logo

UBAYDIY SHE’RIYATIDA RUBOIY JANRINING

Yuklangan vaqt:

20.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

285 KB
UBAYDIY SHE’RIYATIDA RUBOIY JANRINING
O‘RNI VA AHAMIYATI
MUNDARIJA
B M I n i n g   u m u m i y   t a v s i f i … … … … … … … … … … … … … … .   3 - 8
- mavzuning dolzarbligi;
-   o‘rganilish tarixi;
- i s h n i n g   i l m i y   y a n g i l i g i ;
- a m a l i y   a h a m i y a t i ;
-
i s h n i n g   t u z i l i s h i .
I .
B O B .   U B A Y D I Y   –   S H O H   V A   S H O I R … … … … … … … … . . . . . . . . 9 - 2 8
I . 1 .   U b a y d i y   h a y o t i ,   a d a b i y   m e r o s i   v a   u n i n g   m a n b a l a r i . . . . . . . . 9 - 1 8
I . 2 .   S h o i r   s h e ` r i y a t i   v a   u n d a   r u b o i y   j a n r i n i n g   t u t g a n   o ‘ r n i . . . 1 9 - 2 8
I I .   B O B .   U B A Y D I Y   –   R U B O I Y N A V I S   S H O I R … … … … … … … . 2 9 - 5 6
I I . 1 . U b a y d i y   r u b o i y l a r i n i n g   m a v z u   k o ‘ l a m i   v a   g ’ o y a v i y  
y o ‘ n a l i s h i … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … . . 2 9 - 3 9
I I . 2 .   S h o i r n i n g   b a d i i y   m a h o r a t i … … … … … … … … … … … … … . . 4 0 - 4 9
I I . 3 .   U b a y d i y   r u b o i y l a r i d a   v a z n   v a   q o f i y a … … … … … … … … … 4 9 - 5 6
X U L O S A … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … 5 7 - 6 0
A D A B I Y O T L A R   R O ‘ Y X A T I … … … … … … … … … … … … … … 6 1 - 6 4
1 Bitiruv malakaviy ishining umumiy tavsifi
Mavzuning   dolzarbligi.   Mustaqilli kka   erishganimizdan   so‘ng   har   bir
sohaga   e’tibor   kuchaydi.   Shu   jumladan   adabiyot   sohasiga   ham,   ayniqsa,   mumtoz
adabiyotga,   mumtoz   adabiyotdagi   shoir-u   yozuvchilarning   hayoti   va   faoliyatiga,
ularning   adabiy   merosiga   bo‘lgan   e’tibor   tobora   ortib   bordi.   O‘zbek   mumtoz
adabiyoti   ma'naviyatimizning   mustahkam   ildizlaridan   biri   desak   yanglishmagan
bo‘lamiz.   O‘tgan   ming   yil   davomida   ijod   qilingan   badiiy   asarlar:   turli   janrdagi
she'rlar,   dostonlar,   masnaviylarning   zamirida   ajdodlarimizning   hayot   va   o‘lim,
olam va odam, iymon va e'tiqod haqidagi qat'iy xulosalari aks etgan. Bu xulosalar
axborot   zamonida   sokin   qalb,   teran   tafakkur,   ulug‘vor   maqsadlar   egasi
bo‘lishimizda   o‘ta   ahamiyatlidir.   Agar   biz   ajdodlarimiz   qoldirgan   bu   ma'naviy
merosga   tayanmasak,   o‘zligimizni   yo‘qotib,   ayni   paytda   moddiy   rivojlanishda
bo‘lgan   turli   millatlarning   ta'siriga   tushib   qolishimiz   mumkin.   Demak,   mumtoz
adabiyotimizni chuqur o‘rganish, uning an’analaridan, yaratilish tarixidan xabardor
bo‘lish bugungi kunda har doimgidan ko‘ra zarurdir.
                     Har qanday millat borki, uning adabiy merosi, o‘ziga xos urf-odatlari shu
xalqning   ma'naviy   ehtiyojlarini   qondirishga   hamda   saviyasini   oshirishga   xizmat
qiladi. Zero, O’zbekiston Respublikasining birinchi Prezidenti o‘zlarining “Yuksak
ma'naviyat   –   yengilmas   kuch”   asarlarida   bejiz:   “Insonni,   uning   ma'naviy   olamini
kashf   etadigan   yana   bir   qudratli   vosita   borki,   u   ham   bo‘lsa,   so‘z   san'ati,   badiiy
adabiyotdir. Badiiy adabiyotning insonshunoslik deb, shoir va yozuvchilarning esa
inson   ruhining   muhandislari,   deb   ta’riflanishi   bejis   emas,   albatta”, 1
  -   deb
ta’kidlamaganlar.
1
Каримов  B.A . Юксак маънавият  – енгилмас куч.  – Т.: Маънавият, 2008. – Б.86.
2 Mustaqillik   sharofati   bilan   milliyligimiz,   o‘zligimizni   namoyon   etadigan
barcha   sohalar   rivoj   topib   bormoqda.   O’zbekiston   Respublikasi   Prezidenti
Sh.M.Mirziyoyevning   davlat   oldiga   qo‘ygan   vazifalaridan   biri   ham   aynan   shu
haqda:   “Kitoblarni   chop   etish   va   tarqatishdagi   muammolarni   hal   qilishdir.   Bu
o‘rinda   gap,   eng   avvalo,   yoshlar   va   aholi   o‘rtasida   mamalakatimizning   boy
tarixini,   uning   betakror   madaniyati   va   milliy   qadriyatlarini   keng   targ‘ib   qilish,
jahon   ilm-fani   va   adabiyoti   yutuqlarini   yetkazish   uchun   zarur   muhit   va   shart-
sharoit yaratish haqida bormoqda” 2
. 
Barchamizga   ma’lumki,   o‘zbek   adabiyotiga   haqiqiy   tamal   toshi   qo‘ygan
ijodkor  Alisher  Navoiydir.  Zahiriddin  Muhammad   Boburning  ham   sarkarda,  ham
hukmdor, ham shoir ekanligi ham hech kimga sir emas. Ammo XV asr oxiri – XVI
asr   boshlarida   temuriylar   sulolasi   hokimiyati   parkandalikka   uchrab,   qulagandan
so‘ng   Movarounnahr   va   Xuroson   zaminida   ham   she’riyat   an’analari   davom
etavergan.   Mana   shu   narsa   ko‘pchilikka   ma’lum   emas,   chunki   bu   borada
tadqiqotlar   juda   kam   amalga   oshirilgan.   Temuriylardan   keyin   taxtga   kelgan
shayboniylar   sulolasi   tarixida   ham   shoir,   ham   podsho   bo‘lgan   hukmdor   ham
ko‘plab   topiladi.   Masalan,   Movarounnahrni   zabt   etgan   ko‘chmanchi   o‘zbeklar
sultoni   Muhammad   Shayboniyxon,   uning   jiyani   Ubaydullaxon   ham   shoir
o‘tishgan. 
Zahiriddin   Muhammad   Boburdan   so‘ng   ruboiy   yozishda   yuksak   maqomga
erishgan shaxs Ubaydullaxon hisoblanadi. Ubaydullaxonning g‘azallari, ruboiylari,
tuyuq,   masnaviylari   ma’no   va   mazmun   jihatidan   e’tiborlidir.   Uning   asarlari
ma’naviyat   xazinasidan   o‘rin   olgan   asarlar   sirasiga   kiradi.   Ammo,   uning   she’rlar
to’liq   o‘ganilmagan.   Ayniqsa   g‘azal   va   ruboiylari   mukammal   o‘rganishni   talab
qiladi.
Ubaydiy   ruboiylarining   janr   va   vazn   xususiyatlarini,   ularda   qo‘llanilgan
badiiy   san’atlarini   o‘rganish   va   bosha   qator   hodisalar   hali   ruboiylari   misolida
2
  Мирзиёев   Ш.М.   Танкидий   таҳлил,   қатъий   тартибли   интизом   ва   шахсий   жавобгарлик   –   ҳар   бир   раҳбар
фаолиятининг кундалик қоидаси бўлиши керак. – Т.: Ўзбекистон. 2017.  –  47   бет.
3 maxsus   tadqiq   etilmaganligi   mazkur   bitiruv   malakaviy   ishi   mavzusining
dolzarbligini belgilaydi. 
Mavzuning   o‘rganilish   tarixi.     Zahiriddin   Muhammad   Boburdan   keyin
ruboiy   yozish   bo‘yicha   keying   o‘rinda   turgan   shaxs   Ubaydullaxondir.
Temuriylardan keyin taxtga kelgan shayboniylar  sulolasi  tarixida ham  shoir, ham
podsho bo‘lgan hukmdorlar ham ko‘plab topiladi. Masalan, Movarounnahrni zabt
etgan   ko‘chmanchi   o‘zbeklar   sultoni   Muhammad   Shayboniyxon,   uning   jiyani
Ubaydullaxon ham shoir o‘tishgan. Ko‘plab shoh - shoirlar qismati kabi uzoq yillar
Ubaydiyning   hayoti   va   ijodi   ilmiy   nuqtayi   nazardan   o‘rganilmay   kelindi.
O‘rganilmaganligining   sababi,   rus-tuzem   hukumati   bostirib   kelishi   natijasida
adabiyotga   bo‘lgan   e’tibor   keskin   kamayib   ketgan.   Ko‘plab   shoir   va
yozuvchilarning   adabiy   meroslar     xorijiy   mamlakatlarga   olib   ketilgan   yoki
o‘rganilmay bir chetda qolib ketilgan. Bular sirasiga Qul Ubaydiyning asarlar ham
kiradi. 
Ubaydiy   haqida   bizgacha   ko‘p   manbalarda   ma’lumotlar   yetib   kelgan.   O‘z
zamonasida XVI asrdayoq yaratilgan tarixiy, ilmiy, tazkira asarlarda uning siyosiy
faoliyati,   g'ayrat-shijoati,   noyob   iste’dod   egasi   ekanligi,   merosi   haqida   qimmatli
dalillarni   ko‘ramiz.   Zayniddin   Vosifiyning   “Badoe   ul-vaqoe”,   Hasanxoja
Nisoriyning   “Muzakkiri   ahbob”,   Mirmuhammad   Amin   Buxoriyning
“Ubaydullanoma” ,   Hofiz Tanish Buxoriyning “Abdullanoma”, Mirzo Haydarning
“Tarixi Rashidiy” asarlari kabilar ana shunday muhim manbalardir. 
XX asrda M.F Kupruli, J. Ekman, A.Shimmel singari chet el olimlari shoh-
shoir   tarjimayi   holini   bir   qadar   o’rganib,   merosi   yuzasidan   ayrim   tadqiqotlarni
amalga oshirganlar. 
O’zbek   olimlaridan   Abdurauf   Fitrat   “Ahmad   Yassaviy   maktabi   shoirlari
to’g’risida   tekshirishlar”,   “XVI   asrdan   so’ngra   o’zbek   adabiyotiga   bir   qarash”
nomli   maqolalarida   Ubaydiy   xususida   ham   fikr   yuritgan   edi.   O’zbek   adabiyoti”
4 majmuasining   3-jildida   shoh-shoirning   turkiy   devonidan   15   g’azal,   2   yor-yor,   14
ruboiy, 3 tuyuq, 1 hikmat va “Gayratnoma” manzumasidan parcha keltirilgan. 3
Mustaqillikdan   keyin   Ubaydiy   hayoti   va   ijodini   o’rganishda   yangi   bosqich
boshlandi. Taniqli adabiyotshunos olim Abduqodir Hayitmetov dastlab “Farog’ati
bor,   do’stlar,   gadolig’ning”   nomi   ostida   kirish   maqolasi   bilan   birga   shoirning   6
g’azal,   1   yor-yor,   2   qit’a,   4   ruboiy,   4   tuyuq   va   bir   hikmatini   e’lon   qildi.   Keyin
Ubaydiyning   o’zbekcha   she’rlaridan   tartib   berilgan   “Vafo   qilsang”   to’plamini
nashr ettirdi. 4
  Tadqiqotchi M.Abdullayev esa “Ubaydiy hayoti va adabiy faoliyati”
mavzuida nomzodlik dissertatsiyasini yoqladi, u haqda qator maqolalar elon qildi. 5
Huquqshunos   olim   Z.Muqimov   ham   “Qilich   va   qalam   sohiblari“   risolasida
Ubaydiy hayoti va ijodiga alohida fasl ajratadi. 6
 Bundan tashqari, P.Qayumovning
“Taskirayi   Qayumiy”,   H.Homidiyning   “Ko’hna   Sharq   darg’alari”,   “Daholar
davrasi”,   H.Karomatovning   “Qur’on   va   o‘zbek   adabiyoti”,   N.Komilovning
“Tasavvuf”,   B.Valixo’jayev   va   Q.Tohirovlarning   “O’zbek   adabiyoti   tarixi”   (XVI
asr),   N.Jumaxo‘ja,   I.Adizovalarning   “O‘zbek   adabiyoti   tarixi”   (XVI-XIX   asr   I
yarmi)   kitoblarida   ham   Ubaydiy   hayoti   va   ijodi   haqida   u   yoki   bu   darajada   fikr
yuritilgan. 7
 
B.Fayzullayev Ubaydiyning Navoiy g’azallariga yozgan tatabbu’larini tahlil
qiladi.   E.Ochilov,   I.   Mannopov,   S.Inomov   kabi   olimlarning   shoirning   turkiy   va
forsiy   ruboiylari   haqida   qator   maqolalar   nashr   etish   bilan   birga,   forsiy
3
  Абдурауф Фитрат.   Яссавий ким эди?   - T.: 1995 .;   Танланган асарлар. Уч жилдлик .2-жилд. – Т .:
2000.;   Яссавий мактаби шоирлари.   –  T . : 2000 .
4
  Қул Убайдий. Вафо қилсанг. «Туркий девон»дан намуналар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов -Т.: 1994.
5
  Абдуллаев   М.   Убайдий   ҳаёти   ва   адабий   фаолияти.   Номзодлик   диссерта ц ияси   автореферати.   –   Т .:   2000.;
Абдуллаев М. Убайдий номалари. // “Ўзбек тили ва адабиёти”. 2000. 1-сон, 45-48-бетлар.
6
 Муқимов З. Қилич ва Қалам соҳиблари, - Самарқанд. 1996.
7
  Қаюмов П. Тазкираи Қаюмий. 1-жилд. - Т.: 1998. 50-51-бетлар; Ҳомидий Ҳ. Кўҳна Шарқ дарғалари. - Т.:
1999.   229-235-бетлар.;     Homidiy   H.   Daholar   davrasi. //   Shoh   va   ijod   tanosibi.   –   T.:   O‘qituvchi,   2011.   232-237-
betlar.;   Кароматов   Ҳ.   Қуръон   ва   ўзбек   адабиёти.   -Т.:   1993.;   Комилов   Н.   Тасаввуф.   2-китоб.   -   Т.:   1999.;
Валихўжаев Б.. Тоҳиров Қ. Ўзбек адабиёти тарихи (XVI аср). - Самарқанд – 2002, 92-101-бетлар.; Jumaxo‘ ja
N., Adizova I. O‘zbek adabiyoti tarixi (XVI-XIX asr I yarmi) / darsiik/. -T.: Innovatsiya-Ziyo, 2020. 137-
154- betlar.
5 ruboiylaridan   namunalar   tarjima   qilib,   o’quvchilar   hukmiga   havola   qilgan. 8
Shuningdek,   N.Hasanning   Ubaydiy   hikmatlari   tahlil   etilgan   maqolasi   bosilib
chiqdi.   Taniqli   tarixchi   olim   Qahramon   Rajabov   Ubaydulloxonning   siyosiy   va
harbiy faoliyati bo’yicha maqolalar e’lon qildi. Bundan tashqari, O’zbekiston tarixi
bo’yicha   yozilgan   darslik   va   qo’llanmalarda   Ubaydulloxonning   siyosiy-ijtimoiy
faoliyati   muxtasar   yoritilgan.   Ubaydiy   ijodi   har   bir   davrda   o‘ziga   yarasha
o‘rganilgan.   Mustaqillik   e`lon   qilingandan   keyin   esa   shoir   ijodi   bo‘yicha
tadqiqotlar ko‘paydi. Bizning ushbu mo‘jaz ishimiz ham shular jumlasidan. 
             Ubaydiy she’rlari k irill alifbosida 1994-yil “Vafo qilsang” 9
, 2000-yil “ Ishq
daf tari” 10
  majmualarida;   shoir   ruboiylari   esa   2004-yil   “Muhabbat   taronalari” 11
,
2 0 0 7 - y i l   e s a   “ D i y d o r   o r z u s i ”   n o m l i   t o ‘ p l a m d a 1 2
 
n a s h r   e t i l d i .   Ubaydiy
“Hikmatlar”i 2019-yili M. Abdullayev tomonidan nashr  etildi. 13
  Ma’lumki,   Ubaydiy   Sharq   she’riyatining   deyarli   barcha   janrida   qalam
tebratgan shoir. Undan bizga   turkiy, forsiy va arabiy tillarda yozilgan ikki devon
hamda hikmat va noma janridagi she’rlarni o‘z ichiga olgan yirrik Kulliyot meros
qolgan.   O‘zbekiston   Respublikasi   Fanlar   akademiyasining   Abu   Rayhon   Beruniy
nomidagi   Sharqshunoslik   instituti   qo‘lyozmalar   fondida   8931   raqam   ostida
saqlanayotgan,   1583-yilda   Mir   Husay   al-Husayniy   tomonidan   ko‘chirilgan
Ubaydiyning   mazkur   “Kulliyot”i   xanuzgacha   joriy   alifboga   o‘girilib   nashr
etilmagan. 
   Ubaydiyning   ruboiylar   to‘liqligicha   o‘ganilmagan.   Ruboiylarining   ma’no   –
mazmuni vazni, qofiyasi,  badiiy san’atlari o‘rganishni talab qiladi.
8
 Очилов Э. Тасаввуф адабиётида рубоий.// Ўзбек тили ва адабиёти, 2006, 2-coн, 14-24-бетлар.; Mannopov I.,
Inomov S. U baydiy she’riyatida ruboiy janrining roli va ahamiyati.//  Oriental Renaissance: Innovative, educational,
natural and social sciences. 2022, November.    www.oriens.uz . 419-426-betlar.
9
. Қул Убайдий. Вафо қилсанг. «Туркий девон»дан намуналар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов -Т.: 1994 .
10
  Убайдий . Ишқ дафтари.  Рубоийлар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов.  – Т .:  2000. 
11
  Убайдий.  Муҳаббат тароналари. Рубоийлар.  –Т .:  200 4 .
12
 Убайдий. Дийдор орзуси.   Нашрга таёрловчи Э.Очилов - Т.: Шарқ. 2007. 174-бет. 
13
 Ubaydiy. Hikmatlat. – T.:  2019.
6 Ishning   ilmiy   yangiligi.   Ushbu   ilmiy   ishning   ilmiy   yangiligi   shundaki,
Ubaydiy   ruboiylarini   chuqurroq   o‘rganish,   ularning   bugungi   kundagi   ahamiyati,
mumtoz   adabiyotga   qo‘shgan   hissasi,   ruboiyning   vazn   xususiyatlari,   badiiy
san’atlar   o‘rganishni   talab   qiladi.   U baydiy   ruboiylarining   mazmun - mohiyatini
ochish,   ilgari   surilgan   g‘oyalar   asosida   ijodkorning   dunyoqarashi,   ijodkorlik
mahorati haqida xulosalar berish bitiruv malakaviy ishining asosiy yangiligidir.
Amaliy   ahamiyati.   Bitiruv   malakaviy   ishining   amaliy   ahamiyati   Ubaydiy
ruboiylarini tadqiq etshdan iborat. Shu maqsaddan kelib chiqib, bitiruv malakaviy
ishining oldiga qo‘ygan vazifalari asosan quyidagilardan iborat:
- Ubaydiy ruboiylarining ma’no va mazmunini o‘rganish;
- ruboiylarda ilgari surilgan tasavvifiy g’oyalarni, timsollarni o‘rganish; 
- ruboiylarning   vazn   ko‘rsatkichini     va   ularda   qo‘llangan   badiiy   san’atlarini
tadqiq etish.
Ishning  tuzilishi.   Bitiruv malakaviy  ishi   kirish,  beshta  faslni   o‘z  ichiga  olgan
ikki asosiy bob, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxatidan iborat.
                                 
