logo

Abbosiylar sulolasi ichki siyosati

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

581.80859375 KB
Mavzu    Abbosiylar sulolasi ichki siyosati.
Reja
                                                                                                                         
1.Abbosiylar sulolasining hokimiyat tepasiga kelishi                                                 
2. Davlatning qulashi                                               
3.Xalifalikning siyosiy mustaqillini tiklash.
                                                                                                       
  Abbosiylar   –   arab   xalifalari   sulolasi   (750–1258),   Muhammad   sollollohu
alayhi  vassallam  ning amakilari  Abbos avlodlari.   Abu Muslim  harakati  natijasida
hokimiyat   tepasiga   kelgan.   Abu   Muslim   Harakati   –   747-750-   yillarda   arab
xalifaligining   sharqiy   qismi   –   Movarounnahr   va   Xurosonda   umaviylar
hukmronligiga   qarshi   ko tarilgan   harakat.   Unga   Abu   Muslim   boshchilik   qilgan.ʻ
Harakatning   asosiy   kuchi   shahar   hunarmandlari   va   qishloq   mehnatkashlari ,
Movarounnahr   va   Xurosonning   mahalliy   zodagonlari,   umaviylar   siyosatidan
norozi   bo lgan   Xurosondagi   arab   muxolifatchi   guruhlari   va   qullar   edi.	
ʻ
Umaviylarga   qarshi   harakatni   kuchaytirish   maqsadida   Abu   Muslim   Marv
yaqinidagi   Safizanj,   Moxuvon   (Mahon)   va   Shavvol   qishloqlarini   qarorgohga
aylantirib,   xalifalikka   qarshi   tashviqot   olib   boradi.   Abu   Muslim   soliqlarni
qisqartirish   va   majburiy   hashar   ishlarini   bekor   qilishga   va’da   beradi.   Shu   sababli
harakat ayrim joylarda mulkdorlarga qarshi keskin tus oladi. 747-yil dekabr, 748-
yil   yanvarda   Abu   Muslim   umaviylarning   Xurosondagi   voliysi   Nasr   ibn   Sayyorni
yengib, Marv shahrini, 748-yilda Nishopur va Tus shaharlarini egallaydi. 748-yilda
xalifalikning   poytaxti   Damashqqa   yurish   qiladi,   749-yilda   Nahovand
yaqinida   umaviylarni   tor-mor   etib ,   750   yil   boshlarida   Katta   Zab   daryosi   bo yida	
ʻ
hal qiluvchi g alabaga erishdi  va xalifa Marvon II ni  taxtdan olib tashladi. Uning	
ʻ
o rniga   payg ambar(s.a.v)ning   amakisi   Abbos   avlodidan   bo lgan   Abul   Abbos   as-	
ʻ ʻ ʻ
Saffoh   (750   –   754)   xalifa   bo ladi.   Shu   bilan   xalifalik   abbosiylar   qo liga   o tadi.	
ʻ ʻ ʻ
Abbosiylarning   dastlabki   poytaxti   Kufa   shahri   bòlgan.   Birinchi   hukmdori   Abul
Abbos   -   Saffoh   bòlgan.   U   Humeyma   (hozirgi   Iordaniya)   shahrida   tug‘ilgan,
Arabistondan   bo‘lgan,   Quraysh   qabilasining   qabilasidan   bo‘lgan   Bani   Hoshim
qabilasining   boshlig‘i   bo‘lgan.   "Saffoh"-   (Xunrez)   laqabi   bilan   mashhur   bòlgan.
Uning davrida qòshin yangitdan tashkil qilinadi. Bu qòshin tarkibiga musulmon va
arab   bòlmaganlar   ham   kiritiladi.Abu   Ja far   Abdulloh   ibn   Muhammad   (707-	
ʼ
775).abbosiylar   sulolasiga   mansub   xalifa   (754—775).   Yirik   davlat   arbobi.
Ma muriy   va   moliya   islohotini   o tkazgan.   Savdo   va   hunarmandchilikni   taraqqiy	
ʼ ʻ
etishiga   rahnamo   bo lgan.   Xalifalik   chegarasini   yanada   kengaytirish   maqsadida	
ʻ
poytaxtni   Al-Xoshimiyya   degan   joydan   hozirgi   Bag dod   o rniga   ko chirib,   shu	
ʻ ʻ ʻ bilan   Bagdod   shahriga   asos   solgan   (762-yil).   Barmakiylar   xonadoniga   mansub
vazirlar ko magida davlatni idora qilgan.ʻ   Abu Abdulloh Muhammad ibn Abdullah
al-Mansur, taxallusi Al-Mahdi bilan mashhur, 775 yildan 785 yilgacha vafotigacha
hukmronlik qilgan uchinchi Abbosiy xalifa edi. U otasi al-Mansurdan keyin taxtga
o'tirdi.   Horun   ar-Rashid   786-yil   14-sentabrdan   809-yil   24-martgacha   xalifalikni
boshqargan.   Eron   zodagonlari   manfaatini   ifoda   etuvchi   barmakiylar   xonadonidan
chiqqan vazirlar yordamida hokimiyatni idora qilgan, 803-yil barmakiylarni qirg in	
ʻ
qilgach,   davlatni   yakka   o zi   boshqargan.   Horun   ar-Rashid   davrida   mamlakatda	
ʻ
qishloq   xo jaligi,   hunarmandchilik,   savdo   va   madaniyat   (asosan,   adabiyot)   ancha	
ʻ
rivojlangan.   Lekin   shu   bilan   birga   davlatning   tanazzulga   yuz   tutganligining
belgilari   ham   namoyon   bo la   boshlagan.Horun   ar-Rashid   Vizantiya   bilan	
ʻ
o tmishdoshlari boshlagan urushni davom ettirgan. Horun ar-Rashid shaxsi haqida	
ʻ
ko plab   rivoyatlar,   badiiy   asarlar   yaratilgan.   "Ming   bir   kecha"   ertaklarida   u
ʻ
oliyjanob,   adolatli   hukmdor   sifatida   tasvirlangan.   Movarounnahrdagi   Rofe   ibn
Lays   qo zg oloninn   bostirish   uchun   harbiy   safarga   chiqqanda   vafot	
ʻ ʻ
etgan.Ma mun
ʼ   (786-833,   Tarsus   shahri)   -abbosiylar
sulolasidan   bo lgan	
ʻ   xalifa,   yirik   siyosiy   arbob ,   ilm   fan   homiysi,   Xalifa   Horun   ar-
Rashidning   o g li.   Ma'mun   otasining
ʻ ʻ   vaziri   Ja far   ibn   Yahyo	ʼ   tarbiyasini   olib,
kamol   topgan.   Ma'mun.   Xuroson   viloyati   (   markazi—   Marv   shahri)   noibi   (809—
819).   813   yilda   akasi   al-Amin   bilan   taxt   uchun   bo lgan	
ʻ   jangda   g olib	ʻ
chiqib,   Bag dod   xalifaligi	
ʻ   uning   ixtiyoriga   o tadi,   ammo	ʻ   Bag dodga	ʻ   faqat   819
yilda   ko chib   o tgan.   Ma'mun   Movarounnahr	
ʻ ʻ   va
Xuroson   olimlarini   o z	
ʻ   saroyida   tòplay   boshlab   ularni   o zi   bilan   Bag dodga   olib	ʻ ʻ
ketgan,   ular   "Bayt   ul-hikmat"   ("Bilim   uyi")da   o z   ilmiy   faoliyatlarini   davom	
ʻ
ettirganlar.   Dunyoning   turli   burchaklaridan,   O rta   Osiyo
ʻ   va   Xuroson
(Muhammad   al-Xorazmiy, Yahyo ibn Abu Mansur, Habash al-Xosib al-Marvaziy,
Xolid   al-Marvarudiy,   al-Abbos   al-Javhariy ,   Ahmad   al-Farg oniy)dan	
ʻ   taklif   etilgan
allomalar   ilmiy   mavzularda   munozaralar   olib   borishgan.   Misrdagi   isyon
va   Ozarbayjondagi   Bobak   qo zg aloniga	
ʻ ʻ   qarshi   kurash   olib   borgan.   Ma'mun
davri   ilm-fanning   nihoyatda   rivojlangani   bilan   ajralib   turadi.   Ma'mun   riyoziyot, falakiyot,   tabobat,   kimyo,   geografiya   falsafa,   mantiq,   adabiyot,   diniy   ilmlar
sohasida   qator   yutuqlarga   erishgan,   mu taziliyaʼ   ta limoti	ʼ   rivojiga   ulkan   hissa
qo shgan.   Ma'mun	
ʻ   bobosi   Mansur,   otasi   Horun   ar-Rashid   tomonidan   saroyda
to plangan   kitoblar   sonini   ko paytirgan.   Otasi   davrida   bu
ʻ ʻ   kutubxona   "Bayt   ul-
hikmat"   deb   nomlana   boshlagan,   keyinchalik   u   kutubxonalik   doirasidan
chiqib,   tarjima   va   ilm   markazi   yoki   o ziga   xos   akademiya   vazifasini   o tagan.	
ʻ ʻ
Abbosiylar   sulolasidan   jami   37   ta   xalifa   mamlakatni   boshqargan.
Umaviylar   va   Abbosiylar   davrida   xalifa   lavozimi   nasldan   naslga   meros   bo‘lib
o‘tadigan   bo‘lgan.   Xalifa   cheklanmagan   hokimiyatga   ega   bo‘lgan   despot   bo‘lib
qolgan.   Arab   xalifaligining   birinchi   davrida   xalifalar   xalqdan   alohida   bo‘lishga
intilmagan   hamda   kamtarona   hayot   tarzida   yashagan   bo‘lsalar,   Umaviylar   va
Abbosiylar   juda   boy-badavlat   turmush   kechirganlar.   Umaviylar   va   Abbosiylar
davrida ancha keng va nisbatan markazlashgan byurokratik apparat tashkil etilgan
                "Abbosiylar   sulolasi   ichki   siyosati"
Shu   paytdan   e’tiboran   abbosiylar   umaviylarni   ag‘darib   tashlashga   yashirincha
tayyorgarlik   ko‘ra   boshladilar,   har   yerga   malaylarini   yubordilar.   Umaviylarga qarshi   harakatning   haqiqiy   markazi   Kufa   bo lgan,   ammo   abbosiylar   Xuroson   vaʻ
Transoksiyada   o zlarining   targ ibotlari   uchun   u   yerdagi   shialar   orasida   ayniqsa	
ʻ ʻ
qulay zamin topdilar. 743 yilda Muhammad asirga olindi va qatl etildi. Imomiyat
o‘g‘li Ibrohimga o‘tdi. Uning qo'l ostida iste'dodli voiz va qobiliyatli lashkarboshi,
asli fors bo'lgan Abu Muslim Xurosonga boradi. E’tiqodiga ko‘ra, u shia bo‘lgan,
ammo   bor   kuchini   Abbosiylar   yo‘lida   sarflagan.   Abu   Muslim   qisqa   vaqt   ichida
kuchli   izdoshlar   tashkilotini   tuzib,   Abbosiylar   tomoniga   nafaqat   o sha   davrda	
ʻ
hokimiyatdan   chetlashtirilgan   Kalbit   arablarini,   balki   shahar   aholisining   mutlaq
ko p qismini ham o ziga tortib olishga muvaffaq bo ldi. Islomni qabul qilgan Eron.	
ʻ ʻ ʻ
Ummaviylar   ag‘darilganidan   keyin   hokimiyat   Ali   avlodlariga   o‘tishiga   ishongan
ko‘plab shialar ham uni qo‘llab-quvvatlagan.
