logo

Жанри ҳикоя дар эҷодиёти Равшан Махсумзод

Yuklangan vaqt:

20.11.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

93.4228515625 KB
  
Жанри ҳикоя дар э одиёти Равшан Махсумзодҷ
I. МУҚАДДИМА
II. ҲАЁТ ВА ФАЪОЛИЯТИ РАВШАН МАХСУМЗОД
II.1. Зиндагиномаи нависанда
II.2Таҳаввули жанри ҳикоя дар адабиёти форсу то ик.	
ҷ
II.3. Хизматҳои Равшан Махсумзод дар инкишофи жанри ҳикоя 
III.   МАЗМУН   ВА   МУНДАРИ АИ   ҲИКОЯҲОИ   РАВШАН	
Ҷ
МАХСУМЗОД
III. 1.Хусусиятҳои баде  ва услубии ҳикояҳои адиб	
ӣ
III.2. Мавз и “ анги шаҳрванд ” дар ҳикояҳои Равшан Махсумзод	
ӯ Ҷ ӣ
IV. ХУЛОСА 
V.Р ЙХАТИ АДАБИЁТ	
Ӯ
2   
МУҚАДДИМА
Дар   солҳои   ҳафтоди   адабиёти   то ик   дигаргуниҳои   иддие   ба   ву удҷ ҷ ҷ
омад.  Ин  тағйирот  пеш аз  ҳама  ба  пайдоиши адибони  насли  нав вобастагии
қавие дошт. Зеро дар нимаи дуюми асри сипаришуда гурўҳи э одкороне дар	
ҷ
арсаи   адабиёт   ба   ву уд   омаданд,   ки   онҳо   дар   осори   дилписанди   хеш   самти	
ҷ
инкишофи адабиётро дигаргун сохтаанд. Аз оғоз дар э одиёти онҳо бинишу	
ҷ
идроки тоза эҳсос мегардид. Инҳо адибони  авоне буданд, ки боистеъдод ва	
ҷ
сермутолиа   ба   назар   мерасиданд.   Рўҳияти   солим   асоси   ҳастии   инсон   буда,
инсон бе одамият ҳе  аст. Одамият бошад, бе фазилатҳои хос, бе маънавияту	
ҷ
рўҳияти   комил   тасаввур   намешавад.   Дар   ин   замина   адабиёти   баде	
ӣ
метавонад воситаи муҳим ва асосии таълиму тарбияи инсон бошад, шахсияти
одамро камол бахшад, ўро дар рўҳияи одаму одамгар  ва ахлоқи нек тарбия	
ӣ
намояд.   Адабиёти   баде   воситаест,   ки   дар   ву уди   хонанда   ҳисси   инсон   ва	
ӣ ҷ ӣ
одамгариро устувор сохта, тасаввуроти ўро оид ба вазифаи одам  ва марому	
ӣ
мақсади   ў   дар   зиндаг   васеъ   месозад,   маданияти   маънав   ва   рўҳияти   ўро	
ӣ ӣ
такмил   мебахшад.   Истиқлолияти   кишвар   дар   баробари   тарзи   давлатдор ,	
ӣ
иқтисод,   хо агидор   ва   ғайра   хоҳони   инкишоф   ва   пешрафти   рўҳияти	
ҷ ӣ
камолёфта   ва   ахлоқи   нек   низ   мебошад.   Яке   аз   тарбиятгарони   ин   давра
Равшан   Махсумзод   буда   бо   ҳикояҳои   дилнишини   реалистии   худ   ба
адабиётамон   по   ниҳодааст.     ҳан з   аз   давраи   мактабхони   ба   мақоланавис	
Ӯ ӯ ӣ
шур ъ   карда   аввалин   ҳикояашро   дар   давраи   дониш ияш   навиштааст.   То	
ӯ ҷӯ
имр з   ма м аи   ҳикояву   қиссаҳояш   «Арзи   дил»   (1997),   «Қалами   шинос»
ӯ ҷ ӯ
(1998),   «Духтари   к ҳистон»   (2003),   «Сояи   ишқ»   (2007),   «Кафан   киса	
ӯ
надорад»   (2009),   «Пули   Сирот»   (2012),   «Дили   модар»(2016)   ва   «Ишқи
зистан»(2020)   интишор   ёфтаанд.   Э одиёти   адиб   як   зайл   аз   ҳаёти   халқи	
ҷ
маҳалл   огоҳи   дода   хонандаро   дар   дохили   мардуми   то икзабон   гирд	
ӣ ҷ
мегардонад. Ҳикояҳои Равшан Махсумзод ҳикояҳои реалист  буда бе ҳе  як	
ӣ ҷ
кинояву   ма оз   навишта   шудаанд.   Сарвари   Иттифоқи   нависандагони	
ҷ
То икистон   Равшан   Махсумзод   дар   қайди   ҳаёт   аст   ва   ба   ҳикоянавис   умри	
ҷ ӣ
3   
худ   мепардозад.   Аз   нависанда   ҳико ҳои   нав   ба   наву   олибу   шавқоварҷ ҷ
интизори дорем. 
  Дара аи   омўзиш   ва   тадқиқи   мавзўъ	
ҷ .   Дар   тору   пуди   э одиёти	ҷ
Равшан   Махсумзод   масъалаи   ахлоқи   и тимо   ва   инсону   инсонгар   қарор	
ҷ ӣ ӣ
дорад.   Тадқиқоте,   ки   дар   атрофии   насри   нависанда   сурат   гирифтаанд,   дар
баррасии   масъалаҳои   удогонаи   адабиёти   навини   то ик   арзиши   хоси   илм -	
ҷ ҷ ӣ
амал   доранд.   Албатта   дар   бораи   муаллиф   ва   э одиёти     аз   тарафи	
ӣ ҷ ӯ
адабиётшиносон   фикрҳо   гуфта   шудаанд.   Вале   то   ҳол   дар   бораи   ҳикояҳои
нависанда ба пурраги тадқиқот ба амал бурда нашудааст. Мо хостем то қадри
имкон, то ҳадди иқтидор ҳикояҳои ин нависандаи навкорро тадқиқ намоем.
Мақсад ва вазифаи рисолаи хатм	
ӣ . Мақсад аз тадқиқи ин мавз ъ дар	ӯ
он   аст,   ки   мо   хостем   дар   тафаккури   хонандагони   наврас   дар   бораи   Равшан
Махсумзод ва ҳикояҳои   тахайюлоте пайдо гардад. Дар тафаккури  авонони	
ӯ ҷ
наврас   нисбат   ба   адабиётамон   меҳру   муҳаббат   самимона   интишор   ёбад.   Аз
дохили   насли   наврас   чун   Равшан   Махсумзод   ҳикоянависони   нав   ба   камол
расанд. 
Объекти   тадқиқот .   Сарчашмаҳои   таҳқиқро   ҳикояҳои   нависанда
ташкил   медиҳад.   Дар   давоми   таҳқиқ   аз   «Духтари   к ҳистон»   ,   «Сояи   ишқ»,	
ӯ
«Пули Сирот» ва «Ишқи зистан» бештар намунаҳо оварда шуд. Аз сабабе ки
китоби «Ишқи зистан» дастрас буд, ин ма м а бештар таҳқиқ карда шуд.	
ҷ ӯ
Навгонии   мавзўъ :   Дар   рисолаи   хатм   бори   аввал   ҳикояҳои   Равшан	
ӣ
Махсумзод аз  иҳати мавз ъ ва мундари а, забон ва услуб таҳлил карда шуд.	
ҷ ӯ ҷ
Доир   ба   мавз ҳҳои   гунонугун   сухан   ронда   ва   барои   исботи   ин   фикрҳо   аз
ӯ
ҳикояҳои   нависанда   батаҳқиқ   мисолҳо   оварда   шуд.Ба   таври   хулоса   гирем
рисолаи хатм  ба тамом навгон  аст.
ӣ ӣ
Аҳамияти илмї ва амалии рисола . Дар ҳикояҳои Равшан Махсумзод
мо   ба   мавз ъҳои   гуногуни   пуробуранг   дучор   мешавем   .   Таҳқиқи   бадеии
ӯ
маънавияти   инсон   ҳамеша   дар   мадди   назари   нависанда   қарор   доштааст.   Аз
4   
иҳати ғоя ва мавзўву мундари а тадқиқ намудани э одиёти нависанда ва тоҷ ҷ ҷ
ч  андоза тавассути мутолиаву фаҳмондадиҳии ин ҳикояҳо барои таълим ва
ӣ
тарбияи   насли   наврас,   донишомўзони   литсей   ва   колле ҳо,   ҳамчунин	
ҷ
макотиби   ол   аз   аҳамият   хол   набуда,   барои   пешрафти   илми	
ӣ ӣ
адабиётшиносии мамлакат ва  аҳон  ҳиссаи муносиб хоҳад гузошт. Аз ин рў	
ҷ ӣ
таҳлилу   тадқиқи   образҳои   асосии   ҳикояҳои   нависанда   ҳам   арзиши   илм   ва	
ӣ
ҳам амал  дорад. 	
ӣ
Сохтори   кори   малакавии   мо   аз   муқаддима,   ду   боб,   хулоса   ва   рўйхати
адабиёти истифодашуда таркиб ёфтааст.
                                           
                                                 
5   
БОБИ ЯКУМ
ҲАЁТ ВА ФАЪОЛИЯТИ РАВШАН МАХСУМЗОД
Зиндагиномаи нависанда
      Равшан   Махсумзод   27   сентябри   соли   1963   дар   деҳаи   Дарбанди   ноҳияи
Бойсуни   вилояти   Сурхондарё   ба   аҳон   омадааст.   Мактаби   миёнаро   дарҷ
деҳаашон   ба   итмом   расонда,   вориди   факултаи   филологияи   то ики	
ҷ
Университети  давлатии  То икистон  ба  номи В.И.Ленин  (ҳозира  Донишгоҳи	
ҷ
миллии   То икистон)   шудааст.   Баъди   адои   хизмати   ҳарб   таҳсилро   дар	
ҷ ӣ
факултаи   журналистикаи   Донишгоҳи   давлатии   Ленинград   (ҳозира   Санкт-
Петербург)  идома  дода, соли 1990 соҳиби диплом  гаштааст.  Сипас  мухбири
ҳафтаномаи   «Сухан»,   котиби   масъули   ҳафтаномаи   «Саховат»,   мудири
ш ъбаи ҳафтаномаи «То икистон», сармуҳаррири ҳафтаномаи «Зан ва мард»,	
ӯ ҷ
«Чархи гардун»,   «Вечерний Душанбе» ва мудири бахши насри ИНТ будааст.
Алҳол муовини раиси Иттифоқи нависандагони То икистон аст.	
ҷ
Нахустин   ҳикояҳояш   ҳан з   аз   овони   дониш й   дар   р зномаву	
ӯ ҷӯ ӣ ӯ
ҳафтаномаҳои   «Комсомоли   То икистон»,   «Адабиёт   ва   санъат»,   «Паёми
ҷ
Душанбе»   ба   табъ   расидаанд.   То   имр з   ма м аи   ҳикояву   қиссаҳояш   «Арзи	
ӯ ҷ ӯ
дил»   (1997),   «Қалами   шинос»   (1998),   «Духтари   к ҳистон»   (2003),   «Сояи	
ӯ
ишқ»   (2007),   «Кафан   киса   надорад»   (2009),   «Пули   Сирот»   (2012),   «Дили
модар»(2016) ва «Ишқи зистан»(2020) интишор ёфтаанд.
Дар   баробари   иншои   асарҳои   баде   навиштаҳои   публитсистиаш	
ӣ
пайваста дар ма аллаву р зномаҳо ба табъ мерасанд. Эссеву мақолаҳои   дар	
ҷ ӯ ӯ
хусуси   зиндагии   ибратом з   ва   фаъолияти   пурсамари   чеҳраҳои   мондагори	
ӯ
илму фарҳангу адаби то ик, монанди Устод Айн , ҳунарпешаи ном  Ҳошим	
ҷ ӣ ӣ
Гадо,   олими   маъруф   Ҳамид   Мансуров,   нависандагони   машҳур   Фазлиддин
Муҳаммадиев,   П лод   Толис,   Мутеулло   На миддинов,   Саттор   Турсун,	
ӯ ҷ
6   
Абдулҳамид   Самад,   Муаззама   ва   диг.   аз   тарафи   хонандагон   хуб   пазируфта
шудаанд.
Соли   2011   ҳикояи     «Човандоз»,   ки   дар   мавз и   муҳо ирати   меҳнатӯ ӯ ҷ ӣ
нигошта  шудааст,  барандаи  дипломи нахустин  Озмуни байналхалқ   гардид,	
ӣ
ки   Иттифоқи   журналистони   Русия   таҳти   унвони   «Искусство   жить   вместе»
(«Фарҳанги ҳамзист ») эълон карда буд.	
ӣ
Чанде   аз   ҳикояҳояш   ба   забони   рус ,   қазоқ ,   збек ,   арман   ва	
ӣ ӣ ӯ ӣ ӣ
белорус   тар ума   шудаанд.   Худи     низ   ҳикояҳои   адибони   русу   белорус,	
ӣ ҷ ӯ
амрико ,   франсав ,   ҳинд   ва   збекро   ба   то ик   гардондааст.   Равшан
ӣ ӣ ӣ ӯ ҷ ӣ
Махсумзод   на   танҳо   ҳикоя   балки   қиссаву   повестҳо   низ   дорад.   Қиссаҳои
“Кафшгар”,   “Му озот”   мисоли   намоёни   он   мебошанд.   Нависанда   на   танҳо	
ҷ
дар наср балки дар назм низ кор кардааст. Мо дар қиссаи “Кафшгар” дучори
чунин байтҳо мешавем:
“Аҳли давра онҳоро гирд карданду Абдуллою Саодатқадам ва Икрому
дигарон:
Устои ланги сартарош,
Сари шаҳа тоза тарош, – г ён суруди ин маросимро оғозиданд. Алихон	
ӯ
баробари   онҳо   месароиду   лангон-лангон   дар   гирди   шаҳ   гашта,   ба
сартарошони ҳақиқ  тақлидкунон м йҳои сари  ро «метарошид».	
ӣ ӯ ӯ
Очаи шаҳ ба ту мег м,	
ӯ
Дар   сари   шаҳ   танга   бичош,   –   сароид   Алихон   ва   дигарон   нақорати
сурудро такрор карданд:
Устои ланги сартарош,
Сари шаҳа тоза тарош.
Алихон:
7   
раи мо сартарошон дорад,Ҷӯ
Дар миёна шишта,  авлон дорад.	
ҷ
Дигарон:
Устои ланги сартарош,
Сари шаҳа тоза тарош…
Алихон:
Садқа шавем тоқии гирдаша,
Дар миёна шишта,  авлон дорад.
ҷ
Дигарон:
Устои ланги сартарош,
Сари шаҳа тоза тарош…
Алихон:
Э  ра, сартарошон кунем,	
ҷӯ  
Шаҳбачая марди майдон кунем.
Дигарон:
Устои ланги сартарош,
Сари шаҳа тоза тарош.
Алихон:
Х рдану хоби бағали оча бас,
ӯ
Роғунибачая марди майдон кунем.
Дигарон:
Устои ланги сартарош,
8   
Сари шаҳа тоза тарош…”.
Аълочии   фарҳангу   матбуоти   То икистон.   Барандаи   оизаи   адабии   баҷ Ҷ
номи Садриддин Айн  (2015).	
ӣ
Бо   Нишони   «Сухан»,   Ифтихорномаи   Ш рои   Олии   СССР,   ордени	
ӯ
«Шараф ва мардонаг », медалҳои «Барои шу оат» ва «100-солагии матбуоти	
ӣ ҷ
то ик» мукофотонида шудааст.	
ҷ
Аз   соли   2000   узви   Иттифоқи   нависандагони   То икистон   ва   узви	
ҷ
Иттифоқи журналистони То икистон.	
ҷ  
Таҳаввули жанри ҳикоя дар адабиёти форсу то ик.	
ҷ
      Ҳикоя яке аз жанрҳои деринаи адабиёти мумтози форсу то ик ва халқҳои	
ҷ
дигари   Машриқзамин   ба   шумор   меравад.   Дар   байни   осори   наср   жанри	
ӣ
мазкур яке аз жанрҳи қадимтарин ва муҳимтарин аст. Дар адабиёти илм  ва	
ӣ
осори   назар   ду   истилоҳи   ба   ҳам   наздик   ҳамшафат   истифода   бурда	
ӣ
мешаванд. Яке “ҳикоят” дигаре ҳикоя. Дар Энциклопедияи адабиёт ва санъат
низ дар мавриди мақолаи ҳикоя ин ду истилоҳ паи ҳам оварда шудаанд. Пас
нати а бардоштан мумкин будааст, ки ин жанрҳо ба ҳамдигар тавъаманд  ва	
ҷ
ин   истилоҳот   муродифи   ҳамдигар.   Истилоҳи   ҳикоя   ҳикоят   (араб   –   нақл,	
ӣ
ривоят,   сухан)   як   навъи   асарҳои   таърихи   он   ҳамос   мебошад.   Ҳикоя   асари	
ӣ
хурди баде  буда, як воқеаро, як лаҳзаи муҳимиеро аз зиндаг  ва ҳаёти инсон	
ӣ ӣ
дар   бар   мегирад.   Муҳимтарин   хусусияти   ҳикоя   ин   аст,   ки   дар   он   воқеа   аз
иҳати замону макон ва ҳа м  маҳдуд ва фишурда мебошад. Нависанда  ягон	
ҷ ҷ
ҳодисаро   аз   ҳаёти   ин   ё   он   шахс   ба   тасвир   гирифта,   хусусиятҳои   муҳими
зиндагии ўро ба воситаи ҳамин лавҳа тасвир менамояд. Истилоҳи ҳикоя бори
аввал   дар   “Тафсири   табар ”   дучор   меояд.   Баъдан   ҳикояҳоро   дар   китобҳои	
ӣ
адаб ,   таърих ,   дин ,   тасаввуф ,   ва   ғайра   барои   такмили   воқеаҳо   ва   шарҳи	
ӣ ӣ ӣ ӣ
матлаб,   чун   воситаи   намоишу   тасдиқи   андеша   ва   омолу   афкори   фалсаф ,	
ӣ
9   
ахлоқ ,   тарбияв ,   маърифат ,   дин ,   мазҳаб ,   ирфон ,   фактҳои   таърих ,ӣ ӣ ӣ ӣ ӣ ӣ ӣ
санадҳо   мавриди   истифода   қарор   додаанд.   Дар   китобҳои   адаб ,   таърих ,	
ӣ ӣ
дин  ва тасаввуф  ҳикояҳои зиёде оварда шудаанд. Намунаи комили ҳикояҳо	
ӣ ӣ
дар   «Қобуснома»-и   Унсурулмаолии   Кайковус,   «Сиёсатнома»-и
Низомулмулк,   « авомеъ-ул-ҳикоёт»-и   Муҳаммад   Авф ,   «Гулистон»-и	
Ҷ ӣ
Саъдии   Шероз ,   «Рисолаи   дилкушо»-и   Убайди   Зокон ,   «Баҳористон»-и	
ӣ ӣ
Абдурраҳмони   ом   ба   назар   мерасанд.   Ҳамчунин,   дар   асарҳои   манзуми
Ҷ ӣ
«Махзан-ул-асрор»-и   Низомии   Ган ав ,   «Маснавии   маънав »-и	
ҷ ӣ ӣ
алолуддини Рум , «Бўстон»-и Саъдии Шероз  ва ғайра  ҳикояҳои бисёр ба	
Ҷ ӣ ӣ
назар   мерасанд.   Қисме   аз   ҳикояҳо   маҳсули   хомаи   нависандагон-адабиёти
хатт  бошад, қисми дигарашон парвардаи хаёлу андешаҳои мардум будаанд,	
ӣ
ки   аз   тарафи   мусаннифон   таҳрир   ва   такмил   дода   шудаанд.   Ба   ҳар   ҳол   дар
пайдоиши   жанри   мазкур   г ишҳои   мардум   ва   асотиру   мифҳои   гуногун   низ	
ӯ
мавқеи барозандаро соҳиб аст ва ин чизи инкорнашафанда ва раднопазир аст.
