logo

Qirgʻiz xalqining turmush tarzi va anʼanaviy xoʻjaligi, zamonaviy antropologiyasi

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

37.6474609375 KB
Mavzu:Qirg iz xalqining turmush tarzi vaʻ
an anaviy xo jaligi, zamonaviy antropologiyasi 	
ʼ ʻ
      
 Reja:
1. Qirg iz xalqining tarixi, turmush tarzi va	
ʻ
xo jaligi	
ʻ
2. Qirg iz xalqining urf-odatlari va 	
ʻ
an anaviy marosimlari	
ʼ
3. Qirg iz xalqining zamonaviy 	
ʻ
antropologiyasi Markaziy   Osiyoning   eng   qadimgi   etnoslaridan   biri   bo‘lgan   qirgizlar   Tangritog,
Po m ir-Oloy, qisman   Hi ndiqush tog tizmalari oraligida joylashgan-   hududlarda   yashaydi.
Qirg'iziston Respublikasida Milliy Statistika qo ʼ mitasi ma'lumotlariga ko ʼ ra, 2019- yilda
Respublika   aholisining   umumiy   soni   6389500   nafami   tashkil   etib,   shundan   4695646
nafari   qirg ʼ izlardir.   Shuningdek,   qirg ʼ izlar   0   ‘zbekiston,   Tojikiston,   Rossiya
Federatsiyasi,   shuningdek,   Xitoyda   ham   yashaydi.   yer   shari   bo ʼ yicha   taxminan   6   mln.
nafar   qir gʻi zlar   mavjud.   Aksariyati   o ʼ z   ona   tili   b oʻl gan   qir gʻ izchada   s oʻ zlashadi.   Ular
asosan,   islom   dinining   sunniy   mazhabiga   e'tiqod   qiladi.   1920-yilgacha   qir gʻi zlar
qoraqir gʻ iz”   deb   atab   kelingan.   Qir gʻ iziston   -   Markaziy   Osiyoning   shimoliy-sharqida
joylashgan   davlat   bo ʼ lib,   sharqdan   gʻ arbga   tomon   Tangritog ʼ   va   Pomir-Oloy   bo‘ylab
cho ʼ zilgan.   Shimolda   Qozog ʼ iston,   janub   va   janubiy-sharqda   Xitoy,   janubiy-   g‘arbda
Tojikiston, g ʼ arbda esa O ʼ zbekiston bilan chegardosh. Chegaralarining umumiy uzunligi
4500   kmni   tashkil   etadi.   Hududi   198500   ming   kv.   km   bo ʼ lib,   uning   katta   qismini
Tangritog ʼ   tog ʼ li   hududi   (yuqori   cho ʼ qqisi   -   G ʼ alaba   7439   m.)   va   Xon-Tangri   (6995   m)
egallaydi.   Mamlakatning   qariyb   90%   hududi   dengiz   sathidan   1500   m   balandlikda
joylashgan.   Poytaxti   Bishkek   shahri   boiib,   1887-yilda   tashkil   topgan.   Yirik   shaharlari:
O ʼ sh, Jalolobod, Norin va Qorak oʻl.   Qirg ʼ izlar tarixiga oid voqyealar bir necha asrlardan
beri   Yevropa, Rossiya  va  Xitoy  olimlari  e'tiborini   o ʼz iga jalb  qilib kelmoqda.  Qir gʻi zlar
tarixini o‘rganishga N. F. Miller, V. Shott, V. V. Radlov, V. V. Bartold, S. V. Kiselev, A.
N. Bemshtam, S. M. 150 Abramzon, R. A. Abdumannopov, A. Baytur va boshqa olimlar
katta   hissa   qo‘shgan.   v   Q   irg‘iz   xalqi   etnogenezi   masalasi   .miloddan   aw   algi   I   asrdan
boshlab tarixchilarni qiziqtira bosh lagan. Ushbu masala xususida ilk ma'lumotlami xitoy
tarixchisi  Sima  Syanning (mil.  a  w .  201)   Tan  imperiyasi   tarixiga  oid asarida  uchratish
mumkin.   Shundan   so‘ng   xitoy   tadqiqotchilari   qirg‘iz   xalqining   shakllanishida   ishtirok
etgan   qabilalar   to   ‘g   ‘risida   ma'lumot   bergan.   Shuningdek,   bu   borada   ko‘pgina
ma'lumotlami   arab   va   turk   manbalarida   ham   uchratish   mumkin:   “Hudud   ul-olam”
Rashiddiddinning   “Yilnomalar   to   ‘plami”da   qirg‘izlar   mamlakati   to   ‘g   ‘risida   so‘z
yuritiladi (X II-X III asrlar). XI asrda yashagan Gardiziyning V III-IX asrlar manbalariga
asoslab yozilgan “Zayn ul-axbor” Sayftiddin Axsikentning XVI asrda yozilgan “Majmu- attavorix”   asarida   Tangritog*   qirg‘izlari   to  ‘g  ‘risida   j   ma'lumotlar   to‘plangan.   XIX   asr
oxiri   -   XX   asr   boshlarida   qirg‘izlar   etnogenezmasalasiga   qiziqish   yana   qayta   tiklanadi.
Qirg‘izlaming kelib chiqishi haqidagi dastlabki ilmiy qarashlar F. Miller va E. Fisherlar
tomonidan   ilgari   surilgan   bo‘lib,   ular   qirg‘izlar   jung‘orlar   tomonidan   XVII   asrda
Yeniseydan hozirgi Qirg‘iziston hududiga ko‘chirilgan, deb ta’kidlaydi. Ushbu fikmi A.
I. Levshin ham  qo‘llab-quwatlagan. Qirg‘izlar  etnogenezining o ‘rganishda xitoyshunos
olim   N.   Ya.   Bichurin   munosib   hissa   qo‘shgan   bo‘lib,   u   o‘z   ishida   qirg'izlaming
Tangritog1  va  Sharqiy  Turkistonda  yashaganlar,   deb  qayd  etgan  bo‘lsa,   N.  Aristovning
nazariyasiga   ko‘ra   esa,   qirgMzlar   Usun   nomi   bilan   tanilgan.   V.   V.   Radlov   qirg‘izlar
mo‘g‘ul bosqini davrida dastlabki  hududlaridan siqib chiqarilgan deb yozgan edi va o‘z
navbatida   ushbu     fik rni   Cho'qon   Valixonov   hamda   O.   Qoraev,   M.   Kojobekovlar   ham
ma'qullagan   edi.   Akademik   V.   V.   Bartold   qirg‘izlami   Tangritog‘ga   ilk   ko‘chishlari
to‘g‘risida gap bo‘lishi mumkin emas, deb ta'kidlaydi va u bunday xulosaga kelish uchun
xitoy   hamda   arab   manbalariga   tayanadi.   A.   Bemshtam   esa   qirg‘izlami   Tangritog‘ga
ko‘chishi   sekin-asta   sodir   bo‘igan   deb   qayd   etgan   bo‘lsa,   K.   Petrov   esa   ushbu   etnos
(qirg‘iz)ning Tangritog'da m o‘g‘ullar bosqinidan keyingi davrda uchta etnik komponent
asosida shakllanganligi borasidagi g‘oyani ilgari suradi. S. M. Abramzon K. Petrovning
fikriga qo‘shilmasdan, ayni paytda Tangritog‘ga qirg‘izlar emas, turkiy qabilalar kelgan
edi,   degan   edi.   Yu.   Xudyakoy   o‘zining   “ История   енисейских   кыргызов ”   (Abakan,
2000)   asarida   qirg‘izlaming   Tangritog‘ga   ko‘chishi   ikki   bosqichda   bo‘lganligini
tasdiqlaydi.   Umuman   olganda,   qirg‘izlaming   etnik   tarixiga   oid   muammo   fanda   o‘z
yechimini   to‘la-to‘kis   topgan,   deb   bo‘lmaydi.   Qirg‘izlaming   Yenisey   bo‘ylarida
yashaganliklari   to‘g‘risida   qadimgi   va   o‘rta   asrlar   manbalarida   ham   ma’lumotlar
uchraydi.   Hozirgi   qirg‘iz   xalqining   etnomadaniy   kelib   chiqish   jarayonini   tushunishda
ushbu   manbalar   muhim   ahamiyat   kasb   etadi.   Qirg‘izlar   turkiy   tilda   so‘zlashuvchi
qadimiy xalqlardan biri bo‘lib, ular to‘g‘risida ilk bora miloddan oldingi III asr oxirlarida
xitoy   tilidagi   Xan   manbalarida   eslatiladi.   Qirg‘izlaming   etnik   guruhlari   ko‘pgina   turkiy
va   mo‘g‘ul   tillarida   so‘zlashuvchi   xalqlaming   shakllanishiga   olib   kelgan   jarayonlarda
ishtirok etgan edi. “Buyuk davlatchilik” davri  qirg‘izlaming Sharqiy Turkistonda paydo
bo‘lishiga olib keldi va ulaming G ‘arbiy Tangritog1 tomon siljishlarida muhim bosqich bo‘ldi.   Qirg‘iz   xonliklari   yettisoyda   XVIII   asr   boshlarigacha,   ya'ni   qirg‘izlar   jung‘orlar
tomonidan   Jung‘oriyaga   olib   ketgunga   qadar   mavjud   bo‘ldi.   Jung4orlar   xonligi
manchjurlar   tomonidan   tor-m   or   etilgach,   qirg‘izlaming   bir   qismi   Manchjuriyaga
ko‘chirilgan   bo‘Isa,   bir   qismi   esa   qalmiqlar   bilan   birga   Volga   bo‘ylariga   qochgan   va
hozirgi   Ural   xalqlari   tarkibiga   kirgan.   Qirg   izlar   asosan,   mongoloid   irqiga   mansub.
