-135 б.
tobe   bo‘lishni   xoxdamaydi.   Shahar   zodagonlari   somoniylarga   murojaat   qilib,
Samarqandga   —   Nasr   ibn   Ahmad   huzuriga   elchilar   yuboradilar.   Undan
Buxoroni   o‘z   qo‘li   ostiga   olishni   va   somoniylar   xonadonidan   bir   kishini
Buxoroga hokim kilib yuborishni so‘raydilar. Nasr bu taklifni mamnuniyat bilan
qabul qilib, ukasi Ismoilni (874) Buxoroga noib kilib yuboradi.
Shunday   qilib,   IX   asrning   oxirgi   choragida   Movarounnahrning   deyarli   barcha
viloyatlari somoniylar tasarrufiga o‘tib, u o‘z mustaqilligini tiklab oladi. Xuddi
shu vaqgdan boshlab Nasr ibn Ahmad o‘zini butun Movarounnahrning boshlig‘i
deb   hisoblay   boshlaydi.   Garchi   ukalari   Shosh   viloyatining   noibi   Yoqub   va
Farg‘ona hokimi Asadlar o‘z nomlari bilan chaqa pul zarb etib, o‘zboshimchalik
qilsalar ham, ammo u somo-niylar hukmronligi tarixida birinchi bo‘lib kumush
dirham   zarb   etadi.   Kumush   tangalar   chiqarish   davlat   mustaqilligining   ramzi
hisoblanib,   to   shu   vaqtgacha   xalifalik   viloyatlarida   faqat   tohiriylargina   bunday
dirhamni   zarb   etish   huquqiga   ega   edilar.   Shunday   bo‘lsa   -   da,   Buxoro   noibi
Ismoil  akasi  Nasrga  itoat  qilishni  istamaydi. O‘ziga berilgan viloyatni  mumkin
qadar iqtisodiy jihatdan mustaqil idora qilishga intiladi. Samarqandga Nasrning
xazinasiga   yuboriladigan   har   yilgi   soliqlarni   turli   bahonalar   bilan   to‘xtatib
qo‘yadi.   Aka-uka   o‘rtasida   adovat   paydo   bo‘ladi.   U   888   yiddagi   jangga   olib
keladi.   Jangda   Nasr   qo‘shinlari   tor-mor   keltiriladi.   Shu   yildan   boshlab   Ismoil
butun Movarounnahrni birlashtirib, uning yagona hukmroni bo‘lib oladi27.
Ismoil   Somoniy   o‘rta   asrlarning   qobiliyatli,   serg‘ayrat   va   nihoyatda   zukko
davlat arbobi edi. U Movarounnahrni birlashtirgach, markazlashgan mustahkam davlatni   tuzishga   intiladi.   U   o‘z   vatanida   barkaror   tinchlikni   ta'minlab,   uni
mustahkamlashda hukmronlik qobiliyatinint hamma nozik xususiyatlarini ishga
sоladi. Avvalo kattaqo‘shin to‘plab, ko‘chmanchilar dashtiga askar  tortadi. 893
yilda   Taroz   shahrini   fath   etib,   dashtliqlarga   kaqshatqich   zarba   beradi.   Bu
somoniylar davrida ko‘chmanchilarga qarshi qilingan oxirgi katta yurish bo‘ldi.
