logo

Shuroi ulomu tashkeloti va uning faoliyati

Загружено в:

10.08.2023

Скачано:

0

Размер:

10241.616210938 KB
Mavzu ; Shuroi ulomu tashkeloti 
va uning faoliyati Reja.                                              
1)Turkiston ulka musulmonlarining 
firqalarga bulinish sabablaril.                 
2)Shuro ulamo tashkiloti yaxud   
qadimchilar kim edi ular.           ХХ асрнинг бошлари Туркистонда турли сиёсий партия ва 
оқимларнинг шаклланиш даври бўлди. Кўплаб тарихий манба ва 
тарих фани дарсликларида Туркистонда жадидлар ҳаракати 
ўлканинг сиёсий ҳаётида муҳим ҳодисалардан бўлгани қайд 
этилади. Шубҳасиз, жадидлар турли соҳаларда ислоҳотлар 
зарурлиги ҳақида ғояларни илгари суришган, газеталар нашр 
этишган, янги услубдаги мактаблар ташкил қилганлар. Бироқ, 
улар билан “сиёсий майдон”да “Қадимчилар” ёки “анъаначилар” 
деган атамага эга яна бир сиёсий ҳаракат бор эди. Улар ким 
бўлган ва Туркистон тарихида қандай рол ўйнаган? Бу ҳақда 
UzAnalitycs сайти мухбири тарихчи олим Мурод 
Зикриллаев	
 билан суҳбатлаш ди Мурод Зикриллаев – Ўзбекистон Вазирлар Маҳкамаси ҳузуридаги Қатағон қурбонлари хотираси 
музейида илмий ишлар бўйича директор ўринбосари.	
 Илмий изланиш мавзулари:	 XIX	 аср иккинчи ярми 
ва XX аср бошларида Ўзбекистон тарихи, 2 та рисола ва 30 дан ортиқ илмий мақолалар муаллифи.
–  Мурод Файзуллаевич, бир неча йилдирки жадидчилик ҳаракати катта қизиқиш билан ўрганилмоқда. Шу 
билан бирга, ўша даврда жадидлардан фарқли ўлароқ “Қадимчилик” деб номланган яна бир муҳим 
сиёсий оқим ҳам фаолият юритган. Ушбу сиёсий ҳаракат ҳақида бизга нималар маълум?
–	
  Маълумки, Туркистон Россия империясининг мустамлакасига айлантирилгач, маҳаллий халқнинг 
миллий ва диний қадриятлари, урф-одатлари оёқ-ости қилинди. Мустамлакачилар ислом дини заминида 
вужудга келган одоб-ахлоқ меъёрлари, ижтимоий-иқтисодий муносабатлар тизимини издан чиқаришни 
ҳам ўз олдиларига мақсад қилиб қўйган эдилар. Бу хусусда турли қонунлар ҳам чиқарилган эди-ки, улар 
маҳаллий халқ манфаатига бутунлай мос келмасди.
Масалан, Туркистон генерал-губернаторлигида ўрнатилган тартиб-қоидага мувофиқ, илм ва 
истеъдодидан қатъий назар, 25 ёшга етган туркистонлик фуқаро волост бошқарувчиси ёки қози бўлиши 
мумкин эди. Бу тартиб етарли илмга эга бўлмаган кишиларнинг қози, мударрис, имом бўлиб қолишлари 
учун замин бўлиб хизмат қилди. Ҳолбуки, хонлар замонасида диний лавозимларга шайхулисломнинг ва 
бошқа уламоларнинг иштирокидаги имтиҳондан сўнггина кишилар тайин қилинар эдилар.
Ушбу маккорона сиёсат ҳақида М.Беҳбудий шундай дейди: “Миссионерлар тарафидан ва ёйинки бизни 
йўқ ва нобуд бўлишимизни ва шариати муқаддасамизни ҳукмдан қолишини хоҳлатадурғон эски ва 
мустабид ҳукумат одамлари тарафидан шундай законлар чиқарди” [Беҳбудий М. Бизга ислоҳот керак// 
