logo

Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi

Yuklangan vaqt:

27.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

3248.263671875 KB
Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi
                                                 Mundarija
 Kirish………………………………………………………………………..3
I.BOB. O’rta asr genotsidi yoxud Quddus uchun musulmonlarga qarshi kurash
1.1. Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi…………………4
1.2.  Salibchilarga qarshi kurash tarixidan…………………………….8
1.3.Quddusning fath etilishi………………………………………….13
II.BOB.  Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashini metodologik 
o’rganilishi…………………………………………………………19
2.1. Quyoshli metodidan foydalanib mavzuni yoritish………..19
2.2.T chizma metodidan foydalanish………………………..20
Xulosa………………………………………………………….21
Foydanilgan adabiyotlar……………………………………………22
1                                                   Kirish
Mavzuning   dolzarbligi:   Sharqdagi   siyosiy   vaziyatning   salib   yurshlari   vujudga
kelishiga   tasiri:   Islomning   o'z   mavjudligining   birinchi   asridagi   tezkor
muvaffaqiyati   Evropa   xristianligi   uchun   jiddiy   xavf   tug'dirdi:   arablar   Suriya   ,
Falastin , Misr  , Shimoliy Afrika , Ispaniyani bosib oldilar . 8-asrning boshi  juda
muhim   davr   bo ldi:   Sharqda   arablar   Vizantiyaning   Yaqin   Sharq   hududlariningʻ
ko p   qismini   Kichik   Osiyo   chegaralarigacha   bosib   oldilar   va   imperiya   uchun	
ʻ
hayotiy   ahamiyatga   ega   bo lgan   bu   hududga   allaqachon   tahdid   solib   turishdi,	
ʻ
G arbda   esa   ular   buning   uchun   harakat   qilishdi.   Pireneydan   tashqariga   kirib	
ʻ
boradi  . Leo Isaurian va Charlz Martelning g'alabasiarab  ekspansiyasini  to‘xtatdi,
islomning   keyingi   tarqalishi   esa   tez   orada   boshlangan   musulmon   dunyosining
siyosiy   parchalanishi   bilan   to‘xtatildi.   Xalifalik   bir-biriga   dushman   bo'lgan
qismlarga bo'lingan. 10-asrning ikkinchi yarmida Vizantiya imperiyasi hatto ilgari
yo'qotilgan   narsalarni   qaytarish   imkoniyatiga   ega   bo'ldi:   Nikefor   Fokas   Kritni   ,
Suriyaning   bir   qismini,   Antioxiyani   arablardan   bosib   oldi.   11-asrda   vaziyat   yana
musulmonlar   foydasiga   o zgardi.   Vizantiya   taxtini   Vasiliy   II   vafotidan   keyin	
ʻ
(1025)   kuchsiz   imperatorlar   egallab   turgan,   ular   doimo   almashtirib   turilgan.   Oliy
hokimiyatning zaifligi  Vizantiya uchun  yanada xavfli  bo'lib chiqdi, chunki  aynan
o'sha   paytda   Sharqiy   imperiya   Evropada   ham,   Osiyoda   ham   jiddiy   xavfga   duch
kela boshladi. G'arbiy Osiyoda saljuqiylar G'arbga hujum qilishdi. Shokir-bek (vaf.
1059)   va   To g rul-bek   (vaf.   1063)   boshchiligida   Eron,   Armaniston   va	
ʻ ʻ
Mesopotamiyaning   katta   qismini   o z   qo l   ostiga   oldilar.   Shokirning   o g li   Alp-	
ʻ ʻ ʻ ʻ
Arslon Kichik Osiyoning salmoqli qismini (1067-1070) vayron qildi va Manzikert
qo l   ostida   imperator   Rim   Diogenni   (1071)   asirga   oldi.   1070—1081   yillarda	
ʻ
saljuqiylar   Suriya   va   Falastinni   Misr   fotimiylaridan(   Quddus   1071—1073,
Damashq  1076),To g rulbekning amakivachchasi  Qutulmishning  o g li  Sulaymon	
ʻ ʻ ʻ ʻ
esa   butun   Kichik   Osiyoni   tortib   oldilar.   1081   yilga   kelib   Vizantiya;   Nikea   uning
poytaxtiga   aylandi.   Nihoyat,   turklar   olib   ketishdiAntioxiya   (1085).   Yana,   8-asrda
bo'lgani   kabi,   dushmanlar   Konstantinopol   ostida   edi   .   Shu   bilan   birga,
imperiyaning   Yevropa   provinsiyalari   (1048   yildan)   Bolqonga   ko chib   kelgan	
ʻ
2 ko chmanchi   pecheneglar   va   o g uzlarning   tinimsiz   bosqinlariga   duchor   bo lib,ʻ ʻ ʻ ʻ
ba zan   poytaxt   devorlari   ostida   dahshatli   vayronagarchiliklarga   sabab   bo lgan.
ʼ ʻ
1091   yil   imperiya   uchun   ayniqsa   og'ir   edi:   turklar   Chaxa   boshchiligida
Konstantinopolga   hujumga   tayyorgarlik   ko'rayotgan   edi   va   Pecheneg   qo'shini
poytaxtning   o'zi   yaqinidagi   quruqlik   turardi.   Imperator   Aleksey   Komnen
muvaffaqiyatga   umid   qila   olmadi,   yolg'iz   o'z   qo'shinlari   bilan   kurashdi:   uning
kuchlari   so'nggi   yillarda  Bolqon   yarim   orolida  o'zini   o'rnatmoqchi   bo'lgan  Italiya
normanlari bilan urushda juda charchagan edi.
Yevropa   davlatlari   orasida   salib   yurushlari   uyushtirish   uchun   sabab   bo'lgan
omillar:   G'arbda   ,   11   -   asrning   oxiriga   kelib,   bir   qator   sabablar   musulmonlarga
qarshi   kurashga   chaqirish   uchun   qulay   kayfiyat   va   muhitni   yaratdi,   bu   bilan
imperator   Aleksey   I   Komnenos   u   erga   murojaat   qildi   :   diniy   tuyg'u   nihoyatda
kuchaydi   va   astsetik   kayfiyat.   rivojlangan   bo'lib,   u   barcha   turdagi   ma'naviy
ekspluatatsiyalarda,   boshqa   va   ko'plab   ziyoratlarda   o'z   ifodasini   topdi.Bundan
tashqari, 1054 yilda cherkov bo'linishi sodir bo'ldi - katoliklar va pravoslavlar bir-
birini  anatematizatsiya qilishdi  . Ayniqsa,  ko'plab ziyoratchilar uzoq vaqtdan beri
Falastinga,   Muqaddas   qabristonga   yuborilgan   ;   1064   yilda,   masalan,   Mayns
arxiyepiskopi   Zigfrid   Maynslik   olomon   yetti   ming   ziyoratchi   bilan   Falastinga
bordi .
3 I.BOB. O’rta asr genotsidi yoxud Quddus uchun musulmonlarga qarshi
kurash
1.1. Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi
1099-yilda   barcha   dinlar   uchun   muqaddas   shahar   bo‘lgan   Quddusni   salib
yurishlarida   qatnashgan   xristian   askarlari   egalladi.   Musulmonlar   qasos   olishni
xohlardi. Ammo bu revansh o‘sha musulmonlarning nabiralariga nasib qildi. 1187-
yilda   katta   sahnaga   Yevropada   Saladin   nomi   bilan   abadiylashtirilgan   Misr   va
Suriya sultoni Salohiddin Ayubiy chiqdi va salibchilarga chaqiruv tashladi. 1187-
yil   4-iyulda   musulmonlar   navbatdagi   salibchilar   ustidan   so‘zsiz   g‘alaba   qozondi.
Xattin   yon   bag‘irlarida   Salohiddin   jangda   o‘ldirilgan   jasadlar   uyumiga   qarab
turardi. Sharq quyoshi yer-u ko‘kni jazirama bilan qoplagan, qirol Gi Luzinyan va
ko‘plab   zodagon   baronlar   qo‘lga   olingandi.   Salibchi   ritsarlarning   bir   nechtasi   Tir
shahridan panoh topib, qochishga muvaffaq bo‘ldi. Salohiddinning buyrug‘i bilan
200   ga   yaqin   tamplier   va   gospitalyer   ritsarlari   o‘ldirildi.   Sultonning   shaxsan   o‘zi
shatilionlik baron Renoning boshini qilich bilan   kesib tashladi 1
.
