logo

ILK O`RTA ASRLARDA SAMARQAND

Yuklangan vaqt:

12.08.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

525.5 KB
ILK O`RTA ASRLARDA SAMARQAND  
M U N D A R I J A
KIRISH……………………………………………………………………. 3-6
1-bob.   ILK   O`RTA   ASRLARDA   SAMARQANDNING   SIYOSIY   VA
IJTIMOIY-IQTISODIY HAYOTI.
1.1   Ilk   o`rta   asrlarda   Samarqand   haqidagi   ma`lumotlarning   tarixiy
tahlili… …………………………………………………….………………... 7-18
1.2   Ilk   o`rta   asrlarda   Samarqandning     ma`muriy   boshqaruvi   va   siyosiy
hayoti ………...……………………………………………………………… 18-25
1.3  Samarqand Sug`dining ijtimoiy-iqtisodiy hayoti ……………………….. 25-32
2-bob. ILK  O`RTA ASRLARDA SAMARQANDDA MADANIY HAYOT. 
2.1  Ilk o`rta asrlarda Samarqandda san`at  ………………………………….. 33-48
2.2  Samarqandda din va ma`naviy hayot ………………………………….... 48-58
XULOSA……………………………………...……………………………. 59-60
FOYDALANILGAN ADOBIYOTLAR RO`YXATI………………….... 61-65
ILOVALAR …………………………………………………………..…….66-69
1 KIRISH
Mavzuning   dolzarbligi.   Mustaqillikning   dastlabki   davrlaridan
boshlab xalqning tarixiy xotirasini tiklash, tarix faniga doir tadqiqotlarni har
tomonlama   takomillashtirish   masalasi   davlat   siyosati   darajasiga   ko’tarildi.
0‘zbekiston   Respublikasi   Birinchi     Prezidenti   Islom     Karimov   1998   yil   yozida
bir   guruh   yetakchi     tarixchi   olimlar   bilan   bo’lgan   uchrashuvida
ta‘kidlaganidek,   «...o’z   tarixini   bilgan,   u   bilan   ruhiy   quvvat   oladigan   xalqni
yengib   bo’lmas   ekan,   biz   haqqoniy   tariximizni   tiklashimiz,   xalqimizni,
millatimizni ana shu tarix bilan qurollantirishimiz zarur 1
»!
Hozirgi   davrda   o’zbek   davlatchiligi   tarixini   yangidan,   tarixiy
haqiqatni   yozish   asosida   to’laqonli   holatda   tiklash   va   xalqimizga   yetkazish
tarixchi olimlarni oldiga turgan dolzarb vazifalaridan biri hisoblanadi. 
O’zbekistonning   har   bir   viloyati   tarixini   ilmiy   asosda   o’rganish   yangi
ma‘lumotlarni   fanga   joriy   etish   orqali   uni   boy   tarixi   yaxlit   majmuasini
yaratish   mumkin.   Ana   shunday   salohiyatli   viloyatlardan   biri   Samarqand
Vatanimiz   tarixida   alohida   o’rin   tutgan.   Samarqand   shahrining   ilk   o`rta   asr
ijtimoiy-iqtisodiy   va   madaniy   hayoti   tarixiga   doir   muammolar   yetarli
darajada   o’rganilmagan.   Bu   borada   to’plangan   ma‘lumotlarni   qaytadan
ko’rib   chiqish,   tanlangan   mavzuga   yangi   nazar   bilan   qarash   xolisona   baho
berish va haqqoniy yoritishni taqozo etadi.
Zarafshon   vohasi,   jumladan,   Samarqand   shahrining   qadimgi   va   o’rta
asrlar   tarixi   bo’yicha   ma‘lum   tadqiqotlar   amalga   oshirilgan,   ammo   biz
tadqiq   etayotgan   davr,   ya‘ni   ilk   o`rta   asr   tarixi   nisbatan   kam   o’rganilgan.
Vaholanki,   Zarafshon   vohasining     siyosiy,   strategik   va   iqtisodiy   jihatdan
muhim   hududida   joylashgan     Samarqand   shahrini   bu   davrdagi   tarixini
o’rganmasdan   turib,   shu   davr   O’zbekiston   tarixiga   tegishli   ko’pgina
masalalarni   to’liq   yoritish   mumkin   emas.   Bu   o’z   navbatida,   tanlangan
mavzuning dolzarbligini belgilaydigan muhim omillardan biridir. Shubhasiz,
1
1
 Karimov.I. Biz kelajagimizni o’z qo’limiz bilan quramiz.  7- tom ,  T .: “ O ’ zbekiston ”, 1999,  B .149.
2 Samarqand shahrining O’zbekiston  tarixida o’ziga xos o’rni  mavjud. Muhim
savdo   yo’llari,   iqtisodiy   va   madaniy   aloqalar   tutashgan   hududda
joylashganligi bois bu hududda turli tarixiy jarayonlar kechgan.
Samarqand   shahrini   geografik   jihatdan   qulay   muhim   savdo   yo’lida
joylashganligi, uning sharq va g`arb davlatlari  bilan har tomonlama aloqalar
olib borishga imkon bergan.
Yuqoridagi   omillardan   kelib   chiqib,   Samarqand   shahri   butun   O’rta
Osiyo   mintaqasida   o’zining   alohida   iqtisodiy   o’rniga   ega   ekanligini
ta‘kidlash   lozim.   Ana   shu   qulay   strategik   mintaqaning   ilk   o`rta   asr   tarixi
davri   O’zbekiston   tarixini   dolzarb   muammolari   tarkibiga   kiradi,   chunki
Samarqand   shahrining   tadqiq   etilayotgan   davrlaridagi   siyosiy,     ijtimoiy-
iqtisodiy   va   madaniy   hayotiga   doir   tarixi   maxsus   ishlab   chiqilib   va   bir
tizimga keltirilib o’rganilmagan.
            Shu   sababli,   Samarqand   shaharining   ilk   o`rta   asrdagi   siyosiy,   ijtimoiy   -
iqtisodiy,   va   madaniy   tarixini   qiyosiy   taxlil   qilgan   holda   o‘rganish   tarix   fanining
dalzarb vazifalaridan biridir.
Mavzuning o`rganilganlik darajasi:   Bitiruv malakaviy ish mavzusiga doir
bir   qancha   izlanishlar   olib   borilgan   bo`lib,   ular   yaratilgan   davriga   muvofiq   uch
guruhga   bo`linadi.   1.   Rossiya   imperyisi   davrida   yaratilgan   tadqiqotlar.   2.   Sovet
davrida yaratilgan tadqiqotlar. 3. Mustaqillik yillarida yaratilgan tadqiqotlar.
Rossiya   imperyisi   davrida   yaratilgan   tadqiqotlar .   Samarqand   Rossiya
imperyasi   tomonidan   egallangandan   so`ng   uning   tarixini   o`rganish   rus   harbiylari
va   tarixchi   olimlari   tomonidan   amalga   oshirildi.   Ular:   mayor   Barzenkov,
S.Gorshenin,   A.P.Xoroshxin,   V.Krestovskiy,   N.Veselovskiy,   V.Bartold 2
,
V.Vyatkin 3
, M.Behbudiy, A.Semyonov,  va boshqalar.
2
 Бартольд В.В. Туркестан в эпоху монгольского нашествия / Соч. –М.: ИВЛ, 1963. – Том I.
3
 Вяткин В.Л. Афрасиаб – городище былого Самарканда. – Т.: Ўздавнашр, 1929.
3 Sovet davrida yaratilgan tadqiqotlar . Sovet davriga oid tadqiqotlar asosan
A.Terenojkin,   A.N.Bernshtam 4
,   A.Belintskiy 5
,   Yu.Buryakov 6
,   L.Albaum 7
,
V.Vyatkin, V.A.Krachkovskiy 8
, I.Yu.Krachkovskiy 9
, S.Ayniy, A.Fitrat, P.Saliyev,
M.Saidjonov,   M.Masson,   D.Lev,   V.Shishkin 10
,   I.Mo`minov 11
,   V.Livshits 12
,
Y.G`ulomov,   Sh.Toshxo`jayev,   A.Asqarov   va   boshqalarning   ilmiy   ishlarida
namoyon bo`ladi.
Mustaqillik   yillarida   yaratilgan   tadqiqotlar .   O`zbekiston   Respublikasi
mustaqillikga   erishgandan   so`ng   tarixchi   olimlarimiz   zimmasiga   O`zbekiston
tarixini   xolisona   yoritish   vazifasi   yuklatildi.   Bu   davrda   V.Masson,   Y.G`ulomov,
A.Asqarov 13
,   T.Shirinov 14
,   A.Berdimurodov 15
,   T.Lebedov,   T.Ernazarov,
B.Kochnev,   A.Toshxo`jayev,   L.Baratova 16
,   M.Ishoqov 17
,   A.Axatxo`jayev,
D.Alimova 18
,   A.Otaxo`jayev 19
,   R.Sulaymonov 20
,   E.Ritviladze 21
,   M.Jo`raqulov,
B.G`oyibov 22
 kabi olimlar o`z tadqiqotlarida Samarqand tarixini yoritib berdi.
4
 Бернштам А.Н. Среднеазатская древность и ее изучение за 30 лет // ВДИ. – 1947 .
5
 Беленицкий А.М. Вопросы идеологии и культов Согда (по материалам Пенджикентских храмов) // 
Живопись древнего Пенджикента. – М., 1954.
6
 Буряков Ю.Ф. Христианство в Средней Азии в древности и средневековье / Культура народов 
Центральной Азии. Религия и демократия. – Самарканд: МИЦАИ, 1999.
7
 Альбаум Л.И. Живопись Афрасиаба. – Т.: Фан, 1975.
8
 Крачковская В.А., Крачковский И.Ю. Древнейший арабский документ из Средней Азии // Согдийский 
сборник. Сборник статей о памятниках согдийского языка и культуры, найдены на горе Муг в Таджикстане. 
– Л., 1934.
9
 Крачковский И.Ю. Письмо из Согдианы / Над арабскими рукописями. – М.–Л.: Изд. АН СССР, 1945.
10
 Шишкин В.А. Варахша. – М.: Изд.АН СССР, 1963.
11
 История Самарканда. В двух томах. Том первый. С древнейших времен до великой Октябрьской 
социалистической революции / Отв. ред. И.М. Муминов. – Ташкент: Фан, 1969 .
12
 Лившиц В.А. Надписи на фресках из Афрасиаба. Тезисы докладов сессии, посвященной истории 
живописи стран Азии. – Л., 1965.
13
 Asqarov A. Beshkapa ossuariylari / O‘zbekistonda arxeologik tadqiqotlar. 2001. – 
Toshkent, 2002.
14
 Ширинов Т.Ш., Исамиддинов М.Х. Археология древнего Самарканда.Т.,2007.
15
  Berdimurodov   A .  Samarqand   tarixidan   tomchilar  ( maqolalar ,  suhbatlar ,  tadqiqotlar )/ Mas ` ul   muharrir  
T . Sh . Shirinov .  O ` zbekiston   Fanlar   Akademiyasi ;  Yahyo   G ` ulomov   nomidagi   Arxeologiya   instituti . –  Toshkent : 
Ma ` naviyat ,2015.
16
 Baratova L.S. Turk xoqonligi va uning O‘rta Osiyo davlatlari bilan o‘zaro aloqalari // 
O‘zbekiston davlatchiligi tarixi ocherklari. –Toshkent: Sharq, 2001.
17
 Ishoqov M.M. Unutilgan podsholikdan xatlar. – Toshkent: Fan, 1992.
18
 Алимова Д.А., Буряков Ю.Ф., Рахматуллаев Ш.М.  « История Самарканда (с древнейших времен до наших 
дней)" » Т.:  « ART   FLEX »,2009.
19
 Otaxo‘jaev A. Ilk o‘rta asrlar Markaziy Osiyo sivilizasiyasida turk-sug‘d
munosabatlari. Monografiya. –T.: ART-FLEX, 2010.
20
 Сулейманов Р.Х. Древний Нахшаб. – Самарканд – Ташкент: Фан, 2000.
21
 Ртвеладзе Э.В. Цивилизации, государства, культуры Центральной Азии. – Ташкент, 2005.
22
  G`oyibov B.S. Sug`d konfederatsiyasi: shakllanishi, taraqqiyoti va tanazzuli.T.2015; G`oyibov B.S. Sug`d 
tarixidan lavxa. Samarqand-2020.
4               Bitiruv   malakaviy   ishning   maqsadi   va   vazifalari:   Samarqand   shahrining
IV-VIII   asrdagi   siyosiy,   ijtimoiy-iqtisodiy,   madaniy   tarixiy   qiyosiy   tahlil   qilgan
holda o‘rganish Samarqand shahrining o‘tmishiga oid ayrim jihatlar xususida so‘z
yuritish,   Samarqand   shahrining   bir   qadar   uzoq   va   yaqin   o‘tmishini   hamda   xali
ko‘plab   ma’lum   bo‘lmagan   qariyb   unitilayozgan   tarixini,   shahar   tarixini   ilmiy
jihatdan  tadqiq  etgan  holda  yoritishdan  iborat.  Mazkur  maqsadni   amalga  oshirish
uchun qo‘yidagi vazifalar belgilanib olindi.
- IV-VIII  asr lar da Samarqand shahrining  siyosiy  hayotini yoritib berish.
- IV-VIII   asrlarda   Samarqand   shahri   ijtimoy-iqtiosdiy   ahvolini   talqin
qilish.
- IV-VIII  asr lar da Samarqand shahri madaniyati  va san`ti ni yoritib berish.
     Bitiruv malakaviy  ishning   i l m i y   v a   a m a l i y   a h a m i y a t i :
- IV-VIII  asr lar da Samarqand shahrining  siyosiy  hayoti  yoritib berildi.
- IV-VIII   asr lar da   Samarqand   shahrining   ijtimoiy-iqtisodiy   hayoti   tahlil
q i l i n d i .
- Ilk o`rta asrlarda Samarqand   shahri madaniyati yoritib berildi.
                    Bitiruv   malakaviy     ishning     tuzilishi:   kirish,   ikki   bob,   xulosa,
foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati va ilovalar.  
5 I.   BOB.   ILK   O`RTA   ASRLARDA   SAMARQANDNING   SIYOSIY   VA
IJTIMOIY-IQTISODIY HAYOTI
I.1. Ilk o`rta asrlarda  Samarqand haqidagi ma`lumotlarning tarixiy tahlili
Samarqand   tarixini   o ʻ rganishda   turli   davrlarda   turlicha   yondashuvlar
qo ʻ llanilgan :   agar   musulmon   adabiyotida   Islom   dinining   Samarqand   tarixidagi
o ʻ rni   alohida   ta ʼ kidlangan   bo ʻ lsa ,   sovet   davridan   oldingi   rus   adabiyotida
Samarqand   qadimiy   shahar ,   o ʻ zining   tarixiy   va   me ʼ moriy   durdonalari   bilan
mashhur   Amir   Temur   saltanati   poytaxti   sifatida   talqin   etilgan .   Sovet   davrida
shahardagi   o ' zgarishlar   ijtimoiy - iqtisodiy   shakllanishining   o ' zgarishi   nuqtai
nazaridan   ko ' rib   chiqildi .   O ‘ zbekiston   mustaqillikka   erishgach ,   O ‘ zbekistonning
Birinchi   Prezidenti   I . A . Karimov   va   O ‘ zbekistonning   amaldagi   Prezidenti
Sh . M . Mirziyoyevning   shaxsiy   tashabbuslari   bilan   boy   tarixiy - madaniy   an ’ ana   va
qadriyatlarimizni   tiklash   borasida   jahon   ilmiy   markazlari   bilan   keng   aloqalar
o ‘ rnatish   va   shahar   markazlarini   o ‘ rganishda   jahon   tajribasi   asosida   Samarqand
tarixini   o ‘ rganish   imkoniyatlari   yaratib   berildi . 23
Poytaxti   Samarqand   bo lgan   Sug d   davlati   tarixiga   oid   eng   qadimiyʻ ʻ
manbalardan biri zardushtiylarning muqaddas kitobi “Avesto”dir. “Avesto” miflari
“Bundahishn”   (“Birinchi   ijod”)   risolasidan   ma lum   bo lib	
ʼ ʻ 24
,   u   “Avesto”ning
yo qolgan   qismining   ko plab   o zgartirish   va   qo shimchalar   bilan   o rta   forscha	
ʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
transkripsiyasidir. 25
  “Avesto” matnlarining tahlili ma’lum darajada O‘rta Osiyo va
Eron   xalqlari,   jumladan,   sug‘diylarning   ma’naviy   madaniyatini,   ularning   san’ati
semantikasini qayta qurish imkonini beradi.
Ahamoniylar   saltanatining   vujudga   kelishi   sivilizatsiyalashgan   dunyoning
axborot   makonini  kengaytirish  imkonini  berdi. Sug dlar   haqidagi   ilk  ma lumotlar	
ʻ ʼ
Behistun   bitiklarida   va   qadimgi   yunon   manbalarida   uchraydi.   Miloddan   avvalgi
23
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.13.
24
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.13.
25
 Авеста в русских переводах (1861-1996). Составление, обшая редакция, примечания и справочный раздел 
И.В.Рака. СПБ.:1997.С.70-71.
6 480-yilda Kserksning Yunonistonga yurishida qatnashgan sug dlar haqida qadimgiʻ
yunon tarixchisi Gerodot eslatib o tgan.	
ʻ 26
O rta Osiyoning qadimiy o tmishini  o rganishda  muhim  voqea Afg oniston	
ʻ ʻ ʻ ʻ
shimolidagi   arxiv   hujjatlarining   topilishi   bo ldi.  Ular   oxirgi   Ahamoniylar   davriga	
ʻ
tegishli   (eramizdan   avvalgi   353-324-yillarga   oid   30   ta   hujjat   va   18   ta   tayoqdagi
yozuvlar).   Bundan   tashqari,   ularning   ba'zilarida   O'rta   Osiyodagi   shaharlarning
nomlari qayd etilgan, masalan, Nikshapaya (hozirgi Qarshi) va boshqalar.
Samarqand   tarixini   yoritishda   yangi   bosqich   Aleksandr   Makedonskiy
qo shinlarining   tarixchi   Aristobul   hamrohligida     kirib   kelishi   bilan   bog liq   edi.	
ʻ ʻ
Uning   ma lumotlari   asosida   tarixchilar   Arrian,   Kvint   Kurtiy   Ruf   va   boshqalar	
ʼ
Iskandarning   yurishlari   tarixini   yozganlar,   bu   yerda   Sug d   va   uning   poytaxti   —	
ʻ
Maroqanda (Samarqand) haqida ma lumotlar bor. Antik mualliflar ma’lumotlarini	
ʼ
muayyan   umumlashtirish   va   tahlil   qilishni   dastlab   V.Bartold   amalga   oshirgan,
so‘ngra   A.Bajenov   tomonidan   nashr   etilgan.   Ularning   ayrimlarida   Samarqand
haqidagi   ma’lumotlar   mavjud.   Sug‘diyonaga   oid   manbalardan   olingan   parchalar
Samarqand davlat universiteti olimlari tomonidan nashr etilgan bo‘lsa, keyinchalik
Plutarx, Strabon, Arrian, Kvint Kursiy Ruf, Ptolemey va boshqalarning Samarqand
haqidagi   ma’lumotlari   I.Pyankov,   F.Grene,   P.Bernard   tomonidan   tahlil   qilingan.
1984-yilda B.Lunin tuzgan O rta Osiyo tarixiga oid qadimiy manbalar antologiyasi	
ʻ
nashr etildi. 27
Miloddan  avvalgi  II—I  asrlarda  sug d  yozuvi  yaratilib,  keyinchalik  yuksak	
ʻ
taraqqiyotga   erishdi.   Sug‘d   yozma   madaniyatining   yuksak   darajada   ekanligini
Mug`   arxivi   hujjatlari   va   1906-yilda   Sharqiy   Turkistondagi   Dunxuan   g‘arbida
joylashgan   qorovul   minorasi   xarobasidan   A.Steyn   tomonidan   topilgan   milodiy
311-313-yillardagi eski sug‘d xatlaridan ham bilish mumkin.   Eski maktublarning
asl   nusxalari   Londondagi   Britaniya   kutubxonasida   saqlanadi.   Ularni   turli
mutaxassislar,   jumladan,     N.Sims-Uilyams,   Etyen   de   la   Veysiera,   V.Livshits
o'qigan.
26
 Геродот. «История» Перевод и примечания Г.А.Стартановского.М.: «Ладомир»,1993. С.333.
27
 История Узбекистана в источниках. Составитель Б.В.Лунин.Т.:Фан,1984.
7 1932-yilda   Qal a-i   Mug`   (Tojikiston)   qal asi   xarobalarida   olib   borilganʼ ʼ
qazishmalarda   74   ta   sug d   hujjatlari   topilgan   bo`lib,   ulardan   biri   arab,   yana	
ʻ
boshqasi   qadimgi   turkiy   tilda   yozilgan   ,   shuningdek,   ko plab   moddiy   madaniyat	
ʻ
ashyolari   topilgan.   1934-yilda   A.Freyman   topilgan   hujjatlarning   batafsil
paleografik   tavsifini   tayyorladi.   Aniqlanishicha,   topilgan   barcha   hujjatlar   milodiy
VIII asrgacha bo`lgan (722-yilgacha) davrga tegishli bo'lishi kerak. Sug d matnlari	
ʻ
ichida   asosan   ikki   guruh   hujjatlar   –   xatlar   va   ish   yozuvlari   mavjud.   Hujjatlarni
o`qish jarayonida V.Livshits huquqiy matnlarni aniqlashga muvaffaq bo'ldi. Mug`
huquqiy   shartnomalarining   tuzilishi   bir   xil:   sana,   tomonlarning   belgilanishi,
bitimning   predmeti   va   shartlari,   guvohlar,   kotibning   ismi-sharifi.   Mug`
kolleksiyasi   hujjatlarining   tarkibi   juda   xilma-xil:   bu   yerda   bir   qancha   kishilar
arxivining   qismlari   ham   saqlanib   qolgan.   Hujjatlar   ilk   o rta   asrlarda   Sug d,	
ʻ ʻ
jumladan,   Samarqandda   huquqshunoslik,   iqtisodiy   va   siyosiy   hayot   yuksak
darajada   rivojlanganidan   dalolat   beradi.   Qadimgi   va   ilk   o rta   asrlar   sug d	
ʻ ʻ
manbalarini   o rganish   bo yicha   so nggi   tadqiqot   V.Livshits   tomonidan   nashr	
ʻ ʻ ʻ
etilgan   bo lib,   u   sug d   manbalari,   sulolalar   tarixi,   dini,   xronologiyasi,   kalendar	
ʻ ʻ
tizimini   o rganishga   katta   hissa   qo shgan.   O zbekistonda   sug d   manbalarini
ʻ ʻ ʻ ʻ 28
,
shuningdek, “Avesto” matnlarini o rganish bilan M.Isxoqov shug ullandi.	
ʻ ʻ
Qadimgi Samarqand – Afrosiyob manzilgohi hududidan V— VI asrlarga oid
sug d   xo jalik   yozuvlari   va   VII   asrga   oid   devor   suratlari   topilgan.   Afrosiyobning	
ʻ ʻ
sharqiy qismida V—VI  asrlarga oid sopol  ostrakon topilgan  bo lib, unda xo jalik	
ʻ ʻ
yozuvi mavjud.
Qadimgi   turkiy   matnlarda   sug dliklar,   Sug dning   siyosiy   tarixi   haqida	
ʻ ʻ
ma lumotlar mavjud.	
ʼ
Samarqand   tarixini   yoritishda   V   –   VIII   asrlar   Xitoy   yilnomachilari
ma lumotlarining   ahamiyati   ko`p.   Samarqand   VI-VIII   asrlarga   oid   xitoy
ʼ
manbalarida   Bey-shu,   Suy-shu,   Tang-shu   va   boshqalar   tomonidan   ham   tilga
olingan.   Bu   ma lumotlar   turli   xitoy   diplomatlari   (Tun   Yuan,   Gao   Ming   va	
ʼ
28
 Исхаков.М.М. Палеографические исследование памятников согдийской письменности. 
Дис.док.ист.наук.Т.,1991.
8 boshqalar) tomonidan shahar haqidagi ta riflarga asoslangan. Ular O rta Osiyo vaʼ ʻ
ehtimol Samarqandda bo lgan.	
ʻ
Shaharga   xitoylik   sayyohlar   Vey   Sze,   Syuan   Zan,   Xoy   Chao   va   boshqalar
tashrif   buyurishgan.   Xitoy   mualliflari   Sug d   va   Samarqand   haqida   juda   qisqa,	
ʻ
ammo   qimmatli   ma lumotlarni   keltirishgan.   Xitoy   manbalarida   Samarqand	
ʼ
Somotsyan, Kann deb atalgan.  29
Shahar   tarixi   XVIII   –   XIX   asrlar   mahalliy   manabalarda   ma lumotlar   o rta	
ʼ ʻ
asr   asarlaridan   olingan   ma lumotlar   asosida   tanqidiy   tahlil   qilinmagan   holda	
ʼ
o`rganilgan   bo lsa,   1840-yillardan   boshlab   rus   tarixshunosligida   shahar   va   uning	
ʻ
tarixi   tavsiflari   paydo   bo la   boshladi   (N.V.Xanikov).   Samarqand   tarixi,   shahar	
ʻ
olimlari,   azizlar,   qabristonlarga   oid   ayrim   ma lumotlar   1844-1848   yillarda	
ʼ
yozilgan Abu Tohir Xoja (1874-yilda vafot etgan)ning “Samariya” asarida mavjud.
Abu Tohir Xo‘ja samarqandlik Qozi Abu Said ibn Abdul-Xayoning o‘g‘li edi. Bir
paytlar   Samarqandda   muftiylik   qilgan,   Samdrqand   rus   qo‘shinlari   tomonidan
qo‘lga   kiritilgandan   so‘ng   Buxoroga   ketib,   Karmanada   raislik   qilgan.   Shahar
tarixiga   oid   ayrim   umumlashmalarni   1860-yillar   boshida   Samarqandda   bo lgan	
ʻ
sharqshunos olim A.Vamberi yozib qoldirgan. 30
Samarqandning   o tmishi   va   uning   o tgan   davrlarning   qimmatbaho   osori-	
ʻ ʻ
atiqalari   saqlanib   qolgan   qadimiy   manzilgohiga   bo lgan   katta   qiziqish   shahar	
ʻ
Rossiya   imperiyasi   tomonidan   bosib   olingandan   so ng   darhol   namoyon   bo ldi.
ʻ ʻ
XVIII   asrning   70-yillarida   mayor   Borzenkov,   V.Krestovskiy   va   boshqalar
tomonidan Afrosiyobda arxeologik qazishmalar boshlandi.
Turkistondagi   ilk   gazeta   –   “Turkestanskiye   vedmosti”ning   ilk   sonidanoq
o‘lka, jumladan, Samarqand tarixiga bag‘ishlangan maqolalar chop etila boshlandi.
