logo

Ko‘ktepa arxeologiyasi

Загружено в:

23.11.2024

Скачано:

0

Размер:

56.1416015625 KB
Mavzu:  Ko‘ktepa arxeologiyasi
        I.KIRISH
        II.ASOSIY QISIM 
        1.Ko‘ktepa yodgorligining topilishi va tadqiqotlarning  boshlanishi .
         2.Ko‘ktepa atrofini o'rab olgan mudofa devorlari.
         3.Ko‘ktepani markaziy qismida olib borilgan izlanishlar.
          III.Xulosa.
          IV.Foydalanilgan adabiyotlar.  I.Kirish
Ko ktepa   —   qad.   shahar   harobasi   (miloddan   avvalgi   9—4-asrlar).ʻ
Samarqand   viloyatining   Payariqtumaniga   qarashli   hududida,   Batrak   va   Shamat
kishloklari oralig ida, Bulung ursoyning qad. o zani sohilida joylashgan. Mahalliy	
ʻ ʻ ʻ
aholi   orasida   u   Sayiltepa   deb   ataladi.   Ko ktepa.   ilk   temir   davri   shahar   harobasi,	
ʻ
kvadrat shaklida, maydoni 23 ga atrofida, uning relyefida chor atrofi bo ylab qad	
ʻ
ko targan   mudofaa   devori   va   4   joyda   shahar   darvozalarining   o rinlari   yaqqol	
ʻ ʻ
ko zga tashlanadi. Yodgorlik relyefida shahar mudofaa devorining tashqarisidan 2-
ʻ
mudofaa   inshooti   o tgan   ko rinadi.   Uning   xom   g ishtdan   qurilgan   izlari   1   km	
ʻ ʻ ʻ
chamasi   uzunlikda   yodgorlikning   shim.-g arbiy   tomonida   kuzatiladi.   Hisob-	
ʻ
kitoblarga ko ra, u yaqin 100 ga maydonni o rab olgan. Ammo 2-mudofaa inshooti	
ʻ ʻ
oralig i   keyingi   yillarda   xo jalik   maqsadlarida   to liq   o zlashtirilib,   uning   qad.	
ʻ ʻ ʻ ʻ
inshootlari   mutlaqo   buzib   tashlangan.   Ko ktepa   maydonining   2   joyida   baland	
ʻ
do ngliklar kuzatiladi. Ulardan biri yodgorlikning markazida, kvadrat shaklida (70	
ʻ
×   70   m),   ikkinchisi,   uning   sharqida,   2   yarus   (qavat,   qatlam)li   (qasr   oldidagi
maydon   bilan).Miloddan   avvalgi   II-ming   yillik   ortalarida   Sarazmda   yuz   bergan
iqtisodiy   va   siyosiy   inqirozdan   song   Zarafshon   vodiysida   ilk   bor   qad   kotargan
qadimgi   dehqonchilik   madaniyatiga   tegishli   shahar     Koktepa   bolib,   u   Poyariq
tumanining markazi   Chelak  shahridan  5 km. lar   chamasi   janubiy-sharqda, Batrak
va   Chandir   qishloqlari   oraligidan   1988   yilda   topilgan.Yodgorlik   deyarli   kvadrat
shaklida   bolib,   uning   maydoni   23   gektar.   Yodgorlik   toporelyefiga   kora,   uni   orab
olgan mudofaa devor chiziqlari va darvoza orinlari yaqqol kozga tashlanadi. Uning
Bulungur   kanaliga   parallel   egarsimon   shaklida   saqlangan   janubiy   darvozasi
qarshisida  monumental bino qoldiqlari bor, bu qalaga olib kiruvchi asosiy darvoza
bolishi   mumkin.   Janubiy   devorning   garbiy   burchagida   yana   bir   qalaga   kirish
eshigi,   sharqiy   burchagida   esa   uchinchi   eshik   orni   bor.   Biroq   ular   markaziy
darvozadan   ancha   kichkina.   Sharqiy   devorning   janubiy   qismida   yana   bir   darvoza
orni bolib, bu eshik orni toppa-togri qandaydir monumental binolar qoldigiga olib
boradi.   Yodgorlikning   shimoliy-garbiy   burchagida   ikkita   minora,   markaziy
darvoza   yaqinida   yana   ikkita   minora   orni   saqlangan.   Yodgorlik   shimoliy devorining   markazida   joylashgan   darvoza   ikkita   yirik   minoralar   bilan
mustahkamlangan.   Shimoliy   darvoza   shaharni   suv   bilan   taminlab   turgan   kanal
bilan   boglangan.   Shaharga   shimol   tomondan   suv   olib   kirgan   kanal   boylab   yol
otgan.   Bularning   barchasi   yodgorlik   relyefida   aniq   kozga   tashlanadi.   Yodgorlik
maydonida ayniqsa ikkita tepalik oz kattaligi bilan ajralib turadi. Ulardan biri qala
markazida joylashgan bosh otashgoh orni bolishi mumkin. Unga yodgorlikdan ekin
maydoni   sifatida   foydalangan   mahalliy   aholi   putur   yetkazgan.   Natijada   uning
kesmasida     2   metr   balandlikda   saqlangan   platforma   gishtlari   ochilib   yotibdi.
Shunday gishtlar Afrosiyobning koyi qatlamida ham uchraydi. Garchi tepalikning
aniq razmeri bizgacha saqlanmagan bolmasada, u taxminan 70x70 kvadrat metrni
tashkil   etadi.   Markaziy   darvoza   bilan   ushbu   obyekt   oraligida   hyech   qanday
monumental bino qoldigi uchramaydi, aksincha janubiy darvozadan tepalik tomon
bir   tekisda   kotarilib   borgan     pandusni   kuzatish   mumkin.     Yodgorlik   markazini
egallagan bino qoldigi qazishma muallifi M.X.Isamiddinovning tahliliy xulosasiga
kora,   zardushtiylik   ibodatxonasi   bolishi   mumkin.   Chunki   u   yodgorlik   markazida
joylashgan   baland   platformaning   ustida   qad   kotargan.   Bu   joyda   otkazilgan
qazishma natijalariga kora, platforma ostidan olov bilan bogliq qandaydir qurilma
qoldiqlari   saqlangan   bolib,   uni   diniy   xarakteridan   dalolat   beradi.
M.X.Isamiddinovning bu ilmiy farazini biz tahsinga sazovor. II.Yodgorlikda   olib   borilgan   arxeologik   tadkiqotlar   vatijasiga   ko ra,   qad.ʻ
shahar hayoti 3 davrga bo linadi (K. 1,2,3). K.I davri Zarafshon vodiysida mahalliy	
ʻ
chorvador   saqlarning   o trok   qayotga,   dehqonchilik   xo jaligi   yuritishga   ommaviy	
ʻ ʻ
ravishda   o tayotgan,   Sug diyona   dehqonchilik   vohasining   jadal   tarkib   topayotgan	
ʻ ʻ
davri   bilan   farqlanadi.   Bu   davrda   kulolchilik   mahsulotlari,   asosan,   qo lda	
ʻ
tayyorlanib, ularning och rangli  pardozlangan sirtiga qizg ish qora bo yoqda  turli	
ʻ ʻ
shakllarda   gul   solish   odat   bo lgan.   K.   1   davrida   dastlab   aholi   yarim   yer   to la	
ʻ ʻ
shaklidagi   kulbalarda   yashadi,   uning   so nggi   bosqichiga   kelib,   guvala   va   xom	
ʻ
g ishtdan   ko p   xonali   uylar   va   baland   platforma   (tag   kursi)   ustiga   monumental	
ʻ ʻ
bino   (ibodatxona   majmuasi)   qurish   odat   tusiga   kiradi.   K.1   davri   majmuasi
Farg ona   vodiysining   Chust   madaniyati,   umuman,   O rta   Osiyoning   Yaz   1   deb	
ʻ ʻ
atalgan   arxeologik   majmualari   bilan   har   jihatdan   bir-birlariga   yaqin   va   o xshash	
ʻ
bo lib, ularning yil sanasi keyingi yillarda (mas, Chust madaniyatining yoshi) rosa	
ʻ
500—600   yilga   qad.   dir   deb   topilmokda.K.2   davriga   kelib,   Sug diyova	
ʻ
hududlariga   Qad,   Sharq   tamadduniga   xos   urbanistik   jarayon   jadal   kirib   keladi.
Yangi etno-madaniy qatlamning yerli tub aholi bilan qorishuvi vatijasi sifatida K. 2
majmuasi   tarkib   topadi.   Bu   jarayon,   ayniqsa,   kulolchilikda   yaqqol   ko zga	
ʻ
tashlandi.   Keramika   mahsulotlari   tarkibida   yuqori   sifatli,   kulolchilik   charxida
tayyorlangan idishlar keskin ko payadi. Endi, kulolchilikda sopollarning naqshiga	
ʻ
emas,   balki   ularning   sifatiga   e tibor   qaratiladi.   Uy-joy   qurilish   sohasida	
ʼ
monumental   binolar,   majmualar   barpo   etish   rivojlanadi.   Sug dda   qad.   shahar	
ʻ
madaniyati   uzil-kesil   shakllanadi.   Bu   davrda   K.   da,   uning   markazida   qalin
platforma   (tag   kursi)   ustida   mahobatli   shahar   ibodatxonasi   uzil-kesil   shakllanadi.
Undan sharq-roqsa joylashgan K. hukmdorining qasri tarkib topadi.
K.   3   davriga   kelib,   Qad.   Sharqtamadduni   an analari   asosida   rivojlanishda	
ʼ
davom   etayotgan   shahar   hayotiga   make-doniyalik   Aleksandr   yurishlari   muno-
sabati   bilan   ellin   madaniyati   kirib   ke-ladi.   Shahar   maydoni   yo lak   hosil   qilgan   2	
ʻ
qatorli   mudofaa   devori   bilan   o rab   olinadi.   Shahar   maydonining   yuqori   qismida	
ʻ
kamida   0,50   sm   qalinlikda   ellin   davri   qatlami   hosil   bo lgan.   Undan   so ng	
ʻ ʻ
qandaydir   sababga   ko ra,   shaharda   hayot   to xtaydi.K.dan   25—35   yoshdagi   ayol	
ʻ ʻ qabri ochildi. Qabrdan yog och to shama va qamish bo yra izlari topildi. Ayolningʻ ʻ ʻ
ko ylagining chetlari silindr shakldagi 345 ta oltin taqinchoqlar, bosh kiyimi esa 57	
ʻ
ta shisha munchoq bilan bezatilgan. Belbog iga fero za qadamalar o rnatilgan oltin	
ʻ ʻ ʻ
to qachalar   taqilgan.   Mayitni   oyoq   tomonidan   qaychi,   urchuq   va   Xitoyning   Xan	
ʻ
sulolasi   davriga   oid   kumush   qo shilgan   dumaloq   jez   ko zgu   topildi.   Mana   shu	
ʻ ʻ
ko zgu va boshqa belgilarga ko ra, qabr miloddan avvalgi 1 — milodiy 1-asrga oid	
ʻ ʻ
deb belgilandi. Qabr maydoni 11 × 5,5 m hajmda bo lib, lahadning chuq. 6,5 m ni	
ʻ
tashkil etgan. M. Isomidsinovning fikricha, bu yerda malika yoki aslzoda ayol dafn
etilgan.   2001-yil   K.   minorasi   o rnida   qazishma   ishlari   davom   ettirildi,   u   yerda	
ʻ
sopol   idishlar,   tegirmon   tosh   bo laqlari,   tosh   o roq,   qozon,   bandli   marmar   tarozu
ʻ ʻ
toshi,   marmardan   ishlangan   buyumlar,   4   oyoqchali   kichik   chirog don,	
ʻ
to qimachilik dastgohi  uchun mo ljallangan  suyak taroq, tosh pichoq, og ir  bolta,	
ʻ ʻ ʻ
hayvon   suyaklari   topildi   (miloddan   avvalgi   8   —   7-asrlar).qaratilgan.   Loyiha
rahbarlari-A.E.Berdimuradov,   Vang   Szyan   Sin.2014-2015   yillarda   Surxondaryo,
Qashqadaryo   va   Samarqand   viloyati   hududlaridagi   ko‘chmanchilarning
qabristonlari   joylashgan   yodgorliklar   monitoringi   olib   borildi.   Bir   qancha   oldin
ma’lum bo‘lmagan qabristonlar-Zinak (Samarqand), Qaynar (Qashqadaryo), To‘da
(Surxondaryo)   aniqlangan.   Antik   davrga   oid   Sazagan   qabristonlari   guruhi
kompleks o‘rganilmoqda. O‘zbekiston-Xitoy ekspeditsiyasi tomonidan zamonaviy
ilmiy   texnologiyalar   asosida   mozor-qo‘rg‘onlarning   o‘rganilishi   O‘zbekistonning
xalqlarining   qadimgi   davrdagi   madaniyati,   iqtisodi   va   etnik   genezisi   haqidagi
bilimlarni to‘ldirib bormoqda.
“Markaziy   Osiyoning   shimoliy-sharqiy   hududlari   qadim   va   ilk   o‘rta
asrlarda:   qadimgi   Sharq   sivilizatsiyasi   va   madaniyatining   o‘zaro   ta’sirlari”-XXR
Pekin Arxeologiya instituti  bilan hamkorlikda. Izlanishlar  2012 yilda boshlangan.
Ekspeditsiyaning   tadqiqotlari   Farg‘ona   vohasining   qadimiy   shahar   markazlaridan
biri   bo‘lgan-Mingtepaga   yo‘naltirilgan.   Loyiha   rahbarlari   B.X.Matbabayev,   Ju
Yanshi.   2012-2015   yillarda   arxeologik   izlanishlar   qadim   shaharning   16   ta
nuqtasida   olib   borilib,   qadimgi   shaxarning   mudofaa   tizimi   tuzilishi,
stratigrafiyasiga oid ma’lumotlar olindi. Xususan, Mingtepaning mudofaa tizimlari haqida   yangi   ma’lumotlar   qo‘lga   kiritilgan.   Andijon   viloyatida   Mingtepa
yodgorligining   arxeologik   o‘rganilishi   Qadimgi   Farg‘ona   davlati   Dovon
shaharsoziga tarixiga oid yangi ma’lumotlar bergan.
KO'KTEPA   qadimgi   shahar   xarobasi   (mil.av.   9-4-asrlar).   Samarqand
viloyatining   Payariq   tumaniga   qarashli   hududida,   Batrak   va   Shamat   qishloqlari
oralig'ida   Bulung'ursoyning   qadimgi   o'zani   sohilida   joylashgan.   Mahalliy   aholi
orasida   u   Sayiltepa   deb   ataladi.Ko'ktepa   ilk   temir   davri   shahar   xarobasi,   kvadrat
shaklida,   maydoni   23   gektar   atrofida,   uning   rel`efida   chor   atrofi   bo'ylab   qad
ko'targan mudofaa devori va 4 joyda shahar darvozalarining o'rinlari yaqqol ko'zga
tashlanadi.   Yodgorlik   rel`efida   shahar   mudofaa   devorining   tashqarisidan   2-
mudofaa   inshooti   o'tgan.   Uning   xom   g'ishtdan   qurilgan   izlari   1   km   chamasi
uzunlikda   yodgorlikning   shimoli-g'arbiy   tomonida   joylashgan.   Hisob-kitoblarga
ko'ra,   u   yaqin   100   gektar   maydonni   o'rab   olgan.Ko'ktepa   ilk   temir   davri   shahar
xarobasi, kvadrat shaklida, maydoni 23 gektar atrofida, uning rel`efida chor atrofi
bo'ylab   qad   ko'targan   mudofaa   devori   va   4   joyda   shahar   darvozalarining   o'rinlari
yaqqol   ko'zga   tashlanadi.   Yodgorlik   rel`efida   shahar   mudofaa   devorining
tashqarisidan 2-mudofaa inshooti o'tgan. Uning xom g'ishtdan qurilgan izlari 1 km
chamasi   uzunlikda   yodgorlikning   shimoli-g'arbiy   tomonida   joylashgan.   Hisob-
kitoblarga   ko'ra,   u   yaqin   100   gektar   maydonni   o'rab   olgan.Ikkinchi   mudofaa
inshooti   oralig'i   keyingi   yillarda   xo'jalik   maqsadlarida   to'liq   o'zlashtirilib,   uning
qadimgi   inshootlari   mutlaqo   buzib   tashlangan.   Ko'ktepa   maydonining   ikki   joyida
baland   do'ngliklar   kuzatiladi.   Ulardan   biri   yodgorlikning   markazida,   kvadrat
shaklida   (70   x   70   m),   ikkinchisi,   uning   sharqida,   2   yarus   (qavat,   qatlam)li   (qasr
oldidagi maydon bilan).Ikkinchi mudofaa inshooti oralig'i keyingi yillarda xo'jalik
maqsadlarida   to'liq   o'zlashtirilib,   uning   qadimgi   inshootlari   mutlaqo   buzib
tashlangan.   Ko'ktepa   maydonining   ikki   joyida   baland   do'ngliklar   kuzatiladi.
Ulardan   biri   yodgorlikning   markazida,   kvadrat   shaklida   (70   x   70   m),   ikkinchisi,
uning sharqida, 2 yarus (qavat, qatlam)li (qasr oldidagi maydon bilan).Ko'ktepa 1
Ko'ktepa   1   davrida   dastlab   aholi   yarim   yerto'la   shaklidagi   kulbalarda
yashadi, uning so'nggi bosqichiga kelib, guvala va xom g'ishtdan ko'p xonali uylar va   baland   platforma   (tag   kursi)   ustiga   monumental   bino   (ibodatxona   majmuasi)
qurish   odat   tusiga   kiradi.   Ko'ktepa1   davri   majmuasi   Farg'ona   vodiysining   Chust
madaniyati,   umuman,   O'rta   Osiyoning   Yaz   1   deb   atalgan   arxeologik   majmualari
bilan har jihatdan bir-birlariga yaqin va o'xshash bo'lib, ularning yil sanasi keyingi
yillarda (masalan, Chust madaniyatining yoshi) 50035 yoshdagi ayol qabri ochildi.
Qabrdan yog'och to'shama va qamish bo'yra izlari topilgan. Ayolning ko'ylagining
chetlari   silindr   shakldagi   345   ta   oltin   taqinchoqlar,   bosh   kiyimi   esa   57   ta   shisha
munchoq   bilan   bezatilgan.   Belbog'iga   fero'za   qadamalar   o'rnatilgan   oltin
to'qachalar   taqilgan.   Mayitni   oyoq   tomonidan   qaychi,   urchuq   va   Xitoyning   Xan`
sulolasi   davriga   oid   kumush   qo'shilgan   dumaloq   jez   ko'zgu   topilgan.Ko'ktepadan
qazishma   ishlari   davrida   25zgu   va   boshqa   belgilarga   kolib,   qabrni   chuqurligi   6.5
metrni   tashkil   qiladi.   M.Isomiddinovning   fikricha,   bu   yerda   malika   yoki   aslzoda
ayol   dafn   etilgan.2001-yilda   Kornida   qazishma   ishlari   davom   ettiriladi,   u   yerda
sopol idishlar, tegirmon tosh boroq, qozon, bandli marmar tarozi toshi, marmardan
ishlangan   buyumlar,   todon,   toljallangansuyak   taroq,   tosh   pichoq,   Ko‘ktepa
shaharchasida   aslzoda   ayol   qabridan   topilgan   buyumlarMamlakatimiz
mustaqillikka   erishgandan   so‘ng   arxeologik   tadqiqotlar   sohasida   xalqaro
hamkorlik   bo‘yicha   o‘ziga   xos   siljish   kuzatildi.Respublikada   Yaponiya,
Germaniya,   Fransiya,   Rossiya,   Italiya,   Xitoy,   Avstraliya   olimlari   bilan   qo‘shma
arxeologik   ekspeditsiyalar   faoliyat   ko‘rsata   boshladi.   Yangidan-yangi   loyihalar
yo‘lga   qo‘yildi.   Shunday   hamkorliklar   natijasida   qator   qiziqarli   kashfiyotlar
qilinib,   noyob   topilmalar   topildi,   ularning   bir   qismi   O‘zbekiston   tarixi   davlat
muzeyiga topshirildi.
Fond   ixtiyoriga   kelib   tushgan   yana   bir   noyob   topilma   Ko‘ktepa
shaharchasidan  topilgan aslzoda ayol  qabriga qo‘shib ko‘milgan buyumlar, zarrin
qadama   bezaklarga   boy   kiyim   bo‘ldi.   Ayol   bilan   qo‘shib   ko‘milgan   buyumlar
orasida   xitoy   ko‘zgusi   ham   topilgan.   U   fondda   yagona   emas   –   hozirgi   kunda
Muzeyda   turli   arxeologik   manzillardan   keltirilgan   bir   nechta   qadimiy   xitoy
ko‘zgulari saqlanadi.Mavzu doirasida batafsil “O‘zbekiston madaniy merosi jahon
to‘plamlarida" turkumidagi “O‘zbekiston tarixi Davlat Muzeyi to‘plami” (birinchi qism) kitob-albomida (XXVI jild,) tanishishingiz mumkin.Ko`plab horijiy olimlar
tomonidan   «Markaziy   Osiyoning   yuragi»   deb   atalgan   Sug`d   –   Sug`diyona
o`lkasining   qadimiy   tarixiga   e`tibor   mustaqillik   yillarida   yanada   kuchaydi.