Аксари   ҳикояҳои   адабиёти   классик   дар   асоси   як   ҳодисаи   хурд   фароҳам	
ӣ
омада,   дар   онҳо   миқдори   ками   персонажҳо   ширкат   меварзанд.   Ҳикояҳо   аз
китобе   ба   китобе   бо   андак   таҳриру   такмил   к чида   ҳамчун   асари   адабиёти	
ӯ
даҳанакии   мардум   дар   байни   мардум   дар   суратҳои   тез   паҳан   шудаанд.   Дар
адабиёти   Аврупо   ва   халқҳои   гуногуни   он   ба   тадри   пайдоиши   ин   жанр   ба	
ҷ
даврони Эҳё ва ё равшанфикр  рост меояд. Онро ба андаке тағъирот новелла	
ӣ
–ҳикояҳои   гуногуни   дар   мавз и   панду   ахлоқ   ва   маърифат -тарбияв	
ӯ ӣ ӣ
гуфташуда   дар   замони   Эҳё   дар   э одиёти   Ч.Бокаччо   “Декамерон”,   минбаъд
ҷ
дар  замони инкишофи  романтизм  ва  реализм  дидан  мумкин  аст.  Ташаккули
жанри   ҳикояи   имрҳзин   дар   адабиёти   аҳон   ба   номи   нависандаи   рус   А.П.	
ҷ
Чехов   ва   нависандаи   франсав   Ги   Де   Мопассан   вобаста   аст,   ки   ҳикояҳои	
ӣ
онҳоро қуллаи баланди инкишофи ҳикояи реалистии адабиёти  аҳон эътироф	
ҷ
менамоянд. Ҳикояҳои адабиёти форсу то ик аз лиҳози мавз ъ ва мундари аи	
ҷ ӯ ҷ
ғояв   доманаи   васеъ   дошта,   дар   онҳо   намунаи   тасвири   мифолог -асотир ,	
ӣ ӣ ӣ
нақл   ривоят ,   романтикиву   реалистиро   ва   гоҳи   дигар   тасвирҳои
ӣ ӣ
10   
натуралистиву   автобиографиро   мушоҳида   намудан   мумкин   аст.   Дар   чунин
ҳикояҳо   зиддият   сода   буда,   нақли   воқеаҳо   мавқеъ   доранд.   Ғайр   аз   ин,   дар
ҳикояҳои   адабиёти   классикии   то ик   мавзўъҳои   панду   ахлоқ   зиёдтарҷ ӣ
мушоҳида   мешаванд   ва   мундари аи   ҳикояҳои   наср   бо   порчаҳои   шеър
ҷ ӣ ӣ
ороиш ёфтаанд. Тава ҳ намоед ба як ҳикояи Саъд : 	
ҷҷӯ ӣ
«Ду дарвеши  хуросон  мулозими с ҳбати  якдигар  сафар карданд.  Яке	
ӣ ӯ
заиф буд, ки ба ҳар ду шаб ифтор кард ва дигаре қав , ки р зе се бор хурд .	
ӣ ӯ ӣ
Қазоро   бар   дари   шаҳре   ба   тўҳмати   осус   гирифтор   омаданд.   Ҳар   дуро   ба	
ҷ ӣ
хонае карданд ва дар ба гил бароварданд.  Баъд  аз ду ҳафта маълум шуд, ки
бегуноҳанд. Қавиро диданд мурда ва заиф xон ба саломат бурда. Дар ин а аб	
ҷ
монданд. Ҳакиме гуфт: –Хилофи ин а аб буд . Он яке бисёрхор буд, тоқати	
ҷ ӣ
бенаво   наёвард,   ба   сохт   ҳалок   шуд.   Ва   ин   дигар   хештандор   буд,   ло арам	
ӣ ӣ ҷ
дар одати хештан сабр карда ва ба саломат бимонд. 
 Чу кам хўрдан табиат шуд касеро, 
 Чу сахт  пешаш ояд, саҳл гирад. 	
ӣ
 Ва гар танправар аст андар фарох , 	
ӣ
 Чу танг  бинад, аз сахт  бимирад». 	
ӣ ӣ
Ин ҳикояи ҳа ман хурд бо забони шоирона э од гардидааст.  	
ҷ ҷ Сужет ба
воситаи   образи   ду   дарвеш   фароҳам   омадааст.   Воқеа   ба   тасвири   узъе   аз	
ҷ
симои   зоҳир   (яке   заиф,   дигаре   қав )   ва   узъе   аз   хислату   табиати   (яке	
ӣ ӣ ҷ
қаноатпеша,   дигаре   боиштиҳо)   ду   дарвеш   инкишоф   меёбад   ва   мундари аи	
ҷ
ҳикояро   сухани   ҳаким   ба   ан ом   мерасонад.   Нависанда   ба   воситаи   порчаи	
ҷ
шеър   рўҳи   панду   ахлоқии   ҳикояро   тақвият   медиҳад.   Дар   ин   ҳикоя   ягон	
ӣ
калима ё таркиби зиёрат , ки боиси тафсилоти фикр гардида бошад, нест. Аз	
ӣ
нимаи   дуввуми   асри   ХIХ   сар   карда,   дар   жанри   ҳикояи   то ик   тағйирот   ба	
ҷ
ву уд омад. Аз  умла, дар адабиёти маорифпарвар  ва  адид  доираи мавз и	
ҷ ҷ ӣ ҷ ӣ ӯ
ҳикоя васеъ гардид, масъалаҳои гуногуни ҳаёт , воқеаҳои мухталифи реалию	
ӣ
11   
бофта   дар   ҳикоя   ворид   шуданд.   Баъдтар,   аз   солҳои   20   ва   30   асри   ХХ   сар
карда,   дар   зери   таъсири   адибони   рус   ва   Аврупо   дар   шаклу   услуби
ҳикоянависии   то ик   тағйироти   идд   ба   ву уд   омад.   Ҳикояҳои   офаридаҷ ҷ ӣ ҷ
шуда,   дорои   ифодагари   воқеият   набуда,   дар   онҳо   ҳаёти   и тимо   ва	
ҷ ӣ
масъалаҳои р змарраи он ба тарзи объектив  инъикос гардидааст. Ҳикояҳои	
ӯ ӣ
адабиёти   қарни   ХХ   аз   иҳати   ҳа м,   мазмун   ва   мундари аи   ғояв   гуногун	
ҷ ҷ ҷ ӣ
буда,   дар   онҳо   масъалаҳои   мухталифи   ҳаёти   и тимо   ва   афкори   фалсафию	
ҷ ӣ
эстетикии   адибон   гузориш   ёфтааст.   Тамоми   нозукоҳои   назарияв   ва	
ӣ
хусусиятҳои   жанр ,   аз   умла   мухтасар ,   мушаххас   будани   ғоя,   м азию	
ӣ ҷ ӣ ӯҷ
ихчам ,   офаридани   характери   тип ,   гузориши   масъала   ва   муаммоҳои	
ӣ ӣ
муҳимтарини   ҳаёт ,   корбасти   нишонраси   мазмун,   офаридани   ғояи	
ӣ
характеронидашуда,   ба   узъи   хурдтарин   тақсим   кардани   воқеа   ва   ғайра   дар	
ҷ
шакли имр за ву уд надошт.	
ӯ ҷ
Дар ибтидои асри ХХ  иҳати муҳими ҳикоянавис  ин буд, ки ин жанр	
ҷ ӣ
дар кадом ҳолат набошад, барои идроку ифодаи дарду муаммоҳои маънавию
и тимоии халқ мавқеи муҳим дошт. Жанри мазкур барои инъикоси моҳияти	
ҷ
ҳаёт,   араёни   воқе ,   тақдирҳои   фардии   одамони   алоҳида   роли   муҳим	
ҷ ӣ
бозидааст.   Дар   ҳамаи   ҳикояҳои   ин   давраи   нави   адабиёт   р шан   ва   тобиши	
ӯ ӣ
мазмуни и тимо  ба назар мерасад.	
ҷ ӣ   Ҳикоя яке аз жанрҳои нисбатан фаъоли
насри муосири то ик буда, дар тули солҳо давраҳо ва марҳилаҳои гуногуни	
ҷ
ташаккул   ва   таҳаввули   сохтор ,   мундари авию   ғояв   ва   ҳунариро   аз   сар	
ӣ ҷ ӣ
гузаронидааст. Дар тамоми давраҳо ва марҳилаҳои инкишоф ин жанр василаи
муҳимми   шинохт   ва   инъикоси   воқеияти   тозаи   зиндаг   ва   амалу   кирдори	
ӣ
инсонҳо будааст, ки аз солҳои бистуми садаи гузашта оғоз 	
еWфта, то ба имр з	ӯ
идома дорад. Ба ин далел, ҳикояи навини то ик бо хусусиятҳои хоси сохтор	
ҷ ӣ
ва ҳунарии худ дар  ара	
еWни адаб  мавқеи хос пайдо кардааст. Дар ин замина	ҷ ӣ
беҳтарин   ҳикояҳои   устод   Айн ,   Сотим   Улуғзода,   алол   Икром ,   Раҳим	
ӣ Ҷ ӣ
алил, П лод Толис, Фотеҳ Ниёз , Фазлиддин Муҳаммадиев,  умъа Одина,	
Ҷ ӯ ӣ Ҷ
рун К ҳзод, Сорбон, Саттор Турсун, Абдулҳамид Самад,  онибек Акобир,
Ӯ ӯ Ҷ
12   
Маъруф   Бобо он,   Равшани   Ёрмуҳаммад,   БаҳманеWр,   Сайф   Раҳимзод,	ҷ
Муҳаммадзамони   Солеҳ,   Кароматуллоҳи   Мирзо,   Юнус   Юсуф ,   Равшани	
ӣ
Ёрмуҳаммад,   Равшани   Махсумзод,   Анвар   Олим,   Зариф   Ғулом,   Сипеҳри
Ҳасанзод,   Сафияи   Носир,   Матлуба   Ёрмирзоева   ва   дигарон   ба   хазинаи
адаби	
еWти  навини то ик дохил шудаанд.  Нависандагони  то ик ба  воситаи ин	ҷ ҷ
жанр   умқи   воқеиятҳо   ва   хусусиятҳои   муҳимми   замон,   рафтору   кирдори
одамонро тасвир карда, мазмун ва ғояҳоеро, ки аҳаммияти и тимоиву ахлоқ	
ҷ ӣ
дошта,   барои   омеаи   инсон   пурарзишанд,   тасвир   ва   ошкор   кардаанд.	
ҷ ӣ
Дастовардҳои   муҳимми   ҳикояи   то ик ,   заминаҳо   ва   омилҳои   ҳунарии	
ҷ ӣ
инкишофи   он,   баҳрагир   аз   суннатҳои   қаблии   корбурди   ин   жанр,   ғановати	
ӣ
мавзу   ва   ғояв   ва   хусусиятҳои   ҳунарии   он,   бахусус   дар   замони   истиқлол	
ӣ ӣ
диққатангез   буда,   дарки   амиқи   таърихиву   адаб   ва   назариро   тақозо   дорад.	
ӣ
Ҳамчунин,   ҳикояи   то ик   чун   намунаи   насри   навпардози   садаи   бист   ва	
ҷ ӣ
давраи   истиқлол   арзишҳои   хоси   ғояв   ва   ҳунар   дошта,   баррасии	
ӣ ӣ
ҳаматарафаи   анбаҳои   и тимо   ва   ахлоқии   он,   бешак   ба   пешрафти	
ҷ ҷ ӣ
минбаъдаи   адаби	
еWт   ва   фарҳанги   милл   ва   тамоюлҳои   и тимоию   ахлоқии	ӣ ҷ
ҳаёти   омеаи   муосири   то икон   мусоидат   хоҳад   кард.   Насри   солҳои   шасти	
ҷ ҷ
садаи   бист   ва   баъди   он,   аз   умла   ҳикоя   дар   нақши   раҳнамо   ва   омодасози	
ҷ
таҳаввулоти и тимоии дар  омеа рухдода маҳсули дигаргуниҳои ҳа	
еWти  омеа	ҷ ҷ ҷ
буд. Вале фарқи ин таҳаввулоти адаб  аз идеологияи ҳоким, ки ҳатто дар он	
ӣ
р згори   «обшавии   яхҳо»   раванди   «боздошткун »-и   осори   равшангароёнаи	
ӯ ӣ
бадеиро   идома   медод,   ин   буд,   ки   дигар   маҳдудиятҳои   дар   э од   ва   нашри	
ҷ
осори   баде   вазъшуда   на   ҳама   вақт   амал   мешуд.   Адабиёт   дигар   ба	
ӣ ӣ
меъёёрҳои қолабии сталин  барнагашт ва хеле душвору хатарнок бошад ҳам,	
ӣ
усту ҳои   огоҳонаи   бадеии   адибон   дар   бозтоби   воқеиятҳои   и тимоиву	
ҷ ҷӯ ҷ
ахлоқ   дар   самтҳои   гуногун   идома   меёфт.   Ин   раванди   усту ҳои   ҳунар	
ӣ ҷ ҷӯ ӣ
омили   асосии   пайдоиш   ва   тадри ан,   ташаккулёбии   араёни   худтаҳлил ,	
ҷ ҷ ӣ
худогоҳии   инсон   ва   и тимо   дар   насри   то ик ,   аз   умла   жанри   ҳикоя	
ӣ ҷ ӣ ҷ ӣ ҷ
гардид, ки минбаъд дар давраи истиқлолияти кишвар ташаккул ва таҳаввули
13   
чашмрас   пайдо   кард.   Ба   василаи   ҳикоя   дар   ин   давра   дар   насри   то икҷ ӣ
шахсияти   андешаманд,   масъул   ва   чораандеш   арзи   ҳаст   кард,   ки	
ӣ
фаъолиятмандии   и тимо   дар   амалу   кирдори     нақши   муҳим   дошт.   Ба	
ҷ ӣ ӯ
ифодаи дақиқтар, ба воситаи ҳикоя дар насри давраи истиқлол равияи тозае
зуҳур   кард,   ки   асоси   онро   фикру   андеша   ва   муҳокимаю   мунозира   ташкил
дода, таҳлилҳои бадеии и тимо  ва маънидоди сабабҳои и тимоии р йдодҳо	
ҷ ӣ ҷ ӯ
ҳадафи ҳунарии муаллифон буд. Дар ин замина  рун К ҳзод, Сорбон, Саттор	
Ӯ ӯ
Турсун,   Абдулҳамид   Самад,   Баҳман	
еWр,Кароматуллоҳи   Мирзо   ва   баъзе
нависандагони   дигар   ба   бозтоби   бадеии   масъалаҳои   муҳимми   и тимоиву	
ҷ
ахлоқ   пардохтанд,   ки  дар   бештарин  ҳол  ҳадафи  ислоҳи  низоми  и тимоиро	
ӣ ҷ
дошта, қабл аз мустақилияти кишвар дар ин боб навиштан ба нависанда осон
набуд. Нависандагон  дар ҳикояҳояшон  оид ба мушкилоти и тимо  ва вазъи	
ҷ ӣ
ахлоқии   омеа   андеша   карда,   заминаҳо   ва   омилҳои   таназзули   и тимои	
еWт   ва	ҷ ҷ
маънави
еWти муосиронашон ва  омеаро ба тарзи баде  му ассам менамуданд.	ҷ ӣ ҷ
Дар   ҳикояи   ин   давра   доманаи   масъалаҳои   и тимо   тавсия   ёфта,   ба	
ҷ ӣ
мушоҳидаи   А.   Сайфуллоев   «Таъқиботи   оммавии   роҳбарони   давлат ,	
ӣ
нависандагон,   донишмандон,   уламои   дин ,   равшанфикрон,   зиёиёни   милл ,	
ӣ ӣ
несту   нобуд   кардани   мероси   маънавии   халқ,   девону   ашъори   шоирон,
рисолаҳои   илмии   олимон,   Қуръон   ва   дигар   китобҳои   маърифат   аз   умлаи	
ӣ ҷ
мавзую   масъалаҳое   ба   шумор   меоянд,   ки   тадқиқи   бадеии   онҳо   танҳо   дар
давраи   истиқлолияти   давлатии   То икистон   имконпазир   гардиданд»   [138,	
ҷ
с.149].   усту ҳои   баде ,   ки   дар   ҳикояи   ин   давра   зоҳир   гардид,   та рибаи	
Ҷ ҷӯ ӣ ҷ
арзишманд буда,  аз равишҳои қаблии корбурди ин жанр фарқ дорад. Яке аз
хусусиятҳои   инкишофи   ин   жанрро   тава уҳи   амиқи   нависандагон   ба	
ҷҷ
мушкилоти   и тимо   муайян   менамояд.   Ин   тамоюли   ҳунар   ойи   ҳикояи	
ҷ ӣ ӣ ҷ
тафсириро   дар   насри   то ик   танг   карда,   заминаро   барои   ташаккул   ва	
ҷ ӣ
таҳаввули  ҳикояи и тимоии  маънавибун	
еWд  муҳайё сохт.  Маҳз   ҳамин  раванд	ҷ
тамоюли   ҳунарии   инкишофи   ҳикояи   ин   давраро   муайян   ва   мушаххас
менамояд.   усту ҳои   ҳунарии   нависандагон   дар   ин   давра   асосан,   ба	
Ҷ ҷӯ
14   
масъалаи э оди ҳикояи масъалагузори  и тимо  рабт мегирад. Мушаххасотиҷ ҷ ӣ
баде   дар   бештарини   ҳикояҳои   индавраинаи   К ҳзод,   Сорбон,   С.Турсун   ва	
ӣ ӯ
баъзе   аз   нависандагони   дигар   бо   масъалаҳои   хоси   и тимо   ва   омилҳои	
ҷ ӣ
созандаву   тахрибсози   ин   низом   сари   кор   мегирад.   Ин   гуна   ҳикояҳо
мушаххасоти   и тимоиву   баде   дошта,   вазъи   омеа   ва   ҳолати   ахлоқиву	
ҷ ӣ ҷ
равонии инсонҳоро низ му ассам кардаанд, ки аз бис	
еWр  иҳат  олиби диққат	ҷ ҷ ҷ
мебошад.   Ба   назари   мо,   дарк   ва   огоҳиҳои   комил   аз   воқеиятҳои   и тимо   ва	
ҷ ӣ
шароити   зиндагиву   вазъи   ахлоқиву   равонии   омеа   заминагузори   пешрафти	
ҷ
ин навъи ҳикоя дар ин давра мебошад. Донишманди рус Г. Н. Поспелов ба ин
назар  аст,  ки «фанни маърифат  барои  санъат  фақат  метавонад  он  ч  бошад,	
ӣ
ки бо ҳаёти и тимоии одамон алоқаманд аст. Ин, пеш аз ҳама, худи одамон	
ҷ
бо   анбаҳои   модд   ва   маънавии   муносибатҳои   и тимоиашон.   Ин   ҳама   он	
ҷ ӣ ҷ
чизест,   ки   дар   зиндагии   одамон,   амалҳову   андешаҳо,   таассурот   ва   тарзи
зиндаг ,   шароити   муҳити   онҳо   ҳаст   ва   муносибатҳои   истеҳсол ,   иқтисод ,	
ӣ ӣ ӣ
ҳуқуқ ,   ашёиву   хусусиятҳои   хоси   милл   ва   таърих   онҳоро   ба   ву уд
ӣ ӣ ӣ ҷ
меорад». Аз ин тафсир муҳаққиқ ба ин нати а мерасад, ки «Мавзуи санъат ин	
ҷ
дарки   ақидатии   хусусияти   зиндагии   одамон   ва   алоқамандиҳои   он   бо
махсусиятҳои ҳастии табиат мебошад» [131, с.205]. 
    Ибораи   «дарки   ақидат »   то   солҳои   навадуми   садаи   гузашта   барои	
ӣ
нависанда «чароғи сабз»-и тобеият ба идеологияи расм  шинохта мешуд. Дар	
ӣ
давраи истиқлолият «чароғи сабз»-и нависандагони то ик воқеияти зиндаг ,
ҷ ӣ
сарнавишти   инсон   ва   ҳадафҳои   ҳунар   буд.   Чунин   мавқеъгирии   ҳунар	
ӣ ӣ
инъикоси масъалаҳои и тимоиро дар  ҳикоя амиқ ва қав  сохта,  муносибати	
ҷ ӣ
инсонро   ба   соҳаҳои   гуногуни   зиндаг   муайян   намуд.   Таърих   ва   воқеиятҳои	
ӣ
таърих  низ дар ҳикоя мундари аи муҳимми баде  ва сарчашмаи таассуроти	
ӣ ҷ ӣ
тоза   оид   ба   масоили   и тимо   ва   сарнавишти   инсон   гардид.   Ин   усту ҳо	
ҷ ӣ ҷ ҷӯ
идома   ва   такмили   ҳикоянависии   то икии   солҳои   70-80   қарни   гузашта   буда,	
ҷ
дар   адаби	
еWти   давраи   истиқлол   ба   роҳи   тозаи   инкишоф   ворид   гардид.   Ба   ин
тартиб, дастовардҳое, ки дар ҳикояи давраи истиқлол ба мушоҳида мерасад,
15   
вобастаи   усту ҳои   ҳунарии   нависандагони   бота риба   К ҳзод,   Сорбон,ҷ ҷӯ ҷ ӯ
С.Турсун, А. Самад, Баҳман	
еWр ва чанде дигар буда, онҳо ба воситаи ин жанр
тасаввуротро   оид   ба   воқеаҳои   и тимо   ва   сарнавишти   инсон   ба   беҳ   дигар	
ҷ ӣ ӣ
карданд.  Дар ҳикояи ин давра  тазодҳои  ҳа	
еWти  омеа,  мушкилоти и тимоиву	ҷ ҷ
ахлоқии ҳалнашуда мавриди таҳқиқ, таҳлил ва тасвири баде  қарор гирифт,	
ӣ
ки аз дастовардҳо ва пешрафтҳои ин жанр гувоҳ  медиҳад.	