Нажот, -1917 йил 17 апрел.].S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Империя ҳарбий маъмурияти арзимаган нарсани баҳона қилиб, миллий зиёлиларни, хусусан, сиёсий 
қарашга эга бўлган кишиларни ўлкадан сургун қилиш билан шуғулланди. Матбуот эса истеъмолда йўқ 
“жадид ва қадим” иборасини истеъмолга киритиб, Мунаввар қори Абдурашидхонов сўзи билан айтгандек 
“кекса тараққийпарварлар билан ёш тараққийпарварлар ўртасига нифоқ солди”.
Айнан мазкур даврда россиялик тадқиқотчилар империя мусулмонлари ҳаракатларини асосий уч гуруҳга 
таснифлай бошлайдилар. Буларнинг биринчиси мусулмончиликка ёд бўлган барча маданиятларни инкор 
этувчи, уларни қабул қилишдан бош тортувчи мутаассиб-консерватив мусулмонлар, иккинчиси Ғарб ва 
Шарқдаги замонавий номусулмон бўлган давлатларга қарши чиқа оладиган янги мусулмон давлатининг 
ташкил этилиши масаласига кўп даражада бепарво бўлган тараққийпарвар панисломчилар бўлса, учинчи 
гуруҳга империя ҳудудида аҳолининг аксарият қисмини ташкил этадиган маҳаллий халқлар томонидан 
ўзини-ўзи бошқарадиган мухториятларнинг ташкил этилишига интилган, мусулмонларнинг маданий ва 
сиёсий тараққиётлари йўлида фаолият олиб борган тараққийпарвар зиёлийларни киритганлар 
[Б.И.Елчиев. О некоторых течения среди мусульман. Очерк. Продолжение // Свободный Туркестан. 1918 г.]
Фикримизча ана шу тариқа, Россия империяси маъмурларининг Туркистон ўлкаси мусулмонлари 
бирдамлигини йўқ қилишга йўналтирилган сиёсати натижасида Туркистоннинг зиёли уламолари орасида 
“жадидчилик” ва “қадимчилик” сингари икки ғоявий оқимга ажралиш юз берди. Бу ўлкада кучли ижтимоий-
сиёсий жараёнлар авж олган палла – XIX аср охири XX аср бошларида содир бўлди. Кейинчалик ҳам 
тарихий адабиётларда “қадимчилар” калимаси муҳрланиб қолди.S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Яқин ўтмиш тарихшунослигида жадидчилик ҳаракатининг у ёки бу 
жиҳатлари ижобий томондан ёритилган бўлса-да, “қадимчилар” 
фақатгина ўта салбий тарафлама қайд этилган холос. “Қадимчилар” 
октябрь инқилобидан олдинги, қолаверса совет даври тарихшунослигида 
“реакционерлар” ва “барча янгиликларга қарши чиқувчилар” сифатида 
ёритилиб келинган. Ёки бўлмаса “жадидчилар” ҳам “қадимчилар” ҳам бир 
қаторда “панисломчилар”, “пантуркчилар” деб номлаб келинган. Нима 
бўлганда ҳам “қадимчилар” мавзусини ўрганиш фойдали деб қаралиши 
бир ёқда турсин, ҳавфли ҳам ҳисобланган.
Шунинг учун бўлса керак “қадимчилар” тарихини ўрганиш бўйича амалга 
оширилган тадқиқотлар деярли йўқ. Республикамиз тарихшунослигида, 
қолаверса, хорижда ҳам бу ҳодисани тўлақонли ёритувчи илмий ишни 
учратиш қийин.S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Хўш, “қадимчилар” ким бўлган?
– “ Қадимчилар”, мен уларни кўпроқ “анъаначилар” дейиш тўғрироқ бўлади деб ҳисоблайман. Улар ўлканинг таниқли уламолари, муфтий, мударрис ва 
