logo

Fridrix Nitshening Zardo’sht tavallosi asarida komillik haqidagi fikrlari

Yuklangan vaqt:

23.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

52.1015625 KB
Fridrix Nitshening "Zardo’sht tavallosi" asarida komillik haqidagi fikrlari
Mundarija
I.Kirish………………........…………………………………………….…….…3
II.Asosiy qism………………...……………………………………….…….…..4
1.bob. Fridrix Nitshe  va uning "Zardo’sht tavallosi " asari xususida……………4
1.1. Fridrix Nitshe  uning hayoti va ijodi………………......…………… ... ….….4
1.2. "Zardo’sht tavallosi "asarining vujudga kelish tarixi………………… ... …..11
2.bob. "Zardo’sht tavallosi " asarida komil inson ĝoyasini aks etishi….……… . .16
2.1. "Komillik" tushunchasi va uning falsafiy mohiyati……………….…… .... ..16
2.2. "Zardo’sht tavallosi "asarida komillik masalasi……………….....……… .... 19
3.bob. "Zardo’sht  tavallosi  " asarining hozirgi davr  jahon falsafasi  taraqqiyotidagi
o’rni ………………………….……………………………….………….………..24
  3.1.   "Zardo’sht   tavallosi   "   asarida   yaxshilikning   falsafiy   jahatdan   bayon
etilishi……………………………………………………………………….……..24
  3.2. Jahon falsafasida "Zardo’sht tavallosi " asarining falsafiy ahamiyati… . …27
III.Xulosa…………………..………………………………………..………….31
IV.Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati……………………………………….34
1                                                                  
Kirish
XIX   asr   Germaniyada   "Hayot   falsafasi»ga   asos   solgan   faylasuflardan   Fridrix
Nitshe   hisoblanadi.«Men   odam   emasman,   men     dinamitman»,   deyishni   xush
ko’ruvchi nemis faylasufi Fridrix Nitsshe (1844-1900) ning barcha yozganlari, barcha
hikmatlari   tom   ma’noda   dinamit   xususiyatiga   ega.   Ta’riflanganidek,   bu   dinamit
fikrlar shiddat bilan portlab, yana o’z ichidan go’zal va harakatchan — inkor qiluvchi
va tasdiqlovchi fikrlarni yaratadi. Nitsshe falsafasining markazida inson turadi. Bu —
axloq   falsafasi   degani.   Nitsshe   bu   borada   ilgarilab   ketadi:   illatlarni   fazilat   tarzida,
fazilatlarni   illat   tarzida   taqdim   qiladi.   Chunki   uning   nazdida   inson   shu   darajada
«axloqiylashib»   ketganki,   u   ezguliksiz   yashay   olmaydi.   Ammo   gap   shundaki,   inson
ezgulikni ko’proq niqob sifatida ishlatadi, natijada hamma yoqni soxta ezgulik, soxta
fazilat   bosib   ketgan,   inson   rosmana   qadam   tashlab   yashashi   uchun   joy   yo’q.
Kishilarning   o’zligini   namoyon   qila   olmaganidan,   chekiga   tushgan   vazifani
bajarmaganidan,   ko’tarilishi   mumkin   bo’lgan   yuksaklikka   ko’tarilmaganidan   –
maydalashib   ketgan   buyuklikdan   g’azablanadi,   alam   bilan,   jahl   bilan   fikrlaydi.
Nitsshening «Zardo’sht tavallosi» asari faylasufning boshqa asarlaridan butunlay farq
qiladi. Bu asarda Sharq falsafiy qarashlari ta’siri sezilib turadi.  Mazkur asar mumtoz
nemis falsafasi  an'analari  chegarasidan chiqib, ezoterik asar  sifatida yaratildi. Nitshe
qalami orqali payg'ambar Zardo'sht so'zga kirdi. Nitshening "Zardo'sht tavallosi" asari
boshqa   asarlaridan   butunlay   farq   qiladi.     Tabiat   jonli   mavjudot   sifatida   namoyon
bo'ladi. "Zardo’sht tavallosi " 4 qismdan iborat bo’lgan nasriy doston hisoblanadi. Bu
asarda hech kimnikiga o’xshamaydigan va hech kimni takrorlanmaydigan olamga ega
bo’lgan tarzida yozilgan. 1
1
 .  «Зардушт тавалоси». //Тарж. Иброхим Гафуров. «Янги аср
влоли» нашриёти, 2007 йил  3 бет
2 I-BOB. Fridrix Nitshe  va uning "Zardo’sht tavallosi " asari xususida 
                                 1.1 Fridrix Nitshe  uning hayoti va ijodi
        Fridrix   Nitshe   (15.10.1844   -   24.08.1900)   Reken   shahrida   pastor   (ruhoniy)
oilasida   tuG'ildi.   Nitshe   5   yoshga   to'lganda   otasi   vafot   etadi.   Nitshening   bolaligi
ayollar   davrasida   o'tadi.   Otasi   vafotidan   keyin   uning   oilasi   Naumburgga   ko'chib
o'tadi. 10 yoshli Nitshe gimnaziyaga o'qishga kiradi. 14 yoshda esa iqtidorli o'quvchi
bo'lganligi   uchun   "Shulpfort"   nomli   mashhur   internatda   o'qiydi.   Mazkur   intemat
"Ta'limotlar   darvozasi"   deb   nomlanardi.   Bu   yerda   ijtimoiy-gumanitar   fanlar   yuqori
saviyada o'qitilar edi. Nitshe 1864 yilda 20 yoshda Bonn universiteti studenti bo'ladi.
2   semestr   o'qigandan   so'ng   Nitshe   o'zining   ustozi   Richel   bilan   Leypsigga   ketadi.
Frederikning   boshqa   talabalar   bilan   murakkab   munosabati   universitetni   o'zgartirish
sabablari   orasida   muhim   rol   o'ynadi.   Leypsigda   Nitsshe   ajoyib   ilmiy
muvaffaqiyatlarni namoyish etdi. U shunchalik ajoyib ediki, u hali ham talaba bo'lgan
Bazel Universitetida yunon filologiyasidan dars berishga taklif qilindi. Bunday narsa
Evropa universitetlari tarixida bo'lmagan. Yoshligida u otasi singari ruhoniy bo'lishni
orzu   qilar   edi,   ammo   universitet   yillarida   uning   din   haqidagi   qarashlari   jangari
ateizmga   aylandi.   Filologiya   ham   tezda   Nitsshega   murojaat   qilishni   to'xtatdi.
O'qituvchilik faoliyatini  boshlagan   yili   Nitshe  taniqli  bastakor  Richard  Vagner  bilan
do'stlashdi. Vagner Nitshedan qariyb o'ttiz yosh katta edi, lekin ular tezda ikkalasini
ham   qiziqtirgan   turli   xil   masalalarni   muhokama   qilgan   holda   umumiy   tilni   topdilar:
qadimgi   Yunoniston   san'atidan   boshlab,   ikkalasi   ham   ehtirosli   bo'lgan   Shopengauer
falsafasi va qayta tashkil etish haqidagi fikrlar, dunyo va nemis millatining tiklanishi
haqida edi. Vagner o'zining bastakorlik ijodida hayot va dunyoning tuzilishi haqidagi
fikrlarni ifodalash usuli sifatida qaradi. Nitsshe va Vagner bir-biriga juda yaqin bo'lib
qolishdi,   ammo   bu   do'stlik   atigi   uch   yil   davom   etdi.   1872   yilda   Vagner   boshqa
shaharga   ko'chib   o'tdi   va   Nitsshe   bilan   munosabatlari   sovuqlashdi.   Ular   dunyoning
tuzilishi   va   hayot   mazmuni   haqidagi   tushunchalar   qanchalik   uzoqlashsa.   1878   yilda
3 Vagner   Nitsshening   yangi   kitobi   haqida   yomon   gapirib,   uni   ruhiy   kasallikning
achinarli namoyishi deb atadi. Bu so'nggi ajralishga olib keldi. Bir necha yil o'tgach,
Nitsshe "Casus  Wagner" kitobini nashr etdi, u erda u sobiq do'stining san'atini kasal
va   go'zallik   uchun   etarli   emas   deb   atadi.   Universitetda   hali   o'qishni   tugatmasdanoq,
ustozi   Richel   tavsiyasiga   binoan   Bazel   (Shveysariya)   universiteti   professor
lavozimiga   taklif   etiladi.       1869   yildan   1879   yilgacha   Nitshe   Bazel   universitetida
mumtoz   (klassik)   filologiya   professori   lavozimida   ishlaydi.   Nitshe   bu   davrdagi
mashhur   insonlar   bilan   tanishish   sharafiga   muyassar   bo'ldi.   1867   yilda   Nitshe
armiyaga   chaqirildi.   U   harbiy   xizmatga   chaqiruvni   fojia   sifatida   qabul   qilmadi,
aksincha,   bundan   xursand   bo'ldi.   U   harbiy   sarguzashtlarning   romantizmini   va   kuch,
qat'iy intizom va buyruqlarning qisqa, aniq so'zlarini namoyish etishni yaxshi ko'rardi.
Nitsshe   hech   qachon   sog'lig'i   bilan   ajralib   turmagan   va   armiya   xizmati   uning
vujudidagi ozgina narsalarga putur etkazgan. Otliq artilleriya polkida to'liq bo'lmagan
bir yillik xizmatidan so'ng, u jiddiy jarohat oldi va bo'shatildi. Biroq, ikki yil o'tgach,
Frantsiya-Prussiya   urushi   boshlanganda,   Frederik   Bazel   universitetida   o'qituvchilik
lavozimiga   kirganida   Prussiya   fuqaroligidan   voz   kechganiga   qaramay,   o'z   ixtiyori
bilan frontga ketdi. Faylasuf dala kasalxonasiga tartibli ishga qabul qilingan. Bu safar
Nitsshe   urushning   qonli   haqiqatini   ko'rdi.   U   urushlarga   bo'lgan   munosabatini   juda
qayta ko'rib chiqdi, ammo u hayotining oxirigacha taraqqiyotning harakatlantiruvchi
kuchi deb hisobladi. Tinchlikni yangi urushlar vositasi sifatida seving , deb yozgan u
keyinchalik   o'zining   mashhur   Zaratustra   aytgan   kitobida.Sog'liqni   saqlash
muammolari Fridrix Nitsshega yoshligidan hamroh bo'ldi. U zaif asab tizimini meros
qilib   oldi.   18   yoshida   u   qattiq   bosh   og'rig'ini   boshlagan.   U   urushda   birinchi   harbiy
xizmat va difteriya paytida olgan travma uning tanasini oxirigacha yo'q qilishga olib
keldi. 30 yoshida u deyarli ko'r bo'lib qoldi, u dahshatli bosh og'rig'idan azob chekdi.
Nitsshe   opiat   bilan   davolash   qilingan,   bu   esa   oshqozonning   og'ir   buzilishiga   olib
kelgan.   Natijada,   1879   yilda   Nitsshe   hali   juda   yoshligida   sog'lig'i   sababli   nafaqaga
4 chiqqan. Universitet unga nafaqa to'lagan. Nitsshe umrining oxirigacha kasallik bilan
kurashdi, ammo nafaqaga chiqqanidan keyin u hayotni va atrofidagi barcha narsalarni
tushunishga ko'proq vaqt ajrata oldi. Darhaqiqat, sog'lig'ining yomonligi va kasalligi
Fridrix   Nitsshega   tarix   uni   tanigan   narsaga   aylandi   -   dunyoni   anglashda   katta
yutuqlarga   erishgan   faylasuf.     Shu   tufayli   Nitshe   1879   yilda   35   yoshida   iste'foga
chiqadi. 1879-1889 yillarda u bir necha marotaba   yashash joyini   o'zgartiradi.   1899
yildan    telbalik    boshlanadi.   Nitshe   o'ziga  o'zi  Iso,  Dionis   bo'lib  ko'rinadi  va  1900
yili 25 avgustda olamdan ko'z yumadi.
