logo

Ilmiy tadqiqotda modellashtirish va nazariy tadqiqot usullari

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

37.037109375 KB
Ilmiy tadqiqotda modellashtirish va nazariy tadqiqot usullari
Reja
1. Ilmiy   tadqiqotda   modellashtirish.   Model   tushunchasi,
modelashtirish va uning turlari 
2. Matematik   va   kompyuterli   modellashtirish   3.   Nazariy
tadqiqot usullari. 
a) analiz va sintez 
b) analogiya va gipotetik usul 
v) gipotetik usul 
g) formallashtirish usuli 
 d) mavhumlashtirish va umumlashtirish usuli 
  1.  Ilmiy tadqiqotda modellashtirish.Model tushunchasi 
Tadqiqotning  muhim   usullaridan  biri   modellashtirish  usulidir.  Bu  usul   ham
empirik,   ham   nazariy   izlanish   darajalarida,   tabiiy,   texnik   va   ijtimoiy-gumanitar
fanlarda   qo’llaniladigan   umumilmiy   usuldir.   Modellashtirish   usuli   har   qanday,
atomdan   tortib,   to   inson,   jamiyat   va   kosmik   tizimlargacha   bo’lgan   obyektlarni
samarali tadqiq qilish imkoniyatini beradi.   
Modellashtirishda   obyekt,   uning   qiziqish   o’yg’otgan   xossasini   nusxasi,
o’xshash   timsoli   ishlab   chiqiladi.   Obyektning   o’rindoshi   bo’lgan   bu   model
o’rganiladi,   olingan   ma’lumot   obyekt   haqida   bilim   beradi   yoki   mavjud   bilimga
yangi   faktlar,     tasavvurlar   va   g’oyalar   qo’shadi.   Demak,   modellashtirish   usulidan
foydalanishni asosida modelni qurish va uni tadqiq qilish yotadi. 
«Model»   atamasi   lot.   modulus,   frans.   modile     so’zlaridan   olingan   bo’lib,
me’yor, namuna ma’nolarini anglatadi. 
Model moddiy yoki ideal (namoddiy) unsurlardan qurilgan bo’lishi mumkin. 
Shahar   transport   yo’nalishlarini   namoyish   qiladigan   maket   moddiy   model   turiga
kiradi.   Xayoliy   eksperiment   o’tkazish   uchun   tasavvurda   hosil   qilingan   obyekt
obrazi   ideal   modelni   bildiradi.   Bulardan   tashqari   simvolik   belgilardan,   topologik
shakllardan   tuzilgan   modellardan   ham   foydalanadilar.   Matematik   tenglamalar
tizimi, kompyuter dasturi shunday modellar qatoriga kiradi. 
Biz ko’rib chiqayotgan tushunchaga quyidagi ta’rifni berish mumkin: model
– bu  o’rindosh  – obyekt   bo’lib,  asl,  real  obyektning  qiziqish  o’yg’otadigan  xossa
yoki funksiyalarini nusxa sifatida qaytaradi, shu bois uni almashtiradi va tadqiqot
predmetiga   aylanadi.   Asl   obyekt   xususiyatlarini   modelda   qayta   tiklash   predmetli
(maket,   tuzilma),   obrazli   (tasvir,   kompyuterli   anmasiya,   golografik   qurilma)   va
belgi 
(grafik jadval, sxema, tenglamalar tizimi) ko’rinishida bajarilishi mumkin. 
Shunday   qilib,   model   o’xshash   nusxa   sifatida   asl   obyektning   xossa   va
tomonlarini qaytarar (tiklar) ekan, u asl obyekt haqida bilim manbaiga aylanadi.  Bunda   model   o’zini   borlig’i   (nisbatan   mustaqil   mavjudligi),   xossalari   va
funksiyalariga ega bo’lgan tadqiqot obyekti bo’lib qoladi. 
Model   va   asl   obyekt   o’rtasidagi   munosabat   gomomorfizm   (shakliy
o’hshashlik) va izomorfizm (nuqtali, aynan, aniq o’xshashlik) tushunchalari orqali
izohlanadi.   Gomomorfik   munosabat   deganda   model   va   obyekt   o’rtasida   to’liq
bo’lmagan shakliy o’xshashlik qayd qilinadi. Geografik xarita biron-bir o’lkaning
gomomorfik   modeli   hisoblanadi.   Izomorfik   munosabatda   obyekt   va   model,
ularning   parametrlari   o’rtasida   katta   aniqlikdagi   o’xshashlik,   aynanlik
mavjud.Mars   planetasidan  o’zi  yurar  robot   orqali   yuborilgan  foto  suratlar  planeta
sathini izomorfik modeli sifatida tadqiq qilinadi. 
Tadqiqot   olib   borish   maqsadida   model   ikki   yo’nalishda   tuziladi   va
o’rganiladi:   1)   Oldin   obyektni   nusxa-modeli   quriladi,   keyin   uni   o’rganish
boshlanadi.   Asosiy   vazifa   obyektni   mumkin   qadar   aniq   modelini   ishlab   chiqish.
Kompyuter grafikasi yordamida yaratilgan dinozavrlar hayoti haqidagi filmlar shu
birinchi   yo’nalishga   misol   bo’ladi.   2)   Ikkinchisida   bilish   jarayoni   modeldan
obyektga   qarab   yo’naltirilgan   bo’ladi.   Bunda   avvalambor   model   ishlab   chiqiladi,
uni tadqiq qilish samarali natija  bergan taqdirda asl obyektning ma’lum bo’lmagan
xislatlarini   tahlil   qilish   amalga   oshiriladi.   O’tgan   asrda   EHM   dasturlarini   ishlab
chiqish   jarayonida   sun’iy   intellekt   deb   atalgan   artefakt   (inson   yaratgan   predmet)
vujudga   keldi.Sun’iy   intellektni   aqliy   faoliyat   modeli   sifatida   o’rganish   inson
intellekti haqidagi bilimlarimizni boyitishga olib keldi. 
XX   asr   fanlarida   ro’y   bergan   inqilobiy   yangilanishlar   ko’plab   fan   –   texnik
kashfiyot va ixtirolar  qilishga olib keldi. Ularni ishlab chiqarishga tatbiq qilinishi
natijasida murakkab va o’ta murakkab texnologik tizimlar  yaratildi. Bu tizimlarni
shu   vaqtgacha   ishlatilayotgan   bilish   usullari   vositasida   o’rganishni   iloji   bo’lmay
qoldi.   Bunday   vaziyatda   modellashtirish   usulidan   foydalanish   tadqiqot
samaradorligini   bir   necha   barobar   oshirib   yuboradi.   Oldin   bo’lajak   texnologik
tizimni model yaratiladi, u turli sharoitlarga qo’yib o’rganiladi. Shunday keyin asl
obyekt bo’lgan texnologik tuzilma yaratiladi.  Modellashtirish   –   bu   nusxa   –   modelni   o’rganish   orqali   obyektni   bilish   va
xossalarini   bashorat   qilish   usulidir.   Bunda   obyektga   o’xshash   namuna   (model)
quriladi, u tadqiq qilinadi, natijada asl obyekt o’rganilgan hisoblanadi. 
Modellashtirish   umumilmiy,   universal   bilish   usullari   qatoriga   kiradi.
Modellashtirish   usuli   ayniqsa   matematik   va   eksperimental   tadqiqotlarga   yaqin
turadi, ularni tarkibiga kiradi, samarali natijalar berish manbaiga aylanadi. 
Hozirgi zamon postnoklassik fanlar (global ekologiya, global evolyusionizm,
sinergetika,   halokatlar   nazariyasi,   ko’p   ma’noli   mantiq,   globalistika,   virtualistika
va   boshqalar)   ko’p   sifatli,   ko’p   tizimli,   o’z-o’zini   tashkillashtiradigan   obyektlarni
o’rganishga o’tishdi. Stoxastik, ehtimollik, nochiziqlilik, nomuvozanatli xislatlarga
ega   bo’lgan,   vaqt   oralig’ida   evolyusion   va   bufurkasion   o’zgarishlarni   namoyon
etadigan   bunday   obyektlarni     bevosita   o’rganish   nihoyatda   qiyin   ish.   Shu   bois,
postnoklassik   fanlarda   modellashtirish   usuli   asosiy   tadqiqot   usullaridan   biri
hisoblanadi. 
Global   geosiyosiy   muammolardan   biri   yadroviy   urush   havfi   muammosidir.
Urush   havfi   to’la-to’kis   bartaraf   etilgani   yo’q.   Shu   bois,   o’tgan   asrni   80   yillarida
global   ekaologiya,   kompyuter   texnologiyasi   va   geosiyosiy   muammolar
chorrahasida   turgan   masali   –   virtual   xarakterga   ega   bo’lgan   jahon   termoyadro
urushi   ssenariysi   va   oqibatlari   kompyuterda   modellashtirildi,   tadqiq   qilindi.
Bunday   izlanishlar   AQSh   va   Rossiyada   olib   borildi,   natija   deyarli   bir   xil   chiqdi.
