logo

QO‘CHQOR NORQOBIL QISSALARIDA RUHIYAT TALQINI

Yuklangan vaqt:

20.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

266.5 KB
QO‘CHQOR NORQOBIL QISSALARIDA RUHIYAT TALQINI
MUNDARIJA
KIRISH……………………………………………………………………. 3
I BOB.   ADIB QISSALARIDA BADIIY XARAKTER VA KONFLIKT
TASVIRI ………………………………………………………………….. 9
1-fasl.  Xarakter talqini va obrazlar olami………………………………… 9
2-fasl.  Adib qissalarida badiiy konflikt ifodasi…………………………… 17
II BOB.  YOZUVCHI QISSALARIDA RUHIY IZTIROBLAR 
TALQINI.………………… ……………………………………………… 33
1-fasl.  Ruhiyat   talqinida psixologik vositalar………………..…………… 33
2-fasl.  Ruhiyat va xarakter birligi………………………….……………….. 39
III   BOB.   ADIB   QISSALARIDA   SHAXS   FOJIASI   VA   IJTIMOIY
MUHIT. ……..…………… ………………………………………………… 47
1-fasl.  Ijtimoiy muhit va badiiy xarakter uzviyligi………………………… 47
2-fasl.  Shaxs fojiasi va badiiylik…………………………………………… 57
XULOSA…………………………………………………………………… 65
Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati……………………………………… 69
1 KIRISH
Mavzuning   dolzarbligi.   Bugungi   o‘zbek   adabiyotida   turli   xil   mavzu   va
yo‘nalishlardagi   asarlar   yaratilmoqda.   Shu   bois   ularni   tadqiq   etish,   tahlil   qilish
borasidagi ishlar ham qizg‘in davom eta boshladi. Bugungi kun adabiyoti deganda,
eng   avvalo,   ham   milliy   urf-odat,   an’analarimiz   talabidagi   va   jahon   adabiyoti
mezonlariga   ham   javob   bera   oladigan   asarlarni   tushunamiz.   Keyingi   yillarda   bir
qator   asarlar   yaratildiki,   yuqorida   aytganimiz   kabi,   ularda   ham   milliy   o‘zligimiz
aks   etganligini,   ham   jahon   talablariga-da   mos   kelishini     ko‘rishimiz   mumkin.
Shunday  ekan   hozirgi   kunda   bu  kabi     badiiy   adabiyot   namunalari   bizdan   alohida
tahlil va tadqiqni talab  etadi. 
O‘zbekiston   Respublikasining   Prezidenti   Sh.Mirziyoev   ta’kidlaganlaridek:
“Ayni shu nuqtaiy nazardan qaraganda, o‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini
xalqaro   miqyosda   o‘rganish   va   targ‘ib   qilish,   ko‘p   qirrali   bu   mavzuni   bugungi
kunda   dunyo   adabiy   adabiy   makonida   yuz   berayotgan   eng   muhim   jarayonlar
chiqish,   elgusi   vazifalarimizni   belgilab   olish,   o‘ylaymanki,   katta   ahamiyatga
ega”ki 1
,     adabiyotshunoslikning   barcha   yo‘nalishlarida   badiiy   obraz   yaratish,
janrlar taraqqiyoti haqidagi mulohazalar o‘z ifodasini topmoqda. Istiqlol arafasi va
undan   keyingi   davr   adabiyotida   bu   xususiyat   yanada   kuchayganligini   qissa   janri
namunalari  misolida ham ko‘rish mumkin.
Keyingi   davrlar   o‘zbek   nasri,   dramaturgiyasi   va   she’riyat   haqida
to‘xtaladigan   bo‘lsak,   nasr   va   lirika   bu   borada   yaqqol   ajralib   turadi.   Mustaqillik
davrida bir qator iste’dodlinosir va shoirlarimiz yetishib chiqdi va bu orqali ushbu
turga   mansub   saviyali   asarlar   ham   vujudga   keldi.   Ayniqsa,     mustaqillik   davri
o‘zbek   nasri   deganda   biz   ham   tariximizning   jonli   tasviri   berilgan   ,   ham   bugungi
kunimizdagi   mavjud   holatlar   yoritib   berilgan   badiiy   kashfiyotlarni   tushunamiz.
1
  Mirziyoev Sh. M.   “O‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini xalqaro miqyosda o‘rganish va targ‘ib qilishning 
dolzarb masalalarining dolzarb masalalari” mavzusidagi xalqaro konferensiya ishtirokchilariga tabrik. 
https.prezident.uz/uz/lists/view.
2 Umuman   olganda,   bugungi   kun   o‘zbek   nasri   mavzu   mundarijasi   jihatidan   ham   ,
badiiy  salmog‘i   jihatidan  ham   alohida   mavqega  ega.   Agar   o‘tgan   asr   adabiyotiga
diqqat   qaratadigan   bo‘lsak,   bu   davrda   sotsilal   tuzum   haqida   yoki   dahshatli   i kki
urush   haqida   salmoqli   asarlar   yaratilgan   bo‘lsa,   bugungi   kunda   ham
mustaqillikkacha   bo‘lgan   davrdagi   tuzum,   xalqning   ijtimoiy   holati   haqida,   ham
mustaqillikdan keyingi davrdagi farovon va tinch hayot to‘g‘risida asarlar yaratildi.
Xususan,   istiqlol   davri   adabiyotida   islom   diniga   bo‘lgan   qarashlar   ham,   milliy
o‘zligimizga   bo‘lgan   munosabat   ham   butunlay   boshqacha   tus   oldi.   Qolaversa,
xalqimizning qon-qoniga singib ketgan bu mavzular o‘quvchilarga yangicha uslub
va yangicha metodlarda yetkazib berildi. “Adabiyot bu vazifani inson ruhiyatining
ma’naviyatga   va   ijtimoiy   borliqqa   o‘zaro   ta’sirini   o‘rganish,   tadqiq   qilish   bilan
amalga   oshiradi.   Chunki   ma’naviyatsiz   ijtimoiy   borliqni,   ijtimoiy   borliqsiz
insoniyatni tasavvur qilish mumkin emas”.  2
 
Bitiruv   ishi   mavzusining   dolzarbligi   uning   ilmiy   yangiligi,   tarbiyaviy
ahamiyati   va   mustaqillik   yillarida   olib   borilayotgan   tinchlikparvarlik   siyosatiga
mos   kelishida   ko‘rinadi.   XX   asrga   qaytib   ish   ko‘rish   jihatidan,   o‘zbek   va   G‘arb
prozasi   o‘rtasidagi   tipologik   o‘xshashliklar,   qolaversa,   urush   odamlari
ruhiyatining o‘rganilganligi ishning dolzarbligini belgilaydi. Shuningdek, urush va
inson   munosabatlari   aks   ettirilgan   asarlar   g‘oyaviy   jihatdan   urushni   qoralash
hamda tinchlikning qadrini teranroq anglashga xizmat qiladi. Bu orqali insonning
ma’naviy   kamolotiga   katta   yordam   beradi.   Mamlakatimizning   birinchi   prezidenti
Islom   Karimov   ma’naviyat   haqida   shunday   deydi:   “Ma’naviyat   –   insonni   ruhan
poklanish,   qalban   ulg‘ayishga   chorlaydigan,   odamning   ichki   dunyosi,   irodasini
baquvvat   qiladigan,   iymon-e’tiqodini   mustahkamlaydigan,   vijdonini   uyg‘otadigan
beqiyos kuchdir”. 
Badiiy adabiyot birinchi navbatda ma’naviyatni yuksaltirishga xizmat qiladi.
Demak,   ushbu   ishda     tahlil   etilgan   asarlar   insonparvarlik,   tinchliksevarlik
g‘oyalarini   ifodalashi  bilan  ahamiyatli  bo‘lib, bu  mavzuning dolzarblik  darajasini
yanada   oshiradi.   O‘zbek   adabiyotida   turli   xil   mavzudagi   asarlar   uchraydi.   Aytish
2
  Umurov   H .  Adabiyotshunoslik   nazariyasi .  Toshkent ,  Abdulla   Qodiriy   nomidagi   xalq   merosi   nashriyoti , 2004
3 mumkinki,   ijodkor   o‘z   asarida   qo‘llagan   uslubi   bilan   ham   boshqalardan   farq
qilishligi   mumkin.   Ba’zi   yozuvchilar   falsafiy-publitsistik   yo‘nalishda   ijod   qilib
kitobxon   e’tiboriga   sazovor   bo‘lsa   ,   ba’zilar   ijtimoiy-siyosiy   mavzudagi   asarlari
bilan   o‘quvchining   diqqatini   o‘ziga   tortishadi.   O‘tgan   asr   adabiyotida   ham   ,
bugungi  kunda ham  juda ko‘p uchraydigan  va qalam  sohiblari  ko‘p bor  murojaat
qiladigan   mavzu   bu   -   urush.   O‘zbek   adabiyotida   bu   mavzuda   ham   juda   ko‘p
ijodkorlar   asarlar   yaratishgan.   Ammo   bu   ularning   asosiy   uslubiga   yoki
yo‘nalishiga   aylana   olmagan.     Zamonaviy   o‘zbek   adabiyotida   urush   mavzusini
alohida darajaga chiqargan va bu bilan o‘z uslubini ham yarata olgan ijodkorlardan
bir Qo‘chqor Norqobildir. 
Ma’lumki,   o‘tgan   asrda   insoniyatga   balo-ofatlar   olib   kelgan   bir   qator
urushlar   bo‘lib   o‘tdi.   Urush   ortida   ,   albatta,   adolatsizlik   yotadi   va   eng   katta   xato
urush   tepasida   turgan   shaxslar   tomonidan   qilinsa-da,   eng   mashaqqatli   onlarni
oddiy odamlar boshidan o‘tkazishadi. Biz XX asrda butun dunyoga ulkan talafotlar
keltirgan   I-II Jahon urushini ko‘rdik , ammo o‘zbek millatiga yoki bizga qardosh
bo‘lgan   afg‘on   xalqiga   og‘ir   judoliklar   solgan   Afg‘on   urushi   ham   boshimizga
sinovlarni,   mashaqqatli   kunlarni   solganligi   sir   emas.   Mavjud   davlatning   oqibatni
o‘ylamasdan   yuritgan   siyosati   ortidan   yuzaga   kelgan   bu   urushda   asil   aybdorlar
ham   boshliqlar   –   sho‘rolar   davrining   o‘sha   paytdagi   “qahramonlar”i   edi.   Ular
afg‘on   xalqining   ahvolini,   e’tiqodini,   an’ana   va   urf-odatlarini   hisobga   olishmadi,
oqibatda   o‘zlarini   sharmanda,   ko‘p   insonni   vatangado   qildilar.     Bu   voqea   ham   ,
albatta,   ko‘pchilik   ijodkorlarimiz   asarlarida   o‘z   aksini   topdi.   Xususan,   O‘tkir
Hoshimovning   “Tushda   kechgan   umrlar”   romani   ham   aynan   afg‘on   urushi
oqibatida   hayoti   baxtsizlik   bilan   yakunlangan   insonlar   haqida.     Ammo   yuqorida
aytganimiz   -   Qo‘chqor   Norqobil   o‘z   asarlari   bilan   bu   urush   dahshatlarini   yanada
ochib bera oldi deyish mumkin. 
Qo‘chqor   Norqobilga   ham   ana   shu   qismat,   ana   shu   taqdir   nasib   etdi.
Ijodkorni   ijodkor   sifatida   tanitgan   voqeilik   ham   afg‘on   urushi   bo‘ldi,   yaratgan
asarlarini kitobxonlar sevib o‘qishiga sabab bo‘lgan narsa ham aynan afg‘on urushi
bo‘ldi.   Abdulla   Qodiriy:   “   Yozuvchini   garchi   shaxsan   tanilmasa   ham,   asarlarini
4 o‘qib   ,   qanday   tabiatli   kishi   ekanini   g‘oyibona   bilish,   tasavvur   qilish   mumkin.
Chunki u asarlarida asosan o‘z tabiatini , ruhini tasvirlaydi” 3
  -, deganda haq gapni
aytgan.   Haqiqatan   ham   yozuvchining   mahorati   ham   ,   turush-turmushi   ham   ,
shaxsiyati   ham   o‘z   asarida   namoyon   bo‘ladi.   Xuddi   shunday   Qo‘chqor   Norqobil
asarlarida   ham   bu   jihatni   kuzatishimiz   mumkin.   Sababi   yozuvchi   o‘z   hayotini
asarida  aks   ettirgan,   o‘z  boshidan   o‘tkazgan,   o‘z  ko‘zi  bilan  ko‘rgan  jarayonlarni
qalamga olgan.  
Darhaqiqat,   Qo‘chqor   Norqobilning   mana   shunday   yozuvchi   bo‘lib
yetishishiga   qismatning   o‘zi   yordam   berdi.   U   o‘tgan   asrdagi   yana   bir   mash’um
hodisa   -   afg‘on   urushi   qatnashchisiga   aylandi   va   bu   voqeilik   uning   ijodining
boshlanishiga   ham,   asosiy   uslubiga   ham   aylanishiga   ham   zamin   hozirlab   berdi.
Yozuvchining   bir   qator   hikoya   va   qissalarida   aynan   ana   shu   mavzu   tilga   olindi.
Ayniqsa,   bir   qator   xalqaro   va   davlat   mukofotlariga   sazovor   bo‘lgan   “Daryo
ortidagi yig‘i “qissasi , bundan tashqari “Olislarda osmon yo‘q endi”, “Biz jangdan
qaytmadik”, “Osmon ostidagi sir” asarlarida  bevosita ana shu urush voqealarining
tasvirini   kuzatishimiz   mumkin.   Ijodkorning   ko‘pchilik   asarlari   o‘zining
avtobiografiyasidan   kelib   chiqib   yaratilgan.   Ularda   bosh   qahramon     Qo‘chqor
Norqobilning   o‘zi.   Ammo   ba’zi   asarlari   borki,   ularda   umuman   ijodkor
avtobiografiyasiga   bog‘liq   bo‘lmagan   jarayonlar   tasvirlansa-da,     urush   mavzusi
yoki   urushning   kishilar   hayotiga   ta’siri   ko‘rsatib   berilganligi   bilan   boshqa
asarlariga  o‘xshash   .  Shular  jumlasiga   “Osmon  ostidagi   sir”  qissasini  kiritishimiz
mumkin.
Ma’lumki, Afg‘on urushi 1979-1989-yillar oralig‘ida bo‘lib o‘tgan. Bu davr
bizning   tariximizda   mustaqillikka   erishish   davriga   to‘g‘ri   kelganligi,   Andijon
voqealari   hisobiga   yoki   o‘sha   davrda   bizda   avj   olgan   “paxta   ishi”   bilan   bog‘liq
jarayonlar   bo‘lganlig   tufaylimi   -   har   holda   bu   hodisaga   qayta   nazar   tashlash
bugungi  kunda ko‘pam  e’tiborga molik ish emas.  Ammo bilamizki, o‘sha  davrda
ham o‘zbek xalqi sho‘rolar davlati tarkibida bo‘lgan. Bundan kelib chiqadiki, sovet
davlatining noto‘g‘ri yuritilgan siyosati tufayli yuzaga kelgan bu urushda qardosh
3
 Qodiriy A. To‘la asarlar to‘plami. Olti jildlik. Toshkent , Fan, 1995.
5 qardoshning, og‘a inisining, musulmon boshqa bir musulmonning qonini to‘kishga
majbur bo‘lgan. Bu esa haqiqatan ham dahshatli va kechirilmas bir hodisa, voqelik
edi.   Ijodkor   Qo‘chqor   Norqobil   ham   bu   hodisaga   o‘z   fikrini   bildiradi:     “Ich-
ichimdan   zil   ketardim.   Biz   vahshiylar   edik.   Ammo   bizni   shu   ishlarni   qilishga
Kreml siyosatining qonli qo‘li majburlayotgandi. Men afg‘ondagi jamiki qirg‘inlar
uchun o‘ris davlati siyosati aybdor deb hisoblayman” . 4
Mavzuning   ilmiy   yangiligi.   Ushbu   ishda   Qo‘chqor   Norqobil   asarlari
qahramonlarining   ruhiyati   o‘rganiladi   .   Urush   voqealari   va   urushda   qatnashgan
yoki   urushorti   odamlar   qiyofasi   qanday   shakllantirilganligi   borasida   fikrlar
bildiriladi. Qo‘chqor Norqobilning “Daryo ortidagi yig‘i”, “Osmon ostidagi sir” va
bir   qator   hikoyalari   tahlili   asosida   ijodkorning   obraz   yaratish   mahorati   ham,
qahramonlar qiyofasi ham, u orqali kitobxon e’tibor qaratishi kerak bo‘lgan voqea-
hodisalar   ham   tahlil   etiladi.   Adabiyotshunosligimizda   shu   davrgacha   yaratilgan
ushbu   mavzudagi   bir   qator   ishlar   borki,   quyidagi   ishda   ularga   ham   qisman
to‘xtalgan holda adib ijodi yanada chuqurroq  tadqiq etiladi. 
Tadqiqotning maqsad va vazifalari.   Bitiruv malakaviy ishimizning asosiy
maqsad va vazifalari Qo‘chqor  Norqobil asarlarini o‘rganish va ularda qatnashgan
obrazlar   ruhiyatini   tahlil   etish   va   bu   orqali   ijodkor   obraz   yaratish   yoki   voqelikni
real   va   haqqoniy   tasvirlash   mahoratiga   baho   berish.   Bundan   tashqari   Qo‘chqor
Norqobil   asarlari   asosida   o‘tgan   asr   voqealariga,   afg‘on   urushiga   ham   to‘xtalib
o‘tish, uning o‘zbek xalqiga , qolaversa , qardosh - afg‘on xalqiga ta’siri borasida
fikrlar   bildirish,   urush   odamlari   qiyofasi   yozuvchi   asarlari   orqali   qay   darajada
tasvirlanganligini   aniqlash   va   umumiy   tarzda   Qo‘chqor   Norqobil   qissa   va
hikoyalaridagi qahramonlar ruhiyatiga e’tibor qaratishni maqsad qilib oldik.
Mavzuning   o‘rganilish   darajasi.     Qo‘chqor   Norqobil   haqida   keyingi
yillarda   bir   qator   adabiy-tanqidchilar   o‘z   fikrlarini   bildirishgan.   Ammo   adib
qissalarida   obrazlar   ruhiyati   yoki   obraz   yaratish   mahorati   haqidagi   fikrlar   hali
to‘liq tahlil etilgani yo‘q. Ba’zi bir ilmiy-nazariy maqolalarni hisobga olmaganda,
4
 Qo‘chqor Norqobil. Daryo ortidagi yig‘i. - Toshkent, G‘afur G‘ulom nomidagi nashriyot, 2021.
6 ijokdorning   qissalari   yoki   undagi   obrazlar   ruhiyati   tahlili   hali   yetarli   darajada
amalga oshirilmagan. 
Tadqiqotning   metodologik   asosi   va   metodi.     Mustaqillikdan   keyin   turli
mavzulardagi   asarlar   yaratildi.     Ammo   o‘tgan   asrdagi   urushlar   mavzusida
yaratilgan   asarlar   sanoqli.   Shu   jihatdan   adabiyotshunosligimiz   ilmiy-nazariy
me’zonlaridan   kelib     chiqqan   holda   Qo‘chqor   Norqobil   qissalarida   qatnashgan
obrazlarning o‘ziga xos jihatlarini tahlil etamiz.
Tadqiqot predmeti va obyekti.  Bitiruv malakaviy ishimiz uchun Qo‘chqor
Norqobilning “Daryo ortidagi  yig‘i” to‘plamidagi  qissa  va hikoyalar  va   “Osmon
ostidagi sir”, “Biz jangdan qaytmadik”  qissalarini tahlilga tortdik.
Tadqiqotning   ilmiy-amaliy   ahamiyati.   Tadqiqot   ishimizdan     adib   ijodini
o‘rganishda   ,   mustaqillikdan   oldingi   davrdagi   mavjud   tuzum   haqida   va   afg‘on
urushi   haqida   va   urush   odamlari   haqida   bilimlarga   ega   bo‘lish   mumkin.
Tadqiqotdan   litsey   va   kasb-hunar   kollejlarida   yozuvchi   ijodini   o‘rganish   uchun
uslubiy qo‘llanma sifatida foydalanish mumkin. 
Tadqiqotning tuzilishi.   Ish kirish, uch asosiy bob, xulosa va foydalanilgan
adabiyotlar ro‘yxatidan iborat. 
I BOB .  ADIB QISSALARIDA  BADIIY  XARAKTER 
VA KONFLIKT TASVIRI
7 1.1. Xarakter talqini va obrazlar olami.
Badiiy adabiyotdagi turfa xil o‘zgarishlar, talqinlar inson xarakterini, uning
ruhiy-ma’naviy   olamini   talqin   etishga   jiddiy   e’tibor   qaratayotganini   alohida   qayd
qilib   o‘tish   lozimdir.   O‘zbek   adabiyoti   XX   asrda   qator   yangilanishlarni   boshdan
kechirdi.   Yozuvchilarimiz   mumtoz   adabiyot   an’analarini   davom   ettirish   bilan
birga,   jahon   adabiyotining   hayotbaxsh   tajribalarini   ham   o‘z   ijodlariga   singdira
boshladilar. 
  XX   asr   davomida   qissa   janrining   shakli,   ifoda   usullari   juda   ko‘p
o‘zgarishlarga   duch   kelsa-da,   inson   talqini,   uning   badiiy   xarakterlarining   talqini
uzoq vaqt o‘zgarishsiz qoldi. Faqat, asr so‘ngiga kelibgina, ijodkorlarimiz insonni
anglash, uni bor-bo‘yicha tasvirlash borasida mafkuraviy tazyiqlardan xalos bo‘ldi.
Badiiy   adabiyotning   turfa   xil   qarashlari,   talqinlari   qissachilik   taraqqiyotidagi
o‘zgarishlarni   ham   yuzaga   chiqara   boshlaganligi   e’tirof   etilmoqda.   Shu   jihatdan
qissachilikdagi   jiddiy   badiiy   talqinlar,   inson   tafakkuridagi   evrilishlarni,   uning
botiniy   olamidagi   ziddiyatlarni   juda   teran   badiiy   aks   ettirish   yo‘lidan
borayotganligini ham alohida qayd etmoq zarurdir. O‘zbek qissachiligidagi adabiy
qahramonlarning   dunyoqarashi,   hayotga  munosabati   ham   o‘zgardi.   Bunday   tasvir
xususiyati   janr   tarkibidagi   o‘zgarishlarni   bugungi   badiiy   qonuniyatlar   asosida
talqin   etish   va   tahlil   etish   holati   mavjud.   Adabiyotshunos   Umarali   Normatov
o‘zbek qissachiligi  haqida so‘z yuritib, undagi  badiiy o‘zgarishlarni, poetik talqin
taraqqiyotini   o‘ziga   xos   qarashlar   bilan   izohlashga,   asoslashga   harakat   qilib
shunday   yozadi:   “Bugungi   qissachiligimizga   nazar   tashlaganda,   birinchi   galda
undagi mavzu, muammo, shakliy, uslubiy jihatdan rang-baranglik e’tiborni tortadi.
Ular   orasida   tarixiy,   zamonaviy,   ijtimoiy   -   siyosiy,   oilaviy-maishiy,   ishqiy
mavzulardagi   ham   an’anaviy,   romantik,   realistik,   ham   modernistik,   ham   jiddiy,
ham yumoristik sarguzasht-detektiv yo‘nalishdagi asarlarni ko‘rish mumkin”. 5
 
O‘zbek qissachiligida yangi nomlar, yangi qahramonlar adabiy hayotimizga
yangi   mazmun   bag‘ishladi.   Ayni   paytda   o‘zbek  qissachiligida   yangi   qahramonlar
safi   kengayib   bormoqda.   Ular   bizning   ko‘nglimizga   yaqin   va   qadrdon
5
  Норматов У. Қиссадан ҳиссалар// Жаҳон адабиёти. 1997. − №3. 157-б.
8 zamondoshlarimiz ekanligi hech kimga sir emas, chunki ular kitobxonlar qalbidan
allaqachon   joy   olgan.   Bbadiiy   adabiyot   xarakterlar   yaratish   san’ati   ekan,   uning
turfa   xil   talqinlarini   adib   qissalarida   kuzatish   mumkin.   Qayd   qilinganidek,
“Qahramonning   muhim   xususiyatlarini   aniqlaydigan   asosiy   belgilar
majmyixarakter deb yuritiladi”. 6
Qo‘chqor   Norqobil   keyingi   yillar   o‘zbek   nasrida   faol   ijod   qilib   kelayotgan
yozuvchilardan   biridir.   Uning     “Bosinqirash”,   “Arosat”,   “Xun”,   “Quyoshni   kim
uyg‘otadi?”,   “Osmon   ostidagi   sir”,   “Yangi   yil   kechasida”,   “Bu   yerlarda   hayot
boshqacha”,   “Ko‘zlaringni   ko‘rgani   keldim”,   “Nozi…Nozigul”,   “Yer   hali   ham
dumaloq”, “Bizni oqibat qutqaradi” hikoyalari; “Daryo ortidagi yig‘i”, “Kulib tur,
azizim”, “O‘n sakkizga kirmagan men bor”, “Qordagi lola” qissalari fikrimizning
dalilidir.   Qo‘chqor   Norqobil   o‘z   asarlarida   urush   dahshatlari,   turli   fojialar,   inson
yuragining   og‘riqlari   bilan   bir   qatorda,   hayotda   eng   toza   borliq   –   Muhabbat   bor,
demoqchi.   Urush   ichidagi   muhabbat   asar   qahramoniga   eng   og‘ir   damlarda   kuch-
quvvat,   ishonch   baxshida   etishini   yoritib   berishga   intilayotgan   ijodkordir.   Asrlar
davomida  urush  mavzusidagi   asarlarda  g‘oliblar  va  mag‘lublar   obrazi  yetakchilik
qilgan bo‘lsa, adib ijodida esa inson tushunchasiga, uning hayotdagi o‘rniga e’tibor
qaratiladi.
Tasvirdagi bunday talqinlar yozuvchining o‘ziga xos uslubi bo‘lib, asarlarida
hayotiy   voqealarni   boricha   yoritishga   intiladi.   Bu   haqda   yozuvchi   Shukur
Xolmirzayev   ijodkorning   “Quyoshni   kim   uyg‘otadi?”   qissa   va   hikoyalar
to‘plamiga   yozgan   “Iztirob”   deya   nomlangan   so‘zboshisida   shunday   fikrlarni
bayon   etadi:   “Qo‘chqorning   shoirona   nasrida   reallik   bilan   noreallik   ko‘pincha
omuxta bo‘lib ketadiki, bunga erishish juda qiyin-e: birinchidan, bunday irrealistik
nasr   tajribalari   bizda   yo‘q.     Ikkinchidan,     bu   yo‘l   man-man   degan   adibni   ham
uloqtirib-o‘tlatib ketadi, demak, asar maqsadidan kelib chiqadigan chegaragina uni
tutib turishi  mumkin.  Endi,  asarning maqsadi   – urush  fojiasini  –  urushning  inson
ruhidagi o‘zgartirishlarini, ruhdagi iztirobli to‘lg‘oqlarni tasvirlash va oqibat uning
fojia   natijasini   ko‘rsatishdan   iborat   bo‘lsa,   hali   yosh,   dunyoviy   adabiyotning   bu
6
  T . Boboyev .  Adabiyotshunoslik   asoslari . –  T ., 2002. 52- bet .
9 boradagi tajribalari bilan endi tanisha boshlagan va shu asno o‘zini kashf etayotgan
yozuvchiga naqadar og‘irlik tushadi”. 7
 
