logo

TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA MADANIY HAYOT

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

88.080078125 KB
TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA
MADANIY HAYOT .
M U N D A R I J A
KIRISH………………………………………………………………..…..… 3-5
1-bob.   AMIR   TEMUR   VA   TEMURIYLAR   DAVRIDA   SAMARQANDDA
ILM-FAN RAVNAQI.
1.1   Amir Temur – ilm-fan va madaniyat homiysi……………………….…….6-12
1.2 Mirzo Ulug bek akademiyasi faoliyati…………………………………....12-22ʻ
1.3 Mirzo Ulug bek rasadxonasi to g risidagi ma’lumotlar tarixi tahlili…......22-31
ʻ ʻ ʻ
2-bob.   AMIR   TEMUR   VA   TEMURIYLAR   DAVRIDA   SAMARQANDDA
TA’LIM TIZIMI VA ME’MORCHILIK. 
2.1 Temuriylar davri ta’lim tizimi……..……………………………………...32-48
2.2 Temuriylar davri me’morchiligi…………………………………………..48-57
XULOSA………………………………...…………………………………… 58-60
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR VA MANBALAR…..……........... 61-63
1 KIRISH
Tadqiqot   mavzusining   dolzarbligi .   Amir   Temur   kabi   Vatan   farzandlari
odatda   shaxsiy   manfaatlarini   chetga   surib   qo ʻ yib,   xalqi,   millati   uchun   astoydil
xizmat   qiladilar.   Vatan   farzandlari   katta   ma’naviy   salohiyatga   ega   bo ʻ ladilar.
Ularning ma’naviy imkoniyatlari bir kishiga xizmat qilish doirasidan chiqib, ulkan
qudratli   ijtimoiy   kuchga   aylanadi.   Natijada   u,   ijtimoiy   kuch   eliga,   xalqiga,
Vataniga xizmat qila boshlaydi. Temur ilm olishni xush ko radigan, ilm egalariniʻ
qadrlaydigan   zot   edi.   Istiqlol   Amir   Temurni   yuqori   davlat   siyosati   darajasida
ulug ʻ ladi.   O ʻ znavbatida   sohibqiron   Amir   Temur   ham   yana   Vatan   mustaqilligiga
ma’naviyxizmat   qilib   kelmoqdalar.   Amir   Temurni   “o ʻ ldiramiz”   deganlarning
o ʻ zlari   bu   dunyoni   tark   etdilar.   U   –   qizil,   kaltabin   “dohiy”lar   tushunmadilarki,
millat, Vatan dardi bilanyashagan ulug ʻ  insonlarni o ʻ ldirib bo ʻ lmaydi. Chunki ular
hayotliklaridayoqhech   qachon   “o ʻ lmaslik”   chorasini   ko ʻ rib   qo ʻ yganlar.   Bu
tarixning   hechqayerida   yozilmagan,   hamma   ham   darhol   hazm   qila   olmaydigan
falsafasidir.
Amir   Temur   vorislari   ham   u   kabi   ilm-fan,   madaniyat   homiylari   bo lib	
ʻ
tanildilar. Shoxrux Mirzo, Ulug bek, Abulqosim Bobur, Ibrohim Mirzo, Zahiriddin	
ʻ
Muhammad   Bobur   kabi   temuriylar   vakillarining   ilm-fan   rivoji   uchun   qo shgan	
ʻ
hissalari beqiyos bo lib, ularning merosini o rganish muhim ahamiyatga egadir.	
ʻ ʻ
Muammoning   o’rganilganlik   darajasi.   Xalqimiz   tarixi   haqida   juda
ko ʻ plab   asarlar   yozilgan.   Ular   turli   davrda   turli   mafkuralar   ta’sirida   yaratilgan.
Vatandoshlarimiz   ham   boshqa   mamlakatlarning   tadqiqotchilari   ham   o ʻ lkamiz
tarixini   yaratganlar.   Lekin   ularning   har   birini   taqqoslab,   sinchiklab,   tahlil   qilib
o ʻ rganish   hozirgi   davrda   muhim   ahamiyatga   egadir.   Masalan,   ikki   jilddan   iborat
Ibn   Arabshohning   “Amir   Temur   tarixi”   bilan   B.Ahmedovning   “Amir   Temur”
kitobini   taqqoslaydigan   bo ʻ lsak   boshqacha   ohang,   ma’no-mazmun   beradi.   Lekin
Ibn Arabshoh kitobi ham qator ma’lumotlarga egaligi bilan ajralib turadi.
Amir   Temur   va   temuriylarning   ilm-u   fan,   madaniyat,   san’atga   qo shgan	
ʻ
hissasini   o rganish	
ʻ   bo’yicha   mamlakatimiz   olimlaridan   tashqari   xorij   olimlari
tomonidan hambir necha yo ʻ nalishda ilmiy tadqiqotlar olib borilgan.
2 Amir   Temur   va   temuriylar   davlatida   ilm-fan,   ta’lim,   ma’daniyat   mavzulari
doirasidagimasalalarni   o ʻ rganishda   R.   M.   Abdullaev,   S.   Mamashokirov,   N.   A.
Abdurahimova, A. Ahmedov,D. Alimova, A. Abdurahmonov, B. Ahmedov, S. S.
A’zamxo’jaev,   A.   Begmatov,   A.   O ʻ rolov,   I.   Suvonqulov,   N.   Jo ʻ raev,   N.
Norqulov,Sh. Ziyodov, H. Ziyoev, D. Ziyoeva, B. Ishakov, A. Mansur,A. Nabiev,
Q. Rajabov, U. Uvatov, M. Haydarov, K. Shoniyozov, B. Eshonjonov,Z. Qodirov,
O.   Qoriev,   D.   G ʻ ulomova   kabi   tarixchi,   faylasuf,   dinshunos,islomshunos
olimlarimiz   tomonidan   olib   borilayotgan   ilmiy   izlanishlarni   alohidaqayd   etish
zarur.
Malakaviy   bitiruv   ishining   ilmiy-tadqiqot   ishlari   rejalari   bilan
bog’liqligi.   Mazkur   bitiruv   malakaviy   ishi   Samarqand   davlat   universitetining
ilmiy-tadqiqot rejasi bilan uzviy bog’liq.
Bitiruv   malakaviy   ishining   maqsadi.   Amir   Temur   va   temuriylar   davri
madaniy hayoti, ta’lim tizimi va fanda erishilgan yutuqlarni ilmiy-nazariy jihatdan
tahlil etishdan iborat.
Bitiruv   malakaviy   ishining   vazifalari.   –   Amir   Temur   va   temuriylar   davri
madaniy hayoti, ta’lim tizimi va fanda erishilgan yutuqlarni tadqiq qilish;
–Temuriylar davri ma’naviy hayotini o rganish;ʻ
–   Temuriy   shahzodalarning   ilm-fan,   ma’naviyat   va   madaniyat   rivojiga
qo shgan hissasini aniqlash;	
ʻ
– Temuriylarning mintaqa ma’naviy qiyofasining shakllanishidagi o rniga	
ʻ
to’g’ri baho berishdan iborat.
Tadqiqotning   metodlari.   Ko’zlangan   maqsadga   erishish,   belgilangan
vazifalarni   muvaffaqiyatli   hal   etishni   ta’minlashda   ilmiy   bilishning:   ob’ektivlik,
sistemalilik,   umumiy   aloqadorlik,   rivojlanish,   vorislik,   milliylik   va
umuminsoniylik,   tarixiylik   va   mantiqiylikning   birligi   tamoyillari   hamda   qiyosiy
tahlil,   analiz   va   sintez,   analogiya,   umumlashtirish   usullari   metodologik   asos
bo’lib xizmat qildi.
Tadqiqotning   ahamiyati.   Malakaviy   bitiruv   ishining   ahamiyati   unda   o’z
aksini topgan xulosalarning Temuriylar davri ma’naviy hayotini chuqurroq anglab
3 yetishga xizmat qilishi bilan belgilanadi. Ularnitadqiq etish konkret mamlakatimiz
ma’naviy   va   madaniy   sohasida   sodir   bo’layotgan   ijobiy   o’zgarishlarning
mazmunini to’g’ri anglashga yordam beradi. Ayni paytda, malakaviy bitiruv ishida
bayon   etilgan   xulosalar   ushbu   yo’nalishdagi   keyingi   tadqiqotlar   uchun   muayyan
nazariy manba bo’lib xizmat qilishi mumkin. Malakaviy bitiruv ishining ahamiyati
unda o’z aksini topgan nazariy xulosalar va umumlashmalar, konkret amaliy taklif-
tavsiyalardan Temuriylar davrimintaqa ma’naviy hayotini tadqiq etishga qaratilgan
ijtimoiy-siyosiy,   madaniy-ma’rifiy   tadbirlarni   tashkil   etish,   mustaqillik
sharoitida tarixiy tafakkurda sodir bo’layotgan keng qamrovli ijobiy o’zgarishlarni
ushbu   yo’nalishda   faoliyat   yuritayotgan   uyushmalar,   jamg’armalarning   faoliyati
orqali keng jamoatchilik o’rtasida targ’ib va tashviq qilish jarayonida, o’rta, o’rta
maxsus   va   oliy   ta’lim   muassasalarida   tegishli   o’quv   kurslarini   o’qitishda   ham
foydalanish mumkinligi bilan belgilanadi.
Bitiruv malakaviy ishining tuzilishi:   kirish, ikki bob, xulosa, foydalanilgan
adabiyotlar ro`yxati dan iborat .
4 I.BOB.   AMIR   TEMUR   VA   TEMURIYLAR   DAVRIDA
SAMARQANDDA ILM-FAN RAVNAQI.
I. 1. Amir Temur – ilm-fan va madaniyat homiysi.
Ilm-fan   va   madaniyat   saltanat   uchun   ma naviy   ozuqadir.   Buni   Amir   Temurʼ
yaxshi  bilardi.  Shuning  uchun  ham   u  olim   va  fozil  kishilarni  o ziga  do st  tutgan,	
ʻ ʻ
ularning izzat-hurmatini o rniga qo ygan, davlatni idora qilishda ularning kengash	
ʻ ʻ
va   maslahatlaridan   foydalangan.   Buni   u   avlodiga   ham   vasiyat   qilib   ketgan.
Masalan, «Tuzuklar»da o qiymiz: «...baxtli farzandlarim va qudratli nabiralarimga
ʻ
ma lum bo lsinkim, men sayyidlar, ulamo, mashoyix, oqilu donolar, muhaddislar,	
ʼ ʻ
tarixshunoslarni   sara   va   e tiborli   odamlar   hisoblab,   izzatu   hurmatlarini   o rniga	
ʼ ʻ
qo ydim». Ibn Arabshohning aytishicha, Temur shoirlar va hazil-mutoyiba ahlidan	
ʻ
ko ra olimlarni ko proq xush ko rardi
ʻ ʻ ʻ 1
.
Amir   Temur   saltanat   rivojida   ilm-fanning   o rni   muhim   ekanligini   teran   idrok	
ʻ
etgan   holda   ilm   ahliga   homiylik   qildi,   madrasalar,   kutubxonalar   tashkil   etdi.
Vengriyalik   atoqli   sharqshunos   Arminiy   Vamberi   ma’lumot   berishicha,   Temur
Bursa kutubxonasidagi kitoblarni yuk tashiydigan hayvonlarga ortib, Samarqandga
ko chirtirgan	
ʻ 2
.   U   poytaxtining   ilm-fan   va   madaniyat   markazi   bo lishi   yo lida	ʻ ʻ
harakat qildi.
Tarixchilar   (Sharafuddin   Ali   Yazdiy,   Ibn   Arabshoh   va   b.   q.)ning   guvohlik
berishicha, Amir Temur o z saroyiga yetuk olimlarni, xususan ilohiyot olimlarini,	
ʻ
faqihlarni,   riyoziyot   (matematika),   falakiyot   (astronomiya),   tibbiyot   (meditsina),
falsafa,   tarix,   musiqashunoslik,   ilmi   aruz   fanlarining   yetuk   namoyondalarini
to plagan	
ʻ 3
.
U,   deydi   Vamberi,   yoshligida   otasining   va   ruhoniy   imomlarning   talqinlari
ta siri   bilan   hayotga   islom   va   tasavvuf   nazaridan   qaragan   edi.   Uning   qat iy
ʼ ʼ
jangovar ruhi va chegara bilmas yagona rayosati hamisha bu sifatlari bilan botiniy
kurashda   edi.   So nggi   sifatlar   unda   g olib   bo lsa   kerakki,   o zi   shundan   deydi:	
ʻ ʻ ʻ ʻ
«Hokimiyatni qo lda qilich bilangina ushlab turish mumkin». U askariga Isfahonni
ʻ
1
Аҳмедов Б . Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б-68.
2
ВамбериA .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .Iжилд. Т.: 1990. Б-33.
3
Аҳмедов Б . Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б-68.
5 talon-taroj   qilishga   ruxsat   berganda,   ulamolar   mahallasiga   shafqat   qilishni   amr
etgan;   Hirot   va   Halab   ulamolari   bilan   esa,   diniy   munozaralar   qurgan.   O zigaʻ
o xshab   fikr   qilmaydigan   (ya ni   o zgacha   fikrlaydigan)   kishilarga   shohona	
ʻ ʼ ʻ
hadyalar   bergan.   Ma lumki,   Temur   alloma   Sharafiddin   Halabiy   bilan   nihoyatda	
ʼ
keskin   munozara   qilgan.   So ngra   uni   himoyasiga   olib,   o zi   va   muridlariga	
ʻ ʻ
qimmatli   hadyalar   berishni   buyurgan.   Ularning   soni   2000   ga   yaqin   bo lgan.   U	
ʻ
libos   va   hadyalar   bilan   alloma   Shamsiddin   qozini,   Jaziriyni   va   mashhur   Shayx
Buxoriyni   o z   tarafiga   jalb   etishga   intilgan.   Holbuki,   bular   uning   dushmani	
ʻ
saroyida   qo lga   olinganlar   edi.   Ular   Temurga   ochiq   dushman   edilar.   U   qaysi
ʻ
mamlakatni   egallasa,   uning   noyob   o ljasi   —   shu   o lkaning   rassomlari,   mohir	
ʻ ʻ
ustalari   hisoblangan.   U   Bursa   kutubxonasidagi   kitoblarni   yuk   tashiydigan
hayvonlarga   ortib,   Samarqandga   ko chirtirgan.   Endi   shu   kishini   vahshiy,
ʻ
marhamatsiz   deb   atash   mumkinmi?   Binobarin,   Temurni   Chingiz   ila   bir   safga
qo yib, uni  vahshiy,  zolim, qaroqchi  deb atagan kishilarning fikrlari  ikki  martaba	
ʻ
xatodir 4
.
«Ajoyib   ul-maqdur   fi   tarixi   Temur»   («Temur   tarixida   taqdir   ajoyibotlari»)
kitobining muallifi ulardan ba zilari haqida qisqa, lekin o ta qimmatli ma lumotlar	
ʼ ʻ ʼ
keltirgan.   Bular   ilohiyot   olimlari   Jaloliddin   Ahmad   al-Xorazmiy,   fiqh   olimlari
Abdulmalik,   Isomiddin   va   shayxShamsuddin   Muhammad   Jazoiriy,   ilohiyot   olimi
mavlono   Ahmad,   musiqashunoslar   ota-bola   Abdulqodir   Marogiy   va   Safiuddin
Marogiy,   musiqashunos   Ardashir   Changiy,   shuningdek,   faylasuflar   Sa duddin	
ʼ
Taftazoniy va Mir Said Sharif Jurjoniy, yirik tarixchilar Nizomiddin Shomiy, Ibn
Arabshoh,   Hofizi   Abru   va   b,   Ibn   Arabshoh   qayd   etilgan   fan   va   madaniyat
namoyondalari   bilan   birga   mohir   mo yqalam   sohiblari   (rassomlar)   Pir   Ahmad	
ʻ
Bog ishamoliy   bilan   Abdulxay   Bag dodiylarning   nomini   ham   tilga   olib   o tgan.	
ʻ ʻ ʻ
Bular — Ibn Arabshoh tanigan va bilgan nomlar. «Mana shular, — deb yozgan edi
olim,   —   men   topib   zikri   va   ismi   xotiramga   kelgan   kishilardurlar.   Ammo   men
bilmagan,   yoxud   bilgan,   lekin   Zikri   hamda   ismi   xotiramdan   ko tarilgan   kishilar	
ʻ
son-sanoqsiz   bo lib,   hisob-kitobga   sig maydur.   Xullasi   kalom,   Temur   har   bir	
ʻ ʻ
4
ВамбериA .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .I жилд. Т.:  1990. Б-33.
6 foydali   jonni   yig ib   nimaiki   bo lsa   sarasini   Samarqandga   keltirdi.   Natijadaʻ ʻ
Samarqandga   har   bir   ajoyib   fan   ahli   namoyondasidan   va   san atlarning   g aroyib	
ʼ ʻ
uslubidan,   fazilati   peshonasidan   nishona   bo lib,   o z   tengqurlaridan   ustun   turgan,	
ʻ ʻ
o z sohasida alloma kishilar yig ilgan edi.	
ʻ ʻ
Mavlono   Abdulmalik   mashhur   «al-Hidoya»   muallifi   Burhoniddin
Marg inoniyning   avlodi   bo lib,   mudarrislik   bilan   mashg ul   bo lgan.   Shuningdek,	
ʻ ʻ ʻ ʻ
madrasadan   bo sh   bo lgan   paytlarida   odamlarni   shatranj   va   nard   o yinlaridan	
ʻ ʻ ʻ
o qitgan;   she r   ham   yozib   turgan.   Hadis   olimlaridan   shayx   Shamsuddin	
ʻ ʼ
Muhammad   ibn   al-Jazoiriy   bo lib,   Amir   Temur   uni   Rumdan   olib   kelgan.   U	
ʻ
Sherozda   vafot   etgan.   Amir   Temur   1393-yili   Sherozdan   olib   kelgan   olimlardan
Sa duddin at-Taftazoniy (1389-yili yanvar oyida Samarqandda vafot etgan) va Mir	
ʼ
Sayid Sharif  Jurjoniy (1339 – 1413)lar  katta faylasuf  olimlardan bo lishgan;  arab	
ʻ
va   fors   tillarida   yozilgan   risolalar,   fiqh,   falsafa   va   astronomiyaga   oid   kitoblar
yozganlar.
Ibn   Arabshoh   Temur   davrida   o tgan   tafsirchi   olim,   muhaddis   va   qori   xoja	
ʻ
Muhammad   Zohid   Buxoriy   va   mavlono   Faxriddinlarning   nomlarini   ham   hurmat
bilan tilga oladi.
Amir Temur davrida o tgan yirik olimlardan yana biri xoja Muhammad Porso	
ʻ
edi.   U   Naqshbandiya   tariqatining   ko zga   ko ringan   namoyondalarining   hayot   va	
ʻ ʻ
karomatlari   haqida,   umuman   tasavvufning   nazariy   va   amaliy   masalalariga
bag ishlangan   ko plab   asarlar   muallifidir.   Uning   «Risolayi   qudsiya»   («Kudsiy	
ʻ ʻ
kalimalar   haqida   risola»),   «Maqomati   xoja   Alouddin   Attor»,   «Fasl   ul-xitob»
(«Qat iy   xitob»),   «Mahaq   alorifin»   («Ma rifatli   kishilarni   farqlovchi   maxaq	
ʼ ʼ
toshi»'),   «Taxqiqot»   («Haqiqatni   izlash»)   va   «Risola»   qabi   muhim   asarlari   o z	
ʻ
zamonidayoq ilmiy jamoatchilikning diqqat-e tiborini qozongan.	
ʼ
Amir   Temur   va   Temuriylar   zamonida   ayniqsa   tarix   fani   taraqqiy   etdi.
Nizomiddin Shomiy va Sharafiddin Ali Yazdiylarning «Zafarnoma»si, G iyosiddin	
ʻ
Ali   Yazdiyning   «Ro znomayi   g azovoti   Hindiston»,   Hofizi   Abruning   «Zayli	
ʻ ʻ
Zafarnoma»   («Zafarnoma»ga   ilova»),   Tojiddin   as-Salmoniyning   «Tarixnoma»si,
Mirzo   Ulug bekning   «Tarixi   arba   ulus»   («To rt   ulus   tarixi»),   Abdurazzoq	
ʻ ʼ ʻ
7 Samarqandiyning   «Matla   ussay dayn   va   majma   ul-baxrayn»   («Ikki   saodatliʼ ʼ ʼ
yulduzning   chiqish   joyi   va   ikki   azim   daryoning   qo shilish   o rni»),   Mirxondning	
ʻ ʻ
«Ravzat   us-safo»   («Poklik   bog i»),   Xondamirning   «Habib   us-siyar   fi   axbor   va	
ʻ
afrod   ul-bashar»   («Inson   xabarlari   va   fardlarida   do stning   tarjimayi   holi»),	
ʻ
Zahiriddin Muhammad Boburning «Boburnoma» asarlari o sha zamonning yaxshi	
ʻ
ilmiy mahsulidir.
Usha  zamonlarda  – urush-talashlar  kuchaygan bir  davrda  tabiblar  va dor  ush-
shifo (shifo uylari)ga bo lgan ehtiyoj katta bo lgan. Shuning uchun ham tabiblar va	
ʻ ʻ
shifokorlarga ham e tibor katta bo lgan. Manbalarda Temur va Temuriylar davrida	
ʼ ʻ
juda ko p mohir tabiblar yashaganligi va tibbiyotga oid muhim asarlar yozilganligi	
ʻ
haqida   ma lumotlarni   uchratamiz.   Bular   orasida   tabiblar   sardori   mavlono   Farrux,	
ʼ
mavlono   Jaloluddinlar   bo lgan.   Ibn   Arabshoh   o sha   zamonda   mohir   tabiblardan	
ʻ ʻ
mavlono   Ahmadning   nomini   alohida   qayd   qilib   o tgan.   Tarixchining   yozishicha	
ʻ
Umisgar   va   yulduzlarga   qarab   hisob   oladigan,   inson   taqdirini   belgilaydigan   olim
kishi bo lgan.Mavlono Ahmad, men yulduzlarga qarab ikki yuz yilga hukmi tole	
ʻ ʼ
chiqardim deganligini ibn Arabshoh asarida yozib qoldirgan.
Shu yerda, ta bir joiz bo lsa, yana bir muhim gapni aytib o tmoqchimiz. Amir	
ʼ ʻ ʻ
Temur   va   Temuriylar   zamonida   me morchilik   ham   maxsus   ilm   darajasiga	
ʼ
ko tarildi.   Muhtasham   binolar   me mor-muhandislar   tarafidan   avvaldan   tuzilgan	
ʻ ʼ
tarxlar   (loyihalar)   asosida,   hazrat   sohibqironning   bevosita   rahbarligi   ostida
qurilgan.   Ular   nafaqat   betakror   husni-chiroyi,   balki   mustahkamligi   bilan
Temuriylar davridan avval va keyin qurilgan binolardan ajralib turadi. Ularning bir
qismi   bizning   zamonamizgacha   yetib   kelgan   va   shaharlarimizga   ko rk   bo lib	
ʻ ʻ
turibdi.
Temur va Temuriylar zamonida husnixat bilan ko chirilgan kitoblar, binolarga	
ʻ
yozilgan   naqshin   xatlar   saqlangan.   Ayniqsa,   sangtaroshlar,   yog ochmetall   va	
ʻ
toshga o yib xat yozuvchi mohir xattotlar ko p bo lgan. Ibn Arabshoh ulardan ibn	
ʻ ʻ ʻ
Bandgir,   Abdulqodir,   yuqorida   ismi-sharifi   tilga   olingan   «Tarixnoma»   kitobining
muallifi   Tojuddin   as-Salmoniy   va   usta   Oltunlarni   tilga   olib   o tadi.   Muarrix,	
ʻ
masalan,   usta   Oltun   haqida   bunday   deydi:   «U   o z   hunarida   bir   mo jiza	
ʻ ʻ
8 qimmatbaho toshlarga naqsh solar, yashm va aqiqga Equt Hamaviy? hatidan ham
chiroylik xat bilan o yib yozar edi.»ʻ 5
Sharq   mualliflari   ta’kidiga   ko ra,   tasviriy   san’atda   Temuriylar   maktabining	
ʻ
asoschisi   musavvir   Ustod   Gung   bo lib,   uning   kelib   chiqishi   noma lum.   Uning	
ʻ ʼ
shogirdi Umdatul musavvirin (musavvirlar poshshosi) nomi bilan mashhur bo lgan	
ʻ
buxorolik   Ustod   Jahongir   edi.   Ustod   Jahongir   mashhur   Pir   Sayyid   Ahmad
Tabriziyga   ustozlik   qilgan.   Kamoliddin   Behzod   esa   ana   shu   Pir   Sayyid   Ahmad
Tabriziydan musavvirlikni o rgangan	
ʻ 6
.
Temur   va   Temuriylar   davrida   xalq   amaliy   va   miniatyura   san ati   keng	
ʼ
rivojlandi.   Shohi   zindadagi   Shirin-beka   og a   (1385)   va   Tuman-Og a	
ʻ ʻ
(1405)maqbaralari   devorlariga   ishlangan   naqshlar,   Go ri   Amirga   qo yilgan	
ʻ ʻ
chiroqdan,   Abulqosim   Firdavsiyning   o lmas   «Shahnomasi,   «Eron   shoirlari	
ʻ
antologiyasi»   (XIV   a.   oxiri)ga   ishlangan   miniatyuralar   turkistonlik   rassom   va
naqqoshlarning   baland   did   va   iste dodining   ajoyib   mahsulidir.   Samarqandlik	
ʼ
mo yqalam   sohiblari   va   xattotlari   orasida   usta   Abdulhay,   Pir   Ahmad	
ʻ
Bog ishamoliy   va   xoji   Bandgir   Tabriziylarning   nomi   san atimiz   tarixida   alohida
ʻ ʼ
o rin tutadi.	
ʻ
Turkistonlik ustalar, ayniqsa yog och va toshga o yib naqsh soluvchilar; oltin,	
ʻ ʻ
kumush   va   qimmatbaho   toshlardan   ishlangan   zeb-ziynat   va   uy-ro zg or	
ʻ ʻ
buyumlarini   ishlab   chiqarishda   zo r   shuhrat   qozonganlar.   Turkistondagi   xoja	
ʻ
Ahmad   Yassaviy   va   Shohi   Zindadagi   maqbaralarga   tegishli   buyumlar,   ularning
o ymakor eshiklari va boshqalar bunga yaqqol misoldir.	