7 I BOB. UBAYDIY – SHOH VA SHOIR
I.1.  
U b a y d i y   h a y o t i ,   a d a b i y   m e r o s i   v a   u n i n g   m a n b a l a r i .   Ubaydiy
1487-yil   Xorazmda   Vazir   shahri   yaqinida   (amakisi   Shayboniyxon   va   otasi
Mahmud   Sultonlarning   Xorazmga   yurishi   paytida)   tug‘ilgan.   Otasining   piri
Ubaydulloh   Xoja Ahrori Vali unga o‘z ismini beradi.   “O‘z nomlarini berishlari ul
zotning zo‘r  marhamatlaridan bo‘ldiki, shuning uchun  ham  uning bebaho asarlari
va yaxshi nomlarining oqibati olamda  boqiydir”, 14
 - deb yozadi bu haqida mashhur
muarrix Hofiz Tanish Buxoriy. 
Ubaydullaxon   yoshligidan   islom   dini   va   tasavvuf   ruhida   tarbiyalangan.   U
otasining   yolg‘iz   o‘g‘li   bo‘lgan.   Yoshligi   Buxoroda   kechgan.   U   Amir   Abdulloh
Yamaniy   (Mir   Arab),   Xoja   Muhammad   Sadr   kabi   allomalardan   tahsil   olgan.
Ubaydiyning,   ayniqsa,   Abdullo   Yamaniyga   ixlosi   kuchli   edi.   U   Xoja   Ahrorning,
ular Ya’qub Charxiyning, ular esa Bahovuddin Naqshbandning muridlari edi. 
Ubaydulloxon o‘z faoliyati davomida Mir Arab bilan hamisha maslahatlashib
ish o lib boradi. Bu fikrimizni “Badoeul-vaqoe” va “Muzakkiri ahbob”da keltirilgan
ko‘p   dalillar   tasdiqlaydi.   Ubaydulloxon   sarkarda   sifatida   juda   shijoatli,   tadbirkor
edi.   O‘zbekxonlaming   1511-1512-yillarda   Movarounnahmi   qayta   egallashida   uch
ming kishilik qo‘shin bilan 60 ming kishiga qarshi   jang qilib g‘alabaga erishgani,
Shayboniyxonning   ko‘p   zafarlari   ham   Ubaydulloxon   matonati   natijasi   ekanligi
manbalarda e’tirof etiladi . 
            Otasi Mahmud Sulton vafotidan keyin (1504-yil) amakisi Shayboniyxon uni
Buxoroga   hokim   etib   tayinlaydi.   1533-yilda   esa   Ubaydulloxon   poytaxtni
Samarqanddan   Buxoroga   ko‘chirishga   majbur   bo'ladi   va   bosh   xonlik   marosimini
o‘sha   shaharda     o‘tkazadi.   O‘z   nomiga   xutba   o‘qitadi.   Sundan   so‘ng   u   umrining
oxirigacha - 1540-yilgacha Buxoro xonligini boshqaradi. Uning    Abdulazizxon va
Muhammadrahimxon   ismli   o‘g‘illar borligi ma’lum.   Abdulazizxon otasidan so‘ng
1540-1550   -   yillarda xonlik qildi.
14
 Ҳофиз Таниш Бухорий.   Абдулланома.  Икки жилдлик. 1-жилд . – Тошкент . 1999. 59-бет.  
8 Ubaydulloxon   o‘z   davrida   shariat   qonunlarini   bid’atlardan   xoli   saqlashga
katta   e’tibor   qaratdi.   Ularning   amaliyotini   nazorat   qilib   bordi.   Buxoroda   bog‘lar
barpo qildi . Mir Arab madrasasi,   Ko'hak   daryosidagi Mehtar Qosim ko‘prigi kabi
inshootlar  qurdirdi. 
U   ijodkor   -   shoir   sifatida   ilm-fan,   san’at,   adabiyot   ravnaqiga   keng   yo‘l
ochadi.   Har   kuni   Buxoro   shahrining   fozil,   olim   va   shoirlarini   jamlab   suhbatlar,
mushoiralar   uyushtiradi.   Bir   qancha   manbalarda   uning   saltanat   tashvishlari   bilan
bandligiga   qaramasdan,   tirishqoqlik   bilan   ilm   o‘rganganligi,   vaqtdan   nihoyatda
unumli   foydalanganligi,   uni   hech   behuda   ketkazmagani   e’tirof   etiladi.   Ubaydiy
hayoti   va   ijodi   hamisha   ilm-u   adab   ahlining   e’tiborini   o`ziga   tortib   kelgan.
Hasanxoja   Nisoriyning   “Muzakkiri   ahbob”,   Fazlulloh   ibn   Ro`zbehxonning
“Mehmonnomai   Buxoro”,   Mirzo   Muhammad   Haydarning   “Tarixi   Rashidiy”,
Zayniddin   Vosifiyning   “Badoe’   ul-vaqoe”,   Hofiz   Tanish   Buxoriyning
“Abdullanoma”,   Faxriy   Hirotiyning   “Ravzat   us-salotin”,   Mas’ud   ibn   Usmon
Ko’histoniyning     ”Tarixi   Abdulxayrxoniy”,   Mutribiyning   “Taskirat   ush-shuaro”,
Mahmud Ibn Valiyning “Baxr  ul-asror”, Muhammad Yusuf  Munshiyning “Tarixi
Muqimxoniy”,   Sharofiddin   Roqimiyning   “Tarixi   tomm”,   Maxdumi   A’zamning
“Tanbiyat us-salotin“ asarlari kabi mo’tabar manbalarda hayoti, faoliyati va ijodiga
yuksak baho berilganligi Ubaydulloxonning o’z davri siyosiy, ijtimoiy, madaniy va
adabiy  hayotida  katta  rol   o’ynagan   serqirra  shaxs,  xalqning  buyuk  farzandlaridan
biri bo’lganligidan dalolat beradi.
   Movarounnahr   va   Xurosondagi   madaniy   hayotning   eng   gullagan   davri
Husayn   Boyqaro   zamoniga   to‘g‘ri   keladi.   Mirzo   Haydar   o‘zining   “Tarixi
Rashidiy”   asarida     Ubaydulloxon   davridagi   Buxoro   madaniy   hayotiga   “Buxoro
Hirot   va   Husayn   Boyqaro   zamonini   eslatad i” 15
  deya   juda   yuqori   baho   beradi.   U
Ubaydiyning “ b archa fazilatlar bilan bezangan”   shaxs   ekanligini e’tirof etadi.   «…
Xon taxtga o‘lturdi. Adlu ehson nasimi birla dunyoning dimog`ini muattar qildi…
15
 Мирзо Муҳаммад Ҳайдар. Тарихи Рашидий. – Т .:  1996. 537-бет.
9 Hamma din, millat, mulk, davlat, sipoh va ra`iyatlar ishini shar`ning andozasi birla
faysala berur erdi…
Aning   tiriklik   vaqtida   Buxorodagi   fuzalo   va   bulag`olar,   xaloyiq   va   aloyiq
Hirotdin – Mirzo Husayn zamonasidin darak berur erdi». 1 6
 “Ubaydulloxon balo - yu ofatlarni daf` qiluvchi Buxoro shahri obodonchiligi
va qurilishlari uchun ko‘p sa`y-harakatlar ko‘rsatdi “- deb xabar beradi Hasanxoja
Nisoriy.   Podshohlikni   xalqqa   xizmat   qilish   deb   bilgan   Ubaydulloxon   Buxoro
taxtiga   o‘tirishi   bilanoq   “bu   mansabdan   xalq,   mamlakat   uchun   faqat   yaxshilik
qilish yo‘lidagina foydalanajagi haqida bir g`azalda quyidagi maqta`-baytni bitgan:
             Ey Ubaydiy, Haq seni olamda qildi podshoh ,
              Sendin uldurkim, raiyatqa rioyat qilg`asen” . 1 7
 
Shuningdek, XVI asrning ikkinchi yarmi – XVII asr boshlarida yashab ijod
qilgan ozarbayjonlik Sodiq Kitobdor “Taskirayi majma’ ul-havos” asarida Ubaydiy
xususida   ham   ma’lumot   berib,   uning   bir   forsiy   ruboiysini   keltiradi:   “Ubaydxon
o’zbek ziyoda rost saliqa va shoirtabiat va xushtab` podshoh erdi. O‘zbakiyada ul
podshohdek   daler   birov   bo ‘ lmabdur.   Shohi   jannatmakon   bila   muqobala   bo’ldi.
Agar   mag’lub   bo’ldi   va   illo   ko’p   bahodirlug’   qilib,   mardona   urush   qildi.   Tab’i
aqsomi she’rda yaxshi bordur. A’dosining kinoyasi ishorida va o’zining shamotati
isbotida bu ruboiysi ziyoda xushtab’ona bo’lubdurkim: 
         Ey qavmeki, az shumo atoe narasad,
         Naf’e ba faqiru benavoe narasad. 
         Sahl ast agar sari shumo meorand, 
         Boyad qadami shumo ba joye narasad”. 
Mazmuni:  Ey, hech bir barakasi bo’lmagan qavm, faqrlarga, ojizlarga sizdan hech
bir   naf   yo’q.   Undan   ko’ra   kallalaringizni   olib   tashlagan   ma’qulroq.   Toki
qadamlaringiz hech qayerga borib yetmagay!”. 1 8
16
 Мирза Мухаммад Хайдар .  Таърихи Рашиди q .– Т.: 1996. С -274 .
17
  Ҳайитметов А. Адабий меросимиз уфқлари. Т.: 1997, 24-бет .
18
 Шайхзода М. Тазкирачилик тарихидан // Навоийга арму ғон. (Мақолалар тўплами).  - Т.: 1968. 63-64-бетлар .
10 Boburning   o’gli   Komron   Mirzo   ham   bir   forsiy   ruboiysida   “siyosiy   va
farxangiy jihatdan do’st  va yordamchisi bo’lgan” Ubaydiyni “maqtab duo qiladi”.
XVII-XVIII   asrlarda   xorazmda   yashab   ijod   etgan   mashhur   shoir   Andalib   uning
“Shukrkim, mahzun ko’ngulning sen kabi dildori bor” misrasi bilan boshlanadigan
g’azaliga muxammas bog’lagan. 
Ubaydiy   haqidagi   qiziqarli   ma’lumot   Zayniddin   Vosifiyning   “Badoye’   ul-
vaqoye” asarida ham uchraydi. Asarda shunday jumlalar bor:  “Ul hazratning odati
shu   ediki,   har   kuni   bir   she`rni   o‘rtaga   tashlab,   unga   tatabbu`   va   javob   yozishga
shoirlarni   undardilar.   Derdilarki,   tab`ni   bekorga   o‘tkazmanglar,   uni   mashg`ul
qilmoq   lozim.   Sustlik   tab`ning   bo‘shashishiga   sabab   bo‘ladi   va   zehnni
o‘tmaslashtiradi” . 1 9
 
Fitrat   bu   borada   shunday   yozadi:   «Bu   odam   o`zining   hukumat   ishlarig`a
qaramasdan   shayxliq   ham   qilar   edi,   bu   ishni   o`zining   siyosati   uchun   lozim   bilar
edi.   «Samarat   ul-mashoyix»ning   yozg`anig`a   ko`ra,   Ubaydulloxonning   tariqat
nisbati   Avliyo   Qoraxon   otli   bir   shayx   vositasi   bilan   Hakim   Sulaymon   otag`a
boradir.   Yolg`uz   bu   qadar   bilan   qolmag`an,   o`zi   uchun   muridlar   olg`an.   Jahr
majlislarig`a   ishtirok   qilg`an.   Uning   o`limi   bilan   topilg`an   ta`rix   moddasi
«zikrgo`»   (ya`ni,   zikr   etguvchidir).   Ubaydullohning   yassaviylar   bilan   juda   qat`iy
bog`lang`anig`a   yana   bir   dalil   Yassaviy   shayxi   Xudoydodning   muridi
Muhammadiyor No`g`ay otag`a o`z qizini berganidir» 2 0
.
Ubaydulloxon   Ahmad   Yassaviy   ruhidan   madad   so`rab,   jang-u   jadallarda
g`alaba qozongani, taxtga o`tirgani, unga ergashib hikmatlar aytgani ma`lum. Ayni
paytda,   uning   naqshbandiyaga   e`tiqodi   ham   undan   kam   bo`lmagan.   Boshqacha
aytganda,   u   o`sha   davrda   Movarounnahrda   keng   tarqalgan   ikki   tariqat   —
yassaviyaga   h am,   naqshbandiyaga   ham   kirgan.   Uning   ijodida   ham   har   ikkala
tariqat   ta`siri,   g`oyalari   o`z   ifodasini   topgan.   «Qul   Ubaydiy»   degan   taxallusning
o`zi   ham   shaklan   Ahmad   Yassaviy   uslubi   va   tasavvufiy   xoksorlik   (o`z   nafsi-
19
 Зайниддин Восифий, Бадоеъ ул-вақоеъ (форсчадан  Н.Норқулов таржимаси) .   -  Т.: 1979, 46-бет
20
 А.Фитрат, Танланган асарлар. 3 жилдлик. 2-жилд, Т.: 2000. 35-36-бетлар.
11 g`ururini   yenga   olgan   Allohning   quli)ni   anglatadi.   Shu   bilan   birga,
Ubaydulloxonning «naqshbandiyaga mansubligi din va dunyo ishlari bilan barobar
mashg`ul bo`lishiga imkon bergan»
  2 1
.
Avvalo, so`fiylik ta`limotiga mayl, darveshlik Ubaydulloxonning qonida bor
edi:   uning   qarindosh-urug`lari   bo`lmish   shayboniy   sultonlarning   barchasi   aziz-
avliyolarga alohida muhabbat va e`tiqodi bilan ajralib turganligi tarixiy va adabiy
manbalardan ma`lum. Otasi — Buxoro hokimi Max mud Sulton esa naqshbandiya
tariqatining o`sha davrdagi yirik namoyandasi Xoja Ahror Valiyni chuqur hurmat-
ehtirom   qilibgina   qolmay,   uning   muridi   Mavlono   Muhammad   Qozini   Buxoroga
taklif   etib,   unga   qo`l   bergan   (asli   andijonlik   bo`lgan   bu   ulug`   zot   Zahiriddin
Muhammad Bobur xonadonining ham piri-murshidi edi. Ubaydulloxon ham uning
suhbat   va   va`zlaridan   bahramand   bo`lgan).   Mirzo   Haydarning   Mavlono
Muhammad Qozining so`zlariga asoslanib, guvohlik berishicha,   hukmdorning o`z
irodasini   pir   ixtiyoriga   topshirishi   darveshlar   orasida   tariqatga   qiziqishni   h addan
ziyod ko`paytirib yuborgan ekan. 
Ikkinchidan,   u   tasavvuf   rivojlanib,   davlat   siyosati   darajasiga   ko`tarilgan,
tariqat   shayxlari   hokimiyatni   boshqarish   ishlariga   faol   aralasha   boshlagan   bir
davrda   yashab   o`tdi.   Sharqshunos   olim   Ilyosxon   G`oziyning   yozishicha
«...Naqshbandiya   tariqati   o`z   maktabiga   qariyb   jami   hukmdorlarni   jalb   qilgan.
Masalan,   Maxdumi   A`zam   davrini   olsak,   hukmdorlar   Ubaydulloxon,   Jonibek
Sulton,   Isfandiyor   Sulton,   Iskandar   Sultonlar   Maxdumi   A`zamning   muridlari
edilar.   Yoki   Xoja   Ahror   davrini   olsak,   Sulton   Abusaid,   Bobur   Mirzolar   Xoja
Ahrorning   muxlislari   edilar.   Bu   tariqat   peshvolari   fuqaro   va   hukamo   oralaridagi
munosabatlarni   deyarli   nazorat   ostiga   olgan   edilar   va   acosan   xalq   tomonida
edilar». 2 2
21
  Исҳоқов  Ё .  Нақшбандия таълимоти ва ўзбек адабиёти. — Т.: 2002. 95-бет.
22
  Fo зий   И .   Нақшбандия   тариқатининг   буюк   сиймоси   —   Мах думи   Аъзам//Ғойиблар   хайлидан   ёнган
чироқлар. — Тошкент, 1994. 273-бет.
12 Uchinchidan,   «qabul   nazari   Xoja   Ahrori   Valiydan   hosil   bo`lgan» 2 3
Ubaydulloxonning o`zi ham otasining piri Mavlono Muhammad Qozining shogirdi
edi.   Shuningdek,   «xojagon   tariqatining   balandparvoz   shahbozi»   Maxdumi
A`zamga   murid   tushib,   umrining   oxirigacha   u   bilan   yaqin   aloqada   bo`lgan.   O`z
navbatida,   Maxdumi   A`zam   ham   Ubaydulloxonga   alohida   hurmat-ehtirom   bilan
qarab, uning she`rlari tadqiqiga bag`ishlab 3 ta risola yozgan. 
Ular   “Risolai   chahor   kalima”,   «Sharxi   yak   g`azali   Ubaydulloxon»
(«Ubaydulloxonning   bir   g`azali   sharhida»)   nomli   risolasida   esa   uning   orifona   bir
g`azalini naqshbandiya tariqati qoidalarini yoritish maqsadida sharhlaydi.
Uchinchi   risola   «Ruboiylar   sharhi»   deb   atalib,   unda   Ubaydiyning   so`fiyona
mazmundagi 12 ruboiy si va orifona ruhdagi bir forsiy g`azali sharhlanadi. 
«Ruboiylarni   sharhlash   jarayonida   turli   so`fiyona   atamalar,   suluk   ahliga   xos
bo`lgan   iboralar,   jumladan,   tajalliy,   huzur,   g`aybat,   taalluq,   g`aflat,       jazba,
haqiqat,   zot  va  sifot  tajalliysi,  haqiqiy mahbub, visol, insu  jin shaytonlari pir-u
murid   singari ko`p mavzular borasida so`z boradi va haqiqat qidiruvchilar uchun
bu   boralarda   yetarli   ma`lumot   beriladi.   Mualif   risolani   Ubaydiyning   uch   baytdan
iborat   o`zbek   tilida   bitilgan   “ Manzuma ” si   bilan   tugatadi 2 4
.   Ubaydiyning   bir   kuni
peshindan   keyin   badiha   tarzida   aytgan   arab   tilidagi   so`fiyona   ruboiysi   sharhiga
bag`ishlab   arab   tili   va   falsafa   bilimdoni   Mavlono   Ansoriddin   Ibrohim
namozshomga   qadar   bir   risola   tasnif     etib,   uning   har   bir   misrasi   bobida   olti   yuz
ellik ma`no aytgan ekan.
Ubaydulloxon   dindor   podshoh   bo‘lgan   –   bir   umr   islom   asoslarini
mustahkamlash,  Muhammad  (s.a.v.)  sunnatini  ustuvor  etish uchun  jang-u jadallar
olib borgan.  U Movarounnahrni shia mazhabidagi Shoh Ismoil boshliq qizilboshlar
istibdodidan   saqlab   qolgan.   U   tasavvufga   ham   beqiyos   muhabbati   va   so‘fiylarga
cheksiz   e`tiqodi   bilan   ajralib   turganligi   uchun   Faxriy   Hirotiy   uni   «darvesh
23
  Исҳоқов Ё .  Нақшбандия таълимоти ва ўзбек адабиёти. — Т.: 2002.  94-бет
24
 Абдул ҳаким Шаръий Жузжоний .  Тасаввуф ва инсон.  –  T . :    2001. 115-бет .
13 kiyimidagi shoh» deb ta`riflagan bo‘lsa, Maxdumi A`zam esa uni «darveshlarning
muxlisi va e`tiqodmandi, ammo bu faqir dilu jonining mahbubi» 2 5
 degan. 
Ubaydiy serqirra iste’dod, bilim va tafakkur ko'lamiga ega edi. U hadis ilmida
Xoja   Mavlono   lsfahoniyning,   fiqhda   Mavlono   Mahmud   Azizonning,   Qur’on
qiroatida   Mavlono   Yormuhammad   Qoriy   kabi   zamonasining   peshqadam
allomalarining   shogirdi   edi.   Shu   boisdan   bu   yo‘nalishlardagi   faoliyatida   chuqur
bilim   va   asosli   dalillarga   tayanganligi   yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   U   Qur’on
qiroatida   tajvidsiz   o‘qishni   nojoiz   sanagan.   Turkiy   tilda   Qur’onga   tafsir   yozgan.
Fiqhga bag‘ishlangan risola ham yaratgan. 
U   yetti   xil   husnixatda   yoza   olgan.   Nasx   xatini   yozishda   mahorati   beqiyos
bo‘lgan.   Musiqa   ilmining   bilimdoni,   chaluvchi   sozanda,   kuylovchi   navozanda
sifatida zamondoshlarining tahsiniga sazovor edi. 
  Ubaydiy   o‘zing   qisqa   umri   davomida   ko‘pgina   ishlarni   amalga   oshirdi.   U
davlat ishlari bilan birgalikda ijod ham qildi. Uning adabiy merosi salmoqlidir. 
                         Yuqorida  keltirilgan barcha ma’lumotlar  Ubaydullaxonning siyosiy  va
harbiy   faoliyatiga   doir   ma’lumotlardir.   Uning   she’riyatiga   ham   alohida   to‘xtalib
o‘tish   kerak.   Ubaydullaxon   yassaviya   va   naqshbandiya   tariqatlariga   e’tiqod   qilib,
shayx   sifatida   muridlar   ham   tarbiyalagan.   Ubaydullaxon   “she’r   ilmlarida   sohibi
fan”     bo‘lib,   “Ubaydiy”,   “Qul   Ubaydiy”,   “Ubaydulloh”   taxalluslari   bilan   o‘zbek,
fors va arab tillarida ijod qilgan. Uning uchala tildagi devonlarini o‘z ichiga olgan
kulliyoti   keyinchalik   Mir   Husayn   al-Husayniy   tomonidan   ko‘chirilgan   (1583).
Ubaydullaxonning turkiy  devonida 310 g‘azal, 428 ruboiy , 11 tuyuq, 18 masnaviy,
7 muammo, 2 yor-yor mavjud. Shuningdek, devondan diniy-tasavvufiy va axloqiy-
didaktik   ruhdagi   “Omonatnoma”,   “Shavqnoma”,   “G‘ayratnoma”,   “Sabrnoma”
manzumalari   o‘rin   olgan.   “Ubaydiyning   bu   nomalarni   yozishdan   maqsadi   inson
kamolotini   ta’minlashga   xizmat   qiladigan   axloqiy   masalalarni   yoritish   bo‘lgan” .
Forsiy   devonida   esa   163   g‘azal,   418   ruboiy,   7   qit’a,   1   fard,   1   masnaviy,   1
25
  Махдуми Аъзам Даҳбедий, Зубдат ус-соликин. Танбият ус-салотин (нашрга тайёрловчи Б.Валихўжаев). –
Самарқанд, 1994. 44-бет.
14 tarje’band   va   3   muammo   bor.   Arab   tilidagi   merosi   35   ga   yaqin   g‘azal,   qit’a   va
fardlardan   iborat.   Ubaydullaxon   Ahmad   Yassaviy   asos   solgan   hikmatnavislik
an’anasini   rivojlantirgan.   Undan   1786   baytdan   iborat   220   dan   ortiq   hikmat   yetib
kelgan.   Ubaydullaxon   ijodida   diniy-tasavvufiy   g‘oyalar   yetakchilik   qiladi.
Ubaydullaxon   ham   o‘z   davri   hukmdorlaridan   Husayn   Bayqaro,   Shayboniyxon,
Zahiriddin   Muhammad   Bobur   kabi   muttasil   she’riy   ijod   bilan   shug‘ullangan.   U
turkiy,   forsiy   va   arabiy   tildagi   she’rlaridan   uch   devon   tuzib,   uni   kitob   holida   bir
muqova  ichiga joylashtirgan. Bu devonning yagona qo‘lyozma nusxasi 1583-yilda
Mir Husayn al-Husayniy tomonidan ko‘chirilgan, kotib uni “Kulliyot” deb atagan.
Bu   qo‘lyozma   O‘zbekiston   Fanlar   akademiyasining   Abu   Rayhon   Beruniy
nomidagi   Sharqshunoslik   institutining   qo‘lyozmalar   fondida   8931   raqamli
inventarda saqlanmoqda.
                      Shoirning   boy   adabiy   merosi   hali   maxsus   o‘rganilmagan.   Ubaydiyning
o‘zbek   tilidagi  devonini  dastlabki  o‘rganish   shuni  ko‘rsatdiki,   bu  devon  bizgacha
to‘liq yetib kelmagan. Unda qofiyasi “alif” ga oid 44, “qof” ga oid 13, “ng” ga oid 
26, “l” ga oid 9, “m” ga oid 15,   “n”ga oid   58, “yoy”ga oid 85 ta g‘azal mavjud
bo‘lgani holda “b”, “p”, “s”, “h”, “x”, “j”, d”, “r”, “sot”, “zot”, “itqi”, “izg‘i” kabi
harflarga   oid   g‘azallar   yo‘q.   Bu   shuni   ko‘rsatadiki,   devonning   kattagina   qismi
yo‘qolgan. 
Ubaydullaxon   o‘zbek   va   fors   adabiyotidagi   yirik   ruboiynavislardan
hisoblanadi.   Uning   o‘zbek   va   fors   tilidagi   ruboiylari   850   ga   yaqin.   Xususan,
o‘zbek   adabiyotida   ruboiyning   Boburdan   keyingi   taraqqiyoti   Ubaydullaxon   nomi
bilan   bog‘liq.   Shoir   she’rlarida   o‘zbek   tilining   boy   imkoniyatlaridan,   o‘ziga   xos
xususiyatlaridan mahorat bilan foydalangan. 
                     Bizga uning uchala tilda yaratgan asarlari jamlangan 695 sahifadan iborat
“Kulliyot”i   yetib   kelgan.   Uning   4-200-betlarida   forsiy,   201-210-betlarida   arabiy,
211-695-betlarida turkiy asarlari joylashgan.
15                    “Sustlik tab’ning bo‘shashishiga sabab bo‘ladi va zehnni o‘tmaslashtiradi”
degan tamoyilga qat’iy amal qilgan Ubaydiy zamondosh  ijodkorlarni h ar kuni ijod
bilan shug‘ullanishga da’vat etgan. Ularga rahnamolik qilgan.
                     Ubaydiyning ijodkor sifatida Xusrav Dehlaviy, Jomiy, Kotibiy asarlariga
ixlosi   baland   bo‘lgan.   Adabiyotni   teran   anglagan.   Tafalkkuri   keng   miqyosli
rivojlangan.   Hatto,   zamondoshlari   xon   bilan   uchrashishdan   oldin,   imtihonga
borayotgan  talaba  kabi,  ko‘p  kitoblar   o‘qib,  she’rlar   yodlab, yangi   asarlar  yaratib
borishga   harakat   qilishganini   eslashadi.   Chunki   uning   tafakkur   ko‘lami
suhbatdoshidan chuqur bilimdonlikni, donishmandlikni taqozo qilar edi. 
   Ubaydiy   mumtoz   adabiyotning   ko‘plab   lirik   janrlarida   qalam   tebratgan.
Ayniqsa,   uning   g‘azal,   ruboiy,   hikmat,   tuyuq   kabi   janrlardagi   mahorati   diqqatga
sazovor. 
Ubaydulloxon   tasavvufga   ham   beqiyos   muhabbati   bor   edi.   Buni   uning
she’rlaridan   bilib   olsak   bo‘ladi.   Shoirning   tasavvufga   bo‘lgan   muhabbati   va
so‘fiylarga   bo‘lgan   cheksiz   e’tiqodi   bilan   ajralib   turganligi   uchun   Faxriy   Hirotiy
uni   “darvesh   kiyimidagi   shoh”   deb   ta’riflagan   bo‘lsa,   Maxdumi   A’zam   u   haqda
“darveshlarning muxlisi va e’tiqodmandi, ammo bu faqir dil-u jonining mahbubi”,
degan   edi.     Fitratning   yozishicha:   “   Bu   odam   o‘zining   hukumat   ishlariga
qaramasdan, shayxlik ham qilar edi. “Samarat ul-mashoyix”ning yozg‘aniga ko‘ra,
Ubaydulloxonning   tariqat   nisbati   Avliyo   Qoraxon   otli   bir   shayx   vositasi   bilan
Hakim   Sulaymon   otag‘a   boradir.   Yolg‘uz   bu   qadar   bilan   qolmag‘an,   o‘zi   uchun
muridlar   olgan.   Jahr   majlislariga   ishtirok   qilgan,   uning   o‘limi   topilgan   ta’rix
moddasin “zikrgu” (ya’ni, zikr etguvchi) dir. 26
Ubaydiy   ijodida   diniy-tasavvufiy
  g‘oyalar   yetakchilik   qiladi:   ularda   islom
ta’limoti va so‘fiyona g‘oyalar targ‘ibi bilan bir qatorda , ilohiy va dunyoviy ishq
tarannumi, shoh va shoirlarning Olam va Odam haqidagi falsafiy mulohazalarining
badiiy   talqinlari,   charx-u   falakdan,   zamondan   nokas   kishilardan   shikoyat
ohanglari, 
26
  Абдурауф Фитрат. Танланган асарлар. Уч жилддлик .2-жилд. – Т.: 2000.35-36- бетлар.
16 diniy bid’iatchilik tanqidi, pand-nasihat ruhidagi hasbi hol xarakteridagi she’rlarni
ko‘ramiz.
                  Shoir   she’rlarida   o‘zbek   tilining   boy   imkoniyatlaridan,   o‘ziga   xos
xususiyatlaridan mahorat bilan foydalanadi. Ubaydiy she’rlarining tili soda, uslubi
ravon,   fors-arab   tilidagi   so‘zlar   nihoyatda   oz,   xalq   jonli   tiliga   yaqin.   Ubaydiy
o‘zbek   va   fors-tojik   so‘z   san’atidagi   zabardast   ruboiynavislardan   hisoblanadi.
Uning   bu   ikki   tildagi   ruboiylari   850   ga   yaqin.   Xususan,   o‘zbek   adabiyotida
ruboiyning Boburdan keyiningi taraqqiyoti Ubaydiy nomi bilan bog‘liq. 
            Bu davr adbiyotida an’naviy mavzular davom ettirish barobarida, real hayot
tasviri,   tarjimayi   hol   xususiyatlari   asarlarga   kirib   kela   boshladi.   Bu   holatni   biz
nafaqat , Bobur balki Ubaydiy ijodida ham yorqin ko ‘ramiz. Bizni hayratga solgan
narsa   siyosat     maydonida   o‘zaro   raqib   bo‘lgan   bu   ikki   shoir   g‘azallari,   xususan,
ruboiylarining   til   uslubi   va   ifoda   tarsi   jihatidan   favqulodda   o‘xshashligidadir.
Albatta, g ‘oyaviy jihatdan ular orasida talay tafovut va ziddiyatlar mavjud.
                         Abdurauf  Fitrat  o‘zbek ruboiynavislarini  Umar Xayyom bilan qiyoslar
ekan,   faqat   Boburnigina   o‘xshatish   mumkinligini   aytib,   shunday   yozgan   edi.   “
Bobur ruboiylarida bo‘lgan ochiqlik, go‘zallik, soddalik Xayomga o‘xshaydir” . 27
 