Abbosiylarning   muvaffaqiyatiga   743   yilda   xalifa   Hishom   vafotidan   keyin   avj
olgan umaviylarning ichki nizolari yordam berdi. 747-yilda Xurosonda abbosiylar
vakillari   -  Ibrohim  ibn  Muhammad,  vafotidan keyin  esa  uning  ukasi   Abul-Abbos
as-Saffah   boshchiligida   Umaviylarga   qarshi   qo zg olon   boshlandi.   749-yil   26-	
ʻ ʻ
iyunda   Abbosiylar   Nehavendda   g‘alaba   qozonib,   Bag‘dodga   yo‘l   ochdilar.   O'sha
yilning   28   noyabrida   Kufadagi   sobor   masjidida   Abu-l-Abbos   o'zining   yangi
mavzularida qasamyod qildi.
Umaviylarning oxirgi xalifasi  Marvon II xalifalikning g‘arbiy qismini yana yarim
yil   boshqargan,   so‘ng   Misrga   qochib   ketgan   va   750   yilda   u   yerda   o‘ldirilgan.
Abbosiylar   Umaviylarni   deyarli   istisnosiz   yo'q   qilishdi,   shuningdek,   ularning
yaqinda   Umaviylarga   qarshi   harakatdagi   tarafdorlari   -   Abu   Salom   ()   va   Abu
Muslim () ni yo'q qilishdi.
Davlatning qulashi
Oxirgi Umaviylar davrida boshlangan birlashgan Arab xalifaligining parchalanishi
Abbosiylar davrida ham davom etdi.
Milodiy   755   yilda   tayinlangan   Al-Andalus   gubernatori   sifatida,   omon   qolgan   oz
sonli   Umaviylardan   biri   Abdu   ar-Rahmon   keyingi   yilda   (milodiy   776)   bir   chetga surib, Kordova amirligini tuzdi. Milodiy 777 yilda Mag'rib xalifalikdan qo'yilgan,
u   erda   Ibodiylar   imomi   Abdurrahmon   ibn   Rustam   Rustamidlar   davlatiga   asos
solgan.   784-789   yillarda   Idris   ibn   Abdulloh   g arbiy   Ifriqiyaning   berber   qabilalariʻ
ustidan   hokimiyat   o rnatib,   uning   o rniga   shia   amirligini   o rnatdi.   Miloddan	
ʻ ʻ ʻ
avvalgi   800   yilga   kelib   Aglobid   urug i   vakillari   Bag dod   hokimiyatini   faqat	
ʻ ʻ
rasman tan olib, Ifriqiyaning sharqiy qismida o z hokimiyatini o rnatdilar.	
ʻ ʻ
Shunday qilib, Abbosiylar hukmronligining birinchi yarim asrida (Xorun ar-Rashid
hukmronligining oxirigacha) butun g arbiy (Misrgacha bo lgan) qismi xalifalikdan	
ʻ ʻ
omonatga o tgan. Hokimiyat uchun ichki kurashda ar-Rashid avlodlari 809-827 y.	
ʻ
To'rtinchi   Fitnani   chiqardi;   fuqarolar   urushini   bahona   qilib,   milodiy   819   yil.
Xuroson   va   Movaronnahr   xalifalikdan   ajralib   chiqib,   bu   yerda   Somoniylar
hokimiyat tepasiga kelib, o z davlatlarini yaratdilar. Milodiy 885 yilda Armaniston	
ʻ
xalifalikdan ajralib chiqib, mustaqilligini  tikladi. Miloddan avvalgi 900-yillarning
boshlarida yallig'langan. Aglobiylar davlatida ismoiliylar harakati nafaqat Ifriqiya
davlatlarining   qulashiga,   balki   Misrning   Abbosiylar   xalifaligidan   Fotimiylar
xalifaligiga   o tishiga   ham   sabab   bo ldi.   Abbosiylar   va   Fotimiylar   urushi   avjida,	
ʻ ʻ
milodiy   945   yilda   shia   Buyid   konfederatsiyasi   Abbosiylar   ustunligini   faqat   nomi
bilan tan olib, Iroqda hokimiyatni amalda qo lga kiritdi.	
ʻ
Quvvatni sotib olish
Saljuqiylar kuchi
Xalifalikning siyosiy mustaqilligini tiklash
Xalifalar
Abbosiylar xalifaligining xalifalari Abbosiylar sulolasidan chiqqan.
№ Ism Boshqaruv
organi Eslatma
Quvvat  1  Abul-Abbos
as-Saffah 750-754  Umaviylarga   qarshi   Xuroson   g‘alayonlari   paytida
Abu   Muslim   bilan   aloqa   o‘rnatadi   va   o‘zini   xalifa
deb e’lon qiladi.  U taxtga o‘tirganidan to‘rt yil o‘tib
chechakdan vafot etdi.
2  Abu   Jafar   al-
Mansur 754-775  Iroqdagi   Umaviy   qarshilik   markazlarini,
Madinadagi   qo zg olonni   (762)   va   Abdullohʻ ʻ
amakining   da volarini   (774)   bostirgan.   Bag'dod	
ʼ
asoschisi
3  Muhammad
al-Mahdiy  775-785  Amalga   oshirilgan   soliq   islohoti.   Maxsus   e'tibor
zindiklarga qarshi kurashga bag'ishlangan. Mukanna
(776—783) va Hijozdagi Alilar qo zg olonini (785)	
ʻ ʻ
bostirgan.
4  Muso   al-
Hadiy 785-786  Ukasi   Horun   ar-Rashidning   kuchini   ixtiyoriy
ravishda   tan   oldi,   lekin   o'z   onasi   tomonidan
zaharlangan.
5  Horun   ar-
Rashid 786-809,
785-786  Horun   ar-Rashid   hukmronligining   birinchi   davri
iqtisodiy   va   madaniyatning   gullab-yashnashi   bilan
ajralib   turadi.   rivojlana   boshladi   Qishloq   xo'jaligi ,
hunarmandchilik,   savdo   va   madaniyat.   Bag‘dodda
universitet   va   kutubxonaga   asos   solgan.   Horun   ar-
Rashid   davrida   Deylem,   Suriya   va   xalifalikning
boshqa hududlarida hukumatga qarshi qo zg olonlar	
ʻ ʻ
bo lib o tdi.	
ʻ ʻ
6  Muhammad
al-Amin 809-813  Al-Amin   davlat   ishlariga   e'tibor   bermadi,   o'yin-
kulgiga   berilib   ketdi,   buning   uchun   u   xalq   orasida
mashhur emas edi. U taxtga voris bo‘lgani (uchinchi
fitna) tufayli ukasi  al-Ma’mun bilan to‘qnash keldi.
Al-Ma mun   askarlari   Bag dodni   qamal   qilgandan	
ʼ ʻ so ng   al-Amin   qochib   ketadi,   biroq   qo lga   olinib,ʻ ʻ
qatl etiladi.
7  Abdulloh   al-
Mamun 813-833,
809-813  U davlatni boshqarish uchun olimlarni jalb qildi va
Bag‘dodda   “Hikmatlar   uyi”   (“Baytul-hikma”)ga
asos   soldi.   U   mo taziliylarga   hamdard   bo lib,   827	
ʻʼ ʻ
yilda Qur onning yaratilishini rasman tan olgan. 	
ʼ 831
yilda   al-Ma'mun   Xeops   piramidasida   xazina
topishga urinib ko'rdi.
8  Ibrohim   ibn
al-Mahdiy 817-819  817-yilda   Bag‘dod   ahli   xalifa   al-Ma’munga   qarshi
isyon   ko‘tarib,   Ibrohim   ibn   al-Mahdiyni   xalifa   deb
e’lon   qiladi.   819-yilda   bir   necha   oylik   qamaldan
so‘ng   al-Ma’mun   Bag‘dodni   egalladi,   Ibrohim   ibn
al-Mahdiy esa qochib ketdi.
9  Muhammad
al-Mu'tasim 833-842  Vizantiyaliklarga   qarshi   yurishni   to'xtatib,
Bag'dodga   qaytdi.   835-yil   kuzida   al-Mo tasim	
ʻ
xalifalik   poytaxtini   Bag doddan   Samarraga	
ʻ
ko chirdi.   Ozarbayjonda   Bobek   qo zg olonini	
ʻ ʻ ʻ
bostirgan.
10 Horun   al-
Vasik 842-847  Uning   hukmronligi   davrida   mihna   faollashgan.
Bag'dod,   Samarra   va   Basrada   saroy   ilohiyotchilari
orasida mo''taziliylar eng katta ta'sirga ega bo'ldilar.
Kasallikdan vafot etgan.
11 Jafar   al-
Mutavakkil 847-861  U   islom   jamiyatining   konservativ   qismiga   tayanib,
xalifa   hokimiyatining   hokimiyatini
mustahkamlashga harakat qildi. Samarra qurilishiga
katta   kuch   sarfladi.   Mo''taziliylarni   bosib,   mihnani
to'xtatdi.   851   yilda   u   Karbalo   shahridagi   Imom
Husayn   ibn   Ali   maqbarasini   tekislashni   buyurdi. Uning hukmronligi davrida xalifalikni zaiflashtirish
jarayoni   tezlashdi.   U   Samarrada   o'z   qo'riqchilari
tomonidan o'ldirilgan.
pasayish 
12 Muhammad
al-Muntasir  861-862  Hokimiyatga   kelgan   xalifa   al-Muntasir   qotillikda
ayblanib,   otasining   vaziri   al-Fath   ibn   Xoqonni   qatl
qildi. U Alidga yaxshi munosabatda bo‘ldi va uning
ostida   Karbalodagi   Husayn   ibn   Ali   qabrini   ziyorat
qilish taqiqi bekor qilindi. U tomoq og'rig'idan vafot
etgan va zaharlangan bo'lishi mumkin.
13 Ahmad   al-
Mustain 862-866  Ahmad   al-Mustain   xalifalikda   haqiqiy   hokimiyatni
qo'lga   kiritgan   turkiy   sarkardalar   tomonidan
saylangan.   Uning   davrida   Tabariston,   Rey   va
xalifalikning   boshqa   hududlarida   Alilar
qo zg olonlari ko tarildi.ʻ ʻ ʻ
14 Zubayr   al-
Mu'tazz 866-869  Al-Mustainga   qarshi   fuqarolar   urushi   natijasida
hokimiyatni   egallab   oldi.   Uning   hukmronligi
davrida   mamlakatda   inqiroz   kuchaydi:   turklar,
shimoliy afrikaliklar va boshqa askarlar talab qilgan
to'lov butun xalifalikdan ikki yillik soliq daromadini
tashkil etdi.   Barcha viloyatlar o'zboshimchalar  yoki
mahalliy qo'mondonlar tomonidan bosib olingan.
15 Muhammad
al-Muhtadiy 869-870  Al-Muhtadiy hovli narxini keskin pasaytirdi. 869 yil
oxirida   turkiy   sarkardalar   Muso   va   Solih   o‘rtasida
nizo kelib chiqadi.
16 Ahmad   al-
Mu'tamid 870-892  Davlatni   g arbiy   va   sharqiy   qismlarga   ajratdi.	
ʻ
G arbiy   qism   amiri   o z   o g li   Ja’farni   va   uning	
ʻ ʻ ʻ ʻ
ukasi   al-Muvaffakni   sharqiy   qismga   xalifalikning amalda hukmdori etib tayinladi.
17 Abdulloh   al-
Mu'tadid 892-902  Al-Mu'tadid   jasur   va   shijoatli   hukmdor   edi.   U
Mesopotamiyada   xorijiylarni   tor-mor   etib,   Misrni
xalifalik hukmronligi ostiga qaytardi.
18 Ali   al-
Muktafi 902-908  Al-Muqtafiy Bag‘doddagi muvaffaqiyatli xalifaning
oxirgisi hisoblanadi. U taxtga mustahkam o‘rnashib,
Misrni   xalifalik   hukmronligiga   qaytarishga
muvaffaq   bo‘ldi,   lekin   aynan   uning   qo‘l   ostida
qarmatiylar mustahkamlana boshladi.