ʻ
XIV   asrning   ikkinchi   yarmi   va   XV   asrlarda   Movarounnahr   bilan   Xurosonda
adabiyot   va   adabiyotshunoslik   ham   keng   rivoj   topdi.   Bu   haqda   mashhur
adabiyotshunos   olim   Davlatshoh   Samarqandiy   (1435—1495)   va   Alisher
Navoiyning   «Tazkirat   ush-shuaro»   va   «Majolis   un-nafois»   asarlarida   qimmatli
ma lumotlar keltiriladi. Mazkur tazkiralarda juda ko p adabiyot namoyondalari va	
ʼ ʻ
adabiyotshunoslarining,   masalan   xoja   Abdulmalik   Samarqandiy,   Bisotiy
Samarqandiy, xoja Ismatulla Buxoriy, Hiyoliy Buxoriy, Lutfiy, Haydar Xorazmiy,
5
АҳмедовБ. Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б- 68-71.
6
НорқуловН. Темурийлар даври маданияти тарихидан лавҳалар.Урганч: 1996. Б-19.
9 Durbek,  Sakkokiy va boshqalarning nomlari  keltirilgan. Lekin, afsuski,  bularning
ayrimlari   haqida,   masalan,   Abdulmalik   Samarqandiy,  Bisotiy   Samarqandiy,   Xiliy
Buxoriylar   haqida   juda   kam   ma lumotga   egamiz.   Masalan,   xoja   Abdulmalikʼ
Samarqandiy   Temur   zamonida   shayx   ulislomlik   lavozimida   turgan,   lekin   yetuk
g azalnavis shoir ham bo lgan; Bisotiy Samarqandiy bilan Xiyoliy Buxoriy bo ryo	
ʻ ʻ ʻ
(buyra)   to quvchilik   bilan   tirikchilik   qilganligidan   boshqa   ma lumot   yo q.	
ʻ ʼ ʻ
Mavlono   Lutfiy,   Haydar   Xorazmiy,   Durbek,   Sakkokiy   v.   b,   haqida   ko proq	
ʻ
ma lumotga egamiz.	
ʼ
Lutfiy   Alisher   Navoiydan   avval   o tgan   (1360	
ʻ - 1460)   turkiyzabon   lirik   va
dostonnavis   («Gul   va   navro z»   dostonini   yozgan)   shoir   sifatida   zo r   shuhrat	
ʻ ʻ
topgan.
Haydar   Xorazmiy   XIV   asr   oxirlari   -   XV   asrning   birinchi   choragida   yashab
o tgan   iste dodli   shoir.   Davlatshoh   Samarqandiy   uning   haqida   bunday   degan:	
ʻ ʼ
«Sulton Iskandar Mirzo zamonida fozil kishilardan mavlono Mu inuddin Natanziy	
ʼ
va mavlono Haydarlar bordir. Mavlono Haydarning turkiy va forsiy tillarda bitgan
yaxshi   she rlari   bor   va   u   Nizomiyning   «Mahzan   ul-asror»iga   o zbek   tilida   javob	
ʼ ʻ
yozib, uni shahzoda Iskandarga bag ishlagan.	
ʻ
Durbek   ham   Temur   va   Temuriylar   davrining   iste dodli   shoirlaridan   biri	
ʼ
hisoblanadi. Durbek asli balxlik, asosan, «Yusuf va Zulayxo» dostoni bilan shuhrat
topdi.
XV   asrning   birinchi   yarmida   Xalil   Sulton   va   Mirzo   Ulug bek   davrida   o tgan	
ʻ ʻ
iste dodli   turkiyzabon  shoirlardan  yani  biri   Sakkokiydir.  Asosan  g azal  va   qasida	
ʼ ʻ
janrlarida   ijod   qilgan.   Alisher   Navoiyning   so zlariga   qaraganda,   g azalnavislikda	
ʻ ʻ
Lutfiy   va   Sakkokiyga   teng   keladigan   shoir   bo lmagan.   Sakkokiy   g azallarining	
ʻ ʻ
asosiy mavzusi muhabbatdir.
XV   asr   o zbek   she riyatining   yorqin   yulduzlaridan   biri   sifatida   nom   taratgan	
ʻ ʼ
shoirlardan birlari Gadoiy bilan Atoiydir.
Gadoiyning   hayotiga   oid   ma lumotlar   juda   kam   Navoiyning   «Majolis   un-	
ʼ
nafois» asarida uning haqida bunday deyilgan: «Mavlono Gadoiy — turkiyguydir,
10 balki   mashohirdindur.   Bobur   Mirzo   zamonida   she ri   shuhrat   topdi.   Mavlononingʼ
yoshi to qsondin o tibdur. Bu matla  unga tegishlidir:	
ʻ ʻ ʼ
Dilrabo, sensiz tiriklik baloyi jon emish,
Kim, oning dard qoshida yuz o lun hayron emish.	
ʻ
Shoirning yagona devoni hozirda Parij milliy kutubxonasida saqlanmoqda.
Atoiyga   kelsak,   uning   asli   Balx   shaharidan   bo lib,   Mirzo   Ulug bek   saroyida	
ʻ ʻ
nash unamo topgan olimlar va shoirlar jumlasidandir. Lirik shoir, g azallari ravon	
ʼ ʻ
va sodda uslubda yozilgan. Shu jihatdan u xalqqa juda yaqin bo lgan. Devoni bor	
ʻ 7
.
Temur   o z   saltanat   taxtini   qanchalik   inqiroz   va   xarobalikka   uchragan	
ʻ
xonadonlar hamda mamlakatlar zaminiga qurgan bo lsa, ularning barchasidagi urf-	
ʻ
odatlar va marosimlarni o z saroyida to pladi va taraqqiy ettirdi	
ʻ ʻ 8
.
I. 2. Mirzo Ulug bek akademiyasi faoliyati.	
ʻ
Samarqand   akademiyasi.   Yana   XV   asrda-ya?   Hozirgi   zamon   nuqtai   nazari
bilan   qaraganda   bu   xuddi   afsonaga   o xshaydi.   Ha,   ertakning   o zginasi:   bir   bor	
ʻ ʻ
ekan, bir yo q ekan, qadim zamonda Samarqandi firdavsmonand otliq shahri azim	
ʻ
bo lgan ekan. Uning hamma narsasi, xususan o z akademiyasi ham bor ekan. Usha	
ʻ ʻ
akademiyaning   prezidenti,   birmas   uchta   vitse-prezidenti,   100   atrofida   akademigi
bilan   muxbir-a zosi   va   doktori   ham   bo lgan   ekan	
ʼ ʻ 9
.   Chindan ham   XV   asrda
Samarqandda Ulug bek o zining akademiyasini tashkil qildi. Fan tarixiga bu ilmiy	
ʻ ʻ
markaz   «Ulug bekning   Samarqand   akademiyasi»   va   «Ulug bekning   Samarqand	
ʻ ʻ
astronomiya   maktabi»   nomlari   bilan   kirdi.   Birinchi   nomni   fransuz   faylasufi   va
yozuvchisi   Volter   (1694-1778)   bergan   bo lsa,   ikkinchi   nomni   akademik   Qori	
ʻ
Niyoziy   berdilar.   Marhum   akademigimizning   Ulug bekning   ilmiy   markazini	
ʻ
Volter singari atamaganining sababini biz davr taqozosi, deb bilamiz.
Sovetlar davri adabiyotlarida «Ulug bekning Samarqand astronomiya maktabi»	
ʻ
deb   yuritilgan   ilmiy   dargoh   haqiqiy   akademiya   edi,   chunki   uning   qoshida   yaxshi
jihozlangan   rasadxona,   boy   kutubxona   va   o z   davrining   oliy   o quv   yurti   —	
ʻ ʻ
madrasa   bor   edi.   Rasadxonada   yerli   ziyolilar   bilan   bir   qatorda   turli   yurt   va
7
АҳмедовБ. Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б-71-73.
8
ВамбериA .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .I жилд. Т.:  1990. Б -34
9
Аҳмедов Б. Улуғбек. Т.: 1989. Б-111.
11 elatlardan taklif  etilgan mashhur  astronomlar  hamda matematiklar  xizmat  qilishar
edi.   Astronomlar   sayyoralar   va   yulduzlarning   Osmon   Qurrasidagi   holatini
kuzatishar,   olingan   ma lumotlarga   esa   ilmiy   dargoh   qoshidagi   matematiklardanʼ
iborat   hisobdonlar   matematik   ishlov   berishr   edi.   Ana   shu   tariqa   astronomik   va
trigonometrik jadvallar vujudga kelar edi.
Rasadxona   xodimlari,   jumladan   Ulug bekning   o zi   ham,   madrasada   dars	
ʻ ʻ
berishar edi. Madrasada diniy — Qur oni karim, xadis va tafsirdan tashqari, tabiiy	
ʼ
fanlar   —   riyoziyot,   xandasa,   ilmi   hay at,   ya ni   astronomiya,   tibbiyot,   ya ni	
ʼ ʼ ʼ
meditsina, surat al-ard, ya ni geografiya kabilar o qitilar edi.	
ʼ ʻ
Ulug bek akademiyasida mashhur olimlar — Qozi Zoda Rumiy (1435-yilning	
ʻ
fevralida   vafot   etgan),   G iyosiddin   Jamshid   al-Koshiy   (tug	
ʻ ʻ ilgan   va   vafot   etgan
vaqtlari   aniqlanmagan)   Qushchi   (1475-yili   Istambulda   vafot   etgan)lar   xizmat
qilishgan.   Keyinchalik   bu   akademiyada   Hasan   Chalabiy   ibn   Muso   ibn   Mahmud
Qozi   Zoda   Rumiy  (Salohiddin  Muso   Qozi   Zoda   Rumiyning  o g li),  Mu iddin   al-	
ʻ ʻ ʼ
Koshiy,   Mansur   ibn   Mu iniddin   al-Koshiy   va   boshqa   Olimlar   ishlashgan.   Olib	
ʼ
borilgan   astronomik   kuzatishlar   asosida   «Ulug bek   ziji»   vujudga   kelgan.	
ʻ
Akademiya xodimlari tamonidan bir qancha matematik risolalar bitilgan.
Ba zi   fan   tarixchilarining   fikricha,   Ulug bekning   Samarqand   akademiyasida	
ʼ ʻ
astronomiya   fanidan   boshqa   fanlar   bilan   shug ullanishmagan   emish.   Shuning	
ʻ
uchun   ham   uni   akademiya   deb   bo lmas   emish.   U   tarixchilar,   birinchidan,   o sha	
ʻ ʻ
davrdagi   har   bir   ilmiy   tashkilotda   shoir   va   tarixnavislar   bo lishini   unutishgan	
ʻ
ko rinadi.   Ikkinchidan,   Ulug bekning   bobosi   Temurning   saroyida   Mas ud   ibn	
ʻ ʻ ʼ
Umar   at-Taftazoniy   (1322—90)   ismli   faylasuf   ishlaganini   bilishmasa   kerak.
An ana   esa   birdaniga   yo q   bo lib   ketmaydi.   Bundan   tashqari,   Ali   Qushchi
ʼ ʻ ʻ
Nasiriddin Tusiy (1201 –1274) ning falsafiy asari «Tajvidi xoji» ga sharh yozgan,
uning «Risola tata lik bikulihi» nomli falsafiy asari ham mavjud	
ʼ 10
.
Mirzo Ulug bek zamonida Movarounnahrda dunyoviy fanlardan tashqari tarix,	
ʻ
adabiyot   va   san at,   ayniqsa,   tasviriy   san at   taraqqiy   etgandi.   Ulug bekning   ukasi
ʼ ʼ ʻ
Boysunqur bilan o zaro yozishmalarida ham ilmiy adabiyot mavzularida mubohasa	
ʻ
10
Абдураҳмонов A . Улуғбек академияси. Т.: 1994. Б-14-15.
12 borgani ma lum. Ulug bek she riyatda ozarboyjon shoiri buyuk Nizomiy Ganjaviyʼ ʻ ʼ
uslubi va maktabini ustun deb isbotlamoqchi bo lsa, Mirzo Boysunqur genial shoir	
ʻ
va   mutafakkir   Amir   Xusrav   Dehlaviy   ijodiyotining   haqiqiy   muxlisi   sifatida   bahs
qilardi.   Ulug bek   o z   ona   tili   (o sha   davrdagi   Chig atoy-turkiy   tili)   dan   tashqari	
ʻ ʻ ʻ ʻ
arab   va   fors   tillarini   mukammal   bilardi.   Muhammad   Haydar   o zining   mashhur	
ʻ
«Tarixi   Rashidiy»   asarida   yozishicha,   Mirzo   Ulug bek   tarixnavis   donishmand	
ʻ
bo’lgan   va   u   «To rt   ulus»   tarixini   ham   yozib   qoldirgan.   Bu   asar   Ulug bekning	
ʻ ʻ
«Tarixi   arba   ulus»   kitobi   bo lib,   unda   bir   vaqtlar   Chingizxon   bosib   olgan	
ʼ ʻ
mamlakatlarning   XII   asr   –   XIV   asrning   birinchi   yarmidagi   siyosiy   hayoti   aks
ettirilgan edi 11
.
Ulug bekning   akademiyasi   haqida   gapirganda   akademiya   namoyandalaridan	
ʻ
G iyosiddin   Jamshid   al-Koshiy   (Koshoniy)ga   alohida   to xtash   lozim   bo ladi,	
ʻ ʻ ʻ
chunki agar Qozi Zoda Rumiyni Ulug bek o z ustozi sifatida tan olgan bo lsa, al-	
ʻ ʻ ʻ
Koshiy   Samarqandga   keyinroq   (1417-yilda)   kelgan.   Shu   sababli   uni   Ulug bek	
ʻ
shogirdlari   qatoriga   kiritish   mumkin.   Ammo   u   matematika   bobida   juda   yuksak
bilimga ega edi 12
. Koshiyning tarjimai holi haqida deyarli ma lumot yo q. Mavjud	
ʼ ʻ
bo lgani ham quyidagicha.	
ʻ
Odatda,   o‘rta   asrlarda,   har   bir   podshoh   saroyida   munajjimlar   bo‘lgan.
Munajjimlar   astrologik   maqsadlarda   osmon   jismlarini   kuzatib,   Oy,   yulduz   va
sayyoralarning   holatlarini   aniq   o‘rganish,   shularga   ko‘ra,   saroy   a’yonlari,
mamlakat   hamda   podshohlik   taqdiri   haqida   “bashorat”   qilish   bilan
shug‘ullanganlar.   Jumladan,   Amir   Temur   saroyida   ham   Mavlono   Ahmad   va
Mavlono   Abdulloh   kabi   munajjimlar   ishlagani   tarixiy   manbalardan   ma’lum.
Shulardan saroyda hakimlik ham qilgan Mavlono Ahmad sayyoralarning 200 yillik
holatlarini   oldindan   belgilab,   ulardan   turli   maqsadlarda   foydalanish   uchun
jadvallar tayyorlagan. Binobarin, o‘rta asrlarda munajjimlar uchun sayyoralarning
oldindan hisoblangan holatlari bilan kuzatishdan olingan natijalarning mos kelishi
juda muhim ahamiyat kasb etgan.
11
Ўролов A . И. Сувонқулов. Алломалар олами. Т.: 1991. Б-21.
12
Абдураҳмонов A . Улуғбек академияси. Т.: 1994. Б-1 6.
13 Shuni   e’tiborga   olib,   IX   –   XII   asrlarda   Sharqda   ishga   tushirilgan
rasadxonalarda olib borilgan kuzatishlarning natijalari asosida tuzilgan jadvallarni
yangilashga ehtiyoj tug‘ildi. Bu esa, o‘z navbatida, yangi, aniq samaralar beradigan
quvvatli   astronomik   asboblar   bilan   jihozlangan   rasadxonalar   qurilishini   taqozo
etardi. Natijada Chingizxonning nevarasi Huloguxon saroyining munajjimi taniqli
olim   Nasiriddin   at-Tusiy   XIII   asrda   Ozarboyjonning   hozirgi   Tabriz(Eron)
yaqinidagi   Marog‘a   shahrida   rasadxona   qurdirdi.   Ko‘pyillik   kuzatishlar   asosida
Tusiy yangi astronomik jadvallar tayyorladi va uni Huloguxonga bag‘ishlab, "Ziji
Elxoniy"   deb   atadi.   Biroq,   ko‘p   o‘tmay,   ya'ni   XIV   asrning   oxirlariga   kelib
Nasiriddin   tuzgan   jadvallarda   keltirilgan   ma'lumotlar   ham   kuzatish   natijalaridan
sezilarli   farq   qila   boshlagani   ma'lum   bo‘ldi.   Shu   munosabat   bilan   yanada   aniq
ma'lumotlar   olish   imkonini   beradigan,   oldingilaridan   afzalroq   va   aniqroq
astronomik qurilmalarga ega bo‘lgan rasadxona bunyod etish ehtiyoji tug‘ildi.
Shularni   e’tiborga   olib,   Ulug‘bekning   otasi   Shohrux   hukmron   bo‘lgan
mamlakatning   Koshon   shahrida   istiqomat   qilayotgan   matematik   va   astronom
G‘iyosiddin Jamshid "Ziji Xoqoniy" dar takmil "Ziji Elxoniy" ("Xoqon ziji" - "Ziji
Elxoniy"ning takomillashtirilgani) degan mashhur  risolasini  bitdi. 1413-yili yozib
tugallangan   bu   asar   Ulug‘bekning   otasi   Shohruxga   bag‘ishlangan   edi.   "Xoqon
Ziji"ning   nazariy   qismi   va   astronomik   jadvallari   "Ziji   Elxoniy"ning   bunday
qismlaridan biroz farq qilib, yangi ma'lumotlar bilan boyitilgan edi.
Biroq   mazkur   tuzatishlar   Quyosh,   Oy   va   sayyoralarning   topilgan   holatlari
aniqligini  faqat  bir  necha yil  mobaynidagina ta’minlay olardi, xolos. Quyosh,  Oy
va sayyoralarning bir necha o‘n yillarga doir holatlarini oldindan aniq topish uchun
esa,   ularning   orbita   elementlarini(Quyoshning   yillik   ko‘rinma   yo‘li-ekliptikaga
og‘maligini,   ularning   davrlarini,   Oy   va   planetalarning   ekliptikani   kesib   o‘tish
onlarini,   ekliptikaning   osmon   ekvatoriga   og‘maligini,   kuzatishlar   uchun   muhim
bo‘lgan   bahorgi   tengkunlik   nuqtasining   o‘rnini   aniq   belgilashni   va   boshqa   bir
qancha   astronomik   kattaliklarni)   yangidan   aniqlash   talab   etilardi.   Bu,   o‘z
navbatida,   Quyosh,   Oy   va   planetalarning   koordinatalarini,   shu   asosda   yerda
joyning   geografik   uzunlama   va   kenglamalarini,   Quyosh   va   Oy   tutilishlarining
14 vaqtlarini,   astrologik   tole’nomalar   tuzish   uchun   Oy   va   sayyoralarning   o‘zaro
yaqinlashish   va   "qo‘shilish"   paytlarini,   yulduz   yili   va   tropik   yil   uzunliklarini,   yil
fasllarini   aniq   belgilash   uchun   juda   muhim   hisoblanardi.   Aynan   shu   masalalarni
hal   qilish   uchun   kuzatishlar   va   o‘lchashlarga   imkon   beradigan   aniqlik   darajasi
yuqori   astronomik   asbobni   ishga   tushirish,   ya’ni   yangi   rasadxona   qurish
astronomlar uchun dolzarb muammo edi.
  Shohrux   mamlakati   hududida   yangi   rasadxona   qurish   niyati   o‘sha   paytlari
matematika   va   astronomiya   sohasida   bir   necha   e’tiborli   asar   yozib   tanilgan
koshonlik   G‘iyosiddin   Jamshid   Koshiyni   anchadan   buyon   o‘rtab   kelardi.   Shu
boisdan Koshiy Shohruxga bo‘lgan hurmatini unga bag‘ishlab bitgan "Zij"i orqali
izhor etish bilan chegaralanmay, unga yangi rasadxona qurish rejasi borligini ham
bildirgan   deb   taxmin   qilinadi.   Biroq   Amir   Temur   vafoti   munosabati   bilan   uning
avlodlari   orasida   taxt   uchun   ixtiloflarning   boshlanib   ketishi,   jumladan,   1415-yili
Koshon   va   uning   atrof   viloyatlarining   voliysi   Said   Vaqqos   Shohruxga   qarshi
ko‘targan qo‘zg‘olon unga bunday xayrli ishlarni boshlashga xalal berdi.
  Temur   farmoni   bilan   1399-yili   Umarshayx   o‘rniga   Farg‘onaga   hokim   etib
tayinlangan uning o‘g‘li Iskandar(Shohruxning eng katta jiyani), Said Vaqqosning
Ozarboyjon   tomon   yurishidan   foydalanib,   Jamshid   Koshiyning   vatani   Koshonga
bostirib  kirib,  uni   zabt  etadi.  Endi   Iskandar   hukmronlik  qilayotgan  yurtda  qolgan
Jamshid   Koshiy   1415-yilning   qishida   rasadxona   qurish   rejasi   bilan   Iskandarga
murojaat   qiladi.   Iskandarning   roziligini   olgach,   akademik   Bartoldning
aniqlashicha,   1416-yilning   yanvarida   Koshiy   rasadxonani   jihozlash   uchun   zarur
bo‘lgan astronomik asboblarning bayoni aks etgan "Astronomik asboblarga sharh"
("Risolai   dar   sharhi   olati   rasad")   risolasini   yozib   Iskandarga   taqdim   etadi   va   bu
bilan   uning   oldiga   yangi   rasadxona   qurish   haqidagi   taklifni   qo‘yadi.   Biroq
Iskandarning   bevaqt   vafoti   sabab   bo‘lib,   Koshiyning   rejasi   bu   daf’a   ham   amalga
oshmay qoladi.
Fors   tilida   bitilgan   mazkur   asar   1918-yili   Petrogradda   bosilgan   akademik
V.Bartoldning   "Ulug‘bek   va   uning   davri"   asariga   ilova   qilingan   edi.   1940-yillar
boshida   Koshiyning   eslatilgan   risolasi   sharqshunos,   astronom   olim   G‘.   Jalolov
15 tomonidan   birinchi   marta   tarjima   qilinganda   rasadxona   uchun   taklif   etilayotgan
asboblarning   beshinchisi   X   asrda   hamyurtimiz   -   astronom   Abu   Mahmud   Hamid
ibn   Xidr   al-Xo‘jandiy   tomonidan   ixtiro   qilinib,   Eronning   Ray   shahri   yaqinidagi
Taborak   tog‘i   etagida   qurilgan   va   "sudsi   Faxriy"   deb   nom   olgan   katta   kuzatish
asbobi bo‘lganligi aniqlandi ("Suds"- arabcha oltidan bir, ya'ni aylana yoyining 1/6
qismi   -   sekstant   degani).   O‘sha   davrda   Xo‘jandiyning   rasadxonasi   Faxr   ud-davla
saltanati   hududida   bo‘lib,   uning   rahnamoligida   qurilganidan   asbobga   "Sudsi
Faxriy"   deb   nom   berilgan.   Astronom   G‘.Jalolovning   fikricha,   Koshiy   Iskandar
o‘limidan keyin, ya’ni 1416-yilning yozidayoq Ulug‘bek tomonidan Samarqandga
taklif etilgan. Sharqshunos olimlar B.Rozenfeld bilan G.Matvievskaya esa, Koshiy
Samarqandga   1417-yili   kelgan   degan   xulosaga   kelishgan.   Nima   bo‘lganda   ham,
Koshiy   Samarqandga   kelgach,   bu   yerda   rasadxona   qurdirish   niyati   borligini
Ulug‘bekka   bildirib,   ungarasadxona   qurilishi   uchun   mo‘ljallangan   va   yuqorida
eslatilgan "Astronomik asboblarga sharh" risolasini topshiradi 13
.
G iyosiddin Jamshid al-Koshiyning bizgacha yetib kelgan asarlari «Arifmetikaʻ
kaliti» («Miftax al-Hisob») va «Aylana haqida risola» («Risola fil-muhitiya»).
G iyosiddin Jamshidning fikricha, «Arifmetika kaliti»ni u tajribali  hisobchilar
ʻ
uni   sinash   uchunmi   yoki   haqiqatan   ham   bilmaganliklari   uchunmi   bergan
savollariga javob tariqasida yozgan va Ulug bekning kutubxonasiga sovg a qilgan.	
ʻ ʻ
Kitob kirish va beshta maqoladan iborat. Kirishda arifmetikaga ta rif beriladi,	
ʼ
sonlar   va   ularning   turlariga   to xtaladi.   Birinchi   maqola   olti   bobdan   iborat   bo lib,	
ʻ ʻ
butun sonlar arifmetikasiga bag ishlangan.
ʻ
Ikkinchi maqola o n ikki bobdan iborat va butunlay kasr sonlar va ular ustida	
ʻ
amallarga bag ishlangan. Bizning fikrimizcha, bu bobdagi dang, tas k va ashoirlar	
ʻ
kitobxonalr uchun qiziqarli bo lishi kerak.	
ʻ
Dang,   tasuj   va   ashoir   —   o rta   asarlardagi   O rta   Osiyo   va   Eron   xalqlarining
ʻ ʻ
og irlik o lchovi va pul birligi. Bir dang oltin bilan o lchansa, 1/6 dinarga, kumush	
ʻ ʻ ʻ
bilan o lchansa, 1/6 dirxamga va ixtiyoriy og irlikdagi 1/6 misqolga teng.	
ʻ ʻ
1 tasuj=1/4 dang=1/24 dinar, dirxam yoki misqol.
13
 https://n.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/maqolalar/mirzo-ulug-bek-va-uning-akademiyasi
16 1 sair 1/4 tasuj — 1/16 dang — 1/96 dinar, dirxam yoki misqol.
Rus tilidagi «denga» so zining o zagi o sha «dang» dan olingan, dastlab, u pulʻ ʻ ʻ
birligi bo lib, 1/2 tiyin yoki 1/6 oltinni bildirgan.	
ʻ
Koshiy   bu   atamalardan   kasr   sonlarni   ifodalashda   foydalanadi,   bunda   dinar   1,
dang= 1/6, tasuj 1/24, ashoir-- 1/96.