Masalan, birinchi sonida Usmon Qur’oni haqidagi maqola (1870-jild 1-son) e’lon
qilingan. Harbiy sharqshunos olim A.P.Xoroshxin 1872-yil 28-fevraldagi 8-sonida
Samarqand   haqida   qiziqarli   maqola   e lon   qilgan   bo lib,   unda   olim   Samarqand	
ʼ ʻ
29
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.16.
30
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.31.
9 tarixini   Afrosiyob   qurdirgan,   keyinchalik   Aleksandr   Makedonskiy   tomonidan
bosib olingan qadimiy Maroqanda bilan bog lagan.ʻ
1883-yildan   Turkiston   general-gubernatori   M.G.Chernyaev   buyrug i   bilan	
ʻ
podpolkovnik   V.Krestovskiy   Afrosiyobda   qazish   ishlarini   boshladi.   Tarixiy
ma’lumotlarni to‘plash jarayonida Samarqandning sobiq shahar qozisi Nizomiddin
Xo‘ja   Abdulg‘affarxo‘jaev   bilan   maslahatlashib,   arxeologik   topilmalar   asosida
dastlab   Samarqandni   yunon   tarixiy   manbalarida   tilga   olingan   Maroqanda
ekanligini aniqladi.
XIX   asrning   80-90-yillarida   Samarqandda   mahalliy   ixlosmandlar,   qadimiy
buyumlarni   yig uvchilar   guruhi   paydo   bo ldi,   ular   orasida   Mirzo   Buxoriy   Mirzo	
ʻ ʻ
Abdullin,   Mirzo   Barot   Mulla   Qosimov,   Abu   Said   Maxsum   va   boshqalarning
nomlari   alohida   ajralib   turadi.   1884-yilda   "Samariya"   Mirzo   Barot   tarjimasida
turkiy tilga o`girildi.
Samarqandda to‘rt  yil – 1890-1893-yillar davomida nashr etilgan “Okraina”
xususiy gazetasida  rus jurnalist  va adiblarining Samarqand tarixiga oid qarashlari
o‘z   ifodasini   topdi.   “Okraina”   siyosiy-ijtimoiy   adabiy   gazeta   hisoblangan.
Gazetada   e’lon   qilingan   maqola   va   eslatmalarda   mustamlaka   ma’muriyati,   rus
ziyolilari,   harbiylarning   mahalliy   aholi   hayoti,   Samarqanddagi   o‘zgarishlar   bilan
bog‘liq   turli   masalalarga   nisbatan   tanqidiy   nuqtai   nazardan   ham,   uzr   so‘rash
pozitsiyasidan ham qarashlari o‘z ifodasini topdi. Samarqandda “Okraina” faoliyati
to xtatilishi   bilan   oradan   bir   yil   o tib,   1895-yilning   yozidan   boshlab	
ʻ ʻ
“Turkestanskiye   vedmosti”da   alohida   “Samarqand   yilnomasi”   bo limi   paydo	
ʻ
bo ldi.   Keyinchalik   1906-yildan   chiqa   boshlagan   “Samarqand”   shahar   gazetasi	
ʻ
nashrlarida shaharning qadimiy va o rta asrlar tarixiga oid alohida maqolalar e lon	
ʻ ʼ
qilindi. 31
Samarqand   tarixini   o rganish   Samarqand   viloyati   harbiy   gubernatori,	
ʻ
general-leytenant  graf N. Rostovtsev (1831-1897) tomonidan qo llab-quvvatlandi.	
ʻ
Rostovtsev   davrida   Afrosiyob   posyolkasida   arxeologik   qazishmalar   faol   olib
31
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.33.
10 borildi.   O‘sha   davrda   “Samarqand   viloyati   ma’lumotnomalari”   va   “Manzil-
taqvimlar”   muntazam   nashr   qilinardi.   Samarqandda   birinchi   marta   bosmaxona
paydo   bo'ldi,   kutubxona   ochildi.   Bu   davrda   mahalliy   ziyolilar   vakillari   madaniy-
etnik masalalarni muhokama qilishda faollik ko‘rsata boshladilar.
1895-yildan   Turkiston   arxeologiya   ixlosmandlari   to garagi   (TKLA)   o zʻ ʻ
faoliyatini   boshladi,   bu   arxeologik   va   me moriy   yodgorliklar   tarixini   o rganishda	
ʼ ʻ
katta   rol   o ynadi.   Samarqand   yodgorliklarini   tavsiflash   va   o‘rganish   ishlariga	
ʻ
1887-yilda Samarqand viloyat statistika qo‘mitasining tashkil etilishi va 1896-yilda
shahar muzeyining ochilishi yordam berdi.
N.Veselovskiy (1848-1918) O rta Osiyo tarixi bo yicha mutaxassis bo lgan,	
ʻ ʻ ʻ
ammo arxeologik ishlarda tajribaga ega emas edi. U Afrosiyobda qazishmalar olib
borib,   Samarqand   Makedoniyalik   Iskandar   davridan   buyon   bu   hududda   bo‘lgan
degan xulosaga kelgan. N.Veselovskiy tashabbusi  bilan birinchi marta 1885-yilda
qadimgi Samarqand shaharchasining topografik rejasi tuzildi. 1895-1896 va 1898-
1899-yillarda   Samarqandda   maxsus   tarixiy-madaniy   ekspeditsiyaga   rahbarlik
qilgan.   1895-yilda   N.Veselovskiy   boshchiligida   Samarqand   ekspeditsiyasini
tashkil etishning sabablaridan biri shved olimi Fridrix Robert Martinning qadimiy
yodgorliklar   ahvolini   tasvirlovchi   maktublari   edi.   1904-yilda   N.Veselovskiy   Abu
Tohir Xo‘janing “Samariya” qo‘lyozmasi matnini nashr ettirdi.
Shahar tarixini o rganishga juda ko p manbalarni tahlil qilgan va Samarqand	
ʻ ʻ
arxeologiyasi   bilan   jiddiy   qiziqqan   V.Bartold   (1869-1930)   salmoqli   hissa
qo shgan.   Masalan,   u   dastlab   shaharning   tarixiy   topografiyasi,   Samarqand	
ʻ
ossuariylari,   1365-yilgi   Samarqand   qo zg oloni   tarixi   va   boshqalarga   oid	
ʻ ʻ
manbalarni tahlil qilgan.
V.V.Bartold   o zining   “Turkiston   mo g ullar   istilosi   davrida”   nomli	
ʻ ʻ ʻ
monumental asarini e lon qildi, unda Somoniylar, Qoraxoniylar va Xorazmshohlar
ʼ
davridagi Samarqand haqida keng va qimmatli ma lumotlar berilgan. Afrosiyobda	
ʼ
olib   borilgan   qazishmalar   natijasida   V.Bartold   1904-yildayoq   Xorazmshohlar
11 davridagi shahar sobori masjidining joylashgan joyini aniqladi. V.Bartold birinchi
bo lib O rta Osiyoning o rta asr shahrining uch bosqichli tuzilishini taklif qilgan .ʻ ʻ ʻ
1905-yildan   boshlab   Afrosiyobda   olib   borilgan   qazishmalar   samarqandlik
arxeolog   V.L.Vyatkin   (1869-1932),   keyinchalik   Mirzo   Ulug‘bekning
Samarqanddagi   rasadxonasi   qoldiqlarini   topdi.   V.L.Vyatkin   Samarqand   tarixi   va
uning   me moriy   inshootlariga   oid   bir   qancha   asarlar   nashr   ettirgan   bo lib,   ular	
ʼ ʻ
bugungi   kungacha   o z   ilmiy   qiymatini   yo qotmagan.   Abu   Tohir   Xo‘janing	
ʻ ʻ
“Samariya”   va   Abu-Hafsning   “Qandiya   Minor”   tarjimalari   ham   unga   tegishli
bo‘lib,   qadimiy   shahar   tarixiga   oid   qimmatli   ma’lumotlarni   o‘zida   jamlagan.
V.Vyatkinning   ayrim   materiallari   nashr   etilmagan   bo lib,   ular   hozirda	
ʻ
Toshkentdagi O zbekiston Respublikasi Markaziy davlat arxivi va Samarqanddagi	
ʻ
O zbekiston madaniyati va san`ati tarixi muzeyi arxivida saqlanmoqda.	
ʻ 32
Turkistondagi   jadidchilik   harakatining   yetakchi   namoyandalaridan   biri
Mahmudxo‘ja Behbudiydir (1875-1919). Behbudiy Samarqand madrasasida tahsil
olgan, so‘ngra Buxoroda o‘qishni davom ettirgan. 1913-yil apreldan sentabrgacha
o‘zbek,   tojik   va   rus   tillarida   “Samarqand”   gazetasini   chiqargan.   1914-yildan
“Oyna”   jurnalini   chiqargan.   Keyin   “Behbudiya”   nashriyotini   ochgan.   U
geografiya,   islom   tarixi   va   boshqalar   bo‘yicha   oltita   darslik   muallifi   bo‘lib,   o‘z
nashrlarida   Samarqandning   o‘tmishiga   oid   fikrlarini,   asosan,   mahalliy   yozma
an’anaga tayangan holda bayon qilgan.
1925-1930-yillarda   Samarqand   O‘zbekistonning   poytaxti   bo‘lganida   shahar
tarixini o‘rganish borasida katta tashkiliy ishlar olib borildi. 1927-yilda Samarqand
davlat   pedagogika   instituti   tashkil   etilib,   unda   tarix   yo‘nalishi   ochilib,   unda
mashhur tarixchilar, sharqshunoslar, tilshunoslar, etnograflar: V.Vyatkin, S.Ayniy,
A.Fitrat, P.Saliyev va boshqalar faoliyat yuritdi.
Ilk   sovet   davridagi   Samarqand   tarixchilaridan   biri   Samarqand   davlat
universitetida   dars   bergan   P.Saliev   (1882-1937)   edi.   Afsuski,   u   Sovet   hukumati
tomonidan qatag'on qilindi.
32
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.36.
12 Samarqand   tarixini   o‘rganishga   ulkan   hissa   qo`shgan   tarixchi,   sharqshunos
olim   M.Saidjonov   (1893-1937),   keyinchalik   Stalin   qatag‘onlari   qurboni   bo‘ldi.
Uning   ayrim   materiallari   oilaviy   arxivda   saqlangan.   Uning   “Samarqand
arxitekturasi. Shahar tarixi” mavzusidagi ishiga M.Masson ijobiy baho bergan.
V.Vyatkin   (1869-1932)   Samarqand   –   Afrosiyob   qarorgohi   haqida   birinchi
bo‘lib   maxsus   asar   yozgan   ko‘zga   ko‘ringan   o‘lkashunos   olimlardan   biridir.   Bu
asarda   o sha   davrda   yetarlicha   arxeologik   materiallar   yo qligi   sababli   xatolargaʻ ʻ
yo l   qo yilgan,   masalan,   V.Vyatkin   “Grek   Maroqandasi   va   Samarqandni   bir	
ʻ ʻ
shaharga   tegishli   deb   hisoblasak   ham,   uni   izlash   kerak.   Boshqa   joyda,   lekin
Afrosiyobda emas” – degan edi. 1930-yilga kelib qo‘shimcha qazishma ishlari olib
borgach, Samarqandning yoshi haqiqatan ham qadimiy davrga borib taqaladi, deb
o‘z fikridan qaytgan edi.
1932-yilda V.Vyatkin vafotidan keyin Afrosiyobni qazish ishlari faqat 1945-
yilda qayta tiklandi. 1930-yillarda Samarqand atrofi va uning atrofidagi hududlarni
arxeologik   jihatdan   o rganish   ishlari,   afsuski,   Ikkinchi   jahon   urushi   yillarida	
ʻ
frontda halok bo lgan I.Suxarev (1909-1942) tomonidan amalga oshirildi. Qamalda	
ʻ
qolgan Leningradda halok bo lgan G.Grigoryev (1898-1942) Samarqand viloyatini	
ʻ
arxeologik   o rganish   va   sug orish   tizimi   tarixini   o rganishga   o z   hissasini	
ʻ ʻ ʻ ʻ
qo shgan.	
ʻ
Samarqandning   qadimiy   va   o rta   asrlar   tarixini   o`rganishga   O rta   Osiyo	
ʻ ʻ
arxeologlarining Toshkent maktabi asoschisi M.E.Masson (1897-1986) katta hissa
qo shdi,   uning   bolaligi   va   yoshligi   Samarqandda   o tgan.   Samarqand   erkaklar	
ʻ ʻ
gimnaziyasida   tahsil   olgan.   1908-1909-yillarda   V.L.Vyatkin   boshchiligidagi
Ulug`bek   rasadxonasida   olib   borilgan   qazishmalarda   qatnashgan.   1916-yilda
M.Masson   Samarqand   gimnaziyasini   oltin   medal   bilan   tugatdi.   1918-yildan
boshlab   M.Masson   tadqiqotlari   Samarqandning   rivojlanishi,   pul   xo jaligi   va	
ʻ
konchilik   tarixi,   me morchilik,   epigrafika,   tarixiy   geografiyaga   bag ishlangan.	
ʼ ʻ
1941-yilda   M.Masson   Samarqandda   qazish   ishlari   olib   bordi.   M.Masson
Samarqand tarixini o'ziga xos davrlashtirishni taklif qilgan.
13 A.Bernshtam   sug d,   sug diylar   va   turk-sug d   aloqalarini   o rganishga   o zʻ ʻ ʻ ʻ ʻ
hissasini qo shgan.	
ʻ
1948-yildan   1958-yilgacha   Samarqandda   ilmiy-tadqiqot   markazi   sifatida
arxeologik   baza   ishlamagan,   faqat   D.Lev,   G.Shishkin   va   boshqalar   tomonidan
ma'lum sohalarda tadqiqot olib borilgan.
1958-yilda   O zbekiston   FA   Tarix   va   arxeologiya   instituti   arxeologik	
ʻ
ekspeditsiyasining   Samarqand   maxsus   otryadi   tuzilib,   unga   1966-yilgacha
V.Shishkin   rahbarlik   qilgan.   Bu   “ishtirokchilar   soni   va   bo‘sh   yerlar   miqdori
bo‘yicha O‘zbekistondagi eng yirik qazishma” edi.
1966-yil avgust oyida Afrosiyob aholi punkti davlat  qo‘riqxonasi  deb e’lon
qilindi   va   uni   o‘rganish   uchun   O‘zbekiston   SSR   Fanlar   akademiyasi   Tarix   va
arxeologiya   instituti,   San’at   instituti   jamoalari   kiritilgan   Afrosiyob   arxeologik
kompleks   ekspeditsiyasi   tuzildi.   O zbekiston   SSR   Madaniyat   vazirligining   o quv	
ʻ ʻ
fanlari,   Toshkent   Davlat   universitetining   muammo   laboratoriyasi,   A.Navoiy
nomidagi   Samarqand   davlat   universiteti,   O zbekiston   xalqlari   tarixi   muzeyi,	
ʻ
O zbekiston SSR madaniyati va san ati tarixi muzeyi va boshqalar jalb etildi.	
ʻ ʼ
1970-yilda   Samarqandning   2500   yilligini   nishonlash,   Samarqandda
O‘zbekiston   Respublikasi   Fanlar   akademiyasi   Arxeologiya   instituti   Samarqand
fondi   tarixi   muzeyi   tashkil   etilishi   shahar   o‘tmishni   o‘rganilishida   muhim   voqea
bo‘ldi. Biroq Samarqandning 2500 yillik yoshining ilmiy asoslanishi muhokamalar
doirasida   bo‘lib   o‘tdi.   Bir   qator   taniqli   olimlar   shaharning   bunday   qadimiy
mavjudligi haqidagi dalillarga qo'shilishdi.
1969-1970-yillarda   akademik   I.Mo minov   muharrirligida   “Samarqand	
ʻ
tarixi”   jamoaviy   asari   ikki   jildda   nashr   etilgan   bo lib,   uning   mualliflari   o zbek	
ʻ ʻ
olimlari   40   dan   ortiq   mutaxassislar,   shuningdek,   mashhur   sug dshunos   olim	
ʻ
V.Livshitsdir.   Monografiya   chet   elda   yaxshi   baholandi,   garchi   u   SSSRdagi   ba'zi
arxeologlar tomonidan tanqidiy baholangan bo'lsa-da, ular "o'rta asrlar va keyingi
davrlardagi shahar tarixi va madaniyati haqida juda yorqin tasavvur bergan, ammo
14 qadimgi   davrni   yomon   aks   ettirgan»   degan   fikrda   edi.   Lekin   mafkuraviy
sabablarga   ko‘ra   “Samarqand   Tarixi”da   shahardagi   islom   dini   tarixi,   islom
ilohiyotshunoslari,   Samarqandning   muqaddas   joylari,   Samarqandning   musulmon
sivilizatsiyasi tarixidagi o‘rni va boshqalar haqida batafsil ma’lumotlar berilmagan.
O‘zbekiston   arxeologlari   Y.G‘ulomov   va   Sh.Toshxo‘jayev   boshchiligida
“Afrosiyob” to‘plamining to‘rtta sonini tayyorlandi.
1970-80-yillarda.   O zbekiston   Fanlar   Akademiyasi   Arxeologiya   institutiʻ
xodimlari   tomonidan   1970—1987-yillarda   uzilishlar   bilan   direktor   bo lgan.	
ʻ
A.Asqarov,   Afrosiyob   manzilgohini   tadqiq   qilishni   davom   ettirdi,   yangi
qazilmalarning salmoqli qismiga oid nashrlar muntazam chop etila boshlandi. 
VIII-IX   asrlardagi   Samarqand   tarixi     O.Bolshakov,   T.Qodirova   kabi
sharqshunos   olimlar   tomonidan   o rganilgan.   Jumladan,   N.Habibullaev   o z   ilmiy	
ʻ ʻ
izlanishlarini Samarqandda qog oz ishlab chiqarishga bag ishladi.	
ʻ ʻ
Qoraxoniylar   tarixini   o rganishga   E.A.Davidovich   salmoqli   hissa   qo shib,
ʻ ʻ
ko p   sonli   Somoniylar,   Qoraxoniylar   tangalarini   tahlil   qilib,   pul   muomalasi,	
ʻ
Movaraunnahr xo jaligining xususiyatlarini ochib berdi. B. D. Kochnev X asr oxiri	
ʻ
-  XIII asr boshlarida Qoraxoniylar davlatining siyosiy va ijtimoiy-ierarxik tarixini
yozma   manbalar   va   arxeologik   manbalarni   jalb   qilgan   holda   saqlanib   qolgan
numizmatik   yodgorliklar   asosida   olib   borilgan   birinchi   ilmiy   monografik
tadqiqotni e`lon qildi. 
Anushteginiy   Xorazmshohlar   davlati   davridagi   Samarqand   tarixi   akademik
Z.Buniyatovning   monografiyasida   yoritib   berilgan.   Samarqand   tarixining   ayrim
jihatlari akademik B.G.G ofurov (1908-1977) nashrlarida yoritilgan.	
ʻ
Samarqand   san ati,   uning   rivojlanish   dinamikasi,   me moriy   xususiyatlari	
ʼ ʼ
G.Pugachenko   (1915-2007),   L.Rempel   (1907-1992)larning   tadqiqot   ob yekti	
ʼ
bo lib, ular tarix bo yicha keng umumlashtiruvchi monografiyalar muallifi bo lgan.	
ʻ ʻ ʻ
Sug‘d,   Samarqand   va   O‘rta   Osiyo   san’ati:   “O‘zbekiston   san’ati   tarixi   qadimdan
XIX   asr   o‘rtalarigacha”.   (1965),   “O rta   Osiyo   san ati   ocherklari”   (1982).	
ʻ ʼ
15 G.Pugachenko   O‘zbekiston   Respublikasi   Madaniyat   vazirligining   O‘zbekiston
badiiy ekspeditsiyasini tashkil etish tashabbusi bilan chiqdi va unga 30 yildan ortiq
rahbarlik qildi.
Samarqandning   tarixiy   topografiyasi,   shaharning   rivojlanish   bosqichlari
akademik   Yu.Buryakovning   tadqiqot   ob’ekti   bo‘ldi.   Shaharning   rabodlari,
Samarqandning   shahar   atrofi   qal’alari   Yu.Buryakov   tomonidan   o‘rganilgan.   N.
Nemtseva   uzoq   yillar   Shoh-i   Zinda   yodgorlik   majmuasi   hududida   arxeologik
tadqiqotlar olib bordi.
O‘zbekistonning   birinchi   Prezidenti   I.A.Karimov   tashabbusi   bilan   qadimiy
shaharlar: Buxoro, Xiva, Samarqand, Qarshi, Shahrisabz, Marg‘ilon, Toshkent  va
boshqalarning   yubileylari   o‘tkazildi.   Mustaqillik   yillarida   Samarqand   vohasining
qadimiy   o‘tmishi   Samarqand   davlat   universiteti   olimlari   va   O‘zbekiston
Respublikasi   Fanlar   akademiyasi   Y.G‘ulomov   nomidagi   Arxeologiya   instituti
arxeologlarining nashrlarida o‘z ifodasini topgdi.
Qadimgi   Samarqand   va   So‘g‘d   shaharlari   tarixi   qator   mutaxassislarning
tadqiqot   ob’ekti   bo‘ldi.   Ilk   o rta   asr   Samarqandidagi   uy   ibodatxonalari   bir   qatorʻ
tadqiqotchilar   tomonidan   o rganilgan.   Shaharning   kvartallari   va   saroylari   ham
ʻ
o rganilgan.   Afrosiyob   suratlari   mahalliy   va   xorijiy   mutaxassislarning   tadqiqot	
ʻ
ob'ekti   bo'ldi.   Ilk   o rta   asrlar   Samarqandning   kulolchilik   buyumlari   1970-1990-	
ʻ
yillarda   o rganilgan.   So‘g‘d   va   uning   ilk   o‘rta   asrlar   madaniyati	
ʻ
A.Berdimurodovning tadqiqot ob’ekti bo‘ldi.
O‘zbekiston   mustaqillik   yillarida   sho‘rolar   davrida   vayron   bo‘lgan
Chokardiza   qabristoni   ilk   bor   o‘rganildi.   Qazishmalar   davomida   XII   —   XIII
asrlarga   oid   memorial   masjid   va   30   ta   qabr   toshlari   topilgan.   Shahar   savdosi   va
uning   tanga   zarb   etilishini   T.   Ernazarova,   B.   Kochnev,   A.   Toshxo jaev,   L.	
ʻ
Baratova, A.X.Ataxo‘jaev va boshqalar tomonidan tadqiq etildi.
Samarqand   o‘tmishini   o‘rganishda   O‘zbekiston   Respublikasi   Fanlar
akademiyasi Tarix instituti xodimlarining hissasi katta. Samarqandda D.A.Alimova
16 rahbarligida   bir   necha   bor   G‘ulomov   o‘qishlari   sessiyalari   tashkil   etilib,   unda
shahar   va   butun   viloyat   tarixining   dolzarb   muammolari   muhokama   qilindi.
Yaqinda Samarqand shahri tarixiga oid so‘nggi tadqiqotlarning ma’lum bir qismini
jamlagan,   uning   tashkil   topganidan   to   hozirgi   kungacha   bo‘lgan   tarixiga   oid
monografiya nashr etildi. Turk-sug‘d simbiozi muammolari A.M.Ataxo‘jayevning
tadqiqot   ob’ekti   bo‘ldi.   O zbekiston   shaharlari   tarixi,   ularning   rivojlanishiʻ
G.Agzamova, D.X.Ziyayeva, S.Shadmanova va boshqalar tomonidan o rganildi.	
ʻ
Samarqand   davlat   universiteti   ilmiy   xodimlari   O‘zbekiston   mustaqilligi
yillarida   shahar   tarixini   o‘rganishga   o‘z   hissalarini   qo‘shdilar.   Mutaxassislar
orasida   oliy   ta’lim   tarixiga   alohida   qiziqish   akademik   B.Valixo‘jayevning   ilmiy
tadqiqotlarida   mujassamlashgan.   Samarqand   vohasining   qadimiy   o tmishi	
ʻ
(mezolit,   neolit   va   bronza   davri)   M.Juraqulov,   N.Xolmatov,   N.Avanesovalar
tomonidan muvaffaqiyatli va yuqori darajada o rganilgan.	
ʻ
Samarqandning   yoshini   asoslash,   uning   qadimiy   o‘tmishini   o‘rganish
bo‘yicha   katta   tashkiliy   ishlar   va   ilmiy   izlanishlar   T.Sh.Shirinov   tomonidan   olib
borilib, bu borada bir qancha asarlar nashr etilgan 33
.
I.2. Ilk o`rta asrlarda Samarqandning  ma`muriy boshqaruvi va siyosiy
hayoti
350-375   yillarda   Samarqandni   xiyoniylarning  ko chmanchi   qabilalari   bosib	
ʻ
oldi,   ularning   kelib   chiqishi   haligacha   bahsli.   Olimlarning   bir   guruhi   ularni
eroniyzabon,   ikkinchisi   turkiyzabon   qabilalar   deb   hisoblaydi.   Ayrim   olimlarning
fikricha, ular dastlab Sirdaryo viloyatlarida yashagan qabilalardir. 34
O rta   Zarafshon   vodiysiga   ko chmanchi   guruhlarning   ko chirilishi   milodiy	
ʻ ʻ ʻ
IV   asrga   oid   arxeologik   materiallar   bilan   tasdiqlangan.   Bu   yerda   O rta   Sirdaryo	
ʻ
havzasidagi   ko chmanchilarning   Qovunchi   madaniyati   tarqalgan.   Afrosiyobning	
ʻ
eramizning   V—   VI   asrlariga   oid   sopol   buyumlarida   Qovunchi   madaniyatiga   xos
bo lgan   idishlar   topilgan   bo lib,   ular   kulolchilikka   ko chmanchi   an analar	
ʻ ʻ ʻ ʼ
33
  Shirinov T.SH. Tariximiz etyudlari   –   Этюди нашей истории  T.:Sharq,2014.
34
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С. 114.
17 kiritilganidan   dalolat   beradi.   Ko'chmanchilarning   boshqa   ekologik   zonalarga
ko'chishi ularning o'troq hayotga o'tishini ta'minladi.
Taxminan   420-yilda   Baqtriyada   Kidariylar   imperiyasiga   asos   solingan.
Uning   hukmdorlari   xioniy   xunlar   va   kushon-sosoniylar   orqali   o'z   hokimiyatini
qonuniylashtirishning ikki tomonlama tizimidan foydalanganlar.
457-509-yillarda   Samarqand   kidariylar   davlati   tarkibida   edi.   Bu   yerda   ular
kamonchi tasviri va “Kidar” yozuvi tushirilgan tangalarni chiqarishdi. Pokistonda
V asrda Samarqandda yasalgan kidariylar muhri topilgan. 