19 Jafar   al-
Muqtadir 908-929,
929-932  Al-Muqtadir   ziyofatlar   va   haram   zavqlarida   vaqt
o'tkazishni   afzal   ko'rgan   zaif   hukmdor   edi,   uning
davrida Arab xalifaligi doimiy tanazzulga yuz tutdi,
endi   ko'tarilishlar   va   pasayishlar   bilan
almashtirilmadi.   Ayni   vaqtda   Shimoliy   Afrika
yo‘qolib,   Misr   va  Mo‘sul   qulab   tushdi,   qarmatiylar
g‘azablandi.
20 Abdulloh   ibn
al-Mu'tazz  908  902 yilda Abdulloh ibn al-Mu'tazz saroyni tark etdi,
lekin   al-Muktafiy   vafotidan   keyingi   notinch
kunlarda   u   sulolaviy   kurashga   kirishdi   va   bir   kun
(908   yil   17   dekabr)   xalifa   taxtini   egalladi.   Biroq,
ertasi   kuni   u   o'z   jiyani   boshchiligidagi   sud
soqchilari   tomonidan   ag'darilgan   va   bir   necha
kundan keyin qatl etilgan.
21 Muhammad
al-Qohir 929,
932-934  932-yilda   al-Muqtadir   o‘ldirilgach,   marhumning
o‘g‘lidan   qasos   olishdan   qo‘rqib,   fitnachilar   Al-
Qohirni   taxtga   o‘tirishni   afzal   ko‘rdilar.   U   darhol
shunday terror kampaniyasini  boshlab yubordi. Tez
orada   yangi   fitna   uyushtirilib,   xalifani   fitnachilar qo‘lga   oladi.   U   o'z   ixtiyori   bilan   taxtdan   voz
kechishdan   bosh   tortgani   uchun   u   ko'r   bo'lib,   11
yilga qamoqqa tashlandi.
22 Ahmad   ar
Radiy 934-940  Xalifalikda   haqiqiy   hokimiyatni   vazir   Ibn   Rayk
egallagan.   Ar-Radiy   xalifaga   yuklangan   barcha
diniy   vazifalarni   amalda   bajargan   oxirgi   “haqiqiy”
xalifa   hisoblanadi.   Biroq,   umuman   olganda,   uning
qo'l   ostidagi   xalifalik   tanazzulda   davom   etdi:
Shimoliy   Afrika   Suriya   va   Mesopotamiyaning   bir
qismi   bilan   ajralib   chiqdi,   Arabistonda
qarmatiyaliklar   va   mahalliy   rahbarlar   hokimiyatni
o'z qo'llariga oldilar.
23 Ibrohim   al-
Muttaki 940-944  Davlat   ishlarida   al-Muttaki   butunlay   armiya
qo'mondonligiga bog'liq edi va ularga sezilarli ta'sir
ko'rsata   olmadi.   Uning   hukmronligi   davrida
vizantiyaliklar   Nisibinga   yetib   kelishdi.   Vositda
qo zg olon ko tarildi.ʻ ʻ ʻ
24 Abdulloh   al-
Mustakfiy 944-946  Uning   hukmronligi   davrida   Bag‘dodga   Buyid
Ahmad   ibn   Buvayh   qo‘shinlari   hujum   qildi.   Al-
Mustakfiy   buyidlarni   o'ziga   yaqinlashtirdi   va   ular
o'z   ta'sirini   kuchaytirib,   tez   orada   xazina   ustidan
nazorat   o'rnatdilar.   976-yilda   Ahmad   ibn   Buvayh
xalifani   unga   qarshi   fitna   uyushtirganlikda   gumon
qilib,   qo‘riqchilarni   saroyga   ko‘chiradi.   Natijada
xalifaning   ko‘zi   ko‘r   bo‘lib,   taxtdan   ag‘darildi.
Vizantiya va ruslarning bosqinlari davom etdi.
Buyidlar hukmronligi ostida 
25 Abulqosim 946-974  Xalifa   al-Mutiy   o zini   kambag allikdan   himoya	
ʻ ʻ al-Mutiy qilishga   zo rg a   yetadigan,   o ziga   qolganʻ ʻ ʻ
mulklarning bir qismidan tushgan daromad hisobiga
o zini-o zi boqishga majbur bo ldi. 974 yilda u falaj	
ʻ ʻ ʻ
bo'lib, o'g'li at-Tay foydasiga taxtdan voz kechdi.
26 Abu   Bakr   at
Tai 974-991  Otasi   singari,   at-Tai   ham   arzimas   hayot   kechirgan
va ba'zida eng zarur narsalardan mahrum bo'lgan. U
shia   sultonlarining   nafratiga   va   to‘liq
tushunmovchiligiga   chidadi.   991   yilda   at-Tai
Buyidlar   uni   taxtdan   ag'darib,   xalifalikni   al-
Muttoqning o'g'li al-Qodirga topshirdilar.
27 Al Qodir 991-1031  Al-Qodir   mehribon,   dindor,   rahmdil   va   xudojo‘y
inson edi. Sulton Baho ad-davloning qiziga uylanish
orqali   u   Abbosiylar   xalifaligining   yo‘qolgan
yorqinligini ma’lum darajada tiklay oldi.
28 Al Qoim 1031-1075  Al-Qoim   davrida   Iroq   saljuqiy   turklar   tomonidan
bosib   olindi.   Saljuqiylar   sunniy   bo'lganligi   sababli
xalifalar   mavqei   darhol   sezilarli   darajada
yaxshilandi.   To'g'ri,   saljuqiy   sultonlari   dunyoviy
hokimiyatni   bo'lishmoqchi   emas   edilar.   1058   yilda
Saljuqiylar   davlati  hukmdori  To g ril   I  al-Qoimdan	
ʻ ʻ
sulton   unvoni   uchun   investitsiya   oldi.   Saljuqiylar
xalifalarga   munosib   hayot   kechirishlari   uchun
mablag' bilan ta'minladilar.
Saljuqiylar hukmronligi ostida 
29 Abdulloh   al-
Muqtadiy 1075-1094  1087   yilda   al-Muktadiy   saljuqiylar   sultoni
Malikshohning qiziga uylanadi, u ikki yildan keyin
vafot   etadi.   1092-yilda   Malikshoh   Bag‘dodga   yetib
kelib,   xalifani   taxtdan   ag‘darib,   shahardan   chiqarib yubormoqchi   bo‘ldi.   Biroq   Malikshoh   og‘ir   kasal
bo‘lib,   niyatini   amalga   oshirishga   ulgurmay   vafot
etdi.   Xalifa   al-Muktadiy   davrida   saljuqiylar
Antioxiya   ustidan   nazoratni   tikladilar,   bu   yerni
Vizantiya   avvalroq   musulmonlardan   qaytarib   olgan
edi.   Hindistondagi   istilolar   yangi   hududlar   ustidan
nazorat o'rnatish imkonini berdi.
30 Ahmad   al-
Mustashir 1094-1118  Al-Mustashir   fazilatli,   bilimli,   rahmdil,   adolatli
inson   edi.   U   she’r   yozar,   qo‘l   ostidagilarning
shikoyatlarini   tinglardi.   Uning   davrida   Bag'dodda
farovonlik hukm surdi, lekin birinchi salib yurishlari
musulmon   dunyosining   sharqiy   hududlarida
boshlandi.
31 Abu   Mansur
al-Mustarshid 1118-1135  1125-yilda   xalifa   al-Mustarshid   va   saljuqiylar
sultoni   Mas’ud   o‘rtasida   harbiy   to‘qnashuvlar
bo‘lib,   natijada   al-Mustarshid   Billoh   yengiladi,
qo‘lga   olinadi   va   Hamadon   qal’alaridan   biriga
yuboriladi.  Masudning amakisi Sulton Sanjar undan
al-Mustarshidni   ozod   qilishni   va   omma   oldida
kechirim   so‘rashni   so‘radi.   Mas’ud   amakisining
iltimosini bajarishga rozi bo‘ldi, so‘ng Sulton Sanjar
o‘z   vakillari   va   askarlarini   xalifaga   jo‘natib,
yarashuv   haqida   xabar   beradi.   Askar   orasida
xalifaning   chodiriga   bostirib   kirgan   bir   guruh
botiniy qotillar ham bor edi. Soqchilar bundan xabar
topgach,   xalifa   va   uning   bir   qancha   sheriklari
o'ldirilgan,   ammo   askarlar   barcha   qotillarni
o'ldirishga muvaffaq bo'lishgan. 32 Abu   Jafar   ar
Rashid 1135-1136  Saljuqiylar sultoni Mas’ud taxtga o‘tirgandan so‘ng
yosh xalifadan 400 ming dinor talab qiladi, bu pulni
otasi   tutqunlik   davrida   to‘lash   majburiyatini   oladi.
Xalifa ar-Rashid bu miqdorni to‘lashdan bosh tortdi
va yordam so‘rab Mosul amiri Imoduddin Zangiyga
murojaat   qildi.   Bu   vaqtda   Saljuqiy   Dovud
Bag dodga   yetib   keldi   va   ar-Rashid   uni   sulton   debʻ
e lon qildi. Natijada Mas’ud bilan xalifa o‘rtasidagi	
ʼ
munosabatlar yanada yomonlashadi va Mas’ud katta
qo‘shin   bilan   Bag‘dodga   kiradi.   Xalifaning   o‘zi
Imoduddin   Zangiy   bilan   birga   Mosulga   qochishga
majbur bo‘ldi.
33 Muhammad
al-Muqtafiy 1136-1160  U 41 yoshida jiyani  Ar-Rashid  Billohni  Saljuqiylar
sultoni   Mas’ud   tomonidan   taxtdan   tushirilishi
natijasida   hokimiyat   tepasiga   kelgan.   Uning   xotini
Sulton   Mas’udning   singlisi   edi.   1139   (hijriy   542)
yilda   xalifa   al-Muktafi   Liamrilloh   o‘g‘li   Yusuf   al-
Mustanjidni   o‘zining   vorisi   deb   e’lon   qildi.   1146
(hijriy 549) yilda fotimiylar xalifasi az-Zohir Billoh
o‘ldirildi.   Xalifa   al-Muktafiy   Gyruddin   Zangiyni
bundan   foydalanib,   Fotimiylarga   qarshi   yurish
qilishga   va   nihoyat   bu   sulolani   ag‘darib   tashlashga
undaydi.   Holbuki,   o‘sha   paytda   Hyruddin   Zangiy
salibchilar  va Vizantiya bilan urush bilan band edi.
Damashq   ustidan   nazorat   o‘rnatgan   Zangi   o‘z
davlatini qudratli kuchga aylantirdi.
34 Yusuf   al-
Mustanjid  1160-1170  Xalifa   al-Mustanjid   fazilatli,   adolatli   va   bilimli
inson   edi.   U   she’r   yozgan,   fanlarni,   jumladan
astronomiyani   o‘rgangan.   U   hukmronligi   davrida soliq   va   bojxona   to'lovlarini   sezilarli   darajada
kamaytirdi.   Suriya   va   Misrda   salibchilar   bilan
musulmonlar   o rtasida   qattiq   urushlar   bo lgan.ʻ ʻ
Fotimiylar   davlatining   tanazzulga   uchrashi
munosabati   bilan   musulmon   qo shinlariga   faqat	
ʻ
otabek Hyruddin Zangiy qo mondonlik qildi.	
