logo

XVII-XVIII asrlar ingliz va fransuz inqilobi

Загружено в:

08.08.2023

Скачано:

0

Размер:

48.0458984375 KB
   XVII-XVIII asrlar ingliz va fransuz  inqilobi
1. Inqilob arafasida Fransiyaning ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy ahvoli.
2. Inqilobning boshlanishi, borishi va bosqichlari.
3. Yakobinchilar diktaturasi.
4. Termidorlar Konventi va Direktoriya davrida Fransiya.
5. Inqilob arafasida Angliyaning ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy ahvoli.
6. Inqilobning boshlanishi va fuqarolar urushi.
7. Respublikaning e’lon qilinishi va Kromvel protektori.
8. Angliyada   Styuartlar   hukmronligining   tiklanishi   va   burjua   tuzumining
o’rnatilishi. Jahon tarixining XVII asr o’rtalaridan to XX asr boshlarigacha bo’lgan tarixiy
rivojlanish   bosqichi   tarixshunoslikda   yangi   zamon   davri   yoki   yangi   tarix   deb
ataladi. U o’zining tarixiy voqyealarga boyligi, jamiyat rivojlanishi sur’atlarining  
tezligi,   ijtimoiy-iqtisodiy   o’zgarishlar   va   yangi   sivilizasiyaning   paydo   bo’lganligi
bilan oldingisidan tubdan farq qiladigan haqiqatdan ham yangi     zamon     davri edi.
Yangi   sivilizasiyaning   paydo   bo’lish   jarayoni   Atlantika   okeanining   qirg’oqlarida
joylashgan  Yevropa va  Amerika mamlakatlarida  yuz  berdi   va     XIX  asrga kelib  u
dunyoning     ko’pchilik   mamlakatlariga   keng   tarqaldi.   Yangi   zamon   davri   1640-
yilda   boshlangan   ingliz   burjua   inqilobidan   1870   yildagi   Fransiya-   Prussiya
urushigacha   bo’lgan   birinchi   va   Fransiya-Prussiya   urushidan     Birinchi   jahon
urushi    (1914-1918) gacha bo’lgan ikkinchi bosqichlaridan iborat.
Yevropa,   Amerika,   Osiyo   va   Afrika   mamlakatlari   yangi   zamon   davrining
birinchi   bosqichi   (1640-1870)   «kapitalistik   bozor   munosabatlari»   ning   paydo
bo’lishi   va   mustahkamlanish   davridir.   Yangi   zamon   tarixining   birinchi   davri
hozirgi vaqtda insoniyat duch kelayotgan muammolarning aksariyatiga asos solgan
davr   hamdir.   Chunki   yangi   zamonda   qo’lga   kiritilgan   yutuqlar   asosan   tabiatni
bo’ysundirilishi   va   tabiiy   zahiralarni   talon-taroj   kilinishi   bilan   bordi-ki   natijada
ulkan ekologik havf-xatar paydo bo’ldi. Yangi zamon tarixining birinchi bosqichi
ishlab   chiqarish   kuchlari   va   munosabatlarining   rivojlanishida   ham   alohida
ahamiyat kasb etdi. Qishlok xo’jaligida yangi ishlab chiqarish munosabatlari paydo
bo’ldi,   hunarmandchilik   o’z   o’rnini   ilg’or   manufaktura   va   sanoat   ishlab
chiqarishiga berdi. Yangi zamon tarixining ulkan muvaffakiyatlaridan yana biri bu
feodal-patriarxal   munosabatlarini   barham   topib,   inson   va   fuqaro   huquqi   va
erkinliklarini e’lon qilinishi hamdir.
Tarixiy   taraqqiyotning   notekis   rivojlanishi   okibatida   XVII-XVIII   asrlarda
jahonning Gollandiya, Angliya, Fransiya kabi bir qator mamlakatlarida kapitalistik
bozor   munosabatlari   shakllana   boshladi.   Bu   mamlakatlarda   feodal
munosabatlarning   yemirilishi   burjua   inqiloblariga   va   kapitalistik   tuzumni
o’rnatilishiga   olib   keldi.   Osiyo   va   Afrikaning   kator   mamlakatlarida   esa   hamon
feodal munosabatlar hukmronlik qildi. Kapitalistik bozor munosabatlarining     dastlabki belgilari XVI asrda ya’ni, ilk
kapital   jamg’arish   jarayonining   paydo   bo’lishi   bilan   boshlangan   edi.   Bu   jarayon
ishlab   chikarish   vositalarini   kapitalga,   ishlab   chiqaruvchilarni   esa   yollanma
ishchilarga aylantirdi. Kapitalning dastlabki  jamg’arilish jarayoni  ishlab chikarish
kuchlarining buzilishi, Osiyo, Afrika va Amerika xalqlarining aksariyatini ajnabiy
bosqinchilar   tomonidan   varvarlarcha   talanishi   bilan,   Amerikada   oltin   va   kumush
zahiralarini kashf  qilinishi  oqibatida mahalliy aholi shafqatsizlarcha ekspluatasiya
qilinib,   tiriklay   konlarga   ko’mildi.   Afrika   hududi   qora   tanli   aholi   ovlanadigan
maydonga   aylantirilib,   30   millionga   yaqin   afrikaliklar   zo’rlik   bilan   Amerika
kit’asiga olib ketilib, qulga aylantirilgan.
Jahon tarixining yangi zamon davriga kelib tarix tom ma’noda jahon tarixiga
aylandi.   Chunki   bu   davrda   xususiy   ishlab   chiqarishning   mahalliyligi   va   milliy
biqiqligi   o’rniga   davlatlarning   o’zaro   aloqadorligi,   xalqaro   munosabatlar   va
savdoning   rivojlanishi   ro’y   berdi.   Mazkur   davrda   Xitoy,   Koreya,   Vyetnam,
Hindiston, Eron va Usmoniylar davlatidagi feodal-despotlik rejimi chuqur inqirozli
jarayonlarni   boshdan   kechirdi,   kapitalizm   dastlab   Angliya   va   Niderlandiyada
g’alaba   qildi,   Gabsburglar   davlati   va   Rossiya   bu   vaqtda   qudratli   absolyut
davlatlarga   aylandi.   Yangi   zamonga   kelib   Yevropa   va   Sharq   o’rtasidagi   kuchlar
nisbati   o’zgardi.   Ayniksa   Napoleon   urushlari   va   sanoat   inqlobi   (to’ntaruvi)   dan
keyin   bu   jarayon   to’liq   Yevropa   davlatlari   foydasiga   hal   bo’ldi.   Gollandiya,
Fransiya   va   Angliyaning   savdo   monopolistik   kompaniyalari   kapital   jamg’arish
jarayonida   muhim   rol   o’ynadi.   Talon-tarojlik,   yerli   xalqni   ezish   va   qirg’in   qilish
oqibatida   mustamlakalardan   olingan   javohirlar   metropoliyaga   keltirilib,   kapitalga
aylantirildi.
Yevropa   davlatlarining   dengizda,   jahon   bozorida   va   mustamlakachilik
borasida   hukmronlik   uchun   bo’lgan   raqobati   natijasida   ko’p   sonli   urushlar   bo’lib
o’tdi.   Yangi   zamon   davriga   kelib   Ispaniya   va   Portugaliya   mustamlakachilikdagi
hukmronliklariga   Gollandiya   va   Angliya   davlatlari   chek   qo’ydilar.   XVII   asr
birinchi   yarmida   savdo   va   mustamlakachilik   borasida   tashabbus   Gollandiyaga
tegishli bo’lgan bo’lsa, XVII asr  ingliz inqilobidan so’ng u Angliya qo’liga o’tdi. XVIII   asrda   Angliya   va   Fransiya   o’rtasida   Amerika,   Afrika   va   Hindistondagi
mustamlakalar   uchun   uzluksiz   kurash   bordi.   Ispaniya   merosi   (1702-1713)   va
Avstriya   merosi   uchun   (1741-1748)   urushlar   va   Yetti   yillik   urush   (1756-1763)da
Angliya   Fransiyaning   Shimoliy   Amerika,   G’arbiy-Hindiston   va   Sharqiy-
Hindistondagi mustamlakalarini tortib oldi.
Yevropa   davlatlari   uchun   mustamlakachilik   siyosati   boylik   orttirish   manbai
bo’lib   xizmat   qilgan   bo’lsa,   Osiyo,   Afrika   va   Amerikaning   yerli   aholisini   u
asoratga   solib,   qashshoqlikka   mahkum   etdi.   G’arbiy   Yevropa   davlatlarida   yirik
ishlab   chiqarish   sanoatiga   asos   solinishi   mazkur   davlatlarning   xom   ashyo
zahiralari,   yangi   bozorlar   uchun   va   Osiyo,   Afrika,   Amerika   qit’asida   joylashgan
mamlakatlarda   iqtisodiy-siyosiy   ta’sirini   mustahkamlash   uchun   raqobat   va
kurashni   keltirib   chiqardi.   Bu   davrda   Yevropa   davlatlarining   mustamlakachilik
ekspansiyasi   asosan   tayyor   sanoat   mahsulotlarini   kiritish   va   ulardan   xom   ashyo
olib ketishdan iborat bo’ldi.
Fanda yangi tarix atamasi ko‘pgina davlatlarda, ayniqsa Evropa va Amerikada
1640-1917 - yillar tarixi tushuniladi. Mazkur davr marksistik tarixchilar tomonidan
keng miqyosda o‘rganilgan va shu davrda yuz bergan sotsial-iqtisodiy o‘zgarishlar
hamda feodalizmdan kapitalizmga o‘tish shart sharoitlari o‘rganilgan. 
Ammo   yangi   zamon   davrining   sanalari   belgilanishi   Osiyo,   Afrika   va   Lotin
Amerikasi   mamlakatlari   uchun   u   qadar   to‘g‘ri   kelmaydi.   Sababi   bu   hududlarda
quldorlik, feodal tartiblar hamon ustun bo‘lgan. 
Kapitalistik   taraqqiyot   yo‘liga   o‘tilishi   Evropa   mamlakatlarini   keyinroq   esa
AQSHning   qudratli   iqtisodga   ega   bo‘lishini   ta’minladi.   Ammo   yangi   zamon
davrining     oxirgi   davri   yoki   XX   asrning   birinchi   choragi   yoki   XX   asrning   30
yillarigacha bo‘lgan davrni o‘rganish masalasi muammoligicha turibdi.  SHu bilan
birga   XVI   asrda   Evropaning   qator   davlatlarida   kapitalizm   amalda   feodalizm
ustidan   g‘olib   kelgan   bo‘lsa,   yana   ayrim   davlatlarda   bu   jarayon   XIX   asrda   ham
davom etgan va yakuniga etmagan edi. 
Bugungi   kunda   ko‘plab   tarixchilar   yangi   zamon   tarixini   1789-yilda
boshlangan   fransuz   burjua   inqilobi   sanasi   bilan   bog‘lashni   taklif   etmoqda. Marksistik   tarixchilar   esa   yangi   zamon   tarixi   ingliz   inqilobi   sanasi   bilan
boshlanganligini uqtirib kelmoqda. 
Fransuz   tarixchisi   va   olimi   Jan   Boden   «Tarixni   oson   o‘rganish   usullari»
(1566-yil   nashr   qilingan)   asarida   birinchi   marta   o‘rta   asrlar   davridan   keyingi
tarixni   yangi   tarix   deb   atashni   taklif   qilgan.   Bu   asarda   turklar   tomonidan
Konstantinopolning   1453-yilda   egallanishidan   keyingi   davr   yangi   tarix   deb
atalgan.     Gall   universiteti   professori   Kristof   Keller   o‘zining   «Universal   tarix»
(1685-yilda   nashr   qilingan)   asarida   insoniyat   tarixini   qadimgi   (Buyuk
Konstantingacha),   o‘rta   asrlar   davri   (1453-yilgacha)   va   yangi   (1453-yildan
keyingi) davrlarga bo‘lgan. 
Bugungi   kunda   ko‘plab   tarixchilar   yangi   tarixni   1789-yilda   boshlangan
fransuz   burjua   inqilobi   sanasi   bilan   bog‘lashni   taklif   etmoqda.   Marksistik
tarixchilar   esa   yangi   zamon   tarixi   ingliz   inqilobi   sanasi   bilan   boshlanganligini
uqtirib kelmoqda. 
Fransiya,   Angliya,   Germaniiya   va   inqilobgacha   bo‘lgan   Rossiya
universitetlarida yuqorida keltirib o‘tilgan asarlar keng o‘rganilgan.
Liberal   tarixchilardan   biri   N.   I.   Kareevning   7   tomlik   «G‘arbiy   Evropa
mamlakatlari   yangi   zamon   davrida»   nomli   asarida   yangi   zamon   davrini   XVI
asrning boshlaridan 1914 yilga qadar deb ko‘rsatgan. 
Agarda   Fransiya   maktablarida   yangi   tarixning   boshlanishi   sanasi   sifatida
fransuz   inqilobi   sanasi   o‘qitilgan   bo‘lsa,   Angliyadagi   tarixiy   adabiyotlarda   yangi
tarix   atamasi  zamonaviy tarixni  anglatadi. AQSH universitetlari  va maktablarida
yangi   zamon   davri   Buyuk   geografik   kashfiyotlar   va   1492   yilda   Amerikaning
ochilishidan boshlab o‘qitilgan. 
Rus   sotsiologi   L.   I.   Mechnikov   "Sivilizatsiya   va   daryolarning   buyuk   tarixi"
(1889 yilda nashr qilingan, 1924 yilda rus tiliga tarjima qilingan)   asarida   dunyo
tarixini qadimgi davr «daryo sivilizatsiyalari", buyuk daryo vodiylari asri «O‘rtaer
dengizi davri" va Buyuk geografik kashfiyotlar davri «Okean sivilizatsiyasi« kabi
uchta katta davrga bo‘lishni taklif qilgan.  Sovet   tarixshunosligida   1640   yilda   boshlangan   ingliz   inqilobi   voqealaridan
boshlangan.   Ayrim   Evropa   mamlakatlarida   yangi   tarixni   1517   yilda   boshlangan
reformatsiya,   1492 yilda Amerikaning kashf qilinishi,   1453 yil Konstantinopolning
turklar tomonidan egallanishi va hatto 1789 yildagi fransuz inqilobidan boshlashni
ham taklif etishadi.  