Uchinchi   maqola   astronomlarning   hisoblashlariga   bag ishlangan.   Shu	
ʻ
maqolada   abjad   hisobi   va   boshqa   arifmetik   amallar   bilan   bir   qatorda   darajaning
asosini topish masalasi ham qaraladi.
To rtinchi   maqola   o lchashlar   haqida.   Unda   Kopiy   tekis   figuralar   bilan   bir	
ʻ ʻ
qatorda egri sirtlarni o lchashni ham qaraydi.	
ʻ
Beshinchi   maqola   aljabr   va-l-muqobala   masalalariga   bag ishlangan.   Unda	
ʻ
tenglama tuzish bilan yechiladigan qiziq-qiziq masalalar uchraydi:
«Bir necha kishi boqqa kirdi, birinchisi bitta, ikkinchisi ikkita, uchinchisi uchta
va hokazo anor uzdi. So ng hamma anorlarni jamlab, o rtada teng bo lishgan edi,	
ʻ ʻ ʻ
har bir kishiga oltitadan anor tegdi. Boqqa necha kishi kirgan?» .
Koshiy bu masalani quyidagicha yechadi: kishilar sonini x deydi va unga birni
qo shadi,   so ng   x/2   ga   ko paytiradi.   Bu   hamma   terilgan   anorlar   sonini   beradi.	
ʻ ʻ ʻ
So ng   x   ni   6   ga   ko paytiradi,   u   ham   hamma   terilgan   anorlar   sonini   beradi,   oldin
ʻ ʻ
hosil qilingan ifodani bx ga tenglab, noma lumni topadi, u 11 ga teng.	
ʼ
Boshqa bir masalasi:
«Uch xil - oltin, gavhar va yaxnotdan yasalgan bezak bor. Uning og irligi uch	
ʻ
misqol,   bahosi   60   dinar,   bir   misqol   oltin   4   dinar,   gavhar   20   dinar,   yaxnot   —   30
dinar. Ularning har birining og irligini bilmoqchimiz».	
ʻ
Koshiy bu masalani uch xil yechish mumkinligini aytadi va bu usullarning har
birini namoyish qiladi. Biz uning uchinchi usulini hozirgi belgilarda keltiramiz:
oltinning og irligini x; gavharning og irligini u;	
ʻ ʻ
yaxnotning   og irligini   3—   (x+y)   bilan   belgilaymiz,   —   deydi   Koshiy,   biz   esa	
ʻ
uni 2 bilan belgilaymiz va masalaning mazmuniga ko ra tenglama tuzamiz:	
ʻ
x+y+2= 3.
4x + 20 + 302 = 60.
17 Uch noma lumli noaniq tenglamalar tizimi hosil bo ldi. Bu tizim cheksiz ko pʼ ʻ ʻ
yechimga ega. Ammo u manfiy bo lib qolmasligi uchun x> 30/26 shart bajarilishi	
ʻ
kerak.
Beshinchi maqolada yana anchagina qiziq masalalar bor.
Ma lumki,   o nli   kasrlarning   kashfiyotchisi   deb   angliyalik   matematik   Simon	
ʼ ʻ
Stevin   (1548-1620)   tan   olinadi.   Aslida   esa   o nli   kasrlarni   Stevindan   150   yilcha	
ʻ
oldin   al-Koshiy   nazariy   jihatdan   asoslab   bergan   va   ular   ustida   amallar   bajarishni
amalda ko rsatgan.	
ʻ
«Arifmetika   kaliti»ning   yana   bitta   yutug i   shundaki,   unda   Koshiy   ixtiyoriy	
ʻ
ko rsatgichli ildiz chiqarish qoidasini va xozirda «Nyuton binomi» deb ataladigan	
ʻ
qoidani yorqin misollarda ko rsatgan.	
ʻ
Koshiyning ikkinchi asari «Aylana haqida risola» uning «Arifmetika kaliti»dan
oldin yozilgan,  chunki  Koshiy  bu  asarning  «Arifmetika kalitn»  da  boshqa  asarlar
bilan bir qatorda tilga oladi.
Risoladan maqsad π sonini, ya ni aylana uzunligini uning diametriga nisbatini	
ʼ
Koshiygacha   ma lum   bo lgan   aniqlikdan   ham   kattaroq   aniqlikda   hisoblashdan	
ʼ ʻ
iborat.
Koshiyning   xizmatlarini   namoyish   etish   maqsadida   l   soni   uchun   ungacha
topilgan qiymatlarni keltiramiz:
Misrda π= (169)=256/81=3,1604;
Bobilda π =3,125;
Arximedda π =22/7=3,142857;
Apolloniyda π =3,1416;
Ptolemeyda π =3,14167;
Ariabxatti (V a.) π =3,1416; 
Braxmaguptada (VII a.) π =3; 
Xitoyda (e.o. III a.) π =3; 
Lyu Xuye (III a.) π =3,14;
Al-Xorazmiyda π =22/7=3,1428:, yoki π = ViO. 
«Aylana haqida risola» quyidagi bo limlardan iborat:	
ʻ
18 1. Ma lum vatar bilan yoy yig indisi vatarini va uning yarmisini yarim doiragaʼ ʻ
to ldiruvchi yoyning vatarini aniqlash to g risida.	
ʻ ʻ ʻ
2.   Doiraga   ichki   chizilgan   ixtiyoriy   ko pburchakning   perimetrini   va   unga	
ʻ
o xshash,   ammo   doiraga   tashqi   chizilgan   ko pburchakning   perimetrini   aniqlash	
ʻ ʻ
haqida.
3.  Aylanani  necha   qismga  ajratish  va  qaysi   otmishli  xonagacha   amal   bajarish
lozimki, hosil bo lgan perimetr berilgan doira aylanasidan deyarli ortiq bo lmasin.	
ʻ ʻ
4. Amallar haqida. Koshiy π uchun qiymatni aylanaga ichki va tashqi chizilgan
muntazam   ko pburchaklar  perimetrini   aylananing  uzunligi  bilan  taqqoslash  orqali	
ʻ
topadi.   U   2π   uchun   o nli   sanoq   sistemasida6,2831853071795865   qiymatni   hosil	
ʻ
qiladi.
Bu   qiymatni   yodda   tutish   oson   bo lsin   uchun   arab   va   fors   tillarida   ikki	
ʻ
misradan she r ham beradi. Forscha she r quyidagicha:	
ʼ ʼ
Shash va do, hasht va ze yek, hasht va panj va se sefra, bahaft va yekra haft va
noh panj va hasht va nash panjast.
Ma nosi: Olti va ikki, sakkiz va o ttizbir, sakkiz va besh va uchu nol, Yetti va	
ʼ ʻ
birni, yetti va to qqiz, besh va sakkiz va oltiyu, beshdir.	
ʻ
Koshiy   l   uchun   topgan   kiymatni   1597   yili   Van   Romen   230   muntazam
ko pburchakli yordamida qayta topgan.	
ʻ
Undan   so ng   ham   π   uchun   o nli   qiymatlarni   yanada   aniqroq   hisoblashga	
ʻ ʻ
urinishlar   davom   etgan.   1873   yiln   U.   Shenxs   dning   708   ta   o nli   xonasini	
ʻ
hisoblagan. Hozirgi paytda uning elektron hisoblash mashinasi yordamida topilgan
2000   ta   o nli   xonasi   ma lum.   l   sonining   kasr   xonasini   bunchalik   katta   aniqlikda	
ʻ ʼ
hisoblashning   unchalik   katta   ahamiyati   yo q,   u   matematik   qiziqishdan   iborat,	
ʻ
xolos.
Al-Koshiy   «Aylana   haqida   risola»   asarida   bir   daraja   sinusini   hisoblash   bilan
shug ullangan. Buning uchun u ikki darajali vatar sinusini topadi:	
ʻ
0P 21 st 39 lif 261 22* 297 28 Mp 32 25x, bundan bir daraja sinusi uchun
o' 11 21 49 Sh 43 114 44 i 16 Үsh 12 x 30% natijani hosil qiladi. Bu qiymat
o nli kasrlarda quyidagicha:	
ʻ
19 0,017 452 406 437 283 512 819. Bu qiymat 101" xonagacha to g ri.ʻ ʻ
Al-Koshiyning bizgacha yetib kelmagan «Vatan va sinus haqida risola»sida bu
natija   yana   ham   yaxshilangani,   unda   ishlatilgan   iteratsion   metodning   muallifi
Ulug bek ekani haqida ma lumotlar bor.	
ʻ ʼ
Ulug bek   akademiyasining   ikkinchi   yirik   namoyandasi   Aloviddin   Ali   ibn	
ʻ
Muhammad   al-Qushchi.   U   1402-yili   Samarqandda   tug ilgan.   «Qushchi»   uning	
ʻ
taxallusi.   Adabiyotlarda   ko rsatilishicha,   uning   taxallusi   haqida   turli   xil   farazlar	
ʻ
mavjud.   Shunisi   aniqki,   u   juda   ham   serg ayrat   kishi   bo lgan.   O zbeklar   bunday	
ʻ ʻ ʻ
kishilarni «Lochinga o xshaydi» deb atashadi.	
ʻ
U boshlang ich ma lumotni Samarqandda oladi, so ng o qishni davom ettirish	
ʻ ʼ ʻ ʻ
uchun Kermonga ketadi. Sababi hali Samarqandda Jamshid al-Koshiylar yo q edi.	
ʻ
1416-yilning   oxirlarida   Samarqandga   qaytadi   va   Ulug bek   akademiyasida   ishlay	
ʻ
boshlaydi. O zining serg ayratligi, bilimdonligi bilan atrofidagilar orasida juda tez	
ʻ ʻ
hurmat qozonadi.
Qozi   Zoda   va   Jamshid   al-Koshiylarning   vafotidan   so ng   rasadxonadagi   ilmiy	
ʻ
ishlar butunlay Ali Qushchi zimmasiga tushadi.
1438-yili   Ulug bek   Qushchini   Xitoy   saltanati   huzuriga   elchi   qilib   yuboradi.	
ʻ
Xitoydan qaytib kelgach, u o zining «Matematik va astronomik jug rofiya» nomli	
ʻ ʻ
asarini yozadi.
Ulug bek   vafotidan   so ng   akademiyada   ishlash   juda   qiyin   bo lib   qoladi.	
ʻ ʻ ʻ
Shunga   karamasdan   Ali   Qushchi   o zining   sodiq   shogirdlari   bilan   ilm   bilan	
ʻ
shug ullanishni   davom   ettiradi.   Ammo   Ulug bekning   dushmalari   uni   ham	
ʻ ʻ
yo qotish payiga tushishadi. Buni sezgan Qushchi, «Makkaga ketayapman», degan	
ʻ
bahonada   Samarqanddan   chiqib   ketadi.   u   bilan   birga   Ulug bek   akademiyasining	
ʻ
boshqa   xodimlari   xam   ketishadi.   U   avval   Xurosonga   boradi,   lekin   Shoxrux
vafotidan   so ng   bu   yerda   ham   ilm   ahliga   e tibor   yo q   edi.   Shuning   uchun   u	
ʻ ʼ ʻ
Kermonga   ketadi   va   sulton   Hasanbek   al-Qoyunli   (1453   –   1478)   saroyida   xizmat
qiladi.   Bu   yerda   Qushchi   1464-yilgacha   bo ladi,   chunki   Hasan   1465-yili   o z	
ʻ ʻ
poytaxtini   Ozarbayjonning   Tabriz   shahriga   ko chiradi.   Usha   yili   Hasan   uni	
ʻ
20 Turkiyaga   Muhammad   II   saroyiga   elchi   qilib   tayinlaydi.   Turkiyaga   Ali   Qushchi
bilan birga uning shogirdi Mirim Chalabiy ham keladi.
1453-yili   Muhammad   II   Konstantinopolni   bosib   oladi   va   uni   saltanatining
poytaxtiga aylantiradi, unga Istambul nomini beradi.
Muhammad ІІ  ham Ulug bek singari  fan va adabiyotni  sevadigan, shoirlar vaʻ
olimlarga   homiylik   qiladigan   sulton   edi.   Turkiyaga   kelgach,   Qushchi   ilm   bilan
band   bo ladi.   Muhammad   II   ga   atab   «Risolai   Muhammadiya»   ni   yozadi.	
ʻ
Risolaning   kirish   qismida   Qushchi   shunday   so zlarni   bitadi	
ʻ :«Sulton   meni   qabul
qilganida,   uning   taklifidan   menga   hayrixohligi   ko rinib   turar   edi.   Sulton   mendan	
ʻ
uning uchun matematikadan kitob yozishimni so radi. Men sultonda tabiiy fanlarga	
ʻ
qiziqish   mavjudligini   sezdim   va   unga   atab   qisqa   vaqt   ichida   matematikaga   doir
kichkina   kitob   yozdim».     Risola   1473-yili   yozilgan   va   sultonga   sovg a   qilingan,	
ʻ
sovg a   sultonga   yoqqan   va   muallifga   har   oy   200   dirxamdan   maosh   tayinlangan.	
ʻ
Bundan tashqari, u Ayo Sofiya madrasasiga mudarris etib tayinlangan.
Ali   Qushchining   «Arifmetik   risola»si,   «Kasrlar   haqida   risola»si   va
«Muhammadiya risola» si matematikaning muhim masalalari — arifmetik amallar,
ularni   bajarish   tartibi,   o nli   kasrlar,   ular   ustida   amallar,   hozirda   biz   algebra	
ʻ
darsliklariga   kiritadigan   qisqa-ko paytirish   formulalari,   musbat   va   manfiy   sonlar	
ʻ
tushunchalari va boshqalarga bag ishlangan.
ʻ
Ali   Qushchining   «Astronomiyaga   doir   risola»si   bilan   birga   uning   «Ulugbek
zijiga   sharh»   asarlari   astronomiya   tarixida   katta   ahamiyatga   ega.   Ali   Qushchi
«Ulug bek   ziji»ni   geometriya   teoremalari   yordamida   sharxlaydi   va   u   bu   asarga	
ʻ
yozilgan sharxlar orasida eng yaxshisi hisoblanadi.G. Sobirovning aytishicha, u Ali
Qushchining 23 ta asari qo lyozmasini topishga muyassar bo lgan	
ʻ ʻ 14
.
I. 3. Mirzo Ulug bek rasadxonasi to g risidagi ma’lumotlar tarixi tahlili.	
ʻ ʻ ʻ
Mirzo Ulug bek rasadxonasi haqidagi ma’lumotlarni ko rib chiqar ekanmiz, bu	
ʻ ʻ
borada   Muhammad   Tarag ayning   bevosita   yonida   bo lgan   hamda   birga   ilm-fan	
ʻ ʻ
bilan   shug ullangan   alloma   G iyosiddin   Jamshid   al-Koshiy   (Koshoniy)	
ʻ ʻ
malumotlariga   alohida   e’tibor   berdik.   U   Koshonga,   o z   otasiga   maktubida   bu	
ʻ
14
Абдураҳмонов A . Улуғбек академияси. Т.: 1994. Б-1 6-20.
21 xususda   qimmatli   malumotlarni   yo llagan.   G iyosiddinning   ta kidlashicha,ʻ ʻ ʼ
Ulug bek   atrofidagi   olimlardan   birontasi   ham   Marog a   rasadxonasidagi   «Faxriy	
ʻ ʻ
sekstant»   deb   atalgan   asbobning   vazifasini   aslo   tasavvur   qilaolmagan   va   go yo	
ʻ
Ulug bek   uning   (G iyosiddinning)   tushuntirishiga   asoslangan   holda   rasadxona	
ʻ ʻ
binosini qurishni buyurgan.
G iyosiddin   keltirgan   ayrim   mulohazalar   va   misollardagi   ziddiyatlarga
ʻ
qaramay,   maktubda   Ulug bekning   astronomik   maktabi   tarixini   o rganish   uchun	
ʻ ʻ
ko pgina   muhim   ma lumotlar   mavjud.   Masalan,   G iyosiddin   Ulug bekning	
ʻ ʼ ʻ ʻ
huquqshunoslikdagi   ajoyib   bilimini   ta kidlab   o tadi.   Shu   paytgacha   bu   haqda	
ʼ ʻ
faqatgina taxminlar qilinar edi.
Aytilganlardan   xulosa   chiqarib   aytish   mumkinki,   Aloiddin   al-Buxoriy
850/1447-yili Abu Xanifa an-No mon ibn Sobit ibn Zutaning (150/767-yilda vafot	
ʻ
etgan)   asariga   yozilgan   «Sharh   ala-l-fiqh   al-akbar»   («Katta   fiqh»ga   sharh»)   ini
Ulug bekka bag ishlagani bejiz emas. Maktubdan shu narsa ham ma lum bo ladiki,	
ʻ ʻ ʼ ʻ
Abu Rayhon Beruniyning (973-yili tug ilgan) «Qonuni Mas udiy» asari Ulug bek	
ʻ ʼ ʻ
va   uning   atrofidagi   hamkorlari   –   Qozizoda   Rumiy   bilan   G iyosiddin   Koshiyning	
ʻ
o zi va boshqalar uchun doim kerak bo ladigan kitob hisoblangan?.	
ʻ ʻ
Mazkur   ma lumotlar   Samarqand   astronomiya   maktabining   buyuk   olim   Abu	
ʼ
Rayhon Beruniy ilmiy merosi bilan bog liqligidan guvohlik beradi.	
ʻ
Maktubda  rasadxona  devoriga o rnatilgan quyosh  soati  haqida  ham   ma lumot	
ʻ ʼ
keltiriladi, vaholanki, Ulug bek asarlarida bunday soat mavjudligi haqida bevosita	
ʻ
ta kid   yo q.   Demak,   G iyosiddinning   bu   ma lumotlari   T.   N.   Qori-Niyoziyning	
ʼ ʻ ʻ ʼ
shunday soat bo lganligi haqidagi taxminini tasdiqlaydi.	
ʻ
Shunday   qilib,   G iyosiddin   Koshiyning   maktubini   Ulug bek   rasadxonasida	
ʻ ʻ
qo llanilgan   astronomik   asbobuskunalar   to g risidagi   ma lumotlarga   boy   manba,	
ʻ ʻ ʻ ʼ
deyish   mumkin.   Shuningdek,   bu   faktlar   shunday   asboblar   mavjudligi   haqida
arxeologik qazilmalar asosida qilingan taxminlarni ma lum darajada hujjat sifatida	
ʼ
tasdiqlaydi.
Xususan,   maktubning   maxsus   falakiyot   ma lumotlariga   boyligi   uni   original	
ʼ
ilmiy   risolaga   yaqinlashtiradi.   Ulug bek   va   uning   atrofidagi   olimlar   haqidagi	
ʻ
22 batafsil ma lumotlar esa hujjatning asl nusxaligi haqidagi har qanday shubhalargaʼ
barham beradi 15
.
Shu   o rinda   G arbiy   Yevropada   Mirzo   Ulug bek   ilmiy   merosini   va   uning
ʻ ʻ ʻ
maktabi faoliyatini o rganish an anasi XVII asr o rtalaridan boshlanganligini ham	
ʻ ʼ ʻ
ta kidlash   joiz.   Ingliz   astronomi   Jon   Grivs   “Ziji   Ko ragoniy”ni   o rgangan   ilk	
ʼ ʻ ʻ
yevropalik   tadqiqotchi   bo lib,   u   1648   yildayoq   Ulug bek   “Ziji”   matnidan   ayrim	
ʻ ʻ
parchalarni   e lon   qildirgan   edi!.   Ikki   yildan   so ng   u   yana   Londonda   mazkur	
ʼ ʻ
astronomik risolaga  mualliflik  so z  boshisi   bilan “Zij”ning birinchi  qismini  nashr	
ʻ
ettirdi. 1652 yilda J. Grivs “Zij”ning geografik jadvali va xronologiyasidan iborat
ikkinchi   nashrini   amalga   oshirdi.   Birinchi   nashrdan   17   yil   o tgach,   ya ni   1665	
ʻ ʼ
yilda   ingliz   sharqshunosi   va   tarjimoni   Tomas   Xayd?   o zida   fors   tilidagi   tanqidiy	
ʻ
matnni   va   uning   lotincha   tarjimasini   jamlagan   “Tabulae   Long.   ac   Lat.   Stellarum
Fixarum,   ex   Observatione   Ulugh   Beighi…”   —   “Ulug bek   kuzatuvi   bo yicha	
ʻ ʻ
aniqlangan   sobit   yulduzlar   uzunligi   va   kengliklarining   forsiy   matni   yoki
Javdallari...” nomli Ulug bek katalogining yangi nashrini chop ettirdi.	
ʻ
1680-yilda   Gdanskda   polyak   astronomi   Yan   Gaveliy   asarining   nashr   etilishi
Ulug bek   ilmiy   merosini   o rganish   tarixidagi   muhim   voqeliklardan   biri   bo ldi.	
ʻ ʻ ʻ
Muallif   Samarqand   rasadxonasida   o tkazilgan   astronomik   kuzatuvlarning	
ʻ
natijalarini   Ptolemey,   Tixo   Brage,   Richchioli,   va   Gessen   shahzodasi   Vilgelm   IV
katorida o z tadqiqotlari kataloglarida qiyoslashga harakat qildi. Keyinchalik Yan	
ʻ
Geveliyning   bu   kitobi   Yevropa   va   Amerikada   bir   necha   bor   qayta   nashr   etildi.
Uning ilk nashri esa hozirda noyob bibliografik nashrlardan biri hisoblanadi?.
Rossiyada   o rta   asrlarda   (XVII)   yashagan   O rta   Osiyo   olimlarining   ilmiy	
ʻ ʻ
ishlarini   o rganish,   asosan,   G arbiy   Yevropa   sharqshunoslik   maktablari	
ʻ ʻ
vakillarining   asarlari   mazmunini   takror   etish   bilan   xarakterlanadi.   Birlamchi
mahalliy   manbalar   bilan   mustaqil   ravishda   ishlashga   urinishlar   esa   o rta   asr	
ʻ
mualliflarining   pand-nasihat   va   badiiy   mazmundagi   asarlari   tarjimalari   bilan
chegaralangan.   Bundan   tashqari,   O rtasiyolik   mutafakkirlarning   o rta   asrlarda	
ʻ ʻ
15
Аҳмедов Б.  Амир Темур ваУлуғбек замондошлари хотирасида. Т.: 1996. Б-274-275.
23 tabiiy va aniq fanlar sohasida amalga oshirgan ilmiy merosi uzoq yillar davomida
rossiyalik tadqiqotchilar nazaridan chetda qolib keldi.
Shunday   bo lishiga   qaramay,   XVII   asr   oxiriga   kelib   rossiyalikʻ
sharqshunoslarda   yevropalik   tadqiqotchilar   amalga   oshirgan   tarjimalar   orqali   Ibn
Sino, al-Xorazmiy va Ulug bek ishlariga murojaat qilish imkoniyati paydo bo ldi.	
ʻ ʻ
Garchi, O rtaosiyolik mutafakkirlarning o rta asrlarda Lotin tiliga tarjima qilingan	
ʻ ʻ
risolalari   mavjud   bo lsa-da,   ularni   qo lga   kiritish   turli   sabablarga   ko ra	
ʻ ʻ ʻ
qiyinchiliklar tug dirar edi. 	
ʻ
Rossiya   imperiyasi   mustamlakachiligi   davrida,   XIX   asr   oxiri   –   XX   asr
boshlarida   Turkistonda   sharqshunos   olimlar   qator   tadqiqot   ishlarini   olib   bordilar.
Bu   paytda   Rossiyada   mashhur   rus   sharqshunosi   V.R.   Rozen   tomonidan   asos
solingan   sharqshunoslarning   kuchli   maktabi   mavjud   edi.   Xususan,   uning
izdoshlaridan biri V.V. Bartold O rta Osiyoni, jumladan, Mirzo Ulug bek hayoti va	
ʻ ʻ
faoliyatini o rganishga katta hissa qo shdi	
ʻ ʻ 16
.
Atoqli venger sharqshunosi A. Vamberi Abdurazzoq Samarqandiyning asariga
tayanib quyidagicha ma’lumot beradi – “Matla  as-sa dayn”da muallif o zi ko rgan	
ʼ ʼ ʻ ʻ
yuksaklikni   o lchash   va   darajalar   –   gradusni   belgilash   uchun   ishlangan   g aroyib	
ʻ ʻ
asboblar haqida hayratlanib yozadi va bu alomatlarning mukammalligini bir necha
marta zikr etadi. Samoviy gumbazda sayyora va yulduzlarning harakat mavqe lari,	
ʼ
yer   kurrasidagi   butun   quruqliklar,   dengizlar,   tog   va   sahrolarning   naqadar   to g ri	
ʻ ʻ ʻ
ko rsatilganidan hayratdaligini va buni tasvirlashga ojiz ekanini yozadi.	
ʻ
Haqiqatan ham, bu rasadxona yer yuzining mo jizasi sanalar edi. Buni ko rish	
ʻ ʻ
uchun   hatto   onasi   Gavharshodbegim   823   (1420)   yilda   Hirotdan   Samarqandga
kelgandi 17
.
XIX asr oxirida Rossiyada Sharqqa, xususan O rta Osiyo tarixi va fani tarixiga
ʻ
bo lgan   ilmiy   qiziqish   keskin   o sganligi   bilan   xarakterlanadi.   Ammo   bu	
ʻ ʻ
yo nalishdagi faoliyat ham muayyan to siqlarga duch keldi. Bu, eng avvalo, tadqiq
ʻ ʻ
etilayotgan   muammo   bo yicha   manba   taqchilligi   bilan   izohlanadi.   Chunki,	
ʻ
matematika   va   astronomiya   bo yicha   yozilgan   o rta   asrlardagi   risolalarning	
ʻ ʻ
16
 ШамукарамоваФ. Мирзо Улуғбекнинг ҳаёти ва ижоди XX аср тарихшунослигида. Т.: 2012. Б-122.
17
Вамбери  A .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .I I жилд. Т.: 2019. Б-12-13.
24 aksariyat   qismi   fors   va   arab   tillarida   bo lib,   bu   esa   ulardan   foydalanishʻ
imkoniyatini cheklab qo yar edi. O rta asrlarda O rta Osiyoda mavjud bo lgan ilm-	
ʻ ʻ ʻ ʻ
fan   taraqqiyoti   darajasi   haqidagi   tasavvurlarni   faqatgina   arxeologik   tadqiqotlar
kengaytirishi   mumkin   edi,   xolos.   Bu   esa,   o z   navbatida   davlatning   moliyaviy	
ʻ
jihatdan qo llab-quvvatlashini talab qilar edi.	