ʻ
35
Abbosiylar sulolasining Bag‘dod xalifaligi
Abbosiylar   payg‘ambarning   amakilari   Abbos   ibn   Abdulmutallib   ibn   Hoshimning
avlodlari edi. Ular ham xuddi Ali qabilasiga o'xshab Payg'ambar alayhissalomning
yaqin   qarindoshlari   ekanligiga   ishonishgan.   Ularning   hokimiyatga   da'volari
birinchi   marta   Umar   II   davrida   oydinlashdi.   Abbosiylar   Kufa   va   Xurosonda
yashirin jamiyatlar tuzib, umiylar o rtasidagi nizolardan foydalanib, qurolli kurash	
ʻ
boshladilar.   749-yilda   ular   Kufa   shahrida,   so ngra   musulmonlar   davlatining	
ʻ
ko plab boshqa yerlarida hokimiyatni qo lga kiritdilar. 749 yilning kuzida Kufada	
ʻ ʻ
musulmonlar   yangi   sulolaning   birinchi   xalifasi   Abu   al-Abbos   as-Saffahga   bay’at
qilishdi. Uning vorisi, 754—775 yillarda hukmronlik qilgan xalifa al-Mansur yangi
poytaxt   —   Tinchlik   shahri   yoki   Bag dodga   asos   soldi.   Bag'dod   762   yilda   Dajla	
ʻ
daryosida qurilgan.
Bu   sulola   hukmronligining   boshida   751   yilda   O rta   Osiyoning   Talas   daryosi	
ʻ
bo yida   bo lgan   jangda   musulmonlar   Xitoyning   ulkan   qo shinini   mag lubiyatga	
ʻ ʻ ʻ ʻ
uchratdilar,   shundan   so ng   islom   dini   O rta   Osiyoda   nihoyat   mustahkamlandi   va	
ʻ ʻ
xalifalik   chegaralari   bundan   keyin   ham   kengaymadi.   Eron   Abbosiylar
xalifaligining   asosiy   viloyatiga   aylandi.   Abbosiylar   boshqaruv,   moliya,   pochta
ishlarini   tashkil   etishda   Sosoniy   podshohlaridan   ibrat   olganlar.   Taxminan
Abbosiylar asosan eronliklardan iborat edi.
Bag'dod   xalifaligidagi   arablar,   payg'ambar   avlodlaridan   tashqari,   jamiyatdagi
o'zlarining   eksklyuziv   mavqeini   yo'qotdilar.   Ularning   aksariyati   turklar   va eronliklar   bo'lgan   barcha   musulmonlar   bilan   teng   huquqlarga   ega   edilar.
Abbosiylar   sulolasi   salkam   besh   yuz   yil   hukmronlik   qildi,   uning   uch   yuz   yili
musulmon madaniyati va ilm-fanining gullab-yashnashi bilan kechdi.
Ushbu matn kirish qismidir. 
Ilk   abbosiylar   davri   750-yilda   arab   firqasi   Umaviylar   xalifaligini   yo q   qilib,ʻ
Abbosiylar   sulolasini   o rnatdi.   Ular   Shimoliy   Baqtriya   ustidan   nazoratni   saqlab	
ʻ
qolishgan. Abbosiylar mahalliy buddistlarga zimmiylik maqomini berish siyosatini
davom ettiribgina qolmay, balki
Abbosiylarga   qarshi   qo zg olonlar   Ilk   abbosiylar   qo zg olonlari   bilan   og rigan.
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
Xalifa   ar-Rashid   808-yilda   qo zg olonni   bostirish   uchun   So g diyona   poytaxti	
ʻ ʻ ʻ ʻ
Samarqandga   ketayotib   vafot   etadi.   O'limidan   oldin   u   imperiyani   ikki   o'g'li
o'rtasida taqsimladi. Al-Ma'mun, otasi bilan yurish paytida
4. BAGDOD PAKTI VA ARAB LIGASI A. Bag'dod pakti Yaqin Sharq siyosatida
Bag'dod pakti katta rol o'ynaydi. Bu Angliya tomonidan ishlab chiqilgan bo'lib, u
o'z   mulklarini   yoki   mandatlangan   mamlakatlarni   tozalab,   O'rtada   rol   o'ynashni
maqsad qilgan. Sharq, o'zini kuch deb hisoblaydi
ABBOSIYLAR   XALAFATIDA   DINIY   KURASH   F.Engels   islomda   asrlar
davomida kechgan ichki kurashning ijtimoiy asoslariga quyidagicha ta’rif bergan:
“Islom Sharq aholisi, xususan, arablar uchun moslashtirilgan dindir, shuning uchun
ham
G‘olib xalifalik “Alvido, Suriya, abadiy! - dedi imperator Vizantiyadan suzib ketib.
—   Bu   go‘zal   zamin   esa   dushmanimga   tegishli   bo‘lsin...   “Sosoniylar   sulolasi,
qudrati   va   shon-shuhratiga,   qanchadan-qancha   hukmdorlar   taxtiga   motam   tuting!
Umarning zamoni keldi, iymon keldi,
Hishom xalifaligi Ali xonadonining qo zg oloni. Abd al-Malikning xalifa bo‘lgan	
ʻ ʻ
o‘g‘illaridan  to‘rtinchisi   Abbos  Hisom   xonadonining fitnalari  qattiqqo‘l, ziqna  va
murosasiz edi. U boylik to'pladi, er ekish va zotdor otlarni etishtirishni diqqat bilan
kuzatib bordi. Musobaqalarda u Abbosiylar   xalifaligining   vujudga   kelishi   va   Bag‘dodning   barpo   etilishi   “Kuch
qancha   ko‘p   bo‘lsa,   olijanoblik   shunchalik   kam”,   deydi   Abu   Abbos   Abbosiylar
sulolasi  o‘zining hiyla-nayrangi va xiyonati bilan mashhur bo‘ldi. Bu oilada fitna
va ayyorlik kuch va jasoratni almashtirish uchun keldi, bu ayniqsa
Abbosiylar Bag‘dod xalifaligi Abbosiylar Payg‘ambar alayhissalomning amakilari
Abbos   ibn   Abdulmutallib   ibn   Hoshimning   avlodlari   edi.   Ular   ham   xuddi   Ali
qabilasiga   o'xshab   Payg'ambar   alayhissalomning   yaqin   qarindoshlari   ekanligiga
ishonishgan.   Ularning   hokimiyatga   da'volari   birinchi   marta   Umar   davrida
oydinlashdi
Kordova xalifaligi Kordova xalifaligi 8-asr o rtalaridan boshlab Umaviylar sulolasiʻ
hukmronlik   qilgan   G arbda   eng   uzoq   davom   etgan.   Bu   sulolaning   asoschisi	
ʻ
Abderrahmon   I   bo lib,   u   abbosiylar   qotillaridan   qochib,   Ispaniya   janubiga,	
ʻ
Kordovaga qochib ketgan. eng katta gullab-yashnamoqda
Bag‘dod o‘g‘risi Bag‘dodlik keksa o‘g‘ri o‘g‘li bilan birga ovqatlanib o‘rgatib: —
Bag‘dod devorlari qulab tushmasligi uchun xazinadan oltin o‘g‘irlashni bilasizmi?
Men senga o‘rgataman.” U dasturxondagi non bo‘laklarini bir dastaga yig‘ib, unga
ishora qilib davom etdi: “Mana, Bag‘dod shahrining xazinasi. dan oling
Bundan 1230 yil muqaddam, 786-yil 14-sentabrda Abbosiylar sulolasidan bo‘lgan
beshinchi   Bag‘dod   xalifasi   Horun   ar-Rashid   (Garun   ar-Rashid)   yoki   Odil   (766-
809)   Abbosiylar   xalifaligining   hukmdori   bo‘ldi.  
Horun   Bag'dodni   Sharqning   yorqin   va   intellektual   poytaxtiga   aylantirdi.   U   o zi	
ʻ
uchun muhtasham saroy qurdirdi, Bag dodda katta universitet va kutubxonaga asos	
ʻ
soldi.   Xalifa   maktablar   va   kasalxonalar   qurdirdi,   fan   va   san atga   homiylik   qildi,	
ʼ
musiqa   saboqlarini   rag batlantirdi,   saroyga   olimlar,   shoirlar,   tabiblar   va	
ʻ
musiqachilarni, jumladan chet elliklarni jalb qildi. O‘zi ham ilmga mehr qo‘ygan,
she’r   yozgan.   Uning   davrida   xalifalikda   dehqonchilik,   hunarmandchilik,   savdo-
sotiq   va   madaniyat   sezilarli   taraqqiyotga   erishdi.   Xalifa   Horun   ar-Rashid
hukmronligi   iqtisodiy   va   madaniy   gullab-yashnagan   davr   bo‘lib,   musulmonlar xotirasida   Bag‘dod   xalifaligining   “oltin   davri”   sifatida   saqlanib   qolgan,   deb
ishoniladi.
Natijada   arab   folklorida   Horun   ar-Rashid   siymosi   ideallashtirildi.   U   “Ming   bir
kecha”   ertaklari   qahramonlaridan   biriga   aylanib,   u   yerda   oddiy   xalqni   insofsiz
amaldor   va   sudyalardan   himoya   qiluvchi   mehribon,   dono   va   adolatli   hukmdor
sifatida   namoyon   bo‘ladi.   U   o‘zini   savdogardek   ko‘rsatib,   oddiy   odamlar   bilan
muloqot   qilish,   mamlakatdagi   asl   ahvol,   fuqarolarning   ehtiyojlaridan   xabardor
bo‘lish uchun Bag‘dodning tungi ko‘chalarini kezib yurdi.
To‘g‘ri,   Horun   hukmronligi   davridayoq   xalifalik   inqirozining   alomatlari   sezilib
turardi:   Shimoliy   Afrika,   Deylem,   Suriya,   O‘rta   Osiyo   va   boshqa   hududlarda
hukumatga   qarshi   yirik   qo‘zg‘olonlar   bo‘lib   o‘tdi.   Xalifa   ruhoniylar   va   aholining
ko pchiligi   sunniylarga   tayangan   holda,   rasmiy   islom   asosida   davlat   birliginiʻ
mustahkamlashga intildi va islomdagi muxolif harakatlarga qarshi qatag onlar olib	
ʻ
bordi, g ayrioddiylarning huquqlarini cheklash siyosatini  olib bordi. Xalifalikdagi	
ʻ
musulmon aholi.
Arab xalifaligi tarixidan
Arab davlatchiligi Arabiston yarim orolida vujudga kelgan. Eng rivojlangan hudud
Yaman   edi.   Arabistonning   qolgan   qismiga   qaraganda   avvalroq   Yamanning
rivojlanishi   Misr,   Falastin   va   Suriya,   so ngra   butun   O rta   yer   dengizi,   Efiopiya	
ʻ ʻ
(Habashiston)  va Hindiston bilan savdoda o ynagan vositachilik roli bilan bog liq	
ʻ ʻ
edi.   Bundan   tashqari,   Arabistonda   yana   ikkita   yirik   markaz   mavjud   edi.
Arabistonning   g'arbiy   qismida   Makka   joylashgan   edi   -   tranzit   savdosi   tufayli
Yamandan   Suriyaga   boradigan   karvon   yo'lidagi   muhim   tranzit   punkti.   Boshqa
yirik   shahar   Arabiston   Madina   (Yasrib)   bo lib,   u   qishloq   xo jaligi   vohasining
ʻ ʻ
markazi bo lgan, ammo savdogarlar va hunarmandlar ham bo lgan. Shunday qilib,	
ʻ ʻ
agar   7-asr   boshlarida.   markaziy   va   shimoliy   hududlarda   yashagan   arablarning
aksariyati   ko'chmanchi   bo'lib   qoldi   (badaviylar-dashtlar);   keyin   Arabistonning   bu qismida   qabilaviy   tuzumning   yemirilish   jarayoni   jadal   kechdi   va   ilk   feodal
munosabatlari shakllana boshladi.