Marksistik   tarixshunoslikda   Evropa   va   Amerikada   kapitalistik   munosabatlar
va burjuaziyaning ustunlikka erishgan davri yangi zamon davri sifatida tushuniladi
va unda ishchilar sinfi shakllangan, mustamlakachilik tizimiga asos solingan. 
Birinchi davri sifatida 1640-1870 yillar. 
Ikkinchi   davr   1871-1918   yillarni   o‘z   ichiga   olib,   u   Parij   kommunasining
tashkil   etilishi   voqealari   bilan   boshlanib,   sanoat   konsentratsiyasi,
monopoliyalarning tashkil topishi kabi voqealar bilan izohlanadi.
Texnika va ishlab chiqarish.
XV-XVI   asrlarda   insonlarning   hayoti,     turmush   tarzi   va   texnika   sohasida
sezilarli   o‘zgarishlar   yuz   bera   boshladi.   Ular   orasida   eng   muhimlari   Iogann
Gutenberg   tomonidan   1440   yilda   kitob   bosish   dastgohining   yaratilishi   bo‘ldi.
Metallaurgiya   sohasida   ham   katta   o‘zgarishlar   yuz   berib,   unda   shtukofen
(zamonaviy   domna pechlarining avlodi) garchi   XIII asrda yaratilgan bo‘lsada, XV
asr   boshlaridan   yanada   takomillashtirilgan.   XVI   asrdan   suv   chig‘irlari   yanada
kattalashib,   ularning   diametri   hatto   10   metrgacha   etgan.   Shu   davrda   tog‘   kon
sanoati   va   metallurgiyaga   bag‘ishlangan   «Metallar   haqida   kitob»   ensiklopediyasi
nashr   qilinib,   12   tomlik   mazkur   kitob   1550   yilda   professor   Georg   tomonidan
yozilgan. 
          XVII   asr   ingliz   inqilobi   ( Angliya   fuqorolar   urushi   va   «Sharafli
inqilob»)   —   Angliyada   mutlaq   monarxiyadan   parlament   boshqaruviga   o‘tish.
Inqilob     Angliyada   sanoat   to‘ntarishi   va   kapitalistik   munosabatlarninng   taraqqiy
etishini ta’minlab bergan.
Buyuk geografik kashfiyotlar
Evropaning   madaniy   va   iqtisodiy   jihatdan   o‘zgarshini   ta’minlagan   voqea
bo‘lib,   XV asr oxiri   XVI asr boshlaridan boshlangan.  Kompas   mil.avv   III   asrda   Xitoyda   kashf   qilingan   bo‘lsada,   dengizchilikda
katta   samara   bermagan,   ammo   XIII   asrda   Evropada   yaratilgan   yangi   kompaslar
uzoq dengiz safarlarida ham yaxshi samara bergan.  
Evropaliklarning   yangi   erlarni   ochishga   asosiy   sabablar   sifatida   birinchi   pul
zarb   qilish   uchun   qimmatbaho   metallarga   bo‘lgan   talabning   yuqoriligi   va
ikkinchidan   turklar   tomonidan   1453   yilda   Konstantinopolning   egallanishi
natijasida   G‘arb   va   SHarq   o‘rtasidagi   savdo   aloqalarining  cheklanib   qolishi   bilan
izohlashadi. 
Madaniy o‘zgarishlar.
1543   yilda   Nikolay   Kopernik   «Osmon   jismlarining   harakatlanishi»   nomli
kitobi   nashr   qilingan   va   natijada   bir   yarim   ming   yil   davomida   amalda   ustun
bo‘lgan    Ptolemeyning geotsentrik nazariyasiga katta zarba berilgan. 
Etti   yillik   urush   (1756-1763)   —   XVIII   asrda   Evropada   yuz   bergan   yirik
harbiy   to‘qnashuv   bo‘lib,   yangi   tarix   davrining   eng   yirik   harbiy   ziddiyatlaridan
biri.   Urush   faqat   Evropada   bo‘lib   o‘tmasdan   Shimoliy   Amerika,   Karib
mamlakatlari,   Hindiston va   Filippinda ham yuz bergan.  
AQSHning   mustaqillik   uchun   urushi   (1775-1783)   Buyuk   Britaniya   va
loyalistlarning     (Amerikadagi britaniya qiroli tarafdorlari)   Shimoliy Amerikadagi
13   britaniya   koloniyalari   vatanparvarlari   o‘rtasida   1776   yilda   boshlanib   ketgan
urush.
Sanoat   to‘ntarishi   —   oddiy   qilib   tushuntirganda   qo‘l   mehnatidan   mashina
ishlab   chiqarishiga   va     manufakturadan   fabrikaga   o‘tish   tushuniladi.   Sanoat
to‘ntarishi   turli   mamlakatlarda   turli   paytlarda   amalga   oshgan.   XVIII   asrning
ikkinchi   yarmidan   boshlanib,   XIX   asrning   oxiriga   qadar   davom   etgan.   Sanoat
to‘ntarishi faqat ishlab chiqarishda mashinalarning keng qo‘llanishi bilan izohlanib
qolmasdan   ishchilar   sinfining   shakllanishi,   ommaviy   shaharlashish,   yashash
sharoitlarining o‘zgarishi kabilar bilan birga amalga oshgan. 
«Uzoq davom etgan XIX asr
Uzoq   XIX   asr   atamasi   ingliz   tarixchisi   Erik   Xobsbaum   tomonidan   fanga
kiritilgan va amalda 1789   yildan   1914   yilgacha bo‘lgan davrni o‘z ichiga olgan. Bu davr   fransuz   inqilobi   bilan   boshlanib,   birinchi   jahon   urushi   bilan   yakunlanadi.
Aslida   har   bir   davrning   yakuni   mavjud   Germaniya,   Rossiya,   Avstro-
Vengeriya   va   Usmoniylar imperiyalarining barham topishi bilan yakuniga etgan.
Buyuk   fransuz   inqilobi   —   XVIII   asrning   oxirlarida   Fransiyada   juda   yirik
ijtimoiy   siyosiym   o‘zgarishlar   bo‘lib,   uning   natijasida   mamlakatdagi   barcha   eski
tartiblar va mutlaq monarxiya bekor qilinib, fuqorolarning  qonun oldidagi tengligi
ta’minlangan.     Uning boshlanishi  Bastiliyaning    14  iyul  (1789)   da egallanishidan
boshlanib,   1794 yil 27 iyul (Termidorlar to‘ntarishi) yoki   1799 yil 9 noyabr (18
bryumer davlat to‘ntarishi) tugagan deb ko‘rsatiladi.
Rus-turk   urushi   (1787-1791)   —   Rossiya   va   Avstriyaning   Usmoniylar
imperiyasi bilan bo‘lib o‘tgan urushi. Usmoniylar bu urushdan  1768-1774 yillarda
Rossiya   bilan   bo‘lgan   urushda   boy   berilgan   erlar   va   Qrimni   qaytarishni
rejalashtirishgan. Urush Rossiyaning g‘alabasi va YAss sulhi bilan tugagan.
Napoleon   urushlari   —Napoleon   I   tomonidan   Evropaning   turli
mamlakatlarida olib borilgan urushlar bo‘lib, birinchi konsul va imperator (noyabr
1799   yildan   iyun   1815   yilgacha)   vaqtida   amalga   oshirilgan.   Unga   Italiya
kompaniyasi (1796-1797) va Misr ekspeditsiyasi (1798-1799) kirmaydi.
Vena  kongressi   (1814-1815)   —  umumevropa   konferensiyasi  bo‘lib,  ko‘plab
shartnomalardan   iborat.   Uning   maqsadi   feodal-absolyut   monarxiya   tartiblarini
saqlab   qolish,   fransuz   inqilobi   va   Napoleon   urushlari   natijalarini   bekor   qilish,
Evropa   davlatlarining   yangi   chegaralarini   o‘rnatish   masalalarini   ko‘rib   chiqqan.
Kongress   Venada  1814  yilning  sentyabrida  boshlanib,   1815   yil   iyungacha  davom
etgan.. 
Rus-turk   urushi   (1828-1829)   —   Rossiya     va   Usmoniylar   o‘rtasida   aprel
1828   yilda   bo‘lib   o‘tgan   urush.   Urush   Turkiya   tomonidan   amalga   oshirilgan
Navarra   jangi   (oktyabr   1827   yil)   dan   keyin   Akkerman   konvensiyasi   shartlarini
buzgan   degan   ayb   bilan   Rossiya   tomonidan   boshlangan.   Shu   bilan   birga
greklarning   mustaqillik   uchun   urushlari   (1821-1830)   ham   bahona   bo‘lgan.   Urush
Rossiyaning g‘alabasi bilan tugagan. Birinchi   afyun  urushi   1840-1842   —  Buyuk  Britaniyaning  Sin  imperiyasiga
qarshi   urushi.   Angliya   tomoni   Sin   imperiyasining   savdoni   cheklashga   qaratilgan
yopiq siyosatiga qarshi urushi edi.
Ikkinchi   afyun   urushi   —   Buyuk   Britaniya   va   Fransiyaning   Sin   imperiyasi
bilan 1856-1860 yillardagi urushi. 1851-1864   yillarda imperiyada fuqorolar urushi
bo‘lgan va imperiya zaiflashib qolgan. Shu sabab Angliya va Fransiya o‘zlarining
Xitoydagi ta’sir doiralarini kengaytirmoqchi edi.  
1848-1849   yillar   Evropa   inqiloblari   —   XIX   asr   o‘rtalarida   Evropa
davlatlarida     bo‘lib   o‘tgan   inqilobiy   chiqishlar.   Bunda   Germaniya   va   Italiyani
birlashtirish   uchun   harakat,   Vengriyada   mustaqil   davlat     tashkil   qilishga   harakati
va   boshqalarni   ko‘rish   mumkin.   Dastlab   12   yanvar   1848   yilda   Sitsiliya   va   biroz
keyinroq   Fransiyada   boshlangan.   Keyinroq   inqilob   Sardiniya,   Neapol   german
davlatlarini qamrab olgan va shu bilan birga italyanlar, vengerlar va xorvatlarning
milliy harakatlari  bo‘lib o‘tgan.
Qrim   urushi   1853-1856   Rossiya   imperiyasining   Britaniya,   Fransiya,
Usmoniylar va Sardiniya qirolligi bilan urushi.  Harbiy harakatlar Kavkaz,  Dunay
knyazliklari,   na   Boltiq,   Qora,   Oq   va   Barens   dengizlarida   va   hatto     Kamchatkada
bo‘lib   o‘tgan.   1856   Parij   tinchlik   shartnomasi   bilan   tugadi   va   Rossiya
Usmoniylarga Janubiy Bessarabiya,  Dunay bo‘ylari, Kavkazdagi ayrim hududlarni
berdi. Qora dengiz betaraf dengiz deb e’lon qilindi. Rossiya Boltq dengizida harbiy
flot qurish huquqini yo‘qotdi.  
Sipohiylar   qo‘zg‘oloni   (1857-1859)   —   hind   askarlarining   inglizlar   va
ularning   zulmiga   qarshi   qo‘zg‘oloni.   Qo‘zg‘olon   SHimoliy   Bengaliya,   Panjob   va
Markaziy   Hindistonda   bo‘lib   o‘tgan.   Qo‘zg‘olon   natijasida   Ost-Indiya
kompaniyasi tugatilgan va Hindiston ingliz hukumati boshqaruvi ostiga o‘tgan.
AQShda  fuqorolar  urushi (1861-1865)   urush   shimolning   abolitsion  shtatlari
va janubdagi 11   ta quldorlik   shtatlari o‘rtasida bo‘lib o‘tgan. Harbiy harakatlar fort
Samterga   12   aprel   1861   yilda   janubliklarning   hujum   boshlashi   natijasida
boshlangan   va  janubiy  shtatlar   armiyasi  generali   K.  Smitning  26  may  1865  yilda shimol   qo‘shinlariga   taslim   bo‘lishi   to‘g‘risidagi   qaroridan   keyin   urush   yakuniga
etgan. 
Rus-turk   urushi   1877-1878   —   Rossiya   imperiyasi   va   uning   Bolqon
davlatlaridan   iborat   ittifoqning   Turkiyaga   qarshi   urushi.   Bolgariyada
boshlangan   Aprel   qo‘zg‘olonining   shavqatsizlik   bilan   bostirilishiga   javoban
boshlangan. 1877 yil aprelda Rossiya Turkiyaga qarshi urush e’lon qilgan.  Harbiy
harkatlarda rus armiyasi turklarni Dunay bo‘ylaridan siqib chiqardi, Shipka dovoni
egallandi   turk   armiyasi   Usmon   pasha   boshchiligida   5   oylik   qamaldan   keyin
Plevnani   topshirishadi.   Urush   Konstantinopol   yaqinidagi   San - Stefanoda
imzolangan.   Unga   ko‘ra   Rossiyaga   Bessarabiyaning   janubi   Kars,   Ardagan   va
Batuma   berildi.   Bolgariya   davlati   (Usmoniylar   1396   yilda   bosib   olgan)   qayta
tiklandi,   Serbiya,   Chernogoriya   va   Ruminiya   mustaqil   bo‘ldi,   Bosniya   va
Gersegovina esa Avstro-Vengriya tomonidan egallab olindi.
Birinchi   ingliz-bur   urushi   yoki   Transvaal   urushi   —   Britaniyaning
Transvaal   yoki   Kap   koloniyasiga   qarshi   olib   borgan   kolonial   urushi.   XIX   asr
boshlarida   inglizlar   tomonidan   egallangan.   Ammo   1833   yilda   ingliz   hukumati
o‘zining   barcha   koloniyalarida   qul   mehnatini   ta’qiqlaydi.   Natijada   burlar   ingliz
koloniyalaridan   ko‘chib   keta   boshlagan,   Oranj   va   Vaal   daryosi   bo‘ylarida   Oranj
mustaqil davlatini tashkil etadi.     
Ikkinchi ingliz-bur   urushi 1899-1902 yillar   — Janubiy Afrika respublikalari
hisoblangan   Transvaal   va   Oranj   Respublikalarining   Buyuk   Britaniyaga   qarshi
urushi.  Bu urushda inglizlar  birinchi  marta aholini  majburan ko‘chirish  siyosatini
amalga   oshirib,   tashkil   qilingan   konsentratsion   lagerlarda   30   ming   nafar   bur
ayollari va bolalari halok bo‘lgan.
