logo

QOZOQ ADABIYOTI

Yuklangan vaqt:

08.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

1698.677734375 KB
QOZOQ ADABIY O TI
Reja:
1. Qozoq xalqi tarixi haqida.
2. Xalq og`zaki ijodi namunalari.
3. Qozoq demokratik adabiyoti.
4. Abay Qunonboyev ijodi. Qozoq   xalqi   boy   madaniy   merosga   ega   bo`lib,
ayniqsa   uning   xalq   og`zaki   ijodi   juda   rivojlangan.
Tarixda   asosan   charvochilik   bilan   shug`ullangan
qozoqlarda yozma adabiyot nisbatan keyingi asrlarda
paydo   bo`ldi.   Bu   adabiyotning   paydo   bo`lishida,
shakllanishida   qozoq   xalqi   folklorining   roli   katta
bo`ldi.   Bugungi   kun   qozoq   adabiyotshunosligi   adabiyot   tarixini   qayta   o`rganish
natijasida   10   tomlik   qozoq   adabiyoti   tarixi   yaratildi.   Ushbu   tomlikda   qozoq
adabiyoti quyidagi davrlarga ajratilgan.
1.Qozoq folklori tarixi;
2. Qadimgi davr adabiyoti;  3. O`rta asr qozoq xonliklar davri adabiyoti;
4. XIX asrning birinchi yarmi davri adabiyoti;  5.  XIX asr ikkinchi yarmida qozoq
adabiyoti;
6. XX asr boshlari qozoq adabiyoti;  7. XX asrning 20-30 yillar adabiyoti;
8. XX asr 40-50 yillar adabiyoti;  9. XX asr 60-80 yillar adabiyoti;
10. Mustaqillik davri qozoq adabiyoti
Qozoq folklori mavzu jihatidan turli tuman bo`lib uni quyidagicha kuzatish
mumkin:  a)  Mehnat  bilan bog`liq bo`lgan folklore an`analari. b)  Xalq udumlarini
ifoda etgan folklore an`analari. Ushbu folklor namunalari marosim, afsunnni ifoda
etgan   hamda   oila   marosimlarini   o`zida   ifoda   etgan   foklorga   ajraladi.   Navro`z
bayramiga  bag`ishlangan   yoki   “Qimizmurindiq”   birinchi   marotaba   otni   sog`ishga
bag`ishlangan,   “Jarapazan”   ramazon   oyida   aytilgan   qo`shiqlar   shular
jumlasidandir.   Afsungarlik   folklori   islomgacha   bo`lgan   davrda   yaratilgan   bo`lin
uning   quyidagi   namunalari   bugungi   kungacha   saqlanib   kelinmoqda.   1.   Arbau   –
joduni ifoda etgan; 2. Jalbarin – yomonlikka mubtalo etadigan afsunlar; 3. Alg`is –
oq fotiha; 4. Ont – ont; 5. Bedik – hukm afsuni; 6. Baqsi sarin – shaman qo`shig`i;
7. Qarg`is – qarg`ish; 
Xalq   og`zaki   ijodida   o`ziga   xos   o`rin   egallagan   janrlardan   biri   qo`shiq
hisoblanadi. Qozoq xalq og`zaki ijodida qo`shiq janrining yor-yor, sinsu, betochar, joktau kabi turlari uchraydi. Bu qo`shiq turlari xalq marosimlari bilan chambarchas
bog`langan. U asosan to`y marosimini o`zida ifoda etadi.
Qozoq   adabkiyotida   doston   janri   mihim
ahamiyatga   ega   bo`lib   uni
kuylovchilarkuylash   jihatidan   ajralganlar.
Doston   kuylovchilarni   a)   oqinlar;   b)
sheshenlar   hamda   s)   jiraularga   ajratishgan.
Oqinlar   xalq   dostonlari   kuylashgan   bo`lsalar,
jirualar   XVIII   asrda   paydo   bo`lib   xalqni
zulmga  qarshi  da`vat   etib  qo`shiv  a  dostonlar
kuylashgan.   Sheshenlar   esa   xalq   dostonlarini   kuylash   barobarida   emprovizatsiya
qilishgan va ularni o`zining uslubiga moslashgan. Shu jihatdan doston kuylovchilar
bir-biridan   ajrala   boshlaganlar.   Qozoq   dostonlarini   asosan   sheshen   va   jiraular
tilidan yozib olingan. 
Qozoq oqinlari kuylagan o`lanlar, dostonlar mavzusi rang-barang bo`lib, ularda
xalqning   tarixi,   turmushi   badiiy   o`z   aksini   topgan.   Qo`blandi   botir,   Erjarg`in   va
Qambar   botir   kabi   xalq   qahromonlarining   sarguzashtlarini   kuylovchi   asarlar,
tadbirkor va dono Aldarko`sa haqidagi latifalar, turli marosim qo`shiqlari, ertaklar
qozoq folklorining asosini tashkil etadi.
Qo`blandi   botir   haqidagi   dostonlarning   ko`plab   variantlari   mavjud   .Bu   epos
qozoq   xalqining   bebaho   madaniy   merosi   hisoblanadi.   Bu   eposning   variantlari
Qrim-tatar   va   qoraqalpoq   kabi   turkiy   xalqlar   og`zaki   ijodida   ham   uchraydi.
Qo`blandi   botir   haqidagi   dostonni   V.V.Radlov,   I.Oltinsarin,   S.Sayfulin     singari
mashxur   kishilar   xalq   oqinlaridan   yozib   olgan.   Ana   shulardan   eng   mukammal
varianti   Marabay   Kulbayev   va   Merganbay   degan   oqinlardan   yozib   olingan
variantlardir.
Bu eposda Qo`blandi botirning o`z yurtini chet ellik bosqinchilardan himoya
qilishdagi   jasoratlari   kuylanadi.   Hikoya   qilinishicha,   Qoraqipchoq   urug`
boshliqlaridan   biri   To`xtaboyning   uzoq   vaqtlar   farzandi   bo`lmaydi.   U   XudodanJAR-JAR	SINSU	
BETASHAR	JOKTAU farzand so`rab iltijo qilgandan keyin, uning Onalik degan xotini bir o`g`il va bir qiz
tug`adi. O`g`liga Qo`blandi, qiziga Qaldirg`och deb ism qo`yadi.
Qo`blandi   botir   yoshligidan   baquvvat   bo`lib   o`sadi.   Olti
yoshida   u   katta   qahramonliklar   ko`rsatib,   qizilboshlarning
zo`r   paxlovonini   yengadi.   U   o`n   ikkita   xonning   o`g`illari
ustidan   g`olib   keladi.   Qizil   boshlar   podshohi
Ko`ktimxonning   Ko`rtka   nomli   go`zal   qizini   musobaqada
yutib chiqib unga uylanadi. Ko`rtka juda aqlli ayol bo`lib, Qo`blandi botir doimo u
bilan   maslahatlashib   ish   qiladi.   Ko`rtka   Qo`blandiga   ot   tanlaganda   yilqidagi
bug`oz   biyani   ol   deb   maslahat   beradi.   Keyin   undan   tug`ilgan   taychoq   Qo`blandi
botirning mashhur oti Toyburil bo`lib yetishadi. 
Qizilboshlar   xoni   xujum   qilib,   ko`p   vayronagarchiliklar     keltiradi.
Qozoqlarning   Qirli   va   Sirli   degan   shaharlarini   bosib   olib,   xalqini   qul   kilib   olib
ketadi.     Ana   shu   xalqni   ozod   qilishda   Qo`blandi   botir   ajoyib   qahramonliklar
ko`rsatadi.   U   Qoraman,   Oqko`zi,   Qorako`zi,   Qo`shdavlat   kabi   botirlar   bilan
birgalikda qizilboshlarni yengadi, xalqni ozod qiladi.
Qo`blandi   botir   Qoraman   botir   taklifi   bilan   qalmoqlar     xoni   Ko`biktiga
qarshi   jang   qiladi.   Lekin   bu   jangda   qalmoqlar   hiyla   ishlatib   Ko`blandi   va
Qoramanni   asirga   oladi.   Ularni   choxga   tashlaydi.   Ko`biktixonning   qizi   Qorlig`a
Qo`blandi   botirni   sevib   qoladi   va   ularga   zindondan   qochib   ketishiga   yordam
beradi.   O`zi   ham   bular   bilan   birga   qochadi.   Chunki   bu   qizning   onasi   asli
musulmon bo`lib, yoshligida qalmoq xoni olib qochib ketgan bo`ladi. U o`layatgan
paytda   qiziga   albatta   musulmon   yigitiga   turmushga   chiqishini   vasiyat   qilgan   edi.
Bularga   Kubiktixon   yetib   oladi.   Ko`blandi   Qarlig`a   yordami   bilan   Ko`biktixonni
o`ldiradi. Dostonning ayrim variantlarida Ko`blandi choxda yetti yil yotdi deyilsa,
ba`zilarida esa o`n olti yil deyiladi. Ko`blandi botir choxda yotgan  payt qalmoqlar
xoni   o`z   o`g`li   Birshimboyni   qozoqlarga   dushman     bo`lgan   Alshagirxonga
yuboradi.   Bular   ikkalasi   birlashib,   himoyasiz   qolgan   Qo`blandi   botir     urug`ini
bosib   oladi.   Keyin   Ko`blandi   botir   Alshagirxonni   yengib,   yurtini   ozod   qiladi.
Ko`blandi   botirning   xotini   Ko`rtka   o`g`illi   bo`ladi.   Unga   Begimboy   deb   ism qo`yadi. Bu ham otasidek mashhur qahramon bo`lib yetishadi, o`z urug`ini xalqini
dushmanlardan   himoya   qilishda   katta     jasoratlar     ko`rsatadi.   Eposda   diniy
rivoyatlarga ham katta   e`tibor   berilgan. Ko`blandi botirni  doimo Qirq chiltanlar
qo`llab   yuradi.   Uning   boshida         bir   oq   bulut   doimo   soya   solib   yuradi.   U   ba`zan
xudoni   unutgan   paytlar   muvaffaqiyatsizlikka   uchraydi.   Qolmoq   xoniga   asirga
tushishda   ham   xuddi   shunday   bo`lgan   edi.   Shunga   qarab,   bu   epos   qozoqlar
musulmonlikni   qabul   qilgandan   keyin   to`qilgan   bo`lishi   mumkin.   Yoki   bu   diniy
rivoyatlarni   keyingi   davr   baxshilari   qo`shgan   bo`lishi   ham   mumkin.   Eposdagi
ko`plab   voqyealar   bizga   o`zbek   dostoni   «Alpomish»ni   eslatadi.   Bu   esa   bu   ikki
xalqning qadimgi ildizlari    bir joyga borib taqalishidan dalolat beradi. 
  «Yer Targ`in» eposini  esa taniqli olim  N.Ilminskiy
Marabay   baxshi   tilidan     1862   yilda   yozib   olgan.   Eposda
hikoya   qilinishicha   qadim   zamonda   qirg`iz   urug`idan
bo`lgan Targ`in botir o`z qabiladoshlaridan birini o`ldirib,
Qrim   xoni   Oqchoxonning   yurtiga   qochib   ketadi   va   uning
xizmatiga   kiradi.   Xon   o`z   dushmanlari   Olalay   va   Bulalay
xonlarga   qarshi   jang   qiladi.   Bu   jangda   Targ`in   botirning
ko`rsatgan   katta   qahramonliklari   tufayli   Oqchaxon   g`olib   keladi.   Shundan   keyin
xon qizi Oqyunus   Targ`in botirni     sevib qoladi. Lekin otasi qizini xon urug`idan
bo`lmagani   uchun   unga   berishga   rozi   bo`lmaydi.   Keyin   Targ`in   Oqyunus   bilan
qochib   ketadi.   Xon   ularni   kim   quvib   yetsa,   qizni   o`sha   oladi   deb   aytadi.   Ko`p
yigitlar   ularga   yetib   olishga   harakat   qiladi.  Lekin   yo`lda   ularning   barchasi   qaytib
ketadi,   chunki   Targ`inni     ular   hurmat   qilar   edi.   Faqat   bir   keksa   botir   jangchi
Qartixo`ja ularga yetib oladi. Qoidaga ko`ra birinchi o`qni yetib olgan odam otish
kerak.   Keksa   jangchi   ataylab   Targ`in   botirga   o`qni   tegdirmay   otadi.   Buni   sezgan
botir   xon   qizini   tashlab,   yolg`iz   ketishga   rozi   bo`ladi.   Lekin   keksa   jangchi   bilan
Oqyunus   bir-biri     bilan   o`lan   aytishadi.     Bunda   Oqyunus     yutib   chiqadi.   Keyin
Qartixo`ja   bu   ikki     yoshga   omad   tilab,   o`z   yurtiga   qaytib   ketadi.   Keyin   Targ`in
botir    Xonzodaxonning xizmatiga kirib, ularning qalmiq bosqinchilaridan himoya
qiladi.   U   daraxtdan   yiqilib         o`mirtqasi   chiqib   ketadi.   Uzoq   vaqtlar   kasal   bo`lib yotadi. Ana shu kasallik paytida uning do`st-dushmani bilinadi. Xalqning  shunday
botiridan hyech kim  xabar  olmay qo`yadi. U achchiqlanib joyidan keskin harakat
bilan   turadi,   ana   shunda   chiqib   ketgan   o`mirtqa   suyaklari   o`z   joyiga   tushadi.   U
yana qahramonliklar ko`rsatadi. Ikki o`g`illi bo`ladi. Kichik o`g`li besh viloyatning
xoni   bo`ladi.   U   Oqyunus   bilan   tinch-totuv   uzoq   yillar   yashab   dunyodan     o`tadi.
Eposda qozoq xalqining etnografiyasiga oid ko`plab ma`lumotlar  keltirilgan. Xalq
qo`shiqlari, maqollarari ko`plab qo`llangan.
Er-Targ`in botir   haqida Qrim xalq og`zaki ijodida ham ko`p rivoyatlar bor.
Ularning   birida   Targ`in       Mamayxonning     yaqin     do`sti   bo`lgani.   Botirak   degan
polvon bilan jang qilib yarador bo`lgani, keyin Mamayxon Botirakni o`ldirib uning
boshini yorug` dunyoda oxirgi nafasini olayotgan do`sti  Targ`inning oyog`i ostiga
tashlagani,   shundan   keyin   Er-Targ`in   bu   dunyodan   rozi   bo`lib   ko`z   yumgani
hikoya qilinadi. 
Tarixdan   ma`lumki,   qozoq   xalqi   bilan   kalmiqlar   o`rtasida   ko`p   janglar
bo`lgan.   Ko`chmanchi   charvodor   bo`lib,   tarqoq   yashagan     qozoq   ovullariga
kalmiqlar   doimo     bosqinchilik   yurishlari   qilib   turgan.   Qozoqlar   birlashib,   ularga
qarshi   jang   qilishga   o`sha   paytdagi   tarixiy   muhit   imkoniyat   bermagan.   Shuning
uchun   qozoq   folklorida   ana   shu   doimo   xavf   solib   turgan   dushmanga   nisbatan
afsonaviy  botirlar obrazi ko`plab uchraydi. Xalq o`zini himoya qiladigan shunday
botirlarni orzu qiladi. Er Targ`in eposida ham ana shu g`oya yetakchilik qiladi.
        «Qambar-botir» dostoni ham qozoq folklorida keng tarqalgan asarlardan biri.
1898 yilda «To`qson uyli tobir» nomi bilan Qozonda bosilib chiqqan. Mukammal
variantlaridan   biri   ma`rifatparvar   A.Divayev   tomonidan   1922   yilda   Toshkentda
nashr etilgan. 