ӣ
Хизматҳои Равшан Махсумзод дар инкишофи ҳанри ҳикоя
Солҳаи   навадуми   садаи   гузашта   ва   баъди   он   ки   замони   истиқлолияти
кишварро низ дарбар мегирад, марҳилаи нави ташаккул ва таҳаввули ҳикояи
то ик  аст. Тағйироти сиёс  ва и тимоие, ки солҳои навадум ва баъди он дар	
ҷ ӣ ӣ ҷ
Шуравии   собиқ   ва   То икистони   соҳибистиқлол   ба   вуқуъ   пайваст,   мавқеи	
ҷ
нависандагонро   дар   шинохт   ва   тасвири   воқеиятҳо   тағйир   дод   ва   заминаро
барои   таҳаввулоти   тозаи   ҳикояи   то ик   ба   ву уд   овард.   Муҳим   он   буд,   ки	
ҷ ӣ ҷ
дигар дар э оди ҳикоя фикру ҳисси нависанда зери фишори чорч баи расм ,	
ҷ ӯ ӣ
«супориши   и тимо »   ва   талаботи   сиёсии   ҳизб   қарор   надошт.   Ин   равиш	
ҷ ӣ ӣ
омили   аслии   таҳаввули   мундари ав   ва   ҳунар   дар   ҳикояи   ин   давра	
ҷ ӣ ӣ
мебошад,   ки   баъзе   хусусиятҳои   онро  мухтасар   зикр   мекунем.   Нависандагон
бе   тобеият   ба   и тимоиёт   ва   дастури   боло   дар   ҳикоя   масъалаҳои   ахлоқиву	
ҷ
фалсаф  ва маънавиро, ки пеш аз ҳама, ифодакунандаи ормонҳои милл  аст,	
ӣ ӣ
тасвир   мекарданд.   Андешапарвар   ва   ҳадафи   ислоҳотхоҳона   дар   ҳикояи   ин	
ӣ
давра   нуфуз   пайдо   карда,   бемаънавият ,   фасоди   ахлоқ,   бегонапараст   ва	
ӣ ӣ
дигар   тамоюлҳои   манфии   бо   ормонҳои   милл   бегона   маҳкум   карда   мешуд.	
ӣ
Дар ҳикояи ин давра ахлоқи и тимо  ва маънавияти мерос  маҳаки меҳвар	
ҷ ӣ ӣ ӣ
қарор гирифта,  усули  тасвир  низ такмил  пайдо кард.  Шакли  рамзиву шарт	
ӣ
ва   афсонавию   устура   низ   василаи   баёни   андеша   қарор   гирифт,   ки   равиши	
ӣ
тозаи зебошиносиро таҳким бахшид ва дар э одиёти  . К ҳзод, Сорбон, 	
ҷ Ӯ ӯ
А. Самад, Баҳман	
еWр, С.Раҳимзод,  . Акобир, Ю. Юсуф , Р. Махсумзод	Ҷ ӣ
ва баъзе нависандагони дигар зуҳур кард. Дар ин давра, дар ҳикоя фарогир	
ӣ
16   
ва бозофаринии розу ниёзи милливу инсон , ки заминагузораш истиқлолиятиӣ
кишвар   аст,   нуфуз   пайдо   карда,   омили   тақвиятёбии   махсусиятҳои   миллии
адабиёт   гардид.   Ба   ифодаи   дақиқтар,   дар   ҳикояи   ин   давра   тамоили
худогоҳию худшиносии қаҳрамон риво  ёфта, сарнавишти таърихиву имр з	
ҷ ӯ ӣ
ва   фардоии   миллат   мавриди   тава уҳи   нависандагони   ҳикоянавис   қарор	
ҷҷ
гирифт.   Дар   инкишофи   жанри   ҳикоя   Равшан   Махсумзод   хизматҳои   арзанда
кардааст.   Бо   ма м аи   ҳикояҳои   баландмазмунаш   ба   адабиёти   то ик   бо   як	
ҷ ӯ ҷ
салобат   даромада   омадааст.Ҳикояҳои     дорои   мазмуну   мундари аи   гуногун	
ӯ ҷ
буда дар бораи камбудиву беҳбудиҳои замона, воқеотҳои  олиби давр, зулму	
ҷ
ситам,   маккориву   қаллобии   баъзе   мардумон,   қадру   қиммати   инсон,
воқеотҳои   давраи   анги   шаҳрванд ,   ҳалли   баъзе   масъалаҳои   амъият   ва	
ҷ ӣ ҷ ӣ
ғайраҳо   маълумотҳои   олибу   диққатпазир   медиҳад.   Равшан   Махсумзод   бо	
ҷ
ҳикояҳои   баландмазмуну   сершумори   худ   ҳикоянависии   адабиёти   то икро	
ҷ
риво  дода сатҳи ҳикоянависиро дар адабиётамон боло бардоштааст. Равшан	
ҷ
Махсумзод   аввалин   ҳикояашро   дар   давраи   дониш ияш   навишта   будааст.	
ҷӯ
Дар   ин   ода   худи     чунин   мег яд:   “Аввалин   ҳикояе   ки   ман   навиштаам,   он	
ҷ ӯ ӯ
вақт   дониш и   соли   аввали   факултети   филалогияи   то ик   Донишгоҳи	
ҷӯ ҷ ӣ
давлатии То икистон(имр заи Донишгоҳи милл ) буд. Ман дар курси аввал
ҷ ӯ ӣ
мехондам. Дар факултаи филалогияи то ик, факултаи забон ва адабиёт мо як	
ҷ
маҳфиле   доштем   бо   номи   “Адибони   авон”   ки   роҳбари   ин   маҳфил	
ҷ
адабиётшиноси   шинохтаи   мо   доктори   илмҳои   филалог   Шодиравон   Раҳим	
ӣ
Мусулмониён  дар   д ш   доштанд.   Ва   мо  қариб   ҳар   моҳ   дар   донишкада   ё  дар	
ӯ
хобгоҳи   факултети   филалогияи   то ик   маҳфил   мегузаронидем   ва   ман   бори	
ҷ
аввал дар ҳамин маҳфил як ҳикоя навиштам бо номи “Доғи замин”. Як нафар
ронанда  ки мошини  бензавоз   мекашад,  яъне   с зишвори мекашад  ва  дар  роҳ	
ӯ
ҳамон   с зишвориро   мефур шад,   ки   он   вақт   ин   иноят   ҳисоб   мешуд   ва  	
ӯ ӯ ҷ ӯ
му озот   карда   мешавад.   Ман   дар   ин   ҳикоя   ҳамин   рафтори   ношоистаи	
ҷ
ронандаро,  дуздии  онро ба  қалам  додам.  Ҳикоя  барои  он “Доғи   замин” ном
гирифтааст   ки,   вақте   ки   ронанда   ҳамон   с зишвориро   мефур шад,	
ӯ ӯ
17   
мошинашро ронда меравад дар ҳамон замин ҳамун бензине рехта буд мисли
доғ   мемонад.Ман   ин   ҳикояамро   дар   ягон   ма м аҳои   ҳикояҳоям   доҳилҷ ӯ
накардаам. Барои он ки ин як ҳикояи шогирдона буд. Ин ҳикоя дар р зномаи	
ӯ
“Ба   қуллаҳои   дониш”   ки   ин   р зномаи   донишгоҳ   буд   чоп   шуд.   Он   р знома	
ӯ ӯ
имр зҳо   ҳам   фаъолият   дорад   ва   ҳа ман   низ   калон   шудааст.   Он   вақт   вай	
ӯ ҷ
р знома   танҳо   як   варақ,   ду   саҳифа   дошт.   Бо   ҳидояти   устод   Раҳим	
ӯ
Мусулмониён ҳамин ҳикоя чоп шуд. Ин як ҳикояи шогирдона буд. Аммо ман
ҳикояи аввалинам гуфта ҳамин ҳикояи “Доғи замин” медонам”. 
   То имр з ма м аи ҳикояву қиссаҳояш «Арзи дил», «Қалами шинос» ,	
ӯ ҷ ӯ
«Духтари   к ҳистон»,   «Сояи   ишқ»,   «Кафан   киса   надорад»,   «Пули   Сирот»,	
ӯ
«Дили   модар»   ва   «Ишқи   зистан»   интишор   ёфтаанд.   Ҳикояҳои   Равшан
Махсумзод   дар   мавз ъҳои   гуногун   интишор   ёфтааст.   Дар   ҳикояҳои   адиб	
ӯ
қаҳрамонҳои   асоси   халқи   маҳалл   мебошанд.   Баъзан   воқеаҳои   ҳикояҳо   дар	
ӣ
ҳолати п шида мемонанд. Аз ҳикояҳои нависанда пай бурдан мумкин аст ки	
ӯ
муаллиф зодаи халқи то ик аст. 	
ҷ
    Аз   он   хурсандам,   ки   Равшани   Махсумзод   суботкору   заҳматдўст   аст,
ҳаракату пешравие дорад ва аз  иҳати мавзўъ ва ҳунари адаб  рўй ба такомул	
ҷ ӣ
дорад. Ман ма м аи ҳикояҳои “Ишқи зистан”ро батамом хонда баромадам ва	
ҷ ӯ
хулоса   баровардам   ки   дар   ҳикояҳои   нависанда   мавқеи   қадри   инсон   дар
дара аи   аввал   меистад.   Дар   ҳикояҳои   ин   ма м а   бештари   воқеаҳо   ба   анги	
ҷ ҷ ӯ ҷ
шаҳрванди   нигаронида   шудааст.   Масъалаҳои   и тимоиву   ахлоқ   дар	
ҷ ӣ
ҳикояҳои     бо   диққати   тамом   инъикос   ёфтааст.   Тозатарин   ма м аи   қиссаву	
ӯ ҷ ӯ
ҳикояҳои   «Ишқи зистан», ҳаждаҳ ҳикояи  ро дар бар гирифтааст, ки аксари
ӯ ӯ
онҳо маҳсули давраи истиқлолият мебошанд. Дар ин миён ҳикояи «Набераи
кулак»   мавз еро   матраҳ   мекунад,   ки   нав   нест,   вале   диду   нати агириҳои	
ӯ ҷ
нависанда   аз   воқеият   тоза   аст.   Ҳикоя   аз   сарнавишти   талхи   инсоне   қисса
мекунад,   ки   қурбонии   беадолатиҳои   террори   сталин   шудааст.   Нависанда	
ӣ
дар   ҳикоя   ба   умури   зоҳиран   умдаи   и тимоиву   ахлоқ   ё   тафсири   мубҳами	
ҷ ӣ
Хайру   Шар   намепардозад.   Балки     дар   баёни   сиришти   ҳастии   инсон   ба	
ӯ
18   
эҳсосоти   сарх рда,   умедҳои   барбодрафта,   ҳувияти   таҳқиршуда,   ран иӯ ҷ
андуҳбори   танҳо ,   азхудбегонаг   ва   касолатбориву   беалоқагии   инсонҳо	
ӣ ӣ
ишора мекунад, ки р згоре аз иштиёқи зистан лабрез буданду бо айби гур ҳе	
ӯ ӯ
қурбонии зулму беадолат  шуданд. Қаҳрамони ҳикоя Адҳам г ё бо ғамхории	
ӣ ӯ
хоси   худ   ба   мо   мег яд,   ки   зиндагии   инсон   он   гуна   ки   дар   даврони   террори	
ӯ
сталин   мегузашт,   ҳоло   низ   ончунон   бо   маҳдудиятҳо   ва   монеаҳо   гирифтор	
ӣ
шуда,   ки   аз   рафторҳо   ва   кирдорҳое,   ки   баёнгари   бузург   ва   шук ҳе   бошад,	
ӣ ӯ
нишоне   намондааст.     намедонад,   ки   бобояшро   барои   кадом   гуноҳ   сиёҳ	
Ӯ
карда буданд, вале медонад, ки палид , нотавонбин , буғзу кина фақат сари	
ӣ ӣ
бобои  ро нах рдааст,   балки сари  садҳо   авонмардонеро  низ,  ки ҳастиашон	
ӯ ӯ ҷ
аз   сарбаланд   ва   ғуруре   барх рдор   будааст,   х рдаанд.   Ин   ҳикояи   Равшани	
ӣ ӯ ӯ
Махсумзод   бардоште   бисёр   дақиқ,   ғамангез   ва   фо еав   аз   дарунмояҳои	
ҷ ӣ
ахлоқи   и тимоии   мардуми   мост,   ки   мутассифона   ба   замони   муайян   маҳдуд	
ҷ
намешавад.   Як   камбудии   иддии   ҳикояи   имр з   дар   инъикоси   масъалаҳои	
ҷ ӯ
и тимоиву   ахлоқ   иборат   аз   он   аст,   ки   р йдодҳои   ҳикоя   фақат   бо   ёрии	
ҷ ӣ ӯ
тафсирҳои   нависанда   маън   пайдо   мекунанд.   Ин   усули   тасвир   дигар   куҳна	
ӣ
шуда ва р йдодҳову амалу кирдори шахсиятҳо бояд бидуни ёр  аз тафсирҳои	
ӯ ӣ
нависанда   худ   сухан   биг янд   ва   маъниву   ғояро   илқо   кунанд.   Ба   ин   тартиб,	
ӯ
дар   заминаи   таҳлилҳои   ан омгирифта   метавон   хулоса   кард,   ки   масоили	
ҷ
и тимо   ва   ахлоқ   дар   ҳикояи   давраи   истиқлол   ойгоҳи   хос   дошта,   зери	
ҷ ӣ ӣ ҷ
таъсири   воқеиятҳои   ҳаёти   омеа   шакл   гирифтааст.   Тамоюлҳои   мусбату	
ҷ
манфии   и тимо   ва   ахлоқие,   ки   дар   охири   солҳои   навадум   ва   баъди   он,	
ҷ ӣ
бахусус давраи  анги ҳамватан  дар  омеаи то икон роҳандоз  шуд, омили	
ҷ ӣ ҷ ҷ ӣ
аслии   густариш   ёфтани   паёми   и тимо   ва   ахлоқ   дар   ҳикояи   то ик	
ҷ ӣ ӣ ҷ ӣ
мебошад, ки бозг йи  усту ҳои бадеии нависандагони  удогона низ ҳаст. 	
ӯ ҷ ҷӯ ҷ
Бояд   таъкид   кард   ки   ҳикояҳои   Равшан   Махсумзод   хусусиятҳои
реалист   дорад.   Нависанда   дар   ҳикояҳояш   камбудиҳои   замонаро   бе   ҳе   як	
ӣ ҷ
п шидаг   ошкоро   баён   мекунад.   Худи   ҳикояи   “Ишқи   зистан”   мисоли	
ӯ ӣ
намоёни   ин   аст.   Дар   ин   ҳикоя   муаллиф   бемасъулиятии   ходимон,   аз   меҳру
19   
шавқат   дур   будани   мардум,   дар   ойи   аввал   гузоштани   <<ман>>-   и   халқ   беҷ
ягон п шидаг  баён карда мешавад.	
ӯ ӣ
“ – Аҳволи м йсафед бад, нафасаш мегирад!	
ӯ
Духтур   мошинро   боздоронду   зуд   аз   кабина   худро   ба   салон   гирифт.
Мисли   одами   дар   талвосаи   он   бетоқат   буд   пирамард.   Нафасаш   ноҳамвор,	
ҷ
ранги   р яш   мисли   пахта   сафед   шуда   буд.   Нигоҳи   имдодталабонааш   ба   р и	
ӯ ӯ
духтур   мепилелид.   Духтур   зуд   аз   омадонча   с зандору   гирифта,   аз   банди	
ҷ ӯ
дасти пирамард гузаронид.
Зудтар!   амр   кард     ба   ронанда.   Гашти   ин   сангпуштро   тезонида	
ӯ
намешавад?
Хобат бурд магар?
- Роҳ банд бошад, айби ман ч ! Қанот надорад, ки бипарад.	
ӣ
Бояд   роҳ   диҳанд.Дуруст,   бояд   роҳ   диҳанд...   феъли   мардумамон   ба
худат маълум. Дар бисёр кишварҳо як хати роҳ махсус барои моши- ни ёрии
таъ ил  ва с хторнишони чудо шудааст ва касе ҳақ надорад онро банд кунад.	
ҷ ӣ ӯ
Аммо дар мо касе парво надорад, ки дар ку ое нафаре дар дами марг чашм ба	
ҷ
роҳи  мост   ва  ё   дар   ку ое   хонае   ба   коми   оташ  меравад.   Туро  газад,   маро  ч	
ҷ ӣ
ғам   аст   шиори   зиндагии   мо   имр з.”   Дар   ҳикоя   ходимони   мошинаи   таъ ил	
ӯ ҷ ӣ
м йсафеди   86   соларо   бо   тези   ба   беморхона   бояд   мебурданд.   Аммо	
ӯ
ронандагони   дигари   роҳ   ба   онҳо   роҳ   намедоданд.   Ин   аст   як   камбудиву
бемаданиятии   халқи   мо.   Ҳар   кас   аз   паи   кори   худ   шуда   миллияти   худро   аз
даст   дода   истодааст.   Ч   хеле   ки   дар   ҳикоя   меояд   “Туро   газад,   маро   ч   ғам	
ӣ ӣ
аст”.   Ходими   ронандаи   мошинаи   та ил   аз   сабаби   тангии   роҳ   ва   ҳолати	
ҷ ӣ
бемор   бисёр   ба   танг   омада   дар   чароғи   манъкунандаи   сиветафор   ранги   сурх
мошинро   боз   надошт   ва   хайрхоҳи   умри   к даки   наврасон   шуд.   Вақте   ки	
ӯ
мошинаи та или бо тези ҳаракат мекард ногоҳ к даки раҳгузарро зада рафт.	
ҷ ӯ
Ташвиши ходимони ёрии таъ или дучандон гашт. Сафи беморон ба ду расид.	
ҷ
20   
Афс с аз он аст ки меҳру муруввате ки халқи мо дар қадим дошт, дар вақтиӯ
ҳозира асаре надорад. Бемори 86 сола ки дар мошин буд ба к даки наврасон	
ӯ
ҳе  раҳму шавқаташ намеомад. Аз пайи  они ширини худ буд. Шояд  барои	
ҷ ҷ
ҳамин   номи   ҳикоя   “Ишқи   зистан”   гузошта   шуда   бошад.   Дар   ҳикоя   мо   ба
чунин ҳолат дучор меоем. “Мошин ба пеш метохт. Дохили салон сокит буд.
Садои бурғу ғурриши моторҳои гуногун ва сигнали мошинҳоро пахш мекард.
Ронанда   чароғакҳои   роҳнаморо   сарфи   назар   карда,   то   метавонист   суръатро
меафзуд.
--Аҳволам   бад,   г й,   боз   як   укол   кунад,   -   гуфт   пирамард   ба   писараш.	
ӯ
Таъсири   с зандоруяш   суст   шуд,   аз   нав   дамам   мегирад.   Инҳо   ба   к дак	
ӯ ӯ
андармон шуда, маро фаром ш карданд. Аздусар  одам намешавад вай, осон	
ӯ
аст   магар   зарбаи   мошина   бардоштани   к даки   навниҳол.   Ғами   одами   зиндая	
ӯ
х ред г й.	
ӯ ӯ
-- Каме   тоқат   кунед,   ҳозир   мерасем,   -   гуфт   писар   асабинамо.   -   Об
диҳам?
Лозим не, аздусар мегардонам.