Xulosa shunday bo’ldiki, yadro urushi bo’lgan taqdirda umumplanetar holokot yuz
beradi, uzoq muddatli «yadroviy qish» deb atalgan global hodisa sodir bo’ladi. 
Modellashtirish   usulini   universalligi   (barcha   sohalarda   tatbiq   qilinishi
imkoniyati)   va   samarali   tomoni   shundan   iboratki,   u   real,   mumkin   bo’lgan   va
virtual   (oraliq,   ehtimolli   holat)   xislatga   ega   bo’lgan   har   qanday   obyektlarni
o’rganish imkoniyatini beradi. 
Hattoki   obyekt   haqidagi   bilimimiz   tadqiqot   jarayonida   obraz   ko’rinishiga
ega   bo’lgan   model   rolini   o’ynashi   mumkin.   Bunda   konkret   obyektga   oid   bilim xayoliy eksperiment  o’tkazilganda yangi bilim manbai  bo’lgan modelga aylanadi.
Masalan,   atom   strukturasi   haqidagi   dastlabki   bilimlar   (M.Plank,   Rezerford,
Nagaoki g’oyalari) Nils Borning izlanishlarida model rolini o’ynaydi. Bu modelni
yanada   takomillashtirar   ekan,   olim   o’zining   atom   strukturasini   yangi   modelini
ishlab chiqdi. 
Modelda   qayd   etilgan   gipotetik   tamoyillar   va   qoidalar   keyinchalik   o’tkazilgan
eksperimental tadqiqotlarda to’la tasdiqlandi. 
Modellashtirish   strukturaviy   tarkibi   va   tatbiq   qilish   samaradoriga   qarab   bir
qancha turlarga bo’linadi. 
1. Predmetli   modellashtirish.   Ko’p   hollarda   obyekt   qanday   jismlardan
iborat   bo’lsa,   uning   xislatlarini   takrorlaydigan   model   ham   o’sha   materialdan
yasaladi.   Predmetli   modellashtirishning   soda   ko’rinishi   obyektning   kichik
hajmdagi maketi bo’lib, u tadqiqot, ta’lim va madaniy – ma’naviy muassasalarda
ilmiy va uslubiy vosita sifatida ishlatiladi. 
2. Fizik   modellashtirish.   Fan   va   texnikada   keng   qo’llanilib,   fizik
jarayonlar,   turli   mexanizm   va   mashinalar,   ularning   struktura,   xossa   va
funksiyalari   modellarda   o’rganiladi,   olingan   natijalar   yangi   eksperimental
namunalarni loyihalashtirishda tatbiq qilinadi.  
3. Mantiqiy   modellashtirish.   Tafakkurdagi   mantiqiy   amallarni
bajarishga moslashtirilgan mantiqiy modellarni ishlab chiqish tarixi uzoq vaqtga
borib   taqaladi.   R.Lulliy,   Leybnis,   U.Djevons   va   boshqalar   tafakkur   jarayonini
modellashtiradigan   qurilmalar   loyihasi   va   mexanizmlarini   ishlab   chiqishgan.
Hozir   bu   turdagi   modellashtirish   sun’iy   intellekt   muammolarini   o’rganish
doirasida davom ettirilmoqda. 
4. Belgili (semiotik) modellashtirish. Bu yerda model simvollar, harflar,
chizma,   sxema,   formula   kabi   vositalardan   tuziladi.   Geometrik   shakl,   algebraik
tenglamalar   tizimi,   matn,   mantiqiy     sillogizm   figuralari   tadqiqotda   model
funksiyasini bajaradi.  5. Matematik  modellashtirish.  Bir-biridan sifat  jihatidan  farq qiladigan
obyektlarda o’xshash  xossalar   va funksiyalar   mavjud. Masalan,  to’lqin hodisasi,
to’lqinli tarqalish va tebranish tabiat va jamiyatda ko’p uchraydigan xossalardan
biridir.   Xususan   to’lqin   ko’rinishiga   ega   bo’lgan   harakat   mexanik,   elektrik,
suyuqlik   xolatlarda,   atmosfera   va   biosferada,   iqtisodiy   jarayonlarida   munatazam
namoyon   bo’ladi.   Bularni   barchasini   differensial   tenglamalar   tizimi   yordamida
tavsiflash   mumkin.   Shuningdek,   turli   obyektlarga   xos   bo’lgan   tebranish
hodisasini ham alebraik tenglamalar asosida modellashtirish mumkin. 
6. Kibernetika   va   kompyuter   texnologiyasi   fanlari   doirasida   axborotli
modellashtirish usuli ishlab chiqildi.  Tadqiqotda obyekt nusxasi axborotli model 
(«qora   ya щ ik»)   sifatida   olib   qaraladi.   Bunday   modelga   kirayotgan   va   undan
chiqayotgan   axborot   nisbati,   undagi   axborot   sig’imi,   axborotni   qayta   ishlash   va
uzatish tezligi kabi miqdoriy va funksional xislatlarni tadqiq qilish jarayonida hosil
bo’lgan axborotli  natija konkret  biologik va  ijtimoiy tizimlarni  o’rganishda tatbiq
qilinadi.   Xususan,   makro   va   mikro   iqtisodiyotdagi   tovar   va   axborot   harakati
qonuniyatlarini   axborotli   modellashtirish   usuli   yordamida   o’rganish   iqtisodiy
faoliyatni optimallashtirish yo’llarini ishlab chiqish imkoniyatini berdi. 
7. Xayoliy   (virtual)   modellashtirish.   Tafakkur   kuchi   bilan   xayoliy
eksperiment   o’tkazilganda,   tasavvur   qilingan   obraz-nusxa   (atom   yoki   molekula
strukturasi,   termodinamikada   Karno   sikli,   jamiyatda   ijtimoiy   islohotlarni
o’tkazish   loyihasi   va   boshqalar)   model   rolini   o’ynaydi.   Obraz   –   nusxa   tahlil
qilinadi, tasavvurda turli sharoitga qo’yiladi, ta’sirlar, oqibatlar ko’rib chiqiladi. 
8. Kompyuterli   modellashtirish.   Bunda   model   funksiyasini   dastur
bajaradi.   Shu   bilan   birga   har   qanday   dastur   model   bo’la   olmaydi.   Dastur
ko’rinishiga ega bo’lgan algoritm bo’yruq yoki yo’l-yo’riq beruvchi simvollardan
iborat   tizimidir.   Faqat   o’zida   obyekt   haqida   ma’lumotni   saqlagan   freym   va
slotdan iborat dastur model bo’lishi mumkin. 
Kompyuterli   modellashtirish   obyektning   xossa   va   o’zgarish   parametrlarini
aniqlash   va   bashorat   qilish   maqsadida   amalga   oshiriladi.   Maxsus   dastur   turi bo’lgan   ekspertli   tizim   esa   tegishli   sohalar   va   obyektlar   uchun   yaratilgan
modellarni baholaydi. 
Modellashtirish  usuli  bilishning  empirik  va  nazariy  darajalarida 
o’tkaziladigan   tadqiqotlarda   keng   tatbiq   qilinadi.   Xususan,   empirik   bilish
darajasida   har   qanday   murakkab   obyektning   predmetli   va   hissiy-obrazli   modelini
ishlab chiqish mumkin. Biologik va tibbiy izlanishlar sohasida olimlar kompyuterli
tomograf yordamida organizmdagi genetik va fiziologik jarayonlar modelini ishlab
chiqishmoqda, sermahsul tadqiqot ishlarini olib borishmoqda. 
Ijtimoiy-gumanitar fanlarda ham modellashtirish usuli faol tatbiq qilinmoqda. 
Psixologik   va   pedagogika   yo’nalishlarda   pedtexnologik   va   interfaol   ta’lim
modellari   ustida   tadqiqot   olib   borilmoqda.   Bu   o’tish,   ularning   takomillashtirilgan
modellarini ishlab chiqishda yaqqol nmoyon bo’lmoqda.  
 
2.Matematik va kompyuterli modellashtirish 
Matematik   modellashtirish   usulini   ishlab   chiqilishi   va   tatbiq   qilinishi
tadqiqot   samaradorligini   oshirishga   olib   keldi.     Bir-biridan   kelib   chiqishi   va   sifat
ko’rsatkichlari   bo’yicha   farq   qiladigan   obyektlarni   bir   turdagi   differensial
tenglamalardan tuzilgan matematik model  vositasi  bilan o’rganish  mumkin bo’lib
qoldi. 
Tadqiqot   matematik   modelni   ishlab     chiqishdan   boshlanadi.   Obyektlar
birbiridan   qanchalik   farq   qilishmasin,   ularda   mos,   o’xshash   xislatlar   mavjud.   Bu
xislatlar   parametrlar,   qiymatlar   va   raqamlarda   ifodalanadi.   O’z   vaqtida   Quyosh
sistemasi   planetalari   haarkatining   mexanik   –   matematik   modeli   yaratilgan   edi.
Keyinchalik   bu   model   kosmik   apparatlari   harakatini   o’rganishga   tatbiq   qilindi.