Qo‘chqor   Norqobil   1968-yilning   5-mart   kunida   Surxondaryo   viloyati
Oltinsoy tumani  Mo‘minko‘l  qishlog‘ida tavallud topgan. O‘rta maktabni  tugatib,
1986−1988-yillarda   afg‘on   urushida   qatnashdi.   So‘ng   Toshkent   davlat
universitetining   jurnalistika   fakultetiga   o‘qishga   kirdi.   1992-yilda   universitetni
tugatgach, gazeta-jurnallarda ishladi, muxbirlik qildi. Uning ijodi asosan 80-yillar
oxiri   −   90-yillar   boshida   boshlandi.   «Bosinqirash»,   “Arosat”,   “Xun”   hikoyalari
hamda “Daryo ortidagi yig‘i” qissasi shu davr mahsuli sifatida xarakterlidir. Uning
ijodida   “Daryo   ortidagi   yig‘i”   (1990)   qissasi,   ayniqsa,   xarakterli   bo‘lib,   unda
afg‘on yurtida o‘z ko‘zi bilan ko‘rgan hayotiy voqealar mahorat bilan ifoda etilgan.
Shu tufayli mazkur qissa yoshlar tashkilotining Usmon Nosir nomidagi mukofotiga
sazovor   bo‘lgan.   Uning   “Qorong‘u   uy”,   “Kulib   tur,   azizim”,   “Xayr,   beshinchi
mart”   singari   hujjatli   qissa   va   romanlarida   ham   urush   va   inson,   hayot   va   o‘lim,
zulmat   va   ro‘shnolik,   shuningdek,   insonni   tutib   turgan   muhabbat   mavzusi   o‘zaro
uyg‘un holda tadqiq etiladi.
Qo‘chqor   Norqobil   shoir   sifatida   hozircha   faqat   “Xosiyatli   daryo”   (1992),
“Kaftimdagi   qizg‘aldoq”   (1993)   to‘plamlarini   nashr   ettirgan   bo‘lsa   ham,   mazkur
to‘plamlarga   kirgan   she’rlarning   o‘ziyoq   uning   iqtidorli   shoir   ekanligiga   kafolat
beradi.   Qo‘chqor   Norqobilning   keyingi   yillarda   “O‘n   sakkizga   kirgan   men   bor”,
“Kulib tur, azizim!”, “Osmon ostidagi sir”(2015) kabi nasriy kitoblari chop etildi.
Jangchi  adib mazkur asarlarida inson qalbining og‘ir dardlarini urush manzaralari
orqali   badiiy   talqin   etadi.   U   hayot   bilan   o‘lim,   yovuzlik   bilan   ezgulik   ro‘baro‘
kelgan pallada o‘z taqdirini garovga qo‘ygan. Uning she’rlari, hikoyalari, qissalari
shu haqda. Mana shunday xususiyatlarni o‘zida mujassamlashtiradi.  
200 1- yilda   unga   “O‘zbekiston   Respublikasida   xizmat   ko‘rsatgan   jurnalist”
faxriy   unvoni   berildi.   Keyinchalik   Qo‘chqor   Norqobil   «O‘zbekiston   ovozi»
gazetasida siyosat va xalqaro hayot bo‘limiga boshchilik qildi. Ayni paytda «Inson
va   qonun»   gazetasining   Bosh   muharriri   vazifasida   o‘z   faoliyatini   davom
7
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?//Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 3-4-б.
10 ettirmoqda.   Qo‘chqor   Norqobil   tarjimonlik   sohasida   ham   bir   qancha   ishlarni
amalga   oshirgan.   Jumladan,   A.S.Pushkin,   M.Yu.Lermontov,   S.Yesenin,
Ye.Yevtushenko   kabi   shoirlarning   nasriy   asarlarini   o‘zbek   tiliga   tarjima   qilgan.
Qo‘chqor Norqobil – hozirgi o‘zbek adabiyotida hikoyanavis, qissanavis, jurnalist
hamda dramaturg sifatida o‘z o‘rni va mavqeyiga ega ijodkorlardan biridir.
Badiiy ijodda, xususan, o‘zbek qissachiligida ham yozuvchining o‘ziga xos
uslubiga   ko‘p   narsa   bog‘liq   bo‘ladi.   Adabiyotshunos   O‘.Nosirovning   fikricha:
“Yozuvchining   hayotni   obrazli   o‘zlashtirishi,   uning   original   badiiy   kartinasini
yaratishda   talanti,   ijodiy   mustaqilligi,   o‘ziga   xosligi,   hayotiy   fakt   va   hodisalarni,
insoniy   munosabatlarni   yangicha   talqin   qilishi,   “yangi   so‘z”   aytish   mahorati,
adabiyotda o‘z ovozi, o‘z uslubini yaratishi muhim ahamiyatga ega. Chunki badiiy
ijod har bir avtordan ijodiy mustaqillikni, tasvir predmetiga subyektiv munosabatni
taqozo   etadi”. 8
  Adabiyotshunos   Shuhrat   Rizayev   adibning   “Osmon   ostidagi   sir”
deb   nomlangan   hikoyalar   to‘plamiga   yozgan   “Xotira   va   muhabbat   qurshovida”
sarlavhali   muqaddimasida   quyidagi   fikrlarni   alohida   qayd   etib   o‘tadi:   “…
Qo‘chqorning   asarlari   boshqalarnikidan   qaysi   jihatlari   bilan   farqlanadi   desa,
kamina,   avvalo,   uning   an’anaviy,   sof   realistik   tafsiliy   yo‘sinda   yozishi   hamda
bitiklarida   ikki   jihat:   afg‘on   urushi   mavzusi,   motiv   ham   ohanglari   va   Surxon
koloriti   bo‘rtib   ko‘rinishini   ayirib   ko‘rsatgan   bo‘lar   edim”. 9
  Yozuvchi   badiiy
asarlari   va   uning   uslubi   haqidagi   bu   qarashlar   zamirida   o‘ziga   xos   asos   hamda
tushunchalar   mavjud.   Adib   hayotni   anglash,   murakkab   qirralarini   talqin   etish
jarayonida o‘z uslubini namoyon qilgan.
Adib   yaratgan   asar   qahramonlari   ham   har   qanday   sun’iylikdan   yiroq,   turli
sinovlarga duch kelsa-da, hayotga bo‘lgan muhabbatidan voz kechmaydi.   Badiiy
asar   qahramoni   qay   jihatlarga   ega   bo‘lishi   kerakligi   xususida   Qo‘chqor   Norqobil
“Ko‘ngil daftari”dagi qaydlarida quyidagi fikrlarni ta’kidlaydi:
  “Badiiy asarda yozuvchi o‘ylab topgan, kashf qilgan qahramon emas, balki
o‘zini-o‘zi   kashf   qilgan,   o‘z   ortidan   yozuvchini   ham   ergashtirib   ketgan
8
  Носиров Ў. Бадиий услуб мавзуидан талқинлар//Ижодкор шахс, бадиий услуб, автор образи. – Тошкент: 
Фан, 1981. – 73 б.
9
 Норқобил Қ. Осмон остидаги сир. – Тошкент:Ўзбекистон, 2015.  5- б .
11 qahramonlar   hech   qachon   o‘lmaydilar   va   shular   tufayli   badiiy   asarlar   abadiylik
shohsupasiga chiqadi. O‘ylangan syujet, chegaralangan kompozitsiya, eng yomoni,
yozuvchining   chizig‘idan   chiqolmagan   qo‘g‘irchoq   obrazlar   asarning   umrini
yozuvchi umridan ham qisqa qilib qo‘yadi. Yaxshi asarlar adabiyot ham, adib ham
hech qachon o‘lmasligini isbotlaydi”. 10
 
Adibning ijodiy mahorati asardan asarga o‘sib borayotganligini uning ijodini
kuzatib   borayotganligini   adabiyotshunoslar   asosli   tarzda   e’tirof   etmoqdalar.
Xususan,   Saydi   Umirov   “Voqealarning   sirli   tasviri”   maqolasida:“Qo‘chqor
Norqobil   inson   ruhiyati   va   tabiat   manzaralarini   bir-biriga   vobasta,   aloqador
chizishda,   portret,   peyzaj,   nutq   detallaridan   xarakter   yaratishda,   til,   so‘z
imkoniyatlaridan   foydalanishda   ko‘p   izlanayotgani,   ancha   tajriba   orttirgani
ko‘rinib   turibdi” 11
,   −   deb   yozadi.   Qayd   qilinganidek,   adib   qissalarida   inson
hayotini,   uning   ruhiyatini   badiiy   talqin   etishda   turli   tasvir   usullaridan   mahorat
bilan foydalandi. Inson fojialariga nafaqat shaxsning o‘zi, balki hayotiy ziddiyatlar,
ijtimoiy   muhitdagi   qarama-qarshiliklar   ham   asos   bo‘lishi   mumkin.   Bu   holatlarni
yozuvchi   turfa   xil   ohanglarda,   badiiy   tasvir   vositalaridan,   kompozitsion
birliklardan   unumli   foydalanish   natijasida   yuzaga   chiqaradi.   “Hayot   haqiqatidan
ma’lumki,   vijdoni   uyg‘oq,   qalbi   pok,   diyonatli   shaxslarning   foniy   dunyoda
yashashi   qiyin   kechadi.   Chunki   ular   har   bir   adolatsizlikka,   odamlarning
insoniylikka   zid   xatti-harakatlariga   befarq   qaray   olmaydi.   Ularga   nisbatan   o‘z
e’tirozini   bildiradi.   Bunday   shaxslarning   aksariyati   ijodkor   bo‘ladi.     Shunday
haqiqiy ijodkor xalqning vijdoni sanaladi”. 12
Badiiy   asar   borki,   xarakter,   obraz   (timsol),   personaj   bor.   Kichkinagina
hikoyada   xarakterning   tiniq   bir   nuqtasi,   bir   necha   misrali   she’rda   xarakter
kayfiyati, munosabati mujassam. Qo‘chqor Norqobilning afg‘on urushi xotiralariga
bag‘ishlangan   qissalarining   barchasida   muallifning   “men”ini   kuzatish   mumkin.
Yozuvchi   “Daryo   ortidagi   yig‘i”,   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”   qissalarida
askar   yigit,   “Kulib   tur,   azizim”   qissasida   shoir,   “Qordagi   lola”   qissasida   Tohir   −
10
 www. ziyouz.com. http://kh-davron.uz/kutubxona/uzbek/qochqor-norqobil-kongil-daftaridagi-qaydlar.html
11
  Umirov S. Voqealarning sirli tasviri//www.ziyouz.com. 2016-yil 14-yanvar.
12
  Каримов Ҳ. Истиқлол даври адабиёти. – Тошкент: Янги нашр. 2010. 243-б.
12 jurnalist   obrazi   vositasida   xarakter   darajasiga   ko‘tariladi   va   turli   ijtimoiy
ziddiyatlar   zamirida   asar   qahramoni   xarakterining   ma’lum   bir   qirralari   namoyon
etiladi.   “Inson   o‘sadi,   o‘zgaradi,   shakllanadi,   ruhan-ma’nan   boyib   boradi.   Lekin
inson   tamoman   o‘zgarib,   ikkinchi   “men”   kasb   etmaydi,   o‘zligini   yo‘qotmaydi,
ya’ni ijtimoiy munosabatlar majmui inson mohiyati, fitrati mehvarida ro‘y beradi.
Aniqroq aytsak, fitrat mavjudki, inson o‘zgaradi, moslashadi, tuslanadi, turlanadi.
Demak,   betakror,   muqim   o‘zak   ijtimoiy   munosabatlarni   singdirib   boradi.   Adabiy
xarakter   deganda   o‘zak   (fitrat,   tiynat)   va   ijtimoiy   munosabatlar   yig‘indisi
tushuniladi”. 13
Badiiy   asar   tarkibidagi   xarakterlar   umumlashmalik   xususiyatiga   ega   o‘lib,
yozuvchi ularning fojiasini muhit orqali yoritadi. “Xarakter (yunoncha character –
xususiyat,   belgi)   –   ma’lum   ijtimoiy   faoliyat   tipi.   Xarakter   L.I.   Timofeyev
aytganidek,   obrazning   yadrosi.   Xarakter,   birinchi   navbatda,   konkret   hayotiy
sharoitda   o‘z   individual   xatti-harakatlari   va   ruhiy   kechinmalari   bilan   namoyon
bo‘ladigan   insonning   aniq   tasviri.”. 14
  Yozuvchi   asarlarida   betakror   badiiy
xarakterlar  talqini   o‘z   ifodasini   topgan.  Bu  esa   Qo‘chqor  Norqobilov  asarlaridagi
shaxs   fojiasining   talqini   bejizga   yuzaga   chiqmaganligidan   dalolat   beradi.   “Badiiy
asarda   ozmi-ko‘pmi   tafsilot   bilan   tasvir   etilgan   personaj   obraz   yoki   xarakter   deb
ataladi.   Xarakter   (obraz)   –   insonning   tipiklashtirilgan   va   individuallashtirilgan
tasviri. Xarakter  kishilarning ma’lum toifasiga  xos xususiyatlarni  ma’lum davrga,
muhitga,   kasbga,   yoshga,   jinsga   mansub   kishilarning   sifatlarini   yorqinlik   bilan
ifoda   etadi.   Xarakterda   yozuvchining   kishilarga   va   hayotga   munosabati,   hayotiy
hodisalarga   bergan   estetik   bahosi   yaqqol   ko‘rinadi.   Xarakter   muallif   estetik
idealini   tashuvchidir.   Xarakterlar   muayyan   psixologik   sharoitda   harakat   etish
natijasida namoyon bo‘ladilar va shakllanadilar”. 15
 
Darhaqiqat,   badiiy   xarakterning   tulfa   xil   talqinlari   asosida,   uning
shakllanishi   voqealar   zamirida   nonoyon   bo‘ladi.   Adibning   “Kulib   tur,   Azizim”
qissasida   ham   kuzatish   mumkin.   Asar   qahramoning   turfa   xil   qarashlari,   uning
13
  Расулов А. Бадиийлик - безавол янгилик//Илмий-адабий мақолалар, талқинлар, этюдлар. – Тошкент: 
Шарқ, 2007. 9-б.
14
 Бобоев Т. Адабиётшунослик асослари. – Тошкент: Ўзбекистон, 2002. 52-53-б.
15
  Sulton   I .  Adabiyot   nazariyasi . – То shkent :  O ’ qituvchi , 2005. 103-104- b .
13 ma’naviy tushkun holatining sabablariga e’tibor qaratiladi. Bu o‘rinda, uning turf
axil, o‘y-mulohazalari zamiridagi tushunchalar talqiniga e’tibor qaratiladi.  Qissada
asar   qahramoning   kasalxonadagi   hayoti,   uning   botinidagi   ziddiyatlari   kuzatish
mumkin:   “Shoir   deraza   qanotini   ochib   qo‘ydi.   Erta   bahor   hidi,   engil   nasimlar
ufurib   kirdi   xonaga.   Ochiq   derazadan   uzoqlashayotib   bog‘   adog‘idagi   temir
eshikka yana bir razm soldi… To‘rt kundirki, xotinini shu eshikdan kirib kelishini
kutib   o‘sha   yoqqa   qaraydi” 16
.   Shoirning   kasalxonadagi   hayoti,   uning   orzularini
chil-parchin qilib yuboradi. 
Badiiy   qonuniyatlardan   biri,   asar   syujetidagi   badiiy   to‘qima   asosida
yaratilgan   xarakterlar   tasviridagi   talqinlarda   namoyon   bo‘ladi.   Shu   jihatdan,
bunday   tasvirlar   kitobxon   qalbini   larzaga   soladi.   “Badiiy   asardagi   personaj
xarakterining   shakllanishida   tipik   sharoitning   roli   katta.   Tipik   sharoit   esa,   u
yashagan   davr,   muhit   bilan   belgilanadi.   Qahramon   yashagan   davr,   muhit   muallif
tomonidan  chizib  berilgan   shart-sharoit  tasviri,  tabiat   manzarasi,  muallif   hikoyasi
va   xarakteristikasi,   qahramonning   muhitga   bo‘lgan   munosabati   ,   simpatiya   va
antipatiyasi, kishilar bilan aloqasini ko‘rsatish asosida ochib boriladi”. 17
Ma’lumki,   rivojlanish   qarama-qarshiliklarning   kurashi   oqibatidir.   Ijtimoiy
taraqqiyotning   xuddi   shu   qonuniga   mos   holda   adabiyotda   ham   hayot   harakatda
ko‘rsatiladi.   Konflikt   (lotincha   –   confliktus   so‘zidan   olingan   bo‘lib,   ixtilof,
to‘qnashuv   degan   ma’noni   anglatadi)   –   badiiy   asarda   ishtirok   etuvchi   shaxslar
o‘rtasidagi   yuzma-yuz   kurash   yoki   qahramonning   o‘z   atrofini   qurshab   olgan
muhiti,   o‘z-o‘zi   bilan   ruhiy   to‘qnashuvi,   olishuvidir.   Badiiy   konflikt   asardagi
voqealar rivojiga quvvat berib turuvchi muhim komponent bo‘lib, har bir davr, har
bir san’at turi va janr imkoniyatiga qarab turli darajada namoyon bo‘ladi. Konflikt
hal   etilishi   natijasida   yana   avvalgi   muvozanatning   tiklanishiga   yo‘l   ochiladi   yoki
taqdirlar   bir   holatdan   ikkinchi   holatga   o‘tadi.   Konflikt   vositasida   siljishlar
tug‘dirgan   inson   dramasining   ildizlari   ochiladi,   hayotiy   jarayonlar   ichiga   kirib
boriladi.   Jamiyat   va   inson   hayotidagi   barcha   ziddiyatlar   ortida   turmushning
16
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?//Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 9-б.
17
 Солиев А. Ҳаёт ва инсон талқини. – Тошкент: Турон замин зиё. 2015, 110-б.
14 ijtimoiy   muammolari   yotadi.   Demak,   har   qanday   konflikt   u   yoki   bu   darajada
ijtimoiy mohiyat kasb etadi. Asar boshida konfliktni yuzaga keltirib chiqargan va
namoyish   etgan   motivning   mazmuni   voqealar   dinamikasida,   uning   yechilishida
to‘la   ayon   bo‘ladi.Badiiy   asar   syujeti   voqealardan,   voqealar   esa   personajlarning
xatti-harakatlari, o‘zaro munosabatlari, ziddiyatlardan tarkib topgani bois ham uni
hayot   ziddiyatlarini   umumlashtiruvchi   voqealar   sistemasi   sifatida   ta’riflanadi.
Ijodkor   badiiy   syujet   orqali   muayyan   davrning   ijtimoiy   konfliktlarini   ifodalaydi,
ularga   o‘z   munosabatini   bildiradi,   qahramonlarning   xarakterini   ochadi,   estetik
idealini olg‘a suradi.
Badiiylikning   asosida   hayot   ziddiyatlari   yotar   ekan,   uning   talqinida
shaxslararo   konflikt   bilan   uzviy   birlikda   inson   botiniy   olamidagi   qarama-
qarshiliklar ham o‘z ifodasini topadi. “Konflikt butun asar syujeti va mazmunining
yo‘nalishini ta’min etadi. Konfliktsiz syujet “yasash” mumkin emas. Chunki syujet
o‘zining   chuqur   mohiyati   jihatidan   harakat   qilayotgan   konfliktdir”. 18
  Syujetda
ijtimoiy   ziddiyat   rivojlanishda   aks   ettirilishi,   uning   qanday   hal   bo‘lishi   va
oqibatlari ko‘rsatilishi juda katta ahamiyatga egadir. Chunki shu yo‘l bilan ijtimoiy
taraqqiyotning tamoyillari va qonuniyatlari ochib beriladi.
Qo‘chqor   Norqobil   qissalarida,   asosan,   psixologik   konflikt   turini   kuzatish
mumkin.   Konflikti   psixologik,   ya’ni   ichki   kolliziya   shaklidagi   asarlardagi
kechinmalarning   ijtimoiy,   shaxsiy-intim   konfliktlardan   farqi   nimada?   “Daryo
ortidagi yig‘i”, “O‘n sakkizga kirmagan men bor”, “Qordagi lola” kabi asarlardagi
kolliziyalarda   qahramonlar   –   muxoliflarning   maqsad   yo‘lidagi   kurashidan
tug‘iluvchi hayotiy muammolar emas, balki og‘ir hayotiy sharoit va hodisalarning
ta’siri, aks-sadosi ustundir. Ularda ba’zan uchrab turadigan xarakterlar to‘qnashuvi
tashqi hodisalar ta’sirida yuz berayotgan ichki kurashlar zamiridagi o‘tkinchi holat
sifatida   ko‘rinadi,   ya’ni   hal   qiluvchi,   yangidan-yangi   to‘qnashuvlar   tug‘dirmaydi.
“Adabiyotshunoslik   terminlarining   ruscha-o‘zbekcha   izohli   lug‘ati”da   “badiiy
konflikt”ga   shunday   ta’rif   beriladi:   “Kolliziya   –   to‘qnashuv,   qarama-qarshilik
so‘zidan olinib, badiiy asarda xarakterlarning o‘zaro kurashi, sharoit va xarakterlar
18
  Sulton   I .  Adabiyot   nazariyasi . – То shkent :  O ’ qituvchi , 2005. 110- b .
15 o‘rtasidagi   to‘qnashuv   deb   baholanadi”. 19
  Ushbu   ta’rif   ziddiyatning   tuyg‘ular
kolliziyasi  ma’nosini  u qadar  to‘liq ifodalamaydi. Bunga  shuni  qo‘shimcha qilish
mumkinki, “kechinmalar kolliziyasi” – asar  qahramonlari ruhiy olamini namoyon
etuvchi,   ular   ruhiyatida   kechayotgan   o‘zgarishlar,   bo‘hronlar,   to‘qnashuvlar
tabiatini   ifodalovchi   tuyg‘ular   kurashidir.   Demak,   kolliziya   –   bu   his-tuyg‘ular
ziddiyati, kurashi demakdir. Ko‘rinadiki, konfliktning botiniy – kolliziya shaklidan
foydalanish   adabiyotimizning   barcha   turlari   va   janrlarida   –   epos,   romanlarda,
dramaturgiyada bo‘lgani kabi qissachilikda ham samarali kechmoqda. 
1.2.  Xarakter talqini va obrazlar olami.
Donishmandlarning ta’kidlashlaricha, inson hayotning past-u balandini, oq-u
qorasini anglab yetishi uchun uning butun umri kamlik qilar ekan. Mazkur haqiqat
barcha   uchun   ham   bir   xil   bo‘lishi   mumkinmi,   degan   savol   tug‘iladi.   Bu   savolga
javobni   ijodkorlarning   yaratgan   asarlaridan   topish   mumkin.   Zero,   har   qanday
badiiy   asar   hayotning   in’ikosi,   unda   bir   qatra   bo‘lsa   ham,   albatta   hayot   haqiqati
yotadi.   Afg‘on   urushining   ikki   yillik   talotumlarini   bevosita   boshidan   o‘tkazgan
adib   Qo‘chqor   Norqobil   o‘zining   “Daryo   ortidagi   yig‘i”   qissasi   orqali   odam
turmushning   achchiq-chuchugini   totishi   uchun   bir   necha   yil   kifoya   qilishi
mumkinligini teran ifodalab bergan. Aksariyat hollarda urush mavzusini yoritishga
bag‘ishlangan   asarlarni   o‘qiyotganda   kitobxonlar   urushning   qay   tarzda   olib
borilishi,   janglardagi   ur-surlarga   e’tibor   qaratishadi.   Aslida,   har   bir   yozuvchining
ushbu   mavzuga   murojaat   qilishidan   maqsadi   urushning   inson   ruhiyatidagi
evrilishlarga   sabab   bo‘luvchi   omillarni   aniqlash,   uning   salbiy   oqibatlarini   yaqqol
namoyon   etishdan   iboratdir.   Ayni   shu   maqsadni     Qo‘chqor   Norqobilning   “Daryo
ortidagi yig‘i” qissasida kuzatish mumkin.
Asarning   bosh   qahramoni   –   Qo‘chqor   Norqobilov,   muallifning   o‘zi   bo‘lib,
o‘zi   qatori   urushga   yangi   kelgan   askarlar   kabi   janglarga   chiqishga,   qahramonlik
ko‘rsatishga oshiqar edi,   urushning qanday olib borilishini   ko‘rishga qiziqar edi:
“Har   kuni   oshxonada   idish-tovoq   yuvish-u   omborxonadan   oziq-ovqat   tashishga
19
  Ҳотамов Н., Саримсоқов Б. Адабиётшунослик терминларининг русча-ўзбекча изоҳли луғати.  – Тошкент: 
Ўқитувчи, 1983. – 157  б .  
16 boraverishdan   ko‘ra   xavotir-u   qiziqish   aralash   haqiqiy   jangga   borishni   afzal
ko‘rayotgandik. Kim biladi, inson hamisha o‘z oldida sodir-u muqarrar voqealarni
ko‘rishga   shoshilaverar?” 20
  Ushbu   qissada   qahramon   afg‘on   urushiga   endi   jalb
etilgan, urushning  achchiq  sinovlaridan bexabar,  ishonuvchan,  rahmdil  yosh  yigit
sifatida   gavdalanadi.   Qahramon   urushning   birinchi   shafqatsizligini   zindonda
saqlanayotgan   “dux”(sobiq   sho‘ro   hukumatiga   qarshi   bo‘lgan   mahalliy   aholi
vakillari   sobiq   sovet   askarlari   tomonidan   shunday   nom   bilan   atalgan)ga   nisbatan
qo‘llanilgan   jazoda   ko‘rdi.   Mahbus   hech   qanday   aybi   yo‘q   ekanligini   tan   olgan
bo‘lsa   ham   unga   turli   qiynoqlar   solayotganliklari   uni   hayron   qoldiradi.
Dushmanning   ko‘p   yolg‘onlarining   guvohi   bo‘lgan   askarlar   uchun   mahbus   eng
xatarli   odam   bo‘lib   ko‘rinadi.   Yosh   askar,   nahotki,   inson   shunchalik   shafqatsiz,
odamlar   bir-biriga   shuncha   azob   berishi   mumkinmi,   deb   o‘ylaydi.   Ikkinchi
dahshatni u   Bagramdagi talotumda ko‘rdi. Ko‘z oldida minalashtirilgan hududda
jismi tilka pora bo‘layotgan askar o‘rtoqlarini ko‘rgach, ruhan azob chekadi:
“   Eng   yomoni   ruhan   zarba   yemoqda   edik.   Hech   qanaqa   otishmasiz,   og‘ir
ahvolda qoldik. Xuddi ko‘zi ko‘r odam singari talmovsirash judayam ayanchli edi.
Bir   qadam   xato   yursak,   portlaymiz.  Tanamiz   tilka-pora  bo‘ladi,   naslimiz   quriydi.
Bu   –   sharmandali   urushning   yana   bir   sharmandali   ko‘rinishi,   inson   hayotining
sariq   chaqaga   ham   arzimasligi,   xo‘rlik   ustiga   haqorat   muhrining   bosilishi   edi”. 21
Aynan mana shunday ko‘rgiliklarning guvohi bo‘lgach, uning qalbida beshafqatlik,
o‘z hayoti uchun kurash tuyg‘usi vujudga keladi.
  “Allaqanday, hali senga noma’lum, lekin bo‘lishi muqarrar vahima hokim.
Diling   betaskin.   Qalbingda   g‘ulu.   Xavotir   har   daqiqa   xuruj   qilaveradi.   Bo‘lajak
xavf-u   xatar   oldida   shaylanish   naqadar   og‘ir   kechadi”. 22
  Asardan   olingan   ushbu
parchadan ko‘rinib turibdiki, qissa qahramonidagi urushga bo‘lgan avvalgi qiziqish
so‘nib,   uning   o‘rnini   xavotir   egallaydi.   Bu   xavotir   faqat   o‘z   jonini   yo‘qotib
qo‘yishdan qo‘rqish emas, balki qahramonlik, jasurlik bilan emas, haqoratli tarzda
begona   yurtlarda   halok   bo‘lishdan,   oilasi,   ota-onasidan   bevaqt   ajrab   qolish   hissi
20
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:   Шарқ,  2007. 6- б.
21
  Ӯ ша асар. 13-б.
22
  Ӯ ша асар. 12-б.
17 edi. Askarning jang, qon, talafotdan iborat kunlari uning tinchligini buzardi. Hatto
tunlari  tushida ham o‘z-o‘zi bilan kurash olib borardi, alahsirab chiqar edi:
“Mashina ichi go‘yo qonga liq to‘lgan-u, unda mening xayolimdan elas-elas
o‘tayotgan   ota-onam,   ukalarim   suzib   yurganday.   Men   esa   qopqa   tepasida   turib
ularni   kuzatayapman.   Ana   otam,   keyin   ukam   sho‘ng‘iyotir.   Qonli   girdob   uzra
onamning   chehrasini   ko‘rib   qolaman.Ana   u   ham…   ko‘rinmay   ketdi…   Tag‘in
girdob yuziga chiqdi. Sochlari qip-qizil…
−Ona-jooon!!! O-o-o!!!”. 23
 