Беҳуда  ойи гарматонро хунук кардед, дар хона аҳволатон беҳ буд. 	
ҷ
-   Ту   асло   ғами   маро   нах рди...   фарзанди   мардум   барои   падарашон   ч	
ӯ ӣ
корҳо мекунанд.” 
Равшан Махсумзод дар баъзе ҳикояҳо кўшидааст, ки пиромуни ҳаёт ва
зиндагии гоҳо сангини мардуми як деҳаи дурдати кўҳистон мулоҳиза ронда,
хулосаҳои   олиб   барорад.   Дар   аксари   ҳикояҳо   қадру   қимати   инсон,   мақому	
ҷ
мавқеъ  ва  идду   аҳди  ў  дар  амъият,  садоқат  ба  ишқ,  пос доштани  хотири
ҷ ҷ ҷ
гузаштагон   ва   эҳтироми   арзишҳои   милливу   расму   оинҳои   бобо   инъикос	
ӣ
ёфтаанд.   Адиб   дар   ҳикояҳои   ишқи   бештар   комёб   гардидааст.   Дар   онҳо
эҳсосоти   қаҳрамонҳояш   амиқтар   ва   пуратар   кушода   шудааст.   Аз   ин   рў   кас
21   
онҳоро   бо   мароқи   афзоянда   мехонад.   “Асири   лонаи   ишқ”   ва   “Духтари
кўҳистон” ба фикри ман, аз ҳамин қабил ҳикояҳои шавқовавр мебошад. 
“Асири   лонаи   ишқ”   ҳикояе   мебошад   ки   с зу   гудози   Садбаргиӯ
Файзободиро  дар худ инъикос мекунад. Садбарг  аз пайи ёр шуда аз хонааш
р зи  фотиҳахониаш  гурезон  мешавад.  Ба  ишқаш мерасад  вале  он дер  давом	
ӯ
намекунад.   Дар   мобайни   дилбохтагон   сарди   афтода   ҳаёти   ширини   онҳо   ба
талхии таърифнопазир мубаддал мегардад. Ҳикоя аз номи Бахтиёр ном шахс,
ки   номзади   Садбарг   буд   ҳикоя   карда   мешавад.   Беҳуда   нест   ки   халқамон
“Замин   куррашакл   аст”   мег янд.   Баъди   ҳашт   соли   гурехтан   аз   Файзобод	
ӯ
тақдир Садбаргро бо номзади аввалини худ Бахтиёр дучор кард. Аммо акнун
дер шуда буд. Чи хеле ки дар ҳикоя оварда мешавад:  “-  Ту, албатта, воқиаи
шабонаро дида хурсанд шуд ,-а? - гуфт Садбарг, вақте ки ба хона даромадем.
ӣ
- Аз кадом воқиа? - нафаҳмидам ман. 
-   Худатро   ба   нодон   назан,   Бахтиёр.   Нағз   фаҳмид ,   ки   ман   рафтори	
ӣ ӣ
шавҳарамро дар назар дорам. 
- Ин хел нагўй, Садбарг, - эътироз кардам ман. Дар байни зану шавҳар
ан ол мешавад... ба дил нагир, вай маст буд.	
ҷ ҷ
 - Дигар тоқат карда наметавонам. Ҳар рўзи худо аҳвол ҳамин, - аз нав
оби чашм кард Садбарг.
  -   Барои   ч   мезанад?   -   Дупула   гапа   баҳона   карда...   Медонад,   ки   мани	
ӣ
рўсиёҳ   ягон   пушту   паноҳ   надорам,   хешу   таборам   аз   ман   рўй   гардондаанд,
ҳатто ба хонаи падарам рафта наметавонам. Хайрият, ки ҳамин ҳамсоя ҳаст,
вагарна мурдаам кайҳо дар таки ягон  ар тўъмаи зоғу калоғ мешуд. Зиндаг	
ҷ ӣ
ба дилам задаст, аз  онам сер шудам. 	
ҷ
- Биё, ҳамроҳ ба деҳа меравем. 
- Ту нағз медон , ки ҳама дарҳои деҳа ба рўи ман баста. Бо ду думрав	
ӣ
ман ба дари к  меравам? Агар хабар дошта бош , шаш сол пеш рафта будам.	
ӣ ӣ
22   
Лекин  аз  рафтанам  сад   бор  пушаймон  шудам.  Кошк  намерафтам.  Акаҳоямӣ
ба дари ҳавл  даромадан намонда, на танҳо ман, балки шавҳарамро низ зада,	
ӣ
атолахўр   карданд.Шабона   бо   як   азоб   онамонро   халос   карда,   гурехтем.	
ҷ
Баъд... дар зери таънаву маломати шавҳараму хешовандонаш мондам. Аслан,
решаи   дилхунукии   шавҳарам   аз   таъсири   ҳамон   шаттаҳои   хўрдааш   аст.
Беинсофҳо шаш дандону биниашро зада шикастанд. Қариб ду моҳ бо қошуқ
ба ҳалкаш хўрок меандохтам. Боз ту мегў , ки ба деҳа равем. Не! Ман акнун
ӣ
то охири умр  асири лонаи ишқи  ғуррамарги худ мешавам. Сазои сарам!
  - Аз аввал фикр кардан даркор буд, - гуфтам ман, вале зуд аз гуфтаам
пушаймон шудам. Зеро ин сухани бе ои ман метавонист ба  ароҳати сўзони	
ҷ ҷ
дили Садбарг намак пошад. 
-   Чашми   ошиқ   кўр   мешудааст,   -   оҳ   кашид   Садбарг.   -   Намедонам   чи
тавр   ба   ў   дил   бохтам.Шояд   ба   ҳусни   зебою   суханҳои   хушаш,   ба   забони
ширину   ба   дипломаш   мафтун   шудам.   Ўро   аз   ту,   колхозчиии   одд ,   афзал	
ӣ
донистам.   Вақте   ки   он   рўзҳо   хаёлан   ҳардуятонро   пеши   назар   меовардам,   ў
шоҳу ту гадоро мемонд . Намедонам ба ту ч  хел фаҳмонам, Бахтиёр! ”. 	
ӣ ӣ
Садбарг барои расидан ба ишқи худ ҳаракат намуд вале ҳам аз ишқ ва
ҳам аз ёру бародар, хешу ақрабо  удо шуд. Зиё-амак духтараш Садбаргро оқ	
ҷ
кард. Садбарг ба душвориҳои ҳаёташ тоб оварда натавонист ва роҳи маргро
ихтиёр   кард.   Абдулҳамид-амак   ки   яке   аз   қаҳрамонҳои   мусбати   ҳикоя   аст,
ҳаёти   Садбарги   ошуфтаро   бо   як   умла   баён   менамояд.   “Вақте   ки   издиҳом
ҷ
тобут сари даст  ониби дарвоза равон шуданд, Абдулаҳад-амак аз қафо садо	
ҷ
кард:
 - Ба ин ма ит  аноза раво набудаст, - гуфт оҳиста пирамарде. 
ӣ ҷ
- К  гуфт? -  пурсид Зиё-амак, ки то ин вақт сухане  ба забон  наоварда	
ӣ
буд. 
- Мулло. 
23   
- Барои ч  раво набудааст? - пурсид Абдулаҳад-амак. ӣ
- Ба одами худкушикарда  аноза намехондаанд. 	
ҷ
- Гапи беҳуда, - оҳиста луқма партофт Зиё-амак Аммо ба ин гапи ў касе
аҳамият надод. Гўё онро нашуниданд. 
-   Номаъқул   кардаст   мулло!   -   шўрид   Абдулаҳад-амак   ва   издиҳомро
дарида, пеш гузашту ба мулло, ки дар сафи аввал мерафт, расида гирифт.
 - Домулло, чаро  аноза нахондед? Мулло каме суръати гашташро суст	
ҷ
карда, оҳиста гуфт: 
- Ба ин майит  аноза раво нест.	
ҷ
 - Чаро раво набудаст! - Наход надонед... Шумо ч  хел мусулмон? - Ин-	
ӣ
ку як заиф  буд,  муштипар буд,  -  гуфт Абдулаҳад-амак, ки аз  шиддати ғазаб
меларзид,   ба   сўи   тобут   ишора   карда.   -   Ба   дарду   шикан ае,   ки   вай   дар   ин	
ҷ
хонадон дошт, ману шумо ҳам тоқат карда наметавонистем. Зўр буд азобаш,
домулло!   Худо   гўед,   ки   онро   ба   номаш   духтари   мусулмон   нишон   надиҳад.
Аммо ягон кас боре аз дараш даромада напурсид, ки ч  ғам дорад ў. Чаро гул	
ӣ
барин   зан   дар   муддати   ду-се   соли   охир   дар   пеши   назари   ҳама   хазон   гашт.
Масалан,   худи   шумо,   ки   дар   ҳама   давраҳо   аз   худову   расул,   меҳру   оқибат,
ҳарому   ҳалол   соатҳо   гап   мезанед,   ақаллан   боре   шавҳари   бадмасти   ўро   дар
раҳу   рў   боздошта,   ду   даҳон   насиҳат   кардед...   ки   чаро   бо   сари   зани   ҳалоли
худаш ин қадар ситам  мекунад.Гап задед? Не, назадед?  Ҳол он ки ман чанд
бор аз шумо ҳаминро хоҳиш карда будам. 
-   Ман   ба   зиндагии   дигарон   ч   кор   дорам?Ягон   гуноҳ   доштагист,   ки	
ӣ
азоб медод. 
- Ана дидед, ч  кор дорам, мегўед. 	
ӣ
- Ту аз ман ч  мехоҳ ?! - аз гаштан боз истод мулло.
ӣ ӣ
 - Хонед  анозаша! 	
ҷ
24   
-Намехонам!   Ман   бори   ин  гуноҳро   ба   гардан   намегирам,   аз   фармудаи
шариат   берун   намебароям.   Агар   тавон ,   худат   хон!   Мулло   роҳашро   идомаӣ
дод. Издиҳом низ аз паси ў раҳсипор гашт. 
- Э ришат резад, ту барин муллоро, - гуфт аз қафо Абдулаҳад-амак.
  -   Астағфируллоҳ   гўед,   -   гуфт   мўйсафеди   нуроние   оҳиста   аз   орин и	
ҷ
Абдулаҳадамак дошта. 
Вақте   ки   чашми   Абдулаҳад-амак   ба   ману   Зиё-амак,   ки   китф   ба   китф
мерафтем,   афтид,   чанд   лаҳза   аз   мо   чашм   наканда,   худ   ба   худ   гуфт:   -   Ҳай
дареғ! Ҳай дареғ! Бечора, Садбарг, дар ду дунё ҳам рўз надид.  ”
  Равшани Махсумзод нависандаи пуркору сермаҳсул аст. Дар даҳ соли
охир 56 ҳикояаш дар саҳифаҳои рўзномаву ма аллаҳо чоп шудааст, ки зикри	
ҷ
он ҳама ин  о ғун оиш надорад. Ин, албатта, аз  иҳати миқдор хеле хуб аст.	
ҷ ҷ ҷ
Аммо   ин   нуқтаро   бояд   таъкид   кард,   ки   бартарии   миқдор   на   ҳамеша	
ӣ
тағйироти сифат  ба ву уд меорад. Ман бо ин таъкид карданиам, ки образҳои	
ӣ ҷ
офаридаи Равшани Махсумзод аз  иҳати қувваи таъсири баде  яксон ва дар	
ҷ ӣ
як   поя   нестанд.   Дар   ҳикояҳои   ў   сужаҳои   пурмо аро   ба   назар   намерасад.	
ҷ
Тар рибаи қаламкаш  ва мушоҳидаҳои амиқи нависанда ба ў имкон додааст,	
ҷ ӣ
ки характеру образҳои мушаххас биофарад. 
 
25   
БОБИ ДУВВУМ
МАЗМУН ВА МУНДАРИ АИ ҲИКОЯҲОИ РАВШАН МАХСУМЗОДҶ
1.Хусусиятҳои баде  ва услубии ҳикояҳои адиб	
ӣ
Равшан Махсумзод бисёр ҳикояҳои  олиби диққат навиштааст. Мо дар	
ҷ
ҳикояҳои нависанда ба мавз ъҳои гуногун дучор шуданамон мумкин аст. Аз	
ӯ
р и   гуфти   муаллиф   шахси   адиб   метавонад   дар   ҳама   о   барои   ҳикоянависи	
ӯ ҷ
мавз ъ   интихоб   кунад.Муҳимаш   он   аст   ки   кадоме   аз   он   воқеаҳо   бисёртар	
ӯ
таъсир   мерасонад.   Навад   фоизи   ҳикояҳои   муаллиф   э одиёти   тахайюли	
ҷ
мебошанд.   Инро   худи   муаллиф   таъкид   карда   гузаштааст.Дар   давоми
тадқиқот, аз шабакаҳои интернет дар бораи Равшан Махсумзод маълумотҳои
олиб   дастрас   намудам.   Мувофиқи   он   дар   барномаи   телевизионии   “Дар	
ҷ
с ҳбати   адиб”   дар   канали   “Баҳористон”   бо   нависанда   Равшан   Махсумзод
ӯ
с ҳбат   гузаронида   шудааст.   Дар   он   муаллиф   дар   бораи   ҳикоянависии   худ,
ӯ
интихоби мавз ъҳои ҳикояҳо, тахайюлоти баде ... ва ғайраҳо фикрҳои худро	
ӯ ӣ
баён намудааст. Равшан Махсумзод ба саволи “Шумо мавз и ҳикояҳоятонро	
ӯ
ч  хел интихоб мекунед” чунин  авоб додааст:  “Асосан адиб метавонад дар	
ӣ ҷ
ҳама  о барои ҳикояҳои худ мавз ъ ёбад. Масалан метавонад ҳангоми сайру	
ҷ ӯ
гашт дар  хиёбон, метавонад  ҳангоми иштирок кардан  дар ягон  марака, ягон
маҳфил,  дар  ҳар   ку о  метавонад   мавз и   ҳикояашро  пайдо  кунад.   Муҳим   он	
ҷ ӯ
аст   ки   кадом   лаҳза   адибро   бисёр   мутаассир   мекунад,   ба   вай   таъсир
26   
мерасонад.   Аз   ҳамон   о   вай   метавонад   ки   як   ҳикоя   нависад.   Масалан   ман,ҷ
агар   хонда   бошед   як   ҳикоя   дорам   бо   номи   “Дар   усту и   чатр”   ки   ин   як	
ҷ ҷӯ
асоси   воқеи   ҳам   дорад.   Ман   як   чатр   гум   кардам,   гум   накардам,   як   ой	
ҷ
мондам. Вақте ки баргашта рафтам як духтар ҳамон  о нишаста буд. Гуфт ки	
ҷ
ҳамсояи   д кондор   чатрро   гирифта,   чатри   худ   пиндоштааст.   Чатри   ман   дар	
ӯ
д кон монда буд. Хулоса, он нафар вақте ки мо муро иат кардем вай мункир	
ӯ ҷ
шуд.   Ман   нагирифтам   гуфт.   Ҳамин   сабаб   шуд   ки   ман   ин   ҳикояамро
навистам. Албатта дар ин ҳикоя на ҳамааш воқеи аст, на ҳамааш чизе ки ман
тасвир   кардам   дар   воқеъ   шуда   буд,   балки   тахайюлотам   ҳаст.   Шумо   шояд
донед   ки   ҳар   як   асари   бадеи   агар   10   фоиз   воқеи   бошад,   90   фоизи   вай
тахайюлот  аст,   тахайюлоти   нависанда.   Беҳтарин   асарҳое   ки   э од   мешаванд,	
ҷ
асосан   тахайюлот   аст.   Ягон   воқеа,   ягон   р йдод   метавонад   ки   боиси   пайдо	
ӯ
шудани   ягон   асар   бигардад”.   Аз   гуфтаҳои   болоии   адиб   хулоса   баровардан
мумкин   аст,   ки   ҳикоянависон   барои   ҳикояҳояшон   аз   дохили   амият   мавз ъ	
ҷ ӯ
пайдо мекунанд. Дар боло дар бораи ҳикояи “Дар  усту и чатр” сухан рафт.	
ҷ ҷӯ
Барои   боз   ҳам   васеътар   кушода   додани   ин   мавз ъ   худи   ҳикояро   меорем.
ӯ
“Автобуси   тамғаи   «Икарус»   ғурросзанон   баландиеро   баромаду   як   такон
хўрда, дар роҳи ҳамвор  авлонзанон роҳашро идома дод. Солони он, ки дар	
ҷ
оғози   сафар   хеле   хунук   буд,   торафт   гарм   мешуд.   Баъзе   мусофирон   аллакай
палтову   борониҳои   худро   кашида   буданд.   Ҳарчанд   толори   автобус   пур   аз
одам   буд,   хомўш   ҳукм   меронд.   Танҳо   садои   якнавохти   матори   он   ба   гўш	
ӣ
мерасид. Мусофирон ба фикру андешаҳои худ банд буданд: Яке аз тиреза ба
табиати акнун аз хоби зимстон бедоршуда, сабзаҳои наврустаи канори роҳ ва
қуллаҳои   то   ҳол   барфпўши   кўҳҳои   салобатнок   дида   медўхт.   Дигаре   китоби
ҳамроҳ   гирифтаашро   кушода,   ғарқи   мутолиа   буд.   Сеюм ,   фориғ   аз   ҳама	
ӣ
гирудори зиндаг  дар ҳавои гашти якранги автобус ба хоби роҳат рафта буд.	
ӣ
Танҳо дар баъзе нишастгоҳҳо одамони ба якдигар шинос ва ҳамроҳ ба сафар
баромада паст-паст байни ҳам сўҳбат доштанд. Вақте ки автобус аз байни як
деҳаи наонқадар калон мегузашт, зане даст бардошт. Ронанда аз назди ў даҳ-
27   
дувоздаҳ қадам гузашта, мошинро дар канори роҳ боздошт. Зан тозон омада
ба   дари   автобус   сар   халонд   ва   ба   зўр   нафасашро   рост   карда,   ба   ронанда
муро иат   кард:   -   Додар,   дина   ман   дар   мошинатон   як   қуттиро   фаромўшҷ
кардаам. Дар дарунаш мошини дарздўз  буд. Наппа-нав. Аз бозори Душанбе	
ӣ
харида будам. Агар дар ёдатон бошад, худатон гуфтед, ки ба салон надарор,
ба   мусофирон   халал   мерасонад.   Баъд   ҳамроҳатон   ба   дасти   худаш   дар
боғо монак  ойгир кард. Гўр беҳушии ман шавад, вақти фуромадан саросема	
ҷ ҷ
шуда,   гирифтанашро   фаромўш   кардаам.   Баъди   раҳак   шудани   автобус   ба	
ӣ
ёдам   расид.   Ронанда   чанд   лаҳза   ба   рўи   зан   нигоҳи  таа уб   дўхта,   гуфт:   -   Он
ҷ
қутт   аз   они   шумо   буд?   -   Ҳа,   додар он,   -   яқин   ба   дилаш   шўълаи   умед	
ӣ ҷ
дурахшида,  тасдиқ  кард  зан.   –  Ҳамсояам  пул  дода  буд,   барои  ҳамун  харида
будам. - О ун қуттиро дар Қўрғонтеппа як мўйсафед гирифт-ку! - Ч  хел? –	
ӣ
якбора тағйир ёфт овози зан. – Ч  хел мўйсафед гирифт? - Надонам. Халтаи ў	
ӣ
ҳам   дар   ҳамон   о   будааст.   Вақте   халтаашро   мегирифт,   азбаски   дигар   ягон	
ҷ
мусофир намонда буд, ман гумон кардам, ки қутт  низ аз вай будагист. Ҳатто	
ӣ
қуттиро нишон дода пурсидам, ки ин ҳам аз шумост? Ҳа, додар, аз ман гуфт.
Ман аз ку о донам, ки ун беимон дурўғ мегўяд. Зан маҳзун сар хам кард ва	
ҷ
баъди   андаке   ҳайрон   сукут   варзидан   сар   бардошта,   пурсид:   -   Хонаашро
намедонед?   -   Хола он,   ҳар   рўз   ба   ин   автобус   шаст-ҳафтод   нафар   савор	
ҷ
мешавад. Ман хонаи ҳамаи онҳоро аз ку о медонам, - табассум кард ронанда.	