Natijada dashtlik qabilalarning Movarounnahr viloyatlariga bo‘lgan uzluksiz
27 XngaaTOB r.A. KpymeHHe CaMaHHgoB. -T.: 2003, -656.
bosqinlari   barham   topib,   o‘troq   aholi   endilikda   vohalar   atrofi   bo‘ylab   yuzlab
kilometrga cho‘zilgan mudofaa devorlari-yu, son-sanoqsiz qal'alarni bino qilish
va   ularni   muttasil   ta'mirlab   turishdek   og‘ir   va   mashaqqatli   mehnatdan,
tashvishdan   forig‘   bo‘ladi.   Xuddi   shu   davrdan   boshlab,   300   km   dan   oshiqroq
masofada   Buxoro   vohasining   girdini   o‘rab   turgan   qadimiy   mudofaa   inshooti
«Kampirak»   devorining   har   yilgi   odatiy   hashari   ham   to‘xtatilib,   u   qarovsiz
qoldirilgan.   Narshaxiyning   yozishicha,   Amir   Ismoil   o‘zining   kuchli
qo‘shinlarini   nazarda   tutib,   «Toki   men   tirik   ekanman,   Buxoro   viloyatining
devori men bo‘laman»28, deb aytgan ekan.
Movarounnahr   aholisining   mustaqillikka   erishib,   bu   diyorda   Somoniylar
davlatining   tobora   kuchayib   borishi   shubhasiz   sharqiy   viloyatlardan   muttasil
undirilib   olinadigan   katta   boyliklardan   mahrum   bo‘lgan   Arab   xalifaligini,   bir
tomondan,   nihoyatda   ranjitsa,   ikkinchi   tomondan,   cho‘chitar   ham   edi.   Shu
boisdan xalifalik safforiylar bilan so-moniylarni to‘qnashtirishga va bu yosh ikki
davlatning   har   ikkisini   zaiflashtirib,   boy   viloyatlarda   ma'lum   darajada   o‘z
ta'sirini qayta tiklashga harakat qiladi. 900 yilda ular . o‘rtasida boshlanib ketgan
urush Ismoilning g‘alabasi bilan tugaydi. Butun Xuroson somoniylar qo‘l ostiga
o‘tadi. Noilojlikdan xalifa Ismoilning bunday ulkan davlatini  tan olishga,  unga
hukmdorlik   yorlig‘ini   yuborishga   majbur   bo‘ladi.   Shunday   qilib,   IX   asr
oxirlarida   Movarounnahr   Arab   xalifaligi   istibdodidan   abadiy   xalos   bo‘ladi.
Ismoil   Somoniy   butun   Movarounnahrni   o‘z   qo‘li   ostida   kuchli   bir   davlat   qilib
birlashtiradi,   Xurosonda   tashkil   topgan   Safforiylar   davlatiga   barham   beradi   va
uni   o‘z   davlatiga   qo‘shib   oladi.   Natijada   poytaxti   Buxoro   shahri   bo‘lgan zamonasining eng yirik mustaqil  o‘rta asrlar davlati tashkil  topadi. Bu davlatni
somoniylar   xonadonidan   bo‘lgan   hukmdorlar   —   amirlar   X   asr   oxirlarigacha
idora qiladilar.29
28 Наршахий. Бухоро тарихи, -32б.
29 Азамат Зиё. Узбек давлатчилиги тарихи. -Т. : Шарк, 2000, -94б.
