Ilmiy tadqiqot mavzularini asoslash metodologiyasi va Ilmiy tadqiqotda axboro izlash va qayta ishlash . Reja 1. Ilmiy yo’nalish, uning strukturasi va ilmiy muammo, unga qo’yiladigan uslubiy hamda me’yoriy talablar 2. Ilmiy tadqiqot mavzusi va samaradorligini baholash 3. Ilmiy tadqiqot ishlarini asosiy bosqichlari 4. Ilmiy axborot tushunchasi , axborotni izlash va o’rganish 5. Fakt tushunchasi va tadqiqotda faktlar va ilmiy adabiyot bilan ishlash

1. Ilmiy yo’nalish, uning strukturasi va ilmiy muammo, unga qo’yiladigan uslubiy hamda me’yoriy talablar Hozirgi zamon fan murakkab tizimlar, unsurlar va ko’p bosqichli faoliyat turlari kompleksini tashkil qilib, uning yadrosi bo’lgan ilmiy tadqiqotni o’zi ham bir qator strukturaviy epistemologik (bilishga doir) birliklarga bo’linadi. Xususan, ilmiy tadqiqotda yo’nalish, maqsadli dasturiy izlanish kompleksi, muammo va mavzuni farqlaydilar. Ilmiy yo’nalish fannnig ma’lum tarmog’ida ilmiy jamoa tomonidan olib borilayotgan, biron-bir yirik fundamental yoki nazariy-texnologik muammoni xal etishga bag’ishlangan ilmiy tadqiqot sohasidir. Fanda sohaviy bo’linish nisbatan mustaqil ilmiy izlanish tarmoqlarini hosil bo’lishiga olib keladi. Masalan psixologiyada umumiy psixologiya, amaliy psixologiya, muxandislik psixologiyasi, yoshlar psixologiyasi va boshqalar. Fanning tarmoqlarga bo’linishi asosida tadqiqot predmeti doirasidagi yangi o’rganilmagan masalalarni kiritish, olingan natijalarni esa amaliyotga keng tatbiq qilish zaruriyati yotadi. Fan tarmoqlarida kadrlar, ilmiy va texnologik imkoniyatlar birlashtiriladi, yig’ilgan potensial shaxobchalanib borayotgan ilmiy yo’nalishlarni rivojlantirish uchun taqsimlanadi. Ilmiy yo’nalish ilmiy jamoa va ilmiy maktablar faoliyati sohasidir. Bu soha o’zini ma’lum dasturiy va tematik (bir-biri bilan bog’langan mavzular «daraxtiga») yo’naltirilganligi bilan ajralib turadi. Masalan, matematikada topologik tadqiqotlar yo’nalishi, fizikada qattiq jismlar strukturasini tadqiq qilish yo’nalishi, psixologiyada yoshlar psixologiyasini o’rganish yo’nalishi, Markaziy Osiyo tarixida Qadimgi Xorazm sivilizasiyasini tadqiq qilish yo’nalishi va boshqalar. Ilmiy yo’nalishning strukturaviy birliklari – bu kompleks tadqiqot dasturlari, muammolar, mavzular va masalalardir. Kompleks tadqiqot dasturi bir maqsad atrofida birlashtirilgan tarmoqlararo nazariy va ilmiy – texnologik tadqiqotlar, tavsiyalar va amaliy choralar tizimidir. Murakkab ijtimoiy va ilmiy muammolarni hal qilish maqsadida turli sohalarda

ishlaydigan mutaxassislar ishtirokida kompleks tadqiqot dasturi ishlab chiqiladi, uni amalga oshirishda bir qancha ilmiy muassasalar va jamoalar jalb qilinadi. Xususan, biron – bir shahardagi ekologik vaziyatni xar tomonlama tadqiq qilish va zarur tadbir-choralarni rejalashtirish, shahar transporti va kommunikasiyasi tizimini takomillashtirish, mintaqaviy ijtimoiy-iqtisodiy rivojlantirish rejasini ishlab chiqish kabi masalalar va tadbirlar tizimi tarmoqlararo tadqiqot dasturi turkumiga kiradi. Ilmiy muammo-izlanishning katta sohasini qamrab olgan va samarali istiqbolga ega bo’lgan murakkab masaladir. Muammoni qo’yishda quyidagi savolga javob berish kerak: «Nimani o’rganish kerak, nima tadqiq qilinmagan?». Javob berish jarayonida bizda ma’lum bilim hosil bo’ladi. Demak, muammo biz bilmagan narsa haqidagi bilim, bilish shakli ekan. Tavsiflangan ilmiy muammo tadqiqotni maqsad tomon yo’naltiradi. Muammoni muammoli vaziyat vujudga keltiradi. Vaziyat shundan iboratki, tadqiqot davomida oldin ma’lum bo’lmagan xodisa haqida axborot (fakt) olinadi, lekin mavjud nazariya (g’oya, ta’limot) uning mohiyatini tushuntirib bera olmaydi. Aytaylik, meteorologik kuzatishlar sayyoramizda iqlimni o’zgarayotganligi, freon tuynugini kengayib borayotganligi haqida ma’lumotlar bermoqda. Ayni paytda bunday o’zgarishlar mohiyati va qonuniyatlarini tushuntirib beradigan nazariya hali ishlab chiqilgan emas. To’g’ri, bu masalada bir-biridan jiddiy farq qiladigan farazlar, nazariy yondashuvlar yo’q emas. Muammoli vaziyat oldingi bilish bilan tushuntirilmagan yangi fakt o’rtasida ziddiyat borligini natijasidir. Ziddiyatni hal qilish uchun muammoni qo’yish, unga oid masalalarni belgilab olish kerak. Ilmiy muammoni qo’yish vaqtida uni xar tomonlama tavsiflashga to’g’ri keladi. Ilmiy muammoni tavsiflash – bu bosh masalani ajratib olish, tadqiqot predmeti bo’yicha ham o’rganlmagan masalalarni aniqlash, kutilayotgan natija va izlanish istiqbolini belgilab olishdan iboratdir. Muammoni tavsiflashda bir qator me’yoriy talablarga rioya qilinadi. Shakliy (stilistik) me’yorlar:

- qaytarish va tavtologiyalarga yo’l qo’ymaslik, ko’p ma’noli atamalarni ishlatmaslik; -shartli belgilar birligini saqlash; -nostandart belgi va birliklarni ishlatmaslik. Muammo mazmuniga oid me’yorlar: -hukm va mulohazalarni chin bo’lishi; -muammoni aniq va ravshan ifodalash; -muammodan masala va savollarni keltirib chiqarishda izchillik talabiga rioya qilish; -tatbiq qilinayotgan vositalar va usullarni tadqiqot maqsadi va natijasiga mos kelishi. Qayd etilgan me’yoriy talablarga rioya qilgan holda ilmiy muammoni tavsiflash, matnda bayon qilish uning sifat ko’rsatkichlari va ahamiyatini oshiradi, mantiqiy va nazariy asoslanganlik darajasini ko’taradi. Yana bir muhim metodologik masala muammoni ishlanganlik darajasini aniqlashdir. Ayrim ma’lumotlarga ko’ra ixtiro qilinganlik haqida yuborilgan talabnomalarni 40-50% u yoki bu darajada hal qilingan masalalarni takrorlaydilar. Fanda yakka tartibda ishlaydigan tadqiqotchilar orasida ishlangan mavzuni tanlab, takrorlash hodisasiga yo’l qo’yadigan izlanuvchilar oz emas. Odatda ish yaxshi, yuqori saviyada tashkil qilingan ilmiy jamoalarda bunday kamchiliklar deyarli uchramaydi. 2. Ilmiy tadqiqot mavzusi va samaradorligini baholash Muammoning tarkibiy qismini ilmiy tadqiqot mavzusi tashkil qiladi. Mavzular orqali ilmiy muammo masalalarga bo’linib ketadi. Mavzuni o’zi nima? Mavzu ilmiy tadqiqotning ma’lum sohasini qamrab oladigan, bir-butun mazmunga ega bo’lgan masaladir. Ilmiy muammo izlanish darajasi va miqyosiga qarab bir qator mavzular va masalalarga bo’linib ketar ekan, har bir tadqiqotchi oldida mavzuni tanlash vaziyati paydo bo’ladi. Bunda

izlanuvchi birinchi navbatda e’tiborini mavzuni dolzarbligi, yangiligi, naqadar unda qiziqish o’yg’otganligi kabi xislatlarga qaratishi kerak. Mavzuni tanlash masalasiga batafsilroq to’xtaladigan bo’lsak, quyidagi metodologik qoidalarga rioya qilish kerak. 1. Mavzuni dolzarbligi, ya’ni uning nazariy va amaliy ahamiyati zamon talabiga mos kelishini, ijtimoiy va ilmiy vazifalarni bajarishga qaratilganlik darajasini aniqlash lozim. 2. Mavzuni yangiligi. Mavzuda mujassamlangan masala, masalani biron-bir tomoni umuman ishlanmagan bo’ladi, bunday vaziyatda izlanish obyekti va predmeti, ishlatiladigan usul, vosita, ma’lumotlar bazasi, olingan natija ham yangiligi bilan ajralib turadi. 3. Mavzu ilmiy jamoa olib borayotgan tadqiqot yo’nalishiga mos kelishi lozim. Shu bilan birga fanda ilmiy maktab yoki yo’nalishlar monopologiyasiga yo’l qo’ymaslik kerak. Monopoliya holati g’oyalar raqobatiga g’ov bo’ladi, nazariy va uslubiy ko’pxillikka yo’l qo’ymaydi. 4. Mavzuning muhim xislatini ilmiy tadqiqot natijalarini ishlab chiqarishga, fanga, o’quv jarayoniga tezlik bilan tatbiq qilish imkoniyati tashkil qiladi. 5. Mavzu ahamiyati muhim me’yoriy ko’rsatkich sifatida ilmiy tadqiqot salohiyati darajasini namoyish etadi. 6. Tadqiqot mavzusi dolzarbligi, yangiligi va ahamiyatining obyektiv ko’rsatkichini jiddiy jurnallarda muammo yo’nalishi bo’yicha chop etilgan maqolalar sonidan ham bilish mumkin. 7. Mavzuni ahamiyati, dolzarbligi va istiqbolini belgilashda ekspert baholash usuliga murojaat qiladilar. Ekspertlar (7-10 kishi) ballar shkalasidan foydalanib, qo’yilgan muammo ahamiyati, yangiligi, tatbiq qilinishi koeffisiyentini chiqarish yo’li bilan mavzuni baholaydilar.