Natijada   takomillashtirilgan   kosmik   ballistika   modeli   ishlab   chiqildi.   Hozir   shu
model   asosida   Yer   orbitasiga   uchirilgan   barcha   sun’iy   yo’ldoshlar   trayektoriyasi
aniqlanadi, raketalarni planeta atrofida uchish muddati bashorat qilinadi.   Matematik   modelni   o’rganish   orqali   obyektni   tadqiq   qilish   bir   qancha
evristik   qulayliklarga   ega.   Asosiy   vosita   matematik   apparat,   undagi   tenglamalar
tizimi. Obyektning qiziqish o’yg’otgan xossasi tafakkur kuchi bilan ajratib olinadi,
tadqiqot vazifasi va unga mos keladigan matematik masala belgilanadi. 
Matematik   model   va   obyekt   o’rtasidagi   gomomorfik   yoki   izomorfik
darajadagi   moslik   asosiy   matematik   masala   hisoblanadi.   Tuzilgan   matematik
model to’lalik, ayniylik, aniqlik va tejamkorlik talablariga javob berishi lozim. 
Tadqiqotchi   L.V.Peregudovning   fikricha   texnikaviy   obyektlarni
modellashtirish   va   shu   asosda   uning   optimal   parametrlarini   belgilash   maqsadida
matrisa ko’rinishiga ega bo’lgan topologik matematik modellardan foydalanadilar.
Bunda   konstruktorlik   vatexnologik   loyihani   kompyuterlashtirishda   binar
munosabatlar,   aralashlik,   muvofiqlik   va   boshqa   talablarga   javob   beradigan
modellar keng qo’llaniladi. Bu kabi matematik modellardan obyektlar tuzilishi  va
xossasalarini,   obyektlararo   aloqalarni   tavsiflash   uchun,   axborot   ta’minotini
formallashtirish va boshqa amallarni bajarish uchun keng foydalaniladi. 
Yana   bir   samarali   usul   kompyuterli   modellashtirishdir.   Bu   turdagi
modellashtirishda   matematik   modellashtirishga   xos   bo’lgan   ayrim   cheklanish
(J.Adamor qoidalari) deyarli yo’q. Gap shundaki, ko’p prosessorli kompyuterlarda
dasturlar   paketi   asosida   har   qanday   tizim   va   undagi   jarayonni   modellashtirsa
bo’ladi. 
Bu   borada   ixtisoslashgan   dasturlar   tuzish   amaliyoti   kompyuterli
modellashtirishning   ijodiy   potensialini   yanada   kengaytirdi.   Shaxmat   o’yini,
tasviriy san’at, musiqa va hatto poeziya sohalarida dasturiy modellashtirish usulida
asarlar   yaratildi.   Kornegi-Mellan   Universiteti   aspirantlari   «Teran   tafakkur»   deb
nomlangan   komptyuterli   shaxmat   dasturini   yaratdilar.   Bu   dastur   shaxmat
reytingida   oliy   kategoriya   malakasiga   muvofiq   keladigan   yuqori   o’rinni   egalladi.
Jahon   chempioni   Garri   Kasparov   bilan   o’tkazilgan   ikkita   matchda   «Teran
tafakkur»   shaxmat   dasturi   mag’lub   bo’ldi.   Dastur   mualliflari   Kasparov
kompyuterni   adashtirishga,   xato   yo’l   yurishga   majbur   qilgan   holatlarni   vujudga keltirdi   deb   ta’kidladilar.   Shunday   bo’lsada   shaxmat   o’yini   modelini
mujassamlantirgan dasturni ishlab chiqishni o’zi diqqatga sazovvordir. 
Bir   guruh   fransuz   olimlari   AVERROES   (ijtimoiy   tadqiqotlarda   olingan
xulosalarni   tahlil   qilinishi   va   baholanishi)   loyihasini   ishlab   chiqdilar.   Loyiha
maqsadi G’arb O’rta yer dengizida mavjud bo’lgan qidimgi yunon dengiz savdosi
modelini   ishlab   chiqish   edi.   Empirik   material   sifatida   topilgan   sopol   idish   turiga
mansub   amforalar   haqidagi   ma’lumotlar   dasturga   kiritilib   tahlil   qilindi.
Kompyuterli   modellashtirishdan   olingan   bilimlar   antik   dunyo   tarixini
konkretlashtiradigan va boyitadigan xulosalar chiqarish imkoniyatini berdi.  
Kompyuterli   modellashtirish   yordamida   matematik   va   matematik   mantiq
sohalarida   ham   bir   qator   muhim   natijalarga   erishildi.   Xususan,   ko’p  vaqtdan   beri
o’z yechimini topa olmagan to’rtta bo’yoq topologik muammo hal  etildi. Yechim
ma’nosini shunday izohlash mumkin. Masalan, geografik xaritani olaylik. Tahliliy
dasturlash   vositasi   bilan   xaritada   ifodalangan   mamlakatlar   chegaralarini
farqlaydigan   modelni   ishlab   chiqish   uchun   kamida   4   xil   rangli   bo’yoq   kerak
ekanligi aniqlandi. 
Yana   bir   muammo   obyektlardagi   turli   xossa   va   jarayonlarni   ko’rgazmali
model shakliga keltirish. Bunda kompyuter grafikasi yordamida obyekt xossalarini
ko’rgazmali   modellarda   ifodalash,   modellarni   har   qanday   kombinasiyasini   tuzish
va tahlil qilish mumkin. 
Mutaxassislarning   ta’kidlashlariga   hozir   zamon   ilmiy   tadqiqot   natijalarini
ko’p   holda   matn   shaklida   modellashtirib   bo’lmaydi.   DNKdagi   kodonlarning
ketmaketligi,   molekula   modeli,   tomografda   ishlangan   tasvirlar,   inson   miyasi
xaritasi,   samolyotni   yasama   (imtitasion   modelda)   uchishini   amalga   oshirish,
suyuqliklar oqimi modeli – bularni hammasini maxsus dastur asosida kompyuterli
modellashtirish usuli yordamida tashkil qilish mumkin. 
Shunday  qilib  hozirgi  zamon  fanda  o’zining  universalligi,  samaradorligi   va
oqilonaligi   tufayli   tabiiy,   texnik   va   ijtimoiy-gumanitar   izlanishlar   sohasida   olib borilayotgan   tadqiqotlarda   modellashtirish   usuli   yetakchi   umumilmiy   usullardan
biriga aylandi. 
3.Nazariy tadqiqot usullari 
a) analiz va sintez;  Empirik bilish darajasida obyektning kuzatsa bo’ladigan 
xossa   yoki   belgilarini,   unda   sodir   bo’layotgan   o’zgarishlarni   bevosita   yoki
asboblar yordamida aniqlaymiz, tavsifini beramiz. Shundan keyin savol tug’iladi:
kuzatilgan   xossa   nimadan   xosil   bo’ladi,   u   yoki   bu   o’zgarishni   keltirib
chiqaradigan sabab nima?  
Savolga   javob   berish   uchun   obyektning   sifati   yoki   me’yoriy   qiymatlarini
belgilab   beradigan   xususiyatlarini   ko’rib   chiqish   kerak.   Bu   xususiyatlar   esa
obyektning   kuzatib   bo’lmaydigan   aloqalar,   ta’sirlar   bilan   belgilanadi.   Bularni
fikrda aniqlash va tahlil qilsa bo’ladi, natijada idrok qilib bo’lmaydigan xossalarni,
qonuniyatlarni   ochish   mumkin.   Shu   tarzda   atomdagi   elektronning   yadro   atrofida
aylanish   orbitasi   mavjud   ekanligi   aniqlangan.  Bu   nazariy   fikrlash,   tadqiqot,  tahlil
qilish natijasidir.  
Nazariy   tadqiqotda   obyektning   sifati   va   xususiyatini   belgilab   beradigan
sabab   undagi   unsurlarning   xossalarida,   ular   o’rtasidagi   bog’lanishlarda   izlanadi.
Ongda   xossalar   va   bog’lanishlarning   obrazlari   shakllantiriladi,   tahlil   qilinadi,
tadqiqotchi yangi xulosaga keladi , oldin ma’lum bo’lmagan xossa yoki qonuniyat
kashf qilinadi. Shunday natijaga olib keladigan usullardan biri analiz va sintezdir. 
Tahliliy   tadqiqotning   yakuniy   bosqichida   izlanuvchilar   qism   va   unsurlar:
ular   o’rtasidagi   bog’lanishlar   haqidagi   obraz   va   tushunchalardan   tashkil   topgan
bilimni   umumlashtiradilar,   aqliy   sintezni   amalga   oshirib   yangi   tushuncha   xosil
qiladilar.   Demak,   har   qanday   analiz   umumlashtirish,   mantiqiy   sintez   bilan
bog’liqda olib boriladi. 
