Surxondaryo bronza davri jamoalarining moddiy madaniyati tarixi
![Surxondaryo bronza davri jamoalarining moddiy madaniyati tarixi
mav zusida
Mundarija
Kirish…………………………………………………………………............. 4
I Bob. Ishlab chiqarish xo’jaligi va metallsozlikning vujudga kelishi.
1.1. Dehqonchilik va chorvachilikning vujudga kelishi… …………………… 9
1.2. Metallning ixtiro qilinishi – insoniyatning buyuk kashfiyoti
va uning madaniy-xo’jalik taraqqiyotida tutgan
o’rni……………………………………………………………………………. 23
II Bob. Surxondaryo hududida sivilizasiya ildizlarining vujudga
kelish i .
2.1. Sopolli – shaharmonand aholi makoni va uning ilk shaharlarning tashkil
topishidagi o’rni……………………………………………………………….. 28
2.2. Jarqo’ton. Saroy ibodatxonasi. Uy-joylar…………………………….... 35
III Bob. Surxondaryo hududi jamoalarining so’nggi bronza davri moddiy
madaniyati
3.1. Mo’loli … ………………………………………………………………….. 4 2
3.2. Bo’ston yodgorliklari moddiy madaniyati… ……………………………. 59
Xulosa… ……………………………………………………………………….. 63
Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati… ……………………………………….. 68
Qisqartirilgan so’zlar izohi ………………………………………………........ 74
1](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_1.png)
![KIRISH
Mavzuning dolzarbligi: Ota-bobolarimizdan qolgan merosni o’rganish,
ularning urf-odatlari, udumlarini tiklash – bu tarixni tiklash demakdir. Faqat uni
xolislik bilan asl xolicha o’rganish, tahlil qilish o’rganilayotgan davr haqida aniq
va to’g’ri tasavvur hosil qilish imkonini beradi. Istiqlol bergan buyuk ne’matlardan
biri ham tariximizni, milliy qadriyatlarimizni, o’zligimizni chuqur o’rganish uchun
ulkan imkoniyatlar yaratdi. Xalqimiz orasida tariximizni bilishga bo’lgan
qiziqishning keskin ortishi tufayli, ajdodlarimizning qadim urf-odatlari, diniy
e’tiqodi, madaniy, ma’naviy merosini o’rganish tarix ilmining dolzarb masalasi
sifatida e’tirof etilmoqda.
Surxon voxasida bronza davrida bu hududlar kelib chiqishi jihatidan har xil
bo’lgan uchta yirik tarixiy va etnomadaniy birliklarning (Sopolli madaniyati,
Bishkent-Vaxsh madaniyati va Andronova madaniyati qabilalari) aloqa maydoniga
aylanadi. Uning O’zbekiston qismida Sopollitepa, Jarqo’ton, Ko’zali, Mo’lali,
Bo’ston, Kuchuktepa, Qiziltepa kabi o’troq dehqonchilik madaniyati yodgorliklari
o’rganilgan. Ular qadimgi qishloqlar, ilk shahar harobalari, qadimgi qabriston
yodgorliklari ko’rinishida bizgacha yetib kelgan. Hozirgacha bronza davri
jamoalarining har xil nuqtalarda ko’plab yodgorliklar ochilgan. Ularda aholining
etnomadaniy hayoti, turli xil urf-odatlari va diniy e’tiqodi o’z aksini topgan.
Shu bilan birga Sopolli madaniyatining so’nggi Mo’lali va Bo’ston
bosqichlarida qadimgi dehqon jamoalarining ekologik, demografik va iqtisodiy
xo’jalik zaruriyati tufayli Janubiy Tojikiston hududlariga kirib borishi kuzatiladi.
Arxeologik tadqiqotlar natijalariga ko’ra, qadimgi Baqtriya bronza davrida
sug’orma dehqonchilik sivilizasiyalarining dasht qabilalari bilan bevosita madaniy
aloqa ko’prigiga aylangan va bu zaminda ilk davlatchilik asoslarining erta
shakllanishiga olib kelgan.
Surxondaryo hududi bronza davri aholisining moddiy madaniyati ustida
izlanishlar olib borish, bronza davrida yashagan ajdodlarimizning turmush tarzi,
2](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_2.png)
![xo’jaligi. diniy e’tiqodi bilan bog’liq urf-odatlari, udumlari va diniy mafkurasi qay
darajada va qanday bo’lganligini chuqur ilmiy asosda, atroflicha o’rganish ushbu
mavzuning dolzarbligini belgilaydi.
Tadqiqot obyekti va predmeti:
Surxondaryo mintaqasidan talaygina bronza davri yodgorliklari topilgan. Ular
bronza davri o’troq va chorvador qabilalarning etnografik turmush tarzi haqida
noyob ma’lumotlar beruvchi arxeologik yodgorliklar bo’lib, ularning davriy
sanalari, aholisining iqtisodiy xo’jalik asoslari, etnik jihatdan qaysi bir arxeologik
madaniyatlarga tegishli ekanligi ilmiy tahlil etilgan. Demak, tadqiqotning
manbaviy asosi Surxon voxasi bronza davriga tegishli yodgorliklar va ularni qazish
jarayonlarida uchratilgan tegishli obyektlar va artefaktlardir.
Tadqiqotning o’rganilganlik darajasi:
1968 yilda Janubiy O’zbekistonda Sherobod cho’lini o’zlashtirilishi
munosabati bilan Sherobod cho’lining janubiy sarhadlaridan bronza davriga
tegishli Sopollitepa va Jarqo’ton yodgorliklari topiladi. Sopollitepa yodgorligida
1969-1974 yillarda arxeolog A.Asqarov keng ko’lamli arxeologik qazishmalar olib
borib, ushbu yodgorlikni to’liq ochishga erishadi. Bu yodgorlikni birinchi bo’lib,
Nomozgoh madaniyati doirasiga kiruvchi bronza davri obyekti ekanligini
isbotlaydi. Eng muhimi, Sopollitepani qazish vaqtida, uning uy-joy mujmualari
ostidan 138 ta qabrlarni topib o’rganishga muyassar bo’ladi 1
. Sopollitepa
materiallari tahlili asosida O’zbekistonda qadimgi dehqonchilik madaniyatining
tarixiy ildizlari Qadimgi Sharq sivilizasiyalari bilan bog’liq ekanligini ilk bor
asoslaydi 2
. A.Asqarov “Sapallitepa” va “Drevnezemledelcheskaya kultura epoxi
bronzы yuga Uzbekistana” nomli monografiyalarida jami, uy-joy majmualari
ostidan topilgan qabrlar ayvonli-lahad shaklida qurilganligini ta’kidlaydi. Har ikki
monografiyada ham muallif dafn marosimlari bilan bog’liq urf-odatlarni izohlash
bilan maxsus shug’ullanmagan, dafn marosimlari haqidagi ma’lumotlar
monografiyada umumlashtirilgan tahlilda o’z aksini topgan.
1
А скаров А. Сапаллитепа. – Т., Фан, 1973.
2
Аскаров А. Сапаллитепа. – Ташкент, Фан . 1973.
3](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_3.png)
![1973 yil bahorida Sh.Pidayev va V. Pilipkolar Sherobod tumani Oqqo’rg’on
qishlog’i hududidan o’tgan Sherobod daryosi quyi havzasidagi Bo’stonsoyning
chap sohilidan Sopollitepa sopol majmuasiga o’xshash sopol parchalarini
topadilar. A.Asqarov ushbu sopol buyumlari bronza davriga oid ekanligini
aniqlagach, sopol buyumlar topilgan ushbu hudud – Jarqo’tonda 1973 yilning
kuzidan keng ko’lamli arxeologik izlanishlar boshlanadi. Bu izlanishlar tufayli
Jarqo’ton tarixiy topografiyasida qayd qilingan № 5 tepalikda olib borilgan uy-joy
mujmualari ostidan 52 ta qabr ochib o’rganiladi. Bu qabrlarning barchasi Sopolli
madaniyati davriy xronologiyasining Jarqo’ton bosqichiga tegishli bo’lib, ularning
ichki tuzilishi, skeletlarning joylashish holati va qabrga qo’yilgan ashyoviy
dalillarning tarkibiga ko’ra, Sopollitepa qabrlaridan deyarli farq qilmaydi. Shunday
qabrlardan o’nga yaqini U.Raxmanov tomonidan Jarqo’ton qal’a-qo’rg’onining
monumental binosi, ya’ni qadimgi shahar hokimining saroyi shimoliy devori
orqasidan topib o’rganilgan. Jarqo’tonda olib borilgan arxeologik dala tadqiqotlari
shuni ko’rsat a diki, bu yerlarda Sopol li tepaning 8 kvartalidan ko’chib borgan
jamoalar , Jarqo’ton maydonida bir-birlariga yaqin 8 ta joyga joylashib,
Sopollitepadagi sakkiz jamoachilik an’analarini davom ettirgan bo’lishlari
mumkin . Ana shu 8 jamoa tur a r-joy massivlari orasida diniy-dunyoviy boshqaruv
markazi sifatida 6 -tepa da Jarqo’ton monumental ibodatxonasi qad ko’targan.
Jarqo’ton “Shahriston”ida qad ko’targan 8 ta urug’-jamoalarining uy-joy
massivlari Sopollitepa kvartallaridan farq qilib, 0,50 - 1 m.ga qadar balandlikda
bo’lgan ta g -supa (platforma) ustiga qurilgan (ya’ni maydon tekislab olingan)
bo’lib , atrofi esa mudofaa devorlari bilan o’rab olingan ligi solingan stratigrafik
shurflar natijasida aniqlangan 3
.
Manzilgohning janubida, Bo’stonsoyning har ikkala sohillaridan bir necha
tabiiy tepaliklardan (Jarqo’ton III, Jarqo’ton IV a,b,v hamda Bo’ston 1,
2,3,4,5,6,7,8) qadimgi qabristonlar topilib, ularni A.Asqarov va uning shogirdlari
hamda N.Avanesova kabi qator olimlar o’rganganlar 4
.
3
Рахманов У. Керамическое производство эрохи бронзы Южного Узбекистана. – Самарканд, 1987 .
4
Аскаров А. К вопросу о выделении культуры Сапалли // Древняя Бактрия. – Ленинград, 1974. – С. 26-32;
Расписная керамика Джаркутана // Бактрийские древности. 1976. – С. 17-19; Бронзовый век южного
Узбекистана (К проблеме развития локальных очагов древневосточной цивилизации) //
4](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_4.png)
![A. Asqarov shogirdlari B.Abdullayev, U.Rahmanovlar bilan birgalikda
Jarqo’ton III, Jarqo’ton IVa,b,v (864 ta) hamda Bo’ston 3 (38 ta), Bo’ston 4 (39
ta) va Bo’ston 5 (12 ta) qabristonlaridan 900 ga yaqin qabrlarni ochib o’rganadilar.
Sopolli madaniyati yodgorliklarida olib borilgan ko’p yillik arxeologik
izlanishlar da asosiy e’tibor Amudaryoning yuqori havzalarida Qadimgi Sharq
sivilizasiyasining mahalliy Baqtriya o’chog’ini shakllanishi va rivojlanish
bosqichlarini kuzatishga, ilk shaharsozlik madaniyati va uning bazasida ilk
davlatchilik tizimining paydo bo’lish muammosini o’rganishga qaratil gan .
Bizgacha chop etilgan ilmiy adabiyotlarda ular alohida obyektlar sifatida
o’rganib kelinsada, ammo Baqtriyaning bronza davri yodgorliklarining (dehqon
jamoalari va chorvador aholini) moddiy madaniyatida o’z aksini topgan dafn
marosimlari va diniy e’tiqodi bir butun ilmiy tizimga solinib, umumlashtirilmagan.
Ulardan tegishli tarixiy xulosalar chiqarilmagan. Shu bois ham Baqtriyaning
bronza davri yodgorliklari maxsus tadqiqot obyekti bo’lmagan. Shuning uchun
ham ushbu tadqiqot ishida barcha birlamchi manbalar mustaqillik mafkurasi
asosida, xolislik va obyektivlik tamoyillariga asoslangan holda, yangicha qarashlar
va yondashuv asosida o’rganildi.
Автореф.дисс.докт.ист.науки. – Москва, 1976. – С. 44; Древнеземледельческая культура эпохи брон з ы юга
Узбекистана. – Т. , Фан, 1977 . – С. 232; Южный Узбекистан во II тыс.до.н.э. // Этнические проблемы истории
Центральной Азия в древности ( II тыс.до.н.э). – М., 1981. – С. 167-179; Джаркутан. –Т., 1983. (Б.Абдуллаев
билан ҳ амкорликда) Южноузбекистанский очаг древнебактрийской цивилизации // Древние цивилизации
Востока. – Ташкент, 1986. –С. 44-54; Рахманов У. Керамическое производство эрохи бронзы Южного
Узбекистана. – Самарканд, 1987 ; Аскаров А. Степной компонент в оседлых комплексах Бактрии и вопросы
его интерпретации // Взаимодействие кочевых культур и древних цивилизаций. – Алма-ата. 1989. – С. 57-58;
Результаты исследования химического состава металла из могильников Бустан 3, 4 и 5 // ИМКУ, – Вып. 23.
– Т, 1989. – С. 6-12; Древнебактрийский храм огня в южном Узбекистане // Архитектура и
градостроительство. – Ташкент, 1989. – С. 7-24. (Т.Ш.Ширинов билан ҳ амкорликда) ; О некоторых группах
культовой керамики Джаркутана – памятника эпохи развитой бронзы юга Узбекистана // ИМКУ. – Вып 25. –
Т., 1991. – С. 3-56. (Т.Ш.Ширинов билан ҳ амкорликда) ; Ранняя городская культура эпохи бронзы юга
Средней Азии. – Самарканд, 1993. – С. 161. (Т.Ш.Ширинов билан ҳамкорликда); Бақтриянинг бронза ва илк
темир даври маданиятлари хронологияси // “Ўзбекистон тарихи моддий маданият ва ёзма манбаларда”.
Тошкент, “Фан”. 2005. – Б. 36-48 (Ш.Шайдуллаев б-н ҳамкорликда); Ширинов Т. Алтари огня из храма
Джаркутан – памятника эпохи развитой бронзы // ИМКУ, – Вып. 23. – Ташкент, Фан. 1990. – С. 70-78;
Ионесов В. Новые исследования могильника эпохи бронзы Джаркутан IVа. ИМКУ , вып. 22. Ташкент, 1988;
Некоторые данные о могильнике Джаркутан- 4в. ИМКУ вып.24. Ташкент, Фан. 1990 . – С. 8-18 ; Аванесова
Н.А. Новое в погребальном обряде сапаллинской культуры // «Археологические вести». – № 4, Спб, 1995 ;
Символика огня в погребальной практике сапаллинской культуры. (по материалам исследования
могильника Бустан VI ) // ИМКУ, – В ып.30. – Самарканд, 1999. – С. 27-36. ( Ташпулатова Н б-н ҳамк);
П роблеме относительной хронологии и периодизации Сапаллинской культуры // Археология Узбекистана, –
№ 1, – Ташкент, 2010 ; Проявление степных традиций в Сапаллинской культуре // «Цивилизации и культуры
Центральной Азии в единстве и многообразии». – Ташкент, 2010 ;
5](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_5.png)
![Tadqiqotning davriy chegarasi. Miloddan avvalgi 3-2 ming yillikni o’z
ichiga qamrab oladi. Bu davrda Surxondaryo hududi bo’ylab ko’plab ijtimoiy,
iqtisodiy va etnomadaniy o’zgarishlar yuz beradi.
Tadqiqotning maqsadi. Bronza davri o’troq va chorvador qabilalarning
xo’jalik xayoti, moddiy madaniyati va diniy e’tiqodini birgalikda, tadqiqot obyekti
sifatida o’rganishdir.
Tadqiqotning vazifalari. Mana shu maqsaddan kelib chiqib, muammo ilmiy
yechimini topishda quyidagi vazifalarni amalga oshirish ko’zda tutilgan:
- Surxon voxasi hududlarida bronza davrida yashagan qadimgi
dehqonchilik madaniyati yodgorliklarining tarqalish geografiyasini
o’rganish;
- bronza davri urug’ jamoalarining xo’jalik xayoti, moddiy
madaniyatini arxeologik obyektlarda kuzatish;
- bronza davridagi ajdodlarimizning dafn marosimlari, diniy e’tiqod va
etnomadaniy hayoti bilan bog’liq juda katta qatlam faktik
materiallarni yaxlit bir ilmiy tizimga solib, chuqur tahlildan o’tkazish
va tegishli ilmiy xulosalar asosida umumlashtirish.
Tadqiqot metodlari: Tadqiqot materiallari tarixiylik, ilmiy xolislik va
obyektivlik prinsiplari asosida tahlil qilindi. Shuningdek, tarixiy-qiyosiy tahlil,
qadriyatlar uyg’unligi kabi tamoyillarga amal qilindi va ilmiy-metodologik omil,
tarixiy-falsafiy qarashlar hamda uslublarga jiddiy e’tibor berildi.
Tadqiqotdan kutilayotgan ilmiy yangilik:
Tadqiqotda Surxon voxasi bronza davrida o’troq dehqonchilik va chorvachilik
xo’jaliklari bilan shug’ullangan ajdodlarimizning bizga qoldirib ketgan moddiy
madaniyati, diniy e’tiqod izlari va dafn marosimlari bilan bog’liq turfa xil urf-
odatlari yaxlit bir ilmiy tizimga solib o’rganib chiqildi.
Tadqiqotda chop etilgan ilmiy adabiyotlar va ko’pgina arxeologik
kolleksiyalar o’rganib chiqilib, yangicha qarashlar asosida qaytadan tahlil qilindi;
Tadqiqot natijalarining e’lon qilinishi: Dissertasiya mavzusi bo’yicha ilmiy
jurnallar va ilmiy anjuman to’plamlarida 2 ta maqola e’lon qilingan.
6](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_6.png)
![Dissertasiya tuzilishi va xajmi: Tadqiqot kirish, uch bob, xulosa,
foydalanilgan ilmiy adabiyotlar ro’yxati va illyustrativ material-albom ilovalaridan
iborat. Dissertasiyaning hajmi 67 bet, adabiyotlar ro’yxati va qisqartirilgan so’zlar
izohi iborat.
I BOB. ISHLAB CHIQARISH XO’JALIGI VA METALLSOZLIKNING
VUJUDGA KELISHI.
1.1. Dehqonchilik va chorvachilikning vujudga kelishi.
Insoniyat tarixining navbatdagi taraqqiyot bosqichi neolit davri bo’lib, bu
soha yodgorliklari O’rta Osiyoda yaxshi o’rganilgan. O’tgan asrning 30-yillardian
boshlab O’rta Osiyoning deyarli barcha muzofotlarida bu davr makonu
manzilgohlari yaxshi taqdim qilingan. Bu davrga kelib, O’rta Osiyoning janubiy
sarhadlarini qamrab olgan daryo vohalari, tog’ etaklari bo’ylab yastanib yotgan
hududlarda, neolit davrida sug’orma dehqonchilik tashkil topib, ijtimoiy, iqtisodiy
va madaniy taraqqiyotda bu jamoalar ancha ilgarilab ketdi. O’rta Osiyoning
shimoliy-sharqiy muzofotlarida yashagan jamoalarning xo’jalik asosini hamon
ovchilik, termachilik va baliqchilik tashkil qilib, janubga nisbatan uzoq zamonlar
orqada qolib keldi. O’rta Osiyoning janubiy muzofotlarida o’troq, muqim tarzda
xo’jalik yuritish alomatlari so’nggi mezolit daridayoq sodir bo’lsa-da, ammo bu
jarayon neolit davrida avvallariga nisbatan ilg’or taraqqiyotga erishildi. Masalani
kengroq doirada qo’lga kiritilgan manbalar asosida qaraydigan bo’lsak, ilgari
qo’yilgan muammo yanada oydinlashadi.
So’nggi mezolit, ayniqsa, neolit davrida yashagan qabilalarning o’zaro
madaniy aloqalari keng tus oladi. Bu davrda odamzod guruhlari jahonning deyarli
barcha muzofotlarini o’zlashtirgan. Neolit davriga kelib, ishlab chiqarish
kuchlarining bir muncha taraqqiyoti natijasida iqtisodning kompleks rivojlanishi
tufayli yetakchi va yirik jamoa markazlarining shakllanishiga asos bo’ldi. Masalan,
Yevroosiyo mintaqalarida daydib yurgan ovchi, termachi guruhlar mezolit va ilk
neolit davrlarda ularning bir qismi qisman bo’lsa-da, qo’nim yashashga erishib,
bunday jamoalar 50-200 m 2
maydondan iborat qarorgohlarga ega bo’lishgan.
Masalan, Kolumbogacha bo’lgan Amerikada oila guruhiga taalluqli bo’lgan
7](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_7.png)
![qarorgoh maydoni 30 m 2
, lokal guruhniki 200-300 m 2
dan iborat bo’lib, bir necha
kichik oilani tashkil etishi, bu esa 20-30 kishilik katta yoshdagi odamlarni
birlashtirgan. Bushmenlarda esa 25-30 kishidan iborat bo’lgan guruhlar lageri 230-
720 m 2
maydonli protoqishloqlarda yashashgan.
Aslini olganda, o’troq qishloqlar turli axbortlarga ega komponentlardan
iborat va uning rejalashtirilishi, hajmi, oshkoralik uyi, ishlab chiqarish markazi,
mudofaa devorlari singari komponentlardan iborat bo’lishi taqozo qilinadi 5
. Neolit
davri qishloqlarini qazib o’rganishda V.M.Masson katta tajribaga ega
olimlardandir.
Qishloqlarning rivojlanishi dinamikasiga kelsak, biz avvalgi satrlarimizda
dastlabki uy-joylarni ijtimoiy organizmning muayyan strukturasi sifatida qaragan
bo’lsak, endi iqtisodiy o’troq dehqonchilik bilan bog’liq qishloqlar uning davomi
sifatida iarxik taraqqiyotini ifodalaydi va jamoalardan farqliroq ijtimoiy yacheyka
sifatida ma’lumot beradi. Bu sohadagi taraqqiyot evolyusiyasini uchta parametrga,
ya’ni qishloqning hajmi dinamikasi, uning ichki qurilishining doimiy o’zgarib
borishi va qishloqning tashkiliy xarakterida kuzatish mumkin. Qishloqlarning
rivojlanishi dinamikasi progressiv tarzda borishi nazarda tutilib, bu hodisa esa
ibtidoiy jamoalarning ijtimoiy turmush tarziga o’z ta’sirini o’tkazib borgan 6
.
Zikr qilingan mintaqalarda rivojlangan va so’nggi neolit davriga kelib,
makonu manzilgohlarning ko’lami yanada kengayib, ular o’rtacha 500-1500 m 2
maydonni tashkil qilgan. To’g’ri, tundra va o’rmonli tundra hududlarida bir
muncha maydaroq qarorgohlar ham bo’lib, ular ovchi va baliqchi guruhlarining
makonlaridan iborat holda, ko’p holatlarda bir-biridan kamida 10 km masofa
doirasida joylashgan bo’lib, bu esa keng atrofda tirikchilik olib borish imkoniyatini
tug’dirgan. Ana shu sharoit bilan bog’liq maydoni 600 m 2
ga ega bo’lgan yarim
yerto’la shaklidagi ovullar ko’payadi va ular bir umumiy ovulni tashkil qilgan.
Xuddi shunday makonlar G’arbiy Sibirda ma’lum. Shuningdek, O’rta Osiyo
miqyosida ham yaxshi taqdim qilingan. Bu manzara Kaltaminor madaniyati
5
Массон В.М.. Эволюция первобытных поселений Средней Азии // УСА. Вып. Л., 1972. с.45
6
Массон В.М.. Эволюция первобытных поселений Средней Азии // УСА. Вып. Л., 1972. с.67
8](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_8.png)
![misolida o’rganilgan kulba tomining yopilishi haqida turli munozaralarning
mavjudligi bilan bir vaqtda bu makonning katta bir matriarxal oilaning kulbasi
ekanligi haqida shubha yo’q. Jombos 4 nomi bilan tarixga kirgan uyning maydoni
320 m 2
dan iborat bo’lsa, Qavat-7 uyining maydoni 360-380 m 2
dan iborat edi.
O’rta Osiyo neolit davrida yashagan bu cho’l-dasht qabilalarining o’ziga xos
madaniyati to’g’risida bir muncha to’liq tasavvur beradigan bu yodgorlikka uning
yaqinida joylashgan aholi punktining nomi bilan hamda arxeologik manbalarning
o’ziga xos xususiyatidan kelib chiqib «kaltaminor madaniyati» nomi bilan fanga
kirgan bu manzilgoh aslida ovchi va baliqchi jamoalarning mavsumiy tarzdagi
qo’nim qarorgohi bo’lib, u miloddan avvalgi IV-III minginchi yillarga taalluqlidir.
S.P.Tolstovning fikricha, bu yerda chaylasifat kapa – makon bo’lib, u yog’och
ustun, sinchlar vositasi bilan qurilgan, uning tomiga ko’ndalang bag’azlar
tashlanib, usti qamish bilan yopilgan. Uy o’rtasida katta markaziy o’choq, uning
atrofida esa mayda, kichik oilalarga tegishli o’choqlar kuzatilgan 7
.
Neolit zamonida tabiiy sharoit, iqlim hozirgi davrga yaqin bo’lgan va
jamoalar yer yuzi bo’ylab keng muzofotlarga tarqala borib, har bir hududning
ekologik sharoitiga moslasha borgan, shundan kelib chiqib xo’jalik yuritgan va
shuning uchun ham o’z mintaqasi jo’g’rofik sharoitidan kelib chiqqan holda
madaniyat yaratilgan. Ana shu sharoitga nisbatan qurol-aslahalari, uy-ro’zg’or
buyumlari, turar joylar bilan bog’liq uy, kulbalari ham o’zgarib borib, xo’jalik
ishlab chiqarish jihatlari ham turli shaklga ega bo’lgan. Xususan, janubiy
mintaqalarda yashagan jamoalar xo’jalikning dehqonchilik va chorvachilik hamda
hunarmandchilik sohalarini rivojlantira borganlar. Shimolroq hududlarda yashagan
jamoalar esa mavjud tabiiy sharoitning ma’qul bo’lmasligi tufayli uzoq zamonlar
xo’jalik-madaniy sohalarda janubga qaraganda orqada qolib kelgan.
O’rta Osiyo miqyosi neolit davri haqida fikr yuritganda, shuni aytish
lozimki, bu muzofotda yashagan qabilalar aksariyat hollarda daryo sohillari va
uning irmoqlari yoqasida, ko’l bo’ylarida yashab baliqchilik, ovchilik yoki qisman
dehqonchilik, chorvachilik va hunarmandchilik bilan mashg’ul bo’lganlar. Neolit
7
Толстов А.П., По следам древнехорзмейской цивилизации. М., 1948 . С. 34
9](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_9.png)
![davri kishilari qayerda va qaysi sharoitda yashamasinlar, ular o’z mehnat
vositalarini mezolit davriga nisbatan doimiy ravishda takomillashtira borganlar.
Neolit davri kishilarining eng katta yutuqlaridan yana biri kulolchilikning
kashf qilinishi bo’lib, bu o’z davrining muhim ixtirolaridan edi. Bu davrda
to’qimachilikning kashf qilinishi, suvda suzish vositalarining vujudga kelishi,
ayniqsa, oddiy va sug’orma dehqonchilikning yuzaga kelishi, shu bilan mahsulot
ishlab chiqarishga o’tilishi, o’zaro buyum almashuvni keltirib chiqardi. Kishilar
o’zlariga ma’qul joylarda qo’nim yashashga o’tib, uy-joy qurilish ishlarini ham
yo’lga qo’ydi. Neolit jamoalarida yuz bergan bu o’zgarishlar xo’jalikda sosial
iqtisodiy va madaniy yutuqlar sivilizasiyaning ilk omillari edi. Shuning uchun ham
progressiv ingliz arxeologi G.Chayld bu davrni «neolit revolyusiyasi» deb atashi
bejiz emas 8
.