Abbosiylar   xalifaligi   davrida   bir   butun   bo‘lgan   mazkur   shahar   va   viloyatlar   X
asrning biriichi  choragida undan ajralib chiqdi.   Bu bo‘linish to 935 yillargacha
davom   etdi.   Natijada   Mesopotamiya   hamdoniylar   (905—1004),   Misr   bilan
Suriya   ixshidiylar   (935   —969)   qul   ostiga,   G‘arbiy   Eron   buvayxiylarga,
Tabariston   bilan   Gurgon   mahalliy   daylimiylar   sulolasi   bo‘lmish   ziyoriylarga,
Movarounnahr   bilan   Xuroson   somoniylar   qo‘liga   utib   qoldi.   Tarixchilar
o‘xshatib   aytganlaridek,   xalifaga   Bag‘dod   bilan   Vaviloniyaning   bir   qismigina
qoldi,   xulos.   To‘g‘ri,   maxalliy   hukmdorlar   (mulk   at-tavoif)   hali   ham   xalifa
hokimiyatini   tan   olar,   uning   nomini   xutbaga   qo‘shib   uqitar,   tangalarda   uning
nomini   o‘   z   nomlari   bilan   bir   qatorda   zarb   etar,   vaqt-   vaqti   bilan   xalifaga
hadyalar   yuborib   turar   edilar.   Ammo   ular   Bardodga   shunchaki   qaram   edilar,
xolos. Xalifa nomigagina davlat boshlig‘i bo‘lib, hyech kanday real hokimiyatga
ega   emas   edi.   «Hozirgi   vaqtda,—   afsuslanib   yozgan   edi   al-Mas'udiy,   —
islomning   kuch-qudrati   inqirozga   yuz   tutmoqda.   [Bardoddan]   ziyoratchilariing
oyoqlari   o‘z   ilib   qoldi,   g‘azo   urushlari   esa   sunib   bormoqda...   Shu   paytgacha
islomga g‘alaba yor edi, hozir esa u bir qadar bukib qo‘yilgan, asoslari nuragan;
bu   hodisa   943   yilda   musulmonlar   hammasi,   xudo   ishlarimizni   o‘zi   o‘ntlasin;
xalifa al-Muttaqqiy (940— 944) davrida sodir bo‘ldi»30.
Xalifalik   vayronalarida   vujudga   kelgan   davlatlarning   eng   kattasi   Somoniylar
davlati   edi.   U   Movarounnahr   va   Xurosondan   Ray   va   Kazvingacha   bo‘lgan
yerlarii   o‘z   ichiga   olgan.   Chunonchi,   Ismoil   ibn   Ahmad   (892—907)   davrida
mazkur sulolaning ko‘zga ko‘ringan namoyaidalari; Somoniylar markaziy davlat
apparatiki   mustahkamlashdan   manfaatdor   bo‘lgan   feodal   zodagonlar,   din
peshvolari, barcha badavlat dehqon tabaqalarining qo‘llab -
30 A^MegoB B. TapuxgaH caôorç^ap. -T.: ŸKmyBHH, 1994, -386. quvvatlashlari   bilan   xorijiylarning   yetakchilaridan   Amir   Husaynni   ardarib
tashlashga,   Buxoroning Barnod  va Romiton  tumanlarida boshlangan   dehqonlar
harakatini bostirishga hamda teskarichi boyonlarni davlat ishlaridan chetlashtirib
tashlashga   muvaffaq   bo‘ldilar;   893   yili   qadimiy   Usrushonaning   mahalliy
hokimiyatini ardarib tashladilar hamda iqtisodii va siyosiy jihatdan ahamiyatga
molik   bulgan   bu   nohiyani   o‘z   tasarruflariga   olishga   muaffaq   bo‘ldilar.   Turk-
korluqlarning   Sirdaryo   bo‘yidagi   yerlarga   kelib   turgan   bosqinini   to‘xtatib;
Tarozni   bosib   oldilar   (893)   hamda   u   yerdagi   aholini   musulmon   diniga
kirgizdilar.   Mas'udiyning   ta'kidlashicha,   o‘shanda   15   mingga   yakin   kishi   asir
qilib olingan.  Qorluqlarning yo‘lboshchisi  ahlu oilasi  bilan asir  tushgan. O‘sha
jangdan   sung   Ismoil   Somoniyning   lashkari   shu   qadar   katta   boylikni   qo‘lga
kiritdiki,   har   bir   suvoriyga   10   ming   dirxamga   barobar   o‘lja   tekkan.   Tarixch   i
Narshaxiyning   shohidlik   berishicha,   Ismoil   o‘shanda   Tarozdagi   butxonani
masjidga aylantirgan.