Ubaydiy   asosan   Navoiydan   ta’sirlangan,   unga   ergashgan   bo‘lsa-da,   uning
turkiy   ruboiylari   mazmunining   g‘oyat   teran,   shuning   barobarida   ifoda   tarzining
juda sodda, fikrning murakkab va ayni paytda ochiqligi, badiiy san’atlarga boy va
go‘zalligi, umidbaxsh dard va yorug‘ hasratlarga yo‘g‘rilgan jozib ruhi, ko‘ngilga
yaqin ohangi  bilan Bobur  ruboiylarini  yodga solidi. Shoirning forsiy ruboiylarida
esa   Umar   Xayyom,   Abusaid   Abulxayr,   Najmiddin   Kubro,   Hofiz   Sheroziy,
Jaloliddin   Rumiy,   Pahlavon   Mahmud   kabi   SHarqning   mumtoz   ruboiynavislar
ta’siri va ruhini his etamiz. 
Ubaydullaxon   qisqa,   lekin   mazmunli   umr   kechirib,   1540-yili   54   yoshida
olamdan o‘tadi va Buxoro yaqinidagi Naqshband majmuasida joylashgan Daxman
shohon (Shohlar daxmasi) dagi shayboniylar xilnomasiga dafn etiladi.
27
 Абдурауф Фитрат. Танланган асарлар. Уч жилддлик .2-жилд. – Т.: 2000. 171- бет .
17 I.2. Shoir she’riyati va unda ruboiy janrining tutgan o‘rni.   Ubaydiyning
o‘zbek tilidagi devonida 310 dan ortiq g‘azali mavjud. Ular mavzu jihatidan rang-
barang.   Olam   va   odam   bilan   bog‘liq   barcha   masalalarga   munosabatini   ko‘ramiz.
Uning   lirik   qahramoni   hayot   mazmunini   chuqur   anglaydi.   Shoh   bo‘lishiga
qaramay, dunyoning o'tkinchi, yaltiroq jilvalariga aldanmaydi.
Insonni kamolga etkazuvchi asl maqsaddan chalg‘imaydi. Quyidagi g'azalda
shoir dunyoqarashining shu jihati o‘z ifodasini topgan:                            
                           Hosil-u kavn - u makon ko‘yungda bir xasdur manga,
                           Ushbu himmat ikki olam ichida basdur manga.
                           
                           Ham kо ‘runmas er yuzi bir tirnoqchakim,
                           Yetti kо ‘k ayvoni bir toqi muqarnasdur manga. 28
 
Ubaydiy Qur’oni karim, hadisi sharif g‘oyalarini mukammal egallagan. Shu
sababli, u dunyo, hayot, tiriklik va inson mohiyatini teran mushohada etadi. Shoir
she’rlarida yetakchi  mavzu   ishq.   U majoziy muhabbat  haqida so‘z  aytganda ham
ilohiy muhabbat  nazaridan chetda qolmaydi. Shuning uchun, uning g‘azallaridagi
ishq   tushunchasini   ikkiga   ajratib   bo‘lmaydi.   Fitrat   Ubaydiyning   shoirlik   maqomi
haqida   gapirib:   "Ubaydulla   shoir   ham   mutasavvuf   shoirdir...   Uning   forscha   bir
g'azali   mashhur   mutasavvuf   Maxdumi   A’zam   tomonidan   tasavvuf   uslubida   sharh
qiling'on”, 29
  - deya baho beradi.
Ma’lumki,   vahdati   vujud,   Olloh   vasliga   yetish   tasavvuf   ta’limotining   bosh
g‘oyasi.   Bu   maqomga   esa   faqat   ishq   vositasi   bilangina   erishish   mumkin.   Shu
sababli,   mumtoz   adabiyotimizda   ishqqa   insonni   ruhiy   kengliklarga   boshlovchi
vosita   sifatida   qaraladi.   U   barcha   tor   qafaslardan,   g‘am-g‘ussalardan   ko‘ngilni
ozod   qiladi.   Uni   hurlikka   oshno   etadi.   Ubaydiy   lirik   qahramoni   ham   olam   va
odamni   ana   shu   -   jonbaxsh   ishq   vositasi   bilan   anglaydi.   U   orqali   lahzalik
mavjudlik ustidan g‘alaba qozona oladi:
28
Қул Убайдий. Вафо қилсанг. «Туркий девон»дан намуналар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов -Т.: 1994.5-
бет. Mazkur kitobdan olingan keying parchalarning sahifasi kitob nomi bilan qavs ichida ko‘rsatib boriladi.
29
 Абдурауф Фитрат. Танланган асарлар. Уч жилддлик .2-жилд. – Т.: 2000. 178- бет .
18     Ishqingda sening g ‘ulg‘ula olamg‘a solurmen,
          Ishqing sipohi birla bu olamni olurmen.... (Vafo qilsang, 30-bet)
Yoki:
      Shod aylab aning yodi bila xasta ко ‘ngulni,
         О ‘zimni g ‘am-u g ‘ussadin ozod etadurmen. (Vafo qilsang, 31-bet)
      Shariat   ahkomlarining   qattiq   himoyachisi   bo‘lishiga   qaramay,   shoirning
ayrim   she’rlarida   ishq   zuhd-u   vara’dan   ustun   kelgan   ruhiy   holatlar   tasvirini   ham
kuzatamiz:
                  Zuhd-u varaim daftarin, ey banda Ubaydiy,
                   Bir-bir qilibon, ishqida barbod etadurmen. (Vafo qilsang, 31-bet)
“Muzakkiri ahbob” tazkirasida shoirning bir forsiy g‘azali keltirilgan. Unda
lirik qahramon ko'nglidagi Ollohga ishqning qanchalar yuksak darajada ekanligini
his   qilamiz.   Ishq   maqomining   ramziga   aylangan   Robiya   al-Adaviya   haqidagi
rivoyatda   muhabbati   otashining   balandligidan   hayratda   Ka’ba   uning   ziyoratiga
borgani e’tirof etiladi. Ubaydiy lirik qahramoni ham ishq rutbasida o‘zini shunday
yuksakda his qiladi. Va bu tuyg‘uni oshkor etishdan hayiqmaydi:
                   Bo ‘yi arbobi vafo az guli mo meoyad,
                   Ka ’ba zi on ro ‘ ba tavofi dili mo meoyad. 30
    
Mazmuni:   Vafo ahlining hidi bizning guldan keladur, shuning uchun Ka’ba
ham bizni yurakni ziyorat etgani keladur.
Shoirning   tasavvuf   ta’limotidagi   mavqeni   “Muzakkiri   ahbob”   muallifi
shunday e’tirof etgan edi: “Tasаvvufda fikrlari mazmuni asosli va kuchli namoyon
bo‘lar,   baland   ma’nolarni   dilpisand   iboratlar   bilan   bayon   qilar   edi”. 31
  Haqiqatan
ham, Ubaydiy lirik qahramoni o‘z fikrlarida sobit. O‘z maqomida mustahkam. O‘z
tanlagan   yo‘lining   to‘g‘riligiga   ishonchi   qat’iy.   Soliklarga   rahnamolik   qilishga
qudrati, idroki yetarli:
30
  Jumaxo‘ja N., Adizova I. O‘zbek adabiyoti tarixi (XVI-XIX asr I yarmi) / darsiik/. -T.: Innovatsiya-Ziyo, 2020.
1 42 -bet.
31
  Ҳасанхожа Нисорий. Музаккири аҳбоб (форс тилидан Исмоил Бекжон таржимаси). - Т.: 1993 . 28-бет.
19                    Dar biyoboni talab soliki gumgashta ba roh,
                    Ba sadoi jarasi mahmili mo meoyad...
                    Har kujo dardi dile hast, Ubaydiy, hosil
                    Ba tavofi dili behosili mo meoyad. 32
 
Mazmuni:   Talab   sahrosida   adashib   qolgan   solik   bizning   karvonimiz
qo‘ng‘irog‘i   tovushini   eshitib   yo‘lini   topib   oladi.   Har   qayerda   dili   dardli   odam
boisa, ey Ubaydiy, bizning murodiga etmagan dilimizni tavof etgali keladur.
She’riyat - inson ruhiyatini, botinini talqin etuvchi maydon, ko‘ngil mulkiga
sayohat. Shu sababli Ubaydiy she’riyatida insonni anglash, uni tushunishga da’vat
etakchilik   qiladi.   Hatto,   lirik   qahramonning   jinoyatchiga   munosabati   ham
o‘zgacha.   U   insonning   jinoyatchiga   aylanish   sabablarini   to‘g‘ri   tushunishga
chorlaydi.   Ularga   ham   insonparvarlik   nuqtayi   nazaridan   yondashish   lozimligiga
e’tibomi qaratadi. Uning boisini atrofmuhitdan, ijtimoiy hayot tarzidan izlaydi. Bu
esa   bizni   Ubaydiyning   faqat   shoir   emas,   balki   shoh   sifatidagi   fazilatlaridan   ham
boxabar qiladi:
        Jinoyat ahliga kо ‘p ta 'na urmag‘il zinhor,
       Yo‘q ul sifat kishikim, bo ‘lmag‘ay xiyonatsiz. (Vafo qilsang, 14-bet)
Naqshbandiylik   tariqatining   “Hush   dar   dam,   nazar   bar   qadam”   aqidasining
zamirida   g‘animatlikni   anglashga   da’vat   ham   singdirilgan.   Shundan   kelib   chiqib,
Ubaydiy   she’rlarida   mavjudlikni,   insonni   g‘animat   bilish,   uning   omonatligini
anglash, qadrlash kabi tuyg'ular ham o‘z ifodasini topgan:                   
        Diydor g ‘animat turur, ey telba Ubaydiy,
        Diydoridin ayrilmaki, diydor topilmas. (Vafo qilsang, 14-bet)
Ubaydiy   g‘azallaridagi   o‘ziga   xoslik   rost   tuyg‘ulaming   kuylanishida
ularning   samimiy,   tabiiy   ifodalar,   tasvirlar   orqali   bayon   etilishida   ham   ko‘rinadi.
Xalq   jonli   so‘zlashuv   uslubiga   yaqin   iboralar,   so‘zlar   tizimidan   mohirona
foydalanadi. Bu she’riyatidagi soddalik va samimiylikka bois bo‘ladi: 
    Meni zor etting, ey kо‘ngil, dame ul oy jamolig‘a
32
 O‘sha asar, 142-bet.
20     Ilohi, sen dog‘i mendek birovg'a zor bo‘lg‘aysen. (Vafo qilsang, 27-bet)
Yoki:
Men kо ‘ngul dardig‘a yig‘larmen, ко‘ngul ham holima,
Men anga hayronmanu ul dog'i hayrondur manga. (Vafo qilsang, 7-bet)
Shoir   g‘azallari   qisqa   hajmli.   Asosan,   5-7   baytdan   iborat.   Ammo   ularda
tugal va keng qamrovli, chuqur mazmunli fikrlar bayon etilgan. Ifoda uslubi o‘ziga
xos. Xalqona, sodda, aniq, hikmat va maqollarga monand xulosalar bayon qiladi.
G‘azallarida   kutilmagan,   jur’atli   xulosalar   keltiriladi.   Birinchi   misrada
keltirilgan   tezisga   ikkinchi   misrada   hayratomuz   izohlar   beriladi.   Shoh
Ubaydiyning tabiatiga xos jasorat, jur’at g‘azallarida ham o'zini namoyon etadi.
       Tavrimni dag‘i ne so‘rasin, zor Ubaydiy,
      Yaxshi bila yaxshi-yu, yomon bila yomonmen. (Vafo qilsang, 28-bet)  
Ubaydiyning   “Ichinda”   radifli   haqiqiy   ishq   kuylangan   g`azalida   shoir ning
falsafiy-irfoniy, tasavvufiy qarashlari o`z in`ikosini topgan. G`azalda Yaratganning
(u Yor tarzida keltirilgan) jahon ichiga sig`masligi, ammo bu g`alati ekanligi, ya`ni
u birgina zarradek jon ichida makon tutishi, uning manzil makoni ko`ngil ekanligi
ta`kidlanadi:
Yoriki, ey rafiqim, sig`mas jahon ichinda,
Sig`maslig`i g`alatdur bir zarra jon ichinda.
Jon kibi sirin asrar istasang ko`ngulda oni,
Manzil anga ko`nguldur kavn-u makon ichinda 3 3
.
Yuqoridagi   baytlar   Alisher   Navoiyning   hamd   g`azalida   keltirilgan   “Erur
paydolig`ing pinhon, vale pinhonlig`ing paydo, - misrasini yodga soladi.
Endi   g`azalning   davomiga   e`tibor   bersak,   yurakning   bir   qatra   qon   ekanligi
ayondir,   ammo   ana   shu   bir   qatra   qon   ichida   daryo-daryo   ma`nolar   bor.   Uning
jilvalanishiga ko`zimni solib (qarab) maydon ichida hayronu maftun bo`ldim:
Bir qatra qon ermish garchi ko`ngul valekin,
Daryo-daryo ma`no bor bir qatra qon ichinda.
33
 Муҳаммад Абдуллоҳ Ҳамзахон ўғли, Ҳақ ошиғи. //  “Тафаккур” журнали. 1996 йил, 4-сон, 9-бет .
21 Javlonu jilvasiga hayronu vola o`ldum,
Jilvasig`a ko`zumni solg`an javlon ichinda 3 4
.
Toki boshimni xatar maydoni ichida ko`rmaguncha unga jonimni tikkan oshiqman
desam, xatodir. Agar bo`stonu bog` gul isidan to`lar bo`lsa, u gulning isi emas, uni
guldan izlamang. U Yaratganning gulda zuhur etishidir:
Jonbozi oshiqimen desam agar g`alatdur,
Boshimni k`ormaguncha mahlak maydon ichinda.
Bo`stonu bog` agarchi gul isidan to`ladur,
Tobmang ani isini bog`u bo`ston ichinda 3 5
.
Men   uning   menga   bergan   dardlarini   qabul   qilib,   darmon   tilamay   qo`ydim,
chunki uning bergan dardi mening darmonim ekan:
Qabul aylab dardini darmon tilarni qo`ydum,
Dardi emish darmonim doim darmon ichinda. 36
 