Dostonda hikoya qilinishicha, No`g`ayli urug`idan bo`lgan Azimboy degan
kishining olti o`g`li va Nozim nomli bir qizi bo`ladi. Azimboy ana shu qizi kimni
yaxshi   ko`rsa,   o`shanga   beraman   deb   no`g`ayli   urug`i   va   o`zbeklarning   o`n   ikki
urug`idan   mashhur   kishilarni   mehmonga   chaqiradi.   Lekin   chaqirilganlarning
birortasi   Nozimga   yoqmaydi.   Qiz   bir   vaqtlar   ovda   asrlonni   o`ldirgan   Qambar-
botirni yaxshi  ko`radi. Lekin Qambar-botirni Azimboy chaqirmagan edi. Bir kuni qizning ovulidan o`tayotgan Qambarni Nozim ko`rib, uni o`z o`toviga taklif qiladi.
Lekin Qambar xalq ko`rsa uyat bo`ladi deb, qizning taklifini rad etadi. Buni sezib
qolgan     qizning   akalari   Kambar-botirni   o`ldirmoqchi   bo`ladi.   Lekin   qizning
kichkina   akasi   Olchi   O`roz   ularni   bu   yo`ldan   qaytaradi.   Nozimning   go`zalligini
eshitgan Qalmoq xoni   Maxtumxon   Qulmambet degan kishini  qizga sovchi qilib
yuboradi.
Olchi O`roz bundan achchiqlanib, sovchining quloq, burnini kesib qaytaradi.
Bundan   Maxtumxon   nihoyatda   achchiqlanib   butun   No`g`ayli   urug`ini   kirib
tashlamoqchi   bo`ladi.   Bundan   xabar   topgan   Azimboy   Qambarni   yordamga
chaqiradi.   Qambar   botir   Qolmoq   xoni     Maxtumxon   bilan   yakkama   –   yakka   jang
qilib,   uni   o`ldiradi.   Keyin   qolmoqlar   no`g`ayli   urug`iga   urush   e`lon   qiladi.   Bu
urushda   Kambar   botir,   Olchi   O`roz   va   qozoqlar   tarafga   o`tgan   Qulmambet
qolmoqlarga qarshi  kurashda katta jasoratlar ko`rsatadi. Dushmanning ko`pi o`lib,
qolganlari   qochib   ketadi.   Kambar   botir   Nozimga   uylanib,   uni   o`z   yurtiga   olib
ketadi. Eposning qisqacha mazmuni shundan iborat. 
Asarda   to`qson   uyli   urug`ini   himoya   qilib,   ularni   tinch-osoyishta   hayot
kechirish uchun dushmanlarga qarshi kurashgan   Kambar-botir obrazi juda yorqin
aks   ettirilgan.   Boshqa   dostonlardagi   kabi   bu   dostonda   ham   xalq     o`z   orzu-
umidlarini   mard,   jasur   yigitlar   obrazi   orqali   ko`rsatadi.   Chunki   bu   asarda   qaysi
xalqning   yigitlari   mard,   jasur,   aqlli   bo`lsa,   uni   hyech   qanday   dushman   zabt
etomaydi, el-yurt tinch, osoyishta va baxtli yashaydi degan g`oya hukmron. Asrlar
davomida   qolmoqlar   zulmidan   ezilib   kelgan   qozoq   xalqi   o`z   og`zaki   ijodida
Kambar-botir   singari   mard,   jasur   yigitlarning   tug`ilib,   xalqni   ozod   qilishni   orzu
qilib kelgan.
Qozoq   folkloridagi   «Alpomish»   dostonida   ham   xuddi   ana   shu   mavzu
yetakchilik   qiladi.   Alpomish   ham   o`z   xalqini   dushmandan   himoya     qiladi.   O`tda
yonmas,   qilich   o`tmas,   suvda   cho`kmas   kabi   botirlar   haqida   xalq   orzu   qilgan
Alpomish   siymosidagi   qahramon   ana   shunday   xususiyatlarga   ega   bo`lgan.
Alpomish   ko`ng`irot   urug`idan,   u   Boysunda   voyaga   yetgan,   otasi   Boyburi,
sevgilisi   Shekti   urug`idan   bo`lgan   Sariboyning   qizi   Gulbarchin.   Dostonning o`zbekcha   variantida   esa   Boybo`ri   va   Boysarilar   aka-ukalardir.   Qozoq   xalqidagi
urf-odatga   binoan   esa   bir   urug`ning   yigiti   shu   urug`ning   qiziga   uylanmaydi.
Shuning   uchun   Alpomishning   sevgilisi   boshqa   urug`dan   qilib   berilgan   bo`lishi
kerak.
«Alpomish»   eposining   tadqiqodchilaridan   biri   V.Jirmunskiy   bu   asarning
paydo bo`lish davrida hali turkiy xalqlar millatlarga ajralmagan edi deb ta`kidlaydi.
Haqiqatan   ham,   «Alpomish»   eposi   eng   qadimgi   epos.   O`zbekistonda   uning   ming
yillik   yubileyining   nishonlanishi   ham   shundan   dalolat   beradi.   Bizningcha     bu
eposning «yoshi» bundan ham uzoqroq bo`lishi kerak.
Alpomish   yovuz   kuchlarga   qarshi   kurashuvchi   qahramon   sifatida
tasvirlangan. Negaki, u o`z urug`idan bo`lgan zolim Ultonni, Qalmoq xalqini ham
ezib yotgan Toychaxonni o`ldirib, shu xalqlarga tinch-osoyishta hayot kechirishga
imkoniyat   yaratadi,   qalmoq   polvonlari   bilan   jang   qiladi.   Lekin   ularning   ichida
mard,   jasur   Qorajonni   o`ziga   qiyomatlik   do`st   qilib   oladi.   Shuning   uchun
Alpomishni   qalmoqlarga   qarshi   kurashdi,   degan   fikr   bir   yoqlamali.   Alpomish
yovuz kuchlarga qarshi kurashgan qahramon obrazi sifatida mashhurdir.
Qozoq   xalqining   «Qo`zi-ko`rpesh   va   Boyan   suluv»   nomli     eposini   dastlab
V.V.Radlov to`liq yozib olgan va uni 1870 yilda nashr etgan. Keyinchalik ham bu
asarning   tanqidiy   teksti   M.Avezov   va   S.Muqanov   singari   adiblar   tomonidan
atroflicha   tahlil   qilinib,   bir   necha   marta   nashr   etilgan.   1939   yili   talantli   yozuvchi
G`.Musrepov  ushbu   doston  mazmuni  asosida  to`rt  pardalik  drama  yozdi.  Bu   asar
asosida   kino   ham   suratga   olingan.   Asar   bir   necha   chet   tillariga   ham   tarjima
qilingan. 
«Qo`zi ko`rpesh va Boyan suluv» dostonida Qo`zi va
Boyan o`rtasidagi muhabbat kuylanadi. Qizning otasi
Qoraboy   yetim   va   kambag`al   yigit   Qo`ziga   qizini
bermaydi.   U   o`z   qavmi   bilan   boshqa   tomonlarga
ko`chib ketadi. Qoraboy o`ta ketgan xasis, shafqatsiz
bo`lib,   faqat   o`z   qo`ylari   va   yilqilarining   sonini
ko`paytirishni   o`ylaydi.   Hatto   o`z   farzandining taqdirini   ham   shu   mollarga   bog`laydi.   Uning   mirzolaridan   biri   Qodar   ham   o`ta
ketgan   razil,   sotqin   kimsa.   Qoraboy   Boyan   suluvni   Qodarga   bermoqchi   bo`ladi.
Lekin   qiz   bunga   turmushga   chiqishga   rozi   emas.   Shundan   keyin   u   qizni   izlab
kelgan   Qo`zi   ko`rpeshni   halol   kurashda   yenga   olishiga   ko`zi   yetmagach,   uxlab
yotgan joyida uni otib o`ldiradi. Keyin Boyan suluv ham o`ladi. Qodarni quduqqga
tashlab   o`ldirtiradi.   Asar   oxirida   bosh   qahramonlar   fojiali   halok   bo`ladi.   Qo`zi
ko`rpesh   va   Boyan   suluvlarning   qabridan   qizil   gullar   o`sib   chiqadi.   Ularning
o`rtasidan  qora tikan   o`sib  chiqadi.  Xalq buni   Qodarning  yovuz  ruxi   deb ataydi.
Bu   asar   syujeti   qandaydir   tarafi   bilan   «Toxir   va   Zuxro»   xaqidagi   o`zbek
dostonidagi voqialarga o`xshab ketadi.
Bu   asar   qozoq   xalq   og`zaki   ijodida   juda   mashhur   bo`lgan   liro-epik   doston
bo`lib,   shu   asar   asosida   muzikali   dramalar   yaratilgan.   Qo`zi-ko`rpesh   va   Boyan
suluvlarning   samimiy,   pokiza   muhabbati   asrlar     davomida   o`quvchilarga   ibrat
bo`lib kelmoqda.
  «Qiz   Jibek»   dostoni   ham   liro-epik   dostonlardan
bo`lib,   xalq   orasida   ancha   mashhurdir.   Bu   asarda   ikki
yoshning   o`rtasidagi   chin   muhabbatga   o`sha   davrdagi
ko`pgina   yaramas   urf-odatlarning   to`siq   bo`lganligi
tasvirlangan.   Go`zal   va   oqila   qiz   Jibek   To`lagan   degan
yigitni   sevadi.   Lekin   yigitning   otasi   Bozorboy   bular
o`rtasidagi   muhabbatga   to`siq   bo`ladi.   To`lagan   otasining
qarshiligiga   qaramay   qizni   izlab,   uning   yurtiga   ketadi.   Yo`lda   esa   uni   Bekejon
boshliq o`g`rilar  orqasidan otib o`ldiradilar. Bekejon ham Jibekni olmoqchi bo`lib
sovchi  qo`ydirgan va rad javobini  olgan edi. Qolmoq xoni  Qo`ren Jibekni  zo`rlik
bilan   o`ziga   xotin   qilmoqchi     bo`lib,   uning   yurtiga   qo`shin   tortib   keladi.   Lekin
tadbirkor   va   oqila   qiz   Jibek   aytishuvda   Qo`renni   yengadi.   Bir   hiyla   bilan   uning
uchqur   otini   olib,   sevgilisining   yurtiga   qochib   ketadi,   chunki   To`legan   agar   men
seni   baxtli   qilolmay   o`lib   ketsam,   ukam   Sonsizboyga   tegasan   deb   vasiyat   qilgan
edi. Musulmon bo`lmagan qalmoq xoni, Qo`renga xotin bo`lishdan ko`ra, qiz ana
shu vasiyatni bajarishni afzal ko`radi. Ko`pgina dostonlarda sevgilisi vafotidan keyin qizlar   o`zlarini o`ldiradilar.
Bu asarda esa oqila qiz Jibek ana shu an`anaga qarshi borib sevgan yigiti vasiyatini
bajarishga   ahd   qiladi.   Haqiqatan   ham,   hayotda   bu   ko`p   uchraydigan   hodisa.
Ko`pchilik   turkiy   xalqlardagi,   jumladan,   qozoqlardagi   urf-odatlarga   ko`ra   ham
akasining bevasini   ukasiga qaratishlar    ko`p bo`lgan. O`sha   tarixiy sharoit shuni
taqozo   etgan.     Bu   asar   finalining   ham   shunday   yakunlanishi   uning   hayotiyligini
ta`minlagan.
Qozoq   xalq   og`zaki   ijodida   tarixiy   dostonlar   ham   anchagina   uchraydi.
Yozma   adabiyotning   nisbatan   keyinroq   shakllanishi   ham   tarixiy   dostonlarning
ko`plab   yaratilishiga   sabab   bo`lgan.   Qozoq   xalqining   chet   el   bosqinchilariga   va
o`zining   zolim   xonlariga   qarshi   olib   borgan   kurashi   bu   dostonlarning   asosiy
syujetini tashkil etadi. Ana shunday dostonlardan biri «Beket haqidagi afsonadir».
Beket haqidagi rivoyat X1X asrga taalluqli. Beket  tarixiy shaxs bo`lib 1822 yilda
tug`ilgan.
Ma`lumki,   Isotay   va   Maxambet   qo`zg`olonlari       bostirilgach,   xalqning
bosqinchi ruslarga nafrati yanada kuchayib bordi. 1852-53 yillarda Yeset va Beket
boshchiligida     zulmga   qarshi   qo`zg`olon   ko`tarildi. 400 jangchiga ega bo`lgan
Beket   jangda   o`zlaridan   ancha     ko`p   bo`lgan   sulton   Aristinni     yengadi   va
sultonning   o`zini   o`ldiradi.   Keyin   sulton   Boymag`ambet   isyonchilar   bilan   sulh
tuzishni bahona qilib hiyla ishlatadi.  Sulx tuzish uchun kelgan Beket va Ernazarni
tutib olib Sibirga surgun qiladi. Yeset isyonni davom ettiradi, lekin ko`p o`tmay oq
podsho   tomonidan   gunohi   o`tilishi   sharti   bilan   kurashni   to`xtadi.   Ana   shu   xalq
qo`zg`oloni   1858   yilgacha   davom   etdi.   Isyonchilar   boshliqlari   haqida   qo`shiqlar,
dostonlar   to`qilgan.   Bizgacha   «Botir   Beket   haqida   qo`shiq»   degan   doston   yetib
kelgan.   Bunda   Beketning   jangi   maydonida   qanday   jasoratlar,   qahramonliklar
ko`rsatgan,   o`z   qo`li   bilan   dushman   jangchilarining   boshlig`i   Aristinni   o`ldirgani
yuqori pardalarda kuylangan. 
«Isotay va Maxambet» dostonida, qozoq xalqining 1836 yilda zulmga qarshi
qo`zg`oloni   haqida   hikoya   qilingan.   Doston   muallifi   Ig`ilman   Shorekov
isyonchilarning   boshliqlari   Isatay   va   Maxambetning   jasoratlari   bilan   birga,   yana ko`plab   xalq   qahramonlarining   obrazlarini   ham   tasvirlagan.   Masalan,   Jangirxon
isyonni   bostirish   uchun   Qorovulxo`ja   Bobojon   o`g`li   degan   qo`mondoniga
topshiradi.   U   ko`p   kuch   to`plab   isyonchilardan   Tani   botir     va   Qoldiboy   botirni
asirga   oladi.   Qoldiboy   isyonchilar   boshlig`i   Isatoy   yashiringan   joyni   qancha
qiynoqqa   solsada,   aytmaydi   va   dushmanni   xuddi   qadimgi   «Shiroq»
afsonasidagidek aldab, boshqa tomonga olib boradi. Bular haqiqatda bo`lib o`tgan
tarixiy voqyealar  bo`lib, Chor Rossiyasi arxivlari hujjatlari ham buni tasdiqlaydi.
Oqin   bu   qo`zg`olonning   asosiy   sababini   xalqning   mol   boqadigan
yaylovlarining   bir   tomondan   ruslar   bosib   olganini,   qolganini     esa   o`zlarining
xonlari,   sultonlari   egallab   olgani   va   xalqning   boshiga   ko`plab   og`ir   soliqlar
solinganida   deb   ko`rsatadi.   U   Jangirxonning   mamlakatni   o`ta   ayyorlik   bilan
boshqarayotganini misollar bilan ko`rsatadi.
Jangirxon   bobosi   Abulxayrxondan   qolgan   vasiyatga   binoan   davlatni
boshqarishda juda ulkan kuch bo`lgan yolg`ondan foydalandi. Uning «yana xalqqa
turli   va`dalar   berib,   miyasini   chalg`itib   tur.   Ulardan   nafratlansang   ham,   lekin
o`zingni juda mehribon qilib ko`rsatishga harakat qil. Natijada ular seni mehribon
yurtboshi,  otamiz deb atasin.  Iloji  boricha    ularning orasiga  dushmanlik   urug`ini
sep,   ular   bir-birini   ko`rolmay   urush-janjal   qilib   tursun.   Sen   esa   ulardan   ustalik
bilan   foydalan.   Sen   hyech   vaqt   xalqni   birlashtirma,   ularni   turli   tomonga   tarqatib
yubor,   ular   faqat   oilasini   boqishni   o`ylasin.   Agar   ular   birlashib,   senga   qarshi
kurashsa   tamom   bo`ldim   deyaver,   uni   to`xtatadigan   hyech   qanday     kuch   yo`q.