        Yoshlik   chog'larida   Nitshe   A.Shopengauer   asarlarini   sevib   o'qiydi,   ayniqsa,
uning   "Dunyo:   iroda   va   tasavvur   sifatida"   nomli   asarini   yodlab   olar   darajada   sevib
o'qiydi.   Keyinroq   zamondoshlari   -   F.Lange,   YE.Dyuring   asarlari   bilan   qiziqdi,
jumladan   E.Fon   Gartman   tadqiqotlari   ham   uni   qiziqtirdi.   Klassik   faylasuflardan   u
Aflotun,   Fukidit,   Diogen   Laersiylami   yaxshi   bilar   edi.   O'z   ta'limotini   u   Geraklit,
Empedokl,   Spinoza,   Gyote   ta'limotlariga   asoslanganini   aytadi.   Russo   va   Lyuter
falsafasiga   Nitshe   o'z   pozitsiyasini   qarshi   qo'yadi.   Falsafiy   -   tarixiy   adabiyotlarda
Nitshe dunyoqarashi rivojini 3 davrga bo'lib o'rganiladi. Faylasuf sifatida Nitshening
ilk   davri   1871-1876   yillarni   o'z   ichiga   oladi.   Bu   davrda   Nitshening   quyidagi   ishlari
chop   etiladi:   "Fojianing   musiqa   ruhidan   tug'ilishi"   va   "Bevaqt   qoralamalar"   (1   va   2
qismlari). Nitshe bu davmi "davr bilan munosabat" deb nomlaydi. Ikkinchi davr 1876-
1879  yillami   o'z  ichida   oladi.   Bu   davrda   quyidagi   ishlar   chop   etiladi:   «lnsonga   xos,
haddan tashqari insonga xos»,   «Turli-tuman fikrlar va hikmatli so'zlarn, «Yo'lovchi
va uning soyasi», «lnsonga xos, haddan tashqari insonga xos» ikkinchi jildi, «Tonggi
shu'la»,   «Quvnoq   bilimlarn.   F.Nitshe   bu   davrni     "tanqidiy   davr",   deb   ataydi.     Va-
nihoyat, uchinchi davr bu «buzg'unchilik» davri, 1880-1887     yillar   «Zardo'
sht   tavallosi»,   «Achchiq   hikmat»,     «Yaxshilik   va   yomonlikning   narigi   tarafida»,
«Quvnoq   bilimlarnning    5-kitobi,   «Axloqning    kelib   chiqishi»,  «Sanamlarning
oqshomi»,   «Dajjol»   («Antixrist»),   «YESSE   NOMO».   Bu   davr   to'g'risida   shunday
5 deydi: «Endi boshim uzra na xudo bor, va na inson!   Ijodkor ruhi nima qilishini o'zi
biladi.   Sukut   saqlab   turish   vaqti   o'tdi:   mening   Zardo'shtim   shunday   deydi.   Irodam,
falsafam  ham  shunday yuqoriga ko 'tarildiki, uning orqasida men yangi yer ochdim,
albatta, bu zaminni men qadamba-qadam ishg'ol  etib borishim zarur. O'z ijodimning
endi kunduziga yetdim» - deydi F.Nitshe .  2
       1872-yil Nitsshening „Musiqa ruhidan fojianing tug ilishi“ deb atalgan 1-kitobiʻ
bosilib chiqdi. Bunda u borliqning 2 asosini — bir tomondan, „hayotiylik“, „maishat“
va „fojiaviylik“ni va 2-tomondan, „mushohadaviylik“, „mantiqiylik“, „bir tomonlama
intellektuallik“ni   o zaro   qarama-qarshi   qo ygan.   Bu   kitobni     zamondoshlari	
ʻ ʻ
g ayriilmiy asar sifatida rad etishdi. Nitsshe 1873—1876-yillarda yozilgan „Bemavrid	
ʻ
mulohazalar“ida   D.   F.   Shtraus   va   tarixiylik   tarafdorlarini   keskin   tanqid   qilib,   ayni
vaqtda   faylasuflardan   Shopengauer   va   Rihard   Vagnerni   ulug laydi.   Biroq   ko p	
ʻ ʻ
o tmay,   Nitshening   Vagnerdan   ixlosi   qaytadi.   1880   yilda   Nitshe   Yevgeniy   Dyuring	
ʻ
qalamiga mansub «Falsafa kursi» asarini o’qib chiqadi. Bu asar uning dunyoqarashiga
katta   ta’sir   ko’rsatadi.   Nitshega,   ayniqsa,   faylasufning   koinotdagi   barcha
jarayonlarning   davriy   xususiyatga   ega   ekanligi,   ularning   doimo   takrorlanib   turishi
to’g’risidagi fikrlari ma’qul keladi. Shu asosda o’zining bu boradagi shaxsiy fikrlarini
rivojlantiradi   va   «Mangu   qaytarilish»   haqidagi   qarashlar   tizimini   ishlab   chiqadi:
«Hamma   narsa   mangu   qaytarilishga   mahkum.   Biz   qachonlardir   yana   ayni   vaziyatda
uchrashamiz.   Men   yana   xastalikda   yashayman,   siz   esa   yana   mening   nutqimdan
hayratga   tushasiz…   Mening   o’lish-o’lmasligim   baribir   emasmi,   chunki   hech   narsa
meni   bu   hayotdan   uzoqlashtirmaydi   ham,   yaqinlashtirmaydi   ham.   Chunki   har   bir
lahza   yana   qaytariladi,   har   bir   daqiqa   mangudir».Nitsshening   mashhur   asari
„Zardo sht   tavallosi:   hamma   uchun   va   hech   kimga   atalmagan   kitob“dir   (1   qismi   —	
ʻ
1883,   1-to liq   nashri   1892-yilda   chiqqan).   O zining   bu   asarini   Nitsshe   „insoniyat	
ʻ ʻ
qo lidagi   kitoblar   ichida   eng   terani“,   deb   hisoblagan.   Nitshe   o zini   insoniyat	
ʻ ʻ
2
  .https://uz.m.wikipedia.org/wiki/Fridrix_Nitsshe
6 imkoniyatlari   chegarasidan   tashqariga   chiqqan   ongni   o zida   mujassamlashtirganʻ
Zardusht bilan tenglashtirgan. Nitshe „Hokimiyatga intilish“ kitobini o zining asosiy	
ʻ
dasturiy   asariga   aylantirishni   o ylagan   edi.   Lekin   Nitshe   uni   tayyorlash   jarayonida	
ʻ
tug ilgan   bir   qancha   fikrlar   va   hikmatli   so zlarnigina   yozib   qoldirdi.   Kitobni   E.	
ʻ ʻ
Fyorster-Nitshe   va   P.   Gast   takomiliga   yetkazib,   1906-yildagina   nashr   etishga
muvaffaq bo ldilar. Nitshe falsafasiga Shopengauerning volyuntaristik metafizikasi va	
ʻ
Darvinning   yashash   uchun   kurash   qonuni   katta   ta sir   ko rsatdi.   Bu   ta limotlarga	
ʼ ʻ ʼ
asoslangan   Nitshe   barcha   soxta,   chirkin,   hayotga   dushman   bo lgan   narsalarni   yo q	
ʻ ʻ
qilishga   tayyor   turuvchi   yangi   inson   idealini   yaratishga   intildi.   Uning   falsafasi
yaqinlashib   kelayotgan   falsafiy   nigilizm   o rnini   egallashi   lozim   edi.   Nitsshe	
ʻ
xristianlikka   qarshi   kurashdi   va   „qullik   axloqi“ni   xristianlikning   mahsuli   deb
baholadi.   U   burjuaziyaga   qarshi   edi,   bu   sinf   axloqini   soxta   axloq   deb   bildi.
Nitsshechilikning metafizik g oyasi „barcha mavjudotlar, shu jumladan, inson ongida	
ʻ
ham   hokimiyatga   intilish   shakli   namoyon   bo ladi,   hech   qanday   mutlaq   hayot   yo q,	
ʻ ʻ
hamma   narsa   mangu   qaytarilishga   mahkum“   degan   fikrda   mujassamlashgan.   Nitshe
falsafaga   „hokimiyatga   intilish“   g oyasidan   tashqari,   „barcha   qadriyatlarni   qayta	
ʻ
baholash“, „odamlarning yangi nayeli?“, „ideal inson“ tushunchalarini kiritdi. Nitsshe
yangi   uslubiy   shakllarni   topgan   tanqidchi   va   shoir,   aforizmlar   ustasi   edi.   Nitshe
falsafasining   sofistika   shakli   uni   tushinishni   qiyinlashtiradi.   Undan   keyin   yashagan
faylasuflarning   uqtirishicha,   Nitsshe   falsafasida   uzil-kesil   haqiqat,  e tiqod  deb   qabul	
ʼ
qilish mumkin bo lgan qoidalar yo q.	
ʻ ʻ
Nitshe   o'z   falsafasida   birinchi   o'ringa   axloq   masalasini   qo'yadi.   Falsafaning
markazi   inson,   deydi.   Falsafani   mifologiya   bilan   uyg'unlashtiradi.   Inson   o'zining
tug'ilishida u bilan birga buyuk ruhiy holat birga keladi. Har bir ruh yorug'lik ma'budi
-   inson   uchun   juda   muhim.   Inson   nurga   intilib   yashaydi,   deydi.   Uningcha,   Yunon
ma'budi   Appolonda   bashorat   qilish   qobiliyati   bor.   Insoniyat   rivojlanishida   pastga
qarab   ketish   sodir   bo'lmoqda.   Chunki   inson   nafs   degan   baloga   chalingan.   Dionis
7 ma'budini   u   nafs   xudosi   deb   ataydi.   "Fojianing   musiqa   ruhidan   tug'ilishi"   asarida
Nitshe   inson   nafsga   bo'ysindi,   deydi.   U   mifologik   davrdan   insoniyatga   nafs   meros
bo'lib qolganganligini ta'kidlaydi. Nitshe bu asarda yunon san'atidagi ikki ibtido asos
haqida  so'z   yuritadi.  Zaminiy  ibtido  -  bu  yunon  afsonalaridagi  sharob,   bog'u-rog'lar,
o'rmonlar   ma'budi   -   Dionis   bo'lsa,   unga   qarama   qarshi   bo'lgan   yorug'lik,   samoviy
ibtido   -   Appolon   ma'budidir.   Appolon   yorug'lik,   san'at,   ijodiy   ilhom,   bashoratchilik
xislatlariga   egadir.   Bu   ikki   bir-biriga   zid   asoslar   hech   murosaga   kelmaydi,
mutanosiblik   holati   yuz   bermaydi.   Dionischilik   musiqadagi   yorug'lik   ruhiyatini
vayron   qilishga   qaratilgan,   insondagi   shodu-xurramlikni   ham   o'ldiradi.   Bu   asarida
Nitshe   samoviy   go'zallik   bilan   zaminiy   go'zallik   o'rtasidagi   ziddiyatni   silliqlashtira
olmaydi, ular o'rtasidagi mutanosiblikni topa olmaydi.
        Nitshe   hech   qachon   turmush   qurmagan.   Uning   hayoti   davomida   ayollar   bilan
bo'lgan munosabatlari ishlamadi. Ularning ikkitasi bilan, hech bo'lmaganda qisqa vaqt
ichida   baxtli   edi.   Nitshe   butun   hayoti   davomida   onasi   bilan   mehr-oqibatli
munosabatlarni saqlab turdi, ammo u uni doimo tushungan deb aytish mumkin emas.
Men uni qanday bo'lsa shunday qabul qildim. U butun hayotini unga bag'ishlagan va
oilasini   almashtirgan   singlisi   Yelizaveta   bilan   juda   qiyin   munosabatda   bo'lgan.
Shuningdek,   u   so'nggi   yillarda   yozgan   barcha   kitoblarini   nashr   etdi.   Ko'pgina
kitoblarda  u,  shu   bilan  birga,   falsafani   anglashiga  muvofiq  o'z  tahririni  qildi.  Nitshe
kasbi bo'yicha filolog edi. Uning kitoblari falsafiy ta'limotlarni taqdim etish uslubidan
ancha farq qiladigan uslubda yozilgan. Nitshe ko'pincha o'z fikrlarini aforizmlarda va
she'riy misralarda ifoda etgan. Taqdimot uslubiga erkin munosabat uzoq vaqtdan beri
yosh Nitshe asarlarini nashr etishda to'siq bo'lib kelgan. Nashriyotlar uning kitoblarini
nimaga   bog'lashni   bilmay,   bosib   chiqarishni   rad   etishdi.   Nitshe   buyuk   nigilist   deb
hisoblangan. Uni axloqni inkor etganlikda ayblashdi. U san'atning tanazzulga uchrashi
va   dinning   o'zini   yo'q   qilishi   haqida   yozgan.   U   atrofdagi   dunyoni   sichqon   shov-
shuviga botganlikda, borliqning ma'nosizligida aybladi. Biroq, Nitshe bu hodisalarda
8 tsivilizatsiyaning tugashini ko'rmadi. Aksincha, uning fikriga ko'ra, hayotdagi yuzaki
va   sun'iy   hamma   narsa,   keraksiz   hamma   narsani   tashlab   yuboradigan,   olomondan
yuqoriga   ko'tarilib,  haqiqatni   ko'ra  oladigan   super   odam   paydo   bo'lishi   imkoniyatini
ochib   beradi.Aforistik   va   yengil   uslubda   yozilgan   Nitshe   asarlarini,   ammo   uni   oson
tushunadigan   deb   atash   mumkin   emas.   Uning   fikri   ko'pincha   g'azablangan   tezlikda
shoshilib   ketadi   va   to'xtamasdan   yoki   tushunmasdan   xulosalariga   rioya   qilish   qiyin.
Nitshening   o'zi   ular   uni   yaqin   orada   tushunmasligini   bilar   edi:   "Men   juda   yaxshi
bilaman,   ular   meni   tushuna   boshlagan   kuni   men   bundan   hech   qanday   foyda
ko'rmayman".Nitshe   o'zi   hech   bo'lmaganda   hayotining   so'nggi   yillariga   qadar   o'zini
faylasuf   deb   hisoblamagan.   U   bu   tushunchaning   samaralarini   anglash   va   odamlar
bilan   bo'lishish   uchun   ichki   ehtiyojga   ega   edi.   Nitshening   ko'p   narsalarga   bo'lgan
qarashlari   o'tgan  yillar   davomida  o'zgarib  bordi,  ammo  u  ularni   har   doim   hokimiyat
bilan   cheklanib   qolmasdan,   juda   obrazli   va   nostandart   tarzda   ifoda   etdi.   Uning
qarashlariga   SHopengauer   ham,   Vagner   ham   ta'sir   ko'rsatgan,   ammo   Nitshe   o'z
fikrining harakatida o'zini hayratga solgan g'oyalarni osonlikcha bosib o'tdi, ularni o'z
ongi   o'zgargani   sayin   rivojlantirdi.   3
  Fridrix   Nitshe,   uning   asarlaridan   iqtiboslarni
zamonaviy   faylasuflarning   ko'pgina   asarlarida   topish   mumkin,   endi   20-asr
boshlaridagi   kabi   qattiq   tortishuvlar   va   tanqidlarga   sabab   bo'lmaydi.   Keyin   uning
nazariyasi   inqilobiy   tus   oldi   va   Nitshe   bilan   dialogda   mavjud   bo'lgan   ko'plab
yo'nalishlarga   sabab   bo'ldi.   U   bilan   rozi   bo'lish   yoki   bahslashish   mumkin   edi,   lekin
endi   uni   e'tiborsiz   qoldirib   bo'lmaydi.   Faylasufning   g'oyalari   madaniyat   va   san'atga
kuchli   ta'sir   ko'rsatdi.Masalan,   Nitshe   asaridan   taassurot   olgan   T.Mann   o'zining
"Doktor Faust" asarini  yozgan. Uning "hayot falsafasi" yo'nalishi  dunyoga V.Diltey,
A.Bergson,   O.Spengler   kabi   taniqli   faylasuflarni   berdi.Nitshe   falsafaga   hozir   ham
qo’llanib   kelayotgan   quyidagi   ilmiy   tushunchalarni   kiritdi:   «Hokimiyatga   intilish»,
«Barcha   qadriyatlarni   qayta   baholash»,   «Odamlarning   yangi   nasli»,   «Mallarang
dog’ulilar», «Oliy inson». Nitshe hayotni boshqalarga qaraganda teranroq his etgan. U
3
https://www.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/hikmatlar/mumtoz-faylasuflar/fridrix-nitshe
9 o’z   aniq-ravshanligi   bilan   sirli,   tushunarsiz   darajada   tushunarli   bo’lgan   yagona
faylasuf edi. 