Analiz   (yunon.   analysis   –   ajratish,   parchalash,   farqiga   borish)   amalda   yoki
fikran obyektni qismlarga (unsurlarga) bo’lish va ularni har birini alohida-alohida
o’rganish   usulidir.   Qismlarning   belgilari   va   parametrlari,   ular   o’rtasidagi
bog’lanishni tahlil qilish, undan keyin tahliliy materialni umumlashtirish obyektni xossalari,   ularni   mavjud   qiladigan   sabab   va   qonuniyatlarni   kashf   qilishga   olib
keladi.   Atom   borlig’ini   belgilaydigan   xislat   uning   strukturasi   va   s   atasionar
barqarorligidir.   Lekin,   laboratoriyada   olib   boriladigan   eksperimental   izlanishlarda
bu   xossalarni   beosita   kuzatib   bo’lmaydi.   Shu   bois,   tadqiqotchilar   atom
strukturasiga   kirgan   unsurlarni   (elektron,   yadro,   elektromagnit   maydoni   va
boshqalarni)   alohidaalohida   o’rganadilar,   tahlil   (analiz)   qiladilar,   ularni   aks
ettiradigan   obrazlar   va   tushunchalar   ongda   shakllanadi.   Tadqiqot   bu   bilan
tugamaydi. Navbat umumlashtirishga (sintezga) keladi. Fizika tarixidan ma’lumki,
olingan   tahliliy   natijalarni   N.Bor   umumlashtirdi,   xayoliy   eksperiment   o’tkazdi,
natijada atom strukturasi modelini ishlab chiqdi.  
Empirik   bilish   darajasidagi   analizda   konkret   xossalar   va   qiymatlar   haqida
fakt,   tavsif,   obraz   xosil   bo’ladi.   Moda   turkumiga   kirgan   mineral   empirik   tahlil
obyekti   bo’lganida,   uning   fizik   va   ximiy   xossalari-rangi,   strukturasi,   zichligi,
qattiqligi, magnit va elektr xossalari aniqlanadi. 
Moddani  nazariy tadqiqot  darajasida tahlil qilish struktura, atom, molekula,
birikma kabi tushunchalarni shakllanishiga olib keladi. O’z navbatida tushunchalar
ham nazariy va metodologik tahlil predmetiga aylanishi mumkin. 
Analiz   qilingan   predmetlarni   taqqoslash,   birlashtirish   va   umumlashtirish
tafakkurda   sintezni   amalini   bajarilishiga   olib   keladi.   Sintezda   tahliliy   tadqiqot
jarayonida   olingan   faktlar,   materiallar,   tasavvurlar   umumiyroq   xossa   yoki
qonuniyatni   ifodalashlariga   qarab   mazmunan   birlashtiriladi,   natijada
o’rganilayotgan   predmet   xususida   bir-butun   g’oya,   tushuncha,   nazariya   xoksil
bo’ladi.   Mazkur   tavsifdan   kelib   chiqib   sintez   tushunchasini   quyigicha   ta’riflash
mumkin:   sintez-predmetni   amalda   yoki   fikrda   qismlarga   bo’lib   tahlil   qilish
jarayonida xosil bo’lgan faktlar, ma’lumotlar va tasavvurlarni bir-biriga bog’lab bir
butun   mazmunga   ega   bo’lgan   g’oya,   tushuncha   va   nazariyani   ishlab   chiqish
usulidir.   Irsiyat   muammosi   bilan   shug’ullangan   avstriyalik   olim   va   ruxoniy
G.Mendel  (1822-1884) 1865 yilda irsiy qobiliyatning diskret (bulak-bulak) birligi
borligini aniqladi. Olim irsiy belgilarni avloddan avlodga berilishi yo’llarini taxlil qilib   shu   kashfiyotga   keldi.   1909   yilda   Iogansen   irsiy   belgilarni   berilishiga   doir
tahliliy   materiallarni   umumlashtirib,   bir-butun   mazmunga   ega   bo’lgan   gen
tushunchasini fanga kiritdi. 
O’tgan   asrni   o’rtalarida   molekulalar   genetika   yo’nalishi   doirasida   genning
strukturasi   va   tarkibiy   qismlari   tahlil   qilindi.   Olingan   natijalarni   umumlashtirish
jarayonida   DNK,   RNK,   KODON   kabi   irsiyat   birliklarini   ifodalaydigan
tushunchalar   va   ayniqsa,   nazariy   va   amaliy   ahamiyatga   ega   bo’lgan   irsiyat
mexanizmi   modeli   ishlab   chiqildi.   Demak,   irsiyat   muammosi   yo’nalishida
o’tkazilgan   tadqiqotlarda   analiz   va   sintez   usullari   navbatma-navbat   qo’llanildi.
Xususan:   1)   obyektni   tarkibi   va   strukturasini   o’rganishda   analiz;   2)   tavsiflangan
qism va unsurlarda o’xshash, umumiy xossalarni o’rganishda, mazmunan bir butun
bo’lgan tushuncha va g’oyalarni ishlab chiqishda sintez ustuvor rol o’ynaydi.  
 
b) analogiya va gipotetik usul;  Analogiya (yun. anologiya – moslik, 
o’xshashlik)   bilvosita   mulohaza   yuritish   va   xulosa   chiqarish   usulidir.   Analogiya
bo’yicha   tadqiq   qilishda   xossa,   struktura   va   munosabatlarda   mavjud   bo’lgan
o’xshashlikka e’tibor qaratiladi.  
Usuldan   foydalanish   quyidagicha   sodir   bo’ladi:   bir   obyekt   (A)   xossalarini
o’rganishdan   xosil   bo’lgan   bilim   o’sha   turdagi   ikkinchi   obyektni   (V)   bilish
muammosi doirasiga o’tkaziladi va shu   bilan obyekt (V) o’rganilgan hisoblanadi.
Masalan,   Tyan-Shan   tizmasi,   uning   stratigrafiyasi,   geomorfologiyasi   va   geologik
davrlari haqida har jihatdan asoslangan bilimga egamiz. Fan tog’ tizmasi esa yetarli
darajada   o’rganilmagan   obyektdir.   Bunda   biz   Tyan-Shan   tog’   tizmasiga   doir
bilimlarimizni  analogiya bo’yicha fikrlashga  asoslanib  va ekspidisiya  uchun  katta
xarajat qilmasdan Fan tog’ tizmasini o’rganish muammosi doirasiga kiritamiz, shu
tog’ tizimi haqida bilimga ega bo’lamiz. 
Bunday analogiyani sxemasi quyidagicha: 
Tyan-Shan tog’ tizmasi, a, v, c, d, ye, f xislatlarga ega.  Fan   tog’   tizmasi   a,   v,   s,   d   xislatlarga   ega
Fan   tog’   tizmasi   ye,   f   xislatlarga   ham
egadir. 
Analogiya bo’yicha tadqiqot o’tkazishni 3 ta turi mavjud: 
1) xossalar bo’yicha analogiya; 
2) strukturalar bo’yicha analogiya 
3) munosabatlar bo’yicha analogiya 
 Xossalar bo’yicha analogiya o’tkazilganda bir turdagi ikki predmet o’xshash
yoki aynan belgilarga ega bo’lishi kerak degan g’oya, faraz olg’a suriladi. 
Astronomlar   bir   turdagi   sayyoralar   tizimiga   kiruvchi   osmon   jismlarida
o’xshash unsurlar mavjud deb, Quyoshda topilgan yangi element-geliy Yerda ham
bo’lsa   kerak   degan   xulosaga   kelishgan.   Ko’p   o’tmay   bu   xulosani   chinligi
tasdiqlandi. Yerda geliy elementi topildi. 
Strukturalar   (S)   va   munosabatlar   (M)   xususida   analogiya   usuliga   tayanib
tadqiqot   o’tkazishda   obyektlarda   mavjud  bo’lgan  o’xshash   yoki   aynan   S  va   Mlar
taqqoslanadi, olingan natija bo’yicha xulosa qilinadi. 
Aniqlik jihatdan qat’iy, qat’iy bo’lmagan va yanglish (yolg’on) analogiyalar
farqlanadi.   Qat’iy   analogiya   ishonchli,   qat’iy   bo’lmagan   analogiya   ehtimolli,
yanglish analogiya nochin xulosa beradi. 
Qat’iy analogiya modellashtirish usuliga asoslangan tadqiqotlarda, bir qator
matematik,   tabiiy   va   texnik   ilmiy   yo’nalishlarda   qo’llaniladi.   Ijtimoiy-gumanitar
fanlarda   qo’llaniladigan   qat’iy   bo’lmagan   analogiya   usuli   ehtimolli   xislatga   ega
bo’lgan bilim beradi. 
Yanglish analogiyadan masala mohiyatini tushunmagan paytda yoki muxolif
tomonni   adashtirish   maqsadida   foydalanadilar.   XIX   asrni   oxirida   vujudga   kelgan
sosial-darvinizm ta’limotida biologik evolyusiya va jamiyatni rivojlanishi o’rtasida
analogiya   (o’xshash   tomonlari   qayd   qilish)   o’tkazilib,   ijtimoiy   taraqqiyotni xarakatlantiruvchi   kuchi   hayot   uchun   kurash   va   tabiiy   tanlanishdir   degan   nochin
hoya olg’a surildi. 