Ma'lumki, m o‘g ‘ul irqiga xos alomatlar: tana terisining sarg‘ishligi, qattiq to‘g‘ri soch,
badandagi   sochning   uncha   ko‘p   bo‘lmasligi,   iyagining   bo‘rtib   chiqqanligi,   burunning
yassiligi   (pachoqroqligi),   me’yordagi   qalinlikda   lab   hamda   mo‘g‘ul   qovoq
(epikantus)dan   iborat.   Odatda,   qirg‘izlaming   sochi   qattiq   va   to‘g‘ri,   badandagi   sochi
uncha ko‘p emas, yuzi yassi, bumi bo'rtib chiqmagan, yuqori qovog‘i epikantus (o‘g‘il va
qiz   bolalarda)   ko‘rinishda   bo‘ladi.   Ammo,   oltoy,   tuva   va   buryat   xalqlari   bilan
solishtirganda,   yuqoridagi   hamma   belgilar   qirg‘izlarda   yanada   yaqqolroq   namoyon
bo‘lgan.   Shuning   uchun   qirg‘izlar   sof   mo‘g   ‘ul   irqiga   xos   emas.   Yenisey-Irtish   daryo
oralig‘i   (zamonaviy   Tangritog4   qirg‘izlarining   avlodlari   yashagan   hudud)   aholisi
yevropeoid   irqiga   mansub   bo‘lganligiga   e'tiborimizni   qaratamiz.   0   ‘sha   paytda   mo‘g‘ul
irqiga mansub odamlar Bayko‘lbo‘yi va Sharqiy M o‘g‘ulistonda yashar edi, lekin II-IV
asrlarda   mo‘g‘ul   irqiga   mansub   qabilalaming   Yenisey   va   Oltoyga   ko‘chishi   avtoxton
aholining qiyofasini o‘zgarishiga olib keldi. M o‘g ‘ul irqiga mansub qabilalaming asta-
sekinlik bilan Tangritog‘ga qarab siljishi, II ming yillikning birinchi yarmida Tangritog*
aholisi qiyofasining o‘zgarishiga sabab bo‘Idi va pirovardida, zamonaviy qirg‘izlamikiga
o‘xshab   shakllandi.   Ushbu   o'zgarishlar   qirg‘izlaming   Janubiy   Sibir   irqiga   mansub
ekanligi   so‘z   yuritishga   asos   ЬоЧа   oladi.   Qirg‘iz   tili   Oltoy   til   oilasini   turkiy   tili
guruhining shimoliyg ‘arbiy til  shoxobchasiga  mansub. Ushbu til bilan bir  qatorda xalq
dialektikasining ikki guruhi: shimoliy dialekt guruhi va qirg‘iz hamda o ‘zbek tilining o
‘zaro   ta'siri   natijasidagi   aralash   dialektlaming   janubiy   guruhi   mavjud.   Taniqli   tilshunos
B.   Yunusaliev   til   tarixidagi   uch   davmi   ajratib   ko‘rsatadi:   qadimgi   davr,   ya'ni   VU-XII
asrlar;   o'rta   davr   -   XII-XV   asrlaming   o‘rtalari   (Oltoy   davri   deb   ham   ataladi).   Ushbu
davrda   qirg‘iz   tilining   qipchoq   tili   bilan   o‘zaro   ta'siri   natijasida   asta-sekinlik   bilan   g
‘arbiy   til   ko‘rinishiga   ega   bo‘ladi:   yangi   davr   -   XV   asming   o‘rtalari   —   XVI   asr.   Shu
davrdan   boshlab   qirg‘iz   tili   yagona   xalq   tili   shakllana   boshlaydi.   Olim   qirg‘iz   tilini zamonaviy   Qirg‘iziston   hududida   emas,   balki   undan   shimoliy-sharqda,   ya'ni   Sharqiy
Turkistonda   paydo   bo‘lgan,   deb   hisoblaydi.   Zamonaviy   qirg‘iz   tilining   paydo   boMishi
so‘nggi   davrga  taalluqli,  holbuki,  milodiy  I   asrda  Yenisey   da  yashagan  qadimgi  qirg‘iz
qabilalarining   tili   uning   shakllanishida   asos   bo‘lib   xizmat   qilgan.   So‘nggi   davrlarda
qirg‘iz   tili   qipchoq   tili   bilan   assimiliyasiyalashgan,   shu   bilan   birga,   boshqa   til   va   til
guruhlari, xususan,  m   o‘g ʼ ul  tili  ham   uning shakllanishida  muhim  rol  o  ‘ynagan,  degan
qarashlar   ham   ilgari   surilmoqda.   Qirg‘iz   tili   leksikasi   m   o‘g‘ul   elementlari   bilan   birga
arab   va   eron   tillaridan   so‘zlaming   kam   o‘zlashtirilganligi   bilan   farqlanadi.   “Qirg‘iz”
nomi ilk bor geegun shaklida xitoycha “Xanshu” (Xan sulolasi tarixi) yilnomasida.mil. a
w . 203-yilda gi  voqyealar  bayonida tilga olingan. Qirg‘izlaming eng qadimgi ajdodlari
gun, shak, usun va dinlin qabilalari ittifoqiga borib taqaladi. “Qirg‘iz” etnonimining kelib
chiqishi  to‘g‘risida bir qancha qarashlar  mavjud. Jumladan,  “qirg‘iz” nomi  haqida keng
tarqalgan   talqinlaming   birida   ushbu   atama   “qirq   urug‘li   xalq”   degan   ma'noni   bildiradi,
deyiladi.   Boshqa   bir   taxminga   ko‘ra,   qirg‘iz   etnonimi   “qirilgis”   -   “yengilmas”,
“qo‘rqmas”   degan   ma'nolami   bildiradi,   deb   qayd   etilsa,   taniqli   tilshunos   olim   K.
Petrovning   fikricha,   “Q   irg‘iz”   atamasi   etimologiyasi   qadimgi   turk   sifat   so‘zi   “qirig”   -
“qizil”dan   kelib   chiqqan.   “Qirg‘iz”   atamasi   shu   so‘zning   ko‘plikdagi   ma'nosi   bo‘lib,
mazkur so‘z xalq yashagan hudud bilan bog‘liq, xalqning nomi esa shu so‘zdan olingan.
Yenisey   bo‘yidagi   Qirgun   mamlakati   (“Qizil   mamlakat”)   mil.   aw   .   1   ming   yillikdayoq
mavjud   edi.   O   lsha   paytda   “Qirgut”   atamasi   paydo   bo‘lgan,   keyinchalik   esa   “qirg‘iz”
atamasiga   o‘zgargan.   Abulg‘oziy   Bahordirxonning   “ Шажарайи   турк ”   asarida
qirg‘izlaming   kelib   chiqishi   haqida   ma'lumot   berilgan   bo‘lib,   ushbu   manbada   qayd
qilinishicha, 0 ‘g‘uzxonning Qirg‘iz degan nabirasi bo‘lgan. Aynan mana shu nabirasidan
qirg‘izlar   tarqalgan   ekan.   Xullas,   qirg‘izlaming   kelib   chiqishi   to‘g‘risida   turlicha
qarashlar   mavjud.   Xususan,   ulaming   Yenisey   qirg‘izlaridan   tarqalganligi   biroz   bahsli
masala hisoblanadi. Qirg‘izlaming ilk etnik tarixi va qadimgi qabila ittifoqlari (xunnlar,
dinlinlar,   saklar   va   usunlai)   bilan   bog‘liq.   VI—X   asrlarda   Sayan-Oltoy   va   Tangritog‘
etaklarida   yashovchi   turkiy   qabilalar   qirg‘izlar   yerlariga   ko'chib   kelib,   mahalliy   aholi
bilan   qo‘shilib,   Qirg‘iz   davlatini   tuzadi.   Turk   xoqonligi   va   ko‘chmanchi   davlat
uyushmalari   davri   (VI-X   asrlar)da   keyinchalik   qirg‘izlar   tarkibiga   kirgan   qabilalar Sayan-Oltoy,   Irtishbo‘yi   va   Sharqiy   Tangritog‘ning   turkiy   aholisi   orasida   shakllangan.
Hozirgi  hududga   IX-X  asrlarda  ko‘chib  kelgan  eroniy  tilli,  kichik  turklashgan  mahalliy
elatlar   hisoblangan   qarluqlar   va   o‘g‘uzlar   bilan   aralashib   ketgan.   XIII   asrgacha
Tangritog ʼ  aholisi irqiy jihatdan yevropeoidlarga mansub edi. Qirg‘izlaming bir qismi IX
-X II  asrlarda, katta qismi  esa   oʻr ta asrlar  davomida g ʼ arbga ko ʼ chib, Issiqko‘l  atroflari,
Y ettisuv havzasi, Tangritog ʼ   yon bag‘irlari, Farg‘ona vodiysining tog‘oldi mintaqalari va
Dashti Qipchoq hududlariga borib joylashgan. Qirg*izlaming asosiy qismi Tangritog ʼ  va
Issiqko‘l   oralig ʼ ini   makon   tutib,   bu   yerdagi   bir   nechta   turkiy   qabilalar   bilan   birgalikda
hozirgi   qirg*iz   xalqini   tashkil   qilgan.   Qirg*iz   xalqi   tarkibiga,   shuningdek,   Y ettisuv   va
Movarounnahming   turkiy   qabilalari,   jumladan,   qarluqlar   hamda   uyg‘urlar,   keyinchalik
m oʻgʻ ul qabilalari qo ʼ shilgan. Ushbu davrda qirg ʼ izlaming tipi bo ʼ yicha m oʻ g‘ullashuvi va
tili   bo ʼy icha   turkiylashish   jarayonlari   nihoyasiga   yetgan.   XV-XVII   asrlarda   esa,   kelib
chiqishi   qozoq   no*g*oylar   bilan   bog‘liq   qabilalar   kirib   kelgan.   Qozoqlarning   bir   qismi
boshqa   turkiy   xalqlaming   etnogenezi   singib   ketgan.   XVI-XVII   asrlarda   qirg*izlarga
qozoqn oʻgʻ oy   qabilalari   kelib   qo‘shilgach,   Tangritog ʼ   qirg ʼi zlarining   etnik   jihatdan
shakllanish   jarayoni   nihoyasiga   yetgan.   Keyingi   ikki   asr   davomida   Jun gʻ or   xalqlari
qir gʻi zlami   talab   keldi.   Ular   XJX   asr   birinchi   yarmigacha   Qo*qon   xonligiga   tobe
bo*lgan.   XIX   asming   60-70-yillarga   kelib   qirg*iz   yerlarining   aksariyat   qismi   Rossiya
imperiyasi   tomonidan   bosib   olinadi.   Qirg‘izlaming   urug‘-aymoqlari   asosan,   uchta   yirik
guruhga bo‘linadi: o'tiz ugul  (o‘ttiz   о   ‘ gʻil)   ning o'ng va so 'ng qanotlari, ichkilik. 0 ‘ng
qanot uch avloddan iborat: tog1 ay, adigine va mungush. Eng yirigi tog‘ay avlodi bo‘lib,
uning tarkibiga sari, bag'ish, bug'u, solta, tinimseyit, sayoq, chekir, cheriq, jedigir, aziq,
bag'ish,   munguldor,   suu,   murun,   baarin   urug‘lari   kiradi.   So‘l   qanot   qo   ‘shchi   (qutchu),
saruu, munduz, jetigem, kitay, basiz, tubey, cho ‘ngbag‘ish urug‘laridan tashkil  topgan.
Ichkilik   guruhiga   qipchoq,   qayman,   teyit,   keseko,   jos   kesek,   qanrdi,   bo   'ston,   moygut,
avagat   (avat),   to   ‘ylus   (do‘ylus)   urug‘lari   birlashgan.   Tog‘ay   guruhi   Tangritog‘ning
asosiy   qismida,   adigine   bilan   mungush   guruhlari   esa   Janubiy   Qirg‘iziston   yerlarida
joylashgan. Tog‘ay guruhining eng yirik qabilasi bo‘lgan bug‘ular Issiqko‘lning shimoliy
va   sharqiy   sohillari   hamda   butun   janubiy   chegaralaridagi   hududlarda   yashagan.   Chu daryosining janubiy qirg‘oqlari bo‘ylab Qirg‘iz tog‘ tizmasi daralarida solto qabilasining
yerlari   bo‘lgan.   Norin   daryosining   o‘rta   oqimi,   Dungal   va   Susamir   vodiylari   chekir
hamda sayoq qabilalariga qarashli yerlar hisoblangan. Farg‘ona past tekisligining sharqiy
qismi, Oltoy vodiysi va sharqiy Pomir, shuningdek, Farg‘ona hamda Oltoy tog‘ tizmalari
etaklarida   adigine   bilan   mungush   hamda   ichkilik   qabilalari   yashagan.   K.   Petrovning
ta'biriga  ko‘ra,   m   o‘g‘ul   tilli   xalqiar   orasida   oyratmo'g'ul,   bar   gut,  baarin,   kerey   it,  mar
kit,   dug   ‘lat,   barlos,   jaloyir   va   boshqalar   qirg‘iz   xalqining   shakllanishida   muhim   rol
o‘ynaganlar. Mazkur olim qirg‘izlaming shakllanishida mo‘g ‘ullamirig muhim o‘mi bor,
lekin ulaming birlashuvi turkiy tilli qabila va xalqiar orasida sodir bo‘ldi, deb hisoblagan
edi. Muallif tomonidan qirg‘iz xalqining etnik qiyofasi va ulaming tarkibiga kirgan turkiy
xalqlaming urug‘- qabilaviy guruhlari aniqlandi. Qirg‘izlarga mo‘g‘ullar bosqiniga qadar
Tangritog‘ni egallagan Yenisey-Irtish daryo oralig‘i qabila va xalqlari - qipchoq, tokuz-
o‘g‘uz,   qarluq   hamda   og‘uz-uyg‘urlar   eng   ko‘p   ta'sir   ko‘rsatgan.   Mazkur   muallifning
fikricha,   Tangritog‘   qirg‘izlari   xalq   sifatida   uchta   katta   mavze   asosida   shakllangan.
Tangritog‘ning   mahalliy   aholisi   mo‘g‘ul   bosqiniga   qadar   mil.   aw   .   I   ming   yillikda
OltoyXangay   qabilalarining   Tangritoqqa   siljishi   natijasida   shakllangan.   Ilk   bor
ko‘chmanchilar   milodiy   asr   arafasida   Tangritog‘da   mahalliy   aholini   o‘ziga   singdirib,
ulami   bo'lib   yuborgan   edi.   Tangritog‘da   Ashina   boshchiligidagi   turklar   yetakchi   r o lni
egallagan   bo‘lsa,   VII - XII   asrlarda   esa   qarluq   va   o‘g‘uz-uyg‘ur   qabilalari   yetakchi   rol
o‘ynagan. Tangritoqqa ko‘chib o‘tgan barcha qabilalar (ham mo‘g ‘ul, ham turk) qarluq-
uyg‘urlaming tarkibiga singib ketgan edi, lekin xalq sifatida shakllanish jarayonida vaqti-
vaqti   bilan   boshqa   turli   qabilalaming   bostirib   kirishi   hisobiga   uzilishlar   sodir   bo‘ldi.