Xitoyda   boksyorlar   yoki   ixetuanlar   qo‘zg‘oloni   —   xorijliklarning
Xitoyning   ichki   ishlariga   aralashishi   va   iqtisodiy   siyosatiga   qarshi   qaratilgan
qo‘zg‘olon. U 1898 yildan 1901 yilgacha davom etgan. Sin imperiyasi imperatritsa
Sыsi 8 davlat ittifoqiga qo‘shilgan. 
Birinchi   Bolqon   urushi   —   Bolqon   ittifoqi   (Bolgariya,   Gretsiya,   Serbiya,
Chernogoriya)   davlatlarining   Usmoniylar   imperiyasiga   qarshi   25   sentyabr   1912 yildan 17 may 1913 yilgacha bo‘lgan davrda olib borgan urushi. Urushning sababi
Serbiya,   Bolgariya,   Chernogoriya   va   Gretsiyaning   o‘z   hududlarini   kengaytirishga
qilgan harakatlari edi. Urush  London tinchlik shartnomasi bilan tugagan. 
Ikkinchi Bolqon urushi  1913 yil 29 iyun   - 29 iyul kunlari Makedoniyani bir
tomondan   Bolgariya   ikkinchi   tomondan   Chernogoriya,   Serbiya   va   Gretsiyaning
taqsimlashi natijasida kelib chiqqan.  
Bosniya   inqirozi   1908-1909   —   1908   yilning   oktyabr   oyida   Bosniya   va
Gersegovinaning Avstro-Vengriya tomonidan anneksiya qilinishi natijasida yuzaga
kelgan jarayon. 
Birinchi jahon urushi   Avstro-Vengriya taxt vorisi Frans Ferdinantning 1914
yil   28   iyul   kuni   Saraevoda     o‘ldirilishiga   javoban   Serbiyaga   qo‘yilgan   talablar
natijasida boshlanib ketgan.
30   iyul   kuni   Rossiya   o‘z   armiyasini   mobilizatsiyu   qila   boshladi,   Germaniya
esa Rossiyaga mobilizatsiyani 12 saot ichida tugatish borasida ultimatum qo‘yadi.
1 avgust   1914 yil   Germaniya Rossiyaga urush e’lon qiladi
XVII   ASR   INGLIZ   BURJUA   INQILOBI .   XVII   asr   ingliz   burjua   inqilobi
bilan   jahon   tarixining   yangi   tarix   davri   boshlanadi.   Garchand   Nederlandiyada
Ispaniyaning   hukmronligiga   qarshi   XVI   asrda   burjua   inqilobi   bo’lib   o’tgan
bo’lsada,   bu   inqilob   ancha   cheklangan   edi.   Shuning   uchun   ham   Niderlandiya
inqilobi   yangi   davrning   boshlanishiga   asos   bo’la   olmadi.   XVII   asr   ingliz   burjua
inqilobi   Yevropaning   kapitalizm   tez   va   muvaffaqqiyatli   rivojlanayotgan
mamlakatlaridan   birida   bo’lib   o’tdi.   Uning   natijasida   oradan   100   yil   o’tgach,
Angliya   dunyoning   eng   qudratli   davlatiga   aylandi.   Ingliz   kapitalistik   xo’jaligi
butun   dunyoda   kapitalistik   munosabatlarning   taraqqiyoti   uchun   katta   ta’sir
ko’rsatdi.   Aynan   shuning   uchun   ham   ingliz   burjua   inqilobi   yangi   tarixning
boshlanishi sifatida qabul qilingan.
XVII asr ingliz burjua inqilobi kapitalistik taraqqiyot uchun keng yo’l ochdi,
ammo   Angliyada   kapitalizmning   dastlabki   belgilari   XVI   asrdayoq   paydo   bo’la
boshlagan.   Burjua   inqilobigacha   kapitalizm   rivojlanishi   feodal   tuzum   qoldiqlari
orasida   juda  sekinlik   bilan   bordi.   Shaharlarda   feodal   hunarmandchiligining  qoloq shakllari hukmronlik qildi. Yangi paydo bo’layotgan burjuaziya tabaqasi savdo va
erkin   raqobatda   o’rta   asrlar   monopoliyasining   hukmronligini   bekor   qilishni   talab
qilib   chiqa   boshladi.   Nihoyat,   Angliyaning   siyosiy   tuzumi   –   absolyutizm   endi
burjuallashgan dvoryanlarni va burjuaziyani qoniqtirmay qo’ydi.
XVI   asr   oxirlarida   Angliyada   kapitalistik   taraqqiyot   bir   qancha
muvaffaqiyatlarni   qo’lga   kiritdi.   «G’ov   tutish»   oqibatida   dehqonlar   yerdan
mahrum   qilindi,   manufakturalar   va   savdo   jadallik   bilan   o’sdi.   Ingliz   burjuaziyasi
va   yangi   dvoryanlar   yanada   boyib,   mustahkamlandi.   Endi   ular   kuchli     qirol
hokimiyatining   yordamiga   muhtoj   emasdilar.   Shu   bilan   birga   ingliz   qirollari
bundan   keyin   ham   cheklanmagan   hokimiyatga   ega   bo’lish   va   boshqarishni   orzu
qildilar.   Buning   uchun   ular   parlamentning   ruxsatisiz   soliq   yig’ish   va   katta
armiyaga ega bo’lish lozimligini tushunardilar. Chunki bu vaqtda fransuz va ispan
qirollari   shunday   vakolatlarga   ega   edilar.   Ammo   Angliyada   vaziyat   boshqacha
rivojlandi.   Ingliz   parlamentida   burjuaziya     va     yangi   dvoryanlarning   vakillari
ko’pchilikni   tashkil   qilar   edi.   Ularning   har   ikkalasi   savdo   va   sanoatning
taraqqiyotidan bir xilda manfaatdor edilar. Qirol o’z-o’zicha soliq yig’ish huquqiga
ega   bo’lmaganligi   uchun   boshqa   yo’llar   bilan   mablag’     topishga   harakat   qildi.
Hukumat   alohida   davlatlar   bilan   savdo   qilish   huquqini   savdo   kompaniyalariga
monopoliya   sifatida   katta   pulga   sota   boshladi.   Burjuaziya   va   dvoryanlar   bundan
norozi   edi.   Chunki   bunday   monopoliyalar   boshqa   savdogarlarni   raqobatda   siqib
qo’ygan edi.
Parlamentning noroziligi dastlab qirolicha Yelizaveta davrida boshlangan edi.
Ammo   dono   qirolicha   parlament   bilan   kurashdan   cheklandi.   Toj   va   parlament
o’rtasidagi   ziddiyat   Yakov   I   Styuart   hukmronligi   davrida   yangidan   boshlandi.   U
Angliyada   absolyutizmni   o’rnatishga   harakat   qilgan   edi.   Biroq   Angliyaning
xo’jalik   va   ijtimoiy   taraqqiyoti   bunga   yo’l   qo’ymasligini   u   tushunmadi.
Absolyutizm   uchun   kurashni   ingliz   ruhoniylarining   bir   qismi   qo’llab-quvvatladi
xolos. Yakov I  o’zining absolyutistik orzularini  amalga oshirish uchun  parlament
bilan   nizo   chiqarib,   uni   siyosiy   sahnadan   tushirishga   urindi.   Parlamentning
noroziligini   ayniqsa   qirolning   moliyaviy   tadbirlari   va   tashqi   siyosati   kuchaytirdi. Ingliz   xalqi   va   parlament   Ispaniyani   Angliyaning   dengiz   va   mustamlakalardagi
asosiy raqibi deb bilgan bo’lsalar, qirol hukumati muholifatga qarshi kurash uchun
Ispaniya bilan yaxshi munosabatda bo’ldi.
Shunday qilib, qirol va parlament o’rtasidagi kurash Angliyani inqilobga olib
keldi.   Qirol   Karl   I   (1625-1649)   davrida   bu   kurash   nihoyatda   jiddiy   tus   oldi.
Angliyaning   Ispaniya   va   Fransiya   bilan   olib   borgan   urushlari   uchun   ingliz
hukumatiga   ko’p   miqdorda   pul   kerak   edi.   Qirolning   tashqi   siyosatdagi
muvaffaqiyatsizliklaridan norozi  bo’lgan parlament  uning hukmronligini  uchinchi
yilida   «Huquqlar   to’g’risidagi   iltimosnoma»ni   imzolatishga   majbur   qildi.   Unga
ko’ra har qanday soliqlar faqat parlamentning ruxsati bilan yig’ilishi va har qanday
hibsga   olishlar   qonuniy   asosda   bo’lishi   kerak   edi.   Iltimosnoma   imzolangandan
keyin   ham   qirol   parlamentning   ruxsatisiz   soliqlar   yig’ishni   davom   ettirdi.   Bunga
qarshilik ko’rsatgan parlamentni tarqatib yubordi va 1629 yildan to 1640 yilgacha
mamlakatni parlamentsiz boshqardi.
Qirolning   eng   yaqin   maslahatchisi   bo’lgan   graf   Strafford   absolyutizm
tarafdori   bo’lib,   u   qirolning   siyosiy   dushmanlariga   qarshi   shafqatsiz   kurash   olib
bordi. Qirolning yana shunday tarafdorlaridan biri  Kenterberre arxiyepiskopi  Lod
bo’lib, u hukmron ingliz cherkoviga qarshi bo’lganlarni ta’qib qilgan va jazolagan
«Oliy   komissiya»   deb   nomlangan   cherkov   sudini   boshqargan.   Lod   shavqatsiz
ravishda dahriylar, puritanlar va literatorlarga qarshi kurashdi.
Qirol   xazinasini   to’ldirish   uchun   hukumat   1635   yilda   «Kema   solig’i»   ni
yig’ishga   kirishdi.   Bu   soliq   o’tmishda   normanlarning   talonchiliklariga   qarshi
kurashish  uchun   aholidan  yig’ilgan  favqulodda  soliq  bo’lib,  uning  qaytadan  joriy
qilinishi umumiy norozilikka sabab bo’ldi.
                 Inqilobning boshlanishi va fuqarolar urushi
  1637   yilda   Shotlandiyada   xalq   qo’zg’oloni   ko’tarildi.   Qo’zg’olonni   Karl   I
ning   ingliz   absolyutizmi   va   ingliz   cherkovini   Shotlandiyada   joriy   qilish,
shuningdek   Shotlandiya   parlamenti   huquqlarini   cheklashga   bo’lgan   urinishi
keltirib   chiqardi.   Katta   harbiy   kuchga   ega   bo’lgan   shotlandiyaliklar   Angliyaning
shimoliy   qismini   egallab   oldilar.   Karl   I   ning   ularga   qarshi   kurashish   uchun   na armiyasi va na mablag’i bor edi. Shuning uchun u parlamentni chaqirishga majbur
bo’ldi. 
1640 aprelda 11 yillik tanaffusdan so’ng yana parlament chaqirildi. Ammo bu
parlament   shotland   isyonchilariga   qarshi   kurashish   uchun   qirolga   pul   bermadi   va
yana   huquqlar   to’g’risidagi   iltimosnomada   keltirilgan   talablarni   bajarilishini
qaytardi.   Karl   I   bir   necha   hafta   o’tgandan   so’ng   parlamentni   tarqatib   yubordi,
shuning uchun u «qisqa parlament» deb nom oldi.
Shotlandiyada   qo’zg’olon   kengayib   boraverdi.   1640   yil   noyabrda   yangi
parlament   chaqirildi.   Bu   parlament   oldingisidan   ham   qaysarroq   chiqdi.
Shotlandiyaliklarning   g’alabalaridan   va   qirolning   qiyin   ahvolidan   foydalangan
parlament   uning   oldiga   o’z   talablarini   qat’iy   qo’ydi.   Qirol   parlamentni   tarqatib
yuborishdan qo’rqib, uning talablarini qabul qilishga majbur bo’ldi. Bu parlament
12 yildan ziyodroq faoliyat ko’rsatdi, shuning uchun u «uzoq parlament» deb nom
oldi. Parlamentning talabi bilan lord-kansler Strafford va arxiyepiskop Lod o’limga
mahkum   qilindi.   Parlament   siyosiy   ishlar   bo’yicha   oliy   qirol   sudi   bo’lgan
«Yulduzli   palatani»   va   cherkov   sudi   bo’lgan   «Oliy   komissiyani»   tugatdi,   «Kema
solig’i»   bekor   qilindi.   1641   yil   noyabrda   parlament   «Buyuk   remonstrasiya»   ni
qabul qildi. Unga ko’ra qirolning qonunga zid bo’lgan harakatlari birma-bir sanab
o’tilib,   davlatning   barcha   muhim   lavozimlariga   parlamentning   ishonchli   vakillari
qo’yildi.   Remonstrasiyani   qabul   qilishda   asosan   qirolning   yakka   hokimligidan
aziyat chekayotgan yirik burjuaziya vakillari ko’pchilik ovoz berdi. 
Qirol muxolifatni qarshiligini tugatish maqsadida qo’yi palataning daholarini
hibsga   olish   uchun   qurolli   otryad   yubordi.   Ammo   ular   yashirinishga   ulgurdilar.
1642   yil   yanvarida   qirol   mamlakatning   feodal   tuzum   kuchliroq   bo’lgan   shimoliy
hududlariga   chekinishga   majbur   bo’ldi.   Parlament   ham   kurashga   tayyorlanib,
armiya tashkil qila boshladi. 22 avgustda qirol parlamentga urush e’lon qildi
Shimoliy   va     g’arbiy     grafliklar   qirol     tarafida     bo’ldilar.   Ular   iqtisodiy   va  
siyosiy jihatdan qoloq rayonlar bo’lib, iqtisodiy jihatdan rivojlangan janubi-sharq,
shimol   va   markazning   sanoatlashgan   rayonlari   va   flot   parlament   tomonida   turdi.
Qirolga qarshilik ko’rsatish markazi London shahri edi.  Ingliz   cherkovi   qirol   tomonida,   puritanlar   esa   parlament   tomonida   turdilar.
Asosan dvoryanlardan tashkil topgan qirol tarafdorlari «kavalerlar» deb, parlament
tarafdorlari   esa   «yumaloqboshlilar»   deb   ataldi.   Kurash   boshida   qirol   tarafdorlari
ustunlikka ega edilar, chunki parlament armiyasi nihoyatda yomon tashkil qilingan
edi. Bundan tashqari parlament tarafdorlari orasida yakdillik yo’q edi. Parlamentda
asosiy   rol   presviterianlarga   tegishli   bo’lib,   ular   boy   savdogarlar,   monopolistlar,
bankirlar   va   yangi   dvoryanlardan   chiqqan   yirik   yer   egalaridan   iborat   edi.   Ular
inqilobning dastlabki yillarida qo’lga kiritilgan huquq va muvaffaqiyatlarini saqlab
qolishni istar edilar. Shuningdek parlament tomonida independentlar ham turdilar.