509-yilda   Samarqand   eftaliylar   tomonidan   bosib   olindi   va   VI   asrning
birinchi   yarmida   ularning   qudratli   davlati   tarkibiga   kirdi.   Ehtimol,   eftaliylar   turli
qabila va urug'larning birlashmasi bo'lgan. Ular Sosoniylar saltanatini yengib, yirik
davlat   tuzishga   erishdilar.   Samarqandning   o‘rta   asrlardagi   mahallalaridan   biri   –
G‘atifar nomi mashhur eftaliy hukmdori nomi bilan bog‘liq bo‘lishi mumkin.
IV   asrdan   boshlab   manbalarda   oltita   Sug‘d   davlati   birlashgani   haqida   so‘z
boradi:   Samarqand,   Maymurg`   (hozirgi   Urgut   hududida),   Kabudan,   Buxoro,
Kushoniya   (ehtimol,   hozirgi   Samarqand   viloyatining   Kattaqo‘rg‘on   hududida
joylashgan)   va   Kesh.   Kushon   aholisi   butun   Sug dning   eng   boylari   hisoblanib,ʻ
uning   egasi   Samarqand   hukmdori   oilasidan   bo lgan.   Ishtixon   Samarqand	
ʻ
podshosining o g li boshqargan Sug d shaharlaridan biri hisoblangan.	
ʻ ʻ ʻ 35
VI  asr  o rtalarida Oltoyda turkiy davlat  – Turk xoqonligi  (552-745)  tashkil
ʻ
topdi,   unga   Ashina   sulolasi   boshchilik   qildi.   Yangi   davlat   tuzilmasi   hukmdor   -
xoqon   boshchiligidagi   turklar   xalqi   nomi   bilan   Turk   xoqonligi   deb   ataldi.
Bizningcha,   “turk”   nomining   o‘zgarishi   yoki   tarixiy   voqealar,   siyosiy,   geografik,
madaniy   sharoitlarga   qarab   qo‘llanishi   sodir   bo‘lgan.   Dastlab   “turk”   so‘zi   Oltoy
hududidagi   ma’lum   bir   qabila   yoki   qabila   guruhini   anglatgan   bo‘lsa,   keyinchalik
siyosiy birlik vujudga kelishi bilan bu nom keng tarqalib, toki o‘ziga tobe bo‘lgan
dashtlarning butun aholisini bildiruvchi politonimga aylanib ketdi. 
35
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С. 115.
18 563—567-yillarda turklar eftaliylarni mag lub etib, Sug dni Koreyadan Qoraʻ ʻ
dengizgacha bo lgan hududni qamrab olgan Turk xoqonligi tarkibiga kiritdi.	
ʻ
Dastlab   turklar   O rta   Osiyo   mulklarining   ichki   ishlariga   ozgina   aralashib,	
ʻ
faqat  o lpon yig ish bilan cheklanib qolishgan.  Biroq, asta-sekin  vaziyat  o'zgarib,	
ʻ ʻ
ular mintaqaning iqtisodiy va siyosiy hayotining faol ishtirokchilariga aylanganlar.
603-yilda Birinchi Turk xoqonligi ikki qismga bo‘lindi.  Sug‘d G‘arbiy Turk
xoqonligi   tarkibiga   kirdi.   Dastlabki   yillarda   Sug‘dni   ixshid   Tayshebi   (600
yilgacha) va Kaymochjo (Kyue-mu-chji) (600-620) 36
 boshqardi. Ixshid Kaymochjo
(Kyue-mu-chji)   To‘n   yabg‘uning   qiziga   uylanib,   o‘rtada   qarindoshlik   aloqalari
o‘rnatildi.   Bundan   oldin   ham   Sug‘d   ixshidi   Shi-fu-bi   Tardu   xoqon   (576-603)ga
kuyov   bo‘lganligi,   o‘zaro   qardoshlik   munosabatlari   tomonlarni   yanada
yaqinlashtirgan edi.
630-yilda   G‘arbiy   Turk   xoqonligi   taxtiga   El   Bilga   Ishbara   (Ishbara   Tirish
To‘nga),   639-yildan   Yopi   To‘lu   yabg‘u   xoqon   sifatida   keldi.   Bu   davrda   Sug‘d
Keshdan   boshqarilardi.   Samarqand   davlati   hukmdorlari   ixshidlar   deb   atalgan.
Ihshid so‘zi musulmon manbalarida aytilishicha, “shohlar shohi”ning boshlanishi.
Samarqand   ixshidlari   Sug'dning   eng   qudratlilaridan   bo'lib,   ularning   ustunligi
boshqa   mulklar   tomonidan   e'tirof   etilgan.   Sug‘d   ixshidlarining   qarorgohi
Samarqandda bo‘lgan. VII asrda ixshidlar shaharni mustahkamladilar, uning ichki
qismida muhtasham saroylar, ibodatxonalar va boshqa binolar qurdilar.
Manbalarda sakkizta sug d ixshidi (hukmdori)ning nomlari ma lum.	
ʻ ʼ
  Shishpir   (642-655),   Varxuman   (650-655-690),   Tukaspadak   (696-698),
Mastan-Avian   (698-700),   Tarxun   (700-710),   G`urak   (710-718   va   722-738),
Divashtich (718-720), Turgar. V.Livshitsning yozishicha, o‘nta Samarqand ixshidi
bo‘lgan:   Unash   urug‘idan   Shishpir,   Varxuman,   Tukaspadak,   Ninyeshish   (696-
698), Unash urug‘idan Mastich (698-700) , Estragon (700- 711), G`urak (711-738),
Turgar (738-750), Turak, Urk Vartramuka. 37
36
  Boboyorov    G` .  Turk xoqonligi davrida Sug`d  ( boshqaruv tizimi ). –  B . 120–121
37
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С. 118.
19 Sug'dning   bugungi   kunda   ma'lum   bo'lgan   birinchi   ixshidining   nomi
Shishpirdir    (640/642–655). U dastlab Kesh hukmdori  bo‘lgan, keyin qarorgohini
Samarqandga   ko‘chirgan  va  u  yerda  mis   tangalar   chiqarishni   boshlagan.  Shishpir
davrida Samarqand Sug dining iqtisod va savdosi yuksaladi. U bir qadar mustaqilʻ
siyosat   yuritib,   o‘z   nomidan   tangalar   zarb   qildirib,   642-yilda   Xitoyga   o‘z
elchilarini yubordi. 38
 Chunki bu davrda hukmronlik qilgan G‘arbiy Turk xoqonlari
mahalliy   boshqaruvga   ko‘p   ham   aralashmadilar.   Bu   yuksalish   uning   vorisi
Varxuman (650-690) davrida ham davom etdi. 
Ko pgina tadqiqotchilar VII—VIII asrlardagi Sug d siyosiy tuzumining polis	
ʻ ʻ
bilan   o xshashligini   ta kidlaydilar,   bu,   ehtimol,   bevosita   yunon   ta sirida   emas,	
ʻ ʼ ʼ
balki   tarixiy   taraqqiyot   yo llaridagi   ayrim   o xshashliklar   bilan   bog liqdir.	
ʻ ʻ ʻ
Samarqand   ixshidlarini   oqsoqollar   tanlagan.   Kamdan-kam   hollarda   unvon   otadan
o'g'ilga   o'tgan.   Varxuman   vafotidan   keyin   taxtga   Tukaspadak   (696—698)   o tirdi.	
ʻ
Tukaspadakning   vorisi,   ehtimol,   Varxumananning   qarindoshi   -   Ixshid   Massan-
avian   (698-700)   bo'lib,   u   "Unash   urug'idan   shoh   Mastich"   yozuvi   bilan   tangalar
chiqargan.   660-680-yillar   davomida   Sug‘d   yabg‘ulik   vassaliyatini   tan   olib,
mustaqil   siyosat   yuritmagan. 39
  Bu   davrda   Sug‘d   ixshidi   Urk   Vartramuka   (675-
yillar) 40
 edi. 
VII—VIII   asrlarda   yangi   imperiya   —   Arab   xalifaligi   tashkil   topdi.   Arab
fotihlari   bosib   olingan   xalqlarga   yangi   din   –   islom   dinini   olib   keldilar.   675-677-
yillarda   arablar   Xuroson   hokimi   Said   ibn   Usmon   boshchiligida   Samarqandga
birinchi   yurishni   amalga   oshirdilar.   Shahar   yaqinidagi   shiddatli   janglardan   so‘ng
Said   ibn   Usmon   sug‘dlar   bilan   sulh   tuzib,   o‘zi   bilan   birga   asirlarni   olib   ketishga
majbur   bo‘ladi.   Keyingi   manbalarga   ko‘ra,   Said   ibn   Usmonga   payg‘ambarimiz
salollohu   alayhi   vasallamning   amakivachchalari   Qusam   ibn   Abbos   hamroh
bo‘lgan.
38
 Смирнова О.И. Сводный каталог согдийских монет. – С. 213–216.
39
 Смирнова О.И. Очерки из истории Согда. – С. 275.
40
 Ахун-бабаев Х.Г. Дворец ихшидов Согда на Афрасиабе. – Самарканд: МИЦАИ, 1999. – С. 66.
20 696-698-yillarda   Sug‘d   taxtiga   Tukaspadak   (xit.   Dusabati)   keldi.   Sug dniʻ
zabt etishda arab sarkardasi, Xuroson hokimi Qutayba ibn Muslim (668—715, 705
—715 yillar hokimi) muhim rol o ynagan. Samarqand ixshidlari G`urak (710-738),	
ʻ
uning   o‘g‘li   Turgar   (738-750)   va   Ixshid   Divashtich   arab   bosqinchilariga   qarshi
qattiq urush olib borishlari va o‘z davlati mustaqilligini himoya qilishlari kerak edi.
Sug‘dda esa qarshilik harakatiga 700-yilda Mastich (sug‘diy– Unash (?) - O‘no‘q
avlodi)   (698-700)   va   Tukaspadakning   o‘g‘li   Nineshish   (xit.   Ninyeshishi)   dan 41
so‘ng   ixshid   etib   tayinlangan   Tarxun     (700-710)   boshchilik   qildi.   Uning
boshqaruvi   arab   istilosiga   qarshi   kurashlar   bilan   o‘tdi.   Bu   davrda   tomonlar
o‘rtasida   qanday   munosabat   bo‘lganligi   bizga   qorong‘u,   ammo   shu   yillar   arab
istilosiga   qarshi   kurashning   keskin   pallasi   edi.   Tarxun   esa   bu   kurashda   yetakchi
o‘rin   tutdi.   710-yilda   Tarxunning   fojiali   o‘limidan   so‘ng,   Oqsoqollar   Kengashi
Sug‘d   taxtiga   uning   ukasi   G‘urakni   tayinladilar.     G‘urak   (xit.   Ulega)   arablarga
qarshi   kurashni   davom   ettirdi.   U   buxorxudot,   turk   xoqonlari,   Choch   tegin   va
tudunlari hamda Farg‘ona hukmdorlarining qo‘llab-quvvatlashi natijasida 710-712-
yillarda   istilochilarga   qarshi   kurash   olib   bordi.   Biroq   kuchlar   nisbati   va   ichki
parokandalik   uning   o‘z   maqsadiga   qarshi   borishiga   olib   keldi.   712-yilda   u   Arab
xalifaligining Xurosondagi noibi Qutayba ibn Muslim (706-715) bilan “Samarqand
shartnomasi”ni   imzolab,   o‘zini   Sug‘d   podshosi   sifatida   “rasmiylashtirdi” 42
  .
Arablar   tomonidan   Sug dning   bosib   olinishiga   mamlakatning   siyosiy   tarqoqligi	
ʻ
yordam berdi. 712-yil oktabrda qo lga kiritilgan Samarqand qamalida arablar 300	
ʻ
ta   tosh   otish   mashinasi   –   manjanaqlardan   foydalangan,   ular   og irligi   7—10   kg	
ʻ
bo lgan   toshlarni   otgan.   Tashqi   shahar   aylanasi   11   km   bo lgan   devorlar   bilan	
ʻ ʻ
o ralganmi yoki perimetri 6,5 km bo lgan ichki shahar – Madina (shahriston) bilan
ʻ ʻ
o ralganmi,   aytish   qiyin.   Samarqandning   mudofaa   devori   buzib   tashlangandan
ʻ
keyingina   G`urak   shaharni   taslim   qilish   to g risida   muzokaralar   boshlaydi.	
ʻ ʻ
Qutayba   2   ming   askar   bilan   janubiy   Kesh   darvozasidan   shaharga   kirib,   shaharni
kesib o‘tib, shimoliy Xitoy darvozalaridan chiqib ketadi. Qutayba binolardan birini
masjidga   moslab,   shahar   ibodatxonalaridagi   sug‘d   xudolarining   haykallarini
41
 Ахун-бабаев Х.Г. Дворец ихшидов Согда на Афрасиабе. – С. 68–69.
42
 Кадырова Т. Из истории крестьянских движений в Мавераннахре и Хорасане в VIII – начале IX в. –
Ташкент: Фан, 1965. – С. 63–64.
21 yoqishni   buyuradi.   Samarqandliklar   arab   garnizoni   bosib   olgan   ichki   shahar   —
Madinadan  quvib chiqariladi. Ihshid G`urak birdaniga  ikki  million dirham  va har
yili ikki yuz ming dirham to‘lash majburiyatini oladi.
Bu siyosat Sug‘d aslzodalari orasida bo‘linishga sabab bo‘ldi. Natijada 719-
722-yillar davomida Sug‘dda ikki hokimiyatchilik vujudga keldi. Garchi hukmron
sulolaga   mansub   bo‘lmasa-da   Panj   viloyati   hokimi   Devashtich   “Sug‘d   podshosi,
Samarqand hokimi” –unvoniga da'vo qilib chiqdi. U Mug‘ arxiviga ko‘ra: “Podsho
Devashtich   Yodxshetak   o‘g‘li   –aslzodalardan   bo‘lib,   katta   mol-mulk   egasi
hisoblangan”. Tabariy Divasti ( يتسود   –  Devashtich)ni Samarqand dehqoni sifatida
tilga oladi 43
. Uning Samarqand  taxtiga da'vosi  Tarxun va uning oilasiga yaqinligi
hamda Tarxunning bolalariga homiyligi bilan belgilanadi. M.M. Ishoqov fikricha,
Devashtich   ularga   tog‘a   yoki   pochcha   bo‘lgan.   Boshqa   ma'lumotlarga   ko‘ra,
Devashtich,   Sosoniy   shohlari   va   Bahrom   Go‘r   avlodlari   –   Mikola   xonadoniga
mansub  “cho‘r”lardan  bo‘lgan 44
. Bu  esa   Devashtichning  eronlashgan  turkiylardan
ekanligini   va   taxt   uchun   “da'vosi”   qaysidir   jihatlari   bilan   “qonuniy   ekanligini”
ko‘rsatadi.   Mug‘   arxivida   Devashtich   hukmronligi   bilan   bog‘liq   10   ta   hujjat
uchraydi. Devashtichga tegishli hujjatlar uni 708-yildan 722-yilgacha Panj viloyati
hokimi   bo‘lganligini   ko‘rsatadi.   710-yilda   G`urak   Samarqand   taxtiga   kelgach,
Devashtich   Tarxunning   yaqini   sifatida   Panjdagi   hukmronligini   davom   ettirgan.
Biroq G‘urakning arablarga yon bosuvchi 712-yilgi “Samarqand shartnomasi”dan
so‘ng,   u   Sug‘d   taxtiga   “da'vogar”   sifatida   maydonga   chiqdi.   Ammo   G‘urak   arab
ma'muriyati tomonidan “Sug‘d afshini” sifatida e'tirof etilgandi 45
. Devashtichni esa
ayrim   Sug‘d   aslzodalari,   xususan,   Tarxun   va   G‘urakning   ukasi   Xaxsar   hokimi
Afarun   qo‘llayotgan   edi.   V.A.Livshisning   fikricha,   Devashtich   G‘urakning
kuchsizlanishidan   foydalanib,   ma'lum   muddat   Sug‘d   taxtini   boshqarishga   ham
erishgan. Hijriy 104-yil (722-yil) voqealarini bayon qilgan Tabariy Devashtichning
Rabinjonda o‘ldirilib, zardushtiylar  nausiga mixlanganligini, boshi tanasidan judo
43
 История ат-Табари. – С. 189.
44
 Лившиц В.А. Правители Панча (согдийцы и тюрки) // НАА. – 1979. – № 4. – С. 65–68.
45
 Крачковская В.А., Крачковский И.Ю. Древнейший арабский документ из Средней Азии // СС. Сборник 
статей о памятниках согдийского языка и культуры, найдены на горе Муг в Таджикистане. – Л., 1934. – С. 
73, прим.1.
22 qilinib   Iroqqa   –   xalifa   Yazid   II   (101/   720-105/724)ga,   chap   qo‘li   Toxaristondagi
qo‘zg‘olonlarni   bostirayotgan   Sulaymon   Abus   Sariyga   yuborilgani   aytiladi 46
.
Devashtich   o‘ldirilgach,   Sug‘d   taxti   batamom   G‘urak   ixtiyorida   qoldi.   Garchi
G‘urak, arablarga yon bosgani  bilan, o‘zini “turk xoqonining qullaridan biri” 47
  , -
deb   bilgan.   U   murakkab   siyosiy   vaziyatdan   chiqish   yo‘lini   izlagan   hamda   Sug‘d
taxtini   qo‘lda   saqlashga   erishgan.   “Tan   shu”   solnomasiga   ko‘ra,   U-le-ga   –
G‘urakning   ikki   o‘g‘li   bo‘lib,   Do-ge   (Turg‘ar)   Sao   –   Ishtixonni,   Mo-chjo
(Banichur)   esa   Mi   –   Maymurg‘   mulklarini   boshqargan.   738-yilda   taxtga   G‘urak
vafotidan  so‘ng  katta o‘g‘li   Turg‘ar   (xit.  Do-ge)   keldi. Turg‘arning  taxtga  kelishi
qonuniy  meros   ifodasi   edi.   U   pul   islohati   o‘tkazib,   yangi   namuna  va   og‘irlikdagi
mis   va   kumush   qorishmasidan   tangalar   zarb   ettirdi   va   750-yilda   Xitoyga   o‘z
elchilarini yubordi. Bu uning arablar hukmronligiga qaramay birmuncha mustaqil
ichki   va   tashqi   siyosat   yuritganligini   ifodalaydi.   Turg‘arning   hukmronligi   760-
yilgacha   davom   etgan.   Ikkinchi   o‘g‘li   Banicho‘r   (Mo-   chjo)     esa   islomni   qabul
qilgach,   Yazid   nomini   olib   780-800-yillargacha   rasmiy   ravishda   Sug‘d   podshosi
bo‘lgan. Narshaxiyga ko‘ra, u o‘z hokimiyatining legitimligini saqlash maqsadida
783-787-yillar   orasida   Marvdagi   Xuroson   noibi   amir   Abul   Abbos   al-Fazl   ibn
Sulaymon Tusiy bilan uchrashgan. Shu yerda islomiy ism qabul qilganligi ehtimoli
bor.   An-Nasafiyning   “Al-Qand   fi   zikri   ulamo   Samarqand”   asaridagi   shajaraga
tayansak,   G‘urakning   ikkinchi   o‘g‘li   Banicho‘rni   arablar   Sug‘ddan   olib
Toxaristonga   hukmdor   etib   tayinlashgan.   IX-X   asrlarda   Toxaristonni   boshqargan
Banicho‘riy (Dovudiy)lar shu sulola vakillari degan taxmin mavjud.
Shu   o‘rinda   aytish   mumkinki,   ilk   o‘rta   asrlarda   kechgan   siyosiy,   ijtimoiy-
iqtisodiy va etnomadaniy jarayonlar Sug‘dni mintaqadagi yetakchi tarixiy-madaniy
o‘lkalardan   biriga   aylantirdi.   Tarixan,   sug‘diylarning   saklar,   ruzie   (yuechji)   va
turklar   bilan   bir   makondan   ekanligi,   qadimgi   sug‘diylarning   turmushi   va   urf   –
odati   nomad   (ko‘chmanchi)lardan   farq   qilmagani   mintaqadagi   etnomadaniy
jarayonlar   sintezlashuvini   tezlashtirgan   edi.   Qolaversa,   Sug‘dda   mustaqil
46
 История ат-Табари. – С. 189–190.
47
  Boboyorov G` . Turk xoqonligi davrida Sug`d ( boshqaruv tizimi ). –  B . 122; Камолиддин Ш.С. Новые данные о 
потомках царя Согда Гурака // ОНУ. – 2003. – № 3. – С. 63–68.
23 davlatchilikning shakllanishi ham Qang‘ davlati tanazzulidan keyin III asr oxiri IV
asr   boshlariga   to‘g‘ri   kelishi,   vorislikning   bir   ko‘rinishi   bo‘ldi.   Milodiy   I   asrdan
boshlab   hukmronlik   o‘rnatgan   yuechji   /ruchjilar/ning   “chjouvu”   sulolasining   Kan
xonadoni   vakillari   Samarqand   ixshidlari   (podsholari)   sifatida   Sug‘dni   VII   asr
o‘rtalarigacha boshqargan bo‘lsa, so‘ng boshqaruv turkiylarning “o‘n o‘q” sulolasi
qo‘liga   o‘tishi   ham   tabiiy   jarayon   edi.   Bunday   boshqaruv   yer   mulkchiligiga
asoslangan Sug‘ddagi mahalliy hokimliklarning G‘arbiy Turk xoqoni To‘n yabg‘u
(618-630)   islohatlari   natijasida   siyosiy   jihatdan   markaziy   hokimiyatga
konfederativ   asosda   birlashishini   ta'minladi.   Oqsoqollar   Kengashi   esa   Sug‘d
boshqaruvini ixshid (podsho)larning cheklangan hokimiyati orqali amalga oshirib,
azaliy   boshqaruv  an'anasi   ham   saqlab   qoldi.  Sug‘dda  o‘ziga   xos   ierarxiya   ixshid,
afshin, xvabu, xutav kabi mahalliy unvon va lavozimlarni G‘arbiy Turk xoqonligi
ma'muriy boshqaruvidagi yabg‘u, tegin, shad, eltabar, xatun, tudun, tutuq, tarxon,
cho‘r, erkin, chabish kabi unvon va mansablar to‘ldirdi. Shu o‘rinda markazlashuv
uchun   Sug‘d   poytaxtining   Keshdan   Samarqandga   ko‘chishi   muhim   o‘rin   tutdi.
Natijada Sug‘dning mavqei yanada yuksaldi. 
I.3. Samarqand Sug`dining ijtimoiy-iqtisodiy hayoti
IV-V   asrlardagi   siyosiy   voqealar,   aholining   ko chishi   Sug d   aholisiʻ ʻ
tarkibining   jiddiy   o zgarishlarga   olib   keldi.   Oqibat   ancha   kuchli   bo ldi,   moddiy	
ʻ ʻ
madaniyatdagi  o zgarishlardan kelib chiqib, Samarqandga kelgan yangi  aholining	
ʻ
foizi ham yuqori bo`ldi. Terakotalarga qaraganda, Sug'dda yahudiylarning moddiy
madaniyati   izlari   mavjud   bo'lib,   bu   ularning   shu   hududda   yashaganliklaridan
dalolat beradi. 48
Islomgacha  bo lgan  davrda O rta  Sharq shaharlari   aholisini   ijtimoiy  tashkil	
ʻ ʻ
etishning hukmron bo lgan shakllari siyosiy yoki diniy sabablarga ko ra, madaniy
ʻ ʻ
uslub,   xo jalik   faoliyati   bilan   birlashgan   qabila   guruhlari   yoki   ibodatxonalar,	
ʻ
saroylar,   zodagon   xonadon   egalari   tomonidan   ifodalangan.   Samarqandda
Sosoniylar saltanatining shaharlaridan farqli o‘laroq, kuchli imperatorlik va uning
tartiblari yo‘q edi.
48
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.140.
24 Tadqiqotchilarning   fikricha,   Samarqand   aholisi   VIII   asr   boshlarida   25-30
ming   kishini   tashkil   qilgan.   VI-VIII   asrlarda   Sug'd   aholisining   salmoqli   qismi
qishloqlarda   to'plangan.   Shahar   aholisi   to'rt   toifaga   bo'lingan:   1.   Azatlar   -   qabila
zodagonlari,   sehrgar-ruhoniylar,   erkin   odamlar,   ular   tarkibiga   Dehqon   -   yerlik
aristokratiya kiradi; 2. Xvakarlar — savdogarlar, 3. Qo rigarlar — mehnatga soliqʻ
solinadigan aholi, ularga hunarmandlar, dehqonlar kiradi; 4. Qullar va qaram aholi.
Aholining   ustun   qatlami   dehqonlar   edi,   ular   kuchli   monarxiya   hokimiyati
tomonidan   cheklanmagan.   Dehqonlar   bilan   bir   qatorda   karvon   savdosi   tufayli
boyib ketgan savdogarlar ham bo lgan.	
ʻ 49
Ikki xil dehqon bor edi: katta yoki buyuk dehqonlar va oddiygina dehqonlar.
Juda   boy   dehqonlar   shahar   yerlari,   kvartallari   va   tegirmonlariga   ega   edilar.
Hujjatlarga   qaraganda,   qaram   kishilarning   quyidagi   toifalari   bo'lgan:   qullar,
qarzdor qullar, harbiy asir qullar, shaxsiy qullar. Sug ddagi shahar jamoasi naf deb	
ʻ
atalib,   u   uchta   asosiy   guruhga   bo lingan:   zodagonlar,   savdogarlar   va   ishchilar.	
ʻ
Qullar nafning bir qismi emas edi. 50
Sug‘d shaharlarida savdogarlar va dehqonlar o‘rtasida aniq chegara yo‘q edi.
Dehqonlar   shahar   savdosi   bilan   chambarchas   bog'liq   bo'lib,   undan   ko'p   foyda
ko'rar   edilar,   lekin   bunda   shaxsiy   ishtirok   etish   orqali   emas,   balki   ijara
munosabatlari, shaharda yerga egalik qilish orqali foyda ko`rar edi. Ba zan Sug d	
ʼ ʻ
tarixida bu davr “O rta Osiyo ritsarligi davri” deb ataladi. 	
ʻ 51
Hokimiyat apparati tarmoqlangan va murakkab edi. Ixshiddan keyin eng oliy
mansabdor   framandar   —   o rta   asrdagi   vazir   darajasiga   to g ri   keladigan   “orden	
ʻ ʻ ʻ
egasi” bo lgan. Uning yonida moliya bo'yicha mas'ul gopat amaldori turardi. Soliq	
ʻ
yig'uvchini   balskaram   deb   atashgan.   Ulardan   tashqari:   ariq   boshlig'i,   suvchi,
otxona   boshlig'i   (axurpat),   mehmonxona   boshlig'i,   bog'   boshlig'i,   bosh   shifokor,
bosh   qo'riqchi,   qo'riqchi,   hujjatlarni   tuzuvchi   (parvonak),   ulamolar   va   boshqa
49
 Лившиц.В.И. Согдийская эпиграфика Средней Азии и Семиречья…..