қозилари бўлишган. Улар мусулмон жамоасининг асрлар давомидаги ривожи жараёнида шаклланган анъанавий диний, маънавий ва миллий қадриятларни, 
ижтимоий институтларни асл ҳолатида сақлашга ҳаракат қилганлар.
Ўтмишдаги алломаларнинг инкор қилиниши жамиятнинг маънавий таназзулига олиб келиши мумкин бўлган бой меросини, анъаналарини муҳофаза қилиш 
“анъаначилар”нинг муҳим меъёрларидан бири ҳисобланган.
“ Анъаначилар” вакиллари якка шахслар онгига эмас, балки бир неча авлодлар тажрибаси билан суғорилган жамоатчилик онгига мурожаат қилганлар.
Улар жадидлар билан муносабатларидаги асосий мунозарали масалаларда қўйилаётган муаммога Қуръон ва ҳадисдан келиб чиққан ҳолда ёндошар эдилар. 
Лекин жадидлар ҳам ўз қарашларини шаръий нуқтаи назардан ҳимоя қилишга ҳаракат қилганлар. Агар ўша давр матбуотига назар солинса, бу икки гуруҳ 
ўртасидаги баҳслар 1917 йил феврал инқилобигача асосан ахлоқий-маънавий, фақат қисмангина сиёсий мавзулар атрофида айланганлигининг гувоҳи 
бўламиз. Айниқса дунёвий илм-фан ва Европа маданиятининг ўлка мусулмонлари орасида тарқалиши масаласига ҳар иккала тоифа томонидан алоҳида ўрғу 
берилган.
Уламоларнинг бу ҳаракатлари, албатта европаликларни ҳавотирга солган. Улар Туркистондаги европача тараққиёт жараёнига ҳавф туғдиради, чунки уларнинг 
бош орзуси қонунлар асосида бошқариладиган бутунжаҳон ислом империясини тузишдан иборатдир.Хўш, “қадимчилар” ким бўлган?
– “ Қадимчилар”, мен уларни кўпроқ “анъаначилар” дейиш тўғрироқ бўлади деб ҳисоблайман. Улар ўлканинг таниқли уламолари, муфтий, мударрис ва 
қозилари бўлишган. Улар мусулмон жамоасининг асрлар давомидаги ривожи жараёнида шаклланган анъанавий диний, маънавий ва миллий қадриятларни, 
ижтимоий институтларни асл ҳолатида сақлашга ҳаракат қилганлар.
Ўтмишдаги алломаларнинг инкор қилиниши жамиятнинг маънавий таназзулига олиб келиши мумкин бўлган бой меросини, анъаналарини муҳофаза қилиш 
“анъаначилар”нинг муҳим меъёрларидан бири ҳисобланган.
“ Анъаначилар” вакиллари якка шахслар онгига эмас, балки бир неча авлодлар тажрибаси билан суғорилган жамоатчилик онгига мурожаат қилганлар.
Улар жадидлар билан муносабатларидаги асосий мунозарали масалаларда қўйилаётган муаммога Қуръон ва ҳадисдан келиб чиққан ҳолда ёндошар эдилар. 
Лекин жадидлар ҳам ўз қарашларини шаръий нуқтаи назардан ҳимоя қилишга ҳаракат қилганлар. Агар ўша давр матбуотига назар солинса, бу икки гуруҳ 
ўртасидаги баҳслар 1917 йил феврал инқилобигача асосан ахлоқий-маънавий, фақат қисмангина сиёсий мавзулар атрофида айланганлигининг гувоҳи 
бўламиз. Айниқса дунёвий илм-фан ва Европа маданиятининг ўлка мусулмонлари орасида тарқалиши масаласига ҳар иккала тоифа томонидан алоҳида ўрғу 
берилган.
Уламоларнинг бу ҳаракатлари, албатта европаликларни ҳавотирга солган. Улар Туркистондаги европача тараққиёт жараёнига ҳавф туғдиради, чунки уларнинг 