Muqaddas   zaminni   qaytarib   olish   uchun   boshqa   to‘siqlar   yo‘q   edi.   Boshqa
shaharlar   ham   birin-ketin   Salohiddinning   rahm-shafqatiga   taslim   bo‘la   boshladi.
Sultonga   bo‘ysunmagan   yagona   shahar   Tir   edi.   Ammo   sulton   Quddusga   intilar
ekan, Tirni qamal qilishga vaqt va kuch sarflamaslikka qaror qildi.
Xristianlar   tomonidan   Quddus   mudofaasini   ritsar   Balian   d'Ibelin   boshqardi.   U
Xattindagi   janglarda   omon   qolgan   va   aslida   shaharga   rafiqasi,   u   yerda   bolalari
bilan   birga   bo‘lib   turgan   Vizantiya   malikasi   Mariya   Komninani   ziyorat   qilish
uchun   kelgandi.   Ammo   taqdir   taqozosi   bilan   Quddusda   qirollikning   yagona
hukmdori   bo‘lib   qoldi.   Balian   Quddusni   himoya   qila   olmasligini   yaxshi   bilardi.
Shahar ko‘chalarini to‘ldirgan qochoqlarning janglarda umuman foydasi yo‘q edi,
1
    O zME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yilʻ
 
4 oziq-ovqat   ta’minoti   esa   susayib   borardi.   Biroq   aholi   musulmonlar   bilan
kurashishga   tayyor   edi.   Quddus   mudofaasidagi   xristianlarga,   avvalo,   tajribali
jangchilar   yetishmasdi.   Balian   mahalliy   zodagonlar   orasidan   60   nafar   yigitga
ritsarlik   unvonini   taqdim   qildi.   To‘g‘ri,   unvon   ularning   jangdagi   mahorati   va
tajribasini   ko‘paytirib   qo‘ymadi.   Salohiddin   esa   ikkilanmadi   va   20-sentabr   kuni
uning  armiyasi   muqaddas   shaharni   qamal   qilishni   boshladi.   Sultonning  qarorgohi
dastlab Quddusning g‘arbiy qismida joylashgan bo‘lib, u yerda ushbu voqealardan
88   yil   oldin   tuluzalik   qo‘mondon   Raymundning   armiyasi   joylashgandi.
Musulmonlar shahar devorlarini o‘qqa tutishni boshladi, hujum qilishga urinishdi,
ammo ularga quyosh nurlari to‘sqinlik qildi. Quyosh Salohiddinning jangchilarini
ko‘zlarini   qamashtirardi   va   ular   orqaga   chekinishardi.   Kechqurun   yana   janglar
davom   etdi,   ammo   yana   hech   qanday   natija   bo‘lmadi.   Quddus   himoyachilari
ketma-ket sakkiz kun davomida musulmonlar hujumini qaytardi.
Salohiddin   xiyla-nayrangga   murojaat   qildi   va   keyingi   hujumlarni   quyosh
ko‘tarilishi bilan boshladi, endi quyosh xristianlarning ko‘zlariga tushardi. Ammo
bu ham yordam bermadi – Quddusni himoya qilish davom etdi.
Keyin   sulton   o‘z   pozitsiyasini   o‘zgartirib,   shimol   tomonga   o‘tdi,   u   tomonda   na
darvozalar   va   na   o‘q   uzish   uchun   derazalar   bor   edi.   Tosh   otish   mashinalari
o‘rnatildi,   ular   darhol   o‘t   ochishni   boshladi.   Salohaddin   askarlarni   uch   qismga
ajratdi,   qalqon   va   kamonchilar   bilan   himoyalangan   qism   Quddus   devorlariga
yaqinlashdi.   Keyingi   ikki   kun   ichida   ular   devorlarni   15   tirsak   uzunlikda   teshib,
o‘sha   teshiklarga   to‘nkalarni   yoqishdi.   Devorning   ichki   yog‘och   qismlari   yonib
ketdi   va   ushbu   hududdagi   devorlar   va   minoralar   qulab   tushishga   tayyor   edi.
Xristianlar   tushkunlikka   tushdi.   Quddus   ko‘chalarida   odamlar   guruh   bo‘lib
yurishlarni   uyushtirishar   va   Xudoni   rahm-shafqatiga   chaqirishardi.   29-sentabrda
Salohiddin   qo‘shinlari   Quddus   devorlarini   buzishga   muvaffaq   bo‘ldi.   Balianning
odamlari   uni   yamashga   urindi,   ammo   bu   qochib   bo‘lmas   yakunning   boshlanishi
edi.
Shahar   ichida   yunon   va   suriyalik   nasroniylarning   fitnasi   pishib   yetildi .   Ular
katoliklarga   bo‘ysunishni   istashmas   va   cherkov   marosimlaridan   noroziligini
5 ko‘rsatib   kelardi.   Yunonlar   Salohiddinga   ularni   ozod   qilish   sharti   bilan   Quddus
eshiklarini ochib berishlarini yetkazishdi. Ushbu rejalar o‘z vaqtida oshkor bo‘ldi,
ammo fitna jamoatchilikka ma’lum bo‘lib ulgurdi va shahar aholisining ruhiyatiga
qattiq ta’sir qildi.
Balian   Salohiddin   bilan   muzokara   o‘tkazishga   qaror   qildi.   Biroq   Sulton   shaharni
unga topshirish taklifiga shubha bilan qaradi. Unga endi hech qanday muzokaralar
asosida shaharni ochib berishlari kerak emasdi, chunki shundoq ham o‘zi shaharni
qiyinchiliksiz egallashi mumkin edi.
Salohiddinning   qarori   ushbu   yerlarning   kelajagi   borasidagi   rejalarga  asoslandi.   U
o‘z   davlatiga   Falastinni   ham   qo‘shib   olishni   niyat   qilgan  va   ma’lumki,  sultondan
minnatdor   bo‘lgan   xalqni   boshqarish   osonligini   tushungan.   Haddan   tashqari
vahshiylik   unga   faqat   zarar   yetkazishi   mumkinligini   o‘ylagan   Salohiddin   rozi
bo‘ldi   –   u   masihiylarga   hayot   va   erkinlikni   tortiq   qildi.   Salohiddinga   shahar
kalitlari   topshirildi .
Xristianlarning   shaharni   tark   etish   kunida   Salohiddin   asosiy   maydonda   o‘tirib,
ularning   g‘amgin   yurishini   tomosha   qildi.   Ayollar   va   bolalar   noma’lum   narsadan
qo‘rqib,   yig‘lashardi.   Erkaklar   nafaqat   o‘zlarining   narsalarini,   balki   yaradorlarni
ham   olib   ketishardi.   Salohiddinning   ukasi   Salfiddin   bu   holatga   chiday   olmadi.   U
Sultondan jangda qatnashgani uchun xohlaganicha tasarruf etish huquqi bilan unga
mingta qul berishini so‘radi. Salohiddin rozi bo‘ldi va ukasi ularni ozod qildi.
Salohiddin tomonidan shahardan chiqib ketayotgan har bir odam uchun omon puli
joriy   qilingandi.   Ammo   shaharda   puli   yo‘q   kambag‘allar   ham   juda   ko‘p   edi.
Patriarx Irakli 700 qashshoqni, Balian esa 500 kishini ozod qilishga mablag‘ berdi,
shundan   so‘ng   sulton   ham   o‘z   rahm-shafqatini   ko‘rsatishga   qaror   qildi.   U
darvozani   ochib,   barcha   kambag‘allarni   bilan   qo‘yib   yuborishni   buyurdi.   O‘ziga
erkinlik sotib olishga qodir bo‘lgan, ammo pulini yashirgan firibgar esa jazolandi. 2
2
  „O zbekiston milliy ensiklopediyasi haqida“.ʻ   O zbekiston milliy ensiklopediyasi Davlat ilmiy nashriyoti. 7-noyabr 2014-yilda	ʻ
asl nusxadan   arxivlandi. Qaraldi:   4-fevral 2014-yil.   Arxivlandi   2014-11-07   Wayback Machine   saytida.