Bundan tashqari, eski diniy mafkura (ko‘pxudolik) inqirozga uchradi. Arabistonga
xristianlik (Suriya va Efiopiyadan) va yahudiylik kirib keldi. VI asrda. Arabistonda
faqat   bitta   xudoni   tan   olgan   va   xristianlik   va   yahudiylikdan   ba'zi   munosabat   va
marosimlarni   o'zlashtirgan   haniflar   harakati   paydo   bo'ldi.   Bu   harakat   qabila   va
shahar  kultlariga  qarshi,  yagona  xudoni  (Alloh,  arab   al-ilah)   tan  oladigan  yagona
din   yaratish   uchun   qaratilgan   edi.   Yangi   ta'limot   yarim   orolning   eng   rivojlangan
markazlarida,   feodal   munosabatlari   ko'proq   rivojlangan   markazlarda   -   Yaman   va
Yasrib shahrida paydo bo'lgan. Harakat tomonidan Makka ham bosib olindi. Uning
vakillaridan   biri   savdogar   Muhammad   bo'lib,   u   yangi   din   -   islom   ("bo'ysunish"
so'zidan) asoschisi bo'ldi.
Makkada   bu   ta'limot   zodagonlarning   qarshiliklariga   duch   keldi,   natijada
Muhammad va uning izdoshlari 622 yilda Yasribga qochishga majbur bo'ldilar. Bu
yildan   boshlab   musulmon   xronologiyasi   olib   boriladi.   Yasrib   Madina,   ya'ni
Payg'ambar   shahri   nomini   oldi   (shuning   uchun   ular   Muhammad   deb   atay
boshladilar).   Bu   yerda   diniy-harbiy   tashkilot   sifatida   musulmon   jamiyati   tashkil
topdi, u tez orada yirik harbiy-siyosiy kuchga aylandi va arab qabilalarini yagona
davlatga birlashtirish markaziga aylandi. Islom qabilaviy bo linishdan qat i nazar,ʻ ʼ
barcha   musulmonlarning   birodarligini   targ ib   qilgan   holda,   birinchi   navbatda,	
ʻ
qabila   zodagonlarining   zulmidan   aziyat   chekkan   va   ularni   qon   to kilishidan	
ʻ
himoya   qilmagan   qabila   xudolarining   kuchiga   uzoq   vaqtdan   beri   ishonchini
yo qotgan oddiy odamlar tomonidan qabul qilingan. qabilaviy qirg'inlar, ofatlar va	
ʻ
qashshoqlik.   Avvaliga   qabila   zodagonlari   va   boy   savdogarlar   islomga   qarshi
chiqdilar,   keyin   esa   uning   afzalliklarini   tan   oldilar.   Islom   qullikni   tan   oldi   va
xususiy   mulkni   himoya   qildi.   Qolaversa,   kuchli   davlat   barpo   etish   zodagonlar
manfaatlariga mos edi, tashqi ekspansiyani boshlash mumkin edi.
630   yilda   qarama-qarshi   kuchlar   o'rtasida   kelishuvga   erishildi,   unga   ko'ra
Muhammad   Arabistonning   payg'ambari   va   boshlig'i,   islom   esa   yangi   din   sifatida tan   olingan.   630   yil   oxiriga   kelib   Arabiston   yarim   orolining   muhim   qismi
Muhammadning hokimiyatini tan oldi, bu arab davlati (xalifaligi) tashkil topishini
anglatardi.   Shunday   qilib,   o troq   va   ko chmanchi   arab   qabilalarining   birlashishi,ʻ ʻ
ichki   muammolar   botqog iga   botgan   va   yangi   kuchli   va   birlashgan   dushmanning	
ʻ
paydo   bo lishini   kutmagan   qo shnilarga   qarshi   tashqi   ekspansiyaning   boshlanishi	
ʻ ʻ
uchun sharoit yaratildi.
632   yilda   Muhammad   vafotidan   keyin   xalifalar   (payg'ambar   noiblari)   boshqaruv
tizimi   o'rnatildi.   Birinchi   xalifalar   payg'ambarning   sahobalari   bo'lib,   ular   davrida
keng tashqi kengayish boshlandi. 640 yilga kelib arablar deyarli butun Falastin va
Suriyani bosib oldilar. Shu bilan birga, ko'plab shaharlar rimliklarning (Vizantiya)
qatag'onlari   va   soliq   zulmidan   shunchalik   charchagan   edilarki,   ular   deyarli
qarshilik ko'rsatmadilar. Birinchi davrda arablar boshqa dinlarga va chet elliklarga
nisbatan ancha bag'rikeng edi. Shunday qilib, Antioxiya, Damashq va boshqa yirik
markazlar faqat shaxsiy erkinlik, xristian va yahudiylarning diniy erkinligini saqlab
qolish sharti bilan bosqinchilarga taslim bo'ldilar. Tez orada arablar Misr va Eronni
bosib oldilar. Shu va keyingi istilolar natijasida ulkan davlat vujudga keldi. Yirik
feodallar   mulkida   qudratining   kuchayishi,   markaziy   hokimiyatning   zaiflashishi
bilan   kechgan   keyingi   feodallashuv   xalifalikning   parchalanishiga   olib   keldi.
Xalifalar hokimlari, amirlar sekin-asta markaziy hokimiyatdan to liq mustaqillikka	
ʻ
erishdilar va suveren hukmdorlarga aylandilar.
Arab   davlati   tarixi   hukmron   sulolalar   nomi   yoki   poytaxtning   joylashuviga   ko ra	
ʻ
uch   davrga   bo linadi:   1)   Makka   davri   (622-661)   Muhammad   va   uning   yaqin	
ʻ
safdoshlari   hukmronlik   qilgan   davr;   2)   Damashq   (661—750)   —   Umaviylar
hukmronligi; 3) Bag‘dod (750 – 1055) – Abbosiylar  sulolasi  hukmronligi. Abbos
Muhammad payg'ambarning amakisi. Uning o'g'li Abdulla Abbosiylar sulolasining
asoschisi   bo'lib,   Abdullaning   nabirasi   Abul-Abbos   timsolida   750   yilda   Bag'dod
xalifalari taxtini egallagan. Horun boshqaruvidagi Arab xalifaligi 
Horun ar-Rashid hukmronligi
Horun   ar-Rashid   763   yilda   tug'ilgan   va   xalifa   al-Mahdiyning   (775-785)   uchinchi
o'g'li   edi.   Otasi   davlat   ishlaridan   ko'ra   rohat-farog'atga   ko'proq   moyil   edi.   Xalifa
she’r   va   musiqaga   zo‘r   ishqiboz   edi.   Aynan   uning   hukmronligi   davrida   o‘zining
hashamati, nafosatliligi va yuksak madaniyati bilan ulug‘vor bo‘lgan arab xalifasi
saroyi qiyofasi shakllana boshladi, keyinchalik “Ming bir kecha” ertaklari bo‘yicha
dunyoga mashhur bo‘ldi.
785-yilda   taxtga   xalifa   Horun   ar-Rashidning   akasi   Xalifa   al-Mahdiyning   o g liʻ ʻ
Muso   al-Hadiy   o tirdi.   Biroq,   u   bir   yildan   sal   ko'proq   vaqt   hukmronlik   qildi.	
ʻ
Aftidan,   uni   o‘z   onasi   Xayzuron   zaharlagan.   U   kenja   o g li   Horun   ar-Rashidni	
ʻ ʻ
qo llab-quvvatlagan, chunki katta o g li mustaqil siyosat yuritishga harakat qilgan.	
ʻ ʻ ʻ
Xorun   ar-Rashid   taxtiga   o tirishi   bilan   Xayzuron   deyarli   hukmdorga   aylandi.	
ʻ
Uning asosiy tayanchi barmakiylarning fors urug'i edi.
Barmakiylar   sulolasidan   Xolid   xalifa   al-Mahdiyning   maslahatchisi,   uning   o'g'li
Yahyo   ibn   Xolid   esa   o'sha   paytda   g'arb   (g'arbiy   barcha   viloyatlarning)   hokimi
bo'lgan   shahzoda   Horunning   devonining   (hukumati)   boshlig'i   edi.   Furot   daryosi)
Suriya, Armaniston va Ozarbayjon bilan. Xorun ar-Rashid Yahyo (Yahyo) taxtiga
o‘tirgandan   so‘ng   xalifa   “ota”   deb   atagan   Barmakiylar   cheksiz   vakolatlarga   ega
vazir   etib   tayinlanadi   va   o‘zining   yordami   bilan   17   yil   (786-803)   davlatni
boshqaradi.   o'g'illari   Fazl   va   Ja'far.   Biroq,   Xayzuranning   o'limidan   so'ng,
Barmakidlar   urug'i   asta-sekin   avvalgi   kuchini   yo'qota   boshladi.   Onasining
vasiyligidan  ozod  bo‘lgan  shijoatli  va   ayyor  xalifa  butun  hokimiyatni   o‘z  qo‘liga
to‘plashga   intilardi.   Shu   bilan   birga,   mustaqillik   ko'rsatmaydigan,   o'z   irodasiga
to'liq   bog'liq   bo'lgan   va   tabiiyki,   unga   to'liq   sadoqatli   bo'lgan   bunday   ozodlarga
(mavaliylarga)   tayanishga   harakat   qildi.   803   yilda   Horun   kuchli   oilani   ag'dardi.
Ja’far   xalifaning   buyrug‘i   bilan   o‘ldirilgan.   Yahyo   boshqa   uch   o'g'li   bilan   hibsga
olindi, mulklari musodara qilindi. Shunday   qilib,   Horun   hukmronligining   dastlabki   yillarida   hamma   narsada   o‘zi
vazir   qilib   tayinlagan   Yahyoga,   qolaversa,   onasiga   suyandi.   Xalifa   asosan   san'at,
ayniqsa, she'riyat va musiqa bilan shug'ullangan. Xorun ar-Rashid saroyi an anaviyʼ
arab san atining markazi bo lib, saroy hayotining hashamati afsonaviy edi. Ulardan	
ʼ ʻ
biriga ko‘ra, birgina Horunning to‘yi g‘aznaga 50 million dirham tushgan.
Xalifalikdagi   umumiy   ahvol   asta-sekin   yomonlashdi.   Arab   imperiyasi   tanazzulga
yo'l   boshladi.   Horun   hukmronligi   yillari   imperiyaning   turli   hududlarida   ko'plab
tartibsizliklar va qo'zg'olonlar bilan ajralib turadi.
Imperiyaning   eng   chekka,   g'arbiy   mintaqalarida   ham   qulash   jarayoni   756   yilda
Ispaniyada   (Andalusiya)   Umaviylar   hokimiyatining   o'rnatilishi   bilan   boshlandi.
Misrda ikki marta, 788 va 794 yillarda qo'zg'olon ko'tarildi. Arab xalifaligining bu
eng boy viloyatiga yuk bo'lgan katta soliqlar va ko'p sonli majburiyatlar oqibatidan
xalq   norozi   edi.   U   Ifriqiyaga   (hozirgi   Tunis)   yuborilgan   Abbosiylar   qo‘shinini
barcha   zarur   narsalar   bilan   ta’minlashga   majbur   edi.   Abbosiylar   sarkardasi   va
hokimi   Harsama   ibn   Ayon   qo zg olonlarni   shafqatsizlarcha   bostirib,   misrliklarni	
ʻ ʻ
itoatkorlikka   majburladi.   Berber   aholisining   separatistik   intilishlari   bilan   bog'liq
vaziyat   yanada   murakkablashdi.   Shimoliy   Afrika .   Bu   hududlar   imperiya
markazidan   olisda   joylashgan   bo‘lib,   yer   sharoiti   tufayli   abbosiylar   qo‘shinining
qo‘zg‘olonchilarga   qarshi   tura   olishi   qiyin   edi.   789-yilda   Marokashda   mahalliy
Idrisiylar   sulolasi,   bir   yildan   so ng   Ifriqiya   va   Jazoirda   Aglobidlar   hokimiyati	
ʻ
o rnatildi.   Harsama   794-795   yillarda   Qayravonda   Abdulloh   ibn   Jarud	
ʻ
qo zg olonini   bostirishga   muvaffaq   bo ldi.   Ammo   797   yilda   Shimoliy   Afrikada
ʻ ʻ ʻ
yana   qo'zg'olon   ko'tarildi.   Horun   bu   hududda   qisman   hokimiyatning   yo qolishi	
ʻ
bilan   murosaga   kelishga   va   yillik   40   ming   dinor   o lpon   evaziga   Ifriqiya	
ʻ
boshqaruvini mahalliy amir Ibrohim ibn al-Ag lobga topshirishga majbur bo ldi.	