Ismoil   Somoniyning   eng   katta   harbiy   muvaffaqiyati   Xurosonda   safforiylar
sulolasini ardarib, Balx ostonasida Amr ibn Lays (879 — 901) ustidan qozongan
g‘alabasi  bo‘ldi. Bu voqyea, ibn Xolliqonning ta'kidlashicha, hijriy 286 yilning
17 shavvalida (milodiy 899 yilning 26 oktyabrida) sodir bo‘lgan. V. V. Birtold,
ibn Xolliqon bergan ma'lumotlarga asoslanib, Amr ibn Lays bilan amir Ismoilni
bir-biriga   qarshi   xalifa   al-Mu'tadil   (892—902)   gij-gijlatib   qo‘ygan   edi,   deb
yozadi31.   Uning   bundan   ko‘zlagan   maqsadi,   ularning   o‘rtasidaga   ziddiatdan
foydalanib,   o‘zining   «darz»   ketgan   mavqyeini   mustahkamlab   olish   edi.
«Keyingi   yillarda   (893   yildan   keyin),-   deb   yozgan   edi   ibn   Xolliqon,-   Amr
Eronda   o‘zining   mustahkam   hokimiyatini   o‘rnatdi.   O‘z   navbatida   xalifa   ham
(Amrning) barcha xohish-istaklarini bajarishi lozim edi. (Xalifa)ning talab bilan
898 yili
31 EapTO^bg B.B. CoHHHeHHH. T.: 1, -167 c. barcha   Xuroson   ziyoratchilarini   o‘z   saroyiga   to‘plab,   Ismoilning   taxtdan
tushirilganligini, Amr esa Movarounnahr noibi etib tayinlanganligini e'lon qildi.
Ketma-ket   Nishopurga,   Amr   huzuriga,   turli   tuhfalar   hamda   Movarounnahrga
noib   etib   tayinlanganligi   tug‘risidagi   guvohnoma   (bilan   elchilar   yuborildi.
Ammo Amr musulmonlar hukmdori yuborgan in'omlarni ensasi  qotibroq qabul
qildi. Elchi Amr oldiga o‘zi olib kelgan chopon va kiyimlarni yoyib qo‘ydi. Amr
xalifata   hurmat   yuzasidai   choponlarni   birma-bir   kiyib   ko‘rdi.   Nixoyat,   elchi
Amrga   Movarounnahr   noibligi  tug‘risidagi   guvohnomani   o‘z  atdi.  Amr:   «Buni
nima   qilaman,   Is   moil   qo‘lidan   Movarounnahrni   100   ming   yalangoch
shamshirsiz   olib   bulmaydi-   ku»,—   dedi.   Elchi   esa:   «Buni   o‘zing   bilasan,   axir
o‘zing xohish- irodang shunday edi-ku»,— dedi. Amr guvohnomani khliga olib
o‘pib, boshiga qo‘ydi, sung olib oldiga quydi»32...
Shunday   qilyb,   Seiston   (u   yerda   safforiylar   hukmron   edilar),   Go‘zganon
(farig‘uniylar hukmron edilar), G‘azna (dastlab mahalliy hukmdor Alptegin qo‘l
ostida   edi),   Xorazm,   Isfijob,   Chagoniyon   va   Xuttalondan   (ularning
hukxmdorlari   tobe   edilar)   tashqari,   ulkan   hudud   (Movarounnahr,   Xuroson)
somoniylar   tomonidan   buysundirilgandi.   Ular   bu   yerda   100   yilcha   hukmronlik
qildilar.
32 HapmaxHH. Eyxopo Tapnxn, 52-6.
1.3. Somoniylar davlatining inqirozi sabablari
Somoniylar davrida Movarounnahr hamda Xurosonda somoniy amirlar, ularning
oila a'zolari, dehqon zodagonlari, musulmon dini  arboblari, yuqori  mansabdagi
turk gvardiyasi  vakillari, chunonchi, Alp tegin, Sabuq tegin, Abu Ali Simjuriy,
Foiq   va   boshqalar,   shuningdek,   badavlat   savdogarlar   hukmron   sinf   sirasiga
kirgan. Ularning qo‘lida katta-katta yer-suvlar, behisob boyliklar to‘plangan edi.