50
 Лившиц.В.И. Согдийская эпиграфика Средней Азии и Семиречья…..С.24,43.
51
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.142.
25 mansabdor   shaxslar   ham   bor   edi.   Ma muriy   tuzilishda   turkiy   atamalar   hamʼ
qo llanilgan, masalan, eltabir (qo mondon).	
ʻ ʻ
Aholining   farovonligi   va   ijtimoiy   tabaqalanishi   to'g'risidagi   ba'zi   g'oyalar
Panjikent   shaharchasidan   olingan   materiallar   bilan   ta'minlangan,   bu   erda   uyning
maydoni, maxsus ajratilgan old qismi va boshqa mezonlarga ko'ra, uchta guruhga
mansub   turar-joylari   aniqlandi:   aholining   boy,   o'rta   va   kambag'al   qatlamlariga
tegishli.   Tadqiqotchilarning   fikricha,   Sug‘d   shaharlarining   erkin   aholisini   o‘ziga
xos   shaharcha   turmush   tarzi   birlashtirgan:   shaharliklar   bir-biri   bilan
shartnomagacha   bo‘lgan   munosabatlarga   kirishgan,   erkin   bitimlar   tuzgan.   Sug'd
jamiyatida raqobat ruhi hukm surdi, har bir fuqaro o`zining fuqarolik jamiyatidagi
ahamiyati uchun harakat qilgan. 
Arablarning   kelishi   va   Samarqandning   Arab   xalifaligiga   qo shilishi   bilan	
ʻ
shahar   zodagonlari   va   dehqonlar   o z   mavqelarini   yo qotadilar.   Islomni   qabul	
ʻ ʻ
qilmagan   qismi   musulmon   bo'lmaganlardan   olinadigan     soliq   -   jizya   to'lashga
majbur   bo'ladi.   Islomlashuv   natijasida   arab   bo'lmagan   musulmonlar   qatlami   -
Maula   shakllandi.   Avvaliga   arablar   va   maulalar   o'rtasida   maqom   farqli   bo'lgan,
keyin asta-sekin bu farq yo'qolgan. Ilk islom davrida Quraysh qabilasidan chiqqan
qabila   aristokratiyasi   va   birinchi   navbatda   Muhammad   payg'ambar   urug'idan   -
Hoshimiylar Arab xalifaligining eng yuqori qatlami hisoblangan. Diniy tafovutlar
musulmonlar   islom   diyoriga   –   “dorul-islom”   va   “dor   al-harb”   mushrik   kofirlar
yashaydigan o‘lkaga bo‘lingan xayoliy dunyoda namoyon bo‘ldi. Arab tili va arab
madaniyati   unsurlarining   keng   tarqalishini   o‘z   ichiga   olgan   “arablashuv”
jarayoniga   tadqiqotchilarning   fikricha,   faqat   Movaraunnahrda   jamiyatning
o‘qimishli qatlamlari: amaldorlar, ruhoniylar, ilm ahli ta’sir ko‘rsatgan. 52
Turk - sug ‘ d   ittifoqi   sug ‘ dlarning   turklar   tomonidan   bosib   olingan   keng
hududlarda   savdo   qilishlari   uchun   qo ‘ shimcha   imkoniyatlar   yaratdi .   Turk
xoqonligining   Vizantiya ,   Tan   imperiyasi ,   Eron   Sosoniylari   bilan   keng   xalqaro
aloqalarida   sug ‘ diylar   yetakchi   rol   o ‘ ynagan ,   iqtisodiy   o ‘ zaro   aloqalari
52
 Маликов А.М. История Самарканда( с древных времен до середины  XIV  века). – С.143.
26 sug ‘ dliklarning   boyishi   va   Sug ‘ dga   kapital   kirib   kelishiga   xizmat   qilgan .   Biroq
Sug ʻ d   iqtisodiyotining   gullab - yashnashi   biroz   oldinroq ,   ya ʼ ni   V   asrda   boshlangan .
Samarqand   va   boshqa   Sug ʻ d   shaharlarining   iqtisodiy   asosi   qishloq   xo ʻ jaligining
ortiqcha   mahsulotining   yer   egalari   oladigan   renta   va   karvon   savdosidan   olinadigan
foyda   ko ʻ rinishida   shaharda   to ʻ planishida   ifodalangan .
IV - VI   asrlarda   Qizilqumda   sug ʻ diylar   tomonidan   qurilgan   ikki   muhim   aholi
punkti   paydo   bo ʻ lgan .   Ular   Tamditau,   Oltintau   va   Arysganbel-tau   tog'larida   mis,
oltin, bezak va yarim qimmatbaho toshlarni qazib olish uchun asos bo'lgan.
VI—VII asrlarda Samarqandda turli hunarmandchilik rivojlangan, xususan:
shishasozlik, to quvchilik, kulolchilik va boshqalar. Shishasozlar  parfyumeriya vaʻ
uy-ro zg or buyumlari ishlab chiqargan. "Shisha" so'zining o'zi sug'dlar tomonidan	
ʻ ʻ
semit tillaridan o'zlashtirilgan. VIII asrdan shishadan yasalgan buyumlar sug diylar	
ʻ
uchun   oddiy   idishlarga   aylangan   va,   ehtimol,   parfyumeriya,   farmakologiya   va
tibbiyotda qo llanilgan.	
ʻ
Samarqandda   zargarlik   ustaxonalari   ham   bo‘lgan.   Sug'd   zargarlik   maktabi
o'zining   yorqin   o'ziga   xosligi   va   ifodali   o'ziga   xosligi   bilan   ajralib   turadi,   u
mahalliy   an'analar   va   qo'shni   mamlakatlarning   innovatsion   texnikasining   organik
sintezini o`zida aks ettiradi.
Sug'd   zargarlik   buyumlari,   har   qanday   mintaqa   jamiyatida   juda   muhim   rol
o'ynagan, chunki ular bir qator yuklarni bajargan: funktsional, estetik, jins va yosh,
ijtimoiy, iqtisodiy, eng muhimi tumor hisoblangan. , ular chuqur muqaddas ma'no
bilan   sarmoya   qilingan.   Ushbu   mahsulotlarning   tasnifi   quyidagi   besh   guruhni
ajratib   ko'rsatishga   imkon   berdi:   1.   Yarim   qimmatbaho   toshlar,   marjonlar,
marvaridlar, dekorativ plitalar va rozetlar bilan bezatilgan toj shaklida, uch yarim
oyli   bosh   bezaklari.   Ikki   shoxli   toj   Sug'dda   ruhoniylar   orasida   keng   tarqalgan.
Ellinistik   davr   mahsulotlariga   xos   bo'lgan   va   mahalliy   hunarmandlar   tomonidan
qayta   ishlangan   bosh   tasmalari.  Shlyapalar.   Sallalar.   Dubulg'alar.  Soch   bezaklari:
sochlar   va   o'ralgan   marjonlarni   diademlar,   pardalar,   tojlar,   bonchuklar   bilan
bezatilgan.   2.  Sirg'alar.  Vizantiya-Sug'd   rishtalaridan   dalolat   beruvchi   medalyonli
27 murakkab   sirg'alar.   3.   Ko'krak   bezaklari   turli   xil   bo'yinbog'lar,   broshlar,   tikilgan
nishonlar   va   boshqalar   bilan   ifodalanadi   4.   Qo'l   bezaklari.   Uzuklar   zargarlik
buyumlarining   eng   katta   guruhlaridan   birini   tashkil   qiladi.   Bundan   tashqari,
ularning katta qismi muhr bo'lib xizmat qilgan. Bilakuzuklar. 5. Tasma bezaklari.
Yozuv kamarlarida turli detallardan foydalanish ajralib turdi. Ilk o'rta asrlarda tipli
kamarlar zodagonlarga xos edi.
Sug'ddan, jumladan Samarqanddan mo'l-ko'l bezakli ipak matolar dunyoning
ko'plab   mamlakatlariga   eksport   qilingan.   Hozirda   bu   matolarning   ayrim
namunalari   G arbiy   Yevropa   muzeylarida,   shuningdek,   Sankt-Peterburgdagiʻ
Ermitajda   saqlanmoqda.   Ko'plab   ma'lumotlar   terini   kiyinishning   yuqori
darajasidan   dalolat   beradi.   Bundan   tashqari,   Sug dda   turli   xil   paxta   matolari:	
ʻ
karbas, brokar va boshqalar ishlab chiqarilgan.
Kulolchilik ham rivojlangan. V asr boshlarida xorazmliklar Sug dga ko chib	
ʻ ʻ
o tgan,   degan   taxminlar   borki,   bu   xorazm   kulolchiligining   mahalliy   kulolchilik	
ʻ
buyumlari   sifatini   oshirishga   ta sirida   namoyon   bo ladi.   VII—VIII   asrlardagi	
ʼ ʻ
kulolchilik ustaxonalari bozorlar joylashgan shahar vorsu yaqinidagi alohida ishlab
chiqarish majmualarida to plangan. Xom ashyoning bir xil tarkibi, idish-tovoq va	
ʻ
uy-ro zg or buyumlarini tayyorlash texnologiyasi, ulardagi bir xil bezak o sha davr	
ʻ ʻ ʻ
ustaxonalari   ko p   qirrali   ekanligini   shubhasiz   tasdiqlaydi.   Ilk   o rta   asrlardagi	
ʻ ʻ
kulollar   mahallasi   Afrosiyob   aholi   punktining   shimoli-sharqiy   qismida,   Xo ja	
ʻ
Doniyor maqbarasi yonida joylashgan edi.
Saolibiy   va   Abu   Rayxon   al-Beruniylarning   yozishicha,   VII   asr   o rtalarida	
ʻ
Samarqandda   Xitoy   hunarmandlari   yordamida   qog oz   ishlab   chiqarish   yo lga	
ʻ ʻ
qo yilib,   keyingi   asrlarda   musulmon   Sharqida   eng   yaxshi   qog oz   sifatida   shuhrat	
ʻ ʻ
qozongan.   Ba'zilar   Samarqandda   qog'oz   ishlab   chiqarishga   arablar   bosqinidan
oldin   ham   mahalliy   hunarmandlar   tomonidan   yo'lga   qo'yilgan   bo'lsa   kerak,   deb
taxmin   qilishadi.   Biroq   VIII   asr   boshlariga   oid   sug d   hujjatlari   Xitoy   qog ozida	
ʻ ʻ
yozilgan.   Bu   davrda   Samarqand   qog‘ozining   sifati   hali   mukammallikka
28 erishmagan bo‘lishi mumkin. Qizig'i shundaki, qog'oz uchun sug'dcha belgi yunon
tilidan olingan.
Shaharning   iqtisodiy   hayotida   xalqaro   savdo   katta   ahamiyatga   ega   edi.
Sug'dlar   keng   Yevroosiyo   makonida   savdo-sotiq   ishlarini   olib   bordilar,   Sug'd
chegaralaridan   ancha   uzoqda   o'zlarining   savdo   koloniyalarini   yaratdilar.   Xitoy
mualliflari: «Ular manfaat kutilgan hamma joyga kirib borganlar», deb qayd etgan.
Tadqiqotchilar   sug‘diyona   savdo   korporatsiyasi   bo‘lgan   bo‘lishi   mumkinligini
taxmin qilmoqdalar.
Sug'd   yozuvlarining   ko'pligiga   qarab,   Kashmirda,   Hind   vodiysida   Sug'd
savdo   koloniyasi   bo'lishi   mumkin,   deb   taxmin   qilinadi.   V   asrda   sug dʻ
mustamlakalari Sharqiy Turkistonda, Shimoliy-Sharqiy Xitoyda va hatto Seylonda
ham bo lgan. Sug‘dlar turli tovarlar: ipak, gilam, qimmatbaho toshlar bilan savdo	
ʻ
qilganlar. VIII asrda Samarqandga Tibetdan viqorli dubulg alar keltirilgan.	
ʻ
Sug'd   badiiy   tosh   buyumlari   Xitoy   va   boshqa   mamlakatlarga   eksport
qilingan.   713-yilda   Samarqanddan   Xitoyga   billur   qadah   va   agat   ko za   olib	
ʻ
ketilgan.  627—647-yillarda   Samarqanddan   Xitoyga  9   ta  savdo   elchisi   yuborilgan
bo lsa,   arablar   istilosi   davrida   Samarqandning   sharqiy   darvozalari   Xitoy   deb	
ʻ
atalgan.   Xitoyliklar   Samarqandning   ajoyib   san'ati   va   zargarlik   buyumlari,
kulolchilik   buyumlarini   yuqori   baholardilar   va   bajonidil   sotib   olardilar.
Samarqanddan   Xitoyga   karnelian,   indigo   bo'yoqlari,   "bo'g'in   zirhlari"   eksport
qilingan. Xitoyliklar  o'z qo'shinlarida Samarqand sug'diylaridan qarz olib, zanjirli
sovut   kiyishni   joriy   qilganlar.   Xitoy   manbalarida   yozilishicha,   Samarqanddan
Xitoyga   oltin,   ammiak,   turli   tutatqilar,   gilamlar,   jun   gazlamalar,   zig ir   va   boshqa	
ʻ
tovarlar olib kelingan.
Sug‘diylar   Xitoy   uchun   yangi   bo‘lgan   lyut,   arfa   va   boshqalar   kabi   musiqa
asboblarining   keng   tarqalishiga   hissa   qo‘shgan.   Xitoy   tibbiyotining   mashhur
kanoni   “Ben   Cao   Gann   Mu”   (Dorivor   o‘tlar   to‘plami)   Samarqandda   ishlab
chiqarilgan ko‘plab dorivor o‘simliklarni o‘z ichiga oladi. 625-yilda Samarqanddan
Xitoyiga   shaftolining   maxsus   navi   yuborilib,   ular   “oltin”   deb   atalgan.
29 Imperatorning   buyrug'i   bilan   ular   qirol   bog'lariga   ekilgan.   Tan   imperiyasida
sug dliklarning   katta   qismi   yashab,   ularning   bir   qismi   imperator   saroyida   yuqoriʻ
ma muriy lavozimlarga erishgan, ular orasida sarkardalar ham bor edi.
ʼ
VII   asrgacha   Samarqand   Sug dida   yuzi   tasvirlangan   va   Y   shaklidagi   gerb	
ʻ
yoki nishon bo lgan tangalar chiqarilgan. Ilk tangalarda “maqtalgan”, “xudo Farn”	
ʻ
kabi   yozuvlar   bo lgan.   Samarqand   Sug dining   ichki   savdosida   bronza   tangalar	
ʻ ʻ
hukmron   bo lgan,   kumush   draxmalar   ham   chiqarilgan.   VII   asr   2-choragidan  VIII	
ʻ
asr   boshlarigacha   Xitoy   namunasi   bo yicha   bronza   tangalar   muomalaga	
ʻ
chiqarilgan,   kumush   tangalar   esa   sosoniylarga   taqlid   qilgan.   Sosoniy
podshohlarining   Ardasher   (227-241)   dan   Yazdegerd   (632-651)gacha   bo lgan	
ʻ
tangalari   Sug dning   pul   muomalasida   ma lum   rol   o ynagan.   Ulardan   Varahran   V	
ʻ ʼ ʻ
(420-438)   va   Peroz   (459-484)   tangalari   Samarqand   hududidan   topilgan.
Samarqand   hududidan   Vizantiya   tangalari   ham   topilgan:   podshoh   Yustinian   I
(527-565).   Bu   topilmalar   Buyuk   ipak   yo lining   asosiy   yo nalishlarida   joylashgan	
ʻ ʻ
Samarqandning keng iqtisodiy aloqalari borligidan dalolat beradi.
Ummaviylarning   Movaraunnahrda   o‘z   zarbxonalari   bo‘lmagan,   ammo   ular
chiqargan   tangalar   Sug‘d   bozorlarida   ishlatilgan.   Abbosiylar   xalifaligida
umummilliy   tangalar   muomalasi   bo lgan,   biroq   xalifa   Mansur   davrida
ʻ
Samarqanddagi   Abbosiy   hokimlari   o z   tangalarini   chiqarishgan.   Eng   muhimi,	
ʻ
Samarqandda Xuroson hokimi al-Mahdiy (775-785) nomidan chiqarilgan tangalar
topilgan. 760-yildan Abbosiy hokimlari shaharda mis tangalar chiqargan. Ulardan
birinchisi   760-761-yillarda   Samarqandda   hokimlik   qilgan   Dovud   ibn   Guraz   Abu
Muslim   qo zg olonining   faol   ishtirokchisi   edi.   Keyingi   tangalar   Yahyo   o‘g‘li	
ʻ ʻ
Ashash  hokimi  (761-762), keyin Amr  o‘g‘li Hamza (770), Ja’far  ibn Muhammad
(789),   Said   ibn   Ja’far   (801),   so‘ngra   20   yildan   so‘ng   muomalaga   chiqarilgan.
Samarqandda   xalifa   al-Ma’mun   davrida   (814-834)   Xuroson   hokimi   Hasan   ibn
Abbodning   (819-821)   mis   tangalari   chiqarila   boshlandi.   Xalifa   al-Mutasim   (833-
842) 835-836-yillarda Samarqandda kumush dirhamlar chiqargan. 
30 821-yildan   boshlab   Tohiriylar   sulolasining   asoschisi   Tohir   ibn   Husayn
nomidan   tangalar   ham   chiqarila   boshlandi.   Bu   tangalarning   barchasi   mahalliy
bozorlarda   ishlatilgan.   Tangalar   xazinalari   tahlili   shuni   ko rsatadiki,   VIII   asrningʻ
2-yarmida   mintaqadagi   pul   muomalasi   xalifalikning   markaziy   rayonlaridan
kumush   tangalar   olib   kelinishi   hisobiga   ta minlangan   bo lsa,   IX   asrning   birinchi	
ʼ ʻ
yarmidan boshlab mahalliy masalalar yuzaga kelgan.
Mug` hujjatlariga ko ra, Sug dda VII asr oxiri — VIII asr boshlarida bir sigir	
ʻ ʻ
1,1   draxma   kumush,   ot   200   draxmaga   tushgan.   712-yilgi   Samarqand
shartnomasidan   ma’lumki,   yosh   qul   ham   200   draxmaga   baholangan.   Agar
Sug'ddagi   oltin   va   kumush   bahosining   nisbatini   1:10   ga   teng   oladigan   bo'lsak
(O'rta   asrlarda   bu   metallar   narxining   odatiy   nisbati),   unda   miqdorning   haqiqiy
qiymati   haqida   bir   oz   tasavvurga   ega   bo'lish   mumkin.   Afrosiyob   hujjatlarida
ko'rsatilgan: 150 statr oltin uchun 30 ot yoki 545 sigir sotib olish mumkin edi.
Samarqand   bozorlari   Kesh   darvozasi   yonidagi   hunarmandchilik   do`konlari
atrofida   to plangan.   Sug‘diylar   do‘kon,   savdo   xonasi   ma’nosini   bildirgan   tim	
ʻ
atamasini   xitoyliklardan   o‘zlashtirib   olishgan.   Shuningdek,   mehmonxonalar   -
sipanch ham bor edi.
Tadqiqotchilarning   fikricha,   arablar   istilosi   Sug‘ddagi   ijtimoiy-iqtisodiy
munosabatlarga   kuchli   ta’sir   ko‘rsatmagan,   o‘zgarishlar   siyosiy   sohaga,
jamiyatning ayrim guruhlari ijtimoiy-huquqiy holatiga ta’sir qilgan. Biroq bu holat
dastlabki   o n   yilliklar   uchun   xos   bo lib,   keyinchalik   Sug d   xalifalikning   keng
ʻ ʻ ʻ
iqtisodiy aloqalariga jalb qilingan.
II.BOB. ILK  O`RTA ASRLARDA SAMARQANDDA MADANIY HAYOT
II.1. Ilk o`rta asrlarda Samarqandda san`at
Sug'd Markaziy Osiyoning eng qadimiy va qudratli davlatlaridan biridir. VII
—VIII   asr   boshlarida   Sug d   deganda,   birinchi   navbatda,   Zarafshon   va	
ʻ
Qashqadaryo   vodiylari   tushunilgan,   Samarqand   Sug di   va   Buxoro   Sug di   esa	
ʻ ʻ
siyosiy jihatdan alohida ajralib turardi. Tarixiy va madaniy nuqtai nazardan, sug'd
31 tilida   so'zlashadigan   kengroq   hudud   ko'pincha   Sug'dga   tegishli   bo'lib,   shimoli-
sharqdagi Yetisuvdan janubda Amudaryogacha bo'lgan. 
O rta   Osiyo   xalqlarining   VI—VIII   asrlar   tarixiga   oid   asosiy   ma lumotlarniʻ ʼ
ushbu   hududlarga   borgan   sayohatchilar,   shuningdek,   Kan   egaligi   to g risidagi	
ʻ ʻ
ma lumotlar   keltirilgan   yilnomalar   beradi.	
ʼ 53
  Bu   manbalar   ma lumotlari   O rta	ʼ ʻ
Osiyoning   ilk   o rta   asrlar   tarixiga   oid   ko plab   tadqiqotlarda   keltirilgan.   Ba'zi	
ʻ ʻ
tadqiqotchilar   VII-VIII   asrlardagi   sug'd   hukmdorlari   yuechjilardan,   ya'ni
kushonlardan 54
  kelib   chiqqan   deb   hisoblashadi,   ammo   bu   versiya   ishonchli
an'anaga tayanmaydi.
Sug d   san atining   jadal   rivojlanishini   taxminan   IV   asr   oxiri   -   V   asr	
ʻ ʼ
boshlaridan   kuzatish   mumkin.   Ko rib   chiqilayotgan   davrda   sug d   madaniyati	
ʻ ʻ
me yorlari   shakllangan   bo lib,   ularning   shakllanish   yo li   qiyin   bo lgan.   Qurilish,	
ʼ ʻ ʻ ʻ
me moriy   bezak,   terakota,   tanga   turlari,   kulolchilik   majmualarining   alohida
ʼ
elementlarida sug d me yorlari ilk o rta asrlar Shosh, Yettisuv, Farg ona, Xorazm,	
ʻ ʼ ʻ ʻ
Toxariston,   Marv   madaniyatida   juda   yaqqol   seziladi.   Tadqiqotchilarning   qayd
etishicha,  syujet  mavzulari  sohasidagi  uzluksizlikka  qaramay,  kushon  va ilk  o‘rta
asrlar san’atida tarixiy uslublar tubdan farq qilgan.
Bu   davrda   sug diylarning   keng   va   faol   madaniy   aloqalari   tufayli   ellinistik	
ʻ
san at  an analari  qayta tiklandi. O rta Osiyo vohalaridan topilgan VI-VII  asrlarga	
ʼ ʼ ʻ
oid kumush kosada Evripidning “Kuchli” dramasi sahnalari tasvirlangan.
VII   asr   oxiri   va   VIII   asrning   birinchi   yarmidagi   sug d   rangtasviri   turli   xil	
ʻ
tasvirlangan adabiy mavzular bilan ajralib turgan bo lsa, ilgari murakkab marosim	
ʻ
sahnalari   ustunlik   qilgan.   Sug‘d   musavvirlari   yechim   izlab,   Eron   sosoniylari,
Hindiston,   Tan   Xitoy   san’atidan,   hattoki   ko‘chmanchilar   madaniyatidan   g‘oyalar
oldilar.   VIII   asrning   1-yarmida   sug dlar   epik   hikoyatlar   yaratishda   yuksak	
ʻ
mahoratga   erishdilar.   Ko‘rib   chiqilayotgan   davr   toreutlarining   asarlari,   ayniqsa,
53
  Бичурин Н .  Я ..  (Иакинф). Собрание сведений о народах, обитавших в Средней Азии в древние времена, т. 
I, II, М.—Л., 1950; т. III, 1953.
54
 Смирнова.О. И. Очерки из истории Согда, М., 1970. –  C . 22.
32 yuksak   badiiy   ijrosi   bilan   ajralib   turadi.   Koroplastikada   qo'lda   yasalgan   tog'da
odamning muhri bo'lgan chavandoz haykalchalari keng tarqalgan.
Samarqand   -   Sug'dning   qadimiy   poytaxti   -   hozirgi   shaharning   shimolidagi
ko'p   jarliklar   bo'lgan   tepalik   -   Afrosiyob   hududida   joylashgan. 55
  Afrosiyob   aholi
punkti   reja   bo yicha   tartibsiz   uchburchak   shaklga   ega   bo lib,   uchburchakningʻ ʻ
tepasi janubga, hozirgi markaziy bozor tomon yo nalgan. Qadimgi manzilgohning	
ʻ
ilk tadqiqotchilaridan biri V.L.Vyatkinning yozishicha, “Afrosiyob” nomi nisbatan
kech kelib chiqqan, yozma manbalarda qadimgi manzilgohga nisbatan XVII asrdan
boshlab   qo`llanilgan,   bu   “Shohnoma” 56
  dostonining   afsonaviy   qahramoni   nom
bilan   bog‘liq.   V.A.Livshits   bu   nomni   tojikcha   o‘rta   asrlardagi   Aparsiyab   so‘zini
qayta   ko‘rib   chiqish   natijasida   tushuntiradi   –   so‘zma-so‘z   “Siyobda   nima   bor”
(Siyob   bu   yerda   sug‘d   tilidagi   par-shavapga   to‘g‘ri   keladi,   so‘zma-so‘z   “qora
daryoning tepasida”)  - gap shundaki Siyob kanali aholi punktini shimoldan yuvib
turadi.  Bu   nom   keyinchalik  mahalliy  aholi   tomonidan  qadimgi   doston  qahramoni
Afrosiyob 57
  nomi   bilan   bog‘langan.   Bu   hudud   XVI   asrda   hozirgi   Samarqand
hududidan   farqli   ravishda   “Hissor-i   oshxona”   yoki   “Qal’a-i   oshxona”   –   “Eski
qal’a” deb atalgan. 
Mo g ullar istilosi natijasida vayron bo lgan Samarqandning ta rifi XIV asr	
ʻ ʻ ʻ ʼ
olimi   va   sayyohi   1333-yilda   shaharga   tashrif   buyurgan   Ibn   Batutaga   tegishli   .   U
shunday deb yozgan edi: “Samarqand dunyodagi eng yirik va go‘zal shaharlardan
biridir. Shahar zig'ir yuvish daryosi (Siyob) bo'yida joylashgan bo'lib, unga bog'lar
va   ko'chatlarni   sug'orish   uchun   suv   ko'taruvchi   g'ildiraklar   o'rnatilgan.   Shaharda
juda   ko'p   muhtasham   saroylar,   katta   binolar   bor,   ularning   aksariyati   xarobalarda,
shaharning   o'zida   ham   xarobalar   ustunlik   qiladi.   Shaharning   na   devori,   na
darvozasi bor”. 58
55
 Шишкин.В. А. К истории археологиче  ского изучения Самарканда и его окрестностей, в сб. «Афрасиаб>, 
вып. I, Ташкент, 1959 . - C . 3— 122; M. E. Массон. По поводу далекого прош  лого Самарканда. Из истории 
искусства великого города, Ташкент, 1972, C. 3—35; И. В. Пьян- ков. Древний Самарканд (Мараканды) в из  
вестиях античных авторов, Душанбе, 1972.