Boshqa sultonlardan ham yordam olganingda  buni bajarolmaysan. Bunday paytda
ko`ch-qo`raningni   olib  boshqa   davlatga   qochib   ketishingga   to`g`ri   keladi»,   degan
nasihatlarini eslaydi. Tengsiz   janglarning   birida   qo`zg`olonchilar   boshlig`i
Isatay   vafot   etadi.   Shundan   keyin   uning   safdoshlari   turli
tomonlarga   tarqalib   ketadi.   Isatoyning
eng   yaqin   do`sti   Maxambet   botir
Xivaga yaqin joyga kelib yashirinadi.
Qozoq   xalq   og`zaki   ijodida   maqol
janri ham muhim ahamiyat kasb etadi. “Gul o`ssa yerning ko`rki, qiz o`ssa elning”,
“Qalinsiz   qiz   bo`lsa   ham   qadrsiz   qiz   bo`lmas”,   “Yomon   o`g`il   molga   o`rtoq,
yaxshi   o`g`il   jonga”,   “Ko`z   yoshi   to`kib   ariq   qazisang,   kulib-kulib   suv   ichasan”,
“Hayvon o`lsa – qarg`a xursand”, “Bitta tugma ham hadya, bitta tuya ham”. “hare
kin   o`z   vaqtida   ko`karadi”,   “Bitta   sochdan   arqon   yasab   bo`lmaydi”,   “Tayoqdan
qutilib   to`qmoqqa   tutilma”.   “Daraxt   qanday   bo`lsa   mevasi   ham   shunday”   kabi
maqolar qozoq xalqining donishmandligini ifodalaydi.
Qozoq   xalq   og`zaki   ijodida   ertak   janri   ham   o`rin   egallagan.   “Uch   opa
singil”, “Uch og`a ini”, “Bilmasvoy”,  “Kambag`alning o`g`li”, “Go`zal  Kunkey”,
“Boy   va   kambag`al”,   “Oygul”,   “Ovchi”,   “Baxt   qushi”   singari   ertaklar   o`rin
egallagan.
Qozoq xalq og`zaki ijodida xalq oqinlari, jirovlari katta rol o`ynagan. Buxor
Jirov,   Nisanboy,   Do`sxo`ja   Maxambet   O`temisov,   Halilboy   Mambetov   singari
mashhur oqinlar ko`plab asarlarini o`zlari ham ijod qilishgan. Masalan, Maxambet
O`temisovning “Isatay Taymanov” dostonida xalq qo`zg`olonchilarining boshlig`i,
ozodlik  va  mustaqillik  uchun  kurashda   qahromanlarcha   holok  bo`lgan  Taymanov
obrazi tasvirlangan.
Qozoqlarda   xalq   baxshilarining   bir-biri   bilan
aytishuvi   musobaqalarga   aylangan.   Ana   shu
aytishuvlarda   ularning   talanti,   mahorati   aniqlanadi.
Mashhur   oqin   Birjon   Sol   bilan   oqinalardan   Soraning
aytishuvi   yoki   Suyunboy   baxshi   bilan   Ko`nekeyning,
Jambul   bilan   Shashauboyning   aytishuvlari   xalq   orasida
keng  tarqalgan.  Bu  aytishuvlar  hech   qanday  tayyorgarliksiz,   eksproment  (badiha) tarzida o`tkazilar edi. Baxshilar qancha tez va qiziqarli qilib she`r to`qisa, o`shanga
qarab baholangan.
Hasan     Qayg`u   haqidagi   rivoyatlar   qoraqalpoq,   no`g`ay,   qirg`iz   va   qozoq
kabi turkiy xalqlar folklorida ham uchraydi. Ularda tasvirlanishicha, bu oqin butun
umrini   xalq   baxt-saodati   uchun,   uning   tinchligi   uchun   bag`ishlagan.   U   o`z   el-
yurtining   kelajagi   uchun   doimo   bezovta   bo`lib   qayg`urib   yashagan.     Shuning
uchun   ham   uning   nomiga   «Qayg`u»   laqabi     ham   qo`shib       aytiladi.   U   o`zining
Jelmoya tuyasi bilan  yurtni kezib yuradi, qozoqlarga yaxshi yaylovlar izlab Xitoy,
Kashg`ar,   Qo`qon,   Xiva,   Buxoro,   Eron   kabi   joylarda   bo`ladi.     Rossiyaning
chegarasigacha   bo`lgan   joylardan   el   yurti   uchun     ma`qul   joylar   izlagan   degan
rivoyatlar   bor.   Uning   yashagan   davrini   XV-XVI   asrlar   deb   taxmin   qilinadi.   U
birinchi qozoq   oqinlaridan bo`lib, Hasan Jirov nomi bilan ham mashhur bo`lgan.
Ma`lumki,   jirovlar   folklor   bilan   yozma     adabiyot   o`rtasida   ko`prik   vazifasini
o`tagan.   Ular   qozoq   yozma   adabiyotining     shakllanishiga   juda   katta   hissa
qo`shgan.
Hasan   Qayg`u       Jonibek   xon   davrida   yashagan,   u   ayrim   she`rlarida
Jonibekka nasihat  qilib, turkiy xalqlarni birlashtirib, inoq bo`lib yashasang, hyech
qanday   dushman       senga   teginolmaydi   deydi.   Shoirning   «Nega   bilmaysan»,
«Qayli,   qayli   zomonlar»,   «Ey   xon,   men   senga   aytsam»,   «Xo`sh,   omon   bo`l,
Jonibek, endi meni ko`rmaysan» kabi ko`shiqlari juda mashhur bo`lib, hozirgacha
o`zining badiiy qimmatini yo`qotgani yo`q. XV-XVI asrlar qozoq xalqi tarixini biz
Hasan   Qayg`u   va   u   bilan   zamondosh   bo`lgan   jirovlarning   asarlari   orqali   bilib
olamiz.
XVIII asr qozoq xalqi tarixida katta o`zgarishlar bo`lib, uning territoriyasiga
bir tomondan jungarlar va xitoylar, ikkinchi tomondan ruslar bostirib keldi. Qozoq
urug`larining o`zaro urushlari ham   xalqning tinkasini quritib yubordi. Bu   davrda
xon   Ablay   markazlashgan     davlat   qurishga   harakat         qildi.   Rossiya   asta-sekin
qozoqlarning  kattagina  territoriyasini   bosib  ola  boshladi.   Ana  shu   voqialar  qozoq
okinlarining         yetakchi   mavzusiga     aylandi.   Mashhur   oqin   Buxor   Qalkamonov
ijodida  ham ana shu o`zgarishlar o`z aksini  topgan. Buxor     jirov   Qalkamanov   (1693-1787)   qozoqlarning   Arg`in   urug`idan
bo`lib, Qalkaman botirning o`g`lidir. Buxor    Jirov ham katta urug` boshliqlaridan
biri   bo`lib,   Ablayxonning   eng   ishonchli   biylaridan   bo`lgan.Ayrim   ma`lumotlarga
qaraganda xon Ablay doimo Buxor  Jirovdan maslahat  olib turgan. Bu oqin o`sha
davrdagi     davlat   siyosatiga   katta   ta`sir   ko`rsatgan.   Uning   «Ey   Ablay»,   «Qayerga
ketayapsiz,   kareylar»,     «Bu   dunyoda   hyech   narsa   abadiy   emas»,   «Istagim»,
«Galdek-seren bilan urush», «Qarilik haqida» kabi ko`plab she`rlari yetib kelgan.
Masalan,   u   «Ablay»   nomli   she`rida       xonni   ruslarga     qarshi   katta   jangga
tayorlanayotganini   qoralaydi.   Bu   jangda   ko`p   begunoh   qonlar   to`kiladi,   yaxshisi
ruslar bilan kelishish kerak degan taklif kiritadi. Xon Buxor jirovning gapiga kirib
ruslar bilan tinchlik  shartnomasini tuzadi.
Shu   bilan   birga,   Buxor   Jirov   xalqni   qanday   qilib   bo`ysindirish   kerakligi
haqida   xonga   maslahatlar   beradi.   Ablay   tomonidan   quvg`in   qilingan     Karey
urug`iga murojaat qilib, xonning buyrug`ini so`zsiz bajarish kerak degan fikrlarni
aytadi.   Buxor   Jirov   she`rlarida   ham,   siyosiy   faoliyatida   ham   qozoq   xalqi
urug`larini birlashtirishga harakat qilgan. Ablayxon boshchiligida   markazlashgan,
kuchli qozoq davlati qurish uchun Buxor Jirov «Istagim» she`rida xalqqa murojaat
qiladi. 1723-1744 yillarda jungarlarning bostirib kelishi qozoq  davlatining tarqalib
ketish   xavfini   tug`dirdi.   Ana   shunday     qaltis   vaziyatda     xon   Ablay   Buxor   Jirov
maslahati   bilan   juda   to`g`ri   siyosat   olib   borib,   qozoq   davlatchiligini   saqlab
qolishga muvaffaq bo`ldi. 
Shoirning   «Qariliq   haqida»   she`rida   inson   hayoti   haqida   ko`pgina     falsafiy
fikrlar   bayon   etilgan.   Yoshlik     va   keksalik,   xayot   va   o`lim,   ezgulik   va   yovuzlik
haqida hikmatli fikrlar yuritiladi. Buxor  Jirovning ko`pgina asarlari bizgacha yetib
kelmagan. Yetib kelgan ozgina she`rlaridan ma`lumki, u juda talantli, falsafiy shoir
bo`lgan. Bu she`rlar badiiy tomondan ham yuksak darajada yaratilgan.
Maxambet   O`timisov   (1804-1846)   qozoq
xalqining   talantli   isyonkor   shoirlaridan   biridir.
Ma`lumki, 1836-1937 yillarda qozoq xalqining juda
katta   qo`zg`olonlari   bo`lib,   xalq   zulmgaMAXAMBET O`TIMISOV
 (1804-1846) bosqinchilarga   qarshi   ko`tariladi.   Ana   shu   qo`zg`olonga   rahbarlikni   Isatay
Taymonov   boshqargan.   Mashhur   oqin   Maxambet   O`timisov     ana   shu   Isatoy
botirning eng yaqin yordamchisi, safdoshi bo`lgan. Maxambetning she`rlarida ona-
vatanga va xalqiga muhabbat birinchi o`rinda turadi. Shoirning «Nima yaxshiroq»,
«Bundan   menga   nima   foyda»,   «Isyonga   chorlov»   kabi   she`rlarida   bu   yaqqol
ko`zga tashlanadi. 
Uning ko`pgina she`rlari  Isatoy  Taymonovga bag`ishlangan  bo`lib, bularda
qo`zg`olonchilarning ko`rsatgan qahramonliklari va jasoratlari kuylangan. Ayniqsa
Isatoy   botirning   el-yurt   baxti   uchun   ko`rsatgan   jonbozliklari   ko`tarinki   ruxda
tasvirlangan.   Bular   shoirning   «Isatay   jangi»,   «Qahramon»,   «Lochinim»,   «Isatoy
vasiyati»,   «Yomg`irli   kun»   kabi   she`rlarida   o`z   aksini   topgan.   Qo`zg`olon
bostirilgach,   Maxambet   biroz   vaqt   yashirinib   yuradi.   Lekin   u   xoin   va   sotqinlar
tomonidan   o`ldiriladi.   Shoir   hammasi   bo`lib   42   yil   yashadi.   Ana   shu   davrda   u
qozoq     xalqi   tarixida   o`chmas   qahramon   bo`lib   qoldi.   Shoir   haqida   «Isatoy   va
Maxambet» nomli doston ham yaratilgan.
Bu davrda Sherniyaz oqin va Almajon Azamatova kabi shoirlar ham yashab
o`tgan.   Sherniyaz   qozoq   xalqining  eng   sevimli   shoirlaridan   biridir.   U  ham   Isatay
boshchiligidagi   qo`zg`olonda   qatnashgan.   Isyon   bostirilgach   esa   Maxambet   shoir
bilan   birgalikda   yashirinib   yurgan.   Keyin   o`zi   Boymuhammad   xonga     borib
gunohini   kechirishni   so`raydi.   Xon   Sherniyozni   saroyiga   ishga   oladi.   Xon   uchun
ana   shunday,   uni   maqtaydigan   oqin   kerak   edi.   Sherniyaz   Isatoy   haqida,
Boymuhammadxon haqida qo`shiqlar, dostonlar to`qigan. Uning «Qozibiy va Alen
to`raga», «Termalar», «Hayot haqida» she`rlari bizgacha yetib kelgan.
Almajon Azamatova qozoq ayollari  ichidan chiqqan mashhur  shoira bo`lib,
uning   «Yetim»   degan   dostoni   bizga   meros   bo`lib   qolgan.   Bu   dostonda   qozoq
xalqining   X1X   asrning   birinchi   yarmidagi   og`ir   hayoti,   o`z   baxti   va   haq-huquqi
uchun   olib   borgan   kurashlari   aks   ettirilgan.   Shoiraning   bu   dostoni   avtobiografik
asar bo`lib, asosan o`z boshidan o`tgan voqyealar hikoya qilinadi.
O`zining zo`r ijrochilik mahorati bilan shuxrat topgan oqinlardan biri Janbul
Jaboyev   edi.   U   mashhur   Suyunboy   baxshining   shogirdi   bo`lgan.   U   og`zaki   ijod namunalaridan   ko`plarini   yoddan   aytib,   shu   bilan   birga   o`zi   ham   ko`plab   asarlar
ijod qilgan. Uning “Kambag`alning sho`ri”, “Sholtaboyga”, “Mirzabek volostining
boshlig`iga”, “Qodirboyning iti” nomli asarlari xalq orasida katta shuxrat topgan.
X1Xasrining   ikkinchi   yarmidagi   qozoq   adabiyotiga   talantli   shoirlar   kirib
keldi.   Bu   davr   qozoq   adabiyotida   ikkita   oqim   ko`zga   tashlanadi.   Birinchisi,
realistik ma`rifatparvarlik oqimi bo`lsa, ikkinchisi diniy-ma`rifiy yo`nalishdir. 
Diniy – ma`rifiy oqim vakillari bo`lgan Shortanbay, Abubakir, Numon kabi
shoirlar ijodida o`zlari yashayatgan davrdan, siyosiy tuzimdan norozilik  motivlari
ko`proq   ko`zga   tashlanadi.   Ular   qadimgi   qozoq   xalqi   urf-odatlari,   an`analarining
unutilib   borayotganligidan   bezovta   bo`lib   she`rlar   yozdi.   Zamondan   norozilik,
adolatsiz   tuzumga   nafrat,   nadomat   motivlari   ular   asarlarining   yetakchi   g`oyalari
edi.   Bu   davrda   Qozog`istonning   barcha   xududlari   Rossiyaga   qo`shib   olindi.
Qozoqlar   yeriga   ko`plab   ruslar   ko`chib   keltirildi.   1868   yilda   Rus   imperiyasining
Orenburg   va   G`arbiy   Sibir   guberniyalarining   cho`l   zonalarini   mustahkamlash
haqidagi  maxsus formoni e`lon qilindi. Bu farmonga muvofiq butun qozoq yurtini
boshqarish ruslar qo`liga o`tdi. Qozoqlarning xon va sultonlari davlatni boshqarish
huquqidan amalda maxrum qilindi. Mamlakatda ruslashtirish siyosati  olib borildi.