ʻ ʻ
Imperiya   markazlaridan   uzoqda   joylashgan   Yaman   ham   notinch   edi.   Hokim
Hammod   al-Barbariyning   shafqatsiz   siyosati   795-yilda   Haysam   al-Hamdaniy
boshchiligida qo zg olonga olib keldi. Qo zg olon to qqiz yil davom etdi va uning	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
rahbarlarini   Bag dodga   quvib   chiqarish   va   qatl   etish   bilan   yakunlandi.   Aholisi
ʻ umaviylar   tarafdori   bo lgan,   isyonkor,   urushayotgan   arab   qabilalari   yashaydiganʻ
Suriya deyarli  uzluksiz  qo zg olon holatida edi. 796-yilda Suriyadagi  vaziyat  shu	
ʻ ʻ
qadar   jiddiy   bo lib   chiqdiki,   xalifa   unga   Barmakiylardan   bo lgan   sevimli   Ja’far	
ʻ ʻ
boshchiligida   qo shin   yuborishga   majbur   bo ldi.   Hukumat   armiyasi   isyonni
ʻ ʻ
bostirishga   muvaffaq   bo'ldi.   Horunning   Bag‘doddan   Furot   sohilidagi   Raqqaga
ko‘chib   o‘tishiga   Suriyadagi   tartibsizliklar   sabab   bo‘lgan   bo‘lishi   mumkin.   eng
qachon va qayerdan Vizantiyaga qarshi yurishlarga va Makkaga hajga borgan.
Bundan   tashqari,   Horun   imperiya   poytaxtini   yoqtirmasdi,   u   shahar   aholisidan
qo'rqardi va Bag'dodda tez-tez bo'lishni afzal  ko'rardi. Balki, buning sababi  saroy
o‘yin-kulgilari   haqida   gap   ketganda,   xalifaning   soliq   yig‘ishda   qattiq   musht   va
shafqatsizligi,   shuning   uchun   Bag‘dod   va   boshqa   shaharlar   aholisining
hamdardligidan   bo‘lgandir.   800-yilda   xalifa   soliq   to lash   bo yicha   qarzlarni	
ʻ ʻ
undirish   uchun   o z   qarorgohidan   maxsus   Bag dodga   kelgan   va   qarzdorlar	
ʻ ʻ
shafqatsizlarcha kaltaklangan va qamoqqa tashlangan.
Imperiyaning   sharqida   ham   vaziyat   beqaror   edi.   Bundan   tashqari,   Arab   xalifaligi
sharqidagi   doimiy   tartibsizliklar   iqtisodiy   shart-sharoitlar   bilan   emas,   balki
mahalliy   aholining   (asosan   fors-eronlarning)   madaniy   va   diniy   an'analarining
o'ziga xos xususiyatlari bilan bog'liq edi. Sharqiy viloyatlar aholisi islomdan ko ra	
ʻ
o zlarining qadimiy e tiqod va an analariga ko proq bog lanib, ba zan Daylam va	
ʻ ʼ ʼ ʻ ʻ ʼ
Tabariston   viloyatlarida   bo lgani   kabi,   unga   mutlaqo   begona   edilar.   Bundan	
ʻ
tashqari, VIII  asrga kelib bu viloyatlar  aholisining islom  dinini  qabul  qilishi. hali
to'liq   tugallanmagan   va   Horun   Tabaristonda   islomlashtirish   bilan   shaxsan
shug'ullangan.   Natijada   sharqiy   viloyatlar   aholisining   markaziy   hukumat
harakatlaridan noroziligi notinchliklarga olib keldi.
Ba'zan   mahalliy   aholi   Alidlar   sulolasini   himoya   qilgan.   Alilar   Muhammad
payg‘ambarning   amakivachchalari   va   kuyovlari,   Fotima   payg‘ambarning
qizlarining eri  Ali  ibn Abu Tolibning avlodlaridir. Ular  o‘zlarini  payg‘ambarning
yagona   qonuniy   vorislari   deb   hisoblab,   imperiyada   siyosiy   hokimiyatga   da’vo
qildilar. Shialarning (Ali tarafdorlari partiyasi) diniy-siyosiy konsepsiyasiga ko‘ra, oliy   hokimiyat   (imomat)   xuddi   bashorat   kabi   “ilohiy   inoyat”   sifatida   baholanadi.
“Ilohiy   farmon”ga   ko‘ra,   imomlik   huquqi   faqat   Ali   va   uning   avlodlariga   tegishli
bo‘lib,  meros  bo‘lishi  kerak.  Shialar   nuqtai   nazaridan  abbosiylar  qasoskor   bo‘lib,
Alilar ular bilan hokimiyat uchun doimiy kurash olib borganlar. Xullas, 792-yilda
alidlardan   biri   Yahyo   ibn   Abdulloh   Daylamda   qo zg olon   ko tarib,   mahalliyʻ ʻ ʻ
feodallardan   yordam   oladi.   Horun   al-Fadlni   Daylamga   yubordi,   u   diplomatiya
yordami va qo zg olon ishtirokchilariga amnistiya va dasi bilan Yahyoning taslim	
ʻ ʻ ʼ
bo lishiga   erishdi.   Horun   ayyorlik   bilan   va'dasidan   qaytdi   va   amnistiyani   bekor	
ʻ
qilish uchun bahona topib, qo'zg'olonchilar rahbarini zindonga tashladi.
Ba'zan bu musulmonlarning asosiy qismidan ajralib chiqqan diniy va siyosiy guruh
bo'lgan   Xorijiylarning   qo'zg'olonlari   edi.   Xorijiylar   faqat   dastlabki   ikki   xalifani
qonuniy deb tan oldilar va jamiyat ichidagi barcha musulmonlarning (arab va arab
bo'lmagan)   tengligini   yoqlab   chiqdilar.   Xalifa   saylanishi   va   faqat   ijro   etuvchi
hokimiyatga   ega   bo'lishi,   kengash   (sho'ro)   esa   sud   va   qonun   chiqaruvchi
hokimiyatga ega bo'lishi  kerak, deb hisoblangan. Xorijiylar  Iroq, Eron, Arabiston
va   hatto   Shimoliy   Afrikada   kuchli   ijtimoiy   bazaga   ega   edilar.   Bundan   tashqari,
radikal yo'nalishdagi turli fors sektalari mavjud edi.
Xalifa Horun ar-Rashid davrida imperiyaning birligi uchun eng xavflisi  Shimoliy
Afrika,   Shimoliy   Mesopotamiya   va   Sijiston   viloyatlaridagi   xorijiylarning
harakatlari   edi.   Mesopotamiyadagi   qo zg olon   rahbari   al-Valid   ash-Shariy   794-	
ʻ ʻ
yilda   Nisibinda   hokimiyatni   qo lga   kiritib,   al-Jazira   qabilalarini   o z   tomoniga	
ʻ ʻ
tortdi. Xorun qo zg olonchilarga qarshi Iazid ash-Shayboniy boshchiligida qo shin	
ʻ ʻ ʻ
jo natishiga   to g ri   keldi   va   qo zg olonni   bostirishga   muvaffaq   bo ldi.   Sijistonda	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
yana bir qo zg olon ko tarildi. Uning rahbari Hamza ash-Shariy 795 yilda Harotni	
ʻ ʻ ʻ
egallab, o z hokimiyatini Eronning Kirmon va Fors viloyatlariga ham kengaytirdi.
ʻ
Horun hukmronligining oxirigacha xorijiylarga qarshi tura olmadi. DA  o'tgan yillar
VIII   va   IX   asr   boshlarida.   Xuroson   va   O rta   Osiyoning   ayrim   hududlari   ham	
ʻ
g alayonlarga to la edi. 807-808 Xuroson aslida Bag‘dodga bo‘ysunishni to‘xtatdi.	
ʻ ʻ Ayni paytda Horun qattiq diniy siyosat  olib bordi. U doimo o'z qudratining diniy
mohiyatini   ta'kidlab,   bid'atning   har   qanday   ko'rinishini   qattiq   jazoladi.
G'ayriyahudiylarga   nisbatan   Horunning   siyosati   ham   o'ta   murosasizligi   bilan
ajralib   turardi.   806   yilda   u   Vizantiya   chegarasidagi   barcha   cherkovlarni   yo'q
qilishni   buyurdi.   807   yilda   Horun   nasroniy   bo'lmaganlar   uchun   kiyim   va   xatti-
harakatlarga   qadimiy   cheklovlarni   yangilashni   buyurdi.   G'ayriyahudiylar   o'zlarini
arqon bilan bog'lashlari, boshlarini to'qilgan shlyapalar  bilan o'rashlari, mo'minlar
kiygan   poyabzallarga   o'xshamaydigan   poyabzal   kiyishlari,   otlarga   emas,   balki
eshaklarga minishlari va hokazo.
Doimiy   ichki   isyonlar,   tartibsizliklar,   ayrim   hududlar   amirlarining   itoatsiz
qo'zg'olonlariga   qaramay,   Arab   xalifaligi   Vizantiya   bilan   urushni   davom   ettirdi.
Arab   va   Vizantiya   otryadlarining   chegara   reydlari   deyarli   har   yili   bo'lib   o'tdi   va
Horun   ko'plab   harbiy   ekspeditsiyalarda   shaxsan   qatnashdi.   Uning   davrida
ma'muriy jihatdan  mustahkamlangan shahar-qal'alar  bilan  alohida chegara hududi
ajratilib,   keyingi   asrlardagi   urushlarda   muhim   rol   o'ynagan.   797   yilda   ichki
muammolardan foydalangan holda   Vizantiya imperiyasi   va bolgarlar bilan urushi,
Horun   armiya   bilan   Vizantiya   tubiga   kirib   bordi.   Kichik   o'g'lining   regenti
(keyinchalik mustaqil hukmdor) imperator Irina arablar bilan tinchlik shartnomasi
tuzishga   majbur   bo'ldi.   Biroq,   802   yilda   uning   o'rnini   egallagan   Vizantiya
imperatori   Nikephoros   urushni   qayta   boshladi.   Horun   o z   o g li   Qosimni   qo shinʻ ʻ ʻ ʻ
bilan   Vizantiyaga   qarshi   jo natadi   va   keyinchalik   bu   yurishni   shaxsan   o zi	
ʻ ʻ
boshqaradi.   803-806   yillarda.   Arab   qo shini   Vizantiyaning   ko plab   shahar   va	
ʻ ʻ
qishloqlarini,   jumladan,   Gerkules   va   Tianani   egallab   oldi.   Bolqondan   bolgarlar
tomonidan   hujumga   uchragan   va   arablar   bilan   bo'lgan   urushda   mag'lubiyatga
uchragan  Nicefor   xorlovchi   tinchlik   o'rnatishga   majbur   bo'ldi   va   Bag'dodga   soliq
to'lashga va'da berdi.
Bundan tashqari, Horun O'rta er dengiziga e'tibor qaratdi. 805 yilda arablar Kiprga
qarshi   muvaffaqiyatli   dengiz   yurishlarini   boshladilar.   Va   807   yilda   Horunning
buyrug'i bilan arab qo'mondoni Humayd Rodos oroliga bostirib kirdi. Arab   folklorida   Horun   ar-Rashid   siymosi   ideallashtirilgan.   Uning   roli   haqida
zamondoshlar   va   tadqiqotchilarning   fikrlari   juda   xilma-xildir.   Ayrimlarning
fikricha,   xalifa   Horun   ar-Rashid   hukmronligi   arab   imperiyasining   iqtisodiy   va
madaniy   gullab-yashnashiga   olib   kelgan   va   Bag‘dod   xalifaligining   “oltin   davri”
bo‘lgan.   Horunni   taqvodor   kishi   deyishadi.   Boshqalar   esa,   aksincha,   Horunni
qoralaydilar, uni bevafo va qobiliyatsiz hukmdor deb atashadi. Imperiyada foydali
bo'lgan   hamma   narsa   Barmakiylar   davrida   amalga   oshirilgan   deb   ishoniladi.