O’rta Osiyoning janubiy mintaqalarida, xususan, Kopetdog’ etaklarida
dastlabki sug’orma dehqonchilik va chorvachilik tashkil topgan bir vaqtda
shimoliy mintaqalarda hamon ovchi, baliqchi, termachi qabilalar yashardi. O’rta
Osiyoning baland tog’lik o’lkalarida esa o’z sharoitiga xos neolit xo’jalik
madaniyati shakllandi.
Neolit tosh asrining so’nggi bosqichi bo’lib, insoniyat bu davrda ijtimoiy,
iqtisodiy va ma’naviy taraqqiyotda muhim yutuqlarga erishadi. Shulardan eng
muhimlaridan – qo’nim yashash bilan bog’liq dehqonchilik sivilizasiyasiga asos
solinadi, ijtimoiy taraqqiyotda esa ona urug’chilik tizimi avvalgi davrlarga
qaraganda bir muncha yuksalish darajasiga ko’tarildi.
O’rta Osiyoda yashagan neolit qabilalari o’z xo’jalik shakllariga qarab
Joytun, Kaltaminor, Hisor madaniyatlariga bo’linadi. Bu madaniyatlarning qamrab
olgan yuqori chegarasi miloddan avvalgi IV minginchi yillik, quyi chegarasi esa
IV-III ming yilliklar bilan belgilangan.
Inson uy-joylari bilan bog’liq taraqqiyot va bu sohadagi evolyusion
o’zgarishlar, xususan, u bilan bog’liq sivilizasiyaning eng qadimgi ildizlari neolit
davrida namoyon bo’ladi. Bu jarayon dehqonchilikni kashf qilgan jamoalar
8
Чайлд Г. Древнейший Восток в свете новых раскопок // ИИЛ. М., 1956 . С.14 -40.
10](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_10.png)
![turmush tarixida boshqa mintaqalarda yashagan qabilalarga qaraganda ancha
avvalroq vujudga kelgan.
Eng qadimgi dehqonchilik madaniyat ildizlari Janubiy Turkmanistonning
Kopetdog’ tizmasi shimoliy tog’ bag’irlaridagi tekislik hududlarda yaxshi taqdim
qilingan. Bu mintaqa Markaziy Osiyoda dastlabki dehqonchilik tashkil topgan
markazlardan biri ekanligi isbotlangan. Bu muzofotlarda yashagan jamoalar
turmushida neolit davrining dastlabki bosqichlaridayoq dehqonchilik muhim o’rin
tutgan. Bu sohani tadqiq qilishda avval B.A.Kuftin, A.A.Marushenko, keyinchalik
esa 1955 yildan V.A.Masson, D.Durdiyev, O.K.Berdiyev kabi olimlar katta
kashfiyotlar qildilar. 9
O’rta Osiyoda dastlabki o’troq dehqonchilik madaniyati tarixini o’rganish
Joytun neolit davri qishlog’ini tadqiq qilishdan boshlandi. Bu yodgorlik
Ashxoboddan 30 km shimoliy g’arb tomonda joylashgan bo’lib, olib borilgan ko’p
yillik tadqiqotlar tufayli bu jamoalarning xo’jalik madaniyatini izohlab beruvchi
boy manbalar qo’lga kiritildi.
So’nggi yillarda bu hududda arxeologik ishlar keng ko’lamda olib borildi va
natijada Kopetdog’ tizmasi etaklaridan yana shunga o’xshash qadimgi bir necha
dehqon qishloqlari qazib o’rganildi. Jumladan, Bami, To’g’oloqtepa,
Chag’allitepa, Munchoqlitepa, Cho’pontepa kabilar shunday yodgorliklar tipidan
bo’lib, ular qadimgi o’troq dehqonchilik madaniyatiga doir nihoyatda qiziqarli
materiallar berdi. Shu jarayon oydinlashtirildiki, Turkmanistonnning boshqa
hududlarida, xususan, cho’l, dasht mintaqlarida yashagan neolit qabilalari ovchilik,
baliqchilik va terim-termachilik xo’jaligi asosida tirikchilik yuritgan bo’lib,
mamlakatning janubiy sersuv va serhosil vohalarida esa o’troq dehqon va
chorvador qabilalar yashaganligi ma’lum bo’ldi.
Bunday ishlab chiqaruvchi xo’jalikning tashkil topishida tabiiy sharoitning
mavjudligi muhim omil bo’lgan. O’sha qadimgi zamonlarda Kopetdog’ tog’i
jilg’a-soylardan hosil bo’lgan suvlar kichik daryolarni tashkil qilib, vohaga hayot
bag’ishlagan. Ayniqsa, sel, toshqin suvlari natijasida tashkil topgan serhosil
9
Бердиев О.. Древнейшие земледельцы Южного Туркменистана // Ашхабад: «Ылым», 1969, с.12-15
11](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_11.png)
![ibtidoiy jamoalarning oddiy dehqonchilik yuritishiga muayyan qulaylik tug’dirgan.
Bunday vohalarda sun’iy sug’orish usulida dehqonchilik qilish yaxshi natija
bergan. Bu vohalarda yashagan ibtidoiy jamoalar dehqonchilikni dastlab liman
usulida olib borgan. Agar dastlabki vaqtlarda toshqin suv bosgan joylarda
dehqonchilik qilingan bo’lsa, keyinchalik asta-sekin sun’iy sug’orish usuli
qo’llanilgan. Mana shunday dastlabki ibtidoiy o’troq dehqon qishloqlaridan biri
Joytun hisoblanadi. Yodgorlik bir necha yillar davomida qazib tekshirildi va
qadimgi dehqon jamoalarining turmush faoliyati bilan bog’liq boy va qiziqarli
ilmiy ma’lumotlar olindi.
Qadimgi Baqtriya hududlariga eneolit va bronza davrida Murg’ob vohasidan
bir guruh jamoalarning kirib kelishi va dehqonchilik uchun qulay muzofotlarni
o’zlashtirganligini inobatga olsak, Janubiy Turkmanistonda va Qadimgi Baqtriyada
yashagan jamoalarning xo’jalik-madaniy aloqalar neolit davridan boshlab sodir
bo’lgan. Shuning uchun ham so’z qadimgi Baqtriya tarixi haqida borganda, bu
qo’ni-qo’shni jamoalarning o’zaro madaniy aloqalaridan kelib chiqib, Janubiy
Turkmaniston neolit davri yodgorliklari 10
haqida ham qisqacha to’xtalib o’tish
o’rinli deb o’ylaymiz.
Ma’lum bo’lishicha, Joytun qishlog’i uchta davriy qatlamdan iborat bo’lib,
bu jarayon esa kishilarning uzoq zamonlar muqim tarzda o’troqlashib
yashaganligidan guvohlik beradi. Bu yerda qazish usuli bilan ochilgan uy-joylari,
hovli va xo’jalik binolari neolit davrida kishilarning me’morchilikda erishgan
yutuqlaridan dalolat beradi. Binolar deyarli to’rtburchak shaklda bo’lib, qurilish
materiallari sifatida tuxumsimon, silindr shaklidagi loy g’ishtlardan (guvala)
foydalanilgan. Ammo kishilar o’z me’morchiligini rivojlantirish borasida
qo’llanilgan «g’isht» shakllari doimiy takomillashtirib borilgan. Aslida qishloq
dastlab bir necha uylardan tashkil topgan bo’lib, ularning har birining maydoni 25-
30 m 2
ni tashkil etgan. Ayrim uylar paxsadan qurilgan. Paxsa loyiga maydalangan
somon qo’shilgan bo’lib, bu esa bino devorining mustahkamligini oshirgan.
10
Массон В.М.Первобытный общинний строй на территории Туркмении // Труды ЮТАКЭ, -Т., VIII , 1956.
С.45-50
12](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_12.png)
![Aytilganidek, uylar to’rt to’g’ri burchakli bo’lib, bir xonalikdir. Har birida
alohida o’choqlar bor. Uylarning sathi va devorlari somonli loy bilan suvalib, oxra
(tabiiy buyoq) bilan bo’yalgan. Xonalarning pollari ganch va ayrim hollarda ohak
eritmasiga to’proq aralashtirilib suvalgan. Uylarning yonida omborxona, saroy va
xo’jalik uchun zarur o’ralar ham bor. Har bir uyda 5-6 kishidan iborat kichik bir
oila yashagan. Joytun qishlog’ida 30 ga yaqin uy bo’lib, ularda 150-180 kishi
istiqomat qilgan, degan fikrlar bor. Joytun qishlog’i xarobalaridan bug’doy, arpa
izlari, yorg’uchoq, toshdan yasalgan va turli shakldagi o’roq va pichoq uchun
qistirma toshlar va boshqa turli tosh qurollari topilgan. Bunday ibtidoiy muqim
yashagan dehqon me’morchiligiga doir ko’pgina boshqa yodgorliklarda, jumladan,
Bami, Tog’olaktepa, Chag’allitepa, Munchoqlitepa, Cho’pontepa kabi yodgorliklar
shunday yodgorliklar tipidandir. Bu yodgorliklardan san’at buyumlariga doir har
xil munchoqlar, urchuq, turli taqinchoqlar, hatto shaxmat-shashka shakllariga
o’xshash buyumlar ham topilgan bo’lib, ular balki muhr-tamg’alar ham bo’lishi
mumkin. Shuningdek, Joytundagi uylardan loydan ishlanib, pishirilgan odamlar va
hayvonlarning haykalchalari (terrakota) ham topilgan.
Demak, joytunliklar o’troq dehqon jamoalari bo’lib, ular mil. avv. VI-V
ming yilliklarda, asosan dehqonchilik, chorvachilik va qisman esa ovchilik bilan
shug’ullanganlar. Ularda ona urug’i hukm surib, xo’jalik va jamoada ayollarning
mavqyei ustun bo’lgan. Xullas, Joytun O’rta Osiyodagi ilk dehqonchilik
madaniyatining eng qadimgi va eng nodir yodgorliklaridan biri hisoblanib, bu
muzofotda yashagan jamoalar madaniylashish sari yo’lida rivojlanib borgan
ajdodlarimiz hisobalanadi.
Tosh paraqalar Joytun industriyasining asosiy komponenti hisoblanadi.
Joytunliklar ulardan turli qurol aslahalar yasashnining yetuk ustalari bo’lganlar.
Ayniqsa, qadamatosh qurol qoldiqlari serob uchraydi. Bu tarzdagi tosh qurollar
aslida o’roq tig’lari bo’lib, joytunliklarda dehqonchilik kasbi yetakchi xo’jalik
bo’lganligidan guvohlik beradi.
Joytunliklar bug’doy, arpa kabi boshoqli ekinlarini bilganlar. Masalan,
Cho’pontepa, Bami, Chag’allitepalardan shunday don qoldiqlari alomati topilgan.
13](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_13.png)
![Joytun qishloqlari atrofida o’tkazilgan tadqiqotlar shuni ko’rsatdiki, Qorasuv
daryochasining vohalarida hatto sun’iy sug’orish usulida dehqonchilik olib
borilgan ekan. Topilmalarga qaraganda bu qabilalar xonakilashtirilgan
hayvonlardan qoramol hamda echki, qo’y kabilarni bilganlar. Joytunliklar
ko’pincha echkidan keng foydalanganlar. Cho’pontepadan topilgan suyak
qoldiqlarining 82 % echkiga taalluqli edi 11
.
Joytun qabilalarining ijtimoiy tuzumi haqida so’z borganda, bu
yodgorliklardan topilgan imorat qoldiqlari nazarda tutilsa, bu yerda matriarxat
tuzumining juft oila jamoasi katta rol o’ynagan. Topilgan uylarning o’rtacha
maydoni 16 m 2
dan 30 m 2
gachani tashkil qiladi. Har bir xonadonning o’ziga xos
ishlab chiqarish bo’limi, jumladan, hayvon terisini qayta ishlash, qurol va sopol
idishlar yasash, mato to’qish hamda ozuqalarni saqlash joylari bo’lgan. Xonalardan
topilgan o’choq qoldiqlari ham shunday juft oilalarning mavjudligidan dalolat
beradi. Joytun qishlog’ida taxminan 150-180 kishi yashagan. Bu jamoaning onalik
huquqi tamoyilida tashkil topgan o’z majlisi bo’lgan. Masalan, Pessijik va
Chag’allitepadan ochilgan katta jamoa uylar qoldiqlari shundan guvohlik beradi.
Xullas, bu manzara Joytun jamoalarining madaniylashish sari qo’yilgan ilk
qadamlardan edi. Bu jarayon kishilik jamiyati tarixida sodir bo’ladigan ijtimoiy,
iqtisodiy va madaniy o’zgarishlarga zamin yaratdi. Shuning uchun ham bu davrni
ko’pgina tadqiqotchilar neolit yoki qadimgi dehqonchilik in q ilobi deb ataydilar.
Yuqorida qayd qilganimizdek, bu madaniyatning tashkil topishida Qadimgi Sharq
dehqonchilik madaniyati bilan yaqin aloqadorligini e’tirof qilishi o’rinlidir. Joytun
qadimgi dehqonchilik madaniyati taraqqiyotini O’rta Osiyoning kelgusi tarixiy
bosqichlarida, shuningdek, urbanizasiyaning ilk ildizlarini eneolit va bronza davri
yodgorliklarida yaqqol ko’ramiz.
Joytun madaniyatining o’rta taraqqiyot bosqichiga kelib, bu atrofda
Pessijiktepa muhim markaz bo’lib ko’zga tashlanadi. Tadqiqot davomida bu
qishloq xarobasidan jamoa yig’ini uyi yoki ibodatxona topilgan bo’lib,uning poli
har xil rangdagi freska bilan bezatilgan. Joytunliklar xo’jaligida bu davrda
11
Массон. В.М.. Поселение Джайтун. (Проблема становления производящей экономики) // МИА, №180, Л.,
1971., с.77
14](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_14.png)
![chorvachilik ham ma’lum o’rinda tutgan. Lekin xo’jalikda asosan mayda tuyoqli
hayvonlar – ko’proq echki, qo’y asosiy o’rinda turgan. Qoramol uchun balki yem-
xashak ozuqasi kamchilligi tufayli unga jiddiy e’tibor qaratilmagan bo’lsa kerak.
V.I.Salkinnning xabariga qaraganda, qoramol O’rta Osiyoga mil. avv. VI ming
yillikda Yaqin Sharq muzofotlaridan kirib kelgan . Joytunliklarning so’nggi
taraqqiyot bosqichida echki xo’jalikda keskin kamaygan holda qo’y asosiy o’rinni
egallaydi. Bu holatni V.M.Masson bu jonivorlarning dastlabki xonakilashtirish
an’anaalari Old Osiyoda bo’lib, keyinchalik O’rta Osiyoga kirib kelgan 12
deydi.
So’nggi joytunliklar jamoasida go’sht-sut mahsulotlari yetishtirish keng
yo’lga qo’yilgan va mollarni yaylovda boqish chorvachiligi tashkil topadi.
Janubiy Turkmanistonning tabiiy iqlim sharoiti keyingi 10 ming yil ichida
keskin o’zgarmagan. Bu omil dehqonchilik va chorvachilikning rivojlanishiga
qulay bo’lgan. Zero, mil. avv. V-III ming yilliklarda ham bu vaziyat saqlangan.
Xonaki chorvachilik tarkibida to’ng’iz, eneolit davrining oxirlarida esa tuya paydo
bo’ladi. Joytunliklarning so’nggi taraqqiyoti bosqichiga kelib, yirik uylar paydo
bo’lib, bu uylar ham sig’inish, ham jamoa yig’ini funksiyasini bajargan. Joytun
madaniyatiga doir qishloqlarda hali mudofaa devorlari yo’q edi. Joytun singari
neolit davriga oid yodgorliklardan yana biri Qadimgi Tepa bo’lib, u Qaaxqa
tumanidagi Chaach qishlog’i yaqinida joylashgan. Bu qishloqni o’rganish
davomida o’choqlari bilan to’g’ri to’rtburchak shaklidagi uylar ochilgan bo’lib,
ular paxsadan qurilgan edi.
Loy to’proqdan uy qurishga kelsak, joytunliklarda barcha yashash xonalari
uchun 720 m 3
guvala g’isht sarf bo’lib, uylarning balandligi 2,5 metr, devor
qalinligi esa 30 sm gacha bo’lgan.
Agar shumerliklarda 1,5 m 3
devorni bir kunda qalagan bo’lsa, joytunliklar
o’z uylarini yaratish uchun 480 odam kuchi sarf qilgan. Bundan tashqari
yordamchi xo’jalik xonalari ham bo’lgan. Shunday qilib, joytun qishlog’ining
barcha qurilishiga 480 odam kuchi sarflangan (Masson V.M., 1976, 81). Joytun
12
Массон. В.М.. Поселение Джайтун. (Проблема становления производящей экономики) // МИА, №180, Л.,
1971., с.77
15](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_15.png)
![qishlog’idan topilgan buyumlarning 60 % ni mehnat qurollari va 40 % ni esa oziq-
ovqat bilan bog’liq topildiqlar tashkil qiladi.
Sayyoh ovchi va termachi jamoalarning peshma-pesh taraqqiyoti natijasida,
dastlab makonlardan chiqqan holda oddiy kapalar qurishib, mavsumiy tarzda
keyinchalik qisman muqim yashashni jo qilgan bo’lsalar, neolit davriga kelib
ekologik ma’lum hududlarda muqim yashashga o’tish, loydan uy-joylar
qurilmalari bilan bog’liq yirik dehqonchilik qishloqlarining evolyusion yo’lini
joytunliklar misolida ko’rdik. Bu tarixiy hodisa kelajakda sodir etilishi lozim
bo’lgan shahar madaniyati, ya’ni urbonik sivilizasiyaning vujudga kelishiga zamin
yaratdi.
Shunday qilib, o’z zamoniga yarasha rivoj topgan texnika tufayli,
rivojlangan ovchilar, baliqchilar va termachilar jamiyatida yirik uy-joylarning
vujudga kelishiga olib kelsa-da, lekin hali bu kulbalar so’nggi paleolit davri
jamoalarinikidan keskin farq qilmas edi. O’sha davrdagi oziq-ovqat bazasi va
transport tanqisligi, ekologik sharoit singari yetishmovchiliklar uy-joy qurilishida
dinamik tarzda rivojlanishi hali oldinda edi. Bu davrda jamiyat ichidagi aloqalar
ancha va sezilarli darajada o’sdi.
Dehqonchilik va chorvachilikka o’tilish jamiyat tarixida keskin iqtisodiy
sakrash bo’lib, olimlar bu taraqqiyot bosqichini neolit yoki dehqonchilik
revolyusiyasi deb ataydilar. Bu davrda qishloq-qarorgohlarning ham qiyofasi
jiddiy o’zgaradi. Dehqonchilikka o’tilishi jamoalar xo’jaligining asosi sifatida
kishilarning muqim, o’troq yashashiga olib keldi. Endilikda qarorgohlarning
mukammalasha borishiga ijtimoiy-iqtisodiy jabhalar katta ta’sir ko’rsatadi.
Dehqonchilikning ilk bosqichlarida vujudga kelgan «oshkoralik binolari»
istehkomlar bilan o’rab olinadi. Bunday binolar butun jamoaga tegishli edi.
Keyinchalik «dohiylar» uylari tashkil topib, jamoatchilik funksiyalarini bajargan.
To’g’ri, istehkomli qishloqlar rivojlangan ovchi va baliqchilarda ham mavjud edi,
lekin bu jarayon aslida o’troq dehqonlarga xosdir. Hosildor, suvli va chorvachilik
uchun qulay yerlarga bo’lgan ishtiyoq qabila va jamoalar o’rtasida o’zaro
mojarolarni keltirib chiqaradi, hatto qurolli to’qnashuvlarga ham sabab bo’lgan.
16](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_16.png)
![Shuning uchun qishloqlarni mudofaa istehkomlari bilan mustahkamlash odat tusiga
kiradi.
Eng qadimgi dehqonlar qishloqlari O’rta Osiyoda miloddan avvalgi VI ming
yilliklarga mansub joytunliklar madaniyati misolida bir muncha yaxshi
o’rganilgan. U O’rta Osiyoning asosan janubiy-g’arbiy mintaqalarini o’z ichiga
olgan holda, odatda qurg’oq muzofotlardan iborat bo’lganligi uchun ham sun’iy
sug’orish asosida xo’jalik yuritishni talab qilardi. Shuning uchun ham o’troq,
muqim yashash kompleksi alohida ahamiyatga ega edi. Inson jamoalari bir necha
ming yillar bu joyda yashaganligi sababli ayrim qishloqlarning madaniy qatlamlari
bir necha o’n metrlarni tashkil qilgan. Bunday muqim yashash xususiyati
manzarasini Joytun madaniyatiga tegishli yodgorliklarda kuzatish mumkin bo’ldi.
Joytun madaniyatining ilk davriga mansub Joytun qishlog’ining o’zi hisoblanadi.
Bu qishloq 30 ta uydan tashkil topgan, ular hovli va xo’jalik qurilmalari bilan
jihozlangan. Uylarning joylashishi ham ma’lum bir reja asosida emas. Umumiy
jamoa uyi va ibodatxona ham ajratilmagan. Ammo Joytun madaniyatiga mansub
va uning o’rta bosqichi rivojlanishiga doir Pessijiktepada ibodatxona yoki jamoa
yig’iniga taalluqli uy ochilgan bo’lib, uning dahliz – kirish qismi, devorlari turli
buyoqlar bilan jihozlangan. Ammo uylarning tartibsiz qurilish holati hamon
saqlangan. Xuddi shunday xususiyat so’nggi Joytun qishlog’ida saqlangan bir
vaqtda endi bu yerda qishloqning o’rtasida katta uy joylashgan bo’lib, bu bino
ham, ibodatxona ham umumyig’in funksiyasini bajargan. Joytun qishloqlarining
maydon hajmi unchalik katta bo’lmasdan, balki 05 gektardan to 2 gektargacha. Bu
ko’rsatkich qishloqlarning dehqonchilik davrida ularning tobora kengayib
borishidan dalolat beradi. Bu qishloqlarda ham mudofaa inshootlari yo’q. Biroq
qishloqning chetki joylarida barpo etilgan uy devorlari qishloq ichkarisiga nisbatan
bir muncha qalinroq. Bu jarayon fartifikasiya taraqqiyotiga tashqi, siyosiy kuchlar
ta’sirining minimal darajadaligini ko’rsatadi. Shuni aytish lozimki, Old Osiyoda
miloddan avvalgi VIII-VII ming yilliklarda yashagan qadimgi dehqonlar
turmushida uy-joy qurish, fartifikasiya masalalari bu vaqtda ancha rivojlangan edi.
Keyinchalik yirik qishloqlar, ishlab chiqarish hali kichik oilalar ixtiyorida edi.
17](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_17.png)
![Doimiy evolyusiya tufayli ilk dehqon jamoalarida, avvalambor, son jihatdan
o’zgarish, qishloqlarning tobora yiriklashuvining sodir bo’lishi qishloqlarning
tiplarga ajratish sxemasi vujudga keldi. Qishloqlarni odam soniga qarab ularning
mezonini belgilash mumkin. Masalan, amerikalik arxeolog G.Chayld shahar
tipidagi qishloqlarning aholi soni 5000 bo’lishi mumkin, degan taklifni kiritgan.
V.M.Massonning fikriga qaraganda, to’liq o’rganilgan yirik qishloqlarning aholisi
1000 kishigacha bo’lishi mumkin.
Qishloqlarning evolyusiyasida ixtisoslashgan xo’jalikning, ma’muriy va
diniy funksiyasining vujudga kelishi muhim ahamiyat kasb etadi.
O’rta Osiyoning janubiy-g’arbiy muzofotlarida mil. avv. IV minginchi
yillarda kichik qishloqlarda Joytun neolitining an’analari davom etgan. Masalan,
uylar bir xonali bo’lib, pala-partish qurilib, qishloq markaziy qismida Markaziy
binosi ham bo’lib, balki u taxminan umumiy yig’in uyi bo’lishi mumkin. To’g’ri,
alohida qurilgan uylarning asta-sekin ko’pxonali massivlarga aylanishi ham
kuzatilgan. Muzofotning sharqiy o’lkalarida kichik uylar xarakterli bo’lsa-da,
ammo markaziy yig’in uylari yirik bo’lib, uning aylana devori yarim metr
qalinlikda xom g’ishtdan qurilgan (I.N.Xlopin, 1964, 73-85). Shu bilan bir vaqtda
ancha mukammal markazlar vujudga keladi: Geoksyur maydoni 12 ga, Qoratepa
15 ga va Namozgohtepa maydoni ham bulardan kam emas. Qoratepadagi
qurilishlarning tig’isligiga qaraganda, bu yerda 100 dan ortiq odam yashagan.
Ko’pxonali uylar esa katta oila jamoasi yashaganligini ko’rsatib, bu asosiy
yaycheyka strukturasi hisoblangan.
O’rta Osiyoning shimoliy-sharqiy hududlarida o’troqlashishga intilib
yashagan ovchilarning makonlari ko’plab topilib o’rganilgan. Masalan,
kaltaminorliklar madaniyatiga doir qarorgohlar Qashqadaryo va Zarafshon
daryolari sohillaridan ham ko’plab topilib o’rganilgan. Jumladan, faqat Katta
Tuzkon sohilining uzanidan 35 ta joy makon topilib, shundan bittasi ko’p qatlamli
va boshqa bittasi bir qatlamli makonlardir. Zarafshon vohasining o’rta oqimi so’l
qirg’og’idagi tog’ bag’rida yashagan neolit jamoalari makonlaridan, xususan,
Sazag’on II qarorgohidan topilgan ashyolar, jumladan, yorg’uchoqlar, qadamatosh
18](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_18.png)
![qurollar bu aholining ilk bor ziroatchilik bilan tanish bo’lib, muayyan darajada
qo’nim yashaganliklaridan guvohlik beradi.
Janubiy Hisor yodgorliklari tarqalgan mintaqalarda qo’nim dehqonchilik
alomatlari vujudga kelgan. Ammo Tutkovul makonidan topilgan hayvonlardan
buqa, eshak, qo’y suyaklari topilgan bo’lsa, Sayid makonidan topilgan hayvon
suyaklarining 73 % ni xonakilashtirilgan qo’y va echki suyaklari tashkil qiladi.
Demak, hisorliklarning xo’jaligida chorvachilik qo’nim dehqonchilikka qaraganda
ancha ustun bo’lgan. Mil. avv. VII ming yillikka oid Afg’onistondagi G’ori Mor
g’oridan, Surxandaryo viloyatidagi Machay g’oridan qoramol va mayda tuyog’li
xonakilashtirilgan hayvon suyaklarining topilishi Qadimgi Baqtriya tarixida
hayvonlarni xonakilashtirish tufayli chorvachilikning rivojlanishiga ancha ilgari
kirishilganligini ko’rsatadi. Bu esa o’z davrida jamoalarning muayyan tarzda
o’troqlashib yashashiga zamin yaratgan.
O’rta Osiyoning tabiiy sharoiti yashash uchun qiyin bo’lgan muzofotlarda,
xususan, mamlakatning shimoliy dashtlari va cho’llarida yashab kelgan
qabilalarning katta bir qismi bir necha ming yillar davomida terim-termachilik,
ovchilik va baliqchilik bilan shug’ullanib, tirikchilik o’tkazib kelganlar. Shu tufayli
bu hududlarda qo’nim yashash bilan bog’liq makonlar kamchil uchraydi.