Agar   ma`nolar   istar   bo`lsang,   Qur`onga   nazar   solginki,   kimki   ma`no   istar
bo`lsa, Qur`on ichida bordir:
Gar ma`one istarsan solg`il nazar Qur`onga,
Har kim ma`nokim istar, bordur Qur`on ichinda 3 7
.
Bu olamda orif yo`q demaginki, ma`rifat ahli ichida ajab-ajab oriflar bor:
Orif yo`qtur demagil, Qul Ubaydiy, bordurur,
Ajab-ajab oriflar ahli urfon ichinda 3 8
.
G`azal   yana   bir   jihatdan   kishini   o`ziga   tortadiki,   har   bir   baytning   birinchi
misrasida   keltirilgan   bir   so`z   yoki   ibora  ikkinchi   misrada  yana   takrorlanib,   uning
mohiyati ochiladi. Masalan:
Bir qatra qon  ermish garchi ko`ngul valekin,
Daryo-daryo ma`no bor bir  qatra qon  ichinda.
Javlon-u jilvasiga  hayron-u vola o`ldum,
34
  O‘sha manba , 9- bet.
35
  O‘sha manba , 9- bet.
36
  O‘sha manba , 9- bet.
37
  O‘sha manba , 9- bet.
38
 O‘sha manba, 9-bet.
22 Jilvasig`a  ko`zumni solg`an  javlon  ichinda.
Yoki:
Qabul aylab  dardini   darmon  tilarni qo`ydum,
Dardi  emish  darmonim  doim  darmon  ichinda.
Gar ma`one istarsan solg`il nazar  Qur`onga,
Har kim ma`nokim istar, bordur  Qur`on  ichinda.
Shoir  majoziy ishqni kuylagan g`azallarida  ma`shuqaning  shaklu shamoyili,
raftoriyu   guftorini,   hayotbaxsh   lutfu   nazokatiyu   nozu   karashmasini   yangi
tashbehlar, so`z o`yinlari, ibora va tashbehlar bilan tasvirlaydi.  
Shoir   uchun   yor   visolini   o`ylash   g`am   tunini   munavvar   etadi,   jamolining
sham`i   hijron   kechasini   yoritadi,   yorning   labi   obi   hayot   o`rnini   bosadi,   to`bi
(yorning   qaddiga   o`xshatiladigan   tik   o`suvchi   daraxt)   qaddini   emas,   undan   ham
o`tib toza niholi (yorning tik qaddi) tilaydi:
Furqat tuni ayyomi visolingni tilarmen,
Hijron kechasi sham`i jamolingni tilarmen.
Hayvon suyini Xizr ko`zim qoshida quysa,
Naylay ani, ko`zimga zilolingni tilarmen.
Gar jonu ko`ngul qilsa talab xolu xatingni
Men jodu ko`zing birla hilolingni tilarmen.
To`bi qaddini ko`rmaka firdavs aro kirsam,
To`bidin o`tib toza niholingni tilarmen.
Zulfingg`a Ubaydiy kabi ko`nglumni beribman,
Jonim qushidek donai xolingni tilarmen 3 9
.
G`azalning   oxirigacha   lirik   qahramonning   yoriga   intilayotgandagi   ichki
tuyg`ulari   ana   shunday   oddiy   so`z   va   iboralar,   jozibali   tashbehlar   orqali
ifodalanadi.   Shoir   nazarida   haqiqiy   oshiq   muhabbat   yo`lida   kuymog`i,   fidoiy,
bag`ri biryon bo`lmog`i, so`zlari dardli, ko`zlari namnok bo`lishi zarur:
Ishqdin g`uncha kabi ko`ngli to`la qon kerak,
39
 Ўзбек адабиёти. Мажмуа. 4 томлик, 3-том.   -  Т.:  1959. 152-бет .
23 Yuzi ham soriqu guldek yaqosi chok kerak.
Ishq jon bermaku bosh o`ynamoqu kuymakdur,
Oshiq ul ishlarida chobuku cholok kerak 4 0
.
Venger   turkshunosi   Y.Ekman   “Ubaydiyning   birinchi   xizmati   Chig'atoy
adabiyotida hikmat shaklini jonlantirishidadir”, - deb baho beradi. Fitrat ham XVI
asr   adabiyotiga   baho   berar   ekan,   “Yassaviy   maktabi   saroygacha   ko‘tarilgan”ini
ta’kidlab   o‘tadi.   Albatta,   Ubaydiyning   o‘zbek   mumtoz   adabiyotidagi   o‘rni   faqat
shu   janr   takomili   bilan   belgilanmasa-da,   Ahmad   Yassaviy   zamonidan   keyin   to‘rt
asr   kam   qo‘llanilgan,  aniqrog‘i,   deyarli   qo‘llanilmagan   hikmat   shoir   ijodida   yana
faol   janrga   aylanganini   e’tirof   etish   lozim.   Uning   devoniga   1786   baytdan   iborat
235 ta hikmati kiritilgan.
“Vafo qilsang” to‘plamida shoirning tuyuqlaridan  ham  namunalar  berilgan.
Undan   ushbu   janrga   mansub   5   ta   asari   joy   olgan.   Ularning   barchasida   shoirning
so‘z tovlanishlaridan, ma’noviy jilolaridan mahorat bilan foydalanganining guvohi
bo‘lamiz.   U   shakl   va   mazmunning   mutanosib   uyg‘unligiga   erisha   oladi.   Teran
fikrlar,   ko'lamdor   xulosalami   o‘ziga   xos,   yangicha   tasvir   tizimi   vositasida
ifodalaydi. Tuyuqlar mavzu jihatidan ham keng qamrovli. Ularda dolzarb ijtimoiy
masalalar,   mardlik   va   jasoratga   chorlovchi   komil   axloqiy   tushunchalar   va
an’anaviy   ishqiy   kechinmalar   o‘z   ifodasini   topgan.   Ammo,   Ubaydiy
“Kulliyot”idagi   ayrim   asarlar   borasida   ilmda   munozarali   fikrlar   ham   mavjud.
Jumladan,   quyidagi   tuyuqning   muallifligi   masalasida   bir   yagona   xulosaga
kelishimiz     uchun   qo‘shimcha   maxsus   tadqiqotlar   olib   borish   taqozo   etiladi   deb
o‘ylaymiz:
So‘g‘d ichinda o‘lturubtur yobular,
Yobularning mingan oti yobular.
Yobularning ilgidin el tinmadi,
Yobular tursin bu erda, yo bular.
40
 Ўзбек адабиёти. Мажмуа. 4 томлик, 3-том.   -  Т.:  1959. 15 1 -бет .
24 Ushbu tuyuqda “yobular” so‘zi vositasida tajnis yaratilgan. Uch o'rinda uch
ma’noda   (1-misrada   urug‘   nomi,   2-misrada   ot   turi,   4-misrada   “yoki   bular”
ma’nosida)   qoilanilgan.   1566-yilda   yozilgan   Hasanxoja   Nisoriyning   “Muzakkiri
ahbob”   tazkirasida   aynan   shu   tuyuq   Shayboniy   qalamiga   mansubligi   aytiladi   va
to'liq   keltiriladi.   Noshirning   e’tiroficha,   tazkira   muallif   hayotligi   davrida
ko‘chirilgan qo‘lyozma asosida nashr etilgan. Ubaydiy “Kulliyot”i esa 1583-yilda
Mir   Husayn   al-Husayniy   tomonidan   ko‘chirilgan.   Manbalar   jihatidan   tazkira
qadimiyroq   bo‘lsa-da,   ammo   shoir   devoni   asosliroq   manba   ekanligidan   kelib
chiqib,   mazkur   tuyuq   Ubaydiy   qalamiga   mansub   bo'lishi   haqiqatga   yaqinroq,
degan   xulosaga   kela   olamiz.   Ubaydiyning   muammo,   lug‘z   janrlarida   ham   nodir
salohiyat   sohibi   ekanligi   haqida   ma’lumotlar   bor.   U   ularda   asar   yaratish
donishmandlik, noyob badiiy anglam va mahorat talab qilishini yaxshi tushungan.
Shuning uchun ham ularga adabiyotshunos olim nuqtayi nazari bilan baho beradi.
Uning   fikrlari   adabiyotshunosligimiz   tarixini,   janrlar   o‘mi   va   taraqqiyotini
o‘rganishimizda   ham   muhim.   Vosifiyning   “Badoe   ul-vaqoe”   asarida   quyidagicha
hikoya qilinadi: “Hazrati xon (Ubaydulloxon – V.N.) dedilar: Kotibiyning lug‘zlari
ко‘p. Hammasi  tab’ga muvofiq va maqbul. Lug'z she’rning shunday nav’iki, tab’
tarozusida g ‘oyat mavzundir. Tab’i halol kishilarning unga mayli haddan ziyoddir.
Hazrati xon о 'z lug'zlaridan birini о ‘qidi... ”.
Ubaydiy   mumtoz   adabiyotdagi   eng   murakkab   janrlardan   biri   muammo
aytish   va   echish   usullarini   ham   mukammal   egallagan.   Buni   quyidagi   suhbat
jarayonidan   anglash   qiyin   emas:   "Shundan   so'ng   dedilar   (Ubaydulloxon-V.N.):
muammolaringiz   uslubi   taxminan   ma’lum   bo‘ldi.   Ko‘proq   muammolaringizni
nomini   topa   olaman.   Bir   qancha   yodda   qolgan   muammolaringiz   bo‘lsa,   xotirga
keltirib   yozing.   Muammolardan   bir   qanchasi   (79   ta)   yonimda   edi.   Hazrati   xon
dedilar:   yozgan   nomlaringizni   ko‘chiring.   Men   varaq   boshidagi   nomlarni   miqroz
bilan   ko‘chirdim   va   hazrati   xonga   topshirdim.   Shu   muammolardan   o   ‘n   to'rttasi
nomini   aytishga   ehtiyoj   bo‘ldi.   Qolganini   hazrati   Ubaydulloxon   nomsiz
topdilar…”.            
25             Ubaydiy ko‘p shoirlarni o‘ziga ustoz deb bilgan, ularning asarlarini mutolaa
qilib,   she’riyat   sir-u   sinoatini   o‘rganib   borgan.   U,   ayniqsa,   Mavlono   Kotibiyning
ijodiga   ehtirom   bilan   qaragan.     Uning   asarlariga   o‘zi   ham,   zamondosh   shoirlari
ham   naziralar,   taxmislar   yozishgan.   Bundan   Ubaydiyning   she’riyatni,   uning   ko‘p
qirrali   ma’no-mohiyatini   chuqur   his   qiluvchi,   nozikfahm   shoir   ekanligini
anglaymiz.   Chunki   Kotibiy   haqida   Navoyi   “Majolis   un-nafoyis”   asarining   1-
majlisida hurmat bilan eslaydi. Unga "... aning asrindin bu kungacha anga g ‘olibi
mag ‘z she ’rning barcha uslubida kishi yo 'qtur ”, - deya yuqori baho beradi.
                XVI   asrdan   keyingi   o‘zbek   adabiyotini   tadqiq   etgan   adabiyotshunos   olim
Fitratning “Bu kungi materiallarg'a ko'ra, Ubaydulloxonni bu davming eng yaxshi 
shoiri, deb qabul qilishga to'g'ri keladi”, degan xulosaga kelishi bejiz emas. Chunki
u “she’r ilmlarida sohibi fan”ning - mahorat sohibi edi. Shoir she’riyatiga qilingan
qisqa   sayohatdan   ham   ko‘rinib   turibdiki,   asarlari   mazmuni,   ma’no   jihatidan
qanchalik   serko'lam   bo‘lsa,   badiiy   mahorat   nuqtayi   nazaridan   ham   shunchalik
takrorlanmasdir. 
Shoir she’riyat taqsinga sazovordir. Ayniqsa, uning ruboiylarida olam-olam
ma’no   mujassam.   Har   bir   ruboiysi   o‘ziga   xos   mavzuga,   ma’noga,   badiiy   tasvir
vositalariga ega.  U ruboiy janrida faqat son jihatidan emas, balki mazmun, mohiyat
jihatidan   ham   o‘quvchini   hayratga   soladigan   asarlar   yarata   olgan.     ravishda
mavzusiga   ko‘ra   uch   turga   bo‘lamiz:   1.  Oshiqona   2.  Axloqiy-didaktik   3.  Orifona
yo'nalishdagi ruboiylar.
Ma’lumki, mazkur mumtoz janr talabiga ko‘ra, uning tarkibi 4 qismdan tashkil
topadi. Ammo har doim ham ularning hammasi ishtirok etavermasligi mumkin:  
l.Tezis –ruboiyning 1-misrasi, unda ruboiyda aytilmoqchi bo‘lgan fikr, mavzu
bayon  etiladi.
2.Antitezis -  2 -misrasi ,  birinchi misraga parallel muqobil fikr keltirilad .  
3.Moddayi ruboiy - to‘rtinchi misrani bog’lovchi ko'prik vazifasini bajaradi.
4.  Sintez - ya’ni xulosalovchi, yakuniy misra.
26               Ko‘rinadiki,   shoir   ruboiylari   ham   kichik   hajmga   ega   bo'lishiga   qaramay,
o'quvchi   diqqatini   jalb   etuvchi   tugun,   fikr   va   tuyg‘ular   rivoji,   yechimdan   iborat
o'ziga   xos   kompozitsiyaga   ega.   Dastlab   muxlisda   fikr   va   savollar   uyg'otuvchi
tezislar   o‘rtaga   tashlanib,   so‘ng   asosiy   xulosa   bayon   etiladi.   Bu   ruboiydagi
mantiqiy yaxlitlikni, izchil bog‘liqlikni ta’minlaydi:
                  Bulbulg‘a dedimki, gul yana so'lg ‘usidur,
                    Ко‘nglung g‘amu anduh bila to‘lg‘usidur.
                   Bulbul dedi: Ey do'st, - manga nola qilib, -
                    Taqdiri xudoy ne bo‘lsa, ul bo‘lg ‘usidur. (Vafo qilsang, 42-bet)
      Ushbu ruboiyda savol-javob usulini qo‘llash chuqur ruhiy dramatik manzarani
ifodalash,   timsollar   qiyofasini   oydinroq   yoritish   imkonini   bergan.   Shoir   inson
tabiatining ziddiyatli kechimlarini tabiiy tasvirlashga erisha olgan. 
Xullas, t arixda o‘tgan hukmdorlar ichida ilm-u fan, adabiyot va madaniyatga
e`tibor bergan, nafaqat e`tibor bergan, o‘zi ham jiddiy shug`ullangan kishilar juda
ozchilikni   tashkil   etadi.   Ubaydulloxon   Ubaydiy   ana   shunday   noyob   fazilatli
hukmdor   bo‘lib,   uning   hayot   yo‘li   va   ijodi   ibratlidir.   U   54   yillik   qisqa,   lekin
mazmunli   umri   davomida   o‘zidan   katta   hajmli   va   go‘zal   adabiyot   namunalarini
qoldirgan.
27 I I .   B O B .   U B A Y D I Y   –   R U B O I Y N A V I S   S H O I R
II.1.   Ubaydiy   ruboiylarining   mavzu   ko‘lami   va   g‘oyaviy   yo‘nalishi.
Ubaydiy   ruboiylarining   tili   tili   ravon   va   go‘zal,   mazmuni   keng   va   teran.   Ular
dunyoning past-u balandini ko‘rgan , hayotning butub achchiq- chuchugini totgan,
inson fe’lining turfa tuslanishlarini obdon o‘rgangan, ilm-u zohir va ilm-u botinni
o‘zida   mujassam   etgan   olim   ba   orif   insonning   qalbidan   qaynab   chiqqan
hikmatlardir. 
                  Diniy   va   tasavvufiy   mazmundagi   ruboiylar   o‘z   salmog‘iga   ko   ‘ra   shoir
ruboyiyotining asosiy qismini tashkil etadi. “Tasavvufdagi fikrlari mazmuni asosli 
va kuchli namoyon bo ‘lar, baland ma’nolarini dilpisand iboratlar bilan bayon  qilar
edi” 41
,- deydi bu haqda Hasanxoja Nisoriy shunda deydi. 
              Ubaydiyning islomiy mavzudagi ruboiylarida yer-u ko‘kning sohibi bo‘lgan
Parvardigori   olam   ulug‘lanadi,   unga   munojot   qilinadi,   islomiy   g‘oyalar   targ‘ib
etilib, shariat   ahkomlarini   bajarishga  chaqiriladi. Ular  orasida  Soh  ismoil  Safaviy
boshliq   shialar   –   rofiziylar,   qizilboshlar   qoralanib,   kofirlar,   bid’atchilar   sifatida
mazammat   etilgan   namunalar   ham   ancha   muncha   bo‘lib,   bu   bilan   shoir   mazkur
toifaga   qarshi   jihod   qilishga,   shu   tariqa   sohtalashtiruvchi,   buzuvchilardan
tozalashga da’vat etadi.
                   Ubaydiyning so‘fiyona ruboiylarida oriflar, darveshlar, so‘fiylar, umuman
ahli   dil   ulug‘lanadi,   ilohiy   mahbuba   ta’rif-tavsif   etilib,   hijron   va   visol   xususida
so‘z  yuritiladi, ko‘plab tasavvufiy g‘oyalar bayon qilinadi. Shoir bu toifaga havas
bilan   qaraydi,   ulardan   ibrat   olishga   chaqiradi   bu   najib   insonlarga   ham   Haq,   ham
xalq siri  ayon, ular  Olloh yo‘lida ikki dunyoni  unutgan zotlar, deb araydi  va o‘zi
ham ularga o‘xshagisi keladi. 
      Ayrim ruboiylarida esa, dastlab, chuqur mazmunli hayotiy xulosa berilib, keyin
undan lirik qahramon ruhiyatini sharhlash uchun foydalanadi:
                    