Ularning   kuchini   asosan   o’rta   hol   burjuaziya,   o’rta   va   mayda   dvoryanlar   tashkil
qildi.   Bu   toifa   parlamentda   homiyatni   qo’lga   kiritish   uchun   siyosiy   islohotlar
o’tkazishga   harakat   qilayotgan   edi.   Independentlarga   o’rtahol   va   o’ziga   to’q
dehqonlar – yomenlar, mayda savdogarlar va hunarmandlar ham qo’shildi .
Parlamentning   qirolga   nisbatan   qat’iy   bo’lmagan   siyosati   va   parlament
qo’shinining   muvaffaqiyatsizliklari   ingliz   jamiyatining   radikal   doiralarida
norozilik uyg’otdi. Norozi bo’lganlar independentlar partiyasi atrofida birlashdilar.
Independentlarning   daholaridan   biri   ningliz   inqilobining   yirik   arbobi   –   Oliver
Kromvel   edi.   Dvoryan   oilasida   tug’ilgan   Kromvel   1640   yilda   parlamentga
saylandi.   1644   yil   Kromvel   harbiy   islohotlar   o’tkazib,   temir   intizomli   «Yangi
namunadagi   armiya»   tuzdi.   Natijada   qo’shinga   rahbarlik   markazlashtirildi,   ofiser
va askarlarga doimiy tarzda maosh tayinlanib, ular qurol-yarog’ bilan ta’minlandi.
1645   yil   iyunida   Nesbi   yaqinida   Kromvel   armiyasi   qirol   qo’shinlarini   tor-mor
qildi.  Natijada   qirol   parlament   bilan   kelishish   to’g’risida   muzokaralar   boshlashga
majbur   bo’ldi.   Qirolning   inqilobni   bostirish   uchun   boshqa   davlatlardan   yordam
so’rashi   xalq   orasida   unga   qarshi   umumiy   norozilikni   kuchaytirdi.   1646   yil   mart
oyida   esa   qirol   qal’asi   parlament   qo’shini   tomonidan   egallangach,   qirol
Shotlandiyaga qochib ketdi. 1647 yil yanvarda shotlandlar 400 ming funt sterling
evaziga qirolni ingliz parlamentiga tutib berdilar. 
Urush   ketayotgan   bir   davrda   qo’shinining   muvaffaqiyatlariga   tayangan
parlament yirik burjuaziya manfaatiga mos keluvchi tadbirlarni amalga oshirishga shoshildi.   U   qirol,   yepiskop   va   feodal   yerlarini   konfiskasiya   qilib   sota   boshladi.
1646   yilda   risarlarning   mulklarini   va   g’ov   tutishga   qarshi   bo’lgan   barcha
qonunlarni   bekor   qildi.   Fransuz   inqilobi   hyech   qanday   to’lovsiz   feodal   mulklarni
tugatgan   va   uni   burjua   mulki   deb   e’lon   qilgan   bo’lsa,   ingliz   inqilobi   bunday
qilmadi.   Chunki   unda   burjuaziya   yangi   dvoryanlar   bilan   birgalikda   monarxiyaga,
dvoryanlarga va hukmron cherkovga qarshi kurashdi. 1789-1794 yillardagi fransuz
burjua   inqilobida   esa   burjuaziya   xalq   bilan   birgalikda   monarxiya,   dvoryanlar   va
hukmron cherkovga qarshi kurashdi.
Presviterianlar   va   ular   boshqarayotgan   parlament   uchun   amalda   inqilob
nihoyasiga yetdi. Qirol absolyutizmi sindirildi, hokimiyat parlament qo’liga o’tdi,
feodal   insitutlari   tugatildi,   ammo   halq   ommasi   hyech   narsaga   ega   bo’lmadi.
Parlament   halqning   siyosiy   huquqlarini   va   diniy   erkinligini   kengaytirishga   yo’l
qo’ymadi,   aksincha,   uning   soliq   siyosati   halq   ommasining   ahvolini   og’irlashtirdi.
Halq ommasi endi independentlardan uzoqlashib, u levellerlar (tenglashtiruvchilar)
partiyasiga  ergasha  boshladilar. Bu partiya rahbari Jon Lilbern edi. Yangi partiya
asosan   shahar   va   qishloq   mayda   burjuaziyasidan   iborat   edi.   Ular   umumsaylov
huquqini joriy qilishni, qirol hokimiyatini esa bekor qilishni lordlar palatasi o’rniga
bir   palatali   parlament   joriy   qilishni   va   qishloq   jamoalariga   g’ov   tutilgan   yerlarni
qaytarib   berishni   talab   qila   boshladilar.   Armiyadagi   askarlarning   ko’pchiligi   bu
partiyani   qo’llab-quvvatladilar.   Partiyadagi   askarlarning   vakillari   «Xalq   bitimi»
deb   nomlangan   talabnoma   bilan   chiqdilar.   Bu   bitim   umumsaylov   huquqini   joriy
qilishni,   davlatning   din   ishlarga   aralashmasligini   va   majburiy   xizmatni   bekor
qilishni talab qildi.                    
1647   yil   oktyabr-noyabr   oylarida   London   yaqinidagi   Pyotnida   armiya
konferensiyasi chaqirilib, unda armiyaning yuqori doiralari- grandlar va levellerlar
uchrashdilar.   Konferensiyada   asosaon   umumsaylov   huquqi   to’g’risidagi   talab
muhokama   qilindi,   ammo   qatnashuvchilar   bir   qarorga   kela   olmadilar.   Shunda
umumqo’shin kengashi tarqatib yuborilib, uning o’rniga ofiserlar kengashi tuzildi.
Ofiserlar   bilan   askarlar   o’rtasida   munosabatlar   keskinlashdi.   Shunday   bir   vaqtda
qirolning qochganligi to’g’risida habar tarqaldi. Respublikaning   e’lon   qilinishi .   1647   yil   oxirida   parlament   armiyasi
ta’qibidan   Uayt   oroliga   qochgan   qirol   shotland   reaksionerlari   bilan   yana
hokimiyatni   tiklash   to’g’risida   bitim   imzoladi.   1648   yil   bahorida   shimoldan
Angliyaga 20 ming kishilik Shotlandiya qo’shinlari bostirib kirdi. Ammo inqilobiy
armiya shotlandlarni tor-mor etib, qirolni asir oldi. Kromvelning buyrug’iga ko’ra
polkovnik   Prayd   parlamentni   qirol   bilan   munosabat   o’rnatishga   tayyor   turgan
presviterian   deputatlardan   tozaladi,   140   ta   deputat   parlamentdan     quvg’in   qilindi.
Endi   parlamentda   independentlardan   iborat   deputatlar   qoldi.   Angliya   respublika
deb   e’lon   qilindi.   Parlamentga   qirolni   sudga   tortish   haqida   talabnomalar   tusha
boshladi.   Shunda   umumpalatasi   «Oliy   sud»   ni   ta’sis   etdi.   1649   yil   30   yanvarda
qirol   tiran,   qotil   va   davlatning   dushmani   sifatida   o’lim   jazosiga   hukm   qilindi.
Angliya respublika deb e’lon qilindi.
Fuqarolar   urushi   mamlakat   xo’jaligini   izdan   chiqardi,   qurg’oqchilik,   ochlik
va     epidemiyalarga   sabab   bo’ldi.   Hukumat   doimiy   urushlar   olib   borib,   soliqlar
miqdorini   oshirdi.   Xalq   ommasining   ahvoli   og’irlashdi.   Shotlandiyada   saqlanib
qolgan presviterianlar royalchilar (qirol hokimiyati tarafdorlari) ning bosh shtabini
tashkil qildilar. U yerda qatl etilgan Karl I ning o’g’li o’zini Shotlandiya qiroli deb
e’lon   qildi   va   Angliyaga   bostirib   kirish   uchun   qo’shin   tayyorlay   boshladi.   Bu
Angliyada   inqilobiy   harakatlarni   yangidan   kuchaytirib   yubordi.   Xalq   va   armiya
safida   norozilik   to’lqinlari   ko’tarila   boshladi.   Levellerlar   orasidan   ancha   qat’iy
bo’lgan   yangi   oqim   «Haqiqiy   levellerlar»   yoki   «deggerlar»   (qazuvchilar)   ajralib
chiqdi. Diggerlar yerni umummulki bo’lishini va har bir kishini unda hyech qanday
ijara   pulini   to’lamasdan   mehnat   qilishni   talab   qilib,   o’z-o’zicha   bo’sh   yerlarni
egallab   olib   yerlarni   dehqonchilik   uchun   tayyorlay   boshladilar.   Haqiqiy
levellerlarning   agrar   dasturi   Jerard   Uinstenlining   «Ozodlik   qonuni»   deb   atalgan
pamfletida o’z aksini topgan. Unda Uinstenli jamiyatni ideal ravishda tashkil qilish
rejasini tuzib bergan.
Levellerlar qo’zg’olonini bostirgan Kromvel Irlandiyani zabt etishga kirishdi.
Uning jazo ekspedisiyasi ko’plab begunoh aholini qirg’in qildi. Kromvel Irlandiya
qo’zg’olonini bostirgandan so’ng Shotlandiyaga yurish qilib, Karl II qo’shinini tor- mor   etdi.   1654   yilda   Angliya,   Shotlandiya   va   Irlandiyani   yagona   davlatga
birlashganligi to’g’risida qonun e’lon qilindi.
Respublika o’zining eng qudratli va yuksalgan darajasiga yetdi.  Chet davlatlar
Angliya   bilan   diplomatik   va   savdo   munosabatlarini   tikladilar.   Mamlakat   ichida
o’zining   dushmanlarini   tor-mor   etgan   ingliz   burjuaziyasi   endilikda   tashqi
dushmanlar   va   raqobatchilar   bilan   kurashga   otlandi.   1651   yil   parlament
«Navigasion   akt»   ni   e’lon   qildi,   unga   ko’ra   Angliyaga   kiritilayotgan   mahsulotlar
ingliz   kemalarida   yoki   o’sha   mahsulotni   ishlab   chiqargan   mamlakatning
kemalarida keltirilishi lozim edi. Bu akt birinchi navbatda Angliyaning dengizdagi
asosiy   raqobatchisi   bo’lgan   Gollandiyaga   qarshi   qaratilgan   bo’lib,   Gollandiyaga
Amerikadagi ingliz koloniyalari bilan savdo qilish ham taqiqlandi. 
Kromvel protektorati
Kromvel   o’z   faoliyati   davomida   asosan   yangi   dvoryanlar   va   burjuaziya
manfaatini   himoya   qilishga   harakat   qildi.   Endilikda   u   inqilobning   yanada
kuchayishini istamadi va 1653 yil aprelida o’zoq parlamentni tarqatib yubordi. Bir
necha  oydan keyin  independentlardan  tashkil   topgan Kichik  parlament  –  konvent
tuzildi.   Yangi   tuzilgan   bu   parlamentning   radikal   tadbirlari   hukumatni   tashvishga
soldi va    tezda u ham tarqatib yuborildi.
1653   yil   16   dekabrda   Kromvel   Angliya   respublikasining   umrbod   lord-
protektori   deb   e’lon   qilindi.   Mamlakatda   qattiq   senzura   joriy   qilindi,   diktaturaga
qarshi   bo’lganlar   hibsga   olindi.   Qirol   tomonidan   turib   ko’rashganlarning
barchasiga   yillik   daromadning   10   foizi   miqdorida   soliq   solindi.   Mamlakat   10   ta
harbiy   okrugga   bo’linib,   ularni   keng   polisiya   vakolatlariga   ega   bo’lgan   general-
mayorlar   boshqardi.1654   yil   Angliya   navigasion   aktga   qarshi   chiqgan
Gollandiyani urushda mag’lubiyatga uchratdi. Natijada Gollandiya ushbu aktni tan
olib,   kontribusiya   to’lashga   majbur   bo’ldi.Kromvel   vafotidan   (1658)   keyin
Angliyada   hokimiyat   ofiserlar   qo’lida   qoldi.   Endi   burjuaziya   va   yangi
dvoryanlarga   inqilob   davrida   qo’lga   kiritilgan   huquqlarni   himoya   qiladigan   va
inqilobning   yanada   chuqurlashishini   oldini   oladigan   kuchli   hokimiyat   kerak   edi,
ular monarxiyani tiklashga qaror qildilar. 1660   yilda   yig’ilgan   parlament   hukumatni   qirol,   lord   va   jamoalarga   tegishli
bo’lishi kerakligi to’g’risida qaror chiqardi. Karl II Angliya qiroli deb e’lon qilindi.
Styuartlar   sulolasi   hokimiyatining   tiklanishi   va   ularning   boshqargan   davri
«restavrasiya» (tiklanish) davri deb ataladi
Angliyada   Styuartlar   hukmronligining   tiklanishi   va   burjua   tuzumining
o’rnatilishi
Karl II Styuart Angliya taxtiga qaytgach, eski tartiblar to’liq tiklanmadi. Qirol
fuqarolar   urushining   qatnashuvchilariga   avf   e’lon   qildi   va   inqilob   davrida
konfiskasiya   qilingan  yerlarni   o’z   egalarida   qoldirish   to’g’risida   farmon   chiqardi.
Davlatning   soliq   va   moliyaviy   ishlarini   parlament   olib   boradigan   bo’ldi.   Qirolga
parlament   maosh   tayinladi.   Mamlakatni   asosan   parlament   boshqardi.   Lekin   avf
e’lon   qilinishiga   qaramasdan   respublikachilar   ta’qib   ostiga   olindi.   Kromvel   va
boshqa inqilob arboblarining murdalari qabrdan chiqarilib, dorga osildi va so’ngra
boshlari tanasidan judo qilindi.
Xo’jalikning   barcha   tarmoqlarida   kapitalistik   munosabatlar   taraqqiy   etdi.
Kapitalistik   fermerlar   soni   oshdi,   g’ov   tutish   va   dehqonlarning   yerdan   mahrum
qilinishi   kuchaydi,   sanoat   ishlab   chiqarishi   katta   muvaffaqiyatlarga   erishdi.
Angliyaning   Hindiston   bilan   savdosi   natijasida   yiliga   600   000   funt   foyda   olina
boshlandi. Mustamlakalarning boyliklari talandi.