Arxeolog olimlarimiz bu qabilalarning moddiy madaniyat tarixini o’rganish
borasida ham katta yutuqlarga erishdilar va ular neolitning ilk bosqichlaridan to
uning so’nggi davrlarigacha galma-gal rivojlanib kelgan taraqqiyot yo’llarini
isbotladilar. Shu bilan birga, O’rta Osiyoning mahalliy mezoliti negizidan shu
yerlik neolit madaniyatining yetishib, qaror topganligi kabi masalalar
oydinlashtirildi.
Amudaryoning Oqchadaryo uzani qirg’oqlarida joylashgan neolit
jamoalarining makonlaridan biri Tolstov makonidir. Makon ma’dan qatlami bilan
bog’liq 110-120 m 2
ga ega kaltaminorliklarnikiga o’xshash kulba qoldig’i hamda
turli tosh ashyolar topildi. Bu jamoalar o’z sopol idishlariga qora-qizg’ish va oq
rangdagi buyoqlar bilan jilo berganlar. Rivojlangan neolit davriga oid bu
19](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_19.png)
![makondan san’at namunalari, xususan, chig’anoqlardan, parranda suyaklaridan va
feruza toshidan yasalgan taqinchoqlar topilgan.
Jonbos atrofidagi taqirlardan neolit davrining ikkita qabri topilgan bo’lib,
jasadlar g’ujanak holatda, ular bilan birga chig’anoq munchoqlar, sopol siniqlari,
tosh qurollar, qizil buyoq qoldiqlari topilgan.
Qizilqum sahrosining tosh davri tarixini o’rganishda Xorazm ekspedisiyasi
katta ishlarni bajardi. Bu atrofda o’rta paleolit, mezolit va neolit davrlariga oid
yuzlab manzilgohlar topilishi, bu muzofotda madaniy hayot mahalliy asosda
uzluksiz rivojlanishda bo’lganligini ko’rsatdi. Lavlakon makoni esa bu atrofda
topilgan madaniy qatlamga ega birdan bir yodgorlikdir. Lavlakon ko’li atrofida 30
dan ziyod arxeologik materialga boy qarorgohlar topilgan. Ular mezolit va neolit
jamoalarining makonlari edi. Lavlakon topilmalari kompleksi mil. avv. VI
minginchi yillarning boshlaridan III minginchi yillar taraqqiyotini o’z ichiga oladi.
Makondan Zarafshon va Amudaryo bo’ylaridagidek neolit jamoalarining kulbalari
topilganligi, ularning muayyan qo’nim yashaganligidan dalolat beradi. Muhimi
ham shundaki, ko’l atrofidan topilgan makonlarning ko’pchiligida aqiq toshidan
taqinchoqlar ishlab chiqaradigan ustaxonalar ham topilgan. Qizilqum
makonlarining ko’pchiligi tarkibida har xil qimmatbaho, jumladan, feruza
toshlardan taqinchoq – bezaklar yasash ustaxonalari topilgan. Bu ibtidoiy jamoalar
nafaqat o’zlari uchun, shuningdek, ayrabosh maqsadida ham buyumlar ishlab
chiqqanlar. Ibtidoiy zargarlar bunday xom ashyoni, jumladan, feruza (aqiq)
toshlarini Bukantovdan olganlar.
Amudaryoning so’l sohillaridagi muhim topilmalardan biri neolit
kishilarining qabr qoldiqlaridir. Shulardan Tuyekkichijik qabristoni bo’lib, bu
yerdan 30 ta qabr qazib o’rganildi. Shulardan 27 tasi neolit davriga va 3 tasi
sarmatlar davriga taalluqli ekan. Dafnlar g’ujanak usulida emas, balki cho’zilgan
tabiiy holatda uchraydi. Barcha qabrlarda tabiiy buyoqlar qoldig’i, turli mikrolit
qurollar, sopol idish siniqlari, ovqat qoldiqlari, chig’anoq va har xil toshlaridan,
suyaklardan yasalgan taqinchoqlar uchraydi. Qabrlarning biridan sopoldan
yasalgan urchuqtosh topilgan. Bu qabrlar Oqchadaryo uzanida o’rganilgan Tolstov
20](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_20.png)
![va Janbos-4, Gyaur qabr va makonlariga tegishlidir. Bu topilmalar joyli
jamoalarning bir muncha qo’nim yashaganligini ko’rsatadi. Keyingi yillardagi
tadqiqot natijalari Xorazm neoliti O’rta Osiyo neolitining eng ilk davri yodgorligi
emasligini ko’rsatdi. Qizilqumdagi Lavlakon ko’li atrofidan, Daryosoy
qirg’oqlaridan topilgan makonlarning yoshi mil. avv. VI-V minginchi yillarga
oidligi ma’lum bo’ldi hamda bu yodgorliklar ilk kaltaminorliklar davri
madaniyatini ifodalaydi.
I.2. Metallning ixtiro qilinishi – insoniyatning buyuk kashfiyoti
va uning madaniy-xo’jalik taraqqiyotida tutgan o’rni
Metallning mehnat qurollari yasash uchun kashf qilinishi ibtidoiy jamoa
xo’jaligida ro’y bergan buyuk o’zgarishlardan hisoblanadi. Dastlabki mehnat
qurollari misdan yasalar edi, ammo misning yumshoq va murtligi tufayli mehnat
qurollarining aksariyati toshdan ishlanardi. Shuning uchun ham bu davr eneolit
(mis-tosh) davri deb tarixga kirdi. Eneolit davri yer kurrasining barcha
mintaqalarida bir vaqtda boshlanmay, balki har bir muzofotning ekologik va tabiiy
imkoniyatlariga qarab, har xil vaqtda boshlangan. Afrika va Osiyoning qadimgi
muzofotlarida ibtidoiy jamoalar metall bilan ancha avvalroq, boshqa mintaqalarda
esa birmuncha keyinroq tanishdilar. O’rta Osiyo sharoitida metall miloddan
avvalgi IV minginchi yillikning boshlaridan, Janubiy Turkmanistondagi
Namozgoh I madaniyati davridan ma’lum. O’rta Osiyoning shimoliy
muzofotlarida esa bu vaqtda neolit davri – kaltaminorliklar madaniyati gullamoqda
edi. Kaltaminor merosxo’rlari metall bilan faqat miloddan avvalgi III minginchi
yillikning oxirlaridagina tanishdilar.
Qadimgi metallurlar muayyan davrdan so’ng qalayni misga qorishtirib,
bronza olishni kashf qildilar. Bronza egiluvchan va mustahkam metall edi.
Bronzaning bu xususiyatlari qadimgi metallurglar diqqatini o’ziga jalb qilib, endi
bobo-kalonlarimiz o’z mehnat qurollarini asosan bronzadan yasaydigan bo’ldilar.
Bu hodisa tez fursatda takomillashib, qisqa davr ichida bronza ibtidoiy
xo’jalikning turli sohalariga kirib bordi va jamiyatning ijtimoiy-iqtisodiy
21](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_21.png)
![taraqqiyotida muhim rol o’ynadi. Bronza tosh asriga nisbatan juda qisqa davrni o’z
ichiga oladi. Uning taxminiy xronologik chegarasi mil. avv. III minginchi
yillikning boshlari – I minginchi yillikning birinchi choragiga to’g’ri keladi.
Birinchi marta bronza miloddan avvalgi III minginchi yillikda Old Osiyo va
Hindistonda kashf etildi. O’rta Osiyoda esa mil. avv. II minginchi yillikning
boshlaridan ma’lum 13
.
Bronzaning kashf etilishi bilan mehnat qurollarining turi ko’paydi, mehnat
unumdorligi oshdi, harbiy qurollarning xilma-xilligi va jangavorligi ortdi,
bronzadan yasalgan uy-ro’zg’or buyumlari paydo bo’ldi. Ammo mehnat qurollari
ishlab chiqarish uchun bironza nodir va kamchil metall bo’lib qolaverdi. Shuning
uchun ham mehnat qurollarini tayyorlash uchun avvalgidek tosh va yog’ochlardan
keng foydalanildi. Bronza faqat temirning kashf qilinishi va xo’jalikda
foydalanishga kirishilishi tufayli turmushdan qisman bo’lsa-da, siqib chiqarildi.
Bronzaning kashf qilinishi xo’jalikning butun taraqqiyotini larzaga keltirdi
va mehnat unumdorligi jiddiy oshdi. Undan nafaqat mehnat qurollari, shuningdek,
turli bezaklar, uy-xo’jalik buyumlari, harbiy qurol-aslahalar yasaydigan maxsus
temirchilik, zargarlik ustaxonalari vujudga keldi. Hunarmandchilikning
ixtisoslashuvi tufayli muzofotlararo ayrabosh ancha kuchaydi, madaniy
viloyatlarni iqtisodiy jihatdan bog’lab turuvchi tabiiy aloqa yo’llari, tronsport
vositalari paydo bo’ldi. Quruqlikdagi transport sifatida hayvon, jumladan, ho’kiz,
ot,eshak, tuya singari jonivorlar kuchidan foydalanish boshlandi. Hayvonlar
qo’shilgan g’ildirakli aravalar vujudga keldi. Bu ijtimoiy va iqtisodiy taraqqiyot
jarayoni me’morchilik san’atining, xususan, ilk shaharsozlik, xullas, urbonik
sivilizasiyaning vujudga kelishiga muayyan darajada zamin yaratdi.
Qadimgi Misrda, Old Osiyo va Shimoliy-G’arbiy Hindiston muzofotlarida
mil. avv. IV minginchi yillikdayoq savdo va hunarmandchilik rivojlangan shahar-
davlatlar vujudga kelgan, davlat hokimiyati, din va yozuv paydo bo’lgan. Bronza
metallurgiyasi Hindiston va Old Osiyo mamlakatlarida mil. avv. III minginchi
yillardayoq yuqori darajadagi hunarmandchilik hisoblanardi. Quldorlik tuzumi
13
Аскаров A . A ., Проблемы становления раннегородской культуры на юге Узбекистана и ее связи с
Индостаном // Древние культуры Средней Азии, Л., 1984., с. 18
22](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_22.png)
![allaqachon o’rnatilgan qadimgi Misrda esa bronza metallurgiyasi mil. avv. II
minginchi yillikdagina ixtiro etildi. Bronza Shimoliy Xitoyda mil. avv. II
minginchi yillikning boshlarida kashf etilgan bo’lib, ibtidoiy jamoa tuzumi hali bu
hududda mustahkam edi. G’arbiy Ovropada esa bronza mil. avv. II minginchi
yillikda kashf etildi. Sharqiy Ovropada, Kavkazorti va O’rta Osiyo muzofotlari
hamda Janubiy Sibirda bronza davri mil. avv. III minginchi yillikning oxirlari va II
minginchi yillikning boshlarida boshlandi.
Arxeolog olimlarimizning O’rta Osiyo hududlarida olib borgan ilmiy ishlari
shuni ko’rsatdiki, bronza davrida ovchilik va termachilik ijtimoiy va iqtisodiy
hayotda o’zining dastlabki rolini yo’qotib, aholining asosiy yashash manbai
chorvachilik va dehqonchilik bo’lib qoldi 14
.
O’rta Osiyoda bronza davri ibtidoiy jamoa xo’jaligi ikki mintaqa bo’ylab
rivojlanishda davom etdi. Uning janubiy-sharqiy va markaziy tumanlarida,
jumladan, Janubiy Surxon vohasida va Zarafshon vohasida mil. avv. II minginchi
yillardayoq sug’orma dehqonchilik ibtidoiy bronza davri jamoasi iqtisodining
asosini tashkil etardi. Farg’ona vodiysining shimoliy-sharqiy tumanlarida,
Toshkent vohasining daryo havzalarida, Qarshi vohasida o’troq dehqonchilik
xo’jaliklari bronza davrining so’nggi bosqichlarida, mil. avv. I minginchi
yillikning boshlarida tashkil topdi. Bu yerlar qadimgi chorvador qabilalarning
doimiy makoni bo’lib qoldi. Dehqonchilik esa bu muzofotlarda faqat daryo
etaklarida, maxsus sug’orishni talab etmaydigan pastqam, zaxkash, botqoq
joylarda, limanlarda olib borilar edi. Liman dehqonchiligi uchun, ayniqsa,
Zarafshon, Amudaryo va Sirdaryo etaklari, ularning delta irmoqlari qulay bo’lgan.
Bronza davrining oxirlariga kelganda bu muzofotlarda ham kichik-kichik
dehqonchilik vohalari tashkil topa boshlaydi. Chorvador qabilalarning
o’troqlashuvi kuchayadi va ularda ham keyinroq sug’orma dehqonchilik vujudga
keladi 15
.
O’rta Osiyo eneolit va bronza davri o’zining bir qator o’ziga xos
xususiyatlari bilan neolit davridan tubdan farq qilardi. Masalan, bu davrda birinchi
14
Asqarov A . A ., 1984, b -25-27
15
Asqarov A . A ., Jo ’ raqulov M . J ., 1984, b -138
23](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_23.png)
![navbatda sug’orma dehqonchilik bazasida qad ko’targan doimiy qishloqlarning
ko’payishi, imoratsozlikning rivojlanishi, ularda yashayotgan aholi sonining tobora
zichlashib borishi va yangi yerlarni jadal o’zlashtirish jarayonining kuchayishi
kuzatiladi. Yangi yerlarning o’zlashtirilishi bilan bog’liq holda qanchadan-qancha
yirik qishloq tipidagi madaniyat o’choqlari vujudga keldi, ibtidoiy
hunarmandchilik xo’jaligining turli sohalarida yangidan-yangi ixtirolar qilindi.
Masalan, bronza davrida metallurgiya hunarmandchiligi, zargarlik, uy-joy uchun
imoratlar qurilishida guvala o’rniga g’ishtdan foydalanish, kulolchilikda mexanik
yo’l bilan aylantiriladigan charxdan foydalanishga o’tish singari yangiliklar
urug’doshlik jamoasining madaniy xo’jalik sohasidagi yirik kashfiyotlardan
hisoblanadi.
Olimlarning tadqiqotlari shu masalani oydinlashtirdiki, O’rta Osiyoning
janubiy dehqon jamoalari bilan shimolda yashovchi chorvador qabilalari o’rtasida
o’zaro iqtisodiy, madaniy va qon–qardoshlik munosa-batlari keng rivojlanib,
birining madaniy-xo’jalik yutug’idan ikkinchisi foydalangan. Bu ikki mintaqa
o’rtasidagi aloqalar va etnik munosabatlarning davom etishi natijasida ibtidoiy
jamoa ekonomikasining asosini tashkil etgan chorvachilik va dehqonchilik
xo’jaligi va ular doirasida shakllanib borayotgan hunarmandchilik yanada rivoj
topdi. Har ikki mintaqa aholisining madaniy-xo’jalik yutuqlari o’z navbatida
qo’shni qabilalar madaniyatiga ham o’z ta’sirini o’tkazib borgan. Shu bilan birga,
ular o’zlarining xo’jalik va madaniy yutuqlaridan bahramand bo’lib bordilar 16
.
Arxeolog olimlarning xulosalariga qaraganda, bronza davrida qabilalararo
munosabatlar asosan «tinch yo’l» bilan davom etgan. Ammo chorvadorlarning
dehqonchilik tumanlariga «zo’rlik bilan» kirib borishi ham sodir bo’lib turgan.
Masalan, mil. avv. II minginchi yillarning o’rtalarida Qozog’iston hududlarida
yashovchi «Andronova madaniyati» merosxo’rlari O’rta Osiyoning avval shimoliy
tumanlariga, so’ng esa uning to janubiy chegaralarigacha – eng qadimgi
dehqonchilik markazlarigacha kirib bordilar. Lekin aholi o’rtasida sodir bo’lgan
«qirg’inlik»lardan hyech bir alomat kuzatilmagan. Andronova chorvadorlarining
16
Jo ’ raqulov M . J ., 1984, b -139
24](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_24.png)
![sopol idishlari, jezdan yasalgan ba’zi bir taqinchoq va mehnat qurollari Murg’ob
vohasi, Sherobod cho’li, Kopetdog’ yonbag’irlarida qad ko’targan qadimgi
dehqonchilik qishloqlarida hamda Zarafshon vodiysidagi Urgut tog’i
Mo’minobodda o’rganilgan qabrlarda ham uchraydi 17
.
Miloddan avvalgi II minginchi yillik davomida, ayniqsa, uning oxirgi
choragida cho’l va dashtlarda yashovchi chorvadorlarning janubiy sarhadlarga
tomon yurishi jadallashadi. Natijada O’rta Osiyo aholisi etnik tarkibida turli
antropologik tip vakillarining aralashish jarayoni tezlashadi 18
.
Bronza davrining so’nggi bosqichlariga kelganda ishlab chiqarish mehnat
vositalarining muayyan taraqqiyoti tufayli sun’iy sug’orish tizimida magistral suv
kanallari paydo bo’ladi, xonaki chorvachiligidan, aniqrog’i, chorvadorlarning
yarim ko’chmanchilik turmushi tarziga o’tish sodir bo’ladi.
Qadimgi dehqonlar dastlab tog’ oldi soyi va daryolarning quyi oqimlari
havzalaridagi uncha katta bo’lmagan muzofotlarni o’zlashtirdilar. Bu manzara
O’zbekiston hududida mil. avv. II minginchi yillikning birinchi yarmida sodir
bo’ldi. O’rta Osiyoning janubiy-g’arbiy viloyatlarida, ya’ni Kopetdog’ tog’ oldi
tumanlarida esa bu hodisa ancha avval, ya’ni neolit davrida boshlanib, eneolit
davriga kelganda yanada keng ko’lamga ega bo’ladi.
Olimlarning ko’p yillik tadqiqotlariga qaraganda, mil. avv. II minginchi
yillikning birinchi yarmida, balki undan ham oldinroq qadimgi dehqon
jamoalarining O’rta Osiyoning janubiy-g’arbiy mintaqalaridan sharqiy muzofotlar
tomon yurishi kuzatilingan.
Bronza davrining boshlang’ich davrida Murg’ob vohasini o’zlashtirgan
qadimgi dehqonlar mil. avv. II minginchi yillikning o’rtalariga kelib, Qadimgi
Baqtriya yerlarigacha borib yetadi. Bu jamoalarning qishloqlari Murg’ob vohasida,
Shimoiy Afg’oniston va Janubiy O’zbekiston hamda Janubiy Tojikiston
hududlarida qad ko’taradi. Qishloqlar atrofida esa ekin maydonlari, dehqonchilik
dalalari paydo bo’la boshlaydi. Qadimgi dehqonchilik bilan mashg’ul bo’lgan
17
Jo ’ raqulov M . J ., 1984, 139
18
Аскаров А., Проблемы становления раннегородской культуры на юге Узбекистана и ее связи с
Индостаном // Древние культуры Средней Азии, Л., 1984., с.35
25](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_25.png)
![qabilalarning chorvador qabilalar mintaqalari chegarasiga yetib borishi natijasida
ular o’rtasidagi madaniy-xo’jalik aloqalarining yanada rivojlanishiga, podachi-
chorvador qabilalar muzofotlarida ham dehqonchilik madaniyati ta’sirida asta-
sekin yangi dehqonchilik o’choqlarining paydo bo’lishiga olib keldi.
Ibtidoiy jamoa tuzumi zaminida metallning kashf qilinishi O’rta Osiyo
sharoitida yuz bergan ana shu tarixiy o’zgarishlarning, xullaski, urbanizasiya
sivilizasiyasi evolyusiyasi tafsilotlari haqida quyidagi satrlarda to’xtalamiz.
II Bob. Surxondaryo hududida sivilizasiya ildizlarining vujudga kelish i .
2.1. Sopolli – shaharmonand aholi makoni va uning ilk shaharlarning tashkil
topishidagi o’rni
Surxon voxasi boy tarixga ega makon, viloyat. Bu mintaqa qadimgi
baqtriyaning markaziy mintaqasi hisoblanadi. Baqtriyaning avvalgi hududi
Amudaryoning yuqori va o’rta oqimidagi tarixiy voiloyatdir. Asosan, hozirgi
O’zbekiston va Tojikistonning Janubiy viloyatlari hamda Afg’onistonning
shimoliy qismini o’z ichiga olgan bo’lib, uning markaziy shahri Baqtra (Zariaspa)
asrlar davomida Markaziy Osiyo xalqlarining tarixiy, madaniy taraqqiyotida
muhim o’rin tutgan. Uning jo’g’rofik chegaralari haqida so’z yuritadigan bo’lsak,
shimolda u So’g’d, janubda va janubi-sharqda Araxosiya, Gandxara, g’arbda
Marg’iyona tarixi o’lkalari bilan chegaralangan. «Avesto»da Baqtriya (Badxi)
«Bayroqlari doim baland hilpirab turadigan», ya’ni shon-shavkatli mamlakat
sifatida tilga olinadi.
O’tgan asrning 60-yillari oxiri va 70-yillaridan boshlab Baqtriya tarixi va
sivilizasiyasiga doir yirik kashfiyotlar qilindi. Jumladan, Vatanimizda shaharsozlik
tarixi avvalgi tasavvurlarga qaraganda rosa ming yil qadimiy ekanligi isbotlandi.
Baqtriyaning qadimgi tarixiy viloyatlari ham ana shunday jarayonni kechganligi
daliliy asoslar bilan isbotlandi. Olimlarimiz urbanizasiya madaniyat tarixini
o’rganishga jiddiy e’tibor qaratdilar. 1972 yildan O’zbekiston Fanlar Akademiyasi
Arxeologiya instituti Baqtriya ekspedisiyasi, Shimoliy Baqtriya (Janubiy
O’zbekiston), 1968-1978 yillarda Janubiy Baqtriya (Shimoliy Afg’oniston)
26](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_26.png)
![hududlarida keng ko’lamli arxeologik qazishma ishlar olib borilib, qadimgi o’troq,
sug’orma dehqonchilik zamirida tashkil topgan zich aholi markazlari bo’lgan yirik
qishloqlar, ilk shaharlar topilib o’rganildi. Natijada, bu muzofotlarda tashkil topgan
yirik aholi markazi Sopollitepa, ilk shaharlar bo’lgan Jarqo’ton, Mo’loli, Dashli-3,
Shahri-Soxta singari yodgorliklar o’rganilib, ularning Qadimgi Sharq jamiyati
iqtisodiy, ijtimoiy va madaniyati taraqqiyotida muhim o’rin tutganligi isbotlab
berildi.
Baqtriya dehqonchilik madaniyati taraqqiy etgan va ilk davlatchilik tuzumi
vujudga kelgan qadimiy markazlardan biridir. Baqtriyaning o’tmishida «Ming bir
shahar mamlakati» deb atalganligi, unda shaharlarning ko’p bo’lganligidan
guvohlik beradi. Tarixiy ma’lumotlarda shunday ekan, biz ushbu satrlarda avvalo
bronza davrida, ya’ni Namozgoh VI davrida Qadimgi Baqtriyada tashkil topgan ilk
shaharlar tarixi haqida ularning jamiyat ijtimoiy, iqtisodiy va madaniyati rivojida
tutgan o’rni to’g’risida to’xtalmoqchimiz. Ushbu satrlarda Sopollitepa (qishlog’-
qo’rg’oni), Mo’loli, Jarqo’ton, Dashli-3 hamda Seistondagi Shahri-Soxta,
Mundigak ilk shaharlari haqida ma’lumot yuritmoqni lozim topdik. To’g’ri,
Sopollitepa ilk shahar tarkibiga kirmasa-da, ammo shaharlashish jarayonini
anglatuvchi xususiyatlari bilan boshqa yirik markaz qishloqlardan jiddiy farq
qiladi. Chunki Sopollitepa o’z tuzilishiga ko’ra kuchli mudofaalangan qal’a-
qo’rg’on hisoblanadi va shaharmonand vazifani bajargan. So’ngra, Jarqo’ton,
Mo’loli ilk shaharlarining vujudga kelishida sopolli madaniyatli aholining roli
katta bo’lgan. Shuningdek, Shahri-So’xta va Mundigak yodgorliklarining Qadimgi
Seiston hududida joylashgan bo’lsa-da, zikr etilgan Baqtriya shaharlari madaniyati
bilan yaqin aloqadorlik holatlarini inobatga oldik.
Shuni alohida qayd etish lozimki, Shimoliy Baqtriyada ham Marg’iyona
hududlari singari dehqonchilik markazlari vohalar bo’ylab tashkil topgan.
A.Asqarov Shimoliy Baqtriyada 7 ta mustaqil dehqonchilik vohalari mavjud
bo’lganligini e’tirof qiladi. 19
Har bir dehqonchilik vohada Sopolli, Jarqo’ton,
19
Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская культура…, 31-б.
27](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_27.png)
![Mo’loli, Buyrachi singari shahar maqomidagi yoki markaziy yodgorliklar mavjud
bo’lgan. Ana shunday markazlardan biri Sopollitepa hisoblanadi.
Sopollitepa vohada yetakchi yodgorlik bo’lib, jamiyatning ijtimoiy, iqtisodiy
va madaniy rivojida muhim o’rin tutgan. Jarqo’ton singari ilk shaharlarning
vujudga kelishida sopolli davri, ya’ni so’nggi Namozgoh V va ilk Namozgoh VI
avlodlari muhim rol o’ynaganligiga shubha qilinmasa ham bo’ladi. 20
O’zbekistonning janubiy viloyatlarida tashkil topgan shaharlar, xususan,
Jarquton ilk shahrining kelib chiqishi Sopolli madaniyati bilan bevosita bog’liq
bo’lganligi tufayli, balki u shaharmonand bo’lsa-da, bu haqda yoyinki, uning
shaharlashish xususiyatlari haqida alohida to’xtalib o’tish o’rinli, deb bilamiz.
Sopollitepa 1968 yilda arxeolog L.Albaum tomonidan topilgan bo’lsa-da,
aslida bu yodgorlik 1969-1974 yillarda taniqli arxeolog olim A.Asqarov tomonidan
batafsil o’rganilgan. 21
A.Asqarovning ma’lumotiga qaraganda Sopollitepaning
maydoni taxminan 3 ga teng. Uning 1 gektarga yaqin markaziy qismi mudofaa
devorlari bilan o’rab olingan. Sopollitepa to’la qazib o’rganildi (rasm 5).
Arxeologiyada bunday holat kamdan-kam uchraydi. Makonning turar-joy
komplekslari, bu qadimgi markaz qishloqni o’rab olgan mudofaa tizimi va qishloq
doirasida joylashgan jamoa qabrlari batafsil o’rganildi. Natijada uning tarixiy
topografiyasi va stratigrafiya davriy sistemasi va xronologiyasi aniqlandi.
Sopollitepaning markaz qismida to’rt burchak shaklidagi istehkom –
murabba to’la qazib ochilishi tufayli u 82x82 m to’rtburchak shakldagi qal’a
ekanligi aniqlandi. Qal’aning tomonlari 3 qator mudofaa devori bilan o’rab
olinganligi ma’lum bo’ldi. 22
Aslida esa qal’ani o’rab olgan devorlar tizimi ichki va
tashqi yo’laksimon qopqonlardan tashkil topgan bo’lib, kirish darvozalar bilan
jihozlangan. Makondan topilgan arxeologik manbalar mil. avv. XVII-XV asrlar
bilan sanalanish e’tirof qilinadi. Yodgorlikda bajarilgan stratigrafik qazishmalar
makonning uchta madaniy qatlam bilan bog’liqligini ko’rsatadi. Birinchi qurilish
20
Аскаров А. Древнеземледельческая культура юга Узбекистана // -Т.: «Фан», 1977, 101-б.; Типы о седлых
поселении бронзоваго века и истоки урбонизации на юге Узбекистана // Древние города. МВК. Л., 1977.