ҷ
Мусофире,   ки   дар   қатори   аввал   менишаст,   яқин   аз   соддагии   зан   баланд
хандид.Аммо   баъд   шояд   бе о   будани   хандаашро   фаҳмид,   ки   ба   зан   рўй	
ҷ
оварда гуфт: - Ба истгоҳ, ё бозори Қўрғонтеппа рафта пурсед, шояд ягон кас
шиносад   ўро.   Кори   хуб   нашудааст…   -   Хонаам   сўхт.   Акнун   ба   ҳамсоя   ч	
ӣ
мегўм.   Гум   шуд   гўям   бовар   мекунад   магар?   Охир,   вай   пули   кам   не   –   200
сомон   дода   буд.   Ман   ўро   акнун   аз   ку о   меёбам…   Аз   қафо   чанд   нафар	
ӣ ҷ
мусофирон   аз   зиёд   истодани   автобус   бетоқат   карданд.   Зан   ноило   аз	
ӣ ҷ
автобус   фуромаду   ронанда   дарро   пўшида,   мошинро   ба   ҳаракат   даровард.
Ман   аз   тиреза   ба   қафо   нигоҳ   кардам.   Зан   ҳамоно   дар   канори   роҳ   музтар
28   
меистод.   Гўё   дар   ин   автобус   игарбандашро   мебурда   бошанд,   то   аз   назарҷ
ғоиб шудан чашм аз он намеканд. Қазияи гум шудани бори зан ҳамаро ҳушёр
кард. Яке аз беимонии он марди қаллоб сар ме унбонду дигаре ба ҳоли зани	
ҷ
бечора   афсўс   мехўрд.   Дар   курсии   қатори   пеш   аз   ман   ду   нафар   марди
миёнаумри   деҳқонсурат   менишастанд.   Дар   сари   ҳардуяшон   тоқии   чоргул,
дар тани яке яктаҳи хокистарранг буд, дигари  омаи хушдўхт  сиёҳ дошт. -
ҷ ӣ
Тавба, - гуфт марди яктаҳпўш. – Аз бандаҳои беимонат гардам, худо! Одамон
инсофро   фаромўш   кардаанд,   ҳаромро   аз   ҳалол   фарқ   намекардаг   шудаанд.	
ӣ
Ина   бинед,   а,   дар   рўзи   равшан   моли   як   бечораро   аз   худ   кардааст.   Э   ришат
резад  ту барин мўйсафеда!  Магар  ҳамин ҳам  мусулмон  шуд?!  -  Ман бовар	
ӣ
дорам, ҳамон мўйсафед дар давра ба ману шумо баринҳо гап намедиҳад. Дар
бораи   дину   оин,   худову   расул,   одаму   одамгар ,   ҳарому   ҳалол   чунон   амри	
ӣ
маъруф   мекунад,   ки   кас   мехоҳад   дар   бари   омааш   намоз   гузорад,   -   гуфт	
ҷ
ҳамраҳи   ў.   -   Шояд,   -   тасдиқ   намуд   марди   яктаҳпўш   андешамандона.   –
Ҳарчанд   бори   гуноҳ   нисбат   ба   синну   сол   каму   беш   намешавад,   вақте   ки
пиронсолон ягон гуноҳ содир мекунанд, дилам ба онҳо месўзад. Чунки агар
авоне гуноҳ кунад, ба умед мешавем, ки шояд дар оянда ислоҳ шавад. Аммо	
ҷ
марди   пир…   бори   ҳамон   гуноҳ   ба   дўшаш   он   дунё   меравад.   Зеро   дигар
фурсати   дуруст   шудан   надорад,   тавба   кардан   бошад   дар   авон   мезебад.	
ҷ ӣ
Ҳайфи умри бар бод додааш, ки на аз устод, на аз китоб, на аз зиндаг  сабақе	
ӣ
набардоштааст.   Ҳамроҳи   марди   яктаҳпўш   сар   унбонда,   фикри   ўро   тасдиқ	
ҷ
мекард. - Ду моҳ пеш бо ман низ чунин воқиа рўй дода буд, - ба гап даромад
вай. – Хабар доред, ки кампирам чанд моҳ боз бемор. Духтурон як дунё дору
фармуданд.   Касе   гуфт,   ки   дар   Душанбе   дору   арзон   аст,   аз   ҳамон   о   биёр	
ҷ ӣ
беҳтар.   Хулоса,   Душанбе   рафта   ба   якумин   дорухонаи   сари   роҳ   даромадам.
Фурўшанда,   як   духтараки   навниҳоли   хандонрў,   маро   бо   чеҳраи   кушода
пешвоз гирифт. Зебо, ҳамеша табассум мекард. Гўё аз модар хандон таваллуд
шуда   бошад.   Намедонам   аз   муомилаи   хуши   ў   саргарм   шудам   ва   ё   аломати
пир , ки чатри дар дастам бударо ҳамон  о фаромўш кардаам. Ёд дорам, ки	
ӣ ҷ
29   
ҳангоми доруҳоро харидан ба пештахтаи дорухона овезон карда будам. Баъд
аз   дорухона   баромадан   ба   бозори   шафат   даромадам.   Пас   аз   хеле   бозорро
гаштан,   ногоҳ   ба   ёдам   расид,   ки   дар   дорухона   чатрро   фаромўш   кардаам.   -
Шумо бо худ чатр ҳам мегардонед? – Пурсид бо лабханд марди яктаҳпўш. - Э
не! Аз они писари студентам буд. Ҳангоми ба таътили зимистона омаданаш
дар хона фаромўш карда рафтааст. Қисса  кутоҳ, зуд  аз роҳам  баргашта, сўи
дорухона   шитофтам.   Ҳамон   духтараки   хандонрў   ба   мизо он   савдо   мекард.ҷ
Чанд   дақиқа   мунтазир   шудам.   Вақте   ки   дорухона   аз   харидорон   хол   шуд,	
ӣ
мақсади   баргашта   омаданамро   ба   ў   фаҳмондам.   Духтарак   низ   мисли
ронандаи мо ҳайрон шуда пурсид: - Чатри шумо буд? - Ҳа, духтарам, аз они
ман   буд,   -   гуфтам   ва   барои   он   ки   шубҳа   накунад,   шарҳ   додам   –Писари
студентам   ҳангоми   таътил   дар   хона   фаромўш   кардааст.   Ҳозир   ба   хобгоҳаш
бурда додан  будам. - Пас аз рафтани шумо ана ин ҳамсояамон, - ба тарафи	
ӣ
рост   ишора   кард   духтарак,   -   даромада   чатри   дар   пештахта   овезонро   дида,
гуфт, ки аз  они вай  фаромўш шудааст.  Ҳарчанд  гуфтам, шояд ягон  харидор
фаромўш карда бошад, баргашта меояд, аммо вай қасам хўрд, ки чатри худаш
аст. Пагоҳ , вақти ба ин о даромаданаш, монда рафтааст. Лекин ба дорухона	
ӣ ҷ
даромадани ўро ба  чашмонам  дида  будам, дар  дасташ чатр  надошт. Ё  шух	
ӣ
кард?   Духтарак   чанд   лаҳза   хомўш   монда,   баъд   гуфт:   -   Рафтем.   Вай,   авон,	
ҷ
дар дўкони дигар савдо мекунад. Бечора аз барои ман дари дорухонаро қуфл
заду ба  усту ўи ҳамон  авон рафтем. Дўконаш чор дар дуртар аз дорухона	
ҷ ҷ ҷ
будааст. Аммо ўро дар  ояш наёфтем. Ҳамроҳаш, занаки қадпасти бадқавоқ	
ҷ
гуфт,   ки  Мурод   хўрокхур   рафтаасту   намедонад,   ки  кай   меояд.   -   Ягон   гапи	
ӣ
зарур дошт ? – Пурсид зан аз духтарак. - Як соат пеш дар дорухона чатреро	
ӣ
гирифта   буд,   соҳиби   ҳамон   чатр   ин   мардак   будааст,   -   гуфт   духтарак   маро
нишон дода. Зан сар то пои маро норозиёна бо нигоҳ палмосида, намедонам
гуфт.   Мо   ноило   баргашта   ба   дорухона   омадем.   Сипас   худам   ду   бор   рафта	
ҷ
хабар   гирифтам.   Аммо   аз   авон   дарак   набуд.   Оқибат,   духтарак   ба	
ҷ
саргардониҳои ман раҳмаш омада:  - Амак, шумо равед, ман худам  ўро ёфта
30   
чатратонро   мегирам,   -   гуфт.   –   Баъд   пагоҳ   омада   мегиред.   Ман   роз   шудам.ӣ
Баъд   ўро   дуокунон   аз   дорухона   баромада,   ба   хобгоҳи   писарам   рафтам.
Ҳарчанд табъам каме хира шуд, дилам пур буд, ки чатрам ёфт мешавад. Агар
авон моли бесоҳибро дида, азони худ кардан  шуда бошад ҳам, баргардонда	
ҷ ӣ
медиҳад,   -   меандешидам   ба   худ.   Аммо   вақте   ки   рўзи   дигар   ба   дорухона
омадам,   тарбуз   аз   бағалам   афтид.   Духтарак   маро   дидан   замон   гунаҳояш
лолагун гашта, гуфт: - Амак, он  авон мегўяд, ки дина чатрро нагирифтааст,	
ҷ
гашта ба  ояш мондааст. Шояд ягон харидор гирифта бошад, мегўяд. Ман аз	
ҷ
ҳайрат ч  гуфтанамро надонистам. - Лекин гирифта рафтанашро дида будам,
ӣ
- гуфт духтарак сар ба зер афканда. - Хайр, ҳе  қисса не, духтарам, - тасалло	
ҷ
додам   ўро.   –   Медонам,   ки   дурўғ   намегў .   Ман   одами   дурўғгўйро   аз
ӣ
чашмонаш мешиносам. Як  чатр  гум   шуд, гум   шуд-дия!   они одам   нест–ку!	
Ҷ
Тану  он сиҳат бошад, чатр ёфт мешавад. Ҳамин тариқ ўро тасалло дода, аз	
ҷ
дорухона   берун   шудам.   Ҳарчанд   аз   чатр   умедамро   канда   будам,   хостам
ҳамон  авони  қаллобро  як назар   бинам,  ки ч  сурату  симо дорад.  Бо  ҳамин
ҷ ӣ
мақсад   ба   дўкони   ў   даромадам.   Дар   ои   кораш   будаст.   Як   авони   ҳузарб,	
ҷ ҷ
кўҳро   занад   кўҳ   талқон   мешавад.   Либосаш   ҳам   фохирона.   Дар   дасташ
тилфонҳои   навбаромад,   бо   касе   тилфон   сўҳбат   дошт.   Зан   аввал   маро	
ӣ
харидор  пиндошта,  ба   пешвозам   аз   ой   хест.  Аммо  баъд  шинохт  магар,   ҳе	
ҷ ҷ
чиз нагуфта, норозиёна ба  ояш рафта нишаст. Аввал хостам ба  авон як-ду	
ҷ ҷ
даҳон   гапи   сахт   занам.   Гўям,   ки   ту   ч   хел   дар   дўкон   барин   ои   муқаддас	
ӣ ҷ
нишаста,   дурўғ   мегў ,   мижаат   хам   нахўрда   моли   як   мўъмина   таҳ   мезан ?	
ӣ ӣ
Лекин   боз   мулоҳиза   кардам.   Сараша   хўрад   ҳамон   чатр   гуфтам,   насиб
накунад,   гуфтам.   -   Гўед   буд,   -   гуфт   марди   яктаҳпўш.   –   Ман   мешудам,   дар
назди харидорон ба рўяш кашида, шармандааша мебаровардам. - Духтаракро
андеша кардам, - гуфт мард. - Пас аз рафтани ман ба ў ягон зарар нарасонад,
гуфтам. Охир, ин хел зотҳои касиф кинагир мешаванд. Ҳарду лаҳзае хомўш
монданд.   Баъд   мард   ба   ҳамраҳи   яктаҳпўшаш   рўй   оварда,   ба   дард   гуфт:   -Ч	
ӣ
31   
хел   моли   як   кас   ба   чунин   одамон   насиб   мекунад,   а!   Аз   рўзи   қиёмат
наметарсида бошанд? Автобус нолишкунон кўтали баландро боло мешуд.” 
    Чи   хеле   ки   дар   боло   гуфта   гузаштем   мавз и   ҳикоёти   нависандароӯ
масъалаҳои   имрўз   барои   тамоми   инсоният   муҳим,   низоъҳои   ботин ,	
ӣ
маънавию   ахлоқ   ташкил   медиҳад.   Равшан   Махсумзод   ба   ёди   қурбониёни	
ӣ
пандемияи   COVID-19   ҳикояе   бо   номи   “Ангуштари   ар с ”   дорад,   ки	
ӯ ӣ
нависанда   ба   воситаи   ин   ҳикоя   гумшавии   меҳру   оқибат   дар   байни   мардум,
дуршави   аз   якдигар,   к тоҳии   умрро   ба   хонандагон   кушода   додааст.   Дар	
ӯ
ҳикоя   ду   дилдода   Наргис   ва   Парвиз   интизори   ба   ҳамраси   доштант.   Наргис
дар   ёрии   таъ или   кор   мекард.   К шиш   мекард   ки   ба   одамон   ёри   расонад.	
ҷ ӯ
Аммо   худ   гирифтори   касалии   COVID-19   гардид   ва   на   танҳо   саломатиашро,
балки   ҳамчун   ёр   пиндоштааш   Парвизро   низ   аз   даст   дод.   Дар   аввали   ҳикоя
ҳалати карантин (барои паҳн нагардидани  касалии COVID-19 хона нишин )	
ӣ
чунин тасвир меёбад:                  
“   К ча   хилвату   хол   буд.   Гоху   гаҳ   аз   дур   мошине   пайдо   мешуду   то	
ӯ ӣ
истгоҳ нарасида, нопадид мегашт. Шояд ба тангк чае тоб мех рд ва ё аз роҳи	
ӯ ӯ
калон   берун   шуда,   дар   назди   ягон   иморат   ё   зери   дарахте   қарор   мегирифт.
Р зҳои пешин дарёи пуртуғёни пур аз мошинро мемонд кўча дар ин вақт. Аз	
ӯ
субҳ то шом садои онҳо г шро мехарошиду дуди гализашон баъзан димоғро	
ӯ
ба   с зиш   меовард.   Мудом   аз   гарб   ба   самти   шарқ   ва   аз   шарқ   ба   гарб	
ӯ
мерафтанд   онҳо.   Одамон   аз   зиёдии   мошин   менолиданд,   ки   ҳавои   шаҳрро
пурдуд   кар-   даву   нафас   кашиданро   барояшон   душвор   гардонидааст,   ам-   мо
сафи онҳо беш аз пеш меафзуду кам не. Бархе инро ни- шони боло рафтани
сатҳи   зиндагиашон   медонистанду   қисме   хатар   ба   саломатии   хеш.   Ҳарду
ониб   дар   навбати   худ   ҳақ   буданд,   аммо   касе   муросо   кардан   намехост.   На	
ҷ
танҳо   шаҳри   мо,   бал   сайёраи   Замин   гирифтори   ҳамин   ҳол   буд.   Инсон   ба
дасти худ техникаро чойнишини хеш месохт: ба  ойи даҳҳо нафар танҳо як	
ҷ
мошини   безабон   хидмат   менамуд,   дар   зери   пойи   одамон   чоҳ   меканду
сарватҳои онро ба онҳо ҳадя ме- кард, арраҳои ҳозиразамон дар як они воҳид
32   
садҳо   дарахти   сарсабзро   ба   замин   яксон   мекарданду   киштиҳои   кайҳонӣ
коинотро, ба қавле, меогарданд... ҳатто баъзе кишварҳо ни- яти ба сайёраҳои
дигар к ч бастан доштанд. Табиат аз ин рафтори одамон дар шигифт буд, аз	
ӯ
та овузи   онҳо   ба   сари   худ   менолид   ва   баъзан   аз   худ   аксуламале   зохир	
ҷ
мекард, аммо одамон онро нодида мегирифтанд, аз дониставу хостаҳои хеш
намемонданд   ва   р зе   чун   раъду   барк   дар   чиллаи   тоби-   стон...   ногаҳон	
ӯ
беморие пайдо шуд, ки бе ҳеч гапу калоча мардуми оламро дар хонаҳояшон
маҳбус кард. Дигар тайё- раҳо аз парвоз монданд, қатораҳою киштиҳои азим
ҳаракат   намекарданд,   корхонаҳои   пуриқтидори   бо   та ҳизоти   пурдон	
ҷ
му аҳҳаз   дарҳои   хеш   бастанд.   Дигар   одамон   чуну   чаро   намекарданд,   бархе	
ҷ
ба   бемории   ваҳмак   гирифтор   шуда,   ба   нафаси   кашидаи   худ   душман	
ӣ
мекарданду   қисме   дар   раху   барзан,   г ё   ачали   хешро   дида   бошанд,   аз	
ӯ
ҳамдигар   р й   ме-   гардонданд.   Касе   чониби   касе   даст   дароз   намекард,   ҳама	
ӯ
дастҳо г ё ба мушт табдил ёфта буданд. Ба қавли Шайх Саъд , р згор чунон	
ӯ ӣ ӯ
танг омад, ки ёрон ҳатто ишкро фа- ром ш карданд.	
ӯ
Табиат   аз   ин   рафтори   фарзанди   инсон   п зханд   мезад,   да-   рун-дарун	
ӯ
мезавқиду   аз   онҳое   ки   то   дина   мехостанд   ба   гар-   дани   дастран и   кунун	
ҷ
нофармонашон,   яъне   техникаҳои   пу-   риқтидори   дар   нигоҳи   аввал   доною
гапгир   лачом   зада,   ба   худ   мутеъ   созанд,   баъзан   раҳмаш   меомад   ва   гоҳо
нафраташ. Хулоса,  инсон  бо ҳама  иқтидору  қудраташ  дар  пеши  як  ви-   руси
ноаён лоило  монда, чун мурғ дар кафас метапиду роҳи халос  ме уст. Дигар	
ҷ ӣ ҷ
ягон   та ҳизот   низ  ба  додаш   намера-  сид.   Олимон  ба  табиати  ин  вируси  нав	
ҷ
сарфаҳм   намера-   фтанд,   аз   ҳилакориҳояш   дар   бадани   одамон   лоило   ме-	
ҷ
Монданд. Хулоса, сайёраи Замин бо сокинонаш дар табу тоб буд.”
Наргис   ва   Парвиз   дар   яке   аз   чунин   р зҳо   бо   ҳам   вох р   карданд.   Бо	
ӯ ӯ ӣ
ҳам   ба   д кон   рафтанд.   Аз   пайи   орзуву   умедҳои   худ   буданд.   Аммо   мазаи	
ӯ
Наргис   гурехт.   Вақте   ки   ба   беморхона   рафтанд   касалии   балозада   ба   Наргис
расиданаш   маълум   шуд.   Ҳолати   Парвиз   аз   Наргис   ҳам   бадтар   шуд.   Наргис
дар ҳамин ҳолат ишқашонро ба тарозу гузошт. Аз Парвиз талаб кард ки  ро	
ӯ
33   
биб сад.   Аммо   Парвиз   аз   имтиҳони   Наргис   гузашта   натавонист.   Парвизӯ
бемории   ро   пеша   кард.   Ишқи   ин   ду   дилдода   дар   ҳамин   о   ба   охир   расид.	
ӯ ҷ
Наргис   ангуштарии   ар сие   ки   камтар   пеш   як оя   харидаш   карда   буданд   аз	
ӯ ҷ
ангушташ кашид ва ба с и Парвиз ҳаво дод...
ӯ
“Аз мошини ёрии таъ ил  Наргисро ҳамкоронаш зуд ба болои занбари	
ҷ ӣ
ғалтакдор   хобонданду   чониби   даромадгоҳи   беморхона   бурданд.   Дар   дами
даромадгоҳ занаки хилъатпўшпеши роҳи Парвизро гирифт. - Наргис! - нидо
кард Парвиз.
Наргис   аз   болои   занбар   нимхез   шуд.   Духтурон   каме   дур-   тар   рафта,
мунтазир истоданд.
Ба   дохил   даромадан   мумкин   нест,   гуфт   Наргис,   вақте   ки   Парвиз   ба   ў
наздик шуд. Хавотир нашав, мегузарад.
Ч  кор кунам ман ҳозир? дар тори сари Наргис рост меистод Парвиз.	
ӣ
Ҳеч кор накун, танҳо маро бибус, Наргис. пичиррос зад
Чи хел... охир бемор ...	