Insonning   hayotdagi   o‘rni,   uni   inson   deb   tan   olinishiga   imkon   beradigan
tuyg‘ulardan   biri   va   asosiysi   g‘ururdir.   Bu   fazilatning   yo‘qligi   esa   insoniy
illatlarning   urchishiga   sharoit   va   muhit   rolini   o‘taydi.   G‘ururi   yo‘q   misoli   temir
odamga   o‘xshaydi.   O‘zi   qilishi   lozim   bo‘lgan   ishni,   buyurilgan   yumushni
qoyilmaqom   qilib   bajaradi.   Evaziga   hech   narsa   so‘ramaydi.   Temir   odam   uchun
zaryad   kifoya   qilgandek,   g‘ururi   yo‘q   odam   uchun   esa   tirikchiligi   o‘tsa   bo‘ldi.
Insonni   o‘zini   tutolmaydigan   holatga   olib   keladigan   narsa   uning   tuyg‘ularining
toptalishi   va   adolatsizlik   qilinishidir.   Hali   yosh   bo‘la   turib   ko‘plab   yo‘qotishlar,
azoblarni   ko‘rgandan   so‘ng,   u   insonlar   bir-birlarining   qadrlariga   yetishlari
kerakligini   anglaydi.   Chorikordagi   jangda   Rinat   va   harbiy   vrachlar   bilan
yaralanganlarni   Bagramdagi   tibbiy   punktga   olib   borish   topshirig‘ini   bajaradi.
Ushbu   jangdagi   kuchli   yo‘qotishlar,   og‘ir   kechgan   jang   natijasida   asar
qahramonining   ahvoli   og‘irlashadi.   Do‘sti   Rinatning   qistovi   bilan   harbiy
gospitalga davolanish uchun boradi. Ammo uni u yerdagi holat aslo qoniqtirmaydi.
Palatada   urushda   bir   yarim   yil   xizmat   qilgan   mushtumzo‘r   Andrey   va   uning
buyruqlarini so‘zsiz bajaruvchi to‘rt askar bor edi. Qissa qahramonini ajablantirgan
holat   jangchilarning   urushda   jang   qilishdan   ko‘ra   bir   zo‘ravonning   buyruqlarini
bajarishni afzal ko‘rishlari edi. Ayniqsa, u nimjon va irodasi sust yigit Gavrilovga
achinadi. U kuni bilan palataning pollarini tozalash vazifasini bajarar edi. Gavrilov
hech   qanday   kasal   bo‘lmasa   ham   xizmat   muddati   tugagunga   qadar   jangda
qatnashib   halok   bo‘lmaslik   uchun   shu   yerda   kun   ko‘rishni   ma’qul   ko‘radi.   Bu
23
  Ӯ ша асар. 18-б.
18 yo‘lda esa, u va unga o‘xshaganlar har qanday yumushlarni bajarishga tayyordirlar.
Lekin   Gavrilov   mutlaqo   mute   odam   emas.   Andrey   va   uning   yordamchilari   asar
qahramoniga   o‘z   hukmlarini   o‘tkazmoqchi   bo‘lganlarida   unga   yordam   beradi.
Asarning   asosiy   qahramoni   −   askar   yigit   g‘ururini   poymol   qilmay,   ularga   qarshi
kurashadi. O‘z vijdoni, g‘ururini saqlab qoladi. Ularga o‘xshab gospitalda yolg‘on
hayot   bilan   kun   ko‘rishdan   ko‘ra   mardlarcha   jangga   chiqishni   afzal   ko‘radi.
Ko‘rinib   turardiki,   u   bu   yerda   sog‘ayish   o‘rniga,   aksincha,   tinchligini   yo‘qotadi.
Kasalxonadagi   yolg‘onchilik,   zo‘ravonlik,   betartiblik   uning   sog‘ligini   tiklashga
salbiy   ta’sir   ko‘rsatishini   bilib,   bosh   vrachdan   harbiy   qismga   qaytishga   ruxsat
so‘raydi.
“Kulib   tur,   azizim”   asarining   bosh   qahramoni   –   shoir,   afg‘on   urushi
qatnashchisi,   urushda   olgan   jarohati,   keyinchalik   turg‘unlik   davridagi
nohaqliklarga   qarshi   kurashish   jarayonida   kechgan   ko‘pdan-ko‘p   qiyinchiliklar,
dilgirliklar   tufayli   og‘ir   ahvolda   kasalxonaga   tushib   qoladi.   Shifokorlar   uning
hayotini saqlab qolish uchun bor imkoniyatini ishga soladilar. Ammo asosiy gap –
shoirning   qay   ahvolda   shifoxonaga   tushib,   qanday   sog‘ayganida   emas,   balki   shu
vaqt mobaynida uning ruhiyati, ong-u shuurida yuz bergan o‘zgarishlardadir. 
Sho‘ro   davri   siyosati   tufayli   afg‘on   yurtida   urush   boshlanadi.   Bu   urushda
ittifoq davlatlarining barchasidan harbiy xizmatga chaqirilgan yigitlar jalb qilinadi.
Shoir ham shundaylardan biri, afg‘on urushi qatnashchisi. Shifoxonada davolanish
jarayonida   uning   o‘y-xayolini   ana   shu   urush   fojialari,   jang   maydonida   kechgan
xunrezlik masalalari egallab oladi. Ko‘zini yumgan hamon bu dahshatli manzaralar
shoirni tinch qo‘ymaydi, u alahsiray boshlaydi:
“Kazarmada ikki kun dong qotib uxladim. Shkafimda jangga chiqqan kezlar
beriladigan   “quruq   ovqat”   …   bor   edi.   Ovqatlanaman,   uxlayman.   Ayqash-uyqash
manzaralar   paydo   bo‘ladi.   Nina   Grigorevnaning   qon   sizgan   chehrasi,   o‘sha   o‘lik
askarlar   qiyofasi,   yaralangan   mayor,   yig‘layotgan   leytenant,   son-sanoqsiz
texnikalar,   qurol   o‘qtalgan,   sallali,   mahalliy   kiyimdagi   afg‘onlar   xayolimdan   bir-
19 bir   o‘tar,   uyqu   aralash   kimlar   bilandir   gaplashardim.   Bu,   judayam   og‘ir   hol
edi…”. 24
 
Qissada   qahramon   xarakteri,   hayotiy   prinsiplarini   yaqqol   namoyon   etuvchi
epizodlar   juda   ko‘p.   Asar   voqealari   qahramon   o‘y-xayollari   orqali   beriladi.   Bu
o‘ylar tartibsiz kechadi. Ayni shu usul asar qahramonining ichki tuyg‘ularini, qalb
evrilishlarini,   uning   ruhiy   holatini   ishonarli,   haqqoniy   tasvirlashda   muhim
ahamiyat kasb etadi.  Shoirning o‘zi ta’kidlab o‘tganidek, u qaysar edi. U urushdan
qaytgach, faqat o‘z tinchligini o‘ylab yasholmaydi. Tinchlik zamonidagi kundalik
turmushda   uchraydigan   vijdonsizlik,   ikkiyuzlamachilik,   iroda   va   o‘z   yashash
prinsipiga ega bo‘lmagan qo‘g‘irchoq odamlar fojialarini qiyoslaydi va ularni fosh
qiladi. Televideniyeda teleboshlovchi bo‘lib ishlayotgan shoir xalqning dardini o‘z
dardidek   qabul   qilib,  kishilar  manfaatini  ko‘zlovchi,  jamiyatda  mavjud  kamchilik
va   nuqsonlarni   fosh   qiluvchi   obraz   sifatida   faoliyat   yuritib,   televideniyedagi
ko‘rsatuvlarida   ham   haq   gapni   aytishdan   qochmasdi:   “Hayotni   boricha   hikoya
qilaman,   shundayligicha   ko‘rsataman,   ekranning   vazifasi   u,   unga   tikilib   turgan
millionlab   nigohlarga   cho‘p   suqolmayman,   ekranda   aldash   shu   xalqqa   nisbatan
xiyonatdir”, deb o‘ylardi”. 25
Bir kuni shoirdan betob bo‘lgan jurnalist o‘rniga jonli efirda intervyu olishni
iltimos qilishadi. Suhbatda jurnalist ham, mehmon ham muammo va kamchiliklar
haqida   haqqoniy   fikr   yuritishadi,   biroq   qissa   qahramoni   shu   harakatlari   uchun
rahbarlardan   ogohlantirish   oladi.   Yozuvchi   qissada   nafaqat   urush   fojiasi,   balki
tinchlik davridagi qo‘rqoqlik, nafsga mutelik, ikkiyuzlamachilik ham jamiyat rivoji
uchun   to‘siq   ekanini   yorqin   misollar   yordamida   ko‘rsatib   bera   olgan.   Shoir   turli
to‘siqlarga uchrasa ham, uning irodasi mustahkam edi: 
“Miyasida   bir   fikr   aylanardi:   “O‘lgan   odamlargina   fikrlamaydi…O‘lgan
odamlargina   fikrlamaydi…”. 26
  Shoir   urushda   ko‘p   bora   o‘lim   bilan   yuzma-yuz
kelgan. Metin   irodali  shaxs  bo‘lganligi tufayli  qo‘rquv uni  mahv etolmaydi. Shu
sababdan ish faoliyatida ham nohaqliklarning jabrini tortganda, o‘z maslagidan voz
24
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 122-123-б.
25
  Ӯ ша асар. 87-б.
26
  Ӯ ша асар. 92-б.
20 kechmaydi.   O‘lgan   odamlar   fikrlamasligini   takrorlaganida   insonning   ma’naviy
dunyosining   uyg‘oq   bo‘lishini   nazarda   tutmoqda.   Ham   jisman,   ham   ruhan   tirik
insongina o‘z fikri, nuqtayi nazariga ega ekanligini ta’kidlamoqda. Uning fikricha,
inson o‘z ma’naviy qiyofasini, qalb pokligini saqlab qolishi lozim.
Shoir   oilaparvar   inson.   U   bolaligidan   ota-onasiga   yordam   berib   kelgan.
To‘ng‘ich   farzand   bo‘lganligi   uchun   ro‘zg‘orga   qarashish   maqsadida   otasi   bilan
paxsa   devor   urgan,   bog‘da   ishlagan.   U   jangga   kirganida   faqat   o‘zini   o‘ylamadi,
balki   ona   yurtida   uni   intiq   bo‘lib   kutayotgan   oilasi,   ota-onasi   oldidagi   burchini
o‘ylab   qayg‘urdi:   “Men   o‘lishni   istamayman!   Har   qanday   vaziyatda   ham   omon
qolaman.   Ota-onam   huzuriga,   yurtimga   sog‘   qaytaman.   Otamning   suyangani   –
men.   Ey   xudo,   ishqilib   shu   yerlarda   o‘lib   ketmayin…” 27
    Darhaqiqat,   aynan   ota-
ona   oldidagi   burchini   bajarish   mas’uliyati,   ularning   duosi   askarni   xavf-xatardan
omon   saqlaydi.   Uning   o‘zi   ham   uch   nafar   farzandning   otasi   bo‘lganida
farzandlarini   o‘ziga   qanot,   kuch   bag‘ishlovchi   insonlar   deb   hisoblaydi:   “Urush
asabini   yemira   boshlagan   inson   uchun   bu   dunyoda   eng   ishonchli   suyanchiqning
borligi naqadar yoqimli bo‘lishini u anglab yetdi. Uning uchun birdan bir suyanch
farzandlari   edi”. 28
  Shoir   urushdan   ota-onasi,   ukalarining   bag‘riga     omon   qaytish
uchun   Xudoga   iltijo   qilgan   bo‘lsa,   uning   kasalxonadan   sog‘-omon   chiqishiga
farzandlariga bo‘lgan cheksiz mehr-muhabbati sababchi bo‘ladi.
“Kulib tur, azizim” qissasida askar − shoir mard va jasur bo‘lganligi uchun
uning   yuragida   qo‘rqoq   ofitserga   nisbatan   nafrat   yuzaga   keladi.   Ofitserning
urushga   kelganiga   hali   o‘n   kun   bo‘lib,   u   biror   marta   urush   ko‘rmagan,   shunday
bo‘lsa-da,   u   o‘z   manmanligini   ko‘rsatadi.   Qo‘rqoqlarga   nafrat   bilan   qaraydigan
shoir   bilan   leytenant   o‘rtasida   ziddiyat   paydo   bo‘ladi.   Urush   qo‘rqoqlarni
ko‘tarolmaydi.   Faqat   o‘z   jonini   o‘ylaydigan   leytenant   ularga   dushman   hujum
qilganda qo‘rqoqligini namoyon etadi: 
27
  Ӯ ша асар. 31-б.
28
  Ӯ ша асар. 92-б.
21 “Mashina   to‘xtadi.   Men   qal’a   tomonga   o‘t   ochib   turdim.   Rinat   mexanik
xonasidan  oldindagi  mashina   tomon  yugurdi.  Yonimda  leytenant  boshini  kuzatuv
oynasiga tirab kunishib olgan. Hech qayerga qaramaydi.  Dag‘-dag‘ titraydi.
− O‘rtoq   leytenant,   chiqib   desant   bo‘lmasini   oching.   Oldingi   mashinani
urishibdi… Ular bizga kirishadi, - dedim baqirib.
  Vaqt   juda   tig‘iz   edi.   Meni   bir   kuch  boshqarar,   qo‘rquv   degan  tuyg‘u    shu
payt   menga   begona   edi.   Miyam   zo‘riqqanidan   vahimani   unutib   qo‘ygandim.
Leytenant   battar   yelkasini   qisayapti.   Men   uni   turtdim.   Qaltirab-qaqshab   qarab,
yana pusib oldi. Jahlim chiqib siltadim…”. 29
 