                    1.2.  "Zardo’sht tavallosi "asarining vujudga kelish tarixi
  Nitshening   mashhur   asari   „Zardo sht   tavallosi:   hamma   uchun   va   hech   kimgaʻ
atalmagan kitob“dir  (1 qismi  — 1883, 1-to liq nashri  1892-yilda chiqqan). O zining	
ʻ ʻ
bu   asarini   Nitshe   „insoniyat   qo lidagi   kitoblar   ichida   eng   terani“,   deb   hisoblagan.	
ʻ
Nitshe   o zini   insoniyat   imkoniyatlari   chegarasidan   tashqariga   chiqqan   ongni   o zida	
ʻ ʻ
mujassamlashtirgan   Zardusht   bilan   tenglashtirgan."Zardo’sht   tavallosi   "   4   qismdan
iborat bo’lgan nasriy doston hisoblanadi. Bu asarda hech kimnikiga o’xshamaydigan
va   hech   kimni   takrorlanmaydigan   olamga   ega   bo’lgan   tarzida   yozilgan.Nitshening
«Zardo’sht   tavallosi»   asari   faylasufning   boshqa   asarlaridan   butunlay   farq   qiladi.   Bu
asarda Sharq falsafiy qarashlari ta’siri sezilib turadi. Uzoq olmon yurtida yashab, ijod
qilgan muallifning bundan ikki yarim ming yil muqaddam bizning zaminda yashagan
tarixiy   shaxs   –   Zardo’shtni   o’z   asariga   qahramon   qilib   olishi   har   qanday   o’quvchi
e’tiborini   tortmasdan   qolmaydi.  «Zardo’sht  tavallosi»   –  kuchli   insonni   tarbiyalashga
qaratilgan asar. Sharq mumtoz adabiyotida «komil inson», ruslarda «sverxchelovek»
deyiladi.   Asarda   «alo   odam»   ko’rinishida   keladi.   Asar   to’lig’icha   ramziy,   timsollar
asosida   yaratilgan.   O’qiyotganda   buni   albatta   e’tiborga   olish   kerak.   Chunki   Nitshe
dunyo   tan   olgan   mutlaq   haqiqatlarning   oyog’ini     osmondan   qilib   tashlaydi,
favqulodda   shiddat   o’quvchini   batamom   shoshirib   qo’yadi.   "Zardo'sht   tavallosi"
nomli   asarini   Nitshe   falsafa   fanlari   professori,   nafis   so'z   san'ati   mutaxassisi   sifatida
emas,   balki   payg'ambar   so'zi   sifatida   yaratdi.   Mazkur   asar   mumtoz   nemis   falsafasi
an'analari   chegarasidan   chiqib,   ezoterik   asar   sifatida   yaratildi.   Nitshe   qalami   orqali
payg'ambar   Zardo'sht   so'zga   kirdi.   Nitshening   "Zardo'sht   tavallosi"   asari   boshqa
asarlaridan   butunlay   farq   qiladi.   Bu   asarda   Sharq   falsafiy   fikrining   ta'siri   bilinib
turadi. Tabiat jonli mavjudot sifatida namoyon bo'ladi. Har bir daraxt, har bir xarsang
tosh,   dengiz,   tog'lar,   havo   hayot   chashmasi   bilan   yo'g'rilgan.   Ular   Zardo'sht   bilan
10 suhbat   quradi,   uning   olamini   bir   qismini   tashkil   qiladi.   Zardo'sht   o'zini   tabiatdan
ajratmaydi,   uning   o'zi   tabiatning   bir   qismidir.   Dengiz   uning   kayfiyatini   his   qiladi,
uning hafaqonligiga sherik bo'ladi. Ana shu dengizda Zardo'sht orzu-umidlar sohilini
qidiradi. O'z bolalarini qidiradi, zotan "umidlar bizning eng yaxshi bolalarimizdir",  -
deydi  Nitshe. Sokinlik Zardo'sht bilan so'zlashadi.  Sokinlik uning  tayyor  emasligini
aytadi.Uning   qalbida   hali   xotirjamlik   hukmron   emas,   fikr   sokinligi,   qalb   sokinligi
yo'q. Nitshe yuksak ruh haqida fikr yuritadi. Ilohiy ruh har bir inson ruhining ustoziga
aylanishi   zarurdir.   Zardusht   o'z   shogirdlarini   tashlab   ketadi.   Uning   shogirdlari   o'z
yo'llarini   mustaqil   topib   olishlari   zarur,   o'zlarining   yuksak   ruhi   bilan   qo'shilishlari
kerak.   Aynan   ilohiy   ruh   insonni   ezgulik   va   yovuzlikning   narigi   tomoniga   olib
boruvchi   yo'lni   topishda   yordam   beradi.   Bu   olam   xudo   makonidir.   Zardo'sht   xudosi
bu   yuqoridan   turib,   nazorat   qilib   turuvchi   va   insonlami   xatolari   va   gunohlari   uchun
jazolaydigan   xudo   emas.   Zardo'sht   xudosi   butunlay   o'zgacha   xudodir.   U   har   bir
insonning ruhiy qalbida yashaydi. Insonning ruhiy qalbi bu xudo ehromidir. Shuning
uchun   ham   Zardo'sht   so'zlaganda   xalqqa   "chin   qalbimdan",   -deb   murojaat   qiladi.
Zardo'sht   haloyiqqa   qarata   bunday   deydi:   "Men   sizlarga   a'lo   inson   haqida   ta'limot
keltirdim.   Odam   shundayin   bir   xilqatdirki,   undan   oshib     o'tmoq   kerak.   Siz   undan
o'tmoq   uchun   nima   qildingiz?"   "Men     shunday     odamni   sevamanki,   ruh   va   qalbi
ozoddir.   Zotan,   uninig   aqli   qalbining   botinidir,   qalbi   esa   uni   halokatga   yetaklaydi.
Men   shunday   odamni   sevamanki,   uning   qalbi   limmo   limdir,   shu   bois   u   o'z-o'zini
unutadi  va bor  mavjudotlami  o'ziga  jo etadi:  ana shunday  qilib, bor  mavjudot  uning
halokatiga   aylanadi".Nitshening   zardo'sht   xudosi     qadimgi     xalqlarnikidek     qotib
qolgan,   o'zgarmas,   to'xtab   qolgan   xudo   emas.   "Yangi   va   eski   bitiklar"   nomli
bo'limida,   Zardo'sht   aytadiki,   xudo   amri   abadiy,   o'zgarmas   so'zlar   emas,   balki   ular
inson   harakati   uchun,   ishlari   uchun   qalbida   iloh   alangasi   yonib   turuvchilar   uchun
da'vatdir. Shunday qilib, Zardo'sht xudosi asta-sekin u bilan   birga   qo'shiladi. Lekin
bu     qo'shilish     oxirigacha     tugamaydi,     chunki     hali     Zardo'sht     qalbida     mutlaq
11 xotirjamlik     hukmron     emas.     Bu   xodisa     sokinlik     bilan     umng     suhbatida     yaqqol
namoyon bo'ladi.  "Zardo'sht olimlar uyidan ketdi", - deb yozadi Nitshe. Ular olamga
hech   qanday   yangilik   bermaydilar.   Haqiqatni   ochmaydilar.   Ana   shu   haqiqatni
Zardo'sht   ham   izlaydi.   Uni   o'z   qalbidan   topadi.   Haqiqat   yo'lida   uchragan   yolg'on
to'siqlarni   buzib   tashlaydi.   Kibru   havoga   aylangan   axloq,   ikkiyuzlamachilik,
laganbardorlik,   mag'rurlik,   gerdayganlik,   xudbinlik     haqiqatga   to'siq   bo'ladigan
xilqatlardir.   Jumladan   qotib   qolgan   diniy   aqidalar   ham   bu   yo'ldagi   to'g'anoqdir.
"Yaxshi   va   iymonli   odamlarga   qarangiz!   Ular   hammadan   ko'proq   kimni   yomon
ko'radi?   Ular   o'zlarining   tosh   lavhalarini   sindiruvchilami,   vayronagarchilik
keltiruvchilami,   jinoyatchilami   yomon   ko'radi.   Lekin   yaratuvchi   shular   emasmi?
Yaratuvchi   murdalami   emas,   shuningdek,   to'da   va   mo'minlarni   emas,   muridlami
axtaradi.   Yaratuvchi   xuddi   o'ziga   monand   yaratuvchilami   axtaradi,   yangi
toshbitiklarda yangi narsalarni yozadiganlami izlaydi". Lekin, bir eng katta to'siq bari-
bir   yengilmaydi.   Bu   -   imkoniy   aqldir.   Bu   xilqat   misoli   labirintdagi   minatavrga
o'xshaydi.   Labirint   bu   inson   fikrlaridir.   Ular   gumon-shubhalardan,   adashishlardan
iborat.   Ular   misoli   o'rgimchak   iniga   o'xshaydi.   Ular   zaharli   qora   qurt   kabi   qalbni
kibrlar   bilan   zaharlaydi.   O'g'ri   oyga   o'xshab   o'zga   xonadonlarga   nazar   tashlaydi,
o'zgalaming fikrini o'g'irlaydi, deydi Nitshe. Bu orzu umidlar nima haqida? Bu umid
yangi   insonning   tug'ilishi   haqida.   Nitshe   uni   komil   inson   deb   ataydi:   "...ey
birodarlarim,   aytingiz:   sizning   vujudingiz     dilingiz   haqida   nimalar   deydi?   Axir,
sizning dilingizning boyligi  qashshoqlik,  loyqa sel  va  manmanlikdan o'zga nimadir?
Chindan   ham   odam   loyqa   seldir.   Uni   o'ziga   yutib   yana   toza   qilmoq   uchun   faqat
dengiz bo'lmoq kerak. Qarang, men sizga zabarmard odam to'g'risida so'ylayapman: u
-   o'sha   dengiz,   unda   sizning   ulug'   nafratingiz   cho'kib   ketgay.   Siz   boshdan
kechirishingiz ehtimoli bo'lgan eng oliy narsa nimadir? U Ulug' nafrat soatidir. O'sha
soatda sizning baxt-iqbolingiz ko'zingizga manfur bo'lib ko'ringay, sizning aqlingiz va
sizning   yaxshiligingiz   ham   manfur   bo'lib   ko'ringay.   O'sha   soatda   siz   aytursiz:
12 "Mening   baxtim   nimadir!   U     qashshoqlik,   ifloslik   va   o'z-o'zidan   ojizona
mamnunlikdir.   Mening   baxtim   mening   borlig'imni   oqlamog'i   kerak   edi"   .   Hozirgi
zamon  odamlari   maydalashib  ketishgan,  deydi  Nitshe.   "Yer   kichkina  bo'lib  qoldi   va
uning   yuzasida   hamma   narsani   kichraytib   qo'yuvchi   mitti   odam   sakrab-sakrab
yuribdi. Uning urug'i suvarak kabi qirilib bitmagay:  oxirgi odam hammadan ko'proq
yashaydi".   Nitshe   insonlami   o'z   qobiqlariga   kirib   o'tirgan   shilliq   qurtga   o'xshatadi.
Ulaming   qalblari   ham,   tanalari   ham,   hatto   yashaydigan   uylari   ham   maydalashib
ketgan.   Ular   o'z   qobig'laridan   boshlarini   chiqarishga   qo'rqadilar.   "Yangi   esgan
shabadadan nafas olgilari kelmaydi. Bu esgan shabada yangilik shabadasidir. Umidlar
shabadasidir.   O'zgartirishlar   shabadasidir".   Lekin   Nitshe   insoniyat   bunday
o'zgarishlarga   tayyormi?   -   deb   savol   qo'yadi.   Insoniyat   bu   o'zgarishdan   qo'rqadi.
Chunki eng katta o'zgarish ulaming o'zlarida sodir bo'lishi kerak. Inson o'zini soflashi,
poklashi   zarur.   O'zini   kibrli,   xudbin,   ikkiyuzlamachi   axloq   ruhidan   tozalashi   kerak,
unday axloqdan butunlay voz kechishi lozim. Uning o'zi axloqiy durdonaga aylanishi
zarur. Qalbning o'zi inson harakatini nazorat qilishi kerak, chunki inson qalbi, vijdoni
"eng oliy hakamdir, xudo ovozidir". Shunday qilib, qalb yangi axloq meyori, o'lchami
bo'ladi, deydi Nitshe. Insonning ruhiy kamoloti uch davmi bosib o'tadi - tuya, sher va
bolalik.   Birinchi   davr   -   tuya   davri,   u   qiyinchiliklar   oldidagi   sabr-qanoatni,
chidamlilik, itoatkorlikni belgilaydi. Ikkinchi davr - sher davri esa inson erkin ruhini
belgilaydi. Insonning erkin ruhi sherga o'xshab kuchli, lekin yolg'iz, uni insonlar fikri,
axloqning hamma uchun qabul qilingan normalari  qo'rqita olmaydi. U oqimga qarshi
suzadi,   uning   erkinligiga   to'siq   bo'lguvchi   kishanlami   uzib,   parcha-parcha   qiladi.
Insonlar  ko'pincha sharoitga moslashuvchilarga aylanib qoladilar, ular yangi  jamiyat
bunyodkori   bo'la   olmaydilar.   Insoniyatning   odatiy   oqimiga   faqat   erkin   ruhga   ega
bo'lgan insonlargina qarshi tura olishi mumkin. "... ruh dastlab tuya edi, keyin sherga
aylandi, sher bolaga aylandi... Kuchli ruhiyat oldida ko'pgina qiyinchiliklar uchraydi,
yengib   o'tuvchi,   kuchli   ruhga   taqlid   qilsa   bo'ladi:   uning   kuchi   eng   og'ir
13 qiyinchiliklarga qaratilgandir. ...Chidamkor ruh eng og'ir qiyinchiliklami o'ziga oladi:
o'rgangan   tuya   misoli,   o'z   sahrosiga   shoshiladi.   Lekin   ana   shu   sahroda   ikkinchi
aylanish sodir bo'ladi. Bu yerda ruh sherga aylanadi, erkin ruhga aylanadi. Erkin ruh
o'z   sahrosida   hukmrondir.   Lekin   yangi   qadriyatlami   sher   ruhiyati   yarata
olmaydi. ...Go'daklik poklikning o'zidir..." Uchinchi davr - bu bolalik, go'daklik davri.