41
  Ҳасанхожа Нисорий. Музаккири аҳбоб (форс тилидан Исмоил Бекжон таржимаси). - Т.: 1993.  28-bet.
28                     Ey yor, kо ‘ngul ishini buzub bo ‘lmaydur,
                    Ag ‘yor jafosig ‘a to ‘zub bo ‘lmaydur.
                    Har necha uzay kо ‘nglumni dermen sendin,
                    Sendek kishidin kо ‘ngul uzub bo ‘lmaydur. (Vafo qilsang, 84-bet)
                Ko‘ngil   -   tilsim.   Uni   anglash   mushkul.   U   har   doim   ham   insonl   xohishiga
bo‘ysunavermaydi.   Shoir   ana   shu   murakkab   mavjudlikning   asrorini   anglashga
intiladi.   Xususan,   so‘nggi   ikki   misrada   uning   bosh   g'oyasi   ifodalanadi.   Mahorat
bilan   qo‘llangan   so‘zlar   tizimi   inson   sirli   olamini   butun   ziddiyati   bilan,   sinoati
bilan tasvirlashga imkon yaratadi.
                       Ubaydiy ruboiylarida ko'proq faylasuf shoir sifatida namoyon bo'ladi. U
olam,   odam   va   Olloh   munosabatlari   borasida   chuqur   mazmunli   fikrlami   bayon
etadi. Shoir bulami bir butunlikda - yagona xilqat sifatida idrok qiladi. Ulami bir-
biridan ayro tasavvur etolmaydi:
                          Sendan rizo ко 'zlagan Ubaydullohdir,
                          Luffing so ‘rab bo 'zlagan Ubaydullohdir.
                          Har ikki jahonda ко ‘zu ко ‘ngul birlan
                          Sendan seni izlagan Ubaydullohdir. (Vafo qilsang, 87-bet)
       Ubaydiyning shoir sifatida ma’naviy olami juda yuksak. Uning o‘zi podshoh
bo'lishiga qaramay, oshiqlik va darveshlikni shohlikdan ustun qo‘ya oladi:
                        Gar bo ‘lsa ziyoda qayg ‘uga eshligimiz,
                         G ‘am dastidan bexudligu behushligimiz,
                         Ollohga shukr, afzal erur shohlikdan,
                         Ey darveshlar, hamisha darveshligimiz!   (Vafo qilsang, 94-bet)
          U   oshiqlarning,   so‘filarning   kamalakday   seijilo   ruhiy   dunyosini   teran   idrok
qiladi. Ularni qadrlaydi va yuqori baho beradi:                    
                     Ul qavm asiri dog’ hijrondirlar,
                     Tuproq bilan yakrang-u yaksondirlar.
                     Darvesh kabi bo ‘lsa-da ular suvratda,
                     Ma’no olamida shoh-u sultondirlar. (Vafo qilsang, 95-bet)
29         
Dunyoning   o‘tkinchiligini,   hayotning   mazmun   va   maqsadini   anglashning
o‘zi   noyob   fazilatdir.   Chunki   inson   shunda   to‘g‘ri   yo‘ldan   adashmaydi.   Jahonni
egallagan   Iskandar   ham   hayotining   so‘ngida   ko‘nglida   bir   bo‘shliqni   his   etganki,
insoniyatga ibrat chun tobutdan bo‘sh qo‘lini chiqarib qo‘yishni vasiyat qilgan. U
anglab etgan xatosining keyingi avlod hayotida qaytarilmasligini istagan. Ubaydiy
ham xuddi shunday o‘z tajribalaridan, kechinmalaridan saboq berishni muhim deb
hisoblaydi:
                      Hukmingda magar mamlakati Misru Yaman,
                      Farmoningda mulki Xitoy hamda Xo ‘tan,
                      Bor boyligini y ig ‘sang-da eryuzining,
                      Ey shoh, jahondan etasan bitta kafan! (Vafo qilsang, 85-bet)
Keyingi   ruboiy   ham   Tangri   karamidan   umid   qilgan   holda
Movarounnnahrdan tashqari har tomondan bo`lgan shaharlarni olishni orzu qilgan
holda yozilgan:
Ey do`st, o`tub Marv ila Moxondin,
Olib xabare Mashhad ila Domg`ondin.
Tengri karami birla o`tub ondin ham
Olg`umizdur o`lja Qumu Koshondin ( Diydor orzusi,  113).
Har   bir   sulolada   boshboshdoqlik   bo`lgani   kabi   shayboniylar   ichida   ham
o`zaro   taxt   talashishlar   bo`lgan.   Keyingi   ruboiy   ana   shunday,   o`zining   ishlariga
mubtaloyu   na   podsholik   ishiga,   na   el   koriga   yaraydigan   qarindoshlaridan   nolib
yozilgan ko`rinadi:
Qardoshlarekim podshodur borisi,
O`z ishlari birla mubtalodur borisi.
Borisi bo`lub ne ishga, ne elga yaror,
Bosh boshqa, ko`zga balodur borisi ( Diydor orzusi,  128). 
Ubaydiyning   “Forsiy   devon”ida   ham   o`ttizga   yaqin   shu   mavzuda   yozilgan
ruboiylari   bor.   Xususan,   bir   ruboiyda   Haq   dushmaniga   mehribonlik   qilib,   Hirot
30 haqqiga beimonlik qilgan, uning dastidan Hirot vayron bo`lgan Ishoqi Siyovushiy
haqida gap boradi:
Ishoqi Siyovushiy yomonlik qildi,
Haq dushmaniga u mehribonlik qildi.
Hirot u tufayli bo`ldi vayronu xarob,
Haqqiga Hirotning beimonlik qildi ( Diydor orzusi,  185).
Ubaydiy ruboiylari  ichida Hirot, uning tabiati, bog`lari, go`zallari;  shaharni
olish   orzusi,   bu   qadimiy   shaharning   bo`yin   egganligi,   unga   xon   bo`lganligi
haqidagilari ko`pchilikni tashkil etadi. Xususan:
Bo`lmay turib, ey yor, hanuz xoni Hirot,
Boshim bezamay afsari sultoni Hirot.
Aqlu hushim oldilar Hirot hurlariyu
To`ldi bu dilim ohiga osmoni Hirot  (Diydor orzusi, 233) .
Yoki:
Ey dil, kezamiz olib Hirot yoshlarini,
Endi bu shahar bog`lari, suv boshlarini.
Ul “Bog`i xiyobon” ichra bir davra tuzib,
Soqiy qilamiz Hirot qalamqoshlarini (Diydor orzusi, 233).
Quyidagi ruboiyda shoir hayotda katta maqsadlar  bilan yashash  haqida fikr
yuritadi. Ya`ni, kishi  hech kimga bilinmasdan, hech bir ish qilmasdan, shunchaki
yashashi emas, yo oshiq bo`lib, yo porsoyu zohid bo`lib, yoki hamma narsadan yuz
o`girgan qalandar bo`lib, yo podsho bo`lib yashasa deydi shoir:
Yo bir sanameg`a mubtalo bo`lsa kishi,
Yo zohidu shayxu porso bo`lsa kishi.
Yo bo`lsa bori nimarsadin ozoda,
Yo borcha ulusqa podsho bo`lsa kishi  (Diydor orzusi, 132) . 
Yana bir ruboiy ham xuddi shu ohang va mazmunda yozilgan:
Yo olam ichinda komron o`lsa kishi,
Yo fathu zafarg`a haminon o`lsa kishi.
31 Yo yursa o`z holig`a darvesh blub,
Yo borcha ulus ustida xon o`lsa kishi  (Diydor orzusi, 133) .
B i r   r u b o i y s i d a   s h o i r   n o s h u k r   k i s h i n i n g   o ` z i d a n   g i n a   q i l m a s d a n
p o d s h o d a n   h a m ,   q i y i n c h i l i g u   h a r   n a r s a d a n   h a m ,   X u d o   d o ` s t i y u ,
X u d o d a n   h a m   n o l i s h i   h a q i d a   y o z a d i :
N o s h u k r   k i s h i   p o d s h o d a n   n o l i g a y ,
H a r   m e h n a t u   r a n j u   b a l o d a n   n o l i g a y .
H a q   d u s h m a n i     u   –   h e c h   g i n a   q i l m a s   o ` z i d a n ,
H a m   d o ` s t i   X u d o y u   h a m   X u d o d a n   n o l i g a y   ( Diydor orzusi, 
1 8 1 ) .
Inson yuragida ezgulik va yovuzlik qutblari mavjud. Yovuzlik g'olib bo‘lgan
vujud   qo‘rqinchlidir.   Chunki   u   faqat   o‘zini   emas,   balki   atrofdagilarni   ham
anashunday   holatga   tushishdan   xavotirda.   Uning   she’riyatida   olam   mohiyati
haqidagi   falsafiy   mushohadalar   bilan   bir   qatorda,   ana   shunday   oddiy   insoniy
iztiroblar, dard-u armonlar ham o‘z ifodasini topgan:          
                 Ey dil, meni na dev-u, na dard qo‘rqitgay,
                 Yo ayb-u gunohlar beadad qo ‘rqitgay,
                 Olamda bulardan sira yo 'q xavfim, lek
                 Do‘st kо‘nglidagi kin-u hasad qo‘rqitgay. (Vafo qilsang, 85-bet)
         Shoir lirik qahramoni dunyoning mayda tuyg‘ularidan bezganda, undan xalos
bo‘lish   yo‘lini   izlaydi.   Yorug1   xayollar,   nurli   manzillar   sari   intiladi.   Ishqqa
xaloskorlik vositasi sifatida umidvor boqadi:              
              Tokay bu zamon g ‘amidan afsona bo ‘lay,
              Afsonayi har oqil-u farzona bo‘lay.
              Oshiq bo ‘la-yu ikki jahondan kechibon,
              Bir laylisifat ishqidaparvona bo‘lay. (Vafo qilsang, 95-bet)
       Shoir lirik qahramon qiyofasini ishqning turli ruhiy pog‘onalarida talqin etadi.
Ba’zan majoziy mehru muhabbat tasviriga, ba’zan esa Ollohga bo‘lgan ishq, imon,
e’tiqod   tuyg‘ulariga   duch   kelamiz.   Ba’zan   ishqning   eng   yuksak   po‘rtanalarida
32 bexud-u   behush,   o‘zini   unutgan   oshiq   kechinmalari   bayonini   ko‘ramiz.   Ularda
mashrabona ruh va uslub ustuvorligining guvohi bo‘lamiz:
               Davron g ‘amidan zarracha g ‘am yo ‘q menda,
               Charx aylanishidan-da alam yo ‘q menda.
               Ishqingda yo ‘qotmishman о 'zimni andoq,
              Parvo senga ham, о ‘zgaga ham yo ‘q menda. (Vafo qilsang, 8 7 -bet)
Ubaydiy   lirik   qahramoni   komil   axloq   targ‘ibotchisi.   Himmat,   muruvvat,   rahm-
shafqat,   vafo-sadoqat   kabi   ezgu   fazilatlar   sohibi   sifatida   tasavvur   qoldiradi.
Insonlarni   bir-birini   g‘animat   bilishga,   har   doim   o‘zaro   yaxshiliklar   sog'inishga
da’vat   qiladi.   Shoir   she’rlarining   umumbashariyligi,   insonparvarligi   ham   ana
shunday   g‘oyalarida   namoyon   bo‘ladi.   U   iymon   salomatligida,   asl   maqsadga
yetishishnida insonni qadrlashda, uni anglashda deb biladi:  
                  Muhtojga qayish - asli karomat shuldir,
                  Bir ishki, yo ‘q ortida malomat - shuldir.
                  Har ikki jahonda, soliko, imonni
                  Qutqaruvchi chin rohi salomat shuldir. (Vafo qilsang, 8 8 -bet)
                  Biz   Ollohga   muhabbat   qo‘yishni,   ko‘nglimizdan   unga   makon   ajratishni
ba’zan   tor   mistik   doirada   tushunamiz.   Ammo,   unga     ishqimiz   riyosiz,   sof   bo'lsa,
bizni   u   ko‘p   kulfatlardan   omon   saqlaydi.   Qalbimizni   qullikdan   ozod   etadi.   Bizni
loqaydlik va g‘aflatdan hushyorlantirib, ko‘nglimizga tiriklik va hayot baxsh etadi.
Shoir lirik «men»i ham xuddi shunday fikrda:                             
                              Kim Haqni unutsa - о ‘sha g ‘ofil bo 'lgay,
                              Kо ‘ngli о‘lar-u, tuproq ila gil bo 'lgay.
                              Kim ко‘ngliga Haq yodi bila bersa hayot,
                              Ul ikki jahonda barhayot dil bo‘lgay!   (Vafo qilsang, 8 8 -bet)
                             Ko‘rguz manga ul sho‘x vafosin, yo Rab! 
                             Ko‘rguzma aning manga jafosin, yo Rab! 
                            Yo Rab, ne duo qilursen – o‘z lutfung ila 
33                             Bu qulnung ijobat et duosin, yo Rab. 42
            Ubaydiy   qalamiga   mansub   ushbu   ruboiyda   diniy   motiv   yetakchilik   qiladi.
Chunki 1, 2 va 4-misralar oxirida qofiyalanib kelgan “yo Rab” so‘zi Tangri taologa
qilingan   murojaatni   anglatadi.   Shoir   ruboiysida   Yaratgandan   yorning   sho‘x
vafosini unga ko‘rguzishini, aksincha, yor jafosini unga ko‘rsatmaslikni tilamoqda.
Birinchi va ikkinchi misralardagi “vafo” va “jafo” so‘zlari qofiyadosh bo‘lish bilan
birga, zid  ma’noli  so‘zlar  (antonim)  hisoblanadi.  Bu bilan Ubaydiy she’rda tazod
san’atini   qo‘llagan.   Ubaydiy   ruboiy   oxirida   Alloh   azza   va   jallaga   qul   bo‘lgan
bandaning duosini ijobat et, deya munojaat etmoqda. Mumtoz o‘zbek she’riyatida
tasavvufiy   masalalar   hamda   sof   e’tiqodni   jo   qilish   mavzusi   juda   keng   tarqalgan
xususiyatdir.   Ubaydiy   ham   oldingi   davrda   yashagan   barcha   mutasavvuf   shoirlar
ijodini davom ettirgan holda ruboiy va g‘azallarida shu an’anaga amal qilgan.
Alloh   Taoloning   yaka-yu   yagonaligi   va   barcha   ishlardan   ogohligi   haqida
bo`lib u quyidagicha:
Ul Podshoheki barchadin ogahdur, 
Bizdin emas tunu kunu hamrahdur.
Ichu toshimiz ichida sulton doim 
SHahanshahi «lo iloha illallahdur» (Diydor orzusi, 38).
Quyidagi   ruboiy   ham   Tangrining   sifatlari   haqida   bo`lib,   shoir   unda   Allohning
pinhon-u zohirdan ogohligi, jon rishtasidan ham yaqinligini ta`kidlab, tinglovchiga
uni o`zingdan yiroq tutmagin deya nasihat qiladi:
Alloh ko`ngul sirridin ogoh erur.
Ixfoyu xafiy zohir anga oh erur.
O`zingdin iroq ko`rmaki, payvasta sanga
Jon rishtasidin yaqinroq erur (Diydor orzusi, 51).
Yana   bir   ruboiy   Yaratganning   har   yerda   hozir-u,   barcha   sirlarga   nozirligi,   uning
har nega qodirligi haqidadir:
42
  Mannopov   I.,   Inomov   S.   U baydiy   she’riyatida   ruboiy   janrining   roli   va   ahamiyati.//   Oriental   Renaissance:
Innovative, educational, natural and social sciences. 2022, November.    www.oriens.uz . 422-bet.
34 Hozir ko`rungiz Xudonikim hozirdur,
Olimdur-u asroringg`a ham nozirdur.
Dam urma aning qudrati bobidakim, Ul
Har ne qilayin desa, qilur – qodirdur. (Diydor orzusi, 80).
Shoirning yana bir ruboiysida Allohning har bandaga hamrohligi, berguvchi
ham olguvchiligi, xor qulguvchi ham aziz etguvchiligi haqida fikr yuritiladi:
Yoring Ul - u faryodingga ham etguvchi Ul,
Faryoding ila fig`oning eshitguvchi Ul.
Berguvchi ham Ul mulkni, olg`uvchi dag`i,
Xor aylaguvchi-yu ham aziz etguvchi Ul (Diydor orzusi, 80).
Shu   mavzudagi   keyingi   ruboiy   tasavvufiy   ruhda   yozilganligi   bilan   ajralib   turadi.
SHoir   unda   Tangri   dunyo   istagan   kishiga   dunyo,   jannat   tilagan   kishiga   jannat
berishini,   bularni   (dunyo   va   jannat)   qo`yib   O`zini   istaganga   Qurbat   eri   –
Lomakonda bir go`sha beradi, degan fikrni ilgari suradi:
Dunyo tilaganga Tangri dunyo bergay,
Uqbo 4 3
 tilagan kishiga uqbo bergay.
Onlarni qo`yub, kim oni istar – anga
Qurbat 4 4
  y eri – lomakonda 4 5
 ma`vo bergay  (Diydor orzusi, 138) .  
Ubaydiyning forsiy devonidagi yana bir ruboiysi odam bolasining bu olamga
kelishidan   maqsadi   nima   ekanligi   haqida   bo`lib,   inson   bu   jahonni   tomosha   qilish
uchun emas, Uning jamolini ko`rish uchun keladi degan fikrni ilgari suradi:
Biz kelmadik olamga faqat istab jon.
Yo surgali do`stlar ila davru davron.
Biz bunda jamoling ko`rgali kelganmiz,
Bas ,  maqsadimiz emas tomoshai jahon  (Diydor orzusi, 174) . 
Shoirning  yana bir  ruboiysi   bu dunyo  hoyu havaslari,  nafsni   deb,  qimmatli
umrning o`tib ketganligi haqida bo`lib, unda ezgu ishlarimizga nafs mone`lik qildi,
43
 U q bo – jannat  
44
 Qurbat yaqinlashish, yetishish
45
 Lomakon – makonsiz.  Xudoning sifati
35 o`tkinchi   jahon   ayshlariga   qanoat   qildik,   Alloh   yo`lida   bir   ish   qila   olmadik,
qimmatli umrimiz zoe` bo`ldi deya afsuslanadi:
Ezgu ishimizga nafs mone` bo`ldi,
O`tkinchi jahon ayshiga qone` bo`ldi.
Afsuski, bir ish qilmadik Alloh yo`lida,
Qimmatli hayot shu xilda zoye` bo`ldi (Diydor orzusi, 184). 
Yana   bir   ruboiyda   shoir   Allohga   iltijo   qilib,   vaslingga   yetkazib,   meni   xos
aylagin,   hajring   g`amidan   xalos   aylagin,   mahramlar   ham   xoslar   bilan   suhbat
tuzadi, karamingni ko`rsatib, O`zingga xos aylagin, deydi:
Vasling harami ichinda xos ayla meni,
Hajring g`ami bandidin xalos ayla meni.
Xoslar ila suhbat tuzadi mahramlar
Ko`rsat karam-u, O`zingga xos ayla meni (Diydor orzusi, 218).
Ubaydiyning   bir   ruboiysida   odam   bolasining   xatokorligi,   gunohkorligi
ta`kidlanib, Tangri avf etmasa, ajab rasvolik bo`ladi, deya fikr bildiriladi:
Ey diyda, degil, qarog`da nur, ro`shnolik,
Ey aql, dema na xush donolik.
Biz jumla gunohkoru xatokorlarmiz,
Avf etmasa Ul, bo`lgay ajab rasvolik (Diydor orzusi, 164).
Bir   ruboiyda   yana   vahdat   masalasi   ko`tarilgan.   ya`ni,   tasavvufda   solik
nimaga nazar tashlamasin, o`sha narsaning o`zini emas, balki unda Haqni ko`radi.
Hamma narsa Allohdan degan qarashga asoslangan bu ta`limot tasavvufda vahdat
ush-shuhud deb ataladi:
Ko`rgum u safo ahlida bir nuri safo,
Ko`rgum u nuri safo kabi mehru vafo,
Har lahza basirat ahli 4 6
 yanglig`,
Ko`rgum nimaga boqsam O`zungni tanho  (Diydor orzusi, 205) .
Quyidagi ruboiyga e’tibor qaratsak:
46
  Basirat ahli - valiylar
36              Sabr etsa kishi, murodig‘a yetgusidir, 
                            O‘zini sabur ahlidin etgusidur. 
                            Sabr etmakidin anga yetib xurramliq,
                            G‘am xayli aning xotiridin ketgusidur.  47
                        Ushbu   ruboiyning   bosh   mavzusi   esa   sabrdir.   Ma’lumki,   sabr   fazilati
insonga   berilgan   eng   yuksak   ne’matlardan   biridir.   Inson   boshiga   biror   musibat
kelsa   sabr   qiladi,   moliyaviy   yoki   ruhiyi   qiyinchiliklarga   duch   kelsa   yana   sabr
qiladi.   Agar   sabr   bo‘lmaganda   insoniyat   allaqachon   tushkunlik   va   razolat
botqog‘iga botib, bir-biridan tinimzsiz alam  oladigan darajada tubanlashib ketgan
bo‘lar edi. Ubaydiy ham ruboiysida sabr qilgan kishining murodiga yetishi, o‘zini
sabur – sabr qiluvchilar ahlida qilmog‘i haqida fikr berilgan. Ruboiyning uchinchi
misrasidagi “xurramliq”, ya’ni xursandchilik so‘zi oxirgi misradagi “g‘am” so‘ziga
nisbatan qarshi  ma’noni  anglatib bu yerda ham  tazod  san’atini  vujudga keltirgan.
Darhaqiqat, sabr qilgan kishi boshidan g‘am-alamlar ketishi, boshiga xursandchilik
yetishi rost gap. 
                              Yetkurdi Nabiy payom: “Ollohu ahad!” 
                              Ummatlarga salom: “Ollohu ahad!” 
                              Nozil bo‘ldi hiynig‘a ro‘za oyi,
                              Qur’onkim erur kalom: “Ollohu ahad!”. 48
                   Ushbu ruboiyda esa tavhid g‘oyasi  yetakchilik qilgan. Tavhid – bu Alloh
taoloning   yagonaligiga   iymon   keltirish,   unga   shirk   keltirmaslik   va   Alloh   qudratli
zot   ekanligini   e’tirof   etish.   Ruboiyning   ilk   misrasida   Nabiy   alayhissalomning
ummatlariga   payom   (mujda,   xabar)   keltirgani   ta’kidlangan.   Ikkinchi   misrada   esa
bu   xabarning   ummatlarga   salom   ekanligi   aytilgan.   Ushbu   xabar   va   salom   esa
Ollohu   ahad”,   ya’ni   “Alloh   yagona”   kalimasi   ekanligi   aytilmoqda.   Ubaydiyning
yoshlikdan   tasavvuf   namoyondalaridan   saboq   olganligi   uning   ruboiylarida   aniq-
ravshan   bilinadi.   Negaki   bu   she’rlarda   Allohning   yagonaligi,   unga   qilingan
47
  Mannopov   I.,   Inomov   S.   U baydiy   she’riyatida   ruboiy   janrining   roli   va   ahamiyati.//   Oriental   Renaissance:
Innovative, educational, natural and social sciences. 2022, November.    www.oriens.uz , 422-bet.
48
 O‘sha asar, 422-bet.
37 munojotlar,   faqat   undangina   panoh   tilash   va   undan   umid   qilish   lozimligi   bot-bot
tilga   olinadi.   Ruboiyning   oxirgi   misralarida   ro‘za   oyida   nozil   qilingan   Qur’oni
Karimning tavhid g‘oyasiga tayanch ekanligi ta’kidlab o‘tilgan.                               
                              Mardona bo‘lub g‘amima, ey pokzamir, 
                              Har necha Vazir ahli qilsa tadbir. 
                              Oz kunda ko‘rungki, bot nigunsor bo‘lub, 
                              Bo‘lg‘usidurur zer-u zabar shahri Vazir.  49
                   Shoir va hukmdor Ubaydiy ruboiylarida tavhid, kalom ilmi va hadislarga
murojaat   bilan   birga   ijtimoiy-siyosiy   masalalarga   ham   alohida   e’tibor   qaratilgan.
Yuqoridagi   ruboiyda   Ubaydullaxonning   Buxoro   xoni   sifatida   Xorazmning   vazir
shahriga qilgan yurishi haqida gap ketadi. Tarixdan ma’lumki, XVI asr boshlarida
Movarounnahr mintaqasi  Xiva xonligi va Buxoro xonligi deb atalgan ikki o‘zbek
davlatiga   bo‘linadi.   Bu   ikki   davlat   bir-biri   bilan   tinimsiz   urush   olib   borar,
kurashlarda   yuzlab   begunoh   insonlar   qurbon   bo‘lardi.   Ana   shunday   yurishlardan
biri  1537-1538-yillarda Buxoro xoni  Ubaydullaxonning Xivani  bosib  olish  uchun
olib   borgan   yurishidir.   Bu   yurish   natijasida   Xorazmning   bir   qancha   yirik
markazlari   vayron   etiladi,   Xiva   xoni   Avaneshxon   va   uning   oilasi   qatl   qilinadi,
Xorazm   xalqiga   zulm   ortadi.   Ruboiyda   ham   Xorazmdagi   vazir   shahri   qanchalik
chora-tadbir   qilmasin,   tez   orada   yer   bilan   yakson   etilishini   ta’kidlamoqda.   Bu
she’rda   Ubaydiyning   hukmdorlik   sifatlari   yaqqol   ko‘zga   tashlanadi.   U   mintaqani
yagona   davlatga   birlashtirishga   harakat   qiluvchi,   bu   yo‘lda   barcha   raqiblarga
nisbatan   shafqatsiz,   dushmanga   qattiqqo‘l,   harb   ilmi   va   siyosatda   ehtiyotkor   va
mohir ekanligini anglash mumkin. 
II.2.Shoirning   badiiy   mahorati.   Shoir   she’rlari,   avvalo,   so‘zlar
xazinasining o‘ziga xosligi  bilan ajralib turadi. Ifoda usulining sodda, xalqonaligi
uni   dillarga  yaqin  etadi.   Asarlarini  o‘qir   ekanmiz,  bizga  tanish   tuyg‘ular   tasvirini
ko‘ramiz,   hammaga   ma’lum   kechinmalaming   musavvirona   noyob   chizgilariga
duch kelamiz:
49
 O‘sha asar, 423-bet.
38                      G 'uncha kabi paykonliq о ‘qi ко ‘ngluma etgach,
                     Paykonin aning oh о‘qi birla tarotibmen ( Vafo qilsang,  32-b).
                  Kishi   yuragi   siqilganda   “oh”   tortishini   shoir   naqadar   chiroyli   sharhlab
bergan!   Gap,   asosiy   timsol   -   g‘unchadek   ko‘ngul   haqida   boryapti.   Bu   timsol
yumuqlik. Undagi   ozorlar   -  o'qlar. Yurakka  yengillik  berish  uchun “oh”  tortiladi.
Shoir   shu   holatni   o‘ziga   xos   timsollar   va   so‘zlar   tizimi   vositasida   izohlayapti:
g‘unchadek   siqiq   ko‘nglimga   yetgan   o‘qlarni   “oh”   tortish   orqali   tarqataman,
chiqarib   tashlayman.   Xalqona   hikmatlarning,   ifodaning   ustuvorligi   shoir
she’rlariga tabiiylik bag‘ishlaydi:
                 Men ko‘ngil dardig'a yig'larmen, ko'ngil ham holima,
                 Men anga hayronman-u ul dog'i hayrondur manga. ( Vafo qilsang, 7 -b)
Har   ko‘ngil   -   bir   tilsim.   Uni   to‘liq   anglash   mushkul.   Shuning   uchun   ham   xalq
“bo'yimday   bo‘y   topdimu   ko‘nglimday   ko‘ngil   topa   olmadim”,   deya   afsus
chekkan.   Haqiqatan   ham,   hayotni   murakkablashtiradigan,   kishilami   azoblaydigan
narsa   bu   -   ko‘ngil   dardi,   uni   anglamaslik   iztirobi.   Yuqoridagi   baytda   shoir   xuddi
ana   shu   ruhiy   g‘alayonni   tasvirlaydi.   Shoir   tomonidan   so‘zlar   tizimi   shunday
tanlanganki, ular lirik “men”ning ichki kechinmalarini juda teran talqin eta olgan.
Ma’lumki, she’riyat inson ruhiyatini, botinini talqin etuvchi maydon, ko‘ngil
mulkiga   sayohat.   Unda   kamalakday   rangin   tuyg‘ulami   his   etamiz.   Shoir
she’riyatida   kechinmalaming   noyob   talqinlarini   mumtoz   adabiyotda   keng
qo'llangan badiiy san’atlar vositasida mahorat bilan ifodalanganini ko‘ramiz:
                               Uzorini yoshurub. gulni tashladi “Ol ” deb,
                               Ne ol etar manga ul sarvi gul uzori bila. 50
                    Ushbu  baytdan   dastlab  mahbubaning  tashqi   qiyofasi  –  sarv  kabi  qomati,
gulni   eslatuvchi   nafis   chehrasi   borasida   tasavvur   hosil   qilamiz.   Uzor,   gul,   sarv,
guluzor  kabi   so‘zlar  tizimining  o‘ziyoq  mahbuba  go‘zalligini   ta’kidlashga   xizmat
qilgan.   Buni   yuz,   chehra   so‘zlarining   muqobili   “uzor”ning   qo‘llanishidanoq
50
  Jumaxo‘ja N., Adizova I. O‘zbek adabiyoti tarixi (XVI-XIX asr I yarmi) / darsiik/. -T.: Innovatsiya-Ziyo, 2020.
1 52 -bet.
39 anglash   mumkin.   Ammo   shoir   uning   tabiati   haqidagi   chizgilami   ham   shu   qisqa
misralarga   singdira   oladi.   Albatta,   bunga   u   so‘zlaming   ma’noviy   jilolaridan
mahorat bilan foydalanish orqali erishadi.
                  Mahbubaning   gul   berishining   o‘zi   oshiqqa   nisbatan   muruvvatli,   mehr-
muhabbatli   ekanligini   ko‘rsatadi.   Ikkinchi   misrada   oshiqning   ruhiy   holati   ham
ifodalanadi. U mahbubaning gul uzoridan iztirobda edi. Endi unga gul hadya qilib,
iztirobi   alangasini   yanada   kuchaytiradi.   Shoir   baytda   “ol”   so‘zining   bir   necha
ma’nosini   ishlatgan.   Birinchi   misradagi   “ol”   -   buyruq   fe’li,   ya’ni   olmoq   va   qizil
ma’nolarida   qo‘langan.   Ushbu   o‘rinda   shoir   bu   so‘z   vositasida   iyhom   san’atini
yaratgan.   Ikkinchi   misradagi   “ol”   -   hiyla,   firib   ma’nolarida   istifoda   qilingan.
Demak,   shoir   shu   so‘z   orqali   yana   bir   san’at   –   tajnis   san’atini   ham   qo'llaganini
ko‘ramiz. Ubaydiy mazkur  birgina baytda 4ta badiiy san’at  (iyhom, tajnis, takrir,
tardi   aks)ni     mahorat   bilan   istifoda   etgan.   Bu   esa   Qul   Ubaydiyning   mahoratidan
darak beradi. 
                              Ey yigitlar,  yaxshi-yaxshi ot oling 51
 