Ular   mehnatkash   halq   ommasini,   chunonchi,   jamoa   dehqonlari   hamda   shahar
kambag‘allarini   ayovsiz   ezar   edilar.   Mamlakatning   ijtimoiy-siyosiy   hayotida
dehqon zodagonlari, shariat peshvolari, ayniqsa turk gvardiyasi boshliqlari katta
rol   o‘ynaganlar.   Chunonchi,   Alp   tegin   Nuh   I   hukmronligi   davrida   (943—954)
19 Xuroson   hokimi   bo‘lgan.   U,   manbalarda   keltirilgan   ma'lumotlarga   qaraganda,
shu   qadar   katta   boylikka   ega   bo‘lganki,   bu   uning   Somoniylar   davlati   taqdirini
hal   etishiga   yo‘l   ochib   bergan.   «Uning   Xuroson   va   Movarounnahrda,—   deb
yozadi Nizomulmulk, — 500 dan ortiq qishloqni birlashtirgan mulki mavjud edi.
Biron   shahar   yuh   ediki,   unda   bu   odamga   tegishli   saroylar,   bog‘-rog‘lar,
karvonsaroylar,   hammomlar   bulmagan   bo‘lsin.   Uning   ko‘plab   galla   omborlari,
ming-minglab   quylari,   yuz   minglab   ot-   tuya   va   xachirlari   bo‘lgan».
Nizomulmulkning mana bu so‘zi ham e'tiborga sazovor: «Alp tegin Nishopurda
ekanligida   Xuroson   amiri   Nuh   ibn   Nasr   qazo   qildi.   Amirning   yaqin   kishilari
poytaxt   Buxorodan   Alp   teginga   maktub   yo‘llab,   «Xuroson   amiri   qazo   qildi,
uning   30   yoshli   inisi   va   16   yoshli   o‘g‘li   qoldi.   Shu   ikki   kishidan   birini,   senga
ma'qul   kelganini,   davlat   tepasiga   quymoqchimiz,   chunki   sen   davlat
ustunisan»33.
Markaziy   davlat   apparatining   nisbatan   mustahkamlanishi,   mamlakatda
osoyishtalikning   vujudga   kelishi   iatijasida   devdonlar   hamda   shahar   aholisiiing
ahvoli birmuncha yaxshilandi. Xalq endi ancha erkin nafas ola boshladi. Chunki
u   endi   bosqinchilik   urushlaridan,   talon-torojlardan,   og‘ir   xarbiy   soliq   va
jarimalardan
20 Foydalanilgan adabiyotlar:
1. Karimov.I. Tarixiy   xotirasiz   kelajak   yo`q.Muloqot. T. 5-son. 1998y.
2. Azamat Ziyo. O`zbek davlatchiligi tarixi. T.2000.
3. Ernazarova.T, Kognev.V. Tangalar   o`tmish   darakchilari. T. 1977.
4. Kognev.B. O`zbekiston   pullari.  "Fan va turmush".1995. 
5-6sonlar.
6. Ayupova.F. Qadimiy tangalar. «Moziydan sado»  1-2 sonlar.2000y.
7.  Numizmatika Uzbekistana.  T.1990.
21

Mavzu:Somoniylar tangasi noyob husnixat namunasidir Reja: 1. Xalifalikni dastlabki davrida muomalada bo`lgan tangalar. 2. Arab xalifaligi tomonidan zarb qilingan tangalar. 3. Somoniylar davri tangalari. Xulosa.