бош орзуси қонунлар асосида бошқариладиган бутунжаҳон ислом империясини тузишдан иборатдир. Бу эса европаликларнинг манфатига умуман мос 
келмайди, деб таъкидлайди [Б.И.Елчиев. О некоторых течения среди мусульман. Очерк. Продолжение / Свободный Туркестан. 1918 г.].
Анъаначилар шариат меъёрларини халқ турмуш тарзида қатъий равишда сақлаб қолишни Россия империяси маъмуриятининг шовинистик сиёсатига, 
православ миссионерлик ҳаракатига ва баҳоийликка ўхшаш бошқа оқимларнинг тарқалишига қарши муҳим тўсиқ деб билардилар. Масалан уламолардан 
Мулла Шоҳислом “ҳар мўмин муслимнинг керак диний тараққийси бўлсин, керак дунёвий таолийси бўлсин, шаръан илм ва амалсиз мумтаниъул вуқуъи 
(мислсиз қоқилиши) бир ҳақиқатдир”, деб эътироф этади.
  Бу эса европаликларнинг манфатига умуман мос келмайди, деб таъкидлайди [Б.И.Елчиев. О некоторых течения среди мусульман. Очерк. Продолжение / 
Свободный Туркестан. 1918 г.].S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Анъаначилар шариат меъёрларини халқ турмуш тарзида 
қатъий равишда сақлаб қолишни Россия империяси 
маъмуриятининг шовинистик сиёсатига, православ 
миссионерлик ҳаракатига ва баҳоийликка ўхшаш бошқа 
оқимларнинг тарқалишига қарши муҳим тўсиқ деб 
билардилар. Масалан уламолардан Мулла Шоҳислом “ҳар 
мўмин муслимнинг керак диний тараққийси бўлсин, керак 
дунёвий таолийси бўлсин, шаръан илм ва амалсиз 
мумтаниъул вуқуъи (мислсиз қоқилиши) бир ҳақиқатдир”, 
деб эътироф этади.S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Ҳар қандай катта кичик ишларда шариатга мурожаат қилинаверса, дунёвий тараққиётда ривожланиш 
бўлмайди, деб ўйлаш керак эмас. Тарихга назар солиб қаралса, ўлкада турли соҳаларда юксалиш бўлган 
замонларда ислом қонунларига мурожаат қилганимизда тараққиётга монелик қилганмиди. Ўша 
замонларда мусулмонлар қайси бошқа миллатлардан ортда қолган эди”, деб ёзади уламолардан Мулла 
Алижон “Ал-Изоҳ” журналидаги ўзининг “Аҳли ислом тараққиётлари борасида” номли мақоласида. 
Муаллиф мақоласига “Ислом ҳеч бир тараққиётга монеъ бўлмайди, балки ўзимизнинг ҳар хил бемаъно, 
шариъатга хилоф бўладиган ҳаракатларимиз монеъ бўлади”, деб ҳулоса ясайди.
Шуни алоҳида таъкидлаш мумкинки, шариатни, миллий-анъанавий қадриятларни сақловчи восита деб 
билиш ҳақидаги фикр фақатгина “анъаначилар” орасида мавжуд бўлган ғоя бўлмай, балки бундай фикр-
ғояларни баъзи жадид намояндалари қарашларида ҳам кўриш мумкин. Шунингдек, айни пайтда айрим 
жадидлар ҳам ўз фаолиятларини шариатдан четга чиққан ҳолда тасаввур этган эмаслар.
Бизга маълумки, маиший турмушни, миллий урф-одатларни ислоҳ қилиш борасида жадидлар талайгина 
ишларни амалга оширдилар. Маросимлардаги дабдабабозлик ва исрофгарчиликларни кескин танқид 
қилдилар. Ҳатто “Шўрои Исломия” 1917 йили бу хусусда махсус қарорнома ҳам чиқарди. Шу билан бирга, 
асрий миллий қадриятлар ҳамда маҳаллий аҳолининг минталитетига хос бўлган ахлоқ-одоб 