Markaziy   Osiyoning   qadimiy   shaharsozlik   madaniyati   beshiklaridan   hisoblangan
bu   yurtda   bir   vaqtda   to`rtta   shahar   paydo   bo`lgan   va   gullab   yashnagan.   Aynan
mana   shu   shaharlar   tarixi   yurtimizning   shaharsozlik   madaniyati   va   davlatchiligi
tarixining   shonli   bosqichini   namoyon   etadilar.  Bular   Marakanda,   Basileya,   Ko`k-
tepa   va   Kish   shaharlaridir.   Bu   maqola   ushbu   shaharlar   to`g`risida,   ularning
xarobalari   bizning   kunlargacha   qaysi   arxeologik   yodgorliklar   ko`rinishida   yetib
kelganlar   va   ularning   tarixi   qay   darajada   o`rganilganligii   xususida.Bu   jarangdor
nomlar   hozirgi   zamon   tillari   va   tovushlari   nUqtai   -   nazaridan   qaralganda
yevropacha   atamalarga   o`xshab   ketsada,   ular   bizning   o`lkamizda   bir   paytlar
muomilada bo`lgan qadimiy mahalliy tillarda nomlanganlar. Bu shaharlar nomlari
etimologiyasi   deyarli   noma`lum.Marakanda.   Samarqandning   qadimiy   nomi   sug`d
tilida   «Smarakansa»,   «Smarakanda»   atamalari   bilan   yuritilgan   va   ko`plab
tadqiqotchilarning   fikrlariga   ko`ra   bu   atamalar   «uchrashuv,   yig`ilish   joyi»   degan
ma`noni   beradi.   Marakanda   nomi   esa   yurtimizni   bosib   olgan   Aleksandr
Makedonskiy   –   Iskandar   Zulqarnayn   armiyasi   bilan   birga   bu   tuproqqa   qadam
bosgan   yunon   tarixchilari   asarlarida,   bu   yurtda   kechgan   turli-tuman   tarixiy
voqeliklarni   hikoya   qilinishi   jarayonida   ko`plab   maprta   tilga   olinadi.   Bu
shaharning   xarobalari   bo`lmish   Afrosiyob   salkam   bir   asrdan   beri   o`rganiladi   va
mana   shu   tadqiqotlar   natijalari   bois   o`tgan   asrning   70-yillarida   Samarqand
shahrining   2500   yilligi   sanasi   nishonlangan.   XX   asrning   70-yillarigacha   qo`lga
kiritilgan arxeologik moddiy manbalar va tarixiy ma`lumotlar mana shunday ilmiy
xulosa   chiqarishga   asos   bo`lganlar.   Arxeologik   materiallarning   yetarli   emasligi
bois o`zoq yillar davomida tarixshunoslik va arxeologiya fanlarida «O`rta Osiyoda
qadimda   shaharlar   qurilmagan,   shaharsozlik   madaniyati   bizning   yurtimizga
Ahmoniylar imperiyasi hUqmronligi davrida Yaqin Sharq va Eron tomonidan kirib
kelgan   degan»   xulosa   hUqmronlik   qilib   kelgan.   2500   yillik   sana   ham   mana   shu
xulosaning   tasdig`idek   edi.O`tgan   asrning   80–yillarda   O`zbekiston   Fanlar aqademiyasi   Arxeologiya   instituti   olimlari   tomonidan   olib   borilgan   murakkab
arxeologik tadqiqotlar natijasida Surxondaryo viloyati SHerobod tumani hududida
ilk shaharlarga xos ko`plab xususiyatlarni o`zida aks ettirgan va yoshi deyarli uch
yarim   ming   yilga   teng   bo`lgan   shaharmonand   (protogorod   –   R.A.)   Jarqo`ton
yodgorligi   topildi.   Bu   o`lkan   kashfiyot   O`rta   Osiyoda   qadimiy   shaharsozlik
madaniyatining   shakllanishi   Ahmoniylar   kelishidan   ming   yillar   avvalroq
boshlanganligini   ilmiy   isbotlab   berdi.   Keyingi   yillardagi   tadqiqotlar   esa   bu
kashfiyotning to`g`riligini yanada mustahkamladi.
O`tgan   asrning   90-yillarida   Samarqandning   qadimiy   o`rni   bo`lmish
Afrosiyobda,   shahar   arkining   janubiy-sharqiy   qismida,   Ahmoniylar   davrida
qurilgan  2500  yillik  devorlar  ostidan   bo`lkasimon   shaklga   ega  bo`lgan  yirik  xom
g`ishtlardan   qurilgan   yanada   qadimgiroq   shahar   mudofaa   devorlari   qoldiqlari,
ularning   ostidan   esa   loydan   ko`tarilgan   devorsimon   inshoot   (rus   tilida   –   val)
topildi. Xom g`ishtli g`oyat mahobatli bu devorning qalinligi 7 – 10 metrni tashkil
etgan.   Bu   devorlar   bunyod   etilgandan   keyin   ma`lum   muddat   o`tgach
ta`mirlanganlar va yana 3 - 4 m qalinlashganlar. Mana shu asosda Samarqand Rim
tengdoshi   ekanligi   va   uning   yoshi   2750   yildan   kam   emasligi   ilmiy   isbotini
topdi.Ahmoniylar   hUqmronligi   davriga   kelib   ancha   eskirib,   ba`zi   joylari   nuragan
ushbu   shahar   devorlari   xarobalari   ustidan   butunlay   yangi   xususiyatga   ega,   ichida
koridori   bo`lgan   yangi   devorlar   bunyod   etilgan.   Ba`zi   joylarda   esa   eski   devorlar
ta`mirlangan.Eramizdan   avvalgi   329   yilda   Smarakandaning   shahar   mudofa
devorlari   ostida  Aleksandr   Makedonskiy  boshliq  yunonlar  armiyasi   paydo  bo`ldi.
Aleksandr   Sug`diylarning   qarshilik   ko`rsatish   kuchlarini   hisobga   olmasdan   avval
Smarakandani   ishg`ol   etish  uchun  dastlab   lashkarboshi   Menedem   boshchiligidagi
qo`shinni   yuborgan.  Bu   qo`shin   sug`diylar   tomonidan  tamomila   qirib   tashlangan.
Qudratli   Ahmoniylar   imperiyasining   asosiy   harbiy   kuchlarini   qisqa   muddatlarda
tamomila tor-mor qilgan iste`dodli sarkarda Aleksandr, bu saltanat tarkibiga kirgan
o`zoq,   bir   viloyatda   bu   qadar   kuchli   va   jangavor   xalqlarga   ro`para   kelishini
xayoliga   ham   keltirmagan   edi.   Yunon   tarixchisi   Kursiy   Rufning   yozishicha   bu mag`lubiyat   Aleksandrning   sharqqa   yurishidagi   dastlabki   eng   katta   mag`lubiyati
edi.
Sug`diylar   va   ular   bilan   O`rta   Osiyoda   yonma-yon   umr   kechirayotgan
mahalliy   qadimiy   xalqlar,   yarim   ko`chmanchi   va   ko`chmanchi   qabilalar   Iskandar
qo`shinlariga   qarshi   Spitamen   va   nomlari   bizgacha   yetib   kelmagan   boshqa
sarkardalar boshchiligida bir necha yillar davomida matonat bilan kurashganliklari
tarixdan   ma`lum.   Lekin   biz   bu   o`rinda   ushbu   jangavor   voqealar   tafsilotlariga
to`xtalib o`tirmaymiz.
Samarakanda ishg`ol etilgandan keyin Iskandar tomonidan bu shaharda katta
qurilish ishlari amalga oshiriladi, ko`plab inshootlar yunon me`morchiligi asosida
bunyod   etiladi,   ko`plab   shaharlarda   ahmoniylar   va   undan   oldin   bunyod   etilgan
mudofa   devorlari   tubdan   ta`mirlanadi,   ko`plab   shaharlar   atrofida   yangi   mudofa
devorlari paydo bo`ladi. Shu davrda sof ellinistik ko`rinishdagi bir qator shaharlar
ham   bunyod   etilgan.   Bunday   qurilishlarga   sabab,   birinchidan,   Iskandarning
sharqqa yo`naltirilgan istilochilik yurishlaridagi bosh maqsadlaridan biri mana shu
o`lkalarga   ellin   madaniyatini   joriy   etish   bo`lsa,   ikkinchidan,   bu   devorlar
Iskandarning   hujumlari   paytida   o`z   shaharlari   va   qishloqlarini   tashlab   ketgan
mahalliy   aholi   va   ularga   ittifoqchi   bo`lgan   jangavor   va   jasur   qabilalarning
hujumlaridan   bu   shaharlarga   joylashtirilgan   yunon   qo`shinlarini   himoya   etishlari
lozim edi.Marakandaning keyingi davrlarga oid boy tarixiga to`xtalib o`tirmaymiz
va bu maqolaning maqsadi emas. Eramizdan avvalgi VIII asrning o`rtalarida paydo
bo`lgan Marakanda (Samarqand) shahri Sug`dning asosiy poytaxti sifatida deyarli
ikki   ming   yil   davomida   bir   joyda   faoliyat   ko`rsatgan   va   1220   yilda   Chingizxon
boshliq   mo`g`ullar   qo`shinlari   tomonidan   tamomila   vayron   qilingan.   Uning
xarobalari   bizning   kunlargacha   Samarqand   shahri   hududi   joylashgan   mashhur
arxeologik   obida   -   Afrosiyob   yodgorligi   ko`rinishida   yetib   kelgan.Vayronaga
aylangan   Samarqand   o`z   o`rnini   o`zgartirib   qadimiy   shaharning   janubida
joylashgan   o`rta   asr   rabodi   o`rnida   qaytadan   tiklangan.   Amir   Temur   davrida   esa
shahar tamomila qaytadan qurilgan va sohibqiron tomonidan bunyod etilgan o`lkan saltanatning   poytaxtiga   aylangan.Shu   tariqa   Samarqand   Sharqning   eng   go`zal
shaharlaridan biri sifatida hozirgi kunlarda ham faoliyat ko`rsatmoqda.
Basileya-Vedar-Chelak.   Jahon   tarixshunosligi   va   arxeologiyasi   fanlarida
o`zoq   yillar   davomida   Aleksandr   Makedonskiyning   Sug`ddagi   istilochilik
yurishlari davrida yunon tarixchilari tomonidan bu mamlakatning ikkinchi poytaxti
sifatida   tilga   olingan   Basileya   shahrining   qayerda   joylashganligi   masalasi   katta
muammo   bo`lib   keldi.   Ba`zi   tarixchilar   uni   Buxoro   tomonda,   ba`zilari   Qarshi
yaqinidagi   Yerqo`rg`onda   (Ko`k-tepa),   ba`zilari   hatto   Afg`oniston   hududida
joylashganligi to`g`risida fikrlarni o`rtaga tashladilar.
Aleksandr   o`zining   O`rta   Osiyodagi   istilochilik   yurishlari   davrida   Sirdaryo
bo`ylarini   zabt   etish   uchun   jang   qilayotgan   paytida   mahalliy   xalqlar   Spitamen
boshchiligida   yunon   armiyasi   qo`shinlari   joylashgan   Marakandaga   hujum
uyushtirib   shaharni   qamal   qiladilar.   Aleksandr   Marakandaga   katta   qo`shin
yuboradi.   Qamal   oxiriga   yetmaganligi   sababli,   ham   ichkaridagi   qo`shinning
qarshiligi,   hamda   unga   yordamga   yetib   kelgan   qo`shinga   kuchi   yetmasligini
tushungan Spitamen (yunon tarixchisi  Arrianning yozishicha  - R.A.) «Marakanda
arkidan   qamalni   tushirib   shimolga   Sug`diyona   Basileyasi   (poytaxti)ga   ketdi».
Sug`dning   ikkinchi   poytaxti   ham   mavjud   bo`lganligini   juda   ko`plab   tarixchilar
hamisha e`tirof etganlar.
O`tgan   asrning   90-yillari   o`rtalaridan   boshlab   o`zbek   va   franso`z
arxeologlarining   birgalikda   olib   borgan   tadqiqotlari   natijasida   Samarqanddan   30
km shimolda, Chelak shahri yaqinida joylashgan Ko`ktepa yodgorligida eramizdan
avvalgi XI  - asrda paydo bo`lgan qadimiy shahar  xarobalarining topilishi  fandagi
ko`plab   ilmiy   muammolarni,   jumladan   afsonaviy   Basileya   shahrining   joylashgan
o`rni xususidagi taxminlarni ham oydinlashtirishga olib keldi.
Ko`ktepa   yodgorligining   ochilishi   o`zbek   arxeologiya   fanining   va   arxeolog
olimlarning   mustaqillik   yillaridagi   o`lkan   kashfiyotlaridan   biridir.   O`n   yildan
ortiqroq   vaqt   davomida   tinimsiz   davom   etayotgan   arxeologik   qazishmalar
jarayonida  qadimiy yirik shaharning arki  va mudofa devorlari, shahar  aholisining
turar-joylari,   shahar   markazida   qad   ko`targan   va   maydoni   1   gektar   bo`lgan mahobatli   saroy,   uning   yonida   esa   xuddi   shuncha   maydonni   egallagan   o`lkan
zardushtiylik   ibodatxonasi   xarobalari   ochildi.   Siyosiy   va   diniy   xarakterga   ega   bu
o`lkan   inshootlarning  mavjudligi   o`sha   davrda   bu  hududda   kuchli   davlat   apparati
faoliyat   yuritganligini   ko`rsatuvchi   ilmiy   dalillardir.   Ko`ktepa   O`rta   Osiyoda   ilk
temir davridayoq shakllangan qadimiy shaharning barcha me`moriy xususiyatlarini
o`zida   to`la   namoyon   etgan,   O`zbekistondagi   shaharsozlik   madaniyati   tarixini
qariyb   to`rt   yo`z   yilga   qadimiylashtirgan,   tom   ma`nodagi   etalon   yodgorlik   bo`lib
arxeologiya   va   tarixshunoslik   fanlarida   o`z   o`rnini   topdi.   Ko`ktepa   yunon
tarixchilari tomonidan tilga olingan Sug`dning ilk poytaxti - Basileyaning bizgacha
yetib kelgan xarobalari ekanligi  ilmiy jihatdan tamoman isbotlandi  va fanda to`la
e`tirof etildi.
Marakanda   (Samarqand),   Ko`k-tepa   (Chelak,   Chelak,   Qarshi)   va   Kish
(Kesh,   Shahrisabz)   shaharlari   xarobalarida   olib   borilgan   o`zoq   yillik   arxeologik
tadqiqotlar   natijasida   ularning   shakllanish   davrlari   to`la   to`la   ilmiy   isbotini
topganligi uchun Qarshi va Shahrisabz shaharlarining 2700 yilligi, Samarqandning
2750 yilligi keng nishonlandi. Lekin bu shaharlar ichida eramizdan avvalgi I-ming
yillikning   boshlariga   oid   saroy,   ibodatxona   va   boshqa   jamoat   binolari   hozircha
ochilgani yo`q. Bu kabi binolar xarobalari bu shaharlar ichida keyingi ikki ming yil
davomida to`plangan qalin madaniy qatlamlar ostida qolib ketgan va hozirgi kunda
ularni   ochib   o`rganishning   deyarli   imkoni   yo`q.   Ko`ktepagi   tadqiqotlar   bu
shaharlarda   ham   saroylar,   ibodatxonalar   va   boshqa   me`moriy   inshootlar   mavjud
bo`lganligini   ko`rsatadi,   ularning   me`moriy   xususiyatlarini,   qolaversa   Sug`dning
eng qadimiy shaharlarining ichki to`zilishini to`la tasavvur qilish imkonini beradi.
Aleksandr  Makedonskiy bu shaharni  ishg`ol etgan paytda u ichki  va tashqi
shahardan iborat bo`lgan va umumiy maydoni taxminan 100 gektarni tashkil etgan.
Aleksandr   davrida   uning   23   ga   maydonni   egallagan   ichki   shahrining   mudofa
devorlari tubdan ta`mirlangan.
Eramizdan avvalgi XI - asrda shakllangan Basileya shahri bu yerda salkam
ming   yil   davomida   faoliyat   ko`rsatgan.   Eramizdan   avvalgi   III-asrda   esa   bizga noma`lum   bo`lgan   sababga   ko`ra   o`z   faoliyatini   to`xtatadi   va   4   km   shimoliy   -
g`arbda, hozirgi Chelak shahri o`rnida qayta bunyod etiladi.
Arxeologik   tadqiqotlardan   ma`lumki,   Qadimgi   Sharqning,   jumladan   O`rta
Osiyoning  ham  bir  qator  qadimiy  shaharlari  tarixiy rivojlanish  bosqichlarida  turli
xil   siyosiy,   iqtisodiy   va   demografik   sabablarga   ko`ra   o`zlarining   dastlabki
shakllangan o`rinlarini bir necha marta o`zgartirib ma`lum masofa narida qayta qad
rostlaganlar. Qarshi va Shahrisabz shaharlari o`z joylarini ikki marta, Samarqand,
Termiz   va   Toshkent   shaharlari   bir   marta   o`zgartirganlar,   Buxoro   shahri   esa   o`z
joyini deyarli o`zgartirmasdan bitta joyda mUqim faoliyat ko`rsatgan. Shu asnoda
Basileya shahri ham o`z joyini bir marta o`zgartirib hozirgi Chelak shahri o`rniga
ko`chgan.
Chelak   shahri   xarobalari   ilk   bora   1940   yilda   arxeologlar   I.A.Suxarev   va
P.F.Liferenkolar   tomonidan   tadqiq   etilgan   va   shaharchaning   topografik   plani
qog`ozga   tushirilgan.   Shaharcha   shimoliy   va   janubiy   qismlardan   iborat,   ularning
o`rtasida   maydoni   100   x   70   m,   balandligi   18   m   bo`lgan   o`lkan   ark   joylashgan.
Shahar   arki   o`zoq   yillar   davomida   Chelak   shahrining   o`rtasidagi   o`lkan   tepalik
ko`rinishida qad rostlab turgan. Lekin 50-70 yillar davomida uning yonida qurilgan
g`isht   zavodi   mana   shu   bebaho   arxeologik   obida   hisobiga   ishlab   uning   butunlay
yo`q   bo`lib   ketishiga   olib   keldi.   Hozirgi   kunlarda   arkning   xarobalari   juda   kichik
maydondagina   saqlanib   qolgan.   Shaharning   janubiy   qismining   maydoni   esa
taxminan 20 gektar artofida bo`lib hozirda bu joylar zamonaviy turar-joylar ostida
qolib   ketgan   va   bir   necha   joyda   tashqi   mudofa   devorining   xarobalari   saqlangan.
Yodgorlikning   shimoliy-sharqiy   qismida   uning   qadimiy   mudofa   devorlari
taxminan   200   m   o`zunlikda   juda   yaxshi   saqlangan.   Shimoliy   qismining   maydoni
esa   kichikroq,   taxminan   15   gektar   atrofida.   Arkning   tevaragi   keng   sayhonlikdan
iborat, shaharning umumiy maydoni esa 50 gektardan ortiqroq bo`lgan.
1961   yilda   ark   yaqinidan   tasodifan   qadimiy   oltin   o`zUq   va   to`rt   dona   juda
noyob   kumush   kosalar   topilgan.   Eftalitlar   davriga   oid   misgarlik   san`atining   bu
yUqsak namunalari «Chelak kosalari» nomi bilan arxeologiya fanida juda mashhur
bo`lib   Sug`d   san`ati   tarixi   bo`yicha   olib   borilayotgan   tadqiqotlarda   hozirgi kunlarda   ham   ularga   doimiy   ravishda   murojaat   qilinadi.   Bu   buyumlar   topilgan
joyda   1963   yilda   Rossiya   Davlat   Ermitajining   B.I.Marshak   boshliq   arxeologik
ekspeditsiyasi  keng qamrovli qazishma ishlari olib borgan va natijada eramizning
VIII   –   asrida   sug`diy   aslzoda   yashagan   uyning   bir   qismi   ochib   o`rganilgan.   Bu
yerda o`rganilgan yUqori qatlamlar XI-XII asrlarga, quyi qatlamlar esa eramizning
boshlarga oid.
Shahar  xarobalari  ustida  eramizdan  avvalgi  III-II  –  asrlardan to  XIX-XX  –
asrlargacha bo`lgan davrlarga oid sopol  buyumlarning parchalar ko`plab uchraydi
va bu topilmalar bu yerda shahar paydo bo`lgandan to hozirgi kunlargacha shahar
hayoti tinimsiz davom etganligini tasdiqlaydi.
Hozirgi   kundagi   muammolardan   biri   -   Chelak   shahrining   o`rta   asrlarda
qanday nom bilan atalganligi masalasi. «Chelak» atamasi esa etnonim bo`lib, XV-
XVI asrlarda bu hududga kelib o`rnashgan qipchoq qabilalaridan birining nomidir.