56
 В я т к и н    В. Л.   Афрасиаб — городище былого Самарканда, Ташкент, 1972, C. 3.
57
 Лившиц .В. А. Надписи на фресках из Афрасиаба. Тезисы докладов на сессии, посвя  щенной истории 
живописи Cан Азии, Л., 1965, C. 5.
58
 Шишкин. В. А. К истории археологиче  ского изучения Самарканда и его окрестностей, C. 4.
33 Agar XIV asrning birinchi yarmida shahar xarobalarga aylangan bo lsa, XIXʻ
asrda saroylarning barcha xarobalari uzoq vaqtdan buyon suzib, hozirgi kungacha
saqlanib   qolgan   tepaliklar   ko rinishiga   ega   bo lgan.   Aholi   punkti   yuzasidagi	
ʻ ʻ
topilmalar   ko'plab   xazina   ovchilarining   e'tiborini   tortdi,   ammo   faqat   1874-yilda
Borzenkov   rahbarligida   birinchi   qazishmalar   olib   borildi. 59
  O'sha   davrda   amalga
oshirilgan   bu   va   undan   keyingi   ko'plab   ishlar   ilmiy   xususiyatga   ega   emas   edi.
Faqat   V.V.Bartold, 60
  N.I.Veselovskiy   va   V.L.Vyatkinlarning   izlanishlari   tufayli
XIX   asr   oxiridan   Afrosiyobni   nafaqat   yozma   manbalar,   balki   arxeologik
ma lumotlarga ko ra ham ilmiy o rganish boshlandi.	
ʼ ʻ ʻ
1913-yilda   qazishmalar   paytida   V.L.Vyatkin 61
  devor   rasmlarining   birinchi
qoldiqlarini   topdi,   ular   topilganidan   keyin   mahkamlash   texnikasi   yo'qligi   sababli
qulab   tushdi.   Ularning   ochilishida   hozir   bo‘lgan   rassom   B.F.Romberg   akvarel
eskizini yaratdi va bu eskiz O‘rta Osiyo san’ati tarixiga oid turli nashrlarda qayta-
qayta   e’lon   qilindi.   V.L.Vyatkinning   yozishicha,   devoriy   suratlar   topilgan   bino
qoraxoniylar davri Tamg och xoni Ibrohimga tegishli bo lgan (XII asr oxiri), lekin	
ʻ ʻ
V.V.Bartold bu  yerda buddist  freskalari 62
  topilgan  deb hisoblagan.   Rasmlar   qaysi
ob'ektda joylashganligini aytish qiyin; ular katta ehtimol bilan eramizning VII-VIII
asrlariga tegishli bo'lishi mumkin. 
Rossiyada   Oktyabr   inqilobidan   keyin   Afrosiyob   o rni   bo yicha   ko plab	
ʻ ʻ ʻ
tadqiqotlar   olib   borildi.   1945-yilda   O‘zbekiston   SSR   FA   Tarix   va   arxeologiya
instituti tomonidan doimiy faoliyat yurituvchi Samarqand arxeologik bazasi tashkil
etildi. A.I.Terenojkin rahbarligida (1949-yilgacha) olib borilgan kichik arxeologik
tadqiqotlar   qadimgi   Afrosiyobni 63
  tarixiy   va   arxeologik   davrlashtirishning   asosiy
59
 Ростиславов . М. Об археологических изысканиях в Зеравшанском округе, ПТКЛА, год III, Ташкент, 1897
—1898, C. 144—149.
60
 Бартольд .В. В. К вопросу об археоло  гических находках, Соч., т. IV, М., 1966, C. 126 .
61
 В я т к и н.   В. Л. Об археологических рас  копках в Самарканде, газ. «Самарканд», 1904, №29 (8/21.VI).
62
 Бартольд .В. В. Отчет о командировке в Туркестан, Соч., т. IV, C. 251; Он же. Ре цензия: В. Л. В я т к и и. 
Городище Афрасиаб, Соч., т. IV, C. 290.
63
 Тереножкин А . И.. Археологическая разведка на городище Афрасиаб в 1945 г. КСИИМК, XVII, 1946, C. 
116—121; Он же. Вопросы историко-археологической периодизации древнего Самарканда, ВДИ, 1947, № 4, 
C. 127— 128; Он же. Согд и Чач. Автореферат канд. дисс, КСИИМК, XXXIII, 1950, C. 152—169 и др.
34 bosqichlarini   aniqlashga   imkon   berdi,   uni   keyingi   o'rganish   jarayonida   sezilarli
darajada takomillashtirildi. 64
O rta   Osiyo   shahri   tarixi,   relyefi,   ijtimoiy   tuzilishi,   moddiy   madaniyat   vaʻ
san at   yodgorliklarini   yanada   chuqurroq   o rganish   maqsadida   1966-yilda   yirik	
ʼ ʻ
arxeologik   otryad   tuzildi.   O zbekiston   SSR   FA   Tarix   va   arxeologiya   instituti,	
ʻ
Samarqand   davlat   universiteti,   O zbekiston   SSR   Madaniyat   vazirligining	
ʻ
San atshunoslik instituti, Samarqanddagi O zbekiston madaniyati tarixi muzeyi va	
ʼ ʻ
boshqalar   xodimlari   ishda   ishtirok   etdi.   Arxeologik   tadqiqotlar   26   ta   arxeologik
obyektni qamrab oldi.
O zbekiston   SSR   Vazirlar   Sovetining   qaroriga   asosan   1966-yilda	
ʻ
O zbekiston   SSR   Fanlar   akademiyasi   Prezidiumi   huzurida   Afrosiyob	
ʻ
manzilgohidagi   asosiy   arxeologik   ishlarni   rejalashtirish,   muvofiqlashtirish   va
muhokama   qilish   uchun   Ilmiy   kengash   tashkil   etildi.   Uning   tarkibiga
O zbekistonning yetakchi tarixchi va arxeologlari, jumladan, ekspeditsiya boshlig i
ʻ ʻ
Ya.G .G ulomov, Afrosiyob bo limi  boshlig i V.A.Shishkin, G.A.Pugachenko va,	
ʻ ʻ ʻ ʻ
M.E.Masson   va   boshqalar   kirgan.     Ilmiy   kengash   raisi   etib   akademik   I.   M.
Mo‘minov saylandi.
Rasmlar   topilgan   markaziy   hudud   23-chi   qazish   joyi   sifatida   ko'rsatilgan
1965-yilda   rasmlarning   ochilishini   bevosita   kuzatish   L.   I.   Albaumga   ishonib
topshirilgan.   Turli   davrlarda   arxeologlar   T.R.Agzamxo jaev,   A.A.Asqarov,	
ʻ
I.Axrarov,   L.G.Brusenko,   D.P.Varxotova,   V.D.Jukov,   S.K.Kabanovlar   markaziy
hududda  olib  borilgan  qazishmalarda  qatnashgan   ,  O.  V.  Obelchenko,   M-Pachos,
V.Spodjevskiy,   V.Sh.Fedorov,   M.I.Filanovich,   G.V.Shishkina,   laborant-arxeolog
K.Alimov   va   boshqalar   1967-yilgacha   otryad   A.Abdurazakov   boshchiligidagi
devoriy suratlarni saqlash guruhi bilan hamkorlikda ish olib boradi, uning tarkibiga
kimyogarlar M.Qambarov, Sh.Ilhomov va boshqalar kirgan. Rassomlar A.Islomov,
64
 Массон M. E. К периодизации древней истории Самарканда, ВДИ, 1950, C. 154; Г. В. Шишкина . 
Материалы первых веков нашей эры из раскопок на северо-востоке Афра  сиаба, в сб. «Афрасиаб», вып. I, 
Ташкент, 1969, C. 221—225; В. А. Шишкин. Кала-и Афра  сиаб, в сб. «Афрасиаб», вып. I, C. 122—152; M. E. 
Массон . По поводу далекого прошлого Самарканда, в сб. «Из истории искусств вели  кого города», 
Ташкент, 1972, C. 6—35 и дру  гие работы в этом сборнике, а также в сб. «Аф расиаб», вып. II, Ташкент, 1973 .
35 R.I.Krivosha   va   vaqti-vaqti   bilan   V.Boxan,   F.Vadobshin,   G.Ulko   va   boshqalar,
arxitektor   V.A.Nilsen   me moriy   tadqiqotlar   bilan   shug ullangan.   Rasmlardanʼ ʻ
topilgan   sug d   va   baqtriya   yozuvlarini   o qish   va   tarjima   qilish   V.A.Livshits	
ʻ ʻ
tomonidan amalga oshirilgan.
Afrosiyob   rasmlarining   qisqacha   tavsiflari   allaqachon   adabiyotda   paydo
bo'lgan,   ammo   ularning   to'liq   tavsifi   va   barcha   syujetlarini   sharhlashga   urinish
haligacha   mavjud   emas   edi. 65
  Devor   rasmlari   bo‘laklari   bir   necha   xonalardan
topilgan,   lekin   ular   eng   muhimi   9   va   1   xonalarda   saqlanib   qolgan.   Birinchisida
faqat   bitta   devor   rasmlar   bilan   qoplangan   bo‘lsa,   ikkinchisida   ular   to‘rttasida
hammasida   2000   m   balandlikda   saqlanib   qolgan.   G arbiy   devorda   bosh   devor	
ʻ
tasvirlangan. Sahna: Samarqand podshosi  tomonidan turli mamlakatlardan kelgan
elchilarni   kutib   olishi,   qolgan   qismida   esa   Samarqandga   elchilarning   yurishi   va
ularning kelishi. Devor rasmlarini tasvirlash va o‘rganishda biz g‘arbiy devordagi
manzaralarga e’tibor qaratdik, chunki unda barcha devoriy rasmlarni shifrlashning
asosiy   kaliti   bo‘lgan   16   qatorli   sug‘d   yozuvi   ham   mavjud   bo‘lib,   uning   o‘qilishi
ayrim sahnalarning semantikasini to‘g‘ri talqin qilishga imkon berdi.
Suratlar   Sug‘d   va   O‘rta   Osiyoning   ko‘plab   hududlari   tarixi,   madaniyati,
san’ati, etnogenezi, etnografiyasining eng qimmatli manbasidir. 
Birinchi   freskalar   1965-yilda   IX   xonada   olib   borilgan   qazishmalar   paytida
topilgan. Devorlarning yuzasi silliq gipsli, rassomlar o'z ishlarini shift ostidagi friz
bilan boshladilar. 
Dizayn   ikki   tomondan   vaza   tomon   yurgan   ikkita   tovusning   takroriy
tasvirlaridan   va   ularning   ustidagi   uzluksiz   bezak   chizig'idan   iborat.   Vaza,
ko'rinishidan,   metall,   tekis,   oyog'i   yo'q,   pastki   qismi   qisqichbaqasimon,   yuqori
qismi   silliq,   sariq   rangga   bo'yalgan.   Vazadagi   mevalar:   markazda,   anor   mevasi,
uning   tepasidan   ikkita   sariq   lenta   kosalarning   chetiga   tushadi.   Anorning   ikkala
tomonida bitta dumaloq meva, ehtimol olma va o'ng va chap tomonlarida vazaning
65
 А л ь б а у м. Л. И. Афрасиёбда санъат дурдоналари. Фан ва Турмуш, август, 1965, №8, C. 20—23; В. А. 
Лившиц. Надписи на фрес ках из Афрасиаба, C. 5; В. А. Шишки н. Аф расиаб — сокровищница древней 
культуры, Таш  кент, 1966; Г. А. Пугаченкова . Самарканд. Бухара, М., 1968, C. 20—27.
36 eng   chetida,   har   birida   3   ta   doira   -   qandaydir   rezavorlar   tasvirlangan.   Barcha
mevalar ko'k fonda ko'rsatilgan. Vazaning ikkala tomonida frizning pastki qismida
stilize   qilingan   o'simlikning   ko'k   barglari   bor.   Vaza   va   avlinlar   tasvirlangan
umumiy fon qizil rangda. 
Tovuslar   ham   biroz   stilize   qilingan.   Ular   yurish   sifatida   tasvirlangan;
oyoqlari bir-biridan keng, boshi vaza tepasiga ko'tarilgan. Gaga, ko'krak, oyoq va
boshdagi   tepa   ko'k   rangda.   Tor   cho'zinchoq   ko'zli   bosh   sariq,   bo'yin   qora,   pastki
qismi   sariq   lenta   bilan   belgilangan.   Xuddi   shu   lenta   ko'krakning   pastki   qismida
joylashgan,   qorin   patlari   va   qanotlari   sariq,   patlar   sxematik   tarzda   chizilgan.
Qanotlar   yuqoriga   ko'tarilgan,   old   tomonida   ular   aylana   shaklida   tasvirlangan
bo'lib,   undan   gorizontal   ravishda   joylashgan   uzun   patlar   cho'zilgan.   Katta   qora
quyruq cho'zilgan, yaltiroq dekorativ tuklar sariq rangda tasvirlangan.
Naqshning yuqori qismida joylashgan chegara qora rangda. Ushbu fonda oq
chiziq bilan belgilangan qizil rangli besh bargli rozetlar (masalan, akantus barglari)
yuqoridan tushadi. Har bir rozetkaning markazida ko'k uchburchak mavjud. Yuqori
chegara va pastki friz o'rtasida qattiq jigarrang chiziq o'tadi. 
Friz   barcha   devorlar   bo'ylab   o'tadi,   ammo   g'arbiy,   janubiy   va   sharqiy
devorlarning qolgan yuzasi oq bo'lib, chizmalarsiz qoldi va faqat shimoliy devorda
ark ostida o'tirgan erkak va ayol tasvirlangan.
Devorning   markaziy   qismidagi   katta   yarim   doira   shaklidagi   kamar
to rtburchaklar   bosh   harflari   bo lgan   ustunlar   ustida   joylashgan   bo lib,   uchtaʻ ʻ ʻ
yo ldan – chetlari ikkita sariq va o rtasidan qizil rangdan iborat. Tomchi shaklidagi
ʻ ʻ
marjonlarni   arkning   tashqi   doirasining   yuqori   qismida   joylashgan   halqalarga
biriktirilgan   yuqori   sariq   tasmadan   tushadi.   Har   bir   halqaning   pastki   qismidan
kichik   doira   osilgan   bo'lib,   unga   marjonning   tor   qismi   biriktirilgan   va   asosiy
marjonning   har   ikki   tomoniga   nuqta   ular   orasida   bo'lishi   uchun   yana   bittasi
biriktirilgan. Kulonning o'rta qismi ko'k rangda. Tashqi tomondan, har bir marjon
yupqa qizil chiziq bilan belgilangan. Arkning qizil o'rta qismida barcha marjonlar
37 tasvirlangan. Dumaloq qo'ng'iroqlar arkning ichki qismida osilgan, rasmning chap
va o'ng tomonida aniq ko'rinadi.
Ark ostidagi devorning markaziy qismi ko'k rangga bo'yalgan. Ushbu fonda
ikkita   o'tirgan   figura   tasvirlangan:   o'ng   tomonda   -   erkak,   chapda   -   ayol.   Erkak
boshi   ayolga   bir   oz   burilgan   holda   to'liq   yuzi   tasvirlangan.   Uning   yuzi   to‘liq
saqlanmagan: iyagining bir qismi, tekis burun, mayda do‘mboq lablari, lab ustidagi
yupqa qora mo‘ylov, boshida qora sochlar, osilgan sirg‘a ko‘rinadi.
Erkak   qisqa   yengli   va   sariq   manjetli   qizil   rangli   kaftan   kiygan,   kaftan
ostidagi   oq   ko'ylak,   uning   o'ng   yengi   yaqqol   ko'rinib   turadi,   bilagi   qora   manjet
bilan   tugaydi.   Ko'krakning   chap   va   o'ng   tomonidagi   kaftanda   qora   hoshiya   bilan
kesilgan   ikkita   vertikal   sariq   lenta   bor.   Chiziqlar,   aftidan,   kamar   ostidan   o'tib
ketgan. Tor  beli  o'rtada uchta katta  dumaloq tokali  kamar  bilan bog'langan.  Ba'zi
narsalar kamarga biriktirilgan, ular chizilgan pastki qismining yomon saqlanganligi
sababli   nimaligini   aniqlash   imkonsiz.   Qizil   rulonga   o'xshash   qirrali   sariq-yashil
plash yelkaga tashlangan. Qopqog'i ko'krakning chap tomoniga ikkita tugun bilan
bog'langan, orqa tomonga tashlangan va o'ng qo'l ostiga tushirilgan. 
Zargarlik   buyumlari   bo'yindan   ko'kragiga   tushadi.   O'ng   qo'lda   yelkaga
ko'tarilgan,   pastki   qismi   qisqichbaqasimon   va   tekis   chiqadigan   kosa   bor.   U   ba'zi
narsalarni   o'z   ichiga   olagan.   Chap   qo'l   pastga   tushirilgan   va   songa   tayangan.
Boshning   tepasida   juda   murakkab   dizayndagi   halo   mavjud.   U   turli   xil   rangdagi
uchta doiradan iborat: birinchisi ocher, ikkinchisi qizil, sariq chegara bilan boshdan
o'tadi.   Qizil   fonda   sariq   tillar   ko'rinadi.   Tashqi   tomondan   uchinchi   -   ochiq   sariq
doira bor.  Boshning o'ng tomonida, piyola ustida, oq lentaning uchi ko'rinadi.
Ayolning   yuzi   saqlanib   qolmagan,   faqat   qulog'i   ustidagi   qora   sochlar
ko'rinib   turadi,   sochlarida   qandaydir   bezaklar,   bo'ynida   munchoqlar   bor.   Boshida
dumaloq   boshli   to'rtta   soch   iplari   bilan   sochlarga   o'rnatilgan   keng   lentalar   bor.
Boshning   orqasida   sariq   haloning   izlari   bor.   O'ng   qo'l   tirsagida   egilib,   yuqoriga
ko'tarilgan,   uning   kosasi   erkaknikiga   o'xshaydi,   lekin   oyog'i   chiqib   ketadi.
Kiyimlarning kesilishini tushunish yanada qiyinroq. Qizil rangning yuqori qismida
38 tor   ko'ylak,   bo'yin   ostidagi   katta   yarim   doira   shaklidagi   bo'yinbog',   ko'kragiga
doira   shaklida   bezakli   va   qora   bezakli   quyuq   qo'shimcha   bor.   Ko'ylak   yechib
olinadigan, sariq rangli qo'shimchali, qarama-qarshi vertikal lentalar va qizil jabot
ostidan   oq   bantiklar   tushadi.   Jabot   burmalari   ko'krakning   ikki   tomonida   ajralib
turadi. Ayolning yelkasiga oq hoshiyali boy bezatilgan qizil plash tashlangan, chap
qo'li uning ostiga yashiringan, tirsagi past qizil stendda, ehtimol plash ostidan to'rt
oyog'i   ko'rinib   turadi.   Agar   bu   taxmin   to'g'ri   bo'lsa,   unda   chap   qo'l   tananing
markaziy  qismida  (gips  tushgan  joyda)   bo'lishi   kerak. Ko'ylakning  pastki  qismini
qayta tiklash qiyin, ehtimol, bu peshtaxtaning uchlari, etaklaridan biri o'ng qo'l va
chap   son   tufayli   pastga   tushadi.   Oldinda,   ko'ylakning   pastki   qismini   qoplaydigan
pelerin etaklari kesib o'tadi. Erkak va ayol o'rtasida naqsh izlari bo'lgan sariq mato
yotadi.
Chizmaning   ikkala   tomonida   ham   belgilar   arkga   yaqinlashadi,   ammo
ularning tasvirlari deyarli saqlanmagan.
Shunga o'xshash arkadalar ko'plab san'at asarlaridan ma'lum. Shunday qilib,
Perm   yaqinida   (Kvartspileev,   Limarkovoda)   topilgan   VII   asrning   kumush
ko'zalarida   yarim   yalang'och   ruhoniylar   ustunlar   ustida   joylashgan   yarim   doira
arklar   ostida   turgan   holda   tasvirlangan. 66
  Adabiyotlarda 67
  ushbu   ob'ektlarning
sug'dlardan   kelib   chiqishi   mumkinligi   qayd   etilgan.   Arklarni   tasvirlashda   yanada
yaqinroq   o'xshashliklarni   Biya-Nayman 68
  ossuariylarida   uchratish   mumkin,   bu
yerda   podshohlar,   ruhoniylar   va   ruhoniylarning   siymolari   arkalarda   turadi.
M.M.Dyakonov   Panjikent   rangtasvirini  o rganar   ekan,  bir   guruh  rasmlarni   ajratibʻ
ko rsatib,   ularni   Biya-Naymon   ossuariylari   bilan   solishtirgan   va   aksessuarlarda	
ʻ
ham, bezaklarda ham bir qancha o xshash detallarni topgan.	
ʻ 69
 Ossuariylardagi rasm
va tasvirlardagi umumiy motivlarni alohida ajratib ko‘rsatilganini A.M.Belenitskiy
ham aytib o`tgan. Uning fikricha, bu tasodiflarni tasodifiy deb atash mumkin emas,
66
 О р бе л и и И. А. ,  Тревер К. В.   Саса- нидский металл, М.—Л., 1935, табл. 44—47
67
 Борисов . А. Я- К истолкованию изобра  жений на бия-найманских оссуариях. ТОВЭ, т. II, Л., 1940, C. 47—
48; Г. А. Пугаченко - в а. Некоторые изобразительные сюжеты на па  мятниках искусства древнего Согда, 
Известия Отделения общественных наук АН ТаджССР, вып. 21, Душанбе, 1952.
68
 Кастальский . Б. Н. Бия-найманские оссуарии, Самарканд, 1908 .
69
 Дьяконов .М. М.    Росписи Пянджикента и живопись Средней Азии, в сб. «Живопись древнего 
Пянджикента», М, 1954, C. 132—134.
39 ular   umumiy  ikonografik   kanon   mavjudligini,   shuningdek,   tasvirlarga  ma'lum   bir
ramziy ma'no berilganligini ko'rsatadi. 70
Afrosiyob   suratlaridagi   qahramonlarning   boshlari   ustidagi   halolar   bizning
oldimizda   xudolar   yoki   qirollik   xudosi   bo'lgan   er-xotinlar   tasvirlanganligini
ta'kidlaydi.   M.M.Dyakonov   ikkinchi   guruhga   kiritgan   va   VII—VIII   asrlarning
oxiriga   oid   Penjikent   devoriy   suratlarining   ba zi   erkak   figuralarida   halolarʼ
uchraydi.   Ular,   M.M.Dyakonovning   fikricha,   nafaqat   O'rta   Osiyo,   balki   qo'shni
mamlakatlardagi   rasmlarning   boshqa   barcha   inson   yuzlaridan   farq   qiladi.   U
Vizantiya va Kavkazorti hududi rasmlari bilan bog'lanish imkoniyatini ko'rgan va
O'rta   Osiyoda   bu   tasvir   xristianlik   yoki   manixeyizm   ta'sirida   paydo   bo'lgan   deb
hisoblagan. 71
 
Afrosiyobning   IX   zali   devoriy   rasmlari   yuqoridagi   barcha   san at   asarlari	
ʼ
bilan umumiy xususiyatga ega bo lib, ularni VII asr oxiri — VIII asrning birinchi	
ʻ
choragiga to g rilash imkonini beradi	
ʻ ʻ
II   va   III   xonalardan   topilgan   Afrosiyob   devoriy   suratlarining   mayda
qoldiqlari   shunchalik  parchalanib ketganki,  ular  sahnalarni  qayta  tiklashga  imkon
bermaydi.   III   xonaning   faqat   bitta   bo'lagi   zalning   devoriy   suratlarining   tabiati
haqida   tasavvur   beradi   -   bu   qizil   xalat   kiygan,   uning   ostiga   egilgan   oyoqlarida
o'tirgan   odamning   surati.   Halat   matosida   qanotli   ko'k   otlarning   figuralari
tasvirlangan.   Bel   qora   kamar   bilan   bog'langan,   kvadrat   plitalar   bilan   bezatilgan.
O'ng tomonda kamarga sumka (hamyon) osilgan, uning ostida pichoq uchun g'ilof
va tasmaga ro'molcha osilgan. Orqa tomondan 5 ta braid tushadi, ularning har biri
zargarlik   buyumlari   bilan   to'qilgan.   Shunga   o'xshash   rasmlar   I   xonaning   g'arbiy
devorida joylashgan bo'lib, biz hozir tasvirlashga harakat qilamiz.
I  xonadagi   freskalar.  Zalda  pol  sathidan   1,5 m   balandlikda paxsa   bo'laklari
bilan to'ldirilgan, rasmlari bilan gips bo'laklari bor. Yuqorida vayronalarda rasmlar
bilan   gips   yo'q   edi.   Yangi   binolarni   qurishga   tayyorgarlik   ko'rishda   devorlarning
70
 Беленицкий .А. М. Новые памятники искусства древнего Пянджикента. Опыт иконо графического 
истолкования, Сб. «Скульптура и живопись древнего Пянджикента», М., 1959, C. 36—37.
71
 Дьяконов .М. М. Росписи Пянджикента, C. 123, табл.  XIII .
40 yuqori   qismlari   vayron   qilingan,   ular   xonaning   pastki   qismini   to'ldirishgan   va
yuqori   qismini   to'ldirish   uchun   yetishmayotgan   tuproq   tashqaridan   olib   kelingan.
VIII—IX asrlarning 2-yarmida tekislangan joyda binolar qad ko targan bo lsa, ularʻ ʻ
o z navbatida X—XII asrlarda sopol pechlar qurish jarayonida vayron bo lgan. 	
ʻ ʻ
Zal   tozalangandan   so'ng,   barcha   to'rtta   devorda   turli   xil   saqlanib   qolgan
devoriy   rasmlar   topildi.   G arbiy   devorning   janubiy   va   bir   qismi   devoriy   suratlar	
ʻ
1965-yilda,   sharqiy   devorning   janubiy   qismi   1966-yilda,   qolganlari   1967-1968-
yillarda topilgan.
To'rtta   devordagi   rasmlar   bir   qarashda   tarqoq,   tematik   jihatdan   mustaqil
bo'lib   ko'rinadi.   Biroq   ularning   diqqat   bilan   o‘rganilishi   va   rasmlarga   qo‘shilgan
imzolarni   ochishi   ularning   bir   mavzuga   bo‘ysunishini   ko‘rsatdi:   Samarqandga
elchilarning kelishi va ularni Samarqand podshosi saroyida kutib olish marosimi.
Janubiy   devor,   boshqalar   kabi,   to'liq   saqlanib   qolmagan.   Unda   boy   kiyim
kiygan,   ot,   tuya   mingan   bir   guruh   odamlar   va   kortejni   boshqarayotgan   fil
tasvirlangan.   Odamlar   kompozitsiyaning   chap   tomoniga,   devorning   sharqiy
qismida   tasvirlangan   kichik   tepalikka   qarab   harakatlanayotgani   tasvirlangan.