Shunday qilib,  Х l  asr boshlarida ko‘pgina o‘g‘uz-qarluq qabilalari ino‘g ‘ullar tomonidan
G'arbiy   Tangritoqqa   siqib   chiqarilgan   edi.   .   M   o‘g‘ullar   qirg‘izlaming   shakllanishida
ikkinchi qatlam hisoblanadi. Ushbu holat qirg‘izlarda bugungi kunda mo‘g‘ul tilli urug‘-
qabilaviy   nomlaming   saqlanishi   bilan   tasdiqlanadi   (mo‘g   ‘ul,   baarin,   kereit,   markit   va
boshqalar).   Irtish-Yenisey   daryolari   oralig'ida   qimoq-qirg‘iz   qabilalari   hamda   ularga
yaqin   qarindosh   bo‘lgan   sharqiy   qipchoq   qabilalari   uchinchi,   ya'ni   asosiy   guruh
hisoblanadi. Mazkur guruhning harakatlari XIII asrda mo‘g‘ullar bosqiniga qadar mavjud
mahalliy   aholining   qoldiqlari   va   kelgindi   mo‘g‘ullaming   siqib   chiqarilishi   yoki   singib ketishiga sabab bo‘ldi. Aynan qimoq-qipchoq qabilalari so‘nggi ikki massiv asosida xalq
sifatida   Tangritog4   qirg‘izlarining   qiyofasini   belgilab   berdi.   K.   Petrovning   ma'lumot
berishicha,   qirg‘iz   xalqining   etnik   qiyofasini   qimoq-qirg‘iz   qabilalari   belgilab   bergan,
qaysiki,   ulami   Yenisey   qirg‘izlarining   chekka   qabilalari   deb,   shartli   ravishda   atash
mumkin. Chingizxon tomonidan ushbu hududlaming bosib olinishi va uning o‘g‘illariga
bo‘lib   berilishi   hamda   uluslaming   tashkil   topishi   natijasida   Irtish-Yenisey   daryolari
oralig‘ining sharqiy qismidagi  qipchoq-qirg‘iz qabilalari  alohida mavqyega ega  bo‘ladi.
Ular “davlat qabilalari” mavqyeida bo‘lib, hyech kim ularga egalikka davo qilolmas edi.
Ushbu   qabilalaming   Ob   daryosining   yuqori   qismidan   Tangritog‘ga   qarab   siljishi   0   ‘rda
davridayoq boshlangan edi. Qirg‘iz qabilalari buyuk xonga bo'ysunar, uning o‘g‘ilIari esa
ulus   yo‘lboshchilari   bilan   yaqin   aloqada   edi.   Bir   muddat   o‘tgach,   Chingizxonning
nabirasi   Xaydu   sharqiy   Tangritog‘dan   Yeniseygacha   bo‘lgan   barcha   turk-mo‘g‘ul
qabilalari   hamda   tarkibida   qirg‘izlar   kam   bo ʼ ganlami   ham   qo‘shib,   o‘zining   boshqaruvi
ostida birlashtirgan edi. 1340-yilda yangi davlat - M o‘g‘uliston paydo bo‘ladi, qaysiki,
uning   etnik   tarkibi   Tangritog‘ning   mo‘g‘ul   bosqiniga   qadar   mahalliy   aholi   qoldiqlari,
mo‘g‘ul   va   qipchoq-qir gʻi z   qabilalaridan   iborat   edi.   Qirg‘izlarning   G   ‘arbiy
Tangritog‘gacha   tarqalishi   dastlab   boshqa   mo‘g‘ul-turk   aholisi   bilan   birgalikda   kichik
guruhlaming   ham   kolchishi   orqali   ro‘y   berdi.   Ushbu   jarayon   Amir   Temuming   siyosiy
maydonga   kelishi   bilan   yanada   kuchaydi.   XV   asrning   ikkinchi   yarmida   Axmadxon
boshchiligida   Qirg‘izxonligi   tashkil   topdi.   Uning   tarkibiga   Tangritog‘da   qolgan   m
o‘g‘ulturk   qabilalari   ham   kirdi.   Mazkur   davlat   uzoq   faoliyat   ko‘rsatmasa-da,   muhim
oqibatlar: qipchoq-qirg‘iz qabilalarining birlashuvi va ularga mo‘g‘ul-turk qabilalarining
qo‘shilishi,   ya'ni   tarkibi   unchalik   o‘zgarmagan   qirg‘iz   xalqining   birlashishiga   sabab
bo‘ldi. Shu tariqa, Tangritog ʼ  bo‘ylab qipchoq-qirg‘iz qabilalarining tarqalishi jarayonida
qirg‘iz   xalqining   shakllanishi   sodir   bo‘ldi.   Irtish-Yenisey   daryolari   oralig‘ida   juda   ko‘p
qirg‘iz,   alachin,   kuban,   qipchoq   hamda   turkiy   va   m   o‘g‘ul   tilli   qabilalar   yashar   edi.
Bulaming birortasi ham xalq sifatida shakllanmagan bo‘lib, ulami “ Лесные   народы ” (“O
crmon   xalqlari”)   deb   atashar   edi.   Diqqatga   sazovor   jihati   shundaki,   ba'zi   qabilalar   ХШ
asrda   Tangritog‘da   boshqa   qirg‘iz   qabilalari   bilan   birga   o   ‘z   nomlarini   saqlab   qolgan.
Shular   qatorida   bulgacha   va   keremuchi   qabilalari   ichkilik   guruhining   yadrosini   tashkil etadi.   Ayni   shu   paytda   Irtish-Yenisey   daryolari   oralig‘ida   qipchoq   va   oyrat   qabilalari
qirg‘izlar   bilan   aralashgan   holda   yashar   edi.   Oltoy-Xangay   tog‘oldi   aholisi   uyg‘ur   va
tokuz-o‘g‘uz   qabilalari   qirg‘iz   xalqi   tarixida   muhim   rol   o   ‘ynagan.   Muallifi   noma'lum
“ Худуд   ул - олам ” asarida qimoqlaming yashash joyi to‘g‘risida XI asrga oid ma'lumotlar
uchraydi, aynan undan sharqda qirg‘iz qabilalaridan biri, janubda Irtish daryosi, g‘arbda
qipchoqlaming   ba’zi   qismi,   shimolda   esa   inson   yashamaydigan   hududlar   borligi
yozilgan. Bunga ko‘ra, Qipchoq hududi qimoqlar o‘lkasi, uning aholisi esa qirgMzlarga o
‘xshaydi. 0 ‘rta asrlaming mashhur tarixchisi Gardiziy qimoqlaming asosiy qabilalari imi,
imek,   tatar,   boyandar,   qipchoq   va   boshqalar   ekanligini   ta'kidlagan   edi.   Qimoqlar   xalq
sifatida shakllanmagan edi, ular orasida VII asrda tilga olingan qipchoqlar alohida ajralib
turar edi. “Qimoq” nomi X asr oxiri - XI asr boshlarigacha mavjud bo‘lib, shundan so‘ng
XI   asrda   qipchoqlar   asosiy   rol   o‘ynay   boshlagan   edi.     К .   Petrov   qir gʻi z   xalq   eposi   -
“Manas”   va   uning   bosh   qahramon   nomini   qirg‘iz   qabilalari   yuqori   Ob   havzasidan   olib
kelgan.   “Manas”   eposi   faqat   o‘ng   va   so‘l   qanot   qabilalarda   keng   tarqalgan.   Bu   faqat
Obning yuqoridagi qimoq va qimoq-qirg‘iz qabilalari qirg‘iz xalqining o4ng hamda so‘l
qanot   qabilalarining   avlodi   ekaniigi   to‘g‘risida   fikrlashga   asos   bo4ladi.   Ichkilik   guruhi
esa Yenisey qirg‘izlari tarkibining asosini tashkil etadi. K. Petrov Ob daryosining yuqori
qismida Oltoy va Yenisey qabilalari madaniyatining o‘zaro aralashuv jarayoni juda keng
hududda  sodir   bo‘lgan,   deb   hisoblaydi.   Etnogenezda   qimoq   va  Yeniseybo4yi   qirg'izlari
bevosita   ishtirok   etgan.   Bular   “chekka”   qirg‘izlari,   ulaming   o   ‘ziga   xosligi   keyinchalik
aynan   “qirg‘iz”   nomining   kelib   chiqishiga   asos   bo‘lgan   edi.   XII   asrda   Yenisey-Ob
daryolari   oralig‘ida   oyrat-mo‘g4ul,   ulardashimolda   qirg4   iz-qirgu   va   “chekka”   qirg‘iz-
burutlar   yashar   edi.   K.   Petrov   Yenisey-Ob   daryolari   oralig‘i   Tangritog ʼ   qirg‘izlari
avlodlarining   ilk   etnogenez   hududi,   deb   hisoblaydi.   Qirg‘izlar   etnogenezida   qimoq   va
Yenisey   qirg‘izlari   tarkibidagi   qabilalar   ham   qatnashgan.   Yenisey-Ob   daryolari
oralig‘idagi   mahalliy   aholi   va   kelgindi   qabilalaming   etnik   birlashuv   jarayoni   I   ming
yillikning o‘rtalarida sodir bo‘lgan edi. Mazkur davrda qirg‘izlarda patriarxal-urug'chilik
tuzumining   yemirilishi   ro‘y   bergan.   Qirg'izlaming   hududiy-davlat   birlashuvining   paydo
boMishi   VI-VII   asriarda   qabilalararo   jamoalar   shakllanishining   ma'lum   bir   darajasini   o
‘zida aks ettirar edi. Uyg ʼ urlar  748-yilda qirg‘izlar  ustidan hukmronligini  o‘matgan edi. Ushbu   jarayonda   qirg‘izlar   qisqa   muddat   o‘zlarining   davlat   birlashmalarini   e'lon   qildi,
shu   bilan   birga   yagona   xalq   sifatida   namoyon   bo‘la   olmadi.   0   ‘sha   paytda   qirg ʼ izlar
birlashmasiga   furii   (xori,  kori),   qosim   va  boshqa   qabilalar   kirar   edi.   Xitoy  manbalariga
ko4ra,  X-asrga  kelib qimoq-qirg ʼ iz qabilalarining so ʼ nggi  birlashuv  jarayoni  ro4y berdi.
Xl-XII-asrlarda   ushbu   qabilalar   naymanlar   tomonidan   siqib   chiqarildi.   Qirg4izlaming
asosiy qismini bukara va charbalar tashkil qilgan (nisbatan ozgina mol-holga ega bo4lgan
kishilar ana shunday nom bilan atalgan). Aholiga biylar bilan manaplar boshchilik qilgan.
Manaplik juda qadimdan mavjud bo4lib, saribag ʼ ish qabilasidan  bo‘lgan barcha kishilar
ilgari   “manap”   deb   atalgan   (Manap   ismli   qabila   boshlig‘i   nomidan   kelib   chiqqan).
Manaplar   uch   guruhga   bo‘lingan:   og‘a   yoki   cho‘ng   manap,   o   ‘rta   manap   hamda   chala
manap. Mol-holidan ayrilgan kambag‘allar biy va manaplar xo‘jaligida malay, cho‘pon-
qo‘ychi,   jilqichi,   jalchi   (kunbay   ishlovchi   mardikor)   sifatida   ishlab,   kun   kechirishga
majbur   bo‘lgan.   Shuni   ta'kidlash   kerakki,   92   o   ‘zbek   urug‘iga   oid   shajaralaming
barchasida “qirg‘iz” etnonimi uchraydi. Qirg‘iz xalqining an'anaviy xo‘jaligi Ko‘p asrlar
davomida qirg'izlaming asosiy mashg‘uloti chorvachilik bo‘lgan. Mahalliy chorvadorlar
ko‘chmanchi va yarim ko‘chmanchi hayot kechirgan. Qirg‘izlar juda qadimdan ardoqlab
va   e'zozlab   kelayotgan   chorvachilik   tarmog‘i   mintaqaning   janubida   keng   tarqalgan.