O`rta   asrlarga   (X-XII   asrlar)   oid   yozma   manbalarda   Samarqandning
shimoliy-sharqiy   hududlarini   egallagan   oltida   rustoq   (ya`ni   bizning   hozirgi
tilimizda   tuman)   tilga   olinadi;   ular   –   Yorket,   Burnamad,   Bo`zmajon,
Kabudanjaket, Vedar va Marzbon ibn Turgash.
Yorket,   Burnamad   rustoqlari   Ustrushona   (O`zbekistonning   hozirgi   Jizzax,
Sirdaryo   viloyatlari   va   Tojikistonning   O`ratepa   va   Xo`jand   (Sug`d)   viloyatlarini
o`z ichiga olgan tarixiy-geografik o`lka - R.A.) bilan chegaradosh bo`lib ulardagi
qishloqlar Zarafshon yoki boshqa manbalaridan suv olmaganlar. Burnamad rustoqi
markazi   bo`lgan   Burnamad   qishlog`i   Zomindan   Samarqandga   boradigan   qadimiy
karvon yo`li ustida joylashgan. Zomindan Burnamadgacha bo`lgan masofa 4 farsax
(taxminan 30-32 km) bo`lgan. Bu yo`l Zarafshon tizmasi, Morgo`zar tog`larining
shimoliy,   g`arbiy   etaklari   bo`ylab   o`tgan   va   bu   rustoq   hozirgi   Baxmal   tumani
hududiga to`g`ri keladi.
Yorket   rustoqi   esa   Burnamadning   shimolida,   Nurota   tizmalarining   g`arbiy
etaklaridan   G`o`ddin   va   Qoratog`gacha   bo`lgan   hududda   joylashganligi,   hozirgi
G`allaorol   tumani   joylashgan   hududni   o`z   ichiga   olgan   bo`lishi   ehtimolga   yaqin.
Chunki o`rta asrlar yozma manbalarida bu rustoqlar ekinzorlari asosan yomg`irlar hisobiga   o`stirilganligi   va   ular   hududida   yaxshi   yaylovlar   yastanib   yotganligi
ayiladi.
Burnamaddan   tog`   yo`li   bilan   5   farsax   yurilib   Xushufag`nga   kelingan.
Demak  Xushufag`n  Turkiston  tizmasining   g`arbiy  etaklarida,  tog`oldi  hududlarda
joylashgan.  Xushufag`ndan   Bo`zmajon  rustoqining   markazi  Barket   shahrigacha  4
farsax   bo`lib   Katvon   cho`li   mana   shu   oraliqda   joylashgan.   Arxeolog   olim
H.G`.Oxunboboyevning fikriga ko`ra Barket shahri  hozirgi Bulung`ur tumanidagi
Oqtepa-Mitan   qishlog`idagi   yirik   arxeologik   yodgorlik   Oqtepaning   o`rnida
bo`lgan. Barketda yo`l ikkiga - birinchi yo`l to`g`ri g`arbga – 4 farsax masofadagi
Samarqandga,   ikkinchisi   shimoliy   g`arbga   Kabudanjakat   –   Vedar   -   Marzbon   ibn
Turgash   -   Ishtixon   yo`liga   ajralgan.   H.G`.Oxunboboyevning   fikriga   ko`ra
Kabudanjakat   hozirgi   Jomboy   tumanidagi   G`azira   va   Qorapichoq   qishloqlaridan
janubiy   sharqda   joylashgan   o`lkan   ilk   o`rta   asr   va   o`rta   asr   yodgorligi   Mingtepa
o`rnida   bo`lgan.   Shunisi   qiziqki,   Mingtepa   yodgorligi   shu   atrofdagi   qishloqlarda
yashaydigan   mahalliy   aholi   tomonidan   ham   Mingtepa,   ham   Afrosiyob   nomlari
bilan ham yuritiladi.
Ushbu   o`rta   asrlar   shaharlari   zanjirdagi   keyingi   navbatdagi   shahar   Vedar.
O`rta   asr   manbalarida   Vedar   Samarqanddan   4   farsax   (28-30   km)   masofada
joylashganligi, sug`oriladigan va tog`li joylar borligi aytiladi. Sug`oriladigan katta
maydonlar   Bulung`ur,   Poy   va   Qorasuv   ariqlaridan   suv   olgan.   Tog`li   joylar   esa
G`o`ddin tog`i va Qoratog`. Qoratog`ning sharq tomonidan Qorasuv  oqib kelgan.
Bizning fikrimizga Vedar rustoqi hozirgi Poyariq tumani va unga qo`shni bo`lgan
G`allaorol   tumanining   g`arbiy   sarhadlaridagi   hududlarni   o`z   ichiga   olgan.   Agar
shaharlar   orasidagi   masofalar   o`rtacha   4   farsax   deb   olinsa   Kabudjakat   –
Mingtepadan   4   farsax   masofada   shimoliy   -   g`arbda   Chelak   shahri
joylashgan.Chelak   hududida   yUqorida   ta`riflangan,   50   ga   maydonni   egallagan
yirik   shahar   xarobalari   shubhasiz   Vedar   shahrining   bizning   kunlargacha   yetib
kelgan   qoldiqlaridir.   Chunki   shaharning   joylashgan   o`rni   Samarqandga   nisbatan
o`rta   asrlarda   keltirilgan   masofaga   ham   tamoman   mos   keladi,   qolaversa   shahar xarobalari   bo`lishi   mumkin   bo`lgan   bunday   yirik   arxeologik   yodgorlik
Samarqanddan shimol tomonda boshqa mavjud emas.
IV.Mashhur  sharqshunos  olim  V.V.Bartoldning  yozishicha,  Vedar  shahrida
paxtadan   to`qilgan   vedariy   gazlamalar   o`zining   nafisligi,   pishiqligi   va   yUqori
sifatliligi   bilan   juda   mashhur   bo`lgan.   Xurosonda   esa   vedariy   matosidan   faqat
amirlar,   vazirlar,   qozilar   va   boylargina   libos   tiktirganlar.   Arab   tarixchisi   al-
MUqaddasiyning yozishicha vedariy gazlamasini  Bog`dod sultonlari ham  yUqsak
qadrlaganlar.   Mashhur   rus   sharqshunosi   V.V.Bartoldning   ma`lumotga   ko`ra   arab
sayyohi Yoqut asarlarida Vedar «jome masjidiga ega bo`lgan shahar» sifatida tilga
olinadi. X asrda Movarounnahrga kelgan arab sayyohlari faqatgina jome masjidiga
ega bo`lgan aholi maskanlarini shaharlar qatoriga kiritganlar. Shu nUqtai nazardan
fikr   yuritsak   Vedar   X   asrda   Movarounnahrning   to`laqonli   shaharlaridan   biri
sifatida faoliyat ko`rsatganligi ayon bo`ladi.Vedardan keyingi shahar Marzbon ibn
Turgash.   Bu   shahar   Chelak   shahridan   15-16   km   g`arbda   joylashgan,   14   ga
maydonni   egallagan   o`rta   asr   shahri   xarobalari   Sog`ishtepa   (Arktepa)   o`rnida
bo`lganligi haqiqatga yaqin. Sog`ishtepa o`rta asrlar shaharlari uchun xos bo`lgan
uch   qismdan   -   ark   shahriston   va   raboddan   iborat   bo`lib   Chelak   va   Ishtixon
shaharlarining   o`rtasida   joylashgan.   Sog`ishtepa   o`rta   asrlarda   faoliyat   ko`rsatgan
Sog`arj   qishlog`ining   bizning   kunlargacha   yetib   kelgan   xarobalaridir.   Ushbu
yodgorlikda   1983   yilda   ushbu   satrlar   muallifi   tomonidan   arxeologik   qazishma
ishlari olib borilgan. Qazishmalar  natijasida bu yerda eramizning boshlarida yirik
qal`a   bunyod   etilganligi   va   bu  qal`a  ilk   o`rta   asrlarda   ham   faoliyat   ko`rsatganligi
aniqlangan.   Keyinroq   esa   arablar   istilosidan   keyin   qadimiy   qal`a   atrofida
shaharcha   -   shahriston   paydo   bo`lgan   va   bu   qal`a   ana   shu   shaharchaning   arki
sifatida   faoliyat   ko`rsatgan.   Keyin   esa   aholining   ko`payishi   natijasida   shaharning
g`arb   tomonida   rabot   paydo   bo`lgan   va   shu   tariqa   Sog`arj   o`rta   asrlarga   xos
bo`lgan uch qismli shahar ko`rinishini olgan.
1983 yilgi qazishmalarda Sog`ishtepa arki ustidagi XIV-XV asrlarga oid uy-
joylar   xarobalaridan   Xitoyda   yasalgan   noyob   chinni   seladon   –   qorni   katta
sharsimon idish topilgan.Marzbon ibn Turgash nomiga e`tibor qaratsak bu ko`proq tarixiy   shaxsga,   aniqrog`i   arablar   istilosi   arafasidagi   sug`diy   nomlarga   o`xshab
ketadi. Marzbon – mansab, ya`ni shahar hokimi degan ma`noga ega. Marzbon ibn
Turgash   mana   shu   Sog`arj   shahrida   yashagan   bo`lishi   ham   mumkin.   Chunki   bu
shahar   mana   shu   nom   bilan   atalgan   rustoq,   ya`ni   tuman   markazi   sifatida   faoliyat
ko`rsatgan.Sog`arj   shahrining   o`rta   asrlar   davri   ham   ko`pgina   tarixchilarni
qiziqtirgan.   1902   yilda   nashr   etilgan   «Samarqand   viloyatining   ma`lumotlari»dan
joy   olgan   samarqandlik   mashhur   sharqshunos   va   arxeolog   olim   V.L.Vyatkinning
«Samarqand   viloyatining   tarixiy   geografiyasiga   oid   manbalar»   maqolasida
«Sog`arj   Movarounnahrning   eng   qadimiy   qishloqlari   sarasiga   kiradi.   Mamlakat
arablar tomonidan bosib olingan paytda u yirik qishloq bo`lgan. Bu yerda arablar
tomonidan   zarb   qilingan   tangalar   islomning   ilk   asrlariga   oiddir»   degan   jumlalar
bor.   Lekin   boshqa   bir   sharqshunos   olim   V.V.Bartold   Sog`arjning   yirik   aholi
maskani  ekanligni   e`tirof  etgan   bo`lsada,   arablar  tomonidan  Sog`arjda   tanga  zarb
etilganligiga   shubha   bilan   qaragan,   chunki   Sog`arjda   zarb   etilgan   tanga
V.V.Bartold  bunga  munosabat   bildirgan  paytda,   ya`ni  bundan  bir   asr  mUqaddam
ham   fanga   ma`lum   bo`lmagan.   Bizning   davrimizda   ham,   ya`ni   arxeologiya   fani
juda   rivojlangan   davrda,   o`tgan   asrning   50-80   yillarida   ham   biron   –bir
yodgorlikdan   Sog`arjda   zarb   etilgan   tanga   topilmagan.   Demak   bu   o`rinda
V.V.Bartold haq  bo`lsa  kerak. Lekin aynan  mana  shu  ma`lumotlar  ham  Marzbon
ibn   Turgash   aynan   mana   shu   shaharda   yashaganligini   qandaydir   ma`noda
tasdiqlagandek bo`ladi.X asrda Movarounnahrga tashrif buyurgan arab sayyohi va
jug`rofiy   olimi   Ibn   Xavqalning   ma`lumotlarida   Sog`arj   atamasi   tog`lar   zanjiriga
nisbatan   aytilgan.   Fikrimizcha   Ibn   Xavqal   Sog`arjga   kelmagan   va   bu   tog`larni   u
o`zoqdan   ko`rgan.   Samarqandlik   mahalliy   kishilar   joy   nomlari   bilan   qiziquvchi
ushbu arab jug`rofiy olimiga o`zoqdagi bu tog`lar Sog`arj tog`lari deb yuritilishini
aytgan   bo`lsalar   kerak.   Bizning   nazarimizda   bu   tog`lar   Nurota   tizmasi   bo`lsa
kerak.   Arab   sayyohi   Yoqut   (X   asr)   va   marvlik   sayyoh   Abo`lkarim   as-Sam`oniy
(XII   asr)   asarlarida   esa   Sog`arj   qishloq   sifatida   tilga   olinadi.Sog`arj   shahri
to`g`risida   Amir   Temur   va   temuriylar   davri   manbalarida   anchagina   ma`lumotlar
saqlanib   qolgan.   Sog`arjda   XII   asrda   mashhur   shayx   Burhoniddin   Sog`arjiy tavallud   topgan.   Burhoniddin   Sog`arjiy   va   uning   avlodlari   dafn   etilgan   qabrlar
ustiga   Amir   Temur   tomonidan   yirik   maqbara   bunyod   etilgan   va   bu   maqbara
hozirgi   kunda  Samarqand  shahrida,  Amir   Temur  maqbarasining  shimol   tomonida
joylashgan   Ruxobod   maqbarasidir.   Zahiriddin   Muhammad   Bobur   ham
«Boburnoma» asarida Sog`arjda xolavachchasi hokimlik qilganligi va o`zining bu
shaharga tashrif buyurganligi to`g`risida ma`lumot qoldirgan.XVII asr boshlarida,
ya`ni   Ashtarxoniylar   sulolasining   hUqmronligi   boshlanayotgan   davrda   Sog`arj
yirik bir vohaning bosh shahri sifatida tilga olinadi. Tarixchi Maxmud ibn Valining
1640 yilda yozilgan «Bahr ul-asror» asarida Ashtarxoniylar davrida Movarounnahr
Buxoro,   Samarqand,   Sog`arj,   O`ratepa,   Shahrisabz   va   G`o`zor   viloyatlariga
bo`linganligi   aytiladi.   Sog`arj   shahri   XVIII   asrning   ikkinchi   20-yillaridan,   ya`ni
Movarounnahrda   boshlangan   inqiroz   davrida   boshlab   o`z   ahamiyatini   yo`qota
boshlagan va o`z mavqeini qaytadan qadimiy Vedar shahrining merosxo`ri bo`lgan
Chelak   shahriga   bo`shatib   bergan   bo`lsa   kerak.Yana   Vedar   mavzusiga   qaytsak.
Vedar   1219   yilda   mo`g`ullar   istilosi   davrida   yirik   vohaning   markaziy   shahar
sifatida   vayron   bo`lgan   bo`lsa   kerak,   chunki   undan   keyingi   davr   manbalarida   bu
vohaning   asosiy   shaharlari   sifatida   Sog`arj   va   Aliobod   tilga   olinadi.O`rta   asrlar
yozma   manbalarida,   vaqf   xujjatlarida,   hamda   Amir   Temur   bilan   bog`liq
voqealarda   tilga   olingan   Aliobod   Samarqanddan   taxminan   4-5   farsax   masofada
shimolda joylashgan. Bu shaharchaning nomi bizning kunlargacha biroz o`zgargan
holatda   «Aylavot»   ko`rinishida   yetib   kelgan.   Aliobod   shaharchasining   xarobalari
hozirgi Poyariq tumanidagi Aylavot qishlog`i hududida va atroflarida, katta qismi
qishloqning   sharq   tomonidagi   keng   maydonda   mavjud   bo`lgan,   lekin   bu   joylar
o`tgan asrning 60 - yillarida tekislanib paxta maydonlariga aylantirilgan.Aliobodda
Imomqulixon davrida «imomlar imomi» nomini olgan aliobodlik mashhur ulamo,
yassaviya   tariqatining   yirik   vakillaridan   biri   Olim   Shayx   Azizon   (   1564-1635
yillar)   yashagan.   Olim   Shayx   Azizonning   to`la   ismi   Muhammad   al   Olim   al
Siddiqiy   al   Alaviy   bo`lib   bu   shayx   mashhur   «Lomahot   min   nafaxat   al-quds»
asarini   yozgan.   Qishloq   hududida   Olim   Shayx   Azizon,   u   kishining   qizlari   Moh
Jonbegim   va   Mohbegim   hamda   boshqa   avlodlari   dafn   etilgan   mahobatli   marmar dahma   ham   mavjud.Biz   bu   o`rinda   Abu   Tohirxojaning   «Samariya»   asaridagi
Aliobod   shaharchasi,   Olim   Shayx   Azizon   to`g`risidagi   ma`lumotlarni   biroz
qisqartirilgan holatda  keltirishni  lozim  topdik:«Olim  Shayx Azizonning fayz osor
mozori.   Kabud   tumani   deb   ataladigan   SHeroz   tumaniga   qarashli   Aliobod   degan
o`rindadir. Olim Shayx Azizon Darvish Shayx Azizonning o`g`li bo`lgan Mo`min
Shayx Azizonning o`g`lidir... Olim Shayx Azizon hijriy 972 (milodiy 1564) yilda
tug`ilgandir....   Bularning   silsilalari   tariqat   sultoni   hazrat   xoja   Ahmad   Yassaviyga
borib   ulanadi.   Hazrat   Olim   Shayx   Azizon   Imomquli   Bahodurxon   davrida
Samarqandda   a`lam   edi   va   o`z   zamonasi   imomlarining   imomi   edi.   U   Mirzo
Ulug`bek   madrasasining   janubiy-sharqiy   tarafida   oliy   xonaqoh   bino   qilgan.
Hozirda u xonaqoh qolmagandir. Yoshlari saksonga borib qolgan edi. U Jahriyayi
sultoniya   sulolasi   bayon   qilingan   «Lomahot»   kitobining   musannifi   edi   va   yana
shi`a  mazhabining  raddiga  «Dar   raddi   mazhabi   shi`a»  nomli   risola   tartib  berib,  u
risolada choryorlar ulug`ligini kuchli dalillar bilan isbot qilgan. Uning vafoti hijriy
1041   (1631-1632)   yilida   sodir   bo`lib,   «faxr   ul-islom»   (abjadda   –   R.A.)   so`zi
vafotining   tarixidir.   U   kishining   asrida   Aliobod   mavze`i   obod   shaharcha   edi   va
hazrat   eshon   u   yerga   jome`   masjidi,   xonaqoh   va   madrasa   bino   qilgan   edilar.   U
binolarning   asari   hozir   ham   bor.Hazrat   Mo`min   Shayx   Azizon   mozori.   Darvish
Shayx   Azizonning   o`g`li   bo`lgan   Mo`min   Shayx   Azizonning   mozori   ham
Aliobodda, katta ariqning janub tomonidadir.Pirim Shayx Azizon mozori. Aliobod
yaqinidagi Saydi ohu degan o`rinda. Samarqand shahridan Aliobodgacha uch tosh
(24 chaqirim samasi yo`l. Alioboddan Saydi ohugacha bir toshcha yo`l.... »Ayrim
manbalarda   Darvish   shayx   Azizon   ham   Aliobodga   dafn   qilinganligi   aytiladi.
Bizning   fikrimizcha   bu   shayx   Payariq   tumanidagi   Darvishiq   (Darvish   shayx)
qishlog`i   atrofidagi   Darvish   shayx   ota   nomi   bilan   ataladigan   qabristonga   dafn
qilingan   bo`lsa   kerak.Pirim   Shayx   Azizon   mozori   joylashgan   Saydi   ohu   deb
atalgan joy qishloq bo`lsa kerak va bu qishloq Alioboddan uncha o`zoq bo`lmagan
hozirgi   Saydou   qishlog`i   ekanligi   shubhasizdir.«Samariya»   aytilgan   Samarqand
shahrida   Ulug`bek   madrasasining   janubiy-g`arbiy   tomonida   gumbazli   xonaqox
1623   yilda   qurilgan.   Olim   Shayx   Azizon   tomonidan   uning   vatani   Alioboddagi jome   masjidi,   xonaqox   va   madrasa   ikki   yildan   keyin,   ya`ni   1625   yilda   bunyod
etilgan.Aylavot   qishlog`idagi   dahmaga   dafn   etilgan   Olim   Shayx   Azizon
avlodlaridan   birining   qabr   toshiga   «Aliobodiy»   nisbasi   ham   yozilgan.   Ushbu
qabrtosh   va   undagi   Aliobodiy   nisbasi   Aylavot   qishlog`i   qadimgi   Aliobod
shahrining   o`rni   ekanligiga   biron-bir   shubha   qoldirmaydi.   Abu   Tohirxojaning
aytishicha   «Samariya»   asari   yozilayotganda,   ya`ni   1844-1848   yillar   oralig`ida
Olim   shayx   Azizon   tomonidan   bunyod   etilgan   jome`   masjidi,   xonaqoh   va
madrasalarning   qoldiqlari   ko`zga   tashlanib   turgan.   Hozirgi   kunda   dahmaga   yaqin
joyda   bir   masjid   ham   qad   rostlab   turibdi,   lekin   bu   masjining   me`moriy
xususiyatlari   bu   masjid   taxminan   XX   asrning   boshlarida   bunyod   etilganligini
ko`rsatadi.   Demak   Olim   Shayx   Azizon   tomonidan   Aliobodda   bino   qilingan
imoratlar bizning kunlargacha yetib kelmagan ko`rinadi.Keyingi o`rta asrlarga oid
yana   bir   xujjatlar   namunalari   borki,   bu   hujjatlar   ham   bizning   fikrimizni
quvvatlashga  xizmat   qiladi. XIV-XVI   asrlarga oid  vaqf   xujjatlarida  Miyonqoldan
(ya`ni   Zarafshonning   ikkiga   –   Qoradaryo   va   Oqdaryoga   ajralgandan   keyin   bu
daryolar   oralig`idagi   hudud)   to   Sog`arj   tog`larigacha   bo`lgan   hudud   «Sug`udi
kalon», ya`ni «Katta Sug`d» nomi bilan yuritilgan. Bizning fikrimizcha, yUqorida
ayiganimizdek   Sog`arj   tog`lari   deb  Nurota   tizmasining   Samarqandning   shimolida
joylashgan qismi atalgan va bu o`rinda yana bir marta arab sayyohi ibn Xavqalning
Sog`arj   atamasi   tog`lar   zanjiriga   nisbatan   aytilgan   ma`lumotlarini   eslash   o`rinli.