“Kulib   tur,   azizim”   qissasida   qahramon   qo‘rqoqlik   qilgan   leytenantni
ko‘rishga ko‘zi bo‘lmaydi. Urush qo‘rqoqlarning joyi emas, degan fikrda   bo‘ladi.
Biroq   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”   qissada   asar   qahramoni   insondagi
qo‘rqoqlik   hissini   boshqacha   talqin   qiladi:   “Qo‘rqoqlik   va   jasurlik   borasida   jang
ko‘rmagan jangchiga bir narsa deb sifat berish adolatdan emas. Yana bir dahshatli
haqiqat   shuki,   janggohda   qo‘rqoqlik   qilganlarni,   o‘zini   yo‘qotib   qo‘yganlarni
tushunish   mumkin.   Inson   aslo   temir   emas.   Agar   urush   dahshatini   anglay   bilish,
fahmlash hissi mavjud ekan, ularga qo‘l siltashni haqorat deb tushunaman. Kimdir
dahshatni shu zahoti, kimdir kechikib, boshqalar yillar davomida anglab, yuragini
g‘ijimlab   yashayveradilar”. 30
  Demak,   insonda   g‘ayriixtiyoriy   tarzda   namoyon
bo‘luvchi   bu   tuyg‘uga   nisbatan   uning   fikri   o‘zgarganday   bo‘ladi,   baribir   u   jang
paytida   askarlarga   madad   bo‘lishi   lozim   bo‘lgan   ayrim   zobitlarning   o‘z   jonini
hovuchlab o‘tirishini insonga bo‘lgan xiyonat deb tushunadi. Bunga misol sifatida
Yevdokimov   bilan   bo‘lgan   munosabatida   ko‘rish   mumkin.   Mardlar   maydonda
sinaladi,   deganlaridek   bu   urushda   ham   har   qanday   zobitning   mavqeyi   jangda
ko‘rsatgan   jasorati   bilan   belgilanadi.   Mardlik   ko‘rsatgan   zobitga   nisbatan
askarlarning   hurmati   ortadi,   mabodo   zobit   qo‘rqoqlik   qilsa   Yevdokimov   singari
e’tibordan chetda qoladi.
29
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,   2007. 119-б.
30
  Ӯ ша асар. 197-б.
22 Shoir  xarakteridagi   mardlik  xislati   uni  urushdan   keyingi   hayotida  ham   tark
etmaydi.     U   haq   gapni   aytishdan   hech   ham   qo‘rqmaydi.   Ayrim   qo‘rqoqlarning
qo‘rqoqligi   sababli   pand   yeydi.   Xalqimizda   “birniki   mingga,   mingniki   tumanga”
degan   naql   bor.   Darhaqiqat,   mas’ul   lavozimda   ishlaydigan   shaxsning   har   bir
harakati   butun   boshli   jamoaga,   xoh   salbiy,   xoh   ijobiy   bo‘lsin,   o‘z   ta’sirini
o‘tkazadi. Asarda ana shunday rahbarlardan biri Burxonov shoirga uning uy-joyga
muhtoj   ekanligini   bilib,   unga   qarzga   pul   beradi,   savob   uchun   emas,   xizmat
evaziga, o‘z manfaati yo‘lida. U bir rahbarning aybini berkitish, yolg‘on gapirishni
taklif   qiladi.   Shoirning   vijdoni   but,   bunday   noma’qulchilikka   qo‘l   urmaydi.
Bundan   Burxonovning   jahli   chiqadi   va   bergan   qarzini   ataylab   so‘rayveradi.   Har
ikkala   qahramonning   xarakter   xususiyatlari   ularning   quyidagi   suhbatida   yaqqol
namoyon bo‘ladi:
“ − Mana, op keldim. Oling.
Burxonov istehzoli iljaydi.
-Shundaymi? O‘tiring-chi. Salom-alik, muomala degan narsa bor. Har holda
biz aka-ukalarmiz. Lekin, Siz gapimizga kirmasangiz ham Sizga yomonlik qilgan
joyimiz   yo‘q.   Bu,   ishdan   ham   ketibsiz…   Yigit   kishi   bir   joyda   o‘sadi,   uka.   Endi
she’r yozib, shoir bo‘lganlar  ko‘p. Lekin, o‘sha men zo‘r degan shoirlaringizning
ham cho‘ntagida xemirisi ham yo‘q. Yoshsiz, buncha qaysarlik yaxshi emas…Axir
siz odamgarchilik qilganingizda edi, men…
-Siz   pulni   so‘ramasdingiz.   Siz   meni   egri   yo‘lga   boshlamoqchi   bo‘ldingiz.
Men bor narsani yashirolmayman, qolaversa, haqiqatdan bo‘yin tovlay olmayman.
Men harom  non yeb katta bo‘lmaganman…” 31
Burxonov   shoirdan   o‘z   manfaati   yo‘lida   foydalanmoqchi   bo‘ladi.   Lekin
shoir uning qilmishlariga sherik bo‘lmaydi va o‘z pok vijdonini saqlab qoladi.
Shoir Burxonovni afg‘on urushida xizmat qilgan paytida batalyon komandiri
o‘rinbosari   bo‘lgan   kapitan   Kupinga   qiyoslaydi.   Bu   kaltabin,   maqtanchoq   va
dovdir   zobitni   barcha   askarlar   do‘q-po‘pisa   va   rasmiyatchilikdan   boshqasini
bilmagani uchun yomon ko‘rishadi. Bir kuni uning qo‘rqoqligi hamda kaltabinligi
31
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,  2007. 135-б.
23 tufayli   rota   talafot     ko‘radi.   Shoir   har   ikkalasini   ham   yomon   ko‘rardi.   Yomon
ko‘rishining sababi esa, ular odamlarni yaxshi ko‘rolmaydilar, deya hisoblaydi va
ularni yovuzlik timsoliga o‘xshatadi:
“Sen   shu   jangchilarning   tirnog‘iga   ham   arzimasding,   Kupin…   Sening   hali
ko‘zing   ochilmagan   edi,   Kupin.   Agar   sen   kabilar   bo‘lmasa   yovuzlik   ham
bo‘lmasdi.   Senlar   odamlarni   yomon   ko‘rasan…” 32
Shoirning   xarakterida
qiziqqonlik   bo‘lsa-da,   u   hech   kimga   hatto   Burxonov   yoki   Kupinga   ham   ataylab
yomonlik   qilolmaydi.   Buni   oxirgi   jangda   kapitan   Kupinning   og‘ir   yaralanganini
ko‘rganda,   kasalxonada   davolanayotgan   paytda   esa   Burxonovning   og‘ir   ahvolda
yotganligini   eshitganida   ularga   achinishi,   faqat   qilmishlari   uchun   jazo
olganliklarini   anglagandagi   holatidan bilish  mumkin.     Kupin  va Burxonov  bo‘y-
bastda   ham,   fe’l-atvorda   ham   quyib   qo‘ygandek   o‘xshash:   ikkisi   ham   baqaloq,
maqtanchoq,   qo‘rqoq.   O‘zgalarni   xavfli   yumushga   buyurib,   o‘zlari   chekkaga
biqinib oladilar. Asarda ayni shu manzara ortida insonga xos buqalamunlik doimo
– urush  paytimi  yoki  tinchlik davridami  o‘zini  birdek namoyon qilaveradi, degan
haqiqat yotadi.
Shu bois insoniylikni  saqlash  va to‘g‘ri  yo‘ldan adashmaslik  uchun kishida
doimo   imon,   iroda,   ishonch,   munosib   hammaslak   hamda   suyanadigan   inson
bo‘lmog‘i darkor, degan g‘oya asardan o‘q-ildiz bo‘lib o‘tadi. Bosh qahramonning
ana shunday suyanchig‘i bor. U shoirning umr yo‘ldoshi – rafiqasi yaxshi-yomon,
baxtli va baxtsiz kunlarida doimo yonida: dardiga malham, atrofida parvona. Shoir
undan kuch-quvvat, hayotga ilhom oladi.
Qissada   shoir  o‘z xarakterining barcha  qirralari  bilan  gavdalanadi.  U urush
dahshatlarini kasalxonada yana bir bor boshdan kechiradi. Bu og‘riqli xotiralar uni
jarlik,   umidsizlik   sari   yetaklaydi,   biroq   shoir   ularni   yengib   o‘tadi.   Kasalxonani
rafiqasi hamrohligida tetik ruh bilan tark etadi. 
 “Daryo ortidagi yig‘i” qissasida bosh qahramon xarakteri beg‘ubor, hamma
narsada yaxshilikni ko‘radigan doimo yordamga tayyor inson sifatida gavdalansa,
“O‘n sakkizga kirmagan men bor” qissasida bu qahramon xarakteri ko‘p jihatdan
32
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,  2007. 146-б.
24 o‘zgaradi.   Murosasiz   janglar,   keskin   yo‘qotishlar,   maqsadsiz   umrguzaronlikning
guvohi   bo‘lib,   hayotdan   ko‘ngli   soviydi,   beparvo,   ruhi   siniq   holda   namoyon
bo‘ladi.   Boshqa   askarlar   kabi   qahramonimiz   ko‘nglini   ham   vahima   tatalardi,   har
lahzada o‘lish, o‘qqa uchish, minada portlash urushda sodir bo‘lgan muqarrar har
qanday musibatni kutib yashardi:
“Mening   nazarimda,   bu   yerga   jo‘natilganlarning   faqat   suvratlari   qolgan,
siyratlari   to‘kilib   bo‘lgandi.   Dunyoda   odam   bolasiday   yovuz   mahluq   yo‘q,   u
hamma  ishni   qoyilmaqom   qilib   bajaradi,  yana   odam   bolasiday   ojiz  mahluq   yo‘q,
o‘z   yuragining   azoblaridan,   botiniy   og‘riqlari,   ko‘nglini   qoplagan   xijilliklardan
qochib   qutulolmaydi.   Har   narsani,   hatto   bir-birini   qirishni-da   mashqini   olgan
inson,   baribir   o‘z   ko‘nglidan,   yuragidan   mag‘lub   bo‘ladi.   Ichkarisi   but   odamgina
hech qanday ko‘rgulikka o‘zini oldirmaydi”. 33
Bu yorug‘ olamga inson beg‘ubor  bo‘lib keladi. Mana  shu beg‘uborlikning
qay   darajada   saqlanishi   yoki   yo‘qotilishi   odamning   o‘ziga,   ayniqsa,   ijtimoiy
muhitning   ta’siriga   bog‘liq   bo‘lishini   teranroq   anglay   boshlaymiz.   O‘n   sakkiz
yosh!   Shu   yoshni   qarshilagan   yosh   yigit   yoki   qizning   qalbida   cheksiz   orzular   va
pok   tuyg‘ular   jo‘sh   uradi.   Ammo   bu   ta’riflar   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”
qissasi  qahramonlariga tegishli emas. Ayni beg‘ubor yoshlik paytlarida urushning
shafqatsiz   iskanjasiga     tortilgan   yoshlar   hayoti   Q.   Norqobilning     “   O‘n   sakkizga
kirmagan men bor” qissasida yorqin aks ettirilgan. Adibning  boshqa asarlari  kabi
bu qissa ham muallif  “men”i orqali bayon etilgan .
Mazkur   qissa   qahramonlari   afg‘on   urushiga   sobiq   sho‘ro   davlatining   turli
hududlaridan yuborilgan o‘n sakkiz, o‘n to‘qqiz yoshlar atrofidagi yigitlardir. Ular
yoshiga   nisbatan   ancha   ulg‘aygan,   hayotiy   falsafalari   boshqa   tengdoshlariga
qaraganda   o‘zgacha.   Olimlarning   fikricha,   shaxsning   xarakteri   yigirma   besh
yoshgacha   to‘la   shakllanadi.   Asarning   bosh   qahramoni   hali   bu   yoshga   yetmagan
bo‘lsa-da,   uning   xarakter   xususiyati   shakllanishiga   urushda   bo‘lgan   muddati   o‘z
ta’sirini   ko‘rsatmay   qolmaydi.   Fikrimizning   isbotini   “Kulib   tur,   azizim”   qissasi
bosh qahramonidagi xarakter qirralarida ko‘rish mumkin.
33
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,  2007. 165-б.
25 Asar  qahramoni tiriklikni baxt  deb hisoblaydigan afg‘on urushida jang olib
borayotgan   askarlarni   naqadar   baxtsiz   deb   o‘ylaydi.   Chunki   ular   faqatgina   tirik
qolish uchun kurashadilar. Ammo u o‘zini  ham ularning safidan ayro sanamaydi.
Uning uchun ham bu urushdan uyga tirik qaytish orzu qilingan baxtdir. Vaholanki,
dunyoda   chinakam   baxt   deb   atashga   arzigulik     juda   ko‘p   narsalar   borki,   ularni
anglashga to‘sqinlik qilayotgan kuch urushdir.
Qissada   u   yoki   bu   jang   tasvirlari   berilgan.   Bu   jang   tasvirlarida
qahramonlarning   xarakterlari,   ikki   taraf   o‘rtasidagi   murosasiz   ziddiyatlar
ifodalangan.     Jang   olib   borishning   o‘ziga   xos   qonun-qoidalari   borki,   jang   payti
askarlarda nafaqat qurol ishlatish malakasi, balki mustahkam iroda juda muhim:
“Odamzot   urushda   ikki   toifaga   ajraladi.   Irodasi   mustahkamlar     qahramon
bo‘lib,   asabi   darz   ketganlar   esa   qo‘rqoq   deb   nom   chiqarishadi”. 34
  Urush   asari
qahramonlari   boshqa   asar   qahramonlariga   qaraganda   ko‘proq   sinovlarga
tortiladiladilar,   ko‘proq   azob   chekadilar.   Shu   sababdan   bo‘lsa   kerak,   ularning
yo‘nalishlari   tezroq   va   teranroq   namoyon   bo‘ladi.   “Qissachilikda   yangi
qahramonlar ijtimoiy hayotdagi nohaqliklarga ko‘p bora duch keladilar. Bu yo‘lda
ular   chinakamiga   kurash   olib   boradi.   Ular   mana   shu   jihatlari   bilan   ajralib
turadilar”. 35
  Yozuvchi   obraz   ustida   ishlayotganida   ikkita   manba   unga   juda   katta
material   beradi.   Shulardan   biri   –   davr,   uning   o‘sha   davr   odamlariga   nisbatan
ko‘rsatadigan   ruhiy-psixologik   ta’sir.  Bundan   tashqari   yozuvchining   o‘zi   tanigan,
bilgan, eshitgan kishilardagi turfa xislatlar ikkinchi manba bo‘lib xizmat qiladi. Bu
manbalar obrazlarga o‘z tamg‘asini bosadi, albatta.
 “Qordagi lola” qissasining bosh qahramonlari yoshliklarida afg‘on urushida
qatnashgan Tohir va Irinadir. Ular 1987-yilning yozida Fayzoboddagi jangga birga
chiqishadi   va   oradan   o‘n   olti   yil   o‘tgandan   so‘ng   ular   Tohir   uchun   umuman
kutilmagan   holda   uchrashib   qolishadi.   Muallif   Tohirning   xarakterini,   Irinani
uchratgan   chog‘idagi   holatini   qahramonning   xatti-harakatlari   orqali   juda   ta’sirli
tasvirlagan:   “Miyamga   chaqmoq     urganday   bo‘ldi.   Chayqalib   ketdim.   Ichimda
nimadir   uzilib   ketdi,   go‘yo.   Beixtiyor   ihrab   yubordim.   Tizzalarim   qaltirab,
34
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,  2007. 197-б.
35
  Холмуродов   А .  Қиссада   бадиий   образ   яратиш   маҳорати .  – Тошкент: Фан , 2006 .  3 6 - б .
26 madorsizlandim.   Qarshimdagi   suluv   xilqat,   o‘sha   –   bundan   o‘n   olti   yil   avvalgi
Irina Mixaylovna ekanligini hanuz tasavvurimga sig‘dirolmay gangib turardim”. 36
Qissaning   bosh   mavzusi:   urush   va   muhabbat.   Bunday   olib   qaraganda,   bu
ikkala tushunchalar  bir-birini inkor etadigandek, biroq asar  qahramonlarining his-
tuyg‘ulari,   xatti-harakatlari   urush     davrda   ham   kishilar   bir-birlariga   mehr-
muhabbatli   bo‘lishlari   mumkin   ekanligini   isbotlaydi.   Muhabbat   mavzusi   haqida
gapirilganda, avvalo, hayotga va Vatanga  bo‘lgan muhabbatni anglash lozim. Asar
qahramonlari urushda ming o‘lib, ming tirilayotgan bo‘lsalar ham ulardagi kuchli
iroda,   yuksak   orzular   tufayli   hayotga   bo‘lgan   muhabbatlari   so‘nmagan.   “Qordagi
lola”   qissasi   bosh   qahramoni     Tohir   xayolan   odamlarga   qarata   shunday   fikrlarni
aytgan:   “Eh,   xudoyim,   shunday     go‘zal,   tinch   dunyo   qadriga   yetmaymiz,   urush
o‘tini   yoqamiz.   O‘zimizni   ham,   o‘zgalarni   ham   xarob   qilamiz.   Nima   keragi   bor
ekan   bu   azoblarning?   Hammamiz,   barcha   odamlar   bir-biriga   qo‘l   berib,   mana
shunday seryulduz osmonlarga boqib, shunday yerning salqin yellarida orom olib
xotirjam   yashasak   bo‘lmaydimi-a?   Eh,   odamlar…” 37
  Tohirning   odamlarga   qarata
qilgan   ushbu   ichki   xitobi   vositasida   uning   insonparvar,   tinchlik   va   osoyishtalik
uchun   kurashuvchi   shaxs   ekanligini   ko‘rish   mumkin.   Asardagi   badiiy   obrazlarga
nazar   tashlar   ekanmiz,   ularning   hayotidagi   iztiroblar   kitobxonni   larzaga   soladi.
E’tibor qaratadigan bo‘lsak, adib qissalarining badiiy-estetik saviyasi  ham, mavzu
mundarijasi ham, tasvirlash va bayon etish usuli ham rang-baranglik kasb etadi va
biri ikkinchisini takrorlamaydi. Asarda shaxsning turfa xil xislatlari mohirlik bilan
talqin etiladi.
Tohir   bundan   avval   ham   doktorlar   bilan   birga   jangga   chiqqanligi   uchun
uchinchi marta Irina Mixaylovna bilan jarohatlangan yoki halok bo‘lgan askarlarni
tashishga chiqayotganligidan jahli chiqadi. U bunday ish qilishdan ko‘ra jang olib
borishni ma’qul ko‘rardi. Tohir buning alamini Irina Mixaylovnadan oladi. Uning
kayfiyati Irinaga ham o‘tadi va ular orasida kelishmovchilik yuzaga keladi.
36
 Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ,  2007. 260-б.
37
  Ӯ ша асар. 213-б.
27 Irina   –   mehribon   ayol.   Tohir   unga   qo‘pollik   qilib   birga   jangga   chiqishga
norozilik   bildirgan   bo‘lsa   ham,   u   birinchi   bo‘lib   kechirim   so‘raydi   va
munosabatlarini   yaxshilab   oladilar.   U   urush   ichida   yurgan   bo‘lsa   ham,   qalb
pokligini   saqlab   qola   olgan   ayoldir.   Irina   Tohirning   janglarda   qatnashaverib
alamzadalik egallay boshlagan qalbiga mehr-muhabbat tuyg‘usini olib kiradi.
Qissada   yigit   va   qizning   bir-biriga   bo‘lgan   muhabbati   tarannum   etiladi.
Tohir   endigina   yigitlik   yoshiga   yetganida   urush   iskanjasiga   tortiladi.   U   sevgi-
muhabbat   nima   ekanligini   urush   davrida   bildi.   Bu   tuyg‘u   unda   o‘zaro   dalda
bo‘lish, hamdardlik qilish natijasida vujudga keldi. Tohir Irinaga bo‘lgan samimiy
muhabbatini shunday izhor etadi:
“−Sen, sen yaxshisan, Irina. Sen zulmatdan bu dunyoyimda porlagan nursan.
Urush   komida   qolgan   hayotimda   sevgi-muhabbat   timsolisan.   Sen,   sen,   mana   shu
hayotimda ochilib turgan gulsan, oppoq atirgulsan…” 38
  Tohirning   xarakterida   ham   qahr,   ham   mehr   mujassam   edi.   Urush   tufayli
uning   qalbida   qahr   to‘lganligini   quyidagi   asardan   olingan   parchada   kuzatish
mumkin:   “Tut   orqasidan     kimdir   emaklab     chiqdi.   Haligi   bekingan   dushman
yarador   bo‘lganligini   payqadim.   Shu   payt   uni   bir   ayol   uy   eshigi   tomon   sudray
boshladi. Men pushkani  ularga to‘g‘riladim. Irina ham  ko‘rib turibdi. U qo‘limga
tarmashib,   otma,   iltimos   qilaman,   otma   deb   yalinadi,   ko‘zidan     duv-duv   yosh
oqar…dir-dir   qaltirar   edi”. 39
  Irinaning   qaynoq   mehri   Tohirning   toshga
aylanayotgan   yuragini   eritadi.   Tohirning   dunyoga   tiniq   ko‘z   bilan   boqishiga
yordam   beradi.   Mehr   tuyg‘usi   esa   uning   ko‘nglida   avvaldan   bor   edi.   Urushning
shafqatsizligi   uning   mehr   tuyg‘usiga   parda   tortgan   edi.   Tohir   qo‘rg‘onda
yaralangan   afg‘on   erkagi   va   uning   rafiqasi   bilan   emizikli   bolasini   ko‘rgandan
so‘ng ularga jabr o‘tkazishni aslo istamaydi:
“Eshik qarsillab ochildi. Ikki razvedkachi  va Irina kirib keldi. Men sapchib
turib   razvedkachilarga   otmanglar,   deb   baqirdim.   Haligi   yaradorni   tanam   bilan
to‘sib   oldim.   Irina   razvedkachilar   qurollarini   pastga   tushirishdi.   Irina   meni
38
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 215-б.
39
  Ӯ ша асар. 288-б.
28 o‘rnimdan   turg‘izmoqchi   bo‘ldi”. 40
  Yarador   erkak   dushman   tarafdan   bo‘lsa-da,
Tohir   uning   shafqat   kutayotgan   rafiqasiga   va   go‘dagiga   rahmi   keladi.   “Qordagi
lola”   qissasi   qahramonlarining   muhabbati   shunchaki   o‘tkinchi   tuyg‘u   emas.
Oradan   ko‘p   yillar   o‘tib,   ular   yana   uchrashganlarida   bu   tuyg‘u   ularni   tark
etmaganini, ko‘ngillarida abadiy muhrlangan holda yashayotganligini anglaydilar.
Yaxshilik   hech   qachon   yerda   qolmasligini   asar   so‘ngidagi   tasvirda   ko‘rish
mumkin.   Tohir   Irina   bilan     uchrashish   uchun   mehmonxonaga   keladi.   Lekin   Irina
allaqachon   Moskvaga   jo‘nab   ketgan   bo‘ladi.   Irina   ketishidan   oldin   qoldirgan
konvert     Tohir   uchun   kutilmagan   hodisa   bo‘ladi.   Irinaning   maktubi   hech   qanday
urush o‘z ta’sirini o‘tkazmaydigan insoniylik tuyg‘usini ulug‘laydi: 
  “O‘tgan   yili   (Shafiqa,   o‘sha   afg‘on   ayoli,   ta’kidlar   bizniki   D.X.)   menga
maktub   yozdi.   Ishonasanmi,   aqldan   ozay   dedim.   Manavi   suratni   esa   senga   berib
qo‘yishimni   iltimos   qilgandi.   Uning   ortida   “Hayotimizning   eng   og‘ir   lahzalarida
bizga   shafqat   qilgan   mard   va   mehribon   insonga   ulkan   minnatdorchilik   va
qarzdorlik bilan tashakkur  aytamiz…−deb yozilgan”. 41
 Mazkur parchadan anglash
mumkinki, yillar, davrlar o‘tsa-da, insondan u qilgan yaxshi amallar qoladi. Afg‘on
urushi  davrida Tohir bilan Shafiqa bir-biriga nisbatan dushman sifatida bo‘lsa-lar
ham, aslida ularning har ikkalasi ham avvalo, inson ekanliklarini unutmagan holda
o‘zaro yordam beradilar.
Adibning har bir qissasida o‘ziga xos xarakter xususiyatlariga ega bir obraz
borki,   biz   bu   personajsiz   mazkur   asarlarni   tasavvur   qila   olmaymiz.   Bu   –   Rinat
obrazidir. Rinat – asar bosh qahramonining eng yaqin quroldosh do‘sti bo‘lib, har
bir qissada uning ma’lum bir xarakter qirralari bo‘y ko‘rsatadi. Rinatning mard va
dovyurakligi,   mustahkam   iroda   sohibi   ekanligi   har   bir   qissa   mazmuniga   alohida
jozibadorlik   baxsh   etadi.   “Daryo   ortidagi   yig‘i”   qissasida   Rinat   asar   bosh
qahramoni   bilan   bir   “BMP-2”   –   piyodalarning   jangovar   mashinasida   jangga
chiqqanda   o‘zining   mashina   boshqarishga   ustaligini,   har   qanday   qiyin   vaziyatda
ham to‘g‘ri yo‘l tanlay olishini ko‘rsatadi. Asarda uning bu xususiyatlariga alohida
40
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ,  2007. 288-289-б.
41
  Ӯ ша асар. 291-б.
29 ahamiyat   berilgan.   Chorikordagi   og‘ir   jangdan   keyin   asar   bosh   qahramonining
sog‘ligi   yomonlashadi.   Betob   bo‘lib   yotganida,   eng   avvalo,   Rinat   uning   uchun
qayg‘uradi. Kasalxonaga qabul qilishni istamagan hamshiraga o‘lim holatda kelsa,
qabul   qilasizlarmi,   deb   do‘q   uradi.   Do‘stini   kasalxonaga   yubormaguncha
tinchimaydi.   Buning   uchun   asar   bosh   qahramoni   do‘stidan   minnatdor   bo‘ladi:
“Rinat   bilan   quchoqlashib   xayrlashdim.   Uning   ko‘zlari   nam   edi.   Yuragim   suv
bo‘lib   ketdi.   Qanchalab   qiyin   damlarda   birga   bo‘lgan   metin   irodali   do‘stimning
yig‘laganini  birinchi  bor  ko‘rishim  edi. Bo‘g‘zimga achchiq narsa  tiqildi. Bu hali
otilishga shay ko‘z yoshlarim edi.  Lablarim pirpirab, nigohimni olib qochdim.
− Men   tezda   qaytaman,   oshna.   Biz   hali   birga   bo‘lamiz,   uyga   ham   birga
qaytamiz, - dedim zo‘rg‘a”. 42
“Kulib   tur,   azizim”   qissasida   Chorikordagi   jang   maydonida   dushman   bilan
ayovsiz   otishma   tufayli   juda   ko‘p   askarlar   halok   bo‘ladi.   Shoirning   sherigi   Rinat
quroldosh   do‘stining   o‘limini   ko‘rib   jazavaga   tushadi   va   o‘ch   olish   maqsadida
kulba   ichidan   chopib   chiqqan     besh   yasharlar   atrofidagi   norasida   afg‘on   bolasiga
qurol   ko‘tarib   uni   o‘ldirmoqchi   bo‘ladi.   Ammo   shoir   bunga   yo‘l   qo‘ymaydi.
Chunki bu bema’ni urush, bu qonli muhorabada bolakayning aslo aybi yo‘q. Rinat
o‘zining nima qilayotganligini anglab yetganda esa qattiq iztirob chekadi:   “Rinat
bor   ovoz   bilan   baqirar,   tentaknamo   bo‘lib   qichqirar,   “otaman,   seni   ham   otaman,
o‘zimni   ham   otaman,   hammangni   otaman!”,   -   deb   uvvos   solardi.   Mashinadan
tushib   qo‘lida   qurol,   telbanamo   ko‘yi   hovlini   gir   aylanib,   dod   solib   yugura
boshladi.   U   kabinadagi   suv   idishini   olib   Rinatning   yo‘lini   to‘sib   chiqdi.   Siltab
yiqitdi.   Boshidan   idishdagi   bor   suvni   quyib   yubordi.   Rinatning   ovozi   o‘chdi.
Atrofiga alanglab qaradi. Manglayini changallab, unsiz ezilib-ezilib yig‘ladi”. 43
 Bu
yozuvchining   xarakter   yaratish,   inson   ruhiy   kechinmalari,   uni   qalb   dialektikasini
ochib berishda o‘ziga xos uslubi edi. Bu yerda fojialar girdobida qolgan insonning
anglab bo‘lmas ruhiy holatlari ziddiyatlar vositasida talqin etilayotir.
42
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 43-б.
43
  Ӯ ша асар. 84-б.
30 “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”   qissasida   esa   Rinatning   sajiyasida
o‘zgarishlar   bo‘ladi.   U   ham   bema’ni   urushdan   charchaydi,   natijada   jizzaki   bo‘lib
qoladi.   “Qordagi lola” qissasida esa Rinat obrazi salmoqli o‘rin egallamasa ham,
Tohir   bilan   bog‘liq   qiziqarli   voqealarda   uning   o‘rni   katta.   Umuman   olganda,
Qo‘chqor   Norqobil   o‘zining   urush   xotiralarini   qalamga   olganda,   Rinat   obraziga
alohida urg‘u beradi. Bu obraz asarning yanada qiziqarli va jonli chiqishiga xizmat
qiladi. 
II BOB. YOZUVCHI QISSALARIDA RUHIY IZTIROBLAR TALQINI
2.1. Ruhiyat talqinida psixologik vositalar
  XX   asrning   so‘nggi   choragida   yaratilgan   o‘zbek   qissalarida   voqelikni
falsafiy-ruhiy tahlil qilish, qahramon ruhiyatining tubsiz va qorong‘u qatlamlariga
nazar tashlash, inson umrining mazmun-mohiyati haqida chuqur mulohaza yuritish
tamoyili   kuchaydi.   O‘zbek   qissachiligida   Murod   Muhammad   Do‘st,   Tog‘ay
Murod,   Erkin   A’zam,   Xayriddin   Sultonov,   G‘affor   Hotamov,   Xurshid
Do‘stmuhammad kabi navqiron avlod vakillari bo‘y ko‘rsatdi. Ularning asarlarida
milliy   o‘zlikni     saqlab   qolishni   burch   deb   bilgan,   ayni   paytda,   yashashning
ma’nosini   va   inson   qalbi   sirlarini   anglashga   intilayotgan,   achchiq   turmush   goh
ezib,  goh  chetga  chiqarib  qo‘ygan,  o‘zini   tinimsiz   taftish   etayotgan    qahramonlar
paydo   bo‘ldi.   Qahramonlar   tabiatidagi   bunday   “ichki   faollik”   qissachilikda
psixologik   asosni   quyuqlashtirdi.   “Bugungi   adabiyot   kechagi   adabiyotdan   bir
qancha   xususiyati   bilan   keskin   farq   qiladi.   Ya’ni   odamning   qalb   iztiroblari,
quvonchlarining betakror tahlili va ruhiyatining turfa ko‘rinishlari  inkishofi bilan,
shuningdek,   voqea-hodisalar   tasvirining   batafsilligi   hamda   ularning   har   biri
maqsad sari yo‘naltirilgani, qahramonlarning o‘ta milliy va individuallashgani ila.
Bir so‘z bilan aytsak, voqea-hodisadan ko‘ra, insonning, uning qalbi tahlili birinchi
o‘ringa   chiqqan”. 44
  Davrlar   o‘zgardi,   adabiyotimiz   istiqlol   shabadasidan
oziqlanganligi yaqqol seziladi. Inson qismati, uning botiniy olamidagi ziddiyatlari
zamirida   achchiq   haqiqat   borligi   yaqqol   seziladi.   Shuning   uchun   ham   adib
44
  Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти.  – Тошкент: Янги нашр. 2010. 2 87 -б.
31 asarlarida   inson   ruhiyatidagi   iztiroblar   talqini   yetakchilik   qilishi   bejiz   ekanligini
teranroq his etamiz.
Qo‘chqor   Norqobilning   qissalari   asosida   odamlar   qismati   −   ularning
quvonch-dardlari,   alam   va   fojialari,   hayotga   qarashi   turadi.   Qahramonlari   ham
boshqa   asarlar   qahramonlaridan   farq   qiladi.   Ularni   hayotdagidek   yaxshi   va
yomonga   ajratish   qiyin.   Odamning   sirli   olam   ekanligi   ham   shundan.   Qo‘chqor
Norqobilning   afg‘on   urushi   mavzusiga   bag‘ishlangan   qissalarida   adibning
ko‘zlagan   maqsadi   urushning   qay   yo‘sinda   kechganligini,   kim   g‘olib-u,   kim
mag‘lub   bo‘lganligini   ko‘rsatish   emas,   har   bir   asar   qahramonlarining   maqsadsiz
urushdan tortgan ruhiy iztiroblarini tasvirlashdir. “Keyingi davr adabiyotida voqea-
hodisalar,   ijtimoiy   muammolar   tasviridan   ko‘ra,   insonning   ruhiy   olami,   ruhiy
kechinmalari   dard   va   iztiroblarini   tasvirlash   yetakchilik   qilyapti.   Chunki   barcha
hayotiy   masalalar,   muammolar   inson   xatti-harakatiga   borib   taqaladi.   Bu   borada,
ayniqsa,   insonning   insoniyligini   belgilaydigan   e’tiqod,   halollik,   poklik,   axloqiy
masalalar muhimdir”. 45
“Kulib   tur,   azizim”   qissasida   kasalxonada   davolanish   mobaynida   shoir
o‘tgan umrini, yaxshi va yomon kunlarini eslaydi, amalga oshirishi lozim bo‘lgan
ishlarini   o‘ylaydi,   umuman   olganda,   hayotining   asl   mazmunini   anglab   yetadi.
Shoir   unga   g‘amxo‘rlik   qilayotgan   o‘n   sakkiz   yoshli   hamshira   qizning   Shukur
Xolmirzayevning   “O‘n   sakkizga   kirmagan   kim   bor?”   qissasini   o‘qib   chuqur
ta’sirlanayotganligini   ko‘rib,   qalbida   o‘kinch   paydo   bo‘ladi.     Umrining   shuncha
yillari   o‘tibdiki,   biror-bir   tuzukroq   asar   yozolmaganidan   o‘kinadi:   “Mana,   umr
degani ham shamolday ucharkan… Yo‘q, umr sham, shu shamni  umring shamoli
istagan   paytida   o‘chirishi   mumkin…   Sen   esa   boshqalar   ko‘rmagan   urushni   o‘z
ko‘zing   bilan   ko‘rgansan,   sen   zo‘r   yozasan,   deb     yurgan   ekansan”. 46
  Afg‘on
urushida   yurgan   chog‘ida   u   urush   haqida   yozishni   ko‘ngliga   tugib   qo‘ygandi.
Ammo   uyga   qaytgach,   muallif   uchun   o‘zi   ko‘rgan-kechirgan   urushni   qalamga
olish azobli edi. O‘sha dahshatli urushni qayta kechirishga teng edi. “O‘n sakkizga
kirmagan   men   bor”   qissasida   “Men   hammasini,   bor   haqiqatni   yozishga   harakat
45
  Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти.   – Тошкент:  Янги нашр. 2010. 188-б.  
46
 Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 80-б.
32 qildim,   afsuski,   hech   narsa   yozolmadim”   epigrafini   keltiradi.   Bu   epigrafdan
shunday ma’no uqish mumkinki, adib urushning bevosita guvohi bo‘lgani sababli
urushda   chekkan   bor   dard-u  alamlarini,   iztiroblarini   qog‘ozga   tushirishga   harakat
qilgan, muallif urushda kechirgan barcha azob - uqubatlarning salmog‘i shunchalik
og‘irki,   uni   qog‘ozga   tushirish   o‘sha   “do‘zah   azobi”   kabi   qiyinchiliklarni   yana
qaytadan   boshdan   o‘tkazishga   teng.   Qissa   epigrafining   mag‘zida   mana     shunday
teran ma’no yotadi. 
Askarlar   o‘lim   maskani   deb   olgan   Chorikorga   yo‘l   olishida,   u   yerdan   qay
ahvolda qaytishlarini bilmaydilar. Umuman olganda, bu janglarda  kim?, qachon?,
qayer?   kabi   savollarga   javob   topish   qiyin:   “Urushda   eng   dahshati   shu   –   qachon,
qay mahal jang boshlanib, seni o‘qqa tutishlarini kutib o‘tirish”. 47
Qissada Chorikor atrofidagi bir qishloqdagi bir hovlida otib tashlangan besh
yashar bola va uning onasi, shuningdek, onasining ustida uvvos solib yig‘layotgan
qizcha   tasviri   keltirilgan.   Keyinchalik   shoir   kasalxonada   hushsiz   yotganida
o‘zining  ustida   urushni   qarg‘ab,  eriga  xudodan  yig‘lagan  holda  shifo  so‘rayotgan
xotinining   iltijosini   tinglaganda,   o‘sha   Chorikordagi   kulbada   onasining   tepasida
faryod chekayotgan  qip-qizil  ko‘ylakli  qizchani  eslaydi  va quyidagicha mulohaza
yuritadi:
“Kim   bilsin,   urush   tufayli   xonavayron   bo‘lgan,   boshiga   musibat   tushgan
kishilarning   qarg‘ishi-yu   begunoh   bolakaylarning   oh-zorlari   bois   ham   eri   shu
jazoga mustahiqdir. Biroq, juvon bu haqda sira o‘ylamas edi. U eriga yaratgandan
shifo so‘rardi…” 48
 Urush nafaqat jangchi askarlarga o‘z salbiy  ta’sirini ko‘rsatadi,
balki   ularning   oilasi,   yaqinlariga   ham   ruhiy   azob   beradi.   Shoirning   urushdan
qaytganiga   ko‘p   vaqt   bo‘lgan   bo‘lsa-da,   uning   ruhiy   iztiroblardan   qiynalishi,
hozirgi   tinch   hayotiga   ham   ko‘nikib   yashay   olmasligi,   asabiylashishidan   rafiqasi
ham   iztirob   chekadi.   Butun   dunyo   xalqiga   faqatgina   kulfat   keltiruvchi   urushning
oqibati     xususida   yozuvchi   O‘tkir   Hoshimov   shunday   haq   gapni   yozgan:   “Urush
degan   palakatni   ko‘pincha   nodon   siyosatchilar   o‘ylab   topadi.   Jangari   sarkardalar
47
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 82-б.
48
  Ӯ ша асар. 86-б.
33 boshlaydi.   Jabrini   esa   begunohlar   tortadi.   Jangda   halok   bo‘lgan   begunoh   askar.
Guldek   o‘g‘lidan   ayrilgan   begunoh   ona,   begunoh   ota.   Tul   qolgan   begunoh   kelin.
Otasidan judo bo‘lgan begunoh go‘dak…” 49
Tiriklik bilan o‘lim orasida jang qilib yashayotgan qahramonimiz uchun eng
azobli   narsa   xotira   azobi.   U   har   doim   urush   haqida   yozmoqchi   bo‘lganida   uni
xotiralar  mahv etadi. U o‘tmish iztiroblari ichra qoladi. Urush qayg‘usi shoirning
ruhiyatida   talotumlarni,   keskin   burilishlarni   yuzaga   keltiradi.   U   urush   haqida
yozish uchun  ruhiy olamida o‘zi  bilan o‘zi  kurashadi:  “Men  urushni  fosh  etaman
yoki   urush   meni   g‘am   o‘tida   yoqib,   kul   qiladi.   Urush   ustidan   g‘alaba   qozonish
uchun esa uning yuziga tik qaray olsam bas”. 50
  Tadqiqotchi   Marhabo   Qo‘chqorova   yozuvchining   urush   mavzusiga
bag‘ishlangan   bir   necha   asarlari   bilan   tanishib,   uning   ijodini   Ernest   Xeminguey
asarlari   bilan   qiyoslaydi.   Qo‘chqor   Norqobil   Xemingueyning   ijodidan   ta’sirlanib,
bu   adibning   tasvir   usuli   va   vositalaridan   ijodiy   foydalangan,   degan   xulosaga
kelgan:   “Rus   xemingueyshunoslari   adib   ijodida   “yomg‘ir”   obrazining   simvolik,
ruhiy   tahlil   vositasi   darajasiga   chiqqanini   jiddiy   o‘rganishgan.   Xemingueyning
o‘zbek   nasridagi   izdoshi   Qo‘chqor   Norqobil   nasrida   ham   “yomg‘ir”   detali   ko‘p
uchraydi.   Yomg‘ir   har   ikki   yozuvchi   ijodida   shunchaki   tabiatdagi   mavsumiy
o‘zgarish,   tabiat   injiqligi,   tabiiy   jarayon   kabi   qaralmaydi.   Balki   yomg‘ir   obrazi
Ernest   Xeminguey   va   Qo‘chqor   Norqobil   nasrida   psixologik   vosita,   qahramon
kayfiyatiga   uyg‘un   yoki   zidma-zid   peyzaj   tasviri   sifatida   aks   etadi.   Yomg‘ir   —
qahramon ruhiyatining ramziy timsoli sifatida ko‘rinish beradi. Bu birinchi jihati.
Ikkinchi   vazifasi,   yomg‘ir   har   ikki   adib   ijodida   ekspozitsiya   va   yechimni
boshlovchi   hamda   yakunlovchi   muhim   badiiy   leytmotiv   ham   sanaladi”. 51
Haqiqatdan ham har ikki adib ijodida yomg‘ir obrazining qavatma - qavat ramziy
ma’nolari   kuzatiladi.   Bizningcha,   bu   ramziy   ma’nolar   ezgin   kayfiyat,   tozalanish,
poklanish, tushkunlik, fojiaviylik, o‘z qalbiga chuqur kirish uchun qulay lahzalar,
49
  Hoshimov   O‘ .  Daftar   hoshiyasidagi   bitiklar . – Toshkent :  Sharq , 2013 .  214- b .  
50
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ,  2007. 107-б.
51
  Qo ‘ chqorova   M .  Ikki   hovuch   nur   yoxud   yozuvchi   Qo ‘ chqor   Norqobilga   adabiy   maktub // Yoshlik . 2014. −№ 
11.23-25- b .
34 odamovilik,   begonalashish,   qo‘nimsiz,   norozi   kayfiyat,   injiq   ijodkorning   fe’l   -
tabiati   kabi   xilma-xil   ijobiy   yoki   salbiy   holat,   kayfiyat,   vaziyatlarning   ifodasi
bo‘lib keladi. “Kulib tur, azizim” qissasi  bosh qahramoni − shoirni urush dahshati
bir   daqiqa   bo‘lsa   ham   tinch   qo‘ymasdi.   Shuning   uchun   u   yozuvchi   Ernest
Xemingueyning “Urush dahshatini anglaganlar aqldan ozishlari mumkin”, - degan
gapini  tez-tez eslardi. 
“Meni ko‘pincha tushlarimda oppoq salla o‘ragan yoki tovoq telpakli, ustida
uzun   xalatsifat   kiyim   va   ishtonli,   soqol   qo‘ygan   kishilar   qo‘lida   qurol   bilan
quvlashadi. Igna yutgan it kabi o‘zimni qo‘yarga joy topolmay, qochaman. Gohida
tutib olishadi, ularning ko‘zlarida o‘t chaqnaydi. Ozg‘in va chayir bu odamlar – biz
bilan   jang   qilgan,   urushda   ko‘rganim   afg‘onlar   meni   daraxtga   bog‘lashadi…
Qo‘lini tepkiga olib boradi. Men jon vahmida baqiraman”. 52
 Uning fojiasi ham ana
shunda,   qayg‘uli   xotira   azobi,   uni   vujudida,   ruhiyatida,   o‘y-xayollarida,   hatto
tushlarida   ham   ta’qib   qilar   edi.   Ammo   u   o‘z-o‘zini   tahlil   qilib,   hayotda   bunday
ruhiy iztiroblar bilan yashab bo‘lmasligini anglaydi. Yashamoq – eng go‘zal, afzal
narsa. Inson oilasi, yaqinlari, do‘stlari uchun yashashi kerakligini anglaydi:
“Kechagi qiyinchilik, o‘lim bilan olishuv, o‘lim nafasini tuyish, o‘lim oldida
insonning   ojizligi,   tinch   hayotining   naqadar   azizligi,   barchasi   shoirning   o‘y-
xayollarini   o‘zgartirdi.   U   endi   hayotdagi   arzimas   narsalarni   eslab,   biror   manfaat
uchun talashib-tortishish noo‘rin, tiriklikni qadrlamoq eng oliy xislat ekanligini his
qilganday   edi”. 53
  Ha,   Emmanuel   Kantning   fikricha,   iztirob   chekmaganlar   hayot
sirlarini to‘lasincha tushuna olmaydilar.
  “Daryo   ortidagi   yig‘i”   asarida   qissa   bosh   qahramoni   Chorikordagi   jangda
tibbiy   xizmatchilarga   yordam   berib,   o‘z   safdoshlarining   ayanchli   ahvolga
tushganliklarini   ko‘radi.   Talafotlar   ko‘z   o‘ngida   yuz   beradi.   Hayot   va   o‘lim
o‘rtasidagi doimiy kurash asar qahramonining irodasiga zarba beradi. Shu boisdan,
o‘zining ham  asablari darz ketadi. Jangdan keyin boshini yostiqdan ko‘tarolmaydi.
O‘zining ahvolini shunday  tasvirlaydi: “Ichki bir og‘riq xurujidan a’zoyi tanamni
52
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 107-б.
53
  Ӯ ша асар. 157-б.
35 titroq   bosar,   men   oyoqda   turib   alahsirardim.   Uchinchi   kuni   issig‘im   chiqdi.
Ko‘zlarim   yoshlanib,   nimadir   sanchilar,   uyqusizlik   tobora   irodamni   yemirib
bormoqda   edi.   Nafas   olsam   og‘zi-burnimdan   o‘t   chiqayotgandi.   Men   tuzalish
o‘rniga   dardim   og‘irlashayotganini   sezdim”. 54
    Uning   bunday   ahvolda   ekanligini
ko‘rib   do‘sti   Rinat   uni   kasalxonaga   yuboradi.   Qissa   qahramonining   ruhiyatida
deyarli   har   bir   og‘ir   jangdan   qaytgandan   so‘ng   kuchli   iztiroblar   vujudga   keladi.
O‘z holatini o‘zi tushunolmay, alahsirashlar, hadiklar ichra qoladi:
“Azbaroyi,   asabim   shu   qadar   toliqqan   ediki,   nimalar   yuz   bergani,   endi
nimalar bo‘layotganini anglay olmasdim. Ko‘z oldimda turli xil sharpalar suzardi,
xolos. Mashinalarning guldirab qolishlari, yana allambalo shovqin-suronlar ichida
qolganday, o‘zimni qo‘yarga joy topolmasdim”. 55
  Bu holat qahramonning birinchi
marta   o‘z-o‘zidan   uzoqlashishi   bo‘lsa,   ikkinchi   marta   uzoqlashishi   esa   ilk   bor
tamaki chekib ko‘rganda yuz beradi. O‘zining bunday noma’qul yo‘l tutganligidan
vijdoni qiynaladi. Shuning uchun u o‘zini go‘yo hayotda yo‘qday his qiladi.  
Qissa   qahramonlari   asosan   yosh   yigitlar   bo‘lib,   bu   yerda   o‘tayotgan
hayotlaridan norozi holda, bir olam orzularining armonga aylanish-aylanmasligini
bilmay   kun   ko‘rayotgan   edilar.   Bu   urushda   o‘lim   g‘ayritabiiy   hodisa   emas   edi,
albatta, ammo ularning hech biri, xususan, qahramonimiz ham o‘lishni istamasdi:
“Men o‘lishni istamayman! Har qanday vaziyatda ham omon qolaman. Ota-
onam   huzuriga,   yurtimga   sog‘   qaytaman.   Otamning   suyangani   –   men.   Ey   Xudo,
ishqilib   shu   yerlarda   o‘lib   ketmayin”. 56
  Qissa   qahramonning   bunday   iltijosi
qo‘rqoqlik tufayli  emas,  balki  uning sog‘-omon kelishiga intizor bo‘layotgan ota-
onasini, o‘zi tug‘ilib o‘sgan yurtni ko‘rishga bo‘lgan kuchli istakdir.
Og‘ir   ruhiy  zo‘riqishdan  so‘ng  davolanish  uchun  kasalxonaga  olib  ketiladi.
Kasalxonadan   bir   necha   kundan   keyin   chiqib,   yana   janglarda   qatnashib   shuni
anglaydiki, urushda inson umri, orzu-umidlari birovlarning qo‘lida o‘yin bo‘lyapti,
yurakdagi   nafrat   yuki   o‘zining   cheksiz   komiga   tortayotganday   va   hech   qachon
qo‘yib   yubormaydiganday   bo‘ladi:   “Urushda   odamiy   qiyofada     bo‘lmaysan,
54
  Ӯ ша асар. 41-б.
55
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 18-б.
56
  Ӯ ша асар. 31-б.
36 hammasi   tugagachgina   sen   ham   inson   ekanliging,   haqoratlanganing   yodingga
tushadi. Xotira azobi, degan bir og‘ir dard hayotingning eng so‘nggi lahzalarigacha
senga   azob   beraveradi,   anglaysanki,   urush   doimo   g‘alaba   qilib   kelgan,   urushda
qatnashganlarning bari mag‘lub bo‘lib dunyodan ko‘z yumadilar…”. 57
 Shu o‘rinda
adib   O‘tkir   Hoshimovning   quyidagi   fikrini   keltirish   joizdir:   “Urushda   g‘olib   va
baxtli   podshoh,   g‘olib   va   baxtli   qo‘shin,   g‘olib   va   baxtli   davlat,   g‘olib   va   baxtli
tuzum   bo‘lishi   mumkin.   Ammo   g‘olib   va   baxtli   odam   bo‘lmaydi.   Negaki,   urush
odamni   odam   o‘ldirishga   majbur   qiladi.   Odam   o‘ldirgan   odam   esa   hech   qachon
baxtli   bo‘lmaydi!” 58
  Darhaqiqat,   urushda   garchi   dushman   deb   sanalsa-da,
odamning   hayotiga   zomin   bo‘lgan   jangchi   qanday   qilib   o‘zini   baxtli   hisoblashi
mumkin?   Uni   o‘ng-u   tushida   vijdon   azobi   tinch   qo‘ymaydi.   Bunday   iztirob   esa
insonning ruhiyatiga, kelajagiga putur yetkazadi.
2 .2.  Ruhiyat va xarakter birligi
Adib qissalarida  inson qismati, uning turli  xarakter  qirralari  talqini, ruhiyat
va   xarakter   uzviyligi   yuksak   ifodalanganligini   kuzatish   mumkin.   Badiiy
xarakterlarning shakllanishida  ijtimoiy muhitning ta’siri  va rihiy istiroblar  ifodasi
juda   o‘rinli   talqin   qilingan.   Qismat   va   urush,   yangicha   talqin,   bularning
barchasidagi   uzviylik,   barcha   qissalarida   mujassamlashgan.   Afg‘on   urushida
mardona   jang   qilayotgan   askarlarni   har   qanaqa   qo‘rquvdan   yiroq   deb   bo‘lmaydi,
chunki ularning barchasi  tinch hayotda yurgan, ammo taqdiri azal  ularni shu og‘r
va murakkab muhitga tashlagan. Har bir askar jangga otlanishidan oldin urushdan
omon qaytish-qaytmasligini bilmaydi. Faqat shuni his etadiki, ertaga kimlarningdir
hayotiga nuqta qo‘yiladi: “Rinat ham, men ham, boshqalar ham qo‘rqayotgandilar.
Hammaning   tanasi   beixtiyor   harakat   qilar,   ruhan   qo‘rqinch   lashkari   tuzog‘ida
to‘lg‘onishardi.   Chunki,   ertaga   kimlarnidir   o‘lim   kutyapti.   Kimlardir,   albatta,
o‘lishi   kerak!   Qoni   to‘kilishi   shart.   Bu   –   urushning   la’nati   qonuni.   Kimlargadir
dilga   azob   baxshida   etguvchi   manavi   yog‘och   kazarmani   ko‘rish   ham   indinga
nasib   qilmaydi.   Kimlarningdir   ko‘zlari   manguga   yumiladi.   Hammamiz   o‘zimizni
57
  Ӯ ша асар.  53-б.
58
  Hoshimov   O‘ .  Daftar   hoshiyasidagi   bitiklar . – Toshkent :  Sharq , 2013 .  210- b .
37 o‘sha kimlarningdir orasida his etardik. Go‘yo ertaga kunimiz bitadigandek. Omon
qaytishing uchun ham hech kim kafolat berolmasdi. O‘sha kimlardir – men edim,
Rinat edi. Hammamiz edik”. 59
 Shunday paytlarda qissa qahramoni qishlog‘i, oilasi,
ota-onasini ko‘z oldiga keltiradi. Nima uchun kimlar uchun tirik qolishi lozimligini
o‘ylab,   Allohga   ularni   yana   ko‘rishni   so‘rab   iltijo   qiladi:   “Yo   Rabbim!   Otamga
rahming   kelsin.   Mening   ortimdan   qonlar   yutib,   bo‘zlab   qolishini   istamayman.
Omon   borsam,   olti   ukamning   boshqalardan   kam   bo‘lmasligi   uchun   ham   otamga
yordam   beraman.   Devor   desa,   devor   uramiz,   ustachilik   desa,   ustachilik   qilamiz,
ishqilib   mudom   ko‘mak   beramiz.   Shunda   enam   mening   ham   katta   odam   bo‘lib
qolganimga   ishonadi.   Faqat   o‘lib   ketmay!” 60
  Adibning   deyarli   barcha   asarlari
biografik  xarakterga  ega  ekanligi  uchun  o‘quvchi   uchun  uning  shaxsiy  hayoti  bir
qancha   ma’lum.   Qo‘chqor   Norqobil   oilasida   to‘ng‘ich   farzand   bo‘lganligi   uchun
uning oilasi oldida mas’uliyati katta. Uning bunday iltijosi orqali aynan ota-onasi,
ukalari   oldidagi   burchini   hali   bajarishi   kerakligini   anglash   mumkin.   Umuman,
hayotga bo‘lgan   muhabbat, tashnalik hissi  ularni qora rangga bo‘yalgan hayotini
yorqin   ranglarda   namoyon   bo‘lish   orzusiga   eltadi.   “Daryo   ortidagi   yig‘i”   qissasi
yakuniga   e’tibor   qiladigan   bo‘lsak,   asar   bosh   qahramoni   hamda   uning   quroldosh
o‘rtoqlari   Rinat   va     Mo‘minlar   harbiy   xizmat   muddatlarini   deyarli   o‘tab   bahorda
uyga qaytadiganlar safida jangga chiqmayotgan bo‘lsalar ham, ruhiy iztiroblardan
xalos   bo‘lolmay,   mudom   siqilishardi:   “Men,   Rinat   va   Mo‘min   qismda   har   kuni
ichardik.   Kunlar   uzun,   tunlar   azobli   edi.   Har   birimizning   o‘y-xayolimiz   uyga
qaytishda   bo‘lib   qolgan   edi…” 61
  Buning   sababi   ularning   qisqa   muddat   bo‘lsa-da,
ko‘p   qiyinchiliklarni   ko‘rishlari   ularning   hayotga   bo‘lgan   munosabatlarini,
taqdirlarini butunlay o‘zgartirib yuborgan edi.
 “O‘n sakkizga kirmagan men bor” qissasida ham boshqa qissalarda bo‘lgani
kabi jangchilar behudaga o‘lib ketishni istamaydilar. Faqat bu safargisi  shu qadar
qayg‘uliki,   ular   yana   oilalari   bag‘riga   qaytishni   orzu   qiladilar.   Qissada
qahramonlarning ruhiy iztiroblari shu darajada tasvirlanganki, u o‘quvchida urush
59
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 55-б.
60
  Ӯ ша асар. 55-б.
61
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 73-б.
38 bu   faqat   qahramonlik   emas,   urush   orzu-umidlardan,   kelajak   rejalardan,   kerak
bo‘lganda hayotdan ham voz kechishdir, degan xulosaga olib kelishi mumkin.
“Men   o‘lim   va   tiriklik   oralig‘idagi   masofada   tebranayotgan   kimsaga
aylangandim.   Xayol   surish,   azoblanishga   mahkum   etilgandim.   Shu   yerda,   mana
kazarma   ichida   men   bilan   birga   nafas   olayotgan,   ertaga   men   bilan   birga   jang
qiladigan,   ehtimol,   ehtimol   men   bilan   birga   yarador   bo‘ladigan   yoki   o‘ladigan
quroldoshlar   ham   menchalik   ezilayaptimikin?   Yoki   odam   o‘limi   yaqinlashib,   yo
biror   falokatni   sezsa,   xuddi   mening   ahvolimga   tushib   qolarmikin?   Axir   menda
ilgarilari   bunday   holat   bo‘lmagan-ku   sira?” 62
  Afg‘on   urushida   navqiron   yigitlar
ham  jisman,  ham   ruhan  halok  bo‘layotgan  edilar. Ruhi  cho‘kkan    yigitlar   ertangi
jangda nima bo‘lishini, kimlar tirik qolib, kimlar o‘lishini bilmas edilar. Bugun bir
safda turgan birodarlari bilan ertaga balki birga turish nasib etmas. Asarni kuzatish
orqali   anglash   mumkinki,   ko‘plab   talafotlarni   ko‘rib-ko‘rib   askarlarning   diydasi
qotadi.   Halok   bo‘lgan   safdoshlariga   biroz   ko‘ngillari   achishsa-da,   bora-bora
muallifning   o‘zi     ta’kidlaganidek,   “Jangchilar   hech   qanday   ayanchli   voqea   ro‘y
bermaganday   uyquga   ketishardi”.   Bu   holat   ulardagi   xudbinlikni   emas,   balki
kelajakka bo‘lgan ishonchsizlikni ifodalaydi. 
Jismga   yetkazilgan   jarohatni   dori-darmon   bilan   davolash   mumkindir,   biroq
inson ma’naviy olamiga yetkazilgan jarohatni  nima vositasida  davolash mumkin?
Vaqt   bilanmi?   Urush   qatnashchilari   tinch   hayot   kechirganlardan   keskin   farq
qiladilar.  Ular  urushdan  qaytsalar   ham   urushda  o‘tkazgan  kunlarining  yodi   ularni
xayolan tinch qo‘ymaydi. Ularning aksariyatida ruhiy inqiroz kuzatilishi mumkin:
“Urushning dahshati ham shundaki, unda qatnashganlarning barchasi majruh
holga tushadilar, botiniy tuyg‘ular o‘rnini kuyib, kulga aylangan karaxtlikning bir
hovuch   kuli   egallaydi.   Odam   bilan   qurol   orasida   bitta   qo‘ndoq   va   tepkichalik
masofa bo‘ladi”. 63
  Vaqt o‘tgani sayin askar-u zobitlar o‘zlarini hayotdan tamoman
uzilib   qolganday,   tuyg‘ularini   yo‘qotayotgandek   his   qilardilar.   Asar   qahramoni
ma’nan   sog‘lom   insonning   hayotini   ham   urush   yakson   qilishiga   amin   bo‘ladi.
62
  Ӯ ша асар. 192-б.
63
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 165-б.
39 Ma’naviy inqiroz shaxsning o‘zligidan ayrilishiga, irodasining yemirilishiga sabab
bo‘lishi mumkin. Iroda yemirildimi, demak, u odamning bugungi kunga ishonchi,
kelajakka   bo‘lgan   orzu-umidlari   ham   o‘z-o‘zidan   yemirilishi   tabiiydir:   “Doimo
inson   uchun   yuragini   oldirib   qo‘ygan   biror   ishni   qayta   takrorlash   azob   bo‘ladi.
Chunki ko‘ngling bezillab qoladi. Urushda ham bir talafot yegan joyga qayta oyoq
bosish   uchun   nechog‘lik   dahshatli   holni   boshdan   kechirmoq   kerak.   Nazaringda,
ro‘parangdan o‘lim chiqib qolaveradiganday bo‘laveradi. Har bir lahzada kunning
bitishini,   shu   yorug‘   dunyoni   ko‘rish   boshqa   nasib   etmasligini   ko‘nglingga   tuyib
turish   naqadar   qiyin…  Ichingda  xuruj   qilayotgan,   tog‘   yanglig‘   ulkanlashayotgan
qo‘rquvni   bekitmoqchi   bo‘lasan.   O‘zing   bilan   o‘zing   olishib,   irodang   devorlari
yemirila   boshlaydi”. 64
  Muallif   Gavrilov   obrazi   orqali   irodasi   singan   odam
qiyofasini   aks   ettirgan.   Gavrilov   singari   kishilar   har   qanday   qiyinchiliklardan
qochib, faqatgina tirik qolish ilinjida har qanday ishga qodir, o‘z insoniy qiyofasini
yo‘qotgan insonlardir. Buni muallif shunday izohlaydi:“Urushning tabiati shunday,
unda   ishtirok   etuvchilar   o‘z   insoniy   qiyofasidan   allaqachon   mahrum   bo‘lib
ulguradilar”. 65
Inson   ruhiyati   murakkab   bir   tizimdir.   Bu   tizim   ko‘pgina   omillar   ta’sirida
o‘zgarishi mumkin. Ayniqsa, yigirma yoshgacha bo‘lgan yoshlar o‘zligini anglash,
o‘z   qadr-qimmatini   bilish   va   boshqalarga   nisbatan   munosabatini   belgilashga
intiladilar.   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”   qissasida   kamol   topib   borayotgan
yoshlar   urush   iskanjasiga   tashlanadilar   va   natijada,   ularning   ruhiyati   tubdan
o‘zgaradi. “Urush – qo‘rquv. Qo‘rquv – esingni yo‘qotish. Esingni yo‘qotganingda
esa   senga   baribir.   Men   jangda   tirikligimniyam,   o‘likligimniyam   unutib
qo‘yaman”. 66
  Yuksak   orzu-istaklar   o‘rnini   kichik   ilinjlar   egallaydi.   Ishonch
tuyg‘usi  ishonchsizlikka  aylanadi. Achchiq  xotira doimo azob beradi. Albatta, bu
inqirozli   holatlarni   bartaraf   etish   yengil   kechmasligi   asar   qahramonlarining
xarakteri orqali namoyon bo‘ladi.
64
  Ӯ ша асар. 39-б.
65
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 51-б.
6
  Ӯ ша асар. 186-б.
40 Asar   qahramoni   “taqdiri   azal”   mavzusiga   ham   murojaat   etadi:   “Insonning
butun umri davomidagi o‘ylari, xatti-harakati ko‘zga ko‘rinmas samoviy bir qudrat
bilan   bog‘liqligiga   shubha   qilmayman”. 67
  Uning   bunday   o‘y-xayolga   borishiga
sabab,   o‘zining     va   o‘zi   tengilarining   xatti-harakatlarini   anglash,   har   bir   ro‘y
berayotgan voqealarning asosini bilishdan iborat. Chunki odam ko‘pincha boshiga
og‘ir   kunlar   tushsa,   taqdirning   kajraftorligiga   yo‘yadi.   Agarda   hamma   ishlari
muvaffaqiyatli   kechsa,   o‘z   mehnatining   natijasi   deb   hisoblaydi.   Afg‘on   urushi
azoblaridan   qutulish   uchun,   dardini   yengillashtirish   uchun   yosh-yosh   askarlar
alamlarini tamaki va spirtli ichimliklardan oladi. Lekin bu unutishlar  bir lahzalik,
ularni mangu qiynoqdan qutqarolmaydi. Bunday nobop narsalarni  iste’mol qilgan
yoshlarning   ertangi   hayoti   qanday   bo‘lishi   haqida   o‘ylagan   muallif     bularning
barchasiga sababkor bo‘lmish urushga la’nat o‘qiydi.
Qo‘chqor   Norqobil   qissalarida   inson   kechinmalari   chuqur   tahlil   qilinadi.   U
yoki   bu   tuzum   manfaatlariga   asar   bo‘ysundirilmaydi.   Yozuvchi   qissalarida
insonning   qalb   manzaralari   o‘z   aksini   topadi.   Shu   paytgacha   adabiyotda   realizm
yetakchi adabiy metod bo‘lib kelgan bo‘lsa, keying paytlarda uning yoniga boshqa
tasvir   usullari   qo‘shildi.   Bu   borada   adabiyotshunos   Ulug‘bek   Hamdamovning
fikrlari   e’tiborga   loyiqdir:   “Har   qanday   metodda   yozilgan   asarning   uzoqroq   umr
ko‘rishining   sharti,   fikri   ojizimcha,   uning   zamin   bilan,   undagi   real   hayot   bilan,
odamlarning   taqdiri   bilan   qay   darajada   bog‘langanligidadir.   Ya’ni   asar   –   xoh   u
realistik,   xoh   u   modernistik   va   hatto,   u   xoh   fantastik   ruhda   bo‘lsin,   o‘z   botinida
shunday   bir   tuynuk   orqali   biz   o‘z   qiyofamizga,   qalbimizga,   qismatimizga   nigoh
tashlay   olaylik.   (Aks   holda,     u   qaysi   “izm”ga   tegishliligidan   qat’i   nazar   hech
narsaga arzimaydi). Demak, ayni tuynuk bizni real dunyo bilan bog‘laydi. Demak,
asarning   qimmati   alal-oqibatda  uning   o‘zimiz   bilan,  bizning   qiziqishlarimiz  bilan
aloqasi   qay   pog‘onada   ekanligiga   borib   to‘xtaydi”. 68
  Haqiqatdan   ham   asarning
umri real hayot odamlarning taqdiri bilan bog‘liq. Shu bois kitobxon qalbidan joy
oladi.
67
  Ӯ ша асар. 211-б.
68
  Hamdamov   U .  Turfa   ranglar   uyg ‘ unligi //  O ‘ zbekiston   adabiyoti   va   san ’ ati . -2000.-29- sentabr . 
41 Adibning   “Qordagi   lola”   qissasida   oradan   o‘n   olti   yil   o‘tib   go‘zal   rus   qizi
Irina – endilikda Irina Mixaylovna balog‘atning bori fusunkor tarovatini o‘zida jam
etib yozuvchi Tohirning xira tortgan xotirasida qayta jonlanadi. 
Qo‘chqor   Norqobilning   asarlarida   badiiy   xarakter   va   ruhiyat   birligini   yuksak
talqin   etilgani   kuzatiladi.   Afg‘on   urushida   jang   olib   borgan   yigitlarning   ruhiy
dunyosini   tasvirlashga   intilgan,   balki   bu   urushga   turli   sabablar   bilan
qatnashayotgan   ayollarning   ruhiy   iztirobini   tasvirlagan.   Qonli   Afg‘onistonning
janggohlarida   afg‘on   ayoli   va   go‘dagini   saqlab   qolib,   o‘zi   yaralangan   holida
olijanoblik ko‘rsatgan yigitni shuncha yildan so‘ng sog‘inib, yo‘qlab u Moskvadan
Toshkentga   kelgan.   Bor-yo‘g‘i   bir   necha   soatgina   bo‘lib,   yigitning   oldidagi,
taqdirning     va   eng   muhimi,   o‘z   vijdoni   oldidagi   burchini   –  ma’naviy   qarzini   ado
etgani   kelgan.   Chunki   u   ham   har   qancha   to‘q-to‘kin   umrguzaronlik   qilayotgan
bo‘lmasin, “xotira og‘rig‘i”, deb atalgan xastalikka yo‘liqqan. Qalbida xotirjamligi
yo‘q.   U   aynan   shu   “xastalik”   davosini   istab,   yosh   pallasida   oniy   mahbublik
hislarini   boshdan   kechirgan   qalb   odamining   huzuriga   kelgan.   Uchrashib,
birpasgina suhbat qurib, ko‘ngil bezovtaligidan xalos bo‘lish imkonini izlagan:
“…Umuman olganda, kim bilsin, hayotni ko‘rib turishning, tiriklikning o‘zi
baxtdir,   shundaymasmi?   To‘qlik,   farovonlik,   boylik,   yaxshi   yashash   baxt   bo‘lsa,
agar   shunday   deb   tushunilsa,   men   baxtliman.   Lekin,   insonni   doimo   azoblab
turguvchi   boshqa   narsalar   ham   ko‘p   hayotda.   Kimdir   kambag‘al,   bazo‘r   kunini
ko‘radi. Lekin, ko‘ngli xotirjam. Xotira og‘rig‘i yo‘q  unda. Shuning uchun ham u
boy-badavlat   bo‘lmasa-da,   nazarimda,   mendan   ko‘ra   baxtliroqdir.   U   esa   o‘z
o‘yicha meni qayg‘u hasrati yo‘q, baxtiyor ayol deb o‘ylaydi”. 69
Tiriklikning turfa tamannolarini ko‘ringki,   “yuragining og‘riqli tuyg‘ularini
alanga   oldirgan,   hayotining   og‘ir,   qayg‘uli   chog‘larida   u   bilan   birga   yo‘ldosh
bo‘lgan ayolga, taqdirida uchragan eng qadrdon insonga” yigit “ayni damda nima
deyishini   bilmaydi”.   Nimadir   deyishi   kerak,   axir.   Nahotki   oradan   shuncha   yillar
o‘tib, aytadigan so‘zi bo‘lmasa?!
69
  Норқобил Қ. Осмон остидаги сир. – Тошкент:   Ўзбекистон, 2015. 42-43- б.
42 Muallif shu o‘rinda insonlar munosabatidagi g‘alati bir psixologik jarayonni
nozik   ilg‘ab   aks   ettiradi.   Bir-biriga   juda   yaqin   odamlar   yillar     davomida
ko‘rishmasa,   go‘yo   aytadigan   gapi   ko‘pday   tuyuladi.   Biroq   uchrashgach,   o‘tgan
davr oralig‘idagi tafsilotlar xayoldan nari ketadi. Diydor tafti xayolda kechgan bari
katta-kichik   voqealar,   o‘ylar,   mushohadalarni   daf’atan   unutishga,   eslamaslikka
majbur   etadi.   Bu   jarayon   biroz   o‘tib   ehtiroslar   sovigach,   qalqib-qalqib   xayolga
qaytadi.   Ammo   dastlab   uchrashganda,   inchunun,   ko‘ngillar   suhbatlashganda,
so‘zga o‘rin qolmaydi. Bu suhbat, muallif shoirona aniq ifoda etganidek, “tush va
hush oralig‘ida” gi suhbat, uchrashuv edi.
Irina,   o‘zi   aytganidek,   xotira   og‘rig‘iga   malham   qidirib   kelgan.   Chetdan
qaraganda   ayolning   hayoti   to‘kis   –   turmush   o‘rtog‘i   boy-u   badavlat,   o‘zi
ishbilarmon   –   “firmasi   bor”,   yaxshi   umr   kechiryapti.   Atrofida   ikki   farzandi,
yaqinlari,   hamkorlari.   Yana   nima   kerak?   Biroq   bularning   bari   bir   tomon-u,   qalb
xotirjamligini topish bir tomon. Xotirjamlik, xotira og‘rig‘iga malham o‘sha afg‘on
urushi   janggohlarida     toblangan   mehr,   oqibat,   sof   yorug‘   nekbin   tuyg‘ular,   ilk
muhabbat,   olijanoblik   va   hokazo   o‘lmas   qadriyatlar,   ko‘ngil   mulki.   Uning   ayni
umrguzaronligida   topolmayotgani,   istagani   ham   shu.   Aslida   qordagi   lola   ham
shuning   o‘zi.     Shafqatsiz,   dahshatli   urush   fonidagi   nafis,   inja   tuyg‘ular.   Insonni
ayovsiz   qirg‘in   kechayotgan   voqelik   domida   inson   o‘laroq   saqlagan   olijanob
fazilatlar, samimiy munosabatlar, fidoyilik,  tuyg‘udoshliklar.
“Ha, men o‘zimni hamisha yomon his etganman, hamisha shunday bo‘lgan,
−   dedi   Irina   hiqillab,   yelkalari   silkinib”. 70
  Garchi,   Irina   qor   bo‘ralab   urayotgan
rutubatli   manzarada   o‘z   tuyg‘ulari   bilan   lola   –   ol   chechak   misol   paydo
bo‘layotgani nazarda tutilsa-da, muallifning qissa mohiyatiga “yashirgan” maqsadi
bir-biriga tamoman zid – urush va nafosat, yuksak tuyg‘ularning qahraton qishdek
sovuq, ma’nan muz qotgan manzarada qalblarga bag‘ishlovchi iliqligini ko‘rsatish
va bu bilan inson har qanday vaziyatda – xoh urush, xoh tinch zamonning xudbin
manfaatlar   hukmronlik   qilayotgan   talato‘plarida   ham   o‘z   “men”ini,   insonlik
mohiyatini, pokiza tuyg‘ularini saqlab qolmog‘i kerak, degan aqidani tasdiqlashdir.
70
  Норқобил Қ. Осмон остидаги сир. – Тошкент: Ўзбекистон, 2015. 47- б.
43 Ayol   –   Irina   aynan   tug‘ilgan   kuni   –   ardoqli   va   azobli   xotiralar,   armonli   o‘ylar,
adoqsiz mushohadalar junbushga keladigan kunida o‘zida saqlanib qolgan va umri
davomida   saqlanib   qolishini   istayotgani   yorug‘   xotira   va   sof   tuyg‘ulari   bilan
“qordagi   lola”   misol   kitobxon   tasavvuriga   singadi   va   bu   qahramon   muallifning
o‘ziga  xos topilmasi  o‘laroq o‘qiguvchi  muxlislarniki  kabi  adabiyotimizning ham
mulki bo‘lib qoladi. Badiiy adabiyotdagi jiddiy o‘zgarishlar, qissachilik taraqqiyoti
haqidagi   mulohazalarni   ham   uchratish  mumkin.  Shu  jihatdan  qaraydigan  bo‘lsak,
adabiyotshunos   Qozoqboy   Yo‘ldoshev   shunday   yozadi:   “Agar   oldinlari   nasriy
asarlarda   bir   yoki   bir   necha   qahramonning   hayot   yo‘li   yoki   taqdiri   tasvirlangan
bo‘lsa,   endilikda   tasvirga   tortilgan   insonning   mohiyati   butun   murakkabligi   bilan
tadqiq etishga tutinildi. Shuning uchun ham nasriy asarlarning qahramonlari faqat
faoliyat   odamigina   emas,   balki   o‘y   va   mushohada   kishisi   sifatida   ham
tasvirlanadigan bo‘ldi”. 71
 Qayd qilingan mulohazalarga tayanadigan bo‘lsak, asosli
nazariy   xulosalar,   tushunchalar   asosida   davrning   nasriy   asarlariga   baho
berilganligini   guvohi   bo‘lamiz.   Adabiyotshunos   ta’kidlaganidek,   bugungi   nasr
jiddiy   poetik   o‘zgarishlarga   uchradi,   inson   va   uning   qismati,   taqdiri,   taqdiri
azalning   hukmi,   inson   uning   fojialari   badiiy   mukammal   talqin   etilayotganligiga
urg‘u berilgan. 
Yozuvchi   Qo‘chqor   Norqobilning   mazkur   qissalarining   badiiy   qiymati
quyidagilarda   o‘z   ifodasini   topgan:   birinchidan,   insonni   bilish   qiyin,   u   murakkab
hilqat   degan   haqiqat   ochib   berilganligi,   u   insoniy   faoliyat,   xatti-harakat   orqali
nihoyatda   hayotiy   tasvirlanganligi,   ikkinchidan,   yosh   yigitlar   tabiatidagi
alamzadalik ruhiyatining betakror inkishof qilinganligi, uchinchidan, qahramonlari