ӣ
Наргис   боз   дароз   кашид   р и   занбар   ва   он   ба   ҳаракат   омад.   Парвиз	
ӯ
ҳайрон   қафо   гашта,   ҳан з   ду   қадам   нагузошта   буд,   ки   мисли   садои   танга	
ӯ
чаррангос зада, чизе аз пахлуяш гелид. Ин ангуштари ар сии Наргис буд, ки	
ӯ
мисли   чархи   ароба   аз   баланди   чониби   пасти   мерафт.   Парвиз   зуд   ба   худ
омада, давид, ки онро дарёбад, аммо ангуштар  ба пан араи заҳкаши р и раҳ	
ӣ ҷ ӯ
барх рду нопадид гашт.	
ӯ
  Парвиз   чанд   лаҳза   музтару   ноумед   ба   торикию   шилдиро-   си   оби
дохили   пан ара   г ш   дода,   ҳайрон   ба   қафо   нигарист   ва   ба   назараш   чунин	
ҷ ӯ
намуд,   ки   аз   паси   шишаи   тирезаи   барқади   беморхона   Наргис   с и     нигоҳ	
ӯ ӯ
мекунад.”
34   
Дар   ҳикояҳои   адиб   мавз и   “Модар”   мақоми   хос   дорад.   Дар   дохилиӯ
ҳикояҳои адиб сужети модар доимо роли мусбат бохта омадааст. Дар яке аз
ҳикояҳояш   ки   “Модари   суфрад зи   ман”   ном   дорад,   адиб   аз   модараш   ёд
ӯ
мекунад.   Ҳикоя   хусусияти   тар имаҳоли   низ   дорад.   Нависанда   дар   ин   ҳикоя	
ҷ
бо   як   дарду   ҳасрат   аз   модари   меҳрубони   суфрад заш   ёд   мекунад.   Асоси	
ӯ
воқеоти   ҳикоя   дар   хоби   муаллиф   сурат   мегирад.   Мувофиқи   ҳикоя   модари
нависанда   суфрад зи   танҳои   деҳаашон   будааст.   Модари   нависанда   баъди	
ӯ
гусели шавҳараш ва бародарони адиб ба суфрад зи сар мекардааст. Азбаски	
ӯ
худи   адиб   баъди   абед   дарс   мехондааст,   то   абед   ҳамроҳи   модараш   дар   хона
менишастааст. Хоби муаллиф бисёр т л намекашад. Дар як дам пагоҳи шуду	
ӯ
нависанда модарашро на танҳо дар ҳаёт балки дар хоб ҳам гум кард. Ҳарчанд
усту   кард   вале   модарашро   наёфт.   Хоби   муаллиф   чунин   зайл   ба   итмом	
ҷ ҷӯ
мерасад:   “Вақте   ки   модарам   таҳдидомез   аз   зинаҳои   сангини   айвон   поин
мешавад,  Заршел аз тарс  ониби ҳаёт мегурезад.  Ва ин дам  чашми модарам	
ҷ
ба   ман   меафтад,   ки   дар   даст   омадон   аз   дарвозахона   ин   манзараро   тамошо	
ҷ
дорам.   Чеҳраи   модарам   гул   мекунад   ва   ҳамзамон   ашки   чашмонаш
медурахшад   ва   қадаме   с ям   гузошта,   лаб   уфт   мекунад,   аммо   садояш	
ӯ ҷ
набаромада,   ман...   бедор   мешавам.   Чанд   лаҳза   чашм   намекушоям,   мехоҳам
дар   як   сония   аз   нав   хобам   бибарад   ва   давоми   онро   бубинам,   аммо   ҳайҳот,
пойи   хаёл   кушода   мешаваду   мисли   аспи   бодпо   чорхез   меза-   над.   Дар
димоғам   насими   сапедадам,   г шам   ба   навои   субҳу   садои   унбу ли	
ӯ ҷ ҷӯ
ҳамсояҳои тор хоб аз чашмонам мепарад ва дар лабам афс су вовайло лоило	
ӯ ҷ
чашм   мекушоям.   Субҳ   да-   мида,   р шании   он   хонаи   хоби   маро   ширгун	
ӯ
кардааст. Дарҳол чашмам  ба портрети модари фариштахисолам  меафтад, ки
аз   баландии   чевон   ониби   дар   менигарад.   Дилам   таҳ   мекашад,   зардоб	
ҷ
мешавад   ва   мисли   ҳамеша   борони   шарму   надомат   р ямро   меш яд.	
ӯ ӯ
Хи олатзада   ба   портрети   модарам   менигарам   ва   он   р з   пеши   назарам	
ҷ ӯ
ҳувайдо мегардад.” Аз ҳикоя мо баъзе чизҳои таърихиро диданамон мумкин
аст.   Дар   ҳикоя   портрети   модари   нависанда   ки   тасвир   шудааст   аз   тарафи   як
35   
суратгири   русзабон   гирифта   мешавад.   Таърихияти   он   ин   аст   ки   ҳаммаи
мардум   интизори   ин   суратгир   буданд.   Ин   суратгир   дар   давоми   моҳ   як   ё   ду
бор   меомад.   Дар   ҳолати   имр за   мо   эҳтиё и   суратгирро   надорем.   Дар   ҳикояӯ ҷ
боз   як   чизи   таъсировар   ин   аллаи   модар   мебошад.   Муаллиф   боз   дар   хобаш
бошад   ҳам   овози   молдарашро   шунидани   буд.   Барои   он   боз   худро   ба   хоб
ма бур   мекард.   Дар   ҳамон   вақт   садои   аллаи   ҳамсоязан   ба   г шаш   мерасад.	
ҷ ӯ
Аммо ҳайҳот ҳе  ба шираи овози модараш монанд набуд: “ Чашмам ба акси	
ҷ
модарам   меафтад   ва   ба   р йи   покаш   дуо   мефиристаму   шаб   бо   ёди     ба   хоб	
ӯ ӯ
меравам. Ҳар бор, ки чаш мам ба нигоҳи интизори ў меафтад, дилам фишор
мех рад, теги надомат қалбамро хуншор месозад. Ва ҳоло сарамро ба к рпаи	
ӯ ӯ
абрааш бахмалу астараш сатини гулгун мепечаму чашмонамро мисли овони
к дак  сахт меп шам, мехоҳам асло аз чизе фикр накунам, то хобам ду- бора	
ӯ ӣ ӯ
барад ва идомаи он хоби рангинро бубинам. Зеро модарамро пазмон шудам,
мехоҳам   як   лаҳза   овози   фораму   гушнавозашро   шунавам,   дастамро   ба
гарданаш ҳалқа бику- наму аз бўяш, ки аз овони тифл  дар мағз-мағзи чонам	
ӣ
ни- шастааст, сер шавам. Накҳати шири гарму нони гандум  ва замини сабз	
ӣ
мекард   оғ ши   модарам.   Маҳз   бо   ҳамин   накҳати   онбахш   ман   ба   замин	
ӯ ҷ
пайванд   гирифтам,   онро   чун   модарам   д ст   доштам,   меҳр   варзидам.   Аммо	
ӯ
ҳайҳот,   хоб   чун   барраи   маст   аз   чашмонам   мегурезад,   хаёлам   мисли   шишаи
бишкаста   бо   чор   тараф   пош   мех рад,   сарам   гичу   дилам   танг   мешавад.	
ӯ
Худоро зораю тавалло мекунам, то хобам бибарад, аммо Парвардигор низ ба
додам   намерасад.   Аз   шиддати   дарду   алам,   аз   нотавонию   дастк таҳиам	
ӯ
хориам   меояду   хом ш   ашк   мерезам.Пас   аз   чанде   сар   аз   к рпа   берун	
ӯ ӯ
мекунаму   чашмам   ба   акси   модари   чашмони   интизораш   с йи   дарвозаамон,	
ӯ
дар айни замон  ониби дари балкони хонаам, мефтад. Аз байн с  сол сипар	
ҷ ӣ ӣ
шуд,   аммо   дар   нигоҳаш   хастагиро   намебинам.   Ҳамон   нигоҳи   гарму   аззоб,	
ҷ
андаке   андешаманд   ва   ҳамеша   дида   ба   роҳ.   Агар   нигоҳи   интизорашро
пайванд   диҳам   шояд   то   он   дар   сарам   чунин   андешаҳо   боз   сар   ба   даруни
к рпа   мегирам,   то   хобам   бубарад.   Аммо   дигар   он   охуи   рамида   ба   хонаи	
ӯ
36   
чашмонам   намеояд.   Ҳамин   вақт   аз   хонаи   ҳамсоя   гиряи   к дак   баландӯ
мешавад. Вай хеле ғаш мекунад, модараш  ро ором кардан мехоҳад, аммо ч	
ӯ ӣ
мег яд,   аниқ   дарк   намекунам.   Баъд   маҳин-маҳин   аллаҳои   ҳамсоязан   ба	
ӯ
г шам   мерасад.   Айнан   мисли   аллаг иҳои   модарам   ҳангоми   унбонидани	
ӯ ӯ ҷ
гахворак хобондани хоҳаракам. Аммо овози модарам... дигар буд. ширинтар
буд. Г шу ҳуш медиҳам ба аллаг иҳои ҳамсоязан.	
ӯ ӯ
Нури чашмонам, алла!
Бахти тобонам, алла!
Р ҳи равонам, алла!
ӯ
Дардат ба  онам, аллаё, алла!...	
ҷ
Аммо...   ҳайҳот,   ин   суруди   хобовару   г шнавоз   баръакс   хобамро	
ӯ
мепаронад,   хаёламро   парешону   диламро   пурхун   мекунад.   Дигар   ба   ман   он
субҳ насиб намегардад як лаҳза дар хоб дидани модарам ва шунидани овози
г шнавозаш. Ин анд ҳи гарону  игарс з дар қалбу оҳи ҳасрат дар лабо- нам	
ӯ ӯ ҷ ӯ
то   дер   паҳлу   ба   паҳлу   мегардам   ва   оқибат   ба   қавле,   бо   гардани   баста,
саргарону   дилхун   аз   бистари   гарму   нарм   ме-   хезам   ва   аз   паси   ташвишҳои
зиндаг  мешавам...”	
ӣ
  Равшан Махсумзод дар ҳикояҳояш санъатҳои бадеиро ба таври васеъ,
устокорона   кор   фармудааст   .   Дар   ҳар   як   ҳикояааш   мо   дучори   он   санъатҳо
шуданамон   мумкин   аст.   Мисоли   одди   дар   худи   ҳамин   ҳикояи   “Модари
суфрад зи   ман”   мо   ба   якчанд   санъатҳо   дучор   мешавем.   Нависанда   барои
ӯ
тасвири   модараш   аз   санъати   ташбеҳ   истифода   бурдааст:   “Хоб   мебинам,   ки
модарам дар айвони хонаамон нишаста, суфра мед зад. Дар хобам   ба ҳамон	
ӯ ӯ
суратест,   ки   бори   охир,   ҳангоми   барҳаёт   буданаш,   дида   будам:   пешониву
р яш   пурожанг,  	
ӯ чашмони   мешиаш   андешаманд,   м йҳои   чакааш	ӯ
мошубиринч ,   қоматаш   андаке   хамида,   лоғарандом,   аммо   чаққону
серҳаракат.   Дар   танаш   куртаи   чити   гулҳои   олуча   дор,   дар   сараш
37   
пешонабанди   сафед   ва   аз   болои   он   р ймоли   калони   заминаш   пур   аз   гулиӯ
садбарг,   дар   пояш   кал ш.   Ба   ҳамин   сурат   як   умр   мондааст   дар   ёди   ман	
ӯ
модари  онпарва- ру заҳматкашам.”	
ҷ
  Санъати   бадеии   истиора   низ   истифода   шудааст:   “Вақте   ки   суфраро
сари   зонувонаш   мегирифту   теванаро   ба   п ст   мезад  	
ӯ п ст   аз   захми   с зан	ӯ ӯ
ноаён   садои   кунде   дардода,   гўё   аз   қисмати   хеш   менолид .   Охир   то   ба   ин
ҳол расидан онро аз тани меш канда, намак мезананд,  яъне ош медиҳанд ва
чанд   р з   печонида   дар   г шае   мегузоранд.   Пас   аз   даббоғ   аз   он   бўйи   тезу	
ӯ ӯ ӣ
димоғс зе   бармехезад   ва   онро   кушода,   қилашро   чудо   мекунанд   ва   пас   аз
ӯ
шуста   хушконидан   он   барои   суфра   д хтан   тайёр   мешавад,   ки   ин   ҳама	
ӯ
заҳмати зиёд металабад. Модари суфрад зам ин ҳама корҳоро танҳою хом ш
ӯ ӯ
худ ан ом медод ва ҳангоми д хтан  	
ҷ ӯ г ё аз н ги с зан ҳамроҳи нолаи п ст	ӯ ӯ ӯ ӯ
овози маҳини ў, яъне суруди ҳазинаш низ метаровид .” 
Равшан Махсумзод  услуби хоси ҳикоянависии худро дорад. Ҳикояҳои
адиб   асосан   соддафаҳм   аст.   Бисёрии   воқеотҳои   ҳикояҳои   адиб   дар   шакли
муколамаву   мунозира   омадааст.   Барои   мисол   якчанд   намунаҳо   меорем.   Дар
ҳикояи “Чеҳраи ошно” чунин омадааст:
 - Ҳой мардак! 
Шодмон,   дар   ҳоле   ки   ба   баданаш   мурғак   дамид,   ба   тарафи   овоз   рўй
овард.
 - Ку о? - бо ишораи сар пурсид дидбон.	
ҷ
 - Хона. 
- Ч , мо барои ту бачаи  айраем, - лаб ин  кард вай. Саломи худоиятро	
ӣ ҷ ҷ
ҳам намедиҳ . 	
ӣ
-   Шумо   ба   тафтиш   банд   будед,   -   гуфт   Шодмон,   -   халал   расондан
нахостам. 
38   
-   Ту   магар   сутуни   осмон ,   ки   ҳу ат   нишон   намедиҳ ?   -   ба   ў   наздикӣ ҷҷ ӣ
шуд дидбон.Ё моро назарат намегирад. 
- Ҳу ат надорам, дар хона фаромўш шудааст.	
ҷҷ
 - Аз ку о мео ? 	
ҷ ӣ
- Аз кор.
 – Дар ку о кор мекун ?
ҷ ӣ
 – Дар рўзнома... журналистам. 
- Аз қафои ман биё, -  ониби вагончаи тахтагини кўҳна, ки канори роҳ	
ҷ
гузошта шуда буд, рўй овард силоҳбадаст.
  -   Ака,   бевақт   шуд,   монед   равам.   Ба   худо   қасам,   ки   ман   одами   ҳамин
шаҳрам. Пагоҳ ҳу атамро оварда нишон медиҳам.	
ҷҷ
  - Ту гапа намефаҳм ?! Ман ба ту ч  гуфтам? - асабиёна автоматро ба	
ӣ ӣ
даст гирифт дидбон.” ; 
  Боз як мисоли дигар аз ҳикояи “Афсонаи охарин”
- Касе ҳаст? 
- Ҳаст, -  авоб дод мард.	
ҷ
 - Чаро дарро боз намекун ? 	
ӣ
 - Беморам, - посух дод мард. 
- Ч  дард дор ? 	
ӣ ӣ
 - Худам ҳам намедонам...;
- Куҳо мерав ? – пурсид Баҳриддин-амак.	
ӣ
 - Хона, - ҳавоб додам ман. 
- Дар та-а-бақат ч  дор ? 	
ӣ ӣ
39   
 - Атола. - М-моят ку? 
- Бемор, дар хона хобанд.
      Забони   баъзе   ҳикояҳои   адиб   душвориҳо   низ   дорад.   Дар   ҳикояҳо
умлаҳои   мураккаби   сертаркиб   низ   истифода   шудааст.   Хонанда   ма бурҷ ҷ
мешавад   ки   баъзе   умлаҳоро   дучандон   хонад.   Аз   р и   тартиби   умлабандии	
ҷ ӯ ҷ
забони   то ики   феъл   одатан   дар   охири   умла   меояд.   Вале   дар   умлабандии	
ҷ ҷ ҷ
ҳикояҳои адиб акси инро диданамон мумкин аст: “- Бачем, косаро тоза кун, -
гуфт Абдулло Хол, мўйсафеди қоқинаи ҳафтодсола, риши зардаш  ба тартиб
қайчизадашуда   ва   дар   чашмони   хокистарии   андаке   ба   косахонаашон
фурўрафтааш айнак. – аз ҳикояи Атолафронт.”
           Мавз и “ анги шаҳрванд ” дар ҳикояҳои Равшан Махсумзод
ӯ Ҷ ӣ
Дар   ҳикояҳои   Равшан   Махсумзод   мавз и   анги   шаҳрванд ,   анги	
ӯ ҷ ӣ ҷ
бародаркушии хали то ик намоён ба назар мерасад. Нависанда доду фиғони	
ҷ
мардуми   халқи   то икро   бо   сужетҳои   ба   худ   хоси   гуногун   ба   хонандагон	
ҷ
расонидааст.   Нависанда   ин   гуна   ҳикояҳояшро   реалистона   навиштааст.
Оқибати  ангҳо ошкоро баён гардидаанд. Беадолатию бедодии баъзе шахсон	
ҷ
аз   кору   кирдори   онҳо   бараъло   намоён   мешавад.   Аз   воқеотҳои   ҳикояҳои
нависанда ҳаминро пай бурдан мумкин аст ки баъзе нокасон аз фурсати  анг	
ҷ
истифода бурда кинаи дар дил доштаи чандсолаашонро аз душманҳояшон, аз
ҳамсояашон, аз хешу таборашон ва ҳатто аз бародаронашон ситониданд. Дар
байни   мардуми   то ик   ҳе   меҳру   шавқат   намонд.   Ҳамсояҳо   танҳо   дар   р з	
ҷ ҷ ӯ
ҳамсоя дар шабона ташнаи хуни якдигар. Аз оқибати  анг бисёртар занон ва	
ҷ
к дакон   азият   кашидаанд.   Бе   парастор   монда   аз   як   тараф   аз   таъминоти	
ӯ
модд ,   аз   тарафи   дигар   аз   зулми   золимон   бепаноҳ   монданд.   Баъзеҳо   аз   ин	
ӣ
мусибат   гурехта   сарсону   саргардон   аз   пайи   осадаг   шуда   дар   мамлакатҳои	
ӣ
хори а   гаштанд.   Баъзеҳо   аз   фурсат   истифода   бурда   ба   амъкунии   молу	
ҷ ҷ
сарват   пардохтанд.Мо   аз   хондани   ҳикояҳои   нависанда   аз   таърих   ҳам
хабардор   мешавем.   Асоси   ҳикояҳоро   воқеаҳои   таърих   ташкил   медиҳад.	
ӣ
40   
Барои   тасдиқи   ин   фикрҳо   мисолҳо   овардан   мақбули   кори   илм   аст.   Бароиӣ
ҳамин   аз   ҳикояҳои   адиб   бахшида   ба   маз ъҳои   гуногун,   оқибатҳои   анги	
ӯ ҷ
шаҳрванд  нуктаҳои к тоҳ меорем. 	
ӣ ӯ
Чи   хеле   ки   гуфтем   баъзеҳо   аз   анг   гурехта   ба   мамлакатҳои   хори а	
ҷ ҷ
гуреза   шуданд.   Адиб   дар   ҳикояи   “Лахти   игар   дар   бағал”   аз   ҳаёти   ин   гуна	
ҷ
шахс ҳикоя мекунад. Қаҳрамони асосии ҳикоя Мансур ва ҳамсари вай буда,
онҳо   аз   анг   гурехта   ба   Афғонистон   мераванд.   Афс с   ки   онҳо   ҳар   ду	
ҷ ӯ
фарзандашонро   аз   даст   медиҳанд.   Бо   умеди   ба   хоки   ватан   г ронидани	
ӯ
фарзандашон   ин   ду   абрдида   ба   с и   ватанашон   деҳаи   Даштак   ба   роҳ	
ҷ ӯ
мебароянд.   Фарзанди   онсупурдаашонро   дар   бағал   гирифта   якчанд   р з   роҳ
ҷ ӯ
мегарданд.   Вақте   ки   аз   сарҳад   мегузаранд   дучори   аскарон   мегарданд:
“Сафарҳо   бахайр!   хитобид   қадбаланд   ба   забони   то ик   буданд.   Аз   ку о	
ҷ ӣ ҷ
пурсем?
-   Аз   он   тараф,   ором   посух   дод   Мансур.   Гурезаем,   додар,   кўдакамон
фавтид, барои г рондан овардем.	
ӯ
- Аз ку о , ака?	
ҷ ӣ
- Аз Қ рғонтеппа.