Bu davrda sherga xos yolg'izlik ruhi o'rnini ilohiy shodonlik ruhi egallaydi. Inson o'z
ichki olamida xudo ehromini ochadi, komil insonga aylanadi. Unda samoviy xislatlar
bilan zaminiy xislatlar birlashadi.
                 
14 II-BOB "Zardo’sht tavallosi " asarida komil inson ĝoyasini aks etishi
2.1. "Komillik" tushunchasi va uning falsafiy mohiyati
     KOMILLIK - insonning kamolotga erishuv jarayonidagi barkamolligi darajasini
ifodalovchi tushuncha. Komillikning har bir davrga xos mezonlari mavjud. Nodonga
nisbatan   oqil,   loqaydga   nisbatan   sergak,   baxilga   nisbatan   saxiy,   tanbalga   nisbatan
serg ayrat,   qo rqoqqa   nisbatan   botirlik   kabi   xislatlar   o ziga   xos   o lchov   vositasiniʻ ʻ ʻ ʻ
o taydi. Inson kamolotda jismoniy va ma naviy go zallik muhim ahamiyat kasb etadi.	
ʻ ʼ ʻ
Jismoniy   baquvvat,   sog lom   bo lish   nafaqat   shaxsiy,   balki   ijtimoiy   qadriyatdir.	
ʻ ʻ
Komillikning   yana   bir   jihati   vatanga,   millatga,   elu-yurtga   sadoqat   bilan   xizmat
qilishdir.  Vatanni   sevmagan,   millati   tarixi   va   taqdiriga  loqayd   qaraydigan  insonning
komilligi   xaqida   so z   bo lishi   mumkin   emas.   Komillik   insoniy   fazilatlarning	
ʻ ʻ
uyg unligini   ifodalaydi.   Kishining   ichki   va   tashqi   dunyosi,   sog lom   fikr   va   oqilona	
ʻ ʻ
so zi   bilann   amaliy   faoliyati,   tili   bilan   dili   birday   bo lishi   Komillikning
ʻ ʻ
mezonlaridir.Komil   inson   esa,   bu   –   ozod   shaxs,   erkin   fikr   etuvchi,   о‘z   xalqining
ideallari uchun kurashuvchi inson, о‘z Vataniga halol xizmat qiluvchi kishidir.Komil
inson iymon va e’tiqodlik, halollik va poklikning oliy timsoli. Biz hammamiz shunga
intilib yashamog‘imiz lozim. Komillik – mehr-muruvvat, adolat, tо‘g‘rilik, vijdon, or-
nomus,   iroda,   tadbirkorlik,   matonat   kabi   kо‘plab   asl   insoniy   xislat   va   fazilatlarning
majmuidir.   Komil   inson   g‘oyasi   azal-azaldan   xalqimizning   ezgu   orzusi,   millat
ma’naviyatining   uzviy   bir   qismi   bо‘lib   kelgan.   Zardо‘shtiylikning   muqaddas   kitobi
«Avesto»da   halol   mehnat   komillikning   asosiy   mezoni   sifatida   talqin   etilgan.   Komil
inson   g‘oyasi   islom   falsafasidan   oziqlanib,   yanada   kengroq   ma’no-mazmun   kasb
etgan.   Ibn   Sino,   Beruniy,   Forobiy,   Navoiy   kabi   mutafakkirlarning   komil   insonni
tarbiyalash haqidagi fikrlari jamiyat taraqqiyotiga yangi ma’naviy imkoniyatlar izlash
maqsadlari   bilan   bog‘langan.  Forobiy  fozil   shahar   aholisi   haqidagi   g‘oyalarini   ilgari
surar   ekan,   shaxsning   ma’naviy   kamolotini   adolatli   jamiyat   qurishning   asosiy   sharti
deb hisoblagan.
15     Tarixga nazar tashlasak, buyuk shaxslarning faoliyati mohir tashkilotchilik, teran
bilimlilik   bilangina   emas,   balki   ularning   axloqi   va   odobi   bilan   ham   yuksak   ma’no-
mazmun   kasb   etgan.   Odoblilik   boshqalarnigina   emas,   о‘zini   ham   hurmat   qilish
deganidir. Ayniqsa, bizning milliy an’analarimizga kо‘ra, insonning komilligi, avvalo,
uning   axloqiy   yetukligida,   ajdodlar   merosini   chuqur   о‘rganib,   uni   boyitish,   katta-
kichikka   extirom   kо‘rsatish   borasidagi   harakatlarida   ko'zga   kо‘rinadi.   Komillik
darajasini har kim о‘zicha belgilay olmaydi. Komillik har bir shaxsning о‘zidan kо‘ra
boshqalarga   yaxshiroq   ma’lum   bо‘ladi.     Komil   inson   –   qullik,   mutelik,
boqimandalikdan   batamom   xalos   bо‘lgan   inson.   Chunki   inson   birovga   quldek
ergashsa,   demak   ijtimoiy   jihatdan   u   hech   narsaga   erishmagan   bо‘ladi.   Komil   inson
о‘z maslagi, Vatani, xalqi manfaatlariga yot, zararli g‘oyalarni tarkatayotgan kimsalar
ortidan   kо‘r-kо‘rona   ergashib   ketavermaydi,   ogoh   va   faol   bо‘ladi.Hayotda   har   bir
inson   komillikka   intilib   yashaydi.   Bu   jarayonda   xatolik,   kamchiliklarga   ham   yo‘l
qo‘yish mumkin, ammo ularni tushunib, o‘z vaqtida tuzatib, takror etmaslikka harakat
qilish   barkamollik   sari   yo‘ldir.   Komil   inson   shaxsida   shakllanishi   kerak   bo‘lgan
sifatlar,   xislatlarni   birma-bir   sanab   ko‘rsatish   o‘ta   mushkul   ish.     Shu   darajada   ko‘p
qirraliki,   ular   insoniyat   orzulari,   umidlari,   ideallari,   istiqbollari   bilan   bog‘liq.   Lekin
mazkur   sifat   va   xislatlarning   ba’zilarini   ko‘rsatib   o‘tish   mumkin.           Komil   inson
shaxsida,   eng   avvalo,   aqliy   zukkolik,   huquqiy   komillik,   axloqiy   yetuklik,   siyosiy
teranlik,   mehnatga   halol   munosabat,   yuqori   madaniyat,   ma’naviy   saviya,   yuksak
iftixor,   milliy   va   umuminsoniy   g‘urur   shakllangan   bo‘lishi   kerak.Komil   insonlar
guruhiga   oqil   va   dono,   kamtar   va   olijanob,   haqiqatparvar   va   fidoyi   zotlarni   kiritish
mumkin.
        Bunday   fazilatlarga   ega   bo‘lgan   kishilar   yuksak   darajada   mushohada   yuritish
qobiliyatiga   ega   bo‘ladi.   Ularda   aql   oddiy   so‘z   va   tushunchalardan   emas,   balki
diyonat, adolat, imon, ishq, dard kabi  fazilatlar mujassamidan  tashkil  topadi.Tarixga
nazar   tashlaydigan   bo‘lsak,   har   qanday   jamiyatda   komillikning   eng   asosiy   belgisi
16 insonning ezgulikka, ijtimoiy baxt-saodatga, insonparvarlik g‘oyalariga munosabatida
hamda   ularga   asoslangan   amaliy   faoliyatida   namoyon   bo‘ladi,   ya’ni   jamiyatning
umumiy   rivojiga,   insoniyat   sivilizatsiyasiga   ijobiy   ta’sir   ko‘rsatadigan   komillik
mezoni   shaxsning   barkamolligi   orqali   jamiyatni   farovon   qilishdan   iborat   bo‘lgan.
Insondagi   komillik,   eng   avvalo   uning   fikr,   tafakkur   va   amaliy   faoliyat   erkinligini
anglashidadir.   Komil   inson   va   jamiyat   munosabatlarida   o‘zaro   bog‘liq   bo‘lgan   ikki
jarayonni   ko‘rish   mumkin.   Birinchisi,   komil   insonning   jamiyat   taraqqiyotiga   ijobiy
ta’sir qilishi. Komil inson g‘oyasining mavjudligi va u bilan bog‘liq amaliyot jamiyat
rivojlanish darajasini belgilaydigan mezon sifatida namoyon bo‘ladi. Chunki, biz har
qanday   jamiyatni   unda   yashayotgan   kishilarning   xatti-harakatiga   qarab   baholaymiz.
Ikkinchisi,   jamiyatning   xarakteri,   uning   komil   insonni   tarbiyalash   borasidagi
imkoniyatlarida,   unga   bo‘lgan   munosabatida   namoyon   bo‘ladi.   Ya’ni,   erkinlik,
mustaqillik   komil   inson   g‘oyasini   amalga   oshirish   uchun   tegishli   shart-sharoit
yaratadi.   Komil   insonni   shakllanirish   masalasi   barcha   davrda   ham   muhim   ijtimoiy
vazifa   sifatida   kun   tartibiga   qo‘yilgan.   Xususan,   zardushtiylik   dinida   komillikning
asosi ezgu fikr, ezgu so‘z va ezgu amal (harakat)dan iborat ekanligi ta’kidlansa, islom
ta’limoti   g‘oyalariga   ko‘ra   etuklikning   bosh   mezoni   –   ilmlilik,   bilimli   bo‘lishdir.
Inson   komillikka   intilib   yashaydi.Muttasil   kamolotga   intilish-taraqqiyot   boisidir.Bu
jarayonda,nuqson,   xatolik,   kamchiliklarga   ham   yo‘l   qo‘yish   mumkin,   ammo   ularni
tushunib,   o‘z   vaqtida   tuzatib,   takror   etmaslikka   harakat   qilgan   kishi   barkamol
insondir.Komil   inson   shaxsida  shakillanishi  kerak  bo’lgan  sifatlar,  xislatlarni  birma-
bir   sanab   ko‘rsatish   o’ta   mushkul   ish.Shu   darajada   ko‘p   qirraliki,   ular   insoniyat
orzulari,   umudlari,   ideallari,   istiqbollari   bilan   bog‘liq.Lekin   mazkur   sifat   va
xislatlarning   ba’zilarini   ko‘rsatib   o‘tish   mumkin.   Komil   inson   shaxsida,   eng   avvalo,
aqliy   zukkolik,   xuquqiy   komillik,   axloqiy   yetuklik,   siyosiy   teranlik,   mehnatga   halol
munosabat,yuqori   madaniyat,   ma’naviy   saviya,   yuksak     iftixor,   milliy   va
umuminsoniy g‘urur shakllangan bo‘lishi kerak.
17                        
2.2. "Zardo’sht tavallosi "asarida komillik masalasi
     Nitshening "Zardo’sht tavallosi" asarida komillik masalasi haqida to’xtalib o’tar
ekanmiz   komil   inson   bo'lish   uchun   odamga   beqiyos   iroda   kuchi   zarur.   Ko'pchilik
unga     tushuna   olmaydi.   Vijdon   amri   bilan   yashash   kerak.   Olamiy   iroda   har   bir
insonning qalbida bor, deydi Nitshe. Qalb nopok bo'lsa moslashish yuz beradi. Unda
inson   qalb   amri   bilan   yashamaydi.   O'zini   pokiza   tutishga   intilmaydi.   U   Darvinning
"moslashish" nazariyasiga qaytib, "kuch" tushunchasini kiritadi. Nitshe fikricha, iroda
mustahkam bo'lsa, u moslashmaydi. Biz ko'proq boshqalaming kamchiligini sezamiz,
o'zimiznikini   esa   anglamaymiz."Zardo’sht   tavallosi   "   asarida   komillik   va   yaxshilik
haqida   shunday   degan   edi.   Kelajak   haqida   uning   tasavvurlari   bayoni   sifatida
rejalashtirilgan edi. Tarixiy Zardo’sht dunyo yaxshilik va yomonlik o’rtasidagi kurash
maydoni,   komillik va komil  inson ĝoyalarini  markazi  deb o’ylagan. Bunday xatoga
Zardo’sht   yo’l   qo’ygani   uchun     deydi   Nitshe,   bu   xatoni   birinchi   bo’lib   uning   o’zi
anglashi   lozim   edi.   "Zardo’sht   tavallosi   "asari   qadriyatlarni   yangicha   qarash   ifodasi
bo’lib qoladi. Nitshe shunday deydi , "Bir xalq yaxshilik deb boshqasi esa pastkashlik
va   sharmandalik   deb   biladigan   ko’p   narsalarni   angladim.   Men   topgan   narsalarning
ko’pchiligi   bu   yerda   izzat   -   ikromning   alvon   rangiga   burkanadi.   Haqiqatda   insonlar
barcha  yaxshilikni   ham   barcha  yomonlikni   ham   o’zlariga   o’zlari   beradilar"   .   Fridrix
Nitshe   "Zardo’sht   tavallosi   "   asarida   Zardo’shtni   o’z   oldiga   supermenda
mujassamlashtiradigan   shu   yagona   maqsadni   topish   vazifasini   qo’yadi.
"Supermenning   ma'nosi"   inson   deydi   ,   bu   jar   ustida   hayvon   va   supermen   orasiga
tortilgan   arqon.   Zardo’sht   shuningdek,   barcha   buyumlarning   abadiy   qaytishi
to’ĝrisidagi   ĝoyani   ham   olĝa   suradi.   Ushbu   asardan   hikmatlar   bilan   ham   tanishib
o’tsak: 
18         Men   uxlab   qolibman,   bir   qo’y   kelib   boshimdagi   chirmovuqdan   to’qilgan
chambarni  yeb qo’yibdi, yana  buning ustiga yeb turib:  «Zardo’sht  endi  olim  emas»,
debdi. U shunday deb kekkayib tumshug’ini ko’targancha bir chekkaga o’tib ketibdi.