Analogiyani ishlatganda quyidagi qoidalarga rioya qilish kerak: 
1) taqqoslanayotgan predmetlarning imkoni boricha ko’proq o’xshash 
xossalarini aniqlab olish; 
2) taqqoslanayotgan   predmetlarning   muhim   bo’lgan   o’xshash
belgilarini 
ajratib olish va ko’rib chiqish; 
3) taqqoslanayotgan   predmetlardagi   belgilar   o’zaro   uzviy   aloqada
bo’lishi lozim. Asl obyekt bo’lgan «I» predmeti a belgisi b, v, g, d belgilari bilan
uzviy bog’langan. Asl obyekt bilan taqqoslanayotgan «K» predmetdagi o’xshash
a belgi ham shu predmetdagi b, v, g, d belgilar bilan aloqada bo’lishi kerak; 
4) o’zaro   taqqoslanayotgan   predmetlarning   farq   qiluvchi   belgilari
mumkin   qadar   oz   bo’lishi   shart.   Agar   taqqoslanayotgan   «I»   va   «K»
predmetlardagi zaruriy belgilar bir-biridan farq qilishsa, «K» predmetga nisbatan
qilingan   xulosa   xato   chiqadi.   Sosial-darvinizm   ta’limotida   shunday   xatolik   yo’l
quyilgan.   
  Yuqorida   qayd   etilgan   qoidalarga   rioya   qilish   analogiya   bo’yicha   mulohaza
yuritish va xulosa chiqarishni chinlik, ishonchli bo’lish darajasini oshiradi. 
Rus   olimi   M.V.Lomonosov   ayotgan   ediki,   analogiyalar   isbotlanmaydi,   balki
aniqlangan   narsani   asoslaydi.   Shu   bilan   birga,   analogiya     ilmiy   farazga   turtki
beradi,   yangi   fikrni   paydo   bo’lishiga   yordam   beradi,   to’g’ri   chiqqan   holda   ko’p
kuch va sarf-xarakajatni tejaydi. 
v)   gipotetik   usul ;   Bu   usul   o’rganilayotgan   obyektning   xossalari   xususida   faraz,
taxmin qilishga asoslangan. Gipoteza (yun.hupothesis-asos, faraz)-biron-bir xodisa
yoki   uning   sababi   haqida   taxminiy   fikr   bo’lib,   uni   hozirgi   bilim   va   amaliyot
darajasida tekshirib, isbotlab bo’lmaydi, lekin ma’lum ehtimollik bilan tushuntirib
berish qobiliyatiga ega.  Gipotezani   ishlab   chiqishda   analogiya,   to’liqsiz   induksiya,   umumlashtirish,
ehtimoliy sillogizm va boshqa usullardan foydalanadilar. 
Qanday hollarda gipoteza qurish ehtiyoji paydo bo’ladi?  
1. Xodisa   sababini   aniqlash   uchun   faktlar   yetarli   emas,   lekin   uni
tushuntirib   berish   zaruriyati   bor.   Bunday   holatda   ishchi   gipoteza
olg’a suriladi. 
2. Tadqiqot   obyekti   va   unga   doir   bilimda   nomuayanlik   darajasi   katta,
gipoteza   esa   dastlabki   yondashuv   sifatida   muammo   va   izlanish
yo’nalishiga ma’no beradi, faraz negizida yotgan g’oyani asoslashga
qaratilgan harakatni faollashtiradi. 
3. faktlarga   asos   bo’lgan   xodisa   yoki   xossalar   tajribada   bevosita
namoyon   bo’lmaydi,   lekin   ulardan   kelib   chiqqan   ayrim   belgilarni
o’rganib gipoteza ishlab chiqish imkoniyati mavjud. 
Fan   va   amaliyotda   muntazam   ravishda   faktlar   ochiladi,   ular   mavjud
tasavvurlar,   nazariyalar   doirasida   tushuntiriladi.   Lekin,   shunday   yangi   hodisalar
kuzatiladiki,ularni   biron-bir   nazariya   doirasida   tushuntirib   bo’lmaydi.   Bunday
vaziyatda   tadqiqotchi   xodisani   namoyon   etgan   sabab   xususida   ilmiy   gipotezani
ishlab chiqadi. 
Tushuntirish   ko’lamiga   qarab   gipoteza   umumiy,   juz’iy   va   yakka   bo’lishi
mumkin.   Umumiy   gipoteza   nihoyatda   keng   miqyosda   namoyon   bo’ladigan   narsa
va   xodisalarni   anglash   uchun   ishlab   chiqilgan   farazdir.   Masalan,   Demokritning
barcha narsalar eng kichik, bo’linmas atomlardan tuzilganigi haqidagi farazi. Faqat
XIX   asrga   kelib   ingliz   ximigi   va   fizigi   Djon   Dalton   (1766-1844)   ayrim
elementlarning   atom   og’irligini   eksperimental   tadqiqotda   aniqladi,   kimyoviy
atomizm ta’limotini yaratdi. 
Juz’iy   gipoteza   ma’lum   guruhga   oid   obyektlar   sababi   va   qonuniyatlarini
tushuntiradigan   farazdir.   Aytaylik,   irsiyat   birligi   bo’lgan   genni   kelib   chiqishini
tushuntiradigan nazariya hanuz ishlab chiqilgani yo’q. AQSh olimi G.Kastler genni vujudga   keltirgan   boshlang’ich   sabab-ipsimon   informasion   makromolekulalar
bo’lishi   kerak   degan   gipotezani   olg’a   surdi.   Sosiobiologlar   (E.Uilson,   I   Lamsden
va   boshqalar)   insonga   xos   xatti-harakatlarni   tomiri   xayvonlarga   borib   taqalishi
haqidagi farazni ishlab chiqishgan.  
Yakka   gipotez   –   bu   alohida   hodisa   yoki   faktlarni   tushuntirishga   qaratilgan
ilmiy   farazdir.   Taxmin   qilinishicha   1908   yil   30   iyunda   Sharqiy   Sibirga   tushgan
Tungus meteoriti katta bo’lmagan kometaning yadrosidir. Urilishdan xosil bo’lgan
zarba   to’lqini   2000   km 2
  maydonni   vayron   qilib   tashlagan,   lekin   bironta   ham
meteorit bo’lagi topilmagan. 
Fanda   bir   xodisa   mohiyatini   tushuntirishga   da’vo   qiladigan,   bir-biri   bilan
raqobatda bo’lgan gipotezalar ham  yaratilishi  mumkin. XVI1   asrda nurning fizik
tabiatini   tushuntirishga   qaratilgan   ikkita   gipoteza   –   korpuskulyar   (I.Nyuton)   va
to’lqinli (Gyuygens) mohiyati haqidagi ilmiy faraz yaratildi.   Ikki asr davomida u
yoki   bu   gipoteza   navbatma-navbat   g’alaba   qozonib   turdi.   XX     asr   boshlarida
(1924)   fransuz   fizigi   Lui   de-Broyl   nur   tabiatini   tushuntirish   uchun   asos   bo’lgan
tqlqinzarracha   dualizmi   ta’limotini   ishlab   chiqdi,   oldin   ishlab   chiqilgan   ikki
yondashuv sintezi amalga oshirildi.  
Gipotezani   tasdiqlaydigan   tadqiqot   vositalari   va   natijalari   bevosita   va
bilvosita   bo’ladi.   Xususan,   sabab   bo’lib   xizmat   qilgan   xodisani   kashf   qilish
(masalan,   Neptun   planetasini   kashf   etilishi)   ilmiy   farazni   bevosita   tasdiqlashga
kiradi. 
 
g) formallashtirish usuli;  Obyektdagi xossalar, miqdoriy qiymatlar va 
strukturaviy   shakllarni   simvollar   (belgilar)   bilan   ifodalab,   shu   simvollar   bilan
ishlash,   ular   orqali   ma’lum   tuzilish,   munosabat   va   modellarni   tadqiq   qilish
mumkin. Simvollar,  ularning  tuzilmalari   bilan obyektni   xossalari  va  tomonlarini
ifodalab,   keyin   faqat   shu   simvollar   bilan   ishlash   vositalari   va   qoidalari         tizimi
formallashtirish usulini tashkil qilaid.  Simvollar   qatori   tartiblashtirilganda   shakl   hosil   bo’ladi.   Predmetda
mazmunli   bildiradigan   unsurlar   mavjud   bo’ladi.   Shakl   tuzilganda   unsurlar
simvollar   bilan   almashtiriladi.   Shu   tarzda   mazmunni   ifodalaydigan   formulalar,
tenglamalar,   belgilardan   tuzilgan   shakllar   ishlab   chiqiladi.Mazkur   shakllar   bilan
ishlashning   matematik,strukturaviy,modelli   qoida   va   usullari   mavjud   bo’lib,ular
orqali obyektning topologik,tizimli va substrat xislatlari aniqlanadi.  
Formallashtirish   usulidan   foydalanish   asosida   barqaror   xolatda   turgan,
mazmundan   ajratib   olingan   shaklni   simvollarda   belgilash,   simvollar   tizimida
berilgan   matematik,   lingvistik   va   shakliy   ifodalar   bilan   ishlash   yotadi.   Mazmun
o’zgargan taqdirda tizimga yangi simvollar kiritiladi, tadqiqot davom etadi.  