6 Ozod   qilingan   insonlar   oqimi   ulkan   hamda   boshqarib   bo‘lmas   edi   va   shuning
uchun   ularni   uchga   bo‘lishdi.   Tamplierlar   va   gospitalyerlaro‘z   guruhlariga
boshchilik   qildi,   uchinchi   guruhga   Balian   boshchilik   qildi.   Qochqinlar   himoyaga
muhtoj edi. Biroq ularni  na Tripolida va na Tirda qabul qilishmadi. Qochqinlarni
o‘z   dindoshlari   xoinlar   deb   atashdi,   tunashdi   va   haydab   chiqarishdi.   Ba’zilar
musulmon   yerlariga   qaytib,   boshpana   topdi,   boshqalari   Yevropaga   yetib   oldi.
Yevropaga ular bilan birga Quddusning qulagani haqidagi xabarlar yetib bordi.
Salohiddin bu ulkan g‘alabadan o‘zini yo‘qotib qo‘ymadi, talonchilik va qirg‘inlar
uyushtirmadi.   Musulmonlar   Quddusdagi   pravoslav   nasroniylarga   nisbatan   juda
bag‘rikeng   edi   va   hatto   ularga   qolishga   ruxsat   berildi.   Musulmonlar   shahardagi
tamplierlarning uylarini tozaladi va atirgul suvi bilan yuvdi, al-Aqso masjidini esa
yangitdan muqaddaslashtirdi.
Shunday   qilib,   buyuk   sarkarda   Salohiddin   Ayubiyning   aqli   va   qilichi   zarbidan
Quddus   qirolligi   quladi.   Salibchilar   qo‘lida   faqat   Tir,   Tripoli   va   Suriyadagi   Krak
de   Shevalye   qal’asi   qoldi.   Keyingi   1188-yilda   o‘z   davrining   eng   buyuk   Yevropa
monarxlari, Angliya qiroli Richard I Sher Yurak va Germaniya imperatori FridrixII
Barbarossalar   yana   Yaqin   Sharq   ustiga   urush   olovini   olib   keldi.   Shunday   qilib,
Uchinchi salib yurishlari boshlandi
7 1.2.   Salibchilarga   qarshi   kurash   tarixidan
Ikkinchi   salib   yurishi   (1147—1150)   Yevropadan   boshlangan   ikkinchi   yirik   salib
yurishi   edi. Ikkinchi salib yurishi 1144-yilda   Edessa Grafligi ning Imodaddin Zengi
qo shinlari   tomonidan   mag lub   etilishiga   javob   tariqasida   boshlangan.   Graflikʻ ʻ
Birinchi   salib   yurishi   paytida   (1096-1099)   1098-yilda   Quddus   qiroli   Boldvin   I
tomonidan tashkil etilgan. U birinchi salibchilar davlati sifatida tashkil etilgan edi,
ammo birinchi bo lib mag lubiyatga uchraydi.	
ʻ ʻ
Ikkinchi   salib   yurishi   Rim   papasi   Yevgeniy   III   tomonidan   e lon   qilingan   va	
ʼ
Yevropa qirollari, ya ni Fransiya qiroli	
ʼ   Lyudovik VII   va Germaniya qiroli Konrad
III   tomonidan   boshqarilgan   hamda   boshqa   bir   qator   Yevropa   zodagonlari
tomonidan   qo llab   quvvatlangan.   Ikki   qirolning   qo shinlari   Yevropa   bo ylab	
ʻ ʻ ʻ
mustaqil   ravishda   harakat   qildi.   Vizantiya   hududidan   Onado liga	
ʻ o tib   bordi   va	ʻ
ikkala   qo shin   ham	
ʻ   Saljuqiylar   tomonidan   alohida-alohida   mag lubiyatga	ʻ
uchratildi.   G arbiy   nasroniylarning   asosiy   manbasi   Deuil   Odo   va   Suriya	
ʻ
nasroniylarning   manbasi   ekanligini   da vo   qilgan   Vizantiya   imperatori   Manuel   I	
ʼ
Komnenos salibchilar yurishlariga, xususan, Onado lidagi yurishlariga yashirincha	
ʻ
to sqinlik   qilgani   aytiladi   ya ni   turklarni   hujum   qilishini   ataylab   buyurgani   iddao	
ʻ ʼ
qilinadi.   Biroq,   Vizantiyaliklar   tomonidan   salib   yurishining   bu   gumon   qilingan
to sqinlik,   ehtimol,   imperiyani   to siq   sifatida   ko rgan   Odo   tomonidan   uydirilgan
ʻ ʻ ʻ
bo lib,   bundan   tashqari,   imperator   Manuelning   buni   qilish   uchun   hech   qanday
ʻ
siyosiy   sababi   yo q   edi	
ʻ [2] .   Lyudovik   va   Konrad   qo shinlarining	ʻ
qoldiqlari   Quddusga yetib   kelishdi   va   1148-yilda   Damashqga   noto g ri   hujum
ʻ ʻ
qiladilar va bu ularning chekinishi bilan yakunlandi. 3
  Oxir oqibat, sharqdagi salib
3
  ↑   2,0   2,1   „Вышел   в   свет   12   том   “Национальной   энциклопедии   Узбекистана»“.   Посольство   Республики   Узбекистан   в
Российской   Федерации.   22-fevral   2014-yilda   asl   nusxadan   arxivlandi.   Qaraldi:   4-fevral   2014-yil.   Arxivlandi   2014-02-
22   Wayback Machine   saytida.
8 yurishi   salibchilar   uchun   omadsizlik,   musulmonlarning esa   g alabasi   bo ldi.   Buʻ ʻ
oxir-oqibatda Quddusning qulashiga asosiy ta sir ko rsatadi va bu XII asr oxirida	
ʼ ʻ
Uchinchi salib yurishining boshlanishiga sabab bo ladi.	
ʻ
Ikkinchi   salib   yurishida   salibchilar   Muqaddas   Yerda   o z   maqsadlariga   erisha	
ʻ
olmadi, ammo boshqa joylarda g alabalarga erishdilar. Ulardan eng muhimi 1147-	
ʻ
yilda 13 000 nafar flamand, friz, norman, ingliz, shotland va nemis salibchilarning
birlashgan qo shiniga to g ri keldi. Angliyadan kemada Muqaddas Zaminga yo lga	
ʻ ʻ ʻ ʻ
chiqqan qo shin shu yerda to xtab, ularga yordam berdi. Kichikroq (7000 kishilik)	
ʻ ʻ
portugal armiyasi Lissabonni egallagan va uning Mavriy aholisini quvib chiqargan.
Bo ronlar  tufayli  yurish  kechiktirilgan bo lsa-da, Lyudovik oxir-oqibat  19-martda	
ʻ ʻ
Antioxiyaga   etib   keldi.   Savoylik   Amadey   yo lda	
ʻ   Kiprda   vafot   etgan   edi.
Lyudovikni Eleonoraning amakisi Puatyelik Raymond kutib oldi. Raymond undan
turklardan   himoya   qilishga   yordam   berishini   va   Edessaga   kirish   eshigi   bo lgan	
ʻ
musulmon   shahri   Halab ga   qarshi   yurishda   unga   hamroh   bo lishini   kutgan   edi,	
ʻ
biroq   Lyudovik   buni   rad   etdi   va   o zining   harbiylari   va   salibchilarni   bir   joyga	
ʻ
yilishdan ko ra Quddusga qilgan ziyoratini tugatishni afzal ko rdi	
ʻ ʻ [52] . Eleonora u
yerda   yashashdan   zavqlandi,   lekin   amakisi   undan   oila   yerlarini   ko paytirishni   va	
ʻ
Lyudovik  boshchilik   qilayotgan   salibchilar   qo shini   bilan  yordam   berishdan   bosh	
ʻ
tortsa   qirol   bilan   ajrashishni   iltimos   qildi [53] .   Bu   davrda   Raymond   va   Eleanora
o rtasidagi   munosabatlar   haqida   mish-mishlar   tarqaldi,   bu   Lyudovik   va   Eleanora	
ʻ
o rtasidagi   nikohda   keskinlikni   keltirib   chiqardi
ʻ [54] .   Lyudovik   hibsga   olingan
Eleanora   bilan   Antioxiyadan   tezda   Tripoli   Grafligiga   jo nadi.   Ayni   paytda,	
ʻ
Freyzinglik   Otto   va   uning   qo shinlarining   qoldiqlari   aprel   oyining   boshida	
ʻ
Quddusga   yetib   kelishadi   va   oradan   ko p   o tmay   Konrad   ham   yetib   keldi	
ʻ ʻ [55] .