Tarixchi   al-Ma’sudiy   “Barmakiylar   qulagandan   keyin   imperiyaning   gullab-
yashnashi   pasayib   ketdi,   Horun   ar-Rashidning   harakatlari   va   qarorlari   naqadar
nomukammal ekaniga, uning hukmronligi naqadar yomon ekaniga hamma ishonch
hosil qildi”, deb yozgan edi.
Horun   hukmronligining   so'nggi   davri   uning   uzoqni   ko'rganligidan   dalolat
bermaydi   va   uning   ba'zi   qarorlari   oxir-oqibat   ichki   qarama-qarshilikning
kuchayishiga va keyinchalik imperiyaning qulashiga yordam berdi. Xullas, Horun
umrining   oxirida   imperiyani   merosxo‘rlar,   turli   xotinlardan   bo‘lgan   o‘g‘illar   –
Ma’mun va Aminlar o‘rtasida  taqsimlab, katta xatoga yo‘l  qo‘ydi. Bu Horunning
vafotidan   keyin   olib   keldi   Fuqarolar   urushi ,   bu   davrda   xalifalikning   markaziy
viloyatlari   va   ayniqsa   Bag'dod   katta   zarar   ko'rdi.   Xalifalik   yagona   davlat
bo lishdan   to xtadi,   turli   hududlarda   mahalliy   yirik   feodallar   sulolalari   vujudgaʻ ʻ
kela   boshladi,   faqat   “mo minlar   qo mondoni”   hokimiyatini   nominal   ravishda   tan	
ʻ ʻ
oldi.
Bundan 1230 yil muqaddam, 786-yil 14-sentabrda Abbosiylar sulolasidan bo‘lgan
beshinchi   Bag‘dod   xalifasi   Horun   ar-Rashid   (Garun   ar-Rashid)   yoki   Odil   (766-
809) Abbosiylar xalifaligining hukmdori bo‘ldi.
Horun   Bag'dodni   Sharqning   yorqin   va   intellektual   poytaxtiga   aylantirdi.   U   o zi	
ʻ
uchun muhtasham saroy qurdirdi, Bag dodda katta universitet va kutubxonaga asos	
ʻ
soldi.   Xalifa   maktablar   va   kasalxonalar   qurdirdi,   fan   va   san atga   homiylik   qildi,	
ʼ
musiqa   saboqlarini   rag batlantirdi,   saroyga   olimlar,   shoirlar,   tabiblar   va	
ʻ
musiqachilarni, jumladan chet elliklarni jalb qildi. O‘zi ham ilmga mehr qo‘ygan, she’r   yozgan.   Uning   davrida   xalifalikda   dehqonchilik,   hunarmandchilik,   savdo-
sotiq   va   madaniyat   sezilarli   taraqqiyotga   erishdi.   Xalifa   Horun   ar-Rashid
hukmronligi   iqtisodiy   va   madaniy   gullab-yashnagan   davr   bo‘lib,   musulmonlar
xotirasida   Bag‘dod   xalifaligining   “oltin   davri”   sifatida   saqlanib   qolgan,   deb
ishoniladi.
Natijada   arab   folklorida   Horun   ar-Rashid   siymosi   ideallashtirildi.   U   “Ming   bir
kecha”   ertaklari   qahramonlaridan   biriga   aylanib,   u   yerda   oddiy   xalqni   insofsiz
amaldor   va   sudyalardan   himoya   qiluvchi   mehribon,   dono   va   adolatli   hukmdor
sifatida   namoyon   bo‘ladi.   U   o‘zini   savdogardek   ko‘rsatib,   oddiy   odamlar   bilan
muloqot   qilish,   mamlakatdagi   asl   ahvol,   fuqarolarning   ehtiyojlaridan   xabardor
bo‘lish uchun Bag‘dodning tungi ko‘chalarini kezib yurdi.
To‘g‘ri,   Horun   hukmronligi   davridayoq   xalifalik   inqirozining   alomatlari   sezilib
turardi:   Shimoliy   Afrika,   Deylem,   Suriya,   O‘rta   Osiyo   va   boshqa   hududlarda
hukumatga   qarshi   yirik   qo‘zg‘olonlar   bo‘lib   o‘tdi.   Xalifa   ruhoniylar   va   aholining
ko pchiligi   sunniylarga   tayangan   holda,   rasmiy   islom   asosida   davlat   birliginiʻ
mustahkamlashga intildi va islomdagi muxolif harakatlarga qarshi qatag onlar olib	
ʻ
bordi, g ayrioddiylarning huquqlarini cheklash siyosatini  olib bordi. Xalifalikdagi	
ʻ
musulmon aholi.
Arab xalifaligidan
Arab davlatchiligi Arabiston yarim orolida vujudga kelgan. Eng rivojlangan hudud
Yaman   edi.   Arabistonning   qolgan   qismiga   qaraganda   avvalroq   Yamanning
rivojlanishi   Misr,   Falastin   va   Suriya,   so ngra   butun   O rta   yer   dengizi,   Efiopiya	
ʻ ʻ
(Habashiston)  va Hindiston bilan savdoda o ynagan vositachilik roli bilan bog liq	
ʻ ʻ
edi.   Bundan   tashqari,   Arabistonda   yana   ikkita   yirik   markaz   mavjud   edi.
Arabistonning   g'arbiy   qismida   Makka   joylashgan   edi   -   tranzit   savdosi   tufayli
Yamandan   Suriyaga   boradigan   karvon   yo'lidagi   muhim   tranzit   punkti.
Arabistonning   yana   bir   yirik   shahri   Madina   (Yasrib)   bo lib,   u   qishloq   xo jaligi	
ʻ ʻ
vohasining   markazi   bo lgan,   ammo   savdogarlar   va   hunarmandlar   ham   bo lgan.	
ʻ ʻ
Shunday   qilib,   agar   7-asr   boshlarida.   markaziy   va   shimoliy   hududlarda   yashagan arablarning   aksariyati   ko'chmanchi   bo'lib   qoldi   (badaviylar-dashtlar);   keyin
Arabistonning bu qismida qabilaviy tuzumning yemirilish jarayoni jadal kechdi va
ilk feodal munosabatlari shakllana boshladi.
Bundan tashqari, eski diniy mafkura (ko‘pxudolik) inqirozga uchradi. Arabistonga
xristianlik (Suriya va Efiopiyadan) va yahudiylik kirib keldi. VI asrda. Arabistonda
faqat   bitta   xudoni   tan   olgan   va   xristianlik   va   yahudiylikdan   ba'zi   munosabat   va
marosimlarni   o'zlashtirgan   haniflar   harakati   paydo   bo'ldi.   Bu   harakat   qabila   va
shahar  kultlariga  qarshi,  yagona  xudoni  (Alloh,  arab   al-ilah)   tan  oladigan  yagona
din   yaratish   uchun   qaratilgan   edi.   Yangi   ta'limot   yarim   orolning   eng   rivojlangan
markazlarida,   feodal   munosabatlari   ko'proq   rivojlangan   markazlarda   -   Yaman   va
Yasrib shahrida paydo bo'lgan. Harakat tomonidan Makka ham bosib olindi. Uning
vakillaridan   biri   savdogar   Muhammad   bo'lib,   u   yangi   din   -   islom   ("bo'ysunish"
so'zidan) asoschisi bo'ldi.
Makkada   bu   ta'limot   zodagonlarning   qarshiliklariga   duch   keldi,   natijada
Muhammad va uning izdoshlari 622 yilda Yasribga qochishga majbur bo'ldilar. Bu
yildan   boshlab   musulmon   xronologiyasi   olib   boriladi.   Yasrib   Madina,   ya'ni
Payg'ambar   shahri   nomini   oldi   (shuning   uchun   ular   Muhammad   deb   atay
boshladilar).   Bu   yerda   diniy-harbiy   tashkilot   sifatida   musulmon   jamiyati   tashkil
topdi, u tez orada yirik harbiy-siyosiy kuchga aylandi va arab qabilalarini yagona
davlatga birlashtirish markaziga aylandi. Islom qabilaviy bo linishdan qat i nazar,ʻ ʼ
barcha   musulmonlarning   birodarligini   targ ib   qilgan   holda,   birinchi   navbatda,	
ʻ
qabila   zodagonlarining   zulmidan   aziyat   chekkan   va   ularni   qon   to kilishidan	
ʻ
himoya   qilmagan   qabila   xudolarining   kuchiga   uzoq   vaqtdan   beri   ishonchini
yo qotgan oddiy odamlar tomonidan qabul qilingan. qabilaviy qirg'inlar, ofatlar va	
ʻ
qashshoqlik.   Avvaliga   qabila   zodagonlari   va   boy   savdogarlar   islomga   qarshi
chiqdilar,   keyin   esa   uning   afzalliklarini   tan   oldilar.   Islom   qullikni   tan   oldi   va
xususiy   mulkni   himoya   qildi.   Qolaversa,   kuchli   davlat   barpo   etish   zodagonlar
manfaatlariga mos edi, tashqi ekspansiyani boshlash mumkin edi. 630   yilda   qarama-qarshi   kuchlar   o'rtasida   kelishuvga   erishildi,   unga   ko'ra
Muhammad   Arabistonning   payg'ambari   va   boshlig'i,   islom   esa   yangi   din   sifatida
tan   olingan.   630   yil   oxiriga   kelib   Arabiston   yarim   orolining   muhim   qismi
Muhammadning hokimiyatini tan oldi, bu arab davlati (xalifaligi) tashkil topishini
anglatardi.   Shunday   qilib,   o troq   va   ko chmanchi   arab   qabilalarining   birlashishi,ʻ ʻ
ichki   muammolar   botqog iga   botgan   va   yangi   kuchli   va   birlashgan   dushmanning	
ʻ
paydo   bo lishini   kutmagan   qo shnilarga   qarshi   tashqi   ekspansiyaning   boshlanishi	
ʻ ʻ
uchun sharoit yaratildi.
632   yilda   Muhammad   vafotidan   keyin   xalifalar   (payg'ambar   noiblari)   boshqaruv
tizimi   o'rnatildi.   Birinchi   xalifalar   payg'ambarning   sahobalari   bo'lib,   ular   davrida
keng tashqi kengayish boshlandi. 640 yilga kelib arablar deyarli butun Falastin va
Suriyani bosib oldilar. Shu bilan birga, ko'plab shaharlar rimliklarning (Vizantiya)
qatag'onlari   va   soliq   zulmidan   shunchalik   charchagan   edilarki,   ular   deyarli
qarshilik ko'rsatmadilar. Birinchi davrda arablar boshqa dinlarga va chet elliklarga
nisbatan ancha bag'rikeng edi. Shunday qilib, Antioxiya, Damashq va boshqa yirik
markazlar faqat shaxsiy erkinlik, xristian va yahudiylarning diniy erkinligini saqlab
qolish sharti bilan bosqinchilarga taslim bo'ldilar. Tez orada arablar Misr va Eronni
bosib oldilar. Shu va keyingi istilolar natijasida ulkan davlat vujudga keldi. Yirik
feodallar   mulkida   qudratining   kuchayishi,   markaziy   hokimiyatning   zaiflashishi
bilan   kechgan   keyingi   feodallashuv   xalifalikning   parchalanishiga   olib   keldi.
Xalifalar hokimlari - amirlar asta-sekin markaziy hokimiyatdan to'liq mustaqillikka
erishdilar va suveren hukmdorlarga aylandilar.
  
Foydalanilgan adabiyotlar ròyxati.
1.Jahon   tarixi   (   Òrta   asrlar   davri)   fanidan   òquv-uslubiy   majmua.   Denov-2019.