Janubiy   devor   kompozitsiyasiga   kiruvchi   qushlardan   birining   suratidagi   sug‘d
yozuvidan   ko‘rinib   turibdiki,   rasmning   butun   sahnasi   Samarqandga,   Sug‘d   shohi
Varxumon   saroyiga   elchining   yetib   kelganini   tasvirlaydi.   Chag oniyon   —	
ʻ
Surxondaryo havzasidagi  hudud, VII  —VIII  asr  boshlarida yarim  mustaqil  davlat
bo lgan va Toxariston podshosiga vassal  qaramlikda bo lgan. Bu elchi haqida biz	
ʻ ʻ
g arbiy   devordagi   16   qatorli   so g d   yozuvidan   bilib   olamiz.   Quyida
ʻ ʻ ʻ
V.A.Livshitsning  katta yozuvi  tarjimasi  keltirilgan; uning ushbu tarjimaga bergan
keng  sharhidan  biz  faqat  yozuv  matnining  talqini  bilan  bog'liq  bo'lgan  bir   nechta
eslatmalarni taqdim etamiz:
“Unash   urug idan   bo lgan   shoh   Varxuman   o z   elchisiga   yaqinlashganda,	
ʻ ʻ ʻ
elchi   so`z   boshladi.   “Men   Pukarzat   ismli   chaganiyalik   dapirpatman.
Samarqanddagi Chag‘aniston hukmdori Turontoshdan tortib, shohga hurmat izhor
etish uchun, yetib keldim, endi shoh huzurida ehtiromdaman. Siz esa, ey podshoh,
41 Samarqand   xudolari   haqida   ham,   Samarqand   yozuvi   haqida   esa   men   haqimda
umuman   shubhangiz   yo'q,   men   yaxshi   bilaman   va   Samarqand   podshohiga   hech
qanday yomonlik keltirmayman. . Unash qabilasining shohi Varxuman uni qo‘yib
yubordi. Shunda Choch dapirpati so`z boshladi.”
Shimoliy   devorning   mazmuni   go yoki   ikki   qismga   bo lingan:   sharqiyʻ ʻ
qismida   daryo   qirg og ida   otliqlarning   urushayotgani,   yirtqichlar   ularga   hujum	
ʻ ʻ
qilgani, g arbiy tomonida ikkita qayiqli daryo bor. birinchisida  ayollar o'tirishadi,	
ʻ
ikkinchisida   -   erkaklar.   Ikkala   qism   ham,   bizningcha,   yagona   kompozitsiyani
tashkil   qiladi.   Liboslardan   kelib   chiqqan   holda,   unda   Sharqiy   Turkiston
viloyatlaridan birining elchisi  Samarqand podshosiga  hurmat  bajo keltirish  uchun
Samarqandga ketayotgani tasvirlangan.
Sharqiy devor boshqalarga qaraganda yomonroq saqlangan, balandligi 1,5 m
dan   oshmaydi.   Uning   janubiy   qismida,   eshik   yonida   dengiz   tasvirlangan,   uning
to'lqinlarida   yigitlar,   qushlar   va   hayvonlar   suzadi;   devorning   shimoliy   qismida
ikkita figura saqlanib qolgan, kostyumlarga ko'ra, bu hindlar.
G'arbiy   devorda   yaxlit   badiiy   kompozitsiya   mavjud   bo'lib,   u   janubiy
devorning   devoriy   rasmlari   bilan   va   ayniqsa,   yozuvlar   bilan   bog'liq   holda   butun
zalning   devoriy   rasmlari   mavzusi   haqida   xulosa   chiqarish   imkonini   beradi.   Unda
Samarqand   shohi   Varxumonning   xorijiy   elchilarni   qabul   qilish   marosimi
tasvirlangan. Podshohning qiyofasi saqlanib qolmagan, ammo u devorning yuqori
qismining markazida,  yaqin  sheriklar   bilan o'ralgan  holda,  rang-barang liboslarda
tasvirlanganligi   aniq.   Kostyumlar   va   soch   turmagiga   (orqadan   pastga   uzun
o'ralgan)   qarab,   bular   sug'diylar   ekanligini   bilish   mumkin.   Ulardan   ba'zilari
gilamchada   o'tirgan   holda   tasvirlangan,   qolganlari     -   shohga   olib   kelgan
sovg'alarini elchilar hamrohligida taqdim etmoqda.
Shoh   oldida   markazda   Xitoy   elchisi   joylashgan   bo'lib,   ular   shimoliy
devordagi   rasmlar   bilan   bir   xil   kostyum   va   soch   turmagiga   ega.   Ularning   chap
tomonida   Chag'oniyondan   kelgan   elchi   joylashgan   bo'lib,   u   bilan   janubiy
devordagi   rasmlardan   allaqachon   tanishmiz.   G'arbiy   devorning   o'ng   (shimoliy)
42 qismida   yana   ikkita   elchilar   guruhi   joylashgan   bo'lib,   biri,   ehtimol,   Chochdan
(elchi   haqida   yozuvda   aytilgan),   ikkinchisi,   kiyim-kechaklarga   ko'ra,   Koreyadan
bo'lgan.
Devor   rasmlari   bizga   tarixiy   voqealarni   yoritish   uchun   yangi   materiallarni
taqdim   etganligi   sababli   va   o'z   navbatida   yozma   manbalardan   olingan   ba'zi
xabarlar   devoriy   rasmlarning   mazmuni   va   tafsilotlarini   aniqlashtirishga   imkon
beradi,   shuning   uchun   har   bir   devorning   chizmalarini   alohida   ko'rib   chiqish   va
sinab ko'rish tavsiya etiladi.
750-yillargacha   so g diylar   o z   an analariga   asosan   qat iy   amal   qilganlar.ʻ ʻ ʻ ʼ ʼ
Sug d   folklori   boy   va   sinkretistik   bo lgan.   Bu   Panjikent   freskalarida   yaqqol	
ʻ ʻ
namoyon   bo lib,   bu   yerda   Ezop   ertaklari,   “Avesto”   afsonalari,   Panchatantra,	
ʻ
Mahabharata va Sug diy ertaklaridan sahna ko rinishlari mavjud. Sug'd matnlarida	
ʻ ʻ
ko'rsatilgan   X   asr,   keyinchalik   "Shohnoma"   dostoniga   kiritilgan   ayrim   afsona   va
qahramonlar   sug'dliklar   orasida   ham   mashhur   bo'lgan.   Ilk   o'rta   asrlarda   Afrodita,
ikki go'dakni boqayotgan bo'ri va boshqalar tasvirlangan qadimiy manzaralar keng
tarqalgan.   Sug‘d   rasmlari   keyinchalik   Firdavsiyning   “Shohnoma”sida   kuylagan
Siyovush,   Rustam   obrazi   Sug‘d   tilida   doston   yozilgan   bo‘lib,   uning   bosh
qahramoni   mashhur   Rustam   bo‘lgan.   Sug'd   rasmlari   turli   darajadagi   axloqiy
g'oyalarni   aks   ettirgan:   xudolarga   sig'inish   sahnalari,   egalarining   taqvodorligini
namoyish   etgan,   olijanob   turmush   tarzi   manzaralari,   misollar   qahramonlik
ertaklari, erkaklari uchun illyustratsiyalar shaklida jasorat, kundalik turmush odob-
axloqini o'rgatdi.
VI—VIII   asrlardagi   sug d   terakotalari   nihoyatda   xilma-xildir.   Sug d	
ʻ ʻ
koroplastikasida   syujetlar   tasnifiga   ko ra   shoh   shaxslari,   zodagonlar,   ritsar	
ʻ
kiyimidagi   personajlar,   otliqlar,   motamchilar,   astral   xudolar,   mifologik
mavjudotlar, musiqachilar, tana-sattvalar va boshqalar tasvirlangan.
Ilk   o'rta   asrlarda   sug'd   ayollarining   kiyimlari   uch   xil   an'analardan   kelib
chiqqan: ellinistik, sosoniy va ko'chmanchi. VIII asrda turkiy liboslar O rta Osiyo	
ʻ
ayollari orasida eng mashhur bo lgan.	
ʻ
43 Samarqand   jahon   savdo   yo‘llarining   chorrahasida   bo‘lib,   turli
madaniyatlarning  o‘zaro  aloqalari   uchun  o‘ziga  xos  ko‘prik  bo‘lib  xizmat  qilgan.
Masalan,   Afrosiyob   o‘rnida   o‘ng   qo‘lida   soqolli   erkakning   boshini   ushlab   turgan
ayol   tasviri   tushirilgan   VI-VII   asrlarga   oid   noyob   terakota   topilgan.   Syujet   o‘z
shahrini ossuriyaliklar bosqinidan saqlab qolgan yahudiy beva ayol Judit haqidagi
Injil   hikoyasini   eslatadi.   Biroq   Samarqand   variantida   ayolning   chap   ko‘kragiga
tayangan sherga o‘xshash hayvon tasviri kiritilgan yangilik bor.
Sug‘diylarning   Navro‘zdan   boshlab   12   oydan   iborat   o‘z   taqvimi   bo‘lgan.
Abu Rayxon Beruniy yozganidek, “Sug d aholisi oylarni yilning choraklariga tengʻ
taqsimlagan.   Sug‘dning   Nausard   oyining   birinchi   kuni   yozning   boshi   edi...   Bu
oyning   1-kuni   Navro‘z,   ya’ni   ulug‘   Navro‘zdir”.   Oy   haftalarga   bo'lingan   va
oxirgisi yetti kundan iborat edi. Yakshanba - Mitra (quyosh) kuni; Dushanba - oy
kuni; Seshanba - Varahran, Mars kuni; Chorshanba - Merkuriy kuni; Payshanba -
Ormuzd, Yupiter kuni; Juma - Anahita, Venera kuni; Shanba - Saturn kuni. Boshqa
tomondan, oyning barcha 30 kuni uchun nomlar mavjud edi. Turk xoqonligida 12
yillik   hayvonlar   xronologiyasi   sikli   mavjud   edi.   Har   yili   ma'lum   bir   hayvonning
nomi bor edi: sichqon, buyvol, yo'lbars, quyon (yoki tovushqon), ajdaho, ilon, ot,
qo'y (yoki echki), maymun, xo'roz, it, cho'chqa (yoki to`ng`iz) yili.
Sug‘diylar   o‘rtasida   konfessiyaviy   mansubligiga   qarab   taqvim   sanashning
turli   davrlari   bo‘lgan.   Rasmiy   hujjatlarda   Samarqandda   mahalliy   ixshidlar
hukmronligining   boshidan,   masalan,   Tarxun   hukmronligining   boshidan,
Penjikentda   esa   turkiy   Chegin   chur   Bilge   hukmronligining   boshidan   yillar
hisoblangan.
Ta’kidlash   joizki,   shaxmat   kabi   intellektual   o‘yin   VII-VIII   asrlarda
Samarqand   aholisi   orasida   ayniqsa   mashhur   bo‘lgan.   Qadimgi   Afrosiyob
manzilgohida olib borilgan qazish ishlari davomida fil suyagidan yasalgan shaxmat
donalari topilgan. Shaxmat to‘plami 7 donadan iborat bo‘lgan: piyoda, haydovchili
fil,   otda   chavandoz   va   hokazo.   Yaqinda   Samarqand   viloyatidan   filning   shaxmat
44 donasi   topilgani  ushbu  o‘yinning viloyatda  mashhurligidan dalolat   beradi. .  O rtaʻ
Osiyodagi turkashlar nard o ynagan.	
ʻ
Tahlil   qilinayotgan   davrda   antik   davrlarda   shakllangan   musiqa
madaniyatining   yanada   rivojlanishi   kuzatildi.   O sha   davr   moddiy   madaniyat	
ʻ
yodgorliklarida  torli   cholg u  asboblarining   yaxshi   shakllangan   turlari   –   nay,  arfa,	
ʻ
puflama   cholg u   asboblari   –   nay,   surnay,   shox,   nay,   zarbli   cholg u   (baraban)	
ʻ ʻ
tasvirlari   saqlanib   qolgan.   Sug'd   cholg'u   ansambli,   ehtimol,   uch   ijrochidan   iborat
bo'lgan: naychi, arfachi, gijjakchi.
Ilk   o rta   asrlar   sug d   teatri   yuksak   taraqqiyot   bosqichiga   ko tarildi.	
ʻ ʻ ʻ
Samarqandlik   alohida   ijrochilar   -   musiqachilar,   ba'zan   esa   butun   teatr   truppalari
Xitoyga jo'nab ketishardi, ular imperator saroyida juda mashhur edi. Afrosiyobdan
topilgan   ilk   o rta   asrlarga   oid   ossuariyda   niqob   tutgan   aktyorlar   tasvirlangan.	
ʻ
Shimoliy   Vey   sulolasi   imperatori   Tay   Vu-di   (424–452)   to yida   elchilarning	
ʻ
tabriklari bilan Samarqand, Buxoro va boshqa viloyatlardan musiqalar yangragan.
Samarqand musiqasi Tan sulolasi imperatorlari saroyida ham mashhur edi.
Madaniyatning   turli   sohalarida  turk-sug'd  o'zaro  ta'siri   namoyon  bo'ldi.  VII
—VIII asrlarda sug diylarning qurollanishi turkiylar ta sirida rivojlandi. VII—VIII	
ʻ ʼ
asrlarda Sug dda teri kamarlarining paydo bo lishini turkiylar ta siri desak bo`ladi.	
ʻ ʻ ʼ
VII   asr   oxirida   oldingi   davr   liboslari   bilan   bir   qatorda   Sug dning   hamma   joyida	
ʻ
turkiy kaftanlar tarqaldi, bu Afrosiyob rasmlariida uchraydi. Sug d terakotalarida,	
ʻ
antropomorfik   tasvirlarda   turkiy   ta sir   seziladi.   Sug‘d   rasmlarida   turklar   ham	
ʼ
tasvirlangan.   L.Albaumning   yozishicha,   Afrosiyob   rasmining   g arbiy   devoridagi	
ʻ
haykalchalarning eng ko p guruhi turklar tasviridir.	
ʻ
Haykaltaroshlik   sohasida   VI–IX   asrlarda   avval   Yettisuv   va   Farg‘onada,
so‘ng Sug‘dning markaziy hududlarida toshga o‘yib ishlangan kichik xaykalchalar
va  sopol  buyumlar   «turk,  sug‘d   va  xitoy  unsurlarining»  o‘zaro  ta'siri   natijasi  edi.
Turk   hunarmandlari   tomonidan   yasalgan   qurol-aslahalar,   taqinchoqlar   va   metall
buyumlarda turk-sug‘d elementlari aks etadi. 
45 San'atning   musiqa   va   raqs   sohalari   Xitoy   imperatorlari   saroyida   namoyish
etilib, yuksak baholangan. “Charx urayotgan qizlar girdobi”da chochlik, kumedlik,
keshlik, maymurg‘lik va samarqandlik raqqosalarning mahorati aks etadi. Bu raqs
namunalari turk va xitoy raqqosalari  tomonidan o‘zlashtirilib ijro etilgan. Turklar
va xitoyliklar orasida ko‘plab sug‘diy musiqa asboblari, jumladan Buxoro musiqa
asboblarining   o‘nga   yaqin   xili   ma'lum   edi.   Qo‘shiqlarni   yakka   va   jo‘r   ijro   etish
rasm   bo‘lgan.   VII   asrda   O‘rta   Osiyo   qo‘g‘irchoq   teatri   Xitoyga   kirib   borib,
o‘zlashtirilgan.
VII asrning 2-yarmi — VIII asr boshlarida Samarqandda yangi din – islom
tarqaldi.   IX   asr   muallifi   al-Balazuriyning   yozishicha,   Sug‘ddagi   faol   islom
da’vatchisi Muhammad payg‘ambarning amakivachchasi Qusam ibn Abbos bo‘lib,
676/677 yillarda Samarqandda vafot etgan. Uning to liq ismi Abu Jafar Qusam ibnʻ
al-Abbos   ibn   Abdulmuttalib   ibn   Hoshim   bo lib,   bir   versiyaga   ko ra,   u
ʻ ʻ
Samarqandda emas, balki Marvda dafn etilgan. Ba'zi manbalarda uning vafot etgan
sanasi   ko'rsatilgan   -   662,   qabrida   masjid   tilga   olingan.   Buxorolik   tarixchi
Narshaxiy   quyidagi   ma’lumotlarni   keltiradi:   “...Ba’zi   yozuvchilar   Said   Buxoroga
kelgan vaqtda Abbosning o‘g‘li  Qusam  ham  (Alloh undan rozi bo‘lsin) kelganini
eslatib o‘tadilar. Said uni izzat-ikrom bilan qabul qilib: «O‘ljani bo‘lishayotganda
har bir kishiga bir qismdan beraman, ming barobar ko‘proq berishga tayyorman»,
dedi. Qusam (roziyallohu anhu) shariatga ko‘ra, faqat bitta ulushni qabul qilishdan
bosh tortdilar. Shundan so‘ng Qusam (r.a.) Marvga borib, o‘sha yerda vafot etadi,
ba’zilar   uni   Samarqandda   vafot   etgan,   deyishadi.   Alloh   bilguvchidir”.   XI   asrda
Samarqandda   uning   qabri   uchun   ziyoratgoh   –   keyinchalik   “Shoh-i   Zinda”   nomi
bilan atalgan yodgorlik majmuasi paydo bo lgan.	
ʻ
Islom   dinining   mintaqaga   kirib   kelishi   mahalliy   aholining   madaniyati   va
san atida   o zgarishlarga   olib   keldi.   Sug'd   madaniyatining   markazi   -   Samarqand	
ʼ ʻ
islom   sivilizatsiyasining   bir   bo'lagiga   aylandi.   Tadqiqotchilarni   Sug'd   madaniy
hayotida   islomgacha   bo'lgan   davr   va   islom   davri   o'rtasidagi   vaqt   chegarasi
masalasi   qiziqtirgan.   Bu   chegaraning   boshlanishi   VIII   asrning   o rtalariga   to g ri	
ʻ ʻ ʻ
keladi,   buni   Abu   Muslim   harakatining   siyosiy   voqealari,   arab   va   O rta   Osiyo   –	
ʻ
46 Sug d   zodagonlarining   huquqlari   tenglashtirilgani   bilan   bog laydi.   780-yillardagiʻ ʻ
Muqanna qo zg oloni mag lubiyatga uchragach, tarixda yangi bosqich boshlanadi	
ʻ ʻ ʻ
va VIII asr oxiriga kelib Sug dning islomlashuvi yakunlanadi.	
ʻ
II.2. Samarqandda din va ma`naviy hayot
Shahar   aholisi   ko'p   konfessiyali   edi.   Ko‘rib   chiqilayotgan   davrda
Samarqandda   zardushtiylikning   mahalliy   talqini   hukmron   bo‘lgan,   biroq
zardushtiylikdan   oldingi   e’tiqodlar,   shuningdek,   Yaqin   Sharq,   ellinistik   va   hind
madaniyatlari birga yashagan. Moddiy madaniyatda so g diylarning yaqin va uzoq	
ʻ ʻ
mamlakatlar   xalqlari   bilan   keng   aloqalarini   ko rsatuvchi   madaniy   obrazlarining	
ʻ
sinkretlashuvi mavjud.
Markaziy   Osiyoning   sug ‘ diy   va   turkiy   etnoslari   orasida   zardushtiylik   e ' tiqodi
ko ‘ p   asrlik   ( mil .   avv .   I   ming   yil.   –   mil.   VIII–IX   asrlargacha)   tarixga   ega.
Sug‘diylarning   yetakchi   dini   zardushtiylik,   sug‘d   harakati   orqali   mintaqaga
tarqaldi. Xitoy sayyohi va buddaviy rohibi Syuan' Szan (VII asr): «turklar olovga
e'tiqod   qilishar   edi.   Shu   bois   ular   yog‘och   taxtdan   foydalanmasdilar”, 72
  -   deb
yozganida ehtimol  turkiylarning zardushtiylikka bo‘lgan e'tiqodini  nazarda tutgan
bo`lishi mumkin. 
Markaziy   Osiyoning   shimoli-sharqida   joylashgan   muhojir   sug‘diylar   asrlar
davomida   mahalliy   turkiylarga   zardushtiylikni   targ‘ib   qilib,   birgalikda   bu   din
ibodatini   amalga   oshirganlar.   Sharqiy   Turkistonda   Sug‘ddagi   kabi,   ehrom   –
“vag‘n” bunyod etilib, kohinlar – “vag‘npatlar” diniy amallarni bajo keltirishgan. 73
 
Sug‘diylar   orqali   zardushtiylik   hatto   Xitoyga   ham   kirib   bordi.   Uning
elementlari   Xitoy   tasviriy   san'atida   o‘z   aksini   topadi. 74
  Dun'xuandan   topilgan
hujjatlarda,   sug‘diylar   olovga   sig‘inishlari   va   ularning   ibodatxonalari   borligi
yozilgan.   Bundan   tashqari   Shimoliy   Vey   sulolasi   poytaxti   Loyandagi   muhojir
72
 Тугушева Л.Ю. Уйгурская версия биографии Сюань Цзяна. – М.: Наука, 1991. – С. 5–6
73
 Windengren G. Die religionnen Iran. – Stuttgart, 1965. – S. 326.
74
 Jiang Boqin. The Zoroastrian Art of the Sogdians in China // China Archaeology and Art Digest. – 2000. – Vol. 4.
– № 1. – S. 35–71; ib. An Iconological Surwey of the Decoratuve Elements on the Zoroastrian Temple in Jeixiu, 
Shanxi // China Archeology and Art Digest. – 2000. – Vol. 4. – № 1. – P. 85–101.
47 sug‘diy   savdogarlar   o‘zlari   uchun   zardushtiylik   ibodatxonasini   barpo   etganlar. 75
Hatto xitoyliklar sug‘diylarning diniy e'tiqodlariga qarshilik ko‘rsatishmagan.
Mug‘   arxivi   hujjatlarida   zardushtiylik   bilan   bog‘liq   ma`lumotlar   uchraydi.
Zardushtiylik   shu   mintaqada   yashagan   sug‘diylar   va   turklarning   umumiy   dini
bo‘lgan.   Qolaversa,   Sug‘d   jamiyatida   zardushtiylik   ibodatxonasi   vakillari   –
“mag‘upat”   va   “vag‘npat”larning   nufuzi   baland   hisoblangan.   Biroq   zardushtiylik
turkiylar   orasida   keng   tarqalmagan.   Chunki,   turkiylar   o‘z   dinlari   tangrichilik,
shomonlik  yoki   qam,  buddaviylik,  moniylik va  sharq  xristianligi   – nestorianlikka
ham e'tiqod qilishgan.
Zardushtiylik xudolaridan Nana-Spandarmat va Mitra shahar aholisi orasida
mashhur bo`lgan. Sug‘diylar boshqa xudolarga ham sig‘inardilar. Har bir oilada bir
yoki   ikkita   o'zining   ilohiy   homiylari   bor   bo`lib,   ular   orasida   Veshparkar,   Nana,
Vashagn   (Veretragna),   Mitra   bor.   Mitra   sug d   hujjatlarida   shartnoma   xudosiʻ
sifatida uchraydi. Sug d teoforik nomlarining tahlili shuni ko rsatadiki, sug dliklar	
ʻ ʻ ʻ
quyidagi   xudolarga   sig inishgan:   Axuramazda,   Zrvan,   Mitra,   Veretragna,   Ashi,	
ʻ
Xvarena,   Xaoma,   Tishtri,   Yama,   Vata,   Druvaspa,   Naryasanxa,   Gandarva.   Zrvan
yoki Zurvon zamon va taqdirning hukmdori hisoblangan.
Sug ‘ ddagi   turkiylar   hayotida   zardushtiylikning   ahamiyatini   Mug ‘   arxivining
“ sug ‘ dcha   nikoh   guvohnomasi ”   va   “ kuyovning   kelin   tomon   oldidagi
majburiyatlari ” ga   oid   hujjatlar   aks   ettiradi . 76
  Mazkur   hujjatlarda   sug‘diy   qiz   –
Dug‘dg‘uncha   (laqabi   Chata)   –   Viyusning   qizi   va   turkiy   O‘ttakin   (laqabi   Nidon)
nikohi   qayd   etilgan.   Hujjat   “Qonunlar   uyi”da,   uning   boshlig‘i   Vaxg‘ukan
Varxuman   o‘g‘li   huzurida   bir   qancha   guvohlar   ishtirokida   tuzilgan.   Hujjatlarda
yigit   va   qizning  qaysi   din   yoki   millat   vakili   ekanligi   qayd   etilmagani   ham   Sug‘d
jamiyatiga xos tolerantlik belgisi ekanini ko `rsatadi.
75
  Xo`jayev   А.  Sug`diylarning Xitoyga borib qolishi . –  B . 42–43;   Xo`jayev A. Buyuk Ipak Yo`li :  munosabatlar va 
taqdirlar . –  B . 218.
76
 СДГМ  II . – С. 17–45 : Ishoqov M.M. Sug‘diyona tarix chorrahasida. – T.: Fan, 1990. – B. 15–18; O‘sha. 
Unutilgan podsholikdan xatlar. – B. 37–46.
48 Hujjatdagi Dug‘dg‘uncha yettisuvlik sug‘diylardan, O‘ttakin esa, Sug‘dning
turkiy   takin     nasabli   mansabdorlaridan   bo‘lgan.   “Qonun   uyi”ning   boshlig‘i
Vaxg‘ukan Varxuman o‘g‘li va nikoh bitimi guvohlari Chaxrin Ramch o‘g‘li, Shav
Maxak   o‘g‘li   va   kotib   Ramtish   Ag‘ushfarn   o‘g‘li   barchasi   zardushtiylik   dini
vakillari   edi.     O‘ttakin   kelin   oldidagi   o‘z   majburiyatlarini   zardushtiylikning   bosh
ilohlaridan   biri   Mitra   oldidagi   qasam   bilan   mustahkamlab:   “Mitra   guvohligida
quyidagilarni zimmamga olaman ”, - deydi. Bu hujjatlar tuzilgan sana 710-yilning
25-martida  Sug‘d  kalendari  bo‘yicha  “Tarxun  podsholigining  10-yili,  masvug‘ich
oyi, osmon ruch kuni tuzilgan”. O‘ttakin va Dug‘dg‘uncha nikohi azaliy turk-sug‘d
munosabatidagi   bir   ko‘rinishi   bo‘lib,   bu   nikoh   uchun   na   etnik   va   na   diniy
mansublik monelik qilmagan. Bu Sug‘d jamiyatidagi diniy konfessiyalararo o‘zaro
tushunish va e'tirof ruhi hukmron bo‘lganidan dalolatdir.