Ana   shu   o`zgarishlar   ko`pgina   qozoq   ziyolilarining   tushkinlikka   tushishiga   sabab
bo`ldi.   Qadimgi   feodal   aristokratiyaning   roli   pasayishi,   yangi   kapitalistik
munosabatlarning shakllanishi bu davr qozoq adabiyotida o`z aksini topdi. Shuning
uchun Abubakir shoir o`z she`rlarida mamlakatni past tabaqadan bo`lgan qullar va
kofirlar   boshqarmoqda.   Bular   yurtni   vayronaga   aylantiradi,   chet   elliklarga   tolon-
taroj qilish imkoniyatini ochib beradi. Chunki bularning qonida yurtni boshqarish
qobiliyati   yo`q,   deb   asarlar   yozdi.   Kishilarni   qozoq   milliy   urf-odatlarini,   Islom
dinini   qadrlashga,   ularga   rioya   qilishga   chaqirdi.   Bu   davr   qozoq   adabiyotidagi
realistik   ma`rifatparvarlik   oqimi   vakillari   Ibray   Oltinsarin,   Abay   Kunonboyev,
Cho`qon   Valixonovlar   ijodida   esa   demokratik   tamoyillar,   yangiliklarni   targ`ib
qilish, Yevropa madaniyatiga xayrixoxlik seziladi.
Qozoq   xalqining   ana   shu   boy   og`zaki   ijodi,   uning   yozma   adabiyotining
shakllanishiga   katta   ta`sir   qildi.   Qozoq  klassik   adabiyotining  asoschilari   Cho`qon Valixanov, Ibray Oltinsarin, Abay Qo`nanboyevlar ijodi qozoq xalqi og`zaki ijodi
bilan   yozma   adabiyotining   o`rtasida   ko`prik   vazifasini   o`tadi.   Bu   shoirlar   bir
tomondan, mashhur oqin bo`lgan, ikkinchi  tomondan esa  buyuk ma`rifatparvarlar
edi.   Ular   demokratik   yo`nalishdagi   qozoq   adabiyotining   asoschilari   edi.   XIX
asrning   boshlarida   qozoq   cho`llarining   bir   qismining   Rossiyaga   qo`shib   olinishi
natijasida   xalq   hayotida   muhim   o`zgarishlar   sodir   bo`ldi.   Progressiv
dunyoqarashdagi   fikrlarga   ega   bo`lgan   rus   intelligensiyasining   ta`siri   natijasida
mahalliy qozoq ziyolilari ham shakllana boshladi.
Cho`qon   Valixanov       (Muhammad   Xanafiy)
(1835   –   1865)   birinchi   qozoq   olimi,   fan   arbobi,
madaniyat   xodimi,   etnograf,   sayohatchi   va   diplomat
sanaladi.   Qozoq   xonlaridan   bo`lgan   Ablayning   avlodiga   mansubdir,   uning   otasi
Chingiz qozoq sultonlarining boshlig`i bo`lgan. Cho`qon Ko`kchatov viloyatining
Qo`shmurin degan  joyida tug`ilgan. Dastlab  musulmoncha  maktabda, keyin 1847
yilda   Omsk   shahridagi   kadetlar   korpusiga   o`qishga   kiradi.   1853   yilda   kadet
korpusini   muddatdan   oldin   muvaffaqiyatli   bitirib,   rus   armiyasida   ofitser   bo`lib
xizmat qiladi.
U tarix, georafiya, etnografiya  fanlarini  mustaqil  ravishda chuqur  o`rgandi.
1856   yilda   ruslar   tashkil   qilgan   Issiqko`l,   Kulja,   Qoshqar   bo`ylab   ekspedisiyada
qatnashib,   qirg`iz   xalqi   urf-odatlarini,   folklorini   yozib   oldi.   Cho`qon   «Manas»
eposining   mazmunini   qadimgi   qo`shiqlarni,   afsona   va   rivoyatlarni   birinchi   bo`lib
yozib oldi. Qirg`iz xalqining o`sha davrdagi iqtisodiy ahvolini, maishiy turmushini
atroflicha   o`rgandi.   Natijada   uning   “Qirgizlar   haqida   yozishmalar”i,   “Kukatoy
xonning o`limi va uning ta`ziyasi” kabi asarlari yuzaga keldi.
U   birinchilardan   bo`lib   “Manas”,   “Qo`zi   Kurpesh   va   bayan   suluv”     kabi
dostonlrni yozib oldi hamda ularni rus tiliga tarjima qildi. 
1956   yil   Cho`qon   Valixonov   rus   davlatining   Kuljadagi   savdo   ishlari
bo`yicha   vakili   bo`lib   tayinlanadi.   U   shu   ulkaning   etnografiyasini   o`rgandi.   U
harbiy   ishlardan   voz   kechib,   Sharq   xalqlari   tarixi,   adabiyoti,   etnografiyasi   bilan
shug`ullandi.   U   1957   yilda   Rossiya   geografik   jamiyatining   haqiqiy   a`zosi   qilib CHO`QON VALIXONOV 
(1835-1865) saylanadi. 1858 yilda u Qoshqarni tekshirish uchun tuzilgan ekspedisiyaga boshliq
bo`ldi.   Olti   oy   ichida   uyg`ur   tilini   urganib,   shu   ulkaning   tarixi,   geografiyasi,
etnografiyasi  bo`yicha juda katta material  to`pladi, ko`plab eski  Sharq qo`lyozma
kitoblarni Peterburgga olib keldi. 
1860 yilda Cho`qon Rossiya  Harbiy ministrligi  topshirig`i bilan Buxoro va
Issiqko`lning   geografik   kartasini   tuzdi   va   «Oltisharning   holati   haqida»   nomli
kitobini   nashrga   tayyorladi.   U   Mashhur   yozuvchi   M.Dostayevskiy   bilan
do`stlashdi.  1961 yilda kasalligi  tufayli  Peterburgdan ketib, o`z yurtida ma`rifatni
yoyishga harakat qildi. U «Qirg`izlarda shamanchilik ildizlari», «Qozoq, qirg`izlar
shajarasi»,   «Katta   qirg`iz-qaysoq   o`rdasi   afsona   va   rivoyatlari»  kabi   maqolalarini
yozdi.
1864   yilda   Cho`qon   Valixonov   general   Chernyayevning   harbiy
ekspedisiyalarida   ishtirok   etdi.   Avliyo   otaning,   Toshkentning   ruslar   tomonidan
bosib   olinishidagi   xunrezliklardan     norozi   bo`lib,   bu   ekspedisiyani   tark   etadi.
Cho`qon Valixanovning ilmiy faoliyatidan ruslar O`rta Osiyoni bosib olish uchun
foydalanganini,   uning   o`zi   tasavvur   ham   qilmas   edi.   U   juda   qisqa,   bor   yo`g`i   30
yilcha   umr   ko`rdi,   xolos.   Lekin   ana   shu   qisqa   umrida   qilgan   ishlari   bilan   qozoq
xalqi   tarixida   talantli   olim,   iste`dodli   yozuvchi,   buyuk   ma`rifatparvar   sifatida
mashhur bo`lib qoldi.
Yana   bir   qozoq   ma`rifatparvari     Ibray   Oltinsarin
(1841 - 1889) Kustanay viloyatida tug`ilib voyaga
yetdi. U Orenburg shahrida ochilgan  rus-qozoq maktabida o`qidi. Ma`lum muddat
kotiblik   qildi,   keyin   esa   o`qituvchilik   kasbini   tanladi.   Ibray   eski   maktablarning
talabga javob bermay qo`yganligini bilib, o`zi yangi maktablar ochdi, ularga yangi
darsliklar   yozdi.   U   butun   ilmini,   kuch-qobiliyatini   qozoq   xalqini   savodli,   ongli
qilishga   bag`ishlagan   ma`rifatparvar   insondir.     Ibray     Oltinsarin   ruslarning   ilg`or
maorif sistemasidan foydalanib, uni qozoq maktablariga birinchi bo`lib tadbiq etdi.
1864 yili yangi qozoq maktabi ochib, unda o`zi o`qituvchilik qildi. Bu maktab juda
yaxshi  natijalar  berganidan I.Oltinsarinning nomi  tezda butun qozoq eliga tanildi. IBRAY OLTINSARIN
(1841-1889) 1887 yilda Irg`izda qozoq qizlari uchun birinchi internat-maktab ochib qozoq xalqi
tarixida birinchi bo`lib ayollar uchun maorif masalasini ko`tarib chiqdi.
Ibray   Oltinsarin   «Qozoq   xrestomatiyasi»   nomli   kitob   yozib,   unda     yosh
bolalar   dunyoqarashiga   mos   ko`plab   yengil   she`rlar,   hikoyalar   to`plangan   edi.
Bunga   rus     va   jahon   adabiyoti   namunalarida   ham   asarlar   kiritilgan   edi.
«O`rmakchi,   chumoli   va   qaldirg`och»   nomli   hikoyada   mehnat   kishini   baxtli
qilishini,   yalqovlik esa    insonni  tubanlikka   yetaklashini  obrazli  qilib tushuntirib
berdi.     Uning   «Saxiy   Xotamtoy»   hikoyasida   esa   halol   mehnat   qilib,   non   topish
kishining   eng   yaxshi   fazilati   deb   xulosa   keltiriladi.   Bu   Navoiyning   «Xotamtoy
hikoyati»dan   ta`sirlanib   yozilgani   bilinib   turibti.   Uning   «Dono   qiz»   nomli
hikoyasida     otasi   podshoning   g`azabiga   uchrab   qo`li   kestirilayotgan   paytda,
podshoga   iltijo   qilib,   otam   o`rniga   mening   qo`limni   kesinglar,   chunki   u   bizning
oilamizning yagona boquvchisi, degan qizning taqdiri hikoya qilinadi.
  Bulardan tashqari «Ona va   o`g`il»,   «Hasan va Husan», «Og`riqdan ham,
og`ir   qayg`u»   kabi   hikoyalari   ham   ahloqiy-tarbiyaviy   mavzuda   yaratilgan   edi.   U
bolalarga   atab   ko`plab   asarlar     yozdi   va   chet   el   adabiyotidan   ham   anchagina
asarlarni   tarjima   qildi.   Yozuvchining   «Qipchoq   Saidqul»   nomli   hikoyasida   ham
o`troqlashib borayotgan qozoqlarning hayotida mehnatning roli haqida gap boradi.
Ibray Oltinsarinning yana bir xizmati, u qozoq poeziyasida she`riy yo`lda yozilgan
masallar   janriga   asos   soldi.   Bunda   u   rus   yozuvchisi   I.   Krilov   an`analaridan
foydalandi.   Shoirining   «Yoz», «Daryo», «Yoz kelmoqda» nomli she`rlari peyzaj
lirikasining     go`zal   namunalari   bo`lib   hisoblanadi.   U   siyosiy   va   didaktik
xarakterdagi she`rlar yozib, bu sohada ham birinchilardan bo`ldi. 
Xullas,   I.Oltinsarin   o`z   ijodi   bilan   qozoq   adabiyotida   realistik   metodning
shakllanishiga katta hissa qo`shdi.
XIX   asr     qozoq   adabiyotining,   umuman,   qozoq   klassik   adabiyotining   eng   yirik
arbobi     Abay   Qo`nanboyev   (1845-1904)     hisoblanadi.   Abay   ijodi   qozoq
adabiyotining   cho`qqisidir.   Qozoq     xalqi   Abay     yaratgan   asarlar   orqali   birinchi
bo`lib   dunyoning   falsafiy   fikrlari   bilan   tanishishga   muyassar   bo`ldi.   Shoir   ijodi
Sharq   va   G`arb   adabiyotining     sintezlashgan   holatidagi   novator   adabiyotdir.     U
ABAY QO`NANBOYEV 
(1845-1904) qozoq   adabiyotining   asoschisi   bo`lish   bilan   birga,   qozoq   adabiy   tilining   ham
asoschisidir.   O`zbek   adabiyotida     Navoiy,   Turkman     adabiyotida     Mahtumquli
Ozarboyjon adabiyotida   Fuzuliy   qanday rol o`ynagan bo`lsa, qozoq adabiyotida
Abay   ham   xuddi   shunday   rol   o`ynadi.   Abay   qozoq     poeziyasini   yangi   realistik
yo`nalishga   boshlagan   novator   shoirdir.   Shoir   ijodining   an`anasi   sifatida
keyinchalik qozoq adabiyotida tanqidiy realizm tomir otdi. Abay buyuk demokrat
va     ma`rifatpar   shoir   sifatida     o`z   davrining   ilg`or   g`oyalarini       asarlarida   targ`ib
etdi. Abay ijodiy faoliyati haqida   juda ko`plab ilmiy ishlar qilingan.   M. Avezov
«Abay»,   «Abay   yo`li»   nomli     to`rt   tomli   roman   epopeyasini   yozdi.   Qozoq
adabiyotshunosligida     maxsus   «Abayshunoslik»   bo`limi   paydo   bo`ldi.   Bularning
barchasi   buyuk   shoir   ijodining   qozoq     xalqi   madaniyati   tarixida   nechog`li   rol
o`ynaganidan dalolat beradi. 
Abay   Semipalatinsk   viloyatida   shu   o`lkaning   og`a-sultoni   biy   Qunonboy
oilasida   tug`ilib   voyaga   yetdi.   Uni   yoshligida   eski   musulmon   maktabida   va
madrasada   o`qitdi.   Keyin   uch   yil   rus   maktabida   o`qidi.   Qattiqqo`l   otasi   uni   o`z
o`rniga  tayyorlash  maqsadida  davlatni  boshqarish     ishlariga  tortdi.  Lekin  Abayda
bunday ishlarni bajarishga umuman   havas yo`q edi. U mustaqil  o`qib bilim oldi,
rus tilini  o`rgandi. Semipalatinskka surgun bo`lib kelgan rus  progressiv ziyolilari
bilan yaqin munosabatda bo`ldi.   
Abay   she`rlari   xalqni   g`aflat   uyqusidan   uyg`otishga,   o`z   haq-huquqini
himoya   qilishga   da`vat   etardi.   U   jamiyatdagi   illatlarning   ildiziga   bolta   urib,
ularning   qayerga   borib   taqalishini   ko`rsatib   berdi.   Xalqning   o`z   huquqini   tanishi
esa amaldorlarga hyech ham yoqmaydi. Shuning uchun Abayni bir  tomondan rus
akkupantlari,   ikkinchi   tomondan   maxalliy   feodal   amaldorlar   siquv   ostiga   oldi.
Uning uylarini bir necha marta tintuv qildi, turli tuhmatlar uyushtirdi.
Abay   she`riyati   rangba-rang   va   turli   mavzularda   yozilgan.   Qozoq   xalqi
og`zaki ijodidagi o`lanlar, aytishuvlar bilan hamohangdir. Uning muhabbat lirikasi
Sharq     she`riyatining   go`zal   namunalaridan   ta`sirlanib   yozilganday   tuyulsa-da,
unda   halqchillik   va   dardchillik   kuchli   ko`zga   tashlanadi.   Olti   va   sakkiz   qatorlik
qisqa  va  mazmunli  go`zal  she`rlarda  shoir  o`quvchiga ta`sir   qiladigan,  uning  his- tuyg`usini qo`zg`atadigan fikrlarni bayon etadi.   Shoirning bunday she`rlarida rus,
umuman,   Yevropa   she`riyatining     an`analarini   sezamiz.   «Jim-jim   ko`nglim,     jim
ko`nglim» degan misralar bilan boshlanuvchi she`rlari esa qandaydir tomoni bilan
Sharq tasavvuf she`riyati an`analarini eslatadi. Chunki bu she`rda shoir insonning
ko`ngli,   nafsi   nimalarni     tilamaydi.   Uni   jilovlash   lozim,   aks   holda   insonni   xarob
qiladi,   degan   fikrlarni   aytadi.   Abay   she`riyati   sinchiklab   tahlil   qilinsa,   unda
Ahmad   Yassaviy   she`riyatining   an`analari   ham   anchagina   ekanligiga   iqror
bo`lamiz.   Shoir   «Ey   muhabbat»,   «Yigitlar»,   «Ko`zimning   qorasi»,   «Sho`rli
qozog`im», «Ilm   urgan» kabi she`rlarida ishq, vatan, ma`rifat mavzularini targ`ib
qildi.