ʻ
Bunday ob ektiv qiyinchiliklarga qaramay, Rossiya sharqshunoslari o rta asrlar	
ʼ ʻ
davri   O rta   Osiyo   mutafakkirlari   faoliyatini,   jumladan,   Mirzo   Ulug bek   ilmiy	
ʻ ʻ
merosini   tadqiq   etishda   bir   qadar   yutuqlarga   erishdilar.   Rossiya   imperiyasi
tomonidan   mazkur   hudud   egallanib,   rus   olimlarining   bu   mintaqaga   kirib   kelishi
natijasida   bu   yerda   saqlanayotgan   yozma   manbalar   va   moddiy   madaniyat
yodgorliklarini o rganish uchun ularning imkoniyatlari ancha kengaydi.	
ʻ
XX   asr   boshlarida   Mirzo   Ulug bek   davri   haqidagi   ilmiy   adabiyotlar   u   qadar	
ʻ
keng va katta ahamiyat kasb etmagan. Mazkur muammo bilan u yoki bu darajada
V.P. Nalivkin, V.L. Vyatkin, V.N. Milovanov, I.I. Sikar, V.V. Bartold kabi olimlar
shug ullanganlar. Ular o zlarining dastlabki ishlarida, Ulug bekning ilmiy faoliyati	
ʻ ʻ ʻ
va   u   yaratgan   maktabning   dunyo   ilm-fani   taraqqiyotidagi   o rnini   alohida	
ʻ
ta kidlaganlar.	
ʼ
Bu   davrda   Ulug bek   rasadxonasining   joylashgan   o rni   masalasi   ko pchilikda	
ʻ ʻ ʻ
o ziga   xos   qiziqish   uyg otgan.   Uning   o rnini   topish   bir   necha   ilmiy   bahs   va	
ʻ ʻ ʻ
munozaralarga   sabab   bo lgan.   1898-yilda   bo lib   o tgan   Turkiston   arxeologiyasi	
ʻ ʻ ʻ
ixlosmandlari   to garagi   majlisida?   ma ruza   qilgan   V.P.   Nalivkin   yodgorlikning	
ʻ ʼ
taxminiy   geografik   o rnini   aniqlashda   o z   mulohalarini   bayon   etadi.   U   to plagan	
ʻ ʻ ʻ
ma lumotlarga   ko ra,   Ulug bek   rasadxonasi   Obirahmat   arig idan   uncha   uzoq	
ʼ ʻ ʻ ʻ
bo lmagan   Siyob   arig i   bo yida   “eski   pochta   yo lining   o ng   tomonida,   tepalik
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
tagida”   joylashgan.   Toshkent   observatoriyasi   xodimi   astrofizik   V.V.   Stratonov
Zahiriddin   Muhammad   Boburning   "Boburnoma”   asaridagi   tarixiy   ma lumotlarga	
ʼ
asoslanib, V.P. Nalivkin farazi ishonarli ekanligini tasdiqlagan.
Ulug bek   rasadxonasining   taxminiy   joylashuvi   haqida   bir   qator   olimlar   ham	
ʻ
o z   fikrlarini   bildirib   o tishgan.   1872   yildayoq   sharqshunos   AL.   Kun   o zining	
ʻ ʻ ʻ
“Turkestanskiy   albom” (“Turkiston  albomi”)  asariga  yodgorlik joylashuvi  taxmin
25 qilingan yer belgilangan tasvirini kiritgan edi. Keyinchalik u, shu masala bo yichaʻ
Peterburg   ilmiy   jamoatchiligi   oldida   chiqish   qildi.   Bu   esa   rossiyalik
tadqiqotchilarda qiziqish uyg otdi. Rasadxonani qidirish ishlari bilan professor N.I.	
ʻ
Veselovskiy   va   qadimiy   asori-atiqalarni   to plovchi   L.S.   Borshchevskiylar   ham	
ʻ
shug ullanishgan.   Ammo,   ularning   bu   yo nalishdagi   faoliyati   hech   bir   amaliy	
ʻ ʻ
natija bermadi. Bu qidiruvlarga o z umrini  O rta Osiyodagi  tarixiy yodgorliklarni	
ʻ ʻ
o rganish   va   saqlashga   bag ishlagan   yirik   arxeolog   olim   V.L.   Vyatkin   nuqta	
ʻ ʻ
qo ydi.   U   Ulug bek   rasadxonasini   qidirib   topish   ishlari   bilan   shug ullandi.   V.L.
ʻ ʻ ʻ
Vyatkin   rasadxonaning   joylashuvi   haqidagi   ma lumotlarni   erinmay   to pladi   va	
ʼ ʻ
ularni   izchil   tahlildan   o tkazdi.   Keyinchalik   u   bu   haqda   quyidagicha   eslagan   edi:	
ʻ
“Garchi, Mirzo Ulug bek tomonidan bunyod etilgan rasadxona Samarqand atrofida	
ʻ
bo lib,   ko plab   musulmon   adiblari   tomonidan   eslatilgan,   hatto   Mirzo   Bobur	
ʻ ʻ
o zining   mashhur   esdaliklarida   («Boburnoma»)   uning   taxminiy   joylashuvini
ʻ
ko rsatgan   bo lsa   ham,   so nggi   paytgacha,   mahobatli   deb   ta riflangan   bu   tarixiy
ʻ ʻ ʻ ʼ
yodgorlikka   nisbatan   doimiy   qizikishlar   davom   etdi,   biroq   aynan   uning   qayerda
joylashganligi   haligacha   noma lum   bo lib   qolmoqda”.   Izlanishlar   natijasi   o z	
ʼ ʻ ʻ
samarasini   berdi   va   nihoyat   rasadxona   XX   asrning   eng   mashhur   arxeologik
kashfiyotlaridan biri bo lib qoldi.	
ʻ
1908-yilda   Zargaron   mahallasidan   bo lgan   mashhur   qadimgi   osoriatiqalar   va	
ʻ
xattotlik   namunalari   to plovchisi   Abusaid   yordamida   V.L.   Vyatkin   (olim	
ʻ
Abusaidning uyida ijrada turar edi) XVII asrga oid vaqf hujjatlari solingan savatni
tartibga   keltira   turib,   ular   orasidagi   “tali   rasad”   (rasadxona   tepaligi)   jumlasi
yozilgan hujjatga ko zi tushib qoladi. Hujjatni zimdan o rganib chiqib, u rasadxona	
ʻ ʻ
Obirahmat arig i yaqinidagi Naqshi jahon degan joyda joylashganligini aniqlaydi.	
ʻ
1912-yili   rasadxonaning   joylashuv   o rni   ochilishida   Vyatkin,   yer   maydonlari	
ʻ
chegarasi   tasvirlangan   hamda   rasadxona   joylashgan   tepalik   (“tali   rasad”)
ko rsatilgan   va   hozirda   ham   biz   tomonimizdan   Obirahmat   deb   ataluvchi   ariq	
ʻ
bo yidagi   Naqshi   jahon   o rnida   ekanligi   aytilgan,   250   yil   oldin   yozilgan   hamda
ʻ ʻ
men   topgan   vaqf   hujjatidan   minnatdorligini,   bu   hujjat   rasadxonaning   joylashuvi
26 haqida bir qadar aniq va ishonchli ma lumot berganligini, hujjatda ko rsatilgan buʼ ʻ
tepalikni topish endi ko p ham qiyinchilik tug dirmasligini aytgan edi.	
ʻ ʻ
1908 – 1909-yillar davomida Samarqanddagi Ulug bek rasadxonasi joylashgan	
ʻ
joy,   deb   taxmin   qilingan   tepalikda   VL.   Vyatkin   rahbarligida   qazishma   ishlari
amalga oshirildi. Bu ish bevosita V.V. Bartold bilan hamkorlikda tashkillashtirilib
o tkazildi   hamda   hukumat   ruxsati   bilan   unga   800   rubl   pul   ajratildi.   Qazishma	
ʻ
ishlari bo yicha batafsil hisobot VL. Vyatkin tomonidan O	
ʻ ʻ rta va Sharqiy Osiyoni
tarixiy,   arxeologik,   lingvistik   va   etnografik   jihatdan   o rganish   bo yicha   Rus	
ʻ ʻ
qo mitasi   majlisiga   taqdim   etildi.   Mazkur   hisobot   qazishma   ishlarining   borishi,	
ʻ
rasadxona   o ʻ rin   olgan   joyning   “betakror   manzarasi”   ta rifi,   tepalikning   hajmi,	
ʼ
chizma   rasmlari,   rasadxona   maydonining   tarxi,   rasadxonaning   bosh   uskunasini
ko rsatuvchi xandaqning ko ndalang kesimi tasviri haqidagi batafsil ma lumotlarni	
ʻ ʻ ʼ
mujassamlashtirgan edi.
V.   L.   Vyatkin   xandaqdagi   mazkur   inshootning   yarmi   uning   ustida   bo lgan	
ʻ
qandaydir o ziga xos ulkan kvadrantning bir qismi ekanligiga hech qanday shubha	
ʻ
qoldirmasligini   yozgan   edi.   VL.   Vyatkin   topgan   rasadxonaning   bu   “kvadranti”
yoki   “sekstanti”   (hanuzgacha   bu   masala   ilm   olamida   bahsli   bo lib   qolmoqda   –	
ʻ
F.Sh.)   hozirda   ham   fanga   ma lum   bo lgan   shu   toifadagi   astronomik   uskunalar	
ʼ ʻ
orasida betakror va ancha kadimiy bo lib qolmoqda.	
ʻ
Bunday   asbob-uskunalar   yordamida   rasadxonadagi   bosh   uskunadan   qanday
foydalanilgani   xususida   farazlar   mavjud   edi,   xolos:   Qazishma   jarayonida   hech
qanday   uskuna   topilmagan.   Mirzo   Ulug bek   rasadxonasida   kvadrantdan   qanday	
ʻ
foydalanilganligini  anglash  borasida  bizchaga   birorta  ham  yozma  ma lumot   yetib	
ʼ
kelmagani bois, farazlarga suyanishga to g ri keladi.	
ʻ ʻ
Qanday qilib bu “ulkan hajmdagi” inshootda buzilish jarayoni  ro y berdi? Bu	
ʻ
borada V. L. Vyatkin ma’lumot berishicha chiqindilarning quyi qatlamlarida ham
butun   g isht   yoki   uning   yirik   parchalari   kam   uchraydi.   Zovurlardagi   madaniy	
ʻ
qatlam   kesmalari   ko rsatishicha,   u   binoning   oddiy   qulashidan   hosil   bo lmagan.	
ʻ ʻ
Garchi,   bu   jarayon   asta-sekin   va   uzoq   vaqt   davomida   yuz   bergan   bo lsa-da,   ular	
ʻ
sun iy buzilish orqali ro y bergan. Butun g ishtlar, yirikroq parchalar, marmar lavh	
ʼ ʻ ʻ
27 (plita)lar   va  koshinlarning  yirik  bo laklari  boshqa  inshootlar  qurilishida   foylanishʻ
uchun olib ketilgan.
Bundan chiqdi mahalliy aholi rasadxonaning katta qismini o zlarining maishiy	
ʻ
qurilishlari uchun tashib ketgan.
V.L.   Vyatkin   fikricha,   saqlanib   qolgan   qoldiqlar   asosida   rasadxona   tarhini
batafsil aniqlashtirish uchun tepalikning ust qismini chiqindilardan tozalash kerak
edi.   Shuningdek,   hisobotda   podsho   hukumati   tomonidan   ajratilgan   vositalar
moliyaviy   harajatlarining   ro yxati   ham   keltirilgan.   Oxirida   esa,   rasadxona	
ʻ
kvadrantining mazkur davrdagi holatini aks ettiruvchi foto tasvir ilova qilingan.
1914-yilda   V.V.   Bartold   raisligidagi   O rta   va   Sharqiy   Osiyoni   o rganish	
ʻ ʻ
bo yicha   Rus   qo mitasi   ajratgan   mablag   asosida   Vl.   Vyatkin   rahbarligida	
ʻ ʻ ʻ
qaytadan   qazish   ishlari   amalga   oshirilgan.   Ammo   moliyaviy   taqchillik   bois,
rejalashtirilgan   ish   to la   hajmda   bajarilmay   qolgan.   V.L.   Vyatkinning   shaxsiy	
ʻ
xatidan   V.V.   Bartoldga   ma lum   bo	
ʼ lishicha	ʻ ,   ishning   davomi   uchun   rasadxona
qurilishining noaniqligi ham xalal bergan. Mazkur bosqich jarayoni haqidagi V. L.
Vyatkin   hisoboti   nashr   etilmay   qolib   ketdi.   1914-yilda   o tkazilgan   qazishmaning	
ʻ
ahamiyatiga   V.A.   Shishkin   1914-yildagi   qazishmalar,   alohida   me moriy	
ʼ
yodgorliklardagi katta miqdordagi koshinlarning bo laklari, bir necha marmar lavh	
ʻ
bo laklari,   bir   paytlar   mavjud   bo lgan   astronomik   uskunalarning   va   temuriylar	
ʻ ʻ
davriga   xos   sirlangan   va   sirlanmagan   idishlarning   parchalaridan   bo lak   hech   bir	
ʻ
yangilik   bermadi   deya   baho   bergan   edi.   V.A.   Shishkinning   mazkur   asarida
rasadxonada   olib   borilgan   qayta   qazishmalar   haqidagi   ma lumotlarni   yana	
ʼ
O ʻ zbekiston   Madaniyat   vazirligi   qoshidagi   yodgorliklarni   saqlash   bo yicha   Bosh	
ʻ
boshqarmada   saqlanayotgan   M.V.   Stolyarovning   kundaligidan   ham   topish
mumkinligi  eslatiladi. Ammo F. Shamukaromova eslatilgan  idora arxividan M.V.
Stolyarovning   mazkur   kundaligini   topish   borasida   qilgan   barcha   sa y   harakatlari
ʼ
samarasiz o tganligini ta’kidlagan edi.	
ʻ
Yuqorida ta kidlanganlar asosida shunday xulosaga kelish mumkin: daliliy va	
ʼ
ashyoviy   materiallarning   taqchilligiga,   shuningdek   ob ektiv   xarakterdagi   qator	
ʼ
sabablarga   qaramay,   XIX   asr   oxiri   –   XX   asr   boshlariga   kelib   rossiyalik
28 tadqiqotchilar   tomonidan Mirzo  Ulug bek va  u yaratgan  ilmiy maktabning  ilmiy-ʻ
tarixiy   merosi   bo yicha   bir   kancha   ishlar   amalga   oshirilgan.   VL.   Vyatkinning	
ʻ
Mirzo   Ulug bek   rasadxonasi   xarobalarini   topishi   XX   asrning   yirik   arxeologik	
ʻ
kashfiyotlaridan biri edi, deyish uchun barcha asoslar mavjud. Bu topilma nafakat
Uzbekiston   tarixini   o rganishga,   balki   umumjahon   sivilizatsiyasini   tadqiq   etishga	
ʻ
bebaho   xazina   bo lib   qo shildi.   Shu   kashfiyot   tufayli   jamoatchilikka
ʻ ʻ
bashariyatning   buyuk   dahosi,   o rta   asrlar   davrida   O zbekiston   hududidagi   ilmiy	
ʻ ʻ
tarakkiyot   darajasidan   guvoxlik   beruvchi   beqiyos   namuna   takdim   etildi.   Bu
Uzbekistonda   tarix   fanining   rivojida   beqiyos   ahamiyat   kasb   etib,
tadqiqotchilarning  kelgusi   ishlari   uchun  ulkan  imkoniyatlar   eshigini  ochdi  hamda
Temuriylar davri ilmiy-tarixiy merosini o rganish sohasidagi keyingi ishlar uchun	
ʻ
zamin yaratdi 18
.
Bundan salkam olti asr muqaddam azim shahar  –  Samarqand etagida Ulug‘bek
va   uning   safdoshlari   tomonidan   ishga   tushirilgan   rasadxonadan   Koinot   qa'riga
tashlangan   nazar   faqat   Sharqdagina   emas,   balki   jahon   fani,   madaniyatining
“ ochilmagan qo‘rig‘i”ni ochish – Koinotni o‘rganishga qo‘yilgan buyuk bir qadam
bo‘ldi. Shu ilk qadam sabab bo‘lib Yevropada birin-ketin yirik, yaxshi jihozlangan
rasadxonalar   ishga   tusha   boshladi.   Polshada   Olam   tuzilishining   geliotsentrik
nazariyasi(N.   Kopernik   tomonidan),   Milanda   (Italiya)   Koinotning   cheksizligi   va
unda   Quyosh   sistemasi   -   oddiy   bir   yulduzning   yo‘ldoshlari   bilan   tashkil   etgan
sistemasi   ekanligini   g‘oyasi   (Jordano   Bruno   tomonidan),   Germaniyada   osmon
jismlarining   harakat   qonunlarini   ifodalovchi   osmon   mexanikasi   (I.   Kepler
tomonidan), Angliyada osmon jismlarining massalarini  hisoblash  usuli(I. Niyuton
tomonidan)   kabi   muhim   kashfiyotlar   daryosining   vujudga   kelishida   Samarqand
astronomlari   “ko‘zini   ochgan   buloq”   dastlabki   irmoq   bo‘lib   Quyosh,   Oy   va
sayyoralarning   harakatlarini   o‘rganish   bo‘yicha   Ulug‘bek   maktabi   qo‘ygan
poydevor   –   nazariy   astronomiya   deyiluvchi   maxsus   fanning   shakllanishida
o‘zining ulkan hissasini qo‘shdi.
18
ШамукарамоваФ. Мирзо Улуғбекнинг ҳаёти ва ижоди XX аср тарихшунослигида. Т.: 2012. Б-122-127
29 Olamni o‘rganish, uning sir-asrorlaridan voqif bo‘lish – insonning Yer yuziga
kelishdan   maqsadini   aniqlab   berishdek   dunyoqarash   vazifasini   bajarishi   bilan
muhim hisoblanadi. U insonni cheksiz Koinotning bir zarrasi va milliardlab yillar
davom   etgan   uning   evolyutsiyasining   mahsuli   ekanligini,   u   yashagan   umr
Koinotning yoshi oldida atigi bir daqiqa ekanligini, har bir insonning “bir zumlik”
hayotga   kelishi   mo‘jizaviy   bir   holligini   va   bu   “bir   zumlik”   umrni   pala-partish
emas,  balki  buyuk maqsadlarga qaratib yashash  zarurligini, bu ulug‘  nomga dog‘
tushirmay yashash lozimligini sezdirishi bilan beqiyos ahamiyat kasb etadi.
Bu   esa,   o‘z   navbatida,   insonni   o‘z   hayotini,   boshqalar   taqdiri   va   shaxsini
qadrlashga,   tabiatning   nodir   in’omi   –   hayotga   yengil-yelpi   qaramaslikka,   buyuk
ezgu maqsadlarni ko‘zlab ish tutishga, o‘z ijobiy faoliyati bilan uning mazmunini
boyitishga, sermazmun qilishga undaydi 19
.
19
 https://n.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/maqolalar/mirzo-ulug-bek-va-uning-akademiyasi
30 II.   BOB.   AMIR   TEMUR   VA   TEMURIYLAR   DAVRIDA
SAMARQANDDA TA’LIM TIZIMI VA ME’MORCHILIK
II. 1.Temuriylar davrida ta’lim tizimi.
Ilm-fan   va   madaniyatning   butun   musulmon   olamida   yangidan   gurkirab
rivojlanishi   Amir   Temur   nomi   va   faoliyati   bilan   uzviy   bog liqdir.   Amir   Temurʻ
Markaziy Osiyoda ilmiy va adabiy faoliyat uchun qulay sharoit yaratganligi tufayli
ko plab olimlar bu yerda xotirjam yashab, barakali ijod qildilar.	
ʻ
Amir   Temur   va   Temuriylar   davrida   ilm-fanga   bo lgan   qiziqishning   o sishi	
ʻ ʻ
ma naviy   madaniyatning   umumiy   yuksalishiga,   ishlab   chiqarish   va	
ʼ
hunarmandchilikning   o sishiga   yordam   berdi.   Ayni   vaqtda   irrigatsiya,	
ʻ
shaharsozlik,   me morchilikning   ildam   rivojlanishi   fandagi   turli   yo nalishlarning	
ʼ ʻ
yuksalishiga turtki bo ldi	
ʻ 20
.
Temur   va   Temuriylar   davrida   madrasa   oliy   ma lumot   beradigan   markaz	
ʼ
vazifasini   bajargan.   Movarounnahr   va   Xurosonda   asosan   davlat   va   davlatmand
shaxslarning mablag lariga qurilgan ko plab madrasalar bor edi.	
ʻ ʻ
Musulmon   olamida   birinchi   madrasa   X   asrda   Buxoroda   barpo   etilgan.
Madrasada   ilohiyot   bilan   bir   qatorda   dunyoviy   fanlar:   qonunshunoslik   (fiqh),
mantiq,   matematika   (riyoziyot).   Geometriya   (handasa),   falakiyot   (ilmi   xay at),	
ʼ
tibbiyot, tarix, jug rofiya, adabiyot, she riyat (ilmi aruz), arab tili va boshqa fanlar	
ʻ ʼ
ham o qitilgan.	
ʻ
Madrasada   eng   yetuk   mutaxassislar   dars   berishgan.   Ularga   alohida   ish   haqi
to lanar edi.	
ʻ
Ta'limni   rivojlantirish  uchun birinchi  o‘rinda  oliy maktab,  ya'ni   madrasalar
va   ba'zi   holatlarda   xonaqohlar   turgan   edi.   Amir   Temur   hayotligidayoq
Samarqandda   madrasalar   qurila   boshlangan.   Bu   xayrli   an'anani   uning   avlodlari   –
Shohrux, Mirzo Ulug‘bek, Sulton Husayn Boyqaro, Badi' az-Zamon va boshqalar
davom ettirdi.
Amir   Temur   davrida   qurilgan   madrasalarning   dastlabkisi   Idigu   (Igu   yoki
Edigiy)   Temur   madrasasi   hisoblanadi.   Amir   Temurning   amirlaridan   biri   Idigu
20
Амир Темур жаҳон тарихида. Т.: 1996.  Б-144
31 Temurning   hayoti   va   faoliyatiga   oid   ma'lumotlar   oz   bo‘lsa-da,   ammo   uning
tomonidan XIV asrning 70-yillari oxirlarida madrasa qurdirilgan. Bu madrasaning
joyi, dasturi va vaqfnomasi haqida ham hozircha ma'lumot yo‘q, madrasaning o‘zi
ham   saqlanmagan.   Ammo   unda   mudarrislik   qilgan   allomalar,   ta'lim   olgan   tolibi
ilmlardan ayrimlarining ismi ma'lum. Masalan, ushbu madrasada ta'lim olgan XV
asr   arab   tarixchisi   ibn   Arabshoh   o‘zining   “Ajoyib   al-maqdur   fi   tarixi   Taymur”
(“Temur   tarixida   taqdir   ajoyibotlari”)   nomli   asarida   madrasa   mudarrislaridan
Sa'diddin  Mas'ud  ibn  Umar   at-Taftazoniy  (vaf.  791/1388-1389  y.  yoki   797/1394-
1395   yy.),   Ali   ibn   Muhammad   Sayyid   Sharif   Jurjoniy   (1339-1413   yy.),   Shayx
Abusayyid   ibn   Burhoniddin   Sog‘arjiy,   Shamsiddin   Muhammad   Jazariy   (1350-
1449)   larni   eslab   o‘tadi.   Ushbu   madrasada   ibn   Arabshoh   bilan   bir   vaqtda   Xoja
Ahrorning tog‘asi Xoja Ibrohim Shoshiy ham ta'lim olgan. 21
Amir   Feruzshoh   madrasasi.   Amir   Temurning   mashhur   amiri,   Temuriylar
davri   saroy   a'yoni   Amir   Feruzshoh   tomonidan   Samarqandning   janubi-sharqiy
qismida,   ya'ni   “Darbi   oliya”   yoki   “Feruza   (Feruzshoh)   darvozasi”   ko‘chasida
(hozirgi Panjikent ko‘chasidagi Qalandarxona mavzei) yoki Sari davonaki (hozirgi
Registon)ning   kunchiqar   tomonida   Feruzshoh   qurdirgan   darvoza   (Darvozai
Feruzshoh)   yaqinida   XIV   asrning   oxirida   qurdirilgan.   Hozirgi   kunda   u
saqlanmagan,   uning   vaqfnoma,   mudarris   va   tolibi   ilmlari   haqida   ham   ma'lumot
yo‘q.
Amirzoda   Muhammad   Sulton   madrasasi.   Bu   madrasa   Amir   Temurning
sevimli nabirasi va valiahdi shahzoda Muhammad Sulton Jahongir o‘g‘li (1376 yil,
13 mart – 1403 y.) tomonidan 1398-1401 yillarda qurdirilgan. 22
Ibn Arabshohning ma'lumotiga ko‘ra, Muhammad Sulton fozillarga tayanch,
olimlarga   homiy   bo‘lganidan   bu   xayrli   ishga   bel   bog‘lagan.   Muhammad   Sulton
madrasasi   Samarqand   g‘arbida   qurilgan   Arkning   yaqinidagi   Ruhobod
maqbarasining janubiy tomonida, Toshqo‘rg‘on – chaqar deb ataluvchi mavzesida
joylashgan.
21
 Kattaev K. Samarqand madrasalari va ilm-u fan rivoji. B.10.
22
 Ahmedov B. Tarixdan saboqlar. B.62; Kattaev K. Samarqand madrasalari va ilm-u fan rivoji. B.11; O‘sha muallif.
Samarqandnoma. B.62; Tursunova M. Samarqand madrasalari. B.138.
32 Zahiriddin   Muhammad   Bobur   bu   haqida   shunday   yozadi:   “Muhammad
Sulton   Mirzo   Samarqandning   Toshqo‘rg‘oni   –   chaqarda   bir   madrasa   solibdur”.
Madrasa   binosi   katta   bo‘lmagan   hovlining   sharqida   peshtoqi   kun   botar   tomonga
qaratib qurilgan. Hovlining shimoliy tomonining o‘rtasida kirish eshigi bo‘lib, kun
botar   qismida   xonaqoh   joylashgan.   Madrasaning   me'mori   Muhammad   ibn
Mahmud   Isfahoniydir.   Bu   nom   hovliga   kiriladigan   darvozaning   nihoyatda
hashamatli   va   naqqoshlik   jihatidan   betakror   peshtoqida   nasta'lik   xati   bilan
yozilgan.
