logo

XIX ASR OXIRI XX ASR BOSHLARIDA ROSSIYA VA BUXORO AMIRLIGINING SAVDO ALOQALARI

Загружено в:

12.08.2023

Скачано:

0

Размер:

36.994140625 KB
          Mavzu: XIX ASR OXIRI XX ASR BOSHLARIDA
ROSSIYA VA BUXORO AMIRLIGINING SAVDO
ALOQALARI .
Reja:
1. Kirish.
a.XIX asr  oxirida Buxoro amirligining 
tashqi siyosati.
2. Asosiy qism.
a.Rossiya imperiyasi va Buxoro amirligining
savdo aloqalari.
b.Rossiya imperiyasidan kelga  elchilar.
3.    Xulosa
        Buxoro xonligining tashqi diplomatik va savdo aloqalari haqida
ayrim   ma’lumotlar   keltiriladi.   Demokratik   jamiyat   qurish
yo’lida   shu   vaqtgacha   bosib   o’tilgan   tarixiy   bosqichlarni   tahlil
etish   asosiy   vazifalardan   biri   bo’lib   hisoblanadi.   Jamiyat   va
davlatchilik   tarixni   yanada   chuqurroq   anglash   va   undan   to’g’ri
xulosa   chiqarish   mustaqil   davlat   barpo   etish   yo’lida   asosiy
omillardan   biri   bo’lishi   mumkin.           Hozirgi   zamonaviy
bosqichda   tarixiy   bosib   o’tilgan   yillarga   qayta   nazar   tashlash
ilmiy   tadqiqot   olib   borishda   zaruriy   jihatlaridan   biridir.   Har
tamonlama   va   chuqur   o’rganilgan   so’nggi   o’rta   asrlar   davridan
bizning   davrimizgacha   bo’lgan   (ХVIII-ХIX   asrlar)   tariximizga
nazar   tashlasak   ajdodlarimizning   qanday   yuksak   madaniyatga
ega   bo’lganliklariga   yana   bir   bor   amin   bo’lamiz.   Maqolamni
dolzarbligi   shundan   iboratki   tarixshunoslik   fanida   bu   mavzu
yuzasidan   qilingan   fundamental   ishlar   juda
sanoqlidir.                   O’zbekiston   Markaziy   Osiyo   xalqlari   hayotida
siyosiy,   iqtisodiy   va   madaniy   jihatdan   muhim   ahamiyatga   ega
bo’lgan   qadimgi   dunyo   sivilizatsiyasi   beshiklaridan   biridir.
O’zbekistonning   boy   o’tmishi   va   uning   ko’psonli   tarixiy
obidalari,   moddiy   va   manaviy   madaniyati   azaldan   sharqshunos
olimlarni   o’ziga   jalb   etib   kelgan   Ayniqsa   xonlikning   Rossiya bilan   savdo   aloqalarini   muhim   jihatlar   yoritiladi.
Shuningdek,     rus elchilarining xonliklar haqida yozib qoldirilgan
esdaliklari   tahlil   qilinadi.   O‘zbek   davlatchiligi   tarixini   ilmiy
tadqiq etish, unga haqqoniy baho berish va to‘plangan tajribadan
ijodiy   foydalanish   mustaqil   O‘zbekiston   Respublikasining
ijtimoiy   –   siyosiy   va   madaniy   taraqqiyotida   muhim   ahamiyat
kasb   etadi.   Shuning   uchun   XX   asrning   oxiriga   kelib   jahon
sivilizatsiyasining   ajralmas   qismi   bo‘lgan   O‘zbekiston   tarixini,
xususan   o‘zbek   davlatchiligi   tarixini   har   tomonlama   o‘rganish
davlat   siyosati   darajasiga   ko‘tarildi.   Shu   bois   ham,   so‘nggi
yillarda   O‘zbekiston   tarixining     qator   dolzarb   masalalarini
o‘rganishda   aniq   va   haqqoniy   tarixiy   yondashuv   masalasi
muhim bo‘lib bormoqda. Ta’kidlash joizki, o‘zbek xonliklaridan
biri bo‘lgan Buxoro xonligi – O‘rta Osiyo tarixi, uning ijtimoiy,
iqtisodiy,   madaniy   hayoti   va   xalqaro   munosabatlarida   katta   iz
qoldirgan davlat bo‘lib, uning har bir hukmdori yuritgan ichki va
tashqi siyosat hamda uning oqibatlarini o‘rganish alohida ilmiy
izlanishlar olib borishni taqozo qiladi.
Xonlik   haqidagi   ayrim   ma’lumotlarni   (jumladan,   XVIII   asrda
O‘rta   Osiyoning   qo‘shni   Sharq   davlatlari   bilan   aloqalarini)
o‘rganishda   rus   manbalari   ham   muhim   ahamiyat   kasb   etadi. Chunki   ularda   iqtisodiy   va   siyosiy   munosabatlarni   tahlil   qilish,
savdo   yo‘llarini   o‘rganish   uchun   qilingan   harakatlar,   hamda
qaysi   mamlakatdan   qanday   mollar   qancha
miqdorda     keltirilganligi haqidagi ma’lumotlar batafsil berilgan.