Menga   buni   bir   bola   aytib   berdi.   Men   bolalar   o’ynab   yuradigan   shu   yerda,   qulab
yotgan devor   etagida, qushqo’nmas   va lolaqizg’aldoqlar  o’sib  yotgan joyda  yotishni
yaxshi   ko’raman.   Men   hali   ham   bolalar   uchun   va   shuningdek,   qushqo’nmas   va
lolaqizg’aldoqlar   uchun   olimman.   Ular   hatto   achchiqlanganlarida   ham   ma’sum
begunohdirlar.   Ammo   qo’ylar   uchun   men   endi   olim   sanalmay   qo’ydim:   peshonam
shunday ekan – mayli, qutlug’ bo’lsin!
        Odam   bu   –   loyqa   seldir.   Bu   loyqa   selni   o’ziga   yutib   yana   toza   qilmoq   uchun
faqat   dengiz   bo’lmoqlik   kerakdir.   Odam   bu   –   hayvon   bilan   alo   odam   o’rtasida
tortilmish   arqon,   —   u   tubsiz   choh   uzra   osilib   turadi.   O’tmoq   xatarli,   yarim   yo’lda
qolmoq xatarli, orqaga o’girilib qaramoq xatarli, qo’rqish va to’xtash xatarli.
        Men   sizlarga   a'lo   odam   to’g’risida   ta’limot   keltirdim.   Odam   shunday   bir
xilqatdirki, undan oshib o’tmoq kerak. Siz undan o’tmoq uchun nima qildingiz? Shu
damgacha   barcha   xilqatlar   o’zidan   yuqoriroq   nedir   bir   narsa   yaratdi.   Siz   shu   ulug’
to’lqindan sachragan ko’pik bo’lib o’tirdingizmi? Odamdan o’tish o’rniga, tezroq, boz
yana vahshiy hayvon tusiga kirishga oshiqdingizmi?
           Zardo'sht - erkin ruh timsolidir. Hamma narsa unga bo'ysungan. Vaholanki, u
o'zi   ustidan   hukmdorlik   qila   oladi.   Zardo'shtning   o'zi   axloqdir.   U   insonlami   sevadi.
Insonni   komillik   darajasida   ko'rishni   istaydi:   "Men   odamlami   sevaman.   Men
odamlarga   tortiq   olib   boraman.   Qarang,   men   sizlarga   zabarmard   haqida   ta'limot
berajakman.   A'lo   odam   -   zaminning   mazmuni.   Sizning   irodangiz   "Mayli,   a'lo   odam
zaminning   mazmuni   bo'lsin!"   -   deb   aytsin".   Birodarlarim,   men   sizga   iltijo   qilib,
zaminga   sodiq   bo'ling   va   sizga   yer   uzra   umid   to'   g'risida   so'zlayotganlarga
ishonmang! O'zlari bilarmi, bilmasmi, baribir, ular - zaharlaguvchidir, deb ayturman".
19 Nitshe fikricha, Zardo'sht axloqiyligi bu tashqi, xudo bilan bitim tuzuvchi axloq emas.
4
Uning   axloqi   uning   erkin   ruhidir.   Bu   ruh   ilohiy   xususiyatga   ega   bo'lganligi   uchun
ilohiylik   bilan   ziddiyatda   bo'la   olmaydi.   "Avvalda   xudobezorilik   eng   mudhish
bezorilik   edi,   -   deb   yozadi   Nitshe,   -   Ammo   xudo   o'ldi   va   u   bilan   birga   bu
xudobezorilar   ham   o'ldi.   Endi   yemi   yomonlash   -   eng   mudhish   jinoyatdir,   bilib
bo'lmaslikning   mohiyatini   yer   mazmunidan   yuksak   bilmoq   ham   ayni   shundaydir".
Lekin   shu   yerda   Nitsheda   yuzaki   qarama   -   qarshilikni   uchratishimiz   mumkin.
Masalan,   "Zardo'sht   tavallosi"   asarining     yozilish   uslubio'rtasida   ziddiyat   yaqqol
ko'zga   tashlanadi.   Lekin   satrlar   orasiga   yashiringan   misralarni,   bu   asarning   ruhini
tahlil   qiladigan   bo'lsak,   ana   shu   qarama-qarshilik   darrov   yo'qoladi.   "Xudo   o'ldi?"   -
Ha,   insonga   begona   bo'lgan,   undan   ajralib   qolgan,   tashqaridagi,   jazo   beruvchi   xudo
o'ldi,   deydi   Nitshe.   Lekin   yangi   xudo   tug'iladi.   U   inson   qalbida   yashaydi.   Qalbdagi
xudo   bilan   u   komil   insonga   aylanib   boradi.   Zardo'sht   qalbi   muhabbat   bilan   limmo-
limdir. Ana shu muhabbat uni g'omi tark etib, insonlar orasida bo'lishga da'vat etadi.
Odam - maqsad emas, ko'prikdir, ana shunisi muhim. Odam o'lish va mahv bo'lishdir,
odamlarning faqat shu jihatini sevish mumkin. «Men o'limga tik boqib, - deb yozadi
Nitshe,   -   umr   kechirishdan   o'zgacha   yashay   bilmaydiganlami   sevaman,   zotan,   ular
ko'prikdan o'tib boradi. Men buyuk manfurlami sevaman, zotan, ular - o'zga sohillarga
buyuk   ishtiyoqmand   va   istakning   o'qidir.   Men   shundaylami   sevamanki,   ular   haloq
bo'lish   va   mahkumlik   uchun   yulduzlar   ortidan   asos   izlamaydi,   aksincha,   zamin
qachonlardir   A'lo   odam   zaminiga   aylanmog'i   uchun   o'zlarini   yerga   qurbon   qiladi.
Men   shunday   odamni   sevamanki,   u   bilish   uchun   yashaydi   va   qachondir   yer   yuzida
A'lo   odam   yashamog'i   uchun   bilishni   istaydi.   Zotan,   u   shu   tarzda   o'z   halokatini
istaydi.   Men   shunday   odamni   sevamanki,   u   A'lo   odamga   makon   qurmoq   uchun
zahmat chekadi va ixtirolar qiladi va uning kelmog'i uchun yer, maxluqot va nabototni
4
«Зардушт тавалоси». //Тарж. Иброхим Гафуров. «Янги аср влоли» нашриёти, 2007 йил  6 бет
20 hozirlab  qo'yadi.  Zotan,  shu  tarzda o'z  halokatini   istaydi.  Uning Zardo'shtiy  birovlar
ustidan hukmronlik qilishga intilmaydi. Hattoki, o'z muridlarini ham ma'lum vaqtdan
so'ng   o'z   ehtiyorlariga   qo'yib   yuboradi.   Ular   o'z   hayotiy   yo'llarini   o'zlari   aniqlab
olishlarini,   ruhiy   o'qituvchilari   bilan   birlashishlarini   istaydi.   Zardo'sht   o'zi   ustidan
hukmronlik   qilishga   intiladi.   O'z   ustidan   hukmronlik   irodasi   unda   mustahkamlanib
boradi.   O'zining   mag'lubiyatlari,   insonlar   uni   tushunmasliklari   ana   shu   iroda
hokimligini susaytira olmaydi. Iroda erkinligi esa bu ilohiylikning insonda namoyon
bo'lishidir.     Zardo'sht   o'z   muridlarini   ham   o'zi   kabi   erkin   ruhga   ega   bo'lishlarini
xohlaydi. Shundan so'ng Zardo'sht ular bilan yana bir bor uchrashadi, suhbat quradi,
ularning   erkin   fikrlaridan   bahramand   bo'ladi.   O'zaro   manfaatdorlikka,   har   narsadan
moddiy   foyda   olishga   intiladigan   jamiyatda   yuqori   ruhiyatli   inson   yashay   olmaydi.
Lekin   Nitshening   Zardo'sht   xudosi   o'zgachadir.   Uning   xudosi   insonning,   uning   sof,
musaffo   qalbidir,   uning   donishmandligi   va   oliyjanobligidir.   Quyidagi   misralarda   bu
yaqqol   namoyon   bo'ladi:   "Ular   Zardo'sht   tirikmi,   yo'qmi,   bilishni   istaydi.   Chindan
ham,   men   hali   tirikmanmi   o'zi?   Vahshiylardan   ko'ra,   odamlar   orasida   bo'lish
xatarliroq   ekan.   Zardo'sht   xatarli   yo'llardan   yuradi.   Mayliga!   Meni   mening
mahluqlarim   yo'llab   borsin!"   Zardo'sht   shunday   deb   o'rmonda   uchragan   piming
so'zlarini  esladi, xo'rsindi  va diliga bunday dedi:  "Koshkiydi, men donoroq bo'lsam!
Men xuddi o'zimning morim kabi sal donoroq bo'lganimda edi!... lekin men aql bovar
qilmas   ishga   qo'l   urishni   istamayman.   Men   g'ururim   mudom   donoligim   bilan   birga,
baqamti  bo'lsa  deyman!  Agarda  bir  kun kelib donoligim  meni  tark etsa  bormi  (oh u
uchib ketishni  sevadi), ana unda mayliga,  menmg  g'ururim mening telbaligim bilan
birga uchib ketsin!" - deb yozadi Nitshe.
        Nitshening   "Zardo’sht   tavallosi   "   asaridagi   abadiy   qaytish   ta'limoti   Sharqning
dunyoning   aylanma   harakati   to'g'risidagi   g'oyasini   o'z   ichiga   olgan.   Taqdir   gardishi
ham   shu   g'oyadan   kelib   chiqadi.   Yerga   tushgan   ruh  -   inson   ruhi   sinovlar,   iztiroblar,
imtihonlar   yo'lidan   o'tadi.   Yo'lda   uchragan   qiyinchiliklar,   azob-uqubatlar   inson   ruhi
21 g'uborlarini   soflashga,   inson   tanasini   poklashga   yordam   beradi,   irodasini
mustahkamlaydi, ruhiyatdagi  olijanoblikni kuchaytiradi. Lekin buning uchun birgina
hayot   yo'li   yetarli   bo'lmaydi.   Birgina   hayot   yo'li   orqali   ruh   to'la   rivojlana   olmaydi,
to'la soflana olmaydi. Ruh har bir hayotiy vaziyatda yuqori   darajada o'zini namoyon
qila olmaydi.  Inson  bir  vaqtning  o'zida  butun insoniyat  iztirobi  va  shodligini  hikoya
qila   olmaydi.   Insonning   hissiyoti   va   tafakkuri   hayotiy   chegarasi   cheklangandir.
O'zining   hayotiy   evolyusion   taraqqiyotini   ruh   turli   holatlarda,   turli   vaziyatlarda
notirik tabiatdan tortib, to tabiatning eng yuqori mavjudoti bo'lgan insongacha o'tishi
lozim.Nitshe  har  bir   inson   qalbida  ilohiyot   zarrasi   bor  deydi.   Biz  axloqni  tushuncha
sifatida   emas,   his-tuyg'ular   asosida   qabul   qilishimiz   kerak.   Biz   qalb   amri   bo'yicha
yashashimiz   kerak.   Axloq   miyada   emas,   balki,   qalbda   bo'lishi   kerak,   deydi.
Insonlaming   qalbi   ifloslanib,   bekilib   qolgan.   Lekin   barcha   iflos   oqimlar   musaffo
okeanga   borib   quyiladi.   Bu   okean   xudodir.   Bu   okean   tubida   inson   o'ziga   panoh
topadi.   Har   bir   inson   axloqiy   dunyosining   ichida   o'zini   erkin   his   qilib,   qaltis
qadamlardan   o'zini   tiyishi   kerak,   komillikka   intilishi   kerak.   "A'lo   odam   uning
tasavvurida   jamiyatni,   hayotni   illatlardan   forig'   qiluvchi   kuch.   Ayni   paytda   bir
insonning   umri   davomidagi   dunyoga   kelishi,   shakllanishi,   hayoti   go'yo   oddiy
hodisaga o'xshaydi. Asarda a'lo odam tushunchasi turlicha talqin qilinadi; u dastlabki
harakatlantiruvchi kuch hamda hayot quvvatiga ega bo'lgan unsur sifatida, tashqariga
intiluvchi   ehtiros   sifatida   ham   talqin   qilinadi.   inson   hayotining   hamma   tomonlarini
tushuntirish   maqsadida   «hukmronlik   irodasi»   degan   tushunchani     kiritadi.     Bu
tushunchani  faylasuf har bir inson mohiyatida mavjud bo'lgan, tabiiy berilgan, ongsiz
instinkt sifatida talqin qiladi".
        Nitshe   komil   inson   to'   g'risida   fikr   yuritar   ekan,   Darvinning   insonning
maymundan   paydo   bo'lgan,   degan   fikrini   tanqid   qiladi.   Nitshe   buni   butunlay
boshqacha talqin qiladi. Uning fikricha, maymunda taqlid qilish odati bor. Inson ham
shu   ma'noda   boshqa   insonlarga   taqlid   qiladi.   Insoniyat   olomon   shaklida   yashaydi.
22 Unda iroda kuchi yo'q. Inson ham oqimga qarshi borolmaydi. Inson ruhiy erkinligini
tobora yo'qotib bormoqda. Maymunda ijodkorlik ruhi yo'q, insonda ham bunday kuch
tobora   so'nib   bormoqda.   Demak,   ijodkorik   ruhi   sustlashganda,   inson   tubanlashib
ketadi. Masalan, hozirda irodasi bo'sh odamlarning ichkilikka, giyohvandlikka berilib
ketishi   insonni   insoniy   emas,   balki   maxluqlik   hislatlarini   rivojlantirib   yubormoqda.
Ruhiy   poklikka   esa   komil   inson   faqatgina   nafsni   tiysagina   erisha   oladi.   Bunday
kuchni   Nitshe   iroda   kuchi,   deb   ataydi.   Bu   orqali   tashqi   muhitni   ham   o'zgartirib
yuborish mumkin. 