Ma`lumki,   Abay   serqirra   ijodkor   bo`lib,   uning   adabiy   merosida   bir   qancha
dostonlar ham mavjud. U «Iskandar» «Ma`sud», «Azim afsonasi», «Vadim» kabi
dostonlar ham yozgan. U «Ma`sud» nomli dostonida «Ming bir kecha» ertagidagi
afsonalarga murojaat qildi. Asar voqialari Bog`dod va uning atrofida bo`lib o`tadi.
Dostonda Ma`sud nomli halol va pokiza yigitning bir qariya cholni qaroqchilardan
himoya qilib mardlik va jasorati ko`rsatgani, buning evaziga qariya unga pul taklif
qilganda,  u   rad  etib   bu  ishni   savob   uchun,   odamgarchilik  uchun   qilganini   aytadi.
Ma`sudni   qariya   yaxshi   tilaklar   bilan   duo   qiladi.   Xalqdagi   «oltin   olma,   duo   ol»
degan   maqolga     rioya   qilgan   Ma`sud   keyinchalik   adolatli   shoh   bo`lib   yetishadi.
Aslida bu duo qilgan qariya Xo`jai Xidir edi. 
Dostonda ana shu rivoyat asosiy mavzu qilib olinib, Abay uni o`z zamoniga
moslab o`zgartirishlar kiritgan. Ma`sud qandaydir arab yigiti emas, balki o`quvchi
ko`z   oldida   oddiy,   mard,   qozoq   yigitiday   gavdalanadi.   Shoir   o`z   gumanistik
g`oyalarini shu tarzda targ`ib qildi.
Uning   «Azim   afsonasi»   nomli   dostoni   ham   «Ming   bir   kecha»   syujetidan
olingan.   Ertakdagi   «Hasan   zargar   qissasi»   shoir   tomonidan   o`zlashtirilib,   Hasan
ismi   o`rniga   Azim   nomi   berilgan.   Bunda   ezgulik   bilan   yovuzlik,   haqiqat   bilan
yolg`on, ma`rifat bilan jaholat o`rtasidagi konfliktlar ko`rsatilgan. Yovuz chol yosh
yigit   Azimni   jodu   qilib,   boshiga   ko`p   kulfatlar   soladi.   Azimdagi   oq   ko`ngillik, mardlik,   to`g`rilik   barcha   yovuz   kuchlar   ustidan   g`olib   kelishiga   yordam   beradi.
Asar tugallanmay qolgan.
Ma`lumki,   Iskandar   Zulqarnayn   haqida   Sharq   adabiyotida   juda   ko`plab
asarlar   yaratilgan.   Nizomiy,   Xisrav   Dehlaviy,   Navoiylarning   Iskandar   haqidagi
dostonlari   bunga   misol   bo`la   oladi.   Shoir   Abay   ham   ana   shu   an`analarni   davom
ettirib, «Iskandar» nomli doston yozgan. 
Lekin   Abay   bu   dostonida   Iskandarni   maqtamasdan,   uni   tanqid   qilish
yo`lidan   bordi.   Asarda   Filip   o`g`li   Iskandarning   qo`shni   mamlakatlarni   bosib
olgani bilan qanoatlanmay, katta qo`shin to`plab butun dunyoni bosib olish uchun
harakat  qilgani,  biroq  oqibatda bu  ishning  uddasidan  chiqmagani   hikoya qilinadi.
Iskandar   o`z   qo`shini   bilan   jazirama   cho`lni   kesib   o`tib,   bir   toqqa   duch   keladi.
Tog`ning   darasiga     kirishda   katta   oltin   darvoza   unga   to`siq   bo`ladi.   U   qancha
urinmasin   bu   darvozani   buzib,   narigi   tomonga   o`tolmaydi.   Iskandarning   jahli
chiqib,   darvozani   och,   men   butun   dunyo   hukmdori   Iskandar   bo`laman,   deydi.
Darvoza   ortidan   esa,   bu   xudoga   olib   boriladigan   yo`ldagi       darvoza,   senga   esa
mumkin  emas,  degan   sado  keladi  va   Iskandarga  darvoza  ortidan  suyak  tashlaydi.
Bu   suyak   juda   og`ir   edi.   Uni   hyech   narsa   ko`tara   olmaydi.   Bu   sirning   ma`nosini
Iskandarning ustozi Aristotel yechadi. U tarozi pallasining bo`sh qismiga bir qisim
tuproq tashlaganda, suyak turgan pallasi yuqoriga ko`tarilib ketadi. Abay insondagi
ochko`zlikni,   dunyoga   to`ymaslikni   tanqid   qilib,   uni   bir   qism   tuproq   to`ydiradi,
degan   naql   bilan   dostonni   tugallaydi.   Ana   shu   Iskandar   hayotidan   olingan   bir
lavha   juda   katta   tarbiyaviy   ahamiyatga   ega.   Bu   ham   buyuk   shoir   Abayning   ko`p
qirrali olmos iste`dodidan xabar beradi.
Abay   qozoq   adabiyotida   prozaning   rivojlanishiga   ham   munosib   hissa
qo`shdi.   U   o`zining   mashhur   «nasihatlar»ini   nasriy   yo`lda   yozdi.   Bu   asar   Abay
ijodida alohida o`rin tutadi. Buni shoirning o`ziga xos falsafiy traktatlari deb atash
mumkin.   Bunda   donishmand   shoirning   hayot   haqida,   qozoq   xalqi   va   uning
turmushi   to`g`risidagi   qarashlari   ifodalangan.   Inson   hayotining   turli   tomonlariga
oid   voqyealar   haqida   mushohada   yuritiladi.   Masalan,   kitobni   qanday   mutolaa qilishdan   tortib,   insonning   bu   dunyoda   yashashdan   maqsadi,   xalqlarning
ahvoligacha ma`lumot beradi.
Abay   ko`pgina   asarlarni   qozoq   tiliga   tarjima   qildi.   u   rus   adabiyotidan
A.S.Pushkinning   «Yevgeniy   Onegin»   she`riy   romanidan   parchalar,
M.Yu.Lermentovning   26   she`rini,   I.A.Krilovning   20ta   masalini   qozoq   tiliga
ag`daradi. U   Lermontovning “Xanjar”, “Yelkan”, “Terek tuhfasi” kabi she`rlarini
“Demon”   poemasidan   parchalarni   juda   mahorat   bilan   sodda,   tushunarli   tilda
tarjima qildi. “Yevgeniy Onegin”ni esa Abay erkin tarjima qilib, uning mazmunini
qaytadan qozoqlarga tushunarli qilib berdi. Bu sharq adabiyotidagi nazira bog`lash
usuliga   yaqin   turadi.   Abay   bu   tarjimasi   bilan   o`z   Oneginini,   o`z   Tatyanasini
yaratdi.   Qozoq   oqinlari   Tatyananing   sevgi   iztiroblariga   to`la   bo`lgan   Oneginga
maktubini   xalq   o`rtasida   o`lan   singari   kuylab   yurgan.   Abay   o`z   tarjimalari   bilan
X1X asrdagi buyuk  rus adabiyotini o`z xalqi orasida targ`ib qiladi.
               Abayning o`g`illari Mag`avi va Oqilbeklar ham otasining yo`lidan borib bir
qancha asarlar yaratib, qozoq adabiyotining rivojlanishiga o`z hissalarini qo`shgan.
Abayning lirik she`rlari turli mavzularda yozilgan. Lekin ularning ko`pchiligini
ilm-hunar   o`rganishga,   savodli   bo`lishga   chorlovchi   ma`rifatparvarlik   ruhidagi
she`rlar tashkil etadi. Bu fikrlarimizni shoirning quyidagi misralari ham isbotlaydi.
Yoshlikda bilim izlab yugurmadim
Hayron bo`ldim, biroq yuz o`girmadim,
Ulg`ayganda qarasam, qo`lim quruq,
Kechikib qo`l cho`zdimu, ulgurolmadim
Izlasam, bo`larmidim shunchalik xor?
Abayning   muhabbat   lirikasi   ham   samimiy   va   jozibali   misralarda   bitilgan.   U
halq qo`shiqlariga yaqin, sodda va ravon misralarda yozilgan.
Berdim salom, qalamqosh
Senga qurbon mol ham bosh.
Seni o`ylab tunu kun,
Oqar ko`zdan qaynoq yosh. Asil odam aynimas
Ishq o`tidan qayrilmas,
Ko`rsam ham, ko`rmasam ham,
Ko`ngil andan ayrilmas.
Abay   qozoq   she`riyatida   birinchi   bo`lib,   realistik   doston   janrini   olib   kirdi.
Uning   “Iskandar”   va   “Mas`ud”   nomli   dostonlarida   zamondoshlarini   hayojonga
solib   turgan   ko`pgina   muammo   va   masalalarni   ko`tarib   chiqdi.   U   odob-ahloq
ma`naviyat   va   ma`rifat   haqida   doimo   qayg`urib   yozdi.   Ma`riftli   zamonni   qanday
qurish yo`llarin axtardi, adolatli tuzumda yashaydigan jamiyatni orzu qildi.
Abay   Qozoq   prozasining   rivojlanishiga   ham   o`zining   katta   hissasini   qo`shdi.
Uning   “Nasixat”   nomli   asari   kichik-kichik   didaktik   hikoyatlardan   ibrorat.   Ularda
Abayning   ilg`or   ijtimoiy-siyosiy   qarashlari   va   falsafiy   mushohadalari   o`z   aksini
topgan.   Abay   ijodiga   rus   adabiyotining   ta`siri   katta   bo`ldi.   Shoir   Pushkinning
“Yevgeniy   Onegen”   romanidan   ayrim   boblarni   qozoq   tiliga   tarjima   qildi.   Bu   esa
qozoq   adabiyotida   chet   tilidan   qilingan   birinchi   tarjima   edi.   Abay   rus
imperiyasining bosqinchilik siyosatini qoraladi va unga qarshi o`z asarlarida fikrlar
bildirdi. Lekin ikkinchi tomondan progressiv Rossiya ham bor ekanligini ta`kidlab,
undan ibrat olish, qozoq xalqini jaholatdan qutqaradi deb bildi. 
Abay O`rta Osiyoda yashovchi turkiy xalqlari ichida o`zbeklarni ma`naviyat va
ma`rifat   tomondan   ilg`or   xalq   deb   bilib,   o`z   yurtdoshlariga   ibrat   qilib   ko`rsatdi.
Shu   bilan   birga   o`zbeklarning   iqtisod   sohasidagi   yutuqlaridan   ham   o`rnak   olish
kerakligini uqtirdi.
Shunday   qilib,   qozoq   ma`rifatparvorlari   Cho`qon   Valixanov,   Ibrat   Oltinsarin
va   Abay   Qo`nanboyevlar   ijodi   qozoq   yozma   adabiyotining   shakllanishiga   katta
hissa   bo`lib   qo`shildi.   Bu   yozma   adabiyot   realistik   san`at   yo`nalishida   vujudga
keldi va XX asr qozoq adabiyotining rivojlanishiga poydevor bo`lib xizmat qildi.
XIX   asr   oxiri   XX   asr   boshlarida   Qozog`istonda   sanoat   va   savdo   kapitali
rivojlanishi   natijasida   mahalliy   burjuaziya   shakllandi.   Bu   esa   adabiyotda   ham
burjuaziya   mafkurasiga   mos   asarlarning   paydo   bo`lishiga   olib   keldi.   Oktyabr
inqilobi,   grajdanlar   urushi,   yer   islohoti   kabi   o`zgarishlar,   bolsheviklarning hokimiyat   tepasiga   kelib   yurgizgan   siyosatlari   uzoq   vaqtlar   XX   asr   qozoq
adabiyotining   asosiy   mavzulariga   aylanib   qoldi.   Lekin   qozoq   ijodkorlari   doimo
adolat   uchun,   haqiqatning   g`alaba   qilishi   uchun   asarlar   yozishdan   chekinmadilar.
Asr   boshida   qozoq   adabiyoti   rivojiga   yozuvchilardan   I.Kubeyev,   S.Turaygurov,
S.Donitayev, I.Jonsugurov, S.Sayfullinlarning ijodi katta hissa bo`lib qo`shildi.
XX   asr   boshlarida   qozoq   adabiyotida   jadidchilikning   roli   katta   bo`ldi.
Ayniqsa,   tatarlarda   chiqadigan   gazeta   va   jurnallar,   tatar   tilida   nashr   qilingan
kitoblar qozoq adabiyotining rivojlanishiga ta`sir qildi. Qozoqlarda ham  “Oyqon”
nomli jurnal va bir qancha gazetalar tashkil etildi. “Alash o`rda” tashkiloti tuzilib,
bu   tashkilot   a`zolari   Qozog`iston   mustaqilligi   uchun   kurash   olib   bordi.   Bu   davr
qozoq   adabiyotida   turkiy   xalqlarni   birlashtirish,   dunyoda   yagona   “Buyuk   turon”
davlatini   tuzish   g`oyalari   ham   keng   yoritildi.   Ozodlikka   erishish   uchun   dastlab
xalq   ongli,   savodli   bo`lishi   kerak,   ongsiz,   sovodsiz   xalq   bilan   hyech   narsa   qilib
bo`lmasligini   bilgan   ilg`or   qozoq   ziyolilari,   avval   maktablarni   isloh   qilish   kerak,
degan takliflar  bilan chiqdi. Shuning uchun bu davr qozoq adabiyotida ma`rifatni
targ`ib   qilish   yetakchi   o`rinda   turdi.   Isfandiyor   Ko`bayev,   Turayg`urov,
Donentoyev,   Muxtor   Mag`ovin,   Mustafa   Cho`qayev   kabi   ma`rifatparvar   qozoq
vatanparvarlari   o`z   asarlarida   erk,   ozodlik   uchun   kurashayotgan   qahramonlar
obrazini yaratdi. Ular taraqqiyot uchun to`siq bo`layotgan turli illatlarga, jaholatga
qarshi kurash olib bordi.
XX asr boshida Turkistonda eng ilg`or ziyolilardan biri Mustafo Cho`Qayev (1890
- 1942) edi. U Oqmachit shaxrida tug`ilgan. Turkistonning eng savodli, fikri teran
kishisi   sifatida   Rossiya   Davlat   Dumasining   deputati   bo`lib,   mahalliy   xalq   haq
huquqlarini ana shu yuqori minbarda turib himoya qilgan. 1917 yilda Orenburgda
Umumqozoq     Kongressini   tuzishda   ishtirok   etdi.   Shu   yili   dekabr   oyida   esa
Turkiston   Muxtoriyatini   tashkil   qildi.   Dastlab   Muxtoriyatning   raisi   qilib   “Alash
o`rda” partiyasi raxbarilaridan biri Tinishboyev saylandi. Bir xaftadan keyin uning
o`rniga Mustafo Cho`kayev tayinlanadi. Bu Muxtoriyat uch oylar chamasi faoliyat
ko`rsatdi.   Bolsheviklar   turli   nayranglar   bilan   uni   tarqatib   yubordi.   Muxtoriyat
Qo`qon   shahrida   demokratik   asosda   qurilgan   edi.   Unda   54   kishilik   xalq
MUSTAFO CHO`QAYEV 
(1890-1942) kengashining 36 tasi maxalliy millat, 18 tasi yevropalik edi. Lekin bu Muxtoriyatni
uzoq   vaqtlar   “Millatchi   va   panturkistlar   to`dasi”   deb   ayb   qo`yib   qoralab   keldi.
Qo`qon milisiyasi boshlig`i Ergash kichik otryad bilan Muxtoriyatni himoya qildi.