qismati   va   fojiasi   orqali   inson   qalbining   poklanishi   bilan   ibratlidir.   Chunki   o‘ta
kuchli fojiaviylik kishining dilidagini tiliga chiqaradi. Bir qadar ko‘nglini poklab,
o‘zi   va   yaqinlarining   qismatini,   sha’nini   o‘ylashga   da’vat   etadi.   Aristotel     buni
katarsis   deb   atagan.   Biz   ta’kidlagan   fazilatlari   bilan   ushbu   asarlar   istiqlol   davri
adabiyotida alohida o‘rin tutadi.
71
  Йўлдошев Қ. Ёниқ сўз/ Адабий ўйлар.  –Тошкент: Янги аср авлоди, 2006. 197-б.
44 III BOB. ADIB QISSALARIDA SHAXS FOJIASI VA IJTIMOIY MUHIT
3.1. Ijtimoiy muhit va badiiy xarakter uzviyligi
  Har   bir   davr   o‘z   muammosi,   konsepsiyasi,   qiyofasiga   ega   bo‘ladi.   Bu   hol
nafaqat   odam,   balki   jamiyat   faoliyatiga   ta’sir   qilib,   uning   yo‘nalishini   ham
belgilaydi. Ma’lumki, hayotdagi har bir o‘zgarish inson faoliyatisiz kechmaydi. Bu
o‘zgarishlar,   yaratishlar   inson   sa’y-harakati,   uning   dunyoqarashi,   konsepsiyasiga
bog‘liq.   Akademik   D.   S.   Lixachev   qayd   etganidek,   “Davr   insonni   chetlab,   hech
narsa yarata olmaydi. Davr inson va uning maqsadi orqali tasvir omiliga aylanadi.
Bunda u har kimga  har xil ta’sir etadi, chunki turli davrda insonlarning jamiyatda
tutgan   o‘rni   turlichadir.   Bu   jarayondagi   yutuq   va   kamchiliklarni,   siyosiy-ma’rifiy
va   ma’naviy   qarashlarni   inson   qalb   tug‘yonisiz,   iztirobsiz,   ma’naviy   dunyosiz
tasavvur   qilish   mumkin   emas.   Inson   –   bu   umumiy   tushuncha.   Inson   deganda   biz
ko‘proq   unda   mujassamlashgan   umuminsoniy,   abadiyatga   daxldor   tomonlarni
nazarda   tutamiz.   Bunday   tomonlardan   biri   va   eng   muhimi   –   tafakkur.   Inson
tafakkurida   o‘zgarish   bo‘lmas   ekan,   hech   bir   ijtimoiy   narsada   o‘zgarish   bo‘lishi
dushvordir.   Inson   tafakkuridagi   o‘zgarish   davr   va   jamiyatdagi   o‘zgarish   ta’sirida
bo‘lishi   tabiiy   hol,   o‘z   navbatida,   jamiyatning   to‘g‘ri   yo‘nalishini   belgilash   bilan
birga,   o‘zining   hayotdagi   o‘rnini   va   mavqeyini   namoyon   etadi   hamda   insoniyat
diqqatini jalb qiladi”. 72
  Bu narsa o‘zbek qissalarida o‘z ifodasini topyapti. Demak,
ularda   voqea-hodisalar   emas,   insonning   o‘zi,   uning   o‘y-fikrlari,   alamlari,
iztiroblari,   ruhiy   olami   yetakchilik   qilyapti,   tasvirlanyapti,   ochib   berilyapti.   Ichki
kechinmalar,   tuyg‘ular,   hislar   in’ikosi   orqali   inson   qiyofasining   to‘la   namoyon
bo‘lishi   badiiylikning   muhim   mezonidir.   Bu   hol,   o‘z   navbatida   istiqlol
adabiyotining o‘ziga xosligini belgilaydi.
“Siyosat   erkinlikka   ega   bo‘lmagan   xalqda   adabiyot   shunday   bir   yagona
minbarki, uning yuksakligidan  turib xalq o‘z noroziligini  va  vijdonning faryodini
eshittirishi mumkin. Afsuski, sho‘ro davri adabiyoti bunday vazifani bajara olmadi.
Qaytaga, totalitar tuzum, uning asoschisi kommunistik partiyaning turmushni ham
72
  Маълумот учун қаранг: Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти. – Тошкент: Янги нашр. 2010. 224-б.
45 insonni ham bir qolipga soluvchi siyosatini izchillik bilan qo‘llab-quvvatladi va uni
o‘zining   bosh   maqsadi   qilib   oldi.   Bu   siyosat   tarkibiga   tuzum   manfaatiga   mos
keladigan shaxslarni shakllantirish ham kirardi”. 73
Istiqlol   hayoti   jarayoniga   to‘g‘ri   yondashish,   insoniylik,   ma’naviy
barkamollikning   tub   asosini   inkishof   etish,   sho‘ro   davlatining   haqiqiy   qiyofasini
yoritish   imkoniyatini   berdi.   Qo‘chqor   Norqobil   asarlarining   bosh   mavzusi   afg‘on
urushining ijtimoiy muhit va shaxs hayotiga salbiy ta’sirini ko‘rsatishdan iboratdir.
Urush  asari  inson  va uning tahqirlangan  orzulari, o‘qqa uchgan muhabbati,
izdan   chiqqan   hayotini   hikoya   qilishi   kerak.   Urush   adabiyoti   tiriklik   va   yovuzlik
oralig‘idagi   mungli   bir   qo‘shiqdir.   Afg‘on   urushi   –   kuni   kecha   –   o‘tgan
yigirmanchi   asrning   70-yillar   oxiri   –   80-yillaridan   boshlangan   “Savr   inqilobi”   va
shuning   atrofida   yuz   bergan   birodarkushlik   qirg‘inlari.   Eng   dahshati   –   bu   urush
hanuz   davom   etmoqda.   Qo‘chqor   Norqobilning   o‘zi   o‘sha   voqealar   –   janggohlar
ishtirokchisi, faol  harakatdagi  harbiy bo‘linmalar  jangchisi  bo‘lib urushga  kirgan,
ikki yil qon kechgan, o‘lim bilan yuzma-yuz kelgan. Aynan asarlarida ham inson
umridagi   fojiaviylikni   tasvirlashga   e’tibor   beradi.   Fojiaviylik   esa   –   alam,   dard,
baxtsiz, falokat, o‘limning ijtimoiy muhit va sabablar bilan uyg‘unlashib ketishidir.
“Muayyan asarga baho berishda yoki biror-bir yozuvchi ijodi, dunyoqarashi
haqida mulohaza yuritganda “adabiyot  va  jamiyat”, “yozuvchi  va ijtimoiy hayot”
masalalarini   e’tibordan   soqit   qilib   bo‘lmaydi.   Bu   muammolar   jahon
adabiyotshunosligining   yetakchi   nazariy   masalalaridan   sanaladi.   Adabiyot
nazariyasiga   doir   manbalarda   adabiyotning   ijtimoiy   funksiyasi,   yozuvchining
jamiyat   oldidagi   burchi   e’tirof   etiladi.   Yozuvchi   jamiyatning   faol   a’zosi   sifatida
haqiqatni   yozar   ekan,   u   tarixiy   va   ijtimoiy   muammolarni   ham   ijodiy   faoliyatida
qamrab olishi mumkinligi haqida qarashlar mavjud”. 74
Amerikalik   olimlar   Rene   Uellek   va   Ostin   Uorren   “Adabiyot   nazariyasi”
nomli   tadqiqotida   haqiqiy   adabiyotdan   ijtimoiy   voqealarni   aks   ettiradigan
adabiyotni   farqlash   lozimligini   ta’kidlab,   shunday   yozadi:   “Ijtimoiy   adabiyot   −
adabiyotning  bir   turi,  xolos,   u   adabiyot   nazariyasida,   agar   adabiyot   atigi   hayotni,
73
  Маълумот учун қаранг: Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти. – Тошкент: Янги нашр. 2010. 230-б.
74
  Холмуродов   А .  Қиссада   бадиий   образ   яратиш   маҳорати .  – Тошкент:   Фан , 2006 . 13 - б .
46 xususan,   jamiyat   hayotini   aks   ettirishga   jalb   etilgan,   degan   fikrdan   kelib
chiqilmasa,  ancha  quyi  o‘rinda  turadi. Biroq  adabiyot  sotsiologiya   va siyosatning
vazifasini   bajarishga   mas’ul   emas.   Adabiyotning   burchi   va   majburiyatlari   uning
o‘zida” 75
. Bunday fikr bir jihatdan o‘zini  oqlasa ham, boshqa jihatdan bir yoqlama
xulosalarni   keltirib   chiqaradi.   Chunki   adabiyot   hech   qachon   sof   ijtimoiy,   sof
estetik   nuqtayi   nazarni   ifoda   eta   olmaydi.   Adabiyotda   bu   ikki   jihat   mushtarak
ko‘rinishga ega bo‘ladi”. 76
Mustaqillik   yillariga   kelib   badiiy   adabiyotda   ulkan   poetik   o’zgarishlar
vujudga   keldi.   Hayot   voqeligiga   yangicha   yondashish   an’anasi   shakillandi.   Turfa
xil vositalar, ramzlar asosida hayotni talqin etish an’anasi yuksalib bormoqda. 
Shu   jihatdan   turfa   xillashayotgan   adabiyot   maydonga   keldi.   Ijtimoiy
hayotning   ma’lum   bir   qirrasi   badiiy   adabiyotda   u   yoki   bu   darajada   o’z   aksini
topadi.   ”Yozuvchining   hayotni   obrazli   umumlashtirishi,   uning   orginal   badiiy
kartinasini   yaratishda   talanti,   ijodiy   mustaqilligi,   o’ziga   xosligi,   hayotiy   fakt   va
hodfisalarni,   insoniy   munosabatlarni   yangicha   talqin   qilishi,   ”yangi   so’z   ”   aytish
mahorati,   adabiyotda   o’z   ovozi,   o’z   uslubini   yaratish   muhim   ahamiyatga   ega.
Chunki   badiiy   ijod   har   bir   avtordan   ijodiy   mustaqillikni,   tasvir   predmetiga
sub’ektiv munosabatni taqozo etadi” 77
.
  Darhaqiqat,   keyingi   yillar   badiiy   adabiyotida   xuddi   shu   qayd   qilingan
tushunchalarni   etakchilik   qilishini   kuzatishimiz   mumkin.   Har   bir   mavzuga
yangicha   yondashish   an’anasi   o’z   ifodasini   topmoqdari,   bu   xususiyatni   urush
mavzusidagi asarlar bilan ham asoslash mumkin.
  Ma’lum   bir   davrda   yaratilgan   urush   mavzusidagi   asarlarda   g’oliblaru
mag’lublar   mavjud   bo’lsa,   keyingi   yillar   davr   adabiyotida   bu   holatga   yangicha
yondashish   usuli   kuzatiladi.   Bu   xususiyat   shundan   iboratki,   urush   mavzusidagi
asarlarda   insoniyatga   keltirayotgan   istiroblar,   millati,   irqidan   qat’iy   nazar   yuzaga
chiqayotgan fojealarni badiiy talqini etakchilik qilmoqda.  
75
 Маълумот учун қаранг: Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти. – Тошкент: Янги нашр. 2010. 233-б.
76
  Назаров Б. Ҳаётийлик безавол мезон. – Тошкент:   Фан, 1985.
77
  O ’.  Nosirov .  Badiiy   uslub   mavzuidan   talqinlar  //  Ijodkor   shaxs ,  badiiy   uslub ,  avtor   obrazi . – Toshkent , ” Fan ”, 
1981- yil , 73- bet .
47 ”Urush   mavzusi   adabiyotimizning   kenja   avlodinim   ham   jalb   etmoqda.   XX
asrdagi   kishilarning   boshi   urushdan   chiqmadi.   Birgina   Afg’on   urushi   glabol
muammoga aylanib, dunyo xalqlarini bezovta qildi. Bu mudhish holat insoniyatni
larzaga   solib   kelmoqda...   Afg’on   urushining   salbiy   asoratlari,   qabohat   va
razolatning   dunyo   bo’ylab   keng   quloch   yoyishi   adiblarni   ham   qo’liga   qalam
olishga chorladi” 78
, - deb yozadi adabiyotshunos olima U. Rasulova.
Darhaqiqat,   insoniyat   tafakkur   tarzi   bugungi   kunga   kelib   keskin   o’zgardi.
Har qanday inson baxtli yashash  huquqigq ega ekanligini yanada teranroq his eta
boshladi.  
Inson   hayoti   tasodiflarga   to’la.   Dunyoning   bir   chekkasida   bo’layotgan
voqea-hodisalar boshqa bir joyida ham sodir bo’layotgan bo’lishi mumkin. Aynan
biz tahlil ostiga olmoqchi bo’lgan Qo’chqor Norqobilning “Qishdagi lola” hamda
Odil   Yoqubovning   “Qaydasan,   Moriko”   qissalari   sujet,   mavzu,   g’oya,   obrazlar
tizimi, xarakter, badiiy detall jihatdan alohida asar sifatida e’tirof etilsada, undagi
glabal muammo insoniyatning boshiga solayotgan ayanchli fojealarni juda teran va
asosli talqin etadi.
  Ma’lumki,   qiyinchiliklarni   ko’p   marta   boshidan   kechirgan   insonning
hayotga   nisbatan   qarashi,   hayot   haqida   chiqaradigan   xulosalari,   hayot   falsafasi
o’zgacha va mukammal bo’ladi. Adiblarimiz Odil Yoqubov va Qo’chqor Norqobil
ham ma’lum bir darajada insoniyat qalbiga jarohat yetkazib, o’zining chuqur izini
qoldirgan   urushlarning   bevosita   ishtirokchilariga   jamiyat,   o’sha   davr   muhiti
sababli ishtirokchilarga aylangan bo’lsa ham, bu adolatsizlikni yillar o’tsada unita
olmaydi.   O’sha   muhitning,   ya’ni   urushning   azob-u   uqubatlarini   yigitlik
yoshlaridayoq   boshlaridan   o’tkazganlar.   Har   ikkala   qissada   ham   jangchi-
adiblarning   jang   taassurotlaridan   tashqari,   insoniyat   boshiga   solgan   iztiroblarini
mahorat bilan talqin etadi.
Sujet   jihatdan   olib   qaraydigan   bo’lsak,   qissalarda   retrospektiv   sujet   turidan
foydalanilgan.  Mazkur  sujet  turida  asar  qahramonlari   bugungi  hayotlarida  yashab
turib, o’tmish xotiralarini yodga oladilar. Shu orqali asar kompozitsiyasida vujudga
78
  U .  Rasulova .  XX   asr   o ’ zbek   qissalari   tadriji . – Toshkent , ” Fan ”, 2012- yil , -60  bet .
48 kelgan   tugunni   yechishga   harakat   qiladi.   Qo’chqor   Norqobilning   “Qishdagi   lola”
qissasida   dastlab   bosh   qahramon   −   Tohirning   ish   faoliyati   va   uni   qidirib   kelgan
Irina bilan kutilmagan uchrashuvi, ularning o’zaro suhbati  tasvirlanadi. Bularning
barchasi   asar   kompozitsiyasida   tugunni   yuzaga   keltiradi.   Tugunni   yechish   uchun
ana   shunda   retrospektiv   sujetdan   foydalanilgan   holda   1987-yil,   Fayzoboddagi
afg’on   urushi   voqealari   bayon   etiladi.   Tohirning   Irina   bilan   bo’g’liq   xotiralari
bayon  etilgach,   o’n  olti   yil   keyingi   davrga   qaytiladi.  Millati,   irqidqn   qat’iy  nazar
urushning salbiy oqibatlarini kitobxon teranqoq his etadi, anglashga intiladi.
Odil   Yoqubovning   “Qaydasan,   Moriko”   qissasi   bosh   qahramonga   notanish
qo’ng’iroq   bo’lishi   bilan   boshlanadi   va   shu   qo’ng’iroq   sabab   muallif   birdaniga
uzoq o’tmishda qolgan, ammo mudom entikib eslanadigan yapon urushi va yapon
qizi   Moriko   bilan   bog’liq   xotiralarni     eslay   boshlaydi.   Mazkur   xotiralarning
jonlanishi   kitobxon  uchun  notanish  bo’lgan  ayol−Moriko obrazini   gavdalantiradi.
Shundan   keyin   Moriko   va   uning   turmush   o’rtog’i   bilan   bo’lgan   uchrashuvi   aks
ettiriladi. Sujetning bunday tarzda ifodalanishi mualliflarning o’ziga xos ifoda etish
uslubini namoyon etadi.
Qissalarning   mavzu   va   g’oyaviy   doirasi   ham   o’zaro   mutanosib:   urush   va
muhabbat.   Bunday   olib   qaraganda   bu   ikkala   tushunchalar   bir-birini   inkor
etadigandek,   biroq   asar   qahramonlarining   his-tuyg’ulari,   xatti-harakatlari   urush
davrda   ham   kishilar   bir-birlariga   mehr-muhabbatli   bo’lishlari   mumkin   ekanligini
isbotlaydi.   Muhabbat   mavzusi   haqida   gapirilganda,   avvalo,   hayotga   va   Vatanga
bo’lgan   muhabbatni   anglash   lozim.   Asar   qahramonlari   urushda   ming   o’lib,   ming
tirilayotgan   bo’lsalar   ham   ulardagi   kuchli   iroda,   yuksak   orzular   tufayli   hayotga
bo’lgan   muhabbatlari   so’nmagan.   “Qishdagi   lola”   qissasi   bosh   qahramoni     Tohir
xayolan odamlarga qarata shunday fikrlarni aytgan:
“Eh, xudoyim, shunday  go’zal, tinch dunyo qadriga yetmaymiz, urush o’tini
yoqamiz. O’zimizni ham, o’zgalarni ham xarob qilamiz. Nima keragi bor ekan bu
azoblarning?   Hammamiz,   barcha   odamlar   bir-biriga   qo’l   berib,   mana   shunday
seryulduz osmonlarga boqib, shunday yerning salqin yellarida orom olib xotirjam
49 yashasak bo’lmaydimi-a? Eh, odamlar…” 79
. Bu istiroblarda inson qalbidagi faryod
asosli yuzaga chiqqanligini guvohi bo’lamiz.
“Qaydasan, Moriko” qissasida  bosh qahramon-askar yigit Vataniga bo’lgan
muhabbatini  quyidagicha ifodalagan:
“Ufqda   qayoqqadir   ketayotgan   kemalar   ko’zga   tashlanadi.   Ular   qayoqqa
ketayapti? Ehtimol elimiz tomon yo’l olayotgandir? Biz kemalar mo’risidan eshilib
chiqayotgan   ko’kimtir   tutunlarga   entikib   tikilamiz.   “Biz   ham   bir   kun   shunday
kemalarga   tushib   ona   yurt   tomon   yo’l   olarmikanmiz   yo   suyaklarimiz     bu   go’zal,
lekin   bizga   yot   tuproqlarda   qolib   ketarmikan”,   -   degan   o’y   yuraklarimizni
zirqiratadi…” 80
.   Inson   erki   ba’zan   muhitga   qurbon   bo’ladi.   Ammo   o’sh   og’ir
damlarda ham bunday orzu-umidlari so’nmaydi. Yashshga, Vatanga bo’lgan mehri
hech qachon so’nmaydi.
Har   ikkala   qissada   ham   yigit   va   qizning   bir-biriga   bo’lgan   muhabbati
tarannum   etiladi.   Asar   qahramonlari   endigina   yigitlik   yoshiga   yetganlarida   urush
iskanjasiga   tortiladilar.   Ular   sevgi-muhabbat   nima   ekanligini   urush   davrida
bildilar.   Bu   tuyg’u   ularda   o’zaro   dalda   bo’lish,   hamdardlik   qilish   natijasida
vujudga keldi. Tohir Irinaga bo’lgan samimiy muhabbatini shunday izhor etadi:
“−Sen, sen yaxshisan, Irina. Sen zulmatdan bu dunyoyimda porlagan nursan.
Urush   komida   qolgan   hayotimda   sevgi-muhabbat   timsolisan.   Sen,   sen,   mana   shu
hayotimda   ochilib   turgan   gulsan,   oppoq   atirgulsan…”(3,   215-bet).   Qorong’i
zulmatdan yorug’ kunlarga chiqqandek o’zini anglaydi.
“Qishdagi   lola”   va   “Qaydasan,Moriko”   qissalari   qahramonlarining
muhabbati shunchaki o’tkinchi tuyg’u emas, oradan ko’p yillar o’tsa-da, bu tuyg’u
ularni tark etmaydi, ko’ngillarida abadiy muhrlangan holda yashaydilar.
Badiiy   asar   kompozitsiyasida   badiiy   detall   elementining   ham   o’z   o’rni
mavjud.   Qo’chqor   Norqobilning   “Qishdagi   lola”   asarida   ham   Odil   Yoqubovning
“Qaydasan,   Moriko”   qissasida   ham   voqealar   notanish   ayolning   telefon
qo’ng’irog’i orqali yo’qlovi bilan boshlanadi.
79
  O .  Yoqubov .  Qaydasan   Moriko .  Qissalar ,  dramalar ,  hikoyalar ,  etyudlar ,  maqolalar . – Toshkent , ” Sharq ”, 2002- yil .
- 432  bet .
80
 Q. Norqobil. Kulib tur, azizim.  Qissalar. –Toshkent, ”Sharq”, 2004-yil. -223 bet.      
50 “Qishdagi lola” qissasida kotiba qiz:
“Sizni   bir   o’ris   ayol   pastda   kutib   turibdi.   Sho’rlik   bir   soatdan   beri   telefon
qiladi.   Yuring,   ichki   telefonni   oling.   Nega   qarab   turibsiz?”(3,   189-bet),-   degan
fikrlaridan o’zini o’nglagan qahramon ko’z o’ngimizda jonlanadi.
“Qaydasan, Moriko” qissasida esa O’zbek turizmida ishlaydigan qiz:
“−Siz   palonchi yozuvchimisiz? Men o’zbek turizmidan telefon qilyapman.
Bizga   Yaponiyadan   bir   guruh   turistlar   kelishgan.   Bir   xonim   sizni   tanir   ekan,
yo’qlayapti. Iloji bo’lsa ko’rishsam, deyapti”, deb murojaat etadi.
Mualliflar   qo’ng’iroq   detalidan   foydalanish   vositasida   obrazlarning
hayotidagi eski, goho shirin, goho achchiq bo’lib tuyiladigan xotiralarni eslatishga
yo’naltiradilar.   Qo’chqor   Norqobilning   “Qishdagi   lola”   asarida,   shuningdek,
Irinaning yon daftari, surat va maktub detall bo’lib xizmat qiladi. Mazkur detallar
Tohir   bilan   Irinaning   munosabatini   ko’rsatishga,   shu   o’rinda   Tohir   obrazining
shafqatli, insonparvar ekanligini namoyon etishga dalil bo’la oladi. Tohir Irina va
boshqa razvedkachilar  bilan Fayzobodda jang olib borayotganda bir  holatga duch
kelib   qolishadi.   Askarlarga   qarshi   o’t   ochgan   afg’on   kishisi   yaralangan   holda
qo’rg’oniga yashirinadi. Uning ortidan ta’qib qilib kelgan Tohir xona o’rtasida jon
taslim   qilayotgan   afg’on   jangchisini   va   bir   chekkada   qo’rquvdan   qaltirayotgan
juvon   emizikli   bolasi   bilan   turar   edi.   Tohir   ularning   hech   biriga   qurol
o’qtalmaslikka   buyuradi.   Shu   sababdan   ayol   va   uning   farzandi   omon   qolishadi.
Oradan o’n olti yil o’tgandan so’ng Tohir ular haqidagi darakni Irinaning maktubi
orqali bilib oladi:
“O’tgan   yili   (Shafiqa,   o’sha   afg’on   ayoli)   menga   maktub   yozdi.
Ishonasanmi,   aqldan   ozay   dedim.   Manavi   suratni   esa   senga   berib   qo’yishimni
iltimos qilgandi. Uning ortida “Hayotimizning eng og’ir lahzalarida bizga shafqat
qilgan   mard   va   mehribon   insonga   ulkan   minnatdorchilik   va   qarzdorlik   bilan
tashakkur  aytamiz…−deb yozilgan”.
Odil   Yoqubovning   “Qaydasan,   Moriko”   qissasida     yapon   qizlari   bilan   rus
askarlari   o’rtasida   ishqiy   munosabatni   taqiqlovchi   qoida   badiiy   detall   vazifasida
keladi. Shunday qoida borligini bilsa ham, bosh qahramon askar ham, mayor ham
51 yapon   generalining   qizlari   Chiko   va   Morikoga   ko’ngil   qo’yishadi.   Mayor
muhabbatiga erishish uchun bor obro’yidan ham, unvonlaridan ham voz kechishga
tayyor bo’ladi.
Qo’chqor   Norqobilning   “Qishdagi   lola”   hamda   Odil   Yoqubovning
“Qaydasan,   Moriko”   qissalarini   mutolaa   qilib   shunga   amin   bo’lish   mumkinki,
insonlar   bir-birlariga   nisbatan   mehr-muhabbatli   bo’lsalar,   har   doim   kelishib
yashasalar, dunyoda mudom tinchlik bo’lishi mumkin.
  Zero,   haqiqiy   badiiy   asar   bejizga   yozilmaydi.   Hayot   qiyinchiliklaridan,
inson qalbidagi istiroblar zamirida vujudga keladi. Anglanmagan haqiqatlar davrlar
o’tishi bilan inson qalbini larzaga soladi. Har ikki badiiy asar ham insonni hayotda
nima   uchun   yashayotganligini   teranror   his   etishga,   o’zligini   anglashga,   bugungi
tinch, osoyishta hayotning qadriga etishga undaydi.
Qo‘chqor   Norqobilning   deyarli   barcha   katta-kichik   asarlarida   afg‘on
urushiga bog‘lanadigan ne bir aloqadorlik, belgi berilar ekan, personajlari, albatta,
boshqa   qahramonlaridan   boshqacharoq,   g‘alatiroq   ta’rif-tasvirlari   bilan   ajralib
turadi,   xotirada   qoladi.   “Qordagi   lola”   qissasidagi   Tolik   –   Tohir,   “Kulib   tur,
azizim”   qissasidagi   shoir,   “Osmon   ostidagi   sir”   hikoyasi   personajlaridan   biri
To‘lqin tank, “Yangi yil kechasi”dagi Nodir…
“Yoshim   o‘ttiz   beshga   yetdi.   Do‘stlarimning   ayrimlari   aqldan   ozyapti.
Kasalxonada   asab,   bosh   zo‘riqish   kasalidan   davolanishyapti.   Men   ularning   abgor
bo‘lib   borayotgan   hayotini   ko‘rib   chiday   olmayman.   Kechasi   uxlolmaydilar.
Baqirib-chaqirishadi.   Alahsirashadi.   Bosinqirab   uyg‘onib   ketadilar.   Ular   xotira
jarohati   xastaligiga   yo‘liqishgan”. 81
  Bu   yozuvchining   2003-yil   11-may   tungi   soat
3:30 da qayd etilgan kundaliklaridan parcha. Shu guvohliklardan biroz yuqoriroqda
yana   shunday   savol   keladi:   “…Odamzod   odam   bo‘lib   yashashi   uchun   nahotki
biror-bir   fojiani   ko‘rishi,   biror-bir   musibatni   boshdan   kechirishi   kerak?..”   Bu
savolning javobi ohangidanoq anglashilib turadi: ha, odam bo‘lib yashamoq uchun
biror   musibatga   duchor   bo‘lishi   kerak   ekan,   odamzod!   Chunki   har   qancha   rivoj
topgan savqi tabiiy bo‘lmasin, vujudi bilan his etib, idrok etilmagan narsa, voqea-
81
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 321-б.
52 hodisa haqida ayni hayot yoki ayni haqiqat, deb aytish mumkin emas. Albatta biror
“balki…”si   chiqadi.   “Iztirobga   to‘liq   achchiq   haqiqatning   ko‘ziga   tik
qaraganingdagina   sen   o‘zingning   kimligingni   bilib   olasan”.   Yozuvchining   yana
o‘sha   kundaliklaridagi   bu   fikr   uning   qissalariga   to‘lig‘icha   taalluqlidir.
“Insoniyatga   insonning   kimligi   haqida   ro‘y-rost   hikoya   qilolmagan   asarlarning
hammasi   yolg‘on”. 82
  Yuqoridagi   fikrdan   keyin   keladigan   bu   tushuncha   –   qarash
ham Qo‘chqor  Norqobilning qat’iy ijodiy aqidasi, bitiklarida to‘la amal qiladigan
asosiy   adabiy   tamoyili.   Qissalarini   birlashtirib   turgan   bosh   jihat   ham,   muallif
xohish-u istagi va balki uning o‘ziga ham ko‘pda bo‘ysunavermagan badiiy mantiq
qudrati   ham   ana   shunda,   ya’ni   “insonning   kimligi   haqidagi   ro‘y-rost”   haqiqatda,
adabiyotning ham adabiyot ekanligini eslatuvchi kuch, uning “gupillab urib turgan
yuragi”   hisoblanmish   haqiqatdir.   Bu   borada   Chingiz   Aytmatov   shunday   fikr
yuritadi:   “Hayot   haqiqati   kitobxonlarni   ovutadigan   ertak   emas,   balki   ularning
ko‘zlarini ochib qo‘yadigan achchiq, shafqatsiz saboqdir… Jamiyat kishilar taqdiri
uchun   javobgardir,   odamning   tuban   ketishiga   muayyan   shart-sharoit   ta’sir
ko‘rsatadi. Ijodkor esa bunga befarq qarashi mumkin emas”. 83
Afg‘on urushiga kelgan jangchilarning barchasini kim uchun, nima uchun bu
yerga kelib, o‘zga  xalqning yurtini, uy-joyini  vayronaga aylantirmoqdamiz degan
savol qiynardi. Agar ulardan biri halok bo‘lsa, sobiq ittifoq nima deb javob beradi?
Askarlarning savoliga Kuzmenko quyidagicha javob beradi:
“ − Yura, o‘ylab ko‘r-a, o‘z uyida to‘polon qilgan bolakayni yetti yot begona
bo‘la   turib   sen   do‘pposlayversang,   ota-onasining   qahri   kelmaydimi?   Ming   qilsa
ham   jigarbandi.   O‘z   pushti   kamaridan   yaralgan   arzandasini   sensiz   ham   o‘zlari
ta’zirini   berish   qo‘lidan   kelmasa-da,   bir   amallab   insofga   chaqirar…” 84
  Bu   javobi
orqali  sho‘rolar   tarafida  bo‘lgan  afg‘on  askarlarining  o‘z  tug‘ishgan   birodarlariga
qarshi emasliklarini, faqat siyosat shuni taqozo etayotganligini aytmoqchi.
“Daryo   ortidagi   yig‘i”   qissasidagi   ijtimoiy   muhit   afg‘on   jangchilarning
qalbida   hukumatga   nisbatan   ishonchsizlikni   keltirib   chiqarardi.   Asar
82
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 323-б.
83
  Маълумот учун қаранг: Каримов Ҳ . Истиқлол даври адабиёти . – Тошкент:  Янги нашр. 2010. 195-б.
84
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 14-б.
53 qahramonining yuragida hukumatga nisbatan  quyidagi  holatlar uchun noroziliklar
mavjud edi:
1) og‘ir yo‘qotishlardan so‘ng hech narsa bo‘lmaganday ko‘rinish berish;
2) haqiqatni, ya’ni bosqinchi ekanliklarini yashirish, tan olmaslik;
3) sho‘ro askarlarining behudaga sarson-sargardon bo‘lishlari;
4) din-u   e’tiqodi   bir   bo‘lgan   o‘z   qarindoshlariga   tig‘   ko‘tarishga   majbur
etilayotganligi.
Asar   bosh   qahramoni   tafakkurida   shakllangan   urush   haqidagi   xulosalari
shuni   bildiradiki,   urushni   odamlar   keltirib   chiqaradilar,   ammo   undagi   talafotlarni
boshqara ololmaydilar: “Urush uchun inson umrining tugashi; tiriklik bulog‘ining
qurishi   hech   qachon   fojia   sanalmaydi.   Urush   –   o‘lmak   demakdir.   Odamlar   o‘z
oyoqlari bilan uning qarshisiga boradilar-u, endi o‘lishlari muqarrar ekanligini his
qilishgach, esankirab qoladilar. Bu yerda kishilar bir-birining boshiga yetmaydilar,
aksincha   urush   ularning   hayotiga   zomin   bo‘ladi.   Urushga   sen   qotilsan,   deyish
axmoqlikdir”. 85
Asar   bosh   qahramonini   qismdagi   ayrim   zobitlarning   nohaq
tutayotgan   yo‘li   uni   norozi   kayfiyatga   soladi.   Ammo   ularning   xatti-harakatiga
qarshi   chiqish   uchun   katta   shijoat   va   matonat   kerak   edi.   Chorikordagi   jangda
jasorat   ko‘rsatganliklari   uchun   uch   jangchi   medal   va   ordenlar   bilan   taqdirlanishi
lozim   edi.   Zobitlar   janglarda   mardonavor   kurashgan   bo‘lsalar   ham,   ammo   qism
harbiy   nizomiga   amal   qilmaydigan   askarlarni   chetlab,   boshqalarga   ordenni
yozishadi. Mukofot oluvchilar qatorida o‘zining borligi, lekin o‘zi bilan  birgalikda
jasorat ko‘rsatgan do‘sti Rinatning yo‘qligini bilgach xafa bo‘ladi. Mana shunday
o‘rinlarda   zobitlarning   o‘z   manfaatini   o‘ylab   nohaqliklar   qilganlari   asar
qahramonining   hafsalasini   pir   qiladi.   Ikkinchi   bir   holat   ikkiyuzlamachilik   va
sun’iylikni   ko‘rib-ko‘rmaslikka,   bilib-bilmaslikka   olish   shaxs   fojiasini   yaqqolroq
ifodalaydi:   Italiya   va   Angliyadan   jurnalistlar   kelib,   sho‘ro   askarlarining   hayoti
qanday   ekanligi   bilan   qiziqadi.   Asar   bosh   qahramonidan   intervyu   olayotganda,
ularga   achinib   bu   urushning   asl   mohiyati   gazeta   va   jurnallarda   ifoda
qilinilayotganidek   emasligini   anglaganlarini   bayon   etadilar.   Asar   bosh
85
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 60-б.
54 qahramoniga   ularning   ahvolini   chetdan   kelgan   odamlar   tushunganda   hukumat
tushunmayotganligi ruhiy azob beradi. 
“…Eng     yuqori   cho‘qqini   bizning   bo‘linma   egalladi.   Qism   tog‘da   uch   oy
qolib ketdi. Yangi yilni ham tog‘da kutdik. Bu orada Sho‘ro matbuoti bir necha bor
biz   haqimizda   yolg‘on   maqolalar   e’lon   qildi.   Ayniqsa,   “ Известия ”   ro‘znomasi
“Afg‘oniston   armiyasi   sho‘ro   qo‘shinlari   yordamida   Xost   tog‘ini   egalladilar   va
viloyatdagi barcha yo‘llar dushmandan ozod qilindi”, deb yozdi. Aslida biz afg‘on
armiyasini bu yurishda ko‘rmagan edik”. 86
 Qo‘chqor Norqobil afg‘on urushida ikki
yil   muddatda   xizmat   qiladi.   U   o‘z   xotiralari   va   asarlarida   urush   voqealarini
tasvirlar ekan, ko‘p bora yozadiki, bu urush “baynalmilal”lik niqobi ostida o‘tgan
bo‘lsa-da,   lekin   aslida   afg‘on   armiyasiga   hech   qanday   yordam   kerak   bo‘lmagan.
Shahar ko‘chalaridan baxtiyor qiyofada tug‘ ko‘tarib o‘tgan sobiq sho‘ro askarlari
mahalliy aholining qishloq va uylarini vayron etardi. Sho‘ro matbuoti esa haqiqatni
o‘z   manfaatlariga   moslashtirgan   holda,   yolg‘on   va   uydirmalar   bilan   talqin   etardi.
Bundan ko‘zlangan maqsad o‘zlarini oqlash va rejalarini amalga oshirish edi.
3.2. Shaxs fojiasi va badiiylik
  Badiiy   talqinlarda   inson   olami,   uning   istiroblarining   yuzaga   chiqish
sabablari juda teran talqin etilgan. Keyingi yillar nasrida shaxs qismati va fojialari,
davrning eng muhim jihatlariga bog‘liq holda talqin etilganligini kuzatish mumkin.
Qissaning   bosh   qahramoni   afg‘on   urushidagi   insonlarning   fojiasini   to‘g‘ri
anglaydi.   Askarlarning   qilayotgan   beshafqatliklari,   vahshiyliklari   son-sanoqsiz
ekanligi,   u   bularning   barchasiga   ularni   shu   urushga   safarbar   qilayotgan   sho‘ro
davlati aybdor ekanligini tap tortmay tan oladi: “Biz vahshiylar edik. Ammo bizni
shu   ishlarni   qilishga   Kreml   siyosatining   qonli   qo‘li   majburlayotgandi.   Men
afg‘ondagi   jamiki   qirg‘inlar   uchun   o‘ris   davlati   siyosati   aybdor   deb
hisoblayman”. 87
  Mazkur   parchadan   anglashiladiki,   asar   bosh   qahramoni
askarlarlarning   beayov   urush   olib   borishi,   talonchilik   qilishlariga   ularning   o‘zlari
aybdor emas, balki muttasil tazyiq ularni shu ko‘yga soladi.
86
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007. 73-б.
87
  Ӯ ша асар. 69-б.
55 “Kulib tur, azizim” qissasida   bosh qahramon shoir inson umrining naqadar
aziz   ekanligini   kasalxonada   bir   o‘limdan   qolgandan   so‘ng   yanada   chuqurroq
anglaydi.   Urush   tugaganiga   bir   necha   yil   bo‘lgan   bo‘lsa   ham,   shoir   ko‘plab
odamlarning   umriga   zomin   bo‘layotgan   urush   bugungi   kunda   faqat   qurol   bilan
bo‘lmayapti,   deb   o‘ylaydi.   Balki   dunyoning   turli   burchaklarida   odamlar   bir-
birlariga   ruhiy   qiynoqlar,   ig‘volar   vositasida   o‘lim   hukmini   o‘qimoqdalar:
“Qayerdadir   hali   o‘q   uchayapti.   Qayerdadir   esa   osoyish   hayotning   aynigan
odamlari   bir-biri   bilan   zimdan   kurashadi.   Bir-birini   yanchib   tashlamoqchi
bo‘ladilar…   Ba’zida   so‘zdan   o‘q   yasab,   zaharga   botirib   otadilar.   Bir-birini
qulatadilar. Ayamaydilar bir-birini… Axir hayotda hammaning o‘z o‘rni, nasibasi
bor-ku. Axir har kimning qorni bir burda nonga to‘yadi-ku. Hech kimning qabriga
mol-dunyo,   mansab   sig‘maydi-ku.   Bu   quyosh   hammaniki.   Bu   yer   hammaniki”. 88
Qo‘chqor   Norqobil   “Ko‘ngil   daftari”dagi   qaydlarda   olam   va   odam   to‘g‘risida
shunday   xulosaga   kelgan:   “Odamzod   totuv-inoq   yashagan   kezlar   bo‘lganmi-
yo‘qmi,   bilmadim.   Biroq   orasidan   qil   o‘tmaydigan   ahil   kishilar   o‘rtasidan   nafs
o‘tgan   chog‘danoq   bu   dunyo   buzilib   bo‘lgandir,   ehtimol…
Keyinchalik   odamlar   orasidan   sivilizatsiya   o‘tdi.   Endi   esa   tanklar,   samolyotlar,
ummonlarni   zirillatib   suzguvchi   ulkan-ulkan   kemalar,   avia   va   atom   bombalari
bemalol o‘tib bormoqda. Odamzot bir-biridan shunchalar olislashib ketdi”. 89
Shoir   kasalxonada   davolanayotgan   paytda   uning   hol-ahvolidan   xabar   olib
turgan o‘n sakkiz yoshli hamshira qiz − Go‘zalga o‘zini mudom qiynab kelayotgan
urush   xotirasi   haqida   gap   ochadi:   “Men   urushda   odam   otishim   mumkin,   bu
urushning   dahshati,   men   shunday   qilishga   mahkumman,   urushda   boshqacha
bo‘lishi   mumkinmas,   deb   o‘ylardim.   Afg‘on   urushidagi   voqealarni   aytayapman.
O‘shanda   o‘n   sakkiz   yosh   orasida   edim.   Qo‘rqmasdim.   Badjahl,   shafqatsiz
jangchiga aylangandim. Rahm-shafqat tuyg‘usi haqida to‘xtalishga hojat yo‘q edi.
Urush   meni   qurolga   aylantirib   qo‘ygandi”. 90
  Bu   bemorning   iste’dodli   ekanligi   va
unga   havas   qilib   yurgan   Go‘zal   aslida   uning   qalbida   kuchli   dard   borligini,   o‘zi
88
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007.158-б.
89
  http :// kh - davron . uz / kutubxona / uzbek / qochqor - norqobil - kongil - daftaridagi - qaydlar . html
90
  Ӯ ша асар. 150-151-б.
56 hozir   o‘n   sakkizga   yoshda   bo‘lganligi   uchun   ham   uning   o‘sha   davrdagi   ahvolini
juda   yaxshi   his   etadi.   Urushning   inson   shaxsiyati   uchun   fojia   ekanligini   anglab
yetadi.
“Jangchilarning   yashagisi   kelardi.   Ular   o‘zlarini   “Vatan   niqobini   kiygan
davr   siyosati   qo‘lida   ezg‘ilanayotgan   sho‘rpeshonalar”,   deb   hisoblashardi.
“Bizni   sharmandalarcha   aldadilar,   ruhan   majruh   qilib   tashladilar,   endi   bilsam.
Qisqasi,   Kremlning   gunohlari   bo‘yi   barobar   yuksalayotgan   edi.   Negaki   bu
yoqlarda endigina oq-qorani taniyotgan yigitlar qirilayotgan edi, tiriklar ham o‘lib
bo‘lgan edi”. 91
 Yozuvchining afg‘on urushi haqida yozgan asarlarida “tiriklar ham
o‘ldi”,   degan   jumlasini   bot-bot   takrorlaganini   ko‘rish   mumkin.   Ushbu   jumlaning
takrorlanish   xususiyati   haqida   adabiyotshunos   Bahodir   Karim   quyidagicha   fikr
yuritadi:   “   “Tiriklarning   ham   o‘lib   bo‘lgan”ligi   Qo‘chqor   Norqobilning   biri
ikkinchisining   tarkibiy   qismidek   taassurot   beradigan   qissalarida   ko‘p
takrorlanadigan   iztirobli   va   oydin   haqiqat.   Ikkinchidan,   aybdorni   o‘z   nomi   bilan
atab   yozish,   oq-qorani   tanigan   yigitlar   dardining   bor   holicha   qog‘ozga   to‘kilishi,
Kreml   gunohlarining   naqadar   cheksiz   ekanligini   jur’at-la   aytish   –   bu   mustaqillik
davrining   qalam   ahliga   bergan   imkoniyati   hamdir”. 92
  Xullas,   davr   siyosatining
oldida   ojiz   bo‘lgan   yosh   yigitlar   mana   shunday   iztiroblarni   boshdan   kechirishga
majbur edilar.
Asar  qahramoni   hali   yosh  bo‘lishiga  qaramay  hayotda   juda  ko‘p  narsalarni
ko‘rgan   va   atrofida   sodir   bo‘layotgan   voqea-hodisalarga   o‘zining   xolis   bahosini
bera   oladi.   Urushda   kechayotgan   hayot   insonning   odatiy   turmush   hayotidan   farq
qiladi. “Urushda yurganlar o‘zini yashashga  haqli  ekanliklarini  odam o‘ldiribgina
isbotlaydilar.   U   daraxt   ekadimi,   musiqa   tinglaydimi,   nima   bo‘lsa   ham,   o‘zidan
tashqarida   ovutish   uchun   bajaradi.   Askar   tirikligiga   ishonish   uchun   ko‘zlari
dunyoni ko‘rib tursa bas”. 93
Qahramonning   fojiasi,   aslida   davr   fojiasi   bo‘lib,   u   o‘zini   va   quroldosh
do‘stlarini “tirik o‘lik taqdirdoshlar” deb sifatlaydi. Chunki urushda faqat hayot va
91
   Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007.  255 -б.
92
  Карим Б. Руҳият алифбоси. – Тошкент: Ғафур Ғулом номидаги нашриёт-матбаа ижодий уйи, 2016. 28- б. 
93
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?: Қиссалар, ҳикоялар. – Т.: “Шарқ”, 2007. 161-162-б.
57 o‘lim   mavjud.   Yashash   uchun   kurash   shafqatsiz   tarzda   olib   boriladi.   Bu   yo‘lda
ozgina   xatolikka   yo‘l   qo‘yish   o‘lim   ostonasiga   yetaklashi   mumkin.   Askarlarning
har   kuni   shunday   tahlikali   va   zerikarli   o‘tgandan   so‘ng   ular   ancha   oldin,   hech
narsani   ko‘rmasdan,   ko‘p   narsani   bilib   olishga   ulgurgan   edilar.   Buni   muallifning
o‘zi   tan   oladi:   “Inson   qartayib   qolishi   uchun   juda   ko‘p   yillar   yashashi   shart
emasligini, allaqachon ilk janglardayoq his qilgandik”. 94
Qissada   Kupin   bilan   bog‘liq   bir   necha   epizodlar   mavjud   bo‘lib,   ularda   bu
qahramonning   xatti-harakati,   gap-so‘zlari   vositasida   o‘sha   davrdagi   tuzum
shakllantirgan   shaxslar   xarakteri   umumlashma   sifatida   tasvirlangan.   Yozuvchi
mazkur qissasida  o‘sha tuzumdagi yana bir illatni qoralaydi. Bu – millatchilikdir.
Albatta, bunday illat hammada ham bo‘lmagan, ammo o‘sha davrda Kupin singari
faqat   o‘zinigina   yuqori   qo‘yuvchi   o‘zga   millat   vakillarini   kamsituvchi   kimsalar
ham shakllangan edi. Zobit Kupin shoir va uning kabi o‘zbek askarlarining boshqa
rotadoshlari bilan tengma-teng janglarga chiqib, jasorat ko‘rsatayotganligini nazar-
pisand   qilmay,   ularni   kamsitadi.   Shoir   bunday   holatdan   g‘azablanadi   va   shunday
fikr   yuritadi:   “Shoir   Kupinning   buyrug‘iga   itoat   etdi.   Botinida   zardob   oqdi.
O‘kindi.   Nega   bular   bunchalik     bizni   kamsitishadi,   bularga   nimamiz   yoqmaydi,
nima   uchun   o‘limning   og‘zidan   tirik   qaytib   kelsak-da,   dovyuraklik   qilsak-da,
jangda   chekinmasak-da,   bizning   xizmatimiz   bularning   ko‘ziga   ko‘rinmaydi,
mukofotlarni   o‘zlari   olishadi,   o‘zbekni   esdan   chiqarishadi?...   Nega   endi   biz
osiyoliklar   bularning   qo‘lida   o‘yinchoq   bo‘lishimiz   kerak?   Nega   endi   bular   bizni
o‘z kuyiga solib o‘ynatishi kerak?” 95
   Barcha askarlar bir tan-u bir jon bo‘lib jang
olib   borayotgan   bir   paytda     ba’zi   zobitlarning   ijtimoiy   tengsizlik,   nohaqlik   va
muammolarni   keltirib   chiqarishi   askarlarning   ko‘nglini   xira   qiladi,   ruhini
cho‘ktiradi. Qismda og‘ir kayfiyatni vujudga keltiradi. Nafaqat o‘zbek askari, balki
ushbu   “qizil   imperiya”ga   aloqador   bo‘lgan   barcha   millat   vakillari   −   askarlarning
ixtiyorlari o‘zlarida emas edi. Ular ma’lum chegaralangan guruh   manfaati uchun
94
  Ӯ ша асар.  164-б.
95
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?// Қиссалар, ҳикоялар. – Тошкент: Шарқ, 2007.139-б.
58 urushga  jalb qilingan ilojsiz odamlar  edilar. Agar  qissada  kapitan Kupin faoliyati
bir   shaxs   yoki   bir   xo‘jalik   doirasi   tasvirida   chegaralanib   qolganida,   jamiyatning
boshqa   jabhalari,   boshqa   kasb-kordagi   kishilar   hayoti   bilan   bog‘lanmaganida   bu
obrazdan   davr   va   uning   badiiy   in’ikosini   qidirish   ortiqcha   harakat   bo‘lardi.
Yozuvchining   mahorati   shundaki,   Kupinchilik   aslida   mustabid   tuzumga   xos
xususiyat   ekani,   bu   illat   shu   tuzum   orqasida   yuzaga   kelgani   va   shu   tuzumning
inqirozigina   Kupinchilikka   chek   qo‘yishi   mumkinligi   qissada   badiiy   jihatdan
dalillangan. 
Qissada   jamiyat,   davr   o‘zgarayotgan   paytda   ham   befarqligini   yo‘qotmagan
atrofidagi   narsa-hodisalarga   moddiylik   nuqtayi   nazaridan   qarovchi   kishilarni
qoralaydi.   Shoir   muxbirlik   kasbi   taqozosi   bilan   bir   tumanga   borganda   u   yerdagi
achinarli   ahvolni   ko‘rib,   jahli   chiqadi:   “Bundan   ham   dahshatli   manzara,
shiyponning   kunchiqar   tomoni,   o‘ngay   betida   bahaybat   uchta   haykal   qad   rostlab
turibdi.   Yarashmagan   yamoqqa   o‘xshash   bu   manzaraning   dahshatli   tomoni
shundaki,   istiqlolning   beshinchi   yili   ketayotgan   bir   paytda   millatni,   xalqni
tanazzulga   uchrashiga   sabab   bo‘lgan,   saltanat   daholari   haykallari   ulug‘lanib,
atrofiga   rayhonlar,   alvon   gullar   ekilib   qo‘yilgan   edi.   Bu   yoqda   bolalar   aftoda
ahvolda. Uchta dohiyning haykali esa, bu kuningdan o‘l, qirilib ket hammang, eh
nodonlar   deyishayotganday”. 96
  U   brigadirdan   bunga   izoh   so‘raganida   “Mayli,
haykallar   ham   osh-non   so‘ramasa,   turibdi-da”,   deb   javob   beradi.   Xalqning,
millatning ba’zi vakillari tomonidan bo‘layotgan o‘zgarishlarga e’tiborsiz qarashlik
ijtimoiy   muhitda   salbiy   holatlarni   keltirishi   mumkin.   Zero,   “Istiqlolning   bosh
strategik   maqsadi   ozod   va   obod   Vatan,   farovon   hayot,   erkin   demokratik   jamiyat
barpo   etishdir.   Bu   maqsadni   amalga   oshirish   uchun   xalqimiz,   yurtimiz
fuqarolarining  hamjihatligi va birdamligini yanada mustahkamlash talab etiladi”. 97
“Ayni   paytda,   ozod   va   obod   Vatan   faqatgina   fuqarolari   moddiy   va   ma’naviy
jihatdan   badavlat   bo‘lsagina   bo‘y   ko‘rsatadi.   Demak,   bunga   erishish   uchun
hayotdagi   ba’zi   yetishmovchiliklarga   bardosh   ko‘rsatish,   sabr   qilish   va   ularni
yengishni   o‘rganish   barchamizning   vazifamizdir.   Bu   vazifani   hal   qilish   esa   har
96
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007.  89 -б.
97
Қ аранг:  Миллий исти қ лол  ғ ояси: Асосий тушунча ва тамойиллар:– Тошкент:  Ў збекистон, 2001.
59 birimizning   yurtimiz,   millatimiz,   jamiyatimiz,   oilamizning   oldidagi   burch   va
mas’uliyatni   qay   darajada   anglay   olganimizga,   barakali   va   yaratuvchan   ijodiy
mehnatimizga bog‘liqdir”. 98
Asarda   jang   tasvirlari   juda   aniq   berilgan.   Bunda   bir   nechta   jang   tasvirlari
berilgan   bo‘lib,   oxirgi   jang   tafsilotlarini   bergani   sayin   asar   qahramonining
jangovarligi   pasayib,   urush   qilishdan   charchash   hissi   ortib   borayotganligini
kuzatish   mumkin.   Nafaqat   muallifning,   balki   butun   armiyaning   ruhi   pasayadi.
Oxir-oqibatda   qissada   tasvirlangan   so‘nggi   urushda   quroldosh   yaqin   do‘stlarini
yo‘qotishi uning butun ishtiyoqini  so‘ndiradi: “Tiriklar ham o‘lgan edi o‘sha kun.
O‘sha kun biz jangdan qaytmagandik”. Bu huda-behuda jon olib, jon berishlar uni
urushdan   zada   qiladi   va   uyiga   qaytishiga   bir   oy   muddat   qolganda   vaqtini   urush
maydonida emas, balki tibbiy bo‘limda o‘tkazishga majbur etadi.
Qo‘chqor   Norqobil   mazkur   qissalarida   bejizga   asosan   yoshlar   hayotini
qalamga olmagan. Har bir mamlakatning kelajagi yoshlar qo‘lida bo‘ladi. Muallif
yosh   avlodning   o‘z   Vatanining   taraqqiyoti   yo‘lida   izlanishlar,   mehnat   qilish
o‘rniga   o‘ziga   tegishli   bo‘lmagan   afg‘on   urushida   qon   to‘kishi   yoshlar   ongini,
ma’naviyatini   nechog‘lik   fojiaviy   ahvolga   solishiga   sabab   bo‘layotganligi   yaqqol
aks ettirgan.
Qo‘chqor Norqobil har bir asarida haqiqat istab, izlar yuruvchi shaxs sifatida
gavdalanadi.   Uning   qismdagi   ba’zi   jangchilarning   hech   jangga   chiqmay,   “Qizil
Yulduz”, “Jasorati uchun” medallarini taqib yurishi jahlini chiqaradi:
“Hatto harbiyda ham haqiqat yo‘q. Urushda ham bir-birini aldaydi bular”. 99
Urushning   salbiy   asoratlari   tasavvur   qilib   bo‘lmas   darajada   og‘irki,   uni   bir
so‘z   bilan   tasvirlab   bo‘lmaydi.   U   insonlarni   hayvon   qiyofasiga   solib,   har   qanday
yovuzliklarni   tap   tortmay   qilishga   majbur   etadi.   Urush   har   qanday   qalbi   pok,
ma’nan   sog‘lom   kishilarning   ham   hayotini   barbod   qilib   tashlaydi.   Har   qaysi
yaltirab   ko‘ringan   narsa   ham   oltin  emas.   Shunday  ekan,   Afg‘onistonga   kelishdan
oldin, bu urushda qatnashish sharaf deb o‘ylagan va unga oshiqqan asar qahramoni
urushga kelib, bunday kurashdan, bunday “baynalmilal”likdan hech qanday ma’ni
98
  Умуров Ҳ. Таҳлил чизгилари.  – Тошкент: Муҳаррир, 2013. 29-б.
99
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 191 -б.
60 izlab   topolmaydi.   Uning   do‘sti   Nurmaxon   bilan   bo‘lgan   suhbatidan   shunday
xulosaga kelganligini anglash mumkin:
“… Mana sening o‘zingning ham afg‘onga o‘tgandan keyin ko‘zing ochildi.
Harbiy   o‘quv   payti   hech   narsani   tushunmasding.   Afg‘onistonni   –   qahramonlik
maydoni   derding.   Mana   senga   jasurlik   ko‘rsatishning   vaqti   keldi.   Ertaga   urushga
chiqamiz,   otamiz.   Tanklar,   BMPlar,   BTRlar,   portlashni   ko‘rasan,   shundaymi?
Bizni   rosa   aldashgan-da…” 100
  Ana   shunday   nohaqliklarni   boshidan   kechirgani
uchun   armiyaning   tartib-   intizomlariga   va   unga   so‘zsiz   amal   qilayotgan   yangi
askarlarga   nisbatan   g‘ashi   keladi.   Gazetadagi   urush   haqida   yozilgan   maqolalarni
o‘qib ko‘nglida urushning haqiqiy mohiyatini buzib talqin etayotganlarga nisbatan
isyon vujudga keladi:
“   Hech   qachon   afg‘on   urushi   haqiqatning   yuzdan   birini   ham   yozishmaydi.
“Baynalmilal” burch deb, og‘iz ko‘pirtirishadi, tupurdim senlarning “baynalmilal”
ligingga.   O‘zaro   yordaming   shu   bo‘lsa,   qirg‘in-baroting,   bosqinchiliging   qanday
bo‘ladi. Armiyani maqtab, shon-shavkatga ko‘mib tashlashibdi”. 101
Afg‘on   urushida   qatnashayotgan   har   bir   kishi   aslida   nima   uchun   va   kim
uchun jang olib borayotganlarini bilishmaydi. Shu boisdan, ular nima sababdan bu
joylarda   yurganliklarini   fahmlamaydilar.   Ammo   shunday   bo‘lsa-da,   o‘zlarini
baxtiyor his qilishga sabab topayotganliklarini tanqid qiladi:
“Inson   har   qanday   vaziyatda   ham   o‘zining  baxtli   ekanligini,  garchand   baxt
so‘zi   nisbiy   ersa-da,   baxtiyorligini   sezib   qoladi,   demakki,   oldinda   bundan-da
kemtikroq, notugal g‘amgin kunlar  bor. Nazarimda − bu kechalik baxtim mening
tirikligimda edi. Butun insoniyat  baxt va baxtsizlik tushunchalarini  o‘zini  ovutish
uchun o‘ylab topgandir.” 102
Qissa   qahramoni   va   uning   do‘stlari   janglarda   jasorat   ko‘rsatganlari   sababli
armiya orasida o‘z obro‘siga ega edi. Ular turli millat vakillariga mansub bo‘lsalar-
da,   ularni   bir   maslak   birlashtirardi.   Ularning   birgalikda   jang   olib   borishlari   bir-
birlariga yelkama-yelka bo‘lishlariga aynan afg‘on urushi sababchi bo‘ldi.
100
  Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади? //  Қиссалар, ҳикоялар.  – Тошкент:  Шарқ, 2007. 185 -б.
101
  Ӯ ша асар. 241 -б.
102
  Ӯ ша асар.  173-б.
61 Yozuvchi   XXI   asr   boshlarida   yaratgan   asarlarida   afg‘on   urushi   fojialarini
qalamga   olgan.   Sho‘ro   tuzumining   ayanchli   voqealarini   yoritishga   jazm   qilgan
adib badiiy vositalardan foydalanib inson xarakterini ochadi. Uning asarlarida davr
iztiroblarini   chekkan   insonlar   taqdiri   o‘z   aksini   topgan.   Bu   kabi   tasvir   bir
tomondan   yozuvchining   mahoratidan   darak   bersa,   ikkinchi   tomondan,   o‘sha   davr
fojialarini   his   qilishga   yordam   beradi.   Yozuvchi   hayotdan   olgan   materialini   davr
muammolarini   ko‘rsatish   g‘oyasini   ilgari   surar   ekan,   afg‘on   urushidagi   hayotni
butun dahshati bilan tasvirlaydi.
Xullas,   adib   qissalarida   inson   qismati,   taqdiri,   fojialari   haqqoniy   o‘z
ifodasini topgan.
XULOSA
XX asrda inson juda ko‘p voqealarni, evrilishlarni boshidan o‘tkazdi, ozmas-
ko‘pmas   naq   uchta   ijtimoiy   tuzumni   ko‘rdi   va   bularning   bari   adabiyotimizda
qaysidir   ma’noda   turli   badiiy   xarakterlarni   ifodalashga   asos   bo‘lmoqda.   Ispan
faylasufi Ortega-i Gasset ta’biri bilan aytganda “ko‘z qorachig‘ini ichkariga qaratdi
va   o‘z   ko‘ngil   dunyosining   kashfiga   berildi.   Masala   mohiyatini   teranroq   anglash
uchun   nazarimda   ishni   avvalo,   ijodkor   va   davr   munosabatiga   to‘xtalishdan,
ularning   o‘zaro   bir-biriga   ta’siri   darajalarini   tarixiy-ilmiy-nazariy   jihatdan
aniqlamoqdan boshlash kerak. 
XX asr  oxiri, XXI asr  boshlarida adabiyot olamida jiddiy o‘zgarishlar bo‘y
ko‘rsata   boshladi.   Bu   evrilishlarni   o‘ziga   xos   tarzda   badiiy   jihatdan   yangilashga
urinayotgan adiblarning ijodi bunga yorqin misol bo‘la oladi. Jumladan, Qo‘chqor
Norqobil qissalarining badiy poetic xususiyatlarini o‘rganish jarayoni ham shunday
xulosa   chiqarish   imkonini   beradi.   O‘tgan   asr   adog‘idagi   ziddiyatlarni,   shaxs
fojealarini   badiiy   mukammal   qissalarida   talqin   etishga   harakat   qilgan.   Yozuvchi
urush   iskanjasiga   tortilgan   insonning   ruhiy   iztiroblarini   va   fojialarini,   uning
tinchlik  sharoitida  ham   xotira  azobi   ichra   yashashini   yuksak  mahorat  bilan  talqin
62 qilishga   intiladi.   Bunda   y   talqinlar   shxs   qismati,   taqdiri,   ijtimoiy   muhit   bilan
uzviylikdagi talqinidan dalolat beradi.
Qo‘chqor   Norqobil   “Daryo   ortidagi   yig‘i”,   “Kulib   tur,   azizim”,   “O‘n
sakkizga   kirmagan   men   bor”,   “Qordagi   lola”   qissalari   bilan   o‘zbek   qissachiligi
taraqqiyotidagi sof realistik tasvir usulini yanada takomillashtirdi. Turfa xil badiiy
xarakterlarni talqini uchun asos bo‘lgan. Shuning uchun ham ba’zi o‘rinlarda urush
mavzusidagi asarlar bilan bevosita Odil Yoqubovning “Qaydasan Moriko” qissasi
bilan qiyosiy tahlil qilishga harakat qildikki, asar poetikasini yuzaga chiqarishgagi
badiiy   vositalarni   va   ijodkorning   individual   uslubini   asoslashga   xizmat   qildi.
Mazkur   magistrlik   dissertatsiyasida   biz   tahlilga   tortgan   adib   qissalaridan
quyidagicha xulosalar chiqarish mumkin:
1.Adibning   bir   qator   qissalarida   turf   axil   ohanglardagi   badiiy   talqinlar
yetakchilik   qiladi.   Shaxs   qismatidagi   o‘zgarishlar   inson   botiniy   olamidagi
ziddiyatlar   bilan   uzviy   birlikda   yuzaga   chiqadi,   adib   qissalarida   badiiy
xarakterlarning turfa xil jihatlari talqinga tortilgan bo‘lib, uning zamirida ijtimoiy
muhitdagi ziddiyatlar asosida o‘z ifodasini topganligi kuzatildi.
2.Yozuvchi  asarlaridagi  tasvirlarda  realizmning  turfa  xil   jihatlaridan   unumli,
asosli   foydalanishi   bilan   birgalikda,   davr   ziddiyatlari   asosida   hayot   voqeligini
tasvirlashga,   uning   zamiridagi   inson   fojialarini   asosli   talqin   etishga   olib
kelganligan.   Adib   qissalarining   badiiyatida   davrning   eng   xarakterli   tomonlari
tahlilga, talqinga tortilgan.
3.Qo‘chqor   Norqobil   qissalarining   voqealari   muallif   “men”i   orqali
ifodalangan   bo‘lib,   ularda   asar   qahramonining   ichki   kechinmalari,   dunyoqarashi,
olam va odam xususidagi nuqtayi nazarlari ifodasi yetakchilik qiladi, yozuvchining
“Daryo   ortidagi   yig‘i”,   “Kulib   tur,   azizim”,   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”,
“Qordagi   lola”   qissalarining   asosiy   qahramonlari   timsolida   muallif   shaxsiyati
yaqqol   kuzatiladi.   Inson   qismati   uning   hayot   voqeligiga   bo‘lgan   munosabatini
ifodalashga   intiladi.   Mazkur   asarlarning   voqealari   bir-biri   bilan   mantiqiy
bog‘langan   bo‘lib,   ularda   qahramon   xarakter   qirralarining   o‘zgarib   va   rivojlanib
63 borishini   kuzatish   mumkin.   Bunday   xarakterlarning   ifodasida   badiiylik
mezonlarining   o‘ziga   xosligi,   badiiy   poetik   vositalar,   ularning   yozuvchi   uslubiga
xos tarzda talqini haqida so‘z yuritildi.
4.Qo‘chqor   Norqobil   qissalarida   badiiy   konfliktning   bir   necha   turlari   bilan
bir   qatorda,   psixologik   konflikt   turining   yetakchilik   qilishini   kuzatish   mumkin.
“Daryo   ortidagi   yig‘i”,   “O‘n   sakkizga   kirmagan   men   bor”,   “Qordagi   lola”   kabi
asarlardagi   kolliziyalarda   qahramonlar   –   muxoliflarning   maqsad   yo‘lidagi
kurashidan   tug‘iluvchi   hayotiy   muammolar   emas,   balki   og‘ir   hayotiy   sharoit   va
hodisalarning   ta’siri,   aks-sadosi   ustun lik   qiladi .   Ularda   ba’zan   uchrab   turadigan
xarakterlar   to‘qnashuvi   tashqi   hodisalar   ta’sirida   yuz   berayotgan   ichki   kurashlar
zamiridagi   o‘tkinchi   holat   sifatida   ko‘rinadi,   ya’ni   hal   qiluvchi,   yangidan-yangi
to‘qnashuvlarni badiiy konflikt darajasiga ko‘taradi.
5.Adib asar qahramonlarining ruhiy iztiroblarini ichki va tashqi nutq vositasida
ifodalaydi.   Ushbu   qissalarda,   asosan,   yoshlar   taqdiri   bilan   uzviy   bog‘liq   bo‘lgan
tasvirlar   yetakchilik   qiladi.   Shu   sababdan   muallif   urush   tufayli   yoshlarning
ruhiyatida   sodir   bo‘lgan   evrilishlarning     keyinchalik   ularning   kelajak   hayotiga
o‘tkazgan salbiy ta’sirini badiiy to‘qimalar asosida tasvirlaydi va jonlantiradi.
6.Yozuvchi   qissalarining   qahramonlari   xotira   azobidan   qiynaladi.   Qahramon
ruhiy iztiroblarining bosh omili ham aslida shu xususiyat bilan izohlanadi. Shuning
uchun   muallif   asosiy   o‘rinlarda   insoniy   qiyofani   saqlab   qolishga,   qirg‘inbarot
urushlarning oldini  olishga, insoniy fazilatlarning yuksalishini  asoslashga  intiladi,
adib   qissalarida   turg‘unlik   yillarining   salbiy   illatlari   aks   ettirilgan   bo‘lib,   o‘sha
davrdagi ijtimoiy muhit salbiy oqibatlarga sababchi bo‘lganligiga e’tibor qaratadi.
Muallif   qahramonlari   tilidan   afg‘on   urushining   “baynalmilallik”     niqobi   ostidagi
bema’ni harakat ekanligini talqinlar asosida isbotlaydi. 
7.Yozuvchi   afg‘on   urushida   yurgan   askarlarning   ayanchli   taqdirini   tasvirlaydi.
Urushga   boylik   orttirish   uchun   kelgan   va   soxta   shuhrat   istovchi   zobitlarni
qoralaydi.   O‘z   irodasini,   botiniy   va   zohiriy   go‘zalligini   saqlab   qola   olgan
insonlarning   fojialarini   ko‘rsatishga   harakat   qiladi   va   hayotiy   voqealar   silsilasida
isbotlaydi.   Shu   jihatdan   badiiy   talqin   tarkibidan   o‘rin   olgan,   asarlardagi   urush
64 mavzusining   talqini,   uning   shaxs   xarakterining   shakllanishdagi   badiiylik
tushunchasini,   urush   mavzusidagi   asarlar   bilan   qiyosiy   tahlil   qilindi.   Tahlillar
davomida Odil Yoqubovning “Qaydasan Moriko” qissasi misolida qarashlarimizni
asoslashga harakat qilindi.
Adib   yaratgan   asar   qahramonlari   ham   har   qanday   sun’iylikdan   yiroq,   turli
sinovlarga   duch   kelsa-da,   hayotga   bo‘lgan   muhabbatidan   voz   kechmaydi.
Qo‘chqor Norqobil o‘z asarlarida urush dahshatlari, turli fojialar, inson yuragining
og‘riqlari   bilan   bir   qatorda   hayotda   eng   toza   borliq   –   Muhabbat   borligiga   urg‘u
beradi.   Bu   esa   insonni   yashashga   undaydi.   Ijodkor   urush   ichidagi   muhabbat   asar
qahramoniga  eng   og‘ir   damlarda   kuch-quvvat,  ishonch   baxshida   etishini   betakror
tarzda yoritib beradi. 
Ko‘rinadiki,   Qo‘chqor   Norqobil   ijodiy   izlanishlarida   shaxs   qalbidagi,
ruhiyatidagi,   ong-u   shuuridagi   o‘zgarishlarni   ochishga   qaratilgan   badiiy   idrok
yetakchilik   qiladi.   Zero,   hozirgi   davr   qissalaridagi   shaxs   badiiy   talqinida
dunyodagi   qotib   qolgan   tushuncha   va   aqidalarni   o‘zgartiruvchi   insonning   aql-
zakovatiga, kuch-qudratiga, ijodiy imkoniyatlariga ishonch tuyg‘usi  kuchlidir. Bu
adiblarimizning   insonni   va   voqelik   jarayonlarini   ko‘rish   hamda   ko‘rsatishdagi
ijodiy   individualligi   hamda   estetik   prinsiplarining   o‘ziga   xosligini   dalillash   bilan
birga   qissachiligimizda   tajassum   topayotgan   shaxs   ma’naviy-intellektual
dunyosining   qirralari,   tuyg‘ulari   nihoyatda   sermiqyosligidan,   teranligidan   dalolat
beradi. 
Xullas, adib o‘zbek qissachiligining taraqqiyotiga sezilarli hissa qo‘shgan va
qo‘shayotgan ijodkorlardan biri sifatida ko‘z o‘ngimizda jonlanadi. Adib qissalari
o‘quvchini yashashga, tinch va osuda hayotning qadrini teranroq anglashga xizmat
qiladi. 
65 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR
I. Ijtimoiy - siy o siy adabiy o tlar :
1. Каримов И.А. Юксак маънавият − енгилмас куч. –Т.: Маънавият,   2008.
– 192 б.
2. Каримов И.А. Адабиётга эътибор –   маънавиятга, келажакка   эътибор.   Т. :
Ўзбекистон , 2009. – 40  бет .
3. Мирзиёев   Ш.     Эркин   ва   фаровон,   демократик   Ўзбекистон   давлатини
мард   ва   олижаноб   халқимиз   билан   бирга   қурамиз//   Ўзбекистон
Республикаси   Президенти   лавозимига   киришиш   тантанали   маросимига
бағишланган Олий Мажлис палаталарининг қўшма мажлисидаги нутқ// − Т.:
Ўзбекистон, 2016. −56 бет.
II. Ilmiy-nazariy adabiyotlar:
4.  Sulton I. Adabiyot nazariyasi. –T.: O‘qituvchi, 2005. − 272 bet.
5. Бобоев   Т .  Адабиётшунослик   асослари . – Т .:  Ўзбекистон , 2002. − 560  бет .
6. Каримов Ҳ. Истиқлол даври адабиёти. −Т.: Янги нашр. 2010. 364 бет.
7. Умуров Ҳ. Адабиёт назарияси. – Т.: Шарқ, 2002. 
8. Умуров Ҳ. Таҳлил чизгилари. – Т.:  Муҳаррир, 2013. −312 бет.
66 9. Носиров Ў. Бадиий услуб мавзуидан талқинлар// Ижодкор шахс, бадиий
услуб, автор образи. –Т.: Фан, 1981. – 73 бет.
10. Солиев А. Ҳаёт ва инсон талқини. – Т.: Турон замин зиё, 2015. −   248 бет.
11. Расулов   А.   Бадиийлик   −   безавол   янгилик//   Илмий-адабий   мақолалар,
талқинлар, этюдлар. – Т.: Шарқ, 2007. – 336 бет.
12. Норматов У. Умидбахш тамойиллар. –Т.: Маънавият, 2000. − 72  бет.
13. Холмуродов   А .   Қиссада   бадиий   образ   яратиш   маҳорати . – Т .:   Фан , 2006.
−   160 бет.
14. Йўлдошев Қ. Ёниқ сўз// Адабий ўйлар. – Т.: Янги аср авлоди, 2006. – 548
бет.
15. Йўлдош   Қ.,   Йўлдош   М.   Бадиий   таҳлил   асослари.   –Т.:   Камалак,   2016.   −
464 бет.
16. Назаров Б. Ҳаётийлик безавол мезон. – Т.: Фан, 1985. 
17. Rahmonov   V .   O ‘ zbek   adabiy   tanqidchiligi .   – Toshkent :   Istiqlol   nuri ,   2015.
−252  bet .
18.   Карим   Б.   Руҳият   алифбоси.   –   Тошкент:   Ғафур   Ғулом   номидаги
нашриёт-матбаа ижодий уйи, 2016. −364 бет. 
III. Badiiy adabiyotlar:
19.      Норқобил Қ. Қуёшни ким уйғотади?//Қиссалар, ҳикоялар. – Т.: Шарқ,
2007. – 384 б.
20. Норқобил Қ. Осмон остидаги сир. – Т.: Ўзбекистон, 2015. –232 б.
21. Норқобил Қ. Кулиб тур, азизим// Қиссалар. −Т.: Шарқ, 2004. −256 бет.
22. Hoshimov   O‘ .  Daftar   hoshiyasidagi   bitiklar . – T .:  Sharq , 2013 .   − 336 bet .
IV. Lug‘at:
23. Ҳотамов   Н.,   Саримсоқов   Б.   Адабиётшунослик   терминларининг   русча-
ўзбекча изоҳли луғати. – Т.: Ўқитувчи, 1983. – 157   бет .
V. Gazeta va jurnallardagi ilmiy maqolalar:
24. Норматов У. Қиссадан ҳиссалар// Жаҳон адабиёти .  1997 .  −№3 157-б.
25.  Hamdamov U. Turfa ranglar uyg‘unligi// O‘zbekiston adabiyoti va san’ati. –
T., 2000. −29-sentabr. 
67 26. Qo‘chqorova   M .   Ikki   hovuch   nur   yoxud   yozuvchi   Qo‘chqor   Norqobilga
adabiy   maktub //   Yoshlik. – T.,  2014 .−   № 11 . 23-25-bet .
27. Саидаҳметова   Д.   Қисса   жанрида   уруш   фожиасининг   янгича   талқини   //
Тил ва адабиёт таълими. – T.,  2010 .  −№11. 36-41-бет.
28. Ражабова   Ф.   Қиссанинг   жанр   хусусиятларига   доир//   Ўзбек   тили   ва
адабиёти. –T., 2006. −№2. 62-63-бет.
29. Umirov S. Voqealarning sirli tasviri// http :// kh - davron . uz /  2016 .  −14-yanvar.
VI. Internet saytlari:
1. www.http:ZiyoNET.uz   
2. www.http : //kh - davron . uz 
3. www.http:google.uz   
4. www.http:ziyouz.com   
68