Turkiy   va   sug‘diylar   aralash   yashagan   hududlardan   topilgan   ostadonlar
misolida bu ikki qavmning zardushtiylik ta'sirida urf-odati ham sintezlashganligini
ko`rish   mumkin.   O‘rta   Osiyo   zardushtiyligi   Eron   Sosoniylari   zardushtiyligidan
farq   qilgan.   Eronda   zardushtiylik   rasmiy   davlat   dini   maqomida,   qat'iy   talablar
asosida   rivojlangan.   O‘rta   Osiyoda   esa,   diniy   tolerantlik   negizida   unga   amal
qilingan. Sug‘d zardushtiyligi «mazdachilik» yoki mazdayasna dini deb yuritiladi.
O‘rta   Osiyo   xalqlari   e'tiqodining   asosi   bo‘lgan   bu   diniy   qarashlar   tizimida
Axuramazda,   Mitra,   Nana   kabi   ilohalarga   e'tiqod   alohida   o‘rin   tutgan.   Nana
ma’buda   nomi   sug‘d   manbalarida   boshqalarga   qaraganda   ko‘proq   uchraydi.   Bu
unumdorlik   va   sevgi   ma'budasiga   sig'inish   O'rta   Osiyoga   Mesopotamiyadan
kelgan,   u   erda   u   eng   yirik   shaharlarning   homiysi   bo'lgan   va   ko'pincha   sherda
tasvirlangan.   Nanaga   sig inish   Samarqand   Sug dida   eramizning   boshlaridaʻ ʻ
tarqaldi.   So'g'diylar   orasida   ko'pincha   Nana   yoki   Nanay   nomini   o'z   ichiga   olgan
erkak  ismlari   bo'lgan,  masalan,   IV   asrdagi   sug'd   harflarida   Nanaidat   bor,   "Nanay
ma'buda tomonidan yaratilgan", Nanayvandak  -  "Nanay ma'budaning  quli"  degan
ma'noni anglatadi. , Nanaisvar - "ma'buda Nanai tomonidan berilgan". Bir vaqtlar
Penjikent   hukmdorlari   hurmatli   ma’buda   sharafiga   “Xonim   Nana”   yozuvi
49 tushirilgan   tangalar   chiqargan.   Sug'dda   Nana   shaharlarning   homiysi   rolini   saqlab
qolgan deb hisoblangan.
Sug‘dda   Nana   sher   ustida   o‘tirgan   holda   tasvirlangan.   Nanaga   sig inishʻ
Sharqiy   Turkiston   vohalarida   ham   mashhur   bo lib,   u   yerda   taxtda   o tirgan,	
ʻ ʻ
ko pincha   to rt   qo li,   ikkitasi   boshi   bilan   bir   darajaga   ko tarilib,   quyosh   va   oy	
ʻ ʻ ʻ ʻ
timsollarini ushlab turgan holda tasvirlangan. Bu ma'budaning koinotdagi kuchini
ko'rsatadi.
Ta’kidlash   joizki,   O‘rta   Osiyo   hududida   paydo   bo‘lgan   Mitraga   sig‘inish
keyinchalik   O‘rta   va   Yaqin   Sharqqa   ham   tarqaldi.   Eramizning   birinchi   asrlarida
Mitraga   sig'inish   Rim   imperiyasida,   Italiyada   va   boshqa   mamlakatlarda   mashhur
bo'lib,   u   erda   bir   muncha   vaqt   xristianlik   bilan   raqobatlashdi.   Sug'd   harflarida
boshqa hurmatli xudolarning ismlari bor, masalan, Druvasp - hayvonlar va bolalar
homiysi, Taksich - Nananing eri. Taksichni momaqaldiroq xudosi sifatida hurmat
qilishardi. Penjikent devoriy rasmlarida Veshparkar nomi o'qilgan - shamol xudosi,
qo'lida   trident   bilan   uch   boshli   sifatida   tasvirlangan.   U   Shivaga   o'xshash   shaklda
hurmatga   sazovor   bo'lgan   deb   ishoniladi.   Yuqoridagi   xudolardan   tashqari,
Axuramazda, Jimt ham hurmatga sazovor bo'lgan.
Afrosiyobning   markaziy   qismida   olib   borilgan   qazishmalarda   ilk   o rta	
ʻ
asrlarda Sug d yuqori tabaqalarining bir xil turdagi diniy g oyalarini aks ettiruvchi	
ʻ ʻ
saroy va uy cherkovlari aniqlangan. Afrosiyobning markaziy qismida qazilgan uy
ibodatxonalari   738-748-yillarga   tegishli.   Ular   uchun,   bir   holatda,   kuluarning   eng
chekkasi ajratilgan, ikkinchisida - xonada o'ralgan kichik bo'lim. Bu yerda saqlanib
qolgan   devor   rasmlarida   mevali   anor   daraxtlari   va   quyosh   ramzlari   tasvirlangan
bo'lib, bu  Anahita  va Mitraga  sig'inishni  bevosita   ko'rsatadi.   Uy ibodatxonalarida
ajdodlarga sig'inish bilan bog'liq marosimlari o'tkazilgan bo`lishi mumkin.
Sug'diylar   muqaddas   hayvonlar   orasida   itni   alohida   hurmat   qilishgan,   ba'zi
hollarda   it   odam   dafn   etilgan   joy   yaqinida   dafn   etilgan.   Qolaversa,   bu   odat
arxeologlar   tomonidan   Samarqandda   ham,   sug‘diylarning   nekropollari   qazilgan
Xitoyda   ham   qayd   etilgan.   Xitoyda   topilgan   marmar   plitada   sug‘dliklarning   dafn
50 marosimi tasvirlangan, u yerda it ham bor. Sug‘dlar mifologiyasidagi ajdaho obrazi
suv manbai rolini o‘ynagan, deb hisoblanadi.
Mug   tog idan   olingan   hujjatlar   Sug dda   ruhoniylar   tashkiloti   borligidanʻ ʻ ʻ
dalolat   beradi.   Ma'bad   xizmatchilarining   toifalari   mag`upat   va   vag`npat   (bosh
ruhoniy) kabi turli atamalar bilan atalgan.
Afrosiyob   shaharchasi   hududidan   bir   qancha   ossuariylar   topilgan.   Aholi
punktining   janubi-g'arbiy   burchagida   o'ndan   ortiq   ossuariylarning   bo'laklari
topilgan,   ehtimol   u   yerda   naus   joylashgan.   Afrosiyobning   ikkinchi   qo sh   devori	
ʻ
tashqarisida,   VI   asrdan   VIII   asr   boshlarigacha   katta   zardushtiylik   naussi   faoliyat
ko rsatgan.	
ʻ
Tadqiqotchilar   Sug‘d   ossuariylarini   uchta   mahalliy   guruhga   bo‘ladilar:
sharqiy, shimoliy va g‘arbiy. Samarqand ossuariylar  turiga ko ra sharqiy guruhga	
ʻ
kiradi.   Ossuariy   shakllarning   barcha   turlari,   bitta   loydan   yasalgan   haykaldan
tashqari,   to'rtburchak   va   oval   rejaning   quti   turini   ifodalaydi.   Samarqand
ossuariylari   uch   xil   bezak   bilan   bezatilgan:   ornamental   va   antropomorf,
shuningdek,   zoomorf.   Samarqanddagi   ossuariylarda   kichik   ornamental   dekor
fonida   stilize   qilingan   arkada   yoki   gulchambar   bilan   qolipli   shtamplangan
maskaron   boshlari   ko'rinishidagi   dekor   juda   keng   tarqalgan;   devorning   yuqori
chegarasida relyefli qushlar yoki hayvonlarning iplari tasvirlangan. Samarqandning
ayrim ossuariylarida tasvirlangan syujetlar “Avesto”ning mifologik kosmogoniyasi
bilan bog‘liq.
Sug‘d jamiyati etnik va diniy munosabatlarda eng adolatli yo‘lidan borgani,
biror-bir   manbada   Sug‘dda   ro‘y   bergan   etnik   va   diniy   mojaro   haqida   ma'lumot
uchramaganligi fikrimizni isbotlaydi.
Samarqand   azaldan   diniy   bag‘rikengligi   bilan   ajralib   turadi,   bu   yerda   turli
din vakillari tinch-totuv yashab kelgan. Shaharda nafaqat zardushtiylik tarafdorlari,
balki   buddist   ibodatxonalari   va   monastirlari   ham   bo`lgan.   Tadqiqotchilarning
fikricha,   buddizm   Samarqandda   Toxariston   yoki   Hindiston   emas,   balki   Xitoy
51 ta sirida   rivojlangan.   Afrosiyobni   qazish   jarayonida   misdan   yasalgan   buddaʼ
haykalchasi   topilgan.   Shuningdek,   Vey   davridagi   miniatyura   qurbongohining
tugallangan qismi bo lgan VI asrga oid Bodxisattvaning zarhallangan haykalchasi	
ʻ
ham   topilgan.   U   Samarqandga   xitoylik   hojidan   yoki   diplomatik   sovg‘a   sifatida
kelgan   deb   taxmin   qilinadi.   VIII   asr   boshlariga   kelib   Samarqandda   buddizm
tanazzulga   yuz   tutdi,   manbalarda   shaharda   bir   rohib   bo lgan   faqat   bitta   buddist	
ʻ
monastiri   borligi   qayd   etilgan.   Qizig‘i   shundaki,   Samarqand   o‘rta   asr
darvozalaridan   biri   Navbahorning   nomi   tadqiqotchilar   tomonidan   “Buddist
monastiri” atamasiga bog`lanadi.
Xitoy doimo o‘z buddaviy rohiblarini O‘rta Osiyoga yuborib turgan. Syuan'
Szandan   tashqari,   Chjang   Chyan,   Ban   Chao,   Chju   Sishing,   Fa   Syan,   Sung   Yun
Xuey Sheng, Shyuan Zang Vu Kung kabi rohiblar turli maqsadlarda O‘rta Osiyoga
kelishgan.   Mintaqada   keng   tarqalgan   dunyo   dinlaridan   biri   buddavviylik   edi.   Bu
dinning antik davr va ilk o‘rta asrlarda O‘rta va Markaziy Osiyoga tarqalganligini
bir qator arxeologik ashyolar va yozma yodgorliklardagi ma'lumotlar tasdiqlaydi. 77
Sug‘dning   o‘zida   buddaviylik   kam   tarqalgan.   Faqat   tasviriy   san'at
namunalarida   uning   belgilari   ko‘zga   tashlanadi.   Panjikent   devoriy   suratlaridagi
Maytreyi   tasviri   va   Buddaning   o‘tirgan   holatini   beruvchi   terrakota   shakli   sof
buddaviy namunalardan farqlanib, ularda sug‘diy va buddaviy an'analari  sintezini
kuzatish   mumkin.   O‘rta   Osiyodagi   buddaviylik   hind   madaniyatiga   “ko‘prik”
vazifasini o‘tab, madaniy aloqalarini kuchaytirgani alohida ahamiyatga ega.
Sug‘diylar budaviylikni Birinchi Turk xoqonligi qarorgohi O‘rxun vohasida,
keyinchalik   Turfon   va   boshqa   hududlardagi   turkiylar   orasiga   tarqalishida   ham
ishtirok etganlar. 78
  VIII–X asrlarda Sharqiy Turkistondagi turk-sug‘d buddaviylari
tomonidan   o‘nlab   diniy-falsafiy,   ahloqiy   asarlar   tarjima   qilingan.   Ular   V–VI   va
IX–X asrlargacha amal qilingan “sutra husnixati”da yozilib, buddaviy matnlar asli
77
 Восточный Туркестан в древности и раннем средневековье. Очерки истории / Под ред. С.Л. Тихвинского, 
Б.А. Литвинского. – М., 1988. – С. 28–43, 67–72; Gauthiot R. Une version sogdienne du Vessantara Jātaka // JA. 
– 1912. – ser. 10. – t. 19. – P. 13–46; ib.  Apropos des dix premiers noms de nombre en sogdien bouddhique // MSL. 
– 1911. – t. 17. – P. 23–34; ib. Le surta du religieux angles – longs // MSL, 1912. - t. 17. – P. 9–14;
78
  Исхаков   М . М .  Преемственность   в   истории   древних   тюркских   систем   письменности  ( согдийско - тюрские  
контакты ) // O’zbekiston tarixi. – 2000. – № 4. –  С . 46.
52 sanskritdan   emas,   xitoychadan,   ayrimlari   toxar   B   -   Kucha   tilidan   tarjimalar   edi.
Faqatgina Vessantara Jataka matni sug‘d tiliga bevosita sanskrit tilidan o‘girilgan.
Buddaviylikni   targ‘ib   etish   va   bu   dinga   oid   matnlarni   tarjima   qilishda   sug‘diylar
bilan bir qatorda turkiylar ham qatnashgan.
III asrda Marvda, V asrda Samarqandda xristian jamoalari va mitropoliyasi
paydo   bo`lgan.   Samarqand   aholisining   bir   qismi   IV   asrdan   boshlab   nasroniylikni
qabul   qilgan.   V   asrda   Samarqandda   nestoriylar   bo limi   tashkil   etilgan.   VIII   asrʻ
boshlarida   u   Nestorian   metropoliga   aylantirildi.   VI   asrdan   so g diylar   nasroniy	
ʻ ʻ
adabiyotini   suriya   tilidan   so g d   tiliga   o gira   boshladilar.   Ammo   suriyalik	
ʻ ʻ ʻ
nestoriylar liturgiyalarining tili bo lib qoldi, buning natijasida u Sug dga tarqaldi, u	
ʻ ʻ
yerda   Suriya   Injilining   parchasi   bo lgan   ostrakon   topilgan.   Tadqiqotchilar	
ʻ
Samarqand  yoki   uning  atrofi   nasroniylar   ziyorat  qiladigan  va muqaddas   sanalgan
joylar   qatoridan   joy   olganini   ham   istisno   etmaydi.   So‘ngra   bu   din     sug‘diy
nestorianlar   orqali   Sharqiy   Turkiston   (Koshg‘ar)ga   ham   tarqaldi.   196-yilda
yozilgan suryoniy manbalariga ko‘ra, eftaliylar orasida xristianlik II–III  asrlardan
tarqalgan   bo‘lib,     arman   manbalarida,   451-yildagi   Avarayr   jangida,   armanlar   va
eftaliylar   sosoniylarga   qarshi   “nasroniylik   qasami”   bilan   sulh   tuzganliklari
keltirilgan.   Bu   ma'lumotlar   O‘rta   Osiyoda   xristianlik   dinining   tarqalishi   davriga
aniqlik kiritadi. Samarqand Sug‘di, Buxoro va Chochga xristianlik 412–720- yillar
orasida   tarqalib,   yepiskopiya   va   mitropoliya   kabi   diniy   muassasalar   tashkil
qilingan.   Shunday   muassasalardan   biri   Samarqand   janubidagi   Shavdorning
Vazkerd qishlog‘ida X asrgacha faoliyat yuritgan. Qishloqning shimoli-sharqidagi
qoyada   suryoniy   yozuv   va   xoch   tasviri,   soy   jarliklaridan   topilgan   ostodonlardagi
xoch   tasviri   esa   zardushtiylik   va   xristianlik   o‘rtasidagi   sintez   elementlarini
ko‘rsatadi.   Qo‘shtepadagi   (Urgut   yaqinida)   ehrom   kompleksidan   topilgan   xumda
cho‘qintirish   marosimi     tasvirlarida   -   biri   o‘tirgan,   biri   tik   holda   qo‘lida   xoch
ushlagan   ikkita   erkak   tasvirlangan.   Shu   ehromda   zardushtiylarning
otashdonlarining   ham   topilgani   bu   yerda   turli   diniy   jamoalar   ibodat   qilganligini
ko‘rsatadi. Ayniqsa, yer osti ibodatxonalari ko‘plab qurilgan.
53 Samarqand aholisi o rtasida ajdodlarga sig inish keng tarqalgan bo lib, ungaʻ ʻ ʻ
hurmat-ehtirom   ko rsatilgan.   Abu   Rayhon   Beruniyning   yozishicha:   “Xshum   oyi	
ʻ
oxirida Sug‘d aholisi o‘zlarining qadimgi o‘liklari uchun yig‘laydilar. Ular uchun
aza tutadilar, yuzlarini tirnashadi va o'liklar uchun ovqat va ichimlik qo'yishadi ...”.
Moniy   ta'limoti   zardushtiylikdan   dualistik   nazariyani,   xristianlikdan   xoch
timsolini   oldi.   U   nafaqat   yangi   din   asoschisi,   shoir   hamda   21-23   harfli   oromiy
yozuvi   negizida   29   harf   belgili   maxsus   yozuvga   asos   solgan   olim   edi.   Ammo
Moniy qarashlari Eronda zardushtiy kohinlar e'tiroziga uchrab, 275-yilda Bahrom I
(275-282)   farmoni   bilan  Moniy   zindonga   tashlanib,   qatl   etildi.   Uning  tarafdorlari
Erondan   quvg‘in   qilindi.   Natijada   moniy   jamoalari   O‘rta   Osiyo   va   Sharqiy
Turkiston   (Qoshg‘ar)dan   panoh   topdi.   O‘rta   Osiyoda   bu   ta'limotni   Mar   (Ustoz)
Ammo   ismli   shaxs   targ‘ib   qilgan.   IV   asrda   dastlabki   moniy   ibodatxonalari   –
monastirlari   paydo   bo‘ldi.   Bu   ta'limotning   VI   asrda   turkiylar   orasida   tarqalishida
samarqandlik Kan Syuan' - Chan Min (“Mangu yog‘du”)ning munosib hissasi bor
edi. Sug‘diylar ta'sirida Moniy ta'limoti Xitoyga yoyilib, 584-yilda Xitoy sharqida
moniy   jamoalarining   ilk   ibodatxonasi   qurildi.   694-yilda   esa   bu   ta'limot   poytaxt
Chan'angacha yetib bordi. 600-yilda moniylar orasida bo‘linish ro‘y berdi. 
Yillar   davomida   moniy   ta'limotining   sug‘diy   va   turkiy   qo‘lyozmalari
vujudga   keldi.   VII   asrda   sharqiy   moniylik   cherkovining   rasmiy   tili   sug‘diy   til
bo‘lib, barcha kanonik asarlar  shu tilga tarjima qilindi. Moniy ta'limotida tasviriy
san'atga   alohida   e'tibor   berilgan.   Dastlab   diniy   mazmundagi   kitoblarda   Moniy
talqinidagi   syujetlar   aks   ettirilgan. 79
  Buning   ta'sirini   hatto   Afrosiyob,   Varaxsha,
Panjikent tasviriy san'ati namunalarida va o‘rta asrlar davri O‘rta Osiyo minatyura
san'atida kuzatish mumkin.
Mintaqa xalqlari ma'naviy hayotida yozuv madaniyati muhim ahamiyat kasb
etadi. Afrosiyob joylashgan joydan sug‘d yozuvi tushirilgan kichik tayoq topilgan.
Afrosiyob hujjati, qo lyozmasiga qaraganda, katta ehtimol bilan professional kotib	
ʻ
tomonidan yozilgan va tashqi ko rinishida loyqa tayoqlarga yaqin bo lgan, ammo	
ʻ ʻ
79
 Луконин В.Г. Культура сасанидского Ирана / Иран в III-IV вв. Очерки по истории культуры. – М.: ИВЛ, 
1969. – С. 74–81.
54 paleografik   va  imlo   xususiyatlariga   ko ra,   bu  hujjat   Mug`   hujjatidan   eskiroqdir   –ʻ
uni   miloddan   avvalgi   VI   asrga   taalluqli   deyish   mumkin.  Hujjat,   ehtimol,   birinchi
shaxs   tomonidan   tuzilgan   tilxat   bo'lib,   kvitansiya   muallifi,   ehtimol,   qarz   sifatida
olgan   summadan   150   shtat,   ya'ni   taxminan   2,4   kg   oltin   qolganligini   tasdiqlaydi.
Oromiy  yozuvi  asosida  mil. avv.  V–III  asrlarda  O‘rta  Osiyo  mahalliy 22  harfdan
iborat   mustaqil   alifbolar   tizimi   vujudga   keldi.   Sug‘diylar   oromiy   yozuvining   uch
xil   yozuv   turidan   (xususiy   sug‘diy,   moniy   va   suryoniy)   foydalanganlar.
Yozuvlarning   moniy   va   suryoniy   shakli   diniy   matnlar   uchun,   “xususiy   sug‘d
yozuvi”   esa   buddaviy   matnlar   va   devon   hujjatchiligida   keng   qo‘llanilgan.   Bu
yozuvning   sug‘diy   manzilgohlar   orqali   turkiy   xalqlar   orasida   tarqalishi   natijasida
VIII–IX asrlarga kelib uyg‘ur yozuvi shakllandi. Markaziy Osiyoda sug‘d yozuvi
IV–XI   asrlarda   xalqaro   maqom   darajasida   bo‘lib,   turkiy   davlatlarining   rasmiy
hujjatchiligida qo‘llanilgan. 
Sug‘diy   yozuvdagi   eng   qadimgi   namunalar   milodning   boshlariga   oid   O‘rta
Osiyo   tangalari   va   Dun'xuandagi   soqchilik   minorasidan   1906-yilda   A.Steyn
topgan,   qog‘oz   va   ipakka   yozilgan   o‘nta   maktubdan   iborat   “Ko‘hna   xatlar”dir.
Xatlar   samarqandlik   muhojir   tomonidan   Sug‘dga   yuborish   uchun   mo‘ljallangan
edi. 
Sug‘d   tili   va   yozuvi   turkiylar   orasida   keng   tarqalgan   edi.   Jumladan,   turkiy
kotib   Qutlug’   –   Qutlug‘   sug‘d-buddaviy   yodgorligi   “Vajracchedika”ni   sug‘diyda
ko‘chirgani   matndagi   –   “   Qutlug‘   tomonidan   o‘z   qo‘li   bilan   yozildi”   jumlasida
keltiriladi.
Sug‘dda   esa   sug‘diy   til   va   yozuv   qatorida   turkiy   til   va   yozuv   ham   amal
qilgan.   Mug‘   arxivida   turkiy   til   va   yozuvli   matnlar   topilgani   Sug‘dda,   xususan
Devashtich   saroyida   turkiy   til   vakillari   (framandor   O‘tt   kabi)   xizmat   qilishganini
va turkiy til amalda qo‘llanganini isbotlaydi.
Garchi   hozirda   sug‘diy   til   o‘lik   til   hisoblansa-da,   bu   tilning   dialekti
hisoblangan   Yag‘nob   vodiysi   aholisining   tili   –   yangi   sug‘diy   til   sifatida   fanga
55 ma'lum.   Afsuski,   yag‘nobiylar   tili   shu   kunlarda   tojik   tili   muhitida   asta-sekin
yo‘qolish arafasida.
Arablar   mintaqaga   yangi   din   va   yangi   yozuv   –   arab   tilini   olib   kelishdi.
Yamandagi   Tubba   podshohlarining   Samarqandga   yurishlari   haqidagi   rivoyatlar
janubiy   arablar   bilan   birga   hududga   ham   kirib   kelgan.   Madaniyatlararo   aloqalar
natijasida   ayrim   miflar   o zlashtirilib,   ularga   boshqa   unsurlar   qo shib   qaytaʻ ʻ
ishlanib, yangi o zgarishlar vujudga kelgan.	
ʻ
Turk-sug‘d   hamjamiyati   hayotini   ifodalovchi   Afrosiyob,   Varaxsha,
Panjikent, Kushoniya va Turfondagi devoriy suratlarda epik syujetlar, saroy hayoti
va   jamiyati   turmush   tarzi   diqqatga   sazavordir.   Afrosiyobda   aks   ettirilgan   har   bir
sahna   tasviri   tarixiy   voqelik,   badiiy   syujetlar,   turli   an'ana   va   marosimlarning
ifodasiga   bag‘ishlangan.   Personajlardagi   kokildor   turk   jangchilari   peshonasini
shoyi tasma bilan bog‘lab olinganlar. Ular Sug‘d ixshidi Varxuman (655-675)ning
tan   soqchilaridir.   Buni   V.L.Vyatkin   turklarning   Sug‘ddagi   yuksak   o‘rni   sifatida
baholagan.   Panjikent   tasvirlarida   ham   shu   kabi   manzarani   kuzatamiz.   Janubiy
Qozog‘istonning   Quyruqtepa   yodgorligidan   topilgan   tasvirlardagi   turkiy   qiyofa
Afrosiyob, Panjikent devoriy suratlaridagi qiyofalarni eslatadi.
Aytish   joizki,   biz   Markaziy   Osiyoning   qadimiy   huquqshunoslik   va
qonunchilik   tarixi   haqida   yaqin-yaqingacha   hujjatlar   yo‘qligi   sababli   kam
ma’lumotga   ega   edik.   Ko pincha   qadimgi   Baqtriya   bo lgan   Shimoliy	
ʻ ʻ
Afg onistondan   topilgan   shov-shuvli   hujjatlar   kushonlar   qonunchiligi   yuksak	
ʻ
darajada rivojlanganidan dalolat beradi. Masalan,  eramizning IV asriga oid nikoh
shartnomasi topilgan.
Taxmin   qilish   mumkinki,   dastlabki   davrda   Sug'dda   juda   rivojlangan
qonunchilik mavjud edi. Biroq, bizda hali ham VIII asrga oid faqat Mug` hujjatlari
arxivi   mavjud.   Mug`   xujjatlaridan   birini   tahlil   qilganda   ellinistik   davrdagi   nikoh
shartnomalari va sug‘d huquqshunosligining qadimiy ildizlarini ko‘rsatuvchi sug‘d
hujjatidagi   o‘xshashliklar   aniqlangan.   Bundan   tashqari,   tadqiqotchilar   ularda
Ahamoniylar   davrining   Bobil   va   Aramey   idoralari   an'analarining   ta'sirini   va
56 keyingi   yunon,   baqtriya   va   o'rta   fors   nikoh   shartnomalari   bilan   o'xshashlikni
topadilar.   711-yil   27-apreldagi   nikoh   shartnomasi   matnida   kuyovning   ham,
kelinning   ham   huquqlari   belgilab   qo'yilgan,   kelinning   huquqlari   uzoq   yillar
davomida   kafolatlangan.   Samarqandda   tuzilgan   bu   hujjatda   turkiy   Ot-tegin   bilan
sug d Dug dg`onchalari  o rtasida  nikoh qayd etilgan. Nikoh shartnomasi  VIII  asrʻ ʻ ʻ
boshlarida   yaxshi   o'qitilgan   professional   kotib   tomonidan   xattotlik   yozuvida
yozilgan. Uning ismi  Ramtish,  Vgashfarnning o'g'li. So‘g‘d jamiyatida nikohning
uchta   shakli   mavjud   bo‘lgan:   to‘liq   nikoh,   ikkilamchi   (to‘liq   xotinning   ruxsati
bilan) va kanizaklar bilan birga yashash.