меъёрларининг ҳимоячиси бўлиб чиқдилар. Бу хусусдан маърифатпарварлардан Чўлпон “… Эй 
қариндошлар… катта илтимосимиз шулдурки, Оврўпанинг мўдосидан, шишасидан, бузуқ ахлоқидан 
намуна олмасдан ва бунларға бул жиҳатдан тақлид қилмасдан, балки илм, фан, ҳунар, саноатга 
ўхшашлик маданиятлардан намуна олиб, бул жиҳатдан тақлид қилмоқимиз лозимдур. Оврўпонинг 
мўдоси ва бузуқ ахлоқи сизларни хонавайрон, беватан, асир-қул қиладур. Бундан сақланингиз!S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Фикримизча ана шу тариқа, Россия империяси маъмурларининг Туркистон ўлкаси мусулмонлари бирдамлигини йўқ қилишга йўналтирилган сиёсати натижасида 
Туркистоннинг зиёли уламолари орасида “жадидчилик” ва “қадимчилик” сингари икки ғоявий оқимга ажралиш юз берди. Бу ўлкада кучли ижтимоий-сиёсий жараёнлар 
авж олган палла – XIX аср охири XX аср бошларида содир бўлди. Кейинчалик ҳам тарихий адабиётларда “қадимчилар” калимаси муҳрланиб қолди.
–  Демак, жадидчиликни “қадимчилик”ка қарама-қарши қўйиб, ушбу икки ўзига хос ҳаракатни бир-бирига нисбатан мухолиф қилиб қўйилди. Умуман уларни ажратиб 
турувчи кескин омиллар бормиди?
–  Яқин ўтмиш тарихшунослигида жадидчилик ҳаракатининг у ёки бу жиҳатлари ижобий томондан ёритилган бўлса-да, “қадимчилар” фақатгина ўта салбий тарафлама 
қайд этилган холос. “Қадимчилар” октябрь инқилобидан олдинги, қолаверса совет даври тарихшунослигида “реакционерлар” ва “барча янгиликларга қарши 
чиқувчилар” сифатида ёритилиб келинган. Ёки бўлмаса “жадидчилар” ҳам “қадимчилар” ҳам бир қаторда “панисломчилар”, “пантуркчилар” деб номлаб келинган. Нима 
бўлганда ҳам “қадимчилар” мавзусини ўрганиш фойдали деб қаралиши бир ёқда турсин, ҳавфли ҳам ҳисобланган.
Шунинг учун бўлса керак “қадимчилар” тарихини ўрганиш бўйича амалга оширилган тадқиқотлар деярли йўқ. Республикамиз тарихшунослигида, қолаверса, хорижда 
ҳам бу ҳодисани тўлақонли ёритувчи илмий ишни учратиш қийин.
–  Хўш, “қадимчилар” ким бўлган?
– “ Қадимчилар”, мен уларни кўпроқ “анъаначилар” дейиш тўғрироқ бўлади деб ҳисоблайман. Улар ўлканинг таниқли уламолари, муфтий, мударрис ва қозилари 
бўлишган. Улар мусулмон жамоасининг асрлар давомидаги ривожи жараёнида шаклланган анъанавий диний, маънавий ва миллий қадриятларни, ижтимоий 
институтларни асл ҳолатида сақлашга ҳаракат қилганлар.
Ўтмишдаги алломаларнинг инкор қилиниши жамиятнинг маънавий таназзулига олиб келиши мумкин бўлган бой меросини, анъаналарини муҳофаза қилиш 
“анъаначилар”нинг муҳим меъёрларидан бири ҳисобланган.
“ Анъаначилар” вакиллари якка шахслар онгига эмас, балки бир неча авлодлар тажрибаси билан суғорилган жамоатчилик онгига мурожаат қилганлар.
Улар жадидлар билан муносабатларидаги асосий мунозарали масалаларда қўйилаётган муаммога Қуръон ва ҳадисдан келиб чиққан ҳолда ёндошар эдилар. Лекин 