Shuningdek,   ular   qo‘sh   o   ‘rkachli   tuya   urchitgan,   ushbu   kasb   0   ‘sh   viloyatining   tog‘li
hududlarida rivojlangan edi. Qirg‘izlar m o‘g‘ul zotli otlami boqqan, eshak va xachir kabi
uy   xayvonlaridan   ham   keng   foydalangan   va   Qirg‘izistonning   barcha   hududlarida
tarqalgan.   Har   bir   urug‘-aymoq   va   qabila   chorvadorlari   mol-holini   o   ‘zlariga   ajratilgan
yerlarda boqqan. Q o‘y-qo‘zi  va yilqilar  olis yaylovlardagi  otarlarda parvarish qilingan.
Dehqonchilik.   Qirg‘izlarda   dehqonchilik   Farg‘ona   pasttekisligi   va   uning   atroflaridagi
yerlarda   olib   borilgan.   Issiqko‘1,   Chuy   hamda   Talas   daryolari,   shuningdek,   boshqa
hududlarda   ham   dehqonchilik   bilan   shug‘ullanib   kelgan.   Qolgan   mintaqalarda
dehqonchilik   yaxshi   rivojlanmagan,   asosan,   sug‘orma   dehqonchilik   qilingan.   Ariq,   nov
va   to‘g‘onlar   qurilib,   suv   keltirilgan,   lalmikor   yerlardan   ham   dehqonchilikda
foydalanilgan. yerlar bursun va isfar (omoch) bilan haydalgan. Urug‘ qo‘lda sepilgan va
uni qalpoq (telpak), to‘nning etagi va chelak to‘rvaga solganlar. Otda yurib urug ʼ   sepish
usulidan   ham   foydalanilgan   va   yemi   shoxmola   bilan   tekislaganlar.   Hosilni   o‘roq   va mangal bilan o‘rib, yig‘ib olingan g‘alla mola bilan yanchilgan. A w alo, panshaxa, ya'ni
beshlik,   so‘ngra   kuraklar   bilan   sovurilgan.   Dehqonchilikda   paxta,   bug‘doy,   arpa,   tariq,
makkajo‘xori,   jo   ‘xori,   sholi,   beda   va   poliz   ekinlari   yetishtirilgan.   Mamlakatning
shimoliy  tumanlarida asosan, bug‘doy,  аф   а  va tariq, ayrim joylarda esa qisman suli ham
ekilgan. Shimoliy Qirg‘izistondagi muqim yashash sharoitining vujudga kelishi va uning
rivojida   mahalliy   hamda   ko‘chmanchilar   o‘rtasidagn   o   ‘zaro   aloqalar   muhim   rol
o‘ynagan.   Farg‘ona   vodiysidagi   dehqonchilik   bilan   shug‘ullanuvchi   aholi   joylashgan
maydonlar   yaxlit   hisoblanib,   yagona   davlat   boshqaruviga   ega   bo‘lgan.   Arxeologik
tadqiqotlar   tufayli   ilk   o‘rta   asrlardagi   hozirgi   Shimoliy   Qirg‘iziston   shahar   va
qishloqlarining   tashkil   topishi   xususida   bugungi   kungacha   saqlanib   qolgan   ma'lumotlar
to‘plangan.   Yozma   manbalar   bilan   birgalikda   ular,   o'tmish   to‘g‘risida   muayyan
ma'lumotga   ega   bo‘lishni   ta'minlaydi.   I—II   asrlarda   mintaqada   dehqonchilik,   savdo   va
hunarmandchilik   bilan   shug‘ullangan   bir   qator   vohalar   vujudga   kelgan   bo‘lsa,   VI-IX
asrlarda esa qishloq xo‘jaligidan hunarmandchilik, shahardan qishloqning ajralib chiqish
jarayoni   nihoyasiga   yetmagan   edi.   Shimoliy   Qirg‘izistonda   janubdagidek   aholining
qishloq   joylarida   muqim   turib   qolishi   uchun   shart-sharoitlar   yetarli   bo‘lmagan.   Yirik
aholi   manzilgohlari   yaqinida   himoya   istehkomlari,   turarjoylar   oraligida   esa
karvonsaroylar mavjud bo‘lgan, Eng katta istehkomlar hozirgi Qirg‘izistonning Olatog*
qoyalaridan boshlanadigan Chuy daryosining so‘l qirg‘og‘idagi daralarga kirish qismida
qurilgan   edi.   Mazkur   himoya   istehkomlari   tog‘dan   keladigan   dushman   yo‘liga   g‘ov
bo‘lishi   bilan   birga,   daryo   suvi   bilan   sug‘oriladigan   yerlarni   muhofaza   kilish   vazifasini
ham   bajarar   edi.   X—XII   asrlarda   Markaziy   Osiyoda   ishlab   chiqaruvchi   kuchlaming
rivojlanishi   kuzatilgan   edi.   Ushbu   davrda   mazkur   hudud   hayotida   muhim   o‘rin   tutgan
yirik   hunarmandchilik   va   savdo   markazlari   rivojlangan.   Ammo,   qishloq   xo‘jaligi,   XIII
asrgacha,   ya’ni   mo‘g‘ullar   tomonidan   hozirgi   Shimoliy   Qirg‘izistonning   muqim
yashovchi   qishloq   aholisiga   qaqshatqich   zarba   berganga   qadar,   hyech   qanday   o
‘zgarishsiz qolib ketgan edi. Ovchilik. Qirg‘izlarda qadimdan ovchilik rivojlamb kelgan.
Ov qushlari, miltiq yordamida, shuningdek, qopqon qo‘yish orqali ov qilingan. Asosan,
tog‘ echkilari, bug‘u, ayiq, bo‘ri va tulki ovlangan. Tog‘-toshlarda bemalol yurish uchun
turli   xil   moslamalar:   toy   tuyoq,   japqaq   va   temir   chukalardan   foydalanilgan.   Qirg‘iz ovchilari ov jarayonida it, burgut, lochin va qirg‘iylardan keng foydalangan. XIX asming
oxiridan boshlab qirg‘izlaming kundalik hayotidbaliqchilik muhim rol o‘ynay boshlagan.
Suv havzalariga yaqin yerlarda yashayotgan qirg‘iz oilalari  baliq ovlash bilan mashg‘ul
bo‘lgan.   Keyinchalik   asalarichilik   va   pillachilik   vujudga   kelgan.   Hunarmanchilik.
Mintaqaning   boshqa   chorvador   xalqlarida   bo‘lgani   singari,   qirg‘izlarda   ham   ko‘proq
chorvachilik   bilan   bog'liq   kasb-hunarlar   taraqqiy   etgan.   Masalan,   bahor   va   kuzda
qirqilgan   qo‘y   junidan   urchuq,   ya'ni   iyiq   yordamida   ayollar   uyda   ip   yigirgan   va
oddiygina qop xalta hamda tasma tikish uchun zarur matolar to‘qilgan. . Yog‘ochsozlik
va duradgorlik ham keng tarqalgan hunarlardan hisoblangan. 0 ‘tov, egar va idish-tovoq
yasalgan,   ulami   tayyorlovchi   ustalar   jigach   usta   deb   atalgan.   Bunday   ustalar   qirma   va
duko‘n   kabi   dastgohlarda   ishlagan.   Qadimiy   kasb-hunarlardan   aksariyati   hozirda   ham
butun   o‘lka   bo‘ylab   keng   qo‘llanilib   kelinmoqda.   Shahar   va   qishloq   hunarmandlari
temirdan   ish   qurollari,   uy   jihozlari,   shuningdek,   harbiy   qurol-aslahalar   tayyorlagan.
Afsuski,   arxeologik   qazishmalar   tayyorlangan   barcha   temir   uskunalaming   turlari
xususida   to‘liq   ma'lumot   bermaydi.   Chunki   temir   yer   ostida   yomon   saqlanadi,   shunga
qaramay,   ko‘plab   ma’lumotlar   to‘plangan.   Qishloq   xo‘jaligi   uchun   omoch   uchiga
kiydiriladigan   tish,   ketmon,   o   ‘roq,   bog‘dorchilik   va   qo‘y   junini   qirqadigan   qaychilar,
nag‘al,   ishga   yaroqli   hayvonlar   abzali   hamda   aravaga   zarur   bo‘ladigan   jihozlar
tayyorlangan.   Shuningdek,   temir   idishlar,   qozon,   tarozi,   tosh,   qaychi,   pichoq,   qoshiq,
beshlik, qulf-kalit, zanjir va boshqa buyumlar yasalgan. Badiiy quyma buyumlar orasida
juda   ko‘plab   bronzadan   yasalgan   listunlar   va   zinapoyachalar   muhim   ahamiyatga   ega.
Ustunlar   silindr   shaklida   ishlangan,   balandligi   30   sm,   diametri   15   sm.   bo‘lib,   usti
o ʼ ymakor   naqshlar   bilan   qoplangan.   Yuqori   badiiy   saviyada   bajarilgan   ikki   ustun   sirti,
turli xil naqshlar (har xil o ‘simliklar, gajaklar, geometrik shakllar va yozuvlar)da cho‘lda
borayotgan   to‘rt   yo‘lbars   tasviri   o‘ta   mohirlik   bilan   ishlangan.   Oqbeshim   (To‘qmoq
shahri   yaqinida)   shaharchasidagi   budda   ibodatxonasidan   topilgan   juda   ko4plab   tilla
qoplangan   nozik   qirqma   bronza   nishonlar   qadimdan   oltinni   eritib   ishlash   usuli
rivojlanganligidan dalolat beradi. Rangli va qimmatbaho metallardan ayollar uchun turli
xil   bezak   va   buyumlar   yasalgan.   Jumladan,   bilakuzuk,   isirg‘a,   uzuk,   qo‘ng‘iroqcha,
hayvonlar shakli tushirilgan osma tumorlar va oynachalami misol qilib keltirish mumkin. Shoshtepa   manzilgohi   va   hozirgi   Krasnorechensk   shaharchasidan   topilgan   kumush
bilakuzuklar   o‘zining   badiiy   qiymati   yuqoriligi   bilan   ajralib   turadi.   Bilakuzuklar
tayyorlash usuli bitta bo‘lgan: uchta silliq kumush sim bir bog‘lam qilingan, ikki yo‘g‘on
sim   o   ‘rtasidan   nozik   kumush   sim   o   ‘tkazilgan.   Bilakuzuk   uchi   yuqalashtirilib,   shunga
o‘xshash   maxsus   jihoz   bilan   :   hay   von   boshlari   ulangan.   Kulolchilik   hunari   hammadan
ko‘proq   o   ‘rganilgan.   Mahalliy   kulollar   idishlarga   boMgan   talabni   qondirishga   harakat
qilgan, shu bois bunday mahsulotlardan keng foydalanilgan. Kuydirilgan loydan yasalgan
buyumlar   qurilish,   jamoat   va   madaniy   binolami   me'moriy   bezash   hamda   diniy
marosimlami   o   ‘tkazishda   keng   qo‘llanilgan.   Kulolchilik   VI—XII   asrlarda   bir   nechta
bosqichda rivojlannb kelgan. VI-VIII  asrlarda kulolchilik mahsulotlarining asosiy  qismi
uyda, qo‘lda bajarilgan. Idishlar  va yoritqichlar uncha takomillashmagan, shakllar  bilan
ishlov   berilgan   holda,   uning   ustiga   bo‘yoq   surtilgan,   so‘ngra   pardoz   qilingan.   0   ‘choq
tirgaklari   hayvonlar   boshini   eslatuvchi   shaklda   jihozlangan.   Shuningdsk,   kulolchilik
buyumlaridan   loy   tobutlar   sifatida   foydalanilgan.   Ular   ko‘pincha   badiiy   jihozlarda
ishlatilgan,  masalan,  inson  qiyofasi   va  hayvonlar   shaklida  yasalgan  bezaklar  dsvorlarga
yopishtirilgan.   Shaharlik  kulollar   tomonidan   bino  peshtoqlarini   bezovchi   g  ‘ishtlar   ham
yasalgan.   Kulollar   faqat   tor   doirada   ish   ko‘rmagan,   idish   yasash   bo‘yicha   kuzatishlar
shuni ko‘rsatadiki, ulami uy sharoitida tayyorlash keng y o‘lga qo‘yilgan. Xalqlaming bir
yerda   muqim   yashashi,   dehqonchilik   bilan   shug‘ullanishi   va   ular   bilan   ko‘chmanchi
qabilalar o‘rtasida aloqalaming rivojlanishi kuzatilgan. Maxsus uskunalarda tayyorlangan
idishlar   ko‘paygan,   ayrim   joylarda   ular   o‘z   ustunligiga   ega   bo‘lgan.   Ushbu   davrda
kulollar   yasagan   buyumlar   ko‘plab   uchrashini   ta'kidlash   o‘rinlidir.   O ʼ troq   aholi
hunarmandchiligining   ko‘pgina   turlari   to‘g‘risida   yozma   manbalarda   deyarli   ma'lumot
uchramaydi.   Hunarmandlaming   mehnat   quroli   va   mahsulotlari   ga   u   yoki   bu   darajada
tavsif   berish   uchun   arxeologiya   materiallari   ham   yetarli   emas.   Masalan,   yog‘ochga
ishlov berishni buyumlar (so‘qa)ning namunasi va qurilish buyumlari (ustun qoldiqlari va
kuygan to‘sin yog‘ochlari), duradgorlik asboblari (iskana, randa va bolta) orqali tasavvur
qilish mumkin. 8 иф 1 аг , shuningdek, gazmol qoldiqlarining topilganligi yigiruv va to‘quv
ishlari   keng   rivojlanganligidan   dalolat   beradi.   Teri   oshlash   va   hay   von   suyaklaridan
anjomlar   yasash   haqida   deyarli   hyech   qanday   ma'lumotlar   mavjud   emas.   K   o‘rinib turganidek,   VI—XII   asrlar   mobaynida   hozirgi   Q   irg‘iziston   hududida   hunarmandchilik
ishlab   chiqarish   va   texruk   taraqqiyoti   yuksak   darajasiga   yetgan.   Bunda   shubhasiz,
hunarmandlaming   yuqori   kasbiy   mahoratini   kuzatish   mumkin.   Qirg‘iziston   hududida
aholining doimiy yashab qolishida yana bir sababi, oldinlari Farg‘ona va Oloydan o‘tgan
savdo   yo‘lining   VI—VII   asrlarda   yettisuv   hamda   Tangritog4   orqali   Uzoq   Sharq,   0   ‘rta
yer   dengizi   bo‘yidagi   mamlakatlar   hamda   Yevropa   bilan   bog‘lanishi   muhim   rol   o
‘ynagan.   G   ‘arbiy   turk   xoqonligining   yettisuvda   o‘z   hokimiyatini   o‘matishi   va
qarorgohini   bu   yerga   ko‘chirishi   ham   muhim   savdo   yo‘lining   yo‘nalishining   o
‘zgarishiga   sabab   bo‘lgan.   Mazkur   yo‘ldan   foydalangan   Sug‘d   savdogarlari   o   ‘z
faoliyatlarini   yanada   rivojlantirgan.   yettisuv   va   Sug‘dning   aholisi   muqim   yashay
boshlagan   davrda   iqtisodiy   va   ijtimoiy   rivojlanish   taraqqiy   eta   boshlagan.   Shu   bois
qadimgi   solnomalarda   yozilishicha,   Siyobdan   to   Amudaryogacha   bo‘lgan   turkiylar   yeri
bitta nom bilan atalib, odamlar bir xil yozuv va tilga ega bo‘lgan, shuningdek, bir-biriga
o   ‘xshash   ho   Ida   kiyingan.   Bu   shundan   dalolat   beradiki,   Sug‘d   va   Shoshdan   kelgan
savdogarlar hozirgi Shimoliy Qirg‘iziston vohasi hayotida muhim rol o‘ynagan. Ammo,
keyingi   davrlarda   sug‘d   tili   turkiy   tilda   so   zlovchi   mahalliy   aholi   tilidan   farq   qilgan.