21
Аскаров А. Сапаллитепа // -Т.: «Фан», 1973; Древнеземледельческая культура юга Узбекистана // -Т.:
«Фан», 1977.
22
Аскаров А. Сапаллитепа // -Т.: «Фан», 1973, 13-б.
28](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_28.png)
![davriga oid qatlamdagi uylarda 30 ta kichik oila, ikkinchi davr uylarida 61 ta oila,
uchinchi davr uylarida esa 47 ta oila yashaganligi ma’lum bo’ldi. Bu manzara
qishloqning bosqichma-bosqich kengayib borishini ko’rsatadi. A.Asqarovning
xulosasiga ko’ra, umuman, Sopollitepadagi o’troq qishloq aholisi 155-315 kishidan
iborat bo’lishi mumkin.
Sopollitepa birgina Shimoliy Baqtriya miqyosida emas, balki O’rta Osiyo va
unga tutash viloyatlar miqyosida ham kam uchraydigan nodir arxeologik xazina
bo’lib chiqdi. Sopollitepa arxeolog olimlar qo’liga yodgorliklar kompleksini berdi,
ya’ni makonda 150 dan ortiq 8 ta kvartallarga bo’lingan uy-joy qoldiqlari va 158 ta
mozor komplekslari o’rganildi. Sopollitepada binokorlik, hunarmandchilik va ular
bilan bog’liq ijtimoiy, iqtisoidy va madaniy munosabatlarning davriga nisbatan
yuksak darajada rivojlanganligini ko’rsatdi. Sopollitepa mozorlari yaxshi
saqlangan, ularning ko’plarida hamon qabr bo’shlig’i saqlangan. Mozorlar
topilmalarga boy. Masalan, bir qabrda 2-3 tadan to 50 tagacha predmetlar
uchraydi. Bu topilmalarning aksariyati xilma-xil sopol idishlardan iboratdir. Dafn
odatlari ham o’ziga xos, qiziqarli. Masalan, erkaklar o’ng, ayollar esa so’l biqini
bilan yotqizib, oyoq-qo’llari bukilgan, ya’ni g’ujanak holatda dafn qilingan.
Sopollitepa qabrlarida odam jasadi o’rnida mayda hayvon skeletlari uchratilgan,
bunday qabrlar kenotaf nomi bilan ataladi. Ularga bedarak «yo’qolgan marhum»
o’rniga jamoa dafn an’analariga ko’ra, uning tirik jon mulkidan bir jonliq (qo’yni)
o’ldirib ko’mish lozim topilgan. Kenotaf qabrlarning deyarli barchasi erkaklarga
tegishli edi.
Sopollitepa aholisi e’tiqodida quyoshga, olovga sig’inish o’z aksini topgan.
Uning izlari ayrim xonalar maydonida uchratilgan sandal o’txonasi sifatida qabul
qilingan toza kulli chuqurchalar edi. Bularning barchasi otashparastlar e’tiqodiga
aloqador belgilar edi 23
.
Umuman qaralganda, qabrlarning hamasi yashash binolari devorlari tagiga
joylashgan. Sopollitepada qazib tekshirilgan 158 qabrlarning 138 tasiga yakka
jasad, 13 tasi jamoa go’rlaridan iborat. O’lgan kishilarning qabrlariga turli
23
Аскаров А., Сапаллитепа // Тошкент: «Фан», 1973. 89-104.
29](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_29.png)
![shakldagi sopol idishlar, qurol-yarog’lar va zeb-ziynat buyumlari qo’yilgan. Jami
bo’lib erkaklar qabrlaridan 104 ta jez buyumlar topilgan bo’lib, ular xalqalar,
bilaguzuklar, oynalar va har xil munchoqlardan iborat. Topilma moddiy madaniyat
Sopollitepada metallchilik yuksak darajada rivojlanganligidan dalolat beradi.
Bronzadan xanjarlar, o’q uchlari, nayza paykonlari, pichoqlar, boltalar, ignalar va
idishlar ishlab chiqilgan. Shunday qilib, Sopollitepada bronza metallurgiyasining
rivojlanishi maxsus hunarmandchilik ustaxonalarini vujudga keltirdi.
Sopollitepa jamoalarining asosiy xo’jaligi dehqonchilik bo’lishi bilan birga
ularga xonaki chorvachilik ham begona bo’lmagan. Masalan, yodgorlik bag’ridan
16 mingtadan ziyod hayvon (qo’y va echki, boshqalari cho’chqa, eshak, tuya, sigir,
it va mushuk singari jonivorlar) suyaklari topilgan. Bundan tashqari makondan
bug’u, jayron, qulon, to’ng’iz, quyon, o’rdak va boshqa jonzodlarning suyak
topilmalari bu jamoalar turmushida ovchilik hali o’z ahamiyatini
yo’qotmaganligidan guvohlik beradi.
Sopollitepada 150 dan ortiq turar-joy majmualari ochilib o’rganildi.
Ularning mahalla bo’yicha taqsimlaganda har bir mahalla maydoniga 15-20
tagacha oilaviy turar-joy majmualari to’g’ri keladi. Lekin ular bir vaqtda bunyod
etilmagan. Sopollitepa qishloq qo’rg’onida uy-joy komplekslari odatda ko’p xonali
bo’lib, xonalarning har birida, albatta, o’choq va sandal o’rni uchraydi. Ularning
devor taglarida qator xumlar uchraydi. Xumlarda ko’pincha hayvon suyaklari va
g’alla qoldiqlari topilganligiga qaraganda, ulardan oziq-ovqat mahsulotlari saqlash
uchun foydalanilgan. Bular oila birligini anglatuvchi muhim belgilar edi.
A.Asqarovning xulosasiga ko’ra, Sopollitepaning har bir mavzeida bittadan
patriarxal jamoasi yashagan. Har bir patriarxal oila esa bir necha juft oilalardan
tashkil topgan. Bir necha shunday oila birliklari katta patriarxal urug’ jamoasini
tashkil etgan. Sopollitepa ana shunday katta patriarxal urug’ jamoalaridan 8 tasini
birlashtirgan qishloq jamoasi edi. Har bir urug’ning o’z urug’ og’asi, ya’ni urug’
boshlig’i bo’lgan. Ishlab chiqarishda erkaklarning roli ustun bo’lsa-da, lekin
ayollarning an’anaviy obro’yi, jamoadagi mavqyei hali sezilarli darajada kuchli
edi. Qabrlarda bronza yoki toshdan yasalgan tumor – muhrlar topilgan bo’lib, ular
30](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_30.png)
![urug’ totemlari haqidagi diniy tasavvurlarning namunasi edi, deydi A.Asqarov 24
.
Bunday muhrlar esa Sopollitepada faqat ayol qabridan topilgan. 25
Sopollitepa
mudofaa inshootlari va uy-joylari faqat xom g’ishtdan qurilgan, paxsa qurilmalari
uchratilmaydi, uy-joylar, mudofaa inshootlari devorlari somonli loy bilan
andavalab suvalgan, poli esa albastr aralashtirilgan loy bilan suvalgan. Makondan
sopol andavaning topilishiga qaraganda, devorlarni andavalab suvash bronza
davrida kashf qilingan bo’lsa kerak. Odatda suvoq ustidan havorang ohak bilan
oqlangan.
Sopollitepaning har bir kvartali maydonida 2-3 yoki undan ham ortiq sopol
idishlar pishiriladigan humdonlar uchratilgan. Ular doira va o’rasifat shaklda
bo’lib, ularni qo’shkamerali hamda ikki yarusli xumdonlarga bo’lish mumkin.
Sopollitepada uy-joy, xo’jalik komplekslar doirasida non pishiradigan maxsus
tandirlarning topilishi, non tarixining juda qadimga borib taqalishini ko’rsatadi. Bu
hodisa ham kashfiyot sifatida sivilizasiyaning muhimi elementlaridan edi.
Sopollitepa arxeologik materiallarining asosini turli xil shakl-shamoildagi
kulolchilik charxida ishlangan sopol idishlar tashkil etadi. Topilgan sopol idishlar
shunchalar jozibador, bejirim, bichimli, jarangdor, yupqa qilib yasalganki, ular
sifat jihatidan hozirgi zamon sopollaridan kam farq qiladi. Bular turli xildagi
oyoqli vazalar, qadahlar, jumrakli choynak va ko’zalar, xurmacha va konussimon
kosalar, tog’ora va xumlar, tarnov va jumrakli yarim aylana shakldagi kosachalar,
sopol tag kursisi va qozonlardan iboratdir. Sopollitepa sopol buyumlarida naqshlar
uchramaydi. Idishlarning ba’zilari, ayniqsa, vaza va qadahlarda, xumcha deb
nomlangan gardishli keng dumaloq ko’zalar sirtida tasmasimon to’q qizg’ich rang
chiziqlar va har xil belgilar mavjud. Bu manzara Murg’ob vodiysi Namozgoh VI
davri sopolida uchraydigan sir (anchob) pardozini eslatadi. Sopollitepa sopol
idishlarining 30 dan ko’prog’ining sirtida har xil belgilar uchraydi. Tadqiqotchi bu
belgilarni piktografik yozuv sifatida e’tirof qiladi. 26
Agar V.M.Masson
Oltintepadan topilgan ayol ma’budalarining ustiga solingan belgilarni piktografik,
24
Аскаров. А. Сапаллитепа // Тошкент: «Фан», 1973. С. 50-75
25
Аскаров А. Древнеземледельческая культура юга Узбекистана // -Т.: «Фан», 1977, 75-78 бб.
26
Аскаров А. Сапаллитепа // -Т.: «Фан», 1973, 169-б., табл. 13.
31](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_31.png)
![ikonografik yozuvlardan iborat, deb talqin qilgan bo’lsa, Sopollitepadan topilgan
bu belgilar ham eng qadimgi yozuvning biror bir varianti bo’lsa, ajab emas.
Sopollitepa arxeologik manbalarini keng ko’lamda o’rganish qator muhim
xulosalarga olib keldi. O’zbekiston hududida sun’iy sug’orishga asoslangan o’troq
dehqonchilikning kelib chiqish tarixi yaqin ming yilga, ipak va paxta tarixi 2000
yilga qadimiylashtirildi. Shimoliy Baqtriyada qadimgi Sharq sivilizasiyasining
yangi, mustaqil markazi – o’troq dehqonchilik va ilk shahar madaniyatining yangi
o’chog’i Sopolli madaniyati ekanligini kashfiyot sifatida fanga kiritildi. Ilk
shaharlarning vujudga kelish tarixi Namozgoh V oxiri va Namozgoh VI davrining
boshlang’ich bosqichlariga to’g’ri kelish asoslandi. Janubiy O’zbekiston,
Tojikiston va shimoliy Afg’oniston muzofotlarining janubiy viloyatlarini Qadimgi
Sharq madaniyati yoyilgan mintaqaga kiritish imkoniyati tug’ildi. Sopollitepada
ipakchilik, bog’dorchilik, qorako’lchilikka doir yangi manbalar qo’lga kiritilindi.
Eng muhimi, ilk shaharlar haqidagi tasavvurlarimiz rosa ming yilga
qadimiylashdi. Sopollitepa qishloq qo’rg’onini o’rganish tufayli bu yerda ilk
shaharlarga xos muhim elementlarning mavjudligi aniqlandi va bu hodisa
Baqtriyada evolyusion yo’l, peshma-pesh doimiy taraqqiyotda bo’lganligi
asoslandi. Sopollitepa qishloq-qo’rg’onining muayyan reja, tarx asosida bunyod
etilganligi o’rganilib, natijada O’rta Osiyo va Eron xalqlari o’tmish tarixining
nodir yozma manbai hisoblangan «Avesto»da ta’riflangan shaharlarning
arxeologik isboti qo’lga kiritildi. Agar avvallari Movarounnahr hududlarida ilk
shaharlarning paydo bo’lish negizlari o’zga yurtlardan, jumladan, Eron
hududlaridan qidirilgan bo’lsa, zikr etilgan bu tadqiqotlar tufayli endilikda
O’zbekiston ilk shaharlarning kelib chiqish negizi, moddiy va madaniy asosi
mamlakatimizning janubiy sarhadlarida ekanligi va bu taraqqiyot jarayoni esa tub,
mahalliy asosda vujudga kelganligi isbotlandi. Xullas, Sopollitepa protoshahri
O’zbekiston va Tojikiston xalqlari tarixiga boy va munosib xazina bo’lib kirdi. 27
27
Аскаров А. Древнеземледельческая культура…, 1977; Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская
культура…, 1993.
32](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_32.png)
![Shuni alohida qayd etish lozimki, yuqorida qisqacha bayon etilgan qadimgi
dehqon jamoalarining xo’jalik va madaniy sohalarda erishgan yutuqlariga
qaraganda, Sopolli madaniyati Qadimgi Sharq sivilizasiyasining ajralmas bir qismi
sifatida, mil. avv. II yillikda uning O’rta Amudaryo havzasi va Qadimgi Baqtriya
yerlarida mustaqil tashkil topgan yangi markazi edi. Uy-joy qurilish tizimi,
arxitekturasi, Sopollitepa maydonining kvartallarga bo’linishi, o’ziga xos mudofaa
sistemasi Sopolli madaniyatining yuksakligidan dalolat berib, bu yodgorlik
negizida shaharlashish jarayonining ilk ildizlarini va uning urbanizasiya yo’lidagi
intilish taraqqiyotini kuzatish mumkin bo’ldi. Shuningdek, bu yerda yuksak
darajada rivojlangan kulolchilik, metallurgiya, zargarlik, to’qimachilik, suyakni,
toshni ishlash texnologiyasi esa bu madaniyat ijodkorlarining professional
tajribasidan guvohlik beradi. Sopollitepa moddiy madaniyat kompleksi «Sopolli
madaniyati» nomi bilan fandan munosib joy oldi.
Namozgoh VI oxirlarida Sopollitepada ba’zi sabablarga ko’ra yashash
faoliyati tugatilgan, ammo uning vorislari turmush taraqqiyotini Jarqo’tonda
davom ettirgan.
2 .2. Jar qo’ ton
O’zbekiston arxeologlarining muhim yutuqlaridan biri – mamlakatimiz
hududida bronza davridayoq ilk shaharlarning vujudga kelishi va ularning
evolyusion tarzda shakllanishining o’rganilishi bo’ldi.
Jarqo’ton nafaqat Baqtriyada, balki O’rta Sharqdagi bronza davrining yirik
yodgorligi hisoblanadi. Yodgorlik 1973 yilda arxeologlar Sh.Pidayev va
V.Pilipkolar tomonidan birinchi bor ro’yxatga olingan edi. 28
U Termiz shahridan
60 km shimolroqdagi Bo’stonsoy irmog’i qirg’og’ida joylashgan. Bo’stonsoy
qadimgi vaqtlarda Amudaryoning irmoqlaridan biri bo’lgan. Yodgorlik maydoni
100 gektardan ziyodroq. U soy qirg’oqlari bo’ylab yoyilib yotgan mayda-mayda
tepaliklardan iborat bo’lib, uning markaziy qismining balandligi 8-10 metrni
tashkil qiladi. Bu joy relyefini tashqi tomondan kuzatilganda yodgorlik «arki»
28
Аскаров А., Абдуллаев Б. Джуракутан (К проблеме протогордской цивилизации на юге Узбекистана) // –
Т.: «Фан», 1983, 4-б.
33](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_33.png)
![aynan ko’rinib turadi va u bu yodgorlikning markaz qismi bo’lib, uning maydoni
qariyb 3 gektarga yaqin joyni egallagan. Shaharchaning ark qismi mudofaa devori
bilan o’rab olingan. 29
Mudofaa devorining 80 metr uzunlikdagi qismi bilan bog’liq
saroy ochildi. Arkning ichki qismida saroy kompleksi joylashgan. Arkka kirish
darvozasi esa shaharchaning janubiy qismida joylashgan (rasm 24). Qazishmalar
tufayli bu yerda 3 ta turarjoy massivi ochildi. Ma’lum bo’ldiki, ark bir necha
turarjoy massivlaridan iborat bo’lib, ular magistral ko’chalar bilan birlashtirilgan.
Ayni vaqtda saroy kompleksi to’laligicha qazib o’rganilgan va arkning arxitektura
tarxi aniqlanib, u jiddiy kvadrat shaklida ekanligi oydinlashtirildi. Uning o’lchami
42x42 m 2
maydondan iborat. Tashqi devorning qalinligi 4 metr va u kvadrat
shaklida qurilgan 13 ta burjlar bilan jihozlangan bo’lib, ular esa kompleksning
burchak qismida joylashgan. Ikkita burj yodgorlikning darvoza qismida
joylashgan, xolos. Saroyning ichki qismi 34x34 m 2
maydondan iborat. 30
Turmush
va hunarmandchilik binolari esa ichki devor bo’ylab joylashgan. Saroyning
markaziy qismi bo’sh maydondan iborat bo’lib, uning o’rtasida faqat katta supa
joylashgan. Qazishmalar tufayli topilgan sopol buyumlarga qaraganda, bu saroy
Jarqo’ton davrida, ya’ni mil. avv. II ming yillikning o’rtalarida qurilgan. Mil. avv.
X-IX asrlarda saroy inqirozga uchraydi. Makondan topilgan qo’lda yasalgan sopol
buyumlarning uchratilishiga qaraganda, muayyan bir davrda Jarqo’tonda etnik
jihatdan qaysi bir kelgindilar yashagan.
Saroy ibodatxona
1983 yildagi qazishmalar vaqtida «6-tepalik» deb atalgan balandlikda
ibodatxona ochilib, uni olimlar ijtimoiy sig’inish joyi, ya’ni «o’t og’asi»
ibodatxonasi deb atadilar. 31
Ibodatxona quyosh chiqar tomonda joylashgan. Saroy
esa yodgorlikning shimoliy-g’arbiy qismida joylashgan holda, ibodatxona esa
uning qarama-qarshi, ya’ni janubi sharq tomonida, quyosh chiqar tomonda
joylashgan. Ibodatxona kompleksi saroydan 350 metr narida, ark tashqarisida
29
Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская культура…, 46-б.
30
Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская культура…, 47-б.
31
Ширинов Т.Ш. Джаркутан – ранний город эпохи бронзы юга Узбекистана // ТД региональной
конференции «Зоны этапы урбонизации». –Т., 1989.
34](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_34.png)
![qurilgan bo’lib, uning atrofida jamoatchilik qo’nim topgan. Ibodatxona atrofi ochiq
joydan iborat bo’lgan. Aslida Jarqo’ton ibodatxonasi 44,5x60 metr maydonni
egallagan to’g’ri burchakli binodan iborat bo’lib, uning burchaklari dunyoning
to’rt tomoniga qaratilgan va eni 4,5 metrlik qalin devor bilan o’rab olingan.
Ibodatxonaning me’morchilik rejasi uslubi Sopolli madaniyatiga xarakterlidir. Bu
yerda aynan Qadimgi Baqtriya an’analari kuzatiladi. Bundan tashqari ibodatxonada
monolit aylana devor, koridorsimon yo’laklar, umuman, saroy kompleksi
Sopolitepani eslatadi. A.Asqarovning fikriga qaraganda, Jarqo’ton ibodatxonasi
mil. avv. XIV asr arafasida, ya’ni Jarqo’ton bosqichida vujudga kelgan va Bo’ston
bosqichining Mo’loli fazasida, ya’ni mil. avv. X asrda inqirozga yuz tutgan.
Ibodatxona o’zining mavjudlik davrida 3 xronologik, ya’ni Jarqo’ton, Ko’zali va
Mo’loli bosqichlarini boshdan kechirgan. Bu davrda ibodatxonaning
arxitekturasida o’zgarishlar sodir bo’lmagan. 32
Uy-joylar
Uy-joy masalasiga kelganda shuni aytish lozimki, bu borada 1980-1981
yillarda katta qazishma ishlari bajarildi. Masalan, 5-tepalikda bir necha xonalardan
iborat alohida uylar, alohida qurilgan yo’l, sig’inish xonasi, pol ostidan mozorlar,
suv hovuzi kabilar topilib, ular jamoaning kelib sig’inadigan joylari bilan bog’liq
edi. Bu kompleksni A.Asqarov Jarqo’ton bosqichining ilk davrlarga taalluqli
ekanligi haqida xulosa beradi.
1989-1991 yillarda yana ikkita (7 va 8) tepaliklar qazib ko’rildi va har xil
hajmdagi binolar ochilib, ular Jarqo’ton va Mo’loli-Bo’ston bosqichlariga tegishli
ekanligi aniqlandi. Aslini olganda, bunday tepaliklar Jarqo’tonda 20 dan oshiq.
Ular turli kattalikda bo’lib, kichikrog’i 0,2 gektar, yirikrog’i esa 1 gektar maydonni
tashkil qiladi. Bu yerda olib borilgan qazishmalar tufayli jamoalarning turli
ijtimoiy guruhlariga doir uy-joylar qoldiqlari o’rganildi.
Ana shulardan biri sharqiy tomonda joylashgan (1 va 2) tepaliklardagi sopol
pishirish xumdonlaridir. Bu yerda ochilgan to’g’ri burchak shaklidagi xumdonlar
32
Аскаров А.А., Ширинов Т.Ш. Древнебактрийский храм огня на южном Узбекистане // Городострательство
и архитектуры. Развитие, связи и взаимодействия (с древнейших времен до наших дней). –Культура
древнего Востока. –Т.: «Фан», 1989, 7-24 бб.
35](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_35.png)
![va ulardan topilgan toshqollar bu haqda guvohlik beradi. Xumdonlar bir-biriga
nisbatan 15-20 metr masofada joylashgan. Bu yerda boshqa qurilish
inshootlarining yo’qligiga qaraganda, bu atrofda kulolchi ustalar yashagan kvartal
joylashgan. Jarqo’tonning hunarmandchilik massivini qazish davomida ko’pgina
sopol materiallar qo’lga kiritildi. Uning aksariyati (95 %) oshxona idishlariga
taalluqli. Bular tarkibida vazalar, xumchalar, tuvaksimon idishlar, kosa, tovoq,
xumlar, ko’zalar singari buyumlar bo’lib, ular tez aylanadigan charxda bejirim,
puxta ishlangan va maxsus xumdonlarda sifatli qilib pishirilgan. 33
Jarqo’ton qabristonlari bir necha tepaliklar ustini ishg’ol qilgan va qariyb 20
gektar joyni egallagan. 34
Bu nekropol 1973 yildan boshlab o’rganilib kelinmoqda
va hozirgacha 1500 dan ko’proq mozorlar ochib o’rganilgan. Tashqi tomondan
kuzatishlarga qaraganda, nekropolda qariyb 10 mingdan ziyod qabrlar bor.
Shaharcha va qabristonda topilgan manbalar muayyan bir davrga doir. Qabrlar
asosan lahadli go’r (katakomba shaklida) kovlangan. Qabristonda dafnlar Sopolli
madaniyatining (mil. avv. XV-XIV asrlar) Jarqo’ton bosqichidan boshlangan.
Dastlab Jarqo’tonda o’lganlarni o’zi yashaydigan uy devorlari va poli tagiga dafn
qilishgan (Jarqo’ton-I). Keyinchalik jamoa qabristoni vujudga kelgan (Jarqo’ton-
II). Bu nekropoldan shahar tarixining barcha davrlarida foydalanilgan.
Dastlab alohida «tepalik»lar joyida kichik oilalardan tashkil topgan binolar
kompleksi vujudga kelib, keyinchalik ular mag’zida katta kvartal komplekslari
tashkil topib, shahar tobora kengayib borgan. Jarqo’ton bir necha arxitektura
qurilish kompleksidan iborat bo’lib, uning tarkibida monumental binolar, oddiy
kishilarga tegishli uy-joylar, hunarmandlar maydoni, nekropoldan iborat ilk shahar
edi.
Jarqo’ton hududi bo’ylab o’tkazilgan kuzatish qazishmalari tufayli uning
stratigrafiyasi bo’yicha ham zarur ma’lumotlar to’plandi. Shu maqsadda 19 shurf
qazilib ko’rildi, natijada Jarqo’tonning yashash davrlari aniqlandi.
33
Абдуллаев Б.Н. Классификация керамики Джаркутана // ОНУ, т., 1978, №4.
34
Аскаров А., Абдуллаев Б. Джуракутан (К проблеме протогордской цивилизации на юге Узбекистана). –Т.:
«Фан», 1983, 8-б.
36](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_36.png)
![Ma’lumki, Sopollitepa materiallari ikki qurilish bosqichiga ega bo’lgan
holda u bir xil material bergan edi. Bu yodgorlikning uchinchi – yuqori qurilish
qatlamida esa materiallarda ba’zi o’zgarishlar yuz berdi. Sopollitepaning yuqori
qatlamiga doir bu yangi o’zgarishlar Jarqo’ton yodgorligining quyi (pastki) qatlami
materiallari bilan aynan o’xshash edi. Shuning uchun Sopollitepadagi ikkita quyi
qatlam «Sopolli» bosqichi, uning yuqori qatlami va Jarqo’tonning quyi qatlami esa
«Jarqo’ton» bosqichi deb qabul qilingan. Shunday qilib, Janubiy O’zbekistonning
bronza davriga oid yodgorliklar xronologik davriy sistemasi ishlab chiqildi. 35
Shuningdek, A.Asqarov B.Abdullayev va V.I.Ionesov bilan birgalikda Jarqo’ton
nekropolidagi mozorlarni o’rganib, xronologik davrlarga bo’ldilar. 36
Jarqo’ton shahar xarobasining qurilishi harakatda bo’lgan davrlari 3
bosqichga bo’linib, ular birin-ketin keladigan – Jarqo’ton, Ko’zali, Mo’loli
bosqichlari deb ataladigan bo’ldi. Aholi avval Jarqo’ton bosqichida paydo bo’lib,
keyinchalik Ko’zali va Mo’loli davrlarida esa shahar to’la o’zlashtirilgan. Ko’zali
davrida esa shaharchaning markaziy qismi ham to’la o’zlashtirilgan. Inson
jamoalari tomonidan Jarqo’ton massivini o’zlashtirish Namozgoh VI bronza
davridagi Oltintepa, Namozgoh, Ulug’tepa, Anov, Gissartepa, Shoxtepa, Shahri –
Soxta, Mundigak singari yodgorliklardan o’zining o’zlashtirilishi bilan farq qiladi.
Yuqorida zikr etilgan yodgorliklarning ayrimlarida madaniy qatlam 30 metr
balandlikni tashkil qilgan holda, Jarqo’tonda bu manzara boshqacharoq, ya’ni
shahar markazi atrofi doimiy ravishda kengayib boradi.
Shunday qilib, Jarqo’ton shahar qal’asining shakllanishi bu yerda ibtidoiy
jamoalar ijtimoiy-iqtisodiy hayotida chuqur o’zgarishlar sodir bo’lganligini
ko’rsatdi. Masalan, ark qal’a mustaqil ravishda devorlar bilan o’rab olingan, uning
g’arbiy qismida saroy joylashgan, uning o’rta qismida esa yashash turar joylar
kompleksi shakllangan holda, ular ko’chalar bilan tutashtirilgan. Jarqo’tonda
«ark», ibodatxona, uy-joy kvartallari shakllanib, ular kelajakda shaharning
markaziy o’zagini tashkil etgan. Shahar arkida saroyda hukmdorlar jamoasi
35
Аскаров А. Древнеземледельческая культура…, 60-63 бб.
36
Аскаров А., Абдуллаев Б. Джуракутан (К проблеме протогордской цивилизации на юге Узбекистана) // –
Т.: «Фан», 1983, 43-б.