Rus   manbalarida   rus   elchi   va   elchiliklarining   hisobotlari,
Buxoro,   Xiva   va   Hind   elchilari   hamda   savdogarlarining   so‘rov
ma’lumotlari   keltirilgan.   Shuningdek,   hukmdorlar   hamda
xonlarning   bir-birlariga   tortiqlari,   sovg‘alari   haqida   ham
ma’lumotlar keltiriladi. Anashu ma’lumotlar orqali O‘rta Osiyo
xonliklarining   Hindiston   va   Rossiya   o‘rtasidagi   savdodagi
tutgan o‘rnini bilib olish mumkin. Xususan A.Jenkinson Buxoro
bozorlaridagi   hind   savdogarlarining   faoliyati   haqida,   ...   “ular
Buxoroga   na   oltin,   na   kumush,   na   qimmatbaho   toshlar,   na
ziravorlar   keltiradi.   Men,   Hindistondagi   bu   tovarlar   ishlab
chiqariladigan   eksport   tovarlar   portugallar   qo‘l   ostida
bo‘lganligi   uchun,   bu   tovarlar   bilan   savdo   okean   orqali   olib
borilishini aniqladim”[3:], deb yozgan ma’lumotlarida elchining
hind savdogarlariga o‘z munosabatini bildirganligini ko‘rishimiz
mumkin. Shuningdek,   tadqiqotchilar   O‘rta   Osiyo   bilan   Moskva
o‘rtasidagi   savdoning   uch   xil   usuli   borligi   haqida   ma’lumotlar
keltirib o‘tadi. Jumladan:
  1.“Povalnaya” deb ataluvchi oddiy savdo bo‘lib, bu savdo erkin
savdogarlar orqali amalga oshirilgan.
  2.   Shox   va   xonlarning   tovarlari   bilan   savdo   bo‘lib,   bu   savdo
shox   va   xonlarning   elchilik   bilan   kelgan   shaxsiy   savdogarlari
orqali amalga oshirilgan. Shox va xonlarning tovarlaridan soliq
olinmagan. 
3.   “Lyubitelskiye   pominki”   deb   atalib,   ikki   davlat   shox   va
xonlari o‘rtasidagi bojsiz tovar ayirboshlash hisoblangan.  XVIII
asrda,   ya’ni   Petr   I   hukmronligi   yillarida   Rossiyaning   O‘rta
Osiyoga   qiziqishi   kuchayadi.   O‘rta   Osiyo   Rossiyani   Sharqning
savdo   —   iqtisodiy   markazi,   Rossiyadan   Hindistonga   boradigan
asosiy yo‘llardan biri ekanligi bilan o‘ziga jalb qilardi. 1714 yili
Petr I Sibir gubernatori knyaz Gagarindan Erketi shahrida (ya’ni
Yorkend)   oltin   qumlar   borligi   xususida   xabar   topadi.   Erketi   bu
davrda Jung‘or xonligiga bo‘ysunganligi aytiladi. Gagarin Petr I
ga   bu   shaharni   bosib   olib,   Yorkend   yo‘lidagi   Yamishev   ko‘li
bo‘yida   qal’a   qurishni   tavsiya   qilgan   [2:   26-27-b].   Yevgraf
Kaydalov kundaliklarida ham bu haqda ma’lumotlar berilgan. U Rossiya   savdoni   to   Hindistongacha   rivojlantirish   maqsadida
qilayotgan   harakatlarini   va   oltin   qumlarni   topish   uchun
ekspeditsiya   uyushtirishini   Petr   I   ning   buyuk   jonbozligi,   deb
hisoblagan   edi.   Petr   I   Gagarinning   xabaridan   so‘ng   unga   xat
yozib, Yamishev ko‘li bo‘yida, iloji bo‘lsa undan ham yuqorida
shahar   qurish,   daryoda   kemalar   qatnashi   mumkin   bo‘lgan
joygacha   suzib   borib,   so‘ng   Yorkendga   borib,   uni   egallashni
topshirgan   edi.   1714   yilda   Irtish   daryosining   yuqori   oqimi
bo‘ylab   podpolkovnik   Buxgols   ekspeditsiyasi   uyushtiradi.
Peterburgga   kelgan   Xiva   elchisi   ham   Gagarinning
ma’lumotlarini   tasdiqlab,   Amudaryodan   ham   oltin   olinishini
aytadi.   Elchi,   agarda   rus   davlati   o‘zining   odamlarini   Xivaga
jo‘natsa,   Xiva   xoni   ularga   oltinni   topishga   yordam   beradi,   deb
ishontirgan   edi.   Shundan   so‘ng   Petr   I   bu   xabarni   muhim   bilib,
tezlikda   ikkala   joyni   ham   tekshirtirish   uchun   ekspeditsiya
jo‘natgan   edi.   Shunday   qilib,   Petr   I   har   ikkala   ekspeditsiya   o‘z
maqsadiga   erishmagan   taqdirda   ham,   Hindiston   uchun   yo‘l
ochilishiga   va   savdodan   ko‘plab   oltinlarni   qo‘lga   kiritishiga
ko‘zi   yetgan   edi.   O‘rta   Osiyo   Rossiya   uchun   Hindistonga   olib
boradigan   vositachi   davlat   bo‘lib   qolgan   edi.   Bu   kabi   nuqtai
nazarni   sovet   adabiyotida   YE.V.Bunakov,   P.P.Ivanov, D.M.Lebedevlar   ham   qo‘llab   quvvatlaydi.   Ularning   fikricha,
Hindistonga   kirib   borish   ruslar   uchun   natija   bermagan   taqdirda
ham, O‘rta Osiyoga boradigan yo‘l ma’lum bir ma’noda nafaqat
topildi, balki o‘zlashtirildi ham 1717 yil Petr I Amudaryo orqali
Hindistonga   boradigan   yo‘lni   topish   maqsadida   Bekovich-
Cherkasskiy   ekspeditsiyasini   O‘rta   Osiyoga   yuboradi.   Rus
podshosi   ekspeditsiyaga   bergan   ko‘rsatmasida,   “Xiva   xonidan
kema   olib   Kojina   degan   savdogarni   Amudaryo   orqali
Hindistonga   jo‘natish   va   kema   borishi   mumkin   bo‘lgan   joyga
qadar suzib borish, so‘ng yo‘lni davom ettirib daryolar, ko‘llar,
suv   va   quruqlik   yo‘li,   ayniqsa,   suv   yo‘lini   yozib   borish,   va
Hindistondan shu yo‘l bilan ortga qaytish, agarda Hindistondan
Kaspiy   dengiziga   boradigan   undan   ham   yaxshi   yo‘lni   eshitsa,
o‘sha   yo‘l   bilan   kelish   va   uni   ham   yozib   borish”,   topshirilgan
edi.