Ushbu   yettisuv   tarixidagi   muhim   voqyeani   Mahmud   Koshg‘ariy   qoldirgan   ma'lumotlar
ham   tasdiqlaydi:   “Sug‘diylar   —   Bolasog‘unga   ko‘chib   kelgan   odamlar   guruhi.   Ular
Buxoro va Samarqand o‘rtasidagi Sugtddan bo‘lib, turkiylar ko‘rinishiga ega va ulaming
odatlarini   qabul.qilgan”.   Muqim   aholi   yashovchi   markazlaming   vujudga   kelishi   va
rivojlanishida   mahalliy   turkiy   xalqlaming   o‘mi   beqiyos   bo‘lganligini   turar-joylarining
turkiycha   nomlanishida   ham   ko‘rsa   bo‘ladi.   Jumladan,   VII—X   asrlarda   Sariq,   Jo‘l,
Xo‘rran-Juvon,   Bolaspg‘un   va   hokazo   nomlar   bunga   misol   bo‘la   oladi.   Arxeologik
tadqiqotlarda shu narsa aniqlanganki, Shosh va Sug‘ddan kelgan savdogarlaming moddiy
madaniyati   mahalliy   aholi   ta'siri   ostida   o‘zgarib   borgan.     Moddiy   va   ma’naviy
madaniyati Turar-joylarL  Qirg* izlar qadimdan alohida, bir-biridan ancha olisda, 2-3 ta
oila   bo‘lib   yashagan.   Chorva   mollarini   yaylovlarga   olib   chiqib   ketib,   har   bir   xo‘jalik
ajralgan   holda   kun   kechirgan.   Sovuq   tushib,   yog‘ingarchilik   boshlanadigan   vaqtlarga
kelib   qishloq   joylariga   qaytilgan.   Qarindosh-urug‘lar   bir   ovul   bo‘lib   yashagan,   ushbu
ovullaming   orasi   bir   chaqirimgacha   borgan.   Qirg‘izlaming   hammasi   o   ‘tovlarda yashashni   ma'qul   ko‘rgan.   0   ‘tovni   qirg‘izlar   bo‘z   uy,   qora   uy   yoki   qirg‘iz   uy   deb   atar
edi. Biy va manaplaming o‘tovlari bilan kambag‘al aholining o‘tovlari orasida juda katta
farq   b oʻl gan.   Biylar,   manaplar   va   o‘ziga   to‘q,   badavlat   qirg‘izlar   xonadonlarining
o‘tovlari   ancha   katta,   baland   hamda   chiroyli   bo‘lib,   usti   va   atrofi   qalin   hamda   sifatli
kigizlar   bilan   yopilgan,   shuningdek,   bezaklari   ko‘p   bo‘lgan.   Qirg‘iziston   hududidagi
o‘tovlar hamma joyda bir xil ko‘rinishga ega bo‘lmagan. Aftidan, o ‘tovlar tabiiy, iqlim
sharoitlari, urf-odat va an'analarga qarab xilma-xil ko‘rinishda qurilgan. 0 ‘tovlar asosan,
usti   va   gumbazi   bilan   farqlangan.   Qirg‘izistonning   shimolida   o   ‘tovning   gumbazi
qonussimon   ko‘rinishda   bo‘lsa,   Talas   hamda   Chotqol   vodiylarida   sal   yalpoqroq,   bir
muncha   tekis   qilib   qurilgan.   0   ‘tovlar,   qanday   va   qancha   qavat   kigiz   bilan   yopilganligi
bilan   ham   bir-biridan   farqlangan.   Ko‘p   hollarda   o‘tovning   ustiga   ikki   qavat   kigiz
yopilgan.   Birinchi   qavat   o   ‘tovlaming   atrofini   yopsa,   ikkinchi   qavat   uning   ustiga
yopilgan.   Nihoyat,   o‘tovlar   nafaqat   tashqi,   shu   bilan   birga   ichki   bezaklari   bilan   ham
farqlangan.’ 0 ‘tovning ichi bir necha bo‘laklarga bo‘lingan. 0 ‘tovga o ‘choq joylashgan
qismi   (kolomta)   markazi   hisoblangan.   0   ‘choq   orti,   eshikdan   kiraverishda   ro‘paraga
yog‘och   tosh   yoki   egalar   ustiga   sandiq,   ko‘rpa-yostiq,   gilam,   namat,   kigiz   kabi   uy-
ro‘zg‘or   buyumlari,   xaltalar,   va   kiyimlar   joylangan.   Bu   yerda   idish-tovoq,   ro‘zg‘or
anjomlari, oziq-ovqat mahsulotlari solingan qop va xaltalar turgan. Erjakda egar-jabduq,
arqon,   miltiq   va   boshqa   buyumlar   saqlangan.   Qirg‘izlar   o'tovdan   tashqari   chayla   va
alachiq   uylarda   ham   yashagan.   Chaylada   yog‘ochlaming   uchlari   yuqoridan   bitta   qilib
bog‘lab   qo‘yilgan   va   xoda,   ya'ni   yog‘ochlarining   ustiga   kigiz   yopilgan.   Sharqiy   Pomir
qirg‘izlarida chayla xodalami hay von terilari bilan yopilgan. 0 ‘tovlarda qishlash uchun
atrofida   baland   qor   uyumi   hosil   qilinib,   o   ‘tovning   usti   poxol,   ba'zan   qamish   bilan
yopilgan. Qirg‘izlar  keyinchalik sinch  va paxsa  devorli  uylar  qura  boshlagan. Ko‘pgina
qirg‘iz oilalari devorlari xom g‘ishtdan ko‘tarilgan, tomi tekis, bir necha xonali  uylarda
yashagan. Bunday uylaming hovlisida yonma-yon yordamchi xo‘jalik binolari (molxona,
otxona,   qo‘yxona,   somonxona   va   boshqalar)   joylashgan.   0   ‘rta   asrlaming   rivojlangan
davridagi qurilgan uylar tadqiqotchilar tomonidan batafsii o ‘rganilgan. X -X II asrlarga
oid hunarmandning uyi Krasnorechensk shaharchasidan topilgan. Bu yerdagi turar-joylar
devor   bilan   o‘ralgan,  15x17   metr   hajmli   to‘g  ‘ri   burchakli   hovlida   barpo   etilgan.   Hovli xom g‘ishtli devor bilan ikkiga bo‘lingan: sharq tomonida xo‘jalik inshootlari joylashgan,
g   ‘arb   tomonida   esa   turar-joy   imoratlari   qurilgan.   Turar-joy   kompleksi   oltita   xonadan
iborat   bo‘lgan.   Barcha   xonalardagi   50x20x10   sm.   hajmli   xom   g‘ishtdan,   devorlaming
qalinligi 25 sm. xonalaming hajmi katta emas - 4,5 dan 8,5 m2 gacha bo‘lgan. Ulardan
birida   Markaziy   Osiyoga   xos   boMgan   oddiy   bir   pech   (tandir)   bo£lgan.   Boshqa   uchta
xonani   sharob   tayyorlash   ustaxonasi   egallagan:   ikkitasida   ishlab   chiqarish   moslamalari,
uchinchisida   esa   omborxona   joylashgan.   Х - ХП   asrda   shahar   zodagonlari   o   ‘z   uylarini
eski   arxitektura   an'analari   bo‘yicha   qal'a   ko‘rinishida   Ьафо   etganlar.   Shunday   uylardan
biri,   Talas   vodiysidagi   Oqtepa   shaharchasida   qazilma   paytida   topilgan   40x60   metr
hajmida   to‘gcri   burchakli   qo‘rg‘onda   joylashgan   bo‘lib,   u   6   ta   2,4x10   metrli   uzun
xonalardan tashkil topgan. Devorlari xom g‘isht va paxsadan ishlangan va eshikning o‘mi
xom   g‘ishtdan   ark  shaklida  qurilgan.  Imoratdan  qocrg‘on  hovlisiga   chiqilgan.  Tomning
to‘sim   xom   g‘ishtdan   gumbazli   ko‘rinishda   bo‘lgan.   Qurilish   uyumining   ko‘pligidan
qurilma   bir   qavatli   bo‘lganligini   bilish   mumkin.   Imorat   boy   manzarali   jihozlar   bilan
bezatilgan   va   hovli   tomondan   tashqi   devoming   yuqori   qismigacha   xom   suvoqqa
naqqoshlik bezaklari tushirilgan friz saqlanib qolgan. Uslubga solingan uzun novdalar va
to‘qima usulidagi geometrik naqshlar bilan to‘ldirilgan to‘g‘ri burchaklaming o‘zaro bir-
biriga  tutashib   ketgan    bezaklar  motivi   bo'lgan.  Ichki   devorlarga  aftidan,  suvoq   paytida
naqshlar   ishlangan,   buni   vayronalar   ichidan   topilgan   devor   parchajari   ham   isbotlab
turibdi.   Ammo,   Х - ХП   asrlarda   qal'a   inshootlari   o‘mida   to‘la   jihozlangan   shahar   uylari
vujudga kelgan. Ulaming atrofida turli hajmda 8-9 ta xona joylashgan keng markaziy zal
joylashgan edi. Bunday uylaming umumiy maydoni 200 m kvga yaqin bo‘lgan. Binoning
ichi  yuksak  mahorat   bilan ishlangan  ganchli  o‘yma naqshlar  bilan  bezatilgan. 0  ‘simlik
nihollari, geometrik to‘qimalar va hayvonlar tasviri ham uning mazmunini tashkil etgan.