Nima   uchun   Sug`dning   poytaxti   bo`lgan   Samarqand   shahri   atroflari   emas,   balki
aynan Ko`ktepa-Chelak shahri joylashgan hududlar «Sug`udi kalon» ya`ni «Katta
Sug`d»,   «BuyUq   Sug`d»   deb   atalganligini   e`tibordan   qochirmaslik   lozim.   Abu
Tohirxojaning   «Samariya»   asarida   Zarafshonning   o`ng   irmog`i   bo`lgan
Oqdaryodan   to   Aliobodgacha   bo`lgan   hudud   «Sug`udi   kalon»   deb   atalganligi
aytiladi.   YUqorida   keltirilgan   ma`lumotlar   bu   hudud   qadimda   va   o`rta   asrlarda
kechgan   yirik   tarixiy   voqeliklarning   guvohi   va   bevosita   merosxo`ri   ekanligini,
Ko`ktepa – Chelak hududlarining qadimiy mavqeini yana bir bor eslatadi.
2.2.   Ko`k   tepa   yodgorligida   oltb   borilgan   arxeologik   izlanishalar   va   uning
natijalari. Ko`plab   horijiy   olimlar   tomonidan   «Markaziy   Osiyoning   yuragi»   deb
atalgan   Sug`d   –   Sug`diyona   o`lkasining   qadimiy   tarixiga   e`tibor   mustaqillik
yillarida   yanada   kuchaydi.   Markaziy   Osiyoning   qadimiy   shaharsozlik   madaniyati
beshiklaridan   hisoblangan   bu   yurtda   bir   vaqtda   to`rtta   shahar   paydo   bo`lgan   va
gullab   yashnagan.   Aynan   mana   shu   shaharlar   tarixi   yurtimizning   shaharsozlik
madaniyati   va   davlatchiligi   tarixining   shonli   bosqichini   namoyon   etadilar.   Bular
Marakanda, Basileya, Ko`k-tepa va Kish shaharlaridir. Bu maqola ushbu shaharlar
to`g`risida, ularning xarobalari bizning kunlargacha qaysi arxeologik yodgorliklar
ko`rinishida   yetib   kelganlar   va   ularning   tarixi   qay   darajada   o`rganilganligii
xususida.Bu   jarangdor   nomlar   hozirgi   zamon   tillari   va   tovushlari   nUqtai   -
nazaridan   qaralganda   yevropacha   atamalarga   o`xshab   ketsada,   ular   bizning
o`lkamizda bir paytlar muomilada bo`lgan qadimiy mahalliy tillarda nomlanganlar.
Bu shaharlar nomlari etimologiyasi deyarli noma`lum.Marakanda. Samarqandning
qadimiy nomi sug`d tilida «Smarakansa», «Smarakanda» atamalari bilan yuritilgan
va   ko`plab   tadqiqotchilarning   fikrlariga   ko`ra   bu   atamalar   «uchrashuv,   yig`ilish
joyi»   degan   ma`noni   beradi.   Marakanda   nomi   esa   yurtimizni   bosib   olgan
Aleksandr   Makedonskiy   –   Iskandar   Zulqarnayn  armiyasi   bilan  birga   bu  tuproqqa
qadam bosgan yunon tarixchilari asarlarida, bu yurtda kechgan turli-tuman tarixiy
voqeliklarni hikoya qilinishi jarayonida ko`plab marta tilga olinadi. Bu shaharning
xarobalari   bo`lmish   Afrosiyob   salkam   bir   asrdan   beri   o`rganiladi   va   mana   shu
tadqiqotlar   natijalari   bois   o`tgan   asrning   70-yillarida   Samarqand   shahrining   2500
yilligi sanasi nishonlangan. XX asrning 70-yillarigacha qo`lga kiritilgan arxeologik
moddiy   manbalar   va   tarixiy   ma`lumotlar   mana   shunday   ilmiy   xulosa   chiqarishga
asos   bo`lganlar.   Arxeologik   materiallarning   yetarli   emasligi   bois   o`zoq   yillar
davomida   tarixshunoslik   va   arxeologiya   fanlarida   «O`rta   Osiyoda   qadimda
shaharlar   qurilmagan,   shaharsozlik   madaniyati   bizning   yurtimizga   Ahmoniylar
imperiyasi   hUqmronligi   davrida   Yaqin   Sharq   va   Eron   tomonidan   kirib   kelgan
degan»   xulosa   hUqmronlik   qilib   kelgan.   2500   yillik   sana   ham   mana   shu
xulosaning tasdig`idek edi. O`tgan   asrning   80–yillarda   O`zbekiston   Fanlar   aqademiyasi   Arxeologiya
instituti   olimlari   tomonidan   olib   borilgan   murakkab   arxeologik   tadqiqotlar
natijasida   Surxondaryo   viloyati   SHerobod   tumani   hududida   ilk   shaharlarga   xos
ko`plab   xususiyatlarni   o`zida   aks   ettirgan   va   yoshi   deyarli   uch   yarim   ming   yilga
teng   bo`lgan   shaharmonand   (protogorod   –   R.A.)   Jarqo`ton   yodgorligi   topildi.   Bu
o`lkan kashfiyot  O`rta Osiyoda qadimiy shaharsozlik  madaniyatining shakllanishi
Ahmoniylar kelishidan ming yillar avvalroq boshlanganligini ilmiy isbotlab berdi.
Keyingi   yillardagi   tadqiqotlar   esa   bu   kashfiyotning   to`g`riligini   yanada
mustahkamladi.
O`tgan   asrning   90-yillarida   Samarqandning   qadimiy   o`rni   bo`lmish
Afrosiyobda,   shahar   arkining   janubiy-sharqiy   qismida,   Ahmoniylar   davrida
qurilgan  2500  yillik  devorlar  ostidan   bo`lkasimon   shaklga   ega  bo`lgan  yirik  xom
g`ishtlardan   qurilgan   yanada   qadimgiroq   shahar   mudofaa   devorlari   qoldiqlari,
ularning   ostidan   esa   loydan   ko`tarilgan   devorsimon   inshoot   (rus   tilida   –   val)
topildi. Xom g`ishtli g`oyat mahobatli bu devorning qalinligi 7 – 10 metrni tashkil
etgan.   Bu   devorlar   bunyod   etilgandan   keyin   ma`lum   muddat   o`tgach
ta`mirlanganlar va yana 3 - 4 m qalinlashganlar. Mana shu asosda Samarqand Rim
tengdoshi   ekanligi   va   uning   yoshi   2750   yildan   kam   emasligi   ilmiy   isbotini
topdi.Ahmoniylar   hUqmronligi   davriga   kelib   ancha   eskirib,   ba`zi   joylari   nuragan
ushbu   shahar   devorlari   xarobalari   ustidan   butunlay   yangi   xususiyatga   ega,   ichida
koridori   bo`lgan   yangi   devorlar   bunyod   etilgan.   Ba`zi   joylarda   esa   eski   devorlar
ta`mirlangan.Eramizdan   avvalgi   329   yilda   Smarakandaning   shahar   mudofa
devorlari   ostida  Aleksandr   Makedonskiy  boshliq  yunonlar  armiyasi   paydo  bo`ldi.
Aleksandr   Sug`diylarning   qarshilik   ko`rsatish   kuchlarini   hisobga   olmasdan   avval
Smarakandani   ishg`ol   etish  uchun  dastlab   lashkarboshi   Menedem   boshchiligidagi
qo`shinni   yuborgan.  Bu   qo`shin   sug`diylar   tomonidan  tamomila   qirib   tashlangan.
Qudratli   Ahmoniylar   imperiyasining   asosiy   harbiy   kuchlarini   qisqa   muddatlarda
tamomila tor-mor qilgan iste`dodli sarkarda Aleksandr, bu saltanat tarkibiga kirgan
o`zoq,   bir   viloyatda   bu   qadar   kuchli   va   jangavor   xalqlarga   ro`para   kelishini
xayoliga   ham   keltirmagan   edi.   Yunon   tarixchisi   Kursiy   Rufning   yozishicha   bu mag`lubiyat   Aleksandrning   sharqqa   yurishidagi   dastlabki   eng   katta   mag`lubiyati
edi.Sug`diylar va ular bilan O`rta Osiyoda yonma-yon umr kechirayotgan mahalliy
qadimiy   xalqlar,   yarim   ko`chmanchi   va   ko`chmanchi   qabilalar   Iskandar
qo`shinlariga   qarshi   Spitamen   va   nomlari   bizgacha   yetib   kelmagan   boshqa
sarkardalar boshchiligida bir necha yillar davomida matonat bilan kurashganliklari
tarixdan   ma`lum.   Lekin   biz   bu   o`rinda   ushbu   jangavor   voqealar   tafsilotlariga
to`xtalib   o`tirmaymiz.Samarakanda   ishg`ol   etilgandan   keyin   Iskandar   tomonidan
bu   shaharda   katta   qurilish   ishlari   amalga   oshiriladi,   ko`plab   inshootlar   yunon
me`morchiligi   asosida   bunyod   etiladi,   ko`plab   shaharlarda   ahmoniylar   va   undan
oldin   bunyod   etilgan   mudofa   devorlari   tubdan   ta`mirlanadi,   ko`plab   shaharlar
atrofida   yangi   mudofa   devorlari   paydo   bo`ladi.   Shu   davrda   sof   ellinistik
ko`rinishdagi bir qator shaharlar ham bunyod etilgan. Bunday qurilishlarga sabab,
birinchidan,   Iskandarning   sharqqa   yo`naltirilgan   istilochilik   yurishlaridagi   bosh
maqsadlaridan   biri   mana   shu   o`lkalarga   ellin   madaniyatini   joriy   etish   bo`lsa,
ikkinchidan,   bu   devorlar   Iskandarning   hujumlari   paytida   o`z   shaharlari   va
qishloqlarini tashlab ketgan mahalliy aholi va ularga ittifoqchi bo`lgan jangavor va
jasur qabilalarning hujumlaridan bu shaharlarga joylashtirilgan yunon qo`shinlarini
himoya   etishlari   lozim   edi.Marakandaning   keyingi   davrlarga   oid   boy   tarixiga
to`xtalib   o`tirmaymiz   va   bu   maqolaning   maqsadi   emas.   Eramizdan   avvalgi   VIII
asrning o`rtalarida paydo bo`lgan Marakanda (Samarqand) shahri Sug`dning asosiy
poytaxti   sifatida   deyarli   ikki   ming   yil   davomida   bir   joyda   faoliyat   ko`rsatgan   va
1220 yilda Chingizxon boshliq mo`g`ullar qo`shinlari tomonidan tamomila vayron
qilingan.   Uning   xarobalari   bizning   kunlargacha   Samarqand   shahri   hududi
joylashgan   mashhur   arxeologik   obida   -   Afrosiyob   yodgorligi   ko`rinishida   yetib
kelgan.
Vayronaga aylangan  Samarqand  o`z  o`rnini  o`zgartirib  qadimiy shaharning
janubida   joylashgan   o`rta   asr   rabodi   o`rnida   qaytadan   tiklangan.   Amir   Temur
davrida   esa   shahar   tamomila   qaytadan   qurilgan   va   sohibqiron   tomonidan   bunyod
etilgan   o`lkan   saltanatning   poytaxtiga   aylangan.Shu   tariqa   Samarqand   Sharqning
eng   go`zal   shaharlaridan   biri   sifatida   hozirgi   kunlarda   ham   faoliyat ko`rsatmoqda.Basileya-Vedar-Chelak.   Jahon   tarixshunosligi   va   arxeologiyasi
fanlarida o`zoq yillar davomida Aleksandr Makedonskiyning Sug`ddagi istilochilik
yurishlari davrida yunon tarixchilari tomonidan bu mamlakatning ikkinchi poytaxti
sifatida   tilga   olingan   Basileya   shahrining   qayerda   joylashganligi   masalasi   katta
muammo   bo`lib   keldi.   Ba`zi   tarixchilar   uni   Buxoro   tomonda,   ba`zilari   Qarshi
yaqinidagi   Yerqo`rg`onda   (Ko`k-tepa),   ba`zilari   hatto   Afg`oniston   hududida
joylashganligi   to`g`risida   fikrlarni   o`rtaga   tashladilar.Aleksandr   o`zining   O`rta
Osiyodagi istilochilik yurishlari davrida Sirdaryo bo`ylarini zabt etish uchun jang
qilayotgan   paytida   mahalliy   xalqlar   Spitamen   boshchiligida   yunon   armiyasi
qo`shinlari   joylashgan   Marakandaga   hujum   uyushtirib   shaharni   qamal   qiladilar.
Aleksandr   Marakandaga   katta   qo`shin   yuboradi.   Qamal   oxiriga   yetmaganligi
sababli,   ham   ichkaridagi   qo`shinning   qarshiligi,   hamda   unga   yordamga   yetib
kelgan   qo`shinga   kuchi   yetmasligini   tushungan   Spitamen   (yunon   tarixchisi
Arrianning   yozishicha   -   R.A.)   «Marakanda   arkidan   qamalni   tushirib   shimolga
Sug`diyona   Basileyasi   (poytaxti)ga   ketdi».   Sug`dning   ikkinchi   poytaxti   ham
mavjud   bo`lganligini   juda   ko`plab   tarixchilar   hamisha   e`tirof   etganlar.O`tgan
asrning   90-yillari   o`rtalaridan   boshlab   o`zbek   va   franso`z   arxeologlarining
birgalikda   olib   borgan   tadqiqotlari   natijasida   Samarqanddan   30   km   shimolda,
Chelak shahri  yaqinida joylashgan Ko`ktepa yodgorligida eramizdan avvalgi XI -
asrda paydo bo`lgan qadimiy shahar xarobalarining topilishi fandagi ko`plab ilmiy
muammolarni,   jumladan   afsonaviy   Basileya   shahrining   joylashgan   o`rni
xususidagi taxminlarni ham oydinlashtirishga olib keldi.
Ko`ktepa   yodgorligining   ochilishi   o`zbek   arxeologiya   fanining   va   arxeolog
olimlarning   mustaqillik   yillaridagi   o`lkan   kashfiyotlaridan   biridir.   O`n   yildan
ortiqroq   vaqt   davomida   tinimsiz   davom   etayotgan   arxeologik   qazishmalar
jarayonida  qadimiy yirik shaharning arki  va mudofa devorlari, shahar  aholisining
turar-joylari,   shahar   markazida   qad   ko`targan   va   maydoni   1   gektar   bo`lgan
mahobatli   saroy,   uning   yonida   esa   xuddi   shuncha   maydonni   egallagan   o`lkan
zardushtiylik   ibodatxonasi   xarobalari   ochildi.   Siyosiy   va   diniy   xarakterga   ega   bu
o`lkan   inshootlarning  mavjudligi   o`sha   davrda   bu  hududda   kuchli   davlat   apparati faoliyat   yuritganligini   ko`rsatuvchi   ilmiy   dalillardir.   Ko`ktepa   O`rta   Osiyoda   ilk
temir davridayoq shakllangan qadimiy shaharning barcha me`moriy xususiyatlarini
o`zida   to`la   namoyon   etgan,   O`zbekistondagi   shaharsozlik   madaniyati   tarixini
qariyb   to`rt   yo`z   yilga   qadimiylashtirgan,   tom   ma`nodagi   etalon   yodgorlik   bo`lib
arxeologiya   va   tarixshunoslik   fanlarida   o`z   o`rnini   topdi.   Ko`ktepa   yunon
tarixchilari tomonidan tilga olingan Sug`dning ilk poytaxti - Basileyaning bizgacha
yetib kelgan xarobalari ekanligi  ilmiy jihatdan tamoman isbotlandi  va fanda to`la
e`tirof etildi.
Marakanda   (Samarqand),   Ko`k-tepa   (Chelak,   Chelak,   Qarshi)   va   Kish
(Kesh,   Shahrisabz)   shaharlari   xarobalarida   olib   borilgan   o`zoq   yillik   arxeologik
tadqiqotlar   natijasida   ularning   shakllanish   davrlari   to`la   to`la   ilmiy   isbotini
topganligi uchun Qarshi va Shahrisabz shaharlarining 2700 yilligi, Samarqandning
2750 yilligi keng nishonlandi. Lekin bu shaharlar ichida eramizdan avvalgi I-ming
yillikning   boshlariga   oid   saroy,   ibodatxona   va   boshqa   jamoat   binolari   hozircha
ochilgani yo`q. Bu kabi binolar xarobalari bu shaharlar ichida keyingi ikki ming yil
davomida to`plangan qalin madaniy qatlamlar ostida qolib ketgan va hozirgi kunda
ularni   ochib   o`rganishning   deyarli   imkoni   yo`q.   Ko`ktepagi   tadqiqotlar   bu
shaharlarda   ham   saroylar,   ibodatxonalar   va   boshqa   me`moriy   inshootlar   mavjud
bo`lganligini   ko`rsatadi,   ularning   me`moriy   xususiyatlarini,   qolaversa   Sug`dning
eng qadimiy shaharlarining ichki to`zilishini to`la tasavvur qilish imkonini beradi.
Aleksandr  Makedonskiy bu shaharni  ishg`ol etgan paytda u ichki  va tashqi
shahardan iborat bo`lgan va umumiy maydoni taxminan 100 gektarni tashkil etgan.
Aleksandr   davrida   uning   23   ga   maydonni   egallagan   ichki   shahrining   mudofa
devorlari tubdan ta`mirlangan.
Eramizdan avvalgi XI - asrda shakllangan Basileya shahri bu yerda salkam
ming   yil   davomida   faoliyat   ko`rsatgan.   Eramizdan   avvalgi   III-asrda   esa   bizga
noma`lum   bo`lgan   sababga   ko`ra   o`z   faoliyatini   to`xtatadi   va   4   km   shimoliy   -
g`arbda, hozirgi Chelak shahri o`rnida qayta bunyod etiladi.
Arxeologik   tadqiqotlardan   ma`lumki,   Qadimgi   Sharqning,   jumladan   O`rta
Osiyoning  ham  bir  qator  qadimiy  shaharlari  tarixiy rivojlanish  bosqichlarida  turli xil   siyosiy,   iqtisodiy   va   demografik   sabablarga   ko`ra   o`zlarining   dastlabki
shakllangan o`rinlarini bir necha marta o`zgartirib ma`lum masofa narida qayta qad
rostlaganlar. Qarshi va Shahrisabz shaharlari o`z joylarini ikki marta, Samarqand,
Termiz   va   Toshkent   shaharlari   bir   marta   o`zgartirganlar,   Buxoro   shahri   esa   o`z
joyini deyarli o`zgartirmasdan bitta joyda mUqim faoliyat ko`rsatgan. Shu asnoda
Basileya shahri ham o`z joyini bir marta o`zgartirib hozirgi Chelak shahri o`rniga
ko`chgan.
Chelak   shahri   xarobalari   ilk   bora   1940   yilda   arxeologlar   I.A.Suxarev   va
P.F.Liferenkolar   tomonidan   tadqiq   etilgan   va   shaharchaning   topografik   plani
qog`ozga   tushirilgan.   Shaharcha   shimoliy   va   janubiy   qismlardan   iborat,   ularning
o`rtasida   maydoni   100   x   70   m,   balandligi   18   m   bo`lgan   o`lkan   ark   joylashgan.
Shahar   arki   o`zoq   yillar   davomida   Chelak   shahrining   o`rtasidagi   o`lkan   tepalik
ko`rinishida qad rostlab turgan. Lekin 50-70 yillar davomida uning yonida qurilgan
g`isht   zavodi   mana   shu   bebaho   arxeologik   obida   hisobiga   ishlab   uning   butunlay
yo`q   bo`lib   ketishiga   olib   keldi.   Hozirgi   kunlarda   arkning   xarobalari   juda   kichik
maydondagina   saqlanib   qolgan.   Shaharning   janubiy   qismining   maydoni   esa
taxminan 20 gektar artofida bo`lib hozirda bu joylar zamonaviy turar-joylar ostida
qolib   ketgan   va   bir   necha   joyda   tashqi   mudofa   devorining   xarobalari   saqlangan.
Yodgorlikning   shimoliy-sharqiy   qismida   uning   qadimiy   mudofa   devorlari
taxminan   200   m   o`zunlikda   juda   yaxshi   saqlangan.   Shimoliy   qismining   maydoni
esa   kichikroq,   taxminan   15   gektar   atrofida.   Arkning   tevaragi   keng   sayhonlikdan
iborat, shaharning umumiy maydoni esa 50 gektardan ortiqroq bo`lgan.