                    XVIII asr boshlarida Buxoroda siyosiy vaziyat juda og‘ir
bo‘lgan. Xon hokimiyati nomigagina saqlanib qolgan edi. 1721
—1725   yillarda   O‘rta   Osiyoda   bo‘lgan   Florio   Beneveni
ekspeditsiyasi   bu   siyosiy   holatning   guvohi   bo‘lgan   [3].   Bu
ekspeditsiya Buxoro xonining rus podshosidan elchi yuborishini
so‘rab   qilgan   murojaatiga   javoban   jo‘natilgan   edi   [6:   34-b]. Elchilikdan   ko‘zlangan   asosiy   maqsad,   1718   yil   13   iyuldagi
“Ko‘rsatma”da   Buxoro   xonligining   ichki   ahvolini   to‘la-to‘kis
o‘rganish, deb belgilangan edi.
Bundan   tashqari,   Buxoro   xonligining   qo‘shni   Sharq   davlatlari
bilan savdo munosabatlarini o‘rganish, hamda rus-buxoro savdo
aloqalarini   rivojlantirish   imkoniyatlarini   topish   vazifasi   ham
o‘rin olgan edi. F.Beneveni ham o‘z tadqiqotlarida Buxoroning
Eron  bilan  aloqasiga  doir  ma’lumotlarni  berar  ekan,  u  1722  yil
ko‘p   savdo   karvonlari   Mashhaddan   Buxoroga,   Hirot   va
Isfahonga   jo‘natilganligi,   lekin   ularning   bari   turkmanlar   yoki
afg‘onlar   tomonidan   talanganligini,   oqibatda   Balx   orqali
bo‘ladigan savdo to‘xtab qolganligi, to‘rtinchi yil Kobul, Laxor
va   Hindiston   shaharlariga   karvonlar   qatnamay   qo‘yganligini
yozadi.   F.Beneveni   o‘zining   xizmatkori   Minerni   oltin   va
kumush   konlarining   joylashgan   joyini   topish   va   aniqlash
maqsadida     savdogar qiyofasida Balx va Badaxshonga jo‘natadi.
Uning  xabariga  ko‘ra,  u  yerda  ko‘proq  buxoro  tovarlari  sotilib,
savdogarlar   bu   tovarlar   uchun   Badaxshon   aholisidan   tillo   va
kumush   quymalari   ko‘rinishida   haq   olganlar.   F.Beneveni
xizmatkori   Minerni   Balx   va   Badaxshon   bozorlaridagi   rus
tovarlari hayron qoldirgan: ular nina, oyna, qaychi, munchoqlar, suvsar,   qunduz,   los   mo‘ynalari   va   terisi,   yashil,   qizil   va   to‘q
zangori   movutlar     edi.   Uning   yozishicha,   Badaxshondan   Balx
orqali Mashhadga oltin va kumush ortilgan karvonlar bir yilda 2,
3   va   hatto   4   marta   borgan.   Xurosonda   bular   oltin   va   kumush
tangalarga   aylantirilib,   unga   O‘rta   Osiyo   uchun   Eron   mollari
sotib olingan [6:64-b].
XVIII   asrning   birinchi   yarmida   Rossiyaning   O‘rta   Osiyo   bilan
savdo   aloqalari   kengaya   boradi.   Rus   savdosini   O‘rta   Osiyo
xonliklari   tovarlari   bilan   yanada   ko‘proq   hamda   keyinchalik
Turkiston va Qozoq dashti  ustidan nazorat o‘rnatish maqsadida
Orenburg   shahrining   qurilishi   boshlab   yuboriladi.
N.I.Neplyuyev,   P.I.Richkov   va   K.M.Tevkelev   rahbarligida
Hindiston   bilan   savdoni   yo‘lga   qo‘yish   maqsadida   maxsus
kompaniya tashkil qilinadi [2]. Orenburg ekspeditsiyasi rahbari,
mashhur   rus   geografi   I.Kirilov   Buxoroni   Osiyoning   savdo
markazi sifatidagi ahamiyatiga yuqori baho berib, uning qo‘shni
Sharq   davlatlari   bilan   aloqalardagi   rolini   ta’kidlab   o‘tgan   edi
[7:13-b].