Fulk,   Quddusning   Lotin   Patriarxini   Lyudovikga   ularga   qo shilishga   taklif   qilish	
ʻ
uchun   yuborgan.   Lissabonda   to xtagan   flot,   shuningdek,   Alfonso   Jordan,   Tuluza	
ʻ
grafi   qo mondonligi   ostida   Yevropani   tark   etgan   Provansliklar   ham   shu   vaqtda	
ʻ
yetib   keldi.   Alfonsoning   o zi   Quddusga   etib   bormadi,   u	
ʻ   Qaysariyada   vafot   etgan,
go yoki   graflikdagi   siyosiy   intilishlaridan   qo rqqan   jiyani   Tripolilik   Raymond   II	
ʻ ʻ
tomonidan   zaharlangan.   Raymond   Alfonsoni   zaharlagani   haqidagi   da vo   Provans	
ʼ
9 qo shinlarining   katta   qismini   ortga   qayishiga   va   uyilariga   jo nab   ketishiga   sababʻ ʻ
bo ldi
ʻ [53] .   Salib   yurishining   asl   markazi   Edessa   edi.   Ammo   Qirol   Bolduin   III   va
Templiyer ritsarlarining asosiy maqsadi   Damashq edi [52] .
Salibchilarning kelishiga javoban Damashq amiri Muiniddin Unur urushga qizg in	
ʻ
tayyorgarlik ko ra boshladi, Damashq istehkomlarini mustahkamladi, o z shahriga	
ʻ ʻ
qo shin kiritishni buyurdi va Damashqning suv manbalariga olib boradigan yo llar	
ʻ ʻ
vayron qilingan yoki boshqa tomonga burib yuborilgan. Unur   Halab   va   Mosul ning
Zangiylar hukmdorlaridan (odatda uning raqiblari bo lgan) yordam so radi, ammo	
ʻ ʻ
bu   davlatlar   kuchlari   Damashqdan   tashqaridagi   janglar   uchun   o z   vaqtida   yetib	
ʻ
kelmagan. Zangiylar hukmdorlari raqibi Unur o z shahrini salibchilarga boy berib	
ʻ
qo yishi   mumkin   degan   fikrda   Damashqqa   qo shin   yuborishni   kechiktirgani	
ʻ ʻ
deyarli aniq edi [56] .
Xristian   kuchlarining   har   biri   bir-birining   xiyonat   qilganini   his   qildi [43] .
Ashkelonga   hujum   qilish   uchun   yangi   reja   tuzildi   va   Konrad   o z   qo shinlarini   u	
ʻ ʻ
yerga olib bordi, lekin qamal natijasining muvaffaqiyatiga ishonch yo qligi sababli	
ʻ
kutilgan   yordamlar   keldi.   Bu   o zaro   ishonchsizlik   va   mag lubiyat   Muqaddas	
ʻ ʻ
Yerdagi   nasroniy   shohliklarining   vayron   bo lishi   tufayli   bir   avlodga   saqlanib	
ʻ
qoladi.   Ashkelonni   tark   etgandan   so ng,   Konrad   Manuel   bilan   ittifoqini	
ʻ
mustahkamlash   uchun   Konstantinopol ga   qaytib   keldi.   Lyudovik   1149-yilgacha
Quddusda   qoldi.   Bu   kelishmovchilik   Salib   yurishi   paytida   parchalanib   ketgan
Lyudovik   va   Eleonoraning   nikohiga   ham   taalluqli   edi.   1149-yilning   aprelida
Lyudovik va Eleonora o zaro til topisha olmay, Fransiyaga qaytish uchun alohida-	
ʻ
alohida kemalarga o tirdilar	
ʻ [63] .
Yevropada   Klervalik   Bernard   mag lubiyatdan   xo rlandi.   Bernard   Rim   papasidan	
ʻ ʻ
kechirim so rashni o zining burchi deb hisoblagan va bu uning „Mulohaza kitobi“	
ʻ ʻ
ning   ikkinchi   qismiga   kiritilgan.   U   yerda   u   salibchilarning   gunohlari,   ularning
baxtsizliklari   va   muvaffaqiyatsizliklariga   qanday   sabablar   natijasida   duch
kelganliklarini   tushuntiradi.   Uning   yangi   salib   yurishini   chaqirishga   urinishi
muvaffaqiyatsizlikka   uchragach,   u   ikkinchi   salib   yurishi   muvaffaqiyatsizligidan
o zini butunlay ajratishga urindi	
ʻ [64] . U 1153-yilda vafot etadi [64] .
10 Ikkinchi   salib   yurishining   madaniy   ta siri   Fransiyada   yanada   kuchliroq   bo ldi,ʼ ʻ
ko plab trubadurlar Eleanora va Raymond o rtasidagi go yo ishqiy munosabatdan	
ʻ ʻ ʻ
hayratda   qolishdi   va   bu   esa   trubadurlarga   saroy   sevgisi   mavzusini   yoritishga
yordam   berdi.   Konraddan   farqli   o laroq,   Lyudovik   qiyofasi   Salib   yurishi   tufayli	
ʻ
yaxshilandi, ko pchilik fransuzlar uni Xudoning jazolarini jimgina ko targan, azob	
ʻ ʻ
chekayotgan ziyoratchi qirol sifatida qabul qilishdi [65] .
Sharqiy Rim imperiyasi va fransuzlar o rtasidagi munosabatlar salib yurishi tufayli	
ʻ
jiddiy   zarar   ko rdi.   Lyudovik   va   boshqa   fransuz   rahbarlari   imperator   Manuel   I	
ʻ
ni   Kichik   Osiyo   bo ylab   yurish   paytida   turklarning   ularga   qarshi   hujumlar   qilishi	
ʻ
uchun   til   biriktirganlikda   ochiqchasiga   aybladilar.   Ikkinchi   salib   yurishi   xotirasi
XII-XIII   asrlarning   qolgan   qismida   Vizantiyaliklarning   fransuz   qarashlarini
ranglash   edi.  Imperiyaning   o zida  salib   yurishi   diplomatiyaning   g alabasi   sifatida	
ʻ ʻ
yodda   qoldi [66] .   Arxiyepiskop   Salonikilik   Evstatiy   imperator   Manuelni   o z	
ʻ
maqtovlarida shunday e lon qilgan:	
ʼ
U   tinchlik   va   osoyishtalik   olib   kelish   maqsadida   bir-biriga   qarshi   o ynab,	
ʻ
dushmanlari bilan havas qiladigan mahorat bilan kurasha oldi [66] .
Dastlabki Vendlarning salib yurishi aralash natijalarga erishdi. Sakslar Vagriya va
Polabiyaga   egalik   qilishlari   tasdiqlangan   bo lsa-da,   butparastlar   Lyubekdan	
ʻ
sharqda   joylashgan   Obotrit   yerlarini   nazorat   qilishadi.   Shuningdek,   Sakslar   bosh
Niklotdan   o lpon   oldilar,   Gavelberg   yepiskopligini   mustamlaka   qilishga   imkon	
ʻ
berdilar   va   ba zi	
ʼ   daniyalik   mahbuslarni   ozod   qildilar.   Biroq,   bir-biridan   farq
qiladigan   nasroniy   rahbarlar   o zlarining   hamkasblariga   shubha   bilan   qarashdi   va	
ʻ
bir-birlarini   yurishni   muvafaqqiyatsizlikka   uchratganlikda   ayblashdi.   Iberiyadagi
Ispaniya yurishlari, Lissabonni qamal qilinishi, Ikkinchi salib yurishining bir necha
so nggi   nasroniy   g alabalaridan   biri   edi.   Ular   1492-yilda   yakunlangan   keng	
ʻ ʻ
Rekonkistaning asosiy janglari sifatida ko riladi	
ʻ [28] .