57 XULOSA
O’rganilgan   mavzuning   tarixiy   manbalar   va   adabiyotlar   orqali
o’rganish,   ulardan   olingan   ma‘lumotlarni   ilmiy   jihatdan   tahlil   qilish   asosida
umumiy   yakun   yasalib,   bir   qator   xulosalarga   kelindi.   Mazkur   xulosalar
quyidagilardan iborat:
Birinchidan,   Ilk   o`rta   asrlarda   Samarqand   shahrining   Zarafshon
vohasidagi   siyosiy,   ijtimoiy-iqtisodiy   va   madaniy   qudrati   yuksak   darajaga
erishgan;
Ikkinchian,   Samarqand   o`zining   qulay   geografik   joylashuvi,   strategik
muhim   nuqtada   ekanligi   sababli   turli   davlatlar   tomonidan   zabt   etilib   o`z
davlatlari tarkibiga qo`shib olingan;
Uchinchidan,   Samarqand   shahrining   Buyuk   Ipak   Yo`li   ustida
joylashganligi   uning   iqtisodiy   yuksalishida   muhim   omil   bo`ldi,   mintaqaga
qo`shni     Vizantiya,   Xitoy,   Hindiston   kabi   davlatlar   bilan   savdo-sotiq   va
madaniy aloqalar o`rnatilgan;
To`rtinchidan,   Ilk   o`rta   asrlarning   eng   yirik   shaharlaridan   biri
Afrosiyob shaharchasida hayot gullab yashnagan;
Beshinchidan,   Mintaqadagi   boy   madaniy   meros   namunalari   qo`shni
hudulargacha kirib borishi natijasida madaniyatlar qorishuvi yuzaga kelgan;
Oltinchidan,   Samarqand   ushbu   davrda   eng   ko`p   konfessiyali   hudud
hisoblanib,   zardushtiylik,   xristianlik,   buddaviylik,   moniylik   va   islom
dinlariga e`tiqod qiluvchilar o`zaro hamjihatlikda hayot kechirgan;
Yettinchidan,   Samarqand   hududidan   topilgan   yozuv   namunalari
mintaqada   qadimdan   o`ziga   xos   yozuv   shakli   mavjudligidan   dalolat   beradi,
sug`d tili xalqaro til maqomida bo`lganligini manbalar tasdiqlaydi.
58 Sakkizinchidan,  Samarqand   tarixini   o’rganish   o’zbek   davlatchiligi
tarixining   o’ziga   xos   jihatlarini,   milliy   xususiyatlarini   siyosiy   tahlil   asosida
o’rganishga imkoniyat yaratadi.
Mazkur   tadqiqot   ishining   yakunida   ushbu   muammo   bo’yicha   quyidagi
taklif va tavsiyalar bildirildi:
-respublikamiz   viloyatlari   tarixini   o’rganish   va   yoritishga   e‘tiborni
kuchaytirish,   mutasaddi   rahbarlar,   ilmiy   jamoatchilik   va   o’lkashunoslik
muzeylari faoliyatini oshirish zarur;
-viloyatlarda   yetishgan   allomalar,   ma‘rifatparvarlar,   san‘at   arboblari,
mutafakkirlarning nomlarini abadiylashtirishga ko’maklashish;
-Samarqand   shahri   tarixiga   doir   ilmiy   izlanishlar   natijalari   asosida
ilmiy-ommabop   monografiya   va   risolalar   chop   etish,   ilmiy-amaliy
anjumanlarni muntazam o’tkazib turish tavsiya etiladi.
59 Foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati
1. Karimov   I. А   Biz   kelajagimizni   o’z   qo’limiz   bilan   quramiz.   7-tom,   T.:
“O’zbekiston”, 1999.
2. Asqarov   A.   Beshkapa   ossuariylari   /   O‘zbekistonda   arxeologik   tadqiqotlar.
2001. – 
3. Baratova   L.S.   Turk   xoqonligi   va   uning   O‘rta   Osiyo   davlatlari   bilan   o‘zaro
aloqalari .  Toshkent, 2002.
4. Berdimurodov   A .   Samarqand   tarixidan   tomchilar   ( maqolalar ,   suhbatlar ,
tadqiqotlar )/ Mas ` ul   muharrir   T . Sh . Shirinov .   O ` zbekiston   Fanlar
Akademiyasi ;  Yahyo   G ` ulomov   nomidagi   Arxeologiya   instituti . –  Toshkent :
Ma ` naviyat ,2015.
5. Boboyorov G` .  Turk davrida Sug`d  ( boshqaruv tizimi ). 
6. G`oyibov   B.S.   Sug`d   konfederatsiyasi:   shakllanishi,   taraqqiyoti   va
tanazzuli.T.2015; 
7. G`oyibov B.S. Sug`d tarixidan lavxa. Samarqand-2020.
8. Gauthiot     R.   Une  version   sogdienne   du   Vessantara   Jātaka   //   JA.   –   1912.  –
ser. 10. – t. 19.  
9. Ishoqov M.M. Unutilgan podsholikdan xatlar. – Toshkent: Fan, 1992.
10. Ishoqov  М.М.  Sug`diyona tarix chorrahasida . – Т.:  Fan , 1990. 
11. Ishoqov  М.М.  Unutilgan podshohlikdan xatlar . 
12. Jiang   Boqin.   The   Zoroastrian   Art   of   the   Sogdians   in   China   //   China
Archaeology   and  Art   Digest.  –  2000.  –  Vol.  4.  –  №   1.  –  S.  35–71;   ib.  An
Iconological Surwey of the Decoratuve Elements on the Zoroastrian Temple
in Jeixiu, Shanxi // China Archeology and Art Digest. – 2000. – Vol. 4. – №
1. 
13. O‘zbekiston davlatchiligi tarixi ocherklari. –Toshkent: Sharq, 2001.
14. Otaxo‘jaev   A.   Ilk   o‘rta   asrlar   Markaziy   Osiyo   sivilizasiyasida   turk-sug‘d
munosabatlari. Monografiya. –T.: ART-FLEX, 2010.
15. Windengren G. Die religionnen Iran. – Stuttgart, 1965. 
16. Xo`jayev A .  Buyuk Ipak Yo`li :  munosabatlar va taqdirlar . 
17. Xo`jayev   A .  Sug`diylarningXitoyga borib qolishi . 
18. Авеста в русских переводах (1861-1996). Составление, обшая редакция,
примечания и справочный раздел И.В.Рака. СПБ.:1997.
60 19. Алимова   Д.А.,   Буряков   Ю.Ф.,   Рахматуллаев   Ш.М.   « История
Самарканда   (с   древнейших   времен   до   наших   дней)" » Т.:   « ART
FLEX »,2009.
20. Альбаум   Л.   И.   Афрасиёбда   санъат   дурдоналари.   //Фан   ва   Турмуш//,
август, 1965, №8.
21. Альбаум Л.И. Живопись Афрасиаба. – Т.: Фан, 1975.
22. Ахун-бабаев  Х.Г. Дворец  ихшидов Согда  на Афрасиабе.  – Самарканд:
МИЦАИ, 1999. 
23. Бартольд     В.   В.   К   вопросу   об   археоло   гических   находках,   Соч.,   т.   IV,
М., 1966.
24. Бартольд  В. В. Отчет о командировке в Туркестан, Соч., т. IV, стр. 251.
25. Бартольд   В.В.   Отчет   о   поездке   в   Самарканд   летом   1904   года
командированного русским комитетом проф. В. В. Бартольда, т. IV.
26. Беленицкий  А. М. Новые памятники искусства древнего Пянджикента.
Опыт   иконо графического   истолкования,   Сб.   «Скульптура   и   живопись
древнего Пянджикента», М., 1959.
27. Беленицкий А.М. Вопросы идеологии и культов Согда (по материалам
Пенджикентских   храмов)   //   Живопись   древнего   Пенджикента.   –   М.,
1954.
28. Бернштам   А.Н.   Среднеазатская   древность   и   ее   изучение   за   30   лет   //
ВДИ. – 1947 .
29. Бичурин   Н.   Я.   (Иакинф).   Собрание   сведений   о   народах,   обитавших   в
Средней Азии в древние времена, т. I, II, М.—Л., 1950; т. III, 1953.
30. Борисов   А.Я.   К   истолкованию   изобра жений   на   бия-найманских
оссуариях. ТОВЭ, т. II, Л., 1940. 
31. Буряков   Ю.Ф.   Христианство   в   Средней   Азии   в   древности   и
средневековье   /   Культура   народов   Центральной   Азии.   Религия   и
демократия. – Самарканд: МИЦАИ, 1999.
32. Восточный   Туркестан   в   древности   и   раннем   средневековье.   Очерки
истории / Под ред. С.Л. Тихвинского, Б.А. Литвинского. – М., 1988. 
33. Вяткин   В.   Л.   Афрасиаб   —   городище   былого   Самарканда,   Ташкент,
1972.
34. Вяткин   В.Л.   Об   археологических   рас копках   в   Самарканде,   газ.
«Самарканд», 1904, №29 (8/21.VI).
61 35. Геродот.   «История»   Перевод   и   примечания   Г.А.Стартановского.М.:
«Ладомир»,1993. 
36. Дьяконов М.М. Росписи Пянджикента и живопись Средней Азии, в сб.
«Живопись древнего Пянджикента», М, 1954.
37. Дьяконов М.М. Росписи Пянджикента, С. 123, табл.  XIII.
38. История ат-Табари. 
39. История Самарканда. В двух томах. Том первый. С древнейших времен
до великой Октябрьской социалистической революции / Отв. ред. И.М.
Муминов. – Ташкент: Фан, 1969 .
40. История   Узбекистана   в   источниках.   Составитель
Б.В.Лунин.Т.:Фан,1984.
41. Исхаков М.М. Палеографические исследование памятников согдийской
письменности. Дис.док.ист.наук.Т.,1991.
42. Исхаков   М.М.   Преемственность   в   истории   древних   тюркских   систем
письменности   (согдийско-тюрские   контакты)   //   O ’ zbekiston   tarixi .   –
2000. – № 4. 
43. Кадырова   Т.   Из   истории   крестьянских   движений   в   Мавераннахре   и
Хорасане в VIII – начале IX в. –Ташкент: Фан, 1965. 
44. Камолиддин   Ш.С.   Новые   данные   о   потомках   царя   Согда   Гурака   //
ОНУ. – 2003. – № 3.
45. Кастальский Б.Н. Бия-найманские оссуарии, Самарканд, 1908.
46. Крачковская  В.А., Крачковский  И.Ю. Древнейший арабский документ
из   Средней   Азии   //   СС.   Сборник   статей   о   памятниках   согдийского
языка и культуры, найдены на горе Муг в Таджикистане. – Л., 1934.
47. Крачковская  В.А., Крачковский  И.Ю. Древнейший арабский документ
из Средней Азии // Согдийский сборник. Сборник статей о памятниках
согдийского языка и культуры, найдены на горе Муг в Таджикстане. –
Л., 1934.
48. Крачковский И.Ю. Письмо из Согдианы / Над арабскими рукописями.
– М.–Л.: Изд. АН СССР, 1945.
49. Лившиц   В. А. Надписи на фресках из Афрасиаба. Тезисы докладов на
сессии, посвя щенной истории живописи стран Азии, Л., 1965..
50. Лившиц В.А. Надписи на фрес ках из Афрасиаба. 
62 51. Лившиц   В.А.   Надписи   на   фресках   из   Афрасиаба.   Тезисы   докладов
сессии, посвященной истории живописи стран Азии. – Л., 1965.
52. Лившиц  В.А.  Правители  Панча  (согдийцы  и тюрки)   //  НАА.  – 1979.  –
№ 4
53. Лившиц В.И. Согдийская эпиграфика Средней Азии и Семиречья…...
54. Луконин В.Г. Культура сасанидского Ирана / Иран в III-IV вв. Очерки
по истории культуры. – М.: ИВЛ, 1969.   
55. Маликов   А.М.   История   Самарканда(   с   древных   времен   до   середины
XIV  века)Ташкент:  Paradigma ,2017. 
56. Массон   M.   E.   К   периодизации   древней   истории   Самарканда,   ВДИ,
1950.
57. Массон   M.   E.   По   поводу   далекого   прошлого   Самарканда,   в   сб.   «Из
истории искусств вели  кого города», Ташкент, 1972.
58. Массон   M.   E.   По   поводу   далекого   прош лого   Самарканда.   Из   истории
искусства великого города, Ташкент, 1972.
59. Орбели И.А. и Тревер К.В.  Сасанидский металл, М.—Л., 1935. 
60. Пугаченкова Г. А. Некоторые изобразительные сюжеты на па мятниках
искусства древнего Согда, Известия Отделения общественных наук АН
ТаджССР, вып. 21, Душанбе, 1952.
61. Пугаченкова Г.А. Самарканд. Бухара, М., 1968.
62. Пьянков И. В. Древний Самарканд (Мараканды) в из  вестиях античных
авторов, Душанбе, 1972.
63. Ростиславов   М.   Об   археологических   изысканиях   в   Зеравшанском
округе, ПТКЛА, год III, Ташкент, 1897—1898.
64. Ртвеладзе   Э.В.   Цивилизации,   государства,   культуры   Центральной
Азии. – Ташкент, 2005.
63 65. Смирнова О.И. Очерки из истории Согда. М.:Наука,1970.
66. Смирнова.О.И.   Сводный   каталог   согдийских   монет.
Бронза.М.:Наука,1981.
67. Сулейманов Р.Х. Древний Нахшаб. – Самарканд – Ташкент: Фан, 2000.
68. Тереножкин  А . И. Археологическая разведка на городище Афрасиаб в
1945 г. КСИИМК, XVII, 1946.
69. Тугушева   Л.Ю.   Уйгурская   версия   биографии   Сюань   Цзяна.   –   М.:
Наука, 1991. 
70. Ширинов   Т.Ш.,   Исамиддинов   М.Х.   Археология   древнего
Самарканда.Т.,2007.
71. Шишкин В. А. Кала-и Афра сиаб, в сб. «Афрасиаб», вып. I. 
72. Шишкин В.А. Аф расиаб — сокровищница древней культуры, Таш кент,
1966. 
73. Шишкин В.А. Варахша. – М.: Изд.АН СССР, 1963.
74. Шишкин В.А. К истории археологиче ского изучения Самарканда и его
окрестностей, в сб. «Афрасиаб», вып. I, Ташкент, 1959. 
75. Шишкина   Г.   В.   Материалы   первых   веков   нашей   эры   из   раскопок   на
северо-востоке Афра сиаба, в сб. «Афрасиаб», вып. I, Ташкент, 1969.
64 Ilova
Afrosiyob shahrining umumiy ko`rinishi 
(Rekonstruksiya)
65 Afrosiyob devoriy suratlarida  shoh Varxuman tasviri 
(Rekonstruksiya)
66 Afrosiyob devoriy suratlari. G`arbiy devor.
(Rekonstruksiya)
67 Panjikent hokimi Divashtech haykali. Panjikent. Tojikiston
68

ILK O`RTA ASRLARDA SAMARQAND M U N D A R I J A KIRISH……………………………………………………………………. 3-6 1-bob. ILK O`RTA ASRLARDA SAMARQANDNING SIYOSIY VA IJTIMOIY-IQTISODIY HAYOTI. 1.1 Ilk o`rta asrlarda Samarqand haqidagi ma`lumotlarning tarixiy tahlili… …………………………………………………….………………... 7-18 1.2 Ilk o`rta asrlarda Samarqandning ma`muriy boshqaruvi va siyosiy hayoti ………...……………………………………………………………… 18-25 1.3 Samarqand Sug`dining ijtimoiy-iqtisodiy hayoti ……………………….. 25-32 2-bob. ILK O`RTA ASRLARDA SAMARQANDDA MADANIY HAYOT. 2.1 Ilk o`rta asrlarda Samarqandda san`at ………………………………….. 33-48 2.2 Samarqandda din va ma`naviy hayot ………………………………….... 48-58 XULOSA……………………………………...……………………………. 59-60 FOYDALANILGAN ADOBIYOTLAR RO`YXATI………………….... 61-65 ILOVALAR …………………………………………………………..…….66-69 1

KIRISH Mavzuning dolzarbligi. Mustaqillikning dastlabki davrlaridan boshlab xalqning tarixiy xotirasini tiklash, tarix faniga doir tadqiqotlarni har tomonlama takomillashtirish masalasi davlat siyosati darajasiga ko’tarildi. 0‘zbekiston Respublikasi Birinchi Prezidenti Islom Karimov 1998 yil yozida bir guruh yetakchi tarixchi olimlar bilan bo’lgan uchrashuvida ta‘kidlaganidek, «...o’z tarixini bilgan, u bilan ruhiy quvvat oladigan xalqni yengib bo’lmas ekan, biz haqqoniy tariximizni tiklashimiz, xalqimizni, millatimizni ana shu tarix bilan qurollantirishimiz zarur 1 »! Hozirgi davrda o’zbek davlatchiligi tarixini yangidan, tarixiy haqiqatni yozish asosida to’laqonli holatda tiklash va xalqimizga yetkazish tarixchi olimlarni oldiga turgan dolzarb vazifalaridan biri hisoblanadi. O’zbekistonning har bir viloyati tarixini ilmiy asosda o’rganish yangi ma‘lumotlarni fanga joriy etish orqali uni boy tarixi yaxlit majmuasini yaratish mumkin. Ana shunday salohiyatli viloyatlardan biri Samarqand Vatanimiz tarixida alohida o’rin tutgan. Samarqand shahrining ilk o`rta asr ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayoti tarixiga doir muammolar yetarli darajada o’rganilmagan. Bu borada to’plangan ma‘lumotlarni qaytadan ko’rib chiqish, tanlangan mavzuga yangi nazar bilan qarash xolisona baho berish va haqqoniy yoritishni taqozo etadi. Zarafshon vohasi, jumladan, Samarqand shahrining qadimgi va o’rta asrlar tarixi bo’yicha ma‘lum tadqiqotlar amalga oshirilgan, ammo biz tadqiq etayotgan davr, ya‘ni ilk o`rta asr tarixi nisbatan kam o’rganilgan. Vaholanki, Zarafshon vohasining siyosiy, strategik va iqtisodiy jihatdan muhim hududida joylashgan Samarqand shahrini bu davrdagi tarixini o’rganmasdan turib, shu davr O’zbekiston tarixiga tegishli ko’pgina masalalarni to’liq yoritish mumkin emas. Bu o’z navbatida, tanlangan mavzuning dolzarbligini belgilaydigan muhim omillardan biridir. Shubhasiz, 1 1 Karimov.I. Biz kelajagimizni o’z qo’limiz bilan quramiz. 7- tom , T .: “ O ’ zbekiston ”, 1999, B .149. 2

Samarqand shahrining O’zbekiston tarixida o’ziga xos o’rni mavjud. Muhim savdo yo’llari, iqtisodiy va madaniy aloqalar tutashgan hududda joylashganligi bois bu hududda turli tarixiy jarayonlar kechgan. Samarqand shahrini geografik jihatdan qulay muhim savdo yo’lida joylashganligi, uning sharq va g`arb davlatlari bilan har tomonlama aloqalar olib borishga imkon bergan. Yuqoridagi omillardan kelib chiqib, Samarqand shahri butun O’rta Osiyo mintaqasida o’zining alohida iqtisodiy o’rniga ega ekanligini ta‘kidlash lozim. Ana shu qulay strategik mintaqaning ilk o`rta asr tarixi davri O’zbekiston tarixini dolzarb muammolari tarkibiga kiradi, chunki Samarqand shahrining tadqiq etilayotgan davrlaridagi siyosiy, ijtimoiy- iqtisodiy va madaniy hayotiga doir tarixi maxsus ishlab chiqilib va bir tizimga keltirilib o’rganilmagan. Shu sababli, Samarqand shaharining ilk o`rta asrdagi siyosiy, ijtimoiy - iqtisodiy, va madaniy tarixini qiyosiy taxlil qilgan holda o‘rganish tarix fanining dalzarb vazifalaridan biridir. Mavzuning o`rganilganlik darajasi: Bitiruv malakaviy ish mavzusiga doir bir qancha izlanishlar olib borilgan bo`lib, ular yaratilgan davriga muvofiq uch guruhga bo`linadi. 1. Rossiya imperyisi davrida yaratilgan tadqiqotlar. 2. Sovet davrida yaratilgan tadqiqotlar. 3. Mustaqillik yillarida yaratilgan tadqiqotlar. Rossiya imperyisi davrida yaratilgan tadqiqotlar . Samarqand Rossiya imperyasi tomonidan egallangandan so`ng uning tarixini o`rganish rus harbiylari va tarixchi olimlari tomonidan amalga oshirildi. Ular: mayor Barzenkov, S.Gorshenin, A.P.Xoroshxin, V.Krestovskiy, N.Veselovskiy, V.Bartold 2 , V.Vyatkin 3 , M.Behbudiy, A.Semyonov, va boshqalar. 2 Бартольд В.В. Туркестан в эпоху монгольского нашествия / Соч. –М.: ИВЛ, 1963. – Том I. 3 Вяткин В.Л. Афрасиаб – городище былого Самарканда. – Т.: Ўздавнашр, 1929. 3

Sovet davrida yaratilgan tadqiqotlar . Sovet davriga oid tadqiqotlar asosan A.Terenojkin, A.N.Bernshtam 4 , A.Belintskiy 5 , Yu.Buryakov 6 , L.Albaum 7 , V.Vyatkin, V.A.Krachkovskiy 8 , I.Yu.Krachkovskiy 9 , S.Ayniy, A.Fitrat, P.Saliyev, M.Saidjonov, M.Masson, D.Lev, V.Shishkin 10 , I.Mo`minov 11 , V.Livshits 12 , Y.G`ulomov, Sh.Toshxo`jayev, A.Asqarov va boshqalarning ilmiy ishlarida namoyon bo`ladi. Mustaqillik yillarida yaratilgan tadqiqotlar . O`zbekiston Respublikasi mustaqillikga erishgandan so`ng tarixchi olimlarimiz zimmasiga O`zbekiston tarixini xolisona yoritish vazifasi yuklatildi. Bu davrda V.Masson, Y.G`ulomov, A.Asqarov 13 , T.Shirinov 14 , A.Berdimurodov 15 , T.Lebedov, T.Ernazarov, B.Kochnev, A.Toshxo`jayev, L.Baratova 16 , M.Ishoqov 17 , A.Axatxo`jayev, D.Alimova 18 , A.Otaxo`jayev 19 , R.Sulaymonov 20 , E.Ritviladze 21 , M.Jo`raqulov, B.G`oyibov 22 kabi olimlar o`z tadqiqotlarida Samarqand tarixini yoritib berdi. 4 Бернштам А.Н. Среднеазатская древность и ее изучение за 30 лет // ВДИ. – 1947 . 5 Беленицкий А.М. Вопросы идеологии и культов Согда (по материалам Пенджикентских храмов) // Живопись древнего Пенджикента. – М., 1954. 6 Буряков Ю.Ф. Христианство в Средней Азии в древности и средневековье / Культура народов Центральной Азии. Религия и демократия. – Самарканд: МИЦАИ, 1999. 7 Альбаум Л.И. Живопись Афрасиаба. – Т.: Фан, 1975. 8 Крачковская В.А., Крачковский И.Ю. Древнейший арабский документ из Средней Азии // Согдийский сборник. Сборник статей о памятниках согдийского языка и культуры, найдены на горе Муг в Таджикстане. – Л., 1934. 9 Крачковский И.Ю. Письмо из Согдианы / Над арабскими рукописями. – М.–Л.: Изд. АН СССР, 1945. 10 Шишкин В.А. Варахша. – М.: Изд.АН СССР, 1963. 11 История Самарканда. В двух томах. Том первый. С древнейших времен до великой Октябрьской социалистической революции / Отв. ред. И.М. Муминов. – Ташкент: Фан, 1969 . 12 Лившиц В.А. Надписи на фресках из Афрасиаба. Тезисы докладов сессии, посвященной истории живописи стран Азии. – Л., 1965. 13 Asqarov A. Beshkapa ossuariylari / O‘zbekistonda arxeologik tadqiqotlar. 2001. – Toshkent, 2002. 14 Ширинов Т.Ш., Исамиддинов М.Х. Археология древнего Самарканда.Т.,2007. 15 Berdimurodov A . Samarqand tarixidan tomchilar ( maqolalar , suhbatlar , tadqiqotlar )/ Mas ` ul muharrir T . Sh . Shirinov . O ` zbekiston Fanlar Akademiyasi ; Yahyo G ` ulomov nomidagi Arxeologiya instituti . – Toshkent : Ma ` naviyat ,2015. 16 Baratova L.S. Turk xoqonligi va uning O‘rta Osiyo davlatlari bilan o‘zaro aloqalari // O‘zbekiston davlatchiligi tarixi ocherklari. –Toshkent: Sharq, 2001. 17 Ishoqov M.M. Unutilgan podsholikdan xatlar. – Toshkent: Fan, 1992. 18 Алимова Д.А., Буряков Ю.Ф., Рахматуллаев Ш.М. « История Самарканда (с древнейших времен до наших дней)" » Т.: « ART FLEX »,2009. 19 Otaxo‘jaev A. Ilk o‘rta asrlar Markaziy Osiyo sivilizasiyasida turk-sug‘d munosabatlari. Monografiya. –T.: ART-FLEX, 2010. 20 Сулейманов Р.Х. Древний Нахшаб. – Самарканд – Ташкент: Фан, 2000. 21 Ртвеладзе Э.В. Цивилизации, государства, культуры Центральной Азии. – Ташкент, 2005. 22 G`oyibov B.S. Sug`d konfederatsiyasi: shakllanishi, taraqqiyoti va tanazzuli.T.2015; G`oyibov B.S. Sug`d tarixidan lavxa. Samarqand-2020. 4

Bitiruv malakaviy ishning maqsadi va vazifalari: Samarqand shahrining IV-VIII asrdagi siyosiy, ijtimoiy-iqtisodiy, madaniy tarixiy qiyosiy tahlil qilgan holda o‘rganish Samarqand shahrining o‘tmishiga oid ayrim jihatlar xususida so‘z yuritish, Samarqand shahrining bir qadar uzoq va yaqin o‘tmishini hamda xali ko‘plab ma’lum bo‘lmagan qariyb unitilayozgan tarixini, shahar tarixini ilmiy jihatdan tadqiq etgan holda yoritishdan iborat. Mazkur maqsadni amalga oshirish uchun qo‘yidagi vazifalar belgilanib olindi. - IV-VIII asr lar da Samarqand shahrining siyosiy hayotini yoritib berish. - IV-VIII asrlarda Samarqand shahri ijtimoy-iqtiosdiy ahvolini talqin qilish. - IV-VIII asr lar da Samarqand shahri madaniyati va san`ti ni yoritib berish. Bitiruv malakaviy ishning i l m i y v a a m a l i y a h a m i y a t i : - IV-VIII asr lar da Samarqand shahrining siyosiy hayoti yoritib berildi. - IV-VIII asr lar da Samarqand shahrining ijtimoiy-iqtisodiy hayoti tahlil q i l i n d i . - Ilk o`rta asrlarda Samarqand shahri madaniyati yoritib berildi. Bitiruv malakaviy ishning tuzilishi: kirish, ikki bob, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati va ilovalar. 5