                     Yaxshi otlar birla yaxshi ot oling.
                      Yaxshi otmoqlik hunardur o ‘qni ham,
                       El ko ‘rincha o ‘qni yaxshi otoling.
              Ubaydiy   ushbu   tuyug   ‘ida   tajnis   san’atidan   foydalangan.   Tajnis       “ot
oling”so‘zi   orqali   shakllanadi.   Birinchi   misrada   ot   hayvon   ma’nosida   kelgan,
ikkinchi misrada yaxshi nom ma’nosida kelgan, to ‘rtinch misrada esa otmoq fe’li
ma’nosida ishlatilgan.
                     Isteza 52
 bila ulusni 53
 vayron qilma, 
                     Vayron qilibon yer bila yakson qilma.
                     Yaxshilik agar umiding o‘lsa Haqdin,
                     Yaxshig‘a jafo, yamong‘a ehson qilma. (Vafo qilsang, 82-bet)
51
  Қул   Убайдий .  Вафо қилсанг. «Туркий девон»дан намуналар». - Т.: 1994.
52
  Isteza (siteza) – jang, urush, adovat, dushmanlik, g ‘azab.
53
  Ulus – xalq, el, omma.
40 Quyidagi ruboiyda eng ko‘p qo‘llaniladigan badiiy san’atlardan biri bo‘lgan
tazod  san’ati  qo‘llangan.  Ruboiyda  tazod san’ati  yaxshi  va  yomon, jafo va  ehson
so‘zlar orqali yuzaga kelgan. Rubiyning mazmuni quyidagicha: adovat bilan xalqni
vayron   qilma,   vayron   qilib   yer   bilan   yakson   qilma.   Haqdan   ya’ni   Ollohdan
yaxshilik   umid   qilsang,   yaxshiga   jafo   va   yomonga   ehson   qilma.   Ushbu   ruboiy
turkiy tilda yozilgan ruboiylaridan biri hisoblanadi.
                   Og ‘riqda ko ‘zimdan uchding, ey ko’zi qaro,
                    Ko ‘rdim ko ‘ra olguncha firoqingda jafo.
                   Dardimg‘a davo tabibdan so‘rsam, der:
                   Bu dardqa yo ‘q vasldin 54
 o‘zga davo.
  Ubaydiyning   bu   ruboiysi   oshiqona   ruboiylar   sirasiga   kiradi.   Oshiq
mashuqaning   firoqida   juda   ko‘p   dard   chekadi.   Dardiga   davo   so‘rab   tabibga
murojaat   qiladi,   tabib   esa   bu   dardga   davo   mahbubga   yetishish   ekanligini   aytadi.
Mashuqa   bu   yerda   Olloh   timsoliga   ishora   qilyapti.   Bu   ruboiy   ham   tasavvuf
ruhidagi ruboiylardan biridir. Ubaydiy ushbu ruboiysida dard, davo, tabib so ‘zlari
orqali ishtiqoq san’atini yuzaga keltirgan.
To ‘bi 55
 – qadinga moyil erur, gul - yuzinga, 
     Jon bila ko ‘ngil qosh ila jodu ko ‘zinga.
     Og ‘zinga erur g ‘uncha-vu Iso 56
 – so ‘zingga’
     Oshiqmen-u devona bo ‘lubmen o‘zingga. 57
                Ushbu   ruboiy   ham   oshiqona   ruboiylar   sirasiga   kiradi.   Ubaydiyning   bu
ruboiysi   taronayi   ruboiy   sirasidandir.   Taronayi   ruboiyda   to   ‘rtala   misra   ham
qofiyadosh   bo‘ladi.   Bu   yerda   oshiqning   qaddini   jannatdagi   sersoya   daraxtga,
yuzini gulga, og‘zini g ‘unchaga o ‘xshatish orqali tashbeh san’ati vujudga kelgan.
Yuz,   ko‘z,   og‘iz,     qosh   so   ‘zlar   orqali   esa   ishtiqoq   san’ati   yuzaga   chiqqan.   Iso
54
  Vasl   –   mahbubga   yetishish,   haqiqiy   vahdat.   Shayx   Shibliyning   aytishicha,   dunyo   va   oxiratdan   kechgan   kishi
vaslga erishadi.
55
  To ‘bi - jannatdagi rang-barang mevali va xushbo ‘y sersoya daraxt.
56
  Iso   (Masih)   –   nasroniy   dinining   payg   ‘ambari.   Nafasi   o   ‘likka   jon   bag   ‘ishlashi   jihatidan   ma’shuqani   unga
o‘xshatadilar.
57
  Убайдий.   Дийдор   орзуси.  -   Т.:   Шарқ.  2007.     31-   б .  Mazkir   manbadan   olingan   namunalarning   ham   sahifalari
qavs ichida ko‘rsatib boriladi.
41 payg‘ambarni   tilga  olishi   bilan  talmeh   she’riy  san’atini   yuzaga   keltirgan.   Birgina
ruboiyda uchta she’riy san’atni yuzaga chiqarish bu shoirning katta mahorat egasi
ekanligini ko‘rsatadi.
Sho‘xeki, kelib meni so‘ra olmaydur,
Birdam boshim ustida tura olmaydur.
Bilmonki, nedin meni ko‘ra olmaydur,
Ko‘rgil meni, gar desam, ko‘ra olmaydi. (Diydor orzusi, 33-bet)
Qul   Ubaydiyning   ushbu   ruboiysi   ham   kitobxon   e’toborini   tortadi.
“Olmaydur”   ko   ‘makchi   fe’li   orqali   ruboiyning   qofiyasi   juda   go‘zal   tarzda
berilgan. Shoirning bu ruboiysi siyosatga oidligi bilan ajralib turadi. Ruboiy orqali
atrofidagi   insonlarning   unga   bo‘lgan   munosabatini   ko   ‘rsatib   bermoqda.   Meni
ahvolimni so’ra olmaydi, birdam bo‘lsa ham  boshim uzra tura olmaydi, bilmadim
nega meni ko ‘ra olmaydi, meni ko ‘rgil desam  ham ko ‘ra olmaydi, -   demoqchi
shoir bu ruboiysi orqali. 
Ubaydulloxon hikmat yozish jihatidan ham katta mahoratga ega shoirlardan 
edi.   U   Yasavviy   hikmatlaridan   ilhomlanib   o‘zi   ham   hikmatlar   yozgan.   U
hikmatlarining tarkibida bo ‘lgan madhiyasida A.Yasavviy haqida shunday deydi:  
         Barcha mashoyix sarvari Xoja Ahmad Yassaviy,
Sonsiz muridlar rahbari Xoja Ahmad Yassaviy.
                    Xizr otaning hamrohi, ogohlarning ogahi,
Doim, “ilohe”, - “ilohe” Xoja Ahmad Yassaviy. (Diydor orzusi, 33-bet)
            Ubaydiy o ‘zing iste’dodini bir qancha janrlarda namoyish qiladi. Ulardan
biri g ‘azal janridir.
                  Bir parivash ishqida devona bo ‘lg ‘on yaxshiroq,
                  Ishq kabi Majnun kibi afsona bo ‘lg ‘on yaxshiroq.
                  Dahri dun ma’murasidin bir yo ‘li ko ‘ngul uzub,
                  Chug‘z yanlig‘ sokini vayrona bo‘lg ‘on yaxshiroq.
                      