Karl   II   burjuaziya   tabaqasining   manfaatlari   bilan   kam   hisoblasha   boshladi.
Ayniqsa,   qirolning   tashqi   siyosati   ularning   noroziliklariga   sabab   bo’ldi.   U
hokimiyatga kelguncha ham  Fransiyadan qarz ola boshlagan edi. Taxtga o’tirach,
Fransiya bilan yaqinlashish yo’lini tutdi. Karl II fransuz qiroli Lyudovik XIV dan
olgan   katta   pul   evaziga   ingliz   tovarlari   uchun   fransuz   bozorlarini   yopib
qo’yilishiga   o’z   roziligini   berdi.   Shundan   keyin   u   5   000   000   frank   evaziga
Fransiyaga Kromvel davrida Ispaniyadan tortib olingan Dyunkerxenni ham sotdi.
Qirol   bilan   parlament   o’rtasidagi   kurash   Angliyaning   siyosiy   hayotida   2   ta
siyosiy   partiya   –   tori   va   vigilarni   tashkil   toptirdi.   Torilar   partiyasiga   yirik   yer
egalari va ingliz ruhoniylaridan iborat qirol hokimiyati tarafdorlari a’zo bo’ldilar.     Vilgelm   Oranskiyning   taxtga   o’tirishi   arafasida   parlament   unga   «Huquq
to’g’risidagi   deklarasiya»   ni   qabul   qilish   shartini   qo’ydi.   Unga   ko’ra   qirol
qonunlarning   harakatini   to’xtatish   vakolatidan   mahrum   qilinib,   soliqlarni   joriy
qilish   huquqi   faqat   parlament   ixtiyoriga   berildi.   Doimiy   armiyani   tuzish   va
ta’minlash   parlamentning   ruxsati   bilan   amalga   oshiriladigan   bo’ldi.   1701   yilda
qabul   qilingan   qonunga   ko’ra   har   qanday   qabul   qilingan   qonunlar   nafaqat   qirol
imzolangandan   keyin,   balki   parlament   oldida   ma’sul   bo’lgan   vazirlar
mahkamasining boshlig’i imzolagandan so’ng kuchga kirishi belgilab qo’yildi.
1688   yil   voqyealarini   ingliz   burjuaziyasi   «Shonli   inqilob»   deb   nomladi.
Chunki   u   hyech   qanday   qon   to’kishsiz   Angliyada   burjua   parlamentar   tizimni
mustahkamladi.
XVIII   ASR   FRANSUZ   INQILOBI.   XVIII   asrning   80-yillari   oxirida
Fransiyada   feodal-absolyut   tuzumining   inqirozi   keskinlashdi.   1787-1789   yillarda
savdo-sanoat inqirozi yuz berdi. Bu inqirozni chuqurlashuviga 1786 yilda Angliya
bilan imzolangan shartnoma ham sabab bo’lmoqda edi. Mazkur shartnomaga ko’ra
fransuz   bozorlari   ancha   arzon   narxdagi   ingliz   sanoati   mahsulotlari   uchun   ochib
qo’yilgandi.   Shu   bois   mamlakatning   ishlab   chiqarishida   turg’unlik   boshlanib,
ishsizlar   soni   keskin   oshdi.   1788   yilgi   qahraton   qish   tufayli   qishloq   xo’jalik
ekinlarining   hosildorligi   pasaydi.   G’alla   tanqisligi   natijasida   oziq-ovqat
mahsulotlarining narxi oshdi va xalq ommasining norozilik harakatlari kuchaydi.
Hukumatning ushbu inqirozdan chiqish uchun layoqatsizligi ro’y-rost ma’lum
bo’ldi. Bu vaqtga kelib davlat qarzlari oshib ketib, monarxiya moliyaviy bankrotlik
bo’sag’asiga kelib qolgan. Davlatning bosh nazoratchisi bo’lgan Tyurgo imtiyozli
tabaqa   vakillarini   ham   soliqqa   tortishni   taklif   qildi.   Umumiy   yer   solig’ini   solish
to’g’risida loyiha ishlab chiqildi.
1787   yil   davlatning   ikki   imtiyozli   tabaqalari   –   dvoryanlar   va   ruhoniylardan
yordam olishga umid qilgan monarxiya ularning orasidan saylab olingan vakillar –
notabllar   majlisini   chaqirdi.   Notabllar   majlisi   qirol   tomonidan   taklif   qilingan
islohotlarni tasdiqlashdan bosh tortdi va qirol hokimiyatini cheklashga urinib, Bosh
shtatlarni chaqirishni talab qildi. 1614 yildan buyon Bosh shtatlarning chaqirilmay kelishiga   sabab   3-tabaqaning   siyosiy   talablar   bilan   chiqishi   edi.   Chorasiz   qolgan
qirol   1789   yilning   bahorida   Bosh   shtatlarni   chaqirishni   va’da   qildi.   Shahar   va
qishloqlarda tabaqalarning talablariga mos ravishda deputatlarning nakazlari ishlab
chiqila   boshlandi.   Ko’pchilik   dehqonlarning   nakazlarida   siyosiy   talablar
qo’yilmasada,   feodal   munosabatlarning   jirkanch   ko’rinishlari   (ahmoqona   odatlar)
ga barham berish, soliqlarni kamaytirish kabi talablar mavjud edi. Savdogarlarning
nakazlari   esa   asosan   o’rta   asrlardan   buyon   mavjud   bo’lgan   sex   reglamentlarini
bekor qilishni, barcha tabaqalarni bir xilda soliqqa tortilishini va qirol hokimiyatini
cheklashni   talab   qilmoqda   edi.   Xalq   orasida   Bosh   shtatlardan   qabul   qilinishi
kutilayotgan «konstitusiya» so’zi ommalashdi.
Qirol   Lyudovik   XVI   (1774-1792)   bir   qancha   yon   berishlarga   majbur   bo’ldi.
Mamlakatning   moliya,   sanoat   va   savdo   bo’yicha   bosh   nazoratchisi   lavozimiga
sanoatchi   va   moliyachilar   orasida   tanilgan,   mo’tadil   islohotlar   tarafdori   bo’lgan
shveysariyalik bankir Nekker taklif qilindi.
Saylovchilarning sonidan kelib chiqqan holda 3-tabaqa deputatlarining soni 2
marotabaga oshdi. Mamlakatda doimiy yashagan va yoshi 25 ga yetgan, soliqlarni
to’lash   qudratiga   ega   bo’lgan   barcha   erkak   aholi   saylash   huquqiga   ega   edi.
Saylovni   tabaqalar   asosida   bo’lishi   rejalashtirildi.   Fransiyada   saylovning   aholini
mulkiy   ahvoliga   qarab   emas,   balki   ular   foydalanayotgan   imtiyozlarga   ko’ra
tabaqalar   bo’yicha   bo’lishi   joriy   etilgan.   Bosh   shtatlarda   birinchi   va   ikkinchi
tabaqa vakillari uchinchi tabaqa vakillariga qaraganda ikki barobar ortiq o’rinlarga
ega bo’lgan.
Inqilobning boshlanishi, borishi va bosqichlari
Fransiyada   1788   yil   bahorida   xalq   ommasining   kuchli   norozilik   harakatlari
boshlandi.   Ochlik   isyonlari,   senorlarning   yerlariga   hujum   qilish,   soliq   idoralarini
vayron   qilish   va   ishchilarning   chiqishlari   mamlakatda   odatiy   tusga   aylandi.
Parijdagi   boy   ishlab   chiqarish   korxonalaridan   birida   korxona   egasi   Revelyonning
ish haqini  qisqartirishga bo’lgan urinishiga  qarshi  ishchilarning norozilik chiqishi
bo’ldi.   Ishchilar   Revelyonning   uyi   va   manufakturasini   vayron   qilib,   hukumat
qo’shini bilan jang olib bordilar. Matbuot   senzuradan   ozod   qilindi.   Ko’plab   broshyuralar,   pamfletlar   chop
etildi.   Ularning   mualliflari   asosan   liberal   dvoryanlarga   yoki   3-tabaqaga   mansub
edi.   Shunday   broshyuralardan   eng   mashxuri   abbat   Siyesning   «Uchinchi   tabaqa
nima?»   nomli   broshyurasi   edi.   Unda   dvoryanlar   va   uchinchi   tabaqaning   ilg’or  
vakillari   tomonidan ilgari  surilgan  fuqarolar  tengligi,  liberal   huquqlar  va  ozodlik,
monarxiyani vakillik organi bilan cheklash haqidagi dasturi aks etgan.
1789   yil   5-mayda   Versalda   Bosh   shtatlar   chaqirildi.   Unda   birinchi   tabaqa
(ruhoniylar)   291   deputatlik   mandatlarini   qo’lga   kiritgan.   Ularning   200   ga   yaqini
islohotlar   tarafdori   bo’lishgan.   Ikkinchi   tabaqa     (dvoryanlar)   270   ta     deputatlik
mandatlariga   ega   bo’lib,   ularning   90   tasi   liberal   kayfiyatda   bo’lgan.   Uchinchi
tabaqa   (shaharliklar)   578   deputatlik   mandatiga   ega   bo’lgan.   Ularning   aksariyat
qismi   yuristlar,   ziyoliylar,   savdogarlar,   bankirlar,   sanoatchilar   va   yer   egalaridan
iborat bo’lgan. Uchinchi tabaqa deputatlari vakillik organining tabaqaviy prinsipini
rad etib, 17-iyundagi  majlisida o’zlarini Millat  majlisi  (butun millatning nomidan
ish   ko’ruvchi   vakillar)   deb   e’lon   qildi.   Bu   davrga   kelib   birinchi   va   ikkinchi
tabaqalardan   100   ta   deputat   3-tabaqaga   qo’shildi.   Millat   majlisi   hukumat
tomonidan     tarqatib yuboriladigan bo’lsa, xalqni soliqlarni to’lamaslikka chaqirdi.
Qirol majlislar zalini yopish to’g’risida buyruq berib, himoya uchun harbiy otryad
chaqirdi.   20-iyun   kuni   ertalab   Millat   majlisi   deputatlari   deputat   Mirabo
chaqirig’iga ko’ra konstitusiya ishlab chiqilmaguncha tarqamaslikka so’z berdilar.
27   iyun   kuni   qirol   imtiyozli   tabaqalarning   boshqa   deputatlariga   ham   Millat
majlisiga   qo’shilishlariga   rozilik  berishga   majbur   bo’ldi.  9   iyul   kuni   mavjud   3  ta
hukmron tabaqalardan tashkil topgan Millat majlisi o’zini Ta’sis majlisi deb e’lon
qildi. Fransiyada inqilob boshlandi.
Boshlangan inqilobni  to’xtatish uchun qirol  Parijga yollanma qo’shin kiritdi.
11 iyul kuni Nekker vazifasidan ozod qilindi. 12-13 iyul kunlari xalqning qo’shin
bilan harbiy to’qnashuvlari bo’lib o’tdi. Xalq ommasi  qurol - aslaha     omborlariga
hujum   qilib,   qurollandi.14   iyul   kuni   ertalab   qurollangan   parijlik   olomon  
despotizmning ramzi bo’lgan va siyosiy qamoqxona vazifasini o’tayotgan Bastiliya qal’asiga hujum qildi. Parijlik olomon va fransuz gvardiyasining askarlari Bastiliya
qal’asini zabt etdilar. Bastiliya vayron qilindi.
Bastiliyani   ishg’ol   qilishda   662   kishi   qatnashgan   bo’lib,   ularning   426   tasi
savdogarlar   va   hunarmandlar,   149   tasi   xalfalar,   shogirdlar   va   ishchilar,   77   tasi
askarlar, 4 tasi kommersant, 5 tasi xizmatchi va 1 tasi o’qituvchi bo’lgan. Bastiliya
olingandan   so’ng   Fransiyada   ommaviy   xalq   harakatlari   ko’tarildi.   Xalq   eski
hokimiyat   organlarini   ag’darib,   xalq   milisiyasini   tashkil   qildi.   Dehqonlar
senorlarning qasrlariga va monastirlariga hujum qilib, senorlar tortib olgan jamoa
yerlarini   qaytadan   egallab   ola   boshladilar.   Parij   meri   qilib   Baye,   Parij   Milliy
gvardiyasining qo’mondoni qilib Lafayet saylandi. Fransiyada amalda absolyutizm
ag’darildi, dvoryanlarning emigrasiyasi  boshlandi. Siyosiy hokimiyat to’liq Ta’sis
majlisiga va unda hukmronlik qilayotgan    3-tabaqa qo’liga o’tdi. 
Xalq   harakatining   avj   olganligidan   vahimaga   tushgan   Ta’sis   majlisi   1789
yilning   avgustida   2   ta   muhim   qonun   qabul   qildi.   Bu   qonunlarga   ko’ra
tabaqalarning   imtiyoz   va   ustunliklari,   feodal   huquqlari   va   soliqlari   bekor   qilindi,
davlat soliqlarini to’lashda hammaning o’zaro tengligi e’lon qilindi. Ammo barcha
senzlar,   yer   bilan   bog’liq   majburiyatlar   amalda   qoldi.   Bu   dekretlar   feodal
munosabatlarning   tugatilishiga   asos   bo’lib,   dehqonlarga   yon   berish   siyosatining
boshlanishi edi. Shu bilan birga Ta’sis majlisi dehqonlarning ancha qat’iy talablar
bilan chiqayotgan qismiga qarshi jazo otryadlarini ham yubordi. Norozi dehqonlar
va   shahar   plebeylarini   tinchlantirish   maqsadida   kelajakda   konstitusiyani   joriy
qilish va’da qilindi.