Madrasaning   Samarqand   Arkiga   yaqin   joyda   bo‘lganligi,   hajmining   esa
boshqa   madrasalardan   kichikligi   va   bir   qavatli   bo‘lganligini   nazarda   tutib,   shu
sohaning mutaxassislari, jumladan, G.A.Pugachenkova shunday yozadi: “Madrasa
amir   va   amaldorlar   xonadonining   farzandlarini   davlat   ma'muriyati   va   harbiy
boshqaruv   uchun   zarur   bo‘lgan   mutaxassislarga   ta'lim-tarbiya   berishga
mo‘ljallangan ko‘rinadi”. Mazkur mulohazaning asosli ekanligini tasdiqlovchi dalil
sifatida   shuni   keltirish   kerakki,   madrasaning   bosh   mudarrisi   Muhammad
Sultonning   imomi   Mavlono   Jamoliddin   Ahmad   al-Xorazmiy   edi.   U   keyinchalik
Turkiyaga   borib,   Brussa   shahrida   yashagan   va   831/1427-1428   yilda   o‘sha   erda
vafot etgan.
Muhammad   Sulton   1403   yilda   Eron   yurishida   vafot   etgach,   Amir   Temur
uning   jasadini   Samarqandga   jo‘natadi.   Muhammad   Sulton   o‘zi   qurdirgan
xonaqohga dafn etiladi. Amir Temur 1404 yilda yurishdan Samarqandga qaytgach,
avval Muhammad Sulton madrasasiga borib, sevimli nabirasi xotirasi uchun ta'ziya
ma'rakasini o‘tkazgan hamda shu madrasa hovlisining janubiy qismida Muhammad
Sulton jasadini ko‘mish va qabri ustiga maxsus maqbara bunyod etishni buyurgan.
Xalil   Sulton   (1405-1409)   maqbara   qurilishini   nihoyasiga   etkazgan.   Unga   Sayyid
Mir   Baraka,   Amir   Temur,   Muhammad   Sulton,   Mironshohlarning   jasadlarini
qo‘ydiradi.   Bu   voqealarning   shaxsan   guvohi   bo‘lgan   ibn   Arabshoh   shunday
yozadi:   “Temur   qabri   ustiga   kiyimlarini   qo‘yib,   devorlariga   esa   qurol-aslaha   va
anjomlarini osdi. Bularning hammasi  qimmatbaho toshlar va oltin bilan bezatilib,
zarkash   berilib   ishlangan   edi.   Ulardan   eng   arzimaganining   qiymati   bir   iqlim
33 xirojiga barobar va u javharlar uyumidan bir bug‘doy donasi (miqdorining) bahosi
taqvimdan bir  mamlakat  bahosidan ortiq edi. Uning qabri  shiftlari  samosiga  oltin
va   kumush   qandillar   yulduzlarini   ildi.   Uning   to‘shagi   ustiga   va   atroflari-yu
chetlariga   harir   firoshlar   va   parcha   paloslarini   to‘shadi.   Bu   qandillar   jumlasidan
oltindan   bo‘lgan   bir   qandil   bo‘lib,   uning   vazni   to‘rt   ming   misqol,
samarqandchasiga bir ratl va damashqchasiga 10 ratl (bu hozirgi o‘lchovga 18,5 kg
ga   to‘g‘ri   keladi)   edi.   Keyin   Xalil   Sulton   uning   qabriga   (Qur'on)   qorilari   va
xizmatkorlar   qo‘yib,   madrasaga   darvozabon   va   qorovullar   tayinladi   va   ularga
yillik, oylik, kundalik moyonalar belgiladi. 23
1419   yilda   Samarqandda   amirzoda   Muhammad   Sultonning   qizi,
Xonzodabegimning onasi Og‘obegim vafot etgan. U o‘z otasi yonida, u qurdirgan
madrasada dafn etilgan.
Muhammad   Sulton   xonaqosi   va   madrasasi   keyinchalik   qayta   qurilib,   Amir
Temurning o‘zi, avlodlari dafn etilgan maqbaradan iborat bo‘lib, Go‘ri Amir nomi
bilan mashhur binolar turkumi deya atala boshlandi.
Ulug‘bek   Mirzo  zamonida  maqbaraning  kun  chiqardagi   ayvoni   qurilib,  ibn
Arabshoh   tasvirlagan   ko‘pgina   ashyolar   davlat   xazinasiga   ko‘chiriladi.   Shohrux
Mirzo vafot etgach (1447 yil), uning jasadi ham Hirotdan keltirilib, shu erga dafn
etildi. Keyinchalik Mirzo Ulug‘bek ham shu maqbarada dafn etildi.
Madrasa   sahni   –   hovlisida   maqbaraning   qurilishi   madrasaga   bo‘lgan
ehtiyojni   kamaytirgan   ko‘rinadi.   Chunki   shundan   so‘ng   madrasa   faoliyatiga   doir
ma'lumotlar uchramaydi. Hozirda madrasaning poydevorigina aniqlangan.
Saroymulkxonim   (Bibixonim)   madrasasi.   Madrasai   xonim   deb   ham   tilga
olingan. Ushbu madrasani Amir Temurning katta xotini – malika Saroymulkxonim
(Bibixonim)   (1341-1407)   Samarqandning   Ohanin   (temir)   darvozasi   yaqinida,
onasining maqbarasi yonida, Amir Temur qurdirgan Jome' masjidining kun chiqar
tomonida,   bosh   peshtoqining   ro‘parasida   1400-1404   yillarda   (Amir   Temur   Eron
yurishida ekanligi vaqtida) o‘z otasi – Qozonxondan qolgan mablag‘ga qurdirgan.
Bu   madrasa   me'moriy   va   naqqoshlik   jihatidan   nihoyatda   go‘zal   bo‘lgan,   o‘z
23
 Ibn Arabshoh. Ajoyib al –maqdur fi tarixi Taymur. 2-kitob. B.12.
34 hashamati   bilan   o‘sha   davrdagi   boshqa   inshootlardan   ajralib   turardi.   Unda   o‘z
davrining   mashhur   olimlari   mudarrislik   qilgan.   Samarqand   tarixiy   yodgorliklari
qurilish   uslubi,   ziynatlash   san'ati   nuqtai-nazaridan   noyobligi   bilan   jahonshumul
ahamiyatga molik obidalar sifatida ma'lum va mashhurdir. 
Amir Temur 807 yil muharram oyining 10 sanasida (1404 yil 19 iyun) safar-
yurishlaridan   Samarqandga   qaytib   kelgach,   shu   madrasa   va   masjidni   ko‘rgani
haqida Sharafiddin Ali Yazdiy yozadi: “Temur Jome' (masjidi) qarama-qarshisida
Saroymulkxonim madrasasiga kelib tushdi” . Klavixo esa bu voqea sanasini  1404
yilning 29 sentyabr, dushanba kuni deb ko‘rsatadi. Amir Temur madrasa va Jome'
masjidi   qurilishi   bilan   bog‘liq   masalalarni   qarab   chiqqan,   turli   mamlakatlardan
kelgan   elchilar,   jumladan   ispan   elchisi   (Klavixo),   Misr,   Hindiston   va   boshqa
mamlakatlar   elchilarini   qabul   qilgan.   Ammo   Saroymulkxonim   madrasasining
dasturi,   mudarrislari,   tolibi   ilmlari   haqidagi   ma'lumot   XV   asr   manbalarida
uchramaydi.   Madrasaning   vaqfnomasi   va   ixtisosi   bilan   bog‘liq   masala   ham
hozircha   ochiq   qolmoqda.   Madrasaning   kun   chiqar   tomonida   Saroymulkxonim
dafn   etilgan   gumbazli   maqbara   qurilgan.   Hozirda   u   ta'mirlangan   holda
saqlanmoqda.
XVI   asrga   oid   manbalarda   madrasa   haqida   ma'lumotlar   uchramaydi.   Faqat
Mavlono   Mutribiy   Samarqandiyning   1605   yil   yozilgan   “Tazkirat   ash-shuaro”
(“Shoirlar   tazkirasi”)   asarida   bu   haqda   shunday   bir   ishora   bor:   “(Shoir   Mavlono)
Fig‘oriy   Saroymulkxonimning   oliya   madrasasidagi   (hozirda   madrasaning   oliylik
sifatlariga futurlar etgan) hujrasida yashar edi”.
XIX   asrda   Mir   Abu   Tohir   –   sadr   Samarqandiy   (vaf.-1291/1874   y.)
tomonidan   yaratilgan   “Samariya”asarida   Samarqand   madrasa,   masjid   va
xonaqohlari tilga olingan, lekin Saroymulkxonim madrasasi eslatilmagan . Demak,
madrasa XVI asrning oxirigacha faoliyat olib borgan va  Buxoro xoni Abdullaxon
II   ning   Temuriylarga   bo‘lgan   xusumati   tufayli   maxsus   farmon   bilan   buzib
tashlangan.   Hozirgi   kunda   uning   sharqiy   qismidagi   gumbazli   maqbara
ta'mirlangan.
35 1404-yili   Amir   Temurning   xotini   Saroy   mulkxonim   eridan   ruxsat   olib,   o zʻ
otasi   Qazonxondan   qolgan   mablag ga   Samarqandda   (Jome   masjidi.   Bugungi	
ʻ ʼ
kunda   Bibixonim   masjidi   bosh   peshtoqining   ro parasida)   shunday   madrasa	
ʻ
qurdirgan ediki, u o z hashamati bilan usha davrdagi boshqa inshootlardan ajralib	
ʻ
turardi. Unda o z davrining mashhur olimlari mudarrislik qilganlar	
ʻ 24
.
XIX  asrga qadar deyarli o zgarmay kelgan madrasalardagi ta lim jarayoni uch	
ʻ ʼ
bo limdan   iborat   bo lgan:   Birinchisi   “andi”   (past)   bo lim   deyilsa,   ikkinchisi	
ʻ ʻ ʻ
“avsat”(o rta)   bo lim   nomi   bilan   yuritilgan.   Uchinchisi   esa   “a lo”(oliy)   bo limi	
ʻ ʻ ʼ ʻ
atalib,   ushbu   uch   bo limining   har   birida   kerakli   o quv   dasturlari   soddadan	
ʻ ʻ -
murakkab   sistemasida   o qitila   borilgan   (bunday   tuzilmani   hozirgi   zamon   ta lim	
ʻ ʼ
tizimida joriy etilgan maktab, kollej va oliygohlardagi bakalavr-u magistrat zinalari
hamda aspiranturalar bilan solishtirishimiz mumkin).
Samarqand   madrasalarining   quyi   bo limida   “Mabodiul-qiroat”   (qiroatni	
ʻ
o rgatish),   tajvid   kabi   yengil   qo llanmalar   o rgatilgan.   O rta   bo limda   “Kofiya”,	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
”Muxtasar”,   “Sharhi   mullo”,   oliy   bo limida   esa,   “Muxtasar”ning   davomi,	
ʻ
“Hidoya”,   hadisshunoslik,   huquqshunoslik   kabi   mukammal   diniy   –   huquqiy
qo llanmalar  o rgatilgan. Birinchi  bo lim  davrida, ya ni  9 – 10 yil  davomida fors	
ʻ ʻ ʻ ʼ
va   arab   tillarida   qisqacha   musulmon   qonunlari,   arab   grammatikasi   o qitilgan.	
ʻ
Ushbu   bo limning   birinchi   yilida   «Avvaliyul-ilm»,   «Bidon»,   «Mug zi»,   «Izlol»	
ʻ ʻ
kabi   birlamchi   dasturlar,   ikkinchi   va   uchinchi   yilida«Zinjoni»,   «Avomil»,
«Harakot»,   «Kaydoni»   va   «Muxtasarul-viqoya»ning   boshlanishi   o qitilgan.	
ʻ
To rtinchi   va   beshinchi   yillarda   «Kofiya»   va   «Muxtasarul-viqoya»ning   davomi	
ʻ
o rgatilgan. Oltinchi  va yettinchi yillarda«Sharhi  Mullo», Mullo Abdul  G afur va
ʻ ʻ
Mullo   Asomiddinlarning   «Sharhlari»ni,   sakkizinchi   va   to qqizinchi   yillarda   esa	
ʻ
«Shamsiya»   va   maxsus   qo llanma   yordamida«Sullami»   kitobining   tushunilishi	
ʻ
o rgatilgan. «Mantiq» (logika) esa ikkinchi o qitilish jarayonida o rgatilgan, ya ni:	
ʻ ʻ ʻ ʼ
1)   qisqacha   «Shamsiya»   qo llanmasi;   2)   to la   mazmunli   «Sullami»   (zinapoya)	
ʻ ʻ
o qitilish   jarayoni.   Boshqacha   qilib   aytganda,   ilm   pag onalarida   zinapoyada	
ʻ ʻ
ko tarilgandek,   asta
ʻ sekin   o rta   asrlarda   asosiy   ilmlar   hisoblangan   ilohiyot   va	ʻ
24
Ўша асар.  Б-149
36 huquqshunoslik   kabi   mukammal   fanlarni   egallash   jarayoni   tushunilgan
Madrasalarda   o rta   bo lim   arabchasiga   «avsat»   atalib,   bu   bo limga   7   –   8   yilʻ ʻ ʻ
ajratilgan.   Bu   davr   Imom   Umar   an Nasafiyning   «al Aqoid»   nomli   kalomga   oid
asarini   o qitish   bilan   boshlangan.   Mantiqqa   oid   kuchli   manbalar   Xayoliyning	
ʻ
«Favoidi   baqoiya»   hamda   Mullo   Isomiddin,   Mullo   Abdulhakim,   Mullo   Ahmad,
Mullo   Qulahmadlarning   «Hoshiyai   qutbi»   (yoki   «As-sa diyatal-maal-qutbi»)	
ʼ
asarlari   yordamida   o rgatilgan.   Ayni   vaqtda   alloma   Taftazoniyning   «Tahzibul-	
ʻ
mantiq   val-kalom»,   Ibn   Hojibning   «Al-Kofiya»,   sadrul sharia   Ubaydulloh   ibn	
ʼ
Mas udning   «Muxtasarul-viqoya»,   Mavlono   Abdurahmoni   Jomiyning   «Fa-voidi	
ʼ
ziyoiya»   (yoki   «Sharhi   Mullo»),   al Qazviniy Dabiranning   «Risolai   shamsiya   fi
qavoidi mantiqiya» kabi asarlari keng ko lamda o qitilgan.	
ʻ ʻ
Madrasada   ilm   olishning   past   va   o rta   pog onalaridan   o tilgach,   o qitish	
ʻ ʻ ʻ ʻ
jarayonining   oxirgi   to rt   yili   «oliy»   bo limga   o qitilgan.   Bu   bo limda   ilohiyot   va	
ʻ ʻ ʻ ʻ
islom   huquqshunosligi   (fiqh)   kabi   fanlarning   eng   murakkab   tarmoqlaridan   tahsil
olingan.   Ushbu   davrda,   asosan,   Qur on   tafsiri,   kalom,   hadisshunoslik   va   Imom	
ʼ
A zam   (Xanafiya)   mazhabidagi   asosiy   asarlardan   Burhoniddin   Marg inoniyning	
ʼ ʻ
«Hidoya»,   Imom   Muhammad   Roziyning   «Tafsiri   Kabir»,   Imom
Buxoriyning«Sahihi Buxoriy», Faqeh Mas udning «Saloti Mas udi» kabi kitoblari	
ʼ ʼ
o qitilgan. Bu asarlarning deyarli barchasi arab tilida ta lif etilgan bo lib, fors tilida	
ʻ ʼ ʻ
falsafa   va   tasavvuf   sohasida   yozilgan   ilk   asarlardan   biri   «Kashful mahjub   li
arbobul qulub» (qisqacha«Kashful mahjub» atalgan asar mualllifi 1071-yilda vafot
etgan   Ali   ibn   Usmon   al Jullobiy   al Hajviriydir)   kitobi   ham   madrasalar   ta limida	
ʼ
katta ahamiyat kasb etib kelgandir. Ushbu keyingi manbaning muallifi va yozilgan
sanasi   borasida   keyingi   yillarda   mutaxassislar   tomonidan   ba zi   chalkashliklarga	
ʼ
yo l qo yilgan.	
ʻ ʻ
Madrasalarda   islom   dini   ilmiy   yo nalishlari   ta limi   jarayoni   asrlar   davomida	
ʻ ʼ
quyidagi dastur talabida amalga oshirilgan:
I.     Tafsir   yo nalishida   tan   olingan   olti   buyuk   mufassir   olimlarning   asarlari  	
ʻ
Tabariyning   «Kitabu   jome ul-bayon   fi   tafsirul-Qur an»,   Zamaxshariyning   «al-	
ʼ ʼ
Kashshof   al-haqoiq   at-tanzil»,   Roziyning   «Miftohul-g ayb   -   Tafsiri   kabir»,   Qozi	
ʻ
37 Bayzaviyning   «Anvorul   tanzil   va   asrorul-ta vil»,   ikki   Jaloliddinlarning   «Tafsiriʼ
Jalolayn»,   Ibn   al Arabiyning   «Futuhotul-Makkiyot»   -   bu   sohadagi   ilg or	
ʻ
yo nalishlar sifatida dasturlashtirilgan;	
ʻ
II.     Fiqh   yo nalishida:   Imomlar   –   Abu   Hanifa,   Molik,   Shofe ,   Hanbal,   Abu	
ʻ ʼ
Yusuf, Shayboniy, Marg inoniy va Abu Laysiylarning asarlari;	
ʻ
III.     Hadisda:   Buxoriy,   Muslim,   Dovud,   Termiziy,   Nisoiy,   Ibn   Moja   va	
ʼ
Doramiylarning to plamlari;	
ʻ
IV.  Kalomda: Moturidiy, Ash ariy, Marvoziy, Jubbo iy, G azzoliy, Nasafiy va	
ʼ ʼ ʻ
Roziy asarlari;
V.     Sarfu   nahvda   (arab   grammatikasi):   Sibavayh,   Zamaxshariy,   Ibn   Hojib,
Jomiy kabilarning shoh asarlari asosiy dastur sifatida tan olingandir.
Bunday   murakkab   va   ayni   paytda   juda   pishiq   dastur   asosida   tuzilgan
madrasaviy ta lim davrini sabru qanoat bilan mukammal o tagan ilm tolibi albatta	
ʼ ʻ
o z zamonasining yetuk olimi bo lib yetishgan.	
ʻ ʻ
Yuqorida   ko rsatib   o tilganidek,   madrasalarda   diniy	
ʻ ʻ ilohiyot   fanlari   bilan   bir
qatorda   tabiiy ijtimoiy   fanlarga   ayniqsa   katta   e tibor   berilgan.   Jumladan,   tarix,	
ʼ
adabiyot,   jug rofiya,   handasa,   riyoziyot,   aljabr,   tibbiyot,   aruz,   falakiyot   –   hay at,	
ʻ ʼ
sarf-u   nahv,   fiqh,   mantiq,   singari   dunyoviy   bilimlar   birlamchi   fanlardan
hisoblangan. Qorixona, daloilxona, maktabxona kabi turli o qitish muassasalaridan	
ʻ
faqatgina madrasalardagina oliy ma lumot olish huquqiga ega bo lishgan	
ʼ ʻ 25
.
Markaziy   Osiyo   olimlari   mashg ul   bo lgan   ilm   turlari   Ulumi   mudavvana	
ʻ ʻ
(ilmlar tartibi) atalib, quyidagi ilmlardan iborat bo lgan:	
ʻ
1.     Ilmi   abdon   –   inson   badani   haqidagi   ilm,   qadimda   boshlang ich   tib   ilmi	
ʻ
shunday ham atalgan.
2.   Ilmi adab – filologiya, u 12ta alohida ilmlar majmuining umumiy nomidir:
lug at; sarf; ishtiqoq; nahv; bayon; ma oniy; aruz; qofiya (grammatika); rasmulxat	
ʻ ʼ
(xattotlik); bade ; nasr insho etish; tavorix;	
ʼ
3.  Ilmi adad – hisob ilmi.
25
КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б- 47-50.
38 4.     Ilmi   advor   –   musiqa   ilmi,   musiqa   ohangini   qog ozga   tushirish   uchunʻ
maxsus shakl va ishoralar bilan foydalanishni o rganuvchi ilm.	
ʻ
5.   Ilmi  aruz     she riyat  vazni nazariyasi  va qoidalariga doir ilm  bo lib, u ilmi	
ʼ ʻ
mizon ham deyiladi.
6.  Ilmi axloq – inson tarbiyasi maqsadida xush atvor va a foldan bahs yuritadi,	
ʼ
estetika.
7.     Ilmi   aqliy   -   “Ulumi   islomiya”ning   ikkinchi   qismi   hisoblangan   “Ulumi
aqliya”   asosan,   tabiiy   ilmlardan   tashkil   topgan.   Ular   elementlar   tuzilishi   va
transformatsiyasini  o rgatadi hamda sanoq va amaliyot yo llari orqali o rganiladi.	
ʻ ʻ ʻ
Bu bilimlar, bir hisobda, vaqt o tishi bilan o zgarib turadi.	
ʻ ʻ
8.  Ilmi bade  – she r san ati va donishini tekshirish, badiiy san atlar ilmi.	
ʼ ʼ ʼ ʼ
9.   Ilmi   bayon   –   kalima   o rniga   boshqa   so zni   o xshatish,   she riyatda   so z	
ʻ ʻ ʻ ʼ ʻ
o yini.	
ʻ
10.   Ilmi barin (moba d at-tabiat)– metafizika ilmi. Farobiy uni «ilmul	
ʼ ilohiy»,
ya ni   ilohiyotshunoslik,   deb   atasa,   Aristotel   o zining   «Metafizika»   asarida	
ʼ ʻ
tabiatdan tashqarida turgan narsani o rganuvchi ilm, deydi.	
ʻ
11.  Ilmi bahs – ya ni, dialektika va mantiq turi.	
ʼ
12.  Ilmi bunya (yoki binya) – fiziologiya.
13.  Ilmi insho  – insho yozish, ijod etish ilmi.	
ʼ
14.  Ilmi ishtiqoq – bir kalimadan boshqa kalima so z yasash usuli.	
ʻ
15.  Ilmi ijtimo – sotsiologiya.
16.     Ilmi   kalom   –   e tiqod   va   ilohiyotshunoslik,   teologiya.   Bu   ilm   naqliy	
ʼ
masalalarni aqliy dalillar orqali isbot qiladi (Kalom haqida alohida bobga qaralsin).
17.    Ilmi  kimyo  –  o rta  asrlarda  sxolastika  ilmi;   Iksir   (iliksir)  nomli  mavhum	
ʻ
javharni   yaratib,   mis   va   temirdan   oltin   yaratish   yo llarini   izlash   bilan   mashg ul	
ʻ ʻ
bo lardilar. Keyingi davrlarda bu ilm sof ximiyaga aylanadi.	
ʻ
18.  Ilmi kofiya – arab grammatikasiga doir ilm.
19.     Ilmi   laduni   –   Xudo   tomonidan   berilgan   ilmu   donish   bo lib,   biror   ustoz	
ʻ
yoki shaxsning yordamisiz g aybdan egallangan ilmga aytiladi.	
ʻ
20.  Ilmi lison – tilshunoslik.
39 21.  Ilmi lug at – lug atshunoslik.ʻ ʻ
22.  Ilmi manozir va maroyo (yoki Ilmi shuo  ham deyiladi) – optika.	
ʼ
23.  Ilmi mantiq – logika.
24.     Ilmi   maodin   (yoki   Ilmi   jamodot   deb   ham   ataladi)   –   ma danshunoslik,	
ʼ
mineralogiya.
25.     Ilmi   ma oniy  	
ʼ   ilmi   bayon   va,   umuman,   so zning   fasohatu   balog atidan	ʻ ʻ
bahs yuritadi.
26.  Ilmi masohat – geodeziya.
27.  Ilmi milohat – kemachilik, dengizchilik.
28.  Ilmi muammo – yashirin masala va ramzlarni yechish, she riyatda ramz va	
ʼ
imo usulida berilgan muammolarni yechish masalalarini o rganuvchi ilm.	
ʻ
29.  Ilmi munozara – bahsu munozara to g ri sidagi ilm.	
ʻ ʻ
30.  Ilmi musallasot – trigonometriya.
31.  Ilmi musiqa– qo shiq va ohang san ati ilmi.	
ʻ ʼ
32.  Ilmi muhosabat– daftardorlik, buxgalteriya.
33.  Ilmi muhozirot – latifago ylik hamda hozirjavoblik.	
ʻ
34.  Ilmi nabotot – giyohshunoslik, botanika.
35.  Ilmi nasr va insho – vaznu qofiyali va vaznu qofiyasiz asarlar yozish, ijod
qilish haqida ilm.
36.  Ilmi nafs – psixologiya.
37.     Ilmi   naqliy   (yoki   Ilmi   manqul)   –   «Ulumi   islomiya»ning   birinchi   qismi
hisoblangan   «Ulumi   naqliya»   -   diniy   bilimlar   bo lib,   ular   ahli   sunna   Imomlari	
ʻ
tomonidan   to rt   mazhab   (Hanafiya,   Shofe iya,   Molikiya   va   Hanbaliya)   zamirida	
ʻ ʼ
yaratilgan   hamda   “Adillai   shar iya”   (Shar iy   dalillar)   deb   ham   atalib,   o z	
ʼ ʼ ʻ
navbatida,  u ham   ikki  qismga  bo lingandir;   birinchisi  
ʻ   “Ulumi   zohiriya”  (Zohiriy
bilim)   atalib,  uni   “Shariat”   deb   ham   nomlaydilar.  Shariat   haqidagi   ma lumotlarni	
ʼ
tafsir,   kalom,   fiqh,   hadis   haqidagi   kitoblar   bayon   qiladi.   Ikkinchisi   –   “Ulumi
botiniya” (Ruhiy bilim) bo lib, uni “Tasavvuf” deb yuritadilar. Shariat va tasavvuf	
ʻ
haqidagi bilimlar o zgarmasdir.	
ʻ
38.  Ilmi nahv – sintaksis.
40 39.  Ilmi nujum – yulduzshunoslik, astrologiya, astronomiya.