37](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_37.png)
![yashagan, ibodatxona mafkuraviy diniy markaz bo’lgan. Demak, Jarqo’ton
topilmalari muhim tarixiy burilish bo’lgan manzarani, ya’ni ibtidioy jamiyat
tuzumining tugab borishi va sinfiy jamiyat tuzumining vujudga kelishi jarayonidan
dalolat beradi.
Shuni aytish lozimki, O’rta Osiyoda Namozgoh V davriga oid Oltintepa,
Namozgohtepa, Ulug’tepa va keyinchalik Jarqo’ton, avvalo, ular o’z tarkibiga
qishloq okruglarini tortgan. Shaharlar o’zining rivojlangan bosqichiga kelib,
jamiyatning ijtimoiy strukturasi ham takomillashib borgan sari jamiyatda
sigmentizasiya jarayoni sodir bo’lib, xavfsizlikni ta’minlash maqsadida mudofaa
devorlari bilan o’rab olingan. Shahar hududi tobora toraya borishi, oziq-ovqat
mahsulotlariga bo’lgan talabning orta borishi, ayrim patriarxal oilalarning shahar
tashqarisidan qo’nim topishiga olib kelgan. Shu tarzda shahar atrofida kichik-
kichik dala hovlilaridan qolgan tepaliklar hosil bo’lgan, ulardan vohada qishloqlar
tashkil topib, atroflari devorlar bilan o’ralgan. Aynan shunday «hodisa»
Namozgohtepada, keyinchalik Jarqo’ton misolida kuzatildi. O’rta Osiyoda shahar
madaniyatining shakllanish jarayonida ana shunday evolyusion jarayonning
takrorlanishini Namozgoh VI, ilk temir asri (RJV I va II ) hamda antik davrda
kuzatish mumkin. 37
Aynan shunday evolyusion jarayon to yirik sanoat
shaharlarining paydo bo’lishiga qadar davom etgan. 38
Demak, Jarqo’ton eramizdan oldingi II ming yilliklarning ikkinchi yarmiga
mansub yirik shahar markazlaridan biridir. Jarqo’tonda ilk shaharlarga xos bo’lgan
barcha belgilar mavjud. Jumladan, bu yerda qal’a, ichki shahar, mudofaa devori,
saroy, ibodatxona, kulolchilik markazlari, nekropol va boshqalar taqdim qilingan.
Bu ilk shahar asosan yuqori rivojlangan sug’orma dehqonchilik negizidan kelib
chiqqan madaniyat va iqtisodiyotning mahsuli sifatida vujudga keldi. Ammo
Baqtriya va Marg’iyona hududlarida bronza davrida ilk shaharlarning tashkil
37
Пилипко В.А. Ранний железный век Средней Азии и Индии // ТД членов советской делегации на первом
советско-индийском симпозиуме. –Ашхабад, 1984, 22-б.; Пугаченкова Г.А., Ртвеладзе Э.В. Северная
Бактрия – Тахаристон // –Т.: «Фан», 1990, 63-65 бб.
38
Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская культура…, 144-б.
38](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_38.png)
![topganligi haqida bu jarayonning kechganligiga asossiz gumonsirab qarashlar ham
fanda yo’q emas.
Jarqo’tonda O’zbekiston xalqlari tarixidagi eng qadimgi 3 gektarlik mudofaa
devori bilan o’rab olingan qal’a, ancha mustahkam qilib qurilgan saroy va
ibodatxona ochilib o’rganildi. Moddiy madaniyat manbalarga ko’ra shahar aholisi
uchta ijtimoiy tabaqadan iborat bo’lgan: 1) aslzodalar – hokimlar, kohinlar,
oqsoqollar; 2) erkin, oddiy shaharliklar – dehqonlar, hunarmandlar, askarlar,
savdogarlar, xizmatchilar; 3) huquqsizlar – oila «qullari» va boshqalar. Bu omillar
bu yerda ibtidoiy jimiyat yuksalib, ilk sinfiy jamiyat darajasiga ko’tarilganligidan
dalolatdir (33). O’z navbatida ilk shaharlar qadimgi Sharqdagi «nom»lari kabi
kichik-kichik davlatchalarning siyosiy, iqtisodiy, diniy markazi sifatida
shakllangan va faoliyat ko’rsatgan. Aslida ilk shaharlarning tashkil topishi, sinfiy
jamiyat va davlatchilik madaniyatining shakllanish dialektik uyg’unligidagi
jarayondir. Insoniyat ruhiy madaniyatining rivoji ham ushbu jarayon bilan
bog’liqdir. Jarqo’ton ibodatxonasi mil. avv. II ming yillikning ikkinchi yarmida ilk
zardushtiy dinining shakllanayotganidan dalolat beradi. 39
Shunday qilib, Jarqo’tonda ark, ibodatxona va jamoa yashaydigan kvartallar
aniq reja asosida taqdim qilingan. Bu yerdagi sodir bo’lgan shahar taraqqiyot
evolyusiyasi sharq klassik shaharlashish jarayonini eslatib, bu komplekslar
keyinchalk shaharning ajralmas tarkibiy qismini tashkil qilgan.
Bularning barchasi Jarqo’ton aholisi yashagan jamiyat negizida esa sinfiy
jamiyatning shakllanish evolyusion dinamikasi jarayonidan dalolat beradi.
Xullas, Jarqo’ton yodgorligi Baqtriya xalqlari tarixining boy xazinasi
ekanligi isbotlandi.
III BOB. SURXONDARYO HUDUDI JAMOALARINING SO’NGGI
BRONZA DAVRI MODDIY MADANIYATI
3.1. Mo’loli .
Shimoliy Baqtriya muzofotlarida tashkil topgan ilk shaharlar tarixini
o’rganishda Mo’loli (balki Mo’lali, ya’ni mo’la – burj ma’nosini anglatadi)
39
Аскаров А., Ширинов Т. Ранняя городская культура…, 144-б.
39](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_39.png)
![qishlog’i va unga tegishli qabristondan topilgan arxeologik kompleks qiziqarli va
ahamiyatlidir.
1970 yilda O’zbekiston san’atshunoslik ekspedisiyasi G.A.Pugachenkova
rahbarligidagi otryadi Mo’loli xarobasi va uning bilan bog’liq qabristonni Sho’rchi
tumanidagi Qizilsoy qirg’og’ida aniqladilar (B.Turg’unov). Bu yerdagi dastlabki
tadqiqot ishlarini otryad ilmiy xodimlaridan T.V.Belyayeva va Z.A.Hakimovlar
boshlab bergan edi. 40
Bu atrofda dastlab T.V.Belyayeva 7 ta qabrni o’rganib,
to’plangan kompleksi esa Namozgoh VI davriga tegishli ekanligini aniqladi.
Aynan shunday materiallar Mo’lali qishlog’idan ham topilgan edi. Dala qidiruv
ishlari natijasida ma’lum bo’ldiki, qabristondan 2 km shimoli-sharqda Mo’loli
xarobasi joylashgan bo’lib, uning egallab yotgan maydoni taxminan 9 ga dan
iborat. 41
Qazish va kuzatish ishlari tufayli ma’lum bo’ldiki, Mo’lali atrofi devor va
suv to’ldirilgan xandak bilan o’rab olingan.
Mo’loli xarobasidan topilgan ashyolardan kulolchilik mahsulotlari alohida
ajralib turadi, sopol buyumlar charxda puxta ishlab chiqilgan va sifatli pishirilgan.
Idishlarning sirti oqchil, qizg’ich, qora-qizil sirlar bilan ranglangan. Bular bronza
davrining so’nggi bosqichlariga xos turli-tuman va shakl-shamoildagi sopol
idishlardan iborat bo’lib, nihoyatda jarangdor va sifatlidir. Bu hodisalarni kuzatgan
A.S.Sagdullayev Mo’loli sopol kompleksi Sopolli va ilk Jarqo’tondan bir muncha
so’nggi davrlarga xosligini e’tirof qiladi. Masalan, Sopolliga xos 35 va Jarqo’tonda
mavjud bo’lgan 24 tipdagi sopollardan biron bir tipi Mo’lolidan topilgan emas. 42
Mo’loli qabristonini o’rgangan A.Asqarov qiziqarli ma’lumotlarni qo’lga
kiritdi. Bu qabriston Mo’loli qishlog’idan 1 km janubi-g’arbda joylashgan. Qabrlar
yer sathidan 2 metr pastki gorizontda joylashgan. Dafn qilinganlar asosan oyoq-
qo’llari bukilgan, g’ujanak holatda ko’milgan. To’g’ri, ayrim qabrlarda (№7) jasad
uzunasiga ham yotqizib dafn qilish holatlari uchratilgan.
40
Пугаченкова Г.А. Археологическое исследования Узбекистанской исскуствоведческой экспедиции // АО,
1970 г. –М.: «Наука», 1972, 47-49 бб.; Беляева Т.В., Хакимов З.А. Древнебактрийские памятники
Миргиаде // В кн.: Из истории античной культуры Узбекистана. –Т., 1972, 32-40 бб.
41
Сагдуллаев А.С. Древнеземледельческая поссления предгорий Байсунтау // История и археология Средней
Азии. –Ашхабад: «Ылым», 1978, 4, 8.
42
Сагдуллаев А.С. К изучению поселения Мулали // В кн.: Краеведение Сурхандарьи. –Т.: «Узбекистан»,
1989, 13-б.
40](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_40.png)
![Mo’loli qabristonidan topilgan kompleks asosan ishlab chiqarish buyumlari,
turmush va san’at asarlaridan iborat bo’lib, uning tarkibida kulolchilik buyumlari,
mehnat qurollari, yasan-tusan taqinchoqlari hamda turli-tuman bezaklardan iborat.
Jumladan, Mo’loli kompleksida jezdan yasalgan ramziy, har xil shakldagi
pichoqlar seriyasi bor bo’lib, bu buyumlar A.Asqarovning fikriga qaraganda
ramziy ashyolar bo’lib, marhumlar bilan qo’yish maqsadida yasalgan. 43
Yuqorida
so’z yuritganimizdek, Mo’loli yodgorligining eng muhim xususiyatini anglatuvchi
topilmalardan puxta va sifatli ishlangan sopol buyumlar hisoblanib, ular
hashamdor oshxona idishlaridan iborat, ularinng 98 % tez aylanadigan charxda
ishlab chiqarilgan. Sopol idishlarga har xil sir berishdan tashqari ularning
ayrimlarida chiziqli naqshlar ham uchraydi.
Xullas, qabristondan topilgan, ayniqsa, sopol buyumlar Sherobod vohasidagi
Jarqo’ton ilk shahri arxeologik kompleksiga o’xshashdir. 44
A.Asqarovning
xulosasiga ko’ra Mo’loli qabristoni kompleksi sopolli madaniyatining so’nggi
bosqichiga mansub bo’lib, mil. avv. 1350-1000 yillar bilan sanalangan. 45
Xullas, Mo’loli xarobasi va qabristoni Sherobod vohasidagi yirik markaz
qishloqlardan biri bo’lib, bu kompleksda ilk shaharga xos muayyan elementlarning
mavjudligi u Baqtriya hududlarida tashkil topgan ilk shaharlar xususiyatlarini
o’rganishda qimmatli manbadir.
Metallning dastlab misning kashf qilinishi, undan turli-tuman mehnat
qurollari yaratilishining muayyan darajada ishlab chiqarish unumdorligini oshirdi
va qurilish binokorlik rivojlanib, uning markazlari sifatida yirik aholi puktlari
shakllana boshladi. Tarixiy taraqqiyotning eneolit davrida sodir bo’lgan bu
o’zgarishlar tufayli madaniy-xo’jalik markazlari tashkil topib, urbonik
sivilizasiyaning muhim elementlari namoyon bo’ldi.
Bronza davrida urug’ va qabila oqsoqollari bir vaqtning o’zida ikki
hokimiyatni (ya’ni diniy va dunyoviy) o’z qo’llariga olib ulgurgan edilar.
Qazishma ishlari davomida mavzoley xonalaridan topilgan xilma-xil ashyoviy
43
Аскаров А. Древнеземледельческая культура…, 102-б.
44
Аскаров А. Древнеземледельческая культура…, 9-б.
45
Аскаров А. Древнеземледельческая культура…, 105-б.
41](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_41.png)
![dalillar bundan dalolat beradi. Jumladan, mehrobxonada bo’ri va ho’kizning oltin
boshlarining topilishi va bu obyektlarning kohinlar faoliyati bilan bog’liq ekanligi
to’liq isbotlaydi. Bunday misollar Qadimgi Sharq arxeologiyasida bisyor taqdim
qilingan. Arxeolog olim A.Asqarovning bergan ilmiy xulosalariga qaraganda
Mesapotomiyaning Ur (mil. avv. III minginchi yillarning o’rtalari) davrida ho’kiz
kallasini oltindan, kumushdan va bronzadan yasash keng tus olgan. Xususan,
shumerliklar oy xudosi Naina – Sinni oltin boshli ho’kiz obrazida tasvirlaganlar.
Uni esa qimmatbaho toshlar bilan bezaganlar. Qadimgi Misrda ham oltin, kumush
va lojuvardga e’tiqod yuqori bo’lgan. Ulardan xudo Ra haqidagi afsonalarning
birida aytilishicha, quyosh xudosi Ra bir necha ming yillar Misrda podsholik
qilgan ekan. U keksaygach, suyaklari kumushga, go’shtlari oltinga, sochlari esa
lojuvardga aylangan ekan. Oltindan va kumushdan ishlangan ho’kiz boshlari
Qadimgi Sharq yodgorliklarida (yuqori satrlarda bu haqda gapirildi), jumladan,
Mesapotomiyada, Misrda ibodatxonalar (zikkurat) bilan bog’liq bo’lgan joylarda
uchraydi 46
. Qo’shimcha yana shuni hikoya tarzida ma’lum qilamizki,
shumerliklarda Ur podsholigining himoyachisi oy xudosi Naina bo’lib, unga Ur
shahrida maxsus muqaddas kvartal ajratgan ekan. Shu kvartalda esa Mesapotomiya
Zikkurati joylashgan. Ushbu kvartal poydevoriga qo’yilgan toshdagi yozuvda
«Ushbu Etemeningur ibodatxonasi Enlilning bahodir o’g’illaridan biri, mard
o’g’lon Ur podshosi – hukmdor Urnamma tomonidan qudratli osmon ho’kizi
uchun qurdirilgan», degan so’zlar qayd qilingan 47
.
O’zining kelib chiqishi bilan Shumer ibodatxonalarini eslatuvchi Oltintepa
Zikkurati va uning yonida unga tegishli monolit ansambl komplekslarining oltin
boshli buqa va bo’ri singari topilmalar bilan birga ochilishi, bu joy, albatta,
qadimgi ilk shahar ideologiya markazi ekanligidan dalolat beradi. Ideologiya
markazining shakllanishi shahar, ya’ni urbanizasiya sivilizasiyasining muhim
elementi hisoblanadi.
46
Аскаров А., Проблемы становления раннегородской культуры на юге Узбекистана и ее связи с
Индостаном // Древние культуры Средней Азии, Л., 1984. с. 155
47
Аскаров А., Жўрақулов М., Энеолит ва бронза даврида Ўрта Осиё // Самарқанд, 1984, с. 155
42](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_42.png)
![Mamlakatimizning janubiy viloyati bo’lgan Surxondaryo sarhadlari
insoniyat tarixining barcha taraqqiyot bosqichlariga doir yodgorliklarga nihoyatda
serob o’lkalardan biridir. Bu yerda qadimgi paleolit, mezolit va neolit davrlariga
mansub qator yodgorliklar topilib o’rganilganligi fanda ma’lum .
Keyingi yillarda Qadimgi Baqtriya arxeologiyasi sohasida yana yirik
kashfiyotlar qilindi. Shulardan biri – Janubiy O’zbekiston va Shimoliy Afg’oniston
hududlarida Qadimgi Sharq sivilizasyasining yangi o’chog’i – ochilishi bilan
bog’liqdir. Bronza davri Qadimgi Sharq sivilizasiyasining Baqtriya markazi
madaniyat yutuqlarini jahon ilmiy jamoatchiligiga yetkazishda A.Asqarov va
V.I.Sarianidining xizmati katta bo’ldi.
1969 yili V.I.Sarianidi sobiq sovet-afg’on arxeologik ekspedisiyasi tarkibida
qariyb 10 yil davomida Shimoily Afg’onistonda keng dala tadqiqot ishlari olib
borib, 30 dan ortiq bronza davri yodgorliklarini o’rgandi. Ana shular orasida
V.I.Sarianidining Dashtli vohasi yodgorliklarida olib borgan ilmiy ishlari yakuni
alohida diqqatga sazovordir.
Tashabbuskor olim A.Asqarov qadimgi Baqtriya bronza davri
sivilizasiyasini o’rganish ishini V.I.Sarianidi bilan bir vaqtning o’zida Janubiy
O’zbekistonda boshladi. Bu olim Sopollitepa, Jarqo’ton, Bo’ston kabi
yodgorliklarda keng arxeologik qazish ishlari o’tkazib, O’zbekistonning janubiy
muzofotlari mil. avv. II minginchi yillikda qadimgi Sharq sivilizasiyasi bilan bir
vaqtda muvoziy rivojlanishda bo’lganligini isbotlagan holda Janubiy O’zbekiston
Qadimgi Baqtriya sivilizasiyasining yangi o’chog’i ekanligini kashf qilib berdi.
Qadimgi Batriyaning Sopollitepa va Dashli tipidagi yodgorliklarida olib
borilgan arxeologik ilmiy tadqiqot natijalariga qaraganda, bu o’lkaning bronza
davri sivilizasiyasining shakllanishida nafaqat Qadimgi Sharq, shuningdek,
Janubiy Turkmaniston dehqon jamoalarining ham muayyan madaniy ta’siri
bo’lgan.
Arxeologik manbalarga ko’ra qadimgi dehqon jamoalari Baqtriya
muzofotlariga bevosita Murg’ob vohasidan kirib kelgan. Murg’oblik dehqonlar
Janubiy O’zbekistonda avval Sherobod cho’lini o’zlashtirdilar. Ularning birinchi
43](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_43.png)
![qarorgohi Ulanbuloqsoy suvi bazasida tashkil topgan Sopollitepa bo’ldi.
Sopollitepaliklar keyinchalik asta-sekin Ko’hitong va Boysun tog’ etaklari bo’ylab
shimoliy sharq tomon siljidilar. Natijada Sherobod daryosining quyi havzasi
tarmoqlari bo’ylab, qadimgi dehqonlarning yangidan yangi qishloqlari qad ko’tara
boshladi. Ana shunday qishloqlarning katta bir guruhi Sherobod daryosining
qadimgi irmog’i Bustonsoy sohillarida, uning Jarqo’ton punktida shakllanganligini
ko’ramiz. Keyinchalik qadimgi dehqonlar yangidan yangi hosildor va sersuv
yerlarni qidirib, Bandixonsoy, Xo’jaipak, Sangardak daryolarining quyi
havzalariga, undan Regar va Nurek tumanlarigacha borib yetdilar. Shunday qilib,
mil. avv. II minginchi yillik davomida Namozgoh madaniyati merosxo’rlarining
Shimoliy Baqtriya yerlarida qator qishloqlari qad ko’tardi, dehqonchilik
mikrovohalari tashkil topdi.
Qadimgi dehqonlar atrofi devorlar bilan o’rab olingan qishloqlarda
yashaganlar, ular suvli soylar bo’ylarida qo’nim topgan. Sug’orma dehqonchilikda
ularning suvlaridan foydalanganlar. Mahalliy sug’orish tajribasidan kanallar va
ariq chiqarish katta ahamiyatga ega bo’lgan.
Surxandaryo issiq iqlimli o’lka bo’lib, shimol, shimoliy g’arb va sharqda
Hisor, Ko’hitog’, Bobotog’, janubda Amudaryo bilan chegaralangan. Qadimgi
sug’orish yerlari tog’ tizimlariga yaqin joylashgan edi.
Qadimgi Baqtriya sivilizasiyasining Janubiy O’zbekistondagi markazlari
bo’lgan Sopollitepa va Jarqo’ton misolida ko’rib chiqsak, bu mintaqada urbonik
madaniyat haqida muayyan tasavvurga ega bo’lamiz.
Sopollitepa yodgorligi 1969-1974 yillarda A.Asqarov tomonidan batafsil
o’rganilgandi va muhim ilmiy natijalarga erishildi. Arxeologik qazishmalar tufayli
yodgorlik to’la ochildi. Makonning turar-joy komplekslari, qadimgi qishloqni
o’rab olgan mudofaa sistemasi va qishloq doirasida joylashgan jamoa xilxonalari
qunt bilan o’rganildi. Natijada uning tarixiy topografiyasi va strarigrafiya davriy
sistemasi aniqlandi.
Sopollitepa 4 gektardan iboat maydonni egallagan holda uning markaziy
qismida to’rtburchak shakldagi istehkom qazib ochildi. Uning hamma tomoni 82
44](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_44.png)
![metrdan iborat. Ichida turar joylar, ro’zg’or va xo’jalik xonalari, hunarmandchilik
ustaxonalari inshootlari topildi. Makon tepaligida markazning to’la ochilishi
tufayli uning rejalashtirilishi, atrofi uch qator devorlar bilan o’rab olinganligi
aniqlandi (Asqarov A.A., 1973, 13).
Sopollitepa ko’p qatlamli yodgorlik.Uning madaniy qatlamining qalinligi
ba’zi uchastkalarida 3 metrni tashkil qiladi. Makondan topilgan arxeologik
manbalar kompleksi mil. avv. XVII-XV asrlarga oid ekanligi aniqlangan.
Sopollitepada olib borilgan stratigrafik qazishmalar yodgorilikning uchta madaniy
qatlam bilan bog’liq ekanligini ko’rsatdi. Birinchi qurilish davriga oid qatlamdagi
uylarda 30 ta kichik oila, ikkinchi davr uylarida 61 ta oila, uchinchi davr uylarida
esa 47 ta oila yashaganligi ma’lum bo’ldi. Bu manzara qishloqning peshma-pesh
kengayib borishini ko’rsatadi. A.Asqarovning fikricha, umuman, Sopollitepadagi
o’troq qishloq aholisi 155-315 kishidan iborat bo’lishi mumkin. Katta patriarxal
oila a’zolari yakka uylarda yashagan. Sopollitepa qishlog’i 8 ta kvartal uy-
joylaridan iborat bo’lgan.
Jarqo’ton yodgorligini o’rganish so’nggi bronza davrini bir necha taraqqiyot
bosqichlariga bo’lib o’rganish imkoniyatini berdi. Bu yodgorlik Sopollitepada
kuzatilgan uch bosqichga oid qurilish bosqichlarining xronologik davriy
sistemasini ishlab chiqishga asos bo’ldi. Natijada Sopollitepa manbalarini ikki
xronologik bosqichga bo’lib o’rganish imkoniyati tug’ildi. Sopollitepaning quyi
(pastki) ikki qurilish etapi asosan bir xil material berdi, yuqori uchinchi qurilish
bosqichida esa arxeologik materiallarda ba’zi bir o’zgarishlar yuz bergan holda,
Sopollitepaning yuqori qatlamiga doir bu yangi o’zgarishlar Jarqo’ton
yodgorligining quyi qatlami materiallari bilan aynan o’xshash edi. Shuning uchun
Sopollitepadagi ikkita quyi qatlam «Sopolli» etapi, uning yuqori qatlami va
Jarqo’tonning quyi qatlami esa «Jarqo’ton» etapi deb yuritiladigan bo’ldi (Asqarov
A.A., 1977, 90-100). Shunday qilib, Janubiy O’zbekiston bronza davriga oid
yodgorliklarning xronologik davriy sistemasi ham ishlab chiqila boshlandi.
Sopollitepa birgina Janubiy O’zbekiston miqyosida emas, balki butun O’rta
Osiyo va unga tutash viloyatlar miqyosida ham kam uchraydigan nodir arxeologik
45](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_45.png)
![xazina bo’lib chiqdi. Sopollitepa arxeolog – olimlar qo’liga yodgorliklar
kompleksini berdi, ya’ni makonda 150 dan ortiq 8 ta kvartallarga bo’lingan uy-joy
qoldiqlari va 138 ta mozor komplekslari o’rganildi. Sopollitepada binokorlik,
hunarmandchilik va iqtisodiy munosabatlar ancha rivoj topgan. Urug’
xilxonalarining alohida uchastkalarida dafn qilish odatlari tashkil topa boshlash
jarayoni Jarqo’ton davriga kelib, odat tusiga kirib boradi. Sopollitepa mozorlari
yaxshi saqlangan. Ko’pgina mozorlarda hamon qabr bo’shlig’i saqlangan.
Mozorlar topilmalarga boy. Masalan, bir qabrda 2-3 tadan to 50 tagacha predmetlar
uchraydi. Bu topilmalarning aksariyati xilma-xil sopol idishlardan iboratdir. Dafn
odatlari ham o’ziga xos qiziq. Qabrga erkaklar o’ng, ayollar esa chap biqini bilan
yotqizilib, oyoq-qo’llari bukilgan, ya’ni g’o’janak holda dafn qilingan. Bolalar
mozorida inventorlar kam, o’smirlar qabrida idishlar soni 5-6 va ba’zilarida 10
tadan ortiq uchraydi. Balog’at yoshidagi o’rta va keksa yoshli odam mozorlarida
qabr inventori ko’proq. Erkaklar qabrida o’rtacha 10-15 tadan, ayollar mozorida
esa undan ham ortiqroq buyumlar uchraydi (Asqarov A.A., 1977, 38). Mozorlarda
bronzadan ishlangan turli xil taqinchoqlar, ishlab chiqarish mehnat qurollari, har
xil ro’zg’or asboblari, jez oynalar, igna, bigizlar va boshqa narsalar qo’yilgan.
Mozorlarga qo’yilgan inventor tarkibiga qarab, bu «duradgor usta» mozori, bu
«to’qimachi» mozori, bu «kulol» mozori, bu «podachi» mozori, bu «ovchi» yoki
«jangchi» mozori, bu «urug’ oqsoqoli»ning mozori, deb ta’riflash mumkin.
Umuman qaralganda, qabrlarning hammasi uy-joylar devorlari tagida joylashgan.
Sopollitepada 138 ta qabr ochib tekshirildi. Ularning 125 tasiga yakka jasad, 13
tasi esa kollektivli go’rlardan iborat. O’liklar sopol idishlar, qurol-yarog’lar va zeb-
ziynat buyumlari bilan birga dafn qilingan. Jami bo’lib erkaklar qabrlaridan 104 ta
bronza buyum – xalqalar, bilaguzuklar, jez oynalar va har xil munchoqlar topilgan.
Moddiy madaniyat Sopollitepada metallchilik yuksak darajada rivojlanganligidan
dalolat beradi. Bronzadan xanjarlar, o’q uchlari va nayza paykonlari, pichoqlar,
boltalar, jez ignalar va idishlar ishlab chiqilgan. Shunday qilib, Sopollitepada
bronza metallurgiyasining rivojlanishi hunarmandchilik ustaxonalarini vujudga
keltiradi.
46](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_46.png)
![Sopollitepadan 16 mingtagacha hayvon suyaklari topildi, ularning 63 % qo’y
va echki, boshqalari eshak, cho’chqa, tuya, sigir, it va mushuk suyaklaridir. Bu
manzara dehqonchilik bilan chorvachilikning yaxshi rivojlanganligidan guvohlik
beradi. Sopollitepadan bug’u, jayron, qulon, yovvoyi cho’chqa, quyon, o’rdak va
boshqa jonzotlarning suyak topilmalari bu jamoalar turmushida ovchilik o’z
ahamiyatini yo’qotmaganligini ko’rsatadi. Xullas, ovchilik odamlarning
qo’shimcha daromad hisoblangan. Masalan, bug’u suyaklari 40 %, qulon suyaklari
37 %, cho’chqa suyaklari 17,5 % ni tashkil qiladi. Bronza davrida bu muzofot
hozirgiga nisbatan hayvonot dunyosiga ancha serob bo’lganligini ko’rsatdi.