23 III-BOB. Zardo’sht tavallosi " asarining hozirgi davr jahon falsafasi
taraqqiyotidagi o’rni
3.1. "Zardo’sht tavallosi " asarida yaxshilikning falsafiy jahatdan bayon
etilishi
        "Zardo’sht   tavallosi   "   asarida   yaxshilik   haqida   shunday   fikrlarni   ko’rishimiz
mumkin. Men shunday odamni sevamanki, u o'z yaxshiligini sevadi. Zotan, yaxshilik
-   halokatning   irodasi   va   o'zga   sohillar   istagining   o'qidir.   Men   shunday   odamni
sevamanki,   u   o'zi   uchun   bir   qatra   ruh   asramaydi,   lekin   o'zi   butunlay   yaxshilikning
ruhi   bo'lmoqqa     intiladi.     Zotan,     u   xuddi   mana     shu   ruh     singari   ko'prikdan     o'tib
boradi.   Men   shunday   odamni   sevamanki,   u   yaxshiligidan   intilish   va   toleini   yasaydi.
Zotan, u xuddi  mana shunday - o'z yaxshiligi  uchun yashashni  istaydi  va boshqacha
umr kechirishni bilmaydi". 
        Nitshening   komil   insoni   "yerga   tushgan   farishtadir".   U   o'z   qalbidagi   ziyosini
insonlarga   berishni   istaydi.   Donishmandlik   va   muhabbat   Zardo'sht     qalbida
mujassamdir.   Inson   tanasiga   qo'ngan   ruh   ham   dunyodagi   barcha   xalqlar   taqdirini
boshidan   o'tkazishi   kerak,   quyi   taqabadan   tortib,   yuqori   tabaqagacha   bo'lgan   holatni
boshdan kechirishi lozim. Agarda o'zining hayotida bir xalqqa mansub bo'lsa, keyingi
hayotida   boshqa   xalqqa   mansub   bo'ladi,   bir   hayotida   kambag'al   bo'lsa,   keyingi
hayotida   boy   bo'ladi   va   hakozo.   Chunki   inson   ruhi   barcha     xalqlaming   hayot   tarzi,
hissiyoti, iztiroblari tajribasiga ega bo'lishi lozim. Xuddi bahordan so'ng yoz, yozdan
keyin   kuz,   kuzdan   so'ng   qish   kelishi   takrorlanaverishi   yoki   kun   bilan   tunning
almashinaverishi   kabi   inson   ruhiyati   ham   qayta-qayta   yerga   tushaveradi.   Abadiy
qaytish   yana   shuning   uchun   sodir   bo'ladiki,   sof   ruh   o'zining   og'ir   yukidan   xalos
bo'lishi   kerak.   Og'ir   yuk   -   bu   fikrlar,   yomon   odatlar   va   adashishlar   majmuasi.   Shu
og'ir   yuk   bilan   ruh   tanani   tark   etadi,   lekin   o'zining   yuqori   darajadagi   ruhiyati   bilan
qo'shila  olmaydi, erkin irodaga aylana olmaydi, iroda zanjirlar  bilan yerga bog'lanib
qoladi.   U   dunyoviy   ruhiyat   ummoniga   sho'ng'iy   olmaydi.   Moddiyat   dunyosi   uni
24 qo'yib  yubormaydi.   Hayot   girdobida  ruh  har   tomonga   o'zini   uradi,   girdobdan  chiqib
ketishga   intiladi.   Intilish   ruhiyatga   xos   hususiyatdir.   Bu   hususiyat   iroda   deb   ataladi.
Irodasi   kuchli   insonlar   hayotiy   qiyinchiliklami   yengadi,   ziddiyatlarni   osonlikcha   hal
qiladi,   oqimga   qarshi   suzishga   o'zida   kuch   topa   oladi.   Ana   shunday   kuch,   Nitshe
fikricha,   tarixiy   shaxslarda   yaqqol   namoyon   bo'ladi.   Ular   hayotga   moslashmasdan,
doim   kurashadilar.   Shuning   uchun   ham   bunday   shaxslarga   jamiyatda   yashash   juda
mushkuldir.   Lekin   ular   o'z   notinch   hayotlaridan   nolimaydilar.   Aksincha,   hayot
tufonlarini   shodonlik   bilan   qarshilab   oladilar.   Jamiyatning   ko'pgina   odamlari   esa
qiyinchiliklarga   qarshi   kurashmay,   unga   moslashadilar,   rohat-farog'atlarini   o'ylab,
ikkiyuzlamachilik   qiladilar.   Dillari   bilan   so'zlari   bir-biridan   ajralib   qoladi.Nitshe
inson to' g'risida fikr yuritar ekan, Darvinning insonning maymundan paydo bo'lgan,
degan   fikrini   tanqid   qiladi.   Nitshe   buni   butunlay   boshqacha   talqin   qiladi.   Uning
fikricha, maymunda taqlid qilish odati bor. Inson ham shu ma'noda boshqa insonlarga
taqlid qiladi. Insoniyat olomon shaklida yashaydi. Unda iroda kuchi yo'q. Inson ham
oqimga   qarshi   borolmaydi.   Inson   ruhiy   erkinligini   tobora   yo'qotib   bormoqda.
Maymunda   ijodkorlik   ruhi   yo'q,   insonda   ham   bunday   kuch   tobora   so'nib   bormoqda.
Demak,   ijodkorik   ruhi   sustlashganda,   inson   tubanlashib   ketadi.   Masalan,   hozirda
irodasi   bo'sh   odamlarning   ichkilikka,   giyohvandlikka   berilib   ketishi   insonni   insoniy
emas, balki maxluqlik hislatlarini rivojlantirib yubormoqda. Ruhiy poklikka esa inson
faqatgina nafsni tiysagina erisha oladi. Bunday kuchni Nitshe iroda kuchi, deb ataydi.
Bu orqali tashqi muhitni ham o'zgartirib yuborish mumkin. Nitshe inson va yaxshilik
haqida   shunday   fikrlarni   bildirib   o'tgan.Nafaqat   instinktlar,   balki   yuqori   darajadagi
xatti-harakatlar   (hatto   odamlarda   ham)   kamayishi   kerak   edi   hokimiyatga   iroda.   Bu,
bir   tomondan,   jismoniy   zo'ravonlik,   yolg'on   gapirish   va   hukmronlik   qilish   kabi
ko'rinadigan   zararli   harakatlarni,   ikkinchidan   sovg'a   berish,   sevish   va   maqtash   kabi
zararli   bo'lmagan   harakatlarni   o'z   ichiga   oladi.   Yilda   Yaxshilik   va   yomonlikdan
tashqari  Nitshening  ta'kidlashicha,  faylasuflarning "haqiqatga  bo'lgan irodasi"  (ya'ni,
25 ularning   ob'ektiv   haqiqatni   izlamaslik   istagi)   aslida   ularning   namoyon   bo'lishidan
boshqa   narsa   emas.   hokimiyatga   iroda;   bu   iroda   hayotni   tasdiqlovchi   yoki
nigilizmning   namoyon   bo'lishi   bo'lishi   mumkin,   lekin   shunday   hokimiyatga   iroda
hammasi bir xil. Tirik bo'lgan va o'lmaydigan tana bo'lgan har qanday narsa kuchga
ega   bo'lish   irodasi   bo'lishi   kerak,   u   o'sishga,   tarqalishga,   qo'lga   kiritishga,   ustun
bo'lishga intiladi - har qanday axloq va axloqsizlikdan emas, balki u tirik va Chunki
hayot   shunchaki   iroda   kuchidir   "Ekspluatatsiya"     asosiy   organik   vazifa   sifatida
yashaydigan   narsaning   mohiyatiga   tegishli;   bu   hokimiyatga   bo'lgan   irodaning
natijasidir,   bu   hayotga   bo'lgan   barcha   irodadan   keyin.Nitsshe   me'yoriy   etika   va
tavsiflovchi   etika     o'rtasidagi   uzviylikda   "ustoz   axloq"   va   "qul   axloq"   ni   ajratadi.
Garchi u har qanday sxemani ham hech qanday sinkritizmsiz aniq belgilangan tarzda
ushlab   turmasligini   tan   olsa   -da,   u   ularni   bir   -biridan   farqli   ravishda   taqdim   etadi.
Ustoz   va   qul   axloqidagi   ba'zi   qarama   -qarshiliklar:   "Yaxshi"   va   "yomon"   talqinlar
"yaxshi"   va   "yomon"   talqinlarga   qarshi   degan   fikrni   bildiradi.   Individual   iroda
birlamchi   olamiy   iroda   bilan   birlashadi.   Lekin   odamlar   irodani   mushaklar   kuchi
sifatida tushunadilar. Lekin hayvonot olamida sher zaiflami ovlamaydi. Insoniy olam
hayvonot olamidan ham vahshiylashib ketgan. Pul, mansab kuchi yuqori baholanadi.
Nitshe   fikricha,   hukmronlikka   intilish   insonlaming   hayotiy   ehtiyojiga   aylanib
bormoqda.   Bu   ehtiyoj   hozirgi   jamiyatimiz   uchun       asosiy       maqsadga       aylanib
qolgan.     Eng   moslashuvchi     odam   yuqori mansablarda ishlaydi. Aslida insonning
iroda kuchini mustahkamlash kerak, deydi Nitshe.
        Zardo'shtga   bir   donishmandni   maqtashdi:   u   tushlar   va   yaxshiliklar   haqida
so'ylashni   bilar   ekan.   Shuning   evaziga   u   bag'oyat   hurmat     e'tibor   qozongan,
taqdirlangan   barcha   yosh   yalanglar   uning   mehrobi   atrofida   yiĝlab   tiz   cho'kishardi.
Zardo'sht   donishmand   qoshiga   yo'l   oldi   va   boshqa   yosh   yalanglar   bilan   bilan   uning
mexrobiga o’tirdi. 5
Donishmand shu so'zlarni aytdi: "Uyqu oldidan nomus or bo'lsin?
5
«Зардушт тавалоси». //Тарж. Иброхим Гафуров. «Янги аср
влоли» нашриёти, 2007 йил 21  бет
26 Birinchi shart shu? Yomon uxlaydiganlar  va tunda ko'z yumadiganlaran qochinglar?
Uyqu   oldida   o'g'ri   ham   uyatlidir:   tunda   u   juda   ohista   qadam   qo'yadi.   Lekin   tun
qorovulining   uyati   yo'q,   uyalmay   o'z   burg'usini   chaladi.   Uxlashni   bilish   arzimagan
narsa   emas:   yaxshi   uxlash   uchun   kun   bo'yi   uyg'oq   bo'lish   kerak.   Kunduzi   sen   o'n
marotaba o’z- o’zingni yengmog'ing lozim: shunday qilsang ko'lingga xorasan.Xudo
bilan   qo'shning   bilan   yaxshi   munosabat   qil:   yaxshi   uyqu   shuni   talab   qiladi.   Yana
qo'shningni   shaytoni   bilan   ham   yaxshi   munosabatda   bo'l.   Aks   holda   tunda   sening
yotog'ingga kiradi. Boshliqlarni hurmat qil va bo'ysin , xatto boshlig'ing cho'loq bo'lsa
ham bo'ysin! Yaxshi uyquning sharti shudir". 
      “Yaxshilik   va   yomonlik,   shodligu   azob,   menu   sen   –   bari   menga   Yaratganning
ko‘z   o‘ngidagi   rango-rang   dud   bo‘lib   ko‘rinadi.   Yaratgan   o‘zidan   o‘z   nazirini
evirishni   istadi  va  o‘shanda   u  olamni   bino  qildi”.   Yaxshilik  va  yomonlik,  muhabbat
va nafrat, ishonch va ishonchsizlik, sadoqat va xiyonat, ezgulik va yovuzlik olamning
ramzi,   Yaratgan   uning   evrilishini   xohlaydi.   O‘zi   bino   qilgan   olamning   benuqson   va
ko‘rkam   bo‘lishini   istaydi.   Bu   bevosita   inson   olamining   qay   darajadaligiga   bog‘liq.
Qalban   go‘zal   inson   go‘zallik   yaratadi.   Ezgulik   bilan   yashaydigan   kishi   ezgulik
hukmron bo‘lgan turmush tarzini yo‘lga qo‘yadi.
3.2. Jahon falsafasida "Zardo’sht tavallosi " asarining falsafiy ahamiyati
          Nitshening   “Zaro’sht   tavallosi”   aslida   Zardushtning   emas,   balki   Nitshening
tavallolari, o‘z-o‘ziga nisbatan isyonlari, bir umr uning ichini kemirib yurgan ko‘ngil
g‘alayonlari   va   dardu   hasratlaridir.   Bu   dardu   hasratlar   ichida   hayot   va   o‘lim   bahsi
alohida   o‘rin   tutadi.   Nitshe   ham   Rumiy   singari   lazzatbaxsh   lahzalarga   asir
bo‘lmaslikni,   aldoqchi   zohiriy   go‘zalliklarga   giriftor   bo‘lmaslikni   tavsiya   etadi:
“Agarda   siz   hayotga   ko‘proq   ishonganingizda   edi,   unda   siz   lahzalarga   o‘zingizni
kamroq   bag‘ishlagan   bo‘lardingiz…   Har   tomondan   o‘limni   targ‘ib   qiluvchilarning
saslari   eshitilmoqda;   yer   ham   o‘limni   targ‘ib   qilishi   kerak   bo‘lganlar   bilan
27 to‘ldi”.Nitshening   “Telba”si,   ya’ni   o‘sha   A’lo   odam   G‘arbda   tafakkur   quyoshining
botib   borayotgani,   falsafa   mash’alining   so‘nib   borayotganini   butun   vujudi   bilan
anglagan, idrok etgan va bundan qattiq iztirob va dahshatga tushgan odam. Bu odam
bugungi   davrda   –   globallashuvning   hech   qanday   qudratli   kuch   oldini   ololmaydigan
sunamilari,   to‘fonlari,   zilzilalari   dunyoni   larzaga   solayotgan   davrda   ham   ogohlik
bongini   urib   yuribd.   Nitshening   Telbasi   –   isyonkor   odam.   Uning   isyoni   –   falsafiy
isyon,   tafakkur   g‘alayoni,   o‘z-o‘zini   rad   etayotib,   o‘zligini   tasdiqlayotgan   aql
egasining   isyoni.   Alber   Kamyu   “Isyonkor   odam”ni   shunday   ta’riflaydi:   “Isyonkor
odam”   degani   nimani   anglatadi?   Bu   –   “yo‘q!”   deydigan   odamdir.   Ammo   u   inkor
etayotib,   bu   odam   o‘zining   birinchi   harakatidayoq   “ha!”   deydigan   odam   ekanligini
ham rad etolmaydi”. Nitshening devonasi aslini olganda buyuk bir faylasuf timsolidir.