1961   yilda   ark   yaqinidan   tasodifan   qadimiy   oltin   o`zUq   va   to`rt   dona   juda
noyob   kumush   kosalar   topilgan.   Eftalitlar   davriga   oid   misgarlik   san`atining   bu
yUqsak namunalari «Chelak kosalari» nomi bilan arxeologiya fanida juda mashhur
bo`lib   Sug`d   san`ati   tarixi   bo`yicha   olib   borilayotgan   tadqiqotlarda   hozirgi
kunlarda   ham   ularga   doimiy   ravishda   murojaat   qilinadi.   Bu   buyumlar   topilgan
joyda   1963   yilda   Rossiya   Davlat   Ermitajining   B.I.Marshak   boshliq   arxeologik
ekspeditsiyasi  keng qamrovli qazishma ishlari olib borgan va natijada eramizning
VIII   –   asrida   sug`diy   aslzoda   yashagan   uyning   bir   qismi   ochib   o`rganilgan.   Bu yerda o`rganilgan yUqori qatlamlar XI-XII asrlarga, quyi qatlamlar esa eramizning
boshlarga oid.Shahar xarobalari ustida eramizdan avvalgi III-II – asrlardan to XIX-
XX   –   asrlargacha   bo`lgan   davrlarga   oid   sopol   buyumlarning   parchalar   ko`plab
uchraydi   va   bu   topilmalar   bu   yerda   shahar   paydo   bo`lgandan   to   hozirgi
kunlargacha shahar hayoti tinimsiz davom etganligini tasdiqlaydi.Hozirgi kundagi
muammolardan   biri   -   Chelak   shahrining   o`rta   asrlarda   qanday   nom   bilan
atalganligi   masalasi.   «Chelak»   atamasi   esa   etnonim   bo`lib,   XV-XVI   asrlarda   bu
hududga kelib o`rnashgan qipchoq qabilalaridan birining nomidir.
O`rta   asrlarga   (X-XII   asrlar)   oid   yozma   manbalarda   Samarqandning
shimoliy-sharqiy   hududlarini   egallagan   oltida   rustoq   (ya`ni   bizning   hozirgi
tilimizda   tuman)   tilga   olinadi;   ular   –   Yorket,   Burnamad,   Bo`zmajon,
Kabudanjaket, Vedar va Marzbon ibn Turgash.
Yorket,   Burnamad   rustoqlari   Ustrushona   (O`zbekistonning   hozirgi   Jizzax,
Sirdaryo   viloyatlari   va   Tojikistonning   O`ratepa   va   Xo`jand   (Sug`d)   viloyatlarini
o`z ichiga olgan tarixiy-geografik o`lka - R.A.) bilan chegaradosh bo`lib ulardagi
qishloqlar Zarafshon yoki boshqa manbalaridan suv olmaganlar. Burnamad rustoqi
markazi   bo`lgan   Burnamad   qishlog`i   Zomindan   Samarqandga   boradigan   qadimiy
karvon yo`li ustida joylashgan. Zomindan Burnamadgacha bo`lgan masofa 4 farsax
(taxminan 30-32 km) bo`lgan. Bu yo`l Zarafshon tizmasi, Morgo`zar tog`larining
shimoliy,   g`arbiy   etaklari   bo`ylab   o`tgan   va   bu   rustoq   hozirgi   Baxmal   tumani
hududiga   to`g`ri   keladi.Yorket   rustoqi   esa   Burnamadning   shimolida,   Nurota
tizmalarining   g`arbiy   etaklaridan   G`o`ddin   va   Qoratog`gacha   bo`lgan   hududda
joylashganligi,   hozirgi   G`allaorol   tumani   joylashgan   hududni   o`z   ichiga   olgan
bo`lishi   ehtimolga   yaqin.   Chunki   o`rta   asrlar   yozma   manbalarida   bu   rustoqlar
ekinzorlari   asosan   yomg`irlar   hisobiga   o`stirilganligi   va   ular   hududida   yaxshi
yaylovlar yastanib yotganligi ayiladi.Burnamaddan tog` yo`li bilan 5 farsax yurilib
Xushufag`nga   kelingan.   Demak   Xushufag`n   Turkiston   tizmasining   g`arbiy
etaklarida, tog`oldi hududlarda joylashgan. Xushufag`ndan Bo`zmajon rustoqining
markazi   Barket   shahrigacha   4   farsax   bo`lib   Katvon   cho`li   mana   shu   oraliqda
joylashgan.   Arxeolog   olim   H.G`.Oxunboboyevning   fikriga   ko`ra   Barket   shahri hozirgi   Bulung`ur   tumanidagi   Oqtepa-Mitan   qishlog`idagi   yirik   arxeologik
yodgorlik Oqtepaning o`rnida bo`lgan. Barketda yo`l ikkiga - birinchi yo`l to`g`ri
g`arbga   –   4   farsax   masofadagi   Samarqandga,   ikkinchisi   shimoliy   g`arbga
Kabudanjakat   –   Vedar   -   Marzbon   ibn   Turgash   -   Ishtixon   yo`liga   ajralgan.
H.G`.Oxunboboyevning   fikriga   ko`ra   Kabudanjakat   hozirgi   Jomboy   tumanidagi
G`azira va Qorapichoq qishloqlaridan janubiy sharqda joylashgan o`lkan ilk o`rta
asr   va   o`rta   asr   yodgorligi   Mingtepa   o`rnida   bo`lgan.   Shunisi   qiziqki,   Mingtepa
yodgorligi  shu  atrofdagi  qishloqlarda yashaydigan  mahalliy aholi  tomonidan ham
Mingtepa,   ham   Afrosiyob   nomlari   bilan   ham   yuritiladi.Ushbu   o`rta   asrlar
shaharlari   zanjirdagi   keyingi   navbatdagi   shahar   Vedar.   O`rta   asr   manbalarida
Vedar Samarqanddan 4 farsax (28-30 km) masofada joylashganligi, sug`oriladigan
va tog`li joylar borligi aytiladi. Sug`oriladigan katta maydonlar Bulung`ur, Poy va
Qorasuv   ariqlaridan   suv   olgan.   Tog`li   joylar   esa   G`o`ddin   tog`i   va   Qoratog`.
Qoratog`ning   sharq   tomonidan   Qorasuv   oqib   kelgan.   Bizning   fikrimizga   Vedar
rustoqi   hozirgi   Poyariq   tumani   va   unga   qo`shni   bo`lgan   G`allaorol   tumanining
g`arbiy   sarhadlaridagi   hududlarni   o`z   ichiga   olgan.   Agar   shaharlar   orasidagi
masofalar   o`rtacha   4   farsax   deb   olinsa   Kabudjakat   –   Mingtepadan   4   farsax
masofada shimoliy - g`arbda Chelak shahri joylashgan.
Chelak   hududida   yUqorida   ta`riflangan,   50   ga   maydonni   egallagan   yirik
shahar   xarobalari   shubhasiz   Vedar   shahrining   bizning   kunlargacha   yetib   kelgan
qoldiqlaridir.   Chunki   shaharning   joylashgan   o`rni   Samarqandga   nisbatan   o`rta
asrlarda   keltirilgan   masofaga   ham   tamoman   mos   keladi,   qolaversa   shahar
xarobalari   bo`lishi   mumkin   bo`lgan   bunday   yirik   arxeologik   yodgorlik
Samarqanddan shimol tomonda boshqa mavjud emas.
Mashhur   sharqshunos   olim   V.V.Bartoldning   yozishicha,   Vedar   shahrida
paxtadan   to`qilgan   vedariy   gazlamalar   o`zining   nafisligi,   pishiqligi   va   yUqori
sifatliligi   bilan   juda   mashhur   bo`lgan.   Xurosonda   esa   vedariy   matosidan   faqat
amirlar,   vazirlar,   qozilar   va   boylargina   libos   tiktirganlar.   Arab   tarixchisi   al-
MUqaddasiyning yozishicha vedariy gazlamasini  Bog`dod sultonlari ham  yUqsak
qadrlaganlar.   Mashhur   rus   sharqshunosi   V.V.Bartoldning   ma`lumotga   ko`ra   arab sayyohi Yoqut asarlarida Vedar «jome masjidiga ega bo`lgan shahar» sifatida tilga
olinadi. X asrda Movarounnahrga kelgan arab sayyohlari faqatgina jome masjidiga
ega bo`lgan aholi maskanlarini shaharlar qatoriga kiritganlar. Shu nUqtai nazardan
fikr   yuritsak   Vedar   X   asrda   Movarounnahrning   to`laqonli   shaharlaridan   biri
sifatida faoliyat ko`rsatganligi ayon bo`ladi.Vedardan keyingi shahar Marzbon ibn
Turgash.   Bu   shahar   Chelak   shahridan   15-16   km   g`arbda   joylashgan,   14   ga
maydonni   egallagan   o`rta   asr   shahri   xarobalari   Sog`ishtepa   (Arktepa)   o`rnida
bo`lganligi haqiqatga yaqin. Sog`ishtepa o`rta asrlar shaharlari uchun xos bo`lgan
uch   qismdan   -   ark   shahriston   va   raboddan   iborat   bo`lib   Chelak   va   Ishtixon
shaharlarining   o`rtasida   joylashgan.   Sog`ishtepa   o`rta   asrlarda   faoliyat   ko`rsatgan
Sog`arj   qishlog`ining   bizning   kunlargacha   yetib   kelgan   xarobalaridir.   Ushbu
yodgorlikda   1983   yilda   ushbu   satrlar   muallifi   tomonidan   arxeologik   qazishma
ishlari olib borilgan. Qazishmalar  natijasida bu yerda eramizning boshlarida yirik
qal`a   bunyod   etilganligi   va   bu  qal`a  ilk   o`rta   asrlarda   ham   faoliyat   ko`rsatganligi
aniqlangan.   Keyinroq   esa   arablar   istilosidan   keyin   qadimiy   qal`a   atrofida
shaharcha   -   shahriston   paydo   bo`lgan   va   bu   qal`a   ana   shu   shaharchaning   arki
sifatida   faoliyat   ko`rsatgan.   Keyin   esa   aholining   ko`payishi   natijasida   shaharning
g`arb   tomonida   rabot   paydo   bo`lgan   va   shu   tariqa   Sog`arj   o`rta   asrlarga   xos
bo`lgan uch qismli shahar ko`rinishini olgan.
1983 yilgi qazishmalarda Sog`ishtepa arki ustidagi XIV-XV asrlarga oid uy-
joylar   xarobalaridan   Xitoyda   yasalgan   noyob   chinni   seladon   –   qorni   katta
sharsimon idish topilgan.Marzbon ibn Turgash nomiga e`tibor qaratsak bu ko`proq
tarixiy   shaxsga,   aniqrog`i   arablar   istilosi   arafasidagi   sug`diy   nomlarga   o`xshab
ketadi. Marzbon – mansab, ya`ni shahar hokimi degan ma`noga ega. Marzbon ibn
Turgash   mana   shu   Sog`arj   shahrida   yashagan   bo`lishi   ham   mumkin.   Chunki   bu
shahar   mana   shu   nom   bilan   atalgan   rustoq,   ya`ni   tuman   markazi   sifatida   faoliyat
ko`rsatgan.Sog`arj   shahrining   o`rta   asrlar   davri   ham   ko`pgina   tarixchilarni
qiziqtirgan.   1902   yilda   nashr   etilgan   «Samarqand   viloyatining   ma`lumotlari»dan
joy   olgan   samarqandlik   mashhur   sharqshunos   va   arxeolog   olim   V.L.Vyatkinning
«Samarqand   viloyatining   tarixiy   geografiyasiga   oid   manbalar»   maqolasida «Sog`arj   Movarounnahrning   eng   qadimiy   qishloqlari   sarasiga   kiradi.   Mamlakat
arablar tomonidan bosib olingan paytda u yirik qishloq bo`lgan. Bu yerda arablar
tomonidan   zarb   qilingan   tangalar   islomning   ilk   asrlariga   oiddir»   degan   jumlalar
bor.   Lekin   boshqa   bir   sharqshunos   olim   V.V.Bartold   Sog`arjning   yirik   aholi
maskani  ekanligni   e`tirof  etgan   bo`lsada,   arablar  tomonidan  Sog`arjda   tanga  zarb
etilganligiga   shubha   bilan   qaragan,   chunki   Sog`arjda   zarb   etilgan   tanga
V.V.Bartold  bunga  munosabat   bildirgan  paytda,   ya`ni  bundan  bir   asr  mUqaddam
ham   fanga   ma`lum   bo`lmagan.   Bizning   davrimizda   ham,   ya`ni   arxeologiya   fani
juda   rivojlangan   davrda,   o`tgan   asrning   50-80   yillarida   ham   biron   –bir
yodgorlikdan   Sog`arjda   zarb   etilgan   tanga   topilmagan.   Demak   bu   o`rinda
V.V.Bartold haq  bo`lsa  kerak. Lekin aynan  mana  shu  ma`lumotlar  ham  Marzbon
ibn   Turgash   aynan   mana   shu   shaharda   yashaganligini   qandaydir   ma`noda
tasdiqlagandek bo`ladi.X asrda Movarounnahrga tashrif buyurgan arab sayyohi va
jug`rofiy   olimi   Ibn   Xavqalning   ma`lumotlarida   Sog`arj   atamasi   tog`lar   zanjiriga
nisbatan   aytilgan.   Fikrimizcha   Ibn   Xavqal   Sog`arjga   kelmagan   va   bu   tog`larni   u
o`zoqdan   ko`rgan.   Samarqandlik   mahalliy   kishilar   joy   nomlari   bilan   qiziquvchi
ushbu arab jug`rofiy olimiga o`zoqdagi bu tog`lar Sog`arj tog`lari deb yuritilishini
aytgan   bo`lsalar   kerak.   Bizning   nazarimizda   bu   tog`lar   Nurota   tizmasi   bo`lsa
kerak.   Arab   sayyohi   Yoqut   (X   asr)   va   marvlik   sayyoh   Abo`lkarim   as-Sam`oniy
(XII   asr)   asarlarida   esa   Sog`arj   qishloq   sifatida   tilga   olinadi.Sog`arj   shahri
to`g`risida   Amir   Temur   va   temuriylar   davri   manbalarida   anchagina   ma`lumotlar
saqlanib   qolgan.   Sog`arjda   XII   asrda   mashhur   shayx   Burhoniddin   Sog`arjiy
tavallud   topgan.   Burhoniddin   Sog`arjiy   va   uning   avlodlari   dafn   etilgan   qabrlar
ustiga   Amir   Temur   tomonidan   yirik   maqbara   bunyod   etilgan   va   bu   maqbara
hozirgi   kunda  Samarqand  shahrida,  Amir   Temur  maqbarasining  shimol   tomonida
joylashgan   Ruxobod   maqbarasidir.   Zahiriddin   Muhammad   Bobur   ham
«Boburnoma» asarida Sog`arjda xolavachchasi hokimlik qilganligi va o`zining bu
shaharga tashrif buyurganligi to`g`risida ma`lumot qoldirgan.
XVII   asr   boshlarida,   ya`ni   Ashtarxoniylar   sulolasining   hUqmronligi
boshlanayotgan davrda Sog`arj yirik bir vohaning bosh shahri sifatida tilga olinadi. Tarixchi   Maxmud   ibn   Valining   1640   yilda   yozilgan   «Bahr   ul-asror»   asarida
Ashtarxoniylar   davrida   Movarounnahr   Buxoro,   Samarqand,   Sog`arj,   O`ratepa,
Shahrisabz   va   G`o`zor   viloyatlariga   bo`linganligi   aytiladi.   Sog`arj   shahri   XVIII
asrning ikkinchi  20-yillaridan, ya`ni  Movarounnahrda boshlangan  inqiroz davrida
boshlab   o`z   ahamiyatini   yo`qota   boshlagan   va   o`z   mavqeini   qaytadan   qadimiy
Vedar   shahrining   merosxo`ri   bo`lgan   Chelak   shahriga   bo`shatib   bergan   bo`lsa
kerak.Yana Vedar mavzusiga qaytsak. Vedar 1219 yilda mo`g`ullar istilosi davrida
yirik vohaning markaziy shahar sifatida vayron bo`lgan bo`lsa kerak, chunki undan
keyingi   davr   manbalarida   bu   vohaning   asosiy   shaharlari   sifatida   Sog`arj   va
Aliobod   tilga   olinadi.O`rta   asrlar   yozma   manbalarida,   vaqf   xujjatlarida,   hamda
Amir   Temur   bilan   bog`liq   voqealarda   tilga   olingan   Aliobod   Samarqanddan
taxminan   4-5   farsax   masofada   shimolda   joylashgan.   Bu   shaharchaning   nomi
bizning kunlargacha biroz o`zgargan holatda «Aylavot» ko`rinishida yetib kelgan.
Aliobod shaharchasining xarobalari  hozirgi Poyariq tumanidagi  Aylavot  qishlog`i
hududida va atroflarida, katta qismi qishloqning sharq tomonidagi keng maydonda
mavjud   bo`lgan,   lekin   bu   joylar   o`tgan   asrning   60   -   yillarida   tekislanib   paxta
maydonlariga aylantirilgan.
Aliobodda Imomqulixon davrida «imomlar imomi» nomini olgan aliobodlik
mashhur   ulamo,  yassaviya  tariqatining  yirik  vakillaridan  biri  Olim  Shayx  Azizon
(   1564-1635   yillar)   yashagan.   Olim   Shayx   Azizonning   to`la   ismi   Muhammad   al
Olim   al   Siddiqiy   al   Alaviy   bo`lib   bu   shayx   mashhur   «Lomahot   min   nafaxat   al-
quds»   asarini   yozgan.   Qishloq   hududida   Olim   Shayx   Azizon,   u   kishining   qizlari
Moh   Jonbegim   va   Mohbegim   hamda   boshqa   avlodlari   dafn   etilgan   mahobatli
marmar dahma ham mavjud.
Biz   bu   o`rinda   Abu   Tohirxojaning   «Samariya»   asaridagi   Aliobod
shaharchasi,   Olim   Shayx   Azizon   to`g`risidagi   ma`lumotlarni   biroz   qisqartirilgan
holatda keltirishni lozim topdik:«Olim Shayx Azizonning fayz osor mozori. Kabud
tumani   deb  ataladigan  SHeroz  tumaniga  qarashli  Aliobod  degan   o`rindadir.  Olim
Shayx   Azizon   Darvish   Shayx   Azizonning   o`g`li   bo`lgan   Mo`min   Shayx
Azizonning   o`g`lidir...   Olim   Shayx   Azizon   hijriy   972   (milodiy   1564)   yilda tug`ilgandir....   Bularning   silsilalari   tariqat   sultoni   hazrat   xoja   Ahmad   Yassaviyga
borib   ulanadi.   Hazrat   Olim   Shayx   Azizon   Imomquli   Bahodurxon   davrida
Samarqandda   a`lam   edi   va   o`z   zamonasi   imomlarining   imomi   edi.   U   Mirzo
Ulug`bek   madrasasining   janubiy-sharqiy   tarafida   oliy   xonaqoh   bino   qilgan.
Hozirda u xonaqoh qolmagandir. Yoshlari saksonga borib qolgan edi. U Jahriyayi
sultoniya   sulolasi   bayon   qilingan   «Lomahot»   kitobining   musannifi   edi   va   yana
shi`a  mazhabining  raddiga  «Dar   raddi   mazhabi   shi`a»  nomli   risola   tartib  berib,  u
risolada choryorlar ulug`ligini kuchli dalillar bilan isbot qilgan. Uning vafoti hijriy
1041   (1631-1632)   yilida   sodir   bo`lib,   «faxr   ul-islom»   (abjadda   –   R.A.)   so`zi
vafotining   tarixidir.   U   kishining   asrida   Aliobod   mavze`i   obod   shaharcha   edi   va
hazrat   eshon   u   yerga   jome`   masjidi,   xonaqoh   va   madrasa   bino   qilgan   edilar.   U
binolarning   asari   hozir   ham   bor.Hazrat   Mo`min   Shayx   Azizon   mozori.   Darvish
Shayx   Azizonning   o`g`li   bo`lgan   Mo`min   Shayx   Azizonning   mozori   ham
Aliobodda, katta ariqning janub tomonidadir.Pirim Shayx Azizon mozori. Aliobod
yaqinidagi Saydi ohu degan o`rinda. Samarqand shahridan Aliobodgacha uch tosh
(24 chaqirim samasi yo`l. Alioboddan Saydi ohugacha bir toshcha yo`l.... »Ayrim
manbalarda   Darvish   shayx   Azizon   ham   Aliobodga   dafn   qilinganligi   aytiladi.
Bizning   fikrimizcha   bu   shayx   Payariq   tumanidagi   Darvishiq   (Darvish   shayx)
qishlog`i   atrofidagi   Darvish   shayx   ota   nomi   bilan   ataladigan   qabristonga   dafn
qilingan   bo`lsa   kerak.Pirim   Shayx   Azizon   mozori   joylashgan   Saydi   ohu   deb
atalgan joy qishloq bo`lsa kerak va bu qishloq Alioboddan uncha o`zoq bo`lmagan
hozirgi   Saydou   qishlog`i   ekanligi   shubhasizdir.«Samariya»   aytilgan   Samarqand
shahrida   Ulug`bek   madrasasining   janubiy-g`arbiy   tomonida   gumbazli   xonaqox
1623   yilda   qurilgan.   Olim   Shayx   Azizon   tomonidan   uning   vatani   Alioboddagi
jome   masjidi,   xonaqox   va   madrasa   ikki   yildan   keyin,   ya`ni   1625   yilda   bunyod
etilgan.