QO‘CHQOR NORQOBIL QISSALARIDA RUHIYAT TALQINI MUNDARIJA KIRISH……………………………………………………………………. 3 I BOB. ADIB QISSALARIDA BADIIY XARAKTER VA KONFLIKT TASVIRI ………………………………………………………………….. 9 1-fasl. Xarakter talqini va obrazlar olami………………………………… 9 2-fasl. Adib qissalarida badiiy konflikt ifodasi…………………………… 17 II BOB. YOZUVCHI QISSALARIDA RUHIY IZTIROBLAR TALQINI.………………… ……………………………………………… 33 1-fasl. Ruhiyat talqinida psixologik vositalar………………..…………… 33 2-fasl. Ruhiyat va xarakter birligi………………………….……………….. 39 III BOB. ADIB QISSALARIDA SHAXS FOJIASI VA IJTIMOIY MUHIT. ……..…………… ………………………………………………… 47 1-fasl. Ijtimoiy muhit va badiiy xarakter uzviyligi………………………… 47 2-fasl. Shaxs fojiasi va badiiylik…………………………………………… 57 XULOSA…………………………………………………………………… 65 Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati……………………………………… 69 1

KIRISH Mavzuning dolzarbligi. Bugungi o‘zbek adabiyotida turli xil mavzu va yo‘nalishlardagi asarlar yaratilmoqda. Shu bois ularni tadqiq etish, tahlil qilish borasidagi ishlar ham qizg‘in davom eta boshladi. Bugungi kun adabiyoti deganda, eng avvalo, ham milliy urf-odat, an’analarimiz talabidagi va jahon adabiyoti mezonlariga ham javob bera oladigan asarlarni tushunamiz. Keyingi yillarda bir qator asarlar yaratildiki, yuqorida aytganimiz kabi, ularda ham milliy o‘zligimiz aks etganligini, ham jahon talablariga-da mos kelishini ko‘rishimiz mumkin. Shunday ekan hozirgi kunda bu kabi badiiy adabiyot namunalari bizdan alohida tahlil va tadqiqni talab etadi. O‘zbekiston Respublikasining Prezidenti Sh.Mirziyoev ta’kidlaganlaridek: “Ayni shu nuqtaiy nazardan qaraganda, o‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini xalqaro miqyosda o‘rganish va targ‘ib qilish, ko‘p qirrali bu mavzuni bugungi kunda dunyo adabiy adabiy makonida yuz berayotgan eng muhim jarayonlar chiqish, elgusi vazifalarimizni belgilab olish, o‘ylaymanki, katta ahamiyatga ega”ki 1 , adabiyotshunoslikning barcha yo‘nalishlarida badiiy obraz yaratish, janrlar taraqqiyoti haqidagi mulohazalar o‘z ifodasini topmoqda. Istiqlol arafasi va undan keyingi davr adabiyotida bu xususiyat yanada kuchayganligini qissa janri namunalari misolida ham ko‘rish mumkin. Keyingi davrlar o‘zbek nasri, dramaturgiyasi va she’riyat haqida to‘xtaladigan bo‘lsak, nasr va lirika bu borada yaqqol ajralib turadi. Mustaqillik davrida bir qator iste’dodlinosir va shoirlarimiz yetishib chiqdi va bu orqali ushbu turga mansub saviyali asarlar ham vujudga keldi. Ayniqsa, mustaqillik davri o‘zbek nasri deganda biz ham tariximizning jonli tasviri berilgan , ham bugungi kunimizdagi mavjud holatlar yoritib berilgan badiiy kashfiyotlarni tushunamiz. 1 Mirziyoev Sh. M. “O‘zbek mumtoz va zamonaviy adabiyotini xalqaro miqyosda o‘rganish va targ‘ib qilishning dolzarb masalalarining dolzarb masalalari” mavzusidagi xalqaro konferensiya ishtirokchilariga tabrik. https.prezident.uz/uz/lists/view. 2