1789   yil   26   avgustda   Ta’sis   majlisi   katta   inqilobiy   ahamiyatga   ega   bo’lgan
hujjat – «Inson va fuqaro huquqlari deklarasiyasi» ni qabul qildi. Deklarasiya xalq
suvereniteti prinsipini, qonun oldida barchaning tengligini, insonning havfsizlik va
jabr   zulmga   qarshilik   ko’rsatish   huquqini,   so’z   erkinligi,   matbuot   erkinligi   va
vijdon   erkinligi,   «xususiy   mulkchilik   huquqining   muqaddasligi   va   dahlsizligi»
kabilarni   e’lon   qildi.   «Inson   va   fuqaro   huquqlari   deklarasiyasi»   ning
tayyorlanishiga   1776   yil   4   iyulda   e’lon   qilingan   «AQShning   mustaqillik
deklarasiyasi» namuna bo’lib xizmat qildi. Inqilob   tobora   yuksalaverdi,   ammo   Fransiyaning   iqtisodiy   ahvoli
yaxshilanmadi. Ochlik, chayqovchilik, narx-navoning oshishi xalqning noroziligini
kuchaytirdi. 5 oktyabr kuni 20 ming kishidan iborat Parij aholisi  Versaldagi qirol
qarorgohi   va   Ta’sis   majlisiga   tomon   yo’l   oldi.   Qirolning   «Inson   va   fuqaro
huquqlari deklarasiyasi» ni va avgust dekretlarini imzolamaganligi qirolga nisbatan
ommaviy   ishonchsizlikni   tug’dirdi.   Xalq   ommasining   talabi   bilan   oktyabr   oyida
qirol va Ta’sis majlisi Parijga ko’chirildi. Qirol deklarasiya va avgust dekretlarini
tasdiqlashga   majbur   bo’ldi.   5-6   oktyabrlarda   bo’lib   o’tgan   bu   xalq   harakati
inqilobning dastlabki muvafaqqiyatlarini mustahkamladi.
Ta’sis   majlisida   o’zining   mavqyeini   mustahkamlab   olgan   sanoatchilar   va
liberal   dvoryanlar   islohotlarni   yanada   davom   ettirish   imkoniyatiga   ega   bo’ldilar.
Bunda   Amerika   inqilobining   qatnashchisi   bo’lgan   markiz   Lafayet   va   graf
Mirabolar katta rol o’ynadilar. Ammo majlisda yangi siyosiy kuchlar paydo bo’ldi.
Ularning   orasida   yosh   advokat   Maksimilian   Robespyer   (1758-1794)   va   uning
tarafdorlari ham bor edi.
Ta’sis  majlisi  1790-1791 yillarda fuqarolarning tengligi  prinsipiga asoslanib,
tabaqalarning imtiyozlarini, dvoryanlik titullarining meros o’tishini, dvoryan gerbi
va umuman dvoryan imtiyozlarining barchasini bekor qildi. Tadbirkorlik faoliyati
bilan   shug’ullanishning   erkinligi   e’lon   qilinib,   sex   tizimi   va   unga   joriy   qilingan
davlat reglamentlari tugatildi. Ichki boj soliqlari va Angliya bilan imzolangan 1786
yildagi savdo shartnomasi bekor qilindi.
1790-1791   yillarda   ishchilarning   ish   tashlashlari   kuchayib,   ishchi   ittifoqlari
paydo   bo’la   boshlagan   bir   vaqtda   Ta’sis   majlisi   norozilik   harakati   boshliqlarini
sudsiz   o’lim   jazosiga   tortish   to’g’risida   harbiy   qonun   qabul   qildi.   1791   yil   14
iyulda tashkilotlar va ish tashlashlarni ta’qiqlovchi Le-Shapelye qonuni (uni taklif
qilgan deputat nomi bilan atalgan qonun) qabul qilindi.
Dehqon   qo’zg’olonlarining   yangidan   ko’tarilishi   Ta’sis   majlisini   agrar
masalaga   qaytishga   majbur   etdi.   1789   yil   2   noyabr   dekreti   bilan   majlis   cherkov
yerlarini ko’pchiligini konfiskasiya qildi. Millat mulki deb e’lon qilingan bu yerlar
sotuvga qo’yildi. Ammo yerlar yuqori narxlarda sotilganligi sababli ularni asosan burjuaziya   va   o’ziga   to’q   dehqonlar   sotib   olganlar.   Kambag’al   dehqonlar   bunday
yerlarning sotib olish imkoniyatiga ega bo’lmagan.
1791   yil   sentyabrida   Ta’sis   majlisi   konstitusiya   ishlab   chiqdi.   Unga   ko’ra
mamlakatning   barcha   fuqarolari   saylov   huquqiga   ega   bo’lgan     «aktivlar»   va
bunday   huquqga   ega   bo’lmagan   «passivlar»   deb   ikki   guruhga   bo’lindi.   Aktiv
fuqarolarga   25   yoshga   yetgan,   mulkka   ega   bo’lgan   va   o’rtacha   maoshning   3
kunligi   miqdorida   to’g’ri   soliqni   to’lashga   qodir   bo’lgan   barcha   erkaklar   kirgan.
Mamlakatning   9   million   kishilik   erkaklaridan   4,3   millioni   saylov   huquqiga   ega
bo’lgan. Saylovlar 2 bosqichda bo’lib o’tgan. Dastlab 50 ming kishilik saylovchilar
saylangan,   so’ngra   ularning   orasidan   deputatlar   saylangan.   Saylovchilar   o’rtacha
ish   haqining   3   kunligi   miqdorida   (1,5-3   livr)   emas,   balki   10   kunligi   miqdorida
soliq to’lash, deputatlikka nomzodlar esa 1 kumush marka (52 livr) hajmida soliq
to’lashi   va   yana   ma’lum   miqdordagi   yer   mulklariga   ega   bo’lishi   shart   bo’lgan.
Mazkur konstitusiya mustamlakalarda joriy qilinmagan. 
Fransiyada konstitusion monarxiya o’rnatildi. Qonun chiqaruvchi hokimiyat 1
palatali   qonun   chiqaruvchi   majlisga,   ijro   etuvchi   hokimiyat   esa   monarx   va   u
tayinlaydigan   ministrlarga   tegishli   bo’lgan.   Qirol   «Ta’qiqlovchi   veto»   huquqiga,
ya’ni     majlis ko’rib chiqqan qonunlarni vaqtincha rad etish huquqiga ega bo’lgan.
Fransiya hududi 83 ta departament (ma’muriy hududiy birliklar) ga bo’linib, ularda
hokimiyatni   saylanuvchi   kengashlar   va   direktoriyalar   boshqargan.   Shahar   va
qishloqlarda esa saylanuvchi munisipaletlar boshqargan.
Shunday   qilib,   Ta’sis   majlisi   yuridik   jihatdan   mulkdorlarning   ijtimoiy   va
siyosiy   hukmronligini   rasmiylashtirdi.   Inqilobchilar   orasida   ijtimoiy-siyosiy
tabaqalanish boshlandi. 3-tabaqaning tarkibi endi bir xil emas edi. Xalq ommasi va
burjuaziyaning   ancha   radikal   bo’lgan   qatlamlari   inqilobni   davom   ettirishga,
burjuaziyaning   yuqori   doiralari   va   liberal   dvoryanlar   o’z   maqsadiga   erishgan
bo’lib, inqilobni to’xtatishga harakat qilganlar.
Bunday   bo’linish   holati   qirolning   chetga   qochishga   bo’lgan   urinishi   bilan
bog’liq   Varenn   inqirozi   davrida   yaqqol   namoyon   bo’ldi.   Qirol   Lyudovik   XVI
oilasi   bilan   Parijdan   Fransiyaning   fransiyalik   emigrantlar   yig’ilgan   Varenn shahriga qochishga qaror qildi. Fransiya chegarasidagi Belgiya hududida Avstriya
armiyasi saqlanayotgan bo’lib, qirol bu armiyaning madadiga umid qilayotgan edi.
Ammo   qirol   oilasini   olib   ketayotgan   izvosh   dastlabki   pochta   stansiyasida   tanilib,
qo’riqchilar  qurshovida  Parijga  qaytarildi.  Aynan  shu  voqye’lik  inqilobni   himoya
qilish   uchun   ko’ngilli   otryadlarni   tashkil   topishiga   sabab   bo’ldi.   Parij   aholisi
qirolni xoinlikda aybladi.
Xalq   ommasi   va   liberal   dvoryanlarning   hokimiyatda   turgan   mo’ta’dil
konstitusion monarxiyachilarning bir qismini noroziligi    siyosiy klublarning tashkil
topishida ko’rindi. Bunday klublar jumlasiga felyanlar, yakobinchilar, kordelyerlar
va boshqalar kirgan. 1791-1792 yillarda ancha demokratik bo’lgan klublardan biri
bu   kordelyerlar   klubi   edi.   Bu   klub   asosan   hunarmandlar   va   boshqa   «passiv»
fuqarolarni   birlashtirgan   bo’lib,   uning   tarkibiga   Marat,   Danton,   Demulen   va
boshqalar   kirgan.   Kordelyerlar   klubi   a’zolari   –   monaxlari   beliga   arqon   bog’lab
yuruvchi (arqon - fransuzcha «corde») kordelyerlar monastirida yig’ilishgan.
1791   yil   1   oktyabrda   konstitusiya   qabul   qilindi.   Qonun   chiqaruvchi   majlis
faoliyat boshladi. Uning tarkibi Ta’sis majlisinikidan farq qilib, majlis a’zolarining
10 foizini  yirik moliyachilar, kema  egalari,  quldor   savdogarlar, plantatorlar,  yirik
yer   egalari,   sanoatchilardan   iborat   –   felyanlar   partiyasi   tashkil   qildi.   Bu   partiya
monarxiyaning   va   1791   yilgi   konstitusiyaning   saqlab   qolinishidan   manfaatdor
edilar. Majlisning so’l qismini yakobinchilar klubi bilan bog’liq deputatlar tashkil
qildi.   Tezda   bu   guruh   ikkiga   bo’linib   ketdi.   Ulardan   biri   jirondistlar   deb   atalib,
unga   asosan   janubiy,   janubi-g’arbiy   va   janubi-sharqiy   departamentlarning
jamiyatni qayta tashkil qilishdan manfaatdor bo’lgan savdogarlari, sanoatchilari va
yer   egalari   kirdilar.   Majlisning   o’ta   so’l   guruhini   montanyarlar   tashkil   qildi.
Ularning bunday nomlanishiga sabab, ularni majlislar zalida eng yuqori o’rinlarni
egallaganligi   (fransuzcha   –   «tog’»)   sabab   bo’lgan   edi.   Ommaviy   inqilobiy
ko’tarilish   sharoitida   Parijning   48   ta   shunday   seksiyalari   jamiyat   hayotida   faol
qatnashib,   ular   1792   yil   10   avgust   inqilobini   tayyorladilar.   Avgust   boshida
monarxiyani ag’darishga jiddiy tayyorgarlik ko’rildi. 1792   yil   25   iyulida   Avstriya   va   Prussiya   monarxlari   nomidan   gersog
Braunshveyg Parij aholisiga murojaat qilib, ularni qirolga bo’ysunishini talab qildi.
Bunga   javoban   48   ta   seksiyadan   47   tasi   Qonun   chiqaruvchi   majlisdan   Lyudovik
XVI   ni   taxtdan   ag’darishni   va   millat   konventini   chaqirishni   talab   qildi.   Ammo
majlis ularning talabini bajarmadi. 10 avgust tunda qo’zg’olon boshlandi. Shunday
qilib,   Parijning   qo’zg’olonchilar   kommunasi   tashkil   qilindi   va   hokimiyatni   o’z
qo’liga   oldi.   Shu   kuni   qo’zg’olonchilar   Tyuilrdagi   qirol   saroyini   zabt   etdilar.   13
avgust   kuni   qirol   oilasini   qamoqxona   vazifasini   o’tovchi   Tampl   qasriga
ko’chirdilar. 11 avgust dekreti bilan fuqarolarni aktiv va passiv guruhlarga ajratish
bekor qilindi. 21 yoshga yetgan barcha erkaklar saylash huquqiga ega bo’ldilar. 26
avgustda   qasamyod   etmagan   ruhoniylarni   Fransiyadan   haydash   to’g’risida   qaror
qabul   qilindi.   Shu   yilning   avgustida   emigrantlarning   va   jamoa   yerlarini   qishloq
jamoasi   o’rtasida   sotish   to’g’risida   dekretlar   qabul   qilindi.   Ammo   bu   dekretlar
amalda   joriy   qilinmadi.   25-28   avgustdagi   dekretlar   feodal   majburiyatlarini   hyech
qanday to’lovsiz bekor qildi. Konstitusion – monarxiya tarafdorlari  hokimiyatdan
mahrum   qilindilar.   Parij   Kommunasi   jirondistlar   va   montanyarlarning   katta
qarshiligiga qaramasdan Parijdagi shahar hokimiyatining organi bo’lib qolaverdi.
19 avgust kuni Prussiya armiyasi Fransiya chegarasiga hujum qilib, Verden va
Longvi   shaharlarini   egalladi.   20   sentyabr   kuni   Valma   yaqinida   inqilobiy   armiya
Prussiya qo’shinining hujumini qaytarib, uni chekinishga majbur qildi. Shu davrda
Konvent   va   armiya   qo’shni   davlatlarning   xalqlariga   yordam   berishni   o’z   oldiga
maqsad qilib qo’ydi. «Kulbalarga tinchlik – saroylarga urush» shiori qabul qilindi.
Bu   shior   Fransiya   qo’shinlari   egallagan   hududlarda   krepostnoy   huquqini   bekor
qilinishi,   xalq   suvereniteti   e’lon   qilinishini   anglatar   edi.   Inqilobiy   armiyaning
g’alabalari   natijasida   Savoyya,   Nissa,   Reynning   so’l   qirg’og’i   va   Belgiya
Fransiyaga   qo’shib   olindi.   Urushda   Angliya   betaraf   turdi.   Keyinchalik
Fransiyaning   harbiy   muvaffaqiyatlari   fransuzlarga   qarshi   ko’p   sonli
koalisiyalarning shakllanishiga sabab bo’ldi.
1792   yilning   20   avgustda   Qonun   chiqaruvchi   majlisning   yig’ilishidan   so’ng
tezda   Millat   Konventi   chaqirildi.   Konvetga   Fransiyadan   749   deputat mustamlakalardan   esa   34   deputat   saylandi.   Deputatlar   orasidan   asosan   mulk  
egalari   ko’pchilikni   tashkil   qilib,   xalq   vakillari   40   kishi   atrofida   edi.   Konvent
tarkibida   155   kishiga   yaqin   deputatlar   montanyarlardan   iborat   bo’lib,   ular   qirolni
sud   qilishni   va   boshlangan   radikal   islohotlarni   davom   etishni   talab   qildilar.   21
avgustda qirol hokimiyatining tugatilganligi to’g’risida Konvent qaror qabul qildi.
22 sentyabrda Fransiya respublika deb e’lon qilindi.