Nitshe   o‘zining   “Falsafa,   ma’rifat   va   haqiqat”   nomli   asarida   faylasuf   siymosiga
xilma-xil   chizgilar   chizadi.   Jumladan,   shunday   yozadi:   “Faylasuf   –   zamon   charxini
to‘xtatadigan   tormozdir.   Faylasuflar   buyuk   bir   xavf-xatar   yuzaga   kelgan   davrlarda
zohir bo‘ladilar. Zamon charxi o‘ta katta sur’atlar bilan aylanayotgan bir pallada ular
san’at   bilan   birga  asotirning   ichidagi   bo‘sh   joyga   qadam   qo‘yadilar.  Lekin  o‘lar   o‘z
davrlariga qaraganda anchagina oldinroqdadirlar”.
        Siyosatshunos   va   jamiyatshunos   olim   Narzulla   Jo‘rayev   Zardusht   va   Nitshe
o‘rtasidagi   aloqadorlik   haqida   fikr   yuritar   ekan,   “asar   uslubida   Zardusht   bilan
Nitshening   tengligi   yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   Darhaqiqat,   muallif   ilohiy  shaxs   bilan
o‘zini   teng   qo‘yadi,   o‘zaro   muloqotda   bo‘ladi,   ko‘p   hollarda   Zardusht   nomidan
gapiradi,   Zardusht   g‘oyalarini   o‘zining   qalb   kechinmalari   bilan   sintezlashtiradi.
Garchi,   ular   tug‘ilgan   makon   turli   mintaqalarda   joylashgan,   juda   ulkan,   mahobatli
tarixiy davr ularni ajratib turgan bo‘lsa-da (ular yashagan davr qariyb uch ming yillik
masofa bilan farqlanadi), qarashlar uyg‘unligi favqulodda hodisa sifatida, ayni paytda
o‘ta   tabiiy   holatda   yuzaga   keladi.   6
Bu   shu   darajada   tabiiy,   shu   darajada   musaffo   va
6
N.Jo’rayev Tafakkur jurnali 2015
28 go‘zalki, uni bir-biridan ajratishga intilish yoki bir-biridan ayro holda tushunish jiddiy
xatolikka   olib   keladi.   Asarda   muallif   Zardusht   bilan   zamondoshday,   yaqin   do‘stday
yonma-yon   turib   gaplashadi.   O‘zining   g‘oyalarini   to‘g‘ridan-to‘g‘ri   Zardusht   orqali
tushuntirishga harakat qiladi va bunga o‘ta tabiiylik bilan erishadi”, – degan haqqoniy
xulosaga keladi (N.Jo‘rayev. Taxayyul, tasavvur, tafakkur, 2015).           F.Nitshe tartib
to'g'risida ham o'z fikrlarini bildiradi. Inson adashmasligi uchun qalbida tartib bo'lishi
kerak. Biz «Avesto»ga murojaat qilsak, odamlar bir  birini yaxshi tushunsa, qalbi pok
bo'lsa,   uyida   ham   pokizalik   bo'ladi.   Inson,   avvalambor,   o'z   ichidagi   yovuzlikni
yengishi   kerak.   Shunda   ong   ham   o'zgarib,   rivojlanib   boradi,   deydi   Nitshe.   Shunday
qilib,   Nitshe   falsafiy   dunyoqarashi   falsafa   tarixida   o'ziga   xos   "hodisa"   sifatida   o'rin
tutadi.   Uning   insonning   ruhiy   borlig'i,   irodasi,   hokimiyatga   intilish   to'g'risidagi
g'oyalari   XX   asr   ijtimoiy   hayotida   katta   rol   o'ynaydi,   hozirgi   kungacha   ham   o'z
ahamiyatini   yo'qotgani   yo'q.     Nitshening   "Hayot   falsafasi"   XIX   asrning   oxirlarida
olamning mexanistik manzarasini tuzgan tabiiy-ilmiy   dunyoqarashga javob   sifatida
yuzaga   keldi.   Hayot   falsafasi   mexanitsizm   o'rniga   'jonlilik"   (organizm)   ni   qo'yadi,
ya'ni   voqelikni   individning   erkin   "faolligi"   deb,   bu   "faollik"   irodaga   o'xshash
bo'lganligi sababli uni ratsional ilmiy bilish anglab olishga muyassar bo'lolmaydi, deb
qaraydigan   "organizm"ni   qo'yadi.   "Hayot   falsafasi"   o'z   ijtimoiy   mazmumga   ko'ra,
erkin   iqtisodiy   munosabatlaming   yangi   bosqichining   boshlanishi   bilan   va   ijtimoiy
ziddiyatlaming   keskinlashishi   bilan   bog'liqdir.   "Hayot   falsafasi"   hozirgi   zamon
jamiyatining   "mexanik"   va   'jonsiz"   ijtimoiy   tuzumi   o'miga   "uzviy"   va   'jonli"
mushtarak jamiyat barpo etishni taqozo qilayotgan "hayotiy stixiya" nuqtai nazaridan
izohlaydi.   Bugun   Fridrix   Nitsshe,   uning   asarlaridan   iqtiboslarni   zamonaviy
faylasuflarning   ko'pgina   asarlarida   topish   mumkin,   endi   20-asr   boshlaridagi   kabi
qattiq   tortishuvlar   va   tanqidlarga   sabab   bo'lmaydi.   Keyin   uning   nazariyasi   inqilobiy
tus oldi va Nitsshe bilan dialogda mavjud bo'lgan ko'plab yo'nalishlarga sabab bo'ldi.
U   bilan   rozi   bo'lish   yoki   bahslashish   mumkin   edi,   lekin   endi   uni   e'tiborsiz   qoldirib
29 bo'lmaydi.   Faylasufning   g'oyalari   madaniyat   va   san'atga   kuchli   ta'sir
ko'rsatdi.Masalan,   Nitsshe   asaridan   taassurot   olgan   T.Mann   o'zining   "Doktor   Faust"
asarini   yozgan.   Uning   "hayot   falsafasi"   yo'nalishi   dunyoga   V.Diltey,   A.Bergson,
O.Spengler   kabi   taniqli   faylasuflarni   berdi.   «Zardo'sht   tavallosi»   asarida   kuchli
shaxslarni   tarbiyalash   G`oyasi   ilgari   surilgan.   U   o`z   ortidan   irodasiz   kishilar
ommasini   yetaqlashga   kodir   bo`lgan   irodasi   kuchli   shaxslarni   tarbiyalash   tarafdori
bo`lgan.
                                                    
30 Xulosa
Muallifga   juda   katta   shuhrat   olib   kelgan   "Zardo’sht   tavallosi   "   asari   ushbu   kitob
fikr   bilan   tuyg'u,   aql   bilan   hissiyot,   yuksak   falsafiy     mushohada   bilan   ehtirosli
badiiyat   qorishib,   mutlaqo   o'ziga   xos   nasriy   doston   sifatida     yuzaga   kelgan.   Ushbu
nodir asarni taniqli olim va yirik tarjimon Ibrohim G'afurov zo'r mahorat bilan o'zbek
tiliga   o'girgan   .   Nitshe   faylasuf   sifatida,   aytish   mumkinki,   qarashlarida   insoniyat
imkoniyatlari   chegarasidan   chiqib   ketgan   ongni   mujassamlashtirgan   Zardusht   bilan
o'zini   tenglashtiradi. Ya'ni,  kishilik  tarixida  ilk marta   ilohiy g'oyalarni   ilgari   surgan
Zardusht   bilan   hamfikr   bo'ladi.   Boshqacha   qilib     aytganda,   ushbu   asarda   chuqur
psixologik   holat   bilan   mantiqiy   asos   uyg'unlashgan.   Qalb     iztiroblarini,   zarbalarini,
titroqlarini,   besaranjom,   be-oromu   behalovat   tuyg'ularini   ruhiy   holat   orqali   ifoda
etadi.   Kitobda   hayot   falsafasi,   inson   tushunchasi,   kishilik   hayotining   yorug'   va
qorong'u   tomonlari,  ziddiyatlar   va   iztiroblar   o'z   aksini   topgan.   “Avesto”     g'oyalarini
chuqur o'zlashtirgan, ayni paytda ana shu g'oyalarda odam va olam   mohiyatini ko'ra
bilgan,   unda   diniy   va   dunyoviy   qarashlar   uyg'unlashganini   anglagan     Nitshe   o'z
falsafiy  qarashlarini,  ilmiy g'oyalari  va munosabatlarini  Zardusht  orqali    ifodalashga
erishadi.   Asar   uslubida   Zardusht   bilan   Nitshening   tengligi   yaqqol   ko'zga   tashlanadi.
Darhaqiqat, muallif  ilohiy shaxs  bilan o'zini  teng qo'yadi, o'zaro muloqotda   bo'ladi,
ko'p   hollarda   Zardusht   nomidan   gapiradi,   Zardusht   g'oyalarini   o'zining   qalb
kechinmalari   bilan   sintezlashtiradi.   Garchi   ular   tug'ilgan   makon   turli   mintaqalarda
joylashgan,   juda   ulkan,   mahobatli   tarixiy   davr   ularni   ajratib   turgan   bo'lsa-da   (ular
yashagan   davr   qariyb   uch   ming   yillik   masofa   bilan   farqlanadi),   qarashlar   uyg'unligi
favqulodda   hodisa   sifatida,   ayni   paytda   o'ta   tabiiy   holatda   yuzaga   keladi.   Bu   shu
darajada   tabiiy,   shu   darajada   musaffo   va   go'zalki,   uni   birbiridan   ajratishga   intilish
yoki   bir-biridan     ayro   holda   tushunish   jiddiy   xatolikka   olib   keladi.     Nitshe   o'z
zamonasining   axloqini   qattiq     tanqid   qiladi.   Axloq   to'g'risida   ungacha   ko'pgina
faylasuflar   fikr   yuritishgan,   muhokama   qilishgan   edilar.   Lekin   Nitshening   axloqiy
31 qarashlari   butunlay   o'zgacha   xususiyatga   egadir.   Asarda   muallif   Zardusht   bilan
zamondoshday,   yaqin   do'stday   gaplashadi.   O'zining   g'oyalarini   to'g'ridan-to'g'ri
Zardusht orqali tushuntirishga harakat qiladi va bunga erishadi: “Qarang, men sizlarga
a'lo   odam   haqida   ta'limot   berajakman”.   A'lo   odam   –   zaminning   mazmuni.   Sizning
irodangiz   aytsin:   “Mayli,   a'lo   odam   zaminning   mazmuni   bo'lsin!”   ("Zardo’sht
tavallosi   "   asari   6-bet).   A'lo   odam.   Bu   jamiyatning   saralangan,   tabiiy   tanlangan
qatlamiga, elitasiga daxldor odam. Nitshening a'lo odamni ko'rgisi kelyapti. Ma'naviy
barkamol,   intellektual   jihatdan   yuksak,   qudratli,   shijoatli,           bag'rikeng,   to'g'riso'z,
barkamol   odamni   sog'inyapti.   Hayotda   shunday   odamlar   mavjud   bo'lishini   balkim
orzu   qilgandir.   Balki   shunday   odamlar     mavjudligiga   ishongandir.   Jamiyatda   a'lo,
ya'ni barkamol odamlarga ehtiyoj hamma  vaqt bo'lgan va bor, u bizga shuni yana bir
bor   eslatayotgandek.   “A'lo   odam   zaminning   mazmuni!   Zotan,   zamin   hayot   manbai,
rizqu   ro'z   manbai,   farovon   va   baxtli   hayot   maskani.   Agar   a'lo   odam   unga   egalik
qilsagina!   Va   ilohiy   imdod   keladi:   “Mayli,   a'lo   odam   zaminning   mazmuni   bo'lsin!”
“Birodarlarim,   men   sizga   iltijo   qilib   ayturman:   zaminga   sodiq   bo'lingiz   va   yer   uzra
umid to'g'risida sizga so'zlayotganlarga   ishonmangiz. O'zlari bilarlarmi bilmaslarmi,
baribir,   ular   zaharlaguvchilardir.   Ular   hayotdan   nafratlanurlar,   ular   o'zlarini-o'zlari
zaharlamishlar   va   olimlari   sari   yo'l   olmishlar,   yer   ulardan     charchamishdir:   olim
ularga!” Muallif qalbida oldin kuchli optimizm bor edi. U reallikka moyil edi. Biroq
insonning   ezgulik   va   yovuzlik   olami   ekanligidan   seskanib   ketadi.   “Avesto”dagida
vatlar, nidolar, salovotlar va duolar qulog'iga chalinadi. U hushyor tortib, real hayotga
qaytadi. Jaholat, qabohat, nadomat, xusumat mavjud bo'lan bir paytda, ideal hayot va
ideal inson haqida o'ylash qanchalik iztirobli. Bu Nitshening jahon falsafasidagi o'ziga
xos imdodi  edi. Zardusht  falsafasi  yaxlit  insoniyat  tafakkurining majmuasi, qomusiy
xarakterga ega bo'lgan ilohiy xayolot hisoblanadi.
     Nitshening ham ilohiy, ham hayotiy falsafasi bu! Zardusht bemorlarga shafqatli,
mehribon,   rahmdil.   Biroq,   inson   har   qanday   sharoitda   ham   inson-da.   Ba’zan   mehru
32 shafqatni   bilib-bilmay   suiiste’mol   qilishi,   ko‘rnamaklik   qilishi   mumkin.   Ammo
buyuklik   –   buyuklikdir.   U   faqat   mehr,   shafqat,   bag‘rikenglik,   cheksiz   muruvvat
sohibi. Ko‘rnamaklik, munofiqlik, umuman barcha illatlardan ustun turadigan ma’no
Nitshe   bu   yerda   real   hayot   bilan   diniy   tafakkurni   uyg‘unlashtiradi,   reallashtiradi,
hayotiyligini va ulug‘vorligini isbotlaydi.