Sharqda   xristianlar   uchun   vaziyat   ancha   o g ir   edi.   Muqaddas   Zaminda   Ikkinchi	
ʻ ʻ
salib   yurishi   Quddus   uchun   uzoq   muddat   davom   etgan   halokatli   oqibatlarga   olib
keldi.   1149-yilda   otabeg   Anur   vafot   etdi   va   o shandan   keyin   amir   Abu   Said	
ʻ
Mujiriddin Aboq Ibn Muhammad hukmronlik qila boshlaydi. Damashqning raislari
11 va „ahdas“ kuchlarining harbiy qo mondoni Muayad ad-Davhal ibn as-So fiyningʻ ʻ
fikricha,   uning   „ahdas“i   Ikkinchi   salib   yurishini   yengishda   katta   rol   o ynagan.	
ʻ
Shuning   uchun   u   hokimiyatning   ko proq   ulushiga   loyiq   edi   va   Anur   o limidan	
ʻ ʻ
so ng ikki oy ichida Aboqga qarshi qo zg olon ko tardi	
ʻ ʻ ʻ ʻ [67] . Damashqdagi besh yil
davom etgan ichki janglar natijasida hukmron Buriylar sulolasi barham topdi [68] .
Damashq   Salibchilar   qirolligiga   ishonmay   qoldi   va   1154-yildagi   qisqa   qamaldan
keyin Nur ad-Din tomonidan bosib olindi 4
.
Bolduin   III   nihoyat   Ashkelonni   1153-yilda   qo lga   kiritdi,   bu   esa   Quyi   Misrni	
ʻ
to qnashuv   maydoniga   olib   keldi.   Quddus   Misrga   qo shimcha   yurish   qilishga	
ʻ ʻ
muvaffaq bo ldi va 1160-yillarda	
ʻ   Qohirani   qisqa vaqt ichida bosib oldi [70] . Biroq,
Vizantiya   imperiyasi   bilan   munosabatlar   aralash   edi   va   Ikkinchi   salib   yurishi
falokatidan   keyin   Yevropadan   keladigan   qo shimcha   kuchlar   siyrak   edi.   Quddus	
ʻ
qiroli Amalrik I Vizantiyaliklar bilan ittifoq tuzdi va 1169-yilda Misrga birgalikda
bostirib   kirishdi,   ammo   hujum   oxir-oqibat   muvaffaqiyatsizlikka   uchradi.   1171-
yilda   Nuraddinning   generallaridan   birining   jiyani   Salohiddin   Quyi   Misr   va
Suriyani   birlashtirgan   Misr   sultoni   deb   e lon   qilindi   va   salibchilar   qirolligi
ʼ
butunlay   o rab   olingan.   Shu   bilan   birga,   Vizantiya   ittifoqi   1180-yilda   imperator	
ʻ
Manuel   I   Komneninning   o limi   va   1187-yilda   Quddusning   Salohiddinga   taslim	
ʻ
bo lishi   bilan   yakunlandi.   Keyin   uning   kuchlari   salibchilar   davlatlarining	
ʻ
poytaxtlaridan   tashqari   boshqa   barcha   shaharlarini   bosib   olish   uchun   shimolga
yoyilib, Uchinchi salib yurishini tezlashtirdi
4
  ↑   3,0   3,1   „В 2012 году «Узбекская  национальная  энциклопедия»  выпустила  15 изданий“.   Мир энциклопедий   (7-yanvar
2013-yil). Qaraldi:   4-fevral 2014-yil.
12                                           1.3.Quddusning fath etilishi
XII   asrning   o‘rtalari   Yevropa   xalqi   istibdod   va   qashshoqlik   asoratida   kun
kechirmoqda edi. Baronlar ham faqirlar ham najot istab muqaddas yer (Quddus)ga
borishni   umid   qilishardi.   Imperatorlar   va   qirollar   ustidan   mutlaq   hokim   bo‘lgan
Rim   Papasi   Urban   II   xristian   olamini   musulmonlarga   qarshi   salib   yurishiga
chaqirdi. Shundan so‘ng Yevropa davlatlari ritsarlaridan tuzilgan qo‘shin Sharqqa
yo‘l   oldi.   Oradan   uch   yil   o‘tib   salibchilar   Quddusni   egallab,   shahardagi   barcha
musulmonlarni   qilichdan   o‘tkazdi.   Muqaddas   shaharning   ko‘chalari   hech   qanday
sababsiz to‘kilgan qon bilan yuvildi. Tarixchilar bu qirg‘inni “O‘rta asr genotsidi”,
deb atashdi.
Salibchilar   qo‘shini   Quddus   shahrini   egallaganiga   deyarli   yuz   yil   o‘tib,   Sharqda
ularni   to‘xtatishga   qodir   yangi   kuch   paydo   bo‘ldi.   Musulmonlar   Salohiddin   al-
Ayyubiy bayrog‘i  ostida birlashib, nasroniylarga qarshi  kurash boshladi. Bugungi
maqolamizda   Salohiddin   Ayyubiyning   Quddusni   nasroniylardan   qaytarib   olishi
haqida so‘z yuritamiz.
Salohiddin al-Ayyubiy hijriy 532 yil, milodiy 1137 yilda Mesopotamiyaning Tikrit
shahrida   tug‘ilgan 5
.   Yevropada   u   “Saladin”   nomi   bilan   mashhur.   Uning   haqiqiy
ismi al-Malik an-Nosir Saloh Abul-Muzaffar Yusuf ibn Ayyub bo‘lgan. Salohiddin
unga   berilgan   laqab   bo‘lib,   “dinning   saodoatli   iqboli”   degan   ma’noni   anglatadi.
Salohiddin   al-Ayyubiy   asli   kurd   bo‘lgan.   Lekin,   bir   guruh   tarixchilar   uni   arab
bo‘lganligini ta’kidlashadi.
Salohiddin yoshligidan diniy va dunyoviy ilmlarga juda qiziqqan. U hofiz bo‘lgan,
ya’ni   Qur’oni   Karimni   yod   olgan.   Salohiddin   yoshligida   falsafaga   o‘zgacha
5
  ↑   "Kirish so z".ʻ   O zbekiston milliy ensiklopediyasi. 	ʻ Toshkent. 2006
  „Пополняя энциклопедические знания“.   Туркистон-пресс   (14-yanvar 2013-yil).   2-aprel 2015-yilda asl nusxadan   arxivlandi.
Qaraldi:   4-fevral 2014-yil.   Arxivlandi   2015-04-02   Wayback Machin
13 qiziqgan.   Bundan   tashqari   u   riyoziyot   (matematika)   ilmiga   oshno   bo‘lgan.
Salohiddinning bolaligi haqida ma’lumot kam.
XII   asrga   kelib,   Abbosiylar   xalifaligi   uch   qisimga   bo‘linib   ketdi.   Misrda   shia
oqimidagi   Fotimiylar   sulolasi   hukmronlik   qilib,   ular   Bag‘doddagi   xalifa
hokimiyatini tan olmas edi. Kichik Osiyo salibchilarning, Mesopotamiya va Suriya
esa saljuqiy sulton Nuriddin Zangiyning qo‘l ostida bo‘lgan.
Salohiddin al-Ayyubiy harbiy faoliyatini amakisi Asad ad-Din Shirkux qo‘l ostida
kichik   zobit   unvoni   bilan   boshlagan.   U   1171   yilda   amakisi   bilan   Misrga   yurish
qiladi.   Shirkux   Misrdagi   Fotimiylar   sulolasining   hukmronligiga   barham   berdi.
1174 yilda Asad ad-Din Shirkux vafot etgach, Salohiddin Misr mustaqilligini e’lon
qilib, Ayyubiylar davlatini qurdi.
“Men   uchun   barchasi   amakim   bilan   bo‘lgan   yurishlardan   boshlandi.   U   Misrni
qo‘lga   kiritgach,   vafot   etdi.   Shundan   so‘ng,   Alloh   menga   o‘zim   kutmagan
hokimiyatni   berdi”,   deb   yozadi   mashhur   sarkarda   Salohiddin   Ayyubiy   o‘z
qaydnomalarida.