2.https://uz.m.wikipedia.org/wiki/O%CA%BBzME.
3.https://sites.google.com/site/armyofmahdi/home.
4.Bartold   V.V.,   Karl   Velikiy   i   Xarun   arRashid ,   Sochineniya,   t.6,   M.,   1966;   Men A.,   Musulmanskiy   Renessans,   M.,   1972.
5.Bulgakov P. G., Rozenfeld B. A., Axmedov A. A., Muhammad al-Xorezmi, M.,
1983.
6.https://en.wikisource.org/wiki/Author:Al-Mansur.

Mavzu Abbosiylar sulolasi ichki siyosati. Reja 1.Abbosiylar sulolasining hokimiyat tepasiga kelishi 2. Davlatning qulashi 3.Xalifalikning siyosiy mustaqillini tiklash.

Abbosiylar – arab xalifalari sulolasi (750–1258), Muhammad sollollohu alayhi vassallam ning amakilari Abbos avlodlari. Abu Muslim harakati natijasida hokimiyat tepasiga kelgan. Abu Muslim Harakati – 747-750- yillarda arab xalifaligining sharqiy qismi – Movarounnahr va Xurosonda umaviylar hukmronligiga qarshi ko tarilgan harakat. Unga Abu Muslim boshchilik qilgan.ʻ Harakatning asosiy kuchi shahar hunarmandlari va qishloq mehnatkashlari , Movarounnahr va Xurosonning mahalliy zodagonlari, umaviylar siyosatidan norozi bo lgan Xurosondagi arab muxolifatchi guruhlari va qullar edi. ʻ Umaviylarga qarshi harakatni kuchaytirish maqsadida Abu Muslim Marv yaqinidagi Safizanj, Moxuvon (Mahon) va Shavvol qishloqlarini qarorgohga aylantirib, xalifalikka qarshi tashviqot olib boradi. Abu Muslim soliqlarni qisqartirish va majburiy hashar ishlarini bekor qilishga va’da beradi. Shu sababli harakat ayrim joylarda mulkdorlarga qarshi keskin tus oladi. 747-yil dekabr, 748- yil yanvarda Abu Muslim umaviylarning Xurosondagi voliysi Nasr ibn Sayyorni yengib, Marv shahrini, 748-yilda Nishopur va Tus shaharlarini egallaydi. 748-yilda xalifalikning poytaxti Damashqqa yurish qiladi, 749-yilda Nahovand yaqinida umaviylarni tor-mor etib , 750 yil boshlarida Katta Zab daryosi bo yida ʻ hal qiluvchi g alabaga erishdi va xalifa Marvon II ni taxtdan olib tashladi. Uning ʻ o rniga payg ambar(s.a.v)ning amakisi Abbos avlodidan bo lgan Abul Abbos as- ʻ ʻ ʻ Saffoh (750 – 754) xalifa bo ladi. Shu bilan xalifalik abbosiylar qo liga o tadi. ʻ ʻ ʻ Abbosiylarning dastlabki poytaxti Kufa shahri bòlgan. Birinchi hukmdori Abul Abbos - Saffoh bòlgan. U Humeyma (hozirgi Iordaniya) shahrida tug‘ilgan, Arabistondan bo‘lgan, Quraysh qabilasining qabilasidan bo‘lgan Bani Hoshim qabilasining boshlig‘i bo‘lgan. "Saffoh"- (Xunrez) laqabi bilan mashhur bòlgan. Uning davrida qòshin yangitdan tashkil qilinadi. Bu qòshin tarkibiga musulmon va arab bòlmaganlar ham kiritiladi.Abu Ja far Abdulloh ibn Muhammad (707- ʼ 775).abbosiylar sulolasiga mansub xalifa (754—775). Yirik davlat arbobi. Ma muriy va moliya islohotini o tkazgan. Savdo va hunarmandchilikni taraqqiy ʼ ʻ etishiga rahnamo bo lgan. Xalifalik chegarasini yanada kengaytirish maqsadida ʻ poytaxtni Al-Xoshimiyya degan joydan hozirgi Bag dod o rniga ko chirib, shu ʻ ʻ ʻ

bilan Bagdod shahriga asos solgan (762-yil). Barmakiylar xonadoniga mansub vazirlar ko magida davlatni idora qilgan.ʻ Abu Abdulloh Muhammad ibn Abdullah al-Mansur, taxallusi Al-Mahdi bilan mashhur, 775 yildan 785 yilgacha vafotigacha hukmronlik qilgan uchinchi Abbosiy xalifa edi. U otasi al-Mansurdan keyin taxtga o'tirdi. Horun ar-Rashid 786-yil 14-sentabrdan 809-yil 24-martgacha xalifalikni boshqargan. Eron zodagonlari manfaatini ifoda etuvchi barmakiylar xonadonidan chiqqan vazirlar yordamida hokimiyatni idora qilgan, 803-yil barmakiylarni qirg in ʻ qilgach, davlatni yakka o zi boshqargan. Horun ar-Rashid davrida mamlakatda ʻ qishloq xo jaligi, hunarmandchilik, savdo va madaniyat (asosan, adabiyot) ancha ʻ rivojlangan. Lekin shu bilan birga davlatning tanazzulga yuz tutganligining belgilari ham namoyon bo la boshlagan.Horun ar-Rashid Vizantiya bilan ʻ o tmishdoshlari boshlagan urushni davom ettirgan. Horun ar-Rashid shaxsi haqida ʻ ko plab rivoyatlar, badiiy asarlar yaratilgan. "Ming bir kecha" ertaklarida u ʻ oliyjanob, adolatli hukmdor sifatida tasvirlangan. Movarounnahrdagi Rofe ibn Lays qo zg oloninn bostirish uchun harbiy safarga chiqqanda vafot ʻ ʻ etgan.Ma mun ʼ (786-833, Tarsus shahri) -abbosiylar sulolasidan bo lgan ʻ xalifa, yirik siyosiy arbob , ilm fan homiysi, Xalifa Horun ar- Rashidning o g li. Ma'mun otasining ʻ ʻ vaziri Ja far ibn Yahyo ʼ tarbiyasini olib, kamol topgan. Ma'mun. Xuroson viloyati ( markazi— Marv shahri) noibi (809— 819). 813 yilda akasi al-Amin bilan taxt uchun bo lgan ʻ jangda g olib ʻ chiqib, Bag dod xalifaligi ʻ uning ixtiyoriga o tadi, ammo ʻ Bag dodga ʻ faqat 819 yilda ko chib o tgan. Ma'mun Movarounnahr ʻ ʻ va Xuroson olimlarini o z ʻ saroyida tòplay boshlab ularni o zi bilan Bag dodga olib ʻ ʻ ketgan, ular "Bayt ul-hikmat" ("Bilim uyi")da o z ilmiy faoliyatlarini davom ʻ ettirganlar. Dunyoning turli burchaklaridan, O rta Osiyo ʻ va Xuroson (Muhammad al-Xorazmiy, Yahyo ibn Abu Mansur, Habash al-Xosib al-Marvaziy, Xolid al-Marvarudiy, al-Abbos al-Javhariy , Ahmad al-Farg oniy)dan ʻ taklif etilgan allomalar ilmiy mavzularda munozaralar olib borishgan. Misrdagi isyon va Ozarbayjondagi Bobak qo zg aloniga ʻ ʻ qarshi kurash olib borgan. Ma'mun davri ilm-fanning nihoyatda rivojlangani bilan ajralib turadi. Ma'mun riyoziyot,

falakiyot, tabobat, kimyo, geografiya falsafa, mantiq, adabiyot, diniy ilmlar sohasida qator yutuqlarga erishgan, mu taziliyaʼ ta limoti ʼ rivojiga ulkan hissa qo shgan. Ma'mun ʻ bobosi Mansur, otasi Horun ar-Rashid tomonidan saroyda to plangan kitoblar sonini ko paytirgan. Otasi davrida bu ʻ ʻ kutubxona "Bayt ul- hikmat" deb nomlana boshlagan, keyinchalik u kutubxonalik doirasidan chiqib, tarjima va ilm markazi yoki o ziga xos akademiya vazifasini o tagan. ʻ ʻ Abbosiylar sulolasidan jami 37 ta xalifa mamlakatni boshqargan. Umaviylar va Abbosiylar davrida xalifa lavozimi nasldan naslga meros bo‘lib o‘tadigan bo‘lgan. Xalifa cheklanmagan hokimiyatga ega bo‘lgan despot bo‘lib qolgan. Arab xalifaligining birinchi davrida xalifalar xalqdan alohida bo‘lishga intilmagan hamda kamtarona hayot tarzida yashagan bo‘lsalar, Umaviylar va Abbosiylar juda boy-badavlat turmush kechirganlar. Umaviylar va Abbosiylar davrida ancha keng va nisbatan markazlashgan byurokratik apparat tashkil etilgan "Abbosiylar sulolasi ichki siyosati" Shu paytdan e’tiboran abbosiylar umaviylarni ag‘darib tashlashga yashirincha tayyorgarlik ko‘ra boshladilar, har yerga malaylarini yubordilar. Umaviylarga

qarshi harakatning haqiqiy markazi Kufa bo lgan, ammo abbosiylar Xuroson vaʻ Transoksiyada o zlarining targ ibotlari uchun u yerdagi shialar orasida ayniqsa ʻ ʻ qulay zamin topdilar. 743 yilda Muhammad asirga olindi va qatl etildi. Imomiyat o‘g‘li Ibrohimga o‘tdi. Uning qo'l ostida iste'dodli voiz va qobiliyatli lashkarboshi, asli fors bo'lgan Abu Muslim Xurosonga boradi. E’tiqodiga ko‘ra, u shia bo‘lgan, ammo bor kuchini Abbosiylar yo‘lida sarflagan. Abu Muslim qisqa vaqt ichida kuchli izdoshlar tashkilotini tuzib, Abbosiylar tomoniga nafaqat o sha davrda ʻ hokimiyatdan chetlashtirilgan Kalbit arablarini, balki shahar aholisining mutlaq ko p qismini ham o ziga tortib olishga muvaffaq bo ldi. Islomni qabul qilgan Eron. ʻ ʻ ʻ Ummaviylar ag‘darilganidan keyin hokimiyat Ali avlodlariga o‘tishiga ishongan ko‘plab shialar ham uni qo‘llab-quvvatlagan. Abbosiylarning muvaffaqiyatiga 743 yilda xalifa Hishom vafotidan keyin avj olgan umaviylarning ichki nizolari yordam berdi. 747-yilda Xurosonda abbosiylar vakillari - Ibrohim ibn Muhammad, vafotidan keyin esa uning ukasi Abul-Abbos as-Saffah boshchiligida Umaviylarga qarshi qo zg olon boshlandi. 749-yil 26- ʻ ʻ iyunda Abbosiylar Nehavendda g‘alaba qozonib, Bag‘dodga yo‘l ochdilar. O'sha yilning 28 noyabrida Kufadagi sobor masjidida Abu-l-Abbos o'zining yangi mavzularida qasamyod qildi. Umaviylarning oxirgi xalifasi Marvon II xalifalikning g‘arbiy qismini yana yarim yil boshqargan, so‘ng Misrga qochib ketgan va 750 yilda u yerda o‘ldirilgan. Abbosiylar Umaviylarni deyarli istisnosiz yo'q qilishdi, shuningdek, ularning yaqinda Umaviylarga qarshi harakatdagi tarafdorlari - Abu Salom () va Abu Muslim () ni yo'q qilishdi. Davlatning qulashi Oxirgi Umaviylar davrida boshlangan birlashgan Arab xalifaligining parchalanishi Abbosiylar davrida ham davom etdi. Milodiy 755 yilda tayinlangan Al-Andalus gubernatori sifatida, omon qolgan oz sonli Umaviylardan biri Abdu ar-Rahmon keyingi yilda (milodiy 776) bir chetga