Umuman olganda, bugungi kun o‘zbek nasri mavzu mundarijasi jihatidan ham , badiiy salmog‘i jihatidan ham alohida mavqega ega. Agar o‘tgan asr adabiyotiga diqqat qaratadigan bo‘lsak, bu davrda sotsilal tuzum haqida yoki dahshatli i kki urush haqida salmoqli asarlar yaratilgan bo‘lsa, bugungi kunda ham mustaqillikkacha bo‘lgan davrdagi tuzum, xalqning ijtimoiy holati haqida, ham mustaqillikdan keyingi davrdagi farovon va tinch hayot to‘g‘risida asarlar yaratildi. Xususan, istiqlol davri adabiyotida islom diniga bo‘lgan qarashlar ham, milliy o‘zligimizga bo‘lgan munosabat ham butunlay boshqacha tus oldi. Qolaversa, xalqimizning qon-qoniga singib ketgan bu mavzular o‘quvchilarga yangicha uslub va yangicha metodlarda yetkazib berildi. “Adabiyot bu vazifani inson ruhiyatining ma’naviyatga va ijtimoiy borliqqa o‘zaro ta’sirini o‘rganish, tadqiq qilish bilan amalga oshiradi. Chunki ma’naviyatsiz ijtimoiy borliqni, ijtimoiy borliqsiz insoniyatni tasavvur qilish mumkin emas”. 2 Bitiruv ishi mavzusining dolzarbligi uning ilmiy yangiligi, tarbiyaviy ahamiyati va mustaqillik yillarida olib borilayotgan tinchlikparvarlik siyosatiga mos kelishida ko‘rinadi. XX asrga qaytib ish ko‘rish jihatidan, o‘zbek va G‘arb prozasi o‘rtasidagi tipologik o‘xshashliklar, qolaversa, urush odamlari ruhiyatining o‘rganilganligi ishning dolzarbligini belgilaydi. Shuningdek, urush va inson munosabatlari aks ettirilgan asarlar g‘oyaviy jihatdan urushni qoralash hamda tinchlikning qadrini teranroq anglashga xizmat qiladi. Bu orqali insonning ma’naviy kamolotiga katta yordam beradi. Mamlakatimizning birinchi prezidenti Islom Karimov ma’naviyat haqida shunday deydi: “Ma’naviyat – insonni ruhan poklanish, qalban ulg‘ayishga chorlaydigan, odamning ichki dunyosi, irodasini baquvvat qiladigan, iymon-e’tiqodini mustahkamlaydigan, vijdonini uyg‘otadigan beqiyos kuchdir”. Badiiy adabiyot birinchi navbatda ma’naviyatni yuksaltirishga xizmat qiladi. Demak, ushbu ishda tahlil etilgan asarlar insonparvarlik, tinchliksevarlik g‘oyalarini ifodalashi bilan ahamiyatli bo‘lib, bu mavzuning dolzarblik darajasini yanada oshiradi. O‘zbek adabiyotida turli xil mavzudagi asarlar uchraydi. Aytish 2 Umurov H . Adabiyotshunoslik nazariyasi . Toshkent , Abdulla Qodiriy nomidagi xalq merosi nashriyoti , 2004 3