Quddusni qaytarib olishga ichilgan qasam
Salohiddin   Misrda   mustaqil   davlat   tuzgach,   1170   yilda   salibchilar   ustiga   yurish
qiladi. Remle yaqinida Quddus qiroli Balduin IV bilan bo‘lib o‘tgan jangda sulton
kutilmaganda   mag‘lubiyatga   uchraydi.   Shundan   so‘ng,   Ayyubiylar   sultoni
Qohiraga   qaytishga   majbur   bo‘ladi.   Salohiddin   Quddusni   qaytarib   olishga   qasam
ichgan edi. Shu sababli navbatdagi yurishga har tomonlama tayyorgarlik ko‘radi. U
1182 yilda Mosul amirligiga hujum qilib, ularni o‘ziga bo‘ysundiradi. Keyinchalik,
Salohiddin   salibchilar   bilan   ittifoqda   bo‘lgan   Aleppo   (xozirgi   Halab)   qal’asini
egallaydi.   Sulton   salibchilarning   barcha   ittifoqchilarni   birma-bir   yo‘q   qilgach,
nasroniylar ustiga yurish qilish uchun qulay fursat kutdi.
14 1185 yilning aprel oyida Quddus qiroli Balduin IV moxov kasalligidan vafot etdi.
Qirolning olti yoshli o‘g‘li Balduin V taxtga o‘tirdi. Ammo, qirolning yoshligidan
foydalangan   Gi   de   Luzinyan   va   Reno   de   Shatilon   hokimiyatni   o‘z   qo‘llariga
olishdi.   Luzinyan   Quddus   qiroli   etib   saylandi.   Shunda   so‘ng,   yangi   qirol
Salohiddinga   qarshi   urush   ochish   uchun   Hajga   ketayotgan   karvonni   talatib,
karvondagi   barcha   musulmonlarni   qilichdan   o‘tkazadi.   Bundan   xabar   topgan
Salohiddin salibchilarga qarshi yurish boshladi.
Xettin jangi
Qirol   Gi   de   Luzinyan   va   Reno   de   Shatilon   Salohiddin  ustiga   yurish   qilish   uchun
qo‘shin   to‘pladi.   1185   yilning   yozida   salibchilar   qo‘shini   Quddusdan   yo‘lga
chiqdi.   Salohiddin   esa   salibchilarni   Falastinning   Xettin   qishlog‘i   yaqinida   kutib
turdi.   Xavoning   issiqligi,   yo‘lning   uzoqligi   va   suvsizlik   nasroniylar   qo‘shiniga
katta   talafot   keltirdi.   Sulton   salibchilarni   suvsiz   qoldirish   maqsadida   yo‘ldagi
barcha   quduqlarni   ko‘mdirib   tashladi.   Shu   sababli,   ko‘plab   ritsarlar   suvsizlikdan
yo‘lda o‘lib ketdi. Salibchilar holdan toyib Xettin yaqiniga yetib kelishdi.
15 1187 yil 4 iyul kuni Xettin yaqinida Quddus qiroli Gi de Luzinyan va Salohiddin
o‘rtasida   shiddatli   jang   boshlandi.   Salibchilar   bu   jangga   o‘zlari   bilan   hazrati   Iso
osilgan deb ishongan “Muqaddas xoch”ni olib kelishdi. Ikki qo‘shin bir-biri bilan
jang qilishni boshladi. Salohiddin Xettin jangida Quddus qiroli Gi de Luzinyan va
Reno   de   Shatilon   boshchiligidagi   salibchilarni   mag‘lub   etdi.   Bu   g‘alaba
musulmonlarning yaqin yuz yillikdagi eng muhim g‘alabasi  bo‘ldi. Sulton hojilar
karvoniga   hujum   qilgan   Reno   de   Shatilonni   o‘z   qilichi   bilan   chopib   tashladi.
Salohiddin   al-Ayyubiy   salibchilar   egallab   turgan   qal’alarni   zabt   etish   uchun
Quddus qiroli Gi de Luzinyanni tirik qoldiradi.
Quddusning musulmonlar tomonidan qaytarib olinishi  
16 1187 yilda Salohiddin al-Ayyubiy Quddus tomon qo‘shin tortdi. 20 sentyabr kuni
sulton   qo‘shini   shaharga   yetib   kelib,   qamalni   boshladi.   Qal’ada   60   minglik
salibchilar   qo‘shini   bor   edi.   27   sentyabr   kuni   qal’a   devori   manjaniqlar   orqali
teshildi.   Quddus   uchun   ayovsiz   jang   boshlandi.   Ikki   tomon   ham   juda   katta
yo‘qotishlarga   uchradi.   Salibchilar   bir   kun   taslim   bo‘lish   uchun   sultonga   elchi
jo‘natishdi. Biroq Salohiddin elchini qabul qilmay shunday dedi:
“Yuz   yil   oldin   salibchilar   Quddusga   qanday   kirgan   bo‘lsalar   men   ham   shunday
kiraman”.
Salibchilar Quddusni egallashganda barcha musulmonlarni qilichdan o‘tkazishgan
edi.   Shahar   qamali   bir   muddat   davom   etdi.   Ilojsiz   qolgan   qal’a   qo‘mondoni
sultonning   xuzuriga   o‘zi   elchi   bo‘lib   keldi.   Tarixiy   manbalarda   yozilishicha,
Salohiddin bilan ritsar o‘rtasida shunday suhbat bo‘lib o‘tgan.
Salohiddin al-Ayyubiy:   — Quddus mening qo‘limda. Agar xohlasam, u qulaydi.
Quddus qo‘mondoni:   — Mehribonlik buyuk hukmdorlarga xos xususiyatdir.
Salohiddin al-Ayyubiy:   — Masihiylar Muqaddas yerni egallab olishganda, hamma
musulmonlarni yo‘q qilishdi. Mening xalqim ham shuni xohlaydi.
Quddus   qo‘mondoni:   —   Agar   siz   qasos   olsangiz,   nasroniylar   bundan   ham   katta
qo‘shin bilan qaytadilar. Va urush hech qachon tugamaydi.
Salohiddin al-Ayyubiy:   — Siz oqilona gapiryapsiz, ritsar. Agar barcha raqiblarim
sizga o‘xshaganida edi, biz hech qachon bu urushda g‘olib chiqmagan bo‘lardik.
Sulton   Salohiddin   Quddusdagi   barcha   nasroniylarni   to‘lov   evaziga   shaharni   tark
etishlari uchun ruxsat beradi. Qal’a qo‘mondoni bu taklifga rozi bo‘ldi
Salohiddin al-Ayyubiy Quddusga juma kuni kirib keldi. O‘sha kuni shaharda azon
aytilib   juma   namozi   o‘qildi.   Salohiddin   Quddusni   yegallagach   Askalon,   Akra,
Tiveriada   va   Trablus   grafligining   bir   qismini   egalladi.   Musulonlar   kuchga
to‘lganidan   qo‘rquvga   tushgan   Rim   Papasi   Kilment   III   yangi   salib   yurishini
tashkillashtirdi.   Bu   yurishda   Angliya   qiroli   Richerd   I   Sheryurak,   Fransiya   qiroli
Filipp   II   va   Germaniya   imperatori   Fridrix   I   Barbarossa   ishtirok   etdi.
 
17 II.BOB.  Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashini metodologik
o’rganilishi
2.1. Quyoshli metodidan foydalanib mavzuni yoritish
                                  “ Quyosh nuri ”   metodi
“Quyosh   nuri”   metodi.   Ushbu   usuldan   yangi   mavzuni   mustahkamlashda
foydalanish         yaxshi       natija       beradi.       Ayniqsa,       guruhlarda       ishlanganda
qiziqarli 
18Quddusning
fath etilishi
haqida
ma’lumot
bering                                                                       
bo`ladi. Sinf  taxtasining ikki  tomoniga quyoshning dumaloq shakli  yopishtiriladi.
O`quvchilarga   quyosh   nuri   shaklidagi   sariq,   olovrang   stikerlar   tarqatiladi.   Yangi
mavzu   bo`yicha   egallangan   bilimlar   ushbu   stikerlarga   yoziladi   va   quyoshga
yopishtirib   chiqiladi.   Mashg`ulot   yakunida   qaysi   guruhning   quyoshi   ko`proq   nur
sochsa, ana shu guruhni g`olib deb e`lon qilinadi.
Natija:   o`quvchida   kreativlik   va   jamoa   bo`lib   harakat   qilish   ko`nikmasini
shakllantiradi.