Lekin   Qizil   Armiya   shafqatsiz   terrorni   amalga   oshirdi,   arman   dashnoqlariga   erk
berib,   tinch   axolini   talash   uchun   tashladi.   Bu   armanilar   guyoki,   turklar   va
ozorbayjonlardan   azob   chekkanligi   uchun   boshqa   turk   qavmlaridan   o`ch   oldi.
“O`shanda   Qo`qonning   o`zida   o`n   mingdan   ortiq   odam   o`ldirildi.     Qirg`in   shu
bilan tugagani yo`q. 1918 yilning birinchi yarmida Marg`ilonda 7000, namanganda
2000, Andijonda 6000, Bo`z qo`rg`onda 4500 odam o`ldirildi. Shu jarayonda  180
qishloqqa o`t qo`yildi. Minglab oilalar xonavayron bo`lib, boshponasiz qoldi. 
Mustafa   Cho`qay   bu   xunrezliklarning   barchasining   aybdori   deb
bolsheviklarni   bildi   va   chet   elga   chiqib   ketdi.   U   20   yildan   ko`proq   Parij,   Berlin,
Turkiya kabi joylarda yashadi. Lekin doimo Turkiston ozodligi uchun kurash olib
bordi.   U   chet   ellarda   “Ulug`   Turkiston”,   “Svobodn ы y   Turkiston”,   “Birlik   tuvi”
kabi   gazetalarini   chiqardi.   Bu   gazetalarda   Turkiston   xalqining   ozodligiga
bag`ishlangan   maqolalar   bosilib   chiqib   turdi.   Bulardan   tashqari,   M.Cho`qayev
ingliz, fransuz, nemis, polyak tillarida Turkiston ozodligiga bagishlangan ko`plab
risolalar  chiqargan.  Ayniqsa  uning “Turkiston  sho`rolar  hukumati  davrida”  nomli
kitobi   juda   mashhur   bo`lgan.   Ikkinchi   jahon   urushi   davrida   M.Cho`qayev
nemislarga   asir   tushgan   Turkistonliklarni   o`limdan   saqlab   qolish   maqsadida
“Turkiston   legioni”ni   tuzdi.   Nemis   konslagerlarida   azob   chekayotgan
yurtdoshlarini bir joyga to`pladi. Ana shu davrda sil kasalligini yuktirib, o`zi ham
1942 yil Berlinda vafot etdi.
Iskandar Kubayev qozoq ma`rifatparvari I.Oltinsarin ochgan maktabda o`qib
savodini   chiqardi.   Keyin   ko`proq   mustaqil   bilim   olishga   intilib,   nihoyat   o`z
davrining   yetuk   ziyolilaridan   biri   bo`ldi.   U   o`z   ijodini   badiiy   tarjimalardan
boshlagan. 1910 yilda rus masalchisi I.Krilovninng ko`pgina asarlarini qozoq tiliga
o`girdi.   1912   yilda   I.Ko`bayev   “Namunali   o`quvchi”   nomli   majmuasini   nashr
ettirdi. Bunga folklordan olingan va o`zining ijodidan ko`plab asarlarni kiritdi. Yozuvchining   mashhur   asarlaridan   biri   “Qolin”   romanidir.   Bunda   eski,
yaramas urf-odatlar tanqid qilingan. Romanda Turlig`ul nomli oltmish yoshar chol
yosh qiz Gayshaga uylanmoqchi bo`ladi. Bu nikohga qizning otasi xasis, ochko`z
Itboy ham rozi. Lekin qizning sevgan yigiti  Kojas qizni nikoh kechasi olib qochib
ketadi.   Keyin   ko`p   janjallar,   urushlardan   keyin   qiz   o`z   sevgan   yigiti   Kojas   bilan
turmush   qurishga   muvaffaq   bo`ladi.   Adibning   «Ushalgan   orzu»   nomli   qissasi
avtobiografik   janrda   yozilgan.   U   o`zining   pedagogik   va   yozuvchilik   faoliyati
haqida   hikoya   qiladi.   Bu   kitobning   ham   o`quvchilar   uchun   ibratli   tomonlari   juda
ko`p.
Yana   bir   qozoq   ma`rifatparvari   Sultonmaxmud   Turayg`urov   (1893-1920)   qisqa
umri   davomida   adabiyot   tarixida   o`chmas   iz   qoldirdi.   U   Semipalitinsk   uyezdiga
qarashli Bayanaul degan joyda tug`ilgan. Dastlab madrasada, keyin mustaqil o`qib
bilim   oldi.   1914   yilda   “Oyqon”   nomli   jurnalda   uning   “O`quvchi   o`ylari”,
“Qo`msash”   kabi   she`rlari   e`lon   qilindi.   Keyinchalik   shoirning   “Sarsonlikdagi
hayot”,   “Kambag`al”     nomli   dostonlari   nashr   etildi.   Bu   asarlarda     shoir   adolatli
tuzum   haqida     e`tiborga   loyiq     fikrlar   aytdi.   Uning   “Go`zal   qiz   Qamar”   nomli
romanida   xotin-qizlar   ozodligi,   ularning   haq-huquqlarining   paymol   qilingani
to`g`risida   yozdi.   Bu   kitob   20-   yillar   qozoq   adabiyotining   katta   yutuqlaridan   biri
bo`lib   qoldi.   Asarda   go`zal   qiz   Qamarni   Nurum   nomli   cholga   zo`rlik   bilan
turmushga   chiqarmoqchi       bo`ladi.   Qizning   otasi   Umarni   kaltaklab,   qizni   zo`rlik
bilan   Nurumning   uyiga   olib   ketadi.   Unga   qizning   sevgilisi   Ahmad   ham   yordam
berishdan ojiz. Qiz Nurumning uyida, o`zini zaharlab o`ldiradi.
Turayg`irov   Abay   poeziyasi   an`analarini   yangi   davrda   davom   ettirdi.   U
Abay   poeziyasini,   xuddi   payg`ambarning   yurak   qoni   bilan     yozilgan   qur`on
suralariga tenglashtirgan edi.
Qozoq ma`rifatparvar  adiblaridan Sobit  Donentayev (1894-1933). Povlodar
uyezdida   tug`ilgan.   Eski   maktab   va   madrasilarda   o`qib   savodini   chiqargan.   1913
yilda   “Oyqon”   jurnalida   birinchi   she`ri   chiqdi.   1915   yil   Ufada   birinchi   to`plami
“Mayda-chuyda” (“melochi”) nomi bilan e`lon qilindi. Bu ma`lum  darajada hajviy
she`rlardan   tuzilgan   bo`lib,   bularda   turli   illatlarni   tanqid   qilgan.   Uning   “Oxirgi so`z”, “Davr kimniki” kabi she`rlarida ham ijtimoiy tengsizlik  haqida gap boradi.
“Bo`zto`rgay” nomli asarida shoir o`z xalqining milliy urf – odatlari haqida yozadi.
Bo`zto`rg`ay   haqiqat   izlab   turli   vaxshiy   kushlarga   boradi.   Burgut,   kalxat,   lochin
kabi kushlar bilan uchrashadi. Bu qaysidir tarafi bilan buyuk Navoiyning “Lisonut
tayr”   nomli   dostoni   personajlariga   o`xshab   ketadi.   Donentayevning   “To`ng`iz   va
olibsotar”,   “Baykenning   ko`z   yoshlari”   nomli   asarlarida   ham   jamiyatdagi   turli
illatlar ustida kulgan va o`quvchilarni ularga qarshi kurashga chorlagan.
Saken   Sayfullin   (1894-1934)   Qozoqistonning   Jezqazgan   viloyatida
tug`ilgan.   Eski   maktabda   o`qib   savodini   chiqardi,   keyin   rus-tuzem   maktablarida,
seminariyalarda bilim oldi. S.Sayfullin yoshligida Qozog`istonda tuzilgan «Birlik»
tashkilotining   faol   a`zosi   edi.   Bu   tashkilotning   oldiga   qo`ygan   asosiy   vazifasi
qozoq   halqini   asriy   qullikdan   ozod   qilish   edi.   Ana   shu   tashkilot     1910   yilda
S.Sayfullinning birinchi she`rlar to`plami, «O`tgan kunlar»ni Qozon shahrida chop
etishga   yordam   qildi.   Keyinchalik     uning   «Asov   tulpor»,   «Do`mbira»,   «Turmush
to`lqinlari»   kabi   she`riy   to`plamlari;   «Ko`kchatov»,   «Cho`loq   oqquyruq»,
«Ayrilgan   oqqushlar»   kabi   dostonlari   bosilib   chiqdi.   Shoirning   bu   asarlarida
mehnatkash xalq   xayoti, uning ozodlik uchun olib borgan kurashlari ko`rsatilgan.
Albatta shoir o`zi yashayotgan davrdagi tarixiy muxitni chuqur anglab ololmagan
edi. 
Shuning   uchun   uning   ayrim   she`rlarida   qozoq   xalqiga   yolg`on   erk   va
mustaqillik     va`da   qilgan   bolsheviklar   madhiya   qilingan.   Uning   «Baxt   yo`lida»
«Qizil   shunqorlar»   dramatik   asarlari   ham   1920   yillarda   yozilgan.   Bu   asar   qozoq
adabiyotida   dramatik   janrning   shakllanishiga   katta   ta`sir   qildi.   Asarda   Terlikboy
o`g`lini   mardikorlikka   yubormaslik   uchun   yosh   qizi   Muslimani   Volost   boshlig`i
qari   chol   Nukerboyga   xotinlikka   bermoqchi   bo`ladi.   Lekin   qizning   akasi
o`qimishli,   ziyoli   Yermek   singlisini   bu   dahshatdan   qutqaradi.   Uni   sevgan   yigiti
Birjon   bilan   qochirib   yuboradi.   Ana   shunda   fevral   burjua   revolyusiyasi   bo`lib,
podsho hukumati ag`darib tashlanadi. Asarda o`z manfaati uchun yosh qizini qari
cholga   bergan   ota   obrazi   qoralanadi.   Volost   boshliqlarining   haddan   tashqari
tovlamachi,   poraxo`r   bo`lganliklari   tanqid   qilinadi.   Yozuvchining   «Tor   yo`l,
SAKEN SAYFULIN
(1894-1934) tayg`oq   kechuv»   nomli   memuar   romani   ham   katta   mahorat   bilan   yozilgan.
Yozuvchining «Oysha», «Yer qazuvchilar», «Mevalar» nomli qissalarida ham asr
boshidagi   qozoq xalqining  hayoti  ko`rsatilgan.  Yozuvchining    «Qizil  shunqorlar»
dramasi o`zbek sahnalarida ham qo`yilgan.
Yozuvchining   «Ko`kchatov»   dostonida   ko`plab   afsona   va   rivoyatlar
berilgan.   «Buraboy» nomli rivoyatda ikki o`rkachli tuya hyech odamlarga tutqich
bermaydi. Bu hayvon ozodlikni yaxshi ko`rib doim tog`larda yashirinib yuradi. Bu
bizga  Amerika yozuvchisi Ernest Seton-Tompsonning «Yovvoyi  yo`rg`a» asarini
eslatadi.   Ablayxonning   o`g`li   katta   otryad   bilan   tuyani   tutib   olmoqchi   bo`ladi.
Lekin   u   Tuyaning   tiriklayin   qo`lga   tushmasligiga   ko`zi   yetib   uni   otib   tashlaydi.
Shundan keyin tuya katta ko`k toshga aylanib qoladi. 
Yoki boshqa bir rivoyatda qolmoqlardan asir olingan go`zal qizni olmoqchi
bo`lganlarga   shart   qo`yiladi.   Bu   shartga   binoan   qiz   oq   ro`molchasini   uzoqqa   ilib
qo`yadi.  Kim  uni   urib  tushirsa,  qiz unga  turmushga  chiqishga  rozi  bo`ladi. Lekin
hech   kimning   o`qi   bu   nishonga   yetmaydi.   Unga   majbur   qilib   uylanmoqchi
bo`lganda   qiz   rumolchasi   bilan   birga   toshga   aylanib   qoladi.   Bu   joyni   hozir   ham
«o`q   yetmas»   deb   atashar   ekan.   Umuman,   doston   Ko`kchatov   haqidagi   ana
shunday   rivoyatlarning   ko`pchiligini   o`zida   qamrab   olgan.   Bu   rivoyatlarning
axloqiy-tarbiyaviy  ahamiyati juda kattadir.
Saken   Sayfullin   o`zining     ijtimoiy   faoliyati   bilan   ham   qozoq   xalqining
madaniyati   tarixiga   katta   hissa   qo`shdi.   U   bir   qancha   gazeta   va   jurnallarda
muxarrir   bo`lib   ishladi.     Qozog`iston   Maorif   vazirligida   faoliyat   ko`rsatib,
mamlakatda maorifni tashkillashtirishda katta ishlarni amalga  oshirdi. 
Xullas, Sayfullin o`z ijodiy faoliyati bilan yangi qozoq adabiyoti asoschilaridan
biri bo`lib tarixda qoldi.
Bu davrda poeziya yetakchi janr bo`lib, unda J.Jaboyev, Toir Sharoqov, Sobit
Muqanov,   Abdulla   Tojiboyev,   G`ali   O`rmonovlarning   yaratgan   poetik   asarlari
katta   ahamiyatga   ega   bo`ldi.   30-40   yillarga   kelib   esa   qozoq   adabiyotida
dostonchilikning rivojlanganligi ko`zga tashlanadi. S.Muqanovning   “Oq   ayiq”,   “Kolxoz   ovulining   bir   kuni”,   Toir   Sharokovning
“Po`lat   quyuvchi”,   “Oqim”,   “Cho`lda   o`rmon   shovullaydi”,   Abdulla
Tojiboyevning   “Qurmong`ozi”,   “Bolalik”,   “Jambul”   kabi   dostonlarida   o`z
davrining   muhim   masalalari   badiiy   tahlil   qilinadi.   Bular   ichida   A.Tojiboyevning
“Jambul”   dostoni   ayniqsa   zo`r   ilhom   va   mahorat   bilan   yozilgan.   Bu   biografik
dostonda   Jambul   hayoti,   u   yashagan   davr   voqyealari   bilan   bog`lab   berilgan.
Ma`lumki, Jambul yuz yoshdan oshib vafot etgan. Ana shu davrda ko`plab tarixiy
voqyealarning   guvohi   bo`ldi.   Jambul   doimo   o`z   xalqining   ravnaqi   uchun
qayg`urgan   san`atkor   edi.   U   Rus   imperiyasining   bosqinchilik   siyosatini   qoraladi.
Romanovlar dinastiyasining uch yuz yilligi nishonlanayotgan paytda, Jambulga bu
voqyeaga  bag`ishlab   she`r  yozish   topshirilgan.  Jambul  esa  bundan  hazar  qilishini
aytib,   u   taklifni   rad   qiladi.   Shundan   keyin   polisiya   Jambulni   qattiq   jazolaydi.
Asarda ana shu voqyealar mahorat bilan tasviralngan.
Urush   va   undan   keyingi   davr   qozoq   adabiyotida   yangi   talantli   yozuvchilar
yetishib   chiqdi.   Bu   davrda   asosan,   she`riyat   yetakchilik   qildi.   Urushdan   keyingi
yillar   qozoq   adabiyotida   bir   qancha   dostonlar   yaratildi.   Bu   dostonlarning
ko`pchiligi   zamonaviy   mavzuda   bo`lib,   zamondoshlar   obrazi   aks   ettirilgan   edi.
J.Moldag`aliyevning “Musa Jalil” nomli dostoni buyuk tatar shoiri Musa Jalilning
porloq   xotirasiga   bag`ishlangan   bo`lsa,   G.Qairbekovning   “Ibray   Oltinsarin”
poemasi esa buyuk qozoq ma`rifatparvar shoiri hayotiga bag`ishlangan edi.
Urushdan   keyingi   yillar   qozoq   adabiyotida   prozada   asarlar   yaratish   yetakchi
o`ringa   ko`tarildi.   Bu   davrda   yirik   qozoq   prozaik   yozuvchilari   yetishib   chiqdi.