Aylavot   qishlog`idagi   dahmaga   dafn   etilgan   Olim   Shayx   Azizon
avlodlaridan   birining   qabr   toshiga   «Aliobodiy»   nisbasi   ham   yozilgan.   Ushbu
qabrtosh   va   undagi   Aliobodiy   nisbasi   Aylavot   qishlog`i   qadimgi   Aliobod
shahrining   o`rni   ekanligiga   biron-bir   shubha   qoldirmaydi.   Abu   Tohirxojaning aytishicha   «Samariya»   asari   yozilayotganda,   ya`ni   1844-1848   yillar   oralig`ida
Olim   shayx   Azizon   tomonidan   bunyod   etilgan   jome`   masjidi,   xonaqoh   va
madrasalarning   qoldiqlari   ko`zga   tashlanib   turgan.   Hozirgi   kunda   dahmaga   yaqin
joyda   bir   masjid   ham   qad   rostlab   turibdi,   lekin   bu   masjining   me`moriy
xususiyatlari   bu   masjid   taxminan   XX   asrning   boshlarida   bunyod   etilganligini
ko`rsatadi.   Demak   Olim   Shayx   Azizon   tomonidan   Aliobodda   bino   qilingan
imoratlar bizning kunlargacha yetib kelmagan ko`rinadi.
Keyingi   o`rta   asrlarga   oid   yana   bir   xujjatlar   namunalari   borki,   bu   hujjatlar
ham   bizning   fikrimizni   quvvatlashga   xizmat   qiladi.   XIV-XVI   asrlarga   oid   vaqf
xujjatlarida Miyonqoldan (ya`ni Zarafshonning ikkiga – Qoradaryo va Oqdaryoga
ajralgandan keyin bu daryolar oralig`idagi hudud) to Sog`arj tog`larigacha bo`lgan
hudud   «Sug`udi   kalon»,   ya`ni   «Katta   Sug`d»   nomi   bilan   yuritilgan.   Bizning
fikrimizcha,   yUqorida   ayiganimizdek   Sog`arj   tog`lari   deb   Nurota   tizmasining
Samarqandning   shimolida   joylashgan   qismi   atalgan   va  bu   o`rinda   yana  bir   marta
arab   sayyohi   ibn   Xavqalning   Sog`arj   atamasi   tog`lar   zanjiriga   nisbatan   aytilgan
ma`lumotlarini eslash o`rinli. Nima uchun Sug`dning poytaxti bo`lgan Samarqand
shahri   atroflari   emas,   balki   aynan   Ko`ktepa-Chelak   shahri   joylashgan   hududlar
«Sug`udi kalon» ya`ni «Katta Sug`d», «BuyUq Sug`d» deb atalganligini e`tibordan
qochirmaslik   lozim.   Abu   Tohirxojaning   «Samariya»   asarida   Zarafshonning   o`ng
irmog`i bo`lgan Oqdaryodan to Aliobodgacha bo`lgan hudud «Sug`udi kalon» deb
atalganligi aytiladi. YUqorida keltirilgan ma`lumotlar  bu hudud qadimda va o`rta
asrlarda   kechgan   yirik   tarixiy   voqeliklarning   guvohi   va   bevosita   merosxo`ri
ekanligini,   Ko`ktepa   –   Chelak   hududlarining   qadimiy   mavqeini   yana   bir   bor
eslatadi.
Keyingi   davr,   ya`ni   XVIII   asr   xujjatlarida   ham   Aliobod   va   Sug`udi   Kalon
tumanlari tilga olinadi. Sharqshunos olim V.L.Vyatkin Aliobod va Sug`udi Kalon
tumanlarini   yaxlit,   bitta   tuman   deb   hisoblagan.   Olimning   fikricha   Aliobod   bu
tumanning   asosiy   markazi   bo`lgan   va   Buxoro   amirligi   davrida   o`z   ahamiyatini
yo`qotib o`z o`rnini Chelak shahriga bo`shatib bergan. Sog`arj shahri ham shahar sifatida   taxminan   mana   shu   davrlarda   o`z   ahamiyatini   yo`qota   borgan   bo`lishi
mumkin.
Bizga   ma`lumki,   XVIII   asrning   20-yillaridan   boshlab   50-60   yil   davomida
Movarounnahrda   yirik   inqiroz,   dahshatli   ocharchiliklar   ro`y   bergan.   Mana   shu
paytda   vohaning   markazi   bo`lgan   Samarqand   ham   tamomila   bo`shab   qolgan.
Sadriddin   Ayniyning   yozishicha   «...O`rta   Osiyoning   bir   vaqtlar   ko`bchilik
musulmon   Osiyosining   madaniyat   va   siyosat   markazi   bo`lib   o`tgan   va   chindan
«Samarqandi   firdavsmonand»   sifatig`a   arziyturg`on   bir   yo`sinda   bezangan
Samarqand  keyingi  zamonlarda bo`zilib qurUq bir  cho`lga aylangan  edi. Mang`it
amirlarining   birinchisi   bo`lg`on   Rahimxon   Samarqand   mo`zofotini   qo`lga
kirgizamen   deb   kelganda   (hijriy   1166   (milodiy   1752)   yil   boshlarida)   Samarqand
shahrida jon egasi yo`q edi, hatto Raboti Xojabandiy to`g`oni (hozirgi Ravotxo`ja
to`g`oni-R.A.)   bo`zulg`on   va  Samarqand   suvdan   mahrum   qolg`on   edi.   Rahimxon
ushbu   safarida   Raboti   Xojabandiyni   to`zatib   Samarqandga   suv   oqizg`on   bo`lsa
ham   odam   yo`qlig`idan   obod   bo`lmadi».   Mana   shu   inqiroz   davri   Aliobod   va
Sog`arj   shaharlarini   ham   chetlab   o`tmagan   albatta.   Samarqand   shahrining   qayta
tiklanishi   1780   yildan,   ya`ni   Amir   Shohmurodbiy   xUqmronligi   davridan
boshlangan   bo`lib   u   1809   yilgacha   Andijon,   O`ratepa,   Xavos,   Zomin   va   boshqa
joylardan   katta   miqdorda   aholini   ko`chirib   keltirib   24   ta   go`zar-mahalla   bunyod
ettirdi. Bu holat Chelak shahrining yana qaytadan kengaya boshlashiga ham ijobiy
ta`sir   ko`rsatgan   bo`lsa   kerak.Demak,   vohaning   eng   qadimgi   markazi   Basileya–
Vedar–Chelak shu tariqa o`zining qadimiy mavqeini yana qayta tiklagan.
Xulosa qilib shuni qayd etish lozimki, eramizdan avvalgi XI-asrda Ko`ktepa
o`rnida   shakllangan   qadimiy   poytaxt   –   Basileya   uch   ming   yildan   ortiqroq   vaqt
davomida   o`z   o`rnini   bir   marta,   nomini   esa   bir   necha   marta   o`zgartirgan   holda
hozirgi Chelak shahri ko`rinishida bizning kunlargacha yashab kelmoqda.
Samarqandning   vodiydan   dashtga   bir   necha   o`zanga   ajralib   chiqish   yeriga
yaqin joyda, uning Ro`daksoy o`zani bo`yida, miloddan avvalgi VIII-VII asrlarda
aholi zich joylashgan dehqonchilik qishlog`i paydo bo`ladi.  Ma`lum vaqtdan keyin
uning atrofi mahobatli mudofa devori bilan o`rab olinadi. Eramizdan   avvalgi   VI   asrda,   ya`ni   Ahmoniylar   hUqmronligi   davrida
Marakandadagi kabi bu shahar devorlari ham tubdan ta`mirlanadi.
Eramizdan   avvalgi   IV   asrda   shahar   Aleksandr   Makedonskiy   armiyasi
tomonidan   ishg`ol   qilinadi.   Aleksandr   kelgan   paytda   Samarqand   vohasida   ikkita
shahar mavjud bo`lgan. Bu shaharlarning qadimiy nomlari to`g`risida fanda o`zoq
yillar davomida turlicha qarama-qarshi fikrlar, taxminlar, farazlar hUqm surdi. Bu
shaharlar   olimlar   tomonidan   Ko`k-tepa   va   hokazo   nomlar   bilan   ataldi.   Yaqinda
Afg`onistonning   shimoliy   hududlaridan   topilgan   qadimiy   bir   hujjat   mana   shu
tortishuvlarga nUqta qo`ydi.
Bu   hujjat   qadimgi   oromiy   tilda   eramizdan   avvalgi   330   -   320   yillarda   mol
terisiga  bitilgan maktub bo`lib, u Ahmoniylar  saltanati  tasarrufidagi  Baqtr  satrapi
(hokimi)   tomonidan   uning   o`z   qo`li   ostidagi   Xulm   (Baqtr   (Balx)dan   50   km
masofada   joylashgan   Toshqo`rg`on   –   R.A.)   degan   shaharcha   boshqaruvchisi
Bagavanta   nomiga   yuborilgan.   Xatda   Ko`k-tepa   va   Kish   shaharlari   atroflaridagi
mudofa   inshootlari   qurilishini   nazorat   qilish   uchun   askar   yuborish   lozimligi
buyurilgan.   Bu   xatda   Ko`k-tepa   (Chelak)   va   Kish   (Kesh)   shaharlari   nazarda
tutilganligi tarixchi va manbashunos olimlar tomonidan to`la e`tirof etildi.
Eramizning   III   asridan   Ko`k-tepada   shahar   qurilishining   yangi   yUqsalish
davri boshlanadi. Shahar markazida ibodatxonaning ulug`vor binosi barpo etiladi,
hokim   saroyi   quriladi,   ichki   va   tashqi   mudofa   devorlari   tubdan   ta`mirlanadi,   qul
ollar   va   temirchilar   mahallalari   kengayadi.   Bu   davrda   Ko`k-tepa   Markaziy
Osiyoning yirik va gullab yashnagan shahriga aylanadi.
VI   asrda   shahar   haloqatta   uchraydi.   Turk   hoqonligi   va   Sosoniylar   Eroni
harbiy   ittifoqining   Eftalitlar   bilan   562-564   yillarda   olib   borgan   urushi   Eftalitlar
imperiyasining tarix sahnasidan ketishiga va bu davlatining markaziy shaharlaridan
biri   Ko`k-tepaning   tamomila   vayron   etilishiga   sabab   bo`ldi.   Mashhur   rus   olimi
L.N.Gumilevning   ma`lumotiga   ko`ra,   Turk   hoqonligi   va   Sosoniylar   harbiy
ittifoqining   Eftalitlar   bilan   hal   qiluvchi   urushi   aynan   Chelak   atrofida   ro`y
bergan.Eftalitlar   imperiyasi   tarix   sahnasidan   ketgandan   keyin   qaror   topgan   Turk
hoqonligi davrida Ko`k-tepa boshqa tiklanmaydi. Bu shaharning xarobalari bizning kunlargacha   hozirgi   Samarqand   shahridan   40   km   shimoliy-g`arbda   joylashgan
o`lkan   arxeologik   obida   yodgorligi   ko`rinishida   yetib   kelgan.Turk   hoqonligi
davrda   Qarshi   vohasining   yangi   markaziga   asos   solinadi.   Samarqandning   chap
sohilida,   Ko`k-tepadan   3,5-4   km   masofada   joylashgan,   eramizning   III   -   IV
asrlarida bunyod etilgan kichikroq qal`a VI - VII asrlarga kelib kengayib vohadagi
eng yirik shaharga aylana boradi va tez orada vohaning poytaxti maqomini oladi.
Bu   shahar   Ko`k-tepa   nomining   sal   o`zgargan   formasi   nomi   bilan   arablar
istilosidan keyin esa Chelak deb yuritilgan. Lekin Chelak nomi ham nomi bilan bir
necha   asr   davomida   birga   ishlatilib   kelingan.Bu   shahar   arablar   istilosiga   qarshi
ko`tarilgan   MUqanna   boshchiligidagi   mashhur   «oq   kiyimlilar   qo`zg`aloni»ning
markaziga   aylangan.   Qo`zg`alon   bostirilgandan   keyin   shaharda   va   butun   vohada
katta   qirg`in   o`tkazilgan.Somoniylar   va   Qoraxoniylar   sulolalari   davrida
Movarounnahrning eng yirik iqtisodiy va madaniy markazlaridan biriga aylanadi.
Chelakda   vohasining   boshqa   shaharlari   va   qishloqlarida   fanlarning   turli
yo`nalishlarida   ijod   qilgan   mashhur   allomalar   riyoziyot,   tibbiyot,   fikxshunoslik,
dinshunoslik,   dunyoviy   va   islom   falsafasi,   hadisshunoslik,   tarix   ilmlari   bilan
mashg`ul   bo`lganlar.   Manbalarda   Chelak,   Samarqand,   Balx,   Marv,   Bog`dod   kabi
shaharlarda   yashagan   va   «Chelakiy»   nisbasi   ostida   ijod   qilgan   yo`zlab   Chelaklik
mashhur allomalarning nomlari ma`lum.
1219-1220 yillardagi Chingizxon boshchiligidagi mo`g`ullar istilosi davrida
Chelak   ham   Markaziy   Osiyoning   o`nlab   shaharlari   qatorida   tamomila   vayron
qilindi, bir necha asrlar davomida tarkib topgan jahonshumul madaniyat tamomila
tanazzulga uchradi.
Kishsh-Kesh-Shahrisabz   Ilk   o`rta   asrlarda   Chelak   va   Kesh   viloyatlari
moddiy   madaniyati,   xususan   qul   olchiligi   bir-birlaridan   sezilarli   darajada   farq
qilishi mutaxassislar  tomonidan to`la e`tirof  etilgan (Kabanov, 1982). Lekin o`rta
asrlarga kelib bu vohalar moddiy madaniyatining, xususan shaharlari va qishloqlari
madaniyati   bir-birlari   bilan   yaqin   umumiylik   kasb   etganlari   uchun   Kesh   vohasi
o`rta asrlar shaharlari va qishloqlari to`g`risida xususan vohaning markaziy shahri
Kesh (Kitob-Shahrisabz) to`g`risida batafsilroq to`xtalib o`tish joizdir. 1996   yilda   ushbu   satrlar   muallifi   rahbarligidagi   arxeologiya   guruhi
tomonidan   Shahrisabz   shahrida   olib   borilayotgan   qurilish   va   obodonlash-tirish
ishlarida   davrida   keng   qamrovli   arxeologik   ko`zatish   va   qazishma   ishlari   olib
borildi Bu tadqiqotlarda Oqsaroy peshtoqidan 50-60 metr janubda pishiq g`ishtdan
bunyod etilgan yupqa devorlar qoldiqlari bilan birga bizga noma`lum bo`lgan yirik
inshoot   poydevorining   bir   qismi   topildi.   Bu   poydevorning   qalinligi   132-135   sm
bo`lib 50 sm balandlikda saqlangan. Bu devor 22-23x22-23x 4-5 sm o`lchamdagi
pishiq   g`ishtlardan   bunyod   etilgan.   Devor   janubiy-g`arbdan   shimoliy-sharq
tomonga   yo`nalgan.   Shuning   uchun   bu   devorning   yo`nalishi   Oqsaroyning
simmetrik   yo`nalishiga   unchalik   mos   kelmaydi.   Shuning   uchun   bu   devor
Oqsaroyga tegishli emasligi ayon bo`ldi.
Hozirda   qad   rostlab   turgan   Amir   Temur   haykali   poydevori   ostidagi
kotlovandan   esa   somoniylar   davriga   oid   20x20x3   sm,   21x21x3   sm   g`ishtlardan
bunyod   etilgan   yupqa   devorning   bir   qismi   ochildi.   Hozirgi   basseyn   o`rnidagi
kotlovandan ham somoniylar davriga oid pishiq g`ishtlardan bunyod etilgan qisqa-
qisqa   devorlar   va   qoraxoniylar   davriga   oid   yirik   hajmdagi   to`rtburchak   pishiq
g`ishtlardan qurilgan o`zun yo`lak topildi. Bu maydonda olib borilgan arxeologik
tadqiqotlarda   aynan   Oqsaroyga   tegishli   yoki   uning   bir   qismi   bo`lgan   me`moriy
inshootlarning qoldiqlari deyarli topilmadi.
Oradan   o`n   yil   o`tib   2006   yilda   bu   hududda   arxeologik   tadqiqotlar   yana
yo`lga qo`yildi va Oqsaroy peshtoqining saqlanib qolgan qismidan taxminan 50 m
sharq   tomondagi   maydonda   keng   miqyosda   arxeologik   qazishma   ishlari   olib
borildi.
Qazishma   maydonining   Oqsaroyga   yaqin   qismida,   saroyning   bosh
peshtoqidan   sharqqa   qarab   yo`nalgan   tashqi   devori   yo`nalishiga   ko`ndalang
holatda o`zunligi 12 m va kengligi 1,5 m va chUqurligi 1,60 m bo`lgan stratigrafik
transheya   solindi.   Transheyaning   markaziy   qismi   esa   2   metrgacha
chUqurlashtirildi   va   bu   yerdan   XI-XII   asrlarga,   ya`ni   qoraxoniylar   sulolasi
hUqmronligi davriga oid bo`lgan o`nga yaqin sopol idishlarning parchalari topildi.
Ulardan   uch   donasi   sirlangan   sopol   laganlarning   parchalaridir.   Bu   madaniy qatlamning   ostida   esa   inson   tomonidan   o`zlashtirilmagan   sarg`ish   rangdagi   toza
yer qatlami-materik mavjud.
Shurfning   quyi   qatlamlaridan   bir   nechta   ilk   o`rta   asrlarga   oid   qul   ollik
idishlarining parchalari uchradi. Bu parchalar  topilgan qatlamning qalinligi  25-30
sm   atrofida   bo`lib   unda   me`moriy   qoldiqlar   uchramagan   bo`lsada,   bu   muhim
holatni   albatta   nazardan   qochirmaslik   lozim.   Chunki   Shahrisabz   shahri   hududida
ilk   o`rta   asrlarda   ham   aholi   yashaganligi   va   bu   yerda   qishloqlar   faoliyat
ko`rsatganligi   bu   hududda   avval   olib   borilgan   arxeologik   tadqiqotlardan   ma`lum
bo`lgan. Bunday yodgorliklardan biri Kesh-Shahrisabzning shimoliy darvozasidan
shimol   tomonda   joylashgan   Zindontepadir.   Zindontepada   ochib   o`rganilgan
inshoot   bu   yerda   faoliyat   yurgizgan   olov   ibodatxonasining   xarobalari   deb   talqin
qilinadi (Usmonova, Baxshitsyan,  1988, s.45)Undan tashqari  yana ikkita ilk o`rta
asrlarga   oid   yodgorlik   Malik   Ajdar   masjidi   yaqinida   mavjud   bo`lgan   va
keyinchalik ular qabristonga aylanib ketgan.
Umuman   olganda   Oqsaroyning   sharq   tomonida   olib   borilgan   arxeologik
qazishmalar   davomida   bu   yerda   XVII-XVIII   asrlarda   faoliyat   ko`rsatgan   aholi
turar-joylarining   xarobalari   ochib   o`rganildi.   XVII-XVIII   asrlarga   oid   madaniy
qatlamlar   ostidan   Qoraxoniylar   davriga   oid   50   -   55   sm   qalinlikdagi   madaniy
qatlam   va   bu   qatlam   tarkibidan   XI-XII   asrlarga   oid   qul   olchilik   idishlarining
topilishi   Kesh-Shahrisabz   tarixiga   oid   bir   qator   muammolarning   birmuncha
oydinlashtirilishiga xizmat qilishi mumkin.
1996   yilda   shahar   markazidagi   keng   maydonda   Qoraxoniylar   davriga   oid
madaniy qatlamlar, yirik pishiq g`ishtlardan terilgan yo`lak va katta miqdorda qul
olchilik buyumlari majmuasi qo`lga kiritilgan edi. (Raimqul ov A.A., Suleymanov
R.X.   i   dr.,   1996).   2006   yilgi   qazishmalar   davrida   1996   yil   qazishma   o`tkazilgan
joydan   200-250   m   shimol   tomonda   aynan   mana   shu   davrga   oid   madaniy
qatlamlarning   uchrashi   bu   yerda   qoraxoniylar   davrida   keng   maydonni   egallagan
yirik   aholi   punkti   mavjud   bo`lganligini   ko`rsatadi.   Bu   aholi   punkti   o`rta   asrlarda
hozirgi   Shahrisabz   o`rnida   qad   rostlagan   Kesh   shahrining   xarobalarimi,   yoki keyinchalik   Kesh   shahrining   barpo   etilishiga   asos   bo`lgan   yirik   qishloq
qoldiqlarimi, hozir mana shu to`g`rida qisman fikr yuritsak.