Devorlariga o‘yma naqshlar ishlangan. Janubiy Qirg‘izistonda kattaligi jihatidan ikkinchi
o‘rinda   turadigan   shahar   0   ‘zgan   bo‘lib,   o‘z   vaqtida   ushbu   shahar   joy   Movarounnahr   o
‘lkasining poytaxti bo‘lgan. Unda ham qo‘rg‘on bo‘lib, shahriston va bir qancha rabotiar
joylashgan   to‘rtta   darvozaga   ega   edi.   0   ‘zgan   katta   savdo-sotiq   markazi   hisoblanib,   u
yerdan   chiqqan   karvonlar   Yassi   dovoni   orqali   Markaziy   Tangritog‘   va   undan   keyin
yettisuv hamda G ‘arbiy Turkistonga yo‘l olgan. Qadimgi 0 ‘zgan shahrining qoldiqlarini bugungi   kunda   ham   uchratish   mumkin.   Xarobalar   Qoradaryoning   o   ‘ng   qirg‘og‘ida
joylashgan bo‘lib, har biri alohida mudofaa qudratiga ega, uch qismdan iborat xandaqlar
mavjud.   Daryo   qirg‘oqlari   va   xandaqlar   beqiyos   mohirlik   bilan   tarashlanganki,   ushbu
holat   shahami   dushmandan   himoya   qilishda   ayniqsa,   qo‘l   kelgan.   Xarobaga   aylangan
shaharda uylaming qoldiqlari saqlanib qolgan. Shahaming o ‘rtasida bir vaqtlar saroylar
bo‘lganligini   anglatuvchi   vayronaliklar   uchraydi   va   uning   ayrim   joylarida   kulolcliilik
qoldiqlarini   ko‘rish   mumkin.   Qator   paxsa   va   katta   g‘ishtdan   qurilgan   devor   va   xalqa
minoralar   qoldiqlarini   ham   kuzatish   mumkin.   Bu   yerda   pishirilgan   g‘ishtdan   qurilgan
devorlar   к   am   uchraydi.   Bugungi   zamonaviy   0   ‘zgan   shahrining   chekkasida   o‘rta
asrlaming ajoyib me'morchilik yodgorliklari bo‘lgan,   Х l-Xll   asrlarga oid minora va uchta
maqbara saqlanib qolgan. 0 ‘shdan uncha uzoqda bo‘lmagan Medva ham o‘z mavqyeiga
ko‘ra  Janubiy   Qirg‘izistondagi  uchinchi   shahar   bo‘lgan.   Bugungi   kunda  u  yerda  shahar
qal'asining   bir   qancha   mustaxkam   himoya   qoldiqlari   saqlanib   qolgan.   Uning   qolgan
qismida   zamonaviy   uyjoylar   qurilgan.   Pomirga   olib   boradigan   yo‘l   bo‘ylab   borilganda,
bir   kilometrcha   masofada   ko‘hna   shahar   markazi   xarobalari   ko‘zga   tashlanadi.   Xaroba
qirralarining   balandligi   12   metrgacha   yetadi.   Qirg‘iz   xalqining   an'anaviy   turar-joylari
deganda, avvalo, o ‘tov tushuniladi. 0 ‘tov - qirg‘iz xalqi milliy madaniyatining muhim
tarkibiy   qismini   tashkil   etadi.   Qirg‘izlarda   o‘tov   oila,   yurt,   vatan   va   insonning
tug‘Ugandan   tortib   vafotigacha   bo‘lgan   hayoti   ramzi   hisoblangan.   Aynan   o   ‘tov   orqali
qirg‘iz   xalqining   eng   muhim   an'anaviy   marosimlaridan   tortib   moddiy   madaniyatigacha
bo‘lgan ko‘rinishlari namoyon bo‘ladi. Shu bois Qirg‘izistonning davlat bayrog‘ida ham
o‘tov   aks   etgan.   Jumladan,   o   ‘tov   markazidagi   tunduk   oila   va   koinot   ramzi   bo‘lganligi
bois   ham   milliy   bayroqda   aks   etgan.   Aynan   o‘tov   turkiy   xalqlar   orasida   ham   keng
tarqalgangan   bo‘lib,   qurilishining   qulayligi   va   mustahkamligi   bilan   ajralib   turgan.   0
‘tovdagi   har   bir   ashyo   o   ‘ziga   xosligi,   naqshlari   va   qo‘llanishilish   bilan   ajralib   turgan.
An'anaga   ko‘ra,   o‘tovning   o‘ng   tomoni   ayollar   tomon   “epchi-jak”   deb   atalib,   u   yerda
idish-tavoqlardan   iborat   oshxona   anjomlari,   turli   kiyimlar   va   oziq-ovqatlar   solingan
sandiq   joylashgan.   Chap   tomon   erkaklar   bilan   bog‘lanib,   “er-jak”   deb   atalib,   ushbu
tomonda   asosan,   otning   egar   va   boshqa   anjomlari   bilan   birga   ov   uchun   zarur   bo‘lgan
qurollar hamda pichoq bo‘lgan. 0 ‘tovning markazida o‘choq bo‘lgan. Mehmonlar uchun alohida joy ajratilgan b o iib , o‘tovning ushbu qismi to ‘ri, o‘tovga kiraverishdagi eshik
oldi esa bo‘sag‘a deb yuritilgan. Oldinlari badavlat qirg‘izlar katta va kichik bo‘lgan bir
qancha o‘tovlar sohiblari bo‘lgan. Ulaming kichiklari “ashkana-uy (oshxona va ombor)”,
Umeyman-uyu (mehmonxona)”, “yerge (to‘y o‘tovi)” va uyiangan o‘g‘illarining alohida
o   ‘tovlari   bo‘lgan.   0   ‘tovning   oldi   belgili   bo‘lganligi   bois   doimiy   ravishda   yangi   oila
qurilganda yangi o‘tov tiklangan. O ltroq turmush tarziga o‘tilishi bilan birga tom uylar,
ya'ni yog‘och va loysuvoqdan qurilgan xonadonlar ko‘paygan. Uylarni o‘tovga o ‘xshatib
qurilgan holatlari bo‘lsa-da, qo‘shni  bo‘lgan o‘zbeklaming ta'siri  kuchli edi. Zamonaviy
qirg‘izlaming   turar-joylari   birmuncha   takomillashgan   bo‘lib,   hozirda   ko‘p   hollarda
pishgan   g‘ishtdan   ko‘p   xonali   uylar   qurilmoqda.   Uylarda   oshxona,   mehmonxona   va
yotoqxonalar   mavjud.   Kiyim-kechaklari.   Qirg‘izlaming   kiyimlari   nihoyatda   xilma-xil
bo‘lib, o‘ziga xos milliy jihatlari bilan ajralib turadi.  Erkaklaming kiyimi asosan, ishton,
ko‘y!ak,   to‘n,   chopon,   bosh   kiyimlar   va   poyafzaldan   iborat.   Ko‘ylaklari   ochiq
ko‘rinishda bo‘lib, bichilishi va tikilishi jihatdan to‘nga o‘xshaydi. Keyinchalik oldi faqat
ko‘kragigacha   ochiq   tik   yoqali   ko‘ylak   kiyilgan,   bu   ko‘rinish   qozoq   tatarlarining
ko‘ylagini   eslatadi.   Ko‘pgina   qirg‘iz   erkaklari   boshida   oppoq   namat   telpagini   ko‘rish
mumkin. Erkaklaming ishtoni charmdan tikilgan bo‘lib, uning turli qismlari har xil nom
bilan   atalgan:   chalbar,   qanday,   jargaq   shim.   Qirg‘izlaming   milliy   an'analari   asosan,
ayollar kiyimkechaklarida yaxshi saqlanib kelmoqda. Hozirgi ayollar ko‘ylagi (ko‘ynuk)
bichimi   bo'yicha   avvalgilardan   keskin   farq   qiladi:   ancha   kalta,   ochiq,   ba'zan   esa   tik
yoqali, burma, ko‘proq, qizil, pushti rangli gazlamalardan tikiladi. Ko‘ylak ustidan turli
xil gul va bezaklar solib tikilgan o‘ngur kiyiladi. Xotin-qizlar albatta, nimcha va kamzul
(poyjen, kamzur, ba'zi yerlarda kiyamzur deb ham ataladi) kiygan. Ushbu kiyim yoqasiz,
o‘mizi  keng yoki  tik yoqali  qilib tikiladi, ayrim  hollarda kumush tugmachalar  qadaladi.
Qirg‘iziston   tog‘li   o‘lka   bo‘lganligi   sababli   ko‘p   hududlarning   iqlimi   va   tabiati   ancha
salqin   bo‘ladi.   Shuning   uchun   qishin-yozin   issiqroq   kiyinib   yurishlariga   to‘g‘ri   kelgan.
Ko‘pincha   duxoba   paltoda   yuriladi.   Qirg ʼ iz   ayollari   bosh   kiyim   sifatida   odatda,   yorqin,
rangdor chit ro‘mol, bayram kunlari esa shohi ro‘mol o‘raydi. Ko‘pchilik yosh juvonlar,
ayniqsa,   qizlar   do‘ppi   kiyadi.   Qirq   kokil   qilib   sochlarini   o   ‘rish   hozir   ancha   urfdan
qolgan. Ko‘pincha sochlarini qo‘sh kokil qilib o‘rib, ustidan do‘ppi kiyadilar. Qizlaming eng sevimli bosh kiyimi ikki cheti mo‘ynali telpakdir. Bunday telpakning uchiga chiroyli
qush patlarini  bog‘ich bilan tikib qo‘yiladi. Kospincha qirg‘iz ayollari  quloqchin kiyadi
va   uning   tashqi   ko‘rinishi   hamda   bezagi   bilan   bir-biridan   farq   qiladi.   Qirg‘izistonning
shimoliy   tumanlarida   ayollar   quloqchinini   takiya   kop,   g   ‘arbiy   va   janubiy   tumanlar,
jumladan,   0   ‘sh   viloyati   atroflarida   esa   chachqop   nomi   bilan   ataydi.   Takiya   qopning
orqasi   yelkaga   osilib   turadi,   qop   ustidan   yupqa   oq   mato   yoki   dokadan   salla   (elechik)
o‘raladi.   Quloqchining   ikki   tomoniga   sochpopuk   osiladi.     Ayollar   kiyimining   noyob
elemetlaridan biri  tugma  qadalmaydigan  yubka -  “beldemchi”  va  bosh  kiyim  “elechek”
hisoblangan, uni asosan, keksa ayollar kiygan. Issiqko‘1, Chuy va Tangritog‘ atroflarida
yashaydigan   qirg'iz   qizlari   sallani   o‘rama   ko‘rinishda   o   ‘raydi.   Sallaning   uchi   chap
tomondan o ‘rama ichiga qistirib qo‘yiladi. Talas vodiysi  va 0 ‘sh viloyatning shimoliy
tumanlarida sallaning iloq turi keng tarqalgan (yumaloq yoki yalpoq ko‘rinishda bo‘ladi).
Ayrim hollarda salla ustidan duriya, ya'ni chiroyli ro‘mol tashlab olinadi. Ba'zi  joylarda
naqshdor   hoshiya   va   kumush   taqinchoqlar   (tanga,   maijon   hamda   dur)   bilan   bezaladi.
Ushbu   odatni   ko‘proq   ichkilik   guruhiga   kiruvchi   qirgliz   qizlarda   uchratish   mumkin.
Qirg‘iz ayollari, xususan, janubiy tumanlaridan yashaydigan xotin-qizlar ko‘ylak ustidan
belga   taxlangan   guidon   ro‘mol   yoki   keng   tasma   (beldik)   yoki   bezkur   bog‘lab   oladi.
Qirg‘izlaming oyoq kiyimlari orasida echki tivitidan ishlangan namat etik keng tarqalgan.