1792-1793 yillarning qishida Fransiya shahar va qishloqlaridagi xalq ommasi
inqilobni  davom  ettirishni  talab  qildilar. Xalq ommasining ahvoli  nihoyatda  og’ir
edi.   Non   va   boshqa   oziq-ovqat   mahsulotlariga   qat’iy   narxni   belgilash   to’g’risida
Konventga   ko’plab   talabnomalar   tusha   boshladi.   Parij   kommunasi   shahar
byudjetidan   mablag’   ajratib,   qimmat   baholarda   g’alla   sotib   olib,   uni   arzon
narxlarda   aholiga   sota   boshladi.   Kommuna  boy   va  mulkdorlarga   soliq   soldi.1793
yil   bahorida   yana   yer   masalasi   kun   tartibiga   chiqdi.   Ayrim   rayonlarda
dehqonlarning   o’zboshimchalik   bilan   yerlarni   bosib   olish   harakati   boshlandi.
Shunda   Konvent   emigrantlarning   va   qirol   yerlarining   mayda   qismlarga   bo’lib
sotish to’g’risida dekret qabul qilishga majbur bo’ldi.
Qirol   Lyudovik   XVI   ni   jazolash   masalasi   Konventda   va   undan   tashqarida
butun   Fransiya   bo’ylab   keng   muhokama   qilindi.   Konvent   deputatlari   ham   bu
masalada   ikkiga   bo’lindi.   Jirondistlarning   aksariyati   va   botqoqchilar   (majlislar
zalining qo’yi qismidan joy olgan deputatlar)ning bir qismi qirolni qatl qilinishiga
qarshi   edilar,   montanyarlar,   jirondistlar   va  botqoqchilarning  boshqa   bir   qismi   uni
qatl  qilishni   talab  qildilar.  Noyabr-dekabr  oylarida  qirolning koalisiya   monarxlari
bilan   Fransiya   respublikasiga   qarshi   urush   ochish     to’g’risidagi   maxfiy
yozishmalari   qirolni   qatl   qilinishiga   asos   bo’ldi.   21   yanvar   kuni   Lyudovik   XVI
namoyishkorona qatl etildi.
Qirolning   qatl   etilishi,   chiqarilgan   bir   qator   dekretlarga   va     g’allaga   qat’iy
narx   belgilanganligiga   qaramasdan   parlamentda   va   mamlakatda   xalq     kurashi
kuchaydi. Jirondistlar Konventi «O’n ikkilar komiteti» ni tuzib, seksiyalar va Parij
kommunasini tergov qilishga kirishdilar. Kommunaning rahbarlari bo’lgan Eber va
Varlenni qamoqqa olish to’g’risida buyruq chiqarilib, ular «qutirganlar» deb ataldi. Jirondistlarga   qarshi   Kommuna,   seksiyalarning   ko’pchiligi,   montanyarlar   va
kordelyerlar   birlashdilar.   10   avgustda   Kommuna   tomonidan   Qo’zg’olonchilar
komiteti   tuzildi.   1793   yil   31   mayda   uning   buyrug’i   bilan   ko’p   ming   kishilik
qurollangan   olomon   va   milliy   gvardiyaning   jangchilari   Konventni   qurshovga
oldilar.   Jirondistlarning   rahbarlari   hibsga   olindi.   Xalq   qo’zg’oloni   g’alaba   qilib,
hokimiyatga yakobinchilar keldilar. Yakobinchilar diktaturasi
Jirondistlar Konventidan norozi bo’lgan shahar va qishloq aholisining qo’llab-
quvvatlashi   oqibatida   yakobinchilar   hokimiyatga   keldi.   Mamlakatda   ahvol   og’ir
edi.   83   ta   departamentning   60   tasida   isyonlar   ko’tarilib   turgan.   1793   yil   martida
Vandeyeda   ko’tarilgan   qo’zg’olon   ularning   eng   yirigi   edi.   Qishloq   xo’jaligi
butunlay   izdan   chiqqan   bir   vaqtda   Konvent   300   ming   kishini   armiyaga
safarbarlikka chaqirdi. Sanoat jihatidan ancha qoloq bo’lgan Vandeyeda dehqonlar
Konventning   jazo   otryadlariga   qarshi   haqiqiy   urushni   boshladilar.   1793   yilda
qo’zg’olon   bostirilganligiga   qaramasdan,   uning   to’lqinlari   1795   yilgacha   davom
etdi.   Vandeye   urushlarida   har   ikki   tomondan   600   mingdan   ziyodroq   fransuzlar
qurbon bo’lgan.
Mamlakatdagi   mavjud   og’ir   ahvoldan   foydalangan   yakobinchilar   o’zlarining
hokimiyatini mustahkamlashga harakat qilib yer va dehqonlar to’g’risidagi masala
bilan shug’ullandi. Ketma-ket ravishda bir qancha agrar dekretlar chiqarildi. 1793
yil   3   iyunida   yakobinchilar   Konventi   emigrantlarning   yerlarini   mayda   qismlarga
bo’lib sotish to’g’risida dekretni qabul qildi. 10 iyulda jamoa yerlarini bo’lib berish
to’g’risidagi   Konventning   yangi   dekreti   qabul   qilindi.   Unga   ko’ra   agar   dehqon
jamoalari   a’zolarining   1/3   dan   ko’prog’i   jamoa   yerlarini   bo’lib   olishga   rozi
bo’lsalargina ushbu dekret kuchga kirgan. 17 iyulda barcha feodal majburiyatlarini
hyech qanday to’lovsiz bekor qilish to’g’risida dekret chiqdi. Ammo yer mulklari
va   yerlarni   ijaraga   olish   bilan   bog’liq   barcha   majburiyatlar   amalda
qolavergan.Yerlarni   bo’lish   to’g’risidagi   «agrar   qonun»   tarafdorlari   ta’qib   ostiga
olindi.   Yerlarni   mablag’i   bor   kishilargina   sotib   olishlari   mumkin   edi.   Endi   yer
kapitalistik   mulkka   aylanib,   u   rasmiy   ravishda   sotiladigan   va   sotib   olinadigan
bo’ldi.   Qabul   qilingan   dekretlar   amalda   hayotga   tadbiq   etilmagan   bo’lsada,
yakobinchilar tomonidan feodal isyonlarini bostirish uchun armiyaga safarbarlikni
yengillashtirdi. Oziq-ovqat masalasi ilgargidek hal qilinmasdan qolaverdi.
Termidorlar konventi va direktoriya   davrida Fransiya
9 termidor (27 iyul) kuni Konventning majlisi davom etdi. Unda deputat Sen-
Jyust  terrorni  yumshatish  taklifi bilan chiqish qildi. Ammo Konvent  uning fikrini qabul   qilmadi.   Robespyerni   hokimiyatni   suiste’mol   qilishda   aybladilar.
Deputatlardan biri Robespyerni hibsga olishni taklif qildi. Bu taklifni Konventning
ko’pchilik   a’zolari   qo’llab-quvvatladilar.   Robespyer   va   uning   tarafdorlari   hibsga
olindi.   Seksiyalar   va   Parij   kommunasi   Robespyer   va   uning   tarafdorlarini
qamoqdan   ozod   qilib,   Robespyerni   Konventga   qarshilik   ko’rsatishini   kutdilar.
Ammo   Robespyer   ular   kutganday   qarshilik   ko’rsatmadi.   Shunda   Konvent
otryadlari ratushaga bostirib kirib, Robespyer va uning tarafdorlarini tor-mor qildi.
Yakobinchilar   diktaturasi   majaqlab   tashlandi.   Yakobinchilardan   tozalangan
Konvent   o’z   faoliyatini   davom   ettirdi.   Yakobinchilar   diktaturasi   Fransiya   aholisi
tomonidan   kutilgan   natijalarni   bermadi.   Fransiyada   kapitalistik   taraqqiyot   yo’liga
Termidorlar   Konventi   davrida   o’tildi.   Termidorlarning   davlat   to’ntaruvi
inqilobning   so’nish   davrining   boshlanishi   edi.   Termidorlar   Konventi   Fransiyani
Napoleon Bonapart imperiyasiga olib keldi.
9   Termidorning   ikkinchi   yilidan   so’ng   (1794   yil   27   iyul)   hokimiyat   inqilob
natijasida boyib ketgan sanoatchilar, moliyachilar va yangi yer egalari ko’pchilikni
tashkil qilgan Konvent qo’liga o’tdi. Termidorlar Konventi 27 iyuldan 1795 yil 26
oktyabrgacha davom etdi. Yakobinchilar klubi va ularning mamlakatdagi filiallari
yopildi,   jamoatchilik   tashkilotlari   tarqatib   yuborildi,   oziq-ovqat   mahsulotlariga
qo’yilgan   maksimum   narxlar   bekor   qilindi,   savdo   erkinligi   chayqovchilik
erkinligiga   aylandi.   Terrorga   qarshi   kurash   bahonasi   bilan   hukumat   norozi
kayfiyatda bo’lgan qashshoqlarga qarshi qat’iy chora-tadbirlar ko’rdi.
1795  yil   bahorida  ochlik  va   muhtojlikdan  qattiq  aziyat   chekkan  Parij   aholisi
qo’zg’olon   ko’tardi.   12   jerminal   (1   aprel)   kuni   norozi   olomon   Parij   ko’chalariga
chiqib,   non   va   1793   yilgi   konstitusiyani   talab   qildilar.   Konventga   qarshi   birinchi
qo’zg’olon jerminal deb ataldi. Ikkinchi qo’zg’olon birinchi prerial (20 may) kuni
ko’tarildi. Qo’zg’olonchilar tarkibida milliy gvardiyaning qismlari ham qatnashdi,
ammo qo’zg’olon tezda bostirildi.
1795 yil Termidorlar Konventi yangi konstitusiya qabul qildi. Bu konstitusiya
respublika  tuzumini   saqlab  qoldi, biroq inqilob  qo’lga  kiritgan  yutuqlardan  biri  –
umumiy   saylov   huquqini   bekor   qildi,   xususiy   mulkchilik   huquqini   e’lon   qildi, inqilob   davrida   qo’lga   kiritilgan   mulklarni   qonuniylashtirdi.   Konvent   o’rniga   25
kishidan   iborat   Oqsoqollar   kengashi   va   Besh   yuzlar   kengashi   saylandi.   Bu   ikki
palata qonun chiqaruvchi hokimiyatga ega edi. Qonun chiqaruvchilar to’liq ijroiya
hokimiyatga   ega   bo’lgan   3   kishidan   iborat   Direktoriyani   sayladi.   Konstitusiya
qabul   qilingandan   so’ng   tezda   Konvent   tarqatilib,   hokimiyat   Direktoriya   qo’liga
o’tdi.   Direktoriyaning   asosiy   siyosati   inqilob   davrida   boyib   qolgan   sanoatchi   va
moliyachilarning manfaatini himoya qilishga qaratilgan edi. Direktoriya 1795 yil 4
bryumerdan   1799   yil   18   bryumergacha   faoliyat   ko’rsatdi.   Bu   davrda   qishloq   va
shahar   kambag’allarining   ahvoli   og’irligicha   qolaverdi.  Shu  davrda   Fransua   Noel
Babyof   (1760-1797)   va   uning   «Tenglar   jamiyati»   mashhur   bo’ldi.   Babyof
inqilobning   dastlabki   yillarida   yerga   nisbatan   xususiy   mulkchilikning   joriy
qilinishiga qarshi kurashib, ijtimoiy tenglashtirish g’oyasini targ’ib qildi. U o’zini
rimlik reformator Grax deb e’lon qildi. Babyof o’ldirildi va    uning jamiyati tarqatib
yuborildi.
Direktoriya   davrida   Fransiya   olib   borayotgan   urush   xarakterlari   birdan
o’zgardi.   U  Fransiya   respublikasini   himoya   qilish   urushidan   1797  yildan   boshlab
bosqinchilik   urushiga   aylandi.   Napoleon   Bonapart   qo’mondonligidagi   fransuz
qo’shinlari   shimoliy   Italiya   hududini   egallab,   Avstriya   hududlariga   bostirib   kirdi
va 1797 yilda Avstriyani  sulh shartnomasini  imzolashga  majbur  qildi. Italiyaning
Lombardiya   viloyati   Sizalpin,  Genuya   esa   Liguriyya   respublikalariga   aylantirilib,
Fransiyaga   tobe   ettirildi.   Pyemont   Fransiyaga   qo’shib   olindi.   Venesiya,   Istriya,
Dalmasiya Avstriyaga, Reynning o’ng qirg’og’i, Belgiya va Ionik orollari Fransiya
ixtiyoriga o’tdi.
Fransiyaning   asosiy   raqibi   hamon   Angliya   bo’lib   qolaverdi.   Uning
mustamlakachilik   qudratiga   zarba   berish   uchun   Direktoriya   Hindistonga   harbiy
ekspedisiya   yuborish   maqsadida   Misrni   bosib   olishga   kirishdi.   Misr
ekspedisiyasiga  Napoleon Bonapart  qo’mondonlik qildi. 1798 yil  20 iyunda Misr
qo’shinlari   ustidan   fransuz   armiyasi   g’alaba   qildi.   1   avgustda   Nelson
qo’mondonligidagi   ingliz   floti   Abukir   ostonasida   fransuz   eskadreyasini   tor-mor
qildi.   Bu   fransuzlarga   qarshi   koalisiyaning   tuzilishini   tezlashtirdi.   Koalisiya tarkibiga   Angliya,   Rossiya,   Turkiya,   Neapolitan   qirolligi   va   Avstriya   kirdi.   1799
yil   bahorida   Yevropada   urush   harakatlari   yangidan   boshlandi.   German
davlatlaridagi   fransuz   qo’shinlari   tor-mor   qilindi,   Italiyadan   fransuzlar   Suvorov
qo’mondonligidagi rus qo’shinlari tomonidan siqib chiqarildi.
Harbiy   muvaffaqiyatsizliklar   va   tashqi   kuchlarning   harbiy   yurishlari   va
Direktoriya   hukumati   siyosatidagi   ziddiyatlar   mamlakatning   hukmron   doiralarini
tashvishga   soldi.   Ular   mamlakatda   qonuniy   tartibni   o’rnatadigan   kuchli
hokimiyatga   ehtiyoj   sezishgan.   Napoleon   Bonapart   atrofidagi   yuqori   lavozimli
harbiylarning bir qismi harbiy diktatura o’rnatishga harakat qilganlar. Ular Misrda
qo’mondonlik   qilayotgan   Napoleon   Bonapart   bilan   Direktoriyaning   hukumat
doiralariga   yaqin   bo’lgan   akasi   Lyusyen   Bonapart   orqali   aloqada   bo’ldilar.