Hozirgi   Kitob   shahridan   g`arbda,   Zarafshon   tizmasidan   oqib   keluvchi
SHo`robsoy   bo`yida   Podayotoqtepa,   O`zunqir   va   Sangirtepa   nomli   yirik
arxeologik yodgorliklar majmuasi mavjud. Bu yodgorliklarda salkam o`ttiz yildan
beri arxeologik qazishma ishlari olib boriladi. Olib borilgan o`zoq yillik arxeologik
tadqiqotlar natijasida bu yodgorliklar SHo`robsoy bo`yida eramizdan avvalgi VIII-
VII   asrlarda   shakllangan   qadimiy   shaharning   bizning   kunlargacha   yetib   kelgan
xarobalari   ekanligi,   qadimiy   Keshning   shahar   sifatidagi   tarixi   aynan   mana   shu
hududdan boshlanganligi ma`lum bo`ldi.
Eramizdan   avvalgi   III-II   asrlarda   tanazzulga   uchraydi   va   shahar   hozirgi
Kitob   shahri   hududidagi   Qalandartepa   yodgorligi   o`rnida   qayta   qad   rostlaydi.
Qalandartepada   shaharlarga   xos   bo`lgan,   antik   davrga   oid   mahobatli   binolarning
qoldiqlari   topilgan.   Samarqandning   yUqori   qismi   –   Kesh   vohasining   asosiy
markazi bo`lgan bu shahar bu yerda IX-X asrlargacha faoliyat ko`rsatganligi aniq,
lekin   u   hozirgi   Shahrisabz   o`rniga   aynan   qaysi   asrda   ko`chganligi   masalasi
hozirgacha tamoman aniqlangani yo`q. Ayrim olimlar Shahrisabz o`rnidagi shahar
- Kesh XI-XII asrlardan boshlab faoliyat ko`rsatgan degan fikr bildirsalar, boshqa
olimlar   bu   yerda   shahar   XIV   –   asrda   paydo   bo`lgan   degan   fikrni   oldinga
suradilar.X asrda Keshga  tashrif buyurgan arab sayyohi  Ibn Xavqalning shaharga
bergan   ta`rificha   «Kesh   «kuhandiz»,   «hisna»   va   «rabod»   dan   tashkil   topgan.
Undan tashqari yana bir shahar «madina» rabod bilan tutashib ketgan. Ichki shahar
kuhandiz   bilan   birgalikda   xarobaga   aylanib   ketgan.   Aholi   tashqi   shaharda
yashaydi.   «Dar   al   Imara»,   ya`ni   hUqumat   uyi   shahar   tashqarisida,   rabod   esa   al
Musalla degan joyda joylashgan. Turma va jome masjidi xarobaga aylangan ichki
shaharda,   bozorlar   esa   rabodda.   Shaharning   barcha   imoratlari   loydan   va
yog`ochdan   qurilgan.   Ichki   shahar   devorlarida   quyidagicha   nomlangan   to`rtta
darvoza   bor.   «Bab   al   Hadid»   -   Temir   darvoza,   «Bab   Ubaydulloh»   -   Ubaydulloh
darvozasi,   «Bab   al   Qassarin»   -   Tozalovchilar   darvozasi,   «Bab   al   Madina   ad
Dohila» - Ichki shahar darvozasi. Tashqi  shahar  devorlarida ikkita darvoza, «Bab al   Madina   ad   Dohila»   -   Ichki   shahar   darvozasi   va   «Bab   Barknon»   -   Barknon
darvozasi.   Barknon   Keshga   yaqin   masofada   joylashgan   qishloqlardan   birining
nomi.Keshning   shahar   devorlari   yaqinidan   ikkita   daryo   oqib   o`tgan.   Ulardan   biri
«Nahr al Qassarin» - Tozalovchilar daryosi nomi bilan ataladigan bu daryo Siyam
tog`laridan   oqib   keladi   va   Keshning   janubiy   darvozasi   yaqinidan   oqib   o`tadi.
Ikkinchi daryo «Nahr Asrud» nomi bilan ataladi va u Kashkrud rustoqi tomondan
oqib keladi. Bu daryo shaharning shimoliy darvozasi yaqinidan oqib o`tadi.Keshga
tashrif  buyurgan boshqa bir arab sayyohi  Al MUqaddasiyning  ma`lumotiga ko`ra
shahar   «kuhandiz»,   «madina»,   «ichki   rabod»   va   unga   tutashgan   tashqi   raboddan
tashkil topgan. Kuhandiz ichki shaharda bo`lib xaroba ahvolga kelib qolgan, Jome
masjidi   ham   ichki   shaharda   joylashgan   va   Samarqand   jome   masjididin   keyin
Sug`ddagi   eng   chiroyli   masjiddir   (Kamaliddinov,   1996,   s.18).O`rta   asrlar
sayyohlarining   bu   ma`lumolarini   Shahrisabz   va   Kitob   shaharlari   topografiyasiga
tadbiq   etib   bu   ta`riflar   hozirgi   Kitob   shahrining   geografik   joylashuviga   tamoman
mos   tushishini   anglashimiz   mumkin.   «Nahr   al   Qassarin»   -   Tozalovchilar   daryosi
nomi   bilan   ataladigan   daryo   bu   hozirgi   Oqsuv   daryosi   bo`lib   shaharning   janubiy
darvozasi   yaqinidan,   ikkinchi   daryo   «Nahr   Asrud»   -   Samarqand   esa   shaharning
shimoliy darvozasi  yaqinidan oqib o`tgan.Arab sayyohlari tomonidan ta`riflangan
hozirgi Kitob shahri o`rnidagi Kesh shahrining inqirozga uchrashi uning madinasi
va arkining bo`zilganligi bilan boshlangan bo`lsa, bu jarayon Somoniylar davridan
boshlanganligini   ilg`ash   mumkin.   Bu   shaharning   inqirozi   masalasida
M.YE.Masson haqiqaga yaqin bir fikrni aytadi. M.YE.Masson Keshning inqirozga
uchrashi   sabablarini   ko`proq   MUqanna   qo`zg`aloni   bilan   bog`laydi.   Chunki   bu
qo`zg`alonning   eng   qaynoq   nUqtasi   mana   shu   shahar   edi   va   ushbu   buyUq   xalq
harakatining bostirilishi jarayonida bu shahar albatta vayron etilgan va keyinchalik
yana   tiklangan.   Somoniylar   davrida   islom   dini   bu   davlatning   rasmiy   diniga
aylangandan   keyin   ham   Kesh   shahri   va   uning   atroflaridagi   qishloqlar   aholisining
ma`lum  qismi   MUqannaning  izdoshlari   sifatida  uning  dinini  ochiqchasiga  davom
ettirganlar.   M.YE.Massonning   fikricha   islom   dini   homiysi   bo`lgan   Somoniylar
uchun   bu   «isyonchilar   shahri»   kutilmaganda   katta   muammo   tug`dirishi   mumkin bo`lgan   va   shuning   uchun   bu   hUqmron   sulola   podsholari   bu   shaharni   iqtisodiy
hamda   siyosiy   jihatdan   inqirozga   uchrashidan   manfaatdor   bo`lganlar.   Mana   shu
holat uning inqiroziga sabab bo`lgan (Masson, 1977, s.27-29).
Hozirgi   kunda   arxeologiya   va   tarixshunoslik   fanlaridagi   jiddiy
muammolardan   biri   –   Kesh   shahrining   hozirgi   Shahrisabz   shahri   joylashgan
hududga   qaysi   davrda   ko`chganligi   masalasidir.   M.YE.Masson   va
G.A.Pugachenkovalarning   fikrlariga   ko`ra   Shahrisabz   o`rnidagi   qishloq   (shahar-
R.A.)   bu   yerda   XIII   asrdan   keyin   paydo   bo`lgan   (Masson,   Pugachenkova,   1953,
s.21).   Boshqa   bir   olimning   fikricha,   Shahrisabzning   mudofaa   devorlari   Amir
Temur tomonidan bunyod etilgan (Smirnova, 1969, s.47). Hofizi Obro`ning bergan
ma`lumotiga ko`ra Amir  Temur  shahar  devorlarini qurishga  kirishganda bu yerda
eski   mudofaa   devorlarining   qoliqlari   hali   mavjud   bo`lgan   (Bartold,   1963,   tom   8,
s.21).   M.YE.Masson   mana   shu   ma`lumotlar   asosida   shahar   devorlari   qurilishi
Amir   Temurning   buyrug`iga   asosan   1378/79   yillarda   olib   borilgan   degan   fikrni
ilgari   suradi   (Masson,   Pugachenkova,   1953,   s.30-32).   Bu   fikrni   bu   devorlarni
arxeologik  jihatdan   tadqiq  etgan  boshqa   mutaxassislar   guruhi  ham  quvvatlaydilar
(Dresvyanskaya,   Lunina,   Sultanov,   Usmanova,   1993   s.   26-27).
Sh.Kamoliddinovning   fikricha,   shahar   devorlari   XI-XII   asrlarda   Qoraxoniylar
davrida qurilgan bo`lishi mumkin. Kesh (Kitob) darvozalaridan biri Bob Barknon
deb atalgan va bu darvoza shaharning janubiy-g`arbiy qismida bo`lib undan Chelak
va   Termizga   qarab   savdo   yo`li   chiqqan.   Mana   shu   yo`l   ustida   shaharga   yaqin
masofada   Barknon   joylashgan.   Shahar   darvozasi   qishloq   nomi   bilan   atalishi
(Chelakdagi   G`ubdin   darvozasi   ham   G`o`bdin   qishlog`i   sharafiga   atalganligini
eslash   kifoya   –   R.A.)   bu   qishloqning   juda   yirik   bo`lganligidan   dalolat   beradi.
Sh.S.Kamoliddinovning   fikriga   ko`ra   Barknon   hozirgi   Shahrisabz   o`rnidagi   yirik
qishloq bo`lib u Kesh (Kitob) ning «yo`ldosh shaharchasi» bo`lgan va keyinchalik
Shahrisabz   Keshi   mana   shu   qishloq   asosida   shakllangan   (Kamaliddinov,   1996,
s.12-23).   Yirik   savdo   yo`li   ustida   joylashgan   bu   qishloq   asta   sekinlik   bilan   yirik
savdo va hunarmandchilik markaziga aylana boshlagan, XI-XII asrlarda unda jome
masjidi   qurilgan.   Hozirgi   Ko`k   gumbaz   masjidi   poydevorlari   tagidan   topilgan pishiq   g`ishtdan   qurilgan   mahobatli   me`moriy   nshoot   qoldiqlari   mana   shu
masjidning   xarobalari   bo`lishi   mumkin   (Usmanova,   Sagdullayev,   1981,   3-13).
Mana   shu  davrda  Movarounnahrning  yirik  shaharlarida   namozgohlar  qurish  rasm
bo`lgan.   Bir   qator   diniy   bayramlarda   butun   shahar   xalqining   bir   vaqtda   namoz
o`qishi   uchun   shahar   ichidagi   jome   masjilari   torlik   qilganligi,   bayram   qilishga
kattaroq   hudud   kerakligi   uchun   bunday   inshootlarga   ehtiyoj   tug`ilgan.   Kesh-
Shahrisabz   ham   yirik   shaharga   aylanganligi   uchun   bu   yerda   namozgoh   bunyod
etilgan.   M.YE.Masson   va   G.A.Pugachenkovalarning   fikrlaricha   Kesh-Shahrisabz
namozgohi   XIX   asrda   faoliyat   ko`rsatgan   namozgoh   o`rnida,   Kitob   darvozasidan
(Oqsaroyning   ro`parasida)   yarim   kilometr   shimolda,   bu   yerda   joylashgan
Balandtepa   atrofida   bo`lgan.   1980   yillarda   Balandtepada   zardushtiylik
ibodatxonasining   qoldiqlari   topilgan,   lekin   bu   yerda   o`rta   asrlar   qatlamlari   yo`q
(Usmanova, Baxshitsyan, 1988).
Ushbu   shaharda   bir   necha   yillar   mobaynida   arxeologik   qazishmalar   olib
borgan   Z.I.Usmanovaning   fikriga   ko`ra   Shahrisabz   shahriga   mo`g`ullar
hUqmronligi   davrida   asos   solingan   (Usmanova,   1983,   s.208-215).   Bu   o`rinda
shahrisabz   shahri   hududida   o`zoq   yillar   davomida   arxeologik   qazishmalar   olib
borgan   Z.I.Usmanova   tomonidan   qo`lga   kiritilgan   natijalarni   batafsilroq   tahlil
qilish   lozim.   Tadqiqotchining   ma`lumotlariga   ko`ra   Shahrisabzning   mudofaa
devorlari   X-XII   asrlarga   oid   arxeologik   materiallarga   ega   bo`lgan   madaniy
qatlamlar   ustiga   bunyod   etilgan.   Bu   davrga   oid   madaniy   qatlamlar   shaharning
sharq   tomondagi   Qalmoq   darvozasi   atrofidagi   shahar   devorlari   tagidan,   g`arb
tomondagi   Kushxona   darvozasi   yaqinidagi   minoralar   oralig`idan   solingan
kesmalardan,   hozirgi   Ko`k   gumbaz   masjidi   joylashgan   hududlardan   va   boshqa
ko`plab o`rinlardan topilgan. «Shunday qilib Shahrisabzning g`arbiy, shimoliy va
sharqiy   mudofaa   devorlaridagi   kesmalar,   tozalashlar   deyarli   bir   xil   manzarani
ko`rsatadilar.   Dastlabki   devor   gorizontal,   qalinligi   7-15   sm   bo`lgan   qatlamli
paxsadan   qurilgan   va   u   X-XII   asrlarga   oid   arxeologik   materiallarga   ega   bo`lgan
madaniy   qatlamlar   ustiga   turibdi.   Bu   devorda   keyingi   davrlarga   oid   materiallar
uchramaydi   va   qatlamli   paxsa   devor   ostida   ham   qadimiyroq   biror   inshootning qoldiqlari   yo`q   va   qatlamli   paxsa   devorni   1378/79   yillarda   Temur   tomonidan
qurilgan devor deb hisoblash mumkin» (Usmanova, 1983, s. 213) (rus tilida chop
etilgan maqoladan tarjima bizniki – R.A.).
Bu   o`rinda   Hofizi   Obro`ning   Amir   Temur   shahar   devorlarini   qurishga
kirishganda   bu   yerda   eski   mudofaa   devorlarining   qoldiqlari   mavjud   bo`lganligi
to`g`risidagi ma`lumoti juda ham muhim (Bartold, 1973, t.8, s.92)
Bizning   fikrimizcha   Kesh-Shahrisabzning   kengayib   shaharga   aylana
boshlashi   jarayoni   X   asrdan,   ya`ni   Somoniylar   davrining   oxirlaridan,   asosan
Qoraxoniylar   davridan   boshlanganligi   haqiqatga   yaqin.   Shahrisabz   shahridagi
Mirzo Ulug`bek tomonidan bunyod etilgan Ko`k gumbaz masjidi atroflarida, uning
ichida   olib   borilgan   arxeologik   tadqiqotlar   natijasida   ushbu   masjid   taxminan   XII
asrda pishiq g`ishtlardan bunyod etilgan mahobatli bir imoratning xarobalari ustiga
qurilganligi   aniqlandi   (Dresvyanskaya,   Lunina,   Sultanov,   Usmanova,   chast   II,
1993, s. 44-45). XII asrda pishiq g`ishtlardan bunyod etilgan bu mahobatli imorat
qoraxoniylar yoki XIII asr boshlarida xorazmshohlar tomonidan bunyod etilgan va
mo`g`ullar   hUqmronligi   davrida   vayronaga   aylangan   masjidning   xarobalari
bo`lishi  ham mumkin. Pishiq g`ishtlardan qurilgan mahobatli masjid albatta jome
masjidi bo`lishi mumkin va bunday katta masjidlar albatta yirik qishloqlarda yoki
markaziy shaharlarda faoliyat ko`rsatadilar.
Bu   o`rinda   shu   paytgacha   tadqiqotchilar   nazaridan   chetda   qolayotgan   bir
holat borki  – bu Kesh  – Shahrisabz shahri  mudofaa devorlarining qurilish uslubi.
Shahar   devorlarida   hozir   ham   ko`zga   yaqqol   tashlanib   turadigan   holat   ularning
qatlam-qatlam   lentali   paxsadan   bunyod   etilganligidir.   Amir   Temur   davrida   mana
shunday lentali paxsadan shahar mudofaa devorlari qurish usuli mavjud bo`lganmi,
yo`qmi,   mana   shu   holatni   aniqlashtirish   lozim.   Lekin   Zahiriddin   Muhammad
Bobur davrida Andijonning shahar devorlari qurilishida lentali paxsa ishlatilganligi
ma`lum.   Kesh   –   Shahrisabzdagi   mudofaa   devorlaridagi   lentali   paxsalar
qatlamlarining qalinligi 7-15 sm ni tashkil etadi. Lentali paxsadan bunyod etilgan
devorlar   Samarqandning   qadimiy   o`rni   bo`lmish   Afrosiyobda   qazib   o`rganilgan
bo`lib, bu yerda shahristonning janub tomondagi uchinchi devori, arki devorlariga qurilgan burj-minoralarning ayrimlari aynan mana shu paxsadan bunyod etilgan va
ularning qurilishi XIII asrning boshlariga, Xorazmshoh Muhammad davriga to`g`ri
keladi   (Buryakov,   Tashxodjayev,   1975,   s.9).   1977-1979   yillarda   olib   borilgan
arxeologik   qazishmalar   natijasida   olingan   ma`lumotlarga   ko`ra   Samarqand
(Afrosiyob)   arkining   tashqi   mudofaa   devorlari   XII   asr   oxiri   XIII   asr   boshlarida,
ya`ni   Xorazmshohlar   hUqmronligi   davrida   tubdan   ta`mirlangan   va   uning   butun
perimetri   bo`ylab   6   m   qalinlikda   lentali   paxsadan   mudofaa   devori   urilgan   (VIII-
devor). Paxsa qatlamlarining qalinligi mudofaa devorining hamma joyida 15 sm ni
tashkil   etadi   (Inevatkina,   1983   s.76-90).   Bunday   qat`iy   tartibada   qurilish   boshqa
viloyatlardagi ta`mirlash ishlarida ko`zga tashlanmaydi va bu holat Samarqanddagi
qurilishlar   maxsus   reja   asosida   olib   borilganligi   va   qat`iy   nazorat   qilinganligidan
dalolat beradi.
Mana   shunday   lentali   paxsa   devorlar   vositasida   Chelakning   qadimiy   o`rni
bo`lmish ShullUqtepa arkining mudofaa devorlari ham bunyod etilgan bo`lib paxsa
qatlamlarining   qalinligi   10-25   sm   ni   tashkil   etadi.   Qazishmalar   muallifi
B.D.Kochnevning ma`lumotiga ko`ra bu devorlar arkning mudofaa devorlari bo`lib
qalinligi   1,75   m   va   ularning   tarkibidan   XI-XII   asrlarga   oid   qul   olchilik
idishlarining   parchalari   topilgan   (qazishmalar   hisobotlari   O`zR   FA   Arxeologiya
instituti   arxivida   saqlanadi   –   R.A.).   Shu   holatga   e`tiborni   jalb   etish   lozimki,
devorlarda  XI-XII   asrlarga oid  qul  olchilik  idishlarining  parchalari  mavjudligi  bu
devorlar XII asrdan keyin bunyod etilganligini ko`rsatadi. Bu holat esa o`z-o`zidan
bu devorlar xorazmshohlar davriga oid ekanligini va bu sulola davrida Samarqand,
Chelak va Kesh shaharlarida o`lkan qurilishlar  amalga oshirilganligini  ko`rsatadi.