Ulaming   namat   etikdan   tashqari   choqoy   deb   ataladigan   pastak   etigi   ham   bor.   Keksalar
poshnasiz   massi   (maxsi)ni   kalish   bilan   kiyib   yuradi.   Etik   va   maxsining   ichidan   namat
paypoq hamda guldor jorob kiyadilar. Milliy taomlari Qirg‘izlar mavsumga qarab xilma-
xil   tartibda   ovqatlanishga   odatlangan,   lekin   taomlaming   turlari   unchalik   ko‘p   emas.
Qadimda   ko‘pincha   un   va   donning   yetishmasligi   sababli   asosan,   sut   va   go‘sht
mahsulotlari bilan tirikchilik qilingan. Kun issiq kezlari asosan,  sut  va sut mahsulotlari,
qishda   esa   un,   don,   shuningdek,   pishloq,   sariyog4   va   sho‘rtak   suzma   iste'mol   qilingan.
Qirg‘izlarda   mehmonga   alohida   hurmat   ko‘rsatiladi.   Boshqa   turkiy   xalqlarda   bo‘lgani
singari   qirg‘izlarda   ham   mehmonni   hurmati   uchun   qo‘y   so‘yilib,   qo‘noq   osh
tayyorlanadi. Qo‘noq osh tarzida qo‘yning tanasi qozonga solib pishiriladi va eng shirin
joyi   mehmonga   tortiq   qilinadi.   Ko‘pchilikning   kundalik   taomi   har   xil   suyuq   oshlardan
iborat   bo‘lgan.   Qirg‘iz   tili   bilan  ifodalaganda,   maqsim   bilan  jarm   a  ichilgan.   Maqsim   - suli talqoni yoki tuyilgan   аф   а   unidan tayyorlansa, jarma pishirish uchun esa   аф   а   yoki
bug‘doyni yog‘och kelida qaynab turgan suvga solingan. Atala sovuganidan keyin ozgina
solod,   ya’ni   ko‘kat   va   un   qo‘shilgan.     Oshqovoqdan   sho‘rva   va   chuchvara   pishirilgan
yoki o‘zini qaynatib dimlat) istemol qilingan. Tandirda non yopilib, buursoq pishirilgan,
kurd   (suzma),   pishloq   tayyorlangan.   Kul   qo‘rida   kumuch,   choymo   tokoch,   jupqa,   non,
qattama   (qatlama),   toytokoch,   quymoq,   kesma   osh,   sirguruch   va   boshqa   taomlar
pishirilgan.   Sho‘rva,   beshbarmoq,   quuroq,   quurma,   kuygan   o‘pka,   olobo   va   kulchatoy
taomlari   ham   sevib   iste’mol   qilingan.   So‘nggi   vaqtiarda   jarkop,   manti   va   lag4mon
pishirish keng tarqalmoqda. Oila va ma'naviy madaniyati Qirg‘izlarda yaqin-yaqingacha
o   ‘zida   patriarxal   an'analarning   ba'zi   qirralarini   saqlab   qolgan   alohida   (kichik)   oila
hukmron   hisoblangan.   Qirg‘izlarda   oilaning   asosini   oila   boshligi,   xotini   va   farzandlari,
ba'zan   esa   ota-ona   tashkil   etgan.   Nikoh   tuzish   sovchilikdan   boshlangan.   Shu   bilan
birgalikda beshikkerti, bola tug‘ilishi bilan yoki tug‘ilmasidan unashtirib qo‘yilishi bilan
bog‘liq   urf-odatlar   mavjud  bo‘lgan.  Shuningdek,   ushbu   xalq  vakillari   orasida   levirat   va
sororat   ham   keng   tarqalgan.   Ba’zan   opa-singillar   yoki   qarindoshlar   o‘rtasida   qalin
toMamasdan   almashtirish   hollari   ham   bo‘lgan.   Qizlar   o‘z   roziligi   bilan   o‘g‘irlangan,
lekin qiz o ‘g‘irlash bilan kuyov qalin to‘lashdan ozod bo‘lmagan. Qalin miqdori turli xil
bo‘lib, kuyov tomonning iqtisodiy holatiga bog‘liq edi. Qalin asosan, chorva hayvonlari
bilan to‘langan, keyinroq esa kiyim va sep buyumlari bilan o‘mi qoplangan. Qirg‘izlarda
qizlar   13-15   yoshda   turmushga   berilgan.   0   ‘tmishda   ota   urug‘i   tomonidan   yetti
pushtigacha   yaqin   boim   agan   qarindoshligi   bor   oiladan   xotinlikka   olingan   bo‘lib,
keyinchalik   ushbu   udumga   amal   qilinmay   qo‘ydi.   Xullas,   oila   ko‘p   hollarda   patriarxal
tartiblar asosiga qurilgan. Oila boshlig‘i oiladagi barcha holatlar va hatto farzandlaming
taqdirini ham hal qilgan: Oiladagi barcha yumushlar: bola tarbiyasi, hayvonlarga qarash,
kiyim tikish va boshqa mayda-chuyda ishlar ayollaming zimmasiga yuklangan. Agardia,
o‘tmishga   yanada   teranroq   nazar   tashlansa,   ayollaming   jamiyatdagi   roli   boshqacharoq
namoyon   bo‘ladi.   Chunonchi,   qirg‘iz   xalq   dostoni   bo‘lgan   “Manas”da   o‘z   eriga   hatto
qiyin   harbiy   ishlarda   ham   ko‘maklashgan   jasoratli   ayollar   timsoli   saqlanib   qolgan
(masalan, Manasning xotini qiyofasida). Xalq ijodiyoti Qirg‘iz xalqi o‘z tarixi davomida
ajdodlardan   avlodlarga   o‘tib   kelayotgan   xalq   ijodiyoti   va   madaniyati   bilan   bog‘liq bo‘lgan   xazinani   bugungi   kungacha   saqlab   kelmoqda.   Qirg‘iz   xalq   og‘zaki   ijodiyoti
xalqning   ko‘p   asrlik   yorqin   tarixiy   taqdiri   va   madaniyati,   tabiatan   shoirona   qarashlari,
ozodlikka intiluvchi va mardlik kabi xislatlarini ifodalagan. Xalq ijodiyoti orqali qirg‘iz
xalqining qahramonliklari va go‘zal romantik kechinmalari yoritib berilgan. Chunonchi,
“Manas” dostoni qirg‘iz xalqining durru gavharidir. “Manas” misoli bir epik asar bo‘lib,
dastlab X l X-asming 50-yillarida Cho‘qon Valixonov tomonidan yozib olingan, lekin rus
tiliga faqat 1904-yilda tarjima qilinib, nashr etilgan. “Manas”ning qisqartirilgan varianti
akademik   V.   V.   Radiov   tomonidan   nemis   tilida   chop   etilgan.   “Manas”   xalq   orasida
yuksak poetik esdalik sifatida nafaqat xotira tufayli, shu bilan birga xalq orasida mashhur
boiganligi   sababli   ham   hozirgi   vaqtgacha   saqlanib   qolgan.   “Manas”   eposi   qirg‘iz
folklorining   barcha   janrlarini   o   ‘z   ichiga   qamrab   olgan,   ya'ni   afsona,   qo‘shiq,   ertak,
aytishuv   va   masallardan   iborat   edi.   “Manas”ning   xalq   ichida   keng   tarqalishida   irchi
(bip4bi)laming   roli   katta   b   o   iib   ,   ular   dostonni   mashhur   bo‘limlarini   aytib,   keng
tarqatgan.   “Manas”da   asosiy   9   ta   qo‘shiqlar   uziviyligi   ko‘rish   mumkin:   Manasning
tug‘ilishi   va   bolalik   yillari,   Manasni   xon   sifatida   tanilishi,   Manasni   Qoshg‘ar   xonligiga
qarshi   birinchi   yurishi,   mintaqa   hududlariga   yurishidan   iborat.   Doston   Xitoy   poytaxti
(Beypin)ga   yurish   va   Talas   vodiysida   Manasning   o‘limi   bilan   yakunlanadi.   Manasning
qimmati shundaki, unda tarixiy, etnologik, geografik va boshqa ma'lumotlami o‘z ichiga
olganligi sababli qirg‘iz xalqi hayotining qomusi deb ham atash mumkin. Dostonda juda
katta   ijtimoiy-maishiy   hayotga   doir   ma’lumotlar:   to‘ylaming   tavsifi,   dafn   marosimlari,
xalq o‘yinlari va mashg‘ulotlari o‘rin olgan. Shu boisdan ham “Manas” qirg‘iz xalqining
tarixi   va   etnografiyasiga   oid   bebaho   manbadir.   Qolaversa,   ushbu   doston   o‘ziga   xosligi
bois   dunyodagi   eng   uzun   epos   sifatida   Ginnesning   “Rekordlar   kitobi”   va   2013-yil
YUNESKOning nomoddiy madaniy merosi ro‘yxatiga kiritilgan.
Foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati
1.  Kabirov A. Ibtidoiy jamiyat tarixi.(ma’ruzalar matni). Toshkent. 2005.  2. Bobobekov A.”Ibtidoiy jamiyat tarixi”.(ma’ruzalar matni). 
3. Алексеев В.П.Першиц “История первобытного общества”. М. 2001. 
4. Алексеев В.П.Першиц.” История первобытного обшества”.М. 1999. 
5. Алексеев В.П.” Становление человечества”. М. 1984. 
6. Рогинский Я.Я. Левин М.Г. “Антропология”. М. 1978. 
7. Борисковский П.B.”кишиликнинг енг кадимги хаёти”. М.1980. 
8. Составител автор Е.Кют. “Древние люди”. Санк-Петербург. 2007. 
9.   Philip   Stein,   Bruce   Rowe.   “Physical   Anthropology”   1996.   10.Intenet   ma’lumotlari:
www.  Википедия .