1735  yil   Kirilovning  so‘roviga   binoan   Astraxandan  Ufaga  hind
savdogari   Maravgi   Barayev   taklif   qilingan.   Savdogar
Hindistondan   O‘rta   Osiyo   xonliklari   orqali   Astraxanga boradigan yo‘l haqida ma’lumot bergan. Uning aytishicha, yaqin
vaqtlargacha   Eron   va   Buxoro   orqali   Rossiyaga   200   savdogar
kelib   savdo   qilishar   edi.   Biroq   keyingi   paytlardagi   Erondagi
qaltis   vaziyat   va   Buxoro   yo‘lida   savdo   karvonlarining   talanishi
oqibatida   savdogarlar   soni   80   taga   qisqarib   ketgan.   Barayev,
agarda   yo‘llarda   xavf-xatar   bo‘lmaganda   edi,   Hindistondan
Buxoro   orqali   Rossiyaga   keluvchi   savdogarlarning   soni   600
kishiga yetgan bo‘lishi mumkin edi, deb taxmin qilgan 
Mashhur   rus   geografi   P.I.Richkov   Buxoroning   Hindiston   bilan
savdo   aloqasida   Orenburgning   ahamiyatini   alohida   ta’kidlab
o‘tadi. U, butun Sharqiy Hindistonda yashayotgan xalqlar rus va
boshqa   g‘arb   tovarlarini   faqat   Orenburg   va   Buxoro   orqaligina
to‘g‘ridan-to‘g‘ri   va   arzon   narxda   bu   qadar   ko‘p   miqdorda   va
arzon narxda sotib olishi mumkin, deb ta’kidlagan edi [9: 69-70-
b].
Yangi   Orenburg   yo‘nalishining   ochilishi   Rossiyaning   O‘rta
Osiyo   xonliklari   bilan   savdoni   rivojlantirishiga,   hamda
to‘g‘ridan-to‘g‘ri   rus-hind   savdosini   yo‘lga   qo‘yishga   imkon
berdi.   Orenburg   orqali   savdo   karvonlari   qatnay
boshlaganligining   birinchi   o‘n   yilligidayoq   ko‘zlangan
maqsadga   erishildi.   Rossiyada   diplomatik   topshiriqlarni   bajarib yurgan   buxorolik   savdogar   Irnazar   Maksyutov   O‘rta   Osiyo   va
hind   parchasi,   qimmatbaho   toshlar   va   boshqa   tovarlarni
Orenburgga   olib   borgan.   Shu   tovarlarni   Orenburgga   olib
kelganligi,   buxorolik   va   hindistonlik   savdogarlarni   Orenburg
savdosiga   tortganligi   sababli   rus   hukumati   savdogar
Maksyutovni bir necha marta mukofotlagan. 
Shunday   qilib,   rus   elchilarining   O‘rta   Osiyoning   qo‘shni
davlatlar   bilan   diplomatik   va   savdo   aloqalarini   o‘rganishdagi
faoliyati,   Orenburg   shahrining   qurilishi   va   undan   ko‘zlangan
maqsad   tez   kunda   natijasini   ko‘rsata   boshlagan.   Bu   harakatlar
natijasida   qo‘lga   kiritilgan   daliliy   materiallar   kelajakda   ilmiy
ishlar   yozilishiga   ham   ijobiy   asos   bo‘lib   xizmat   qilgan.
Haqiqatdan   ham,   sovet   davrida   elchilarning   keltirgan
ma’lumotlari   jamlanib,   “Hujjatlar   to‘plami”   ko‘rinishiga
keltirilib nashr qilingan. Bu to‘plamlar O‘rta Osiyo va Hindiston
savdo   munosabatlarini   o‘rganishda   katta   ahamiyatga   ega
bo‘lgan.
XVIII   asrning   ikkinchi   yarmida   Rossiyada   O‘rta   Osiyo
xonliklari,   jumladan,   Buxoro   xonligi   haqida   ko‘p   ma’lumotlar
to‘plana   boshlagan.   Rus   soldati   F.Yefremov   "Devyatiletneye
stranstvovaniye"   nomli   kitobida   o‘zining   to‘qqiz   yil   sayohat qilib,   Buxoro,   Eron,   Xorazm,   Farg‘ona,   Qarshi,   Tibet   va
Hindistonda bo‘lib, Afrika janubini aylanib Angliyaga va undan
Rossiyaga borganligi haqida yozadi.
Yefremov   Buxoro   xonligida   paxta   yetishtirish   masalasi   bilan
qiziqadi.   U   xonlik   xo‘jaligining   qorako‘l   terisi   eksporti   bilan
bog‘liq bo‘lgan qo‘ychilik sohasini kengroq yoritishga ahamiyat
bergan.   “Ma’lumki,-   deb   yozadi   Yefremov,   Buxoro   qorako‘l
terisi eksporti orqasidan shuhrat topgan va xon xazinasiga katta
daromad   keltirgan”   Muallif   Buxoroni   Osiyoning   yirik   savdo
markazi   ekanligini   ta’kidlaydi.   U   buxoroliklarning   mamlakat
ichki   savdosida   faol   qatnashishini,   u   yerda   ko‘plab   savdo
rastalari   va   karvon-saroylari   mavjudligini   eslatib   o‘tadi.
Yefremovning   tassurotlari   Buxoro   xonligi   tashqi   savdosining
taraqqiyot darajasini belgilashga yordam beradi.
Ma’lumotlarga   boy   va   shu   bilan   birga   Buxoroning   kelajagi
haqidagi Yefremovning asari XVIII asrdagi Yevropa fani uchun
katta ahamiyatga ega bo‘lgan.
Bizni   qiziqtirgan   masala   bo‘yicha   muhim   ma’lumotlar   rus
sayyohi   va   ofitseri   T.S.Burnashev   asarida   uchraydi.   U   Rus
hukumatining   topshirig‘iga   ko‘ra,   1794   yili   Buxoroda   bo‘lgan
edi.   U   Buxoroda   bo‘lgan   vaqtida   u   yerga   savdo   qilish   uchun Afg‘oniston,   Eron,   Hindiston   va   boshqa   yurtlardan   kelgan   turli
millat   vakillarini   ko‘rgan.   Burnashev   Buxoroda   joylashgan
bozorlar   to‘g‘risida   yozib   qoldirgan.   Agarda   Yefremovning
sayohati   davrida   Buxoroda   4   ta   g‘isht   karvon-saroy   bo‘lgan
bo‘lsa,   Burnashev   davrida   ularning   soni   9   ta   bo‘lgan.   Karvon-
saroylar sonining ortib borishiga e’tiborni qaratsak, Buxoroning
tashqi   iqtisodiy   aloqalarining   o‘sib   borganligi   to‘g‘risidagi
taasurotga ega bo‘lamiz.