Xorazmshohlarning   Movarounnahrning   markaziy   hududlarida   davom   etgan   qisqa
vaqt   hUqmronligi   ham   ularga   katta-katta   qurilishlarni   nihoyasiga   yetkazishlariga
imkon   bergan.   Xorazmshohlar   sulolasi   davrida   Samarqand   shahristonining   eski
devorlari   qayta   tiklangan   (Masson,   1973,   s.39),   shaharning   jome   masjidi   ham
tamoman   qayta   qurilgan   va   uning   o`zunligi   137   metrga   yetgan.   Masjid   shu
darajada tubdan ta`mirlanganki, zamondoshlari bu yerda yangi masjid qurildi, -deb
gapirib   yurganlar   (Buryakov,   Tashxodjayev,   1975,   s.12).Xorazmshohlar   sulolasi davrida   Buxoroda   ham   katta   qurilishlar   bo`lganligi   to`g`risida   Narshahiyda   ham
quyidagi   ma`lumot   bor.   «...   Mas`ud   Qilich   Tamg`ochxonning   buyrug`i   bilan
Buxoro   shahri   eski   devorining   tashqarisidan   devor   urdilar   (hijriy   560-   milodiy
1164-1165 yillar), u ham vayron bo`ldi. Olti yo`z to`rtinchi yili (1207-1208 yillar)
Xorazmshoh  Muhammad  ibn Sulton Takash  Buxoroni  oldi  va yana sirtdan devor
urishga buyurdi; ikkala devorni yangiladilar.  Olti yo`z o`n oltinchi yili (1219-1220
yillar)   tatar   lashkari   kelib   Buxoroni   oldi   va   u   devorlar   yana   vayron   bo`ldi“
(Narshahiy,   19..,   113-bet).   Shaharlar   qurilishidagi   imkoniyatning   asosiy   sababi
albatta   birinchidan,   davlatning   iqtisodiy   qudrati   bo`lsa,   ikkinchidan,   ular   davrida
keng   rasm   bo`lgan   o`ziga   xos   qurilish   usuli   -   yupqa   qatlamli   paxsadan
foydalanishdir.   Qatlamli   paxsa,   ayniqsa   Kesh-Shahrisabz   mudofaa   devorlari
qurilishida   uning   7-15   sm   qalinlikdagi   qatlamidan   foydalanish   bu   devorlarni
o`zog`i   bilan   bir-ikki   yilda   to`liq   qurib   bitirishga   imkon   beradi.   Chunki   yerga
yozilgan   bu   qalinlikdagi   paxsa   qatlami   bu   hududdagi   jazirama   issiq   havoda   bir
yoki   ikki   kunda   quriydi.   Bir   guruh   paxsakashlar   devorning   ikkinchi   qatlamini
yotqizganlar.   Ulardan   50-60   m   chamasi   orqadagi   paxsakashlar   guruhi   paxsaning
uchinchi qatlamini, undan yana 50-60 m orqadagi  boshqa bir guruh esa to`rtinchi
qatlamni   yotqizib   kelaverganlar.   Mana   shu   tariqa   Kesh-Shahrisabz   mudofaa
devorlari  qurilishi  shaharning barcha o`rinlarida bir  paytda olib borilgan va qisqa
muddatlarda   qurib   bitirilgan.   Bizning   fikrimizcha,   paxsa   qatlamlari   tekis   silindr
shaklida yo`nilgan maxsus yog`och-katok vositasida shibbalanib tekis yoyilgan.Bu
usulda   Xorazmshohlar   davrida   bunyod   etilgan   yoki   ta`mirlangan   devorlar
faqatgina   Samarqand,   Buxoro,   Chelak   va   Kesh   kabi   yirik   shaharlaridagina
uchrashi,   bunday   paxsa   devorlar   bu   davrga   oid   qishloqlarda   deyarli   qayd
etilmaganligi   bu   sulola   davrida   asosiy   e`tibor   albatta   shaharlarga,   ularning
mudofaa   tizimlarini   mustahkamlashga   qaratilganligi   ham   fikrimizni   quvvatlashga
xizmat qiladi.
Qoraxoniylar   davri   qatlamlari   bilan   doimo   birga   somoniylar   davri   pishiq
g`ishtlarining   uchrashi   Shahrisabz   shahri   hududida   Somoniylar   sulolasi   davridan
boshlab katta maydonni egallagan yirik qishloq shakllana boshlaganligidan dalolat beradi,   chunki   Shahrisabzning   mudofaa   devorlarida   somoniylar   davri   g`ishtlari
uchramaydi. Lekin Somoniylar davri qishlog`ining mudofaa devorlari bu hududda
uchramagan,   chunki   bu   qishloq   mudofaa   devori   bilan   o`ralmagan   bo`lishi   ham
mumkin.Ushbu   ma`lumotlar   asosida   fikr   yuritadigan   bo`lsak,   XI-XII   asrlarda
Kitob shahri o`rnidagi qadimiy Keshning inqirozga yo`z tuta boshlashi jarayonida
hozirgi Shahrisabz shahri o`rnida Somoniylar (IX-X asrlar), va Qoraxoniylar (XI-
XII   asrlar)   davridan   boshlab   yirik   qishloq   (SH.S.Kamoliddinov   aytgan   Barknon
qishlog`i   -   R.A.)   tez   sur`atlar   bilan   rivojlana   boshlagan,   Xorazmshohlar   davriga
kelib   esa   uning   atrofi   mahobatli   mudofaa   devorlari   bilan   o`ralgan,   mana   shu
davrda Ko`k gumbaz masjidi joylashgan hududda masjid bunyod etilgan va u endi
to`laqonli   markaziy   shahar   maqomiga   ega   bo`lgan.   Mo`g`ullar   hUqmronligi
yillarida   qarovsiz   qolib   xarobaga   aylana   boshlagan   shahar   devorlar   Amir   Temur
davriga kelib butunlay qaytadan tiklangan.
V.Chelak   kumush   kosasining   pastki  qismidagi   medalyonda  odamning  bosh
suyagi   cho zilgan   holatda   tasvirlangan   bo lib,   Alxon   hunlari   san atiga   xosdir.ʻ ʻ ʼ
Ushbu bosh tasviri sosoniylar  uslubida (qirollik lentalarini  kiyadi va o ng qo lida	
ʻ ʻ
gul tutadi) ko rsatilgan. Uni Mehama tangalarida ham ko rish mumkin[9]. Chelak	
ʻ ʻ
kosasi,   ehtimoliy   Vaxshunvar   (milodiy   430/440-490)   davriga   tegishli   bo lishi	
ʻ
mumkin.Tashqi   bezaki   va   ichki   qismlar   tasviri   shunday   bo lgan   kumush	
ʻ
kosalarning   umumiy   uslubi   Sosoniylar   imperiyasining   oldingi   namunalaridan   va
Ahamoniylar   imperiyasi   kosalariga   o xshaganligi   sababli   stilistik   jihatdan	
ʻ
„Sosoniy davriga oid“ deb qaraladi.Luvr muzeyida namoyish etilishi tahrir2022-yil
23-noyabr kuni Parijdagi Luvr muzeyida „O zbekiston vohalari xazinalari. Karvon	
ʻ
yo llari   kesishmasida“   ko rgazmasi   ochilishi   bo lib   o tdi.   Ko rgazmada	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
monumental va dastgoh san ati buyumlari, devor rasmlari, dekorativ-amaliy san at	
ʼ ʼ
buyumlari   bilan   bir   qatorda   Chelak   kumush   kosasi   ham   namoyish   etildi[10][11]
[12][13]. VI.Xulosa
Samarqandning   qadimgi   aholisi   bo`lgan   sufdiylar   va   boshqalar   tarixi
haqidagi   bilim   va  ma`lumotlar,   tarixiy   dalillar   uzoq   yillar   mobaynida  to`plangan.
Ularning aksariyati qadimiy Sharq va Farb manbalariga, XIX-XX asr boshlaridagi
sayyohlarining   ma`lumotlariga   asoslangan.   XX   asrning   boshlaridan   Samarqand
hududida olib borilayotgan keng miqyosli arxeologik tadqiqotlar uning qadimiy va
ilk o`rta asrlar tarixi, madaniyatini butunlay yangicha yoritish, uning shakllanish va
rivojlanish   tadrijini   kuzatish   imkonini   berdi.   Arxeologik   tadqiqotlar   jarayonida
Ko ktepa   Mudofa   devorining   tag   qismidan   g isht   topiladi   va   bu   g isht   Afrosiyobʻ ʻ ʻ
poyderi   tagidan   xam   xudi   shunga   uxshash   g isht   topiladi   va   shunga   asoslangan	
ʻ
xolda   Ko ktepa   yodgorligining   yoshi   2750-yosh   deya   taxmin   qilinadi   Ikkala	
ʻ
inshotning   xam   poydevoridan   bir-biriga   juda   o xshash   pishtlar   topilgan   ularning	
ʻ
qolipi   bitta   faqat   gishtdagi   tamg alarida   farq   bor.   Ko ktepa   shaxri   aylanasiga	
ʻ ʻ
Mudofa   devor   bilan   o ralgan   va   mudofa   devorini   yonida   xandaqlar	
ʻ
bulgan .Ko`ktepa yodgorligining ochilishi o`zbek arxeologiya fanining va arxeolog
olimlarning   mustaqillik   yillaridagi   o`lkan   kashfiyotlaridan   biridir.   O`n   yildan
ortiqroq   vaqt   davomida   tinimsiz   davom   etayotgan   arxeologik   qazishmalar
jarayonida  qadimiy yirik shaharning arki  va mudofa devorlari, shahar  aholisining
turar-joylari,   shahar   markazida   qad   ko`targan   va   maydoni   1   gektar   bo`lgan
mahobatli   saroy,   uning   yonida   esa   xuddi   shuncha   maydonni   egallagan   o`lkan
zardushtiylik   ibodatxonasi   xarobalari   ochildi.   Xulosa   qilib   shuni   qayd   etish
lozimki,   eramizdan   avvalgi   XI-asrda   Ko`ktepa   o`rnida   shakllangan   qadimiy
poytaxt – Basileya uch ming yildan ortiqroq vaqt davomida o`z o`rnini bir marta,
nomini  esa bir  necha marta o`zgartirgan holda hozirgi  Chelak  shahri  ko`rinishida
bizning kunlargacha yashab kelmoqda. VII.Foydalanilgan adabiyotlar.
1.Isamiddinov   M.   X.,   Genezis   gorodskoy   kulturi   Samarqandskogo   Sogda,
Samarqand, 2000.
2.Ahmadali Askarov.[1]
3.Rtveladze E. V., Velikiy shelkoviy put, T., 1999;
4.O zbekiston tarixi, T., 2003;ʻ
5.Sagdullayev A.S., Qadimgi O rta Osiyo tarixi, T., 2004.	
ʻ
Interner saytlari.
https://arxiv.uz/
https://wikipedia.uz/

Mavzu: Ko‘ktepa arxeologiyasi I.KIRISH II.ASOSIY QISIM 1.Ko‘ktepa yodgorligining topilishi va tadqiqotlarning boshlanishi . 2.Ko‘ktepa atrofini o'rab olgan mudofa devorlari. 3.Ko‘ktepani markaziy qismida olib borilgan izlanishlar. III.Xulosa. IV.Foydalanilgan adabiyotlar.

I.Kirish Ko ktepa — qad. shahar harobasi (miloddan avvalgi 9—4-asrlar).ʻ Samarqand viloyatining Payariqtumaniga qarashli hududida, Batrak va Shamat kishloklari oralig ida, Bulung ursoyning qad. o zani sohilida joylashgan. Mahalliy ʻ ʻ ʻ aholi orasida u Sayiltepa deb ataladi. Ko ktepa. ilk temir davri shahar harobasi, ʻ kvadrat shaklida, maydoni 23 ga atrofida, uning relyefida chor atrofi bo ylab qad ʻ ko targan mudofaa devori va 4 joyda shahar darvozalarining o rinlari yaqqol ʻ ʻ ko zga tashlanadi. Yodgorlik relyefida shahar mudofaa devorining tashqarisidan 2- ʻ mudofaa inshooti o tgan ko rinadi. Uning xom g ishtdan qurilgan izlari 1 km ʻ ʻ ʻ chamasi uzunlikda yodgorlikning shim.-g arbiy tomonida kuzatiladi. Hisob- ʻ kitoblarga ko ra, u yaqin 100 ga maydonni o rab olgan. Ammo 2-mudofaa inshooti ʻ ʻ oralig i keyingi yillarda xo jalik maqsadlarida to liq o zlashtirilib, uning qad. ʻ ʻ ʻ ʻ inshootlari mutlaqo buzib tashlangan. Ko ktepa maydonining 2 joyida baland ʻ do ngliklar kuzatiladi. Ulardan biri yodgorlikning markazida, kvadrat shaklida (70 ʻ × 70 m), ikkinchisi, uning sharqida, 2 yarus (qavat, qatlam)li (qasr oldidagi maydon bilan).Miloddan avvalgi II-ming yillik ortalarida Sarazmda yuz bergan iqtisodiy va siyosiy inqirozdan song Zarafshon vodiysida ilk bor qad kotargan qadimgi dehqonchilik madaniyatiga tegishli shahar Koktepa bolib, u Poyariq tumanining markazi Chelak shahridan 5 km. lar chamasi janubiy-sharqda, Batrak va Chandir qishloqlari oraligidan 1988 yilda topilgan.Yodgorlik deyarli kvadrat shaklida bolib, uning maydoni 23 gektar. Yodgorlik toporelyefiga kora, uni orab olgan mudofaa devor chiziqlari va darvoza orinlari yaqqol kozga tashlanadi. Uning Bulungur kanaliga parallel egarsimon shaklida saqlangan janubiy darvozasi qarshisida monumental bino qoldiqlari bor, bu qalaga olib kiruvchi asosiy darvoza bolishi mumkin. Janubiy devorning garbiy burchagida yana bir qalaga kirish eshigi, sharqiy burchagida esa uchinchi eshik orni bor. Biroq ular markaziy darvozadan ancha kichkina. Sharqiy devorning janubiy qismida yana bir darvoza orni bolib, bu eshik orni toppa-togri qandaydir monumental binolar qoldigiga olib boradi. Yodgorlikning shimoliy-garbiy burchagida ikkita minora, markaziy darvoza yaqinida yana ikkita minora orni saqlangan. Yodgorlik shimoliy

devorining markazida joylashgan darvoza ikkita yirik minoralar bilan mustahkamlangan. Shimoliy darvoza shaharni suv bilan taminlab turgan kanal bilan boglangan. Shaharga shimol tomondan suv olib kirgan kanal boylab yol otgan. Bularning barchasi yodgorlik relyefida aniq kozga tashlanadi. Yodgorlik maydonida ayniqsa ikkita tepalik oz kattaligi bilan ajralib turadi. Ulardan biri qala markazida joylashgan bosh otashgoh orni bolishi mumkin. Unga yodgorlikdan ekin maydoni sifatida foydalangan mahalliy aholi putur yetkazgan. Natijada uning kesmasida 2 metr balandlikda saqlangan platforma gishtlari ochilib yotibdi. Shunday gishtlar Afrosiyobning koyi qatlamida ham uchraydi. Garchi tepalikning aniq razmeri bizgacha saqlanmagan bolmasada, u taxminan 70x70 kvadrat metrni tashkil etadi. Markaziy darvoza bilan ushbu obyekt oraligida hyech qanday monumental bino qoldigi uchramaydi, aksincha janubiy darvozadan tepalik tomon bir tekisda kotarilib borgan pandusni kuzatish mumkin. Yodgorlik markazini egallagan bino qoldigi qazishma muallifi M.X.Isamiddinovning tahliliy xulosasiga kora, zardushtiylik ibodatxonasi bolishi mumkin. Chunki u yodgorlik markazida joylashgan baland platformaning ustida qad kotargan. Bu joyda otkazilgan qazishma natijalariga kora, platforma ostidan olov bilan bogliq qandaydir qurilma qoldiqlari saqlangan bolib, uni diniy xarakteridan dalolat beradi. M.X.Isamiddinovning bu ilmiy farazini biz tahsinga sazovor.

II.Yodgorlikda olib borilgan arxeologik tadkiqotlar vatijasiga ko ra, qad.ʻ shahar hayoti 3 davrga bo linadi (K. 1,2,3). K.I davri Zarafshon vodiysida mahalliy ʻ chorvador saqlarning o trok qayotga, dehqonchilik xo jaligi yuritishga ommaviy ʻ ʻ ravishda o tayotgan, Sug diyona dehqonchilik vohasining jadal tarkib topayotgan ʻ ʻ davri bilan farqlanadi. Bu davrda kulolchilik mahsulotlari, asosan, qo lda ʻ tayyorlanib, ularning och rangli pardozlangan sirtiga qizg ish qora bo yoqda turli ʻ ʻ shakllarda gul solish odat bo lgan. K. 1 davrida dastlab aholi yarim yer to la ʻ ʻ shaklidagi kulbalarda yashadi, uning so nggi bosqichiga kelib, guvala va xom ʻ g ishtdan ko p xonali uylar va baland platforma (tag kursi) ustiga monumental ʻ ʻ bino (ibodatxona majmuasi) qurish odat tusiga kiradi. K.1 davri majmuasi Farg ona vodiysining Chust madaniyati, umuman, O rta Osiyoning Yaz 1 deb ʻ ʻ atalgan arxeologik majmualari bilan har jihatdan bir-birlariga yaqin va o xshash ʻ bo lib, ularning yil sanasi keyingi yillarda (mas, Chust madaniyatining yoshi) rosa ʻ 500—600 yilga qad. dir deb topilmokda.K.2 davriga kelib, Sug diyova ʻ hududlariga Qad, Sharq tamadduniga xos urbanistik jarayon jadal kirib keladi. Yangi etno-madaniy qatlamning yerli tub aholi bilan qorishuvi vatijasi sifatida K. 2 majmuasi tarkib topadi. Bu jarayon, ayniqsa, kulolchilikda yaqqol ko zga ʻ tashlandi. Keramika mahsulotlari tarkibida yuqori sifatli, kulolchilik charxida tayyorlangan idishlar keskin ko payadi. Endi, kulolchilikda sopollarning naqshiga ʻ emas, balki ularning sifatiga e tibor qaratiladi. Uy-joy qurilish sohasida ʼ monumental binolar, majmualar barpo etish rivojlanadi. Sug dda qad. shahar ʻ madaniyati uzil-kesil shakllanadi. Bu davrda K. da, uning markazida qalin platforma (tag kursi) ustida mahobatli shahar ibodatxonasi uzil-kesil shakllanadi. Undan sharq-roqsa joylashgan K. hukmdorining qasri tarkib topadi. K. 3 davriga kelib, Qad. Sharqtamadduni an analari asosida rivojlanishda ʼ davom etayotgan shahar hayotiga make-doniyalik Aleksandr yurishlari muno- sabati bilan ellin madaniyati kirib ke-ladi. Shahar maydoni yo lak hosil qilgan 2 ʻ qatorli mudofaa devori bilan o rab olinadi. Shahar maydonining yuqori qismida ʻ kamida 0,50 sm qalinlikda ellin davri qatlami hosil bo lgan. Undan so ng ʻ ʻ qandaydir sababga ko ra, shaharda hayot to xtaydi.K.dan 25—35 yoshdagi ayol ʻ ʻ

qabri ochildi. Qabrdan yog och to shama va qamish bo yra izlari topildi. Ayolningʻ ʻ ʻ ko ylagining chetlari silindr shakldagi 345 ta oltin taqinchoqlar, bosh kiyimi esa 57 ʻ ta shisha munchoq bilan bezatilgan. Belbog iga fero za qadamalar o rnatilgan oltin ʻ ʻ ʻ to qachalar taqilgan. Mayitni oyoq tomonidan qaychi, urchuq va Xitoyning Xan ʻ sulolasi davriga oid kumush qo shilgan dumaloq jez ko zgu topildi. Mana shu ʻ ʻ ko zgu va boshqa belgilarga ko ra, qabr miloddan avvalgi 1 — milodiy 1-asrga oid ʻ ʻ deb belgilandi. Qabr maydoni 11 × 5,5 m hajmda bo lib, lahadning chuq. 6,5 m ni ʻ tashkil etgan. M. Isomidsinovning fikricha, bu yerda malika yoki aslzoda ayol dafn etilgan. 2001-yil K. minorasi o rnida qazishma ishlari davom ettirildi, u yerda ʻ sopol idishlar, tegirmon tosh bo laqlari, tosh o roq, qozon, bandli marmar tarozu ʻ ʻ toshi, marmardan ishlangan buyumlar, 4 oyoqchali kichik chirog don, ʻ to qimachilik dastgohi uchun mo ljallangan suyak taroq, tosh pichoq, og ir bolta, ʻ ʻ ʻ hayvon suyaklari topildi (miloddan avvalgi 8 — 7-asrlar).qaratilgan. Loyiha rahbarlari-A.E.Berdimuradov, Vang Szyan Sin.2014-2015 yillarda Surxondaryo, Qashqadaryo va Samarqand viloyati hududlaridagi ko‘chmanchilarning qabristonlari joylashgan yodgorliklar monitoringi olib borildi. Bir qancha oldin ma’lum bo‘lmagan qabristonlar-Zinak (Samarqand), Qaynar (Qashqadaryo), To‘da (Surxondaryo) aniqlangan. Antik davrga oid Sazagan qabristonlari guruhi kompleks o‘rganilmoqda. O‘zbekiston-Xitoy ekspeditsiyasi tomonidan zamonaviy ilmiy texnologiyalar asosida mozor-qo‘rg‘onlarning o‘rganilishi O‘zbekistonning xalqlarining qadimgi davrdagi madaniyati, iqtisodi va etnik genezisi haqidagi bilimlarni to‘ldirib bormoqda. “Markaziy Osiyoning shimoliy-sharqiy hududlari qadim va ilk o‘rta asrlarda: qadimgi Sharq sivilizatsiyasi va madaniyatining o‘zaro ta’sirlari”-XXR Pekin Arxeologiya instituti bilan hamkorlikda. Izlanishlar 2012 yilda boshlangan. Ekspeditsiyaning tadqiqotlari Farg‘ona vohasining qadimiy shahar markazlaridan biri bo‘lgan-Mingtepaga yo‘naltirilgan. Loyiha rahbarlari B.X.Matbabayev, Ju Yanshi. 2012-2015 yillarda arxeologik izlanishlar qadim shaharning 16 ta nuqtasida olib borilib, qadimgi shaxarning mudofaa tizimi tuzilishi, stratigrafiyasiga oid ma’lumotlar olindi. Xususan, Mingtepaning mudofaa tizimlari