Ettinchi asrdan boshlangan arablar istilosi Turkistonni xam o`z domiga tortdi. Bu ijtimoiy xayotning xamma soxalariga ta`sir ko`rsatish bilan bir qatorda tangasozlik soxasida xam muxim bosqich bo`ldi. Arablar xalifaligi barpo qilingan dastlabki yillarda Vizantiya va Somoniylar davrida zarb qilingan tangalar savdo muomalasida ishlatilgan. SHundan so`ng xalifalik o`sha davr tangalarini chiqarishni davom ettirgan. Lekin tangalardagi Vizan tiya imperatori yoki Somoniylar xukmdorining tasviri arab yozuvi bilan zarb qilingan. Ettinchi asrning so`ngida Abdumalik Umaviy pul isloxoti o`tkazib, musulmon tangasini zarb qilishga asos soldi.SHundan e`tiboran tangalar sof epigrafik, ya`ni ularda faqat yozuvlar joylashtiriladigan bo`ldi. Bu davrda zarb etilgan yangi tangalar xar ikki tomonida xam tasvirlarni yo`qligi bilan oldingi tangalardan ajralib turar edi. Asta-sekin yozuvlar bir tartibda yozila boshlandi. Tanganing old tomoniga "Lo iloxa illollox", orqa tomoniga esa "Muxammad olloxning rasuli" degan yozuvlar bitilgan. Aylanma yozuvlar ko`proq suralaridan iborat. SHunisi muximki. tanganing old tomonida tanganing nomi, zarbxona nomi xijriy xisob bo`yicha tanganing zarb etilgan yili keltirilgan. Xalifalikda oltindan. kumushdan. misdan tangalar zarb qilingan ularning nomlanishi metalga bog`liq edi. Oltin tangalar – dinor, kumush tangalar – dirxam, mis tangalar - ful`s deb atalgan. Ilk musulmon tangalari ismsiz bo`lgan. Keyinroq xalifalarning, noiblarning va xokazolarning ismlari paydo bo`ladi. Musulmon tangalardagi yozuvlar ko`fiy usulida yozilganligidan VIII - IX asrlardagi tangalar ko`pincha kufiy tangalar deb yuritilgan. Dinor va dirxamlarni faqat dastlabki vaqtlarda xalifalikkina zarb qilish xukukiga ega bo`lgan. Mis tangani esa vorislar, amirlar tanga chetiga uz nomlarini yozdirib zarb qilishlari mumkin edi. Oltin tanga tashki savdo uchun zarb qilingan edi. Xalifalik savdosida kumush tangalar dirxamlar pul muomalasini asosini tashkil etgan. Ular xalifalik va uning xalqaro savdosini etarli darajada ta`minlaganlar. Movorounnaxrda arablar istilosidan keyingi dastlabki vaqtlarda umumxalifa tangalari bilan bir qatorda maxalliy eski tangalar xam muomalada bo`lgan va

arablar uz noiblarining nomlari bilan arab yozuvida shunday tangalarni zarb qilganlar. Asta-sekin bu erlarda xam umumxalifalik tangalari dirxam, ful`slar zarb qilina boshlagan. VIII-IX asrlarda Buxoro. Samarqand, SHoshda SHunday tangalar zarb qilingan. Bundan tashqari vaqti - vaqti bilan tangalar zarb qiladigan shaxarlar xam bo`lgan. Mas,: Muaskar ash-shosh(SHosh kal`asi), usha davrdagi Farg`ona poytaxti Axsikent shunday shaxarlardan xisoblanadi. Movorounnaxr xalifalikdan ajralib chiqqandan keyin Xirot viloyatidan kelib chikkan Toxir ibn Xusayn (821-873) Xuroson noibi etib tayinlanadi va u Toxiriylar sulolasiga asos soladi. U Bag`dod xalifaligiga tobe bo`lib ichki siyosatda mustaqil edi. Toxiriylarga tobe bo`lgankeltirilgan qisqagina ma'lumotga qaraganda, uning to‘liq ismi Abu Bakr Muhammad ibn Ja'far ibn Zakiriyo ibn Xattob ibn Sharik bo‘lgan. Naslu nasabi Buxoro ahlidan, 899 yilda shahar yaqinidagi Narshax qishlog‘ida duyoga kelgan. 