                                      
                                  
33 Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati
 1. ГУННАР СКИРБЕКК НИЛС ГИЛЬЕ.  "ШАРК - МАТБАА АКЦИЯДОРЛИК 
КОМПАНИЯСИ БОШ ТАХРИРИЯТИ ТОШКЕНТ -  2002
 2.ҒАРБ ФАЛСАФАСИ . ўқув қўлланма. –Тошкент: « PREMI Е R   PRINT ». 2011. – 425
б.
  3.Янги   ва   энг   янги   давр   гарбий   европа   фалсафаси.   "ШАРК   -   МАТБАА
АКЦИЯДОРЛИК КОМПАНИЯСИ БОШ ТАХРИРИЯТИ ТОШКЕНТ - 2002
 4. «Зардушт тавалоси». //Тарж. Иброхим Гафуров. «Янги аср
влоли» нашриёти, 2007 йил
 5. https :// uz . m . wikipedia . org / wiki / Fridrix _ Nitsshe
  6. https :// www . ziyouz . com / portal - haqida / xarita / hikmatlar / mumtoz - faylasuflar /
fridrix - nitshe
34

Fridrix Nitshening "Zardo’sht tavallosi" asarida komillik haqidagi fikrlari Mundarija I.Kirish………………........…………………………………………….…….…3 II.Asosiy qism………………...……………………………………….…….…..4 1.bob. Fridrix Nitshe va uning "Zardo’sht tavallosi " asari xususida……………4 1.1. Fridrix Nitshe uning hayoti va ijodi………………......…………… ... ….….4 1.2. "Zardo’sht tavallosi "asarining vujudga kelish tarixi………………… ... …..11 2.bob. "Zardo’sht tavallosi " asarida komil inson ĝoyasini aks etishi….……… . .16 2.1. "Komillik" tushunchasi va uning falsafiy mohiyati……………….…… .... ..16 2.2. "Zardo’sht tavallosi "asarida komillik masalasi……………….....……… .... 19 3.bob. "Zardo’sht tavallosi " asarining hozirgi davr jahon falsafasi taraqqiyotidagi o’rni ………………………….……………………………….………….………..24 3.1. "Zardo’sht tavallosi " asarida yaxshilikning falsafiy jahatdan bayon etilishi……………………………………………………………………….……..24 3.2. Jahon falsafasida "Zardo’sht tavallosi " asarining falsafiy ahamiyati… . …27 III.Xulosa…………………..………………………………………..………….31 IV.Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati……………………………………….34 1

Kirish XIX asr Germaniyada "Hayot falsafasi»ga asos solgan faylasuflardan Fridrix Nitshe hisoblanadi.«Men odam emasman, men dinamitman», deyishni xush ko’ruvchi nemis faylasufi Fridrix Nitsshe (1844-1900) ning barcha yozganlari, barcha hikmatlari tom ma’noda dinamit xususiyatiga ega. Ta’riflanganidek, bu dinamit fikrlar shiddat bilan portlab, yana o’z ichidan go’zal va harakatchan — inkor qiluvchi va tasdiqlovchi fikrlarni yaratadi. Nitsshe falsafasining markazida inson turadi. Bu — axloq falsafasi degani. Nitsshe bu borada ilgarilab ketadi: illatlarni fazilat tarzida, fazilatlarni illat tarzida taqdim qiladi. Chunki uning nazdida inson shu darajada «axloqiylashib» ketganki, u ezguliksiz yashay olmaydi. Ammo gap shundaki, inson ezgulikni ko’proq niqob sifatida ishlatadi, natijada hamma yoqni soxta ezgulik, soxta fazilat bosib ketgan, inson rosmana qadam tashlab yashashi uchun joy yo’q. Kishilarning o’zligini namoyon qila olmaganidan, chekiga tushgan vazifani bajarmaganidan, ko’tarilishi mumkin bo’lgan yuksaklikka ko’tarilmaganidan – maydalashib ketgan buyuklikdan g’azablanadi, alam bilan, jahl bilan fikrlaydi. Nitsshening «Zardo’sht tavallosi» asari faylasufning boshqa asarlaridan butunlay farq qiladi. Bu asarda Sharq falsafiy qarashlari ta’siri sezilib turadi. Mazkur asar mumtoz nemis falsafasi an'analari chegarasidan chiqib, ezoterik asar sifatida yaratildi. Nitshe qalami orqali payg'ambar Zardo'sht so'zga kirdi. Nitshening "Zardo'sht tavallosi" asari boshqa asarlaridan butunlay farq qiladi. Tabiat jonli mavjudot sifatida namoyon bo'ladi. "Zardo’sht tavallosi " 4 qismdan iborat bo’lgan nasriy doston hisoblanadi. Bu asarda hech kimnikiga o’xshamaydigan va hech kimni takrorlanmaydigan olamga ega bo’lgan tarzida yozilgan. 1 1 . «Зардушт тавалоси». //Тарж. Иброхим Гафуров. «Янги аср влоли» нашриёти, 2007 йил 3 бет 2

I-BOB. Fridrix Nitshe va uning "Zardo’sht tavallosi " asari xususida 1.1 Fridrix Nitshe uning hayoti va ijodi Fridrix Nitshe (15.10.1844 - 24.08.1900) Reken shahrida pastor (ruhoniy) oilasida tuG'ildi. Nitshe 5 yoshga to'lganda otasi vafot etadi. Nitshening bolaligi ayollar davrasida o'tadi. Otasi vafotidan keyin uning oilasi Naumburgga ko'chib o'tadi. 10 yoshli Nitshe gimnaziyaga o'qishga kiradi. 14 yoshda esa iqtidorli o'quvchi bo'lganligi uchun "Shulpfort" nomli mashhur internatda o'qiydi. Mazkur intemat "Ta'limotlar darvozasi" deb nomlanardi. Bu yerda ijtimoiy-gumanitar fanlar yuqori saviyada o'qitilar edi. Nitshe 1864 yilda 20 yoshda Bonn universiteti studenti bo'ladi. 2 semestr o'qigandan so'ng Nitshe o'zining ustozi Richel bilan Leypsigga ketadi. Frederikning boshqa talabalar bilan murakkab munosabati universitetni o'zgartirish sabablari orasida muhim rol o'ynadi. Leypsigda Nitsshe ajoyib ilmiy muvaffaqiyatlarni namoyish etdi. U shunchalik ajoyib ediki, u hali ham talaba bo'lgan Bazel Universitetida yunon filologiyasidan dars berishga taklif qilindi. Bunday narsa Evropa universitetlari tarixida bo'lmagan. Yoshligida u otasi singari ruhoniy bo'lishni orzu qilar edi, ammo universitet yillarida uning din haqidagi qarashlari jangari ateizmga aylandi. Filologiya ham tezda Nitsshega murojaat qilishni to'xtatdi. O'qituvchilik faoliyatini boshlagan yili Nitshe taniqli bastakor Richard Vagner bilan do'stlashdi. Vagner Nitshedan qariyb o'ttiz yosh katta edi, lekin ular tezda ikkalasini ham qiziqtirgan turli xil masalalarni muhokama qilgan holda umumiy tilni topdilar: qadimgi Yunoniston san'atidan boshlab, ikkalasi ham ehtirosli bo'lgan Shopengauer falsafasi va qayta tashkil etish haqidagi fikrlar, dunyo va nemis millatining tiklanishi haqida edi. Vagner o'zining bastakorlik ijodida hayot va dunyoning tuzilishi haqidagi fikrlarni ifodalash usuli sifatida qaradi. Nitsshe va Vagner bir-biriga juda yaqin bo'lib qolishdi, ammo bu do'stlik atigi uch yil davom etdi. 1872 yilda Vagner boshqa shaharga ko'chib o'tdi va Nitsshe bilan munosabatlari sovuqlashdi. Ular dunyoning tuzilishi va hayot mazmuni haqidagi tushunchalar qanchalik uzoqlashsa. 1878 yilda 3

Vagner Nitsshening yangi kitobi haqida yomon gapirib, uni ruhiy kasallikning achinarli namoyishi deb atadi. Bu so'nggi ajralishga olib keldi. Bir necha yil o'tgach, Nitsshe "Casus Wagner" kitobini nashr etdi, u erda u sobiq do'stining san'atini kasal va go'zallik uchun etarli emas deb atadi. Universitetda hali o'qishni tugatmasdanoq, ustozi Richel tavsiyasiga binoan Bazel (Shveysariya) universiteti professor lavozimiga taklif etiladi. 1869 yildan 1879 yilgacha Nitshe Bazel universitetida mumtoz (klassik) filologiya professori lavozimida ishlaydi. Nitshe bu davrdagi mashhur insonlar bilan tanishish sharafiga muyassar bo'ldi. 1867 yilda Nitshe armiyaga chaqirildi. U harbiy xizmatga chaqiruvni fojia sifatida qabul qilmadi, aksincha, bundan xursand bo'ldi. U harbiy sarguzashtlarning romantizmini va kuch, qat'iy intizom va buyruqlarning qisqa, aniq so'zlarini namoyish etishni yaxshi ko'rardi. Nitsshe hech qachon sog'lig'i bilan ajralib turmagan va armiya xizmati uning vujudidagi ozgina narsalarga putur etkazgan. Otliq artilleriya polkida to'liq bo'lmagan bir yillik xizmatidan so'ng, u jiddiy jarohat oldi va bo'shatildi. Biroq, ikki yil o'tgach, Frantsiya-Prussiya urushi boshlanganda, Frederik Bazel universitetida o'qituvchilik lavozimiga kirganida Prussiya fuqaroligidan voz kechganiga qaramay, o'z ixtiyori bilan frontga ketdi. Faylasuf dala kasalxonasiga tartibli ishga qabul qilingan. Bu safar Nitsshe urushning qonli haqiqatini ko'rdi. U urushlarga bo'lgan munosabatini juda qayta ko'rib chiqdi, ammo u hayotining oxirigacha taraqqiyotning harakatlantiruvchi kuchi deb hisobladi. Tinchlikni yangi urushlar vositasi sifatida seving , deb yozgan u keyinchalik o'zining mashhur Zaratustra aytgan kitobida.Sog'liqni saqlash muammolari Fridrix Nitsshega yoshligidan hamroh bo'ldi. U zaif asab tizimini meros qilib oldi. 18 yoshida u qattiq bosh og'rig'ini boshlagan. U urushda birinchi harbiy xizmat va difteriya paytida olgan travma uning tanasini oxirigacha yo'q qilishga olib keldi. 30 yoshida u deyarli ko'r bo'lib qoldi, u dahshatli bosh og'rig'idan azob chekdi. Nitsshe opiat bilan davolash qilingan, bu esa oshqozonning og'ir buzilishiga olib kelgan. Natijada, 1879 yilda Nitsshe hali juda yoshligida sog'lig'i sababli nafaqaga 4

chiqqan. Universitet unga nafaqa to'lagan. Nitsshe umrining oxirigacha kasallik bilan kurashdi, ammo nafaqaga chiqqanidan keyin u hayotni va atrofidagi barcha narsalarni tushunishga ko'proq vaqt ajrata oldi. Darhaqiqat, sog'lig'ining yomonligi va kasalligi Fridrix Nitsshega tarix uni tanigan narsaga aylandi - dunyoni anglashda katta yutuqlarga erishgan faylasuf. Shu tufayli Nitshe 1879 yilda 35 yoshida iste'foga chiqadi. 1879-1889 yillarda u bir necha marotaba yashash joyini o'zgartiradi. 1899 yildan telbalik boshlanadi. Nitshe o'ziga o'zi Iso, Dionis bo'lib ko'rinadi va 1900 yili 25 avgustda olamdan ko'z yumadi. Yoshlik chog'larida Nitshe A.Shopengauer asarlarini sevib o'qiydi, ayniqsa, uning "Dunyo: iroda va tasavvur sifatida" nomli asarini yodlab olar darajada sevib o'qiydi. Keyinroq zamondoshlari - F.Lange, YE.Dyuring asarlari bilan qiziqdi, jumladan E.Fon Gartman tadqiqotlari ham uni qiziqtirdi. Klassik faylasuflardan u Aflotun, Fukidit, Diogen Laersiylami yaxshi bilar edi. O'z ta'limotini u Geraklit, Empedokl, Spinoza, Gyote ta'limotlariga asoslanganini aytadi. Russo va Lyuter falsafasiga Nitshe o'z pozitsiyasini qarshi qo'yadi. Falsafiy - tarixiy adabiyotlarda Nitshe dunyoqarashi rivojini 3 davrga bo'lib o'rganiladi. Faylasuf sifatida Nitshening ilk davri 1871-1876 yillarni o'z ichiga oladi. Bu davrda Nitshening quyidagi ishlari chop etiladi: "Fojianing musiqa ruhidan tug'ilishi" va "Bevaqt qoralamalar" (1 va 2 qismlari). Nitshe bu davmi "davr bilan munosabat" deb nomlaydi. Ikkinchi davr 1876- 1879 yillami o'z ichida oladi. Bu davrda quyidagi ishlar chop etiladi: «lnsonga xos, haddan tashqari insonga xos», «Turli-tuman fikrlar va hikmatli so'zlarn, «Yo'lovchi va uning soyasi», «lnsonga xos, haddan tashqari insonga xos» ikkinchi jildi, «Tonggi shu'la», «Quvnoq bilimlarn. F.Nitshe bu davrni "tanqidiy davr", deb ataydi. Va- nihoyat, uchinchi davr bu «buzg'unchilik» davri, 1880-1887 yillar «Zardo' sht tavallosi», «Achchiq hikmat», «Yaxshilik va yomonlikning narigi tarafida», «Quvnoq bilimlarnning 5-kitobi, «Axloqning kelib chiqishi», «Sanamlarning oqshomi», «Dajjol» («Antixrist»), «YESSE NOMO». Bu davr to'g'risida shunday 5