Burnashevning   ma’lumotlariga   ko‘ra,   Buxoro   Hindiston   va
Erondan   tillo,   kumush   va   hind   malmali   olgan.   Buxoro   Eronga
qorako‘l   terisi   va   boshqa   tovarlar   eksport   qilgan.   Burnashev
Buxoroga   keltiriladigan   chet   el   tovarlaridan   qirqdan   bir
miqdorida   boj   solig‘i   olinishini   eslatib   o‘tadi.   Rus   savdogarlari
esa o‘z mablag‘idan yigirmadan bir miqdorida soliq to‘lagan 
XIX asrda Buxoro davlatchiligi tarixi mag‘itlarining navbatdagi
hukmdori   Amir   Haydar   (1800-1825)   podshohligi   bilan
boshlandi. U o‘z sulolasidan bo‘lgan boshqa tojdorlarga nisbatan
ko‘p   jihatlari   bilan     o‘zbek   milliy   davlatchiligi   tarixida   sezilarli
iz qoldirgan, mang‘itlar hukmronligini mustahkamlash, ichki va
tashqi   muxoliflarga   qarshi   kurashda   qator   muvaffaqiyatlarni
qo‘lga   kiritishga   erishgan.   Bu   hol,   ayniqsa,   uning   tashqi siyosatida   o‘z   davridagi   g‘oyat   murakkab   xalqaro
munosabatlarni   to‘g‘ri   ilg‘ab   ola   bilishida   yorqin   namoyon
bo‘ldi.   Amir   Haydar   hukmronligining   dastlabki   o‘n   yili   ichida
Buxoro   davlati   olib   borgan   tashqi   siyosiy   diplomatik
munosabatlarning   ayrim   qirralari   haqida   haqqoniy   va   yangi
ma’lumotlar   beruvchi   safarnomalar   bugungi   kunda   davlatchilik
tarixi   masalalarini   yanada   chuqurroq   tadqiq   etishga   imkon
tug‘diradi.   1805   yilda   Rossiya   tashqi   ishlar   vazirligi
boshqarmasining   boshlig‘i   knyaz   Adam   Charteriyskiy
ko‘rsatmasiga   binoan   maxsus   karvonda   savdogar   qiyofasida
Orenburgdan   Buxoroga   rus   konfidentlaridan   biri   Habibulla
Abdulov (bundan oldin ham bir necha maxfiy topshiriq bilan bu
yerga   kelib   ketgan)   yuboriladi.   U   bu   yerda   rasman   soxta   pul
yasashda   ayblangan   va   Buxoroga   qochib   kelgan   rus   fuqarolari
teptyar-totorlarni   Rossiyaga   topshirish   haqida   muzokaralar
yuritadi,   ammo   aslida   unga   yuklatilgan   asosiy   vazifa
Nodirshohning Buxoroda yashashi taxmin etilgan nevarasini rus
imperatori   panohiga   olib   ketish   va   undan   Rossiyaning   O‘rta
Sharqdagi   mustamlakachilik   siyosatida   foydalanish
bo‘lgan.     Ayni   vaqtda   unga   “buxoroliklarning   Xiva   va   Eron
bilan   bo‘lgan   munosabatlarining   darajasi   haqida   xufya ma’lumotlar   yig‘ish,   bu   ishlarga   boshqa   Yevropalik   davlat
vakillari   aralashayotani   yo‘qmi,   degan   masalani   ham   aniqlash”
yuklatilgan edi. 1809 yilda Rossiyadan Buxoroga maxfiy suratda
yana   bir   konfident   [12:64-b]   poruchik   Adilnosir   Subhonqulov
yuboriladi.   Savdo   karvoni   bilan   kelgan   bu   “vakil”   ham
Buxoroning ichki va tashqi ahvoli haqida, uning harbiy quvvati
to‘g‘risida   batafsil   materiallar   to‘playdi   va   bu   ma’lumotlar
tartibga   solinib,   Orenburg   gubernatori   tomonidan   Peturburgga
jo‘natiladi.   1812   yilda   Ost-Indiya   kompaniyasi   Peshovardan
Afg‘oniston   orqali   Buxoroga   o‘z   vakili   Hofiz   Muhammad
Fozilxon   ismli   kimsan   elchi   sifatida   Amir   Haydar   huzuriga
yo‘llaydi. O‘sha yili u Buxoroga kelib uning hukmdori qabulida
bo‘ladi   va   amirga   kompaniya   rahbariyati   hamda   Buxoroga
Kashmir orqali inglizlar yuborgan asosiy elchi – Mir Izzatulloh
nomidan   bitilgan   nomalarni   topshiradi.   Hofiz   Fozilxon   o‘z
taassurotalrini   fors   tilida   bitilgan   “Buxoro   manzillari   tarixi”
safarnomasida   bayon   qilgan.   Xuddi   shu   yili   yana   Ost-Indiya
kompaniyasi   Hofiz   Fozilxondan   keyin   Buxoroga   o‘zlarining
asosiy   elchilarini   safarga   otlantiradi.   Bu   elchilikka   Said   Mir
Izzatulloh   boshchilik   qiladi.   Ular   Kashmirdan   o‘tib,   sharqiy
sarhadlardan   Buxoro   amirligi   tuprog‘iga   kirib   keladilar. Izzatulloh Buxoro amiri bilan ko‘rishgach, bu yerdan Markaziy
Osiyoning   boshqa   shaharlariga   ham   safar   qiladi.   U   ham
Fozilxon   singari   barcha   taassurotlarini   maxsus   hisobot   tarzida
yakunlab,   Ost-Indiya   rahbarlariga   topshiradi.   Ammo   Said   Mir
Izzatullohning safar esdaliklari Fozilxonning “Buxoro manzillari
tarixi”   asaridan   farqli   o‘laroq,   oradan   sal   fursat   o‘tgach
qisqartirilgan   holda   avval   fransuz,   so‘ngra   to‘la   ravishda   ingliz
tillariga tarjima qilinib, kitob holida chop etiladi.