19                                                            
                          《 T- Chizma 》 metodi
…Hazrati   Umar   Abu   Ubaydadan   maktub   oldi.   Maktubda   Hazrati   Umar   shaharga   taklif
etilgan   edi.   Shahar   ahli   taslim   bo’lganini   va   shahar   kalitlarini   Amirul   mo’minunga
topshirmoqchi   ekanini,   shartnomaga   shaxsan   o‘zi   imzo   chekishini   xohlayotgan   edi.
Hazrati Umar bu taklifni qabul qilib, Madinani Hazrati Alining qo‘liga topshirdi…
...Hazrati   Umar   shaharga   kirib,   masjid ga   yetganida   kechasi   edi.   Bu   ajoyib   voqea   bo‘ldi.
Sababi   Rasuli   akram   sollallohu   alayhi   va   sallam   ham   o‘n   olti   yarim   yil   avval   bu   muborak
masjidga yarim tunda tashrif buyurgan edilar. Endi Hazrati Umar — Rasulullohning suygan
izdoshi   bu   yurtda   Islom   ahkomlarini   qaror   toptirish   arafasida.   U   zot   darrov   namoz   o‘qib
oldi. Bomdod vaqti kirgach, azon aytildi va odil xalifa imomligida namoz o‘qildi…
 
                                                            T- Chizma 》   metodi
         Bu texnologiya murakkab, ko‘p tarmoqli, mumkun qadar muammo xarakterli
mavzularnioprganishga qaratilgan.
20         Ijobiy va salbiy tomonlari,afzallik va kamchiliklari, bir g'oyaning ikki tomoni,
foydali va zararli jihatlari haqida yoritiladi.
                                      Xulosa
Salib yurushlari natijasida yaqin sharq davlatlari xususan musulmon davlatlari juda
katta talofatlar ko'rdi. XI sar oxiri XII asrlarda g'arb davlatlari tomonidan amalga
oshirilgan   salib   yurushlari,   sharq   tomondan   mug'ullar   bosqini   yaqin   sharqda   va
O'rta   Osiyoda   joylashgan   davlatlar   taraqqiyotiga   salbiy   tasir   ko'rsatdi.   Salib
yurushlarining asosiy maqsadi Iso payg'ambar qabrini musulmonlardan xalos etish
niqobi   ostida   amalga   oshirilgan   harakatlari   keyinchalik   haqiqiy   vaxshiyliklarga
olib   keldi.   Salib   yurushlari   davomida   tashkil   etilgan   Tamplyerlar   ordeni   bu
vaxshiyliklarni   yanada   kuchaytirdi.   Quddus   qirolligi   zaiflashgach   bu   qirollik
musulmonlar   yulboshchisi   Salohiddin   Ayyubiy   qo'shinlariga   qarshi   kurashish
mumkin   emasligini   anglab   Salohiddin   bilan   sulh   tuzadi.   Lekin   Tamplyerlar
boshlg'i Rio De Shatalion musulmonlarga juda ko'plab aziyatlar yetkazadi va sulh
shartlarini buzadi. Bumdan tashqari Tamplyerlarning vaxshiyligi va sutxo'rligi ham
o'zlarining   boshiga   yetdi,   xulosa   qilib   aytganda     Tamplyerlar   ordeni   aslida
ziyoratchilarni   ximoya   qilish   uchun   tuzulgan   orden   bo'lsada   amalda   bu   orden
azolari   haqiqiy   vaxshiy   qotillar   va   sutxo'tlar   bo'lib   chiqdi,   qiziqarli   tomoni
Tamplyerlar   hozirgi   davrda   mavjud   bo'lgan   masson   tashkilotlarga   ham   aloqador
bo'lishi mumkin
21         Foydalanilgan Adabiyotlar ro'yxati
  O zME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yilʻ
  „O zbekiston   milliy   ensiklopediyasi   haqida“.
ʻ   O zbekiston   milliy   ensiklopediyasi	ʻ
Davlat   ilmiy   nashriyoti.   7-noyabr   2014-yilda   asl   nusxadan   arxivlandi.   Qaraldi:   4-
fevral 2014-yil.   Arxivlandi   2014-11-07   Wayback Machine   saytida.
↑   2,0   2,1   „Вышел   в   свет   12   том   “Национальной   энциклопедии
Узбекистана»“.   Посольство   Республики   Узбекистан   в   Российской
Федерации. 22-fevral 2014-yilda asl nusxadan   arxivlandi. Qaraldi:   4-fevral 2014-
yil.   Arxivlandi   2014-02-22   Wayback Machine   saytida.
↑   3,0   3,1   „В 2012 году «Узбекская национальная энциклопедия» выпустила 15
изданий“.   Мир энциклопедий   (7-yanvar 2013-yil). Qaraldi:   4-fevral 2014-yil.
↑   "Kirish so z".	
ʻ   O zbekiston milliy ensiklopediyasi. Toshkent. 2006.	ʻ
  „Пополняя   энциклопедические   знания“.   Туркистон-пресс   (14-yanvar   2013-
yil).   2-aprel   2015-yilda   asl   nusxadan   arxivlandi.   Qaraldi:   4-fevral   2014-
yil.   Arxivlandi   2015-04-02   Wayback Machin
22

Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi Mundarija Kirish………………………………………………………………………..3 I.BOB. O’rta asr genotsidi yoxud Quddus uchun musulmonlarga qarshi kurash 1.1. Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi…………………4 1.2. Salibchilarga qarshi kurash tarixidan…………………………….8 1.3.Quddusning fath etilishi………………………………………….13 II.BOB. Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashini metodologik o’rganilishi…………………………………………………………19 2.1. Quyoshli metodidan foydalanib mavzuni yoritish………..19 2.2.T chizma metodidan foydalanish………………………..20 Xulosa………………………………………………………….21 Foydanilgan adabiyotlar……………………………………………22 1

Kirish Mavzuning dolzarbligi: Sharqdagi siyosiy vaziyatning salib yurshlari vujudga kelishiga tasiri: Islomning o'z mavjudligining birinchi asridagi tezkor muvaffaqiyati Evropa xristianligi uchun jiddiy xavf tug'dirdi: arablar Suriya , Falastin , Misr , Shimoliy Afrika , Ispaniyani bosib oldilar . 8-asrning boshi juda muhim davr bo ldi: Sharqda arablar Vizantiyaning Yaqin Sharq hududlariningʻ ko p qismini Kichik Osiyo chegaralarigacha bosib oldilar va imperiya uchun ʻ hayotiy ahamiyatga ega bo lgan bu hududga allaqachon tahdid solib turishdi, ʻ G arbda esa ular buning uchun harakat qilishdi. Pireneydan tashqariga kirib ʻ boradi . Leo Isaurian va Charlz Martelning g'alabasiarab ekspansiyasini to‘xtatdi, islomning keyingi tarqalishi esa tez orada boshlangan musulmon dunyosining siyosiy parchalanishi bilan to‘xtatildi. Xalifalik bir-biriga dushman bo'lgan qismlarga bo'lingan. 10-asrning ikkinchi yarmida Vizantiya imperiyasi hatto ilgari yo'qotilgan narsalarni qaytarish imkoniyatiga ega bo'ldi: Nikefor Fokas Kritni , Suriyaning bir qismini, Antioxiyani arablardan bosib oldi. 11-asrda vaziyat yana musulmonlar foydasiga o zgardi. Vizantiya taxtini Vasiliy II vafotidan keyin ʻ (1025) kuchsiz imperatorlar egallab turgan, ular doimo almashtirib turilgan. Oliy hokimiyatning zaifligi Vizantiya uchun yanada xavfli bo'lib chiqdi, chunki aynan o'sha paytda Sharqiy imperiya Evropada ham, Osiyoda ham jiddiy xavfga duch kela boshladi. G'arbiy Osiyoda saljuqiylar G'arbga hujum qilishdi. Shokir-bek (vaf. 1059) va To g rul-bek (vaf. 1063) boshchiligida Eron, Armaniston va ʻ ʻ Mesopotamiyaning katta qismini o z qo l ostiga oldilar. Shokirning o g li Alp- ʻ ʻ ʻ ʻ Arslon Kichik Osiyoning salmoqli qismini (1067-1070) vayron qildi va Manzikert qo l ostida imperator Rim Diogenni (1071) asirga oldi. 1070—1081 yillarda ʻ saljuqiylar Suriya va Falastinni Misr fotimiylaridan( Quddus 1071—1073, Damashq 1076),To g rulbekning amakivachchasi Qutulmishning o g li Sulaymon ʻ ʻ ʻ ʻ esa butun Kichik Osiyoni tortib oldilar. 1081 yilga kelib Vizantiya; Nikea uning poytaxtiga aylandi. Nihoyat, turklar olib ketishdiAntioxiya (1085). Yana, 8-asrda bo'lgani kabi, dushmanlar Konstantinopol ostida edi . Shu bilan birga, imperiyaning Yevropa provinsiyalari (1048 yildan) Bolqonga ko chib kelgan ʻ 2