жадидлар ҳам ўз қарашларини шаръий нуқтаи назардан ҳимоя қилишга ҳаракат қилганлар. Агар ўша давр матбуотига назар солинса, бу икки гуруҳ ўртасидаги 
баҳслар 1917 йил феврал инқилобигача асосан ахлоқий-маънавий, фақат қисмангина сиёсий мавзулар атрофида айланганлигининг гувоҳи бўламиз. Айниқса дунёвий 
илм-фан ва Европа маданиятининг ўлка мусулмонлари орасида тарқалиши масаласига ҳар иккала тоифа томонидан алоҳида ўрғу берилган.
Уламоларнинг бу ҳаракатлари, албатта европаликларни ҳавотирга солган. Улар Туркистондаги европача тараққиёт жараёнига ҳавф туғдиради, чунки уларнинг бош 
орзуси қонунлар асосида бошқариладиган бутунжаҳон ислом империясини тузишдан иборатдир. Бу эса европаликларнинг манфатига умуман мос келмайди, деб 
таъкидлайди [Б.И.Елчиев. О некоторых течения среди мусульман. Очерк. Продолжение // Свободный Туркестан. 1918 г.].
Анъаначилар шариат меъёрларини халқ турмуш тарзида қатъий равишда сақлаб қолишни Россия империяси маъмуриятининг шовинистик сиёсатига, православ 
миссионерлик ҳаракатига ва баҳоийликка ўхшаш бошқа оқимларнинг тарқалишига қарши муҳим тўсиқ деб билардилар. Масалан уламолардан Мулла Шоҳислом “ҳар 
мўмин муслимнинг керак диний тараққийси бўлсин, керак дунёвий таолийси бўлсин, шаръан илм ва амалсиз мумтаниъул вуқуъи (мислсиз қоқилиши) бир ҳақиқатдир”, 
деб эътироф этади.
“ Ҳар қандай катта кичик ишларда шариатга мурожаат қилинаверса, дунёвий тараққиётда ривожланиш бўлмайди, деб ўйлаш керак эмас. Тарихга назар солиб қаралса, 
ўлкада турли соҳаларда юксалиш бўлган замонларда ислом қонунларига мурожаат қилганимизда тараққиётга монелик қилганмиди. Ўша замонларда мусулмонлар 
қайси бошқа миллатлардан ортда қолган эди”, деб ёзади уламолардан Мулла Алижон “Ал-Изоҳ” журналидаги ўзининг “Аҳли ислом тараққиётлари борасида” номли 
мақоласида.S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Шарифхўжа қози ўғли сингари шахслар эдилар. Аъзоларнинг 86 кишилик 
рўйхати “Турон” газетасининг 1917 йил 20 июль (20 шаввол 1335 ҳижрий) 
сонида эълон қилинган. Жамиятнинг айрим таниқли аъзолари, жумладан, 
мулла Исахон аълам, Саид Аҳрор махдум, Садриддинхон муфтий Муҳаммад 
Шарифхўжа қози ўғли кабилар ушбу рўйхатда қайд этилмаган. Бу ҳол 
рўйхатнинг тўлиқ эмаслигидан далолат беради.
– “ Қадимчилар” сиёсий ҳаракатининг пешқадамлари кимлар бўлган?
–  Аксарият совет даврида, қолаверса, мустақилликнинг илк йилларида мазкур 
давр тарихини ёритиш билан боғлиқ тадқиқотларда жамиятнинг раиси 
сифатида Шерали Лапин кўрсатилган.
Ҳатто, “Ўзбекистон миллий энциклопедияси”да Лапин ҳақидаги мақолада 
(муаллифлар Қаҳрамон Раджабов, Муродилла Хайдаров) у “Шўрои уламо” 
ташкилотининг раҳбарларидан бири”, “Шўрои уламо” ташкилотининг Тошкент 
шўъбасини бошқарган (1917-18)”, деган маълумотлар ёзилган.S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N
  Etiboringiz uchun raxmat S
M
A
L
L
 