A.Asqarovning xulosasiga ko’ra, Sopollitepa qishloq – qo’rg’onining har
birida bittadan patriarxal urug’ jamoasi yashagan. Har bir patriarxal oila esa bir
nechta juft oilalardan tashkil topgan xo’jalik komplekslaridan iborat edi. Qishloq –
qo’rg’onining 8 ta kvartalga bo’linishi sopollitepaliklarning ishlab chiqarish
jamoalar uyushmasi 8 urug’dan iborat ekanligini ko’rsatadi 48
. Har bir urug’ning o’z
o’t og’asi, ya’ni urug’ boshlig’i bo’lgan. Ishlab chiqarishda erkaklarning roli ustun
bo’lsa-da, lekin ayollarning an’anaviy obro’yi, jamoadagi mavqyei hali sezilarli
darajada kuchli edi. Bu masala ularning mozor komplekslari misolida o’rganilgan.
Sopollitepada har bir mahalla xilxonasida boy ayol mozorlari ochildi. Bu
mozorlarda, albatta, bronza yoki toshdan yasalgan tumor – muhrlar topilgan bo’lib,
ular urug’ totemlari haqidagi diniy tasavvurlarning namunasi edi, deydi
A.Asqarov. Bunday muhrlar esa Sopollitepada faqat ayol qabridan topilgan 49
.
Sopollitepa qishloq-qo’rg’onida uy-joy komplekslari odatda ko’p xonali
bo’lib, xonalarning har birida, albatta, o’choq va sandal o’rni uchrayi. Har bir
xonadon o’z omoborxonasiga ham ega bo’lgan. Har bir kvartal maydonida to’g’ri
burchak shaklida uzun xonalar uchrab, A.Asqarovning fikricha, bu xonalar o’z
planlashtirilishi bilan to’qimachilik dastgohi o’rnatiladigan ustaxona vazifasini
o’tagan. Xo’jalik omborlaridan ba’zi birlarining poli sopol parchalari bilan
qoplangan. Ularning devor taglarida qator xumlar uchraydi. Xumlarda ko’pincha
48
Типы оседлых поселений бронзового века и истоки урбанизации на юге Узбекистана // Древние города.
МВК. Ленинград, 1977, с.13
49
Типы оседлых поселений бронзового века и истоки урбанизации на юге Узбекистана // Древние города.
МВК. Ленинград, 1977, с. 75-78
47](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_47.png)
![hayvon suyaklari va g’alla qoldiqlari topilganiga qaraganda, ulardan oziq-ovqat
mahsulotlari saqlash uchun foydalanilgan.
Sopollitepa mudofaa inshootlari va uy-joylari faqat xom g’ishtdan qurilgan,
paxsa qurilmalari uchratilmaydi. Xona devorlari bir necha bor somonli loy bilan,
poli esa albastr aralashtirilgan loy bilan suvalgan.
Sopollitepaning har bir kvartali maydonida 2-3 yoki undan ortiq sopol
xumdonlar uchraydi. Ular doira shaklidagi o’rasifat xumdonlar bo’lib,
A.Asqarovning fikricha, bularni qo’sh kamerali xumdonlar va ikki yarusli
xumdonlarga bo’lish mumkin. Non masalalari qadimdan e’tiborli soha bo’lgan.
Sopollitepa uy-joy xo’jalik komplekslar doirasida non pishiradigan maxsus
tandirlarning ochilishi, non tarixining juda qadimga borib taqalishini ko’rsatadi.
Neolit davri kishilari donni oddiy tosh (sandonlarda) yorg’uchoqlarda maydalab,
undan ko’mach tarzidagi non ozuqasi sifatida foydalanganligi ma’lum. Lekin hali
tandirda non pishirishni ular bilmas edi va tandirning o’zi ham kishf qilinmagan
edi. Demak, kishilar bronza davrida tandirni kashf qilishib, unda haqiqiy nonni
pishirishni yo’lga qo’yib, ro’zg’or tebratganlar. Bu ham kishfiyot sifatida
sivilizasiyaning muhim elementlaridan edi.
Sopollitepa arxeologik materiallarining asosini xilma-xil shakldagi
kulolchilik charxida ishlangan sopol idishlar tashkil etadi. Sopollitepaliklar sopol
buyumlar pishirishning ustamon ustalari bo’lganlar. Topilgan sopol idishlar
shunchalar jozibador, bejirim, bichimli, jarangdor, yupqa qilib yasalganki, ular
sifat jihatidan hozirgi zamon sopollaridan kam farq qiladi. Bular turli variantdagi
oyoqli vazalar, qadahlar, jumrakli choynak va ko’zalar, xurmacha va konussimon
kosalar, tog’ora va xumlar, tarnov jumrakli yarim aylana shakldagi kosachalar,
sopol tag kursisi va sopol qozonlardan iborat. Bu idishlarni A.Asqarov bir necha
variantlarga bo’lib o’rgangan. Sopollitepa sopol buyumlaridan naqshlar
uchramaydi. Idishlarning ba’zilari, ayniqsa, vaza va qadahlarda, xumcha deb
nomlangan gardishli keng dumaloq ko’zalar sirtida lentasimon to’q qizg’ish rang
chiziqlar va har xil belgilar mavjud. Bu manzara Murg’ob vodiysi Namozgoh VI
davri sopolida uchraydigan sir (angob) pardozini eslatadi. Sopollitepa sopol
48](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_48.png)
![idishlarining 30 dan ko’prog’ining sirtida har xil belgilar uchraydi. Bu belgilar hali
maxsus o’rganilganicha yo’q. Agar V.M.Masson Oltintepadagi ayol
ma’budalarining ustida chizilgan belgilarni piktografik, ikonografik yozuvlardan
iborat, deb talqin qilgan bo’lsa, Sopollitepadagi bu belgilar ham eng qadimgi
yozuvning biror bir varianti bo’lsa, ajab emas. Lekin bu belgilar haqida A.Asqarov
muayyan bir fikrni bildirganicha yo’q 50
. Yosh olimlar bu yozuv hodisasini
kelajakda qunt bilan o’rganishsalar madaniyat tariximiz uchun ahamiyatli bo’lardi,
deb o’ylaymiz.
Sopollitepa arxeologik manbalarini keng ko’lamda o’rganish tufayli
akademik A.Asqarov muhim qator xulosalar yaratdi. Shulardan eng muhimlari
haqida so’z yuritamiz. Avvalo, O’zbekiston hududida sun’iy sug’orishga
asoslangan o’troq dehqonchiligining kelib chiqish tarixi yaqin ming yilga
qadimiylashdi. Janubiy O’zbekiston, Tojikiston va Shimoliy Afg’oniston
muzofotlarining janubiy viloyatlarini Qadimgi Sharq madaniyati yoyilgan
mintaqaga kiritish imkoniyati tug’ildi. Sopollitepada ipakchilik, bog’dorchilik va
qorako’lchilikka doir yangi materiallar qo’lga kiritildi. Eng muhimi ilk shaharlar
haqidagi tasavvurlarimiz rosa ming yilga qadimiylashdi. Sopollitepa qishloq-
qo’rg’oni planlashtiriluvchi natijada O’rta Osiyo va Eron xalqlari o’tmish
tarixining nodir yozma manbai hisoblangan «Avesto»da ta’rfilangan shaharlarning
arxeologik isboti qo’lga kiritildi. Agar avvallari Mavoraunnahr hududlarida ilk
shaharning paydo bo’lishi negizlari Eron mintaqalaridan qidirilgan bo’lsa,
endilikda O’zbekiston ilk shaharlarining kelib chiqish negizi, moddiy va madaniy
asosi mamlakatimizning janubiy muzofotlarida ekanligi isbotlandi. Xullas,
Sopollitepa yodgorligi O’zbekiston va qo’shni Tojikiston xalqlari tarixiga boy
xazina bo’lib kirdi, bu yodgorilikda olib borilgan ilmiy tadqiqotlarning yakuni
o’tgan asr 70-yillarining yirik ilmiy kashfiyoti hisoblanadi. Bu borada
A.Asqarovning xizmati kattadir.
Yuqorida qisqacha bayon etilgan qadimgi dehqon jamoalarining xo’jalik va
madaniy sohada erishgan yutuqlariga qaraganda, Sopolli madaniyati Qadimgi
50
Asqarov A . A . Sopollitepa . 1973, 169, tabl . 31
49](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_49.png)
![Sharq sivilizasiyasining ajralmas bir qismi bo’lib, mil. avv. II ming yillikda uning
o’rta Amu havzasida va Qadimgi Baqtriya yerlarida tashkil topgan yangi markazi
edi. Uy-joy qurilish arxitekturasi, Sopollitepa maydonining kvartallarga bo’linishi,
orginal mudofaa sistemasi Sopolli madaniyatining yuksakligidan dalolat beradi.
Yuksak darajada rivojlangan kulolchilik, metallurgiya, zargarlik, to’qimachilik,
suyakni, toshni ishlash texnologiyasi esa bu madaniyat ijodkorlarining professional
tajribasidan guvohlik beradi.
Sopollitepa qishloq-qo’rg’onining qazishma ishlari yakunlangandan so’ng
A.Asqarov rahbarligidagi ekspedisiya bronza davri dehqon jamoalarining tarixini
o’rganish ishini Jarqo’tonda, Bustonsoy yodgorliklarida davom ettirildi.
Jarqo’ton nafaqat Baqtriyada, balki O’rta Sharqdagi bronza davrining yirik
yodgorligi hisoblanadi. Aslida yodgorlik 1973 yilda arxeologlar Sh.Pidayev va
V.Pilipkolar tomonidan birinchi bor ro’yxatga olingan edi 51
. Jarqo’ton o’zining
boshqalarga nisbatan bahaybat, yirikligi bilan ham Qadimgi Baqtriyada ilk shahar
sivilizasiyasining poytaxt yodgorliklaridan sanaladi. U Termiz shahridan 60 km
shimolroqdagi Bustonsoy irmog’i qirg’og’ida joylashgan. Bustonsoy qadimgi
vaqtlarda Amudaryoning irmoqlaridan biri bo’lgan. Yodgorlik katta hududni
egallagan holda, maydoni 100 gektardan ziyodroq. U soy qirg’oqlari bo’ylab
yoyilib yotgan mayda-mayda do’ngliklardan iborat bo’lib, uning markaziy
qismining balandligi 8-10 metrni tashkil qiladi. Bu joy relyefini tashqi tomondan
kuzatilganda yodgorlik «arki» aynan ko’rinib turadi va u bu yodgorlikning markaz
qismi bo’lib, uning maydoni qariyb 3 gektarga yaqin joyni egallagan.
Shaharchaning ark qismi mudofaa devori bilan aylantirib olingan. Arkning shakli
oval shamoyilida. Shaharning atrofi tuproq g’aramlari bilan aylantirib olingan
bo’lib, uning saqlangan balandligi 1 metr, balandligi esa 3 metrdan 5 metrgacha
yetadi. 1987-1988 yillarda yodgorlikda qazishmalar ishi olib borildi va ma’lum
bo’ldiki, «ark» mudofaa devorlari bilan aylantirib olingan ekan. Mudofaa
devorining 80 metr uzunlikdagi uchastkasi ochildi. Arkning ichki qismida saroy
kompleksi joylashgan. Arkka kirish darvozasi esa shaharchaning janubiy qismida
51
Аскаров А., Абдуллаев.Б., Джаркутан (К проблеме протогородской цивилизации на юге Узбекистана) //
Тошкент: «Фан», 1983. С.4
50](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_50.png)
![joylashgan. Qazishmalar tufayli bu yerda 3 ta turarjoy massivi ochildi. Ma’lum
bo’ldiki, ark bir necha turarjoy massivlaridan iborat bo’lib, ular magistral ko’chalar
bilan birlashtirilgan. Ayni vaqtda saroy kompleksi to’laligicha qazib o’rganilgan va
arkning arxitektura plani aniqlanib, u jiddiy kvadrat shaklida ekanligi
oydinlashtirildi. Uning hajmi 42x42 m 2
maydondan iborat ekan. Tashqi devorning
qalinligi 4 metrdan iborat va u kvadrat shaklida qurilgan 13 ta minora bilan
jihozlangan bo’lib, ular esa kompleksning burchak qismida joylashgan. Ikkita
minora yodgorlikning darvoza qismida joylashgan xolos. Saroyning ichki qismi
34x34 m 2
maydondan iborat 52
. Turmush va hunarmandchilik binolari ichki devor
bo’ylab joylashgan. Saroyning markaziy qismi bo’sh maydondan iborat bo’lib,
uning o’rtasida faqat katta supa joylashgan. Qazishmalar tufayli topilgan sopol
buyumlarga qaraganda, bu saroy Jarqo’ton davrida, ya’ni mil. avv. II ming
yillikning o’rtalarida qurilgan. Bu yerdan topilgan qabrlar ham shu davrga tegishli.
Mil. avv. X-IX asrlarda saroy inqirozga uchraydi. Makondan topilgan qo’lda
yasalgan sopol buyumlarning uchratilishiga qaraganda, muayyan bir davrda
Jarqo’tonda etnik jihatdan qaysi bir kelgindilar yashagan. 1983 yildagi qazishmalar
vaqtida «6-do’nglik» deb atalgan balandlikda ibodatxona ochilib, uni olimlar
ijtimoiy sig’inish joyi, ya’ni «o’t og’asi» ibodatxonasi deb atadilar 53
. Qizig’i ham
shundaki, ibodatxona quyosh chiqar tomonda joylashgan. Makondagi saroy
yodgorlikning shimoliy-g’arbiy qismida joylashgan holda, ibodatxona esa uning
qarama-qarshi, ya’ni janubi sharq tomonida, quyosh chiqar tomonda joylashgan.
Ibodatxona kompleksi saroydan 350 metr narida, ark tashqarisida qurilgan bo’lib,
uning atrofida jamoatchilik qo’nim topgan. Ibodatxona atrofi ochiq, dalang joydan
iborat bo’lgan. Aslida Jarqo’ton ibodatxonasi 44,5x60 metr maydonni egallagan
to’g’ri burchakli binodan iborat bo’lib, uning burchaklari dunyoning to’rt tomoniga
qaratilgan va u eni 4,5 metrlik qalin devor bilan o’rab olingan. Ibodatxonaning
arxitektura planlashtirish strukturasi Sopolli madaniyatiga xarakterlidir. Bu yerda
aynan Qadimgi Baqtriya an’analari kuzatilinadi. Bundan tashqari ibodatxonada
52
Ширинов. T ., Джаркутан-ранний город эпохи бронзы юга Узбекистана // ТД регинальной конференции
“Зоны и этапы урбанизации”. Тошкент, 1989., с. 104-105
53
Asqarov A ., Shirinov T ., Раняя городская культура эпохи бронзы юго Средней Азии // Самарканд. 1993., с.
47
51](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_51.png)
![monolit aylana devor, koridorsimon yo’laklar, umuman, saroy kompleksi
Sopolitepani eslatadi. A.Asqarovning fikriga qaraganda, Jarqo’ton ibodatxonasi
mil. avv. XIV asr arafasida, ya’ni Jarqo’ton bosqichida vujudga kelgan va Buston
bosqichining Mo’loli fazasida, ya’ni mil. avv. X asrda inqirozga yuz tutgan.
Ibodatxona o’zining mavjudlik davrida 3 xronologik, ya’ni Jarqo’ton, Ko’zali va
Mo’loli bosqichlarini boshdan kechirgan. Bu davrda ibodatxonaning arxitektura –
rejalashtirish sohalarida o’zgarishlar bo’lmagan 54
.
Uy-joy masalasiga kelganda shuni aytish lozimki, bu borada 1980-1981
yillarda katta qazishma ishlari bajarildi. Masalan, 5-do’nglikda bir necha
xonalardan iborat alohida uylar, alohida qurilgan yo’l, sig’inish xonasi, pol ostidan
mozorlar, suv hovuzi kabilar topilib, ular jamoaning kelib sig’inadigan joylari
bilan bog’liq edi. Kvartal esa devor bilan aylantirib olinmagan. Bu kompleksni
A.Asqarov Jarqo’ton bosqichining ilk davrlarga taalluqli ekanligi haqida xulosa
beradi.
1989-1991 yillarda yana ikkita (7 va 8) do’ngliklar qazib ko’rildi va har xil
hajmdagi binolar ochilib, ular Jarqo’ton va Mo’loli-Buston bosqichlariga tegishli
ekanligi aniqlandi. Aslini olganda, bunday do’ngliklar Jarqo’tonda 20 dan oshiq.
Ular turli hajmda bo’lib, kichikrog’i 0,2 gektar, yirikrog’i esa 1 gektar maydonni
tashkil qiladi. Bu yerda olib borilgan qazishmalar tufayli jamoalarning turli sosial
yacheykalariga doir uylar qoldiqlari o’rganildi.
Hunarmandchilik xo’jaligini o’rganish borasida ham manbalar to’plandi.
Ma’lum bo’ldiki, sharqiy tomonda joylashgan (1 va 2) do’ngliklar aslida sopol
pishirish xumdonlari joylashgan maydon bo’lgan ekan. Bu yerda ochilgan to’g’ri
burchak shaklidagi xumdonlar, olovdan chiqqan qotishmalar bu haqda guvohlik
beradi. Xumdonlar bir-biriga nisbatan 15-20 metr masofada joylashgan. Bu yerda
boshqa qurilish inshootlarining yo’qligiga qaraganda, bu atrofda sopolchi ustalar
yashagan kvartal joylashgan edi.
54
Asqarov A ., Shirinov T ., Древнебактрийский храм огня в южном Узбекистане // Культура Среднего
Востока. Градастроительство и архитектуры. –Тошкент: «Фан», 1989.
, с. 7-24
52](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_52.png)
![Jarqo’tonning nekropoli haqida so’z yuritadigan bo’lsak, avvalo shuni aytish
lozimki, aslida shaharcha atrofi suv to’ldirilgan chuqur va keng ariqlar bilan o’rab
olingan edi. Bu yerdagi nekropol katta hududni egallab yotgan qabristondan iborat.
Qabristonlar bir necha do’ngliklar ustini ishg’ol qilgan. Qabriston hududi qariyb
20 gektar joyni egallagan 55
. Bu nekropol 1973 yildan boshlab o’rganilib
kelinmoqda va hozirgacha 1500 dan ko’proq mozorlar ochib o’rganilgan va
manbalari nashr qilingan. Tashqi tomondan kuzatishlarga qaraganda, nekropolda
qariyb 10 mingdan ziyod qabrlar bor. Shaharcha va qabristonda topilgan manbalar
muayyan davrga doir. Qabrlar asosan katakom shaklida taqdim qilingan.
Qabristonda dafnlar Sopolli madaniyatining (mil. avv. XV-XIV asrlar) Jarqo’ton
bosqichidan boshlangan. Jarqo’tondagi ayrim do’ngliklar tagidagi o’lganlarni o’zi
yashaydigan uy devorlari va poli tagiga dafn qilishganlar. Keyinchalik jamoa
qabristoni vujudga kelgan. Aslini olganda, bu nekropol shahar tarixining barcha
davrlarida harakatda bo’lgan.
Tadqiqotlarning guvohlik berishicha, Jarqo’ton qal’asi shaharning markazi
hisoblangan. Dastlab bu yerda saroy kompleksi yuzaga kelgan va u aylana devor
bilan o’rab olingan. Bu yerdagi qurilish ishlari Sopolli madaniyatining Ko’zali va
Mo’loli bosqichlarida to’la bajarilgan. Arxeologik qazishmalar natijasiga
qaraganda, qal’a atrofida oddiy jamoa a’zolari yashab, markaz atrofi zich aholi
maydoniga aylanib borgan. Dastlab alohida «do’nglik»lar joyida kichik oilalardan
tashkil topgan binolar kompleksi vujudga kelib, keyinchalik ular mag’zida katta
kvartal komplekslari tashkil topib, shahar kengayib borgan. Jarqo’ton bir necha
arxitektura qurilish kompleksidan iborat bo’lib, uning tarkibida monumental
binolar, oddiy kishilarga tegishli uy-joylar, hunarmandlar maydoni, nekropol
singari aglamerasiyadan iborat ilk shahar edi.
Jarqo’ton hududi bo’ylab o’tkazilgan kuzatish (razvedka) qazishmalar
tufayli uning stratigrafiyasi bo’yicha ham ma’lumotlar to’plandi. Shu maqsadda 19
shurf qazilib ko’rildi, natijada Jarqo’tonning yashash davrlari aniqlandi. Bundan
55
Asqarov A ., Abdullayev A ., Джаркутан (К проблеме протогородской цивилизации на юге Узбекистана) //
Тошкент: «Фан», 1983, с. 8
53](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_53.png)
![avvalgi yillari A.Asqarov Sopollitepa va Jarqo’ton stratigrafiyasini o’rganib, uning
davri sistemasini ishlab chiqqan edi.
Ma’lumki, Sopollitepa materiallari ikki qurilish bosqichiga ega bo’lgan
holda u bir xil material bergan edi. Bu yodgorlikning uchinchi – yuqori qurilish
qatlamida esa materiallarda ba’zi o’zgarishlar yuz berdi. Sopollitepaning yuqori
qatlamiga doir bu yangi o’zgarishlar Jarqo’ton yodgorligining quyi (pastki) qatlami
materiallari bilan aynan o’xshash edi. Shunday qilib, Janubiy O’zbekiston bronza
davriga oid yodgorliklarning xronologik davriy sistemasi ishlab chiqildi 56
.
Shuningdek, A.Asqarov B.Abdullayev bilan birgalikda Jarqo’ton nekropolidagi
582 ta mozorni o’rganib, Mo’loli kompleksini ham ikkita birin-ketin keladigan
xronologik davrlarga bo’lib, uni Ko’zali va Mo’loli bosqichlari deb atadi 57
.
Jarqo’ton shaharchasining funksiya qilingan davrlari 3 bosqichga bo’linib,
ular birin-ketin keladigan – Jarqo’ton, Ko’zali, Mo’loli bosqichlari deb ataladigan
bo’ldi. Ma’lum bo’ldiki, Jarqo’ton qal’asida ana shu uchala bosqichlar davrida
ham hayot bo’lgan. Shu masala oydinlashtirildiki, aholi avval Jarqo’ton bosqichida
paydo bo’lib, keyinchalik Ko’zali va Mo’loli davrlarida esa shaharcha inson
jamoalari tomonidan to’la o’zlashtirilgan. Ko’zali davrida esa shaharchaning
markaziy qismi to’la o’zlashtirilgan. Inson jamoalari tomonidan Jarqo’ton
massivini o’zlashtirish Namozgoh VI bronza davridagi Oltintepa, Namozgoh,
Ulug’tepa, Anov, Gissartepa, Shaxtepa, Shaxri – Soxta, Mungidak singari
yodgorliklardan o’zining o’zlashtirilishi bilan farq qiladi. Yuqorida zikr etilgan
yodgorliklarning ayrimlarida madaniy qatlam 30 metr balandlikni tashkil qilgan
holda, Jarqo’tonda bu manzara boshqacharoq, ya’ni shahar markazi atrofi doimiy
ravishda kengayib borib, natijada ayni vaqtda bu yerda o’nlab tepaliklarning
mavjudligi ham bu jarayondan guvohlik beradi.
Shunday qilib, Jarqo’ton har xil tepaliklardan tashkil topgan qurama
(aglamerasiya) ilk shaharchadir. Jarqo’ton shahar qal’asining shakllanishi bu yerda
56
Asqarov A ., Древнеземледельческая культура юга Узбекистана // Тошкент: «Фан», 1977, с. 60-63
57
Asqarov A ., Abdullayev B ., Джаркутан (К проблеме протогородской цивилизации на юге Узбекистана) //
Тошкент: «Фан», 1983. с 44
54](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_54.png)
![ibtidoiy jamoalar ijtimoiy-iqtisodiy hayotida chuqur o’zgarishlar sodir
bo’lganligini ko’rsatdi. Masalan, ark qal’a mustaqil ravishda devorlar bilan o’rab
olingan, uning g’arbiy qismida saroy joylashgan, uning o’rta qismida esa yashash
turar joylar kompleksi shakllangan holda ular ko’chalar bilan tutashtirilgan.
Jarqo’tonda «ark», ibodatxona, uy-joy kvartallari shakllanib, ular kelajakda
shaharning markaziy organizmini tashkil etgan. Shahar arkida hukmdorlar jamiyati
yashagan bo’lsa, ibodatxona va machitlar shahar kvartallari hamda dala hovlilar
esa ahlining ideologik diniy markazlari bo’lgan. Demak, Jarqo’ton manbalari
muhim tarixiy burilish bo’lgan manzarani, ya’ni ibtidioy jamiyat tuzumining tugab
borishi va sinfiy jamiyat tuzumining vujudga kelishi jarayonidan dalolat beradi.
Keyinroq, Jarqo’ton bosqichining ikkinchi yarmiga kelib, nekropol shahar
tashqarisidagi alohida joyga chiqariladi va o’lganlarni yashash uylarning taglariga
dafn qilish odatlari tugallanadi. Jarqo’ton nekropoli bir necha o’nlab gektar joyni
egallagan holda bu yerda qariyb bir necha o’n minglab mozorlar borligi kuzatildi.
Bu manzara shaharning doimiy ravishda harakatda bo’lganligidan dalolat beradi.
Bu shaharda hunarmandchilik, xususan, sopolchilik xumdonlarining alohida
maydonlarda tashkil qilinishi singari manzarani Oltintepa, Ulug’tepa va
Sopollitepalarda ham kuzatish mumkin edi.
Qisqacha xulosa qilinganda shuni aytish lozimki, Jarqo’ton eramizdan
oldingi II ming yilliklarning ikkinchi yarmiga mansub yirik shahar markazlaridan
biri bo’lib, Surxandaryo viloyatining Sherobod tumanida joylashgan holda,
maydoni 100 gektarga yaqin joyni egallaydi. Jarqo’tonda ilk shaharlarga xos
bo’lgan barcha xislatlar mavjud. Jumladan, bu yerda qal’a, shahriston, mudofaa
devori, saroy, ibodatxona, kulolchilik markazlari, nekropol va boshqalar taqdim
qilingan. Bu ilk shahar asosan yuqori rivojlangan sug’orma dehqonchilik negizidan
kelib chiqqan madaniyat va iqtisodiyotning mahsuli sifatida vujudga keldi 58
.
Jarqo’tonda O’zbekiston xalqlari tarixidagi eng qadimgi 3 gektarlik mudofaa
devori bilan o’rab olingan qal’a, ancha mustahkam qilib qurilgan saroy va
ibodatxona ochilib o’rganildi. Moddiy madaniyat manbalarga ko’ra shahar aholisi
58
Asqarov A ., Shirinov T ., Раняя городская культура эпохи бронзы юго Средней Азии // Самарканд. 1993. С.
144
55](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_55.png)
![uchta ijtimoiy tabaqadan iborat bo’lgan: 1) aslzodalar – hokimlar, kohinlar,
oqsoqollar; 2) erkin, oddiy shaharliklar – dehqonlar, hunarmandlar, askarlar,
savdogarlar, xizmatchilar; 3) huquqsizlar – oila «qullari» va boshqalar. Bu omillar
bu yerda ibtidoiy jimiyat yuksalib, ilk sinfiy jamiyat darajasiga ko’tarilganligidan
dalolatdir. O’z navbatida ilk shaharlar qadimgi Sharqdagi «nom»lari kabi kichik-
kichik davlatchalarning siyosiy, iqtisodiy, diniy markazi sifatida shakllangan va
faoliyat ko’rsatgan. Aslida ilk shaharlarning tashkil topishi, sinfiy jamiyat va
davlatchilik madaniyatining shakllanish dialektik uyg’unligidagi jarayondir.