mumkinki, ijodkor o‘z asarida qo‘llagan uslubi bilan ham boshqalardan farq qilishligi mumkin. Ba’zi yozuvchilar falsafiy-publitsistik yo‘nalishda ijod qilib kitobxon e’tiboriga sazovor bo‘lsa , ba’zilar ijtimoiy-siyosiy mavzudagi asarlari bilan o‘quvchining diqqatini o‘ziga tortishadi. O‘tgan asr adabiyotida ham , bugungi kunda ham juda ko‘p uchraydigan va qalam sohiblari ko‘p bor murojaat qiladigan mavzu bu - urush. O‘zbek adabiyotida bu mavzuda ham juda ko‘p ijodkorlar asarlar yaratishgan. Ammo bu ularning asosiy uslubiga yoki yo‘nalishiga aylana olmagan. Zamonaviy o‘zbek adabiyotida urush mavzusini alohida darajaga chiqargan va bu bilan o‘z uslubini ham yarata olgan ijodkorlardan bir Qo‘chqor Norqobildir. Ma’lumki, o‘tgan asrda insoniyatga balo-ofatlar olib kelgan bir qator urushlar bo‘lib o‘tdi. Urush ortida , albatta, adolatsizlik yotadi va eng katta xato urush tepasida turgan shaxslar tomonidan qilinsa-da, eng mashaqqatli onlarni oddiy odamlar boshidan o‘tkazishadi. Biz XX asrda butun dunyoga ulkan talafotlar keltirgan I-II Jahon urushini ko‘rdik , ammo o‘zbek millatiga yoki bizga qardosh bo‘lgan afg‘on xalqiga og‘ir judoliklar solgan Afg‘on urushi ham boshimizga sinovlarni, mashaqqatli kunlarni solganligi sir emas. Mavjud davlatning oqibatni o‘ylamasdan yuritgan siyosati ortidan yuzaga kelgan bu urushda asil aybdorlar ham boshliqlar – sho‘rolar davrining o‘sha paytdagi “qahramonlar”i edi. Ular afg‘on xalqining ahvolini, e’tiqodini, an’ana va urf-odatlarini hisobga olishmadi, oqibatda o‘zlarini sharmanda, ko‘p insonni vatangado qildilar. Bu voqea ham , albatta, ko‘pchilik ijodkorlarimiz asarlarida o‘z aksini topdi. Xususan, O‘tkir Hoshimovning “Tushda kechgan umrlar” romani ham aynan afg‘on urushi oqibatida hayoti baxtsizlik bilan yakunlangan insonlar haqida. Ammo yuqorida aytganimiz - Qo‘chqor Norqobil o‘z asarlari bilan bu urush dahshatlarini yanada ochib bera oldi deyish mumkin. Qo‘chqor Norqobilga ham ana shu qismat, ana shu taqdir nasib etdi. Ijodkorni ijodkor sifatida tanitgan voqeilik ham afg‘on urushi bo‘ldi, yaratgan asarlarini kitobxonlar sevib o‘qishiga sabab bo‘lgan narsa ham aynan afg‘on urushi bo‘ldi. Abdulla Qodiriy: “ Yozuvchini garchi shaxsan tanilmasa ham, asarlarini 4

o‘qib , qanday tabiatli kishi ekanini g‘oyibona bilish, tasavvur qilish mumkin. Chunki u asarlarida asosan o‘z tabiatini , ruhini tasvirlaydi” 3 -, deganda haq gapni aytgan. Haqiqatan ham yozuvchining mahorati ham , turush-turmushi ham , shaxsiyati ham o‘z asarida namoyon bo‘ladi. Xuddi shunday Qo‘chqor Norqobil asarlarida ham bu jihatni kuzatishimiz mumkin. Sababi yozuvchi o‘z hayotini asarida aks ettirgan, o‘z boshidan o‘tkazgan, o‘z ko‘zi bilan ko‘rgan jarayonlarni qalamga olgan. Darhaqiqat, Qo‘chqor Norqobilning mana shunday yozuvchi bo‘lib yetishishiga qismatning o‘zi yordam berdi. U o‘tgan asrdagi yana bir mash’um hodisa - afg‘on urushi qatnashchisiga aylandi va bu voqeilik uning ijodining boshlanishiga ham, asosiy uslubiga ham aylanishiga ham zamin hozirlab berdi. Yozuvchining bir qator hikoya va qissalarida aynan ana shu mavzu tilga olindi. Ayniqsa, bir qator xalqaro va davlat mukofotlariga sazovor bo‘lgan “Daryo ortidagi yig‘i “qissasi , bundan tashqari “Olislarda osmon yo‘q endi”, “Biz jangdan qaytmadik”, “Osmon ostidagi sir” asarlarida bevosita ana shu urush voqealarining tasvirini kuzatishimiz mumkin. Ijodkorning ko‘pchilik asarlari o‘zining avtobiografiyasidan kelib chiqib yaratilgan. Ularda bosh qahramon Qo‘chqor Norqobilning o‘zi. Ammo ba’zi asarlari borki, ularda umuman ijodkor avtobiografiyasiga bog‘liq bo‘lmagan jarayonlar tasvirlansa-da, urush mavzusi yoki urushning kishilar hayotiga ta’siri ko‘rsatib berilganligi bilan boshqa asarlariga o‘xshash . Shular jumlasiga “Osmon ostidagi sir” qissasini kiritishimiz mumkin. Ma’lumki, Afg‘on urushi 1979-1989-yillar oralig‘ida bo‘lib o‘tgan. Bu davr bizning tariximizda mustaqillikka erishish davriga to‘g‘ri kelganligi, Andijon voqealari hisobiga yoki o‘sha davrda bizda avj olgan “paxta ishi” bilan bog‘liq jarayonlar bo‘lganlig tufaylimi - har holda bu hodisaga qayta nazar tashlash bugungi kunda ko‘pam e’tiborga molik ish emas. Ammo bilamizki, o‘sha davrda ham o‘zbek xalqi sho‘rolar davlati tarkibida bo‘lgan. Bundan kelib chiqadiki, sovet davlatining noto‘g‘ri yuritilgan siyosati tufayli yuzaga kelgan bu urushda qardosh 3 Qodiriy A. To‘la asarlar to‘plami. Olti jildlik. Toshkent , Fan, 1995. 5