Mavzu:Qirg iz xalqining turmush tarzi vaʻ an anaviy xo jaligi, zamonaviy antropologiyasi ʼ ʻ Reja: 1. Qirg iz xalqining tarixi, turmush tarzi va ʻ xo jaligi ʻ 2. Qirg iz xalqining urf-odatlari va ʻ an anaviy marosimlari ʼ 3. Qirg iz xalqining zamonaviy ʻ antropologiyasi

Markaziy Osiyoning eng qadimgi etnoslaridan biri bo‘lgan qirgizlar Tangritog, Po m ir-Oloy, qisman Hi ndiqush tog tizmalari oraligida joylashgan- hududlarda yashaydi. Qirg'iziston Respublikasida Milliy Statistika qo ʼ mitasi ma'lumotlariga ko ʼ ra, 2019- yilda Respublika aholisining umumiy soni 6389500 nafami tashkil etib, shundan 4695646 nafari qirg ʼ izlardir. Shuningdek, qirg ʼ izlar 0 ‘zbekiston, Tojikiston, Rossiya Federatsiyasi, shuningdek, Xitoyda ham yashaydi. yer shari bo ʼ yicha taxminan 6 mln. nafar qir gʻi zlar mavjud. Aksariyati o ʼ z ona tili b oʻl gan qir gʻ izchada s oʻ zlashadi. Ular asosan, islom dinining sunniy mazhabiga e'tiqod qiladi. 1920-yilgacha qir gʻi zlar qoraqir gʻ iz” deb atab kelingan. Qir gʻ iziston - Markaziy Osiyoning shimoliy-sharqida joylashgan davlat bo ʼ lib, sharqdan gʻ arbga tomon Tangritog ʼ va Pomir-Oloy bo‘ylab cho ʼ zilgan. Shimolda Qozog ʼ iston, janub va janubiy-sharqda Xitoy, janubiy- g‘arbda Tojikiston, g ʼ arbda esa O ʼ zbekiston bilan chegardosh. Chegaralarining umumiy uzunligi 4500 kmni tashkil etadi. Hududi 198500 ming kv. km bo ʼ lib, uning katta qismini Tangritog ʼ tog ʼ li hududi (yuqori cho ʼ qqisi - G ʼ alaba 7439 m.) va Xon-Tangri (6995 m) egallaydi. Mamlakatning qariyb 90% hududi dengiz sathidan 1500 m balandlikda joylashgan. Poytaxti Bishkek shahri boiib, 1887-yilda tashkil topgan. Yirik shaharlari: O ʼ sh, Jalolobod, Norin va Qorak oʻl. Qirg ʼ izlar tarixiga oid voqyealar bir necha asrlardan beri Yevropa, Rossiya va Xitoy olimlari e'tiborini o ʼz iga jalb qilib kelmoqda. Qir gʻi zlar tarixini o‘rganishga N. F. Miller, V. Shott, V. V. Radlov, V. V. Bartold, S. V. Kiselev, A. N. Bemshtam, S. M. 150 Abramzon, R. A. Abdumannopov, A. Baytur va boshqa olimlar katta hissa qo‘shgan. v Q irg‘iz xalqi etnogenezi masalasi .miloddan aw algi I asrdan boshlab tarixchilarni qiziqtira bosh lagan. Ushbu masala xususida ilk ma'lumotlami xitoy tarixchisi Sima Syanning (mil. a w . 201) Tan imperiyasi tarixiga oid asarida uchratish mumkin. Shundan so‘ng xitoy tadqiqotchilari qirg‘iz xalqining shakllanishida ishtirok etgan qabilalar to ‘g ‘risida ma'lumot bergan. Shuningdek, bu borada ko‘pgina ma'lumotlami arab va turk manbalarida ham uchratish mumkin: “Hudud ul-olam” Rashiddiddinning “Yilnomalar to ‘plami”da qirg‘izlar mamlakati to ‘g ‘risida so‘z yuritiladi (X II-X III asrlar). XI asrda yashagan Gardiziyning V III-IX asrlar manbalariga asoslab yozilgan “Zayn ul-axbor” Sayftiddin Axsikentning XVI asrda yozilgan “Majmu-

attavorix” asarida Tangritog* qirg‘izlari to ‘g ‘risida j ma'lumotlar to‘plangan. XIX asr oxiri - XX asr boshlarida qirg‘izlar etnogenezmasalasiga qiziqish yana qayta tiklanadi. Qirg‘izlaming kelib chiqishi haqidagi dastlabki ilmiy qarashlar F. Miller va E. Fisherlar tomonidan ilgari surilgan bo‘lib, ular qirg‘izlar jung‘orlar tomonidan XVII asrda Yeniseydan hozirgi Qirg‘iziston hududiga ko‘chirilgan, deb ta’kidlaydi. Ushbu fikmi A. I. Levshin ham qo‘llab-quwatlagan. Qirg‘izlar etnogenezining o ‘rganishda xitoyshunos olim N. Ya. Bichurin munosib hissa qo‘shgan bo‘lib, u o‘z ishida qirg'izlaming Tangritog1 va Sharqiy Turkistonda yashaganlar, deb qayd etgan bo‘lsa, N. Aristovning nazariyasiga ko‘ra esa, qirgMzlar Usun nomi bilan tanilgan. V. V. Radlov qirg‘izlar mo‘g‘ul bosqini davrida dastlabki hududlaridan siqib chiqarilgan deb yozgan edi va o‘z navbatida ushbu fik rni Cho'qon Valixonov hamda O. Qoraev, M. Kojobekovlar ham ma'qullagan edi. Akademik V. V. Bartold qirg‘izlami Tangritog‘ga ilk ko‘chishlari to‘g‘risida gap bo‘lishi mumkin emas, deb ta'kidlaydi va u bunday xulosaga kelish uchun xitoy hamda arab manbalariga tayanadi. A. Bemshtam esa qirg‘izlami Tangritog‘ga ko‘chishi sekin-asta sodir bo‘igan deb qayd etgan bo‘lsa, K. Petrov esa ushbu etnos (qirg‘iz)ning Tangritog'da m o‘g‘ullar bosqinidan keyingi davrda uchta etnik komponent asosida shakllanganligi borasidagi g‘oyani ilgari suradi. S. M. Abramzon K. Petrovning fikriga qo‘shilmasdan, ayni paytda Tangritog‘ga qirg‘izlar emas, turkiy qabilalar kelgan edi, degan edi. Yu. Xudyakoy o‘zining “ История енисейских кыргызов ” (Abakan, 2000) asarida qirg‘izlaming Tangritog‘ga ko‘chishi ikki bosqichda bo‘lganligini tasdiqlaydi. Umuman olganda, qirg‘izlaming etnik tarixiga oid muammo fanda o‘z yechimini to‘la-to‘kis topgan, deb bo‘lmaydi. Qirg‘izlaming Yenisey bo‘ylarida yashaganliklari to‘g‘risida qadimgi va o‘rta asrlar manbalarida ham ma’lumotlar uchraydi. Hozirgi qirg‘iz xalqining etnomadaniy kelib chiqish jarayonini tushunishda ushbu manbalar muhim ahamiyat kasb etadi. Qirg‘izlar turkiy tilda so‘zlashuvchi qadimiy xalqlardan biri bo‘lib, ular to‘g‘risida ilk bora miloddan oldingi III asr oxirlarida xitoy tilidagi Xan manbalarida eslatiladi. Qirg‘izlaming etnik guruhlari ko‘pgina turkiy va mo‘g‘ul tillarida so‘zlashuvchi xalqlaming shakllanishiga olib kelgan jarayonlarda ishtirok etgan edi. “Buyuk davlatchilik” davri qirg‘izlaming Sharqiy Turkistonda paydo bo‘lishiga olib keldi va ulaming G ‘arbiy Tangritog1 tomon siljishlarida muhim bosqich

bo‘ldi. Qirg‘iz xonliklari yettisoyda XVIII asr boshlarigacha, ya'ni qirg‘izlar jung‘orlar tomonidan Jung‘oriyaga olib ketgunga qadar mavjud bo‘ldi. Jung4orlar xonligi manchjurlar tomonidan tor-m or etilgach, qirg‘izlaming bir qismi Manchjuriyaga ko‘chirilgan bo‘Isa, bir qismi esa qalmiqlar bilan birga Volga bo‘ylariga qochgan va hozirgi Ural xalqlari tarkibiga kirgan. Qirg izlar asosan, mongoloid irqiga mansub. Ma'lumki, m o‘g ‘ul irqiga xos alomatlar: tana terisining sarg‘ishligi, qattiq to‘g‘ri soch, badandagi sochning uncha ko‘p bo‘lmasligi, iyagining bo‘rtib chiqqanligi, burunning yassiligi (pachoqroqligi), me’yordagi qalinlikda lab hamda mo‘g‘ul qovoq (epikantus)dan iborat. Odatda, qirg‘izlaming sochi qattiq va to‘g‘ri, badandagi sochi uncha ko‘p emas, yuzi yassi, bumi bo'rtib chiqmagan, yuqori qovog‘i epikantus (o‘g‘il va qiz bolalarda) ko‘rinishda bo‘ladi. Ammo, oltoy, tuva va buryat xalqlari bilan solishtirganda, yuqoridagi hamma belgilar qirg‘izlarda yanada yaqqolroq namoyon bo‘lgan. Shuning uchun qirg‘izlar sof mo‘g ‘ul irqiga xos emas. Yenisey-Irtish daryo oralig‘i (zamonaviy Tangritog4 qirg‘izlarining avlodlari yashagan hudud) aholisi yevropeoid irqiga mansub bo‘lganligiga e'tiborimizni qaratamiz. 0 ‘sha paytda mo‘g‘ul irqiga mansub odamlar Bayko‘lbo‘yi va Sharqiy M o‘g‘ulistonda yashar edi, lekin II-IV asrlarda mo‘g‘ul irqiga mansub qabilalaming Yenisey va Oltoyga ko‘chishi avtoxton aholining qiyofasini o‘zgarishiga olib keldi. M o‘g ‘ul irqiga mansub qabilalaming asta- sekinlik bilan Tangritog‘ga qarab siljishi, II ming yillikning birinchi yarmida Tangritog* aholisi qiyofasining o‘zgarishiga sabab bo‘Idi va pirovardida, zamonaviy qirg‘izlamikiga o‘xshab shakllandi. Ushbu o'zgarishlar qirg‘izlaming Janubiy Sibir irqiga mansub ekanligi so‘z yuritishga asos ЬоЧа oladi. Qirg‘iz tili Oltoy til oilasini turkiy tili guruhining shimoliyg ‘arbiy til shoxobchasiga mansub. Ushbu til bilan bir qatorda xalq dialektikasining ikki guruhi: shimoliy dialekt guruhi va qirg‘iz hamda o ‘zbek tilining o ‘zaro ta'siri natijasidagi aralash dialektlaming janubiy guruhi mavjud. Taniqli tilshunos B. Yunusaliev til tarixidagi uch davmi ajratib ko‘rsatadi: qadimgi davr, ya'ni VU-XII asrlar; o'rta davr - XII-XV asrlaming o‘rtalari (Oltoy davri deb ham ataladi). Ushbu davrda qirg‘iz tilining qipchoq tili bilan o‘zaro ta'siri natijasida asta-sekinlik bilan g ‘arbiy til ko‘rinishiga ega bo‘ladi: yangi davr - XV asming o‘rtalari — XVI asr. Shu davrdan boshlab qirg‘iz tili yagona xalq tili shakllana boshlaydi. Olim qirg‘iz tilini

zamonaviy Qirg‘iziston hududida emas, balki undan shimoliy-sharqda, ya'ni Sharqiy Turkistonda paydo bo‘lgan, deb hisoblaydi. Zamonaviy qirg‘iz tilining paydo boMishi so‘nggi davrga taalluqli, holbuki, milodiy I asrda Yenisey da yashagan qadimgi qirg‘iz qabilalarining tili uning shakllanishida asos bo‘lib xizmat qilgan. So‘nggi davrlarda qirg‘iz tili qipchoq tili bilan assimiliyasiyalashgan, shu bilan birga, boshqa til va til guruhlari, xususan, m o‘g ʼ ul tili ham uning shakllanishida muhim rol o ‘ynagan, degan qarashlar ham ilgari surilmoqda. Qirg‘iz tili leksikasi m o‘g‘ul elementlari bilan birga arab va eron tillaridan so‘zlaming kam o‘zlashtirilganligi bilan farqlanadi. “Qirg‘iz” nomi ilk bor geegun shaklida xitoycha “Xanshu” (Xan sulolasi tarixi) yilnomasida.mil. a w . 203-yilda gi voqyealar bayonida tilga olingan. Qirg‘izlaming eng qadimgi ajdodlari gun, shak, usun va dinlin qabilalari ittifoqiga borib taqaladi. “Qirg‘iz” etnonimining kelib chiqishi to‘g‘risida bir qancha qarashlar mavjud. Jumladan, “qirg‘iz” nomi haqida keng tarqalgan talqinlaming birida ushbu atama “qirq urug‘li xalq” degan ma'noni bildiradi, deyiladi. Boshqa bir taxminga ko‘ra, qirg‘iz etnonimi “qirilgis” - “yengilmas”, “qo‘rqmas” degan ma'nolami bildiradi, deb qayd etilsa, taniqli tilshunos olim K. Petrovning fikricha, “Q irg‘iz” atamasi etimologiyasi qadimgi turk sifat so‘zi “qirig” - “qizil”dan kelib chiqqan. “Qirg‘iz” atamasi shu so‘zning ko‘plikdagi ma'nosi bo‘lib, mazkur so‘z xalq yashagan hudud bilan bog‘liq, xalqning nomi esa shu so‘zdan olingan. Yenisey bo‘yidagi Qirgun mamlakati (“Qizil mamlakat”) mil. aw . 1 ming yillikdayoq mavjud edi. O lsha paytda “Qirgut” atamasi paydo bo‘lgan, keyinchalik esa “qirg‘iz” atamasiga o‘zgargan. Abulg‘oziy Bahordirxonning “ Шажарайи турк ” asarida qirg‘izlaming kelib chiqishi haqida ma'lumot berilgan bo‘lib, ushbu manbada qayd qilinishicha, 0 ‘g‘uzxonning Qirg‘iz degan nabirasi bo‘lgan. Aynan mana shu nabirasidan qirg‘izlar tarqalgan ekan. Xullas, qirg‘izlaming kelib chiqishi to‘g‘risida turlicha qarashlar mavjud. Xususan, ulaming Yenisey qirg‘izlaridan tarqalganligi biroz bahsli masala hisoblanadi. Qirg‘izlaming ilk etnik tarixi va qadimgi qabila ittifoqlari (xunnlar, dinlinlar, saklar va usunlai) bilan bog‘liq. VI—X asrlarda Sayan-Oltoy va Tangritog‘ etaklarida yashovchi turkiy qabilalar qirg‘izlar yerlariga ko'chib kelib, mahalliy aholi bilan qo‘shilib, Qirg‘iz davlatini tuzadi. Turk xoqonligi va ko‘chmanchi davlat uyushmalari davri (VI-X asrlar)da keyinchalik qirg‘izlar tarkibiga kirgan qabilalar