  O‘tgan asrning dastlaki o‘n yili ichida Buxoro amirligiga kelib
ketgan   ana   shu   “sayyohlar”ning   qoldirgan   safar   taassurotlari
mazmuni   shuni   ko‘rsatadiki,   bu   o‘zbek   xonligi   o‘sha   yillarda
nafaqat   O‘rta   Sharq   mintaqasida,   balki   jahon   miqyosida
ko‘tarilgan muhim xalqaro muammolar bilan aloqador bo‘lgan.
Podsho   Rossiyasi   bosqinidan   oldin   O‘rta   Osiyo   hududidagi
xoniklar, xususan, Buxoro amirligi O‘rta Osiyodagi eng boy va
qudratli   davlatlardan   biri   hisoblanar,   uning   davlat   qurilishi
hamda diplomatiyasi qo‘shni davlatar siyosatiga yuqori darajada
ta’sir  o‘tkazib  kelar   edi.  Shu   bois  ham   ayni  kunda  bu   davrdagi
diplomatik   munosabatlar,   elchilik   bordi-keldilariga   oid   nodir
qo‘lyozmalarni   tadqiq   etish   –   xalqimizga   o‘zining   haqiqiy
o‘tmishini qaytarib berish muhim vazifalarimizdan biridir. Tariximizning   o‘qilmagan   sahifalariga   ko‘z   yuritish   natijasida
shunga   amin   bo‘lish   mumkin:   1860   yilda   Buxoro   taxtiga   Amir
Muzaffarning o‘tirishi bilan amirlikning xalqaro aloqalari yangi
bosqichga   ko‘tarildi.   Chunki   xudi   shu   davrda   Rossiya
imperiyasining   Turkiston   sarhadlariga   tajovuz   xavfi   yanada
ortdi.   Aynan   1860   yildan   boshlab   Qo‘qon   xonligi   tasarrufidagi
Oqmachit   (hozirgi   Qizil   O‘rda),   Pishpek   (Bishkek),   Avliyo   ota
(Jambul), Turkiston shaharlarini birin-ketin bosi olina boshladi.
Ana   shundan   keskin   bir   vaziyatda   Amir   Muzaffarxon
markazlashgan     Buxoro davlati hamda butun Turkiston hududini
dushmanlardan saqlab qolish uchun Angliya, Fransiya, Italiya va
Turkiya   sultonligi   kabi   eng   qudratli   davlatlar   bilan   o‘zining
ochiq   va   maxfiy   dipomatik   aloqalarini   o‘rnatdi.   Amirlik   o‘z
elchilari   orqali   Angliyaning   Hindistondagi   vakillari   va   Turkiya
sultonligi, shuningdek, Fransiya hamda Italiyaga harbiyo-siyosiy
aloqalari   o‘rnatish   takliflari   bitilgan   diplomatik   nomalarni
jo‘natdi.   Bu   haqda   tarixchi   Hamid   ibn   Baqo   Xo‘janing
(O‘zFAning   Sharqshunoslik   instituti   qo‘lyozmalar   fondida
saqlanayotgan)   “Tanzil   al-amsol   fikri-zikri   bayon   ul-ahvol”
asarida to‘la ma’lumot beriladi. Asar muallifi amirning Qo‘qon
xonligi   bilan   birgalikda   Vatan   himoyasiga   otlanish   maqsadida amalga   oshirilgan   diplomatik   ustamonligi   xususida   shunday
yozadi:   “Biz   va   sizning   o‘rtangizda   do‘stlik   yuqori   darajada
bo‘lganligi   uchun   hech   qachon   sizlarga   nisbatan   dushmanlkni
ravo ko‘rmaganmiz va ko‘rmaymiz ham. Bugun biz tomonidan
yozilayotgan   xat   qaroriga   asosan   Sayxun   daryosi   ichki   tomoni
bizniki,   tashqi   tarafi   sizning   mulkingizdir...”.   “Shuningdek,
Amir Muzaffar ikki davlat o‘rtasida tijorat bordi-keldisini yo‘lga
qo‘yish masalasini ham ko‘tardi” deydi muallif [13]. Albatta bu
harakatlar   ortida   harbiy   texnik   jihatdan   kuchli   salohiyatga   ega
g‘arb   davlatlari   orasidan   ishonchli   ham   siyosiy,   ham   harbiy
ittifoqchi   topish   maqsadi   yotganini   yaqqol   ko‘rish   mumkin.