ko chmanchi pecheneglar va o g uzlarning tinimsiz bosqinlariga duchor bo lib,ʻ ʻ ʻ ʻ ba zan poytaxt devorlari ostida dahshatli vayronagarchiliklarga sabab bo lgan. ʼ ʻ 1091 yil imperiya uchun ayniqsa og'ir edi: turklar Chaxa boshchiligida Konstantinopolga hujumga tayyorgarlik ko'rayotgan edi va Pecheneg qo'shini poytaxtning o'zi yaqinidagi quruqlik turardi. Imperator Aleksey Komnen muvaffaqiyatga umid qila olmadi, yolg'iz o'z qo'shinlari bilan kurashdi: uning kuchlari so'nggi yillarda Bolqon yarim orolida o'zini o'rnatmoqchi bo'lgan Italiya normanlari bilan urushda juda charchagan edi. Yevropa davlatlari orasida salib yurushlari uyushtirish uchun sabab bo'lgan omillar: G'arbda , 11 - asrning oxiriga kelib, bir qator sabablar musulmonlarga qarshi kurashga chaqirish uchun qulay kayfiyat va muhitni yaratdi, bu bilan imperator Aleksey I Komnenos u erga murojaat qildi : diniy tuyg'u nihoyatda kuchaydi va astsetik kayfiyat. rivojlangan bo'lib, u barcha turdagi ma'naviy ekspluatatsiyalarda, boshqa va ko'plab ziyoratlarda o'z ifodasini topdi.Bundan tashqari, 1054 yilda cherkov bo'linishi sodir bo'ldi - katoliklar va pravoslavlar bir- birini anatematizatsiya qilishdi . Ayniqsa, ko'plab ziyoratchilar uzoq vaqtdan beri Falastinga, Muqaddas qabristonga yuborilgan ; 1064 yilda, masalan, Mayns arxiyepiskopi Zigfrid Maynslik olomon yetti ming ziyoratchi bilan Falastinga bordi . 3

I.BOB. O’rta asr genotsidi yoxud Quddus uchun musulmonlarga qarshi kurash 1.1. Salohiddin Ayubiyning salibchilarga qarshi kurashi 1099-yilda barcha dinlar uchun muqaddas shahar bo‘lgan Quddusni salib yurishlarida qatnashgan xristian askarlari egalladi. Musulmonlar qasos olishni xohlardi. Ammo bu revansh o‘sha musulmonlarning nabiralariga nasib qildi. 1187- yilda katta sahnaga Yevropada Saladin nomi bilan abadiylashtirilgan Misr va Suriya sultoni Salohiddin Ayubiy chiqdi va salibchilarga chaqiruv tashladi. 1187- yil 4-iyulda musulmonlar navbatdagi salibchilar ustidan so‘zsiz g‘alaba qozondi. Xattin yon bag‘irlarida Salohiddin jangda o‘ldirilgan jasadlar uyumiga qarab turardi. Sharq quyoshi yer-u ko‘kni jazirama bilan qoplagan, qirol Gi Luzinyan va ko‘plab zodagon baronlar qo‘lga olingandi. Salibchi ritsarlarning bir nechtasi Tir shahridan panoh topib, qochishga muvaffaq bo‘ldi. Salohiddinning buyrug‘i bilan 200 ga yaqin tamplier va gospitalyer ritsarlari o‘ldirildi. Sultonning shaxsan o‘zi shatilionlik baron Renoning boshini qilich bilan kesib tashladi 1 . Muqaddas zaminni qaytarib olish uchun boshqa to‘siqlar yo‘q edi. Boshqa shaharlar ham birin-ketin Salohiddinning rahm-shafqatiga taslim bo‘la boshladi. Sultonga bo‘ysunmagan yagona shahar Tir edi. Ammo sulton Quddusga intilar ekan, Tirni qamal qilishga vaqt va kuch sarflamaslikka qaror qildi. Xristianlar tomonidan Quddus mudofaasini ritsar Balian d'Ibelin boshqardi. U Xattindagi janglarda omon qolgan va aslida shaharga rafiqasi, u yerda bolalari bilan birga bo‘lib turgan Vizantiya malikasi Mariya Komninani ziyorat qilish uchun kelgandi. Ammo taqdir taqozosi bilan Quddusda qirollikning yagona hukmdori bo‘lib qoldi. Balian Quddusni himoya qila olmasligini yaxshi bilardi. Shahar ko‘chalarini to‘ldirgan qochoqlarning janglarda umuman foydasi yo‘q edi, 1 O zME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yilʻ 4

oziq-ovqat ta’minoti esa susayib borardi. Biroq aholi musulmonlar bilan kurashishga tayyor edi. Quddus mudofaasidagi xristianlarga, avvalo, tajribali jangchilar yetishmasdi. Balian mahalliy zodagonlar orasidan 60 nafar yigitga ritsarlik unvonini taqdim qildi. To‘g‘ri, unvon ularning jangdagi mahorati va tajribasini ko‘paytirib qo‘ymadi. Salohiddin esa ikkilanmadi va 20-sentabr kuni uning armiyasi muqaddas shaharni qamal qilishni boshladi. Sultonning qarorgohi dastlab Quddusning g‘arbiy qismida joylashgan bo‘lib, u yerda ushbu voqealardan 88 yil oldin tuluzalik qo‘mondon Raymundning armiyasi joylashgandi. Musulmonlar shahar devorlarini o‘qqa tutishni boshladi, hujum qilishga urinishdi, ammo ularga quyosh nurlari to‘sqinlik qildi. Quyosh Salohiddinning jangchilarini ko‘zlarini qamashtirardi va ular orqaga chekinishardi. Kechqurun yana janglar davom etdi, ammo yana hech qanday natija bo‘lmadi. Quddus himoyachilari ketma-ket sakkiz kun davomida musulmonlar hujumini qaytardi. Salohiddin xiyla-nayrangga murojaat qildi va keyingi hujumlarni quyosh ko‘tarilishi bilan boshladi, endi quyosh xristianlarning ko‘zlariga tushardi. Ammo bu ham yordam bermadi – Quddusni himoya qilish davom etdi. Keyin sulton o‘z pozitsiyasini o‘zgartirib, shimol tomonga o‘tdi, u tomonda na darvozalar va na o‘q uzish uchun derazalar bor edi. Tosh otish mashinalari o‘rnatildi, ular darhol o‘t ochishni boshladi. Salohaddin askarlarni uch qismga ajratdi, qalqon va kamonchilar bilan himoyalangan qism Quddus devorlariga yaqinlashdi. Keyingi ikki kun ichida ular devorlarni 15 tirsak uzunlikda teshib, o‘sha teshiklarga to‘nkalarni yoqishdi. Devorning ichki yog‘och qismlari yonib ketdi va ushbu hududdagi devorlar va minoralar qulab tushishga tayyor edi. Xristianlar tushkunlikka tushdi. Quddus ko‘chalarida odamlar guruh bo‘lib yurishlarni uyushtirishar va Xudoni rahm-shafqatiga chaqirishardi. 29-sentabrda Salohiddin qo‘shinlari Quddus devorlarini buzishga muvaffaq bo‘ldi. Balianning odamlari uni yamashga urindi, ammo bu qochib bo‘lmas yakunning boshlanishi edi. Shahar ichida yunon va suriyalik nasroniylarning fitnasi pishib yetildi . Ular katoliklarga bo‘ysunishni istashmas va cherkov marosimlaridan noroziligini 5