959 yilda 60 yoshida vafot etgan. “Buxoro tarixi” asarini u 943-944 mobaynida arab tilida yozadi. Kitobni Samoniylar davlatning hukmdori Abu Muhammad Nuh ibn Nasr ibn Ahmad ibn Ismoil as-Somoniy (943-954 yy.) ga bag‘ishlaydi. Afsuski, “Buxoro tarixi”ning arab tilidagi asl nusxasi bizgacha yetib kelmagan. Uning faqat ancha- muncha qisqartirilib, fors-tojik tiliga ag‘darilgan tarjimasigina yetib kelgan8. “Buxoro tirixi” kitobida yozishda Muhammad Narshaxiy o‘z kuzatishlari, mahaliy aholidan eshitgan va bilganlari bizgacha yetib kelmagan tarixiy hujjatlarga asoslanish bilan birga ko‘pchilik tadqiqotchilar nazari tushmagan arabnavis mualliflarning asarlaridan ham keng foydalangan. Kitobda Madoiniy, Balazuriy va Tabariy asarlariga bo‘lgan havolalar buning yorqin dalilidir. Bulardan tashqari, Muhammad Narshaxiy o‘z asarida islomiyatga qadarli Buxoro tarixi va arablar bosqini bilan bog‘liq bir qancha rivoyatlarni keltiradi. “Siyovush marsiyasi” va “Poykand fojiyasi” kabi axborotlar mana shunday xalq og‘zaki rivoyatlari namunalaridandir. Buxoro va Poykandning islomiyaga qadarli bo‘lgan hokimlari, Poykand ravotlari, arablarning Buxoroga tomon dastlabki yurishlari, shuningdek Muqanna to‘g‘risidagi axborotlarning bir qismi

Muhammad Narshaxiyga mansub bo‘lib, ular ma'lum darajada yozma manbalar hamda og‘zaki rivoyatlar asosida bayon etilgan. Sharg‘ va Iskijkat bozorning ta'rifi; Ismoil Somoniy tomonidan Sharg‘ qishlog‘i yerlarining xaridi; yiliga ikki marta Buxoroda bo‘ladigan mohrshz iyd bozori; Ko‘shki Mug‘on yerlarining X asrdagi bahosi; shahar atrofi ko‘shklarining o‘ymakor sanamlar bilan bezatilgan eshiklari; “kashkashon”- savdogarlar bilan arablar o‘rtasida bo‘lib o‘tgan mojaralar; nihoyat,“oqkiyimliklar”ning rahnamosi - Muqannaning fojiali qismati to‘g‘risida cho‘rilaridan birining nabirasi og‘zidan eshitgan hikoyasi ayniqsa antiqa axborotlardan hisoblanadi. Abu Nasr Ahmad Quboviyning yozishicha, Muhammad Narshaxiy o‘z kitobini Nuh ibn Nasr as- Samoniy davrigacha bo‘lgan Samoniylar sulolasining hukmronligi to‘g‘risidagi axborotlar bilan tugatadi. “Buxoro tarixi”ning fors tiliga tarjimasi 1128 yilda Abu Nasr Ahmad ibn Muhammad ibn Nasr al-Quboviy tomonidan amalga oshirilgan. Asar matnining tahlili shuni ko‘rsatadiki, Abu Nasr Ahmad Quboviy asarni tarjima qilishda uni faqat qisqartiribgina qolmay, balki IX asr mualliflaridan Abu Ja'far Muhammad ibn Jarir at-Tabariyning “Tarixi Tabari”, Abulhasan Abdurahmon ibn Muxammad Nishopuriyning “Xazoinul-ulum” hamda Abu isxoq Ibrohim ibn al- Abbos as-Suliyning “Ahbori Muqanna” nomli asarlaridan olingan qimmatli ma'lumotlar bilan to‘ldiradi. “Buxoro tarixi”da keltirilgan