42                   Savmaa tarkin qilib, mayxona sori boru ko ‘r
                  Kim harifi sog‘aru paymona bo ‘lg ‘on yaxshiroq.
                  Oshno qilg ‘on balog ‘a bizni aql- u xush yetar,
                  Emdi aql-u xushdin begona bo ‘lg ‘on yaxshiroq.
                 Yo ‘q turur bir shodlig ‘im, so ‘ngida g ‘am bo ‘lmasa,
                 Ey Ubaydiy, g ‘am bila hamxona bo ‘lg ‘on yaxshiroq. (Vafo qilsang, 68-bet)
Ubaydulloxoning     “Yaxshiroq”   g   ‘azali   tasavvuf   ruhidagi   g   ‘azallarida
hisoblanadi. Bu g ‘azalda shoir shunday demoqchi: bir go ‘zalning ishqida devona
bo‘lgan yaxshi, majnun kabi afsona bo‘lgan yaxshi. Ikkinch baytida dunyodan bir
yo   ‘la   ko   ‘ngil   uzib   vayrona   bo‘lgan   yaxshi.   Uchinchi   baytida   mayxonaga   borib
ko‘r   undan   ko   ‘ra   paymona   bo   ‘lgan   yaxshi.   To   ‘rtinchi   baytida   oshino   qilgan
balog‘a   aql-u   xushim   yetadi,   undan   ko   ‘ra   aql-u   xushimdan   begona   bo   ‘iganim
yaxshiroq.   Oxirgi   baytida   esa   bir   xursandligimning   oxirida     g   ‘am   bo   ‘lmasa,
undan ko ‘ra g ‘am  bilan hamxona bo ‘lganim  yaxshiroq,-    dedi  shoir. G ‘azalda
Ubaydiy talmeh badiiy san’atidan foydalanadi.
                             Qaro ko ‘zim, ne balo bevafolig’aylarsen,
                             Ko‘zimdin o ‘t chiqorib, ko ‘z qarolig ‘ aylarsen.
                             O‘zung degondek etibsen ulusni, ey badxu,
                             Ajab farog ‘at ila podsholig ‘ aylarsen.
                             Mudom savmaada may icharsen, ey zohid,
                             Hamisha el qoshida porsolig ‘ aylarsen.
                             Meni shikastag ‘akim ayla oshnolig ‘in,
                             Raqiblargana ko’p oshnolig ‘ aylarsen.
43                             Yuzingni goh Ubaydiyga, goh ko ‘zguda – 
                             Ayon qilib ne balo xudnamolig ‘ aylarsen.
Ubaydiy pand-nasihatga boy qit’alar ham yozadi.
                  Do ‘stlar, ixtiyor gulshanda
                  Ayshu ishrat bila nishon qiling.
                  Chunki shart o ‘ldi ixtiyot etmak,
                  Sharti borincha ixtiyor qiling.
        Bu   qit’ada   Ubaydiy   o   ‘z   mahoratini   do   ‘stlikning   sifatlarini   ochib   berishda
ko‘rsata olgan. 
Dushmaning har necha qilsa zorlig ‘
                              Rahm qilmish bo ‘lma oning holig’,
                              Qol-u qili birla kul aylar seni,
                              Bo’lmag ‘il sen kul qil-u qolig ‘a.
                              Tishladi oxir nadomat bormog ‘in,
                              Kim inondi ersa oning olig ‘a.
                    Ubaydulloxonning   ushbu   qit’asida   dushmanga   yaxshilik   qilish   qanday
oqibatlarga olib  kelishi haqida juda chiroyli jumlalar berilgan. Senga dushmaning
qancha   zorlanmasin   uning   holiga   rahm   qilma.   Agar   rahm   qilsang   afsuslanasan.
Dushmaningga ishonsang oxiri barmog ‘ingni tishlab qolasan.
                             Do ‘sting uzrini qabul etmak
                              Do ‘stlikning ulug‘ nishoni erur,
                              Kimki qilmas qabul uzri aning
                              Bilkim, ul  do‘stning yamoni erur.
                  Shoirning   barcha   janrdagi   she’rlarining   tili   sodda   hamma   tushunadigan
ohangda yozilgan. Yuqoridagi do ‘st haqidagi qit’asi ham shular sirasiga kiradi. Bu
esa Ubaydiyning o ‘ziga xos mahoratini ko ‘rsatadi.                                      
                                  Gar urush tushsa iki hamdam aro,
                                  Bot aning tadbirini etmak kerak.
                                   Biridin ayb o ‘lsa zohir , ul biri – 
44                                    Uzr aytib, aybini yopmak kerak.
              Bu qit’a orqali Ubaydiy: agar ikki inson tortishib qolsa, ularni tadbir bilan
yarashtirish lozim. Agar bittasida ayb bo ‘lsa, o ‘sha kishi uzr so ‘rab aybini yopish
kerak,-   deydi.   Bu   Ubaydiyning   haqiqiy   insonga   xos   bo   ‘lgan   fazilatlaridan   bir
desak   yangilishmagan   bo   ‘lamiz.     Ubaydiyning   yuksak   iste’dod   sohibi   ekanligini
uning she’rlaridan bilib olsak bo ‘ladi. Shoirning badiiy mahoratini   bir necha bayt
she’rida   badiiy   san’atning   bir   nechta   turlaridan   foydalanganligidan   bilib   olsak
bo‘ladi. Bu esa uning haqiqiy mahorat egasi ekanligini ko ‘rsatadi. 
                      Ko ‘rib turganimizdek, Ubaydiyning ijodi uning juda katta mahorat
egasi ekanligini ko ‘rsatib bermoqda. Uning asarlarini, she’riyatini o ‘rganish chog
‘ida badiiy san’atlarni mohirona qo ‘llaganligini guvohi bo’lamiz. O ‘rganilayotgan
har   bir   g‘azal,   ruboiysi   va   hikmatlari   kitobxon   e’tiborini   o‘ziga   jalb   qiladi.
Ubaydiyning   to   ‘rt   misra   she’rida   ikki   va   unda   ortiq   badiiy   tasvir   vositalarini
kelishi uning uning haqiqiy mahorat egasi ekanligini ko ‘rsatadi.
Ubaydiy   she`rlarida   o`zbek   tilining   rang-barang   badiiy   imkoniyatlaridan
foydalangan,   an`anaviy   iboralarning   yangi   qirralarini   kashf   etgan.   Shoir
g`azallarida   badiiy   tasvirning   turli   san`atlari   ishlatilgan.   Quyidagi   baytda
o`xshatish  san`atining go`zal namunasi mavjud.
Qo`ymadi bir dam vafosiz charx, qilmay oqibat,
Zarra yanglig`, vah, o`shal xursheddek yuzdin yiroq.  (Vafo qilsang, 82-bet) 
Ya`ni, vafosiz charx (dunyo) oqibat qilmasdan, zarra misoli quyoshdek yuzdan
uzoq qiladi.   Bunda yanglig` so`zi va –dek     qo`shimchasi  orqali o`xshatish san`ati
yuzaga kelgan. 
Quyidagi   baytda   esa   xalqimizning   “Yaxshiga   –   yaxshi,   yomonga   –   yomon”
maqoli  irsoli masal  qilib keltirilgan:
Tavrimni dag`i ne so`rasin zor Ubaydiy,
Yaxshi bila yaxshiyu yomon birla yamonmen.  (Vafo qilsang, 41-bet)
45 Badiiy   san`atlar   ichida   laff-u   nashr   o`zining   jozibadorligi   bilan   ajralib
turadi.   Quyidagi   baytda   shu   san`at   vositasida   chiroyli   so`z   o`yini   yuzaga
keltirilgan:
To tushtim iroq hasrat ila qosh-u qadingdin,
Hajringda gah ikki bukilib, gah uzalurmen.  (Vafo qilsang, 42-bet)
Bunda   qosh   bilan   qad   yoyilib,   ikki   bukilmoq   bilan   uzalmoq   yig`ilib   laffu
nashrning   go`zal   namunasi   yaratilgan.   Ya`ni   qosh   ikki   bukilgan   holatda,   qad   esa
tik holatda bo`ladi.
Jonlantirishning bir ko`rinishi bo`lgan   tashxis   ham badiiy adabiyotning eng
o`ziga   tortuvchi   san`atlaridan   biridir   quyidagi   baytda   ana   shu   san`atdan
foydalanilgan:
Ko`rgali husn avji uzra, mohi tobonim, sening,
Kelib yuz yoshurur xurshedi tobon har kecha.  (Vafo qilsang, 43-bet)
Baytda   quyosh   shaxslantirilgan   bo`lib,   oshiqning   oydek   yorini   husn   avjida
ko`rgan   quyosh   har   kecha   yuzini   yashiradi.   Bundan   tashqari,   ushbu   baytda   husni
ta`lil   san`atining   go`zal   namunasini   ham   ko`rish   mumkin.   Ya`ni   quyoshning   har
kecha yashirinishiga sabab yorning oy yuzini ko`rganligidir.
Keyingi   baytda   soqiyi   davron   -   zamon   soqiysi   shaxslantirilgan   bo`lib,
davron   soqiysi   ul   gulning   davrida   oshiqning   og`zini   quritib,   mayidan   quyib
bermaydi, degan mazmun ifodalangan:
Qurutib og`zimni ul gul davrida bilmon nedin,
Manga sunmasdur ayog`in soqiyi davron hanuz.  (Vafo qilsang, 45-bet)
Zid   ma`noli   so`zlar   orqali   hosil   qilinadigan   tazod   badiiy   san`ati   ham   shoir
g`azaliyotining yetakchi badiiy san`atidandir:
Tortamen ummid bila har kun firoqi dardini,
Vaslidin qilg`aymu debdardimg`a darmon har kecha.
Baytda firoq – vasl, dard-darmon so`zlari zidlantirilgan
Keyingi baytda esa shod va noshod so`zlari zidlantirilgan:
Necha ul oy jonimizg`a javru bedod aylagay,
46 O`zgalarni shod aylab bizni noshod aylagay.  (Vafo qilsang, 48-bet)
Quyidagi   baytda   mehru   vafo   so`zlariga   jafovu   javr,   mehri   yo`q   birikmasiga
mehribon so`zi zid keltirilgan:
Xoh qil mehru vafo, xohi jafovu javr ham,
Mehri yo`q mahvashlar ichra mehribonimsen mening…
Ohkim g`am selidin vayron erur ko`nglum uyi
Emdi ul vayronani kim bo`lg`ay obod aylagay – 
baytida vayron va obod so`zlari qarshilantirilgan.
Ubaydiy g`azallarida Layli, Farhod, Xizr, ko`pincha Majnun timsoli   talmeh
bo`lib  keladi. Oshiq  Laylimisol   yorining  davrida  shunday  ishqni   ko`rsatsinki,  uni
na Farhod va na Majnun qila oladi:
Ishqi ish andoq qilay davringda, ey Laylivashim,
Ne oni Majnun qila olgay, ne Farhod aylagay.
Sabzai xattin ko`rub, dermenki, bersam jon anga,
Kim xatidur Xizru manzil chashmai hayvon anga.
Ushbu   baytda   tanosib   san`atining   ham   go`zal   namunasini   ko`rish   mumkin
(Xizr,   chashmai   hayvon).   Oshiqning   bechoraligi   Majnundan   ziyoddir,   uni   oshiq
oldida bechora deb bo`lmaydi:
Majnundin erur besaru somonlig`im afzun,
Qoshimda oni besaru somon desa bo`lmas.
Quyidagi   baytda   oshiq   va   ma`shuqaning   chiroyli   savol-u   javob i   mavjud.
Unda oshiq yoridan shomdek sochini tongdek yuzidan olishini so`raganda, u kecha
(soch) kunduz(yuz)dan yiroq bo`lmagan, deb javob beradi:
Shomdek zulfingni olg`il subh yuzdin, - dedim,
Dedikim: “Bo`lg`on emasdur kecha-kunduzdin yiroq”.
Mumtoz   she`riyatda   o`zakdosh   so`zlarni   qo`llash   orqali   go`zal   san`at   yaratiladi.
Keyingi baytda ana shunday  ishtiqoq  san`atining namunalarini ko`rish mumkin:
47 Jismim aro  jon  o`rnida  jononim  erur  jon ,
Jon  desa bo`lur muni, oni  jon  desa bo`lmas…
Ey Ubaydiy, o`zga sori qilmading hargiz  nazar ,
To o`zingni  nozir  aylab, oni  manzur  aylading. 
Bunday misollarni ko`plab keltirish mumkin.
Xulosa   sifatida   shuni   aytish   mumkinki,   shoir   har   bir   she’rida   bir   nechta
badiiy   san’atlarni   qo‘llaydi.   She’rlarida   so‘zlardan   shunday   foydalanadiki,
kitobxon   xotirasida   muhrlanib   qoladi.   She’rlarining   tili   sodda,   xalqona   ruhda
yozilganligi   bilan,   ruboiylarining   ham   siyosiy   ham   ijtimoiy   ham   tasavvufiy
ruhdaligi,   ifoda   tizimining   ravonligi   e’tiborimizni   jalb   qildi.   Bir   so’z   bilan
aytganda,    Ubaydiy she’riyati o`zining barcha fazilatlari bilan turkiy she`riyatning
nodir badiiy yodgorliklaridandir
                  II.3.Ubaydiy   ruboiylarida   vazn   va   qofiya.   Fors-tojik   va   turkiy
she’riyatning   g‘azaldan     keyingi   o   ‘rinda       turuvchi     eng   semahsul     va     sevimli
janrlardan     biri     ruboiydir.     Abu   Abdulla   Ro   ‘dakiy,     Ibn   Sino,     Nosir   Xisrav,
Umar   Xayyom     kabi   mutafakkir   shoirlarning   o   ‘lmas   merosi   tufayli   shakllanib,
kamolga   yetgan   mazkut   janr   XIV   asr     oxiri     XV   asr   boshlariga     kelib   turkiy
adabiyotga ham kirib keldi. Kuzatishlar shuni ko‘rsatadiki,  turkiy tildagi  dastlabki
ruboiy     Sayfi     Saroyi   asarlarining     Leyden     universitetida     (Gollandiya)
saqlanadigan     yagona     qo‘lyozmasida   uchraydi.     Mazkur     to   ‘rtlikning   janri
ko‘rsatilmagan bo ‘lsa-da, to ‘rt  misradan  iborat ekanligi, qofiyalanishi ( a,a,b,a),
falsafiy-didaktik mazmuni va eng muhimi  vazniga  ko ‘ra  ruboiy janri  talablariga
javob beradi. 
          Ruboiy janri aruz tizimining  hazaj  bahriga  tegishli bo ‘lgan 24  xil  vaznda 
yoziladi.     Bu   vaznlar     qaysi   rukn   bilan     boshlanishiga   ko   ‘ra     shartli   ravishda
axram  (maf’uvlun,  - - - )  va axrab  ( maf’uvlu - - V)  shajaralariga bo‘inadi.  Har
bir     shajarada   12   tadan   vazn   mavjud.     Shajara   so   ‘zining   lug   ‘aviy   ma’nosi
48 “daraxt”   degan ma’noni anglatadi.   Unda mafo’iylun asl   ruknining   solim shakli
bilan  birga  quyidagi  zihof  va furu’ lari  ishtirok etadi.  
           Maf’ uvlu – axrab; 
           Mafo’ilun – maqbuz ;
           Fo’ilun – ashtar ;
           Fo’ – azali;  
           Fa’uvl- axtam;
           Maf’uvlun – axram;
           Mafo’iylu – makfuf;
           Fa’ – axrami majbub;
           Fa’ul – majbub.
Ubaydulloxonning     ruboiylari   ham   hazaj   bahrining     axram   va   axrab   shajarasida
yozilgan,     uning turkiy   va forsiy   tilda yozilgan   ruboiylarining tili sodda , ifoda
ravon,     vazni   va     qofiyasi     mutonosibligi     bilan   ajralib     turadi.     Buni   quyidagi
ruboiylar  orqali  bilib olishimiz mumkin. 
                     Kim ilmi- yu fazliga juda mag ‘rurdir,
  O ‘z  baxtinga  dushmanlik  ila mashhurdir.
                       Har dilki haqiqat nuridan ma’murdir,
                       Jahl zulmatidan forig ‘- u ham masrurdir. (Diydor orzusi, 41- bet )
      -  -  v /  v  -  -  v / v  -  -  v /  v   - 
                         Maf’uvlu   mafo’iylu   mafo’iylu   faal
      Ushbu ruboiy hazaj bahrining axrab bahrida yozilgan, ya’ni hazaji musammani
axrabi makfufi ajabb vaznida  yozilgan.  Ubaydiyning bu  ruboiysi  taronayi ruboiy
turiga mansub ruboiy sanaladi. Ruboiyning to ‘rtala  misrasi ham  bir xil qofiyada
yozilgan     bo‘lsa,     ushbu   ruboiy   taronayi   ruboiy     deyiladi.   Ruboiyning   qofiyalari
quyidagilar:
- mag‘rurdir;
-    mashhurdir;
49 - ma’murdir;
-    masrurdir;
Ruboiyning   qofiyasidagi  raviy  “r” harfidir. Qofiyadosh so ‘zlar  raviy bilan
tugamaganligi sababli  mutlaq qofiya hisoblanadi. 
                   Orif  kishilar  elga qotilmaydurlar 58
                   Tengri deganidin  o ‘zga  qilmaydurlar.
                   Nodaonlar alarni ko ‘zga ilmaydurlar,
                   Hech  kimsa alar uzrini bilmaydurlar. (Diydor orzusi, 39- bet )
 -  -  v /  v  -  -  v / v  -  -  v /  v   - 
                    Maf’uvlu   mafo’iylu   mafo’iylu   faal
         Ubaydiyning bu ruboiysi ham taronayi ruboiy turkumiga mansub. Ruboiyning
qofiyalari: 
- elga;  o ‘zga;  ko ‘zga
           Qofiyalardagi raviy “g” harfi sanaladi.  Ushbu ruboiyda qofiyadosh so ‘zlar
raviy bilan tugamaganligi sababli qofiyaning mutlaq qofiya turiga kiradi.
                     Quyidagi ruboiy hazaj bahrining axrab shajarasining hazaji   musammani
axrabi makfufi ajabb vaznida  bitilgan. Ruboiyning taqte’ va afoili  quyidagicha:
To ‘bi – qadingga  moyil  erur  , gul – yuzingga,
                  - - v / v - - v / v - - v / v –
                    Jon  birla ko ‘ngil  qosh ila jodu ko ‘zingga.
                       - - v / v - - v / v -  - v / v - 
         Og ‘zingga erur g ‘nchavu Iso – so ‘zingga,
                   - - v / v - - v / v - -  v / v - 
                    Oshiqmen- u devona bo ‘libmen o ‘zingaga. (Diydor orzusi, 33- bet )
                         - - v / v - - v / v - - v / v –
Maf’uvlu  mafo’iylu  mafo’iylu  fa’ul
          Shoirning bu  ruboiysi ham hazaj bahrida yozilgan bo‘lib, axrab shajarasiga
mansubligi bilan ajralib turadi. 
58
 Убайдий. Дийдор орзуси. - Т.: Шарқ. 2007. - 39 б.
50             Ruboiyning qofiyasiga keladigan bo ‘lsak, qofiyaning  mutloq qofiya turiga
kiradi. Shuning uchun ham ruboiyni taronayi  ruboiy deb ataymiz.  Qofiyada raviy
bo ‘lib kelgan harf “z” harfidir. Ruboiydagi  qofiyadosh so ‘zlar quyidagilar:
- yuzingga;
- ko ‘zingga;
- so ‘zingga;
- o ‘zingga.
Yana bir ruboiy vazniga e’tibor qaratsak:                                
           Sho ‘xeki,  kelib meni so ‘ra olmaydur,
             - - v / v – v - / v - - - /  - 
      Bir  dam  boshim  ustida  ura  olmaydur.
             - - v / v – v - / v - - - / -
      Bilmonkim, nedin meni  ko ‘ra  olmaydur.
          - - v / v – v - / v - - - / - 
          Ko ‘rgil meni, gar desam, ko ‘ra olmaydur. (Diydor orzusi, 39- bet )
- - v / v – v - / v - - - / -
                  Ubaydiyning   bu   ruboiysi   ham   turkiy   ruboiylar   tarkibiga   kiritilgan
ruboiylardan   bir   hisoblanadi.   U   ham   taronayi   ruboiy.   Taronayi   ruboiy
deyishimizga   sabab   barcha   misralar   a-a-a-a   tarzida   qofiyalangan.   Qofiyadagi
tirgak   tovush   “r”   harfidir.   Qofiya   raviy   bilan   tugamaganligi   sababli   mutlaq
qoyiya   turiga   mansub.   Qofiyadosh   so‘z     “so‘ra”,   “ura”,   “ko   ‘ra”,   “ko   ‘ra   ”
so‘zi   sanaladi.   Ubaydulloxonning   bu   ruboiysi   hazaji   musammani   axrabi
maqbuzi abtar ya’ni maf’uvlu mafo’ilun mafo’iylun  fa’ vaznida bitilgan. 
                     Haq borcha ishimdin, ey ko ‘ngil, ogahdur,
                                         - - v / v – v / v - - -  / -
                         Lutfi- yu inoyati manga hamrahdur.
                             - - v / v – v -/ v - - - / -
                         Olam aro bir yaxshi amalkim qilsam,
                      - - v / v – v - / v – - -  / -
51                          Andoq bil oni xolisanlillahdur. (Diydor orzusi, 42- bet )
                      - - v / v – v - / v - - - / -
                  Shoirning   bu   ruboiysi     Ergash   Ochilovning     “Diydor   orzusi”   ruboiylar
to‘plamidan   joy    olgan,  turkiy  tilda   yozilgan  ruboiylaridandir.     Ruboiy   hazajning
axrab shajarasining   hazaji     musammani    axrabi    maqbuzi   abtar  vaznida  yozilgan,
tasavvuf   ruhidagi   ruboiylaridan   biridir.     Bu   ruboiyning     qofiyasi   a-a-b-a   tarzida
qofiyalangan bo ‘lib,  “h” raviy bo‘lib kelgan va  mutlaq qofiya turini hosil qilgan.
                Diydoringga  mushtoqmen  asr-u, ey yor,
                            - - v / v - - - / - - - / ~
                 Hijron qilichi birla ko ‘ngildur afgor.
                       - - v / v - - - / - - - / ~
                 Bir qatla, dema, yuzumni ko‘rdung, basdur,
                             - - v / v – - - / - - - / ~
                  Ozdur yana yuz qatla  ko ‘rishsak diydor. (Diydor orzusi, 40- bet )
                              - - v / v - - - / - - - /  ~
                     Ergash Ochilovning   “ Diydor orzusi” ruboiylar to ‘plamining 32-sonidan
joy   olgan   bu   ruboiy   ham   turkiy     tilda     yozilgan.   Ruboiyning   vazni   -
hazaji musammani axrabi axrami azall.
Qofiyalanishi a-a-b-a tarzida qofiyalangan. Qofiyada “r” harfi raviy vazifasini
bajargan.   Qofiyaning   muqayyad   qofiya   turiga   mansub.   Chunki   qofiyalar   raviy
bilan tugagan.
      Yetkurdi Nabi payom: “Ollohu ahad!” ,
      - - v / v- v - / v- - v / v-
      Ummatlariga salom: “ Ollohu ahad!”.
- - v / v – v - / v- v -/ v – 
 Nozil bo ‘ldi hiynig ‘a  ro ‘za oyi,
 - - v / v – v- / v – v - / v –
           Qur’onkim erur kalom: “ Ollohu ahad!” (Diydor orzusi, 42- bet )
         - - v / v – v - / v – v - / v –
52                   Shoirning   bu   ruboiysi   ham   hazaj   bahrining   axrab   shajarasiga   mansub
ruboiylardan.   Ruboiy   hazaji   musammani   axrabi   maqbuzi   ajabb   vaznida   yozilgan.
Bu ruboiyining afoili quyidagicha: 
                             Maf’uvlu mafo’ilun mafo’ilun fa’ul
                    Ruboiyning   qofiyalanish   a-a-b-a   tarzida   qofiyalangan   bo’lib,   qofiyaning
muqayyad qofiya turiga kiradi. Chunki misralar “m” raviysi bilan tugagan. 
                   Har nima tilinda aytilursan, yo Rab!
                  - - v / v – v -/ v - - v / v -  
             Borcha nimaning tilin bilursan , yo Rab!
                 - - v / v – v - / v – - v / v –
        Qodurdursen – borchag ‘a qudrat  ila
             - - v / v – v - / v - - v / v –
         Har ne qilayin, desang, qilursan, yo Rab! (Diydor orzusi, 36- bet )
                  - - v / v – v - / v - - v / v -  
                    Ubaydulloxonning   bu   ruboiysi   tasavvufiy   ruboiylaridandir.   Ruboiyda
Ollohning buyukligini, u zot barcha narsani bilguvchi ekanligini ta’kidlamoqda
shoir.   Ruboiy   a-a-b-a   shaklida   qofiyalangan   va   qofiyaning   mutloq   qofiya
(raviy   “l”)   turiga   kiradi.   Vazniga   keladigan   bo   ‘lsak,   hazaj   bahrining   axrab
shajarasining  hazaji musammani axrabi maqbuzi ajabb vaznida yozilgan.  
                     G ‘am tig ‘i  ko ‘ngilni chok-chok ayladilo,
                            - - v/ v – v -/ v - - v / v – 
                    Majruh etib oni – dardnok ayladilo.
                            - - v / v – v -/ v - - v / v –
               Ey sho ‘x, tilar eding halokimni mening,
                                - - v / v – v - / v - - v / v –
               Muhlik  alaming  meni halok ayladilo. (Diydor orzusi, 39- bet )
                            - - v / v – v / v - - v / v –
Shoirning   bu   ruboiysi   hazaji   musammani   axrabi   maqbuzi   makfufi   ajabb
vaznida   bitilgan   ruboiylar   sirasiga   kiradi.   Ruboiy   a-a-b-a   tarzida   qofiyalangan.
53 Muqayyad   qofiya   hisoblanadi.   Qofiyadosh   so‘zlar   “chok-chok”,   “dardnok”,
“halok” so‘zlari bo’lib, “k” raviy tovushdir.
                             Hijron g ‘amidin ko ‘ngil ichi to ‘ldi yana, 59
                                   - - v / v – v - / v - - v / v –
                                   Ko ‘ngil evi qayg ‘u maskani bo’ ldi yana.
                                   - - v /v – v - / v - - v / v –
                                   Hajr o ‘ldi vasl o ‘rnig ‘a tole’ yo ‘qidin,
                                   - - v / v – v - / v - - v / v –
                                   Naylayki, davo dardqa evruldi yana. (Diydor orzusi, 89- bet )
                                   - - v / v – v - / v - - v / v –
Ubaydullaxonning   ko   ‘ngil     haqidagi   mazkur   ruboiysi   hazaji   musammani
axrabi   maqbuzi   makfufi   ajabb   vaznida   yozilgan.   “To‘ldi”,   “bo’ldi”,   “evruldi”
so‘zlari   qofiya   sifatida   olingan,   raviy   “l”   tovushidir.   Qofiyaning   mutloq   qofiya
turiga mansub. Qofiyalanishi a-a-b-a tarzida qofiyalangan.
                             Ul podshoheki, borchadin ogahdur,
                                - - - / - v - / v - - -  / -
                             Bizdin emas tun- u kun- u hamrahdur.
                                - - - / - v - / v - - - / -
                             Ich- u toshimiz  ichinda sulton doim
                                - - - / - v - / v - - -  /-
                             Shohanshahi “ lo iloha illallah “ dur. (Diydor orzusi, 38- bet )
                               - - - / - v - / v - - - / -
       Ubaydulloxonning ushbu ruboiysi hazajning axram shajarasiga mansub bo‘lib,
hazaji   musammani   axrami   ashtari   abtar   vaznida   yozilgan.   Qofiyalanishi   a-a-b-a
tarzida qofiyalangan bo’lib, qofiyadosh so ‘zlar quyidagilar:
- Ogahdur;
- Hamrohdur;
- “ lo iloha illallah “dur.
59
 Убайдий. Дийдор орзуси. - Т.: Шарқ. 2007. - 89 б.
54 Qofiyaning mutlaq qofiya turiga kiradi. Chunki “h” raviysidan keyin tovushlar
kelgan.
                     Mumtoz adabiyotda nazmning asosiy qismlar vazn va qofiya hisoblanadi.
Ubaydiy   ham   o‘zining   ruboiylarining   vazn   va   qofiya   jihatiga   juda   katta   e’tibor
qaratgan.   U   ruboiylarini   yozishda     hazajning     axrab   va   axram   shajarasida   ham
qalam tebratgan. Ubaydiy ruboiylarining vazn va qofiyasi o ‘ziga xos tarzda, shoir
uslubiga   hamohang   qilib   yozilgan.   Ubaydiy   ruboiylarining   katta   qismi   hazajning
axrab shajarasida bitilgan. Qofiyaning har ikki turidan ham birdek foydalangan.
      Bob so ‘ngida Ubaydiyning Zahiriddin Muhammad Boburdan so ‘ng turadigan
ruboiynavis shoir deb bemalol ayta olamiz. U o‘zing ruboiylarining mavzu ko‘lami
va g‘oyaviy yo‘nalishi keng miqyosda ekanligi bilan ruboiynavislikda o‘z o‘rniga
ega   bo‘lgan.   Uning   tasavvufga   bo’lgan   muhabbati   tufayli   ko   ‘p   ruboiylari   shu
yo‘nalishda   yozilgan.   Shoir   she’riyatida   o‘zbek   tilining   boy   imkoniyatlaridan,
o‘ziga   xos   xussiyatlaridan   mahorat   bilan   foydalanadi.   Ubaydiyning   ruboiylari
uning haqiqiy ruboiynavis shoir ekanligini ko’rsatib berganligini guvohi bo ‘lamiz.
XULOSA
                 Ubaydulloxon   Zahiriddin Muhammad Boburdan keyingi o‘rinda turadigan
ruboiynavis     shoir     hisoblanadi.     Qul   Ubaydiy   taxallusida   ijod   qilgan,   she’rlar
yozgan,   o‘z   she’rlarida   tasavvufiy   g’oyalarni   ilgari   surgan   shoir   ekanligini
kuzatdik.   Ubaydiyning   g‘azallari,   ruboiylar,   tuyuqlari,   muxammaslari   qisman
o‘rganilganiga qaramay   unda ilgari  surilgan g ‘oyalar  batafsilroq ochib berilgan.
Biz ham   shoirning hayoti   va faoliyatini, ijodini   ochib berishda ozgina bo’lsada,
55 o   ‘z     hissamizni     qo   ‘shganimizdan     mamnunmiz.   Shoirning   hayoti     va   ijodini
o‘rganishda  quyidagi xulosalarga keldik:
                        1.   Ubaydiy   hayoti   va   adabiy   merosini   o‘rganish   jarayonida   bir   qancha
manbaalarga   tayanilgan.   O‘sha   manbaalar   asosida   Ubaydiyning   yuksak   iste’dod
sohibi ekanligini, mohir sarkarda, davlat ishlarini va ijodiy faoliyatini   birdek olib
borganligini guvohi bo‘lamiz. 
2.   Ubaydulloxon   mashhur   davlat   arbobi,   xon,   sarkarda   bo`lishi   bilan
birgalikda,   o`zbek   adabiyotida   o`zining   g`azallari,   ruboiylari,   hikmatlari,
manzumalari, tuyuqlari bilan nom qoldirgan yetuk bir ijodkordir. Uning she`riyati
ko`proq diniy, tasavvufiy masalalarni yoritishga qaratilgan bo`lib, Qur`oni Karim,
Hadisi   shariflarning   mohiyatini   o`quvchi   ongiga   tezroq   va   tushunarli   tarzda
yetkazib   berishga   asoslangan.   Bu   ayniqsa,   ruboiylari,   manzumalari,   hikmatlarida
yaqqol ko`zga tashlanadi. U ikki tilda – o‘zbek va fors-tojik tilida qalam tebratgan
shaxslardan   biri   sanaladi.   Ubaydullaxon   she’r   yozish   bilan   birga   husnixatni   ham
maromiga yetqazgan, u nasx xatini yozishda mahorat egasi edi.  U ijodkor sifatida
ilm-fan,   san-at,   adabiyot   ravnaqiga   keng   yo‘l   ochadi.     Ubaydiyning     turkiy   tilda
yozilgan   devonida   310   ta   g   ‘azal,   428   ta   ruboiy,11   ta   tuyuq   va   boshqa     janrlarni
kuzatamiz. Forsiy devonida esa 163 ta g ‘azal, 418 ta ruboiy 7 ta qit’a, 1 fard, 1 ta
masnaviy, 1 ta tarje’band, 3 ta muammo mavjud. Bundan ko ‘rishimiz mumkinki,
uning   zullisonayn   shoir   ekanligini,   ikki   tilda   ham   mukammal   ijod   qilganligini,
ijodining juda ko’p qismi ruboiylardan iborat ekanligini ko ‘ramiz.  Uning yagona
nusxadagi  “Kulliyot”i ham mavjud.  
3.   She’riyat   –   inson   ruhiyatini     botinini     talqin   etuvchi   maydon,   ko’ngil
mulkiga     sayohat     demakdir.   Shu   sababli     Ubaydiy   she’riyatida   insonni   anglash,
uni   tushunishga   da’vat   yetakchilik   qiladi.   Uning   she’rlari   pand-nasihat,     tasavvuf
g‘oyalari   aosida   yozilgan.   Bir   so‘z   bilan   aytganda   she’rlarida   insonparvarlik
g‘oyalar   yetakchilik   qiladi.   She’rlarining   tili   sodda,   ifoda   uslubi   ravon   ekanligi
bilan boshqa shoirlardan ajralib turadi. 
56       4. O`zbek ruboiynavisligi Bobur ijodida yangi bosqichga ko`tarilgan bo`lsa, bu
janrning   undan   keyingi   taraqqiyoti   Ubaydiy   ijodi   bilan   bog`liqdir.   U   o`zbek
ruboiynavisligi taraqqiyotiga salmoqli hissa qo`shgan mahoratli shoirdir. Ubaydiy
ruboiyning   an`anaviy   qonun-qoida   va   talablariga   amal   qilibgina   qolmasdan,   uni
ma`no va mazmun jihatdan boyitish, hayotga yaqinlashtirish, ifodada samimiylikka
erishish, turmush tajribalaridan kelib chiqqan xulosalarni o`quvchi hukmiga havola
etish kabilarga ham alohida e`tibor bergan. 
      5.     Ubaydiy ruboiylarining tili ravon, uslubi so d da va g o` zal, mazmuni keng va
teran.   Ular   dunyoning   past-u   balandini   k o` rgan,   h ayotning   butun   achchi q -
chuchugini totgan, inson fe`lining turfa tuslanishlarini obdon  o` rgangan, ilm i  zo h ir
va   ilm i   botin n i   o` zida   mujassam   etgan   olim   va   orif   insonning   q albidan   q aynab
chi qq an   h ikmatlardir.   Uning   ruboiylarida   Bobur   ruboiylaridagi   singari   faqat
shoirning emas, shoh va hukmdorning o`y-xayollari, el-ulusga munosabati, hayotiy
maqsadlari o`z aksini topgan. 
6.   Shoir   ruboiylarining   asosiy   qismini   diniy   va   tasavvufiy   mazmundagi
ruboiylar   tashkil  qiladi.  Ubaydiyning    islomiy   mavzudagi     ruboiylarida    yer-u  ko
‘kning   sohibi   bo   ‘lgan   Olloh   ulug   ‘lanadi,     unga   munojot     qilinadi,     islomiy   g
‘oyalar targ ‘ib qilinadi   tasavvufiy g ‘oyalar   bayon   qilinadi.   Ubaydiyning shoir
sifatida   ma’naviy   olami   juda   yuksak,     uning   o   ‘zi   shoh   bo‘lishiga   qaramay
oshiqlik   va   darveshlikni   shohlikdan   ustun   quyadi.     U   ruboiylarida     dunyoning
o‘tkinchiligini   ,   hayotning   mazmun   va   maqsadini   teran   anglagan   holda
mujassamlashtiradi.   Ubaydiy   o   ‘z   tajribalaridan,     hayot   yo   ‘lida   ko‘rgan
kechirganlarini     qalamga   oladi.     O‘zining   ruboiylarida,     ba’zan     majoziy
muhabbatni   kuylasa,     ba’zan     ilohiy     muhabbatni   kuylaydi.     Uning   sabr,   qadr
haqidagi  ruboiylari  ham mavjud. 
              7. Ubaydulloxonning she’rlari, avvalo, so‘zlar xazinasining o ‘ziga xosligi
bilan   ajralib   turadi.     Uning   she’rlarini   o   ‘qir   ekanmiz,     xalqona   ruh   ufurib
turganligini,   bizga   tanish   tuyg   ‘ular   tasvirini   ko   ‘ramiz,     hammaga   ma’lum
kechinmalarning       musavvirona   noyob   chizgilariga   duch   kelamiz.     Ubaydiyning
57 asarlarida   badiiy   tasvir   vositalarini     o   ‘z   she’rlarida     mohirona   qo   ‘llanganligini
uning   asarlarini   o   ‘rganish   jarayonda   guvohi   bo’lamiz.     U   she’rlarida   tazod,
tashbeh, tashxis, talmeh, ishtiqoq, tajnis   va boshqa ko ‘plab   she’riy san’atlardan
mohirona   foydalanganligini   ko   ‘ramiz.     Uning   tuyuqlarida     tajnis   san’ati     juda
go‘zal     namoyon   bo’lgan.   Talmeh   san’atidan   esa     payg   ‘ambarlarning   timsolini
oshiq  va mashuqlarga  o ‘xshatish orqali yuzaga chiqargan.
             8.  Uning asarlari   siyosiy  jihatdan  ham     ijtimoiy  jihatdan ham    juda  go  ‘zal
ifodalangan.     Ruboiylarining   mavzu     jihati   juda     kengdir.     Hayotda   ko   ‘rgan
kechirganlarini     qog   ‘ozga   tushuradi.     Ubaydiyning     turkiy     va     forsiy     tilda
yozilgan   ruboiylari   juda     sermahsuldir.     Ubaydiyning   ruboiylarning     vazn     va
qofiyasiga     keladigan   bo’lsak,     ruboiylari     hazaj   bahrining     axrab     va   axram
shajarasida   yozilgan   ,   undan  chetga   chiqilmagan.     Ruboiylarining   ichida  taronayi
ruboiylar     ham   ko   ‘pchilikni   tashkil   qiladi.     Qofiyaning   mutloq     va   muqayyad
rurlaridan foydalangan.  
         9.  Ubaydiyning hayoti faqat saroy bilan bog‘likligini,  siyosiy  jarayonlar uni
hayotini   qamrab   olganligini,     shunga   qaramasdan     u   ijod     qilishga,   izlanishga,
she’rlar yozishga ishtiyoqi baland   ekanligini   kuzatamiz.   Ijodi ham   o ‘ziga xos
ahamiyatga   ega.     She’rlari   nafaqat   son   jihatdan   ,   balki     ma’no   jihatidan   ham
alohida     ahamiyat     kasb   etadi.   She’rlarida     badiiy     vositalarning   to   ‘rt   misra
she’rida   bir   nechtasini   qo   ‘llash     uning   qanday     mahoratga   ega   ekanligini   ochib
beradi.     Xulosa   qilib   aytadigan   bo   ‘lsak,   Ubaydiy     asarlari,   she’rlari     haqiqatdan
ham taqsinga sazovor  va  o ‘rganishga  ehtiyojmand asarlar sirasiga kiradi. 
Umuman   olganda,   umrining   katta   qismini   jang-u   jadallarda   o`tkazgan
podshoh   uchun   avlodlarga   500   dan   ziyod   g`azal,   850   dan   ziyod   ruboiy,   30   dan
ziyod   qit`a,   10   dan   ziyod   muammo   va   yana   bir   qancha   janrlardagi   asarlarni
qoldirish   juda   katta   ishdir.   Ular   ichida   ruboiy   janri   yetakchi.   Bu   janr   shoirning
badiiy mahorati, ijodkorlik qobiliyatini belgilashda muhim omildir. Shuning uchun
ham XVI asr adabiyotini Ubaydiy she`riyatisiz tasavvur etib bo`lmaydi.
               