40.  Ilmi raml – qum bilan fol ochish, folbinlik.
41.     Ilmi   rasad   –   nujumga   doir   bo lib,   rasadxona   qurish,   sekstant   yasash   vaʻ
jadvallarga doir ilm.
42.  Ilmi rasmulxat – xattotlik ilmi, kalligrafiya.
43.  Ilmi riyozi – matematika.
44.  Ilmi sarf – morfologiya.
45.  Ilmi siyoq – qadimiy hisob ilmi bo lib, maxsus turli xil bo lgan mol va pul	
ʻ ʻ
mablag lari hisobi bilan mashg ul bo ladi.	
ʻ ʻ ʻ
46.  Ilmi tabaqotul-arz – yershunoslik, geologiya.
47.  Ilmi tabiiy(yoki tabiat) – tabiatshunoslik.
48.  Ilmi tasavvuf – so fizm, so fiylik (tasavvuf haqida alohida bobga qaralsin).	
ʻ ʻ
49.  Ilmi tafsir – Qur on va hadis oyatlari sharhi (Tafsir haqidagi alohida bobga
ʼ
qaralsin).
50.  Ilmi ta bir– tush ta birini o rganish ilmi.	
ʼ ʼ ʻ
51.  Ilmi ta rix – tarixshunoslik.
ʼ
52.  Ilmi ta vizot – tumor yozish, dam solish ilmi.
ʼ
53.  Ilmi taxtitul-bilod (yoki tahdidul-bilod) – topografiya.
54.  Ilmi tib – tabobat, meditsina.
55.  Ilmi tilism –xurofiy tasavvur, folbinlik.
56.  Ilmi tir (yoki tirandozi) – kamon otish va harbiy ilm.
57.     Ilmi   faroiz   –   meros   taqsimoti   bo yicha   shar iy   hisob   ilmi   bo lib,	
ʻ ʼ ʻ
fiqhshunoslikning alohida qismidir.
58.     Ilmi   fiqh   va   usul   –   islom   dini   va   shariati   qonunlariga   doir   ilm,
huquqshunoslik (Fiqh haqida alohida bobga qaralsin).
59.     Ilmi   usturlob   –   Quyosh   va   yulduzlar   balandligini   o lchaydigan   asbob	
ʻ
haqidagi ilm bo lib, nujumga kiradi.	
ʻ
60.  Ilmi qiyofa – shaklu shamoil to g risida ilm.	
ʻ ʻ
61.  Ilmi qiro at –Qur on tilovat qilish ilmi.	
ʼ ʼ
41 «Yetti qurro» (ya ni, yetti qori), yoki «yetti qiro at» nomlangan qiroat usullariʼ ʼ
ta lim   jarayonida   o rgatiladi   va   ularning   asoschilari   «yetti   pir»   atalib,   quyidagi	
ʼ ʻ
Imomlardir: 1) Ilk qiro at asoschisi Nofe  Madaniy (Madinalik); 2) ikkinchi qiro at	
ʼ ʼ ʼ
asoschisi   Abdulloh   ibn   Kasir   Makkiy   (Makkalik);   3)   uchinchi   qiro at   asoschisi	
ʼ
Abuamr Basriy; 4) to rtinchi qiro at sohibi Ibn Omir Shomiy; 5) beshinchi qiro at	
ʻ ʼ ʼ
asoschisi   Osimi   Ko fiy;   6)   oltinchi   qiro at   Hamzai   Ko fiydan   boqiy   qolgan;   7)
ʻ ʼ ʻ
yettinchi   qiro at   Kisoy   laqabli   Ali   Ko fiydan   boqiy   qolgan.   Barcha   yetti   xil	
ʼ ʻ
uslubda aytiladigan qiro atni o rgangan hofiz «qorii murattab» (ya ni, aniq tartibga	
ʼ ʻ ʼ
kirgan   qori)   deb   ataladi.   Bu   darajaga   yetish   uchun   bir   necha   yil   ta lim   olishga	
ʼ
to g ri   kelgan.   Qiro at   qilinayotgan   Qur on   oyatlaridagi   so zlarning   har   bir	
ʻ ʻ ʼ ʼ ʻ
bo g ini,   harfi   alohida   jaranglashi   lozim.   Ba zi   harflar   til   ostidan,   ba zilari   esa
ʻ ʻ ʼ ʼ
yonboshdan   yoki   tish   va   til   orasidan   chiqishi   kerak   bo lgan   nihoyatda   murakkab	
ʻ
elementlardan iboratdir.
62.  Ilmi qol – zohiriy va rasmiy madrasa ilmlari.
63.  Ilmi hadis – naqliy bilim, hadisshunoslik.
64.  Ilmi hay at – astronomiya, kosmografiya.	
ʼ
65.  Ilmi hayvonot – hayvonshunoslik, zoologiya.
66.  Ilmi handasa – geometriya.
67.  Ilmi hikmat – a) falsafa ilmi; b) fizika ilmi.
68.  Ilmi hol – botiniy ruhiy ilm, tasavvuf.
69.  Ilmi huzuri – xayoliy jismlarning suratini aql orqali idrok etish ilmi.
70.  Ilmi husuli – zehnda surat hosilasini idrok etish ilmi.
71.  Ilmi jabru muqobala – algebra.
72.  Ilmi jarri asqol – mexanika.
73.  Ilmi jafr – bo lajak hodisalardan ogoh bo lish ilmi, ya ni bashorat qilish.	
ʻ ʻ ʼ
74.   Ilmulyaqin – voqea yoki narsaning shakku gumonsiz bilib olish mohiyati
haqidagi ilm.
Madrasalarda shakllangan asosiy ilmlar:
-   Fiqh   ilmi.   Fiqh   –   arabcha   so z   bo lib,   bilmoq,   tushun-   moq   yoki   topmoq	
ʻ ʻ
degan ma noni anglatadi hamda bir hisobda, islom ilohiyotshunosligining bir qismi	
ʼ
42 bo lib,   shariat   qonunʻ qoidalarini   ishlab   chiquvchi   musulmon   huquqshunosligiga
aytiladi.   Shar iy   qonun-qoida   va   huquqlarni   biluvchi   olimni   esa   “Faqeh”   deb	
ʼ
ataydilar.
-   Tafsir   ilmi.   “Tafsir”   –   arabcha   so z   bo lib,   “sharh   bermoq,   kengaytirmoq,	
ʻ ʻ
bayon   qilmoq”   ma nosini   anglatadi.   Bu   so z   faqat   Qur oni   karim   bayoniga,	
ʼ ʻ ʼ
sharhiga   nisbatan   ishlatiladi.   Hadislarni,   ilmiy   va   nazmiy   risolalar   bayonini   esa
“sharh”   deb   atash   qabul   qilingan.   Ma no   jihatidan   “tafsir”   so ziga   juda   yaqin	
ʼ ʻ
bo lgan   “ta vil”   so zi   ham   mavjud   bo lib,   “tafsir”   –   Qur onning   ochiq,   oddiy	
ʻ ʼ ʻ ʻ ʼ
ma nosini  tushuntirishga, “ta vil” esa  Qur on oyatlarining ichki, yashirin ma nosi
ʼ ʼ ʼ ʼ
bayoniga,   izohiga   aytiladi.   Qur oni   karimning   oyatlarini   tushuntiruvchi   tafsirchi	
ʼ
olimni “mufassir” deb ataydilar.
-   Hadis   ilmi 26
.   Islom   dini   ta’limoti   asoslarini   yorituvchi   Qur’on   Karimdan
keyingi   asosiy   manba   hadis   hisoblanadi.   Hadislarni   to’plash   va   ularga   muayyan
tartib   berish   asosan   VIII   asrning   ikkinchi   yarmidan   boshlanib,   uni   eng   bilimdon,
turli fan asoslarini mukammal o’rgangan, katta hayotiy tajribaga ega bo’lgan kishi
(muhaddis)lar   tartib   bergan.   VIII-XI   asrlarda   to’rt   yuzdan   ortiq   muhaddis   hadis
ilmi   bilan   shug’ullangan.   Mazkur   bilimlarni   o’rganishning   o’ziga   xos   yo’nalishi
bo’lib,   «hadis   ilmi»   nomi   bilan   yuritilgan.   Keyingi   yillarda   Muhammad   Alayhis-
salomning   hayoti,   faoliyati   hamda   uning   diniy-axloqiy   ko’rsatmalarini   o’z   ichiga
olgan   hadislar,   Imom   Ismoil   al-Buxoriyning   “Al-jome’   as-sahih”   («Ishonarli
to’plam»), “Al-adab al-mufrad” («Adab durdonalari»), Imom  Iso Muhammad ibn
Iso at-Termiziyning “Ash-SHamoil an-nabaviya” asarlari nashr etildi. “Hadis” yoki
“Sunna”   so’zlari   bir   ma’noni   anglatib,   Rasulullohning   hayoti   va   faoliyati   hamda
diniy va axloqiy ko’rsatmalari haqidagi rivoyatlardan iborat 27
.
-   Kalom   (aqida)   ilmi.   Kalom   ilmi   fiqhshunoslikdan   ajralib   chiqqan   alohida
soha bo lib, fiqh, tafsir va hadisshunoslik kabi asosiy islomiy ilmlardan biri edi.	
ʻ
-   Tasavvuf   ilmi.   Tasavvuf     islomiy   ilmlardan   bo lib,   «Ilmi   hol»   toifasidagi	
ʻ
ruhiy   bilimdir.   Bu   ilmning   kuchliligi-   dan   madrasalarda   nazariy   tomonigina
yoritilib,   aso-   san,   hayotda,   amaliyotda   va   tariqat   suluklarida   o rgani-   ladi.   Bu	
ʻ
26
КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б-62-93.
27
https://fayllar.org/hadis-ilmi-va-uning-tarbiyaviy-ahamiyati.html
43 ilmni   bilib bilmay   yoritish   nojoiz   bo lib,   kamida   tariqat   yo li   tuzini   oz   bo lsaʻ ʻ ʻ da
totish lozim bo ladi	
ʻ 28
.
Ulug bek   hukmronlik   davrida   Samarqand   ilmning   markazlaridan   biriga	
ʻ
aylandi. Ulug bek  yaxshi   ilmga ega  inson  edi;  uning  muallimlari   – mashhur   adib	
ʻ
va olim-faylasuf shayx Orif Azari, yirik astronom va matematik Qozizoda Rumiy
unda ilmga va san atga sevgini singdirdilar	
ʻ 29
.
Mirzo Ulug‘bekning fan-ta'lim dasturi faqatgina Samarqand bilan cheklanib
qolgan emas va unda butun Movarounnahr hududida ilmiy salohiyatni ko‘tarishdek
katta   g‘oya   ko‘zda   tutilgan   edi.   Ulug‘bek   ana   shu   maqsadda   1417   yil   Buxoroda,
1420   yilda   Samarqandda   va   1432-1433   yillarda   G‘ijduvonda   ham   madrasalar
qurdirgan.
Ulug‘bekning Samarqanddagi madrasasi alohida diqqatga sazovordir. Mirzo
Ulug‘bekning Samarqandda qurdirgan madrasasi  “madrasai oliya”deb atalgan.
U   peshtoqidagi   yozuvga   qaraganda,   1417-1420   yillarda   qurilgan.   Madrasa
ikki qavatli bo‘lib, burchaklaridagi darsxonalarning ustida to‘rtta gumbazi va to‘rt
minorasi   bo‘lgan.   Madrasa   peshtoqi   yulduzlar   bilan   to‘la   osmonni   tasvir   qiladi.
Shubhasiz,   bu   hol   madrasada   o‘qitiladigan   fanlar   orasida   astronomiyaga   alohida
ahamiyat va faxriy o‘rin berilganligini ko‘rsatadi.
U   peshtoqidagi   yozuvga   qaraganda,   1417-1420   yillarda   qurilgan.   Madrasa
ikki qavatli bo‘lib, burchaklaridagi darsxonalarning ustida to‘rtta gumbazi va to‘rt
minorasi   bo‘lgan.   Madrasa   peshtoqi   yulduzlar   bilan   to‘la   osmonni   tasvir   qiladi.
Shubhasiz,   bu   hol   madrasada   o‘qitiladigan   fanlar   orasida   astronomiyaga   alohida
ahamiyat va faxriy o‘rin berilganligini ko‘rsatadi.
Mirzo   Ulug‘bek   davrida   u   asos   solgan   astronomiya   maktabi   hamda
madrasasi   qoshida   o‘nlab   alloma   faoliyat   ko‘rsatgan   bo‘lib,   Mavlono   Xavofiy,
Qozizoda   Rumiy,   G‘iyosiddin   Koshiy,   Ali   Qushchi   va   Mavlono   Isomiddinlar
oliygohning yorqin yulduzlari edilar. Bu davrda Fazlulloh Abulaysiy ham faoliyat
ko‘rsatgan.   Shoir   Abdurahmon   Jomiy   esa   Samarqandga   nafaqat   ilm   olish   uchun
28
КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б -98-110.
29
 http://samarkand.travel/ulugbek-rasadxonasi/
44 kelgan, balki Ulug‘bek madrasasida mudarrislik qilib, talabalarga ta'lim ham bera
boshlagan 30
. 
Mas'ud   ibn   Mahmud   G‘iyosiddin   Koshiy,   ko‘proq   G‘iyosiddin   Koshiy
Mahmud   nomlari   bilan   mashhur,   Ulug‘bek   tomonidan   asos   solingan   Samarqand
maktabining ko‘zga ko‘ringan yirik namoyondalaridan biri edi. U asli Xurosonning
o‘sha vaqtdagi mohir ustalari, matematiklari, tabiblari bilan shuhrat topgan Koshon
shahridan   bo‘lgan.   G‘iyosiddin   Koshiyning   tug‘ilgan   yili   noma'lum.   Hayotining
ko‘p   qismini   Koshonda   o‘tkazgan,   matematika   va   astronomiyaga   qiziqqan,
Qadimgi   Yunoniston,   Eron   va   O‘rta   Osiyolik   mashhur   olimlarning   asarlarini
tarjima qilib, izohlash bilan shug‘ullangan. Jumladan, Shohruhga bag‘ishlab  “Ziji
xoqoni   dar   takmili   “Ziji   Elxoni”   (“Ziji   Elxoniy”ni   takomillashtirishda   Xon   Ziji”)
nomli asar yozgan.
1416 yilda G‘iyosiddin Koshiy Ulug‘bekning taklifiga binoan Samarqandga
kelgan.   Bu   erda   u   Qozizoda   Rumiy   bilan   birgalikda   Ulug‘bek   madrasasi   va
rasadxonasi   qurilishida   faol   qatnashadi.   Madrasa   qurib   bitkazilgach,   G‘iyosiddin
Koshiy   o‘z   faoliyatini   shu   erda   davom   ettirdi.   U   ushbu   madrasada   ilmi   hay'at
(astronomiya)   va   uning   bilan   bog‘liq   bo‘lgan   fanlardan   dars   bergan.   G‘iyosiddin
Koshiy 1430 yilda Samarqandda vafot etgan.
Salohiddin   Muso   ibn   Muhammad   ibn   Mahmud   Qozizoda   Rumiy   1360   yil
Marmar   dengizidan   janubroqda   joylashgan   Kichik   Osiyoning   Brussa   shahrida
tug‘ilgan.   Shu   erda   ta'lim   olgan   va   keyinroq   esa   aniq   fanlarga   ishtiyoqini
uyg‘otgan   Mulla   Shamsiddin   Fanoriydan   matematika   va   astronomiyadan   ta'lim
olgan.   Qozizoda   Mulla   Shamsiddin   Fanoriydan   Xuroson   va   Movarounnahrning
matematik   va   astronomlarining   dong‘i   haqida   eshitib,   taxminan   20   yoshlarida
vatanini   butunlay   tark   etib,   Sharqqa   jo‘naydi.   Qozizoda   Rumiy   Mirzo   Ulug‘bek
bilan qachon va qaerda birinchi marta uchrashganligi haqida manbalarda ma'lumot
yo‘q.   Ehtimol,   Mirzo   Ulug‘bek   u   bilan   1411   yil   taxtga   o‘tirishidan   avval
Xurosonda uchrashgan va shu erda undan ta'lim olgan.
30
 Kattaev K. Samarqandnoma. B.152.
45 Mirzo   Ulug‘bek   Movarounnahr   humdori   bo‘lganidan   keyin,   1413   yilda
Aflotuni zamon deb e'tirof etilgan Qozizoda Rumiyni Samarqandga taklif qiladi va
u umrining oxirigacha shu erda yashab ijod qilgan. Qozizoda Rumiyning bevosita
ishtirokida Ulug‘bek madrasasi va Ko‘hak tepaligidagi rasadxona qurila boshlandi.
Qozizoda   Rumiy   Mirzo   Ulug‘bekning   “Zij”ini   tuzishda   ishtirok   etgan   va   u   1437
yil Samarqandda vafot etdi. Bu vaqtda “Zij” ustidagi ishlar hali poyoniga etmagan
edi.   Qozizoda   Rumiy   Ulug‘bekning   ustozi   va   o‘z   davrining   yirik   olimi   sifatida
Samarqandda hurmatga sazovor bo‘lgan.
Qozizoda Rumiy Mirzo Ulug‘bek madrasasida dars berishdan tashqari, ilmiy
ish bilan ham shug‘ullangan, rasadxonada kuzatishlar olib borgan. U astronomiya
va matematika bo‘yicha bir qancha mashhur asarlar yaratdi. Ular orasida quyidagi
ikki   asar   ayniqsa   katta   shuhrat   qozondi:   “Sharh   ashkol   at-ta'sis”   (“Astronomiya
xaqida   qisqartma   sharh”)   -   unda   Rumiy   samarqandlik   olim   Shamsiddin   ibn
Muhammad   as-Samarqandiyning   (XIII   asr)   geometrik   risolasiga   izohlar   yozgan.
Bu   risola   Movarounnahr   madrasalarida   geometriya   bo‘yicha   darslik   vazifasini
o‘tagan;   ikkinchi   asari   esa   “Sharh   al-mulaxxas   fi-l-xayl”(“Asoslangan   takliflarga
sharh”)  deb nomlanib, bu asar  xorazmlik olim  Mahmud ibn Umar  al-Chag‘miniy
(1220   yilda   vafot   etgan)   risolasiga   yozilgan   sharh   hisoblanadi.   Qozizoda
Rumiyning   ushbu   asari   asosida   Ulug‘bek   madrasasida   astronomiyadan   dars
berilgan. 31
Shuni   ta'kidlash   joizki,   Mavlono   Qozizoda   Rumiy   yaratgan   yuqoridagi
asarlar   faqat   Mirzo   Ulug‘bek   madrasasida   emas,   balki   Movarounnahr,   Xuroson,
Eron   va   Rumdagi   madrasalarda   ham   darslik   kitoblari   sifatida   o‘qitilgan,   ularga
turli   sharhlar   ham   bitilgan.     Qozizoda   Rumiy   Idiku   Temur   madrasasida   Sayyid
Sharif   Jurjoniy   bilan   tanishadi.   Xuddi   shu   yili   Sayyid   Sharif   Jurjoniy   Sherozga
ketgandan   keyin   Samarqandning   shuhratli   allomasi   sifatida   faoliyat   ko‘rsatdi.
Samarqandda   Ulug‘bek   madrasasi   qurilgach,   Qozizoda   Rumiy   uning   bosh
mudarrisi   (ra'is   al-muallimin)   etib   tayinlangan.   Abdurahmon   Jomiy   1436   yilda
Samarqandga   o‘qishga   kelib,   Mavlono   Qozizoda   Rumiy   raisligidagi   hay'atga
31
 Amir Temur jahon tarixida. B.147.
46 imtihon   topshiradi.   Keyinchalik   Mavlono   Qozizoda   Rumiydan   dars   olib,   uning
maqtovlariga   sazovor   bo‘lgan.   Qozizoda   Rumiy   umrining   oxirigacha   mudarrislik
vazifasini a'lo darajada bajargan.
Bilimlar   yurti   –   Movarounnahr   madrasalarida,   jumladan,   Ulug bek   davriʻ
madrasalarida  bilim   olish  muddati   19  –  20  yilga  muvofiqlashtirilgan  o quv  rejasi
ʻ
asosida   tuzilgan   edi.   Ba zi   vaqfnomalarga   ko ra,   o quv   muddati   21   yilga	
ʼ ʻ ʻ
uzaytirilgan yoki ba zan 8 yilgacha qisqartirilgan	
ʼ 32
.
Shu   tariqa   Ulug bek   davrida   Movarounnahr   va   Xuroson   hududidagi   ijtimoiy
ʻ
taraqqiyot   yuksak   madaniy   va   ilmiy   ko tarilishga   olib   keldi.   Bu   ko tarilishni	
ʻ ʻ
hozirgi   fanda   (Jirmunskiy,   Braginskiy,   Los)   O rta   Osiyo   -   Xuroson   va   Eron	
ʻ
Uyg onishi   —   Renessansi   deb   ataladi.   Ayrim   mualliflar   (masalan,   Konrad)   uni	
ʻ
Musulmon   renessansining   so nggi   davri   va   umuminson   renessansining   bir   qismi	
ʻ
deb ataydi.
Qanday atalishidan qat i  nazar, bu ilmiy-madaniy ko tarilish O rta Osiyo ikki	
ʼ ʻ ʻ
daryo  oralig i   bilan   bog liq  bo lib,  u  ham   bo lsa   o z  ibtidosini   Ulug bekning  XV	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
asr boshida Samarqanddagi ilmiy faoliyatidan oladi. Bu bir yarim asrlik davr o rta	
ʻ
asr   xalqlarining   ma naviy   va   moddiy   madaniyati   tarixida   nihoyatda   chuqur   iz	
ʼ
qoldirdi   va   hozirgi   kunda   ham   bu   xalqlarning   madaniy   rivojlanishining   asosida
turadi. Shuning uchun ham O rta Osiyo xalqlari Ulug bek va uning safdoshlaridan	
ʻ ʻ
abadiy minnatdordirlar 33
.
II. 2. Temuriylar davri me’morchiligi.
XIV-XV   asrlarda   temuriylar   davrida   Movoraunnahrda   obod   poytaxtga   ega
bo lgan kuchli  davlat  yuzaga keldi. Bu  davlatning poytaxti  bo lgan Samarqandda	
ʻ ʻ
yirik   qurilish   ishlari   avj   oldi.   Unda   Sharq   xalqlarining   me morchilik   tajribasi   va	
ʼ
xalq an analari mujassamlashgan edi	
ʼ 34
.
Venger sharqshunosi A. Vamberining yozib qoldirishicha, Amir Temur har bir
muvaffaqiyatni, har bir sevinchli voqeani bir me morlik asarini bunyod etish bilan	
ʼ
nishonlashga   ahd   qildi.   Shu   maqsadda   Hindistonning   yuzlarcha   mohir   g isht	
ʻ
32
КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б-47.
33
АҳмедовА. Улуғбек. Т.: 1991. Б-64.
34
 https://samarkand.uz/about_region/shrines/amir-temur-jome-masjidi-1399-1404
47 teruvchilarini,   Sheroz,   Isfahon   va   Damashqning   mashhur   ustalarini
Movarounnahrga   keltirdi,   ular   go zal   imoratlar   qurdilar.   Musulmon   Osiyosi   ikkiʻ
yuz yil mobaynida turk qo shinlariga lashkargoh bo lganiga, bu qit ada — Temur	
ʻ ʻ ʼ
saltanatida   asarlari   bilan   bizni   hayratga   solgan   rassomlar,   me morlar   va   boshqa	
ʼ
san at ahli doimo ijod qilganiga mazkur imoratlar shohiddir. Naqadar vahshiy etib	
ʼ
tasvirlangan   jahongirning   dilida   go zallik   va   yuksaklikka   muhabbat   shu   qadar	
ʻ
kuchli ediki, bunga uning davrida yaratilgan san at va me moriy asarlari dalildir.	
ʼ ʼ
Temur garchi o z mamlakatining boshqa shaharlarida binolarqurishga amr etsa-	
ʻ
da,   masalan   Tabrizda   masjid,   Sherozda   saroy,   Bag dodda   madrasa,	
ʻ
hazratTurkistonda   mashhur   shayx   Ahmad   Yassaviy   qabri   ustida   maqbara   bino
qildirsa-da, lekino zining buyuk saxovat va himmatini Kesh va Samarqandda oliy	
ʻ
asarlarni qurdirishda ko rsatdi.	
ʻ
Samarqand   Temurningpoytaxti   bo ldi,   o zining   kengligi,   ahamiyati   va	
ʻ ʻ
go zalligi   bilan   ulug   shaharlar   darajasigako tarildi.   Ispaniya   elchilarining	
ʻ ʻ ʻ
rivoyaticha, Samarqand Ishbliya (Sevilya)dan kengroq edi. Ammo  shaharning eng
go zal   va   hashamdor   qismi   tashqarida   bo lib,   bir   yarim,   ikki   milga   cho zilgan
ʻ ʻ ʻ
bog lar,   ulardagi   sayrgohlar   va   xoqon   o yin-kulgi   qiladigan   joylar   (ishratxona)
ʻ ʻ
hisobga olinmagan.
Sharq   tomonda   «Dilkusho»   saroyi   bor,   shaharga   qaragan   eshigiga   «Darvozai
firuza»  deb hal   bilan juda  chiroyli  yozilgan.  Bu  saroyning keng,  katta,  osmon  va
yulduzli   koshlar   bilan   bezatilgan   peshtoqi   uzoqdan   yaltirab   turar   edi.   Saroyning
tashqi   hovlisida   xoqon   saroylari   bor,   bunda   qurollangan   askarlar   turadilar,   ichki
hovlida esa, tug lar bilan bezatilgan oltita fil  safi  ziyoratchilarni  hayratga solardi;	
ʻ
faqat   eng   ichki   —   uchinchi   hovlidagina   Temur   oltin   naqshli   taxtda   o tirib,	
ʻ
ziyoratchilarni   qabul   qilar   edi.   Bu   hovlilarning   tashqarisida   hozirgi   (muallif
yashagan davr) Eronda bo lgani kabi olma va chinor daraxtlari bilan ihota qilingan	
ʻ
hovuzlar bor, ularning –favvorasida qizil va sariq olmalar o ynab turadi.	