I.Ko`beyev,   M.Avezov,   S.Muqanov,   G`.Musrepov,   G`.Mustafin   singari
yozuvchilar ijodi bunga misol bo`ladi. S.Muqanov o`z ijodini she`r bilan boshlagan
bo`lsa-da,   keyinchalik   nasriy   asarlar   ham   yoza   boshladi.   Uning   “Temirtas”,
“Bo`tako`z”, “Hayot maktabi” va “Polvon cho`loq” kabi povest va romanlari juda
mashhur   bo`ldi.   Yozuvchining   “Temirtas”   romani   Qozog`istondagi   yer   islohoti
voqyealariga   bag`ishlangan.   Bunda   Sog`indiq,   Qo`zibek,   Murodbek   va   Temirtas
kabi obrazlar qozoq ovulidagi yangi hayot tarafdorlari sifatida tasvirlangan. Lekin
bosh   qahramon   asarda   voqyealarga   aktiv   ishtirok   etmay,   ko`pincha   kuzatuvchi sifatida   tasvirlangan.   Bu   adibning   birinchi   romani   bo`lganligi   uchun   bir   qator
kamchiliklarga yo`l qo`yilgan edi. Jumaladan, qahramonlar xarakterini tasvirlashda
izchillikning yo`qligi, romanning tili g`aliz ishlanganligi kabi nuqsonlar bor edi.
Adib   ikkinchi   romani   “Bo`tako`z”   ustida   o`n   besh   yil   ishladi.   Unda   1914-20
yillardagi   tarixiy   voqyealar   tasvirlangan   edi.   Birinchi   Jahon   urushi   Oktyabr
inqilobi,   Grajdanlar   urushi,   davridagi   ijtimoiy-tarixiy   voqialar   tasviri   Asqar,
Bo`tako`z,   Temirbek,   Boltabek,   Kuznesov,   Bulatov   kabi   obrazlar   vositasida
berilgan. Oddiy qishloq qizi Bo`tako`z va maktab o`qituvchisi Asqar Do`sanov bu
kitobning   bosh   qahramonlaridir.   Bular   Kulakov,   Itboy,   Koshkin   singari   salbiy
qahramonlarga   qarshi   qo`yiladi.   Asar   finalida   bu   kurash   ijobiy   qahramonlar
g`alabasi bilan tugaydi.
S.Muqanov ijodida turli mavzularga murojaat qilgan. “Polvon cho`loq” nomli
povestida   1916   yilgi   xalq   qo`zg`alonlarini   asosiy   material   qilib   olgan.
Qo`zg`alonchilar   boshlig`i   Nurmag`ambet   (“Cho`loq   polvon”   laqabli)   podshox
hukumatiga   qarshi   xalqni   kurashga   boshlaydi.   Lekin   yozuvchi   bu   qahramonga
ko`plab   sifatlarni   og`zaki   ijod   dostonlaridagi   qahramonlarga   o`xshatib   bergani
uchun ishonarsiz chiqqan. Bosh qahramon maishatparast, uzoqni ko`ra olmaydigan
kishi sifatida taassurot tug`diradi.
S.Muqanovning   eng   yaxshi   asarlarilan   biri   “Hayot   maktabi”   deb   ataladi.   Bu
avtobiografik  roman  shaklida  yozilgan   asardir.  Romanning   kompozisiya  tuzulishi
ham   o`ziga   xos   bo`lib,   u   kichik-kichik   mustaqil   hikoyatlardan   iborat.   Lekin   bu
hikoyatlar   mazmunan   bir-biri   bilan   uzviy
bog`langan. Romanga asosiy material qilib XX asr
boshlaridagi   qozoq   xalqining   hayoti   olingan.
Podachi bola Sobit, batrak Muqan Sobitning akasi Mustafo, o`qituvchi Mullag`ozi
G`aybulla oqinlar asarning asosiy obrazlaridir.
Atoqli   qozoq   adibi   Muxtor   Avezovning   nomi   ham   juda   mashhurdir.   Uning
ijodi   ham   asosan   20-yillarda   boshlanib,   dastlab   dramatik   asarlar   yozgan.   “Yenlik
kebek”,   “Qora   ko`z”,   “Xon   kene”   singari   pyesalarida   yozuvchi   qozoq   xalqi
hayotining muhim qirralarini tanlab oldi. MUXTOR AVEZOV
(1897-1961) Muxtor   Umarxonovich   Avezov   Semipalatinskning   Chingiz   tog`larida
dunyoga   keldi.   Abay   qo`lyozmalarini   o`qib   savod   chqardi.   Son`ng
Semipalatinskdagi   bilim   yurtida   va   o`qituvchilar   seminariyasida   tehsil   oldi.
Avezov   1928   yilda   Leningrad   (hozirgi   Sank-Peterburg)   Davlat   universitetini
bitirgandan so`ng O`rta Osiyo Davlat universiteti qoshidagi aspiranturada o`qidi.
M.Avezov ijodi 1917 yilda sahna asari yozishdan boshlandi.   Muxtor Avezov
qozoq adabiyotining XX asrdagi eng yirik figurasi. Uning ijodi rang-barang bo`lib,
turli   janrlarda   asar   yaratgan.   Dastlabki   dramasi   «Yenlik-kebek»   1917   yilda
yozilgan. Bu asar qozoq teatrining shakllanishiga asos bo`ldi  desak adashmaymiz.
O`sha   yili   hali   hayot   bo`lgan   Abayning   xotini   Aygirimning   o`tovida   bu   asar
birinchi   marta   sahnaga   qo`yilgan.   Asarda   Yenlik   nomli   qiz   bilan   Kebek   nomli
yigitning   otashin   muhabbati   kuylangan.   Bu   asarni   qozoqlarning   «Romeo     va
Juletta» si deb ataydi. Ikki yoshning bir-biriga yetishishi uchun chekkan iztiroblari,
ularga   to`sqinlik   qilgan   yaramas   urf-odatlar   juda   ta`sirli   ifodalangan.   Asar
voqialari   bosh   qahramonlarning   fojiali   o`limi   bilan   tugasa   ham,   unda   qandaydir
xayot baxsh umid hukmron. 
Keyinchalik   Avezov   “Tungi   sarin”,   “Abay”   nomli   dramalar   yozib,   qozoq
dramaturgiyasi   va   milliy   teatrining   rivojlanishiga   muhim   hissa   qo`shdi.   Urush
davri   va   undan   keyingi   yillarda   Muxtor   Avezov   “Sinov   soatlarida”,   “Yalang`och
qilich”,   “Nomus   gvardiyasi”,   “Olma   bog`ida”   singari   o`nlab   g`oyaviy-badiiy
jihatdan   yetuk   dramatik   asarlar   yaratdi.   M.Avezov   prozaga   dramaturgiya   orqali
kirib   keldi.   Uning   “Izlar”,   “Burgutli   ovchi”,   “Yelkama   yelka”   singari   dastlabki
nasriy asarlari ham ancha muvaffaqiyatli chiqqan.
M.Avezov   to`rt   tomdan   iborat   Abay
to`g`risidagi   roman-epopeya   yaratdi.   Bu
nafaqat   qozoq   adabiyotida,   balki   jahon
adabiyotidagi   tarixiy-biografik   romanlarning
eng yaxshi  namunalaridan sanaladi. Bu asarni
yaratish jarayonida yozuvchi  ko`plab tarixiy hujjatlarni  ko`rib chiqdi. Abay nomi bilan  bog`liq  xalq  orasidagi   rivoyatlarni   o`rgandi.  Natijada  dastlab   “Abay”   nomli
pyesa   yaratildi.   Abay   haqida   ko`plab   ilmiy-publisistik   maqolalar   e`lon   qilindi.
Keyinchalik “Abay” va “Abay yo`li” kabi romanlar vujudga keldi. “Abay” tarixiy-
biografik   romandir.   Unda   bir   tomondan   qozoq   ma`rifatparvari   Abayning   hayoti
tasvirlangan   bo`lsa,   ikkinchi   tomondan   XIX   asrdagi   qozoq   xalqining   ijtimoiy
hayoti,   o`sha   davrdagi   siyosiy   tuzum,   tarixiy   voqyealar   tasvirlangan.   Asarda   bir-
biriga   o`xshamaydigan   har   qaysisi   alohida   bir   tabaqa   va   guruh   vakili   bo`lgan
obrazlar   berilgan.   Abayning   otasi   Qunonboy,   onasi   Uljon,   buvisi   Zere   kampir,
akasi   Takejon,   turmush   o`rtog`i   Aygerim,   do`sti   Erbo`l,   advokat   Andreyev
singarilarning har biri o`ziga xos xarakterlarga ega.
Qozoq   adabiyotining   yirik   vakillaridan   biri   G`abiddin   Mustafinning
“Qarag`anda”   romani   ham   katta   shuhrat   topgan   asarlardan   biridir.   Bunda   Qozoq
ishchilar   sinfining   shakllanishi   va   rivojlanishi   badiiy   obrazlarda   ishonarli   qilib
tasvirlangan.   Qarag`andada   ko`mir   konining   ochilishi,   u   yerda   yashayotgan
xalqning   ongini   o`zgartirib   yubordi.   Yangi   shaharlar   bunyod   bo`la   boshladi.
Kechagi   qozoq   cho`pon   yigitlarining   ilg`or   shaxtiyor   bo`lib   yetishgani
tasvirlangan.
Yozuvchining   “Shig`onak   Bersiyev”   nomli   romanida   qozoq   intelligensiyasi
obrazi   yaratilgan   bo`lsa,   “Millioner”   nomli   romanida   esa   Qozog`istonda   kolxoz
tuzumining   o`rnatilishi   haqida   gap   boradi.   Bu   roman   bizga   Oybekning   “Oltin
vodiydan   shabbodalar”   romanini   eslatadi.   G`abiddin   Mustafin   keyingi   yillarda
Qozog`istondagi   fuqorolar   urushi   yillarida   bo`lgan   voqyealar   tasviriga
bag`ishlangan   “Dovuldan   so`ng”   nomli   asarini   yozib,   anchagina   maqtovlarga
sazovar bo`ldi.
Yozuvchi   G`abit   Musrepov   o`zinnig   “Qozoq   soldati”   romani   bilan   juda
mashhur   bo`ldi.   Bu   Tvardovskiyninng   mashhur   “Vasiliy   Tyorkin”   asariga
o`xshatma   tarzda   yozilgan.   Bunda   urushdan   oldingi   va   urush   davri   qozoq
qishloqlarida   bo`lib   o`tgan   voqyealar,   frontdagi   dahshatli   to`qnashuvlar   oddiy
qozoq   yigiti   hayotini   tasvirash   jarayonida   ochila   boradi.   “Uyg`ongan   o`lka” romanida   esa   Qozog`iston   cho`llarining   qazilma   boyliklarga   mo`l   ekanligi   va   bu
sohadagi o`zgarishlar tasvirlangan.
Yozuvchining   «Kiron   qush   qo`shig`i»   hikoyasi   jahon     hikoyachiligining   eng
yaxshi   namunalari   bilan   yonma-yon     turadi.   Negaki,   bunda   ozodlikka,   erkka
intilgan burgut obrazi orqali insonning ozodlik haqidagi eng muqaddas tuyg`ulari
ifodalangan.
Erjon ovchining Qiron qushi butun atrofga dongi ketgan. U ovga chiqqanda
doim   katta   o`lja   bilan   qaytadi.   Qanchadan-qancha   kakliklar,   quyonlar,   tulkilarni
ovlamadi, deysiz. Kunlardan bir kun tulkining terisini  archiyotgan Erjonga   qarab,
qafasda   turgan   burgutning   avzoyi   buziladi,   Buni     tajribali   ovchi   Erjon   darhol
payqagan edi, lekin unchalik e`tibor qilmagan edi. Hikoyada burgutdagi  o`zgarish
qo`yidagicha tasvirlangan.
«Burgutda esa rostakam o`zgarish sodir bo`lgan edi. U uchishni istardi, u –
bepoyon dalalarda kezishni istardi, u osmonni istardi. Burgut qanotlari bilan taxta
qo`noqni   shart-shurt   urib,   uni   bu   yerda   ushlab   turgan   kayish   bandlarni   cho`yan
tumshug`i bilan cho`qib, yulib-yulib tashlardi. Uning qalbidagi ozodlik sog`inchi,
ozodlik qo`shig`i, osmon qo`shig`i butun jismini o`rtab, tobora ulg`ayib boraradi».
Shundan   ikki   kun   o`tgach,   Erjon     ovga   chiqadi.   Butalar   orasidan   sakrab
chiqqan   quyonga   burgutni   qo`yib   yuboradi.   Burgut   esa   quyonga   e`tibor   ham
bermasdan   tobora   yuqorilab   ketaverdi.   Ovchi   uni   qancha   chaqirmasin,   u   qayrilib
ham   qaramadi.   Burgut   ko`k   uzra   ko`zdan   g`oyib   bo`ldi.   Hikoyaning   ikkinchi
qismida   burgutning   o`z   qavmi   orasidagi   hayoti   ham   juda   qiziqarli   qilib
tasvirlangan.   Burgutlarning   nasl   qoldirish   haqidagi   hikoyalari   va   asar   yakunida
keksa   burgutning   yosh   burgutchalarga   bergan   o`git-nasihatlari   barchasi   falsafiy
teran ma`nolarda ifodalangan.
«O`zlaringiz   osmonda,   o`ylaringiz   tubanda   yurgandan,   o`zlaringiz   tubanda
o`ylaringiz osmonda yursin, chirog`im. Yuksaklik nima-yu, tubanlik degan nima?
Shunda   tushunasizlar».   Ana   shu   parchaning   o`zida   qanchadan-qancha   ma`no
borligi ham bu hikoyaning katta mahorat bilan yozilganligidan darak beradi.   XX   asr   qozoq   adabiyotining   yirik   vakillaridan   Anvar   Olimjonov   «O`tror
tangasi», «Yashil tog`lar», «Quyosh sari borayotgan karvon» kabi qissalarni yozib
o`quvchilar   orasida   ancha   mashhur   bo`ldi.   Ayniqsa   uning   «Mahambet   nayzasi»
nomli   tarixiy   romani   qozoq   adabiyotidagi   eng   yaxshi   tarixiy   romanlardan   biri
sifatida   baholangan.   Bu   asarda   tarixiy   shaxs   Mahambet     oqinning   xalq   ozodligi
uchun   olib   borgan   kurashi   tarixiy   voqialar   vositasida   juda   ishonarli   tarzda
tasvirlangan.   Mahambetning   Xiva   xoni   bilan   olib   borgan   muzokoralari,   uning
nihoyatda   aqlli,   sermulahoza   kishi   ekanligini   ko`rsatadi.   Bundan   tashqari   kitobda
qozoqlarda o`rta  juz  xonligining  tashkil   topishidagi   tarixiy  voqialar   ham  qiziqarli
tarzda   aks   ettirilgan.   Pavel   –   1-ning   qozoq   xalqiga   nisbatan   olib   borgan   siyosati,
uning   urug`lar   o`rtasida   kelishmovchilikdan   foydalanib   qozoq   yerlarini   asta-
sekinlik   bilan   egallab   borishi,   xon   Bekey,   Xon   Jangir   kabilarning   o`z   xalqiga
o`tkazgan zolimliklari bu asarda haqqoniy tasvirlab berilgan.
XX   asr   taniqli   qozoq   yozuvchisi   Dukenboy   Do`sjanovning   ijodi   hikoyalar
yozish   bilan   boshlangan.   Adibning   «O`tror»,   «Forobiy»   nomli   tarixiy   qissalari
ancha muvaffaqiyat qozongan.
Uning   «Ipak   yo`li»   romanida   qozoq   xalqining   tarixiga   murojaat   qilingan.