Insoniyat ruhiy madaniyatining rivoji ham ushbu jarayon bilan bog’liqdir.
Jarqo’ton ibodatxonasi mil. avv. II ming yillikning ikkinchi yarmida ilk zardushtiy
dinining shakllanayotganidan dalolat beradi. Shunday qilib, bundan qariyb 3 yarim
ming yil muqaddam Samarqand, Buxoro, Xiva, Marv, Termiz, Xo’jand, Qarshi
kabi shaharlarning paydo bo’lishidan ming yil avval, O’zbekistonning janubida –
Qadimgi Baqtriya muzofotlarida, Amudaryoning o’rta havzasida ilk shahar
madaniyati shakllandi va Marg’iyona hamda Baqtriyaning o’ziga xos buyuk
shaharlashish jarayoni boshlanib ketdi.
Xullas, Jarqo’ton yodgorligi Qadimgi Marg’iyona va Baqtriya xalqlari
tarixining boy xazinasi ekanligi isbotlandi. Jarqo’tonda arxeologik o’rganish ishlari
hamon davom etmoqda.
Shuningdek, bir qator natijali arxeologik ishlar Buston va Mo’lolitepalarda
olib borilib, bu yodgorliklar asosan Surxandaryo viloyatining Sherobod, Sho’rchi
mintaqalarida joylashgan.
3.2.Bo’ston yodgorliklari moddiy madaniyati.
1974 yili A.Asqarov rahbarligidagi guruh Bustonsoy uzani bo’ylab, uning
o’ng muzofotlarida dala kuzatuv ishlari olib borib, bronza davriga tegishli bir
necha qishloq va qabristonlarni qalamga oldi va xaritalashtirdi. Bu qishloqlar eski
Bustonsoy uzani bo’ylab tarqalgan holda, ular tashqi ko’rinishdan maydaroq
do’ngliklardan iborat edi. Tashqi ko’rinishdan esa ular deyarli bir-biridan farq
qilmas edi. Odatda ular tabiat ta’sirida yemirilgan holda ustlarida esa qiyg’os sopol
siniqlari, toshdan ishlangan buyumlar sochilib yotardi. Bu atrofda kamida 6 ta
56](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_56.png)
![qishloq va qabristonlar topilib, ularga 1-5 tartibda nom berildi. Buston-3
qabristonida qazishmalar bajarilib, 38 ta mozor ochib o’rganildi. Buston-1
qabristoni esa Jarqo’ton shaharchasidan 2 km shimolroqdagi balandlikda
joylashgan. Qabristonning o’rta qismidan ariq o’tgan bo’lib, natijada yodgorlik
qisman buzilgan. Ammo olib borilgan kuzatuvlar tufayli 12 ta qabr tekshirildi.
Dafn qilingan kishilar g’o’janak tarzda bo’lib, ular bilan birga so’nggi Jarqo’ton
tipidagi sopol idishlar qo’yilgan. Buston-2 qabristni Buston-1 dan 2 km janubi
g’arbiy tomonda joylashgan holda, uning egallab yotgan maydoni 1 gektardan
ziyodroq. Bu yerda o’rganilgan qabrlar ham so’nggi Jarqo’ton topilmalariga xos
manbalar berdi. Buston-3 qabristonining maydoni 0,4 ga dan iborat bo’lib,
yodgorlik Buston-2 dan 1 km uzoqlikda joylashgan. Tashqi ko’rinishidan u
do’nglik joyni eslatadi. 1974 yili bu yodgorlikda qazishmalar o’tkazilib, 38 ta qabr
ochildi. Qabrlardan topilgan sopol buyumlar Jarqo’tonning so’nggi bosqichini
eslatadi. Bu yerda qabrlarning ayrimlari to’la tarzida bo’lsa, boshqalari jorma
shaklidadir. Ko’pgina qabrlardagi skletlarning pala-partish yotishiga qaraganda, bu
qabrlarning ko’pchiligi qadimgi davrlarda o’g’irlanganligidan dalolat beradi. Faqat
6 ta teginilmagan qabrlarni o’rganish tufayli dafn shakl-shamoyillari aniqlandi.
Ma’lum bo’ldiki, bu qishloqda yashagan bronza davri aholisi o’lganlarni g’o’janak
holda yon tomoniga yotqizib, sopol idishlari, ayrim vaqtda zebi-ziynat buyumlari
bilan birga dafn qilishgan ekanlar. Bu yerda 2 ta qabr kenatof (bo’sh) tarzida
topildi, ya’ni ular bo’sh qabrlardan iborat bo’lib, ramziy holatni bildiradi. Bu
yerdagi ko’pgina qabrlarda dafn inventorlari kuzatilmaydi. Ayrim qabrlarda sopol
idishlar bilan birga bronzadan ishlangan buyumlar, hayvon suyaklari topilgan. Bu
yerda o’lganlarni olovda kuydirib ko’mish urf-odatlari bilan bog’liq marosim izlari
kuzatildi. Ayrim qabrlar o’g’irlangan. Ochilgan qabrlarning deyarli barchasi
inventorga kambag’al, boy qabrlar esa o’g’irlanganligi ayon bo’ldi. Buston-4
qishlog’i Buston-3 qabristoniga yaqin joyda joylashgan. Uning maydoni 0,5 ga
atrofida, qishloq hududidan sopol siniqlari, hayvon suyalari, tosh qurol bo’laklari
topilib, bu buyumlar Jarqo’tonning so’nggi davriga xosdir. Buston-5 qabristoni shu
qishloqdan 1 km janubda joylashgan bo’lib, u aslida 3 ta chog’iroq tepaliklardan
57](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_57.png)
![iborat va 1 ga atrofidagi maydonni egallaydi. Bu yerda buzilgan qabrlardan
tashqariga chiqib yotgan sopol buyumlar ham Jarqo’tonning so’nggi davriga
mansubligi ma’lum bo’ldi. Bu yodgorliklarda hamon qazishma orqali tekshiruv
ishlari bajarilgan emas. Bustonsoy qabristonlari so’nggi Jarqo’ton davriga oid
bo’lib, ularni kelajakda qunt bilan o’rganish, Surxon-Sherobod vohalarida
yashagan bronza davri qabilalarining ijtimoiy, iqtisodiy va madaniy tarixini
chuqurroq bilishda muhim ilmiy ahamiyat kasb etishi, shubhasiz.
Qadimgi Mo’loli qishlog’i va qabristoni qiziqarli yodgorliklar qatoriga
kiradi. Bu qishloq aslida Surxandaryo viloyati Sho’rchi tumani hududidagi
Qizilsoy uzani qirg’og’ida joylashgan bo’lib, dastlab 1970 yili arxeolog
B.Tursunov tomonidan kashf qilingan edi 59
. Bu qadimgi qishloq ayni vaqtda soy
yoqalab sochilib yotgan bir necha do’nglikdan iborat va uning maydoni 1 gektarga
yaqin. Qishloq hududida bronza davriga xos sopol buyumlar, toshdan ishlangan
qurollarning siniqlari sochilib yotardi.
Qazishmalar tufayli qishloqning madaniy qatlami 3 metrgacha yetadi. Uning
bir chekkasidan sopol pishirish xumdoni topildi. Qishloq alohida qurilgan bir
necha uylardan iborat makon bo’lib, uning janubiy-g’arbiy tomonidan maydoni 1
ga yaqin qabriston joylashgan. Mo’loli qishlog’i ahli ham o’lganlarni g’o’janak
qilib, yon tomonlama yotqizib dafn qilishgan ekanlar. Qabrlardagi skletlar atrofida
2-4 tadan sopol idishlar uchraydi. Dafn inventorlari tarkibida sopol idishlar, bronza
buyumlari hamda oltin munchoqlar bor. Qabr inventorining aksariyatini sopol
idishlar tashkil qilib, bu yerda oyoqli vazalar, kosachalar, silindr shaklidagi kosalar
tashkil qiladi. Mo’loli qabrlaridan topilgan buyumlar Sherobod vohasidagi
Jarqo’ton qabristoni kompleksiga aynan o’xshashligi ma’lum bo’ldi.
Yana bir muhim qiziqarli yodgorlik haqida qisqacha so’z yuritamiz. So’nggi
bronza davriga mansub bu yodgorlik Buston-6 nomi bilan tarixga kirdi. U
Sherobod tumanidagi Oqqo’rg’on qishlog’i yaqinida eski Bustonsoyning eski
uzani qirg’og’ida joylashgan. Bu yerdagi past-baland mayda do’ngliklarning birida
katta qabriston joylashgan bo’lib, u 7 gektar maydonni egallagan. Yodgorlik 1990
59
Беляева Т., Древнебактрийские памятники Маршаде // В кн.: Из истории античной культуры Узбекистана.
Тошкент, 1973. С.34
58](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_58.png)
![yili Samarqand davlat universiteti professori N.A.Avanesova tomonidan topilgan
va har yili bu yerda uzluksiz qazishma ishlari bajarilib kelinadi hamda qiziqarli
natijalarga erishildi. Qabristonning deyarli 50 % qazib ko’rildi va 354 ta qabr ochib
tekshirildi. Qabriston tarkibida diniy urf-odatlar bilan bog’liq har xil marosimlar
o’tkaziladigan maydon topildi. Qabrlar katakomb, jorma va to’la shakllarda taqdim
qilingan. Erkaklarni o’ng, ayollarni chap biqiniga yotqizib, g’o’janak tarzda dafn
qilish odati ma’lum bo’ldi. Qabrlardagi inventorlar – sopol idishlar, jezdan
yasalgan oyna, xanjar, pichoq, tesha, bigiz va hir xil zeb-ziynatlardan iborat. Bu
yerda o’lgan odamlarni xom g’ishtdan qurilgan maxsus tobutlarga solib, kuydirib
ko’mish urf-odati mavjudligi aniqlandi. Sopolli madaniyatining so’nggi fazasiga
mansub bo’lgan bu qabriston manbalari ibtidioy dehqonlarning turmush tarzi,
ma’naviy madaniyati, urf-odatlari singari masalalarni tarixan yoritishda muhim
ilmiy ahamiyat kasb etadi. Bu yodgorlikka yaqin joydan Buston-7 qabristoni ham
o’rganilish arafasida turibdi 60
.
Buston va Mo’loli qishloqlari va ular bilan bog’liq bo’lgan qabristonlardan
manbalar so’ngi bronza davrida yashagan ajdodlarimizning turmush tarzi va
madaniyatini o’rganishda muhim ilmiy manba hisoblanadi.
Bulardan tashqari Qiziljartepa, Qizilsuv va Bo’yrachi-1 tepalari ham
tekshirildi. Qadimgi bu qishloqlarning maydonlari 8-10 gektardan iborat bo’lib,
aholisi sug’orma dehqonchilik va chorvachilik bilan tirikchilik qilganlar. Bu
yodgorliklarning barchasi mil.avv. II minginchi yillikning ikkinchi yarmiga
mansubdir.
Yuqorida qisqacha bayon etilgan qadimgi dehqon jamoalarining xo’jalik va
madaniy sohalarda erishgan yutuqlariga qaraganda, Sopolli – Jarqo’ton madaniyati
Qadimgi Sharq sivilizasiyasining ajralmas bir qismi, uning mil. avv. II ming
yillikda O’rta Amu havzasida, Qadimgi Baqtriya yerlarida tashkil topgan yangi
markazi ekanligini ko’rdik. Uning uy-joy qurilish arxitekturasi, Sopollitepa va
Jarqo’ton maydonlarining kvartallarga bo’linishi orginal mudofaa sistemasi, qal’a
60
Аванесова Н. Храмовые функции сакрализованных плошадок некрополя доисторической Бактрии Бустон
VI // Степи Евразии в древности и средневековье. Материалы Междунарожной конференции посвяш. 100-
летию со дня рождения М.П. Грязнова. Гос эрмитаж, Спб., 2002 . С.42
59](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_59.png)
![– qo’rg’oni, saroyi, ibodatxonasi bu muzofotda shakllangan madaniyatning
yuksakligidan dalolat bergan holda, Jarqo’ton davrining oxirgi bosqichlarida bu
yerda shaharsozlikning rivojlanishi, uning negizida Jarqo’ton ilk shahrining
vujudga kelishi, bu manzara muzofotda shaharlashish jarayonining boshlanishiga
olib keldi. Namozgoh, Oltintepa, Shaxri – Soxta, Sopolli singari protoshaharlar
doimiy rivojlanishda bo’lganda, ular Jarqo’ton va Shaxri-soxta singari ilk
shaharlarga aylanishi mumkin edi va muhim markazlar sifatida shahar
davlatlarning tashkil topishi sodir bo’ldi. Ana shu negizda Jarqo’ton misolida ilk
shaharlar vujudga kelib, urbonik sivilizasiya dinamik ravishda kamol topa
boshladi.
Xulosa
Qadimgi Surxondaryo hududi odamzotning qadimdan makon topgan va
shakllangan mintaqasi bo’lib, bu yerda o’rganilgan inson madaniyat izlari o’rta
paleolit davridan shakllanib kelmoqda . Bu hududda inson jamoalarining taraqqiyot
evolyusiyasi dialektik asosda rivojlanishda bo’lib, avvalo sayyoh ovchilikdan
qo’nim yashash sari intilib, natijada qarorgoh makonlar, ovullar, protoqishloqlar,
yirik qishloqlarni tashkil topishiga erishildi. O’troq dehqonchilikning, ayniqsa,
metallning xo’jalikda foydalanishning kashf qilinishi ishlab chiqarish xo’jaligining
rivojlanishini ta’minlagan holda, peshma-pesh, dastlabki sivilizasiyaning
poydevoriga asos solindi. Demak, insoniyat jamiyati odatda doim evolyusion,
bosqichma-bosqich taraqqiyot yo’lida, dinamik rivojlanishda bo’lib, iqtisodiy,
ijtimoiy va madaniy sohalarda muayyan yutuqlarga erishgan holda, urbanizasiya
sari taraqqiyot yo’lida borib, mil. avv. II minginchi yillikning o’rtalaridayoq uni
kashf qilishga erishdi. Urbanizasiya muayyan jamiyatning ijtimoiy, iqtisodiy va
ma’naviy, madaniy sohalarida erishgan yutuqlari mahsuli sifatida, shaharlashish
jarayonining o’ziga xos sosial buyurtmasidir.
Yuqori satrlarda guvoh bo’lganimizdek, arxeologiya insoniyatning o’tmish
tarixini yaratishda cheksiz imkoniyatlarga ega fandir. Ayniqsa, eng qadimgi,
mutlaqo yozma manbalar yo’q davr – tosh, bronza ilk temir asrlari xalqlari tarixini,
60](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_60.png)
![madniyatini yoritishda bu fanning, shuningdek, bu sohada faoliyat yuritgan va
yuritayotgan olimlarning xizmati benihoya kattadir. Xususan, Qadimgi Sharq –
Shumer, Elam, Hind, Baqtriya – Marg’iyona va Xorazm sivilizasiyalarini bugungi
kunda, dunyoga mashhur bo’lib ketishi faqat keng arxeologik izlanishlarning
natijasidir. Bu tadqiqotlar tufayli ma’lum bo’ldiki, O’rta Sharqda, jumladan,
Marg’iyona va Baqtriyada ilk shahar madaniyatining shakllanishi Ovropa, Afrika
va Amerika mintaqalariga nisbatan juda erta boshlandi. Masalan, Qadimgi
Shumerning Erldu, Ur, Uruk, Elamning Suza, Chogamish, Chanduvax, Hind
vohasining Xarappa, Moxendjudora, Djxukor shaharlarining yoshi er. avv. III ming
yilliklarga borib taqaladi. O’tgan asrning ikkinchi yarmida bajarilgan keng
ko’lamdagi arxeologik izlanishlar natijasida Qadimgi Sharq sivilizasiyasining
buyuk ikki markazi, Shumer va Hind oralig’ida, aynan shuningdek, yana boshqa
shahar madaniyati yuqori rivojlangan markazlar Seiston, Belujiston, Xuroson,
Marg’iyona va Baqtriya sivilizasiyalari borligi aniqlandi. Ushbu muzofotlarda er.
avv. III ming yilliklar oxiri va II ming yilliklarga taalluqli bo’lgan o’nlab shaharlar
ochilib o’rganildi. Qadimgi Marg’iyona va Baqtriyada, jumladan, O’zbekistonning
janubiy mintaqalarida, Qadimgi Sharq sistemasiga kiruvchi ilk shahar madaniyati
o’choqlari mavjudligi aniqlandi. Bular Jarqo’ton, Dashli, To’g’aloq, Gonur,
Namozgoh, Oltintepa, Sopollitepa, Ulug’tepa va boshqalar. Xususan, Sopollitepa
mil. avv. XVII-XV asrlarga oid bo’lib, uning yuqori ma’dan qatlami Jarqo’tonning
quyi qatlamiga to’g’ri kelib, bu manzara Sopollitepadan so’ngg hayot Jarqo’tonda
davom etganligidan guvohlik beradi. Sopollitepa ham protoshahar edi. sopollitepa
birgina Janubiy O’zbekiston miqyosida emas, butun Marg’iyona va unga yondosh
viloyatlar miqyosida ham kam uchraydigan nodir arxeologik xazina bo’lib chiqdi.
Bu yodgorlikni qunt bilan o’rganish tufayli A.Asqarov qator ilmiy xulosalarga
keldi. Avvalo, O’zbekiston hududida sun’iy sug’orishga asoslangan o’troq
dehqonchilik xo’jaligining kelib chiqish tarixi yaqin ming yilga qadimiylashdi. Shu
bilan birga, O’zbekiston va Tojikiston hududlarining janubiy viloyatlarini Qadimgi
Sharq madaniyati yoyilgan mintaqaga kiritish imkoniyati tug’ildi.
61](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_61.png)
![Jarqo’ton mil. avv. II ming yillikning ikkinchi yarmiga mansub yirik shahar
markazlaridan bo’lib, uning maydoni 100 gektarga yaqin yerni egallaydi. Bu
yodgorlikda ilk shaharlarga xos bo’lgan barcha xislatlar, jumladan, qal’a,
shahriston, mudofaa devori, saroy, ibodatxona, kulolchilik markazlari kompleksi
taqdim qilingan .
Shunday qilib, yuqorida bayon etilgan arxeologik izlanishlar va qazishmalar
jarayonida topilgan ashyoviy dalillar tahlilidan kelib chiqib, quyidagi yakuniy
xulosaga kelish mumkin:
1) Surxon voxasida miloddan avvalgi II ming yillikning birinchi yarmi
davomida Qadimgi Sharq sivilizasiyasiga xos urbanistik tarixiy sharoitda yuksak
rivojlangan ilk shahar madaniyati tarkib topdi. Ushbu ilk shahar madaniyatining
iqtisodiy, ijtimoiy va etnomadaniy asoslari Surxondaryo viloyatining Sherobod
vahosida qad ko’targan noyob yodgorliklar – Sopollitepa va Jarqo’ton misolida
o’rganildi.
2) Agar Sopollitepa o’zining qadimgi shaharsozlik madaniyatiga xos barcha
alomatlari bilan protoshahar, yani Avestada tilga olingan Vara qal’a - qo’rg’onini
eslatsa, Jarqo’ton yodgorligi O’zbekiston hududida birinchi bor tarkib topgan tom
ma’nodagi eng qadimgi ilk shahar edi. Jarqo’ton yodgorligi tarixiy topografiyasi
va keng maydoni jihatidan ham Qadimgi Sharq ilk shaharlaridan farq qilmaydi.
3) Jarqo’tondan topilgan ashyoviy dalillar uni mil.avv. II ming yillikning
o’rtalariga taaluqli ekanligini tasdiqlaydi. Shu davrga oid o’nlab yodgorliklar butun
Janubiy O’zbekiston bo’ylab va Tojikistonning unga tutash hududlaridan topib
o’rganilgan. Ular orasida maydoni va ichki topografik tarkibi jihatidan shahar
talabiga javob berishi mumkin bo’lgan yodgorlik Jarqo’ton bo’lib, u o’z davrining
nafaqat yirik shahri, balki, Shimoliy Baqtriya hududida birinchi bor tashkil topgan
ilk davlat – Qadimgi Baqtriya podsholigining bosh shahri bo’lgan, bo’lishi ham
mumkin 61
.
61
Асқаров А. Тарихимизнинг уч муаммоси ва уларнинг ечими ҳақида янгича мулоҳазалар // Ўзбекистонда
ижтимоий фанлар. – № V, – Т.: 2000. 24-28 бетлар.
62](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_62.png)
![4) Jarqo’ton yodgorligida uzoq yillar davomida izlanishlar olib borish tufayli,
uni dastlab Qadimgi Sharq sivilizasiyasiga xos ilk dehqonchilik madaniyati
yodgorligi sifatida tavsif etilgan bo’lsa 62
, keyingi tadqiqot natijalari Jarqo’tonni ilk
shahar 63
sifatida izohlashga imkon berdi.
5) Jarqo’ton ibodatxonasida olib borilgan tadqiqot natijalari zardushtiylik
dinining ilk kurtaklari mil.avv. II ming yillikning ikkinchi yarmida paydo bo’la
boshlaganligini tasdiqlamoqda. Shuningdek, bu yerda ochilgan monumental
ibodatxona va otashgohlar bronza davrida qadimgi dehqon jamoalarining ilk
shaharlar tarkibida qad ko’targani, bu din o’zbek ilk davlatchiligining mafkuraviy
asosini tashkil etganligini ko’rsatmoqda. Zardushtiylik dinining muqaddas kitobi
“Avesto”da aks etgan jamiyatning ijtimoiy tarkibi va ramziy belgilari bronza davri
ibodatxonalarida, aynan, Jarqo’ton ibodatxonasida va shu davr dafn marosimlari
bilan bog’liq udumlarda yaqqol aksini topgan.
Ilk shaharlar, asosan, yuksak rivojlangan sug’orma dehqonchilik negizidan
kelib chiqqan madaniyat va iqtisodiyotning mahsuli sifatida vujudga keldi. Demak,
ilk shaharlarning tashkil topishi sinfiy jamiyat va davlatchilik madaniyatining
shakllanishi dialektik uyg’unlikdagi jarayondir. Insoniyat ma’naviy
madaniyatining rivoji ham ushbu jarayon bilan bog’liqdir. Jarqo’ton arxeologik
manbalari jamiyatning ideologik qarashlari haqida ham muhim ma’lumotlar berdi.
Jumladan, bu shahardan topilgan ibodatxona er. avv. II ming yillikning ikkinchi
yarmida ilk zardushtiy dinining endigina shakllanayotganligidan guvohlik beradi.
Shunday qilib, bundan qariyb 3 yarim ming yil muqaddam Samarqand, Buxoro,
Xiva, Marv, Termiz, Qarshi, Xo’jand shaharlarining paydo bo’lishidan qariyb
ming yil avval qadimgi Baqtriya va Marg’iyona yerlarida, jumladan,
O’zbekistonning janubida, Amudaryo o’rta havzasida ilk shahar madaniyati
shakllandi va O’rta Osiyoning o’ziga xos buyuk shaharlashish jarayoni boshlanib
ketdi.
62
Аскаров А. Древнеземледельческая культура..... 1977 .
63
Ширинов Т. Ранняя городская культура .... автореф. дис...д-ра.ист.наук.
63](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_63.png)
![Shu masalada qisman to’xtalish zarurki, binobarin, tarixiy manbalarda iz
qoldirgan «Baqtriya podsholigi», «Qadimgi Xorazm siyosiy uyushmasi» va
«Saklar konfederasiyasi» mil. avv. VIII-VII asrlarda davlat shaklini olgan edi.
Demak, ushbu davlatchilik madaniyati uzoq tarixiy davrda evolyusion yo’l bilan
shakllanib, uning ildizi mil. avv. II minginchi yillarga borib taqaladi. Ana shu
davrda O’rta Osiyo xalqlari, jumladan, o’zbeklar tarixida inqilobiy jarayonlar yuz
berdi: ibtidoiy turmush o’z yakuniga yetdi, ilk shaharlar vujudga keldi. Sinfiy
jamiyat shakllanishi jarayoni boshlandiki, jamiyatni davlatchilik uslubi orqali
boshqarish kashf qilindi va pirovard natijada iqtisodiy, ijtimoiy, madaniy
taraqqiyotning istiqbolli, yangi yo’nalishi aniqlandi. Xuddi shu davrda, O’rta
Osiyoning barcha mintaqalarida tarqalgan Hind-Ovropa qabilalari, shu yurtda
bugungi kunda yashayotgan qozoq, qirg’iz, turkman, tojiklar kabi o’zbeklarning
ham millat sifatida shakllanishida muhim rol o’ynadi.
Vatanimiz tarixi yangi asosda tiklanishida arxeologik manbalarning
ahamiyati beqiyosdir. Shuning uchun ham mamlakatimiz rahbariyati fanning bu
yo’nalishiga katta e’tibor qaratmoqda. Dala arxeologik ekspedisiyalarni yangi,
zamon talabi asosida texnikalar bilan ta’minlash va jihozlash, olimlarimizning
tadqiqot ishlari davomida ularga har tomonlama sahoviy yordamlar ko’rsatish,
ilmiy tadqiqot ishlarining yakunlariga bag’ishlangan xalqaro ilmiy anjumanlarni
uyushtirish, pirovard natijada xalqimiz tarixining yangi, hali noma’lum qirralarini
ochish, tarixiy xulosalarni jamiyat ahliga mamlakatimizda amalga oshirilayotgan
tub islohotlarga bog’liq holda yetkazish va iftixor tuyg’usi bilan yashashga
haqlimiz.
64](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_64.png)
![Foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati.
1. Абдуллаев Б. Новый памятник эпохи бронзы на юге Узбекистане. –
ОНУ, 1977, №1. – С. 33-39.
2. Абдуллаев Б. Могильник Джаркутан. ИМКУ, вып. 15. Ташкент, 1979. –
С. 22-35.
3. Аванесова Н.А. Новое в погребальном обряде сапаллинской культуры.
«Археологические вести». № 4, Спб, 1995.
4. Аванесова Н.А., Ташпулатова Н. Символика огня в погребальной
практике сапаллинской культуры. (по материалам исследования
могильника Бустан VI ). ИМКУ, вып.30. Самарканд, 1999. – С. 27-36.
5. Аванесова Н.А. Храмовые функции сакрализованных плошадок
қабристоня до исторической Бактрии – Бустон VI // Степи Евразии в
древности и средневековье. Материал ы Международной научной
конференции, посвященной 100-летию со дня рождения М.П.Грязнова.
СПб., 2002. – С. 110.
65](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_65.png)
![6. Аванесова Н.А. Двенадцатый полевой сезон на қабристоне Бустон VI //
Ўзбекестонда археологик тадқиқотлар 2004-2005й. № 5, Фан. –
Ташкент, 2006. – С.23-28.
7. Аванесова Н.А П роблеме относительной хронологии и периодизации
Сапаллинской культуры. // Ў збекист он археологияси , № 1, Т о шкент,
2010 . – С. 110-143.
8. Аванесова Н.А. Проявление степных традиций в Сапаллинской культуре
// «Цивилизации и культуры Центральной Азии в единстве и
многообразии». Ташкент, 2010 . –С. 107-133.
9. Алексеев В.П., Ходжайов Т., Халилов Х. Население верховьев Амударьи
по данным палеоантропологии. –Т., “Фан”. 1984.
10. Аскаров А. Памятники андрановской культуры в низовьях
Зарафшана // ИМКУ. –Вып 3. – Ташкент, 1962. – С. 28-41.
11. Аскаров А. Сапаллитепа. – Ташкент, Фан. 1973 . – С. 172.