ʻ
Janub   tomonda   «Bog i   bihisht»   saroyi   bor,   u   go zal   me moriy   uslubdagi	
ʻ ʻ ʼ
quvonchni   oshiradigan   bog i   bilan   mashhurdir.   Sharafiddinning   rivoyaticha,   bu
ʻ
saron xandaq bilai ihota qilingan sun iy tepa ustiga Tabrizning sof oq marmaridan	
ʼ
48 bino   etilgan,   bir   necha   ko priklar   shu   boqqa   ulangan,   bir   tarafida   hayvonotʻ
bog chasi ham bor. Temur bu saroyni o zining vorislaridan biri — Mironshohning	
ʻ ʻ
qiziga   hadya   qilgan   edi.   U   bu   nevarasini   juda   ham   sevgani   uchun   butun   bo sh	
ʻ
vaqtlarida uning xilvatxonasida (ermitajida) bo lardi.	
ʻ
«Bog i   chinoron»   ham   shaharning   shu   qismida   edi,   go zal   yo llari,   yo llarni	
ʻ ʻ ʻ ʻ
bezagan   ko rkam   chinorlari   bor   edi.   Bu   yerda,   bog   ichida,   sun iy   tepada   salb	
ʻ ʻ ʼ
shaklidagi qasr qad ko targan. Uning tashqarisi Shom naqqoshining mohirona ijodi	
ʻ
bilan,   ichkarisi   go zal   surat   va   lavhalar   bilanziynatlangan,   qimmatbaho   buyumlar	
ʻ
bilan   liq   to la   edi.   Masalan,   og ir   kumush   qubbalar,   taxtlar   va   boshqa   maishiy	
ʻ ʻ
qimmatbaho ashyolar ertaklardagi ajoyibotni eslatardi. Yana «Bog i shamol» bilan	
ʻ
«Bog n nav» saroylari tilga olinadi. Bu saroy to g ri to rtburchak shaklida bo lib,	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
har tomoni bir yarim ming qadam. Uning marmar gullari ajoyib, hayratli edi.
Zamini   qayrag och   va   fil   tishidan   ishlangan   koshinli   edi.   Samarqandning	
ʻ
shavkatli   davridan   qolgan   asarlarni   hozirgi   zaif   holi   bilan   qiyos   qilinsa,   bugungi
muhtasham   binolarning   tavsiyalari   mubolag ali   tuyulmaydi.   Sulto   Xudobanda	
ʻ
tarafidan Sultoniyada yuz yil ilgari qurilgan masjidning go zalligi Temur tarafidan	
ʻ
bino   etilgan   hozirgi   Samarqandning   xarobalari   ustida   qad   ko targan   «Masjidi	
ʻ
shoh»ning go zal mahobati bilan tenglasholmas. Boburning tavsifiga ko ra, uning	
ʻ ʻ
peshtoqiga   Qur on   oyatlari   shunchalik   yirik   harflar   bilan   bitilganki,   uni   bir   mil,	
ʼ
hatto ikki mil masofadan o qish mumkin edi	
ʻ 35
.
Jome  masjid Markaziy Osiyoda eng yirik inshootlardan biri hisoblanadi. Amir	
ʼ
Temur   davrining   tarixchisi   G iyosiddin   Ali   Yazdiyning   yozishicha801   yilning	
ʻ
ramazoni   sharif   oyining   to rtinchi   kunida   (1399   yil   10   may)   masjid   uchun	
ʻ
poytaxtning eng yaxshi joyini Amir Temur tanladi. Mashhur ustalar va me morlar	
ʼ
bu ulkan imoratning loyihasini tuzdilar va eng saodatli daqiqada uning poydevorini
qura boshladilar.
Mazkur   masjid   tarixi   haqida   Abu   Tohirxoja   o zining   «Samariya»   asarida	
ʻ
ma’lumot   berishicha,   Amir   Temur   Ko ragonning   jome   masjidi   shahar   ichida,	
ʻ ʼ
(uning)   shimol   tomonida,   Hazrati   Shoh   (Dari   Ohanin)   darvozasining   yaqinidadir.
35
 Вамбери A .  БухороёхудМовароуннаҳ р тарихи .  Т.: 1990.  Б- 36-37.
49 Jome ning   ravoqi   ustida   Amir   Tarag ay   o g li   buyuk   hoqon   Amir   Temurʼ ʻ ʻ ʻ
Ko ragoni 801 yilda ushbu jome ning solinishiga amr qildi», deb yozilgan. Jome	
ʻ ʼ ʼ
darvozasining naqshida esa quyidagi  yozuv bor: «Ushbu  jome ni  bitkazishga  806	
ʼ
yilda (melodiy 1404) muvaffaq bo lindi».	
ʻ
Jome ning eshigi ikki tabaqalik bo lib, xulo (birinji, mis va rux birga qo shilib	
ʼ ʻ ʻ
eritilsa, xulo bo ladi) quyulgan va ustalar jome ning kirar yeriga po lod qalam uchi	
ʻ ʼ ʻ
bilan juda  ham  go zal   tabiatli  naqshlar  qilgan.  Jome  eshigi  ustida  yozilgan  bayt.	
ʻ ʼ
Uning mazmuni quyidagicha: «Xalq kaftida bori aldov va havasdir. Ish dunyoning
yolg iz egasi bo lgan tangrining ixtiyoridadir».	
ʻ ʻ
Jome   masjidining   umumiy   sahni   167x109m,   burchaklarida   baland   minoralar	
ʼ
bo lgan   va   hozirgi   davrda   bu   minoralar   qayta   tiklandi.   Jome   masjidi   qarovsizlik	
ʻ ʼ
va   zilzilalar   ta sirida   asta-sekin   yemirilib   vayron   bo lgan,   faqat   shimoli-g arbiy	
ʼ ʻ ʻ
minoraning   pastki   qismigina   saqlanib   qolgan  bo lib,  uning   balandligi   18,2   m.  dir	
ʻ
Bibixonim   jome   masjidi   poydevori   xarsang   toshdan,   devorlari   pishiq   g ishtdan	
ʼ ʻ
ishlangan (qalinligi 4,4 - 5 m).
Ta mir-tiklashga   qadar   jome   masjidi   bir-biri   bilan   bog lanmagan   6   ta	
ʼ ʼ ʻ
me moriy bo laklardan iborat edi. Hovlining to rida mehrobli va baland peshtoqli	
ʼ ʻ ʻ
bino,   ikki   yonida   uning   kichik   nusxasi,   poyida   masjidning   ikkiga   bo lingan	
ʻ
peshtoqi   va   shimoli-g arbda   alohida   saqlanib   qolgan   minora   bo lgan.   Ilgari   bu	
ʻ ʻ
bo laklar   uch   qator   oq   marmar   ustunli,   yengil   ravoqli   peshayvonlar   bilan	
ʻ
birlashgan va ular tepasida gumbazchalar (400 ta) bo lgan. Ustunlar 480 ta (oraligi	
ʻ
3,5   m)   bo lib,   tagkursili,   tanasi   o yma   naqsh,   tepasi   rangli   koshinlar   bilan	
ʻ ʻ
ishlangan,   muqarnaslar   bilan   bezalgan   (hozir   ular   tuproq   ostida   ko milib   ketgan,	
ʻ
arxeologik qidiruv  ishlari  natijasida   ustunlar, tagkursilar  va  mayda  kosachalardan
iborat   muqarnasli   ustunning   boshi   topilgan).   Har   biri   tashqi   darvozaning
peshayvoni bor.
Jome   masjidining   hovli   sahniga   marmartosh   taxtalar   yotqizilgan.   Hovli	
ʼ
o rtasida   marmar   toshdan   yasalgan   ulkan   lavh   (Qur on   o qiladigan   maxsus	
ʻ ʼ ʻ
moslama)   bor,   u   dastlab   asosiy   bino   ichida   turgan   1875-yilda   katta   gumbazning
qulashidan   xavflanib,   hovli   o rtasiga   chiqarib   qo yilgan.   Uning   atrofi   nafis	
ʻ ʻ
50 hoshiyalar, muqarnaslar, o simliksimon naqshlar va yozuvlar bilan bezalgan. Lavhʻ
Ulug bek farmoniga binoan XV asr o rtalarida yasalgan. Unga «Sultoni azim, oliy	
ʻ ʻ
himmatli   hoqon,   dinu-diyonat   homiysi,   Hanafiya   mazhabining   posboni,   aslzoda
sulton ibn sulton, amiri mo min Ulug bek Ko ragon» degan yozuv bitilgan.	
ʻ ʻ ʻ
Jome   masjidga   kiraverishdagi   peshtoqning   yuqori   qismi   1897-yilgi   zilzila	
ʼ
paytida qulagan.
Peshtoq   mahobatli   bo lib,   o rtasida   kengligi   18,8   metrli   ravoq   bor.   Yon	
ʻ ʻ
tomonlaridagi minoralar peshtoqdan baland. Peshtoqning ichki tomonida kichikroq
ravoq o rnashgan. Unda o yma marmar hoshiyali darvoza bo lgan. Uning ustidagi	
ʻ ʻ ʻ
lavhasida   masjidning   qurilgan   yili   va   Amir   Temur   shajarasi   yozilgan.   Qo sh	
ʻ
tavaqali  darvoza yetti  xil  temir  qotishmasi  «haft  jo sh»dan  yasalgan.  Keyinchalik	
ʻ
yo qolib ketgan. Peshtoqning yon qanotlarida ikkita aylanma zina bo lib, zinadan	
ʻ ʻ
yuqoriga-   kungura   ravoqli   maydonchaga   chiqilgan   va   undan   minoraga   o tilgan.	
ʻ
Peshtoqning keng yuzasi jilvali koshinlar, rang-barang, qalqon shaklidagi naqshlar
bilan bezatilgan.
Jome   masjidining   asosiy   mehrobli   binosi   Amir   Temur   zamonasining	
ʼ
me moriy uslublari haqida tasavvur beradi.	
ʼ
Asosiy   binoning   old   tomonida   peshtoq,   markazida   ravoq   va   burchaklarida
ikkita ko p qirrali minora bor.	
ʻ
Peshtoq   orqasidagi   xona   oddiy,   ammo   salobatli   handasaviy   shakllar
yig indisidan iborat. Kubsimon prizma binoning asosiy hajmi, tomonlari 14,6 m ga	
ʻ
teng. Uning ustida xona devorlari bo ylab o tuvchi ravoqlardan iborat sakkiz qirrali	
ʻ ʻ
prizma bor.
Gumbazning   doirali   asosi   sirtiga   Qur on   oyatlari   bitilib,   usti   feruza   koshinlar	
ʼ
bilan   pardozlangan   gumbaz   bilan   berkitilgan.   Uning   kirish   tomonlari   ham,   bosh
peshtoq   kabi   rang-barang   koshinlar   bilan   qoplangan,   sopol   g ishtchalar   yotiq,	
ʻ
sirlangan   rangli   g ishtchalar   tik   terilgan.   Asosiy   naqsh   shakllari   tiniq,   lojuvard	
ʻ
g ishchalardan   terilib,   ularning   oralig i   zangori   g ishtchalar,   oq   toshlar   bilan	
ʻ ʻ ʻ
to ldirilgan.   Oddiy   handasaviy   shakllar   va   pechak   kabi   chirmashib   ketgan
ʻ
yozuvlar, bino bezagining tarkibiy qismini tashkil etadi.
51 Mehrobli   binoning   baland   minoralari   sathi   to rt   burchakli   kichik   izoraʻ
taxtalarga   bo lingan.   Handasaviy   shakl   va   o simliksimon   naqshlar   pannolarni	
ʻ ʻ
bezagan. Ular parchinkorlik, koshinkorlik uslubida ishlangan. Peshtoq devorining
yuzasi kesma koshin bilan qoplangan.
Bu koshinlar (ayniqsa ko k ranglilari) tiniq shisha kabi yaltirab turadi. Masjid	
ʻ
yonidagi   ikki   kichik   bino   mehrobli   xonaning,   asosan,   kichik   hajmdagi   takrori
bo lsa-da, naqshlarining soddaligi va gumbazining kunguradorligi bilan farqlanadi.	
ʻ
Jome  masjidining ichki qismini pardozlashda naqqoshlik bezaklari qatorida zarhal	
ʼ
bo rtma gulqog ozdan keng foydalanilgan.	
ʻ ʻ
Amir   Temur   jome   masjidida   keyingi   davrda   juda   katta   hajmdagi   ta mirlash	
ʼ ʼ
ishlari   olib   borildi.   Masjidning   old   katta   ravog i,   masjid   binosini   o rab   turgan	
ʻ ʻ
baland devor, ikki kichik gumbaz va minoralari, ichki katta gumbaz va katta ravoq
ta mirlandi va undagi barcha koshin naqshlar qayta tiklandi	
ʼ 36
.
Aloviddin   Alayka   Ko kaldosh   madrasasi   Registon   maydonidagi   Ulug bek	
ʻ ʻ
madrasasi   janubida   joylashgan   bo lib,   Ulug bekning   otasi   Shohrux   Mirzoning	
ʻ ʻ
tarbiyachisi   Aloviddin   Alayka   Ko kaldosh   (754/1350
ʻ 844/1440-y.y.)       tomonidan
qurilgan   va   bizgacha   yetib   kelmagan.   Madrasa   shu   nomli   masjid   jome   qoshida	
ʼ
qurilgan   ko rinadi.   Hajmi   jihatidan   bu   madrasa   Samarqandda   qurilgan   eng   katta	
ʻ
madrasa hisoblangan. 1529-yilda shayboniy podshoh Ko chkunchixon ushbu qo sh	
ʻ ʻ
obidaga marmardan oliy minbar bino qilgan edi.
Temuriylar   davrida   barpo   etilgan   madrasalardan   yana   biri   Idigu   Temur
madrasasini   XIV   asr   ikkinchi   yarmida   Amir   Temur   amirlaridan   bo lgan   Idiqu	
ʻ
Temur qurdirgan. Boshqa bir manbada, 1425-yilda Mirzo Ulug bekning Iku Temur	
ʻ
nomli qorovulboshi amiri bo lganligi to g ri sida ham ma lumot keltirilgan.	
ʻ ʻ ʻ ʼ
Mir   Burunduq   madrasasi.   Bu   madrasa   Temur-   ning   saroy   a yonlaridan   Amir	
ʼ
Burunduq   ibn   Jahonshoh   tomonidan   XIV   asr   oxiri   va   XV   asr   boshida   Registon
yaqinidagi Chorsu chorrahasida, “Mo yna sotuvchilar masjidi” yonida qurilgan.	
ʻ
Mavlono   Qutbiddin   Sadr   madrasasi.   XIV   asr   oxiri   va   XV   asr   boshida
Samarqanddagi barcha madrasalar vaqf mulki sadorati rahbari Mavlono Qutbiddini
36
https://samarkand.uz/about_region/shrines/amir-temur-jome-masjidi-1399-1404
52 Haydarning shahardagi kigiznamat bozorida (Amir Temur jome ining orqasida vaʼ
shahzoda Abdullo madrasasining yonginasida) qurgan madrasasidir.
Amir   Shohmalik   madrasasi.   Amir   Shohmalik   1405   –   1411-yillar   mobaynida
Ulug bek voyaga yetgunga qadar uni vasiylikka olib, Movarounnahrga hukmronlik	
ʻ
qilishga   Shohrux   Mirzo   tomonidan   tayinlangan   va   o sha   davrlarda   Samarqandda	
ʻ
madrasa   qurgan.   Ulug bek   ning   tog asi   bo lmish   Amir   Shohmalik   qurgan   bu	
ʻ ʻ ʻ
madrasa,   manbalarga   qaraganda,   shahar   markazidan   (hozirgi   Registon   maydoni)
Faqeh Abu Lays xonaqohiga olib boradigan yo l boshida, taxminan hozirgi Davlat	
ʻ
muzeyi va Ro dakiy haykali joylashgan mavze atrofida joylashgan bo lgan	
ʻ ʻ 37
.
Shaharning   hozirgi   (Arminiy   Vanmberi   tilidan)   xarobalari   Ulug bek	
ʻ
hukmronligi   davri   quruvchilarning   nafosat   hissidan,   san atu   saxovatidan   hamon	
ʼ
darak berib turibdi.
O sha  vaqtdagi  Samarqand  haqida  o z  xotiralarida  bir   qadar   to g ri  ma lumot	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʼ
bergan Bobur Ulug bek qurdirgan ulkan binolardan ushbularni zikr etadi:	
ʻ
1.   “Xonaqoh.   Uning   gunbazi   bisyor   ulug   gunbazdir,   olamda   oncha   ulug	
ʻ ʻ
gumbaz yo q” deydi.	
ʻ
2. G oyat go zal havza-tos. Usti mazoyiq bilan bezatilgan shohona ko rinishli	
ʻ ʻ ʻ
madrasa   bino   etilgan.   Bu   madrasa   828   (1424)   yilda   bino   qilingan.   Lekin   200   yil
o tar-o tmas   uning   avvalgi   go zal   hujralarining   xarobalarida   g ayratlik   talabalar	
ʻ ʻ ʻ ʻ
o rnida boyqushlar tunay boshladilar.
ʻ
3. Muqatta  masjidi. Masjidning bunday atalishiga sabab shuki, uning devorlari	
ʼ
va tepa qismlari munaqqash yog och bo laklari bilan qoplangan.	
ʻ ʻ
4.   Chixl   sutun.   Ajoyib   o ymakorlik   usulida   ishlangan   40   ustuni   va   to rtta
ʻ ʻ
yuksak minorasi bor.
5. Ko rinishxona (salomxona). Katta marmar bo laklaridan iborat; undagi katta	
ʻ ʻ
kalon   tosh   taxtning   uzunligi   15   arshin,   kengligi   8   arshin.   Bo lib   olinib	
ʻ
kelinayotganda   biroz   yorilgan.   Bu   binoning   bog ida   Chinixona   -   musavvirlar	
ʻ
doloni   (kartinalar   gallereyasi)   bo lib,   uning   devorlari   tasvirlar   bilan   qoplangan.	
ʻ
Rasmlar Xitoydan taklif etilgan rassomlar tomonidan ishlangan. Mashhur Ko hak	
ʻ
37
 КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б-14-16.
53 tepaligida qad ko targan rasadxona 832 (1428) yilda qurila boshlagangan Qozizodaʻ
Rumiy, G iyosiddin Jamshid, Muayniddin Koshoniy va isroillik Salohiddin taklifi	
ʻ
bilan   ishlangan   bu   inshootni   olim   shahzoda   taklif   etgan   va   ularni   shahzodavor
saxovat   bilan   mukofotlagan.   Afsuski,   bu   inshootning   qurilishi   nihoyatda   uzok
davom etgani uchun nomlari zikr etilgan olimlarning birortasiga uni ko rish nasib	
ʻ
etmadi 38
.
Ulug bek   madrasasi   1417   –   1420-yillarda   qurilgan.   Badiiy   jihatdan   u   Temur	
ʻ
qurdirgan     binolardan   kam   emas   edi   va   shu   bilan   birga   mustahkamligi     jihatidan
ulardan ancha ustun turardi.
Dastlab madrasa 50 ta hujradan iborat bo‘lib, unda yiliga yuzdan ortiq talabalar
tahsil   olishgan.   Tarixchilar   aytishiga   ko‘ra     Ulug‘bekning   o‘zi   madrasada   dars
bergan.   Taniqli   fors   shoiri   Jomiy   bu   yerda   yashab,   ijod   qilgan.
Jomiyning   tinglovchilari   orasida   eng   mashhur   Naqshbandiya   tariqati
namoyondalaridan shayx Xoja Ahror Vali va buyuk shoir Alisher Navoiy bor edi.
Bino   2   qavatli   bo‘lgan,   burchak   darsxonalar   ustida   to‘rtta   baland   gumbaz,
burchaklarda  esa to‘rtta minoralar  bo‘lgan. Asosiy  fasadning  uchdan ikki  qismini
egallagan   bahaybat   peshtoq   ulkan   va   chuqur   nayzasimon   arkali   bo‘lib   maydonga
qarab turadi.
18-asrda   ichki   nizolar   tufayli  boshlangan   urushlar   ta’sirida  madrasa   juda  kata
talofot ko’radi.Ikkinchi qavatdagi xonalar va tashqi gumbazlar buzilib ketadi 39
.
Ulug bek   1420   –   1429   yillari   Samarqand   yaqinidagi   Obi-Rahmat   tepaligiga
ʻ
rasadxona qurdirdi. Bino uch qavatli to garak shaklida bo lib, diametri 46-40 metr,	
ʻ ʻ
balandligi 30 metrcha edi. Bu haqda Zaxiriddin Muhammad Bobur ham guvohlik
beradi.
Rasadxona   haqida   tarixchi   Abdurazzoq   Samarqandiyning   aytishicha,
Samarqandning   shimoliy   tomonida   sal   sharqqa   og ishgan   joy   tanlandi,   mashhur	
ʻ
munajjimlar   bu   ishni   boshlab   yuborish   uchun   Yulduz   ko rsatgan   hayrli   kunni	
ʻ
aniqlab berdilar. Bino qudrat asosi, ulug vorlik negizidek pishiq qurildi. Poydevor	
ʻ
va ustunlar tog  asosidek shunday mustahkam qilindiki, ular to mashhar kunigacha	
ʻ
38
ВамбериA .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .  II жилд .  Т.: 2019.  Б-11-12.
39
https://uzbekistan.travel/uz/o/ulugbek-madrasasi/
54 na   joyidan   jilar   va   na   qular   edi.   Baland   qurilgan   bu   muhtasham   imorat
xonalarining   ichiga   solingan   rasm   va   beqiyos   suratlarda   to qqiz   falakning   daraja,ʻ
daqiqa,   soniya   va   soniyaning   o ndan   bir   ulushlari   ko rsatilgan   yetti   qavat   osmon	
ʻ ʻ
gardishi, yetti sayyora va turg un yulduzlar tasvirlangan osmon gumbazi, iqlimlar,	
ʻ
tog lar, daryolar, sahrolar, xullas olamga tegishli hamma narsalar tasvirlangan edi.	
ʻ
Shundan keyin Quyosh va sayyoralarning harakatini kuzatish, ko rganlarni yozish	
ʻ
va qayd qilishni boshlab yuborishga farmon berildi 40
.
Ulug bekning   ilmiy   asarlari   u   Samarqandda   qurgan   noyob   rasadxona   tufayli	
ʻ
vujudga   kelgan.   Asosiy   statsionar   asbob   bo lib,   48   metrli   diametr   silindr	
ʻ
ko rinishidagi bino ichida joylashgan ulkan kvadrat bo lgan (fundament qoldiqlari,	
ʻ ʻ
aniqrog i   undan   transheya,   arxeologik   tadqiqotlarda   topilgan).   Uning   40,2   m	
ʻ
kattalikdagi  meridianli  yoyi  yuqori  qismi  binoning tekis tomigacha  yetgan, uning
pastki   qismi   (11   m   gacha)   cho qqi   transheyasida   hozirgacha   saqlangan,   tomda	
ʻ
osmon sferasini har qanday nuqtasida yulduzlarni koordinatlarini eng aniq ravishda
qayd   qilishni   imkoniyatini   beradigan,   azimut   doirasi   va   aylanuvchi   kvadrant
joylashgan. U yerda yana quyosh soatlari bo lgan	
ʻ 41
.
Xoja   Ahror   madrasasi.   Xoja   Ahrori   Vali   860/1455-yilda   Samarqand   hokimi
Ahmad   Hojibek   ibn   Sulton   Malik   Qashqariyga   mablag   berib,   So zangaron	
ʻ ʻ
darvozasiga   olib  boruvchi   ko chada   ikki   qavatli   madrasa   qurdirgan.   Madrasaning	
ʻ
janubi   sharqiy   qismida   masjid   joylashgan.   XVIII   asr   boshlaridagi   Samarqand
xarobaliklari   davrida   madrasa   vayron   bo lgan.   Buxoro   hukmdori   Amir   Ma sum	
ʻ ʼ
(Shohmurod)   farmoni   va   ruhoniylar   fatvosi   bilan   Xoja   Ahror   madrasasini   qayta
ta mirlashda   Registondagi   Alayka   Ko kaldosh   madrasasi   vayronalaridagi   oq	
ʼ ʻ
g ishtlardan foydalanilgan va natijada “Oq (Safed) madrasa” deb atalgan.
ʻ
Fazlulloh   Abu   Laysiy   madrasasi.   XV   asr   o rtalarida   qurilgan   bu   madrasa	
ʻ
Samarqandning   mashhur   mudarrislaridan   biri   Xoja   Fazlulloh   Abu   Laysiy
tomonidan,   bobokaloni   sharafiga   “Faqeh   Abu   Lays   mahallasi”   deb   nomlangan
mavzedagi xonaqoh yonida qurilgan 42
.
40
 АбдураҳмоновА. Улуғбек академияси. Т.: 1994. Б-7.
41
http://samarkand.travel/ulugbek-rasadxonasi/
42
КаттаевК. Самарқанд мадрасалари ва илму фан ривожи. Т.: 2020. Б-19.
55 Movarounnahr   Sulton   Ahmad   hukumati   vaqtida   xiyla   uzoq   vaqt   tinchlik   va
saodatda yashadi. Zotan, Mirzo Husayn Boyqaro saroyi doirasidagi maorif ziyosi,
garchi boshqa bir jihatga bog langan bo lsa-da, bu taraflarni, Zarafshon sohillariniʻ ʻ
yoritmasligi mumkin emasdi.
Saroylar,   ibodatxonalar,   madrasalar,   umumiy   hammomlar   qurilgani   haqida
Sulton   Ahmad   tarafidan   ko rsatilgan   ibratga   mo tabar   boylar   orasidan   chiqqan
ʻ ʻ
tashabbuskorlar   ham   qo shildi.   Shular   jumlasidan   Darvesh   Mahmud   Tarxonning	
ʻ
Samarqanddagi   «safoliq   va   havoliq   va   maddi   nazarliq   chorbog i»ni   ko rsatish	
ʻ ʻ
mumkin.   Narvonlar   bilan   ko tarilgan   va   yonida   g oyat   go zal   bir   chamanzori	
ʻ ʻ ʻ
bo lgan bu saroyning favqulodda dilrabo ekanini Bobur bayon etgan	
ʻ 43
.
Sulton   Ahmad   hukmronligidan   so ng   Samarqandda   amalga   oshirilgan   yirik	
ʻ
qurilish ishlari ko zga tashlanmaydi. Temuriylar orasidagi o zaro taxt talashuvlar,	
ʻ ʻ
urushlar bunga imkon bermaganligi tabiiy.