Napoleon   Misrdagi   fransuz   qo’shinini   general   Kleberga   topshirib,   500   ta
grenaderlari bilan Fransiyaga qaytdi.
18-bryumer (1799 yil 9 noyabr) kuni qonun chiqaruvchi korpus majlisi shahar
yaqinidagi   Sen-Klu   saroyiga   ko’chirildi.   Majlisga   Napoleon   Bonapart   ham   yetib
keldi.   Parij   safari   davomida   Napoleon   bo’lajak   hukumatning   ikki   nafar   vakillari
bo’lmish konstitusiyachilarning rahbari – Emanuel Jozef Siyes va moliyachi Roje-
Dyuko bilan kelishib oldi. Direktoriyaning 5 ta vakili ham iste’fo berish to’g’risida
Napoleonga   va’da   berdilar.   Shu   kungi   majlisda     Lyusyen   Bonapart   Besh   yuzlar
kengashiga raislik qilayotgan edi. Napoleon kengash a’zosi bo’lmasa ham majlisda
paydo   bo’ldi.     Uning   ishtirokidan   norozi   bo’lgan   majlis   a’zolari   grenadyorlar
tomonidan   haydab   chiqarildi.   Besh   yuzlar   kengashi   a’zolari   majlisda   qolgan
oqsoqollar   kengashining   bir   nechta   a’zolari   bilan   birgalikda   hokimiyatni   uch
konsulga   berish   to’g’risida   dekret   qabul   qilishga   majbur   bo’ldilar.   Napoleon
birinchi   konsul   lavozimini   egallab,   amalda   barcha   hokimiyat   uning   qo’lida
to’plandi. Asosiy adabiyotlar
1. Новая   история   стран   Азии   и   Африки.   Под.   Ред.
А.М.Родригеса. В. 3 т. М., 2010.
2. Х рестоматия  по истории Нового времени стран Европы и
Америки .   сост. Д.В. Кузнецов . В. 2 часть.   Благовещенск:
Изд-во БГПУ, 2010.
3. Новая история стран Европы и Америки. Второй период.
Под ред. И.М. Кривогуза и Е.Е. Юровской. М., 1998.
4. Новая   история   стран   Европы   и   Америки.     Под   ред.
А.М.Родригеса  и  М . В .  Пономарева .  В. 3 т.  М.,  2005 .
5. Хидоятов Г.А. История дипломатии. Ташкent, 2004.
6. Ergashev Shuhrat. Jahon tarixi yangi  davr XVI-XVIII  asrlar.
Toshkent «O‘zbekiston». 2014.

XVII-XVIII asrlar ingliz va fransuz inqilobi 1. Inqilob arafasida Fransiyaning ijtimoiy, iqtisodiy va siyosiy ahvoli. 2. Inqilobning boshlanishi, borishi va bosqichlari. 3. Yakobinchilar diktaturasi. 4. Termidorlar Konventi va Direktoriya davrida Fransiya. 5. Inqilob arafasida Angliyaning ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy ahvoli. 6. Inqilobning boshlanishi va fuqarolar urushi. 7. Respublikaning e’lon qilinishi va Kromvel protektori. 8. Angliyada Styuartlar hukmronligining tiklanishi va burjua tuzumining o’rnatilishi.

Jahon tarixining XVII asr o’rtalaridan to XX asr boshlarigacha bo’lgan tarixiy rivojlanish bosqichi tarixshunoslikda yangi zamon davri yoki yangi tarix deb ataladi. U o’zining tarixiy voqyealarga boyligi, jamiyat rivojlanishi sur’atlarining tezligi, ijtimoiy-iqtisodiy o’zgarishlar va yangi sivilizasiyaning paydo bo’lganligi bilan oldingisidan tubdan farq qiladigan haqiqatdan ham yangi zamon davri edi. Yangi sivilizasiyaning paydo bo’lish jarayoni Atlantika okeanining qirg’oqlarida joylashgan Yevropa va Amerika mamlakatlarida yuz berdi va XIX asrga kelib u dunyoning ko’pchilik mamlakatlariga keng tarqaldi. Yangi zamon davri 1640- yilda boshlangan ingliz burjua inqilobidan 1870 yildagi Fransiya- Prussiya urushigacha bo’lgan birinchi va Fransiya-Prussiya urushidan Birinchi jahon urushi (1914-1918) gacha bo’lgan ikkinchi bosqichlaridan iborat. Yevropa, Amerika, Osiyo va Afrika mamlakatlari yangi zamon davrining birinchi bosqichi (1640-1870) «kapitalistik bozor munosabatlari» ning paydo bo’lishi va mustahkamlanish davridir. Yangi zamon tarixining birinchi davri hozirgi vaqtda insoniyat duch kelayotgan muammolarning aksariyatiga asos solgan davr hamdir. Chunki yangi zamonda qo’lga kiritilgan yutuqlar asosan tabiatni bo’ysundirilishi va tabiiy zahiralarni talon-taroj kilinishi bilan bordi-ki natijada ulkan ekologik havf-xatar paydo bo’ldi. Yangi zamon tarixining birinchi bosqichi ishlab chiqarish kuchlari va munosabatlarining rivojlanishida ham alohida ahamiyat kasb etdi. Qishlok xo’jaligida yangi ishlab chiqarish munosabatlari paydo bo’ldi, hunarmandchilik o’z o’rnini ilg’or manufaktura va sanoat ishlab chiqarishiga berdi. Yangi zamon tarixining ulkan muvaffakiyatlaridan yana biri bu feodal-patriarxal munosabatlarini barham topib, inson va fuqaro huquqi va erkinliklarini e’lon qilinishi hamdir. Tarixiy taraqqiyotning notekis rivojlanishi okibatida XVII-XVIII asrlarda jahonning Gollandiya, Angliya, Fransiya kabi bir qator mamlakatlarida kapitalistik bozor munosabatlari shakllana boshladi. Bu mamlakatlarda feodal munosabatlarning yemirilishi burjua inqiloblariga va kapitalistik tuzumni o’rnatilishiga olib keldi. Osiyo va Afrikaning kator mamlakatlarida esa hamon feodal munosabatlar hukmronlik qildi.

Kapitalistik bozor munosabatlarining dastlabki belgilari XVI asrda ya’ni, ilk kapital jamg’arish jarayonining paydo bo’lishi bilan boshlangan edi. Bu jarayon ishlab chikarish vositalarini kapitalga, ishlab chiqaruvchilarni esa yollanma ishchilarga aylantirdi. Kapitalning dastlabki jamg’arilish jarayoni ishlab chikarish kuchlarining buzilishi, Osiyo, Afrika va Amerika xalqlarining aksariyatini ajnabiy bosqinchilar tomonidan varvarlarcha talanishi bilan, Amerikada oltin va kumush zahiralarini kashf qilinishi oqibatida mahalliy aholi shafqatsizlarcha ekspluatasiya qilinib, tiriklay konlarga ko’mildi. Afrika hududi qora tanli aholi ovlanadigan maydonga aylantirilib, 30 millionga yaqin afrikaliklar zo’rlik bilan Amerika kit’asiga olib ketilib, qulga aylantirilgan. Jahon tarixining yangi zamon davriga kelib tarix tom ma’noda jahon tarixiga aylandi. Chunki bu davrda xususiy ishlab chiqarishning mahalliyligi va milliy biqiqligi o’rniga davlatlarning o’zaro aloqadorligi, xalqaro munosabatlar va savdoning rivojlanishi ro’y berdi. Mazkur davrda Xitoy, Koreya, Vyetnam, Hindiston, Eron va Usmoniylar davlatidagi feodal-despotlik rejimi chuqur inqirozli jarayonlarni boshdan kechirdi, kapitalizm dastlab Angliya va Niderlandiyada g’alaba qildi, Gabsburglar davlati va Rossiya bu vaqtda qudratli absolyut davlatlarga aylandi. Yangi zamonga kelib Yevropa va Sharq o’rtasidagi kuchlar nisbati o’zgardi. Ayniksa Napoleon urushlari va sanoat inqlobi (to’ntaruvi) dan keyin bu jarayon to’liq Yevropa davlatlari foydasiga hal bo’ldi. Gollandiya, Fransiya va Angliyaning savdo monopolistik kompaniyalari kapital jamg’arish jarayonida muhim rol o’ynadi. Talon-tarojlik, yerli xalqni ezish va qirg’in qilish oqibatida mustamlakalardan olingan javohirlar metropoliyaga keltirilib, kapitalga aylantirildi. Yevropa davlatlarining dengizda, jahon bozorida va mustamlakachilik borasida hukmronlik uchun bo’lgan raqobati natijasida ko’p sonli urushlar bo’lib o’tdi. Yangi zamon davriga kelib Ispaniya va Portugaliya mustamlakachilikdagi hukmronliklariga Gollandiya va Angliya davlatlari chek qo’ydilar. XVII asr birinchi yarmida savdo va mustamlakachilik borasida tashabbus Gollandiyaga tegishli bo’lgan bo’lsa, XVII asr ingliz inqilobidan so’ng u Angliya qo’liga o’tdi.

XVIII asrda Angliya va Fransiya o’rtasida Amerika, Afrika va Hindistondagi mustamlakalar uchun uzluksiz kurash bordi. Ispaniya merosi (1702-1713) va Avstriya merosi uchun (1741-1748) urushlar va Yetti yillik urush (1756-1763)da Angliya Fransiyaning Shimoliy Amerika, G’arbiy-Hindiston va Sharqiy- Hindistondagi mustamlakalarini tortib oldi. Yevropa davlatlari uchun mustamlakachilik siyosati boylik orttirish manbai bo’lib xizmat qilgan bo’lsa, Osiyo, Afrika va Amerikaning yerli aholisini u asoratga solib, qashshoqlikka mahkum etdi. G’arbiy Yevropa davlatlarida yirik ishlab chiqarish sanoatiga asos solinishi mazkur davlatlarning xom ashyo zahiralari, yangi bozorlar uchun va Osiyo, Afrika, Amerika qit’asida joylashgan mamlakatlarda iqtisodiy-siyosiy ta’sirini mustahkamlash uchun raqobat va kurashni keltirib chiqardi. Bu davrda Yevropa davlatlarining mustamlakachilik ekspansiyasi asosan tayyor sanoat mahsulotlarini kiritish va ulardan xom ashyo olib ketishdan iborat bo’ldi. Fanda yangi tarix atamasi ko‘pgina davlatlarda, ayniqsa Evropa va Amerikada 1640-1917 - yillar tarixi tushuniladi. Mazkur davr marksistik tarixchilar tomonidan keng miqyosda o‘rganilgan va shu davrda yuz bergan sotsial-iqtisodiy o‘zgarishlar hamda feodalizmdan kapitalizmga o‘tish shart sharoitlari o‘rganilgan. Ammo yangi zamon davrining sanalari belgilanishi Osiyo, Afrika va Lotin Amerikasi mamlakatlari uchun u qadar to‘g‘ri kelmaydi. Sababi bu hududlarda quldorlik, feodal tartiblar hamon ustun bo‘lgan. Kapitalistik taraqqiyot yo‘liga o‘tilishi Evropa mamlakatlarini keyinroq esa AQSHning qudratli iqtisodga ega bo‘lishini ta’minladi. Ammo yangi zamon davrining oxirgi davri yoki XX asrning birinchi choragi yoki XX asrning 30 yillarigacha bo‘lgan davrni o‘rganish masalasi muammoligicha turibdi. SHu bilan birga XVI asrda Evropaning qator davlatlarida kapitalizm amalda feodalizm ustidan g‘olib kelgan bo‘lsa, yana ayrim davlatlarda bu jarayon XIX asrda ham davom etgan va yakuniga etmagan edi. Bugungi kunda ko‘plab tarixchilar yangi zamon tarixini 1789-yilda boshlangan fransuz burjua inqilobi sanasi bilan bog‘lashni taklif etmoqda.

Marksistik tarixchilar esa yangi zamon tarixi ingliz inqilobi sanasi bilan boshlanganligini uqtirib kelmoqda. Fransuz tarixchisi va olimi Jan Boden «Tarixni oson o‘rganish usullari» (1566-yil nashr qilingan) asarida birinchi marta o‘rta asrlar davridan keyingi tarixni yangi tarix deb atashni taklif qilgan. Bu asarda turklar tomonidan Konstantinopolning 1453-yilda egallanishidan keyingi davr yangi tarix deb atalgan. Gall universiteti professori Kristof Keller o‘zining «Universal tarix» (1685-yilda nashr qilingan) asarida insoniyat tarixini qadimgi (Buyuk Konstantingacha), o‘rta asrlar davri (1453-yilgacha) va yangi (1453-yildan keyingi) davrlarga bo‘lgan. Bugungi kunda ko‘plab tarixchilar yangi tarixni 1789-yilda boshlangan fransuz burjua inqilobi sanasi bilan bog‘lashni taklif etmoqda. Marksistik tarixchilar esa yangi zamon tarixi ingliz inqilobi sanasi bilan boshlanganligini uqtirib kelmoqda. Fransiya, Angliya, Germaniiya va inqilobgacha bo‘lgan Rossiya universitetlarida yuqorida keltirib o‘tilgan asarlar keng o‘rganilgan. Liberal tarixchilardan biri N. I. Kareevning 7 tomlik «G‘arbiy Evropa mamlakatlari yangi zamon davrida» nomli asarida yangi zamon davrini XVI asrning boshlaridan 1914 yilga qadar deb ko‘rsatgan. Agarda Fransiya maktablarida yangi tarixning boshlanishi sanasi sifatida fransuz inqilobi sanasi o‘qitilgan bo‘lsa, Angliyadagi tarixiy adabiyotlarda yangi tarix atamasi zamonaviy tarixni anglatadi. AQSH universitetlari va maktablarida yangi zamon davri Buyuk geografik kashfiyotlar va 1492 yilda Amerikaning ochilishidan boshlab o‘qitilgan. Rus sotsiologi L. I. Mechnikov "Sivilizatsiya va daryolarning buyuk tarixi" (1889 yilda nashr qilingan, 1924 yilda rus tiliga tarjima qilingan) asarida dunyo tarixini qadimgi davr «daryo sivilizatsiyalari", buyuk daryo vodiylari asri «O‘rtaer dengizi davri" va Buyuk geografik kashfiyotlar davri «Okean sivilizatsiyasi« kabi uchta katta davrga bo‘lishni taklif qilgan.