Formallashtirishning   birinchi   tarixiy   ko’rinishi   matematik   ifodalarni
qo’llashda, matematik amallarni bajarishda namoyon bo’ldi. 
Formallashtirish   usulidan   foydalanishda,   qayd   qilinganidek,   simvollar
tuzilmasidan   iborat   bo’lgan   shakliy   tizim   ishlatiladi.   Mantiqda   qo’llaniladigan
sillogistik figuralar (masalan, <A^B> - c), matematikada ifodalash vositasi bo’lgan
differensial   tenglamalar,   strukturaviy   lingvistikada   tilning   simvolik   modeli,
kompyuter   texnologiyasida   algoritm   va   dastur   shakliy   tizimlar   namunasini
bildiradi. 
Tadqiqot   obyektini   ifodalaydigan   (yoki   modellashtiradigan)   shakliy   tizimni
ishlab chiqish uchun quyidagilarga e’tibor berish kerak: 
1) ma’lum belgilardan iborat bo’lgan alfavitni tuzish;
2) belgilardan   «so’zlar»   va   «formulalar»   tuzish
uchun qoidalar ishlab chiqish; 
3) bir   turdagi   ifoda   va   formullardan   boshqa   ifodalar
va   formulalarga   o’tish   imkoniyatini   beradigan   qoidalarni
ishlab chiqish 
Keng   tatbiq   qilish   sohasiga   ega   bo’lgan   formallashtirishni   turi   mantiqiy
formallashtirish bo’lib, bu usul tafakkur mazmunini mantiqiy shakllarida ifodalash imkoniyatini   beradi.   Sun’iy   til   va   sun’iy   intellekt   mantiqiy   shaklni   namoyon
bo’lishidir. 
Tafakkurni   modellashtirish,   uning   bir   ko’rinishi   bo’lgan   ekspert   tizimini
tuzish   formallashtirish   usulini   nihoyatda   samarali   tatbiq   qilingan   sohasi
hisoblanadi. 
To’g’ri, formallashtirish usulidan foydalanish mutlaq ko’lam xarakteriga ega
bo’la   olmaydi.   Shakl   mazmunni   to’la   qamrab   olish   imkoniyatiga   ega   emas.   Buni
sosiologiyada   shakliy   maktab   namoyondalari   olib   borgan   tadqiqotlarda   ko’rish
mumkin.   Mazkur   yo’nalish   doirasida   xukmdorlik,bo’ysinish,raqobat,mehnat
taqsimoti  va boshqa ijtimoiy jarayonlarni formallashtirish ishi  olib borildi. Lekin,
bunday   faoliyat   qayd   qilsa   bo’ladigan   natijaga   olib   kelmadi.   Dinamik   ijtimoiy
jarayonlar bilan sof shakllar o’rtasidagi farqni, ziddiyatni bartaraf qilib bo’lmaydi.
Shakliy sosiologiyani ishlab chiqish loyihasi amalga oshmadi.  
Formallashtirish   usulidan   foydalanish   sohasida   uchrab   turadigan   ayrim
kamchiliklarga   qaramasdan   uning   umumilmiy   samarasi   va   ijodiy   imkoniyati
shubha o’yg’otmaydigan faktdir. 
 
d) mavhumlashtirish va umumlashtirish usuli 
Nazariy   tadqiqotning   vazifalaridan   biri   izlanish   obyekti   xossalari   va
qonuniyatlarini aks ettiradigan tushuncha, tamoyil va kategoriyalarni (eng umumiy
tushunchalar)   ishlab   chiqishdir.   Bular   tadqiqotning   konseptual   vositalaridan,
yanada kengroq ma’noda aytadigan bo’lsak –ilmiy bilish shakllaridir. 
Tadqiqot   uchun   zarur   bo’lgan   tushunchalarni   xosil   qilishda,     ularning
mazmunini   boyitishida   mavhumlashtirish   va   umumlashtirish   usullari   katta   rol
o’ynaydi. 
Tadqiqot obyekti, unga oid xossalarini o’rganish kerak bo’lsa, biz xossalarini
namoyon   etadigan   xolatlar   va   belgilarni   tahlil   qilamiz,   ularni   mazmunini   o’zida
mujassamlantiradigan   tushunchalar   hosil   qilamiz.   Bu   bilan   biz   obyektning o’rganilgan   xossalarini   fikrda   ajratib   olamiz,   tushunchalarda   ifodalaymiz,   keyin
empirik materiallarni tahlil qilishda shu tushunchalardan foydalanamiz. 
Mavhumlashtirish   amali   tufayli   «faoliyat»   tushunchasini   xosil   bo’lishini
ko’rib   chiqaylik.   Hayovonlarda   hatti-xarakat   mavjud.   Inson   faolligi   shunchaki
hattiharakat emas. Nima uchun? Psixologlar inson faolligini o’rganishlar ekan, uni
hayvonning hatti-hakarakatidan farq qiladigan belgi va xislatlarga e’tibor beradilar;
a) muhitga bo’lgan munosabat: b) moddiy va ma’naviy ehtiyojni paydo bo’lishi; v)
predmetga   bo’lgan   munosabatni   ifodalaydigan   manfaatni   mavjudligi;   g)   faollikni
anglatilgan   yoki   rejalashtirilgan   maqsadga   qaratilganligi;   d)   maqsadga   muvofiq
ravishda   narsani,   predmetni   o’zgartirish;   ye)   ehtiyoj   va   manfaatni   qondirishga
qaratilgan   sun’iy   predmetlarni   yaratish   va   boshqalar.   Psixolog   faollikning   mana
shu   ajratib   olingan   qirralari   haqida   tasavvurlar   hosil   qiladi,   tasavvurlarni   ongida,
tafakkurida bir-biriga bog’lab «faoliyat» tushunchasini hosil qiladi, ta’riflaydi.  
Shunday   qilib,   psixologik   inson   hayoti   asosida   turgan   faollikning   belgi   va
xislatlarini   fikrda   ajratib   oldi,   tadqiqot   jarayonida   ular   haqida   tasavvurlar
shakllanadi,   tasavvurlarni   umumlashtirish   esa   «faoliyat»   tushunchasini   hosil
bo’lishiga olib keldi. 
Mavhumlashtirish usulidan ikki yo’nalishda foydalanish mumkin: 
1. O’rganilayotgan   obyekt   xossalarini   fikrda   ajratib   olish,   tahlil   qilish,
tushunchalarda   ifodalash.   Bu   yerda   obyekt   empirik   tavsiflashga   qaraganda
chuqurroq tadqiq qilinadi, sababiy asos, tamoyil, qonuniyat ochiladi. 
Adabiyotshunoslikda – g’oyaviylik, ijodiyot erkinligi, vorislik, realizm, fizikada –
kuch, massa,  energiya, inersiya tushunchalari shu tarzda shakllangan. 
2. Idealizasiyalashtirish.   Bu   amalni   bajarishda   obyektning   biron-bir
tomonini   o’rganishga   yordam   beradigan,   namuna   rolini   o’ynaydigan   tushuncha
ishlab chiqiladi. Hosil  bo’lgan tushuncha, obyektni aniq aks ettirishi  shart emas,
uni   real   hossani   tushunishga   tatbiq   qiladilar,   qimmatli   ma’lumot   oladilar.
Ma’naviyatshunoslikda komil inson, muruvvat, metin iroda, adabiyotshunoslikda
garmoniya,   badiiy   obraz   estetik   ideal,   ideal   qahramon   (Farhod   obrazi),   fizikada moddiy nuqta, Karno sikli, ideal gaz, mashinani ideal foydasi kabi tushunchalarni
xosil qilish, tadqiqotda ulardan foydalanish shundan dalolat beradi. 
Umumlashtirish.   Umumlashtirish   mavhumlashtirishning   yuqoriroq
pog’onasiga   o’tishni   bildirib,   unda   narsa   va   hodisalardagi   o’xshash,   ular   uchun
umumiy   bo’lgan   belgi   va   tomonlar   haqida   obraz   va   tasavvurlar   hosil   qilinadi,
tafakkurda   ular   birlashtirilib,   umumiy   mazmunga   ega   bo’lgan   tushuncha   ishlab
chiqiladi.   Shu   bois   tushunchani   ma’lum   belgilar   guruhini   o’zining   mazmunida
umumlashtirgan ilmiy bilish shakli deb izohlash mumkin. 
Obyektlardagi xossa va tomonlarni oldin tahlil qilib, keyinchalik tasavvurlar,
to’plangan   faktlar   va   materiallarni   umumlashtirish   jarayonida     tushunchalardan
tashqari  tamoyillar, g’oyalar va nazariyalar ishlab chiqiladi.  
Kimyoviy   izlanishlarda   bir   xil   mikrozarrachalarning   atomidan   tashkil
topgan,   mustaqil   mavjudligi,   tarkibida   ma’lum   miqdorda   atom   yadrosi   va
elektronlarni bo’lishi kabi xolatlarni tahlil qilinishi  va umumlashtirilishi  molekula
tushunchasini shakllanishiga olib keldi. 