ӯ
  Мурод,   ба   застава   мебарем,   -   гуфт   ҳамроҳи   ,   ки   аз   гуфтуг и   онҳо	
ӯ ӯ
торафт бетоқат мешуд, ба забони рус .	
ӣ
Додар он, мо ч  гуноҳ кардем? - гуфт зан ба забони шикастаи рус .	
ҷ ӣ ӣ
Ч   гуноҳ   кардем,   мег ?   тамасхур   кард   марзбон.   Сарҳад   шикастан	
ӣ ӯӣ
гуноҳ нест магар?  иноят аст, барои ин кор чор-пан  сол дар маҳбас мешини.	
Ҷ ҷ
Пеш даро!
Мурод он, зора кард зан то икписарро, мурдаро дар роҳ мондан убол.	
ҷ ҷ
Бе ин ҳам қариб ду р з дар роҳ будем.	
ӯ
- Апа, пеш даро! - овоз баланд кард марзбони миёнақад.
41   
Пеш-пеш то икписар, дар байн зану шавҳар ва марзбони дигар аз ақибҷ
ба роҳ даромаданд.
Дар   застава   зану   шавҳарро   ба   назди   капитани   рус   бурданд.   Одами
қавоқию  идд  менамуд вай. Пас аз арзи марзбонон капитан чанд лаҳза чашм	
ҷ ӣ
аз Мансур наканда, гуфт:
- Дар ку о фавтид к дакатон?	
ҷ ӯ
- Дар Афғонистон.
- Чаро ҳамон  о наг рондед?	
ҷ ӯ
Як   нафарашро   ба   хок   супоридем...   диламон   нашуд,   ба   хар   ҳол   хоки
бегона.”
Капитани   рус   ин   шахсонро   озод   мекунад   ва   Мансур   ва   ҳамсараш   ба
мақсади худ мерасанд вале ба доғи ду фарзанд мемонанд.
    Дар   давраи   анг   ҳатто   ҳимоятгарони   халқ,   ҳукумат,   қонун   ба	
ҷ
бедодиҳо даст мезананд. Худро ҳимоятгар шуморида аз худ қаҳрамони халқ
месозанд. Ба дохили халқ даромада ҳар коре ки мақбули худашон буд ба амал
мепайванданд. Инак мо дар ҳикояи “Бозор” гувоҳи он мегардем: 
“-Э мардак, хоб?!
Ин   садои   дурушт   суҳбати   онҳоро   бурид.   Ҳарду   якбора   сар   бардошта,
дар   муқобили   худ   ду   нафарро   диданд.   Қади   яке   баланд,   китфонаш   васеъ   ва
нигоҳаш   тез,   аммо   ҳамроҳаш   қадпаст   ва   хеле   лоғар   буд.   Китфвасеъ   дар   тан
либоси алобуло ва дар китф автомат дошт. Сараш луч буд.
Крассовкара   мара!   -   фармон   дод   китфвасеъ,   ба   ангушт   пойафзоли
кабудрангро ишора карда.
Анвар   Замон   ба   дили   нохоҳам   аз   ой   хеста,   пойафзолро   аз   замин	
ҷ
бардошта, дароз кард.
42   
Фарохкитф пойафзолро аз назар гузаронида, пурсид:Размераш чанд?
Чени ман будаст. Печон! 
Барои ман се размер майдаҳакаша, луқма партофт қадпаст.
-   Дигар   надорам,   -   гуфт   Анвар   Замон   ва   пойафзолро   дар   қуттиаш   оҷ
намуда,   ба   китфвасеъ   дароз   кард.   То   пагоҳ   барои   ин   бародар   ҳам   меёби,   -
гуфт   фарохкитф.   Фаҳмид ?   Вагарна   п стата   меканам!   Мо   пагоҳ   барвақт	
ӣ ӯ
меоем.
Онҳо ба роҳ даромаданд.
- Пули крассовкаро к  медиҳад? аз қафо садо кард Анвар Замон.
ӣ
Он ду нафар якбора дар  ойи худ истоданд.	
ҷ
Ч ?! - ба нафрат пурсид фарохкитф. - Чизе гуфти ё гушам садо дод?	
ӣ
Вақте ки он ду нафар аз роҳашон гашта омаданд: - Пулаша к  медиҳад?	
ӣ
- такрор кард саволи худро Анвар Замон.
Пул мехоҳ ? - писханд зад фарохкитф, нигоҳи тезашро аз Анвар Замон	
ӣ
наканда ва беибо аз болои либосу пойафзолҳои дар замин паҳнхобида қадам
монда, филҳол аз гиребони Анвар Замон гирифту чолок с и худ кашид ва ба	
ӯ
сараш   чунон   зад,   ки   дар   як   лаҳза   даҳону   бинии   Анвар   Замон   ғарқоби   хун
шуд.”      
Вале   афс с   ин   гуна   шахсон,   ин   гуна   дурандешон   дар   дохили   амият	
ӯ ҷ
кам   дида   мешаванд.   Равшан   Махсумзод   бо   ин   гуна   ҳикояҳо   ба   тарбияи
авонон   к шидааст.   Бо   ин   гуна   қаҳрамонҳо   дар   тафаккури   наврасон   ҳисси	
ҷ ӯ
ватанд ст , вазифадориро  ой намудааст.	
ӯ ӣ ҷ
      Мо   дар   ҳикояи   дигар   акси   ин   ҳолро   мебинем.   Дар   дохили   амъият	
ҷ
шахсоне ҳастанд ки аз барои халқ, аз барои миллат, аз барои ояндаи кишвар
они худро дареғ намедоранд. Ҳолати р змарра ба ин ҳисси ин гуна шахсон	
ҷ ӯ
ҳе   таъсир   намерасонад.   Хоҳ   занозани   бошад   хоҳ   кушокуши   ҳе   фарқе	
ҷ ҷ
43   
надорад.   Билакс   муҳаббати   ин   гуна   шахсон   боз   зиёдтар   мешавад.   Шодмон
Кен а  ки дар ҳикояи “Миёнрав”  ҳамчун  қаҳрамони ҳикоя  шуда омадааст  азҷ
замми   ҳамин   гуна   шахсон   мебошад.     содиқи   вазифадории   худ   буда   барои	
Ӯ
хабаргирии   беморони   худ   они   худро   фидо   мекунад.   Бо   силоҳбадастон   ки	
ҷ
бародаронашон   то иконро   душман  мепиндоштанд   баҳсу   мунозира   мекунад:	
ҷ
“- Ку о? - бо беэътино  пурсид силоҳбадаст.	
ҷ ӣ
- Ба беморхона.
-   Ҳозир   магар   вақти   беморхонаравист...   ё   аз   онат   сер   шуди?   Ман	
ҷ
духтурам, бояд беморҳоро хабар бигирам.
-   Кадом   беморон...   девонаҳоро?   -   баланд   хандид   силоҳбадаст,   ба
ониби касалхона ишоракунон.	
ҷ
- Девона магар одам нест? - аз ғояти қаҳр ларзид овози пизишк.
-   Э   мардак,   ҳозир   одами   соқ   мисли   хаси   раҳ   қадр   надораду   ту   ғами
девонаҳоро   мех р !   -   гуфт   ба   қаҳр   силоҳбадаст.   -   Ба   хонаат   баргарду   ойи	
ӯ ӣ ҷ
гарматро сард накун. Магар овози тирро намешунав .	
ӣ
Аз ин муомилаи дағали марди ношинос асабҳои Шодмон Кен а, ки дар	
ҷ
умраш касе ба ин дурушт  ба   сухан нагуфта буд, кашида шуданд ва ноаён	
ӣ ӯ
дасту   пояш   ба   ларзиш   омаданд.   Бо   ву уди   ин   ў   худро   ба   даст   гирифта,	
ҷ
пурсид:
- Ту писари кисти? Бори аввал мебинамат дар деҳа.
Аввалу охирин бор мебин , бепарвоёна. - гуфт силоҳбадаст	
ӣ
-   Хайрият,   ки   бори   охир   мебинам.   Безор   шудем   аз   ангу   идол.   Кай	
ҷ ҷ
тамом мешуда бошад ин девонагиҳо.
- Ту гумон мекун , ки ба мо мефорад  анг. Айби душман, ки дар деҳаи	
ӣ ҷ
шумо паноҳ  уст. 	
ҷ
44   
- Кадом душман?! - фигон кашид духтур. – О вай немис нест-ку, точики
худат! Ч  тавр ба душман гуфтан забонат мегардад”ӣ
Қиссаи   “Му озот”   ба   пурраги   ба   мавз и   анги   шаҳрванди   бахшида	
ҷ ӯ ҷ
шудааст. Дар қисса қисмате ки аз ҳама таъсирпазиртар аст, он аст ки Шерали
ном   паҳлавон   дар   шабе   бо   ҳамроҳи   ду   ҳаммаслакаш   ба   хонаи   авоне	
ҷ
омаданд.   Ба   ҳамсари   авон   Озодаи   ҳомила   дар   пеши   чашми   шавҳараш	
ҷ
та овуз карданд. Сабаби ин та овузу бедодиҳо дар қисса чунин нишон дода	
ҷ ҷ
мешавад: 
“ Се нафар буданд онҳо. Дар китфи Ce як нафарашон авто- пойафзоли
ифлосашонро   накашида,   дар   назди   авон   ҳозир   шуданд.   Пеш-пешашон	
ҷ
Озодаи аз тарс қуташ кандаг . Кистед шумо? зуд ба по шуд  авон. Шерал ,	
ӣ ҷ ӣ
фаҳмиди,   аллакай   моро   фаром ш   кардааст,   гуфт   нафари   кадпасти   ғалча,   ба	
ӯ
чашмони беқарораш чор ҳадди хонаро аз назар гузаронида. Аз гирумонаш ў
саркардаашон буд. Чунки ҳарду даҳони  ро нигоҳ мекарданд.	
ӯ
  Ҳеч   гап   не,   хозир   ба   ёдаш   меорем,   гуфт   Шерали   та-   масхуромез,
автомати дар китфаш овезонро ба даст гирифта.
Воқиан ҳам нашинохт ? Ғалча аз кисааш таппончаро ба даст гирифт ва	
ӣ
бо мили он ба китфи Озода нихтакунон амр дод. Дар бари шавҳарат чафстар
биист. авон   пешомади   бадеро   ҳис   карда,   муттасил   меандешид,   ки   ч   чора	
Ҷ ӣ
бич яд.   Ҳозир   буд   ба   онҳо   дарафтад,   аммо   аз   аслиҳаашон   ибо   мекард.   Бо	
ӯ
вучуди ин ноаён мушакҳои дасту пояшро таранг кашида, ба муқовимат омода
мешуд. Ч  мехоҳед? пурсид чавон.	
ӣ
Ту   ҳуқуқи   савол   додан   надор .   Бояд   фақат   ба   саволҳои   ман   авоб	
ӣ ҷ
бидиҳ , гуфт бо викор Ғалча.Ку шунавем, чи савол дори, қадре ором гирифт	
ӣ
ча вон.
Саросема нашав, мо ба ҳеч кучо шитоб надорем. Мешунав  саволамонро.	
ӣ
45   
Шумо   саросема   нестед,   аммо   ман   вақти   бо   шумо   лаққидан   надорам,
корам   аз   м йи   сарам   зиёд,   гуфт   чавон,   ки   аз   ин   пурсу й   лаҳза   ба   лаҳзаӯ ҷӯ
ғашаш омада, бетоқат мешуд.
Фаҳмиди, аз нав ба Шерал  р й овард Ғалча, вақт надоштааст барои ба	
ӣ ӯ
мо лаққидан, кораш аз м йи сараш зиёд будааст.	
ӯ
Ҳозир   сарашро   қоқоқоқ   метарошем,   гуфт   Шерали,   -   баъд   на   м йи	
ӯ
сараш мемонаду на кораш!
Фикри оли аноб, завқид Ғалча ва бада  р й овар- да, фармуд: Қайчиро	
ҷ ӯ
биёр!
Чавон   Озодаро   андаке   ба   қафо   кашид.   Ғалча   аз   ин   холати   ў   рамуз
гирифта, гуфт: Бе нағма биист, агар аз  оят би унби, мепаронам.	
ҷ ҷ
- Ч  мехоҳ  аз ман! қадаме пеш гузошт чавон. - Боз савол... одам агар	
ӣ ӣ
зотан   бефахм   бошад,   дигар   тарбия   карданаш   душвор   мешудааст,   ба   худ
ва оҳати   мута-   факкирона   гирифт   Ғалча   ва   таппончаашро   ба   ҳаво   алвонч	
ҷ
дода, амр кард: Бандед дасту пойи  ро!	
ӯ
Ва   нохост   аз   зарби   мушти   мисли   путк   вазнини   авон   ба   тахтаи   пушт	
ҷ
афтид.   Аз   ин   зарбаи   ногаҳон   он   ду   нафар   лаҳзае   худро   гум   карда,   қафо	
ӣ
рафтанд.
авон   хост   таппончаи   Ғалчаро,   ки   ҳамаг   се-чор   қадам   дуртар   аз   ў	
Ҷ ӣ
мехобид, ба даст гирад. Аммо чирроси Озода лаҳзае  ро андармон кард.	
ӯ
Парон!   наъра   кашид   Ғалча   дар   ойи   нишастааш   ва   барои   ба   даст	
ҷ
овардани таппончааш даст дароз кард.
Нафаре   ки   то   ин   дам   ҳарфе   ба   забон   наоварда   буд,   аз   зарби   мушти
обдори   чавон   шикамашро   дошта,   ба   замин   нишаст.   Аммо   зарбаи   қундоқи
автомат  ба   паси  сараш  раси  да,   аз  пой  даровард   чавонро.   Сахту   онкоҳ   буд	
ҷ
46   
зарба. Пе- ши чашмони  ро пардаи сиёҳ  гирифта, сараш чарх зад ва охистаӯ ӣ
дар чояш нишаст.
Се нафар чавонро ба курс  шинонда, дасту пояшро ба- станд. Даҳонаш	
ӣ
скочп ш Озодаро низ дар бараш шинони- данд.	
ӯ
Ту   воқиан   ҳам   моро   нашинохт   ё   худатро   ба   мугамбири   мезани?	
ӣ
пурсид Ғалча, пас аз ба худ омадани чавон дар р  ба р и   сари по нишаста.	
ӯ ӯ ӯ
Шинохтан ҳам намехоҳам, гуфт чавон ба нафрат. Мақсадатро г й. Ч  мехоҳ	
ӯ ӣ ӣ
аз ман?
Ҳозир ба к  гуфтам, ки ҳуқуқи чуну чаро надор ?	
ӣ ӣ
Гапа намефаҳмидаги барин, луқма партофт Шерали. Аклашро дарорам,
командир?
Саросема   нашав,   вақтамон   зиёд,   гуфт   Ғалча   ва   аз   нав   ба   авон   р й	
ҷ ӯ
овард.
Пан  сол пеш як маъракаи г штингириро дар Чорбед ёд дор ?	
ҷ ӯ ӣ
- Не, посух дод  авон, баз р ғалаёни дилашро фур  нишонида. Аз афти	
ҷ ӯ ӯ
кор, туро мағлуб карда будам.
- Номардона мағлуб карда будам г й.	
ӯ
- Ҳалол буд, зеро дар умрам ҳаром боз  накардаам.	
ӣ
Агар   роз   набош ,   биё   г штин   мегирем.   Майдон   аз   далераст,   мег яд	
ӣ ӣ ӯ ӯ
халқ.
Ёфт   вақту   ойи   ҳарбатро,   киноя   зад   Ғалча.   Бас   кардам   ман	
ӣ ҷ
г штингириро.	
ӯ
- Ҳоло магар барвақт нест?
- Аз дасти ту барин аблаҳон бас кардам, якбора ш рид Ғалча. Он вақт	
ӯ
ман   нав   оиладор   шуда   будам.   Азбаски   дар   Чорбеду   гирду   атрофи   он   касе
47   
дилёб   намешуд   ба   ман   г штин   гирад,   дилпурона   даъвои   шутур   кардам,   киӯ
соҳиби   т й   аз   номи   тагои   писарбачаи   хатнашаванда   ба   миён   гузо-   шта   буд.	
ӯ
Дақиқаҳо   мегузаштанд,   ягон   довталаби   дигар   ба   майдон   намебаромад.
Мағрур аз  оям бархоста, аз давра берун шудан мехостам, ки ту аз кадом г р	
ҷ ӯ
пайдо шуди.
авон   Ғалчаро   шинохт.   Шоҳмурод   ном   дошт   вай.   Пеш   аз   анг	
Ҷ ҷ
паҳлавони номдор буд. Воқиан ҳам,  авон ба ў даст ба даст шуда, пушташро	
ҷ
хок х ронида, дар ҳузури як дунё одам парчини замин гардонида буд.” 	
ӯ
   Дар давоми мутолиаи ҳикояҳои адиб онро мушоҳида кардам ки баъзе
намояндагони русна от да бораи халқи то ик фикрҳои худро баён мекунанд.	
ҷ ҷ
Аз корҳои ба ҳамдигар кардаи халқи то ик ба таа уб меафтанд:	
ҷ ҷҷ
  "Капитан   хеле   аз   вазъи   гурезагони   то ик   дар   Афғонистон   пурсида,	
ҷ
вазнин  аз  ой хест  ва  сигор  даргиронда,   назди  тиреза  рафт.  Дар  р йи ҳавли	
ҷ ӯ
манзараи   а иберо   дид   магар,   маҳин   табассум   карду   аз   тиреза   чашм
ҷ
набардошта   гуфт:   -   А иб   мардумед   шумо,   фаҳмидан   душвор.”—Аз   ҳикояи	
ҷ
“Лахти  игар дар бағал”;	
ҷ
“Зану мард дар дохили мошини пур аз мусиқ  қаҳва мен шиданд.	
ӣ ӯ
-Тамом? - ба оҳанги таа уб пурсид мард, аз мошин берун шуда.	
ҷҷ
авон ба аломати инкор сар  унбонд.	
Ҷ ҷ
- Нафаҳмидам. Тоза карди сари қабра?
Не, - тунд посух дод  авон.	
ҷ
Пас ку о мерав ?	
ҷ ӣ
Хона.
Барои ч ? Охир, худат ҳозир гуфт , ки кор мекоби... пул даркор аст.
ӣ ӣ
авон ин саволи мардро бе посух гузошта, аз назди ў дуршуд.	
Ҷ
48   
-   Ҳе   намефаҳмам   ҳамин   мардуми   мусулмонро,   ба   занаш   р   овардҷ ӯ
мард. На фоидаашонро медонанд, на зарарашонро.
Азизам,   —   аз   мошин   берун   шуд   зан   низ,   агар   ин   мардум   суду
зиёнашонро   медонистанд,   магар   дар   шаҳри   бегона   сарсо-   ну   саргардон   кор
кофта мегаштанд. Биё, рафтем, худамон як бало мекунем.Ва онҳо, марду зани
сарватманду   ғофил   аз   каму   кости   зиндаг ,   аз   рафтори   авон   ҳайратзада	
ӣ ҷ
дохили қабристон шуданд.” Аз ҳикояи “Суду зиён”.
   Дар давраи  анги шаҳрванд  бисоёирии одамон бехонумон гаштаанд.	
ҷ ӣ
Сарсону   саргардон   дар   к чаҳо   мондаанд.   Тарафи   бадтаринаш   ҳамин   аст   ки	
ӯ
ҳамсоягон   ба   хонаи   ягдигар   оташ   гузоштаанд.   Дар   шабҳои   зимистони
сардми оз к дакон орзуи хона доштан, орзуи  ойи гармро дар дил доштанд.	
ҷ ӯ ҷ
Соҳиба, ки дар ҳикояи “Орзу” омадааст, мисоли яққоли ин гуфтаҳо мебошад.
Соҳиба   ҳамроҳи   падараш   дар   усту и   хонаи   гарм   буд.     орзуи	
ҷ ҷӯ Ӯ
доштани хонаи худашонро дошт. Хона доштанд аммо аз тарафи ҳамсояашон
ба хокистар табдил дода шуд. 
“Силоҳдор г ё андешаи мардро хонда бошад, ба ў наздик шуд. 	
ӯ
- Ҳу ат, - гуфт аз мард чашм наканда ў.	
ҷҷ
Аз   тарс   забони   мард   гирифт.   Ёрои   даҳон   кушодан   надошт.   «Омад   ба
сарам аз он чи метарсидам» - барқвор гузашт аз сараш.
Аз ку ой! дод зад силоҳдор.