12. Аскаров А.. К вопросу о выделении культуры Сапалли. «Древняя
Бактрия», Ленинград, 1974. – С. 26-32.
13. Аскаров А. Расписная сопол Джаркутана // Бактрийские древности.
1976. – С. 17-19.
14. Аскаров А. Древнеземледельческая культура эпохи бронз ы юга
Узбекистана. Ташкент, 1977. – С. 232.
15. Аскаров А ., Абдуллаев Б. Раскопки могильника Джаркутан (Результаты
работ весной 1975 г.). // ИМКУ , Ташкент, 1978 . вып.14, – С. 19-43.
16. Аскаров А., Альбаум Л.И. Поселение Кучуктепа. – Т., Фан. 1979. – С.
112.
17. Аскаров А. Южный Узбекистан во II тысячелетии до н. э..
«Этнические проблемы истории Центральной Азии в древности ( II
тыс. до н. э.). Москва, 1981 . – С. 167-169.
18. Аскаров А. , Абдуллаев Б.Н. Джаркутан. Ташкент, 1983 . – С. 87.
19. Асқаров А, Жўрақулов М. Энеолит ва бронза даврида Ўрта Осиё.
Самарқанд. 1984. – Б. 100.
66](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_66.png)
![20. Аскаров А. Проблема становления раннегородской культуры на юге
Узбекистана и ее связи Индостаном. // Древние культуры Средней Азии
и Индии. – Л., «Наука», 1984. – С. 87-97.
21. Аскаров А. Южноузбекистанский очаг древнебактрийской
цивилизации. «Древние цивилизации Востока» Ташкент, 1986 . – С. 44-
54.
22. А скаров А, Буряков Ю.Ф, Квирквелия О.Р, Радилиловский В.В
Теоретические и методологические проблемы исследования в
археологии. – Т. , Фан. 1988.
23. Аскаров А. , Ширинов Т. Древнебактрийский храм огня в южном
Узбекистане. «Градостроительство и архитектура. Культура Среднего
Востока – развитие связи и взаимодействия». Ташкент, 1989 . – С. 7-24.
24. Аскаров А. Степной компонент в оседлых коплексах Бактрии и
вопросы его интерпретации. «Взаимодействие кочевых культур и
древних цивилизаций. Алма-Ата, 1989. – С. 87-89.
25. Аскаров А. Результаты исследования химического состава металла из
могильников Бустан 3, 4 и 5 // ИМКУ, – Вып. 23. – Т, 1989. – С. 6-12.
26. Аскаров А. Некоторые данные о могильнике Джаркутан- 4в. ИМКУ
вып.24. Ташкент, Фан. 1990 . – С. 8-18 .
27. Аскаров А.А., Ширинов Т.Ш. О некоторых группах культовой керамики
Джаркутана // ИМКУ. – Ташкент: Фан, 1991. Вып. 25. – С. 33-56.
28. Ас каров А, Ширинов Т., Ранняя городская культура эпохи бронзы юга
Средней Азии. Самарканд – 1993. – С. 162.
29. Асқаров А., Энг қадимий шаҳар. –Тошкент, 2001. 1, 26 б.т.
30. Асқаров А., Зардуштийликнинг илк ватанидаги ибодатхона // Санъат
тарихи. № 3. Тошкент, 2001. – Б. 4-7.
31. Асқаров А. Орийлар муаммоси: янгича қарашлар ва ёндашувлар //
“Ўзбекистон тарихи моддий маданият ва ёзма манбаларда”. Тошкент,
“Фан”, 2005. – Б. 288.
67](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_67.png)
![32. Асқаров А. Ўзбек халқининг этногенези ва этник тарихи. Тошкент.
“Университет”. 2007. – Б. 339.
33. Асқаров А. Ўзбек давлатчилигининг тарихий илдизлари //
“Давлатчиликнинг илк босқичларида Ўзбекистон” (Республика илмий-
амалий конференция материаллари). – Тошкент, 2010. –Б. 9-14.
34. Аскаров А. К вопросу о взаимоотношени и населения степей Евразии и
Средней Азии в эпоху бронзы. Сб. «Тюркская цивилизация и
суверенныё Казахстан» Астана, 2011 .
35. Бойс М. Зороастрийцы: верования и обычаи. –М.: 1987 .
36. Васильев Л.С. История религий востока.
37. Ионесов В. Новые исследования могильника эпохи бронзы Джаркутан
IV а. ИМКУ , вып. 22. Ташкент, 1988 .
38. Ионесов В.. Некоторые данные о могильнике Джаркутан- 4в. ИМКУ
вып.24. Ташкент, Фан. 1990 . – С. 8-18.
39. Исаков А.И., Потемкина Т.М. Могильник племен эпохи бронзы в
Таджикистане. – СА, № 1, 1989.
40. Исаков. А. Саразм – новый раннеземледельческий памятник Средней
Азии // СА, №6, 1986 .
41. Исаков А. Саразм. (К вопросу становления раннеземледельческой
культуры Зеравшанской долины). Душанбе, 1991 .
42. История народов Узбекистана, том 1, Тошкент, 1950.
43. История таджикского народа. Том 1, Душанбе, 1998.
44. Кузьмина Е.Е. Металлические изделия энеолита и бронзового века в
Средней Азии. Москва, 1966.
45. Мандельштам А.М. Могильник Ариктау в Бишкентской долине
(Южный Таджикистан) // КСИИМК. № 76. –М., 1959. – С. 73-82.
46. Мандельштам А.М. Памятники эпохи бронз ы в Южном Таджикистане.
МИА, № 145, Ленинград, 1968.
47. Массон В.М Древнеземледельческая культура Маргианы. МИА, №73 ;
М.-Л., 1959.
68](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_68.png)
![48. Мас с он В.М. Карадепе у Артыке // Тр. ЮТАКЭ, – Том Х, 1961. –
Ашхабад, – С. 328-329.
49. Массон В.М. Историческое место Среднеазиатской цивилизации. СА,
№ 1. М.: 1964.
50. Массон В.М. Средняя Азия в эпоху камня и бронзы. Изд-во “Наука” М.-
Л.: 1966.
51. Массон В.М. Южнотуркменистанский центр земледельческих культур
(В свете работ ЮТАКЭ 1955-1958). М.: 1960.
52. Массон В.М.. Эволюция первобытных поселений Средней Азии // УСА.
Вып. Л., 1972. с.45
53. Мас с он В.М.. Экономика и социальный строй древних обществ.
Ленинград, 1976.
54. Массон. В.М.. Поселение Джайтун. (Проблема становления
производящей экономики) // МИА, №180, Л., 1971., с.77
55. Рахманов У. Раскопки керамических горнов культуры Сапалли на
Бустан 4. ИМКУ, вып.15. Ташкент, 1979 . – С. 35-44.
56. Рахманов У. Керамическое производство эрохи бронзы Южного
Узбекистана. – Самарканд, 1987 .
57. Рахманов У , Шайдуллаев Ш. О влиянии культур степной бронзы на
керамические мажмуаы Сапаллинской культуры. ОНУ № , 11,
Ташкент, 1985 . – С. 58-63.
58. Сагдуллаев А.С. Усадьбы древней Бактрии. Ташкент, «Фан», 1987.
59. Сагдуллаев А. Қадимги Ўзбекистон илк ёзма манбаларда. Тошкент.
2002.
60. Сарианиди В.А. Памятники позднего энеолита юго-восточной
Туркмении // Археология СССР. САИ. Б. 3-8. Част 4. М., 1965 .
61. Сарианиди В.И. Исследования памятников Дашлинского оазиса.
«Древняя Бактрия» Москва, 1976 .
62. Сарианиди В.И.. Древние земледельцы Афганистана. Москва, 1977 .
63. Сарианиди В.И..Раскопки монументальных зданий на Дашли 3.
«Древняя Бактрия». М., 1984 .
69](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_69.png)
![64. Сарианиди В.И. Протозороастрийский храм в Маргиане и проблема
возникновения зороастризма // ВДИ. – М.: 1989. №1.
65. Сарианиди В.И.. И здесь говорил Заратуштра. Москва, 1992 .
66. Сарианиди В.И.. В поисках страны Маргуш. Москва, 1993 .
67. Сарианиди В.И.. Гонур-Депе: город царей и богов.. Ашхабад, 2006.
68. Смоличев П.И. Погребения со скорченными костяками в районе г.
Сталинабаде. ИТФАН СССР, № 15, 1949.
69. Спенсер Г. Основания социологии. - СПб., 1873.
70. Тереножкин А.И. Археологические находки в Таджикистане.
КСИИМК, вып. XX ., Москва, 1948.
71. Токаров С.А. Ранние формы религии. –М., Наука, 1990.
72. Толстов А.П., По следам древнехорзмейской цивилизации. М., 1948 .
73. Толстов С. П. Древний Хорезм. Опыт историко-археологического
исследования / Моск. гос. ун-т. – М., 1948
74. Толстов А.П., По следам древнехорзмейской цивилизации. М., 1948 .
75. Толстов С.П., Жданко Т.А., Итина М.А. Работы Хорезмской археолого-
этнографической экспедиции АН СССР в 1958-1960 гг. МХЭ, вып. 6.
1963
76. Толстсов С.П. Работы Хорезмской археолого-энографической
экспедиции АН СССР в 1949-1953 гг. ТХАЭЭ, т. 2. М.: 1968.
77. Толстов С.П. Материалы ХАЭЭ. Т. 4. Полевые исследования
Хорезмской экспедиции в 1958-1961 гг. М., 1963
78. Толстов С.П. Хорезмская археологическая экспедиция 1940 г.
(четвертый полевой сезон работ экспедиции). КСИИМК. Вып. 12.
79. Шайдуллаев Ш. Северная Бактрия в эпоху раннего железного века.
Цивилизация Турана – Мавераннахра. Ташкент, 2000.
80. Шайдуллаев Ш.Б. Илк шаҳарнинг археологик белгилари. “Ўзбекистон
тарихи”, № 3, Тошкент, 2002.
81. Шайдуллаев Ш.Б., Дитрих Хуфф, Рахимов К. « Жарқўтон - 2002 »
Археологические исследования в Узбекистане 2002 год.
82. Шайдуллаев Ш. Авесто ва моддий маданият. “Ўзбекистон тарихи”, № 3,
Тошкент, 2004 .
83. Ширинов Т. Орудия производства и оружие эпохи бронзы
Среднеазиатского междуречья. Т.: «Фан», 1986
70](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_70.png)
![84. Ширинов Т. Алтари огня из храма Джаркутана-памятника эпохи
развитой бронзы юга Узбекистана. ИМКУ, вып. 23. Ташкент, Фан.
1990. – С. 69-79.
85. Ширинов Т «Винодельная» Джаркутан – памятник эпохи бронзы
юга Узбекистана. ИМКУ, вып. 24. Ташкент, Фан. 1990а. – С.18-29.
86. Ширинов Т. Средняя Азия во II тысячелетии до н.э. и
протозороастризм. ИМКУ, вып.31. – Самарканд, 2000. – С. 35-49.
87. Шайдуллаев Ш, Хуфф Д, Раҳимов К. Жарқўтон – 2001.
Археолгические исследования в Узбекистане 2003 год.
88. Шайдуллаев Ш. “Авесто” ва моддий маданият. // Ўзбекистон
тарихи. 2004. №3.
89. Чайлд Г. Древнейший Восток в свете новых раскопок // ИИЛ. М.,
1956 .
Qisqartirilgan so’zlar izohi
A – Ashxabad
AO – Arxeologicheskiye otkritiya. M.
BD – Baktriyskiye drevnosti.
VD – Vestnik drevney istorii. M.
IANTSSR – Izvestiya Akademii nauk Turkmenskoy SSR.
Ashxabad.
IGAIMK – Izvestiya Gosudarstvennoy akademii instituta
materialnoy kulturi. M. –L.
IMKU – Istoriya materialnoy kulturh Uzbekistana.
Tashkent.
KD – Karakumskiye drevnosti. Ashxabad.
KSIA – Kratkiye soobshyeniya instituta Arxeologii AN SSSR. M.
KSIIMK – Kratkiye soobshyeniya Instituta istorii
materialnoy kulturi. M., L.
KTD – Kratkiye tezisi dokladov.
71](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_71.png)
![L – Leningrad
MIA – Materiali i issledovaniya po arxeologii SSSR. M., L.
MSAAE – Materiali sovetsko-afganskoy arxeologicheskoy
ekspedisii. M.
M – Moskva
ONU – Ob щ yestvenniye nauki v Uzbekistane. Tashkent.
S – Samarkand.
SA – Sovetskaya arxeologiya. M.
SAI – Svod arxeologicheskix istochnikov. M., -L.
SE – Sovetskaya etnografiya. M.
T – Tashkent.
TYUTAKE – Trudi Yujno-turkmenistanskoy arxeologicheskoy
kompleksnoy ekspedisii. Ashxabad.
USA – Uspexi Sredneaziatskoy arxeologii. L.
MSAE – Materiali sovetsko-afganskoy ekspedisii.
72](/data/documents/40d296b0-d78c-4c7c-b5c4-0d5df38f18ee/page_72.png)
Surxondaryo bronza davri jamoalarining moddiy madaniyati tarixi mav zusida Mundarija Kirish…………………………………………………………………............. 4 I Bob. Ishlab chiqarish xo’jaligi va metallsozlikning vujudga kelishi. 1.1. Dehqonchilik va chorvachilikning vujudga kelishi… …………………… 9 1.2. Metallning ixtiro qilinishi – insoniyatning buyuk kashfiyoti va uning madaniy-xo’jalik taraqqiyotida tutgan o’rni……………………………………………………………………………. 23 II Bob. Surxondaryo hududida sivilizasiya ildizlarining vujudga kelish i . 2.1. Sopolli – shaharmonand aholi makoni va uning ilk shaharlarning tashkil topishidagi o’rni……………………………………………………………….. 28 2.2. Jarqo’ton. Saroy ibodatxonasi. Uy-joylar…………………………….... 35 III Bob. Surxondaryo hududi jamoalarining so’nggi bronza davri moddiy madaniyati 3.1. Mo’loli … ………………………………………………………………….. 4 2 3.2. Bo’ston yodgorliklari moddiy madaniyati… ……………………………. 59 Xulosa… ……………………………………………………………………….. 63 Foydalanilgan adabiyotlar ro’yxati… ……………………………………….. 68 Qisqartirilgan so’zlar izohi ………………………………………………........ 74 1
KIRISH Mavzuning dolzarbligi: Ota-bobolarimizdan qolgan merosni o’rganish, ularning urf-odatlari, udumlarini tiklash – bu tarixni tiklash demakdir. Faqat uni xolislik bilan asl xolicha o’rganish, tahlil qilish o’rganilayotgan davr haqida aniq va to’g’ri tasavvur hosil qilish imkonini beradi. Istiqlol bergan buyuk ne’matlardan biri ham tariximizni, milliy qadriyatlarimizni, o’zligimizni chuqur o’rganish uchun ulkan imkoniyatlar yaratdi. Xalqimiz orasida tariximizni bilishga bo’lgan qiziqishning keskin ortishi tufayli, ajdodlarimizning qadim urf-odatlari, diniy e’tiqodi, madaniy, ma’naviy merosini o’rganish tarix ilmining dolzarb masalasi sifatida e’tirof etilmoqda. Surxon voxasida bronza davrida bu hududlar kelib chiqishi jihatidan har xil bo’lgan uchta yirik tarixiy va etnomadaniy birliklarning (Sopolli madaniyati, Bishkent-Vaxsh madaniyati va Andronova madaniyati qabilalari) aloqa maydoniga aylanadi. Uning O’zbekiston qismida Sopollitepa, Jarqo’ton, Ko’zali, Mo’lali, Bo’ston, Kuchuktepa, Qiziltepa kabi o’troq dehqonchilik madaniyati yodgorliklari o’rganilgan. Ular qadimgi qishloqlar, ilk shahar harobalari, qadimgi qabriston yodgorliklari ko’rinishida bizgacha yetib kelgan. Hozirgacha bronza davri jamoalarining har xil nuqtalarda ko’plab yodgorliklar ochilgan. Ularda aholining etnomadaniy hayoti, turli xil urf-odatlari va diniy e’tiqodi o’z aksini topgan. Shu bilan birga Sopolli madaniyatining so’nggi Mo’lali va Bo’ston bosqichlarida qadimgi dehqon jamoalarining ekologik, demografik va iqtisodiy xo’jalik zaruriyati tufayli Janubiy Tojikiston hududlariga kirib borishi kuzatiladi. Arxeologik tadqiqotlar natijalariga ko’ra, qadimgi Baqtriya bronza davrida sug’orma dehqonchilik sivilizasiyalarining dasht qabilalari bilan bevosita madaniy aloqa ko’prigiga aylangan va bu zaminda ilk davlatchilik asoslarining erta shakllanishiga olib kelgan. Surxondaryo hududi bronza davri aholisining moddiy madaniyati ustida izlanishlar olib borish, bronza davrida yashagan ajdodlarimizning turmush tarzi, 2
xo’jaligi. diniy e’tiqodi bilan bog’liq urf-odatlari, udumlari va diniy mafkurasi qay darajada va qanday bo’lganligini chuqur ilmiy asosda, atroflicha o’rganish ushbu mavzuning dolzarbligini belgilaydi. Tadqiqot obyekti va predmeti: Surxondaryo mintaqasidan talaygina bronza davri yodgorliklari topilgan. Ular bronza davri o’troq va chorvador qabilalarning etnografik turmush tarzi haqida noyob ma’lumotlar beruvchi arxeologik yodgorliklar bo’lib, ularning davriy sanalari, aholisining iqtisodiy xo’jalik asoslari, etnik jihatdan qaysi bir arxeologik madaniyatlarga tegishli ekanligi ilmiy tahlil etilgan. Demak, tadqiqotning manbaviy asosi Surxon voxasi bronza davriga tegishli yodgorliklar va ularni qazish jarayonlarida uchratilgan tegishli obyektlar va artefaktlardir. Tadqiqotning o’rganilganlik darajasi: 1968 yilda Janubiy O’zbekistonda Sherobod cho’lini o’zlashtirilishi munosabati bilan Sherobod cho’lining janubiy sarhadlaridan bronza davriga tegishli Sopollitepa va Jarqo’ton yodgorliklari topiladi. Sopollitepa yodgorligida 1969-1974 yillarda arxeolog A.Asqarov keng ko’lamli arxeologik qazishmalar olib borib, ushbu yodgorlikni to’liq ochishga erishadi. Bu yodgorlikni birinchi bo’lib, Nomozgoh madaniyati doirasiga kiruvchi bronza davri obyekti ekanligini isbotlaydi. Eng muhimi, Sopollitepani qazish vaqtida, uning uy-joy mujmualari ostidan 138 ta qabrlarni topib o’rganishga muyassar bo’ladi 1 . Sopollitepa materiallari tahlili asosida O’zbekistonda qadimgi dehqonchilik madaniyatining tarixiy ildizlari Qadimgi Sharq sivilizasiyalari bilan bog’liq ekanligini ilk bor asoslaydi 2 . A.Asqarov “Sapallitepa” va “Drevnezemledelcheskaya kultura epoxi bronzы yuga Uzbekistana” nomli monografiyalarida jami, uy-joy majmualari ostidan topilgan qabrlar ayvonli-lahad shaklida qurilganligini ta’kidlaydi. Har ikki monografiyada ham muallif dafn marosimlari bilan bog’liq urf-odatlarni izohlash bilan maxsus shug’ullanmagan, dafn marosimlari haqidagi ma’lumotlar monografiyada umumlashtirilgan tahlilda o’z aksini topgan. 1 А скаров А. Сапаллитепа. – Т., Фан, 1973. 2 Аскаров А. Сапаллитепа. – Ташкент, Фан . 1973. 3
1973 yil bahorida Sh.Pidayev va V. Pilipkolar Sherobod tumani Oqqo’rg’on qishlog’i hududidan o’tgan Sherobod daryosi quyi havzasidagi Bo’stonsoyning chap sohilidan Sopollitepa sopol majmuasiga o’xshash sopol parchalarini topadilar. A.Asqarov ushbu sopol buyumlari bronza davriga oid ekanligini aniqlagach, sopol buyumlar topilgan ushbu hudud – Jarqo’tonda 1973 yilning kuzidan keng ko’lamli arxeologik izlanishlar boshlanadi. Bu izlanishlar tufayli Jarqo’ton tarixiy topografiyasida qayd qilingan № 5 tepalikda olib borilgan uy-joy mujmualari ostidan 52 ta qabr ochib o’rganiladi. Bu qabrlarning barchasi Sopolli madaniyati davriy xronologiyasining Jarqo’ton bosqichiga tegishli bo’lib, ularning ichki tuzilishi, skeletlarning joylashish holati va qabrga qo’yilgan ashyoviy dalillarning tarkibiga ko’ra, Sopollitepa qabrlaridan deyarli farq qilmaydi. Shunday qabrlardan o’nga yaqini U.Raxmanov tomonidan Jarqo’ton qal’a-qo’rg’onining monumental binosi, ya’ni qadimgi shahar hokimining saroyi shimoliy devori orqasidan topib o’rganilgan. Jarqo’tonda olib borilgan arxeologik dala tadqiqotlari shuni ko’rsat a diki, bu yerlarda Sopol li tepaning 8 kvartalidan ko’chib borgan jamoalar , Jarqo’ton maydonida bir-birlariga yaqin 8 ta joyga joylashib, Sopollitepadagi sakkiz jamoachilik an’analarini davom ettirgan bo’lishlari mumkin . Ana shu 8 jamoa tur a r-joy massivlari orasida diniy-dunyoviy boshqaruv markazi sifatida 6 -tepa da Jarqo’ton monumental ibodatxonasi qad ko’targan. Jarqo’ton “Shahriston”ida qad ko’targan 8 ta urug’-jamoalarining uy-joy massivlari Sopollitepa kvartallaridan farq qilib, 0,50 - 1 m.ga qadar balandlikda bo’lgan ta g -supa (platforma) ustiga qurilgan (ya’ni maydon tekislab olingan) bo’lib , atrofi esa mudofaa devorlari bilan o’rab olingan ligi solingan stratigrafik shurflar natijasida aniqlangan 3 . Manzilgohning janubida, Bo’stonsoyning har ikkala sohillaridan bir necha tabiiy tepaliklardan (Jarqo’ton III, Jarqo’ton IV a,b,v hamda Bo’ston 1, 2,3,4,5,6,7,8) qadimgi qabristonlar topilib, ularni A.Asqarov va uning shogirdlari hamda N.Avanesova kabi qator olimlar o’rganganlar 4 . 3 Рахманов У. Керамическое производство эрохи бронзы Южного Узбекистана. – Самарканд, 1987 . 4 Аскаров А. К вопросу о выделении культуры Сапалли // Древняя Бактрия. – Ленинград, 1974. – С. 26-32; Расписная керамика Джаркутана // Бактрийские древности. 1976. – С. 17-19; Бронзовый век южного Узбекистана (К проблеме развития локальных очагов древневосточной цивилизации) // 4
A. Asqarov shogirdlari B.Abdullayev, U.Rahmanovlar bilan birgalikda Jarqo’ton III, Jarqo’ton IVa,b,v (864 ta) hamda Bo’ston 3 (38 ta), Bo’ston 4 (39 ta) va Bo’ston 5 (12 ta) qabristonlaridan 900 ga yaqin qabrlarni ochib o’rganadilar. Sopolli madaniyati yodgorliklarida olib borilgan ko’p yillik arxeologik izlanishlar da asosiy e’tibor Amudaryoning yuqori havzalarida Qadimgi Sharq sivilizasiyasining mahalliy Baqtriya o’chog’ini shakllanishi va rivojlanish bosqichlarini kuzatishga, ilk shaharsozlik madaniyati va uning bazasida ilk davlatchilik tizimining paydo bo’lish muammosini o’rganishga qaratil gan . Bizgacha chop etilgan ilmiy adabiyotlarda ular alohida obyektlar sifatida o’rganib kelinsada, ammo Baqtriyaning bronza davri yodgorliklarining (dehqon jamoalari va chorvador aholini) moddiy madaniyatida o’z aksini topgan dafn marosimlari va diniy e’tiqodi bir butun ilmiy tizimga solinib, umumlashtirilmagan. Ulardan tegishli tarixiy xulosalar chiqarilmagan. Shu bois ham Baqtriyaning bronza davri yodgorliklari maxsus tadqiqot obyekti bo’lmagan. Shuning uchun ham ushbu tadqiqot ishida barcha birlamchi manbalar mustaqillik mafkurasi asosida, xolislik va obyektivlik tamoyillariga asoslangan holda, yangicha qarashlar va yondashuv asosida o’rganildi. Автореф.дисс.докт.ист.науки. – Москва, 1976. – С. 44; Древнеземледельческая культура эпохи брон з ы юга Узбекистана. – Т. , Фан, 1977 . – С. 232; Южный Узбекистан во II тыс.до.н.э. // Этнические проблемы истории Центральной Азия в древности ( II тыс.до.н.э). – М., 1981. – С. 167-179; Джаркутан. –Т., 1983. (Б.Абдуллаев билан ҳ амкорликда) Южноузбекистанский очаг древнебактрийской цивилизации // Древние цивилизации Востока. – Ташкент, 1986. –С. 44-54; Рахманов У. Керамическое производство эрохи бронзы Южного Узбекистана. – Самарканд, 1987 ; Аскаров А. Степной компонент в оседлых комплексах Бактрии и вопросы его интерпретации // Взаимодействие кочевых культур и древних цивилизаций. – Алма-ата. 1989. – С. 57-58; Результаты исследования химического состава металла из могильников Бустан 3, 4 и 5 // ИМКУ, – Вып. 23. – Т, 1989. – С. 6-12; Древнебактрийский храм огня в южном Узбекистане // Архитектура и градостроительство. – Ташкент, 1989. – С. 7-24. (Т.Ш.Ширинов билан ҳ амкорликда) ; О некоторых группах культовой керамики Джаркутана – памятника эпохи развитой бронзы юга Узбекистана // ИМКУ. – Вып 25. – Т., 1991. – С. 3-56. (Т.Ш.Ширинов билан ҳ амкорликда) ; Ранняя городская культура эпохи бронзы юга Средней Азии. – Самарканд, 1993. – С. 161. (Т.Ш.Ширинов билан ҳамкорликда); Бақтриянинг бронза ва илк темир даври маданиятлари хронологияси // “Ўзбекистон тарихи моддий маданият ва ёзма манбаларда”. Тошкент, “Фан”. 2005. – Б. 36-48 (Ш.Шайдуллаев б-н ҳамкорликда); Ширинов Т. Алтари огня из храма Джаркутан – памятника эпохи развитой бронзы // ИМКУ, – Вып. 23. – Ташкент, Фан. 1990. – С. 70-78; Ионесов В. Новые исследования могильника эпохи бронзы Джаркутан IVа. ИМКУ , вып. 22. Ташкент, 1988; Некоторые данные о могильнике Джаркутан- 4в. ИМКУ вып.24. Ташкент, Фан. 1990 . – С. 8-18 ; Аванесова Н.А. Новое в погребальном обряде сапаллинской культуры // «Археологические вести». – № 4, Спб, 1995 ; Символика огня в погребальной практике сапаллинской культуры. (по материалам исследования могильника Бустан VI ) // ИМКУ, – В ып.30. – Самарканд, 1999. – С. 27-36. ( Ташпулатова Н б-н ҳамк); П роблеме относительной хронологии и периодизации Сапаллинской культуры // Археология Узбекистана, – № 1, – Ташкент, 2010 ; Проявление степных традиций в Сапаллинской культуре // «Цивилизации и культуры Центральной Азии в единстве и многообразии». – Ташкент, 2010 ; 5