Ushbu   harakatlar   bilan   amir   Xo‘jandni   o‘z   himoyasiga   olishga
erishadi.   Ma’lumki,   bunga   qadar   Buxoro   va   Angliya   o‘rtasida
yaxshi   diplomatik   munosabatlar   yo‘lga   qo‘yilgan   edi.   Masalan,
ikki  mamlakat   o‘rtasidagi   bir  yillik   savdo  hajmi   170  ming   funt
sterlingni tashkil etar, bu aloqalar esa o‘z navbatida yildan-yilga
rivojlanib borar edi. Shu sababdan ham amir Muzaffar iqtisodiy-
siyosiy   hamkori   –   Angliyaning   Hindistondagi   general-
gubernatori   ser   Jon   Lourensga   harbiy   ko‘mak   so‘rab   murojaat
etadi. Elchi Muhammad Porsoxo‘ja orqali Kalkuttaga keladi va
Buxoroning   Angliyaga   sodiqligini   bildirib,   inglizlardan   harbiy ko‘mak   –   qurol-yarog‘,   to‘plar,   moliyaviy   yordam   va   imkoni
bo‘lsa   qo‘shin   so‘raydi.   General-gubernator   esa   aniq   javob
bermay,   elchini   ortiga   qaytarib   yuboradi.   Shu   o‘rinda
Muhammad Porsoxo‘ja to‘g‘risida to‘xtaladigan bo‘lsak. U kishi
Buxoroda   qozikalon   (bosh   sudya)   lavozimida   xizmat   qilgan
Inoyatullo   Xojaning   o‘g‘li   bo‘lib,   unga   amir   Muzaffar   davrida
“Muftiy   askariya”   unvoni   berilgan.   Qonunshunoslik,   tib   va
boshqa   ilmlar   bo‘yicha   katta   salohiyatga   ega   bo‘lgan   elchi
badiyatda   ham   o‘z   o‘rniga   ega   bo‘lib,   ancha   ma’noli   she’rlar
yozgan.
Buxoroda   shuningdek,   amir   Abdul   Ahad   (1885-1910)
hukmronlik   qilgan   yillarida   tashqi   diplomatik   va   savdo-sotiq
aloqalri   ham   ancha   rivojlantirilgan   edi.   Ayniqsa,   ushbu   davrda
ko‘proq   Rossiya   bilan   diplomatik   aloqalarning   amalga
oshirilgnaligini   manbalardan   ko‘rishimiz   mumkin.           Buxoro
hukmdorining   Peterburgga   qilgan   safarlari   hisoboti   sifatida
“Ro‘znomai safari Fitirburx” nomli ikki me’muar asar yozilgan
bo‘lib, asar Buxoro amiri Abdul Ahad tilidan yozilgan va uning
1892-1893   yillarda   Peterburgga   qilgan   safari   kundaligi
hisoblanadi.   Uni   Rossiya   –   Buxoro   munosabatlari   tarixiga   oid
manba   sifatida   baholash   mumkin.   Ikkinchi   asar   “Ro‘znomai safari   chahorum   ...   ba   Fitirburx”   deb   nomlanib,   amir   Abdul
Ahadning 1906 yilda Peterburgga qilgan safari tafsilotlarini o‘z
ichiga oladi 
Xulosa   o‘rnida   shuni   ta’kidlamoq   lozimki,   Buxoro   amirligi
O‘rta   Osiyo   xonliklari,   Xitoy,   jumladan   Sharqiy   Turkiston,
Hindiston, Eron, Turkiya, Rossiya va boshqa mamlakatlar bilan
savdo-iqtisodiy   aloqalari   o‘rnatgan.   Buxoro   amirligi   ayniqsa,
Xitoy,   jumladan,   Koshg‘ar   bilan   yaqin   savdo   munosabatlariga
kirishgan.   Buxoro   Koshg‘ar   bilan   to‘g‘ridan-to‘g‘ri   savdo
qilishdan   tashqari   Xitoyning   O‘rta   Osiyo   xonliklari,   Hindiston,
Eron   va   Rossiya   bilan   savdo   aloqalarida   vositachi   rolini   ham
bajargan. Buxoro karvonsaroylarida Hindiston, Tibet, Koshg‘ar,
Quqon   xonligi   va   Xiva   xonligi,   Afg‘oniston,   Rossiyadan   olib
kelingan   mollar   to‘plangan.   Mazkur   savdo   aloqalarida
Buxoroning tashki savdo aloqalarida, uning ko‘shnilari Marv va
Hirot   aholisi   alohida   rol   o‘ynagan.   Buxorolik   savdogarlar
Marvga   har   xil   rus   tovarlarini   olib   kelganligini   alohida
ta’kidlanishi lozim.