ҷ
Аз Варашилобод, ба забон омад духтарак.
Ч  кор мекунед дар ин  о?	
ӣ ҷ
Хонаамонро с зонданд.	
ӯ
К  с зонд?	
ӣ ӯ
49   
Намедонем,   дарун-дарун   духтарашро   сарзаниш   карда,   ба   забон   омад
мард.
Ҳамсояамон, аз  авоби падар ҳайрон шуда, гуфт духтарак. Агар ҳозирҷ
дафъ нашавед, ҳамаатонро мекушам гуфт. Очаму хоҳарам дар хонаи холаам
буданд.
Соҳиба! - чашм ало кард падар.
Гурезай? ба мард р й овард қаддароз.”	
ӯ
          Равшан Махсумзод бо ин гуна ҳикояҳояш хостааст, ки насли наврас аз
оқибатҳои   бародаркуши   огоҳ   бошанд.   Сабабгори   пуштмонии   давлат   ҳам   аз
чунин   нооромиҳо,   нофаҳмиҳову   носозгориҳо,   набудани   ягдигарфаҳми   аст.
Огоҳ   бошанд,   ки   меваи   набард   ҳе   вақт   ширин   намешавад.   Баракс   аз   он	
ҷ
талхтар ҳе  чиз нест.	
ҷ
IV. ХУЛОСА
50   
Дар рисолаи хатмии мазкур аз мушоҳидаҳо, мулоҳизаҳо ва  усту ўҳоиҷ ҷ
илмие,   ки   зимни   мавзўъ   сурат   гирифтанд,   нати абардор   карда   шуд   ва	
ҷ ӣ
хулосаҳои мо дар рисола ба тариқи зайл сурат гирифтанд:
  Равшан   Махсумзод   яке   аз   нависандагони   хушсалиқаи   муосири   то ик	
ҷ
мебошад,   ки   бо   ҳикояву   қиссаҳои   дилнишину   баландмазмун   ва   пуробутоби
худ дар таърихи адабиёти муосири то ик  ои махсусро соҳиб гардидааст.	
ҷ ҷ
Дар   асарҳои   Равшан   Махсумзод   низоъҳои   ботин ,   маънавию   ахлоқ	
ӣ ӣ
яке аз масъалаҳои асос  ба ҳисоб меравад. Таҳқиқи бадеии маънавияти инсон	
ӣ
ҳамеша дар мадди назари Равшан Махсумзод қарор доштааст.
Нависанда дар асарҳои калонҳа ми худ масъалаи имрўз барои тамоми	
ҷ
инсоният муҳимро оид ба чигунагии ви дону шараф, зебоию зишт , улвияту	
ҷ ӣ
қабоҳат,   баландию   пастии   хулқи   инсон   бо   эҳтиросу   эҳсосоти   чуқур   бо	
ӣ
қувваю боварии комил ба миён мегузорад. Аз бозе ки адабиёт ба масъалаҳои
ахлоқи   и тимо   ба   таври   идд   рў   оварда,   симои   маънавии   афроди	
ҷ ӣ ҷ ӣ
амъиятро   аз   ҳар   тараф   ба   тадқиқ   гирифт,   масъалаи   меъёрҳои   арзиши   одам	
ҷ
то   рафт   бештар   диққати   нависандаро   ба   худ   кашидааст.   Равшан   Махсумзод
ин   масъаларо   дар   ҳикояҳои   худ   гоҳо   ба   муносибате   ва   гоҳо   махсусан
мавриди омўзиш ва таҳлили баде  қарор додааст. Нависанда дар чанд ҳикоя	
ӣ
рафтору   кирдор   ва   фикру   ақидаи   одамони   гуногунро   бо   камоли   диққат   ба
мулоҳиза   гирифта,   як-як   аз   маҳаки   одамият   гузаронидааст   ва   арзиши
инсонии онҳоро муайян кардааст. 
Метавон   гуфт,   ки   мавзўи   марказии   ҳикояҳои   Равшан   Махсумзод
ахлоқи   ҳамидаи   инсонист.   Дар   ҳамин   замина   силсилаи   ҳикояҳои   ў   -   «Арзи
дил»   (1997),   «Қалами   шинос»   (1998),   «Духтари   к ҳистон»   (2003),   «Сояи	
ӯ
ишқ»   (2007),   «Кафан   киса   надорад»   (2009),   «Пули   Сирот»   (2012),   «Дили
модар»(2016) ва «Ишқи зистан»(2020) ба ву уд омадаанд. 	
ҷ
  Ба   ин   тариқ   ҳама   диққат   ба   тақдири   инсон,   ба   олами   маънавии   он
мутамарказ   гаштааст.   Нависанда   аксаран   бо   эҳтироси   тамом   қалам   меронад
51   
ва мо аз оҳанги сухани ў ҳиссиёти гуногунеро пай мебарем. Ин ҳиссиёт гоҳ
аз меҳру муҳаббат ва мафтуние нисбат ба як персонаж гоҳо аз беэътино  ваӣ
кароҳат   баъзан   аз   ҳамдард   ва   меҳру   шавқат   ва   мисли   инҳо   иборат   аст.   Ин	
ӣ
эҳтироси   пурқуввати   нависанда   ҳамеша   муносибати   вай,   назари   ў   ва
аҳонбиниашро   ифода   мекунад.   Ин   муносибати   ошкоро   яке   аз   шаклҳои	
ҷ
муҳими   зоҳир   шудани   гуманизми   фаъолонаи   нависанда   аст.   Гуманизми
Равшан   Махсумзод   на   бо   ним   сухан,   на   бо   ишорае,   балки   ҳамеша   пурраву
комил,   бо   овози   баланд,   бо   эҳтироси   тамом   ифода   меёбад.   Гуманизми
фаъолона ба мазмуни и тимоии тадқиқи баде  қувваи махсус бахшидааст. 	
ҷ ӣ
V.Р ЙХАТИ АДАБИЁТ	
Ӯ
52   
       1.Равшан Махсумзод. Ишқи зистан (Қисса ва ҳикояҳо)  –  Душанбе: 
“Руская литература”, 2020, 192 саҳ.
       2.Равшан Махсумзод. Сояи ишқ (Повест ва ҳикояҳо)  –  Душанбе: 
“ Адиб ” , 2007.
              3.Равшан   Махсумзод.   Пули   сирот   (Ҳикояҳо,   повестҳо,   андешаҳо)     –
Душанбе: “Адиб ”, 2010, 258 саҳ.
              4.Маҳмудов,   М.   А.   Марҳилаҳои   асосии   ташаккули   ҳикояи   муосири
то ик   [Матн]   /М.   А.   Маҳмудов   //   ПаеWми   Донишгоҳи   давлатии   Бохтар   ба	ҷ ӣ
номи Носири Хусрав (силсилаи илмҳои гуманитар  ва иқтисод ). – Душанбе,	
ӣ ӣ
2020. – № 1/3 (77). – С.28-33.
              5.Маҳмудов,   М.   А.   Инъикоси   воқеияти   и тимо   дар   ҳикояи   замони
ҷ ӣ
истиқлол [Матн] /М. А. Маҳмудов // Гузоришҳои Академияи миллии илмҳои
То икистон (шуъбаи илмҳои  амъиятшинос ). – Душанбе, 2020. – № 3 (011).	
ҷ ҷ ӣ
– С.108-113.  
         6.Маҳмудов, М. А. Таҳаввули шакл  ва сохтории жанри ҳикояи давраи	
ӣ
истиқлол   [Матн]   /М.А.   Маҳмудов   //   Па
еWми   Донишгоҳи   миллии   То икистон	ҷ
(бахши илмҳои филолог ). – Душанбе, 2020. – № 8. – С.314320.  [6-М]. 	
ӣ
                7.Маҳмудов,   М.   А.   Шеваҳои   шахсиятпардоз   дар   ҳикояи   имр з	
ӣ ӯ
[Матн] /М. А. Маҳмудов // Ахбори ДДҲБСТ  (бахши илмҳои гуманитар ). –	
ӣ
Душанбе, 2021. – № 8. – С.56-63.  
                8.Маҳмудов,   м.   А.   Баъзе   вижагиҳои   ҳунарии   ҳикояи   муосири   то ик
ҷ
[матн] /м. А. Маҳмудов // па	
еWми донишгоҳи ом згор . – Душанбе: 2022. – №	ӯ ӣ
4 (99). – с.179-183.  
              9.Феҳристи   миллии   намунаҳои   мероси   фарҳангии   ғайримодд ./	
ӣ
паж шиҳгоҳи илм -тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти вазорати фарҳанги  т.	
ӯ ӣ ҷ
– Душанбе: “Ирфон”, 2014, - с. 64.
53   
           10.Адибони То икистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳол )./Таҳияҷ ӣ
ва танзими Асрори Сомон  ва Ма ид  Салим. – Душанбе,  “Адиб”,  2014, 122	
ӣ ҷ
саҳ.
           11.Мусулмониён Р. Назарияи адабиёт. – Душанбе: “Маориф”, 1990, 336
саҳ.
           12.Равшан Махсумзод.  Кафан киса надорад.  – Душанбе:  “Шарқи озод”,
2009, 74 саҳ.
            13.Самадов   А.   Муқаддимаи   адабиётшинос .   –   Самарқанд:   нашри	
ӣ
“Университети давлатии Самарқанд”, 2000, 106 саҳ. 
      14.М.М. Абдулаҳадович Бозтоби масоили и тимо  ва ахлоқ  дар  ҳикояи	
ҷ ӣ ӣ
муосири то ик (дар мисоли ҳикояи давраи истиқлол).  –  Душанбе: 2023.	
ҷ
      15.https://tg.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0%B0%D0%B2%D1%88%D0
%B0%D0%BD_%D0%9C%D0%B0%D1%85%D1%81%D1%83%D0%BC
%D0%B7%D0%BE%D0%B4.
      16. https://ravshanimakhsumzod.wordpress.com/2014/10/.
      17.https://ravshanimakhsumzod.wordpress.com/author/ravshanmakhsumzod/
page/5/.
      18.https://www.asiaplustj.info/ru/node/279379.
      19. https://www.youtube.com/watch?v=r5lG0zVpWMI.
      20.https://navisandagan.tj/tj/%D2%93%D0%B0%D0%BC%D1%80%D0%
BE-%D0%B1%D0%B0-%D1%85%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D0%B0-
%D0%BC%D0%B5%D0%BA%D1%83%D1%88%D1%82/.
54   
55

Жанри ҳикоя дар э одиёти Равшан Махсумзодҷ I. МУҚАДДИМА II. ҲАЁТ ВА ФАЪОЛИЯТИ РАВШАН МАХСУМЗОД II.1. Зиндагиномаи нависанда II.2Таҳаввули жанри ҳикоя дар адабиёти форсу то ик. ҷ II.3. Хизматҳои Равшан Махсумзод дар инкишофи жанри ҳикоя III. МАЗМУН ВА МУНДАРИ АИ ҲИКОЯҲОИ РАВШАН Ҷ МАХСУМЗОД III. 1.Хусусиятҳои баде ва услубии ҳикояҳои адиб ӣ III.2. Мавз и “ анги шаҳрванд ” дар ҳикояҳои Равшан Махсумзод ӯ Ҷ ӣ IV. ХУЛОСА V.Р ЙХАТИ АДАБИЁТ Ӯ 2

МУҚАДДИМА Дар солҳои ҳафтоди адабиёти то ик дигаргуниҳои иддие ба ву удҷ ҷ ҷ омад. Ин тағйирот пеш аз ҳама ба пайдоиши адибони насли нав вобастагии қавие дошт. Зеро дар нимаи дуюми асри сипаришуда гурўҳи э одкороне дар ҷ арсаи адабиёт ба ву уд омаданд, ки онҳо дар осори дилписанди хеш самти ҷ инкишофи адабиётро дигаргун сохтаанд. Аз оғоз дар э одиёти онҳо бинишу ҷ идроки тоза эҳсос мегардид. Инҳо адибони авоне буданд, ки боистеъдод ва ҷ сермутолиа ба назар мерасиданд. Рўҳияти солим асоси ҳастии инсон буда, инсон бе одамият ҳе аст. Одамият бошад, бе фазилатҳои хос, бе маънавияту ҷ рўҳияти комил тасаввур намешавад. Дар ин замина адабиёти баде ӣ метавонад воситаи муҳим ва асосии таълиму тарбияи инсон бошад, шахсияти одамро камол бахшад, ўро дар рўҳияи одаму одамгар ва ахлоқи нек тарбия ӣ намояд. Адабиёти баде воситаест, ки дар ву уди хонанда ҳисси инсон ва ӣ ҷ ӣ одамгариро устувор сохта, тасаввуроти ўро оид ба вазифаи одам ва марому ӣ мақсади ў дар зиндаг васеъ месозад, маданияти маънав ва рўҳияти ўро ӣ ӣ такмил мебахшад. Истиқлолияти кишвар дар баробари тарзи давлатдор , ӣ иқтисод, хо агидор ва ғайра хоҳони инкишоф ва пешрафти рўҳияти ҷ ӣ камолёфта ва ахлоқи нек низ мебошад. Яке аз тарбиятгарони ин давра Равшан Махсумзод буда бо ҳикояҳои дилнишини реалистии худ ба адабиётамон по ниҳодааст. ҳан з аз давраи мактабхони ба мақоланавис Ӯ ӯ ӣ шур ъ карда аввалин ҳикояашро дар давраи дониш ияш навиштааст. То ӯ ҷӯ имр з ма м аи ҳикояву қиссаҳояш «Арзи дил» (1997), «Қалами шинос» ӯ ҷ ӯ (1998), «Духтари к ҳистон» (2003), «Сояи ишқ» (2007), «Кафан киса ӯ надорад» (2009), «Пули Сирот» (2012), «Дили модар»(2016) ва «Ишқи зистан»(2020) интишор ёфтаанд. Э одиёти адиб як зайл аз ҳаёти халқи ҷ маҳалл огоҳи дода хонандаро дар дохили мардуми то икзабон гирд ӣ ҷ мегардонад. Ҳикояҳои Равшан Махсумзод ҳикояҳои реалист буда бе ҳе як ӣ ҷ кинояву ма оз навишта шудаанд. Сарвари Иттифоқи нависандагони ҷ То икистон Равшан Махсумзод дар қайди ҳаёт аст ва ба ҳикоянавис умри ҷ ӣ 3

худ мепардозад. Аз нависанда ҳико ҳои нав ба наву олибу шавқоварҷ ҷ интизори дорем. Дара аи омўзиш ва тадқиқи мавзўъ ҷ . Дар тору пуди э одиёти ҷ Равшан Махсумзод масъалаи ахлоқи и тимо ва инсону инсонгар қарор ҷ ӣ ӣ дорад. Тадқиқоте, ки дар атрофии насри нависанда сурат гирифтаанд, дар баррасии масъалаҳои удогонаи адабиёти навини то ик арзиши хоси илм - ҷ ҷ ӣ амал доранд. Албатта дар бораи муаллиф ва э одиёти аз тарафи ӣ ҷ ӯ адабиётшиносон фикрҳо гуфта шудаанд. Вале то ҳол дар бораи ҳикояҳои нависанда ба пурраги тадқиқот ба амал бурда нашудааст. Мо хостем то қадри имкон, то ҳадди иқтидор ҳикояҳои ин нависандаи навкорро тадқиқ намоем. Мақсад ва вазифаи рисолаи хатм ӣ . Мақсад аз тадқиқи ин мавз ъ дар ӯ он аст, ки мо хостем дар тафаккури хонандагони наврас дар бораи Равшан Махсумзод ва ҳикояҳои тахайюлоте пайдо гардад. Дар тафаккури авонони ӯ ҷ наврас нисбат ба адабиётамон меҳру муҳаббат самимона интишор ёбад. Аз дохили насли наврас чун Равшан Махсумзод ҳикоянависони нав ба камол расанд. Объекти тадқиқот . Сарчашмаҳои таҳқиқро ҳикояҳои нависанда ташкил медиҳад. Дар давоми таҳқиқ аз «Духтари к ҳистон» , «Сояи ишқ», ӯ «Пули Сирот» ва «Ишқи зистан» бештар намунаҳо оварда шуд. Аз сабабе ки китоби «Ишқи зистан» дастрас буд, ин ма м а бештар таҳқиқ карда шуд. ҷ ӯ Навгонии мавзўъ : Дар рисолаи хатм бори аввал ҳикояҳои Равшан ӣ Махсумзод аз иҳати мавз ъ ва мундари а, забон ва услуб таҳлил карда шуд. ҷ ӯ ҷ Доир ба мавз ҳҳои гунонугун сухан ронда ва барои исботи ин фикрҳо аз ӯ ҳикояҳои нависанда батаҳқиқ мисолҳо оварда шуд.Ба таври хулоса гирем рисолаи хатм ба тамом навгон аст. ӣ ӣ Аҳамияти илмї ва амалии рисола . Дар ҳикояҳои Равшан Махсумзод мо ба мавз ъҳои гуногуни пуробуранг дучор мешавем . Таҳқиқи бадеии ӯ маънавияти инсон ҳамеша дар мадди назари нависанда қарор доштааст. Аз 4

иҳати ғоя ва мавзўву мундари а тадқиқ намудани э одиёти нависанда ва тоҷ ҷ ҷ ч андоза тавассути мутолиаву фаҳмондадиҳии ин ҳикояҳо барои таълим ва ӣ тарбияи насли наврас, донишомўзони литсей ва колле ҳо, ҳамчунин ҷ макотиби ол аз аҳамият хол набуда, барои пешрафти илми ӣ ӣ адабиётшиносии мамлакат ва аҳон ҳиссаи муносиб хоҳад гузошт. Аз ин рў ҷ ӣ таҳлилу тадқиқи образҳои асосии ҳикояҳои нависанда ҳам арзиши илм ва ӣ ҳам амал дорад. ӣ Сохтори кори малакавии мо аз муқаддима, ду боб, хулоса ва рўйхати адабиёти истифодашуда таркиб ёфтааст. 5

БОБИ ЯКУМ ҲАЁТ ВА ФАЪОЛИЯТИ РАВШАН МАХСУМЗОД Зиндагиномаи нависанда Равшан Махсумзод 27 сентябри соли 1963 дар деҳаи Дарбанди ноҳияи Бойсуни вилояти Сурхондарё ба аҳон омадааст. Мактаби миёнаро дарҷ деҳаашон ба итмом расонда, вориди факултаи филологияи то ики ҷ Университети давлатии То икистон ба номи В.И.Ленин (ҳозира Донишгоҳи ҷ миллии То икистон) шудааст. Баъди адои хизмати ҳарб таҳсилро дар ҷ ӣ факултаи журналистикаи Донишгоҳи давлатии Ленинград (ҳозира Санкт- Петербург) идома дода, соли 1990 соҳиби диплом гаштааст. Сипас мухбири ҳафтаномаи «Сухан», котиби масъули ҳафтаномаи «Саховат», мудири ш ъбаи ҳафтаномаи «То икистон», сармуҳаррири ҳафтаномаи «Зан ва мард», ӯ ҷ «Чархи гардун», «Вечерний Душанбе» ва мудири бахши насри ИНТ будааст. Алҳол муовини раиси Иттифоқи нависандагони То икистон аст. ҷ Нахустин ҳикояҳояш ҳан з аз овони дониш й дар р зномаву ӯ ҷӯ ӣ ӯ ҳафтаномаҳои «Комсомоли То икистон», «Адабиёт ва санъат», «Паёми ҷ Душанбе» ба табъ расидаанд. То имр з ма м аи ҳикояву қиссаҳояш «Арзи ӯ ҷ ӯ дил» (1997), «Қалами шинос» (1998), «Духтари к ҳистон» (2003), «Сояи ӯ ишқ» (2007), «Кафан киса надорад» (2009), «Пули Сирот» (2012), «Дили модар»(2016) ва «Ишқи зистан»(2020) интишор ёфтаанд. Дар баробари иншои асарҳои баде навиштаҳои публитсистиаш ӣ пайваста дар ма аллаву р зномаҳо ба табъ мерасанд. Эссеву мақолаҳои дар ҷ ӯ ӯ хусуси зиндагии ибратом з ва фаъолияти пурсамари чеҳраҳои мондагори ӯ илму фарҳангу адаби то ик, монанди Устод Айн , ҳунарпешаи ном Ҳошим ҷ ӣ ӣ Гадо, олими маъруф Ҳамид Мансуров, нависандагони машҳур Фазлиддин Муҳаммадиев, П лод Толис, Мутеулло На миддинов, Саттор Турсун, ӯ ҷ 6