43
ВамбериA .  БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .  I I жилд .  Т.: 2019.  Б-23.
56 XULOSA
Odamdan   qoladigan   yodgorlik   yaxshi   bir   bog ,   hech   bo lmasa   bironʻ ʻ
musofirning   kuniga   yarab   qoladigan   bir   tup   daraxt,   jamoat   foydalanishi   uchun
qurilgan bir masjid yoki hammom va nihoyat solih farzanddir. Tiriklikda shu to rt	
ʻ
farzdan birontasini qilib ketgan kishining nomi o chmaydi.	
ʻ
Temuriylar   davridagi   madaniyat   va   ta'lim   tizimiga   oid   jarayonlar   hamda
o‘zgarishlar   muhim   tarixiy   manbalarning   mavjudligiga   qaramasdan,   ilmiy
jamoatchilik   tomonidan   mustaqil   ilmiy   tadqiqot   ob'ekti   sifatida   bizgacha   maxsus
o‘rganilmagan.   Ushbu   mavzuga   oid  asarlar   tahlili   kam   o‘rganilgan  muammolarni
aniqlab,   ularni   yoritishda   yangicha   yondashuv   ishlab   chiqishda   ahamiyat   kasb
etadi. Bu yondashuv Temuriylar davlatidagi ta'lim tizimini tahlil etish orqali o‘rta
asrlarda   O‘rta   Osiyodagi   madaniyat   soxasidagi   umumiylikni   ko‘rsatib,   ularning
davlatchilikda tutgan o‘rnini aniq tadqiq etishga imkon beradi.
Temuriylar sulolasining vakillaridan Amir Temur, Shoxrux Mirzo va Mirzo
Ulug‘beklar   mamlakatni   boshqarishda   adolat   tamoyillariga,   qat'iy   intizom
talablariga   rioya   qilganligi   bois,   turli   sohalar   bilan   birgalikda   madaniyat   hamda
ta'lim   sohasi   ham   rivoj   topdi.   Me'morchilik,   xattotlik,   naqqoshlik,   adabiyot,
tarixnavislik,   tibbiyot   fanlari   yuksak   bosqichda   rivojlangan.   Mirzo   Ulug‘bekning
ilm-fan   va   ta'lim   sohasini   rivojlantirishdagi   islohotlari   madrasa,   xonoqox   va
boshqa ta'lim muassasalaridagi o‘quv jarayonini tartibga soldi.
Amir Temur ham yaxshi nom qoldirgan inson. Buyuk bunyodkor degan yaxshi
nom qolgan undan. Birinchi navbatda xalqiga hamda mamlakatiga erk, tinchlik va
farovonlik   olib   keldi.   UChingizxon   hurujidan   keyin   vayron   bo lib   yotgan	
ʻ
shaharlarni qaytadan tikladi, obod-u farovon qildi, Samarqand, Buxoro, Shosh kabi
shaharlarimiz   jahonga   ko z-ko z   qilsa   arzigudek   shaharlarga   aylandi.   Yurtimiz	
ʻ ʻ
bog -rog larga burkanib, jannat tusiga kirdi.	
ʻ ʻ
Misol   uchun,   Samarqandni   olib   ko raylik.   1371   yilning   boshi   –   1372   yilning	
ʻ
ikkinchi   yarmida   shaharning   kunbotar   tarafida,   baland   tepalik   yonbag rida   Arki	
ʻ
oliy deb atalgan mustahkam bir qal a qad ko tardi.	
ʼ ʻ
57 Shaharning   devori   mustahkam   qilib   tiklandi,   uning   oltita   darvozasi:   Ohanin,
Feruza,   So zangaron,   Gozurgox.,   Buxoro   va   chorraha   darvozalari   tiklandi.ʻ
Shahararki  ichida to rt  ashyonalik ikkita ulkan saroy:  Ko ksaroy va Bo stonsaroy	
ʻ ʻ ʻ
qad ko tardi. Ko ksaroyga davlat xazinasi, podshohga qarashli korxonalar (asosan	
ʻ ʻ
qurolyarog   ishlab   chiqaruvchi   korxonalar)   va   qamoqxona   joylashtirildi.   Bo ston	
ʻ ʻ
saroy esa podshohga asosiy qarorgoh bo lib xizmat qilgan. Shahar ko chalarining	
ʻ ʻ
ba zilari va bozor qayta qurilib obod qilindi. Samarqand shaharida har yili Xitoy,	
ʼ
Hindiston,   Oltin   O rda   va   boshqa   mamlakatlardan,   shuningdek   nihoyatda   boy	
ʻ
bo lgan   saltanatning   o zidan   keltirilgan   mol   va   matolar   Samarqand   bozorlarida	
ʻ ʻ
sotiladi.   Temurning   amri   bilan   shaharda   ikki   tarafida   qator   do konlar   qo yilgan	
ʻ ʻ
shohko cha, bozorlarda rastalar qurildi.	
ʻ
Amir   Temur   Samarqandda   har   bir   mo min-musulmon   uchun   muqaddas	
ʻ
hisoblangan joylarni (ziyoratgohlarni) obod qilishga alohida e tibor berdi, ko plab	
ʼ ʻ
katta   masjid,   madrasa   va   xonaqohlar   qurdirdi,   yangi   bozorlar,   karvonsaroylar,
hammomlar va boshqa jamoat binolarini bunyod etdirdi.
Amir   Temur   nafaqat   Movarounnahr,   balki   bo ysundirilgan   mamlakatlarda:	
ʻ
Iroq, Ozarbayjon, Afg oniston va b. q. mamlakatlarda ham obodonchilik ishlarini	
ʻ
olib bordi.Hazrat sohibqiron bobomiz shunday buyuk bunyodkor bo lganlar.	
ʻ
Ilm-fan   va   madaniyat   saltanat   uchun   ma naviy   ozuqadir.   Buni   Amir   Temur	
ʼ
yaxshi  bilardi.  Shuning  uchun  ham   u  olim   va  fozil  kishilarni  o ziga  do st  tutgan,	
ʻ ʻ
ularning izzat-hurmatini o rniga qo ygan, davlatni idora qilishda ularning kengash	
ʻ ʻ
va maslahatlaridan foydalangan. Buni u avlodiga ham vasiyat qilib ketgan edi.
Bu vasiyat  Mirzo Ulug bek davrida so zsiz amalga oshirildi  desak mubolag a
ʻ ʻ ʻ
bo lmaydi.  	
ʻ Ulug bek   davrida   Movarounnahr   va   Xuroson   hududidagi   ijtimoiy	ʻ
taraqqiyot   yuksak   madaniy   va   ilmiy   ko tarilishga   olib   keldi.   Bu   ko tarilishni	
ʻ ʻ
hozirgi fanda O rta Osiyo - Xuroson va Eron Uyg onishi – Renessansi deb ataladi.	
ʻ ʻ
Shunday   qilib,   Amir   Temur   va   Temuriylar   davri   Vatanimiz   xalqlarining
hayotiy   taqdirida,   ularning   ijtimoiy   taraqqiyotning   yuksak   marralariga   ko ʻ tarilib
borishi   davomida   o ʻ chmas   iz   qoldirgan   alohida   bir   tarixiy   bosqich   bo ʻ ldi.   Eng
muhimi, bu davr Amir Temurdek buyuk siymoni tarix maydoniga chiqardi. Bu zoti
58 sharif   va   uning   avlodlarining   mislsiz   sa’y-harakatlari,   bunyodkorlik   faoliyati
tufayli   Movarounnahr   va   Xuroson   olkalari   ulkan   o ʻ zgarishlarga   yuz   tutdi.
Mo ʻ g ʻ ullarning bir yarim asrlik bosqini va zulm-asoratidan butunlay xalos bo ʻ lgan
ona   yurtimiz   qudratli   saltanat   darajasiga   ko ʻ tarildi.   Ayni   chog ʻ da,   ijtimoiy-
iqtisodiy,   madaniy-ma’naviy   jihatlardan   yuksalib ,   jahonga   dovrug ʻ   taratdi.   Ulug ʻ
ajdodlarimiz   tomonidan   yaratilgan   moddiy   va   ma’naviy   madaniyatning   yuksak
namunalari,   dur-u   javohirlari   mana   necha   asrlardirki,   jahon   ahlini   hayratga   solib,
minnatdor avlodlar ardog ʻ ida e’zozlanib kelmoqda.
59 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO YXATIʻ
I. MAXSUS ADABIYOTLAR
1. Abdurahmonov   A.   Ulug‘bek   akademiyasi.   –   Toshkent:     “Qomuslar   bog‘i”
tahririyati. 1993.
2. Amir Temur va Ulug‘bek zamondoshlari xotirasida. – Toshkent: O‘qituvchi,
1996.
3. Ashraf   Axmad.   Ulug‘bek   Muhammad   Tarag‘ay   (1394-1449).   –   Toshkent:
Xalq merosi, 1994.
4. Axmedov A. Ulug‘bek (hayoti va faoliyati). – Toshkent: Fan, 1991.
5. Axmedov   B.   Amir   Temur   darslari.   Umumiy   ta'lim   va   maxsus   tarix
maktablari o‘qituvchilar va o‘quvchilar uchun qo‘llanma. – Toshkent: Sharq,
2001.
6. Axmedov   B.   Soxibqiron   Temur   (hayoti   va   ijtimoiy   siyosiy   faoliyati).   –
Toshkent, 1996.
7. Axmedov B. Tarixdan saboqlar. – Toshkent: “O‘qituvchi”. 1994
8. Axmedov B. Ulug‘bek. – Yosh gvardiya, 1989.
9. Axmedov   B.A.   O‘zbekiston   xalqlari   tarixi   manbalari   (qadimgi   va   o‘rta
asrlar). – Toshkent: O‘qituvchi, 1991.
10. Axmedov M.Q. O‘rta Osiyo me'morchiligi tarixi. – Toshkent: O‘zbekiston,
1995.
11. Bo‘riev   O.   Temuriylar   davri   yozma   manbalarida   Markaziy   Osiyo   (tarixiy
geografik lavhalar). – Toshkent, 1997.
12. Bo‘riev O. Temuriylar davri ma'naviy merosi tarixidan. – Toshkent, 2009.
13. Valixo‘jaev   B.   Mirzo   Ulug‘bek   davri   madrasalari   (risola).   –   Samarqand,
2001.
14. Valixo‘jaev   B.   Oliy   ta'lim   tizimi   tarixining   teran   ildizlari   //   Ma'rifat,   2001
yil, 19-dekabr.
15. Valixo‘jaev   B.   Samarqandda   oliy   ta'lim   –   madrasayi   oliya   –   universitet
tarixidan   lavhalar.   –   Samarqand:   Abdulla   Qodiriy   nomidagi   xalq   merosi
nashriyoti, 2001.
60 16. Valixo‘jaev B. Xoja Ahror Vali. – Samarqand: Zarafshon, 1993.
17. Dolimov   U.   Temuriylar   davrida   madrasa   ta'limi   //   Amir   Temur   va
Temuriylar   davrida   ilm-fan   va   madaniyat.   II   Respublika   ilmiy-amaliy
konferensiya materiallari. – Toshkent: Akademnashr, 2013. –B. 142-152.
18. Zoxidov P.Sh. Me'mor san'ati. O‘zbekiston arxitekturasi tarixidan lavhalar. –
Toshkent: G‘ofur G‘ulom nomidagi adabiyot va san'at nashriyoti, 1978.
19. Kattaev K. Madrasalarning ilmu fan rivojidagi o‘rni. “O‘zbekiston ilm-fan,
oliy   ta'lim   tizimining   shakllanishi   va   taraqqiyotida   Samarqand   davlat
universitetining   tutgan   o‘rni”   mavzusiga   bag‘ishlangan   konferensiya
materiallari. 2017 yil, 19 sentyabr'. –B. 47-50.
20. Kattaev   K.   Samarqand   madrasalari   va   ilmu   fan   rivoji.   –Samarqand:
Zarafshon, 2003. 
21. Kattaev   K.   Samarqandnoma.   To‘rtinchi   to‘plam.   –   Toshkent:   Mashhur-
press, 2017.
22. Kattaev K. Shayx Xudoydodi Vali tarixi. SamDU, 1995.
23. Mo‘minov   I.   Amir   Temurning   O‘rta   Osiyo   tarixida   tutgan   o‘rni   va   roli.   –
Toshkent: Fan, 1969.
24. Temuriylar   davrida   ilm-fan   va   madaniyat   rivojining   o‘rganish   va   targ‘ib
qilishning umumbashariy ahamiyati. – Toshkent: Akademnashr, 2015.
25. Tohirov M., Ahrorov Yu. Mirzo Ulug‘bek – buyuk mutafakkir. – Toshkent:
Cho‘lpon, 1992.
26. Tursunova M. Madrasalar ta'limida adabiyot sabog‘i. – Samarqand, 2010.
27. Tursunova   M.   Madrasalar   ta'limi   tarixidan   lavhalar.   –   Toshkent:   Mumtoz
so‘z, 2017.
28. Tursunova   M.   Madrasa   barpo   etgan   malikalar.   –   Toshkent:   Zilol   buloq
nashriyoti, 2019.
29. Tursunova M. Samarqand madrasalari. – Toshkent: Fan, 2019.
30. Uvatov   U.   Ibn   Arabshohning   “Ajoyib   al-maqdur   fi   tarixi   Taymur”ga
yozilgan “So‘z boshi”. – Toshkent: Mehnat, 1992. –B. 5-63.
31. Uvatov U. Sohibqiron arab muarrixlari nigohida. – Toshkent, 1997.
61 32. Umarov A. XIII – XIV asrlarda kutubxonalar me'morchiligining shakllanishi
// Moziydan sado, 2005. №2. –B. 13.
33. Uralov   A.S.   Tasavvuf   maskanlari   –   xonaqohlarning   O‘rta   Osiyo   me'moriy
yodgorliklari – vatanimiz tarixidagi o‘rni va ahamiyati. – Samarqand, 2011.
34. Uralov   A.S.,   Saidov   I.M.   O‘rta   Osiyo   me'moriy   yodgorliklari   –   vatanimiz
tarixini o‘rganishning moddiy manbalari. – Samarqand, 2009.
35. Usmonov   B.   Rossiya   tarixshunosligida   Amir   Temur   siymosi.   –   Toshkent:
Fan, 2011.
36. Shomukarramova   F.   Mirzo   Ulug‘bekning   hayoti   va   ijodi   XX   asr
tarixshunosligida. – Toshkent: Yangi nashr, 2012.
37. Yusupova   D.Yu.   Alisher   Navoiy   va   XV   asrda   tarix   ilmi   ravnaqi   //
O‘zbekistonda ijtimoiy fanlar. – Toshkent, 1991, 11-son. –B. 16-20.
38. Yusupova   D.Yu.   Davlatshoh   Samarqandiy   //   O‘zbekiston   buyuk   allomalar
yurti. – Toshkent, 2010. –B. 341-349.
II. INTERNET MATERIALLLARI
1.  https://n.ziyouz.com/portal-haqida/xarita/maqolalar/mirzo-ulug-bek-va-uning-
akademiyasi
2.  http://samarkand.travel/ulugbek-rasadxonasi/
3.  https://fayllar.org/hadis-ilmi-va-uning-tarbiyaviy-ahamiyati.html
4.  https://samarkand.uz/about_region/shrines/amir-temur-jome-masjidi-1399-1404
62

TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA MADANIY HAYOT . M U N D A R I J A KIRISH………………………………………………………………..…..… 3-5 1-bob. AMIR TEMUR VA TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA ILM-FAN RAVNAQI. 1.1 Amir Temur – ilm-fan va madaniyat homiysi……………………….…….6-12 1.2 Mirzo Ulug bek akademiyasi faoliyati…………………………………....12-22ʻ 1.3 Mirzo Ulug bek rasadxonasi to g risidagi ma’lumotlar tarixi tahlili…......22-31 ʻ ʻ ʻ 2-bob. AMIR TEMUR VA TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA TA’LIM TIZIMI VA ME’MORCHILIK. 2.1 Temuriylar davri ta’lim tizimi……..……………………………………...32-48 2.2 Temuriylar davri me’morchiligi…………………………………………..48-57 XULOSA………………………………...…………………………………… 58-60 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR VA MANBALAR…..……........... 61-63 1

KIRISH Tadqiqot mavzusining dolzarbligi . Amir Temur kabi Vatan farzandlari odatda shaxsiy manfaatlarini chetga surib qo ʻ yib, xalqi, millati uchun astoydil xizmat qiladilar. Vatan farzandlari katta ma’naviy salohiyatga ega bo ʻ ladilar. Ularning ma’naviy imkoniyatlari bir kishiga xizmat qilish doirasidan chiqib, ulkan qudratli ijtimoiy kuchga aylanadi. Natijada u, ijtimoiy kuch eliga, xalqiga, Vataniga xizmat qila boshlaydi. Temur ilm olishni xush ko radigan, ilm egalariniʻ qadrlaydigan zot edi. Istiqlol Amir Temurni yuqori davlat siyosati darajasida ulug ʻ ladi. O ʻ znavbatida sohibqiron Amir Temur ham yana Vatan mustaqilligiga ma’naviyxizmat qilib kelmoqdalar. Amir Temurni “o ʻ ldiramiz” deganlarning o ʻ zlari bu dunyoni tark etdilar. U – qizil, kaltabin “dohiy”lar tushunmadilarki, millat, Vatan dardi bilanyashagan ulug ʻ insonlarni o ʻ ldirib bo ʻ lmaydi. Chunki ular hayotliklaridayoqhech qachon “o ʻ lmaslik” chorasini ko ʻ rib qo ʻ yganlar. Bu tarixning hechqayerida yozilmagan, hamma ham darhol hazm qila olmaydigan falsafasidir. Amir Temur vorislari ham u kabi ilm-fan, madaniyat homiylari bo lib ʻ tanildilar. Shoxrux Mirzo, Ulug bek, Abulqosim Bobur, Ibrohim Mirzo, Zahiriddin ʻ Muhammad Bobur kabi temuriylar vakillarining ilm-fan rivoji uchun qo shgan ʻ hissalari beqiyos bo lib, ularning merosini o rganish muhim ahamiyatga egadir. ʻ ʻ Muammoning o’rganilganlik darajasi. Xalqimiz tarixi haqida juda ko ʻ plab asarlar yozilgan. Ular turli davrda turli mafkuralar ta’sirida yaratilgan. Vatandoshlarimiz ham boshqa mamlakatlarning tadqiqotchilari ham o ʻ lkamiz tarixini yaratganlar. Lekin ularning har birini taqqoslab, sinchiklab, tahlil qilib o ʻ rganish hozirgi davrda muhim ahamiyatga egadir. Masalan, ikki jilddan iborat Ibn Arabshohning “Amir Temur tarixi” bilan B.Ahmedovning “Amir Temur” kitobini taqqoslaydigan bo ʻ lsak boshqacha ohang, ma’no-mazmun beradi. Lekin Ibn Arabshoh kitobi ham qator ma’lumotlarga egaligi bilan ajralib turadi. Amir Temur va temuriylarning ilm-u fan, madaniyat, san’atga qo shgan ʻ hissasini o rganish ʻ bo’yicha mamlakatimiz olimlaridan tashqari xorij olimlari tomonidan hambir necha yo ʻ nalishda ilmiy tadqiqotlar olib borilgan. 2

Amir Temur va temuriylar davlatida ilm-fan, ta’lim, ma’daniyat mavzulari doirasidagimasalalarni o ʻ rganishda R. M. Abdullaev, S. Mamashokirov, N. A. Abdurahimova, A. Ahmedov,D. Alimova, A. Abdurahmonov, B. Ahmedov, S. S. A’zamxo’jaev, A. Begmatov, A. O ʻ rolov, I. Suvonqulov, N. Jo ʻ raev, N. Norqulov,Sh. Ziyodov, H. Ziyoev, D. Ziyoeva, B. Ishakov, A. Mansur,A. Nabiev, Q. Rajabov, U. Uvatov, M. Haydarov, K. Shoniyozov, B. Eshonjonov,Z. Qodirov, O. Qoriev, D. G ʻ ulomova kabi tarixchi, faylasuf, dinshunos,islomshunos olimlarimiz tomonidan olib borilayotgan ilmiy izlanishlarni alohidaqayd etish zarur. Malakaviy bitiruv ishining ilmiy-tadqiqot ishlari rejalari bilan bog’liqligi. Mazkur bitiruv malakaviy ishi Samarqand davlat universitetining ilmiy-tadqiqot rejasi bilan uzviy bog’liq. Bitiruv malakaviy ishining maqsadi. Amir Temur va temuriylar davri madaniy hayoti, ta’lim tizimi va fanda erishilgan yutuqlarni ilmiy-nazariy jihatdan tahlil etishdan iborat. Bitiruv malakaviy ishining vazifalari. – Amir Temur va temuriylar davri madaniy hayoti, ta’lim tizimi va fanda erishilgan yutuqlarni tadqiq qilish; –Temuriylar davri ma’naviy hayotini o rganish;ʻ – Temuriy shahzodalarning ilm-fan, ma’naviyat va madaniyat rivojiga qo shgan hissasini aniqlash; ʻ – Temuriylarning mintaqa ma’naviy qiyofasining shakllanishidagi o rniga ʻ to’g’ri baho berishdan iborat. Tadqiqotning metodlari. Ko’zlangan maqsadga erishish, belgilangan vazifalarni muvaffaqiyatli hal etishni ta’minlashda ilmiy bilishning: ob’ektivlik, sistemalilik, umumiy aloqadorlik, rivojlanish, vorislik, milliylik va umuminsoniylik, tarixiylik va mantiqiylikning birligi tamoyillari hamda qiyosiy tahlil, analiz va sintez, analogiya, umumlashtirish usullari metodologik asos bo’lib xizmat qildi. Tadqiqotning ahamiyati. Malakaviy bitiruv ishining ahamiyati unda o’z aksini topgan xulosalarning Temuriylar davri ma’naviy hayotini chuqurroq anglab 3

yetishga xizmat qilishi bilan belgilanadi. Ularnitadqiq etish konkret mamlakatimiz ma’naviy va madaniy sohasida sodir bo’layotgan ijobiy o’zgarishlarning mazmunini to’g’ri anglashga yordam beradi. Ayni paytda, malakaviy bitiruv ishida bayon etilgan xulosalar ushbu yo’nalishdagi keyingi tadqiqotlar uchun muayyan nazariy manba bo’lib xizmat qilishi mumkin. Malakaviy bitiruv ishining ahamiyati unda o’z aksini topgan nazariy xulosalar va umumlashmalar, konkret amaliy taklif- tavsiyalardan Temuriylar davrimintaqa ma’naviy hayotini tadqiq etishga qaratilgan ijtimoiy-siyosiy, madaniy-ma’rifiy tadbirlarni tashkil etish, mustaqillik sharoitida tarixiy tafakkurda sodir bo’layotgan keng qamrovli ijobiy o’zgarishlarni ushbu yo’nalishda faoliyat yuritayotgan uyushmalar, jamg’armalarning faoliyati orqali keng jamoatchilik o’rtasida targ’ib va tashviq qilish jarayonida, o’rta, o’rta maxsus va oliy ta’lim muassasalarida tegishli o’quv kurslarini o’qitishda ham foydalanish mumkinligi bilan belgilanadi. Bitiruv malakaviy ishining tuzilishi: kirish, ikki bob, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati dan iborat . 4

I.BOB. AMIR TEMUR VA TEMURIYLAR DAVRIDA SAMARQANDDA ILM-FAN RAVNAQI. I. 1. Amir Temur – ilm-fan va madaniyat homiysi. Ilm-fan va madaniyat saltanat uchun ma naviy ozuqadir. Buni Amir Temurʼ yaxshi bilardi. Shuning uchun ham u olim va fozil kishilarni o ziga do st tutgan, ʻ ʻ ularning izzat-hurmatini o rniga qo ygan, davlatni idora qilishda ularning kengash ʻ ʻ va maslahatlaridan foydalangan. Buni u avlodiga ham vasiyat qilib ketgan. Masalan, «Tuzuklar»da o qiymiz: «...baxtli farzandlarim va qudratli nabiralarimga ʻ ma lum bo lsinkim, men sayyidlar, ulamo, mashoyix, oqilu donolar, muhaddislar, ʼ ʻ tarixshunoslarni sara va e tiborli odamlar hisoblab, izzatu hurmatlarini o rniga ʼ ʻ qo ydim». Ibn Arabshohning aytishicha, Temur shoirlar va hazil-mutoyiba ahlidan ʻ ko ra olimlarni ko proq xush ko rardi ʻ ʻ ʻ 1 . Amir Temur saltanat rivojida ilm-fanning o rni muhim ekanligini teran idrok ʻ etgan holda ilm ahliga homiylik qildi, madrasalar, kutubxonalar tashkil etdi. Vengriyalik atoqli sharqshunos Arminiy Vamberi ma’lumot berishicha, Temur Bursa kutubxonasidagi kitoblarni yuk tashiydigan hayvonlarga ortib, Samarqandga ko chirtirgan ʻ 2 . U poytaxtining ilm-fan va madaniyat markazi bo lishi yo lida ʻ ʻ harakat qildi. Tarixchilar (Sharafuddin Ali Yazdiy, Ibn Arabshoh va b. q.)ning guvohlik berishicha, Amir Temur o z saroyiga yetuk olimlarni, xususan ilohiyot olimlarini, ʻ faqihlarni, riyoziyot (matematika), falakiyot (astronomiya), tibbiyot (meditsina), falsafa, tarix, musiqashunoslik, ilmi aruz fanlarining yetuk namoyondalarini to plagan ʻ 3 . U, deydi Vamberi, yoshligida otasining va ruhoniy imomlarning talqinlari ta siri bilan hayotga islom va tasavvuf nazaridan qaragan edi. Uning qat iy ʼ ʼ jangovar ruhi va chegara bilmas yagona rayosati hamisha bu sifatlari bilan botiniy kurashda edi. So nggi sifatlar unda g olib bo lsa kerakki, o zi shundan deydi: ʻ ʻ ʻ ʻ «Hokimiyatni qo lda qilich bilangina ushlab turish mumkin». U askariga Isfahonni ʻ 1 Аҳмедов Б . Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б-68. 2 ВамбериA . БухороёхудМовароуннаҳр тарихи .Iжилд. Т.: 1990. Б-33. 3 Аҳмедов Б . Амир Темур дарслари. Т.: 2001. Б-68. 5