Mavzu: XIX ASR OXIRI XX ASR BOSHLARIDA ROSSIYA VA BUXORO AMIRLIGINING SAVDO ALOQALARI . Reja: 1. Kirish. a.XIX asr oxirida Buxoro amirligining tashqi siyosati. 2. Asosiy qism. a.Rossiya imperiyasi va Buxoro amirligining savdo aloqalari. b.Rossiya imperiyasidan kelga elchilar. 3. Xulosa

Buxoro xonligining tashqi diplomatik va savdo aloqalari haqida ayrim ma’lumotlar keltiriladi. Demokratik jamiyat qurish yo’lida shu vaqtgacha bosib o’tilgan tarixiy bosqichlarni tahlil etish asosiy vazifalardan biri bo’lib hisoblanadi. Jamiyat va davlatchilik tarixni yanada chuqurroq anglash va undan to’g’ri xulosa chiqarish mustaqil davlat barpo etish yo’lida asosiy omillardan biri bo’lishi mumkin. Hozirgi zamonaviy bosqichda tarixiy bosib o’tilgan yillarga qayta nazar tashlash ilmiy tadqiqot olib borishda zaruriy jihatlaridan biridir. Har tamonlama va chuqur o’rganilgan so’nggi o’rta asrlar davridan bizning davrimizgacha bo’lgan (ХVIII-ХIX asrlar) tariximizga nazar tashlasak ajdodlarimizning qanday yuksak madaniyatga ega bo’lganliklariga yana bir bor amin bo’lamiz. Maqolamni dolzarbligi shundan iboratki tarixshunoslik fanida bu mavzu yuzasidan qilingan fundamental ishlar juda sanoqlidir. O’zbekiston Markaziy Osiyo xalqlari hayotida siyosiy, iqtisodiy va madaniy jihatdan muhim ahamiyatga ega bo’lgan qadimgi dunyo sivilizatsiyasi beshiklaridan biridir. O’zbekistonning boy o’tmishi va uning ko’psonli tarixiy obidalari, moddiy va manaviy madaniyati azaldan sharqshunos olimlarni o’ziga jalb etib kelgan Ayniqsa xonlikning Rossiya

bilan savdo aloqalarini muhim jihatlar yoritiladi. Shuningdek, rus elchilarining xonliklar haqida yozib qoldirilgan esdaliklari tahlil qilinadi. O‘zbek davlatchiligi tarixini ilmiy tadqiq etish, unga haqqoniy baho berish va to‘plangan tajribadan ijodiy foydalanish mustaqil O‘zbekiston Respublikasining ijtimoiy – siyosiy va madaniy taraqqiyotida muhim ahamiyat kasb etadi. Shuning uchun XX asrning oxiriga kelib jahon sivilizatsiyasining ajralmas qismi bo‘lgan O‘zbekiston tarixini, xususan o‘zbek davlatchiligi tarixini har tomonlama o‘rganish davlat siyosati darajasiga ko‘tarildi. Shu bois ham, so‘nggi yillarda O‘zbekiston tarixining qator dolzarb masalalarini o‘rganishda aniq va haqqoniy tarixiy yondashuv masalasi muhim bo‘lib bormoqda. Ta’kidlash joizki, o‘zbek xonliklaridan biri bo‘lgan Buxoro xonligi – O‘rta Osiyo tarixi, uning ijtimoiy, iqtisodiy, madaniy hayoti va xalqaro munosabatlarida katta iz qoldirgan davlat bo‘lib, uning har bir hukmdori yuritgan ichki va tashqi siyosat hamda uning oqibatlarini o‘rganish alohida ilmiy izlanishlar olib borishni taqozo qiladi. Xonlik haqidagi ayrim ma’lumotlarni (jumladan, XVIII asrda O‘rta Osiyoning qo‘shni Sharq davlatlari bilan aloqalarini) o‘rganishda rus manbalari ham muhim ahamiyat kasb etadi.

Chunki ularda iqtisodiy va siyosiy munosabatlarni tahlil qilish, savdo yo‘llarini o‘rganish uchun qilingan harakatlar, hamda qaysi mamlakatdan qanday mollar qancha miqdorda keltirilganligi haqidagi ma’lumotlar batafsil berilgan. Rus manbalarida rus elchi va elchiliklarining hisobotlari, Buxoro, Xiva va Hind elchilari hamda savdogarlarining so‘rov ma’lumotlari keltirilgan. Shuningdek, hukmdorlar hamda xonlarning bir-birlariga tortiqlari, sovg‘alari haqida ham ma’lumotlar keltiriladi. Anashu ma’lumotlar orqali O‘rta Osiyo xonliklarining Hindiston va Rossiya o‘rtasidagi savdodagi tutgan o‘rnini bilib olish mumkin. Xususan A.Jenkinson Buxoro bozorlaridagi hind savdogarlarining faoliyati haqida, ... “ular Buxoroga na oltin, na kumush, na qimmatbaho toshlar, na ziravorlar keltiradi. Men, Hindistondagi bu tovarlar ishlab chiqariladigan eksport tovarlar portugallar qo‘l ostida bo‘lganligi uchun, bu tovarlar bilan savdo okean orqali olib borilishini aniqladim”[3:], deb yozgan ma’lumotlarida elchining hind savdogarlariga o‘z munosabatini bildirganligini ko‘rishimiz mumkin.

Shuningdek, tadqiqotchilar O‘rta Osiyo bilan Moskva o‘rtasidagi savdoning uch xil usuli borligi haqida ma’lumotlar keltirib o‘tadi. Jumladan: 1.“Povalnaya” deb ataluvchi oddiy savdo bo‘lib, bu savdo erkin savdogarlar orqali amalga oshirilgan. 2. Shox va xonlarning tovarlari bilan savdo bo‘lib, bu savdo shox va xonlarning elchilik bilan kelgan shaxsiy savdogarlari orqali amalga oshirilgan. Shox va xonlarning tovarlaridan soliq olinmagan. 3. “Lyubitelskiye pominki” deb atalib, ikki davlat shox va xonlari o‘rtasidagi bojsiz tovar ayirboshlash hisoblangan. XVIII asrda, ya’ni Petr I hukmronligi yillarida Rossiyaning O‘rta Osiyoga qiziqishi kuchayadi. O‘rta Osiyo Rossiyani Sharqning savdo — iqtisodiy markazi, Rossiyadan Hindistonga boradigan asosiy yo‘llardan biri ekanligi bilan o‘ziga jalb qilardi. 1714 yili Petr I Sibir gubernatori knyaz Gagarindan Erketi shahrida (ya’ni Yorkend) oltin qumlar borligi xususida xabar topadi. Erketi bu davrda Jung‘or xonligiga bo‘ysunganligi aytiladi. Gagarin Petr I ga bu shaharni bosib olib, Yorkend yo‘lidagi Yamishev ko‘li bo‘yida qal’a qurishni tavsiya qilgan [2: 26-27-b]. Yevgraf Kaydalov kundaliklarida ham bu haqda ma’lumotlar berilgan. U