Adabiyotshunoslikda   turli   janrga   ta’luqli   asoslarda   keltirilgan   obrazlarni
tahlil qilish, ularni yaratish usullarini o’rganish, olingan bilimlarni umumlashtirish
badiiy obraz tushunchasini vujudga keltirdi. 
Xulosa   qilib   aytganda   umumlashtirish   bilishda   ijodiy   samara   beradigan
nazariy tafakkur darajasi va usulidir. 
 
 
Xulosa
- Tatbiq qilish ko’lamiga qarab modellashtirish umumilmiy usullar qatoriga kiradi. 
-   Modellashtirishda   obyekt   bevosita   emas,   balki   model   orqali   bilvosita
o’rganiladi.Model   obyektning   o’rindosh   bo’lib,   unga   nisbatan   nusxa   ko’rinishiga
ega bo’ladi.  - Model va obyekt o’rtasida gomomorfik va izomorfik munosabat, moslik bo’lishi
mumkin.Tadqiqotda   modeldan   foydalanishni   ikkita   yo’nalishi   mavjud:   1)
obyektdan   –   modelga;   2)   modeldan   –   obyektga   (oldin   model   quriladi,   u   tadqiq
qilingandan keyin obyekt – mahsulot ishlab chiqariladi). 
- Matematik modellashtirishda bir-biridan farq qiladigan tabiiy va sun’iy ob’ktlarni
bir turdagi tenglamalar bilan tavsiflash va tadqiq  qilish mumkin. 
  - Komptyuterli modellashtirishning qulay va afzal tomoni shundan iboratki, ko’p
prosessorli   kompyuterlar   tizimi   va   dastur   paketlari   yordamida   har   qanday
murakkab   obyektning   grafik   yoki   animasiyali   modelini   tuzish   va     o’rganish
mumkin. 
-   Nazariy   tadqiqot   usullari   bevosita   kuzatib   bo’lmaydigan   sifat,   aloqa,   xossa   va
bog’lanishlarni aniqlash va tushuntirish imkoniyatini beradi. 
-   Obyektlarga   xos   shunday   sababiy   bog’lanish   va   qonuniyatlar   mavjudki,   ularni
faqat   nazariy   tahlil,   mavhumlashtirish   va   sintezni   amalga   oshirish   yo’li   bilan
o’rganish mumkin. 
-   Analiz obyektni qismlarga bo’lish va ularni har birini alohida-alohida o’rganish
usulidir.   Analizda   obyekt   unsurlari,   ularning   xossalari   va   miqdoriy   o’lchamlari
aniqlandi,   unsurlarga   xos   farq   qiluvchi   umumiy   belgilar   ajratiladi.   Tadqiqot
materiallari sintez (umumlashtirish) uchun tayyorlanadi. 
-   Sintez-tahlil   qilingan   faktlarni,   hosil   bo’lgan   tasavvurlar   va   tushunchalarni   bir-
biriga   bog’lab   bir-butun   mazmunga   ega   bo’lgan   g’oya   tushuncha   va   nazariyani
ishlab chiqish usulidir. 
-   Analogiya   obyektlar   o’rtasida   mavjud   bo’lgan   o’xshashlikni   o’rganib,bir
obyektga   xos   bulgan   belgilar   shu   turdagi   boshqa   obyektda   ham   bo’lishi
mumkinligini asoslaydigan usuldir. 
-   Analogiya   usulida   tadqiq   qilish   predmetlardagi   xossalar,strukturalar   va
munosabatlar bo’yicha amalga oshiriladi.  -   Aniqlik   jihatidan   qat’iy,   qat’iy   bo’lmagan   va   yanglish(nochin)   analogiyalar
farqlanadi. 
-   Analogiya   usulidan   foydalanganda   quyidagi   qoidalarga   rioya   qilish   kerak:   1)
ko’proq   o’xshash   elementlarni   aniqlab   olish;   2)   taqqoslanayotgan   xossalarni
muhimlarini   ajratib   olish;3)asl   obyektda   qanday   unsurlararo   bog’lanish   bo’lsa,
o’rganilayotgan  obyektda  ham   shunday  bog’lanishlarni   borligiga    e’tibor   qaratish
lozim. 
-   Cheklangan   faktlar   asosida   obyektning   xossa   va   qonuniyatlari   xususida   ilmiy
faraz   qilish,asoslanishi   kerak   bo’lgan   g’oyani   olg’a   surish   gipotetik   usuldan
foydalanishni  
-   Tushuntirish   ko’lami,qamrab   olingan   obyektlar   miqyosiga   qarab,gipoteza
umumiy,juz’iy va yakka bo’lishi mumkin. 
- Formallashtirish usuli–  bu   obyekt  xossalarini  simvollar  (belgilar)  bilan ifdalab,
keyinchalik shu simvollar bilan ishlash yo’li va qoidalari tizimidir.Formallashtirish
usulidan   foydalarishning   yorqin   misoli   iqtisodiy   jarayonlarni   matrisali
modellashtirish apparati yordamida tadqiq qilishdir. 
-   Tadqiqot   uchun   zarur   bo’lgan   tushunchalarni   hosil   qilish,   shakllantirish,   ularni
mazmunini   boyitishda   mavhumlashtirish   va   umumlashtirish   usullari   kata   rol
o’ynaydi. 
- Obyektning o’rganilayotgan xossalarini fikrda ajratib olish, ularni tahlil qilish va
mavjud   yoki   yangi   tushunchalarda   ifodalash   mavhumlashtirish   usulidan
foydalanishni bildiradi. 
-   Umumlashtirish   –   bu   tahlil   qilingan   xossalar   uchun   umumiy   bo’lgan   belgi   va
tomonlar xususida obraz va tasavvurlar hosil  qilish, tafakkurda ularni birlashtirib,
umumiy   mazmunga   ega   bo’lgan   tushuncha,   g’oya   yoki   qoidani   ishlab   chiqish
usulidir.  Adabiyotlar
1. O’zbekiston Respublikasining Konstitusiyasi. -T.: “O’zbekiston”, 2019 
2. Karimov I.A. Yuqori malakali mutaxassislar taraqqiyot omili. T.: 1995. 
1. Mirziyoyev   Sh.M.   Buyuk   kelajagimizni   mard   va   olijanob   xalqimiz   bilan
birga quramiz. - Toshkent: ―O’zbekiston, 2017.-491 b. 
2. Alemasov V., Mamadaliyev Sh.O. «Ilmiy tadqiqot: metodologiya, metodika,
ijodiyot»   kursidan   katta   ilmiy   xodimlar-izlanuvchilar   va   mustaqil   izlanuvchilar
uchun   o’quv     qo’llanma.     –     T.:     O’zbekiston     Respublikasi     IIV     Akademiyasi,
2015. – 102 b.  
5.  Davronov Z., M.Primov “Ilmiy tadqiqot metodologiyasi” fanidan O’quv-uslubiy
majmua. – Toshkent: Moliya instituti. – 2014 y.
6.   Koxanovsiy V.P. Filosofiya i  metodologiya nauki. – Rostov  na Donu.:  Feniks,
1999.  – S 576.
7. Новиков А.М. Как работать над диссертацией / Пособие для аспирантов и
соискателей. – М.: Эгвес, 1-е изд. 1994, 2-е изд. 1997, 3-е изд. 1999.
8.   Новиков   А.М.,   Новиков   Д.А.   Методология   научного   исследования.   –   М.:
Либроком.2010. – 280 с.
9.Peregudov   L.V.,   Saidov   M.X.,   Aliqulov   D.Ye.   Ilmiy   ijod   metodologiyasi.   –
Toshkent: «Moliya» nashriyoti, 2002.

Ilmiy tadqiqotda modellashtirish va nazariy tadqiqot usullari Reja 1. Ilmiy tadqiqotda modellashtirish. Model tushunchasi, modelashtirish va uning turlari 2. Matematik va kompyuterli modellashtirish 3. Nazariy tadqiqot usullari. a) analiz va sintez b) analogiya va gipotetik usul v) gipotetik usul g) formallashtirish usuli d) mavhumlashtirish va umumlashtirish usuli

1. Ilmiy tadqiqotda modellashtirish.Model tushunchasi Tadqiqotning muhim usullaridan biri modellashtirish usulidir. Bu usul ham empirik, ham nazariy izlanish darajalarida, tabiiy, texnik va ijtimoiy-gumanitar fanlarda qo’llaniladigan umumilmiy usuldir. Modellashtirish usuli har qanday, atomdan tortib, to inson, jamiyat va kosmik tizimlargacha bo’lgan obyektlarni samarali tadqiq qilish imkoniyatini beradi. Modellashtirishda obyekt, uning qiziqish o’yg’otgan xossasini nusxasi, o’xshash timsoli ishlab chiqiladi. Obyektning o’rindoshi bo’lgan bu model o’rganiladi, olingan ma’lumot obyekt haqida bilim beradi yoki mavjud bilimga yangi faktlar, tasavvurlar va g’oyalar qo’shadi. Demak, modellashtirish usulidan foydalanishni asosida modelni qurish va uni tadqiq qilish yotadi. «Model» atamasi lot. modulus, frans. modile so’zlaridan olingan bo’lib, me’yor, namuna ma’nolarini anglatadi. Model moddiy yoki ideal (namoddiy) unsurlardan qurilgan bo’lishi mumkin. Shahar transport yo’nalishlarini namoyish qiladigan maket moddiy model turiga kiradi. Xayoliy eksperiment o’tkazish uchun tasavvurda hosil qilingan obyekt obrazi ideal modelni bildiradi. Bulardan tashqari simvolik belgilardan, topologik shakllardan tuzilgan modellardan ham foydalanadilar. Matematik tenglamalar tizimi, kompyuter dasturi shunday modellar qatoriga kiradi. Biz ko’rib chiqayotgan tushunchaga quyidagi ta’rifni berish mumkin: model – bu o’rindosh – obyekt bo’lib, asl, real obyektning qiziqish o’yg’otadigan xossa yoki funksiyalarini nusxa sifatida qaytaradi, shu bois uni almashtiradi va tadqiqot predmetiga aylanadi. Asl obyekt xususiyatlarini modelda qayta tiklash predmetli (maket, tuzilma), obrazli (tasvir, kompyuterli anmasiya, golografik qurilma) va belgi (grafik jadval, sxema, tenglamalar tizimi) ko’rinishida bajarilishi mumkin. Shunday qilib, model o’xshash nusxa sifatida asl obyektning xossa va tomonlarini qaytarar (tiklar) ekan, u asl obyekt haqida bilim manbaiga aylanadi.