F
R
E
S
H
 
E
D
U
C
A
T
I
O
N

Mavzu ; Shuroi ulomu tashkeloti va uning faoliyati

Reja. 1)Turkiston ulka musulmonlarining firqalarga bulinish sabablaril. 2)Shuro ulamo tashkiloti yaxud qadimchilar kim edi ular.

ХХ асрнинг бошлари Туркистонда турли сиёсий партия ва оқимларнинг шаклланиш даври бўлди. Кўплаб тарихий манба ва тарих фани дарсликларида Туркистонда жадидлар ҳаракати ўлканинг сиёсий ҳаётида муҳим ҳодисалардан бўлгани қайд этилади. Шубҳасиз, жадидлар турли соҳаларда ислоҳотлар зарурлиги ҳақида ғояларни илгари суришган, газеталар нашр этишган, янги услубдаги мактаблар ташкил қилганлар. Бироқ, улар билан “сиёсий майдон”да “Қадимчилар” ёки “анъаначилар” деган атамага эга яна бир сиёсий ҳаракат бор эди. Улар ким бўлган ва Туркистон тарихида қандай рол ўйнаган? Бу ҳақда UzAnalitycs сайти мухбири тарихчи олим Мурод Зикриллаев билан суҳбатлаш ди

Мурод Зикриллаев – Ўзбекистон Вазирлар Маҳкамаси ҳузуридаги Қатағон қурбонлари хотираси музейида илмий ишлар бўйича директор ўринбосари. Илмий изланиш мавзулари: XIX аср иккинчи ярми ва XX аср бошларида Ўзбекистон тарихи, 2 та рисола ва 30 дан ортиқ илмий мақолалар муаллифи. – Мурод Файзуллаевич, бир неча йилдирки жадидчилик ҳаракати катта қизиқиш билан ўрганилмоқда. Шу билан бирга, ўша даврда жадидлардан фарқли ўлароқ “Қадимчилик” деб номланган яна бир муҳим сиёсий оқим ҳам фаолият юритган. Ушбу сиёсий ҳаракат ҳақида бизга нималар маълум? – Маълумки, Туркистон Россия империясининг мустамлакасига айлантирилгач, маҳаллий халқнинг миллий ва диний қадриятлари, урф-одатлари оёқ-ости қилинди. Мустамлакачилар ислом дини заминида вужудга келган одоб-ахлоқ меъёрлари, ижтимоий-иқтисодий муносабатлар тизимини издан чиқаришни ҳам ўз олдиларига мақсад қилиб қўйган эдилар. Бу хусусда турли қонунлар ҳам чиқарилган эди-ки, улар маҳаллий халқ манфаатига бутунлай мос келмасди. Масалан, Туркистон генерал-губернаторлигида ўрнатилган тартиб-қоидага мувофиқ, илм ва истеъдодидан қатъий назар, 25 ёшга етган туркистонлик фуқаро волост бошқарувчиси ёки қози бўлиши мумкин эди. Бу тартиб етарли илмга эга бўлмаган кишиларнинг қози, мударрис, имом бўлиб қолишлари учун замин бўлиб хизмат қилди. Ҳолбуки, хонлар замонасида диний лавозимларга шайхулисломнинг ва бошқа уламоларнинг иштирокидаги имтиҳондан сўнггина кишилар тайин қилинар эдилар. Ушбу маккорона сиёсат ҳақида М.Беҳбудий шундай дейди: “Миссионерлар тарафидан ва ёйинки бизни йўқ ва нобуд бўлишимизни ва шариати муқаддасамизни ҳукмдан қолишини хоҳлатадурғон эски ва мустабид ҳукумат одамлари тарафидан шундай законлар чиқарди” [Беҳбудий М. Бизга ислоҳот керак// Нажот, -1917 йил 17 апрел.].S M A L L F R E S H E D U C A T I O N

Империя ҳарбий маъмурияти арзимаган нарсани баҳона қилиб, миллий зиёлиларни, хусусан, сиёсий қарашга эга бўлган кишиларни ўлкадан сургун қилиш билан шуғулланди. Матбуот эса истеъмолда йўқ “жадид ва қадим” иборасини истеъмолга киритиб, Мунаввар қори Абдурашидхонов сўзи билан айтгандек “кекса тараққийпарварлар билан ёш тараққийпарварлар ўртасига нифоқ солди”. Айнан мазкур даврда россиялик тадқиқотчилар империя мусулмонлари ҳаракатларини асосий уч гуруҳга таснифлай бошлайдилар. Буларнинг биринчиси мусулмончиликка ёд бўлган барча маданиятларни инкор этувчи, уларни қабул қилишдан бош тортувчи мутаассиб-консерватив мусулмонлар, иккинчиси Ғарб ва Шарқдаги замонавий номусулмон бўлган давлатларга қарши чиқа оладиган янги мусулмон давлатининг ташкил этилиши масаласига кўп даражада бепарво бўлган тараққийпарвар панисломчилар бўлса, учинчи гуруҳга империя ҳудудида аҳолининг аксарият қисмини ташкил этадиган маҳаллий халқлар томонидан ўзини-ўзи бошқарадиган мухториятларнинг ташкил этилишига интилган, мусулмонларнинг маданий ва сиёсий тараққиётлари йўлида фаолият олиб борган тараққийпарвар зиёлийларни киритганлар [Б.И.Елчиев. О некоторых течения среди мусульман. Очерк. Продолжение // Свободный Туркестан. 1918 г.] Фикримизча ана шу тариқа, Россия империяси маъмурларининг Туркистон ўлкаси мусулмонлари бирдамлигини йўқ қилишга йўналтирилган сиёсати натижасида Туркистоннинг зиёли уламолари орасида “жадидчилик” ва “қадимчилик” сингари икки ғоявий оқимга ажралиш юз берди. Бу ўлкада кучли ижтимоий- сиёсий жараёнлар авж олган палла – XIX аср охири XX аср бошларида содир бўлди. Кейинчалик ҳам тарихий адабиётларда “қадимчилар” калимаси муҳрланиб қолди.S M A L L F R E S H E D U C A T I O N