Mug`ul   bosqinchilarining   dashti   qipchoqni   zabt   etishi,   ularga   qarshi   kurishgan
qozoq vatanparvarlarining obrazi berilgan.Qadimgi Ipak yo`lidagi savdo karvonlari
va turli xalqlarning vakillari obrazlari juda yaxshi berilgan.
O`tror   hokimi   Ilonchiq   Qodirjon     obrazi   aqlli,   tadbirkor   davlat   arbobi
sifatida   gavdalanadi.   U   oxirgi   nafasigacha   qalani   himoya   qilib   mug`ul
bosqinchilariga   qarshi   kurashdi.   Juda   ko`p   sonli   mug`ul   lashkarlariga   uzoq   vaqt
qarshilik   ko`rsatdi.   Oshaqboy,   Qipchoqboy,   Barchinoy   kabilarning   mug`ul
bosqinchilariga qarshi kurashi ham juda ishonarli berilgan kitobda xalq xayotidan
olingan   lavhalar   juda   yaxshi   chiqqan.   Xalqning   turli   urf–odatlari,   bayramlari,
milliy   sport   o`yinlari,   tabobati   kabilar   haqida   ham   ma`lumot   olamiz.
Qipchoqlarning   qadimgi   davlatining   bosh   shaharlaridan   biri   O`trorning
chingiziylar   tomonidan   qamal   qilinishi,   shahar   himoyasidagi   xalqning   jasorat   va
qahramonliklari turli xarakterlar orqali berilgan. Xorazmshohning   xotasi,   Temur   Malikning   elchini   o`ldirishi,   450   ga   yaqin
sovdogarlarning   qatl   etilishi,   keyin   mug`ullarning   urush   e`lon   qilishi   tarixiy
faktdir. Yozuvchi ana shu tarixiy voqialarni badiiy haqiqatga aylantira olgan.
O`tror   kutubxonasi   tasviri,   Hisomitdin,   Pirmuxammad,   Ismoil   kabi   olimlar
obrazi   ham   durust   berilgan.   Kitob   sho`rolar   davrida   yozilganligi   uchun   bo`lsa
kerak,   avtorning   Rus   davlatiga   xayrixohligi   sezilib   turadi.   Rus   sovdagarlarining
bilimdon, adolatparvar qilib tasvirlanishi, Ilonchiq Qodirxonning rus davlati bilan
aloqa   bog`lash   uchun   harakatlari   bunga   misol   bo`la   oladi.   Kitob  qozoq   xalqining
qadimda   chet   el   bosqinchilariga   qarshi   kurashini,     qahramonliklarini   aks   ettirib
bergan.
Ilyos   Yesenberlinning   «Ko`chmanchilar»   nomli   roman-   epopeyasi   ham
tarixiy asar bo`lib, u uch katta qismdan iborat. Asarda Chingizxon davridan tortib
to X1Xasrgacha bo`lgan tarixiy voqialarga munosabat bildirilgan.
Albatta asarda tarixiy faktlarni ba`zan buzib ko`rsatilgan joylariga ham duch
kelamiz.   Masalan,   Abulxayron   va   uning   nevaralari   Shayboniyxonga   nisbatan
qo`yilgan ayblarning ko`pchiligi asossizdir. Bularga qaramasdan  adib juda ko`plab
tarixiy shaxslar  haqida to`g`ri  fikrlar  aytgan. Qo`qon xonlari  bilan Qozoq xonlari
o`rtasidagi munosabatlar to`g`ri yoritilgan. Xalq oqinlaridan Hasan Qayg`u,  Buxor
Jirovlarning obrazlari ham durust chiqqan.
Keyingi   yillarda   qozoq   adabiyotida   Jadid   yozuvchilarining   asarlari   ham
qayta   nashr   qilinmoqda.   Ana   shulardan   biri   Muxtor   Mag`avin   bo`lib,   u   o`z
asarlarida turkiy xalqlarni birlashtirishga harakat qilgan.
So`nggi   yillarda   qozoq   adabiyotiga   bir   qator   talantli   yozuvchilar   ijod
qilmoqda. Adabiyotlar
1. Жалабоев  Б.   O черки  истории казакской   дореволюционной  литературы.
Алма Ата. 1958.
2. Каратаев  M . Казакская литература. Москва.1960.  1980.
3. Фозилов Н. Мухтор оға.  “ Жаҳон адабиёти ”  журнали . 2001. 6- сон.
4. Авезов М.  “ Абай ”  ва  “ Абай zли ”  романлари .  T., 1964.
5. Муқонов С.  “ Қозоқ солдати ”  қисса . T., 1968.
6. Сулаймонов Ў.   Арғумоқлар .  Тошкент , 1976. 
7.   Қўнанбоев А.   Асарлар . T., 1980.
9.   Айтматов Ч.Шохонов М. Чўққида қолган овчининг оҳу зори.  T ., 1999.
10.  Сайфулин С .  Машаққатли йўл .  T., 1984.

QOZOQ ADABIY O TI Reja: 1. Qozoq xalqi tarixi haqida. 2. Xalq og`zaki ijodi namunalari. 3. Qozoq demokratik adabiyoti. 4. Abay Qunonboyev ijodi.

Qozoq xalqi boy madaniy merosga ega bo`lib, ayniqsa uning xalq og`zaki ijodi juda rivojlangan. Tarixda asosan charvochilik bilan shug`ullangan qozoqlarda yozma adabiyot nisbatan keyingi asrlarda paydo bo`ldi. Bu adabiyotning paydo bo`lishida, shakllanishida qozoq xalqi folklorining roli katta bo`ldi. Bugungi kun qozoq adabiyotshunosligi adabiyot tarixini qayta o`rganish natijasida 10 tomlik qozoq adabiyoti tarixi yaratildi. Ushbu tomlikda qozoq adabiyoti quyidagi davrlarga ajratilgan. 1.Qozoq folklori tarixi; 2. Qadimgi davr adabiyoti; 3. O`rta asr qozoq xonliklar davri adabiyoti; 4. XIX asrning birinchi yarmi davri adabiyoti; 5. XIX asr ikkinchi yarmida qozoq adabiyoti; 6. XX asr boshlari qozoq adabiyoti; 7. XX asrning 20-30 yillar adabiyoti; 8. XX asr 40-50 yillar adabiyoti; 9. XX asr 60-80 yillar adabiyoti; 10. Mustaqillik davri qozoq adabiyoti Qozoq folklori mavzu jihatidan turli tuman bo`lib uni quyidagicha kuzatish mumkin: a) Mehnat bilan bog`liq bo`lgan folklore an`analari. b) Xalq udumlarini ifoda etgan folklore an`analari. Ushbu folklor namunalari marosim, afsunnni ifoda etgan hamda oila marosimlarini o`zida ifoda etgan foklorga ajraladi. Navro`z bayramiga bag`ishlangan yoki “Qimizmurindiq” birinchi marotaba otni sog`ishga bag`ishlangan, “Jarapazan” ramazon oyida aytilgan qo`shiqlar shular jumlasidandir. Afsungarlik folklori islomgacha bo`lgan davrda yaratilgan bo`lin uning quyidagi namunalari bugungi kungacha saqlanib kelinmoqda. 1. Arbau – joduni ifoda etgan; 2. Jalbarin – yomonlikka mubtalo etadigan afsunlar; 3. Alg`is – oq fotiha; 4. Ont – ont; 5. Bedik – hukm afsuni; 6. Baqsi sarin – shaman qo`shig`i; 7. Qarg`is – qarg`ish; Xalq og`zaki ijodida o`ziga xos o`rin egallagan janrlardan biri qo`shiq hisoblanadi. Qozoq xalq og`zaki ijodida qo`shiq janrining yor-yor, sinsu, betochar,

joktau kabi turlari uchraydi. Bu qo`shiq turlari xalq marosimlari bilan chambarchas bog`langan. U asosan to`y marosimini o`zida ifoda etadi. Qozoq adabkiyotida doston janri mihim ahamiyatga ega bo`lib uni kuylovchilarkuylash jihatidan ajralganlar. Doston kuylovchilarni a) oqinlar; b) sheshenlar hamda s) jiraularga ajratishgan. Oqinlar xalq dostonlari kuylashgan bo`lsalar, jirualar XVIII asrda paydo bo`lib xalqni zulmga qarshi da`vat etib qo`shiv a dostonlar kuylashgan. Sheshenlar esa xalq dostonlarini kuylash barobarida emprovizatsiya qilishgan va ularni o`zining uslubiga moslashgan. Shu jihatdan doston kuylovchilar bir-biridan ajrala boshlaganlar. Qozoq dostonlarini asosan sheshen va jiraular tilidan yozib olingan. Qozoq oqinlari kuylagan o`lanlar, dostonlar mavzusi rang-barang bo`lib, ularda xalqning tarixi, turmushi badiiy o`z aksini topgan. Qo`blandi botir, Erjarg`in va Qambar botir kabi xalq qahromonlarining sarguzashtlarini kuylovchi asarlar, tadbirkor va dono Aldarko`sa haqidagi latifalar, turli marosim qo`shiqlari, ertaklar qozoq folklorining asosini tashkil etadi. Qo`blandi botir haqidagi dostonlarning ko`plab variantlari mavjud .Bu epos qozoq xalqining bebaho madaniy merosi hisoblanadi. Bu eposning variantlari Qrim-tatar va qoraqalpoq kabi turkiy xalqlar og`zaki ijodida ham uchraydi. Qo`blandi botir haqidagi dostonni V.V.Radlov, I.Oltinsarin, S.Sayfulin singari mashxur kishilar xalq oqinlaridan yozib olgan. Ana shulardan eng mukammal varianti Marabay Kulbayev va Merganbay degan oqinlardan yozib olingan variantlardir. Bu eposda Qo`blandi botirning o`z yurtini chet ellik bosqinchilardan himoya qilishdagi jasoratlari kuylanadi. Hikoya qilinishicha, Qoraqipchoq urug` boshliqlaridan biri To`xtaboyning uzoq vaqtlar farzandi bo`lmaydi. U XudodanJAR-JAR SINSU BETASHAR JOKTAU

farzand so`rab iltijo qilgandan keyin, uning Onalik degan xotini bir o`g`il va bir qiz tug`adi. O`g`liga Qo`blandi, qiziga Qaldirg`och deb ism qo`yadi. Qo`blandi botir yoshligidan baquvvat bo`lib o`sadi. Olti yoshida u katta qahramonliklar ko`rsatib, qizilboshlarning zo`r paxlovonini yengadi. U o`n ikkita xonning o`g`illari ustidan g`olib keladi. Qizil boshlar podshohi Ko`ktimxonning Ko`rtka nomli go`zal qizini musobaqada yutib chiqib unga uylanadi. Ko`rtka juda aqlli ayol bo`lib, Qo`blandi botir doimo u bilan maslahatlashib ish qiladi. Ko`rtka Qo`blandiga ot tanlaganda yilqidagi bug`oz biyani ol deb maslahat beradi. Keyin undan tug`ilgan taychoq Qo`blandi botirning mashhur oti Toyburil bo`lib yetishadi. Qizilboshlar xoni xujum qilib, ko`p vayronagarchiliklar keltiradi. Qozoqlarning Qirli va Sirli degan shaharlarini bosib olib, xalqini qul kilib olib ketadi. Ana shu xalqni ozod qilishda Qo`blandi botir ajoyib qahramonliklar ko`rsatadi. U Qoraman, Oqko`zi, Qorako`zi, Qo`shdavlat kabi botirlar bilan birgalikda qizilboshlarni yengadi, xalqni ozod qiladi. Qo`blandi botir Qoraman botir taklifi bilan qalmoqlar xoni Ko`biktiga qarshi jang qiladi. Lekin bu jangda qalmoqlar hiyla ishlatib Ko`blandi va Qoramanni asirga oladi. Ularni choxga tashlaydi. Ko`biktixonning qizi Qorlig`a Qo`blandi botirni sevib qoladi va ularga zindondan qochib ketishiga yordam beradi. O`zi ham bular bilan birga qochadi. Chunki bu qizning onasi asli musulmon bo`lib, yoshligida qalmoq xoni olib qochib ketgan bo`ladi. U o`layatgan paytda qiziga albatta musulmon yigitiga turmushga chiqishini vasiyat qilgan edi. Bularga Kubiktixon yetib oladi. Ko`blandi Qarlig`a yordami bilan Ko`biktixonni o`ldiradi. Dostonning ayrim variantlarida Ko`blandi choxda yetti yil yotdi deyilsa, ba`zilarida esa o`n olti yil deyiladi. Ko`blandi botir choxda yotgan payt qalmoqlar xoni o`z o`g`li Birshimboyni qozoqlarga dushman bo`lgan Alshagirxonga yuboradi. Bular ikkalasi birlashib, himoyasiz qolgan Qo`blandi botir urug`ini bosib oladi. Keyin Ko`blandi botir Alshagirxonni yengib, yurtini ozod qiladi. Ko`blandi botirning xotini Ko`rtka o`g`illi bo`ladi. Unga Begimboy deb ism

qo`yadi. Bu ham otasidek mashhur qahramon bo`lib yetishadi, o`z urug`ini xalqini dushmanlardan himoya qilishda katta jasoratlar ko`rsatadi. Eposda diniy rivoyatlarga ham katta e`tibor berilgan. Ko`blandi botirni doimo Qirq chiltanlar qo`llab yuradi. Uning boshida bir oq bulut doimo soya solib yuradi. U ba`zan xudoni unutgan paytlar muvaffaqiyatsizlikka uchraydi. Qolmoq xoniga asirga tushishda ham xuddi shunday bo`lgan edi. Shunga qarab, bu epos qozoqlar musulmonlikni qabul qilgandan keyin to`qilgan bo`lishi mumkin. Yoki bu diniy rivoyatlarni keyingi davr baxshilari qo`shgan bo`lishi ham mumkin. Eposdagi ko`plab voqyealar bizga o`zbek dostoni «Alpomish»ni eslatadi. Bu esa bu ikki xalqning qadimgi ildizlari bir joyga borib taqalishidan dalolat beradi. «Yer Targ`in» eposini esa taniqli olim N.Ilminskiy Marabay baxshi tilidan 1862 yilda yozib olgan. Eposda hikoya qilinishicha qadim zamonda qirg`iz urug`idan bo`lgan Targ`in botir o`z qabiladoshlaridan birini o`ldirib, Qrim xoni Oqchoxonning yurtiga qochib ketadi va uning xizmatiga kiradi. Xon o`z dushmanlari Olalay va Bulalay xonlarga qarshi jang qiladi. Bu jangda Targ`in botirning ko`rsatgan katta qahramonliklari tufayli Oqchaxon g`olib keladi. Shundan keyin xon qizi Oqyunus Targ`in botirni sevib qoladi. Lekin otasi qizini xon urug`idan bo`lmagani uchun unga berishga rozi bo`lmaydi. Keyin Targ`in Oqyunus bilan qochib ketadi. Xon ularni kim quvib yetsa, qizni o`sha oladi deb aytadi. Ko`p yigitlar ularga yetib olishga harakat qiladi. Lekin yo`lda ularning barchasi qaytib ketadi, chunki Targ`inni ular hurmat qilar edi. Faqat bir keksa botir jangchi Qartixo`ja ularga yetib oladi. Qoidaga ko`ra birinchi o`qni yetib olgan odam otish kerak. Keksa jangchi ataylab Targ`in botirga o`qni tegdirmay otadi. Buni sezgan botir xon qizini tashlab, yolg`iz ketishga rozi bo`ladi. Lekin keksa jangchi bilan Oqyunus bir-biri bilan o`lan aytishadi. Bunda Oqyunus yutib chiqadi. Keyin Qartixo`ja bu ikki yoshga omad tilab, o`z yurtiga qaytib ketadi. Keyin Targ`in botir Xonzodaxonning xizmatiga kirib, ularning qalmiq bosqinchilaridan himoya qiladi. U daraxtdan yiqilib o`mirtqasi chiqib ketadi. Uzoq vaqtlar kasal bo`lib