58 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR   RO‘YXATI
I. Ijtimoiy-siyosiy adabiyotlar:
1. Каримов   И . А.   Юксак маънавият – енгилмас куч.   – Т.: Маънавият, 2008. –
86  б.
2. Мирзи ё ев   Ш.М.   Эркин   ва   фаровон   демократик   Ўзбекистон   давлатини
биргаликда барпо этамиз. – Т . : O‘zbekiston, 2016. – 32 б.
3. Мирзиёев   Ш.М.   Тан қ идий   таҳлил,   қ ат ъ ий   тартиб л и   ин тизом   ва   ша х сий
жавобгарлик   –   ҳар   бир   раҳбар   фаолиятининг   кундалик   қ оидаси   б ў лиши
керак. – Т.:  Ў збекистон, 2017.
II.Matn va manbalar:
4. Абдул
ҳ а к и м   Ш а р ъ и й   Ж у з ж о н и й ,   Т а с а в в у ф   в а   и н с о н .   -   T . :   2 0 0 1 .
5. Абдурауф Фитрат. Танланган асарлар. Уч жилддлик.   2-жилд. – Т .:  2000.
6. Аҳмад Худойдод Тарозий. Фунун ул-балоға. – Т.: Хазина, 1996. 
7. Авлоний А .  Туркий гулистон ёхуд ахлоқ.  -  Т.: 1992.
8. Жузжоний Абдулҳаким Шаръий. Тасаввуф ва инсон. – Т . : Адолат, 2001. –
190 б. 
9. Зайниддин   Восифий.   Бадоеъ   ул-вақоеъ   (форсчадан     Н.Норқулов
таржимаси), - Т.: 1979.
10.   Махдуми   Аъзам   Даҳбедий.   Зубдат   ус-соликин.   Танбият   ус-салотин
(нашрга тайёрловчи Б.Валихўжаев). – Самарқанд, 1994.
11. Мирза   Мухаммад   Хайдар.   Таърихи   Рашиди.   (Перевод   с   персидского
А.Урунбаева, Р.Жалиловой, Л.Епифановой). – Т.: 1996.
12.   Муҳаммад   Абдуллоҳ   Ҳамзахон   ўғли,     Ҳақ   ошиғи.   “Тафаккур”   журнали.
1996 йил, 4-сон, 9-бет.
13. Убайдий.   Фароғати   бор,   дўстлар   гадолиғнинг.   “Шарқ   юлдузи”   журнали,
1991 йил, 10-сон. 151-152-бетлар.
59 14. Убайдий . Ишқ дафтари.  Рубоийлар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов.  – Т .:
2000. 
15. Убайдий.  Муҳаббат тароналари. Рубоийлар.  –Т .:  200 4 .
16. Убайдий .  Дийдор орзуси.   - Т.: Шарқ. 2007 . - 239 б.
17. Ubaydiy. Hikmatlat. – T.:  2019.
18. Қаюмов П. Тазкираи Қаюмий. 1-жилд. - Т.: 1998. 
19. Қул   Убайдий.   Вафо   қилсанг.   «Туркий   девон»дан   намуналар».   Нашрга
таёрловчи А.Ҳайитметов .  -  Т.: 1994 .
20. Ҳасанхожа   Нисорий.   Музаккири   аҳбоб   (форс   тилидан   Исмоил   Бекжон
таржимаси). - Т.: 1993.
21. Ҳофиз   Таниш   ал-   Бухорий.   Абдулланома   (“Шарафномаи   шоҳий”),   Икки
жилдлик. 1-жилд.  – Т.: 1999.  
III.Ilmiy-nazariy adabiyotlar:
22. Абдуллаев   М.,   Убайдий   ҳаёти   ва   адабий   фаолияти.   Номзодлик
диссертация си  автореферати  - Т.: 2000.
23. Абдуллаев М. Убайдий номалари. // “Ўзбек тили ва адабиёти”. 200 0 . 1-сон,
45-бет .
24. Абдурауф Фитрат. Яссавий мактаби шоирлари.   –  T . : 2000 .
25. Абдурауф  Фитрат. Адаби ё т қоидалари. – Т . : Ўқитувчи, 1985. 
26. Абдурауф   Фитрат   А.   Танланган   асарлар.   3   жилдлик.   2-жилд .   -   Т.:
Манавият,  2000.
27. Adabiyot (Majmua). 10-sinf uchun. - T.: O'qituvchi, 2004.
28. Adabiyot ( Darslik ). 10-sinf uchun. - T.: O'qituvchi, 2004.  
29. Аҳмедов   Б.   Ватан   тарихидан   ҳикоялар.   (Умумий   ўрта   таълим
мактабларининг 5-синфи учун дарслик). Иккинчи нашри. – Т.: 1999.
30. Болтабоев Ҳ. Мумтоз сўз сеҳри. – Т.: Адабиёт ва санъат, 2004. 
60 31. Валихўжаев Б., Тоҳиров Қ. Ўзбек адабиёти тарихи (XVI аср). – Самарқанд.
2002.
32. Иброҳимов А. XVI аср ўзбек адабиётининг асосий хусусиятлари. -Т.: Фан.
1976. 
33. Исҳоқов Ё.  Нақшбандия таълимоти ва ўзбек адабиёти.- Т.: 2002. 
34. Исҳоқов Ё. Сўз санъати сўзлиги. – Тошкент: Ўзбекистон, 2006. – 320 б. 
35. Кароматов Ҳ. Қуръон ва ўзбек адабиёти. -Т.: 1993.
36. Комилов Н. Тасаввуф. Биринчи китоб. – Тошкент: Ёзувчи, 1996 .
37. Комилов Н. Тасаввуф. 2-китоб. - Т.: 1999.
38. Jumaxo‘ja   N.,   Adizova   I.   O‘zbek   adabiyoti   tarixi   (XVI-XIX   asr   I   yarmi).
Darsiik -T.: Innovatsiya-Ziyo, 2020. – 540 b.
39. Mannopov   I.,   Inomov   S.   U baydiy   she’riyatida   ruboiy   janrining   roli   va
ahamiyati.//   Oriental   Renaissance:   Innovative,   educational,   natural   and   social
sciences. 2022, November.    www.oriens.uz . 419-426-betlar.
40. Муқимов З. Қилич ва Қалам соҳиблари. - Самарқанд, 1996.
41. Муҳаммад   Абдуллоҳ   Ҳамзахон   ўғли,   Ҳақ   ошиғи. //   “Тафаккур”   журнали.
1996 йил, 4-сон, 9-бет .
42. Очилов Э. Тасаввуф адабиётида рубоий.// Ўзбек тили ва адабиёти, 2006, 2-
coн, 14-24-бетлар. 
43. Сирожиддинов Ш.С. Ўзбек мумтоз адабиётининг фалсафий сарчашмалари.
– Тошкент: Янги аср авлоди, 2011. – 200 б. 
44. Cтеблева И.В. Развитие тюркских поэтических форм в XI веке. – Москва:
Наука, 1971. – 300 с. 
45. Усмон Турар. Тасаввуф тарихи. – Тошкент: Истиқлол, 1999. – 177 б. 
46. Шайхзода   М.   Тазкирачилик   тарихидан   //   Навоийга   арму ғон.   (Мақолалар
тўплами).  -  Т.: 1968. 63-64-бетлар .
47. Шарафиддинов О. Танланган асарлар.  -  Т.: 1978. 24-бет .
48.
  Шайхзода   М.   Тазкирачилик   тарихидан   //   Навоийга   арму ғон.   (Мақолалар
тўплами). -Т.: 1968. 63-64-бетлар.
61 49.
Ф о з и й     И .   Нақшбандия   тариқатининг   буюк   сиймоси   —   Мах думи
Аъзам//Ғойиблар хайлидан ёнган чироқлар. — Т.: 1994. 273-бет.
50. Юсупова   Д.   Темурийлар   давридаги   арузга   доир   рисолаларнинг   қиёсий
таҳлили. – Т.: Таълим-Медиа, 2019. – 262 б. 
51. Яссавий ким эди (Мақолалар ва “Ҳикматлар”дан парчалар). Тўплаб нашрга
тайе?рловчи ва сўзбоши муаллифи Б.Дўстқораев. – Т . : Халқ мероси, 1994. –
80 б. 
52. Ўзбек адабиёти. Мажмуа. 4 томлик, 3-том.   -  Т.:  1959. 
53. Ҳайитметов   А.,   Қул   Убайдий   хусусида.   Сўз   боши//   Қул   Убайдий.   Вафо
қилсанг.  «Туркий девон»дан намуналар». - Т.: 1994. 
54. Ҳайитметов А. Адабий меросимиз уфқлари.  -  Т.: 1997 .
55. Ҳайитметов А. Ишқ дафтари. – Т .:  2000.
56. Ҳайитметов А. Муҳаббат тароналари. –Т .:  2005 .
57. Ҳаққулов И. Ўзбек адаби	
е?тида рубоий (Жанрнинг поэтикаси ва тарихи). –
Т . : Фан, 1981. 
58. Ҳаққулов И. Тасаввуф ва шеърият. – Т . : Адаби ё т ва санъат, 1991. 
59. Ҳаққулов И., Очилов Э. Ишқ ва ҳайрат олами. – Т . : Ўзбекистон, 2016.
60. Ҳожиаҳмедов А. Мумтоз бадиият малоҳати. – Т . : Шарқ, 1999. – 240 б. 
61. Ҳожиаҳмедов А. Шеърий санъатлар ва мумтоз қофия. – Т . : Шарқ, 1998.  
62. Ҳомидий Ҳ. Кўҳна Шарқ дарғалари. Т.: 1999. 229-235-бетлар .
63. Homidiy H. Daholar davrasi. – T.: O‘qituvchi, 2011. – 352 b.
62

UBAYDIY SHE’RIYATIDA RUBOIY JANRINING O‘RNI VA AHAMIYATI MUNDARIJA B M I n i n g u m u m i y t a v s i f i … … … … … … … … … … … … … … . 3 - 8 - mavzuning dolzarbligi; - o‘rganilish tarixi; - i s h n i n g i l m i y y a n g i l i g i ; - a m a l i y a h a m i y a t i ; - i s h n i n g t u z i l i s h i . I . B O B . U B A Y D I Y – S H O H V A S H O I R … … … … … … … … . . . . . . . . 9 - 2 8 I . 1 . U b a y d i y h a y o t i , a d a b i y m e r o s i v a u n i n g m a n b a l a r i . . . . . . . . 9 - 1 8 I . 2 . S h o i r s h e ` r i y a t i v a u n d a r u b o i y j a n r i n i n g t u t g a n o ‘ r n i . . . 1 9 - 2 8 I I . B O B . U B A Y D I Y – R U B O I Y N A V I S S H O I R … … … … … … … . 2 9 - 5 6 I I . 1 . U b a y d i y r u b o i y l a r i n i n g m a v z u k o ‘ l a m i v a g ’ o y a v i y y o ‘ n a l i s h i … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … . . 2 9 - 3 9 I I . 2 . S h o i r n i n g b a d i i y m a h o r a t i … … … … … … … … … … … … … . . 4 0 - 4 9 I I . 3 . U b a y d i y r u b o i y l a r i d a v a z n v a q o f i y a … … … … … … … … … 4 9 - 5 6 X U L O S A … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … … 5 7 - 6 0 A D A B I Y O T L A R R O ‘ Y X A T I … … … … … … … … … … … … … … 6 1 - 6 4 1

Bitiruv malakaviy ishining umumiy tavsifi Mavzuning dolzarbligi. Mustaqilli kka erishganimizdan so‘ng har bir sohaga e’tibor kuchaydi. Shu jumladan adabiyot sohasiga ham, ayniqsa, mumtoz adabiyotga, mumtoz adabiyotdagi shoir-u yozuvchilarning hayoti va faoliyatiga, ularning adabiy merosiga bo‘lgan e’tibor tobora ortib bordi. O‘zbek mumtoz adabiyoti ma'naviyatimizning mustahkam ildizlaridan biri desak yanglishmagan bo‘lamiz. O‘tgan ming yil davomida ijod qilingan badiiy asarlar: turli janrdagi she'rlar, dostonlar, masnaviylarning zamirida ajdodlarimizning hayot va o‘lim, olam va odam, iymon va e'tiqod haqidagi qat'iy xulosalari aks etgan. Bu xulosalar axborot zamonida sokin qalb, teran tafakkur, ulug‘vor maqsadlar egasi bo‘lishimizda o‘ta ahamiyatlidir. Agar biz ajdodlarimiz qoldirgan bu ma'naviy merosga tayanmasak, o‘zligimizni yo‘qotib, ayni paytda moddiy rivojlanishda bo‘lgan turli millatlarning ta'siriga tushib qolishimiz mumkin. Demak, mumtoz adabiyotimizni chuqur o‘rganish, uning an’analaridan, yaratilish tarixidan xabardor bo‘lish bugungi kunda har doimgidan ko‘ra zarurdir. Har qanday millat borki, uning adabiy merosi, o‘ziga xos urf-odatlari shu xalqning ma'naviy ehtiyojlarini qondirishga hamda saviyasini oshirishga xizmat qiladi. Zero, O’zbekiston Respublikasining birinchi Prezidenti o‘zlarining “Yuksak ma'naviyat – yengilmas kuch” asarlarida bejiz: “Insonni, uning ma'naviy olamini kashf etadigan yana bir qudratli vosita borki, u ham bo‘lsa, so‘z san'ati, badiiy adabiyotdir. Badiiy adabiyotning insonshunoslik deb, shoir va yozuvchilarning esa inson ruhining muhandislari, deb ta’riflanishi bejis emas, albatta”, 1 - deb ta’kidlamaganlar. 1 Каримов B.A . Юксак маънавият – енгилмас куч. – Т.: Маънавият, 2008. – Б.86. 2

Mustaqillik sharofati bilan milliyligimiz, o‘zligimizni namoyon etadigan barcha sohalar rivoj topib bormoqda. O’zbekiston Respublikasi Prezidenti Sh.M.Mirziyoyevning davlat oldiga qo‘ygan vazifalaridan biri ham aynan shu haqda: “Kitoblarni chop etish va tarqatishdagi muammolarni hal qilishdir. Bu o‘rinda gap, eng avvalo, yoshlar va aholi o‘rtasida mamalakatimizning boy tarixini, uning betakror madaniyati va milliy qadriyatlarini keng targ‘ib qilish, jahon ilm-fani va adabiyoti yutuqlarini yetkazish uchun zarur muhit va shart- sharoit yaratish haqida bormoqda” 2 . Barchamizga ma’lumki, o‘zbek adabiyotiga haqiqiy tamal toshi qo‘ygan ijodkor Alisher Navoiydir. Zahiriddin Muhammad Boburning ham sarkarda, ham hukmdor, ham shoir ekanligi ham hech kimga sir emas. Ammo XV asr oxiri – XVI asr boshlarida temuriylar sulolasi hokimiyati parkandalikka uchrab, qulagandan so‘ng Movarounnahr va Xuroson zaminida ham she’riyat an’analari davom etavergan. Mana shu narsa ko‘pchilikka ma’lum emas, chunki bu borada tadqiqotlar juda kam amalga oshirilgan. Temuriylardan keyin taxtga kelgan shayboniylar sulolasi tarixida ham shoir, ham podsho bo‘lgan hukmdor ham ko‘plab topiladi. Masalan, Movarounnahrni zabt etgan ko‘chmanchi o‘zbeklar sultoni Muhammad Shayboniyxon, uning jiyani Ubaydullaxon ham shoir o‘tishgan. Zahiriddin Muhammad Boburdan so‘ng ruboiy yozishda yuksak maqomga erishgan shaxs Ubaydullaxon hisoblanadi. Ubaydullaxonning g‘azallari, ruboiylari, tuyuq, masnaviylari ma’no va mazmun jihatidan e’tiborlidir. Uning asarlari ma’naviyat xazinasidan o‘rin olgan asarlar sirasiga kiradi. Ammo, uning she’rlar to’liq o‘ganilmagan. Ayniqsa g‘azal va ruboiylari mukammal o‘rganishni talab qiladi. Ubaydiy ruboiylarining janr va vazn xususiyatlarini, ularda qo‘llanilgan badiiy san’atlarini o‘rganish va bosha qator hodisalar hali ruboiylari misolida 2 Мирзиёев Ш.М. Танкидий таҳлил, қатъий тартибли интизом ва шахсий жавобгарлик – ҳар бир раҳбар фаолиятининг кундалик қоидаси бўлиши керак. – Т.: Ўзбекистон. 2017. – 47 бет. 3

maxsus tadqiq etilmaganligi mazkur bitiruv malakaviy ishi mavzusining dolzarbligini belgilaydi. Mavzuning o‘rganilish tarixi. Zahiriddin Muhammad Boburdan keyin ruboiy yozish bo‘yicha keying o‘rinda turgan shaxs Ubaydullaxondir. Temuriylardan keyin taxtga kelgan shayboniylar sulolasi tarixida ham shoir, ham podsho bo‘lgan hukmdorlar ham ko‘plab topiladi. Masalan, Movarounnahrni zabt etgan ko‘chmanchi o‘zbeklar sultoni Muhammad Shayboniyxon, uning jiyani Ubaydullaxon ham shoir o‘tishgan. Ko‘plab shoh - shoirlar qismati kabi uzoq yillar Ubaydiyning hayoti va ijodi ilmiy nuqtayi nazardan o‘rganilmay kelindi. O‘rganilmaganligining sababi, rus-tuzem hukumati bostirib kelishi natijasida adabiyotga bo‘lgan e’tibor keskin kamayib ketgan. Ko‘plab shoir va yozuvchilarning adabiy meroslar xorijiy mamlakatlarga olib ketilgan yoki o‘rganilmay bir chetda qolib ketilgan. Bular sirasiga Qul Ubaydiyning asarlar ham kiradi. Ubaydiy haqida bizgacha ko‘p manbalarda ma’lumotlar yetib kelgan. O‘z zamonasida XVI asrdayoq yaratilgan tarixiy, ilmiy, tazkira asarlarda uning siyosiy faoliyati, g'ayrat-shijoati, noyob iste’dod egasi ekanligi, merosi haqida qimmatli dalillarni ko‘ramiz. Zayniddin Vosifiyning “Badoe ul-vaqoe”, Hasanxoja Nisoriyning “Muzakkiri ahbob”, Mirmuhammad Amin Buxoriyning “Ubaydullanoma” , Hofiz Tanish Buxoriyning “Abdullanoma”, Mirzo Haydarning “Tarixi Rashidiy” asarlari kabilar ana shunday muhim manbalardir. XX asrda M.F Kupruli, J. Ekman, A.Shimmel singari chet el olimlari shoh- shoir tarjimayi holini bir qadar o’rganib, merosi yuzasidan ayrim tadqiqotlarni amalga oshirganlar. O’zbek olimlaridan Abdurauf Fitrat “Ahmad Yassaviy maktabi shoirlari to’g’risida tekshirishlar”, “XVI asrdan so’ngra o’zbek adabiyotiga bir qarash” nomli maqolalarida Ubaydiy xususida ham fikr yuritgan edi. O’zbek adabiyoti” 4

majmuasining 3-jildida shoh-shoirning turkiy devonidan 15 g’azal, 2 yor-yor, 14 ruboiy, 3 tuyuq, 1 hikmat va “Gayratnoma” manzumasidan parcha keltirilgan. 3 Mustaqillikdan keyin Ubaydiy hayoti va ijodini o’rganishda yangi bosqich boshlandi. Taniqli adabiyotshunos olim Abduqodir Hayitmetov dastlab “Farog’ati bor, do’stlar, gadolig’ning” nomi ostida kirish maqolasi bilan birga shoirning 6 g’azal, 1 yor-yor, 2 qit’a, 4 ruboiy, 4 tuyuq va bir hikmatini e’lon qildi. Keyin Ubaydiyning o’zbekcha she’rlaridan tartib berilgan “Vafo qilsang” to’plamini nashr ettirdi. 4 Tadqiqotchi M.Abdullayev esa “Ubaydiy hayoti va adabiy faoliyati” mavzuida nomzodlik dissertatsiyasini yoqladi, u haqda qator maqolalar elon qildi. 5 Huquqshunos olim Z.Muqimov ham “Qilich va qalam sohiblari“ risolasida Ubaydiy hayoti va ijodiga alohida fasl ajratadi. 6 Bundan tashqari, P.Qayumovning “Taskirayi Qayumiy”, H.Homidiyning “Ko’hna Sharq darg’alari”, “Daholar davrasi”, H.Karomatovning “Qur’on va o‘zbek adabiyoti”, N.Komilovning “Tasavvuf”, B.Valixo’jayev va Q.Tohirovlarning “O’zbek adabiyoti tarixi” (XVI asr), N.Jumaxo‘ja, I.Adizovalarning “O‘zbek adabiyoti tarixi” (XVI-XIX asr I yarmi) kitoblarida ham Ubaydiy hayoti va ijodi haqida u yoki bu darajada fikr yuritilgan. 7 B.Fayzullayev Ubaydiyning Navoiy g’azallariga yozgan tatabbu’larini tahlil qiladi. E.Ochilov, I. Mannopov, S.Inomov kabi olimlarning shoirning turkiy va forsiy ruboiylari haqida qator maqolalar nashr etish bilan birga, forsiy 3 Абдурауф Фитрат. Яссавий ким эди? - T.: 1995 .; Танланган асарлар. Уч жилдлик .2-жилд. – Т .: 2000.; Яссавий мактаби шоирлари. – T . : 2000 . 4 Қул Убайдий. Вафо қилсанг. «Туркий девон»дан намуналар. Нашрга таёрловчи А.Ҳайитметов -Т.: 1994. 5 Абдуллаев М. Убайдий ҳаёти ва адабий фаолияти. Номзодлик диссерта ц ияси автореферати. – Т .: 2000.; Абдуллаев М. Убайдий номалари. // “Ўзбек тили ва адабиёти”. 2000. 1-сон, 45-48-бетлар. 6 Муқимов З. Қилич ва Қалам соҳиблари, - Самарқанд. 1996. 7 Қаюмов П. Тазкираи Қаюмий. 1-жилд. - Т.: 1998. 50-51-бетлар; Ҳомидий Ҳ. Кўҳна Шарқ дарғалари. - Т.: 1999. 229-235-бетлар.; Homidiy H. Daholar davrasi. // Shoh va ijod tanosibi. – T.: O‘qituvchi, 2011. 232-237- betlar.; Кароматов Ҳ. Қуръон ва ўзбек адабиёти. -Т.: 1993.; Комилов Н. Тасаввуф. 2-китоб. - Т.: 1999.; Валихўжаев Б.. Тоҳиров Қ. Ўзбек адабиёти тарихи (XVI аср). - Самарқанд – 2002, 92-101-бетлар.; Jumaxo‘ ja N., Adizova I. O‘zbek adabiyoti tarixi (XVI-XIX asr I yarmi) / darsiik/. -T.: Innovatsiya-Ziyo, 2020. 137- 154- betlar. 5