Bunda model o’zini borlig’i (nisbatan mustaqil mavjudligi), xossalari va funksiyalariga ega bo’lgan tadqiqot obyekti bo’lib qoladi. Model va asl obyekt o’rtasidagi munosabat gomomorfizm (shakliy o’hshashlik) va izomorfizm (nuqtali, aynan, aniq o’xshashlik) tushunchalari orqali izohlanadi. Gomomorfik munosabat deganda model va obyekt o’rtasida to’liq bo’lmagan shakliy o’xshashlik qayd qilinadi. Geografik xarita biron-bir o’lkaning gomomorfik modeli hisoblanadi. Izomorfik munosabatda obyekt va model, ularning parametrlari o’rtasida katta aniqlikdagi o’xshashlik, aynanlik mavjud.Mars planetasidan o’zi yurar robot orqali yuborilgan foto suratlar planeta sathini izomorfik modeli sifatida tadqiq qilinadi. Tadqiqot olib borish maqsadida model ikki yo’nalishda tuziladi va o’rganiladi: 1) Oldin obyektni nusxa-modeli quriladi, keyin uni o’rganish boshlanadi. Asosiy vazifa obyektni mumkin qadar aniq modelini ishlab chiqish. Kompyuter grafikasi yordamida yaratilgan dinozavrlar hayoti haqidagi filmlar shu birinchi yo’nalishga misol bo’ladi. 2) Ikkinchisida bilish jarayoni modeldan obyektga qarab yo’naltirilgan bo’ladi. Bunda avvalambor model ishlab chiqiladi, uni tadqiq qilish samarali natija bergan taqdirda asl obyektning ma’lum bo’lmagan xislatlarini tahlil qilish amalga oshiriladi. O’tgan asrda EHM dasturlarini ishlab chiqish jarayonida sun’iy intellekt deb atalgan artefakt (inson yaratgan predmet) vujudga keldi.Sun’iy intellektni aqliy faoliyat modeli sifatida o’rganish inson intellekti haqidagi bilimlarimizni boyitishga olib keldi. XX asr fanlarida ro’y bergan inqilobiy yangilanishlar ko’plab fan – texnik kashfiyot va ixtirolar qilishga olib keldi. Ularni ishlab chiqarishga tatbiq qilinishi natijasida murakkab va o’ta murakkab texnologik tizimlar yaratildi. Bu tizimlarni shu vaqtgacha ishlatilayotgan bilish usullari vositasida o’rganishni iloji bo’lmay qoldi. Bunday vaziyatda modellashtirish usulidan foydalanish tadqiqot samaradorligini bir necha barobar oshirib yuboradi. Oldin bo’lajak texnologik tizimni model yaratiladi, u turli sharoitlarga qo’yib o’rganiladi. Shunday keyin asl obyekt bo’lgan texnologik tuzilma yaratiladi.

Modellashtirish – bu nusxa – modelni o’rganish orqali obyektni bilish va xossalarini bashorat qilish usulidir. Bunda obyektga o’xshash namuna (model) quriladi, u tadqiq qilinadi, natijada asl obyekt o’rganilgan hisoblanadi. Modellashtirish umumilmiy, universal bilish usullari qatoriga kiradi. Modellashtirish usuli ayniqsa matematik va eksperimental tadqiqotlarga yaqin turadi, ularni tarkibiga kiradi, samarali natijalar berish manbaiga aylanadi. Hozirgi zamon postnoklassik fanlar (global ekologiya, global evolyusionizm, sinergetika, halokatlar nazariyasi, ko’p ma’noli mantiq, globalistika, virtualistika va boshqalar) ko’p sifatli, ko’p tizimli, o’z-o’zini tashkillashtiradigan obyektlarni o’rganishga o’tishdi. Stoxastik, ehtimollik, nochiziqlilik, nomuvozanatli xislatlarga ega bo’lgan, vaqt oralig’ida evolyusion va bufurkasion o’zgarishlarni namoyon etadigan bunday obyektlarni bevosita o’rganish nihoyatda qiyin ish. Shu bois, postnoklassik fanlarda modellashtirish usuli asosiy tadqiqot usullaridan biri hisoblanadi. Global geosiyosiy muammolardan biri yadroviy urush havfi muammosidir. Urush havfi to’la-to’kis bartaraf etilgani yo’q. Shu bois, o’tgan asrni 80 yillarida global ekaologiya, kompyuter texnologiyasi va geosiyosiy muammolar chorrahasida turgan masali – virtual xarakterga ega bo’lgan jahon termoyadro urushi ssenariysi va oqibatlari kompyuterda modellashtirildi, tadqiq qilindi. Bunday izlanishlar AQSh va Rossiyada olib borildi, natija deyarli bir xil chiqdi. Xulosa shunday bo’ldiki, yadro urushi bo’lgan taqdirda umumplanetar holokot yuz beradi, uzoq muddatli «yadroviy qish» deb atalgan global hodisa sodir bo’ladi. Modellashtirish usulini universalligi (barcha sohalarda tatbiq qilinishi imkoniyati) va samarali tomoni shundan iboratki, u real, mumkin bo’lgan va virtual (oraliq, ehtimolli holat) xislatga ega bo’lgan har qanday obyektlarni o’rganish imkoniyatini beradi. Hattoki obyekt haqidagi bilimimiz tadqiqot jarayonida obraz ko’rinishiga ega bo’lgan model rolini o’ynashi mumkin. Bunda konkret obyektga oid bilim

xayoliy eksperiment o’tkazilganda yangi bilim manbai bo’lgan modelga aylanadi. Masalan, atom strukturasi haqidagi dastlabki bilimlar (M.Plank, Rezerford, Nagaoki g’oyalari) Nils Borning izlanishlarida model rolini o’ynaydi. Bu modelni yanada takomillashtirar ekan, olim o’zining atom strukturasini yangi modelini ishlab chiqdi. Modelda qayd etilgan gipotetik tamoyillar va qoidalar keyinchalik o’tkazilgan eksperimental tadqiqotlarda to’la tasdiqlandi. Modellashtirish strukturaviy tarkibi va tatbiq qilish samaradoriga qarab bir qancha turlarga bo’linadi. 1. Predmetli modellashtirish. Ko’p hollarda obyekt qanday jismlardan iborat bo’lsa, uning xislatlarini takrorlaydigan model ham o’sha materialdan yasaladi. Predmetli modellashtirishning soda ko’rinishi obyektning kichik hajmdagi maketi bo’lib, u tadqiqot, ta’lim va madaniy – ma’naviy muassasalarda ilmiy va uslubiy vosita sifatida ishlatiladi. 2. Fizik modellashtirish. Fan va texnikada keng qo’llanilib, fizik jarayonlar, turli mexanizm va mashinalar, ularning struktura, xossa va funksiyalari modellarda o’rganiladi, olingan natijalar yangi eksperimental namunalarni loyihalashtirishda tatbiq qilinadi. 3. Mantiqiy modellashtirish. Tafakkurdagi mantiqiy amallarni bajarishga moslashtirilgan mantiqiy modellarni ishlab chiqish tarixi uzoq vaqtga borib taqaladi. R.Lulliy, Leybnis, U.Djevons va boshqalar tafakkur jarayonini modellashtiradigan qurilmalar loyihasi va mexanizmlarini ishlab chiqishgan. Hozir bu turdagi modellashtirish sun’iy intellekt muammolarini o’rganish doirasida davom ettirilmoqda. 4. Belgili (semiotik) modellashtirish. Bu yerda model simvollar, harflar, chizma, sxema, formula kabi vositalardan tuziladi. Geometrik shakl, algebraik tenglamalar tizimi, matn, mantiqiy sillogizm figuralari tadqiqotda model funksiyasini bajaradi.