xadislardan ma'lum bo‘lishicha, Abu Nasr Ahmad Quboviy hadis ilmining ulomalaridan biri mashhur muxaddis Muhammad Shamsudin Abu Bakr Zaranjariying biz uchun noma'lum bo‘lgan asaridan ham foydalangan. Masalan, Buxoro shahrining paydo bo‘lishi, “Bozoro moh”, Arkning barpo etilishi, “Kampirok devor”, Buxoro va unga tobi joylarning dehqonchilik xo‘jaligi tafsilotlari hamda shaharning tarixiy topografiyasi (shahristondan tashqari) bayoniga bag‘ishlangan sahifalar Abu Nasr Ahmad Quboviyning Abulhasan Nishopuriy nomidan “Buxoro tarixiga” kiritgan qo‘shimchalaridan hisoblanadi9. Shu bilan birga “Buxoro tarixi”ning tarjimoni va muharriri Narshaxiydek mahalliy mualliflardan bo‘lgani uchun asarni o‘z kuzatishlaridan to‘plagan

hamda bilgan va eshitgan axborotlar bilan ham to‘ldirgan. Mana shunday ma'lumot va axborotlar asosida asarga bir butun sahifalar, ayrim hollarda esa butunlay yangi qism yoki boblar kiritilgan. Masalan, “Buxoro tarixi”ning“Shamsobodning bino etilishi” va “Iyd nomozgohi” kabi boblaming xotima sahifalari va boshqalar Abu Nasr Ahmad Quboviy qalamiga mansubdir. Quboviy tarjimasidan rosa yarim asr o‘tgach, 1178-1179 yillar mobaynida Buxoro hukmdori sadr Abdulaziz ibn Burxonuddin uchun “Buxoro tarixi”ning fors-tojik matni ham yangitan tahrir qilinib, Mhammad ibn Zufar ibn Umar tomonidan ikkinchi marta qisqartirilib.qayta bayon etiladi. O.I. Smirovning fikricha, ayrim qo‘shimchalar bilan bir qatorda “Buxoro tarixi”ni nomma-nom boblarga ajratish asarning mana shu ikkinchi muharriri qalamiga mansubdir. XIII asrdan boshlab “Buxoro tarixi” noma'lum ko‘chiruvchi muharrirlari tomonidan muttasil to‘ldirib borilgan. Jumladan, “Buxoro arkining bino etilishi haqida” va “Buxoro shahrining devori” kabi boblarda Xorazmshoh Muhammad ibn Sulton Takash (1200-1220 yy.) farmoni bilan Buxoro arki devorining tiklanishi, 1165 yilda qurilgan shahar tashqi devorining ta'mir etilib, uning sirtidan Buxoroning ikkinchi qatordan tashqi devor bilan o‘rab olinishi, shuningdek 1220 yilda Chingizxon boshliq mo‘g‘il lashkarlarining Buxoroga bostirib kirib, o‘n ikki kun davomida arkni qamal qilib, olib borilgan jang oqibatida qal'a va shahar devorlari vayron etilib, Buxoroning bosqinchilar tomonidan olinishga bag‘ishlagan sahifalar XIII asrning 20-yillaridan keyin “Buxoro tarixi”ga kiritilgan muhim qo‘shimchalardir. Bu qo‘shimchalar asarning tarjimoni Abu Nasr Ahmad Quboviy yoki uning ikkinchi muharriri Muhammad ibn Zufarlarga tegishli bo‘lmay, balki yana bir noma'lum muharir qalamiga mansubdir10. Yuqorida qayd etilgan juz'iy qo‘shimchalar nazarda tutiladigan bo‘lsa, bizgacha yetib kelgan “Buxoro tarixi”ning fors-tojik tilidagi nusxasi bir necha bor qisqartirilib, tahrir etilgan va aslidan tubdan farq qiladigan tarjimasidan ko‘ra uning arabcha matni asosida ko‘plab qo‘shimchalar kiritilgan yana bir yangi asarga aylangan, deb tushinish mumkin. U vaqtda “Buxoro tarixi”ning